SOV5 by Muziekcentrum De Bijloke

BESPREEKBUREAU MUZIEKCENTRUM DE BIJLOKE GENT J. Kluyskensstraat 2, 9000 Gent Di - vr 10:00 - 12:00 & 13:00 - 17:00, za 13:00 - 17:00 t. 09 269 92 92 e. tickets@debijloke.be w. www.debijloke.be DE BIJLOKE BISTRO Ma - vr 12:00 - 18:00 Op concertdagen ook 2 uur voor en 2 uur na het concert t. 09 277 07 04 e. info@debijlokebistro.be w. www.debijlokebistro.be OP ZOEK NAAR EEN GESCHENK? Doe een concert cadeau in de vorm van een geschenkbon of een ticket naar uw keuze. Te verkrijgen aan onze balie. OP ZOEK NAAR KWALITEITSVOLLE OPNAMES? In de foyer vindt u een selectie opnames u aangeboden door ‘t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, 2970 Schilde t. 03-384 29 70 e. info@tklavervier.be AANDACHT! Gelieve uw mobiele telefoon uit te schakelen. Muziekcentrum De Bijloke is mobiel dankzij het partnership met Gent Motors (www.gentmotors.be) COLOFON Tekst programmaboekje | Veronique Verspeurt Inleiding | Frank Pauwels & Etienne Siebens Coverafbeelding | Een tekening van Hans Tombrock met verzen uit de Driestuiversopera van Bertold Brecht Coördinatie programmaboekje | Sophie Cocquyt Verantwoordelijke uitgever | Daan Bauwens © Muziekcentrum De Bijloke Gent

SWING Symfonieorkest vlaanderen olv etienne siebens aLEXANDRE tHARAUD | piano ZA | 08.05.10 | 20:00

09 269 92 92 - tickets@debijloke.be

SWING Programma

Edgar Varèse (1883 – 1965)

Samuel Barber (1910 – 1981)

Ionisation

Adagio for Strings

John Adams (°1947)

Charles Ives (1874 – 1954)

Lollapalooza

Firemen’s Parade on Main Street

Kurt Weill (1900 – 1950) Kleine Dreigroschenmusik:

Leonard Bernstein (1918 –

1. Ouverture

1990)

2. Die Morität Von Mackie

West Side Story –

Messer

Symphonic Dances:

3. Anstatt Dass Song

1. Prologue

4. Die Balade Vom Angeneh-

2. Somewhere

men Leben

3. Scherzo

5. Polly’s Lied

4. Mambo

6. Tango Ballade

5. Cha-Cha

7. Kanonend Song

6. Meeting Scene

8. Dreigroschen, Finale

7. Cool Fugue 8. Rumble

George Gershwin (1898 – 1937) Rhapsody in Blue

9. Finale

Uitvoerders Symfonieorkest Vlaanderen

Pauze

Etienne Siebens | dirigent Alexandre Tharaud | piano Jo Vercruysse | concertmeester

WWW.DEBIJLOKE.BE

TOELICHTING SWING VERONIQUE VERSPEURT

SWING! Dit concertprogramma brengt enkele tophits uit het 20steeeuwse Amerikaanse orkestrepertoire. We horen klassiek geschoolde componisten die de grenzen van de klassieke muziektraditie aftastten en af en toe overstaken naar genres die voor de toenmalige Amerikanen vertrouwd in de oren klonken: jazz, gospelmuziek, musicals, Broadwayshows, songs en andere populaire muziekgenres. Dit vermengen van de klassieke muzikale taal met andere muziekgenres noemen we tegenwoordig crossover. De componisten die in de concertreeks ‘Swing!’ aan bod komen, trachtten de Westerse muziektraditie te laten versmelten met de Amerikaanse soundscape waarin zij leefden. Elkeen deed dat op zijn manier, de een al wat gedurfder dan de ander. De werken in dit concertprogramma zijn één voor één muziekstukken van de hoogste plank en toegankelijk voor een groot publiek. Het belooft dus een boeiende en swingende avond te worden! Edgard Varèse, Ionisation (1929-31) De Frans-Amerikaanse componist Edgard Varèse staat bekend als avontuurlijk verkenner van klankkleuren en compositietechnieken. Hij was daarbij zijn tijd ver vooruit. Zo was hij een pionier in de elektronische muziek. Enkelen onder jullie herinneren zich misschien nog zijn werk ‘Poème électronique’ (1957-58), de tape die hij maakte voor de ruimtes van het paviljoen van Le Corbusier, het zogenaamde Philipspaviljoen op de Expo van ’58 in Brussel. Zijn enthousiasme voor het nieuwe, het onbekende is echter ook een belangrijk kenmerk van zijn niet-elektronische werken. ‘Ionisation’ is daarvan een typisch voorbeeld. Het situeert zich in een reeks bijzondere werken van Varèse uit de periode 1920-1930 waarin veel geëxperimenteerd werd met instrumenten, klankkleuren en ritmes: ‘Hyperprisme’ (1922-23), 09 269 92 92 - tickets@debijloke.be

TOELICHTING ‘Intégrales’ (1924-25), ‘Octandre’ (1923-24), ‘Arcane’ (1925-27) en ‘Ionisation’ (1929-31). De titels van deze composities klinken nogal wetenschappelijk. Dat is niet toevallig. Varèse verwees zo naar de wiskundige benadering die hij gebruikte om muzikale vormen en klanken te verkennen. In ‘Ionisation’ staat het variëren en uitbreiden van ritmische cellen centraal, een beetje zoals het ioniseren van moleculen. Daarnaast had Varèse een nogal romantisch beeld van de gelijkenissen tussen wat de wetenschapper deed en wat hijzelf met klanken maakte: namelijk het worstelen en trachten structuur aan te brengen in het onbekende. Varèse sprak trouwens niet over ‘muziek’, maar wel over ‘geordend klankmateriaal’. ‘Ionisation’ is geschreven voor dertien percussionisten. Toen ‘Ionisation’ in 1933 voor het eerst gecreëerd werd in de Steinway Hall in New York, was het de eerste keer dat het Amerikaanse publiek een Westers percussie-ensemble hoorde. De inspiratie voor een dergelijk percussie-ensemble kwam eigenlijk van het Javaanse gamelanorkest dat in de vorige decennia in Parijs furore maakte bij het grote publiek. Varèse creëerde een Westers equivalent van dit orkest door een groep van dertien percussionisten te vragen om 39 percussie-instrumenten te bespelen. Enkele daarvan zijn Latijns-Amerikaanse instrumenten of komen uit de jazzwereld. John Adams, Lollapalooza (1995) Dit werk van de Amerikaanse componist John Adams is een kort stuk gebaseerd op het ritme van het woord ‘Lollapalooza’. Het werd gecomponeerd voor de beroemde dirigent Simon Rattle met wie de componist vroeger al had samengewerkt. John Adams vertelde dat hij aangetrokken was door het ritme van het woord: namelijk da-da-da-DAAH-da. Dat verschijnt inderdaad als een soort idée fixe in de trombones en de tuba’s: do-do-do-mib-do, met een accent op de mib. Het is een van de vele motieven in het stuk. Het ontwikkelt zich repetitief tot op het einde van de laatste kreet in de hoorns en trombones, met een finale slag op de pauken en de grote trom. Deze repetitieve muzikale schrijfwijze waarbij met een minimum aan middelen muziek gemaakt wordt, is typisch voor de zogenaamde minimalisten. Vooral de Amerikaanse componisWWW.DEBIJLOKE.BE

TOELICHTING ten zoals Terry Riley, Steve Reich en Philip Glass gebruikten dit procedé als tegengif voor het strenge serialisme van Schönberg en Webern en de willekeurige toevalsmuziek die John Cage tezelfdertijd ontwikkelde. Ze hielden het simpel door herhaling en konden hiermee een groot publiek boeien dat gevlucht was voor de complexe muziek van de andere tijdgenoten. In deze muziek hoort men ook echo’s van niet-Westerse muziek uit Afrika, Bali of India. Daardoor krijgen sommige van deze stukken een spiritueel karakter wat meteen aantrekkelijk is. John Adams gebruikte deze minimalistische schrijfwijze als zijn persoonlijke antwoord op de crisis in de klassieke muziekwereld. Hij vond de toegankelijkheid van zijn muziek voor het publiek belangrijk. In zijn œuvre hoort men de vele muzikale tradities die zijn leven doorkruisten: de traditionele Westerse klassieke muziek met heel wat 19de-eeuwse muziekgenres, de Amerikaanse jazz, pop, gospel en rock-’n-roll. Kurt Weill, Kleine Dreigroschenmusik (1929) De ‘Kleine Dreigroschenmusik’ is een suite van acht delen die de Duits-Amerikaanse componist Kurt Weill uit zijn meest succesvolle Europese werk ‘Die Dreigroschenoper’ uit 1928 destilleerde voor blaasorkest. Die opera had een voorbeeldfunctie bij de ontwikkeling van modernere vormen van muziektheater in de twintigste eeuw. Met ‘Die Dreigroschenoper’ schreef Weill een zogenaamde ‘Zeitoper’. Dat was een Duits-Oostenrijkse vorm van opera waarbij eigentijdse gebeurtenissen uit het moderne leven het verhaal vormden, vaak doorspekt met humor en satire. Dikwijls waren de partituren verweven met de ontspanningsmuziek van die tijd. Weills opera was een moderne versie van John Gays ‘The Beggar’s Opera’ die ongeveer twee eeuwen oud was. Niemand minder dan Bertolt Brecht tekende voor het libretto. Van zijn hand zijn enkele van die geniale liedteksten uit de opera. ‘Die Dreigroschenoper’ werd een van de meest uitgevoerde werken voor muziektheater van de 20ste eeuw. Het dankte zijn enorme succes aan verschillende elementen. De opbouw van het werk in verschillende betekenislagen, maakte dat iedereen er wel iets in zag. De briljante partituur was immers een perfecte weergave van de tijdgeest. Ze bevat een waaier aan verschil09 269 92 92 - tickets@debijloke.be

TOELICHTING lende stijlen en genres, van sentimentele ballades en schijnheilige muzikale salonpraatjes tot operarecitatieven en virtuozere ensemblestukken. De liedvormen waarvoor het werk beroemd werd, bestaan dikwijls slechts uit één lijntje muziek. Het succes ervan was niet alleen te wijten aan de eenvoud maar ook aan het delicate evenwicht tussen het sentimentele en het cynische. Tot slot had de partituur een schakelfunctie in de 20ste-eeuwse muziekgeschiedenis door de manier waarop Weill met het kleine orkest omsprong. Het diende als voorbeeld voor iedereen die iets met jazz wilde doen in de klassieke muziek. George Gershwin, Rhapsody in Blue (1924) Op 12 februari 1924 werd de ‘Rhapsody in Blue’ van de Amerikaanse componist George Gershwin voor het eerst uitgevoerd in New York. Het kende zo veel succes dat de componist op slag een wereldvedette werd. Gershwin was zowel met het populaire als het klassieke muziekcircuit bekend. Hij schreef meer dan 800 songs en 29 Broadwayshows. Op zijn naam staat trouwens de allereerste Broadwaymusical ‘Of Thee I Sing’ (1932) die een Pulitzerprijs won. De akkoordschema’s van heel wat van zijn songs zijn tot op vandaag basismateriaal waarop heel wat jazzmuzikanten improviseren. Gershwin werd echter ook in de klassieke muziekwereld gerespecteerd. Zijn zes symfonische werken waaronder ‘Rhapsody in Blue’, staan op het repertoire van alle grote wereldorkesten. ‘Rhapsody in Blue’ is een prachtig voorbeeld van crossover. Belangrijk voor het ontstaan van de compositiestijl van dit werk was de zoektocht van de Amerikaanse dirigent Paul Whiteman naar een soort symfonische jazz en het rotsvaste geloof dat Gershwin hem dat kon leveren. De componist was in eerste instantie terughoudend tot hij door Whiteman bijna gedwongen werd om een dergelijke partituur te schrijven. De dirigent had namelijk in de New York Harold Tribune laten publiceren dat hij een concert zou dirigeren waarin onder andere een symfonisch werk van Gershwin zou te horen zijn. Onder een enorme tijdsdruk – Gershwin was op dat moment in Boston volop bezig met de repetitie van zijn nieuwe musical ‘Sweet Little Devil’ – bezorgde hij Whiteman uiteindelijk een versie voor twee piano’s van ‘Rhapsody in Blue’. De orkestratie werd overgelaten aan WWW.DEBIJLOKE.BE

TOELICHTING Ferde Grofé. Het succes van dit werk is niet enkel te danken aan de puur muzikale kwaliteiten maar ook aan de omstandigheden waarin het werk gecreëerd werd. Whitemans overtuigende promotiecampagne zorgde ervoor dat een aantal muzikale grootheden de creatie van het werk hoorden. Zo waren de componisten Rachmaninov en Stravinsky, de dirigenten Stokowski, Mengelberg en Damrosch en de musici Kreisler en Heifetz aanwezig. Samuel Barber, Adagio for Strings (1938) Samuel Barber was op zijn veertigste een van de meest bekende Amerikaanse componisten; of toch diegene waarvan de muziek het meeste werd uitgevoerd. Dat succes had hij voor een groot deel te danken aan de populariteit van zijn ‘Adagio for Strings’. Deze compositie was op de nationale radio te horen ter gelegenheid van het overlijden van president Franklin Roosevelt in 1945. Het muziekstuk kreeg daardoor de status van Amerikaans icoon. Het ‘Adagio for Strings’ is gebaseerd op het trage deel van Barbers ‘Eerste Strijkkwartet’. In 1938 orkestreerde en bewerkte hij dit tot de versie voor strijkorkest waarin we het nu het beste kennen. Datzelfde jaar overhandigde hij de partituur aan de legendarische Italiaanse dirigent Arturo Toscanini, die op dat moment het beroemde symfonieorkest van de NBC (National Broadcasting Company, de Amerikaanse omroep in New York) dirigeerde. In eerste instantie gaf Toscanini hem de partituren terug zonder enig commentaar. De jonge componist was erg teleurgesteld totdat hij vernam dat de dirigent de werken wel degelijk wilde uitvoeren, maar dat hij de partituren niet meer nodig had omdat hij ze al vanbuiten kende. Die eerste uitvoering door het NBC orkest, een van de toporkesten van de Verenigde Staten, was voor Barber een belangrijke stap in zijn carrière. ‘Adagio for Strings’ werd geschreven voor een vrij homogene klankgroep, een strijkorkest. De charme van het stuk ligt in de eenvoud. In tegenstelling tot de traditionele harmonie waarbij alles zich via kwarten en kwinten ontwikkelt, schreef Barber zijn werk zo dat men de indruk heeft dat alles zich in toontrappen naar boven en naar beneden beweegt, zonder sprongen te 09 269 92 92 - tickets@debijloke.be

TOELICHTING maken. De melodie wordt in gelijke noten geschreven met één centrale toon in elke zin. Dit patroon gaat langzaam van instrument tot instrument totdat het naar een intense climax gaat en terugkeert naar de muziek van het begin. Charles Ives, Firemen’s Parade on Main Street (1911-1912) Charles Ives was een man die geen compromissen sloot. Hij ging in alles wat hij deed voluit voor datgene waarin hij geloofde. Dat was niet alleen zo voor de muziek, maar ook voor de politiek en de zaken die hij deed. Hij was naast componist namelijk een bijzonder succesvol verzekeringsagent. Ives groeide op in Danbury in het Amerikaanse Connecticut (New England). Zijn vader was dirigent van de plaatselijke ‘marching band’ en gaf hem naast een zeer degelijke klassieke muziekopleiding ook de zin voor het experimenteren met allerlei toonsoorten, ritmes en ruimtelijke opstellingen van muzikanten mee. Typisch in de muziek van Ives is het gebruik van reeds bestaand materiaal, of eerder, het parafraseren van muziek waarmee hij in het dagelijks leven omringd werd. Zijn soundscape bestond uit hymnen, studentenliederen, marsen, populaire deuntjes en ook grote werken uit de Westerse klassieke muziek. Ives was ervan overtuigd dat letterlijk alles een inspiratiebron kon zijn voor zijn composities. Dikwijls waren die zaken autobiografisch. Diegenen die vertrouwd zijn met het origineel, horen dikwijls ook heel wat humor in die parafraseringen. In ‘Firemen’s Parade on Main Street’ hoort men onder andere ‘Oh, mijn lieve Augustijn’ (in de fluit en later de viool) en twee marsen (in de trompet). De ‘Firemen’s Parade on Main Street’ heeft als alternatieve titel ‘The Gong on the Hook and Ladder’. De originele versie werd waarschijnlijk geschreven rond 1911 voor strijkkwartet, contrabas en piano. Later herwerkte Ives het nog een aantal keren, zoals hij met bijna al zijn werken deed. Het was volgens de componist “alweer een mooie grap. Eentje waarbij iedereen de partituur doorziet, behalve de dirigent die de noten juist en op het correcte moment wil laten horen.” De partituur geeft de trage mars van de jaarlijkse parade van de vrijwilligers van de brandweer weer. Die traagheid was te wijten aan ‘de haak en de ladder’ die zwaar om dragen waren en de ‘gong’ die continu WWW.DEBIJLOKE.BE

TOELICHTING moest klinken. Bij het beklimmen en afdalen van de heuvels was er enige decalage in het tempo waarin de ‘haak en ladder’ en de ‘gong’ te horen waren. De compositie is dan ook een oefening in het tegelijk laten klinken van verschillende metrische en ritmische patronen. Leonard Bernstein, Symphonic Dances (West Side Story) (1961) Dit concert sluit af met de levenskrachtige en tegelijk ontroerende muziek van Leonard Bernsteins ‘West Side Story’. Deze musical is een van de mijlpalen uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Eigenlijk kan het gerust de vergelijking met de opera’s van Mozart doorstaan. Bernsteins muzikale kwaliteiten trokken volle zalen met een zeer geïnteresseerd publiek waarbij hij het drama en de muziek tot een prachtige synthese verweefde en waarin zowel populaire en klassieke muzikale elementen hun plaats kregen. ‘West Side Story’ is de eigentijdse versie van Shakespeares ‘Romeo and Julia’ waarbij twee rivaliserende straatbenden, de Jets en de Puertoricaanse Sharks, elkaar bekampen. De twee leiders, Tony van de Jets en Bernardo van de Sharks, staan elkaar naar het leven. Tot overmaat van ramp wordt de zus van Bernardo, Maria, verliefd op Tony. Uiteindelijk wordt Tony na een zoveelste bendeoorlog gedood als wraak op de dood van Bernardo eerder in het gevecht. Maria blijft alleen achter. Het werk kende zijn première op Broadway in 1957 en werd daarna wel meer dan 700 keren opnieuw uitgevoerd vooraleer het over heel Amerika ging toeren. De verfilming had een nog groter succes en won ontelbare prijzen. De filmmuziek verkocht zo goed, dat er heel wat records sneuvelden. Dat succes was te wijten aan Bernsteins virtuoze en ritmische schrijfwijze, de prachtige harmonische kleuren en de ontroerende lyriek die de componist verbonden had met enkele zeer herkenbare muzikale motieven en melodieën die doorheen de partituur in verschillende gedaantes verschijnen. De ‘Symfonische dansen’ brengen deze Broadwaymuziek naar de concertzaal. Bernstein selecteerde daarvoor de herkenbare stukken uit het werk: de dansstukken. Belangrijk daarbij is dat de muziek die oorspronkelijk voor een beperkt theaterorkest 09 269 92 92 - tickets@debijloke.be

TOELICHTING geschreven was, nu georkestreerd werd voor een groot symfonisch orkest. Sid Ramin, die samen met Irwin Kostal, Bernstein hielp bij de orkestratie schreef hierover in 1992: “We waren in extase! Elke orkestrale kleur stond te onzer beschikking; strijkers konden in subdivisie worden gebruikt, percussie kon worden gespreid over verschillende spelers, hout- en koperblazers werden uitgebreid; en onze enige bezorgdheid was eigenlijk of de klassiek geschoolde orkestmuzikanten wel de jazzy-elementen uit de partituur konden uitvoeren… Lenny (Leonard Bernstein) verzekerde ons dat een symfonieorkest de Cool Fugue kon spelen en dat bleek inderdaad zo te zijn. Achteraf gezien, realiseer ik me nu dat Lenny zelf thuis was in beide kampen, een klassiek geschoolde muzikant die wist hoe ver we precies konden gaan met die populaire muziekstijlen.”

WWW.DEBIJLOKE.BE

BIOGRAFIE Symfonieorkest Vlaanderen Het Symfonieorkest Vlaanderen is een orkest samengesteld uit een zestigtal enthousiaste musici. Het orkest werd opgericht in 1960 onder impuls van ir. Dirk Varendonck, die ook de eerste dirigent was. Vanaf 1984 werd het ‘Nieuw Vlaams Orkest’ gedirigeerd door Patrick Peire, Robert Groslot en Fabrice Bollon. In 1995 werd het omgedoopt tot ‘Het Symfonieorkest van Vlaanderen’ en grondig hervormd onder leiding van intendant Dirk Coutigny. Hij herstructureerde het tot een modern flexibel orkest. Jaarlijks brengt het orkest een tiental producties die worden ontdubbeld in een ruim netwerk van concerten in eigen land, maar ook in Nederland, Duitsland, Groot-Brittannië en Italië. In 1998 trok Coutigny de Britse dirigent David Angus aan als chef-dirigent. In oktober 2004 werd David Angus opgevolgd door de Vlaamse dirigent Etienne Siebens. Deze dirigent heeft met zijn eigen Prometheus Ensemble reeds bewezen een goede combinatie te maken tussen kwaliteit, vernieuwing en gedrevenheid. In de Vlaamse pers werd deze aanstelling unaniem toegejuicht als een boeiende artistieke koers voor de toekomst van één van Vlaanderens meest dynamische orkesten. Etienne Siebens Etienne Siebens studeerde orkestdirectie bij Lucas Vis en Jorma Panula. Al snel werd hij uitgenodigd voor gastdirecties bij Het Brabants Orkest, Het Symfonieorkest van Vlaanderen, de Beethoven Academie, het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen, het Vlaams Radio Orkest, de Vlaamse Opera, Muziektheater Transparant. Uitnodigingen in Engeland, Duitsland, Nederland en Spanje volgden. Hij dirigeerde o.a. de internationaal geprezen productie ‘The Lighthouse’ van Peter Maxwell Davies en in 2000 de wereldpremière van diens opera ‘Mr Emmet’. De pers schreef over Siebens “... de coming man in het dirigent-arme België...” In 1992 richtte Etienne Siebens het Prometheus Ensemble op dat zich in korte tijd wist te profileren tot een van de belangrijkste kamermuziekensembles. Het Prometheus Ensemble en dirigent Etienne Siebens werden sindsdien uitgenodigd in gerenommeerde concertseries en in de belangrijkste binnen- en 09 269 92 92 - tickets@debijloke.be

BIOGRAFIE buitenlandse festivals. In 2001 werd Siebens benoemd tot vaste gastdirigent bij het Vlaams Radio Orkest en in 2002 dirigeerde hij de veel besproken Holland Festival productie ‘Karkas’ van componist De Bondt. In 2004 werd Etienne Siebens benoemd tot chef-dirigent bij het Symfonieorkest Vlaanderen. Alexandre Tharaud Na het grote succes van zijn cd ‘Rameau Nouvelles Suites’ die door Harmonia Mundi werd opgenomen, kreeg Alexandre Tharaud enkele grote internationale onderscheidingen voor de opname van het integrale oeuvre voor piano van Maurice Ravel zoals de Grand Prix de l’Académie Charles Cros, en de Diapason d’Or de l’Année. Er volgde een opname van de ‘Italiaanse concerti’ van Bach, twee prachtige integrale uitvoeringen van walsen en preludes van Chopin en een cd met muziek van Couperin. Alexandre Tharaud was solist bij verschillende grote Franse orkesten alsook bij verschillende buitenlandse orkesten. Hij speelde onder leiding van uitzonderlijke dirigenten zoals Yutaka Sado, Jean Fournet, Georges Prêtre, Stéphane Denève, Klaus Peter Flor, Jean-Jacques Kantorow, Marc Minkowski en Matthias Pintscher. Verschillende werken werden aan hem opgedragen. Zelf speelde hij de cyclus ‘Outre-Mémoire’ van Thierry Pécou alsook zijn concerto ‘L’Oiseau Innumérable’. Zijn recital ‘Hommages à Rameau’ waarbij de ‘Suite en la’ van deze barokcomponist afgewisseld werd met werken van hedendaagse componisten, stond reeds verschillende keren op grote podia. De ‘Hommage à Couperin’ die werken bundelt van componisten zoals Gagneux, Pesson, Mâche, Lenot en Hersant ging in première in het Théâtre de la Ville in mei 2008.

WWW.DEBIJLOKE.BE

HUISMEDEDELINGEN seizoen 2010-2011: seizoensbrochure + start ticketverkoop

Het einde van het concertseizoen 2009-2010 komt stilaan in zicht. Tijd dus om de blik te richten op het komende seizoen! Indien u de nieuwe seizoensbrochure nog niet ontvangen heeft, dan kan u ze telefonisch of per email aanvragen. U kan ze ook meenemen aan de ticketbalie. U kan uw abonnement nu reeds vernieuwen. Nieuwe abonnementen kunnen aangekocht worden vanaf 11 mei en de verkoop van losse tickets start op dinsdag 1 juni. Wist u trouwens dat u bij aankoop van een abonnement een podiumhopper ontvangt? Deze podiumhopper is een geschenkbon ter waarde van € 5 die u kan gebruiken bij een van onze cultuurburen: NTGent, Vooruit, Handelsbeurs en Vlaamse Opera. En ook voor de jazzliefhebbers is er goed nieuws! Bij aankoop van een jazzabonnement ontvangt u twee gratis tickets voor het eerste deel van het Gent Jazz Festival (naar keuze op 8, 9, 10 of 11 juli). Niet te missen dus!

18-22 juli: sint-baafsabdijconcerten

Tijdens de Gentse Feesten organiseren Muziekcentrum De Bijloke Gent en de Dienst Feestelijkheden van de Stad Gent een unieke concertreeks in de historische refter van de SintBaafsabdij. Speciaal voor de Sint-Baafsabdijconcerten vroeg het Muziekcentrum aan vijf internationaal gerenommeerde topsolisten om het podium te delen met jonge talenten waarin ze 200% geloven. Het resultaat mag er zijn! Vijf concerten waarin vijf ‘meesters’ een muzikaal gesprek voeren met vijf ‘leerlingen’. Een ware ontdekkingsreis! Ontdek op onze website het volledige programma! De toegangsprijs per concert bedraagt € 5. Bij aankoop van elk ticket ontvangt u echter een geschenkbon ter waarde van € 5 die u kan gebruiken bij aankoop van een ticket naar keuze uit het seizoensprogramma 2010-2011!

09 269 92 92 - tickets@debijloke.be

BiNNENKORT ZO | 09.05.10 11:00 | Kantata

VR | 21.05.10 20:00 |

Florian Heyerick, Ex Tempore

Miry / Miry +

Cantates voor de vijfde zondag na

Keller Quartett

Pasen (Rogate)

Beethoven, Ligeti

WO | 12.05.10 20:00 |

ZA | 22.05.10 20:00 |

Musica Antiqua 2

East of Eden / East of Eden +

Tafelmusik, Bruno Weil (dirigent),

Ensemble Sarband

Ronald Brautigam (pianoforte)

Geboorte en hemelvaart van de pro-

Mozart

feet Mohammed

DO | 13.05.10 20:00 | Exploration

VR | 28.05.10 20:00 | Exploration

Spectra Ensemble, Filip RathĂŠ

Daan Vandewalle (piano)

(dirigent)

Graupner, Stravinski, Busoni, Sorabji

... eindeloze glimlach ... ZO | 06.06.10 20:00 | VR | 14.05.10 20:00 |

Symfonisch 3 / 3+

Symfonisch 1 / 1+

Brussels Philharmonic, Michel Ta-

deFilharmonie, Pinchas Steinberg

bachnik (dirigent), Herbert Schuch

(dirigent), Mischa Maisky (cello)

(piano)

Sjostakovitsj, Tsjaikovski

Korngold, Bruckner

ZA | 15.05.10 20:00 |

DO | 10.06.10 20:00 | MA.XS

Musica Antiqua 1

FranĂ§ois Fernarndez (viool), Rainer

Ars Antiqua Austria, Markus forster

Zipperling (cello), Bojan Vodenitsja-

(altus), Gunar Letzbor (viool & muzi-

rov (pianoforte)

kale leiding)

Speelplezier bij Haydn

Virtuoze Italiaanse vroegbarok ZA | 12.06.10 20:00 | MA.XS DO | 20.05.10 20:00 |

deFilharmonie, Jaap van Zweden

Symfonisch 3+

(dirigent)

Silke Avenhaus (piano), Antje

Laureatenconcert Koningin Elisabeth

Weithaas (viool), Quirine Viersen

Wedstrijd piano

(cello) Beethoven, Ravel, Brahms