Nieuwsbrief-tDreggetje-2023-zomer

In deze nieuwsbrief

Uitgelicht: De zeepunter KU6

De zeepunter is het grootste puntertype. De term "zeepunter" geeft uitdrukking aan het feit dat er, tot de afsluiting in 1932, op de zoute en brakke Zuiderzee met speciaal toegeruste punters werd gevist. Maar bij de vissers zelf was de term niet of nauwelijks in gebruik. Oostwalvissers spraken gewoon van "punter", soms met aanduiding van herkomst: een Kuunder punter, een Grafhorster Zwartsluizer, Kamper, Elburger en Blokzijler punter.

Bron: SSRP

In het voorjaar van 2021 hoorden Evert en Jacqueline van der Meer dat de zeepunter KU6 te koop lag. De schuit lag al enkele jaren in de Vissershaven vlak bij hun eigen zeilsloep en had altijd al hun belangstelling gehad. ‘Onze drie kinderen reageerden meteen enthousiast toen we vertelden dat we een oude vissersboot wilden kopen’, vertelt Evert. ‘Met onze oude kleine sloep konden we maar met zijn vieren weg, de KU6 is bijna negen meter lang. Iedereen kan nu mee als we gaan varen.’ De koop werd op een avond geregeld. Roel Ansing, de eigenaar, deed het schip voor een schappelijke prijs van de hand en was blij dat de punter in de haven kon blijven liggen ‘Ik gun jullie het schip en kan er nu nog mooi naar kijken.’ En toen waren we in eens eigenaar van een unieke schuit… .

‘In de weken na de aankoop waren we vaak even aan boord. We hadden het schip nog niet eens uitgebreid bekeken. Jacqueline wilde graag extra zitruimte want er was slechts één smal bankje voor de schipper. Samen met mijn zoons ben ik aan het passen en meten gegaan.’ Van hardhout werden banken achter in de kuip gemaakt, rekening houdend met het kunnen bedienen van de zeilen en zwaarden. Voorin kwam een opstapje om vlot op het voordek te kunnen stappen. ‘Alles wat je doet moet wel enigszins verantwoord passen bij een historisch schip. Ondertussen is het schip op ons verzoek officieel geschouwd en staat het bij het RVEN geregistreerd als varend monument, categorie A, het hoogst haalbare’, vertelt Evert enthousiast en met enige trots. ‘Men kijkt onder andere of het schip van voor 1950 is en of het beeldbepalend is geweest voor de Nederlandse wateren. Hoe origineler het schip, des te hoger de waardering. Ook kijkt men naar het vroegere bedrijfsmatige gebruik.

‘We zijn dan ook erg blij dat de schuit in de oude Vissersha-

ven tussen de andere historische vissersschepen ligt.’ Niet verwonderlijk dat de schouw zo goed uitpakte. De vrij forse zeepunter is oorspronkelijk gebouwd als visserijvaartuig voor de paling– en snoekbaarsvisserij en heeft veel authentieke kenmerken. Zo is de meer dan honderd jaar oude ijzeren scheepshuid geklonken en bevindt zich midden in het schip een forse bun. De restauratie, uitgevoerd door één van de eerdere eigenaren.

Bennie van Dijk, heeft ervoor gezorgd dat dit stukje maritiem erfgoed bewaard is gebleven. De voor de recreatievaart geplaatste opbouw werd door hem verwijderd en de zeepunter werd teruggebracht naar de oorspronkelijke vissermanuitvoering. Ook werden de slechte delen niet gedubbeld maar eruit geslepen en werden nieuwe stukken ingelast. Niet de gemakkelijkste klus maar wel één die hoort bij een goed uitgevoerde restauratie. Nieuwe zeilen van sterk Clipper Canvas, hardhouten zwaarden en een fraai eikenhouten roer maakten de restauratie in 2008 compleet. Het nummer KU6 werd door de restaurateur op het boeisel gezet als verwijzing naar de Kuunder punter waar de gerestaureerde zeepunter zeer sterk op lijkt.

‘Het is fijn om te weten dat een restauratie met liefde en zorg is uitgevoerd’, vertelt Evert, ‘De restauratie is destijds vastgelegd en foto’s geven een mooi beeld wat er allemaal is gedaan. Maar ook Roel, de voorgaande eigenaar, deed het nodige. De oude ééncilinder 10 pk Bukhmotor werd vervangen door een krachtige 27 pk Mitsubishi driecilinder en er kwam een dekkleed op maat.’ Op de site van de Stichting Stamboek Ronde –en Platbodemjachten is veel terug te vinden over de restauratie en de historie van het schip. Aan een deel van de beschreven geschiedenis twijfelde Evert en hij vroeg daarom Robert Oosterhof, een scheepskenner, om hem te helpen. ‘Robert kwam tot de conclusie dat het schip hoogstwaarschijnlijk is gebruikt voor de Friese binnenvisserij. De zwaarden die te zien zijn op de oude foto van het Fries Scheepvaartmuseum hebben de vorm van de zwaarden die gebruikt werden op ondiep water. Ook is de bun vrij groot, wat doet vermoeden dat het schip werd gebruikt als bijlegger voor het vervoer van paling.’

De oude scheepsfoto uit Sneek was volgens Robert het laatste aanknopingspunt om de historie te achterhalen. Op de foto staan drie visserslui en een familie op de zeepun-

De KU6 in de oude Vissershaven

De zeepunter aan de IJlsterkade in Sneek

ter. Evert vroeg aan de plaatselijke Facebookgroep te Sneek, genaamd ‘Sneek su het ut weest’, om een oproep te doen aan de inwoners van Sneek. Wellicht dat zij iets zouden herkennen en kunnen vertellen. ‘Best wel lastig, omdat de foto ergens van rond 1910 is en we dus praten over een kiekje van ruim honderd jaar oud’, vertelt Evert. Maar wat niet wordt verwacht, gebeurt toch. Langzaam komen de eerste reacties binnen. Het wordt duidelijk dat de schuit van Jan van der Horst is geweest, een visser en vishandelaar die aan de IJlsterkade in Sneek woonde. ‘Ik ben heel blij met deze informatie. Er waren vermoedens dat het schip van deze visser is geweest, maar nu is dat bevestigd vanuit verschillende bronnen. Zo waren er, bijzonder genoeg, twee reacties van oude Sneekers, zij hebben dezelfde oude foto in hun bezit en konden erover vertellen. Een van hen is een 95-jarige die opgroeide aan de IJlsterkade.’

Het zeilen met de voor hen vrij grote platbodem met gaffeltuig viel Evert en Jacqueline in het begin niet mee. ‘De KU6 verlijert al snel met een beetje wind. We waren een kleine zeilsloep gewend en dit is wel even wat anders.

Vooral bij het wachten voor de brug moet je daar rekening mee houden. Het grootzeil kregen we in het begin niet gemakkelijk omhoog. We hebben daarom in het begin vaak gezeild met alleen de fok. Pieter, een zeilvriend, hielp ons met het in orde brengen van nieuwe rakbanden en keek de vallen na. Hij leerde ons de kneepjes van het zeilen met een platbodem en ondertussen zeilen we graag met fok en grootzeil op het Wolderwijd, het liefst met windkracht 3.’

Op de Aaltjesdagen 2023 ligt de zeepunter te schitteren tussen de andere historische schepen aan kade van de boulevard. Een fraai bord met de oude foto en handgeschilderde gegevens over het visserijverleden staat te pronken voor de mast. De KU6 is één van de kleinste schepen, maar voor Evert en Jacqueline het mooiste.

ONDERDELEN GAFFELTUIG

1. gaffel, 2. nokval, 3. hanepoot, 4. dirk,

5. klauw, 6. klauwval, 7. rakband

Bron: Zien en weten

Op naar Harderwijk, na een middagje zeilen

Scheepspost:

Vrijdag 17 maart was het zover: de bouw van de wijk Stadswerven werd feestelijk gevierd op de bouwplaats met de toekomstige bewoners. De straatnamen van deze wijk zijn bijnamen van vissers en vishandelaren van vroeger. Door de bijnamen op deze manier terug te laten komen gaan ze niet verloren. Natuurlijk heeft de straatnamencommissie van de gemeente de mooiste namen gekozen en vielen sommige bijnamen af, zoals ‘de Snottelikker’ en ‘Jan Lieg’ …

Twee straatnaamborden werden symbolisch onthuld. Eén van die straatnamen was de Drees van Dordenkade. Drees van Dorden was de bijnaam van Drees Bruinink, visser van de HK8. Hij viste vroeger met onder andere grote fuiken en kistjes. Zijn zoon Herman vist nog steeds onder hetzelfde visserijnummer en was bij de opening aanwezig. Een mooi eerbetoon aan zijn vader.

Scheepspost

Tekst en uitleg over visserijtechnieken, rechts Herman

Scheepspost

Vive la France! Binnenkort wappert onze verenigingsvlag in Frankrijk. Ron en Hilda zijn druk bezig met de voorbereidingen en raken steeds enthousiaster. ‘Het busje en de aanhanger zijn al geregeld’, vertelt Ron. Hij is gevraagd om met één van de verenigingsboten aan het Loirefestival deel te nemen. Dit is best bijzonder. Het Loire-festival wordt elke twee jaar in Orléans gehouden. Naar verwachting komen er meer dan 200 oude rivierschepen en 700 schippers. De HK100 van Roel, het kleinste historische schip van onze vereniging, gaat binnenkort op de aanhanger richting het zuiden. Een goede keus want deze kleine zalmschouw is een echte rivierenboot en werd gebruikt voor de zalmvisserij op de Maas.

Van je vrienden moet je het hebben

‘Na wat gepruttel hield de motor er ineens mee op. We zaten midden op het water richting Zeewolde’ vertelt Evert. Gelukkig was de KU6 niet geheel stuurloos, de wind was gunstig en op de fok werd gekoerst naar Harderwijk. ‘Ondertussen belde ik FC voor hulp. Je bent dan blij dat je vrienden in de haven hebt. FC was met zijn opduwer ‘Douwe’ binnen 20 minuten bij ons. De havenmeesters werden ingeseind en de Waterfrontbrug en Vissersbrug werden tegelijkertijd gedraaid. We konden zo in één sleepvaart naar onze ligplek.’ Super bedankt jongens!

Een vervuilde dieseltank door dieselbacteriën bleek achteraf de oorzaak van de problemen. Dieselbacteriën in de dieseltank gedijen goed door waterresten in de tank, ze veroorzaken bruine drab die het filter en de brandstofleidingen kunnen verstoppen. Om problemen te voorkomen is het handig om elk jaar het brandstoffilter te vervangen en de tank, indien nodig, te reinigen. Door bij elke tankbeurt acticide toe te voegen voorkom je vervuilende bacteriegroei. Verbruik je weinig diesel, dan is de iets duurdere Power diesel met een hoger octaangehalte (98) aan te raden. Deze dieselsoort heeft een reinigende werking en een betere verbranding.

De burgemeester van Orléans vond zo’n 20 jaar geleden dat de oude handelsrivier bij de stad onvoldoende aandacht kreeg en bracht het verleden weer tot leven. Vanuit de hele wereld worden kleine historische rivierschepen overgebracht naar de Loire om gezamenlijk het festival te vieren. Het is de elfde editie van dit evenement.

Terug in de haven.

Drees Bruinink, bezig met de kistenvisserij Kistjes aan boord van de HK8

Visser van den Anker met de zalmschouw op de Maas, 1932

Haven- en visserijnieuws

Onverwacht grote visvangst

In de winter deden palingvissers Jan Foppen en zijn zoon Jan een bijzondere visvangst. ‘Er zat in één grote ronde fuik maar liefst 300 pond.’ Jonge Jan heeft een brede lach op zijn gezicht en praat enthousiast: ‘Het had heel hard gewaaid, een zuidwestenwind met een kracht van 8 tot 9. Dat gebeurt niet zo vaak, de wind stond vól op de dijk. Door de stroming kwam de paling los uit de grond en zwom zo de fuik in. In totaal hebben we met tien fuiken en twee keer vissen 1000 pond paling gevangen!’

Jan is 15 jaar. Je kunt hem in het weekend vaak vinden op het visserijbedrijf bij zijn vader. ‘Ik ga van kleins af aan al mee vissen. Ik heb een hechte band met mijn vader, hij is mijn grote voorbeeld en leert me veel. Op de zaterdagen zijn we meestal met zijn drieen op het water, dan is onze ‘extra man’ Herman er ook bij. We vissen vanaf maart, als het mooier weer wordt, met 200 fuiken op het Wolderwijd en het Veluwemeer. Vanaf 1 mei vissen we met 400 fuiken op het IJsselmeer.’ Zijn vader vult hem aan: ‘In het voorjaar beginnen we aan de dijk, de vis gaat dan kuit schieten bij de dijk en hier komt de paling op af. Als het warmer wordt trekt de paling zich wat terug en vissen we verder van de dijk af. In de zomer vissen we met schietfuiken, in de winter ook met grote ronde fuiken.’ Beiden hebben kennis van zaken wat hen samen met Herman tot een team van kundige en gedreven vissers maakt.

#trotsoponzevissers

Jan Foppen HK79, e.a.

Peter Jansen HK7

Meindert Klaassen HK61

Henkie Timmer HK3

Herman Bruinink HK8

Jan Wormsbecher HK173

Jan rookt paling. Net als zijn overgrootvader Jan, grootvader Jan en vader Jan

Dat vader en zoon vissersbloed hebben mag duidelijk zijn. Overgrootvader Jan Foppen ‘Jantje Boonen’ begon ooit als vissersknecht op de HK78 van zijn vader Kars Foppen maar legde zich al snel toe op het palingroken en visventen. Zijn zoon nam het van hem over en de handel groeide. Niet verwonderlijk dat ook diens zoon en de nu 15- jarige kleinzoon in de vis zitten. ‘Ik zou mijn hele leven willen blijven vissen, het liefst een combinatie van garnalen-, snoekbaars- en palingvisserij’. Ongetwijfeld is deze uitspraak van de jonge visser mede te danken aan de mooie vangst afgelopen winter, maar bovenal aan zijn diepgewortelde liefde voor de visserij.

Blij verrast met enorme vangst, vader van Jan (r), Herman (l)

Een volle fuik

Haven -en visserijnieuws:

Amber is één van de jongste aanwinsten van het team van havenmeesters en misschien ook wel de snelste. Je hoeft maar te bellen en ze draait de Vissersbrug, fietst snel naar de Waterfrontbrug en binnen no-time kun je met je boot het water op. Het zal de leeftijd zijn. Ze heeft het goed naar haar zin: ‘Ik heb leuke collega’s en mijn werk is erg afwisselend. Je hebt veel contact met gasten. Ik geniet ervan om kinderen uit te leggen hoe de brug werkt en laat ze ook vaak even meehelpen.’ Amber werkt van mei tot en met september.

TERUG NA 105 JAAR

De VN 35 vaart begin juli de Vissershaven uit. Onopvallend, want maar weinigen weten dat het voor de laatste keer zal zijn. Aart Foppen brengt zijn schuit naar Vollenhove. De bol, ooit gebouwd door Hendrik Snoek te Blokzijl, keert na ruim 105 jaar terug. Aart: ‘Een aantal vrijwilligers te Vollenhove maakt zich sterk voor het behoud van dit schip. Het is nog de enige overgebleven bol die door Snoek is gebouwd. Voorlopig ligt

Haven –en visserijnieuws: Vreemde vogel in de Vissershaven

Een nieuw historisch schip op weg naar de Vissershaven? ‘De havenmeester kwam een kijkje nemen’, vertelt Roel lachend. Niet raar om dit te denken overigens. De VD103 is opnieuw in de verf gezet bij Jachtwerf Roelofsen en kwam in fris zwartrood-grijs terug.

Ron, Else en Kees brachten geduldig en vakkundig nieuwe lagen verf aan. Het boeisel werd rood geschilderd, het schip kreeg plots weer karakter. Dat rood is overigens niet vreemd. Ron van de VD168 vond namelijk een oude foto van het schip, vermoedelijk ergens uit de jaren ’50, waarop het visserijschip te zien is met de nog originele kleuren. De Marker Rondbouw uit 1936 ligt er nu weer als een plaatje bij!

hij daar in de haven, maar ze hebben al een plek gevonden waar ze hem kunnen restaureren. Of het allemaal lukt? Ik hoop van wel.’

Een schip met een rijke geschiedenis. Ooit gebouwd als visserijschip en later verjacht voor de recreatievaart. Het verdient het om gerestaureerd te worden.

Foto: P.Klein

jaren ‘50

OUDE GLORIE TOONT HAAR PRACHT

Eindelijk is het zover, de Aaltjesdagen 2023! De LE67, de VD103, de VD168, de HK100, de HK59, de KU6 en gastschip de HK7 van de Vereniging Zeilende Visserijschepen Harderwijk (de VZVH) liggen gebroederlijk aan de kade. De nieuwe verenigingsvlag wappert in elke top. Verderop liggen tal van klassieke schepen. Menig hart moet sneller zijn gaan kloppen bij het zien van zoveel moois.

Een aantal schepen en eigenaren kennen we natuurlijk, zoals FC met zijn opduwer Douwe, Dirk met zijn grote slepers de Roek en de Gesina en Peter met de Amsterdamse sleper Burro. Terwijl Douwe al in de vroegte vrolijk rondtuft en de Lister af en toe licht protesterend een zwarte rookpluim uitbraakt over het water, installeren we ons in alle vroegte op onze schepen met koffie en broodjes. Het is een bijzondere dag, waar we naar toe geleefd hebben. Niet omdat we elk een historisch schip hebben, maar het gevoel dat we samen één passie delen. Waar de één eindeloos kan praten over zijn stampende diesel, is de andere lyrisch over het zeilen met een oud visserijschip. De gezamenlijke liefde voor varend erfgoed spat ervan af. Maar liefst 23 historische schepen waren aanwezig. Uniek volgens de organisator van de Aaltjesdagen, Robin Schalij: ‘We zijn enorm blij met de komst van deze schepen. Dit geeft echt een hele nieuwe dimensie aan de Aaltjesdagen. Nog niet eerder in onze geschiedenis hebben we zoveel historische schepen bij elkaar gehad.’ Bien, Robins dochter, was de drijvende kracht achter de tijdelijke Museumhaven en moet samen met de havenmeesters ongetwijfeld wat stress hebben gehad van al die oude schepen en de dagrecreanten die toch even wilden aanleggen…

Aan het eind van de zaterdagmiddag zitten we met de leden van de VZVH bij elkaar. Even bijkletsen aan boord van de HK7 van Peter Jansen. De viskotter is speciaal voor deze dagen opnieuw in de verf gezet door Peters moeder Ria. Toen we Peter en Ria vroegen om bij ons aan te schuiven als gast van de vereniging hoefden ze niet lang na te denken. Hoe mooi is het om de lokale beroepsvisserij te kunnen betrekken bij onze vereniging. Eén van de doelstellingen van de VZVH is, zoals we het zo mooi zeggen: ‘het samenwerken met behoudsorganisaties voor varend erfgoed, culturele instellingen en de lokale beroepsvisserij tijdens activiteiten ter promotie van Harderwijk als historische Zuiderzeegemeente.’ Dit is samen met alle scheepseigenaren en organisatoren goed gelukt!

Het is avond geworden, we genieten van het door Dirk aangeboden ‘Captains Dinner’, nemen de zonnige dag nog eens door onder het genot van een drankje en lopen ’s avonds loom en voldaan naar huis.

Scheepspost De schuit van Jan Piek

Enigszins opgetogen vertelt Dennis van Oeveren: ‘We zijn bezig met de aanschaf van een nieuwe botter. Deze week varen we het schip over.’ De EB23 ligt een paar dagen later voor de Vissersbrug. Op het eerste oog een stoer schip met een hoge kop en een lage kont. Het kenmerkt botters die gebouwd zijn aan de zuidwal op de werven van Enkhuizen en Spakenburg. De aparte, enigszins donkere kleur verraadt dat de botter in de Harpuis is gezet. ‘We hebben mazzel’, vertelt Dennis later. ‘Er zitten nette katoenen zeilen bij. Het schip lijkt goed onderhouden door de oude eigenaar en heeft onlangs een nieuwe mast gekregen.’

Ooit gaf de Harderwijker visser Jan Jansen, ‘Jan Piek’, in 1909 de opdracht aan Gebroeders Schaap te Huizen om de botter te bouwen. Maar liefst 40 jaar lang werd er door de familie mee gevist. Uiteindelijk belandt de botter begin jaren ‘60, na verschillende eigenaren, in de recreatievaart.

Het laatste visserijnummer EB23 staat nog steeds fier op het boeisel maar zal hoogstwaarschijnlijk weer veranderd worden in het oorspronkelijke HK23. Met deze schuit van Jan Piek kun je als botterstichting goed voor de dag komen.

22-27:

Oktober

Nagenieten met een drankje

Gebroederlijk naast elkaar

De EB23 voor de wal

En toen was het stil...

Erika en Martijn vielen droog op het wad bij Texel

‘We hebben deze zomer drie weken gevaren met onze Lemsteraak!’ Erika is nog steeds enthousiast over de reis die ze maakte met Martijn en de kinderen. ‘We hebben het grootste deel gezeild met gemiddeld windkracht 4. Via Urk, Makkum en Harlingen naar Terschelling. Het leuke aan dit eiland is dat je vanuit het dorp langs de schepen in de haven kunt wandelen en het dorp West-Terschelling is erg gezellig. De kinderen hebben zich er goed vermaakt. Via Vlieland, waar de haven aan het strand ligt zijn we naar Texel gevaren om tenslotte droog te vallen tussen Texel en Den Helder en dat was wel erg bijzonder…

Het was voor ons de eerste keer dat we droog vielen. We lagen bij het Amstel Diep tussen Den Helder en Den Oever, drie gele boeien markeerden een geschikte plek. Van tevoren hebben we de getijden en waterstanden bekeken. We hebben het anker uitgegooid toen het eb werd, het water zakte langzaam. Met een lange stok keken we steeds hoeveel water er nog stond. Op een gegeven moment was het nog 20 centimeter, best wat spannend. We lagen plots stil en zagen de krabbetjes op de bodem rondscharrelen, er lag nog slechts een paar centimeter water op het wad. Via het berghout zijn we naar beneden geklommen. Het leek net of wij de enigen op de wereld waren… .’

Martijn heeft met zijn zeillaarzen aan wel twee uur rondgestruind op het wad. Hij genoot volop en -best wel grappig- hij dronk daar zelfs zijn biertje. Die nacht sliepen we aan boord ‘op de zeebodem’, een vreemde ervaring omdat het vertrouwde geluid van het klotsende water er ineens niet meer was. Wat we niet hadden verwacht is dat we 20 uur later pas genoeg hoogwater hadden

om weer verder te kunnen.’ Even lacht Erika: ‘Maar volledig voorbereid op het droogvallen en de precieze waterstanden waren we achteraf gezien niet.’ Via Den Oever, Medemblik, Enkhuizen zeilde de familie naar de mooie Marker Wadden. Het gebied dat uit vijf ongerepte natuureilanden bestaat, heeft op Erika een onuitwisbare indruk gemaakt. ‘Het is er prachtig, net alsof je tussen de duinen vaart en er zijn ontzettend veel vogels. Daarna zijn we via Lemmer en Elburg teruggevaren naar Harderwijk. We hebben een hele mooie en bijzondere vakantie gehad.’

Tip:

Ook droogvallen op het wad?

Neem een lange stok, laarzen en een biertje mee.

De LE67 is een Lemsteraak uit 1911, gebouwd door de Boer in Lemmer voor de visserij. Het zeilen met dit schip is een genot voor Martijn en doet hem dikwijls nog aan vroeger denken.‘Ik heb het zeilen met een platbodem van mijn opa Tinus Lieman geleerd. Hij had een Gilde Boeier.’ De Lemsteraak is bijna 13 meter lang en ruim 4 meter breed. Een fors zeilschip waarvoor minimaal twee bemanningsleden nodig zijn. Door het platte vlak leent de aak zich bijzonder goed voor het droogvallen op het wad.

Alleen op de wereld.

Meindert van Willem van Arie

Met zijn kotter HK61 was hij een trouwe verschijning op het water. Dit jaar neemt hij afscheid van de visserij, Meindert Klaassen beroepsvisser in hart en nieren.

Hij komt uit een echt vissersnest. Zijn vader, Willem Klaassen, had de bijnaam Willem van Arie. Hij was een staandwantvisser en viste in zijn prille jeugd op de Zuiderzee en later op het IJsselmeer. Meindert heeft de liefde voor het vissen dus niet van een vreemde.

De Harderwijker palingvisser is van ’56. Op zeventienjarige leeftijd koos hij bewust om beroepsmatig met zijn vader te gaan vissen. Onlangs werd hij 67, een mooie leeftijd om te stoppen.

Meindert blikt terug

‘Ik vis nu 50 jaar en heb alle jaren voornamelijk met grote fuiken gevist. Als je over de dijk rijdt richting Elburg zie je de stokken staan. Zo’n fuik is vijftien meter lang en naar gelang het diep is, pas je daar de vleugels van de fuiken op aan. Dan kun je op drie meter water vissen, maar ook op vijf meter. Mijn diepste fuiken zaten op drieënhalve meter langs de kant van de vaargeul. Veel van mijn collega’s stapten in de jaren ’80 over op schietfuiken, maar dat was een enorme investering. Ik vond het zonde en ben blijven vissen met grote ronde fuiken. Het is de laatste jaren wel minder geworden met de visserij, maar het was altijd een vrij bestaan. Elke dag was altijd weer nieuw en spannend. De vangst, daar doe je het voor!

De inkomsten zijn de laatste tijd minder geworden.’ Meindert kijkt even zorgelijk. ‘Normaal gesproken, als je wat ouder wordt, dan wordt het wat makkelijker met werken. Nu moest ik er alleen maar meer werk bij doen om mijn hoofd boven water te houden. Zo heb ik jarenlang

met Henk Timmer wier gemaaid op het Wolderwijd. Maar ik was het liefst alleen met mijn eigen werk bezig’, de visser glimlacht, ‘met m’n eigen scheepje vissen, was het allermooiste.’

Meindert heeft een jonge talentvolle Elburger visser gevonden die zijn schip en werk overneemt.

Onze schepen

Scheepspost: Zaterdag 19 augustus was een bijzondere dag.

Ron, Evert, Carien en Peter voeren met de VD168 en de HK86 het water op richting Knarland. Niet zomaar een vaartje. Aan boord van de twee schepen vertoefde een groep Oekraïners uit Harderwijk. Op het eiland werd gebarbecued, gezwommen en gelachen. Genieten doe je samen! De middag eindigde op de kade waar, als dank, spontaan een Oekraïens volksliedje werd gezongen. Een dag met een gouden randje.

KU6 Zeepunter

Bouwjaar: rond 1912

Werf: nog onbekend

Lengte stevens: 8.85m

Breedte: 2.85m

VD103 Marker

rondbouw

Bouwjaar: 1936

Werf: Van Goor te Monnickendam

Lengte stevens: 10.5m

Breedte: 3.40m

LE67 Lemsteraak

Bouwjaar: 1911

Werf: Gebr. De Boer te Lemmer

Lengte stevens: 12.87m

Breedte: 4.20m

VD168 Marker

rondbouw

Bouwjaar: 1937

Werf: Van Goor te Monnickendam

Lengte stevens: 10.5m

Breedte: 3.40m

RD112 Visaak

Bouwjaar: 1910

Werf: Van der Werf te Buitenstvallaat

Lente stevens: 6.40m

Breedte: 2.35m

HK100 Zalmschouw

Bouwjaar: rond 1918

Werf: vermoedelijk Eltink te Beneden-Leeuwen

Lengte stevens: 5.85m

Breedte: 1.70m

HK86 Noordzeebotter

Bouwjaar: 1915

Werf: nog onbekend

Lengte stevens: 15.05m

Breedte: 5m