DJB 52

DJB#52 || NOVEMBER - DECEMBER 2011 || DJBROADCAST.NL || DJBROADCAST.FM || FREE

10

voorwoord Beeld 310k

De leven begint Toen ik het artikel zat te redigeren dat Farid Benmbarek had geschreven over Action Bronson, verderop in dit magazine bij de Buma Rotterdam Beats-special, kreeg ik even een flashback naar mijn tijd bij State Magazine. Daar was ik ooit voor het eerst hoofdredacteur en lang voordat Farid hotshot A&R-man werd bij Top Notch, schreef hij zijn eerste stukjes voor State. Bij dat webmagazine hadden we ook wel eens deadlinestress, maar die valt in het niet bij het naar de drukker brengen van een heel mooi echt papieren blad zoals je dat nu in je handen hebt. Het is mijn eerste DJBroadcast als hoofdredacteur, en zonder getalenteerde vrienden als Farid had ik het niet gered.

Bijna iedereen die met dit issue voor het eerst in DJBroadcast staat, is iemand die ik vaag tot redelijk goed ken of anders op zijn minst via een vriendin of vriend op mijn pad is gezet en ik kan je zeggen dat het ontzettend veel voldoening geeft om zulke lui eens niet alleen maar te complimenteren met hun werk, maar ze ook zelf te kunnen inschakelen. Dan heb ik het nog niet eens over Sef, die vijf jaar geleden, toen zijn eigen computer stuk was of zoiets, een paar weken bij ons op de State-redactie op een overtollige computer zijn grafische klusjes zat te doen. Hij heeft nu gewoon mijn favoriete Nederlandse plaat in vele jaren gemaakt en dus heb ik van De Leven meteen maar Essential Album gemaakt.

Omdat deze DJBroadcast dubbelt als officiële Buma Rotterdam Beats-special – draai het blad om en je ziet wat ik bedoel – staat er wellicht wat meer hiphop in dan je gewend bent. Ik ga onder mijn hoofdredacteurschap proberen minder op dat soort dingen te letten en zo tof mogelijke bladen te maken. Ik ken nog meer mensen die wel wat kunnen.

Job de Wit, de nieuwe gezagvoerder

INDEX 10. VOORWOORD 16. MEDEWERKER VAN DE MAAND 19. NIEUWS 23. DJB LOCATOR 24. DJB MIXTAPE 26. BOEKEN 28. DIGIBROADCAST 30. GAMES 32. FILM 34. UNDERGROUND NOISE 38. TEES & SNEAKERS 40. HOTSHOP 43. COLUMN 44. WEEKENDWIJZER 47. DJB2B 48. BLUEPRINT LABEL 58. DJ INPUT 64. NIET VAN DE STRAAT 73. CLONE 75. RUSTIE 77. BRANDT BRAUER FRICK 79. TIME WARP 80. ESSENTIAL ALBUM 83. REVIEWS 87. VINYL TOP 25 89. CHARTS 91. TESTLAB 98. IN DE STUDIO MET

COLOfON Uitgevers

Victor Bakhuis (victor@blueprintmedia.nl) Eric van den Bogaard (eric@blueprintmedia.nl) Hoofdredacteur

Job de Wit (job@blueprintmedia.nl) Redactie

Angeliek Bergsma (angeliek@blueprintmedia.nl) Eelco Couvreur (eelcocouvreur@gmail.com) Jelle Faber (jelle@blueprintmedia.nl) Tom van Haaren (tom@djbroadcast.nl) Jorn Liefdeshuis (jorn@blueprintmedia.nl) Hans Verhaag (hilverhaag@gmail.com) Medewerkers

Reza Athar, Jelena Barisic, Farid Benmbarek, BĂŠr Engels, Aron Friedman, Gohan, Micha van der Heul, Renske Jonkman, Marco Muhring, NameDroppingTom, Michael Oudman, Roeland Overschie, AriĂŤn Rasmijn, Vincent Reinders, Tommy Rocks, Jeroen Veenstra, Atze de Vrieze Distributie

Flyerman (www.flyerman.nl) Vormgeving

Maslow (hellow@maslow.nl) Illustraties

Kevin Boitelle Martijn van Dam (omslag) Roxanne Dekker Jay Sunsmith 310K Fotografie

Laila Cohen Roel Determeijer Klaas Kleiterp Ilja Meefout Yannick van de Wijngaert Sales / Marketing

Victor Bakhuis (victor@djbroadcast.nl) Lisanne Bervoets (lisanne@blueprintmedia.nl) Minggus Dorpmans (minggus@djbroadcast.nl) Jorn Liefdeshuis (jorn@blueprintmedia.nl) Abonnementen

Voort alle vragen over abonnementen en bezorging kan je terecht op www.djbroadcast.nl/subscribe. De abonnementenservice is te bereiken via abonnement@djbroadcast.nl.

Drukwerk

PRinterface social networks

twitter.com/djbroadcast facebook.com/djbroadcast flickr.com/djbroadcast DJBroadcast Magazine is een uitgave van Blueprint Media BV Redactieadres

DJBroadcast.nl Postbus 3952 1001 AT Amsterdam www.djbroadcast.nl Persberichten

info@djbroadcast.nl Telefoon 020 6868600 E-mail info@djbroadcast.nl Website www.djbroadcast.nl

WWW.FLYERMAN.NL

16

EMPLOYEE OF THE MONTH aNgELIEk bErgsMa

NU OP

Soms komen ze gewoon uit de lucht vallen. Zo’n zes maanden geleden klopte Angeliek Bergsma precies op het juiste moment bij ons aan en werd ze direct aangenomen als communicatievrouw slash projectmanager. En het lijkt nu al net alsof ze er al jaren zit. Angeliek is het prototype ruwe bolster, blanke pit en doet haar collega’s versteld staan met haar energie en de Spartaanse discipline die ze zichzelf oplegt. Maar zelfs wie getrouwd is met haar werk heeft zo nu en dan een uitlaatklep nodig. Deze vindt de Friezin met Aziatische roots in muziek, muziek met ballen welteverstaan. Geen chansons of andere zoetgevooisd gekabbel voor Angeliek, ze komt pas in beweging bij het horen van punk, drum ’n bass, dubstep, en soms zelfs hardstyle en hardcore. Daar wordt af en toe bij gemosht, dus het predikaat muurbloempje is op haar zeker niet van toepassing. Ondanks de rondvliegende ledematen op de dansvloer is onze nieuwe ster zeer toegankelijk, dus wees niet bang haar een drankje aan te bieden als ze in een club of op een festival voorbij komt stuiven. Ze heeft een voorkeur voor wodka, dan weet je dat.

Features Len Faki, David Guetta, Eevo Lute, Gomes, Plaid, Little Dragon Podcasts Kim Ann Foxman, Iron Curtis, Argy, Sotu the Traveller, KiNK Recensies Kuedo, The Brandt Brauer Frick Ensemble, Planetary Assault Systems, Nobody Beats The Drum, Rustie

frEELOaDEr palladium knit-Lined Collection Van Palladium mogen we een heren- en een damesmodel weggeven uit de KnitLined Collection. Dat je op de schoenen van het Franse label goed kunt lopen mag geen nieuws heten. Het merk is immers niet alleen in trek bij fashionista’s maar is ook geschikt voor ruwer terrein. Dat mogen we tenminste wel opmaken uit het feit dat het merk bekend staat vanwege het schoeisel dat zij leverden aan het Franse vreemdelingenlegioen. De schoenen die je kan winnen zijn van het model Baggy Leather Knit, in de versies crazy horse leather of patent leather. www.palladiumboots.nl

korg Monotron Met deze kleine, handzame, analoge synthersizer van Korg kan je altijd en overal mee aan de slag. Met afmetingen van 120 x 28 x 72 millimeter ligt hij makkelijk in de hand en omdat hij draait op twee AAA-alkalinebatterijen ben je niet veroordeeld tot het stroomnet. Het apparaat bevat slechts vijf knoppen en een switch, waardoor het apparaat ook voor de leek makkelijk en overzichtelijk te bedienen is. We mogen twee stuks van deze handheldsynth weggeven. www.korg.com/monotrons ga naar DJbroadcast.nl om kans te maken op deze items.

19.

news

Bunga-bunga-bungalup In het weekend van vrijdagmiddag (aanvang: 15 uur!) tot en met maandagochtend (uitchecken: uiterlijk 10 uur!), organiseert het team achter Valtifest de eerste editie van Bungalup. Het festival vindt plaats in het Centerparks-vakantiepark De Eemhof in Zeewolde. Dag en nacht worden er uiteenlopende festiviteiten aangeboden. Zo is er op vrijdag een tropical pool party en op zaterdag een heus bal masqué. Naast festiviteiten op het gebied van muziek, mode en kunst zijn er tal van activiteiten die je doen terug wanen naar je kindertijd. Want wie heeft er, in tijden dat het vakantiepark misschien nog gewoon Sporthuiscentrum heette, niet meegedaan aan zo’n activiteitenprogramma met speurtochten, droppings en verdwaalmomenten? Via Centerparks kon je de afgelopen weken huisjes boeken voor minimaal vier personen.

Inmiddels zijn alle bungalows al bezet. De line-up is nog niet eens bekend, maar natuurlijk zal Valtifest-uithangbord Joost van Bellen zichzelf meebrengen. www.bungalup.nl

Hyperdub belooft albums van Cooly G en Scratcha DVA Begin 2012 brengt Hyperdub het debuutalbum Playing Me van Cooly G uit. De Londense bracht de afgelopen twee jaar al meerdere losse releases uit op het label van Kode9 met een sound die balanceert tussen dubstep en UK-funky. Maar nu heeft ze dus eindelijk de tijd gevonden om een volledig album te produceren. Dat is knap, want naast haar carrière als artiest is de 28-jarige tevens semiprofesioneel voetbalster, gedragsconsulent en moeder. Er is nog weinig informatie bekend over het album, wel weten we dat de releasedatum voor begin 2012 staat gepland. Voor fans die niet kunnen wachten heeft Cooly G net een nieuwe 12-inch uit op hetzelfde label. Hierop zijn twee tracks te vinden die ze produceerde met dj Simbad uit Londen en de Amerikaan Karizma.

Een vrijwel identiek verhaal geldt voor Scratcha DVA, maar dan zonder carrière en ouderschap. Naar verluidt zal Scratcha’s debuutalbum Pretty Ugly niettemin begin 2012 uitkomen. Daarvoor zal vanaf 14 november een Hyperdub-release verschijnen met de tracks ‘Madness’ en ‘Polyphonic Dreams’. Het eerste nummer bevat de vocalen de Amerikaan Victor Duplaix. www.hyperdub.net

21.

STRP Festival bevestigt laatste artiesten

news

Het art, music & technology-festival STRP is dit jaar tussen 18 en 27 november te beleven in het Klokgebouw te Eindhoven. Nadat eerder Collabs (Speedy J en Chris Liebing), Aphex Twin en Amon Tobin al bevestigd waren, heeft de organisatie de line-up van het festival nu compleet. Zo heeft het Matthew Herbert gestrikt voor een live-show rond zijn nieuwe album One Pig. Voor dit project sampelde de markante Britse producer een varken van geboorte tot slacht. Een andere technoveteraan is er in de persoon van Mark Bell, die als LFO een optreden verzorgt. Op het Warp-label leverde hij in 1991 samen met Gez Varley een van de meest invloedrijke Brits dance-album af met Frequencies. Met name de track LFO is één van de grootste houseklassiekers van Britse bodem. Op STRP speelt hij gecombineerd met een live-visuals.

Een andere headliner is alleskunner Beardyman (foto) die befaamd is om zijn wonderbaarlijke mix van de disciplines dj’en, beatboxen en stand-upcomedy. Muzikaal gooit hij alles door de mangel en presenteert hij een mix van funk, electro, dancehall en drum ’n bass. Verder spelen op STRP o.a. The Field, Walls, Rustie, Jackmaster, Motor City Drum Ensemble en Mathew Jonson. www.strp.nl

Juan Atkins herpakt Metroplex en Model 500 Techno-grondlegger Juan Atkins blaast nieuw leven in zijn legendarische platenlabel Metroplex, nadat de persen sinds 2004 stil stonden. Vanaf 1985 was het label actief en bracht het meerdere essentiële technotracks uit, waaronder een aantal klassiekers van Atkins zelf onder de Model 500 zoals ‘No UFOs’, ‘Night Drive’ en ‘Off to Battle’, naast werk van derden als Anthony “Shake” Shakir, Eddy “Flashin’” Fowlkes, DJ Bone en Aaron Carl. De eerste release in zeven jaar komt van de Amerikaanse producer Kimyon, die een drie tracks tellende release aflevert met Platform View. Hij en Atkins zijn bekenden van elkaar, want in 2009 bracht Atkins met de producer uit Brooklyn nog het gezamenlijke Work For Money uit. Begin november is een gelimiteerde vinylrelease van tweehonderd exemplaren verschenen, daarna zal M-039 ook verkrijgbaar zijn als download.

De Belleville Three-aartsvader heeft ook bekend gemaakt dat er een nieuw Model 500-album in de pijplijn zit. Die moet in de lente van volgend jaar uitkomen, maar naar verluid zal de eerste single nog voor het verstrijken van 2011 het licht zien.

Metroplex werkt momenteel aan zelfs een website waar alle voorgaande uitgaves digitaal verkrijgbaar komen. Tevens zijn er plannen om een box uit te brengen met alle Model 500-releases in de originele hoezen.

23.

locator Tekst Job de Wit. Beeld Klaas Kleiterp.

Nieuwe Oogst De grote zaal van de Nieuwe Oogst was ooit de kleine zaal van de Now&Wow. Het complex, met twee podia, een café en een opnamestudio, zit in hetzelfde enorme gebouw als buurman de Maassilo. Bekend Rotterdams uitgaansgebied dus, toch was het bepaald geen inkopper om het project van de grond te krijgen. Sinds 1 september is de Nieuwe Oogst officieel open, nu moet het zich bewijzen.

Het pand is voor twee miljoen verbouwd. In de optiek van sommige mensen heeft de Nieuwe Oogst miljoenen euro’s in de schoot geworpen gekregen, en mogen ze dus geen populaire artiesten boeken. Maar als er alleen maar diepe muziek en obscure acts worden neergezet, kan men de tent vroeg of laat opdoeken. Daar komt bij dat de Nieuwe Oogst met het subsidiegeld een opdracht heeft meegekregen, namelijk dat het zich richt op genres als hiphop, reggae/dancehall, soul en r&b, dubstep en aanverwanten.

House is in principe óók zwarte muziek natuurlijk, maar je moet het schijnbaar niet te ingewikkeld maken voor zo’n gemeenteraad. Programmeur Roger Brouwn heeft, met andere woorden, geen gemakkelijk missie. ‘Ik heb nu al gehoord dat de politiek vindt dat wij niet echt urban zijn. Wij moeten eigenlijk als een groot buurthuis voor straatjongeren fungeren – met een podium. Dat

is best lastig omdat je dan eigenlijk elk weekend een avond als Jamrock moet hebben. Ik wil best dat soort avonden doen, maar ik wil ook fris kunnen programmeren. Het is een nieuwe zaal.’

Het meeste subsidiegeld gaat zitten in de talentprogrammering, vertelt Brouwn, dat is de belangrijkste focus. Grote Prijs-winnares Nicole Bus komt bijvoorbeeld uit de talentenpool, en wordt in de Nieuwe Oogst begeleid door zangeres Tasha’s World. Die focus op jonge artiesten is ook een manier om een nieuw publiek en een nieuwe generatie muzikanten aan de organisatie te binden. Om uiteindelijk die oogst binnen te halen dus.

De ongesubsidieerde dansfeesten en concerten zijn voor het gewone publiek niettemin de evenementen die het meest relevant zijn. Toch zegt Brouwn: ‘We zijn geen poppodium. Daarvoor zijn we niet in het leven geroepen.’

Dat is een beetje verwarrend. Er is een podium, er zijn concerten en clubavonden, en daarvoor kan je kaartjes kopen. Dan ben je toch een soort poppodium, ook al programmeer je geen pop of rock? Brouwn: ‘Het is heel lastig. Het ligt politiek heel gevoelig hier in Rotterdam. We hadden ook samen met de popsector Watt kunnen verbouwen en laten bloeien. Maar dat… kon niet.’

Omdat de Nieuwe Oogst dus alleen in een paar muzikale segmenten programmeert, kan een niet zo goed lopend concert of een minder bezochte clubavond – die je overal wel eens hebt

– moeilijk compenseren met, pak hem beet, een concert van De Dijk, dat altijd wel uitverkoopt, of een écht grote soul- of hiphop-artiest, waarvan er maar een beperkt aanbod is dat bovendien vaak exclusief naar Amsterdam gaat. En dan hebben we het nog niet eens gehad over veiligheidskwesties, omdat sommige muziekgenres nou eenmaal extra populair zijn in kringen waar wel eens een wapen tevoorschijn wordt getoverd. ‘Als wij twee keer per jaar een schietpartij hebben, zijn wij zó dicht,’ legt Brouwn uit. ‘Dat wil je dus ook niet.’

Wat hij wel wil, heeft hij goed voor ogen. ‘Op maandag en dinsdag zijn hier vanaf vijf uur danslessen. In de grote zaal hebben we dan van die uitklapbare dansspiegels. De eerste keer waren er twintig man. Nu zijn het er al zestig. Dan zie je hoe dat pand leeft. Ik wil de hele dag open zijn. We zullen nooit een kroeg worden, maar jongeren moeten weten dat je hier naartoe kunt komen. Er wordt hier les gegeven, en hopelijk creëert dat ook weer aanloop naar de zaal. Ik word blij als ik bij Jamrock binnenkom en ik negenhonderd man uit zijn dak zie gaan. Het is nog niet altijd superdruk, maar niemand vind het hier nep of saai, het is er altijd supergezellig. We zijn nog maar net open. Gun ons een beetje de tijd.

Dat is het enige wat ik aan de politiek vraag.’ www.nieuwe-oogst.com

24

djb mixtape Tekst Job de Wit Tekst Jay Sunsmith

Een aantal jaren geleden werkte ik in hetzelfde gebouw als Jay Sunsmith. Het was nogal een open ruimte. In de kelder zat Jay met zijn collega’s van Hotel, een grafisch-ontwerpbureau dat vooral bekend was om zijn schitterende cd-hoesjes. Aap-o-Theek (2004) van de Rotterdamse hiphopgroep Duvelduvel was wel een hoogtepunt in hun oeuvre. Soms konden we meegenieten van ruzie op de Hotelburelen, en als Jay nog in zijn eentje laat zat te werken, kon je een portie gabber, hiphop of reggae voor je kiezen krijgen. Hotel is uit elkaar, en Jay werkt tegenwoordig voor zichzelf. Hij is een autonoom denker die graag samenwerkt en ideeën uitwisselt. Maak een praatje met hem als hij weer eens midden in de nacht in een club opduikt, en je bent voorlopig niet van hem af. Dat geeft niet, want hij heeft altijd iets te melden waar je nog niet aan had gedacht.

Aswad - ‘Dub Fire’ Deze track hoorde ik voor het eerst in mijn studententijd. Aswad (Arabisch voor zwart) werd in 1975 opgericht toen de Britse reggae sterk in opkomst was. ‘Start a fire’ en blaas deze badass bass, want dat is het: een badass bass!

Busy Signal - ‘Unknown Number’ Muzikaal geen meesterwerk maar elke keer is ie weer raak. Ik hoorde deze track voor het eerst via DJ Clyde op een KISS-feest, en zag Busy onlangs ook voor het eerst live, op Metro 54 in Amsterdam. Hij was het zonnetje op een weggeregend festival met een volle tent en veel energie. Hij heeft recentelijk ook wat hitjes gecoverd zoals o.a. ‘Nightshift’ van The Commodores. Is op zijn tijd lekker maar een kopie van een kopie van een kopie vind ik niet zo interessant.

Antipop Consortium - ‘Bubblz’ DJ Carlton alias The Problem Child (hij maakt nu boten!) past af en toe op zijn neefje, mijn zoon. Die zit momenteel helemaal in het album van Damaru.

Zijn favoriet is volgens mij ‘Suriname’. Maar goed, terug naar Carlton. Hij

attenteerde mij tijdens één van de oppasavonden op Antipop Consortium.

Van de tracks die ik tot nu toe heb gehoord is dit toch wel degeen die nu in mijn playlist draait.

The Dynamics - ‘7 Nation Army’ Ik hoorde deze cover een paar jaar terug in Berlijn op een 7”-plaatje. Veel remixen en covers zijn de revue gepasseerd n.a.v. deze White Stripes-hit (ze zijn helaas gestopt), maar dit vind ik er één die echt iets toevoegt. Lekker loom, intens gezongen en wie wel eens in de Berlijnse club Yaam komt voelt deze plaat.

James - ‘Nieuw Lied’ Bij de releaseparty’s in Utrecht en Antwerpen van FTG3, een compilatie van de Fakkelteitgroep, kreeg ik af en toe kippenvel van hoe iedereen van de FTG zich ontwikkelt. Naast ‘Wrede Mannetje’ van Freez is dit nummer, geproduceerd door ART, toch wel een favoriet. Keep it rollin’, lijkt deze baslijn te zeggen. Luister maar.

Cody ChesnuTT - ‘Bitch, I’m Broke’ Cody werd bij het grote publiek bekend met de wereldhit ‘The Seed 2.0’, die hij met The Roots maakte. Op zijn eigen album heeft hij datzelfde nummer bewust vals gezongen. Daarentegen: wat is vals? Het resultaat is mooi.

Het boeit mij enorm waarom iemand dat zo bewust doet. Dit nummer van hetzelfde album vind ik zo lomp dat het precies is wat het is. Dope bass, mic aan en Cody maar. Hij loopt.

Death Grips - ‘Guillotine’ Via een vriend, bij deze even Pablo ‘Escobar’ genaamd, kreeg ik de clip van Death Grips te zien. Een bizarre, verrotte clip. Noem het nasleep van het post-modernisme, misschien wel avantgardisme (met onwetendheid voorop gewoon gaan maken) etc., etc. Ik weet niet of ik dit nou mooi, lelijk, goed of fout vind. Het is in ieder geval eigen en energiek. Deze man moet wat kwijt. Pure meldingsdrang. It goes, it goes, it goes... Yah!

Mobb Deep featuring bounty killer - ‘Dead Man’s shoes’ Sinds Mobb Deep niet meer in het G Unit-kamp hangt, heb ik eigenlijk niet veel meer van ze gehoord. Dit is er weer één. Rauw, hard, en een dikke toast van Bounty. The infamous.

Devin the Dude - ‘give it and go’ ‘Rappers’ favorite rapper’ wordt vaak over hem gezegd. Ik luister zijn albums regelmatig. Zijn stem herken je uit duizenden. Play that funky shit!

Leela James - ‘Didn’t I’ Een aantal jaren geleden kwam ik via een vriendin in aanraking met Leela James. Nooit van gehoord. Ging ik naar Paradiso, stond ze voor een volle bak op enorme naaldhakken (die ze overigens later uitdeed) het publiek met zo veel energie te bespelen dat ik mijn eigen vermoeidheid vergat. Mocht je in de auto zitten en een beetje systeem hebben ingebouwd... volume tien mag. Mag dat? Ja, dat mag!

Mary J blige - ‘I Love You’ Deze track uit 1994 hoor ik de laatste tijd her en der weer opduiken. Ik heb de instrumental ooit gebruikt voor een autonome installatie. De piano maakt het melancholisch, Mary geeft het soul, de beat is hiphop-’90s. We love, because it’s the only true adventure. Als je het mij vraagt, althans. robot koch - ‘Hard to find’ Onlangs werd ik door dj Lovesupreme geattendeerd op het label Project: Mooncircle. Robot Koch is voor mij een nieuwe naam, maar ik vind dit nummer heerlijk. Flying Lotus-gevoel. Gaan met die flow. Beetje melancholisch.

Beetje veel. Wel vrolijk.

Dizzee rascal - ‘bubbles’ ‘Bonkers’ was de hit. Deze bleef wat achter maar haalt hetzelfde pompniveau.

Cormega featuring vybz kartel - ‘Dangerous’ Geen toelichting. Dangerous. kubus featuring Duvel, rein & supa Dupah - ‘Wat Heb Je voor’ Alleen al de opening van Duvel in dit nummer is classic (“Nee, I don’t wanna see ’em...”). Buiten Westen. Letterlijk en figuurlijk. Was een mijlpaal voor de Nederlandse hiphop-scene. Iedereen die in die uitverkochte Paradiso was weet waar ik het nu over heb. Ik ben dankbaar dat ik dat hele proces vanaf dag één nabij heb kunnen volgen. Niks blijft hetzelfde. Mocht je een beetje beeld willen krijgen van de tour, bekijk dan de docu van Habbekrats. Kubus en Duvel waren op dat moment voor mij dé sound. Hier is Duvelduvel nog in zijn complete bezetting. Grondleggers Rein de Vos, Supa Dupah en Duvel zelf. Hij werkt nu met producer Nikes van Zo Moeilijk aan een erg dope album.

Deze track is gewoon hard en krijgt als reisadvies: blazen tot in het rood! roachford - ‘Move on’ Van alle Roachford-tracks is deze nergens op YouTube te zien of te luisteren, laat staan op andere spots. Ik ben ’m online in ieder geval nog niet tegen gekomen. Als je er aan kan komen, koop die track! Ik luister dit nummer vaak om alle emoties er weer even uit te gooien en letterlijk de titel na te leven. Move on!

Outkast - ‘spottieOttieDopaliscious’ In 1998 zat ik een tijdje in New York, Brooklyn, Flatbush. Ik heb dit album toen op zowel cd als vinyl gekocht. Aquemini is een album. Ja, een album, een meesterwerk. Trompetten voor je trommelvliezen, een goodie bag voor je oren, maar je mag van mij ook gerust ‘geniaal’, ‘master’ of ‘classic’ zeggen. Dat laatste is het sowieso. richie spice - ‘the World is a Cycle’ Richie Spice, de broer van Pliers (bekend van Chaka Demus & Pliers met de wereldhit ‘Tease Me’), is één van de meest melodieuze (roots-)reggaeartiesten die ik ken. Aangenaam om naar te luisteren. Misschien met Junior Kelly op dit moment mijn meest favoriete reggae-artiest. Hij is ook rastafari, waar ik dan weer niet zo veel mee heb. Die hele episode met Haile Selassi snap ik niet. Die man heeft zijn eigen volk afgeslacht! Maar goed, ik heb Spice een aantal jaren terug in WaterFront gezien en daar was ik erg van onder de indruk. Nummers die twaalf minuten duurden en van rootsreggae naar complete punkrock gingen. Specifiek over dit nummer: in deze tijdgeest vind ik een zin als “Do good, the world is a cycle” ook tekstueel wel van toepassing. the Count & sinden featuring Ny - ‘fool in Love’ Nu even niet meer nadenken en gewoon deze stoomboot à la Aphrodite pompen. Pak van mijn part een BMW of een Benz, een snelweg en geef gas met het volume op tien. Blijf wel rustig, er is verkeer. Enneh... niet te vaak. Te is niet goed. Laat staan voor het milieu. Hojjj. www.jaysunsmith.com

DJBroadcast.fm is powered by

26

Boeken Tekst Job de Wit

Def Jam tells you who I am

stephen Dewaele van soulwax vertelde me ooit dat zijn bijnaam als tiener ‘Def Jam’ was, en dat hij het logo van het platenlabel door zijn moeder op zijn jas had laten stikken.

Wij zijn ongeveer van dezelfde generatie en hoewel ik heel andere namen naar mijn hoofd geslingerd kreeg, liep ook ik trots door de provincie met de woorden Def Jam recordings op mijn jasmouw genaaid. zoals Chuck D van public Enemy het in ‘rebel Without a pause’ treffend verwoordde: Def Jam tells you who I am.

Dat gold van 1986 tot pak hem beet 1990 in New York, maar ook in België en Nederland. Run DMC had laten zien dat hiphop meer was dan een leuk subgenre van r&b, maar het was de club rond het platenlabeltje Def Jam die bijna eigenhandig een fundament legde voor hiphop als wereldwijde subcultuur van eigenwijze artiesten en doortastende ondernemers. Hoewel Run DMC nooit op Def Jam zat, is de geschiedenis van de groep nauw verweven met het label. Manager Russell Simmons, de oudere broer van rapper Run, sloeg in 1984 de handen ineens met de 21-jarige Rick Rubin, filmstudent, hardrocker en beginnend hiphop-producer. Rubin vond de meeste hiphop-platen maar niks, omdat ze de rauwe sound van de straat ontbeerden. Rappers moesten wat hem betreft niet proberen om r&b-sterren te worden, zoals Simmons’ andere protégé, Kurtis Blow. Nee, hiphop was wat hem betreft de nieuwe punk. Tegencultuur! Terwijl de gevestigde muziekindustrie het hiphopwereldje niet snapte, bouwden de zwarte Simmons en de blanke Rubin in een paar jaar tijd een – instabiel – imperium, waarbij de laatste zich als creatief genie probeerde te profileren, en de eerste zich op zakelijk vlak ontwikkelde. Simmons bleef namelijk gewoon artiestmanager en zette met Rush Productions ook nog eens het belangrijkste boekingskantoor op.

De sterren uit deze periode zijn Run DMC, dat met de Rick Rubinproductie ‘Walk This Way’ een wereldhit scoort, en de Beastie Boys, drie punk-kids die onder leiding van opnieuw Rubin een unieke sound creëren en de crossover van hiphop naar een groot blank publiek compleet maken. Als kort daarna de radicaal-zwarte groep Public Enemy uitkomt, is Def Jams dominantie compleet.

De mooiste verhalen in Def Jam Recordings, een koffietafelboek met de oppervlakte van één en de dikte van tien 12-inches, komen uit deze periode. Ze worden vertelt door de betrokkenen zelf, alsof je een oral history leest. Het zijn stuk voor citaten van vrijwel alle betrokken personen voor en achter de schermen die een ongekend, en elkaar soms tegensprekend kijkje geven in het rijlen en zijlen. Al in 1987 onstaat er een breuk tussen de Beastie Boys en producer Rubin, wat leidt tot het vertrek van de belangrijkste groep op het label. Zowel Simmons als Rubin zijn in hun interviews heel open en eerlijk over hun onmacht samen het schip te sturen.

In 1989 stapt Rubin op, als kapitein dan feitelijk al opgevolgd door Lyor Cohen, een deels in Israël opgegroeide jood die meer lol had in het promoten van hiphop-concerten dan in zijn baan als financieel analyst, en van Simmons mocht beginnen als road-manager van Run DMC. Begin jaren negentig zet de gangsta-rap uit Los Angeles op, en is Def Jam niet meer on top of the game. Het label is op sterven na dood, maar weet op te krabbelen dankzij één hit, vertelt Cohen:

‘Time 4 Sum Aksion’ van Redman – wat wellicht verklaart waarom de rapper, die al jaren niet veel albums meer verkoopt, nog steeds een contract lijkt te hebben. Meerdere keren hebben we de bal laten vallen, vertelt Cohen. Steeds weer kon Def Jam teruglopen en hem weer oppakken, omdat de rest van de industrie nog steeds zat te slapen. Uiteindelijk moeten de echte commerciële hoogtijdagen dan nog aanbreken. Met acts als Method Man, JayZ, DMX, Ludacris, Ja Rule en Kanye West verkoopt Def Jam rond de eeuwwisseling miljoenen albums. Het label is dan al verkocht aan Universal. Er werkt inmiddels bijna niemand meer van het eerste uur. Sinds Lyor Cohen en Jay-Z weg zijn, is de ziel ook verdwenen. Def Jam Recordings: the First 25 Years of the Last Great Record Label is een schitterend boekwerk met talloze prachtige foto’s, illustraties, sterke verhalen en interessante weetjes. Een hiphopliefhebber van een zekere leeftijd (of een leergierige jongeling) kan zich geen mooier cadeau wensen. Maar dat boek over de volgende vijfentwintig jaar gaat er nooit komen.

Def Jam Recordings: the First 25 Years of the Last Great Record Label is verkrijgbaar bij american book Center in amsterdam en Den Haag.

28

diGiBroAdCAsT Tekst vincent reinders

biophilia

turntable.fm

voor iedereen in de muziek wordt design en technologie met de dag onmisbaarder. al decennia lang scoren artiesten extra punten door albums prachtig vorm te geven. Enerzijds kunnen dj’s en producers niet meer zonder technische platformen als Mixcloud of soundCloud. anderzijds zoeken luisteraars contekst en gevoel rond een release. artiesten en labels moeten mee-innoveren om die bij de fans te krijgen.

‘Een app kan al je zintuigen en aandacht tegelijk opeisen,’ zei Scott Snibbe, maker van de spraakmakende Biophilia-apps van Björk, tijdens het Amsterdam Dance Event. In een tijd waarin elke artiest moet vechten om aandacht en waarin de gemiddelde luisteraar de muziek niet meer consumeert terwijl hij in het cd-boekje leest, lijken apps de uitkomst te zijn. Je kijkt, luistert en bladert actief door de omgeving van de artiest. Björk is dan ook écht losgegaan met haar iPhone-apps: ze werkte samen met ontwerpers, wetenschappers, instrumentenmakers. Je belandt in een driedimensionale melkweg en kan navigeren door de tracklist en de songteksten. De sterren zijn te ‘unlocken’ nummers die je kunt aanschaffen. En daar zit een groot voordeel van de aankomende app-revolutie in de muziek: een nieuw verdienmodel.

De hotste Amerikaanse muziekstartup van het moment is Turntable.fm. Het is een combinatie van een streamingdienst, chatrooms en votingsysteem. Iedereen op een dj-stoel kan muziek opzetten, de rest luistert en chat met elkaar. De meeste rooms zijn toegespitst op een bepaald genre. Als er teveel ‘lame’-votes binnenkomen, wordt het nummer geskipt, na een hoop ‘awesome’-votes krijgt de betreffende dj punten. Zo ontstaat er een schare van compleet onbekende dj’s die vele duizenden fans vergaren. Turntable.fm is pas een half jaar oud, maar heeft al honderdduizenden fanatieke gebruikers. In juli werd de waarde van de site op 35 miljoen dollar bepaald, na het ophalen van een investering van zeven miljoen. Hopelijk geeft dit ze de mogelijkheden om het ingewikkelde pad van online muzieklicenties succesvol te bewandelen, zodat we straks ook vanuit Nederland kunnen inloggen. Hou ze in de gaten.

pixlr.com

viinyl.com

mobileroadie.com

Voor het bijknippen van artwork als foto’s en flyers of het visualiseren van je flauwe grappen op Facebook is Adobe Photoshop al sinds computerheugenis dé software. Er hangt echter steevast een aardig prijskaartje aan, en je komt altijd wel op (werk)plekken waar je wenste dat Photoshop geïnstalleerd was. Voor die noodgevallen én voor je niet al te ingewikkelde visuele aanpassingswensen is Pixlr de perfecte place to go. Er is hier een online omgeving, direct geïnspireerd op Photoshop, waar je direct aan de slag kunt.

Komt in ieders leven, vooral dat van een creatieve geest, wel een aantal keer uitstekend van pas.

Veel artiesten en labels gebruiken SoundCloud en Bandcamp om hun muziek de wereld in te slingeren. Gaat het echter om de promotie van één nummer, dan is Viinyl de moeite waard om eens te bekijken. Je krijgt, in tegenstelling tot veel andere diensten, een volle wallpaper en kleedt zo je release prima aan. Verder is er ruimte voor video’s, persberichten en links naar je sociale media, eigenlijk alles wat je van een website verwacht. Daarnaast kun je ook nog direct doorverwijzen naar de plekken waar je nummer te koop is. Wel zo handig.

Niet iedereen heeft het netwerk of de mogelijkheden van Björk. Voor een gemiddelde app ben je al gauw tussen de tien- en twintigduizend euro kwijt. Mobile Roadie maakt het mogelijk om onder de duizend euro een app in de markt te zetten.

Duizenden artiesten maken inmiddels gebruik van de dienst, en creëren zo een eigen omgeving om muziek, nieuws en video’s te delen. Vrijwel alles is zelf te customizen en (belangrijk!) je krijgt een kraakhelder statistisch overzicht van het gebruikersgedrag. Ook handig: de optie om je release of grote nieuws met één push-notificatie op alle schermen van je fans te laten verschijnen.

30

games Tekst Jorn Liefdeshuis

De voetbalgame FIFA bestaat twaalf jaar en is daarmee één van de langstlopende gameseries. Ongeveer een maand na de start van het nieuwe voetbalseizoen ligt de nieuwste in de winkel. Jarenlang was FIFA een weinig realistische, maar erg ontspannende game. Eeuwige concurrent Pro Evolution Soccer won het altijd onder de echte liefhebbers. Sinds 2010 is die verhouding gaan schuiven. FIFA was voor het eerst realistischer, bestuurde natuurlijker en zag er beter uit dan Pro Evo. Vorig jaar was FIFA voor het eerst echt beter.

Wat is er nieuw aan FIFA 12? Ontwikkelaar Electronic Arts heeft een nieuw dribbelsysteem ontwikkelt, het zogeheten tactisch verdedigen ingevoerd en een volledig nieuwe engine voor het spel ontwikkeld. Anders gezegd: FIFA 12 is realistischer dan ooit tevoren. Goed verdedigen is net zo moeilijk als goed aanvallen. Het is niet langer een knop ingedrukt houden om een bal te veroveren, maar het draait om timing, inzicht en tactiek. Het is dus het gebrek aan die talenten dat voor enorme frustratie zorgen als je verdedigers weer eens als levenloze poppen naar het spel staan te kijken.

Wanneer het verdedigen na meerdere gesneuvelde controllers en een kapotte tv eindelijk toch lukt, zorgt een goed getimede tackle voor bijna net zo veel vreugde als een mooi doelpunt.

Om het verdedigen nog iets lastiger te maken heeft EA dit jaar ‘precision dribbling’ ingevoerd. Wanneer je dit als speler onder de knie hebt, slalom je als een volleerde Robben of Sneijder met gemak langs te de meeste verdedigers. Totdat je onherroepelijk

FIFA 12

en volledig terecht onderuit geschoffeld wordt natuurlijk. Als dat gebeurt, is FIFA 12 meteen op zijn mooist, dankzij de nieuwe engine die de impact tussen twee spelers en de bal op weergaloos realistische wijze weergeeft. Spelers reageren op zeer natuurlijk op tackles – zo kan een frivole aanvaller met gemak een harde tackle ontwijken – maar mocht hij geraakt worden, dan staat er ook vaak een blessure tegenover. Blessures zijn overigens realistischer dan ooit; iemand in volle sprint kan een spierverrekking oplopen en speler staan na een harde botsing bijna nooit ongeschonden op. Verdere nieuwtjes zijn het verbeteren van de carrièremodus, waarbij je in de huid van een prof kruipt en zo een hele loopbaan kan simuleren. Ook persoonlijke favoriet Ultimate Team is flink verbeterd. In deze speelmodus moet je met digitale voetbalplaatjes een zo goed mogelijk team samen te stellen; zeer verslavend en onverwacht leuk.

Is het oordeel dan louter positief? Nee. Net als FIFA 11 zitten er in FIFA 12 veel bugs, kleine foutjes en oneffenheden. EA brengt de game elk jaar uit en net als vorig jaar lijkt hij net niet helemaal af.

Daarnaast is het spel qua menustructuur en spelmogelijkheden een opgepoetste copy van vorig jaar. Paar dit aan het (in eerste instantie) onmogelijk lijkende verdedigen en het versimpelde aanvallen, en je hebt een recept voor frustratie. Toch blijft FIFA 12 een must-have, al is het simpelweg omdat je na zo’n honderd speluren wel was uitgekeken op FIFA 11. www.ea.com/soccer

32

film Tekst Job de Wit Beeld www.jeaniefinlay.com

Sound it Out

Platenwinkels zijn de afgelopen tien jaar bij bosjes verdwenen. Iedereen weet hoe dat komt, en de meeste muziekliefhebbers treuren er niet al te veel om. Het is immers niet alsof een gebrek aan muziek het gevolg is. Zo is de moderne tijd, het leven gaat voort. Dat er met het verdwijnen van al die zaken nog iets meer verloren gaat dan wat vierkante meters retailruimte, is goed te zien in de documentaire Sound it Out, deze maand te zien tijdens het muziekfilmfestival Play in Amsterdam.

Sound it Out Records is de laatste platenzaak in Teesside, een troosteloze regio in het Noord-Oosten van Engeland. Filmmaakster Jeanie Finlay komt uit het gebied, en zat zelfs vroeger op bij eigenaar Tom in de klas. Voor haar documentaire hing ze wekenlang met haar camera in zijn winkel rond. Sound it Out is meer dan een documentaire over de teloorgang van iets dat ooit centraal stond in de leven van elke muziekfan, het is ook een portret van een achtergebleven stukje Engeland en, meer nog, de nogal zonderlinge types die er niet aan moeten denken dat ook hun favoriete shop ooit de deuren zou moet sluiten.

Want Finlay heeft ze wel uitgekozen. Er lijkt geen normaal mens

bij Tom over de vloer te komen. Zelfs de meneer die de cd zoekt waar ‘Sultans of Swing’ van Dire Straits op staat, ontpopt zich gedurende zijn herhaalde bezoekjes als een morsige versierder met malle praatjes. Hij is een ‘collectie schijven’ aan het opbouwen, vertelt hij, alsof hij er nog steeds indruk mee denkt te maken op jonge meisjes. Vooralsnog torst hij een vrouw mee met zwartgeteerde stembanden en een voorliefde voor Meat Loaf.

Ook een mooi type is de hopeloos alleenstaande Shane, die alles verzamelt wat er maar valt te verzamelen van de belegen rockband Status Quo. Het is geen fanatisme, bezweert hij, het is gewoon iets waar hij van geniet. Als hij dood is wil hij graag begraven worden in een kist van vinyl, gemaakt van zijn omgesmolten platencollectie.

Tom hoort het allemaal geduldig aan, en heeft voor iedereend passend muzikaal advies. Hij is zo iemand die elke popkwis met twee vingers in de neus wint. Voor een relatief kleine winkel is hij supercompleet, van mainstream rock tot dance en hiphop voor fijnproevers, met veel vinyl, tweedehands en nieuw, collector’s items en een speciale bak met mákina, een soort happy hardcore die schijnbaar alleen in Spanje en het noorden van Groot-

Brittannië populair is. Tom vindt de muziek duidelijk niet om aan te horen, maar de jongens die het bij hem kopen, stelt hij niet teleur. Finlay volgt er een aantal naar het schuurtje waar ze hun internetradiostationnetje runnen. Het is van een ongekende treurigheid, maar al snel wordt duidelijk dat het leven deze knullen vooralsnog niets anders te bieden heeft. Muziek is hun leven, en Sound it Out Records heeft het voor ze.

Het is een heel andere belevenis dan het downloaden en streamen van alles wat je hartje begeert alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wat het tegenwoordig natuurlijk is. De wereldvreemde figuren die nog steeds week in week uit muziekdealers van vlees en bloed zoals Tom in business houden, lijken niettemin een jaloersmakend sterke band met hun muziek te hebben. Het is niet verwonderlijk dat Sound it Out tot ‘officiële film’ van Record Store Day is uitgeroepen. Het is een een 75-minuten durend, overtuigend pleidooi voor het voortbestaan van een bedreigd instituut met een niet te onderschatten sociale functie. www.sounditoutdoc.com www.playfestival.nl

34

underground noise Beeld Emil Kozak

alles draait om de eenvoud Emil Kozak (31) staat al sinds zijn zevende op een skateboard. Het is niet alleen een vervoermiddel voor de Deen, skateboarden staat wat hem betreft voor creativiteit in het algemeen.

Waar de één een leeg parkeerterrein ziet, ziet een skateboarder een uitdagend speelterrein.

Wat begon met het customizen van zijn board, groeide uit tot een carrière als grafisch ontwerper. De afgelopen tijd werkte hij aan een campagne voor de Braun cruZer. Sinds vijf jaar woont en werkt Kozak in Barcelona, waar je iets sneller overstapt op een surfplank. Kozak in ieder geval wel. Naïef, gedurfd, positief en eenvoudig, noemt hij zijn stijl. ‘Ik ben dol op eenvoud.’ www.emilkozak.com

36

1

38

tees & sneakers Beeld Laila Cohen 4 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

Hoge boot groen-bruin van Palladium (www.palladiumboots.nl) Overhemd jeans met ruit van Suit via Men_at_Work (http://www.menatworkshop.com) Boot zwart leer gevoerd met wol van Palladium (www.palladiumboots.nl) Sneaker grijs van New Balance via Acht Amsterdam (www.achtamsterdam.com) Muts groen met tekst 'Chase your Dreams' van Pimpalicious via ACHT AMSTERDAM (www.achtamsterdam.com) Pet Rood met Acht Amsterdam logo via Acht Amsterdam (www.achtamsterdam.com) Tee grijs met SIMON&ME melting snowflake logo van SIMON&ME (www.simonandme.com) Sjaal ruitjes rood-blauw van Scotch & Soda via Men_at_Work (http://www.menatworkshop.com) Boot creme van Palladium (www.palladiumboots.nl) Overhemd jeans groen van 8MM via Men_at_Work (http://www.menatworkshop.com) Tee indianenprint van Dept Denim Departement via Men_at_Work (http://www.menatworkshop.com) Boot rood-zwart lakleer van Palladium (www.palladiumboots.nl) Sneaker rood suede van Pony via Acht Amsterdam (www.achtamsterdam.com)

5

2

3

8 12

9

10

6

11

13

7

40

HoTsHoP Tekst tom van Haaren

braun cruzer6 precision

Vette snorren, pluizige baarden en borstels van wenkbrouwen behoren nu tot het verleden. Met de Braun cruZer6 precision werk je haargroei in je gezicht simpel en doeltreffend met de grootste precisie bij. Het apparaat is uitermate handzaam, met zijn formaat niet groter dan een pen, stelt het je instaat om soepel langs de diepste krochten van je gelaat te manoeuvreren. Met de 8mm- en 5mmopzetmesjes wordt het kinderspel om je bakkenbaarden symmetrisch trimmen. Helemaal handig is het feit dat de cruZer6 waterproof is, wat schoonmaken reduceert tot een minimaal klusje. www.braun.com/cruzer

Hypnotic rgb

Voor drive-inshow-dj’s die ooit wegdroomden bij gearboekjes vol peperdure lichteffecten gaat een jeugddroom in vervulling. Wie had er niet het verlangen om, na het verplichte blokje schuifelnummers, het dansrepertoire van extra kracht te voorzien met spectaculaire lasers. Verander de schoolkantine in een waar Star Wars-decor! American DJ maakt met zijn hoogwaardige Hypnotic RGB driekleurenlaser een realtiteit van wat ooit een utopie leek te blijven. Creëer de mooiste effecten met de lasers in de kleuren rood, groen en blauw. De lenzen worden aangestuurd door krachtige motors, die de lichtbundels met grote bewegingsvrijheid een spectaculair palet aan patronen laat weergeven. www.americandj.com

swatch touch 2011

Het opwindhorloge is al enige tijd grotendeels uit roulatie, maar ook de priegelige horloges van nu behoren inmiddels snel tot het verleden. Het Zwitserse Swatch brengt technologie van zijn uurwerken naar een nieuw level. Op het nieuwe model zijn namelijk geen knoppen te vinden, je bedient het horloge met een touchscreen. Al scrollend over het mode-object aan je pols, activeer je met het grootste gemak de zes digitale functies. Niet alleen inwendig is de nieuwe Swatch Touch-serie interessant, het robuuste en hippe uiterlijk maken hem uitermate geschikt voor zowel extreme-sporters als snowborders en surfers als voor de stedelijke hipsters. Prijs: € 110. www.swatch.com

pioneer DDJ-ErgO-v

De nieuwe midi-controller van Pioneer is een lust voor het oog en functioneert naar de hoogwaardige kwaliteitseisen die je van het merk kunt verwachten. Want als je even niet naar de blinkende interface kijkt, zie je vooral ongekend veel mogelijkheden voor een schappelijke prijs. Met de console stuur je zonder problemen vier decks aan (met of zonder de

sync-button) en kun je met filters, FX, hot cues en samples de tofste mixen maken. Bij de console wordt Virtual DJ Limited Edition van Atomix Productions geleverd. Na installatie werkt alles volgens het plug- & playconcept. Het enige wat je moet doen is een usb-kabel in je computer rammen. Prijs: € 499. www.pioneerdj.com

the Human bike

De Nederlandse ontwerper Jan Gunneweg ontwikkelde deze fraaie fiets van hout. De fiets is gebaseerd op de lichaamsbouw van de man. De twee houten spaken in het wiel symboliseren de twee benen van de mens, en zorgen voor extra stabiliteit onderweg. Het walnoothouten voertuig weegt 15 kilo en is volledig handgemaakt. Het materiaal zorgt er niet alleen voor dat andere weggebruikers hun nek breken vanwege bij omkijken, maar absorbeert ook vibraties waardoor de fietservaring optimaal is. De prijs is op aanvraag, de levertijd staat momenteel op vier maanden.

Laat dan net het nieuwe wielervoorseizoen beginnen. www.jangunneweg.nl

akai EIE pro

Met de EIE van Akai koppel je externe audiobronnen aan je computer en behoud je toch een loepzuivere geluidskwaliteit. Het gaat hier niet om een lelijk plastic doosje dat je ver weg verstopt, deze robuuste box maakt je studio af. De prachtige stalen behuizing vol tuimelschakelaars en twee nostalgische VU-meters, geven je het gevoel alsof je terug in de tijd gaat en als een ware Phil Spector of Martin Hannett in de producerstoel plaatsneemt. Ondanks het retro uiterlijk is het inwendig een speeltje met de laatste snufjes. Zo kun je het apparaat gebruiken om je MIDI aan te sturen en is ie door de verschillende USB-aansluitingen tevens hanteerbaar als USB-hub. Prijs: € 239. www.akaipro.com/eiepro

Uncleterry

Koffie, gebak, kaasje, wijntje, likeurtje en dan Terryworld. Het bekende Taschen-boek van fotograaf Terry Richardson doet het altijd goed op feesten en partijen, mits de timing goed is.

Want voordat alle genodigden honderden geslachtsdelen in het blikveld krijgen geworpen, moet oma toch echt vertrokken zijn en de drankvoorraad minstens gehalveerd. In het werk van de excentrieke fotograaf komen Hollywood, politiek en de porno-industrie bij elkaar. Op de ene pagina staat Richardson met zijn blote zwans op de foto met Kate Moss of Sasha Grey, terwijl hij op de volgende pagina naast Barack Obama poseert. Uncle York ontwierp een speciale designertoy waarmee je nu ook voor je eigen X-rated fotoalbum naast ome Terry kunt poseren. Prijs: € 120. www.uncleyork.com

43.

ColuMn Tekst renske Jonkman.

Beeld kevinboitelle.nl.

berlijn schijnt alweer helemaal passé te zijn, maar wist ik veel, dus ik ging er gewoon heen want anders kom je nooit ergens. ‘Je moet naar club berghain gaan, daar kun je over Duitsers heen pissen,’ had een vriend voor vertrek geadviseerd. Ik zei dat ik wel zou zien, dat zeg ik altijd tegen hem. Of anders: Ik hoop dat ik eraan toe kom.

Voor het geval je een van de weinigen bent die nog nooit in Berlijn is geweest, Berghain is zo’n pseudoalternatief krakersbolwerk in een met graffiti overspoten communistische wijk, ergens in Kreuzberg. We staken dwars de brede autoweg over. Ik blies de koude lucht voor me uit, in wolkjes boven mijn hoofd die in de nacht oplosten, en dacht aan het zeventienjarige Berlijnse wonderkind Helene Hegemann en haar roman Axolotl Roadkill. Het is een raar boek, dat vertelt over Mifti, een meisje dat haar moeder heeft verloren en zich vergelijkt met de axolotl, een glimlachende salamander die nooit volwassen wordt.

Kotsend en hallucinerend verkent ze het Berlijnse nachtleven. Dat wilde ik ook.

‘Wat voor concert is het?’ vroeg ik aan de portier met lichtblauwe muts en een gouden ketting met een doodshoofd om zijn nek. Hij zei dat het psychedelische rock was, de entree twintig euro en als we niet naar binnen wilden, we maar beter naar buiten konden ophoepelen. Berghain ging pas over twee uur open, er brandde alleen een flikkerende tl-lamp boven de ingang als het onze-

kere voorspel van de nog gesloten neonverlichte dansvloer. Rond de kampvuren zaten groepen Amerikanen en Fransen met hun armen over elkaar en flesjes bier tussen hun knieën gedrukt, terwijl ze op gedempte toon discussieerden over iets wat ik niet kon verstaan. Ik vroeg me af of zij hier ook zaten te wachten om straks over de Duitsers heen te pissen. Ik hoorde ze lachen toen we het fabrieksterrein afliepen en het ijzeren hek achter ons dichtviel.

‘Ik leg een weg af met neonbuizen erlangs, de mooiste van de hele wereld, zeggen ze, die mij om ondoorgrondelijke redenen altijd koud heeft gelaten.’ Terwijl we over de rioolpijpen en trambanen tijgerden, hoorde ik de woorden van Hegemann telkens in mijn hoofd resoneren en haastiger liepen we verder over dat donkere industrieterrein, levend in de waanvoorstelling dat er wel een andere club open zou zijn. We liepen nu al kilometers door de vrieskou. De stad was verlaten, iedereen vervoerde zich hier ondergronds. Onzichtbaar, als mieren. Waarom waren we niet bij dat psychedelische rockconcert met die Fransen en Amerikanen blijven hangen? Mijn vriend sloeg zijn arm om mijn middel, trok me naar zich toe en ik zei dat het verdomd stom was om bij dat kampvuur te vertrekken, dat er geen einde aan deze stad kwam, dat wist hij toch wel?

Het was drie uur ‘s nachts en ik zat halfbevroren met mijn kapot gelopen voeten in een dubbeldekkerbus die ergens op een braakliggend stuk

terrein in een woonwijk stond geparkeerd en debatteerde in gebrekkig Engels met een groep studenten uit Zweden over de eurocrisis, geen idee wie daarmee was begonnen. Beneden in de bus hadden we bier gekocht en snoep in de vorm van kattentongen. Een paar jongens met geweldig afrohaar speelden retro-videogames van Nintendo. De ramen waren beslagen en ik schreef er mijn naam in, alsof ik met mijn vinger de adem van anderen wegtrok. ‘Ik ben wel een kunstenaar maar toch ook weer niet, ik weet niet wat ik wil, ergens schuif ik maar wat heen en weer tussen verschillende disciplines,’ zei de blonde kunstacademiestudent uit Zweden. Zijn vriendin vertelde over de twintig verkrachtingen in het dorp waar ze vandaan kwamen. De dader was nog altijd niet gevonden.

Het enige wat we daarna konden vinden was het hardrockcafé Wild At Heart, waar Duitse horrorpunk werd gespeeld door Zombina & The Skeletons, en op de bar 250 soorten whisky stonden uitgestald. Een langharige punker met een krulsnor viel dronken op mijn schoot. Hij werd afgevoerd door de security. Ik zag Hegemann kotsend en hallucinerend voorbij bewegen in de laatste club die nog open was. Thuis zou ik zeggen dat Berlijn helemaal passé was, wisten zij veel. Uiteindelijk is iedereen het toch wel met iedereen eens.

Renske Jonkman is de schrijfster van Zo Gaan We Niet Met Elkaar Om (Nijgh & Van Ditmar). www.renskejonkman.nl

44

WEEKENDWIJZER Beeld Roxanne Dekker

James Blake @ Paradiso Amsterdam, dinsdag 22 november Het Britse wonderkind James Blake verzorgt een optreden in de Amsterdamse poptempel. De zanger/producer kwam afgelopen oktober nog met de nieuwe e.p. Enough Thunder. Grote kans dat je zijn vijf nieuwste tracks nu een keer live kunt aanschouwen.

Azari & III @ Trouw Amsterdam, zondag 20 november De Canadese act Azari & III verzorgt een optreden op de zondagavond. Afgelopen zomer kwam hun titelloze debuutalbum uit, waarop ondermeer de überdansvloerhit ‘Hungry for the Power’ stond. Vanavond worden ze ondersteund door Trouw-resident Melon.

STRP Festival @ Klokgebouw Eindhoven, vrijdag 18 tot zondag 27 november Kunst, technologie en muziek komen ieder jaar samen op STRP Festival. In een wondere wereld vol robots, installaties en visuals tref je verschillende interessante acts aan. Op de club-avonden in de lichtstad staan grote headliners als Aphex Twin, The Field, Amon Tobin, LFO, Mathew Jonson, James Holden, DVS1, Jackmaster en Rustie.

Helix @ Sugar Factory Amsterdam, donderdag 17 november Mister Woldwide, Giles Peterson, komt in de hoofdstad langs op zomaar een donderdagavond. De beroemde BBC-dj presenteert het tweede Havana Cultura-album dat in november uitkomt. Voor deze avond neemt hij een Cubaanse all-starband mee. Verder zal ook Simbad zich over de dansvloer ontfermen.

Herr Zimmerman @ Factory 010 Rotterdam, zaterdag 26 november Hét feestje voor de pretentieuze, zelfvoldane kunstsnob. Herr Zimmerman presenteert immers de Arty Farty Party. De headliner is Electric Rescue (Boys Noize, Cocoon), TanzMan en Fraulein Z de vertrouwde residents.

Awakenings @ Westergasfabriek Amsterdam, vrijdag 25 en zaterdag 26 november De Gashouder wordt dit weekend omgetoverd in een waar techno-walhalla. Vrijdag staan er optredens gepland van Jeff Mills, Sandwell District, Marcel Fengler, Speedy J en Mathew Jonson. Zaterdag zijn o.a. The Advent, Oscar Mulero en Joey Beltram in de kolos in het Westerpark te vinden.

Drukpers @ Trouw Amsterdam, vrijdag 25 november Trouw-programmeurs Olaf Boswijk en Job Jobse presenteren een nieuwe editie van hun eigen avond Drukpers. Deze keer is het Todd Terje die alle ruimte krijgt om zijn Noorse goodies the mixen met funk, disco, boogie en ander obscuur werk. Oeh la la!

Het Kabinet @ Studio/K Amsterdam, donderdag 24 t/m zaterdag 26 november Dekmantel organiseert dit jaar de tweede editie van zijn meerkunstenfestival Het Kabinet. Naast activiteiten in samenwerking met Foam, IDFA en het NIMK, is er veel toffe muziek te horen. Zo verzorgt The Field donderdag een live-set en host het Swamp81-label op vrijdag een zaal met o.a. Addison Groove, Pinch en Loefah. Op de slotdag zal Matthew Herbert een live-optreden verzorgen rond zijn nieuwe album One Pig.

weekendwijzer november - december

Time Warp @ Brabanthallen ’s-Hertogenbosch, zaterdag 10 december Dit jaar is het Duitse festival in Brabant te vinden, nadat afgelopen jaren de provincies Noord- en Zuid-Holland onderdak boden. Met Sven Väth, Richie Hawtin, Loco Dice, Marcel Dettmann, Ben Klock, Prins Thomas, Todd Terje, Gerd Janson, Luke Slater, Chris Liebing en Marco Carola zijn vele vertrouwde gezichten in de dj-booth te vinden. Underworld treedt ook op.

Steve Rachmad’s Birthday @ Studio 80 Amsterdam, zondag 4 december Ben gewaarschuwd, deze avond gaat heftig worden. Steve nodigt namelijk Ricardo Villalobos uit voor zijn fuif. En met een slottijd van 10.00 zou dit wel eens een klassieker kunnen worden Een artiest die op het Perlon-label de laatste jaren enige puike producties afleverden, is onze eigen San Proper. Ook hij geeft acte de présence.

Strafwerk @ Klinch @ Melkweg Amsterdam, vrijdag 2 april Vanavond staat in het teken van Duitse deephouse. Het Diynamic label levert een aantal van zijn kopstukken af in de vorm van David August en Stimming. Tevens zijn Till Von Sein (Suol) en Luna City Express (Moon Harbour) present.

Herfstdrift @ Vasim Nijmegen, zaterdag 26 november Nadat Drift in het voorjaar van 2011 zijn eerste festival organiseerde, komt het een half jaar later met zijn eerste indoorfestival. Op de line-up staan ondermeer Sandwell District, Kyle Hall, Sound Stream, Surgeon, Delta Funktionen en Petter. In Doornroosje is aansluitend de after, hier zal ook dubtechnogenie Convextion aantreden.

47.

djb2b

Indie Support Eén loket voor al je administratieve zaken Creatieve ondernemers zijn meestal eerst creatief en daarna pas ondernemer. Je gaat niet dj’en of fotograferen omdat je zo graag zzp’er of freelancer wilt zijn. Je bent zzp’er of freelancer omdat je je werk hebt gemaakt van draaien of fotograferen. Voor vele creatieve zelfstandigen is de papierwinkel dan ook een noodzakelijk kwaad. Je bent er ontzettend veel tijd aan kwijt en het staat je creatieve specialisme al gauw in de weg.

Indie Support kan je administratieve sores verlichten en zorgen dat je niet voor verrassingen komt te staan in de vorm van bijvoorbeeld onvoorziene belastingaanslagen of problemen met verzekeringen. Je kunt nu al je financiële en administratieve zaken kwijt bij één loket. Simpel, en zonder zorgen.

Afgelopen september werd Indie Support gelanceerd, een initiatief dat tot stand kwam in samenwerking met DJBroadcast, Tentoo en Delta Lloyd. DJBroadcast en financiële dienstverlening is op het eerste gezicht misschien niet de meest logische combinatie. Maar we hebben de afgelopen jaren veel mensen om ons heen gezien die worstelen met hun administratie, en toen de mogelijkheid ontstond om Indie Support op te zetten, waren we er direct van overtuigd dat we een eerlijk product kunnen bieden dat vele creatieve

zelfstandigen van een hoop ellende kan verlossen. We bieden faciliteiten voor elke freelancer, zzp’er of werkgever op het gebied van payrolling, administratie, verzekeringen en hypotheken.

Veel artiesten en andere creatievelingen beginnen hun professionele bestaan als freelancer.

Een freelancer die alles alleen doet is vaak erg kwetsbaar. De freelancer die zich bij Indie Support aansluit, krijgt gegarandeerd binnen zeven dagen uitbetaald en komt dus niet in de problemen met laat of niet betalende opdrachtgevers en is goed verzekerd: voor de Ziektewet, de WW en WIA. Ook is het niet nodig een eigen bedrijf op te richten of je in te schrijven bij de Kamer van Koophandel. Je laat je namelijk verlonen door Indie Support en hebt daarmee alle zekerheid van een vaste baan, gecombineerd met de vrijheid van het bestaan als zelfstandige. Dit vergoot tevens de kans op een hypotheek, waarvoor Indie Support je ook advies kan bieden.

Als je je als zzp’er bij Indie Support aansluit, profiteer je van een groot aantal voordelen: je krijgt gegarandeerd zeven dagen na een klus uitbetaald en er wordt een bedrag ingehouden voor de betaling van omzet- en inkomstenbelasting, zodat het bedrag dat op je rekening verschijnt voor je netto verdiensten staat en je dus niet in

de knoei komt met het betalen van aanslagen.

Ook kun je je facturatie uit handen geven.

Ben je werkgever? Ook dan kun je bij Indie Support terecht. Door middel van de dienst ‘payrolling voor werkgevers’ ben je af van de rompslomp van een loonadministratie, loop je minder arbeidsrechtelijke risico’s en ben je niet verplicht personeel na verloop van tijd een vast contract aan te bieden.

Verzekeringen en pensioenen zijn zaken die een enthousiaste, jonge ondernemer al snel vergeet.

‘Dat komt wel.’ Maar elke zelfstandige dient zich te verzekeren om het bekende ongeluk uit het kleine hoekje te vermijden. Indie Support biedt scherpe prijzen voor de essentiële verzekeringen, waaronder aansprakelijkheid en arbeidsongeschiktheid. En een appeltje voor de dorst kan natuurlijk ook geen kwaad. Daarom biedt de organisatie diverse mogelijkheden om een pensioen op te bouwen.

Ben je geïnteresseerd in de mogelijkheden die Indie Support voor jou biedt? Neem dan contact op voor een oriënterend gesprek via de contactpagina op de website. www.indiesupport.nl

48

blueprint label Tekst Marco Muhring Beeld Will Bankhead

Hessle Audio

Op het gebied van UK-bass behoort Hessle Audio tot de voorlopers. Het was er vroeg bij met James Blake, die er begin 2010 zijn tweede release uitbracht, en het was de eerste met veelbelovende producers Elgato en Blawan. Het label wordt gerund door een driemanschap dj’s/producers, waarvan David Kennedy alias Pearson Sound de bekendste is. Het afgelopen jaar was Hessle goed voor twee mixalbums, een eerste labelcompilatie, één van de singles van het jaar én een aantal uitstekende dj-gigs in Nederland.

Hessle is opgericht door drie jonge producers. Kennedy, die tot voor kort beter bekend was als Ramadanman, brengt diepe, tribale beats uit op Hessle. Zijn collega’s op kantoor zijn Ben ‘UFO’ Thomson, een weergaloze, snelle maar ook veelzijdige dj die met name tijdens Boiler Room-sessies de sterren van de hemel draait, en Kevin McAuley alias Pangaea. Hij opereert wat meer in de schaduw maar bracht dit jaar met ‘Hex’ en ‘Inna Daze’/‘Won’t Hurt’ twee heel sterke platen uit. Vorige maand, tijdens het Amsterdam Dance Event, warten ze alledrie present. Helaas niet voor een avondvullend optreden bij, bijvoorbeeld, Colors in Trouw, waar Pearson Sound en Ben UFO beide al eens draaiden. Het trio heeft in plaats daarvan de twijfelachtige eer om de grote zaal van Melkweg op te warmen, drie uur lang. De back2back2backsessie begint met wat reggae- en dubplaten, en gaat over in rustige dubtechno. Naar het tweede uur toe schakelen ze over op (Chicago-) house en Hessle-werk. Veel Hessle-werk.

Het drietal kent elkaars dj-stijlen als geen ander, alleen al omdat ze al jarenlang samen radioshows hosten, eerst op internetzender Sub.FM en inmiddels in de ether op het toonaangevende Rinse FM. In de Melkweg draait Ben UFO veelal classics en wat obscuurder werk, richt Pangaea zich duidelijk op de dansvloer en laat Pearson Sound veel (nog niet uitgebracht) eigen werk horen.

Nadat Pangaea op tweederde van de set een klein blokje dubstep van het duistere, diepe soort heeft gedraaid, zet met name Ben UFO er tijdens de laatste drie kwartier gas op, Boiler Room style.

Na afloop in de kleedkamer zit Thomson net een Indische rijsttafel naar binnen te schuiven (‘sorry, we hadden voor het optreden niet veel tijd’), terwijl Kennedy relaxt onderuitgezakt op de bank zit.

McAuley is spoorloos en komt pas binnenvallen als het interview is afgelopen.

Aan tafel vertelt Thomson hoe hij en Kennedy elkaar voor het eerst leerden kennen, buiten in de rij voor de roemruchte Londense clubavond Fwd>>: ‘We kwamen alleen, want het was een club waar iedereen eigenlijk altijd alleen heen ging. Het was een nicheding.

De club ging altijd later open dan de bedoeling was, dus om tien uur stonden er tientallen nerds te wachten tot ze een half uur later naar binnen konden. Daar spraken we elkaar voor het eerst. Toen David in Leeds op de universiteit kwam, zaten ik en Kevin in ons derde jaar. Er was in Leeds nauwelijks sprake van een dubstepscene toen wij in ons eerste jaar begonnen met muziek. Er waren wat grime-avonden, maar daar hield het mee op. Een paar jaar later kwamen dj’s als Mala wel eens draaien. Die speelden dan in zaaltjes van honderd man. Je had echt het idee dat er iets nieuws aan het gebeuren was. Toen is het idee voor Hessle een beetje begonnen.

Volgens mij was het jouw idee, toch David?’

David knikt.

‘Het voelde het niet als een statement,’ vervolgt Thomson. ‘Er werd destijds gewoon nog weinig dubstep uitgebracht, als het überhaupt al bestond. Je mag echt niet onderschatten hoe klein de scene destijds was, hij was echt minuscuul. Er waren misschien tien clubavonden in het hele land.’

Kennedy haakt in: ‘Er waren ongeveer honderd dubstep-dj’s, bijna niemand draaide die muziek in die tijd. We zijn gewoon begonnen, zonder ons ooit af te vragen waar we een paar jaar later zouden zijn.’

Tegenwoordig is Hessle Audio een stuk groter dan de oprichers destijds durfden dromen. Na de release, eerder dit jaar, van de eerste labelcompilatie 116 & Rising (steekwoorden: koel, repetitief, kaal, diep) werd daarom besloten om in twee maanden tijd dertien avonden in vijf landen te organiseren. ‘We wilden eens iets groters proberen, kijken of we het in ons hadden. Afgelopen

zaterdag verkochten we een zaal in Bristol uit met een capaciteit van vijftienhonderd man. Voor zoveel mensen hadden we nog niet eerder gedraaid.

‘We kiezen zelf heel duidelijk waar we willen staan en met wie,’ vervolgt Kennedy. ‘Het komt wel eens voor dat we worden geboekt bij een dj die totaal niet bij ons aansluit. Eindelijk kunnen wij nu alles bepalen. Ik draaide eerder al eens in de Melkweg en dat beviel goed. We zouden vanavond eigenlijk in de kleine zaal staan, maar op de een of andere manier zijn we toch hier terecht gekomen. Dat vinden we dan ook wel prima, het is weer eens wat anders. We hadden tijdens dit ADE trouwens ook in Trouw kunnen spelen, maar we wilden liever op hetzelfde feestje als Carl Craig staan. We draaien nu in januari in Trouw, bij Colors.’

Naast Hessle Audio bestaan er in England labels als Night Slugs en Swamp81, die ongeveer in dezelfde muzikale hoek zitten en ook erg populair zijn. Hoe zien ze zichzelf binnen dit landschap?

Kennedy: ‘Elk label heeft een eigen smoel. Swamp81 heeft bijvoorbeeld nog maar iets van twaalf releases uitgebracht, alleen op vinyl. Night Slugs heeft een hele specifieke sound waarbij zaken als artwork weer heel belangrijk zijn en Hyperdub heeft natuurlijk al een heel lange historie. Ik denk dat we allemaal elkaars territorium respecteren. Er zijn platen van die labels die wij heel tof vinden, maar nooit zouden uitbrengen omdat het niet bij het karakter van Hessle past. Er is goed contact tussen de labels, ikzelf heb bijvoorbeeld ook muziek uitgebracht op Night Slugs en Swamp. We draaien ook graag Swamp-platen in onze sets, net zoals Loefah vaak Hessle draait. Zonder wederzijdse support zouden we nergens zijn.’

Over de nabije toekomst van het label kunnen en willen de bazen nog niet veel zeggen. Kennedy: ‘Na 116 & Rising willen we het publiek wat rust geven, er staan immers twaalf nieuwe tunes op. We geven de luisteraars de ruimte en tijd om die even te verwerken.

Als we een maand later weer iets anders hadden uitgebracht, had dat de impact mogelijk teniet gedaan.’

En Pearson Sounds eigen ‘Untitled’ dan, een nummer dat zijn weg vond via radioshows en YouTube, een track waar fans echt op zitten te wachten? ‘Ik weet niet of die uitgebracht gaat worden, zegt de producer, ‘en zo ja of hij op Hessle uitkomt. We hebben genoeg potentieel materiaal, maar op het moment zijn er geen concrete plannen.’

Thomson vult aan: ‘Wat je vroeger wel eens had was dat dubsteplabels af en toe een lijst uitbrachten met wat er allemaal op stapel stond. Dan hadden ze soms wel twintig releases gepland, al twee jaar van tevoren. Dat willen wij niet.’

Ook over nieuwe artiesten zeggen ze niks. Kennedy: ‘Er is een nieuwe producer genaamd Helix, die vinden we erg tof. We draaien zijn ‘Stacks Riddim’ regelmatig, maar hij is al getekend door Night Slugs. Zo gaan die dingen. Wij vinden het al lang goed voor hem dat hij zijn platen uit kan brengen. Misschien gaan we in de toekomst alsnog samenwerken, wie weet.’

Maar hoe ziet de toekomst van Hessle er nou uit? Kennedy: ‘Als je ons dat vijf jaar geleden had gevraagd, hadden we geen idee gehad hoe groot het nu zou zijn. We weten wat we willen, wat voor muziek we willen uitbrengen, wat voor feesten we willen geven.

Maar het kan maar zo dat we morgen een e-mail krijgen van een geweldig talent van achttien jaar met een specifiek geluid, waardoor de hele scene ineens op z’n kop staat.’

Thomson: ‘De afgelopen twintig jaar heb je elke nieuwe stroming wel een beetje aan zien komen, alles kwam relatief langzaam op.

Vandaag de dag, met het internet, kan het allemaal zo snel gaan.

Het is moeilijker dan ooit om er iets over te zeggen.’

Kennedy: ‘Het komt een beetje in golven. Iemand komt met iets nieuws, een paar anderen kopiëren dat, er komt wéér iemand met iets nieuws, waardoor weer een nieuwe golf ontstaat. Sommige tracks op onze verzamelaar laten hopelijk horen hoe ons geluid is geëvolueerd en zich blijft evolueren. Op de platen staan housetracks van 115 bpm maar ook garagy tracks. Ze passen evengoed op het label.’ www.hessleaudio.com

Ontwerp 21bis & from the Hill Fotografie brian smeulders (portretten) & Erik Hoogendorp Visage Lizzy peters

– dance/ producers – Op 10 december is het weer zOver: de jaarlijkse Grote Prijs finale in de Melkweg Met de Meest veelbelOvende live danceacts van Ons land. we stellen ze Op de vOlgende pagina’s kOrt aan je vOOr, saMen Met hun inspiratiebrOnnen. want die heeft iedere Muzikant: een favOriete artiest, een indrukwekkend bOek, de eerste keer dat je die dj Op dat festival hOOrde draaien, een fOtO van Opa die je je eerste keybOard gaf, een bezOek aan de sagrada faMilia, die tweedehands platenwinkel OM de hOek Of de bOterhaM Met pindakaas die je vOOrafgaand aan een Optreden altijd eet. what Makes theM tick? finale Grote Prijs dance/Producers 2011, zaterdaG 10 december, melkweG amsterdam.

– TickeTs: www.groteprijsvan.nl

52

sHooT Tekst XXXX Tekst XXXxxxxxX

– presk, AMsTerDAM De afgelopen tijD heeft pieter Willems behoorlijk Wat stof Doen opWaaien met livesets op 5 Days off, off Centre en Colors in trouW. Zijn sounD is een botsing tussen house, uk garage en teChno.

– Knarsetand, diepenheim Martijn Holtslag Maakt een Mix van tripHop, lounge, druM & bass, dubstep, HipHop en aMbient, die de luisteraar uitdaagt Mee te gaan in zijn Hallucinaties en drooMbeelden.

“De De maatschappijkritiek van Banksy is simpel en krachtig. Dat vinD vin je ook terug in mijn muziek”

54

sHooT Tekst XXXX Tekst XXXxxxxxX

“AmericAnn Psycho vvAn Bret eAston ellis: keihArd, rd, ijskoud en meedogenloos; Af en toe Broodnodig”

– Foursight, Breda “Knowing that looKing forward is a better way to achieve something than bacKing down”. dit doet benny van hoogen met zorgvuldig uitgeKozen drumpartijen, baslijnen en crazy-ass loops.

– Shambok, RotteRdam ElEctronisch gEwEld van vincEnt & vincEnt. EnErgiE, stampEndE ElEctronica, EEn vlEugjE drum ‘n bass, ambiEnt En rock, ondErstEund door livE instrumEntEn En analogE synths.

“Abbey RoAd d is de meest inspiReRende ende plAAt pl uit de popgeschiedenis”

56

sHooT Tekst XXXX Tekst XXXxxxxxX

– The Please, amsTerdam & roTTerdam Hans en Minggus zijn twee onafscHeidelijke vrienden en de studio induiken oM o er die al jaren iedere week saMen eest stroperige beats vervolgens uit te kruipen Met de Meest en soulvolle tunes.

“E.T. in EEn JEdi-pak, bEsTT of boTh worlds”

“De reizen Die ie ik heb gemaakt hebben mijn muziek heel sterk beïnvloeD” beïnvloe

– SQL, AmSterdAm Met een Mix van cutting edge MiniMal, techno, house en hypnotic grooves stond piM van horssen al eens op nr. 1 in de Beatport charts.

58

dj input Beeld Yannick van de Wijngaert

Mr. Machine

Waar is de tijd gebleven dat een dj zich een hernia zeulde aan een pak platen, zijn naald tijdens het draaien drie keer oversloeg op krakend vinyl, en hij het antwoord schuldig moest blijven op het verzoek of hij die ene van plaat op dat ene label in die ene remix in zijn platentas had zitten?

Wakker worden! Die tijd is long gone. Anno 2011 bedient een beetje dj zich van de nieuwste high-tech snufjes op het gebied van gear. De controllers, softwareprogramma’s, MacBooks, Emulators en Maschines zijn niet aan te slepen, en dat alles om de aloude dj-set naar een intergalactisch niveau te tillen. In deze eenmalige DJ Input-special laten gearfreaks James Zabiela, Marc Romboy en Daniel Sanchez zien hoe een set-up er anno nu uit ziet.

3.

5.

4.

1.

2.

James Zabiela 6.

1. Vestax Pad-One. ‘Dit is een nieuwe toevoeging aan mijn set-up ter vervanging van mijn Korg Nano Pad, waar ik er een stuk of dertig van heb gebroken. Deze is gebouwd als een tank. Ik gebruik hem als mijn custom gater rack in Ableton en ook voorwat navigatie en reverb. Superhandig is dat controlwaardes à la minute kunnen worden veranderd.’

Prijs: € 177.

2. Apple MacBook Pro met Ableton Live.

‘Ik duik tijdens mijn sets in en uit Ableton, waardoor ik creatief kan mixen met drastische tempowijzigingen, en edits en effecten op tracks kan toepassen.’

Prijs: € 1149 (13-inch MacBook) en € 400 (Ableton).

3. Pioneer CDJ-2000.

‘De meeste van mijn muziek heb ik op een SD-kaart gesorteerd en met deze spelers kan ik op een meer traditionele manier draaien zonder dat ik naar een laptop hoef te staren om door mijn muziek te browsen. Je kan er ook quantised mee loopen, wat leuk is, en ze zijn veel betrouwbaarder dan helemaal op dj-software vertrouwen.’

Prijs: € 1.790.

4. iPad. ‘Met een zelfgemaakte controlsurface die via Osculator draadloos contact heeft met mijn laptop gebruik ik deze nu als het zenuwcentrum van mijn Abelton-set-up. De sky is echt de limit met wat je er allemaal mee kan doen.’

Prijs: vanaf € 279.

5. Korg Kaossilator.

‘Hoewel het eigenlijk gewoon een speeltje is, kan je hiermee toch af en toe wat extra opwinding op de vloer krijgen. De geluiden zijn te gek en de output is net hard genoeg voor in de club. Een ander voordeel is dat ze zelden kapot gaan en ik ga er toch echt niet anders mee om dan met die Nanocontrollers.’

Prijs: € 139.

6. Pioneer EFX-1000.

‘Dit is behoorlijk old-school maar ik gebruik ’m vaak voor het maken en ritmisch opknippen van feedbackloops, zowel tijdens het mixen als bij het aansturen van samples. Ik heb dit jaar een paar gigs zonder gedaan en het voelde alsof ik met één arm op mijn rug vastgebonden aan het draaien was.’

Prijs: € 875.

Marc Romboy Marc Romboy en zijn uit de kluiten gewassen digitale vriendje in actie tijdens het ADE. Sowieso handig voor artiesten met oogproblemen, deze Emulator FT 1.5, een apparaat van het Canadese Smithson Martin. Via een 46-inch touchscreen bedient Romboy zijn Traktor-software, sampledecks en loop-recorders. De Emulator werd onlangs door DJ Magazine uitgeroepen tot meest innovatieve product van 2011.

Prijs: â‚Ź 7490 (maar je hebt al een 32-inch Emulator voor de spotpijs van â‚Ź 4990).

1.

2.

Daniel Sanchez 1. Apple MacBook Pro. Vanaf de laptop worden zowel Ableton, Traktor als de Maschine aangestuurd.

Prijs: € 1149 (13-inch) 2. Allen & Heath Xone:1D. Midicontroller om zowel Traktor, Ableton als de Maschine aan te sturen.

Prijs: € 148.

3. Allen & Heath Xone:92.

Professionele vierkanaalsmixer. Alle kanalen worden constant gebruikt voor verschillende loops.

Prijs: € 1169.

3. Native Instruments Maschine.

Een MIDI-controller die nog meer vrijheid geeft tijdens het draaien. Werkt met zowel Ableton als Traktor.

Prijs: € 329.

5. Allen & Heath Xone:2D. Net iets dikker dan de 1D, want met high-end geluidskaart.

Prijs: € 399.

3.

4.

5.

64

FeATure

niet van de

straat

Niels ‘shoe’ Meulman behoort tot de eerste generatie graffiti-spuiters van Nederland. al begin jaren tachtig al maakte hij trok hij er met zijn spuitbus op uit. tegenwoordig is hij een wereldbefaamd grafisch-ontwerper en kunstenaar, en verkoopt hij in zijn amsterdamse Unruly gallery werk van kunstenaars die net als hij verwant zijn aan wat ooit pure straatkunst was. speciaal voor DJbroadcast selecteerde shoe vier kunstenaars die hun sporen op straat hebben verdiend en die inmiddels op eigen benen staan als ‘echte’ kunstenaars.

Ben Flynn uit Londen opereert onder de naam EINE en weet zich nota bene gewaardeerd door premier David Cameron, die president Barack Obama ooit een kunstwerk van Flynn cadeau gaf. Amsterdammer Wayne Horse, geboren Duitser, wil alleen gefotografeerd worden met een masker op, en laat liever zijn moeilijk te plaatsen kunst spreken. De Belg Roa maakt deel uit van het street-artcollectief Unurth, en heeft als specialiteit muurschilderingen van dieren in superformaat. Tot slot heeft Shoe werk uitgekozen van de Parisienne Kashink met herkenbare MiddenAmerikaanse en Oost-Europese roots en een voorkeur voor veelkeurige portretten.

EINE www.einesigns.co.uk

Wayne Horse www.waynehorse.com

Roa www.unurth.com Gefotografeerd bij thegarageamsterdam. com door René Mesman, renemesman.nl

Kashink www.kashink.com

Clone

73.

feature

met karakter

Het is een dag voor de eerste gig van de Clone-tour, in de Panoramabar in Berlijn.

Serge Verschuur draait er met de jongelingen van Morning Factory, expat geestverwant Steffi en Duplex, een naam uit de begintijd van zijn label. Maar vandaag zit Serge nog gewoon op zijn kantoor vlak onder het treinspoor, omringt door platen.

Losse platen, ingepakte platen, in dozen, in stapels en op rij in kasten, op planken en op de grond.

Dat er minder vernieuwende muziek uitkomt dan in de jaren tachtig en negentig, is voor Serge totaal geen punt. Dat zijn onderneming de naam Clone voert, geeft wel aan hoeveel belang hij hecht aan uniciteit. ‘Het is 2011. Het magische jaar zou 2001 zijn, toen we eigenlijk allemaal in de ruimte zouden zitten. We zijn weer terug op aarde, en alles is in principe al geweest. Dit ís de toekomst! Alles waarvan we dachten dat het er zou komen, is er. We zijn voorbij the final frontier. De spanning van het nieuwe is er voor mij al heel lang af. Journalisten zoeken altijd naar het nieuwe. Het maakt mij echt niet uit! Als de track goed is, vind ik ’m stoer.’

Bij de oprichting van Clone, in 1993, was zijn idee al: wat ik nu doe, is vorig jaar al gedaan; er zijn tien andere gasten in Chicago en Detroit die

zoiets doen. Bescheiden ambities. Vijftien jaar later, met een dalend rendement in de boeken, kwam bij Serge de realisatie: ik heb eigenlijk alles al gedaan, ik heb mijn cyclus in de muziek volbracht. Wil ik verder gaan, dan moet er iets veranderen. ‘We zijn toen met het oude label gestopt, hebben even nagedacht over hoe we het dan wilden doen, en zijn opnieuw begonnen.’

En zo werd Clone opgeknipt in zes verschillende ‘series’: Basement, Classic Cuts, Crown Ltd, Jack For Daze, Loft Supreme, Royal Oak en West Coast. Wat doet Serge feitelijk eigenlijk anders, behalve meer verschillende labels op releases plakken? ‘Niet zo veel. Maar ik heb mijn vrijheid terug, dat was het belangrijkste. Je hebt veel stromingen in de dansmuziek en in iedere stroming zitten dingen die ik leuk vind. Ik kan nu dieper in een bepaald geluid gaan. Ik word niet meer gehinderd door de gedachte dat de italodiscofans het natuurlijk helemaal kut vinden.

Het gebeurt heel vaak dat ik een release heb waarvan ook de jongens hier zeggen: hmm.

Het zal wel – als ik het echt heel tof vind, breng ik het tóch uit. Die van Genius Of Time bijvoorbeeld, en dat is toch één van de beter verkochte releases van het afgelopen jaar. Dat had ik van te voren ook niet verwacht. Het is een plaat die ik graag zou draaien, dus ik dacht: weet je wat, we doen het gewoon. Bij een nieuwe Drexciya bar-

Tekst Job de Wit. Beeld Klaas Kleiterp.

sten ze hier bijna in huilen uit. Dat zijn droomreleases voor ons. Dat is ook een beetje de leeftijd, wij zijn daar groot mee geworden. Iemand die nu 21 is, zal zijn hart verpanden aan dubstep.’

Het nieuwe Zweedse house-duo Genius Of Time duikt dus ook op tijdens de Clone-tour, net als Blawan, een jonge exponent van de UK-bassscene, die tegenwoordig ook in de Basement Series meedraait. De line-up wisselt, met de inmiddels veertigjarige labelbaas bijna elke avond present. Is er nog zoiets als een Clonedentiteit met zoveel nieuwe namen? Serge: ‘Die identiteit is de perceptie van mensen van buiten. Ik ben daar zelf nooit zo mee bezig geweest. De identiteit is wat mij betreft wat wij doen. We werken met producers die hun eigen geluid hebben. De Clone-identiteit is dat mensen hun eigen karakter hebben.’

Aan de ene kant is het prettig dealen met mensen die weten wat ze willen, anderzijds is het soms lastig werken met eigengereide artiesten.

Dat is ook wel weer het leuke, vindt Serge. ‘Uiteindelijk probeer ik altijd te reflecteren waarom ik ben begonnen, en dat is puur omdat ik de muziek leuk vind. Het is belangrijk om je bedrijfje draaiende te houden, maar dat is nooit de reden geweest om een label te beginnen.’ www.clone.nl

Eeuwenoude waarheden van Een van de meest spraakmakende platen van dit jaar was het debuutalbum van Rustie. Glass Swords is een debuut geworden waar de jonge Schot heel erg trots op kan zijn.

Hij heeft gedaan wat hij moest doen: een plaat maken die een coherent geheel is, zich van begin tot eind laat beluisteren en meerdere kanten van zijn talent laat zien.

Een droomdebuut dat niettemin evenveel haters als fans kent. Het is een hele drukke plaat, en dat moet je maar net liggen.

rustie

Al sinds een jaar of drie is Rustie op de Nederlandse podia te bewonderen, maar pas sinds kort is hij echt headlinewaardig, zo bewees hij op festivals als Pitch, Off Centre en Rewire. Tijdens STRP Festival in 2009 werd zijn set niet helemaal begrepen en op waarde geschat door het publiek dat vooral voor namen als Squarepusher, Aphex Twin en Venetian Snares kwam. Tijdens de komende editie, op 26 november, krijgt hij zijn revanche.

DJB: Het lijkt erop dat je er behoorlijk lang over hebt gedaan om dit album af te maken. Je eerste e.p. stamt uit 2007, en in 2008 tekende je al bij Warp. Waarom heeft het zo lang moeten duren?

Hoe heb je het aangepakt?

‘Ik heb in eerste instantie honderden tracks gemaakt en daar vervolgens de beste uit gekozen. Dat is voor mij de enige manier.

Zo wilde ik het doen, en zo heb ik het gedaan.’

DJB: Het woord aquacrunk duikt regelmatig op als omschrijving van je muziek. Je hebt je sound zelf een keer in een interview zo omschreven, niet? Hoe kijk je daar op terug, op het kiezen van dat genre?

‘Nee, nee, om eerlijk te zijn heb ik dat niet zelf verzonnen. Ik trad een keer ergens op en iemand had die term op een flyer gezet om mijn muziek te omschrijven. Ik heb het vervolgens een keer in een interview aangehaald en sindsdien blijft het me achtervolgen.’

DJB: Hoe ben je begonnen met dj’en? In hoeverre is je muzikale smaak veranderd door de jaren heen?

‘Ik ben begonnen met het spelen van gitaar, dat kan je misschien wel horen aan Glass Swords. Van mijn tiende tot mijn vijftiendejaar heb ik gitaar gespeeld, waarna ik in de elektronische muziek belandde. Na een jaartje of vijf dj’en ben ik rond mijn twintigste begonnen met experimenteren met FruityLoops. Vanaf daar ben ik verder doorgegroeid.’

DJB: Hoe kom je eigenlijk aan de naam Rustie? Houd je niet van dansen?

Haha, ik hou wel van dansen hoor. Ik heb de naam van mijn ouders gekregen. Ik vond hem leuk en heb hem gehouden, omdat het gevaarlijk kan klinken.’

DJB: De recensies van Glass Swords zijn over de linie heel positief, maar de plaat is niet voor iedereen. Je geluid is vrij ruw en in-your-face. Waar komt dat vandaan?

‘Dat komt door deze wereld. De wereld is hard, dus dat wilde ik laten horen op Glass Swords.’

DJB: Het lijkt er op dat je geen gebrek hebt aan muzikale ideeën.

Hoe lukt het je om alle ideeën los van elkaar te verwerken in je sound, zonder dat het een warboel wordt?

‘Om je de waarheid te vertellen: mijn harde schijven zijn een grote, ongeorganiseerde chaos. Ik kan niets terugvinden. Maar ik hou notities over nieuwe ideeën voor tracks bij op mijn telefoon, ook door bijvoorbeeld een melodie of basslijn in te neuriën.

Ik gebruik mijn oren om te merken wanneer het te druk is, en dat heeft tot op heden altijd nog gewerkt.’

DJB: ‘Ultra Thizz’ is het hoogtepunt van de plaat. Kun je ons vertellen hoe je die track hebt gemaakt? Hoe zou het komen, denk je, dat die track in het bijzonder zo’n indruk maakt?

‘Ik heb ‘Ultra Thizz’ in Ableton gemaakt. Het is een schaamteloze en cheesy track met veel energie geworden, een track die recht uit het hart komt. Ik denk en hoop dat dat de reden is waarom mensen hem tof vinden.’

DJB: In je vroegere dj-dagen speelde je live veel edits of remixes van r&b-nummers, het liefste met zo zoet mogelijke vocals. Waarom bevat jouw muziek weinig zang meer? Hoe zou het klinken?

‘Ik zou graag eens vocalen toevoegen aan mijn muziek. Dan wil ik dat ze klinken als oOOOh yeH yeH bzwaak bzwaaaj bzwaak, let’s party till our clothes fall off.. Bnaaaay bwaaaay et cetera.’

DJB: Je bent populairder dan ooit. Wat is je beste ervaring van het jaar tot nu toe?

De albumreleaseparty in Glasgow was geweldig. Het publiek was zo enthousiast, het was echt overweldigend. Mijn ouders waren er ook, ze keken vanuit de backstage mee en waren onder de indruk van de sfeer in de zaal. Geen publiek in de wereld gaat zo hard als Glasgow.’

DJB: En je slechtste?

‘Dat is persoonlijk.’

DJB: Wat hoop je dat mensen het meest uit je muziek halen?

‘Vreugde, schoonheid, plezier en hoop.’

DJB: Zal de wereld vergaan in 2012?

‘Nee, maar ik hoop dat dingen gaan veranderen. Ik hoop voor de mensheid. We beginnen ons eigen goddelijkheid te herinneren en de wetenschap komt eindelijk een beetje in de buurt van de eeuwenoude waarheden van de realiteit.’

Rustie speelt zaterdag 26 november op STRP Festival in Eindhoven. www.facebook.com/rustie666

75.

feature Tekst Marco Muhring.

brandt brauer frick + ensemble

Jazzheads Daniel Brandt en Jan Brauer speelden vroeger in dezelfde schoolband, om vervolgens samen verder te gaan als Scott, een groep die zich met ‘echte instrumenten’ op ‘soulful dance music’ stortte.

Met de klassiek geschoolde Paul Frick erbij is het dancegedeelte iets meer naar de achtergrond geraakt, maar nog steeds zijn house en techno de belangrijkste inspiratiebron voor Brandt Brauer Frick.

Onder die naam hebben de Berlijners vorig jaar een debuutalbum gemaakt, dat dit najaar werd opgevolgd door Mr. Machine, een plaat van The Brandt Brauer Frick Ensemble. Dat bestaat uit liefst tien personen, en tijdens live-optredens hoor je naast de drums, piano en synth van het kerntrio dus ook viool, cello, harp, trombone, tuba en twee percussionisten. De albumtitel kan je zien als verwijzing naar Fritz Langs film Metropolis (1927) en Die Mensch-Maschine (1978) van Kraftwerk, twee hoogtepunten uit de Duitse popcultuur die allebei het grensgebied tussen mens en machine als thema opzochten. Brandt Brauer Frick doet dat met zijn geheel live gespeelde benadering van repeterende, oorspronkelijk elektronische muziek impliciet ook. Het is geen kunstje, bezweert pianist Brandt. ‘We vinden het nou eenmaal gemakkelijker om met echte instrumenten te spelen dan met computers.’

DJB: House en techno is nu eenmaal per definitie machinemuziek, en de techniek bepaalt de sound. Is dat een uitdaging?

‘Natuurlijk is de meeste muziek waar we naar verwijzen met machines gemaakt, maar wij zijn ook beïnvloed door jazz en minimal music en

zelfs dubstep en veel oude muziek. Maar dat mechanische geluid spreekt ons heel erg aan.

Het zijn allemaal patronen, rechttoe rechtaan en robotisch. Het interessant om die patronen met echte instrumenten te spelen, ze krijgen een menselijk gevoel. Er zit op die oude drummachines vaak een knop waarmee je een mensenlijker geluid kunt te krijgen, maar die hebben we dus niet nodig. We zijn zelf de mensen.’

DJB: Is het niet zo dat één van de redenen waarom house en techno zo goed werken juist is dat het machinemuziek is? Jullie halen dat element eruit.

‘Dat is waar, maar we beginnen gewoon met zijn drieën te jammen. Je krijgt zoveel rijkdom uit een akoestische opname, je hoeft er na afloop bovendien niet meer uren en uren aan te sleutelen. We hebben meteen de sound die we willen. Het betekent niet dat we nooit een machine zouden gebruiken, sterker nog, als we met zijn drieën spelen hebben we er ook een Groovebox bij. Maar we vinden het nu handiger en leuker om het zonder te doen.’

Het levert een uniek geluid op, je vraagt je af waarom niemand dit eerder bedacht had. ‘Er zijn altijd acts geweest die echte instrumenten in technomuziek gebruiken,’ zegt Brandt, ‘maar ik weet ook niet waarom niemand de instrumenten die wij gebruiken op deze manier inzetten.

We zijn het gewoon gaan proberen. We hebben ooit voor vijftig euro een oude piano gekocht, die half uit elkaar gehaald en met drumsticks op de snaren gaan slaan. Het klonk te gek.

Vrijwel elk muziekinstrument wordt in Brandt Brauer Fricks handen een percussie-instrument.

77.

feature Tekst Job de Wit. Beeld Harry Weber.

‘Al die technieken bestaan al lang in modern klassiek, maar veel mensen luisteren niet naar die experimentele en vreemde composities. Ik zou ook niet weten wat ik daar aan zou kunnen toevoegen.’

Brandt is zowel drummer als pianist (en dj). ‘De piano is één van de beste percussie-instrumenten,’ legt hij uit. ‘Ook als je er alleen maar percussieve geluiden uit haalt, hou je altijd iets van een noot in de toon. Er komen zo veel te gekke geluiden uit een piano en dan zit er ook nog eens een natuurlijke galm op. De mogelijkheden zijn eindeloos. De piano is bijna beter dan een normaal drumstel.’

DJB: Hoe is je rol als muzikant veranderd sinds je een heel ensemble hebt?

‘Het is nu veel interessanter. Een song begint nog steeds met ons drieën in de studio en met die opname gaan we nadenken hoe we dat met het Ensemble kunnen brengen. Bij het instuderen verandert er van alles omdat de muzikanten zelf weer met ideeën komen. Het is een geweldig gevoel om met tien mensen te spelen.

De andere zeven hebben verschillende achtergronden. Sommige zijn klassieke musici, andere komen uit de jazz. Dat is te gek, want het is wel belangrijk dat we een goede groove houden, dat hebben die klassieke lui niet van zichzelf.’

DJB: Het lijkt me bijna dat iedereen van onder de veertig in Europa, en Duitsland helemaal, is opgegroeid met dancemuziek om zich heen.

‘Ja, het is niet alsof ze het nog nooit gehoord hebben en sommige zijn zelfs wel eens uit wezen dansen.’ www.brandtbrauerfrick.de

Het indoorravegevoel Time Warp in Mannheim is bij de doorgewinterde raver al sinds de jaren negentig een begrip. Sinds drie jaar heeft het Duitse mega-evenement ook een Nederlandse aftakking, dit jaar voor het eerst in Den Bosch. Promotor Robin Ebinger en zijn Nederlandse collega Frenk Wiersma vertellen wat hen drijft. ‘Het enthousiasme op die gezichten… Onbetaalbaar!’

DJB: Hoe is de samenwerking tot stand gekomen?

Ebinger: ‘We hadden bij Time Warp al een tijdje de droom iets om in de Benelux op te zetten. We hebben toen een Nederlandse stagiaire aangenomen en zij heeft ons uiteindelijk in contact gebracht met Evotions. In 2008 hebben we voor het eerst een Time Warp club-edition in Off_Corso gedaan. Dat was meteen een groot succes.’

Wiersma: ‘Dat was een aangename verrassing! We waren straal uitverkocht, terwijl in die tijd maar heel weinig techno-evenementen plaatsvonden in Off_Corso. Dat was voor ons een teken dat Time Warp in Nederland kon werken.’

DJB: Is Time Warp Nederland tot dusver een succes?

Ebinger: ‘Ik zou zeggen van wel, maar ben eigenlijk wel benieuwd wat Frenk ervan vindt.’

Wiersma: ‘Het is een groot succes. Vorig jaar in Sporthallen Zuid verkochten we twee weken van te voren uit en met bijna tienduizend man was de sfeer geweldig. Een tijdje terug was het echt niet cool meer om nog naar grote indoor-evenementen te gaan. Ik denk dat wij in Nederland met Time Warp het indoorravegevoel wel hebben terug gebracht.’

DJB: Verschillen de Nederlandse Time Warp en de originele versie in Mannheim veel van elkaar?

Ebinger: ‘We proberen het specifieke Time Warp-gevoel in alle edities te bewaren: het idee dat je met een aantal van je beste vrienden op een goed feest staat, dat meer wegheeft van een intieme clubsetting dan van een grote rave. Voor mij is het internationale karakter van Time Warp Mannheim het belangrijkste verschil tussen Mannheim en de rest. We hebben overal wel internationale gasten gehad, in Italië, Nederland, Tjechië Maar in Duitsland komt ruim vijftig procent uit het buitenland. Daarnaast gaan we in Mannheim door tot zondagmiddag. Dat geeft voor mij een extra dimensie aan het feest. Het gevoel dat je om zes uur

79.

feature Tekst Aron Friedman.

Beeld Stefan Solf.

krijgt, wanneer tijd, ruimte en muziek samensmelten – en je nog acht uur voor je hebt, waarin unieke dingen staan te gebeuren.

Dat gevoel is onbetaalbaar.’

DJB: Wat waren jullie meest magische Time Warp-momenten?

Ebinger: ‘Voor mij keert dat moment ieder jaar terug. Als de eerste twee- à drieduizend man in de rij voor de deur staan, voel je je hele invalshoek veranderen. Maandenlang heb je je kapot gewerkt voor dat ene moment, maar plotseling besef je je dat deze mensen óók maandenlang hebben uitgekeken naar jouw feest. Ze hebben het er al weken over met hun vrienden, ze hebben hun reis naar Mannheim uitgestippeld en ze hebben er zo naar uitgekeken. Die vreugde op hun gezicht, dat enthousiasme… Onbetaalbaar.’

Wiersma: ‘Voor mij was het absolute hoogtepunt van de afgelopen drie jaar het moment waarop ik Marco Carola hoorde draaien in de Sporthallen Zuid. Voor mij kwam alles waar we de afgelopen jaren naartoe hebben gewerkt toen bij elkaar. Ik kreeg een flashback naar de vroege ravedagen, toen house en techno net populair werden en die locatie daar ook een belangrijke rol speelde. En dat was gewoon op ons feest!’

DJB: Wat moeten we komende Time Warp zeker niet missen?

Ebinger: ‘Henrik Schwarz live. We hadden hem vorig jaar in Mannheim met de première van zijn technoset. Die heeft hij toen speciaal voor Time Warp in het leven geroepen. Het was zo’n succes, dat hij er nadien ook mee heeft getoerd. Wie het nog niet gezien heeft, kan ik het zeker aanraden!’

Wiersma: ‘Mijn advies is natuurlijk om de première van Underworlds nieuwe show te checken. En om Tensnake te beluisteren in de nu-discozaal. Op Lowlands vond ik hem geweldig. En na Time Warp Italië moet ik ook echt zeggen: Chris Liebing.’

Ebinger: ‘Ja, die rockte de tent daar plat!’

Wiersma: ‘Hij stond om een uur of elf al de hele zaal aan gort te spelen, echt heel bijzonder.’

Ebinger: ‘O, en ik wil zeker ook Richie Hawtin aanbevelen. Hij staat altijd garant voor een verrassing… Meer ga ik daar nu niet over zeggen.’

Time Warp vindt zaterdag 10 december plaats in de Brabanthallen te Den Bosch. www.time-warp.de

80

essenTiAl AlBuM Tekst Job de Wit Beeld Habbekrats

Een rapper met een rap-plaat. Daar is in principe helemaal niks mis mee, maar daar hebben we het hier nu niet over.

Niet per se. Natuurlijk, sef is een rapper. Maar belangrijker is dit: sef is een ongeremde ideeënman. Het overkoepelende idee van De Leven was om een all-round cutting-edge popplaat te maken, die ’80s-synthpop als basis heeft voor een hoogsteigen draai aan hiphop, r&b en dance-pop. Dat is al drie keer het woord pop (vier keer) in één alinea. zelden hoorde je zoveel knappe liedjes op een rap-plaat.

De afgelopen jaren scoorde Sef hits met Dio, The Opposites, The Partysquad. Misschien heb je hem zelfs wel eens gehoord met zijn eigen groep Flinke Namen. Hij was altijd wel goed voor een pakkend refrijntje (‘Tijdmachine’!), maar met zijn eigen soloplaat zet hij voor het eerst een compleet, persoonlijk statement neer. Dat betekent niet dat De Leven een pompeuze egotrip is.

Het is een egotrip met een knipoog, een glinsterende tand in Sefs gouden glimlach, een traan en een paar serieuze gedachten op onverwachte momenten. Op een album zonder slappe nummers, waarin de ene pakkende deun plaatsmaakt voor de andere tijdloze riedel, is het übercatchy ‘Zombies’ een voorbeeld van dat laatste. Bijgestaan door een heerlijk koortje van zangeres Joya Mooi neemt Sef een ongeïnteresseerde generatie trendvolgers op de hak terwijl je (o jee) zonder na te denken meezingt. De inspiratie was Fela Kuti’s afrobeatclassic ‘Zombie’, iets wat je niet hoeft te weten om er een Thriller-dansje op te doen.

Wijlen de King of Pop krijgt een expliciet eerbetoon in ‘De Groeten’, dat misschien wel Sefs beste refrein van allemaal bevat.

‘Ik hou ’s avonds mijn ramen open, in de hoop dat ik jou op de maan zie lopen,’ luidt de laatste regel, nadat je de emotionele knock-out tussen neus en lippen door al had geïncasseerd. Het verzoek, in de eerste regel, was namelijk of Michael daarboven de groeten aan Sefs vader wil doen, die zeven jaar eerder overleed. ‘Op een Bankje’ zorgt voor nog meer kippevel, het is een liefdevolle terugblik op het begin van een relatie. Heel simpel verwoord, maar precies raak, en getoonzet door een magische synthbeat van productieteam Soulsearchin’. Zij, en een soms onwaarschijnlijk sterrenteam producers (o.a. Bart B More, Benny Sings, Reverse, Big2, Snelle Jelle, SirOJ, The Please) hebben tailor-made muziek gemaakt voor De Leven, en dat is te horen. Bijna alle songs klinken vanaf de eerste keer dat je ze hoort volkomen vertrouwd als je favoriete toptienhits uit het tijdvak 1984-1988, en en toch sprankelend en fris voor het hier en nu.

Alles is mogelijk, let’s go. Dat is een belangrijk thema van De Leven, maar we kunnen niet allemaal zeven dagen per week feestend door het leven gaan. Sef wekt regelmatig de indruk juist dat te doen. Het regent immers diamanten op de 27-jarige Amsterdammer, zoals ’80s-popster Hans de Booij zingt in ‘Diamanten’, daar zou je nog afgunstig van kunnen worden. Sef schroeft de opschepperij over zijn flashy bestaan bovendien graag en vaak een tandje of wat op. Je kan er maar beter de humor van inzien, en er op een doordeweekse kantoordag wellicht wat inspiratie uit putten. Van de melancholische titeltrack, de hilarische r&b-allegorie ‘Robot Sex’ met Willie Wartaal tot de superieure bonustracks met Jiggy Djé en Faberyayo, van begin tot eind dus, zit deze plaat er vol mee. Zie het zo: vandaag is de eerste dag van de rest van De Leven.

sef De Leven Top Notch

De Amsterdamse muzikant Yousef Gnaoui noemt zich, in een gelijknamig nummer op zijn album De Leven, een renaissanceman. Oftewel: iemand die in allerlei disciplines actief is. Dat klopt wel een beetje. Sef is lid van de hiphopgroep Flinke Namen, acteert hier en daar niet onverdienstelijk, is de vaste mc van club-dj The Flexican, host ook elders feestjes, was als gast-rapper betrokken bij meerdere grote hits, maakte met de supergroep SLBMG (‘Skileraarbruin Money Gang’) de gekste hiphop-mixtape van 2011 en wijde omstreken en is van huis uit ook nog eens grafisch ontwerper. Sinds een jaar treedt hij – strak in het pak – ook op als solo-artiest, onder andere in het voorprogramma van De Jeugd Van Tegenwoordig.

DJB: Je bent lid van de groep Flinke Namen, maar dat is niet waar de meeste mensen je van kennen. Was het daarom makkelijker om een solo-album te maken?

‘Daar zit wel wat in, zo had ik er nog niet over nagedacht. Ik merk dat ik voor veel mensen nog nieuw ben. Ze kennen misschien wel nummers waaraan ik heb meegedaan, maar ze weten niet per se dat ik dat ben.’

DJB: De Leven is zeker geen standaard hiphop-plaat. Wat was het idee?

‘Ik heb heel lang gerapt en hiphopdingen gemaakt, maar ik merkte dat mijn interesse een andere kant opging, en ik mijzelf een beetje wilde uitdagen. Ik had echt zin om een andere sound te pakken. Omdat ik best al wat gedaan heb, hoefde ik van mijzelf geen introductieplaat te maken, zo van “dit ben ik”. Ik had het idee dat ik de luxe had om van mijn eerste album een soort conceptplaat te maken.’

DJB: Je host als mc elke maand bij het feest Woo Riddim in Jimmy Woo. Wat heb je met dancemuziek?

‘Ik hou er van! Iets in elektronische muziek trekt mij heel erg aan.

Het ontwikkelt zich zo snel, er komen zo snel nieuwe stromingen. Het gaat nog een stuk sneller dan popmuziek of hiphop. Ik houd van nieuwe prikkels, en om geïnspireerd te worden.’

DJB: Wat was voor dit album vooral de inspiratie?

‘Disco-achtige dingen en synthesizerpop uit de jaren tachtig,

vooral Nederlandse. Er was een aantal nummers waarvan ik dacht: in die trant wil ik iets maken. ‘Annabel’ van Hans de Booij is een goed voorbeeld, ‘België’ van Het Goede Doel ook. Ik kon het toen nog niet zo goed verwoorden, maar het begon eigenlijk toen ik die Aeroplane-remix van Friendly Fires hoorde. Dat is een goede hedendaagse interpretatie van jarentachtigsynthesizerpop. Ik hou er niet van om retromuziek te maken, dan voeg je niks toe.’

DJB: Eern van de thema’s is dat diepzinnigheid en vluchtigheid best samen kunnen gaan. Zeg ik dat goed?

‘Jazeker. Ik denk dat het in balans moet zijn. Ik vind het belangrijk dat als je iets vertelt in een nummer, je dat in het nummer ook weer nuanceert. Als het te luchtig is, betekent het niks. En als je een diepzinnig nummer hebt, moet er ook iets luchtigs in zitten, anders wordt het zo belerend. Dit is ook wel hoe ik in het leven sta - de leven sta, ha ha.’

DJB: Het nummer ‘Renaissance Man’ geeft wel aan dat je meerdere kanten van jezelf wilt laten horen.

‘Er wordt heel vaak van je verwacht dat je een keuze maakt in wat je tof vind, wie je bent, wat je doet. Ik houd ervan om afwisseling te hebben. Misschien klinkt het heel cliché, maar ik kan net zo veel genieten van Dipset als van een bezoek aan het Louvre. Ik haal er veel meer uit om in heel verschillende hoeken inspiratie op te doen, en dat tot iets nieuws samen te voegen.’

DJB: Opvallend genoeg staat er geen track van je collega en vriend The Flexican op het album.

‘Dat was wel de bedoeling, maar het is er niet van gekomen. We hebben wat dingetjes geprobeerd, maar het is gewoon niet gelukt. Je moet zoiets niet forceren. Ik heb wel heel veel feedback van hem gekregen en hij zit ook in mijn band.’

DJB: MC Fit komt volgend jaar ook met een solo-album. Hoe ziet de toekomst van Flinke Namen eruit?

‘We zijn stiekem al bezig met een nieuwe plaat, we doen heel rustig aan. We nemen de tijd en die hebben we ook, omdat we dit doen. Ik merk dat onze nieuwe nummers weer heel anders zijn, juist omdat we een tijdje niet met elkaar hebben samengewerkt.’ www.twitter.com/yousefgnaoui

Joker The Vision 4AD

83.

reviews

Het is 2007. De dubstep-scene wordt gedomineerd door DMz’s diepe duistere beats, de bass-heavy reggae-remixen van Cluekid en burials experimentele werk. En dan is er plotseling Joker, een 18-jarige producer uit bristol met een veel melodieuzer geluid. Met slepende synths, dubstepbaslijnen en invloeden uit grime, g-funk en videogame-muziek. zo veel producers hebben de afgelopen vier jaar zijn geluid gekopieerd dat je zou kunnen zeggen dat Joker zijn eigen subgenre is geworden. Maar Joker is in de tussentijd enorm gegroeid als producer. zijn tracks klinken voller en beter gearrangeerd. Het werd hoog tijd voor een debuutalbum.

Hoewel Joker een ervaren beatmaker is, betreedt hij op The Vision nieuw terrein, vooral door het werken met vocalisten. Hij weet het authentieke Joker-geluid te behouden, maar met de gastzangeressen en -rappers verschuift de muzikale ervaring. Jessie Ware’s ingetogen stemgeluid komt goed tot zijn recht op het album van Sbtrkt, waar ze eerder dit jaar op te horen was. Bij Joker pakt ze het anders aan en zingt ze uitbundig met veel uithalen. Zo verandert een eigenzinnige productie in een popnummer, waar de meeste van Jokers tracks baat zouden hebben bij een meer subtiele benadering. Silas voelt dat goed aan in ‘Slaughter House’. Hij houdt zich op de juiste momenten in waardoor het nummer ruimte krijgt. Zulke subtiliteit is juist niet vereist is in ‘Back in the Days’, waarmee Joker terug gaat naar zijn roots als grime-producer. MC’s Buggsy, Scarz en Double leveren hun bijdrage rauw en energiek, precies zoals het hoort. Het r&b-refrein is misplaatst.

De meest spannende nummers zijn toch de instrumentale. ‘Tron’, ‘Milky Way’ en ‘My Trance Girl’ zijn de sterkste tracks. De lichtvoetige bleeps en meeslepende synths klinken als een soundtrack voor een videogame die zich in de ruimte afspeelt, Joker op zijn best. Het knappe is dat hij trouw blijft aan zijn oorspronkelijke geluid en het toch steeds op een interessante, nieuwe manier weet neer te zetten. Het bewijst hoe krachtig zijn muziek is en hoe veel diepgang het heeft.

Micha van der Heul

buraka som sistema Komba Enchufada

In de tweede helft van het vorige decennium was kuduro, een tot dan toe onbekende muzieksoort uit angola met opzwepende kale ritmes, het modieuze nieuwe dansfenomeen in het kielzog van baile-funk. Na een korte hype waarbij iedereen van M.I.a. tot Munchi een graantje wilde meepikken, duurde het niet lang voordat buraka som sistema de enige echt klinkende naam in het genre werd (nagel, zie doodskist) en al gauw verloor het afrikaanse stukje kauwgom haar smaak.

De hit ‘Kalemba (Wegue Wegue)’, van Buraka’s prima debuutalbum Black Diamond (2008) en de daaropvolgende tour en festivaloptredens waren het hoogtepunt van de golf. Daarna trok het producersteam uit Lissabon zich terug, en ging kuduro uit als een nachtkaars. De liefhebbers van Novib-beats verschoven hun collectieve aandacht naar cumbia en uiteindelijk moombahton. Don Omars wereldhit ‘Danza Kuduro’ zorgde begin dit jaar voor een totaal onverwachte en flink verwaterde tweede kans voor kuduro in de mainstream, maar ook die opleving bleek kortstondig.

Nu is BSS terug met Komba, twaalf nummers waarin ze hier en daar de grenzen van het genre opzoeken door ze te vermengen met andere stijlen binnen het ‘global bass’-spectrum, om vervolgens weer juist heel gefocuste kudurohits te maken.

Het album begint sterk genoeg. Opener ‘Eskeleto’ met Afrikan Boy op de mic is een dubstephybride met een indringend slot. Die intensiteit wordt vastgehouden in de titeltrack en gaat subtiel over naar meer feestelijke sferen. ‘Voodoo Love’ met Sara Tavares en dancehall-bazin Terry Lynn op vocalen is sexy voer voor de dj van je plaatselijke zwemparadijs, maar echt los gaat het pas bij ‘Tira o Pe’ waar niet eens zo subtiel wordt gerefereerd naar Cajmere’s ‘Percolator’ (1992). ‘(We Stay) Up All Night’ is de hit, met mooi ingemixte livedrums, een hook als van een socahit uit Trinidad, ingezongen door perfect gecaste nieuwkomers Blaya en

Roses Gabor en synths die uit de bus van David Guetta lijken gestolen. Dit had de zomerhit kunnen zijn voor BSS. Daarna kakt de boel genadeloos in. De platte midtempo beuker ‘Hypnotized’ weet niet te boeien en in ‘Lol & Pop’ gaat BSS voor dat livebandgeluid waar The Prodigy op zijn latere platen terecht zoveel hoon mee wisten te oogsten. ‘Vem Curtir’ is niet meer dan een leuke oefening in het mixen van speedkuduro met moombahton, met kleine breakcore-overgangetjes voor de ‘kijk-mij-nou-eens’-factor.

‘Candonga’ pikt de draad weer op maar net als de eerder dit jaar verschenen single ‘Hangover (BaBaBa)’ mist het de intensiteit van de eerste vijf nummers. Die wordt hervonden in ‘Macumba’, een gespierde samenwerking met Mixhell (exSepultura-drummer Igor Cavalera). Het is de vraag of Komba genoeg is om een van de leukste live-acts van een paar jaar geleden in de schijnwerpers te houden.

Ariën Rasmijn

the black keys El Camino Nonesuch

85.

reviews

Het komt niet vaak voor dat een band zeven albums maakt, en al helemaal niet dat de verwachtingen voor die zevende hoger gespannen zijn dan voor de vorige. Dat dankt bluesrockband the black keys aan zijn vorige album brothers (2010). Eerder al smokkelden de twee in de studio wat met extra instrumenten, maar brothers was het eerste waarop the black keys de definitie van het begrip ‘duo’ opbliezen. Op het podium speelden ze de ene helft met zijn tweeën, de andere helft met zijn vieren.

Dat bleek carrière-technisch de beste keuze die de band ooit gemaakt had, en van daaruit is er geen weg meer terug.

Opvolger El Camino gaat verder op de ingeslagen weg, in een opvallend losse sfeer. Die kennen we van producer Danger Mouse (Broken Bells, Gorillaz, Gnarls Barkley). Hij produceerde ook album nummer vijf en hitsingle ‘Tighten Up’ van Brothers. Hij is terug voor een heel album met zijn karakteristieke stijl: een soft touch, zonder af te glijden naar regelrechte gladheid. De songs zijn niet kaal en rauw, maar juist slim gearrangeerd. De bluesriffs worden onopvallend verrijkt met souldetails, glamrockboogie (zonder de camp-factor), handclaps en hier en daar met sluwe, vrouwelijke achtergrondvocalen.

Met name dat laatste mag gelden als het geheim van deze plaat. Ze maken songs als ‘Dead and Gone’, ‘Stop Stop’ en ‘Gold on the Ceiling’ onweerstaanbaar catchy, groots en verzorgd, maar geen moment pompeus. Eens te meer valt op hoeveel klankkleuren zanger/gitarist Dan Auerbach en drummer Pat Carney beheersen. Liefhebbers van de oude, rauwere sound kunnen eigenlijk alleen terecht bij ‘Little Black Submarines’. Het is een grillige downtempo song, die halverwege open breekt en een tweede gezicht toont. Die ongepolijste eerste incarnatie ligt ze gek genoeg niet meer zo, alsof die formule uitgewerkt is. Veel beter is single ‘Lonely Boy’. Het is een liedje dat moeiteloos mee kan met de hitsingles van Brothers en alles heeft om uit te groeien tot een festival-anthem.

Het blijft wonderlijk om te horen hoe de puzzelstukjes op hun plek vallen bij deze band.

In het huidige hypetijdperk hebben ze het ideale pad bewandeld: eerst jarenlang met bescheiden succes bouwen aan een solide basis, en dan pas de echte hits maken.

Atze de Vrieze

radio slave Works: Selected Remixes 2006-2010 Rekids

Een beetje radio slave-remix gaat met gemak de tien minuten over. alleen al daarom kan deze compilatie geen uitputtend overzicht van Matt Edwards’ remixactiviteiten zjn, en dat terwijl Works toch echt drie compact-disks vult. De remix die Edwards twee jaar geleden maakte van ‘the DJ’, een track van Hell met p. Diddy, is wat dat berucht. Hij duurt 28 en een halve minuut. voor de goede orde: dat is dus één track. voor Works heeft de producer hem ingekort tot een karige 11 minuut 34. als er dan toch keuzes moeten worden gemaakt, is dat misschien maar beter ook.

Zonder een bekende kop te krijgen is Britse dj één van de meest bepalende house-producers van de afgelopen tien jaar geworden, niet in de laatste plaats dankzij zijn remixen. Edwards kwam midden jaren nul op in het electrohousetijdperk en kreeg in de loop der tijd een sound die ergens permanent tussen Londen en Berlijn in het luchtruim verkeert. Minimal-dj’s kunnen zijn platen draaien en toch met een gloedvolle groove een grote zaal bespelen. Het liefst gooit Edwards er op onverwachte momenten een vocaal in die je onder de juiste omstandigheden de rillingen over het lijf bezorgt. Maar ook melodieus en productioneel zitten zijn tracks enorm geraffineerd in elkaar – ze moeten ook wel, willen ze al die tijd blijven boeien. Dat geldt iets minder voor de tracks op de derde cd, die voornamelijk bestaat uit Edwards zogenaamde Panorama Garage Remixen, en die waarschijnlijk iets teveel voor specifieke omstandigheden zijn gemaakt (van de kaart op een afterparty). Het is de eerste cd van Works die buiten de club het beste werkt. Hier staan de meest melodieuze tracks, zoals zijn versies van Unkle,

Slam en Trentemøller. De originele producties verdwijnen niet naar de achtergrond, ook in die zin is Radio Slave een ouderwetse ambachtsman. Hij drukt zijn stempel erop, dat wel.

Works is een zorgvuldig samengesteld album dat een iets te weinig belichte meester voor het voetlicht haalt. Als je wilt weten hoe house in het eerste decennium van deze klonk, kan je er nauwelijks omheen.

Job de Wit

01.

Willie burns Willie Burns (Crème Organization) house Willie Burns is het nieuwe alter-ego van het William Thomas Burnett.

Bekend van zijn obscure label W.T. Records en zijn Grackle-project. Zijn debuut-e.p. met deze alias verscheen eerder dit jaar al op het Amerikaanse LIES Records en was binnen no-time uitverkocht. Dit is zijn tweede release op het Nederlandse Crème Organization. Hij levert wederom vier stroperige Chicago-jetsers af. (Reza Athar)

02.

E.r.p.

Lunar Ruins (Harbour City Sorrow) electro Alles wat Event Related Potential oftewel Gerard Hanson (ook succesvol onder zijn Convextion-alias) aanraakt, veranderd in goud. Snel twee exemplaren kopen dus, die investering verdien je over een tijdje driedubbel terug op Discogs. Voor wie zijn (Detroit!)-electro graag rauw, kil, funky, smerig en analoog heeft. (Eelco Couvreur)

07.

Diverse artiesten Amsterdam All Stars Album Sampler (Rush Hour) house Een sampler van een verzamelalbum met louter Amsterdamse producers erop. Deze ode aan de thuisbasis van het vermaarde label bevat een mooie mix van gevestigde en opkomende namen. De track die ervoor mij echt uitspringt is ‘Hoodoo’ van Young Marco. Deze prachtige, euforische Detroit-housetrack is op vinyl alleen op deze albumsampler verkrijgbaar en komt voorlopig mijn platentas niet meer uit. (Gohan)

08.

Lando kal Maneuver (Rush Hour) UK-funky Een sterke single van Lando Kal. De jonge producer raakte bekend als onderdeel van het duo Lazer Sword, en bracht eerder al zijn solodebuut op Hotflush uit. Deze nieuwe plaat is donker en diep, zonder echt moeilijk te worden. Glitchy garage, en een strakke 4/4. (Bér Engels)

03.

Wk7 Higher Power (Powerhouse) techno ‘Higher Power’ lijkt wel een technoklassieker uit begin jaren negentig.

Toch gaat het hier om een fonkelnieuwe release. René Pawlowitz (beter bekend als Shed) zit achter deze een romantische technotrack die pompt als een malle. Niemand minder dan Four Tet gebruikte de track nog in zijn mix voor Fabric. (Tommy Rocks)

koste gegaan van de verdienstelijke combinatie van breaks en slomohouse. (Hans Verhaag)

87.

vinYl ToP 25 12.

Momentform Momentform (WT) synthpop Fijne mini-lp (zes tracks) van Momentform, een new wave/synthpopgroep uit Parijs. Voor thuis op de hi-fi maar zeker ook voor in de club. Daar is de track ‘Momentform is Fake’ uitermate geschikt, een soort new-wave707-housecrossover. (Eelco Couvreur)

13.

Cooly g featuring karizma It’s Serious (Hyperdub) bass/house Cooly G brengt samen met DJ Karizma uit Baltimore een ultieme crossoverplaat uit. Karizma staat al bekend om zijn broken-beats, en gecombineerd met de dubsteproots van de Londense ontstaat er serieus bootyshakingmateriaal. (Tommy Rocks)

09.

04.

rustie Ultra Thizz (Warp) ‘aquacrunk’ Rustie komt uit dezelfde hoek als waar Hudson Mohawke (LuckyMe, Numbers). De Schot heeft twee jaar lang gewerkt aan een melodramatisch en ronduit episch debuutalbum.

Deze track is een must-listen voor liefhebbers van tracks als HudMo’s hit ‘FUSE’. (Bér Engels)

soulphiction Freerotation (Philpot) house Het Freerotation-festival in Wales is al jaren een bedevaartsoord voor liefhebbers van de diepere vormen van house en techno. Soulphiction alias Jackmate was kennelijk zo onder de indruk van wat hij daar aantrof dat hij de nieuwe Philpot ernaar vernoemd heeft. Op de A-kant vind je een zeer dansbare acid-housetrack die op de flip door Jackmate is omgetoverd in een dubversie. (Gohan)

05.

the Exaltics They Arrive (Crème Organisation) electro Rauw, duister, analoog en angstaanjagend mag je de beats van The Exaltics wel noemen. De tracks nemen je stuk voor stuk mee naar een denkbeeldige wereld. Gecreëerd door de prachtige, zorgvuldig uitgebalanceerde, rauwe, elektronische frequenties, ondersteund door een beat die je onderbuik laat schudden.

(A Pair of Glasses)

06.

Drive Me Home Fast Life (Citinite) funk Een mooie funktraktatie van producer Drive Me Home. Het is misschien een hype om r&b, house en andere gerelateerde genres te versmelten, maar zelden gebeurt dat met zoveel respect voor de traditionele kenmerken van (goede) funk, terwijl het een buitengewoon moderne plaat betreft.

De vocale versies, met stemmen van Olivier Daysoul en de upcoming Afrikanen Spoek Mathambo and Riky Rick zijn cool, soulfull en bezitten tegelijkertijd club-appeal. Inclusief dikke toekomstremixen van Machinedrum en Computer Jay. (Hans Verhaag)

14.

spag Heddy Battle Begins (Basserk) dubstep Niet een Italiaanse pastadraaier maar de Utrechter Micha Reining zit achter deze release. Zijn zes tracks tellende e.p. bevat scheurende, zuigende, hyperactieve dubstep-producties.

Beste track ‘Heavenly Warfare’ is een donkere, atmosferische stomper, die ook buiten zijn rock-‘n’-rollkarakter rijk is aan details. (NameDroppingTom)

15.

10.

pharaohs Uhh Uhh (100% Silk) 100% Silk is hard op weg om één van mijn favoriete labels van dit jaar te worden. Ze slagen er maandelijks in om gevarieerde e.p.’s, van voor mij nog vrij onbekende producers op de markt te brengen. Dit is daar een heel goed voorbeeld van. Vier tracks die hun weerga niet kennen.

Met live ingespeelde instrumenten en verschillende tempo’s balanceren ze tussen het dans- en het luistergevoel.

(Reza Athar)

11.

floating points Shadows (Eglo) house Met ‘Shadows’ begaat Floating Points het pad dat hij met eerdere successen plaveide. Al lijken de zes tracks op deze dubbel-12” op het eerste oor wat op een herhaling van een ouder kunstje, toch vind je er veel meer nuance dan je van de Britse dj/producer gewend bent. Gelukkig is dat niet ten

baz reznik Special Edition 1 (Dyfr) electro Kijken wat je maximaal uit instrumenten kunt halen, dat is Baz Rezniks motto. Deze e.p. telt twee toppers, waarvan ‘The Attic’ ook is horen op Dave Clarke’s mix-cd Fabric 60. (A Pair of Glasses)

16.

fresh & Low Little I EP (Foul & Sunk) house Deze tracks werden eigenlijk al in 1997 uitgebracht op Westside Records, maar zijn dus herperst. Dat is begrijpelijk, want het zijn tijdloze, vocale housetracks die ook nu nog fris en actueel klinken. Mijn favorieten van dit Britse producersduo zijn ‘New Life’ en ‘No Going Back’. (Gohan)

17.

paradis Parfait Tirage (Beats In Space) disco Tim Sweeney host op de New Yorkse dinsdagavond al geruime tijd de radioshow Beats In Space. Daar ontvangt hij wekelijks de heetste producers en dj’s van het moment, die bij hem

komen aanschuiven voor een exclusieve mix. Na zijn radiosucces waagt hij zich nu aan ook het uitbrengen van platen. En aan de eerste release te horen, lijkt ook deze stap ook een succes te worden. Het uit Parijs afkomstige duo Paradis, levert twee prachtig danceballads af. (Reza Athar)

een dikke Chicago-warehouseklapper van Marcus Mixx, is een liefdesbaby van levende legende Stingray en de Brit DJ Haus. Stingray’s 160-BPMversie is mij iets te heftig, maar voor de remix van Ali Renault alias Cestrian hebben onze zuiderburen het perfecte woord: die is bangelijk. (Eelco Couvreur)

18.

22.

19.

23.

Little John & billy boyo Brandy/Houseman Connection (Spring Hill) reggae Mocht je ergens op zolder nog een Funktion-One-systeem hebben liggen: je hebt ‘m nu echt nodig. Afstoffen, in elkaar draaien, de nieuwe Spring Hill-release kopen en blazen met die dikke, diepe subbassen. Little John & Billy Boyo brengen ‘Brandy’ een stuk fijner dan de O’Jays, die ooit het origineel opnamen. Sittin’ by the open fire plaaaaaace… (Eelco Couvreur) vakula Leleka 1 (Leleka) house Liefhebbers van de Oekraïense stealth-funk van Vakula hebben een goed jaar achter de rug, mijn god wat is de producer uit Konotop City productief. Toch is Leleka wederom niets anders dan een mind-melting muzikale verrassing, en zullen de mensen die Vakula al wat langer volgen blij zijn om te horen dat ouder materiaal dat hier en daar als eens in een mix verscheen eindelijk is uitgebracht.

Terecht dat Vakula dit voor zijn eigen label bewaarde! (Hans Verhaag)

20.

gerd Palm Leaves (Royal Oak) house De Rotterdammer Gert-Jan Bijl produceert al sinds middenjaren negentig de ene na de andere parel in een verscheidenheid aan genres. Het lijkt wel of hij aan een tweede jeugd is begonnen, zo produceerde hij een aantal internationale clubhits.

Zie ook ‘Palm Leaves’, dat nu uitkomt met een nieuw remixpakket. De oude deep-housemeester Larry Heard is opgetrommeld om er een vocale tranentrekker van te maken. Deetron komt met een op synths gedreven versie. (Tommy Rocks)

21.

stingray Enters the Unknown The Sadist (Unknown To The Unknown) electro Tuuuuuuuuneeee! Wauw. De tweede release op dit nieuwbakken label, na

shoebox Jasmine EP (Shoebox) House Dit nieuwe label vestigt direct de aandacht op zich met een ijzersterke en originele eerste release. Een zoektocht naar verdere informatie omtrent de artiest of het label liep helaas op niets uit. Voorlopig moet ik het dus maar doen met deze vier soulvolle housetracks die allemaal steengoed zijn. Erg benieuwd naar meer! (Gohan)

ras g & the alkebulan space program Space Base is the Place (Poobah) beats Ras G maakt muziek die over vijfhonderd jaar in de getto’s van Mars word gedraaid. Een psychedelische, experimentele ode aan beats en aan J Dilla. (Bér Engels)

24.

phuture/Jackmaster Hater Acid Trax / Acid (Kstarke) house Kevin Starke schijnt een platenzaak te hebben in Chicago. Middels die weg krijgt hij wel eens oude tapes waar uncut versies op staan van vervlogen acidklassiekers. Deze versies zijn vaak wat monotoner dan de versie die in de clubs gedraaid werden, waardoor ze perfect passen in de hedendaagse technoscene. (A Pair of Glasses)

25.

roberto auser Lovemaker (Viewlexx) electro De uit Rotterdam afkomstige producer Roberto Auser is terug met een nieuwe e.p. op het label van I-f. Zijn vorig jaar verschenen debuutalbum op Bearfunk was om in te lijsten en belandde terecht in velen eindejaarlijsten. Vooral zijn dansvloerkraker ‘Blondes & Brunettes’, die hij samen met Alden Tyrell produceerde, deed stof opwaaien in de clubs. Zijn nieuwe is een dansvloerkraker uit de leerschool van het Hollandse departement van Chicago. Jacken dus! (Reza Athar)

89.

CHArTs ryan Elliott Ostgut Ton USA 01. MD2 - MD2.4 3 MD2 02. Four Tet - Pyramid Fabric 03. Ripperton - For All The Wrong Reasons (Skudge Remix) Tamed Musiq 04. Volta Cab - Wash Machine Finale Sessions 05. Braille - Chain Gang Hotflush 06. Egal 3 - Time Train EDEC 07. Bernard Badie - Bones Bonus Beats Mojuba 08. NoiDoi - Peloc Love Letters From Oslo 09. Skylevel - Love Sensation (SQ101 Edit) Skylevel 10. #.4.26. - Horsestance Frozen Border

kate simko Hello?Repeat USA 01. Four Tet - Pyramid Fabric 02. Eastmen - U Dig (Cassy & Chris Carrier Remix) Soma 03. Coat Of Arms - Lovin’ Together Pets 04. Laura Jones - Love In Me (Kate Simko Remix) Leftroom 05. Jay Haze - Datafunk In Your Ears Leftroom 06. Noir & Haze - Around (Subb-An Remix) Noir - NMB037R 07. Standard Fair - Little Helper 24-7 Little Helpers 08. Tanner Ross Feat. Flo Night - 4 U (Deniz Kurtel Remix) No.19 09. Hamid Feat. Valentina - If I Murmur 10. Emiliano Ena - Caring

Untold SSSSS UK 01. Levon Vincent - Man Or Mistress Novel Sound 02. Untold - Bones SSSSS 03. 2562 - Aquatic Family Affair (Extended Mix) When In Doubt 04. Dark Sky - Radius EP Fifty Weapons 05. Mike Dehnert - Oblique Clone Basement Series 06. Jam City - Waterworx EP Night Slugs 07. Dexter - Great Northern Diver Clone Basement Series 08. DJ Jus Ed - Vision Dance Mule 09. Hype Williams - Ready EP Hyperdub 10. Jan Driver - AMT Boys Noize Records

Levon vincent Novel Sound US 01. Jen & Ed - Dark Matter Underground Quality US 02. OCP - Raise Your Legs Aim - Aim 005 03. XDB - Apari Echocord 04. Fred P - Untitled Soul People 05. DJ Qu - Alone I See Inmeg 06. Maximillion Dunbar - Everyday L.I.E.S. 07. Ratsnake - Slample Moustache 08. Basic Soul Unit - Deep Diving New Kanada 09. Africans With Mainframes - Zulu Crème Organization 10. Anthony Parasole - Untitled Deconstruct

thomas Martojo Dekmantel NL 01. Terrence Parker pres. Polartronics - The Deep Dekmantel 02. Marcel Dettmann - Barrier EP Ostgut Ton 03. Martyn - Ghost People Brainfeeder 04. Juju & Jordash - Bleached Roots Rush Hour 05. Blawan - What You Do With What You Have R&S Records 06. Dexter - Great Northern Diver Close Basement 07. Floating Points - Danger Eglo 08. 2562 - Aquatic Affair (Extended Mix) When in Doubt 09. Floorplan - Sanctified EP M-Plant 10. Instra:mental - Pyramid 3024

Nuno Dos santos Trouw NL 01. Bnjmn - Keep the Power Out Rush Hour 02. Simon Garcia - Tears In Vain (Deetron Remix) Perspectiv 03. Hackman - Close Greco Roman 04. Joel Mull - Sensory (Aril Brikha Remix) True Soul 05. Aladdin - The Sun Is On Fire (Gilb’R Fire Dub) Versatile 06. Nuno Dos Santos - Ottil Part 2 Trouw 07. Martyn - Popgun Brainfeeder 08. Ian Simmonds - Evacuation Musik Krause 09. Bilal & Cubic Zirconia - Night Or Day Brownswood 10. Andre Obin - Night Owl (Sigward Remix) Klopfgeist

spag Heddy Basserk NL 01. Porter Robinson - Unison (Knife Party Remix) Owsla 02. Feed Me -White Spirit Mau5trap 03. Feed Me - Cott’s Face Mau5trap 04. SebastiAn ft. M.I.A. - CTFO (Nero Remix) Big Beat Records/Atlantic 05. Spag Heddy - De Drop (Kypski Remix) Partyscratch Music 06. Siriusmo - Feromonikon Monkeytown 07. Bronstibock / Chagall - Breathe Basserk 08. 16 Bit - Dinosaurs Mta Records 09. Skrillex ft. Foreign Beggars - Still Gettin It Never Say Die Records 10. Distrakt - Rompa Stompa (Electrophants Remix) Basserk

Iron Curtis Retreat DE 01. Unbroken Dub - Sovushka Rawax 02. Gerry Read - Untitled Fourth Wave 03. NCW - Veil Apartment 04. Skipson - Silent Noises Raum...musik 05. Soulphiction - Freerotation Philpot 06. Achterbahn D’Amour - Adult Movies Acid Test 07. Matthias Reiling - Escape The Room EP Retreat 08. Aardvarck - (Just Washed) That Pig Rush Hour 09. Gerd - Palm Leaves Clone Royal Oak 10. RVDS - Moons, Cats & Jazz It’s

Efdemin Dial DE 01. Portable - Onwards Feat. Johannes Schoen Perlon 02. Floorplan - Baby, Baby M-Plant 03. Kassem Mosse - Enoha Nonplus 04. 2562 - Wasteland (Head High Remix) When In Doubt 05. Marcel Fengler - Thwack (Norman Nodge Remix) Mote-Evolver 06. Efdemin - Farnsworth House Curle 07. Tobias Freund - Skippy Ostgut Ton 08. VA - The Labirynth Time To Express 09. Tomas Svensson - Lävägen EP Vidab 10. Efdemin - Shoeshine (Deadbeat Remix) Dial

roger gerressen Wolfskuil NL 01. ESHU - Maan EP ESHU Records 02. Cio D’Or - Wasserkraft Prologue 03. Octal - Heavier Petting Thule 04. Truss & Donor - Endo 4 Perc Trax 05. Regis - Blood Witness Blackest Ever Black 06. L.B. Dub Corp. - Native Dub Mote Evolver 07. Mike Dehnert - Plonger Clone Basement Series 08. Roger Gerressen - Inked Jester (Echologist Dub) Wolfskuil Ltd. 09. CL Interpretations Pt. 1 - Two (ku-x351 edit) Melted Recordings 10. Furesshu - Downstate Steadfast Rec.

presk Audio Culture NL 01. Frits Wentink - Ezzo Two Triphouse 02. Presk & Cinnaman - Sweat Audio Culture 03 Martyn - Popgun Brainfeeder 04.Sleeparchive - Ronan Point 2 Tresor 05. Overlast - Range Rover free ep 06. Don Froth - Von WNCL 07. Bobby Velcro - My Hurons unreleased 08. Gerry Read - Narry forthcoming Fourth Wave 09. Floorplan - Baby Baby M-Plant 10. Patten - Fire Dream No Pain In Pop

the revenge Z Records UK 01. Mike Callander - Twilight (Tornado Wallace Remix) Haul 02. Mark Chambers & Soho - You Don’t Know Culprit 03. Joshua Iz - Sentimental Love Feat. Chez Damier Vizual 04. Ethyl & Huxley - 3 Feet High (Roman Flügel Deep Mix 2) Saints & Sonnets 05. Matthias Reiling - The Hissing Retreat 06. Quintus - Night Flight (Psychemagik Remix) Derwin 07. Nils Noa - Skogsdans (Simon Baker’s Traces Mix) Troll 08. Omar S - My Naffew Randy Scion A/V 09. Alexkid - Shesgottoleave (Radio Slave Break For Love Mix) Freerange 10. Dusky Feat. Janai - Lost In You (T. Williams Remix) Anjuna Deep

91.

TesTlAB Tekst Hans verhaag.

korg Monotribe stel, je neemt een analoge synthesizer, een drie-partsdrummachine en een stepsequencer en je past dit drietal kundig samen in een klein sigarenkistje. Dan werk je vermoedelijk bij korg, en heb je zojuist de Monotribe uitgevonden: een workstation op microformaat dat alles in huis heeft om te getuigen waarom je werkgever als synthbouwer zo beroemd is geworden.

We hebben de afgelopen jaren, decennia zelfs, kleinere workstations gezien die voorzien in zowel een synthesizer als een sequencer. Die verleenden hun ranke uiterlijk echter aan een digitaal hart. De Monotribe daarentegen is analoog, en dat op (bijna) zakformaat. Dat is bijzonder, en ook bijzonder leuk en handig, zo bewees Korg eerder al met de Monotron, de nog kleinere ribboncontrolled monosynth, die om de pret nog wat te vergroten dus de Electribe-behandeling heeft gekregen. De kern van het Monotronprincipe is overeind gebleven: de Monotribe deelt net als zijn kleinere voorganger het DNA met de (analoge) synthesizers MS-10 en MS-20. De van deze legendes geĂŤrfde geluidsbron en filter stuur je aan door middel van een zogenaamde ribbon-controller: een drukgevoelige strip die je met een simpele aanraking in staat

stelt om een melodie te spelen. Om de functionaliteit van deze ribbon-controller te vergroten, kan je kiezen uit drie aanslagmodi, chromatic, continuous en wide-mode, zodat je zowel een melodie kunt spelen alsook de ribbon gebruiken voor sweeps en glides.

Met de Monotribe kun je deze synthfuncties, die zich door de MS20-filter prima lenen voor bijvoorbeeld baslijntjes (zeker als je een beetje acid in je bloed hebt), binnen de stepsequencer combineren met de drie-partsdrumsectie (kick, snare, hats). Zo zet je eenvoudig een groove neer. Wellicht mis je op de Monotribe een midi- of usb-aansluiting, om de minisequencer nog meer met je studioflow te integreren, maar Korg richt zich op de toekomst. De Monotribe sync je immers via SyncKontrol via WIST. Eh, wat? Dit: SyncKontrol is de app die de Montribe bestuurt vanaf je telefoon, en doet dat via Wireless Sync-Start Technology (WIST). Dat betekent in de praktijk dat je apps zoals iMS20 of iElectribe kunt syncen met de Monotribe. Daarbij is deze kleine Tribe erg zelfvoorzienend: hij doet het op batterijen en neemt zijn eigen speaker mee! Als dat niet als voldoende mobiel avontuur klinkt: via Wireless Network MIDI synct deze mini-ana-Electribe ook gewoon met je computer. www.korg.com/monotribe

93.

TesTlAB Tekst Hans verhaag.

Pioneer ddJ-T1 voor dj’s die best mee willen in de laptop-revolutie in de dj-wereld maar moeite hebben om afscheid te nemen van de geliefde CDJ’s, timmert pioneer gelukkig hard aan de weg waar het gaat om software-based draaien. zo zou je een nieuwe weg in kunnen slaan met hun DDJ-Ergo, maar eigenlijk is vooral de DDJ-t1-controller een heel logische stap na het werken met de cd-spelers van pioneer.

De DDJ-T1 is, fysiek, een volledige tweedeckscontroller waarmee je binnen de meegeleverde Traktor-software van Native Instruments ook vier decks kunt aansturen. Verder is de controller voorzien van een volledige dj-mixer met vier stereo kanalen. Aangezien het hier niet gaat om een instapmodelletje, is de controller uitgevoerd in de bouwkwaliteit die je van Pioneer gewend bent, robuust

dus, en is de vertrouwde manier van werken met CDJ’s en DJM’s grotendeels overeind gebleven. Uiteraard zijn daarbij controls voor de effecten waarin Traktor voorziet niet over het hoofd gezien, en zijn er functionele slimmigheden toegevoegd zoals needle search.

Mocht je liever met Serato werken dan met Traktor: de vergelijkbare DDJ-S1 is verkrijgbaar met Serato.

Om het plaatje nog wat completer te maken is de DDJ-T1 voorzien van een ingebouwde geluidskaart die bij regulier gebruik niets te wensen over laat. Dat houdt je werkruimte mooi opgeruimd en, wellicht in veel gevallen belangrijker, het scheelt weer een usb-poortje. www.pioneer.eu

sennheiser Hd 25-1 ii Het is niet de eerste keer dat hier een hoofdtelefoon uit sennheisers HD 25-serie wordt besproken. Dat is geen toeval, de industry standard mag best periodiek onder de aandacht worden gebracht. Deze sennheiser wordt niet in de eerste plaats door dj’s gebruikt, maar meer nog door geluidstechnici, of ze nou je set kundig mogelijk maken in een beetje venue of het Metropole Orkest van technische ondersteuning voorzien.

De HD 25 is een gesloten hoofdtelefoon met betrekkelijk kleine schelpen en een op het eerste oog verraderlijke stevigheid. Voor de vormgeving is gekozen voor een balans tussen draagcomfort (voor met name langere perioden) en functionaliteit in een professionele geluidsomgeving. Dat betekent in de praktijk één wegdraaibare schelp en twee kantelende schelpen voor het luisteren met één oor, een deelbare hoofdband en makkelijk te vervangen onderdelen en dat alles van het soort durability-kunststof dat alleen in Duitsland bedacht kan zijn. En het werkt, de HD 25 voldoet fysiek volledig aan de verwachtingen.

Maar dat is niet de enige reden waarom hij bij uitstek geschikt is voor professionals. De HD 25 is gemaakt voor lawaaierige omgevingen, en in staat om hoge geluidsdrukniveau’s te verwerken.

Dat betekent niet alleen HARD! maar vooral ook erg ‘precies’, ook wanneer de booth zich heeft volgepropt met wilde partypeople en

je er wel een tandje bij kunt gebruiken. De HD 25-1 II wordt standaard geleverd met een extra paar zachte oorkussens, anderhalve meter staalkabel, een schroefplug voor een grote en kleine jack en een draagtasje. Voor specifiekere wensen zijn er productenvarianten die voorzien in bijvoorbeeld een langere kabel, of een grotere elektrische weerstand (Ω) voor gebruik met meerdere hoofdtelefoons tegelijk. www.sennheiser.nl www.facebook.com/sennheiserbnl

korg wavedrum Mini 95.

Een poos geleden besprak ik in deze rubriek de korg Wavedrum, een drummodule op basis van een ouder principe van korg waarbij de fysieke kenmerken van een drum zijn gecombineerd met een elektronische geluidsbron. korg kwam als uitbreiding op dat principe recentelijk niet alleen met de Wavedrum Oriental, gespecialiseerd in het exotischer slagwerk, maar ook met klein broertje, de Wavedrum Mini.

TesTlAB Tekst Hans verhaag.

De Wavedrum Mini is precies wat zijn naam doet vermoeden: een kleinere versie van zijn grote broer, met dito mogelijkheden.

Dat betekent een kleine unit met een meervoudig aanslaggevoelige drumpad waarop je niet alleen ritmes, maar ook completere grooves kunt neerleggen. Daarbij is de Wavedrum Mini voorzien van begeleidende patterns die het drumproces niet alleen nog makkelijker maken, maar ook buitengewoon vermakelijk. Dat je daarbij met de looper je eigen complexe patterns kunt opnemen maakt het natuurlijk alleen maar nog leuker.

De kers op de taart is echter de bijgeleverde sensorclip, die in een handomdraai feitelijk elk object omtovert tot een controller die de geluidsbron van de Mini aanstuurt. Dat betekent in de praktijk dat je hem bijvoorbeeld aan je tafelblad kan bevestigen, waarna dat tafelblad kan fungeren als mega-djembe, snaredrum of elk van de andere geluiden waarvan de module is voorzien. Daarbij is de Wavedrum voorzien een speaker, een headphone-uit en doet hij zijn werk desgewenst op batterijen. Gouden tip voor de goedheiligman en zijn collega van de Noordpool! www.korg.com/wavedrummini

Alto Truesonic Ts112A en Ts sub toen er vanuit de redactie werd gemeld dat er ‘een setje monitors’ zou worden bezorgd, leidde dat voor het testpanel eigenlijk onmiddelijk tot vreugde.

Er zijn weinig zaken zo bewerkelijk en dikwijls verrassend als de units waaruit je als dj of producer je eindproduct tovert. bij de bezorging bleek echter dat er met toch iets andere dimensies rekening moest worden gehouden, immers, op de doos van de ts112a staat met trots: 800 watt.

Gezien die belofte blijkt de TS112A in eerste instantie erg licht, zonder dat de speaker daarvoor voor wat betreft stevigheid lijkt te hebben ingeboet. Verder valt op dat trefzeker aan een boel handigheden is gewerkt. Zo is de TS112A op alle wenselijke opstellingen voorbereid, met bevestigingspunten voor driepoten en stapelslots en is de speaker ook geschikt als grondmonitor. Verder zijn de Truesonics uitgerust met twee afzonderlijke mic/line-inputs en een XLR-uitgang voor het koppelen van speakers.

Op papier staat dat al als een huis, maar in de praktijk blijkt de TS112A dat sonisch volledig waar te maken. Vooral het heldere hoog dat de 1”-driver voortbrengt maakt indruk, zonder dat de lage tonen er aan kracht bij inboeten. Zeker met gebruik van de contour-switch, die wat instant boost levert voor hoge en lage tonen, klinkt er balans tussen raffinement en kracht, en dat hadden we gezien die 800 watt niet meteen verwacht. Je kunt met de TS112A dan ook gewoon hard gaan zonder dat er nuance verloren gaat. Het is al met al een heleboel geluid in een compacte, mobiele en vooral betaalbare (249 euro per stuk!) gedaante, zeker gezien de versterker al is ingebouwd.

Om het één en ander te completeren ontvingen we naast een set TS112A’s ook de TS Sub voor de nodige lage tonen. Hij is verkrijgbaar met een 12”- en een 15”-driver.

De TS112 is overigens net als de subwoofer verkrijgbaar met verschillende specificaties. Maar of je nu als drive-in-dj, tourende glamrockrevivalband of als variétégezelschap de hort op gaat, deze Truesonic-set is een welkome reisgezel wanneer je je niet alleen luid en duidelijk, maar ook geraffineerd wil laten horen. Tot voor kort was het vrijwel onmogelijk om voor zo’n prijsje zoveel geluid in huis te halen. www.altoproaudio.com/series/truesonic

American Audio vMs2 voor iedereen die zich op het vlak van digitaal dj’en wil begeven is er inmiddels een keur aan mogelijkheden. toch loopt de keuze voor een beetje controller nog steeds gauw in de papieren, het is daarom fijn dat american audio, dat we sowieso roemen om zijn betaalbaarheid, met een betaalbare instapper komt die toch in alle gebruikelijke wensen voorziet.

97.

TesTlAB Tekst Hans verhaag.

De VMS2 – what’s in a name – is een tweekanaals-USB-controller en -mixer waarmee je de meegeleverde Virtual DJ LE-software aanstuurt. Meegeleverd wil echter niet zeggen dat je aan deze software bent overgeleverd. Gezien de MIDI-compatibiliteit kan je de VMS2 net zo gemakkelijk gebruiken met applicaties als Serato of Traktor. Voor wat betreft alle gebruikelijke mix-werkzaamheden kom je niets tekort: jog-dials, pitch-fader en -bend, driebandsEQ’s, loop-mogelijkheden: it’s all there. Maar wat de VMS2 in het bijzonder zo compleet maakt voor de benodigde investering: ook de 4-in/4-uit-geluidskaart is ingebouwd. Voeg daar nog aan toe dat deze controller via MIDILOG ook communiceert met externe apparatuur zoals bijvoorbeeld cd-spelers, en het is duidelijk waarom de VMS2 niet alleen de meeste complete controller in zijn prijsklasse is, maar ook gewoon een allround product waar iedereen zonder al te specifieke wensen mee aan de slag kan, profi of op de zolderkamer. www.americandj.eu

red Bull BPM dJ Dat dj-apparatuur mobieler en compacter is geworden is vast niemand ontgaan, maar het kan altijd nóg compacter.

Met de software die red bull in samenwerking met stereomusik systems ontwikkelde heb je voor een set inmiddels niet meer nodig dan een iphone, ipod touch of een ipad.

De Red Bull BPM DJ app is een combinatie van twee virtuele decks, een mixer en vele extra’s, zoals effecten en een strakke loop functie, die voorzien in van alles wat je als dj zoekt: van cue points, pitch-control, crossfader en driebands-EQ tot heuse PFLmonitoring op je telefoon, het kan! Als je probeert te bedenken hoe dat allemaal precies functioneert, raken je hersenen al gauw in de knoop. Een iPhone heeft immers maar één audio-uitgang (die voor je koptelefoon) en je wil toch echt twee kanalen uitsturen die je nog wilt monitoren ook. Toch is er voor de BPM DJ-app een keur aan slimmigheden ontwikkeld die zulk mobiel dj-geweld mogelijk maken.

Door de verschillende output-modi, de apart te bestellen Split Cable Adapter en de MasterOut applicatie zijn er diverse manieren om je iPhone, iPod Touch of iPad tot een volledige booth om te toveren, of deze ‘touch devices’ in combinatie met elkaar te gebruiken. Dat laatste betekent dat je in staat bent om de audio draadloos uit te sturen naar je hoofdtelefoon of de zaal. De Split Cable Adapter tenslotte, maakt het mogelijk om de enkele stereouitgang van je telefoon te splitten in monitor en master, of twee afzonderlijke decks. Compleet!

Download tot 30 november een tijdelijke pre-release versie van Red Bull BPM DJ via www.redbullbpm.com/ade/dj. Vanaf 1 december is de applicatie verkrijgbaar via de App Store. Like Red Bull BPM op Facebook voor de laatste updates.

98

in de studio met Tekst Michael Oudman Beeld Laila Cohen

SAE Institute Audiobot Session:

Newworldaquarium & Qoon

In weer een nieuwe editie van de SAE Institute Audiobot Competition deelt nieuwe producer Qoon de studio met veteraan Jochem Peteri alias Newworldaquarium en studio-engineer en allround gearfreak Marco Antonio Spaventi. Het doel van de dag is om een track van sessiewinnaar Qoon onder de loep te nemen, en waar nodig te schuren, plamuren, en af te lakken.

‘Oberon’, de diepe, dubby technotrack die Koen Jansen alias Qoon voor de wedstrijd heeft ingezonden, doet vermoeden dat hij al een aardige muzikale basis heeft gebouwd. Toch blijkt dat niet helemaal juist te zijn. De eerste vraag die de

winnaar aan Jochem en Marco vraagt is namelijk: ‘Wat gaan we precies doen?’. Gevolgd door: ‘Dit is de eerste track die ik gemaakt heb, en ik heb verder geen muzikale achtergrond. Ik heb dus geen idee of de chords enzo wel in orde zijn.’ Jochem, gezegend met synesthesie, heeft wel een mening paraat. ‘Ik ben daar altijd erg op gefocust, ik merk het altijd meteen als er iets niet in orde is, maar dit klonk gewoon goed. Mooi gedaan!’

Steek die maar in je zak.

Eenmaal geladen in Ableton geladen, luistert het trio nog eenmaal naar de gehele track. Marco heeft een Korg Monotron-filter meegenomen, en stelt voor een aantal sporen, waaronder de

cymbalen, door het apparaat te sturen. ‘Dat gaat vast tof klinken.’ Jochem stemt in, en Koen stort zich op het apparaat.

De track duurt negen en een halve minuut en Marco wil delen van het nummer iets inkorten.

Als Jochem naar het arrangement-view-venster van Ableton kijkt, legt hij uit dat zijn werkwijze nogal verschilt van wat er vandaag staat te gebeuren. ‘Ik doe geen arrangementen’ begint hij.

‘Ik werk met loops en drums. Twee tot vier bars voor drums, acht bars voor synths, en op mijn 101 laat ik hem triggeren, met dertien bars ofzo.

Uiteindelijk ga ik zitten met een groot mixingdesk, en knip ik loops.’ Ableton gebruikt Jochem louter om te dj-en. ‘Ik ben zo gewend aan Logic!’

Marco stelt voor om de eerste paar uur aan het arrangement te werken, en dan aan de mix.

‘Of we gooien alles weg, en maken een nieuwe track!’ Waarmee hij refereert naar de eerdere sessie met Baszline, waarbij er na de normale sessie binnen no-time van de gebruikte sporen een nieuwe track was gebouwd. De dikke negen minuten die die Qoons track duurt, komen mede op het conto van de lange break. ‘Die is te lang’ stelt Marco. ‘Het wordt saai.’ Koen legt uit dat hij een drumloop heeft gemaakt, en chords heeft ingespeeld. Na het opnemen zijn er wat elementen aan toegevoegd.

Dan geeft Jochem een compressietip. ‘De bas en drum zet ik vaak in één groep, zodat het na compressie één geheel wordt. Het voordeel daarvan is dat je de baslijn ook nog hoort op een slecht systeem. Ik maak dan een twee-bar-loop voor de kick en de baslijn, en comprimeer ze enorm. Daar mix ik de strings doorheen, met dezelfde compressie.’ Koen vraagt of het qua noten moet passen. ‘Nee, je hebt melodie en ritme, en als dat niet goed samen past, dan tweak ik dat een beetje. Het is iets dat ik op gehoor doe.’

Doorfilosoferend over geluiden, stelt Koen dat een bas soms zo diep is, dat je de kick eigenlijk helemaal niet meer hoort. Jochem, die al muziek maakte in de tijd dat Nederland slechts twee televisiekanalen had, heeft er een oplossing voor. ‘Een te diepe bas heeft effect op de rest van je muziek. Je verliest het stereobeeld. Als je een stereocompressor hebt voor je hele track, dan koppel je links en rechts los, waardoor het stereobeeld groter wordt. Ik comprimeer het op gehoor, zonder naar de knoppen te kijken. Dan is het altijd net een beetje out of sync. Je draait nooit exact gelijk aan die knoppen.’

Marco vervult zijn rol als studio-engineer met verve, en roept iedereen weer bij de les. ‘Je hebt een drumkick, een subkick en een attack-kick,’ resumeert hij de track van Koen. ‘Ik denk dat er te veel attack is, het klinkt te nep. Laten we die vervangen met een andere sample.’ Koen stelt voor om een andere 808-sample te gebruiken, en Marco snort hem op. Volgens Jochem is de kick één van de moeilijkste dingen. ‘Ik haat de klik die je soms krijgt. Je wilt alleen de punch, niet die klik.’

Marco heeft een sample gevonden die voldoet aan de eisen van Jochem en Koen. ‘Vooral boem, geen klik,’ grijnst Marco. Als even later de aandacht verschuift naar de hi-hat, waar volgens Marco wel wat te veel hiss op zit, bekent Koen dat hij die gesampled heeft van Conforce.

‘Of was het nou Delta Funktionen?’ ‘Da’s toch allemaal hetzelfde,’ roept Jochem na een gezamenlijke lachbui. ‘Ze delen elkaars samples,’ weet een gniffelende Marco. Als iedereen weer rustig is geworden, probeert Marco de hi-hat te filteren, maar er mist iets volgens hem. Na wat doorfilteren hoort hij dat er meer dan alleen hi-hat meekomt. Ruis. Na het comprimeren komt de Monotron tevoorschijn, waarmee de hats aangepast worden met de LFO. ‘Met een LFO maak je alles willekeurig, en dat maakt het geluid al een stuk spannender.’

Koen laat een track horen van iemand anders, als voorbeeld. ‘Ik wil wat meer agressiviteit, zoals in deze track zit.’ Jochem ontleedt, en legt uit dat je dat kunt bereiken met veel lage tonen in de sub, maar dat wat meer distortie in de middentonen mooier zou zijn. ‘Marcel Dettmann en Ben Klock

' Ik denk dat er te veel attack is, het klinkt te nep. ' zijn meesters in het opvoeren van de bas,’ aldus Marco. Uiteindelijk komt de aap uit de mouw, en legt Jochem uit dat je een rommelige, vette, dikke baslijn – een mooie subgroove dus – krijgt door de baslijn van een andere track te nemen, en die met een hint van de middentonen onder je eigen track te zetten. ‘Je moet crate diggen, een loop maken van een aantal elementen die je wilt gebruiken. Daar bouw je dan je track omheen.

Neem wel shitty platen, want als je een goede en bekende track neemt, herkennen mensen het. Ik resample vaak mijn eigen tracks trouwens.’

Als voorbeeld pakt Marco snel een track die hij onder Koens eigen nummer zet. Met Fabfilter komt de track random naar voren in het origineel.

Koen kan een grote glimlach niet onderdrukken, en kijkt toe hoe Marco wat experimenteert.

Marco vindt even later dat er rond de break wat ruimte opgevuld moet worden. ‘Een chick met Spaanse vocalen,’ oppert Jochem. ‘Weet je wat het is? Een break moet ook iets brengen. Als een break zo lang duurt als die van jou, moet hij er ook in één keer weer in komen. Dat gaat nu te zacht. En de melodie, die moet naar de break toewerken, of in de break komen, niet daarna eens een keer. Bovendien, mensen moeten niet de neiging hebben om in de break een drankje te gaan halen. Je moet juist de aandacht vasthouden.’

Uiteindelijk wordt de vocaal wat verplaatst, en ook de melodie mag zijn oude plek niet behouden. Die wordt wat verder naar het einde van het nummer geplaatst. Maar Marco is nog niet tevreden. ‘Ik ben geen fan van de melodie. We kunnen de break gewoon houden zoals hij nu is, en hem dan in één keer terug laten komen.’

En dus gaat de lange break eruit, en wordt een nieuwe break gemaakt van een deel dat later in de track komt. Terwijl we nog eens naar de track luisteren, kijken we naar buiten. De lichtflitsen die de avond inkleurden als een enorme stroboscoop zijn omgeslagen in een zondvloed. Tijd om te gaan.

Het definitieve resultaat is in de Testlab-sessie op DJBroadcast.nl te beluisteren. www.sae.nl soundcloud.com/qoon www.nwaq.com