DUIC krant NR. 027 februari 2017

De krant die verder kijkt in de stad

FEBRUARI 2017 | 3E JAARGANG NR. 27 | KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP

Portret van wereldkampioen Jesse Puts

DUIC.NL

Neem

GRAT

PAG. 6

Vlammen in Karel V

I mee! S

Werkplek van de chef de cuisine pagina 17

Clubliefde van Utrechtse kantinedames pagina 14

Verbreding A27: hoe zit het nu? pagina 4

Advertenties

DE GEHEEL VERNIEUWDE

DUIC APP

Locatiegebonden actualiteiten Stel zelf je nieuws samen: uit de stad, de wijk of de straat

DOWNLOAD NU!

EEN E-BIKE IETS VOOR JOU? MEER INFO OP PAGINA 2 Alle nieuwbouw in regio Utrecht:

UTRECHTWOONT.NL

gra tis

Uw huid onder de loep?

EEN E-BIKE IETS VOOR JOU? TEST HET ZELF OP E-BIKE XPERIENCE

con s

ult

Kies voor kwaliteit bij de huidtherapeut De professionele huidtherapeuten van Triaderm helpen u aan persoonlijk advies.

Diverse mogelijkheden op het gebied van onder andere laserbehandeling en huidverbetering.

Ben jij op zoek naar een e-mountainbike, een speed pedelec of hou je het toch liever bij een normale e-bike die geschikt is voor bijvoorbeeld woon-werk verkeer? Dan ben je bij E-bike Xperience aan het juiste adres. Op 11 en 12 februari vind je bij E-bike Xperience in de Jaarbeurs in Utrecht antwoord op al je vragen rondom de aanschaf van een e-bike. Voor alle type e-bikes is er een speciaal indoor testparcoursaangelegd, powered by Bosch.

Zo kan jij je fiets testen onder alle omstandigheden! Op het parcours vind je bijvoorbeeld een helling, een schelpen- en zandpad en voor de razendsnelle high speed e-bikes (speed pedelecs) is er een aparte strook waarbij over de gehele hallengte snelheden tot max 45 km/h bereikt worden.

Meerdere onafhankelijke experts beantwoorden de moeilijkste vragen en geven informatie over accu’s, motoren en actieradius. En vergeet het aanbod aan accessoires, leasing en verzekering niet. Eén ding is zeker, na een bezoek aan dit event staat niks de aanschaf voor een e-bike je meer in de weg!

Alexander Numankade 199, Utrecht 030 271 55 11, contact@triaderm.nl www.triaderm.nl

Een ticket voor de E-bike Xperience geeft ook gratis toegang tot Fiets en Wandelbeurs, dat gelijktijdig plaatsvindt in Jaarbeurs. Dit event is het meest complete event van Europa voor fietsers en wandelaars.

GA VOOR MEER INFO EN TICKETS NAAR EBIKEXPERIENCE.NL

Nu bij Hyundai Wittenberg

PROEFENRIJ RIJ

Alleen op 2, 3 en 4 februari!

U bent van harte uitgenodigd voor dit unieke evenement.

De Hyundai i10 Facelift

De nieuwe Hyundai i30

Ervaar de nieuwste Hyundai modellen tijdens de PROEFENRIJ. Hyundai introduceert twee nieuwe modellen: een Facelift van de Hyundai i10 en de geheel nieuwe Hyundai i30. En dat is een reden voor een feestje! Geniet tijdens de PROEFENRIJ van een hapje en een drankje én ervaar de nieuwste modellen.

Kom snel naar de showroom en ontdek al onze spectaculaire aanbiedingen!

Ontdek meer op wittenberg.hyundai.nl Hyundai Wittenberg Amersfoort: Xenonweg 15, tel. 033 - 463 5535 Hyundai Wittenberg Harderwijk: Zuiderbreedte 8, tel. 0341 - 439 090 Hyundai Wittenberg Hilversum: Franciscusweg 4b, tel. 035 - 624 2624 Hyundai Wittenberg Utrecht: Landzigt 30, tel. 030 - 603 1216

Gecombineerd brandstofverbruik: 4,0 - 5,5 (l/100 km) / 25,0 - 18,2 (km/l); CO2 - emissie: 93 - 125 (g/km). Uitstoot is afhankelijk van gebruik. Uitstoot- en brandstofverbruikgegevens zijn gebaseerd op tests die zijn uitgevoerd volgens Europese Verordening 715/2007/EEG. Afgebeelde modellen kunnen afwijken van standaard uitvoering. Druk- en zetfouten voorbehouden. Zie voor kosten en voorwaarden www.hyundai.nl of vraag er naar in de showroom.

3

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INHOUD Nieuws

Stad / Leven De herinnering van Inge Keff van bioscoop Camera/Studio pagina 12

Kantinedames VV Voorwaarts, Sporting ‘70, VSC en Domstad Majella pagina 14-15

Plannen verbreding A27

Tijd voor iets nieuws

H

et idee was een alternatieve nieuwjaarsreceptie. Dus zonder de usual suspects, hoewel bijvoorbeeld de burgemeester wat ons betreft altijd en overal welkom is en dus ook bij dit enigszins rafelig bedoelde feest. Ik verheugde me erop. Al was het maar omdat de door mij zo enorm gewaardeerde rapper Steen ook benaderd zou worden. Het is er niet van gekomen. Uitgever Joris Daalhuisen wilde meer ambitie. Waarom ook niet?

Deze krant bestaat ook al weer ruim een jaar, dus tijd voor iets nieuws.

En daarom treft een clubje van DUIC elke maandag bij Orloff voorbereidingen voor een programma dat Utrecht op een bijzondere manier gaat belichten. Dat dit bij Orloff plaatsvindt, is omdat mede-initiatiefnemer en DUIC-columnist Tom Staal daar in de buurt woont en wij van DUIC onze coryfeeën koesteren.

Zeker als hij geacht wordt straks 24 uur voor ons in touw te zijn.

24 uur met Utrecht, dat wordt het project dat op 1 juni live te zien zal zijn op DUIC. Geen comfortabel onderonsje in de studio zoals de VPRO dat doet, maar een ongepolijste registratie van Utrecht op een donderdagavond. Slapen is er voor Tom niet bij. Hij maakt dus kans om als de Mies ‘Open het Dorp’ Bouwman van DUIC de geschiedenis in te gaan. Dit wordt leuk en nieuw.

Tom Staal, die tijdens het brainstormen slechts aan de thee zit, is nu al in training voor deze marathonsessie. Hou onze site in de gaten voor meer informatie en opmerkelijke beelden van Tom die zich mentaal en fysiek voorbereidt.

Hij is over een paar maanden zo scherp als een mes. De stad is gewaarschuwd.

Het baasje van

De voor- en tegenstanders pagina 4-5

Dexter: Angelique van Geerenstein pagina 16

Portret van een wereldkampioen Interview Jesse Puts pagina 6-7

Column Tom Staal Een gouden film pagina 7

Utrecht Volgens 3FM-dj Domien Verschuuren pagina 16

Werkplek van Vito Reekers, chef de cuisine van restaurant Karel 5 pagina 17

Dat is de vraag

Allemaal Utrechters

Moet de gemeente Utrecht regulering van teelt en aanvoer van cannabis doorzetten? pagina 8

Pablo Castellanos uit Venezuela pagina 18

Cultuur / Uit

Ondernemen

Modemeter Gerrit van Oosten pagina 9

Michaël Kroonbergs Hoofdredacteur michael@duic.nl

Uittips

Ondernemer Centraal

Harry Potter Expo en Stukafest pagina 10-11

Colofon

KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

REDACTIE Michaël Kroonbergs (hoofdredacteur), Fenna Riethof (eindredacteur), Annabel van Heesbeen, Jesse Holweg, Hidde Zwiers, Merel Blom en Robert Oosterbroek BEELDREDACTIE Robert Oosterbroek en Nienke Kamphuis CONTACT REDACTIE redactie@duic.nl

‘Olijfolieman’ Pierluigi Parente pagina 23

AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Annelies Hoelen, Yontie Helders, Marieke van Willigen, Tom Staal, Tim de Hullu en Arjan den Boer ART DIRECTION EN VORMGEVING ddk.nl, Nathan Roos en Tessa Valk UITGEVERS Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers

SALES Wouter Jacobs via wouter@duic.nl ADVERTEREN 030 - 633 18 90 Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl

WEBSITE DUIC.nl

FACEBOOK DUIC

TWITTER @duicnl

INSTAGRAM _duic

4 Nieuws

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

De bak bij Amelisweerd moet als het plan doorgaat aan weerszijden verbreedt worden

Robert Oosterbroek

Definitief plan ring Utrecht gepresenteerd TEGENSTANDERS VERBREDING A27 GAAN IN BEROEP

Na bijna tien jaar aan voorbereidingen en zo’n 35 jaar na de aanleg van de A27 door het landgoed Amelisweerd zijn er weer grote plannen voor de ring Utrecht. Het Tracébesluit voor de plannen is getekend: de doorstroming en de veiligheid op de wegen rond de stad moeten verbeteren.

Tegenstanders maken zich zorgen over de leefbaarheid. Zij die eerder een zienswijze hebben ingediend kunnen nog tot 2 maart in beroep gaan tegen de plannen.

M

inister Schultz van Haegen van Infrastructuur en Milieu was blij op 14 december vorig jaar. “We zitten midden in een feestmaand. En hier – vlakbij de ring van Utrecht – vieren we vandaag een extra feestje. Daar is alle reden voor, want het Tracébesluit A27/A12 Ring Utrecht is getekend”, zei ze in haar toespraak.

Volgens de minister is het duidelijk: de economie blijft de komende jaren groeien en het autoverkeer zal toenemen. Om een goede doorstroming te waarborgen moet er meer asfalt komen en om het verkeer uit de stad te weren moeten Utrechters via de ring kunnen reizen. Alleen een goede ring zou dit extra verkeer kunnen opvangen. De minister in haar toespraak: “Met dit besluit komen we een belofte uit het regeerakkoord na. Een be-

langrijke belofte, want Utrecht is de draaischijf van Nederland. De afgelopen jaren is er al veel verbeterd aan de ring. Maar we zijn hier nog niet klaar. Dit Tracébesluit is een nieuwe stap naar vlottere en veiligere doorstroming op de ring.

Dat doen we onder andere door op de A27 en A12 drukke verkeersstromen van elkaar te scheiden en door meer rijstroken aan te leggen. Met dit project pakken we vijf hardnekkige fileknelpunten uit de file top 50 aan. Vijf vliegen in één klap!

Daarnaast zorgen we voor minder geluid en meer natuur.”

Het project loopt vanaf de aansluiting Bilthoven via de A27 naar de knooppunten Rijnsweerd en Lunetten en door tot de aansluiting Houten. Daarnaast omvat het de A12 tussen de knooppunten Ou-

denrijn en Lunetten en moeten er enkele aanpassingen komen aan de A28. De belangrijkste aanpassing is de toevoeging van extra rijstroken op de A27 en het ontweven van de rijbanen tussen Lunetten en Rijnsweerd. De nieuwe situatie moet ervoor zorgen dat het verkeer al op de goede banen zit voordat het de knooppunten bereikt. Knooppunt Rijnsweerd moet een transformatie krijgen waarbij er meer rijbanen komen en de beruchte ‘varkensbocht’ (vernoemd naar een ongeluk waarbij tientallen varkens uit een trailer ontsnapten) verdwijnt. Ook moet de bekende bak bij Amelisweerd overkapt worden, zodat er een groene verbinding ontstaat tussen het landgoed en Maarschalkerweerd. “Er wordt niet alleen gekeken naar doorstroming.

De leef baarheid van het gebied en de verkeersveiligheid zijn net zo belangrijk”, zegt Stephan Lahaye, omgevingsmanager bij Rijkswaterstaat voor het project A27/A12 Ring Utrecht. “Het nieuwe asfalt zal voor een betere doorstroming zorgen en door het scheiden van rijbanen verbetert de verkeersveiligheid , sluipverkeer zal worden tegengegaan en geluidsoverlast wordt op veel plekken aangepakt.

Daarnaast wordt de natuur die verdwijnt ruimhartig gecompenseerd.

Per saldo zal er meer natuur en

groen zijn dan in de huidige situatie. Qua kilometers is het niet eens het grootste tracé, maar we zitten hier in druk stedelijk gebied. Het is dus complex, met inpassingen in vele woonwijken en vijf gemeenten: Nieuwegein, De Bilt, Bunnik, Houten en uiteraard de grootste speler, Utrecht zelf. Daarnaast hebben we te maken met vele landgoederen, met als grootste bekende Amelisweerd.”

Het project gaat ruim 1,1 miljard euro kosten

De werkzaamheden moeten in 2018 starten. De verwachting is dat het project rond 2026 is afgerond en ruim 1,1 miljard euro gaat kosten.

Voor maatregelen voor de leefomgeving is 200 miljoen euro gereserveerd. De huidige plannen hebben een lange voorgeschiedenis. De ring Utrecht maakt onderdeel uit van een breed pakket aan infra-

structurele en mobiliteitsmaatregelen die al sinds 2006 besproken worden. In 2008 werden de eerste onderzoeken gedaan naar mobiliteit op de ring Utrecht, in de jaren daarna werden verschillende alternatieven onderzocht en besproken.

De puzzelstukken vielen steeds meer in elkaar. Er werd gesproken met betrokkenen als buurtbewoners, gemeenten en belangenorganisaties. Vorig jaar werd het ontwerp Tracébesluit gepubliceerd en 19 januari is het definitieve Tracébesluit gepubliceerd. Tot 2 maart kunnen belanghebbenden nog in beroep tegen het Tracebesluit.

Tegenstand De natuur is een van de thema’s die zeer gevoelig liggen. Er moeten honderden bomen gekapt worden en vooral de natuur bij Amelisweerd is een kritisch punt. In de jaren zeventig en tachtig was dit bos ook het middelpunt van een heftige strijd tussen natuurgroepen en de Rijksoverheid – toen was de aanleg van de A27 door het natuurgebied de aanleiding. Jaren werd er gedemonstreerd, tot aan de ontknoping in 1982. In september dat jaar joegen honderden leden van de Mobiele Eenheid honderden bosbezetters het landgoed uit, waarna de kap direct begon. De snelweg kwam er. Nu moet er weer een

Nieuws 5

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

‘De compensatie is volstrekt onvoldoende’

Tegenstanders demonstreren regelmatig in het bos bij Amelisweerd tegen de geplande kap van bomen aldaar. Foto: Raymond Kruisbergen

stuk van het bos van Amelisweerd verdwijnen. De verantwoordelijke minister weet dat overleg met alle betrokkenen belangrijk is. In haar toespraak zei ze: “Ik ben me bewust van de gevoeligheden. Op sommige plekken liggen verkeer, wonen en recreëren zij aan zij. Juist daarom stond een goede inpassing vanaf het begin voorop. De aandacht voor de leefomgeving vind ik belangrijk.”

Niet iedereen is voorstander van het project in de huidige vorm.

De gemeente Utrecht, sommige omwonenden, verschillende politieke partijen en milieu- en natuurgroeperingen als de Vrienden van Amelisweerd en Natuur- en Milieufederatie Utrecht zijn tegen de aanpassingen aan de ring. De grootste groepen zijn in Utrecht verenigd onder de naam Kerngroep Ring Utrecht. Jos Kloppenborg en John Buitink van de kerngroep zijn twee actieve Utrechters die zich al jaren inzetten tegen het de verbreding van de snelweg. Kloppenborg is al decennia betrokken bij de actiegroepen rondom het behoud van Amelisweerd. In de jaren tachtig was hij zelf te vinden bij de ontruiming van het bos. Hij hoopt dat een nieuwe bosbezetting niet nodig is en trekt al lang met Buitink op om een ander verhaal te vertellen dan dat van minister Schultz van Haegen. “Het klinkt als een goed uitgedacht plan, met aandacht voor leef baarheid, veiligheid en een betere doorstroming van verkeer. Wij zien dat absoluut niet zo”, stellen de heren. In het Milieucentrum aan de Oudegracht, omringd door tientallen multomappen met informatie over het Tracébesluit, vertellen ze hun kant van het verhaal.

De plannen voor de verbreding zijn onder andere gestoeld op de aanname dat de economie de komende jaren hard gaat groeien, het verkeer daardoor toeneemt en zodoende de baten opwegen tegen de kosten.

Het is echter niet bewezen dat dit gaat gebeuren. Dat kwam volgens Buitink en Kloppenborg naar voren in de Maatschappelijk Kosten-Baten Analyse van het onafhankelijke bu-

reau Decisio uit 2014. “Het nut en de noodzaak van de plannen zijn dus nooit bewezen”, zegt Kloppenborg. “En ook het Centraal Planbureau concludeerde dat uitstel van de verbreding van de snelweg de beste optie is. Een verbreding rendeert alleen als de economie heel hard groeit, en het fileprobleem snel verergert, maar de meeste deskundigen zijn het erover eens dat we dat niet meer hoeven te verwachten. Voor de minister is het echter een politieke overweging geweest. Feiten spelen hierbij een minder grote rol, het gaat om geloof. Daarnaast kan de minister ook geen andere afweging maken, want dan valt ze de beloftes van de VVD af om voor economische groei te zorgen.” Buitink en Kloppenborg zijn al jaren betrokken bij het proces en mogen meedenken over de invulling van het Tracébesluit. “Maar we mogen niet de kernvraag bediscussiëren; hoe gaan we om met mobiliteit? We leven hier in een stedelijke omgeving en moeten vooral kijken naar andere vormen van mobiliteit dan de auto. Hier hebben wij nooit de discussie over kunnen voeren. Waarom kan er niet gesproken worden over andere vervoermodellen?”

Omgevingsmanager Lahaye van Rijkswaterstaat laat weten dat er veel gedaan wordt om de mensen tegemoet te komen en dat ze elke boom en al het verloren natuurgebied gaan compenseren. “Bijvoorbeeld met de overkapping bij Amelisweerd. Het ministerie heeft besloten daar extra geld voor vrij te maken. Er wordt bovendien meer teruggeplant dan er verdwijnt. 36,7 hectare bos wordt aangeplant als compensatie voor de 31 hectare die wijkt . Ook wordt 8,26 hectare hoogwaardige natuur (ecologische hoofdstructuur) gecompenseerd door ruim 30 hectare op andere plekken. Zoveel is niet verplicht, maar we doen het wel. We gaan werken met stiller asfalt en nieuwe en hogere geluidsschermen waardoor omwonenden op veel plekken zelfs minder geluid zullen horen.

Dit komt mede doordat de minister

bovenop de wettelijke verplichting nog eens vijftien miljoen extra beschikbaar heeft gesteld voor dergelijke maatregelen.”

Kloppenborg en Buitink springen daarop in: “Die compensatie is volstrekt onvoldoende, je merkt dat ze met de handen in het haar zitten. Het is een grote puzzel om goed te compenseren, maar het is ze niet gelukt met het huidige Tracébesluit. Qua vierkante meters zal het wel goed zitten, maar de waarde van de natuur aldaar is niet te compenseren door ergens anders weer wat groen aan te leggen.” De natuurwaarde is ook onderdeel geweest van een rechtszaak tijdens de aanleg van de A27 in de jaren tachtig. De snelweg ligt tussen knooppunt Lunetten en het viaduct over de Kromme Rijn in een

geul, en daarmee zo’n vier meter onder het maaiveld. Om te zorgen dat het grondwater niet op de snelweg stroomt, ligt tussen knooppunt Lunetten en het viaduct bij de Koningsweg folie onder de weg. Vanaf de Koningsweg tot aan het viaduct bij de Kromme Rijn is de snelweg gebouwd in een betonnen bak. Dit is gedaan nadat de rechter heeft besloten dat het gebruik van folie te veel schade zou opleveren voor de natuur in Amelisweerd. Voor het gebruik van folie is veel meer ruimte nodig dan voor een betonnen bak.

“Maar met het huidige plan zal de natuurschade waar de rechter toen tegen oordeelde alsnog plaatsvinden.” Kloppenborg en Buitink gaan samen met andere belangenorganisaties beroep aantekenen tegen het besluit. Daarnaast zullen ze de politiek blijven beïnvloeden. “Er ko-

men weer Kamerverkiezingen aan, dus het is afwachten hoe de politieke situatie erover twee maanden uitziet.”

De gemeente Utrecht kan niet meer in beroep, overheden mogen dat niet tegen elkaar. Wel laat het college weten: “We constateren dat in de stad een diepgaande weerstand bestaat tegen verbreding van de A27. Behalve dat de verbreding een grote impact heeft op Amelisweerd en de aangrenzende woonwijken, lost het de mobiliteitsopgave van Utrecht niet op. Om Utrecht als snelst groeiende stad van Nederland leef baar en bereikbaar te houden zijn slimmere mobiliteitsoplossingen nodig. Het college zal niet nalaten dit onder de aandacht te brengen van de bestuurlijke partners.”

6 Nieuws

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

PORTRET VAN EEN WERELDKAMPIOEN Jesse Holweg Robert Oosterbroek

‘Niet nadenken maar gecontroleerd rammen’

In 21.10 seconden sloeg het 2016 van Jesse Puts van een pijnlijk hoofdstuk om in een gouden jaar. In het Canadese Windsor verraste de 22-jarige Utrechter vriend en vijand door op de 50 meter vrije slag op de kortebaan naar de wereldtitel te zwemmen.

Hij werd de eerste Nederlandse wereldkampioen ooit op dit kortste sprintnummer in het zwembad.

“I

k geloofde het niet! Ik dacht: wat is dit?”, riep de verbouwereerde Puts voor de camera van de NOS na zijn gouden race, om direct daarna weer zijn grote ambitie te tonen door te verklaren niet tevreden te zijn met zijn tijd. Hij tikte 0.04 seconden eerder aan dan de Russische topfavoriet voor de eindzege, Vladimir Morozov, pakte zijn eerste grote titel en vestigde direct zijn naam in de internationale zwemwereld. Toch ziet hij genoeg ruimte voor verbetering.

De nuchtere Puts is sinds de race in Windsor de enige mannelijke Nederlandse wereldkampioen op de ‘50 vrij’. Zelfs drievoudig olympisch kampioen Pieter van den Hoogenband veroverde nooit een gouden WK-medaille op een individuele afstand. Zelf blijft Puts er rustig onder: “Ik kan wel naast mijn schoenen gaan lopen, maar dat heeft weinig nut. Het is een mooie prestatie, maar ik ben nog lang niet waar ik wil zijn.” Met een grote glimlach vervolgt hij: “Het was wel gaaf om mee te maken.”

In zijn ouderlijk huis in Rivierenwijk Utrecht verraadt weinig dat hier ‘s werelds beste sprinter van het moment woont. Utrechtse nuchterheid lijkt bij het breedgeschouderde sprintkanon volop aanwezig.

Bravoure komt pas boven bij de vraag wat het uiteindelijke doel is.

“Goud in Tokio op de langebaan en als eerste man onder de twintig seconden op de kortebaan”, zegt hij resoluut. Hoe realistisch dat is? “Als ik op het WK in Boedapest komende zomer naar een medaille zwem, heb ik nog twee jaar om wat plekjes omhoog te komen. Op de Olympische Spelen in Tokio (2020, red.) ben ik 26, dus fysiek op mijn best.”

Tegenslag Jesse (spreek uit als ‘Djessie’) Puts leek een verloren jaar te hebben.

De internationale doorbraak bleef vooralsnog uit en de Olympische Spelen in Rio de Janeiro miste hij op 0.03 seconden. Bij de kwalificatie voor de Olympische Spelen evenaarde hij wel het Nederlands record op de 50 meter vrije slag op de langebaan waarmee Pieter van den Hoogenband in 2000 de bron-

zen plak op de Olympische Spelen in Sydney behaalde – maar het was net niet genoeg om af te reizen naar Brazilië.

“Driehonderdste is helemaal niks.

Het is een beetje dubbel, want ik was blij zoveel vooruitgang te hebben geboekt, maar als ik één klein dingetje in de finale anders had gedaan, had ik het wél gehaald. Dat heeft nog maanden pijn gedaan.”

Hij kon het nog wel opbrengen om op televisie te kijken naar zijn landgenoten, die overigens geen succesvol toernooi zwommen. “Je leert ervan anderen te zien zwemmen, maar het voelde erg zuur.” Al snel ging de knop weer om. “Af en toe is het zwaar, maar ik wil de beste sprinter ter wereld worden. Dus ik had geen andere keuze dan doorgaan en me focussen op de toernooien die eraan kwamen.”

Vertrouwde omgeving Stoïcijns traint het zwemtalent door, elke dag bij zwemvereniging Aquarijn in Nieuwegein. Niet met de beste faciliteiten, geeft Puts toe, want die zijn in Amsterdam en

Nieuws 7

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

COLUMN TOM STAAL Bas Niemans

Eindhoven, maar het vertrouwen in zijn trainers en de omgeving is heilig. “De trainers die ik om me heen heb verzameld geloven in mij en ik in hen. Het werkt gewoon.”

Puts probeerde ook een jaar lang het nationale trainingscentrum in Amsterdam. “Maar mijn visies en die van de hoofdtrainer daar lagen ver uit elkaar. Ik was toen nog veel bezig met mijn rugslag, maar die is op de 50 meter niet olympisch, dus moest ik me meer focussen op de 100 meter. Mijn techniek moest worden aangepast en dat werkte niet goed.”

Puts keert al snel terug naar Utrecht, maar komt op de rugslag niet meer in de buurt van zijn niveau. Rouwig is hij daar niet meer om, dankzij de enorme stappen die hij maakt met zijn borstcrawl en vlinderslag. De vraag om hem in Amsterdam of Eindhoven te plaatsen verstomt en ook Marcel Wouda, de hoofdcoach van de zwembond, zegt dat het niet zeker is dat Puts gedijt bij een andere omgeving. Dus brengt zijn vader hem weer elke ochtend rond 05.00 uur naar het zwembad in Nieuwegein en wandelt hij ’s middags voor de krachttraining naar de sportschool om de hoek.

In Nieuwegein traint Puts al ruim elf jaar bij de inmiddels zeventigjarige Herman van den Berg die hij al kent sinds hij als kleine jongen in zwembad Den Hommel begon. Zijn andere trainer woont momenteel in Noorwegen, waardoor de vader van Puts behalve als chauffeur ook als cameraman optreedt. Het beeldmateriaal uit het zwembad gaat naar Scandinavië en levert feedback op. Dat lijkt verre van ideaal, maar Puts zegt niet anders te willen. “Ik had nergens grotere stappen kunnen maken dan hier.

En zolang mijn trainer gezond genoeg is, blijf ik bij hem.”

De winst In december vorig jaar bewees de Utrechter dat zijn keuze voor de vertrouwde omgeving een goede was geweest. Eerst ‘verpestte’ hij na een goede race het aantikmoment in de halve finale en mocht hij van geluk spreken überhaupt in de finale uit te komen. In de finale was voor zenuwen geen tijd, zegt hij. “Ik zwom kort ervoor de finale van de estafette met de jongens, dus daar lag mijn focus. Daarna was ik meer bezig met uitzwemmen en omkleden dan met de finale. Dat gaf me een bepaalde rust.”

Tijd om na te denken is er tijdens het sprintnummer niet. “Het is gecontroleerd rammen. Niet als een kip zonder kop, hoor. Ik adem niet tijdens een race, dus ik zie niemand

zwemmen. Ik besefte dat alles wat fout kón gaan nu goed ging, dus toen ik aantikte dacht ik al dat het een goede race was.”

De voorsprong die Puts na het keerpunt opbouwt, geeft hij niet meer uit handen. Het geweld in het bad is na iets meer dan 21 seconden voorbij en dan is het hoopvol turen naar het tijdenbord. Het ongeloof is van Puts gezicht af te lezen, tot zijn gebalde vuist de lucht in gaat.

“Ik was vooral verbaasd, omdat ik in elke race die ik daar zwom iets fout deed. Gelukkig ging in de finale alles goed. Eén klein foutje is fataal, maar ik zwom de perfecte race.”

‘Het op een haar na missen van Rio heeft nog maanden pijn gedaan’ De nasleep Op 19 december wordt de wereldkampioen op het stadhuis in Utrecht gehuldigd en ontvangt hij de sportpenning van de burgemeester. “Ik heb 21 van de 22 jaar van mijn leven in Utrecht gewoond, dus het is echt mijn stad. Daarom was het bijzonder om iets van de burgemeester te krijgen. Ik heb verder geen idee wat het inhoudt, maar ik vond het gebaar leuk”, zegt Puts op zijn karakteristieke onderkoelde wijze. Veel meer merkte hij naar eigen zeggen niet veel van zijn prestatie. “Ja, ik kreeg wat meer interviewverzoekjes.” Puts haalt zijn schouders op en traint door.

Zijn doelen blijven wat hem betreft bij de 50 meter sprint. Ook op de langebaan (in tegenstelling tot de kortebaan wél olympisch) moet hij nu zijn talent op het internationale podium inlossen. “Sprinten blijft het mooiste. Ik wil de hoogste topsnelheid behalen en op elke sprint de beste zijn.”

Puts heeft nog geen status van de Nederlandse sportorganisatie NOC*NSF en ook zijn er nog geen sponsoren binnengesleept. Wel staan er wat afspraken met sportmarketeers. Vooralsnog kan hij dus niet leven van het zwemmen alleen en is hij op zijn ouders aangewezen. “Het is natuurlijk de bedoeling straks van het zwemmen te kunnen leven en hier weg te kunnen”, zegt Puts, die zometeen weer moet trainen. Lachend voegt hij daaraan toe: “Maar mijn moeder is nu mijn eten aan het maken, dus ik mag zeker niet klagen.”

Korte- en langebaan Wedstrijdzwemmen wordt beoefend in een 25-meterbad (kortebaan) of een 50-meterbad (langebaan). In tegenstelling tot de kortebaan is de langebaan een olympische discipline.

Een week na de wereld­kampioenschappen verbeterde Puts tijdens de Amsterdam Swim Meet tot tweemaal toe het Nederlands record op de vijftig meter vrije slag langebaan.

Op zowel de kortebaan (21.05 seconden) als de langebaan (21.82 seconden) is Jesse Puts houder van het Nederlands record op de vijftig meter vrije slag.

Een gouden film Wat is er toch met bioscopen in Utrecht? Er is een heel grote nieuwe op het Jaarbeursplein, maar voor de rest vallen hier ze vaker om dan een minister van Justitie. Utrecht schijnt een filmstad te zijn, althans, het Nederlands Film Festival huist hier. Het NFF presteert het om elk jaar tien dagen lang de Nederlandse film te eren.

Dat is best knap, aangezien er gemiddeld eens in de tien jaar een goede Nederlandse film uitgebracht wordt. Ik heb me overigens kostelijk vermaakt met films als All Stars, Shouf Shouf nog wat, etcetera, maar het heeft niks met film te maken. De ‘Nederlandse film’ is meer een met camera vastgelegd toneelstukje. Soms vermakelijk, maar het grote bioscoopscherm heeft geen toegevoegde waarde.

U zult mij zelden of nooit in een bioscoop of op een gala tegenkomen, maar toen ‘De ‘Nederlandse drie weken geleden Martin Koolhoven mij film' is meer een met hoogstpersoonlijk camera vastgelegd voor de galapremière van zijn film Brimstone toneelstukje’ uitnodigde, voelde dat als een soort eer en toog ik naar Tuschinski. Daar zag ik een film die niets met Nederlandse film te maken had, maar wel alles met film. Nu hoef ik geen reclame te maken, want de status ‘gouden film’ (meer dan honderdduizend bezoekers) is reeds behaald, maar ik ga wel vertellen wat ik ervan vind.

Zo’n galapremière is en blijft niks voor mij, dus na tweeënhalf uur – want zolang duurt dit epos – ben ik direct naar huis gegaan. Brimstone was meer dan de moeite waard, want het was ‘film’ in al zijn facetten. Wél Carice maar niet haar tieten, het verhaal is voer voor discussie en qua beeld kan het wedijveren met een Road to Perdition. Werkelijk prachtige composities. Is er een minpunt? Tuurlijk. Die zeven jaar dat Koolhoven eraan gewerkt heeft, druipen er iets te veel vanaf. Het duurt erg lang en het trekt af en toe, maar ik ben dan ook een niet-gediagnosticeerde ADHD’er. Ondanks dat ik niet graag in bioscopen kom, is dit een film die je juist in een filmzaal moet zien: op een groot scherm met een vette geluidsinstallatie. Dat ben je aan deze film verplicht.

Eén dingetje Martin. Wil je me over een jaar of zeven á tien wederom uitnodigen? Niet dat ik zo graag over die rode loper wil, meer dat ik nu met een apenpakkie van 250 euro zit opgescheept dat ik gekocht heb vanwege de galadresscode. Dan kan ik de volgende keer proberen de kosten eruit te zuipen. Proost!

8 Nieuws

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DAT IS DE VRAAG

Moet de gemeente Utrecht

regulering van teelt en aanvoer van cannabis doorzetten?

Queeny Rajkowski raadslid VVD Utrecht “Het huidige gedoogbeleid waarbij de teelt en ‘De VVD is tegen inkoop van cannabis illegaal is, maar de verde experimenten op koop niet, is niet meer van deze tijd. De VVD wil van die vreemde situatie af en het belokaal niveau zolang het leid rond softdrugs slimmer reguleren. Het is tijd om het gehele domein van en rondom verbod nog geldt’ softdrugs opnieuw in te richten. Die herinrichting kan alleen landelijk plaats­vinden. Tot die tijd is en blijft het telen van wiet verboden, ook in Utrecht.

De VVD is tegen de experimenten op lokaal niveau zolang het verbod nog geldt. In Utrecht gaat de gemeente niet alleen over het herzien en vernieuwen van het gedoogbeleid. Het gaat er ook over wie wiet zou moeten telen (gemeente of ondernemers?) en met welk geld (ondernemers met hun eigen geld of belastingcenten?). De gemeente zou wat de VVD betreft ver weg moeten blijven van alles wat met de teelt en verkoop van cannabis te maken heeft. De gemeente dient er nu en in de toekomst op toe te zien dat de verkoop van softdrugs niet tot overlast leidt en de gevolgen in de directe omgeving zo beperkt mogelijk blijven.

De gemeente Utrecht kan zich in de tussentijd beter richten op het aanpakken van overlastgevende coffeeshops, of het realiseren van een coffeeshop drive-in aan de rand van de stad waar de VVD al jaren om vraagt.”

Jesse Holweg

Victor Everhardt wethouder Volksgezondheid D66 “De gemeente Utrecht is al sinds jaar en dag voorstander van experimenten die de teelt en aanvoer van cannabis reguleren. In dit verband willen wij ‘social cannabis clubs’ faciliteren: clubs die een experiment willen starten met een gesloten keten van teelt en gebruik door volwassen recreatieve gebruikers. Dat kan de gemeente alleen als het Rijk daarvoor ruimte biedt. Daar pleit de gemeente Utrecht al jaren voor. Het huidige coffeeshopbeleid is contraproductief en moet dringend op de helling.

Daarbij sluiten wij aan op breed draagvlak onder Nederlandse gemeenten om het nieuwe beleid te laten vertrekken vanuit het belang van de individuele en volksgezondheid, en van daaruit de verbinding zoeken met activiteiten die gericht zijn op het verbeteren van de leef baarheid en veiligheid in de wijken, en het gericht en hard aanpakken van teelt door criminele organisaties. Ik zie dat er een breed nationaal draagvlak is ontstaan voor regulering en modernisering. Waar Utrecht aanvankelijk bijna alleen stond, steunt de VNG inmiddels ook het pleidooi voor regulering en modernisering. Ook Den Haag gaat nu om. Er is inmiddels een ‘Het huidige kamermeerderheid voor regulering en die meerderheid wordt alleen maar groter coffeeshopbeleid nu ook de VVD de modernisering van het cannabisbeleid heeft opgenomen in het is contraproductief verkiezingsprogramma. Waar ik bij de uitwerking voor pleit, is ruimte voor geen moet dringend op meenten in de nieuwe wet- en regelgeving.

En daarmee bedoel ik ruimte om zelf lokale de helling’ experimenten te kunnen ontwerpen, passend bij wat de stad nodig heeft en uiteraard binnen randvoorwaarden voor preventie en volksgezondheid, veiligheid en criminaliteitsbestrijding.”

Jan van Piekeren woordvoerder CSC Domstad Utrecht “Ruim veertig jaar geleden is het gedoogbeleid voor cannabis geïnitieerd door mijn held Dries van Agt van het CDA. Reden was het scheiden van de markten tussen cannabis en harddrugs om de volksgezondheid niet onnodig in gevaar te brengen. Het recht op gezondheid is een Europees mensenrecht. Door pure politieke onwil en het slecht verdedigen van dit beleid aan het buitenland is de achterdeur van de coffeeshop echter nog steeds niet geregeld. 800.000 volwassen Nederlanders die ter ontspanning, recreatief of medicinaal cannabis gebruiken, worden gecriminaliseerd en gebruiken producten waar geen enkele controle is op kwaliteit of pesticiden. De enige manier om te weten wat je gebruikt, is door zelf te kweken.

Dat is het idee achter de Cannabis Social Club. We willen voor honderd volwassen recreatieve gebruikers vier planten kweken in een clubruimte en de geoogste planten in een gesloten systeem onder de leden verdelen. Natuurlijk is de CSC niet de oplossing om de achterdeur voor de coffeeshop te regelen; als Utrecht 300.000 inwoners heeft en vijf procent gebruikt cannabis, dan hebben we het over 15.000 medebewoners. Dat zou omgerekend honderdvijftig clubs nodig hebben. Ik kan je vertellen dat het voor één club al niet meevalt een passende, betaalbare ruimte te vinden. Er valt dus iets te kiezen op 15 maart en een meerderheid is voor reguleren. Maar hoe? Gaan we voor klein‘De enige manier schaligheid en een veilingsysteem waar ook de controle plaatsvindt zodat het bijzondere om te weten wat je plantje van ons allemaal blijft? Of gaan we gebruikt, is door zelf voor staatswiet, Monsanto, Philip Morris en een paar uitgekookte farmaceuten? Op rete kweken’ guleren.com kun je kijken voor welk model van reguleren jij bent.”

De verkoop van cannabis in coffeeshops wordt in Nederland gedoogd, maar het telen en aanvoeren van cannabis is nog altijd strafbaar. Om ook de achterdeur van de wietteelt te legaliseren, is een wetswijziging nodig. In de Utrechtse politiek Marloes Metaal wordt al langer gepleit voor vernieuwing van het raadslid CDA Utrecht cannabisbeleid, ‘vanuit het belang van de individuele en de volksgezondheid’. De gemeente faciliteert vanuit dat “Wethouder Everhardt is inmiddels ruim vijf oogpunt de totstandkoming van de Social Cannabis Club: jaar bezig met zijn experiment. En het heeft een vereniging waarvan de leden wiet kweken, uitsluitend behalve tienduizenden voor eigen gebruik. Bij teelt van vijf of minder planten euro’s aan lobby- en onderzoekskosten nog voor eigen gebruik zullen de leden niet worden vervolgd. niets opgeleverd. Dat komt omdat de gemeente Twee Utrechtse stichtingen hebben bij het ministerie er niet over gaat. De gevan Volksgezondheid aanvragen ingediend voor een meente heeft ook nog geen sluitende afspraken met de ontheffing. Met zo’n ontheffing kan de club legaal initiatiefnemers voor de cannabisclubs – die willen geen opereren. Moet de gemeente Utrecht pottenkijkers – en ook de weregulering van teelt en aanvoer van tenschappelijke begeleiding die geregeld zou worden is nog niet cannabis doorzetten? concreet. Kortom, vijf jaar lang heeft de wethouder hard geroepen, maar Dat is de vraag.

feitelijk is er niets veranderd. Ik zou willen dat wethouder Everhardt – hij gaat nota bene over volksgezondheid – meer aandacht zou besteden aan de dingen waar hij wél wat aan kan veranderen. Drugsverslaving en dealen zijn grote problemen. Die los je niet op met een wietclub, maar met een harde aanpak om drugs van de straat te halen en te voorkomen dat mensen verslaafd raken. Het aantal jongeren dat problematisch drugs gebruikt en daardoor ‘Drugsverslaving op school uitvalt, moet naar beneden. Net als de overlast van dealers en gebruikers van cannabis, maar ook van en dealen los je lachgas en andere middelen. Als de wethouder daar zoveel energie in zou steken, zou hij de inwoners van Utrecht verniet op met een der helpen en ons belastinggeld nuttig inzetten. En als hij in Den Haag wat wil veranderen, had hij zich voor de Tweede wietclub’ Kamerverkiezingen moeten aanmelden.”

Robert Oosterbroek

Cultuur / Uit 9

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

MODEMETER - GERRIT VAN OOSTEN Marieke van Willigen Robert Oosterbroek

Gerrit van Oosten (41) is welzijnswerker. Hij studeerde mediapsychologie en woont in een voormalig klooster dat is omgebouwd tot een appartementencomplex.

‘In Utrecht mis ik een plek om te flaneren’ Hij wordt de nachtburgemeester van homo-Utrecht genoemd.

Welzijnswerker Gerrit van Oosten vindt dat hij ‘ingetogen gekleed’ gaat.

Nou, ingetogen…

“Deze tuniek is inderdaad meer uitgesproken. Maar ik heb hem niet op mijn werk aan, daar draag ik een spijkerbroek met een normaal shirt.”

Wanneer draagt u dit dan?

“Als ik naar de Stadsschouwburg ga, of naar de opera. Niet in Bodytalk, daar kom je meer om een biertje te drinken.. Wat ik mis in Utrecht is een plek waar je kunt flaneren. Daar zou deze tuniek goed passen. Zussen is zo’n plek, maar dat is weer niet voor homo’s. Ik zou hem ook in Louis Hartlooper kunnen dragen, maarja, tijdens je zit in een film en het is donker. Dat is niet echt flaneren. “ Ze zeggen dat homo’s extravaganter zijn dan hetero’s.

“Dat is een vooroordeel.”

U bent anders wel aardig beeldbevestigend bezig met uw pak.

“Maar daarom is het nog wel een cliché. Ik vind hetero’s vaak beter gekleed dan homo’s. Het stikt hier in Utrecht van de goed geklede metromannen. Ik ken veel homo’s die zich te nichterig kleden, of te jong. Eigenlijk vind ik het een discriminerende opmerking, die je maakt.”

Rustig…

“Ik vind deze tuniek gewoon mooi. Mensen moeten aantrekken wat bij ze past. En ze moeten meer van hun frivoliteit laten zien, niet al dat grijze. Vroeger wilde ik choqueren, ging ik barrevoets en met een lange spijkerrok naar de universiteit. Die tijd is voorbij.”

Waar koopt u uw kleding?

“Vooral bij vintagewinkels zoals Emmaus en Episode, daar heb je voor een euro een spijkerbroek van Diesel. Of ik ga voor de uitverkoop. Ik koop nooit kleding voor de volle prijs.”

Vanaf vrijdag 10 februari is er een nieuwe tentoonstelling, met in de hoofdrol Maria, te zien in Museum Catharijne­ convent. Een inspirerende Mariareis door twee millennia, vol nieuwe kennis en inzichten over de meest invloedrijke en meest afgebeelde vrouw ter wereld.

Iedereen weet hoe Maria eruitziet en zal haar beeltenis kunnen herkennen. Ook is bekend dat ze de moeder van Jezus is. Maar over haar leven weten we niet veel. Maria’s wonderlijke levensverhaal loopt als een rode draad door de tentoonstelling. Ontroerende persoonlijke verhalen brengen de menselijkheid van Maria in beeld. De tentoonstelling laat zien hoe zeer Maria een mondiaal symbool is voor liefde, vrouw-zijn, gezin, angst, verdriet, troost en bescherming.

Maria is het onderwerp van ikonen en schilderijen, manuscripten, sculpturen, tatoeages en video-installaties. Onder andere Rubens, Rembrandt, Pieter de Grebber, Jan Toorop, Jan Fabre en Maria Roosen lieten zich door Maria inspireren. De tentoonstelling brengt Maria’s samen uit nationale en internationale collecties, waarbij gekozen is voor spannende combinaties.

Vanaf 10 feb

Maria

MUSEUM CATHARIJNECONVENT

catharijneconvent.nl

THEATER

FILM

OPERA

Di 7 t/m do 9 feb

Vanaf 9 feb

Zo 12 feb

Uw stijl valt kennelijk in de smaak bij studenten.

“Ja, maar ik blijf erop letten dat ik me niet te jong kleed. Geen broeken met scheuren. Geen strakke T-shirts of tanktops, die staan niet bij mannen boven de 35. Hoewel, er zitten mannen tussen…”

THEATER KIKKER [20.00]

The Way of Jim Jarmusch

Acis & Galatea Barokopera Amsterdam

’T HOOGT

hoogt.nl

STADSSCHOUWBURG UTRECHT

theaterkikker.nl Één van de invloedrijkste romans uit de literatuurgeschiedenis, On the Road van Jack Kerouac, wordt door Toneelgroep Oostpool op het toneel gebracht. Het verhaal van een vriendengroep, waaronder Sal en Dean, die op zoek is naar het intense leven. Een voorstelling over de romantiek én de rauwheid van het voortdurend onderweg zijn.

Boris

On the road Toneelgroep Oostpool

ssbu.nl In samenwerking met EYE vertoont ’t Hoogt zes gedigitaliseerde klassiekers en de nieuwste film van Jim Jarmusch. Jarmusch is één van de grootste onafhankelijke filmmakers, met een voorliefde voor buitenstaanders die bij toeval ergens belanden. Zijn nieuwste film, Paterson, vertelt het verhaal van buschauffeur Paterson die een eenvoudig geroutineerd leven lijdt. In tegenstelling tot zijn vrouw Laura.

Georg Friedrich Händel was een grootmeester in liefdes opera’s.

‘Acis & Galatea’ van Händel is naar verluidt zijn lievelingsopera. Hierin zijn de zinnelijke nymf Galatea en de brave herder Acis smoorverliefd op elkaar. En de cycloop Polyfemus is verblind door jaloezie. Samen met Opéra Louise uit Zwitserland vertolkt het orkest dit meesterwerk van Händel.

Vr 17 feb

Feestcantates van Bach TIVOLIVREDENBURG [20.15]

bachvereniging.nl Wouter Jansen

De Nederlandse Bachvereniging brengt de feestelijke cantates van Bach. Cantates waar Bach alles uit de kast haalt; van intiem naar groots en met virtuoze solopartijen of een grote bezetting. Dirigent Peter Dijkstra keert terug naar de Bachvereniging om dit programma te dirigeren.

Utrecht is een stad vol muziek.

Je kunt onder andere naar deze concerten en optredens:

Di 7 feb

Mandolin Orange + Chatham County Line TIVOLIVREDENBURG [20.00]

Wo 8 feb

U Jazz WessieSessie Met 4-tet CrashMen PARNASSOS [21.00]

Vr 10 feb

Britten: Sacred and Profane

KLASSIEKE MUZIEK

Nederlands Kamerkoor

UITACTIE

PIETERSKERK [20.15]

Win 2 X 2 vrijkaarten voor Nederlands Philharmonisch Orkest

Vr 10 t/m zo 12 feb feb

Selectieronden 11de Internationaal Franz Liszt Pianoconcours TIVOLIVREDENBURG

Vrijdag 24 februari komt het Nederlands Philharmonisch Orkest onder leiding van dirigent Marc Albrecht naar TivoliVredenburg en neemt dan de luisteraar mee langs een dromerige, melancholieke Gabriel Fauré en langs een uitgelaten, speelse Strauss.

Daarnaast brengen zij een amoureuze Brahms. Zijn Derde Symfonie is muziek van een verliefde componist: lyrisch, soms verlegen, dan weer overmoedig en stralend, met hier en daar een vleugje melancholie. De verklaring volgens sommigen voor dit meesterwerk: Brahms voelde vlinders in zijn buik toen hij de symfonie componeerde. Kom het zelf beluisteren. We geven kaarten weg.

Marco Borggreve

Pieter Fransz- de Grebber, 1632, Gemeentemuseum Jacob van Hoorne

Maria

(een student valt zijn huis binnen met de mededeling dat ze een leren jas komt lenen) “Zo gaat het dus altijd. Moet ik die kutstudenten weer smeken of ik mijn kleren terug mag.”

Journalist Marieke van Willigen blogt op www.jurkenvanmaria.nl

Tuniek, Aziz Bekkaoui; broek, H&M; laarzen, Kowalski

MUSEA & EXPOSITITES

Hoe komt u aan deze tuniek?

“Gekocht bij een pop-upstore in Hoog Catharijne. Ik was onderweg naar H&M om een paar basics te halen en ik kwam hiermee terug. Een catwalkstuk.”

Za 11 feb

Gaudeamus Muziekweek Sessies #14 MUZIEKHUIS UTRECHT [20.00]

Wo 15 feb

Sgt. Pepper’s Lonely Heartclub Band The Analogues speelt het gehele Beatles-album live STADSSCHOUWBURG UTRECHT [20.00]

Vr 17 feb

Boris TIVOLIVREDENBURG [19.45]

Kijk nu op uitagendautrecht.nl/acties

Meer tips?

Neem het magazine UITagenda Utrecht o.a. bij

mee of kijk op

10 Cultuur / Uit

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Merel Blom

MARIA

Vanaf vr 10 februari – Museum Catharijneconvent

SELECTIERONDEN INTERNATIONAAL FRANZ LISZT PIANOCONCOURS Vr 10 t/m zo 12 februari TivoliVredenburg Ontdek de nieuwe pianotalenten.

Het jaarlijkse Internationaal Franz Liszt Pianoconcours vindt elke drie jaar plaats in Utrecht en staat internationaal bekend als een van de meest prestigieuze pianocompetities.

De komende editie vindt plaats in oktober dit jaar. In februari zijn de selectieronden in New York, Moskou, Tokio en in Utrecht zelf. En die kun je bijwonen. In Hertz zie je toppianisten de sterren van de hemel spelen.

LISZT.NL

Ze is de meest afgebeelde vrouw ter wereld. Maria kennen we als de moeder van Jezus. Je vindt haar op schilderijen, manuscripten, sculpturen en tatoeages. De tentoonstelling Maria brengt Maria’s van over de hele wereld bij elkaar, neemt je mee door tweeduizend jaar geschiedenis en vertelt het levensverhaal van deze iconische vrouw.

CATHARIJNECONVENT.NL

RED CUP PARTY: IN THE NAME OF LOVE Vr 10 februari - TivoliVredenburg

Het is bijna Valentijnsdag en hoe kom je beter in de stemming voor de meest romantische dag van het jaar dan dansend met je liefste bij deze speciale editie van Red Cup Party? Vier feestjes zoals ze dat in Amerika doen. Met rode bekers, beerpong en de beste hits verandert TivoliVredenburg in een groot Amerikaans studentenhuis.

TIVOLIVREDENBURG.NL

HARRY POTTER EXPO

Vanaf za 11 februari – naast CineMec Leidsche Rijn Haal je Griffoendor-sjaal en toverstaf maar vast uit de kast, want de internationale Harry Potter Exhibition komt naar Utrecht.

Sinds de wereldpremière in Chicago trok de tentoonstelling al miljoenen bezoekers in steden als New York, Sydney, Singapore en Parijs. Je wandelt er door

de originele decorstukken van de films, zoals het Verboden Bos en het klaslokaal van Toverdranken. Er zijn duizenden authentieke rekwisieten, kostuums en magische wezens. Als je geluk hebt, mag je de Sorteerhoed opzetten.

HARRYPOTTEREXPO.NL

STUKAFEST

Wo 8 februari – op verschillende plekken in de stad Tussen de studieboeken, vanaf bierkratjes en onder hoogslapers zie je bandjes spelen, dichters voordragen en toneelstukken en cabaret opgevoerd worden. Tijdens Stukafest gooien tientallen studentenkamers in de stad hun deuren open. Je stelt je eigen route samen langs je favoriete kunstdisciplines en eindigt de avond bij het StukaFeest in De Helling.

STUKAFEST.NL/UTRECHT

KENNERS TIPPEN MARCEL GIELING

EXPOSITIE META PERSPECTIVE Tot 4 maart is er een spannende tentoonstelling met werk van vier relatief jonge kunstenaars die abstractie en geometrie als vormentaal gebruiken.

Een link met het werk van Piet Mondriaan is al snel gelegd. Net als hun grote voorganger richten Claudia Martínez Garay, Jeffrey Dunsbergen, Cindy Moorman en Adriaan Luteijn zich in hun kunst op sociale structuren en politieke vraagstukken. Een boeiende expositie die, niet geheel toevallig, op 15 januari gelijktijdig met de aftrap van het themajaar Mondriaan to Dutch Design jaar door publicist Jelle Bouwhuis werd geopend.

Wanneer: 15 januari tot 4 maart Waar: ‘Dapiran Art Project Space’, Springweg 59 Openingstijden: zie dapriran.nl

MEREL BLOM

MEET & GREET MET PAUL VERHOEVEN Hij is met recht een filmlegende te noemen: Paul Verhoeven (78). Hij maakte Nederlandse films als Turks fruit, Soldaat van Oranje en Zwartboek, maar is ook in Amerika een serieuze speler. Denk aan Basic Instinct en RoboCop. En onlangs won hij nog twee Golden Globes voor Elle. De Utrechtse schrijver Rob van Scheers schreef een nieuwe biografie over Verhoeven, waarvoor hij met acteurs als Rutger Hauer, Carice van Houten en Sharon Stone sprak. Zondag 5 februari schuiven Van Scheers en Verhoeven samen aan voor een Meet & Greet in Broese.

Wanneer: zondag 5 februari Waar: Broese Boekverkopers, Stadhuisbrug 5 Openingstijden: 15.00 - 16.00 uur

Cultuur / Uit 11

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

HETZELFDE MAAR DAN ANDERS:

5 X LIVEMUZIEK IN UTRECHT

TUSSEN JE OREN

Zijn jouw kids ook fan van muziek en staan ze het liefst bij een liveoptreden op de muziek te dansen?

Dan is dit een lijstje voor jou! Vijf plekken in Utrecht waar je overdag terecht kunt voor een optreden.

Annelies Hoelen

WIE BEN JE? Frederique van Wijk (27) werkt bij een juwelier

WAT LUISTER JE?

Don’t Let Me Down van The Chainsmokers “Ik vind Don’t Let Me Down een lekker nummer omdat er tempo in zit. Daar houd ik van, het geeft me energie. Vroeger ging ik wel eens naar hardstylefeesten, maar dat doe ik niet meer – ik ben nota bene net moeder geworden. Ik luister eigenlijk alles, al vind ik dat de kwaliteit van muziek de afgelopen jaren achteruit is gegaan.

Alles lijkt te veel op elkaar en de songteksten zijn slecht.”

Jozef, elke eerste zondag van de maand Jozef op de Mariaplaats organiseert elke eerste zondag van de maand een ‘Lazy Sunday’. Met heerlijke koffie of een borrel kun je op een van de fijne zitjes naar akoestische muziek luisteren. En als je een strategische plek kiest, kunnen de kids de speelhoek in en heb je een relaxmoment. Wil je weten wie er komt optreden, houd dan de events op Jozefs Facebook-pagina in de gaten!

The Florin, elke zaterdag The Florin op de Nobelstraat ken je waarschijnlijk, maar wat je wellicht niet (meer) weet, is dat hier elke zaterdag tussen 12.00 en 14.00 uur Spijkers met Koppen live wordt opgenomen. Tussen de plaatjes, praatjes, cabaret en gasten door zijn er ook live optredens. Dus superleuk als je kids van radiomaken houden, of tussen het shoppen door. Het zit regelmatig vol, dus wees er op tijd bij! Het is vooral geschikt voor de wat oudere kids.

Hofman Café, elke eerste zondag van de maand Het podium dat in Hofman staat, wordt veel gebruikt. Er zijn theateroptredens en muziekoptredens en er kan uiteraard ook ‘s avonds gedanst worden. Overdag kun je bijvoorbeeld de eerste zondag van de maand tussen 15.00 en 18.00 uur naar de jazzmiddag ‘Jazzbende’. Dat betekent veel oude jazz van vinyl en live de leukste jazzmuzikanten van Utrecht!

Venue, bijna elke zondagmiddag wel iets WIE BEN JE? Rob Buurman (34)

eigenaar van een milieuorganisatie

WAT LUISTER JE?

Never Be Mine van Angel Olsen “Ik vind Angel Olsen een stoer wijf.

Ze is een jonge singer-songwriter, maar maakt geen softe muziek. Het is juist wat harder. Rock, daar houd ik wel van. Het liefst luister ik naar de ruige indierock van The National.

Zij verwoorden mooi de tijdsgeest in hun songteksten, voornamelijk voor dertigers zoals ik. Wij zijn op het moment dat we veel geld verdienen en moeten beslissen of we ermee gaan smijten, of iets zinnigs gaan doen met ons leven.”

Verrassend: bij Venue wordt veel, héél veel georganiseerd.

In de weekenden kun je je er uitleven door te dansen of te dineren bij livemuziek. Bijna elke zondag organiseren ze iets. Op de eerste zondag van de maand is er Café Chantant, waarin het Nederlandse cabaret- en kleinkunstlied gevierd wordt. Leuk voor de wat oudere kids. Entree kost zes euro. Op de laatste zondag van de maand is er een theatersportvoorstelling vanaf 15.00 uur. De tussenliggende zondagen is er meestal een Acoustic Session, live pianomuziek, of andere leuke dingen.

De Rechtbank, elke laatste zondag van de maand De Rechtbank pakt samen met Sublime FM elke maand uit met ‘The Court Sessions’. Elke maand is er een special guest die er samen met de huisband een feestje van maakt.

Maar vooral interessant: elke zondag tussen 13.00 en 19.00 uur organiseert De Rechtbank ‘Kids in Court’. De kinderen kunnen beneden of buiten lekker spelen.

12 Stad / Leven

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DE HERINNERING VAN - INGE KEFF

Tim de Hullu

L’amour in de cinema Utrecht is een decor van herinneringen. Mooi, ingrijpend, grappig of ontroerend.

DUIC gaat met Utrechters terug naar hun memorabele momenten.

Wie: Inge Keff (70) Herinnering: Ontmoeting met Hachemi, de vader van haar kinderen, in de inmiddels gesloten bioscoop Camera/Studio aan de Oudegracht Wanneer: Mei 1965

Inge Keff (70) overwoog een aantal jaren terug weer te gaan werken in de bioscoop. Foto: Robert Oosterbroek

Z

e moet lachen als hij bij haar aan de kassa staat. Inge heeft hem al eens ontmoet. De knappe jongen die op deze zondagmiddag een kaartje voor de film Zorba de Griek wil kopen bij bioscoop Camera/Studio, trof ze eerder op het Centraal Station. Ze was toen onderweg naar Hollandsche Rading, voor een boswandeling met haar zes jaar jongere zusje. Dat moest van haar moeder, maar ze had er helemaal geen trek in. Al rokend stond ze een beetje naar donkere jongens te gluren, toen één van hen haar in deftig Frans vertelde dat roken op deze plek verboden was. Inge haalde haar schouders op en diende hem in vloeiend Frans van repliek. Frans was haar favoriete vak geweest op de middelbare school en thuis aan de Bellamystraat werden Franse chansons gedraaid. Nog een jaartje werken, dan was ze achttien en kon ze Frans studeren. Haar goede Frans viel in de smaak bij de jongen, die Hachemi heette. Hij was groot, had donkere ogen en lachte aantrekkelijk zijn tanden bloot. Net als Inge was hij atheïst en socialist. Er was een klik, maar toen Inge in de trein stapte, leken hun wegen te scheiden.

Een week later kijkt ze weer in die schitterende donkere kijkers. Een collega van Inge, die in het loket naast haar zit, heeft hem naar haar doorgestuurd, omdat zij Frans spreekt.

Hachemi vraagt Inge tot hoe laat ze moet werken. Tien uur. “Mag ik je dan opwachten?” Natuurlijk. God, wat is hij knap. Hij brengt haar naar huis en een zoentje bij de deur is het begin van vele ontmoetingen.

Thuis heeft ze het erover met haar moeder. “Ik heb nu toch een leuke Fransman ontmoet!” Omdat haar ouders graag willen weten met wie ze omgaat – niet al haar vriendjes zijn tot nu toe in de smaak gevallen – vragen

ze haar Hachemi eens mee naar huis te nemen. In de keuken fluistert haar moeder: “Dat is geen Fransman, hoor.

Ik denk dat hij uit Noord-Afrika komt.”

Rustiger leven Inge heeft geen idee, maar haar moeder heeft gelijk; Hachemi is een Marokkaanse vluchteling. Als lid van de vakbond was hij persona non grata van koning Hassan. Voor de familie Keff is zijn afkomst om het even; de jongen is attent, kookt heerlijk en ook moeder Keff vindt hem een knapperd.

Bovendien kan een vriendje wellicht wat rust brengen in het leven van Inge.

‘De Oudegracht heeft haar in zijn macht’

De tiener houdt namelijk nogal van stappen, de Oudegracht heeft haar in zijn macht. Na het werk gaat ze altijd naar het naastgelegen café De Tregter, ze houdt van jazzkelders en drinkt en toept met vrienden in De Vriendschap op ’t Wed. Het is genieten geblazen, ook tijdens haar werk in de bioscoop. De sfeer is bijzon-

der, de collega’s zijn leuk. In de pauze kunnen mensen gebruik maken van een buffet, klaargezet door mevrouw Breul met haar harde lach. Soms moet Inge invallen voor een ouvreuse; met een lampje wijst ze dan de bezoekers naar hun plek en neemt plaats op een klapstoeltje naast de ingang. Ze ziet de mooiste Franse films en moet op een belletje drukken als het beeld of geluid hapert. Ze kan geen genoeg krijgen van de films en gedraagt zich als een filmster. Dan paradeert ze naast de bezoekers: “Neemt u daar maar plaats.” Ze is ingenomen door de theaterwereld. Door Hachemi verandert haar leven inderdaad, vooral ook omdat ze binnen een jaar zwanger wordt en ze daarom gaan trouwen.

Een ‘moetje’, zogezegd. Met vier jonge zwangere vrouwen staat ze op een woensdagochtend (wanneer trouwen het goedkoopst is) in het stadhuis.

Het uitgaan én haar werk bij Camera komen ten einde. Ze krijgt zoon Ramses en een paar jaar later Karim. Het huwelijk met Hachemi is aanvankelijk fijn, maar strandt na vijftien jaar. Tegenwoordig woont Inge op zichzelf aan een hofje in de Utrechtse binnenstad. Daar komen dikwijls herinneringen boven aan de ontluikende liefde en de mooie jaren in Camera/Studio.

In 2014 staat de Utrechtse met haar kleindochter in de bioscoop en maakt een praatje met een kassajongen. “Waarom komt u niet weer hier werken?”, vraagt de jongen aan de 65-plusser. Inge heeft zijn aanbod serieus overwogen. Dat zou toch schitterend zijn, twee avonden weer achter de kassa? Voor de aardigheid. Ze heeft het toch maar niet gedaan; haar vrijheid is haar ook wat waard. Achteraf is de gedachte al bijzonder genoeg: dat ze na vijftig jaar had kunnen terugkeren om er het einde van de oudste bioscoop van Nederland mee te maken.

Inge en Hachemi hadden veel raakvlakken

De plek waar de liefde ontstond: Camera/Studio aan de Oudegracht. Foto: Het Utrechts Archief

Tim de Hullu legt herinneringen vast in boeken: biografieschrijven.nl

Maak van je collega’s

Maak collega’s Maakvan van je jeambassadeurs! collega’s social media socialmedia media ambassadeurs! social ambassadeurs!

Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

DE GEHEEL VERNIEUWDE

APP

Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

Stap 1 Stap 1

Vergunningen in de buurt Actueel Utrechts nieuws

Zelf samen te stellen uitgaansgids

Maak je social media bericht Maak je socialaan media bericht aan

Stap 2 Stap 2

Stap 3 Stap 3

Zet ‘m uit onder je Zetcollega’s ‘m uit onder je collega’s

Laat je collega’s delen met 1 klik Laat je collega’s delen met 1 klik

Laat je content delen Laat je content delen

112alarmmeldingen in de buurt

Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

Maak van je collega’s Stap 1 Stap 2 ambassadeurs!

Stap 3 social media

Woningen te koop

Stap 1

Stap 2

Stap 3

Maak je social media bericht aan

Zet ‘m uit onder je collega’s

Laat je collega’s delen met 1 klik

Maak je social Zet ‘m uit onder Laat je collega’s Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com media bericht aan je collega’s delen met 1 klik

Stap 1

Stap 2

Stap 3

Zet ‘m uit delen onder Laat je content je collega’s Laat je content delen

Maak je social media bericht aan

Laat je collega’s delen met 1 klik

Laat je content delen

Pushmeldingen zijn zelf in te stellen in een straal van 100 m tot 2 km om je huis.

DUIC maakt de app steeds relevanter, zodat jij te allen tijde optimaal geïnformeerd bent over wat er gebeurt in jouw stad. Heb je zelf ideeën of denk je dat het beter kan?

Mail ons via duicapp@duic.nl

Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

COLUMN STEEF SCHINKEL

Herinnering aan de naoorlogse periode in Utrecht In het Schiller Theater ‘Place Royale’ zal Utrecht 50-75 gestalte krijgen door een voorstelling van het collectief Schiller Theater Carrousel. Dit gezelschap zal de naoorlogse geschiedenis van Utrecht verbeelden in liedjes en muziek, kleinkunst en cabaret, anekdotes en verhalen, foto’s en bewegend beeld. Er wordt een rode draad gevolgd: opgroeien in een zich sterk veranderend Utrecht, vanuit het perspectief van een een kind/jong volwassene in de jaren vijftig, zestig en zeventig.

D

e teksten zijn voor een groot deel gebaseerd op mijn eigen ervaringen en mijn columns.

Wat wordt er gemist? Wat wordt er gekoesterd? Wat is typisch voor Utrecht? Een van de verhalen die herinneren aan deze periode gaat over dieren in de stad. Al zo lang ik leef zijn er katten en poezen in mijn omgeving. Mijn eerste poes, ik denk dat ik anderhalf jaar oud was, woonde achter ons huis en kreeg altijd vanuit de keuken een bakje melk aangereikt. Hij was zwart met een witte bef en krolde als een achterlijke. Als kleuter kon ik dat goed nadoen.

Stap 1

Stap 2

Stap 3

Maak je social media bericht aan

Zet ‘m uit onder je collega’s

Laat je collega’s delen met 1 klik

De organisatie van de Culturele Zondagen

verdubbelde het grondgebied, waarna uit-

schrijft op haar website het volgende: ‘Tal

breidingswijken als Kanaleneiland, Over-

van stedenbouwkundige projecten maken

vecht en Hoograven werden gebouwd. On-

dat het huidige Utrecht aan het veranderen

dertussen kreeg Utrecht ook een nieuw en

is. Ook in de naoorlogse periode verander-

omstreden stadshart rond Hoog Catharijne.

Laat je content delen de het karakter van Utrecht ingrijpend. Van

Utrecht 50-75 leidt je langs de belangrijke

een stad met zware industrie naar steeds

locaties en gebeurtenissen uit die periode,

meer een stad met dienstverlening, met de

en brengt middels theater, foto’s, film, mu-

groei van de universiteit en het hoger on-

ziek en persoonlijke verhalen deze markante

derwijs. Door een grenswijziging in 1954

periode tot leven.’

Met mijn jeugdvriendin van zes, genaamd Jan Tineke, de dochter van dokter van der Laan die aan de Catharijne Singel woonde, speelde ik winkeltje; zij winkeljuf, ik klant.

We verkochten ook melk aan elkaar, met gedroogde visjes en oud bruin brood – dat was uiteraard voor de zwarte poes. De naam van die kat is mij geheel ontschoten.

Misschien weet iemand Jan Tineke nog te vinden – ik ben haar zo’n 52 jaar geleden uit het oog verloren. En, misschien weet zij de naam van de zwarte poes nog. Als jochie heb ik met haar de afspraak gemaakt de poezen altijd goed te verzorgen.

In mijn plakboek zit nog een foto waarop wij samen staan, met een heus winkeltje, genomen in mijn Schreuder van der Kolkstraat. Een leuke vriendin die Jan Tineke, ik heb nog veel aan haar gedacht. Hoe zou haar leven zijn verlopen, vraag ik me vaak af – en heeft ze zich aan onze afspraak gehouden?

overdag nogal wat van die beesten (maar ook olifanten, beren en giraffen... want als het circus was in Utrecht liepen ook die midden door de stad – ik ging altijd mee in de optocht met mijn vriend uit de straat Bettie, bijnaam: Witte Kip). In die tijd leefden er in het oude gedeelte van Utrecht nogal veel zwerfkatten. Van mijn ouders mocht ik ze niet aanhalen wegens besmettelijke ziekten. Het enige wat voor mij telde, was dat het beest er lief moest uitzien. Het liefst had ik dat die poes of kat bij mij met een knot wol kwam spelen. Mijn moeder was eens ongelofelijk boos op me, toen had ik het echt bij haar verbruid. Ze zei: “Heb ik jou, of heb je mij geboren?” En, trefzeker: “Ik had liever een knot wol geboren.” Nadat zij die uitspraak had gedaan, was het wegwezen. Dan was ze beslist niet voor de poes en ook niet poeslief meer. Uiteraard zit er wel humor in deze beide uitspraken.

Toen we naar de binnenstad verhuisden en op een eerste verdieping kwamen te wonen, was een poes in huis helaas niet meer acceptabel voor mijn ouders. Dus: geen kat of poes meer in en nabij huis.

Echter, bij ons in de straat liepen zelfs

Toen we verhuisden naar het in 1954 geannexeerde Zuilen, kwam er wel een poes bij. Die ging Mica heten. Mede dankzij deze kat heb ik mijn vrouw leren kennen.

Toen ik met vrouwlief trouwde en we naar het verre Lopik vertrokken, kwamen daar

AGENDA SCHILLER THEATER ‘PLACE ROYALE’

Advertorial

ook weer katten en poezen in huis. De eerste was een Siamees met een kromme staart, uit Maarssen. De tweede kwam uit Hilversum. Beide dieren waren op dezelfde dag geboren en nog wel, opvallend genoeg, uit twee verschillende nestjes. Die twee waren altijd samen en konden uitstekend krollen en krijsen. Als poes Katja krols was moest je oppassen. Burky, de kater, had het dan ook niet meer. Ook zij kregen kleintjes, want een doorgeefsysteem kennen zij vreemd genoeg ook. De bij ons thuis geboren poezen, vier stuks, trokken altijd de aandacht.

Mijn dochter heeft al een half jaar een Siamees. Niet minder dan zes katten en poezen kreeg poes Amber half december.

Heel de familie verzorgde de zes kleintjes met liefde. Mijn dochter noemt mijn vrouw na de geboorte van de zesling ‘oma’.

En eergisteren belde ze mij en zei: “Opa, wanneer kom je eens op kraamvisite?” Ik zal bij gelegenheid eens bij haar langsgaan… Met zes kraamkado’s, misschien spullen zoals toen met Jan Tineke: melk met gedroogde visjes en oud, bruin brood.

Wie wil er nog een Siamees?

ZA 18 FEBRUARI 20.30 UUR VR 3 FEBRUARI OM 20.30 UUR

ZA 4 FEBRUARI 20.30 UUR

Meike Veenhoven - Muziek en Kleinkunst

Maarten Ebbers - Appeltje Eitje Cabaret

Emiel van der Logt - Stop met Huilen Cabaret

(winnaar Nederlandse Oeuvreprijs Kleinkunst 2015)

14 Stad / Leven

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INTERVIEW

De Utrechtse kantinedames:

echte clubliefde Op zaterdag en zondag staat menig Utrechter langs de lijn om daarna het weekendritueel voort te zetten in de voetbalkantine. Gezelligheid kent geen tijd. Dat geldt ook voor de kantinedames, die vaak al jaren achter de bar te vinden zijn. Ze zijn de moeders van de club. Iets is pas echt kwijt als de kantinedame niet weet waar het ligt.

Annabel van Heesbeen Robert Oosterbroek

‘Op moederdag kreeg ik een grote bos bloemen van de jongens’ “Mijn man begon hier in 1996 met voetballen. Mijn ouders kwamen wel eens kijken. Toen de kantinemedewerker overleed, viel het hier stil. Na een jaar hebben mijn ouders de kantine overgenomen, zij stonden hier al snel zes dagen per week.

Ik hielp van begin af aan mee en nam de kantine tien jaar later over. Tegenwoordig springen mijn broer en zusje af en toe bij. Mijn zoon Mike fluit elke zondag. Ook helpt hij mee in de kantine.

De sfeer vind ik belangrijk; hebben de jongens het gezellig? Ik begin ’s ochtends met een beetje normale muziek, daarna komt het Hollandse gebeuren. Op zondag begin ik om kwart over acht, want het elftal Zondag 5 moet kwart over negen spelen. Zij blijven zitten tot de laatste ronde, van kwart over zes. Als de laatste Eredivisiewedstrijd is afgelopen, moet iedereen eruit.

Ik bak uitsmijters voor de jongens: brood, drie eieren en de ham en kaas laat ik meesmelten.

Sommige kantines vinden dat te veel werk, maar een uitsmijter bak je sneller dan een patatje. Op zondag komen bijna alle teams eten, dan maak ik een loempia- of saté-plate. Sommige zondagen is het zo druk dat je de kantine niet meer in komt.

De spelers van Zondag 5 zijn kindjes van me, die kwamen hier al toen ze zestien waren. En Zondag 2 kwam op moederdag met een grote bos bloemen, omdat ze vinden dat ik hun moeder ben op zondag. Dat is superleuk, maar ik wil geen team voortrekken, ik vind ze allemaal leuk. Ik sta nooit alleen achter de bar, er is altijd wel een jongen die bijspringt zonder dat ik erom hoef te vragen. Iedereen helpt mee, zo maakt Jan elke maandagochtend alle kleedkamers schoon… hij wordt volgende maand 86! Elke laatste vrijdag van de maand organiseren we een bingo-avond.

Mijn zoon helpt opa dan mee achter de bar, mijn moeder maakt de prijzen en ik draai de bingo. Je koopt voor vijftig cent een lootje. Je wint geen wereldbedrag, maar het is wel leuk.”

Naam: Irma Leeftijd: 46 Club: VV Voorwaarts Sinds: 1996 Naam: Heidy Leeftijd: 45

‘Je doet het voor die vrolijke, bezwete koppies aan de bar’ “Ik weet niet beter dan dat je als vrijwilliger iets terugdoet voor de vereniging waar jij of je kinderen sporten. Ik sta al sinds mijn zestiende achter de bar in voetbalkantines.

Mijn opa en oma deden dat en ook mijn ouders waren echte verenigingsmensen.

Ik ben hier nu een van de jongsten, maar je hoopt natuurlijk dat er steeds meer bijkomen. Veel ouders zeggen dat ze er geen tijd voor hebben. Dan denk ik: hoeveel tijd besteed je aan je telefoon? Vul je tijd nou eens anders in! De ouderen die hier al jaren rondlopen, willen ook wel eens rust.

En een vereniging moet natuurlijk ook een beetje verjongen. Ik heb bijvoorbeeld afgelopen seizoen de biljarttafel uit de kantine gehaald, want die werd bijna niet meer gebruikt. In plaats daarvan staan er nu lekkere loungebanken.

Ik ben ook bestuurslid jeugdzaken. Daardoor ken ik alle jeugd van gezicht en ook

bijna allemaal bij naam. Ze weten mij ook te vinden in de kantine; ik bewaar altijd hun sleutels of telefoons achter de bar. Die kinderen raken alles kwijt tijdens het voetballen; ze denken dan nergens meer aan, waardoor je later het hele veld kunt gaan afzoeken.

Op zaterdag komen alle seniorenteams na hun wedstrijd een clubrondje drinken – dat krijgen ze van ons. En als mijn zoontje heeft gewonnen en met een blij hoofd rondloopt, vind ik dat heerlijk. Er zijn op zaterdag dan een hoop mensen in de kantine en er staat een gezellig muziekje aan.

Het is belangrijk dat er een goede sfeer hangt in de kantine, anders nodigt het niet uit om langer te blijven. Na de training krijgt de jeugd limonade van ons. Dan verschijnen ze met vrolijke, bezwete koppies aan de bar; dat brengt een glimlach op je gezicht. Daar doe je het voor.”

Club: VSC Sinds: 2011

Stad / Leven 15

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

‘Ik doe de was van alle selectieteams, zestien tassen per week’ “Ik loop al meer dan dertig jaar rond bij Sporting.

Mijn dochtertje wilde op voetbal, zij was het enige meisje van de club in die tijd. Ik begon al snel achter de bar. Wie nu bij de senioren zit, heb ik als baby meegemaakt. Ik ken iedereen wel van gezicht. Als ik door mijn wijk Wittevrouwen loop, hoor ik vaak: “Hé, Nel van Sporting!” Dat is leuk natuurlijk.

Jong en oud, iedereen noemt me Nel. Ze hebben me ook steeds nodig hoor. Ik loop hier al dertig jaar, dus kan alle vragen beantwoorden: over het bestuur, of waar de ladder ligt. Ik doe de was van alle selectieteams van de jeugd tot aan de senioren, dat zijn zestien tassen per week. Vroeger

vouwde ik alle binnenstebuiten gekeerde kledingstukken nog netjes uit, maar daar begin ik niet meer aan; ik douw alles in de machine zoals de jongens het uittrekken. Zondagochtend om kwart voor acht begin ik hier met wassen. Doordeweeks zit ik vaak in de kantine de schone was te vouwen, maar nooit alleen; er komt altijd wel effe iemand bij me zitten.

De oude kantine was heilig. Echt gezellig met al dat hout. Nu is het modern en groot, dat moet wel met zoveel leden. Het is echt een mannenvereniging. Doordeweeks ben ik eigenlijk de enige vrouw, dan word ik als moeder beschouwd.

Ik weet alles en moet veel bewaren voor de jongens: portemonnees, sleutels en telefoons.

Elk jaar ga ik mee met de F- en E-kampen, die jochies zijn zes tot tien jaar. Ik neem gehaktballetjes mee van huis en zorg dat ze hun bed in gaan. Even keten mag, dan moeten ze stil zijn.

De jeugd wordt steeds brutaler, maar ze weten dat ze bij mij hun stoel in de kantine moeten aanschuiven, hoor.

In 2008 ben ik samen met mijn man geridderd voor ons vrijwilligerswerk hier, dat was een verrassing. Ik doe het werk al die jaren met blijheid.

Als je met tegenzin gaat, ‘ken’ je niet blijven. Ik blijf doorgaan, de club zit in mijn hart.”

Naam: Nel

Leeftijd: 60 Club: Sporting ‘70 Sinds: 1987

Naam: Wil Leeftijd: 70 Club: Domstad Majella Sinds: 1988

‘Baco uit blik verkoopt als een trein’ “Ik vind het gezellig om een beetje met de jongens te dollen. Ik ken alle namen uit m’n hoofd, dat is gewoon belangrijk en zij vinden dat ook leuk. De jongens drinken natuurlijk veel bier, maar baco uit blik verkoopt ook als een trein. Vroeger hadden we nog breezers, maar die lopen niet meer goed. We hebben geprobeerd ook gezond eten aan te bieden, maar daar trappen de jongens niet in. Ze willen het liefst een lekker patatje oorlog. Dat van mij vinden ze het lekkerst. Ja, dat is natuurlijk leuk om te horen. Ik gooi er een lekkere klodder overheen, ik ga niet lopen hansen in dat kleine bakje naast de friet. Het patatje ziekenhuis vinden ze ook leuk, met mayo, curry, tomatenketchup, ui en satésaus. De hele rambam eroverheen. Het is best hard werken, ik sta niet alleen achter de bar, maar ook in de keuken. Satésaus maken, uitjes snijden, balletjes gehakt draaien en zorgen dat er voor de jongens thee is tijdens de rust.

Ik sta al jaren met mijn man achter de bar. We willen eigenlijk stoppen, maar ja, dan val je in een zwart gat.

Ik ben een aantal jaar geleden een keer gestopt, vanwege mijn gezondheid. Maar de jongens misten me. Ik miste hen ook, en vond het maar saai om op zaterdag om thuis te zitten. Niemand bood zich aan om de taak van mijn man en mij over te nemen, dus toen zijn we gewoon weer teruggekomen. Dat is clubliefde, hè. Ik doe het voor de gezelligheid – beetje kletsen met een lekker muziekie aan. Er komen veel oudjes om gezellig te drinken.

Soms gaat het er ruig aan toe, maar wel op een fatsoenlijke manier. Er is nooit trammelant. Ik zet vaak Hollandse muziek op, maar house vind ik ook wel eens leuk. Dan zet ik de muziek effe keihard en hoor ik ze roepen vanaf de lijn: “Wil, zachter!”

Lachen, joh.”

16 Stad / Leven

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

ANGELIQUE VAN GEERENSTEIN, BAASJE VAN DEXTER Elke dag komen mijn briard Crosby en ik tijdens onze rondjes door het Zocherpark dezelfde mensen tegen met hun hond. Je kent de verhalen over de hond, maar wie zijn toch de ‘baasjes van’? In deze rubriek hun verhaal.

Yontie Helders

Robert Oosterbroek

‘Ik haatte Veenendaal en de zondagen’

A

ngelique van Geerenstein groeide op in Veenendaal in een beschermd milieu met kerken en geen televisie. “Op zondag was er niets te beleven. Mijn vader luisterde naar sport op de radio en ik verveelde me, ik haatte Veenendaal en de zondagen. Op de middelbare school wist ik wat ik wilde gaan studeren: psychologie. Ik zou luisteren naar de levensverhalen van andere mensen, verhalen die ik in Veenendaal nooit zou horen. Ik ben dus psychologie gaan studeren in Utrecht, verhuisde na mijn propedeuse naar Utrecht en liet mijn vriendje met wie ik samenwoonde achter me. Net als Veenendaal, tenminste – dat dacht ik.

Ik vond een kamer in Lunetten, maar daar kende ik niemand en er was niets te beleven; het leek wel alsof ik nog in Veenendaal zat.

Ik besloot lid te worden van Veritas en vond een kamer bij het Julianapark.

Daar had ik mijn stek gevonden, ik stapte in een ander leven. Na de studie vond ik een baan bij de coachingtak van een accountants- en belastingadviseursbedrijf en inmiddels had ik Bob uit Rotterdam leren kennen. Hij deed zijn master aan de business-school in het Franse Fontainebleau; in de weekenden reed ik vaak naar Parijs.

Toen Bob naar Londen vertrok om te gaan werken bij Goldman Sachs, ging ik met hem mee. We vonden een ap-

UTRECHT VOLGENS

partementje, meer onder dan boven de grond, in South Kensington. En ik vond een baan bij een bank, als psycholoog binnen het bedrijf. Ik was vaak een persoonlijke coach voor mensen in een wereld waar drugs en drank gemeengoed waren.”

Auto-immuunreactie “Ik werd zwanger van onze zoon Felix en in die tijd kwamen er studievrienden van Bob naar Londen; zij verhuisden naar een familiehuis in Hampstead. Wij verhuisden mee.

Hampstead is oud geld, het heeft de meeste miljonairs van Engeland… er valt niets te beleven! Ik zat thuis met de baby. Op Bobs werk werd de sfeer grimmiger, de competitie moordend en Nederland begon op het paradijs te lijken.

Daarom gingen we terug, we vonden een huis in het kleinste straatje van Utrecht: de Badstraat. In de 36e week van mijn tweede zwangerschap kreeg ik ineens last van gevoelloosheid in mijn benen en snel daarna raakte ik volledig verlamd. Het bleek dat ik Guillain-Barré had, een auto-immuunreactie. Dochter Evita werd gehaald terwijl ik volledig verlamd was.

De neuroloog die mij vervolgens behandelde, heeft mijn leven gered door af te wijken van bepaalde protocollen en zijn eigen gevoel en kunde te gebruiken.

Ik heb nog maanden moeten revalideren, nu merk ik er bijna niets meer van. Na deze vreselijke ervaring heb ik besloten alleen nog dingen te doen die ik leuk vind. We kregen nog een kind, ik begon voor mezelf, we verhuisden naar de Monseigneur Van de Weteringstraat en besloten een hond te nemen.

In een zwak moment ging Bob overstag: onze keuze viel op Diesel, een Oudduitse Herder van zeven weken oud. Maar een week later overleed de pup, aan een darmprobleem. Vette pech volgens de dierenarts, maar wat een verbijstering. Toen het verdriet een beetje was weggeëbd, vonden we onze Dexter bij een boerengezin in Overijssel. Dex gehoorzaamt perfect en kan het met iedereen goed vinden.

Zo goed dat ik hem soms gebruik voor mijn werk; mensen praten makkelijker als je naast elkaar loopt met de hond. Hier in huis is hij de bindende factor; iedereen ligt tegen hem aan of hangt over hem heen.”

Daags na dit interview krijg ik een berichtje van Angelique: “Ik was nog niet aan de oudejaarseditie van de DUIC toegekomen en nu lees ik ‘Het baasje van’ over Jan van Gijn, de neuroloog die mijn leven heeft gered in het UMC. Ik was zijn naam vergeten.”

Annabel van Heesbeen Rob van der Voort/BNN

3FM-dj Domien Verschuuren Domien Verschuuren is doordeweeks vroeg uit de veren voor zijn show op 3FM tussen 06.00 en 09.00 uur. Afgelopen jaar zat hij ook als één van de twee dj’s in het Glazen Huis in Breda voor Serious Request.

Je zat afgelopen jaar voor de derde keer in het Glazen Huis.

Wat was er bijzonder aan die editie?

“Sowieso dat Frank van der Lende en ik het daarbinnen met z’n tweeën moesten redden. Maar ik had vooral het gevoel dat we met z’n allen over het heersende cynisme wisten te stappen – dat heel Nederland die week voor Kerstmis weer iets voor een ander wilde doen.”

Wat motiveert je om elke ochtend zo vroeg op te staan voor ‘Domien, Jouw Ochtendshow’?

“Het idee dat ik Nederland op weg mag helpen; dat ik hen ga vertellen wat het nieuws van de dag is, maar ook een ochtendhumeurtje kan laten verdwijnen met een lekker plaatje!”

Waarom besloot je ruim een jaar geleden naar Utrecht te verhuizen?

“Ik was stiekem altijd al verliefd op de stad. Dat klinkt superklef,

maar is echt waar! Steeds als ik langs de Oudegracht liep, of biertjes dronk bij café Tilt, wist ik dat ik eens werk moest maken van een verhuizing.”

Welk nummer doet je denken aan Utrecht?

“Chemical Brothers van Galvanize. Dat nummer heeft te maken met mijn eerste keer 3FM Serious Request 2004, in Utrecht.

Ik was 16 en stond dagenlang te blauwbekken op de Neude, kijkend naar Giel, Claudia en Wouter. Chemical Brothers was toen het liedje van dat jaar.”

Tot rust komen “Dat doe ik op elke plek waar ik lekker kan lunchen met een kop goede koffie. Dat zijn nogal wat plekken in Utrecht, zoals Anne & Max, Broodnodig, De Branding en zo kan ik nog wel even doorgaan.”

Culinair genieten “Dat kan ook op zoveel plekken!

WT Urban Kitchen in de watertoren heeft fantastisch eten én een geweldig uitzicht. Amerikana aan de Catharijnesingel serveert heerlijke gerechten voor een net zo smakelijke prijs. En op zaterdagmiddag hoort kibbeling halen erbij, bij Visjes in de Twijnstraat!”

Lievelingsplek “Eigenlijk alles aan de Oudegracht als de zon schijnt. Het hoeft dan echt niet altijd 28 graden te zijn, 10 graden in de herfstzon is minstens zo fijn.”

Mooiste herinnering aan Utrecht “Dat was toen ik de sleutel voor de eerste keer in het slot van ons huis stak, vijf minuten na de overdracht bij de notaris. Het was stralend weer en de champagne smaakte top!”

Favoriete Utrechter “Dick Bruna. Wie kan er ‘nee’ zeggen tegen Nijntje?!”

Utrecht mist...

“Een tent om te dansen; iets wat gezelliger is dan Basis, maar iets minder ‘feestelijk’ dan Derrick, zeg maar.”

Hardlooproute “Die zijn bij mij heel verschillend en hangen af van mijn bui. Soms ga ik langs de singel richting het Wilhelminapark, op andere dagen via stadion Galgenwaard naar landgoed Rhijnauwen. Na mijn hardlooprondje en een douche zit ik vaak weer vol frisse ideeën.”

Lekkerste biertje “Dat drink ik bij Café Lijn 4 in de Twijnstraat. Zelfs als je niet van plan bent te gaan, lokt het bord met creatieve uitspattingen die buiten de deur staat je naar binnen.”

Lievelingswinkel “Ik kom graag bij It’s A Present op de Lijnmarkt – en niet alleen voor cadeaus voor anderen. Ook

Bij Kees aan de Rijnlaan, het delicatessenwinkeltje om de hoek, is een favorietje.”

Beste optreden ooit in Utrecht “Ik vond de laatste editie van de 3FM Awards vet! Een hele dag stonden alle zalen van TivoliVredenburg vol, daar was ik heel trots op.”

Grootste ergernis “De werkzaamheden rond het station. Ik snap dat ze nodig zijn, maar je moet echt niet proberen daar aan het eind van de middag met de auto van de Catharijnesingel naar de Amsterdamsestraatweg te rijden.”

Droomhuis “Daar woon ik nu! Nee, echt.

Toen ik hier dik een jaar geleden voor het eerst binnenstapte, wist ik dat het mijn plek zou worden.”

Utrecht is …

“Elke dag anders, voor iedereen.”

Stad / Leven 17

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DE WERKPLEK VAN VITO REEKERS: CHEF DE CUISINE VAN RESTAURANT KAREL 5

Annabel van Heesbeen

Robert Oosterbroek

‘Als je niet met plezier werkt, is de druk te hoog’

Binnen de muren van Grand Hotel Karel V zwaait Vito Reekers de scepter in de keuken. De chef de cuisine begon er als leerling, maar is nu het brein achter het vernieuwde restaurant. “Ik ben van een andere generatie; ik heb een klassieke basis, maar gebruik nieuwe technieken en sta open voor vernieuwing en verandering.”

R

ond 15.00 uur klinkt er keiharde rockmuziek door de keuken. Zes man is bezig met de voorbereidingen voor het diner; iemand drukt rondjes uit een dunne groene substantie (“proef maar, dit is venkel-gelei”), een ander is druk met het fileren van duiven. De duivenkopjes liggen onder het aanrecht netjes verzameld in de afvalbak. In de hoek lekken gekookte aardappeltjes uit in een vergiet en stomen plakjes tomaat op 40 graden zodat er tomatenpoeder van gemaakt kan worden. Reekers laat trots een stuk vlees zien. “Wagyu-vlees uit Japan. Uniek om mee te mogen werken.” De prijs is ook bijzonder, Reekers houdt ruim 300 euro in z’n handen. Het vlees staat voornamelijk bekend om de ‘gemarmerde structuur’; het vet dat door het vlees heen loopt, maakt het smaakvol, mals en sappig.

Vorig jaar kozen de bistro en het restaurant van Grand Hotel Karel V een andere koers.

Ze werden gezien als te chic, te duur – te hoogdrempelig. ‘Grand Restaurant Karel V’ werd daarom ‘Restaurant Karel 5’ en brasserie ‘Goeie Louisa’ werd omgetoverd tot ‘Bistro Karel 5’. Ook de kaart werd vernieuwd, daar staat nu bijvoorbeeld een amuse op met bijna alle ingrediënten van het Utrechtse broodje Mario. Reekers: “Ik vind het leuk om met lokale producten en ideeën te koken.” Hij wilde al lange tijd iets doen met het bekendste broodje van de stad. Daarom is zijn keukenchef Jasper Gronert op een middag het befaamde broodje gaan halen, om die vervolgens in de keuken ‘te ontleden’. Toen ze wisten wat er precies op zat, zijn ze begonnen met experimenteren. Het resultaat: een krokante amuse van een gesouffleerd broodje gevuld met een crème van kaas en paprika, met daarop fijngesneden groenten (“die ook in het broodje Mario zitten”). Al-

leen de chorizo ontbreekt. “Maar door de geroosterde paprika smaakt het echt naar een broodje Mario!”

Goud serviesgoed Reekers realiseert zich dat het luxe is om een eigen keuken te runnen, maar tegelijkertijd in dienst te zijn. Zoals hij, nu. “Als je chefkok bent van je eigen zaak, gaat al je vrije tijd erin zitten – logisch, want het is je kindje.”

Reekers begon al in 2007 in het restaurant als leerling; hij draaide vijf dagen per week mee in de keuken en ging de zesde dag naar school. “Best pittig, maar heel leerzaam.” Het was de periode voor de crisis, ‘de glorietijden’.

In 2005 kreeg het restaurant een Michelinster, die het tot 2013 mocht houden. “Ik ben blij dat ik dat heb mogen meemaken – alles kon toen”, lacht Reekers.

Hij werkte na zijn afstuderen bij verschillende restaurants, waar hij onder andere leerde om zuinig te zijn. “Ik weet nog dat als je een bordje liet vallen de pleuris uitbrak. Alles is geld.”

‘Een amuse is geïnspireerd op het broodje Mario’

In 2013 keerde Reekers als souschef (assistent van de chef de cuisine) terug bij Karel V. Na drie maanden vertrok de chef de cuisine, wat voor Reekers een droomstart betekende. “Ik had overal dingen geleerd, maar kon nu mijn eigen stijl gaan ontwik-

Reekers toont het kostbare Wagyu-vlees uit Japan kelen. Dat was nog wel even zoeken.”

Alle gerechten die op de kaart staan, heeft Reekers samen met Jasper Gronert bedacht. Hij is net terug uit Japan en zit vol nieuwe ideeën. “Ik at daar een bloemknopje van een plant. Er bestaat geen naam voor, maar ik wil nu weten wat het is. Het was zo’n mooi product, dat ik nog nergens anders heb gezien.” Inspiratie krijgt hij ook dichter bij huis, zo zat hij pas nog in De Kleine Parade (“Een leuk restaurant!”), maar gaat hij ook graag naar Amerikana, WT Urban Kitchen, Podium onder de Dom en L’ami Jac. Vijf keer per jaar lanceert hij een nieuwe kaart. Favoriet is Valrhona Dulcey, een gerecht dat drie jaar geleden op de kaart verscheen en er nooit meer vanaf is gegaan. Het is een dessert met Dulcey-chocolade met gezouten

karamel, Macadamianoten en, niet te vergeten, 20-karaat goud.

Voor dit dessert is er goud serviesgoed besteld. “Dat is tof, dat je servies koopt speciaal voor een gerecht.”

Plezier Van jongs af aan ligt Reekers hart in de keuken. “Als ik na school thuiskwam, smeerde ik geen boterham met kaas, maar maakte ik even een lekkere pasta, of soep.”

Zijn moeder maakte een van de eerste vegetarische kinderkookboeken van Nederland en samen met zijn drie zussen mocht hij de recepten uitproberen. Geen wonder dat er veel vegetarische gerechten op de kaart van Karel 5 staan.

Reekers hecht waarde aan plezier hebben in het bereiden en eten van gerechten. Hij ziet dat in restaurants waar het eten erg goed is, vaak niet met plezier

wordt gewerkt. “Dan is de druk te hoog.”

Elke dag is opnieuw een uitdaging in de keuken. Het is volgens Reekers logisch dat hoe hoger het niveau is, hoe meer fouten er worden gemaakt. “Maar ik vind dat niet erg, er is altijd een oplossing. Je moet de lat zo hoog mogelijk leggen, maar ook zorgen dat je controle houdt. Dat is het spanningsveld dat ik zoek.

En als het goed gaat, heb ik een extra leuke avond.” Een Michelinster hoort bij de ambities van Karel 5, geeft Reekers toe: “Het zou een bekroning zijn op ons werk en het personeel.” Maar volgens hem zijn gasten de grootste beloning. “Mijn streven is dat mensen hier naartoe komen voor het eten en dat ze dan pas beseffen dat het ook een hotel is. In plaats van andersom. Dat lijkt me supertof.”

18 Stad / Leven ONDER DE MENSEN

NR. 27 | FEBRUARI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Jesse Holweg

Nienke Kamphuis

Onder de Mensen is een serie verhalen van DUIC waarin we zoeken naar voorbeelden van hulp, ondersteuning en initiatieven in Utrecht. Bij wie kun je terecht voor een steuntje in de rug om je leven weer op de rit krijgen?

Hoe ondersteunen en helpen mensen elkaar om een stapje verder te komen? Wie zijn de enthousiaste initiatiefnemers die opstaan voor hun buurt?

Kinderen met een beperking kunnen vrij sporten bij Only Friends

Deze keer in deel 10: Karin den Balvert van Only Friends Utrecht ‘Ik sport bij Only Friends’, prijkt op de rug van alle kinderen in de sportschool van De Hoogstraat Revalidatie. Bijzonder, want ze hebben allemaal een beperking.

Sinds het voorjaar van 2016 is iedereen welkom bij deze gloednieuwe sportclub.

E

lke zaterdag komen in de sporthallen revalidatiecentrum De Hoogstraat kinderen van zes tot achttien jaar met een fysieke of mentale beperking bij elkaar om samen te sporten. Het gevarieerde programma bestaat uit onder andere voetbal, trampolinespringen, dansen en tennis. “De kinderen zijn rete-enthousiast”, zegt de bevlogen Karin den Balvert.

Als voorzitter van de sportclub en manager van De Hoogstraat heeft ze de club opgericht en is ze trots op wat er in korte tijd is neergezet. “Het is heel toegankelijk. Kinderen doen gewoon mee en als je even langs de kant gaat zitten, is er niemand die vraagt waarom je niet meedoet. De kinderen worden gestimuleerd, maar hoeven niets.”

De Hoogstraat Revalidatie is een specialistisch revalidatiecentrum in Oost waar naast volwassenen ook kinderen behandeling en advies kunnen krijgen. Den Balvert zag dat de kinderen die daar komen niet altijd bij reguliere sportclubs terechtkunnen. “Kampong en DVSU bijvoorbeeld hebben wel een aangepast sportaanbod op voetbalgebied, maar voor kinderen is er niet zoveel.” Den Balvert wil kinderen met een beperking meer laten integreren. Ze haalt het voorbeeld van onderwijs aan: “We concentreren ons op participatie; kinderen moeten deelnemen aan het regulier onderwijs, dat is heel belangrijk, maar ik ken situaties waarin de integratie niet lukt. Dan is Only Friends, op sportgebied, een goed alternatief.”

Twee professionals zijn inhoudelijk betrokken bij het project om de kinderen te begeleiden. “Zij zijn verantwoordelijk voor de activiteit en informeren de trainers over de kinderen. Daarnaast zijn vrijwilligers bezig met ondersteuning.

Behalve plezier maken is het be-

langrijk dat ze beter worden en zo meer zelfvertrouwen krijgen.” Den Balvert merkte al snel dat ook ouders aandacht nodig hebben. “Zij moeten zich gehoord voelen en willen vaak even hun verhaal doen.

Het is soms moeilijk voor ze om kinderen los te laten. Ze hebben soms negatieve ervaringen met het naar de sportclub brengen van hun kind.” Den Balvert merkt dat ouders het nu makkelijker vinden om het sporten volledig over te laten aan de begeleiders.

De focus “Kennis is ook belangrijk”, vervolgt Den Balvert. “Het is handig iets te weten over spasmen, of hoe je een kind met gedragsproblemen moet benaderen. Reguliere verenigingen en clubs zijn gericht op valide kinderen.” Bij Only Friends is dat omgedraaid. Broertjes en zusjes van de sportende kinderen mogen dus ook niet meedoen. “Het gaat om het kind met de beperking. Een jongetje vroeg laatst aan mij waarom hij niet mocht klimmen. Toen vroeg ik hem of zijn zusje met een

beperking wel mee mocht doen als hij ging voetballen. Nee, antwoordde hij. ‘Ze is niet goed genoeg’.

Daarom leggen wij de focus op de kinderen met een beperking en maken we al het andere daaraan ondergeschikt.”

Het initiatief ontstond meer dan vijftien jaar geleden in Amsterdam; de vader van een jongetje dat zuurstofgebrek had bij de geboorte voelde zich niet prettig bij de voetbalclub. Hij besloot met een groep van vijf kinderen zelf een sportclubje op te richten. Dat clubje groeide uit tot een volwassen vereniging, iets wat Den Balvert ook in Utrecht graag zou willen zien.

Nu zijn de activiteiten nog onder de paraplu van De Hoogstraat Sport, een tak van het revalidatiecentrum.

“We zijn het gaan proberen om te kijken of we kinderen aan ons konden binden.” Momenteel zijn

er achttien kinderen een jaar lid en komen er elke zaterdag nieuwe sporters bij. Het streven is om eind 2018 minimaal vijftig leden te hebben en een volledig onafhankelijke sportvereniging te worden. Den Balvert: “Ik ben apetrots op wat we tot nu toe hebben neergezet: een vrijwilligersclub die voor een groot deel uit studenten bestaat en er elke zaterdag is, met enthousiaste kinderen en enthousiaste ouders.

Ik mocht laatst op audiëntie komen bij twee wethouders van de stad, ook zij waren erg tevreden. Ik ben dus blij dat ik voorzitter mag zijn van dit clubje.”

ALLEMAAL UTRECHTERS: PABLO CASTELLANOS Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen hen naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks ‘Allemaal Utrechters’ is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren.

Deze keer: Pablo Castellanos (28) uit Venezuela.

“O

p Aruba is iedereen vrij als het regent.” Dus toen Pablo Castellanos op een morgen in Utrecht de deur uitstapte om naar school te gaan en zag dat het regende, ging hij terug zijn bed in.

De volgende ochtend snapte Pablo’s klas op zijn beurt niet waar hij was geweest.

standaardbestemmingen vanuit Aruba.” Hij koos voor Utrecht en begon aan het ROC Sport College.

Tijdens een stage, in een gymzaal voor de studie sociale pedagogiek, kwam hij erachter waar zijn hart echt lag: sport. “Ik mocht er les in geven, maar ook zelf bewegen.

Geniaal!”

Als je Pablo vraagt waar hij vandaan komt, antwoordt hij: “Uit de wereld.” Een land noemen vindt hij lastig, want hij kwam ter wereld in Venezuela, verhuisde met zijn familie na één jaar naar Colombia en op zijn vijfde naar Aruba in de hoop op een beter leven. “In Colombia is het leven bikkelen; om te overleven moet je de juiste mensen kennen, óf minimaal twee banen nemen.” Het leven op Aruba was relaxed.

‘Een vette vibe’ Hoewel Nederlands een officiële taal is op Aruba, sprak Pablo alleen Papiaments. Nederlands vond hij ‘facking’ moeilijk om te leren.

“Iedereen praat hier snel, vaak binnensmonds en met veel G’s.

Tv kijken ging in het begin niet.”

Het was ook wennen aan de Nederlandse stiptheid; Pablo vindt Utrecht relaxed, maar toch een stuk minder dan Aruba. “Mensen die anderhalf uur moesten reizen waren op tijd op school. Ik kwam altijd te laat, terwijl ik op tien minuten afstand woonde.” Hij hield van school, van het leren, maar niet van het vroege opstaan. In de winter moest hij in het eerste uur rondjes rennen op de atletiekbaan.

“In de sneeuw!”, roept Pablo uit.

“Toen ben ik dus nooit geweest...”

Er zijn wel weinig studies te volgen, dus veel eilandbewoners gaan naar Nederland om te studeren.

Pablo, die had inmiddels ook een Nederlands paspoort doordat zijn moeder opnieuw was getrouwd met een Arubaan. “Ik wilde niet naar Rotterdam of Den Haag, de

‘ Het studenten­leven is de shit,

Annabel van Heesbeen Robert Oosterbroek

daarna gaat het bergafwaarts’ Hij heeft de rondjes in de zomer ingehaald. Het klimaat blijft een onderwerp van gesprek; hij kijkt naar buiten en ziet de bomen: “Die hebben een vette vibe. Ineens hebben ze blaadjes, ineens weer niet.”

De verhuizing naar Nederland was ‘een ervaring’, zijn studietijd in Utrecht ‘de shit’. “Jullie genieten zoals het moet. Het is niet zo wild als in Amsterdam, maar je kunt wel doen wat je wilt.” Na de studententijd gaat het hier bergafwaarts, zegt hij: “Dan is ‘t werken, een huis, auto, kinderen, familie en klaar: doodgaan. Alles is gestrest en gehaast.”

In Nederland blijven wil hij daarom niet. “Ik heb veel dromen. Ik wil de hele wereld zien; de Mount Everest beklimmen en naar de Bermudadriehoek.”

Voorlopig geeft Pablo, die klaar is met zijn opleidingen, bootcamps, zelfverdediging en judo onder het motto Body Mind Soul (BMS).

“Het is belangrijk dat je mentaal en fysiek sterk bent.” Zelf traint hij vooral op fysieke kracht, mentaal zit het wel goed. “Ik ben altijd positief en hou van alles.”

ALLEMAAL UTRECHT

ERS

Naam: Pablo Castellanos Geboortedatum: 26 mei 1988 Plaats: Caracas Land: Venezuela Levensmotto: ‘Geniet van het leven en reis’

Ondernemen 19

FEBRUARI 2017 | NR. 27 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

ONDERNEMER CENTRAAL - PIERLUIGI PARENTE

Hidde Zwiers

Giuseppe Beltotto

Parente en zijn pure goud Persoonlijk met een koffer naar een authentiek Italiaans stadje afreizen om wijn en olijfolie naar Utrecht te halen, Pierluigi Parente doet het. Hij verkoopt de producten via zijn webshop en laat in filmpjes en vlogs zien waar en hoe alles gemaakt wordt.

“Mensen willen geen Bertolli-reclames, maar authentieke verhalen.”

H

ij geeft instructies. Een nipje olijfolie nemen, de nekspieren aanspannen, tanden op elkaar klemmen en hard inademen.

Met twee vingers wijst Pierluigi Parente op de plek waar zijn keel begint: “Voel je het? Voel je het?” Een scherpe smaak achterin in de mond volgt. Dit proef je niet bij de standaard Albert Heijn-olijfolie.

Parente moet geregeld uitleggen wat er zo bijzonder is aan echte olijfolie. “In Nederland heb je geen olijfoliecultuur”, legt Parente uit in een mooie mix van een Engelse, Nederlandse en Italiaanse tongval.

“Als ik tegen jou zeg dat dit goede olijfolie is, zeg je: ‘ja’, maar je denkt: ‘het zal wel’.” De echt goede olijfolie, zegt Parente, komt van kleine boerderijen uit Italië. Die brengt hij dan weer naar Utrecht.

Olijfolie moet fruitig, pittig en bitter zijn. Hoe verser het product, hoe meer de kwaliteit naar voren komt.

Olijven worden eerst geperst, waar de olie uit komt. “Dit is pure gold en extra virgin.” Dat verkoopt de boer aan Parente, het restproduct wordt verkocht aan grote fabrieken. Daar wordt het restproduct nog een keer geperst voor extra olie en daarna wordt het ‘afval’ opgekookt en geperst. Bij elke persing wordt de smaak minder. Pierluigi verkoopt alleen het ‘pure goud’. “In Italië doen mensen dit soms zelfs in hun haar.”

Verhalen vertellen Een paar jaar geleden is Parente in Utrecht komen wonen. Hij groeide op in Milaan bij zijn ouders, maar was elke zomer drie maanden te vinden op de boerderijen van zijn grootouders in het zuiden van het land. Ten grondslag aan zijn webshop lagen zijn heimwee naar Italië en de drang om mensen uit ‘zijn’ wijn- en olijfoliestadje Trinitapoli te helpen. “Ik begon de mooie dingen van mijn thuisland te missen en zag niet meer helemaal waarom ik was weggegaan. Ik miste de connectie met het zuiden van Italië.”

Een achterneef van Parente maakt olijfolie op een boerderij die ook fungeert als sociale werkplaats. “Als ik daarvandaan kwam, had ik altijd wijn en olijfolie maar ook verhalen. Ik merkte dat Nederlanders de anekdotes te gek vonden. Ze willen geen Bertolli-reclames, maar authentieke verhalen.

Zo ontstond het idee voor een webshop en schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel.

Deels als excuus om weer in contact te kunnen komen met Italië, maar ook omdat ik het vanuit mijn opleiding communicatie leuk vond om wat met storytelling te doen.”

Pierluigi Parente

‘Als ik Trinitapoli maar een beetje kan helpen, ben ik al tevreden’

Eerst wilde Parente zijn shop ‘The Suitcase’ noemen omdat hij alles met de koffer deed, maar zijn schoonvader raadde hem dat af. ‘Jij, met je verhalen, bent zélf het product.’ De naam werd Pierluigi.nl. Het gaat de bevlogen Italiaan om achtergrondverhalen.

Toen hij dus een keer wat flessen wijn aan een slijterij had verkocht, had hij spijt. “Ik wil iets brengen wat exclusief is en authentiek. Mensen kopen in zo’n winkel ‘gewoon’ een fles wijn.

Ik wil dat ze weten waarom de wijn bijzonder is, wie hem gemaakt heeft en wat ervoor gedaan moet worden.”

Hetzelfde geldt voor de olijfolie, waar hij zich tegenwoordig voornamelijk op richt. “Het maakt niet uit hoeveel mensen het product kopen, maar wel dat ze weten wat er allemaal bij het maakproces komt kijken.” Dat laat hij zien op de Facebook-pagina van zijn webshop, onder andere via vlogs op de Italiaanse boerderij: filmpjes waarin hij ook zelf verschijnt en vertelt wat er gebeurt.

Olijfboom-adoptie ‘Parentes’ Trinitapoli is een klein stadje waar geen toeristen komen en niemand Engels spreekt, daarom is het voor de bewoners onmogelijk om hun producten aan het buitenland te verkopen. Dus dat doet Parente voor ze. “Als ik met mijn webshop maar een klein bee tje kan helpen, ben ik al tevreden.”

Parente nam Nederlands mee naar boerderijen in Italië

Sinds mei 2015 laat Pierluigi.nl de delicatessen meer links liggen en speelt olijfolie de hoofdrol. Parente is zelfs een olijf boom-adoptieprogramma gestart; mensen kunnen hun eigen boom adopteren, zodat ze precies weten waar hun olie vandaan komt. De olijfolie is wel iets duurder, maar dat extra geld gaat direct naar de boeren.

“Die hebben zware tijden gehad”, legt Parente uit. “Er is nog een groot fraudeschandaal aan de gang in Italië. Grote bedrijven hebben restproducten uit Griekenland en Portugal naar Italië geïmporteerd en daar olijfolie van gemaakt. Vervolgens werd dat overal verkocht als extra virgin olijfolie.” Dat zorgde voor oneerlijke concurrentie die de kleine boeren in Italië niet aankonden. Daarnaast heerst er een hardnekkige ziekte onder olijf bomen die een groot deel onbruikbaar heeft gemaakt.

Via het adoptieprogramma heeft Parente vorig jaar zeshonderd liter olijfolie verkocht. “Het zijn geen bizarre aantallen, maar die ene boer bij wie ik het inkoop, kan er net wat beter van leven.” Het programma wekte grote interesse en Parente nam als gevolg daarvan afgelopen november tijdens oogsttijd vijftien mensen mee op een speciale tour langs verschillende boeren in Italië.

Ook nam hij de groep mee uit eten bij zijn oma. Dit alles om te laten zien waar zijn producten vandaan kwamen.

“Dat was een schok in Trinitapoli, bewoners vroegen zich af wat die toeristen daar deden.” Het duurde niet lang voordat de lokale pers een kijkje kwam nemen en zelfs de burgemeester kwam hoogstpersoonlijk opdagen om Parente te ontmoeten. “Er stonden meer locals naar de rondleiding te kijken dan er deelnemers waren. Er is veel werkloosheid daar; na die tour drong het bij de mensen door dat er misschien wel een oplossing voor ze in zat. Nu ben ik dus met een aantal jongeren daar bezig nieuwe tours te organiseren en te bekijken hoe we toeristen naar die regio kunnen halen. Zodat zij dat in de toekomst ook zelf kunnen doen. Het levert werkgelegenheid op. Mijn droom is om een stabiele culturele uitwisseling te creëren tussen Utrecht en de regio daar.”

BOEKENFESTIJN OOK VEEL HOBBY-ARTIKELEN BEURSFABRIEK NIEUWEGEIN do

vr

za

zo

FEB

FEB

FEB

FEB

16 17 18 19 S TIEN !

RAKER G PAR

10.00 - 21.00 UUR

10 - 18 UUR

GRATIS TOEGANG

DE GROOTSTE KEUS IN BOEKEN, PUZZELS, HOBBY- & KNUTSELARTIKELEN ONDER 1 DAK! Nu voor

KINDERBOEKEN

5,95

3,99

Nu voor

Nu voor

FRANCINE OOMEN

Nu voor

3,

4,99

99 actie

4,

99

RIEN POORTVLIET Per stuk

Per stuk

6,99

4,99

Van 16,99

8,

99

Memory

The Good Dinoraur.

Van 10,99

8,

Pocketspel Bunny Hop.

actie

4,99

3,99

Nu voor

actie

Van 12,50

actie

actie

Per stuk

99

Van 15,99

6,99

Van 8,99

6,99

Frozen 3D Puzzel Knutselsetjes 54 stukjes.

Diverse varianten.

2 voor

actie

10,-

SHOP OOK EENS ONLINE OP BOEKENFESTIJN.COM • Regelmatig online nieuwe aanbiedingen • Gratis verzending vanaf € 25,-

actie

7,50

2 voor

3 voor

10,-

Actie Winterthrillers

• Binnen 1 tot 3 werkdagen in huis

GRATIS BOEK! Neem de originele bon mee naar het Boekenfestijn in Beursfabriek Nieuwegein van 16 t/m 19 februari 2017. Kies één gratis boek uit bij de afdeling ‘Actieboeken’ en lever de bon in bij de kassa.

MAX. 1 BON PER BETALENDE KLANT

17NIEUWEGEIN

*) ALLEEN ORIGINELE BONNEN WORDEN IN BEHANDELING GENOMEN.

actie

actie

Actie Detective Romans

Per stuk

3,99

Per stuk

3,99