DUIC krant NR. 026 januari 2017

De krant die verder kijkt in de stad

JANUARI 2017 | 3E JAARGANG NR. 26 | KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP

De herinnering van Obelix PAG. 19

Volle parken door bootcampers

DUIC.NL

Neem

GRAT

I mee! S

Leuk of lastig? pagina 9

Aanpak huisjesmelkers kan effectiever

De klassieker: de Woo pagina 15

pagina 4

Advertenties

DE GEHEEL VERNIEUWDE

CAFÉ ORLOFF & ORLOFF.NL

ORLOFF AAN DE KADE ZOEKEN ORLOFFAANDEKADE.NL

VAKKRACHTEN VOOR DE BEDIENING

FULLTIME PARTTIME

DUIC APP

Locatiegebonden actualiteiten Stel zelf je nieuws samen: uit de stad, de wijk of de straat

DOWNLOAD NU!

2

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INHOUD Nieuws

Stad / Leven Allemaal Utrechters Asia Komarova uit Rusland pagina 14

Utrecht Volgens Directeur Utrecht Marketing Rijk van Ark pagina 14

Er is op het Janskerkhof eigenlijk niets veranderd

De Klassieker

Aanpak huisjesmelkers Gemeente bestrijdt huurproblematiek pagina 4-5

De Woolloomooloo pagina 15

Het baasje van

Column Tom Staal

Tessa: Mirjam Bonte pagina 16

Vuurwerk pagina 5

“H

eb jij nog leuke verhalen over Woolloomooloo?”, vroeg Annabel van Heesbeen, die voor de rubriek De Klassieker een verhaal schreef over deze tent aan het Janskerkhof. Natuurlijk herinner ik me portier Fred: een aardige gast die je graag een fooi gaf van een paar gulden, zodat toegang voor een volgende keer ook geregeld was. Handig als je niet in het bezit was van een al dan niet vervalste studentenpas. Ik herinner me ook nog de irritatie als de heren van het corps iets te nadrukkelijk de dansvloer opkwamen. In zo’n geval was het Pandje aan de overkant een prima alternatief, al was het maar vanwege de gehaktballen.

Maar heel gedetailleerd kon ik Annabel er helaas niet over vertellen. Mijn herinneringen zijn vaag en dat is logisch in een zaak waar het vaak te leuk en te laat werd.

Helderder zijn mijn herinneringen aan het verblijf bij PHRM, de naastgelegen sociëteit van het corps. Niet als lullo, maar als kok in de nachtkeuken. Op mijn eerste werkdag maakte ik een beginnersfoutje: ik kwam via de sociëteitsingang binnen. Om een lynchpartij te voorkomen, rende ik snel naar buiten om alsnog via de dienstingang mijn werk op te pakken.

Veel culinaire kennis heb ik niet opgedaan; de ‘blote billen’ (twee gekookte eieren met een smak mayonaise) waren favoriet. Antropologisch gezien was het wel een buitengewoon leerzame tijd. Vanuit mijn keukentje had ik een prima uitzicht op de rangen en standen binnen dit studentenras. Hoe vermakelijk was het traditionele sjorren (elkaar aan de revers vastpakken en maar trekken).

Ik heb het drie avonden volgehouden en vrees dat ik het verdiende geld vervolgens bij de buren heb uitgegeven.

Fred is vervangen door Richard. Het sjorren gaat gewoon door. Er is daar op het Janskerkhof in al die jaren eigenlijk niets veranderd. En dat heeft ook wel weer wat.

Michaël Kroonbergs Hoofdredacteur michael@duic.nl

Colofon

Werkplek van Henk Spithorst van het afvalscheidingsstation pagina 17

De herinnering van FC Utrecht-supporter Obelix pagina 19

Interview Oscar Kocken

Onder de mensen

Interviewer en theatermaker pagina 6-7

Lia Kemerink van Odensehuis Andante pagina 20

Dat is de vraag

Affiches

Moeten er regels komen voor de bootcamps in het park? pagina 9

Arjan den Boer over de Jaarbeurs pagina 21

Cultuur / Uit

Ondernemen

Uittips Sneeuwbal Winterfestival, Fier Belgisch Bier en VivaldiDag pagina 10-11

Jette & Jildou drinken koffie

Op bezoek bij

Teds All day Brunch pagina 10

Tom Ganseman van groente- en fruitwinkel Fa. Ganseman pagina 22

Modemeter

Ondernemer Centraal

Fractievoorzitter van de PvdA Marleen Haage pagina 13

Oscar de Goede van de Drieharingstraat pagina 23

KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

REDACTIE Michaël Kroonbergs (hoofdredacteur), Fenna Riethof (eindredacteur), Annabel van Heesbeen, Jesse Holweg, Hidde Zwiers, Merel Blom en Robert Oosterbroek

AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Annelies Hoelen, Yontie Helders, Marieke van Willigen, Tom Staal, Tim de Hullu, Jette Pellemans, Jildou Fabriek en Arjan den Boer

BEELDREDACTIE Robert Oosterbroek en Nienke Kamphuis

ART DIRECTION EN VORMGEVING ddk.nl, Nathan Roos

CONTACT REDACTIE redactie@duic.nl

UITGEVERS Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers

SALES Wouter Jacobs via wouter@duic.nl ADVERTEREN 030 - 633 18 90 Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl RECTIFICATIE De fotograaf bij het artikel in de vorige editie over CLEVER°FRANKE was Martin Bruining

WEBSITE DUIC.nl

FACEBOOK DUIC

TWITTER @duicnl

INSTAGRAM _duic

DE GEHEEL VERNIEUWDE

DUIC APP

Het weer in jouw buurt

Stel zelf je eigen tijdlijn samen

Het actuele nieuws van DUIC

Woningen te koop in jouw straat of buurt

Een compleet en toegankelijk overzicht van alles wat er te doen is in de stad

De hele dag op de hoogte van alles wat gebeurt in Utrecht en jouw directe omgeving. Dat is nu mogelijk met de geheel vernieuwde DUIC app.

Uiteraard met het actuele nieuws, maar ook met:

• •

Een handige zoekhulpfunctie met wat er vandaag en later deze week te doen is in de buurt

Een pushbericht wanneer er een ambulance of een brandweerwagen onderweg is naar een plek in je directe omgeving • • •

Een pushbericht als er een vergunning in je omgeving is aangevraagd

Een realtime overzicht van het plaatselijke weer, inclusief meerdaagse voorspelling

Een melding op je timeline, en desgewenst een pushbericht, als een huis te koop staat in jouw favoriete buurt

Pushmeldingen zijn zelf in te stellen, inclusief het aantal meters rond je huis.

De huis-aan-huiskrant van de toekomst is er vandaag al.

Download hem nu in de App Store en Google Play.

DUIC maakt de app steeds relevanter, zodat jij te allen tijde optimaal geïnformeerd bent over wat er gebeurt in jouw stad. Heb je zelf ideeën of denk je dat het beter kan? Mail ons via duicapp@duic.nl

4 Nieuws

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Robert Oosterbroek

‘De aanpak is een langdurig en intensief traject’

De Lomanlaan 103 werd voorheen door Mitros verhuurd aan de Stichting Volkshuisvesting Utrecht (SVU) van de omstreden huisbaas Marcel van Hooijdonk. SVU verhuurde de woningen in het pand door aan anderen. Na een veelvoud aan problemen besloot Mitros het contract met de SVU weer te ontbinden. Daar moest wel een vergoeding voor worden betaald.

GEMEENTE BESTRIJDT HUURPROBLEMATIEK

‘Aanpak huisjesmelkers kan effectiever’ Onveilige woonsituaties, verpauperde huizen en stelselmatig te hoge huur – de voorbeelden volgen elkaar op. De gemeente spendeert jaarlijks zo’n half miljoen euro om de actieve huisjesmelkers aan te pakken. Met de huidige wetgeving is dat lastig. “Het is dweilen met de kraan open.”

U

trecht heeft 60.000 studenten waarvan de helft in de stad woont. SSH heeft zo’n 9.000 kamers, wat betekent dat er tienduizenden studenten via particuliere huur wonen. “Een groot deel van de markt is gelukkig bonafide”, zegt Jansen, “het is niet alleen maar ellende.” Toch gaat het ook vaak mis. Daarom blijft een actief handhavingsbeleid, met stevige sancties voor de zwarte schapen, hard nodig. “Huisjesmelkers blijven actief, zeker op een krappe woningmarkt als die van Utrecht.”

‘Huisjesmelkers’ zijn professionals die stelselmatig en bewust wet- en regelgeving negeren en hun onderhoudsverplichting verwaarlozen, of bouwwerken opleveren die niet voldoen aan de bouw- en/of sloopvoorschriften. De problemen die optreden bij huisjesmelkers zijn vaak drieledig, meent Jansen.

“Bouwtechnisch deugt er vaak weinig aan de panden, daar zijn veiligheidsrisico’s aan verbonden. Ook wordt er chronisch te veel huur gevraagd. En ten derde vindt er met grote regelmaat intimidatie van de huurders plaats.” De Utrechtse huurbazen Betty Chang en Marcel van Hooijdonk werden al eens uitgeroepen tot ‘Huisjesmelker van het Jaar’ door de jongerenbeweging van de SP. Ook Wim Vloet is een bekende naam in de Domstad.

Van Hooijdonk Vooral Van Hooijdonk is de laatste tijd weer veel in het nieuws. Telkens weer blijken er zaken mis te zijn bij de panden die de omstreden huisbaas in bezit heeft, of beheert.

In Utrecht alleen al heeft hij zo’n negentig panden, waarin hij meerdere kamers verhuurt. In heel Nederland gaat het om honderden woningen. Vorige maand verloor hij drie kort gedingen tegen huurders aan de Händelstraat in de wijk Oog in Al. In november berichtte DUIC nog over een pand aan de Gloriantdreef, waar sprake zou zijn van treiterijen, intimidaties, vernielingen en het illegaal plaatsen van Poolse gastarbeiders en ex-delinquenten.

Na publicatie van het artikel overwoog de vastgoedman 250.000 euro van DUIC te vorderen.

In oktober bleek dat hij een pand aan de Zamenhofdreef deels als hotel gebruikte en dat het niet brandveilig was. De gemeente liet deze week weten dat hiervoor dwangsommen zijn opgelegd tot maximaal 200.000 euro. Om de illegale werkzaamheden te legaliseren, is er een nieuwe vergunning aangevraagd. De gemeente is daarop een Bibob-onderzoek gestart naar Van Hooijdonk. Ook in het pand aan de Lomanlaan bij Park Transwijk, waar driehonderd huurders zitten, ging het fout. Dat schreef DUIC in

september. Van Hooijdonk vroeg ook daar een te hoge huur en bewoonsters klaagden over illegale bewoningen door Polen. De maand ervoor werden er nog politieke vragen gesteld over Van Hooijdonks slecht onderhouden pand aan de Nachtegaalstraat.

Een huidige huurder van een kamer van Van Hooijdonk kende de verhalen over zijn huisbaas. Maar, zegt hij: “Ik had toch een kamer nodig.”

Lachend: “En de gemeente let tenminste goed op hem, omdat hij zo bekend is.” De huurder wil toch niet met zijn naam of adres in de krant.

“Ik ben best bang dat ze hier dan straks voor de deur staan.” Hij vertelt dat er het pand waar hij woont van alles mis is. “Onze kamers staan te boek als zelfstandige woonruimtes, maar zijn gewoon kamers met gedeelde faciliteiten. De huur is te hoog, de brandmelders werken niet en er komen onbekende mensen binnenlopen.”

‘Huisjesmelker’ Stijn Jansen, oud-voorzitter van de Jonge Socialisten in Utrecht, noemde de beruchte huisbaas meerdere malen ‘notoire huisjesmelker’. Hij vertelt: “Daarna kreeg ik een brief van zijn advocaat. Ik moest rectificeren, anders zou hij me voor de rechter slepen. Ik liet het tot een rechtszaak komen, omdat ik

‘Huisjesmelkers kosten de gemeente jaarlijks zo’n 500.000 euro’

volgens mij niets verkeerds had gezegd. Er was wat publiciteit.

Uiteindelijk won ik de rechtszaak én het hoger beroep en mocht ik dus blijven roepen dat Marcel van Hooijdonk een notoire huisjesmelker is.”

Wethouder Jansen is wat genuanceerder. “Van Hooijdonk overtreedt regelmatig de wet, dus als dat je definitie is van een huisjesmelker dan is Van Hooijdonk dat. Mevrouw

Chang is ook een klassieker, maar ik denk dat er enkele tientallen van zulke pandjesbazen zijn.”

Volgens de wethouder is dat makkelijk te verklaren; er is een groot tekort aan woningen in de stad. “We zitten in het midden van het land.

Als je hier woont, is meer dan de helft van de banen in het land binnen een uur bereikbaar. Voor veel mensen is dat handig. Daarnaast is Utrecht een van de grootste uni-

De Utrechtse wethouder Paulus Jansen ziet de bouw van nieuwe woningen als een goed middel tegen huisjesmelkers. Foto: Gemeente Utrecht

Nieuws 5

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Marcel van Hooijdonk heeft kort voor publicatie de onderstaande reactie gegeven.

“Zoals je ongetwijfeld bekend is, steekt wethouder Jansen niet onder stoelen of banken dat de panden waarbij ik betrokken ben een speciale behandeling krijgen. Helaas berusten zijn uitspraken in de media niet altijd op feiten en komt het regelmatig voor dat er – zonder wederhoor – onwaarheden of halve waarheden verspreid worden.

Een huisjesmelker is iemand die opereert zonder rekening te houden met de wensen en belangen van zijn huurders. Hierin herken ik mezelf absoluut niet; het belang van de huurders staat bij mij voorop. Op de vraag of de huurders dit ook zo ervaren, heb ik medio 2016 een klanttevredenheidsonderzoek laten uitvoeren door een onafhankelijk onderzoeksbureau. Daarin werd ik door de huurders met een voldoende beoordeeld. Dit betekent niet dat

COLUMN TOM STAAL

altijd alles goed gaat, maar de grote meerderheid van mijn huurders is tevreden. (redactie DUIC heeft dit onderzoek niet ingezien - red.)

Met de groei van mijn portefeuille heb ik als vastgoedeigenaar/verhuurder mijn hoofd boven het maaiveld uitgestoken. Dit heeft kennelijk tot gevolg dat vermeende misstanden vaak nieuwswaarde krijgen. Ondanks dat alle betrokkenen dagelijks hun uiterste best doen om alles zo goed mogelijk te regelen voor onze huurders, is bovengenoemde titel van huisjesmelker een predicaat waar je vanzelfsprekend niet eenvoudig vanaf komt. Daaraan draagt een wethouder die mij uit de stad wil verdrijven en elke mogelijkheid aangrijpt om zich in de media politiek te profileren niet bij, noch is dit in het belang van mijn huurders en de Utrechtse woningmarkt.”

Vuurwerk wordt niet van belastinggeld betaald!

Het is 2017, jippie! De kruitdampen van de strijkers, gillende keukenmeiden en vuurpijlen zijn nauwelijks opgetrokken als het jaarlijkse nieuwsbericht verschijnt over hoeveel geld er dit jaar aan vuurwerk is uitgegeven: 68 miljoen euro in 2016. 68 miljoen mensen,

Een van de beste manier om huisjesmelkers aan te pakken is het creëren van meer betaalbare huurwoningen.

Wethouder Jansen noemt het de kern van zijn beleid.

De komende jaren komen er meer dan tienduizend bij.

dat zijn een boel centjes zeg. Nou nou nou, man man man, etc. Na

Bouw van huurwoningen 2016: totaal 3000 (sociaal: 613, middelhoog: 940) 2017: totaal 4700 (sociaal: 1600, middelhoog: 1260) 2018: totaal 4300 (sociaal: 2400, middelhoog: 960)

#vluchtelingen #bejaardenindekou’. Elk jaar weer. Als je dat meent,

dit nieuwsbericht komt steevast de verontwaardiging. Er is altijd minimaal één iemand, meestal meer, die het volgende tweet dan wel facebookt: ‘pfff, kunnen we dat geld niet aan iets beters uitgeven? ben je rijp voor het gesticht.

Voor de duidelijkheid, tussen die miljoenen zit geen cent belastinggeld; vuurwerk is

versiteitssteden van Nederland, wat leidt tot grote toestroom op de markt voor kamers en appartementjes. Er staat dus structureel druk op de ketel. Ook al bouw je honderd woningen, er zijn altijd duizend mensen die interesse hebben. Zo lang er zoveel vraag is naar woningen, zullen er mensen zijn die daar misbruik van maken. Als bijvoorbeeld Van Hooijdonk zou ophouden, dan is er wel iemand anders die zijn plaats inneemt.”

Hoewel wethouder Jansen niet graag steeds Van Hooijdonk naar voren haalt, laat hij weten dat de gemeente al veel bestuursrechtelijke kwesties met hem heeft gehad. “Dat kost heel veel geld. Geld dat ik niet voor de lol uitgeef.

De gemeente Utrecht is elk jaar zo’n 500.000 euro kwijt aan de paar actieve huisjesmelkers in de stad die problemen veroorzaken. Dat zouden we liever uitgeven aan bijvoorbeeld de restauratie van de Domtoren.”

Aanpak De aanpak van huisjesmelkers zou volgens Jansen effectiever kunnen als de wet op enkele punten wordt aangepast. “Een verhuurder mag systematisch te veel huur vragen, dat is geen straf baar feit. Dat irriteert mij overigens mateloos; een huurder moet nu zelf naar de huurcommissie stappen om dit ongedaan te maken. Die zal dan een uitspraak doen in het voordeel van de huurder. Maar als die verhuist, kan de verhuurder gewoon weer te veel huur vragen van zijn opvolger.”

Volgens Jansen is privaatrecht nu eenmaal heilig in Nederland: “Ik heb er hard voor gelobbyd dit te veranderen, ook in mijn tijd als Tweede Kamerlid. Helaas was er toen geen meerderheid voor.” Ook bij intimidatie is de huurder eerst aan zet: “Zij moeten aangifte doen, dan kan de politie in actie komen.”

De gemeente roeit met de riemen die ze heeft. “Met de maatregelen die we nu hebben, proberen we huisjesmelkers toch tegen te gaan”, zegt Jansen. “We kunnen de wet Bibop inzetten, doen aan voorlichting, subsidiëren studentenunie VIDIUS en zetten direct

Toezicht en Handhaving in bij meldingen over misstanden.” De gemeente heeft ook een speciaal meldpunt geopend voor misstanden.

“Bij meldingen over huisjesmelkers komen wij altijd in actie.”

Studenten kunnen zelf checken of de huur die ze betalen niet te hoog is. Thomas van Gemert, voorzitter van studentenunie VIDIUS: “Wij hebben daar een speciale tool voor ontwikkeld. Studenten kunnen op de website normalehuur.nl kijken. Als blijkt dat ze te veel betalen, sturen we ze door naar het Huurteam.” In Utrecht zouden huurders gemiddeld zo’n honderd euro te veel betalen; in totaal behandelt het Huurteam Utrecht zo’n zeshonderd zaken per jaar. Als de organisatie concludeert dat er inderdaad te veel huur wordt betaald, stappen ze naar de huurcommissie. Die kan officieel besluiten dat de huur omlaag moet.

Wethouder Jansen vertelt: “De problematiek is hardnekkig en vraagt om een brede aanpak.

Enerzijds moet die gericht zijn op het verbeteren van het aanbod aan studentenhuisvesting, anderzijds op toezicht en handhaving op naleving van de regels en verbetering van informatievoorziening. Meerdere onderdelen van de gemeente Utrecht (Wonen, VTH en Veiligheid) werken samen met externe partijen als de Belastingdienst, het OM, de politie, het Huurteam en andere gemeenten. Vorig jaar zijn er wel enkele aanpassingen doorgevoerd in de Woningwet. Die zorgen voor wat lichtpuntjes; we kunnen nu makkelijker een bestuurlijke boete opleggen, of zelfs het beheer van een pand overnemen.”

Toch is het volgens de wethouder dweilen met de kraan open. “Dit soort mensen probeert met zo min mogelijk inzet zoveel mogelijk geld te verdienen. Blijkbaar blijft het lucratief. Huisjesmelkers hebben ook gewoon rechtsbescherming en wij kunnen van tevoren moeilijk alles verbieden. De aanpak is een zeer langdurig en intensief traject, een noodzakelijk kwaad.”

niet gesubsidieerd. Echt niet. Die 68 miljoen komt uit mensen hun eigen portemonnee. De één – zoals ik – koopt een fles whisky van bijna honderd pop, de ander schiet het de lucht in en weer

‘Wie honderd euro aan vuurwerk uitgeeft, heeft daar hard voor gewerkt’

een ander – zoals ik – smijt het gewoon over de balk. Mensen die honderd euro uitgeven aan vuurwerk hebben daar hard voor gewerkt. Er zijn jongeren die een krantenwijk lopen om voor een paar vuurpijlen te sparen. Als je tegen die mensen zegt: ‘waarom geef je dat geld niet aan het COA, want arme vluchtelingen hebben geen geld voor een vuurpijl’, ben je onbeschoft. Je praat bewust mensen een schuldgevoel aan en kunt direct solliciteren naar een plek op de GroenLinks-kandidatenlijst.

Gaan werken als columnist bij de Volkskrant zou ook goed kunnen.

In beide gevallen kun je continu lekker je vingertje heffen.

Het is links populisme ten top. We nemen een bedrag dat is uitgegeven aan iets wat we zelf verschrikkelijk vinden, koppelen dat aan een landelijke dan wel mondiale crisis en hup, ‘kijk mij eens goed en betrokken zijn’. En jij? Jij, die zo hard voor die paar vuurpijlen heeft gewerkt, bent slecht. Dat geld had je in een collectebus moeten gooien.

Meerdere auto’s in Overvecht brandden rond oud en nieuw uit. Vaak door vuurwerk, de echte oorzaak: vervelende kutjochies. De politie en brandweer rukten regelmatig uit. Er werd extra politie in Overvecht ingezet, maar dat mocht niet baten. Toch vreemd dat ik daar niemand over hoor. Dat ik elk jaar lees welk bedrag is uitgegeven aan vuurwerk, maar nergens wat de schade en die extra politie-inzet tijdens de jaarwisseling hebben gekost – niet alleen in Utrecht, ook landelijk.

Terwijl dat wat mij betreft het probleem is. Niet wat we aan die pijlen uitgeven, maar de gevolgen ervan. Wat kost dat onze maatschappij?

6 Nieuws

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INTERVIEW Annabel van Heesbeen

Oscar Kocken: ‘Het is soms lastig uit te leggen wat ik doe’ In Ondiep, met uitzicht op een Joodse begraafplaats en de bekende woonboten, woont Oscar Kocken. Een culturele duizendpoot, die veel bekende én onbekende mensen interviewt in onder andere zijn talkshow Zomaargasten.

Deze keer zijn de rollen omgedraaid en interviewt DUIC hem.

K

ocken doet hartelijk de deur open. De hal is betegeld met lichtblauwe tegeltjes. “Net een zwembad, dus toen ik hier kwam wonen heb ik ook maar zwemdiploma’s aan de muur gehangen om het af te maken.” Er staat een grote bos bloemen op tafel, de koffie pruttelt en de schoenen, stiekem onder de bank geschoven, verraden een eventuele opruimwoede. Kocken bedacht met Greg Nottrot in 2010 de satirische theatershow Orde van de Dag: een voorstelling over de actualiteit, in één weekend bedacht en gespeeld. Het Cultureel Persbureau noemde de show de grootste theatervernieuwing in jaren. Inmiddels heeft Kocken met Zomaargasten meer dan tweehonderd keer op de planken gestaan: een talkshow in het theater waarin een ‘Onbekende Nederlander’ de hoofdrol speelt.

Waar denk je dat de meeste mensen je van kennen?

“Dat kun je beter aan anderen vragen”, lacht hij. “Mijn moeder vraagt ook wel eens: ‘Wat doe je nou eigenlijk, wat moet ik mijn vriendinnen vertellen?’ Het is soms best lastig uit te leggen. Maar wat ik doe, vertrekt eigenlijk allemaal vanuit het schrijven. Ik schrijf columns, maar ook interviews, reportages, theaterstukken, scènes, sketches, liedjes. Maar ook doe ik veel interviews live op het toneel. Dát is wat ik mijn moeder dan vertel.”

Op je LinkedIn-profiel staat: ‘Kocken werkt als presentator, schrijver, theatermaker, columnist, interviewer, programmamaker, dagvoorzitter en alles wat daarvan in het verlengde ligt.’ Waar besteed je de meeste tijd aan?

“Daar is eigenlijk geen logica aan te ontwaren. Wel doe ik vooral veel in de culturele sector, ik interview schrijvers over hun boeken en presenteer ook al drie jaar een dagelijkse show op Lowlands waarin we de dag doornemen. Dan interview ik bijvoorbeeld de directeur van Lowlands, of De Staat die net heeft opgetreden.”

Kun je je voorstellen eens met één ding tegelijk bezig te zijn?

“Ik heb ooit auditie gedaan bij de toneelschool van Maastricht, maar ik begrijp steeds beter dat ik een slechte acteur zou zijn; omdat ik het gewoon niet kan, maar ook omdat ik geen plezier zou putten uit iedere avond hetzelfde te spelen. Hoe ik het nu doe is gekkenwerk, maar ik vind het heel tof om idioot veel tijd te steken in een voorstelling die ik maar één keer speel, zoals op Lowlands en eerst bij de Orde van de Dag. Het is spannend en je staat op scherp; het is een première, maar ook meteen de try-out én de laatste keer. Het moet in één keer goed zijn. Ik wil voorkomen dat ik iets op de automatische piloot ga doen. Dat lukt alleen door verschillende dingen te doen.”

In de NRC zei je vorig jaar: “Het is een idiote branch, waarin we te veel tijd stoppen in projecten waar we te weinig voor betaald krijgen.” Waarom ga je er dan in verder?

“Ja, het heeft iets van vechten tegen de bierkaai. Maar het geeft telkens zo’n kick. Die shot concentratie vind ik ook zo tof aan live interviewen. Het is voor mij elke keer spannend en anders.”

Wat is het grootste verschil tussen een onbekende en bekende Nederlander interviewen?

Wat ik leuk vind aan de onbekende Nederlander, waar er toevallig heel veel van zijn, is dat ze nog niet zo

Interviewer en theatermaker Oscar Kocken. Foto: Robert Oosterbroek

Nieuws 7

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Zomaargasten is op zondag 29 januari te zien van 12.00-13.15 uur in de Stadsschouwburg Utrecht

Oscar Kocken interviewt een Onbekende Nederlander in Zomaargasten. Foto: Ben Nienhuis

gepokt en gemazeld zijn op interviewgebied; niet alles is ze al een keer gevraagd. Ze zijn ook niet gewend zo lang aan het woord te zijn Er wordt in het dagelijks leven eigenlijk maar weinig geluisterd en gevraagd.”

‘Zomaargasten is het engste programma dat ik ooit heb gedaan’

Oscar Kocken 1983, Eindhoven In 2005 afgestudeerd in theater- film en televisiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht Presentator o.a. bij Lowlands, De Grote Geschiedenisquiz (NTR), Dag van de Literatuur, Kunstbende, VSB Poëzieprijs Interviewer o.a. bij ELLE, NRC-Next, NRC-Handelsblad en Literatuur Late Night Theatermaker o.a. bij het Zuidelijke Toneel, De Parade, Oerol en Theaterfestival Boulevard

Kocken vertelt over het interview dat hij had met Yolanthe Sneijder-Cabau voor Elle. “Mensen vroegen: ‘Ga jij Yolanthe interviewen? Dat is toch helemaal niet jouw type?’ Die vraag vond ik nonsens, hoezo niet mijn type? A., ik ken haar niet en B., ik kan naar iedereen benieuwd zijn. Ik keek naar de raakvlakken tussen ons, niet naar de verschillen. Na het interview zei ze: ‘Je stelde een heel ander soort vragen dan ik gewend ben, ik moest echt een beetje nadenken.’” Hij lacht en zegt: “Nou, dan breekt mijn hart een beetje.

Dat is toch tof, dat iemand door een interview op een andere manier naar zichzelf kan kijken?”

Lukt dat vaker?

“Ja, bij Zomaargasten gebeurt het vaker dat iemand me komt vertellen dat hij de geïnterviewde nooit zo open heeft gehoord. Laatst kwam er een meisje naar me toe dat zei: ‘Goh, ik wist die dingen allemaal niet over papa.’ Ook mooi: een vrouw die tegen haar dochter zei dat ze opnieuw verliefd was geworden op haar vader. Mensen geven zich bloot in ons programma. Ik wil snappen wat mensen drijft, en via die route ook wat mezelf drijft.”

Wat drijft jou om Zomaargasten te maken?

“Spannende vraag. Het is voor mij

denk ik een oefening in kwetsbaarheid. Het is heel verleidelijk om altijd de controle te hebben, bij Zomaargasten moet ik die laten varen. De show is live, zonder enige voorbereiding. Mensen kunnen mij aan het wankelen brengen.”

Heb je soms nog last van zenuwen?

“Heel vaak! Ik vind Zomaargasten het engste programma dat ik ooit heb gedaan. In een interview dat je hebt voorbereid, kun je ergens op terugvallen; als het gesprek niet loopt zoals ik wil, kan ik een andere afslag nemen. Bij Zomaargasten kan dat niet, daarvoor weet ik weinig van degene die voor me zit. Er zijn zoveel manieren waarop het mis kan gaan; je balanceert op een dun koordje.”

Is het wel eens helemaal misgegaan?

“Nee, gelukkig niet.” Hij lacht. “Je hebt natuurlijk wel eens mensen die zichzelf niet zo makkelijk bloot geven en heel moeilijk praten.

Maar er is nooit iemand oninteressant. Iedereen heeft een verhaal.

Binnen de kunst en cultuur lees en hoor je vaak zogenaamde elitaire verhalen. Alleen de grap is dat ik aan het aantonen ben dat wat zogenaamd elitair is best wel veel gemeen heeft met wat ze zogenaamd volks noemen.”

Nu we het over volks hebben. Hoe is het om in Ondiep te wonen?

Haal je hier inspiratie vandaan?

“Ik ben erachter gekomen dat het allemaal wel meevalt met die verschillen. Ik woonde in een witte wijk in Eindhoven waar iedereen leraar of architect was en als student kwam ik in Lombok wonen.

Ik hoorde geruchten over de wijk.

Ja, sommige mensen kleden zich anders, of hebben een Utrechtser accent dan ik met mijn zachte g, maar als dat het nou is... Ik zag in dat we allemaal met precies hetzelfde bezig zijn, namelijk leven.

Natuurlijk haal ik in Ondiep inspiratie uit gesprekken die ik afluister

bij de bakker, maar die haal ik ook uit gesprekken op het terras van De Zaak.”

Als je de keuze hebt tussen Binnenstad of Ondiep, wat zou je dan kiezen?

“Het allerliefst zou ik nog wat verder van de stad wonen. Omdat het daar groener is, niet omdat ik Ondiep stom vind. Als ik maar wel altijd op de fiets naar de binnenstad kan gaan om op die fijne terrasjes te zitten, ergens lekker te eten en het theater te bezoeken.”

Staan er dingen op je verlanglijstje die je nog graag wilt doen?

“De ironie is dat ik, wanneer ik al die verschillende dingen aan het doen ben, toch wel zin krijg me een tijd in iets vast te bijten. Een groter project, zoals een langere theatervoorstelling.” Daar voegt hij

schrijven. Als er eenmaal een kaft omheen zit, kun je er niets meer aan doen. Je kunt niet een paar pagina’s weghalen omdat je merkt dat de lezer het saai vindt. Het is spannend omdat je iets prijsgeeft wat jij belangrijk vindt, maar het kan volledig nutteloos zijn. Het ís volledig nutteloos. Alles is eigenlijk nutteloos.”

Vind je? Denk aan al die mensen die zich zo openstellen in Zomaargasten.

“Dat is waar. Ik vraag me wel eens af, mijn god, wat is nu het nut van theater en literatuur? In de culturele hoek waarin ik zit is veel kritiek, er vallen klappen, mensen zeggen dat het een elitaire hobby is. Ik stel die kritische vragen ook aan mezelf: mijn vrienden redden levens op de intensive care en ik zit stukjes te schrijven? Toch legt

‘Er wordt in het dagelijks leven maar weinig geluisterd en gevraagd’

voorzichtig aan toe: “Of een roman, maar geen idee of iemand op een boek van mij zit te wachten.”

Maar doe je het ook niet voor jezelf? Zoals bij Zomaargasten?

“Ja, wat is het verschil hè? Die theaterdingen ontstaan zodra er mensen bij zijn, daar kan je ter plekke kleine aanpassingen doen in het ritme of de energie. In theater voel je wat het publiek op dat moment nodig heeft, aan een roman zit je maandenlang in een isolement te

zo’n programma als Zomaargasten waarden bloot. We zoeken naar verbinding: waarin lijken we op elkaar? Dat is de rode draad in veel dingen die ik doe. Zo kun je rijk en arm, zwart en wit met elkaar verbinden. Dat vind ik iets waardevols.

Je kunt mensen met nieuwe energie of inzichten naar buiten sturen.

Als ik mensen op zo’n manier kan helpen, is dat een enorme geruststelling voor mezelf. Als je me dan elitair noemt, mag het.”

“Nu ben ik het zat!”

Uw huid onder de loep?

gra tis

con s

ult

Kies voor kwaliteit bij de huidtherapeut

Alexander Numankade 199, Utrecht 030 271 55 11, contact@triaderm.nl www.triaderm.nl

*Geldig t/m 4 februari 2017

De professionele huidtherapeuten van Triaderm helpen u aan persoonlijk advies. Diverse mogelijkheden op het gebied van onder andere laserbehandeling en huidverbetering.

Nieuwjaarsactie Verlies gegarandeerd direct tussen de 4-28 cm Intake & proefbehandeling van € 59,- voor

€ 29,-*

Simpel Snel Slank goede voornemens uitvoeren

naar je ‘nieuwe’ ik

Volksuniversiteit Utrecht Waar samen leren het best is! (ook in Nieuwegein) 195 cursussen voor ontspanning of carrière: 118 talen van beginners tot (ver) gevorderden, Bedrijfsgericht, Creatief, Kunst & Cultuur, Culinair, Filosofie en Body & Mind.

Ook les- of vergaderruimtes te huur op een fantastische locatie! www.volksuniversiteitutrecht.nl

Bespaar samen energie en win

€5.000,Speciaal voor deelnemers in de Gemeente Utrecht een box vol duurzame cadeaus!

de lente in Laat het apparaat het werk voor je doen!

Easyslim.nu is een afslankstudio waar je met hulp van het gepatenteerde en geavanceerde afslankapparaat plaatselijk afslankt en spieren opbouwt.

De Easyslim.nu-methode is anders dan andere methoden. Geen streng dieet of jezelf afmatten in de sportschool: met Easyslim.nu laat je een apparaat het werk voor je doen! Het aantal sessies hangt af van de hoeveeelheid lichaamsvet en hoe je er zelf wil uitzien. Zowel het afbreken van vet als het opbouwen van spieren gebeurt zonder enige eigen inspanning.

Er is dan ook geen kans op blessures.

Hoe werkt het?

Door middel van ultrasound (hoge geluidsgolven) worden vetcellen losgetrild.

Deze worden afgevoerd via het bloed en uiteindelijk uitgeplast. Daarnaast werkt de apparatuur ook met elektrostimulatie (zwakstroom), wat de spieren bijna maximaal traint. Als je bedenkt dat je bij heel intensief sporten ‘slechts’ een spierbelasting van 28% bereikt, begrijp je dat je met deze behandeling spieren kweekt. Zelfs al eet je hetzelfde als anders, dan val je toch nog af!

Zet nu de stap naar een nieuwe ‘jij’!

Neem contact op om een afspraak te maken, dan wordt 2017 het jaar waarin je definitief een verandering hebt ingezet!

Meld je aan op: www.klimaatstraatfeest.nl Mede mogelijk gemaakt door: Easyslim.nu Utrecht • Monique de Jong • Atoomweg 350, Utrecht • 06 272 762 99 Easyslim.nu Bilthoven • Simone van Haften • Prof. Bronkhorstlaan 10 (geb. 64), Bilthoven 06 194 420 03 • www.easyslim.nu

Nieuws 9

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DAT IS DE VRAAG

Jesse Holweg

Robert Oosterbroek

Moeten er regels komen voor de bootcamps in het park?

Rik Wolfsen eigenaar The Bootcamp Club regio Utrecht “Wij staan niet onwelwillend tegenover regels voor de bootcamps in het park. Als je kijkt naar de ontwikkeling en het gebruik van de parken zijn er wel meerdere bootcamppartijen actief en wordt er op verschillende manieren van het park gebruikgemaakt. De ene groep rent alleen rondjes, de andere maakt ook gebruik van bankjes. Er zijn zelfs partijen die zware materialen meenemen. Wij merken zelf ook dat het druk kan zijn in het park, vooral met mooi weer in de zomer. Ik druk mijn trainers altijd op het hart te kijken wat er gebeurt en zich aan te passen. Met warm zomerweer gaan we bijvoorbeeld niet ‘Zolang iedereen het drukke park in, maar geven we training in een woonwijk. Zolang iedereen flexibel is, flexibel is, gaat het goed. Wij hebben wel eens een klacht gehad over geluidsoverlast; een trainer met gaat het goed’ hard stemgeluid gaf les tegenover een woonhuis aan het Griftpark. Wij zijn met de bewoners in gesprek gegaan en hebben het ook met de ‘Bootcamporganisaties trainer besproken. We zijn professionals en lossen zouden naar deze dingen dan ook professioneel op. Het is bij ons ook voorzitter St. Wilhelminapark e.o. verboden om muziek mee te nemen. Het scheelt nogal of iemand zo nu alternatieve plekken en dan wat roept, of dat er structureel muziek wordt gedraaid. We maken “In Utrecht hebben we een aantal stadsparken, wel gebruik van materialen die we tegenkomen in het park, zoals bankzoals het monumentale Wilhelminapark, die de kunnen kijken’ jes of verhogingen op de stoep. In het Wilhelminapark kan groene longen zijn van de stad. Deze ook het speeltuintje worden gebruikt, maar natuurlijk parken zijn bedoeld voor kleinniet op zaterdagochtend als er gezinnen zijn. Volschalige recreatie en groenbeleving gens mij is er in Utrecht weinig overlast van en moeten vooral voor dat doel worden gebruikt. Groenbelebootcamps, in tegenstelling tot Amsterdam ving met een openbaar karakter – wandelen, kinderfeestjes waar onlangs ophef was over een groep vieren, picknicken, op een bankje zitten, rondjes hardlodames op trampolines met keiharde pen, die activiteiten passen daar allemaal in. En af en Januari is de maand van de muziek in het Vondelpark. Daar is toe is er een kleinschalig evenement voor bewoners het dringen geblazen, in Utrecht uit omliggende wijken. Volgens Stichting Wilhelmigoede voornemens. Veel mensen zijn voorlopig geen redenen om napark e.o. wordt er een grens overschreden als grijpen het nieuwe jaar aan om meer te gedragsregels in te voeren.” er commerciële en bedrijfsmatige activiteiten in sporten en bewegen. Een van de populairste de parken zijn die in of aan het park geld willen verdienen. Als je dagelijks of wekelijks bootmanieren om in beweging te komen, is camps wilt organiseren om daar geld mee deelnemen aan een bootcamp; je in een te verdienen, moet je een sportveld of een atletiekbaan huren. Een park is geen sportsportklasje door een enthousiaste instructeur veld, winkelruimte of marktplaats. Ook kunfractievoorzitter door het park laten jagen. Het fenomeen komt veel nen bezoekers hinder ondervinden van de Partij voor de Dieren voor in onder meer het Wilhelminapark en het grotere groepen bootcampers. Bovendien brengen de sporters met hun intensieve be“De Partij voor de Dieren Griftpark. De groepen maken tijdens hun treding en getrek aan begroeiing schade toe is voorstander van laagoefeningen vaak gebruik van voorzieningen in het aan gras en bomen. De bootcamporganisadrempelig sporten voor ties zouden kunnen kijken naar alternatieve iedereen. Dat is goed voor park, zoals bankjes. Voor de commerciële plekken om deze sport te bedrijven, zo lijkt de geestelijke en lichameactiviteit is geen vergunning nodig; vanuit de het Oosterspoorbaanpark ons geschikter. Lalijke gezondheid. Sporten in gemeente wordt verwacht dat bezoekers ten we zuinig zijn op onze stadsparken, hun de buitenlucht is wat onze draagkracht is niet onbeperkt.” partij betreft prima, maar het rekening met elkaar houden. Moeten er moet geen overlast veroorregels komen voor de bootcamps? zaken voor andere mensen en dieren. In andere gemeenten erDat is de vraag. varen bezoekers en omwonenden van parken soms overlast van de diverse bootcampgroepen. Dat kan komen wethouder openbare ruimte en groen door een trainer die nogal luid tegen zijn bootcampers roept, ook kun“Mensen moeten in Utrecht kunnen genieten van de stad, van nen bezoekers zich gewoon de mooie parken en pleinen. Elke week groeit de stad met ongeoverweldigd voelen door grote veer tachtig inwoners. Die groei betekent ook dat mensen intensiever groepen. Of de huidige situatie in gebruik zullen maken van de openbare ruimte, waaronder Utrecht om concrete maatregelen vraagt, is de parken. Als mensen ze willen gebruiken voor hun bootcamp‘Andere parkgebruikers ons niet duidelijk. Het is goed om in Utrecht activiteiten, is dat prima.

Er is geen vergunning voor nodig.

‘Bezoekers regels op te stellen wanneer blijkt dat er Wel zijn er algemene huisregels wat betreft het gebruik van mogen zich overlast is. Andere parkgebruikers mogen moeten rekening de openbare ruimte – het belangrijkste vind ik dat bezoekers zich niet verdrongen voelen door sporters. rekening houden met elkaar en met het park, zodat iederéén niet verdrongen Iedereen, mens en dier, moet kunnen geniehouden met het fijn heeft in de stad. Utrecht investeert extra in beheer en ten van de parken en het groen in Utrecht.” onderhoud van de openbare ruimte, zodat de stadsbewoners voelen’ elkaar’ zich prettiger en veiliger zullen voelen.”

Michiel Wijn

Eva van Esch

Kees Geldof

10 Cultuur / Uit

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Merel Blom

VIVALDIDAG Za 21 januari - TivoliVredenburg Na zes edities BachDag is er dit jaar een dag die in het teken staat van een andere beroemde barokcomponist: Vivaldi. Op dit minifestival hoor je bijzondere stukken uit zijn oeuvre. ‘s Ochtends speelt Utrechts eigen stadsbeiaardier Malgosia Fiebig Vivaldi vanaf de Dom. Het gelauwerde Praagse ensemble Collegium 1702 sluit de dag af in de Grote Zaal van TivoliVredenburg.

TIVOLIVREDENBURG.NL

SNEEUWBAL WINTERFESTIVAL Za 28 januari – Park Transwijk Kou, wind, regen en natte sneeuw?

De winter kun je maar beter vieren en dat doe je geheel in stijl op Sneeuwbal Winterfestival. Trek je foutste trui of meest hysterische skipak aan en dans je de hele dag warm op de beste techno en house. Op het eetplein haal je stevige winterse kost zoals braadworst en glühwein.

SNEEUWBALFESTIVAL.NL

Foto: Petra Hajská

Foto: Nick Helderman

FIER BELGISCH BIER

LA CORNEILLE & CRYING BOYS CAFE

Vr 27 en za 28 januari - Janskerk Dat onze zuiderburen goede pintjes brouwen, is een ding dat zeker is. Tijdens de eerste editie van het Fier Belgisch Bier festival proef je de lekkerste Belgische biertjes van de tap en op fles gebrouwen. Het festival komt uit de koker van het Streekbierfestival, in samenwerking met biercafé Olivier, en vindt plaats in de sfeervolle Janskerk.

BELGISCHBIERFESTIVALUTRECHT.NL

Do 26 januari - EKKO De folk-indieband La Corneille doet het goed. Ze wonnen alle bandcompetities waar ze aan meededen (onder andere de Utrecht Popprijs) en hebben net een nieuwe EP gemaakt.

Die laten ze horen in EKKO. De tweede act van deze avond is de energieke Rotterdamse band Crying Boys Cafe. Zij mixen oude en nieuwe muziekstijlen als blues en indie avant-garde.

EKKO.NL

FINALE NK POETRY SLAM Vr 27 januari - TivoliVredenburg Wie bedenkt de allermooiste zinnen en weet zijn tegenstander omver te slaan met de scherpste punchline? Tijdens de finale van het NK Poetry Slam strijdt de crème de la crème van jong, dichtend Nederland om de titel Slampion 2017. De juryleden (onder wie dichter Jules Deelder) beoordelen de finalisten genadeloos, maar uiteindelijk bepaalt het publiek wie wint. Degene die het meeste applaus krijgt, mag zich de beste poetry slammer van Nederland noemen.

POETRYSLAM.NL

Foto: Annemarie Sint Jago

JETTE & JILDOU DRINKEN KOFFIE BIJ TEDS

Jette Pellemans & Jildou Fabriek Robert Oosterbroek

‘All day’ brunch en champagne bij TEDS

Volg Jette & Jildou drinken koffie ook op Facebook en Instagram! Like ons en wees als eerste op de hoogte van waar Jette & Jildou deze keer koffie gaan drinken.

TEDS motto is Eat diamonds for breakfast and shine all day.

Een goed ontbijt is de beste start van je dag. Zo dachten ze bij TEDS, een nieuwe hippe zaak aan de Lichte Gaard waar je de hele dag door kunt ontbijten en brunchen. Serveren ze ook een beetje goede koffie? Wij gingen een kijkje nemen.

D

oor dikke, blauwe velours gordijnen stap je de marmeren entreehal binnen, links is een knusse huiskamer met gouden ornamenten, houten afwerking en meer velours. Toegankelijk chique?

Is dit het antwoord op de industriële stijl die overal is doorgevoerd? Het valt in elk geval in de smaak. TEDS is nog geen maand open, maar nu al razend populair. Je mag niet voor meer dan vijf personen reserveren en dat is best een voordeel, wat het zit er zomaar vol.

TEDS is niet zomaar het nieuwste koffiebarretje om de hoek, maar een hippe, stadse toko waar je ontbijt met gepocheerde eitjes, gerookte zalm en een glas champagne of ‘OJ’ (orange juice). Het is niet on-

toegankelijk als een vijfsterrenhotel, maar een soort eigentijds chique. De zaak zit vol met jonge studenten en de serveerders dragen grijze, casual sweaters. Het ademt een sfeer van: de crisis is voorbij, laten we het vieren met champagne!

Voor we überhaupt aan koffie toekomen, maken we een kwartier studie van de immense menukaart die TEDS op de tafeltjes heeft liggen. Niet immens van formaat, maar in aanbod; of je nou een croissantje wilt, een caesar salad, of steak-frites met een bloody mary – het kan allemaal, de hele dag door. Sowieso is de drank goed vertegenwoordigd op de kaart. Een imposante lijst met cocktails en flessen wijn staan tot uw beschikking. Voor wie rusti-

Oordeel TEDS Unique selling point: schaamteloze decadentie, maar toch toegankelijk Afknapmomentje: het is knus, maar wel krapjes

ger wil opstarten, is er een compromis: de spirited high tea. Cocktails én thee.

‘Oh no!’

Bij een ontbijt/brunch hoort voor de meeste mensen toch vooral een bakkie koffie.

We bestellen in de eerste ronde een cappuccino en een cortado. De cappuccino is niet overdreven sterk, maar komt door de keuring dankzij de romige melk en het stevige schuim. De cortado is helaas wat minder; het is espresso met lauwe melk in plaats van de hete minicappuccino waar we op hoopten – geen schuim te bekennen in ieder geval. Kwestie van interpretatie.

Bij de koffie bestellen we de banana pancakes met plakjes banaan en nutella.

Lekkere dikke pannenkoekjes, royaal belegd. Die willen we iedere dag wel als ontbijt. De cherry-cheesecake is lekker en gelukkig niet zoet, maar met vijf euro wel een tikje te duur. De zwarte koffie, zowel de espresso als de americano, is een goede combi met alle zoetigheid.

De voertaal bij TEDS is, zoals je hebt gemerkt, Engels. Althans – een kopje koffie kun je bij de serveerster gewoon in het Nederlands bestellen, maar de menukaart en de spreuken op de muur zijn in het Engels. Leuke spreuken, dat wel. Eén waarbij we een grinnik niet kunnen onderdrukken: ‘Oh no! I brought champagne instead of milk… again’.

Cultuur / Uit 11

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

HETZELFDE MAAR DAN ANDERS: Annelies Hoelen

5X NAAR DE FILM MET JE KIDS Bier en Appelsap is een online magazine voor ouders in de regio Utrecht met tips om met je kinderen op pad te gaan. Bier en Appelsap houdt van horeca, cultuur, natuur en geeft elke week een overzicht van de leukste weekendtips.

TUSSEN JE OREN

Filmtheater ‘t Hoogt Hoogt 4, Utrecht hoogt.nl

Houd je meer van een kneuterig filmhuis? Dan moet je naar ’t Hoogt.

Middenin de stad, achter de Neude, zit deze bioscoop waar je ook kunt eten. In het weekend en de vakanties kun je hier terecht voor kinderfilms.

Het zijn niet de commerciële films, maar denk bijvoorbeeld aan Casper en Emma, of Julius in Winterland. In de pauzes kunnen kinderen kleuren. Ook leuk: het filmuitje combineren met een bezoek aan het Kruideniersmuseum, daar koop je de lekkerste Oudhollandse snoepjes.

Wil je meer ti ps om met je kin Kijk dan op b ierenappelsa deren op pad te gaan? p.nl

Rembrandt

Cinemec

Oudegracht 73, Utrecht pathe.nl Aan de Oudegracht vind je natuurlijk Pathé Rembrandt. De nieuwste films zie je hier en je kunt popcorn krijgen. Ideaal is de ligging, want aan pizzeria’s of andere restaurants voor een hapje eten achteraf geen gebrek.

WAT LUISTER JE? C’est ça van Jul WIE BEN JIJ? Mark van den Bam (26) Student Rechten “Ik vind Frans een mooie taal en ik hou van hiphop – ik luister dan ook graag naar Franse hiphop.

Een jaar of vijf geleden ben ik met vrienden op vakantie geweest naar Frankrijk. Daar is mijn liefde voor de muziekstijl begonnen. Op de camping waar we stonden, werd die namelijk veel gedraaid. Mijn favoriete artiest in dit genre is Jul.”

Louis Hartlooper Complex Tolsteegbrug 1, Utrecht hartlooper.nl

Berlijnplein 100, Utrecht cinemec.nl Leidsche Rijn heeft sinds kort ook een plek om naar de film te gaan. Er is een groot parkeerterrein voor de deur en met de fiets zit je er vanuit de binnenstad en de wijken Lombok en Zuilen ook best snel. Hier zie je de nieuwste films, eet je popcorn en kun je bovendien binnenkort naar de Harry Potter tentoonstelling. Af en toe worden er peuterbioscoopsessies georganiseerd, waarbij het geluid wat zachter staat en de zaal minder donker is.

Kinepolis

In de vakanties en vaak ook in het weekend zijn er ook bij Louis Hartlooper Complex leuke films voor de hele familie te zien. Wil je liever met z’n tweetjes, dan ben je hier ook aan het goede adres. Combineer een filmhuisfilm met een hapje eten in de gezellige Twijnstraat of in het cafe van LHC zelf.

Veemarktplein 50, Utrecht kinepolis.nl Sinds december is Kinepolis geopend, vlak naast de Jaarbeurs. Nog niet alles is af en dat is aan de buitenkant te zien door de hekken eromheen. Binnen zijn nog niet alle zalen open, maar daar merk je weinig van. Bij handige automaten haal je je kaartjes op. Popcorn en snoep koop je bij het buffet. De zalen zijn hypermodern en voorzien van de nieuwste snufjes. Tip: ga lekker vroeg, dan zijn de kaarten goedkoper en heb je de ruimte!

KENNER TIPT - DANAE BOS

FILM CINETOON WAT LUISTER JE? Thinking ‘Bout You van Dua Lipa WIE BEN JIJ? Julia Dijkman (17) Student Bouwkunde “Dit nummer kwam voorbij in de Top 40. Ik hou zelf van rustige muziek, met name klassiek. Ik speel ook klassiek op de piano en dan vaak iets van de componist Yiruma. Op mijn dertiende ben ik begonnen, omdat een vriendinnetje het ook deed en het me interesseerde. Tegenwoordig heb ik helaas niet zoveel tijd om te oefenen, ik heb het te druk met mijn studie.”

Niet alleen in de bioscopen en filmtheaters heeft Utrecht bijzondere films te bieden. Je hebt bijvoorbeeld filmvertoningen van oude klassiekers in kerken met orgelbegeleiding, zoals afgelopen oktober in de Nicolaïkerk, of recenter in de Pieterskerk. En er zijn filmvertoningen op onverwachte locaties. Zoals in Vechtclub XL. Daar vindt het nieuwe, maandelijkse filmprogramma Cinetoon plaats.

Voor Cinetoon worden klassieke en nieuwe experimentele korte films geselecteerd aan de hand van een thema.

Deze maand is dat ‘het lichaam’. Gewoonlijk vergeet je je lichaam tijdens een film, door het comfort van je stoel (als het goed is). In sciencefiction lijkt het lichaam steeds vaker vervangen te kunnen worden, zoals in Her (Spike Jonze, 2013), maar in Cinetoon krijgt het lichaam juist alle aandacht. De lust, de last en de kriebeligheid van het lichaam worden in beeld gebracht. Zou Un Chien Andalou van Luis Buñuel uit 1929 tussen de films zitten?

Muziek bepaalt vaak de betekenis van het beeld, ook in dit geval voegt muziek een betekenislaag toe. De komende editie van Cinetoon is er ‘lichamelijke’ live muziek van Danibal. Hij gebruikt zijn lichaam als instrument, met bijvoorbeeld mondharp en keelzang. Dat wil ik zien en horen!

Wanneer: 22 januari om 15.00 uur Waar: Vechtclub XL Hoe duur: €10, studenten €6

Rijksoverheid

Mededeling Tracébesluit A27/A12 Ring Utrecht De Minister van Infrastructuur en Milieu heeft op 8 december 2016 het Tracébesluit A27/A12 Ring Utrecht vastgesteld.

In dit tracébesluit zijn diverse optimalisaties doorgevoerd ten opzichte van het ontwerptracébesluit. Het tracébesluit ligt van 19 januari tot en met 2 maart 2017 ter inzage. Het tracébesluit is bekendgemaakt in de Staatscourant van 19 januari 2017.

Op dit tracébesluit is de Crisis­ en herstelwet van toepassing. Deze wet beoogt besluitvormings­ procedures van infrastructurele projecten en bouwprojecten te versnellen en te vereenvoudigen.

Hoe kunt u beroep instellen?

Belanghebbenden die een zienswijze op het ontwerptracébesluit hebben ingediend, kunnen van 20 januari tot en met 2 maart 2017 beroep instellen tegen het tracébesluit door het indienen van een beroepschrift. Ditzelfde geldt ook voor belanghebbenden aan wie redelijkerwijs niet kan worden verweten dat zij geen zienswijze op het ontwerptracébesluit naar voren hebben gebracht. Een beroepschrift kan ingediend worden bij: Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Postbus 20019 2500 EA Den Haag Op het tracébesluit is afdeling 2 van hoofdstuk 1 van de Crisis­ en herstelwet van toepassing.

Dit betekent dat de belanghebbende in het beroepschrift de beroepsgronden gericht tegen het besluit moet opnemen. Het beroepschrift wordt niet­ontvankelijk verklaard indien de beroepsgronden niet binnen de beroepstermijn van zes weken zijn ingediend. Na afloop van de beroepstermijn kunnen beroepsgronden niet meer worden aangevuld. In het beroep­ schrift moet u vermelden dat de Crisis­ en herstelwet van toepassing is en dat het beroep­ schrift gericht is tegen: ‘Tracébesluit A27/A12 Ring Utrecht’. Informatie over de precieze eisen waaraan een beroepschrift moet voldoen, vindt u op www.raadvanstate.nl.

Het is ook mogelijk digitaal beroep in te stellen via het Digitaal Loket van de Afdeling bestuurs­ rechtspraak via https://digitaalloket.raadvanstate.nl.

Achtergrondinformatie De Ring Utrecht is de draaischijf van het Nederlandse snelwegennetwerk en belangrijk voor de bereikbaarheid van de regio. Tegelijk is de Ring een belasting voor de mensen die in de omgeving van de weg wonen, werken en recreëren. Op de Ring komt veel doorgaand en regionaal verkeer samen, wat dagelijks leidt tot files, geluidoverlast, luchtverontreiniging en sluipverkeer. Zonder maatregelen zullen de doorstroming van het verkeer en de kwaliteit van de leefbaarheid van de omgeving in de toekomst afnemen.

Dubbele doelstelling De aanpak van de A27 en de A12 heeft een dubbele doelstelling: de doorstroming en de verkeersveiligheid rondom Utrecht verbeteren, en de kwaliteit van de leefomgeving gelijkwaardig houden en, waar mogelijk, verbeteren.

Het tracébesluit In het tracébesluit staan de wijzigingen aan de A27 en de A12 en het eerste deel van de A28 bij Utrecht in detail beschreven en wordt aangegeven welke maatregelen worden getroffen.

De capaciteit van de A27 en de A12 wordt vergroot door het toevoegen van extra rijstroken om ervoor te zorgen dat het verkeer vlot en veilig kan doorstromen. Daarnaast is het ontweven van verkeersstromen op de A27 tussen de knooppunten Lunetten en Rijnsweerd een belang­ rijk onderdeel van het project.

Wijzigingen ten opzichte van het ontwerptracébesluit Van 10 mei tot en met 20 juni 2016 heeft het Ontwerptracébesluit A27/A12 Ring Utrecht ter inzage gelegen. Eenieder kon daarop een zienswijze indienen. Bij de vaststelling van het tracébesluit is een aantal optimalisaties uitgevoerd. Zo zijn diverse watercompensatie­ maatregelen in het peilgebied van de Kromme Rijn verplaatst naar een nieuw te realiseren nevengeul en naar enkele percelen met natuurvriendelijke oevers langs de Kromme Rijn.

Ook worden de veiligheidsschermen bij Amelisweerd en de Oostbroekselaan met akoestische werking uitgevoerd en is er een extra geluidsscherm toegevoegd ter hoogte van het Zwarte Woud in Lunetten. Daarnaast zijn wijzigingen aangebracht in het aantal en de omvang van de benodigde werkterreinen.

In de Nota van Wijziging bij het tracébesluit zijn alle doorgevoerde wijzigingen opgenomen.

De procedure Voor de verbreding van een rijksweg moet op basis van de Tracéwet en de Algemene wet bestuursrecht een wettelijke procedure worden doorlopen. Onderdeel van deze procedure is dat u van 10 mei tot met 20 juni 2016 uw zienswijze (reactie) hebt kunnen indienen op het ontwerptracébesluit. Belanghebbenden die een zienswijze hebben ingediend op het ontwerptracébesluit kunnen tegen het nu vastgestelde tracébesluit beroep instellen.

Waar kunt u het tracébesluit inzien?

U kunt het tracébesluit, inclusief bijlagen van 19 januari tot en met 2 maart 2017 tijdens reguliere openingstijden inzien op de volgende locaties: ­ Ministerie van Infrastructuur en Milieu, Plesmanweg 1­6 in Den Haag; ­ het provinciehuis van de Provincie Utrecht, Archimedeslaan 6 in Utrecht; ­ het kantoor van Rijkswaterstaat Midden­Nederland, Griffioenlaan 2 in Utrecht; ­ het Stadskantoor van de gemeente Utrecht, Stadsplateau 1 in Utrecht; ­ het gemeentehuis van Bunnik, Singelpark 1 in Odijk; ­ het gemeentehuis van Houten, Onderdoor 25 in Houten; ­ het kantoor van Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden, Poldermolen 2 in Houten; ­ het gemeentehuis van Zeist, Het Rond 1 in Zeist; ­ het gemeentehuis van Nieuwegein, Stadsplein 1 in Nieuwegein; ­ het gemeentehuis van De Bilt, Soestdijkseweg Zuid 173 in Bilthoven.

De stukken zijn ook digitaal te vinden op: www.platformparticipatie.nl/ringutrecht.

Bovenwettelijk maatregelenpakket In het tracébesluit zijn geluidsschermen opgenomen die nodig zijn om aan de wettelijke eisen voor geluid te voldoen. Om de impact op de leefbaarheid in de omgeving zoveel mogelijk te beperken, heeft de minister daarnaast 15 miljoen euro ter beschikking gesteld voor extra leefbaarheidsmaatregelen: de ‘bovenwettelijke’ maatregelen.

Van 10 mei tot en met 20 juni 2016 zijn omwonenden hierover geconsulteerd. Provincie Utrecht en de betrokken gemeenten hebben de minister vervolgens geadviseerd over de invulling van het bovenwettelijk maatregelenpakket. De minister heeft met dit advies ingestemd.

Op www.provincie­utrecht.nl/bwmringutrecht is meer informatie te vinden over het boven­ wettelijk maatregelenpakket en wordt toegelicht wat er met de reacties op de consultatie is gedaan.

De bovenwettelijke maatregelen maken geen deel uit van het tracébesluit.

Meer informatie Op www.platformparticipatie.nl/ringutrecht staan alle actuele informatie en documentatie over het project. Ook op www.ikgaverder.nl/documenten vindt u alle relevante documentatie.

Mocht u nog vragen hebben, dan kunt u tijdens kantooruren bellen naar de informatielijn van Rijkswaterstaat 0800 8002 (gratis) of mailen naar: ring.utrecht@rws.nl.

Met vragen over de procedure kunt u terecht bij de directie Participatie van het ministerie van Infrastructuur en Milieu, telefoon 070 456 89 99 of via www.platformparticipatie.nl/ ringutrecht.

Cultuur / Uit 13

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

MODEMETER MARLEEN HAAGE Marieke van Willigen Robert Oosterbroek

Marleen Haage (36) is fractievoorzitter van PvdA Utrecht en raadslid. Vanaf haar negentiende is ze actief in de politiek.

Ze studeerde Algemene Sociale Wetenschappen.

‘Mij zie je niet in statementkleding’ Flamboyante politici in Utrecht? Ze zijn er, maar dun gezaaid. Marleen Haage, fractievoorzitter van PvdA is een waardig boegbeeld voor de Utrechtse politicus. “Ze zijn in het algemeen veilig gekleed.”

ook een eigen rode jas aantrekken met een vilten roos. Elke partij heeft trouwens zijn eigen kleur. CDA groen, D’66 wit. Rood is niet per se mijn lievelingskleur, al is het de kleur van de liefde.”

Uw jurkje is inderdaad veilig.

“Ik denk ’s ochtends goed na over wat ik aantrek. Ik spreek en zie op een dag diverse personen, van dominees tot prostituees. Voor al die mensen moet je representatief zijn.”

Let u als goedgeaarde PvdA’er op duurzaamheid? Is nogal een dingetje in de kledingindustrie.

“Natuurlijk, maar ik vind het wel ingewikkeld. Deze kleding heb ik bij de Bijenkorf gekocht, die claimt duurzaam te zijn. Ik ben blij met het textielconvenant van Lilianne Ploumen. Dat biedt in ieder geval meer helderheid. Zij is trouwens een voorbeeld van een goedgeklede Nederlandse politica. Heel Maastrichts, daar kunnen we hier in Utrecht wat van leren.”

Dus niet te sexy?

“Zeker niet te sexy. Maar ik hou van jurken. Toen ik bij de politie werkte, had ik veel broekpakken. Die heb ik pas allemaal weggebracht naar ‘Dress for succes’, een goed concept is dat.

Het is een vrijwilligersorganisatie die mensen met weinig geld helpt aan geschikte kleding om te solliciteren.

Ik zag een mevrouw een pak aandoen en toen ze rechtop ging staan, was ze een ander mens. Kleding doet veel met mensen.”

Jas, Benneton; jurk, Espresso; laarzen, ‘geen idee, heb ik al heel lang’; oorbellen, Culture Mix

U draagt een rode jas, moet dat van de partij?

“In de verkiezingstijd loopt bij ons inderdaad iedereen met een rode jas.

We hebben PvdA-jasjes, maar je mag

officiële foto. Ze bepaalt haar eigen grenzen. Prachtig.”

Waar koopt u uw kleding?

“Ik shop alles bij elkaar op internet.

Ik heb geen tijd om naar de winkels te gaan.“ U draagt geen shirts met leuzen als ‘mijn hart zit links’.

“Ik ben niet van de statements in mijn kleding. Ik weet dat er politici zijn die dat wel zijn, zoals Marianne Thieme. Toen ik studeerde, droeg ik nog wel eens een shirt met een tekst, of statementkleding, maar nu niet meer.”

Hoezo?

“In Maastricht hebben ze gevoel voor mode. Hier kleden veel mensen zich nog altijd een beetje studentikoos, vind ik.”

Wie vindt u nog meer goedgeklede politici?

“Michelle Obama! Ze trekt zich niets van de heersende conventies aan.

Gewoon met blote armen op een

Journalist Marieke van Willigen blogt op jurkenvanmaria.nl

KIDS/LITERATUUR

DIVERSEN

KLASSIEKE MUZIEK

Wo 25 jan t/m za 4 feb

Do 26 jan

Vr 27 jan + vr 3 feb

SONNENBORGH [18.30]

TIVOLIVREDENBURG [12.30]

sonnenborgh.nl

tivolivredenburg.nl

KomEten, het pop-up restaurant met 50 miljoen sterren in Sonnenborgh, gaat voor de 3e keer open. KomEten is een verrassings-viergangendiner in het monumentale middeleeuwse bastion van Sonnenborgh waar je onder het glazen dak letterlijk onder de sterren eet. Een (g)astronomische avond dus, met een duurzaam, biologisch, lokaal diner en een exclusief sterrenprogramma in de sterrenwacht.

Ook in 2017 kun je weer op vrijdagmiddag terecht in TivoliVredenburg voor het gratis Lunchpauzeconcert. Tijdens deze concerten betreden studenten van conservatoria uit heel Nederland het grote podium met klassieke muziek in allerlei vormen, en af en toe een uitstapje naar jazz of pop. Op 27 januari treedt de strijkersgroep Fancy Fiddlers op en 3 februari zijn dat Doris Hochscheid op cello en Frans van Ruth op piano.

Nationale Voorleesdagen

BIBLIOTHEEK UTRECHT

KomEten

Lunchpauzeconcert

bibliotheekutrecht.nl

Hoera voor Hans Introdans brengt met deze familievoorstelling een ode aan de Nederlandse choreograaf Hans van Manen, die in juli 2017 zijn 85e verjaardag viert. Het programma bestaat uit drie toppers uit Van Manen’s oeuvre.

‘Squares’ is een echte Nederlandse dansklassieker. In een decor van kunstenaar Bob Bonies speelt Van Manen een verbluffend spel van ruimte, licht, kleur en sobere bewegingen. Het decor van ‘In and out’ bestaat uit drie kasten, waar twaalf dansers voortdurend in verdwijnen en uit verschijnen. Het ene moment proppen ze zich met z’n allen in één kast, het volgende verdelen ze zich hangend, kruipend en klimmend over de drie kasten. Aanvankelijk is de sfeer speels, licht en sexy, maar wanneer zangeres Nina Hagen het overneemt van Laurie Anderson komen, heel geraffineerd, ook venijn en agressie om de hoek kijken. ‘Black cake’ is de feestelijke uitsmijter. In vijf ‘taartlagen’ schetst hij een uiterst treffend en vermakelijk beeld van ‘een chic feest, bezocht door chique mensen die al gauw niet meer zo chic blijken te zijn’.

Zo 5 feb

Hoera voor Hans (6+) Introdans STADSSCHOUWBURG UTRECHT [16.00]

ssbu.nl

Vanaf za 28 jan

UITACTIE

DE VRIJSTAAT [ZA + ZO]

Win 2 X 2 vrijkaarten voor Burgerlijke Schemering

Animatiestudio Vrijstaat

Wo 25 jan

Nieuw - Paul de Munnik STADSSCHOUWBURG [20.00]

Wo 25 jan

Stream of Passion U Jazz Cross-Over Jam Met Tim Kerssies & Alistair Sung PARNASSOS [21.00]

Vr 27 jan Werken van Janáček, Schönberg en Strauss, o.l.v.

Edo de Waart TIVOLIVREDENBURG [20.15]

Za 28 jan

devrijstaat.nl

Het Gebouw van De Vrijstaat is gevuld met animatie- & illustratiekunst. In een bioscoop kun je kennis maken met de vele vormen van animation-art en in het tekenatelier word je omgeven door het werk van illustratoren. Je kan ook zelf aan de slag en leren hoe je zelf animaties maakt en experimenteren met verschillende animatietechnieken.

Utrecht is een stad vol muziek.

Je kunt onder andere naar deze concerten en optredens:

Radio Filharmonisch Orkest

KIDS / MUSEA & EXPOSITIES

Wie bepaalt eigenlijk wanneer iemand waanzinnig is? En is dat erg, gek zijn?

De dames van tgECHO breken in de voorstelling ‘Burgerlijke Schemering’ een lans voor het absurde en het waanzinnige. In een tijd waarin iedereen uniek probeert te zijn, vallen de wérkelijk andersdenkenden buiten de boot. Burgerlijke Schemering is beeldend teksttoneel met waanzinnige muziek over datgene wat het daglicht niet verdragen kan, maar te mooi is voor de duisternis. Jij kan erbij zijn! We geven kaarten weg voor de voorstelling op zaterdag 11 februari in Theater Kikker.

Cultureel Amazigh feest

Kijk nu op uitagendautrecht.nl/acties

Podium Hoge Woerd [20.30]

Miek Uittenhout

KIDS/DANS

Vanaf 25 januari staat tijdens de Nationale Voorleesdagen het voorlezen weer centraal. Dit jaar is ‘De kleine walvis’ van Benji Davies het voorleesboek. Ook Bibliotheek Utrecht organiseert weer leuke activiteiten. Zo mag het VIP Voorleesontbijt niet ontbreken, is er een interactieve voorstelling van Wapperkids, theater van Kindertheater Kaboem! en een Voorleesochtend met muziek voor de allerkleinsten.

Sjors van der Panne

Meer tips?

Neem het magazine UITagenda Utrecht o.a. bij

mee of kijk op

STADSSCHOUWBURG [19.00]

Do 2 feb

Bachs klavecimbelconcert Door de Nederlandse Bachvereniging TIVOLIVREDENBURG [20.15]

Vr 3 feb

Pieces of Tomorrow: Richard Strauss TIVOLIVREDENBURG [21.00]

Za 4 feb

Sjors van der Panne & Band

14 Stad / Leven

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Fenna Riethof

ALLEMAAL UTRECHTERS: ASIA KOMAROVA

Utrecht kent vele nationaliteiten. Op DUIC.nl wekelijks een Utrechter met een andere nationaliteit aan het woord. In deze krant het verhaal van Asia Komarova (35) uit Rusland.

“M

ijn mooiste herinnering aan mijn moederland is het buitenspelen. Als kind mocht dat altijd en overal. Het was de tijd van het communisme; niemand had bezittingen, dus was het veilig. Ik zie nu zelden kinderen op straat. Zonde.”

Asia Komarova woont nu in wat volgens haar de interessantste wijk in Utrecht is: Leidsche Rijn. Een paar jaar geleden betrok ze een woon-en-werk-community voor kunstenaars: een gebouw met een grote, gemeenschappelijke hal, ateliers aan weerszijden en woningen erboven. In de gedeelde tuin worden ‘s zomers flink wat barbecues versleten.

“Community living is heerlijk, zo’n sociaal leefmodel zou gebruikelijker moeten zijn. Wonen doe je in Nederland individueel, zeker in deze steriele wijk. Toen ik in Leidsche Rijn kwam, was er geen buurtgevoel. Mensen wisten niet wie hun buren waren. Mijn werkpartner Txell en ik hebben een braakliggend stuk grond geclaimd en de buurt uitgenodigd een eigen moestuin te komen aanleggen. Er kwamen niet alleen blanke stellen

‘Je moet me niet proberen vast te houden’

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen hen naar hun achtergronden, naar hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks Allemaal Utrechters is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en de Gemeente Utrecht. We streven er naar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren.

uit de middenklasse met kindjes, maar ook gescheiden mensen, Marokkaanse en Chinese koppels, homo’s, lesbiënnes… alles ontmoette elkaar. Dat is het doel van mijn werk.”

Naam Asia Komarova Leeftijd 6 maart 1981

Asia zet sociaal-culturele projecten op in de openbare ruimte. Samen met vriendin Txell, architect van beroep. Ze zijn nu een plein in Leidsche Rijn aan het ontwerpen waar kinderen én volwassenen kunnen ‘spelen’. Maar of ‘t er ook echt komt... Asia: “Je kunt altijd pas zeker weten dat je project doorgaat, als de bouw is begonnen.”

Financiële zekerheid geeft het kunstenaarsleven niet, dus werkt Asia ook als kok in Oproer, een veganistisch restaurant in Zuilen.

Mens van de wereld Ook al is ze geboren in Rusland, Asia voelt zich niet Russisch. Op haar negende verhuisde ze met haar moeder naar Italië, omdat die met een Italiaan ging trouwen. Toen ze zeventien was, ging ze naar de designschool in Barcelona. Ze leerde Spaans en Catalaans. Portugees kan ze ook, sinds een jaar in een kunstenaarsresidentie in Rio. Asia: “Je begrijpt dat ik niet weet wat ik

Van Voronezh, Rusland Motto ‘Stop je energie niet in boos zijn, maar onderneem actie’

ALLEMAAL UTRECHT

ERS

moet zeggen als je vraagt waar ik vandaan kom. Maar volgens mijn paspoort ben ik Russisch-Italiaans.”

Txell heeft ze op de designschool ontmoet. “Die is daarna een master gaan doen in Amsterdam. Ik heb haar een paar keer opgezocht in Utrecht, waar ze woonde. Ik vond het hier fijn: rustig en comfortabel.

UTRECHT VOLGENS

In een stad als Barcelona word je gek als je vijf talen verstaat.” Asia kwam in 2008 naar Nederland, ze deed Fine Arts op de Gerrit Rietveld Academie en woonde in een kraakpand in Hollandsche Rading, vlakbij Utrecht. “In het bos! Een mooie tijd.

Toen kraken illegaal werd, kregen Txell en ik gelukkig de kans hier te komen wonen.”

Annabel van Heesbeen

Stel Asia niet de vraag hoe ze de toekomst ziet, die vindt ze al net zo moeilijk als ‘waar kom je vandaan?’

“Weet ik niet hoor. Ook niet of ik in Utrecht blijf. Voorlopig waarschijnlijk wel, maar je moet me niet proberen vast te houden. Ik wil gaan en staan waar ik wil, wanneer ik wil.

Net als vroeger, als kind in Rusland.”

Aafke Holwerda

Directeur Utrecht Marketing Rijk van Ark Een nieuw kalenderjaar betekende ook een nieuwe directeur van Utrecht Marketing. Een nieuwe organisatie die is ontstaan uit het samengaan van de stichtingen Toerisme Utrecht en Cultuurpromotie Utrecht. Na een lange omzwerving is Rijk van Ark terug in de stad waar hij studeerde.

Hoe is Utrecht anders ten opzichte van je studententijd?

“Ik vind dat er meer gemeenschappelijkheid is. Ik noem het geen trots, maar mensen staan wel voor hun stad en zien hoe mooi die is. Studenten zijn nog steeds dominant, maar maken naar mijn idee meer deel uit van de stad. Er is sindsdien ook veel geïnvesteerd in kwaliteit. Dat zie je overal. Neem de vernieuwing van Hoog Catharijne, maar ook de ontwikkeling van het Utrecht Science Park.”

is uniek. We hebben een universiteit van wereldklasse, het grootste en snelst groeiende sciencepark van Nederland, de best concurrerende regionale economie van Europa, een bruisend cultuuraanbod en ik kan nog wel even doorgaan. Mensen willen hier graag zijn. Ongekend! Je ziet het aan de woningmarkt. En waar Amsterdam echt te vol is, kunnen we in Utrecht nu nog kiezen om het anders te doen: zorgen voor kwaliteit en dat bij de juiste groepen over het voetlicht brengen.”

Hoe is je eerste week als nieuwe directeur van Utrecht Marketing bevallen?

“Ik heb veertien jaar in Utrecht gewoond en daarna in de andere drie grote steden.

Maar je eerste echte stad, die vergeet je niet. Ik heb veel banden gehouden, in m’n eerste week kwam ik zoveel vertrouwde plekken, mensen en activiteiten tegen – alles is nog mooier dan het al was. Utrecht bruist nu. Dat zie ik op straat, bijvoorbeeld rond het station. Je ziet zakelijke bezoekers van de Jaarbeurs, studenten die vanuit het hele land en ver daarbuiten hierheen komen voor de topopleidingen op het gebied van gezondheid en duurzaamheid, en de koffietentjes zijn bevolkt door mensen die op hippe laptops werken.”

Wat is de grootste uitdaging voor Utrecht Marketing?

“Als ik er één mag noemen, is het om nog beter te vertellen wat onze kwaliteiten zijn. Niet alleen aan bezoekers, maar ook aan bewoners, aan de talenten waaraan Utrecht iets te bieden heeft én aan bedrijven die innovatief zijn en Utrechters op alle niveaus werk kunnen bieden.”

Waarin verschilt Utrecht vooral van Amsterdam?

“Je moet niet kijken naar schaal of bezoekersaantallen. Het aanbod van Utrecht

Kun je vertellen over de eerste keer dat je in Utrecht kwam?

“Ik herinner me dat ik op bezoek ging bij mijn oudere broer die Veeartsenijkunde studeerde. Ik was zeventien en moest mijn studie nog kiezen. Ik keek mijn ogen uit, wat een stad, en natuurlijk was ik onder de indruk van die universiteit. Toen wist ik het: hier wil ik studeren!”

Waar in de stad kom je tot rust?

“In de Domkerk. Daar liep ik laatst weer

eens binnen. Vroeger kerkte ik daar, nu kwam ik er zomaar. Wat een prachtige kerk is dat, met de kloostertuin erachter met die galerijen.”

Waar kun je culinair genieten?

“Ik ben nogal culinair verwend en ga graag uit eten. Dat is ooit in Utrecht begonnen, door de saté van Le Clochard. Die is er nog! Geweldig, er is bijna niets veranderd.

Ik kom er nog wel eens. Podium onder de Dom is ook echt goed, net als Karel V en Wilhelminapark. Ik snap niet waarom er nog steeds geen Michelinsterren zijn voor deze stad, of zou dat door het no-nonsensegehalte komen?”

En waar drink je het lekkerste biertje in Utrecht?

“Ik was een groot bierfan, maar ben op wijn overgestapt. Mijn oude stamkroeg De Vriendschap is onder die naam helaas verdwenen, mijn opa kwam er begin 1900 al als student, maar Jan Primus is er nog.”

Waar beleef je de leukste avond in Utrecht?

“Moeilijke vraag. Dan toch maar wat promotie voor de gayscene; ik heb echt leuke edities van het Midzomergracht Festival meegemaakt. Smaakt naar meer. Maar hou het Utrechts, niet Amsterdam gaan nadoen. De Utrechtse mannen zijn leuker, bijna al mijn liefdes kwamen uit Utrecht en nu woont mijn man er nog. Ik kan het dus weten! Haha!”

Wat is je lievelingswinkel in Utrecht?

“Dat was Galeries Modernes in mijn studententijd. Lekker goedkoop. Ik winkel nu niet zoveel meer, maar omdat ik uit een bakkersfamilie kom, kies ik voor bakker Molenbeek aan de Nieuwegracht waar we in mijn studententijd ook al croissants haalden.”

Wat was het beste optreden dat je in Utrecht gezien hebt?

“Een theaterstuk met Henk van Ulsen, De nar van de paus, over paus Adrianus, de Utrechter. Zo gaaf, die had ik zelf wel willen regisseren. Nu zag ik bij de Nieuwjaarsduik van de Culturele zondag een toneelfragment over Adrianus in Paushuize.

Fascinerend, daar wil ik zeker naartoe!”

Wat is je droomhuis in Utrecht?

“Het huis waar ik ooit woonde met mijn eerste en grote liefde aan de Hamburgerstraat. Dat heet nu het Roeihuis. Wat was het mooi om met niets zo gelukkig te zijn op zo’n plek.”

Stad / Leven 15

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DE KLASSIEKER Annabel van Heesbeen Robert Oosterbroek

De Woolloomooloo De Woolloomooloo, de Woo, Hare Majesteits Eerste Discobar: allemaal namen voor de grootste studentendiscotheek van Nederland. Sinds 1970 zit die aan het Janskerkhof achter het ‘Gele Kasteel’, de sociëteit van het Utrechtsch Studenten Corps (U.S.C.). De leden van het koor zorgen in ‘de Woo’ al jaren voor vertier en het goedkoopste bier.

Richard (uiterst rechts) bij de Woolloomooloo

M

enig student zal zich in Utrecht (vaag) een avond in de Woo herinneren. Als de meeste kroegen in Utrecht hun deuren sluiten, trekken studenten die er nog geen genoeg van hebben naar de Woo. Eerst langs Fred bij de deur, of (inmiddels) Richard, om vervolgens de laatste uren van de nacht te dansen en zweten op bekende hitjes. Het bier, Heineken voor 1,25 euro, is alleen te krijgen met muntjes. Bij de automaat is het altijd hopen dat het ding raar doet en te veel munten geeft. En steeds vaker komt het voor dat je briefgeld niet plat genoeg is en je die als een gek moet platwrijven om te zorgen dat je de automaat het aanneemt.

Het U.S.C. zorgt voor het reilen en zeilen van de discotheek. Petit Comité heeft er leiding, daarin zitten vier jongens die het een jaar lang voor het zeggen hebben. Zij zorgen voor onderhoud, drank en de feesten. Het handelsmerk van de Woo is hun 24-uursvergunning (lees: geen sluitingstijd): “We blijven open zolang het gezellig is, er is geen grens”, zegt portier Richard.

“Dat is vaak rond vijf uur, maar het kan ook zeven uur worden.” Fred Prang werd in 1973 aangesteld als ‘Officieel Portier der Woolloomoolo’, de portier die onlosmakelijk verbonden was (en eigenlijk nog steeds is) met de discotheek. Meer dan dertig jaar was Fred degene die studenten verwelkomde, of hen juist de deur wees.

Een legende, die in 2010 plaats maakte voor Richard Schoch, die al sinds 1992 regelmatig bij de deur stond.

‘Tuurlijk gebeuren hier dingen, we zijn geen kerk’

Portier Richard voor de deuren van de studentendiscotheek

De Woo staat bekend als een van de veiligste uitgaansgelegenheden in Utrecht.

Deels dankzij de brede mannen bij de deur. Richard: “Daar gebeurt het belangrijkste. De keuze: wie laat je binnen? Als je een goede schifting maakt, houd je problemen buiten de deur.” Hij weet wat er thuishoort in de zaak. “Studenten. Van het HBO of WO, mét collegekaart.” Het pasjessysteem, dat ooit nationale aandacht trok omdat vrouwen zonder pasje naar binnen mochten, is afgeschaft. Een collegekaart met een identiteitsbewijs is nu voldoende voor Richard. De studenten die er komen zijn slim en gezellig, zegt hij. “De studenten hebben van huis uit meegekregen wat normen en waarden zijn.” Zo kan hij nog met ze converseren en ze uitleggen waarom de één wel en de ander niet naar binnen mag. “Je mag best een bakkie ophebben, maar als je niet meer kunt lopen, moet je buiten blijven.”

Ons kent ons De meeste clubs doen het periodiek goed; het ene moment zijn ze in, en later weer uit. Bij de Woo is dat anders, ieder jaar komt er een nieuwe lichting studenten in de stad en is de discotheek opnieuw in trek. “Studenten komen vooral de eerste twee jaar van hun studie, als ze het allemaal niet zo nauw nemen met punten halen”, vertelt Richard. De studenten kennen Richard en Richard kent de studenten. “Ik ben close met ze, zo’n zeventig procent herken ik van gezicht. Dat zijn er duizenden. Alle heren die ik ken, geef ik een hand en de dames geven me een wangkus. Als ik een dame een tijd niet hebt gezien, komt ze even om mijn nek hangen. Dat is gewoon leuk: ons kent ons.”

Op maandagavond is het tijd voor ‘Kittige Katjes’, het feest van de dames ernaast.

Elke week organiseert een andere jaarclub van het U.V.S.V. dit feest, met uiteenlopende thema’s als zeemeerminnen en paaldanseressen. Waar vrouwen zijn, zijn mannen – dus op dat feest is de Woo altijd vol. Als je daarna niet alleen naar huis wilt, ga je op de Apenrots staan. Of die ‘rots’ echt werkt, weet Richard niet, wel

weet hij dat het vaak gezellig is binnen.

Je mag niet gek opkijken als je een bak water over je heen krijgt wanneer je met je rug naar de bar staat te zoenen. Want de mores van de bar, hoe gezellig het ook is, mag je nooit vergeten. Als Richard een dame en heer verstrengeld de deur uit ziet stappen, weet hij dat ze niet samen een broodje gaan eten bij het eethuis verderop. En diezelfde dame kan hij gerust nog een paar keer die week met andere heren de Woo uit zien stappen. “Tuurlijk gebeuren hier dingen, we zijn geen kerk.”

Er zijn studenten die wel vier of vijf avonden per week in de Woo te vinden zijn. Op de gang komt Richard een jongen uit de het Petit Comité tegen, hij schudt hartelijk zijn hand. “Ben je er vanavond weer?”, vraagt Richard. “Nee sorry man, denk het niet”, zegt de jongen, “ik moet ook een keer slapen, hè.” Richard gelooft het niet, maar zegt: “Nou, vooruit. Eventjes dan.”

Richard vindt de ongedwongen sfeer typerend voor de Woo. “Het is altijd gezellig, het bier is goedkoop en we zijn tot laat open. Studenten voelen zich hier thuis.”

16 Stad / Leven

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

MIRJAM BONTE - BAASJE VAN TESSA

Yontie Helders

Elke dag komen mijn briard Crosby en ik tijdens onze rondjes door het Zocherpark dezelfde mensen tegen met hun hond.

Je kent de verhalen over de hond, maar wie zijn toch de ‘baasjes van’? In deze rubriek hun verhaal.

Robert Oosterbroek

‘Ik was bang dat de kosmos

me zou straffen’ M

irjam Bonte, een frêle, verzorgde vrouw, begroet mij samen met jack russell Tessa, die enthousiast haar balletje voor mij gaat halen. Mirjam groeit op in Twente. Haar zus studeert rechten in Utrecht en Mirjam besluit om na de middelbare school haar voorbeeld te volgen.

De bedoeling is om in te stromen bij milieukunde na het halen van haar propedeuse, maar ze vindt de eerste studie toch te leuk. Ze studeert vlot af, ontmoet haar partner, vindt een baan, een huis en krijgt een baby. Tot zover een gewoon verhaal.

Stemmingswisselingen Na de bevalling wordt door de hormoonschommeling iets getriggerd wat al latent aanwezig is geweest. Mirjam: “Ik was een angstig kind, ik vroeg mijn moeder toen ik vijf was: ‘Waarom leef ik eigenlijk? Want dan ga ik ook weer dood.’ Als puber was ik zwaar op de hand, ik mocht van mezelf niet genieten van leuke dingen als verliefdheden, omdat ik bang was dat ’de kosmos me zou straffen’ als het te goed met me ging. Ik las alles over het paranormale en zocht contact met paragnosten in de hoop rust te vinden en antwoord op mijn levensvragen. Ik sportte veel en voelde me beter door de endorfine die ik aanmaakte, leefde gedisciplineerd en vond mijn soelaas in studeren en later in hard werken. Ik had geen tijd om na te denken.

Na de bevalling kreeg ik stemmingswisselingen: ik had mijn hoofd niet onder controle. Ik zorgde wel voor mijn kind, maar niet meer voor mezelf. Om me goed te voelen, deed ik rare dingen. Dan stond ik ‘s nachts op om te bewegen; ik huppelde in de keuken tot ik niet meer kon. Broodmager, was ik. Ik werd opgenomen op een PAAZ vlakbij waar mijn moeder woonde. Na ontslag ging ik naar een lieve oom in het westen van het land. ‘Kilo’s biefstuk en liters slagroom erin en ze is zo weer de oude’, dacht die. Maar het was al te laat; familie of eten konden me niet meer helpen.”

Geen paniek Mirjam gaat terug naar Utrecht. Bij Altrecht is geen plaats, maar wel op een PAAZ vlakbij. “Ik werd daar, denk ik, gezien als lastige (anorexia) patiënt. Ik sliep niet meer en was bang dat het me ook nooit meer zou lukken. En de kosmos zou mij nu zeker straffen omdat ik niet goed voor m’n kind kon zorgen. Ik was bang, zocht weer steun en houvast bij mediums en paragnosten. Behalve antidepressiva kreeg ik nu ook antipsychotica.

Hoe heet dat tegenwoordig als je in aanmerking

wilt komen voor euthanasie? ‘Uitzichtloos en ondraaglijk lijden.’ Ik bevond me op de bodem, heb nog enige tijd op de gesloten afdeling gezeten, omdat ik suïcidale gedachten had.

Na ontslag aldaar heb ik een tijd bij mijn vader gewoond. Uiteindelijk bleek er plek bij een gespecialiseerde instelling: Altrecht, Unit C, op de open afdeling. Aan die afdeling en het personeel heb ik veel, zo niet alles te danken. Bij het intakegesprek zeiden het hoofd psychiatrie en de verpleegkundige: ‘Geen paniek, we gaan goed voor je zorgen.

We hebben er vertrouwen in dat we weer een glimlach op je gezicht kunnen krijgen en dat alles goed kan komen.’ Dat was precies de toon die ik nodig had.

‘Aan het personeel van Altrecht heb ik veel, zo niet alles te danken’ Ik had het gevoel dat ik niet meer uit de spiraal kwam van schuldgevoelens tegenover mijn kind.

Om me uit die vicieuze cirkel te krijgen, stelde men voor mij de hoogste dosering antidepressiva te laten nemen. Ik mocht daar zelf over nadenken en meebeslissen.” Nadat Mirjam een andere patiënt heeft gesproken die iets soortgelijks heeft meegemaakt en zich daarna anders is gaan voelen, besluit ze voor de hoogste dosering te gaan.

“Er viel een last van mijn schouders; het ging beter en ik mocht weer weekendjes naar huis. Wel moest ik ervoor waken niet manisch te worden; toen ik een weekend met lachfilms wilde organiseren voor de afdeling riepen de verpleegkundigen me tot de orde.”

Weer moeder Wat volgt is een schemergebied. “Mijn relatie was inmiddels voorbij, ik was werkloos, mensen om me heen kenden me niet meer, ik had geen wo-

‘Het stigma van psychiatrisch patiënt kleeft aan me’

ning, ik was drie keer opgenomen en dus voor altijd ‘gek’. Ik was mijn zelfvertrouwen in mijzelf als moeder kwijt.

Hoe kon ik dit ooit goedmaken?” Weer zijn het de mensen van Altrecht, afdeling Jeugd en Gezin, die Mirjam begrijpen. Ze maken haar duidelijk dat er geen geschreven handleiding bestaat voor haar kind, dat ze die zelf moet ontdekken. Ik kreeg mijn vertrouwen terug, leerde mijn eigen kind weer kennen, we konden ons weer hechten.

Omdat ik veel steun heb gehad aan medepatiënten, heb ik de opleiding tot ervaringsdeskundige GGZ gevolgd. Ik dacht: als ik iets ga doen met wat ik heb meegemaakt, heb ik het niet voor niets meegemaakt. Ooit nog intensief als jurist aan de slag gaan, zit er denk ik niet in. Mijn energiepeil is veranderd. Ik moet mijn grenzen aangeven, niet zeggen dat ik geen beperkingen meer heb en mijn batterij opladen als het te druk is geweest. Ik heb een tweede kans gekregen en mag weer moeder zijn. Aan de buitenkant zie je niets, maar het stigma van psychiatrisch patiënt kleeft aan me.”

Nu werkt Mirjam aan een boek over haar annus horribilis, omdat, zegt ze, het iedereen kan overkomen: “Als stafjurist bij een grote GGZ-instelling had ik niet gedacht ooit ’aan de andere van de tafel’ te zitten, dat wil zeggen: zelf een klinische opname te krijgen. Laat staan drie! Vooral mijn tweede opname voelde als een zware straf, ik dacht: erger wordt het nooit. Maar ik heb geleerd dat liefde groter is – en moet zijn – dan angst.”

Tessa “Onze jack russell Tessa, of liever Tess, hebben we vier jaar. We wilden graag een hondje om veel mee te wandelen of fietsen – in ieder geval te bewegen, want dat blijf ik nodig hebben. We vonden haar op internet, ze zat in een opvanghuis in een bench met een teckel en zag er ongelukkig uit. We hebben haar het één en ander moeten leren. Nu trekt ze niet meer aan de riem, zit ze rustig in het mandje voorop de fiets en gaat ze graag mee in de auto. Hier in de buurt wonen veel kinderen uit andere culturen die bang zijn voor honden, maar ze zijn dat niet voor Tess. Als ik haar uitlaat lijk ik wel de rattenvanger van Hamelen met een hele sliert kinderen achter me aan.”

Stad / Leven 17

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DE WERKPLEK VAN Annabel van Heesbeen

Henk Spithorst (61) gaat iedere dag fluitend naar zijn werk

Robert Oosterbroek

Henk Spithorst op het afvalscheidingsstation Dat Utrechters echt álles weggooien, weet Henk Spithorst (61) inmiddels wel. Hij loopt vijf dagen per week rond op het afvalscheidingsstation aan de Tractieweg. “Er ligt hier van alles, van computers tot pistolen.”

H

enk Spithorst drinkt een bakkie koffie met uitzicht op de afvalcontainers. Het zijn er twintig om precies te zijn. Zijn werkdag begint in het kantoor, waar de mannen zich eerst de nodige cafeïne toe-eigenen. Om tien uur gaan de poorten van het afvalscheidingsstation automatisch open. “Zo gauw dat gebeurt, ga ik naar buiten.” En wat doet hij dan?

“Wat nodig is.” Dat betekent dat als er een container opengemaakt moet worden hij dat doet, als het afval aangestampt moet worden, hij de kraan pakt en als er een volle container is weggehaald, hij het vak aanveegt. Spithorst: “Zo blijf je de hele dag bezig.”

Spithorst werkt dagelijks met vier andere collega’s bij het afvalscheidingsstation. Mannen. Vrouwen werken er ook, maar alleen op kantoor, niet in het veld. “Dat mag niet van de arbo, omdat we geen aparte vrouwendouche en -wc hebben.” Zelf doucht Spithorst niet op werk, maar thuis. “Echt vies na een dag werken ben ik niet, maar het is wel zo dat je na een dag werken effe onder de douche wilt stappen.”

Het werk is schoner dan de Havendienst van de gemeente Utrecht, waar Spithorst dertig jaar heeft gewerkt. “Daar werd je van boven

Het afvalscheidingsstation aan de Tractieweg

‘De hele wijk werd afgezet omdat

tot onder smerig; je stond echt in het vuil in het ruim.” Wel had hij bij de Havendienst een mooier uniform: “Met van die gouden strepen met knoopies – hier heb je gewone werkkleding.”

In principe hoeft Spithorst alleen toezicht te houden en mensen advies te geven over waar en hoe ze hun afval kwijt kunnen. Maar ook vaak genoeg steekt hij de handen uit de mouwen, als hij bijvoorbeeld een dame moet helpen. “Is d’r weer eens eentje zwanger…” Daar voegt hij lachend aan toe: “Ze moeten wel erg vaak nog negen maanden.”

Bijzondere vondsten Rond Nieuwjaar krijgen mensen last van opruimwoede. In die periode puilen de containers al snel uit.

En in het voorjaar is het altijd druk met tuinafval. Op een rustige dag komen er zo’n vierhonderd auto’s, op een drukke dag wel driehonderd in anderhalf uur – dan staat er een file tot aan de hoek en zijn Utrechters wel een half uur bezig om het terrein op te komen.

Het is hard werken, maar Spithorst gaat iedere dag fluitend naar zijn werk. En weer naar huis. “Dit is een van de betere stations, iedereen wil hier werken. Het ziektepercentage

is al jaren nul komma nul.” De reden: de leuke ploeg. Er wordt genoeg gelachen. “Verleden week was me wagen verdwenen. Ik had de sleutels op de stoel lagen liggen.

Zeiden mijn collega’s: ‘Ja Henkie, je auto is gestolen.’ Dus ik gelijk 112 bellen, maar ik kon snel weer ophangen; het bleek om een grap te gaan.”

Spithorst komt soms gekke dingen tegen. Dan ziet hij bijvoorbeeld pistolen of handgranaten tussen het grofvuil liggen. Het afvalscheidingsstation is bedoeld voor par-

een wijsneus een bom kwam brengen’

ticulier afval van bewoners van de gemeente Utrecht, dus regelmatig controleert Spithorst of het niet om bedrijfsafval gaat. Zoals die ene keer, toen een vrouw met vijf dozen kwam aanzetten. Die bleken een bijzondere lading te bevatten.

“Honderden vibrators en dildo’s!

Ze vertelde dat ze aan de Amster-

damsestraatweg een huis had gekocht dat vroeger een seksshop was geweest... Ik heb haar naar de container voor elektrische apparaten doorverwezen”, zegt Spithorst lachend.

Ook is ooit de hele wijk afgezet, want: “Een wijsneus kwam een bom brengen.” De man had hem gevonden in zijn achtertuin. Hij legde hem op een ochtend zó op de toonbank bij het chemisch afval; hij wist niet wat hij ermee aan moest. “Nou”, zegt Spithorst, “dan bel je dus gelijk de politie. Iedereen moest van het terrein af en de omgeving werd afgezet.”

Zelf gooit Spithorst niet veel weg.

“Het huishouden is mijn enige zwakke punt”, verklaart hij. Zijn huis is een ‘rommeltje’. “De woonkamer is me sleutelhok, er staan nu twee scooters en een motor.” Spithorst sleutelt er graag aan. Als hij met pensioen gaat, wil hij dat meer gaan doen. Nu heeft hij er niet zoveel tijd voor. Hij is al eens met een vriend op de scooter naar Italië gereden.

Drie dagen rijden en gelukkig één dag sleutelen, want die van zijn maat ging kapot. Als Spithorst over zes jaar met pensioen mag, wil hij ook meer gaan rijden. “Dat vind ik wel leuk, ja.”

Advertorial

COLUMN STEEF SCHINKEL

Waar

Wanneer Wat

Schiller Theater Carrousel:

Place Royal

PRIMEUR: FEEST PROGRAMMA

‘Alle malle katten komen in de Catacombe’. Deze tekst kwam ik een flink aantal jaar geleden tegen bij het doorzoeken van oude spullen. Tussen krantenknipsels van Utrechts dagblad Het Centrum, waar blijft de tijd, viel mijn oog op een verkreukelde ansichtkaart van een van Utrechts meest gedenkwaardige kelders van de Oudegracht.

H

Het was een gure zaterdag in januari 1968. ‘s Middags ging ik de houten trap af naar mijn ‘stamkelder’ de Catacombe, nog geen twintig meter van het toenmalige Tivoli aan de Oudegracht, schuin tegenover de welbekende radio- en tv-zaak van Schuurman. Daar aanwezig waren de boekenspecialist en boekdrukker Jan, die zichzelf ‘Aardappel’ noemde omdat hij maar niet van zijn jeugdpuisten afkwam; Frans van Hienen, een begaafde kunstschilder van onder meer UFO-onderwerpen en lid van een door mij opgerichte Utrechtse studiegroep; en juwelier/ beeldhouwer Hans Wollenberg, die nu een atelier heeft aan de Zadelstraat.

Ik zat die dagen in zak en as. Ik had wat kleine problemen en zag het leven wat somber in. U kent het wel; ik wilde geen meisje meer en vertelde mijn vrienden die middag dat ik besloten had priester te worden. Onder het genot van een glas cola en andere prik hebben de drie geweldige vrienden mij het klooster ingepraat. Want we waren goed in filosoferen in de jaren zestig, we discussieerden ons te pletter.

Mijn tanden zijn ervan versleten.

We spraken af elkaar weer te zien in onze stamkelder, dus ik ging omstreeks half ne-

gen naar de Catacombe. Maar geen vriend was er te bekennen. Ik zag wel een paar andere jongens, niet de types waarmee je een stevig gesprek zou aangaan over het leven na de dood, telekinese, Steiner en Freud. Ik liep flink te balen, terwijl uit de jukebox The Beatles, Four Tops, The Stones en The Kinks te horen waren. Een paar koppels waren aan het dansen. Er zaten leuke meiden tussen, maar op dat moment zag ik daar geen zak in. Geen van mijn vrienden liet zich zien, zelfs de altijd aanwezige Aardappel leek wel afgegoten en droog te zijn!

De aanwezige jongens hadden bijna allemaal van die Beatles-koppies met Puch M50-kapsels. Ik was zelf ook van deze grime voorzien. Na een half uur was ik het goed zat, want achterin de kelder liep men lekker te shaken en te dansen – daar had ik geen zin in. Ik greep wat duppies en heitsies uit mijn broekzak en kwakte die in de jukebox met de bedoeling te gaan zieken.

Ik koos de single De Fanfare. Kent u ‘m nog... teteteteteetete te teteteteee te tetettetete, enzovoort. Leuk, dacht ik; het zooitje op de dansvloer zag er bij de eerste keer nog de lol van in, maar stopte met lachen toen ik voor de derde keer deze reutemeteutplaat draaide.

Het Schiller Theater vrijdag 27 januari 20.30 uur ‘Place Royale’. Kleinkunst, cabaret, zang, poëzie en multimediale ervaringen. Een cabaret-kleinkunstgezelschap brengt het Schiller Theater Carrousel, met medewerking van Lotte Hondebrink, Rosalie Fleuren, Andrea Noske, Hannie SchinkelKeizer, Marlies Molenaar, Frans van der Wel en Steef Schinkel

Nu was er nog niks aan de hand, want de barman genaamd Manus, greep in. Hij zette dat kreng snel een plaatje verder, omdat men zich begon te ergeren. Ik leunde verder achterover. Van de ontstane chaos op de dansvloer had ik wel lol; slim als ik was, had ik als vervolgplaat een goede swingplaat gekozen. Maar na zo’n twee of drie goede singles ging weer die fanfareplaat draaien. Een lol dat ik had.

Dat ging een minuut of vijftien zo door, toen ik een wonderschone dame zag zitten op de hoek van het wat lagere bargedeelte. Ze droeg een groen truitje, een klokrok en een hanghorloge om haar nek. Ook zij had lol om die fanfaremuziek. Dankzij haar werd dit de avond van mijn leven. Die 27e januari van het jaar ‘68 is er een om in te lijsten: ‘Alle malle katten komen in de Catacombe’. Ik denk er nog vaak aan. Inmiddels hebben we samen een flink aantal katten: Mica, Katja, Burkey, Boris, Lotje, Roosje, Witneus, Miekie, Sinicitsa, Zoef, Fifie... En die schone dame op de hoek van de bar is al meer dan achtenveertig jaar mijn naaste.

Weg was, zoals u begrepen heeft, mijn plan om die avond het klooster in te gaan. Was zij die avond in de Catacombe de mooiste kat? U mag het zeggen! Kom vrijdag aan-

Zaterdag 28 januari 20:30 uur Huppelen met Esmay Usmany

Kom op Esmay, dóórgaan! Maar wat als je het even niet meer ziet zitten? Iets doet wat ver uit je comfortzone ligt en je op het punt staat om keihard in janken uit te barsten?

APPELTJE EITJE - CABARET MAARTEN EBBERS Vrijdag 3 februari 20:30 uur

Maarten Ebbers is zo’n jongen waar er wel meer van zijn. Je kent ze wel.

Brilletje, buikje, blonde haren, scheve tanden: aardige gast.

staande, 27 januari, eens gezellig naar ons theater. U kunt dan de hergeboorte van ons Schiller Theater Carrousel meebeleven. Het is de geboortedag van Wolfgang Amadeus Mozart, die als kind op de locatie van het huidige theater (toen logement) gespeeld heeft. Eveneens is het de dag dat het theater in 2005 officieel geopend werd. Én het valt in de Poëzieweek 2017.

Het verhaal gaat over de levenslijn van de mens. Zeven artiesten borduren door op deze historische plek aan de hand van hun eigen ervaring en beleving. Dat is de kapstok en de rode draad in deze ‘Schiller Theater Carrousel’. Het wordt beslist een stuk met serieuze kanten, maar ook met humor. Centraal in onze eerste voorstelling staan kleinkunst, cabaret, zang, poëzie en onze multimediale ervaringen.

it giet oan!

Jeugd

Elfstedentocht 2017 zaterdag 28 januari 2017

Aanvang: 10 uur, 13 uur en 16 uur. Entree €7,Kijk voor meer informatie op www.vechtsebanen.nl

Stad / Leven 19

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DE HERINNERING VAN - JEROEN HEISEN

De dag dat Obelix ontbrak Utrecht is een decor van herinneringen. Mooi, ingrijpend, grappig of ontroerend. DUIC gaat met Utrechters terug naar hun memorabele momenten.

Wie: FC Utrecht-supporter Jeroen Heisen (33) Herinnering: het overlijden van zijn vader Wanneer: 22 januari 2012

Tim de Hullu

A

ls FC Utrecht-spelers Jan Wuytens en Dave Bulthuis voor hun wedstrijd tegen PSV rond een uur of elf bij de Galgenwaard aankomen, weten ze dat er iets niet klopt. Obelix is er niet. Normaal worden ze onthaald door de grote sterke jongen, die eigenlijk Jeroen Heisen heet en eens geportretteerd is voor het RTL-programma Voetbalfans. “Passie en strijd jongens! Nooit opgeven!”, roept hij altijd.

Maar vandaag blijft het stil. Een vreemde gewaarwording.

Jeroen heeft op dat moment heel andere dingen aan zijn hoofd.

Hij is onderweg naar zijn cluppie, als zijn moeder belt. Het gaat helemaal niet goed met zijn vader. De kanker zit nu overal in zijn lijf, het moment van afscheid lijkt nabij. Direct wijzigt Jeroen zijn route en gaat richting Nieuwegein, bestemming: het Sint Antonius Ziekenhuis. Zijn vader Peter is z’n alles. Zijn grote voorbeeld, steun en toeverlaat. De ondernemer in de vlees-business en evenementenorganisatie was een kruiwagen in Jeroens loopbaan als chauffeur. En zijn voetbalmaatje.

Peter was al supporter in de DOS-tijd en voetbalde op straat met Willem van Hanegem. Hij bracht de clubliefde over op z’n kinderen. Jarenlang zaten Jeroen en zijn broer Bas met hun vader op de Zuid-tribune. Dat ging er fanatiek aan toe; af en toe werden ze door andere bezoekers op hun schouder geslagen: of het wat rustiger kon. Dat vonden de mannen maar niks en daarom zou Obelix later naar de Bunnik-side verhuizen.

Jeroen maakte hoogte- en dieptepunten mee met zijn vader, zoals de horrorfinale van de beker tegen Ajax in 2002 en de twee gewonnen finales de jaren daarop.

Zondag in het ziekenhuis FC Utrecht was altijd een uitje voor ze, maar deze zondag heeft de wedstrijd een andere lading. Obelix zit naast zijn vermagerde vader in het ziekenhuis. Hij pakt z’n telefoon, zet Radio M aan en plugt een koptelefoon in. Hij doet een oortje in en geeft het andere aan zijn vader. Op deze manier kunnen ze een wedstrijd nog één keer samen beleven. Als FC Utrecht de 1-0 maakt, verschijnt er een brede glimlach op het gezicht van Peter en als Toivonen al snel daarop de 1-1 binnenwerkt, volgt de typische norse grimas. Het wordt gelijkspel. FC Utrecht verliest de strijd niet, Peter Heisen wel. Na de wedstrijd valt hij in slaap en wordt niet meer wakker. Obelix’ grote voorbeeld sterft op 59-jarige leeftijd.

Na de wedstrijd valt hij in slaap en wordt niet meer wakker

Jeroen ‘Obelix’ Heisen (links) proost met zijn grote voorbeeld

Ondertussen heeft Jeroen tig sms-berichtjes en gemiste oproepen. Wuytens en Bulthuis hebben gebeld, ze willen weten of alles wel goed is met hun supporter, die inmiddels een vriend was geworden. Jeroen besluit naar de maandagochtendtraining te gaan op Zoudenbalch om de spelers te vertellen wat er aan de hand is. Direct komen er voetballers naar hem toe en spreken hun steun uit. Jeroen voelt veel warmte, ook van vrienden. Een goede maat legt zijn werk neer zodra hij het nieuws hoort en helpt Jeroen met het schrijven van zijn speech. Honderden aanwezigen applaudisseren op de crematie als Jeroen zijn laatste persoonlijke boodschap aan zijn vader heeft uitgesproken. Later hoort hij dat ook FC Utrecht-spelers Jan Wuytens, Tim Cornelisse en oud-speler Erik Pieters erbij waren, maar dat is langs hem heen gegaan.

Lang heeft hij zijn emoties bij zich kunnen dragen, sterk kunnen zijn voor zijn moeder, broer en zus. Zo was zijn vader ook.

Maar op de uitvaart komt alles eruit. Obelix breekt.

Hij mist zijn vader nog elke dag. In de vensterbank van zijn woning brandt hij iedere avond een kaarsje bij een foto van pa. In 2017 is het vijf jaar geleden beseft Jeroen als hij in de zomer van 2016 het competitieschema van FC Utrecht bekijkt. Kippenvel verschijnt op zijn hele lijf als hij de sterfdatum van zijn vader ziet staan; achter 22 januari staat ‘FC Utrecht – Ajax’. Uitgerekend op de datum dat zijn vader het leven liet, speelt zijn club de wedstrijd van het seizoen. Tegen ‘onze grote vrienden uit Amsterdam’, zoals Jeroen het zegt. Dit is met geen pen te beschrijven, denkt hij, het moet gewoon zo zijn.

FC Utrecht tegen Ajax is al bijzonder, voor Jeroen is het extra speciaal. Als zijn jongens het lastig krijgen, zal hij af en toe naar boven kijken en denken: ‘Hé Heis, druk die bal er even in joh!’ De spelers kunnen alle steun van Obelix verwachten; voorafgaand aan de wedstrijd zal hij er weer staan om ze moed in te blazen. ’s Ochtends vroeg bij de hoofdingang. Net als (bijna) altijd.

Tim de Hullu legt herinneringen vast in boeken: www.biografieschrijven.nl

Jeroen bij Stadion Galgenwaard naast Sébastien Haller. Foto Jesse Holweg

20 Stad / Leven

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Samen iets beleven bij inloophuis voor beginnende dementie Een inloophuis voor mensen met beginnende dementie én hun naasten. In het buurthuis Podium Oost is sinds maart 2016 het Odensehuis Andante geopend. Lia Kemerink (63) begon het burgerinitiatief nadat ze zelf zorg verleende aan een vriend met dementie. “Een plek om samen heen te gaan bestond niet echt.”

D

eTwee dagen in de week komen in Oudwijk mensen samen voor speciale activiteiten die moeten helpen beter met beginnende dementie om te gaan. Denk aan voorlichting, maar ook aan workshops schilderen, tai chi en muziek. Initiatiefneemster Kemerink: “De activiteiten moeten iets toevoegen waar mensen energie uit kunnen halen.”

Ook buurtbewoners genieten van de activiteiten van het Odensehuis Andante, zoals Eileen O’Callaghan.

Zij vertelt over de eerste keer dat ze binnenkwam: “Een man met beginnende dementie uit mijn buurt kwam altijd in dezelfde winkel als ik, daar dronk hij dan een kop koffie.

Op een dag ging het mis – hij werd eruit gezet. Ik ging op zoek naar een nieuwe plek voor hem en vond die hier. Nu ben ik er zelf ook elke vrijdag.”

Kemerink vertelt dat zelfstandigheid voorop staat bij het Odensehuis. “Voor mensen met dementie is het zo belangrijk er nog bij te horen en iets nuttigs te kunnen

doen, maar ook voor de omgeving is het waardevol om samen nog leuke dingen te doen.” Kemerink, die een achtergrond heeft in de zorg, werd geconfronteerd met dementie toen een vriend van haar eigen leeftijd het bleek te hebben. “Toen ik voor hem zorgde, wilde ik zo nu en dan iets kunnen gaan doen met hem – samen ergens naartoe kunnen als ik even niet meer wist hoe ik er zelf een draai aan moest geven. Maar zo’n plek bestond niet echt. Hij wilde graag beeldhouwen, maar kon niet meer met een beitel overweg. Later kon hij ook niet met andere, ongevaarlijke instrumenten omgaan.”

Kemerink begon drie jaar geleden met de voorbereidingen voor het inloophuis. Nu is het op dinsdag en vrijdag geopend. De ambitie is om binnenkort meer dagen open te zijn. “Ook in de bezetting gaan we groeien. We zijn op zoek naar enkele vrijwilligers en bestuurders.”

Het huis wordt draaiende gehouden door de vrijwilligers en door de bezoekers zelf. Dat is zo vrijblijvend mogelijk, aldus Kemerink.

ONDER DE MENSEN Jesse Holweg

Robert Oosterbroek

Onder de Mensen is een serie verhalen van DUIC waarin we zoeken naar voorbeelden van hulp, ondersteuning en initiatieven in Utrecht. Bij wie kun je als inwoner terecht voor een steuntje in de rug om je leven weer op de rit krijgen? Hoe ondersteunen en helpen mensen elkaar om een stapje verder te komen? Wie zijn de enthousiaste initiatiefnemers die opstaan voor hun buurt?

Deze keer in deel 9: Lia Kemerink van Odensehuis Andante.

Thuissituatie Reguliere dagbesteding is niet geschikt voor mensen in de beginfase van dementie, want voor hen voelt de drempel om aan te haken te hoog, vertelt Kemerink. Bovendien komen daar alleen mensen met een indicatie. “Beginnend dementerenden zitten in een fase vóór de mensen die toe zijn aan reguliere dagbesteding. Het is heel fijn dat de mensen met een busje kunnen worden opgehaald voor dagbesteding, want dat geeft de naasten wat lucht om bij te tanken, maar het kan zo mooi zijn om nog samen dingen te beleven.”

Kemerink heeft haar aandacht dus gericht op de thuissituatie, zodat de mensen langer thuis kunnen blijven wonen. “Hoe goed een verpleeghuis ook is, niemand kiest ervoor om zo afhankelijk te zijn.” Naast voorlichting is er in het Odensehuis Andante ook ruimte voor het delen van ervaringen. “Als iemand gewoon wil luisteren, kan dat natuurlijk ook.”

Ontmoeten en versterken, dat is het idee.

Odensehuis Andante Het Odensehuis komt voort uit een gelijksoortig initiatief in de Deense stad Odense. Andante is een muziekterm die aangeeft dat de muziek langzaam gespeeld moet worden.

Letterlijk: ‘rustig gaand’. Er zijn in Nederland inmiddels veertien Odensehuizen, waarvan de eerste locatie in Amsterdam-Zuid al acht jaar bestaat.

Advertenties

Wil je vrijwilligerswerk doen, maar niet elke week?

Herkenbaar?

Je wilt eigenlijk wel iets voor iemand anders betekenen. Iemand die het misschien minder goed getroffen heeft dan jij. Boodschappen doen, de taal oefenen, een lampje ophangen, computerhulp.

Maar hoe combineer je dat met je werk, je aandacht voor familie en vrienden, je hobby’s?

Hier maak je mensen blij mee: - Hoogbejaarde meneer voorlezen uit de krant en erover praten.

- Chronisch zieke vrouw helpen met gordijnen ophangen.

- Boodschappen doen met een mevrouw die in een rolstoel zit.

- De Nederlandse taal oefenen met een echtpaar uit Syrië.

Flexibel vrijwilligerswerk Zo’n 450 vrijwilligers in Utrecht zijn al actief bij de Algemene Hulpdienst van U Centraal. Ze bepalen zelf hoe vaak ze in actie komen, in welke wijk en wat voor werk ze leuk vinden. Flexibel vrijwilligerswerk, dus.

Met z’n allen maak je echt verschil in de stad! Het aantal hulpvragen neemt toe, daarom is de Hulpdienst op zoek naar nieuwe vrijwilligers.

Deze mensen hebben door hun situatie allemaal wat extra ondersteuning nodig.

Meer weten? www.u-centraal.nl/ klussen 030 236 17 43 (Jos Verbeij)

Proef de Argentijnse Tango Tijdens proeflesweek : 28 jan – 5 febr

Proef de tango Tangoschool Argentijnse Tango Anna Rosa in Utrecht (sinds 2001) organiseert deze vanaf volgende week proeflessen voor beginners, tijdens de proeflesweek: 28 januari - 5 februari.

Op bijna iedere dag is er een proefles waar je samen of alleen naar toe kunt komen. De proeflessen vinden plaats op hun lichte en ruime leslocaties, in Buurthuis Sterrenzicht (Sterrenwijk) en Podium Oost (Oudwijk). Het hebben van danservaring is niet nodig.

Sociale dans Anders dan de Europese ballroomvariant heeft de Argentijns Tango een sensitief en speels karakter. Iedereen (18-80 jaar) kan deze prachtige, sociale dans leren.

De Argentijnse Tango is een improvisatiedans, waarbij de verbinding tussen de danspartners voorop staat. De dans is gevarieerd, expressief, speels, ingetogen en gepassioneerd. Op veel plekken in de wereld, in Nederland en ook in Utrecht(!) wordt er Argentijnse Tango gedanst op open dansavonden, soms ook met livemuziek.

Leer samen dansen De nieuwe cursussen voor beginners (basis 1) starten vanaf 12 februari tot medio juni.

Er zijn ook lessen op zondagmiddag (2x per maand). Prettig voor mensen die van buiten de stad moeten komen, of mensen met een drukke agenda doordeweeks. Daarnaast starten er 2 groepen voor beginners op dinsdag- en woensdagavond in resp. Podium Oost (Utrecht – Oost) en Buurthuis Sterrenzicht (Utrecht – Centrum/Zuid). Gemiste lessen kun je bij tangoschool Argentijnse Tango Anna Rosa inhalen op een andere dag.

We bieden studenten en U-Pashouders een korting.

Gratis proefles voor DUIC lezers Voor meer informatie over het overige aanbod van tangolessen door Argentijnse Tango Anna Rosa, zie www.annarosa.nl.

Voor vragen, aanmelding voor een proefles of cursus, mailen naar tango@annarosa.nl . Of bel: 030 – 231 21 51 (Annelies)

Stad / Leven 21

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

UTRECHTSE AFFICHES

Arjan den Boer

Het eerste affiche

voor de Jaarbeurs D

e Utrechtse Jaarbeurs bestaat dit jaar honderd jaar. Het eerste Jaarbeurs-affiche is dan ook een mooi begin van deze serie over Utrechtse affiches. De eerste Jaarbeurs werd in het voorjaar van 1917 gehouden op het Janskerkhof en Vredenburg in tijdelijke paviljoens (en in de bestaande Fruithal en Korenbeurs).

Affiches uit het verleden vertellen meerdere verhalen. In de eerste plaats over het bedrijf, product of evenement waar reclame voor werd gemaakt. Maar ook over de ontwerper, of het nu een bekende kunstenaar was of een anonieme graficus. Daarnaast laten affiches zien welke stijlen in de mode waren.

Op de twee weken durende beurs toonden fabrikanten hun nieuwste producten aan handelaren. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het internationale zakenverkeer gestokt en de binnenlandse handel opgebloeid. Op de Jaarbeurs presenteerden zich dan ook alleen Nederlandse bedrijven. De in 1916 opgerichte Vereeniging tot het houden van Jaarbeurzen had voor Utrecht gekozen vanwege de centrale ligging. Deze keuze zou van groot belang blijken voor de ontwikkeling van de stad.

Ontwerpwedstrijd Om bekendheid te geven aan het nieuwe fenomeen startte de organisatie een landelijke publiciteitscampagne. Voor het affiche-ontwerp hield men een besloten prijsvraag onder vijf kunstenaars: Leo Gestel, Carel Lion Cachet, Cornelis Rol, Jan Sluijters en Willy Sluiter. De jury bestond uit architect van de Inktpot George van Heukelom, kunstenaar en ontwerper Richard Roland Holst en hoofdredacteur van ‘De Bedrijfsreklame’ Willem de Buisonjé. De inzendingen waren volgens Holst echter ‘uit artistiek oogpunt bedroevend’. Alleen het ontwerp van Lion Cachet was bruikbaar en won. Het leek op Holsts eigen affiches: symmetrisch, enigszins donker en vol symboliek en ornamenten.

Carel Lion Cachet (1864-1945) had zich van tekenleraar ontwikkeld tot veelgevraagd ‘sierkunstenaar’. Hij ontwierp behangsels, tapijten, textiel, aardewerk en meubels voor welgestelden. Zo richtte hij salons in op stoomschepen en voorzag een Amsterdamse patriciërswoning van goudbehang, later jarenlang als stijlkamer te zien in het Centraal Museum. Ook ontwierp Lion Cachet boekbanden en affiches. Rond 1910 gaf hij bijvoorbeeld de Delftsche Slaolie een luxe imago door de goudgele fles als sieraad af te beelden tegen een zwarte achtergrond.

Affiche Jaarbeurs, C. Lion Cachet, 1917 (ReclameArsenaal)

Jaarbeurs op het Janskerkhof, 1917 (Het Utrechts Archief)

Reclamedoel De Jaarbeurs was niet één concreet product of gebouw dat afgebeeld kon worden. Daarom gebruikten de ontwerpers symbolen en decoraties. Willy Sluiter, een van de verliezers, schetste een beeld van de handelsgod Mercurius. Lion Cachet koos voor ornamenten en enigszins gezochte symbolen. Het rood-witte wapen van Utrecht was het meest herkenbaar. De tot op borsthoogte afgebeelde figuur met opgeheven armen moest het eureka!-moment symboliseren dat tot het ontstaan van de Jaarbeurs had geleid.

“De Jaarbeurs was blij met het affiche, de reclamevakbladen niet.” ‘De Bedrijfsreklame’ schreef: ‘De haastige voorbijganger heeft geen tijd om raadseltjes op te lossen, zich te verdiepen in zinrijke maar ingewikkelde symboliek… De voorstelling moet opeens tot hen komen, à la minute verwerkt kunnen worden, wil ze haar reklamedoel bereiken.’ Dit naar aanleiding van de tentoonstelling ‘Kunst in de reclame’ in het Stedelijk Museum in Amsterdam, waar het Jaarbeurs-affiche hing. Het leidde tot felle discussie tussen kunstenaars en reclamemannen. Volgens de laatsten leende het verfijnde werk van Roland Holst en Carel Lion Cachet zich niet voor moderne affiches.

Succesvol Ondanks of dankzij het affiche – de eerste Jaarbeurs was met 87.000 bezoekers een groot succes. Er namen 690 bedrijven deel.

‘Vele monsterkamers waren door de huurders uitermate gezellig, sommige zelfs zeer sierlijk aangekleed.’ Op het Vredenburg werden textiel, lederwaren, bouwmaterialen en machines getoond, op het Janskerkhof voedingsmiddelen en chemische producten.

De Jaarbeurs groeide snel. In 1921 verrees een vast gebouw op het Vredenburg, in 1930 gevolgd door een tweede. Inmiddels waren er behalve voorjaars- ook najaarsbeurzen. Na de oorlog verhuisde de Jaarbeurs stapsgewijs naar de Croeselaan. Algemene beurzen maakten plaats voor vakbeurzen. Ondertussen bleef de Jaarbeurs een belangrijke opdrachtgever voor affiches. Bij het 75-jarig jubileum in 1991 werden deze tentoongesteld door het Centraal Museum, uiteraard beginnend met het ontwerp van Lion Cachet.

22 Ondernemen

NR. 26 | JANUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

OP BEZOEK BIJ TOM GANSEMAN IN WITTEVROUWEN

Annabel van Heesbeen

‘We gaan proberen de honderd jaar te halen’

E

en zaak waar alle prijskaartjes en bestellingen nog met de hand geschreven worden, dat is Fa. Ganseman. Al meer dan negentig jaar heeft de familie een winkel op de hoek van de Klaverstraat. “Mijn opa is hier op ‘t hoekie in 1923 begonnen als aardappelboer”, vertelt Tom. De winkel ging over van vader op zoon. Toms vader ging verder als aardappelboer, de broer van Tom bracht fruit in de winkel en Tom later in 1979 de groenten. Nu runnen Tom en broer Dick samen de zaak.

Venten Ganseman heeft een lange familietraditie van venten (langs de huizen gaan om goederen te verkopen, red.). “Mijn opa begon met paard en wagen. Later was mijn vader de eerste Utrechtse venter met auto.

Zo ging het werken sneller en hoefden we geen paard meer te verzorgen.” Tom gaat zelf ook al lang de straat op: “Toen ik zes was, ging ik al met mijn vader mee aardappels

venten. Ik was altijd aan het helpen: voor school, na school, tijdens school.”

De auto maakte plaats voor een busje, dat later plaatsmaakte voor een grote vrachtwagen om mee te venten. “Het assortiment werd steeds groter, dus moesten we ook een steeds grotere kar.” In september 2014 moest Tom stoppen met het venten door de invoering van de milieuzone. “Toen heb ik wel wakker gelegen. Vooral de laatste drie weken waren heftig, dan moet je afscheid nemen hè.” Nu heeft hij er vrede mee: “In plaats van werkdagen maken van 04.00 tot 19.30 uur, ben ik nu lekker om 18.15 uur thuis en kan ik met mijn gezinnetje mee-eten.”

Generatie op generatie In de zaak werkt Tom samen met zijn broer, vrouw en schoonzus. Er staat één iemand ‘van buitenaf’ op de loonlijst: Marga, de dochter van een klant. Ook helpen de kinde-

Nienke Kamphuis

De stad zit vol bijzondere winkels met een interessant verhaal, DUIC gaat op pad om deze verhalen op te sporen. Annabel van Heesbeen ging op bezoek bij Tom Ganseman van groente- en fruitwinkel Fa. Ganseman aan Klaverstraat 26 in Wittevrouwen.

ren van de groenteboer graag een handje mee. Maar Tom is ook vaak omringd door andere families: “Ik heb hele gezinnen zien opgroeien.

Ik zie kinderen geboren worden en weer de deur uitgaan. Het leukste is dat ik dan later weer bij die kinderen thuiskom met hun kinderen.”

Tom glimlacht. “Ik krijg ook alles mee, klanten vertellen wanneer ’t effe niet meezit, maar ook wanneer het wel meezit. Een luisterend oor bieden, dat is belangrijk. Ook aan jongeren.”

Ondanks het feit dat Tom gestopt is met venten, komt hij nog vaak bij mensen aan de deur. Zo’n drie keer per week rijdt hij rond met bestellingen. De meeste klanten bellen hem elke week om hun lijstje door te geven. Wanneer een klant het vergeet, bedenkt Tom zelf iets en zet hij het bij de voordeur neer.

Tijdens het interview rinkelt de telefoon dan ook een aantal keer.

“Wacht, ik pak even mijn boekie.”

De groenteboer schrijft alle bestel-

lingen op, ook als het via de mail binnenkomt. “Ik ga met vakantie hè, hoeveel aardappels wil je hebben?

Ik maak er wel wat meer van.”

Tot 2023 Tom ziet dat de vraag de laatste jaren is veranderd. “Klanten maken verre reizen of kijken kookprogramma’s op tv en vragen steeds vaker naar andere soorten groenten. En van sommig fruit dat mensen bestellen weet ik niet eens hoe het eruit ziet. Maar daar kom ik wel achter, hoor.”

Toch blijft het traditionele fruit het populairst: “Appels en sinaasappels, die willen mensen altijd. Net als broccoli en bloemkool. Aardappels worden wel steeds minder populair, die eten jongelui niet meer. Alles is tegenwoordig pasta.” Zelf eet Tom het liefst ananas of meloen en als groente witlof of spruitjes. “Echte Hollandse kost. Zes dagen per week aardappels, één keer soep.”

Tom is al gauw veertien uur per dag bezig met zijn werk. “Je moet schik hebben in je werk, dan hou je het vol.” Als de groenteboer om 04.00 uur begint met werken, moet hij soms studenten aan de overkant van de straat helpen het sleutelgat te vinden. “Lachen toch!” Hij geniet het meest van het contact met zijn klanten. “Er zijn klanten waar ik al 45 jaar kom. Mijn oudste klant is 94.” Het is dan ook niet ongewoon dat Tom wordt uitgenodigd voor bruiloften van klanten. “En voor begrafenissen. Dan ga ik gewoon”.

Over de toekomst is Tom duidelijk: “We gaan proberen de honderd jaar te halen en dan gaat de stekker eruit.” Zijn kinderen zijn niet van plan de zaak over te nemen. “Die hebben gestudeerd hè, zij willen niet een 70- maar een 40-urige werkweek.

Begrijp ik goed hoor!”

MAZDA CX-3 GT-M LINE € 27.990

RIJKLAAR

Advertentie

EXTRA COMPLEET + 18-inch lichtmetalen velgen + Luxe interieur + Head-up display + Achteruitrijcamera + 7-inch multimedia- en navigatiesysteem + Volledige LED-verlichting + Sterke 2.0 liter benzinemotor

PROFITEER VAN € 2.524,GT-M LINE VOORDEEL

AUTOBEDRIJF KNOOP MAARSSEN

Kometenweg 7 | 3606 BD Maarssen | 0346 - 586444 | www.knoopweb.nl |

AUTOBEDRIJF CLUISTRA NIEUWEGEIN Betuwehaven 1 | 3433 PV Nieuwegein | 030 - 6062598 | www.cluistra.nl |

Mazda CX-3 vanaf € 23.590,-. Gemiddeld verbruik Mazda CX-3 van 4,0 tot 6,4 liter per 100 km / van 25,0 tot 15,6 km per liter / CO2-uitstoot van 105 tot 150 g/km. Prijzen incl. BPM, BTW en kosten rijklaar maken. Prijzen excl. metallic/mica lak en eventuele opties. De Mazda CX-3 GT-M Line is in een gelimiteerde oplage verkrijgbaar, uitvoering is leverbaar zolang de voorraad strekt. Overige consumentenacties niet mogelijk i.c.m. het Mazda CX-3 GT-M Line aanbod. Zie voor kosten en voorwaarden: www.mazda.nl. Prijswijzigingen voorbehouden. Afgebeeld model kan afwijken van de daadwerkelijke specificaties.

Ondernemen 23

JANUARI 2017 | NR. 26 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

ONDERNEMER CENTRAAL - OSCAR DE GOEDE

Hidde Zwiers

‘Nu zijn zes van de tien zaken van ons’ Het populairste horecastraatje van Utrecht wordt grotendeels gerund door Sander van der Meijden en Oscar de Goede. Eind februari openen ze in zes jaar tijd hun zesde zaak in de Drieharingstraat. Hoe een achterafstraatje een publiekstrekker werd.

“A

ls je hoort dat kledingwinkel ill het pand verlaat, moet je niet een week wachten maar binnen een minuut beslissen. Willen we het pand? Ja? Oké, dan ga ik dat nu regelen. Snel schakelen, heet dat.” De ondernemer in Oscar de Goede komt naar voren als hij over een nieuwe zaak vertelt.

Dat snelle schakelen is in tegenstelling tot zes jaar geleden hard nodig om een horecazaak te kunnen starten in de Drieharingstraat.

Mede dankzij de inspanningen van De Goede en zijn compagnon is het straatje zo populair geworden. Hun restaurants De Markt, Naast de Markt, Raak, Vintage en sinds kort De Kleine Parade hebben het straatbeeld compleet veranderd. En binnenkort komt daar dus nog een zesde zaak bij.

“Het is nooit de bedoeling geweest een soort monopolie op de drukste horecastraat van Utrecht te krijgen”, vertelt De Goede, “het is gewoon zo gegroeid. Nu zijn zes van de tien zaken van ons, en daar blijft het wel bij.”

De Goedestraat Na De Markt ging het hard. “Je zag meteen het verschil; ineens was er een overkant en vanaf dag één was het ontzettend druk. Een jaar later hebben we ‘Naast de Markt’ geopend. Die naam was meer een grapje. Het restaurant is eigenlijk hetzelfde als dat ernaast, maar ‘De Markt 2’ klonk zo stom. En deze naam heeft een dubbele lading, omdat het ook nog eens naast de echte markt op het Vredenburg zit.”

De laatste dode hoek van de straat: het huidige restaurant Raak. De Goede: “Dit pand wilden we niet huren, maar het stond al zo lang te huur dat we bang werden dat iemand anders het ging doen en wij spijt zouden krijgen.” Toen Raak de deuren opende, werden de grapjes voor het eerst gemaakt: de steeg zou nu de ‘De Goedestraat’ of de ‘Sander van der Meijdenstraat’ heten. Hij was mooi geworden. “De terrassen en luifeltjes maakten het een bruisend geheel. Best bijzonder.”

De Drieharingstraat kampte jarenlang met leegstand

De afgelopen jaren kreeg het ondernemersduo ook nog eens de kans om eerst ’t Winterhuys en daarna het Japanse restaurant Moto over te nemen. ’t Winterhuys werd verbouwd tot Vintage, een modern tapasrestaurant en wijnbar. Moto heeft op zijn beurt een paar maanden geleden plaatsgemaakt voor De Kleine Parade. “Sharing and dining”, zegt De Goede. “Je kunt kiezen uit dertig verschillende tussengerechtjes. Een soort tapas, maar dan niet Spaans en wat luxer. Dit doen Sander en ik samen met Paul Kok.” Nieuwe zaak En eind februari opent de zesde, nog naamloze, zaak. Een naar eigen zeggen ‘modern eetcafé’. De Goede: “Ik vind het belangrijk dat mensen die veel voor ons doen ook kansen krijgen, daarom is er voor deze zaak een derde mede-eigenaar”, aldus De Goede. Dat is Bert Zumbrink, die al jaren onder Van der Meijden en De Goede werkte. Hij schuift aan om over de nieuwe zaak te beginnen, die eind

februari of begin maart zal openen. Je moet er goed kunnen borrelen. “Geen standaard borrelhap, maar bijzondere. We willen goede plateaus met verse stukken vis en vlees”, zegt Zumbrink. “Iedereen moet bij wijze van spreken kunnen doen wat-ie wil; als je uren wilt borrelen kan dat en als je een snelle hap wilt, kan dat ook.” In de zaak moet de relaxte mediterraanse sfeer de boventoon voeren.

“Het moet niet te stijf worden”, vult De Goede aan. “Er komen alleen hoge tafels en krukken.

Maar eerst de verbouwing afronden. Het was natuurlijk een kledingzaak, er moet nog veel gebeuren.”

Is de ‘De Goedestraat’ dan af? De Goede: “In zes jaar tijd hebben we zes zaken geopend.

Zeg nooit nooit, maar ik verwacht dat het hierbij blijft. Af en toe voelt het als thuiskomen; er werken hier logischerwijs heel veel collega’s van me. De sfeer die je met z’n allen creëert, daar geniet ik van.”

Graffiti In augustus 2011 begint het avontuur in de Drieharingstraat, als de deuren van De Markt voor het eerst opengaan. Voor De Goede een spannend moment, ondanks dat hij eerder al mede-eigenaar en -oprichter is van De Zotte, De Goedheyd, De Zakkendrager, El Mundo, Opium en De Rechtbank. “Ik heb er destijds best lang over nagedacht of ik dit wilde of niet, want al was ik ervan overtuigd was dat het een succes zou worden, een zaak starten brengt altijd risico’s met zich mee.”

Voordat De Markt opende in het oude pand van Boudisque kampte die kant van de straat jarenlang met leegstand. De Goede: “Nadat Boudisque failliet ging, stonden deze panden een jaar of zes jaar leeg. Alles was dichtgeschroefd met hout en zat onder de graffiti.

Aan de overkant was wel bedrijvigheid, maar daar stonden de fietsen vier rijen dik tegen de muur. Er woonde ook niemand boven. Het zag er niet uit, een echt achterafstraatje.”

Ondanks de langdurige leegstand van het pand was de eigenaar niet happig om het te verhuren voor een horecabestemming. De Goede: “Toen ik het hier te huur zag staan, dacht ik: dit is wél midden in de stad. Ineens zag ik voor me hoe het er hier zou kunnen gaan uitzien. Na wat doorzeuren en aandringen zei de pandeigenaar uiteindelijk: ‘als er dan echt horeca in moet komen, dan moet het maar’. Gelukkig wilde Sander graag meedoen.”

Oscar de Goede voor restaurant Raak! en naast zijn nieuwe zaak in de Drieharingstraat

Vrijblijvend binnenlopen

met je droomhuis in gedachten.

Donderdag, vrijdag en zaterdag: Hypotheek Inloopspreekuur Tijdens onze inloopspreekuren kun je vrijblijvend binnenlopen voor een oriĂŤnterend gesprek of informatie over wonen en hypotheken. Zonder dat je daar een afspraak voor hoeft te maken. Klant of geen klant, iedereen is welkom.

Kijk voor de locaties en tijden op rabobank.nl/utrecht Een aandeel in elkaar