December Dance 07 by Concertgebouw Brugge

Ik voel me erg bevoorrecht als curator van de eerste editie van December Dance. December Dance is immers een unieke gelegenheid om alle bewuste en onbewuste verbanden en kruisbestuivingen in mijn eigen werk en dat van verwante kunstenaars zichtbaar te maken voor het publiek. In dit programmaboek schets ik bij elke voorstelling mijn drijfveer om juist die productie te selecteren, maar ik hoop dat de toeschouwer nog veel andere goede redenen ontdekt. Sinds mijn debuut in 2000 met Rien de Rien heb ik een rijk en gevarieerd repertoire van meer dan tien producties kunnen ontwikkelen, eerst bij Les Ballets C. de la B. en nu bij het Toneelhuis, maar daarnaast ook met Wim Vandekeybus, Theater Stap, Akram Khan Company, Sasha Waltz & Guests, het Cullberg Ballet, het Royal Danish Ballet en de balletgezelschappen van Monaco en Genève. Deze prestatie was enkel mogelijk dankzij de tientallen artistieke partnerships met dansers, performers, choreografen, muzikanten, componisten, beeldend kunstenaars, dramaturgen … een gigantisch spinnenweb van artistieke verbanden dat steeds verder uitdeint en steeds meer individuen en muziek- en danstradities omvat. Terwijl de video-installatie La Zon-Mai verschillende van deze dansers en choreografen als één grote familie samenbrengt onder één dak, creëert December Dance rond dit ‘huis’ (mai-son) voor het eerst een echt artistiek werelddorp, waar al deze kunstenaars hun eigen plek hebben. Ik ben de organisatoren erg dankbaar voor deze uitnodiging en hoop dat deze editie de eerste van een lange reeks mag zijn.

Sidi Larbi Cherkaoui

C’est pour moi un véritable privilège d’être le curateur de cette première édition de December Dance. Ce festival représente en effet une occasion unique pour rendre visible au public tous les liens conscients ou inconscients, toutes les pollinisations directes ou indirectes dans mon œuvre à moi et celle d’artistes très proches. Ce programme me permet d’évoquer pour chaque représentation la motivation qui m’a fait sélectionner précisément cette production plutôt qu’une autre, mais j’espère que le spectateur découvrira un tas d’autres bonnes raisons. Depuis mes débuts avec Rien de Rien en 2000, j’ai pu développer un répertoire riche et varié de plus de dix productions, d’abord avec Les Ballets C. de la B., actuellement avec le Toneelhuis, mais entre-temps aussi avec Wim Vandekeybus, Theater Stap, Akram Khan Company, Sasha Waltz & Guests, le Ballet Cullberg, le Royal Danish Ballet et les compagnies de ballet de Monaco et de Genève. Cette prestation n’a été possible que grâce à des dizaines de partenariats artistiques avec des danseurs, artistes, chorégraphes, musiciens, compositeurs, plasticiens, dramaturges… bref, un gigantesque réseau de liens artistiques qui ne cesse de s’étendre et englobe toujours plus d’individus et de traditions dans les domaines de la danse et de la musique. Alors que l’installation vidéo La Zon-Mai réunit plusieurs de ces danseurs et chorégraphes comme une grande famille sous un seul et même toit, December Dance crée autour de cette « mai-son » un véritable village universel où chacun de ces artistes trouve sa propre place. Je suis très reconnaissant envers les organisateurs de m’avoir invité et j’espère sincèrement que cette édition sera la première d’une très longue série.

Sidi Larbi Cherkaoui

I consider it a great privilege to be the curator of the first December Dance. It is after all a unique opportunity to show to the public all the conscious and unconscious links and cross-fertilisations in my own work and that of related artists. In this programme booklet I outline my motives for selecting each performance, but I hope the audience will find many other good reasons. Since my debut with Rien de Rien in 2000, I have been able to build up a rich and varied repertoire of more than ten productions, first at Les Ballets C. de la B. and currently at the Toneelhuis, and also with Wim Vandekeybus, Theater Stap, the Akram Khan Company, Sasha Waltz & Guests, the Cullberg Ballet, the Royal Danish Ballet and the ballet companies of Monaco and Geneva. This was only possible thanks to the dozens of artistic partnerships with dancers, performers, choreographers, musicians, composers, artists, dramaturges, and so on, a huge spider’s web of artistic connections that surges ever outwards and includes ever more individuals and musical and dance traditions. While the La Zon-Mai video installation brings several of these dancers and choreographers together under one roof as a single big family, December Dance is for the first time creating a true artistic ‘world village’ in and around this ‘house’ (mai-son), where all these artists have a place of their own. I am grateful to the organisers for this invitation and I hope this will be the first in a long series of festivals.

Sidi Larbi Cherkaoui

December Dance is een nieuw dansfestival in Brugge, georganiseerd door het Concertgebouw en het Cultuurcentrum Brugge in samenwerking met Brugge Plus. Voor deze eerste editie werd Sidi Larbi Cherkaoui aangetrokken als curator. Hij danst zelf in oud en (gloed)nieuw werk, en presenteert werk van mensen die hij bewondert. Een gevarieerd maar tegelijk consistent pallet van voorstellingen, alle met een intieme band met muziek, meestal live uitgevoerd. De voorstellingen vinden plaats op verschillende locaties in Brugge. December Dance est un nouveau festival de danse à Bruges, organisé par le Concertgebouw et Cultuurcentrum Brugge en collaboration avec Brugge Plus. Pour cette première édition, il a été demandé à Sidi Larbi Cherkaoui d’en accepter le rôle de curateur. Il dansera lui-même des chorégraphies connues ou toutes nouvelles et présentera des œuvres de gens qu’il admire. Un menu de représentations très varié mais consistant, toujours soutenu par un lien d’intimité avec la musique généralement exécutée live. Les représentations ont lieu à différents endroits à Bruges. December Dance is a new festival in Bruges and is organised by the Concertgebouw and Cultuurcentrum Brugge in association with Brugge Plus. Sidi Larbi Cherkaoui was appointed curator for the first of the series. He himself dances in both old and brand new pieces, and presents the work of other artists he admires. A varied yet consistent range of performances that all have intimate links with music, most of which is performed live. The performances are at various locations in Bruges.

01-15.12.07

01-15.12.07 FROM INSIDE

LA ZON-MAI

01.12.07 MYTH

02.12.07 DECEMBER DANCE FORUM

02.12.07 END 15

06.12.07

07.12.07

08-09.12.07

THE MYSTERIES OF LOVE

D’AVANT

PERFORMANCEWEEKEND

08-09.12.07 ‘I’ IS MEMORY

09.12.07 BLESSED

12.12.07 WHO KILLED COCK ROBIN?

11.12.07 A BENGUER

13.12.07 PATCHAGONIA

14.12.07 SHANTALA SHIVALINGAPPA 41

15.12.07 ZERO DEGREES

15.12.07 Ulysses 43

ÂŠ HerveĚ Abbadie

za 01.12.07 t/m za 15.12.07 La Zon-Mai / Installatie Sidi Larbi Cherkaoui & Gilles Delmas Concertgebouw / Kamermuziekzaal

concept en choreografie Sidi Larbi Cherkaoui

concept en regie Gilles Delmas

montage Marc Boyer Lardux Films

realisatie Erwan Boulloud

dans Iris Bouche Sidi Larbi Cherkaoui Serge-Aimé Coulibaly Juan Kruz Diaz De Garaio Esnaola Lisa Drake Lisi Estaràs Alexandra Gilbert Asa Lundvik Gustafson Damien Jalet Akram Khan Mimoza Koike Satoshi Kudo Sri Louise Gioia Masala James O’Hara

La Zon-Mai is het voorlopige culminatiepunt van mijn samenwerking met de Franse videokunstenaar Gilles Delmas. Ik heb hem ontmoet toen ik gevraagd werd een choreografie te maken voor de uitreiking van de Nijinsky Awards in Monte Carlo in 2004 (n.v.d.r. Larbi ontving in 2002 een Nijinski Award voor ‘most promising choreographer’). Hij was erg geboeid door mijn bewegingsmateriaal, en de manier waarop hij naar mijn werk kijkt en het in videobeelden vertaalt, vind ik erg juist. In zijn persoonlijke biografie zijn overigens heel wat raakpunten met die van mij: hij is als Fransman opgegroeid in Marokko en is getrouwd geweest met een Israëlische. In 2006 heeft hij de scenografie gemaakt voor Mea Culpa. Hij heeft ook een prachtige documentaire gemaakt over het creatieproces van zero degrees. Toen het nieuwe Museum voor Immigratie in Parijs me vroeg een project voor hen te ontwikkelen, was Gilles de voor de hand liggende partner. In La ZonMai komen talrijke artistieke verbanden – zowel wat mensen als wat choreografisch materiaal betreft – samen onder het dak van een groot huis. Het is de perfecte rode draad en synthese van dit festival. La Zon-Mai est le sommet provisoire de ma collaboration avec le vidéaste français Gilles Delmas que j’ai rencontré à l’époque où l’on m’avait demandé de créer une chorégraphie pour la remise des Nijinsky Awards à Monte-Carlo en 2004. (Larbi a obtenu en 2002 un Nijinsky Award en tant que « most promising choregrapher » NdlR). Il s’intéressait beaucoup à mon matériau de mouvement et j’estime que son regard sur mon œuvre et sa façon de la traduire en images vidéo sont très justes. Sa biographie personnelle présente d’ailleurs plusieurs points communs avec la mienne : Français, il a grandi au Maroc et il a été marié avec une Israélienne. En 2006, il a signé la scénographie de Mea Culpa et il a également réalisé un superbe documentaire sur le procès de création de zero degrees. Lorsque le nouveau Musée de l’Immigration à Paris m’a demandé de développer un projet, Gilles a été le partenaire prédestiné. Dans La Zon-Mai, de nombreux liens artistiques – concernant tant les êtres humains que le matériau chorégraphique – se rejoignent sous le toit d’une grande maison. C’est le fil rouge parfait et la synthèse de ce festival.

George Oliveira

La Zon-Mai is the climax of my cooperation with the French video artist Gilles Delmas. I met him when I was asked to choreograph a piece for the Nijinsky Awards in Monte Carlo in 2004 (Larbi won a Nijinsky Award for the ‘most Asier Uriegeraka promising choreographer’ in 2002). He was quite enthralled by my movement Nicolas Vladyslav material and I find the way he looks at my work and transforms it into video Shannel Winlock een opdracht van images to be just right. In fact there are many links between his life and mine: La Cité nationale de l’histoire he is a Frenchman who grew up in Morocco and was married to an Israeli. In de l’immigration, Parijs 2006 he did the stage design for Mea Culpa. He has also made a marvellous documentary about the creative process on zero degrees. When the new Museum of Immigration in Paris asked me to work on a project for them, Gilles belgische premiere was the obvious partner. In La Zon-Mai, numerous artistic connections – both in terms of people and choreographic material – converge under the roof of a major theatre. It is the perfect leitmotiv and synthesis of this festival. Erna Ómarsdóttir

Shantala Shivalingappa

- € 3 / € 2 voor -26, 60+ en groepen / gratis voor -13 en Bruggelingen – 02-15.12.07 / di-zo 9.30-17.00 - gratis toegang voor bezoekers van de voorstellingen in het Concertgebouw – 01.12.07 vanaf 18.00 / 02.12.07 vanaf 9.30 / 07.12.07, 12.12.07 & 15.12.07 vanaf 18.45 / 08.12.07 & 09.12.07 tot 20.00

Op het snijvlak van architectuur, visuele kunst en dans stelt La Zon-Mai vragen rond de plaats van de mens in zijn omgeving en in de wereld. De installatie is een volledig (de)monteer- en verplaatsbaar nomadenhuis, dat wordt opgesteld in de Kamermuziekzaal en waar u in dansfilms een twintigtal dansers aan het werk kan zien. Velen van hen zullen ook live in December Dance aanwezig zijn.

01-15. 12. 07

za 01.12.07 t/m za 15.12.07 From Inside / Installatie Thierry De Mey 10.00-17.00 / 08 & 09.12.07 tot 20.00 Hallen Belfort / € 3 / € 2 voor -26, 60+ en groepen gratis voor -13 en Bruggelingen

FRANKFURT THEMATIC VARIATIONS

Ik ben erg blij dat ik het werk van Thierry De Mey kan tonen. Thierry was een van mijn leraren in P.A.R.T.S. Zijn enthousiasme, zijn passie om systemen te ontwikkelen om kunst te maken en zich daarin ook volledig te verliezen, zijn nog steeds erg inspirerend. Ook zijn relatie met ‘handen’ (in zijn werk vanaf Musique de table, dat hij voor Wim Vandekeybus schreef), zijn gevoel voor ritme en zijn esthetische visie (zoals bijvoorbeeld tot uiting komt in de videoversie van Rosas danst Rosas) zijn erg bijzonder. De verhoudingen van ritme, beeld en licht in zijn werk zijn erg puur en mooi. Het is een echte zoektocht naar schoonheid.

choreografie

C’est pour moi un grand plaisir de pouvoir montrer l’œuvre de Thierry De Mey qui fut un de mes professeurs au P.A.R.T.S. Son enthousiasme, sa pasThe Forsythe Company sion pour le développement de systèmes pour faire de l’art et son envie de s’y — perdre corps et âme, ne cessent de m’inspirer encore. Il possède également des KINSHASA rapports aux ‘mains’ (à partir de Musique de Table écrit pour Wim VandeVILLE EN MOUVEMENT keybus), un sens du rythme et une vision esthétique tout à fait particuliers, camera comme il apparaît par exemple dans la version vidéo de ‘Rosas danst Rosas’. Raymond Fromont Les rapports entre le rythme, l’image et la lumière dans son œuvre témoignent Aliocha Van Der Avoort d’une grande pureté et beauté. Il y a là une véritable quête de la beauté. William Forsythe

creatie en uitvoering

Thierry De Mey

I am highly delighted to be able to show work by Thierry De Mey. Thierry was SICILIA one of my teachers at PARTS. I am still very much inspired by his enthusiasm VIE DI GIBELLINA and his passion for developing systems for creating art and completely losing choreografie himself in it. He is also remarkable for his relationship with ‘hands’ (in his Manuela Rastaldi work it started with Musique de table, which he wrote for Wim Vandekeybus), creatie en uitvoering his sense of rhythm and his aesthetic vision (as expressed, for example, in Yoann Boyer the video version of Rosas danst Rosas). In his work, the relations between Stefan Dreher rhythm, image and light are extremely pure and beautiful. It is a true quest Gemma Higginbotham for beauty. —

Marielle Morales Mauro Pacagnella Manuela Rastaldi

— concept, regie, composities, realisatie: Thierry De Mey

productie Charleroi/Danses

From Inside is een soort dansjukebox die de toeschouwer de keuze laat tussen drie verschillende werelden: de dansvoorstelling One Flat Thing van William Forsythe, wervelende dansers op een choreografie van Manuela Rastaldi in de oude straatjes van de voormalige Siciliaanse stad Gibellina, of de voorstelling Kin met opwindende muziek en dans uit Kinshasa.

01 -15. 12. 07

za 01.12.07 / 20.00 Myth / Sidi Larbi Cherkaoui, Toneelhuis & Ensemble Micrologus Concertgebouw / € 26 22 18 12 19.15 Inleiding door Guy Cools

In Myth heb ik mijn droom om samen te werken met Patrizia Bovi, kunnen realiseren. Zij zong in het kwartet van Giovanni Marini, die ook een van de leermeesters van Christine Leboutte is. Haar muziek en haar ensemble Micrologus hebben me van bij het begin van mijn carrière erg geïnspireerd en gevoed. Ze is voor mij een referentiepunt in de benadering van oude muziek. Haar kennis van zowel de orale traditie als de geschreven bronnen is uniek. Reeds in d’Avant en Foi imiteerden we haar benadering en interpretatie. regie en choreografie Daarnaast gaf Myth me ook de ruimte om mijn vaste kern van performers uit te breiden met nieuwe mensen, mensen met wie ik al lang wilde samenwerken. Sidi Larbi Cherkaoui muzikale leiding Denk maar aan Iris Bouche, Sri Louise (mijn yogalerares), Damien Fournier (die ik bij Josef Nadj aan het werk zag) of James O’Hara (die ik in Genève Patricia Bovi muziekuitvoering ontmoette). De performers van Myth vormen samen één groot sterrenstelsel, waarmee ik me ook in astrologische zin verwant voel. Ensemble Micrologus Mauro Borgioni (stem, percussie), Patrizia Bovi (stem, harp, tromba), Goffredo Degli Esposti (dubbel-

fluit, schalmei, doedelzak, dwarsfluit, ney), Gabriele Miracle (percussie, psalter), Gabriele Russo (vedel, rebec, tromba,

schalmei), Simone Sorini (stem, luit), Leah Stuttard (harp, cimbalen)

dans en choreografie Iris Bouche, Ann Dockx, Damien Fournier, Alexandra Gilbert, Milan Herich, Damien Jalet, Peter Jasko, Satoshi Kudo, Christine Leboutte, Sri Louise, James O’Hara, Ulrika Kinn Svensson, Marc Wagemans, Darryl E. Woods

assistentie choreografie Nienke Reehorst

dramaturgie Guy Cools

scenografie Wim Van de Cappelle Sidi Larbi Cherkaoui

lichtontwerp Luc Schaltin

kostuumontwerp Isabelle Lhoas Frederick Denis

productie Toneelhuis

coproductie: deSingel, Antwerpen; Concertgebouw Brugge vzw; Théâtre de la Ville, Parijs; Grand Théâtre, Luxemburg; Sadler’s Wells, Londen; Fondazione Musica per Roma; Theater Im Pfalzbau, Ludwigshafen; National Art Center, Ottawa

Dans Myth j’ai pu réaliser mon rêve de collaborer avec Patrizia Bovi. Elle chantait dans le quatuor de Giovanni Marini qui est aussi un des professeurs de Christine Leboutte. Dès le début de ma propre carrière, sa musique et son ensemble Micrologus m’ont beaucoup inspiré et nourri. Elle représente pour moi la référence dans l’approche de la musique ancienne tant ses connaissances d’aussi bien la tradition orale que des sources écrites sont absolument uniques. Dès nos spectacles d’Avant et Foi nous avons imité son approche et son interprétation. En outre, Myth m’a offert l’opportunité de faire venir de nouveaux visages pour compléter mon équipe permanente d’artistes, des gens avec qui j’avais depuis longtemps l’envie de travailler. Parmi eux Iris Bouche, Sri Louise (ma prof de yoga), Damien Fournier (que j’avais vu travailler chez Josef Nadj) ou encore James O’Hara (que j’ai rencontré à Genève). Les artistes de Myth constituent une grande galaxie dont je me sens également proche dans le sens astrologique. In Myth I have been able to fulfil my dream of working with Patrizia Bovi. She sang in the quartet led by Giovanni Marini, who is also one of Christine Leboutte’s teachers. Patrizia’s music and her ensemble, Micrologus, have greatly inspired and fuelled me since the start of my career. To me she represents a benchmark in the approach to early music. Her knowledge of both the oral tradition and written sources is quite unique. We were already imitating her approach and interpretation in Foi and d’Avant. Apart from that, Myth also gives me the room to expand my permanent core of performers to include new people, people I have wanted to work with for a long time. I am thinking of Iris Bouche, Sri Louise (my yoga teacher), Damien Fournier (whom I saw at work with Josef Nadj) and James O’Hara (whom I met in Geneva). The performers in Myth together form one great star system to whom I feel related in an astrological sense too.

In Myth peilt Sidi Larbi Cherkaoui samen met een grote groep dansers naar de wijze waarop een gebeurtenis een mens onherroepelijk kan tekenen. Hij slaat een brug tussen uiteenlopende culturen en dansstijlen en schuwt het narratieve en de grote vragen niet. Zijn choreografieën zijn tegelijk gelaagd en toegankelijk. Zangeres Patricia Bovi en Ensemble Micrologus zijn z’n muzikale bondgenoten op de scène.

01. 12. 07

doorlopend

10.00-11.30

La Zon-Mai / Kamermuziekzaal Audiovisuele installatie van Sidi Larbi Cherkaoui en Gilles Delmas FOI / Concertzaal dansfilm naar een choreografie van Les Ballets C. de la B. & Sidi Larbi Cherkaoui / 90’ productie: Les Ballets C. de la B. / ZDF ARTE

11.45-12.15

The Unclear Age / Concertzaal dansfilm van Damien Jalet en Erna Ómarsdóttir / 27’ productie: Les Ballets C. de la B. (1-2-3 Propositions) 13.00 Tempus Fugit / Concertzaal dansfilm naar een choreografie van Les Ballets C. de la B. & Sidi Larbi Cherkaoui / 26’ productie: Anaïs en Olivier Spiro / ARTE France —

14.00- 15.00

15.15- 15.50

16.15-17.15

December Dance Wintergasten - DEEL 1 / Forum 6 moderator Guy Cools Roel Dieltiens / Atrium Johann Sebastian Bach (1685-1750), Suites voor cello BWV 1007 en 1008 December Dance Wintergasten - DEEL 2 / Forum 6 —

17.30-18.25

zero degrees, L’infini / Concertzaal documentaire, making-of van zero degrees van Sidi Larbi Cherkaoui & Akram Khan / 53’ productie: Gilles Delmas / Lardux Films

zo 02.12.07 / 10.00-18.30 December Dance Forum Concertgebouw / € 12

De centrale activiteit van het December Dance Forum heet Wintergasten, omdat het gebaseerd is op de beproefde … Zomergasten-formule. Op zondagnamiddag 2 december ontvangt Sidi Larbi Cherkaoui bevriende dansers en musici met wie hij samenwerkte. Op de verlanglijst staan al zeker Roel Dieltiens (cellist), Iris Bouche (danseres en choreografe), Patricia Bovi (zangeres), Akram Khan (danser en choreograaf) … De gesprekken worden gemodereerd door Guy Cools, dramaturg van onder andere zero degrees en Myth, en afgewisseld met audiovisueel materiaal, waarbij ook de overleden idolen aan het woord komen: Jung, Bruce Lee, Krishnamurti ... Op die manier krijgt u een geprivilegieerde inkijk in de creatieve processen van Sidi Larbi en zijn artistieke medewerkers, waarbij het spinnenweb van artistieke verbanden en de brug tussen verleden en heden zichtbaar en hoorbaar worden. Voor en na Wintergasten zijn er projecties op groot scherm in de Concertzaal. U ziet er verschillende dansfilms en een dansdocumentaire, alle van artiesten die ook live in December Dance optreden. L’activité centrale du December Dance Forum s’appelle Wintergasten (Hôtes d’hiver) parce qu’elle se base sur la formule bien rodée de… Zomergasten (Hôtes d’été). L’après-midi du dimanche 2 décembre, Sidi Larbi Cherkaoui reçoit des amis danseurs et musiciens avec lesquels il a pu travailler. La liste des invités dont il espère la présence mentionne déjà Roel Dieltiens (violoncelliste), Iris Bouche (danseuse et chorégraphe), Patrizia Bovi (cantatrice), Akram Khan (danseur et chorégraphe)… Les débats seront animés par Guy Cools, dramaturge d’entre autres zero degrees et Myth, en alternance avec des documents audiovisuels qui laissent également la parole aux idoles décédés tels que Jung, Bruce Lee, Krishnamurti… Ce sera une façon de jeter un regard privilégié sur les processus créateurs de Sidi Larbi et de ses collaborateurs artistiques, qui révélera à l’œil et l’oreille le réseau de liens artistiques ainsi que les rapports entre passé et présent. Des projections sur grand écran sont prévues dans la Salle de concert avant et après le programme Wintergasten. On y verra divers films et un documentaire de danse présentant tous des artistes qui sont également présents pour une représentation de December Dance. The main activity in the December Dance Forum is called Winter Visitors because it is based on the tried and tested Summer Visitors format. On the afternoon of Sunday 2 December Sidi Larbi Cherkaoui will host dancer and musician friends with whom he has worked. The list already definitely includes Roel Dieltiens (cellist), Iris Bouche (dancer and choreographer), Patrizia Bovi (singer) and Akram Khan (dancer and choreographer). The conversations will be led by Guy Cools, the dramaturg on such productions as zero degrees and Myth, with intermezzos of audiovisual material in which deceased idols such as Jung, Bruce Lee and Krishnamurti will also have the chance to speak. This will give the audience a privileged look into the creative processes of Sidi Larbi and his artistic collaborators, so that the spider’s web of artistic connections and the bridge between past and present will be made visible and audible. Before and after Winter Visitors films will be shown on a big screen in the Concert Hall, including several dance films and a dance documentary, all by artists performing live during December Dance.

De eerste zondag van December Dance staat in het teken van inhoudelijke verdieping en contextualisering. Tijdens debatten, interviews en lezingen worden diverse thema’s van de hedendaagse dans aangesneden. Doorlopend zijn er dansfilms en dansdocumentaires van artiesten die in December Dance optreden. Roel Dieltiens vult het muzikale luik in, met cellosuites van Bach.

02. 12. 07

zo 02.12.07 / 20.00 End Sidi Larbi Cherkaoui & Cullberg Ballet Stadsschouwburg / € 22 18 12 19.15 Inleiding door Katie Verstockt

Van alle balletgezelschappen waarmee ik gewerkt heb, voel ik me het meest verwant met het Cullberg Ballet. Ik ben altijd een grote bewonderaar geweest van het werk van Mats Ek, de wijze waarop hij heel expliciet verhalen durft te vertellen met een eigenzinnige, theatrale bewegingstaal. Zijn bewegingsmateriaal is ook erg geaard, bijvoorbeeld de wijze waarop hij een attitude-pirouette door de ruimte laat snijden. Toen ik achttien was en mijn eigen weg begon te zoeken, heeft hij me erg beïnvloed. choreografie Het was dan ook een erg groot privilege om met de dansers van Cullberg een creatie te kunnen maken. De meeste andere balletdansers zijn technisch erg Sidi Larbi Cherkaoui scenografie sterk ontwikkeld in hun benen, maar erg beperkt in de rest van hun lichaam. Dankzij hun werk met Mats Ek en Johan Ingern, hebben de dansers van het Wim Van de Cappelle muziekopname Cullberg Ballet een veel bredere bagage, ze zijn niet bang van de vloer. traditionele muziek van

Parmi toutes les compagnies de ballet avec lesquelles j’ai pu travailler, je me sens le plus d’affinités avec le Ballet Cullberg. J’ai été depuis toujours un kostuumontwerp grand admirateur de l’œuvre de Mats Ek, de sa façon dont il se risque à raconter explicitement des histoires dans un langage du mouvement théâtral et très Isabelle Lhoas personnel. Par ailleurs, son matériau de mouvement est également très caracFrédérick Denis lichtontwerp térisé, par exemple dans sa façon de faire couper l’espace par une pirouette d’attitude. Lorsque je commençais à chercher ma propre voie à l’époque de Peter Lundin dans en productie mes dix-huit ans, il m’a beaucoup influencé. Ce fut dès lors un formidable privilège de pouvoir créer un spectacle avec les Cullberg Ballet danseurs du Ballet Cullberg. La plupart des autres danseurs de ballet sont techniquement très développés au niveau de leurs jambes, mais fort limités belgische premiere pour le reste du corps. Grâce à leur travail avec Mats Ek et Johan Ingern, les danseurs du Ballet Cullberg ont acquis un bagage nettement plus important qui fait qu’ils n’ont pas peur du sol.

Georgië, gezongen door Hamlet Gonashvili

Of all the ballet companies I have ever worked with, I feel the greatest affinity with the Cullberg Ballet. I have always been a great admirer of Mats Ek’s work, the way he dares to tell stories quite explicitly in a highly individual and theatrical language of movement. His movement material is also thoroughly grounded, such as the way he makes an attitude pirouette cut through space. He had a huge influence on me when I was eighteen and started looking for a direction of my own. So it was a very great privilege to be able to create a performance with the Cullberg dancers. Most other ballet dancers are technically highly developed in their legs but quite limited in the rest of their body. Thanks to their work with Mats Ek and Johan Ingern, the Cullberg dancers have a much broader background and are not afraid of the floor.

In de zomer van 2006 woedde de oorlog tussen Israël en Hezbollah in Zuid-Libanon. Op dat moment repeteerde Sidi Larbi Cherkaoui in Zweden als gastchoreograaf met de klassiek geschoolde dansers van het beroemdste Zweedse dansgezelschap: het Cullberg Ballet. De voorstelling die ze maakten – End – gaat over het afbreken van muren, reële en imaginaire, en kon aan de oorlog niet voorbijgaan.

02. 12. 07

do 06.12.07 / 20.00 The Mysteries of Love Erna Ómarsdóttir & Jóhann Jóhannsson MaZ / € 12 19.15 Inleiding door Gloria Carlier

Erna en ik zaten samen op P.A.R.T.S (de Brusselse dansschool van Anne Teresa De Keersmaeker) en hebben een gelijklopende geschiedenis. Vanaf het begin van mijn carrière, met Rien de Rien, heeft ze mijn werk gevolgd en dat heeft geleid tot de bijzondere samenwerking in Foi. Daar heeft ze ook Damien Jalet ontmoet en samen zijn ze hun eigen werk gaan ontwikkelen. Ik ben een ontzettende fan van haar. Ze is het summum van de hedendaagse danseres, die tegelijkertijd erg geworteld is in haar eigen, IJslandse cultuur. In concept haar solowerk danst ze erg geëngageerd en emotioneel. Ze creëert bewegingsmateriaal dat van erg ver lijkt te komen. Ze is erg ‘vulkanisch’; als ze danst, Erna Ómarsdóttir lijkt het een eruptie van oerkrachten. Jóhann Jóhannsson dans en creatie

Erna et moi avons fréquenté ensemble le P.A.R.T.S. (l’école de danse bruxelloise de Anne Teresa De Keersmaeker) et notre histoire se déroule en quelque Gudjónsdóttir sorte en parallèle. Dès le début de ma carrière avec Rien de Rien, elle a suivi ce Jóhann Jóhannsson que je faisais et cela nous a conduit à une collaboration toute particulière dans Erna Ómarsdóttir Foi. C’est là qu’elle a rencontré Damien Jalet et ils se sont mis à développer Flosi Thorgeirsson ensemble leur œuvre à eux. Valdimar Jóhannsson hammondorgel Je suis son fan inconditionnel. Elle représente le sommet de la danseuse contemporaine tout en demeurant profondément enracinée dans sa culture Jóhann Jóhannsson lichtontwerp islandaise. Dans son travail en solo, elle se donne entièrement avec toutes ses émotions. Elle crée un matériau de mouvement qui semble venir de très Sylvain Rausa geluidsontwerp profond. Elle est très ‘volcanique’ : quand elle danse, elle évoque une éruption de forces primitives. Pall Einarsson Margrét Sara

assistent dramaturgie Karen María Jónsdóttir

productie Esther Welger-Barboza

coproductie: Festival d’Avignon 2005; CCN de Franche-Comté à Belfort dans le cadre de l’AccueilStudio, Ministère de la Culture et de la Communication de la France; Lantaren/Venster, Rotterdam; Emilia Romagna Teatro Fondazione, Modena; creatie in residentie in La Ferme du Buisson, scène nationale de Marne-la-Vallée met dank aan Haraldur Jonsson, Ivar Ragnarsson en Arié van Egmond belgische premiere

Erna and I were together at PARTS (Anne Teresa De Keersmaeker’s dance school in Brussels) and our lives have run in parallel. She kept track of my work from the start of my career with Rien de Rien, and that led to a special form of cooperation in Foi. She also met Damien Jalet there and they started developing their own work together. I am a great fan of hers. She is the perfect example of a contemporary dancer, though at the same time she is very much rooted in her own Icelandic culture. In her solo work, her dancing is highly committed and emotional. She creates movement material that seems to come from a long way off. She is extremely ‘volcanic’; when she dances, it is like an eruption of primal forces.

De danseres Erna Ómarsdóttir liet zich al opmerken als een exuberant en fysiek performer bij Jan Fabre en Sidi Larbi Cherkaoui. In The Mysteries of Love, haar tweede samenwerking met Jóhann Jóhannsson, wordt gewerkt rond de stem als instrument. Geen melodieën, maar kreten, gebrabbel, geweeklaag en gelach. Oude IJslandse poëzie en de leefwereld van tieners liggen aan de basis van deze choreografie.

06. 12. 07

vr 07.12.07 / 20.00 d’Avant Cherkaoui, Diaz de Garaio Esnaola, Dunberry & Jalet Concertgebouw / € 26 22 18 12 19.15 Inleiding door Gloria Carlier

Zoals Damien Jalet een van de hoekstenen is van mijn choreografisch universum, zo zijn Juan Kruz Diaz de Garaio Esnaola en Luc Dunburry de steunpilaren in het werk van Sasha Waltz. Damien en ik waren vooral aangetrokken door het feit dat ze net als wij dans en zang integreerden, bijvoorbeeld in Zweiland. Vanuit die verwantschap ontstond de zin om samen een productie te maken en in 2002 gaf Sasha Waltz ons de ruimte om die droom te realiseren binnen haar structuur in Berlijn. choreografie, dans en zang Het resultaat d’Avant is niet een project van Sidi Larbi Cherkaoui, maar een echt collectief werkstuk, een samenzang van ons gevieren. Sidi Larbi Cherkaoui Juan Kruz Diaz

Tout comme Damien Jalet représente une des pierres angulaires de mon univers chorégraphique, Juan Kruz Diaz de Garaio Esnaola et Luc Dunburry sont les piliers de l’œuvre de Sasha Waltz. Damien et moi avons surtout été attirés Damien Jalet muzikale leiding en compositie par le fait que, tout comme nous, ils intégraient le chant à la danse, dans Zweiland par exemple. De cette parenté est née l’envie de faire quelque chose Juan Kruz Diaz ensemble et en 2002, Sasha Waltz nous a donné l’occasion de réaliser ce rêve de Garaio Esnaola scenografie dans son théâtre à Berlin. Le résultat, d’Avant, n’est donc pas un projet de Sidi Larbi Charkaoui, mais Thomas Schenk kostuumontwerp un véritable travail collectif, un chant à quatre voix. de Garaio Esnaola

Luc Dunberry

Sylvia Hagen-Schäfer

productie Schaubühne am Lehniner Platz Berlin

gepresenteerd door Sasha Waltz & Guests in coproductie met Les Ballets C. de la B., Gent; Festival de Marseille; Festival Le Carreau, Scène Nationale de Forbach; Théâtre de la Ville, Parijs; gesponsord door Hauptstadtkulturfonds

Just as Damien Jalet is one of the cornerstones of my choreographic world, Juan Kruz Diaz de Garaio Esnaola and Luc Dunburry are the pillars supporting the work of Sasha Waltz. Damien and I were attracted mainly by the fact that, just like us, they combined dance and singing, as in Zweiland. It was on the basis of this similarity that the desire to do a production together arose and in 2002 Sasha Waltz gave us the opportunity to fulfil his dream in her organisation in Berlin. The result, d’Avant, is not a project by Sidi Larbi Cherkaoui, but a truly collective work, an ensemble piece by the four of us.

Tijdens een tournee van Les Ballets C. de la B. ontmoetten twee dansers uit België en twee dansers uit Berlijn elkaar. De vier mannen hebben ook een zangopleiding genoten en houden allen van de vroegmiddeleeuwse vocale muziek. In d’Avant wordt deze muziek op een onorthodoxe manier verbonden met de hit van een boysband. Acrobatische gedaanteverwisselingen op een plein met steigers.

07. 12. 07

Confessions ÂŠ Georg Schreiber

za 08.12.07 - zo 09.12.07 / 14.00 Performanceweekend Brugge diverse locaties / â&#x201A;Ź 12 dagticket

08 -09. 12. 07

Tijdens het Performanceweekend is zowel jong creatief talent te zien als het werk van gevestigde (inter)nationale waarden. Als toeschouwer ontdekt u op verschillende festivallocaties – Concertgebouw, Stadsschouwburg, MaZ, Biekorf en Hallen van het Belfort – de verscheidenheid van de hedendaagse dans: van improvisatie tot performance, van choreografie tot video-installatie. De dag wordt telkens afgesloten met een topvoorstelling: ’I’ Is Memory van de Canadese Louise Lecavalier en de solo Blessed van de Amerikaans-Belgische Meg Stuart. Le temps d’une fin de semaine consacrée à diverses performances (‘Performanceweekend’), aussi bien de jeunes talents créateurs que des valeurs sûres internationalement reconnues se produiront en divers endroits – Concertgebouw, Théâtre municipal, Magdalenazaal, Biekorf et Halles – afin de présenter au public la diversité de la danse contemporaine : de l’improvisation à la performance, de la chorégraphie à l’installation vidéo. Et c’est un spectacle au sommet qui clôturera chaque fois la journée : ‘I’ Is Memory de la Canadienne Louise Lecavalier et le solo Blessed de la Belgo-Américaine Meg Stuart. In the Performance Weekend you will be able to see both young and creative talent and work by established Belgian and international names. You will enjoy the various festival locations – Concertgebouw, Stadsschouwburg, MaZ, Biekorf and Belfry Halls – and the diversity of contemporary dance: from improvisation to performance, from choreography to video installation. Each day closes with a high-class performance: ‘I’ Is Memory by the Canadian Louise Lecavalier and Blessed, a solo by the Belgian-American Meg Stuart.

08. 12. 07 14.00 p. 24-26

17.00 p. 27 19.00 p. 28 21.00 p. 31

R’z’R / Leja Jurišcic (Slovenië), Belgische première 50/50 / Mette Ingvartsen (Denemarken) Confessions / Nada Gambier (Finland) Stadsschouwburg / dagticket Mennono / Pál Frenák (Hongarije) Concertgebouw / Belgische première / dagticket It’s only a rehearsal / Zero Visibility Corps (Noorwegen) Biekorf / Belgische première / dagticket ‘I’ is Memory / Benoît Lachambre / Louise Lecavalier (Canada) Stadsschouwburg / Belgische première / ticket € 8 —

09.30-20.00 p. 7 10.00-20.00 p. 9

La Zon-Mai / Sidi Larbi Cherkaoui en Gilles Delmas Concertgebouw / Belgische première / dagticket From Inside / Thierry De Mey Hallen van het Belfort / dagticket

za 08.12.07 / 14.00 Performanceweekend Brugge diverse locaties / € 12 dagticket

09. 12. 07 14.00 p. 29 15.30 p. 27 16.30 p. 28 18.00 p. 31 20.00 p. 33

Couple-like / Ugo Dehaes en Keren Levi (België/Nederland) Stadsschouwburg/ dagticket Mennono / Pál Frenák (Hongarije) Concertgebouw / dagticket It’s only a rehearsal / Zero Visibility Corps (Noorwegen) Biekorf/ dagticket ‘I’ is Memory / Benoît Lachambre / Louise Lecavalier (Canada) Stadsschouwburg / ticket € 8 Blessed / Meg Stuart / Damaged Goods (België) MaZ / ticket € 8 —

09.30-20.00 p. 7 10.00-20.00 p. 9

La Zon-Mai / Sidi Larbi Cherkaoui en Gilles Delmas Concertgebouw / Belgische première / dagticket From Inside / Thierry De Mey Hallen van het Belfort / dagticket

zo 09.12.07 / 14.00 Performanceweekend Brugge diverse locaties / € 12 dagticket

De jonge Sloveense danseres en choreografe Leja Jurišcic is van jongs af aan begeesterd door beweging. Tien jaar lang trainde ze gymnastiek, ze won zelfs het Joegoslavische kampioenschap gymnastiek. Sinds 2000 richt ze zich volledig op de hedendaagse dans. In 2007 tekende ze voor een opmerkelijke rol in de danstheaterproductie It’s not funny van Meg Stuart. Met R’z’R levert ze haar eerst solo af en bewijst ze dat ze momenteel een van de meest beloftevolle jonge Sloveense choreografen is. choreografie en dans Haar specifieke danstaal heeft overeenkomsten met het anatomisch en choreografisch onderzoek naar de lichamelijke grenzen. In R’z’R onderzoekt Jurišcic Leja JurišiC lichtontwerp het monsterlijke lichaam. Het lichaam als wezen dat altijd in verandering is, dat iets toont, iets openbaart … Borut Cajnko kostuumontwerp Barbara Turk

productie Exodos Ljubljana

coproductie Plesni Teater Ljubljana En Knap

met steun van het Ministerie van cultuur van de Republiek Slovenië; Dienst voor cultuur van de stad Ljubljana; Europalia belgische premiere

Encore tout enfant, la jeune danseuse et chorégraphe slovène Leja Jurišcic était déjà fascinée par le mouvement. Elle s’est entraînée et a fait pendant dix ans de la gymnastique de haut niveau, et elle a même remporté le championnat yougoslave de gymnastique. Depuis 2000, elle s’est entièrement tournée vers la danse contemporaine. En 2007, elle a joué un rôle remarquable dans It’s not funny, spectacle de danse de Meg Stuart. R’z’R est son premier solo qui prouve incontestablement qu’elle est actuellement la plus prometteuse des jeunes chorégraphes slovènes. Son propre langage chorégraphique contient des correspondances avec la recherche anatomique et chorégraphique des limites corporelles. Dans R’z’R, Leja Jurišcic examine le corps monstrueux, ce corps en tant qu’être en perpétuel changement, qui montre, qui révèle… The young Slovenian dancer and choreographer Leja Jurišcic has been enraptured by movement since childhood. She trained in gymnastics for ten years and in 1991 she won the Yugoslavia gymnastics championships. Since 2000 she has focused entirely on contemporary dance. In 2007 she played a notable part in Meg Stuart’s dance-theatre production It’s not funny. R’z’R is her first solo and it proves that she is currently one of Slovenia’s most promising young choreographers. Her individual dance idiom in some ways resembles an anatomical and choreographic exploration of the bodily boundaries. In R’z’R she examines the monstrous body – the body as a being that is always undergoing change, that shows something, reveals something…

za 08.12.07 / 14.00 TRIPPLE BILL R’z’R Leja Jurišcic (Slovenië) Stadsschouwburg / 30’

50/50 houdt zich bezig met extreme en spectaculaire uitdrukkingen, maar dan vooral als een lichamelijke handeling, niet zozeer vanuit psychologische motieven. Bewegingen uit een specifieke context (rockconcert, opera, circus) worden verwerkt tot ze een bepaalde vervormde expressiviteit verkrijgen. Het lijkt meer op affecten dan emoties, alleen weet niemand hoe een affect eruitziet. Manifesten behoren tot het verleden? Nee hoor, hier is er nog een. Mette Ingvartsen leeft en werkt in Brussel als danser en choreografe sinds choreografie en dans 2000. Zij studeerde in Amsterdam en aan P.A.R.T.S. in Brussel, waar ze in 2004 afstudeerde. Sinds de zomer van 2002 ontwikkelde ze haar eigen Mette Ingvartsen muziek choreografieën: Solo Negatives (2002), Manual Focus (2003), Out Of Order (2004), 50/50 (2004) en to come (2005). Deep Purple Leoncavallo Cornelius

geluidsontwerp Peter Lenaerts

met dank aan Podevil, Berlin, P.A.R.T.S, Hannah Sophie Hohlfeld, Mårten Spångberg, Bojana Cvejic

50/50 s’intéresse aux expressions extrêmes et spectaculaires, mais surtout en tant qu’activité physique plutôt que puisées dans des motivations psychologiques. Les mouvements de contextes spécifiques tels qu’un concert rock, l’opéra ou le cirque, y sont travaillés jusqu’à obtenir une certaine expressivité déformée. Il semble s’agir davantage d’affects que d’émotions, sauf que personne ne sait de quoi peut avoir l’air un affect. Les manifestes feraient partie d’un passé révolu ? Pas du tout, en voici encore un ! Mette Ingvartsen vit et travaille depuis 2000 à Bruxelles en tant que danseuse et chorégraphe. Elle a fait des études à Amsterdam et les a achevées aux P.A.R.T.S. à Bruxelles en 2004. Entre-temps, depuis l’été 2002, elle a travaillé ses propres chorégraphies : Solo negatives (2002), Manual Focus (2003), Out of Order (2004), 50/50 (2004) et to come (2005). 50/50 works on extreme and spectacular expressions as a physical practice rather than through psychological motivations. Movements deriving from clearly coded situations, like a rock concert, an opera or a circus number are processed until the obtain a certain kind of deformed expressivity. It looks like affects rather than emotions, except no one knows what affects look like. In spite of manifestos belonging to the past - here comes another one. Mette Ingvartsen is a choreographer and dancer living and working in Brussels since 2000. She studied in Amsterdam and Brussels where she in summer 2004 graduated from P.A.R.T.S. Since summer 2002 she has primarily been working on her own projects among other things: Solo Negatives (2002), Manual Focus (2003), Out Of Order (2004), 50/50 (2004) and to come (2005).

za 08.12.07 / 14.00 TRIPPLE BILL 50/50 Mette Ingvartsen (Denemarken) Stadsschouwburg / 25’

De jonge Finse danseres en choreografe studeerde dans in The Place in London en P.A.R.T.S. in Brussel. Haar eerste solowerk Fragments of ReMembering but Forcing to Forget werd vertoond in het kader van Parts@Tour in België, Slovenië en Portugal. Met haar rake solo uit 2003, Confessions - The autopsy of a performance, toert ze nog steeds door heel Europa. Confessions gaat over de grote leugen waarop elke voorstelling rust. Is acteren nog acteren als de uitvoerder niet acteert? Wat is ‘realiteit’ op de scène? Wat naakt is, is daarom concept en uitvoering nog niet waar. In een mengelmoes van parodie en ernst brengt Nada een performance die lang in je geheugen gegrift staat. Nada Gambier productie

La jeune danseuse et chorégraphe finlandaise a étudié la danse à The Place à Londres et aux P.A.R.T.S. à Bruxelles. Son premier solo, Fragments of ReMembering but Forcing to Forget, a fait partie d’une représentation dans le Zollverein in Essen met steun van Départs, cadre de Parts@Tour en Belgique, en Slovénie et au Portugal. Europese Commissie Nada Gambier est actuellement encore en tournée dans toute l’Europe avec Cultuur 2000 son solo particulièrement percutant de 2003, Confessions - The autopsy of a performance, qui traite du grand mensonge sur lequel repose toujours un spectacle. Est-ce que jouer est encore jouer lorsque l’acteur ne joue pas ? Que signifie la « réalité » sur un plateau ? Ce qui est nu, n’est pas nécessairement vrai. Avec ce méli-mélo de parodie et de sérieux, Nada nous fait une performance qui demeure longtemps accroché dans un coin de notre mémoire.

Choreographisches Zentrum NRW/PACT

The young Finnish dancer and choreographer Nada Gambier studied dance at The Place in London and PARTS in Brussels. Her first solo piece, Fragments of ReMembering but Forcing to Forget was performed in Belgium, Slovenia and Portugal as part of Parts@Tour. She is still touring all over Europe with her pointed 2003 solo Confessions – The autopsy of a performance. This piece is about the great lie on which every performance is based. Is acting still acting if the performer does not act? What is ‘reality’ on stage? That which is naked is not necessarily true. In a mishmash of parody and seriousness, Nada presents a performance that remains etched in your memory.

za 08.12.07 / 14.00 TRIPPLE BILL Confessions The autopsy of a performance Nada Gambier (Finland) Stadsschouwburg / 35’

In Mennono – een solo van de Frans-Hongaarse choreograaf Pál Frenák – duiken we in een mysterieus blauw universum. Vertrekkend van standbeeldachtige poses komt de danser tot leven in een performance die sterk aanleunt bij het Butoh-theater. Bijna onopmerkbaar ontvouwen zich gebaren, in een vermenging van de expressiemogelijkheden van de danser en de gebarentaal van de doofstommen. Dans en architectuur versmelten keer op keer. Geïnspireerd door de beeldende kunsten creëert Frenák een abstracte organische taal, die choreografie zich afzet tegen de antropometrieën van Yves Klein (blauwe afdrukken van lichamen) en de schilderijen ‘Blue Balls’ van Sam Francis. Pál Frenák dans

Mennono, solo du chorégraphe franco-hongrois Pál Frenák, nous propose une immersion dans un mystérieux univers bleu. Partant de poses évoquant des kostuumontwerp statues, le danseur prend vie dans une performance artistique très proche du théâtre Butoh. La gestuelle se déploie presque imperceptiblement dans un Maryse Khoriaty mélange des possibilités expressives du danseur avec le langage gestuel des sourds-muets. Et puis, danse et architecture ne cessent de se fondre l’un dans belgische premiere l’autre. S’inspirant des arts plastiques, Pál Frenák crée un langage organique abstrait qui se dégage nettement des anthropométries de Yves Klein (des empreintes de corps en bleu) et les tableaux « Blue Balls » de Sam Francis. Pál Frenák

Kristóf Várnagy

In Mennono – a solo by the French-Hungarian choreographer Pál Frenák – we plunge into a mysterious blue universe. In this performance, which draws on the art of movement peculiar to Buto, the dancer comes to life out of stiff, statue-like poses. The gestures unfold almost imperceptibly, projecting onto each other the dancer’s means of expression and the sign language used by the deaf and dumb. Dance and architecture are fused repeatedly. Drawing inspiration from the plastic arts, Frenák creates an abstract, organic language, as a reaction to Yves Klein’s anthropometry and Sam Francis’s Blue Balls.

za 08.12.07 / 17.00 - zo 09.12.07 / 15.30 Mennono PÁl FrenÁk (Hongarije) Concertgebouw / 35’

Op een dag betrapte de jager Aktaion de godin van de jacht Artemis, die naakt aan het baden was in een bergstroom. Toen Artemis zag dat Aktaion haar bespiedde, veranderde ze hem in een hert. Het hert Aktaion rende weg, maar het lukte hem niet te ontsnappen aan zijn eigen jachthonden en hij stierf een afgrijselijke dood. Met het duet It’s only a rehearsal is de Noorse choreografe Johannessen voor het eerst te zien in België. Doorheen een krachtig, fysiek en compact duet choreografie ontmoeten we een man en een vrouw, een koppel, verliefden, twee mensen … Het stuk vertrekt van de Griekse legende van Artemis en Aktaion en sleept ons Ina Christel mee in een ovidiaanse thriller, waar liefde en wreedheid, bekoring en moord Johannessen dans dicht bij elkaar liggen. Line Tørmoen Dimitri Jourde

decor- en lichtontwerp Jens Sethzman

muziek Murcof

tekst Ovidius

productie zero visibility corps

met steun van Norwegian Council for Cultural Affairs belgische premiere

Un jour, le chasseur Actéon surprit accidentellement la déesse de la chasse Artémis se baignant nue dans un torrent. S’apercevant qu’Actéon l’espionnait, Artémis le changea en cerf. Le cerf Actéon prit la fuite, mais il ne réussit pas à échapper à sa propre meute et connut une fin atroce… Avec ce duo It’s only a rehearsel, la chorégraphe norvégienne Johannessen se produit pour la première fois en Belgique. A travers ce duo très physique, puissant et compact, nous faisons la connaissance d’un homme et d’une femme, d’un couple, de deux amoureux, de deux êtres… Prenant son point de départ dans la légende grecque d’Artémis et Actéon, cette représentation nous entraîne dans un thriller ovidien où amour et cruauté, séduction et meurtre se côtoient de très près… Actaeon the hunter accidentally comes across Artemis, the goddess of the hunt, while she is bathing naked in a mountain stream. Artemis sees that Actaeon has been watching her and turns him into a deer. He then runs off, but he does not manage to escape his own hunting dogs and dies a terrible death. The duet It’s only a rehearsal is the first piece by the Norwegian choreographer Johannessen ever to have been shown in Belgium. By way of a powerful, physical and compact duet, we meet a man and a woman, a couple, lovers, two people... The piece is based on the Greek myth of Artemis and Actaeon and draws us into an Ovidian thriller, where love and cruelty, temptation and death come very close to one another.

za 08.12.07 / 19.00 - zo 09.12.07 / 16.30 It’s only a rehearsal Zero Visibility Corps (Noorwegen) Biekorf / 65’

Tijdens de creatie van couple-like moesten Keren en Ugo er leren mee omgaan dat ze elkaar niet kenden terwijl ze toch werkten aan een ‘fysiek’ stuk. Door te vertrekken van kinesthetische ideeën onderzoeken ze de verschillende soorten fysieke interacties die leiden tot ‘koppel-achtige’ situaties. Deze ‘koppelachtige’ situaties worden nooit werkelijk gespeeld, maar verschijnen door de ogen van de toeschouwer, die uitgenodigd wordt in hun intieme wereld van vertrouwen, wrijving en tederheid. choreografie en dans Couple-like toont de weg van twee mensen die ernaar streven ‘één te zijn’, van twee vreemden die elkaar steeds weer proberen te ontmoeten, en van Ugo Ugo Dehaes en Keren die elkaar onder ogen zien en in de andere waarnemen wat ze zelf Keren Levi licht niet zijn. Arne Lievens

kostuumontwerp Lies Maréchal

muziek Tom Parkinson

productie kwaad bloed vzw Grand Theatre Groningen

coproductie: Kunstencentrum Vooruit, Danswerkplaats Amsterdam met steun van de Vlaamse Gemeenschap, Amsterdams Fonds voor de Kunsten, Monty, PACT-Zollverein, wp Zimmer

Pour la création de couple-like, Keren et Ugo ont dû vaincre l’inconfort lié à la préparation d’un spectacle très physique alors qu’ils ne se connaissaient pas le moins du monde. En partant d’idées ‘kinesthétiques’, ils se sont mis à la recherche des différentes façons d’être physiquement ensemble qui ont conduit à des situations ‘com’couple’». Ces situations ‘com’couple’ ne sont en fait jamais jouées, mais elles se créent aux yeux des spectateurs qui se voient invités dans leur univers intime de confiance, de frictions et d’harmonie. Couple-like présente la voie de deux êtres humains à la recherche « d’être un », la voie de deux étrangers qui ne cessent de tenter de se rencontrer, la voie de Ugo et Keren qui se regardent les yeux dans les yeux et observent chez les autres ce qu’ils ne sont pas eux-mêmes. In the creation of couple-like, Keren and Ugo had to deal with the initial discomfort of not knowing each other while working on what can be described as a ‘physical’ piece. By starting from kinesthetic propositions they explored different types of physical interaction which led to ‘couple-like’ situations. These couple-like situations are never played out but take shape in the eyes of the observer, who is invited into their intimate world of trust, friction and tenderness. Couple-like is a journey by two people whose quest is to be ‘as one’, a journey by two strangers who are trying to meet over and over again, and a journey by Ugo and Keren as they become aware of each other and observe in the other what they themselves are not.

zo 09.12.07 / 14.00 Couple-like Ugo Dehaes & Keren Levi (België/Nederland) Stadsschouwburg / 50’

za 08.12.07 / 21.00 - zo 09.12.07 / 18.00 ‘I’ Is Memory Benoît Lachambre & Louise Lecavalier Stadsschouwburg / € 8

Ik heb Benoît voor het eerst ontmoet via Sasha Waltz & Guests, een gezelschap waaraan hij regelmatig lesgaf. Als performer en choreograaf heb ik hem pas ontdekt in zijn duet met Meg Stuart, FORGERIES, LOVE AND OTHER MATTERS, dat ik ontzettend knap, integer en intiem vond. Ik bewonder de manier waarop hij zijn lichaam geaccepteerd heeft en dat vertaalt in zijn werk. Hij straalt een dierlijke maturiteit uit. Louise Lecavalier is een zonneschijn. Haar virtuositeit in de periode van La choreografie La La Human Steps, de tol die ze daarvoor betaald heeft met haar lichaam en de wijze waarop ze zich daarna verder heeft ontwikkeld, maken van haar een Benoît Lachambre dans rolmodel voor mij. Ze had de status van een prima donna en toch bleef ze heel nederig verder zoeken, nieuwsgierig en genereus. Louise Lecavalier muziek Laurent Maslé

lichtontwerp Jean-Philippe Trépanier

repetitor France Bruyère

productie Louise Lecavalier

coproductie: STEPS # 10, Zwitserland; Théâtre de la Ville, Parijs; Tanz im August, Berlijn; Aarhus Festuge, Aarhus; Centre National des Arts, Ottawa; Usine C, Montreal; Louise Lecavalier wordt ondersteund door Conseil des Arts et des Lettres du Québec, Conseil des Arts du Canada, Ministère des Affaires étrangères et du Commerce international du Canada In samenwerking met de Algemene Afvaardiging van Québec in Brussel en de Ambassade van Canada in Brussel belgische premiere

Ma première rencontre avec Benoît se fit par Sasha Waltz & Guests, une compagnie où il enseignait régulièrement. En tant qu’artiste et chorégraphe, je ne le découvris que dans son duo avec Meg Stuart, Forgeries, Love and other matters, que j’ai trouvé d’une très grande beauté et aussi intègre qu’intime. J’admire la façon dont il a accepté son propre corps et dont il traduit cette acceptation dans son art. Il se dégage de lui une maturité animale. Louise Lecavalier est un rayon de soleil. De par sa virtuosité à l’époque de La La La Human Steps, par le prix que son corps lui fit payer pour ça et par la façon dont elle s’est développée ensuite, elle est un véritable modèle pour moi. Malgré son statut de prima donna, elle n’a pas cessé de poursuivre modestement sa quête, avec curiosité et générosité. I first met Benoît through Sasha Waltz & Guests, a company to which he regularly gave instruction. I only discovered him as a performer and choreographer in his duet with Meg Stuart, Forgeries, Love and Other Matters, which I found immensely clever, sincere and intimate. I admire the way he has accepted his body and translates it into his work. He radiates an animal-like maturity. Louise Lecavalier is nothing less than sunshine. Her virtuosity at the time she was with La La La Human Steps, the price she paid for it with her body, and the way she continued to develop afterwards, make her into a role model for me. She had the status of a prima donna and yet she continued humbly to explore, inquisitive and generous.

Louise Lecavalier was in de jaren ‘80 en ‘90 sterdanseres bij het Canadese dansgezelschap La La La Human Steps. Snelle pirouettes en acrobatische duiken waren haar handelsmerk. Nu is ze 48 en danst ze op een heel andere manier. De solo ’I’ Is Memory is haar op het lijf geschreven. Ze interpreteert Benoît Lachambres trage bewegingen en uitgesponnen vervormingen zeer precieus en intensief. Deze voorstelling is onderdeel van het Performanceweekend.

08 -09. 12. 07

zo 09.12.07 / 20.00 Blessed Meg Stuart & Damaged Goods MaZ / € 8 19.15 Inleiding door Gloria Carlier

Wat me aantrekt in het werk van Meg is de getormenteerdheid en haar zoektocht om daarmee om te gaan en er een vorm aan te geven. In haar werk zie ik het slachtoffer van de hedendaagse samenleving. Hoe de wereld van vandaag op iemands systeem kan inwerken. Het is een reflectie op de vraagstelling of vaststelling wat er gebeurt als je als individu niet kan omgaan met de veelheid aan informatie of prikkels. De verwardheid, het lichaam dat één ding wil en het hoofd dat iets anders wil, de dissociatie ... dat zijn allemaal existentiële choreografie dingen die me erg raken. Een voorstelling als Alibi heeft een diepe indruk bij me gelaten, zowel door de manier waarop Meg haar performers regisseerde als Meg Stuart dans en creatie omwille van zijn emotionele impact: onwaarschijnlijk triest.

Francisco Camacho Kotomi Nishiwaki

muziek Hahn Rowe

dramaturgie Bart Van den Eynde

installatie Doris Dziersk

kostuumontwerp Jean-Paul Lespagnard

lichtontwerp Jan Maertens

productie Damaged Goods EIRA

coproductie: Kunstencentrum Vooruit, Gent; Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz, Berlijn; PACT Zollverein, Essen; Centro Cultural de Belém, Lisboa; Théâtre de la Bastille, Parijs; Festival d’Automne, Parijs

Ce qui m’attire dans l’œuvre de Meg, c’est l’aspect tourmenté de son personnage et sa quête afin de l’apprivoiser et de lui donner forme. Dans son œuvre, je reconnais une victime de la société contemporaine, les effets que peut avoir le monde sur le fonctionnement d’une personne. Il y a une réflexion sur le questionnement ou la constatation de ce qui arrive lorsqu’un individu n’arrive plus à gérer la multiplicité des informations et de ce qui stimule notre curiosité. La confusion, le corps qui veut une chose et la tête qui en veut une autre, la dissociation… plein de questions existentielles qui me touchent profondément. Une représentation telle que Alibi m’a fait une forte impression, tant par la manière dont Meg dirige ses danseurs que par son impact émotionnel d’une invraisemblable tristesse. What attracts me in Meg’s work is its tormented nature and quest for ways of handling this and giving shape to it. In her work I see the victim of contemporary society. The way today’s world can have an effect on someone’s system. It is a reflection on the question or observation of what happens when the individual cannot cope with the abundance of information and stimuli. The confusion, with the body wanting one thing and the mind wanting another, the dissociation ... these are all existential matters that touched me deeply. The performance of Alibi made a deep impression on me, both in the way Meg directed her performers and by its emotional impact: incredibly sad.

Francisco Camacho (EIRA, Portugal) danst in een choreografie van Meg Stuart (Damaged Goods, Brussel) en in een geluidsdecor van Hahn Rowe. De voorstelling draait rond geloof en illusie, en de vraag in hoeverre we in staat zijn het kleine paradijs dat we zelf creëerden in stand te houden. Deze voorstelling is onderdeel van het Performanceweekend.

09. 12. 07

di 11.12.07 / 20.00 A benguer Serge-Aimé Coulibaly MaZ / € 12 19.15 Inleiding door Gloria Carlier

Ik heb Serge ontmoet toen hij danste bij Alain Platel in Wolf. Ik vond hem in die voorstelling de meest intelligente danser, iemand die erg begaan was met sociale en economische ongelijkheden in de wereld: de verhouding tussen Europa en Afrika, de noord-zuidverhoudingen. Als je daarover met hem spreekt, weet hij heel goed de situatie te beschrijven en te duiden. Ik heb hem dan ook gevraagd om mee te dansen in Tempus Fugit en sindsdien heb ik geprobeerd zijn eigen werk te volgen. choreografie Hij is heel integer in zijn zoektocht en als hij danst, is dat echt een trance. Hij slaagt erin om in zijn dans diep existentiële zaken een vorm te geven. Serge-Aimé Coulibaly assistent choreografie

J’ai rencontré Serge à l’époque où il dansait Wolf chez Alain Platel. J’ai trouvé que dans cette représentation, il était le danseur le plus intelligent, quelqu’un de très concerné par les inégalités sociales et économiques dans notre monde Serge-Aimé Coulibaly : les rapports entre L’Europe et l’Afrique, les rapports Nord-Sud etc. En évoLydia Fromont quant ces sujets avec lui, il arrive toujours à donner une description très claire Sigué Sayouba (Betch) et pertinente de la situation. C’est pourquoi je lai invité à danser dans Tempus Tierema Lévy Koama muziekuitvoering Fugit et que j’essaie depuis de rester au courant de son travail. Il est d’une intégrité parfaite dans sa quête et sa danse est une véritable transe David Malgoubri Salif Ouedraogo (Malk’hom) dans laquelle il réussit à donner une expression aux questions profondément existentielles. Tim Winsé Soulemane Porgo

dans

dramaturgische medewerking Alain Platel

coproductie: Le Grand Bleu, Lille; La Biennale de Lyon; Africalia, Brussel; Les ballets C de la B, Gent; Centre Culturel français Georges Meliès de Ouagadougou; Compagnie Faso-Danse-Théâtre, Ouagadougou; Fondation Beaumarchais, Parijs; AFAA, Parijs met de steun van Umané Culture, Ouagadougou; Compagnie Téguéré, Burkina Faso; Doni Doni, Saint-Etienne belgische premiere

I met Serge when he was dancing in Alain Platel’s Wolf. I found him to be the most intelligent dancer in that production, someone who was terribly concerned with the social and economic inequalities of the world: the relationship between Europe and Africa, the North-South divide. When you talk to him about it, he is able to describe and interpret the situation very well. So I asked him to dance in Tempus Fugit and since then I have tried to keep track of his own work. He is very sincere in his quest and when he dances it is like a real trance. In his dance he is able to give shape to profound existential matters.

A benguer is de derde eigen creatie van Serge-Aimé Coulibaly (afkomstig uit Burkina Faso). Het is een choreografie over het verlangen naar een beter leven ver van de economische ellende thuis. De voorstelling met livemuziek confronteert hedendaagse rap met traditionele zang, en dans van de ‘griots’ (dorpsmuzikanten) met westerse dans. Coulibaly werd voor A benguer gecoacht door Alain Platel.

11. 12. 07

wo 12.12.07 / 20.00 Who Killed Cock Robin? Joanna Dudley, Rufus Didwiszus & Capilla Flamenca Concertgebouw / € 15 19.15 Inleiding

Ik heb Joanna ontmoet via Juan Kruz met wie ik d’Avant maakte. Zij was een van de kunstenaars in Berlijn die rond het werk van Sasha Waltz cirkelde. Ik heb haar vervolgens gevraagd om mee te dansen in Foi, waarbij ze Capilla Flamenca leerde kennen. Joanna is een performer met een enorme présence die bovendien erg leergierig is. Ze heeft bijvoorbeeld Japanse fluit en Chinese zang gestudeerd, ze kan jodelen en bespeelt de Hawaïaanse ukelele. Ze is obsessioneel met haar kunst creatie en uitvoering bezig. Ze is een erg conceptuele artieste die op een detail kan focussen, en tegelijkertijd flirt ze met kitsch en heeft ze een bijzonder gevoel voor humor. Ze Joanna Dudley creatie en design is zowel absoluut zichzelf als een kameleon die zich aanpast aan elke nieuwe situatie. Rufus Didwiszus videokunst Samuel Dématraz

muziekresearch Dirk Snellings

muziek en performance Capilla Flamenca

bas en muzikale leiding Dirk Snellings

contratenor Marnix De Cat

tenor Tore Denys

bariton Lieven Termont

viool en vedel Liam Fennelly

luit Jan Van Outryve

arrangementen bijkomend liedmateriaal Dirk Dresselhaus (Schneider TM)

kostuumontwerp voor Joanna Dudley Ulrike Gutbrod

productie Binder + Partner Berlin

coproductie: Concertgebouw Brugge vzw, Hauptstadtkulturfonds Berlin; ECAV Academy of Arts, Sierre, Zwitserland wereldpremiere

J’ai rencontré Joanna par l’intermédiaire de Juan Kruz avec qui je faisais d’Avant. Elle était une des artistes qui gravitait à Berlin autour de l’œuvre de Sasha Waltz. Je l’ai ensuite invitée à danser dans Foi et s’est ainsi qu’elle a connu la Capilla Flamenca. Joanna est une artiste dont la présence rayonne et qui est en plus très avide d’apprendre. Elle a par exemple étudié la flûte japonaise et le chant chinois, elle sait jodler et joue de l’ukulélé hawaïen. Obsédée par son art, elle est une artiste conceptuelle, capable de se concentrer sur un détail, flirtant en même temps avec le kitsch et faisant preuve d’un remarquable sens de l’humour. Elle est autant elle-même qu’un caméléon qui s’adapte à toute nouvelle situation. I met Joanna through Juan Kruz, with whom I made d’Avant. She was one of the artists in Berlin in the circles connected with the work of Sasha Waltz. I then asked her to dance in Foi, which is how she got to know Capilla Flamenca. Joanna is a performer with huge presence and who is furthermore very eager to learn. For example, she studied the Japanese flute and Chinese singing, she can yodel and plays the Hawaiian ukulele. She is obsessively involved in her art. She is a highly conceptual performer who can focus on a detail, though at the same time she flirts with kitsch and has an exceptional sense of humour. She is both absolutely herself and also a chameleon who adapts to every new situation.

Who Killed Cock Robin? is een creatie van Joann Dudley en Rufus Didwiszus. De performance vertelt het verhaal van een kleine dikke jongen (Joanna Dudley), die op een avond een verlaten huis ontdekt. Hij ontmoet er zes gebaarde bewakers (Capilla Flamenca), die de jongen meenemen op een vreemde reis, inclusief oude rituelen en jachttradities. Samen reizen ze door bossen, over oceanen en in buitenlandse gebieden, op de tonen van de veertiende-eeuwse Ars Nova-muziek en de hedendaagse gelaagde arrangementen.

12. 12. 07

do 13.12.07 / 20.00 Patchagonia Lisi EstarĂ s & Les Ballets C. de la B. MaZ / â&#x201A;Ź 12 19.15 Inleiding door Gloria Carlier

Lisi en ik kennen elkaar al bijna tien jaar, van toen we samen dansten in Iets op Bach van Alain Platel. Ze heeft ook meegedanst in Tempus Fugit. Ik mis haar niet alleen als danspartner, maar probeer haar ook buiten het werk vaak te zien. Als danseres weet Lisi elegantie en onhandigheid perfect te combineren, en dat trekt me heel erg aan. Ze weet als geen ander hoe die twee met elkaar verbonden zijn. Ze kan ontzettend elegant zijn, een ritmisch tangogevoel opchoreografie wekken en dan onmiddellijk overgaan in een hedendaagse onhandigheid. Ze is erg sensueel en humoristisch tegelijkertijd. Je voelt bij haar de noodzaak om Lisi Estaràs dans en creatie te dansen, om eigen werk te creëren.

Melanie Lomoff

Lisi et moi, on se connaît depuis près de dix ans, depuis l’époque où on dansait ensemble dans Iets op Bach d’Alain Platel. Elle était également de la Nicolas Vladyslav partie dans Tempus Fugit et si déjà elle me manque en tant que partenaire de Tatiana Saphir danse, j’essaie aussi de la voir de temps en temps dans un autre contexte que Sam Louwyck muziek le travail. Dans sa danse, Lisi réussit parfaitement à combiner l’élégance et la gaucherie, Tcha Limberger muziekuitvoering ce que je trouve très attrayant. Elle connaît mieux que quiconque ce qui relie ces deux éléments. Elle est capable d’une formidable élégance, d’éveiller un Tcha Limberger sentiment rythmique de tango et de passer sans transition dans une gaucherie Vilmos Csikos dramaturgie contemporaine. Elle est très sensuelle et en même temps pleine d’humour. On sent chez elle ce besoin de danser, de créer son œuvre à elle. Guy Cools Ross McCormack

scenografie Peter De Blieck

productie Les Ballets C. de la B.

coproductie: Victoria & Nieuwpoorttheater, Gent; TorinoDanza, Torino; Hebbel am Ufer, Berlijn; Théâtre de la Ville, Parijs; La rose des vents, Villeneuve d’Ascq; Le Rive Gauche, SaintEtienne-du-Rouvray; Grand Théâtre, Luxemburg; Mercat de les Flors, Barcelona; Théâtre les Tanneurs, Brussel met de bijzondere steun van TanzQuartier Wien

Lisi and I have known each other almost 10 years, since the time we danced together in Alain Platel’s Iets op Bach. She also danced in Tempus Fugit. It is not only as a dancing partner that I miss her, and I try to see her often outside the work situation too. As a dancer, Lisi is able to combine elegance and clumsiness perfectly, and I find that very attractive. She knows better than anyone how the two things are connected. She can be terribly elegant, creating a rhythmic tango feeling, and then immediately switch to a contemporary awkwardness. She is very sensual and humorous at the same time. You can sense in her a need to dance, and to create her own work.

Patchagonia is een stuk voor zes dansers en twee livemuzikanten. Choreografe Lisi Estaràs (Iets op Bach, Wolf en vsprs van Alain Platel) brengt een groep vreemdelingen samen in een stoffig afgelegen motel, plaats bij uitstek om je leven te veranderen of te beëindigen. Alles gaat goed, te goed zelfs. Iedereen weet dat het tij snel kan keren als iedereen gelukkig is.

13. 12. 07

ÂŠ C.P. Satyajit

vr 14.12.07 / 20.00 Shantala Shivalingappa Solo Shivalingappa, Amagatsu & Bausch Stadsschouwburg / â&#x201A;Ź 15 12 9 19.15 Inleiding door Jetty Roels

Shantala is van dezelfde generatie als ik. Ik heb haar ontmoet nadat ze Tempus Fugit gezien had in het Pina Bausch Festival in 2004. We kunnen het erg goed met elkaar vinden, niet alleen in het werk maar ook in onze levensvisie, bijvoorbeeld de keuze om vegetarisch te leven. Ik had erg graag met haar gewerkt in Myth, maar toen dat niet mogelijk bleek, hebben we uiteindelijk voor haar eigen werk gekozen. Ze is – net als Akram Khan – een van die dansers-choreografen die haar klasGAMAKA siek werk in de kuchipudi-stijl perfect weet te combineren met hedendaags choreografie en dans werk, onder meer in de productie Chimere van het gezelschap Zingaro en in Shantala Shivalingappa Le Sacre du Printemps van Pina Bausch. Ze heeft het talent om traditie en zang hedendaagse dans met elkaar te verzoenen. J. Ramesh

nattuvangam en percussie B.P. Haribabu

mridangam N. Ramakrishnan

fluit K.S. Jayaram

— concert

— pauze

— HEDENDAAGSE SOLI

Shantala appartient à la même génération que moi. Je l’ai rencontrée après qu’elle ait assisté à une représentation de Tempus Fugit au Festival Pina Bausch en 2004. On s’entend très bien, pas seulement au niveau du travail, mais aussi dans certains de nos choix de vie, par exemple de manger végétarien. J’aurais beaucoup aimé travailler avec elle dans Myth, mais lorsque cela s’avéra impossible, on a finalement décidé qu’elle présenterait son propre travail. Tout comme Akram Khan, elle est une de ces danseuses/chorégraphes qui réalisent une combinaison parfaite entre leur œuvre classique dans le style kuchipudi et des œuvres contemporaines, entre autres dans Chimere de Zingaro ou dans Le Sacre du Printemps de Pina Bausch. Elle a tout le talent qu’il faut pour concilier la tradition avec la danse contemporaine.

Shantala is from the same generation as me. I met her after she had seen TemShantala Shivalingappa pus Fugit at the Pina Bausch Festival in 2004. We get on very well together, choreografie Solo 1 not only in our work but also in our view of life, such as in choosing to be Ushio Amagatsu vegetarian. I would have very much liked to work with her in Myth, but when (Sankai Juku) that turned out to be impossible, we ultimately opted for her own work. choreografie Solo 2 Just like Akram Khan, she is one of those dancer-choreographers who is perPina Bausch fectly capable of combining her classical work in the kuchipudi style with (Tanztheater Wuppertal) contemporary work, including Chimere by Zingaro and Pina Bausch’s Le Sacre du Printemps. She has a talent for reconciling tradition and contempobelgische premiere rary dance. dans

Shantala Shivalingappa is geboren in India en opgevoed in Parijs. Ze is specialiste in de Kuchipudi, een klassieke Zuid-Indische dansstijl. In deze voorstelling combineert ze deze dans met twee solo’s van grote choreografen. Solo 1 werd voor haar bedacht door Ushio Amagatsu, Solo 2 door niemand minder dan Pina Bausch. Met deze twee solo’s slaat Shantala al dansend een brug tussen het Oosten en het Westen.

14. 12. 07

za 15.12.07 / 17.00 Ulysses Jurij Konjar Biekorf / â&#x201A;Ź 12

15. 12. 07

Als kind leerde Jurij zingen in het kerkkoor en hij volgde ook judoles. Op dertienjarige leeftijd begon hij te dansen, hij studeerde ballroom, moderne dans en ballet. Later studeerde hij in Londen (muziektheater aan de Urdang Academy) en Brussel (hedendaagse dans aan P.A.R.T.S.). Hij werkte met verschillende Europese gezelschappen, waaronder En Knap en het Fico Ballet uit Slovenië, en Les Ballets C. de la B. in Sidi Larbi Cherkaoui’s Rien de rien. Ulysses is het persoonlijke verhaal van een reiservaring. Reisindrukken vorconcept, choreografie en dans men een verhaal-in-beweging gebracht door de verteller, waardoor de luisteraar/kijker de reis samen met de verteller kan her-beleven. De rollen van Jurij Konjar geluidsontwerp beweger, verteller, mens en god worden in één persoon verenigd. De beweging haalt haar inspiratie uit twee boeken met de titel Ulysses: het ene van Blaž Celarec lichtontwerp Homeros, het andere van Joyce. Urska Vohar

technisch directeur Borut Cajnko

grafisch ontwerp Saša Kerkoš Treta Roka

productieleiding Nataša Zavolovšek

productie-assistent Katja Stušek

productie Exodos Ljubljana

in samenwerking met Europalia en het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Slovenië

Enfant, Jurij faisait partie de la chorale, mais il prenait également des jours de judo. C’est à l’âge de treize ans qu’il se mit à la danse, étudiant la danse de salon, la danse moderne et le ballet. Plus tard vinrent des cours de spectacle musical à la Urdang Academy à Londres et de danse contemporaine aux P.A.R.T.S. à Bruxelles. Il a travaillé dans de nombreuses compagnies parmi lesquelles En Knap et Fico Ballet de Slovénie, ainsi que les Ballets C. de la B. dans le spectacle de Sidi Larbi Cherkaoui Rien de Rien. Ulysses évoque l’histoire personnelle d’un voyage. Les impressions de voyage constituent une histoire-en-mouvement racontée par un narrateur qui permet à l’auditeur/spectateur de revivre ce voyage en même temps que le narrateur. Il n’y a cependant qu’une seule personne qui réunit en elle les rôles du narrateur et de celui qui bouge, de l’être humain et du dieu. Le mouvement trouve son inspiration dans deux œuvres intitulées Ulysses, celle d’Homère et celle de James Joyce. The first things Jurij learned were singing in the church choir and judo. He started dancing at the age of thirteen, and then trained in ballroom, modern dance and ballet. He studied musical theatre at the Urdang Academy in London and contemporary dance at P.A.R.T.S. in Brussels. He worked with a number of companies across Europe, and danced with the Slovenian companies En Knap and Fico Ballet … as well as with Les Ballets C. de la B. in Sidi Larbi Cherkaoui’s Rien de Rien. Jurij’s Ulysses is a personal tale about experiences on a journey. The impressions of the journey form the story-in-movement told by the storyteller, and this enables the listener/observer to re-live the journey together with the storyteller. The roles of mover, storyteller, man and god are combined in one person. The movement is also inspired by two books, both entitled Ulysses – one by Homer, the other by Joyce.

za 15.12.07 / 20.00 zero degrees Akram Khan & Sidi Larbi Cherkaoui Concertgebouw / € 26 22 18 12 19.15 Inleiding door Guy Cools

Akram en ik kennen elkaar al sinds het begin van onze respectievelijke carrières, in 2000. Parallel werkten we aan de uitbouw van een eigen taal, artistieke familie en repertoire. We volgden mekaars ontwikkeling en ontdekten heel veel affiniteiten, zowel in het werk als in onze persoonlijke geschiedenis, en daaruit groeide het verlangen om elkaar ook in de studio te ontmoeten, in een meer intieme dialoog. Ik bewonder Akram, zijn snelheid en ritmegevoel, zijn klassieke elegantie als danser en wou ook van hem leren, zoals hij van mij. regie, choreografie en dans Dankzij zero degrees heb ik ook Anthony Gormley en Nitin Sawhney ontmoet. Anthony is in zijn recente sculpturen voortdurend op zoek naar de beweging, Akram Khan de spiralen en de energiecirculatie binnen in het lichaam. Het was zijn idee Sidi Larbi Cherkaoui compositie om van ons beiden een dummy te maken, ons te klonen. Om ons niet alleen met elkaar maar ook met onszelf te confronteren, om van het duet een kwartet Nitin Sawhney muziekuitvoering te maken. Tim Blake Coordt Linke Faheem Mazhar Alies Christina Sluiter

scenografie Antony Gormley

dramaturgie Guy Cools

productie Akram Khan Company Les Ballets C. de la B.

coproductie: Sadler’s Wells, Londen; Théâtre de la Ville, Parijs; deSingel, Antwerpen; Kunstencentrum Vooruit, Gent; Hebbel am Ufer, Berlijn; tanzhaus nrw, Düsseldorf; Stadsschouwburg, Amsterdam; Teatro Comunale di Ferrara; TorinoDanza, Torino; Wexner Center for the Arts, Ohio; National Arts Centre, Ottawa; Les Grandes Traversées, Bordeaux derniere

Avec Akram, on se connaît depuis le début de nos carrières respectives en 2000. Nous avons travaillé parallèlement à l’élaboration d’un langage, d’une famille artistique et d’un répertoire personnels. Suivant mutuellement nos parcours, nous nous sommes découvert bien des affinités, tant dans le travail que dans notre histoire personnelle et c’est ainsi qu’on a ressenti le désir de se rencontrer également en studio pour un dialogue plus intime. J’ai beaucoup d’admiration pour Akram, sa rapidité et son sens du rythme, son élégance classique de danseur : je voulais donc apprendre de lui comme lui de moi. Grâce à zero degrees, j’ai également pu rencontrer Anthony Gormley et Nitin Shawney. Dans ses dernières sculptures, Anthony est constamment à la recherche du mouvement, des spirales et de ala circulation d’énergie à l’intérieur du corps. De là son idée de réaliser de chacun de nous une poupée, un clone. Afin de na pas seulement nous confronter l’un à l’autre, mais aussi à nous-mêmes, afin de faire de ce duo un quatuor. Akram and I have known each other since the start of our respective careers, in 2000. We worked in parallel on generating our own idiom, artistic family and repertoire. We kept track of each other’s development and discovered a great many affinities, both in our work and in our personal history, and it was from this that the desire arose to meet each other in the studio too, in a more intimate dialogue. I admire Akram for his speed and sense of rhythm, and his classical elegance as a dancer, and I wanted to learn from him, as he did from me. Thanks to zero degrees I also met Antony Gormley and Nitin Sawhney. In his recent sculptures, Anthony has constantly been searching for the movement, the spirals and the circulation of energy within the body. It was his idea to make a dummy of both of us, to clone us. So as to confront ourselves not only with each other, but with ourselves, to make a quartet from a duet.

De dernière van zero degrees is een niet te missen kans om vier van de grootste hedendaagse kunstenaars samen aan het werk te zien. In een decor van Antony Gormley en live begeleid door muziek van Nitin Sawhney, dansen en acteren Sidi Larbi Cherakaoui en Akram Khan. Het is een ontroerende, intelligente en diepmenselijke voorstelling op zoek naar het referentiepunt, de ‘0’, de kern van het leven.

15. 12. 07

kortingen Keuzeabonnement: wanneer u in één keer een ticket koopt voor verschillende voorstellingen (niet La Zon-Mai en From Inside), geniet u volgende korting: vanaf 3 voorstellingen: -20 % / vanaf 5: -25 % / vanaf 8: -30 % Korting van 15 % voor -26, +60 en groepen vanaf 15 personen. Na het reserveren van een hotelarrangement in het kader van Winter in Brugge, hebt u recht op 20 % korting op uw ticket. www.winterinbrugge.be Kortingen zijn persoonlijk, niet cumuleerbaar, en niet geldig voor La Zon-Mai en From Inside.

réductions Pour l’achat simultané de billets pour plusieurs représentations (non valable pour La Zon-Mai et From Inside), il y a les réductions suivantes: au moins 3 représentations: -20 % / au moins 5: -25 % / au moins 8: -30 % Une réduction de 15 % pour -26, +60 et les groupes de min. 15 personnes. Réserver un logis à Bruges dans le cadre de « Bruges, chaleureuse au coeur de l’hiver » vous donne droit à une réduction de 20 % sur le prix des tickets de December dance. www.bruges.be/hiver Les réductions sont accordées à titre personnel et ne sont pas cumulables avec d’autres réductions. Elles ne sont pas valables pour La Zon-Mai et From Inside.

reductions You benefit from the following reductions if you buy a ticket for several performances (not valid for La Zon-Mai or From Inside) at once: from 3 performances: -20 % / from 5: -25 % / from 8: -30 % Reduction of 15 % for -26, +60 and groups of at least 15 persons. Booking a room through ‘Bruges, warm winter cheer’ entitles you to a 20 % discount on December Dance ticket prices. www.bruges.be/winter All reductions are strictly personal, cannot be combined with other reductions and are not valid for La Zon-Mai or From Inside.

Reservaties Online aan de balie

telefonisch

www.decemberdance.be – www.tinck.be (geen abonnementen) In&Uit Brugge, ’t Zand 34, 8000 Brugge, elke dag van 10 tot 18 uur en op donderdag tot 20 uur. De avondkassa is een uur voor de voorstelling open (twee uur in de Stadsschouwburg). Bespreekbureau van Cultuurcentrum Brugge: +32 50 44 30 60, van maandag tot vrijdag van 10 tot 18 uur en op zaterdag van 10 tot 13 uur. +32 70 22 33 02, van maandag tot vrijdag van 9 tot 19 uur en op zaterdag van 9 tot 12.30 uur.

Réservations En ligne A la billetterie

Par téléphone

www.decemberdance.be – www.tinck.be (pas d’abonnements) In&Uit Brugge, ’t Zand 34, 8000 Brugge, tous les jours de 10h à 18h et le jeudi jusqu’à 20h. Les soirs de représentation, la billetterie ouvre une heure avant le début (deux heures au Stadsschouwburg). Bureau de location du Cultuurcentrum Brugge: +32 50 44 30 60, du lundi au vendredi de 10h à 18h ainsi que le samedi de 10h à 13h. +32 70 22 33 02, du lundi au vendredi de 9h à 19h ainsi que le samedi de 9h à 12h30.

Booking Online At the box office

By telephone

www.decemberdance.be – www.tinck.be (no season tickets) In&Uit Brugge, ’t Zand 34, 8000 Brugge, daily from 10 am to 6 pm and Thursdays to 8 pm. In the evening, the box office opens one hour before the performance (two hours in the Stadsschouwburg). Cultuurcentrum Brugge box office: +32 50 44 30 60, from Monday to Friday from 10 am to 6 pm and on Saturday from 10 am to 13 pm. +32 70 22 33 02, from Monday to Friday from 9 am to 7 pm and on Saturday from 9 am to 12.30 pm.

01-02 12. 07

REMA December Dance 07 brengt de internationale professionele wereld naar Brugge. Tijdens het openingsweekend is het Concertgebouw de plek voor een REMA-conferentie [Réseau européen de musique ancienne] waarbij de artistieke afvaardigingen van internationale festivals en organisaties discussiëren over de rol van historisch gebrachte muziek en hun implementatie in de hedendaagse dans en de podiumkunsten in het algemeen.

Concertgebouw

December Dance 07 réunit des professionnels du monde entier à Bruges. Lors Réservé aux délégations REMA du week-end d’ouverture se tiendra au Concertgebouw une conférence REMA Only for REMA delegations (Réseau européen de musique ancienne), l’occasion pour les délégations artistiques d’organisations ou de grands festivals internationaux de débattre sur le rôle de la musique exécutée selon des reconstitutions historiques ainsi que de leur implémentation dans la danse contemporaine et les arts de la scène en général. Enkel voor REMA-delegaties

December Dance 07 will draw international dance professionals to Bruges. During the opening weekend the Concertgebouw will be the venue for a REMA (Réseau européen de musique ancienne) conference where delegations from international festivals and organisations will discuss the role of music performed with historical authenticity and its application in contemporary dance and the performing arts in general.

07. 12. 07 Concertgebouw

Info en inschrijvingen (enkel professionelen uit de danssector): www.vti.be Renseignements: www.vti.be Information: www.vti.be

Omtrent DD Tijdens een studiedag op 27 juni 2006, georganiseerd door het Vlaams Theater Instituut onder de naam ‘Dinsdag Dansdag’, kwam de danssector (producenten en programmatoren) bijeen om zich te beraden over de toekomst van de dans in Vlaanderen en Brussel. Een van de slotconclusies was dat de hedendaagse dans in ons land floreert, maar stilaan groeikansen moet krijgen om de verworven pionierspositie niet in het gedrang te brengen. Sinds december 2006 heeft een groep van danskenners en -liefhebbers zich gebogen over enkele hete hangijzers, zoals de complementariteit van de dansopleidingen, het spreiden van moeilijk werk, de noodzaak én de hindernissen van internationaal werken, de afwezigheid van een dansfestival in Vlaanderen ... Hun aanbevelingen worden gestoffeerd met studies en cijfermateriaal uit binnen- en buitenland. De resultaten werden gebundeld in een Masterplan voor dans, dat tegelijk een schets van de huidige stand van zaken biedt en een haalbaarheidsstudie voor de toekomst is. Op 7 december 2007 zal – in het kader van December Dance – dit Masterplan aan de sector gepresenteerd worden. En marge du festival December Dance, le Vlaams Theater Instituut organise un colloque sur l’avenir de la danse en Flandre et à Bruxelles. Le 7 décembre 2007, il sera présenté un ‘Masterplan’ aux professionnels du secteur de la danse. In parallel with December Dance, the Flemish Theatre Institute is organizing a symposium on the future of dance in Flanders and Brussels. A masterplan will be presented to dance professionals on 7 December 2007.