DUIC Krant NR 264 - 15 maart

Met een vleugje jeneverbes!

Nieuws

4 DUIC in Beeld

Molen Rijn en Zon

7 Vijf jaar geleden werd de stad stil Boek over de tramaanslag

9 Serie over vrouwenvoetbal in Utrecht Hoe welkom zijn vrouwen in de voetbalcultuur?

Cultuur / Uit

10 Utrecht volgens...

UU-Docent van het Jaar Gerard van der Ree

11 Uittips

Elke week de leukste tips

Stad / Leven

12 Op pad met Oud-Utrecht

In de voetsporen van Gerrit Rietveld

13 Straatnamen

Christiaan Krammlaan

13 Stad in cijfers

Woningoppervlakte

13 In other news

Miffy

14 Wat vinden de lezers?

DUIC-lezers aan het woord

Sport

15 Puzzel

Zoek de verschillen

15 Pep en Frans over FC Utrecht

Pep en Frans beleven magere voetbalavond

Colofon

Het is nu eigenlijk niet meer voor te stellen, maar de KNVB accepteerde pas in 1971 dat ook meisjes en vrouwen kunnen voetballen. Vanaf dat jaar werd het vrouwenvoetbal erkend door de bond. Tegenwoordig is dit allemaal anders, en ook FC Utrecht speelt sinds dit seizoen weer mee op het hoogste niveau. In deze krant beginnen we met een serie verhalen over vrouwenvoetbal. Niet zozeer over de sport, maar over voetbalemancipatie bij lokale amateurclubs in Utrecht. We kijken kritisch, maar willen ook laten zien waar het goed gaat. Het is overduidelijk dat de emancipatie-

DE VERANDERENDE STAD IN BEELD

ONDIEP

Utrecht is constant in beweging. Er wordt gebouwd en gesloopt. Hierdoor ziet de stad er op sommige plekken heel anders uit dan vroeger, terwijl andere straten en pleinen juist al decennia hetzelfde blijven. In deze rubriek laten we dat zien.

Ga naar DUIC.nl voor meer oude en nieuwe foto’s van de stad.

Bel

beweging binnen het vrouwenvoetbal al jaren gaande is maar dat er nog flinke stappen te nemen zijn bij sommige clubs. Ook het verschil bij de diverse clubs in Utrecht is noemenswaardig. Deze week het eerste verhaal, op pagina 9. Ook noemenswaardig is het eerste boek over de tramaanslag, dat nu vijf jaar na het verschrikkelijke incident verschijnt. In het boek staan verhalen die nog niet eerder verteld zijn, lees er meer over op pagina 7.

Robert Oosterbroek

Advertentie

DUIC IN BEELD

De molen Rijn en Zon aan de Adelaarstraat werd al een aantal keer eerder gerestaureerd, maar het volgende project staat alweer op stapel. Het was eerst vooral te doen om de wieken, maar nu is de houten stelling aan de beurt. De stelling is gevoelig voor houtrot en zal daarom onder handen genomen moeten worden.

Fotografie: Robert Oosterbroek

Verschillende molendeskundigen en de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed overlegden over een ontwerp voor het nieuwe frame, waarbij vooral gekeken is naar cultuurhistorie, functionaliteit, veiligheidseisen en duurzaamheid. Het nieuwe frame zal dan ook niet van hout zijn, maar van staal. De werkzaamheden gaan nog dit jaar plaatsvinden. a

Nextdoor: de plek waar je met jouw buren én buurt in contact komt om te verbinden, informeren, delen, lenen, (ver)kopen, helpen, mobiliseren & luisteren.

Ga naar nextdoor.nl of scan de QR-code om de app te downloaden

Veel Utrechters hoeven de gemeente belasting niet te betalen (kwijtschelding)

Maak er gebruik van !

Kreeg je bericht van BghU dat je gemeentebelasting moet betalen? En heb je een laag inkomen? Dan heb je misschien recht op kwijtschelding. Dan hoef je deze belasting niet te betalen.

Vraag kwijtschelding aan bij BghU

Lees de voorwaarden en vraag kwijtschelding aan via bghu.nl/kwijtschelding

Krijg hulp bij jouw aanvraag

• Ga naar jouw buurtteam. Vind jouw buurtteam via buurtteamsutrecht.nl

• Ga naar de Geldzaak op Steenweg 20. Of bel of whatsapp naar de Geldzaak via 030 236 17 66

• Ga naar het loket van BghU op de 2e verdieping van het Stadskantoor, Stadsplateau 1. Open op werkdagen tussen 9.00 en 13.00 uur.

Heel veel Utrechters kunnen hulp en geld krijgen van de gemeente. Lang niet iedereen maakt er gebruik van. Jammer toch? Weet jij waar je recht op hebt? Kijk op utrecht.nl/rondkomen.

utrecht.nl/ rondkomen

Vijf jaar geleden werd de stad stil

Na het oorverdovende geweld dat Gökmen T. op 18 maart 2019 aanrichtte in en rond de tram op het 24 Oktoberplein, nam de stilte de straten van Utrecht over. De deuren van scholen gingen op slot, het openbaar vervoer werd gestaakt en winkels en bedrijven deden de deuren dicht. Bij de tramaanslag vielen vier doden. Diezelfde dag werd de verdachte na een klopjacht opgepakt. Nu, vijf jaar later, komt het boek De stad werd stil uit met daarin verhalen van slachtoffers, nabestaanden en hulpverleners. Voor sommigen is het nog altijd 18 maart 2019.

Tekst en fotografie: Robert Oosterbroek

Om 10.41 stapt Gökmen T. de tram in bij halte 24 Oktoberplein-Zuid, waarna hij vrijwel direct gericht het vuur opende op verschillende passagiers. Bijna alle Utrechters kunnen zich die dag en de weerzinwekkende feiten nog herinneren. De verhalen van direct betrokkenen, aangrijpende en persoonlijke relazen, zijn nu vastgelegd in een geschreven monument.

De auteur van het boek, Johan Kroes, weet als geen ander dat dit soort woorden ertoe doen, dat ze gewogen worden op een ‘gouden schaaltje’. Hij is namelijk speechschrijver en was een paar dagen voor de aanslag begonnen in deze functie voor de toenmalige burgemeester van Utrecht, Jan van Zanen. Een van de eerste toespraken die hij schreef was dan ook die die Van Zanen hield tijdens de stille tocht daags na de aanslag. “Het is heel mooi dat je op die manier woorden kunt geven aan een gedeeld gevoel van verdriet en woorden van hoop of troost kan spreken.”

Het boek gaat echter niet over de woorden van Kroes, maar draait om de verhalen van de betrokkenen ‘zodat die bewaard blijven, ook voor een volgende generatie’. Het is het eerste boek dat verschijnt over de tramaanslag, met getuigenissen die niet eerder verteld zijn. Zo sprak Kroes de nabestaanden van het dodelijke slachtoffer Daniël. “Door zijn verhaal te delen, krijgt hij letterlijk en figuurlijk een gezicht”, vertelt Kroes. Daniël is een 28-jarige man die zijn leven net weer op de rit had. Hij zat in de tram omdat hij net bij zijn moeder Irma in Nieuwegein was geweest. Twee dagen later zag zijn moeder hem weer, zo vertelt zij in het boek: “Ik dacht toen: hij ligt te slapen en wordt zo wakker en dit slaat toch nergens op, het is een grap.” De nabestaanden proberen verder te leven, maar dat is niet makkelijk. “Het is voor mij nog als de dag van gisteren”, stelt Irma. Kroes sprak ook met Eline, ze was een van de twee vrouwen die gewond raakten tijdens de tramaanslag. Eline spreekt over ‘totale chaos’ als ze terugdenkt aan die 18 maart vijf jaar geleden. Ze werd in haar rug geschoten en lag negen dagen in coma. Nog altijd ondervindt ze de gevolgen, haar lichaam zal nooit meer helemaal herstellen. “De schutter heeft levenslang gekregen, maar wij met z’n allen hebben ook levenslang. Toch wil ik mijn leven daar niet door laten bepalen […] Een leven met angst is geen leven”, vertelt ze

in het boek.

Eerste doelwit Het verhaal van het eerste doelwit van Gökmen T. staat ook in het boek. De tramschutter richtte kort na het instappen zijn wapen op Paul, maar het wapen weigerde. Paul wist daardoor weg te komen, maar de impact ervan op zijn leven is enorm. Zo maakt hij geen gebruik meer van het openbaar vervoer. “Als je zoiets hebt meegemaakt, dan blijf je dat met je meedragen.” Uit de ervaringen van Paul valt ook nog iets te leren voor de autoriteiten. Hij was namelijk lang buiten het zichtveld van instanties omdat hij zelf met een taxi naar het ziekenhuis in Nieuwegein was gereden – hij had zijn enkel bezeerd toen hij uit de tram was gesprongen. Andere slachtoffers werden in het calamiteitenhospitaal in Utrecht opgevangen. Doordat hij daar niet geregistreerd stond, werd hij lang overal buitengehouden. Het zijn stuk voor stuk ‘aangrijpende verhalen’, zoals Kroes het ook omschrijft. “Na elk interview moest ik echt even bijkomen. De impact die de aanslag heeft op deze mensen is niet te overschatten. Het viel mij ook op hoe gedetailleerd ze allemaal nog over die dag konden praten. Het zijn natuurlijk trieste verhalen, maar het laat ook de veerkracht van mensen zien. Toch wordt het gemis van de nabestaanden er niet kleiner op.”

Hulpverleners

Naast de verhalen van slachtoffers en nabestaanden komen ook hulpverleners en de politie aan het woord. Zo vertelt teamleider bij de politie Hans van der Sloot dat twee minuten na de eerste melding het noodscenario in gang wordt gezet. Over de arrestatie van de dader zegt hij: “Ze houden rekening met het scenario ‘killed by cop’: dat Gökmen doodgeschoten wil worden door de politie, om als martelaar heen te gaan. Dat blijkt niet zo te zijn. Gökmen biedt geen verzet en vertelt onmiddellijk waar hij zijn wapen heeft verborgen; in een opengewerkt matras.” Ook de eerste agent die ter plaatse was, Sarah Bahraoui, vertelt over haar ervaringen. Ze had net drie dagen voor de aanslag haar diploma van de politieacademie in ontvangst genomen. Toen ze samen met haar collega aankwam bij de tram en ze daar het eerste slachtoffer aantroffen, was nog niet bekend dat het om een aanslag ging. “Ik trok zijn blouse open en zag

een schotwond in zijn buik. Het was een uitgangswond, dus hij moest in zijn rug geschoten zijn. We keken elkaar aan – met de aanslag in Christchurch, drie dagen daarvoor, in ons achterhoofd – en zeiden op hetzelfde moment: ‘Aanslag!’”

Het boek De stad werd stil is een ‘eerbetoon’ aan de slachtoffers, zoals Kroes het omschrijft. “Maar het is ook geschiedschrijving.” Er is nieuwe informatie in te vinden die niet eerder naar buiten is gebracht, er staat een uitgebreide minutieuze tijdlijn en beeldmateriaal in en naast de emotioneel beladen ervaringen ook de meer feitelijke verhalen vanuit de autoriteiten. Aangevuld met gedichten

van Ruben van Gogh en Onno Kosters en schrijven van de toenmalige burgermeester

Jan van Zanen en de huidige burgemeester Sharon Dijksma maakt dat het een bijzonder document is, waarin nog eens duidelijk wordt hoe Utrecht geraakt werd op 18 maart 2019.

Op 18 maart 2024, vijf jaar na de aanslag, is er weer een herdenkingsmoment op het 24 Oktoberplein. Dit gebeurde afgelopen jaren iedere keer. Na dit jaar zal er om de vijf jaar een officieel herdenkingsmoment worden georganiseerd door de gemeente Utrecht. Het boek De stad werd stil is in verschillende boekhandels te koop. a

Niet zeker hoe je het beste reclame kan maken voor je bedrijf?

Altermedia laat zien hoe unieke aanpak aantoonbaar resultaat boekt

Dat reclames e ectief kunnen zijn, dat is een algemeen bekend feit. Maar dat fysieke reclames soms nog beter werken dan online, is misschien onderbelicht. Altermedia, een van de grootste fysieke reclamebedrijven van ons land, specialiseert zich in deze tak van sport, en laat zien dat geen doelgroep of branche te gek is. De mediakanalen van Altermedia zijn uniek door de gedwongen, lange contactmomenten.

Juist in Utrecht is er volgens Oskar van Son een grote markt te ontdekken. Zo doet het bedrijf aan reclame op toiletten, op spiegels en schermen of bijvoorbeeld bierviltjes. Het is een klassieke manier van reclame maken, maar juist door de eenvoudigheid effectief.

Doelgroep en bereik

Het is een simpele tegenreactie in een wereld waarin reclame steeds meer in het straatbeeld is te vinden. Doordat de reclame van Altermedia op plekken staat waar doorgaans weinig prikkels zijn, lijkt de boodschap daardoor nog sterker over te komen. “Op een toilet is weinig afleiding en ben je snel geneigd om te focussen op je omgeving. Het bereik van onze middelen is daardoor groot. Zo kun je met onze reclamepanelen in de horeca en bioscopen 1 op 1 met de (toilet)bezoekers communiceren. Met 5000 reclamepanelen realiseren we enorme impact”, zegt Van Son.

Niet alleen de manier hoe de reclame wordt neergezet blijkt succesvol. Ook de doelgroep van een reclame kan tot in detail worden bepaald. “Wanneer je specifieke doelgroepen wilt bereiken zoals studenten, dan kun je bijvoorbeeld gericht een campagne inboeken bij De Beurs op de Neude. Wil je alleen mannen of vrouwen bereiken? Dan zijn toiletreclames een hele slimme manier om een specifieke groep te bereiken”, zegt Van Son. “Uniek in buitenreclame, kun je onze Toiletreclame 100% richten op mannen of vrouwen. Miljoenen mensen worden zo 1-op1 bereikt.”

Persoonlijke aandacht

Ook de branche is volgens Van Son geen pro-

bleem: “We werken met vele adverteerders samen van uiteenlopende branches. We hebben de kennis én ervaring om klanten snel en effectief te helpen. Wat ons bedrijf daarbij speciaal maakt, is de persoonlijke aandacht. We letten op bij wat voor bedrijf we welke reclame neerzetten. Het moet wel allemaal kloppen en niet tegenstrijdig zijn met wat een bedrijf wil uitstralen.” Volgens Van Son is dat dan ook één van de zaken die het bedrijf zo succesvol maakt in een reclamevolle wereld. Partijen die graag reclame willen maken via de schermen, of horeca- of bioscooplocaties die hun ruimtes willen lenen voor de reclames, kunnen gemakkelijk terecht bij Altermedia. Vanuit daar worden veel zaken al uit handen genomen van partners - uiteraard

in goed overleg. Op die manier zijn er voor klanten geen zorgen over de details. Iedere twee weken worden er nieuwe advertenties geplaatst.

Toekomstplannen

Dat Altermedia al ruim twee decennia bestaat, is voor Van Son een blijk van kwaliteitswerk. Maar, zo vertelt de eigenaar, het is wel belangrijk om te onthouden waar je bent begonnen: “We hebben in Utrecht door de jaren heen een ongelofelijk goed netwerk en onze greep zal, terwijl we uitbreiden, niet afzwakken. Ook in de toekomst blijven we onze unieke reclamemogelijkheden inzetten voor aantoonbaar resultaat.”

Bezoek een balie van de Belastingdienst.

Hulp nodig bij uw aangifte?

Wilt u belastingaangifte doen en komt u er niet uit? Maak dan een afspraak bij een balie van de Belastingdienst bij u in de buurt, voor gratis en betrouwbare hulp bij uw aangifte.

Een beetje extra hulp is nooit ver weg. Ga naar belastingdienst.nl/langskomen

Hoe welkom zijn vrouwen binnen de cultuur en tradities van Utrechtse voetbalverenigingen?

Steeds meer vrouwen vinden hun weg naar het groene gras met witte omlijning, mede dankzij de Oranjevrouwen die de laatste jaren aan populariteit wonnen. Vrouwenvoetbal is zelfs een van de snelst groeiende sporten ter wereld. En dus staat het spel, waarvan de cultuur traditioneel gezien veelal gericht is op de mannelijke beleving van het spel en draait om presteren, op een kruispunt tussen traditie en emancipatie. Hoe gaan de amateurclubs in Utrecht hiermee om?

Tekst: Carmen Esselink / Fotografie: Bas van Setten

Bij Odysseus '91, een studentenvoetbalvereniging, ligt de nadruk op een gezellige sfeer en een veilige, stabiele omgeving. Er zijn evenveel vrouwenteams als mannenteams. Ann Haakman legt uit dat dat belangrijker is dan presteren. Dat betekent niet dat de club helemaal niet bezig is met prestatie. De A-selectie van de club zijn de drie hoogste teams, daar is presteren wel de focus. “Als je écht hoog wil presteren, is Ody niet de club voor jou.” Het is volgens haar lastig om in te schatten of er eerder andere ambities en ook tradities waren. Dat heeft ermee te maken dat bij een studentenvereniging besturen en spelers komen en gaan, aangezien je student moet zijn om lid te zijn. Vrienden voor het leven Marlot speelde tijdens haar studententijd bij Odysseus ’91 en ging erna met haar team naar USV Hercules, een van de oudste clubs van Nederland. Draait het er om prestatie of speelplezier? “Wij zijn echt heel slecht, dus wij zijn echt prestatie…” Ze lacht hardop. “Nee grapje, het gaat om sfeer. We voelen ons heel welkom.” Wel ziet ze dat de eerste teams meer gericht zijn op prestatie. “De laatste tijd doet het eerste van Hercules het heel goed, ze hebben ook van Ajax gewonnen. Dat verbindt en maakt het gezellig. Het voelt als het verlengde van de studententijd, maar dan iets rustiger.” Marlot wil met haar verhaal de drempel wegnemen voor mensen, omdat de voetbalcultuur een intimiderende cultuur kan zijn. “Als mensen zeggen: ‘Ik zou het wil-

len, maar ik durf het niet om een van die redenen’, vind ik het belangrijk om mijn verhaal te delen. Ik kan niet voetballen, maar ik heb daar wel mijn beste vrienden opgepikt.”

Ze ervaart bij beide verenigingen dat het niet mannen-gedomineerd is, omdat het erg in verhouding is qua aantal mannen- en vrouwenteams. Toch heeft ze één verbeterpunt als het gaat om het binnen USV Hercules zorgen voor een meer inclusieve cultuur. “Als je de kleedkamergang in loopt, staan deuren van mannenkleedkamers wagenwijd open. Het maakt hen niet uit, maar ze houden geen rekening met anderen die dat niet willen zien. Je ziet gewoon standaard wat mannenlullen als je het gebouw in loopt. Dat is niet wat ik wilde.”

'Je ziet gewoon standaard wat mannenlullen als je het gebouw in loopt'

Explosieve groei van dorpsclubs Christel Hek, bestuurslid en voorzitter jeugdcommissie bij V.V. De Meern, denkt dat de goede sfeer bij haar club voortkomt uit de kernwaarden ‘respect, betrokkenheid en sportiviteit’. Ligt de focus op speelplezier of prestatie? “Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. We zijn een grote club, dus kunnen we ook focussen op beide”, stelt ze.

Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Mediafonds

Provincie Utrecht

Volgens haar hoort het veranderen van tradities bij deze tijd, maar maakte de komst van het nieuwe complex in 2005 de transitie naar een moderne club makkelijk. “Het voelt niet alsof veel tradities zijn veranderd omwille van emancipatie, maar meer alsof het hoort bij het nieuwe complex.” Medebestuurslid John Hol is trots op hoe V.V. De Meern nog steeds de warme sfeer heeft die het al jaren kenmerkt, ondanks de groei en modernisering die het – mede door de uitbouw van Leidsche Rijn – de laatste jaren heeft gezien.

De cultuur bij PVCV Vleuten wordt omschreven als die van een "professionele dorpsclub", waarbij de traditionele dorpse waarden worden gecombineerd met de moderniteit van nieuwbouw in de omgeving. De club zit nog op dezelfde plek als waar het vijftig jaar geleden zat. Volgens Piethein Leune, jeugdvoorzitter bij de club, zijn de tradities bij de club niet erg veranderd door emancipatie, ook omdat er in de jaren ’90 ook al damesvoetbal bij zijn club was.

Omni-opzet zorgt voor inclusieve cultuur

Sanne Quarles van Ufford van Kampong denkt dat haar club, waar speelplezier de absolute focus heeft, weinig tradities heeft aangepast. “De tradities die we hebben zijn niet per se exclusief, mede doordat we onderdeel zijn van een omni-sportvereniging.” Bij zo’n sportvereniging worden verschillende sporten beoefend. “We gaan mee in de algemene omni-cultuur waar vrouwen een logisch onderdeel van zijn.”

Groot contrast

Het contrast in cultuur tussen voetbalverenigingen kan soms opvallend zijn. Vivianne*, die speelde bij zowel V.V. Odin als vv DHSC, stelt dat de cultuur bij Odin meer ontspannen en inclusief was, waarbij de nadruk lag op plezier. “Ik heb echt geen negatief woord te zeggen over V.V. Odin. Daar was iedereen welkom en aardig, er waren leuke feestjes.”

Bij vv DHSC lag de focus meer op prestatie, mede dankzij de sterke betrokkenheid van lokale prominenten zoals Wesley Sneijder. “Hij heeft in coronatijd de club gered, dat vond ik echt top.” Wel vond ze de sfeer bij de volksclub, waar iedereen elkaar kende, af en toe onveilig voelen. Ondanks dat er veel leden met hart voor de club zijn, zegt het volgens Vivianne meer dan genoeg dat er nu geen vrouwenteams meer actief zijn. De vier voorheen actieve seniorenteams ver-

trokken alle in relatief korte tijd. Meer op de kaart zetten

Jerry Piqué is sinds een jaar teammanager van het eerste zaterdagelftal bij vv DHSC. Hij laat weten de redenen van vertrek van genoemde teams niet te kennen, omdat hij destijds niet actief was. “Ik ontken het niet, maar ik zou het niet weten. We hadden vorig jaar een vrouwenteam, dat is overgestapt naar Hercules.”

Het vrouwenvoetbal zou meer op de kaart mogen worden gezet binnen de club. “Het is nog steeds een mannenwereld, dat voetbal. Dus nu moeten we het vooral hebben van het bestuur en enthousiaste ouders die de schouders eronder willen zetten en alles regelen voor de meiden in de jeugd.” De club heeft nu een meidenteam onder 13 en start volgend jaar met onder 15 en onder 17. Ook wil vv DHSC zorgen dat er een volwaardige vrouwenafdeling komt. “Maar dan

'Vrouwen moeten dezelfde rechten hebben en niet wijken omdat andere komen trainen'

moet je niet tegengewerkt worden, want er zijn ook mensen die het belang minder zien van bijvoorbeeld aparte kleedkamers en plek bieden. Vrouwen moeten dezelfde rechten hebben en niet wijken omdat anderen komen trainen. Woorden moeten worden omgezet naar daden, in plaats van blijven onderhandelen over de voorwaarden.”

Vier de diversiteit

Utrecht kent een grote diversiteit aan amateurvoetbalclubs, waarvan de verschillende culturen in essentie de diversiteit en rijkdom van de lokale gemeenschap weerspiegelen. Van clubs die vasthouden aan tradities en een cultuur die door de focus op prestatie wordt omschreven als een mannencultuur tot clubs die zich richten op inclusie, diversiteit en speelplezier, elk draagt bij aan de unieke en levendige voetbalcultuur in de stad.

* De geïnterviewde speelster wil anoniem blijven. De gegevens zijn bij de redactie bekend. a

Sanne Quarles van Ufford bij Kampong

Ann Haakman bij Odysseus '91

UTRECHT VOLGENS UU-DOCENT VAN HET JAAR GERARD VAN DER REE

‘Van het grote politieke naar het alledaagse’

Er waren 33 genomineerden, maar Gerard van der Ree mag zichzelf

Docent van het Jaar van de Universiteit Utrecht noemen. Als docent Internationale Betrekkingen op het University College Utrecht mocht die de Outstanding Teacher Award begin deze maand in ontvangst nemen. Net als de andere docenten was ook Gerard voorgedragen door diens studenten. Volgens de jury creëert Gerard een jne, open sfeer in de colleges, verbindt die de theorie met de praktijk én met ervaringen van studenten en zichzelf.

Tekst: Bo Steehouwer / Fotogra e: Bas van Setten

Hoe voelt het om deze prijs te hebben gekregen?

“Ik vind het een grote eer. Het is heel fijn om erkend en gezien te worden in het werk dat je doet. Dat is niet altijd even vanzelfsprekend. Het is een hele procedure. De studenten moesten natuurlijk uitleggen waarom ze mij voor wilden dragen, maar er waren ook aanbevelingsbrieven van mijn collega’s nodig. In de volgende ronde moesten onder meer de studenten een presentatie houden voor de jury. Zelf moest ik bijvoorbeeld lesmateriaal aanleveren en de beoordelingen van mijn vakken. De studenten hebben er heel veel werk in gestoken. Daardoor voelt het niet als zomaar een populariteitswedstrijd.”

Waarom denk je dat de studenten jou zo waarderen als docent?

“Ik geef les in politiek en sociale verandering, maar het gaat nooit alleen maar over wat er buiten in de wereld gebeurt. Het gaat ook altijd over hoe jij en ik ons daartoe verhouden in onze levens. Ik maak de vertaling van het grote politieke naar het alledaagse. Dat betekent dus dat het politiek ook persoonlijk wordt. Dat leidt best tot interne vragen en puzzels bij studenten: hoe voel ik me hierover, of met welke waarden ben ik opgegroeid

en sta ik daar eigenlijk wel helemaal achter?

Ik probeer in de lessen ruimte te maken voor die vragen, want die mogen er zijn. Het is min of meer een warme uitnodiging om die vragen in een veilige omgeving te onderzoeken. Die zelfreflectie zorgt soms voor ontroerende gesprekken, waarbij ook wel eens een paar tranen vallen.”

Wat vind je belangrijk om als docent bij stil te staan?

“Ik probeer om studenten zich als heel persoon te laten voelen. Er is natuurlijk iets hoofdigs aan de universiteit; het draait om kennis. Het gevaar daarbij is soms dat studenten alleen daarom worden gewaardeerd en dat hun leefwereld, emoties, ervaringen en perspectieven niet tellen. Ik probeer heel actief de hele persoon te verwelkomen, zodat zowel hun hoofd als hun hart aanwezig zijn.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“Ik woon in Lombok en dat vind ik een heel fijne wijk. Daar is levendigheid en ook een soort dorps gevoel dat ik heel fijn vind.”

Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?

“Ik ging in de jaren 80 al uit in Utrecht: naar

onze chauffeursbijeenkomsten!

ZAT. 16 MAART van 10 tot 13 uur De pijler Atrium. Bovenpolder 80, de Meern, Utrecht.

In de rubriek Utrecht Volgens spreken we een bekende of onbekende Utrechter. Vaak met een actuele aanleiding en altijd met een paar standaardvragen over het leven in Utrecht.

de EKKO en De Vrije Vloer. Toen kreeg ik ook een studentenkamer aan het Geertebolwerk bij een hospita. Ze was Duits en kon bijna geen Nederlands. Ik had geen warm water, kon er niet koken, had geen wasmachine of douche. Daar heb ik ongeveer drie jaar gewoond. Dat was een mooie, bijzondere tijd.” Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?

“Een mooie oude herinnering is de eerste vrijmarkt met Koninginnedag destijds. Toen was het nog helemaal niet commercieel. Iedereen had zijn zolder nog vol staan met spullen. Er

Advertentie

SFEERVOL

werden zulke coole dingen verkocht. Het was zo nieuw en spannend. Dat was heel erg leuk. Een recente herinnering is de botenparade bij Utrecht Pride. Dat was een fijne, warme ervaring. Ik heb ook een keer meegevaren op de boot van het University College. Dat was super, maar ook langs de kant zitten is een enorm verbindende ervaring.”

Utrecht is… “… voor mij als een dorp. Het dorp waar ik ben opgegroeid, ook al is het de stad waar ik naartoe ben verhuisd.” a

“ tijdens de vakanties mis ik die kids uit de bus gewoon”

VERGADEREN OP DE CAMPING AL VANAF € 100,PER DAGDEEL

•

•

•

• 4 vergaderruimtes, van 2 tot 60 personen

• Op een unieke locatie in Utrechts nieuwste hotspot Rotsoord

• Altijd goed bereikbaar met trein, bus, boot, fiets of auto

• Flexibele catering, van drankjes tot diners

• Volledig gefaciliteerd met o.a. led-scherm, supersnelle WiFi en whiteboard

• Standaard gratis zwarte koffie, thee en water Mooi uitzicht op de Vaartsche Rijn

• 365 dagen per jaar, ook in de avond

DIRECT RESERVEREN?

Dat kan eenvoudig online met het contactformulier op onze website of mail je wensen naar vergaderen@ganspoort.nl. Liever bellen/appen? Pierre is te bereiken via 06-14415656. Kijk voor een indruk van alle zalen en mogelijkheden op WWW.CAMPINGGANSPOORT.NL

Boekenweek: Interview Murat Isik over ‘In de mist van Golden Gate Park’

Waar: Broese

Wanneer: dinsdag 19 maart

Prijs: 8,50 euro, inclusief drankje vooraf en na a oop

Schrijver Murat Isik bezoekt in het kader van de Boekenweek 2024 boekwinkel Broese. Zijn nieuwe roman is net verschenen en was voor veel mensen een boek om lange tijd naar uit te kijken. Zijn vorige boek, ‘Wees Onzichtbaar’, werd namelijk met veel enthousiasme ontvangen. In de nieuwe roman ‘In de mist van Golden Gate Park’ neemt Isik de lezer mee naar San Francisco, waar een jonge schrijver zijn verleden in Amsterdam achter zich probeert te laten. Isik vertelt tijdens het interview meer over zijn nieuwe boek en zal boeken signeren. Wie bij het interview aanwezig wil zijn, kan zich aanmelden via klantenservice@broese.nl.

Utrecht Maakt Kennis | Nieuws Overload

Waar: Bibliotheek Neude

Wanneer: dinsdag 19 maart

Prijs: gratis

Wie wil weten wat er in de wereld gebeurt, bekijkt het nieuws. Dat gaat makkelijker dan ooit, met een enorm aanbod aan nieuwsapps, maar het kan ook weleens te veel worden. Hoe ga je om met een overdosis aan (vaak slecht) nieuws? In deze Utrecht Maakt Kennis vertellen Kiki de Bruin en Emil van Oers over de constante informatiestroom, nieuwsmijding en de verantwoordelijkheden van journalisten. Acteur en spoken word-artiest Romano Haynes is er voor de muzikale en mentale ondersteuning.

Disney Winnie de Poeh 4+

Waar: Stadsschouwburg

Wanneer: zondag 17 maart

Prijs: 10 tot 29 euro

Deze musical had al groot internationaal succes en nu komen Disney’s iconische Janneman Robinson, Knorretje, Iejoor, Kanga, Roe, Konijn, Uil, Teigetje en natuurlijk Winnie tot leven in deze nieuwe bewerking. De musical is volledig Nederlands gesproken en gezongen. Samen met de levensgrote poppen stappen we het Honderd Bunderbos in, voor een drukke dag met Winnie de Poeh en al zijn vriendjes. De voorstelling is geschikt voor iedereen vanaf 4 jaar.

Matthäus Passion Utrecht

Waar: Jacobikerk

Wanneer: woensdag 20 en donderdag 21 maart

Prijs: 54,95 euro

Beleef Bachs wereldberoemde Matthäus Passion in een van de vier middeleeuwse parochiekerken die Utrecht rijk is, de Jacobikerk. De akoestiek is hier perfect en het intieme karakter maakt de Jacobikerk een bijzondere locatie voor de uitvoering van de Matthäus Passion. Tickets voor de uitvoeringen op woensdag 20 en donderdag 21 maart zijn nog te koop.

NPO Luister Podcast Festival

Waar: TivoliVredenburg

Wanneer: zondag 17 maart

Prijs: 15 euro

Het NPO Luister Podcast Festival is hét evenement voor de podcastliefhebber. Deze zondag maken 24 podcasts een speciale a evering waar je live bij kan zijn. Bekende namen als Bureau Sport Podcast, De Dag, De Stemming van Vullings en Van der Wulp en Als Muren Konden Praten zijn aanwezig in TivoliVredenburg om een uitzending op te nemen. Je kunt er ook een drankje drinken met je favoriete podcastmakers, je eigen podcast maken of gemasseerd worden met een podcast in je oren. Op de website van TivoliVredenburg staat een lijst van alle podcasts die worden opgenomen.

Cape Sleep

Waar: De Helling

Wanneer: vrijdag 15 maart

Prijs: 18,20 euro

Zes jaar duurde de stilte van de Utrechtse zanger Kim Janssen, maar hij is nu terug met een gloednieuw project. Samen met Marien Dorleijn, bekend van Moss, vond Janssen zijn sound opnieuw uit: warmbloedige indie-synthpop met teksten vol magisch realisme, die je meevoeren naar een mystieke sprookjeswereld. Jarenlang trok hij het land door met zijn gitaar en ontroerende indiefolk, maar nu gaat er een grote droom in vervulling: spelen in een band. Janssen zette zijn oude succesformule opzij en komt met een nieuw geluid: stuwende baslijnen, do e drums en warme 80’s-synthesizerdekens. Iets directer dan vroeger, maar de magie is gebleven.

Bene etavond Stadshospice Utrecht

Waar: Geertekerk

Wanneer: dinsdag 19 maart

Prijs: 35 euro

In de Geertekerk wordt een bene etavond georganiseerd voor het Stadshospice Utrecht. Maarten van Rossem en Charles Groenhuijsen laten deze avond hun licht schijnen over de aanstaande verkiezingen in Amerika. Het thema van de avond is: 'De titanenstrijd tussen Joe Biden en Donald Trump. Komt het nog goed met Amerika?' De volledige opbrengst van de kaartverkoop gaat naar het Stadshospice Utrecht. Kaarten zijn te koop op de website van het Stadshospice.

In de voetsporen van Gerrit Rietveld

Oud-Utrecht maakt voor DUIC wandelingen door de stad, op zoek naar bijzonder erfgoed. Deze keer een korte wandeling door Oog in Al in de voetsporen van Gerrit Rietveld die twaalf jaar in de wijk woonde en er vier moderne woningen ontwierp.

Tekst: Anna Wits / Fotogra e: Privécollectie Pieter Singelenberg Jr, Het Utrechts Archief

We beginnen de wandeling in de Bachstraat op nummer 11 bij het voormalige woonhuis van meubelontwerper en architect Gerrit Rietveld (18881964). Niet alleen bestaat het Rietveld Schröderhuis (UNESCO erfgoed) dit jaar honderd jaar maar Rietveld zelf kwam een eeuw geleden in Oog in Al wonen in een meer traditioneel huis. Hij woonde van 1924 tot 1936 in de Bachstraat samen met zijn echtgenote Vrouwgien Hadders en hun vijf kinderen, met nummer zes op komst.

Dit huis behoorde tot de eerste woningen in de nieuwe wijk, ‘aan de uitersten buitenrand van Utrecht’ en is van de hand van architect Piet Klaarhamer (1874-1954) die bouwde in opdracht van Woningbouwvereniging ‘Buiten Thuis’. Zijn eerste ontwerp van witgepleisterde rechthoekige woonblokken werd afgewezen, ‘Buiten Thuis’ koos voor meer traditionele woningen passend bij het idee van een tuindorp. Niet alleen aan de oneven kant van de Bachstraat zien we Klaarhamerhuizen maar ook in de Richard Wagnerlaan, Robert Schumannstraat en Mozartlaan. In de Mozartlaan zijn de huizen een maatje groter met op zolder nog een logeerkamer en een dienstbodekamer voor ‘het meisje voor dag en nacht.’

Kenmerkend voor alle huizen zijn de hoge schoorstenen, de vele raampartijen en het metselwerk. De oorspronkelijk stalen kozijnen zijn bijna overal vervangen door grote ramen. De huizen aan de Mozartlaan op nummer 31 tot en met 36 hebben beneden nog wel de originele ramen. Er werd in blokjes van vier tot zes woningen gebouwd waardoor er mooie doorkijkjes ontstaan. Een grote zwarte gevelsteen werd in 1923 onthuld door wethouder Van Dijk van openbare werken in aanwezigheid van Klaarhamer en is,

als je over de heg heen kijkt, te zien op het hoekhuis Mozartlaan 1. Er waren meer Klaarhamerhuizen in de nieuwe wijk gepland maar ‘Buiten Thuis’ ging failliet en zo bleef het aantal steken op 101. De recente woningen uit 2012 in het verlengde van de Mozartlaan, de Shakespearelaan 1-57, zijn in de geest van Klaarhamer ontworpen.

Leermeester van Rietveld Klaarhamer was niet alleen de architect van het woonhuis van Rietveld maar ook zijn leermeester. Rietveld volgde in zijn jonge jaren kunstlessen bij Klaarhamer en voerde ook meubelontwerpen voor hem uit. De roodblauwe stoel van Rietveld bouwt voort op eerdere ontwerpen van Klaarhamer. Klaarhamer op zijn beurt was een leerling van meubelontwerper en architect Hendrik Berlage (1856-1934), die het stratenplan van Oog in Al mede vorm gaf. Bij het overlijden van Klaarhamer in 1954 schreef Rietveld over diens woningen in Oog in Al: ‘(…) Deze huizen hebben nog niet het licht, dat later het nieuwe bouwen als algemeen erkende verworvenheid mocht boeken, maar het zijn architectonische kunstwerken, die meer dan menig oud bouwwerk, het bordje met de M verdienen. Daar is geen steentje ondoordacht gemetseld en geen maatje willekeurig gekozen.’ De huizen hebben inmiddels ‘het bordje met de M’ en zijn gemeentelijk monument.

Korte tijd werkte Rietveld in de Bachstraat aan huis maar niet lang daarna vertrok hij elke morgen op de motor naar zijn werkkamer in het Rietveld Schröderhuis en vanaf 1933 naar zijn architectenbureau aan de Oudegracht op nummer 55. In zijn Bachstraatperiode reisde Rietveld regelmatig naar het buitenland voor internationale congressen en contacten met andere moderne architecten. In Wenen ont-

Wil je lid worden van Oud-Utrecht? Kijk dan op oud-utrecht.nl/ lid-worden

wierp hij in 1932 vier huizen in een modelwijk aan de Woinovichgasse. Rietveldhuizen, ‘licht, lucht en ruimte’ Na het woonhuis van Rietveld, de huizen op de Mozartlaan en de gevelsteen op nummer 1 lopen we langs de Klaarhamerhuizen op de Richard Wagnerlaan naar de Robert Schumannstraat. In navolging van de woningen op de Erasmuslaan (1931) bouwde Bredero’s Bouw Bedrijf (BBB) in 1932 vier Rietveldhuizen in de Schumannstraat nummer 13, 15, 17 en 19 naar ontwerp van Gerrit Rietveld. De huizen waren zeer modern voor die tijd. De buurhuizen van een paar jaar daarna zijn weer traditioneel van baksteen met een pannendak. Het eerste ontwerp kende drie verdiepingen maar het werden er twee, want de huizen moesten ook betaalbaar zijn voor de lagere inkomens. De witgepleisterde woningen met plat dak, veel glas en houtwerk in kleur, hebben een flexibele indeling met opklapbare glaswanden. De stijl van het Nieuwe Bouwen met het credo ‘licht, lucht en ruimte’ was leidend. Maar de woningen waren de eerste jaren niet in trek. Ze weken af van het gangbare en Oog in Al was ook nog eens slecht bereikbaar.

In een van de vier Rietveldhuizen in de Schumannstraat kwam in 1951 architectuurhistoricus en Berlagekenner Pieter Singelenberg op nummer 19 wonen met zijn gezin. Hij onderhield een vriendschappelijke relatie met Rietveld en transformeerde in de loop van de tijd ook zijn interieur geheel in de geest van Rietveld. Het NRC kwam hier in 1972 een kijkje nemen en schreef: ‘Niet alleen de buitenkant van het huis van Singelenberg

is één en al Rietveld, ook het interieur.’ De zigzagstoel, roodblauwe stoel, buislamp en Steltman Stoel hadden op nummer 19 hun intrede gedaan. De Amerikaanse architect Ted Brown logeerde hier eens in 1958 met zijn gezin. Brown promoveerde dat jaar op het werk van Rietveld en schreef daarmee het eerste boek over Rietveld, ‘The work of G. Rietveld architect’. Rietveld waardeerde zijn onderzoek maar zelf keek hij liever naar de toekomst. De Rietveldhuizen kwamen in 1984 op de monumentenlijst.

Naar het Vredenburg

In 1936 verliet de familie Rietveld Oog in Al. Rietveld verbouwde in dat jaar de Utrechtse bioscoop Vreeburg, dat voortaan adverteerde met ‘het modernste theater hier te lande’ en ging met zijn gezin boven de bioscoop in een nieuw appartement wonen. De inrichting was naar zijn idee de ideale woonomgeving, één grote ruimte achter een elf meter brede glaswand met uitzicht op het Vredenburg. Er waren nissen als slaapkamers, met alleen gordijnen als afscheiding naar de grote leefruimte. Vrouwgien was er niet gelukkig. Na haar overlijden in 1957 trok Rietveld in bij zijn geliefde Truus Schröder in het Rietveld Schröderhuis dat hij voor haar ontworpen had. Hij bleef zijn hele leven in Utrecht wonen. De bioscoop op het Vredenburg nummer 8 is in 1974 gesloten en kreeg na renovatie een winkelbestemming. a

Gerrit Rietveld, Pieter Singelenberg en Ted Brown in 1958 op het balkon van het Rietveld Schröderhuis met op de achtergrond de huizen op de Erasmuslaan. Fotograaf Miep Singelenberg- van der Meer

De vier Rietveldhuizen in de Schumannstraat in 1932

Klaarhamerhuizen Richard Wagnerlaan, hoek Franz Schubertstraat jaren 20

Wonen in een Rietveldhuis, advertentie in het Utrechts Nieuwsblad 13 augustus 1932

De Bouwbrochure van BBB met 'de te bouwen huizen' naar ontwerp van architect Rietveld uit 1932

Straatnamen

Christiaan Krammlaan

Vlak bij de plek waar de Kardinaal de Jongweg en de Meester Tripkade elkaar kruisen, ligt een straat die de meesten minder bekend zal voorkomen dan die eerste twee. De Christiaan Krammlaan is een zijstraat van de Meester Tripkade. Een vrij korte straat, die overloopt in de Van Lieflandlaan. Wie was Christiaan Kramm?

Christiaan Kramm is met recht een echte Utrechter te noemen. Hij werd geboren op 18 april 1797 in de Zadelstraat. Hij ging al op 13-jarige leeftijd in de leer bij een gouden edelsmid, waar hij ook leerde tekenen. Kunstschilder P.C. Wonder leidde hem op tot schilder. Via Wonder kreeg Kramm contacten bij de schouwburg, waar hij tot 1840 vele decors voor zou maken.

Zijn carrière ontwikkelde zich en Kramm begon zich bezig te houden met architectuur. Hij maakte onder meer bouwkundige tekeningen van de Domkerk en kreeg de taak om toezicht te houden op herstelwerkzaamheden aan de Dom, die uitgevoerd werden tussen 1824 en 1830. In 1826 werd Kramm directeur van de bouwkundige afdeling van

de Stadstekenschool, wat hij veertig jaar zou blijven.

Kramm maakte ontwerpen voor allerlei gebouwen. In Utrecht is onder meer de neoclassicistische gevel van het gerechtsgebouw aan de Hamburgerstraat van zijn hand. In 1850 werd naar ontwerp van Kramm aan de Stadhuisbrug een winkel gebouwd, die het oudste deel vormt van Magazijn De Zon. Ook nam Kramm de verbouwing van het Willem Arntsz Huis en Paushuize aan de Kromme Nieuwegracht voor zijn rekening.

In 1840 liet Kramm het architectenbestaan achter zich en stortte hij zich op het maken van schilderijen en prenten. Ook legde hij een grote kunstverzameling aan en schreef hij De levens en werken der Hollandsche en Vlaamsche kunstschilders, beeldhouwers, graveurs en bouwmeesters, van den vroegsten tot op onzen tijd. Kramm woonde tientallen jaren in zijn zelfontworpen – inmiddels verdwenen – landhuis Rusthof in de Kapelstraat in Utrecht. Hij overleed in 1875 en werd begraven op Begraafplaats Soestbergen.a

In other news

‘In Deutschland kennt man seine Haupt gur unter dem Namen Mi y‘

Het is niet de eerste keer dat Utrecht als alternatief voor Amsterdam wordt genoemd, maar waarschijnlijk was dat nooit in één adem met Haarlem, Kopenhagen, Brugge en Friedrichstadt. Dat wordt nu wel gedaan door de Duitse onlinekrant Merkur uit Beieren.

Voor lezers van DUIC lijkt het misschien opmerkelijk dat Kopenhagen samen met Utrecht als alternatief voor Amsterdam wordt genoemd. Amsterdam is namelijk maar een half uur rijden en mensen die met de auto naar de Deense hoofdstad willen zijn al snel meer dan tien uur onderweg. Voor de inwoners van München, hoofdstad van Beieren, zijn de alternatieven van Merkur minder merkwaardig.

Google Maps laat namelijk zien dat auto-

In deze rubriek vertellen we het verhaal achter de straatnamen in de stad. Sommige namen zijn voor iedereen bekend, andere juist helemaal niet. Voor alle namen geldt dat ze niet zomaar gekozen zijn. Maar wat is eigenlijk de herkomst van de namen? Dat proberen we te achterhalen.

De stad in cijfers

In de rubriek Stad in Cijfers gaan we in op data over de stad. De gemeente Utrecht houdt van honderden onderwerpen bij hoe het er in de stad voorstaat, van aantal Utrechters dat een ets heeft tot hoeveel procent van de Utrechters last heeft van lawaai door verkeer of bedrijven in de stad. Elke week lichten we een van de onderwerpen uit.

De woningmarkt is een van de onderwerpen waar we in Utrecht niet over raken uitgepraat. Het is dan ook een flink probleem: de wachtlijsten voor een sociale huurwoning zijn lang en er is een tekort aan betaalbare huur- en koopwoningen. Utrecht heeft natuurlijk veel verschillende soorten woningen. Uit cijfers van het Kadaster blijkt dat er in 2022 93.363 appartementen waren in de stad, verreweg het meest voorkomende woningtype. In Utrecht zijn verder 51.746 tussenwoningen, 11.907 bovenwoningen en 2.600 vrijstaande woningen. Utrechters geven hun woning gemiddeld een 7,4, al vindt 21 procent van de Utrechters dat de woning waarin zij nu wonen te klein is. Een te kleine woning kan voor mensen

een reden zijn om op zoek te gaan naar een nieuw huis dat groter is. Het komt natuurlijk ook andersom voor.

DUIC bekeek het gemiddelde woonoppervlak in Utrecht. Het gemiddelde woonoppervlak per woning is in Utrecht 96 vierkante meter, blijkt uit cijfers in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG) van de gemeente. Wel verschilt het nogal per wijk hoe groot de woningen zijn. De grootste huizen vinden we in Vleuten-De Meern, waar 130 vierkante meter het gemiddelde is. De kleinste woningen staan in Zuidwest, met gemiddeld 80 vierkante meter. In de grafiek zijn de gemiddelden per wijk te zien. Woningen die kleiner zijn dan 10 vierkante meter zijn niet in de cijfers meegenomen. a

mobilisten ongeveer 980 kilometer moeten afleggen om van München naar Kopenhagen te rijden. Een ritje van de Beierse hoofdstad naar Friedrichstadt is zo’n 920 kilometer en naar Brugge ongeveer 880. Utrecht ligt met 790 kilometer dan nog relatief dichtbij. Wanneer de lezers van Merkur onze stad als alternatief voor Amsterdam kiezen vinden zij een ‘bruisend centrum’ met ‘historische gebouwen’, ‘prachtige grachten en parken’ en ‘vele werfkelders’ die op veel plaatsen zijn omgebouwd tot ‘levendige restaurants’. Ook zijn er volgens Merkur tal van musea in Utrecht waaronder het nijntje museum waar de werken van Dick Bruna te zien zijn. “In Deutschland kennt man seine Hauptfigur unter dem Namen Miffy.” a

WAT VINDEN DE LEZERS?

DUIC-lezers aan het woord

Rood asfalt blijft de standaard op hoofdfietsroutes Utrecht

De gemeenteraad van Utrecht wil verder met het beleid om fietsroutes te voorzien van rood asfalt en heeft hiervoor een nieuw ‘afwegingskader’ vastgesteld. De afgelopen tijd plaatsten verschillende raadsfracties kanttekeningen bij het rode asfalt. Ook bewoners verzetten zich soms tegen de komst van rood asfalt voor de deur.

“

S:

““Bewoners vreesden dat het aanleggen van deze brug tot nog meer fietsdrukte zou leiden.“ Wat een gezeur van die bewoners. Fietsers lijken me nog altijd beter dan al dat autoverkeer…”

“

Toine Goossens:

“Ik ben/was het vaak oneens met Lot van Hooijdonk. Maar dit is gedoe om niets. Iedere automobilist weet dat waar rood asfalt ligt fietsers rijden. Duidelijk, begrijpelijk én eenduidig. Dat er politici zijn die de Weerdsingel NIMBY’s steunen is onbegrijpelijk. Rood asfalt is opletten, daar rijden fietsers. Punt uit.”

“

Joris:

“Rood asfalt is vooral lelijk. En in combinatie met klinkers, zoals op de Maliesingel, erg verwarrend voor sommige automobilisten en fietsers. Ik hou m’n hart soms vast als ik zie wat voor capriolen zowel fietsers als automobilisten soms uithalen.”

Elke week reageren DUIC-lezers honderden keren op de artikelen die op de website verschijnen. Wat vinden de lezers van DUIC van onderwerpen die spelen in de stad? Je leest het in deze rubriek.

Advies eerste Utrechtse burgerberaad: verbied vuurwerk tijdens jaarwisseling

Het eerste Utrechtse burgerberaad, dat zich de afgelopen tijd boog over de vraag hoe de jaarwisseling gevierd moet worden, adviseert de gemeente om vuurwerk te verbieden.

“

Tommas:

“Het kan toch niet zo zijn dat een kleine groep mensen, ondemocratisch gekozen, uiteindelijk dit soort beslissingen gaat nemen? Doe dan een referendum, dat is eerlijker, dan de manier waarop het nu gaat.”

“

Angelique:

“Illegaal vuurwerk is allang verboden. Overlast veroorzaken met vuurwerk ook. We hebben geen gebrek aan regels, maar een gebrek aan gehoorzaamheid.”

“

Utrechtvoorutrecht:

“Dus als het niet eens bent met wat de burgerraad adviseert, is er iets mis met de burgerraad? Of zou het kunnen zijn dat je in een bubbel leeft?”

Leidsche Rijn Centrum mag aanbod aanpassen in strijd tegen leegstand

Leidsche Rijn Centrum mag van de gemeente Utrecht het aanbod aanpassen om zo de leegstand in het winkelhart aan te pakken. Er komt meer horeca, meer food-gerelateerde winkels en op termijn is er ruimte voor een tweede supermarkt.

Mark:

“In de plannen voor Leidsche Rijn centrum lijkt wensdenken toch de overhand te hebben. Het feit dat er een overdekte passage is gebouwd wil nog niet zeggen dat je in Rome of Parijs bent. Het is een moderne, wat frissere versie van de shopping mall zoals je die in elke buitenwijk van een stad vindt.”

“

Peter:

“Stomverbaasd dat de gemeente hier zoveel over te vertellen heeft terwijl ze daar zo weinig kennis van hebben. Lekker aan de markt overlaten, stop met teveel regels.”

Frans B.:

“Zonder een tweede supermarkt en geen alternatieve en een bakker en slager, komt er geen voortgang in. WC Terwijde is kleiner maar veel meer voorzieningen. Krommer kan het werkelijk niet.”

PEP EN FRANS OVER FC UTRECHT

Pep en Frans beleven magere voetbalavond: ‘Spel was van kelderklasse-niveau’

Het moest voor FC Utrecht zaterdag een probleemloos avondje worden tegen Almere City, maar niets was minder waar. Op een zeer slecht bespeelbaar grasveld kwamen de Utrechters niet verder dan een 1-1 gelijkspel. Pep en Frans zagen de Utrechters een matige wedstrijd spelen, denken dat Isac Lidberg een nieuwe baan heeft en werden niet bepaald gastvrij ontvangen in het Yanmar Stadion.

“Aanvankelijk keken alle supporters uit naar de wedstrijd in en tegen Almere. Het was slechts een halfuurtje rijden en de meeste supporters waren er nog nooit geweest”, zo begint Pep. “Eenmaal aangekomen sloeg het optimisme helemaal om. Vanwege veiligheidsredenen had de lokale Piet Friet zijn frietkar gebarricadeerd met tralies. Iedereen moest door hekwerken heen zijn eten bestellen en aanpakken. Helaas bleef het hier niet bij, want ook in het uitvak van het stadion waren er grote draadstaalhekken geplaatst. Alle supporters moesten negentig minuten lang tussen zwarte spijlen door kijken om een glimp van het voetbal op te pikken. Uitsupporters hoeven niet met fluwelen handschoenen te worden behandeld, maar om als opgesloten boeven ontvangen te worden is het andere uiterste.”

De beperkte ontvangst zorgde voor een valse start van de voetbalavond. Frans hoopte dan maar op een goede wedstrijd. Helaas viel ook die verwachting in duigen. “De eerste minuten leek het spelvertoon eerder op een tenniswedstrijd dan een voetbalwedstrijd. Het spel was van kelderklasse niveau. De meeste spelers trapten alleen maar lange ballen naar voren, gleden elke minuut uit en schoten de ballen het stadion uit.” Ook Pep zag weinig oplevingen. Voor hem waren de

prestaties van verdediger Hidde ter Avest dan ook sprekend voor de gehele voetbalavond. “Drie minuten na de aftrap besloot Ter Avest om achterwaartse danspasjes uit te voeren. Zijn directe tegenstander vloog pijlsnel langs hem en scoorde de openingstreffer. Het was tekenend voor een gedesoriënteerde voetbalavond.”

Overdreven actie

De broers laten het voetbal na dit weekend snel achter zich. Frans wil zich namelijk richten op de opmerkelijke opening van de wedstrijd. “Onlangs scheurde winteraanwinst Tim Handwerker zijn kruisband af. Om hem te steunen betraden alle FC Utrecht-spelers dit weekend het veld met een speciaal shirt. ‘Sterkte Tim’, stond er op de borst. Degene die dit heeft bedacht moet deze week een functioneringsgesprek gaan voeren, want deze moraalridderactie is echt zwaar overdreven. Handwerker is een huurspeler die een paar keer heeft meegetraind en in een verdwaalde wedstrijd is ingevallen. Dit soort steunbetuigingen horen speciaal te zijn en moeten alleen worden georganiseerd als grote clubiconen iets overkomt.”

Zweeds fotomodel

Ook Pep had tijdens deze wedstrijd meer tijd

ZOEKPLAAT

Zoek de zeven verschillen

OPLOSSING ZOEK DE VERSCHILLEN LOCATIE NEUDE

om op enkele randzaken te letten. Hij zag iets opmerkelijks gebeuren tijdens de warming-up van de wissels.

“Gedurende de eerste helft zag trainer Ron Jans vermoedelijk dat het allemaal moeizaam liep. In rap tempo begonnen Adrian Blake, Jesse van der Haar en ook Isac Lidberg aan de warming-up. Ons Zweedse blinde paard was tijdens deze warming-up met totaal andere dingen bezig. Hij keek ongeconcentreerd om zich heen en toen een supporter vanuit het uitvak vroeg om een foto te maken, nam hij daar rustig de tijd voor. Ook buiten het veld heeft Lidberg dus geen enkel idee hoe hij moet functioneren. Desondanks is het te hopen dat deze actie bij hem het idee voor een carrierswitch heeft aangewakkerd. Als Zweeds fotomodel zal hij immers beter

presteren dan als voetballer.”

Doordat FC Utrecht niet won van Almere City is de strijd om de play-offs weer spannend geworden. Het verschil met de concurrenten bedraagt slechts een kleine marge. Frans wil tot slot benadrukken dat er heel belangrijke wedstrijden aankomen. “Er zijn erg veel kapers op de kust voor een play-off ticket. Aan het begin van het seizoen heeft FC Utrecht met sociale-dienst-voetbal veel punten uitgedeeld aan de kleine clubjes in de Eredivisie. Alleen al promovendus Almere City heeft ons dit seizoen vijf punten afgesnoept. Elke wedstrijd is vanaf nu belangrijk, maar zeker in eigen huis moeten we alles gaan winnen. Als de play-offs worden misgelopen dan betekent dat een totaal mislukt seizoen.” a

Pep en Frans, twee broers die al sinds jaar en dag iedere wedstrijd van FC Utrecht volgen, maken een column voor DUIC. In de column wordt de week van FC Utrecht doorgenomen. Martijn Kramer schrijft het verhaal op.

•

•

•

•