Ψέματα κι αλήθεια έτσι είν' τα παραμύθια

Ψέματα κι αλήθεια έτσι είν’ τα παραμύθια Μια εργασία των μαθητών του Γ3 τμήματος 1o

Δημοτικό Σχολείο Κρεμαστής

Υπεύθυνη δασκάλα: Παπανικολάου Ιωάννα Σχολικό έτος: 2013 - 2014

Oι μαθητές του Γ3 Μήτρου Χριστίνα Μαυρουδή Ελευθερία Νεσφυγέ Ανθή Ντρέου Αμαρίλντο Πιλουά Διονύσης Πολυχρονίου Παναγιώτα Σαράντης Χρήστος Σωτηράκης Γιώργος Τάκκος Κωνσταντίνος Τάλιας Γιώργος Τζουανάκη Αργυρώ Τσαμπικάκης Μιχάλης Τσέλιου Ειρήνη Τσίκο Άλβι Τσιμέττας ΜιχαήλΆγγελος Τσουκαλά Μελπομένη Φατία Φιορέλα Φυστικάκη Αγγελική Χαλαμπαλάκη Μαρία Χαμίτι Ιζμέλντα Χατζηβασίλη Λυδιάννα Χατζηνικόλας Μανώλης Χειμωνέττου Ελένη Χούλη Δέσποινα Χουρδάς Σταμάτης Ψυχογιός Νίκος

Υπεύθυνη δασκάλα: Παπανικολάου Ιωάννα

 Καπλάνογλου Μαριάνθη, (2004). Κόκκινη κλωστή κλωσμένη – Λαϊκά παραμύθια και αφηγητές του Αιγαίου. Αθήνα: Πατάκης Α.Ε.  Βαρβαρέσου Αλέκα, (2002). Μια φορά στη Σύμη, στη Χάλκη, στο Καστελόριζο, Αθήνα: Πατάκης Α.Ε.  Γλώσσα Γ΄Δημοτικού: Τα απίθανα μολύβια.  Πολυθεματικό βιβλίο δημοτικού σχολείου για την Ευέλικτη ζώνη «Βλέπω το σημερινό κόσμο.  Δημιουργικές διαθεματικές δραστηριότητες για τηνΕυέλικτη ζώνη.  Πληροφορίες από το διαδίκτυο.  Βίντεο από το διαδίκτυο.

*«Αν αντέχει τα παραμύθια η εποχή μας; Δεν υπάρχει εποχή που να μη διψάει για παραμύθια, το σπουδαίο αυτό είδος της λογοτεχνίας και βάλσαμο της ψυχής, που μας φέρνει πιο κοντά σε αλήθειες και αξίες διαχρονικές». Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου. *Το παραμύθι είναι ένα μαγικό μέσο και σκοπός είναι να γοητεύσει το παιδί. Καλό είναι να αποφεύγουμε την απόλυτα λογική εξήγηση των νοημάτων του παραμυθιού και να αφήνουμε το παιδί να "λύνει" και να "εξηγεί" το παραμύθι, μέσα απο την αφήγηση και την ακρόαση. Άσπα Μητρακάκη, Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος *Η αφήγηση ενός παραμυθιού αποτελεί την πιο συχνή δραστηριότητα και ευκαιρία για επαφή ενός παιδιού με τους ενήλικες.

*Τα παραμύθια δε λένε αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δε λένε ψέματα. *Τα παραμύθια μας λείπουν, τα ψέματα μας περισσεύουν! ΓΕΝΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ Ο λόγος που ασχοληθήκαμε με τα παραμύθια είναι γιατί αποτελούν κείμενα αγαπητά στα παιδιά. Είναι απλά, άμεσα κείμενα µε δυνατότητες αναπαραγωγής, µε παιγνιώδεις δραστηριότητες, µε κάποια σκηνοθεσία, που αποκαλύπτουν ενδεχοµένως και πτυχές της προσωπικότητας του παιδιού. Αποτελούν κείµενα που προκαλούν τις δυνατότητές του µαθητή και µπορούν, πέρα από την ευχαρίστηση, να συµβάλλουν και στην ανάδειξη των δυνατοτήτων τους. Τα παραµύθια, δεν προκαλούν πλήξη, αλλά καθηλώνουν µε τη γοητεία τους, προκαλούν και εξάπτουν τη φαντασία και την περιέργεια. Άλλωστε οι έννοιες της ταύτισης, της προβολής, του παιχνιδιού, της δηµιουργικότητας, της ενεργοποίησης φαντασιώσεων και φαντασίας είναι άρρηκτα συνδεδεµένες µε τα παραµύθια˙ γι’ αυτό και µπορούν τα παραµύθια να γεφυρώνουν τον κόσµο που προβάλλουν µε αυτόν της καθηµερινής εµπειρίας του παιδιού, να συµφιλιώνουν το αλλότριο µε το οικείο. Τα παραµύθια δεν εισάγουν το παιδί µόνο στην ιστορία του λογοτεχνικού κειµένου αλλά και στην προσωπική του ιστορία, ώστε να αποτελούν εξαίρετη πνευµατική τροφή των παιδιών γι’ αυτό. Το παραµύθι εποµένως αποτελεί το µέσο που κάνει τη µάθηση πιο ενδιαφέρουσα και ελκυστική και βοηθά τα παιδιά να προσεγγίσουν τη γνώση και να µαθαίνουν πώς να µαθαίνουν αβίαστα, ευχάριστα, διασκεδαστικά. Γιατί τελικά αυτός είναι ο σκοπός µας: να καταστήσουµε τη γνώση ευχάριστη και δηµιουργική για το παιδί έχοντας ως αφετηρία τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του και στοχεύοντας στη σφαιρική ανάπτυξη της προσωπικότητας και των ικανοτήτων του.

ΣΤΟΧΟΙ

 













 Το παραμύθι προνοεί για όλες τις ψυχικές λειτουργίες: οδηγεί την αντίληψη, τρέφει τη µνήµη, διεγείρει τη φαντασία, αλλά και την κρίση, γυµνάζει και το συναίσθηµα Kάνει τη γνώση πιο εύληπτη, κατανοητή.  Aποτελεί το έναυσµα για την εκπόνηση διαθεµατικών προγραµµάτων και την υλοποίηση σχεδίων εργασίας και διαφόρων καινοτόµων προγραµµάτων. Πέρα από τον κοινωνικοποιητικό, επικοινωνιακό και εκπολιτιστικό του χαρακτήρα, το παραµύθι έχει και ειδικότερα παιδευτικό και ψυχοκινητικό σκοπό. Έχει στόχους ακόμα: Να εξυπηρετήσει πολλαπλούς σκοπούς τόσο γνωστικούς όσο και συναισθηµατικούς - ψυχοκινητικούς να βοηθήσει τους µαθητές στην ανάπτυξη γλωσσικής και γραπτής έκφρασης, στην καλλιέργεια της κριτικής και δηµιουργικής τους σκέψης, στην εξάσκηση λογικοµαθηµατικών δεξιοτήτων. Να λειτουργήσει ως κείµενο αναπτυγµένης αφήγησης συντελώντας, παραπέρα, στην ανάπτυξη του γραπτού και προφορικού λόγου από τους µαθητές. Να βοηθήσει τους μαθητές με την απλή και κατανοητή του γλώσσα. Οι λέξεις του σημαίνουν ενέργεια και κίνηση, γι’ αυτό ακριβώς το αγαπούν τα μικρά παιδιά. Να εξοικειωθούν οι μαθητές µέσα από την επαφή και γνωριµία µε το παραµύθι κι έτσι µπορούν να συντάξουν ένα εµπεριστατωµένο κείµενο, ολοκληρωµένο νοηµατικά και δοµηµένο σωστά. Το παραμύθι έχει αρχή, μέση και τέλος. Να λειτουργήσει κι ως ερέθισµα για τη γνωριµία των παιδιών µε την τέχνη της εικονογράφησης και τις διάφορες τεχνικές και υλικά που χρησιµοποιούνται. Έτσι το παιδί µπορεί να έρθει σε επαφή µε διαφορετικές εικαστικές προσεγγίσεις και τεχνοτροπίες φυσικά και αβίαστα (κολλάζ, τέµπερα, ακουαρέλλα, υδατογραφίες, γκραβούρες) . Να θρέψει τη φαντασία και φαντασία σηµαίνει ανάπτυξη συµβολικής λειτουργίας. Μέσα από τη φαντασία τα παιδιά προσεγγίζουν τον κόσµο, αποκτούν κοινωνικοποιηµένη σκέψη και τονώνουν την αυτοπεποίθησή τους. Να κατασκευάσει γέφυρες ανάμεσα στα διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ Συνηθίζεται πριν αρχίσουν τα παραμύθια να λέμε ένα ποιηματάκι για να μαζέψουμε τα παιδιά. Ο παππούς και η γιαγιά προετοίμαζαν έτσι τα παιδιά να καθίσουν ήσυχα και να ακούσουν το παραμύθι. Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δωσ’ της μπάτσο να γυρίσει και την καλή τη συντροφιά να την καλημερίσει. Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δώσ’ της κλότσους, μπάτσους να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει. Τι παραμυθάς είμ’ εγώ; Τι παραμύθια να σου πω; Σήκω απάνω να σου πω. (Σηκωνόταν το παιδί). Κάτσε κάτω να στο πω. (Καθόταν το παιδί). Σε κάποιες άλλες εποχές οι παππούδες και οι γιαγιάδες έλεγαν άπειρα παραμυθάκια στα αγαπημένα τους εγγονάκια. Δυστυχώς η τηλεόραση και οι ρυθμοί της ζωής έχουν αλλάξει και λίγοι παππούδες πλέον έχουν τη χαρά να πουν στα εγγονάκια τους ένα παραμυθάκι. Στου παππού τα γόνατα Τα εγγονάκια ακουμπισμένα στου παππού την αγκαλιά τ’ άσπρα γένια του χαϊδεύουν με χαρές και με φιλιά, για να πει το παραμύθι, το κουκί και το ρεβίθι. Κι ο παππούς με τη σειρά του λέει στα καλά παιδιά του. «Παραμύθι, μύθι, μύθι το κουκί και το ρεβίθι, εμαλώνανε στη βρύση. Πέρασε και η φακή και τα βάζει φυλακή. Μα η φάβα της φωνάζει: - Φακή, βγάλ’ τα πέρα δεν πειράζει».

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ Το κουκί και το ρεβίθι

Σαν το σιτάρι σπέρνεται στον κόσμο η αλήθεια κι απ’ τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν παραμύθια.

Στον δικό μας τον καιρό λεν αλλιώς το παραμύθι «το κουκί και το ρεβίθι» στα σημερινά παιδιά.

Καλότυχος όποιος μπορεί τα στάχυα να θερίσει και το σιτάρι απ’ τ’ άχυρο καλά να ξεχωρίσει.

«Πύραυλος είν’ το κουκί αστροναύτης το ρεβίθι, το φεγγάρι κολοκύθι παίζουν την κολοκυθιά.

Για το μικρό τον κόπο του μεγάλο κέρδος μένει: όλη η αλήθεια που θα βρει στα ψέματα κρυμμένη

Πάρκο είν’ ο ουρανός και τ’ αστέρια χαμομήλια τρων’ οι πύραυλοι τα μίλια, είμαστε μια γειτονιά. Στο παιχνίδι όλοι μαζί πάνω χέρι, κάτω χέρι το ρεβίθι σ’ ένα αστέρι κοπανάει μια κουτουλιά. Θέτις Χορτιάτη Μαλαματένιος αργαλειός και φιλντισένιο χτένι, σαΐτα γοργοφτέρουγη κι υφάδι από μπρεσίμι το λόγο μας υφαίνετε και γίνεται ιστορία και παραμύθι αρχινάει στην πρώτη ευκαιρία. Παραμύθι, παραμύθι το κουκί και το ρεβύθι Πετάει ο νους, πετάει η ψυχή και πάνε στα παλάτια να βρουν τις σκοτεινές πηγές ζωής και του θανάτου, να ιδούν το βασιλόπουλο καβάλα στ`άλογό του να σεργιανάει τη νιότη μας σε μαγεμένους τόπους που`ναι σπαρμένοι μ`όνειρα ταξιδεμένες μνήμες, που σπαρταρούν οι μάγισσες, οι δράκοι, τα τελώνια σ`ένα ταξίδι μακρινό στη γλώσσα του παππού μας, στα παραμύθια της γιαγιάς του μακρινού εαυτού μας

Γ. Δροσίνης, Παιδικά παραμύθια

Καλότυχος ταξιδευτής καλότυχοι ανθρώποι που σαν λουλούδι μέσα τους η ομορφιά ανθίζει. Μαλαματένιος αργαλειός και φιλντισένιο χτένι το καραβάνι της καρδιάς που όνειρα υφαίνει Μια φορά γιε μου κι έναν καιρό βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό...

Κι έρχουντ’ απ’ τον παλιό καιρό Θε μου να `ταν αλήθεια ώρες αεροφύσημα Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά κείνα τα τέτοιας λογής ν’ αρχίζει παραμύθια. και σε καιρούς αλλοτινούς ο νους τση ν’ αρμενίζει. Μην κλαις μικρή μου και πληγές Να μου μιλεί σιργουλευτά ανοίγεις μου στα για κείνα και για τ’ άλλα στήθη για μαγικά, για έρωτες, εμείς οι δυο θα για φονικά μεγάλα. κάνουμε τον κόσμο Για βασιλιάδες νιους καλούς παραμύθι. που κάστρα επατούσαν τσι μάισσες και τα θεριά Στίχοι: Δημήτρης σκοτώναν κι ενικούσαν. Αποστολάκης Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς δόξευγε το μυαλό μου στον κόσμο των παραμυθιών γύριζ’ ο λογισμός μου.

Παραμυθοαινίγματα Αινίγματα με κλασικά παραμύθια για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Αινίγματα με παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Μικρό κοριτσάκι στο χιόνι περπατά παπούτσια δεν έχει ψάχνει ζεστασιά Ποιο είναι; Το κοριτσάκι με τα σπίρτα Όμορφη κόρη, μάταια προσπαθεί να κλείσει τα μάτια, να κοιμηθεί! Το σώμα της γεμάτο είναι από μελανιές Τι να’ χε το στρώμα της εψές; Ποια είναι; Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι. Μες το δάσος τριγυρνάμε και το σπίτι μας ζητάμε. Κι ένα σπίτι από γλυκό, ξεπροβάλλει στο λεπτό! Ποιοι είμαστε; Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ. Ρούχα ωραία θαρρεί πως φορεί, κανείς δεν τα βλέπει, μα εκείνος τους περιφρονεί! Για ποιο παραμύθι τώρα σας μιλώ; Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα Ένα διαφορετικό πουλί έχει τώρα γεννηθεί! Δεν είναι κίτρινο, μικρό είναι γκρίζο και τρανό! Ποιο είναι; Το ασχημόπαπο. Με καλούδια χίλια δυο, τη γιαγιά μου, πάω να βρω, μα το λύκο συναντώ! Ποια είμαι; Η κοκκινοσκουφίτσα Κοντά στο τζάκι ζω, τη μητριά μου υπηρετώ! Πηγαίνω στο χορό

και γυάλινα γοβάκια φορώ! Ποια είμαι; Η σταχτοπούτα. Μπότες και καπέλο φορά, στο χέρι σπαθί κρατά! Με κόλπα και με πονηριά στο αφεντικό του χαρίζει πλούτη μα κι αρχοντιά. Ποιος είναι; Ο παπουτσωμένος γάτος Μέσα στο σπιτάκι το γερό, τρία στρουμπουλά αδερφάκια στήσανε χορό. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; Τα 3 γουρουνάκια. Τα μαλλιά της τα χρυσά πού’ ναι και πολύ μακριά, ρίχνει πάντα από ψηλά! Ποια είναι; Η Ραπουνζέλ. Ποντίκια στο ποτάμι οδηγεί, με τη μελωδία του τη μαγική, μια φιορίνια ζητεί. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; Η μαγική φλογέρα και ο αυλητής του Χάμελιν. Ανέβηκε πολύ ψηλά και πήρε λάφυρα ακριβά, άρπα και κότα με χρυσά αυγά! Για ποιο παραμύθι τώρα μιλώ; Ο Τζακ και η φασολιά. Στην αίθουσά μας λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη με την ευθύνη του εκπαιδευτικού της τάξης Γ3. Τα παιδιά ανταλλάσσουν μεταξύ τους βιβλία ή δανείζονται κι από τη βιβλιοθήκη του σχολείου. Κρατούν σημειώσεις στο τετράδιο λογοτεχνίας και κάθε μήνα δίνεται ένα βραβείο σ’ αυτόν που είτε διάβασε τα πιο πολλά βιβλία μέσα στο μήνα ή σ’ αυτόν που έγραψε την πιο πρωτότυπη παρατήρηση στο έργο που διάβασε. Από αυτή τη δραστηριότητα που εντάσσεται στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας σκαρώσαμε τη δραστηριότητα με τα παραμυθοαινίγματα τα οποία δημοσιεύτηκαν και στο σχολικό έντυπο «Βιβλία στον αέρα» που δημιούργησε η τάξη μας τη φετινή χρονιά. Παραθέτουμε κάποιες πολύ έξυπνες δημιουργίες των παιδιών. Είμαι ένας θεραπευτής καλόκαρδος και σώζω ανθρώπους. Ποιος είμαι; (Ασκληπιός ο πρώτος θεραπευτής) Είμαι ένας λύκος γλυκός, ένας μαύρος φοβερός, είμαι καθαρός και τρώω γλυκά. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; (Ένας πολύ γλυκός … γλυκός λύκος) Ζωάκι είμαι εγώ και παπούτσια φορώ. Ποιος είμαι; (Ο Παπουτσωμένος γάτος) Έχω χρυσά χρυσά μαλλιά κι αν θες γίνονται και σκάλα. Ποιο παραμύθι είναι; (Η Ραπουνζέλ) Είμαι ένα παιδάκι μικρό σαν ρεβιθάκι. Ποιος είμαι; Ο Κοντορεβυθούλης

Παραδαλό χρωματιστό κι ωραίο χοντρουλό. Ποιο παραμύθι είναι ; (Έλμερ ο ελέφαντας) Είναι όμορφη και παγώνει τα πάντα μέχρι και την αδερφή της. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; (Ψυχρά κι ανάποδα) Με μια μητριά κάθεται στο τζάκι και στο χορό πάει με ένα γοβάκι. Ποια είναι; (Η Σταχτοπούτα) Είναι μια πόλη που της αρέσουν πολύ τα φρούτα και εκεί μιλάνε συνέχεια για αυτά. Τι είναι; (Η Φρουτοπία) Είναι μεγάλος και κακός. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; (Ο κύριος Ουλτραμέρ) Κοπέλα όμορφη γλυκιά ρίχνει τα μαλλιά της τα μακριά, το πριγκηπόπουλο να ανέβει. Ποια είναι; (Η Ραπουνζέλ) Είναι πολύ ευγενικός μα τόσο πολύ καλός. Ποιος είναι; (Ο Χένρι) Τέσσερις καλοί φίλοι μπαίνει ο ένας, βγαίνει ο άλλος. Ποιοι είναι; (Οι τέσσερις εποχές) Ήταν τρία αδερφάκια και φτιάξαν 3 σπιτάκια. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; (Τα 3 γουρουνάκια) Όταν έλεγε ψέματα του μεγάλωνε η μύτη. Ποιος είναι; (Ο Πινόκιο) Ζει στο νερό, μπορεί να κολυμπήσει και δεν μπορεί να περπατήσει. Έχει μια ουρά. Ποια είναι; (Η μικρή γοργόνα) Για ένα φωτογράφο θα σας πω που βγάζει φωτογραφίες στο λεπτό. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; (Ο φωτογράφος Φίρδης-Μίγδης) Ζει σε κρύα μέρη, τον ήλιο δεν μπορεί, βασίλισσα είναι και καλή. Ποια είναι ; (Η βασίλισσα του χιονιού) Για ένα μπαλόνι σας μιλώ, που έσπασε σε ένα λεπτό. Ποιο παραμύθι είναι; (Η πινεζοβροχή) Έχει ζήλεια για όλα τα πράγματα και τον λένε Αντώνη. Ποιο παραμύθι είναι; (Είναι άδικο) Είναι ξύλινος και όταν λέει ψέματα του μεγαλώνει η μύτη. Ποιος είναι; (Ο Πινόκιο) Έχει μακριά μαλλιά κι από το παράθυρο τα πετά. Ποια είναι; (Η Ραπουνζέλ) Είναι μια κοπέλα που ζει στις στάχτες. Για ποιο παραμύθι σου μιλώ; (Σταχτοπούτα)

Ποια είναι κακιά κι έχει μια σκούπα και πετά; (Η μάγισσα Φρικαντέλα) Τα μαλλιά της τα χρυσά που είναι μακριά τα ρίχνει από ψηλά. Ποια είναι; (Ραπουνζέλ) Κάθε μέρα με φωνάζει η μαμά μου να ρίξω τα μαλλιά μου. Για ποιο παραμύθι σου μιλώ; (Μαλλιά κουβάρια) Τον Τουρτούρι φτιάχνω εγώ για να τον φιλήσω. Ποια είμαι ; (Η Μαριάνα από το «Χιονάνθρωπος και το κορίτσι»). Μες στο δάσος περπατούν κι ένα σπίτι ζητούν. Ποιο παραμύθι είναι; (Χάνσεν και Γκρέτελ) Μικρά μικρά στο χιόνι παίζουν ώσπου το μικρό το κοριτσάκι χτυπάει το χεράκι. Ποιο παραμύθι είναι; (Ψυχρά κι ανάποδα) Ελέφαντας παρδαλός με χρώματα πολλά στο σώμα του κι όλο τον κοροϊδεύουν. Ποιος είναι; (Ο Έλμερ, ο ελέφαντας) Ελέφαντας γκρι είμαι κι όλοι με εμένα γελούν. Ποιος είμαι; (Ο Έλμερ ο ελέφαντας) Μάγισσα κακιά την πριγκίπισσα ζηλεύει και στον ύπνο τη μαγεύει; Ποιο παραμύθι είναι αυτό; (Η ωραία κοιμωμένη) Βάτραχος είναι λυπημένος πρίγκιπας θέλει να γίνει για να νιώσει ξανά ευτυχισμένος. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; (Η πριγκίπισσα και ο βάτραχος) Το τέρας ήθελε η όμορφη, ωραία να περνάει και την αγάπη της ζητάει. Ποιο παραμύθι είναι; (Η πεντάμορφη και το τέρας) Είναι παμπόνηρη, αλλά το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Είμαι παραμύθι του Αισώπου. Ποιο είμαι; (Η αλεπού κι ο κόρακας) Είναι τριχωτός, φοράει μπότες, αγαπάει το αφεντικό του και τα βάζει με ένα τεράστιο δράκο. Ποιος είναι; (Ο Παπουτσωμένος γάτος) Είναι επτά και μικροσκοπικοί και την αγαπούν πολύ. Ποιο παραμύθι είναι αυτό; (Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι) Είμαι άσχημο και στενοχωριέμαι, αλλά όταν μεγαλώσω δε θα ξεχνιέμαι. Ποιο παραμύθι είμαι εγώ; (Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος) Τρέχω τρέχω να την φτάσω αλλά ποτέ δε θα την περάσω και είμαι παραμύθι του Αισώπου. (Ο λαγός και η χελώνα) Ένα κοριτσάκι μικρό πεθαίνει από το κρύο. Για ποιο παραμύθι σας μιλώ; (Το κοριτσάκι και τα σπίρτα)

Ένας ελέφαντας διαφορετικός περπατά στο δάσος μοναχός. Ποιος είναι; (Έλμερ ο ελέφαντας) Κάποια στρουμπουλά ζωάκια φοβισμένα τρέχουν να κρυφτούν τα καημένα. Ποιο παραμύθι είναι; {Τα 3 γουρουνάκια} Γυαλιά φορά, τριγωνικός είναι και τους φίλους του σώζει. Ποιος είναι; (Ο Τριγωνοψαρούλης) Ελέφαντας παρδαλός, χρώματα πολλά στο σώμα έχει κι όλοι τον περιγελούν. Ποιος είναι; (Έλμερ ο ελέφαντας) Μπλε μικρούλια πλασματάκια μας γεμίζουν με χαρά, με φωνές και με τραγούδια, κι όλο είναι ξενοιασιά. Ποια είναι; (Τα στρουμφάκια) Να και μερικά παραμυθοαινίγματα που σκαρώσαμε διαβάζοντας τη Μυθολογία και τους ήρωές της. Μάγισσα είναι και μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε γουρούνια. Ποια είναι; (Η Κίρκη) Για ένα πολεμιστή μιλώ που είναι μεγάλος και τρανός. Ποιος είναι; (Ο Ηρακλής) Πόλεμος έγινε φοβερός για μια όμορφη Ελένη. (Τρωικός πόλεμος) Τον Πελία πάω να βρω μα την Ήρα συναντώ. Ποιος είμαι; (Ο Ιάσονας) Τη Λερναία πάω να βρω για να τη σκοτώσω στο λεπτό. Ποιος είναι; (Ο Ηρακλής) Το λιοντάρι της Νεμέας σκότωσε με ρόπαλο τεράστιο. Ποιος είναι; (Ο Ηρακλής) Μισός σώμα ταύρου, μισός σώμα αλόγου. Ποιος είναι; (Ο Μινώταυρος)

Συμμετοχή στο διαγωνισμό του Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών Ρόδου

Οι μαθητές έγραψαν κείμενα για το διαγωνισμό

Γεια, εγώ είμαι ο Χρήστος, ένας αστροναύτης. Πριν από λίγες μέρες είχα πάει σε έναν άγνωστο πλανήτη που τον έλεγαν Λίπτρο. Λοιπόν που ήμουν; Α! ναι θυμήθηκα. Ζούσαν χρωματιστοί ελέφαντες σε εκείνον τον πλανήτη τον Λίπτρο. Όταν κατέβηκα με το διαστημόπλοιο στον πλανήτη, οι ελέφαντες κορόιδευαν τα μεγάλα μυτερά αυτιά μου. Όταν μπήκα μέσα στην πόλη αντίκρισα έναν γκρι ελέφαντα που έκλαιγε. Τον πλησίασα και τον ρώτησα: -Πώς σε λένε και γιατί κλαις; Εκείνος μου απάντησε κλαψουρίζοντας: -Μπα Μπαμπουπα και με κοροϊδεύουν γιατί έχω μόνο ένα χρώμα. Κάθησα δίπλα του και του είπα: -Μη στενοχωριέσαι και εγώ έχω βρεθεί σε τέτοια κατάσταση. Οι άλλοι ελέφαντες κορόιδευαν τα μυτερά μεγάλα αυτιά μου. Ο ελέφαντας είπε: -Τα αυτιά σου δε είναι και τόσο μεγάλα. ‘Ετσι γκρι ελέφαντας και αστροναύτης έγιναν φίλοι αχώριστοι. Προχωρούσανε στην πόλη και είδαν τα πουλιά να πετάνε ανάποδα, ένα άγαλμα ελέφαντα να κάθεται πάνω σε αληθινά καρφιά και έβγαζε σαπουνόφουσκες. Τα φύλλα των δέντρων ήταν ζαχαρωτά και όλα μα όλα τα σπίτια των ελεφάντων είχαν ένα φυλαχτό ελέφαντα. Ο αστροναύτης ρώτησε τον ελέφαντα: -Πώς λένε ετούτον τον Πλανήτη; -Λίπτρο τον λένε! Πήγαιναν στο παζάρι για να βρουν κάτι να φάνε και ο αστροναύτης να πάρει ενθύμιο από τούτο τον πλανήτη. Ωστόσο τους ακολουθούσαν σε όλη την διαδρομή μάγκες που κορόιδευαν ακόμα και αυτούς που είχαν το ίδιο χρώμα μ’ αυτούς.

-Εεεε, τι έγινε ελεφαντόφατσα; Είπε ένας μανάβης. Αρκετά τον κοροϊδέψατε, πριν τον κάνατε να κλαίει.

-Για παράτα μας ρε μανάβη. Μην πάρω τον αυτάρα τον αστροναύτη και σε εκτοξεύσω στον αέρα. Μια γιαγιούλα του είπε: -Μην τους πειράζεις νεαρέ.

-Τι θα με κάνεις γιαγιούλα; Η γιαγιά ελέφαντας πήρε μια ομπρέλα και άρχισε να τους κυνηγάει. Ο αστροναύτης είπε στον ελέφαντα: -Ας φύγουμε από εδώ. Ο ελέφαντας είπε: -Συμφωνώ απολύτως. Έτσι και οι δυο έφυγαν για το σπίτι του ελέφαντα.

-Μιλάμε για πολύ νταήδες είπε ο αστροναύτης.

-Τους έχω συνηθίσει. Όλο κοροϊδεύουν και χτυπάνε. Ο αστροναύτης δάκρυσε από αυτό που του είπε ο ελέφαντας.

-Κάτι πρέπει να κάνουμε και οι δυο, είπαν και κοιμήθηκαν. Την άλλη μέρα το πρωί ο αστροναύτης είπε στον ελέφαντα: -Έχω δυο πράγματα να σου πω. Το ένα είναι ότι έχεις ωραίο μαλακό, ζαχαρωτό στρώμα και το άλλο είναι να καλέσουμε όλους στην πλατεία για να τους πω κάτι. Έτσι κάλεσαν όλους εκτός από τους νταήδες. Ο αστροναύτης βρέθηκε στην πλατεία μαζί με όλο το χωριό. Ανακοίνωση, ανακοίνωση. Θέλετε να μην κάνουμε τίποτα για τους νταήδες και τη διαφορετικότητα; -Ναι να κάνουμε κάτι φώναξαν όλοι. Έτσι έφτιαξαν πινακίδες που έλεγαν:

ΚΑΤΩ Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ και έβαλαν πινακίδα μπροστά από κάθε σπίτι που έγραφε: ΚΑΙ ΟΙμια ΝΤΑΗΔΕΣ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΤΑΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΜΙΛΑΤΕ ΟΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ

Οι νταήδες σταμάτησαν να είναι νταήδες. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετισμού και η στιγμή της επιστροφής. Με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησα τον Μπα πα Μπούπα. Όταν πέταξα με το σκάφος μου είδα ότι ο πλανήτης είχε κεφάλι ελέφαντα. Χάρηκα που αυτός ο πλανήτης δεν είχε πια νταήδες και το να είσαι διαφορετικός δεν είναι πια κακό. Με άλλα λόγια: ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ Όσο για τον Μπα πα Μπούπα στέλναμε μήνυμα ο ένας στον άλλον. Κάποια μέρα ελπίζω να τον ξαναδώ και τον ξαναείδα ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ Γ3

Η Γιώτα σαν την Ντόρα την εξερευνήτρια Στον πλανήτη που θα ήθελα να πάω είναι ο Άρης. Όνομα του μυθικού θεού του πολέμου. Άραγε και όσοι ζουν εκεί θα φοράνε πανοπλίες, θα κρατάνε όπλα και θα σκορπίζουν το φόβο στους ξένους που τον επισκέπτονται; Το ταξίδι λοιπόν τώρα αρχίζει! Όλα είναι έτοιμα για την πτήση μου με τον πύραυλο. Φοράω τη διαστημική μου στολή και παίρνω την μωβ βαλιτσούλα μου με την Χάνα Μοντάνα να την στολίζει και τα απαραίτητα ρούχα. Έχω πολλή αγωνία για το τι θα συναντήσω! Έπειτα από ένα πολύωρο ταξίδι ο πύραυλός μου προσγειώνεται στον Άρη. Αμάν! Τι πλανήτης είναι αυτός; Καμιά σχέση με τον πλανήτη Γη. Δε βλέπεις πουθενά πράσινο. Μόνο καφέ κι έχει και κάτι κόκκινες φουσκάλες που βγαίνουν καπνοί από εκεί μέσα. Κόσμο όμως δεν βλέπω! Και ξαφνικά από το πουθενά βλέπω να έρχεται ένα πλάσμα με δυο κεφάλια, πέντε πόδια και τρία τεράστια πράσινα μάτια στο κάθε κεφάλι. Πω! Πω! Που να πάω να κρυφτώ; -«Γεια σου», μου λέει.

-«Γεια σου» του λέω κι εγώ.

-Είμαι ο Φουφούλης ο πρασινομάτης. Εσύ; - Εγώ είμαι η Παναγιώτα, από τον πλανήτη Γη.

-Πλανήτης Γη; Τι είναι αυτό; Κατά που πέφτει;

-Είναι ένας πλανήτης με πράσινα σπίτια, θάλασσα, αυτοκίνητα…

-Φτάνει! Φτά-νει! Κουράστηκα να σε ακούω.

–Εδώ ο πλανήτης μας είναι ήσυχος όπως βλέπεις και δεν έχει όλα αυτά που λες εσύ. Και να εξηγούμαστε: Τι δουλειά έχεις εσύ στον δικό μας πλανήτη; «Ωχ! Τώρα τι του λένε», σκέφτηκα. Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται κι άλλοι εξωγήινοι με πολλά κεφάλια και πόδια. Όλοι με κοίταζαν περίεργα με τα μάτια ορθάνοιχτα. Πείραζαν τις χρυσαφένιες μου μπούκλες, έπιαναν τα χέρια μου, έβλεπαν τα δάχτυλά μου και γυρνούσαν γύρω γύρω από εμένα λες κι έβλεπαν κάτι το τρομακτικό. Μα τι ήθελαν; Γι’ αυτούς ήμουν τρομακτική. Ήρθα από άλλον πλανήτη διαφορετικό και με διαφορετική φατσούλα από τη δική τους. Τους είπα πως δεν είμαι κακιά και πως δεν θέλω να τους κάνω κακό. Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει η έρευνα. Κάτι σαν τη Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια, γι αυτό ήρθα στον δικό τους πλανήτη. Τελικά με φιλοξένησαν στα περίεργα σπίτια τους που ήταν σιδερένια, χωρίς παράθυρα και με μικρά δωμάτια. Βοήθησαν την έρευνά μου, μού έδειξαν τις δουλειές τους, τι έτρωγαν, με τι έπαιζαν, τις συνήθειές τους. Τους μίλησα κι εγώ για τον δικό μου πλανήτη. Έτσι πέρασαν οι μέρες και χωρίς να το καταλάβω ήρθε η στιγμή να αποχαιρετήσω τους παράξενους φίλους μου. Φόρεσα τη διαστημική μου στολή, πήρα την μωβ τσάντα μου και μπήκα στον πύραυλό μου. Επιστροφή στον πλανήτη Γη.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ ΓΙΩΤΑ

Η βράβευση μας Σε ειδική τελετή που έγινε στο Ροδίνι βραβεύτηκε η μαθήτρια Μαρία Χαλαμπαλάκη ενώ ειδικό έπαινο πήραν οι μαθητές: Πολυχρονίου Παναγιώτα και Σαράντης Χρήστος. Έπαινο για τη συμμετοχή τους δόθηκε ακόμα στους μαθητές: Τσαμπικάκης Μιχάλης, Φατία Φιορέλα, Τσιμέττας Μιχαήλ Άγγελος, Νίκος Ψυχογιός, Φυστικάκη Αγγελική, Κωνσταντίνος Τάκκος, Ανθή Νεσφυγέ, Στη βράβευση των μαθητών ήταν καλεσμένος ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος. Το Λογοτεχνικό Κέντρο Ρόδου έγραψε: Οι «Βιβλιοπεριπέτειες» υλοποιήθηκαν και φέτος με εξαιρετικά επιτυχημένη συμμετοχή μαθητών και εκπαιδευτικών από σχολεία όλου του νησιού της Ρόδου. Σκοπός του προγράμματος είναι η ανακάλυψη της αναγνωστικής διαδικασίας και η αναγνώριση του βιβλίου σε ζωντανό σύντροφο των παιδιών και των εφήβων στο παιχνίδι και τις αναζητήσεις τους. Οι «Βιβλιοπεριπέτειες» για φέτος περιελάμβαναν τις ακόλουθες δράσεις: Πανελλαδική Εκπαιδευτική Δράση Με Σύνθημα: Αποτυπώνοντας τον Τριγωνοψαρούλη στο χάρτη της Ελλάδας: κάνουμε καινούριους φίλους, αποδεχόμαστε το διαφορετικό, αντιστεκόμαστε στο ρατσισμό!

Φωτογραφίες από τη βράβευση των μαθητών του Γ3:

Γράφω το δικό μου παραμύθι. Βραβείο από το Κέντρο Λογοτεχνών

Το Δεκέμβριο του 2013 λάβαμε μέρος στον «Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό ποίησης και διηγήματος» με έργα των μαθητών Χρήστου Σαράντη και Ανθής Νεσφυγέ. Το τμήμα μας εξέδωσε την εφημερίδα: «Βιβλία στον αέρα» που δημοσιεύτηκαν κάποια από τα έργα των μαθητών μας. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΧΑΛΟΟΥΙΝ

Ήρωες: Μάριος Χρήστος Τέρατα Δράκουλες Μάγισσες 1ο Κεφάλαιο – Το τρένο Μάριος: Πού πάμε; Χρήστος: Δεν ξέρω πού πάμε, το μόνο που βλέπω είναι ένα μεγάλο τούνελ. Μάριος: Τρέχουμε με μεγάλη ταχύτητα. Χρήστος: Να συμπληρώσω κάτι; «ΚΛΕΙΣΕ ΣΦΙΧΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ» Μάριος: Εγώ θέλω να διασκεδάσω. Χρήστος: Α, ναι για να διασκεδάσουμε ήρθαμε. Μπαίνουμε.

2ο Κεφάλαιο – Η Πόλη Φάντασμα Μάριος: Πω, πω τι ανατριχιαστική πόλη!!!!!!!!!!!! Χρήστος: Τι λες είναι σαν τα έργα με φαντάσματα! Μάριος: Μαμά μου μην με τρομάζεις!!!! Χρήστος: Μπου ου ου !! Μάριος: Α αα ααα ααα α!!!!! Χρήστος: Φοβάσαι φοβητσιάρη; Χα χα χα!!! Μάριος: Κοίτα τον ουρανό έχει μάγισσες, τέρατα με φτερά και δράκουλες!!! Χρήστος: Χα, δεν με φοβίζουν. Μάριος: Α α α ααααα αα!!! Χρήστος: Πω πω δεν έπρεπε να έρθω μαζί σου. Μάριος: Πω πω, φρενάρουμε. Κάνουμε στάση. Χρήστος: Κατεβαίνουμε κάτω; Μάριος: Να ανεβούμε πάλι γρήγορα όμως στο τρένο.

Χρήστος: Ευτυχώς που πήρα ενθύμιο. Μάριος: Μια νεκροκεφαλή; Χρήστος: Μα είναι το πιο καλό ενθύμιο!!! Μπορεί να μην κάνουμε άλλη στάση. Μάριος: Μπα!!!

3ο Κεφάλαιο - Φεύγουμε από την Πόλη Φάντασμα (Το τρένο προχωρούσε και προχωρούσε…) Μάριος: Πότε θα φύγουμε από την Πόλη Φάντασμα; Χρήστος: Θα φύγουμε σύντομα. Μάριος: Πότε θα φύγουμε από την Πόλη Φάντασμα; Χρήστος: Σε λίγο. Μάριος: Πότε θα φύγουμε από την Πόλη Φάντασμα Χρήστος: Σ ε λί-γο , σ ε λί-γο. Χρήστος: Βλέπω φως στο τούνελ. Μάριος: Βγαίνουμε; Χρήστος: Πω, πω θα μου λείψει η Πόλη Φάντασμα Χρήστος Σαράντης

Το κοριτσάκι που της άρεσαν τα βιβλία

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια οικογένεια. Ήταν πολύ φτωχοί , έτσι δούλευαν σκληρά. Ο πατέρας δούλευε σε μια άμαξα και έπαιρνε το μωρό βόλτα . Πέρασε πολύς καιρός , το μωρό μεγάλωσε και πήγε σχολείο. Διάβαζε ιστορίες για γοργόνες , πειρατές , διαμάντια , νάνους και ήλιους. Η δασκάλα δεν είχε παράπονο και της έδωσε και άλλο ένα βιβλίο με παπαγάλους, πυξίδες , νησιά , βιολιά και βαρέλια. Όταν μεγάλωσε δούλευε σε βιβλιοπωλείο και για παρέα είχε μια φίλη της .Αγαπούσε τόσο πολύ το επάγγελμά της που μέχρι τώρα λένε ότι είναι το καλύτερο βιβλιοπωλείο.

Aνθή Νεσφυγέ

Μια γελοιογραφία και ένα παραμύθι της Ανθής Ζω σε ένα πανέμορφο μέρος που είναι η γη. Όμως έχει τόσα καυσαέρια που δεν μπορώ άλλο. Νιώθω τόση θλίψη που αύριο φεύγω. Θα πάρω πάρα πολλά φυτά και ένα ποδήλατο για να μείνω εκεί. Για να μην ξεχάσω τη γη θα φωτογραφίσω τις πιο ωραίες στιγμές. Όπως το ηλιοβασίλεμα. Γύρισα είναι βράδυ, πρέπει να ετοιμάσω πράγματα. Δεν το κατάλαβα και ήδη ξημέρωσε. Ώρα να φύγω. Βλέπω τα αστέρια, τους πλανήτες και άλλα πολλά. Θα πάω σε εκείνον τον πλανήτη. Κάποιος θα με φιλοξενήσει. Έφτασα! Ποια είναι εκείνα τα πράσινα πλάσματα με τα τρία δάχτυλα και με κεραία στο κεφάλι; -Άου! Γιατί με κλωτσάτε; Σταματήστε. Γιατί γελάτε; Πείτε μου κάτι. Μη μου γυρίζετε την πλάτη.

-Φύγε από τον πλανήτη μας. Τι είναι αυτά τα πράσινα πράγματα; Και αυτό το μεγάλο με τα στρογγυλά που έχεις μαζί σου; -Είναι φυτά και ένα ποδήλατο από τη Γη.

-Αηδία. Πάμε να φύγουμε.

-Καλά, θα μείνω μόνη μου. Δεν το πιστεύω έχει περάσει τόση ώρα και είμαι μόνη μου…

- Βοήθεια!!! Κολλήσαμε στην κινούμενη άμμο. Να τους βοηθήσω άραγε; Θα πάω και θα δω!

-Βοήθεια, κολλήσαμε, βγάλε μας έξω…

-Καλά, ένα δύο τρία όπ!!!

- Ωραία, τώρα που ξεκολλήσαμε πάμε να φύγουμε.

- Χμ! άλλη φορά δεν τους βοηθάω. Θα πάω κι εγώ μια βόλτα με το ποδήλατό μου να εξερευνήσω τον κόσμο. Α! ωραία, αυτός ο κόσμος δεν έχει σκουπιδάκι, αλλά δεν έχει και φυτά. Και κοίτα δεν κυκλοφορεί ούτε ένα ποδήλατο. Κάτσε θα βάλω λίγα σποράκια στο χώμα. Φανταστικό φύτρωσαν αμέσως. Θα κάνω μια βόλτα ακόμα με το ποδήλατό μου.

-Ο πλανήτης μας είναι ωραιότερος με αυτά τα πράσινα φυτά. Ευχαριστούμε. Θα μας δώσεις και το ποδήλατό σου να κάνουμε κι εμείς μια βόλτα; Πλάκα έχει. Έλα να παίξουμε όλοι μαζί Ανθή!!! Ανθή Νεσφυγέ

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ..........ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα παιδάκι σε ένα μικρό χωριό, τη Λιμνούπολη. Ήταν δέκα χρονών και δεν πίστευε στον Άγιο Βασίλη. Στο σχολείο του άρχισαν να στολίζουν για τα Χριστούγεννα . Κάλεσαν έναν ψεύτικο Άγιο Βασίλη στην τάξη τους για να βγάλουν φωτογραφία μαζί του. Η δασκάλα τους είπε:  Δείτε παιδιά, ήρθε ο Άγιος Βασίληςστην τάξη μας!  Κυρία, δεν είναι ο πραγματικός Άγιος Βασίλης! Δεν μπορούμε να φέρουμε τον αληθινό γι' αυτό φέρατε έναν άνθρωπο ντυμένο Άγιο Βασίλη, είπε τότε το παιδάκι εκνευρισμένο στην δασκάλα του.  Ελάτε κοντά μου παιδιά είπε η δασκάλα και τους ψιθύρισε κάτι στο αυτί. Στη συνέχεια τα παιδιά φωτογραφήθηκαν με τον Άγιο Βασίλη. Μόνο το παιδάκι που δεν πίστευε στον Άγιο Βασίλη δεν έβγαλε φωτογραφία μαζί του. Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι και το παιδάκι γύρισε στο σπίτι του. Τότε είδε την μαμά του να στολίζει το χριστουγεννιάτικο δέντρο και αντί για αστέρι να βάζει ένα λούτρινο Άγιο Βασίλη στην κορυφή. Το παιδάκι φώναξε θυμωμένα: “Μαμά, κατέβασε τον Άγιο Βασίλη από την κορυφή και βάλε ένα κανονικό αστέρι”. Η μαμά του, τον ρώτησε:  Γιατί να τον κατεβάσω από το δέντρο;  Γιατί δεν πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, κατέβασέ το τώρα....  Εγώ δεν τον κατεβάζω..... είπε και πήγε στην κουζίνα για να μαγειρέψει. Το παιδάκι πήγε στο δωμάτιό του και έκλεισε με όλη του τη δύναμη την πόρτα θυμωμένο. Τότε είδε μια λάμψη στο δωμάτιο και σκέφτηκε: “Μήπως είναι ο Άγιος Βασίλης;” και κοίταξε από το παράθυρό του. Αντίκρισε το αμάξι του μπαμπά του που γυρνούσε από την δουλειά. Το παιδάκι σκέφτηκε: “Μάλλον είμαι ανόητος που νόμισα πως υπήρχε Άγιος Βασίλης.” Την άλλη μέρα στο σχολείο οι φίλοι του , του είχαν ετοιμάσει μια έκπληξη. Ήταν ένα γράμμα από τον Άγιο Βασίλη και ένα σκυλάκι. Το παιδάκι χάρηκε πολύ για το δώρο του. Αγκάλιασε το σκυλάκι και το πήρε σπίτι του. Στο σπίτι είπε στη μαμά του: “ Μαμά κοίτα τι μου έδωσαν οι φίλοι μου. Μαμά πως λες να το ονομάσουμε;''  Δεν ξέρω, θα το σκεφτώ και θα σου πω.  ….ααααα! το βρήκα! Να το ονομάσουμε Καφεδούλι!

Ένα βράδυ, το βράδυ της παραμονής πρωτοχρονιάς άκουσε τα κουδουνάκια του Άγιου Βασίλη κι από εκείνη την μέρα πίστεψε στον Άγιο Βασίλη.

Xρήστος Σαράντης

H Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που πέθανε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Το τμήμα μας τιμά αυτή την ημέρα με συμμετοχή σε διαγωνισμούς για μικρούς συγγραφείς, με το θεσμό της φιλαναγνωσίας, με παραμύθια, ποίηση και έπαθλα λογοτεχνικά που δίνονται κάθε μήνα και σε ένα μαθητή.

To τετράδιο «Λογοτεχνίας» είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για το/τη μαθητή/τρια του Γ3. Τα παιδιά αφού διαβάσουν ένα βιβλίο που έχουν διαλέξει από τη βιβλιοθήκη της τάξης που φροντίζουν να εξοπλίσουν μόνοι τους από την αρχή της χρονιάς, ή από τη βιβλιοθήκη του σχολείου απαντούν σε κάποιες ερωτήσεις της αρεσκείας τους (απαντούν το πολύ σε δυο ερωτήσεις κάθε φορά για κάθε βιβλίο).Προσπαθούμε πάντα το διάβασμα του βιβλίου να μη σχετίζεται με κάτι καταναγκαστικό και να μη θυμίζει τα σχολικά βιβλία. Στο τέλος κάθε μήνα μαζεύουμε τα τετράδια Λογοτεχνίας και βραβεύεται αυτός που είτε έχει διαβάσει τα πιο πολλά παραμύθια στο συγκεκριμένο μήνα ή αυτός που έχει δώσει τις πιο δημιουργικές απαντήσεις, είτε ακόμα κι αυτός που έχει δημιουργήσει την πιο ξεχωριστή ζωγραφιά. Παρακάτω παραθέτουμε τόσο το βραβείο λογοτεχνίας που δίνεται από τη δασκάλα της τάξης κάθε μήνα όσο και τις ενδεικτικές ερωτήσεις που καλείται να απαντήσει ο μαθητής.

Ενδεικτικές ερωτήσεις για τη λογοτεχνία 1)Ποιος είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας; 2) Ποιος ήρωας σου άρεσε από το βιβλίο και γιατί; 3)Τι σου έκανε εντύπωση από το βιβλίο; 4) Γράψε τα συναισθήματά σου από την ιστορία. Τι χρώμα θα τους έβαζες; 5) Αν άλλαζες το τέλος της ιστορίας τι τέλος θα έβαζες; 6) Αν έμπαινες μέσα στην ιστορία, τι θα έκανες για να βοηθήσεις τον/τους ήρωα/ήρωες; Τι θα τους/τους έλεγες; 7) Δώσε ένα διαφορετικό τίτλο στο βιβλίο που μόλις διάβασες.

8) Γράψε μια σύντομη περίληψη της ιστορίας που μόλις διάβασες.

9)Αν έβαζες τον ήρωα της ιστορίας στην τσέπη σου που θα ήθελες να τον πήγαινες; 10) Αν έκανες στον ήρωα το τραπέζι τι θα τον κέρναγες; 11) Ποιον από τους ήρωες θα διάλεγες για παρέα και γιατί; 12) Περίγραψε τον ήρωα εξωτερικά 13) Αν έπαιρνες συνέντευξη από τον ήρωα που σε εντυπωσίασε, τι θα τον ρωτούσες;

Μερικά δείγματα από τη δουλειά των παιδιών στο «Τετράδιο Λογοτεχνίας».

Στην αρχή της σελίδας σημειώνεται οπωσδήποτε ο τίτλος του βιβλίου, ο συγγραφέας, το όνομα του εικονογράφου και οι εκδόσεις.

Το παραμύθι του Οδυσσεβάχ Στηριχτήκαμε στο θεατρικό έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου και κάναμε μια σειρά από δραστηριότητες μέσα στην τάξη, οι οποίες μας κέντριζαν τη φαντασία κάθε φορά και μας έμαθαν να εκφραζόμαστε και να αυτοσχεδιάζουμε. Ο Οδυσσέας, μυθικός βασιλιάς της Ιθάκης,είναι ο βασικός ήρωας στο επικό ποίημα του Ομήρου, «Οδύσσεια», και επίσης διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο άλλο έπος του Ομήρου, την «Ιλιάδα». Είναι ευρέως γνωστός για την πονηριά και εφευρετικότητά του, και διάσημος για τα δέκα χρόνια που του πήρε η επιστροφή στο σπίτι του, μετά τον Τρωικό Πόλεμο όπως αλληγορικά του απέδωσε ο Όμηρος. Ήταν γιος του Λαέρτη και της Αντίκλειας, σύζυγος της Πηνελόπης και πατέρας του Τηλεμάχου. Ο Σεβάχ ο Θαλασσινός ή απλά Σεβάχ είναι ένας θρυλικός άραβας ήρωας, πρωταγωνιστής μιας σειράς φανταστικών θαλασσινών περιπετειών, τον καιρό της δυναστείας των Αββασιδών, στις θάλασσες της Ανατολικής Αφρικής και της Ασίας. Τα Εφτά Ταξίδια του Σεβάχ του Θαλασσινού περιλαμβάνονται στην 133η ιστορία της συλλογής παραμυθιών Χίλιες και Μία Νύχτες. Οι περιπέτειες είναι περσικής προέλευσης. Βασίζονται στις αληθινές ιστορίες των ναυτικών του Ινδικού Ωκεανού, αλλά και σε αρχαία κείμενα, όπως η ομηρική Οδύσσεια, και σε πλήθος περσικών και ινδικών θρύλων. Δραστηριότητες: Δημιουργούμε σύνθετα ονόματα Ξεκινάμε σκεπτόμενοι πως ο Οδυσσεβάχ είναι ένα σύνθετο όνομα από τον Οδυσσέα και το Σεβάχ. Κατάγεται από την Ιθαγδάτη (Ιθάκη και Βαγδάτη). Φτιάξαμε τους δικούς μας ήρωες όπως: «η Λυκοσκουφίτσα», «η Σκυλοχάρυβδη», «η Χιονοσταχτομπούτα», «ο Σούπερτμαν» κ.ά. Σκεφτήκαμε το δικό μας λεξιλόγιο που θα αποτελείται από περίεργες λέξεις: δεινοσαυρότιγρος, λιονταρόψαρο, κατσικόταυρος, καρχαψείρα, τερματοτύφλακας, ρηματοεπίθετο, μελανόνερο κ.ά. Δημιουργήσαμε φανταστικούς συμμαθητές οι οποίοι θα μπορούσε να είναι και διπλανοί μας: Μαρίνη (Μαρία και Ειρήνη), Σωτηροχουρδάς (Σωτηράκης και Χουρδάς) Χρηστόκωστας (Χρήστος και Κώνσταντίνος) κ.ά. Είπαμε μάλιστα πως κάποιοι απ’ αυτούς θα μπορούσαν να έχουν τέλειες σχολικές επιδόσεις.

Θεατρικό με τον Οδυσσεβάχ, φωτογραφία από τις πρόβες. Παρουσιάστηκε στο τέλος της χρονιάς.

Ο Αχιλοπουτούρης

Διαβάσαμε στην τάξη ένα λαϊκό παραμύθι και κάναμε δραστηριότητες

Ίσως όχι τόσο γνωστό όσο το θηλυκό παράλληλό του («η Σταχτοπούτα»), το αγόρι που κάθεται μέσα στη στάχτη («Ο Σταχτοπούτης», «Ο Σταχτοπιταράς» ή ο «Αχιλοπουτούρης»), αποδεικνύει ένα εξίσου διαδεδομένο αφηγηματικό πρόσωπο. Το αγόρι είναι συχνά ένα τεμπέλικο παιδί, το οποίο σε πλήρη αντίθεση με την αρχική του αδράνεια, μπλέκει συνέχεια στις πιο φοβερές περιπέτειες. Έτσι αναδεικνύονται με τον καλύτερο τρόπο οι εσωτερικές αντιφάσεις ενός προσώπου που δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται, που πίσω από την αδυναμία του μπορεί να κρύβει μοναδικά χαρίσματα. Ένα παραμύθι από την Ευφροσύνη Ράλλη, Νέα Κούταλη Λήμνου

Κ

όκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη γυρισμένη, δωσ’ της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει. Καλησπέρα παιδιά, και καλώς ορίσατε, και πολύ αργήσατε.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήτανε ένα ανδρόγυνο με τρία αγόρια. Ήταν αγαπημένη οικογένεια, φτωχοί άνθρωποι, οι γονείς δούλευαν και οι δυο για να τα φέρουν βόλτα. Σε λίγο διάστημα ο πατέρας πέθανε, έτσι ήταν γραφτό του, κι άφησε τη μάνα και τα τρία ορφανά στο έλεος του Θεού. Τα δυο μεγαλύτερα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο, το πιο μικρό ήταν τεμπέλικο. Όλη μέρα καθόταν στο μαγκάλι, κράταγε τη μασιά και ανακάτευε την αχιλιά. Γι’ αυτό τον έλεγαν Αχιλοπουτούρη. Ένα βράδυ, εκεί που σκάλιζε τη στάχτη, βρίσκει ένα φουντούκι, το παίρνει στο χέρι του, το σπάει και τι βγαίνει από μέσα; Ένα παλικάρι με ολόχρυσα ρούχα, που ήταν το ριζικό του Γιάννη.

-Πάρε Γιάννη, του λέει αυτό το κουτάκι, έχει μέσα δυο κουμπάκια. Όταν πατάς το κόκκινο, θα ζητάς ό, τι θέλεις: λεφτά, φαγητό, ρούχα. Κι όταν λες «Μέρμηγκας τη χάρη μου», θα γίνεσαι μερμήγκι, «Αετός τη χάρη μου», θα γίνεσαι αετός να πετάς. Το άλλο το κουμπί θα το πατάς και θα λες «Άνθρωπος τη χάρη μου» και θα γίνεσαι όπως είσαι τώρα. Πρόσεξε μην το χάσεις και μην πεις τίποτα σε κανέναν. O Αχιλοπουτούρης έκανε τη μεγάλη απόφαση να φύγει από το σπίτι του, να βγει πιο πέρα να δει τον κόσμο. Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, περνώντας έξω από ένα παλιό σπίτι ακούει μέσα και μάλωναν. Πάτησε το κουμπάκι, λέει «Ποντίκι τη χάρη μου», έγινε ένα ποντικάκι και τρύπωσε μέσα σε μια γωνιά. Αυτοί εκεί μέσα ήταν ληστές και καβγάδιζαν για τα μερίδια που δικαιούνταν ο καθένας τους από τις ληστείες. Σαν έφυγαν οι ληστές με τη λεία τους , ξανάγινε άνθρωπος. Πείνασε ο δόλιος,

πατάει το κουμπί και λέει «Θέλω ένα τραπέζι με διάφορα φαγητά». Στην ώρα παρουσιάστηκαν τα φαγητά, έφαγε με μεγάλη όρεξη και μετά τράβηξε πάλι το δρόμο του. Βρέθηκε κοντά σε θάλασσα. Πατάει το κουμπί και λέει «Αετός τη χάρη μου», έγινε ένας αετός και πέταξε στον ουρανό. Σαν πέταξε κάμποσο, είδε από ψηλά κάτι παλάτια, λέει «Ας κατεβώ εδώ θα είναι μεγάλη πολιτεία». «Άνθρωπος τη χάρη μου» είπε και πάτησε στη γη. Πήγε σε ένα καφενείο και κάθισε για να μάθει πού βρισκόταν. Εκεί έμαθε ότι σε μια σπηλιά υπήρχε ένα θηρίο με δυο κεφάλια και δεν άφηνε τον κόσμο να πάρει νερό από τις βρύσες και τα πηγάδια. Όλοι οι κάτοικοι κλειδώνονταν στα σπίτια τους νωρίς νωρίς και ήταν σε μεγάλη απόγνωση τι θα απογίνουν χωρίς νερό. Έμαθε κιόλας ότι ο βασιλιάς θα έδινε την κόρη του σε αυτόν που θα σκότωνε το θεριό και θα του πήγαινε για απόδειξη το κεφάλι του. Πήρε την απόφαση ο Αχιλοπουτούρης να πάει για το θεριό. Σαν έφτασε κοντά στη σπηλιά, άκουσε το θεριό να ροχαλίζει και σειόταν όλος ο τόπος. Πατάει το κουμπάκι, λέει «Μέρμηγκας τη χάρη μου», έγινε ένα μερμήγκι και μπαίνει μέσα στη σπηλιά. Μόλις μπήκε μέσα, το θεριό ξύπνησε και λέει «Ανθρώπινο κρέας μυρίζει». Δεν είδε όμως κανέναν και κοιμήθηκε. Το παιδί φοβήθηκε, λέει «Έλα ευχή της μάνας μου». Πατάει το κουμπάκι, λέει «Λεοντάρι τη χάρη μου», γίνεται λιοντάρι και σχίζει το θεριό. Έπειτα γίνεται άνθρωπος πάλι, κόβει το κεφάλι του θεριού και το βάζει στον τορβά. Πατάει το κουμπί, ζήτησε χρυσά ρούχα. Έτσι ντυμένος σαν βασιλόπουλο, μια και δυο πάει στο βασιλιά και του δείχνει το κεφάλι του θεριού. Ο βασιλιάς μόλις το είδε, δέχτηκε να τον κάνει γαμπρό του. Πριν γίνουν οι γάμοι, στέλνει ο Αχιλοπουτούρης τη βασιλική άμαξα και φέρνει τη μάνα του και τα αδέρφια του στο παλάτι. Ο γάμος κράτησε σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες, φάγανε και χορτάσανε όλοι οι πεινασμένοι του βασιλείου. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ψέματα κι αλήθεια, έτσι είν’ τα παραμύθια, ούτε εμένα να πιστέψετε, ούτε και καμιά άλλη, ούτε την κυρα-Φροσύνη που τα λέει.

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ποιο άλλο κλασικό παραμύθι σου θυμίζει ο «Αχιλοπουτούρης»; ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Τι κοινό έχει ο «Αχιλοπουτούρης» με τη «Σταχτοπούτα»; ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Στις δύσκολες στιγμές ποιος βοηθούσε τον «Αχιλοπουτούρη» και ποιος τη «Σταχτοπούτα»; ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Θα άλλαζες κάτι από το παραμύθι και τι; ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Αν έκανες το τραπέζι στον ήρωα τι θα τον κέρναγες; ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Αν ταξίδευες μαζί του που θα ήθελες να πήγαινες; -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oι μαθητές ζωγράφισαν τον «Αχιλοπουτούρη» με λαμπερά χρώματα:

Λυδιάννα Χατζηβασίλη Αγγελική Φυστικάκη

Ειρήνη Τσέλιου

Χαλαμπαλάκη Μαρία

Άλβι Τσίκο

Κωνσταντίνος Τάκκος

Εκτός από τον κλασικό τρόπο που ο παππούς και η γιαγιά διαβάζουν τα παραμύθια, ακούσαμε και διαβάσαμε παραμύθια από το διαδίκτυο. Δεν ήταν όλα αυτά κλασικά. Άλλα από αυτά ήταν ελληνικά, άλλα ισπανικά κι άλλα παρμένα από την κινέζικη φιλοσοφία. Πάντα στο τέλος έμενε χρόνος για προβληματισμό. Τα παιδιά τις περισσότερες φορές συμπλήρωναν τα φύλλα εργασίας, που στόχευαν όχι στο να κουράσουν το μαθητή με άλλο ένα γραπτό, αλλά στο να τον προβληματίσουν, να τον οδηγήσουν να εκφράσει τα συναισθήματά του ζωγραφίζοντας ή κάνοντας παραλληλισμούς με άλλα παραμύθια ή με την καθημερινότητά μας. Παραμυθοταινίες με θέμα: Ανθρώπινα δικαιώματα στο σχολείο.

1η παραμυθοταινία:”for the birds”, 2η παραμυθοταινία: «Ο θρύλος του σκιάχτρου

1η παραμυθοταινία: Θα ήθελες να ήσουν στη θέση του μικρού ή του μεγάλου πουλιού;

2η παραμυθοταινία: Αν ήσουν πουλί θα έκανες παρέα στο σκιάχτρο;

2η ταινία: Τι συναισθήματα σου προκάλεσε το παραμύθι;

Φύλλο εργασίας: «Το ραγισμένο δοχείο» Πως ένιωθε το δοχείο που ήταν ραγισμένο σε σχέση με το δοχείο που ήταν καλό; ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πως χρησιμοποίησε το δοχείο η κυρία του παραμυθιού και το έκανε χρήσιμο; ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τελικά το να είσαι διαφορετικός είναι μειονέκτημα; ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Βρες μερικά από τα θετικά που μπορεί να έχουν άτομα με αναπηρία --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ : «Ένα δέντρο μια φορά» του Ευγένιου Τριβιζά Τι κοινό νομίζεις πως έχουν το δέντρο και το αγόρι; --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Ποια συναισθήματα σου προκαλούνται όταν βλέπεις την ταινία; ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αν ήσουν φίλος του αγοριού τι θα έκανες για να το βοηθήσεις; ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΠΑΡΑΜΥΘΙ – ΜΥΘΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ

To σχολείο μας επισκέφτηκε για μια μοναδική και αξέχαστη παράσταση από την Αθήνα το σχήμα Λύραυλος. Bασικός στόχος του Λύραυλου είναι η επιστημονικά τεκμηριωμένη αναβίωση και ορθή προβολή και διάδοση της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής, μέ την ανακατασκευή των μουσικών οργάνων που ζωντανεύουν τους αρχαίους ήχους. Να κι ένα παραμύθι από την Αρχαία Ελλάδα: (το διηγήθηκαν στα παιδιά με συνοδεία των αρχαίων ελληνικών μουσικών οργάνων) Ο Πάνας ήταν ο τραγοπόδαρος θεός των ποιμένων και των ποιμνίων και κατοικούσε σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες στα βουνά της Αρκαδίας. Ήταν γιος του αγγελιοφόρου των θεών, του Ερμή και της Νύμφης Δρυόπης. Το παιδί που αυτή γέννησε είχε αποκρουστική όψη, πόδια τράγου, μυτερά αυτιά, δυο κέρατα στο κεφάλι και το πρόσωπό που καλυπτόταν από πυκνή γενειάδα. Η Δρυόπη μόλις τον είδε τρόμαξε και τράπηκε σε φυγή εγκαταλείποντας το παιδί της. Ο Ερμής τότε τον λυπήθηκε, τον πήρε στην αγκαλιά του και τον έφερε στην κατοικία των θεών, στον Όλυμπο. Όλοι οι θεοί μόλις τον είδαν άρχισαν να γελούν γοητευμένοι από τη μορφή του. Περισσότερο δε απ' όλους, ο θεός του κεφιού, ο Διόνυσος, που με χαρά δέχτηκε να έρθει στη συντροφιά του και τον ονόμασε Παν, επειδή οι πάντες ευχαριστήθηκαν όταν τον είδαν. Οι ποιμένες τον θεωρούσαν ως προστάτη τους και έκαναν συχνά σπονδές και αφιερώσεις σε αυτόν. Προστάτη τους τον θεωρούσαν επίσης και όσοι μάχονταν κι αγωνίζονταν δίκαια, γιατί θεωρούσαν ότι με τη βοήθειά του θα κατάφερναν να τρέψουν σε φυγή τους εχθρούς τους, σπέρνοντάς τους τον πανικό, λέξη που προέρχεται από το όνομα του θεού. Αλλά και ο ίδιος ο Πάνας απαιτούσε από τους θνητούς να μην ωλιγορούν να του κάνουν αφιερώσεις. Ιδιαίτερα οι αρχαίοι Αρκάδες λάτρευαν τον Πάνα και τον αναγνώριζαν σαν το δικό τους θεό. Του αφιέρωσαν ιερά, όπως στο Λύκαιο και στη Μεγαλόπολη, έκτισαν βωμούς. Κατά τους αρχαίους, ο Πάνας περιφερόταν συνήθως στη φύση, κύρια στα βουνά της Αρκαδίας, το Μαίναλο, το Λύκαιο, στον ποταμό Λάδωνα και το Αφροδίσιο όρος. Τριγυρνούσε ανάμεσα στα βράχια, στα βουνά και στα

ποτάμια σκορπώντας τις μελωδίες του αυλού του. Πλούσιες άλλωστε είναι οι αναφορές της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας στο θεό. Μάλιστα φέρεται να είναι αυτός που επινόησε τη σύριγγα, δηλαδή τον αυλό. Δεμένος με αυτήν είναι ένας από τους κορυφαίους σχετικούς μύθους, που αναφέρεται στον Πάνα και τη νύμφη Σύριγγα. Ο Πάνας περιφερόταν συχνά στην περιοχή του Λάδωνα, οπότε όταν συνάντησε την ωραία νύμφη άρχισε να την κυνηγά. Κάποια στιγμή την πλησίασε και άπλωσε τα χέρια του να την πιάσει, ενώ εκείνη έφτανε στις όχθες του ποταμού. Τότε εκείνη εξαντλημένη, παρακάλεσε τον Λάδωνα να την βοηθήσει και αυτός, την μεταμόρφωσε σε καλαμιά. Έτσι ο Πάνας βρέθηκε να κρατά, αντί για την νύμφη, ένα καλάμι. Απογοητευμένος ο Πάνας στάθηκε δίπλα στην όχθη του ποταμού κρατώντας το καλάμι, οπότε άκουσε τον ήχο του αέρα που περνούσε μέσα απ' αυτό. Τότε έκοψε και άλλα καλάμια σε διαφορετικό μήκος, τα ένωσε κλιμακωτά με κερί κι έτσι έφτιαξε τη σύριγγα που επικράτησε να λέγεται "αυλός του Πανός". Στις αναπαραστάσεις του ο Πάνας πάντα κρατούσε στο ένα χέρι τη σύριγγα και στο άλλο συνήθως μια γκλίτσα. Επειδή η μορφή του ήταν αλλόκοτη και τρόμαζε όσους πλησίαζε, ήταν συνήθως μόνος του, βρίσκοντας πάντα θερμή υποδοχή στην παρέα των Σάτυρων και του Διονύσου. Ο Πάνας φημιζόταν για τη μουσική και τις μελωδίες του με τις οποίες μάγευε τα ζώα, τα πουλιά και τις Νύμφες του δάσους. Αγαπούσε το τραγούδι, το χορό και το γλέντι και επιδιδόταν σε αυτά, με συντροφιά τις Νύμφες, το Διόνυσο και τους Πανίσκους.

H συνεργασία μας με το «Κέντρο Πρόληψης Δίοδος»

Η ψυχολόγος κυρία Μαρία Φτάκα, από το Κέντρο Πρόληψης και Προαγωγής Ψυχικής Υγείας «Δίοδος», επισκέφτηκε το τμήμα μας κάνοντας στους μαθητές βιωματικές δραστηριότητες και παιχνίδια. Το αντικείμενο της επίσκεψής ήταν η αξιοποίηση του παραμυθιού ως εργαλείο προσωπικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Τα παιδιά μέσα από τις διαδραστικές δραστηριότητες κατανόησαν τη δυναμική της ομάδας αλλά και στοιχεία των ατομικών και κοινωνικών τους δεξιοτήτων. Παρακολούθησαν βίντεο και κλήθηκαν να δώσουν οι ίδιοι το δικό τους τέλος στην ιστορία. Δούλεψαν συναισθήματα αλλά και τις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά στο σχολείο και μοιάζει να τις αποδεχόμαστε χωρίς να σκεφτούμε πόσο κάποιες από αυτές μπορεί να παρακωλύουν τη σωστή λειτουργία της τάξης.

Ενδεικτικοί τίτλοι και συγγραφείς των παραμυθιών που διάβασαν τα παιδιά φέτος στη βιβλιοθήκη της τάξης μας: