Verrekijker 5
De koninklijke amulet Evelyn Mertens
Kijker 1
Prinses Armanilla en haar moeder zijn in gevaar. Generaal Darkino wil hen uit de weg ruimen. Op die manier kan hij zelf koning worden. Kan prinses Armanilla op tijd ingrijpen?
BIEB
De koninklijke amulet
Dit boekje maakt deel uit van de Verrekijkerbieb 5. ISBN 978 90 486 2536 9 Bestelnummer 60 1021 497 KB D/2016/0147/105 NUR 191 Illustraties: Yoeri Slegers Verantwoordelijke uitgever die Keure Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge RPR 0405 108 325 © Copyright die Keure, Brugge
9 789048 625369
Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher.
Kijker educatieve uitgaven
educatieve uitgaven
Verrekijker 5
1
De koninklijke amulet
1
1 Darkino Met een klap vliegt de eikenhouten deur van de koninklijke slaapkamer open. Prinses Armanilla rent naar binnen, haar ogen groot van ongerustheid. ‘Mama! Wat is er?’ Koningin Anyeska ligt bleek en slap onder een enorme stapel dekens op het bed. Ze kijkt Armanilla zwakjes aan, maar zegt niets. Naast haar staat generaal Darkino. ‘Stil jij!’ Zijn zware, rauwe stem brult de woorden door de kamer. Verschrikt blijft Armanilla staan. ‘Je moeder is ziek en moet rusten. Ga onmiddellijk naar je kamer!’ ‘Wat? Maar …’ ‘Zwijg! Ga naar je kamer en blijf daar tot ik je de toestemming geef om buiten te komen!’ Armanilla probeert haar moeder te omhelzen, maar de generaal grijpt haar ruw bij haar bovenarm.
2
‘Laat me los! Ik wil mama spreken!’ ‘Genoeg! Nu je moeder ziek is, heb ik hier de leiding. Je zal dus luisteren naar mij!’ Hij neemt haar nog steviger vast en sleurt haar mee de gang op. Ze krijst en krabt. Ze duwt en trekt, maar de generaal is sterker en laat haar niet los. Hij gooit haar in haar kamer. Ze belandt met een pijnlijke smak op de grond, terwijl achter haar de deur in het slot valt. Ze hoort hoe Darkino de grendel aan de buitenkant dichtschuift. Ze is opgesloten in haar eigen slaapkamer!
2 Armanilla Mij opsluiten? Wie denkt hij wel dat hij is? Generaaltje van mijn voeten, rare ezel, onnozele kikker, rottende banaan! Ik wil hier uit! Ik moet hier uit! Ik moet naar mama. Wat is er met haar aan de hand? Ze zag er ziek uit.
3
Ik moet haar zien! Maar hoe? De geheime gangen! Dat is het! Zo raak ik ongezien in haar kamer. Armanilla duwt haar oor tegen de deur en luistert of er nog beweging is op de gang. Alles lijkt stil.
4
Op kousenvoeten loopt ze zachtjes naar de open haard, die majestueus1 in het midden van haar slaapkamer staat. Zachtjes wrijft ze met haar wijsvinger over de figuren die in het arduin2 gebeeldhouwd zijn. Vroeger, toen ze klein was, speelde ze bijna dagelijks in de geheime gangen. Ze kende het doolhof als haar broekzak. Ze hield van de stoffige geur. Ze was vrienden met de spinnen en de muizen die er hun nesten gebouwd hadden. Tot mama ontdekte dat ze zich daar voortdurend verstopte voor haar leraars en voor de keukenmeiden die haar een bad wilden geven. Mama was vreselijk boos en ze kreeg een flinke uitbrander! De geheime gang is geen speelgoed en mag enkel gebruikt worden in geval van nood! Sindsdien is ze er nooit meer geweest. Dit is een noodgeval! Zachtjes duwt ze op de kleine inkeping3 aan de rand van het stenen bloemblaadje. Het mechanisme lijkt heel even te weigeren, alsof het na al die jaren vergeten is hoe het moet functioneren. Dan draait de deur toch geruisloos open en Armanilla verdwijnt snel in de donkere gang.
5
Even krijgt ze het benauwd. Het duurt een tijdje voor haar ogen willen wennen aan het schemerige grijs waar ze zich vroeger zo thuis voelde. Niet bang zijn. Ik ken de weg! Snel nu! Ze raapt alle moed bij elkaar en zoekt haar weg door de wirwar van gangen. Haar hand laat ze, net als toen ze klein was, glijden langs de ruwe muren. De herinneringen komen terug en ze merkt dat ze zonder aarzelen de kamer van de koningin weet te vinden.
3 Rolant Een ragfijn spinnenweb verspert de doorgang. Kleine kraaloogjes kijken haar nieuwsgierig aan. ‘Rolant, jij bent het! Ik moet dringend mama spreken! Laat me er langs, alsjeblief!’ De spin knijpt zijn ogen tot spleetjes. ‘Als dat prinses Armanilla niet is. Wat ben jij groot geworden.’ ‘Je moet me helpen. Er is iets mis met mama!’
6
Rolant knikt bedachtzaam en wijst naar de deur. ‘Darkino is op dit moment in haar kamer,’ fluistert hij. ‘De laatste weken komt hij elke dag op bezoek. Hij brengt warme soep en thee. Je moet voorzichtig zijn, Armanilla. Ik zag hem telkens enkele druppels uit een klein geel flesje in de soep druppelen. Je moeder wil er niet van eten, maar hij dwingt haar. Ze wordt langzaam zieker en ze is te zwak om te protesteren.’ Armanilla kijkt hem verschrikt aan. ‘Hij vergiftigt haar!’ Rolant trippelt langs de draden van het spinnenweb naar een kier onder de deur en verdwijnt naar de andere kant. Al snel is hij terug. ‘De kust is vrij!’ zucht hij opgelucht. ‘Ga snel naar je moeder, ik hou hier de wacht.’
7