DUIC krant NR. 024 december 2016

De krant die verder kijkt in de stad

DECEMBER 2016 | 2E JAARGANG NR. 24 | KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP

De herinnering van portier John Oomen PAG. 12

Graaf Floris

DUIC.NL

Neem

GRAT

IS

mee!

Onverstoorbaar sinds 1973 pagina 15

Leidsche Rijn Centrum Stadshart in aanbouw

pagina 4

José van Dijck Meest invloedrijke vrouw van Nederland naar Utrecht

pagina 6

Wij zijn Syntus Utrecht en wij starten blanco.

Vanaf 11 december uw nieuwe vervoerder. In de provincie Utrecht.

syntusutrecht.nl

KRINGLOOPWINKEL DE WAARDE HELLING 5 IN UTRECHT Het leukste tweedehands warenhuis van Utrecht! dewaarde.org | info@dewaarde.org

vraag nu GRATIS Mijn Utrechts Landschap aan

EN ONTDEK HOE MOOI UTRECHT IS!

Vitale & gave huid bij de huidtherapeut GRATIS CONSULT Vanuit Gezondheidscentrum Het Zand bieden we u paramedische zorg voor uiteenlopende huidproblemen én hoogwaardige cosmetische behandelingen voor huidverbetering. We onderscheiden ons door het gebruik van de nieuwste behandeltechnieken en een uniek aanbod van laserbehandelingen.

Enkele laserbehandelingen uitgelicht:

BESTEL GRATIS

Laser ontharen

MediDerm, al 12 jaar dé specialist in laser ontharen. Alle medische erkende behandelmethoden, zodat u verzekerd bent van een optimale behandeling.

MediDerm

Laserbehandeling voor kalknagels

MediDerm

HUIDTHERAPIE &nodig.

LASERBEHANDELINGEN Slechts 2 behandelingen Kijk op de website voor het tijdelijke actietarief!

HUIDTHERAPIE & LASERBEHANDELINGEN

Utrechts Landschap, Bunnikseweg 39, De Bilt

Probeer eenmalig het leden­ magazine van Utrechts Land­ schap. Lees over natuurnieuws, wandel­ en fietstips, activiteiten en een wandeling met de bos­ wachter. Allemaal bij u in de buurt.

Vraag het gratis magazine aan op

www.utrechtslandschap.nl/gratis

Meer informatie over de behandelingen kunt u vinden op www.mediderm.nl Ons adres in Utrecht Gezondheidscentrum Het Zand, Vogelvlinderweg 56, Utrecht

MediDerm

MediDerm

LASERBEHANDELINGEN

HUIDTHERAPIE & LASERBEHANDELINGEN

Interesse?

Bel voor een gratis consult of het maken HUIDTH ERA PIE & van een behandelafspraak 0318 505065

Ook praktijken in Nijmegen, Arnhem, Veenendaal, Amersfoort en Bennekom

www.mediderm.nl

Persoonlijk en deskundig. Al 12 jaar dé specialist in laser ontharen.

3

DECEMBER 2016

INHOUD Nieuws

Stad / Leven De klassieker Graaf Floris is onverstoorbaar pagina 15

Leidsche Rijn Centrum

Herinnert u zich deze nog?

W

ij kijken in dit nummer met een paar verhalen terug. Dat doen we bijvoorbeeld in een nieuwe serie van Tim de Hullu, die herinneringen ophaalt met Utrechters. Hij trapt af met John Oomen. Ooit begonnen als portier bij discotheek Willy aan het Vredenburg en later aan de slag bij Dancing De Dietsche Taveerne aan het Oudkerkhof. Daar maakte hij furore als de zingende barman. John is nu kantinemanager bij VV Maarsen. Dietsche werd Havana, later Youpz en er gaan op deze plek tegenwoordig biefstukken over tafel bij Loetje.

De stad verandert maar Graaf Floris op de Vismarkt doet daar zo min mogelijk aan mee. Je kan er pinnen en dat is het dan ook wel zo’n beetje. “Mensen vinden het fijn dat hier niks verandert. Daarom komen ze terug”, zegt eigenaar Esther Walgering in onze rubriek De Klassieker. Deze herinner ik me ook nog van lang geleden. Hier werd een perfecte Irish Coffee geserveerd. Als er werkelijk niets is veranderd, is alleen dat al een reden om weer eens langs te gaan.

Met Lucy van Roosmalen blikken we terug op een leven lang Oosterkade. Waar nu de ene hotspot na de andere de deuren opent, liepen ooit ’s zomers de koeien over straat.

Ze verlangt niet terug naar die tijd. “Er is weer leven op de Oosterkade”, zegt de buurvrouw van Orloff aan de kade.

Mooie verhalen, maar we kijken ook vooruit. Hoe ziet de toekomst van Leidsche Rijn Centrum eruit? Beter dan een jaar geleden werd voorspeld. We spraken met de bevlogen ondernemer Gerben Kuipers die in korte tijd van CineMec een begrip maakte in de stad. Hij is lyrisch: “Leidsche Rijn is het tweede stadshart van Utrecht; een soort Museumplein van de stad waar de voorzieningen net zo goed zijn, maar wel net even wat meer ruimte is.” Ik ben benieuwd.

Ruim 60 jaar op de Oosterkade

Interview José van Dijck

Interview met Lucy van Roosmalen pagina 16-17

Meest invloedrijke Nederlandse vrouw naar Utrecht pagina 6-7

Column Tom Staal Prostitutie in Utrecht pagina 8

Dat is de vraag Is meer ruimte voor de fiets een verbetering? pagina 9

De werkplek van De kaasboer op het Vredenburgplein pagina 18

Cultuur / Uit

Het baasje van Snuf

Uittips Leonard Cohen Tribute Concert en meer... pagina 10

Johnny Edwards pagina 20

Utrecht volgens

Onder de mensen Home-Start pagina 21

Filmmaker Robert Jan Westdijk pagina 11

Ondernemen

De herinnering van Portier John Oomen pagina 12

Ondernemer Centraal

Modemeter

Michaël Kroonbergs

Gerben Kuiper van CineMec de Sterrenkijker pagina 23

Wieke Eefting en de Bomenjurk pagina 13

Hoofdredacteur michael@duic.nl

Colofon

Voorzichtig optimisme rond tweede stadshart Utrecht pagina 4-5

KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

REDACTIE Michaël Kroonbergs (hoofdredacteur), Merel Blom, Annabel van Heesbeen, Jesse Holweg, Hidde Zwiers, Fenna Riethof en Robert Oosterbroek

AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Yontie Helders, Marieke van Willigen, Tom Staal, Myrthe Derickx, Vrouwkje Tuinman, Tim de Hullu & Zita Eijzenbach

BEELDREDACTIE Nienke Kamphuis en Robert Oosterbroek

ART DIRECTION EN VORMGEVING ddk.nl, Nathan Roos

CONTACT REDACTIE redactie@duic.nl

UITGEVERS Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers

SALES

Wouter Jacobs wouter@duic.nl ADVERTEREN

030 - 633 18 90

Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl

WEBSITE DUIC.nl

TWITTER @duicnl

FACEBOOK De Utrechtse Internet Courant (DUIC)

INSTAGRAM _duic

4 Nieuws

DECEMBER 2016

Leidsche Rijn Centrum in aanbouw met bovenin de gele Hogeweidebrug naast de Douwe Egbertsfabriek. Foto: Your Captain Luchtfotografie, Leidsche Rijn Centrumplan BV

Jesse Holweg

LEIDSCHE RIJN CENTRUM Station Leidsche Rijn NS

Voorzichtig optimisme rond tweede stadshart Utrecht Een fiasco, te grootschalig, maatschappelijk onverantwoord – zomaar wat termen die een jaar geleden werden gebruikt om Leidsche Rijn Centrum aan te duiden. Nu lijkt de stemming te zijn omgeslagen en is er reden voor voorzichtig optimisme.

L

eidsche Rijn Centrum moet het tweede stadshart van Utrecht worden met horeca, winkels en maatschappelijke voorzieningen. Over een aantal jaar wonen er zo’n 100.000 mensen in Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern, die allemaal hier kunnen gaan shoppen. Toch was er lange tijd veel kritiek op de plannen van het grootschalige woon-winkelgebied. Bij de start van de bouwwerkzaamheden waren ondernemers niet happig op de winkelruimtes en was er, behalve met de Jumbo, nog geen huurcontract getekend.

In april 2015 werden de bouwplannen daarom drastisch aangepakt.

Het centrum werd kleiner en compacter. De mix van verschillende functies werd vergroot en moet beter passen bij ‘de behoeften van deze tijd’. In een deel van de voor winkels geschikte ruimtes komen ook andere functies, zoals een gezondheidscentrum, horeca, of atelierwoningen. Het gebied in het zuidelijke deel van Leidsche Rijn

Centrum waar het buurtwinkelcentrum met supermarkten stond gepland, wordt voorlopig niet ontwikkeld. LRC B.V., een samenwerking van a.s.r. Vastgoed Projecten en Vesteda Project Development, is verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het kernwinkelgebied.

een warenhuis was een groot risico voor Leidsche Rijn Centrum. Messemaeckers: “Op dit moment is het belangrijkste om zoveel mogelijk mensen te trekken. Je ziet dat gro-

Publiekstrekker Waar bij aanvang nog sprake was 47.000 m2 winkelruimte, is die oppervlakte nu 32.500 m2. Daarvan vult a.s.r. nu 28.000 m2 in, waaronder een Jumbo Foodmarkt van 5600 m2. De Foodmarkt is een concept van de supermarktketen met een groot assortiment in verse producten en bakkers, slagers, kaasspecialisten en chef-koks in de winkel. Het zal de grote trekpleister moeten worden van Leidsche Rijn Centrum. Eerder was die rol weggelegd voor de V&D.

‘Het is sowieso vernieuwend dat de ontwikkelaar aandringt een kleiner winkelcentrum te bouwen.’

Jeroen Messemaeckers, directeur van ontwikkelaar a.s.r. Vastgoed Projecten, is blij met de komst van de Jumbo Foodmarkt. Het idee van

te warenhuizen het moeilijk hebben en die begeven het niet voor niets. De Foodmarkt zit al in Breda, Amsterdam en Veghel en is daar ook succesvol.” Messemaeckers verwacht eind dit jaar ongeveer de

Hogeweidebrug

Cinemec Bioscoop Leidsche Rijn Centrum

helft van de winkelruimte te hebben verhuurd. “We liggen op schema. Voor de opening van de Jumbo Foodmarkt mikken we op de periode vóór de kerstdagen volgend jaar.

Daarna moet ook de rest van de retail worden opgeleverd. Er moeten 130 winkels worden ingebouwd.” De opening van het centrum zal in het voorjaar van 2018 plaatsvinden.

Wethouder Kees Geldof zegt dat de gemeente de belangrijke wegen en pleinen rondom het centrum heeft opgeleverd: “Zoals de Stadsbaantunnel, de Vleutensebaan en het Berlijnplein. In januari worden twee basisscholen in Leidsche Rijn Centrum Zuid in gebruik genomen.”

Volgend jaar start de gemeente met de bouw van een gebouw waar de bibliotheek en het wijkbureau in komen. Ook worden diverse appartementengebouwen buiten het kernwinkelgebied opgetrokken.

“Al met al ontwikkelingen die laten zien dat het centrum meer vorm krijgt en er veel partijen zijn die dit een aantrekkelijke plek vinden.” Na

de toezegging van het eerste grote concept volgden ook snel andere grote namen. Messemaeckers: “Die Foodmarkt hadden we nodig om ook de H&M en de Mango over de streep te trekken. We naderen de 50 procent verhuur voor het eind van dit jaar.”

Vernieuwend Op het oorspronkelijke plan voor het ‘tweede stadshart van Utrecht’ was veel kritiek. Ondernemers bleven weg en de toegevoegde waarde van zo’n groot project was onduidelijk. Bovendien bleek het winkelcentrum The Wall langs de snelweg geen succes. Messemaeckers denkt met de afgeslankte plannen echter wel een goede mix te hebben gevonden van wonen en shoppen.

“Er is voor ieder wat wils, met relatief veel horeca in het centrum en winkels die gericht zijn op mode, maar ook is er een grote buurtfunctie ingebouwd. Het is sowieso vernieuwend dat de ontwikkelaar aandringt een kleiner winkelcentrum te bouwen.”

Nieuws 5

DECEMBER 2016

Vastgoedbelegger Klépierre Een andere ontwikkeling ontstond toen vastgoedbelegger Klépierre uit het project stapte. “Dat heeft ons vrijer gemaakt om te verhuren”, aldus Messemaeckers.

“We hadden erg veel discussie over de huurcontracten, maar het gaat nu als een tierelier. We hebben flexibiliteit en bepalen zelf wie waar gaat zitten. Klépierre wilde voor elk contract de aanbieding goedkeuren. Bij contractbesprekingen wil je aan tafel met een huurder aanpassingen kunnen doen. Als er dan nog een partij tussen zit, duurt het allemaal langer. Aangezien dat nu niet meer aan de orde is, is het een veel sneller proces.”

Er was grote belanstelling voor de eerste appartementen van Leidsche Rijn Centrum

Op het Brusselplein moet veel horeca komen

Buurtwinkelcentra in de buurt stonden ook sceptisch tegenover de plannen van Leidsche Rijn Centrum. In winkelcentrum Terwijde was vorig jaar nog veel leegstand, maar Geldof ziet daar een vooruitgang in. “Momenteel is het grootste deel van het winkelcentrum gevuld; dat heeft ook moeten groeien. We hebben in 2015 onderzoek laten doen en daaruit blijkt in elk geval dat er voldoende markt is voor winkels in Leidsche Rijn.”

Huurcontracten voor tien jaar worden in de winkelmarkt haast niet meer afgesloten. Die is dynamischer geworden en daar probeert Leidsche Rijn Centrum op in te spelen. Messemaeckers: “We verlaten langzaam de doemscenario’s en gaan een heel hoog percentage verhuur halen. Het zal geen honderd procent zijn, al zou je dat wel graag zien. Toch zie je ook in de binnenstad van Utrecht dat het verloop tussen winkels groot is.

Winkels moeten tegenwoordig snel verversen.”

‘De Jumbo Foodmarkt moet de grote trekpleister worden van Leidsche Rijn Centrum’

Horeca Het centrum wordt ingedeeld met een aantal pleinen, promenades en stadsboulevards. Het Brusselplein moet een van de grote publiekstrekkers worden. Restaurants en kroegen, koffietentjes en terrassen moeten daarvoor zorgen. Volgens Messemaeckers is een mooi plein in Utrecht welkom. “Die zijn er in Utrecht vrij weinig. Een goede is er eigenlijk niet. Vergeet ook niet dat de parkeergelegenheid in Leidsche Rijn Centrum groot is en de Brusselpleingarage de eerste twee jaar de eerste twee uur gratis.”

Ook op het gebied van wonen in Leidsche Rijn Centrum zijn er nog ontwikkelingen. Nadat het eerste appartementencomplex met 88 woningen na negen dagen al volledig was ingevuld, werd bekend dat het aanbod van huurwoningen wordt vergroot. Het aandeel huurwoningen is uitgebreid van 251 naar 440 appartementen. Voor het stadscentrum dat in aanbouw is, betekent dit een verschuiving van de mix aan huur en koop.

Volgens Messemaeckers draagt een grote belangstelling voor woningen ook bij aan het succes van het winkelgebied. Bewoners worden bij bewonersavonden ook betrokken bij de ontwikkeling van het centrum. Messemaeckers vertelt dat bijvoorbeeld kunst in de openbare ruimte een goed gespreksonderwerp is. “Maar ook het op een tijdelijke manier invullen van gebieden waar voorlopig niet gebouwd zal worden. En er is een WhatsAppgroep opgericht voor buurtbewoners. Laatst kwam er op zondag-

Het stationsplein met de bibliotheek ochtend een appje binnen dat er een rare piep was te horen op het bouwterrein. Dat hebben we toen gelijk op kunnen lossen.”

“De buurtfunctie is belangrijk. Niet eens voor het functioneren van winkelcentrum, maar voor de totale beleving van een stadshart.

Alle functies die in een stad thuishoren, moeten zoveel mogelijk in dit gebied terugkomen. Wij willen nog wel een uitbreiding van de cultuurplannen tussen Cinemec en Leidsche Rijn Centrum.” Een eventueel theater kwam er niet in het gebied tussen het centrum en de grote bioscoop. Wel is er hoop op meer culturele activiteiten. “Er

gebeurt gelukkig al wel wat met bijvoorbeeld het Berlijnplein, maar ik zou dat graag méér willen zien. Ook de komst van een goed hotel zou ik toejuichen.”

Kees Geldof zegt dat er een kwartiermaker is aangesteld om de mogelijkheden van de culturele plannen uit te werken. “Een advies is in de maak. Hier zijn veel partijen en bewoners voor gehoord. Er wordt bekeken welk aanbod er is en waar behoefte aan kan zijn. Uitgangspunt is dat er eerst een goed programma komt op het Berlijnplein, waarna een gebouwde voorziening volgt.”

6 Nieuws

DECEMBER 2016

MEEST INVLOEDRIJKE VROUW VAN NEDERLAND KEERT TERUG NAAR HAAR STUDENTENSTAD Annabel van Heesbeen

José van Dijck: ‘Jonge vrouwen moeten zien dat ze alles kunnen worden’ Mediawetenschapper José van Dijck wordt per 1 januari 2017 benoemd tot universiteitshoogleraar aan de Universiteit Utrecht. De president van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) keert terug naar haar studentenstad. “Het voelt als thuiskomen.”

A

ls president van de KNAW leidt José van Dijck de complete wetenschappelijke sector in Nederland. De KNAW zit in Het Trippenhuis aan de Kloveniersburgwal in Amsterdam: een groot paleisachtig pand uit de zeventiende eeuw, waar in 1812 al de voorloper van de KNAW zich vestigde. Tijdens een rondleiding door het gebouw wijst Van Dijck boven een schouw: “Daar hing vroeger De Nachtwacht.” Ze legt uit dat het Rijksmuseum tot eind negentiende eeuw in het Trippenhuis zat, voor het verhuisde naar het huidige Rijksmuseumgebouw aan het Museumplein. “De legende gaat dat ze De Nachtwacht onder het vloerkleed hebben verstopt toen Lodewijk Napoleon hier binnenkwam om te kijken of er nog mooie schilderijen te halen waren. Toen hij binnenkwam stond hij dus bovenop De Nachtwacht en concludeerde hij dat er niets te halen viel.” Ze lacht.

Van Dijck laat de kamer zien waar ze wekelijks met het bestuur overlegt: die is statig, met een grote ronde tafel en massieve stoelen. Ze wijst naar de kop van de tafel.

“Ik ga zelden op die troon zitten, vind ik vreselijk.”

Ze heeft de kamer verruild voor een ander kantoor: “Deze is prachtig, maar te stoffig met die tapijten aan de muur.”

Bij de KNAW wordt een president voor drie jaar aangesteld, Van Dijck is nu op de helft van haar termijn. Ze werkt ernaast op de Universiteit van Amsterdam, tot 2017, dan begint ze als universiteitshoogleraar aan de Universiteit Utrecht. Van Dijck vindt het een eer dat ze is gevraagd voor de functie. Het is een bijzondere, voor een hoogleraar. De UU omschrijft zijn universiteitshoogleraren als ‘wetenschappers van internationale topkwaliteit met een discipline-overstijgende visie en uitstraling’. De universiteit heeft sinds de jaren negentig een beperkte groep hoogleraren benoemd tot universiteitshoogleraren – op dit moment hebben veertien wetenschappers deze bijzondere functie.

Het Academiegebouw aan het Domplein waar het Westerdijk Jaar zal starten. Foto: Nienke Kamphuis

“Ik vind het geweldig om straks over de disciplines heen te kunnen werken”, zegt Van Dijck. Ze is gespecialiseerd in onderzoek op het gebied van mediatechnologie, digitale cultuur, sociale media en televisie en cultuur.

“Wanneer je tegenwoordig goed onderzoek wilt doen naar media, moet je grensoverschrijdend zijn. Je moet samenwerken met informatica om de technologie en het design erachter te begrijpen. De gebruiksvriendelijkheid onderzoek je via gedragswetenschappen en de inhoudelijke kant vanuit de geesteswetenschappen.

Dus, ik kan straks gaan werken over de hele breedte van de wetenschap”, glundert ze.

Als universiteitshoogleraar heb je een soort vrijbrief voor onderzoek. “Ik kom rechtstreeks onder de rector te staan, het hoofd van de universiteit.” Volgens de universiteit staat een universiteitshoogleraar garant voor innovatief onderwijs en onderzoek en kan hij of zij in volledige vrijheid hieraan werken. Van Dijck mag straks haar eigen onderzoeksprogramma vaststellen.

‘Ik twijfelde of ik wetenschapper of journalist wilde worden’

Studeren in Utrecht José van Dijck begon haar wetenschappelijke carrière in Utrecht, waar ze Nederlands en literatuurwetenschappen studeerde aan de universiteit. “Mijn studententijd heeft me best gevormd”, vertelt ze. In 1979 begon ze met de studie Nederlands, in die tijd waren er tussen

Nieuws 7

DECEMBER 2016

José van Dijck. Foto: Milette Raats

de tweehonderd en driehonderd eerstejaars. “We werden verdeeld in groepen en ik kwam terecht in een groep met studenten uit Brabant,’ lacht Van Dijck, die zelf uit Boxtel komt. “Het leek wel alsof ze de groepen indeelden per provincie.” Met de groep deed ze algauw leuke dingen in de stad, maar ze studeerden ook veel samen. “Dan

‘Personalisering op social media heeft de Amerikaanse verkiezingen bepaald’ maakten we bijvoorbeeld een grote pan soep en gingen we bij iemand thuis studeren. We waren een soort eigen klasje; we wisselden teksten uit, zorgden voor samenvattingen van boeken uit onze leeslijst en discussieerden veel. Het was leerzaam en gezellig tegelijk. Ik merkte toen al dat ik vrij goed was in uitleggen. Deels door dat sociale studeren ben ik geworden wie ik nu ben.”

Johanna Westerdijk verscheen bij haar benoeming tot eerste vrouwelijk hoogleraar met foto in het Nederlandse tijdschrift De Prins der Geïllustreerde Bladen (De Prins), 1917.

Foto: Het Utrecht Archief.

Van Dijck woonde tijdens haar studiejaren op veel plekken in de stad, van de Nieuwegracht tot in Overvecht. “Ik vond het geweldig; Utrecht was voor mij een grote stad.” Met haar vrienden ging ze vaak naar de ‘disco op zondag’ van Veritas, en ze ging graag naar jazz-avonden in de oude Tivoli aan de gracht. “Ik herinner me ook van die feesten in grachtenkelders”, vertelt ze.

Nu komt Van Dijck na dertig jaar weer terug. “Dat vind ik echt heel leuk. Ik liep gisteravond vanuit het centraal station de binnenstad in, dat voelde als thuiskomen.” Ze ziet de veranderingen in de stad, maar de metamorfose vindt ze meevallen. “Er zijn veel andere winkels, maar de structuur van

de binnenstad is nog dezelfde.

Het blijft lekker compact, ik kom nog steeds bekenden tegen.” Wel vindt ze de Uithof erg veranderd.

“Daar weet ik de weg niet meer”, zegt ze. “Er staan zoveel nieuwe gebouwen. Ook heb ik het idee dat er een groot stuk bos van Amelisweerd weg is. Vroeger was het veel groener.”

Wetenschappelijke carrière In 1987 vertrok Van Dijck na twee jaar werken naar de University of California in Amerika om te promoveren. “Ik was heel erg aan het twijfelen of ik onderzoeker of journalist wilde worden. Ik hield van lesgeven, maar ook van schrijven.”

In Amerika mocht ze de helft van haar tijd besteden aan lesgeven en de andere helft aan haar promotie, dat leek haar de perfecte oplossing. “In mijn vrije tijd was ik toen ook journalist, voor onder andere de Volkskrant; ik schreef stukken over de media in Amerika. In die tijd deed ik nog alles tegelijk.”

Tijdens haar promotie kwam ze er op een gegeven moment achter dat haar voorkeur toch lag bij het schrijven van langere stukken. “Ik wilde onderzoek doen – dingen waarvoor je een langere concentratie nodig hebt.” Ze was zeker van haar zaak; ze wilde wetenschapper worden. Terug in Nederland begon ze met werken aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze de wetenschappelijke opleiding voor journalistiek oprichtte.

Daarna ging ze naar de Universiteit Maastricht en ten slotte de Universiteit van Amsterdam, waar ze de opleiding Media & Cultuur op poten zette. “Met een club van jonge docenten hadden we binnen een jaar 350 studenten. Het was ontzettend zwaar om ineens zoveel verantwoordelijkheid te hebben, maar het gaf een kick dat het lukte met z’n allen.”

Haar inspiratie haalt de aanstaande universiteitshoogleraar uit de combinatie van onderwijs, onderzoek en bestuur. “Als ik geen

onderzoek zou kunnen doen, heb ik niets om uit te leggen. Als ik niets kan uitleggen, dan krijg ik geen grip op de stof. En als ik geen bestuurder was geweest, had ik niet zoveel overzicht gekregen op de verschillende disciplines.” Ze heeft net een nieuw boek uitgebracht: De Platformsamenleving.

“Het is voor iedereen vrij te downloaden bij de Amsterdam University Press.” Het boek gaat over het belang van online platformen in de samenleving. Van Airbnb tot Uber, van Nextdoor tot Facebook, een steeds groter deel van het maatschappelijk en economisch verkeer vindt online plaats. “Van veel platformen zijn de verdienmodellen moeilijk te achterhalen. En de sturing van gebruikers zit verstopt in algoritmes; mensen krijgen vaak gepersonaliseerde informa-

president van de KNAW. “Ik had verwacht dat ik er twee vragen over zou krijgen, maar de eerste 34 interviews gingen daarover. Ik zou willen dat het de normaalste zaak van de wereld was, maar dat is het blijkbaar nog niet.” Op dit moment is 17 procent van alle hoogleraren in Nederland vrouw. Van Dijck benadrukte in haar speech bij Opzij dat het niet alleen om haar gaat, maar om alle vrouwen in de wetenschap die impact kunnen hebben op jonge geesten. “Ik vind het geweldig als ik vanuit mijn positie iemand kan inspireren om wetenschapper te worden. Ik wil dat jonge vrouwen kunnen zien dat ze alles kunnen worden, daarom hoopte ik ook op een vrouwelijke Amerikaanse president.” Van Dijck vindt diversiteit belangrijk: “Hoe diverser een team is, hoe meer

‘Je leert van mensen die niet op dezelfde manier denken als jij’

tie voorgeschoteld, zonder dat ze weten hoe die filters werken. Dat heeft grote invloed op hoe mensen dingen zien. De impact van personalisering hebben we bijvoorbeeld gezien tijdens de Amerikaanse verkiezingen.”

In Utrecht hoopt Van Dijck verder onderzoek te gaan doen naar de werking van online platformen, en hoe ze instituties en democratische processen in de samenleving beïnvloeden.

Vrouwen in de wetenschap Dit jaar werd Van Dijck uitgeroepen tot meest invloedrijke vrouw van Nederland door het maandblad Opzij. Ook werd ze – als eerste vrouw ooit – benoemd tot

de teamleden aan elkaar hebben.

Je leert van mensen die niet op dezelfde manier denken als jij.”

Op 10 februari 2017 wordt in het Academiegebouw aan het Domplein het Westerdijk Jaar ingeluid, in dezelfde aula waar honderd jaar eerder op die dag Johanna Westerdijk haar oratie hield. Ze werd daarmee de eerste vrouwelijke hoogleraar van het land. Jet Bussemaker zal als minister van onderwijs de feestelijke bijeenkomst openen. En José van Dijck zal dan aankondigen dat de KNAW volgend jaar zestien extra vrouwelijke onderzoekers zal benoemen tot lid van het KNAW-Genootschap. “Dat had Westerdijk vast trots gemaakt!”.

8 Nieuws

Triaderm Winteractie

DECEMBER 2016

COLUMN TOM STAAL

Microdermabrasie

Kan jouw huid wel een oppepper gebruiken?

Hoeren We hebben geen fatsoenlijke hoerenbuurt meer in stad. Nu kun je discussiëren of een hoerenbuurt überhaupt fatsoenlijk kan zijn. Het laatste wat ik zelf wil, is een fatsoenlijke beurt als ik naar de hoeren ga, die kan ik thuis ook krijgen. Naar de hoeren gaan in Utrecht is er al een tijdje niet meer bij. En das kut, of juist niet. Een beetje stad heeft naar mijn mening een rosse buurt. Utrecht had er drie.

Nu slechts

€75

per behandeling

In de binnenstad was er raamprostitutie in de Hardebollenstraat.

Daar zaten niet bepaald de lekkerste wijven. Over het algemeen ZuidAmerikaanse vrouwen met een pensioengerechtigde leeftijd en het formaat van een Leopard 2 tanker. De andere, en wat mij betreft was het de mooiste buurt, zat op het Zandpad, de bootjes. Ofwel: het rooie lampe fees. Een unieke en fijne buurt. Weinig overlast voor de buurt en lekkere wijven. Dhr Wolfsen sloopte eigenhandig beide buurten en zwaaide vervolgens af. Vreemd genoeg gaan ze vlakbij het Zandpad een nieuwe buurt bouwen. Dat is niet uit te leggen en dat ga ik dus ook niet doen.

normaal €99

Alexander Numankade 199, Utrecht 030 271 55 11, contact@triaderm.nl Actie geldt tot 1 februari, actievoorwaarden vindt u op: www.triaderm.nl

Bij inlevering van deze bon

20 EURO CADEAU bij besteding van 100,Deze korting is geldig van 1 december t/m 31 december 2016, bij besteding vanaf 100,- of meer in alle Steps shops in Nederland en België. Deze korting is niet geldig bij aankoop van cadeaubonnen, in combinatie met andere acties en afgeprijsde artikelen. Niet inwisselbaar voor contant geld.

Kijk voor de dichtstbijzijnde shop op steps.nl

"

WISHING YOU A MERRY EVERYTHING

Het gevolg is dat we op dit moment enkel nog de Europalaan hebben. En dat is niks. Zonder enige vorm van respect, maar ik stop em nog liever in een beker met sillyputty (smurfensnot) dan in een dame aldaar. Er is één voordeel, vooral voor thuis heren. Je hebt gegarandeerd geen tandafdruk op je eikel. De Europalaan zit vlak voor een Praxis, wat de mededeling aan vrouwlief: ‘Ik ben even naar de bouwmarkt om het plafond te witten’, een compleet andere lading geeft.

Wat moet er gebeuren? Er komt straks dus een nieuwe buurt, maar wie zorgt ervoor dat dezelfde shit die volgens Wolfsen plaatsvond op het Zandpad en de Hardebollenstraat, straks niet weer gebeurt? Deze branche zal altijd criminelen aantrekken. De hoerenloper vertrouwen om verantwoordelijkheid te nemen om misstanden te melden, is ook geen waterdicht plan. Onlangs stond de organisatie Non Nobis op. Een organisatie die veel ervaring heeft met verslavingszorg. Zij willen eigenlijk alle zorg uit handen nemen. Zij koopt een pand, zorgt voor betalingen van de organisatie en voor de kamerhuur, voor de veiligheid en ik neem aan dat ze ook de gezondheid en gemoedstoestand van de dames in de gaten houdt. Ze zitten tussen de exploitant en de dame, althans zo spiegelt Non Nobis het voor. Ik wil zeker niet elke prostituee wegzetten als een zielige verslaafde, maar feit is wel dat heel veel dames van plezier niet zo heel veel plezier hebben. Dan is het goed als hulpverleners de boel in de gaten houden. Dat lijkt me beter dan dat de gemeente of een exploitant met enkel winstoogmerk de boel gaat runnen.

De prachtige foto’s van DUIC nu bij u aan de muur Utrecht zoals je het zelden ziet www.duic.werkaandemuur.nl

Nieuws 9

DECEMBER 2016

Jesse Holweg

Nienke Kamphuis

DAT IS DE VRAAG

Is meer ruimte voor de fiets een verbetering?

Ton van Rietbergen

Lot van Hooijdonk

Economisch geograaf Universiteit Utrecht

Wethouder Verkeer en mobiliteit

“Ik ben groot voorstander van de fiets. Juist in Utrecht met zijn beperkte omvang en tamelijk ronde vorm zou de fiets de basis van het beleid moeten zijn. Helaas hebben beleidsmakers het altijd over de fiets, behalve als het gaat om échte investeringen: die blijven ver achter bij investeringen in autoverkeer of ov-infrastructuur. Gezien het voorgaande zou je verwachten dat ik ook een groot voorstander ben van de fietsstraat, maar dat is niet zo. Lange tijd fietste ik door onze eerste echte fietsstraat, de Burgemeester Reigerstraat, zonder iets te merken. Ik zag het bordje wel, maar zag weinig verschil. Wat ik wél zag, was dat er levensgevaarlijke situaties ontstonden omdat ‘Ik zie graag auto’s minder ruimte kregen maar nog steeds graag wilden doorrijden. In plaats van gerichtere fietsstraten zouden gerichtere investeringen goed zijn. Zorg bijinvesteringen’ voorbeeld voor meer fietspaden, stel stoplichten op het fietspad richting de Uithof anders in, en maak natuurlijk een tunneltje of bruggetje bij de kruising met de auto’s richting provincie en de ASR. En, waar blijft de tunnel bij Stadsschouwburg?“

“Op de Malie- en Tolsteegsingel zijn we op zoek gegaan ‘Weggebruikers naar een nieuwe balans van functies die past bij deze plaats in de stad. Dat betekent concreet: betere toehebben vaak gang tot en gebruik van de singel, meer verblijf- en gebruiksruimte voor bewoners en voorrang aan fiettijd nodig om te sers, voetgangers en auto’s te gast. De automobilist zal zich in deze inrichting meer moeten aanpassen wennen’ aan de fietser. Die krijgt nu ruim baan. Daarmee zijn de Malie- en Tolsteegsingel direct een goed alternatief voor de drukke route door de binnenstad. Je ziet vaak dat alle weggebruikers tijd nodig hebben om te wennen aan een nieuwe situatie. We monitoren en evalueren of de nieuwe inrichting wordt gebruikt zoals is beoogd.”

Onlangs zijn de Peter van Bekkum Maliesingel en de voorzitter Fietsersbond Tolsteegsingel heringericht. afdeling Utrecht Er zijn bredere fietsstroken met “Fietsstraten zijn geweldig! De rood asfalt en er geldt een lagere afgelopen jaren zijn verschillende straten ingericht als maximumsnelheid: 30 kilometer per fietsstraat: de Prins HendriOuke Arts klaan, Merelstraat en Leiduur. Tot eind 2016 worden het gebruik seweg zijn wat de Fietsersbewoner Koekoekstraat en de veiligheid van de weg in de gaten bond betreft allemaal een succes. Het aantal auto’s is “Fietsstraten geven voorrang gehouden.

De fiets krijgt meer ruimte. klein, de snelheid ligt laag aan fietsers en vragen van Net als in de zogeheten ‘fietsstraten’, – het is voor iedereen duiautomobilisten om daar rekedelijk dat de fiets de hoofdning mee te houden. Dat is op zoals de Burgemeester Reigerstraat en gebruiker is en de auto de de fietsstraten in onze mooie gast. De Tolsteeg- en Maliebinnenstad een eenvoudig, de Koekoekstraat. Op de herinrichting singel zijn geen fietsstraten; maar essentieel uitgangspunt: en de fietsstraten is ook kritiek. Is de bordjes staan er wel en de fietsen is immers duurzamer en breedte van de fietsstroken beter voor het leefklimaat en fietmeer ruimte voor de fiets op is ernaar, maar het is vooral in sers zijn kwetsbaarder dan autowegen waar auto’s mogen de spits te druk door alle auto’s mobilisten. In onze groeiende stad op de te smalle rijbaan. Om elkaar geven de meeste mensen vermoerijden een verbetering? te laten passeren, rijden auto’s met delijk de voorkeur aan extra fietsen in hun rechterwiel op de fietsstrook en plaats van extra auto’s; met de auto door Dat is de vraag.

de binnenstad is nu al bijna niet te doen. En in de meeste gevallen is een auto ook echt niet noodzakelijk, dat zullen de meeste mensen ook wel durven toegeven. Aan Lot van Hooijdonk hebben wij in Utrecht een dap‘3.000 fietsers pere, doelgerichte wethouder die een duidelijke visie heeft én die weet om te zetten in concrete maatregelen. Een per dag, die zie politicus die niet alleen van woorden, maar ook van daden is. ik met plezier Dat gaat niet altijd even subtiel en daar is niet iedereen altijd even blij mee, maar praat eens met de bewoners van de Koekomen’ koekstraat in de Vogelenbuurt – daar rijden meer dan 3.000 (!) auto’s per dag doorheen. Na decennia van eindeloos gepraat en nul resultaat, is de Koekoekstraat sinds dit jaar een heuse fietsstraat.

Eindelijk een stap gezet! Nog steeds is er te veel en te luid autoverkeer, maar het is een begin. In de nabije toekomst, met een autoluwe binnenstad, wordt deze fietsstraat vast nog ooit een écht fietspad. Die ‘minimaal 3.000 fietsers per dag’ zie ik met plezier komen.”

duwen fietsers van de weg. Bij het verkeerslicht bij de Abstederdijk is geen ruimte voor fietsers, die moeten achter de auto’s opstellen, of door de berm lopen. We krijgen telefoontjes en mails van fietsers die aangeven dat het ronduit gevaarlijk voor ze is. De gemeente wil dezelfde in‘Maatregelen zijn richting voor de Wittevrouwensingel. Wat ons betreft een slecht idee zolang de nieunodig om de situatie we inrichting van de Tolsteeg- en Maliesinverbeteren’ gel niet grondig is geëvalueerd. Wij denken dat er maatregelen nodig zijn om de situatie te verbeteren. Bijvoorbeeld door eenrichtingsverkeer voor auto’s in de spits in te voeren, of de toestroom naar de singels bij de verkeerslichten meer ‘knijpen’.”

te

10 Cultuur / Uit

DECEMBER 2016

Fenna Riethof

LEONARD COHEN TRIBUTE CONCERT Vr 9 december, 20.30 - St.-Antoniuskerk Niemand kon het missen; de Canadese zanger en songwriter Leonard Cohen (1967) overleed in november dit jaar. Utrechtse muzikanten brengen een ode aan hem in de Sint-Antoniuskerk in Lombok, onder wie Lisa Bleijenberg en initiatiefnemer van het evenement Daniël Tempelman. Die laatste zal ook vertellen over Cohens werk en leven.

ZIE FB-EVENEMENT

JASON LINDNER, NOW VS. NOW Do 8 december, 20.30 uur - TivoliVredenburg In de zaal Cloud Nine geeft toetsenist Jason Lindner zijn concert Now vs. Now. Zijn elektronische muziek heeft invloeden van soul en jazz. De Amerikaan leidde de jaren negentig een big band en hij was vaste toetsenist bij de Smalls Jazz Club in New York.

TIVOLIVREDENBURG.NL

AMNESTY INTERNATIONAL SCHRIJFMARATHON Za 10 december, 10.00 - 17.00 uur Bibliotheek Utrecht Jaarlijks organiseert Amnesty International een ‘schrijfmarathon’: een dag waarop Nederlanders zo lang of kort als ze zelf willen, een brief (of meerdere!) schrijven voor specifieke mensen die gemarteld zijn om hun geloof, afkomst of huidskleur, of hebben vastgezeten vanwege het uiten van hun mening. Een landelijke actie tegen onrecht. Schrijven kan thuis, of in de openbare bieb.

SCHRIJFMARATHON.AMNESTY.NL

MANNEQUIN CHALLENGE UTRECHT Zo 11 december, 13.00 - 16.00 uur - Neude De nieuwste hype op social media is de Mannequin Challenge; in een houding bevriezen tot de camera weer uitgaat. Hij ontstond in de Verenigde Staten, waar beroemdheden als Ellen DeGeneres en Tom Hanks al meededen. Nu is het aan Utrecht om paspop te spelen. Doe mee op de Neude, of lach om hoe anderen het doen.

ZIE FB-EVENEMENT

LICHTJES IN OOST Vr 16 december, 18.00 - 19.00 uur - Utrecht Oost Elk jaar groeit de Lichtjestocht in Oost met een paar honderd deelnemers. Vorig jaar liepen er maar liefst 1200 Utrechters mee, waaronder veel kinderen.

Ondernemersvereniging Puur Oost organiseert de kerstwandeling samen met een paar kerken. 1500 kerstlampjes zullen sfeervol oplichten het donker.

LICHTJESTOCHTUTRECHT.NL

KNÜSS WINTERFEST Geen tekort aan feestelijkheid in de binnenstad tijdens het Knüss Winterfest op 9, 10 en 11 december. Hier kun je naartoe.

(ZIE WINTER-UTRECHT.NL VOOR HET HELE OVERZICHT)

ALLERHANDE KERSTFESTIVAL Elke dag - Spoorwegmuseum Bourgondische dagen op het Allerhande Kerstfestival: foodstands, kooksessies, workshops en live muziek – onder meer van gospelmuzikanten, kerst is immers een christelijke traditie.

ALLERHANDEKERSTFESTIVAL.AH.NL KERSTMARKT TWIJNSTRAAT Zo 11 december, 11.00 - 18.00 uur - Twijnstraat Neem natuurlijk een kijkje op de kerstmarkt in de Twijnstraat. Een klassieke kerstmarkt met aan sfeer geen gebrek; muziek, kraampjes met lekker eten en drinken en (handgemaakte) spulletjes.

TWIJNSTRAAT.NL FONTEYN FESTIVAL Elke dag - Janskerkhof De wintereditie van het Utrechtse wijnfestival Fonteyn. Proef op je gemak de lekkerste wijnen van verschillende wijnhuizen en -cafés, schaf eventueel een flesje aan en eet iets bij de verschillende foodtrucks. Er zijn speciaalbiertjes en natuurlijk glühwein.

FONTEYNFESTIVAL.NL

HETZELFDE MAAR DAN ANDERS:

5 X SCHAATSEN IN UTRECHT EN OMGEVING Het wordt frisser en frisser. Dus nu we toch de winterjas uit de kast hebben gehaald, waarom dan niet ook alvast de schaatsen uit het vet? Bier en Appelsap heeft de leukste ijsbanen in en rond Utrecht op een rij gezet.

Winter Station in het Spoorwegmuseum 24 december t/m 8 januari In het Spoorwegmuseum in Utrecht combineer je het schaatsen met een bezoekje aan de treinen. In het museum is een ijsbaan van 500m2 gecreëerd.

Schaatsen zijn te huur, elke dag is er live muziek, ook aan wat lekkers is gedacht en er zijn diverse workshops voor de kids. Een ideaal gezinsuitje!

Wil je meer tips om met je kinderen op pad te gaan?

Check dan bierenappelsap.nl

WinterparadIJS Amersfoort 25 november t/m 8 januari Er zijn in Utrecht veel leuke musea waar je met je kids heen kunt. De kleintjes maak je altijd blij met het nijntje museum. Oudere kinderen neem je bijvoorbeeld mee naar het Universiteitsmuseum voor een leerzame middag. Ze kunnen proefjes doen en verzamelobjecten uit de wetenschap bekijken. Treinfans komen aan hun trekken in het Spoorwegmuseum.

Maarssen on Ice 3 december t/m 8 januari In het mooie Park Goudestein in Maarssen vind je de schaatsbaan van Maarssen on Ice. Kaartjes kosten vijf euro en dan mag je de hele dag schaatsen. Schaatsen zijn te huur en helmen voor kinderen zijn gratis beschikbaar.

Vechtsebanen Klein Scheveningen On Ice 11 december t/m 5 maart Elke winter transformeert Klein Scheveningen in Lopikerkapel tot een winterwonderland. Het grote zomerterras wordt opgeborgen en voilà, er is ruimte voor een sfeervolle overdekte ijsbaan. Van woensdag tot en met zondag kan er worden geschaatst. Alsof dat niet genoeg is, kun je ook van de funglide gebruikmaken.

De gehele winter In Overvecht vind je de Vechtsebanen. Naast de 400 meter baan is er een grote binnenbaan waar ijshockeywedstrijden worden gereden en waar je goed rondjes kunt maken en achteruitschaatsen kunt oefenen. Als je les zou willen nemen: op maandagavond hebben ze een instuifles om je niveau te bepalen.

Cultuur / Uit 11

DECEMBER 2016

UTRECHT VOLGENS

TUSSEN JE OREN

Filmmaker Robert Jan Westdijk Robert Jan Westdijk (52) brak in 1995 door met zijn debuutfilm Zusje, een film die hij maakte zonder enige subsidie. Hij won een Gouden Kalf voor Beste Film in zijn geboortestad. Nu, ruim twintig jaar later, voelt zijn net verschenen film Waterboys als een nieuwe start.

‘Het maken van Waterboys voelde al een jongensdroom’, zei je eerder. Waarom?

“Als je bedenkt dat ik met een stel geweldige acteurs, een jonge crew en groep muzikanten waar ik al dertig jaar fan van ben, een film heb kunnen maken die ook nog eens goed gelukt is... dan kun je wel spreken van een uitgekomen jongensdroom.

Al ben ik officieel inmiddels geen jongen meer, hoewel mijn vrouw en kinderen daar misschien anders over denken.”

WAT LUISTER JIJ? Belazerd van GLOWINTHEDARK en SFB WIE BEN JIJ? Job Demmers (17) Sportopleiding CIOS “Thuis, onderweg of bij vrienden – ik luister altijd en overal rap. Of die Nederlands- of Engelstalig is, maakt mij niet uit. Ik vind de beats zo lekker klinken, daar word ik relaxed van.

Dat ik zoveel rap luister, komt denk ik door mijn vriendengroep. We zijn het met z’n allen gaan luisteren en wisselen ook vaak nummers met elkaar uit. Als ik een artiest moet aanbevelen, zou ik Sevn Alias zeggen.

Zijn muziek heeft een goede flow.”

Wat vind je de meest geslaagde scène in je nieuwe film?

“De scène waarin de zoon eindelijk genoeg moed heeft verzameld om zijn vader te confronteren met zijn overspel. Of anders gezegd: de situatie waarin de vader voor het eerst eerlijk durft te zijn tegen zijn zoon. Het is fantastisch geacteerd en een heel kwetsbare scène geworden. Je komt als kijker op dat moment heel dicht bij die twee mannen.”

Waarin verschilt Waterboys van je eerdere films?

“Deze is meer volwassen. Warmer, eerlijker. Zonder teveel nadruk op vorm. En natuurlijk met veel muziek. Maar het belangrijkste is toch dat je het gevoel krijgt dat je de vader en zoon écht leert kennen – dat het vrienden van je kunnen zijn, een gezelschap waar je graag bij wilt zijn en dat in je hoofd blijft rondspoken.”

Wat vind je het Nederlandse filmklimaat?

“Ik hou me meer bezig met climate change dan met het Nederlandse filmklimaat, vrees ik. Ik denk namelijk dat er altijd wel nieuw talent zal opstaan of dat oudere makers met verrassingen kunnen komen, ongeacht het al dan niet gure filmklimaat. Als je graag een film wilt maken, dan moet je dat doen en je niets aantrekken van de omstandigheden. Ik heb mijn eerste film ook zelf gefinancierd.”

Eerste keer in Utrecht “Het ziekenhuis waar ik ben geboren, bestaat niet meer. Grappig genoeg heb ik zo’n tien jaar geleden met mijn zoon vermoedelijk voet gezet op mijn exacte geboorte-

WAT LUISTER JIJ? Rocket van Beyoncé

Annabel van Heesbeen

grond. Hij speelde bij een vriendje in een van de nieuwe woningen – mooi met veel glas en hout – die destijds op de plaats van het gesloopte ziekenhuis zijn gebouwd.

Het was een wonderlijke wetenschap en daar staan gaf me een speciaal gevoel. Die mensen zijn inmiddels weer verhuisd en onze zoons hebben niet meer zoveel contact. Die plek is dus weer off limits.”

Tot rust komen “Thuis. Ik heb het geluk dat ik in een stille straat woon met fijne buren.”

Lekkerste biertje “Die drink ik in Café Orloff op ‘t Wed. Maar het mag ook een koffietje zijn in de ochtend, dan draaien ze van die mooie klassieke muziek.”

Utrecht mist “Niets, behalve hooguit wat zelfvertrouwen. En een tropisch strand en besneeuwde bergtoppen.”

Lievelingswinkel “Dat is om enkel emotionele redenen het patchwork-winkeltje aan de Oudegracht.

Mijn moeder heeft het opgericht en jaren achter de kassa gestaan. Nu is ze overleden, maar de winkel bestaat nog steeds.”

Favoriete Utrechter “De onvermoeibare Utrecht-promotor Ronald Giphart. Het is door hem dat ik hier met mijn gezin in 2003 ben komen wonen.

Het was een rechtstreeks gevolg van mijn te verregaande identificatie met het titelpersonage uit zijn roman Phileine zegt sorry, dat ik toen aan het verfilmen was. En in 2013 heeft Ronald mij tijdens een geweldige brainstormsessie geholpen een writersblock te overwinnen. Hij wist precies de juiste vragen te stellen en suggesties te geven, waardoor het idee voor Waterboys ontstond. Overigens hoorde ik van Ronald pas ná we hierheen verhuisd waren dat Phileine in zijn boek helemaal niet in Utrecht woonde maar in Amsterdam; de stad die wij zojuist voor Utrecht hadden verruild.”

Beste optreden “Dat moet het concert zijn van The Waterboys in 2012 in Vredenburg. Of eigenlijk in de Rode Doos, de tijdelijke concertzaal toen TivoliVredenburg werd gebouwd.

Daar raakte ik zo ontroerd door de muziek, die ik al zo goed kende, dat daar onbewust de kiem moet zijn gelegd voor deze film.

Andere memorabele concerten waren die van The Cure, U2 en UB40, begin jaren tachtig. Vooral die laatste, omdat mijn zusje, die toen 15 jaar was, ineens alleen in de artiestenkleedkamer belandde terwijl ik mijn ouders had beloofd goed op haar te passen.”

Favoriete weekend “Zo gevarieerd mogelijk, maar met één constante: oudemannenvoetbal op zondagochtend bij Sporting ‘70. Ik bak er niet veel van, maar word wel getolereerd door de anderen die vele malen beter zijn. Dat maakt dat clubje zo sympathiek. En het verklaart waarom ik week na week blijf proberen, ondanks het gebrek aan aantoonbare vooruitgang.”

Grootste ergernis “Ik wil me niet ergeren, dus ik kan ook niets noemen.”

Utrecht als inspiratiebron “Ik kan overal geïnspireerd raken. Wel vind ik de herfst en de vroege winter vaak de meest inspirerende periode, vanwege de licht tintelende kou en het zonlicht op de gebouwen. Het geeft een beetje het Nederlands Film Festival-gevoel: laaghangende zon, dus NFF is weer in town.

Droomhuis “Op de hoek van de Huizingalaan staat een huis met een wonderlijk torentje dat er rechthoekig bovenuit steekt. Ik heb altijd als ik daar langsfiets de fantasie dat het mijn werkkamer zou zijn – je eigen torenkamertje in de vorm van een periscoop bovenop een jarenzeventiggebouw.

Het staat al een tijdje te koop overigens, maar ik denk dat mijn familie niet in een verhuizing geïnteresseerd zal zijn. Ik ook niet trouwens, het blijft dus bij een droom.”

KENNER TIPT = VROUWKJE TUINMAN (SCHRIJFSTER EN JOURNALIST)

WIE BEN JIJ? Sharon Steintjes (24) Toegepaste cognitieve psychologie (net afgestudeerd) “Het is niet toevallig dat ik Beyoncé luisterde. Ik ben groot fan. Haar muziek is catchy en empowering; ik kan verlegen zijn, maar als ik Beyoncé luister, voelt het alsof ik alles aankan.

In augustus ben ik naar een concert van haar geweest in Brussel, want die in Amsterdam was uitverkocht. Ik heb mijn moeder me helemaal naar België laten brengen. Het was supergaaf, al heb ik niet héél veel gezien... ik had te veel tranen in mijn ogen.”

FESTIVAL SONG VAN HET JAAR Het is lijstjestijd. Dat is voor mij vaak het moment dat ik ontdek dat ik achterlig. Ja, ik heb een heleboel nieuwe albums gekocht en (legaal) gedownload dit jaar.

Maar ik heb er vooral ook veel níet gehoord. Het 3voor12 Song van het Jaar Festival is een manier om dat in te halen. De honderd beste nummers van het jaar klinken, vaak live. Sommige van die bands heb ik dit jaar gezien, zoals Bazart en De Staat. Van andere artiesten heb ik zelfs nog

nooit gehoord. Jonna Fraser?

Roosevelt? Ik lig achter! Mijn absolute favoriet van 2016 komt helaas niet spelen. Dat is Iggy Pop, die met Post Pop Depression zijn beste album in decennia maakte. Daar ga ik vandaag nog, vanuit huis, op stemmen. Dan hoor ik hem op 15 december hopelijk langskomen in TivoliVredenburg, ergens tussen drie en middernacht. In alle gevallen ben ik meteen weer helemaal bij.

12 Cultuur / Uit

DECEMBER 2016

Tim de Hullu

DE HERINNERING VAN - JOHN OOMEN

John Oomen in het huidige Loetje. Foto: Nienke Kamphuis

De messteek die hem hardde Een aantal maanden na het steekincident in de Willy Inn staat John achter de bar in De Dietsche Taveerne Wie: John Oomen (59) Herinnering: zijn eerste horecajaren Locatie: de toenmalige discotheek Willy Inn aan het Vredenburg en dancing De Dietsche Taveerne (nu restaurant Loetje) aan het Oudkerkhof Wanneer: vanaf 1974

Utrecht is een decor van herinneringen. Ze kunnen mooi zijn, ingrijpend, grappig of ontroerend. DUIC neemt Utrechters mee terug naar hun memorabele momenten.

H

ad hij maar nooit die deur opengedaan. Als de 17-jarige John Oomen, dan portier van discotheek Willy Inn, drie agressieve gasten voor zich ziet staan, weet hij: dit is foute boel. Het is een kwartier voor sluitingstijd, de lichten zijn al aan en er is alleen nog een groep verpleegsters binnen die een vrijgezellenfeestje viert. “Zijn jullie wel lid van onze club?”, bluft John. Nee, natuurlijk niet. “Dan kunnen jullie niet naar binnen.” Een dikke klodder speeksel vliegt in z’n gezicht. John mag er dan uitzien als een snotneus, hij beoefent de Japanse vechtsport kendo en aarzelt geen moment; hij haalt een trap uit z’n trukendoos en werkt de spuwer naar achteren.

Dát had-ie beter niet kunnen doen. De opponent haalt een kris tevoorschijn, een groot Oosters mes. John wil zijn honkbalknuppeltje pakken, maar is te laat. De man duwt het mes dwars door Johns been en raakt een slagader.

Terwijl het bloed uit zijn been spuit, probeert hij de deur dicht te duwen, tevergeefs. De mannen hebben een rekening openstaan bij Johns collega Willem Stovee en gaan recht op hun doel af. Stovee krijgt een fatale messteek zijn hart. Terwijl de daders het op een rennen zetten, ziet John zijn collega z’n laatste adem uitblazen. Maar voor rouwen is niet meteen tijd, John voelt zich steeds slechter. De verpleegsters schieten hem te hulp. Met bier-

spaan en theedoeken binden ze Johns been af voordat hij naar het ziekenhuis gaat. Zonder verdoving wordt de wond gedicht met nieten en klemmen. De pijn is niet te harden.

‘Terwijl de daders het op een rennen zetten, ziet John zijn collega z’n laatste adem uitblazen’ “Had je Willem niet kunnen redden?” vragen een paar ‘zware jongens’ aan John op crematorium Daelwijck, op de uitvaart van hun maat. Zij denken dat John, een lange jongen, al een jaar of twintig is. Maar het broekie heeft gedaan wat hij kon. En de moordenaar?

Die wordt later veroordeeld. De andere twee gaan vrijuit.

Weer aan het werk Na drie maanden lopen met een stok vraagt De Dietsche Taveerne aan het Oudkerkhof aan John of hij barman wil worden. De Dietsche is een oude bekende, vóór Willy Inn had

John er ook al achter de bar gewerkt. In die tijd stonden z’n leraren van de LTS er vrouwen te versieren. Super, vond hij dat. Het horecaleven had hem zelf ook genoeg amoureuze escapades gebracht – elke week een andere vrouw. Dus, John zegt direct ja. Hij heeft het na de steekpartij ook wel even gezien met het werk als portier. Wat volgen, zijn Johns mooiste horecajaren.

De Dietsche is een grote, chique tent: verlichte dansvloer, fluwelen vloerbedekking en drie bars. Vrouwen lopen er in avondjurken, mannen in colbertjes. John vindt het prachtig. Ook omdat de tent voor hem een familiebedrijf is; zijn zus en zwager staan bij de ingang, twee zussen bestieren een bar en zijn neven zijn kelner. Bij de tweewekelijkse artiestenavonden is het feest compleet, dan springen pa en ma Oomen bij voor de kaartverkoop. De grootste sterren komen naar Utrecht: Bony M., The Tramps, The Platters…

John kijkt zijn ogen uit en pakt ook af en toe zelf de microfoon. Hij wordt de zingende barman genoemd.

Als de portier weggaat, verruilt John toch weer de bar voor de deur. Voor een riant salaris. Angst? Heeft John niet. Het incident in de Willy Inn heeft hem gehard. Bovendien bokst hij bij Nederlands kampioen Ben Zwezerijnen. Hij zal in z’n lange loopbaan één

klap op z’n mond krijgen, verder is het John zelf die de klappen uitdeelt. Als er achterin de zaak iets gebeurt, gooit hij de voordeur op slot zodat zijn klanten er niet uit kunnen en snelt hij naar achteren met een majoretteknuppeltje in z’n mouw. Dan lost John het op. Soms moet hij hele volksgevechten sussen. Zo gaat het jarenlang. Na een tussenstop komt John terug in De Dietsche, tot die begin jaren negentig een studententent wordt.

Tegenwoordig is John kantinemanager bij voetbalvereniging Maarssen. “Hey John!”, roepen opa’s en oma’s op zaterdagochtend.

Voordat zij naar hun voetballende kleinkinderen gaan kijken, halen ze herinneringen op over de gezelligheid in De Dietsche: over de grote kelner Bart, die op pumps in maatje 47 als travestiet rondliep, of over het luxe vrouwentoilet met kaptafels waar je allerlei damesartikelen kon kopen bij wc-dame ‘tante Mies’. De feestbeesten van toen verlangen terug naar de heerlijke kikkerbilletjes en kipsaté die je aan het Oudkerkhof kon krijgen.

John komt ze tegemoet met een broodje hete kip. Fijn voor hem: bij deze oudjes hoeft hij geen knokpartijen te sussen.

Tim de Hullu legt herinneringen vast in boeken: www.biografieschrijven.nl.

Cultuur / Uit 13

DECEMBER 2016

MODEMETER WIEKE EEFTING Marieke van Willigen Nienke Kamphuis

Wieke Eefting (57, wieke-eefting.nl) is fotograaf en maker van het boek ‘Beukenbloed’, verkrijgbaar bij onder meer Broese. De Rode Beuk heeft een fanpagina op Facebook: ‘Rode Beuk Utrecht-Oost’.

Een jurk als ode aan de Rode Beuk Fotograaf Wieke Eefting is zo gefascineerd door rode beuk in het Wilhelminapark, dat ze er een jurk van heeft laten maken.

Waar staat de beuk van uw jurk precies?

“In het Wilhelminapark aan de kop van de Emmalaan. Als je goed kijkt, zie je onderaan de jurk auto’s rijden.“

ben. Ze hebben elektroden op de bladeren gedaan en ontdekt dat bomen gaan zingen als je ze knuffelt. Zo ver ga ik niet, maar we weten niet veel van bomen.

Onder de grond helpen ze elkaar met voedingsstoffen, doordat de wortels naar elkaar toe gaan. Als je bomen fotografeert op microniveau zie je ontzettend veel: de nerven van de bladeren, kleine haartjes, dieren die op de boom afkomen. Prachtige libelles en andere insecten. Deze jurk is een ode aan de Rode Beuk.”

houden. Als je onder de takken van deze imposante rode beuk staat, is het alsof je in een kathedraal bent.

Dus ik ben behoorlijk onder de indruk geraakt. Maar hij is ziek, hè, hij gaat dood. De beuk bloedt, hij heeft nog een paar jaar te leven.

Momenteel is hij 167 jaar oud.”

‘Bomen lachen en poseren niet’

Wanneer werd u fan van de boom?

“Ik ging er elke dag heen met mijn camera voor een persoonlijk project. Om scherp te blijven, bomen fotograferen is namelijk lastig. Ze doen niets, lachen en poseren niet.

Ik ontdekte dat er een hele cultus om de boom heen hangt. Er zijn mensen die er de as van hun geliefde hebben uitgestrooid, elkaar onder de boom ten huwelijk hebben gevraagd, of er de zonnegroet komen brengen. En er is een man die al 25 jaar zijn hardlooprondje bij de rode beuk begint en eindigt.“

Hoe is de jurk gemaakt?

“Een vriendin van mij heeft hem ontworpen. De fotostof heb ik laten maken bij een Amerikaans bedrijfje dat ik op internet vond, dat foto’s print op katoen, voile, zijde of andere materialen. Het was nog een behoorlijk gedoe, maar het modelletje is eenvoudig. Laarzen of hakken eronder, dat maakt niet uit. Bij de jurk staat vrijwel alles.”

Dus nu heeft u er een jurk van laten maken?

“Ik ben een beetje van hem gaan

De beuk zal vast blij zijn.

“Wie weet. Sommige mensen geloven dat bomen een ziel heb-

Ik wil ook zo’n jurk.

Ben ik mee bezig, nog even geduld.

Journalist Marieke van Willigen blogt op www.jurkenvanmaria.nl

Jurk, zelfgemaakt; laarzen uit Spanje, merk onbekend; bril, Alain Mikli; panty’s Oroblu

KLASSIEKE MUZIEK

DANS

RONDLEIDINGEN

Do 15 dec

Do 15 dec

Do 22 + 29 dec en Do 5 +za 7 jan

WeihnachtsOratorium

THEATER/KIDS

Jungleboek

PODIUM HOGE WOERD [20.30]

DOMTOREN [20.30]

nederlandskamerkoor.nl / tivolivredenburg.nl

podiumhogewoerd.nl

domtoren.nl

Bij DansClick ontdek én ontmoet je als eerste de choreografen van de toekomst.

Voor iedere tournee selecteert Korzo producties nieuwe choreografen, waarvan zij vinden dat ze een aanwinst zijn voor de Nederlandse dans. Dit keer zijn dat werken van Dunja Jocic, Wubkje Kuindersma en Rutkay Özpinar. Na afloop van de voorstelling kan het publiek napraten met choreografen en dansers als het podium verandert in de Korzo Bar.

Ook dit jaar vindt de speciale avondrondleiding Lichtjes Kijken weer plaats op de Domtoren.

Tijdens deze rondleiding in de donkere decembermaand geniet je van een spectaculair uitzicht op de historische binnenstad van Utrecht en de verlichte straten en grachten. De rondleiding wordt afgesloten met warme chocolademelk in de sfeervol verlichte Michaëlskapel! Op 29 december is er een speciale kinderrondleiding om 18.30 uur.

Ieder jaar luidt het Nederlands Kamerkoor kerst feestelijk in met Bachs WeihnachtsOratorium. Dit jaar gaat zij een samenwerking aan met het meest swingende barokensemble dat Europa rijk is: het Belgische B’Rock. Het geheel staat onder leiding van chefdirigent Peter Dijkstra. Het complete Weihnachts-Oratorium wordt gespeeld: van de feestelijke cantate voor Eerste Kerstdag tot die voor Driekoningen.

OPERA/KIDS

Roodhapje 6+ Holland Opera hollandopera.nl

Do 22 t/m vr 30 dec

Jungleboek

STADSSCHOUWBURG UTRECHT

ssbu.nl

Een jeugdopera over Roodkapje en de wolf, maar dan anders.

Zo heeft de wolf heimwee naar zijn land in het verre Noorden en vindt hij een vriend in zijn eigen spiegelbeeld: de Waterwolf.

En ziet Roodkapje de wolf aan als dichter, omdat hij zo mooi en ontroerend praat over zijn land. Wel spreekt hij haar naam uit als Roodhapje!

U Jazz Festival, Gideon van Gelder en Lilian Vieira

Utrecht is een stad vol muziek.

Je kunt onder andere naar deze concerten en optredens:

Do 15 t/m vr 30 dec

De Langste Nachten Elke dag vanaf zonsondergang o.a. winterse kost, workshops, gratis lezingen en comedy.

TIVOLIVREDENBURG [17.30]

Vr 16 dec

90’s & 00’s Kerstbal festival BERLIJNPLEIN [17.00]

Za 17 + za 24 sept

Zaterdagmiddagmuziek

UITACTIE

Win 2 X 2 vrijkaarten voor De Sneeuwkoningin

VEERENSMEDERIJ, AMERSFOORT

Wie kent niet het verhaal van het mensenkind Mowgli die opgevoed wordt door een groep wolven en uitgroeit tot Heer van de Jungle? In deze voorstelling wordt dit verhaal verteld door maar liefst 10 dansers van ISH onder leiding van choreograaf Marco Gerris, de 9-koppige band Jungle By Night en rapper Gikkels.

ISH maakt voorstellingen die verrassen door samen te werken met andere kunstvormen. Of het nou een kruising is tussen hiphop en ballet of een samensmelting van freestyle bmx en klassieke muziek, de humor en energie zijn altijd aanwezig. Dit keer dansen ze de jungle in met afro, funk en jazz band Jungle By Night die de muziek van hun laatste cd ‘Traveller’ en succesnummers van het bestaande repertoire zullen spelen. Jungleboek is geschikt voor avonturiers ouder dan 7 jaar.

Lichtjes kijken

TIVOLIVREDENBURG [19.30]

Za 24 dec t/m zo 8 jan Na 26 jaar kerstcircus Cascade presenteert Stadsschouwburg Utrecht de eerste voorstelling van een nieuwe traditie, een spektakel vol avontuur, dans en muziek: Jungleboek. De voorstelling is gebaseerd op het wereldberoemde ‘Jungle Book’ van Rudy Kipling.

DansClick #18 Korzo Producties

Ook deze kerstvakantie is er weer een spannend sprookje te beleven in Museum Speelklok. Dit jaar is dat een bewerking van het 19e-eeuwse verhaal van Hans Christian Andersen, de Sneeuwkoningin, in de vorm van een voorleesverhaal. Gerda gaat op zoek naar haar broertje Kai. Het is een barre tocht naar het Hoge Noorden, maar gelukkig hoort ze onderweg prachtige liedjes. Tijdens het winterse sprookje spelen de magische muziekinstrumenten van het museum liedjes uit Frozen.

Jij kan erbij zijn. Museum Speelklok geeft 2 x 2 vrijkaarten weg. Reageren tot en met 21 december.

Gratis concert in de Domkerk DOMKERK [15.30]

Za 17 dec

U Jazz Festival o.a. Lilian Vieira, Gideon van Gelder en Steven Kamperman RASA [20.00]

Zo 18 dec

Liptease Kerstshow samen met de Utrechtse Studenten Bigband TIVOLIVREDENBURG [20.30]

Wo 21 dec

Sandra van Nieuwland TIVOLIVREDENBURG [20.00]

Wo 28 dec

My First Festival Het allerleukste muziekfestival voor kinderen.

TIVOLIVREDENBURG [11.00]

Kijk nu op uitagendautrecht.nl/acties

Meer tips?

Neem het magazine UITagenda Utrecht o.a. bij

mee of kijk op

IJsplezier voor iedereen op De Vechtsebanen!

Kom jij schaatsen in de kerstvakantie?

www.vechtsebanen.nl OpmVechtsebanen_Kerstvakantie266x190.indd 2

01-12-16 11:03

Advertorial

COLUMN STEEF SCHINKEL

Beste Steef, ga je humeur eens een flinke boost geven!

Veel van ons stedelingen uit Utrecht gingen als klein kind met onze ouders, als het even kon, naar de Nederlandse kust om daar te genieten van de zeelucht.

Een flinke hap zilte zeelucht doet namelijk wonderen voor ons lichaam, geest en gezondheid. Maar waar zit hem dat nu eigenlijk in?

O

Onze voeten glijden langzaam in het gladde, rulle zand. Zwaar maar heerlijk luchtig gevoel geeft mij dat. De zwaartekracht van de aarde trekt ons, bij elke stap, weer tot onze enkels in het nog warme zand. Ik trek sporen door het zand, sporen die uiteindelijk weggeveegd worden. Normaal bruist de zee en hij is als een luisterende moeder die van ons alle verdriet en verhalen opneemt.

Ditmaal is hij lief en stil. Ik mis het monotone gerustellend geklater van brekende golven ditmaal

Ze kwam, zag en zong. En de zalen gingen plat.

Voor La Pat. Zangeres Patty Trossèl veroverde in 1991 de vaderlandse podia met Eine Frau für die Liebe. Een stem als een klok, een extravagante act en unieke composities. Die Blumen waren schöner wie immer im Keukenhof dieses Jahr.

Donderdag 12 januari - 20:30 uur Dana Winner Try-Out ‘Uit bewondering’

nderzoekers geloven dat er negatieve ionen in zeelucht zitten. En laten net deze moleculen nou eens een verdraaid positief effect op onze gezondheid hebben. Volgens de deskundigen zou het zo zijn dat hoe meer negatieve ionen, des te frisser de lucht is. De moleculen in zeelucht helpen om zuurstof in ons lichaam op te nemen en brengen onze serotoninevoorraad op pijl. Een lichaamsstofje dat invloed heeft op stress en ons humeur. Volgens de geleerden is aangetoond dat een paar weken lang de zon op te zoeken onze symptomen van depressie aanzienlijk gaan verminderen. Hoofdpijn en lusteloosheid kunnen als sneeuw voor de zon verdwijnen tijdens een stevige wandeling aan zee, of een flinke boswandeling. Dus, beste lezers: geniet van het ruisen van de golven. Het “golvengeluid” dringt tot ver in je hersenen door en geeft je een totale ontspanning. Zelf heb ik na zo’n bezoek aan strand altijd een heerlijk relaxt gevoel.

Hannie en ik kwamen dit keer zomaar even aan.

Ook nu zag ik de mooie Noordzee. Hij was ditmaal als olie zo vreedzaam, zo strak en glad als een spiegel. Hij gaf ons ditmaal veel kleur, zoals blauw, groen, grijs en zelfs paars. En bij de invallende schemering de tinten oranje en rood.

Zaterdag 10 december - 20:30 uur La Pat Winter’s Choice (Try-Out)

Al ruim 25 jaar draait Dana Winner mee aan de top.

Een kwart eeuw van succesvolle singles, albums en optredens. En ze is nog lang niet uitgezongen.

Voor en na haar optredens wordt Dana vaak door haar fans gevraagd wie ze zelf hoog heeft zitten.

Door daarover na te denken, ontstond haar nieuwe theaterconcert ‘Uit bewondering’. Dana zette de muziek, de mensen en de momenten die ze het meest bewondert op een rij en koos daar liedjes bij. Die wisselt ze vanavond af met bekende Dana Winner-nummers en haar recente hits, als opmaat tot nog 25 jaar van theatershows vol swingende momenten en ballades, met plezier gebracht en intens gezongen. Op 17 november heeft Dana de single “De liefde wint altijd” uitgebracht. Voor de single is ze een samenwerking aangegaan met de bekende Belgische politicus en voormalig President van Europa Herman Van Rompuy... Ook de pers plaatste een aantal berichten rondom de nieuwe single: klik hier om ze te bekijken. niet. Ik loop over schelpen en raap er een op. Ik denk terug aan ‘n moment van meer dan bijna zestig jaar geleden toen ik voor het eerst al fluitend op een schelp langs de zee liep. Dit visioen en fluitend geluid klinken heerlijk aangenaam nostalgisch en oogt ook weer zo heerlijk ontspannen. Het is, voor mij, ook nog eens romantisch, want mijn echtgenote fluit mij eveneens op dit moment toe, op een schelp! Ik loop en benaderde het water in de zee tot mijn knieën.

Ik voel en zie, terwijl mijn opgerolde lange broek aan beide pijpen zeiknat wordt, de schoonheid van deze bijzondere spiegel. In de verte zie ik dat een vis al zwemmend een Weense wals aan het dansen is. Prachtig zijn de kleuren in de zee met

haar kleurrijke wolken daarboven en in de zee als een repeterende regenboog. De zee blijft ook, al is het windstil deze middag, bij de invallende avondschemering altijd toch weer zo dominant.

Ik kan de zee gewoon nooit weerstaan. Ik heb er een bijzondere soort gevoel bij en het maakt deel uit van mijn stukje romantiek. Wij lopen samen door de inmiddels licht kabbelende golfslag langs het strand terwijl onze voeten wat koud worden. Samen gaan we in het zand in de duinen liggen en dromen weg. Wij ruiken met onze neusgaten de geur van de zee. Zolang wij leven zullen wij van deze schoonheid blijven genieten en er steeds weer terug komen. De zee is een plaats waar je kunt blijven dromen.

Vrijdag 27 januari 20:30 uur FEESTPROGRAMMA van Schiller Theater Carrousel. Cabaret Kleinkunst Rosalie Fleuren, Lotte Hondebrink, Andrea Noske, Hannie Schinkel-Keizer, Steef Schinkel en Frans van der Wel. Contactgegevens

Schiller Theater Place Royale Minrebroederstraat 11, 3512 GS Utrecht info en reserveringen www.schillertheater.nl corr. en e-mail: info@schillertheater.nl t: 030 23 19 380 sponsor: Schinkel Benelux STEFON BV

Stad / Leven 15

DECEMBER 2016

KLASSIEKER - GRAAF FLORIS

Fenna Riethof

Nienke Kamphuis

Utrechtse grachten Aan de Utrechtse grachten –op het terras bij Graaf Floris– zit ik te wachten De huizen weerspiegelen veel langer, lager en dieper dan ze er hoog zijn als gedachten Eroverheen varende boten doen ze verdwijnen Alleen wachten, onberoerdheid, bijna stilte van wind brengt ze bij me terug, terwijl het carillon blijft spelen, de grote klok deuren slaat en een eendje in z’n eentje vaart

Esther Walgering liep als kind al rond in Graaf Floris, eind jaren 90 werd ze mede-eigenaar

Het is goed verpozen daar aan de grachten met appelbol en mijn gedachten.

Al jaar en dag een warme appelbol

Uit de gedichtenbundel ‘Momentopnamen’ van Ada Cathcart-Benting 1998

Graaf Floris is onverstoorbaar. Al sinds het restaurant in 1973 aan de Vismarkt opende, klinkt er klassieke muziek door de speakers.

“Mensen vinden het fijn dat er niks verandert.”

Op de fundamenten van het 11e-eeuwse paleis Lofen staat sinds 1896 het monumentale pand van Graaf Floris. Tegenover het restaurant met de bruine gevel en groene luifels ligt het bekende terras op de Kalisbrug, waar het stenen Marktvrouwtje trouw poseert voor toeristen. Tussen restaurant en terras manoeuvreren fietsers behendig – soms foeterend – over de Vismarkt, dwars door het winkelend publiek.

Esther Walgering: “Best bijzonder dat sinds ik hier werk, nog geen van mijn collega’s is aangereden.”

Dat wil inderdaad wat zeggen, want Esther is sinds 1998 mede-eigenaar en werkte daarvóór ook al bij Graaf Floris, toen het nog een café was.

Haar ouders Frans en Thea openden dat 43 jaar geleden, in 1973, nadat er achtereenvolgens een vishandel en een corsetterie in hadden gezeten.

Overname Esthers kindertijd speelt zich voor een groot deel af in het café. Eén herinnering blijft haar altijd bij: die van de opnames voor filmklassieker Keetje Tippel in de jaren zeventig.

Glimlachend: “Ik was een jaar of zes toen een van de scènes hier werd gefilmd. De cast at en dronk in het café en kleedde zich om in onze kelder. Prachtig, vond ik dat. Er zijn allerlei spullen achtergebleven, zoals manden en tassen.”

Toen ze 26 jaar was, vroeg Esthers vader of ze de zaak wilde overnemen. Haar antwoord was ja, mits haar jongere broer René aan haar zijde zou staan. René zag een gezamenlijke overname ook wel zitten.

Omdat Graaf Floris als café ‘niet zo lekker liep’, besloten de twee er een restaurant van te maken. Een goede keuze, is gebleken.

Sinds de overname zijn er hoogstens wat werken aan de muur vervangen en is de keukenwand een stukje verplaatst. Verder ziet alles er vrijwel hetzelfde uit als toen: de lambrisering en de kerkbankjes langs de wanden komen uit de Monicakerk, op de leestafel liggen tijdschriften in een antieke, koperen kolenschep. Door de speakers klinkt zachte pianomuziek. Esther: “Mijn ouders zijn hier klassiek gaan draaien, wij zijn er nooit mee opgehouden.”

Zelfs een deel van het personeel is onveranderd. Zo werkt de vrolijke Janneke al langer in het restaurant dan Esther – dertig jaar – en zijn er nu een aantal personeelsleden met een vader of moeder die er vroeger ook werkten. Iedereen kent elkaar goed. “We zijn als familie”, zegt Esther. “Daarom zijn personeelsuitjes ook altijd een feest. De laatste keer zijn we gaan kanoën, maar meestal doen we iets rustigers; de schoonmaker is tachtig.”

De appelbol Esther over het menu: “We proberen hem seizoensgebonden te houden, maar dat lukt niet altijd.”

Ze staart naar de gerechten op de kaart, het is lastig om het aanbod goed samen te vatten. “Laten we het erop houden dat het Franse invloeden heeft.” Een gerecht dat er altijd op staat, is de runderstoofschotel. ‘Bereid op Oudhollandse wijze met kloosterbier, rijst of dik-

ke frieten’. Die is zo populair dat-ie ook op de lunchkaart staat.

‘Soms komen er plotseling veel toeristen uit één land – blijken we weer genoemd te zijn in een reisartikel’

Daarop staat ook de vermoedelijk belangrijkste vaste waarde van Graaf Floris: de warme appelbol.

Deze ‘klassieker’ van de klassieker is niet huisgemaakt, maar komt van bakkerij Smolders. Esther: “Hij wordt altijd genoemd als het over ons gaat. Soms komen er plotseling extra veel toeristen – blijken we weer genoemd te zijn in een reisartikel in één of ander land. Laatst kwamen er bijvoorbeeld een tijdlang opvallend veel Aziaten. Die namen ook allemaal een appelbol.”

Het publiek loopt sterk uiteen: er komen jonkies en bejaarden, rasechte Utrechters en toeristen uit alle windrichtingen. Natuurlijk zijn er ook de gasten die al jaar en dag tot het meubilair behoren. Hoogtepuntjes zijn volgens Esther de huwelijksaanzoeken. “Ik heb er heel

wat meegemaakt. Stellen komen terug, omdat ze hier jaren eerder hun eerste date hadden. Ze vragen meestal om hetzelfde tafeltje. Als ik van tevoren weet dat iemand de grote vraag gaat stellen, schenk ik natuurlijk speciaal iets voor ze in.”

De zaak loopt goed, volgens Esther.

Ze denkt dat het ligt aan de onverstoorbaarheid van het restaurant.

“Mensen vinden het fijn dat hier niks verandert. Daarom komen ze terug.” Dus: zolang Esther en haar broer aan het roer staan (“ik denk maximaal tien jaar vooruit”), behoudt Graaf Floris zijn uiterlijk en karakter. Vergis je overigens niet, de tijd heeft niet in alle opzichten stilgestaan. Esther: “We hebben gewoon pin genomen toen pinnen normaal werd en niet lang geleden hebben we het tapsysteem van de bar vervangen. Maar daar merkt de bezoeker niks van – en dán is het goed.”

16 Stad / Leven

DECEMBER 2016

Lucy van Roosmalen (86) en Frans Bulthuis (75)

RUIM 60 JAAR OP DE OOSTERKADE Annabel van Heesbeen

Nienke Kamphuis

De Oosterkade bruist tegenwoordig van horecazaken, maar dat was vroeger wel anders. Lucy van Roosmalen woont er sinds 1955 en heeft alle ontwikkelingen meegemaakt.

L

ucy en Frans zijn de bewoners van het grote witte huis aan de Oosterkade, nummer 21. Ze zijn als een geoliede machine: Lucy doet de deur open, Frans neemt de jassen aan. De vrouw des huizes zet de stoelen klaar, de man schenkt de koffie in. Samen wonen ze al 44 jaar in het huis dat in 1690 is gebouwd. Lucy kwam er in 1955 met haar eerste man, Jos van Roosmalen. Sinds 1972 woont ze er met echtgenoot Frans Bulthuis.

Lucy kwam in december 1950 vanuit Ulft, een dorp in de Achterhoek, naar Utrecht voor de opleiding verpleegkunde in het Sint Antonius Ziekenhuis. Het ziekenhuis was toen nog gevestigd aan de Jan van Scorelstraat, waar Lucy ook kwam te wonen aangezien de opleiding intern was. In de weekenden ging ze vaak terug naar haar ouders.

Daar vroeg de kapelaan aan Lucy of zij zijn kelk naar de Oosterkade wilde brengen, waar zijn ouders en broer bij een edelsmederij woonden. De opdracht bracht Lucy voor het eerst op de Oosterkade. “Aangezien ik de kelk van hun zoon afleverde, vroeg zijn moeder ik of een

kopje koffie wilde blijven drinken”, vertelt Lucy. “Hun andere zoon, Jos, zag mij wel zitten. Hij dacht dat ik de nieuwe dienstmeid was.”

Bij het weggaan vroeg de moeder of ze binnenkort weer langskwam.

Dat deed ze. Jos was er ook weer en ze begonnen elkaar steeds leuker te vinden. Uiteindelijk trouwden ze in 1955 en kwam Lucy in Jos’ ouderlijk huis aan de Oosterkade wonen, bij hem en de familie. “Ik vond het leuk, terwijl ik helemaal geen stadsmens ben. Dat ben ik nog steeds niet, hoor!” Waarom woont ze dan nog steeds in de stad? “Je hebt alles bij de hand: de stadsschouwburg, de markt. Dat kende ik niet in Ulft.”

Edelsmederij Vanaf de buitenkant is nauwelijks te zien dat het pand aan de Oosterkade ontzettend groot is. Naast de woonvertrekken is er namelijk nog altijd de ruimte van de edelsmederij. Als je op de eerste verdieping komt, verraadt niets dat die ruimte er was. Toch zijn er nog dingen die erop wijzen; Frans schuift een radiator en een aantal dozen opzij, waardoor er een deur zichtbaar wordt. Door die te openen, betre-

‘De Oosterkade is nu weer vol met leven’ den we vergane glorie. De werkbanken staan nog op dezelfde plek als vroeger, her en der ligt gereedschap, naast de wastafel hangt een oude theedoek. Alles is bedekt onder een laag stof. Lucy schuift een krakende lade uit een werkbank, die vroeger het vijlsel van het koper opving. De kachel brandt hier nog.

“Anders bevriezen de leidingen”, verklaart Frans. Ook hangt er nog een theedoek naast de wc en liggen de wc-rollen klaar voor gebruik.

Wat een oude troep, hè”, zegt Lucy.

“Kijk Frans, de ramen zijn helemaal beslagen. Moeten we een keer een lapje overheen halen.” Frans zegt later dat schoonmaken zonde van de tijd is, de ruimte is immers toch niet meer in gebruik. “Daarom worden bij het verlaten van de werkplaats de voeten weer geveegd op het matje, de deur gesloten en de radiator op zijn plek teruggezet.

Het bedrijf ‘Gebroeders van Roosmalen’ werd in 1886 opgericht door Josephus van Roosmalen, een edelsmederij gespecialiseerd in kerkelijke kunst. Vijf generaties hebben het bedrijf voortgezet. Jos, Lucy’s eerste man, groeide net als

Het grote witte huis is al ruim 60 jaar het thuis van Lucy

Stad / Leven 17

DECEMBER 2016

zijn vader op in de edelsmederij. Na zijn opleiding aan de kunstacademie begon ook Jos te werken in de smederij, met zijn neef Anton als compagnon. Hij ontwierp kelken en kandelaars, die vervolgens werden vervaardigd door de dertien werkmannen. “Hij zat altijd hier aan zijn bruine bureau te tekenen”, wijst Lucy.

Zelf is ze nooit actief geweest in de werkplaats.

De edelsmederij in 1937

‘De koeien liepen ’s zomers gewoon over straat naar het weiland hierachter’

De reuring van vroeger kan Lucy soms nog missen. Naast bedrijvigheid in huis, waren er ook veel andere bedrijven aan de Oosterkade. Zo zat er naast het huis een tankstation en taxibedrijf (waar nu Orloff aan de Kade zit). “En iets verderop zat Van der Linden”, vertelt Lucy. “Een bedrijf dat in zand en grind handelde. Daarom stonden er aan het water altijd drie grote silo’s waarin de schepen hun vracht loosden.” Dat leidde tot veel lawaai en stof, herinnert Lucy zich: “Vooral heel veel stof.” Ook een boerderij iets verderop was nog in werking. “De koeien liepen ’s zomers gewoon over straat naar het weiland hierachter”, lacht Lucy. “Dat kun je je nu niet meer voorstellen toch?”

Een nieuwe periode Het bedrijf Gebroeders van Roosmalen kent een noodlottig einde. In 1965, tien jaar na hun trouwen merkt Lucy op Goede Vrijdag dat het niet goed met Jos gaat. Hij geeft bloed op bij het hoesten. Na een bezoek aan het St. Antonius Ziekenhuis wordt duidelijk dat Jos longkanker heeft.

Nog datzelfde jaar overlijdt hij op 19 december. Het bedrijf stopte als edelsmederij en werd voortgezet als groothandel in zilver en goud door Ton, een zoon van Jos’ compagnon Anton.

Lucy blijft achter met hun vier dochters, de jongste is dan net twee jaar.

“Toen stond ik er alleen voor. Het was een treurige tijd, maar daar wil ik het niet te veel over hebben, het is nu eenmaal gebeurd.” Ze vertelt wel graag over haar ontmoeting met Frans, een paar jaar daarna. Lucy deed vrijwilligerswerk bij de parochie, Frans was pastor in Utrecht en

woonde in de pastorie aan de Nieuwegracht. Ze zagen elkaar steeds vaker in de pastorie en werden verliefd. De omgeving reageerde op z’n zachtst gezegd verbaasd, want een pastor werd geacht celibatair te zijn.

“Na twee jaar besloot ik voor Lucy te kiezen”, vertelt Frans. Hij trad om die reden uit zijn ambt en trok in op de Oosterkade. “Ik was in die tijd niet zozeer bezig met de reacties uit mijn omgeving, maar meer om alle zaken hier op orde te krijgen.”

De kinderen gingen één voor één het huis uit. “Toen mijn laatste dochter weg was, zijn we begonnen met het verhuren van de zolderkamers”, vertelt Lucy. “We merkten bij onze dochters hoe groot de kamernood was en wij hadden ruimte genoeg.”

De eerste huurder is uiteindelijk tien jaar gebleven, daarna volgden nog vele anderen. De bedrijvigheid langs de Oosterkade verdween geleidelijk in de jaren tachtig, net als de scheepvaart. De laatste jaren zijn er veel horecatenten bij gekomen. Ook is het nieuwe station Vaartsche Rijn nu geopend. “Het was een tijdje behoorlijk stil”, zegt Lucy. “Maar nu is de Oosterkade weer vol met leven, hartstikke leuk. Er komen voor het eerst weer jonge gezinnen wonen.”

Zelf zijn ze één keer bij hun huidige buren wezen eten: Orloff aan de Kade. “Er was te veel lawaai. De jongelui praten er gewoon doorheen, maar daar zijn wij te oud voor”, lacht Lucy. “Maar we hebben geen centje pijn van onze buren, hoor. Als we er één nacht per jaar niet van kunnen slapen, is dat veel.” Ze eten wel af en toe bij Stelios en een keer per jaar bij restaurant Vaartsche Rijn. “Dat is wat rustiger.”

Frans en Lucy willen zo lang mogelijk op de Oosterkade blijven. Lucy: “Ik vind het prettig wonen; aardige mensen en de Oosterkade is heel rustig. Ik hoop dat ik hier dood mag gaan.” En dan moet er nog even een foto worden gemaakt. Fotograaf: “U mag in de camera kijken, Lucy.” Frans, vriendelijk: “Nee Lucy, in de camera. Niet in de lens van mijn oog.” Lucy: “Nou, dat is ook best gezellig, toch?”.

De kelk die Lucy naar de Oosterkade bracht

Zo staat de edelsmederij er nu bij

18 Stad / Leven

DECEMBER 2016

DE WERKPLEK VAN - DE KAASBOER OP HET VREDENBURGPLEIN

Jesse Holweg

Nienke Kamphuis

‘Volgende week zijn dezelfde klanten er weer’

Niet iedereen is geschikt om dagelijks op de markt te staan. De medewerkers van Hollands Kaascentrum op het Vredenburgplein wel.

Het is vroeg beginnen, het werk is intensief en het weer kan tegenzitten. Marnix Bos: “Toch geeft het elke dag een overwinningsgevoel.”

Marnix Bos en Gijspiet van Os in de nieuwe marktkraam

‘Je ontwikkelt jezelf en leert te vertellen’

S

inds twee weken is de kraam van het Hollands Kaascentrum in Utrecht helemaal anders. Er staat geen toonbank meer tussen klant en verkoper. Het is nu meer een kaaswinkel dan een marktkraam, met alle kazen op een mooie manier uitgestald. “Wij zijn de enigen op de markt met zo’n kraam”, vertelt Gijspiet van Os trots over de nieuwe opstelling. Van Os staat al 35 jaar op de Vredenburgmarkt, waarvan de laatste vier jaar vergezeld door Marnix Bos en Angelique. De liefde voor kaas zat er bij Gijspiet al vroeg in. Zijn ouders maakten het op de boerderij en hij begon op zijn zeventiende als marktkoopman.

Werken op de markt is volgens Van Os een levensstijl. “Het is elke dag vroeg beginnen en ’s avonds ook echt klaar. Er zijn geen grote deadlines of veel stress. Het is op en af werken.” Marnix Bos: “Dit werk is persoonlijk. Het is enorm leuk om met mensen om te gaan en lekker dagelijks buiten te staan werken.” Hij geeft toe dat het soms lastig is als de regen ’s ochtends tegen de ramen slaat. “Toch geeft het werk je elke dag weer een overwinningsgevoel.”

Het contact met de klanten is nog persoonlijker geworden sinds de toonbank weg is. Bos: “Per-

soonlijk contact is cruciaal.” De drie kaasboeren staan de kaas nu pal voor de neus van de klant te snijden en laten op die manier het product zo goed mogelijk zien. “In de supermarkt is de kaas allang verpakt”, zegt Bos. “Hier zien mensen dat we met verse producten werken. De verandering is wel even wennen en de druk om de kraam netjes te houden is groter. We hebben de kraam van de toekomst.”

Marktpubliek Bos is 24 jaar en hij staat al zo’n tien jaar op de markt. Over twee jaar zal hij vijf van de acht markten van Van Os overnemen. “Je moet een beetje ‘het mannetje’ zijn”, vertelt hij. “Je ontwikkelt jezelf als persoon en leert te vertellen – daarbij is eerlijkheid belangrijk, want volgende week zijn dezelfde klanten er weer.” De drie kaasboeren zien vaak bekende gezichten bij hun kraam en weten van veel klanten welke kaas ze willen hebben. Bos, enthousiast: “En soms zie je zwangere vrouwen die dan later met kleine kinderen terugkomen. Dat is natuurlijk hartstikke leuk.”

Tachtig procent van de mensen die kaas komen kopen zijn vaste klanten – ook daarom is het belangrijk om betrokken te zijn bij het product,

zegt Bos. “Als je een stuk kaas verkoopt dat niet lekker blijkt te zijn, heeft de klant het de hele week in de koelkast liggen. We moeten het hebben van vertrouwen en dat goede gevoel.”

De drie kaasboeren staan behalve op de markt op Vredenburg ook op andere markten in de stad. Het is moeilijk om die met elkaar te vergelijken: “Zo is het ook met muziek – je favoriete nummer is altijd lastig aan te geven. De markten zijn heel verschillend; op het Vredenburgplein is het op woensdag erg leuk vanwege alle bedrijven die tijdens lunchtijd langskomen, maar we staan ook in Bunnik waar het allemaal wat chiquer is met veel gezinnetjes.”

Op het Vredenburgplein staat binnenkort een hoop te gebeuren. Door de nieuwe ingang van Hoog Catharijne zal ook de opstelling van de markt veranderen. Daar liggen volgens Bos alleen maar meer kansen voor de marktkoopmannen. “Food is de draagkracht van de markt en de nieuwe ingang van Hoog Catharijne wordt natuurlijk prachtig.” Met hun ‘wagen van de toekomst’ is het Hollands Kaascentrum er in ieder geval klaar voor.”

REN VOOR HET LEVEN EN TEGENKANKER Met Team KWF tijdens de Utrecht Science Park Marathon Ga naar teamkwf.nl en kies je afstand!

Samen komen we steeds dichterbij

TeamKWF_266x190.indd 1

30-11-16 14:31

Hele kerstweekend open!

1e en 2e Kerstdag live optreden van Ramon Beense Altijd prijs met Rad van Bazaar

Tegen inlevering van de bon

2E PERSOON GRATIS op 1e of 2e Kerstdag

Knip uit en neem volledig ingevuld mee voor 2e persoon gratis toegang op 1e of 2e Kerstdag.

Geldig voor 1 persoon op 1e of 2e Kerstdag 2016. Niet geldig i.c.m. andere acties. Maximaal 1 coupon per transactie.

E-mail of mobiel nummer:

..............................................................................................................

Postcode + Huisnummer:

..............................................................................................................

Groenewoudsedijk 6 • 3528 BG Utrecht 030 - 677 98 99 • www.utrechtsebazaar.nl

Elke computergebruiker wil zorgeloos gebruik kunnen maken van zijn of haar computer. Doet zich toch een probleem voor of raakt de computer beschadigd, dan moet dit zo snel en goed mogelijk worden opgelost. Met ruim 20 jaar ervaring is MyCom dé lokale specialist in computers en reparaties waar klanten terechtkunnen voor vakkundig advies, persoonlijke aandacht en hulp bij een aankoop.

“Een computerspecialist als MyCom is niet weg te denken uit het straatbeeld in Utrecht. De toegevoegde waarde van de lokale specialist en reparateur met fysieke winkels wordt steeds groter naarmate er meer omzet verschuift naar online”, volgens Maarten Kuijlaars, storemanager van de vestiging in Utrecht.

Dagelijks staan onze specialisten klaar om bijvoorbeeld een nieuw scherm in je laptop te plaatsen, je oude harde schijf te vervangen voor een veel snellere SSD, softwarematige problemen als het verwijderen van virussen of herstel van verloren data. In de winkel vind je een uitgebreid assortiment van computers, notebooks, componenten, randapparatuur en accessoires. Is er even geen tijd om naar de winkel te komen dan kun je natuurlijk ook gebruik maken van onze webshop. Bestel je voor 22:00 uur dan is de aankoop de volgende dag in huis. Wil je het product liever reserveren, afhalen en betalen in de winkel dan kan dat uiteraard ook. Als specialist gaat onze hulp zelfs zo ver dat we dagelijks van 8:00 tot 23:00 uur bereikbaar zijn via socialmedia, zoals Facebook en Twitter.

BESTEL EEN CORONA EN MAAK KANS OP EEN REIS NAAR MEXICO! UTRECHT.POPO.NL

¡VIVA O! MEXIC

D

20 Stad / Leven

DECEMBER 2016

HET BAASJE VAN SNUF - JOHNNY EDWARDS

Yontie Helders

Elke dag komen mijn briard Crosby en ik tijdens onze rondjes door het Zocherpark dezelfde mensen tegen met hun hond. Je kent de honden en vaak de verhalen over de hond. Maar wie zijn toch ‘de baasjes van’? In deze rubriek het verhaal van de baasjes.

J

ohnny Edwards (1961) werd geboren in Manchester. Eén straat bij het gezin Edwards vandaan, woonde Peter Noone, beter bekend als Herman van de band Herman’s Hermits (bekend van het nummer No Milk Today) en ook de drummer Barry Whitham. In de zestiger jaren scoorde de band een aantal hits en waren ze veelvuldig te horen op de radio.

Elke keer als vader Edwards de band hoorde, merkte hij op dat hij de imperiaal die hij ooit aan de vader van Barry uitleende nooit had teruggekregen. “Mijn vader was een avonturier”, vertelt Johnny, ”en toen ik een jaar of acht was, vertrokken we naar Holywood, vlakbij Belfast, daar vond mijn vader werk in de tabaksindustrie. Het was een roerige tijd in Noord-Ierland en in het eerste jaar dat we er woonden, maakten we het bloedbad mee dat de geschiedenis in zou gaan als Bloody Sunday. We woonden buiten Belfast aan de andere kant van de Belfast Lough (waar de Titanic gebouwd werd) en hoorden vaak het geluid van ontploffende bommen over het water klinken. Als kind wisten we niet anders, ook hadden we geen vergelijkingsmateriaal; soldaten in de straten hoorden bij het dagelijks leven.”

In 1979 deed Johnny mee als teamlid aan de Britse Wiskunde Olympiade: ”Helaas was het dat jaar in Londen en niet in Hongkong, zoals het jaar daarvoor!” Johnny legde speciale examens af die hem toegang konden verschaffen tot Cambridge en hij werd toegelaten tot het prestigieuze Trinity College. Met de hoogste cijfers, verschillende prijzen op zak en zijn uitzonderlijke talent voor wiskunde lag zijn loopbaan voor de hand: promoveren en doceren aan Trinity of Kings College in Cambridge. Maar hij ging een andere kant op. “Ik was een puber en ik besloot dat ik wat van de wereld wilde zien, zo belandde ik als zoveel jongeren in die tijd in een kibboets in Israël. Ik heb daar een fantastische tijd gehad en vrienden voor het leven gemaakt.”

Terug in de collegezaal Terug in Engeland vond Johnny een baan bij een computerfirma en verliet hij de wetenschappelijke wereld van de wiskunde. Na een jaar kreeg hij een baan aangeboden in Nederland. Hij verhuisde naar Hengelo. “Ik sprak noch verstond Nederlands dus het Twentse dialect maakte mij niet uit, maar ik vond de mensen stug. Ik had liever willen werken in Amsterdam.”

Nienke Kamphuis

‘In mijn eerste jaar in Belfast maakte ik Bloody Sunday mee’

Inmiddels had Johnny zijn partner Marjon ontmoet, zij studeerde in Utrecht. Samen vonden ze een etage aan de Oudegracht.

“Utrecht was geweldig! Ik ben dol op historische steden, met de oude gebouwen en de sfeer die er hangt.” De computerwereld bevalt hem, maar toch blijft de liefde voor de wiskunde. Hij besluit parttime te gaan werken en zijn studie weer op te pakken. In 1997 haalt Johnny zijn Nederlandse Doctoraal, cum laude, met een gemiddelde van een 9,2, aan de Universiteit van Utrecht. ”Het was heerlijk om weer te studeren.” Na zijn doctoraal kreeg hij een promotieplaats en in 2005 promoveerde hij op, hou je vast, Platonic Solids and Solutions to X2 +Y3=dZr.’ Johnny probeert in eenvoudige bewoordingen uit te leggen waar zijn proefschrift over gaat, maar na de stelling van Pythagoras ben ik de draad al kwijt. Uit het voorwoord van zijn promotor in zijn proefschrift, blijkt het in elk geval een belangrijke theorie te zijn.

Snuf Intussen verhuisden Johnny en Marjon naar de Magdalenastraat, ze kregen dochter Milou en verhuisden later in dezelfde straat naar een groter huis. Eindelijk kon de beloofde hond komen; het excuus van een te klein huis

gold niet meer. Ook was Milou nu elf jaar en kon ook zij de hond uitlaten. Het moest een border terriër worden: een vrolijke, kleine gezinshond. “Op vakantie in Engeland hoorden we over een nestje met pups van zeven weken oud, vlakbij Londen. We waren verkocht en hadden de pup bij wijze van spreken al ingeladen, toen bleek dat een hond pas vanaf vijftien weken het land uit mocht. Dan zouden we dus de periode van zeven tot vijftien weken moeten missen, die juist belangrijk is. Gelukkig hebben we niet snel na die tegenslag toch onze hond gevonden: Snuf.

Vernoemd naar de hond Snuf van de films, waar Milou gek op is.”

Ik: “Maar ik zie Milou nooit met Snuf.”

Johnny, lachend: “Nou, als je heel goed oplet misschien wel eenmaal per week.”

Op 23 november deed Milou Edwards mee met de Smart City Challenge for Girls. Vijftig meisjes tussen 9 en 11 van verschillende Utrechtse basisscholen, moesten een oplossing bedenken voor de fietsenchaos in de stad. Het team met Milou won, ze bedachten een combinatie van een app en een chip, die helpt om je fiets goed te stallen en terug te vinden als hij gestolen is.

Advertentie

O U V N ER P .

TA

Nu vanaf

€ 45,00 per maand.

Alle providers hebben nu interessante acties en aanbiedingen voor u. Zo heeft u al een alles-in-een pakket vanaf € 45,00 per maand.

Ga naar onze website om het aanbod op uw adres te vergelijken en vind de beste deal op ons netwerk. Er is altijd een abonnement dat het beste bij uw situatie en budget past.

OVERSTAPPEN OP GLASVEZEL IS ZO GEDAAN.

!

Overstappen op glasvezel is zo eenvoudig dat u het vandaag nog snel en makkelijk via www.eindelijkglasvezel.nl/beste-deal regelt.

In slechts drie simpele stappen stapt u over.

AL

S

L E Z E V S A L G !

N E K WE AL TI J

D D E BESTE

DIT IS HET MOMENT. STAP NU OVER!

DE

1

2

3

Vergelijk.

Kies en sluit af.

Geniet.

Liever advies van een glasvezeladviseur? Dat kan ook, het is net zo makkelijk en snel als zelf overstappen. De glasvezeladviseurs van Reggefiber nemen de tijd om u een onafhankelijk overzicht en persoonlijk advies te geven. Ook beantwoorden ze al uw vragen over abonnementen. Als u wilt, sluiten ze het abonnement direct voor u af.

ZO ZIJN WIJ BEREIKBAAR.

Vergelijk, kies

en sluit direct af.

www.eindelijkglasvezel.nl/beste-deal

Wilt u bellen of chatten met onze glasvezeladviseur? Neem dan contact met ons op. www.eindelijkglasvezel.nl/advies 088 006 37 10 www.twitter.com/reggefiber 06 541 151 19

Stad / Leven 21

DECEMBER 2016

ONDER DE MENSEN

Fenna Riethof

Nienke Kamphuis

‘Ik had ook best iemand willen hebben die mij kwam helpen’ ‘Onder de mensen’ is een serie verhalen van DUIC, waarin we zoeken naar voorbeelden van hulp, ondersteuning en initiatieven in Utrecht.

Bij wie kun je terecht voor een steuntje in de rug om je leven weer op de rit te krijgen?

Vandaag in deel 7: Maria (55) van Home-Start.

“J

e zou het niet denken, maar dit is een pittige tante,” zegt Maria (die niet op de foto wilde). Ze heeft Melody op schoot, het 1-jarige dochtertje van Mekdes (34). De peuter gedraagt zich voorbeeldig. Maria: “Ze geniet van de aandacht. Die krijgt ze altijd van visite. Kan ook niet anders als je zo’n knap ding bent.”

Maria is vrijwilliger bij Home-Start Utrecht, een stichting voor families die het tijdelijk moeilijk hebben. Ze komt elke week bij een paar verschillende gezinnen thuis om te helpen. “Vaak zijn het jonge, uitgeputte ouders.

Maar ik kom bijvoorbeeld ook bij een vrouw die in de problemen is geraakt na de plotselinge dood van haar man, met wie ze kinderen en een groot bedrijf had. Elke situatie is anders.”

Sinds een jaar is ze elke woensdagmiddag tussen twee en vijf bij Mekdes thuis. Dan speelt ze met Melody en de 6-jarige Jaydon, die vandaag bij een vriendje is. Het doel: Mekdes wat ademruimte geven. De van oorsprong Ethiopische moeder is verpleegster in een ziekenhuis, doordeweeks gaat haar wekker om vijf uur. Ze laat de oppas binnen, die als Mekdes weg is de kinderen uit bed haalt, eten geeft en naar school brengt – Jayden naar de basisschool, Melody naar de crèche.

Om vier uur is Mekdes klaar en haalt ze de kinderen op. Wanneer die op één oor liggen, kruipt ook zij in bed: om 20.00 uur.

De ontmoeting was bijzonder; we raakten gelijk aan de klets. Het voelde alsof het zo moest zijn.” Mekdes knikt heftig.

Na een aantal maanden introduceerde Maria, zelf moeder van twee volwassen kinderen, een nieuwe aanpak in de opvoeding. “Op een middag maakte Melody stampij, ze wilde iets lekkers. Ik zei tegen Mekdes: ‘Nu gaan wij met elkaar praten en haar gedrag negeren’.

Melody wist niet wat haar overkwam! Zodra ze even stil was, beloonde we haar met een zoen.” Medkes: “Ik vond dat moeilijk, maar het werkte meteen.” Maria: “Het is een ander kind nu.” Ze wijst naar Melody, die van schoot is gegaan en naar de goudvissen staat te kijken. “Ze kan zichzelf vermaken, dat was eerst ondenkbaar.”

Vlakbij Melody hangt een enorme fotocollage van een gelukkig gezin aan de muur. Op een aantal foto’s staan Mekdes en haar man te stralen. Hij hoopt in Ethiopië een bedrijf van de grond te krijgen dat biodiesel maakt van restafval. Sinds zijn vertrek is hij een paar keer terug geweest in Utrecht. Straks met de feestdagen is hij er weer. Mekdes: “Daar kijk

HomeStart zoekt altijd nieuwe vrijwilligers.

‘Onze ontmoeting was bijzonder, we raakten meteen aan de klets’

Ga voor meer informatie naar www.home-start.nl

ik ontzettend naar uit. Jaydon ook, die mist zijn papa.” Contact is er bijna dagelijks, maar hij kan er niet optimaal zijn voor zijn vrouw.

“Hij kan wel luisteren, maar zelfs dat gaat lastig; Skypen lukt vaak niet door slecht internet en telefoonrekeningen lopen snel hoog op.”

Luisteren is gelukkig ook iets wat Maria kan en doet. “Ik ben een soort tijdelijke moeder voor Mekdes. Ik ben er voor haar en we praten over alles.” Mekdes knikt en zegt: “Alleen al het feit dat Maria er elke week is en vraagt hoe het gaat, is ontzettend fijn.”

Hartenwerk Maria ziet veel leed bij gezinnen. “Die mensen helpen is me op het lijf geschreven. Ik was zelf ooit een alleenstaande moeder – achteraf had ik ook best iemand willen hebben die mij kwam helpen.” Bij Home-Start werken alleen maar ervaringsdeskundigen, want: “Je kunt dit werk niet doen als je het niet met je hart doet.” De hulp kost gezinnen helemaal niets.

Volgende week woensdagmiddag blijft Maria thuis. Omdat het steeds beter gaat in het gezin zijn ze de bezoekjes aan het af bouwen.

Mekdes vertelt: “Ik voel me een stuk beter.

Sinds mijn man hier voor het laatst was, in augustus, is het een stijgende lijn. De negativiteit is weg. Ik heb geaccepteerd dat ik het alleen moet doen, maar weet dat ik niet alleen bén. Wel ben ik een beetje bang voor de winter; de vorige keer ging het mis in de donkere dagen. Ook heb ik ooit eerder last gehad van een winterdip.” Zo ongeveer wanneer de krokussen gaan bloeien, zal Maria officieel ‘aftreden’. Geen uitjes meer met haar auto naar het bos, met haar hond erbij. Natuurlijk kijkt geen van allen daar écht naar uit.

Maria gebaart naar Mekdes: “Kijk nou toch wat een prachtige, sterke vrouw. Ik heb heilig respect voor haar. Ze huilt weleens, maar ze doet nooit zielig. Ik ontmoet genoeg mensen die de samenleving de schuld geven van hun problemen.” Dan wendt ze zich tot Mekdes.

“Jij geeft zó veel en je krijgt weinig terug.”

Mekdes’ ogen lopen vol. Maria staat op en omhelst haar. Prompt keert Melody de goudvissen de rug toe en slaat haar armen om Maria’s benen. Maria lacht: “Net zo’n zonnetje als haar moeder!”

Tegenwoordig houdt Mekdes het hoofd weer boven water, maar voordat Maria in beeld kwam, was de controle zoek. “Het ging mis toen mijn man anderhalf jaar geleden naar het buitenland ging om een bedrijf op te zetten. Ik kreeg het veel te druk en álles zat tegen: als de koelkast het begaf, ging er ook meteen een lamp kapot.” Daar kwam bij dat Melody moeilijk was. Vrijwilliger Maria vertelt hoe ze het kind leerde kennen: “Als ze iets wilde, zette ze een keel op. Dan vloog haar moeder voor haar. Begrijpelijk, die wilde in die tijd gewoon dat ze zou stoppen met huilen en schreeuwen.”

Mekdes: “Ik had het moeilijk met mezelf en eigenlijk met alles. Ik kreeg tips van het consultatiebureau, maar om meer hulp vragen kwam niet in me op. Ik dacht dat het raar was dat het me allemaal niet zelf lukte.” Uiteindelijk besefte ze dat ze actie moest ondernemen. De tranen springen in haar ogen als ze zegt: “Ik wilde niet dat mijn kinderen tekort zouden komen.”

Home-Start Het consultatiebureau adviseerde haar om Home-Start in te schakelen. Daar schatten ze in dat Mekdes inderdaad hulp nodig had en wel zo snel mogelijk. Maria kreeg een telefoontje. “Ze dachten gelijk aan mij. Of ik tijd had. Het was toevallig dat ik die had. We hebben meteen de volgende dag kennisgemaakt.

Melody en haar moeder Mekdes worden geholpen door Home-Start

Wij zijn Syntus Utrecht en wij starten blanco.

Vanaf 11 december uw nieuwe vervoerder.

In de provincie Utrecht.

syntusutrecht.nl

Ondernemen 23

DECEMBER 2016

ONDERNEMER CENTRAAL – GERBEN KUIPERS VAN CINEMEC DE STERRENKIJKER

Zita Eijzenbach

Nienke Kamphuis

Niets is te gek voor Kuipers

K

uipers’ plannen voor CineMec in Ede zouden té grensverleggend zijn, werd hem op het hart gedrukt. Maar hij redde het toch, sterker nog; zeventien jaar later is ‘de Sterrenkijker’ in Leidsche Rijn een van de drie complexen van Kuipers. En waarschijnlijk niet de laatste, want: “Als je het trucje onder de knie hebt, waarom zou je het dan niet nog een keer ergens anders doen?”

Kuipers is een ondernemer met een creatieve geest – een openluchtbioscoop op het dak, een echte uil bij Harry Potter en ‘een Magic Mike’ tijdens Ladies Night; hij draait er zijn hand niet meer voor om. Toen hij begon was het allemaal anders; de bioscoop in Wageningen was een gat in de markt, tegenwoordig zijn er overal concurrenten. Kuipers is daar blij mee: “Concurrentie houdt je scherp. Wageningen deed ik op een gegeven moment met twee vingers in mijn neus, nou, dan gaat de lol er wel vanaf.”

Kuipers pendelt tussen de drie locaties van CineMec in Nijmegen, Ede en Utrecht, is bij filmpremières in binnen- en buitenland, heeft driehonderd mensen onder zich en hakt vele knopen door. Hij is geen type jasje-dasje, maar een man met een trui en gekleurde broek. ‘Hup, aan de slag!’, zeggen zijn ogen. Dat niet het doorsnee leven van een zestigplusser heeft, mag duidelijk zijn. Kuipers weet én wil niet anders. “Mijn vrouw is arts, dus zij heeft ook geen negen-tot-vijfmentaliteit. Als we drie avonden in de week samen eten, is dat een unicum.”

Kuipers is vader van vier (jong-) volwassen kinderen die hij stuk voor stuk de liefde voor film heeft meegegeven. “Ik ben vanwege mijn werk vroeger niet overal bij geweest, maar de wereld van de film heeft voor mijn kinderen ook voordelen gehad. Twee van hen werken nu ook in de filmwereld.”

Kunst “Film is een prachtige en complexe kunstvorm,” zegt Kuipers bevlogen. “Alles moet perfect in balans zijn: het verhaal, het beeld, de acteurs, de teksten en de muziek. Op het scherm moet alles kloppen, maar ook in de zaal. Het gerommel met popcorn, de temperatuur en de parfumlucht van de dame voor je moeten allemaal niet overheersend zijn.

De hersenen moeten twee uur lang geprik-

keld blijven, mensen moeten al die tijd op hun stoel willen blijven zitten. Het is onmetelijk lastig voor elke kunstvorm om dat voor elkaar te krijgen.”

Na school wil Kuipers de regisseursopleiding doen aan de filmacademie in Amsterdam, maar hij wordt uitgeloot. “De kans was al niet zo groot met achthonderd gegadigden voor 24 plekken. Toen heb ik twee jaar tropische cultuurtechniek in Wageningen gestudeerd, maar daarvoor bleek ik een te praktisch mens. Natuurlijk moet je kennis vergaren in boeken, maar het ging niet rap genoeg. Ik wilde aan de slag.”

De rode megabioscoop aan de A2 bij Utrecht is niet te missen.

Gemiddeld tienduizend bezoekers betreden wekelijks de vele trappen van het gebouw. Toen directeur Gerben Kuipers in 1999 zijn plannen voor de eerste CineMec in Ede presenteerde, werd hij voor gek verklaard.

Kuipers gaat voor de Studenten Filmliga in Wageningen aan de slag als programmeur. Al snel stuit hij op een gat in de markt in de studentenstad; voor studenten is er in de stad bar weinig te doen. Als hij in 1974 een pand aan de Molenstraat op de kop kan tikken, begint hij aan de bouw van de eerste bioscoopzaal van het Molenstraattheater. “Een paar jaar later kon ik mijn oude studievrienden in dienst nemen, omdat zij geen werk konden vinden. Bleek ik het toch goed ingeschat te hebben.”

In de jaren negentig begint het bij Kuipers te knagen. Net zoals de grote complexen die dan uit de grond worden gestampt, wil hij betere beeldkwaliteit en techniek. “In Wageningen was daar letterlijk en figuurlijk geen ruimte voor, maar in Ede wel, dus heb ik mijn boeltje gepakt en ben ik daarheen gegaan.”

Nog geen tien kilometer verderop start Kuipers met de bouw van een gigantisch zalencomplex met eigen parkeerterrein aan de rand van de stad. In de geluidswal van de A12 komen negen zalen met in totaal 2.300 stoelen en de allernieuwste technologie op film-

Cinemec De Sterrenkijker langs de A2

‘Het is onmetelijk lastig om te zorgen dat mensen twee uur op een stoel willen blijven zitten’

gebied. “Iedereen verklaarde me voor gek. ‘Nu ben je te ver gegaan, je gaat hier geheid op failliet!’, beloofden ze me. Maar al snel stond CineMec Ede bekend als de meest vooraanstaande bioscoop van Gelderland.”

“Ik vergelijk mijn bioscopen met Schiphol. Het publiek is een heel diverse stroom van mensen die allemaal met iets anders bezig zijn, maar zich hier allemaal prettig voelen. De zakenmannen, moeders met kinderen, het verliefde stelletje en de jongens die voor een actiefilm komen op vrijdagavond – iedereen voelt zich thuis tussen de CineMec-rode elementen.”

Inhaalslag Wekelijks trekt de Sterrenkijker zo’n tienduizend bezoekers voor films, opera, theater en congressen.

“Leidsche Rijn is het tweede stadshart van Utrecht, een soort Museumplein van de stad waar de voorzieningen net zo goed zijn, maar waar wel net even wat meer ruimte is. Utrecht wordt steeds meer op de kaart gezet, het loopt achter op andere steden.”

Gerben Kuipers is het brein achter de bioscoop in Leidsche Rijn

Kijkend naar de komst van nieuwe grote bouwwerken in de stad – zoals het Stadskantoor, TivoliVredenburg en het stationsgebied – noemt Kuipers de recente ontwikkelingen onderdeel van ‘de inhaalslag van Utrecht’.

“Utrecht is anders dan andere steden, met zijn smalle steegjes, kroegen met niet meer dan tien tafeltjes en gezelligheid achter moeilijk te vinden deurtjes. Voor grote projecten is het enthousiasme vooraf ver te zoeken; dat massale hoefde niet zo van Utrechters. Nu lijkt de stad er toch aan te wennen dat er grote bouwwerken komen. De achterstand wordt ingehaald en er wordt zelfs met trots over de grote bouwwerken en evenementen gesproken.”

Zonder opleiding is Kuipers toch een eind gekomen. “Nee, veertig jaar geleden had ik niet durven dromen dat ik in drie grote studentensteden voor vermaak zou zorgen.” Kuipers denkt even na. “Misschien doe ik hetzelfde trucje nog eens een stuk verderop.”

Vrijblijvend binnenlopen

met je droomhuis in gedachten.

Donderdag, vrijdag en zaterdag: Hypotheek Inloopspreekuur Tijdens onze inloopspreekuren kun je vrijblijvend binnenlopen voor een oriĂŤnterend gesprek of informatie over wonen en hypotheken. Zonder dat je daar een afspraak voor hoeft te maken. Klant of geen klant, iedereen is welkom.

Kijk voor de locaties en tijden op rabobank.nl/utrecht Een aandeel in elkaar