Buiten

moet helpen. Gebiedsprocessen (samenwerking tussen partijen in een gebied voor gemeenschappelijke doelen) lopen vaak niet goed, door uiteenlopende belangen, menselijk tekort, kennisgebrek en gedoe over feiten en gegevens. Maar dat is niks nieuws, en er is genoeg expertise om zo’n proces beter te laten lopen en gebiedsprocessen met een actieve en nuttige inbreng van een provincie lopen overal. Maar niet voor het ANLb in Zuid-Holland. Een ondersteunende rol van de provincie is ook in haar eigen belang. Met miljarden te vergeven voor het stoppen van bodemdaling, verduurzaming van de landbouw en behoud en herstel van natuur en landschap verdient de provincie die inzet makkelijk terug.

Bronnen: (1) https://www.rekenkamer.nl/publicaties/rapporten/2021/12/14/ waar-is-de-grutto (2) https://research.wur.nl/en/publications/stelselvernieuwing-inuitvoering-tussenevaluatie-van-het-agrarisc (3) https://www.nrc.nl/nieuws/2022/01/20/rekenkamer-interpreteertterugloop-gruttostand-verkeerd-a4081178 (4) https://www.nrc.nl/nieuws/2022/01/26/rekenkamer-vertelde-depijnlijke-waarheid-over-grutto-subsidies-a4083256 (5) https://staten.zuid-holland.nl/Stukken/Ingekomen_ stukken?dateformat=dd-MM-yyyy&datefrom=03-01-2022&datetill=21-012022&sis_algemeen_afdeling=klimaat_natuur_en_milieu (6) https://www.nvwk.nl/werkgroepen/vogelwerkgroepen/ weidevogelwerkgroep/ (7) https://api1.ibabs.eu/publicdownload. aspx?site=krimpenerwaard&id=100288499 D

Tekst: Mia Bersma, foto’s: Els Bersma

Het is een grijze zondag in februari, maar niet koud, dus prima weer om even een frisse neus te halen. Je wordt triest als je de hele dag binnenzit. Het Loetbos ligt in de buurt en het loont altijd wel de moeite om daar even te wandelen. Met familie loop ik langs de wat modderige paden, waarbij we onze ogen gericht houden op onverwachte ontmoetingen met planten of vogels. Zo vroeg in het jaar is alles nog wat kaal en kleurloos, er zijn nog geen bladeren aan de bomen, alleen de donkergroene takken van de wilde braam slingeren zich als bodembedekker over de vochtige grond. Ouders met een klein jongetje op een vuurrood fietsje passeren ons. Voordat hij ons bereikt heeft, vertelt hij al uit de verte dat hij kan fietsen. Opgewonden pratend fietst hij over het houten bruggetje met de hand van z’n vader beschermend op de kleine schouder van z’n zoon. Opeens zijn daar de ransuilen, hoog en stil in de bomen en vinden we een tak, afgebroken en vol kleine rode zwammen. In de wat mistige verte overziet een reiger de omgeving vanaf zijn zitplaats op een hoog ijzeren hek. Uiteindelijk zijn we weer terug bij het punt waar we onze wandeling begonnen, onze longen vol frisse lucht en met nieuwe energie. D