VEERKRACHT COLUMN

Mijn eerste auto was een feloranje ‘rammelbak’ zonder stuurbekrachtiging. Inparkeren in een krap vak kostte heel wat zweetdruppels. Regelmatig keek ik jaloers naar de soepele moves van andere bestuurders. Mijn oranje metgezel begaf het en we kochten een andere occasion. Mijn man had een hele lijst van voordelen aan onze aanwinst. Mij viel maar één ding op: ‘wat stuurt hij heerlijk!’.

Veerkracht is voor het leven wat stuurbekrachtiging voor de auto is. We rijden allemaal op dezelfde hobbelige weg die het leven heet. Met scherpe bochten, diepe afdalingen en de meest irritante vakjes waar je in moet passen. Soms sta je vast, ingeklemd tussen twee auto’s die voor en achter strak tegen je aan geparkeerd staan. Zie daar maar eens uit te komen.

Kortgeleden was mijn 12,5-jarig jubileum als schrijver voor dit magazine. Ik interviewde talloze mensen die hulp zochten bij De Hoop; denkers, enthousiastelingen, doorbijters, kat uit de boom kijkers, nuchtere doeners, gepassioneerde dromers. Wat mij raakt, is hun veerkracht.

‘Ik kan de komende jaren niet op vakantie. Maar dat is ok, echt waar! Die schulden zijn mijn verantwoordelijkheid.’

‘Ik ben deze emoties niet gewend. Ze overweldigen me, maar ik wil nu niet meer gebruiken om ze te verdoven. Dit keer ga ik ze voelen.’ Wat een enorme kracht moet je hebben om je los te rukken uit je verslaving, om je psychische problemen onder ogen te komen. Oog in oog staan met diep ingesleten patronen, ontstaan in onvoorstelbare moeilijke situaties en dan zeggen: ‘Dit is mijn leven. Ondanks alles wat anderen fout deden, ben ik degene die de keuze moet maken om mijn leven te veranderen. Stap voor stap voor stap voor stap.’

Waar komt deze veerkracht vandaan? Het antwoord op die vraag is bij iedereen anders. De kern is steeds hetzelfde. ‘Ik word gedragen.’

De cliënten die ik spreek voelen zich gedragen door mensen, zoals de medewerkers, trouwe vrienden of familie. Bovenal voelen ze zich gedragen door Hem, dwars door alle moeite en verdriet heen. Hiervan getuigen ze, zonder schroom. Het is een veerkracht die voortkomt uit een vertrouwen in een God die hen nooit meer loslaat. Dat bemoedigt me elke keer weer. Het vult me met dankbaarheid en verwondering. Als mijn eigen levensweg vol ligt met drempels en mijn motor sputtert, dan weet ik dat ik kan rekenen op dezelfde veerkracht. De Heer zit naast me. Ik val niet uit Zijn hand.