Φυλλάδιο Ποίησης Α/Α: 3 / Απρίλιος 2018
Ποιήματα Δημητρίου Α. Γκόγκα Από την ποιητική συλλογή: Κάμπος Μιας Νιότης
Ήμασταν φτωχοί πάντα έλεγε ο παππούς στο χαγιάτι και έβαζε την στάμνα με το κρύο καθαρό νερό στο γόνατο. Γέμιζε το ποτήρι. Από το ίδιο ποτήρι πίναμε όλοι. Όταν ακούγαμε πως έφυγε κάποιος φωνάζαμε όλοι πως τον αγάπησε ο θεός. Οι φράκτες στην αυλή μας ήταν δένδρα. Οι πιο νέοι έσκουζαν να πάρουμε περισσότερα ποτήρια. Στο παζάρι της Τρίτης αγοράσαμε δώδεκα γυάλινα. Ο καθένας να έχει το δικό του. Γέμιζε ο νεροχύτης άπλυτα ποτήρια φώναζε η μαμά γκρίνιαζε ο παππούς δεν μπορούσε πια να δίνει νερό από το ίδιο ποτήρι. Αυτός κράτησε την παλιά συνήθεια για τον ίδιο. Σήκωνε την στάμνα γέμιζε πάλι το ποτήρι ρουφούσε το νερό του πηγαδιού!
Αιφνιδίως έκλεισα - αργοκίνητα στην στάσητα Φθινόπωρο στα χέρια και το βιβλίο της έκτης Δημοτικού. '' Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή"* Και ύστερα, αιφνιδίως και πάλι ούρλιαξα, για την προδομένη ποιητική ενασχόληση. Τι ανθρώπινος στίχος για μένα, τον χρόνο και το γεράκι… Ο πατέρας πετάχτηκε έντρομος - με την ανάσα του παγωμένηκαι τα μάτια ορθάνοικτα και σαστισμένα. Μέσα από τα παραθυρόφυλλα η φωτιά στην πόρτα, το νερό και τ΄ αγκάθι. Στη ξυλόσομπα που κάπνιζε, τσίκνιζε μια ζωή. Στο ένα του χέρι δετό το χελιδόνι στο άλλο κρυφά η Άνοιξη! *στίχος του Οδ. Ελύτη
1