Theaterfi lm ‘Uit volle borst

Maja Westerveld maakt theaterfilm ‘Uit volle borst’ met stadsbewoners ‘Passie is taalloos’

Het plan was even ambitieus als aanstekelijk: samen met bewoners van Gent, Brugge en Antwerpen zou acteur en regisseur Maja Westerveld een voorstelling maken die in de drie steden te zien zou zijn. Maar toen kwam corona. En van het een het ander. En zo wordt ‘Uit volle borst’ uiteindelijk ‘de mooiste theaterfilm’.

Ilse Degryse, foto Stef Lernous

Voor het stadsproject ‘Uit volle borst’ sloeg Opera Ballet Vlaanderen de handen ineen met Abattoir Fermé, in samenwerking met De Bijloke in Gent en het Concertgebouw in Brugge. Deelnemers werden bijeengezocht in drie steden en begonnen onder leiding van de Nederlandse theatermaakster Maja Westerveld aan een avontuurlijk parcours.

‘Het uitgangspunt was dat iedereen die mee wou doen, mocht meedoen’, vertelt Westerveld. ‘En dat als uiteindelijk iedereen staat te stralen op het podium en doet wat hij graag doet, dat vanzelfsprekend een “uit volle borst” wordt.’

Er meldden zich heel uiteenlopende deelnemers aan.

‘Klopt, mensen komen uit alle windrichtingen. Iedereen brengt een andere discipline mee. Zo werken we met een danseres uit India, een operazangeres uit Albanië, een acteur uit Syrië, een actrice uit Marokko en spelers uit België. Maar wat ze allemaal gemeen hebben, is hun ongebreidelde passie en overgave. Die zijn taalloos en achtergrondloos.’

Wat is jouw rol als regisseur? Had je op voorhand een verhaal dat je wou vertellen?

‘Het is niet de eerste keer dat ik een project doe met bewoners of liefhebbers. Ik ben nieuwsgierig naar wat zij willen doen en wat zij goed kunnen. Hun fantasieën zijn interessanter dan wat ik voor hen op papier zou kunnen zetten. Maar omdat het om zoveel diverse mensen ging, wou ik toch een kapstok. Impulsief kwam ik bij de “Toverfluit” van Mozart uit. Die voorstelling zag ik als kind en die groene vogel bleef me altijd bij. Zo’n harmonieus universum waarbij je op een fluit of klokkenspel kan spelen en al je problemen lossen op: dat was iets waar ik naar snakte. We hebben meer van dat soort harmonie nodig.’

Je wou met de bewoners in de drie steden repeteren en uiteindelijk samenkomen.

‘Ik had een ambitieus schema van negentig liverepetities, waarbij wij als team met een busje heen en weer zouden crossen, maar uiteindelijk hebben we alleen online kunnen improviseren en repeteren. Normaal ontstaat zo’n voorstelling met zijn allen: je komt samen en steekt elkaar aan, er is een dynamiek die inspirerend werkt. Dat was nu lastig. Soms had ik het idee dat we een huis aan het bouwen waren en iedereen achter zijn scherm wel een mooie baksteen had liggen, maar het huis bleef hypothetisch. Al moet ik er meteen bij zeggen dat de deelnemers bij elke Zoom-repetitie superenthousiast waren.’

In plaats van een voorstelling is ‘Uit volle borst’ een film geworden.

‘Toen duidelijk werd dat we niet fysiek konden spelen, werd me gevraagd hoe ik tegenover een livestream stond. Dat zei me niet veel. De magie van een live voorstelling kun je niet overbrengen. Maar als we dan toch met film gaan werken, wil ik de mooiste theaterfilm maken. En we blijven hopen dat we die live zullen kunnen tonen en dat de deelnemers elkaar in het echt zullen kunnen ontmoeten.’

Schrijf je in op onze nieuwsbrief via bijloke.be en verneem als eerste wanneer de theaterfilm ‘Uit volle borst’ online komt.