MAI 2010 by Magazin Drachme

Free Press www.drachme.com

Mai 2010 Drachme No. 01

Δραχμή

Drachme

Περιοδικό για Έλληνες & Φιλέλληνες

Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

So sind die Griechen eben Oder doch nicht?

Το φαινόμενο «Νεοέλληνες»

Editorial Αγαπημένες αναγνώστριες, αγαπημένοι αναγνώστες, κρατάτε στα χέρια σας ένα νεοσύστατο ελληνογερμανικό περιοδικό, το οποίο επιμελείται μια παρέα νέων ανθρώπων που πιστεύουν στη σωστή ενημέρωση. Όπλα μας είναι η γνώση του αντικειμένου, αλλά κυρίως το μεράκι και η τρέλα που διαφεντεύει τα νιάτα. Κι αφού συστηθήκαμε, ας περάσουμε σε κάποιες διευκρινίσεις. Κάποιοι θα αναρωτηθούν για τον τίτλο του περιοδικού. Στη «Δραχμή» μας οδήγησε η αναζήτηση ενός συνδετικού κρίκου ανάμεσα στο Μόναχο και την Ελλάδα. Υπενθυμίζουμε ότι το νόμισμα ανατυπώθηκε με πρωτοβουλία του βασιλιά Όθωνα το 1832 στο Μόναχο. Καθώς ετοιμάζαμε δε την πρώτη έκδοση, ξέσπασε η φημολογία περί δήθεν αποπομπής μας από την ευρωζώνη και επιστροφής της ελληνικής oικονομίας στη δραχμή. Έτσι η επιλογή του τίτλου εδραιώθηκε και ως σχολιασμός της επικαιρότητας. Έπειτα η δραχμή, παρά την απουσία της από τον χώρο της οικονομίας ως επίσημο νόμισμα, εμφανίζεται ακόμα στις καθημερινές μας συζητήσεις. Όλο και συχνότερα ακούμε π.χ. τη φράση: «θα πούμε τη δραχμή-δραχμούλα» στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε. Τέλος ως στοιχείο της Ελλάδας του παρελθόντος παραπέμπει σε κάτι νοσταλγικό, το οποίο είναι συνυφασμένο με την ψυχολογία του απόδημου Έλληνα. Μια σημαντική διευκρίνιση αφορά στην πιθανή κομματική ταυτότητα. Η «Δραχμή» χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τοπικούς παράγοντες του εμπορίου και δεν αποτελεί όργανο οποιασδήποτε προπαγάνδας. Σαν γίνει κάτι τέτοιο, θα πάψει ευθύς η κυκλοφορία της. Άλλες ερωτήσεις σχετίζονται με το στυλ του περιοδικού. Φανταστείτε μια έξοδό σας με ένα φίλο. Η συζήτησή σας θα περιστραφεί πιθανώς γύρω από πολιτικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές συζητήσεις∙ θα χαλαρώσετε μιλώντας για το ταξιδάκι που ετοιμάζετε και έπειτα θα παραγγείλετε ένα ωραίο γεύμα. Κάτι τέτοιο είχαμε κατά νου: ένα περιοδικό ποικίλης ύλης που να συνδυάζει ενημέρωση και ψυχαγωγία -Infotainment, για να είμαστε και στο πνεύμα της εποχής - και που θα σας κρατά συντροφιά σε στιγμές προβληματισμού και χαλάρωσης.

Liebe Griechenlandbegeisterte, Sie halten die erste Ausgabe der Drachme in der Hand. Als einziges deutsch-griechisches Magazin in München berichten wir monatlich über Wissenswertes aus beiden Ländern. In dieser Ausgabe präsentieren wir Ihnen folgende Themen:

Inhalt 4 6 8 10

14 15

Στην πρώτη μας συνάντηση, λοιπόν, θα μιλήσουμε για τα τελευταία γεγονότα που έφεραν την Ελλάδα στο μάτι του Κυκλώνα, θα μάθουμε τι σκαρώνουν οι επιστήμονες στο CERN, θα διαβάσουμε Ρίτσο και Πλάτωνα, θα μυρίσουμε κυπριακή άνοιξη και θα ενημερωθούμε για το μεταναστευτικό ζήτημα καθώς και για τα συμβαίνοντα στο χώρο της Παιδείας και του αθλητισμού. Στη συνέχεια θα πεταχτούμε μια βόλτα στο Παρίσι, όπου θα απολαύσουμε μια σπιτική σπανακοτυρόπιτα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όσους μας στήριξαν στο εγχείρημά μας, και να μου επιτρέψετε να το αφιερώσω στη Βάγια, που πίστεψε όσο κανείς άλλος σε αυτό, και δυστυχώς δεν πρόλαβε να το δει ολοκληρωμένο.

Με εκτίμηση, Ιωάννα Μάμαλη-Παναγιώτου Αρχισυντάκτρια

Kultur in München Zyprischer Frühling

Bildung «M-Zug»im griechischen Schulsystem

Feuilleton Ritsos. Unter anderem der Dichter des 1. Mai

Titelthema So sind die Griechen eben… Oder doch nicht?

Wissenschaft Das Wunder im größten Teilchenbeschleuniger der Welt

Essay Platon gegen Knabenliebe

Menschenrechte Migranten in Griechenland

Reise Paris. Eine Bootsfahrt in der Stadt der Liebe

Küche Was gibt es Besseres als eine hausgemachte Spanakotyropita?

Sport FSV Harthof II – FC Pontos: 3-3

Impressum

Eine anregende Lektüre wünschen Ihnen die Chefredakteurinnen Johanna Mamali-Panagiotou & Nannette Remmel Titelillustration: Kerstin Stalleicher

Kultur in München

Drachme Magazin für Griechen & Griechenlandliebende „Zyprischer Frühling“ 2010 in München

Zypern und das Meer

Η αυλαία του αφιερώματος στη Μεγαλόνησο και τη θάλασσα έπεσε στο Gasteig. Μια ακόμη αλησμόνητη «Κυπριακή Άνοιξη» άφησε το στίγμα της στις καρδιές των φιλοτέχνων.

nlässlich des 50-jährigen Jubiläums der Republik Zypern präsentierten internationale zyprische Künstler bei der Veranstaltungsreihe „Zyprischer Frühling“ Einblicke in die Inselkultur und ihre enge Verbindung zum Meer. Kostenlos genossen die Besucher am Gasteig gleich mehrere Abende mit dem Themenschwerpunkt „Thalassa“ (griechisch für Meer). Bei einer Fotoausstellung konnte man das nasse Element in all seinen Formen bewundern. Die atemberaubenden Aufnahmen von Michalis Papamichael, Andros Efstahiou und Erato Kantouna verdeutlichten, wie das Meer das Leben auf Zypern bestimmt. Sie zeigten das Meer als endlose Weite, als Rückzugspunkt, als unergründliche magische Welt und vieles mehr… Gleich zur Eröffnung der Kulturreihe „Zyprischer Frühling“ kamen beim Konzert „Wasserspiegelung“ auch Musikliebhaber ins Staunen. In einem unvergesslichen Auftritt interpretierten Sopranistin Katerina Mina und Pianistin Elena Mouzala poetische Lieder über das Wasser und das Meer.

Das Konzert der beiden Musikerinnen war aber nicht das einzige, was Freunden der akustischen Unterhaltung am Gasteig geboten wurde. Geschichten über das Wasser, das Leben und den Tod erzählten auch die Komponisten Savvas Savva und Marios Joannou Elia bei ihrem anregenden Doppelkonzert „Water Stories“. Im Mittelpunkt ihres Konzerts, das durch eine szenische Darstellung begleitet wurde, standen zwei historische Ereignisse: Der Untergang eines Handelsschiffes und die Versenkung des griechischen Kriegsschiffes „Elli“ im Jahr 1940. Ein musikalischer Höhepunkt während der Kulturreihe war das Benefizkonzert „Neroponti“ (griechisch: Regenguss) mit Alkinoos Ioannidis. Das Publikum lauschte wunderbaren Melodien und der bezaubernden Stimme des zyprischen Sängers. Für Amüsement sorgten außerdem seine humorvollen Kommentare über die aktuellen politischen Ereignisse in Griechenland. Mit dem Eintrittsgeld der einzigen kostenpflichtigen Veranstaltung der Kulturreihe unterstützten die Konzertgäste die Restaurierung der Salvatorkirche* in München.

Der faszinierende Dokumentarfilm „Troodos... Es wurde Zypern“ bildete den Abschluss der zehntägigen Veranstaltung. Darin erzählte uns Regisseur Paschalis Papapetrou auf seine einzigartige Weise von der geologischen Geburtsgeschichte seiner Heimatinsel Zypern.

Nächstes Jahr findet die Veranstaltungsreihe „Zyprischer Frühling“ zum sechsten Mal statt. Wir freuen uns jetzt schon auf dieses Rendezvous mit der zyprischen Kultur. *In der nächsten Ausgabe erfahren wir mehr über die Geschichte der Salvatorkirche.

Text: Drachme Fotos: Botschaft der Republik Zypern in Berlin Mehr Informationen unter: kulturattache@botschaft-zypern.de

Kulturtage in M端nchen

Drachme

Bildung

Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

Alles rund um das Thema «M-Zug» Bis vor einigen Jahren konnten die Schüler des griechischen Γυμνάσιο (Teilhauptschule II) in Deutschland entweder den einfachen oder den Qualifizierenden Hauptschulabschluss (Quali) erlangen. Inzwischen bietet sich ihnen zusätzlich die Chance, in der zehnten Klasse den Mittleren Schulabschluss (Mittlere Reife) zu erwerben. Elena Panagiotou beleuchtet diese relativ neue Möglichkeit und zeigt Wege zum Mittleren Reife Zug (M-Zug) auf. Ο δρόμος μετά το ελληνικό Δημοτικό Oι απόφοιτοι έχουν τις εξής δυνατότητες: · να παρακολουθήσουν τις λεγόμενες Regelklassen, με τη δυνατότητα απόκτησης απλού απολυτηρίου Γυμνασίου (Hauptschulabschluss) ή απολυτηρίου ειδίκευσης (Qualifizierender Hauptschulabschluss), ή · να εγγραφούν σε μια τάξη του Mittlere Reife Zug, γνωστού ως Μ-Zug, με προορισμό την απόκτηση του Μittlerer Schulabschluss. Οι δυνατότητες που προσφέρει το ελληνικό Γυμνάσιο Στο ελληνικό Γυμνάσιο, που προσφέρονται και οι δύο προαναφερθείσες δυνατότητες, διδάσκεται ένας συνδυασμός ελληνικών και γερμανικών μαθημάτων. Στα ελληνικά μαθήματα ακολουθείται το πρόγραμμα διδασκαλίας των Γυμνασίων της Ελλάδας, ενώ στα γερμανικά, η ύλη του γερμανικού Hauptschule. Οι μαθητές έχουν την δυνατότητα στη Γ´ Γυμνασίου να συμμετάσχουν στις εξετάσεις του Quali. Το τελευταίο προτείνεται από πλευράς σχολείου, ώστε μετέπειτα, σε περίπτωση αποτυχίας τους στο Μittlerer Schulabschluss ή στο Λύκειο, να έχουν τη δυνατότητα της επαγγελματικής εκπαίδευσης (Ausbildung) στη Γερμανία. Μ-Zug: Πότε και πώς εγγράφεται κανείς σε αυτό; Το Μ-Zug περιλαμβάνει όλη την πορεία των μαθητών από την Μ7 (αντίστοιχη Α´ Γυμνασίου) ως και την M10 (αντίστοιχη Α´ Λυκείου). Η εισαγωγή σε αυτό είναι εφικτή, εφόσον ο μαθητής της ΣΤ´ Δημοτικού πληροί τις βαθμολογικές προϋποθέσεις. Η μετάβαση από και προς το Μ-Zug κατά τη διάρκεια όλων των τάξεων του Γυμνασίου είναι επίσης δυνατή. Βασικές προϋποθέσεις εδώ είναι η βαθμολογία, η επιθυμία μαθητού και κηδεμόνων, καθώς και η έγκριση των καθηγητών. Οι εξετάσεις του Μittlerer Schulabschluss περιλαμβάνουν… Οι μαθητές λαμβάνουν μέρος στις εξετάσεις του Μittlerer Schulabschluss ως εξωτερικοί υποψήφιοι σε γερμανικά σχολεία (Externe). Τα προς εξέταση μαθήματα είναι τα εξής: γερμανικά, μαθηματικά, αγγλικά, AWT (ΣΕΠ και αρχές οικονομίας), PCB (φυσική/ χημεία/βιολογία - ύλη πρώτης Λυκείου), GSE (ιστορία/κοινωνιολογία/γεωγραφία - ύλη πρώτης Λυκείου), ένα μάθημα επιλογής (συνήθως πληροφορική ή μουσική) και η ελληνική γλώσσα.

M-Zug και ελληνικό Λύκειο Μετά την επιτυχή παρακολούθηση του Μ-Zug, οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να μεταβούν από την Μ10 στη Β´ Λυκείου. Καθώς όμως η διδαχθείσα ύλη στην M10 (που είναι προσαρμοσμένη στο Μ-Zug) είναι κατατί διαφοροποιημένη από την ύλη της Α´ Λυκείου, παρουσιάζεται το φαινόμενο, οι μαθητές να έχουν ελλείψεις σε ορισμένα μαθήματα. M-Zug και Πανεπιστήμιο Το απολυτήριο του ελληνικού Λυκείου χωρίς την επιτυχή συμμετοχή στις Πανελλήνιες εξετάσεις δεν αναγνωρίζεται από γερμανικής πλευράς ως Abitur, πράγμα που εμποδίζει τους μαθητές να εισαχθούν σε γερμανικό πανεπιστήμιο. Στην περίπτωση αυτή, η κατοχύρωση του Μittlerer Schulabschluss, προσφέρει στους μαθητές διάφορες εναλλακτικές. Εάν οι μαθητές επιλέξουν να ακολουθήσουν το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα, έχουν την επιλογή · να μάθουν ένα επάγγελμα, · να επισκεφτούν τη FOS Fachoberschule, ή · να εγγραφούν σε γερμανικό Gymnasium. Έτσι δεν αποκλείεται και η μετέπειτα εισαγωγή τους σε Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Fachhochschule/ Universität). Text: Elena Panagiotou Illustration: www.zazzle.de (leicht geändert)

Bildung

Feuilleton

Drachme Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

An einem Tag im Mai hast du mich verlassen... «Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα/ χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,/ για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. Την ομορφιά/ ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια./ Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ‘ ένα κρινάκι του αγρού/ τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.» ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ Στην έκδοση του Μαΐου, η «Δραχμή» θυμάται το Γιάννη Ρίτσο. Μέσα από την πένα της Μαρίας Μπιζά θα κάνουμε ένα ταξίδι σε Πρωτομαγιές που σημάδεψαν την ιστορία της νεότερης Ελλάδας με προορισμό το ποίημα «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες»…

Ekebi.gr (verarbeitete Version)

Επιτάφιος VI

Epitaph VI (aus: Die Wurzeln der Welt)

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη, γιέ, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω

An einem Tag im Mai hast du mich verlassen, an einem Tag im Mai verlor ich dich, / im Frühling, mein Sohn, den du liebtest, stiegst du hinauf

Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις άρμεγες με τα μάτια σου το φως μας οικουμένης

auf die Terrasse, unersättlich war dein Blick, mit deinen Augen molkst du das Licht des Erdkreises,

Kαι με το δάχτυλο απλωτό μου τάδειχνες ένα-ένα τα όσα γλυκά, τα όσα καλά κι αχνά και ροδισμένα

und mit der ausgestreckten Hand zeigtest du mir eins nach dem anderen, alle süßen, alle guten, die zarten und rosenfarbenen Dinge,

Και μούδειχνες τη θάλασσα να φέγγει πέρα, λάδι, και τα δεντρά και τα βουνά στο γαλανό μαγνάδι

und du zeigtest mir das Meer, wie es jenseits leuchtet, Öl, / und die Bäume, die Berge im himmelblauen, durchsichtigen Schleier

Και τα μικρά και τα φτωχά, πουλιά, μερμήγκια, θάμνα κι αυτές μας διαμαντόπετρες που ίδρωνε δίπλα η στάμνα.

und das Kleine, das Geringe, Vögel und Ameisen und Büsche / und die Diamanten, die der Wasserkrug schwitzte.

Μα, γιόκα μου, κι αν μούδειχνες μας’ αστέρια και τα πλάτια, τάβλεπα εγώ πιο λαμπερά στα θαλασσιά σου μάτια.

Mein Sohn, wenn du mir auch die Sterne und die Fernen zeigtest, / ich sah sie strahlender in deinen meerfarbenen Augen.

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκειά, ζεστή κι αντρίκια τόσα όσα μήτε του γιαλιού δε φτάνουν τα χαλίκια

Und du erzähltest mir mit deiner süßen, mit deiner warmen und männlichen Stimme/ so viel, mehr als es Kieselsteine am Strand gibt.

Και μούλεες, γιέ, πως ολ’ αυτά τα ωραία θάναι δικά μας, και τώρα εσβήστης κ’ έσβησε το φέγγος κ’ η φωτιά μας.

Und du sagtest, mein Sohn, daß alle schönen Dinge uns gehören werden, und jetzt ist dein Leben verloschen, und verloschen sind unser Licht und unser Feuer.

Die Veröffentlichung von Epitaph Das hier vorgestellte Gedicht gehört zum EpitaphZyklus (griech: Επιτάφιος) von Jannis Ritsos. Mikis Theodorakis hat ihn 1958 in großen Teilen vertont – so auch die beiden ersten und letzten Zweizeiler des Gedichts. Sie geben die grundlegende Stimmung des Gedichts wider: den unerträglichen Schmerz der Mutter über den Tod ihres Sohnes. Der erste Vers „An einem Tag im Mai hast du mich verlassen, an einem Tag im Mai verlor ich dich“ sowie der letzte Vers „und jetzt ist dein Leben verloschen, und verloschen sind unser Licht und unser Feuer“ beziehen sich auf die Gegenwart, die jeden Glücks beraubt ist. Die übrigen Verse thematisieren das vergangene, fröhliche Leben der Mutter mit dem Sohn. Die Gegenüberstellung von damals und heute stellt die Trauer der Mutter in aller Deutlichkeit in den Vordergrund.

Dem gesamten Epitaph-Zyklus liegen geschichtliche Ereignisse zugrunde: Am 9. Mai 1936 wurde ein Streik der Tabakarbeiter in Thessaloniki blutig niedergeschlagen. Es gab 30 Tote und mehrere Verletzte. Jannis Ritsos sah in der Presse ein Bild des ermordeten Tassos Toussis. Der Leichnam des jungen Mannes liegt mitten auf der Straße, seine weinende Mutter über ihn gebeugt. Sofort nahm sich der Dichter in die Pflicht des Wortes: Aufgewühlt brachte er in zwei Tagen und zwei Nächten seinen Zyklus zu Papier. Der erste Zweizeiler erschien am 12. Mai 1936 unter dem Titel „Μοιρολόι“ (Klagelied) in der Zeitung Risospastis. Er trug die Widmung „Für die heldenhaften Arbeiter von Thessaloniki“. Einen Monat später druckte die Tageszeitung Risospastis mit einer sensationellen Auflage von 10.000 Exemplaren die erste Ausgabe von Epitaph mit insgesamt 14 Gedichten ab. Der Name Jannis Ritsos breitete sich schlagartig in ganz Griechenland aus. Sein promptes Vorgehen gegen soziales Unrecht verlieh ihm den Ruf eines Dichters, der sich aktiv am Kampf für soziale Gerechtigkeit beteiligt. Zeitgleich landete sein Name auf der Schwarzen Liste der „gefährlichen kommunistischen Dichter“. Die noch im Handel befindlichen Exemplare der Tageszeitung wurden mit Beginn der Metaxas-Diktatur beschlagnahmt und öffentlich vor dem Zeus-Tempel in Athen verbrannt. Die Tat markierte den Anfang der Verfolgung von Ritsos` Werk, das dem Verbot zum Opfer fiel. Der Dichter selbst wurde zwei Mal auf Straflagerinseln verbannt (1948-1952, 1967-1968).

Δραχμή

Feuilleton

Περιοδικό για Έλληνες & Φιλέλληνες Die zweite Auflage des Epitaphs konnte erst im Jahr 1956 frei gedruckt werden. Sie enthält sechs weitere Gedichte, die der Dichter nach eigener Aussage ebenfalls bis Juni 1936 verfasst hatte. Der in den Jahren der Militärdiktatur verbotene Epitaph gewann wieder an Aktualität und wurde zum „Arsenal“ des Widerstandes gegen das Regime.

«Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος; » Am Beispiel des vorgestellten Gedichts aus dem Epitaph-Zyklus wird die innere Abhängigkeit des Epitaph von der Tradition des Volksliedes und von der am Karfreitag gesungenen orthodoxen Totenklage deutlich. Giorgos Veloudis, der sich intensiv mit dem Zyklus beschäftigte, hebt hervor: Während in die Sprache der typische Wortschatz des Volksliedes einfließt, verweist die Konstruktion der Strophen, die aus jambischen, gereimten Zweizeilern bestehen, auf ein Klagelied (gr. μοιρολόι). Im Gedicht greift das Schema der Sinn-Wiederholung des ersten Halbverses „An einem Tag im Mai hast du mich verlassen“ in den zweiten „An einem Tag im Mai verlor ich dich“ allerdings direkt auf das Volkslied zurück. Die Parallele zwischen dem ersten Zweizeiler und der orthodoxen Totenklage ist unübersehbar. Sie ruft, wie Veloudis zeigte, die folgenden Verse aus der kirchlichen Hymne ins Gedächtnis: «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος; » Im Gegensatz zur kirchlichen Tradition ist die Hoffnung im Epitaph-Zyklus nicht auf das Jenseits bzw. auf die Wiederauferstehung gerichtet, sondern auf das Diesseits: Der Sohn bleibt durch das gesellschaftliche Engagement seiner Mutter lebendig.

Der erste Mai als poetischer Topos in Ritsos Dichtung Der Sohn liebte den Mai, den Monat der Blüte und des Wiederauflebens der Natur. Er zeigte seiner Mutter alles Süße, Gute, Zarte und Rosenfarbige, alles Kleine, wie Vögel und Ameisen, sowie alles Große, wie das Meer und die Sterne. Diese Verbundenheit des Menschen mit den Dingen der Welt zeichnet auch das spätere Werk von Ritsos aus. Etwa in den Zeugenaussagen, in denen der Dichter den Gegenständen eine fast magische Kraft verleiht und sie an Elend und Größe der Menschen Anteil haben lässt, wie Bernd Jentzsch und Klaus-Dieter Sommer feststellten. Die Mutter nimmt die natürliche Schönheit und die meerfarbenen Augen des Sohnes wahr, in denen sich alles noch strahlender widerspiegelt. Der Tod ihres Sohnes an dem Tag im Mai brachte für sie folglich das Erlöschen jedes Glücks und aller Freuden mit sich. Der Verlauf der griechischen Geschichte spielte eine große Rolle bei der Einführung des ersten Mai als poetischem Topos in der Dichtung von Ritsos, der sogar dem Widerstandskämpfer Alekos Panagoulis († 1. Mai 1976) Gedichte widmete. Aufschlussreich für die Bedeutung des ersten Mai ist nicht zuletzt, dass der Dichter sein Geburtsdatum nach dem alten Julianischen Kalender auf den ersten statt den vierzehnten Mai datierte. Ritsos, in dessen Epitaph die Arbeiter Eintritt in die Dichtung gefunden haben, wollte seinen Geburtstag am Kampftag der Arbeiterbewegung feiern. Dieser Wusch wurde ihm am 1. Mai vorigen Jahres zum 100sten Jubiläums seines Geburtstages erfüllt. Die Ritsos-Liebenden feierten die Geburt eines großen Dichters, der uns Vieles beigebracht hat. “…alle süßen, alle guten, die zarten und rosenfarbenen Dinge“ dieser Welt. Text: Maria Bisa Quelle: Jannis Ritsos, Die Wurzeln der Welt, übers. von Bernd Jentzsch und Klaus-Dieter Sommer, Volk und Welt, Berlin (DDR), 1970, s.37. In der nächsten Ausgabe erfahren wir mehr über die Aufnahme des Epitaphs im deutschsprachigen Raum und lesen Gedichte von Alekos Panagoulis.

Titelthema

Drachme Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

Το φαινόμενο «Νεοέλληνες»

αδυναμία της Ελλάδας να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της και οι κραδασμοί που επέφερε στην οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απασχόλησαν έντονα τον παγκόσμιο Τύπο. Έγκυρες εφημερίδες του εξωτερικού ασχολήθηκαν με την χώρα μας, αφιερώνοντάς της ουκ ολίγα πρωτοσέλιδα, στα οποία απαριθμούσαν τα τρωτά σημεία της «Ψωροκώσταινας». Η Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος.

Ο Έλληνας αγρότης: Αυτός δεν ψάχνει γυναίκα, όπως ο εργένης αγρότης στη γνωστή εκπομπή, αλλά μία λύση στα προβλήματα που τον απασχολούν. Βαρέθηκε να του τάζουν λαγούς με πετραχήλια και κλείνοντας την Εθνική με το τρακτέρ του, πιέζει την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά του. Στις επόμενες εκλογές του δίνουν ψίχουλα, διορίζουν όμως το γιό του στο δημόσιο κι έτσι εξαγοράζουν την ανοχή του.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά. Μόνο που τώρα δεν προβληθήκαμε για την άψογη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, ούτε καν για το γκολ του Χαριστέα στα γήπεδα της Πορτογαλίας, που έκαναν κάποτε περήφανο τον μέσο (νεο) Έλληνα. Κάπως έτσι φτάνουμε στο εξώφυλλο γνωστού περιοδικού, όπου δεν εξυμνούνται τα κάλλη της θεάς Παπαρίζου∙ απεικονίζεται όμως η θεά Αφροδίτη, καλύπτοντας την γύμνια της με την γαλανόλευκη σημαία, να τείνει αναίσχυντα το μεσαίο της δάχτυλο στους Ευρωπαίους εταίρους μας. Η θεά της Ομορφιάς, μετατράπηκε σε σύμβολο ενός μπαγαπόντη λαού, ο οποίος εξαπατά την, κατά τ‘ άλλα, έντιμη ευρωπαϊκή οικογένεια.

Η μαμά-ξενοδόχος: Η γυναίκα που θυσιάζει τα πάντα για το παιδί της, που σπουδάζει για να βρει υπό αντίξοες συνθήκες τη δική του θέση στον ήλιο. Ενίοτε όμως γίνεται υπερβολική και λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας στην κοινωνικοποίηση του παιδιού της. Αυτό με την σειρά του καθυστερεί να ανεξαρτητοποιηθεί σε σύγκριση με τους συνομηλίκους του στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αν συμφωνήσουμε δε, ότι οι μισθοί διαμορφώνονται βάσει της προσφοράς και ζήτησης από πλευράς εργοδότη και εργαζομένου, είναι μια γυναίκα που προσφέρει το μητρικό κουκούλι όπου βολεύεται το παιδί, το οποίο με τη σειρά του θα δεχτεί να δουλέψει για το «ιλιγγιώδες» ποσό των 700 ευρώ.

Οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο ήταν σε γενικές γραμμές αληθή. Άλλωστε κανείς δεν μας επέρριψε ευθύνες για τα υπέρογκα χρέη. Δριμύτατη κριτική ασκήθηκε σε ηθικό επίπεδο, ως αντίδραση στον κατ´ εξακολούθηση εμπαιγμό από μέρους της Ελλάδας σχετικά με την απόκρυψη των πραγματικών οικονομικών στοιχείων της χώρας. Τα πράγματα άρχισαν να περιπλέκονται, όταν η κριτική επεκτάθηκε σε θέματα που άπτονται της ιστορίας, του πολιτισμού και της ιδιοσυγκρασίας των Ελλήνων. Ειδήμονες επί παντός επιστητού ανέλυαν «το ελληνικό φαινόμενο». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το απόσπασμα άρθρου της FAZ: Was sind eigentlich Griechen? όπου ο συντάκτης παραδίδει μαθήματα ελληνικής ιστορίας και συμβουλές ως και για τον χειρισμό του μακεδονικού ζητήματος. Εν μέσω αυτού του κλίματος, η Δραχμή επέλεξε να σκιαγραφήσει με χιουμοριστική διάθεση κάποιες γραφικές μορφές της νεοελληνικής κοινωνίας, οι οποίες έρχονται συνειρμικά στο νου των ξένων που διάβασαν τα πρόσφατα δημοσιεύματα. Ίσως να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς φτάσαμε στο σημείο να δεχόμαστε πυρά από παντού. Στο εξώφυλλο εμφανίζονται οι εξής μορφές –μοτίβα: Ο φραπεδάκιας: Ο αραχτός νεοέλληνας, που πίνει χαλλλλαρά τον φραπέ του. Ένας απ´ τους πολλούς που πληρώνουν συνολικά 1,2 δισ. ευρώ ετησίως για τον καφέ τους, όταν οι λοιποί Ευρωπαίοι, παίρνοντας διπλάσιο μισθό, τον απολαμβάνουν στην μισή τιμή. Γεγονός που όμως δεν φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαιτέρως.

Η νεαρά με το ντεκαπάζ: Είναι απόφοιτος κάποιου ΙΕΚ, χωρίς την επιθυμητή επαγγελματική αποκατάσταση. Γνώρισε στα μπουζούκια τον πρίγκιπά της, που ναι μεν δεν παίρνει παχυλό μισθό, έχει όμως σίγουρη θέση στο στρατό, τον παντρεύεται και κάνει οικογένεια. Αργότερα καταλήγει με λιγότερα ένσημα από τη μητέρα της, που διάλεξε οικειοθελώς τα οικιακά. Ο Ζορμπάς: Ο Έλληνας «έξω καρδιά», που γλεντάει με την ψυχή του, γελάει και φλερτάρει. Έχει φιλότιμο και μπέσα. Πιστεύει στη φιλία και δεν καταδέχεται να καθήσει σε τραπέζι, αν δεν πληρώσει όλο το λογαριασμό. Είναι κομμάτι ενός λαού που τραγουδά και χορεύει τους ποιητές του. Ο φακελάκιας: Εκείνος λαδώνει πόρτες που ανοίγουν διάπλατα, συμβάλλοντας έτσι στην διαμόρφωση μιας κοινωνίας διακρίσεων, όπου οι κρατικές υπηρεσίες μετατρέπονται σε προνόμια των οικονομικά ισχυρών. Με την στάση του προδίδει κάθε είδος ανθρώπινης αξίας στον βωμό του χρήματος. Συνένοχοί του, όσοι ανέχονται τη συμπεριφορά του. Οι αλληλοκατηγορίες και οι γενικεύσεις δεν οδηγούν πουθενά. Περισσότερο στελεχώνουν έναν φαύλο κύκλο κοινωνικών αναλύσεων, από τον οποίο απουσιάζει εκ προοιμίου η αυτοκριτική. Μια απόπειρα προβληματισμού σε σχέση με την ανεκτική μας στάση και την -ίσως γονιδιακή- μας ροπή προς τον «ωχαδελφισμό», θα ήταν πιθανώς η ενδεδειγμένη λύση για να βγούμε από το νοσηρό παρόν. Αυτή η νοοτροπία υπαγόρευσε βήματα οπισθοδρόμησης, όταν χρειάζονταν βήματα προόδου. Ας την αποβάλουμε επιτέλους και ας αγωνιστούμε για όλα αυτά που μας αξίζουν. «Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα, και τη θέλουμε», όπως έλεγε και το «αλησμόνητο» προεκλογικό σποτάκι… Εκ της Διευθύνσεως

Δραχμή

Titelthema

Περιοδικό για Έλληνες & Φιλέλληνες

So sind die Griechen eben… Oder doch nicht?

ber das Land der Hellenen liest man in der internationalen Presse eigentlich eher selten etwas. Nicht so in den letzten Monaten. Fast täglich wurde da über die griechische Finanzkrise und ihre Ursachen berichtet. Wegen der verfälschten Finanzdaten standen vor allem die Politiker im Mittelpunkt der Kritik. Anschließend suchten die selbsternannten Griechenlandexperten aber auch bei den Gewohnheiten des Volkes nach Erklärungen. Nicht alle Berichte waren objektiv. Vieles wurde verallgemeinert. In den Köpfen der Medienkonsumenten haben sich so alte Stereotypen von „den Griechen“ gefestigt und es kamen einige neue hinzu. Als humorvolle Reaktion auf diese Tendenz zur Verallgemeinerung stellt Drachme sechs unterschiedliche griechische Charaktere vor: Frappé – Genießer An einem leckeren Frappé (Kalter Kaffee, griechische Spezialität) nippt er fast täglich. Dass sein Deckel im Café immer teurer wird, kann er gut verdrängen. Kaffee ist in Griechenland meist teurer als in Deutschland. Der griechische Arbeiter verdient aber nur etwa die Hälfte seines deutschen Kollegen (Stundenlohn: 6,50 Euro versus 11 Euro). Zorba the Greek Er liebt das Leben und hat vor dem Tod keine Angst. Der Lebenskünstler vertraut auf seine Gefühle und Instinkte. Großzügig gibt er in der Taverna Runden aus und tanzt zu Versen bekannter Gedichte, die man hier zu den bezaubernden Melodien von Theodorakis, Chatzidakis und Xarchakos singt. Ausgebildete Hausfrau Die arbeitslose Berufsschulabsolventin Tassia ist für die Busukia-Nacht (Busukia: griechische Schlagermusik)

perfekt gestylt. Der Haaransatz ist nachblondiert, die hochhackigen Schuhe glänzen. Heute ist hier einiges los: Die Menschen feiern ausgelassen, werfen Blumen. Plötzlich steht er vor ihr. Sie erfährt, dass ihr Prinz beim Militär arbeitet. Ein Job auf Lebenszeit! Es dauert nicht lange, da sind die zwei ein Paar. Sie heiratet ihn, bekommt Kinder, bleibt Hausfrau. Genau wie ihre Mutter. Dabei wollte sie doch immer anders werden als sie. Hotelbesitzerin Mama Bei Mama darf Nikos mietfrei wohnen. Sie hat alles für ihn geopfert, umsorgte ihn, während er hart für die Panhellenische Prüfung lernen musste. In ihr Nest konnte er zurückkehren, nachdem er in Syntagma gegen Ungerechtigkeit demonstrierte. Über diesen Familienzusammenhalt freut sich besonders Nikos´ Arbeitgeber, der dem Uniabsolventen für seinen Vollzeitjob nur 700 Euro zahlt. Fakelaki-Zauberer Er hat seinen Führerschein verloren. Glücklicherweise hat er aber ein Fakelaki (gr. für Umschläglein; spezielle Form der Korruption, uns Deutschen auch nicht unbekannt; siehe z.B.: Siemens-Schmiergeldskandale) voller Scheine, das er dem Beamten (ein treuer Wähler seines Onkels) aushändigen kann. „SimSalaBim“ – Führerschein zurück! Nicht nur der Fakelaki-Zauberer freut sich. Auch der Beamte ist glücklich über den lukrativen Nebenverdienst. Dass er mit seinem Verhalten zum Fortbestand der Ungleichbehandlung in Griechenland beiträgt, ist ihm dabei herzlich egal. Suchender Bauer Eine Frau hat er schon, nur leider kaum Zeit für sie. Obwohl er von früh bis spät auf dem Feld schuftet, reichen seine Einnahmen kaum zum Leben. Ihm reicht´s. Mit seinem Traktor fährt er auf die Autobahn Athen-Lamia, wo seine Gewerkschaftsbrüder schon auf ihn warten. Sie legen dort so lange den Verkehr lahm, bis die „300 Lügner“ (griechisch für „das Parlament“) endlich auf ihre Forderung nach höheren Agrarsubventionen reagieren. Doch bis er zurück an seinen Hof getuckert ist, haben die Politiker ihre Versprechen längst vergessen. Und so geht das Leben im schönen Süden einfach weiter … Nannette Remmel Stellvertretende Chefredakteurin

Drachme

Wissenschaft

Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

Physik für Anfänger und Fortgeschrittene „Am Anfang schuf Gott Himmel und Erde [...] Und Gott sprach: Es werde Licht! Und es ward Licht [...] “ So verlief die Schöpfung der Welt – sagen die Theologen. Physiker hingegen sprechen vom „Big Bang“. Eine vollständige Erklärung für die Entstehung des Weltalls haben aber auch sie bisher noch nicht gefunden. Als der weltgrößte Teilchenbeschleuniger am Forschungszentrum CERN in Genf diesen Frühling wieder eröffnete, machte uns das neugierig. Was wollen tausende von Wissenschaftlern mit ihren Experimenten in dem Teilchenbeschleuniger eigentlich beweisen? Johanna Mamali-Panagiotou hat Nikos Konstantinidis, Physikprofessor am University College London befragt. Im Interview spricht er über die größte Herausforderung in der Physik, gibt uns eine kleine Nachhilfe zum Thema schwarze Löcher und beleuchtet all die anderen schrecklichen Dinge, die uns manche „Wissenschaftler“ prognostizieren...

Ποια είναι η συμβολή της έρευνας στην εξέλιξη της επιστήμης και ποιο το όφελός της για τον απλό, καθημερινό άνθρωπο; Τα αποτελέσματα της θεμελιώδους έρευνας δεν έχουν απευθείας εφαρμογές στην καθημερινή μας ζωή. Ωστόσο, η τεχνολογία που αναπτύσσεται στη διάρκεια που διεξάγεται η έρευνα της φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων, οδηγεί μακροπρόθεσμα σε σημαντικότατα οφέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας τεχνολογίας είναι το World Wide Web. Ο παγκόσμιος ιστός που σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως, δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 από ερευνητές του CERN* που αναζητούσαν πιο αποτελεσματικούς τρόπους για την ανταλλαγή των πληροφοριών. Επίσης μεγάλο είναι το όφελος της έρευνας για την ιατρική. Επιταχυντές-μινιατούρες αυτών που λειτούργησαν στο CERN, παράγουν ραδιενεργές δέσμες που εφαρμόζονται σήμερα για τη θεραπεία του καρκίνου. Πώς λειτουργεί και σε τι στοχεύει ο τωρινός Επιταχυντής Συγκρουόμενων Δεσμών Αδρονίων LHC; Ο LHC είναι ένας πελώριος επιταχυντής που αναπτύσσεται σε μια υπόγεια κυκλική σήραγγα των 27 χιλιομέτρων και είναι αυτός που θα δώσει, μεταξύ άλλων, οριστική απάντηση στο ερώτημα της ύπαρξης του σωματιδίου Χιγκς. Μέσα στον επιταχυντή κινούνται σχεδόν με ταχύτητα φωτός αντιπαράλληλες δέσμες πρωτονίων. Η ενέργεια που συγκεντρώνεται σε κάποια σημεία που γίνεται η σύγκρουση, ισοδυναμεί με θερμοκρασία 100.000 φορές μεγαλύτερη από αυτή που δημιουργείται στο κέντρο ενός αστεριού όπως ο Ήλιος. Αναπαράγονται έτσι στιγμιαία οι συνθήκες οι οποίες πιθανών να επικράτησαν αμέσως μετά τη «Μεγάλη Έκρηξη», το γνωστό «Μπιγκ Μπανγκ». Ο όρος αυτός αναφέρεται στην ταυτόχρονη δημιουργία της ύλης, του χώρου και του χρόνου από μια προγενέστερη ενιαία μονάδα. Τι συνέβη και υπέστη βλάβη, μένοντας τόσο καιρό κλειστός; Η βλάβη οφείλεται σε ένα βραχυκύκλωμα που οδήγησε σε μια μικρή έκρηξη στο σύστημα ψύξης. Η έκρηξη αυτή προκάλεσε ζημιές στα μηχανήματα που βρίσκονται σε ένα μικρό κομμάτι του τούνελ. Το πρόγραμμα αποκατάστασης των ζημιών προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς και τώρα είμαστε και πάλι έτοιμοι να συνεχίσουμε τις έρευνες. Τι είναι το σωματίδιο Χιγκς; Γιατί έχει χαρακτηριστεί «Άγιο Δισκοπότηρο»; Με την έρευνα της φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις διάφορες συμμετρίες που υπήρχαν και «παραβιάστηκαν» στη φύση. Οι συγκρούσεις που γίνονται μεταξύ των πρωτονίων στο LHC θα μας φέρουν κοντά στη Μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία, που ίσχυε αρχικώς για το σύμπαν. Σύμφωνα με αυτή, δεν υπήρχαν οι σημερινοί τύποι δυνάμεων, όπως: βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμός, ισχυρή και ασθενής πυρηνική δύναμη. Όλες οι δυνάμεις ήταν ενοποιημένες σε μια. Με την πάροδο του χρόνου, κάποιες συμμετρίες «έσπασαν» και κάποια είδη δυνάμεων έδωσαν τη θέση τους σ ’αυτές που υπάρχουν σήμερα. Ένα παράδειγμα μορφών «ενοποιημένης» ηλεκτρασθενούς δύναμης - όπως αποδείχτηκε - είναι ο ηλεκτρομαγνητισμός και η ασθενής πυρηνική δύναμη. Ο κρίκος που λείπει για να ολοκληρωθεί η αλυσίδα που λέγεται θεωρία της «ενοποιημένης»

Dr. Nikos Konstantinidis Physikprofessor am University College London

ηλεκτρασθενούς δύναμης, είναι το σωματίδιο Χιγκς. Γι’ αυτό και η ανακάλυψή του αποτελεί το «Άγιο Δισκοπότηρο» της φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων. Οι συζητήσεις γύρω από το σωματίδιο-μποζόνιο του Χιγκς άρχισαν εδώ και 40 χρόνια, με πολλούς διάσημους ερευνητές να αμφισβητούν την ύπαρξή του. Αναμένουμε να δούμε τι θα δείξει, το αργότερο σε 5 χρόνια, το πείραμα. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο πείραμα; Η ενέργεια που παράγεται από την πρόσκρουση πρωτονίων είναι μεν τεράστια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να τη συγκρίνουμε π.χ. με τις ακτίνες που εκπέμπονται από τις συγκρούσεις που γίνονται από καταβολής κόσμου στο σύμπαν και «βομβαρδίζουν» εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια την ατμόσφαιρα της γης, τον πλανήτη Δία, το φεγγάρι και τον ήλιο. Αυτό που συμβαίνει στο CERN είναι μια μικρογραφία της πραγματικότητας. Αφού δεν έχουν υποστεί στο διάβα του χρόνου κακό ο πλανήτης και τα αστέρια, μάλλον δεν κινδυνεύουμε ούτε εμείς… Σε τι στοχεύει το πείραμα «ΑΤΛΑΣ» καθώς και η δικτυακή τεχνολογία GRID; Από τις συγκρούσεις των πρωτονίων μες στον επιταχυντή αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες. Ειδικοί ανιχνευτές, όπως ο γνωστός «ΑΤΛΑΣ», «φωτογραφίζουν» τις συγκρούσεις και καταγράφουν έναν τεράστιο όγκο δεδομένων. Φτάνουν μάλιστα σε σημείο να αποθηκεύουν 200 συγκρούσεις το δευτερόλεπτο (είναι μόνο κάποιες από

Δραχμή

Wissenschaft

Περιοδικό για Έλληνες & Φιλέλληνες τις 40.000.000 συγκρούσεις που πραγματοποιούνται ανά δευτερόλεπτο). Με το ρυθμό αυτό, θα γεμίζαμε υποθετικά ένα CD κάθε 2-3 δευτερόλεπτα. Φυσικά τα δεδομένα δεν αποθηκεύονται σε CD, αλλά σε υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας. Μέσα σε αυτό το πνεύμα αναπτύχθηκε η τεχνολογία του GRID. Το GRID είναι ένας παγκόσμιος ιστός από τεράστιες «φάρμες» υπολογιστών που συνδέονται μεταξύ τους με ταχύτατα δίκτυα. Αν τα δεδομένα του πειράματος «ΑΤΛΑΣ» ήταν αποθηκευμένα μονό στο CERN τότε θα δημιουργούνταν «κυκλοφοριακή» συμφόρηση στο διαδίκτυο, με τους χιλιάδες ερευνητές να επιχειρούν ταυτόχρονα να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα. Μέσω του GRID οι πληροφορίες του «ΑΤΛΑΣ» διανέμονται σε αποθήκες δεδομένων στις οποίες έχουν πρόσβαση 2000 ερευνητές παγκοσμίως. Παρόλο που το GRID προήλθε ως απόρροια των δικών μας αναγκών, ήδη χρησιμοποιείται ευρέως και σε άλλες επιστήμες, όπως στον τομέας της γενετικής και συγκεκριμένα στο πρόγραμμα καταγραφής και ταξινόμησης των ανθρώπινων γονιδίων. Ποιος είναι ο βαθμός κατανάλωσης της ενέργειας για τη συντήρηση του κέντρου; Επιβαρύνει το περιβάλλον; Το CERN καταναλώνει περίπου όση ηλεκτρική ενέργεια καταναλώνει και η περιοχή της Γενεύης για οικιακή χρήση. Η μισή ενέργεια καταναλώνεται για τη συντήρηση του LHC. Όντως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι δεν πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλικό προς το περιβάλλον πείραμα. Ποιοι και πώς χρηματοδοτούν τις έρευνες; Ποιο είναι περίπου το κόστος συντήρησης του οργανισμού; Οι έρευνες χρηματοδοτούνται κατ’ εξοχήν από 20 κράτη-μέλη της Ε.Ε. Το ποσοστό συμμετοχής του κάθε κράτους στον ετήσιο προϋπολογισμό του CERN υπολογίζεται με βάση το ΑΕΠ του. Το κόστος λειτουργίας του LHC ανέρχεται σε περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Πόσα χρόνια προετοιμάζατε αυτό το εγχείρημα; Έχει υπάρξει παρόμοιο εγχείρημα με αυτό του CERN ανά τον κόσμο; Οι προετοιμασίες ξεκίνησαν πριν 15 χρόνια. Όχι. Κάτι ανάλογο δεν έχει υπάρξει ποτέ. Το κόστος διεξαγωγής ενός τόσο μεγάλου πειράματος είναι αφόρητο. Στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν ένα αντίστοιχο πρόγραμμα, το οποίο όμως εγκαταλείφθηκε λίγα χρόνια αργότερα, λόγω του υψηλού κόστους. Ποια είναι η χώρα που κρατά τα ηνία; Ποια η συμμετοχή της χώρας μας σε αυτή την προσπάθεια; Όλα τα κράτη-μέλη είναι ισότιμα. Βέβαια οι ισχυρές Ευρωπαϊκές χώρες έχουν μεγαλύτερη επιρροή, κυρίως λόγω του υψηλού ποσοστού στη χρηματοδότηση της έρευνας στοιχειωδών σωματιδίων στις χώρες αυτές. Παρά τη μικρή συμμετοχή της Ελλάδας στο CERN, η συνολική συνεισφορά των Ελλήνων ερευνητών δεν είναι αμελητέα. Ορισμένοι μάλιστα, παίζουν σημαντικό ρολό στις ερευνητικές δραστηριότητες του CERN. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω τη Ρόζι Νικολαϊδου από το Παρίσι, τον Στάθη Παγάνη από το Σέφιλντ και τη Χαρά Πετρίδου από το ΑΠΘ που συμμετέχουν στο πείραμα «ΑΤΛΑΣ». Επίσης δραστηριοποιούνται ομάδες ερευνητών από τη Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, την Αθήνα, την Κομοτηνή και την Πάτρα.

Εξηγήστε μας παρακαλώ με απλά λόγια τι συμβαίνει με τις λεγόμενες «μαύρες τρύπες». Θα έπρεπε να μας ανησυχούν; Οι μαύρες τρύπες δημιουργούνται καθημερινά στο σύμπαν από την κατάρρευση τεραστίων άστρων με ασύλληπτα μεγάλη δύναμη βαρύτητας, η οποία δεν επιτρέπει σε οτιδήποτε, ακόμα και στο φως να ξεφύγει από αυτή. Το πεδίο βαρύτητας που δημιουργείται είναι τόσο ισχυρό, που έλκει, «ρουφάει» οποιαδήποτε μάζα βρίσκεται γύρω του. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την περίπτωση ότι και στον LHC δημιουργούνται μικροσκοπικές μαύρες τρύπες. Οι τρύπες όμως αυτές έχουν ελκτική δύναμη, ανάλογη με τη μάζα των συγκρουόμενων στοιχείων, δηλαδή ελάχιστη. Ελάχιστη είναι και η βιωσιμότητά τους. Εξαφανίζονται αμέσως. Άρα, δε συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας . * Ο «Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών» CERN (ακρωνύμιο της αρχικής ονομασίας Conseil Européenne pour la Recherche Nucléaire) είναι το μεγαλύτερο πειραματικό κέντρο πυρηνικών ερευνών και ειδικότερα επί της σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο. Βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Ιδρύθηκε το 1954 από δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσα σε αυτές ήταν και η Ελλάδα. Στις έρευνες συμμετέχουν 20 κράτη-μέλη της Ε.Ε., ενώ ρόλο παρατηρητή έχουν άλλες 6 χώρες εκτός Ε.Ε., η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η UNESCO.

Curriculum Vitae Ο Νίκος Κωνσταντινίδης, απόφοιτος του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε διδακτορικό επίπεδο στον τομέα της μοριακής φυσικής στην Αγγλία. Πρωταγωνίστησε στο πείραμα ALEPH που έγινε στον προηγούμενο επιταχυντή LEP του CERN, καθώς είχε τη συνολική ευθύνη για την οργάνωση των ερευνητικών ομάδων. Από το 2001 συμμετέχει ενεργά στο πείραμα «ΑΤΛΑΣ». Παράλληλα κάνει πανεπιστημιακή καριέρα στο University College London, όπου ξεκίνησε το ακαδημαϊκό του έργο ως λέκτορας το 2002 και ανακηρύχθηκε αναπληρωτής καθηγητής το 2006. Fotos: Cern Interview: Johanna Mamali-Panagiotou

Essay

Drachme Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

Platon über die Lehrer-Schüler-Beziehung Die aufgedeckten Missbrauchsfälle an Schulen in den vergangenen Monaten stimmten viele Menschen nachdenklich. Da das Problem des Kindesmissbrauchs bereits jahrtausendelange Tradition hat, wagte Drachme einen Blick zurück; genauer gesagt in das antike Griechenland: Was sagten bedeutende Persönlichkeiten am Haus des preisgekrönten Tragödiendichters Agathon zu diesem heiklen Thema? Was lernen wir von ihnen über den pädagogischen Eros? Dies und vieles mehr erfahren wir bei der Lektüre des Platon´schen Werks Symposion.

αιδαγωγικός Έρωτας: Μυσταγωγία της διδασκαλίας ή παράφραση της παιδεραστίας;

Κάποιες απόπειρες δικαιολόγησης των κρουσμάτων παιδεραστίας που σημειώθηκαν σε καθολικά σχολεία, στηρίχτηκαν σε θέσεις του διαλογικού πλατωνικού έργου Συμπόσιον, του οποίου κεντρικό θέμα είναι η αναζήτηση της υφής του Έρωτα. Ευσταθεί όμως αυτή η επιχειρηματολογία ή απλά διαστρεβλώνεται το περιεχόμενο του Συμποσίου σε μια προσπάθεια διάσωσης του κύρους της Καθολικής Εκκλησίας; Η Δέσποινα Σκούρτη και η Ευγενία Ηλιοπούλου, ανέτρεξαν στο Συμπόσιον προκειμένου να διαπιστώσουν του λόγου το αληθές και να αποφορτίσουν το πλατωνικό κείμενο από τυχόν συσχέτιση με την παιδοφιλία. Αθήνα, 416 π.χ. Οι συνδαιτυμόνες (Αριστοφάνης, Ερυξίμαχος, Αλκιβιάδης, Αριστόδημος ο Κυδαθηναίος, Παυσανίας, Φαίδρος και Σωκράτης) παίρνουν ένας-ένας τον λόγο και μιλούν για τον Έρωτα. Πρώτη σημαντική διάκριση, αυτή μεταξύ Ουρανίου και Πανδήμου Έρωτος. Με σημερινούς όρους θα μπορούσαμε να τους παρομοιάσουμε με τον πνευματικό και τον σαρκικό αντίστοιχα. Στην σχέση δασκάλου-μαθητή, καταδικάζεται ρητά ο Πάνδημος Έρωτας ως χυδαίος: «έπρεπε μάλιστα και νόμος να υπάρχει που να απαγορεύει τον έρωτα των μικρών παιδιών. [...] Οι ανώτεροι βέβαια άνθρωποι θεσπίζουν μόνοι τους για τον εαυτό τους τον νόμο αυτόν εκουσίως. Έπρεπε όμως και στους χυδαίους αυτούς εραστές να επιβάλουμε δια της βίας μια τέτοια διαγωγή.» 1 Σε αντιδιαστολή με τον χυδαίο παιδοφιλικό έρωτα, έρχεται ο Παιδαγωγικός, ως έκφανση του Ουράνιου Έρωτα. Ο διδάσκαλος που διακατέχεται από Παιδαγωγικό Έρωτα για τον μαθητή του, νιώθει μια έντονη εσωτερική ανάγκη να τον διαπλάσει έτσι, ώστε να κατακτήσει την Αρετή και την Ευδαιμονία. Ο Παυσανίας τονίζει αυτήν ακριβώς την πρόθεση του δασκάλου να προάγει τον μαθητή του πνευματικά: «Όταν ο ένας [ο δάσκαλος] αισθάνεται την δύναμη να συντελέσει στην πνευματική ωρίμανση και γενικά στην εξύψωση του άλλου [του μαθητή], ο άλλος αισθάνεται την ανάγκη να ωφεληθεί για τη διαπαιδαγώγηση και γενικά για την πνευματική κατάρτιση του εαυτού του, τότε πλέον, αν οι ηθικές αυτές αρχές συναντηθούν στο 1

«χρῆν δέ καί νόμον εἶναι μή ἐρᾶν παίδων [...]οἱ μέν οὖν ἀγαθοί τόν νόμον τοῦτον αὐτοί αὑτοῖς ἑκοντες τίθενται, χρῆν δέ καί τούτους τούς πανδήμους ἐραστάς προδαναγκάζειν τό τοιοῦτον.» (Συμπόσιον: 181d-182a)

αυτό σημείο, εδώ και μόνον συμπίπτει έντιμο να είναι ο αγαπημένος να κάμει του εραστή του το θέλημα. Αλλού πουθενά.» 2 Στα πλαίσια της ιδιαίτερης σχέσης δασκάλου μαθητή, δεν αποκλείεται ούτε η σωματική επαφή, ούτε ο θαυμασμός του Ωραίου. Ο νεαρός οικοδεσπότης Αγάθων απευθύνεται με αυτά τα λόγια στον δάσκαλο Σωκράτη: «Εδώ, Σωκράτη, κοντά μου πλάγιασε. Έτσι θ΄ απολαύσω, με την επαφή μαζί σου, και την σοφή έμπνευση». 3 ενώ ορίζει τον Έρωτα λακωνικά με την εξής φράση: «ο Έρωτας είναι έρωτας προς το ωραίο» 4 , θέση που συναντούμε μέχρι σήμερα σε πολλά φιλοσοφικά και λογοτεχνικά έργα. Στις μέρες μας μια τέτοια εγγύτητα μεταξύ διδάσκοντος και διδασκομένου θα ήταν μάλλον παρεξηγήσιμη. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ανήκουν χωρία του Συμποσίου σε υπερασπιστική επιχειρηματολογία για αρρωστημένους ιερείς ή δασκάλους που παρενοχλούν σεξουαλικά τους μαθητές τους. Ο Παιδαγωγικός Έρωτας του Πλάτωνα ταιριάζει σαν όρος στον Δάσκαλο που δίνεται ολοκληρωτικά στο λειτούργημά του και δε θα πρέπει να συγχέεται με την παιδεραστία. Άλλωστε, διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενο του Συμποσίου καταστρέφουμε την μαγεία του. Ας μείνουμε στον Έρωτα ως ύμνο του Ωραίου ∙ σε κάθε επίπεδο... «[ Ἔρως] εἰρήνην μέν ἐν ἀνθρώποις, πελάγει δέ γαλήνην νηνεμίαν, ἀνέμων κοίτην ὕπνον τ΄ ἐνί κήδει.» (Συμπόσιον : 197 c) «[ο Έρωτας χαρίζει] στα πελάγη γαλήνη κι απανεμιά. Τους ανέμους κοιμίζει, στα θλιμμένα χαρίζει ύπνο κορμιά» 2 «ὁ δέ τῷ ποιοῦντι αὐτόν σοφόν τε καί ἀγαθόν δικαίως αὖ ὁτιοῦν ἄν ὑπουργῶν, καί ὁ μέν δυνάμενος εἰς φρόνησιν καί τήν ἄλλην ἀρετήν συμβάλλεσθαι, ὁ δέ δεόμενος εἰς παίδευσιν καί τήν ἄλλην σοφίαν κτᾶσθαι, τότε δή τούτων συνιόντων εἰς ταὐτόν τῶν νόμων μοναχοῦ ἐνταῦθα συμπίπτει τό καλόν εἶναι παιδικά ἐραστῇ χαρίσασθαι, ἄλλοθι δε οὐδαμοῦ.» (Συμπόσιον: 184e) 3

«Δεῦρ΄, ἔφη φάναι, Σώκρατες, παρ΄ ἐμέ κατακείσο, ἵνα καί τοῦ σοφοῦ ἁπτόμενός σου ἀπολαύσω (Συμπόσιον: 175c) 4

«Ἔρως δ΄ ἐστίν ἔρως περί τό καλόν» (Συμπόσιον: 204b)

Zitate aus dem altgriechischen Τext: Plato: Symposium, hg. v. Sir Kenneth Dover, Cambridge: Cambridge University Press 1980 Text: Despoina Skourti, Eugenia Iliopoulou

Δραχμή

Menschenrechte

Περιοδικό για Έλληνες & Φιλέλληνες

Dieses Land ist mein Land Migranten in Griechenland Migration ist in Griechenland ein relativ junges Phänomen. Erst in den 1990er Jahren strömten Menschen aus schwächeren Wirtschaftsländern zunehmend ins Land. Sie waren die „Anderen“, die „Fremden“. Einige von ihnen kamen auf legalem Weg, andere illegal. Die meisten arbeiteten und gründeten Familien. Doch fühlen sich die Migranten in Griechenland auch willkommen? Und was kann ihnen Griechenland eigentlich bieten? Anlässlich der Diskussion um das neue Wahlrechtsgesetz für Migranten tauchten in den vergangenen Wochen diese und viele weitere Fragen auf. Migrantenrechts-Aktivist Filippos Pappas gibt uns die Antworten.

ο προσφάτως ψηφισθέν Νομοσχέδιο για την Ελληνική Ιθαγένεια και την πολιτική συμμετοχή ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών, αποτέλεσε σημαντικό βήμα για τη στοιχειώδη κατοχύρωση της ισονομίας και ισοπολιτείας των αλλοδαπών συμπολιτών μας. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά. Την άποψη όσων είδαν με καχυποψία την πρωτοβουλία της κυβέρνησης, τη γνωρίζουμε. Ας δούμε όμως, για να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι, και την άλλη πλευρά, όπως την κατέγραψαν τα μάτια του Νίκου Οντουμπιτάν, της ψυχής των παιδιών δεύτερης γενιάς. Ποια είναι η χώρα μου; * «Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1981... στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα»… Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα με σπουδαστική βίζα. Ο μπαμπάς μου σπούδασε Νομικά, η μητέρα μου Οικονομικά. Αν και πήραν πτυχίο, έκαναν δουλειές άσχετες. Ήρθαν από το Λάγκος, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Δεν έχω πάει ποτέ. Οι εικόνες που έχω είναι από φωτογραφίες των γονέων και το Διαδίκτυο... ...ΠΗΓΑ στο 605ο Δημοτικό Αθηνών. Στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έχασα το κέφι μου...Ήμουν το μόνο παιδί «ξένο» και μαύρο του σχολείου...Είχα μόνο δυο καλούς δασκάλους. Αν έμαθα κάτι, το οφείλω σε αυτούς. Θυμάμαι και μια κακή δασκάλα. Μας ρώτησε μια μέρα τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου είπα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος...Γέλασε κυνικά και σχολίασε «σιγά μη γίνεις και δικηγόρος». Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και το θυμάμαι σαν χθες. ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ απελευθερώθηκα...Εκεί έκανα τις πρώτες πραγματικές παρέες. Άρχισα να «ξεχνάω» πως είμαι διαφορετικός. Όχι γιατί δεν υπήρχαν αυτοί που μου το θύμιζαν. Απλά κατάλαβα ότι κάποιος σε θέλει «διαφορετικό» επειδή θέλει να νιώσει ανώτερος. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας...Στο λύκειο βελτιώθηκα θεαματικά στα μαθήματα. Χωρίς να πάω φροντιστήριο φυσικά. Δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. ΜΕΤΑ το λύκειο...έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στο ΤΕΙ Αθήνας, Μηχανολογία Ιατρικών Οργάνων. Πέρασα στους πρώτους στη σχολή. Το πρώτο χαστούκι ήρθε όταν άκουγα τους συμμαθητές μου στο λύκειο να λένε: «Εμένα μου ήρθε το χαρτί, εσένα;». Τι είναι αυτό το χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα, αναρωτιόμουν. Τότε πήγα στον δήμο και τους είπα: «Υπάρχει ένα χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα». Μου εξήγησαν ότι ήταν το χαρτί για τη στρατιωτική θητεία. Ο υπάλληλος πρόσθεσε: «Εσύ μην περιμένεις χαρτί. Εσείς δεν γράφεστε στα δημοτολόγια». Εμείς, ποιοι είμαστε εμείς, αναρωτήθηκα... ΜΙΑ ΜΕΡΑ με σταμάτησαν στον δρόμο. Μου ζήτησαν τα χαρτιά. Δεν είχα. Όλοι οι φίλοι μου είχαν να δείξουν τις ταυτότητές τους. Εγώ τίποτα. Πήγα σπίτι αναστατωμένος. «Εγώ τι έχω να δείξω όταν μου ζητούν χαρτιά;» ρώτησα...Το μόνο που μπορούσα να έχω επάνω μου ήταν η ληξιαρχική πράξη γέννησης, από το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ήταν

η ταυτότητά μου. Δεν μπορούσα να βγάλω καν νιγηριανό διαβατήριο. Έπρεπε να έχω τουλάχιστον πιστοποιητικό γέννησης. Δεν είχα. Δεν υπήρχε καν πρεσβεία της Νιγηρίας εδώ. Έγινα άπατρις... ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ για μήνες. Τελικά κατάφερα να κάνω αίτηση για άδεια παραμονής στο Αλλοδαπών ...για ανθρωπιστικούς λόγους... Μου έδωσαν έναν αριθμό πρωτοκόλλου. Χωρίς φωτογραφία, χωρίς όνομα. Αυτό ήμουν για το κράτος. Μέχρι που με σταμάτησαν μια μέρα για εξακρίβωση στοιχείων. Όταν τους έδειξα αυτό το χαρτί με πήγαν στο τμήμα...Μου είπαν να περιμένω μέχρι να έρθει σήμα από τη Γενική Ασφάλεια. Πέρασε ολόκληρη μέρα και σήμα δεν ήρθε. Ο επόμενος διοικητής είπε να με κλείσουν μέσα...Με έκλεισαν στο κελί με άλλους κρατούμενους. Κλεφτρόνια, τσαντάκηδες, τοξικομανείς. Ήμουν 19 χρονών. Ένιωθα φοβισμένος και ταπεινωμένος. ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχε ο καλός και ο κακός διοικητής. Όταν ερχόταν ο καλός με έβγαζαν από το κελί και καθόμουν σε ένα γραφείο. Όταν ερχόταν ο κακός με ξανάβαζαν στο κελί. Μέχρι που έπειτα από τρεις μέρες, ο καλός αποφάσισε να πάμε μαζί στη Γενική Ασφάλεια, να βρούμε τον φάκελό μου. Με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, με συνοδεία, σαν υπόδικος. Θυμάμαι ότι κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο και μετά βρεθήκαμε μπροστά σε ένα γραφείο γεμάτο συρτάρια και φακέλους. Έκαναν μόνο πέντε λεπτά να βρουν τον φάκελο! Με άφησαν ελεύθερο. Δεν ξεχνάω ότι ο καλός διοικητής μού ζήτησε συγγνώμη... ΑΥΤΟ ΠΟΥ έγινε, μου άφησε μια τεράστια απογοήτευση. Μου έμεινε κυρίως ο φόβος της αδικίας...Στην ηλικία που κάνεις τα πιο ωραία όνειρα εγώ πάλευα για χαρτιά. Έτρεχα να λύσω το πρόβλημα της άδειας παραμονής για να μη βρεθώ ξανά στο κελί. Πόσες ατελείωτες ώρες, μέρες, εβδομάδες έχω χάσει σε ουρές, δήμους, περιφέρειες. Τελικά την πήρα την κανονική άδεια. Έληξε δέκα μέρες μετά αφού την πήρα! Ξανά ουρές, μέρες χαμένες, ζωή χαμένη. Τι μου έχει μείνει; Η απορία. Γιατί το κάνουν αυτό; Όλα αυτά μού έκοψαν τα φτερά. Είχα μια κάθετη πτώση στα μαθήματα. Ειδικά από τότε που ήθελα να πάω για Εrasmus. Με δέχτηκαν στο Ντάντι της Σκωτίας και δεν μπορούσα να πάω. Δεν είχα χαρτιά. Από τότε άρχισε αυτό που θα έλεγα «αποξένωση». Έγινα ξένος με το ζόρι. Έπρεπε να ψάξω να βρω τι είμαι. Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα...Παρ΄ όλα αυτά δεν μασάω και συνεχίζω...Πώς ένιωσα όταν άκουσα για το καινούργιο νομοσχέδιο; Ότι δεν μπορώ να φέρω πίσω όσα έχασα, αλλά από εδώ και πέρα το μέλλον είναι στα χέρια μου. Ότι μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου. Και στη χώρα μου. Ποια είναι η χώρα μου; Η Ελλάδα φυσικά...» *Απόσπασμα από το Blog του δημοσιογράφου Γκαζί Καπλλάνι .

Πηγή: http://gazikapllani.blogspot.com/2010/01/ blog-post_16.html Text/Foto: feleki.gr

Drachme

Reise

Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

Eine faszinierende Bootstour auf der Seine Die Drachme besuchte die Stadt der Liebe und genoss eine wunderbare Bootstour auf der Seine. Paris´ Anziehungskraft im Frühling ist einfach unwiderstehlich. «Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, ταξίδεψε η καρδιά και αυτό μου φτάνει».

α ανοιξιάτικα φτερουγίσματα της καρδιάς μας, θα μας ταξιδέψουν στην πόλη του φωτός: το Παρίσι. Συγκεκριμένα, θα κάνουμε μια βόλτα στα νερά του Σηκουάνα, για να θαυμάσουμε το μεγαλείο της γαλλικής πρωτεύουσας. Αφετηρία και τελικός προορισμός: ο Πύργος του Άιφελ. Η κρουαζιέρα διαρκεί μία ώρα και ενδείκνυται να γίνει το απόγευμα, προκειμένου να δείτε όλες τις εκφάνσεις αυτού του σπάνιου θεάματος. Το απόβραδο χαρίζει στον Πύργο πέρα από ομορφιά, επιβλητικότητα: χάρμα ιδέσθαι. Τυλιγμένος με λαμπάκια που ανάβουν και σβήνουν κάθε μία ώρα, μοιάζει πάντα γιορτινός. Διασχίζουμε το Σηκουάνα. Ένας ποταμός που συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη της πόλης και χωρίζει το Παρίσι σε δύο όχθες: τη δεξιά (όχθη), όπου εδράζουν οι επιχειρήσεις και τα χρηματιστήρια, και την αριστερή, όπου διαμένουν κυρίως καλλιτέχνες και διανοούμενοι, δίνοντας το ανάλογο στίγμα στην περιοχή. Η κρουαζιέρα βρίσκεται στη μέση της και ήδη μπρος στα μάτια μας ξετυλίγονται σαν slides από ταινία η πολυετής πολιτιστική παράδοση και η ιστορία του Παρισιού. Μεταξύ άλλων θαυμάζουμε τα εξής αριστουργήματα: το αρχαίο νησάκι Ιλ ντε λα Σιτέ, τη Βασιλική της Ιερής Καρδιάς στη Μονμάρτρη, την Παναγία των Παρισίων (αξίζει να την επισκεφτείτε εν ώρα λειτουργίας, λόγω της κατανυκτικής της ατμόσφαιρας), το μουσείο του Λούβρου, τις εκπληκτικές γέφυρες… Φτάσαμε και πάλι στον Πύργο του Άιφελ, από όπου και ξεκινήσαμε. Όλα τα ωραία τελειώνουν κάποτε, και δυστυχώς, συνήθως σύντομα. Μόνο που τώρα είμαστε γεμάτοι από ενέργεια και όρεξη για το επόμενο ταξίδι μας, που είναι το Νέο Δελχί στις μακρινές Ινδίες… Text/Fotos: Drachme

10 πράγματα που δε θα έπρεπε να σας κάνουν εντύπωση, όντας επισκέπτης στο Παρίσι: 1. Αν πληρώσετε στο κέντρο του Παρισιού το χυμό σας 10 ευρώ. 2. Αν μπείτε σε ανελκυστήρα και πάθετε ασφυξία. 3. Αν καθίσετε σε ένα Café και μόλις που χωράτε. Οι Γάλλοι έχουν ομολογουμένως έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης του χώρου… 4. Αν μιλήσετε σε κάποιον αγγλικά και πάρετε απάντηση στη γαλλική γλώσσα. 5. Αν περπατάτε αρκετή ώρα μες στο μετρό και ακόμα δεν έχετε δει το φως της μέρας. Είναι δαιδαλώδης η αρχιτεκτονική των υπόγειων συγκοινωνιών του Παρισιού. 6. Αν πάτε σε κάποιο Fromagerie και δυσκολευτείτε να αποφασίσετε ποιο είδος τυριού θα αγοράσετε. Θυμίζουμε τα λόγια του Γάλλου πολιτικού: «Πώς μπορεί να κυβερνήσει κανείς μια χώρα με 300 διαφορετικά είδη τυριού;» 7. Αν επισκεφτείτε τα αξιοθέατα και χρειαστεί να περιμένετε στην ουρά, όση ώρα χρειάστηκαν και τα θεμέλια του Άιφελ να μπουν στη θέση τους 8. Αν ανοίξετε την τηλεόραση και ακούσετε τον Brad Pitt να μιλάει απταίστως τη γαλλική γλώσσα. Εδώ όλα είναι μεταγλωττισμένα. 9. Αν θελήσετε να χρησιμοποιήσετε τα αποχωρητήρια γνωστού ταχυφαγείου και χρειαστείτε κωδικό πρόσβασης. Το ίδιο ισχύει και για τις πολυκατοικίες. Χωρίς password δεν εισέρχεσθε πουθενά. 10. Αν ξεφυτρώνει σε κάθε γωνιά και από μία Crêperie. Είναι το εθνικό προϊόν και μεγάλο καμάρι των Γάλλων.

Δραχμή

Küche

Περιοδικό για Έλληνες & Φιλέλληνες Das Rezept des Monats – für Fortgeschrittene

Spanakotyropita mit selbstgemachtem Blätterteig Σε παιδική ηλικία την κλέβαμε, ή τη λαχταρούσαμε όσο και τα παγωτά. Σε μεγαλύτερη ηλικία την αναζητήσαμε σε ταβέρνες. Η χωριάτικη πίτα είναι μοναδική λιχουδιά και κομμάτι της ελληνικής μας παράδοσης. Τη συνδέουμε κυρίως με γυναικείες φιγούρες του παρελθόντος. Όσοι νοσταλγούν αυτήν την πλούσια γεύση της σπιτικής πίτας και επιθυμούν να κάνουν μια παραδοσιακή σπανακοτυρόπιτα με χειροποίητο φύλλο, δεν έχουν παρά να δοκιμάσουν τη συνταγή της Ελένης. Καλή επιτυχία. Die Vorbereitung für die Füllung Den Spinat gründlich waschen und vom Strunk befreien. In einem Sieb abtropfen lassen und danach grob hacken. Salz, Pfeffer und Dill dazugeben. Zwiebeln oder Lauch zu kleinen Würfeln hacken. Alle bisher erwähnten Zutaten werden gut zerdrückt. Dann Schafkäse, Joghurt und Öl hinzugeben. Sämtliche Zutaten werden zusammengemischt – voilà, die Mischung steht für Sie bereit. Die Vorbereitung für den allerfeinsten mediterranen Blätterteig 1. Mehl, Öl, Salz, Wasser und Essig in eine Schüssel geben und solange kneten, bis eine gleichmäßige Masse entsteht. Diese lassen Profis fünf Stunden bei Zimmertemperatur ruhen. Je länger wir warten, desto besser wird der Teig. 2. Aus der ausgeruhten Masse schneiden wir ca. 24 kleine gleich große Stücke, die wir zu Bällchen formen und anschließend flachdrücken, so dass sie wie aufgeblasene Pfannkuchen ausschauen. Nun formen wir Türme von idealerweise drei solchen sehr dünn gewalzten „Bällchen“, die wir jeweils dünn und gleichmäßig mit weicher Butter bestreichen. Falls wir uns nicht verzählt haben, müssten wir am Ende mit ganzen acht Türmen dastehen. 3. Der Lieblingsturm wird nun mit Mehl berieselt und mit der Teigrolle plattgewalzt; solange, bis er ein paar Zentimeter länger und breiter ist als das Backblech. So entsteht die erste Schicht des Blätterteigs. Das Blech wird eingefettet, die erste Schicht eingesetzt, und mit Öl betupft. 4. Nun wiederholen wir das gleiche dreimal, so dass die drei mittleren Schichten entstehen: Turm wählen, plätten – er sollte ungefähr so groß wie das Blech sein – dann mittig aufs Blech positionieren und mit Öl betupfen. 5. Dies ist der kreative Teil: füllen. 6. Schritt 4 nochmal ausführen. 7. Jetzt wird die Krone aufgesetzt: Den letzten Turm genauso wie den ersten etwas großflächiger plattwalzen und als letzte Schicht auf das Blech legen. Falls nichts schiefgegangen ist, die überragenden Grund- und Deckenstücke am Rand nach innen einrollen. Nach Wunsch mit einer Gabel oder den Fingern eine Rahmenstruktur auf den Rand drücken. 8. Kleine schöne Rechtecke schneiden, mit ein bisschen Öl und Wasser einschmieren, ab in den vorgeheizten Ofen für ca. 45 Minuten bei 180 Grad. Die traditionelle Spanakotyropita à la Eleni ist fertig! Text/Fotos: Drachme

Einkaufsliste mit Zutaten für 8 Personen, bzw. 20 Stück Für den Teig benötigen Sie: 6 Tassen Mehl 5 Suppenlöffel Öl 2 ½ Tassen lauwarmes Wasser 2 Esslöffel Essig 150 g Butter eine Prise Salz Für die Füllung benötigen Sie: 700 g Blattspinat 300 g Schafkäse ½ Tasse Öl 1 kleingehackte Zwiebel, oder ein Bündel Lauchzwiebeln 150g Naturjoghurt Salz/Pfeffer/Dill Zubereitungszeit: circa 90 Minuten Kosten pro Stück: circa 50 Cent Kalorien pro Stück: circa 150 kcal

Sport

Drachme Magazin für Griechen & Griechenlandliebende

FSV Harthof II – FC Pontos: 3-3 Μηδένα προ του τέλους μακάριζε… Παιχνίδι για γερά νεύρα ο αγώνας FSV Harthof II – FC Pontos που διεξήχθη στις 18 Απριλίου στα πλαίσια του τοπικού πρωταθλήματος Β´ κατηγορίας και έληξε με ισοπαλία. Η Δραχμή βρέθηκε στο γήπεδο και κατέγραψε τα κυριότερα στιγμιότυπα της αναμέτρησης, ενώ μοιράστηκε με την ομάδα του Πόντου τις ανησυχίες που κορυφώθηκαν μετά το ημίχρονο…

έναρξη ήταν ιδιαίτερα δυναμική για την ελληνική ομάδα, αφού κατάφερε να προηγηθεί στο σκορ από μια γρήγορη αντεπίθεση. Το γεγονός αυτό αναπτέρωσε το ηθικό της ομάδας, που σταδιακά έδειχνε να υπερισχύει έναντι του αντιπάλου. Έτσι δεν άργησε να έρθει και το 0-2 περί τα μέσα του ημιχρόνου. Η ομάδα φαινόταν να πατάει πολύ καλά στα πόδια της και με αέρα νικητή, έκανε λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου το 0-3. Μετά από τη συνήθη ανάπαυλα, επιστρέψαμε στον αγωνιστικό χώρο. Η ομάδα του Πόντου παρατάχτηκε με την ίδια εντεκάδα. Η έναρξη όμως του δευτέρου καθοριστικού ημιχρόνου έφερε τα πάνω-κάτω. Με τη σιγουριά της υπεροχής έγιναν οι πρώτες εσπευσμένες αλλαγές, ώστε να πάρουν όλοι οι παίχτες του πάγκου χρόνο συμμετοχής. Ο αντίπαλος απάντησε με τον ίδιο τρόπο. Μετά από μια φάση διαρκείας, η ομάδα του Harthof έκανε το 1-3. Η ψυχολογία της ομάδας άρχισε να ανεβαίνει επικίνδυνα. Αντίθετα, η ομάδα του Πόντου άρχισε σταδιακά να χάνει έδαφος, καθώς ένιωθε να απειλείται. Δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν ακόμα και οι φοβίες των φιλάθλων του Πόντου, οι οποίοι με απογοήτευση είδαν το 2-3. Το παιχνίδι πλέον παιζόταν στα ίσια, με σημαντικές ευκαιρίες να χάνονται από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Ο εκνευρισμός άρχισε να εκδηλώνεται, ενώ έφτασε στο ζενίθ με το καθοριστικό γκολ της ομάδας του Harthof που διαμόρφωσε το τελικό σκορ: 3-3. Οι παίχτες του Πόντου παραπονέθηκαν σε αυτή τη φάση, ότι ο αντίπαλος πήρε την μπάλα εντός περιοχής με το χέρι. Ο διαιτητής όμως είχε αντίθετη γνώμη και έδειξε το σημείο της σέντρας. Βρισκόμαστε στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα. Καθώς η γερμανική ομάδα κυνηγά πλέον την νίκη με όλη σχεδόν την εντεκάδα μπροστά από την μεσαία γραμμή, η ελληνική περνά συνεχώς σε αντεπιθέσεις. Παρά το αγωνιστικό της πνεύμα, δεν μπόρεσε όμως να εκμεταλλευτεί τα τέσσερα tet-a-tet με τον τερματοφύλακα. Ο διαιτητής σφύριξε ∙ ο αγώνας έληξε 3-3. Πραγματικό σκοτσέζικο ντουζ αυτός ο αγώνας… Text/Foto: Athanassios Mamalis

Δραχμή

Impressum

Περιοδικό για Έλληνες & Φιλέλληνες Die Drachme ist eine unabhängige Zeitschrift für deutsche und griechische Kultur. Herausgeberin: Johanna Mamali-Panagiotou Chefredaktion: Johanna Mamali-Panagiotou Nannette Remmel Publizistische Beratung: Dr. Konstantinos Panagiotou Lektorat: Eugenia Iliopoulou, Despoina Skourti Marketing & Sales: Konstantinos Koromplis Art Director/ Illustration/ Layout/ Satz: Kerstin Stalleicher (www.buddel-verlag.de) Anzeigengestaltung/ Administration: Vassileios Mamalis Redaktionsassistenz: Elena Aetopoulou Die nächste Ausgabe der Drachme erscheint vorraussichtlich Mitte Juni. Sie können uns auch im Internet unter

www.drachme.com

besuchen. Über Anregungen freut sich die Redaktion.

Verantwortlich für den Inhalt der Drachme ist die Redaktion; sämtliche Anzeigen von Fremdanbietern in diesem Magazin stehen für sich selbst. Verlags-, Bild- und Autorenrechte wurden von uns soweit möglich geprüft und geklärt. Bitte kontaktieren Sie uns, falls Sie im Besitz von Copyrights sind.

RESSORTS Bildung: Elena Panagiotou Essay: Eugenia Iliopoulou, Despoina Skourti Exklusive Reportagen: Eli Kritharaki Feuilleton: Maria Bisa Küche: Florian Kunz Menschenrechte: Filippos Pappas Sport: Athanassios Mamalis Wissenschaft: Dr. Konstantinos Panagiotou

Druck X-Excitement Straße der Befreiung 167 08141 Reinsdorf/Zwickau MAGAZIN DRACHME Ratoldstr. 20 80995 München Tel: (089) 54 78 79 62 Mobil: 0163 795 24 19 Fax: (089) 54 78 79 69 Web: www.drachme.com Email: info@drachme.com