Duic krant NR. 019 oktober 2016

De krant die verder kijkt in de stad

OKTOBER 2016 | 2E JAARGANG NR. 19 | KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

Het hospice is een oase van rust PAG. 8-9

Neem

GRAT

IS

mee!

24 uur met de brandweer

Hollen of stilstaan Pagina 4

Maker Gouden Kalf

De werkplek van

pakt gitaar weer op

de directeur van het Spoorwegmuseum

pagina 14

pagina 19

De prachtige foto’s van DUIC nu bij u aan de muur Utrecht zoals je het zelden ziet www.duic.werkaandemuur.nl

KRINGLOOPWINKEL DE WAARDE HELLING 5 IN UTRECHT Het leukste tweedehands warenhuis van Utrecht! dewaarde.org | info@dewaarde.org

Goed u te ontmoeten

we willen u graag bedanken.

De Week van de Ontmoeting We laten u graag kennismaken met onze samenwerkingen in Utrecht en omgeving. Op vertoon van uw Rabobankpas kunt u gebruik maken van unieke acties bij onze partners. Ga erop uit tijdens de Week van de Ontmoeting, van 30 oktober t/m 6 november.

Bekijk het programma op rabo.nl/utrecht/ontmoeting Een aandeel in elkaar

Welkom bij Koedam Tegels en Veox Keukens Altijd spectaculaire aanbiedingen en altijd de nieuwste trends!

www.koedam.nl

ZANDWEG 186 A 3454 HD De Meern

www.veoxkeukens.nl

3

OKTOBER 2016

INHOUD Nieuws

Stad / Leven Het baasje van Jansen Nanda Versloot pagina 17

Modemeter

Plekken waar je zelden komt

D

e twee grote verhalen voorin deze krant hebben één ding gemeen. Ze gaan over plekken waar je zelden komt. Het coververhaal is een verslag van ons bezoek aan de brandweer Tolsteeg.

Toen we op onze site over de acties van de brandweer voor betere arbeidsvoorwaarden schreven, werden we uitgenodigd om eens een dagje mee te lopen. Fotograaf Robert Oosterbroek en verslaggever Annabel van Heesbeen (niet heel groot maar wel stoer) namen de uitnodiging graag aan.

Voordeel was dat de kazerne naast onze redactie is gelegen. Niet omdat we te beroerd zijn om een stukje om te fietsen maar omdat de uitrukkende brandweer ook bij de reportage hoort. En bij alarm geldt de regel dat je binnen een minuut paraat moet zijn. Dus ook de fotograaf. Het leverde hilarische beelden op van Oosterbroek die als zijn pieper weer eens afging alles uit zijn handen (behalve fototoestel) liet vallen om op tijd bij de buren te zijn. En vaak met een illusie armer terugkwam. Want het vals alarm klinkt ook regelmatig in de kazerne.

Groot was ons enthousiasme toen hij eindelijk de wagen in mocht.

In een oude pastoriewoning in de Kanaalstraat is het Hospice Utrecht gevestigd.

Meer dan zestig vrijwilligers ondersteunen daar 24 uur per dag zeven dagen per week mensen die zich in hun laatste levensfase bevinden. DUIC ging langs en sprak met de vrijwilligers en bewoners. Dankbare opmerking van een van hen: “Als de hemel nog mooier is dan dit…”

Ali Sarvari pagina 18

Op pad met de brandweer Hollen of stilstaan pagina 4-6

Voetbalpolitiek Column Tom Staal pagina 7

Op bezoek in het hospice

De werkplek van

Rust aan de Kanaalstraat pagina 8-9

Directeur van het Spoorwegmuseum pagina 19

Cultuur / Uit Uittips Firstlook Festival, Dutch Harp Festival en de Popronde pagina 12-13

Utrecht volgens Tineke Schouten pagina 19

Interview Theo MacKaay pagina 14-15

Michael Kroonbergs Hoofdredacteur michael@duic.nl

Verdwenen gebouwen De Leidseveertunnel pagina 21

Hotspot Stathe pagina 16

Onder de Mensen Roberta Haki van Oké pagina 23

Jeroen van Nijnatten Canard á la Bock pagina 16 Annabel van Heesbeen is niet groot maar wel stoer

Colofon

KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

REDACTIE Michael Kroonbergs (hoofdredacteur), Merel Blom, Annabel van Heesbeen, Jesse Holweg, Robert Oosterbroek

AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Yontie Helders, Arjan den Boer, Marieke van Willigen, Marcel Gieling en Jeroen van Nijnatten

BEELDREDACTIE Robert Oosterbroek, Nienke Kamphuis

ART DIRECTION EN VORMGEVING ddk.nl, Frankie Tjoeng en Bas van Noppen

CONTACT REDACTIE redactie@duic.nl

UITGEVERS Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers

SALES Wouter Jacobs wouter@duic.nl ADVERTEREN 030 - 633 18 90 Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl

WEBSITE DUIC.nl

TWITTER @duicnl

FACEBOOK De Utrechtse Internet Courant (DUIC)

INSTAGRAM duicnl

4 Nieuws

OKTOBER 2016

MEEDRAAIEN MET DE BRANDWEER

Annabel van Heesbeen

Robert Oosterbroek

“ Als je het echt eng zou vinden, zou je dit werk niet kunnen doen” De brandweer: in de wagen met loeiende sirenes en piepende banden naar de plek des onheils.

Dat is waarschijnlijk het meest voorkomende beeld dat mensen hebben van het spannende beroep.

Maar er is meer te doen in een dienst van 24 uur.

D

e brandweermannen hebben een zwaar beroep, het valt dan ook officieel onder een bezwarende functie. Niet alleen omdat het fysiek zwaar is, maar ook mentaal. Wanneer er bijvoorbeeld iemand voor de trein springt, staan

zij er ook. Al weken strijden brandweermannen door het hele land voor nieuwe pensioenregelingen, met als slogan: ‘Een fatsoenlijk pensioen voor het gevaarlijke werk dat wij 24/7 doen’. Ze eisen een fatsoenlijker beleid, want de pensioengrens

voor brandweermannen wordt steeds verder opgerekt. Nu dreigt die grens nog hoger te worden.

DUIC ging kijken bij de brandweerpost Tolsteeg aan de Helling. Die brandweerpost is één van de vier betaalde brandweerposten in onze

stad, naast Voordorp (Sartreweg), de Schepenbuurt (Vlampijpstraat) en Leidsche Rijn (Belcampostraat).

Er wordt bij de brandweerposten gewerkt in diensten van 24 uur. Een ploeg, vaak bestaande uit zes personen, werkt 24 uur achterelkaar

en is die gehele periode aanwezig in de brandweerpost. Na deze 24 uur zijn de brandweermannen 72 uur vrij voordat hun volgende dienst weer begint.

7.55 uur start van de dienst De dienst begint aan de grote eettafel samen met de vorige ploeg. Het is stil. “Het was een enerverende nacht”, verklaart brandweerman Michel. Wat is er dan gebeurd? “Nou, een collega werd niet lekker.” Iedereen zit rustig aan tafel. De een drinkt koffie, de ander zit aan een bak yoghurt. Dan begint iemand te vertellen wat er gebeurd is; hoe een collega zich op de trap niet lekker voelde worden en ging zitten. Uiteindelijk viel hij in zijn verkrampingen weg, werd hij opgehaald met de ambulance en ging een collega mee naar het ziekenhuis. Toch duurt de stilte niet lang: na een sarcastische opmerking over hoe het zou zijn als iedereen na 24 uur in elkaar zou zakken, is de zwijgzaamheid verdwenen en is de lach weer aanwezig.

8.23 uur voertuigcontrole Bij aanvang van iedere dienst wordt de brandweerwagen gecontroleerd. Doet de sirene het nog? Hoe is de spanning op de banden? Ook legt iedereen zijn uitrusting klaar. De laarzen worden voor de wagen gezet, de jassen ernaast opgehangen; alles om te zorgen dat zodra het alarm gaat, ze zo snel mogelijk wegkunnen. “Een 24-uursdienst staat altijd in het teken van binnen één minuut weg kunnen”, vertelt ploegleider Maurice Kerstemaker. “Dat is de gouden regel.” Of je nu aan het sporten bent, onder de douche staat of op de wc zit, binnen een minuut moet je bepakt en bezakt in de wagen zitten. Het is belangrijk dat alles van het lichaam bedekt is, het pak houdt namelijk alle hitte tot 900 graden tegen. “Als je jezelf niet goed afdekt en de hitte er doorheen komt, voel je het direct ja”, zegt Ruud lachend. Daarom is het belangrijk dat de collega’s elkaars uitrusting in de wagen controleren. Die controlemomenten zijn belangrijk: “Want als het bij ons een keer fout gaat, dan gaat het gelijk goed fout”, zegt Ruud.

Zodra iemand 112 belt, wordt direct de vraag gesteld: ‘Politie, brandweer of ambulance?’.

Wanneer dit duidelijk is, wordt de beller doorgeschakeld naar de Regionale Alarmcentrale in Utrecht. Daar komt de beller terecht bij telefoonmedewerkers van een van de drie hulpdiensten. Een medewerker van de brandweerdesk vertelt dat zodra de telefoon gaat, de eerste brandweerwagen binnen een minuut gealarmeerd moet zijn. “Vaak is dan nog niet alles duidelijk, maar dan vul ik

de verdere informatie die nodig is aan tijdens de rit.” De man doet het werk al 22 jaar. “Je moet onder stress het best functioneren.”

Het is bij de brandweerdesk niet mogelijk om te lunchen of pauze te houden, alleen even naar de wc is toegestaan (mits de andere collega niet aan de telefoon is). “Je mag nooit langer dan twee of drie minuten van je tafel vandaan.” Normaliter staan er twee mensen paraat om de telefoon te beantwoorden, met de jaarwisseling staan ze er bijvoorbeeld met

acht man. Het werk blijft voor hem altijd uitdagend. “Elke melding is voor ons een nieuwe melding. Je weet zo ’s ochtends nooit wat er later gaat gebeuren.”

De medewerker in de Regionale Alarmcentrale schakelt zodra de locatie van de melding duidelijk is, de dichtstbijzijnde brandweerpost in. Dat betekent dat wanneer dit in de buurt is van de post Tolsteeg, alle piepers van de brandweermannen- en vrouwen die ze bij

zich dragen afgaan, evenals het alarm in het gebouw. Ook springen alle lichten aan. Op de piepers en op de elektrische borden die in de post hangen wordt de locatie van de melding aangegeven en – mocht het al bekend zijn – het soort ongeval. Gaat het om een gebouwbrand, een voertuigbrand, een woningbrand of een liftopsluiting?

Nieuws 5

OKTOBER 2016

9.14 uur checken wegwerkzaamheden Iedere dienst wordt er iemand anders aangewezen als chauffeur. Toch kijken ze iedere ochtend met z’n allen naar de wegwerkzaamheden in de stad.

Zo is iedereen in de wagen op de hoogte van wegomleggingen en afsluitingen. Ook worden op dit moment de bestellijsten bijgewerkt. Zo zijn er vandaag handschoenen en ‘ademlucht’ nodig voor de luchtflessen die ze tijdens een melding op hun rug dragen.

Overal in het gebouw hangen klokken en elektronische borden met de tijd; tot de seconde nauwkeurig.

Met levensreddend handelen telt iedere seconde. Wanneer het alarm afgaat moeten ze binnen acht minuten op de plek van het ongeval zijn. Bang zijn de mannen dan niet.

Wel is het soms ‘echt spannend’ volgens Ruud. “Een reanimatie is natuurlijk altijd spannend, zijn we op tijd? Gaat het nog lukken?”

Maar een ingewikkeld gebouw kan

ook voor de nodige spanning zorgen. “De nieuwe parkeergarage onder het Vredenburg is bijvoorbeeld een lastige. Als daar een brand uitbreekt, is er al snel veel rookontwikkeling, dus heel weinig zicht. De brandslang is dan je enige terugweg. Je weet dan dat zodra je die slang loslaat, je eigenlijk het gebouw niet meer uitkomt. Dat is spannend natuurlijk. Maar eng niet; als je het echt eng zou vinden, zou je dit werk niet kunnen doen.”

10.31 uur sporten

De muziek in de fitnessruimte gaat hard aan en wordt flink gezweet. Iedere dag wordt er gesport: van opdrukken tot fietsen, alles om in een goede conditie te blijven. Iedereen heeft zo zijn eigen circuitje. Thamar, een van de twee vrouwen in de ploeg, regelt de muziek. Jaarlijks is er bij de brandweer een fysieke test die iedereen moet halen; er wordt daarbij geen onderscheid gemaakt tussen man en vrouw. “Dat is goed”, zegt Thamar. “Want je doet natuurlijk gewoon hetzelfde werk. Maar je moet er hier als vrouw wel een beetje tussen passen hoor, het is toch de bouw 2.0.” Ze lacht.

Patrick is bij Maurice in opleiding voor bevelvoerder in opleiding. “Als we een brand blussen, krijg ik het gevoel dat we verschil maken.” Een prullenbak blussen doet hem niets: “Daar worden we nie warm of koud van”, zegt hij. “Maar wanneer er bijvoorbeeld een flatbrand is en je weet dat er nog een gezin binnen is, ja dan gaat de adrenaline wel omhoog.”

11.43 uur boodschappen doen De inwendige mens moet tijdens de 24-uursdienst natuurlijk ook verzorgd worden. De boodschappen worden dagelijks gedaan met de gehele ploeg mét de brandweerwagen. Bij het Smaragdplein zijn ze de brandweer inmiddels wel gewend. De wagen wordt op de stoep voor het winkelcentrum geparkeerd, want zodra er een melding komt, moeten ze ook nu weer binnen één minuut in de wagen zitten. Dat betekent dus boodschappen doen met de pieper en de gehele uitrusting in de brandweerwagen.

Staan ze bij de kassa en gaat de pieper af? Dan blijft het karretje staan en rennen de brandweerlieden naar buiten.

13.06 uur alarm, melding voertuigbrand

Om 13.06 uur is het zover: het alarm en de piepers gaan af. Iedereen zit net aan de gezamenlijke tafel om de eerste happen van z’n broodje te nemen. Binnen enkele seconden rent iedereen de trap af naar beneden, naar de brandweerwagen. Op een elektronisch bord naast de wagen staat de melding nogmaals: een voertuigbrand op Van Rensselaerlaan.

Zodra iedereen zich in de brandweerwagen heeft gehesen, rijdt de wagen naar buiten en gaan de sirenes aan. Binnen in de wagen kleedt de ploeg zich verder aan; ademlucht wordt omgedaan en de maskers goed omgehangen. De bevelhebber in opleiding Patrick heeft de portofoon in zijn handen. “Het gaat om een auto die stilstaat op de weg”, bericht de alarmcentrale. Hoewel de sfeer normaal vrolijk en lacherig is, is het team nu gefocust. “Dat is bij de Ikea”, roept de een, een ander let goed op bij de kruispunten voor het verkeer, iedereen heeft zo zijn taak. Vanaf de Europalaan is de rookpluim al goed zichtbaar. Zodra we aankomen op de Van Rensselaerlaan heeft de politie al de straat afgezet met lint, om de toeschouwers een beetje op afstand te houden. Op de weg staat een Mercedes-AMG in lichtelaaie, dat trekt natuurlijk bekijks. Zodra de brandweerwagen stopt, springt iedereen uit de auto. Bij iedereen is bekend wat hij of zij moet doen: waterslangen uitrollen, een schuimblusser gereed maken, de riolering dichten zodat er geen diesel inloopt. De auto fikt goed, maar het team heeft de brand na een paar minuten onder de controle. Met zwaar gereedschap wordt de kofferbak geopend zodat er nog wat persoonlijke bezittingen gered kunnen worden; de auto zelf is total-loss. Na iets meer dan een half uur is het vuur gedoofd; de brandweer kan weer naar huis.

6 Nieuws Eenmaal terug op de post worden de pakken weer netjes opgehangen, de laarzen voor de wagen gezet en de ademlucht gecontroleerd; is er nog genoeg voor een volgende mel-

OKTOBER 2016

ding? Zodra de wagen weer in orde is, lopen ze terug naar boven om hun lunch verder op te eten. Alsof er niets gebeurd is.

14.24 uur alarm, melding automatisch alarm UMC Utrecht

Lang wachten op een volgende melding hoeft het team vandaag niet, na een half uur terug op de post gaat het alarm weer. Er zijn dagen dat er soms urenlang geen uitruk plaatsvindt maar vandaag komen ze achterelkaar. Binnen een minuut zit iedereen weer in de wagen, nu richting het ziekenhuis op de Uithof. Daar is het automatische alarm afgegaan, maar het lukt de alarmcentrale niet om contact te krijgen met het ziekenhuis. Het is dus niet duidelijk waarom het alarm is afgegaan, voor bevelvoerder in opleiding Patrick is dit wat spannender, want hij weet nu niet wat hij gaat aantreffen als ze op de locatie komen. Aangekomen bij het ziekenhuis lijkt de situatie gelukkig mee te vallen. De beveiliging, die de brandweer staat op te wachten, vertelt wat er aan de hand is: bij de werkzaamheden waren ze vergeten het specifieke alarm uit te schakelen. De brandweer kan dus omkeren. “Uiteraard krijgen we vaker loze meldingen”, vertelt een van de brandweermannen. “Maar we behandelen elke melding serieus.” Patrick overlegt nog wel even met de beveiliging over het feit dat de alarmcentrale geen contact kon krijgen met het ziekenhuis. “Dat hoort natuurlijk niet te gebeuren.”

Brandweerman- of vrouw zijn klinkt spannend, maar toch bestaat de meeste tijd van je dienst uit wachten. Normaal vult de brandweer zijn tijd met bijvoorbeeld oefeningen en sporten, maar vanwege de acties die gevoerd worden geldt er nu

iedere dag het zondagsrooster. Dat betekent dat je tijdens je dienst wel 24 uur op de post moet zijn, maar je tijd zelf mag invullen. De een gaat dus ’s avonds aan zijn auto sleutelen, de ander wat sporten in de fitnessruimte in het pand.

15.51 uur alarm, melding buitenbrand Nieuwegein En weer is het raak: tegen vieren klinkt opnieuw het alarm. Uit de informatie die ze binnenkrijgen op de piepers blijkt dat er een buitenbrand is op de Utrechtsestraatweg in Nieuwegein. Aangezien de post Tolsteeg de dichtstbijzijnde betaalde post is, worden ze ook hiervoor ingeschakeld. Nieuwegein heeft wel vrijwillige brandweer, maar de mannen en vrouwen uit Utrecht zullen eerder bij het ongeval zijn aangezien zij allemaal al op de post aanwezig zijn. De sirenes zorgen ervoor dat de brandweerwagen snel kan doorrijden. Op de Waterlinieweg gaan alle auto’s meteen opzij, maar bij het stoplicht is het een beetje proppen om soepel door te kunnen rijden. Met een gezonde snelheid rijdt de wagen naar de plek van de melding. Daar aangekomen staat er al een groep jongens op straat. De brandmelding is gedaan over een fik in een tuin, de locatie is een zorgboerderij. “De buren hebben misschien gebeld”, roept een van de jongens, “die willen niet dat we fikkie steken.” Achter in de tuin staat een ijzeren ton, de rook stijgt eruit op. “Het maakt mij niet uit wie er gebeld heeft”, zegt Patrick. “Wij komen altijd als er gebeld wordt.” Toch ziet het team gauw genoeg dat er niks ernstigs aan de hand is, de politie die ondertussen gearriveerd is kan de zaak daarom overnemen. De brandweer tijgt weer af naar de post.

Op de post wordt door de ploegen zelf gekookt. Dat is een serieuze taak, die in deze ploeg voornamelijk wordt uitgevoerd door brandweerman Remon. En er wordt hier niet zomaar een stamppot op tafel gezet, nee, hij zorgt vanavond voor een Indische rijsttafel. Per winkel wordt een lijstje gemaakt met de beno-

19.58 uur alarm, melding automatisch alarm nijntje museum

Na het eten is iedereen wat voor zichzelf aan het doen, toch zorgt de melding er iets voor 20.00 uur voor dat iedereen weer bij elkaar in de wagen zit. Dit keer is het brandalarm is afgegaan in het nijntje museum. Het is een korte rit, maar wel door een deel van de drukke binnenstad. De lichten geluidsignalen gaan aan en op de Twijnstraat springen de mensen opzij, wandelaars stoppen hun vingers in de oren. De brandweerwagen stopt recht voor de deur bij het museum, het is al na sluitingstijd en er is niemand meer aanwezig in het pand. Het zogeheten aanvalsteam springt uit de wagen om met een speciale sleutel de sleutelbuis te openen. Dit is een kastje dat sommige gebouwen naast de voordeur hebben hangen, waar dan weer een sleutel van het desbetreffende pand in zit. “En anders waren we ook wel binnengekomen”, lacht een van de mannen. “Maar we breken toch liever niet de deur open van het museum, dit is vele malen goedkoper.” Eenmaal binnen gaat de brandweer op zoek naar het brandalarm dat is afgegaan. Het is donker in het pand. De zaklampen lichten de verschillende nijntje-tekeningen op, hoewel het aanvalsteam daar geen oog voor heeft. In een gedeelte van het gebouw dat is afgesloten voor het publiek vinden ze uiteindelijk het loeiende alarm. “Die zal wel wat onderhoud nodig hebben.” De brandweerlieden inspecteren de ruimte volledig maar vinden geen enkele aanwijzing voor brand. Alle deuren van het museum worden weer gesloten en het team vertrekt weer richting de kazerne, de dienst is voor de helft voorbij.

digde ingrediënten; wil je Remon gek maken, dan koop je dus iets anders.

Remon kan daar niet van genieten, de anderen wel. Toch wordt hij stiekem op handen gedragen, zo was hij degene die een sushi-workshop verzorgde met Oudjaarsavond. Een echte kok dus, die moet je koesteren in je ploeg.

Feestelijke opening

Maak van je collega’s minder valide voorziening 12 oktober om 12u social media ambassadeurs! met koffie en gebak

OKTOBER 2016

Nieuws 7

COLUMN TOM STAAL

Pompoen Per kilo

100 Nachtegaalstraat 51A 3581 AD Utrecht

Maak van je collega’s social media ambassadeurs!

Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

Stap 1

Stap 2

Stap 3

Maak je social media bericht aan

Zet ‘m uit onder je collega’s

Laat je collega’s delen met 1 klik

Laat je content delen Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

Stap 1

Stap 2

Stap 3

Maak je social media bericht aan

Zet ‘m uit onder je collega’s

Laat je collega’s delen met 1 klik

VOETKLACHTEN? Bezoek ons voor advies.

www.finnamic.info

Laat je content delen

530 recensies

Een gratis kop koffie of thee bij binnenkomst! www.beterlopenwebwinkel.nl

Dag Erik, wat leuk jou eens te treffen. Zorgen op de zaak?

Neuh niet echt.

Echt niet Erik? Hoe gaat het daar dan?

Ik mag niet klagen.

Mag dat niet?

Nou ja het mag wel, maar ik heb geen reden tot klagen.

Ik bedoel vooral op het veld, dat is toch vrij dramatisch?

Nou ja ach, we hebben weleens betere tijden gekend.

Je zou ze toch af en toe door het doelnet willen vlechten.

Wie?

Finnamic maakt het bewegen soepeler en aangenamer. Zowel bij staan als gaan is er een voort-durende dynamiek van de hiel naar de tenen.

Vanzelfsprekend kunt u het superzachte FinnComfort voetbed ook omwisselen voor uw eigen, op maat gemaakte, voetbed.

Al zes jaar op rij de beste!

Dagelijks struint DUIC’s nieuwe columnist Tom Staal door de Utrechtse straten en komt daar diverse mensen tegen. Onlangs liep hij FC Utrecht-trainer Erik ten Hag tegen het lijf.

Jij wellicht niet, maar ik wel. Het is crisis in de Galgenwaard neem ik aan?

Hoe bedoel je crisis, er is geen sprake van crisis, hoe kom je daar nou bij. Ik herhaal er is geen sprake van crisis.

Lopen op Finnamic gaat makkelijker door de unieke rolzool. Deze rolzool verhelpt en voorkomt voorvoet en hiel klachten.

8,9

Voetbalpolitiek

De jongens die je op het veld zet.

Maar die jongens doen elke dag keihard hun stinkende best.

Daar wordt nog weleens aan getwijfeld, maar los daarvan, want voor dat geld mag je hopen dat ze op z’n minst hun best doen, het is niet genoeg. Inzet is leuk, maar van prestatie is vooralsnog weinig sprake.

Hoho, we hebben FC Twente uitgeschakeld in het bekertoernooi en thuis Sparta verslagen.

George In der Maur Beterlopenwinkel Koningin Wilhelminaweg 497 3737 BG Groenekan (Utrecht) 030 - 20 40 612 www.indermaur-beterlopenwinkel.nl

LET OP!!! Om het blauwe mannetje staan witte lijnen.

Deze lijnen hebben een puntdikte. Mocht het beeld in Adobe Illustrator vergroot worden dan gaat deze puntdikte niet automatisch mee. Let dus op dat de dikte juist is!!

Is het lek nu boven dan?

Welk lek?

Het spreekwoordelijke lek.

Er was geen sprake van een spreekwoordelijk lek.

Zes punten uit zeven duels, dan is er inderdaad geen sprake van een lek, maar is het inderdaad meer een zinkend schip.

Jij bent ook alleen maar negatief zeg, vorig jaar was ik nog de gevierde trainer, we deden zelfs tot het einde mee voor de prijzen.

Wat hebben we ook alweer bereikt dan wel gewonnen vorig jaar?

Dat bedoel ik nou, weer dat negatieve, ik hoor je niks zeggen over de positieve dingen die we doen.

Dat is een beetje de retoriek van de gemiddelde treitervlogger Erik: ‘Jullie laten alleen maar het negatieve zien’. Maar als ik jou zo hoor dan zijn voetballers en voetbaltrainers eigenlijk net politici. Jullie zeggen zelden hoe het echt zit, met uitzondering van Rinus Israël dan, die na de zoveelste kutpass van Ferrie Bodde na afloop stelde dat de volgende keer beide knieschijven van de voetballer in kwestie eruit geschoten moesten worden.

Dat gaat wel erg ver.

Ook weer waar. Een positief dingetje dan?

Graag.

Zivkovic. Wat een strijder. En hij kan ook nog eens hard lopen.

Eindigen we toch nog positief.

Ja Erik, na een stuk of zeven clichés eindigen we toch nog positief.

Weet je wat het is met clichés Tom? Nou Erik?

Ze zijn eigenlijk altijd waar.

Ben blij dat jij het zegt.

8 Nieuws

Annabel van Heesbeen

OKTOBER 2016

Robert Oosterbroek

De oude pastorie achter de Antoniuskerk op de Kanaalstraat doet nu dienst als hospice

HOSPICE UTRECHT

Een oase van rust aan de Kanaalstraat De Kanaalstraat: een drukke straat vol groentewinkels, slagers en andere bedrijvigheid in onze stad. Toch vind je er te midden van alle drukte ook een huis van rust: het Hospice Utrecht. Sinds 2002 is de oude pastorie achter de Antoniuskerk de plek om je laatste hoofdstuk af te sluiten, zoals de 45-jarige directeur Lorissa Jonker het huis omschrijft.

H

et Hospice Utrecht is een (t)huis waar mensen terechtkomen ­ die uit­ behandeld zijn in het ziekenhuis en niet meer te genezen zijn. De verwachting is vaak dat ze minder dan drie maanden te leven hebben.­ “Wanneer mensen zijn uitbehan­ deld in het ziekenhuis en weten dat ze komen te overlijden, is rust vaak het enige wat ze nog willen”, vertelt Lorissa Jonker. “In een ziekenhuis heb je dat niet, daar wordt geleefd volgens schema’s.” In het hospice­hoeven de gasten (de naam die wordt gegeven aan mensen die er verblijven) niet volgens bepaalde tijden op te staan of te eten. “Alles gaat zoveel mogelijk zoals thuis.”

in het huis. De woonkamer wordt voornamelijk gebruikt door ­familie van de gasten. Er staat een tele­ visie, er liggen kussentjes op de bank en overal glinsteren de gekleurde glas-in-loodramen je ­ tegemoet. Op een mooie warme ­

Kenmerkend voor het Hospice Utrecht is de huiselijkheid. Zo ligt er beige vloerbedekking op de grond: “Niet praktisch, maar wel warm”, aldus Jonker. Naast de vier kamers voor de gasten, is er ook een grote woonkeuken, logeer­ kamer en woonkamer te vinden

dag staan de deuren open naar de grote tuin vol weelderige bloemen.

Aan de ­keukentafel wordt was gevouwen door een van de vrijwilligers, een andere vrijwilliger komt met een ­emmer water de keuken binnen­lopen. “Er moet weer appel­ sap worden g ­ ehaald”, klinkt het. De

reuring van een ­‘gewoon’ huis lijkt het.

De vrijwilligers Het Hospice in Utrecht zou niet kunnen draaien zonder de vrij­ willigers. Er werken op dit moment

doen alles”, zegt Jonker. Zo doen de vrijwilligers de huishoudelijke taken als wassen en koken, maar het belangrijkste: ze zijn er voor de gasten. 24 uur per dag, zeven dagen per week. Per dienst van vier uur zijn er telkens twee vrijwilligers

“Er hangt geen deprimerende sfeer in het huis: er wordt geleefd en gelachen. Wij ontkennen de dood niet, maar zijn wel bezig met leven” meer dan zestig vrijwilligers in de oude pastorijwoning. Er zijn maar vijf betaalde krachten: de directeur en vier coördinatoren. Daarnaast is er van buitenaf nog extra personeel aanwezig, zoals verpleegkundigen die dagelijks van 8.00 tot 23.00 uur aanwezig zijn. “Onze vrijwilligers

aanwezig in het huis. Eis is dat je minimaal acht uur per week werkt, waarvan eens in de twee weken een nachtdienst. Dat is niet voor iedereen weggelegd, maar met wilskracht komt je ver. “Er is een vrouw van over de tachtig jaar die nog nachtdiensten bij ons draait, echt

een kanjer van een vrouw”, vertelt Jonker trots.

Door zo’n grote groep vrijwilligers is er een diversiteit aan mensen die meehelpt in het huis. Dat is fijn voor de gasten, vertelt Jonker.

Zo kan de gast zelf kiezen met wie hij het meest contact wil. “Sommige gasten wachten bijvoorbeeld een dagje zodat ze dan met die ene ­vrijwilliger een luchtje kunnen scheppen.” De vrijwilligers worden ook goed getraind in hoe om te gaan met de gasten. Zo ­krijgen ze bijvoorbeeld scholing in het omgaan met dementie, maar ook training in het herkennen van een delier. “Ook praten we met elkaar veel over de dood zelf, bijvoorbeeld met trainingen over de dood en het geloof en de dood.”

Tijd voor elkaar De vrijwilligers kunnen hier ­ alles doen wat mogelijk is voor de ­gasten.

Voor de vrijwilliger Joke was dat een verademing. “Ik werkte voor-

Nieuws 9

OKTOBER 2016

Er bestaan twee soorten hospices in Nederland - High-care hospice: een verblijf waarbij de dagelijkse zorg door vrijwilligers wordt gedaan en er 24 uur per dag een verpleegkundige aanwezig is.

- Bijna Thuis Huis: een verblijf waarbij de dagelijkse en nachtzorg door vrijwilligers wordt gedaan. Er is dagelijks van 8.00 tot 23.00 uur een verpleegkundige aanwezig en ’s nachts wordt samengewerkt met de huisartsenpost.

Boven: directeur Lorissa Jonker. Onder: vrijwilligers Coletta en Joke heen als verpleegkundige in het ziekenhuis. Daar was het altijd rennen, druk druk druk. In mijn eerste week hier kon ik bij het verlaten van een gast in zijn ­kamer vragen: ‘Kan ik nog iets voor u doen?’ Dat was echt fenomenaal. In het ziekenhuis heb ik nooit tijd gehad voor die vraag.” Joke werkt inmiddels al acht jaar bij het hospice. Ook Coletta doet het werk met veel voldoening: “Of ik het ook zo lang ga volhouden? Als het volhouden was, dan zou ik morgen stoppen!” Ze lacht.

Ze doet haar werk heel graag. “Na je pensioen leer je niet snel meer nieuwe mensen kennen. Hier wel, het is hartstikke gezellig en je voelt je gezien. Ook geeft het helpen zelf ontzettend veel voldoening.”

Van mens tot mens De vrijwilligers overleggen veel met elkaar over de gasten. Er kwam een keer een gast binnen waarbij praten niet meer ging. Bij een bijeenkomst werd de vraag gesteld of iemand wist waar je hem nog mee kon ple-

In het hospice worden de gasten samen met de familie opgevangen. Zo staat er in iedere kamer een sofa en is er een logeerkamer voor familieleden zieren. Jonker: “Een vrijwilliger vertelde toen dat zij tijdens haar dienst altijd een halfuurtje naast het bed ging zitten, gewoon om er te zijn.

Dat vond ik zo mooi. Voor dit werk moet je oprecht zijn, als iemand gaat sterven is het ­contact echt van mens tot mens.”

Er hangt geen deprimerende sfeer in het huis: er wordt geleefd en gelachen. “Wij ontkennen de dood niet, maar zijn wel bezig met leven. Er wordt hier gewoon gewassen, gekookt en gegeten”, zegt Jon-

ker. Vaak zijn gasten blij dat ze hun ­leven nog goed kunnen afronden en dat het niet in één keer voorbij is.

“Laatst was er iemand die zorgvuldig zijn hele huisraad heeft weggegeven. Ook zijn geld gaf hij weg aan mensen die het volgens hem goed hadden gedaan. Zo kon hij zijn leven afsluiten.” Natuurlijk zijn er gasten die bij iedereen veel indruk maken, zoals een borstkanker­ patiënt van in de twintig jaar. Maar over het al­ gemeen zijn het vooral oudere mensen die komen te verblijven in het ­hospice. Ze komen er om verschil-

lende redenen. Sommigen hebben te weinig mensen in hun omgeving die kunnen helpen met de verzorging, anderen willen er hun partner en familie niet mee belasten. “Of soms durft de partner in kwestie het niet aan”, verklaart Jonker. In het hospice worden de gasten samen met de familie opgevangen. Zo staat er in iedere kamer een sofa en is er een logeerkamer voor familieleden.

Het konijn De vrijwilligers proberen wat nodig is te geven. Zo wilde een gast nog

een keer graag naar de dierentuin.

Dat is geregeld met behulp van Stichting Ambulance Wens. Een high tea met oude studievriendinnen, voor de laatste keer naar een museum; veel dingen hebben ze al voorbij zien komen. Laatst verbleef er een persoon met een verstandelijke beperking in het hospice, die zich ondanks veel familiebezoeken toch erg eenzaam voelde. Nu is de regel dat honden en katten niet in het hospice mogen wonen, maar een konijntje kon er wel bij. De gast hield vanaf dat moment het konijn dag en nacht bij zich. “In de overdracht stond dan: de gast en het ­konijn slapen. Dat deed iedereen zo goed”, vertelt Jonker trots.

Ondertussen rijdt Coletta een gast in een rolstoel het terras op.

Een oase van groen en rust, waardoor je vergeet dat je eigenlijk aan de ­ Kanaalstraat zit. “Nou, als de ­hemel nog mooier is dan dit...”, zegt hij ­ lachend terwijl hij z’n sjekkie draait.

GROEPSAANKOOP ZONNEPANELEN Doet u ook mee?

De gemeente Utrecht organiseert de groepsaankoop zonnepanelen SamenZonneEnergie in samenwerking met andere Utrechtse gemeenten en iChoosr, onafhankelijk specialist in groepsaankopen.

Wat is een groepsaankoop?

Wij brengen mensen samen die interesse hebben in zonnepanelen en vragen aan leveranciers die vooraf zijn gekwalificeerd, om hun beste bod in onze veiling te doen. U kunt zich dus individueel aansluiten bij deze groep. U ontvangt het scherpe aanbod uit de veiling en vervolgens kunt u beslissen of u er gebruik van wilt maken.

Ruim 13.000 tevreden zonnepaneleneigenaren via SamenZonneEnergie!

George en Grietje Brekelmans, deelnemers aan de groepsaankoop.

“Deelname aan de groepsaankoop is ons goed bevallen. We moesten even wennen aan het online proces, maar SamenZonneEnergie heeft ons voldoende vertrouwen gegeven in de aanschaf van een goed product door ons helder te informeren. Het resultaat mag er zijn. De zonnepanelen zijn zeer deskundig geplaatst en de monteurs hebben een optimale plaats voor de omvormer gekozen.”

Hoe werkt het?

Inschrijving - t/m 9 november U kunt zich gratis en vrijblijvend inschrijven als deelnemer aan de groepsaankoop.

Veiling - 10 november Gekwalificeerde zonnepanelenleveranciers brengen hun beste bod uit.

Aanbod op maat - uiterlijk 23 november U ontvangt een persoonlijk aanbod voor een compleet zonnepanelensysteem van de winnende leverancier.

U beslist Vindt u het aanbod aantrekkelijk?

Dan kunt u deze accepteren.

Installatie De zonnepanelen worden geïnstalleerd.

U bespaart direct op uw energierekening met de groene stroom die uw systeem opwekt.

Schrijf u gratis en vrijblijvend in en ontvang een scherp aanbod op maat!

www.SamenZonneEnergie.nl

inschrijven kan t/m

9 november 2016

ADVERTORIAL

OVER 8 DAGEN ZIJN WIJ VERNIEUWD!

COLUMN STEEF SCHINKEL

Vrede, het universum, jij, Utrecht en Zuilen I

eder mens vraagt zich weleens af: door wie zou ons universum gemaakt zijn? Er valt ­onderscheid te maken tussen het zichtbare heelal en het theoretische heelal. Het zicht­ bare heelal omvat dat deel van het heelal waarvan sinds het ‘begin der tijden’ licht ons heeft kunnen bereiken. Dat is de reden dat we daardoor om ons heen kunnen waarnemen.

Omdat de snelheid van het licht eindig is, is ook het zichtbare heelal gemeten vanaf het ‘begin der t­ ijden’ eindig. Het theoretische heelal omvat de theoretische modellen die in de kosmologie een mogelijke structuur beschrijven waarin het zichtbare heelal wellicht ‘ingebed’ is. Vreemd dat we ons bevinden in een heelal dat 13,7 miljard jaar oud is. Omdat het uitdijt, is het zichtbare universum nog vele malen groter dan we met zijn allen denken. Ik zat in de vijfde klas en vroeg aan zuster Johanna: ”Hoe is het universum ontstaan?” Het was in een lokaal van de Rooms Katholieke Lagere school, gevestigd aan de Alendorpstraat te Utrecht.

Deze vraag hield ook mijn klasgenoten bezig. Ik kan mij nog goed voor de geest halen, hoe al mijn klasgenootjes nogal gebiologeerd waren toen het scheppingsverhaal in zeven weken, een dag per week, door zuster Johanna ons werd verteld. Het ontstaan van het universum inspireerde mij tot dit gedicht. mijn plek is op deze aarde wanneer zal ik je ooit nooit meer zien het leven is vergankelijk hoe moet het daarna met ons verder gaan of zijn er daarboven wellicht nieuwe wegen tijd vervliegt rondom onze statige dom keek op die plek maar al te graag omhoog naar duiven, heelal en warme zon soms stond daar een regenboog te schitteren keek ‘s nachts naar maan of sterren denk terug aan het mooie Oude Zuilen aan de Vecht waar een oude molen weerkaatsend stond te schitteren zijn het de diepe klare fonkelingen of jouw stralende bruine ogen die mij doen tranen bij deze rivier in mijn ogen cirkelen rood, geel en blauwe kleuren wat een pracht is telkenmale dit licht ervaar het als een der mooiste plekken op moeder aarde zal jou, Utrecht en Zuilen voor altijd in mijn hart bewaren

Nog enkele tips Zaterdag 1 oktober 20.30 uur Anneke van Giersbergen De nieuwe Madonna try-out

Als rockzangeres toert Anneke van Giersbergen al vele jaren succesvol door binnen- en buitenland. De tour rond haar laatste soloalbum Drive deed wereldwijd meer dan 25 landen aan. Haar akoestische solo-optredens bij De Wereld Draait Door krijgen echter evenzoveel bijval en in seizoen 2015-2016 liet de zangeres een lang gekoesterde wens om een theatervoorstelling te maken in vervulling gaan.

Vrijdag 7 oktober 20.30 uur Gerard Alderliefste Dubbelleven

DRAAI VA N A F 1 3 O K T O B E R

W W W . M U S E U M S P E E L K L O K . N L

Gerard Alderliefste heeft twee levens. In het ene is hij verslavingsarts. In het andere is hij muzikant. Al meer dan twintig jaar leeft hij met twee gezichten. Kan hij dan niet kiezen? Niet zo goed nee. Heeft hij nu een gespleten persoonlijkheid? Nee, dat ook weer niet. En dat laat hij zien in zijn eerste soloprogramma, waarin beide werelden samen komen. Want is de passie van de muzikant niet bijna dezelfde als de zucht van een verslaafde?

Gerard zingt en speelt zijn eigen liedjes of die van anderen. In het Frans en het Nederlands.

Zaterdag 8 oktober 20.30 uur Brokstukken Maximum Overdrive

Het zeer getalenteerde en prijswinnende gouden comedyduo Brokstukken (Arjan Smit en Chris King Perryman) bestormt de theaters van Nederland met hun nieuwste actiekomedie Maximum Overdrive. Een absurde en hilarische lachshow die zijn weerga niet kent! In Maximum Overdrive nemen de mannen van Brokstukken je mee in hun onontkoombaar grappige wereld: een

ondeugende, gecontroleerde chaos van gekke typetjes en fysieke sketches. Ze zappen flitsend snel van de ene naar de andere absurde situatie en transformeren van actiehelden tot real life cartoon karakters.

Woensdag 12 oktober 20.00 uur Taalpodium Poëzie

Bij de publieksbijeenkomsten in het Schiller Theater Place Royale worden enkele schrijvers en dichters uitgenodigd om iets uit hun werk voor te lezen. Ook is er altijd muziek, dikwijls verzorgd door ‘nieuw talent’ uit de regio.

Zaterdag 15 oktober 20.30 uur Nathalie Baartman Voest try-out

- Voest!? - D’as Twents voor vuist. - Vuist?! Gaat Baartman knokken? Vechten voor vrolijkheid en een beetje meer liefde, alsjeblieft.

- Hoe? Door zelf maar ‘ns te beginnen. En de rest volgt vanzelf! Voest: een vurige voorstelling van een ontembare vrouw op vredesdrift.

Contactgegevens Schiller Theater Place Royale Minrebroederstraat 11, 3512 GS Utrecht info en reserveringen www.schillertheater.nl corr. en e-mail: info@schillertheater.nl t: 030 23 19 380

12 Cultuur / Uit

OKTOBER 2016

HETZELFDE MAAR DAN ANDERS:

5 X TOF IN HET BOS

Landgoed Oostbroek, De Bilt

TUSSEN JE OREN

In de Bilt ligt Landgoed Oostbroek. Bij het winkeltje in de voormalige Oranjerie kun je een kopje koffie krijgen, lokale producten kopen of je gaat voor de Heksenwandeling. Voor € 1 neem je deze mee. Via rode paaltjes, een routekaart en kompasrozen kom je erachter hoe je moet lopen en waar de opdrachtjes te vinden zijn. De route van 1,5 km is ook goed te doen met een kinderwagen.

Buiten in de Kuil, Lage Vuursche Op de plek van een oude kiosk vind je sinds dit jaar Buiten in de Kuil. Lage Vuursche staat vooral bekend om pannenkoekenhuizen, maar bij Buiten in de Kuil eet je heerlijke taart, kun je lunchen, dineren of lekker borrelen.

De mooie horecazaak is gelegen aan een open plek in het bos, dus neem voor de kinderen bijvoorbeeld een bal mee en die vermaken zich wel.

Uiteraard loop je hier ook zo het bos in voor een lekkere wandeling.

Het Gagelbos, Utrecht WAT LUISTER JIJ? Artiest: Billy Joel Nummer: We Didn’t Start the Fire

Aan de rand van Utrecht, in de Ruigenhoekse Polder, vind je het Gagelbos. Hier kun je wandelen, skaten en voor de kinderen is er een leuke speelplek met houten speeltoestellen en picknickbanken voor een picknick. Dus stap op de fiets en ontdek dit stukje Utrecht!

WIE BEN JIJ? Berend 24 jaar, Student “Ik luister op dit moment een afspeellijst op Spotify van een vriend. Vooral onderweg luister ik naar muziek en dan het liefst naar wat oudere nummers. Ik denk dat mijn muziekstijl wel past binnen de classic rock.

Favoriete nummers heb ik vaak een bepaalde periode, dan luister ik een tijd lang alleen maar naar dat nummer, zo vaak dat ik het nu niet meer hoef te horen, haha!

Het laatste nummer dat ik echt helemaal grijs heb gedraaid is ‘Piano Man’, ook van Billy Joel.”

Schaapskooi Heidestein,

ingang Landgoed Heidestein aan de Prinses Margrietlaan, Zeist Wil je een boswandeling combineren met het voeren van schapen? Ga dan op zondagmiddag naar Landgoed Heidestein in Zeist. Op dit landgoed graast een kudde schapen, die op zondagmiddag rond 15.30 uur wordt gevoerd. Kinderen mogen meehelpen en dat is natuurlijk altijd een goed uitje. In het bezoekerscentrum kun je ook een kopje koffie of appelsapje krijgen. Er staan picknickbanken en kinderen kunnen het Beestenpad lopen.

Amelisweerd, Bunnik Het theehuis Rhijnauwen waar je heerlijke pannenkoeken eet, is bij veel mensen wel bekend, maar wist je dat er in dit stukje natuur in Bunnik nog veel meer leuks te vinden is? Boerderij De Zonnewijzer organiseert bijvoorbeeld elke maand een middag waarop je zelf een kalfje de fles kunt geven en allerlei boerenspelletjes kunt doen. Bij de moestuin van Amelis’Hof kun je zelf bloemen plukken (tijdens het seizoen) en er worden regelmatig excursies georganiseerd om Fort bij Rijnauwen te ontdekken met een gids.

Bier en Appelsap is een online magazine voor ouders in de regio Utrecht met tips om met je kinderen op pad te gaan. Bier en Appelsap houdt van horeca, cultuur, natuur en geeft elke week een overzicht van de leukste weekendtips. Speciaal voor DUIC zocht Bier en Appelsap vijf toffe plekken in de bossen rondom Utrecht voor je uit. Wil je meer tips? Kijk dan op bierenappelsap.nl en haar zusje tofinhetbos.nl.

WAT LUISTER JIJ? Artiest: Frank Ocean Nummer: Nikes WIE BEN JIJ? Jeroen 22 jaar, Student “Ik heb lang gewacht op het nieuwe album van Frank Ocean, Blonde. Hij is een van mijn favoriete artiesten, ik ben blij dat dit album weer zo goed is. Ik luister de hele dag door muziek, zodra ik ’s ochtends de douche uitkom, zet ik al muziek op. Het nummer ‘All of Me’ van Willie Nelson doet me aan mijn opa en oma denken. Vroeger gingen zij daar op feestjes altijd met z’n tweeën op dansen. Dat kan nu helaas niet meer, omdat mijn oma aan het dementeren is. Maar ondanks de andere lading die het nummer heeft gekregen, blijf ik het af en toe luisteren.”

KENNER TIPT = DANAE BOS (FILMKENNER)

NERVE Een actiefilm die de consequenties van de internetcultuur voelbaar maakt, dat is Nerve. Al heeft het verhaal zijn gebreken, door de elektronische popmuziek en de schitterende beelden word je meegevoerd.

Meebewegend met de drijvende bas van de soundtrack ontmoet je Vee, een tiener in het laatste jaar van haar high school. Vee wil aan zichzelf bewijzen dat ze gewaagde keuzes durft te maken en meldt zich aan bij Nerve, een online truth or dare-spel (zonder ‘truth’), waar iedereen één keuze heeft: ‘Are you a watcher or a player?’ Het spel met als speelveld New York wordt allesomvattend wanneer de ‘kijkers’ de opdrachten bepalen en met hun mobieltjes beelden maken van de uitvoering ervan. Grootse en schitterende beelden van New York tijdens de actiescènes die de opdrachten opleveren, worden afgewisseld met de ­ vele ­perspectieven van de door iedereen gebruikte telefooncamera’s. In combinatie met de muziek die de scènes opzwepen hebben de makers van het eens zo verfrissende Catfish een meeslepende film gemaakt.

Cultuur / Uit 13

OKTOBER 2016

MEREL TIPT DE POPRONDE Wat De Staat, Chef’ Special, John Coffey en Lucky Fonz III met ­elkaar gemeen hebben? Ze stonden ooit allemaal op een klein podium tijdens de Popronde. Dit evenement biedt elk najaar tussen september en november in veertig verschillende steden een ­podium aan beginnend en veelbelovend talent. Zo kunnen deze jonge ­artiesten door het hele land laten zien wat ze in huis hebben.

In elke stad treden op één avond circa 35 artiesten op, gewoon in de kroeg of in theatertjes, platenzaken, kerken, galeries en clubs. Donderdag 13 oktober is Utrecht aan de beurt.

Er wordt om 17.30 uur geopend in Molen de Ster door singer-songwriter Jasper Schalks. Hij maakt stemmige americana- en folkliedjes. Daarna op naar de binnenstad voor een lange avond muzikaal vertier op heel veel locaties. Een greep uit het programma: om 22.00 uur zie je de garagerockband BARTEK. Gegarandeerd een leuk optreden in de setting van Kafé België. In Het Gegeven Paard staat om 22.30 uur Jo Goes Hunting. Hij is het broertje van Rocco Hueting (de toetsenist van De Staat) en maakt avantgardistische pop. Om 00.00 uur moet je zeker naar EKKO, want daar treedt de rapper Dusty op. Hij deelde het podium al eerder met dj De Sluwe Vos. Als je hem hoort rappen dan zou je niet zeggen dat hij een Nederlander is, maar dat klopt ook wel want hij heeft tot zijn dertiende in Engeland gewoond.

ONLINE: popronde.nl/steden/utrecht

Firstlook Festival Liefhebbers van gamen, gadgets en hardware zitten helemaal goed bij Firstlook Festival. Dit is het grootste gaming- en popculture-evenement van de Benelux en trekt 24.500 bezoekers naar de Jaarbeurs. Hier test je de allernieuwste games - vaak weken voordat ze in de winkels liggen -, check je de nieuwste gadgets en volg je de laatste technologische ontwikkelingen. Er zijn volop eSports (electronic sports) bij te wonen, waarbij professionele gamers het tegen elkaar opnemen en ook de bezoekers zelfs de competitie aan kunnen gaan. En voor cosplayers en liefhebbers van

WAAR? Op verschillende locaties in de stad HOE DUUR? Gratis

ONLINE: firstlookfestival.nl WANNEER?Vrijdag 7 t/m zondag 9 oktober WAAR? Jaarbeurs Utrecht HOE DUUR? € 10 – € 35

Dutch Harp Festival Denk je bij de harp vooral aan dromerige klassieke muziek? Tijdens het Dutch Harp Festival ontdek je dat er met dit instrument nog veel meer soorten mooie muziek gemaakt wordt. Pop, jazz en dance bijvoorbeeld.

Onder leiding van de topharpist Remy van Kesteren staat deze vierde editie van het festival in het teken van ‘Harpen zonder grenzen’. Gedurende twee dagen zijn er meer dan dertig concerten en lezingen bij te wonen en heel veel workshops te volgen. Daarnaast is er tijdens het festival ook een grote Harp Expo, waarbij je bijzondere harpen van wereldberoemde fabrikanten

WANNEER? Donderdag 13 oktober

comics zijn er wedstrijden, workshops, signeersessies en Q&A-sessies met tekenaars en acteurs. Het festivalgevoel wordt nog eens versterkt door de uitgebreide merchandise-markt, waar je terecht kunt voor shirts, actiefiguurtjes, comics, games, game-accessoires en nog veel meer.

als kunt bewonderen. Ook wordt er de internationale Dutch Harp Competition gehouden. Hier nemen harpisten van alle leeftijden en nationaliteiten het tegen elkaar op voor verschillende geldprijzen en een plek in het CCC Career Development Program.

ONLINE: harpfestival.nl WANNEER? Zaterdag 15 en zondag 16 oktober WAAR? Verschillende locaties HOE DUUR? € 15 - € 60

MUSEA & EXPOSITIES

DANS

KIDS

Vanaf 13 okt

Do 13 okt

Za 15 t/m zo 16 okt + zo 23 okt

MUSEUM SPEELKLOK

STADSSCHOUWBURG UTRECHT [20.00]

DIVERSE LOCATIES

Vernieuwde Museum Speelklok museumspelklok.nl

Swan Lake van Jakop Ahlbom

Spoor 6+ Het Filiaal hetfiliaal.nl

ssbu.nl

Dutch Harp Festival ‘Harpen zonder grenzen’ is het thema van het Dutch Harp Festival 2016. Onder aanvoering van topharpist en muzikaal avonturier Remy van Kesteren wordt de vierde editie van het festival meer dan ooit een muzikaal feest met een keur aan harpisten uit de hele wereld.

De harp laat zich in dit festival nog meer dan in de vorige edities niet alleen van zijn lieflijke kant zien, maar toont ook zijn robuuste aard in een programma met klassiek, pop, jazz, folk, improvisatie en wereldmuziek. De beste harpisten ter wereld komen naar de Domstad met vele muzikale vrienden om hun visie op de toekomst van de harp(muziek) te laten horen.

Op het programma staan onder andere sterharpisten als de Welshe Catrin Finch, de Israëlische Sivan Magen, de Amerikaanse Park Stickney en de Franse Marie-Pierre Langlamet, trompettist Eric Vloeimans, muzikale duizendpoot Martin Fondse en Holland Baroque, die de finale van de Dutch Harp Competition begeleidt.

Voorafgaand aan het festival, vanaf maandag 12 oktober, vindt de Dutch Harp Competition plaats in het Utrechts Conservatorium.

Za 15 + zo 16 okt

Dutch Harp Festival TIVOLIVREDENBURG

harpfestival.nl

Een avondvullende dansvoorstelling gebaseerd op de klassieker ‘Het zwanenmeer’. Centraal in Ahlboms versie staat de destructieve kracht van liefde.

De personages zijn zich bewust van hun obscure kanten, beseffen dat liefde niet alles overwint en dat een mens zijn diepste wezen niet kan verloochenen. De voorstelling wordt live begeleid door de Nederlandse indierockband Alamo Race Track.

Spoor is een spannende roadmovie over trouw en vriendschap met in de hoofdrol een hond die door het noodlot van zijn baasje wordt gescheiden.

Hij staat er alleen voor en het enige dat hem te doen staat is zijn neus volgen. Maar wie kan hij vertrouwen op de lange zoektocht? Één actrice vertelt het verhaal en brengt de hond en zijn omgeving tot leven met projecties, objecten, geuren en meeslepende muziek.

MUSEA & EXPOSITIES

t/m wo 30 nov

Interieur & Lifestyle op De Haar KASTEEL DE HAAR

kasteeldehaar.nl

In Kasteel de Haar is de nieuwe tentoonstelling ‘Interieur & Lifestyle op De Haar’ te zien. Een tentoonstelling met nooit eerder vertoonde ontwerptekeningen van architect Pieter Cuypers, de oude inrichting van de centrale hal omstreeks 1900 en de clash tussen Cuypers zijn Gotische stijl en de style Rotschild. Ook geeft Petra Blaisse in een film haar visie op de tentoonstelling.

UITACTIE

Win 2 X 2 vrijkaarten voor een interview met Annejet van der Zijl In november, tijdens in de Maand van de Geschiedenis, staan historische boeken centraal. Daarom is Annejet van der Zijl, schrijfster van bestsellers zoals Sonny Boy, op 28 oktober te gast in de Centrale Bibliotheek om te praten over haar nieuwste boek, ‘De Amerikaanse Prinses’. Hierin beschrijft ze het fascinerende leven van Allende Tew, een van de peetouders van prinses Beatrix. De auteur wordt geïnterviewd, het publiek kan vragen stellen en in de pauze wordt er gesigneerd. Bibliotheek Utrecht geeft kaarten weg. � Anja van Wijgerder

FESTIVALS

Vanaf 13 oktober kun je het vernieuwde Museum Speelklok gaan bekijken. Zo stap je in het Danspaleis de uitbundige entertainmentindustrie van eind 19e en begin 20e eeuw binnen en op het ouderwets gezellige Orgelplein schuifel je al zingend langs de buikorgeltjes door naar het grotere werk, de straatorgels met de meest kleurrijke fronten.

Ga kijken en zing, speel, draai, dans, lach, hoor en bewonder!

Kijk nu op uitagendautrecht.nl/acties

Meer tips?

Neem het magazine UITagenda Utrecht o.a. bij

Cécile Cellerier

DUIC’s eigen cultuurredacteur Merel Blom brengt wekelijks de uittips op DUIC.nl en weet als geen ander wat de beste feestjes, de mooiste boeken, de bijzonderste films, de meest spraakmakende festivals en interessantste tentoonstellingen zijn.

mee of kijk op

Van Arabische poëzie tot hiphop/Walid Ben Selim Utrecht is een stad vol muziek.

Je kunt deze week o.a. naar deze concerten en optredens:

Vr 7 okt

Nederlands Kamerkoor ontmoet Rob Wijnberg Een concert met lezing van filosoof Rob Wijnberg.

PIETERSKERK [20.15]

Za 8 okt

Tangarine TIVOLIVREDENBURG [20.15]

Zo 9 okt

De vier jaargetijden Nederlandse Bachvereniging TIVOLIVREDENBURG [15.00]

Di 11 okt

Van Arabische poëzie tot hiphop Met zang, spoken word, urban beats en oriëntaalse melodieën.

HET LITERATUURHUIS [20.00]

Wo 12 okt

WessieSessie met The Pootlers PARNASSOS [21.00]

Zo 16 okt

Trio Da Kali Griotmuziek uit Mali RASA [15.00]

Di 18 okt

Le strade del cuore Marco Beasley TIVOLIVREDENBURG [20.00]

14 Cultuur / Uit

OKTOBER 2016

MUZIKALE COMEBACK

Marcel Gieling

Robert Oosterbroek

Met Theo weet je het nooit Theo Mackaay, schilder en beeldhouwer, in 1950 geboren in de Utrechtse binnenstad, is onder andere de maker van het Gouden Kalf. Dit gezichtsbepalende beeld van het Nederlands Film Festival (NFF) ontwierp hij 35 jaar geleden en werd er bekend mee. Minder bekend is zijn muzikale verleden, toch heeft hij ook daarmee zijn sporen meer dan verdiend. Met een nieuw Nederlandstalig album richt hij zich de komende tijd helemaal op zijn tweede passie: muziek.

O

p dinsdag 1 november presenteert Mackaay in TivoliVredenburg, met een uit zes muzikanten bestaande band, zijn nieuwe album dat de titel Met de hemel weet je het nooit heeft gekregen. Op deze avond is ook de cd-­ release. Het is een zeer autobiografisch album met zestien nummers die soms tot tranen toe roeren. Dit bleek op de eerste try-out afgelopen 19 september in De Parel van Zuilen, waar een klein publiek enthousiast en emotioneel reageerde.

Een interview met deze artistieke duizendpoot lijkt gerechtvaardigd.

We spreken af op een terras aan de rand van de Utrechtse binnenstad.

Geef Theo één woord in zijn mond en hij geeft duizend woorden terug.

Het valt niet mee om zijn muzikale levensverhaal chronologisch op papier te zetten. Hij heeft zoveel gedaan en met zoveel mensen ­muziek gemaakt, bekend en onbekend. ­ Toch waag ik, onder het genot van een cappuccino, een poging.

Muzikant en beeldhouwer De muzikale loopbaan van Theo Mackaay (1950) begint al op zevenjarige leeftijd als zijn vader een

gitaar voor hem koopt. “Zonder een noot te kennen begon ik erop te rammen”, zegt hij. De eerste ­akkoorden kwamen pas drie jaar later, hij herinnert zich het liedje ‘Diana’ van Paul Anka dat hij als eerst kon spelen. “Met vier ­ akkoorden

schuifdeuren bij familie en vrienden”, herinnert Theo zich. Zijn middelbare schooltijd vindt Theo Mackaay maar matig interessant, ­ de ­muziekwereld des te boeiender.

Als gitarist ontwikkelt hij zich snel en hij blijkt, net als zijn moeder,

zeventig vrijwel ieder weekend voor volle zalen speelt in het discocircuit.

Tussen zijn muzikale activiteiten door studeert Theo vanaf 1970 aan de Gerrit Rietveld Academie in Am-

Muzikant en technicus Matthijs Spek sluit een tournee langs Nederlandse theaters niet uit, zo overtuigd is hij van de kwaliteit van deze cd kwam je al een heel eind”, aldus Theo. Overigens kwam de gitaar die hij van zijn vader kreeg niet uit de lucht vallen. Zijn vader speelde piano en zijn moeder zong meer dan verdienstelijk in een vrouwenkoor. Een muzikale familie dus, want ook broer Hans speelde ­gitaar. Samen vormen zij al snel een duo: “We speelden vooral ­tussen de

over een bovengemiddelde zangstem te beschikken. De Utrechtse bandjes staan in de rij om hem in te lijven. Muzikale vrienden van het eerste uur, Hans Kosterman, Dolf Koch en Heleen Schuttevaer, halen hem over om bij de in die tijd zeer populaire band Tot wederzijds genoegen te komen spelen en z ­ ingen.

Een coverband, die midden jaren

sterdam waar hij in 1975 met een diploma op zak afstudeert. Hij is nu naast muzikant ook nog beeldhouwer. Een van zijn eerste opdrachten als beeldhouwer krijgt hij van Jos Stelling die samen met regisseur Sherman De Jesus de Nederlandse Filmdagen (nu NFF) opricht. Theo ontwerpt en maakt het Gouden Kalf, deze weken weer levensgroot

te bewonderen op de Neude. Via zijn vriend Simon Been treedt Theo toe tot de begeleidingsband van de zangeres Lenny Kuhr, Edisonwinnares en onder andere bekend van ‘De Troubadour’ en ‘Visite’. Het is dan 1977. Lenny Kuhr maakt een theatertournee van een jaar door Nederland. Zes avonden per week treden ze op van Groningen tot Maastricht en alle plaatsen daartussen. “We hebben veel lol gehad en Lenny was een geweldige vrouw met een prachtige stem”, zegt Mackaay over deze periode. Aan het eind van deze tournee in 1978 besluiten de vier bevriende muzikanten - Simon Been, Dolf Koch, René Brom en Theo Mackaay - om samen Nederlandstalige liedjes te schrijven, te spelen en te z ­ ingen. Cherry Wijdenbosch en Hans ­ Kosterman werden aangetrokken om de band te versterken. De popgroep Braak was geboren.

Braak Braak stond aan het begin van een periode die geschiedenis zou maken onder de naam nederpop. ­ De meeste bandjes kozen voor een Engelstalig repertoire in plaats van

Cultuur / Uit 15

OKTOBER 2016

In 1978 besluiten vier bevriende muzikanten - Simon Been, Dolf Koch, René Brom en Theo Mackaay - om samen Nederlandstalige liedjes te schrijven, te spelen en te zingen. Cherry Wijdenbosch en Hans Kosterman werden aangetrokken om de band te versterken. De popgroep Braak was geboren. een Nederlandstalig zoals Bots en Normaal. Later gevolgd door Doe Maar en Het Goede Doel. Braak onderscheidde zich door hun maatschappij-kritische teksten. Daarmee beantwoordden zij aan de behoefte van de linksgeoriënteerde protestmaatschappij van die jaren.

Ze kregen veel optredens, meestal op politiek gerichte manifestaties, maar ook in het alternatieve clubcircuit. “Soms speelden we in een dorpshuis ergens in Groningen waar de jongens het niet leuk vonden dat we aandacht kregen ­ van de meiden, ze wilden verhaal halen in de kleedkamer of wat daar voor doorging.” Wat ze niet wisten is dat Theo ook bokskampioen (zwaarwelter) van Nederland was.

“Die jongens wilden natuurlijk matten, maar ik hing ze met één arm aan hun broekriem aan de kapstok.”

Het album Suite voor een hypochonder uit 1980 is waarschijnlijk het album wat het meest beklijft en misschien ook wel het beste wat Braak heeft gemaakt. Nou ja, het beste? In 1983 verschijnt hun single ‘Donker om je heen’, een prachtig nummer met grote gevoeligheid door Theo gezongen. De verwachtingen zijn hoog, maar de single komt niet hoog in de hitparade. Als André Hazes het een jaar later met een aangepaste tekst op single uitbrengt, wordt het wel een hit. De tekst van Braak vond Hazes te intellectueel! Inmiddels is dit nummer door talloze muzikanten gecoverd.

In 1983 houdt Braak op te bestaan, de bezetting van bandleden is dan al enkele keren gewijzigd. ­ Simon Been en Cherry Wijdenbosch gaan als duo verder en scoren met ‘Vang me’ en ‘Dame uit Suriname’ nog twee bescheiden hitjes. Theo Mackaay richt zich helemaal op het beeldhouwen en schilderen en wordt een van Nederlands bekendste kunstenaars. In 1990 wordt hij uitgenodigd om deel te nemen aan het populaire televisieprogramma Sterrenslag. Hij is op slag ook een bekende Nederlander. De Utrechtse cineast Jan van den Berg maakt in 1993 een documentaire over de totstandkoming en plaatsing van een van de beelden van Mackaay.

Driemanschap Ondanks zijn succes als beeldhouwer en schilder, laat de muziek hem niet los. Een enkele keer komt Braak nog samen voor een reünieconcert en dan blijkt de band nog steeds mateloos populair. “Ik ben stomverbaasd hoe veel mensen naar onze concerten komen”, zegt Theo daar zelf over, maar tot een definitieve reünie komt het niet. In 2010 wordt Theo verrast door zijn jeugdvriend Hans Kosterman, die hem tot zijn verbazing een platencontract aanbiedt. Het is een cadeau voor zijn zestigste verjaardag.

Kosterman heeft via Simon Been de gitarist en technicus Matthijs Spek leren kennen. Simon Been en Matthijs Spek hebben Suite voor een hypochonder gedigitaliseerd.

De ‘suite’ dreigde verloren te gaan door verkleving van de oude opnametapes. Kosterman en Spek zijn van mening dat Theo meer verdient dan muzikale vergetelheid. Matthijs Spek (1974) is als gitarist opgeleid

aan het Utrechts Conservatorium, maar is ook op technisch en media­ gebied een kei. Hij stimuleert de aanvankelijk onwillige Mackaay om door te zetten en de door Kosterman gewenste cd te maken.

Theo stemt schoorvoetend toe, maar weigert een contract. Liever een eigen inbreng en gedeeld risico. “Contracten heb ik nooit

ondertekend, die dingen maken me gek en beknotten mijn heilige vrijheid”, zegt Theo bevlogen. Het wordt een driemanschap samen met Kosterman en Spek. Er wordt hard gewerkt, maar het project komt op zijn kop te staan als Hans Kosterman in 2013 wordt getroffen door een hersenbloeding waarvan hij niet herstelt. Hij overlijdt op 18 juni 2015 op zeventigjarige leeftijd.

Matthijs Spek ontpopt zich na het overlijden van Hans Kosterman als inspirator van het project en zet door. Het heeft de bekende bloed, zweet en tranen gekost, maar de cd is er gekomen en is vanaf 1 ­november verkrijgbaar. De release is gelijktijdig met een liveconcert in ­TivoliVredenburg, dat om 20.00 uur begint Matthijs Spek is er zeker van dat het niet bij dit ene concert

blijft. Hij sluit een tournee langs Nederlandse theaters niet uit, zo overtuigd is hij van de kwaliteit van deze cd en natuurlijk van Theo en muzikanten. Aan het einde van dit interview bedenkt ondergetekende dat de titel van deze cd Met de hemel weet je het nooit ook ‘Met ­ Theo weet je het maar nooit’ zou kunnen zijn.

16 Cultuur / Uit

OKTOBER 2016

HOTSPOT

Eten en muziek Merel Blom

Nienke Kamphuis

Lekker tafelen rondom een plank goeie hapjes en daarna een fijn bandje zien spelen: dat doe je bij Stathe.

D

it gezellige eetcafé is nu een jaar of drie open en still going strong. Het cafeetje aan de Rozenstraat komt uit ­dezelfde k ­ oker als die van dat andere goedbezochte café, de Voortuin.

Op de kaart staan ­plateaus (vlees, vis, vega of mix) met maaltijden als ­artisjokkentaart, gerookte ­ribeye met truffelmayonaise, huisgemaakte krab­salade, brood met dips. Aanrader voor toe is het ­karameltaartje met ijs, om je v ­ ingers bij op te eten.

Om de week is er bij de Stathe Sessies (entree tussen de € 5 en ­ € 7,50) ruimte voor muzikanten die al wat verder aan de weg ­hebben getimmerd, zoals bijvoorbeeld ­Eefje de Visser.

Tip van Stathes eigen programmeur Robin Rump: “Op woensdag 26 ­ oktober speelt Diouff bij ons.

Een supervette Nedertronica-band, klinkt een beetje Spinvis-achtig.”

In Stathe is het altijd een gezellig drukke boel met gasten van divers pluimage, merendeel net student-af. Barvrouw Elise zegt: “Hier komen veel 25-plussers die net begonnen zijn met werken. Rond ­ vier uur ’s middags gaan we open en dan komen de eerste mensen voor een borrel. Later op de avond gaat de zaal open voor de muziek. Dan staan in de zaal de mensen te dansen en blijft de kroeg ­ondertussen gezellig druk.” Op vrijdag- en zaterdagavond zie je hier op­ ­ komende en veelbelovende bandjes spelen, dat kost je helemaal niks.

Zo stonden The Brahms hier op het podium voordat ze door­braken.

HET RECEPT VAN TRAITEUR JEROEN VAN NIJNATTEN

Canard á la Bock Jeroen van Nijnatten is al achttien jaar luxe cateraar in het Utrechtse. In zijn culinaire werkplaats aan de Baanstraat bereidt hij hapjes, diners en partijen voor. In zijn keuken is altijd aandacht voor pure, eerlijke, lokale seizoensgroenten en dan net in een ander jasje. Speciaal voor DUIC bekokstooft hij de lekkerste recepten: klassiekers met een moderne twist.

H

et bockbierseizoen is begonnen, het weer heeft het nog niet door. Laten we ons toch alvast indekken met een mooie rosé filet van eend met volle bocksaus en dampende stoemp. Voor vier personen.

Ingrediënten eend • 2 á 3 filets totaal 500 tot 600 gr • 1 flesje mooi bockbier, geen zoete maar ook niet te bitter • 2 dl gevogeltefond • Scheut room • 2 plakken ontbijtkoek • Peper en zout naar smaak en eventueel 5-spices om eend in te smeren (te koop bij toko)

Ingrediënten stoemp • • • • • • •

750 gr knolselderij aan blokjes of reepjes gesneden 1 flinke krop andijvie fijngesneden 2 uien gesnipperd 1 teen knoflook fijngehakt Boter om te bakken Schep mosterd Peper en zout naar smaak

Werkwijze • Eerst de knolselderij en de uien aanfruiten in de pan.

• Dan met deksel erop laten stoven (15 minuten) met eventueel extra vocht.

• Ondertussen de filets aan de vetkant herhaaldelijk kruislings insnijden (tot het vlees) tot een ruit­ patroon ontstaat. Vlees kruiden en droog bakken op de vetkant zodat het vet er uitbakt. Dan na 7 minuten filets draaien en nog eens 10 minuten rustig braden zodat het vlees stug terugveert als je er je vinger op drukt.

• Ondertussen het bier en de fond met de room ­inkoken tot een kwart en het vet van de eend erbij doen. Verkruimel de ontbijtkoek en voeg dit bij de saus voor de binding.

• Als de knolselderij gaar is voeg je de andijvie toe en stamp of prak je het geheel verwarmend door met de mosterd op het laatst erbij (mosterd verliest smaak als het te lang verwarmd wordt).

• Snijd de eend aan dikke plakken en leg op de stamppot met de saus eromheen.

Tip! Als je de stamppot eerst in een kommetje doet en dan omkeert op het bord ziet het er mooier uit.

Stad / Leven 17

OKTOBER 2016

HET BAASJE VAN JANSEN

“Versloot? Je heet toch Van Dam?” Yontie Helders

Robert Oosterbroek

Elke morgen verzamelen zo’n vijftien ­hondenbezitters zich in het Zocherpark.

Het is een hecht groepje waar je niet ­zomaar bij komt. Dat geldt voor de ­honden maar ook voor hun baasjes. In deze ­rubriek het verhaal van de baasjes.

N

anda werd geboren in Vlaardingen, bracht een groot deel van haar jeugd door in Bergen op Zoom en verhuisde naar Duitsland toen haar vader, werkzaam bij de luchtmacht, in 1968 overgeplaatst werd. Ze doorliep daar de middelbare school en volgde er een opleiding tot dokters­ assistente. In Duitsland leerde ze Pim kennen die op de basis werkte als marechaussee. “Iedere ochtend passeerden we elkaar op de spoorwegovergang. Pim op weg naar de basis en ik op weg naar mijn werk.

Soms kwamen we elkaar tegen in het dorp en dan vroeg Pim aan mij: ‘Heb jij nog iets met die sukkel?” En ik: ‘En jij nog iets met die tut?’ Toen het uit was met de sukkel en de tut, sloeg de vonk over, drie weken voordat Pim naar Nederland zou vertrekken.” Er volgden twee ­lange jaren van heen en weer reizen, voordat Nanda in 1976 in Utrecht zou komen wonen. De ouders van Pim hadden een kruidenierszaak in de Nicolaasstraat. De vader van Pim werkte in het Militair Hospitaal en mocht geen nevenfunctie uitoefenen, dus werd de zaak door de moeder van Pim onder een andere naam gevoerd: Van Dam, de meisjesnaam van de moeder van haar moeder. In het mortuarium van het Militair Hospitaal zat Pims vader ‘s nachts te knutselen aan radio’s en zo ontstond het idee om naast de kruidenierswaren ook radio’s te gaan verkopen.

Mevrouw van Dam De zaak verhuisde naar de Twijnstraat onder de naam Radio van Dam. “In die tijd, we hebben het over 1933, kwam Frits Philips zelf nog langs om de radio’s af te leveren”, vertelt Nanda en ze laat een brief zien waarin de oude Philips het echtpaar hartelijk feliciteert

met het huwelijk van hun zoon.

De klanten van de zaak wisten niet anders dan dat de familie Van Dam heette en lachend vertelt Nanda dat op de dag van haar bruiloft de chauffeur van hun trouwwagen tegen Pim zei: ‘Nou mijnheer van Dam, daar gaan we dan.’ Waarop zij Pim aanstootte en zei: ‘Moet je niet zeggen dat je eigenlijk V ­ersloot heet?’ ‘Welnee’, antwoordde Pim. Na de huwelijksvoltrekking was de chauffeur de eerste die Nanda geluk wenste: ‘Hartelijk gefeliciteerd mevrouw van Dam.’ En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven. Pim ging in het bedrijf van zijn v ­ ader w ­ erken en Nanda kwam in de winkel te staan. “Het vak heb ik van mijn schoonmoeder geleerd, zij was echt een zakenvrouw.

Ze zou zelfs de pastoor nog een tweepersoonsbed kunnen verkopen!” Het jonge gezin ging boven de zaak wonen en de kinderen groeiden op in de Twijnstraat, gingen naar de Agatha Snellenschool in de Zuilenstraat, naar het Christelijk Gym­nasium in de Diaconessenstraat en naar het Gregorius in de Nobeldwarsstraat. “Halverwege de trap tussen de winkel en de woonverdieping overhoorde ik de kinderen hun woordjes Latijn of Frans, hoorde ik de verhalen over school, vriendjes en vriendinnetjes. Als die trap zou kunnen ­praten…”

De Twijnstraat van toen In de Twijnstraat woonde ook de familie Bolwidt boven hun loodgieters bedrijf annex winkel op nummer 25. “We waren lotgenoten in dezelfde situatie en trokken veel met elkaar op. Ook Rinus Vink van de fietsenzaak woonde boven de winkel, evenals Jan de Roos van de slagerij op nummer 40. De Twijnstraat was toen nog een echte

De brief van Frits Philips Nanda Versloot met haar hond Jansen in de Twijnstraat winkelstraat met het karakter van een klein dorp. Met twee bakkers, drie slagers, een melkboer, een apotheek, een groenteboer. Op nummer 51 zat de sigarenzaak van Van der Broek, waar op zondagavond de voetbaluitslagen op een bord werden geschreven en die

“Mijn schoonmoeder had zelfs de pastoor nog een tweepersoonsbed kunnen verkopen” door de zich rond het bord verzamelde mannen werden besproken.

Ach, en de zaak van Wellendieck, waar van alles werd verkocht.

Kopjes, schoteltjes, boeken; je kon het zo gek niet bedenken. Mijnheer Wellendieck liep altijd in een groene stofjas met een brandende bolknak in zijn mond. Achterin de winkel had hij het vuurwerk liggen en wanneer je dat wilde hebben

zei hij: ‘Loop maar even mee’, en liep hij het trapje op met brandende bolknak en al. Later zou Loek Fonville met zijn Winkeltje van ­ Sinkeltje er nog bij komen. Ik zie hem nog zitten met vrouw op het bankje voor de winkel. Het was een levendige straat zonder alle horeca die er nu zit. Ons hele leven speelde zich af in de Twijnstraat.”

‘Doorlopen Jansen’ Voor de rest van de familie was dat anders: de zus van Pim trouwde met een Spanjaard en ging in Madrid wonen, Nanda’s zus bleef in Duitsland en trouwde een Duitser. “Maar we spraken met elkaar af dat de voertaal tijdens familiebijeenkomsten Nederlands zou blijven. Dus leerden de respectievelijke mannen Nederlands en de kinderen in het buitenland ook. De kinderen uit Duitsland hadden wel een accent en het leek soms alsof Prins Bernhard naast je op de bank zat. Ook onze kinderen zijn niet erg honkvast. Onze zoon studeerde technische natuurkunde. Geen vreemde keuze omdat hij al van jongs af aan met Pim ­meeging en

onder de vloeren moest ­ kruipen om leidingen door te trekken.

Hij ging werken bij het Europese ­onderzoekscentrum CERN in Genève. Onze dochter vertrok naar Frankrijk om daar vrienden te helpen met het opzetten van een ­hotel. In 2006 hebben we de winkel gesloten en werd Radio van Dam, Installatiebedrijf van Dam.” Nanda had altijd gezegd dat ze een hond wilde hebben zodra ze de winkel zouden sluiten en dat de hond dan Jansen zou heten. “Ik had ooit een klant die tegen zijn hond zei: ‘Doorlopen Jansen’, en dat vond ik zo grappig dat ik dat altijd heb onthouden. Op internet zagen we een foto van een nest vlak bij Tilburg en we gingen kijken. Tenminste, Pim wilde gaan kijken maar ik wist dat wanneer we de ­puppy’s zouden zien we niet zonder hondje thuis zouden komen. En zo kwam Jansen, een kruising tussen een beagle en een terriër, bij ons in huis.” Nanda loopt op gezette tijden haar rondje met Jansen door het Zocherpark en wordt dan vaak aangesproken: ‘Alles goed met u, mevrouw van Dam?’

WIL JE PRATEN? Wij luisteren

BEL 030-294 33 44 CHAT www.chathulpdienstutrecht.nl TELEFONISCHE HULPDIENST UTRECHT Dag en nacht aandacht • www.thd-utrecht.nl

18 Stad / Leven

OKTOBER 2016

MODEMETER ALI SARVARI Ali Sarvari (30) leerde het schoenmakersvak bij Mister Minit op Hoog Catharijne. Hij deed mbo Detailhandel op het Abstede College

Marieke van Willigen Robert Oosterbroek

Van cowboylaarzen tot Jan Jansen Schoenlapper Ali Sarvari is wereldberoemd in de Twijn­straat.

Weinig Utrechters uit de neigh­ bourhood zullen hun schoenen niet door hem laten verhakken, of hun sleutel bij hem laten bijmaken.

Achterin de winkel werkt Ali’s oom Esmat, de kleermaker.

U bent schoenlapper, maar komt uit een kleermakersdynastie?

“Klopt, ik ben de enige schoen­ maker in mijn familie. Mijn grootvader, ooms, neven, zijn voor 99 procent kleermakers en coupeurs. We zijn van oorsprong ­ Afghaans. Veertig jaar geleden is mijn familie gevlucht voor de ­Russen.” (Oom, vanachter de naaimachine: “Ik heb het even gedaan, dat schoenmaken, maar ik vond het niks! De hele dag staan! Laat mij maar kleermaken!”)

Horloge, Seiko. Schoenen, Botticelli. Overhemd, Ralph Lauren. Spijkerbroek, Boss. Bril, Julius.

Hoe is het gesteld met de schoenmode in Utrecht?

“Ik vind die eerlijk gezegd door de jaren een beetje hetzelfde. Een Guess-schoen bijvoorbeeld, verandert weinig. Spitse neus, flinke hak.

Van Bommels waren vroeger goed.

Heel slijtvast. Sinds Floris van Bommel de zaak heeft overgenomen, is de kwaliteit minder geworden.

Van Lier is een sterke schoen van Nederlandse makelij. En Jan Jansen is mijn favoriet.”

Waarom Jan Jansen?

“Je ziet dat hij een andere gedachte heeft bij zijn ontwerpen. Ze zijn bijzonder, opvallend, mooi. En de ­ kwaliteit is goed. Daar let ik als schoenmaker natuurlijk extra op.”

Dus geen goedkope schoenen, wat u betreft.

“Inderdaad, daar heb je niets aan. Soms komen mensen met vanHaren-schoenen die ze willen laten vermaken, van plastic materiaal. Dan zeg ik: ‘Je kunt beter nieuwe schoenen kopen.’ Kwaliteits­ schoenen gaan lang mee. (wijst naar cowboylaarzen) Daar hangen laarzen van twintig jaar oud. Ik heb ze een paar keer vermaakt en ze zijn nog prima. Dat vind ik dus tof. Dan kun je ook checken of alle naden en inzetten het goed gehouden hebben. Je hebt eer van je werk.”

Hebt u veel concurrentie hier in Utrecht?

“Ja best wel. Binnenstad, Nachte­ gaal­­straat, Overvecht, Hoog Catharijne... Maar ik heb er weinig last van. Je moet gewoon zorgen dat je je werk goed doet, dan weten de mensen je te vinden.”

Wat is het moeilijkste om te maken bij schoenen?

“Het meest tijdrovend is schoenen innemen of ritsen inzetten.”

Schoenen innemen, kan dat ook nog?

“Ja hoor, ik kan ze kleiner maken.”

Ik zie dat u een warme band hebt met uw vogel.

“De papegaai Tuti heb ik sinds hij acht maanden is. We zingen samen liedjes. Dan begin ik en dan maakt hij het af. Of we verzinnen een melodie. Hij praat Nederlands en ­Afghaans. Het is hier gezellig werken, met Tuti.”

Terug naar de schoen. Wat is uw advies om die het langst mooi te houden?

“Simpel, gewoon goed onderhouden. Niet één keer per jaar poetsen, maar één keer per maand, en inspuiten. Dan kun je lang met je schoenen doen.”

Jaja, mijn moeder had gelijk...

Journalist Marieke van Willigen blogt op www.jurkenvanmaria.nl

Samen maken we werk van uw huid!

Week van de Huidtherapie, 1 t/m 8 oktober 2016 Steeds meer mensen vinden recht­ streeks de weg naar de huidtherapeut voor de behandeling van medische en cosmetische huidproblemen. Als para­ medisch behandelaar zal de huidthera­ peut er alles aan doen om klachten te verminderen, op te lossen of te voor­ komen. Soms is daarbij ook de hulp van andere specialisten noodzakelijk.

De huidtherapeut werkt dan nauw samen met de huisarts, dermatoloog, verpleegkundige, fysiotherapeut en/of andere (para)medische specialisten.

Samen strijden tegen acne “Er bestaat geen standaardbehandeling voor acne. Flinke ontstekingsverschijnse­ len vragen om een andere behandeling dan mee­eters. Als huidtherapeut kan ik de huid intensief reinigen, het herstel van de huid stimuleren en littekentjes verzachten.

In aanvulling hierop stuur ik patiënten met hevige acne naar de huisarts of dermato­ loog voor ondersteunende medicatie.

Zij sturen op hun beurt patiënten naar mij door voor acnetherapie, maar ook voor advies over huidverzorging of camouflage van puistjes en littekentjes.”

Dana Dijs­Bom, werkzaam als huidtherapeut in Houten

Bruggenbouwers in de huidzorg

Samenwerken bij oedeem en open wonden

De Nederlandse Vereniging van Huidthera­ peuten (NVH) ondersteunt haar leden in hun streven naar multidisciplinaire samen­ werking ten behoeve van optimale zorg voor patiënten met huidaandoeningen.

Daarom staat de Week van de Huidtherapie dit jaar in het teken van deze ‘bruggen­ bouwers’­rol. Huidtherapeuten Dana Dijs­Bom, Julie Fentener van Vlissingen en Nelleke Nijman vertellen uit eigen ervaring over het belang van deze rol:

“Als de doorbloeding in benen en enkels slechter wordt, kunnen er spataderen, vocht­ ophopingen (oedeem) en open wonden ontstaan. Patiënten hebben dan vaak baat bij een meervoudige behandeling: wondver­ zorging én oedeemtherapie. Huisartsen en medisch specialisten, wondverpleegkundigen en de thuiszorg sturen patiënten naar mij door voor manuele lymfedrainage, zwach­ telen en elastische kousen. Ook bezoek ik patiënten in verzorgingstehuizen, waar ik

nauw samenwerk met (wond)verpleegkun­ digen. Voor hulpmiddelen bij het aantrekken van elastische kousen schakel ik weer een ergotherapeut in.”

Julie Fentener van Vlissingen, werkzaam als huidtherapeut in Zeist

Samen zorgen voor herstel na operatie of trauma “Pijnlijke en ontsierende littekens zijn een nare herinnering aan een operatie of trauma.

Ik kan het littekenweefsel versoepelen en zoveel mogelijk verminderen. Ook kan ik patiënten aanleren om met speciale crèmes te camoufleren. In overleg met oncologen en chirurgen verleen ik nazorg bij borstre­ constructies na borstkanker. Is het lymfe­ systeem beschadigd, dan zet ik oedeem­ therapie in om het overtollige vocht af te drijven. Als huidtherapeut heb ik tevens een preventieve rol; bij verdachte plekjes of pigmentvlekken, stuur ik patiënten direct door naar de huisarts.”

Nelleke Nijman, werkzaam als huidtherapeut in Ede en Arnhem

Tijdens deze week: elke werkdag gratis inloop van 11.30 uur tot 12.30 uur

Dichtbij en vertrouwd!

Op zoek naar een huid­ therapeut die bekend is met de gezondheidszorg in uw regio? Maak tijdens de Week van de Huid­ therapie een vrijblijvende afspraak bij ons!

TRIADERM Alex. Numankade 199 3572 KW Utrecht 030-2715511 www.triaderm.nl

Stad / Leven 19

OKTOBER 2016

DE WERKPLEK VAN DE DIRECTEUR VAN HET SPOORWEGMUSEUM

Jesse Holweg

Robert Oosterbroek

De stad zien ontwaken in een statig pand op de Maliebaan

“ Je moet tegen­woordig meer vertellen in een museum. Het moet cool zijn” Op een bijzondere plek in de stad je werk uitoefenen, iedereen zou het wel willen. Als directeur van een museum ben je daarin vaak bevoorrecht, maar Marten Foppen heeft wel een hele bijzondere plek bemachtigd. In de kantoorvilla van het Spoorwegmuseum op de hoek van de Maliebaan werkt hij tussen de portretten van oud-NS-president-commissarissen in een prachtig Jugendstil-pand uit begin 1900.

D

e Maliebaan is een van de meest geroemde straten van Utrecht met haar grote, statige vrijstaande panden en ruime laan. Op de hoek van de afslag richting het Spoorwegmuseum is het kantoorpand. Het gebouw is in handen van NS-vastgoed, maar wordt gehuurd door het museum. Bij binnenkomst in het statige herenhuis vallen al snel de hoge plafonds en zware eikenhouten meubelen op. Marten Foppen komt achter zijn bureau vandaan, waar boven zijn hoofd een schilderij van station Harderwijk prijkt. “Mooi hè,

daar kom ik vandaan”, zegt Foppen trots. Lachend vervolgt hij kijkend naar het klassieke schilderij: “Het ziet er nu jammer genoeg niet meer zo uit.”

Jugendstil-geintjes Het kantoor van Foppen is aan de voorkant van het pand met uitzicht op park Lepelenburg. “Ik vind het mooiste aan mijn kantoor eigenlijk het uitzicht. Ik kan de stad zien ontwaken vanuit het raam. Het is een stad die bruist en leeft, dat zie je vooral in de ochtenduren goed.”

Binnen is het kantoor een stuk

grote staat van dienst op je neer. De verschillende stijlen van de portretten ademen de rijke geschiedenis van de Nederlandse Spoorwegen.

“Ze staan er niet allemaal tussen, maar voor het grootste gedeelte wel. Ziet er wel chique uit toch?”

Verbouwing en succes Foppen kwam anderhalf jaar opmerkelijker, maar Foppen geeft ­geleden over van het Dolfinarium stiekem toe dat een kantoor zelf in Harderwijk en werd algemeen hem niet zoveel interesseert. “Het directeur bij het best bezochte is wel heel mooi dat een deel van museum van Utrecht. Het Spoorde collectie hier is uitgestald. En de wegmuseum stond de laatste ­jaren Jugendstil-geintjes zijn ook leuk.” steevast in de top tien van best Hij draait aan een grote spiegel in ­bezochte musea in heel Nederland. de muur en het blijkt ineens ook Een grote overstap was het voor dienst te doen als raam. “Hier zit Foppen niet. “Het is allemaal in de het vol mee. Heel grappig.”­ leisure-achtige hoek. Plekken waar veel gasten worden ontvangen en Het pand heeft verschillende ­ruime waar je wat kan meegeven. Bij het vertrekken met als meest opvalDolfinarium werkte ik ook met een lende de grote vergaderzaal. Aan collectie, hoewel die levend was, de wand kijken alle president-­ dat is vergelijkbaar met mijn baan commissarissen van de NS met een nu. Ik hou me namelijk niet inhou-

delijk bezig met die collectie. Dat doen een aantal zeer deskundige conservatoren.”

Het recent weer opgelaaide succes van het museum legt Foppen voor een groot gedeelte bij zijn voorganger, die toezag op de verbouwing van het museum. “Het gaat uit­ eindelijk om zo optimaal mogelijk een collectie beleven. Dat moet steeds meer door interactief en educatief bezig te zijn. Dat proces zijn we nu weer verder aan het ontwikkelen.” Volgend jaar komt er bijvoorbeeld een nieuw onderdeel met de ‘Techfabriek’. Daar zal goed worden uitgelegd hoe een trein technisch werkt en in elkaar steekt.

“Je moet tegenwoordig meer vertellen in een museum. De context is veranderd en het moet cool zijn.

Daarin moet je wel uitkijken dat je niet doorslaat natuurlijk. Altijd ­zorgen voor balans”, aldus Foppen aan zijn ronde vergadertafel.

UTRECHT VOLGENS

Tineke Schouten

Annabel van Heesbeen

Roy Beusker

T

ineke Schouten staat al meer dan 35 jaar op de planken. Ze kreeg bekendheid in de jaren zeventig door haar rol als assistente van Herman Berkien. De cabaretière wordt inmiddels ook wel de koningin van de typetjes genoemd. In 1982 brak ze door met de ras-Utrechtse ‘Lenie uit de Takkestraat’, nog steeds een klassieker.

Haar nieuwe voorstelling heet T-Splitsing, waarmee ze vanaf november alle theaters in Nederland afgaat.

Je eerste talentenjacht won je al op 14-jarige leeftijd. Hoe was dat?

“Leuk! Ik deed in die tijd mee aan meerdere talentenjachten. De talentenjacht Don Mercedes, die ik voor het eerst won én die in Utrecht plaatsvond, is mij het meest bijgebleven. Ik had totaal niet verwacht te winnen.”

Wie vind je een grappige Utrechter?

“Herman van Veen.”

Waar treed je het liefst op in Utrecht?

“De Stadsschouwburg, maar ik vind het Beatrix Theater ook geweldig.”

“In café Ouwe Dikke Dries heb ik mijn man ontmoet”

Waar ben je, gezien je carrière, het meest trots op?

“Dat ik drie weken in een uitverkocht Carré heb gestaan.”

Eerste keer in Utrecht “Ik ben geboren in de Minahassastraat in de wijk Lombok. Later ging ik naar het

St. Bonifatiuscollege, mijn middelbare school.”

Culinair genieten “Er zitten veel lekkere restaurantjes in de buurt van de Oudegracht. En vergeet ook niet die Italiaanse toptraiteur, Bigoli, in de Schoutenstraat.”

Lekkerste biertje “Die drink ik graag bij Luden aan het Janskerkhof, en dan in de mooie binnentuin.

Heerlijk rustig.”

Tot rust komen “Dat doe ik het liefst shoppend langs de Oudegracht. Er zijn zoveel leuke winkels.

Ik kom altijd te kort.”

Leukste avond “Die beleef ik in het Schiller Theater bij Steef en Hannie Schiller.”

Mooiste herinnering “Die heb ik aan het Jacobi Theater aan de Sint

Jacobsstraat. Vlak daarbij zit in Wijk C ook het leukste café van Utrecht: de Ouwe Dikke Dries.

Daar heb ik ook mijn man leren kennen.”

Beste optreden ooit in Utrecht “Het optreden van Rob de Nijs in het oude muziekcentrum Vredenburg.”

Grootste ergernis “De beetje warrige verkeersroute door de binnenstad.”

Favoriete weekend “Dan ga ik logeren en dineren bij Grand Hotel Karel V, doe ik een tour door de mooie levendige binnenstad en drink ik koffie op het Oudkerkhof. Daarna maak ik misschien nog even een rondvaart op de naar mij vernoemde rondvaartboot, als die nog bestaat.”

Utrecht is …

“Utereg m’n stadsie”

Breng uw stem uit

en verbeter de buurt.

De finale van het StimuleringsfondsXL Acht mooie projecten die Utrecht en omgeving versterken. De drie projecten met de meeste stemmen winnen een geldbedrag en ondersteuning om hun plannen te realiseren. Welke? Dat bepaalt u.

Ga naar StimuleringsfondsXL.nl en stem.

Een aandeel in elkaar

Stad / Leven 21

OKTOBER 2016

VERDWENEN GEBOUWEN Arjan den Boer

Het sculpturale seinhuis bij de Leidseveertunnel De Leidseveertunnel krijgt momenteel een opknapbeurt. Behalve de ronde openingen herinnert weinig meer aan het oorspronkelijke ontwerp van spoorwegarchitect Sybold van Ravesteyn. Het bijbehorende seinhuis, een van de elegantste betonnen bouwsels ooit, is al decennia geleden gesloopt.

Seinhuis, ca. 1940 (Het Utrechts Archief)

“Zo nu en dan zijn we nog in de wolken ook” In de jaren 1937-1940, toen Van Ravesteyn het centraal station vernieuwde en de Leidseveertunnel bouwde, verrees ook het seinhuis direct naast de tunnel. Het stond links aan de kant van de Kanaalstraat, nu Westplein. Als ook zijn ontwerp voor een Spoorwegmuseum aan de centrumzijde was doorgegaan, zou Van Ravesteyns stempel op het stationsgebied nog groter zijn geweest.

Surrealistisch sculptuur Het seinhuis markeerde de overgang tussen twee stijlen in het oeuvre van de architect. Oorspronkelijk was hij een functionalist die versieringen afwees. Later ontwikkelde hij een neobarokke stijl met krullen en ornamenten. Het Utrechtse seinhuis voldeed nog aan de eisen van het functionalisme, maar paste door de gebogen lijnen toch bij de tunnel en het stationsgebouw, die wel van sculpturen voorzien waren.

Op een betonnen voet stond een vijf meter hoge holle schacht waarin leidingen waren verwerkt. Daarop rustte een verdieping voor de zware elektrische seininstallatie, met daarboven de bedieningsruimte met zicht aan drie zijden.

Van beneden leek het met z’n gesloten noordgevel wel een surre-

alistisch sculptuur, een vloeiende vorm waarin draagconstructie en bovenhuis naadloos in elkaar overgingen. De luifel met een halfronde inkeping vormde een sierlijke bekroning.

Van Ravesteyn was een fan van beton, juist vanwege de plastische mogelijkheden. Hij schreef: “Er is een richting, die onderscheid wil maken tusschen ‘edele’, natuurlijke materialen en ‘onedele’ kunstmatig bereide materialen en die gewapend beton karakterloos noemt…

Wij kunnen deze stellingen niet ernstig nemen en slechts als een overdreven zucht naar ‘edelheden’ beschouwen.” Dat laatste werd hem later juist zelf verweten vanwege het gebruik van ornamenten.

Noodwoning Het seinhuis, bijgenaamd de duiventil, is door oorlogsomstan­ digheden en bijgestelde plannen nooit in gebruik genomen. Kort na de oorlog was er veel woningnood en jonge stellen moesten inwonen bij hun (schoon)ouders. De pasgetrouwde politie-inspecteur Ravenhorst zag het seinhuis leeg staan en kreeg na veel aandringen toestemming van de NS om het als woning te betrekken.

Journalist Jan Vrijman bezocht de

Leidseveertunnel, 2016 (Arjan den Boer) familie Ravenhorst in 1947 en beschreef hun noodwoning als zeer comfortabel: “Het is een geheel vrijstaand huis. Het heeft twee verdiepingen, waarin een ruime kamer, een ruime slaapkamer en een keuken. Drie van de vier ­ wanden van de zitkamer zijn bijna uitsluitend venster en, daar het huis zich op een hoogte van een meter of acht bevindt, en zij niet in een straat wonen, bieden deze vensters het ruimste uitzicht dat ge u maar kunt wensen.”

Een praktisch probleem was wel de steile en lange trap, niet alleen voor de bewoners zelf, maar ook voor bezorgers en postbodes. De

bewoners losten dit op door een boodschappenliftje te laten maken, en beneden een losse brievenbus te plaatsen. Er was nog een nadeel, al was dat tegelijkertijd een attractie, zo beschrijft Vrijman: “Buiten, op het emplacement, nadert een stoomtrein. Hij rijdt vlak langs het huis: het schudt en trilt, als werd het opgenomen en enkele momenten lang is het bijna donker in de kamer van de rook, uit de pijp der locomotief, die het gehele seinhuis omhult. ‘U ziet’, zegt de gastheer schertsend, ‘zo nu en dan zijn we nog in de wolken ook...’”

Sloop Tien jaar later schreef de Revue

over Bertje, de enige baby van Nederland die zijn wieg in een ­ seinhuis had staan. Zijn ouders, NS-conducteur Sietzo Steen en diens vrouw, waren de laatste bewoners. Het seinhuis werd in 1958 namelijk afgebroken van­ wege de aanleg van extra sporen. De Leidseveertunnel werd toen verbreed. Een ander seinhuis van Van ­Ravesteyn met hetzelfde ontwerp, maar dan met een rechte luifel, lag een kilometer zuidelijker en fungeerde nog als opzichtersverblijf totdat het in 1980 werd gesloopt.

Wie Van Ravesteyns sculpturale seinhuis nog driedimensionaal wil zien kan tegenwoordig terecht in Den Haag: in Madurodam!

VOORRAADVOORDEEL BIJ HYUNDAI WITTENBERG

€1.750,-

€1.500,-

€2.500,-

OP=OP

OP=OP

OP=OP

VOORDEEL

Hyundai i10 Comfort Van €12.995,- voor €11.245,-

VOORDEEL

Hyundai i20 1.2 Comfort Van €17.495,- voor €15.995,-

VOORDEEL

Hyundai i30 i-Motion Plus Van €22.495,- voor €19.995,-

HYUNDAI WITTENBERG Amersfoort (Bedrijventerrein De Isselt) Xenonweg 15, tel. 033 - 463 5535

Harderwijk (Bedrijventerrein De Tonsel) Zuiderbreedte 8, tel. 0341 - 439 090

Hilversum (Bedrijventerrein Kerkelanden) Franciscusweg 4b, tel. 035 - 624 2624

Ontdek meer op wittenberg.hyundai.nl

Utrecht (Bedrijventerrein Oudenrijn) Landzigt 30, tel. 030 - 603 1216

Gecombineerd brandstofverbruik: 3,6 - 5,8 (l/100 km) / 27,7 - 17,2 (km/l); CO2 - emissie: 94 - 136 (g/km). Uitstoot is afhankelijk van gebruik. Uitstooten brandstofverbruikgegevens zijn gebaseerd op tests die zijn uitgevoerd volgens Europese Verordening 715/2007/EEG. ACTIE GELDIG T/M 31 OKTOBER 2016, ALLEEN GELDIG OP VOORRAADAUTO’S EN ZOLANG DE VOORRAAD STREKT. GENOEMDE PRIJZEN VAN DE MODELLEN ZIJN INCL. BTW&BPM EN EXCL. KOSTEN RIJKLAAR MAKEN, LEGES, RECYCLINGBIJDRAGE EN METALLIC LAK. AFGEBEELDE MODELLEN KUNNEN AFWIJKEN VAN STANDAARD UITVOERING. ZIE VOOR KOSTEN EN VOORWAARDEN WWW.HYUNDAI.NL OF VRAAG ERNAAR IN DE SHOWROOM. DRUK- EN ZETFOUTEN VOORBEHOUDEN.

Huidproblemen?

Kies voor kwaliteit bij de huidtherapeut “Een huidtherapeut kan ongelofelijk veel voor mensen betekenen. ‘Dit had ik veel eerder moeten doen’, is een reactie die we bijna elke dag krijgen.”

Problemen met je financiën?

Eva Bonthuis Muller Huidtherapeut Triaderm

Je bent niet de enige. Ruim 36.000 mensen in Utrecht hebben schulden of een betalingsachterstand. Dat gaat vaak om een hoog bedrag. Laat schulden niet steeds hoger worden. Het buurtteam kan je helpen! Meer informatie? www.geldwijzer030.nl

Alexander Numankade 199, Utrecht 030 271 55 11, contact@triaderm.nl www.triaderm.nl

Zorg 23

OKTOBER 2016

ONDER DE MENSEN

“ Je hebt twee handen gekregen. Eén om te nemen en de ander om te geven” Onder de Mensen is een serie verhalen van DUIC waarin we zoeken naar voorbeelden van hulp, ondersteuning en initiatieven in Utrecht. Bij wie kun je als inwoner terecht voor een steuntje in de rug om je leven weer op de rit krijgen? Hoe ondersteunen en helpen mensen elkaar om een stapje verder te komen? Wie zijn de enthousiaste initiatiefnemers die opstaan voor hun buurt? Vandaag in deel 2: Roberta Haki van Oké Nu.

‘B

uren voor buren, met en voor elkaar’, dat is het motto van Oké Nu. Een buurtinitiatief in een van de meest moeilijke ­wijken in de stad. Het idee is om meer saamhorigheid te krijgen, voor elkaar te zorgen en samen leuke dingen te doen. Met specifieke aandacht voor de eenzame ouderen en kwetsbaren in Overvecht-Noord. Het is zo belangrijk om zoiets vanuit de wijk te doen.”

Roberta Haki is druk met het bereiden van een oer-Hollandse maaltijd. Een gehaktbal, snijboontjes en aardappels voor mensen uit de wijk en ouderen uit verpleeghuis Rosendael. “Vorige week hebben ­ we heerlijk Surinaams gegeten.

Daar kwamen veel mensen uit de buurt op af. Ook allochtone vrouwen die anders wat moeilijk te bereiken zijn komen hier veel.” Haki begon het initiatief omdat ze iets miste in de wijk. Ze legt uit: “Ik woon al 36 jaar in Overvecht. Vroeger was het hier heel anders. Het was grijs, maar het leefde wel. Contact met de buren, even een praatje maken. Dat was normaal, maar dat is er nu niet meer bij. Nu wordt het steeds groener, maar leeft het niet meer.”

Alle reden voor Haki en mede-­ initiatiefnemers om actie te onder­ nemen. Ze is werkzaam als welzijns­ medewerker in verpleeghuis Careyn Rosendael. Daarnaast zet ze zich met volle overgave in als vrijwilliger voor Oké Nu. “Het is heel belangrijk dat je vraagt naar de behoeftes van de mensen. In deze wijk heb je andere activiteiten nodig dan in Vleuten of Zeist.”

De organisatie richt zich vooral op kwetsbaren. Dat kunnen een­zame ouderen zijn, maar ook nieuwe vluchtelingen of mensen die hun baan kwijt zijn.

Koken, dansen en schilderen “Mijn kinderen en kleinkinderen zeggen weleens dat ze hier naartoe moeten komen om me te zien”, lacht Haki. Het initiatief krijgt de beschikking over een ruimte van het verpleeghuis en organiseert daar vaak etentjes. Elke derde maandag van de maand komen de buurtbewoners bij elkaar om samen te koken en te eten. Het is de bedoeling dat iedere deelnemer een keertje zijn eigen (lands)­ specialiteit kan komen koken. Of het nu Indisch, Marokkaans, Afghaans, Keniaans of Hollandse pot is, alles is mogelijk.

“Mijn kinderen en kleinkinderen zeggen weleens dat ze hier naartoe moeten komen om me te zien”

“Samen met een aantal andere vrijwilligers uit de wijk zijn we echte doeners. Alles moet gericht zijn op de activiteiten. Zo hebben we naast samen eten ook wandelen, jeu de boules, een dancebootcamp, kleding maken en een artistieke ­ workshop. Voor ieder wat wils. De bootcamp is bijvoorbeeld erg populair onder jongens en meisjes.” Dat is nog eens extra positief, omdat de gezondheid in de wijk erg beneden peil is. De gemeente Utrecht heeft Oké Nu een startkapitaal g ­ egeven om wat te organiseren voor de wijk, maar ook de Rabobank en de Jaarbeurs steunen het initiatief. “Een medewerker van de bank heeft

voor drie deelnemers. Nu lopen er regelmatig bijna twintig ­ ­ mensen mee. Het mag niets kosten en moet vrijblijvend zijn. Dat is weleens ­lastig.” Het moeilijkste blijkt echter om de juiste bewoners te vinden en over te halen om mee te doen met de activiteiten. Het team van Oké Nu heeft een belangrijke rol.

Via mond-tot-mond komen veel ­mensen kijken, maar ook communiceren met de buurtzorg helpt veel. “Soms horen we dat i­emand achteruit gaat, maar kan het buurtteam even niet helpen. Dan ­overleggen wij wie het contact kan leggen en staat er iemand op de ­ stoep.”

“Contact met de buren, even een praatje maken.

Dat was normaal, maar dat is er nu niet meer bij” me daar erg bij geholpen. Hij staat hier ook weleens in zijn pak eten te serveren hoor”, vertelt Haki. “Daarnaast nemen we alle hulp aan die we kunnen krijgen. Mijn moeder zei altijd: ‘Je hebt twee handen gekregen. Eén om te nemen en de ander om te geven’. Wij geven alles direct weer terug aan de wijk.”

Bekend in de wijk Het begon voor Haki met een ­enquête op de jaarmarkt in Overvecht. Daar werd duidelijk wat bewoners misten in de wijk. “We begonnen met een wandeling

Haki zegt, terwijl ze de laatste borden ­ opschept, makkelijker ­binnen te komen dan officiële instanties door haar positie in de wijk. Inmiddels kennen veel wijkbewoners het team van Oké Nu. Ook het vertrouwen dat ze daarbij uitstraalt helpt mee. Ze lacht: “Ik ben half I­taliaans en getrouwd met ­een Marokkaan. Hoe maffia wil je het hebben? Maar ­zonder gekheid, mijn ouders hadden een restaurant en daar werkte ik al op mijn zestiende. Dan bouw je veel mensenkennis op en onderhandelen zit wel in mijn bloed. Oké! Aan tafel!”

Vrijblijvend binnenlopen

met je droomhuis in gedachten.

Donderdag, vrijdag en zaterdag: Hypotheek Inloopspreekuur Tijdens onze inloopspreekuren kun je vrijblijvend binnenlopen voor een oriĂŤnterend gesprek of informatie over wonen en hypotheken. Zonder dat je daar een afspraak voor hoeft te maken. Klant of geen klant, iedereen is welkom.

Kijk voor de locaties en tijden op rabobank.nl/utrecht Een aandeel in elkaar