DJBroadcast 57

MUSIC, ART & LIFESTYLE SINCE 2002 FREE MAGAZINE WINTER ISSUE

Mijn eerste baantje, halverwege de jaren negentig, was als redacteur van Update Magazine. Het maandblad, en daarmee ikzelf dus ook, schreef over zowel dance als hiphopmuziek. Dat was een redelijk curieuze combinatie, maar dat was historisch zo gegroeid. Het blad kwam voort uit een aantal oudere publicaties, blaadjes uit de jaren tachtig voor dj’s en de muziek zij draaiden. House was het vervolg op disco, disco en hiphop zijn naaste familie, voilà. Zo raar was het dus ook weer niet. Wie zich de eerste helft van de jaren tachtig kan herinneren, weet dat het verschil tussen hiphop en elektronische dansmuziek (niet dat iemand het zo noemde) aanvankelijk helemaal niet zo scherp te maken was. Het kwam allebei uit drummachines en samplers, beide stijlen luidden zonder enige twijfel de toekomst in.

Pas met de house-explosie begonnen de doelgroepen een beetje uit elkaar te groeien, al zijn er natuurlijk altijd mensen geweest - op de redactie van Update Magazine en daarbuiten - voor wie de combinatie altijd volkomen natuurlijk is geweest.

Eén keer per jaar maakt DJBroadcast een Buma Rotterdam Beats-special en dat vind ik extra leuk. Update Magazine bestaat al heel lang niet meer, maar voor mijn gevoel raakt deze DJBroadcast er dicht aan. Iedereen die een beetje oplet heeft kunnen merken hoe hiphop en dance de laatste jaren steeds dichter naar elkaar toe zijn gegroeid. Als dat Nicki Minaj op een meezingbeat van David Guetta betekent, is dat niet per se winst. Maar als dj’s, muzikanten en fans hun oren openen om naar elkaar te luisteren en van elkaar te leren, schiet iedereen er wat mee op. Sowieso heb ik de indruk dat kids vandaag zich over zulk futiele verschillen niet erg druk maken, zie het succes van uiteenlopende fenomenen als Yellow Claw, trap, Azealia Banks of een club-avond als Colors. Met mijn old-schoolbenadering ben ik helemaal van deze tijd.

Job de Wit, hoofdredacteur

16

index

14

VOORWOORD 18

COLOFON 20

MEDEWERKER VAN DE MAAND 22

FREELOADER 25

NEWS 35

LOCATOR 36

DE MIXTAPE VAN… 38

BOEKEN 40

DIGIBROADCAST 42

GAMES 44

FILM 46

DVD 49

UNDERGROUND NOISE 56

TEES & SNEAKERS 58

HOTSHOP 62

COLUMN 64

WEEKENDWIJZER 67

BLUEPRINT LABEL 74

PALMBOMEN 82

ESSENTIAL ALBUM 85

REVIEWS 90

TESTLAB 92

IN DE STUDIO MET…

18

colofon

Uitgevers

Victor Bakhuis (victor@blueprintmedia.nl) Eric van den Bogaard (eric@blueprintmedia.nl) Hoofdredacteur

Job de Wit (job@blueprintmedia.nl) Redactie

Angeliek Bergsma (angeliek@blueprintmedia.nl) Eelco Couvreur (eelcocouvreur@gmail.com) Jelle Faber (jelle@blueprintmedia.nl) Tom van Haaren (tom@djbroadcast.nl) Jorn Liefdeshuis (jorn@blueprintmedia.nl) RenĂŠ Passet (passet@gmail.com) Hans Verhaag (hilverhaag@gmail.com) Medewerkers

Vera le Blanc, Jacco Hupkens, Renske Jonkman, Sander Kerkhof, Liedewij Loorbach, Jelle Spanjaard, Djef van Vliet Distributie

Flyerman (www.flyerman.nl) Vormgeving

Maslow (hellow@maslow.nl) Illustraties

Kevin Boitelle, 310K, Emilie van Spronsen, Mr. Tit (Karimo & BDID, cover) Fotografie

Laila Cohen, Catharina Gerritsen, Arenda de Hoop, Soufian Mahio, Tim Pen Sales / Marketing

Victor Bakhuis (victor@djbroadcast.nl) Lisanne Bervoets (lisanne@blueprintmedia.nl) Minggus Dorpmans (minggus@djbroadcast.nl) Jorn Liefdeshuis (jorn@blueprintmedia.nl) Abonnementen

Voor alle vragen over abonnementen en bezorging kan je terecht op www.djbroadcast.nl/subscribe. De abonnementenservice is te bereiken via abonnement@djbroadcast.nl.

Drukwerk

PRinterface social networks

twitter.com/djbroadcast facebook.com/djbroadcast flickr.com/djbroadcast DJBroadcast Magazine is een uitgave van Blueprint Media BV Redactieadres

DJBroadcast.nl Postbus 3952 1001 AT Amsterdam Persberichten

info@djbroadcast.nl Telefoon

020 6868600 E-mail

info@djbroadcast.nl Website

www.djbroadcast.nl

20

medewerker van de maand

Matthijs Breijer Doordeweeks trotseert Matthijs Breijer dagelijks de kuren van de NS, wanneer hij met de trein van Rotterdam naar het DJB-hoofdkwartier in Amsterdam reist. Gelukkig maar, want zonder hem was er geen website. Matthijs begon bijna vier jaar geleden als stagiair en is sindsdien verantwoordelijk voor de complete digitale architectuur van DJBroadcast en Blueprint Media.

Als hij niet druk is met het maken van superslicke websites, houdt Matthijs zich bezig met zijn andere passie: muziek. Onder de naam Storyteller maakt hij progressive-house en daarnaast zijn er vergevorderde plannen voor het oprichten van zijn eigen platenlabel, Loving Music. ‘Ik kan er nog niet heel veel over vertellen, maar het verdienmodel gaat heel anders worden dan gebruikelijk is bij de meeste labels,’ zegt hij. Spannend.

Iedere vrijdagavond kan je Matthijs horen op Radio Capelle, waar samen met een vast clubje vrienden het weekend inluidt met ‘twee uur lang lullen en plaatjes draaien’.

Verder is hij niet standaard in de club te vinden. Meestal houdt hij het rustig, chillt hij thuis en maakt hij af en toe een wandeling. Soms gaat er in twintig minuten een complete bak Ben & Jerry’s doorheen, maar dat is waarschijnlijk de slechtste eigenschap waar je Matthijs ooit op zult betrappen. Wij kennen hem in ieder geval als een immer goedgemutste, hardwerkende en trouwe collega.

22

freeloader

KRK RP5 WHITE NOISE STUDIO MONITORS De White Noise is de nieuwe maagdelijk witte editie van de populaire KRK RP5 Studio Monitors. De speakers staan bekend om hun solide geluid voor een leuke prijs. Door het geavanceerde ontwerp geven ze de frequenties accuraat en efficiĂŤnt weer. Met twee van deze speakers heb je het redelijk alternatief om je thuisstudio met luid en helder geluid te vullen. In de winkel kosten ze 159 euro ex. btw. krksys.com

KOMONO PANAMERICA Zoek je een slick horloge voor om je pols, dan ben je bij Komono doorgaans aan het juiste adres. De strakke ontwerpen in frisse kleuren zijn bovendien vaak schappelijk geprijsd. Het fraaie bruine klokwerk met wijzerplaat van de Panamerica zit verbonden aan een stoffen geborduurde armband met bloemen en ander vredelievende vormen. Ben je het bandje zat, dan verwissel je het bijvoorbeeld met een luipaard- of camo-bandje. De winkelprijs bedraagt 59,95 euro. wearekomono.com

Ga naar DJBRoadcast.nl om kans te maken op deze items.

25

news

SAE INSTITUTE AUDIOBOT COMPETITION Productietalent opgelet! Houdt DJBroadcast.nl in de gaten, je kunt je namelijk weer opgeven voor een nieuwe editie van de SAE Institute Audiobot Competition. Stuur jouw beste track door, en maak kans op een middag in de SAE Studio’s onder professionele begeleiding van ervaren engineers en het populaire houseduo Detroit Swindle (foto). Samen zullen ze aan je track werken, feedback geven en interessante tricks laten zien. De naam Detroit Swindle doet misschien vermoeden dat het een Amerikaanse act betreft, toch is het een Nederlands onderonsje van Lars Dales en Maarten Smeets.

Beide zijn al enige tijd actief in het Amsterdamse nachtleven, maar pas afgelopen voorjaar kwamen ze op labels als o.a.

Saint & Sonnets en Dirt Crew met hun eerste producties naar buiten. De releases werden opgepikt door sterren als Eats Everything, Huxley en Justin Martin, en resulteerden in gigs in gerenommeerde clubs als de Panorama Bar en Tresor in Berlijn. Wat moet je doen? Zet je track op SoundCloud en stuur de link voor 1 december door naar info@djbroadcast.nl o.v.v. SAE Audiobot Competition. Wij selecteren de vijf beste tracks waarna de DJB-lezers mogen stemmen.

TIME WARP HOLLAND Voor de vijfde keer organiseert Cosmopop in samenwerking met Evotions het grootschalige techno-evenement Time Warp Holland. Het indoorfestival vindt zaterdag 4 december plaats. Na in het verleden in Rotterdam, ’s-Hertogenbosch en Amsterdam te zijn gehuisvest, duikt Time Warp dit jaar onder in de Jaarbeurs Utrecht. Time Warp Holland is de Nederlandse broertje van het befaamde festival dat ieder voorjaar plaatsvindt in het Duitse Mannheim. Van acht uur ’s avonds tot zeven uur de volgende morgen kun je losgaan met vele bekende gezichten die ieder jaar terugkomen in die Heimat. Zo is Sven Väth (foto) een grote headliner, de dj-oudgediende en genie achter het Cocoon-imperium.

Met Laurent Garnier heeft de organisatie nog een technoinstituut weten te strikken. De Fransman komt spelen met zijn LBS-liveproject. Verder is er nog een hele vracht aan dj’s en live-acts, zoals Loco Dice, Marco Carola, Chris Liebing, Dixon, Sandwell District, Gui Boratto, Matthias Tanzmann, Karotte, Planetary Assault System, Robert Hood, AKA AKA en Tommy Four Seven. Kaarten kosten € 39 in de voorverkoop. time-warp.de

27

news

Op donderdag 20 december vindt in de Heineken Music Hall in Amsterdam de Red Bull Soundclash plaats. Tijdens deze clash draait het om de muzikale confrontatie tussen twee bevriende rivalen die qua geluid elkaars tegenpolen zijn. De Jeugd Van Tegenwoordig en Go Back To The Zoo strijden tijdens deze battle om de gunst van het publiek. In 4 rondes moeten de bands alles uit de kast halen om de tegenpartij te overtreffen, waarbij verschillende uitdagingen op de loer liggen. Vjeze Fur, Willie Wartaal en Faberyayo zouden met hun kolderieke spitsvondigheid zo’n klusje normaal gesproken wel even klaren, ware het niet dat het zelfverzekerde Go Back To The Zoo niet van plan is zich van de kaart te laten jagen. Het publiek bepaalt aan de hand van de applausmeter wie de eeuwige roem ten deel valt.

Kaarten zijn te verkrijgen voor â‚Ź 17,50, ex. reserveringskosten. redbullsoundclash.nl

29

news

WE LOVE DERRICK EN JIMMY We Love Recordings koppelt twee opvallende artiesten aan elkaar voor de compilatie We Love Detroit. Oudgediende Derrick May en excentriekeling Jimmy Edgar (foto) verzorgen allebei een mix. De release staat in de planning voor 3 december. CD1 is van de hand van Derrick May. Na afgelopen jaren alleen op het Japanse label Lastrum een commerciële compilatie te hebben uitgebracht, is dit de eerste compilatie van de oude meester in de huidige eeuw die op grote schaal gedistribueerd zal worden. De technopionier rijgt op zijn kenmerkende, geëxalteerde wijze zowel oud als nieuw werk aan elkaar. Zo lopen klassieke tracks van Carl Craig en John Beltran zij aan zij met producties van KiNK, Andres, Benny Rodrigues en Petar Dundov. Jimmy Edgar levert een spannende selectie vol met moderne Detroitse artiesten als Kyle Hall, Magic Touch en Darling Farah. Voor de momenteel in Berlijn bivakkerende Amerikaan is het zijn eerste officiële mix-album. Het is wel al zijn tweede grote release van het jaar, nadat eerder via Hotflush zijn (zeer geslaagde) album Majenta verscheen. welove-music.com

NIELS SHOE MEULMAN: PAINTER Na zijn eerste boek Calligraffiti (2010), presenteert Niels Meulman alias Shoe inmiddels zijn tweede. De 45-jarige Amsterdammer begon eind jaren zeventig al met taggen en groeide in de jaren tachtig uit tot een graffiti-grootheid.

In 2007 ontwikkelde hij de ‘calligraffiti’-stijl, waarin graffiti, kalligrafie, hiphop en Japanse schoonschrijfkunst samenkomen. In het boek Niels Shoe Meulman: Painter worden zijn viriele composities in verschillende schildertechnieken gepresenteerd. Waar zijn eerste overzichtsboek een stuk grafischer oogde, wordt nu de sterk de link gelegd met moderne kunst zoals drippings en meer abstracte werken, zonder dat het de grootstedelijke hiphop-inborst verliest.

De werken zijn vervaardigd vanuit hand, pols, arm en de rest van zijn lichaam, via instrumenten van penceel tot zwabber, op doek, maar ook op daken, binnenplaatsen, bussen en zelfs het strandzand. Het boek bevat een gevarieerd overzicht en inspirerende teksten en citaten, maar ook inleidingen van ‘trend-forecaster’ Lidewij Edelkoort, kalligraaf Peter Gilderdale en journalist Adam Eeuwens.

Prijs: € 22. nielsshoemeulman.com

31

news

VALHALLA Kijk je ook al op tegen de zijige, zemelige kerstdagen? De remedie heet Valhalla! Dans je op zaterdag 23 december helemaal het leplazurus, zodat er in de dagen die volgen niets anders opzit dan bankhangen terwijl de rest zich volpropt tijdens de traditionele braspartij. Valhalla is een nieuw indoorfestival in de Rai in Amsterdam-Zuid. Succesvolle party-organisaties uit het hoofdstedelijk nachtleven bundelen er de krachten. Hiertoe behoren o.a. Dekmantel, Colors, Pleinvrees, Format, Apenkooi, GirlsLovesDJs en AIR. Het zijn clubavonden die een wijd palet aan stijlen vertegenwoordigen, wat ook terugkomt in de programmering. O.a.

Sandwell District, Mosca, John Talabot, Deetron, Agoria (foto), Ben Sims, Matthias Tanzmann, Yellow Claw, Cosmin TRG, Joost van Bellen, Cinnaman, Alex Under, The Flexican, Terry Toner, Gerd en Gesaffelstein bestijgen de dj-booths.

Naast optredens belooft de organisatie ook ander vermaak en vertier. De festiviteiten lopen van negen uur ’s avonds tot zeven in de morgen, kaarten kosten ₏ 44,50. valhallafestival.nl

DEPECHE MODE THUIS, ALTIJD LASTIG Depeche Mode heeft officieel aangekondigd druk aan het werk te zijn met een nieuw album dat komende lente moet uitkomen. Het nieuwe album, waarvan de titel nog niet bekend is, is de opvolger van het in 2009 verschenen Sounds of the Universe. Het album is geproduceerd door bandlid Martin Gore en inmiddels vaste sidekick Ben Hillier. De plaat bevat liefst twintig songs, die ze omschrijven als ergens hangend tussen Violator en Songs of Faith and

Devotion, terug naar de sound van begin jaren negentig, zo lijkt het dus. Ook maakte de band de data van een grote wereldtournee bekend. Heel veel Europese steden worden aangedaan, maar, quelle surprise, Nederland wordt weer eens overgeslagen. We hebben een moeizame band met de groep, die overal behalve hier mega is. Wel komt Depeche Mode naar Rock Werchter. depechemode.com

33

news

SUSHI MET JAMES FERRARO James Ferraro, de Amerikaanse meester van de verfomfaaide lo-fi electronica, komt met een nieuw album. Sushi is op 7 november als digitale download verschenen bij Hippos In Tanks en is vanaf 10 december ook als fysiek object verkrijgbaar. Het album kent elf tracks met scabreuze titels als ‘Flamboyant’, ‘Playing Ya Self’, ‘Baby Mitsubishi’ en ‘Condom’. De eerste track die is uitlekte, ‘So N2U’, klonk veelbelovend, en bevat een wirwar aan invloeden die nauwelijks inzicht gaven in welke kant Sushi opgaat. Ook het label geeft karig informatie prijs, behalve dat Sushi meer beat-gefocust zou zijn dan Ferraro’s eerdere werk. Het album is de opvolger van de vorig jaar verschenen Far Side Virtual, al bracht Ferraro dit jaar wel twee gratis releases uit onder de namen Bebetune en Bodyguard. hipposintanks.net

BEN UFO IN DE MIX

Beeld Anze Kokaij

Editie 67 van de mixserie FabricLive komt voor rekening komt van Ben UFO. De releaseparty op vrijdag 11 januari vindt natuurlijk plaats in de Fabric-club in Londen. Het is al de tweede commerciële mix van de Britse dj (bouwjaar: 1986), vorig jaar oktober verscheen ook al een cd van zijn hand in de reeks van radiostation Rinse FM. Ben ‘UFO’ Thomson is medeoprichter voor het geroemde Hessle Audio-label, dat hij sinds 2007 samen met Pearson Sound en Pangaea runt. Hessle speelt een belangrijke rol in de post-dubstep-diaspora, met releases van o.a. TRG, Martyn, Blawan en Objekt. Opvallend aan de populariteit van Ben UFO is dat hij zelf helemaal geen muziek produceert, iets wat toch essentieel lijkt voor een internationale carrière tegenwoordig. Ben UFO dankt, naast het label, zijn roem met name aan zijn gebalanceerde dj-set, waarin hij techy en bass, klassiek en modern weet te boetseren tot een coherent geheel. fabriclondon.com

35

locator tekst tom van haaren

Bird

In de straten voor voormalig station Hofplein voel je de schimmen uit het verleden, geliefden of vrienden die afscheid nemen of elkaar weer in de armen vliegen.

Sinds anderhalf jaar moet je voor romantiek vooral binnen zijn, nu jazz-club en restaurant Bird één van de leukste culturele ontmoetingsplaatsen van Rotterdam is geworden.

Je herkent de oude bestemming van het gebouw gelijk.

Niet alleen door het spoor, maar ook in de architectuur van het gebouw, die uit een reeks halve cilinders bestaat die tot de achterzijde van het pand doorloopt. Bird is onderdeel van het Mini Mall-project, een creatieve hotspot met jonge ondernemers. Zo zijn er verder hippe modewinkels en een koffiezaak. De niche wordt bedient met een gespecialiseerde stripwinkel.

‘De blauwdruk van Bird is een restaurant en een podium voor rond de driehonderd man, waar live-bands en dj’s worden programmeert’, vertelt mede-eigenaar en programmeur Philip Powel. In het voorste gedeelte van het pand, dat door een afsluitbare, geluidsdichte wand wordt afgescheiden van het podiumgedeelte aan de achterzijde, zit het restaurant, dat is gespecialiseerd in de Siciliaanse keuken, nouvelle ruig. ‘Er wordt gekookt met eerlijke pro-

ducten. No nonsense cooking, geen tierelantijntjes maar een goed stuk vlees, soms afwijkend van het gangbare.

Het is echt een restaurant, geen eetcafé, een kwaliteitkeuken in een rauwe, urbane setting,’ aldus Powel.

Bird is vijf dagen in de week geopend, niet op maandag en dinsdag. Elke maand host de club een aantal live-optredens, in het weekend zijn er clubavonden, vaak gehost door locale partijen. ‘Bird programmeert vanuit de inhoud, met artiesten die staan voor kwaliteit, vernieuwing en een stukje traditie. Jazz is de rode draad. We zien onszelf als een jazzclub-nieuwe-stijl. We brengen het anders dan de meer klassieke gelegenheden. Zo aanschouw je de optredens staand en loopt de avond geruisloos over in de nacht.

We hanteren een clubsetting met Bird.’

Muzikaal wordt de crossover gezocht naar genres als soul en funk, die natuurlijk tegen het spectrum aanschuren. ‘De mensen achter de club zijn opgegroeid met hiphop, vanuit die stroming zijn we bij jazz uitgekomen. Hiphop is daarmee een belangrijk referentiekader.’

Dat komt terug in het lijstje artiesten dat er heeft gespeeld, van Chris Dave, Ben Westbeech, Hypnotic Brass Ensemble, DJ Spinna, Theo Parrish en Gregory Porter tot Jamie Woon. bird-rotterdam.nl

37

de mixtape van...

TEKST JOB DE WIT Beeld Maslow

Gee ‘Muziek hangt voor mij mij onlosmakelijk samen met tijd, momenten, mensen. Daarin vind je de grootste samenhang in mijn tracklist.’ Aldus Guillaume ‘Gee’ Schmidt, mede-eigenaar van de wereldvermaarde sneakerwinkel Patta. Onlangs heropende Patta zijn deuren aan de Zeedijk 67 in Amsterdam.

JODECI ‘ROOM 577/S-MORE’ Dit is mijn ode aan Vjeze Fur, die zich tijdens onze vakantie in New York ontpopte tot een nieuw mythisch figuur genaamd Vjezla.

JUICY J FEATURING LIL WAYNE & 2 CHAINz ‘BANDZ A MAKE HER DANCE’ De soundtrack van de New York-trip die ik dit jaar met Vjeze, Vic Crezée en Vinz maakte. Juicy J is cult... Ja, ook in New York.

THE NOTORIOUS B.I.G. ‘I GOT A STORY TO TELL’ Bij Fat Beats hadden we elkaar altijd wel wat te vertellen. Er is heel wat afgelachen. Vooral met de gebroeders Sabajo, Edzon en Timothy.

DAVID BOWIE ‘ASHES TO ASHES’ Rege Satanas op Redlight Radio. Dit zul je niet snel horen daar, maar de muzikale interesses van Joris Dirven alias Bizar hebben de mijne wel verbreed. Luister naar die show.

THE THE ‘GIANT’ Ik heb uren en uren een kantoor gedeeld met Parra. Weinig gepraat, maar des te meer van zijn muziek en good vibes genoten. Dit was een classic.

FRANKIE KNUCKLES ‘YOUR LOVE’ Gaffertape en ty-rap... Oftewel kraakfeestjes. Behoefte en noodzaak. Goeie basis. Den Bosch, waar ik vandaan kom.

EXTINCE ‘MICROFOONTJE TEST’ Van Ex naar Dutch Masters, Top Notch, Zwolle, HydroBoyz: een ontwikkeling waar trots op gezijn mag worden.

PETER GABRIEL ‘EXCUSE ME’ Een muzikale art-director. Covers, clips, muziek. Zijn vroege werk staat voor creativiteit.

GUCCI MANE FEATURING FUTURE ‘FUCK THE WORLD’ Als je ziet wat trap losmaakt bij kids op Bassline! Feest, energie, oervorm. Gucci is één van mijn favorites.

CHARLES BRADLEY ‘GOLDEN RULE’ Tegen alle verwachtingen in heb ik dit jaar een superleuk Lowlands gehad. Met Tom Trago heb ik enorm genoten van dit concert. Ik verheugde me veel meer op French Montana op Appelsap, maar Charles deed wat ie moest doen.

MAX B ‘CAKE’ In L.A. in een auto met een vriend van daar en Pepijn. Het totaal eens zijn over de relevantie van Max B. Ideaal…

We gaan hem missen.

ANDRÉ HAZES ‘ZEG MAAR NIETS MEER’ Damir, Swaantje en ik genieten van muziek thuis. Dit is zo’n thuisjuweeltje. En uiteraard ook een beetje voor de haters. patta.nl

DJBroadcast.fm is powered by TRUE

38

Boeken TEKST LIEDEWIJ LOORBACH Beeld Auteur ILJA MEEFOUT

Witte panters

Met welke subcultuur kan je je nog een beetje lekker afzetten als jongere? Hiphop of hardstyle, veel anders is er niet. En hiphop, tja, daar kom je als witte jongere nooit helemaal lekker mee weg, als je spreekt over de struggle in de achterbuurt. Hoe hard je ook je vocabulaire aanpast, hoe vaak je ook citeert uit Scarface.

Saul van Stapele schetst deze tragiek van de blanke hiphoprebellen in zijn debuutroman Witte Panters met humor en in vlot tempo. Jan-Jaap en John zijn de witte panters die samen de wereld gaan veroveren. Beiden wonen in Duinkant, een door linkse intellectuelen bevolkte buurt waar de kinderen keurig op hockey zitten. Jan-Jaap raakte betoverd door hiphop toen hij er op tv een documentaire over zag. Hij voelde zijn ouders een bezorgde blik uitwisselen, zag hoe zij hem vervolgens geforceerd hun tolerante blik van ‘wij accepteren alles en iedereen’ toezonden, en wist: dit wordt mijn ding. Als hij niet veel later naar de middelbare school gaat heet hij JJ. Van Stapele laat zien hoe de jongens zich langzaam naar een positie op het pleintje worstelen. Hoe ze zich de codes van de straat eigen maken, hoe ze dromen van een rapcarrière en hoe ze - je moet het leven wel leven tenslotte - ook echt de criminele kant op gaan. Hoe ze in de problemen komen, en de een zegeviert en de ander ten onder gaat. Of andersom, het is maar of je leest met de ogen van de straat of die van de burgermaatschappij.

Van Stapele is hiphopjournalist en schrijft voor onder meer Nieuwe Revu en NRC. Het lijkt alsof al die jaren luisteren naar woordkunstenarij er met Witte Panters uit komen. Het boek zit vol mooie metaforen: ‘…zo snel was zijn hartslag.

Je hoefde het alleen nog aan te sluiten op een luidspreker

en je kon een strandfeest voor opgefokte blanken urenlang gaande houden’.

Het perspectief wisselt voortdurend en Witte Panters hinkstapspringt door de tijd, dus je moet tijdens het lezen niet al te fanatiek aan een joint hijsen. Van Stapele schrijft ook met hiphopoverdrijving. JJ’s ouders drinken steevast kruidenthee, komen uit de wereld van linnen tasjes en volksdansen met Koerden. In de inrichting waar JJ even terechtkomt heeft elke medewerker een vlassig baardje en een begripvolle blik. De platenbaas houdt vakantie in een gogobar op Jamaica.

Als een journalist zich in de positie van heldhaftige deskundige manoeuvreert, omdat hij als een van de weinigen met ‘de petjes’ heeft durven praten, krigt het verhaal een extra laag. Van Stapele is namelijk zélf de journalist die heeft rondgehangen met gangsters - hij schreef er het boek Crips.nl - 15 jaar gangcultuur in Nederland over - hij zat als blousedragende blanke zelf in praatprogramma’s om over straatcultuur te praten.

Witte Panters is een hiphopboek dat niet over hiphop gaat, maar over een vriendschap die langzaam afstevent op een tragisch einde. Een klassiek coming of age-verhaal met de straat als decor, wietdampen als gordijn en diverse verwijzingen naar hiphopklassiekers. Een verhaal dat leest als een Ferrari en je achterlaat met het prettig verwarrende gevoel dat je net niet helemaal begrijpt wat de hiphopjournalist in de auteur nou eigenlijk zelf van dit wereldje vindt. Een boek waar de jongens op straat waarschijnlijk mee zullen instemmen (‘ja man, zo is die shit’) en dat buitenstaanders laat grinniken om de scherp opgeschreven cliché’s die al te pijnlijk waar zijn.

Witte Panters van Saul van Stapele is uitgegeven door Lebowski.

40

digibroadcast TEKST Vincent Reinders

LOWDI Lowdi, een product waar ikzelf bij betrokken ben, is een compacte en draadloze speaker voor je mobiele telefoon of tablet. Lowdi is niet langer dan een potlood en daarmee een van de kleinste draadloze speakers op de markt. Hij is gemakkelijk te verbinden met elk apparaat dat Bluetooth ondersteunt, waardoor je je muziek altijd bij de hand hebt.

En word je tijdens het luisteren gebeld? Dan kan je dankzij de ingebouwde microfoon met gemak hands-free je telefoongesprek voeren. Voor 99 euro is hij van jou, met gratis verzending en 30 dagen op proef. lowdi.com

ABLETON LIVE 9 EN PUSH Ableton kondigde onlangs twee nieuwe producten aan: Ableton Live 9 en Push – Abletons eerste hardware-instrument voor Live dat in samenwerking met Akai gemaakt wordt. Live 9 bevat een hoop nieuwe functionaliteit, maar Push is de meest interessante ontwikkeling van de twee.

De Push is een alles-in-ééncontroller die geoptimaliseerd is voor Abletons eigen softwarepakket en is zo compact dat je hem naast je laptop in je rugtas kunt vervoeren. Live 9 en Push zullen in het eerste kwartaal van 2013 leverbaar zijn. ableton.com

WINDOWS 8 EN XBOX MUSIC Windows 8 is Windows herboren. In een van de meeste riskante ondernemingen die Microsoft ooit heeft ondernomen, zet het bedrijf alles in op een nieuwe generatie Windows-aparaten en -gebruikers. De totaal vernieuwde interface is ontworpen voor touch en voor een nieuwe generatie apps. Dit is niet de Windows die je gewend bent, en dat is misschien maar goed ook. Met deze transformatie gaat tevens de lancering van Xbox Music gepaard, de dienst waarmee Microsoft met o.a. Spotify de strijd wil aangaan.

Xbox Music laat je, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, ongelimiteerd muziek luisteren op vrijwel alle Microsoft platformen, via je Xbox op de tv, maar ook op de nieuwe Microsoft Surface-tablet, de Windows Phone of een Windows -pc. De strijd met Apple, Google en Amazon begint nu toch echt vorm te krijgen. windows.microsoft.com xbox.com/music

42

games TEKST JOrn liefdeshuis

Forza Horizon

Elektronische muziek is populairder dan ooit, dj’s zijn globale supersterren en grote merken willen niets liever dan het jonge dancevolk aan hun product binden.

Ook in de game-industrie zitten de grote ontwikkelaars niet stil en worden er wereldberoemde dj’s gevraagd om soundtracks van games te remixen (Sander van Doorn voor Halo 4). Forza Horizon gaat een stap verder, de racegame draait namelijk om een stel autofanaten dat in een uithoek van het o zo mooie Colorado is neergestreken om dagen lang te feesten en te racen.

Een vreemde, maar effectieve combinatie.

Waar eerdere games in de Forza-serie zich richtten op zeer realistische races op een circuit, neemt Forza Horizon een andere afslag. De game ziet er zonder twijfel realistisch uit, maar het circuit is vervangen door de open wereld. Zo race je over een drukke snelweg, over afgelegen bergweggetjes of beland je, wanneer je van de weg raakt, over een golfbaan.

Elk wegdek voelt, net als in de echte wereld, anders aan.

Hetzelfde kan gezegd worden over de auto’s waar je in stapt.

Racen in een oude Jaguar of de nieuwste Ferrari is beide mogelijk, maar de twee auto’s voelen compleet anders aan.

Het spel begint met een korte race naar het festivalterrein. Wanneer je als speler eenmaal in het kleurrijke circus

verkeert, moet je races winnen om nieuwe polsbandjes (ja, polsbandjes) te winnen, waarmee je weer nieuwe onderdelen van het festival en dus nieuwe tegenstanders en opdrachten ontsluit. Het lijkt misschien wat vergezocht en dat is het ook, maar dat neemt niet weg dat het heel goed werkt. Je begint als een compleet onbekende bezoeker (op plaats 300) en werkt je, als het goed is, langzaam omhoog tot de grote man/vrouw van festival.

Wanneer je verder kijkt dan de superflashy menu’s en de schreeuwerige commercie (de hele game zit vol productplacement), vind je een geweldige racegame, misschien wel de beste in zijn soort. Zowel grafisch als geluidstechnisch weet Forza Horizon het maximale uit de toch verouderde Xbox 360 te halen. Naast de schoonheid van de auto’s en de omgevingen en effecten als opspattend grind en zand wanneer je net even uit bocht dreigt te vliegen, is ook de nacht- en dagcyclus het vermelden waard. Elke dertig minuten gaat de zon onder en wordt de festivalomgeving waar mogelijk nog mooier.

Had je altijd al een keer na afloop van een festival met 400 kilometer per uur over de snelweg willen racen, maar hielden je vrienden je steeds tegen? Grijp je kans. forzamotorsport.net

44

film TEKST JOB DE WIT

Cloud Atlas ‘Onze levens zijn niet van ons, we zijn verbonden met anderen in het verleden en in de toekomst.’ Het is een wijsheid uit de mond van Sonmi-451, een minderwaardige serveerster uit Neo-Seoul, de na een overstroming opnieuw opgebouwde Koreaanse metropool in het jaar 2144. Haar bevrijding door het ondergrondse verzet, dat haar als een symbool van onderdrukking naarvoren schuift, doet in thematiek en science-fictionspektakel wel een beetje denken aan The Matrix (1999).

Dat is niet helemaal toevallig. Hoewel Cloud Atlas is gebaseerd op de gelijknamige roman van David Mitchell uit 2004, waarin zes verhaallijnen uit zes zeer verschillende tijdvakken de verbondenheid van de mens benadrukken, komen regie, productie en screenplay mede uit de koker van Lana en Andy Wachowski, bekend van de Matrix-trilogie. Zus en broer (tien jaar geleden nog broer en broer) nemen drie van de zes verhaallijnen voor rekening, waaronder de twee die in de toekomst spelen. Nog veel verder in de toekomst, waarin de mensheid uiteen gevallen is in primitieve volken en een zeer geavanceerde, maar met uitsterven bedreigde elite, is Sonmi-451 inmiddels een soort godheid. Hoewel ze in haar eigen leven ogenschijnlijk weinig bereikte, hebben haar verzetsdaden verstrekkende invloed gehad.

Sonmi was op haar beurt weer geïnspireerd door een film

uit 2012 waarin een gekoeioneerde oudere meneer de gevleugelde woorden ‘I will not be subject to criminal abuse’ uitspreekt.

En zo blijken alle verhalen, kriskras door elkaar gemonteerd en met veel latex en dure protheses door dezelfde groep (ster-)acteurs gespeeld, met elkaar in verband te staan.

Steeds moeten mensen morele beslissingen nemen die grotere gevolgen hebben dan hun directe omstandigheden doen vermoeden.

De Wachowski’s en collega-regisseur Tom Tykwer (die de andere drie verhaallijnen heeft verfilmd) gebruiken daarvoor allerlei verschillende filmgenres. Sci-fi-actie in NeoSoul dus, maar de bejaarde uitgever die door zijn broer wordt opgesloten in een repressief verzorgingstehuis levert pure comedy op, en de journaliste die in 1973 achter een complot met een kerncentrale komt bevindt zich in een spannende detective.

Cloud Atlas is een cinematografisch spektakelstuk. Naar verluid is het één van de duurste onafhankelijk geproduceerde films ooit gemaakt. Alleen al daarom zal de marketing en promotie navenant zijn. Hoewel de boodschap soms wat al te nadrukkelijk uitgespeld wordt, is het gelukkig ook een razendknappe, vermakelijke en meeslepende must-see. cloudatlas.warnerbros.com

46

DVD TEKST job de wit

De Rouille et d’Os Ali en Stéphanie zijn een onwaarschijnlijk filmkoppel.

Wat moet die fijngevoelige, intelligente vrouw met deze simpele spierbundel? Ze ontmoeten elkaar in de discotheek, of liever gezegd daarbuiten. Hij, uitsmijter, biedt haar, met bloedneus ontkomen aan een vent met losse handjes, een rit naar huis aan. Onderweg speelt hij het klaar haar alsnog te beledigen. Het duurt even voordat ze hem belt.

Ali (gespeeld door Matthias Schoenaerts, die in Rundskop een nog sneuere krachtpatser speelde) is met zijn vijfjarige zoontje uit België naar Zuid-Frankrijk gevlucht, waar zijn zus woont. Waarom hij is vertrokken wordt niet duidelijk; het zal wel weer een domme, impulsieve actie zijn geweest. Daar is hij goed in. Ali bedoelt het heus goed allemaal, maar hij is geen al te briljante vader en zijn brood verdiend hij ook niet op de meest weloverwogen manier. ‘Heb je zaagsel in je kop?’ vraagt zijn zus op een gegeven moment, als hij - per ongeluk, allicht - ook haar leven heeft weten te saboteren.

Die botte manier van doen spreekt Stéphanie wel aan als zij even niet op sentimentele, omfloerste behandeling zit te

wachten. Stéphanie (een indrukwekkende rol voor de geweldige Marie Cottillard, bekend van o.a. Midnight in Paris en haar Oscar-winnende vertolking van Édith Piaf in La Vie en Rose) is een vrouw die ooit helemaal in control was en dat noodgedwongen uit handen heeft moeten geven. Als ze onderin de put zit, belt ze die goeiige uitsmijter nog eens op. Zijn no-nonsensehouding helpt haar haar leven weer een beetje op te pikken en de twee worden steeds closer.

Muziek van Bon Iver en Katy Perry - het is een beetje bizar om ze in één adem te noemen, maar zo is het - wordt in een aantal scènes heel effectief ingezet, en ook in de club zijn de nummers van The Magician en Azari & III bijzonder treffend.

Het gebruik van computeranimatie is verbluffend onopvallend. Regisseur en scenarist Jacques Audiard maakte in 2010 enorm veel indruk met het gevangenisdrama Un Prophète, maar dit is een heel andere film, een waarin sentiment nadrukkelijk aanwezig is. De Rouille et d’Os (‘roest en bot’) is een film die in meerdere opzichten hard aankomt, over mensen die hun fysiek en emotioneel vastlopen, en daar samen uit proberen te komen. Eigenlijk vullen Ali en Stéphanie elkaar, op een wonderlijke manier, heel goed aan.

49

underground noise TEKST JOB DE WIT Beeld FATHER FUTUREBACK

Father Futureback (30) woont en werkt in Den Haag, maar hij komt zeker elke week naar Amsterdam om daar zijn programma Brainfried te presenteren op Redlight Radio. Een naam die de lading aardig dekt (duistere elektronica, doorgespacede rock, zinderende metal) een lading ook die hij met een opgewekte, informatieve toon aanprijst.

Die benadering zie je ook wel terug in Father Futurebacks beheerste grafische kunst, die, welbeschouwd, ook behoorlijk geestverruimende vergezichten schept.

Father Futureback is in de avonduren ook frontman van noisepunkband Adolf Butler (‘the oi! in noise’, ‘white noise for black people’, ‘the future of classic rock’) en op zijn prachtig vormgegeven ‘microlabel’ Fort Grofusch brengt hij experimentele muziek uit onder namen als Safe Swim, Minnetonka Heaven en Iron Broom. fatherfutureback.com

mountain with poster with feather

Composition For roman

Elements

Tankscarf

truckscarf

much tahal

57

tees & Sneakers Fotografie & styling Laila Cohen en Mirte P. van der Lugt MET DANK AAN HENK (WWW.STICHTINGHENK.NL)

Van links naar rechts van boven naar beneden: Tee rood/wit/geel/zwart DIE FOR IT via MEN_at_WORK Shirt blauw REELL JEANS Chucks wit CONVERSE Rode tee with met zwarte print CHEAP MONDAY via MEN_at_WORK Shirt gestreept met rode details REELL JEANS Jeans geel DIE FOR IT via MEN_at_WORK Jeans roze CIMARRON via MEN_at_WORK Muts rood/wit/blauw ADIDAS Sneaker Chukka Nordic VANS via Baskèts Amsterdam Sneaker white with blue swoosh NIKE Leren sneaker booth GOURMET via Baskèts Amsterdam Gele chucks met zwarte stippen CONVERSE Witte Tee met grote print DEATH BY ZERO via MEN_at_WORK Klein zilver tasje PIECES via MEN_at_WORK Blauw oldschool vest ADIDAS Roze/oranje leren tasje PIECES via MEN_at_WORK Sneaker zwart/wit met roze veters NIKE Baskèts Amsterdam Sneaker luipaard print met studds MAISON GARMENT Baskèts Amsterdam Tee zwart met grote rode print ADIDAS

58

hotshop TEKST tom van haaren

Cassette to iPod Converter Een beetje digger zoekt niet meer naar vinyl, maar naar cassettebandjes.

De meeste nu nog onontdekte juweeltjes zijn immers vereeuwigd op magneetband. Denk aan zolderkamernew-wavebands uit de jaren tachtig die bandjes onder vrienden en fans verspreidden, of legendarische dj-sets op de radio uit het pre-internettijdperk, of zelfs pre-cd-r-tijdperk. Je was in die tijd met je ‘ik doe het lekker zelf’-ethos toch echt aangewezen op de cassettes van bijvoorbeeld TDK en BASF. De Amerikaanse retailer Hammacher Schlemmer geeft je de ideale tool om deze legendarische audio simpel en gemakkelijk naar mp3 te converteren en direct op je iPhone te zetten. Je kunt het apparaat ook aansluiten op pc of Mac. Prijs: $ 79,95. hammacher.com

Lapka Ecologisch verantwoord ondernemerschap wordt steeds belangrijker.

Groen is goed, als het maar knaken oplevert. Er is binnenkort een manier om te testen hoe verantwoord je eten is. De Lapka is een sensor die je zo in een inspecteur van de Keuringsdienst van Waren verandert. Hij leest welke concentratie nitraat er in je eten zit. Als dat rijkelijk het geval is, zit er een luchtje aan. Letterlijk, want nitraat is vaak te vinden als chemisch bestand in de mest die op niet-biologische boerderijen wordt gebruikt.

Verder zijn er meet hij de luchtvochtigheid, temperatuur en straling in de lucht om je heen. De Kickstarter-campagne voor de ontwikkeling van de Lapka heeft maar liefst 170.000 dollar opgeleverd. Vanaf eind 2012 kan je er eentje bestellen. Prijs: $ 220. mylapka.com

Andy Warhol Waarschijnlijk zou Andy Warhol zich wel kunnen vinden in het fenomeen designertoys. Het pop-art-icoon was immers zelf ook niet vies van machinaal gefabriceerde en in beperkte oplages uitgebrachte reproducties van symbolen uit de populaire cultuur. De De Japanse fabrikant Medicom eert de twintigste-eeuwse kunstenaar met een tweetal ‘vinyl collectibe dolls’ in zijn evenbeeld. Eén is de Warhol zoals je hem kent van de partypics uit bijvoorbeeld de Studio 54 - inclusief een Velvet Undergroundbanaan in de hand. De ander is in de stijl van zijn befaamde zeefdrukken.

De poppen zijn 22 centimeter groot. Prijs: $ 99. medicomtoy.co.jp

B&O A9 Bang & Olufsen komt met de grootste draadloze luidspreker die de AirPlay-serie dusver kent. Dankzij het prachtig minimalistisch design kan je je ouders er ook voor interesseren. Toch is het niet het oog maar met name het oor dat bediend wordt. Als je ouwelui op vakantie zijn naar Saint-Tropez (ze moeten immers wel een beetje vermogend zijn voor deze prijs), kun je de hele buurt uit bed blazen. De speaker bevat twee 3/4” tweeters, twee 3-inch mid-range eenheden, twee tachtig-watts digitale versterkers plus een 8-inch woofer die wordt aangestuurd door een eigen versterker van 160 watt. Prijs: € 1900. beoplay.com

60 hotshop

The Impossible Instant Lab Heel leuk hoor die Instagram-app. Lekker retro analoge foto’s posten op Facebook en Twitter, je sociale leven door een nostalgische filter.

Maar ook al ziet de foto-leek het verschil niet tussen analoog-echt en Instagram-nep, je mist hoe dan ook het fysieke aspect van zo’n Polaroid in de hand. Het Nederlandse bedrijf Impossible heeft de oplossing in de vorm van The Impossible Instant Lab. Hiermee kun je eenvoudig je foto’s van je smartphone afdrukken als Polaroid. Groot voordeel is dat je nu wel de optie hebt om eerst te bepalen wat je precies wilt analogiseren, in plaats van het grote raadsel dat zich al wapperend openbaart. Het eerste prototype is al ontwikkeld in Enschede, het apparaat is momenteel in productie en moet begin 2013 verkrijgbaar zijn. Prijs: nog niet bekend. the-impossible-project.com

KRK RP5 White Noise In menig studio staan ze te pronken, de Rokit 5-monitorspeakers van KRK. Hun solide geluid voor een schappelijke prijs heeft menig producer doen zwichten. En nu is er ook een de RP5 White Noise want ja, het oog wil ook wat. De studiomonitors hebben een geavanceerd ontwerp en zijn aerodynamisch zo ontworpen dat de frequenties zo accuraat mogelijk worden weergegeven zonde te vervormen. Je hoeft niet eens een subwoofer aan te schaffen omdat de speakers met hun inventieve design het hele spectrum van hoog tot laag beslaan. Het volume gaat van -30dB tot +6dB. Verder kun je de speakers met je audioapparatuur verbinden via XLR, tulpstekker en balanced audio. En nu zijn ze er dus in een maagdelijke witte editie. Prijs: € 159. krksys.com

61 hotshop

PARROT ZIK Bloedirritant! Mensen die je op straat aanspreken terwijl je net die ravissante podcast of dat must-hear album aan het luisteren bent. Een minuut aan nietszeggende smalltalk verder mag je weer moeizaam zoeken naar waar je gebleven was. De Zik biedt uitkomst. Wanneer je het pronkstuk van je hoofd haalt, pauzeert de muziek automatisch dankzij de door Bluetooth gestuurde bewegingssensor. Ook reduceert de Zik liefst 98% omgevingsgeluid. Die verre kennis door latenbrabbelen en gewoon doorlopen is ook goede een mogelijkheid. De koptelefoon beschikt o.a. over een aanraakscherm aan de buitenkant van de oorschelp. Natuurlijk is ook de geluidskwaliteit dik in orde. Zo bevat hij o.a. DSP-technologie die het muzikale beeld reconstrueert als ware je een concert bijwoont. Prijs: â‚Ź 379. parrot.com

KOMONO X I LOVE TECHNO Je kunt er je klok op gelijkzetten dat ieder jaar in november een nieuwe editie van I Love Techno plaatsvindt. Deze keer is het grootschalige indoorfestival op zaterdag 10 november, waar op vijf podia beats worden opgedient. Het hippe horlogemerk Komono heeft ter gelegenheid een limited edition (duizend stuks) Fat Wizard-horloge gemaakt. Hij is zwart, maar met wijzers in de zaalkleuren van I Love Techno: geel, groen, oranje, rood en blauw dus. Ontworpen, kortom, voor iedereen die dweept met rave-cultuur. Enkel de tijden tien, elf en twaalf uur staan vermeldt. Laten dat doorgaans net de periode zijn dat je echt richting de club moet vertrekken.

Of anders, dat het hoog tijd is om eindelijk je bed op te zoeken. Prijs: â‚Ź 45 wearekomono.com

63

column TEKST Renske Jonkman Beeld Kevinboitelle.nl

Sinds de publicatie van mijn debuutroman word ik regelmatig uitgenodigd om ergens op te treden. Zo’n uitnodiging wordt standaard afgesloten met de mededeling: ‘Helaas hebben wij geen budget tot onze beschikking’. Daar moet je als schrijver niet kinderachtig over doen - literatuur is immers een passie van een zeldzaam soort onsterfelijkheid dat prima weet te overleven zonder een tijdelijke financiële injectie. Het komt er dus meestal op neer dat je zo’n avond puur op karakter moet zien door te komen.

‘Bij Das leverden geestverruimende middelen alleen maar een vernauwing op; vaak eindigde het erin dat hij urenlang zijn eigen spiegelbeeld zat te zoenen,’ las ik voor uit mijn boek tijdens het Magneetfestival. Het leek me beter om geen oogcontact met het publiek te maken, al was het alleen maar omdat zij hun ogen niet van míj konden afhouden - met wijd opengesperde ogen staarden ze me aan terwijl het zweet van hun voorhoofd gutste. Vanuit de verte klonk de bonkende hartslag van de dj. Samen met de in potplanten gestoken wierook dampte de erotiek door deze wigwamtent. Terwijl ik stond voor te lezen, verwachte ik steeds dat een kerel zou opstaan, zijn boxershort in mijn gezicht wierp en zou zeggen: ‘Zullen wij in bed verzinnen hoe dit verhaal afloopt?’

Helaas viel me pas na het optreden op dat het publiek ook bij de andere optredende schrijvers dezelfde soort opwinding vertoonde. Sterker nog, dat iederéén op dit festivalterrein elkaar met dezelfde geile oogopslag als van wilde beesten bekeek. Het is misschien gemakkelijk om drugs overal de schuld van te geven, maar laten we het hierop houden: het moet de carrière van menig schrijver hebben verwoest.

Met een optreden in de bibliotheek zijn er gelukkig geen

drugs in het spel. Maar ook dat is te merken - als er na twee pagina’s intensief voorlezen nog steeds niemand in slaap is gesukkeld dan mag je jezelf gelukkig prijzen. Dat heeft schijnbaar niks met de kwaliteit van je werk te maken, want na elk optreden krijg ik wel een schouderklopje van een man die mijn opa had kunnen zijn en in mijn oor schreeuwt: ‘Zo jong en dan al zó schrijven.’ En meteen erachteraan: ‘Ik ben op dit moment ook bezig met een boek.’ Ik heb dat nooit geweten, maar schijnbaar is du moment een hele Max-generatie aan de schrijverij - in elke keukenla ligt tussen de bollen wol en half ingevulde kruiswoordpuzzels wel een lijvige memoire over een onverwerkte jeugd.

‘Het boek waar ik mee bezig ben,’ sprak deze man verder - een ouwe hippie met een lange baard - ‘is een écht ingewikkeld boek. Begrijp je?’

De man droeg een hoog opgehesen herenpantalon waarin hij zijn wollen trui had gepropt. Om zijn middel had hij een buideltje, heel strak omgesnoerd. Ik zei dat ik het begreep, dat ik er ook over dacht een ingewikkeld boek te schrijven als ik zo oud was als hij. Daarna vroeg ik of hij een boek van me wilde kopen (voor optredens in de bibliotheek is helaas ook geen budget). Toen hij mijn boek oppakte en met zijn vinger op de kaft tikte, vroeg hij verbaasd: ‘Ben jij dé Renske Jonkman?’ Ik knikte, ergens wel gevleid dat ik eindelijk door iemand werd herkend, ook al was hij al bijna tachtig. ‘Nooit van gehoord,’ zei hij en legde het boek weer bovenop de stapel. ‘Nooit van gehoord.’

Op het toilet van de bibliotheek rookte ik in alle eenzaamheid een joint terwijl de lichten van het gebouw al werden gedoofd. renskejonkman.nl

64

weekendwijzer Tekst VERA LE BLANC Beeld Emilie van Spronsen

I LOVE TECHNO @ FLANDERS EXPO GENT, ZATERDAG 10 NOVEMBER Je kan weer bijna het klokje rond dansen in in Gent. Het is er al jaren niet alleen meer techno wat de, eh, klok slaat, ook andere stijlen komen aan bod op dit megafeest. Dit jaar treden in zes zalen onder anderen Boys Noize, Vitalic, Erol Alkan, Modeselektor, Flying Lotus, TNGHT, Karenn (Blaman + Pariah), Dave Clarke, Joris Voorn en Benga op.

RESIST @ KLOKGEBOUW EINDHOVEN, ZATERDAG 17 NOVEMBER Het kan altijd harder, moeten ze gedacht hebben bij de organisatie van de tweede editie van megadubstepfeest Resist. Net als de eerste editie in mei van dit jaar, vindt de rave plaats in het Eindhovense Klokgebouw. Op het affiche staan grote namen op het gebied van rauwe dubstep, zoals Flux Pavillion, Megalodon, Requake, Shiverz, Badklaat en Trolley Snatcha, maar ook hardcoreheld Promo.

THE SOUND OF BELGIUM @ MELKWEG AMSTERDAM, ZATERDAG 17 NOVEMBER De documentaire The Sound Of Belgium gaat over de ontwikkeling van Belgische dance. De new-beatrage wordt natuurlijk gecoverd, net als popcorn, electro en rave.

Ooggetuigen en andere betrokkenen uit de jaren zeventig, tachtig en negentig vertellen over hun ervaringen en worden begeleid door archiefmateriaal en muziek uit die tijd. Na de vertoning verzorgt Vlaamse Amsterdammer en dj-legende Eddy De Clercq een set waarin vele aspecten van Belgische dance terugkomen.

MALA IN CUBA & GILLES PETERSON @ MC THEATER EN NORTH SEA JAZZ CLUB AMSTERDAM, ZATERDAG 24 NOVEMBER Dubsteppionier Mala verraste onlangs met zijn Mala in Cuba-album, dat hij maakte naar aanleiding van een verblijf in Cuba met radio-dj Gilles Peterson. Vanavond treden beide grootheden op, Mala met een live-set. Verder staan ook zanger Sidi Touré en dj’s Onra, Thelonious en Leroy Rey op het programma.

LE GUESS WHO? @ VERSCHILLENDE LOCATIES UTRECHT, 29 NOVEMBER T/M 2 DECEMBER Het internationale indiefestival vindt voor de zesde keer plaats op verschillende locaties in Utrecht waaronder Tivoli en Ekko.

Naast bands, treden er ook veel elektronisch geörienteerde artiesten op, zoals de Canadese producer/zangeres Grimes, Koreless, Mala, Machinedrum en Palmbomen. Ook Objekt en de invloedrijke Britse radio-dj Benji B staan op de line-up.

030303 RAVE EDITION @ TIVOLI DE HELLING UTRECHT, VRIJDAG 7 DECEMBER Het is weer tijd voor een nieuwe Rave Edition van het Utrechtse dj-collectief 030303. Al sinds 2005 organiseert de

groep feesten en brengen ze muziek uit op het gelijknamige platenlabel. Verwacht housebroeken, opblaasspeelgoed, glowsticks en natuurlijk heel veel acid. De Engelse househelden van 808 State treden op, net als de Nederlandse TR303-afficionados Acid P303wer en het 030303 Raveteam.

GIVE IT DUB @ DOORNROOSJE NIJMEGEN, ZATERDAG 8 DECEMBER De Londense producer Plastician is al meer dan tien jaar bezig in de dubstep- en grimewereld. Hij begon als garage-dj, werd later opgemerkt door grimepionier Slimzee en heeft sinds jaren een wekelijkse radioshow op Rinse FM. Op zaterdag 8 november zal hij tijdens een tweeënhalf uurdurende set tien jaar Engelse dancegeschiedenis voorbij laten komen. Daarnaast staan onder anderen J Kenzo en Gomes op het programma.

STATE-X NEW FORMS @ PAARD VAN TROJE DEN HAAG, 14 DECEMBER EN 15 DECEMBER Tijdens State-X New Forms wordt Den Haag twee dagen lang overspoeld door de meest vernieuwende en bijzondere dance, bands en kunst. Het aanbod is divers, van de jonge Fantastic Mr. Fox, bekend om zijn warme en gevoelige sound, tot breaksveteraan Bong-Ra en zijn weerbarstige geluid. Ook treden de immer dansbare Bambounou en het ballorige duo Coevoerduh op, net als de Britse zanger/producer Kwes.

VALHALLA @ RAI AMSTERDAM, ZATERDAG 22 DECEMBER Voor iedereen die niet kan kiezen is Valhalla het perfecte feest. Tien Nederlandse organisaties uit zeer verschillende hoeken in de dancewereld, komen bijeen, ieder met zijn eigen podium. Onder anderen Agoria, John Talabot, Cosmin TRG, Gesaffelstein, Mosca, De Man Zonder Schaduw, Terry Toner en RipTide treden op.

SAW VS. BREEK @ EFFENAAR EINDHOVEN, ZATERDAG 22 DECEMBER Twee snoeiharde feesten komen samen op één feest. SAW brengt de hardste dubstep en Breek zorgt voor de nodige drum ’n bass. Dubstepper Youngsta en drum-’n-basstrio Drumsound & Bassline Smith treden op, net als het dubstepduo-met-drum-’n-bassroots Genetix. Andere namen op de line-up zijn Nymfo, Icicle, Proxima, Devnik en Addergebroed.

AWAKENINGS HARD TECHNO SPECIAL @ GASHOUDER AMSTERDAM, ZATERDAG 29 DECEMBER Waarschijnlijk de grootste en bekendste techno-organisatie van Nederland, organiseert twee dagen voor de jaarwisseling een ‘hard techno’-special. Van tien uur ’s avonds tot acht uur ’s ochtends kun je dansen en schranzen op de klanken van David Moleon, Fatima Hajji, Frank Kvitta & Mario Ranieri, Marco Remus, PET Trio (Miss Djax & PET Duo) en vele anderen.

67

blueprint label TEKST sander kerkhof Beeld ARENDA DE HOOP VOOR RED BULL STUDIO AMSTERDAM

Mad Decent Op het eerste gezicht ziet de Mad Decent-discografie eruit als een ratjetoe. Bij nadere beschouwing lijkt dat precies de bedoeling. Van Braziliaanse rijkeluiskinderen die baile-funk maken, van hiphop, rock, kuduro, moombathon en dubstep tot een hiphopwereldster die zichzelf wil omdopen tot Snoop Lion. Die vrolijke chaos komt allemaal uit het creatieve en zakelijke brein van de Amerikaanse dj Wesley Pentz (34), beter bekend als Diplo.

69 mad decent

Mad Decent is een muzikale Addams Family met voormalig filmstudent en -schoolleraar Diplo als het vrolijke tafelhoofd. Als in 2006 de eerste release van zijn label Mad Decent uitkomt, is de labelbaas al geen onbekende meer. Dankzij de populaire Hollertronix-feesten in Philadelphia, die hij samen met collega-dj Low Budget geeft en de bijbehorende mixtapes. Dankzij Diplo’s solo-album Florida (2004) op Big Dada ook, maar vooral dankzij zijn samenwerking met M.I.A. op haar populaire mixtape Piracy Funds Terrorism Volume 1 (2004). Via haar onmoet hij ook de Britse dj/producer Dave ‘Switch’ Taylor, met wie hij later het dancehallproject Major Lazer begint.

De eerste release op Mad Decent (catalogusnummer MAD 078 - Diplo’s geboortejaar is 1978) is de Melo do Tobaco EP van de Braziliaanse groep Bonde Do Rolê. Diplo is op zijn reizen door Brazilië gefascineerd geraakt door de bailefunkscene in Rio de Janeiro. Met M.I.A.’s ‘Bucky Done Gun’ (2005) en Bonde Do Rolê, dat de sound mixt met gitaren en allerhande samples uit de Amerikaanse popcultuur, introduceert Mad Decent baile-funk in de VS en de rest van de wereld. Ook maakt hij de documentaire Favela on Blast (2008) over de zich rap ontwikkelende muziekcultuur aldaar.

Terwijl Mad Decent een tweede single van Bonde Do Rolê opvolgt met releases van Blaqstarr, boegbeeld van de clubscene van Baltimore, en South Rakkas Crew, blijft Diplo het internet afstruinen naar nieuwe muziek, altijd met één oog op het levendige message-board van Hollertronix.

Zo stuurt hij bijvoorbeeld een mailtje naar The Partysquad, naar aanleiding van een dj-set van de Nederlanders die hij op YouTube ziet.

NEDERLAND ‘We draaiden wat je eclectisch zou kunnen noemen, van reggae naar hiphop naar house, en dat vond hij heel tof,’ zegt Ruben Fernhout van The Partysquad. Ze houden contact en gaan een tijdje later in Nederland samen de studio in. ‘Ik was al aan het experimenteren met reggae.

Wat wij toen maakten was in feite ook de voorloper van Major Lazer.’

Eind 2009 verschijnt uiteindelijk de Mad Decent-e.p. van The Partysquad met o.a. de track ‘CrazyFunkyStyle’. Diplo zorgt er voor dat Fernhout anders naar Nederlandse muziek gaat kijken: ‘Bubbling bijvoorbeeld, dat was een platte muziekstijl, daar kon je hier niet meer mee aankomen. Hij zag een stijl die werkt en klapt en pompt. Hij was een grote fan van die ‘Boeke’-track van DJ Bigga. Het is net als met als met hardstyle. Amerikanen zien dat vooral als muziek met een rauwe klik. Dat hebben wij weer geïntegreerd met reggae op de Badman Rave EP.’ Diplo is meer dan gemiddeld geïnteresseerd in wat er in Nederland gebeurt. Niet heel verwonderlijk dus dat hij in zijn zoektocht naar een nieuw geluid via zijn contacten met The Partysquad al snel in Spijkenisse bij Afrojack en zijn moeder aan de zuurkool zit. Op zijn slaapkamer komt Nick van de Wall met de beat van ‘Pon de Floor’ op de proppen.

Diplo neemt hem mee, sleutelt er nog wat aan en zet hem op het Major Lazer-debuut Guns Don’t Kill People... Lazers Do (2009). Alleen vindt platenmaatschappij Downtown, dat

70 mad decent

het album voor Mad Decent in de markt zet, het niet nodig om Afrojack een credit te geven op de hoes. Dat vindt Afrojack niet leuk, maar het is is inmiddels uitgepraat.

SPONS ‘Natuurlijk krijgt Diplo kritiek’, zegt Fernhout. ‘Dat hij niet alles produceert, dat hij gebruik maakt van jonge of onbekende producers. Maar als hij er niet zou zijn als schakel dan zou niemand die gasten kennen. Later waren we nog een keer bij Nick en toen liet hij de basis van ‘Look at Me Now’ horen. Als Diplo daar niet bij was geweest was er misschien nooit iets meer gebeurd. Nu is het een wereldhit.

En neem baile-funk, niemand zou daar van weten als hij daar niets mee had gedaan.’

Fernhout denkt overigens dat Diplo wel heeft geleerd van de commotie over ‘Pon de Floor’. ‘Hij is wel een beetje veranderd. Hij probeert iedereen te vriend te houden. Maar zo werkt het gewoon. Sterker nog, toen wij met ‘Original Don’ bij hem kwamen zei hij: je kan twee dingen doen. Het zelf uitbrengen, of het met ons doen en dan hoort iedereen het.

Mensen moeten heel erg wennen aan dat idee van ghostproduceren en ik moet eerlijk zeggen dat ik het zelf ook nog moelijk vind, maar het is de moderne manier van werken.’

Fernhout vind Diplo uiteindelijk ook vrij geniaal. ‘Hij weet altijd de juiste mensen en sounds bij elkaar te brengen. In ieder land mengt hij zich in wat er speelt. Hij neemt de tijd om met lokale producers te hangen. Hij is een spons die alles absorbeert.’

Hoofdkwartier van Mad Decent werd het Mausoleum in Philadelphia. Een half opvanghuis voor jong talent, een plek om te chillen, om mensen uit hun slaapkamer te trekken en muziek te maken en ideeën uit te wisselen. Met Diplo als mentor. De nieuwe lichting Mad Decent-namen geeft de breedte van de groep goed weer. DJ Sega uit Philadelphia, de alt-space Latino club-cumbia van Maluca, de rockband Po Po. Mad Decent blijft een blank canvas waar sounds uit de hele wereld op terecht kunnen: een mixtape met de dan nog onbekende Santigold, Diplo met crunk-koning Lil Jon, het Italiaanse electroduo Crookers, een dubstep-compilatie met Rusko. Sinds 2010 biedt het label ook onderdak aan de Nederlandse producer Oliver Twizt, die er inmiddels drie platen uitbracht. En meer recent zijn er ook links met de Rotterdammer Munchi, de Arubaanse Amsterdammer Fellow en de Amsterdamse dj’s/producers The Flexican en FS Green.

BUMAYE Thomas Goethals alias The Flexican volgt Mad Decent al vanaf het begin. ‘Ik kocht altijd de Hollertronix-vinyls en ik checkte het blog. Daar stonden veel dingen die gratis te downloaden waren.’

Hij leerde Diplo al snel kennen, al was het in het begin vluchtig. ‘Heel lang geleden was hij eens met A-Trak in de Jimmy Woo toen ik daar aan het draaien was. Ik kan mij herinneren dat hij om de zo veel platen naar ons toe kwam om te checken wat ik draaide.’

Als alles goed gaat staat The Flexican & FS Greens moombathonversie van Flexicans eigen ‘Bumaye’ (in 2005 gerapt

door Typhoon) op het nieuwe Major Lazer-album, met vocalen van de Jamaicaanse dancehall-ster Busy Signal.

The Flexican stuurde de track naar Diplo met het idee om hem misschien via Mad Decent uit te brengen. ‘Hij vond ’m dope, maar er miste volgens hem nog een vocal. Toen kwam hij met het idee om iets met Los Rakas te doen. Dat lukte allemaal, maar daarna vond hij dat het misschien toch een Major Lazer-ding moest worden. En toen kwam Busy Signal in beeld.’

Diplo is heel slim in dit soort processen, weet Goethals inmiddels. ‘Hij is de perfecte A&R-tussenpersoon. Ik had er misschien zelf ook een single van kunnen maken, maar nu heb ik Los Rakas én Busy Signal. Dat was mij zelf niet gelukt binnen een jaar.’

Natuurlijk kent Goethals ook de negatieve verhalen. ‘Waar het om gaat is dat hij dingen voor elkaar krijgt en vette shit uitbrengt.’ Hij ziet het breder: ‘Quincy Jones speelde ook niet echt alles zelf in. Of Rick Rubin, die doet ook geen moer. Als je niet zelf achter de knoppen zit, kun je meer creatief overzicht hebben, heb je meer afstand.’

Wat hij knap vindt is dat Diplo van alles op de hoogte is.

‘Hij kent elke nieuwe plaat. Als ik zijn radioshow op de BBC luister, hoor ik dat hij alle nieuwe platen heeft geluisterd. Dat vind ik wel knap.’

UNDERGROUND Mad Decent is een modern label, zonder traditionele A&Rstructuur. Noem het een multimediabedrijf. Naast muziekreleases uitbrengen, organiseren ze ook hun eigen jaarlijkse Block Party’s, in essentie een vervolg op de Hollertronixfeestjes. Ze maken reclames in opdracht en werken aan een Major Lazer-show voor cartoonkanaal Adult Swim.

Diplo denkt in interviews hardop na over het maken van een nieuwe film. En ondertussen trilt zijn BlackBerry voortdurend. Van Sleigh Bells tot Usher en van Justin Bieber tot No Doubt, iedereen weet hem te vinden. ‘Je moet jezelf presenteren als fenomeen, zegt hij in een interview in The New York Times. ‘Als een cultuur op zichzelf. Dat geldt voor Diplo, voor Major Lazer en voor Mad Decent.’

Het hele label met alles er op en er aan verhuisde inmiddels naar Los Angeles. Er werken acht mensen nu. Ruben Fernhout ziet een grote toekomst voor ze, maar maakt zich tegelijkertijd zorgen. ‘Ze zijn groot gegroeid zonder dat ze er op voorbereid waren. Alle grote sterren willen beats uit dat kamp, ze staan in de rij. Ondertussen moet het label wel gerund worden. Het is een luxeprobleem, maar het gaat zo hard nu. Ik hoop dat ze het allemaal kunnen dragen.

Het is natuurlijk begonnen als undergroundlabel en dat imago proberen ze vast te houden.’

Ook met andere Mad Decent-artiesten heeft Fernhout veel contact. ‘Maluca is een soort zusje inmiddels. Ze is met een album bezig, ik heb al veel met haar opgenomen.’

Er is geen corporate control bij Mad Decent, zei Diplo tegen The Huffington Post. ‘Veel festivals begrijpen niet eens wat we doen. We zijn eclectisch en we doen een beetje van alles, van rap tot dance tot indie tot weet-ik-veel.’ Dat kan in de huidige ‘EDM’-explosie in de VS wel eens verwarrend werken. ‘Bij Mad Decent zien we heel goed wat de cultuur

72 mad decent

heeft gedreven, en de beweging is in de underground, de kids die risico’s nemen en iets anders doen. Elektronische muziek was rebellie tegen steeds maar dezelfde oude rocksongs en modebeelden. Maar ik zie het al met de toptien-dj’s die keer op keer hetzelfde doen. Dat is niks voor mij en dat is het ook nooit geweest. Ik heb altijd geprobeerd om een nieuw geluid groot te maken, licht te schijnen op wat opwindend is en de muziek vooruit te helpen.’

Een sterke achterban, innovatie, grenzen opzoeken en er overheen durven gaan. Een globale sound dus. ‘Zoals bij dubstep. Kids van Israël tot Nieuw-Zeeland die met dezelfde vormen en technieken tot totaal verschillende uitkomsten komen.’ Kids die, kortom, open staan voor alles. Op Pitchfork: ‘Het woord authenticiteit maakt geen onderdeel meer uit van mijn vocabulaire. Het enige dat telt is dat mensen zichzelf vermaken. Toen ik in Jamaica aan de slag was, kreeg ik verzoekjes voor cheesy house en Chumbawamba.

Authenticiteit is niet belangrijk. Het is een spel voor me. Als ik een plaat met Snoop Dogg kan maken, vervolgens eentje met Rolo Tomassi en daarna met Robyn en Tiësto kan werken - ik vind dat grappig.’

TRAP Naast het in rap tempo traphits uitspuwende, nieuwe mp3only sublabel Jeffree’s, waar dit jaar onder meer Bauuers hit ‘Harlem Shake’ op uitkwam, staan de volgende twee grote projecten al klaar: het Snoop Lion album en de tweede van Major Lazer. Op Free the Universe, inmiddels zonder Switch maar met Jillionaire en Walshy Fire, speelt naast Ezra Koenig (Vampire Weekend), Bruno Mars, Wyclef Jean, Shaggy, Flux Pavilion en Tyga ook The Partysquad een rol.

‘Je weet het nooit met Diplo, maar we staan waarschijnlijk met twee tracks op het nieuwe album, waaronder ‘Original Don’. Ook verschijnt - ‘hopelijk’, aldus Ruben - nog dit jaar een derde Partysquad-plaat op het label. ‘‘Rising Sun’, meer een trap-track.’ Fernhout is trots: ‘Er wordt heel erg naar Mad Decent gekeken. Alle grote labels letten op Diplo.

Wat wordt de next big thing? Het is gewoon heel tof om daar onderdeel van zijn.’ maddecent.com

v.l.n.r. Ruben Fernhout, Diplo, Jerry Leembruggen

74

feature TEKST EELCO COUVREUR Beeld CATHARINA GERRITSEN

Kai Hugo staat wat nerveus - trillende handen, schichtige blikken richting zijn bandleden - op de bühne van de grote zaal van Amsterdams meest prestigieuze poppodium. Paradiso, Amsterdam Dance Event, volle bak.

Palmbomen is het afgelopen jaar getransformeerd van solo naar band en de verwachtingen zijn, niet geheel onterecht, hoog. Maar er is iets wat niet helemaal loopt bij wat een knallende presentatie van zijn nieuwe liveshow had moeten worden.

Palmbomen 2.0 bestaat uit Hugo zelf plus drummer Kevin van Oostmolen en Ben Rider op bas. Hugo dirigeert zijn band, stuurt zelfgeschreven software voor zijn lichtshow aan, bezweert een tweetal analoge synthesizers plus een modulaire variant én zingt, terwijl hij met ingewikkelde lichaamsbewegingen zijn lange blonde manen uit zijn gezicht probeert te houden. Dat laatste lukt sporadisch. De muziek - is het overdreven om nu al te spreken van het vertrouwde Palmbomen-geluid, gestoeld op houtje-touwtje jarentachtigsynthpop en disco, heel veel reverb, scheve analoge drumkicks en catchy melodielijnen? - is afkomstig van een album dat al ruim anderhalf jaar ‘aanstaande’ is.

Dit is het verhaal van suffe technische problemen, de magie van Berlijn, support krijgen van Soulwax en de in 2011 uitgekomen demo’s van The Human League. Maar vooral dat van Kai Hugo.

77 palmbomen

KAARTENHUIS ‘Dit was best wel kut,’ concludeert Hugo na de show. ‘Het was de officiële première, maar niet de eerste keer dat we deze show opvoerden en het liep niet zoals we in ons hoofd hadden. Niet dat het een complete ramp was, maar we hebben vier try-outs gedaan die allemaal vrij vlekkeloos verliepen, maar nu werden we geconfronteerd met vrij suffe technische problemen. Dat is iets waar we als band doorheen moeten. We hadden alledrie complicaties met onze koptelefoon. De mijne viel bijvoorbeeld constant uit, domweg omdat de kabel te kort was. Wat we onszelf wel kunnen verwijten - maar daar leer je van - is dat we geen rekening hebben gehouden met de afmetingen van het podium, het grootste waar we tot nu toe hebben opgetreden.

Opeens stonden we op veel grotere afstand van elkaar, we hadden heel veel feedback. Daar kwam nog bij dat de compressors overstuurden omdat ze niet goed waren ingesteld, en we dus heel veel ruis vanuit de zaal hoorden.

Kevin speelt op een klik in zijn koptelefoon, Ben en ik spelen daarop mee. Je begrijpt, als die klik wegvalt, en dat was het geval, heb je geen richting meer. Of je op dat moment iets kan doen om die chaos ter plekke op te lossen? Nee, je kan weinig anders denken dan: kut, dit gaat niet goed. Aan de andere kant, het hoort er wel een beetje bij. Onze live-set is ontzettend technisch en eigenlijk een kaartenhuis. Als je één pilaar wegtrekt, dondert de hele boel in elkaar. Het is aan ons om die risico’s uit te sluiten. Ik ken Ben en Kevin al meer dan zeven jaar, we spelen deze set al een maand of zes, maar we moeten meters maken willen we middelgrote poppodia’s plat kunnen spelen. Dat het ook heel goed kan gaan, merkten we in Simplon in Groningen. Dat liep. Je komt in een flow waarin het lijkt alsof alles vanzelf gaat.’

SEMI-MODULAIRE KICKDRUM Het siert Hugo dat hij niet is blijven is blijven doen waar hij, in zijn eentje, goed in is. Er moest en zou ontwikkeling plaatsvinden. Het succes was er, zijn liveshow stond als een huis, zalen stroomden vol. Maar: avontuur boven veiligheid, muzikale grenzen opzoeken en er overheen gaan.

‘Het standaardverhaal van de meerwaarde van spelen met een band in plaats van solo is bekend. Je ziet de drummer die, pats, een snare aanslaat en je hoort tegelijkertijd het geluid. Bij elektronische muziek is dat anders, omdat je visueel lang niet alles waar kan nemen, een drumloop is van te voren geproduceerd. Het klinkt misschien een beetje afgezaagd, maar dat was voor mij één van de redenen om met licht te gaan werken en om zelf controle over dat licht te uit te oefenen - het was voor mij het substituut voor bandsynergie. De stap naar een band was daarom logisch.

Er moet iets gebeuren als ik op het podium sta.’

Producers van elektronische muziek wordt nog weleens verweten dat hun podiumpresentatie (laptop, muis en in het gunstigste geval nog een MIDI-controller) niet altijd je-van-het is. Hugo: ‘Ik hoop dat onze set ook wordt begrepen door mensen die zichzelf niet onder het kopje puristen scharen. Het mag wel een ietsje breder draagvlak hebben dan alleen die paar nerds, ha ha. Maar zoiets gaat

in kleine stapjes. Ik heb op Into the Great Wide Open ook al eens met een band gespeeld, gewoon om met die gasten dingen uit te proberen. We hebben daar volledig analoog gespeeld, zonder hulp van computers. Geen samplers, sequencer of arpeggiator, alles met de hand ingespeeld.

De dingen die je van een dergelijk experiment leert neem je mee naar je volgende show. Spelen, vooral blijven spelen, en jezelf als formatie ontwikkelen.’

Twee weken later, een winderige dinsdagmiddag in Friedrichshain, Oost-Berlijn. Op steenworp afstand van vermaarde clubs als Berghain en Astra Kulturhaus bevindt zich Kai Hugo’s studio. ‘Ik zie deze ruimte als een soort van kantoor, of beter nog, mijn buitenverblijf waar ik ongestoord kan werken,’ grapt hij. ‘Friedrichshain is niet de meest inspirerende plek van Berlijn moet ik eerlijk zeggen, er zijn wijken die veel avontuurlijker zijn, maar er staat tegenover dat ik hier dag en nacht kan doorwerken. Af en toe een paar uur slapen, en dan weer door. Ik ben hier naartoe gekomen om de doodsimpele reden dat ik ruimte nodig had, vierkante meters voor een studio. Daar hoef je in Amsterdam niet naar te zoeken, tenzij je heel veel geld over hebt. Stabiliteit is ontzettend belangrijk voor mij, en qua studio- en woonruimte heb ik dat hier gevonden. Ik zit hier al ruim anderhalf jaar.’

These are the things The things that dreams are made of AUSTRALIË, AMERIKA Feitelijk is Palmbomen een producer met slechts één e.p. op zijn naam. Moon Children dateert van de zomer van 2010. Bekijk je het van de positieve kant, dan luidt de uitleg: knap dat er nog altijd een buzz rond zijn persoon hangt. Maar wil Hugo als artiest zijn houdbaarheidsdatum verlengen, dan zal dat album toch een echt keer van de pre-orderstatus afmoeten. Hugo is de laatste die dat zal tegenspreken.

‘Je mag best weten dat ik er een beetje mee zit, want het album is inderdaad al heel lang klaar. Om precies te zijn is de plaat op 1 december 2011 gemasterd. Het is een ingewikkeld verhaal, er hebben namelijk twee redelijk grote labels interesse getoond. Eén uit Australië en één uit Amerika. Wij willen het graag wereldwijd in één keer uitbrengen, ook omdat we daar een tour aan willen verbinden die onder andere door Noord-Amerika voert. Ja, dat is puur zakelijk.

Het was echt onze bedoeling om het album tijdens het ADE uit te brengen, alleen kwam er een kink in de kabel met één van die labels. Het is nog steeds niet helemaal rond

80 palmbomen

en ja natuurlijk, ik baal daarvan. Het moet niet veel langer duren. Maar er zijn ontwikkelingen. De jongens van Soulwax hebben, als één van de weinigen, het album gehoord en ze zijn erg enthousiast. Ze hebben gevraagd of wij op 15 december in Parijs met ze willen spelen als onderdeel van Soulwaxmas, een serie feesten die ze zelf organiseren.

Ook hebben ze diverse labels uit hun netwerk aangeschreven die wellicht kunnen dienen als vervanger van dat ene label waarmee we er niet uit komen.’

Die debuutplaat, wanneer hij ook uitkomt, is een indrukwekkende verzameling frisse muziek, zo valt vanmiddag in Hugo’s studio te horen. Wat opvalt is de grote diversiteit.

Hugo geeft aan op zoek te zijn gegaan naar veel verschillende sferen, en dat is duidelijk hoorbaar. Niet één track lijkt op de vorige. ‘Ik skip er nu doorheen, maar als je het in zijn geheel luistert hoor je hopelijk de samenhang,’ zegt hij bijna verontschuldigend.

‘Laag voor laag voor laag aanbrengen, dat is in een notendop mijn manier van werken. Af en toe vraag ik mijn bandleden om bepaalde stukken in te spelen. Dat kan zijn op basgitaar, op drums. Maar uiteindelijk ben ik degene die met die losse delen aan de slag gaat. Zie het als een muzikale montage, daarvoor ben ik uiteindelijk verantwoordelijk. Ik ga aan de haal met de akkoorden, verzin er een zangpartij bij, verander het tempo van 160 naar 110 beats per minute, en zo vormt zich uiteindelijk een Palmbomen-track.

Als er een gemene deler in zijn tracks zit, is dat onmiskenbaar de jaren tachtig. The Human League met hoog opgepitchte vocalen en reverb, veel reverb. Maar daarover later meer.

HUMAN LEAGUE Wie Palmbomen ooit heeft horen dj’en weet bovendien dat alles van Deutsch Amerikanische Freundschaft tot de Rock Steady Crew en van Kraftwerk tot de Tom Tom Club en zelfs Doe Maar de revue passeert. De jaren tachtig in excelsis, al dan niet in een Palmbomen-edit. Waar komt die liefde voor de muziek uit dat tijdperk vandaan?

‘Ik houd vooral van producties van eind jaren zeventig, begin jaren tachtig, omdat het toen voor eerst voor iedereen mogelijk mogelijk werd om met minimale apparatuur zelf thuis aan de slag te gaan. Een synthesizer, een drummachine, een tape-recorder die twee- of soms, maar dat waren uitzonderingen, vier sporen had en zie, mensen gingen hits maken!

Dat idee inspireert mij enorm. Je hebt geen engineer nodig om platen te maken, of overdreven veel theoretische kennis, experimenteren is de beste leerschool. De hele new- of minimal-wavescene van toen vind ik te gek.’

En dan is er dus The Human League. Hugo draait zich om naar zijn digitale archief en zoekt de map waarin de discografie van de uit Sheffield afkomstige synthpopgroep is opgeborgen. ‘Dit moet je horen, dit is pas in 2011 uitgekomen, The Making of Dare! heet die plaat. Dare! was in 1981 het derde album van The Human League met daarop wat mij betreft één van de mooiste nummers die ze ooit hebben gemaakt, ‘The Things That Dreams Are Made of’.

Die meisjes die je in de achtergrond hoort zingen, echt

prachtig. De demo’s van dat album, die de band in aanloop naar deze plaat thuis heeft geproduceerd en destijds op cassetteband heeft opgenomen, klinken geweldig. Hoor je de enorme ruis die erop zit? Het klinkt crappy, maar je voelt dat hart en ziel in de muziek zijn gestopt, en dat heb ik met heel veel van die DIY-producties uit die tijd. Platen die on the fly zijn gemaakt, zonder een professionele producer of studio, zonder tijdsdruk - je hoort de ontspannenheid, en dat spreekt me enorm aan. Als producer is die demoplaat daarom ook zo interessant, je krijgt echt inzicht in het productieproces.’

GROTE HOUTEN KAST In zijn eigen studio is Hugo allerminst beperkt. Er staat een flink rack vol effecten - onder andere een VHS-recorder voor compressie - een torentje analoge synthesizers en, verscholen onder een 2001: A Space Odyssey-poster, twee klavieren. ‘Ik beperk mijn instrumentatie juist tot het minimum,’ zegt Hugo niettemin. Qua synths bijvoorbeeld, gebruik ik alleen die Jupiter-4 van Roland die je daar ziet staan. Die zit in vrijwel al mijn tracks, ik vind het qua klank de beste synthesizer die er bestaat. De ARP 2600 gebruik ik veel voor drums, en meer heb ik niet nodig. Al mijn effecten zijn analoog, dus dat is ook een beperking. Ik gebruik software alleen om dingen bij te werken of te knippen bijvoorbeeld, niet om te creëren.’

Hugo wil ook graag een mistverstand over zijn vocalen uit de wereld helpen: ‘Er wordt altijd geschreven dat ik met een vocoder werk, maar ik gebruik geen vocoder, ik heb er nooit een gebruikt, zelfs geen andere pitching-effecten. Ik zing gewoon heel hoog, en leg meerdere zanglagen over elkaar. Zonder vocoder.’

Maar hoe zit het dan met al die reverb oftewel echo oftewel galm, een Palmbomen-stokpaardje dat je op bijna ieder nummer hoort? ‘Zie je die grote houten kast? Daarin zit een grote ijzeren veer en een stalen plaat in. Zo produceerden ze vroeger echo, maar echt 100% echo. Je gooit er geluid in, en het komt keihard terug. Heerlijk.’

In de nabije toekomst gaat Palmbomen veel optreden. Met band, maar ook als dj. ‘Ook qua dj’en probeer ik mezelf te blijven ontwikkelen, ik wil zien hoe ver ik kan gaan tijdens een set. Ik heb software geschreven voor de iPad zodat ik toch die scheef opgenomen tracks uit de jaren tachtig kan draaien, maar de laatste tijd probeer ik steeds meer house in mijn sets te verwerken. Dingen uit Chicago vooral.

Op Trax Records bijvoorbeeld is zo veel goede muziek uitgekomen, muziek die perfect mixt met wat ik altijd heb gedraaid. Verder moet dat album er nu écht komen, zodat ik hier in Berlijn weer wat meer rust krijg, wat meer kan genieten van mijn tijd hier en zonder zorgen kan werken aan een volgend album.

In principe zou Palmbomen volgend jaar zomer al een tweede plaat kunnen uitbrengen. ‘Het materiaal ligt er. Ik denk wel eens fuck it, ik slinger het gewoon de wereld in, en dan zie ik wel wat er gebeurt.’ palmbomenpalmbomen.com

82

essential album TEKST JOB DE WIT

STAYGOLD RAIN ON OUR PARADE MAGNETRON MUSIC Een kleine twee jaar geleden al was Staygolds ‘Backseat’ een toptwintighit in eigen land, en waarschijnlijk had Magnetron Music stiekem verwacht dat het een wereldhit in handen had. Nadat het Nederlandse label net had misgegrepen bij Die Antwoord, zou de piekfijne dance-pop van het Zweedse duo een mooie opsteker betekenen. Veel meer catchy dan ‘Backseat’ kan je een liedje niet maken, drie minuten electropop over seks op de achterbank met een rapje van Spank Rock er overheen, voilà.

Behalve dat het vervolgens lang stil bleef rond Staygold.

Dat wil zeggen, niet rond producers Måns Glaeser en Carli Löf, want die hadden het druk zat. Alleen niet met Staygold. ‘Backseat’ werd toch geen wereldhit, ook niet toen er een jaar later alsog een (hele leuke) videoclip tegenaan werd gegooid. Einde verhaal? Toch niet, en gelukkig maar.

Staygolds wat al te lang verwachte debuutalbum bevat geen dozijn ‘Backseats’, maar is zowaar een stuk gevarieerder.

De Zweden blijkt uit te blinken in subliem geproduceerde elektronische popmuziek met invloeden uit Amerikaanse r&b, italodisco en een soort tijdloze Europese dance-sound.

De Hollandse connectie komt verder tot uiting in ‘Nouveau Riche’, een track met Faberyayo die niet mijlenver verwijderd is van zijn werk met Le Le. In verschillende vervormde stemmen zingt hij wat regels over fashion-faux-pas, terwijl een oscillerende synthesizer de discolichten in een foute tent aanjaagt. Heel wat gelikter gaat het er aantoe in ‘Justify’, dat zo uit een Billboard soul/disco-toptien van 1986

had kunnen komen. Zangeres Pow neemt ook ‘Wallpaper’ voor rekening, dat met zijn geplukte violen en dito dansend basloopje een onweerstaanbaar popliedje wordt dat maar niet gaat vervelen, hoe vaak je het ook draait (geloof mij, ik heb het getest).

Echte clubtracks staan er niet op Rain on Our Parade, met uitzondering van het instrumentale ‘Video Kick Snare’. Net als je denkt dat ook dit nummer toch die punch voor de vloer ontbeert, begint de bas na anderhalve minuut alsnog door je buik te pompen. Ook hier kunnen Glaeser en Löf het niet laten een speels melodietje als leidraad te houden.

‘Staygold Theme’ is meer gestroomlijnde slo-mo techno, meer iets voor in de auto dan in de club. Thomas Bangalters Roulé-periode is treffend vergelijkingsmateriaal, terwijl ‘Swimsuit’ weer aan de catchy fantasiepop van Daft Punks Discovery doet denken. Dat is nogal een vergelijking, maar op zijn beste momenten is dat daadwerkelijk het sentiment waar Staygold voor gaat, en benadert. ‘Purple Music’ is eigenlijk de enige misser, zulke electro-meets-Prince doet de echte Bas Bron veel en veel beter.

Een bona fide, onvermijdelijke, killer, met hoofdletters P-O-P gespelde performance bevat Rain on Our Parade niet, en dat is ergens wel jammer, het songmateriaal en de productie zouden er wel raad mee weten. Het voordeel is nu wel dat Staygold met dit album een plaat in handen heeft die bij voorbaat al cult is, een million-seller voor een alternatief universum. Tenzij er alsnog een wereldhit op staat natuurlijk, het zou zo maar kunnen.

Måns Glaeser (links) en Carli Löf (rechts) zijn samen beter bekend als Savage Skulls, het Zweedse danceduo dat knetterende electroplaten met een funky inslag uitbrengt op labels als Dim Mak, Enchufada en Sound Pellegrino. Voor hun debuutalbum grijpen ze terug op hun allereerste project samen, het veel poppy’er Staygold. Het album verschijnt bij Magnetron Music, het label van Bas Bron en Jeugd Van Tegenwoordig-manager Kostijn Egberts.

DJB: We hebben het nu over Staygold, maar eigenlijk zijn jij en Carli beter bekend als Savage Skulls.

Måns Glaeser: ‘Toen we op ons eenentwintigste met muziek begonnen was dat als Staygold. Ik denk dat we tien jaar geleden al het eerste nummer voor het album hebben gemaakt. Het is een heel langzaam proces geweest, ha ha. Het is meer een niche-album geworden, een eerbetoon aan de muziek uit onze jeugd. Toen we halverwege waren, wilden we eens iets anders proberen. Savage Skulls is in de tussentijd ons belangrijkste project geworden, dat gaat meer om hedendaagse housemuziek. Met Savage Skulls kunnen we rondreizen en dj’en.’

DJB: Waarom hebben jullie het Staygold-album alsnog afgerond?

‘Ik geloof nog steeds dat het een hele goede plaat is en ik ben blij dat hij nu klaar is. Kijk, je gaat door verschillende periodes in je leven. Wat je wil doen en waar je interesse naar uitgaat fluctueert. Het fijne van dance is dat je meerdere aliassen kan hebben. Bij rockmuziek is het veel

moeilijker om van stijl te veranderen.’

DJB: De single ‘Backseat’ is bijna twee jaar oud, maar staan er nog meer hele oude nummers op het album dan?

‘Jazeker. ‘Justify’ hebben we denk ik al in 2003 gemaakt.

Dat is juist het mooie van het album, het is een vintage/ retroplaat. Je kan niet echt horen wanneer de songs gemaakt zijn.’

DJB: Wat waren de muzikale invloeden?

‘Vooral italodisco, new wave, dingen uit de jaren tachtig.

De meeste vocalen hebben we on the road opgenomen in hotelkamers en apartementen overal ter wereld.’

DJB: Jullie hebben in het verleden gewerkt met de Zweedse ster Robyn. Zij doet niet mee op de plaat, het Nederlandse fenomeen Faberyayo wel.

‘Hij is heel cool, waarom niet? Ik ben een grote fan van Bas Bron, volgens mij is hij één van de meest geniale producers allertijden. We hadden hem geboekt in Stockholm en toen hij hier was hebben we wat muziek uitgewisseld. De Nederlandse electro is van heel hoog niveau.’

DJB: Is Staygold, nu het album af is, ook klaar wat jou betreft?

‘Nee hoor. We zijn alleen iets te veel ADHD voor het maken van albums, denk ik. Het kost bovendien veel meer tijd om een popalbum te maken. Het was hartstikke leuk, maar we gaan zoiets voorlopig niet nog een keer doen.’ staygoldmusic.com

85

cd reviews

Running Back associeer je niet meteen met de donkere, dwingende, experimentele vierkwartsmaat van Redshape. De vraag op voorhand is dus of het label naar techno opschuift, of dat Sebastian Kramer alias Redshape een uitstapje naar disco en house maakt.

REDSHAPE SQUARE RUNNING BACK

Redshape’s rauwere techno is inderdaad minder prominent aanwezig dan op zijn debuutalbum The Dance Paradox (2009) of Red Pack (2010). Disco zal je in de producties van Kramer niet snel terug horen, ieder ander elektronisch muziekgenre daarentegen wel. Een drietal ambient-tracks (‘Orange Clouds’, ‘Landing’, ‘Departing’), de onmiskenbare Redshape-producties ‘It’s in the Rain’ en ‘The Playground (Square Version)’ en het Border Community-achtige ‘Starsoup’ laten horen hoeveel trucs de man met het rode masker in zijn doos heeft zitten. Het meest opvallend echter is de co-productie die mede op naam staat van Space Ape, bekend van zijn werk met Kode9. ‘Until We Burn’ haalt Square nog verder uit het technohokje, richting een eindproduct dat verdacht veel weg heeft van een volwassen, genredoorbrekend album. Zo doe je dat dus.

EELCO COUVREUR

***** Soms vraag je je af waar een debuutalbum ineens vandaan komt, zeker in het geval van Orbiting. Het Parijse quartier chinois luidt het antwoord, en helemaal onaangekondigd arriveert Jeremy Guindo alias Bambounou nou ook weer niet. Eerder dit jaar verscheen, ook op het 50 Weapons-label van Modeselektor, de Cobe EP, een vloervuller met karakter die het beste van Chicagohouse, UK-bass en ijzingwekkend kille techno met elkaar versmelt tot iets onweerstaanbaar dansbaars.

BAMBOUNOU ORBITING 50 WEAPONS

*****

Die lijn trekt de jonge Guindo moeiteloos door op Orbiting, al bevat het album meer dan alleen munitie voor slecht verlichte, dampende clubs met fatsoenlijke geluidssystemen. Geen kickdrum te bekennen in ‘Hyper’, ‘Ex06’, ‘Great Escape’ en ‘Orbiting’, maar losjes ingespeelde synthmelodieën des te meer. De afwezigheid van die kickdrum wordt ruimschoots goedgemaakt op de overige tracks. Een kickdrum, bovendien, die een duidelijke Bambounou-handtekening heeft, en af en toe doet denken aan de urgentie die bijvoorbeeld Shed en Blawan in hun gelaagde tracks leggen. Hier is geen ontkomen aan, bewegen zal je.

EELCO COUVREUR

86

cd reviews

Hans-Peter Lindstrøm heeft er aardig de sokken in.

Begin dit jaar verscheen de weerbarstige progrockhommage Six Cups of Rebel, en nu al staat de Noorse producer klaar met weer een nieuw album. Smalhans duurt net een half uur en is te zien als een tussendoortje voor de dansvloer, en een terugkeer naar de stijl waar hij ooit populair mee werd: hypermelodieuze space-disco.

LINDSTRØM SMALHANS FEEDELITY/SMALLTOWN SUPERSOUND

Lindstrøm beheerst die stijl nog steeds als geen ander. In ‘Lamm-el-aar’ cirkelen synthbliepjes op weg naar een euforische climax om elkaar heen, waarna met galm en een kale beat wat rust wederkeert. Aan ‘Eg-ged-osis’ voegt hij gaandeweg een synthesizer op de achtergrond toe die klinkt als een ronkende kettingzaag, zodat het nummer lekker ruig afsluit. Synths wisselen elke paar maten van klankkleur: van zijdezacht naar grofkorrelig en terug. Om het extra gevariëerd te maken, is ‘Vos-sako-rv’ kinderlijke synthpop die je onder het skwee-genre (ook al een Scandinavische vondst) zou kunnen plaatsen. Het muzikale equivalent van een overdosis cola. Eerlijk is eerlijk, tegen het einde heb je het maniertje van voor euforisch effect steeds omhoog klimmende synthpartijen wel gehoord. Maar met dit extatische, dansbare tussendoortje is verder weinig mis.

JACCO HUPKENS

***** Naast de exotische art-pop die Hugo Manuel met zijn band Jonquil maakte, had de Britse zanger ook behoefte om zijn favoriete ’80s-pop te kanaliseren. Als Chad Valley maakte hij een van de beste popalbums van 1987 die dit jaar zal verschijnen.

CHAD VALLEY YOUNG HUNGER LOOSE LIPS/COOP

*****

Opener ‘I Owe You All This’ bijvoorbeeld klinkt als zo’n bombastische, melancholieke radiohit dit je al je hele leven kent. Gastzanger Twin Shadow maakte laatst ook al een album vol met dat soort nummers. Er zijn trouwens wel meer prominente gasten op dit album (Totally Enormous Extinct Dinosaurs, El Pedro Del Mar, Glasser). Ze dragen allemaal bij aan een gevarieerd geluid zonder af te leiden van Manuels visie. Die draait kort gezegd om het vertolken van universele gevoelens (geilheid, liefdesverdriet, et cetera) met een imposant hoge zangstem. Echt diepgravend wordt het nooit, maar de meeste nummers zitten wel enorm goed in elkaar: de blije tienerpop van ‘My Girl’ (‘is she gonna be my girl?’) is aanstekelijk, en ook de bronstige ballad ‘Evening Surrender’ raakt precies de juiste snaar.

Manuel houdt het bombast in toom. Hij springt van Roxy Music naar Kylie Minogue, maar blijft goddank ver van het niveau-Meatloaf. Zo krijg je wel de lusten van de jaren ‘tachtig, maar niet de lasten.

JACCO HUPKENS

87

cd reviews

Amper twintig is dit talentvolle Australische knulletje.

Nee, geen grappen over spuug graag. Sinds ‘Sleepless’ (2011) is er een buzz rond deze jonge tegenvoeter, die op zijn dertiende begon met componeren nadat hij een muzieksoftware-cd vond in een pak cornflakes.

Echt waar.

FLUME FLUME FUTURE CLASSIC

*****

‘Sleepless’ is een verslavend liedje dat zich kan meten met het beste van Mount Kimbie en Lone en dat dankzij zangeres Jezzabell Doran crossoverpotentie meekreeg. Omdat het gratis werd weggegeven stond Flume gelijk op de radar veel bass- en trap-liefhebbers. Slim, net als die remixen van Shlomo en Midland, twee perfect gekozen namen. Nu is er dus een debuutalbum, en opnieuw geloof je je oren niet. Wat een veelzijdigheid, wat een slimme fusie van hipheid en trendy geluiden en wat een goede songs. Neem ‘Insane’, waarin Moon Holiday haar stem af en toe naar Minnie Mouse-hoogtes gepitcht ziet worden. Typisch chillwavegedrag, maar wel voorzien van verleidelijke, Groove Armada-achtige housebeats. Of neem ‘Change’ of ‘Space Cadet’, 8-bitgekheid zoals je het in het archief van Hudson Mohawke vindt, gelardeerd met stripfigurenzang. Het is vermoedelijk geen debuut dat de eeuwigheid zal halen, maar voorlopig valt Flume in vruchtbare aarde en valt het te hopen dat hij snel wat airmiles komt verzamelen in Europa.

RENÉ PASSET

Sommige Nederlandse danceproducers zijn niet vooruit te branden als het aankomt op tracks uitbrengen, laat staan albums. De Scheveningse producer Danny Wolfers alias Legowelt behoort beslist niet tot dat rijtje. Als het twee keer eb en vloed is geweest, heeft hij alweer een album af. Na het gratis weggegeven The Teac Life (2011) spoelen er dit najaar twaalf nieuwe nummers aan.

LEGOWELT THE PARANORMAL SOUL CLONE

*****

Het is Legowelts negende langspeler, als je alle zijprojecten en alter ego’s eventjes niet meerekent. Net als het eerder dit jaar verschenen Strange Paradise van Orgue Electronique, met wie Wolfers goed bevriend is, leunt The Paranormal Soul zwaar op het klassieke housegeluid uit de vorige eeuw. Pruttelende Roland 303-dozen, mahoniehouten bassynthesizers en ijzige, ijle melodietjes uit keyboards die je alleen nog maar in vergeten garageboxen kunt vinden. Het is de muziek uit de tijd van Fingers Inc., Tyree Cooper en Marshall Jefferson, al refereert een track als ‘Rave Till Dawn’ meer naar de Britse partymuziek van de jaren negentig. Maar waar bij gelijkgestemde retrozielen als James T. Cotton en D’Marc Cantu de gordijnen meestal dichtgaan, schijnt bij Legowelt vaak een vrolijk zonnetje naarbinnen. Hoewel melancholiek, is zijn dansmuziek lichtvoetig en melodieus. Een achteruitkijkspiegel waarin een fijne glimlach zichtbaar is.

RENÉ PASSET

88

inspiratie TEKST Job de wit

AMBER ALBARDA EET JEZELF MOOI, SLANK EN GELUKKIG UNIEBOEK 2010

Vincent Reinders is één van de oprichters van 22tracks. com, waar hij de de populaire hiphop- en relaxplaylisten verzorgt. Samen met Jiggy Djé presenteert hij elke zondagavond het radioprogramma Wat Anders op FunX. Maar wat veel mensen niet weten is dat er in Venz ook een gezondheidsmaniak schuilt.

‘Groente en fruit is gezond. Wit brood en taart niet. En suiker is vooral slecht voor je tanden. Veel verder reikt onze gemiddelde voedselkennis niet, terwijl het de brandstof is waar je de rest van je leven op zult moeten teren. Het is eigenlijk schandalig dat we op de basisschool en middelbare school niet méér hebben geleerd over wat voedsel exact in ons lichaam doet. Ik had er graag wat figuurzagen en kansberekening voor ingeruild. Via een vriendin kreeg ik dit boek getipt. Ook ik moest even door de afschrikwekkende titel en vormgeving heenkijken, maar er is geen boek wat meer indruk en impact op mijn leven heeft gehad. Voor het eerst las ik eens écht goed en uitgebreid over de exacte redenen

van de benodigdheid van onder meer groenten, fruit, eiwitten en vetten en wat ze precies doen in je lichaam. Het gaf me net dat extra zetje dat ik nodig had om suiker, snacks en brood eerder links te laten liggen en de groente-, fruit-, en visconsumptie te verdubbelen. Nu barst ik van de energie, mentale scherpte, weerstand en is zelfs m’n eeuwige onrust verdwenen.

Ik besloot een kleine ongecompliceerde samenvatting inclusief simpele tips te plaatsen op checkthis.com/voeding.

Liefst 15.000 mensen lazen het en honderden mensen vertelden me hoeveel beter ze zich voelen na wat kleine aanpassingen in hun eetgewoonten. Je hoeft dus absoluut geen expert te zijn om een enorme sprong voorwaarts te maken in je fitheid en gezondheid. Waarom zou je het níet doen?’

89

hot label TEKST TOM VAN HAAREN

Audio Culture Amsterdam kent verscheidene labels die bij de avontuurlijke dance-evangelist tot de verbeelding spreken, denk alleen al aan Rush Hour, Delsin en Rwina. Bij de naam Audio Culture dacht je tot dit jaar voornamelijk aan clubavonden in Club Up en Trouw. Maar toen verscheen een klein jaar geleden de eerste officiële release van het gelijknamige label, ‘Sweat’ van Presk & Cinnaman. Plots ontsteeg Audio Culture de locale nachten en dit jaar groeide het uit tot een label met internationale aantrekkingskracht.

De creatieve geesten achter Audio Culture zijn Simon Downing en Michael Patist, die je als dj’s kunt kennen als respectievelijk DJ Styx en Mike Engine. Na als één van de eerste op uiteenlopende feestjes de nieuwe hybride bass-varianten te pushen door het boeken van artiesten als Braiden, Doc Daneeka, Jamie xx en Sbtrkt, brengen ze nu ook op hun label opkomende namen met veel potentieel. De opmaat was een bootlegrelease met een Lil

Silva-remix van Tyler the Creator’s ‘Yonkers’. Vervolgens verdween ‘Sweat’ bij menig dj-grootheid in de platenkoffer.

De manier waarop de Downing en Patist hun A&R bedrijven is erg vruchtbaar. Neem bijvoorbeeld de laatste release van South London Ordnance. Sinds kort staat deze producer aardig in de picture, maar toen ze hem in het voorjaar ontmoetten in de Red Bull Studio in Amsterdam was de aandacht nog maar mondjesmaat. Hetzelfde geldt voor Iron Galaxy, wiens ‘Attention Seeker’ uitgroeide tot een bescheiden clubhit. De Canadees had nog nooit wat uitgebracht, maar toch contacteerden de labelbazen hem nota bene afzonderlijk van elkaar via SoundCloud. Ook de andere releases spreken tot de verbeelding, zowel de Britten Tessela en Hackmen als het Brusselse duo Goldffinch genieten in de post-dubstep grote populariteit. Het is een imponerende line-up, waarbij je bijna vergeet dat de eerste release pas een jaar oud is. audio-culture.com

90

Testlab TEKST Hans Verhaag

Akai MAX49 Was het in vroeger tijden vooral de MPC-serie waar Akai prat op mocht gaan, tegenwoordig kan de fabrikant ook bogen op een prima reputatie op het gebied van USB/MIDI-controllers. De laatste jaren hebben de APC (Ableton Live-controller), MPD (padcontroller) en met name de MPK (keyboard) zich ontpopt tot toonaangevende werkpaarden voor studio- en livegebruik. Akai ontwikkelt zijn producten gestaag door en de MAX49 is daarvan een mooi voorbeeld.

De MAX49 is, kort samengevat, de overtreffende trap van de MPK49. Dat zit hem natuurlijk niet in het nieuwe kleurtje (de MAX is anders dan de MPK knalrood), er is een aantal zaken aanzienlijk verbeterd aan deze USB/ MIDI-keycontroller. In de eerste plaats is het gebruik van de MPK aangepakt: het display is beter afleesbaar en de menu’s zijn toegankelijker en beter te bedienen door nieuwe cursorknoppen. In de tweede plaats is de MAX49 uitgerust met een soort ribbon-controllers, die de faders vervangen. Voor een beetje gear-nostalgist klinkt dat niets minder dan weerzinwekkend, geheel onterechte zo blijkt.

Want enige bestudering leidt al gauw tot de conclusie dat het om een nogal intrinsieke verbetering gaat. Niet alleen zijn deze ‘fader-strips’ preciezer in het ouderwetse controllerwerk en stukken beter afleesbaar, zeker in een donkere club, ze doen tevens dienst als controls van een stepsequencer die in combinatie met een toegevoegde CV/gate-

uit een nieuwe dimensie aan de controller toevoegt.

Gelukkig heeft Akai niet de gehele controller we know and love op de schop genomen en is de ruggegraat van de MPK overeind gebleven. Zo verandert het nieuwe blitse kleurtje niets aan de prima bouwkwaliteit. Ook de MAX49 voldoet wanneer nodig prima als bodyguard. De toetsen beschikken over dezelfde aanslaggevoeligheid en after die van de MPK een huisvriend maakten, en de arp beschikt nog steeds over de typische Akai time-signatures.

Op de oude MPK was het nogal eens lastig om de parameters van de arpeggiator in meer of mindere mate in real-time te tweaken. Het nieuwe menu, en met name de controlesectie met de faderstrips, is hiertoe stukken beter uitgerust. Dat leidt al gauw tot interessante experimenten, zeker omdat je via de CV/gate-uit ook je analoge synths uit het stenen tijdperk kunt aansturen.

De MPK onderscheidde zich van de andere controllers op de markt o.a. door de MPC-pads, waarmee ook de MAX49 is uitgerust. Hiervoor gelden dezelfde grote lijnen: ze hebben aan bespeelbaarheid niets ingeleverd, maar zijn nu ook verlicht, waarbij extra knoppen het veel gemakkelijker maken om tussen verschillende pad-banks te switchen.

En zo mag je concluderen dat deze nieuwe Akai-controller over de gehele linie flink verbeterd is. akaipro.com/max49

91

Testlab TEKST Hans Verhaag

Korg Kaossilator 2 en Mini Kaoss Pad 2 Bij Korg zijn ze verzot op synths in miniatuurformaat, broekzakstudio’s en als speelgoed vermomde sonische geweldenaars. De nieuwe generatie van Korgs kleinste machines bewijzen dat het allemaal nóg compacter kan. De Kaossilator 2 is een PCM-synth op die in je hand past en de Mini Kaoss Pad 2 is een effectprocessor met dito afmetingen. Ze zijn allebei nog handzamer geworden.

Je bedient de Kaossilator 2 met een x/y-trackpad zoals je het kent van eerdere Kaoss Pads. Deze Kaossilator is daartoe uitgerust met een compleet scala aan preset Korggeluiden, van strings tot synths, piano’s, drums en effecten.

Wie had anders verwacht? De ene categorie geluiden is bruikbaarder dan de andere, en dat heeft met name te maken met de controllerpad. Ook al kun je voor de x/ycontrols verschillende schaalverdelingen instellen, het is nou eenmaal geen keyboard. Aangezien de Kaossilator niet is uitgerust met MIDI of USB, betekent dat in de praktijk dat je aan bijvoorbeeld de drums (prima sounds!) meer hebt dan aan de andere instrumenten.

Een kniesoor die daarop let, want de Kaossilator 2 is uitgerust met een tweeparts noem-het-een-loop-sequencer waarmee je in een handomdraai toch hele dope dingen in elkaar zet. Daartoe is deze minisynth uitgerust met twee afzonderlijke loop-banks, die je afzonderlijk van elkaar naar hartelust kunt overdubben - uiteraard terwijl de ander ge-

woon doorloopt. Deze manier van werken is snel, intuïtief en, omdat je de synthsdrums kunt combineren met audio van een willekeurige andere bron, buitengewoon bevorderlijk voor het experiment.

De Mini Kaoss Pad 2 is het effecten-equivalent van deze minisynth, een niet minder effectieve broekzaktool. De handzamere behuizing is een serieuze verbetering die een speelse en creative manier van werken ten goede komt.

Het apparaatje is uitgerust met alle gangbare effecten, zoals reverbs, delays en een flanger, maar ook met de zeer bruikbare en soms verrassende effecten van de grote broer, de Kaoss Pad Quad. Dat zorgt net als bij de Mini Kaossilator voor boeiende experimenten en kan zelfs een coole uitbreiding zijn op je dj-repertoire. De Mini Kaoss Pad 2 neemt overigens ook audiosignaal op op microSDformaat en speelt dit al dan niet onderhevig aan de onboard-effecten natuuriljk ook weer af.

Met deze nieuwe serie mini’s levert Korg gereedschap af dat zeker wat betreft gebruiksgemak en handzaamheid heeft gewonnen ten opzichte van de vorige generatie. De aansluitmogelijkheden zijn nog steeds ietwat beperkt, maar de klanken en effecten zijn onveranderd van hoge kwaliteit. korg.com/kaoss

93

in de studio met...

TEKST Eelco Couvreur Beeld tim pen

De studio van Marco Spaventi zit in een voormalig kantoorgebouw onder de rook van de Amsterdamse haven. ‘Ma’ Spaventi is niet alleen artiest, maar ook vintage-fetisjist, Ableton-goeroe, meester-masteraar.

De Italiaan doceert bovendien al jaren aan het Amsterdamse dependance van het SAE Institute, dat onder andere trainingen in audio-engineering geeft.

95 Marco Spaventi

Spaventi is zo’n leraar waarvan je hoopt dat hij op je lesrooster staat, iemand die kennis koppelt aan tomeloze liefde voor het vak en je moeiteloos enthousiast maakt voor de materie. De laatste twee jaar werkt hij gestaag aan zijn eigen discografie, al dan niet in samenwerking met anderen. Solo bracht hij platen uit bij Secretsundaze en M>O>S. Samen met Aroy Dee, labelbaas van M>O>S, en Gijs Poortman, organisator van de Disco Exota-feestjes, maakt hij analoge Chicago-house in R-A-G. Met Poortman vormt Spaventi ook nog het meer techno-georiënteerde Crystal Maze, wier debuutalbum Enter the Maze begin 2013 uitkomt.

Vandaag is Hugo Veeger, artiestennaam Duke Hugh, bij Spaventi te gast. Hugo is de winnaar van de laatste SAE Audiobot Competitie die in samenwerking met DJBroadcast is georganiseerd, en hij heeft een dagje met de meester in diens studio gewonnen. Hij is onder de indruk van de kleine, maar propvolle studio van de Italiaan. De Perzische kleden aan de muur doen dienst als absorptiemateriaal om zo het weerkaatsten van het geluid tot een minimum te reduceren. Een door Bob Moog zelf gesigneerde Voyager flankeert de Yamaha DX7, een klassieke housebak. Daarnaast een Korg MS-20 en een Roland Space Echo. Aan de overzijde een rek met een Sequential Circuits Prophet-5, een Korg Polysix en een Roland Juno-6.

‘En dat daar is mijn instrumentkast,’ zegt Spaventi. ‘Als ik iets nodig heb, haal ik het er uit.’

Het is een mooi contrast, de goedkope, matzwarte IKEAkast die in zo’n beetje ieder polderhuishouden aanwezig is gevuld met een jaloersmakende verzameling apparaten van onschatbare waarde. Er staat onder andere een in Yamaha RX21 drumcomputer, een compleet kwartet Rolands (707, 505, 606, 303) en een Akai MPC. SWINGFUNCTIE Marco grijpt naar een MC-202 van Roland, om een arpeggio synthlijn aan de track van Hugo toe te voegen. ‘Crash & Ride’ heet zijn plaat, een nummer dat om een sample van de Amerikaanse jazz-funkartiest Roy Ayers is gebouwd, en zo op een heerlijk zware baslijn en gebroken, staccato ritmes leunt.

Spaventi: ‘De MC-202 is vergelijkbaar met de SH-101 van Roland, die ik overigens nog steeds fantastisch vind.

Simpel en handzaam, maar je kan er hele dikke techno en house mee maken. Omdat ie zo klein is nemen we hem ook altijd mee als we live optreden met R-A-G. Het verschil met de MC-202 zit hem in het feit dat die laatste geen aanslagtoetsen heeft. Dat heeft als voordeel dat je de noten kan programmeren en dus kan laten herhalen zonder dat je zelf hoeft te spelen. Op het aanstaande Crystal Maze-album hoor je heel veel MC-202.’

Een andere eeuwige favoriet is de machtige TR-808, Rolands meest gewilde drumcomputer, en bijvoorbeeld het apparaat waar pioniers als Afrika Bambaataa en The Egyptian Lover hun carrière op bouwden. Marco ‘lust’ de 808 door een custom-built tubecompressor voor ‘extra warmte’.

Zit er een swingfunctie op?

Nee, dat is gewoon het apparaat.

‘Moet je horen hoeveel swing er in dat ding zit,’ zegt hij.

‘Zit er een swingfunctie op?’ vraagt Hugo. ‘Nee,’ luidt het antwoord. ‘Dat is gewoon het apparaat.’ ‘Dik zeg.’

De discussie hardware versus software is oneindig, en feitelijk overbodig. Wie handig is met Ableton, Reason of Cubase en de juiste plug-ins - oftewel virtual studio technology - bij elkaar weet te scharrelen, kan het geluid van de meest onbetaalbare, vintage synthesizers en drumcomputers vrijwel één op één emuleren. Knappe jongen die het verschil hoort. Echter, wat een stuk software niet kan is je het gevoel geven dat je op een echt instrument speelt, de fysieke beleving die het produceren net even spannender én intuïtiever maakt.

Marco levert van die laatste stelling het bewijs, schokschouderend en knikkebollend streelt hij de pads van de TR-808, als ware het een drumstel.

‘Dit is dus wat outboard-gear met je workflow doet,’ zegt Hugo, die zelf prima weet hoe een instrument aanvoelt. Hij speelt zowel gitaar, drums als piano, maar als hij elektronische muziek produceert, komt er geen outboard-gear aan te pas. Hij beperkt zich tot software en betreurt dat als hij Marco zo bezig ziet. ‘Ik zit thuis alleen maar naar een scherm te staren, maar op deze manier ben je heel intuïtief aan het produceren, en kom je in een flow.’

98 Marco Spaventi

SIMPEL DOCH EERLIJK Het volume in de studio is opvallend bescheiden. Er staan weliswaar twee verschillende sets monitorspeakers, maar Marco gebruikt tijdens het produceren alleen de relatief kleine Genelecs. ‘Alleen als ik het laag goed wil checken, schakel ik over naar mijn Mackies HR824. Eigenlijk is het geluid dat daaruit komt teveel van het goede. Vergeet niet, des te harder het volume, des te sneller worden je oren moe.’

De heren besluiten wat extra percussie aan ‘Crash & Ride’ toe te voegen. Marco pakt er twee shakers bij, allebei niet veel groter dan een ei. Om het geluid vast op te nemen, wordt een simpele doch eerlijke microfoon gebruikt, de Shure SM58. Normaal gesproken wordt die vooral gebruikt om vocalen op te nemen. Hugo: ‘Jij gaat de shakers doen, toch? Iedereen denk dat zo makkelijk is.’

Marco: ‘Maar dan hebben we nog altijd Ableton om het te corrigeren.’

De shakers en de 808 gaan niet goed samen, vindt Hugo.

Marco: ‘Klopt, daar moeten we iets aan het doen. Misschien side-chainen. Laten we dit re-samplen tot iets bruikbaars.’

Het is mooi om te zien dat muzikanten elkaar niet hoeven te kennen om zich volledig te verliezen in een creatief proces.

Een extra toefje SH-101 hier, wat shapen met FabFilters Volcano 2, een softwarefilter met analoge karaktertrekjes. Om beurten wordt op de Juno-6 gejamd en Hugo speelt met Marco’s gitaar live een nieuwe baslijn in. Het resultaat: drie verschillende versies van een track die groove’t als een malle.

‘Zo, kappen nou hoor,’ zegt Hugo, die bij elk nieuw ingespeeld deel weer nieuwe ideeën krijgt. ‘Nu wil ik dít gedeelte weer verder uitwerken… Kan ik de parts mee naar huis krijgen? Volgens mij kan ik wel tien verschillende tracks maken met hetgeen we vandaag hebben geproduceerd.’

Dat laatste is geen probleem, het wachten is nu op het aanstaande album van Duke Hugh, mede mogelijk gemaakt door Marco Spaventi. maspaventi.com

MUSIC, ART & LIFESTYLE SINCE 2002 FREE MAGAZINE BUMA ROTTERDAM BEATS SPECIAL

3

voorwoord Beeld 310K

DE VOLGENDE STAP We blijven bij Buma Rotterdam Beats investeren, we blijven evalueren, aanpassen en vernieuwen. Alleen zo zetten we elk jaar weer een stap vooruit naar het ultieme doel, uitgroeien tot hét Europese platform voor urban bass en beats. Met deze derde editie van Buma Rotterdam Beats komt dat weer een flinke stap dichterbij.

We hebben ons hart verpand aan Rotterdam. Met het wegvallen van popzalen De Nieuwe Oogst en Exit was het dit jaar een extra puzzel om de juiste balans en route binnen het festival te vinden. Maar met het toevoegen van drie nieuwe festivallocaties in hartje centrum zijn we er weer helemaal klaar voor. En met headliners als Hudson Mohawke, 2 Chainz en A-Trak leggen we met een ambitieus festivalprogramma een solide fundering voor de komende jaren. Naast de headliners is Buma Rotterdam Beats er juist ook om nieuw talent te ontdekken. Zo hebben we dit jaar de negentienjarige electronic soul-zangeres Syron uit Londen, de Franse soulsensatie Monsieur Nov, de zeer getalenteerde Rotterdamse r&b-zanger Phatt en het zeventienjarige toptalent Joey Bada$$ uit New York. We zijn ook zeer verheugd met de release van het nieuwe album van Hef, een van Nederlands populairste rappers, tijdens Buma Rotterdam Beats 2012.

Niet alleen het festivalprogramma hebben we dit jaar naar een nog hoger niveau weten te tillen, ook het conferentieprogramma staat wederom als een huis. Met Riggs Morales, de A&R-vice-president van Eminems Shady Records, een speciale keynote van reggaefenomeen Shaggy, een masterclass van riddim-meester Cleveland ‘Clevie’ Browne uit Jamaica én Roger Linn, de godfather van de Akai MPC-drumcomputer is BRB een divers evenement op alle vlakken.

Van de populaire dancehallclubavond Jamrock tot een nacht vol Rotterdamse hardcorebeats met gabberhel-

den Ruffneck en DJ Rob is Rotterdam een weekend lang op negen locaties het toneel van een programma met één gemene deler: BEATS! Ik ben zeer blij dat we met niet alleen de scene en de professionals een ijzersterk netwerkevenement kunnen aanbieden, maar ook dat we een weekend lang de stad kunnen laten bloeien met al het moois dat dit evenement voor iedereen te bieden heeft. Ik kijk uit naar alle shows, seminars en panels, en een weekend lang feesten in een stad vol enthousiaste bezoekers uit binnen- en buitenland. We zijn klaar voor de volgende stap!

Roger Brouwn festivaldirecteur

5

index

3

VOORWOORD 6

NEWS 11

STATE AWARDS 13

JIGGY DJÉ 15

KRAANTJE PAPPIE 20

HEF 28

PAC DIV 37

MACHINEDRUM 42

PROGRAMMA 49

PARTNERS

6

news

Laat jezelf horen op BRB Op Buma Rotterdam Beats lopen sommige van de belangrijkste movers & shakers uit de muziekindustrie rond. Ben je een ambitieuze rapper of producer, dan is dit een uitgelezen kans om je demo te laten horen. Er zijn verschillende demopitches tijdens de conferentie, maar je kunt ook zelf het initiatief nemen.

Tijdens Next Beats is er de Shady Records Beat Pitch, waar producers hun beats kunnen presenteren aan Riggs Morales, A&R-baas bij Eminems label Shady. Je kan je demo ook in de bus doen voor de Demolition, waar professionals uit de hiphop feedback geven. Naast nuttige tips en kritiek, kun je als deelnemer ook prijzen meenemen.

En dan is er ook nog het BRB-demopanel met een reeks experts, zoals Farid Benmbarek (Top Notch), INT (La Melodia), Michiel Peeters (Non Records), Mike Mago (Bmkltsch), Gareth de Wijk (Prspct) en Gaétan van de Sande (Gaétan Consultancy). Natuurlijk zijn dit niet de enige manieren om je demo onder de aandacht te brengen. Wees brutaal en stap na een keynote of Q&A op een spreker af. Buma Rotterdam Beats draait voor een groot deel om het leggen van contacten en het opdoen van inspiratie. Voor je het weet checkt je favoriete artiest, label of producer jouw demo.

Next Beats, zaterdag 17 nov 11:00 - 19:00, Tickets € 15,-

Hiphop in het Chinees ‘In China zijn ze net zo kapitalitisch als wij.’ De Nederlandse rapveteraan Deams is net anderhalve maand terug uit China, waar hij de hiphopsite Hiphop360.cn heeft opgezet, die op 16 november wordt gelanceerd. ‘Het is een land dat sterk in opkomst is, ondanks de restricties van de regering op internet. Met hiphop360 willen we een platform bieden voor hiphop in China, dat tevens fungeert als een brug voor westerse artiesten. We promoten de site via de Chinese sociale media, zoals Weibo, Youku en RenRen, maar doen ook events, festivals en collaboraties met merken.’

Hiphop360 host ook mixtapes, DJ TLM heeft er speciaal een voor ze gemaakt. En omdat China voorop loopt in online winkelen, komt er ook een lifestylepagina. Patta heeft er een plekje. China is het land met het grootste aantal internetaansluitingen van de wereld, zo’n 600 miljoen. Het is ook het land dat in 2015 de grootste populatie jongeren zal hebben, voor wie internet de voornaamste informatiebron is. ‘Ik heb nog geen flauw idee hoeveel mensen we iedere maand met onze site kunnen bereiken, maar we gaan voor minimaal twee miljoen unieke bezoekers per maand. In de toekomst gaan we ons naast hiphop ook op andere stromingen richten, zoals dance, maar eerst focussen we op dit project.’

7

news

2 Chainz voor het eerst naar Nederland Met 2 Chainz heeft BRB één van de heetste nieuwe rappers geboekt. Zijn album Based on a T.R.U. Story kwam afgelopen zomer op nummer één binnen in Amerika, en alleen al dit jaar was hij te horen op hitsingles met Kanye West, Drake, Lil Wayne, Juicy J en Nicki Minaj. Maar kan je 2 Chainz met goed fatsoen een ‘nieuwe rapper’ noemen? Nou, nee. Met zijn lange dreads en NBA-lengte is hij is onder alle omstandigheden een opvallende verschijning.

Zijn gouden sieraden dragen daar nog verder aan bij en na anderhalf decennium in de rap game kan hij daar ook eindelijk de nodige starpower aan toevoegen. Hij mag dan een paar maanden zijn solodebuut uit hebben, de 36-jarige is bepaald geen nieuwkomer. Je kan hem kennen als Tity Boi. Onder die naam was hij jarenlang de helft van Playaz Circle, de groep die hij in 1997 mede oprichtte. Hij was net klaar met college, waar hij een beurs had als basketbalspeler.

Playaz Circle werd op sleeptouw genomen door rapper Ludacris, die ze een platendeal gaf. ‘Duffle Bag Boy’ featuring Lil Wayne was een hitje, maar de groep brak nooit echt door. Dan maar solo. 2 Chainz is het levende bewijs dat het nooit te laat is om je carrière een andere kant op te sturen.

FunX Talent Traject Dit jaar tijdens Buma Rotterdam Beats krijgt de Arnhemse rapper G Kracht hulp bij het perfectioneren van zijn muziek.

Samen met radiozender FunX bezoekt de achttienjarige rapper workshops, panels en sprekers, om zo zijn track te verbeteren. Over het project wordt een documentaire gemaakt, die na BRB online komt. Tim Beumers, zelf rapper en presentator bij FunX, begeleidt G Kracht. ‘In de hiphop zijn veel ego’s, ik zocht iemand die openstond voor nieuwe informatie, kennis en kritiek,’ legt hij uit. ‘G Kracht heeft geen kapsones, hij is oprecht, hij doet het voor zijn plezier en niet voor het geld. Het worden drie slapeloze dagen.

Overdag leren we dingen, ’s avonds gaan we aan het werk.

Gasten en delegates van de conferentie luisteren naar de track en geven feedback, daarna nemen we de uiteindelijke versie op. Hierbij kan G Kracht alle nieuwe dingen die hij heeft geleerd toepassen. De demo wordt op zaterdag tijdens Next Beats gepresenteerd.’

9

news TEKST Job de wit

Jamaica

Er wonen nog geen drie miljoen mensen op Jamaica, een eiland in de Caraïbische Zee ter grote van ongeveer de provincies Zuid-Holland, Utrecht en Gelderland bij elkaar. De meeste mensen hebben het er niet erg breed. Stelt geen klap voor, zou je kunnen denken, als je geen enkel benul had van de popgeschiedenis.

Het is onwaarschijnlijk hoeveel dit kleine eilandje heeft bijgedragen aan de ontwikkelingen van de moderne muziek. Niet alleen door uit jazz, gospel, soul en uit Afrika meegenomen ritmes een unieke, wereldwijd populaire muziekstroming te ontwikkelen, reggae, maar ook door een blijvend stempel te drukken op hiphop en dance – de twee belangrijkste muziekstromingen van de afgelopen kwarteeuw.

Buma Rotterdam Beats legt dit jaar speciale nadruk op de rijke muziekcultuur van Jamaica. Dat is niet toevallig, Jamaica viert dit jaar de vijftigste verjaardag van zijn onafhankelijkheid.

Reggae en dancehall zijn onverminderd relevant, zeker voor hiphop en dance. Natuurlijk, roots-reggae is inmiddels een geïnstitutionaliseerde stijl waarin nog steeds prachtig gezongen wordt, maar niet enorm veek vernieuwends gebeurd. De schitterende documentaire Marley die dit jaar uitkwam herinnerde iedereen die Bobs repertoire kan dromen er niettemin aan dat ’s mans muziek voor de eeuwigheid is. Maar reggae is jaren geleden al getransformeerd tot dancehall, een rusteloos genre dat geobsedeerd is door nieuwe riddims, rages, mode en dans. Dancehall is een motor van vernieuwing waar de globale popcultuur dankbaar uit kan putten.

Ook op ander terrein is reggae cruciaal geweest voor het ontstaan van – niet alleen hiphop in het algemeen, maar

ook alomtegenwoordige fenomen als de remix, en dub. Zo maakt de Jamaicaanse muziekcultuur deel uit van het DNA van de popmuziek, een onmisbaar onderdeel van de basisstructuur. De mobiele soundsystems uit de jaren vijftig en zestig legden de bodem voor de blockparty’s van de vroege hiphop, en stelde de dj op gelijk niveau met zangers en muzikanten. De competitiedrang tussen de dj’s leidde tot de ontwikkeling van exclusieve dubmixen, en daarmee het remixen van tracks voor nieuwe geluidervaringen. Dubstep, één van de belangrijkste dancestijlen van de laatste tien jaar, ontleent zijn bestaan aan de Jamaicaanse soundmagie.

Net Jamrock heeft Nederland één van de toonaangevende dancehallfeesten van Europa binnen de grenzen. Uiteraard is er een Jamrock op BRB, ze zijn een een vitale link naar de bron in Kingston. Met Shaggy haalt de conferentie één van de allergrootste sterren van het eiland naar Rotterdam, een ambasseur die zijn roots door en door kent. Hij is bovendien een halve Amerikaan, de belichaming van reggae’s commerciële reikwijdte. Shaggy neemt de Jamaicaanse minister van Buitenlandse Zaken mee naar Rotterdam!

De BRB-openingskeynote wordt gegeven door Mykaell Riley, ex-zanger van de toonaangevende Britse reggaeband Steel Pulse en tegenwoordig hoofddocent muziekproductie aan de Londense Universiteit van Westminster.

Natuurlijk wordt het hedendaagse bass-spectrum onder de loep genomen op BRB, en één van de hooggeëerde gasten uit Jamaica is producer Cleveland ‘Clevie’ Brown, de man dan die de drummachine in de dancehall introduceerde en zo een muzikale revolutie ontketende. Samen met zijn partner Wycliffe ‘Steely’ Johnson werkte sinds eind jaren zeventig met zo’n beetje alle grote namen in de reggae.

11

news TEKST VERA LE BLANC

State Awards

Dit jaar vieren de State Awards hun eerste lustrum, voor de vijfde keer worden ze uitgereikt aan ’s lands beste hiphoppers. Voor de nieuwe State-hoofdredacteur Erik Zwennes is het de eerste keer dat hij het gala van zo dichtbij meemaakt.

DJB: Je werkt sinds een paar maanden als hoofdredacteur bij State Magazine, hoe is het om meteen al zo’n gala te organiseren?

‘Dat is best pittig en spannend. Ik begon op 1 augustus bij State en werd meteen betrokken bij het opzetten van de show en de campagne om de State Awards heen. Dat is heftig, maar erg leuk. De State Awards vormen een belangrijk moment van erkenning voor de hiphop in Nederland.

Als je op de longlist voor een bepaalde categorie staat is dat een bevestiging voor jou als artiest. Natuurlijk krijg je ook kritiek over de longlist, dat zie ik vooral als bewijs dat de prijs leeft en nodig is.’

DJB: Naar wat voor hiphop luister je zelf graag?

‘Ik vind heel veel tof, van wordplay tot bragging and boasting. De hiphop die ik thuis luister gaat van Kanye West tot Action Bronson, momenteel geniet ik veel van de nieuwe plaat van Kendrick Lamar. Wat betreft Nederlandse hiphop ga ik ook alle kanten op, van noord naar oost, zuid en west.

Zo vind ik Duvelduvel heel vet, maar Opgezwolle en Kraantje Pappie ook.’

DJB: Wie maakt volgens jou de grootste kans om de award voor Beste Artiest te winnen?

‘Ik kan met droge ogen zeggen dat die strijd nog niet ge-

streden is. Gers Pardoel heeft de grootste Nederlandse hit ooit gescoord, nog groter dan ‘Dromen Zijn Bedrog’, maar een groot deel van zijn publiek stemt misschien niet. Lang niet iedereen leest State Magazine, er zitten ook veel Carlo & Irene-mensen tussen. De achterban van rappers als Fresku, Faberyayo en Kraantje Pappie is denk ik fanatieker. Faberyayo heeft een enorme legacy, vanuit De Jeugd Van Tegenwoordig en nu ook met zijn eigen plaat. Kraantje tourt ontzettend veel en mensen gunnen het Fresku door zijn openhartige teksten.’

DJB: Wat vond je opvallend aan de nominaties?

‘Drie van de vijf genomineerden in de categorie Beste Single zijn geproduceerd door Boaz v/d Beatz, dat is meer dan de helft. Zijn elektronische stuiterbeats, in hetzelfde straatje als Noisia, zijn dus belangrijk in hedendaagse Nederlandse hiphop. Wat ik ook opvallend vind is dat Broederliefde is genomineerd voor Beste Groep, terwijl hun eerste mixtape nog uit moet komen. Er is sprake van een nieuwe garde en een nieuw geluid.’

DJB: Zou je zelf nog artiesten toe willen voegen aan een van de lijsten?

‘Ik had het leuk gevonden als Jiggy Djé, Winne en Sticks dit jaar ook iets hadden uitgebracht. De oude garde hoeft namelijk echt nog niet van het toneel te verdwijnen.’

State Awards 2012 Donderdag 15 november, 20:00 - 00:00 Corso stateawards.bnn.nl

13

news

Jiggy Djé: Wat ik zoek

in een nieuwe artiest

Voorop gesteld: ik heb voor Noah’s Ark, met uizondering van Kraantje Pappie, nooit écht iets gezocht en gevonden. Ze kwamen meestal toevallig op mijn pad. Maar als ik wel écht zou zoeken dan let ik op de volgende dingen.

nauwelijks in staat bleken een degelijk antwoord te geven.

Dat vind ik heel suf. Dit is overigens niet iets dat je kan leren, het is een aangeboren talent. Als je het niet hebt dan heb je niets te zoeken in entertainment.

1. Originaliteit/Eigenheid. Staat op nummer één. Ik houd van wat de jongste generatie rappers brengt, maar ik vind wel dat het veelal over hetzelfde gaat. Qua geluid is veel verscheidenheid, maar met name de manier van rappen en waarover wordt gerapt lijkt vandaag de dag een stuk of drie varianten te kennen. Met name de ‘ik ga het maken’/‘ik neem over’-raps hoef ik nooit meer te horen.

4. Professionaliteit. Dit kan blijken uit simpele dingen: je mail lezen en beantwoorden, je telefoon opnemen en op tijd zijn. Als je dat al consequent doet, ben ik heel blij. Maar ook dealen met alle minder leuke dingen waar je mee te maken krijgt - teleurstellingen, negatieve recensies of reacties, moeilijke interviews, werken met deadlines, het soms lange wachten. Zeuren en huilen over deze dingen is prima, maar doe dat thuis tegen je vriendin of vriend, niet op Twitter. Omgaan met geld en contracten valt hier ook onder. Je hoeft het niet allemaal foutloos te doen, dat doe ik ook niet, maar de intentie moet er wel zijn.

2. Authenticiteit. Hiermee bedoel ik niet ‘échte hiphop’ maar dat je als artiest/rapper/schrijver visie hebt, weet wat je doet en wat je probeert te ontwikkelen. Kortom; je neemt jezelf serieus. Je moet er lol in hebben natuurlijk, maar je weet ondertussen wel wat het is om te doen wat je doet en daar doe je ten alle tijden je stinkende best voor.

3. Karakter/Zelfvertrouwen. Dit is waarschijnlijk het eerste waardoor ik eventueel geïnteresseerd in je zou kunnen zijn.

Met name als rapper vind ik dat je moet beschikken over een uitgesproken karakter. Voor mijn werk als radiopresentator heb ik door de jaren zo ongeveer elke Nederlandse rapper geïnterviewd, daar zitten soms jongens tussen die

5. Een sterke live-performance. Dat hoef ik denk ik niet uit te leggen. Zeker in een tijd waarin het geld niet voor het oprapen ligt in de muziek én met name in Nederland, waar je live-prestaties enorm onder de loep liggen, moet je beschikken over een sterke live-show. Dat is voor elke artiest iets anders overigens, dat moet je ook beseffen. Als je honderdtwintig kilo weegt, hoef je niet te stagediven alleen omdat je ziet dat iedereen dat doet. Punt 1 t/m 4 hebben betrekking op dit punt.

15

news TEKST VERA LE BLANC beeld YURI NAUTA

De 9 mijlpalen van

Kraantje Pappie De Groningse rapper Kraantje Pappie bracht in januari zijn debuutalbum Crane uit. Hij is dit jaar genomineerd voor maar liefst vijf State Awards, drie 3FM Awards en een 3voor12 Award. Wat zijn voor hemzelf de belangrijkste momenten geweest in zijn carrière?

1. In 2005 zetten de mannen van Dope D.O.D. mij voor het eerst achter een echte microfoon. Natuurlijk nam ik daarvoor ook al wel af en toe dingen op, maar dat was dan met mijn webcam ofzo. Die microfoon zorgde ervoor dat ik veel meer inzicht kreeg in hoe muziek moest klinken.

2. Iets anders dat veel voor me heeft betekend is het winnen van de Groningse hiphopwedstrijd Before The Fame in 2007. Hierdoor mocht ik meedoen aan de Sena Awards, die veel meer landelijk georiënteerd waren en minder op alleen het noorden.

ervan met een 101Barz-Wintersessie. Dat heeft echt voor enorme exposure gezorgd, de video daarvan is meer dan twee miljoen keer bekeken.

6. Tot op de dag van vandaag ben ik heel blij met mijn contract bij Noah’s Ark, dat ik in 2009 kreeg. Tekenen bij zo’n groot label betekende ontzettend veel voor mij, het voelde als een bevestiging.

7. Ook mijn optredens tijdens Noorderslag zijn erg belangrijk geweest. Na de editie van 2010 kreeg ik ongeveer dertig tot veertig boekingen per jaar. Voor toen heel veel, maar sinds de Noorderslag 2012 heb ik er zo’n tweehonderd per jaar.

8. In juni mocht ik openen op een uitverkocht Rock Werchter, de reacties naderhand waren lovend. Die ervaring zal me nog lang bijblijven.

3. Ik werd eerste van de hiphoppers bij de Sena Awards in 2008, maar eindigde overall als vijfde en won dus helaas niet. Het meedoen hieraan heeft me wel veel meer landelijke boekingen opgeleverd, daarvoor was ik vooral actief in de bovenste drie provincies.

9. Dit jaar was ik genomineerd voor een 3voor12Award en drie 3FM Awards, en nu maak ik kans op vijf State Awards.

Normaal kan ik heel slecht tegen mijn verlies, maar met zulke grote awards hoef ik niet per se te winnen. Die nominaties zeggen voor mij eigenlijk al genoeg.

4. Een grote mijlpaal was het maken van de Clubvoer-mixtape in 2008, meer in het bijzonder de releaseparty daarvan in Simplon. Het was de eerste keer dat we een zaal uitverkochten, we schrokken er echt van. Dat was ook de eerste keer dat mijn moeder naar een optreden kwam kijken.

Kraantje Pappie (NL), Dope D.O.D. (NL), Modestep (GB), Nicon (NL), Posij (NL) Vrijdag 16 november, 23:00 - 05:00 WORM The Live Success of Dutch Hiphop Zaterdag 15 november, 15:30 - 16:15 De Gouvernestraat - Room 1 beats.nl/program

5. Ik wilde al tijden heel graag langskomen in de studio bij Rotjoch voor een 101Barz-sessie en in 2009 kwam het

17

news

Wat móet je zien tijdens het conferentiegedeelte van Buma Rotterdam Beats? Creative-director Saul van Stapele heeft het dagprogramma samengesteld en geeft vijf tips.

1. De keynote van Riggs Morales, de A&R van Eminems Shady Records is speciaal. Hij heeft een lange geschiedenis in de hiphop en had in de jaren negentig een rubriek voor tijdschrift The Source, waarin hij onbekende raptalenten tipte. Eén van die artiesten was Eminem, waarmee hij later Shady Records oprichtte. Tijdens Buma Rotterdam Beats geeft hij een lezing, maar is er ook een Q&A waarin je hem allerlei vragen kunt stellen. Het is dus zowel een educatieve ervaring als een buitenkans, want zo’n belangrijke gast kom je niet vaak tegen.

2. De Q&A met Dave Free en Jericho Adams vind ik ook heel erg de moeite waard. Zij zijn de labelbazen van Top Dawg Entertainment en hebben net het nieuwe album van Kendrick Lamar uitgebracht. Ik vind het heel knap dat ze met hun label meedraaien in de mainstream, maar ondertussen toch hun eigen kleur behouden. Top Dawg is het perfecte voorbeeld van de frisse wind die er met de nieuwe generatie West Coast-rappers zoals Lamar, Schoolboy Q en Ab-Soul door de hiphop waait. Ik denk dat ze zeker een mooi verhaal te vertellen hebben.

3. Cleveland ‘Clevie’ Browne verzorgt zowel een keynote als een productiemasterclass. Vanaf de vroege jaren tachtig

vormde hij samen met zijn inmiddels overleden muzikale partner Wycliffe ‘Steely’ Johnson het duo Steely & Clevie.

Met zijn tweeën hebben ze een ontzettend grote rol gespeeld in de overgang van analoge producties naar digitale riddims. Hun ‘Punanny’-riddim uit 1987 werd een voorbeeld voor veel dancehallproducers en ze werkten samen met de grootste namen uit de Jamaicaanse muziekwereld, zoals Bob Marley, Lee ‘Scratch’ Perry, Shabba Ranks en Sean Paul.

4. De naam Roger Linn laat misschien niet meteen bij iedereen een belletje rinkelen, maar hij is de uitvinder van de MPC, een apparaat dat cruciaal was voor veel van de genres die bij ons centraal staan. Het is heel interessant om hem over de geschiedenis en de toekomst van de digitale muziek te horen praten. Linn geeft tijdens BRB een keynote en een masterclass.

5. Een andere highlight is de bijeenkomst over de digitale verspreiding van muziek, met David Adams van SoundCloud, Femi Edmund Ayemi van internetradiostation NTS en Kees de Koning van Top Notch. De digitale distributie van muziek heeft een enorme vlucht genomen en wordt steeds belangrijker. Tegenwoordig wordt er ontzettend veel muziek ontdekt en verspreid via digitale kanalen, dus is het belangrijk om daar als ondernemer of muzikant goed gebruik van te maken. De gasten bij dit programmaonderdeel hebben hier veel verstand van, dus ik denk dat het heel leerzaam kan zijn.’

19

news

Rotterrrrrrdam

Rotterdam neemt een unieke plek in in het Neerlandse muzieklandschap en is bij uitstek geschikt om elk jaar Buma Rotterdam Beats te ontvangen. Het is niet voor niets dat de naam van de stad middenin die van het evenement zit. Waar overdag gevestigde en aankomende artiesten, dj’s, pers en muziekbiz zich informeren en inspireren op de conferentie, barst het feest ’s avonds voor elke muziekliefhebber los, verspreid over allerlei locaties. Waar moet je zijn?

DE GOUVERNESTRAAT - GOUVERNESTRAAT 133 Het zenuwcentrum van de conferentie, dit is de plek waar op vrijdag en zaterdag alle panels, keynotes, Q&A’s en masterclasses plaatsvinden. Minstens zo belangrijk: hier is de plek waar je tussendoor netwerkt met de movers & shakers uit de muziekindustrie, vragen stelt, connecties maakt en bekenden treft.

CORSO - KRUISKADE 22 Het net geopende Corso, in het gebouw waar voorheen Off_Corso zat, fungeert tijdens het festival als hoofdkwartier. Het is de grootste en belangrijkste locatie, waar headliner 2 Chainz (vrijdag) optreedt en waar de grote feesten worden gehouden. De State Awards zijn hier (donderdag), Jamrock (vrijdag), de albumreleaseparty van Hef en Colors (allebei zaterdag).

BIRD EN MINI MALL - RAAMPOORTSTRAAT 26-30 Normaal gesproken zijn Bird en Mini Mall twee verschillende locaties, maar voor de gelegenheid zijn deze buren samengevoegd. Hier hoor je de meer soulful hiphop en nieuwe elektronische stromingen. Joey Bada$$ en Pac Div treden hier op vrijdag op, en op zaterdag spelen o.a.

Lunice, Georgia Ann Muldrow & Dudley Perkins en Syron.

LIVV CLUB - DELFTSESTRAAT 21-23 Dit is een kleine club met een maximumcapaciteit van vierhonderd man. Hier is op vrijdag de afterparty met A-Trak, waar de dj/producer (lid van Duck Sauce, tour-dj van Kanye West en meervoudig voormalig DMC-kampioen) een zeldzame hiphopset komt draaien.

ROTOWN - NIEUWE BINNENWEG 17-19 Rotown is tijdens Buma Rotterdam Beats de locatie waar vooral pop/crossovermuziek te horen is voor een breed publiek. Skip&Die (vrijdag) en Nick Waterhouse (zaterdag) spelen hier bijvoorbeeld VIEF & VUIG - KRUISKADE 26 Dit is de kick-offlocatie, waar tijdens Buma Rotterdam Beats alleen maar dj’s zullen draaien. Hier hoor je grime, garage, hiphop en r&b.

WORM - BOOMGAARDSSTRAAT 71 De Worm is een mooie, wonderlijke zaal met een eigen achterban. Tijdens het festival kan je hier de hardere dancestijlen vinden, zoals dubstep en gabber, maar ook hiphop. Op vrijdag spelen o.a. Dope D.O.D. en Kraantje Pappie hier, en op zaterdag draaien o.a. levende legendes DJ Rob, Ruffneck en Bong-Ra. CONTAINERSTAGE - EENDRACHTSPLEIN Deze gratis toegankelijke locatie draait helemaal om locaal talent. Er is hiphop en soul van Rotterdamse bodem, Ronnie Flex komt langs en er is een meet & greet en signeersessie met Hef.

21

feature TEKST DJEF VAN VLIET Beeld SOUFIAN MAHIO

HEF

Zoals meer fenomenen in hiphop kwam hij begin 2008 uit het niets. Pendelend tussen Amsterdam-Zuidoost, waar hij naar de basisschool gaat, en de Rotterdamse deelgemeente Hoogvliet, waar hij het straatleven leert kennen, ontwikkelt Julliard Frans - Hef - zijn karakter en stijl. Feunend in een hooptie vertelt hij op rauwe beats over zijn wereld. Daar is nog niets aan veranderd, maar in de afgelopen vijf jaar is veel gebeurd.

22 hef

Hefs populariteit begint te groeien nadat hij samen met zijn oudere broer Ado’nis, tegenwoordig beter bekend als Adje, en jongere broertje Crooks begin 2009 de mixtape Boyz in de Hood uitbrengt. Iedereen wil Hef. Met zijn eigen taaltje en manier van kleden willen fans Hef zijn. De gevestigde Nederlandse hiphoplabels Top Notch en Noah’s Ark willen de rapper binnenhalen. Er wordt gespeculeerd over een bidding war. Het onvoorspelbare gebeurt, Hef kiest voor de underdog en brengt met hulp van labelbaas Jiggy Djé in 2010 zijn debuutalbum Hefvermogen in een nieuw jasje opnieuw uit op de Ark. Hef heeft op dat moment al een vriendschap gesmeed met rapper Murda Turk, die ook bij Noah’s Ark zit. Als het gelegenheidsduo BangBros. touren de geestverwante rappers langs de podia en staan ze als een van de weinige hiphopacts op Lowlands.

Op een feature hier en een gastoptreden daar is het in 2011 relatief stil rond de rapper. Hij begeleidt zijn broertje Crooks bij diens debuutalbum en vormt vrijwel synchroon daaraan het collectief Team Vieze met zijn vaste back-up Killah Keezy, Crooks en Rohtjemann. Begin 2012 brengen ze op eigen kracht een eerste mixtape uit.

Terwijl Hefs YouTube-views in de miljoenen lopen en zijn Twitter-volgers richting de veertigduizend gaat, lijkt het niettemin een eeuwigheid geleden dat Hefvermogen zo veel stof deed opwaaien. Tussen de bedrijven door werkt hij niettemin wel degelijk aan zijn tweede, Papierwerk getiteld.

Fans raken ongeduldig. De releasedatum wordt een aantal keer verschoven, maar op zaterdag 17 november wordt de release toch echt gevierd tijdens Buma Rotterdam Beats.

‘Ik heb alles op alles gezet,’ zegt Hef nu, ‘en daar is Papierwerk uit voortgekomen. Dit album zal bepalen of ik verder ga met muziek, een normale baan ga zoeken of weer terug de straat op ga. We leven in onzekere tijden; je weet niet of het wel of niet gaat lukken, je bent afhankelijk van allerlei mensen en ik ben iemand die de dingen graag onder controle heeft. Het is écht moelijk man, zeker met de muziek die ik maak, en ik ben niet van plan om andere muziek te gaan maken.’

DJB: Komt deze overweging voort uit eerdere teleurstellingen?

‘De enige teleurstelling die ik heb, is dat ik nog niet rijk ben.

Als je kijkt naar het aantal volgers en views zou ik op z’n minst een aardig zakcentje moeten hebben.’

Hef geeft zelf toe dat hij niet altijd de slimste is geweest met zijn geld. Voorafgaand aan de Papierwerk-track ‘Drink Van Me’ wordt dat in een skit bevestigd door zijn manager Koos Groenendijk. ‘Dan nog denk ik dat het wel iets beter kan wat inkomsten betreft. Maar tegelijkertijd ik wil mijzelf niet veranderen door bijvoorbeeld meer hitgerichte muziek te maken.’

DJB: Was het moeilijk om bij jezelf te blijven tijdens het maken van Papierwerk?

‘Ja, man! Ik heb mijzelf écht leren kennen. Ik heb in verschillende fases heel veel tracks opgenomen. Ik was er in de beginfase erg mee bezig met dat ik niet weer in dezelfde

27 hef

onderwerpen moest vervallen. Ik zei tegen mijzelf: niet te veel rappen over bitches, niet te veel rappen over slippers, niet te veel rappen over die dingen waar ik het altijd over heb. Maar dat was niet mijn mening, het was die van anderen. Dus in weer een andere fase dacht ik: fok al die mensen, ik doe gewoon waar ik zin in heb. Toen ben ik al die dingen weer wel gaan doen - naast het uitproberen van nieuwe dingen, zoals meer conceptueel schrijven of wat zwaardere teksten maken ten opzichte van wat men van mij gewend is. Ik heb vooral geleerd dat ik gewoon eerlijk naar mijzelf moet blijven en moet leren omgaan met dingen als kritiek van bijvoorbeeld volgers op Twitter of commentaar onder een YouTube-clip.’

DJB: In hoeverre verschilt Papierwerk nu dan met Hefvermogen?

‘Ik ben gewoon diezelfde nigger als op Hefvermogen maar dan volwassen, daar luister je nu naar. Ik maak nu gewoon andere dingen mee. Je hoort dat ik wat wijzer ben geworden. Mijn netwerk is gegroeid, dat merk je aan bepaalde samenwerkingen, maar zoals altijd ben ik ook op zoek gegaan naar die ene nigger die nog niemand kent maar die wel keiharde beats heeft.’

De vertraging die Papierwerk opliep heeft Hef naast de frustratie die het opleverde ook de kans gegeven om het project te perfectioneren. ‘Vooral in de laatste fase was ik écht in m’n zone. In het begin ging het wat geforceerder, zo van: oh, je moet een album maken, je moet naar de studio.

Maar dan heb je opeens een album, en kan je het nog beter maken. Toen heb ik er weer een aantal tracks bij gemaakt.

Ik heb vorige week zelfs nog een track opgenomen met Jiggy Djé, omdat ik vind dat hij erop moet. Die zal waarschijnlijk als iTunes-bonustrack aangeboden worden of zo.’

En hoewel Papierwerk een aantal keer is uitgesteld, lijkt de timing voor de presentatie op Buma Rotterdam Beats eigenlijk ook weer perfect. Hef: ‘Ik zag het gelijk voor me, heel Rotterdam vol met mijn gezicht op vlaggen en posters. Ja, man.

Het is echt tof dat het kan en vooral met dit soort hiphop.

Hiphop in Nederland wordt wat dat betreft steeds volwassener. Ik heb weleens eerder gezegd dat we nu ongeveer zijn waar ze in Amerika ten tijden van de hoogtepunten van 2Pac en Biggie waren. Over tien jaar zien we wie de Jay Z van Nederland is, wie de Snoop Dogg en Puff Daddy van Nederland zijn. Ik vind het heel moeilijk om te voorspellen hoe ik er dan in sta. Het gaat zo snel tegenwoordig, en dan bedoel ik met name de technologie. Als je daar niet van op de hoogte ben, kan je het wel vergeten.’

Een terugkerend thema in Hefs nummers is hoe rendabel zijn muziek uiteindelijk voor hem is. ‘Ik moet eten, G. Ik denk dat ik altijd wel muziek zal blijven maken, maar mijn focus zal bijgesteld moeten worden. Ik kan geen beats eten, ik kan geen zestiens eten. Ik moet aan mijn familie denken, aan mijn mensen om me heen.’

Als Hef over ‘zijn mensen’ praat doet hij dit met passie. ‘Ik wil dat geld niet alleen voor mijzelf. Ik wil iets kunnen bouwen voor de mensen waarmee ik ben opgegroeid. Zo heb

Ik zei tegen mijzelf: niet te veel rappen over bitches, niet te veel rappen over slippers ik Fester, ook een rapper uit Hoogvliet, onder mijn hoede genomen en is hij onderdeel van Team Vieze geworden.

Veel mensen die mijn band met de mensen uit mijn buurt niet kennen vragen zich af waarom ik hem erbij betrek. Ik weet dat hij niet de allerbeste rapper is en dat het voor de hand liggender zou zijn als ik het team zou versterken met een meer gevestigde naam. Maar ik wil die jongen een kans geven. Ik zie mijzelf in zekere zin terug in hem. Ik haalde ook van alles uit en verkocht ook van alles, scooters, drugs. En als ík het niet deed, gebeurde het wel om mij heen. Ik wil een deur voor hem openen die normaal voor hem gesloten zou blijven, met als waarschijnlijk gevolg dat hij in de neerwaartse spiraal zou blijven hangen waar hij tot voor kort in zat.’

DJB: Hoe kijk je terug op het Team Vieze-project?

‘Goed! Ik had er stiekem wel wat meer van verwacht qua reacties, maar de echte Team Vieze-fans vinden het gewoon tof. Ik ben eigenlijk alweer bezig met de tweede.

Zelfde samenstelling, zelfde formule. BangBros. krijgt ook een vervolg, we moeten alleen nog kijken wanneer want Turk is met zijn album bezig nu. Ik wil ook heel graag beginnen aan Boyz in de Hood 2.’

En zo baant Hef zich een weg door het Nederlandse hiphoplandschap. Op een rustige dag kan je hem nog altijd met een ‘flesje’ in de hood vinden. ‘Ik hang dan met wat vrienden. Maar op een gegeven moment ga ik tóch weer terug naar de studio. Ik moet wel elke dag iets doen. Als ik een dag niks doe en alleen maar in mijn bed lig, voel ik mij echt fokking slecht. Ik wil per dag op zijn minst twee zestiens schrijven.’

Hef signeersessie, 16 november 13:00 - 14:00, Eendrachtsplein / Containerstage Hef album release Papierwerk, 17 november 20:00 – 22:00, Corso noahsark.nu

29

feature TEKST VERA LE BLANC Beeld ALEXANDRA L. SMITH

pac div ‘We hebben nog steeds die knucklehead underdog mentality.’ Aldus Be Young, eenderde van het Californisch raptrio Pac Div. Eind november verschijnt hun tweede album GMB, een afkorting van hun echte voornamen Gabe, Mike en Bryan. Op 16 november zijn ze voor het eerst in Nederland te zien, op Buma Rotterdam Beats. Voorafgaand aan een conference-call met rappers Be Young en Like vraagt hun manager of ik het kort wil houden. De jongens zijn erg druk en hebben wel meer te doen.

31 pac div

Met die knucklehead underdog mentality doelt Be Young op het gewoon blijven, ondanks hun succes als artiesten.

Ondanks, of beter gezegd omdat het drietal niet meer onder contract staat bij grote platenmaatschappij Universal Motown Records, hebben ze in de afgelopen twee jaar grote ontwikkelingen doorgemaakt. GMB wordt na debuutalbum The Div (2011) hun tweede volwaardige album in een jaar tijd. De afgelopen paar jaar zijn ook de mixtapes Don’t Mention it (2010) en Mania! (2011) verschenen. Die laatste wordt gehost door hiphopgrootheid dj Don Cannon en werd in korte tijd meer dan vijftigduizend keer gedownload.

PACIFIC Als de broers Like (Gabe Stevenson) en Mibbs (Mike Stevenson) en hun goede vriend Bryan ‘Be’ Young in 2006 hun eerste mixtape Sealed For Freshness uitbrengen, wordt die al snel opgepikt door grote tijdschriften als Rolling Stone en Billboard. Ook bekende artiesten als Pharrell, ?uestlove en Snoop Dogg spreken hun steun voor Pac Div uit. De videoclip voor het nummer ‘F.A.T. Boys’ wordt in 2008 opgemerkt door Universal Motown, dat de groep een platencontract aanbiedt.

Het lijkt een droomstart, maar het pakt toch anders uit. Drie jaar later verlaat Pac Div het label zonder er één plaat te hebben uitgebracht. Aan het eind van 2011 komt hun eerst album uit op bij de indie RCB Records, een jaar later nog steeds hun onderkomen voor GMB. Het geluid van Pac Div (‘Pacific Division’) is niet makkelijk te omschrijven. Het is geen gangster-rap, geen retro jaren-negentighiphop. ‘We komen uit Los Angeles, een stad met ontzettend veel culturen,’ zeggen ze daarover.

‘Het is een grote melting pot. Die achtergrond heeft ervoor gezorgd dat onze scholing wat betreft hiphop ook heel divers is, we zijn niet echt in een hokje te plaatsen.’

De lome, dikke beats met hun lijzige raps er overheen doen sterk denken aan de muziek van The Cool Kids, een rapgroep uit Chicago en Detroit die in 2008 even kortstondig je-van-het is en waarmee Pac Div bovendien al eerder samenwerkten. De onderwerpen zijn ook overeenkomstig met die van The Cool Kids; geen teksten over dikke pakken geld of drugs, vrouwen en champagne, maar nummers over hun dagelijkse beslommeringen.

SING ABOUT ME Waar op de cover van Mania! nog een in olie glimmende, rondborstige vrouw te zien is, staat op het aankomende GMB een bejaarde dame afgebeeld - mét hippe zonnebril en Pac Div-beanie op haar hoofd. Like: ‘Dat is de oma van Mibbs en mij. We wilden iets laten zien dat natuurlijk was voor ons, iets dat ook veel liefde uitstraalde. Onze oma heeft dat allemaal. Ze vond het heel leuk om te doen en ze zag er supercool uit. Zij is waar wij al onze cool vandaan hebben.’

Die hang naar iets natuurlijks uit zich ook in de muziek op het nieuwe album. Like: ‘Alles kwam heel vloeiend en organisch, het ging bijna als vanzelf. We hebben gewoon rustig aan gedaan en alles opgenomen, heel relaxt. Het is sowieso fijn om een album te maken, omdat de nummers veel completer zijn dan op een mixtape. Op een album kun

je meer de diepte in gaan en meer aandacht besteden aan de muziek.’

Het trio lijkt onderdeel te zijn van een golf hiphoppers van de Amerikaanse westkust die op dit moment erg succesvol is, zoals Schoolboy Q en Kendrick Lamar. Op GMB staat een nummer samen met Lamar, onlangs produceerde Like al het nummer ‘Sing About Me’ op Lamars alom bejubelde album Good Kid, M.A.A.D City. De rappers blijken elkaar al lang te kennen. ‘We zijn al jaren vrienden. Hij trad vroeger wel eens voor ons op, toen heette hij nog K-Dot. We deden in die tijd een show met onder anderen Schoolboy Q, na afloop kwam Kendrick naar ons toe om zijn complimenten te geven. We hadden veel gemeenschappelijke vrienden en er was een klik. Hij gaf me zijn info en ik stuurde hem wat beats, waarvan er één uiteindelijk ‘Sing About Me’ werd.’

Al onze cool hebben we van onze oma BASKETBALVELDJE Over hun overstap van major label Universal naar het kleinere RCB Records is Be Young duidelijk: ‘We wilden onszelf niet beperken, daarom zijn we bij Universal weggegaan. Het was een leerzame tijd daar, maar we konden gewoon niet stil blijven staan. Het was tijd om de independent grind te ontdekken. Bij een kleiner label heb je meer controle, meer vrijheid en heb je het als artiest ook meer voor het zeggen.’

Like: ‘We hebben Universal gebruikt als oefening. We moeten wel veel meer zaken zelf doen of regelen nu, maar dat is gewoon hoe het is.’

Hij en Mike kennen Bryan al sinds hun middelbare-schooltijd, waarin ze samen in het schoolbasketbalteam spelen en ook al samen rappen. ‘Onze aliassen stammen ook nog uit die tijd. Mibbs staat voor een acroniem dat Mike voor zichzelf had bedacht: Mike Is the Baddest Brother Standing, ik heet Like omdat het mijn stopwoord was en Bryan werd door zijn oudere broer altijd Be Young genoemd.’

33 pac div

Ze komen allemaal uit muzikale families. ‘Onze vader was toetsenist in een gospelgroep, zijn oma was ook muzikaal en heeft hem ooit nog zijn eerste orgeltje gegeven. Verder hebben we oudere neven die succesvol zijn in de underground rapscene van Los Angeles’, aldus Like. Palmdale is de plek waar ze geboren en getogen zijn en naar school gingen, maar nu wonen ze alledrie in de naburige megastad Los Angeles. ‘Onze geboorteplaats is een aparte plek.

Je moet echt iets met je leven willen doen om daar weg te komen. Het is heel makkelijk om er je hele leven doelloos te blijven hangen, er zijn er veel die dat doen.’

Be Young is aan het woord. ‘We zijn een hecht team, zowel op het basketbalveldje als daarbuiten. Als we iets willen, gaan we ervoor. Als we een doel hebben, houden we dat voor ogen. We gaan voor wereldoverheersing, voor het transformeren van sceptici tot liefhebbers. Door te blijven doen wat we altijd hebben gedaan, maar dan nog een stap verder. Dat is onze taak als de underdog. Het betekent meer muziek en meer clips maken. We hebben gisteren een nieuwe clip opgenomen en gaan binnenkort aan de slag met de video voor ‘Bank’. We hebben net vijftig staten doorkruist. Overal is het tof, van Delaware tot San Diego, van de kids in New York tot zelfs in Canada. Nu bereiden we ons voor op de Euro-grind.’

In het nummer ‘It’s on’, van Don’t Mention it, rappen ze ‘we ain’t sipping Patron, we sipping on that same shit we sipping at home’. Een sneer aan het adres van populaire rappers die zichzelf graag presenteren als rijke gangsters die met flessen drank zwaaien in de club? ‘Nee, het is zeker geen dis, het is meer een algemene instelling die we hebben. Met die tekst willen we laten zien dat we gewoon zijn gebleven wie we altijd waren, dat we niet zijn veranderd door de bekendheid.’

Pac Div (US), Joey Bada$$ (US), Full Crate & Mar (NL), Monsieur Nov, (FR) and Phatt (NL) 16 november, 20:30 - 23:30 BIRD - Mini Mall beats.nl/program itspacdiv.com

35

feature TEKST JOB DE WIT Beeld MATT BARNES EN RENÉ PASSET (LIVE)

Machinedrum

Een van de artiesten die tijdens Buma Rotterdam Beats op de clubavond Colors speelt, is de Amerikaanse dj/ producer Travis Stewart alias Machinedrum. Hij maakte gedetailleerde, meeslepende clubmuziek met invloeden uit twintig jaar house en garage, maar heeft zijn roots in IDM en alternatieve hiphop. Zijn samenwerkingsprojecten zijn talloos, van rapster Azealia Banks en r&bzanger Jesse Boykins III tot het post-dubstep-project Sepalcure.

DJB: Toen Room(s) vorig jaar uitkwam en heel goed ontvangen werd, hadden veel mensen niet in de gaten dat je al meer dan tien jaar muziek maakt als Machinedrum en dat het je zesde album was. Voelde het voor jou ook een beetje als een nieuw begin?

‘Een beetje wel, en zeker met de erkenning die er bij kwam kijken. Ik was in 2006 naar New York verhuisd om meer met zangers en songwriters te werken en een plekje te vinden in de pop- en rapmuziek. Ik had er wel enig succes mee, maar tegelijkertijd ben ik ook behoorlijk afgeknapt op dat wereldje. Room(s) was mijn reactie daarop. Ik ging gewoon in een flow, zonder na te denken of het wel zou verkopen en of mensen het tof zouden vinden. Het was een experiment in het moment.’

38 MACHINEDRUM

DJB: En dan wordt het je populairste release tot nu toe.

‘Daar lijkt het wel op, ha ha. Zo zie je maar weer dat dingen vaak beter kloppen als je er niet te veel over nadenkt.’

DJB: Veel producers doen het in het begin misschien aardig goed en vervolgens dooft het vuur langzaam. Jij bent al meer dan tien jaar bezig en je muziek weet juist steeds meer mensen aan te spreken. Het is een curieus carrièreverloop.

‘Tja, ik kan niet zeggen dat het me niet bevalt! Ik denk dat er een opvallende release nodig was voordat mensen aandacht aan mij begonnen te schenken. Ik heb altijd hard gewerkt aan nieuwe projecten en er mijn ziel en zaligheid in gestoken. Het momentum was er altijd wel, maar nu wordt het opgepikt.’

DJB: Als je één van je eerdere release zou kunnen aanbevelen aan de mensen die je muziek pas met Sepulcure of Room(s) hebben ontdekt, welke zou dat dan zijn?

‘Ik zou zeggen check het album Want to 1 2? (2009), dat is absoluut één van de albums waar ik het hardst aan heb gewerkt en ik de meeste tijd in heb gestopt. Het laat goed mijn New Yorkse mindstate horen. Room(s) is meer een Berlijnse gemoedstoestand.’

DJB: Je begon met muziek in Noord-Carolina, waar je vandaan komt, en daarna ben je achtereenvolgens naar Orlando in Florida, New York en uiteindelijk Berlijn verhuisd.

Ben je een rusteloos mens?

‘Eh, ik kan erg van mijn rust genieten, hoor! Ha ha. Muziek en creativiteit gaan nooit vervelen, en als ik zo naar nieuwe plekken wordt geleid dan zie ik het wel. Het waren altijd heel logische verhuizingen. Ik ging van Noord-Carolina naar Orlando om geluidstechniek te studeren, van Orlando naar New York om mogelijk een carrière als pop-producer na te jagen en vervolgens naar Berlijn toen ik mij realiseerde dat dat eigenlijk niet zo nodig hoefde terwijl ik een heleboel gigs in Europa had.’

DJB: Hoe lang zit je inmiddels in Berlijn?

‘Zo’n anderhalf jaar. Ik voel mij een heel natuurlijk onderdeel van de stad.’

DJB: Producers van elektronische muziek die naar Berlijn verhuizen, lijken vroeg of laat allemaal beïnvoed te worden door de techno-scene. Geldt dat ook voor jou?

‘Weet je, het is onvermijdelijk en het is ook steeds meer het geval bij mij. Ik experimenteer hier en daar met techno, en wat ik daarvan leer neem ik mee naar mijn andersoortige producties. Het is één van de vele invloeden die ik aan mijn palet toevoeg.’

DJB: Dat palet heeft volgens mij altijd een uiteenlopende muzikale invloeden bevat, en daarnaast heb je ook met veel verschillende mensen aan projecten gewerkt. Je haalt overal wat vandaan.

‘Ik heb het idee dat de kern van wat ik doe een combinatie is van techniek, vakmanschap en invloeden, en geen van drieën is belangrijker dan de andere.’

41 machinedrum

DJB: Over techniek gesproken, je artiestennaam is Machinedrum, een apparaat, een stuk gereedschap. Zo’n naam haalt het menselijke element er een beetje uit.

‘Het leek me het tegenovergestelde van een drummachine, een doosje waar je op een knopje drukt en dan maakt ie een beat voor je. Een machinedrum stelde ik mij voor als een groot drumstel dat door een machine bespeeld werd.

Hele knappe percussionisten, of muzikanten in het algemeen, worden wel eens omschreven als machines. Dat was een beetje het idee.’

Ik probeer een track zo veel mogelijk te voelen in plaats van er over na te denken DJB: En die muzikale invloeden - niet veel mensen die in een klein plaatsje in Noord-Carolina opgroeien gaan later elektronische muziek produceren. Waarom was jij anders?

‘Ik had altijd een drang naar nieuwe muziek. Ik was een MTV-kind en in de jaren tachtig en negentig ging het daar nog echt om de muziek. Ik leerde elke dag nieuwe artiesten kennen. Er waren allerlei verschillende programma’s.

Eentje was Amp, duurde een uur en werd volgens mij elke zaterdagavond rond middernacht uitgezonden. Je moest tot het einde van het programma wachten om er achter te komen welke nummers je had gehoord. Ik kan me clips herinneren van Autechre, The Future Sound Of London, Coldcut, Atari Teenage Riot, Orbital, dat soort dingen. Ik keek er elke week naar uit. Online was ook belangrijk.’

DJB: Het lijkt me dat mensen van jou generatie de eersten waren die niet van de radio afhankelijk waren om zulke muziek te ontdekken, en het internet op gingen.

‘Ja, maar het kostte wel wat meer moeite dan vandaag de dag. Je had niet die gratis-muziekcultuur. Meestal mocht je blij zijn als je ergens één liedje van een album kon downloaden.’

DJB: De alternatieve hiphop van rond de eeuwwisseling was een belangrijke invloed op je eerste producties, toch?

‘Zeker. Ik had twee vrienden die ook van elektronische muziek hielden. Eentje zat diep in de drum ’n bass en we zaten een keer wat van zijn platen te luisteren toen ik de naald per ongeluk halverwege de maat legde. Het leek

alsof de snare off-beat was en ik hoorde de één helemaal op de verkeerde plek. Ik hoorde die junglebeat ineens als een hiphopbeat, maar dat was wel de inspiratiebron voor mij om daar eens op een bewuste manier mee te experimenteren. Toen ik met Machinedrum begon, werkte ik altijd binnen hiphoptempo’s. Nu is mijn muziek veel sneller, maar als je ze half zo snel afspeelt relateren ze nog steeds aan die hiphoptracks.’

DJB: Hoe raakte je geïnteresseerd in house en garage?

Vocale samples maken ook een belangrijk deel uit van je muziek.

‘Mijn verhuizing naar New York had daar een hoop mee te maken. House is er heel groot, en de invloed vanuit Engeland is er heel direct. Vocalen heb ik altijd als eens instrument beschouwd, niet belangrijker dan elk ander geluid. Ik geef toe dat je als vanzelf meer luistert naar de menselijke stem dan naar andere geluiden, en hetzelfde geldt voor vocale samples. Dat is onvermijdelijk. Ik vind het interresant om vocalen in te zetten als waren ze een synthmelodie of een percussie-instrument.’

DJB: Van je samenwerkingsprojecten is Sepalcure, met Praveen Sharam alias Braille, de bekendste. Wat kan je daarin kwijt dat je niet solo kan doen?

‘Het is een kans om dingen te proberen die je anders misschien niet zou doen. Als je samenwerkt is er een vertrouwensband. Het is niet zo dat ik mij per se om geluidstechnische redenen aan Praveen wilde verbinden, het was meer kijken wat er zou gebeuren. We zijn al jaren bevriend, dus het was heel logisch eigenlijk. Ook met Jimmy Edgar was het een no-brainer om eens een keer samen een plaat te maken. Ik ken hem al heel lang.’

DJB: Is het moeilijk om een frisse benadering te houden als je al zo veel ervaring hebt, en weet hoe het allemaal wel werkt?

‘Dat is een belangrijke reden waarom we zo naar jonge - naïeve, zou je kunnen zeggen - producers kijken. Zij hebben hebben nog niet het idee dat ze alles wel weten, waar genres vandaan komen en allerlei technische kwesties die spelen bij muziekproductie. Ze vóelen gewoon, en zijn geïnspireerd door het moment. Tussen je zestiende en twintigste is muziek zo iets magisch. Je snapt niet hoe het werkt en dat is juist zo opwindend. Ik probeer mij daar zo veel mogelijk aan te herinneren en mijzelf te betrappen als ik met vrienden naar muziek luister en ik bijna iets zeg als: ach ja, dit klinkt als een combinatie van genre zus en vroege dat en bla bla bla. Als je zo gaat doen wordt je deel van het probleem. Je ondermijnt de betekenis en de magie.

Ik probeer mij zo ver mogelijk van dat bewustzijn vandaan te houden als ik muziek maak en een track zo veel mogelijk te voelen in plaats van er over na te denken.’

Colors x R’Dam Beats Zaterdag 17 november, 23:00 - 05:00 Corso machinedrum.net

42

programma

Donderdag 15 november

Vrijdag 16 November

20:00 - 00:00 Corso Rotterdam Doors: 19:30

Eendrachtsplein / Container Stage Doors: 14:00

BNN and BUMA present State Awards 2012 Voor de derde achtereenvolgende keer vindt de uitreiking van de State Awards, hét toonaangevende prijzencircus voor Nederlandse hiphop en andere urban artiesten, plaats tijdens Buma Rotterdam Beats. Wordt ‘Krokobil’ Beste Single? De Opposites hebben er slapeloze nachten van. En wat nou als het Kraantje Pappie lukt met een State Award naar huis te gaan? Dit jaar maken in totaal 55 verschillende acts en artiesten in elf categorieën kans op de felbegeerde prijs.

De State Awards worden zaterdag 17 november om 01:05 uur uitgezonden bij BNN op 3.

14:30 - 15:00 Roots & Routes: Poliana (NL) 15:00 - 15:30 Rmtainment presenteert (NL) 15:30 - 16:00 Pam Feather (NL) 16:00 - 16:30 MC Melodee (NL) 16:30 - 17:30 HEF Meet & Greet

Signeersessie (NL) 17:30 - 18:00 Hydro Boyz (NL) Tickets: gratis toegang, vol = vol!

Rotown Doors: 21:00 21:30 - 22:15 AKS (BE) 22:45 - 23:30 SKIP&DIE (NL) Tickets: € 10,-

WORM Doors: 23:00

21:00 - 22:00 2 Chainz (US)

00:00 - 00:45 Dope D.O.D. (NL) 00:45 - 01:00 Nicon (NL) 01:00 - 01:45 Kraantje Pappie (NL) 01:45 - 03:00 Posij (NL) 03:00 - 04:00 Modestep (UK) 04:00 - 05:00 Nicon (NL)

Tickets: € 20,-

Tickets: € 15,-

Jamrock X Doors: 23:00

Livv Club Doors: 23:00

Corso Rotterdam Doors: 20:00

Tickets: alleen op uitnodiging

Vief & Vuig Doors: 23:00

BRB kick off party Vief 23:00 - 01:00 Blaize (NL) 01:00 - 02:00 Roop Deville (NL) 02:00 - 03:00 Abstract (NL) 03:00 - 04:00 Waxfiend (NL) 04:00 - 05:00 Roop Deville (NL) Vuig 23:00 - 00:30 Samnesia (NL) 00:30 - 01:30 Swindle (UK) 01:30 - 02:15 Noiz Boiz (NL) 02:15 - 03:30 Elijah & Skilliam (UK) 03:30 - 05:00 Gomes (NL)

DJ Jah (NL) DJ Drivah (NL) DJ Steesko (NL) Kalibwoy (NL) Maikal X (NL) Tickets: € 12,50

BIRD - MiniMall Doors: 20:30 BIRD 21:45 - 22:15 Full Crate & Mar (NL) 22:45 - 23:15 Monsieur Nov (FR) 23:45 - 00:30 Phatt (NL) 00:30 - 05:00 Storm afterparty

Tickets: € 5,MiniMall 22:15 - 22:45 Joey Bada$$ (US) 23:15 - 00:00 Pac Div (US) Tickets: € 15,-

DONUTS invites DJ A-TRAK 02:00 - 03:30 A-Trak (CA) + Slick (NL) Ray Escobar (NL) Djoevenile (NL) MC Melodee (NL) Punchdouble Visuals (NL) Tickets: € 12,-

BRB Conferentie 11:00 – 19:15 De Gouvernestraat Overdag vindt op 16 en 17 november de BRB conferentie plaats; een uitgelezen kans voor labels, managers, agenten, programmeurs en festivals om sleutelfiguren uit de internationale muziekscene te spreken over de laatste ontwikkelingen, contacten uit te wisselen en internationaal zaken te doen. Voor het programma check www.beats.nl

cinnaman phatt

skip&DIE Joey Bada$$

A-trak 2 chainz

44

dope d.o.d. hudson Mohawke

programma

Zaterdag 17 november Eendrachtsplein / Container Stage Doors: 14:00 14:30 - 15:00 Roots & Routes: D-Luzion 15:00 - 15:30 Rmtainment presenteert 15:30 - 16:00 Dichter x Boah 16:00 - 16:30 Sevdaliza 16:30 - 17:00 Safi & Spreej 17:00 - 17:30 Ronnie Flex 17:30 - 18:00 Sjaak (Strijder Systeem Showcase) Tickets: gratis toegang, vol = vol!

BIRD - Minimall Doors: 20:30 BIRD 21:00 - 21:45 Georgia Anne Muldrow &

Dudley Perkins (US) 22:15 - 23:00 Hopsin (US) 23:00 - 05:00 Lovebirds afterparty Minimall 21:30 - 22:00 ELOQ (DK) 22:15 - 22:45 Syron (UK) 23:00 - 00:00 Lunice (CA) Tickets: € 15,-

Corso Rotterdam Doors: 20:00

Hef “album release Papierwerk” 21:00 - 22:00 HEF (NL) Tickets: € 10,-

Rotown Doors: 21:00 21:30 - 22:15 The Excitements (ES) 22:45 - 23:45 Nick Waterhouse (US) 23:45 - 04:00 DJ Leeroy Rey (NL)

WORM Doors: 23:00

DJ ROB Presents: Rotterdam “Hardcore” Beats Main 23:00 - 00:30 Sinister Souls (NL) 00:30 - 03:00 Bong-Ra (NL) 02:00 - 03:30 DJ Rob (NL) 03:30 - 05:00 DJ Ruffneck (NL) Small room 22:00 - 01:00 FFF (NL) x Newk (NL) x

Copacod x Apzolut 01:00 - 03:00 Deformer (NL) 03:00 - 05:00 FFF (NL) x Newk (NL) x

Copacod x Apzolut Tickets: € 10,-

Next Beats 11:00 – 19:00, De Gouvernestraat Tickets: € 15,-

Tickets: € 13,COLORS X R’dam Beats Doors: 23:00 23:15 - 00:00 Off Hand (NL) 00:00 - 01:00 Jameszoo (NL) 01:00 - 02:00 Machinedrum (US) 02:00 - 03:00 Hudson Mohawke (live) (UK) 03:00 - 04:00 Lil Silva (UK) 04:00 - 05:00 Cinnaman (NL) Tickets: € 17,50

Ben jij DJ, producer, singer-songwriter of rapper en klaar voor de next step in je carrière? Kom dan naar NEXT Beats!

Voor slechts 15 euro kun je in contact komen met nationale en internationale sleutelfiguren uit de muziekscène. Je demo laten beoordelen door professionals, luisteren naar wat de pro’s te vertellen hebben en meedoen met een van de vele workshops. Check www.beats.nl

49

Partners

Organised by The Rotterdam Beats Foundation, an initiative of Buma

Conference Location

De Gouvernestraat Festival Locations

Supported by

Media Partners

NTS Radio SBTV

OkayPlayer The Fader

Dit festival is onderdeel van de agenda van Rotterdam Festivals.

Kijk voor het complete overzicht op www.rotterdamfestivals.nl

PinBoard Blog XXL