Columbia Marzec 2023

Rycerze

Miłosierdzia

Każdego dnia Rycerze na całym świecie mają okazję, by coś zmienić – przez pracę społeczną, zbieranie funduszy, czy modlitwę. Doceniamy każdego Rycerza za jego siłę, współczucie i oddanie w budowaniu lepszego świata.

28 stycznia Rycerze z rady 17533 im. św. Franciszka z Asyżu w Gowinie i rady 15708 im. ks. Edmunda Roszczynialskiego w Wejherowie wspólnie spakowali paczki żywnościowe dla potrzebujących w Ukrainie. Akcja, która zgromadziła liczną grupę lokalnych wolontariuszy, w tym również Ukraińców, i zaowocowała przygotowaniem 2400 paczek, rozpoczęła się wspólną modlitwą Koronką do Bożego Miłosierdzia. „Bardzo cieszy mnie entuzjastyczne zaangażowanie licznych rad w całej Polsce, które zaowocowało wielomiesięcznym stałym i regularnym wsparciem potrzebujących w Ukrainie” – powiedział Delegat Stanowy Krzysztof Zuba. „Odpowiadając na słowa Najwyższego Rycerza Patricka Kelly’ego, Rycerze Kolumba działają nadal, okazując Jedność i Miłosierdzie” – dodał.

Zdjęcie: Jacek Pisz

Columbia

Stałe rubryki

5 Na większą chwałę Bożą Papież Benedykt XVI był przyjacielem Zakonu, a jego życie i nauczanie odzwierciedlało głęboką wiarę w Chrystusa.

Najwyższy Rycerz Patrick E. Kelly

6 Uczyć się wiary, żyć w wierze

Nasze wielkopostne postanowienia nie mają być ćwiczeniami samodyscypliny, ale uczestnictwem w Bożej miłości.

Najwyższy Kapelan Arcybiskup William E. Lori PLUS: Katolik miesiąca

8 Wiadomości Rycerzy

Kolumba

Adoracja Najświętszego Sakramentu w trakcie „Life Fest”, festiwalu poprzedzającego tegoroczny Marsz dla Życia. Tysiące młodych ludzi wypełniło halę widowiskowo-sportową w Waszyngtonie, D.C., podczas wydarzenia współorganizowanego przez Zgromadzenie Sisters of Life oraz Rycerzy Kolumba (zob. s. 20).

Najwyższy Rycerz odnawia zawierzenie Zakonu Matce Bożej z Guadalupe • Rada Dyrektorów wybrała nowych przywódców

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly reprezentuje Zakon podczas uroczystości pogrzebowych papieża Benedykta XVI.

Redakcja Columbii

• Z pozdrowieniami w Chrystusie, Benedictus XVI

• Współpracownicy w winnicy Pańskiej

50 lat. Czas na ciąg dalszy

Rycerze wzięli udział w 50. dorocznym Marszu dla Życia w Waszyngtonie, D.C., pierwszym od czasu odrzucenia wyroku w sprawie Roe przeciwko Wade

Cecilia Hadley

• „Wyraźny konsensus”

• Globalne świadectwo

• „Odpowiedzią jest miłość”

Oto mały McGivney!

Wyczekując potomka po serii poronień, małżeństwo zawierzyło się wstawiennictwu Założyciela Zakonu.

Elisha Valladares-Cormier

„Muszę zrobić coś więcej”

Lekarz z Pensylwanii udaje się do Mołdawii i Ukrainy, by nieść pomoc medyczną ofiarom wojny.

Dr James O’Bryon

25 Dobry ojciec Rozważanie wezwań Litanii do św. Józefa i wzywanie jego wstawiennictwa może pomóc nam wzrastać w wierze i chrześcijańskim uczniostwie.

Leonard J. DeLorenzo

NA OKŁADCE Papież Benedykt XVI (1927-2022) trzyma świecę w trakcie Wigilii Paschalnej w Bazylice św. Piotra w Watykanie, 7 kwietnia 2012 roku.

Członkami Rycerzy Kolumba mogą być jedynie mężczyźni, którzy ukończyli 18 lat i są praktykującymi katolikami pozostającymi w duchowej łączności ze Stolicą Apostolską. Wymóg bycia praktykującym katolikiem oznacza, że dany mężczyzna akceptuje Urząd Nauczycielski Kościoła katolickiego w sprawach wiary i moralności, dąży do życia zgodnego z przykazaniami Kościoła katolickiego, a także może przystępować do Sakramentów Świętych. kofc.pl/wstap

Chronione prawami autorskimi © 2023 Wszelkie prawa zastrzeżone

„Pożegnanie z mężem Kościoła”

Droga uczniostwa

KARDYNAŁ JOSEPH RATZINGER nie miał ambicji, by zostać papieżem. Właściwie to już przed wyborem na Stolicę Piotrową ponad połowę swojej 54-letniej posługi kapłańskiej spędził, piastując wysokie stanowiska, których nigdy nie pragnął. Do szczęścia wystarczyłaby mu praca zwykłego profesora i teologa, nie zaś nominacja na arcybiskupa Monachium w 1977 roku i bardzo szybkie włączenie go przez papieża Pawła VI do Kolegium Kardynalskiego. Rok później, tuż po swoim wyborze, Jan Paweł II zaprosił młodego kardynała do Rzymu, proponując mu objęcie funkcji Prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Po długim namyśle i nie bez oporów Ratzinger ostatecznie przyjął tę propozycję, ale dopiero w 1981 roku.

Po prawie 24 latach współpracy, jako dziekan Kolegium Kardynalskiego kard. Joseph Ratzinger przewodniczył mszy św. pogrzebowej

Jana Pawła II. 19 kwietnia 2005 roku, w drugim dniu konklawe, i dokładnie 3 dni po swoich 78. urodzinach, został wybrany na 264. następcę św. Piotra. Natychmiast zrozumiał emocje pierwszego biskupa Rzymu – do współpracowników z Kongregacji Nauki Wiary powiedział: „Wypełniły się słowa skierowane przez Pana do Piotra: nadejdzie dzień, gdy zostaniesz poprowadzony, dokąd nie chcesz” (zob. J 21, 18).

Tydzień później rozwinął tę myśl w przemówieniu do niemieckich pielgrzymów: „Kiedy przebieg głosowania zaczął wskazywać na to, że ten topór spadnie na moją głowę, zrobiło mi się nieswojo. Sądziłem bowiem, że wykonałem już dzieło mego życia i że doczekam końca moich dni w spokoju. Z głębokim przekonaniem powiedziałem Panu: nie rób mi tego, proszę!”. Dodał jednak, że głęboko poruszył go krótki list od współbrata z Kolegium Kardynalskiego, który przypomniał mu jego własne słowa sprzed kilku dni, wypowiedziane podczas pogrzebu Jana

Pawła II: „Jeśli Pan powie ci teraz: pójdź za Mną, przypomnij sobie, czego nauczałeś w kazaniu. Nie odmawiaj!”.

Na przebieg całego życia Benedykta i jego nauczenia można spojrzeć poprzez pryzmat chrześcijańskiego uczniostwa. Urodzony o świcie w Wielką Sobotę 1927 roku, był pierwszym dzieckiem ochrzczonym świeżo poświęconą, wielkanocną wodą. W swoich wspomnieniach zatytułowanych „Kamienie milowe” (1927-1977), nazywa

to „szczególnym znakiem Opatrzności”. „Zawsze z wdzięcznością myślałem o tym, iż moje życie od początku było zanurzone w tajemnicy Wielkiej Nocy” – pisze. „Oczywiście nie była to Niedziela Wielkanocna, ale właśnie Wielka Sobota, jednak dokładnie to wydaje mi się znamienne dla naszej ludzkiej egzystencji, która ciągle oczekuje Paschy; nie jesteśmy jeszcze w pełnym jej świetle, ale z ufnością kierujemy się w jej stronę”. Już jako dorastający w Bawarii mały chłopiec, Joseph Ratzinger wykazywał się zdolnościami intelektualnymi, cechami charakteru i wrażliwością duchową, które miały później ukształtować całe jego życie. Jego starszy brat Georg wspomina, że Joseph zawsze należał do klasowej czołówki, wierny hasłu: „Najpierw obowiązki!”. Obaj bracia przyjęli święcenia kapłańskie w 1951 roku. Podczas remontu domu rodzinnego Benedykta XVI w 2012 roku odnaleziono bożonarodzeniowy list siedmioletniego Josepha: „Kochane Dzieciątko Jezus! Niedługo przyjdziesz na ziemię. Przyniesiesz dzieciom radość – przynieś ją i mnie”. Dodał, że chciałby dostać mszał i zielony ornat, by móc bawić się w odprawianie mszy św., a także obrazek przedstawiający Najświętsze Serce Pana Jezusa. Praca naukowa i dyscyplina Josepha Ratzingera od samego początku miały swoje korzenie w przyjaźni z Jezusem.

W przedmowie do opublikowanego w 2017 roku zbioru homilii swojego poprzednika, papież Franciszek zauważył: „Kiedy czytam prace Josepha Ratzingera/Benedykta XVI, jest dla mnie jasne, że swoją teologię uprawiał na kolanach. Jest nie tylko wybitnym teologiem i mistrzem wiary, ale prawdziwie wierzącym i rozmodlonym człowiekiem. Jest ucieleśnieniem świętości, człowiekiem pokoju, mężem Bożym”.

Od rezygnacji z urzędu, którą ogłosił tuż przed rozpoczęciem Wielkiego Postu w 2013 roku, aż do swojego ostatniego tchnienia, 31 grudnia 2022 roku, papież emeryt nadal podążał za Chrystusem ścieżką głębokiej modlitwy. Niech w podążaniu drogą Wielkiego Postu – drogą uczniostwa, drogą życia – wierne świadectwo Benedykta XVI dodaje nam odwagi. Niech inspiruje nas do mężnego i pełnego ufności kroczenia w stronę wielkanocnego światła. B

Alton J. Pelowski, Redaktor naczelny

WYDAWCA

Rycerze Kolumba

WYDAWCA WERSJI POLSKIEJ

KofC Polska Sp. z o.o.

ul. Domaniewska 47/10

02-672 Warszawa

NAJWYŻSI

FUNKCJONARIUSZE

Patrick E. Kelly

Najwyższy Rycerz

JE abp William E. Lori

Najwyższy Kapelan

Paul G. O’Sullivan

Zastępca Najwyższego Rycerza

Patrick T. Mason

Najwyższy Sekretarz

Ronald F. Schwarz

Najwyższy Skarbnik

John A. Marrella

Najwyższy Adwokat

ZESPÓŁ REDAKCYJNY

Alton J. Pelowski

Redaktor naczelny

Andrew J. Matt

Cecilia Hadley

Elisha Valladares-Cormier Redaktorzy

Tomasz Adamski

Redaktor wersji polskiej

Błogosławiony ks. Michael McGivney (1852-1890) –

Apostole Młodych, Obrońco życia chrześcijańskich rodzin, Założycielu Rycerzy Kolumba, wstawiaj się za nami!

JAK DO NAS DOTRZEĆ COLUMBIA

1 Columbus Plaza New Haven, CT 06510-3326 columbia@kofc.org kofc.pl/columbia

ZMIANA ADRESU DOSTAWY: columbia@kofc.pl

„Skromny pracownik”

Papież Benedykt XVI był przyjacielem Zakonu, a jego życie i nauczanie odzwierciedlało głęboką wiarę w Chrystusa

Najwyższy Rycerz Patrick E. Kelly

ŚMIERĆ prawdziwie świętej i kochanej osoby, zwłaszcza jeśli jest nią były papież, to sprawa wyjątkowa. To osobista strata dla niezliczonej rzeszy katolików, ale również chwila o wielkim znaczeniu historycznym. Wciąż jeszcze rozmyślam o tym, co znaczyło dla mnie uczestniczenie w pogrzebie papieża emeryta Benedykta XVI na początku stycznia. Oczywiście była to smutna uroczystość, w czasie której żegnaliśmy wiernego sługę i duchowego ojca. A jednak była to też chwila wielkiej wdzięczności. Z dumą reprezentowałem nasz Zakon. Ale jeszcze bardziej dumny i wdzięczny byłem za to, że jestem katolikiem – że jestem częścią Kościoła, który kształtuje ludzi formatu papieża Benedykta. Byłem również dumny z jedności naszego Kościoła, który przybył, by wspólnie uhonorować życie tego wielkiego człowieka. Przez trzy dni, od wczesnych godzin porannych do nocy, tysiące ludzi czekało w kolejce, by wejść do Bazyliki św. Piotra, oddać cześć i pomodlić się. Dziesiątki tysięcy ludzi uczestniczyły w Mszy świętej pogrzebowej pod przewodnictwem papieża Franciszka. Wszyscy przybyli, by uhonorować człowieka, który chciał być – jak sam wyznał po wyborze na papieża w 2005 roku –„skromnym pracownikiem winnicy Pana”.

Zmarły papież był wielkim przyjacielem Rycerzy Kolumba. Znał nas dobrze i cenił naszą działalność.

W 2008 roku w czasie wizyty w USA papież Benedykt XVI sprawował Mszę świętą w katedrze św. Patryka w Nowym Jorku, którą czule nazywamy „parafialnym kościołem Ameryki”. Papież skorzystał z okazji, by w tym szczególnym miejscu opowiedzieć o przykładzie amerykańskiego księdza. Mówił oczywiście o ks. McGivneyu.

W swojej homilii papież Benedykt chwalił „wyjątkowe osiągnięcia wzorowego, amerykańskiego kapłana, Sługi Bożego ks. Michaela McGivneya, którego wizja i zapał doprowadziły do ustanowienia Rycerzy Kolumba”.

Papież wiedział, o kim mówi. Zaledwie

miesiąc przed swoją podróżą do USA zatwierdził dekret o heroiczności cnót ks. McGivneya, który otwarł drogę do jego późniejszej beatyfikacji w 2020 roku.

Można powiedzieć, że gdyby nie miłość papieża Benedykta do Rycerzy i jego podziw wobec ks. McGivneya, który również żył życiem „skromnego pracownika winnicy Pana”, nasz założyciel nie byłby jeszcze ogłoszony błogosławionym. Papież Benedykt był człowiekiem wielkiej wiary, inteligencji i naturalnej uprzejmości. Mógł z tymi talentami uczynić cokolwiek, ale on użył ich w służbie Jezusowi i Jego Kościołowi. W przeciwieństwie do wielu intelektualistów, którzy kochali idee, on kochał osobę: Jezusa Chrystusa. I swoje życie spędził, ucząc nas, że miłość do Chrystusa może naprawdę odmienić nasze życie. W swojej pierwszej papieskiej homilii Benedykt sparafrazował słowa swego poprzednika, papieża Jana Pawła II. Powiedział: „Kto wpuszcza Chrystusa, nie traci nic, absolutnie nic z tego, co czyni życie wolnym, pięknym i wielkim. Nie! Tylko w tej przyjaźni otwierają się na oścież drzwi życia. Tylko w tej przyjaźni rzeczywiście otwierają się wielkie możliwości człowieka. Tylko w tej przyjaźni doświadczamy tego, co jest piękne i co wyzwala”.

W swojej pierwszej encyklice Deus Caritas Est (Bóg jest Miłością) pisał podobnie, że „u początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie” (1).

To wymagający czas dla Kościoła i katolików, ale papież Benedykt uczył nas, byśmy ufali Panu. Nawet pod prąd najsilniejszych wiatrów, jedyna droga naprzód, jedyna droga do prawdziwego szczęścia i wyzwolenia prowadzi przez nieprzemijającą przyjaźń z Chrystusem. Żegnamy wielkiego człowieka, ale jego mądrość trwa i pozostaje silna, a my mamy nadzieję spotkać go ponownie w wieczności.

Vivat Jezus!

W przeciwieństwie do wielu intelektualistów, którzy kochali idee, on kochał osobę: Jezusa Chrystusa. I swoje życie spędził, ucząc nas, że miłość do Chrystusa może naprawdę odmienić nasze życie.

Cierpliwa wytrwałość

Nasze wielkopostne postanowienia nie mają być ćwiczeniami samodyscypliny, ale uczestnictwem w Bożej miłości

Najwyższy Kapelan Arcybiskup William E. Lori

W CZASIE mojej podróży na ostatnie spotkanie Rady Dyrektorów Rycerzy Kolumba, mój lot się opóźniał. Na początek o godzinę. Później o kolejną. Wreszcie o trzeciej w nocy, po pięciu i pół godzinach opóźnienia i cztero-i-półgodzinnej podróży, nareszcie dotarłem na miejsce.

Niektórzy odczuwają Wielki Post tak, jak ja tę podróż: jako test cierpliwości i wytrwałości.

To dlatego często odpuszczamy. Nasze postanowienia słabną. Rezygnujemy z cielesnej pokuty, a nasza praca nad wadami zwalnia. Brakuje cierpliwości i wytrwałości.

Tymczasem Wielki Post to nie program samorozwoju spod znaku „Zrób to sam”. Jego celem jest ponowne otwarcie serca na Bożą miłość.

To dar od Boga, czas bogaty w łaskę, w którym pomaga On swoim dzieciom pozbyć się wszystkiego, co przeszkadza im uczestniczyć w Jego życiu i miłości. Cielesna pokuta i duchowe ćwiczenia to tylko środki, które pozwalają Duchowi Świętemu oczyścić nasze serca, umożliwić nam odnowę i pogłębienie relacji z Bogiem i bliźnim. Im głębiej rozwija się nasza miłość do Boga, tym bardziej będziemy jak On i tym bardziej będziemy kochać jak On.

Bóg stworzył nas w miłości, byśmy odzwierciedlali Jego prawdę, dobro i piękno, oraz byśmy w swojej wolności odwzajemniali miłość, w której nas skąpał. Lecz już na samym początku grzech wkroczył na scenę i ludzkość dobrowolnie odrzuciła miłość Boga, nie chcąc być taką, jaką Bóg ją zamierzył, czyli żyjącą dla Jego chwały. Pismo święte zaświadcza, że ta stała niewierność głęboko rani niezmienną, nieskończoną, namiętną miłość Boga. Jedną z najwspanialszych cech Boga jest Jego cierpliwa wytrwałość. Psalmy raz po raz wychwalają Boga, który jest „nieskory do gniewu i bardzo łagodny”. Choć jesteśmy wytrwali w grzeszności, Bóg z nas nie zrezygnował.

Przyjmując człowieczeństwo, Syn Boży objawił cierpliwą i wytrwałą miłość Ojca. Głosił pokutę. Opowiedział nam przypowieść o synu marnotrawnym. Uzdrawiał chorych i wskrzeszał

umarłych na znak swojej władzy nad grzechem i śmiercią. Lecz na końcu Pan Chwały został ukrzyżowany. W swojej męce i śmierci niewinny

Baranek Boży cierpliwie niósł na swych ramionach grzechy świata.

Jezus w swojej agonii ukazał ogrom i ohydę grzechu. Choć sam był bez grzechu, doświadczył powodowanej przez grzech ciemności i oddalenia od Boga. Jego rany przeniknęły aż do serca, ukazując zranienie miłującego serca ojcowskiego. Jezus wytrwał z miłości do Ojca i do nas. Ostatecznie, Jego cierpliwa wytrwałość wyzwoliła moc niezmiennej Bożej miłości, która sama zwyciężyła grzech i śmierć. Właśnie to zwycięstwo celebrujemy wtedy, gdy Wielki Post ustępuje miejsca Wielkiemu Tygodniowi i Wielkanocy.

Jeśli nasza wielkopostna pokuta jest rozumiana w tym świetle oraz podejmowana w wierze i z otwartością na Bożą łaskę, prowadzi nas ona ku samej miłości Boga do nas, którą to miłość objawia Jezus w swojej śmierci i zmartwychwstaniu. Pozwala nam pogodzić się z tym, że nasza natura jest grzeszna. Otwiera nas na miłość, jaką ukrzyżowany i zmartwychwstały Zbawiciel obficie karmi nas w Najświętszej Eucharystii i innych sakramentach. Przyjmując Bożą miłość, która jest cierpliwa i wytrwała, i doświadczając dzięki niej przemiany, stajemy się uczestnikami odkupiającej miłości Chrystusa. My również niesiemy krzyż w intencji odkupienia swoich i cudzych grzechów. Uczymy się, jak przebaczać. Cierpliwa i wytrwała miłość jest probierzem prawdziwej dyscypliny. Jest też cechą charakterystyczną Rycerzy Kolumba. Doświadczenie uczy, że Jedność i Braterstwo domagają się Miłosierdzia – nie tylko takiego, które prowadzi do osłabienia napięć, ale również do cierpliwego i wytrwałego Miłosierdzia, które pochodzi od Boga. „Bądźcie więc naśladowcami Boga jak umiłowane dzieci”, pisze Paweł, „i żyjcie w miłości na wzór Chrystusa, który nas umiłował i samego siebie wydał za nas jako dar i ofiarę dla Boga, jako miłą woń” (Ef 5, 1-2). B

miłość, która jest

cierpliwa i wytrwała, i doświadczając

dzięki niej

przemiany, stajemy

się uczestnikami

odkupiającej miłości

Chrystusa. My również niesiemy

krzyż w intencji

odkupienia swoich

i cudzych grzechów.

Przyjmując Bożą

Wyzwanie Najwyższego Kapelana

A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się!”. (Ewangelia z dnia 5 marca, Mt 17, 7)

„Nie lękajcie się” – często czytamy te słowa w Piśmie świętym. W tym fragmencie Jezus mówi do apostołów oszołomionych Jego przemienieniem. To samo anioł powiedział św. Józefowi: „nie lękaj się” wziąć do siebie brzemiennej Maryi jako swojej żony. Świadomość, że Bóg jest z nami powinna nas umacniać i dodawać nam sił. Czasami, podobnie jak apostołowie, możemy być oszołomieni tajemnicą wiary; innym razem wyzwanie życia wiarą w zeświecczonej kulturze może być zniechęcające. Jednak Chrystus nieustannie umacnia nas, wołając: „Powstańcie, nie lękajcie się”.

Katolik miesiąca

Św. Artémides Zatti

(1880-1951)

ARTÉMIDES ZATTI pędził na rowerze ulicami Viedmy (Argentyna) w białym, powiewającym fartuchu – ewidentnie jechał do chorego. Był salezjańskim bratem zakonnym, farmaceutą i pielęgniarzem. Gdy akurat nie pracował długimi godzinami w szpitalu, jeździł do chorych i potrzebujących na rowerze. W czasie jazdy jedną ręką trzymał kierownicę, a w drugiej ściskał różaniec.

Zatti był trzecim z ośmiorga dzieci. Urodził się w ubogiej rodzinie w północnych Włoszech. Mając 17 lat, wyemigrował do Argentyny w poszukiwaniu lepszego życia. Tam poznał Salezjanów Księdza Bosko. Poruszony życiem założyciela, wstąpił do tego zgromadzenia w wieku 19 lat.

Jako nowicjusz, opiekując się chorym księdzem, zaraził się gruźlicą. Złożył śluby Matce Bożej, Wspomożycielce Wiernych: jeśli ona wyjedna mu zdrowie, on poświęci się trosce o chorych i ubogich. Jak później mawiał, „wierzyłem, ślubowałem, zostałem uzdrowiony”.

Wierny złożonemu ślubowi, przez kolejnych 40 lat posługiwał w szpitalach San José i Sant’Isidro we Viedmie. Często rozpoczynał pracę już o 4:30, a kończył

o 23:00, siły czerpiąc z modlitwy, zwłaszcza różańcowej, oraz z adoracji Najświętszego Sakramentu. Jak stwierdziła jedna z osób podziwiających Zattiego, „w jego przypadku wiara i medycyna trwały w symbiozie: nie leczyłby bez wiary, nie leczyłby też bez medycyny”.

Brat Zatti stał się znany dzięki wielkiej radości i współczuciu wobec pacjentów. Chętnie poświęcał czas na rozmowy z potrzebującymi kontaktu chorymi. W roku 1924 został wybrany przedstawicielem zakonu na uroczystość kanonizacji św. Jana Bosko we Włoszech.

Artémides Zatti zmarł 15 marca 1951 roku wskutek raka wątroby. Miał 70 lat. Został kanonizowany w październiku 2022 roku. B

Kalendarz liturgiczny Intencje Modlitewne Ojca Świętego

4 mar Święto św. Kazimierza, królewicza

7 mar Św. męczennic Perpetuy i Felicyty

8 mar Św. Jana Bożego, zakonnika

Wyzwanie: W miesiącu, w którym obchodzimy Uroczystość św. Józefa, wzywam Was do obejrzenia filmu dokumentalnego pt. Św. Józef. Nasz duchowy ojciec i do podjęcia refleksji nad odwagą tego świętego. Po drugie, wzywam Was do udziału w peregrynacji Ikony św. Józefa.

9 mar Św. Franciszki Rzymianki, zakonnicy

17 mar Św. Patryka, biskupa

18 mar Św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa i doktora Kościoła

20 mar Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca

Najświętszej Maryi Panny

23 mar Św. Turybiusza de Mogrovejo, biskupa

25 mar Uroczystość Zwiastowania Pańskiego

Módlmy się za tych, którzy cierpią z powodu zła wyrządzonego im przez członków wspólnoty kościelnej, aby właśnie w Kościele znaleźli konkretną odpowiedź na swój ból i swoje cierpienia.

Najwyższy Rycerz odnawia zawierzenie Zakonu

Matce Bożej z Guadalupe

3 LUTEGO Najwyższy Rycerz Patrick Kelly na nowo zawierzył Rycerzy Kolumba Maryi, czczonej w obrazie Matki Bożej z Guadalupe. Odnowił tym samym pobożne zobowiązanie przyjęte dokładnie 22 lata wcześniej, 3 lutego 2001 roku, przez swojego poprzednika, Carla Andersona, w czasie ceremonii wprowadzenia na urząd Najwyższego Rycerza.

Zawierzenie odbyło się w tym samym miejscu, co dwie dekady temu: przed cudownym obrazem Maryi w meksykańskiej Bazylice Matki Bożej z Guadalupe. Rada Dyrektorów Rycerzy Kolumba wzięła udział w Mszy św. sprawowanej przez Najwyższego Kapelana, abpa Williama Loriego.

W swojej homilii Najwyższy Kapelan rozważał, jaką naukę Rycerze mogą przyjąć od Matki Bożej z Guadalupe. Jak tłumaczył, „Maryja z matczyną miłością prowadzi nas ku istocie naszego Zakonu. (...) Objawia nam prawdę o nas samych”.

„Słowa skierowane przez Nią do Juana Diego uczą nas prawdziwej miłości; miłości matki, miłości, której znakiem jest Dzieciątko w Jej łonie, pełne odzwierciedlenie miłości Ojca” – podkreślił abp Lori. „Jej wizerunek ukazuje jedność; jedność Starego i Nowego Świata; jedność wykraczającą poza różnice językowe i kulturowe. Wskazuje nam źródło prawdziwego braterstwa; jesteśmy dla siebie braćmi i siostrami, bowiem wszyscy mamy ją za Matkę”.

Na zakończenie Mszy św. Najwyższy Rycerz podzielił się refleksją o tym, jaki wpływ Matka Boża z Guadalupe ma na

Rycerzy z całego świata.

„Matka Boża inspiruje nas i prowadzi w naszych działaniach, zwłaszcza tych na rzecz dzieci nienarodzonych i osób najbardziej bezbronnych” – podkreślił. Nawiązując do słów Maryi skierowanych do św. Juana Diego w 1531 roku, dodał: „w świadomości, że jest tutaj, że jest naszą Matką, odnajdujemy nieustanną pociechę”.

Najwyższy Rycerz poprowadził zgromadzonych w modlitwie Litanią do Najświętszej Maryi Panny, po czym Najwyższy Kapelan ponowił Akt Zawierzenia Zakonu. Uroczystość zakończyło słowo ks. kan. Eduardo Cháveza, postulatora procesu kanonizacyjnego św. Juana Diego. Ksiądz Chávez wręczył Byłemu Najwyższemu Rycerzowi Carlowi Andersonowi Order Najświętszej Marii Panny z Guadalupe ustanowiony przez Cesarza Augustyna I w roku 1821. Order ten przyznany został w uznaniu za liczne działania na rzecz upowszechnienia nabożeństwa do Matki Bożej z Guadalupe. Rycerze Kolumba są obecni w Meksyku od roku 1905. Wtedy to Najwyższy Rycerz Edward Hearn przybył do stolicy tego kraju, by wprowadzić na urząd funkcjonariuszy rady 1050 Guadalupe. W latach 20. Zakon dobitnie krytykował meksykański rząd, którego antyklerykalne ustawy otworzyły drogę prowadzącą ku krwawym prześladowaniom. Ich celem padli także Rycerze, a rady – ze względu na podejmowaną obronę wiary – zostały rozwiązane. W latach 1926-1937 wielu

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly przemawia przed uroczystym zawierzeniem Rycerzy Kolumba Matce Bożej z Guadalupe (3 lutego). Wcześniej Mszę św. w Bazylice Matki Bożej z Guadalupe odprawił Najwyższy Kapelan abp William Lori. W tym samym miejscu 22 lata temu Carl Anderson dokonał pierwszego aktu zawierzenia, obejmując jednocześnie urząd Najwyższego Rycerza.

Zdjęcie: Tamino Petelinšek

Rycerzy zostało zamordowanych. Spośród 25 meksykańskich męczenników kanonizowanych w 2000 roku, sześciu to Kapelani Rycerzy Kolumba. Ich relikwie towarzyszyły ponowieniu aktu zawierzenia.

Pierwsze zawierzenie Rycerzy Kolumba Matce Bożej z Guadalupe miało miejsce w 2001 roku, w trakcie ceremonii wprowadzenia na urząd Carla Andersona, 13. Najwyższego Rycerza. Szczególna pobożność maryjna ma w Zakonie Rycerzy Kolumba długą historię. Zakon już wcześniej oddawał się opiece Matki Bożej, Anderson chciał jednak powierzyć wspólnotę i swoją posługę Matce Bożej z Guadalupe. Po części zainspirowała go do tego adhortacja Ecclesia in America Jana Pawła II określająca Maryję „patronką Ameryk, Gwiazdą pierwszej i nowej ewangelizacji”.

Obejmując urząd, Najwyższy Rycerz Carl Anderson stwierdził, że Ecclesia in America „wyznaczy przyszłe kierunki działalności Rycerzy Kolumba”, zwłaszcza w zakresie starań o jedność mieszkańców Ameryk i nowej ewangelizacji.

W ostatnich dekadach Zakon w Meksyku znacząco się rozwinął, przechodząc od jednej jurysdykcji w roku 2000 do obecnych pięciu, zrzeszających łącznie ponad 21 tysięcy członków.

W Uroczystość Matki Bożej z Guadalupe, 12 grudnia 2022 roku, Najwyższy Rycerz Patrick Kelly ogłosił 9-letni program przygotowań poprzedzających 500. rocznicę objawienia się Maryi Juanowi Diego.

„Przez ponad dwie dekady pobożność związana z tymi objawieniami wyróżniała Rycerzy Kolumba i stanowiła nasz powód do dumy” –podkreślił Najwyższy Rycerz w liście skierowanym do wszystkich członków. „W ciągu najbliższych dziewięciu lat nowenny poprzedzającej 500. rocznicę objawień rozpoczniemy nowe inicjatywy służące pogłębieniu naszego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny i głoszenia całemu światu Jej przesłania miłości”. B

Rada Dyrektorów wybrała nowych przywódców

W TRAKCIE ostatniego zebrania kwartalnego (Meksyk, 1-5 lutego) Rada Dyrektorów Rycerzy Kolumba powołała na kluczowe stanowiska kilku nowych międzynarodowych przywódców.

Najwyższy Kustosz

Jorge C. Estrada Avilés z Méridy (Jukatan, Meksyk) został powołany do Rady Dyrektorów. Jest prawnikiem i wykładowcą akademickim. Estrada Avilés służył Kościołowi katolickiemu w różnych obszarach, m.in. jako przewodniczący Meksykańskiej Rady Krajowej ds. Świeckich w latach 2013-2019. Piastował różne role przywódcze w strukturach Rycerzy Kolumba. Najwyższym Kustoszem został w 2022 roku, obecnie mija także drugi rok sprawowania przez niego funkcji Delegata Stanowego Meksyku Południowego. Na stanowisku Najwyższego Kustosza Estradę Avilésa zastąpi Andrzej Anasiak, pierwszy Najwyższy Funkcjonariusz pochodzący z Europy. Jako Najwyższy Kustosz, Anasiak weźmie udział w posiedzeniach Rady, reprezentując Polskę, w której Rycerze Kolumba rozpoczęli działalność w roku 2006.

W latach 2014-2017 Anasiak piastował w Polsce funkcję Delegata Stanowego, odgrywając znaczącą rolę dla rozwoju Zakonu w swym kraju. Obecnie reprezentuje tam Gildię ks. Michaela J. McGivneya, w poszczególnych parafiach i diecezjach organizuje regularne nawiedzenia relikwii założyciela Zakonu. Od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę Anasiak zaangażował się w koordynację działań pomocowych, m.in. w stworzenie

Centrum Miłosierdzia prowadzonego przez Rycerzy Kolumba w Radomiu, a także w przygotowanie tysięcy paczek pomocowych i ich dystrybucję w Ukrainie.

Rada powołała także Michaela McCuskera na stanowisko Najwyższego Dyrektora. McCusker, Były Delegat Stanowy Tennessee jest członkiem rady 17578 im. św. Michała Archanioła w Memphis. Kieruje Rycerzami Stopnia Patriotycznego jako Najwyższy Mistrz. Wybrany do Rady Dyrektorów w sierpniu zeszłego roku, będzie dalej pełnił związane z tym obowiązki. McCusker, Rycerz Czwartego Stopnia od 2004 roku, pracuje jako asystent Prokuratora Generalnego w 30. Okręgu Sądowym Tennessee. Przez ponad dwie dekady służył w Armii Rezerwy USA i Gwardii Narodowej. Między 2005 a 2006 rokiem pełnił służbę w Afganistanie, za którą otrzymał Brązową Gwiazdę i Medal Pochwalny za akcję ratunkową z 2005 roku.

McCusker zastąpi na stanowisku Dennisa Stoddarda, który przeszedł na emeryturę 1 marca, po 13 latach pełnienia funkcji Najwyższego Mistrza. Od chwili dołączenia do Zakonu w roku 1977 Stoddard pełnił wiele bratnich stanowisk, m.in. Delegata Stanowego Florydy (1999-2001)

i Najwyższego Dyrektora (2002-2011).

Jest weteranem Marines, brał udział w wojnie w Wietnamie, a w roku 2010 został Najwyższym Mistrzem. W uznaniu zasług Stoddarda Rada Dyrektorów nagrodziła go honorowym tytułem „Najwyższego Mistrza Emeryta”. B

Jorge C. Estrada Avilés

Andrzej Anasiak

Michael McCusker

Dennis Stoddard

„Pożegnanie

Z MĘŻEM KOŚCIOŁA”

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly reprezentuje Zakon podczas uroczystości pogrzebowych papieża Benedykta XVI

Redakcja Columbii

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly udał się do Rzymu razem z Najwyższym Kapelanem abpem Williamem Lorim, Metropolitą Baltimore, i Najwyższymi Funkcjonariuszami, by oddać hołd zmarłemu papieżowi Benedyktowi XVI. Msza św. pogrzebowa papieża emeryta została odprawiona w Watykanie 5 stycznia.

Papież Benedykt zmarł 31 grudnia w klasztorze Mater Ecclesiae w Watykanie. Mieszkał tam od 2013 roku – od czasu swojej rezygnacji z papieskiego urzędu, spowodowanej pogarszającym się stanem zdrowia. Miał 95 lat. Według relacji jego osobistego sekretarza, abpa Georga Gänsweina, ostatnie słowa Benedykta brzmiały: „Signore, ti amo” („Panie, kocham Cię”).

W oficjalnym oświadczeniu po śmierci papieża Najwyższy Rycerz Patrick Kelly podzielił się refleksją o dziedzictwie Benedykta, o jego jasnym przekazie wiary i pokorze, z jaką świadczył o Chrystusie.

„Encykliki, książki, homilie i pozostałe pisma Benedykta XVI tworzą prawdziwy skarbiec teologiczny. Są głębokim świadectwem wiary w Jezusa Chrystusa, a także oddania i pokory, z jakimi papież służył Jego Kościołowi. Rycerze Kolumba z wdzięcznością czerpali z pełnych mądrości nauk Benedykta, którego kilkakrotnie mieli zaszczyt gościć na sympozjach i spotkaniach”.

Zakon wspierał Benedykta w trakcie jego pontyfikatu, a także wcześniej, gdy jeszcze jako kardynał Joseph Ratzinger współpracował z Janem Pawłem II jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary (zob. s. 12).

W dniach 3 i 4 stycznia Najwyższy Rycerz Patrick Kelly i pozostali Najwyżsi Funkcjonariusze oddali hołd Benedyktowi XVI, którego ciało wystawiono w Bazylice św. Piotra. Gromadzili się także na Mszach św. celebrowanych w szczególnie ważnych dla Rycerzy kaplicach, by modlić się za zmarłego papieża.

W Rzymie Patrick Kelly udzielił wywiadów katolickim mediom (m.in. EWTN i Radiu Watykańskiemu): „Jestem zaszczycony, że mogę reprezentować 2 miliony Rycerzy Kolumba i ich rodziny, i w ich imieniu oddać cześć temu wielkiemu człowiekowi Kościoła”.

W wywiadzie dla Radia Watykańskiego zauważył: „Ostatnie dni w Rzymie były niezwykle poważne, ponieważ żegnaliśmy męża Kościoła. Myślę jednak, że wiele serc – w tym i moje –przepełnionych jest wdzięcznością za to, że ten cudowny człowiek użył wszystkich otrzymanych od Boga darów, by służyć Kościołowi”. B

Najwyższy Kapelan abp William Lori i Najwyższy Rycerz

Patrick Kelly modlą się przed ciałem papieża Benedykta XVI wystawionym w Bazylice św. Piotra, 3 stycznia 2023 roku.

Zdjęcie: Tamino Petelinšek

Z pozdrowieniami w Chrystusie,

Papież Benedykt hojnie dzielił się mądrością i oferował wsparcie w trakcie długiej przyjaźni z Rycerzami Kolumba

Przed, w trakcie i po swoim pontyfikacie papież Benedykt XVI zwracał się do Rycerzy Kolumba wielokrotnie –wyrażając wdzięczność za wsparcie okazywane Kościołowi przez Zakon, zachęcając Rycerzy do pracy i modlitwy, a także rozważając świadectwo wiary ks. Michaela McGivneya.

W czerwcu 1986 roku Najwyższy Rycerz Virgil Dechant pisał do ówczesnego kardynała Josepha Ratzingera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary, któremu właśnie powierzono nadzór nad opracowaniem nowego katechizmu. Najwyższy Rycerz pogratulował mu i zapewnił o pamięci modlitewnej ze strony Zakonu. Kardynał podziękował, odpisując: „Głęboko doceniam Wasze słowo zachęty i modlitewne wsparcie”.

Kilka lat później kard. Ratzinger został zaproszony do Waszyngtonu, D.C., jako prelegent w ramach sesji organizowanej przez tamtejszy Papieski Instytut Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną, który Rycerze pomagali założyć w 1988 roku.

Jego wykładu w styczniu 1990 roku słuchał Najwyższy Rycerz Dechant, Najwyżsi Funkcjonariusze, a także studenci i wykładowcy, m.in. Carl Anderson, który pełnił funkcję dziekana Instytutu aż do wyboru na urząd Najwyższego Rycerza w roku 2000.

W wykładzie zatytułowanym „Jezus Chrystus: dzisiaj, wczoraj i na zawsze”, Ratzinger rozwinął kluczowy dla Soboru Watykańskiego II wątek, który również często podejmował podczas swojego pontyfikatu: pełne zrozumienie siebie i sensu swojego życia jest osiągalne tylko w świetle życia i działalności Jezusa Chrystusa (zob. Gaudium et Spes, 22).

Szanowany teolog jeszcze tego samego miesiąca napisał do Najwyższego Rycerza Dechanta, by wyrazić uznanie dla Instytutu i Zakonu: „Należy pochwalić Rycerzy Kolumba za wspaniałą pracę wykonywaną na rzecz życia rodzinnego nie tylko poprzez Instytut, ale także na wiele innych sposobów”.

63-letni wówczas Ratzinger w trakcie swojej wizyty wyraził nadzieję, że po raz ostatni podejmuje tak długą podróż do Ameryki. Powrócił jednak już rok później, by przemówić do amerykańskich biskupów w trakcie zorganizowanych przez Rycerzy warsztatów bioetycznych. A Duch Święty, jak zwykle, miał swoje własne plany. Po wyborze na Stolicę Piotrową w 2005 roku, papież Benedykt XVI ponownie przybył do USA w kwietniu 2008 roku, a była to zaledwie jedna z ponad dwudziestu jego zagranicznych podróży duszpasterskich.

Tuż przed podróżą z 2008 roku papież zatwierdził dekret o heroiczności cnót założyciela Zakonu, ks. Michaela

Papież Benedykt XVI podczas Mszy św. w katedrze św. Patryka, 19 kwietnia 2008 roku. W swojej homilii powołał się na wyjątkowe świadectwo ks. McGivneya. Miesiąc wcześniej, 15 marca, zatwierdził dekret o heroiczności cnót ks. McGivneya.

J. McGivneya, nadając mu tytuł Sługi Bożego. W trakcie swojej homilii w katedrze św. Patryka w Nowym Jorku, papież Benedykt nazwał ks. McGivneya przykładem „wzorowego amerykańskiego księdza”, którego wizja i zapał przyczyniły się do imponującego wzrostu Kościoła w USA.

Niekiedy papież Benedykt zwracał się do Rycerzy Kolumba bezpośrednio – jak w 2007 roku, gdy przesłał swe pozdrowienia na 125. Najwyższą Konwencję w Nashville, w stanie Tennessee. We własnoręcznie podpisanym liście, papież chwalił liczne sposoby, na które „Rycerze Kolumba aktywnie budują Królestwo Boże na ziemi”, dodając: „Wiem, że w dalszym ciągu będziecie poświęcać swoją energię i apostolski zapał, by promować misję Kościoła, gdziekolwiek się znajdziecie”.

Ojciec Święty przypominał także Rycerzom, by nieustannie pogłębiali swoją osobistą relację z Bogiem poprzez modlitwę, i na niej opierali swoją pracę. „Gorąco wzywam Was do wierności modlitwie, która jedna może podtrzymać żar Waszego misyjnego zapału” – pisał papież Benedykt. „Błogosławiona Matka Teresa z Kalkuty nauczała, że czas poświęcony Bogu na

Najwyższy Rycerz Virgil Dechant (po lewej) z pozostałymi gośćmi witają kard. Josepha Ratzingera w Papieskim Instytucie Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną, w Waszyngtonie, D.C., w 1990 roku.

modlitwie nie tylko nie odciąga od efektywnej i pełnej miłości służby bliźnim, ale wręcz przeciwnie – jest niewyczerpanym źródłem potrzebnej do niej siły”.

Papież Benedykt ponownie osobiście zwrócił się do Rady

Dyrektorów Rycerzy Kolumba w październiku 2008 roku, w Watykanie. „Pragnę wyrazić moje uznanie dla wysiłków, jakie podjęliście, by zapewnić młodym ludziom solidną formację duchową, oraz by bronić prawd moralnych gwarantujących

społeczeństwu wolność, w tym fundamentalnego prawa do życia przysługującego każdemu człowiekowi” – oznajmił. „Z takimi oto uczuciami zapewniam Was, drodzy przyjaciele, o szczególnej pamięci w modlitwie. Udzielam z serca Apostolskiego Błogosławieństwa Rycerzom i ich rodzinom, jako zadatek nieprzemijalnej radości i pokoju w naszym Panu, Jezusie Chrystusie”.

Czasem nauczanie papieża przeznaczone dla całego Kościoła miało wyjątkową wartość dla misji Zakonu. Pierwsza encyklika Benedykta, Deus Caritas Est (Bóg jest Miłością) była szczególnie wymowna. „Realizując Deus Caritas Est” zostało hasłem 124. Najwyższej Konwencji w 2006 roku, a Najwyższy Rycerz

Carl Anderson powiedział o tej encyklice: „Ciężko wyobrazić sobie bardziej adekwatny dla Rycerzy dokument: wszak nasza misja opiera się na trzech wartościach – Miłosierdziu, Jedności i Braterstwie”.

W podobny sposób wypowiedział się Najwyższy Rycerz

Patrick Kelly po śmierci papieża Benedykta: „Deus Caritas Est pozostaje drogowskazem dla świata – szczególne dla Rycerzy

Kolumba, dla których Miłosierdzie jest jedną z fundamentalnych Zasad, a globalna działalność charytatywna – centralnym aspektem działania”.

Rezygnacja papieża z urzędu nie przerwała jego wieloletniej przyjaźni z Zakonem. W tym samym roku papież emeryt podarował Muzeum Rycerzy Kolumba jedną ze swoich białych sutann i piuskę. W 2017 roku, dla uczczenia 90. rocznicy urodzin papieża Benedykta, Najwyższy Rycerz Carl Anderson poświęcił swój kwietniowy felieton w Columbii duchowemu i naukowemu dziedzictwu Benedykta.

Papież Benedykt wita Radę Dyrektorów Rycerzy Kolumba na audiencji w Watykanie, 3 października 2008 roku. Papież zachęcił Rycerzy do „odkrywania wciąż nowych sposobów pełnienia służby, by stać się zaczynem Ewangelii w świecie i siłą napędową Kościoła na drodze świętości i apostolskiej gorliwości”.

W osobistym liście do Najwyższego Rycerza papież podziękował za miłe słowa, a szczególnie za „modlitwę Rycerzy Kolumba w dniu 90. urodzin”.

„Świadectwo wiary składane przez Rycerzy na całym świecie jest dla mnie źródłem wielkiej radości” – napisał papież emeryt. „Niech Zmartwychwstały Pan dalej prowadzi Was przez życie, rozpalając w Waszych sercach żar podobny do tego, który czuli uczniowie w Emaus i podtrzymując w Was nadzieję, że przygotował dla nas wszystkich wiekuistą Wielkanoc”.

W 2021 roku, w ostatniej korespondencji z Rycerzami, papież emeryt skierował do Carla Andersona, który właśnie ustąpił z urzędu Najwyższego Rycerza, następujące słowa: „Nacisk, który kładzie Pan na miłosierdzie, Pańska miłość do Kościoła i wierność Następcy Piotra stanowią prawdziwe świadectwo i błogosławieństwo dla Rycerzy i całego Kościoła” – napisał Benedykt. „Zapewniam o pamięci w modlitwie za Pana, jak i za Pana następcę, Najwyższego Rycerza Patricka E. Kelly’ego, oraz jego rodzinę. Z radością udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa Panu, Pańskiej żonie Dorian, oraz wszystkim bliskim. Z pozdrowieniami w Chrystusie, Benedykt XVI”. B

Współpracownicy w winnicy

Pańskiej

RELACJA łącząca papieża Benedykta XVI i Rycerzy Kolumba zaczęła się już kilkadziesiąt lat przed konklawe z 2005 roku, a trwała także po historycznej abdykacji papieża w roku 2013. Obok corocznych darowizn z rycerskiego Funduszu Vicarius Christi, wspomagającego dzieła charytatywne Ojca Świętego, Zakon miał przywilej wspierania pontyfikatu Benedykta także na inne sposoby, które przedstawiamy poniżej.

19 IV 2005: Kardynał Joseph Ratzinger został wybrany na 265. papieża i przyjął imię Benedykta XVI. Oficjalna delegacja reprezentująca USA, wraz z ówczesnym Najwyższym Rycerzem Carlem

Andersonem, wzięła 24 kwietnia udział w Mszy św. inaugurującej pontyfikat.

15 XI 2005: Beatyfikacja dziewięciu męczenników z Meksyku, spośród których trzech było Rycerzami Kolumba. Benedykt XVI zwrócił się z przesłaniem do uczestników uroczystości w Guadalajarze za pośrednictwem łącza satelitarnego. Rok później Benedykt XVI kanonizował bpa Rafała Guizara Valencię, również Rycerza, znanego obrońcę Kościoła i biednych w okresie antykatolickich prześladowań w Meksyku.

25 XII 2005: Papież Benedykt wydaje pierwszą encyklikę, Deus Caritas Est. Koncentruje się na cnocie chrześcijańskiego miłosierdzia, będącej pierwszą Zasadą Zakonu. Najwyższy Rycerz zaapelował do wszystkich Rycerzy, by podjęli się studium tej encykliki.

1-9 VII 2006: Tysiące osób wzięło wraz z Benedyktem udział w V Światowym

Spotkaniu Rodzin w Walencji, którego organizację Zakon wsparł finansowo.

7-9 VIII 2007: Z okazji 125. rocznicy powstania Zakonu papież Benedykt skierował do uczestników Najwyższej Konwencji w Nashville, w stanie Tennessee, osobisty list z pozdrowieniami.

15 III 2008: Papież Benedykt zatwierdził dekret o heroiczności cnót ks. Michaela McGivneya, założyciela Rycerzy Kolumba. Ten znaczący krok w procesie beatyfikacyjnym skutkował przyznaniem ks. McGivneyowi tytułu Czcigodnego Sługi Bożego.

15-21 IV 2008: Rycerze Kolumba przygotowują gorące powitanie papieża w związku z jego podróżą apostolską do Stanów Zjednoczonych. Rycerze Stopnia Patriotycznego pełnią straż honorową w trakcie kilku uroczystości, m.in. w czasie przybycia papieża do Białego Domu

Papież Benedykt zwraca się do entuzjastycznego tłumu wiernych po Mszy św. w Nationals Park w Waszyngtonie, D.C., 17 kwietnia 2008 roku.

Zgodnie z ruchem wskazówek zegara: 22 września 2006 roku, w trakcie audiencji w Watykanie, ówczesny Najwyższy Rycerz

Carl Anderson przekazuje Benedyktowi kolekcję medali, wybitych dla upamiętnienia 124. Najwyższej Konwencji, której hasłem było: „Miłosierdzie, Jedność, Braterstwo. Realizując Deus Caritas

Est”. • Papież Benedykt wita się z Patrickiem Kellym, ówczesnym Wiceprezesem ds. Polityki Publicznej, w trakcie międzynarodowej

konferencji zorganizowanej przez Papieski Instytut Jana Pawła II dla

Studiów nad Małżeństwem i Rodziną – kwiecień 2008 roku. • Po otrzymaniu nominacji na abpa Baltimore Najwyższy Kapelan abp William Lori przyjmuje paliusz z rąk papieża Benedykta – 29 czerwca 2012 roku.

i Mszy św. sprawowanej na Yankee Stadium. W trakcie homilii wygłoszonej w nowojorskiej katedrze św. Patryka, Benedykt przywołuje „wizję i zapał wzorowego amerykańskiego kapłana, czcigodnego Michaela McGivneya”.

15-22 VI 2008: Kanadyjscy Rycerze, wraz z Radą Najwyższą, zapewnili wsparcie logistyczne i finansowe dla 49. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego organizowanego w prowincji Québec. Za pośrednictwem łącza satelitarnego papież Benedykt wygłosił homilię w trakcie Mszy św. na zakończenie Kongresu.

15-20 VII 2008: Papież Benedykt dołączył do setek tysięcy młodych katolików biorących udział w Światowych Dniach Młodzieży w Sydney. Rycerze Kolumba, wspólnie ze Zgromadzeniem Sisters of Life i Papieskim Instytutem Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną,

współorganizowali centrum katechetyczne w czasie tego wydarzenia. W 2011 roku Zakon ponownie połączył siły ze Zgromadzeniem Sisters of Life, wspólnie organizując centrum katechetyczne w trakcie Światowych Dni Młodzieży w Madrycie.

16 XI 2010: Kontynuując tradycję wspierania watykańskich mediów, Zakon przekazał papieżowi Benedyktowi nowoczesny wóz transmisyjny.

27 XI 2011: Opublikowano nowe anglojęzyczne tłumaczenie Mszału Rzymskiego. Komisja Vox Clara – grupa składająca się z głównie anglojęzycznych teologów – nadzorowała prace tłumaczeniowe i ich efekty, kierując się wskazaniami papieża Benedykta. Prace komisji w znacznym stopniu wsparła finansowo Rada Najwyższa.

9 XII 2012: Papież Benedykt zwrócił się do uczestników kongresu historycznego

poświęconego adhortacji apostolskiej Jana Pawła II Ecclesia in America, współorganizowanego przez Rycerzy Kolumba i Papieską Komisję ds. Ameryki Łacińskiej.

11 II 2013: Wskazując na słabnące „siły ciała i umysłu”, papież Benedykt w 85. roku życia ogłosił swą rezygnację. W kolejnych dniach Rada Dyrektorów Rycerzy Kolumba podejmuje uchwałę o uhonorowaniu pontyfikatu papieża Benedykta w związku ze zbliżającym się 28 lutego oficjalnym dniem abdykacji.

31 XII 2022: Papież-emeryt Benedykt XVI umiera w wieku 95 lat w klasztorze Mater Ecclesiae w Watykanie. Pięć dni później Najwyższy Rycerz Patrick Kelly wraz z innymi Najwyższymi Funkcjonariuszami uczestniczy we Mszy św. pogrzebowej na Placu św. Piotra. Najwyższy Kapelan abp William Lori koncelebruje Mszę św. wraz z setkami biskupów. B

50 LAT CZAS NA CIĄG DALSZY 50 LAT

Rycerze wzięli udział w 50. dorocznym Marszu dla Życia w Waszyngtonie, D.C., pierwszym od czasu odrzucenia wyroku w sprawie Roe przeciwko Wade

Cecilia Hadley

Dnia 20 stycznia Marsz dla Życia w Waszyngtonie, D.C., przeszedł nową trasą, zakreślając szeroki łuk w drodze pod Kapitol. Zamiast tradycyjnego już przejścia Aleją Konstytucji, dziesiątki tysięcy obrońców życia okrążyło Wzgórze Kapitolińskie, by ostatecznie dotrzeć przed budynek Sądu Najwyższego.

Zmiana stanowiła symboliczne nawiązanie do hasła marszu: „Kolejny krok – Amerykański Marsz po Roe”. Wraz z odrzuce-

niem wyroku w sprawie Roe przeciwko Wade aborcja przestała być sprawą sądów, stała się natomiast przedmiotem należącym do kompetencji prawodawców stanowych i federalnych, a także wyborców, którzy na nich głosują.

Choć trasa była inna, na transparentach widniały w większości te same hasła: „Kochajcie i matki, i dzieci”, „Każdy człowiek jest darem”, „Prawa człowieka zaczynają się w łonie matki”. Rycerze Kolumba wraz z rodzinami i tysiącami uczestników prezentowali

Zdjęcie: Jeffrey Bruno

20 stycznia studenci Liberty University w Lynchburgu (Wirginia) poprowadzili 50. Marsz dla Życia wokół budynku parlamentu stanowego. • U góry po prawej: Jeanne Mancini, prezes Fundacji Marsz dla Życia na rzecz Edukacji i Obrony, zmierza w stronę Wzgórza Kapitolińskiego wraz z dziesiątkami tysięcy broniących życia Amerykanów.

„ŻYCIE POZOSTAJE ZAGROŻONE”

Wiele osób wzięło udział w wiecu poprzedzającym Marsz, zorganizowanym na National Mall. Wśród prelegentów znaleźli się przywódcy religijni, kongresmeni i przedstawiciele stanowych organów ustawodawczych, lekarze-położnicy, dyrektor Domu Samotnej Matki, a także Lynn Fitch, która jako Prokurator Generalna stanu Missisippi odegrała kluczową rolę w postępowaniu przed Sądem Najwyższym w sprawie Dobbs przeciwko Jackson Women’s Health Organization.

Fitch podkreśliła wagę pracy, jaka pozostała do wykonania: „Póki nie zapewnimy kobietom w najtrudniejszej sytuacji tego, czego potrzebują, i co jest konieczne, by ich dzieci prawidłowo się rozwijały; póki nie zmienimy naszego prawodawstwa tak, by odzwierciedlało nasze współczucie wobec każdego życia; póki nie zmienimy serc i umysłów innych Amerykanów – póty życie pozostaje zagrożone”.

Jonathan Roumie, gwiazda telewizyjnego serialu The Chosen, zachęcał wierzących, zwłaszcza młodych, do przekształcania otaczającej ich kultury. „Mówi się, że żyjemy w kulturze postchrześcijańskiej. Odrzucam takie twierdzenie. Wy też możecie” – podkreślił Roumie, który w zeszłym roku został Rycerzem Kolumba. „Ceniąc darowane przez Boga życie, z miłością i współczuciem obdarzając świat swymi talentami, będziecie tworzyć środowisko świętości, z którego najbardziej podatni na wpływy członkowie społeczeństwa będą brać przykład”.

Wśród uczestników Marszu, do których zwrócił się Roumie, byli Rycerze z Uniwersytetu George’a Washingtona, Katolickiego Uniwersytetu Ameryki, Providence College, Franciszkańskiego Uniwersytetu w Steubenville, Uniwersytetu Tennessee w Knoxville i wielu innych uczelni.

znane hasło „Kochaj Życie, Wybierz Życie”. Walka prawna uległa zmianie, cel – nie.

„Odrzucenie wyroku w sprawie Roe to zasadniczy kamień milowy. Nie możemy jednak błędnie uznawać go za koniec problemu aborcji” – powiedział Najwyższy Rycerz Patrick Kelly, uczestniczący w marszu wraz z Najwyższymi Funkcjonariuszami i członkami Rady Dyrektorów. „W Ameryce po Roe Rycerze Kolumba wciąż będą wskazywać naszym prawodawcom, że życie jest cennym darem wymagającym ochrony. Z dumą będziemy uczestniczyć w Marszach dla Życia, dopóki aborcja nie stanie się czymś nie do pomyślenia”.

Przed rozpoczęciem wiecu Logan Earnest, Wielki Rycerz rady 13242 działającej przy Uniwersytecie George’a Washingtona, poprowadził Ślubowanie Wierności Sztandarowi USA. Rada 13242 została w minionym roku uhonorowana Nagrodą w Kategorii Życie za wsparcie ośrodków świadczących pomoc materialną dla kobiet w ciąży w Waszyngtonie. Rycerze wraz z Centrum Newmana zaangażowali się także w modlitwę przed ośrodkiem aborcyjnym działającym w pobliżu kampusu.

„Integralną częścią bycia mężczyzną, bycia Rycerzem Kolumba, jest zaangażowanie w obronę” – stwierdził Earnest. „Gdy zastanawiam się, kto w naszym społeczeństwie jest najbardziej bezbronny

„Wyraźny konsensus”

Sondaż KofC-Marist wskazuje, że zdecydowana większość Amerykanów popiera prawne ograniczenia aborcji

OPUBLIKOWANY 18 stycznia sondaż Marist Poll, wykonany na zamówienie Rycerzy Kolumba, po raz kolejny ukazał większe zniuansowanie oraz zgodność opinii Amerykanów na temat aborcji, niż mogłoby to wynikać z prostej opozycji „za” i „przeciw”.

Choć większość Amerykanów opisuje swoje stanowisko słowami „za wyborem”, z sondażu wynika, że 69% respondentów opowiada się za ograniczeniem aborcji przynajmniej do pierwszych trzech miesięcy ciąży.

„Niemal 7 na 10 Amerykanów uważa, że aborcja

powinna być ograniczona” – mówi Barbara L. Carvalho, dyrektor ośrodka badań opinii publicznej Marist Poll.

„Po całym roku gorącej debaty publicznej wokół decyzji Sądu Najwyższego w sprawie Dobbsa, wyniki sondażu są porównywalne z zeszłorocznymi”.

Coroczne badanie, zamawiane przez Rycerzy Kolumba od 2008 roku, potwierdza także, że większość Amerykanów (60%) sprzeciwia się finansowaniu aborcji z budżetu państwa, a 78% nie akceptuje przeznaczania amerykańskich podatków na dokonywanie aborcji poza granicami kraju. Zdecydowana większość ankietowanych (90%) wyraża przekonanie, że prawo powinno chronić zarówno matkę, jak i jej nienarodzone dziecko.

„Od momentu rozpoczęcia tych sondaży w 2008 roku widzimy spójny i wyraźny konsensus Amerykanów, którzy popierają ograniczanie aborcji” – powiedział Najwyższy Rycerz Patrick Kelly. „Zbyt często debata na temat aborcji ograniczana jest do opowiedzenia się albo po stronie mamy, albo po stronie dziecka. A tak naprawdę możemy – i musimy – tworzyć prawo, które chroni zarówno matki, jak i ich dzieci”.

Kolejnym obszarem istotnego konsensusu jest docenienie znaczenia centrów dla kobiet w ciąży, które wspierają kobiety zarówno w stanie błogosławionym, jak i po urodzeniu dziecka: 91% ankietowanych Amerykanów przyznaje, że wspiera takie instytucje.

Rycerze uczynili wsparcie ośrodków dla kobiet w ciąży priorytetem – od stycznia 2009 roku ufundowali i dostarczyli ponad 1650 ultrasonografów, a w czerwcu 2022 roku uruchomili program ASAP (Pomoc i Wsparcie po Porodzie).

„ASAP to wezwanie do działania dla Rycerzy, by zapewnić jeszcze większe wsparcie ośrodkom dla kobiet w ciąży, domom samotnej matki i innym organizacjom wspierającym bezpośrednio młode mamy i ich dzieci” – powiedział Najwyższy Rycerz. „Rycerze poszerzają swoje działania, by przywracać kulturę życia i rozwinąć kulturę współczucia dla kobiet w ciąży potrzebujących pomocy”.

Więcej szczegółów dotyczących wyników sondażu znajdziesz na kofc.org/polls.

Jonathan Roumie, gwiazda serialu The Chosen i prelegent wiecu poprzedzającego Marsz, zachęcił do modlitwy różańcowej, nazywając ją „najlepszą bronią przeciwko diabłu”.

i kto potrzebuje szczególnej ochrony, dochodzę do wniosku, że są to dzieci nienarodzone. To one najbardziej potrzebują naszej pomocy”.

RYCERZE NA MARSZU

Marsz rozpoczął się ok. godziny 13. Rzeka ludzi popłynęła z National Mall w kierunku Kapitolu. Przemarsz zabezpieczali Rycerze Kolumba, wskazujący nową trasę studentom niosącym główny transparent. Dostrzec można było liczne flagi, znaki i banery Rycerzy Kolumba, wiele z nich niosły grupy zorganizowane przez lokalne rady, lub których przyjazd na Marsz został przez te rady sfinansowany.

John Molitor, Wielki Rycerz rady 3792 w Milford, w stanie Delaware, pełniący także posługę stałego diakona w parafii św. Jana Apostoła, przewodził grupie 40 osób należących do kilku rad i parafii.

„Wielu ludzi miało wrażenie, że Marsz nie jest już potrzebny. Ale jest – i to nawet bardziej” – podkreślił Molitor zauważając, że kontrmanifestanci regularnie kierowali w ich stronę wulgaryzmy. „To nie koniec walki”.

„Teraz walka toczyć się będzie w każdym stanie” – tłumaczy Steven Baker, Rycerz z Wirginii, od 2016 roku posługujący jako wolontariusz przy zabezpieczaniu trasy marszu. Baker, członek rady 7877 im. ks. Widmera w Stafford, uczestniczył także w stanowym Marszu dla Życia zorganizowanym w Richmond w Wirginii.

Michael Velasco, Przewodniczący ds. Obrony Życia Rady Stanowej Indiany, zorganizował transport dla grupy niemal 120 Rycerzy i parafian. To 14. zorganizowany przez niego wyjazd do Waszyngtonu, D.C., i z pewnością nie ostatni.

„W grudniu, w trakcie spotkania półrocznego, powiedziałem Rycerzom tak: »Decyzja w sprawie Dobbsa była miła, ale nie zakończyła niczego«. Sprawa się nie skończy, póki nie zagwarantujemy prawa do życia każdemu dziecku. Póki całkowicie nie położymy kresu aborcji w każdym stanie i na całym świecie. Do tego momentu ruch pro-life musi wciąż pracować”. B

CECILIA HADLEY jest redaktorem Columbii.

Zdjęcia: Matthew Barrick

Powyżej: Najwyżsi Funkcjonariusze i członkowie Rady Dyrektorów przed budynkiem Sądu Najwyższego, po zakończeniu Marszu dla Życia.

Po lewej: W trakcie przemarszu Aleją Konstytucji Rycerze wraz z innymi uczestnikami niosą transparent „Kochaj Życie, Wybierz Życie”.

Globalne świadectwo

PRZECIW ABORCJI, eutanazji i innym zagrożeniom dotykającym najbardziej bezbronnych – Rycerze Kolumba na całym świecie publicznie bronią godności każdego ludzkiego życia. Obok Marszu dla Życia, który odbył się w Waszyngtonie, 20 stycznia, Rycerze wzięli udział w kilku innych dużych demonstracjach pro-life w pierwszych miesiącach 2023 roku. Kolejne demonstracje są zaplanowane na najbliższe miesiące.

Trzy marsze w obronie życia odbyły się w Kalifornii w styczniu: 14 stycznia na ulicach San Diego, a 21 stycznia w Los Angeles i w San Francisco. Kolejny, czwarty marsz zaplanowany jest na 6 marca i odbędzie się przed budynkiem parlamentu stanowego w Sacramento. We Francji Rycerze maszerowali

pośród tysięcy uczestników Marche pour la Vie, który odbył się 22 stycznia w Paryżu.

W lutym Fundacja Marszu dla Życia na rzecz Edukacji i Obrony zorganizowała dwa marsze stanowe, w czasie których Rycerze maszerowali u boku innych obrońców życia. Pierwszy odbył się 1 lutego w Richmond w Wirginii, a drugi 23 lutego w Phoenix w Arizonie. 18 lutego Rycerze z Filipin dołączyli do marszu Walk for Life w Manili zorganizowanego przez tamtejszą Radę ds. Świeckich.

Nadchodzące demonstracje pro-life:

• 22 marca — Marsz dla Życia w Hartford, w stanie Connecticut

• 29 kwietnia — Marcha por la Vida w mieście Meksyk

• 11 maja — krajowy Marsz dla Życia w stolicy Kanady, Ottawie

• 11 maja — Marsz dla Życia w Edmonton w kanadyjskiej prowincji Alberta

„ODPOWIEDZIĄ JEST MIŁOŚĆ”

Zgromadzenie Sisters of Life i Rycerze Kolumba goszczą tysiące młodych na nowym wiecu poprzedzającym Marsz dla Życia

Cecilia Hadley

Dnia 20 stycznia, ponad 4 tysiące obrońców życia (młodzieży i nie tylko) zebrało się na festiwalu „Life Fest”, w hali widowiskowo-sportowej w Waszyngtonie, D.C. Wydarzenie poprzedziło Marsz dla Życia, a zorganizowało je Zgromadzenie Sisters of Life i Rycerze Kolumba.

Najwyższy Kapelan abp William Lori odprawił Mszę św. dla wiernych, głównie młodzieży licealnej i studentów. Podczas wydarzenia był też czas na adorację i sakrament pokuty. Przed Mszą św. siostra Bethany Madonna ze Zgromadzenia Sisters of Life przedstawiła prelegentów i artystów; w programie znalazły się m.in. świadectwa na temat adopcji i uzdrowień po aborcji, a także konferencje o godności ludzkiego życia.

Temat przewodni spotkania: „Ponieważ odpowiedzią jest miłość” podkreślał konieczność postrzegania działań pro-life poza kategoriami batalii prawnej.

„Zgromadziliśmy się tutaj, żeby świętować życie, by razem uczestniczyć w marszu i nie ustawać, dopóki każde serce nie zrozumie, że odpowiedzią jest miłość” – tłumaczyła s. Bethany

w przemowie rozpoczynającej wydarzenie. „Ponieważ miłość jest osobą, a tą osobą jest Jezus Chrystus”.

Jak podkreśliła siostra, aborcja – tak często przedstawiana jako odpowiedź na trudne sytuacje życiowe – w przeciwieństwie do miłości jest kłamstwem, które godzi zarówno w kobiety, jak i w mężczyzn. „Aborcja nie jest pro-kobieca; aborcja to metoda przymusu i manipulacji kobiet. (…) Ale uderza również w serce mężczyzny, który powinien gwarantować bezpieczeństwo i opiekę”.

David Scotton opowiedział o tym, jak jego matka postanowiła oddać go do adopcji, mimo wcześniejszych planów przerwania ciąży. Zmieniła zdanie m.in. pod wpływem słów kobiety spotkanej przed kliniką aborcyjną: „Twoje dziecko ma już paluszki u rąk i u stóp”.

„Żyję dzięki ludziom takim, jak Wy; obrońcom życia, którzy nie boją się wyjść na ulice” – powiedział Scotton.

Peter i Tricia DeMaio podzielili się historią swojego nawrócenia, które nastąpiło po tym, jak dwukrotnie dokonali aborcji: w liceum

Zdjęcia: Matthew Barrick

Powyżej: Najwyższy Kapelan abp William Lori przewodniczy Mszy św. koncelebrowanej przez 4 biskupów i blisko 90 księży.

Po prawej: Studenci modlą się przed Najświętszym Sakramentem.

Poprzednia strona: Siostra Bethany Madonna ze Zgromadzenia Sisters of Life wita tysiące młodych przybyłych na Life Fest.

i w trakcie studiów. Seria rodzinnych tragedii doprowadziła parę do głębszego zrozumienia miłości.

„Miłość bez wzajemnego poświęcenia nie jest do końca prawdziwa, pełna, ani autentyczna” – tłumaczył Peter DeMaio. Szkolna sympatia dała początek małżeństwu wychowującemu siedmioro dzieci.

Kolejna siostra ze Zgromadzenia Sisters of Life, Maria Casey O’Connor, wystąpiła na scenie razem ze swoją siostrą bliźniaczką, Casey Gunning, cierpiącą na zespół Downa.

„Casey nauczyła mnie, że wolno nam mieć swoje słabości; że możemy mieć potrzeby” – powiedziała s. Maria Casey. „Tak naprawdę nasze słabości pokazują nam, że potrzebujemy Boga i siebie nawzajem”.

„Bóg nie popełnia błędów” – dodała jej siostra. „Każde życie jest darem. Bóg obdarował mnie życiem, które ma sens i cel; dał mi specjalną misję – kochać”.

Life Fest zakończył się Mszą świętą koncelebrowaną przez abpa Loriego z 3 biskupami i blisko 90 księżmi. Homilię wygłosił młody dominikanin i Rycerz Kolumba, o. Joseph Hagan OP, który od kilku lat współpracuje ze Zgromadzeniem Sisters of Life w Nowym Jorku.

Podkreślił, jak ważne jest wysłuchanie kobiet, które są nakłaniane do aborcji lub jej dokonały.

„W szczególny sposób apeluję do mężczyzn” – powiedział o. Hagan, podkreślając, że większość kobiet będących pod opieką Zgromadzenia Sisters of Life nie ma wsparcia kochającego mężczyzny, który troszczyłby się o nie i bronił ich godności.

„Myślę o naszej pięknej matce, [Matce Bożej z Guadalupe]” – kontynuował o. Hagan. „Skierowała do Juana Diego następujące słowa: »Czyż nie jestem tu ja, twoja Matka?«. Jakże często również my, mężczyźni, powinniśmy powiedzieć: »Jestem tu i jestem twoim bratem«”.

Matt Salomons, Wielki Rycerz rady uniwersyteckiej 5787 działającej przy Providence College w stanie Rhode Island pracował na festiwalu jako wolontariusz, razem z kilkoma innymi Rycerzami ze środowiska akademickiego. Rycerze stawili się na miejscu o świcie, by pomóc przy organizacji, ponieważ już napływały tłumy uczestników.

Obecność tak wielu licealistów i studentów była dla Matta, studenta ostatniego roku, niezwykle budująca. „Tak liczna obecność młodych ludzi napawa nadzieją. To oni są przyszłością ruchu pro-life i przyszłością Kościoła” – powiedział Salomons.

W wydarzeniu uczestniczyli również Najwyżsi Funkcjonariusze i część Rady Dyrektorów Rycerzy Kolumba.

„To wielki zaszczyt współpracować ze Zgromadzeniem Sisters of Life i inspirować młode pokolenie. Razem przemy naprzód” –skomentował Najwyższy Rycerz Patrick Kelly. B

Oto mały McGivney!

Wyczekując potomka po serii poronień, małżeństwo zawierzyło się wstawiennictwu Założyciela Zakonu

Elisha Valladares-Cormier

Zkońcem marca 2016 roku przybliżała się data narodzin pierwszego dziecka José Serny. Po ośmiu latach małżeństwa José i jego żona Elizabeth z ekscytacją wyczekiwali na ten moment – oddalony o zaledwie tydzień.

Nie była to łatwa droga. Zanim para żyjąca w Guadalajarze (meksykański stan Jalisco) została rodzicami, latami korzystała z pomocy lekarzy chcących zidentyfikować przyczyny niepłodności. Syn, któremu dali na imię Mateo, był odpowiedzią na modlitwy.

31 marca doszło do tragedii. Elizabeth – będąca w 38. tygodniu ciąży – obudziła się w środku nocy, czując,

że serce jej nienarodzonego syna przestało bić. Pośpieszyli do szpitala, lekarze przeprowadzili cesarskie cięcie, jednak było już za późno.

„Mateo trafił na nasze ręce, był w pełni rozwinięty, ale już nie żył” – wspomina José, członek rady 17267 im. św. Róży z Limy i Radca Stanowy Meksyku Zachodniego. „To było doświadczenie rozdzierające serce”.

Następne lata przyniosły dalszy ból. Para przeszła przez kolejne trzy poronienia. Dziś jednak ich doświadczenia to historia wiary, wytrwałości i wstawiennictwa bł. Michaela McGivneya, założyciela Zakonu.

CIĘŻKI KRZYŻ

José i Elizabeth poznali się w pracy w roku 2001, a sześć lat później wzięli ślub, chcąc jak najszybciej założyć rodzinę. Minęło pięć lat, w czasie których nie doszło do poczęcia.

„To, że po pięciu latach małżeństwa nie mogliśmy zajść w ciążę, wydawało nam się przedziwne” – wspomina Elizabeth.

Korzystali z pomocy specjalistów, lecz mimo wielu badań i zabiegu mającego wykluczyć endometriozę, lekarze wciąż nie potrafili wskazać przyczyny.

Zgodnie z sugestią lekarzy, w celu zwiększenia szans na poczęcie Elizabeth rozpoczęła terapię niepłodności (głównie hormonalną). Gdy specjaliści zasugerowali w końcu postępowanie sprzeczne z nauką Kościoła, para zakończyła konsultacje.

José i Elizabeth wciąż modlili się o dziecko. W sierpniu 2015 roku, kilka miesięcy po zakończeniu leczenia niepłodności, z radością przyjęli wieść o ciąży.

Jak się wydawało, nie było żadnych powodów do obaw. Każdego miesiąca Elizabeth przechodziła badania, za każdym razem słysząc, że ciąża rozwija się zgodnie z oczekiwaniami. Wydarzenia z 31 marca 2016 roku były więc tym bardziej druzgocące. Kiedy położnicy przeprowadzili cesarskie cięcie, Elizabeth miała nadzieję, że wbrew matczynej intuicji Mateo żyje.

„Popatrzyłam na José, licząc na znak, że nasze dziecko żyje” – wspomina. „Lecz mąż tylko przecząco pokręcił głową”.

W życiu José i Elizabeth ból przerodził się w gniew. Jak Bóg mógł pozwolić na to, by po tak wielu latach niewytłumaczalnej niepłodności ich syn mógł umrzeć?

„Byłem zły na Boga ” – tłumaczy José. „Wyrażałem to w modlitwie, ale od Niego nie odszedłem. To On pomógł nam sobie z tym poradzić”.

Małżonkowie potrzebowali miejsca, w którym mogliby pochować swego syna. Stanęli wobec sytuacji, która jeszcze kilka dni wcześniej była niewyobrażalna. Złożyli ciało Mateo w kolumbarium kościoła pw. św. Róży z Limy. Zaczęli też uczęszczać do tego kościoła na niedzielne Msze św. i odwiedzać miejsce spoczynku swojego dziecka.

Powyżej: Radca Stanowy José Serna z żoną Elizabeth i synem José Miguelem w kościele parafialnym św. Róży z Limy w Zapopan. • Poprzednia strona: José Miguel w trakcie zabawy, grudzień 2022 roku.

W czerwcu tego samego roku José wraz z innymi mężczyznami z parafii wstąpił do rady 15284 San Pablo w Jalisco – był to pierwszy krok do utworzenia rady w parafii św. Róży z Limy.

Jak wspomina Ricardo Sevilla z rady 15284, José i Elizabeth odnaleźli siłę w pomaganiu innym. To właśnie on zachęcił José, by wstąpił do wspólnoty Rycerzy.

„Elizabeth, pielęgniarka, z entuzjazmem dbała o pacjentów” – wspomina Sevilla, obecnie pełniący funkcję Wielkiego Rycerza. „José był bardzo zaangażowany w prace rady i wspominał, że to zajęcie pomogło mu przejść przez trudny okres”.

Mimo badań, w ciągu kolejnych lat Elizabeth doświadczyła trzech kolejnych poronień. Nadała swym dzieciom imiona: Guadalupe (październik 2016 roku), Ángel (marzec 2017 roku) i Fátima (maj 2019 roku).

Ksiądz Alejandro López, Kapelan rady 17267, bliski przyjaciel José i Elizabeth, często zastanawiał się „jak to możliwe, że tak wiele razy zostali powołani do bycia rodzicami dzieci w niebie?”.

„Przechodzili przez trudne okresy żałoby z wielką wiarą” – wspomina.

ZWRÓĆCIE SIĘ

DO KS. MCGIVNEYA

Po długim okresie pytania Boga, dlaczego ciąże kończyły się poronieniami, Elizabeth stwierdziła, że będzie odtąd pytać Go: „Czego od nas oczekujesz?”. Rycerze rady 17267, założonej wiosną 2019 roku, wraz ze swymi rodzinami tworzyli grupę modlitewną, często modląc się także w intencji José i Elizabeth. W trakcie jednego ze spotkań grupy Elizabeth poczuła, że chce prosić o wstawiennictwo bł. Michaela McGivneya.

„Mimo wielkiego bólu i zmęczenia, wciąż chciałam być matką, wziąć syna w ramiona” – wspomina Elizabeth. „W głębi duszy narodziło się pragnienie, by o wstawiennictwo prosić ks. McGivneya. Prosiłam go, by pragnienie macierzyństwa zniknęło, jeśli wolą Boga nie jest to, bym została matką. A jeśli mam być matką, to bym otrzymała konieczną siłę i pomoc”.

Kilka miesięcy później, we wrześniu 2021 roku, Elizabeth dowiedziała się, że jest w ciąży po raz piąty.

„Odtąd każdego wieczora przed snem modliliśmy się o wstawiennictwo ks. McGivneya” – podkreśla José.

Nadziei towarzyszył także strach. Ze względu na wcześniejsze poronienia lekarze ostrzegali, że ta ciąża również jest zagrożona. Gdy w październiku zmarła matka Elizabeth, oboje martwili się, że żałoba i stres doprowadzą do kolejnego poronienia. Nieustannie jednak wzywali pomocy bł. McGivneya. Do tej modlitwy dołączyli także Rycerze z rodzinami.

„Gdy Elizabeth powiedziała nam, że zawierzyła się ks. McGivneyowi, cała nasza wspólnota zaczęła modlić się o jego wstawiennictwo” – dodaje Sevilla. „Widzieliśmy, że sytuacja się zmienia, a Elizabeth towarzyszył strach przed utratą dziecka. Niezmiennie jednak ufała”.

Gdy zbliżał się termin porodu, Elizabeth martwiła się nieregularnym biciem serca dziecka. Rankiem 19 kwietnia 2022 roku lekarze potwierdzili, że konieczne jest cesarskie cięcie.

„Wciąż prosiłam o wsparcie ks. McGivneya, by dopomógł mojemu dziecku w przyjściu na świat” – wspomina Elizabeth. „Gdy tylko usłyszałam płacz noworodka, gdy zobaczyłam, że żyje i jest zdrowy, stałam się najszczęśliwszą matką na całym świecie”.

Para nazwała swoje dziecko José Miguel, na cześć ks. Michaela Josepha McGivneya, z wdzięczności za narodziny syna.

„Mimo wielkiego bólu

i zmęczenia, wciąż chciałam być matką, wziąć syna w ramiona.

W głębi duszy narodziło się pragnienie, by o wstawiennictwo prosić ks. McGivneya”.

„Jedyną rzeczą, która zmieniła się w czasie piątej ciąży, było to, że zaczęliśmy modlić się o wstawiennictwo ks. McGivneya” – tłumaczy José.

Mały José Miguel, mający obecnie 10 miesięcy, zyskał więc nowy przydomek. W parafii św. Róży z Limy jest witany słowami “¡Ya llegó McGivinito!” – „Oto mały McGivney!”. B

ELISHA VALLADARES-CORMIER jest redaktorem magazynu Columbia , Rycerzem rady 546 w Sandusky, w stanie Ohio.

Szkoła Józefa

Rozważanie wezwań Litanii do św. Józefa i wzywanie jego wstawiennictwa może pomóc nam wzrastać w wierze i chrześcijańskim uczniostwie

Leonard J. DeLorenzo

W PRZYPOWIEŚCI JEZUS mówi o człowieku, który przed wyruszeniem w podróż powierzył majątek, talenty, swoim sługom. Kiedy powrócił i zobaczył, że dwóch z nich pomnożyło otrzymane talenty, powiedział do każdego: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!” (Mt 25, 21.23).

Rozważając tę historię, możemy przywołać świętego Józefa. Powierzono mu wiele, a Bóg nagrodził jego wierność, dając mu w opiekę jeszcze więcej. Ponieważ św. Józef był wierny jako małżonek Najświętszej Dziewicy, ziemski ojciec Syna Bożego i głowa Świętej Rodziny, Bóg dał mu w opiekę cały Kościół.

Nazwy, tytuły i zaszczyty wymieniane w Litanii do św. Józefa pomagają nam odkryć dobroć i wierność sługi, któremu Bóg Ojciec powierzył własnego Syna. Będąc Oblubieńcem

Bogarodzicy i troskliwym obrońcą

Chrystusa może być postrzegany

jako podpora rodzin i ozdoba

życia rodzinnego. Wzywa się go jako nadzieję chorych, patrona umierających oraz podporę w trudnościach. Jest przewodnikiem

jako wzór pracujących i posiada moc jako postrach duchów piekielnych. Urodzony – jak my – ze swoimi słabościami i grzeszną naturą, Józef jest człowiekiem, który praktykował oddawanie się Bogu jako najposłuszniejszy i najwierniejszy, najroztropniejszy i najmężniejszy.

Litania do św. Józefa prowadzi nas drogą kontemplacji. Kontemplowanie osoby Józefa zakłada, że rozważamy Boże tajemnice, ponieważ w Piśmie św. nie wypowiada on ani jednego zdania, dając się za to prowadzić Słowu i odpowiadając na Słowo mówiące o naszym zbawieniu. Józef nie tylko ukazuje nam, czym jest posłuszeństwo Słowu Bożemu, ale również w jaki sposób oddziałuje na nas Boża mądrość. W ten sposób staje się on darem dla wszystkich chrześcijan, którzy się do niego uciekają.

Zadaniem jest, oczywiście, rzeczywiste zwrócenie się do niego. Święty Józef nigdy nie zabiega o uwagę, raczej czeka

cierpliwie na tych, którzy potrzebują jego pomocy. Józef od początku był właśnie mężczyzną, który czeka – uważnie i w gotowości. Słyszy potrzeby, uwzględnia złożoność wszystkich okoliczności i działa w zgodzie z wolą Bożą. Jak wyznaje św. Teresa z Avila: „Innym świętym – jak się wydaje – Pan dał łaskę wspomagania [nas] w jednej potrzebie, a ten chwalebny Święty – doświadczyłam tego – wspomaga [nas] we wszystkich”.

A w czym potrzebujemy pomocy? Jako mężowie potrzebujemy pomocy, by czcić i szanować żony, którym ślubowaliśmy siebie. Ojcowie potrzebują pomocy, by chronić, uczyć i umacniać powierzone sobie dzieci. Pracownicy potrzebują pomocy, by pracować z godnością, troską i determinacją. Sam Syn Boży doświadczył ojcowskiej miłości Józefa, był świadkiem małżeńskiego oddania w miłości do Maryi, dorastał nabywając umiejętności i kompetencji w warsztacie Józefa. Sługę, który pomagał wzrastać Synowi Bożemu do męskości, daje nam Pan, by pomóc nam wypełnić swoje powołanie.

Aby wzrastać jako uczniowie i coraz mocniej realizować Boże wezwanie w swoim życiu, dobrze jest prosić o wstawiennictwo św. Józefa, szczególnie poprzez odmawianie tej Litanii. Jako konkretne zobowiązanie, warto pomyśleć o wyznaczeniu codziennie, przez miesiąc, czasu na modlitwę Litanią i rozważanie jej wezwań. Zapisuj w dzienniczku krótkie spostrzeżenia i wrażenia na zakończenie modlitwy. Poprzez taką modlitwę – i pogłębianie zwyczaju modlitewnej refleksji – mamy szanse, by wzrastać, jak Józef, w posłuszeństwie Panu, stając się człowiekiem według Bożego serca. B

DR LEONARD J. DELORENZO pracuje w McGrath Institute for Church Life i wykłada teologię na Uniwersytecie Notre Dame w South Bend (Indiana), gdzie należy do rady Rycerzy Kolumba. Jest autorem książki Wzór wiary: Modlitwa Litanią do św. Józefa (OSV, 2021).

„Muszę zrobić coś więcej”

Lekarz z Pensylwanii udaje się do Mołdawii i Ukrainy, by nieść pomoc medyczną ofiarom wojny

Dr James O’Bryon

Od redakcji: Dr James O’Bryon jest Rycerzem od 44 lat. Dołączył do Zakonu w wieku 21 lat – tuż przed ślubem ze swoją szkolną miłością, Millie, i niedługo po nawróceniu na katolicyzm .

To Millie jako pierwsza zaprowadziła Jamesa do kościoła na Mszę świętą. „Zawsze powtarzam, że wyrwała mnie z piekła. Byłem dość niesfornym nastolatkiem” – wspomina O’Bryon. „Po jakimś czasie Millie zapytała mnie, czy nawrócę się na katolicyzm, ale tak naprawdę nie musiała pytać. Odpowiedziałem »Tak!« zanim nawet skończyła pytanie. Ta jedna decyzja, podjęta w nastoletnim wieku, odmieniła całe moje życie”.

Dr O’Bryon pracuje obecnie jako lekarz rodzinny w Reynoldsville w Pensylwanii. Od wielu lat i na różne sposoby służy radzie 395 im. o. Raymonda F. Dugana (pełnił tam między innymi funkcję Wielkiego Rycerza). Gdy na Ukrainie wybuchła wojna, poczuł się powołany do działania. Jako ojciec trojga dzieci i dziadek ośmiorga wnucząt wyruszył więc do Ukrainy i Mołdawii z początkiem września 2022 roku. Przyłączył się do misji medycznej CERT International (Christian Emergency Relief Team). Redakcja Columbii miała okazję porozmawiać z dr. O’Bryonem o jego doświadczeniach; poniższy artykuł powstał na kanwie tego wywiadu.

Gdy w lutym wybuchła wojna, zareagowałem jak zapewne wielu z nas – moją pierwszą myślą było: „Chciałbym móc coś zrobić”. Wszyscy widzieliśmy te same przerażające obrazy w telewizji i wszyscy byliśmy świadkami cierpienia Ukraińców

Pojechałem w odwiedziny do mieszkającego w pobliżu ukraińskiego księdza, którego rodzina została w ojczyźnie. Pomodliłem się z nim i złożyłem darowiznę. Mimo to cały czas czułem, że muszę zrobić coś więcej. Szukając w internecie krótkoterminowych misji medycznych, natrafiłem na CERT International. Wysłałem zgłoszenie i zostałem przyjęty na dwutygodniową misję w Mołdawii i Ukrainie, która miała odbyć się w pierwszej połowie września.

Zostaliśmy wysłani do Kiszyniowa, stolicy Mołdawii. Przez trzy dni mieliśmy pracować w szpitalu w Mołdawii, przez dwa w Ukrainie. Mołdawia jest jednym z najbiedniejszych krajów Europy. Wszystkie szpitale polowe działały przy parafiach; nieraz zdarzyło nam się jechać kilka godzin, żeby dotrzeć do jakiegoś odległego miasteczka, gdzie zajmowaliśmy się zarówno lokalnymi mieszkańcami, jak i ukraińskimi uchodźcami. Po trzech dniach przekroczyliśmy granicę. Nasza główna siedziba po ukraińskiej stronie mieściła się w kościele w Odessie; tam też zorganizowano szpital polowy. Podobno Odessa jest pięknym miastem, ale niewiele udało mi się zobaczyć. Obecnie w Ukrainie są rzeczy ważniejsze niż zwiedzanie.

Spaliśmy w bunkrze w podziemiach kościoła. Tam, gdzie mieszkaliśmy, było spokojnie, ale już na wschód od Odessy, w Chersoniu – nie. Pewnego dnia dostaliśmy telefoniczne powiadomienie, że niedaleko nas wybuchły walki, co moim zdaniem wpłynęło na liczbę pacjentów, którzy zdecydowali się do nas przyjść – wiele osób bało się wyjść z domu.

Przychodziły do nas głównie starsze kobiety i matki z małymi dziećmi. Często mieliśmy do czynienia z nadciśnieniem tętniczym czy cukrzycą. Ludzie nie mieli dostępu do lekarstw, albo nie mieli na nie środków. Nie byli w stanie udać się do apteki. W tym mogliśmy im pomóc. Małe dzieci miały liczne dolegliwości, takie jak w każdym innym kraju: ostre zapalenia uszu, infekcje górnych dróg oddechowych. Mieliśmy dla nich antybiotyki i leki.

Dysponowaliśmy jedynie bardzo podstawowym sprzętem medycznym i nie byliśmy w stanie pomóc w takim stopniu, w jakim byśmy chcieli. Ale robiliśmy, co tylko możliwe w warunkach, w jakich przyszło nam pracować. To wspaniałe uczucie, gdy jest się w stanie realnie pomóc ludziom.

Jedno wydarzenie szczególnie zapadło mi w pamięć –byliśmy w domu spokojnej starości pod Odessą. Bardzo trudne warunki. Spotkałem tam starszą kobietę po wylewie. Przedstawiłem się, a tłumacz wyjaśnił jej, co tu robimy. Wtedy kobieta wybuchła płaczem. Były to łzy wzruszenia, poprzez tłumacza dowiedziałem się, że nie mogła uwierzyć, że przybyliśmy tu aż z Ameryki, żeby im pomóc.

Wydaje mi się, że ludzie byli nam najbardziej wdzięczni właśnie za obecność: za to, że ktoś ich wysłuchał, zatroszczył się o nich, pomodlił się z nimi. Na ich twarzach widoczne

były zarówno determinacja, jak i wojenna trauma.

Od września zapotrzebowanie na pomoc jeszcze wzrosło. Ucierpiała infrastruktura, a teraz w ich kraju trwa zima. Pisałem do znajomej, która pracowała z nami jako tłumacz, a która mieszka razem ze swoją babcią w Ukrainie. Obie żyją bez prądu. Wielu ludzi żyje tam bez dostępu do elektryczności, bez ogrzewania, bez bieżącej wody.

W Ukrainie ciężko o świątynię katolicką, miałem jednak szczęście i znalazłem kościół jakieś półtora kilometra od naszej siedziby w Kiszyniowie. Udało mi się uczestniczyć we Mszy św. w obie niedziele, które tam spędziłem. Dopiero na Eucharystii poczułem się jak w domu. Nie rozumiałem ani słowa, lecz i tak wiedziałem dokładnie, co znaczy każde z nich. Fakt, że mogłem tam być, był wielkim błogosławieństwem.

To była pierwsza taka misja, w jakiej brałem udział, ale bardzo chciałbym powtórzyć to doświadczenie. Mam nadzieję, że będę miał w przyszłości taką okazję. Posługa w czasie misji medycznej doskonale wpisuje się w powołanie Rycerzy, jakim jest służba Bogu i potrzebującym – chorym, ubogim i bezbronnym. Jestem przekonany, że każdy wolontariusz powiedziałby wam to samo: na misji zyskujemy więcej, niż jesteśmy w stanie ofiarować potrzebującym. A po powrocie do domu, okazuje się, że część serca zostawiliśmy przy nich. B

Dr James O’Bryon, członek rady 935 im. o. Raymonda F. Dugana w Reynoldsville (Pensylwania), bada pacjentki w czasie misji w Mołdawii (na poprzedniej stronie) i Ukrainie (powyżej) we wrześniu 2022 roku.

Ks. James O’Reilly, wikariusz parafii św. Brygidy i Kapelan rady 5476 im. ks. Francisa J. Byrne’a w Richmond (Wirginia), święci szopkę bożonarodzeniową w trakcie uroczystości zorganizowanych przez radę na placu przed parlamentem stanowym. W modlitwie, lekturze Pisma św. i kolędowaniu udział wzięły dziesiątki osób, w tym m.in. Delegat Stanowy Patrick Roland.

i jego żona w trakcie błogosławieństwa par udzielanego podczas obchodów Dnia Męża i Żony w Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej. W sanktuarium zgromadzili się Rycerze z całej Polski wraz z małżonkami, poświęcając weekend na modlitwę, uczestnictwo we Mszy św. i konferencje podkreślające znaczenie świętych małżeństw.

Johnny Sy z rady 10681 im. Krzysztofa Kolumba w Richmond (Kolumbia Brytyjska) wręcza różańce młodemu parafianinowi przystępującemu do Pierwszej Komunii Świętej. To część programu Sakramentalne Dary realizowanego przez parafię. Rada bierze także udział w programie RSVP (ostatnio przekazała ponad 1200 dolarów dla kleryków archidiecezji Vancouver) oraz organizuje comiesięczny różaniec.

Kanada

Markus Hildebrand, członek rady 17050 im. św. Klemensa Hofbauera w Warszawie

Rycerze z rady 11203 w Torrijos (Południowy Luzon) prowadzą procesję w trakcie Uroczystości Objawienia Pańskiego w parafii św. Ignacego Loyoli. Rycerze odtworzyli podróż mędrców do Betlejem, zbierając przy tej okazji ponad 35 900 peso filipińskich (niemal 3 tysiące złotych) na inicjatywy parafialne.

Członkowie rady 14558 im. św. Antoniego Padewskiego w Panamie przekazują matce z dzieckiem paczkę żywnościową. To część dorocznej akcji Boże Narodzenie z Chrystusem. W programie wydarzenia przewidziano czas na zabawę, posiłek i wręczenie podarunków dla 50 dzieci z Casa Hogar el Buen Samaritano, lokalnej instytucji zapewniającej schronienie, wyżywienie i opiekę lekarską 300 kobietom i ich dzieciom.

Rycerze z rady 16912 im. św. Jerzego w Tulonie w trakcie rekolekcji w Centrum Duchowości w Bieuzy.

Filipiny

Francja

Panama

Rycerze

Miłosierdzia

Każdego dnia Rycerze na całym świecie mają okazję, by coś zmienić – przez pracę społeczną, zbieranie funduszy, czy modlitwę. Doceniamy każdego Rycerza za jego siłę, współczucie i oddanie w budowaniu lepszego świata.

Delegat Stanowy Dan Stoffel, należący do rady 11717 im. Księcia Pokoju w Plano w Teksasie, pomaga dziewczynce na wózku inwalidzkim w CRIT Sonora, ośrodku rehabilitacyjnym dla dzieci w Hermosillo w Meksyku. Od 2006 roku rady z Teksasu współpracują z American Wheelchair Mission, przekazując wózki inwalidzkie potrzebującym Meksykanom. W zeszłym roku Bracia przekazali ich 4700. Rycerze z Teksasu wsparli także finansowo 16 punktów naprawy wózków inwalidzkich, działających przy CRIT (Centrum Rehabilitacji Dziecięcej Teletón).

Urodziłem się w Salwadorze, a do Stanów Zjednoczonych trafiłem w wieku 12 lat. Moja rodzina musiała stawić czoła wielu przeciwnościom: wojnie domowej, emigracji, obcemu językowi, innej kulturze. Wiara nas jednoczyła i była dla nas pocieszeniem w trudnych chwilach.

Po przystąpieniu do bierzmowania w 2011 roku, poczułem głębsze powołanie do służby Kościołowi i zostałem katechetą w parafii. Odrzucałem jednak myśl o powołaniu do kapłaństwa, dopóki Pan sam nie wskazał mi tej drogi.

Pewnego wieczoru wyszedłem dokonać pomiarów budynku dla firmy ubezpieczeniowej, w której pracowałem. W okolicy było dużo placów budowy, więc się zgubiłem. Skręciłem za kolejnym budynkiem, przekroczyłem próg i nagle recepcjonista powitał mnie w Seminarium pw. Trójcy Świętej. W tamtej chwili zrozumiałem, że nie mogę wiecznie uciekać przed moim pragnieniem, by dać z siebie coś więcej. Umówiłem się na rozmowę z dyrektorem ds. powołań i wstąpiłem do seminarium tego samego lata.

Dzięki temu, że Boża Opatrzność czuwała nade mną, nad moim powołaniem do kapłaństwa i we wszystkich trudnościach mojego życia, mogę dzisiaj zawołać z ufnością: Viva Cristo Rey!

Diecezja Dallas

Rada 5656 im. św. Moniki w Dallas

„Nie mogłem wiecznie uciekać”

Ksiądz Elmer Herrera-Guzman

Zdjęcie: Ben Torres