DJBroadcast 58

MUSIC, ART & LIFESTYLE SINCE 2002 FREE MAGAZINE WINTER ISSUE

8

voorwoord Beeld 310k

Een paar weken geleden hing ik op een doordeweekse avond, voor een artikel in dit blad, wat rond in een groot, vrijstand nieuwbouwhuis in Hoofddorp. Zo’n avond dat het buiten koud is en er weer eens niks op de tv is. In Hoofddorp heb je daarmee je opties wel zo’n beetje gehad. Mr. Polska zat dus achter zijn laptop. Op één van de drie leren banken in de enorme woonkamer vertelde hij spontaan dat hij altijd zo veel rare muziek uit de Noord-Californische Bay Area hoort. Hij pakte YouTube erbij en toverde van alles tevoorschijn. ‘Soms kan ik helemaal in de grot van het internet verdwijnen,’ zei hij.

Je kent dat wel. Voor je er erg in hebt, bepalen Google’s algoritmes haarfijn waar je naar op zoek was. Gekke rapmuziek uit Californië? Je hebt vast al déze tig filmpjes nog niet gezien. Voor je het weet, vind je allerlei fascinerende spelonken in een in eerste instantie overzichtelijk ogend grotje en kom je daar voorlopig niet uit. Een papieren tijdschrift zoals wat je nu in handen hebt, is ook zoiets. Je wist niet dat je het interessant zou vinden, en toch lees je ineens over een Belgische drum-’n-bassproducer, of een jonge advocate die in de kunsthandel ging. Of raak je benieuwd naar de muziek van onze tien-talenten-voorhet-nieuwe-jaar, die traditiegtrouw in de eerste DJB van het jaar geportretteerd ziet. Szjerdinges? I Am Wie? The Don’t Touch My Wat? Vorig jaar behoorde Mr. Polska tot de tien van 2012. We hadden zijn muzikale partner Boaz v/d Beatz er dit jaar bij kunnen zetten, maar hij komt elders in het blad al genoeg aan bod. Als je er even lekker induikt, bivakkeer je bovendien nog wel een tijdje in hun eigen YouTubegrot. Zo’n papieren blad is iets magisch, maar met de laptop of de iPad erbij doe je er nog veel langer mee. Dat gaan wij van DJB binnenkort nóg iets makkelijker voor je maken, trouwens.

Job de Wit Hoofdredacteur

10

index

8. VOORWOORD 12. COLOFON 14. MEDEWERKER VAN DE MAAND 16. FREELOADER 19. NIEUWS 31. DJB LOCATOR 32. DE MIXTAPE VAN… 34. BOEKEN 36. DIGIBROADCAST 38. GAMES 40. FILM 42. DVD 44. UNDERGROUND NOISE 50. KUNST WERK 52. TEES & SNEAKERS 54. HOTSHOP 58. WEEKENDWIJZER 60. BLUEPRINT LABEL 68. COLUMN 70. DE 10 VAN 2013 86. BOAZ V/D BEATZ 94. MACEO PLEX 96. ESSENTIAL ALBUM 99. REVIEWS 109. INSPIRATIE 111. HOT LABEL 113. TESTLAB 116. IN DE STUDIO MET…

12

colofon

Uitgevers

Victor Bakhuis (victor@blueprintmedia.nl) Eric van den Bogaard (eric@blueprintmedia.nl) Hoofdredacteur

Job de Wit (job@blueprintmedia.nl) Redactie

Angeliek Bergsma (angeliek@blueprintmedia.nl) Eelco Couvreur (eelco@blueprintmedia.nl) Jelle Faber (jelle@blueprintmedia.nl) Tom van Haaren (tom@djbroadcast.nl) Jorn Liefdeshuis (jorn@blueprintmedia.nl) René Passet (passet@gmail.com) Medewerkers

Bob ter Brugge, Rik Hermans, Jacco Hupkens, Renske Jonkman, Sander Kerkhof, Marco Muhring, Pascal Pinkert, Ariën Rasmijn, Jelle Spanjaard Distributie

Flyerman (www.flyerman.nl) Vormgeving

Maslow (hellow@maslow.nl) Illustraties

Kevin Boitelle, Floor van het Nederend, Saša Ostoja (omslag), 310K Fotografie

Laila Cohen, Catharina Gerritsen, Boris Kramaric, Tim Pen, Robin de Puy Sales / Marketing

Victor Bakhuis (victor@djbroadcast.nl) Lisanne Bervoets (lisanne@blueprintmedia.nl) Minggus Dorpmans (minggus@djbroadcast.nl) Jorn Liefdeshuis (jorn@blueprintmedia.nl) Abonnementen

Voor alle vragen over abonnementen en bezorging kan je terecht op www.djbroadcast.nl/subscribe. De abonnementenservice is te bereiken via abonnement@djbroadcast.nl.

Drukwerk

PRinterface social networks

twitter.com/djbroadcast facebook.com/djbroadcast flickr.com/djbroadcast DJBroadcast Magazine is een uitgave van Blueprint Media BV Redactieadres

DJBroadcast.nl Postbus 3952 1001 AT Amsterdam Persberichten

info@djbroadcast.nl Telefoon

020 6868600 E-mail

info@djbroadcast.nl Website

www.djbroadcast.nl

14

medewerker van de maand

Jessica Bongers Elke donderdagmiddag staat het volume van de Angy Birds-luidspreker in het projectmanagershok op tien en komen de meest wanstaltige klappers van de afgelopen decennia voorbij. Curatoren van deze 22tracks van de wansmaak zijn collega’s Jelle, Angeliek en Jessica. Laatstgenoemde selector is verantwoordelijk voor de beste jaren-negentig-r&b-glijers.

Sinds haar aanstelling in september 2012 is Jessica heel snel uitgegroeid tot het zonnetje van het kantoor. Ze is verantwoordelijk voor het projectmanagement van Vodafone Firestarters en haalt haar energie uit haar lieftallige dochter en wekelijks een uurtje bodypumpen, de ‘originele barbell-les die je hele lichaam versterkt’. Samen met Angeliek vormt deze voormalige house-dj een duo met de bijnaam De Dubstepvrouwen en ze is dan ook regelmatig te vinden op dansvloeren waar de onderbuik borrelt van de subs en de oren suizen van knerpende synths – met een shot tequila in de rol van kryptonite. Was wel even je handen voordat je je aan haar voorstelt, want ze heeft een tikje last van smetvrees. Geen Dettol, geen Jes…

16

freeloader

PALLADIUM MONOCHROME Het voorjaar komt er aan. Nu wil je natuurlijk dat je nieuwe schoenen esthetische schoonheid herbergen. Maar waar in de winter vooral warmte hoog op de agenda staat, wordt functionaliteit nu ook een pré. Al feestend, kamperend en ravottend is optimaal comfort en duurzaamheid van essentieel belang. Met deze Palladiums met dikke polyurethaan binnenzool en uit één stuk gemaakte buitenzool trotseer je met gemak de meest tormenterende paden. Aan de nieuwe Palladium Monochrome-collectie hangt nog een voordeel aangezien de modellen unisex zijn.

Kortom blijheid en vrijheid voor slechts 64,95 – of gratis, als je de prijsvraag wint op DJBroadcast.nl. palladiumboots.nl

19

news

24 uur in Amsterdam Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar na lang gesteggel en gedoe zijn de eerste 24-uursvergunningen in Amsterdam een feit. De hoofdstad is wat dat betreft een nakomeling, want steden als Utrecht en Groningen hebben al jaren een 24-uursbeleid voor horeca en uitgaansgelegenheden. Onder anderen Trouw, Pand14, Toren Overhoeks, de Tolhuistuin en Ruigoord hebben nu de officieel de mogelijkheid om het klokje rond open te blijven. De binnenstad moet nog even wachten, tot frustratie van uitbaters van clubs en cafés aan de grote pleinen (Leidseplein, Rembrandtplein).

Studio 80 bijvoorbeeld vindt dat ook zij langer open moeten kunnen blijven, omdat er anders sprake is van oneerlijke concurrentie. Burgemeester Eberhard van der Laan spreekt dat tegen, en gaf tijdens een raadsvergadering aan dat gemeente clubs in de binnenstad al een heel eind tegemoet is gekomen door ze twaalf keer in plaats van vijf keer per jaar een vergunning te verlenen om langer open te zijn. De angst bestaat bij de overheid dat een ruime sluitingstijd in het centrum zal leiden tot grotere overlast en een te grote belasting voor de politie. Wordt vervolgd.

HENK VAN HELLING NAAR FABRIEK Henk? Ja, Henk. Het kunst- en muziekfestival Henk op de Helling wordt Henk in de Fabriek en vindt dit jaar op zaterdag 13 april plaats op het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord.

Het muzikale programma richt zich als altijd op techno en bestaat wordt aangevoerd door Midnight Operator, een samenwerkingsproject van de Canadezen Mathew Jonson en zijn broetje Nathan, beter bekend als Hrdvsion. Verder staan onder anderen Kassem Mosse, Tobias., Function, Patrice Bäumel, Olene Kadar, Tom Ruijg en Counterpart op de rol.

En hoewel de setting anders is, blijft het concept van het festival hetzelfde. Alle acts spelen live en de organisatie belooft ‘jamsessies op analoge apparatuur die de artiesten meenemen uit hun studio’s.’ Net als tijdens voorgaande edities speelt ook beeldende kunst een rol van betekenis. De locatie is een loods met een plafond op 24 meter hoogte waaronder kunstenaars zich kunnen uitleven in allerlei installaties die tijdens het festival gebruikt worden – en de bezoekers dichter bij de muziek en bij elkaar moeten brengen. Kaarten kosten 30 euro. stichtinghenk.nl

21

news

Solodebuut Karl Hyde Underworld-frontman Karl Hyde komt dertig jaar na zijn eerste release met een soloalbum. De plaat gaat Edgeland heten, komt op 22 april uit bij Universal en is gecoproduceerd door Leo Abrahams, die eerder werkte met o.a. Brian Eno & David Byrne, Brett Anderson en Ed Harcourt. De 52-jarige Engelsman laat in een persbericht optekenen dat het album geïnspireerd is door zijn liefde voor cityscapes, die de afgelopen jaren ‘gegroeid en gegroeid’ is. ‘De schoonheid van verval, de bandensporen, graffiti, de klanken, de gesprekken die je hoort op straat, de epidemie aan koffiebarretjes en de nachten dat je op de achterbank ligt te slapen in de auto van een chauffeur die altijd wakker blijft. Een viering van de eigenaardigheden van de mens.’ Altijd een poëet, die Hyde.

Het geluid belooft spontaner en organischer te zijn dan wat je gewend bent van Underworld. Vijf dagen voor de release staat Hyde met zijn nieuwe liveband in De Duif in Amsterdam voor zijn allereerste solo-optreden. underworldlive.com

The Knife Dat was even schrikken voor Knife-fans: is de groep zeven (7!) jaar na Silent Shout klaar met de officiële opvolger van die veel bejubelde plaat en kondigt het eindelijk een nieuw concert aan in Paradiso – is de show uitverkocht voordat je je ontbijtbestek op de grond kunt laten vallen en zit menigeen dus met de handen in het haar. Het wordt nog een keertje schrikken as ze dat nieuwe album eindelijk te horen krijgen.

Shaking the Habitual is geen album vol catchy electropopliedjes, iets wat je al een beetje kon raden toen eerste single ‘Full of Fire’ opdook: een weerbarstige, negen minuten durende vocale techno-track met galloperende drums waarvan niemand ooit een lekker in het gehoor liggende folky cover van gaat maken (zoals bij ‘Heartbeats’ ooit). Shaking the Habitual komt 8 april uit en duurt ruim anderhalf uur met een gemiddelde songlengte van 8 minuut 22. Er zit een lange soundscape in het midden die je verdwaasd achterlaat.

Het zou best kunnen dat je er heel erg aan moet wennen, maar dan heb je ook een weergaloze geluidsturbine zoals dit jaar niemand gaat laten horen. The Knife snijdt nog steeds aan alle kanten en je kan maar beter hopen dat er nog een tweede concert komt. theknife.net

23

news

exit Festival Travel organiseert dit jaar voor het eerst een festivaltrein van Utrecht naar het Exit Festival in Novi Sad in Servië. De reis gaat naar verwachting 24 uur duren. De muziek is in de hele trein te horen, maar de centrale plek in de trein is natuurlijk de party-wagon met dj-booth. Daar kan het betere dans- en drinkwerk plaatsvinden. De trein vertrekt op 7 juli en komt de volgende dag dus aan op het station in Novi Sad. Op 15 juli keert de trein weer terug naar Nederland – vol afgematte festivalgangers. De wagons bestaan uit coupés met couchettes, de ramen kunnen open en het is dus behoorlijk comfortabel reizen allemaal, beter dan met zijn achten op elkaar gestapeld in het afdankertje van je moeder in ieder geval. Hoe de de line-up van het festival eruit gaat zien is nog niet bekend. Iedereen die er wel eens is geweest of iemand kent die met legendarische verhalen is thuisgekomen, weet niettemin dat Exit één van de meest bijzondere muziekfestivals van Europa is.

SNOWBOMBING Begin april vindt Snowbombing weer plaats in het Oostenrijkse Mayrhofen. Het unieke festival is uitgegroed tot het grootste muziekevenement-op-hoogte van Europa, en staat garant voor een zeer uitgebreide line-up. Dit jaar komen bijvoorbeeld Carl Cox, Skream, Dixon, Maceo Plex, Seth Troxler, Tiga en Scuba allemaal naar het skigebied. Snowbombing resideert al sinds 2005 in het Zillertal en het festival duurt dit jaar van 1 tot en met 6 april. Overdag is iedereen op de pistes te vinden, waar alle optredens en andere activiteiten zijn. ’s Avonds gaat het publiek, veelal verkleed, los tijdens een van de vele feesten in het dal. Naast bovengenoemde artiesten zullen onder vele anderen ook Âme, Henrik Schwarz, Anja Schneider, Todd Edwards, Kerri Chandler, Netsky, Simian Mobile Disco, Katy B, Mosca, Disclosure en James Zabiela plaatsnemen op één van de podia. Voor de hele lineup en het reserveren van tickets/accomodatie kun je hier terecht. Kaarten, inclusief accomodatie, kosten tussen de 393 en 591 euro. snowbombing.com

25

news

909 Op zaterdag 1 juni vindt op de kleine speelweide in het Amsterdamse Bos de derde editie plaats van 909. Het kleinschalige festival richt zich op intimiteit en ‘old-skool techno’. Dit jaar staan onder anderen dj’s Carl Craig, Kevin Saunderson en Laurent Garnier op de rol en ook Agoria, Vince Watson, Scan X en Secret Cinema (live) komen langs.

Tijdens eerdere edities werden al technolegendes als Derrick May, Josh Wink en Umek naar het Amsterdamse Bos getrokken. 909 is er op gebrand een mooi en intiem feestje neer te zetten voor maximaal vijfduizend bezoekers. Eén podium, één stijl: techno. Het festivalterrein wordt omringd door bomen en heeft uitzicht op de grote kanovijver. Er is genoeg ruimte om te relaxen aan de waterkant of om lekker in het gras te liggen. Het festival ontleent zijn naam aan de befaamde Roland TR-909 Rhythm Composer. De drumcomputer, die in 1983 het licht zag, stond aan de wieg van de techno. Zeer toepasselijk dus. Kaarten voor het festival worden verkocht in stadia. Inmiddels zijn ze 24 euro en aan het eind van het traject 34 euro.

909.nl

SAE Audiobot Competition met

Conforce

Productietalent opgelet! Heb je altijd al eens jouw eigen track met een ervaren producer willen polijsten in een echte studio? Dan is dit je kans. Doe mee met de SAE Audiobot Competition. We beginnen deze zevende jaargang met niemand minder dan Boris Bunnik, beter bekend als Conforce. Of Versalife. En nog een paar andere namen. Hij komt uit Friesland, maakt techno bij Delsin en Clone en nog een paar andere labels. Conforce bevindt zich in de voorhoede van de internationale techno-scene en treedt regelmatig op in de meest aansprekende clubs van Tokyo tot New York en van Berlijn tot Londen. Een veelzijdige jongen dus, die in navolging van onder anderen Tom Trago, Steve Rachmad en Detroit Swindle de winnaar van de competitie zal bijstaan in de SAE Studio’s. Stuur je beste track op en als je wint ga je er samen met Bunnik en een professionele engineer aan werken en schaven. En passant krijg je feedback van de meester en wie nog wat handige tips & tricks.

Meedoen? Kijk op djbroadcast.nl voor de inschrijftermijn, het format en de spelregels. Wij selecteren de vijf beste inzendingen, waarna de DJB-lezers de winnaar kiezen.

27

news

Motel Mozaïque Op vrijdag 5 en zaterdag 6 april vindt het Mozaïque Motelfestival weer plaats in de Rotterdamse binnenstad. Het jaarlijkse evenement brengt een grote diversiteit aan kunst en muziek naar de havenstad. Veelbelovende nieuwe artiesten als AlunaGeorge, Sinkane, Daughter, Inc., Lapalux, S O H N, Night Works en Daley geven optredens in o.a. de Rotterdamse Schouwburg, Rotown en Corso. De Amerikaanse soul/jazz-zanger José James is al een gearriveerde naam, en wat dacht je van Jagga Jazzist samen met het orkest Sinfonia Rotterdam? Naast muziek is er ook veel aandacht voor kunst, zoals het action-paintproject Art is a Battlefield en performancekunst van de Engelse Bryony Kimmings (foto).

Haar nieuwe show 7 Day Drunk is een experiment waarin ze verschillende staten van dronkenschap met het publiek deelt.

Altijd een aantrekkelijk onderdeel van Mozaïque Motel is dat je op heel bijzondere locaties in de stad kunt blijven overnachten (en ontbijten!) nadat gidsen je de mooiste plekken van 010 laten zien. Passe-partouts voor alle optredens kosten 65 euro. Kaartjes voor de overnachtingen zijn 25 euro per nacht en het is zelfs mogelijk om voor 20 euro een fiets huren voor twee dagen. Je zou het niet willen, en in principe hoef je de Maasstad het hele weekend dus ook niet te verlaten. motelmozaique.nl

Noisey naar Nederland Het muziekkanaal van het internationale platform VICE krijgt een Nederlandse editie. Ze gaan met een eigen redactie aan het werk om de muzikale ontwikkelingen in Nederland naar een internationaal publiek te brengen. Noisey is muziektelevisie op internet à la VICE, maar dan zonder de opzichtig geensceneerde realityshows en mét een programmering die muzikale relevantie heeft. Sjoerd Raaijmakers van VICE Nederland: ‘We brengen video-gedreven verhalen met humor en een gezonde dosis zelfspot die er voor gaan zorgen dat er eindelijk ook weer eens gelachen kan worden om muziekjournalistiek In Nederland.’ Duidelijke taal. Het Amerikaanse Noisey bestaat al sinds 2011 en het begon een jaar geleden met een eigen kanaal op YouTube, dat ondertussen al meer dan 110 miljoen views en 175.000 abonnees heeft. Geen slechte score. Ze hebben niet alleen exclusieve videoclips, maar ook zelf gemaakte filmpjes zoals korte documentaires, interviews achter de schermen van de muziekwereld (van platenzaakhouders tot muziekcritici). Ze coveren alles wat cool is, van Nick Cave tot A$AP Rocky en van Odd Future tot My Bloody Valentine. En binnenkort kun je er dus ook wat Hollands glorie tegenkomen.

29

advertorial

STRP 10 days of hybrid music, art & technology for curious people. Zo luidt is de slogan van het STRP-festival, dat één keer in de twee jaar wordt gehouden. Van 1 tot en met 10 maart vindt het culturele evenement weer plaats in Eindhovense Klokgebouw. STRP, dat zijn zesde editie beleeft, richt zich al sinds de begindagen op elektronische muziek, technologie, moderne kunst en alle mogelijke combinaties hiervan. De meeste activiteit vinden plaats in de weekenden maar doordeweeks is er ook genoeg te beleven.

Nadat een openingsavond met o.a. performancekunstenaars Stelarc, CENC en Daito Manabe (foto), barst op zaterdag 2 maart het feest los met live-optredens van Modeselektor, Mala In Cuba, Machinedrum, Eprom, Holy Other en de Zuid-Afrikaanse nieuwkomer Petite Noir. De dj-line-up is niet minder indrukwekkend met Hudson Mohawke, Lunice, DJ Shadow, SBTRKT, Apparat, Boddika, Martyn, Modeselektor en Jameszoo.

De vrijdag erop is er opnieuw ruim baan voor performance.

Op vrijdag 8 maart gaat het Londense collectief D-Fuse zijn nieuwste audio-visuele show genaamd Tekton laten horen

en zien. Diezelfde en ook de volgende avond komt Eindhovens trots Martyn samen met Jeroen Erosie en Xavier Magot zijn nieuwe show The Air Between Your Words opvoeren. Het geluid bij deze audio-visuele ervaring is tevens een voorproefje van het nieuwe album van Martyn dat later dit jaar zal verschijnen.

Naast alle muzikale activiteiten is doorlopend een indrukwekkende verzameling kunstwerken te zien onder de noemer City of Cyborgs. Tijdens deze expo tonen internationale kunstenaars en ontwerpers als Revital Cohen, Johnny Hardstaff, Marguerite Humeau, Lucas Maassen, Daito Manabe, Ief Spincemaille, Neil Harbisson, Jordi Puig, Gustav Hoegen werk waarin mens en machine op verassende wijze met elkaar vergroeien. Maar ook het project The New Machine Era is een niet te missen installatie.

Verschillende teams van lo-tech doe-het-zelvers en kunstzinnge technici werken samen aan één grote machine.

Het Rube Goldberg-achtig spektakelstuk, dat in samenwerking met 2018Eindhoven|Brabant wordt uitgevoerd, belooft een ‘proeftuin voor 2018’ te worden. strp.nl

31

locator TEKST BOB TER BRUGGE

Ultra de la Rue Tussen de peeskamers en coffeeshops op de Amsterdamse Wallen zit sinds een half jaar Ultra de la Rue, een op street-art gerichte winkel/galerie. Naast de kunst kun je er op je gemak koffie drinken, genieten van mellow muziek op de achtergrond en tegenwoordig ook je DJB-magazine halen. Een oase in het heetste gebied van Amsterdam.

Het is een galerie, een winkel, een creatieve broedplaats en ze schenken er fair-tradekoffie. Aan de muren hangt kunst en aan het plafond hangen vetplanten. In het midden van de ruimte staan stellages en tafels met boeken erop, allemaal in het teken van street-art van over de hele wereld.

Bijna alles in de winkel is zelfgemaakt en veel is te koop. De sfeer is er ontspannen, een goede – en in deze omgeving vol hitsige toeristen – onverwachte plek om even tot rust te komen en je te laten inspireren. Bij de buren zit de studio van Red Light Radio.

‘Iedereen uit de buurt komt hier langs voor een kopje koffie,’ vertelt een zeer enthousiaste Afaina de Jong, die Ultra de la Rue samen met Egbert Thomas runt. ‘De jongens uit het complex hiernaast, maar ook de oude bewoners van dit gebied.’

De winkel is niet alleen iets nieuws voor de buurt, maar eigenlijk voor heel Amsterdam. Hij heeft een sterk internationaal karakter en De Jong merkt scherp op dat de plek

Barcalona-achtig aandoet. Het is de combinatie van de smalle straat met scheve tegels, oude hoge gebouwen aan weerszijden en dan de street-artgalerie die meer is dan alleen een expositie-ruimte.

Thomas is grafisch-ontwerper en op dit moment hangt zijn eigen werk aan de muur. Dat muziek een inspiratiebron is voor zijn werk is zie je meteen. ‘Wat er nu hangt is onder anderen geïnspireerd door de muziek van MF Doom,’ vertelt hij. Ook hangt er vinyl aan de muur en verkoopt Ultra de la Rue t-shirts met opdrukken van hiphop-iconen als Kool Herc en Afrika Bambaataa. ‘De t-shirts gaan meestal gepaard met een expositie of een boek en veranderen dus steeds,’ legt Thomas uit.

Buiten het verkopen van kunst en koffie heeft de zaak een sociale functie die verder gaat dan mensen uit dan aanwandelende buurtgenoten. ‘Soms spelen we hier art-pong, dat is tafeltennis met handicap,’ lacht De Jong. Over de tafeltennistafel hebben ze verf gegooid waardoor het oppervlak reliëf heeft gekregen. ‘Je hebt altijd mensen die goed zijn in tafeltennis en in deze vorm is niemand goed, ha ha. Ook houden we lezingen en hebben we weleens een etentje. Vaak zijn die bijeenkomsten openbaar en in de toekomst willen we het op regelmatige basis gaan doen, bijvoorbeeld iedere vrijdagmiddag.’ ultradelarue.nl

33

de mixtape van...

TEKST JOB DE WIT Beeld Maslow

Achmed

Akkabi

Met een serie reclamespotjes van Albert Heijn en een rol in de kinderserie Het Huis van Anubis speelde acteur Achmed Akkabi zich in de kijker. In de speelfilm Rabat (2011) was hij de ambitieuze nietsnut Abdel, en momenteel is hij als politie-agent te zien in de populaire RTL-serie Moordvrouw.

CANDYMAN - ‘KNOCKIN’ BOOTS’ Dit is het eerste nummer dat ik me kan herinneren. Als kind leerde ik mezelf hoe een cassettebandje in een cassettespeler te doen. Ik denk dat het bandje van mijn broer was. Vooral de ‘oeh boy, I love you so’ vond ik geweldig om mee te zingen. No homo.

ITHRAN - ‘YOUCHICHEM BABAM’ Een klassieker onder de Berbers, steevaste prik op autotochten naar Marokko. Ik was het nummer een paar jaar kwijt, kreeg ik het weer van Ali Baraka, mijn goede vriend en buurjongen in Marokko. Hij vecht nu voor de vrijheden van Berbers in Marokko. Deze is voor hem.

MICHAEL JACKSON - ‘REMEMBER THE TIME’ Net als veel mensen van mijn generatie was ik, toen ik klein was, verslaafd aan Michael Jackson. Mijn vader riep me uit mijn kamer toen ie deze video voorbij zag komen op tv. De scène waarin hij een pirouette maakt en eindigt als een hoopje zand was een van mijn grootste dafuq-momenten als kind.

KHALED - ‘ORAN MARSEILLE’ Toen ik een periode in de horeca werkte, leerde ik er een Franse ex-profbokser kennen. Hij stond bar en was met de kleindochter van de baas getrouwd. Ik kon nauwelijks met hem communiceren. Via muziek vonden we elkaar.

Hij liet me kennis maken met Doc Gynéco, ik hem met Cheb Khaled.

BILAL - ‘FAST LANE’ De muziek van Dr. Dre loopt als een rode draad door mijn leven. Ik kan nooit genoeg krijgen van zijn producties.

Nooit. Hij heeft zo veel belachelijk stoere beats gemaakt, zo ook deze. Probeer je hoofd stil te houden als de beat erin komt. Het zal je niet lukken. En anders mis je een gezonde portie swag in je donder.

EXTINCE - ‘GROOTHEIDSWAAN’ Ik was en ben groot bewonderaar van het werk van Extince. Op mijn achttiende verjaardag was ik in de Asta, een club in Den Haag. Hij was er toen ook. Ik ben met ’m op de foto gegaan, maar wilde niet overkomen als fanboy dus heb ik ’m maar stiekem vanaf de bar in de gaten gehouden terwijl ie een meisje aan het schuren was op de dansvloer.

2PAC - ‘CAN’T SEE ME’ Ik had even een boefjesperiode, in mijn pubertijd. Dat ging hand in hand met de muziek van deze man. De perfecte kattekwaadkatalysator.

GEORGE HARRISSON - ‘COCKAMAMIE BUSINESS’ Af en toe draai ik plaatjes. Dat begon in mijn studentenperiode. Zo moest ik ergens in een kunsthal draaien in Maastricht met vooral veertigplussers. Er was een man die zijn ogen niet kon geloven toen ik dit nummer draaide. Daarna kwam ie me respect geven. Een Marokkaanse jongen die George Harrison kende had ie nog nooit meegemaakt. Hij ook weer blij.

WILLIAM FITZSIMMONS - ‘SO THIS IS GOODBYE (PINK GANTER REMIX)’ Uitgaan van een relatie. Dit nummer op repeat, en dan helemaal naar de klote gaan. Even die bodem aantikken en er dan uitklimmen. Mens zijn voelde nog nooit zo goed.

EMINEM - ‘ROLE MODEL’ Ben ik, wellicht tegen wil en dank, maar er zijn mensen die inspiratie putten uit wat ik tot nu toe heb bereikt.

Deze is voor hen. Blijf doorgaan. Change the world. Als ik het kan, kunnen jullie het ook.

34

Boeken TEKST JOB DE WIT

Fly like paper Er komt dit jaar een nieuw album uit van Mathangi Maya Arulpragasam, beter bekend als de Engelse artiest M.I.A. Alleen ‘zangeres’ of ‘rapster’ zo je wilt – het zit er meestal een beetje tussenin – volstaat niet om haar te beschrijven. Het koffietafelboek M.I.A. dat ze onder haar volledige naam publiceerde bevat een selectie van het artwork dat ze de afgelopen tien jaar ontwierp. Arulpragasam was al ruim voor ze haar eerste demo opnam actief als kunstenaar.

‘Naast Maya Arulpragasam zitten en samen met haar iets maken – muziek, kunst, of gewoon een taart bakken – is het meest opwindende, verslavende wat er is,’ schrijft Steve Loveridge in zijn intro bij M.I.A. Hij kan het weten, want hij zat eind jaren negentig bij haar in de klas van de Londense Saint Martins-kunstacademie en assisteerde haar later in haar carrière bij het maken van stencils, video’s en andere beelden. Een boek van haar artwork is helemaal geen gek idee, zeker wanneer het de ideeën en de ontwikkeling van de concepten achter Arular (2005), Kala (2007) en /\/\/\Y/\ (2010) enigszins inzichtelijk maakt. Weinig popartiesten hebben het afgelopen decennium zo veel discussie en verdeeldheid losgemaakt. M.I.A.’s biografie, als kind van Srilankaanse vluchtelingen tegen de achtergrond van een bloedige en voor veel mensen erg moeilijk te doorgronden burgeroorlog, is onlosmakelijk met haar werk verweven.

Naast haar songteksten en interviews heeft haar artwork (hoezen, maar ook websites, t-shirts, videoclips en hier en daar in galeries geplaatste kunst) daar aanleding toe gegeven, van de tijgers en bommen ten tijde van Arular, tot

de shockerende ‘Born Free’-clip (2010). Muziek en kunst vloeien bij M.I.A. altijd voort uit dezelfde ideeën en concepten. ‘Wat begon als een documentaire, werden stills uit uit een echte film, werden foto’s, werden stencils, werden prints, werden songs.’

De plaatjes zijn dus essentieel, en M.I.A. is er ook niet de artiest naar om alles haarfijn te expliceren. De ambiguïteit van haar werk is natuurlijk ook één van de sterke kanten ervan.

Maar op een heel basic niveau schiet M.I.A., het boek, toch te kort. De kwaliteit van de afbeeldingen is vaak niet zo goed, alsof te kleine jpg’s te groot zijn opgeblazen. De selectie laat ook te wensen over. Juist nu veel mensen hun muziek alleen op de computer hebben, is het de moeite waard om artwork, als je het dan toch in een boek bijeen brengt, helemaal en compleet af te drukken. De songteksten staan allemaal wel in het boek, dat had dan weer niet gehoeven.

Per ‘albumcyclus’ zit er een hele theorie achter elke M.I.A.plaat en de toelichting die ze geeft, hoe warrig geformuleerd vaak ook, is voor fans wel interessant. Er is een soort proces afgerond met die eerste drie albums, en van straatarme studente tot wereldberoemde popster heeft haar leven een astronomische wending genomen. Het wordt interessant om te horen, en net zo goed om te zien, wat ze met haar vierde album Mathangi gaat doen, dat in april verwacht wordt. Volgens eigen zeggen moest ze er nog wat langer aan werken omdat hij volgens haar platenlabel ‘te positief’ zou zijn. M.I.A. zonder edge, dat is voor iedereen onvoorstelbaar.

M.I.A. is uitgegeven door Rizzoli en is verkrijgbaar bij American Book Center in Amsterdam en Den Haag.

36

digibroadcast TEKST JELLE SPANJAARD

Rework_

Rdio Er is sinds kort een nieuwe streaming-muziekdienst in Nederland. Rdio hanteert hetzelfde principe als Spotify: onbeperkt muziek luisteren voor vijf euro per maand en nog eens vijf euro om het op je smartphone en tablets te gebruiken.

Rdio onderscheidt zich met een strak design, zo is het veel makkelijker om muziek te vinden en te beheren dan in Spotify. Daarnaast is er een web-app die ervoor zorgt dat je alle muziek ook via je browser tot je beschikking hebt. Een nadeel is het kleinere muziekaanbod. Je kunt Rdio een half jaar gratis gebruiken, dat moet voldoende zijn om er achter te komen of een verhuizing van al je playlists in Spotify de moeite waard is. rdio.com Akai iMPC en MPC Fly De Akai MPC Fly lijkt op het eerste gezicht een grappige iPad case, maar de MPC Fly doet meer dan je tablet beschermen. De verlichte pads zijn functioneel en in principe te gebruiken met elke Core MIDI-app. De Fly werkt naadloos samen met de iMPC-app van Akai zelf waarmee je je beats direct op SoundCloud, Facebook of Twitter kunt delen of kunt kopiëren naar een Mac of PC om ze te masteren. De MPC Fly is waarschijnlijk niet bedoeld ter vervanging van een professionele set-up, wel om on-the-go goede muzikale ideeën te kunnen opslaan en op een later tijdstip te kunnen uitwerken in de studio. akaiprompc.com/mpc-fly

Song Reader en Rework_ Voor zijn nieuwe album heeft Beck zelf geen noot opgenomen. Song Reader is geen cd, lp of foldertje mp3’s, het is een bundeling bladmuziek. De songs kun je dus eigenlijk pas horen als je ze zelf speelt, of iemand anders zo ver krijgt. Op songreader.net verzamelt Beck alle interpretaties en is het boek te bestellen. Hij gaat overigens zelf ook aan de haal met muziek van anderen. Als hommage aan de meester van het minimalisme, heeft hij een groep muzikanten verzameld om Philip Glass te remixen. Snibbe Studio (ook verantwoordelijk voor Björk’s Biophilia-app) heeft dat project als universele iOS-app uitgebracht. Een collectie van door Beck geproduceerde nummers, gekoppeld met 3D- (semi-)interactieve animaties. Rework_ is te vinden in de AppStore. songreader.net Pulselocker DJ’en met iTunes of Spotify is natuurlijk niet te doen. Pulselocker hoopt wel degelijk voor dj’s te betekenen wat Spotify en Rdio voor gewone luisteraars zijn. De dienst laat je de muziek downloaden naar je desktop, maar je kan de tracks vervolgens alleen in toegestane dj-applicaties als Traktor en Serato laden. Om maandelijks te beschikken over duizend nummers zul je zeventig dollar per maand moeten neertellen. De dienst bevindt zich nu nog in betafase en is tijdelijk gratis, een invite kun je aanvragen. pulselocker.com

38

games TEKST JOrn liefdeshuis

Nike+ Kinect Training Gamen en bewegen, het blijft een vreemde combinatie.

Hoewel de Nintendo Wii de combinatie een paar jaar geleden met succes introduceerde, blijft er tegenstand vanuit hardcore gamershoek. Veel van deze mensen willen echt alleen maar hun duimen of pols bewegen.

Nike+ Kinect Training gaat nog een flinke stap verder dan zwaaien met je arm om een digitaal tennisracket of golfclub te besturen.

De game belooft een complete fitness-workout. Met twee persoonlijke trainers, sessies die variëren van vijf tot 45 minuten en aangepaste schema’s voor elk fitnessniveau biedt Nike+ Kinect Training een zowat completere workout dan de gemiddelde sportschool. En, niet onbelangrijk, voor veel minder geld. Aangenomen dat je al een Xbox en Kinect in huis hebt, koop je het spel voor zo’n zestig euro, dat is ongeveer evenveel als de kosten voor één of hooguit twee maand fitnessen.

Er zijn naast dit financiële voordeel nog meer pluspunten. Zo hoef je de warme, knusse omgeving van de huiskamer nooit te verlaten, kan je altijd sporten op het moment dat het jou uitkomt en heb je geen last van drukte in de sportschool.

Voor een zo persoonlijk mogelijk programma voer je zaken als geslacht, gewicht, lengte en leeftijd in. Je kan kiezen uit drie programma’s, Get Strong, Get Lean en Get Toned, die je helpen met afvallen, sterker worden, het ontwikkelen van meer spiermassa, of wat je persoonlijke doel ook is.

Je moet het wel allemaal alleen doen, dat is wel een nadeel.

Je hebt geen partner die je aan je afspraken houdt, je motiveert en er voor zorgt dat je niet afbelt wanneer je geen zin hebt om je in te spannen. Dat snapten ze bij Nike gelukkig ook wel en daarom hebben ze het sociale aspect van sporten zo veel mogelijk uitgewerkt. Zo kan je samen met vrienden die ook een Xbox hebben dezelfde oefeningen doen, kan je je ‘score’ aan het einde van een workout vergelijken met die van anderen en kan je je resultaten delen via Facebook.

Nike+ Kinect Training is een interessante ontwikkeling in de game-industrie. De professionele aanpak, de meer dan honderd verschillende oefeningen, de personal trainers die je constant aansporen en het sociale aspect van de game maken het tot een compleet pakket dat interessant is voor iedereen die wel wat extra beweging kan gebruiken. nikeplus.nike.com

40

film TEKST job de wit

Silver Linings Playbook Als Patrick na acht maanden behandeling wordt ontslagen uit de psychiatrische inrichting, is hij vol optimistische, weinig realistische plannen om zijn leven weer op de rails te krijgen. Dat staat of valt wat Patrick betreft bij het herstellen van de relatie met zijn ex Nikki, die wel nog een straatverbod tegen hem heeft uitstaan.

Patrick zat namelijk niet vrijwillig in die inrichting, hij was ertoe veroordeeld nadat hij de man waarmee zijn vrouw vreemdging in zijn razernij tot moes had geslagen.

Dat klinkt als een serieuze, zware film over psychische klachten, gewelddadige impulsen en disfunctionele relaties, maar dat is Silver Linings Playbook dus niet. Het is een grappige, ontroerende film over psychische klachten, gewelddadige impulsen en disfunctionele relaties. Dat slaat aan. De film is genomineerd in alle vijf de belangrijkste Oscar-categorieën (beste film, regie, acteur, actrice, screenplay), iets wat maar weinig voorkomt. En niet alleen dat, ook de bijrollen van Robert De Niro en Jacki Weaver als Patricks ouders zijn genomineerd. Die gokzieke vader is trouwens ook niet helemaal lekker, en Pats broer Jake is evenmin een erg uitgebalanceerd mens. Dan lijkt Patrick, gespeeld door Bradley Cooper (The Hangover), nog eigenlijk best een prettige vent.

Dat vindt schijnbaar ook de jonge weduwe Tiffany (Jennifer Lawrence, bekend uit The Hunger Games). Net als

Patrick kampt zij met mentale problemen, en net als Patrick heeft ze een hekel aan de pillen en de poeders die ze krijgt voorgeschreven. Tiffany is een kennis van de vrouw waar Patrick zo graag weer mee in contact wil geraken en in ruil voor het bezorgen van zijn brief, belooft Patrick met Tiffany te trainen voor een danswedstrijd.

Het is een aantrekkelijk duo met te behapstukken mentale problemen, want het blijft natuurlijk wel een Hollywood-film.

Regisseur David O. Russell (I ♥ Huckabees, The Fighter) behandelt zijn hoofdpersonages niet als zielige slachtoffers en ontvouwt in twee uur een knap opgebouwd verhaal met een grote, diverse, komische cast. Als De Niro dan toch sullige huisvaders wil spelen, dan liever de hyperbijgelovige footballfan Pat senior dan voor de zoveelste keer pa Focker. Chris ‘Rush Hour’ Tucker beleeft een onwaarschijnlijke, sterke comeback als Patricks onbetrouwbare ziekenhuisbuddy Danny.

Terwijl Patrick en Tiffany zich als gemankeerd danskoppel ontwikkelen en senior het famliekapitaal in de waagschaalt legt, raakt Nikki steeds verder op de achtergrond. Het verhaal voltrekt zich volgens een klassiek en wellicht wat voorspelbaar scenario. Silver Linings Playbook voorziet feilloos in de onbedwingbare behoefte om achter de wolken een schijnende zon te vinden. silverliningsplaybookmovie.com

42

dvd TEKST RIK HERMANS

Killing Them Softly Het gangsterleven wordt op het witte doek doorgaans hevig geromantiseerd, maar is in werkelijkheid natuurlijk een beerput vol ellende. Regisseur Andrew Dominik noemde de misdaadfilm onlangs ‘de eerlijkste Amerikaanse film’ en koppelt in Killing Them Softly de tragiek van het criminele bestaan aan de economische teloorgang van de VS. Russell en Frankie, een heroïnejunk en een all-round sloeber, overvallen het illegale pokerhonk van Markie (Ray Liotta), tevens trekpleister voor de locale maffia. Markie heeft al eens een overval op zijn eigen tent in scène gezet, en krijgt dus meteen zelf de schuld in de schoenen geschoven. Een lumineus idee voor een overval zou je denken, ware het niet dat Russell in een heroïneverdwazing zijn mond voorbij praat. Huurmoordenaar Jackie Cogan, gespeeld door Brad Pitt, wordt ingehuurd om het stel alsnog om te leggen.

Dominik verweeft op een mooie manier de economische teloorgang van de VS met die van het criminele ciruit. Ray Liotta is een volstrekt verlopen en doorleefde versie van zijn personage in Goodfellas (1990). James Gandolfini speelt een collega-killer, Mickey, en is een alcoholistische en weemoedige variant op Tony Soprano, die het uitentreuren over de

hoertjes van weleer heeft (‘There’s no ass in the whole world like a young Jewish girl who’s hooking’). Jackie is de enige die zijn leven enigszins op de rails lijkt te hebben. Een slimme kerel, zakelijk ook, die niet kickt op het doden van mensen.

Moorden is lelijk. ‘Mensen huilen, smeken om hun leven, pissen in hun broek, roepen om hun moeder.’ Jackie vermijdt die sentimenten het liefst en houdt ervan ‘to kill them softly’.

Desondanks heeft hij er natuurlijk geen enkele moeite mee om een magazijn kogels in iemands gezicht te legen.

Killing Them Softly is een rauwe film vol schitterende visuele effecten. Eén moordscène wordt zo minutieus (en in superslow-motion) in beeld gebracht dat je het idee hebt dat je naar een lugubere variant op een natuurdocumentaire aan het kijken bent, maar dan zonder het commentaar van Sir David Attenborough. De buitenwijken van post-Katrina New Orleans leveren een grimmig decor en overal in de film wordt verwezen naar het economische en morele verval van de Verenigde Staten en de achterhaalde American Dream. Dat ligt er soms iets te dik bovenop, maar wie op zoek naar een lekkere dosis weltschmerz heeft aan Killing Them Softly een goeie. killingthemsoftlymovie.com

44

underground noise TEKST JOB DE WIT Beeld SAŠA OSTOJA

Saša Ostoja Je zou het niet zeggen, maar toen Saša Ostoja nog op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht zat, bestond zijn werk uit geometrische, abstracte vormen.

Daar kon hij bij nader inzien toch niet zijn ei in kwijt, en dus ging hij een tijdlang flyers maken, o.a. voor de Bitterzoet in Amsterdam. Uit dat ei kroop uiteindelijk een beertje in een pyjama. Een kat met een broek aan. Een vos met een muts op. En nog een heel woud vol wonderlijke beesten.

‘Voor mij is het bos heel open,’ vertelt Ostoja (29). ‘Er kan heel veel gebeuren, van sprookjes tot spannende verhalen.

Vroeger kon ik makkelijk drie maanden met één schilderij bezig zijn, maar ik miste het snelle van het tekenen. Als ik nu een idee of een hersenspinsel heb, kan ik dat gelijk uitvoeren. Mijn vorm heb ik nu wel gevonden. Ik vind het interessant om mijn ideeën te spuien vanuit het perspectief van het dier naar de mensen toe. Dat is een wisselwerking die ik aan het onderzoeken ben. Ik merk nu dat ik vanuit het tekenen weer langzaam de kunstkant opga. Ik heb mijzelf helemaal gereset. Dat had gewoon een paar jaar nodig om zich te ontwikkelen.’ sasaostoja.blogspot.com

50

kunst werk TEKST BOB TER BRUGGE Beeld CATHARINA GERRITSEN

De banen liggen niet voor het oprapen, maar aan creativiteit en goede ideeĂŤn ontbreekt het niet. Die zijn niet alleen essentieel om mooie dingen te maken, maar ook om ze aan de man te brengen. Ondernemerschap staat centraal in onze nieuwe rubriek Kunst Werk. Ook daar ligt inspiratie.

No Man’s Art Op haar zevende probeerde ze al foto’s te verkopen die ze zelf maakte en ondanks dat ze twee masters in rechten op zak heeft begon Emmelie Koster (26) ruim twee jaar geleden met No Man’s Art. Inmiddels heeft ze in onder meer Parijs, Kopenhagen en Mumbai pop-upgaleries en exposities georganiseerd en sinds kort heeft ze een vaste locatie in een antikraakpand in Amsterdam met zowel expositieruimtes als ateliers. Met het bedrijf biedt ze een platform aan jonge kunstenaars, verkoopt hun werk en daarnaast adviseert ze mensen die in kunst investeren. ‘Ik doe dingen liever niet halfbakken, breng dingen graag tot een succes en ga niet zitten wachten maar ga actief op zoek.’ Koster is continue bezig met mensen benaderen en haar netwerk vergroten. ‘Ik liep in Hamburg langs een ‘tof’ atelier en hing een briefje op de deur: ‘Hi, ik hou een expositie, doe je mee?’

Naast pop-upgaleries en exposities kan Koster jonge kunstenaars nu dus ook atelierruimte bieden. Die bevindt zich op de bovenste verdiepingen van een pand aan de Plantage Muidergracht. Merijn Kavelaars is één van de gebruikers.

Op dit moment hangt werk van de Fransman Bertrand Peyrot in Amsterdam. Hij werkt met ijzeren platen die hij laat roesten. Voor dit proces gebruikt hij hout om het ijzer af te dekken en soms trekt het beeld daar perfect in.

Volgende maand houdt de jonge Rus Maxim Santalov een expositie. Voordat ze zijn werk in het echt had gezien, zegde Koster hem de ruimte al toe. ‘Het is een risico, maar als ik er een goed gevoel bij heb, doe ik het gewoon.’

nomansart.com

52

tees & Sneakers Fotografie & styling Laila Cohen & Mirte P. van der Lugt MET DANK AAN CHARLIE + MARY, AMSTERDAM (charliemary.com)

Van links naar rechts en van boven naar beneden: Sjaal blauw met wit, rood en uilen figuurtjes KNOWLEDGE COTTON APPAREL via MEN_at_WORK. Zwembroek blauw met roze flamingo print VANS BH, zwart en rood gestreept UNDERPROTECTION Tee, licht blauw PEOPLE TREE Rugtas, blauw, donker rood en leer KNOWLEDGE COTTON APPAREL Canvas tas met getekende print MAARTJE VAN DEN NOORT Trui, bordeaux rood met POP CULT À QUESTION OF Pet, rood VANS via MEN_at_WORK. Jurk, wit/oranje gestreept SAMSØE O SAMSØE Rugtas, licht groen met grijs OTW VANS Tee, blauw met oranje strepen LEE via MEN_at_WORK. Trui, grijs met zwarte poezen print PEOPLE TREE Bikinitop, geel PETIT BATEAU Tee, grijs met grote tijgerprint DIESEL via MEN_at_WORK. Sneaker, leer met gekleurde legerprint VANS via MEN_at_WORK. Sneaker, (op stoel) oud rood met bloemenprint VANS Loafer , roze glitter instapper TOMS Pet, legerprint SAMSØE O SAMSØE Bikinibroekje, geel PETIT BATEAU Sneaker, licht blauw HUB Sneaker, wit, blauw PUMA Sneaker, bruin leer HUB Onderbroekje, oud roze met print UNDER PROTECTION Sneaker, grijs HUB Sneaker, blauw met rode zool SAMSØE O SAMSØE Sneaker, licht groen HUB

54

hotshop TEKST TOM VAN HAAREN

SASQUATCHfabrix. SX-70 Camera SASQUATCHfabrix is een Japans modehuis met ‘high performence vandalism’ als credo. Niet zo vreemd dus dat hun gelimiteerde editie van The Impossible Projects SX-70-camera gekenmerkt wordt door slijtage – of, om er wat Jackass-terminologie tegenaan te gooien, antiquing. Als je op zoek bent naar een retrocamera, dan is deze vintage metalen, customized jaren-zeventigversie natuurlijk het ultieme. Prijs: ¥ 55.000. sasquatchfabrix.com

Mixtape Cassette Table Onlangs vierde het cassettebandje zijn vijftigste verjaardag, de trotse Nederlandse uitvinding van Philips’ Lou Ottens. Het medium heeft de tand des tijds niet overleefd, maar menigeen koestert nostalgische gevoelens voor de cassettedecks waarmee je vroeger heerlijk mixtapes kon opnemen. Ter ere van het jubileum heeft Jeff Skierka Designs dit prachtige 12:1-schaalmodel ontworpen. The Mixtape Table is verwaardigd uit berkenhout terwijl de cassettetape van solide Amerikaans walnoot is vervaardigd. Om geen kringen te krijgen op je nieuwe pronkjuweel zit er een glazen plaat op bevestigd. Prijs: $ 4.950. jeffskierkadesigns.com

55 titel

Utility Ring De meeste vrouwen willen een man als Adonis. Zo lief, verstanding en met het luisterende oor van Arie Boomsma, en toch zo vlot, hip en vrolijk als Willie Wartaal. Verliefdheid is vaak kortstondig en uiteindelijk wil je toch vooral een man die handig is. Gelukkig is daar nu de perfecte testcase die vlinders in de buik langs de meetlat van de praktische natuur legt. De Utility Ring van Boone Rings is de perfecte verlovingsring. Hij ziet er prachtig uit met zijn robuuste titanium design, maar huisvest tevens functioneel gereedschap als een mes, zaag, opener en kam. Als je hunk nu nog niet met vindingrijke oplossingen komt, zit er maar één ding op: dumpen die handel. Prijs $ 385. etsy.com

Yes Snowboards Trouble Board fet Tupac en Biggie Als we fervente wintersporters (lees: collega Jorn) mogen geloven, is skiën voor sukkels en snowboarden voor de ware vrieskou-gangsters.

Als het op duelleren op de grenzen van het bestaan zijn ook boarders vermoedelijk mietjes, maar goed. Om in het witte Alpenlandschap toch een beetje street-credibility te behouden heeft Yes speciale trouble-boards ontwikkeld met de beeltenissen van wijklen Biggie en 2Pac door Thom Lessner erop. Nu hoef je niet meer off-cours te gaan om indruk te maken.

Prijs: $ 469. yesnowboard.com

56 hotshop

Korg MS-20 Mini Eén van de klassieke synthersizers uit het Korg-repetoire is de MS-20 uit 1978, een instrument waarvan al ruim 300.000 muzikanten de voordelen hebben ondervonden. Met zijn robuuste sound en krachtige, analoge filters mag je het gerust een klassieker noemen. Nu keert de monofone synthersizer terug in de vorm van de MS-20 Mini. De synth is intussen 86% geslonken. Toch is het kenmerkende uiterlijk behouden gebleven.

Korg bracht dezelfde technici te samen voor de ontwikkeling van deze reproductie. Natuurlijk beschikt het nieuwe model ook over moderne technieken, zodat hij met MIDI en USB te verbinden is. In één van de komende DJB’s kan je een uitgebreide recensie lezen. korg.com/ms20mini

Lomography Smartphone Film Scanner Hartstikke leuk natuurlijk om analoge foto’s te maken. Met zo’n oude camera in de hand voel je je bijna Man Ray of Ed van der Elsken. Nostalgie ten spijt is er natuurlijk één ding waar de moderne mens niet tegen kan: wachten. Natuurlijk is er de één-uurfotoservice, maar die is duur. Gelukkig heeft Lomography de Smartphone Film Scanner ontwikkeld. Hiermee kun je fotonegatieven ontwikkelen door ze met tussenkomst van het retro ogende apparaat te scannen met je iPhone. Je bespaart jezelf bovendien een wandeling naar de HEMA. Het mooie is dat je je analoge foto’s nu digitaal hebt, en je je amateuristische skills kunt verdoezelen met een filter-app. Prijs: € 50. lomography.nl

57 hotshop

The Cube Cubify neemt je de toekomst in met zijn nieuwe 3D-printer, het apparaat waarvan onze kinderen later vragen: hoe hebben jullie het in hemelsnaam ooit zonder gedaan? The Cube is één van de eerste 3D-printers voor de gewone consument. Met het kleine, tien kilo wegende apparaat kun je 2D-designs op je computer uitwerken tot fysieke attributen met diepte.

De investering die je er binnen de kortste keren uit hebt. Verjaardagen kosten immers vanaf nu een prikkie. Je ontwerpt gewoon zelf die pop voor je zusje, en Lego-blokjes verschijnen met een simpele druk op de knop. Prijs: $ 1.569. cubify.com/cube

Dam Drum 2.0 Eén van de coolste producers van de laatste jaren is de Californiër DamFunk. Zijn gepolijste producties funken zo hard dat het lijkt of je helemaal terig in de jaren tachtig bent. In de Stones Throw-webshop verscheen laatst een toffe gadget waarmee ook normale stervelingen zich een ambassador of boogie funk mogen wanen. De Dam Drum 2.0-drummachine kun je in de handpalm dragen en is ontwikkeld in samenwerking met Bleep Labs. Ten opzcihte van de eerste editie bevat hij vier nieuwe drumgeluiden van de Roland R70 en de Juno 106. Handgemaakt in Texas, nieuwprijs: $ 99 (maar uitverkocht). stonesthrow.com

58

weekendwijzer Tekst TOM VAN HAAREN Beeld Floor van het Nederend

STRP Biënnale @ Klokgebouw Eindhoven, 1 t/m 10 maart Voor nieuwsgierige lieden en liefhebbers van hybride kunst, muziek en technologie in het bijzonder is het begin maart weer goed toeven in onze eigen lichtstad. Laat je verrassen door de vele futuristische kunstinstallaties en dans vervolgens je hoofd leeg op o.a. Apparat, SBTRKT, Martyn, Machinedrum, Eprom, DJ Shadow, Modeselektor en Hudson Mohawke.

Paaspop @ de Heikampen Schijndel, 29 tot 31 maart De vastenmaand is over en daarmee de christelijke soberheid ten einde. Het is dus weer tijd voor een partie de plaisir! Paaspop trapt als één van de eerste het festivalseizoen af. Dansen doe je vooral bij Extrema, dat de dance-stage verzorgt.

Tijdens de drie dagen treden o.a. Gui Boratto, Elektro Guzzi, Dexter, Cinnaman, FeestDJRuud, Beardyman, FS Green en Dimitri Kneppers op.

HINK @ Paard van Troje Den Haag, zaterdag 2 maart HINK is een reeks cutting-edge concerten waarbij acts van elektronika tot avant-rock de revue passeren. Voor deze editie wordt Photek overgehaald. De Brit heef een pionierende rol gespeeld in de ontwikkeling van de drum ’n bass, waarna hij meer richting en house en soundtracks ging. Kortom, op naar Den Haag.

Awakenings @ Gashouder Amsterdam, 28 t/m 30 maart Donderdag en zaterdag staat Awakenings drie nachten lang in het teken van een Easter Special.

De eerste avond spelen o.a. Marco Carola, Henrik Schwarz (live), Stimming en Joris Voorn, zaterdag gaat het hek van de dam met o.a. Blawan, Marcel Dettmann, Ben Klock en Nina Kraviz. Tussendoor vindt een speciale Carl Cox & Friends-editie plaats met o.a. John Digweed, Nicole Moudaber, Adam Beyer en de grote man zelf.

Mayday @ Westfalenhallen Dortmund, zaterdag 27 april Onder het motto ‘Never Stop Raving’ organiseert I-Motion een nieuwe editie van Mayday.

En als er één volk is dat kan raven, dan zijn dat natuurlijk onze oosterburen. Voor een kleine dertigduizend uitzinnige Germanen (en westerburen) treden verspreid over verschillende area’s o.a. Sven Väth, Carl Cox, Chris Liebing, Gesaffelstein en Kölch op.

DGTL @ NDSM-werf Amsterdam, zaterdag 30 maart Amsterdam is een nieuw festival rijker. Pleinvrees en Straf_Werk bundelen de krachten voor een vijf podia tellend spektakel. De line-up belooft veel goeds. O.a. Damian Lazarus, John Talabot, Joy Orbison, DJ Koze, Agoria, Âme, Dusky, Marcus Worgull, Adana Twins, Huxley staan stuk voor stuk op het affiche.

Drift @ De Vasim Nijmegen, zaterdag 18 mei Voor het derde jaar organiseert Drift een intiem festival op het sfeervolle terrein in en rond de voormalige Vasim-fabriek. De line-up is geïnspireerd op de huidige voorhoede uit steden als Berlijn, Detroit en Chicago. Zo treden o.a.

Ben Klock, Virgo Four (live), Frequency 7, Oscar Mulero, Prosumer en Mano le Tough op.

Planet Rose @ Doornroosje Nijmegen, zaterdag 9 maart De line-up herbergt liefst drie Planet Rose-debutanten, al is dat een beetje vals spelen. ‘ROD’ mag dan debuteren, als er iemand eerder de Roosje in vuur en vlam heeft gezet dan diezelfde Benny Rodrigues wel. De meest opvallende namen op het affiche zijn die van Barker & Baumecker, die vorig jaar het prachtige Transsektoral uitbrachten. Shipwrec-labelbaas Makx maakt het programma compleet.

OWAP @ Gashouder Amsterdam, zondag 31 maart Wat nou nieuwe muziek als de essentie van dit alles nog immer AAAACCCIIIEEEDDDDDD luidt. Voor de tiende jaargang op rij duikt OWAP in het nostalgische verleden van de dancescene.

Met deze keer o.a. Mister ‘Big Fun’ en Good Life’ oftewel Kevin Saunderson, 808 State, Tommie Sunshine en Dimitri back-to-back met Remy.

JACK @ Sugar Factory Amsterdam, zaterdag 16 maart Het Londense trio Dark Sky doet de nieuwe clubavond JACK aan. In de Sugar Factory zullen ze een potpourri van bass, garage, dubstep en grime laten horen zoals we die kennen uit hun producties op labels als 50Weapons, Black Acre en Pictures Music. Ze worden bijgestaan door Alexander Valentijn en Audio Culture.

Noah’s Ark @ Edenhal Amsterdam, zaterdag 6 april Nu de schaatsen weer in het vet staan en de rivieren weer kunnen worden bevaren, laadt Next Monday’s Hangover zijn ark vol met de meest exotische party-animals van het land. Ditmaal geen Romein op een trommel, maar een verzameling dj’s die de zeevaarders synchroon laat oprukken. O.a. Apparat, Pantha du Prince, Dominik Eulberg, Rodriguez Jr., Nuno Dos Santos en SHMLSS varen mee.

De Zon @ Sportpark Spieringhorn Amsterdam, zondag 19 mei Bij BandjeBandje, Pleinvrees en Next Monday’s Hangover schiet de zomer altijd al wat vroeg in het seizoen in de bol. Daarom is het in mei al op zolder zoeken geblazen naar slippers, zonnebrillen en bikini’s. De organisaties bundelen ook dit jaar hun krachten voor een editie van het intieme festival De Zon. Tussen de eerste bevestigde artiesten bevinden zich o.a. Joris Delacroix, AKA AKA (live) en Olivier Weiter.

Untitled @ Paradigm Groningen, zaterdag 2 maart Er gaat niets boven technoknallen in Groningen.

De rauwe Paradigm speelt een belangrijke rol in deze vruchtbare klei. Niet dat de bpm-meter constant hoog in het rood loopt. De Duitse housegigant Move D komt, hij is de laatste tijd bekend van zijn Workshop-label en producties op instituten als Modern Love en Running Back. Verder draaien Brent Roozendaal en Rik Woldring.

Drukpers @ Trouw Amsterdam, vrijdag 22 maart Drukpers gaat voor goud! Voor de komende editie haalt het met Prosumer misschien wel de beste house-dj uit Berlijn in huis, en koppelt deze aan Ben UFO, misschien wel de meest getalenteerde dj van het Britse koninkrijk. Kortom; van proto-house tot de laatste post-bass in een tailor-made jasje. Aan Robert Bergman de eer om beide kanonnen op te warmen.

Balans @ Klinch @ Melkweg Amsterdam, vrijdag 12 april Darko Esser nodigt de technoreuzen DVS1 en Donato Dozzy uit. Die eerste staat bekend om zijn opzwepende, gestripte sets en als protégé van Ben Klock. Donato Dozzy draait al jaren mee, maar liet in 2012 sterk van zich spreken met zijn hypnotische album met Voices Of The Lake. Verder verzorgt Esser als Tripeo een gelaagde opwarmset.

Henk in de Fabriek @ NDSM-werf Amsterdam, zaterdag 13 april In april wil het nog wel eens te fris zijn om de hele dag op een helling te staan, en dus duikt Henk vandaag naarbinnen. De ruimte belooft een visueel spektakel te worden door de samenwerking met diverse kunstenaars. Net als bij andere Henk-feesten staat de line-up volledig in het teken van live-acts. O.a. Night Operator, Kassem Mosse, Function, Tobias., Patrice Bäumel en Tom Ruijg treden aan.

60

blueprint label TEKST EELCO COUVREUR

50Weapons

Nog een kleine vijfentwintig releases te gaan en dan houdt 50Weapons ermee op. Wat ooit begon als bootleg-zijtak van Monkeytown Records, het platenlabel van Modeselektor, had als doelstelling te fungeren als ‘techno-speeltuin’, een experimentele tegenhanger van het eenvoudiger behapbare moederlabel. Inmiddels herbergt 50Weapons veel meer dan progressieve techno.

‘Door een grens te stellen aan het aantal releases, dwing je jezelf om met nieuwe ideeën te komen.’

Sebastian Szary van Modeselektor wacht mij zonder zijn muzikale partner Gernot Bronsert op in het Monkeytownen 50Weapons-hoofdkwartier in de Brückenstrasse in Berlijn, wat ongetwijfeld te maken heeft met het feest van gisteravond. De Berlin Fashion Week is in volle gang en nog geen half etmaal geleden was Modeselektor de hoofdact op het fenomeen dat Boiler Room heet. Met een vermoeid, maar goedlachs gezicht schudt Szary mij de hand. ‘Ik ben net een maand met mijn gezin op vakantie geweest,’ verklaart hij. ‘Ik moet de omschakeling van strand- naar nachtleven nog maken.’

Modeselektor

63 mad decent

‘Neem van mij aan dat we het meeste op gevoel doen.’

Benjamin Damage (links) Cosmin TRG (boven) Anstam (rechts)

64 50weapons

Szary is niet alleen mede-labeleigenaar, veel gevraagd dj en live-artiest, hij heeft thuis dus ook ‘gewoon’ een gezin.

‘Mensen vragen wel eens aan mij hoe ik dat doe, hoe het mogelijk is om een artiestenbestaan te combineren met een gezinsleven. In de eerste plaats denk ik dat het belangrijk is dat je weet wanneer je moeten stoppen. Gernot en ik vieren de ravecultuur al sinds de jaren negentig, en nog steeds. Het is onderdeel van ons leven. Tegelijkertijd weten we wanneer het genoeg is. Er komt wel weer een volgend weekend, met een nieuw feest en nieuwe hoogtepunten.

Door de jaren heen hebben we er een soort van zesde zintuig voor ontwikkeld, noem het aangeleerde intuïtie: en nú gaan we naar huis. Dat verantwoordelijkheidsgevoel hebben mijn collega’s bij 50Weapons ook. Het is gemakkelijk om jezelf te verliezen in deze stad, maar drugskinderen vind je niet in ons bedrijf. Dat is denk ik een van de redenen waarom we nog altijd dit schizofrene, drukke leven kunnen leiden. Feesten aan de ene, een bedrijf en een gezin runnen aan de andere kant.’

SPEELTUIN Een stempel met de tekst ‘50Weapons’, meer informatie werd op het label van de eerste releases in 2006 niet verschaft.

Geen titels, geen artiestnamen. Ondanks de geheimzinnige lancering duurde het niet lang voordat Szary en Bronsert aan het label werden gelinkt. Na een periode van relatieve radiostilte hervond het duo in 2010 zijn motivatie en groeide 50Weapons uit tot wat het vandaag is: een label dat zich in de voorhoede van de internationale, progressieve elektronische muziekscene bevindt, met verassende releases en veel jong talent.

‘Ik merk dat artiesten met een andere instelling produceren voor 50Weapons dan voor Monkeytown,’ zegt Szary als ik hem vraag naar de identiteit van het label. ‘Toen wij Benjamin Damage en Doc Daneeka voor het eerst hoorden, vonden we het fantastisch, maar wisten we ook: dit past niet op Monkeytown. 50Weapons is een techno-speeltuin, en daarbinnen kan je alle kanten op. Artiesten zijn vrij om te doen wat ze willen, maar mocht het nodig zijn dan proberen we ze wel te sturen.’

Iemand die dat duidelijk niet nodig had is Shed, de eigenzinnige producer die vorig jaar het uitstekend ontvangen breakbeat/techno-crossover album The Killer uitbracht op 50Weapons. Szary: ‘Als je naar onze stal kijkt zie je allemaal artiesten die voordat ze op 50Weapons zijn gaan releasen, al een eigen identiteit hadden.’

Met die laatste uitspraak doet Szary de visie van hemzelf en zijn collega’s toch te kort. Ze hebben bij 50Weapons heus een neus voor talent. Want had je ooit van Anstam gehoord, voordat deze vanuit Berlijn opererende producer op 50Weapons het duistere en onterecht genegeerde Dispel Dances (2011) uitbracht, of het ongrijpbare maar fascinerende Stones and Woods een jaar later? Ook de Roemeense technoproducer Cosmin TRG, één van de sensaties van 2011, vond bij 50Weapons een podium voor zijn debuutalbum, net als de Franse nieuwkomer Bambounou,

volgens Szary een ‘ongelooflijk creatieve jongen waar we in de toekomst nog veel van mogen verwachten’. Als je het rijtje artiesten zo opsomt lijkt er een strategie achter te zitten, maar, lacht Szary: ‘Neem van mij aan dat we het meeste op gevoel doen.’

50 CENT We schrijven 2005 als de eerste ideeën voor een bootleglabel ontstaan, ergens in een achtertuin in Manchester.

Modeselektor brengt dan al een dikke drie jaar platen uit bij BPitch Control, het label van dj/producer Ellen Allien, maar de behoefte groeit om zelf een stempel te drukken.

‘We speelden in Manchester, en na de show belandden we bij een niet nader te noemen persoon thuis. Hij was en is een spil in de elektronische muziekwereld van Manchester, werkte destijds voor Boomkat, en had dus de nodige kennis. Het was zomer en we zaten in zijn achtertuin en er was alcohol, veel alcohol. Onze edit van ‘Just a Lil Bit’ van 50 Cent kwam ter sprake, wij wilden die op plaat uitbrengen.

De track was voor ons een wapen, Waffen op zijn Duits,’ zegt Szary met typisch Germaanse, scherpe tongval – de boventanden op de onderlip als hij het woord uit zijn mond spuugt. Zie daar ook de verklaring van het cijfer vijftig. ‘In die achtertuin vonden we, enigszins beneveld dus, vergeet dat niet, dat we méér 50 Cent-bootlegs moesten uitbrengen. Of we bang waren voor 50 Cents advocaten en entourage?’

Szary brengt zijn wijsvinger naar zijn lippen. ‘Ssst, volgende onderwerp.’

‘We kregen van alle kanten 50 Cent-edits opgestuurd’ Die allereerste bootleg met daarop dus een heimelijk aangewendde sample van de Amerikaanse rapper werd in Manchester geperst en vervolgens gedistribueerd. ‘Die eerste plaat was binnen twee weken uitverkocht, dat was een aangename verassing, en dus waren we extra gemotiveerd om de volgende uit te brengen. Blijkbaar waren er meer mensen enthousiast, want opeens kregen we van alle kanten 50 Cent-edits opgestuurd. Hoe dat klonk? Eh, laat ik het aardig zeggen: nogal experimenteel. Het Ableton-tijdperk was nog maar net begonnen, dat was te horen.’

Bambounou

66 50weapons

Na dat stormachtige begin bleef het niettemin drie jaar lang stil rond het label. De verklaring? De lol van het releasen van bootlegs was er snel af. ‘We misten de muzikale verdieping. Na die paar jaar waren we eigenlijk heel ongelukkig met het label. Dat soort edits zijn vluchtig. Leuk voor het moment, maar na drie keer draaien heb je het wel gehoord.

Het was natuurlijk ook een grap. Je lacht er één, hooguit twee dagen om, de derde dag wordt het flauw.’

Inmiddels was moederlabel Monkeytown als een trein gaan lopen, en was Modeselektors onverdeelde aandacht niet meer bij 50Weapons. Een e.p. met remixen (door Housemeister en Siriusmo) van een Modeselektor-remix (!) bracht daar in 2009 verandering in. ‘Die release voelde voor ons als een doorstart.’

Kort erop volgen remixen (van o.a. Shackleton en T++) van een drietal Moderat-tracks, die inslaan als een bom. Saillant detail: Moderat staat dan exclusief onder contract bij BPitch Control. Ellen Allien hoort pas van de release als het vinyl al geperst is. ‘Hoe ze reageerde? Ze was goed pissig, maar gelukkig maar een dag of vijf, ha ha.’

onze eigen studio. Demo’s luisteren is de perfecte afleiding tijdens het produceren. Een eerste luisterbeurt: oké, dit klinkt tof. Een uur later, nog eens luisteren. Als Gernot en ik enthousiast zijn, stappen we naar de mensen die 50Weapons runnen. Wat vinden jullie hiervan? Meestal zijn dat korte discussies en vinden we elkaar vrij snel, binnen het half uur.’

Szary houdt van snel handelen. Als een track goed voelt, brengt hij hem het liefst zo snel mogelijk uit, zonder al te veel gedoe. ‘Uiteraard werken we met contracten, maar die houden we zo simpel als maar kan. In het beste geval gaat het zo, en dit komt regelmatig voor: we horen één track die we goed vinden, vragen de artiest om meer materiaal, binnen drie dagen selecteren we meerdere tracks voor een e.p. en kunnen ze naar de masteringstudio, twee weken later hebben we de eerste testpersing, een maand later brengen we het uit.

Of we er geen spijt van hebben dat we ons hebben opgelegd om er bij nummer vijftig mee te stoppen? Nee. Door een grens te stellen, dwing je jezelf om met nieuwe ideeën te komen.’

Dan, zuchtend en met een knipoog: ‘Maar we moeten er nog 25 invullen joh, voorlopig zijn we nog wel even zoet.’

Korte discussies Aan welke criteria moet een 50Weapons-plaat voldoen?

Szary: ‘Het gaat in de eerste plaats om de muziek. Als wij een demo binnenkrijgen, wat tegenwoordig trouwens nooit meer een fysieke demo is, het zijn alleen nog maar digitale files, weten we eigenlijk na één keer luisteren al of we er iets mee kunnen of niet. Als dat zo is, nemen we het mee naar

50weapons.com Op 22 februari brengt 50Weapons het album Spirals van Benjamin Damage uit. Op donderdag 7 maart is er op 5 Days Off in de Melkweg in Amsterdam een 50Weapons-labelavond met o.a. Modeselektor, Shed, Bambounou, Anstam, Addison Groove, Benjamin Damage en A Made Up Sound.

69

column TEKST Renske Jonkman Beeld Kevinboitelle.nl

Duidelijk klaar om bevrucht te worden Voor de albumpresentatie wurm ik mij in het laatste rock-’n-rollshirt dat ik nog met moeite pas. Een vaal geworden Nirvana-shirt uit de jaren negentig met een grote smiley erop die over mijn dikke buik gelijk in een idiote grijns trekt, terwijl hij me jarenlang gewoon vrolijk toelachte. Ik leg een warme hand op mijn buik, trek mijn zwarte veterschoenen aan en traag als een bejaarde fiets ik naar het café.

‘Was het wel gepland?’ vroegen de mensen mij de afgelopen tijd voorzichtig. Dat ik vrijwillig bedankte voor een shot wodka, tja, dat was toch een beetje alsof je niet langer onder dwang de feestzaal werd uitgebezemd maar gewoon op eigen krachten vertrok. Lekker op tijd naar huis, morgen weer vroeg op, dat soort werk. Hoewel er eigenlijk weinig dingen meer rock ’n roll zijn dan een zwangerschap (het kotsen, de verdovende werking van hormonen, je eigen bloed op de post doen) werd het tijd om mijn zorgvuldig opgebouwde, vuige reputatie enigszins te herstellen.

Ik had mij niet voor niks jarenlang de zaal laten uitbezemen.

‘Je moet weer eens wat vaker de kroeg in,’ had een vriend mij op een avond bestraffend toegesproken toen ik onderuitgezakt een bak ijs lag leeg te eten en naar een aflevering van Family Guy keek (Peter Griffin klaagde zijn arts aan wegens aanranding na een mislukt prostaatonderzoek). ‘Maar ik ben zwánger!’ bracht ik daar met volle mond tegenin.

‘Dat moet je zelf weten,’ zei hij en zwijgend keken we de rest van de avond naar de tv.

Met de grote smiley op mijn buik waggel ik het café binnen.

Iedereen wijkt voor me uit. Zoveel is hier niet veranderd, denk ik, in de afgelopen maanden dat ik hier niet ben geweest. Behalve dat ik deze keer niet misselijk ben van de drank, maar gewoon... van mijzelf. Bij de bar vraagt een vriend, die heel ingewikkeld met zijn rug naar mij toe staat te roken, verveeld: ‘Jij wil zeker een cola?’ Als ik beter kijk,

zie ik dat de rest van mijn vrienden op dezelfde ingewikkelde manier naar mij staan toegekeerd, alsof mijn huidige toestand op de een of andere manier besmettelijk is. ‘Gezellig om er weer eens een avondje uit te zijn, jongens,’ zeg ik.

De albumpresentatie vindt plaats op een klein houten podium aan de andere kant van de zaal. Bij de eerste voorzichtige gitaarriffs dromt iedereen naar voren. Ik sta helemaal aan de rand van de zaal, achter een paar meiden met een penetrante geur van lipgloss om zich heen (ik ruik ook sterker), en met lange weelderige haren die ze voortdurend in mijn gezicht uitschudden – duidelijk klaar om bevrucht te worden, dat zie je zo.

Achter mij staat een grote geluidsbox, waar ik zo’n beetje nonchalant tegenaan leun. Ik voel de bassen tot in mijn middenrif en daarna wat gebonk in mijn buik.

‘De baby trappelt!’ zeg ik enthousiast tegen de vriend die met de zoveelste cola van die avond komt aangelopen.

‘Gadverdamme,’ zegt hij.

‘Hoezo is dat “gadverdamme”?’

‘Gewoon, dat zo’n baby in je buik zit, dat is toch smerig?’

Ik denk aan die keer dat hij mij had geadviseerd niet thuis te bevallen: in een filmpje op internet had hij gezien dat de moederkoek door de hele slaapkamer vloog.

‘Ik ga wel even verderop zitten,’ verontschuldig ik mij en loop terug naar de bar, aan de overzijde van de zaal. Daar, eenzaam gezeten bovenop een blok beton, leg ik opnieuw een warme hand op de grote smiley, terwijl het kind in mij wild beweegt op de muziek, twee voetjes die alsmaar sterker trappen naar de buitenwereld, en de zanger draait en draait en draait nog een keer zijn sexy heupen heen en weer, en voor heel eventjes, misschien een fractie van een seconde, hoop ik dat de man met de bezem nooit meer verschijnt. renskejonkman.nl

70

special FOTOGRAAF ROBIN DE PUY via STICKY STUFF FOTOGRAFIE ASSISTENT JADE SAHARA STYLIST RENSKE VAN DE PLOEG via HOUSE OF ORANGE STYLISTE ASSISTENT NAOMI BRUSSELMAN HAAR & MAKE-UP FABIENNE JANSEN en FLORINE KOENEN Met dank aan Avonturia de Vogelkelder, den haag

de 10 van 2013 Als je van te voren weet welke artiesten het helemaal gaan maken, kan je waarschijnlijk nog best een aardige boterham verdienen in de muziekindustrie.

Onze 10 van 2013 hebben zich het afgelopen jaar op eigen wijze helemaal zelf in de kijker gespeeld. De één zal graag een toptienhit scoren, de ander heeft ongetwijfeld totaal andere ambities. In zo’n beetje elk opzicht lopen onze paradepaardjes uiteen. Hippe vogels, coole kikkers, sexy beesten. Grijze muizen zijn het in ieder geval geen van allen.

SZJERDENE jasje 8mm via MEN_at_WORK

Links RONNIE FLEX trui Diesel via MEN_at_WORK

HOMEWORK Zip: trui Genti via MEN_at_WORK Tom: T-shirt Genti via MEN_at_WORK, das Zipper

DETROIT SWINDLE Maarten: hemd Denham via MEN_at_WORK, Strik Hackett Londen Lars: hemd Ben Sherman via MEN_at_WORK

Uffe Beanie Zipper, trui Diesel via MEN_at_WORK.

Rechts: H-Sik T- shirt Diesel via MEN_at_WORK.

TDTMCM BriĂŤnne: T-shirt Die For It via MEN_at_WORK. Ben: hemd Denham via MEN_at_WORK, T-shirt Daily Paper.

Kaj: hemd Diesel, jeans Cheap Monday beide via MEN_at_WORK. Mariah: blouse Stylist Own, colbert Minimum beide via MEN_at_WORK. Nout: T-shirt Daily Paper.

Anne-Fay: top ICHI via MEN_at_WORK. Abel: pet VANS via MEN_at_WORK, bril Zipper, trui Daily Paper

FilosofischeStilte T-shirt Diesel, pet Vans beide via MEN_at_WORK.

Links: i am aisha jasje Aim Wear

Young Marco hemd 8mm, schoenen Clarks beide via MEN_at_WORK.

86

feature TEKST JOB DE WIT Beeld tim pen

Boaz v/d Beatz ‘Ik heb ontelbaar veel felle lichten in m’n ogen, alle sukkels zitten thuis.’ Het refrein dendert door het hele pand. Gigantische synthakkoorden stijgen op en de hardstylebeats maken een duikvlucht in een dubstepbeat als rapper Jebroer losgaat. ‘Alles stuk, alles stuk, alles kan kapot.’ De muren vibreren. Welkom in het huis van Boaz v/d Beatz, waar zeven dagen in de week wordt gewerkt aan opwindende, irritante, vernieuwende en schaamteloos meezingbare hits.

MR POLSKA (L), BOAZ (R)

88 Boaz v/d Beatz

Als Ronnie en Jebroer klaar zijn ga ik op vakantie, kondigt Boaz aan in zijn volle woonkamer. Het zal voor het eerst in jaren zijn. ‘Weet je hoeveel ik werk, pik?’

Boaz de Jong (23), beter bekend als Boaz v/d Beatz, is de drijvende kracht achter het collectief Nouveau Riche. Hij bracht in 2012 drie klappers uit met Yellow Claw, één album van Mr. Polska en diverse clips en singles met zowel Polska als Jebroer en nieuw talent als Ronnie Flex. Hij maakt hiphop die bol staat van invloeden uit agressieve dancestijlen als dubstep, electro en hardstyle, vaak voorzien van een razendcatchy refreintje. Het is pop-, rap- én springmuziek.

Buitenstaanders weten hem steeds beter te vinden in de Nouveau Riche-mansion, waar hij woont en werkt. Buiten komt hij om te hardlopen, boodschappen te doen, of mee te gaan naar een show van één van zijn Nouveau Richevrienden. ‘De meeste artiesten hebben niet heel veel geld en vaak houdt het verhaal dus daar al op. Maar ik vind het leuk om met nieuwe mensen te werken. Met Ronnie Flex heb ik nooit over geld gesproken. Gewoon muziek maken.

Dat is het gezondste, als het vanzelf gaat. Ik hoor wel eens van iemand: ik wil ook een ‘Krokobil’-achtige track. Dat kan, als je ervoor betaalt, maar dan is het niet heel echt. De beste nummers komen als het op een natuurlijke manier gaat.’

VAN NUL Als je zijn vrijstaande huurhuis in Hoofddorp betreedt, kom je eerst in een ruime hal met deuren naar de keuken, de wc en de woonkamer, en een trap naarboven. Anders dan de meeste huizen met tuin, zit er naast de grote woonkamer nóg een ruime kamer. Het zal wel bedoeld zijn als slaapkamer voor mensen die geen trappen kunnen of willen lopen, maar hier is het de ideale plek voor Boaz’ studio.

De woonkamer is meer een green room voor bezoekende rappers en hun entourage. Die druppelen aan het begin van de avond binnen, waarna tot het ochtendgloren aan nieuwe muziek wordt gewerkt.

Boaz heeft een heel simpele studio-set-up: alle eventuele apparaten zitten met een virtuele vervanger in de computer. Componeren, opnemen en afmixen, alles gebeurt hier.

‘We chillen gewoon, ik probeer even iets en vanuit een probeersel, een heel klein dingetje, ontstaat iets heel groots,’ zegt Boaz over een gemiddelde avond in de studio. ‘Ik ben constant aan het zoeken.’

Schuin achter zijn bureaustoel staat een tweepersoonsbank. Hij is hier zelden in zijn eentje aan het pielen. ‘Ik zit juist met andere mensen, daarvan krijg ik inspiratie.’

Dus ook als er even niets te rappen valt, is er een goede kans dat – pak hem beet – Polska erbij is. ‘Het is heel saai, maar ik ben eraan gewend,’ zegt die. ‘Ik zit al zo lang naast Boaz. Van elk knopje waar hij aan draait, weet ik inmiddels wel waarvoor het is.’

Boaz: ‘Juist als de artiest erbij is, wordt de track een geheel. Of je de muziek van Polska nou wel of niet goed vind, het klopt wel. Van geluid tot de teksten is het helemaal op elkaar afgestemd. Ik kan wel een beat voor Polska maken en naar hem opsturen, maar het werkt het beste als je het van nul samen doet.’

Boaz en Polska kennen elkaar van de Herman Brood Academie, onderdeel van MBO Utrecht. Onafhankelijk van elkaar hadden ze zich in 2006 ingeschreven voor het allereerste jaargang van de ‘route hiphop’ van de driejarige opleiding artiest popmuziek. Studiecoördinator is Jeremy Waterloo, beter bekend als Dr. Moon. Hij is zelf ook hiphop-producer en bracht onlangs nog een duoplaat uit met collega-docent/rapper Sticks. Toen Boaz aan de opleiding begon, was hij ‘al verder dan ik met mijn opleiding’, zegt Waterloo. ‘Ik kon hem weinig bieden. Hij had al een korte mixopleiding gedaan. Je merkte al heel snel dat hij precies wist waar het naartoe moest. Polska was nog heel erg op zoek naar een richting, flow en sound. Het was nog heel hakkelig en conceptueel zat er nog niks in.’

Het was Dr. Moon die de twee aan elkaar koppelde. ‘Die samenwerking bleek best goed te werken, al heb ik Boaz na het eerste jaar geadviseerd om de school niet af te maken.

Ik had nog niet genoeg faciliteiten en mankracht om hem te bieden wat hij nodig had. Ik zei: investeer je geld in een studio en bouw je carrière zelf op. Als je iets nodig hebt, kom je gewoon langs. Ik wist dat het goed zou komen.’

TANDENKNARSEN Op dit moment zijn ze aan het experimenteren rond de 150, 160 beats per minuut, vertelt Boaz in zijn studio. ‘Je kan het nog net geen hardstyle noemen, het zit er een beetje tussenin.’

Tussen wat in?

‘Tussen hardstyle en... domme muziek.’

Hij zit in de laatste fase van drie verschillende projecten: de debuutalbums van Ronnie Flex en Jebroer, beide geheel van beats voorzien door Boaz, en zijn eerste eigen solo-e.p. De zoete inval is door de volle agenda iets minder nu. Daarna lonkt het avontuur weer. Tussendoor is hij voortdurend bezig met Mr. Polska’s solowerk en af toe met de – vooralsnog – mindere goden in het Nouveau Richepantheon, zoals rapper Digitzz. ‘Dat is een prioriteit lager.

Het klinkt heel hard, maar degene die het hardste werkt, of het meest gaat opleveren, krijgt de hoogste prioriteit.’

Boaz en Polska hebben enerzijds tandenknarsend, anderzijds met bewondering gekeken naar hoe Yellow Claw het onderste uit de kan heeft gehaald met die drie tracks die Boaz voor het dj-team produceerde: ‘Allermooiste Feestje’, ‘Krokobil’ en ‘Nooit Meer Slapen’: opvallende clips, grote hits, veel bekendheid, talloze lucratieve boekingen. Hadden we ze maar zelf uitgebracht, dacht Polska wel eens. Ze hebben ervan geleerd, en zijn Yellow Claw niettemin ook dankbaar. De hits hebben Polska, Ronnie Flex en Jebroer bij een groter publiek bekend gemaakt, al scoort het collectief op eigen houtje ook niet onaardig. Een Nouveau Riche-clip doet al gauw een paar honderdduizend views op YouTube en sommige zelfs nog veel en veel meer. Een stuk of twintig videoclips zijn er ondertussen. De visuele identiteit is belangrijk, met als voorlopig hoogtepunt het knettergekke ‘Hausa Wausa’ (2012) van Polska en, voor het eerst met zijn eigen credit, Boaz v/d Beatz.

JEBROER (L), POLSKA (R)

AMERILDO DE KRIJGER (L), BOAZ (R)

93 Boaz v/d Beatz

Wat voor nummers Boaz voor zijn solorelease heeft liggen?

‘Soort van trap-dingen – ik vind het een beetje vervelend om ‘trap’ te zeggen omdat het zo populair is. Maar ik ga ook niet tegen de hype in, het is gewoon een tof genre. En volgens mij was ik er met ‘Allermooiste Feestje’ best vroeg mee, ik kan er wel een beetje op doorgaan. Ik heb een paar moombahtondingen en, hoe noem je dat, zouk? Bubblingachtig, heel snel. Echt feestmuziek. En soort van hardstyle ook. Plus reggae. In elke track zit wel een beetje reggae, ik zal je straks iets laten horen.’

DIENSTPLICHT Vroeger rapte Boaz zelf ook. Samen met twee vrienden zat hij in de groep de Leefstijlers, waarvan je nog een paar nummers uit 2005 op YouTube kan vinden. De groep kwam uit Gorinchem, een stadje aan de grens van Zuid-Holland en Noord-Brabant, ongeveer even ver verwijderd van zowel Rotterdam als Utrecht. Boaz: ‘Omdat ik zo weinig invloeden had, ben ik in mijn eigen space gaan zitten. Die stad zit echt in mijn hart. In mijn puberjaren luisterde ik veel naar hiphop, het stond voor mij gelijk aan spijbelen en blowen. Mijn broer luisterde naar hardcore, dat vond ik altijd wel stoer.’

Op zijn vijftiende downloadde hij een programmaatje en ging hij zelf muziek maken. Zijn vader kocht een keyboard voor hem. Samplen en drums loopen, daar begon het mee.

‘Vroeger was ik heel trots op wat ik deed, maar je kan niet blijven samplen. Je kan geen identiteit in een samplebeat stoppen, vind ik, je recycle’t muziek. Dus ben ik mijn eigen geluiden gaan maken.’

Sinds zijn zeventiende woont Boaz op zichzelf. Zijn ouders verhuisden terug naar Israël, waar Boaz ook geboren is.

Hij moest voorzichtig zijn om er de militaire dienstplicht van twee jaar te ontlopen. Hij heeft nog maar een paar jaar een Nederlands paspoort.

Er zijn vooralsnog drie tijdperken te onderscheiden in de geschiedenis van Nouveau Riche, en die hangen samen met de plekken waar Boaz zijn studio heeft gehad. Hoewel rappers Polska, Jebroer, Leo, Digitzz en Steph het gezicht zijn, zet hij achter de schermen de lijnen uit.

De eerste grote tegenslag kwam toen Boaz in Gorichem de boel moest sluiten wegens geluidsoverlast. ‘Alles stond stil.

Ik kon eerst in de schuur van The Partysquad zitten, daar is ‘Soldaatje’ gemaakt. Daarna ben ik naar Hilversum gegaan en dat was ook een moeilijke tijd. Ik moest slapen op de bank en douchen in de sportschool. Juist daar kwam ik nog dichter bij mijzelf: ik moet dit echt doen, ik weet waarvoor ik het doe. Nu heb ik weer een heel andere vibe. Ik sta later op, maar ik moet wel scherp blijven.’

Zit je niet te comfortabel nu? ‘Nou, ik heb het wel soort van nodig. Ik heb deze ruimte genomen voor mijn vrienden. Iedereen kan komen. Alles is ongedwongen, er kan gewoon muziek gemaakt worden.’

Nouveau Riche was ooit een groep, en misschien dat er ooit een opvolger komt voor hun enige album Alziend Oor (2011), als niet langer één (Polska) of twee (Jebroer) mensen de ster zijn. ‘Dat vind ik gewoon stom, dat is zonde.’

Voor nu is Nouveau Riche een platenlabel en ‘een sticker: dit is die sound’. Boaz denkt dat Ronnie geen B-artiest in de schaduw van Polska wilde zijn (‘hij onderschat zichzelf’) en dat hij daarom niet bij Nouveau Riche heeft getekend, maar bij Top Notch. ‘So be it. Hij zit voor twee albums, maak niet uit, dat is zo voorbij. Ronnie werkt zo snel! Ik was even in de keuken aan het bellen en toen ik terug kwam, had hij een hele track opgenomen.’

Of Ronnie Flex toch Nouveau Riche is, daar zijn de meningen intern nog over verdeeld. Boaz: ‘Hij komt gewoon van een hele andere groep uit Rotterdam. Mij maakt het niet uit.

Je kan het ook niet van hem verwachten, het is heel raar om zomaar van vriendengroep te wisselen.’

Ronnie is vanavond niet in de Mansion. Alle jongens spreken met ontzag over zijn talent. Boaz: ‘Dit zeg ik hem nooit.’

Jebroer: ‘Moet je ook niet doen.’ Boaz: ‘Ik geef hem gewoon een boks.’

DIPLO Begin maart heeft Polska twee gigs geboekt met de prettig gestoorde Amerikaanse rapper Riff Raff. Hij zou graag eens wat met hem samenwerken, dus dan haalt hij hem maar op deze manier naar Nederland. Ondernemen, brutaal zijn, twitteren – zo haalt Polska grote jongens als Diplo en Afrojack binnen. Beide hebben inmiddels met Boaz in de studio gezeten. Na een bezoekje aan New York is Diplo ook hier in Hoofddorp geweest. ‘We sturen dingen heen en weer en hij heeft ideetjes.’ Of er ooit iets van het daglicht zal zien is heel wel mogelijk, maar Boaz heeft geen idee dus daar doet hij geen uitspraken over. Voorlopig lijkt de Amerikaan in ieder geval helemaal in Major Lazer-modus, al weet je nooit waar en wanneer zoiets kan opduiken. ‘Ik leer heel erg van hem,’ zegt Boaz. ‘Dat de wereld zo groot is. Ik heb in New York gezien dat ik misschien in mijn eigen space in Nederland gekke dingen aan het maken was, maar dat dat niet de wereld is. Niet eens een klein beetje. Het is belangrijk dat je een basis hebt, maar de wereld is zo groot.’

Wees ondernemend, denk niet klein. Dat is voornamelijk wat Boaz en Polska de afgelopen maanden hebben meegekregen. ‘Ik geloof in verandering.’

Het Engelstalige project met Polska en Afrojack. zou een mooie opstap kunnen zijn, maar concrete plannen met de track liggen er nog niet. ‘Ik geloof niet in een grote doorbraak, ik geloof dat je stap voor stap moet gaan, dan komt het wel.’

De Marokkaanse producer RedOne, bekend van hits voor o.a. Lady Gaga en Nicki Minaj, heeft Boaz inmiddels ook ontdekt. In januari was hij een paar dagen bij hem op bezoek in Casablanca, maar ze hebben alleen gepraat en geen muziek gemaakt. Eerlijk gezegd weet hij ook niet of hij daar wel trek in heeft, vertelt Boaz. Twee jaar geleden hadden ze letterlijk geen eten. Dat is geregeld. Er is een studio, alles staat. Nu zijn er mogelijkheden. Die moeten ze herkennen, en grijpen. ‘De hele muziek ligt open. Iedereen is klaar voor alles. Dat geeft mij het gevoel van, oké, nu kan ik echt wat gaan doen.’ nouveaurichemusic.nl

94

feature TEKST RIK HERMANS

Maceo Plex Als je echt verliefd bent op muziek, wil je het maken

De Amerikaanse dj/producer Eric Estornel heeft zes aliassen en een loopbaan die bijna twintig jaar omspant.

Hij maakt donkere, experimentele techno onder de naam Maetrik en electro als Plaex, maar zijn carrière nam pas echt een vlucht toen hij van Texas naar Spanje verhuisde en house ging maken onder de naam Maceo Plex. ‘Ik was op het juiste moment op de juiste plaats.’

underground. Ik voelde mij er muzikaal erg geïsoleerd. Er zijn wel clubs, maar die zijn echt niet te vergelijken met de zalen hier in Europa. Mijn muziek was destijds donkerder en minder toegankelijk, experimenteel. In Spanje begon de dansvloer een steeds grotere invloed uit te oefenen op mijn stijl. Ik ging muziek maken die beter in de clubs past dan in huis. Dat was eerst andersom.’

In 2009 ging Estornel terug naar het land van zijn Spaanse grootouders, waar hij zich vestigde in Valencia. Zijn album Life Index kwam in 2011 uit bij het Crosstown Rebels-label van de Engelse dj Damian Lazarus en maakte in één klap een van de meestgevraagde house-dj’s ter wereld van hem. Zijn weldoordachte spierballentechno verdween naar de achtergrond om plaats te maken voor zomerse house, beïnvloed door de Europese clubscene. Twee jaar later heeft Estornel een eigen label, Ellum Audio, een handvol monsterhits en een bomvolle agenda op zak. Zo staat hij op in maart op 5 Days Off en doet hij een maand later het Snowbombing-festival aan in de Oostenrijkse Alpen. Oh ja, en er komt dit jaar ook nog een nieuw album aan.

DJB: Zo is Maceo Plex dus geboren.

‘Ja. Het echte Maetrik-geluid begon steeds meer naar de achtergrond te verdwijnen. Het ging van experimentele techno naar house, het werd dus tijd voor een nieuw alter ego. Ik wilde de naam Maetrik niet aantasten. Veel fans houden van dat donkere geluid.’

DJB: Je was in oktober nog op het Amsterdam Dance Event. Hoe was dat?

‘Ik had een kleine avond in de Chicago Social Club, dat was heel tof. Vooral ook omdat ik samen met een van mijn grote helden draaide, Cajmere. Dat was een droom die uitkwam.

Toen ik jong was heb ik eens voor hem geopend, dat was in 1995. Ik denk dat ik toen zestien was. Dus om zoveel jaar later samen met hem te draaien was echt te gek.’

DJB: Een evolutie dus?

‘Ja, maar zonder dat ik mijn donkere kant heb laten vallen.

Ik maak nog steeds veel muziek als Maetrik, het duurt gewoon een stuk langer voordat ik iets uitbreng. Het is even moeilijk om er het juiste label voor te vinden. Als ik er geen vind, dan richt ik er zelf een op. Mijn label Ellum Audio is perfect voor het Maceo Plex-werk. Dat was ook wel nodig, want Maceo Plex is in één klap heel populair geworden.’

DJB: Was je verbaasd door het succes?

‘Zeker. Life Index en de singles die erop stonden sloegen in als een bom. Ik denk dat ik op het juiste moment op de juiste plaats was en dat ik op de goede feesten geboekt werd. Dat zorgde voor een stroomversnelling.

DJB: Dat is achttien jaar geleden, je hebt dus al een flinke carrière opgebouwd.

‘Best wel ja. Mijn eerste release was in 1998, maar ik draai als sinds 1993. Ik wil het liefst produceren. Als je echt verliefd bent op muziek, wil je het maken. Dat gebeurde bij mij een paar jaar nadat ik begon te draaien. Er zat iets in dat eruit moest. In het begin maakte ik echt heel erg slechte tracks, ha ha. Dat is gelukkig bijgetrokken.’

DJB: Dit jaar is net begonnen, je staat op 5 Days Off en op Snowbombing. Wat kunnen we verder van je verwachten?

‘Ik ben net bezig met een mix voor DJ-Kicks, die eind maart uitkomt. De afgelopen drie jaar is iedereen heel erg bezig geweest met het housegeluid van de vroege jaren negentig, maar ik houd veel meer van een futuristisch geluid. Back to the future dus. Ik vind dat we vooruit moeten kijken. Verder ben ik druk bezig met een tweede album, met een beetje geluk komt dat vlak na de zomer uit.’

DJB: Hoe heeft je verhuizing naar Spanje je muziek beïnvloed?

‘De Amerikaanse scene is niet heel erg groot, althans, de

facebook.com/maceoplex snowbombing.com

96

essential album TEKST JOB DE WIT

ATOMS FOR PEACE AMOK XL

***** Toen Radiohead afgelopen oktober een (waanzinnig goed) optreden gaf in de Ziggo Dome, beklaagden sommige fans zich over het gebrek aan ‘normale’ liedjes met een herkenbaar stuk al dan niet elektrische gitaar erin. De band is natuurlijk al sinds Kid A (2000) druk met experimentele arrangementen en beats, en het is geen wonder dat Radiohead de favoriete ‘rock’band is van veel liefhebbers van elektronische muziek.

Frontman Thom Yorkse’s nieuwe project Atoms For Peace sluit daar naadloos op aan, hoewel het wel degelijk ook een band is.

Eentje die al meer dan drie jaar (af en aan) speelt zelfs, zij het aanvankelijk nog zonder naam en met de nummers van Yorke’s solo-album uit 2006 als repertoire. Eén van de songs op die plaat heet ‘Atoms For Peace’ en daar houdt de vergelijking meteen wel op. The Eraser is veel meer een liedjesplaat dan Amok, waar Yorke’s stem en moeilijk verstaanbare (laat staan begrijpelijke) teksten veel meer een geheel vormen met het totaalgeluid. Waar The Eraser een intieme sound heeft met de sfeer van huisvlijt, is het debuutalbum van Atoms For Peace een hectische, opzwepende, heel percussieve plaat waar bandgeluid en elektronica meermaals onhoorbaar in elkaar overgaan. Er zit een drummer (Joey Waronker, bekend van R.E.M. en Beck) én een perucssionist (de Braziliaanse New Yorker Mauro

Refosco, die ook met de Red Hot Chili Peppers speelde) in Atoms For Peace en dat merk je. Net als op The Eraser en alle Radiohead-releases sinds My Iron Lung (1994) werkt Yorke verder nauw samen met producer/muzikant Nigel Godrich en het vijfde bandlid is opvallend genoeg Flea, al dertig jaar de extraverte bassist van eerder genoemde Peppers. Een geweldige muzikant, daar is iedereen het over eens, maar niet iemand die je doorgaans associeert met de, eh, intellectuele uitstraling van Yorke.

Pas op een kleine anderhalve minuut van het vierde nummer, ‘Dropped’, hoor je hem er met zijn onmiskenbare basgroove inkomen en vanaf dan is Amok echt onderweg.

Het album is dan al sterk begonnen met ‘Before Your Very Eyes...’ dat begint als een soort half-elektronische afrobeat en zich sterk ontwikkelt tot een melancholisch lied over de vergankelijkheid van de jeugd.

Het wordt tijd dat Atoms For Peace ook hier eens komt optreden, al is het jammer dat de bandleden eigenlijk veel te beroemd zijn om in de relatief kleine zalen te spelen waar hun jachtige, ondanks de vaak moeilijke ritmes toch zeer dansbare muziek het beste tot zijn recht zou komen. Atoms For Peace is hopelijk meer dan een tussendoortje en geduldige old-school-Radiohead-fans pikken her en der nota bene zowaar hun graantjes melodie mee. atomsforpeace.info

Thom yorke

99

cd reviews

In 1999 verscheen de laatste single van het Londense Gramme. Sinds 2001 treden ze niet meer op en in Nederland hebben ze naar mijn weten nooit gespeeld. Toch ging er meteen een lampje bij mij branden toen ik de bandnaam Gramme op deze cd zag staan. Gramme was indertijd namelijk één van de acts op het zeer invloedrijke, en helaas ter ziele gegane Output Recordings, het label dat ons zowel Four Tet als LCD Soundsystem als eerste bracht.

GRAMME FASCINATION TUMMY TOUCH

En het is inderdaad dezelfde Gramme: drums, bas, gitaar en zangeres Sam Lynam, die af en toe een beetje klinkt als Neneh Cherry. Meer dan tien jaar van de aardbodem verdwenen en dan nu gewoon een heel tof album uitbrengen. Mosterd na de maaltijd? Ergens wel. Midden jaren negentig waren ze de eersten die inspiratie putten uit de punkdisco van begin jaren tachtig. Dat idee zou begin deze eeuw pas echt in zwang geraken en zelfs één van de belangrijkste muzikale stromingen van het eerste decennium op gang brengen. Maar toen was Gramme dus al ter ziele. Fascination bevat negen songs en nog wat snippets die mede dankzij Gramme’s eigen pionierswerk geenszins gedateerd aandoen. Stoere, dubby, kaal geproduceerde dansmuziek met een aanstekelijk livegevoel.

JOB DE WIT

***** Al sinds zijn twintigste zit de Engelse dj/producer Justin Robertson midden in de Engelse clubwereld.

Hij wordt dit jaar 45, dus reken maar uit hoe lang zijn cv is. Daarop vindt je talloze remixen en projecten. In de jaren negentig had hij succes met de dance/popact Lionrock, maar zijn laatste album stamt alweer uit 2001. Met The Deadstock 33s is hij weer fris terug aan het front, veelzijdig als altijd.

THE DEADSTOCK 33S THE PILGRIM’S GHOST GOMMA

*****

In Engeland is house ook altijd popmuziek geweest, zeker voor Robertsons generatie. Met rechttoe rechtaan dancemuziek voor dj’s heeft de Brit zich nooit tevereden gesteld. Zo waren reggae en ska belangrijke bestanddeel van Lionrock. Zijn nieuwe project The Deadstock 33s (geen band, gewoon Robertson in zijn eentje) diende zich drie jaar geleden aan met een open blik op house, disco en meer balearic geluiden. Na een hele serie 12-inches is The Pilgrim’s Ghost een knap uitgewerkt album dat je niet om je oren slaat met eclectische pretenties maar ondertussen wel veel voldoening biedt. Robertson begint de plaat met het dromerige ‘Tic Tac Toc’, waarna de meeste liedjes (hij zingt af en toe zelfs!) luchtig, dansbaar, creatief en muzikaal blijven, en een tikje psychedelisch.

JOB DE WIT

100

cd reviews

Kun je het aan en hou je het vol? Dat is de grote vraag bij de elfde (!) van Autechre. Hun hogeschoolknisperknasperelektronica was nimmer mals voor ongeoefende oren maar met de opvolger van Oversteps maakt het Britse duo het wel heel bont. Niet zozeer qua stijl, wel qua lengte. Liefst 2,5 uur duurt Exai. Verdeeld over vier (prachtig vormgegeven) plakken vinyl, twee cd’s of 24-bitsdownload.

AUTECHRE EXAI WARP

*****

Hoewel Sean Booth en Rob Brown hun rol als spraakmakende vernieuwers allang is kwijt zijn, blijft hun stijl even uniek als ontoegankelijk. Daar zijn ze weer, de abstracte, schots en scheef lopende samples, de onbegrijpelijke titels (‘prac-f’, ‘Tuinorizn’, ‘deco Loc’) en de schijnbaar autistische tempowisselingen. Toch is Exai voor Autechre’s doen relatief toegankelijk. Vaker dan voorheen is er ruimte voor melodie en ritmes waar je niet binnen drie seconden je nek over breekt. En horen we daar een keyboard in ‘T Ess Xi’? Zo eentje waarop je akkoorden kunt spelen? Zoiets was een paar jaar geleden ondenkbaar bij het Engelse duo. Ook de soberheid is nieuw. Albumhoogtepunt ‘Bladelores’ is weinig meer dan een hiphopbeat in slow motion, omringd door zacht zuigende Fennesz-wolken. Elders buitelen de beats weer als ongeleide projectielen over elkaar heen, al drijft er vrijwel altijd ook iets moois mee op de grillige golven.

RENÉ PASSET

Mano le Tough is zo’n naam die het afgelopen jaar op ieders lippen bestorven lag, eentje waarbij je spijkerharde techno verwacht. Maar dan kom je toch bedrogen uit. Mano le Tough staat namelijk voor melodieuze house, opgediend met een gezonde portie vocalen en voorzien van Ierse bravoure.

MANO LE TOUGH CHANGING DAYS PERMANENT VACATION

*****

Mano (zijn moeder noemt hem Niall Mannion) was de afgelopen jaren het knuffelbeest van onder meer Aloe Black, Tyson en Róisín Murphy, voor wie hij indrukwekkende remixen afleverde. Vooral zijn versie van Murphy’s ‘Simulation’ domineerde maandenlang de Europese dansvloeren. Maar wie een clubvriendelijk album van de Duitse Ier verwacht, heeft verkeerd gedacht. Niet voor niets gaf Mannion zijn debuutalbum de titel Changing Days. De eerste basdrum ontwaren we pas na een minuut of twintig en echt los gaat het eigenlijk nergens op dit tien tracks tellende album. In plaats daarvan zoekt de producer het in sfeer, harmonie en diepte, waarbij Nicolas Jaar, een goede vriend, de eerste naam is die te binnen schiet. Of denk aan Depeche Mode dat onder handen wordt genomen door John Roberts. Dit is dansmuziek voor afterparty’s in knusse woonkamers met zachte banken en goede wiet, om van te genieten met de ogen dicht. Changing Days ontbrandt vrijwel nergens, maar gloeit prachtig en onophoudelijk.

RENÉ PASSET

101

cd reviews

De Nederlandse muzikante Pien Feith heeft een interessant muzikaal pad afgelegd in de afgelopen acht jaar. Van singer/songwriter en indierockfrontvrouw tot indiepopzangeres met een ingetogen synthpopgeluid.

Dat leek zijn culminatie te vinden in haar tweede album Dance on Time (2011), maar met Tough Love overtreft ze alles wat ze hiervoor heeft gemaakt.

PIEN FEITH TOUGH LOVE V2

*****

Het is misschien niet helemaal eerlijk tegenover de liedjes op de tweede helft van Tough Love, want slechte nummers staan er eigenlijk niet op, maar het is moeilijk om na track zes niet weer bij het begin te beginnen. Zo goed begint deze plaat. Sound-technisch, compositioneel en zeker ook vocaal schiet Pien Feith keer op keer in de roos. Je zou het nog steeds synthpop kunnen noemen, maar dan op de manier waarop ‘Dancing in the Dark’ van Bruce Springsteen dat ook is. Niet dat Feith hits schrijft, al zou dat echt ook eens moeten proberen. Haar songs kruipen onder je huid, laten steeds weer iets nieuws horen en pakken je langzaam maar zeker in. Als je al hoog en breed verkocht bent, is het één na laatste nummer, ‘Snap Out’, een breekbaar hoogtepunt waarin de zangeres zich in zweverige akkoorden en zacht bliepende beats persoonlijker dan ooit lijkt uit te drukken.

JOB DE WIT

Gelijk gekloot met de erven Munch natuurlijk, nadat de Amerikaanse producer Autre Ne Veut voor zijn single ‘Counting’ gebruik maakte van het beroemde schilderij De Schreeuw. Dus staat er nu een lege schilderijenlijst op de hoes van zijn tweede album. Anxiety heet die plaat, en hij is een stuk intenser dan het naamloze debuut van twee jaar terug.

AUTRE NE VEUT ANXIETY SOFTWARE

*****

Anxiety verschijnt op het label van Oneohtrix Point Never, met wie New Yorker Arthur Ashin (Ne Veuts echte naam) ooit een studentenkamer deelde. Het verklaart wellicht de ietwat neurotische ondertoon van zijn kijk op muziek, die zowel wortels heeft in hedendaagse r&b als in jarentachtig-elektronica. De instrumentatie is sober en net als bij stijlgenoot How To Dress Well domineert de zang. Op Anxiety gaat Ashin zijn demonen eens goed te lijf. Die bestaan vooral uit verlatingsangst, afscheid nemen en de wanhopige zoektocht naar ideale liefde. ‘I am counting on the idea that you stay’, klinkt het op ‘Counting’. Ashins kopstem zal niet ieders kopje thee zijn. Regelmatig zingt hij op de toppen van zijn kunnen, om soms halverwege doodleuk te besluiten dat hij beter een octaaf lager kan gaan zitten (‘Gonna Die’). Maar mede dankzij dit soort verrassende wendingen pakt Anxiety erg spannend en verslavend uit.

RENÉ PASSET

102

cd reviews

Hij komt van Terschelling maar woont al weer jarenlang in Leeuwarden. Daar verzint Boris Bunnik de ene na de andere schuilnaam voor zijn vele projecten. Naast de loodgrijze techno die hij als Conforce maakt en de experimentele elektronica die onder de vlag Hexagon verschijnt, produceert de Fries ook electro. Daarvoor gebruikt hij sinds 2011 het Versalife-etiket.

VERSALIFE VANTAGE POINT CLONE WEST COAST SERIES

*****

Na het drieluik Night Time Activities is er nu dus ook een Versalife-album. De koele, abstract gesneden beats in deze elf tracks grijpen terug naar de hoogtijdagen van de twintigste-eeuwse electro. Niet zozeer naar Man Parrish, Afrika Bambaataa en Soul Sonic Force, maar meer de generatie die daar net na kwam. Denk aan Drexciya, Ectomorph en Convextion. Vooral naar die laatste producer zijn nogal wat paralellen te trekken, bewijst Vantage Point.

Dezelfde strak afgemeten beats en grommende baslijnen, dezelfde duistere ondertoon. Het album bevindt zich in het futuristische niemandsland tussen Detroit-techno en Europese elektronica. Je ziet het titanium glimmen in de verte.

Maar Bunnik is gelukkig niet vergeten om Vantage Point te voorzien van een kloppend hart en een ziel. Noem het de funk in de machine. Betere electro wordt er momenteel niet gemaakt in Nederland.

RENÉ PASSET

Hij werd op nieuwjaarsdag 2011getekend door Modeselektor. De avond ervoor had Benjamin Damage zijn single ‘Creeper’ naar het Duitse duo gestuurd, gewoon om te kijken of het wat voor ze zou zijn. Twee jaar later is er Heliosphere, het solodebuut van het uit Wales afkomstige talent dat vorig jaar samen met Doc Daneeka golven maakte.

BENJAMIN DAMAGE HELIOSPHERE 50WEAPONS

*****

Ook Heliosphere maakt indruk. Alsof deze Benjamin O’Shea zijn hele leven niets anders gedaan heeft dan dansmuziek maken. De in Berlijn woonachtige Brit grijpt terug op de energieke rave-sound van de vorige eeuw, maar behangt zijn aanstekelijke akkoorden met robuuste baslijnen en potige beats. Deep rave noemt hij het zelf. Dezelfde sound waarmee Scuba vorig jaar veel succes had. Heliosphere toont meer branie, het zal de leeftijd zijn. Tegelijkertijd kent Benjamin Damage zijn klassiekers. Zo drijft ‘Delirium Tremens’ op dezelfde testosterongolven als waar Green Velvet op rondsurfte en doet de medogenloze single ‘Swarm’ denken aan Kevin ‘Reese’ Saunderson in vorm was. Maar denk niet dat Heliosphere een retro-album is, verre van. De producer combineert simpelweg de pit van vroege techno met de instrumenten van nu en snapt bovendien de kracht van melodie. Het levert een album op dat interessanter uitpakt dan de laatste van zijn broodheren. Modeselektor mag oppassen.

RENÉ PASSET

103

cd reviews

Synthpop is de laatste jaren aan een beste revival bezig. Een van de meest interessante exponenten van die golf is het Canadese duo Footprintz, een duo uit Montréal dat zo’n authentiek eightiesgeluid weet voort te brengen dat je schrikt als je naar het releasejaar van hun debuutalbum Escape Yourself kijkt: 2013.

FOOTPRINTZ ESCAPE YOURSELF VISIONQUEST

Opener ‘The Things That Last Forever’ vond zijn weg al eens naar de dansvloer. DJ Lee Curtiss, één van de vier stalhouders van het Visionquest-label waar Footprintz bij getekend is, maakte in 2011 al een vrij populaire edit van de track. De albumversie is een stuk poppy’er zou niet misstaan als zomerhitje op 3FM. Er zit sowieso een aantal tracks met radiopotentie tussen. Het aanstekelijke ‘The Invisible’ bijvoorbeeld. De rest van het album dobbert voort op een sound die een paar jaar geleden door het Australische Empire Of The Sun succesvol naar boven werd gehaald. Footprintz zoekt het duidelijk op het snijvlak van Bryan Ferry, Simple Minds en Depeche Mode. De invloed van die laatste is wel héél evident. Bij ‘Fear of Numbers’ het er erg dik bovenop. Escape Yourself is een pastiche, maar dan wel een kundige. Een eightiesflashback met stijl.

RIK HERMANS

***** Na vier albums waarop hij alles heeft gedaan van scheve techno tot rechttoe rechtaan blue-eyed-soul en wijdse folk, gaat Jamie Lidell op de jaren-tachtig-r&b-toer. En waarom ook niet? Naar verluid werd zijn nieuwe album gemixt op dezelfde tafel als Paula Abduls ‘Opposites Attract’. Dan weet je dat kosten nog moeite zijn gespaard.

JAMIE LIDELL JAMIE LIDELL WARP

*****

‘I’m Selfish’ en ‘Big Love’ hadden zo op een plaat van, zeg, Alexander O’Neal uit 1987 kunnen staan. Opvallend is hoe warm en analoog alles klinkt. De synths en drums gloeien je tegemoet. Het is bijna schokkend als je het vergelijkt met de kraakheldere digitale productie van de afgelopen twee decennia. Lidells cokefunk is leuk, maar meer dan een lekker uitgevoerde pastiche wordt het niet. De gemiste kansen kenmerken deze plaat nog het meeste. Lidells grootste talent – meer nog dan zijn nog steeds fantastische stem – is zijn vermogen tot ontregelen. Een geluid of concept helemaal slopen en opnieuw maken naar zijn eigen, ietwat verknipte evenbeeld. Maar op ‘What a Shame’ en de toch wat ruige productie na houdt Lidell zich redelijk netjes aan de hitformats van toen. Als je daarvoor gaat, doe dan ook meteen een slijpballad of twee. Maar ook die ontbreken.

ARIËN RASMIJN

104

cd reviews

Techno moet je horen in de club, hoor je vaak. Dave Summer alias Function deelt die kijk op het genre niet.

De Brit, bekend als helft van het bejubelde technoduo Sandwell District, nam ruim de tijd voor het produceren van een eerste soloalbum, namelijk twintig jaar.

Het was het wachten waard.

FUNCTION INCUBATION OSTGUT TON

*****

Het beatloze ‘Voiceprint’ doet denken aan de experimentele techno van Mika Vainio of de abstracte producties van Sleeparchive. ‘Against the Wall’ doet daarna wat de titel belooft: zonder genade smijt Summer je snoeihard tegen een kale muur waar de verf van afbladdert, alsof hij wil vragen: heb ik je aandacht, want we zijn verdomme begonnen. De kickdrum verdwijnt net zo gemakkelijk, maar het energieniveau wordt desondanks opgeschroefd met een climax.

‘Modifier’ is diep, donker en zwaar en overgoten met zuigende effecten: het geluid van water dat razendsnel door een afvoerputje verdwijnt: ssschugggggt. Incubation klinkt alsof Summer bezig is met een dj-set, druk schakelend in tempo en sfeer. Het gaspedaal wordt vol ingedrukt tijdens ‘Incubation (Ritual)’, naar adem happen kan bij ‘Inter’, wat de perfecte soundtrack is bij een zonsopgang voor een hete zomerdag. Incubation dingt mee naar de titel technoalbum van het jaar.

EELCO COUVREUR

De Italiaanse Amsterdammer Marco ‘Ma’ Spaventi en Gijs Poortman alias G-String vormen samen met Aroy Dee R-A-G, de live-houseformatie die evengoed uit Chicago had kunnen komen, zo authentiek klinkt het geluid van deze gear-fetisjisten. Zonder laatstgenoemde zijn ze Crystal Maze, waar de nadruk op analoge techno ligt.

CRYSTAL MAZE ENTER THE MAZE aDEPTH AUDIO

*****

Debuutalbum Enter the Maze bestaat uit tien tracks die variëren van soundscapes (‘Trapped’) tot experimentele, minimalistische techno (‘Mirrors Chambre’), trage acidjams (‘Slow Swirl’) en primetime clubplaten (‘Enter the Maze’). Het is door de bank genomen een oerdegelijk techno-album, met een productie die staat als een huis.

Dat laatste mag geen verrassing zijn, Spaventi doceert al jaren aan de Amsterdamse dependance van het SAE Institute. Wat knaagt is dat Crystal Maze nergens écht spannend wordt. De drumcomputer- en akkoordpatronen zijn af en toe zelfs voorspelbaar (‘Gateway11’) en een track als ‘Overture’ kabbelt onverstoorbaar voort terwijl je vergeefs wacht op een onverwachte wending. Zonde, want deze producers hebben veel in hun mars, weten we van eerder genoemd houseproject. Een glimp van die brille is te horen in het overdonderde hoogtepunt, de gesyncopeerde, stoffig dikke housetrack ‘Dr. Claw.’

EELCO COUVREUR

105

cd reviews

Ik ben benieuwd wat compilatiesamensteller Gerd Janson als opdracht heeft meegeven aan de producers die een track bijdragen aan Musik For Autobahns. Als beschrijving van de vinylversie, die al een paar maanden uit is, heeft Rush Hour het over ambient-not-ambient.

Met de nadruk op ‘non’ dan toch zeker.

DIVERSE ARTIESTEN MUSIK FOR AUTOBAHNS RUSH HOUR

De sterkste aanwijzing zit hem in het derde woord van de titel. Kraftwerks Autobahn (1974) is de spirituele voorvader van dit album, of anders toch zeker Carl Craigs Landcruising (1995) – een plaat die al eens door Rush Hour is gereissued. Van ambient is zelden sprake, wel hoor je een serie house- en technoproducers (Roman Flügel en Marco Passarini zorgen voor hoogtepunten) aan het werk die niet per se de dansvloer in beweging willen krijgen, en nieuwsgierig om zich heen kijken terwijl het landschap aan ze voorbij trekt. Zoiets. Elektronische muziek met beats die het lekker in de auto doet. Het klinkt wat minder sexy als je het zo stelt, maar met het concept is op zich niks mis. Met veertien verschillende bijdrages (zes meer dan op het vinyl) is het logisch dat sommige wat minder indrukwekkend zijn, al kan dat ook aan het uitzicht liggen.

JOB DE WIT

***** Iemand zou eens een mooie documentaire moeten maken over hoe een stel Parijsenaars in de jaren zeventig naar New York verhuisden om daar een cruciale rol te spelen in het post-punk/post-discotijdperk. DJ François Kevorkian is een levende legende, al iets minder bekend zijn de platenlabels ZE en Celluloid. Die eerste heeft Strut al eens gecompileerd, met Change the Beat heeft het opnieuw een mooi document opgeleverd.

DIVERSE ARTIESTEN CHANGE THE BEAT: THE CELLULOID RECORDS STORY 1979-1987 STRUT

*****

‘Eclectisch’ is een buzzwoord dat iedereen al tien jaar in de mond gestorven ligt, maar in de underground muziekscene van dertig jaar geleden was het dagelijkse praktijk.

Celluloid Records, in Frankrijk opgericht door ene Jean Georgakarakos, was begin jaren tachtig diep verankerd in het artistieke hart van de New Yorkse muziekscene, en producer Bill Laswell in het bijzonder. De twee uur en twintig minuten durende dubbel-cd Change the Beat doet zijn naam eer aan en schiet van rauwe new wave naar vroege hiphop, en bewandelt tussendoor talloze obscure zijpaden, van Franse chanteuses tot Senegelese popmuziek. Een hoop heeft de tand des tijds slecht doorstaan (vooral de rapnummers van o.a. Fab 5 Freddy en graffitikunstenaar Futura 2000), maar historisch interessant is het altijd.

JOB DE WIT

107

dvd

SIGUR RÓS VALTARI FILM EXPERIMENT EMI

***** Sigur Rós zadelde vorig jaar veertien filmmakers met wat geld op (naar verluidt elk tienduizend dollar) en de opdracht ‘kies een track van ons album Valtari (2012), verzin zelf wat je gaat doen, wij willen het pas zien als het af is’. Gedurfd, want voor je het weet krijg je veertien clips die allemaal bol staan van dezelfde clichés.

Met frontman Jónsi’s ijle zangstem, de melancholieke piano-akkoorden en dreigend aanzwellende strijkers leent de muziek van de IJslandse band zich goed voor de stijlfiguren die de Ierse Clare Langan hanteert in ‘Varðeldur’.

Beeld van exploderende objecten omgekeerd afgespeeld, regendruppels die omhoog vallen, en dat alles slow-motion en in stemmig zwart-wit. Zo zijn er wel meer terugkerende elementen: veel (half)naakte mensen in vervallen fabrieken en ruige natuur. Toch is het juist de onderlinge variatie die deze dvd zo sterk maakt. Naast pure sfeerclips (een Japans bos in ‘Dauðalogn’, mediterende mensen in ‘Rembihnútur’) zit er een stel indrukwekkende, verhalende korte films bij. De animatieclip ‘Seraph’ van John Cameron Mitchell vertelt over een jongen die van zijn christelijke ouders

leert dat ‘the body is an unclean thing’. Onrust over zijn homoseksualiteit leidt tot automutilatie, vechtpartijen en celstraf. In ‘Leaning Towards Solace’ voert regisseur Floria Sigismondi een tienermeisje met rafelige engelenvleugels (Elle Fanning) ten tonele, die in een vervallen Amerikaans stadje haar vader (John Hawkes) ziet sterven. Vrijwel zonder tekst, maar ijzingwekkend. Over filmsterren gesproken: Shia Leboeuf duikt op in ‘Fjögur Píanó’, naakt, dansend en geblinddoekt aan bizarre lolly’s likkend. De Israëlische regisseur Alma Har’el maakt er een surrealistisch, Michel Gondryesque spektakel van.

Sommige clips leunen iets te veel op één idee, maar echt zwakke plekken zijn zeldzaam - zelfs de twee bijdragen van fans, deelnemers aan een wedstrijd, vallen kwalitatief niet uit de toon. Toch is het prettig dat één regisseur, de IJslander Ragnar Kjartansson, het lef heeft gehad om echt iets onverwachts te doen. Zijn komische instructievideo ‘wat te doen als iemand stikt in zijn eten?’, compleet met baby, zwangere vrouw en besnorde ober, breekt de stemmige sfeer van de andere nummers op een geweldige manier.

JACCO HUPKENS

109

inspiratie TEKST JOB DE WIT

STANLEY KUBRICK A CLOCKWORK ORANGE WARNER BROS. 1972 Karim ‘Karimo’ Batoun (28) uit Amsterdam is een creatieve geest, die zowel als dj als grafisch kunstenaar actief is. Aan zijn kunst kan je zien hoe zijn muziek klinkt en andersom: onstuimig, luguber, geïnspireerd.

Hij is afkomstig uit het creatieve collectief Vage Gasten, net als Bdid, waarmee hij het duo Mr. Tit vormt.

Samen maakten ze de astro-occulte, middeleeuwse kerstcover van DJB#57.

‘De introscène van A Clockwork Orange heeft mij bijzonder geïnspireerd in mijn werk. De film in zijn geheel sowieso, maar bij die eerste scène krijg ik een soort van kippenvel en creatieve drang. Het utopische van de muziek in combinatie met het uitzoomen vanuit Malcolm McDowells duistere blik. Als je het de eerste keer ziet, weet je dat er iets mis is maar je weet nog niet wat. De melk en de vrouwenpoppen

maken het nog mysterieuzer en voor mijn gevoel ook een soort van futuristisch.

Ik hou erg van wat oudere sci-fi, de manier hoe men naar de toekomst keek was gek. Utopisch, maar ook doemdenkend en duister. Rare pakken, (half)naakte vrouwen, oneindige leegte versus ultieme drukte. Een soort toekomst meets prehistorie. Dat gevoel krijg ik hier ook. De utopische, maar ook onheilspellende muziek, het duistere en mentaal gestoorde in de ogen van McDowell, het perversachtige maar ook erotische van de naakte vrouwenpoppen die als gebruiksvoorwerp maar ook als lustobjecten gebruikt worden en tegelijk iets goddelijks hebben. Dat de jongens De melk drinken heeft iets onschuldigs, maar verwijst ook naar het kwajongensgedrag. Dat zijn allemaal aspecten die ook sterk in mijn artworks voorkomen.’ ilovekarimo.com

111

hot label TEKST EELCO COUVREUR

Shipwrec Ze hebben de heerlijk schizofrene, op klassieke leest gestoelde electro-acid van DMX Krew, maar ook de ongrijpbare, experimentele ambient van Steindór Kristinsson. Je vindt er gevestigde namen als Funckarma en Neil Landstrumm (samen met Keith Mclvor als Doubleheart), maar ook veelbelovende nieuwkomers als Julien Mier, Individualism en Felix Lenferink. Shipwrec bewijst dat je voor je dosis originele kwaliteitselektronica de grens niet over hoeft. Hooguit een stukje richting Duitse grens.

Ferdinand Maks uit Nijmegen alias dj HerrFer bestiert sinds 2010 zijn vinyllabel. Dat wil zeggen, releasen op het zwarte goud heeft de voorkeur, maar sinds vorig jaar worden ook digitale jocks in hun wensen voorzien. Naast het label zelf is de bakstenen winkel van Shipwrec ook een dikke aanrader.

Op een niet te missen afdeling (let op de kleur lichtblauw) van de eveneens Nijmeegse gevestigde cd- & lp-speciaalzaak de Waaghals vind je naast de uitgaven van Maks en zijn team ook een uitgebreide vinylcollectie met recente en klassieke house, techno, electro en meer.

Wie in één klap een beeld wil krijgen van de veelzijdigheid van Shipwrec checkt de compilatie Club Oddstream (2011).

Applescal, Kubus, Rude 66 en Coco Bryce (onder anderen) zijn op het eerste gehoor geen producers die je direct aan elkaar linkt, maar toch leveren tezamen een fascinerend en coherent geheel af. Kortom, wederom een Nijmeegs initiatief waar elektronicaliefhebbers blij van worden. shipwrec.org

113

testlab TEKST PASCAL PINKERT

EMS VCS3 Jean Michel Jarre en Brian Eno gingen er mee naar bed. De tv-serie Doctor Who heeft zijn buitenaardse geluidseffecten eraan te danken. En ook Pink Floyd gaat er mee ‘On the Run’… 44 jaar nadat hij op de markt kwam lopen veel muzikanten nog steeds weg met het compacte geluidslaboratorium van het Engelse Electronic Music Studios.

Neem synthgoeroe Adrian Utley. Je kent deze uiterst beschaafde Engelsman misschien als co-producer en gitarist van Portishead. Ook voor hem is er geen andere synthesizer die in de buurt komt van de VCS3, ook wel ‘The Putney’ genoemd (naar de wijk in Londen waar hij otwikkeld is). De VCS3 is veel te horen op Portisheads laatste album Third (2008) en als reden hiervoor geeft Utley de schoonheid van de ‘out of tuneness’ van de machine. Dat is goed te horen aan het begin van de single ‘Chase the Tear’. Je ziet Utley achter een VCS3 en hoort het instabiele gedrag van de klank die de oscillatoren voortbrengen. Ondanks het gebrek aan toonstabiliteit bracht EMS verschillende keyboardcontrollers voor de VCS3 op de markt. Zoals de DK1, een aanslaggevoelig, ‘monofoon’ keyboard. Bij een latere versie werd het signaal beïnvloed door twee filters waar-

door er ‘fake stereo’ ontstond als je de toetsen bespeelde, oftewel duofoon. Maar zelfs de meest ervaren pianisten gingen erop ten onder in hun pogingen om een melodisch stuk ten gehore te brengen.

VCS3 staat voor Voltage Controlled Studio met in totaal drie oscillatoren waarvan één LFO, ofwel lage-frequentieoscillator. De Putney is semi-modulair opgebouwd zodat de route van het signaal zelf te bepalen is. Anders dan bij andere semi-modulaire systemen uit deze tijd – zoals die van Korg, EML en Steiner-Parker, waar kabels meegeleverd werden om het signaalpad mee te beïnvloeden – maakt de VCS3 gebruik van een patch board matrix: door het inpluggen van kleine pinnen worden secties van de synthesizer met elkaar verbonden. Een paar jaar nadat de eerste Putneys van de band rolden besloot EMS het gehele ontwerp nog compacter en mobieler te maken. Dit idee resulteerde omstreeks 1971 in de EMS Synthi A, een koffermodel dat later werd aangevuld door de Synthi AKS met aanraakgevoelig keyboard. De prijzen van deze EMSsynthesizers lagen toentertijd ergens tussen de 400 en 500 euro. Nu helaas niet meer. vintagesynth.com

115

testlab TEKST PASCAL PINKERT

Teufel Ultima 40 Mk2 Binnenshuis feesten is geheel van deze tijd, dus ben je van plan om binnenkort een houseparty in de letterlijke zin van het woord te geven, let op. De best verkochte vloerstaande speakerzuil van Duitsland krijgt namelijk een opvolger. Audiofielen mogen ook meelezen, al weet ik dat dit volk doorgaans geen genoegen neemt met luidsprekers in deze prijsklasse. De vraag is hoe terecht dat is.

Laten we eerst eens bekijken hoe het kan dat Teufel de setprijs voor deze immense zuilen relatief laag kan houden, namelijk 450 euro. Waar ze gemaakt worden is niet geheel duidelijk en ook onvindbaar op de site, maar je mag toch aannemen dat de speakers ergens in een Aziatisch lagelonenland worden geassembleerd. Nou hoeft dit niet meteen tot een lage-drukgebied te leiden, integendeel zelfs. Ik heb voor de luistertest verschillende eigen producties beluisterd, omdat ik precies weet hoe die tracks zouden moeten klinken. Het eerste en misschien wel het belangrijkste dat meteen opvalt is de gedetailleerdheid van de luidsprekers.

Die was zo precies dat er geen vermoeiing optrad in mijn gehoor, wat bij sommige klasse-A-speakers uit een hoger prijsniveau wel het geval is geweest. Ook de strakheid van de basweergave is opvallend. Het laag was niet rommelig of onduidelijk, wat ook effect kan hebben op frequenties hoger in het spectrum. Deze uitmuntende basweergave zou een gevolg kunnen zijn van de twee wijde basreflexopeningen, die dus minder compressie veroorzaken tijdens hoge volumeweergaves. De twee baspijpen beschikken over een trompetvormig uiteinde aan beide zijden, wat het luchttransport louter ondersteund.

Als je nagaat dat je de speakers acht weken kunt proberen voordat je ze eventueel alsnog retourneerd, en gezien het gunstige prijsniveau en de schitterende, uitgebalanceerde klank, zou ik mijn huiskamer er zeker mee inrichten – als de afmetingen het zouden toelaten. Want ze nemen dus wel aardig wat ruimte in beslag. teufelaudio.nl

Thomas Azier (l), Robin Hunt (r)

117

in de studio met...

TEKST EELCO COUVREUR Beeld boris kramaric

Thomas Azier ‘Hey du! Wat moet dat hier?’ roept de fabrieksarbeider in bijna onverstaanbaar Duits als hij ziet dat ik duidelijk de weg kwijt ben op dit desolate stuk industrieterrein. Ik zoek de studio van de Nederlandse Berlijner Thomas Azier, die samen met zijn co-producer Robin Hunt de laatste hand legt aan zijn debuutalbum in een gieterij waar vroeger de klokken van het Kremlin werden gemaakt.

118 thomas azier

Lichtenberg, Berlijn. Of beter: Oost-Berlijn. We bevinden ons in een wijk die als een van de weinige plekken in deze metropool-in-ontwikkeling niet zo heel veel meekrijgt van het hippe gedoe in het centrum. ‘Je vindt hier nog iets van die grimmige DDR-sfeer, inderdaad,’ vertelt Thomas Azier, die mij na een telefoontje is komen ophalen. ‘Als ik hier ’s avonds alleen over straat loop, wordt ik nageroepen vanwege mijn oorbel, daarom heb ik dit bomberjack maar aangetrokken,’ grapt hij.

Door de snijdende kou en over een dik pak sneeuw lopen we naar de deur van de voormalige gieterij. De entree is indrukwekkend: een grote, stalen deur met daarachter een slecht verlichte gang, in de hoek een houten trap inclusief slijtage. ‘Welkom,’ zegt de 25-jarige zanger/producer, die zes jaar geleden Nederland verruilde voor Berlijn om er bombastische, elektronische stadionpop te maken, een geluid dat eigenlijk overal tussenin valt, maar juist daarom nieuwsgierig maakt. ‘Ik zit hier nu zo’n anderhalf jaar. Kom, ik neem je mee naar de studio boven, die ik deel met mijn sound-designer Robin Hunt.’

Ik krijg een rondleiding. ‘Kijk’, wijst Hunt - ook Nederlander in Berlijnse ballingschap - terwijl hij springend over houten balken een kleine donkere ruimte op de tweede verdieping van de gieterij binnengaat. In het midden van de kleine kamer staat een gigantische katrol. ‘In de deze kamer hebben we veel geluiden voor de tweede e.p. opgenomen.’

‘Kan je de lift aan doen?’ vraagt Azier terwijl hij naar de katrol wijst. ‘Nou, beter van niet, volgens mij is het behoorlijk link als wij hier staan. Al die shit draait hè?’

Een track waarvan hij de naam nog niet wil prijs gegeven, maar die op Aziers aanstaande debuutalbum komt, werd hier opgenomen. Met credits voor de akoestiek en de natuurlijke reverb. ‘Ik wilde graag een Elvis-achtige track, maar dan een futuristische Elvis-track,’ zegt Azier. ‘Zoals Elvis zou klinken als hij in het jaar 3000 muziek zou hebben gemaakt.’

Hij begint te zingen. ‘When the dancing is over…’ Hoor je?’

BOOMBOX ‘Hoe ik die geluiden opneem?’ zegt Hunt. ‘Op verschillende manieren. Ik heb een soort mobiele ministudio. Die bestaat uit niet veel meer dan een laptop in een klein koffertje. Die koffer neem ik dan mee naar deze ruimte en daar sluit ik een microfoon op aan. Wat ik ook vaak doe is dat ik een bepaald geluidseffect als het ware door deze ruimte haal, om zo gebruik te maken van de natuurlijke reverb die je hier hoort. Dat geluid neem ik dan van te voren op met behulp van een kleine boombox en speel ik vervolgens in deze ruimte over diezelfde boombox af. Ik neem het daarna weer op met een handheldrecorder, precies zo’n ding als waar jij nu dit interview mee opneemt. Dan loop ik rustig door de ruimte om te onderzoeken waar het geluid het best klinkt.

Dan is het een kwestie van op record drukken en klaar.’

Hij doet het af als kinderspel, en zijn enthousiasme werkt aanstekelijk. Hunt is duidelijk als een kind zo blij in ‘zijn’

gieterij annex studio, een speeltuin voor audio-engineers.

‘Dat vind ik tof aan dit gebouw, elke ruimte heeft zijn eigen akoestiek, en dan is dit nog maar één kamer, hè!?’

Hij is één brok energie, zijn woorden ratelen door de galmende ruimte. Even later maakt Hunt pas op de plaats.

Hij kijkt me recht in mijn ogen aan, terwijl zijn wijsvinger priemend mijn kant op wijst, alsof ik zojuist zijn geliefde boombox van hem heb afgepakt en verstopt. ‘Heb je de tweede e.p. al gehoord?’ vraagt hij. Ik knik resoluut van ja en probeer me voor de geest te halen welke tracks daar ook al weer op staan. ‘Ook ‘Fire Arrow’ zit vol met effecten die wie in deze ruimte hebben geproduceerd.’

Thomas Aziers tweede e.p., Hylas 002 (2012), is duidelijk schatplichtig aan de bijzondere akoestiek van deze OostDuitse gieterij. Maar wat nou als Aziers verhuizing naar Parijs doorgaat? Daar tekende hij vorige maand een platendeal met Mercury Records, onderdeel van major Universal Music.

Azier: ‘Die Fransen begrijpen mijn bombastische en emotievolle muziek. Ik denk dat het te maken heeft met de traditie die ze daar met het chanson hebben. Die zit in hun bloed, ze waarderen dat dramatische aspect. In Nederland zegt men toch snel: doe maar normaal, joh.’

In hoeverre zullen ze hun gieterij-sound kunnen reproduceren zonder gieterij? ‘Dat kan niet!,’ roepen Hunt en Azier in koor. ‘Maar dat is nou precies de charme van deze plaat.

Kijk, die lift daar hoor je in ‘Shadows of the Sun’,’ zegt Azier terwijl hij wijst naar een roestende, massief ijzeren liftdeur waar met dikke zwarte letters Tragkr 500 Kp oder 5 PERS op gekalkt staat. ‘Ik zal je zo laten horen hoe dat klinkt.’

IJZEREN PLAKKAAT Het is stikdonker dus we moeten met behulp van het licht van onze telefoons door het met houten planken bezaaide trappenhuis naar beneden lopen. Even later staan we in de voormalige schaftruimte. ‘Shit, ze hebben alles afgesloten,’ constateert Hunt als hij de deur van een volgende kamer probeert open te maken. Verder dan maar, maar daar denkt Azier anders over. Met een rake trap schopt hij de barricade aan gort. ‘Straks wel even terug zetten,’ lacht Hunt, ‘anders krijgen we die Duitsers op ons dak.’

In de hoek van de schaftruimte liggen de stille getuigen van wat hier ooit werd gefabriceerd. Vroeger? Het lijkt wel alsof de gieterij kort geleden haastig is ontruimd. Overal zijn sporen van bedrijvigheid. Blijkbaar is niemand de materialen ooit komen ophalen. ‘Kijk,’ zegt Azier terwijl hij een dikke, met stof bedekte, ijzeren plakkaat van de grond tilt. ‘Dit is een mal van een klok. Toen wij hier voor het eerst kwamen, lag de hele vloer ermee bezaaid.’ Hij wijst naar een hoek.

‘Achter die deur die nu is dichtgespijkerd hebben we de videoclip voor ‘Angeline’ geschoten.’

Het is buiten min tien graden en zo voelt het binnen ook.

Een antieke gieterij is niet geïsoleerd en op de houtkachel in de gezamenlijke keuken na zijn warmtebronnen afwezig.

Rillend lopen we naar de muziekstudio, waar gelukkig wel

Elke ruimte heeft zijn eigen akoestiek

125 Thomas Azier

een kachel brand. ‘Nee, het is allemaal legaal,’ antwoordt Azier op mijn vraag of ze dit pand kraken. ‘Robin en ik betalen allebei vijftig euro huur per maand,’ lacht hij. ‘Wil je die lift nog horen die ik je net aanwees?’ De hand van Robin hoor je duidelijk in ‘Shadows of the Sun’. Het was onze eerste samenwerking, hij heeft een hardcore-achtergrond, die track laat zich nog het beste omschrijven als snoeihard.’

Het nummer begint met eerdergenoemde Tragkr 500 Kplift die zichzelf een weg omhoog zuigt waarna er, klabam!, een snoeiharde, overstuurde 909-kick in komt.

COCKPIT Hunt heeft, met hier en daar wat hulp van ‘de twee linkerhanden van Thomas’, de studio van de grond af opgebouwd. ‘Ik heb staan metselen. Ik had geen idee hoe dat moest, vandaar dat het schots en scheef is, maar die muur staat er! In de ruimte waar we nu zitten zat vroeger de bedrijfsarts.’ Hij pakt er zijn laptop bij en laat foto voor foto zien dat hij niet alleen kwaliteiten heeft als producer, hij kan morgen ook zó aan de slag als bouwvakker. Het eindresultaat mag er zijn; we zitten met zijn drieën in een geluidsstudio die wel wat wegheeft van de cockpit van een Airbus, formaat groot.

Links een rek vol analoge synths, daarachter klassieke drumbakken van Roland en rechts een geleende (‘die kunnen we zelf niet betalen’) Moog Voyager. En die opvallend witte wandpanelen, doorboord met gaten van verschillende grootte, hoe zit dat dan? ‘Je moet je voorstellen dat die vier panelen allemaal dezelfde werking hebben,’ legt Hunt uit.

‘Aan de voorkant zijn ze met stof bedekt en daarachter zit steenwol. De stenen muur daar weer achter is een reflectiepunt voor de speakers. Het geluid uit de speakers gaat naar je oor, dat wil je natuurlijk graag, maar het gaat ook naar die stenen muur daar die het geluid weerkaatst. Dat weerkaatste geluid wil je niet in je oor, want dan gaat het geluid faseren, wordt het vertraagd en vervormd. Die gaten zitten er in omdat de hoge tonen wel via de muur teruggekaatst mogen worden, anders klinkt het heel doods en onnatuurlijk. Ook het plafond is een grote bass-trap, die losse delen die aan ijzeren kabels hangen dienen ook als absorptie, ze breken het geluid dat van het plafond weerkaatst. Daar komt nog bij dat die losse delen voor een mooi, indirect licht zorgen, een stukje huis-tuin-en-keukeninrichting. Esthetisch verantwoord, ha ha.’

Na anderhalf jaar metselen, zagen, vloeren leggen en isoleren bleek dit de plek waar Azier naar op zoek was. De nummers voor zijn album had hij in zijn slaapkamer in Ableton en op zijn laptop geproduceerd, maar de faciliteiten om er een professionele productie van te maken ontbraken. ‘Ik zocht een studio waar ik mijn plaat kon afmaken. Ik heb die eerste e.p. in mijn slaapkamer geproduceerd, dat wilde ik niet langer. Het moest naar een hoger niveau. Bovendien voelt het, nu ik deze studio heb, alsof ik ’s ochtends echt naar mijn werk ga in plaats van dat ik in mijn huis annex studio wakker word en begin te werken.’

Anderhalf jaar metselen, zagen, vloeren leggen en isoleren

Ook voor zijn sound lijkt de studio alleen maar positief te hebben gewerkt, en hoewel zijn bombastische pop-nietpop met grootse hooks en melodieën moeilijk te kaderen is, druipt de potentie er vanaf. Azier schuwt gewaagde keuzes allerminst, wat maakt dat zijn muziek boeit. ‘Het is nog steeds zo dat ik eerst alles solo op mijn laptop produceer.

Daarna neem ik het mee naar de studio en ga ik samen met Robin alle geluiden voller en beter maken. Ik maak alles in Ableton en neem daar ook de vocalen in op, gewoon via de microfooningang van mijn laptop. Daarna laat ik het aan Robin horen en die zegt dan vrijwel altijd gelijk: oké, hier zou ik deze synth gebruiken, daar die drumcompter, dat geluid ga ik door mijn mengtafel halen. Hij weet alles, althans, zo lijkt het soms. Samen maken we er dan een volwassen track van, vaak met behulp van de ruimtes die we hier tot onze beschikking hebben. Sound-design kan je niet in je slaapkamer doen, en Robins ideeën over geluid, want dat is zijn specialisme, kader ik af in mijn popmuziek.’

Azier is intelligent en zelfverzekerd, lijkt het in zijn kop op een rijtje te hebben. Is dat de verklaring voor zijn doordachte muziek? ‘Ik denk wel te weten hoe je een track opbouwd qua arrangementen,’ zegt hij. ‘Robin en ik vullen elkaar prima aan. We komen muzikaal gezien uit twee compleet andere werelden, dus ik moet hem wel vaak sturen, ook omdat hij zo ontzettend enthousiast is. Dat is prachtig om te zien, maar er moet af toe iemand zijn die hem een synth in handen duwt en zegt, oké, dit is wat we gaan doen.’ thomasazier.com

MUSIC, ART & LIFESTYLE SINCE 2002 FREE MAGAZINE 5 DAYS OFF SPECIAL

3

Voorwoord Beeld 310k

Dertien is het ongeluksgetal. Toch belooft deze dertiende editie van 5 Days Off weer een hele dikke te worden.

Samen met Paradiso, Melkweg, Mojo en al onze informanten wisten we weer een stevig muziekprogramma neer te zetten waarbij de diversiteit en dynamiek van het nachtleven goed naar voren komt.

Elke artiest heeft zijn eigen verhaal, sommige hebben een geschiedenis met 5 Days Off, andere staan er voor het eerst. Alle namen vind je verderop in dit magazine, ĂŠĂŠn specifieke wil ik toch graag even uitlichten: Modeselektor. Als trouwe fan ben ik trots dat zij hun 50Weapons-labelavond op 5 Days Off komen hosten. Buiten dat ze al hun vrienden meenemen, is de fandag compleet met een vertoning van hun documentaire in de Melkweg Cinema.

Het is jammer dat de Kunstraad van Amsterdam heeft besloten om 5 Days Off, en vele andere met ons, niet langer of minder te ondersteunen. Toch lijkt de stad voorzichtig te bewegen naar meer dynamiek en vrijheid in de nacht en wij hebben er vertrouwen in dat de instrumenten gevonden zullen worden om meer verdieping en kwaliteit in de nachten te krijgen. Daar wordt toch het zaadje geplant.

Minder geld leidt ook tot creatieve oplossingen en zo hebben we toch een mooi randprogramma voor elkaar gebokst. Verdieping brengen in de nacht is nog steeds de rode draad binnen ons programma.

In deze DJB-special kun je interviews lezen met Baauer, Netsky en A Made Up Sound, een artikel over de geschiedenis van 5 Days Off, de laatste nieuwtjes over ons programma en natuurlijk alles over de artiesten en de line-up.

Veel leesplezier, en we zien je op 5 Days Off! Daan Spoek Festivaldirecteur

5

index

3 VOORWOORD 7 PARTNERS 8 NIEUWS 14 13 YEARS OFF 16 BAAUER 20 A MADE UP SOUND 24 CAMPAGNEKUNSTENAARS 30 NETSKY 32 PROGRAMMA

7

Partners

8

news

Scanner Hij gaat al een jaar of twintig mee, de Londense muzikant, conceptueel kunstenaar Robin Rimbaud alias Scanner. Hij liet begin jaren negentig voor het eerst van zich horen met elektronische soundscapes die mobiele telefoongesprekken en opnamen van politiescanners bevatten – vandaar de naam. Deze eeuw heeft Scanner aan zeer uiteenlopende projecten, installaties, uitvoeringen en soundtracks gewerkt voor o.a. het Tate Modern, het Stedelijk Museum in Amsterdam, de Olympische Spelen, diverse dansgezelschappen en de BBC-radio. En dat is nog maar een greep. Hij is altijd wel met iets razendinteressants bezig. Van 2 maart tot 28 april is in de Mediaroom van de Melkweg de expositie Scanner: A Month in the Life of an Artist te zien, waarvoor hij een maand lang (oktober 2012 om precies te zijn) zijn creatieve leven vastlegde. Met behulp van pen, papier, foto’s, social media, beeld en geluid: muziek, foto’s en verhalen. Een hyperpersoonlijk inkijkje in het leven van een fascinerende multimedia-intellectueel. scannerdot.com

Real Scenes In de Melkweg Cinema wordt tijdens 5 Days Off een reeks dancedocu’s vertoond. Speciale aandacht is er voor een spiksplinternieuwe documentaire over het Berlijnse technoduo Modeselektor, waarvan tijdens het festival een pre-screening zal zijn. Ook de docureeks Real Scenes van Resident Advisor, de van oorsprong Australische, maar al enige tijd internationaal toonaagevende website voor de echte dancenerd is er te zien. RA produceerde de afgelopen twee jaar een serie van ongeveer twintig minuten per stuk durende documentaires over de scenes in steden die hun eigen draai hebben gegeven aan de ontwikkeling van elektronische muziek. Dan denk je – terecht – al gauw aan Detroit, Berlijn en Parijs, maar ook Bristol en Johannesburg, de stad van dj Black Coffee (foto), komen aan bod.

Laat je Lonely Planet thuis en doe alsof je thuis bent. residentadvisor.net

9

News

Long Players Music Market Dit is veel leuker dan Discogs.com afstropen: op zaterdag 9 maart vindt in het café van De Balie een nieuwe Long Players Music Market plaats. De naam zegt het al: voor één dag is De Balie de ideale plek om tweedehands vinyl te slijten, te ruilen of in te slaan. Grote verzamelaars, platenlabels en -zaken uit het binnen- en buitenland zullen er acte de présence geven, en natuurlijk cratediggers van allerlei pluimage.

Ook leuk: stalhouders krijgen ieder de mogelijkheid om een halfuur lang hun pareltjes op het aanwezige geluidssysteem af te spelen. De markt is van 12 tot 18 uur geopend, wil jij ook verkopen? Dan moet je om half 11 binnen zijn. longplayersmusicmarket.blogspot.com

InnerAct InnerAct is een audiovisuele performance met als ‘muzikaal vertrekpunt’ de beroemde Canto Ostinato (1976) van de vorig jaar overleden componist Simeon ten Holt. De muzikanten Wouter Snoei (elektronica) en Gwyneth Wentink (harp) brengen samen met visual-artist Arnout Hulskamp een ode aan Nederlands bekendste componist op het gebied van minimal music. Ze reageren met hun instrument en zelf ontwikkelde software op elkaar ‘en bepalen wie, volgens de codes van Canto, de lead neemt’. Interactie en improvisatie staan centraal, al legt InnerAct ook graag een

link met dancemuziek. De voorstelling is tijdens 5 Days Off op zaterdag 9 maart te beleven in de grote zaal van Paradiso, waarna later op de avond in de SSBA Salon van de Stadsschouwburg een talkshow plaatsvindt waarin Snoei, Wentink en Hulskamp verder ingaan op de stroming minimal music. Op vertoon van je toegangsbewijs voor het concert kan je daar gratis naartoe. Kaarten voor het concert kosten 10 euro (met CJP: 7 euro) + lidmaatschap. inneractcanto.nl

10

news

Fit & Fruitig Als je van Paradiso naar de Melkweg loopt of andersom, kom je vanzelf langs de Balie. Net als vorig jaar duikt 5 Days Off ook daar voor één nacht onder. Nadat ze er tijdens het ADE ook al een flinke fuif hadden neergezet is de jonge feestorganisatie Fit & Fruitig uitgenodigd om er opnieuw een feestje van te maken. Verwacht een mooie aankleding, dikke housebeats en melodieuze techno. Op de rol staan onder anderen Daniel Bortz, die er zijn missie van heeft gemaakt om zijn liefde voor muziek tentoon te spreiden, Mike Mago, die binnenkort bij BMKLTSCH met zijn debuutalbum op de proppen komt en Ron Flatter, die er een voorliefde voor zowel hiphop als tech-house op nahoudt. Kaarten kosten 15 euro. facebook.com/fitenfruitigproducties

Red Light Radio Tijdens 5 Days Off verhuist Red Light Radio opnieuw van de Wallen naar de Weteringschans. Het online-radiostation met de onnavolgbare, freeform muziekprogrammering neemt net als vorig jaar zijn intrek in de kelder van Paradiso.

Red Light Radio herbergt een keur aan curieuze programma’s van aansprekende scenehelden annex eigenwijze fijnproevers annex artistieke crate-diggers. Zo treft je dj’s en presentatoren als Faberyayo, Cinnaman, Casper Tielrooij van Dekmantel, Father Futureback en de Future Vintagecrew er regelmatig achter het raam en aan de knoppen.

Op de donderdag bijvoorbeeld verzorgt het team van Boston Strip (what’s in a name) een kelderset in Paradiso, en dan weet je dat je cutting-edge house en UK-bass kan verwachten. Of waar ze op dat moment ook zin in hebben.

Dat weet je namelijk nooit helemaal zeker bij die Red Lightlui, en dat maakt het altijd wel zo spannend. redlightradio.net

11

News

Audio Culture Het Amsterdamse Audio Culture bestaat nog niet zo lang, maar je kan ze inmiddels wel een instituut voor muzikale fijnproevers noemen. Het label heeft in de afgelopen anderhalf jaar platen uitgebracht van o.a. Presk, GoldFFinch en South London Ordnance die in de UK-basshoek allemaal goed zijn opgepikt. Verder is Audio Culture vooral ook een clubavond die hete namen als Jamie xx, Braiden, Scub en Sbtrkt vlot naar Nederland haalt en zo de housevloer goede diensten bewijst. Natuurlijk is het eigen dj-team nooit ver weg, net als label en feesten gerund door Simon Downing en Michael Patist, oftewel DJ Styx en Mike Engine. Tijdens 5 Days Off host Audio Culture de donderdagavond in Paradiso met uiteraard een aansprekend affiche. De line-up beslaat van Gilles Peterson (foto) tot Midland een breed spectrum, met daar tussendoor plek voor Benji B, George FitzGerald, Floating Points en Mattikk. Kaarten kosten 18 euro + lidmaatschap. audio-culture.com

Hospital Hospital Records is het label van drum-’n-bassgigant London Elektricity, ooit een duo, maar al meer dan tien jaar opgesplitst in labelman en ster-artiest. Het – jawel – Londense platenlabel bestaat al sinds 1996 en haalde begin deze eeuw met High Contrast een jonge producer binnen die het erg ver zou schoppen. De naamsbekendheid van Hospital is het afgelopen decennium met sprongen toegenomen. Het tekende de Antwerpenaar Netsky al toen hij nog op zijn slaapkamer muziek maakte. De jonge Belg reist ondertussen stad en land af, dus aan de A&R zal het niet liggen. Lees verderop in deze special een interview met Netsky. De nieuwe generatie Hospital-broeders bestaat naast hem o.a. uit het razendpopulaire Oostenrijkse duo Camo & Crooked (foto), de Braziliaan S.P.Y. en het Engelse tweetal Fred V & Grafix. Ze draaien zaterdag 9 maart allemaal op Hospital Records Presents Hospitality tijdens 5 Days Off in Paradiso. Het feest wordt nog internationaler met Nederlanders Nymfo en Pamb & Harsh in de line-up.

Kaarten kosten 20 euro + lidmaatschap. hospitalrecords.com

12

news

50Weapons Stalhouders Gernot Bronsert en Sebastian Szary zijn in het weekend Modeselektor en runnen doordeweeks óók nog eens twee labels, 50Weapons en het moederlabel Monkeytown Records. De twee Berlijners hebben dus een stevige vinger in de pap van de elektronische muziek.

50Weapons begon ooit als grapje toen het duo in 2005 het idee opvatte om een vijftigtal 50 Cent-bootlegs uit te brengen. Dat dronken waanidee kon al snel de prullenbak in, maar terwijl het label toch bleef bestaan, bleven de bazen vasthouden aan het concept van een maximum van vijftig uitgaven. Ze zitten inimddels op de helft, en het gaat na een paar langzame eerste jaren snel ook nu. Zo hebben ze o.a. Shed, Bambounou, Anstam, Addison Groove (foto), Benjamin Damage en A Made Up Sound aan zich weten te binden – voor langere en kortere releases. Enfin, lees het hele verhaal elders in dit blad. Bovengenoemde namen (behalve 50 Cent) staan op donderdag 7 maart tijdens 5 Days Off allemaal op de 50Weapons-avond in de Melkweg.

Kaarten kosten 18 euro + lidmaatschap.

50weapons.com

Delsin Het Amsterdamse Delsin Records begon in 1996 met het uitbrengen van experimentele elektronische (dans)muziek van o.a. Aardvarck, Ross154, Future Beat Aliance en labelbaas Marsel van der Wielen alias Peel Seamus zelf. De compilatie …Going Thru Life (2001) geeft een goede indruk van deze eerste periode. In het afgelopen decennium is Delsin uitgegroeid tot een techno- en house-imperium dat wereldwijd een uitstekende naam heeft en regelmatig opduikt in lijstjes van beste dancelabels. Ze releasen alles wat tussen Chicagohouse en Detroit-techno in zit, maar schuwen een donker, dubby en meer ambient geluid zeker niet. Het Amsterdamse imperiumpje met de internationale stal heeft een indrukwekkende achterban bij elkaar verzameld. Of het nu Luke Slater (foto) of Cosmin TRG is, ze zijn fan. En andersom, want zowel de Britse technoveteraan als de Roemeense hotshot draaien vrijdag 8 maart op de Planet Delsin XL-avond in de Melkweg tijdens 5 Days Off. Ze worden bijgestaan door de Berlijnse Delsin-ster Mike Dehnert, Friesland’s finest Conforce (live) en het Nijmeegse ESHU. De directie vind je ongetwijfeld glunderend bij de bar. Kaarten kosten 14 euro + lidmaatschap. delsinrecords.com

13

News

Hudson Mohawke Hoe zit het nou met Hudson Mohawke, is hij nou onder de pannen bij Kanye West’s G.O.O.D. Music- label? Nou, niet helemaal. Het zit net iets anders. G.O.O.D. Music is het label waar o.a. Common, Big Sean, John Legend en Pusha T onder contract staan. En de Engelse zanger Mr. Hudson, waar we gelukkig al een tijdje niks van gehoord hebben. Die is niet te verwarren met Hudson Mohawke, die onlangs niettemin zijn handtekening zette onder een deal met Very G.O.O.D. Beats, het productieteam van Kanye West. Daar zitten verder o.a. ook Hit-Boy, No ID en Jeff Bhasker – bona fide hiphophitmakers. Zo ver is HudMo nog niet, al werkte hij vorig jaar wel mee aan drie verschillende tracks op Kanye’s Cruel Summer, waaronder de kraker ‘Mercy’. Duidelijk? Want dan is er ook nog TNGHT, het duo dat Hudson Mohawke vormt met Lunice. Hun vorig jaar verschenen e.p. was goed genoeg om tot DJB’s album van het jaar uit te roepen. Ook TNGHT wil een voet tussen de deur krijgen in de rap-productiebusiness. En wie stond laatst bij ze op het podium? Juist, Kanye West. Als solo-artiest blijft HudMo aan Warp Records verbonden en je hoeft waarschijnlijk geen grote rappers op het podium te verwachten tijdens 5 Days Off. Maakt niet uit. twitter.com/hudmo

DJ-WEDSTRIJD 5 DAYS OFF Op dezelfde avond in Paradiso draaien als Tale Of Us, Job Jobse, Homework, William Kouam Djoko, Tensnake, Detroit Swindle en Chris Julien? Dat kunnen we voor je regelen.

Samen met 5 Days Off organiseert DJBroadcast een djmixwedstrijd met als hoofdprijs een tijdslot in de kelder van Paradiso op vrijdag 8 maart. Wat moet je doen? Draai een mix in elkaar van maximaal een half uur en mail de SoundCloudof Mixcloud-link naar info@djbroadcast.nl o.v.v dj-wedstrijd 5 Days Off. Wij kiezen de beste (en voor deze avond geschikte!) mixen uit en plaatsen die op de site, waarna de lezer mag beslissen wie de gelukkige winnaar wordt. djbroadcast.nl

14

special TEKST BOB TER BRUGGE

13 Years Off Het jaar is dit jaar de dertiende keer dat 5 Days Off wordt georganiseerd. Het progressieve dancefestival, ooit begonnen als een spin-off van het Gentse 10 Days Off, is al vanaf het begin een serieuze factor in de scene. ‘Alternatieve elektronische muziek’ staat vanaf het begin centraal bij het Amsterdamse clubfestival.

5 Days Off is in 2001 ontstaan uit een samenwerking tussen concertorganisator Mojo Concerts, de Melkweg en 5voor12, de organisatie achter 10 Days Off in Gent. ‘Vanuit Mojo deden wij de wat meer alternatieve boekingen en dat deden ze bij 10 Days Off ook,’ vertelt Maurice Spijker, danceboeker bij Mojo en vanaf de oprichting bij 5DO betrokken.

‘Toen hebben wij contact gezocht om iets soortgelijks in Nederland te doen. Tien dagen leek ons echter wat veel.’

10 Days Off is onderdeel van de Gentse Feesten, die al 170 jaar bestaan en die nou eenmaal tien dagen duren.

5 Days Off is inmiddels een stichting met voormalig Mojoboeker Daan Spoek als directeur. Hij vervult de functie nu drie jaar, maar daarvoor werkte hij ook al acht jaar voor het festival en de eerste twee edities maakte hij mee als… barman. In die tijd vond 5 Days Off min of meer tegelijkertijd plaats met 10 Days Off, aan het begin van de zomer.

‘Eerst waren we het kindje, toen het broertje en daarna de grote broer van 10 Days Off,’ zegt hij. ‘Wij gingen shows doen in de HMH met met Daft Punk en Underworld en dat is een ander niveau. In de Vooruit in Gent kunnen ongeveer 2500 man en in de Melkweg en Paradiso samen passen al gauw drie tot drie en een half duizend man.’

Met ingang van 2009 is het festival naar begin maart verschoven. Spoek: ‘Dat was bijna noodzaak. In de zomer is er steeds meer concurrentie door nationale maar ook internationale festivals. In het begin was dat wel even wennen, promoten in de sneeuw.’

Paradiso is al sinds 2004 vaste festivallocatie en inmiddels hoort De Balie er ook bij. In 2005 werd voor een aantal jaar een samenwerking aangegaan met het Nederlands Instituut voor Mediakunst (NIMk), waarmee het festival over meer dan muziek alleen ging. Dat duurde zolang er subsdie voor was. ‘Kunst is nou eenmaal duur en als je geen extra budget of fondsen hebt, is dat lastig.’

5 Days Off staat zich voor op muzikale vernieuwing en progressieve boekingen. De afgelopen jaren heeft het bijna zeshonderd verschillende acts naar het Leidsepleingebied gehaald. Directeur Spoek: ‘Tien jaar geleden waren we al toonaangevend en dat zijn we zijn nog steeds, maar we zijn niet meer de enige met een progressieve avond. De scene is veranderd en er komt steeds meer concurrentie, denk bijvoorbeeld aan Dekmantel en het Pitch Festival. Nu we zonder subsidie zitten, zijn muzikale experimenten zoals met de Wave Field Synthesis-installatie in 2011 helaas niet meer mogelijk. Gelukkig hebben de club-avonden er niet onder te lijden. Wij blijven nog steeds artiesten boeken die er op het moment toe doen. Dit jaar komt bijvoorbeeld James Holden weer. Hij komt met een nieuw album en dus mag hij niet ontbreken. Zijn vorige album is alweer zeven jaar geleden.’

5daysoff.nl

17

feature TEKST MARCO MUHRING Beeld Maxime Quoilin

Baauer Een jaar geleden maakte Rustie een Essential Mix voor BBC Radio 1. In de mix zaten tracks van getalenteerde nieuwe producers als Cashmere Cat en S-Type, maar de meeste reacties kwamen op ‘Harlem Shake’ van ene Baauer. Een nieuwe sound, maar toch herkenbaar.

Een vertrouwd geluid, op een nieuwe manier. Het was geen dubstep en ook geen hiphop. Al gauw was duidelijk dat ‘Harlem Shake’ een ‘nieuw’ genre inluidde: trap.

Zo heel nieuw was trap natuurlijk niet. Amerikaanse hiphopproducers als Lex Luger, DJ Toomp en Shawty Redd, maar ook Britten als Joker en S-X maken eigenlijk al jaren muziek die nu zo gelabeld wordt. Rappers als T.I. en Young Jeezy begeven zich al hun hele carrière in een stijl die trap wordt genoemd. Vanuit de dance-hoek is de laatste tijd niettemin een tweede, instrumentale variant ontstaan. Karakteristiek voor de sound zijn dunne snares, ratelende hi-hats, pulserende sub-bassen en gepitchte vocals. Vaandeldrager is de 23-jarige New Yorker Baauer, begin vorig jaar nog volstrekt onbekend en nu één van de trekkers op 5 Days Off.

18 Baauer

KAPITEIN Harry Bauer Rodrigues noemde zich een jaar geleden nog Cap’nHarry. De MySpace- en SoundCloud-profielen liggen er inmiddels verlaten bij. Met een extra letter A in zijn tweede voornaam heeft hij zichzelf opnieuw uitgevonden.

Het is snel gegaan. ‘Rustie zei op Twitter dat hij op zoek was naar nieuwe beats voor een paar mixen waar hij mee bezig was. Ik mailde hem ‘Harlem Shake’, ‘Dum Dum’ en ‘Yaow!’ Ik was een gigantische fan van hem en wist dat ik íets moest sturen. En ik had geluk, want hij vond het tof. Ik was compleet verrast dat hij ‘Harlem Shake’ in zijn mix had gestopt. Ik wist dat ikzelf er tevreden over was en ik had vertrouwen in de track, maar de manier waarop mensen reageerden was echt een grote verrassing. Ik had ‘Harlem Shake’ begin vorig jaar gemaakt. Het idee was om Dutchhouse-achtige synths over een hiphopbeat te leggen. Toen dat tof klonk, probeerde ik er de meest rare track ooit van te maken, met gekke geluiden en andere vreemde dingen er in. Dat is het verhaal achter ‘Harlem Shake’. Na Rustie’s mix belde Paul Devro van Mad Decent mij op of hij de track mocht tekenen en ik wist meteen dat ik dat moest doen.’

Minder dan een maand na Rustie’s Essential Mix kwam ‘Harlem Shake’ uit via Jeffree’s, het showcase-sublabel voor nieuwe artiesten van Diplo’s Mad Decent-imperium.

Een verrassende wending in de carrière van een niet overdreven ambitieuze, jonge dj. ‘Ik maakte altijd muziek voor de lol: een paar maanden produceren, daarna weer een paar maanden wat minder. Toen ik die tracks naar Rustie stuurde, deed ik al wel wat beter mijn best. Ik wilde graag opgemerkt worden en ben blij dat het gelukt is.’

Baauer maakt al sinds zijn dertiende muziek. ‘Zoals anderen een tekening maken, zo maakte ik muziek op de computer.

Ik ben gewoon maar begonnen. Ik had niet echt voorbeelden, alhoewel ik wel fan was van scratchen, dat vond ik het coolste ooit. Ik had draaitafels en wat platen, zoals ‘Call on Me’ van Eric Prydz, waarmee ik mijzelf leerde om te dj’en. Ik woonde toen in Connecticut. Er was geen grote scene daar, ik heb bijna alles via het internet gevonden. Ik had een vrij slechte smaak, ik hield van happy hardcore en trance. Dat wilde ik eerst draaien, maar met vrienden ruilde ik muziek, waardoor ik ook met hiphop in aanraking kwam.’

Als hij op goed geluk een paar beats naar Rustie mailt, werkt hij nog in een kledingwinkel. ‘Ik heb ook een tijdje televisieprogramma’s van National Geographic getranscribeerd. Stomme baantjes.’

JUST BLAZE Wat opvalt is dat Baauer de term ‘trap’ zelf zelden in de mond neemt. Hoe zit dat? ‘Ik vind het prima dat mensen het trap noemen, om de nieuwe sounds te duiden. Eigenlijk zijn het natuurlijk oude sounds die op een nieuwe manier verwerkt zijn. Ik gebruik de term niet zo veel omdat ik het idee heb dat het veel breder is dan alleen trap. Ik vind die naam te beperkt. Je zou de sound veel meer kunnen uitdiepen door verschillende tempo’s en geluiden te gebruiken. Je moet blijven experimenteren, dingen doen die mensen nog niet eerder hebben gehoord – met herkenbare elementen erin.

Op het moment ben ik erg enthousiast over jerk en hyphy, een genre waar DJ Shadow eerder ook al mee speelde. Ik probeer daar mijn eigen wending aan te geven.’

Als je hem vraagt wat het meest bijzondere is dat hij het afgelopen jaar heeft meegemaakt, antwoordt Baauer: Jay-Z en Beyoncé ontmoeten. Hij werd aan ze voorgesteld door Just Blaze, bekend van onvergetelijke producties voor o.a. rappers Cam’ron, Joe Budden, Kendrick Lamar en met name vaste afnemer Jay-Z. Ten tijde van het interview zit Baauer zelfs midden in een gezamenlijke tournee met Just Blaze.

‘Mijn agent is een goede vriend van hem. We hebben wat gepraat en kwamen samen in de studio terecht, wat erg goed ging. Het resultaat is heel organisch, we gaan zeker nog meer muziek maken samen. We doen we allebei onze eigen set, en dan nog wat back-to-back aan het eind. Het laatste half uur, dat is tof.’

EXPERIMENTEEL Baauers stijl, of je het nou trap wilt noemen of niet, lijkt ideaal om overheen te rappen. Collega Hudson Mohawke is inmiddels getekend bij Very G.O.O.D. Beats, het productieteam rond Kanye West, en is met zijn TNGHT-project expliciet uit op samenwerkingen met mc’s. Het is een pad dat Baauer best zou willen volgen. ‘Het is op het moment even wachten op de juiste persoon op het juiste moment, maar dat zie ik wel goed komen. Het kan soms moeilijk zijn om in de picture te komen van een rapper omdat het aanbod groot is. We zullen het zien, ik ben altijd bezig om verse beats klaar te hebben voor als een rapper om de hoek komt kijken. Verder ben ik ook mijn nieuwe e.p. aan het afronden. Ik ben heel trots en blij dat ik deel mag uitmaken van LuckyMe. Ik hoop dat ik meer Amerikaanse invloeden in de crew kan brengen, om er op die manier uit te springen. Meer dan bij Mad Decent hoort het geluid bij LuckyMe, zij zijn altijd experimenteel, altijd fris, altijd cool.

Daar houd ik van. Mensen verwachten misschien dat ik een tweede ‘Harlem Shake’ ga uitbrengen met precies die sound, maar ik probeer het afwisselend te houden.’

Een jaar geleden kende niemand Baauer; nu lopen mensen achter hem aan. Toch beseft hij zich dat hij er nog lang niet is. ‘Ik leer nog steeds, ik probeer nog steeds te verbeteren.

Maar het is een eer dat mensen mij nu als voorbeeld zien.

Iets wat ik met anderen zou willen delen is: vind uit wie jij bent en blijf daarbij. Zoek je eigen sound en draag die uit. Dat is het belangrijkste, denk ik. Cashmere Cat is zo iemand. Heel anders, heel uniek. Je moet je eigen draai vinden. Waar ik over een jaar ben? Ik heb geen idee. Als je me dat een jaar geleden had gevraagd had ik het ook niet geweten. Maar ik ben ergens. Je ziet me wel.’ baauer.com Baauer speelt woensdag 6 maart naast o.a. Hudson Mohawke, AraabMuzik, Eprom, Krampfhaft, Jameszoo, Brutuzz, Akkachar en DJ+ op 5 Days Off in de Melkweg in Amsterdam.

21

feature TEKST SANDER KERKHOF Beeld Catharina Gerritsen

A Made Up Sound Dave Huismans heeft onder de namen A Made Up Sound en 2562 in vijf jaar tijd een indrukwekkend en vooral eigenzinnig oeuvre opgebouwd. De Nederlander oogst met zijn releases steeds meer internationale waardering. Tijdens 5 Days Off is hij te zien op een avond rond Modeselektors 50Weapons-label. Een gesprek in 3531, zijn nieuwe postcode.

DJB: Je was van Den Haag naar Berlijn verhuisd. Maar nu zitten we in Utrecht. Het buitenlandse avontuur was dus van redelijk korte duur.

‘We vertrokken naar Berlijn omdat mijn vriendin daar aan de slag kon als onderzoeker. Zij kreeg al vrij snel daarna een betere baan aangeboden in Utrecht. Hoewel het voor wat ik doe niet uitmaakt waar ik zit, kwam dat voor mij iets te snel. Ik had het gevoel dat het nog niet ‘af’ was en ben nog een jaar langer gebleven. Cliché of niet, het is gewoon een prettige stad om te wonen en ik had er veel praktische zaken om de hoek: goede clubs om in te draaien, goede platenwinkels. En hoewel ik niet eens zo’n socializer ben, merkte ik dat het toch ook wel zijn charme heeft om bevriende muzieklui in de buurt te hebben. Lekker koffiedrinken en klagen over dingen die misgaan, ha ha.’

DJB: Voel je je thuis in de huidige clubscene?

‘Ik sta de laatste jaren vooral op house- en techno-avonden die ook openstaan voor andere dingen. Dat werkt perfect, op zulke avonden kan ik als dj echt mijn ei kwijt. Tot een paar jaar terug was het allemaal wat meer gescheiden en kreeg ik op UK-bassavonden soms rare gezichten als ik ook techno draaide en andersom. Op dit moment wordt het juist bijna van je verwacht dat je van alles door elkaar draait, het is trendy geworden. Ergens heb ik daar een dubbel gevoel over. Het is in ieder geval gemakkelijker geworden om te doen wat ik wil doen. Maar zoals altijd als dingen hip worden weet je nooit zeker of het een passing fad is en er volgend jaar weer op iets anders wordt gesprongen.’

22

feature TEKST JOB DE WIT Beeld Ilja Meefout

23 A Made up sound

DJB: Je output is heel divers en iedere keer verrassend.

Ben je daar mee bezig als je aan het produceren bent?

‘Ja, toch wel. Ik wil mijzelf niet herhalen. Zodra ik merk dat ik iets doe wat teveel voelt als eerder werk, denk ik: schrap dit maar en ga wat anders proberen.’

DJB: Dat heb je toch eigenlijk mooi voor elkaar gebokst in de laatste vijf jaar.

‘Ja, dat gevoel heb ik de laatste paar jaar wel. Dat komt ook doordat ik met eigen labels de touwtjes zelf in handen heb genomen. Ik ben niet meer afhankelijk van andermans smaak, planning of organisatie, ik kan altijd iets zelf uitbrenDJB: Hoe werkte dat bij je laatste release, ‘Ahead’/‘Endgame’? gen, precies op de manier en op het moment waarop ik het ‘Dat is wel een goed voorbeeld. Nu er zoveel retro-getinte wil en ook als het moeilijk verkoopbaar lijkt. En er is geen releases verschijnen, wordt het me als muzikant alleen druk als je een tijdje niks uitbrengt. Het hoeft dan niet meer. maar gemakkelijker gemaakt om me te onderscheiden. En dan wordt het juist leuker.’

Het is dan wel de vraag of het opgepikt wordt. Toen ik ze maakte, wist ik wel dat het vrij idiote tracks waren. Gek genoeg krijg ik er meer reactie op dan op de vorige platen.

Het verbaast me. Het zijn niet alleen rare tracks, ze zijn ook moelijk mixbaar. Ik draai zelf vooral de B-kant. Die is goed dansbaar als je je hersens uitzet. Die A-kant is zelfs voor mij bijna te moeilijk om te draaien. Ergens is het jammer dat je iets maakt wat je niet eens in je eigen sets kwijt kan.

Maar ik geloof erin en ik maak mijn muziek nu eenmaal niet specifiek voor dj’s. De tracks die nergens bij passen vind ik muzikaal juist vaak het spannendst en daarom breng ik die ook op mijn eigen label uit. Daar kan ik de dingen kwijt die DJB: Zoals de meeste dingen. Maar het komt uit het niets het buitenissigst zijn. Dat zijn toch de nummers waar ik zelf en je hebt dit al bereikt.

‘Het komt misschien ook omdat ik niet zo’n feestneus ben. Ik stiekem de grootste kick van krijg.’ kan moeilijk genieten van dingen die goed gaan. Ik kijk liever DJB: Je wordt juist steeds meer gewaardeerd vanwege je niet te veel achteruit. Zodra een release uitkomt, hoef ik er niets meer mee te maken te hebben. Dan ga ik me alleen eigenzinnigheid.

‘Sinds het afgelopen jaar heb ik dat gevoel wel, ja. Het is maar ergeren aan dat ene geluidje dat toch niet goed in de een beetje op en af gegaan. Ik heb bijna het gevoel dat ik mix zit. Door schade en schande heb ik geleerd dat ’t het als nieuwe naam in het begin iets te veel hype had, waar- lekkerste werkt als ik gewoon doorga met nieuwe dingen. door ik daarna als een soort tegenreactie misschien juist Ondertussen laat je misschien wel een spoor na van dingen wat te weinig waardering kreeg voor mijn muziek. Nu heb die best aardig gelukt zijn, maar de bezigheid zelf is waar de ik het idee dat ik ben waar ik moet zijn. Of misschien maak bevrediging zit. Het is bijna therapie. Pas als ik opga in het ik mij er tegenwoordig gewoon wat minder druk om. Het maken van een track, lukt het me om alle gedachten aan belangrijkste is de erkenning dat ik met iets eigens bezig zorgen of bijzaken uit te schakelen en kom ik er echt lekker ben en dat er passie in zit. Het maakt mij verder niet eens in. Dat zijn de fijnste momenten natuurlijk. Dat is voor mij meer waar ik het vier dan wanneer ik een fles champagne uit of mensen het goed of slecht vinden.’ opentrek als mijn plaat uitkomt of een goede review krijgt.’

DJB: Je staat tijdens 5 Days Off op de avond van Modeselektor, bij wie je vorig jaar de 12-inch ‘Malfunctions’ uit- DJB: Een feestje in de studio.

‘Een feestje in mijn hoofd, ja, ha ha. Het is wel heel waardebracht. Hoe ken je ze?

‘Ze hadden me benaderd toen ze hun eerste Monkeytown- vol als je een soort basistevredenheid hebt. Dat je dit doet, compilatie deden. Later heb ik ze een keer in hun studio eigen baas bent, doet wat je altijd hebt willen doen. Toen ik ontmoet. Het bleken aardige kerels. Ik vind ook dat ze toffe achttien was, wilde ik niets liever dan dj worden en had ik al dingen uitbrengen. Niet alles op het label is mijn ding, maar dolblij getekend voor een locaal clubje in een klein stadje. je ziet wel duidelijk dat het niet op één smaak gericht is. Toen Ik was gewoon een muzieknerd en was veel te verlegen die releases van Anstam en Shed uitkwamen, merkte ik dat om met mijn demo’s rond te gaan. Je hebt toch een vlotte ze echt voor compromisloze dingen openstaan. Het ging babbel nodig als je iets wilt bewerkstelligen. Meer dan tien allemaal ad hoc en spontaan verder, geen masterplan. Ze jaar later, toen ik het al lang uit mijn hoofd had gezet, kwam vroegen of ik een album wil doen, maar op dit moment heb het door mijn releases toch nog. Veel meer dan ik ooit had ik die ambitie niet. Ik houd er sowieso niet van om ergens te durven dromen.’ tekenen voor een album dat je vervolgens op een bepaalde datum af moet hebben. Dan wordt het een verplichting en A Made Up Sound speelt donderdag 7 maart op de carrièreplanning en zo werkt muziekmaken voor mij niet. Het 50Weapons-labelavond van 5 Days Off in de Melkweg komt als het komt. Daarom doe ik bijvoorbeeld ook niet vaak in Amsterdam. remixen. Dan zeg je iets toe en word je betaald en moét je soundcloud.com/2562amadeupsound iets leveren. Ik blijf liever aanklooien op mijn eigen manier.’

Het wordt me als muzikant alleen maar gemakkelijker gemaakt om me te onderscheiden

24

special TEKST RIK HERMANS Beeld CATHARINA GERRITSEN

5 Days Off wilde een promocampagne die nieuw, vooruitstrevend en creatief was. Net als het festival.

Hoe pak je dat aan? Door jonge kunstenaars op je artwork los te laten en ze hun interpretatie te laten geven van waar 5 Days Off voor staat. De resultaten zijn tijdens het festival te bezichtigen in de Balie.

26 special

Iwan Smit Pagina 24/25

Studio Obstinaat Links boven Links: Nathalie Meijer, rechts: Roxanne van de Voort Roxanne: ‘We hebben een spiegeltop gemaakt, en een rok van de posters. Het idee is dat je het op je draagt. Jij in het festival en het festival in jou.’

Bruce Tsai Links midden ‘Ik heb drie posters over elkaar geplakt en dat aan een houten bord gehangen. Daar heb weer typografie overheen gemaakt. Nu lijkt het op een billboard voor 5 Days Off Night, je kunt immers vijf nachten feesten.’

Marjolein van der Wal Links onder ‘Ik heb een masker gemaakt met daarop een soort heilige feestmuts. Dat heeft verschillende betekenissen. Het masker bijvoorbeeld voor je nachtelijke alter ego en de muts voor de spirituele waarde van muziek.’

Eric de Waal en Quentin Villeret Rechts Eric (links): ‘We hebben allerlei kantoormeubels ingepakt in de poster van 5 Days Off: een bureau, bureaustoel en een kamerplant. Het idee is dat iemand vijf dagen vrij neemt, five days off.’

WOEST! Pagina 28/29 Links: Lilian van Vliet, rechts: Jord van de Woestijne Jord: ‘We hebben de poster op vlaggenstof laten drukken.

Daar zijn reepjes van geknipt waar ik een sjaal van heb gebreid. Die komt straks boven een soort housebroek te hangen die we van dezelfde stof hebben gemaakt.’

30

feature TEKST RIK HERMANS

Netsky Boris Daenen is pas 23 jaar, en toch heeft de jonge Belgische drum-’n-bassproducer de hele wereld rondgereisd om zijn muziek aan de man te brengen. Vier jaar geleden nam hij de naam Netsky aan en sinds zijn debuutalbum in 2010 uitkwam bij het vermaarde Hospital Records is zijn ster nog immer rijzende.

DJB: België heeft een vermaarde geschiedenis met dancemuziek, maar dan hebben we het de laatste twee decennia toch vooral over techno en electro. Hoe ziet de drum-’nbass-scene er uit?

‘Toen ik vier jaar geleden begon, was er een heel kleine undergroundscene. Zweterige keldertjes waar er drum ’n bass werd gespeeld. Het genre is gigantisch gegroeid hier in België, eigenlijk in heel Europa wel. Het wordt steeds meer in de mainstream getrokken. Dat zie je ook in Nederland. Jullie hebben heel veel leuke, vernieuwende producers die helpen met het opbouwen van de scene. Noisia pioniert daar bijvoorbeeld in. Dat zijn gasten waar ik heel erg naar opkijk.’

DJB: Hoe is het voor jou begonnen?

‘Zoals dat bij elke producer tegenwoordig gaat. Op mijn slaapkamer, met een paar boxen en een goedkoop computertje met een muziekprogramma. Mijn pa heeft een grote platencollectie en die heeft hij er bij mij ingetimmerd. Hij wou dat ik een instrument ging bespelen. Hij draaide dingen uit de seventies, funk en zo. Mijn moeder draaide weer klassieke muziek. Het was logisch dat ik drum ’n bass ging maken, ha ha. Nee, ik denk wel dat dat veel invloed heeft gehad.

Ik houd van de energie in elektronische muziek, die vindt je ook terug in funk. Aan de andere kant houd ik het graag muzikaal. Volgens mij hoor je dat ook wel aan mijn plaat.’

DJB: Hospital Records in Londen heeft een grote rol gespeeld in je carrière. Hoe is dat zo gekomen?

‘Van alle drum-’n-basslabels is Hospital het meest vooruitstrevend. Ze waren toen al veel bezig met liquid. Dat is de meer melodische, upliftende en soms zelfs trancy kant van het genre. Het was het perfecte label voor mij. Ik heb altijd veel demo’s rondgestuurd, vooral naar hen. Ze namen contact met me op, we hadden een meeting en hebben na drie maanden overleg besloten dat er een album moest komen.’

DJB: Op je laatste album 2 (2012) doen zangeres Diane Charlemagne en Dynamite MC mee, bekend van respectievelijk Goldie en Roni Size.

‘Ik ben bijna twee jaar onderweg geweest en heb ondertussen het album gemaakt. Ik deed inspiratie op en heb onderweg en veel goede vocalisten ontmoet. Eigenlijk maak ik mijn muziek niet met een idee. Ik jam graag en kijk gewoon wat eruit komt. Wat mijn muziek betreft plan ik weinig.’

DJB: Hoe gaat dat dan in zijn werk met remixen? Je hebt o.a. Underworld, Skream en Swedish House Mafia gedaan. Dat kost allicht enige planning.

‘Ik heb de remixes op een laag pitje gezet. Aan het begin van mijn carrière deed ik dat graag en veel. Maar ik werk veel liever samen met een fantastische zanger dan dat ik remix. Het is toch een asociale, anonieme business eigenlijk. Voor de remix voor Swedish House Mafia werd er bijvoorbeeld enkel gecommuniceerd op managementniveau.

Je hebt niets van doen met de single of met de mensen die erachter staan. Alles verloopt via e-mail, daar wil ik vanaf. Ik vind muziek méér dan die businesskant. En soms draait het

echt enkel om geld. Dan zitten twee managements tegen elkaar op te vechten: ‘hij is zoveel waard’, ‘nee, hij is zóveel waard.’ Ze vergeten over de muziek te praten.’

DJB: Op je laatste album hanteer je ook andere stijlen, hoe dat zo?

‘Vóór mijn drum-’n-basstijd hield ik mij ook bezig met andere genres. Chicago-house en techno bijvoorbeeld. Ik vond het jammer dat de drum-’n-bass-scene, en vooral de fanbase, soms oogkleppen opheeft. Aan de ene kant is dat heel mooi, want het betekent dat ze gepassioneerd met je muziek bezig zijn. Maar je wordt neergeschoten als je iets anders probeert.

Ik wilde dat wat breder maken. Ik zie de grenzen van het genre gelukkig steeds meer verwateren. Dat geeft producers en labels ruimte om nieuwe dingen te proberen. Eén van de grootste frustraties van een producer is om bestempeld te worden met één genre, in plaats van een eigen stijl. Ik maak graag muziek op elk tempo, met allerlei verschillende instrumenten. Ik wil mijn eigen sound maken.’

DJB: Uit welke muziek haal jij je inspiratie?

‘Ik heb veel naar indie geluisterd. Temper Trap, White Lies en zo. Maar aan de andere kant ook veel reggae en dingen als Fat Freddy’s Drop. Ik denk dat dat me heeft gevormd.

Het opstarten van de liveband heeft deuren geopend om op een meer instrumentale manier met mijn muziek bezig te zijn, in plaats van enkel gericht te zijn op elektronische klanken.’

DJB: Zoals je vader dat voor ogen had, eigenlijk.

‘Ja, inderdaad. Hij is nu eindelijk tevreden, ha ha.’ netskymusic.com Netsky draait zaterdag 9 maart naast Camo & Krooked, S.P.Y., Fred V & Grafix, Nymfo en Pamb & Harsh op Hospital Records Presents Hospitality tijdens 5 Days Off in Paradiso in Amsterdam.

‘Ik zie de grenzen van het genre gelukkig steeds meer verwateren.’

32

5 Days Off programma

Jameszoo Hudson Mohawke

Araabmuzik Eprom The Magician

6/3

MELKWEG ARAABMUZIK Amerikaanse producer die naast zijn beats voor o.a. Cam’ron en 50 Cent furore maakte met zijn belachelijk snelle vingerwerk en MPCskills. De beatmaker als sterperformer.

AKKACHAR Chafik Chennouf uit Amsterdam heeft ‘neon swagga’ en een toonaangevend platenlabel genaamd Rwina Records. Oh ja, en Akkachar betekent schijnbaar ‘grote, linke kale’ in het Berbers.

BAAUER Baauer komt uit Brooklyn en verscheen een jaar geleden uit het niets op de radar nadat zijn track in de Essential Mix van Rustie gedraaid werd. Noem het desnoods trap, Baauer is sowieso hot.

BRUTUZZ Amsterdamse dj achter de Sonic Boom!avonden in Pand14 verenigt dubstep, grime, electro, Detroit, bass en hiphop. Ook van de dubstep-playlist op 22tracks.

DJ+ Zijn echte naam is Paulus van der Heijden en hij komt oorspronkelijk uit Veghel. DJ+ handelt in UK-bass en houdt van IDM. Mooie combo die de dansvloer keihard afmat.

EPROM Een computerterm, maar vooral een Amerikaanse dj/producer die barst van het

talent. Staat gestald bij het Rwina-label van Akkachar, waar hij vorig jaar het onderschatte Metahuman uitbracht.

HUDSON MOHAWKE Behoeft nauwelijks introductie, toch? Hoe dan ook: baanbrekende Britse dj/producer, één helft van TNGHT en sinds kort hofleverancier van Kanye West.

JACKSON AND HIS COMPUTER BAND De Franse producer Jackson Fourgeaud (classic: ‘Utopia’, 2003) heeft al tijden niets uitgebracht, maar komt op voorspraak van HudMo naar 5 Days Off. Nuff said.

JAMESZOO Komt uit Den Bosch, heeft een papegaai die Roberto heet en luister zelf naar de naam Mitchel. Muzikaal wonderkind met fascinatie voor Braziliaanse muziek en de dierenwereld.

KRAMPFHAFT Toen DJ Shadow in Miami een track van de eigenwijze Amsterdamse producer ten gehore bracht werd hij van het podium af gemikt. Niet ‘too future’ voor 5 Days Off. PARADISO THE BLOODY BEETROOTS Hakken en zagen volgens de Italiaanse school.

The Bloody Beetroots maakt electro-punk met een vleugje fidget-house. Een nieuw album komt eraan, hier debuteert de geheel vernieuwde liveshow.

THE MAGICIAN Stephen Fasano komt uit België en scoorde dé dancehit van 2012 met zijn remix van Lykke Li’s ‘I Follow Rivers’. Was ooit de helft van Aeroplane.

RIPTIDE Max Bedeker uit Hilversum ging in de leer bij Joost van Bellen en is sindsdien een vaste waarde in de Rauw-familie. Mengt electro, techno en disco alsof het niets is.

SHMLSS Het Utrechtse disco-duo maakt grote stappen de laatste jaren en in 2012 wonnen ze een glimmende Gouden Kabouter voor aanstormend talent van het jaar.

SPACEGIRLS Vijf vrouwen die elke ruimte om hun vingers wikkelen met Chicago-house en disco. Als het in de booth al zo gezellig is, dan kan het in de zaal niet achterblijven namelijk.

TOM TRAGO De fakkeldrager van de Amsterdamse housescene, reist heel Europa door en zijn track ‘Use Me Again’ (2010) wordt nog bijna wekelijks gedraaid. Veelzijdig, dynamisch, een echte local hero.

Tom Trago Jackson And His Computer Band Bloody Beetroots

34

5 Days Off programma

Booka Shade Midland

Audio Culture Addison Groove Modeselektor

7/3

MELKWEG A MADE UP SOUND Je kent Dave Huismans ook wel als 2562.

De Hagenees opereert op het snijvlak van dansbaar en experimenteel, maar spitst zich toe op één ding: bass.

ADDISON GROOVE Ex-dubstepper die dingen doet voor Modeselektors 50Weapons-label en Martyns 3024.

Mengt juke met UK-bass en is daar ondertussen zeer bedreven in.

ANSTAM Was ooit een duo met zijn broer Jan, maar tegenwoordig maakt Lars Stöwe zijn avontuurlijk techno in zijn eentje. Propte twee albums in één jaar en deed dat met verve.

PFADFINDEREI Vermaard designcollectief uit Berlijn. Doet sinds jaar en dag de visuals voor Ellen Allien en Modeselektor.

PHON.O Hoe gooi je IDM, techno, juke, hiphop en garage bij elkaar zonder er een potje van te maken? De Duitser Carsten Aermes alias Phon.O kent het antwoord.

SHED Techno-goeroe uit Berlijn wier Shedding the Past in 2008 door Resident Advisor werd uitgeroepen tot album van het jaar. The Killer (2012) was trouwens ook niet mis.

PARADISO

BAMBOUNOU Is pas 22 en komt uit Parijs, maar de muziek van Jeremy Guindo klinkt alsof ie ook best uit Engeland zou kunnen komen. Joy Orbison meets Modeselektor.

AUDIO CULTURE Gastheren van menig cutting-edge dansfeest in de hoofdstad. Een avontuurlijk dj-duo bovendien met een eigen label waar o.a. Presk, Lil Silva en GoldFFinch releasten.

BENJAMIN DAMAGE Maakt groezelige Berghaintechno terwijl hij gewoon tussen de weelderige heuvels van Wales is opgegroeid. Op zijn nieuwe album Heliosphere hoor je hoe dat klinkt.

BENJI B Benjamin Benstead is multifunctioneel dj, zowel achter de decks als achter de knoppen bij BBC Radio 1. Een muzikale veelvraat die alles tussen hiphop en house verorbert.

MODESELEKTOR Je zou het niet zeggen, maar Modeselektor bestaat al bijna twintig jaar. Gernot Bronsert en Sebastian Szary komen een dj-set draaien op de avond rond hun 50Weapons-label.

BOOKA SHADE Berlijns duo met solide live-reputatie en meerdere electro-house classics op zijn naam. Dit jaar komt hun vijfde album eraan. Dit concert is een voorproefje hiervan.

GEORGE FITZGERALD Londenaar met releases op grote labels als Hotflush en Aus Music en zijn eigen ManMakeMusic. Mixt dubstep, house en garage en vertegenwoordigt nieuwe generatie van het UK-geluid.

FLOATING POINTS Zijn vernieuwende muziek ging in korte tijd de hele wereld over. Heeft een Ph.D. in pharmacy en dat hoor je terug in zijn producties. Zijn geluid is het medicijn tegen stress.

MATTIKK Amsterdamse vinylpurist. Staat met grote regelmaat in Club Up en wordt beetje bij beetje bekender. Een plek op 5 Days Off is niet meer dan terecht.

MIDLAND Harry Agius uit, jawel, de Engelse Midlands met een aantal indrukwekkende releases op zijn naam bij Aus Music en Ben Westbeech’ Naked Naked. Scherp in het vizier bij dancefijnproevers.

GILLES PETERSON Bona fide dj-held en wandelende soul/jazz/ house-encyclopedie. Draait al decennia mee en zit met zijn beroemde radioshow momenteel op BBC 6 Music. Zwaargewicht van de avond.

36

5 Days Off programma

Cosmin Trg Tensnake

Conforce

8/3

DE BALIE Daniel Bortz De in Berlijn geboren Bortz is een ware houseen technoartiest die de hele wereld rondreist om mensen deelgenoot te maken van zijn liefde voor muziek.

Danny Brouwer Danny Brouwer uit Amsterdam is een dj die ook produceert en een van de vaste krachten tijdens de feestjes van Fit & Fruitig. Credo: altijd het dak er af.

Mees Dierdorp Heeft zijn eigen label Mees Records, draait én produceert daar ook nog eens naast. Zijn swingende en poëtische sound zet je aan het dansen.

Mike Mago Michiel Thomassen alias Mike Mago komt uit Amsterdam en doet belangrijke dingen voor BMKLTSCH Records. Zijn solodebuutalbum verschijnt in april.

Ron Flatter Houdt ontzettend van melodieën en warme vibes. Oh ja: en hiphop. Vroeger dan vooral, want nu staat de Duitser vooral bekend om zijn tech-house.

Roswhita Wel eens samen achter de decks met Mees Dierdorp te vinden, maar staat met haar ‘wild-going’ geluid ook zelf zonder meer haar, eh, mannetje.

MELKWEG CONFORCE Terschellinger Boris Bunnik alias Conforce alias Versalife is Neerlands technohoop in bange dagen. Hij maakt muziek volgens de twee D’s: doordacht en diep.

COSMIN TRG Komt uit Roemenië, woont in Berlijn. De muziek van Cosmin Nicolae is moeilijk te typeren, maar één ding is zeker: het is techno en het is intens.

MIKE DEHNERT Maakt techno volgens de nieuwe school en wordt vaak bij gelijkgestemde zielen als Redshape, A Made Up Sound en Delta Funktionen geschaard. Niet geheel onterechte.

DEKMANTEL SOUNDSYSTEM Thomas Martojo en Casper Tielrooij zijn graag geziene gasten in de hoofdstad en omstreken.

Buiten dat ze succesvolle evenementen organiseren kunnen ze een stevig robbertje draaien.

ESHU ESHU is dj/producerscollectief uit het Nijmeegse (en technolabel). Iedere plaat die ze uitbrengen wordt op vinyl gedrukt in een oplage van 300 stuks. Puristen van het beste soort.

MAKAM House volgens Makam is house zoals het moet zijn. Guy Blanken komt uit Den Haag was er vroeg bij en heeft zodoende al bijna een decennium aan muzikale ervaring vergaard.

MELON Jeroen Hofer alias ‘Don’ Melon is een cultheld in eigen land. Er lopen weinig dj’s rond in Nederland met zo veel kunde, ervaring en begeestering.

LUKE SLATER Britse technokoning van een bijzonder vroeg uur. Al in 1989 bracht hij zijn eerste 12-inch uit. Sindsdien heeft hij een indrukwekkend palmares opgebouwd, met name als Planetray Assault Systems.

William Kouam Djoko Detroit Swindle Homework

DETROIT SWINDLE Dat burgemeester Van der Laan ‘Brotherman’ van het Amsterdamse duo uitkoos om de 24-uursvergunning bij Trouw in te luiden mag geen toeval heden. Een dj-team voor de toekomst.

WILLIAM KOUAM DJOKO Gaat als een speer en ook zijn clubnacht Late Night Society in Trouw is een succes. ‘We Are Your Brothers & Sisters’ was één van de beste houseplaten van 2012.

HOMEWORK Ze zijn samen opgegroeid achter de toonbank van platenwinkel Concerto, gaan internationaal erg hard en krijgen support voor hun tracks van onder anderen Soul Clap.

JOB JOBSE Staat op het punt om de wereld te veroveren.

Is al een tijdje resident bij Trouw en sinds kort ook labelmanager bij Life And Death. In 2013 worden zijn eerste producties verwacht.

CHRIS JULIEN Draait al jaren mee in de Amsterdamse scene en is de man achter de succesvolle clubnacht Backstage in de Chicago Social Club. Weet derhalve wat party is.

TALE OF US Opgegroeid in Milaan, woonachtig te Berlijn.

DJ-duo gelieerd aan labels als Life And Death, Visionquest en Cocoon. Rijzende sterren in de deep-housewereld dus.

TENSNAKE Duitse house- en discosensatie die zich in 2010 definitief op de kaart zette met de hit ‘Coma Cat’, waarna hij zelfs een live-album uitbracht. De agenda voor dit jaar loopt al vol.

Tale Of Us

PARADISO

Nathan Fake Inneract

Mc Wrec Camo & Krooked

Lone Dam Mantle

39

5 Days Off programma

Nathan Fake Jorn Liefdeshuis Mr. Scruff

9-10/3

MELKWEG LUKE ABBOTT Engelse producer met dromerige, originele en ietwat psychedelische sound was een vaste waarde bij Border Community en vindt tegenwoordig onderdak bij hij Notown-label.

DAM MANTLE Bracht eind vorig jaar zijn indrukwekkende album Brother’s Fowl uit op Gold Panda’s Notown-label. Subtiel, betoverend, een grote belofte.

NATHAN FAKE De man achter het legendarische ‘Outhouse’ en ‘The Sky Was Pink’. Hij bracht zowat al zijn muziek uit bij Border Community – derde album Steam Days kwam vorig jaar - en mag dus niet ontbreken.

JAMES HOLDEN De vader van het trendsettende Border Community-label. Maakte zijn eerste plaat in 1999 en brengt dit jaar hopelijk een nieuw album uit. Het is zijn vierde keer op 5 Days Off, en dat heeft een reden.

JORN LIEFDESHUIS Als er ergens een spannend feestje is, is fijnproevers-dj Jorn Liefdeshuis doorgaans niet heel ver weg. Als boeker weet hij ook achter de schermen zijn weg goed te vinden.

LONE Een dj-set van de Engelsman die met zijn veelkleurige sound graag teruggrijpt op de ravemuziek van begin jaren negentig. Zijn vijfde album Galaxy Garden gooide een jaar geleden (opnieuw) hoge ogen.

LUKID Wanneer je je vierde album al Lonely at the Top noemt dan ontbreekt het je zeker niet aan zelfvertrouwen. Dat is gebaseerd op een aantal hele coole platen voor met name Werk Discs.

WESLEY MATSELL Welshman die doet waar hij zin in heeft. Denkt niet in genres en mix alles aan elkaar. Een vrije vogel met releases op Border Community en Studio Barnhus die voor verassingen kan zorgen.

NYMFO Bardo Camp is een Amsterdammer die flink naam aan het maken is in de drum-’n-basswereld. Scene-iconen Goldie, DJ Hype en Fabio vinden hem leuk, wij ook.

HANNES RASMUS Nieuwe naam uit Hamburg die inmiddels onder contract staat bij Notown Recordings, bekend van Gold Panda. Nog niet veel over bekend, je bent er vroeg bij.

PAMB & HARSH Rotterdams dj-duo timmert met Major League al jaren aan de weg en handelen in funky, diepe drums en bassen, maar zijn evenmin bang voor een vuig potje stampwerk.

PARADISO INNERACT Simeon ten Holt is niet meer, leve Simeon ten Holt. De audiovisuele, electroakoestische performance InnerAct voert zijn magnum opus Canto Ostinato op unieke wijze uit. Na afloop vertellen in de Stadsschouwburg over hun vertolking.

CAMO & KROOKED DJ-set van het populaire drum-’n bassduo uit Wenen. C&K is een van de paradepaardjes van Hospital Records, het label van London Elektricity, dat de avond host.

DYNAMITE MC Legendarische drum-’n-bass-mc uit Bristol die jarenlang frontman was van Roni Size/Reprazent. Werkte ook samen met Netsky en Camo & Krooked, dat komt goed uit.

MC WREC MC met al meer dan vijftien jaar ervaring en acht wereldtournees op zijn naam. Werkte samen met High Contrast, Stanton Warriors en Netsky. Dan weet je het wel.

NETSKY Boris Daenen is pas 23 jaar, maar heeft al de hele wereld afgereisd om zijn drum ’n bass ten gehore te brengen. De ster van jonge Belgische dj is immer rijzende.

S.P.Y. Deze Braziliaan met de magic touch werkt regelmatig samen met levende legende DJ Marky en maakt voortdurend tracks. De afgelopen drie jaar alleen al bracht hij meer dan 25 releases uit.

FRED V & GRAFIX De jonge honden Fred Vahrman en Josh Jackson werden zo geïnspireerd door Pendulums Hold Your Color dat ze zelf ook maar drum ’n bass zijn gaan maken.

10/3 MELKWEG MR. SCRUFF Muzikale veelvraat die al meer dan twee decennia meegaat. Draait alles van soul tot ska en funk tot house. Tijdens zijn vijf uur durende marathonset gaan we het allemaal beleven.

Programma onder voorbehoud.

Kijk voor tijdschema’s en het laatste nieuws op 5daysoff.nl.