Doneer jij een bijdrage voor deze gratis krant?
Restaurant Heimat krijgt groene
CROWDFUNDING
Koffietafel-fotoboek -/+160 pagina’s
Bestel nu het boek ‘Zicht op de Domtoren’ en help mee om het ook daadwerkelijk gedrukt te krijgen!
Na ruim vijf jaar verscholen te zijn geweest achter een geraamte van steigerbuizen is de Domtoren van Utrecht weer te zien. De ingrijpende restauratie zit er bijna op. Het icoon van de stad straalt weer en is volop vanaf straten en pleinen te bewonderen.
De Domtoren steekt trotst boven de stad uit, en dat mag gezien worden. Het is dit zicht op de toren wat wij gefotografeerd hebben. Niet vanaf straten en pleinen, maar vanuit andere iconische gebouwen als TivoliVredenburg, de werkkamer van de burgemeester, de centrale bibliotheek, de Rabobank-torens aan de Croeselaan, maar ook vanuit de woonkamers, keukens en slaapkamers bij gewone Utrechters thuis.
Prijswinnend fotograaf Robert Oosterbroek is op vele tientallen locaties geweest, met de mooiste uitzichten – maar de foto’s geven ook een leuk inkijkje in al die plekken die uitzicht hebben op de Domtoren.
Al deze aanzichten worden gebundeld in het grote fotoboek ‘Zicht op de Domtoren’ dat in november klaar moet zijn.
Om het boek compleet te maken is ook het fraaie uitzicht vanaf de Domtoren volledig 360 graden vastgelegd. Deze foto’s zijn ook in het boek te vinden en maken het een must voor iedere Utrechter.
Nu de Domtoren zijn metalen jasje heeft uitgedaan kan het gebouw er weer vijftig jaar tegenaan. De werkzaamheden zitten er zo goed als op en 9 november – tijdens Sint Maarten – viert de stad groots dat we weer van het aanzicht kunnen genieten.
OM DIT BOEK UIT TE BRENGEN HEBBEN WIJ JOUW HULP NODIG.
Bestel alvast een exemplaar via Voordekunst, https://www.voordekunst.nl/projecten/17644-fotoboekzicht-op-de-domtoren en draag zo bij aan dit prachtige tijdsbeeld van de Domtoren in Utrecht.
“Het is niet normaal om je aan te moeten passen aan je omgeving.”
In Utrecht vinden we het belangrijk dat iedereen zichzelf kan zijn en veilig over straat kan. Helaas worden er dagelijks nog veel mensen lastiggevallen op straat. Zo ook Sonja uit Utrecht. Ze deelt haar ervaring met straatintimidatie.
Het was al laat in de avond toen Sonja samen met haar date op de schommel in een speeltuintje zat. “We waren wat aan het flirten, we zoenden en hadden het gezellig”, vertelt ze. De leuke sfeer kreeg al snel een onverwachte wending. “Iets verderop zagen we een auto stoppen. Er stapten een aantal mannen uit. Ze riepen naar ons en kwamen op ons af, dus we besloten weg te rennen. De mannen stapten weer in de auto en kwamen achter ons aan. We hebben ons verstopt achter een geparkeerde auto. Toen ze eindelijk waren vertrokken, gingen we allebei naar ons eigen huis. Ik heb me nog heel lang onveilig gevoeld.”
Sonja valt zowel op mannen als op vrouwen. En dat maakt verschil, merkt ze op. Wanneer ze met een man over straat loopt is er niets aan de hand. Maar zodra ze met een vrouw in het openbaar is, voelt ze alle ogen op zich gericht. “Ik word regelmatig
nagekeken op straat. Wanneer ik een vrouw een knuffel of een kus geef, bijvoorbeeld. Toen ik hand in hand liep met mijn toenmalige vriendin werden er dingen geroepen als ‘mag ik met jullie mee vanavond?’, en ‘twee vrouwen, dat wil ik wel zien’. Ik reageer nooit, maar zulke opmerkingen maken me wel boos. Het voelt kleinerend.”
Om opmerkingen te voorkomen, maar ook voor haar eigen veiligheid, is Sonja altijd bewust van haar omgeving. “Wanneer ik met een vrouw zoen, kijk ik altijd om me heen. Is het veilig genoeg? Dat is iets wat ik niet ervaar wanneer ik met een man zoen. Door rekening te houden met anderen, heb ik zelf dus minder vrijheid.”
Weten wat je kan doen als je straatintimidatie meemaakt of ziet gebeuren? Kijk op www.utrecht.nl/straatintimidatie
Utrecht.nl/ straatintimidatie
Scan de QR-code
INHOUD
Nieuws
4 DUIC in Beeld
Domtorentattoo
6 Hoe blijft de stad leefbaar?
Duizenden nieuwe woningen
9 Groene Michelinster voor Heimat
Duurzame waardering voor jong restaurant
Cultuur / Uit
10 Kompa Nanzi
Hernieuwde aandacht voor kunstenaar Toon van Ham
11 Uittips
Elke week de leukste tips
Stad / Leven
12 Reacties
DUIC-lezers aan het woord
13 Op pad met Oud-Utrecht
Militairen in het stationsgebied
14 Utrecht volgens...
Klokkenluider Adri Onnekink Sport
15 Puzzel
Zoek de verschillen
15 Pep en Frans
Het geheime wapen van FC Utrecht
Even leek het erop dat Utrecht meerdere Michelinsterren zou krijgen, althans als we de voorspellingen zouden geloven. Het is er bij één gebleven, alleen Karel 5 bezit een ster in Utrecht. Al is er wel een zaak bijgekomen met een groene Michelinster, en dat is net zo bijzonder. Kreeg vorig jaar Héron Petit deze Michelinster voor duurzame restaurants, dit jaar kon ook de champagne open bij Heimat. Lang is er in Utrecht gezanikt over het ontbreken van sterrenrestau-
rants, maar wellicht gaat de stad verder groeien met duurzame restaurants en kan Utrecht de groene sterren-hoofdstad van Nederland worden. Klinkt allemaal leuk. Bij Heimat aan de Biltstraat bleven ze er overigens vrij nuchter onder. Een kleine borrel is er wel geweest. En de reserveringen stromen binnen, dat wel. Lees er meer over op pagina 9. Robert Oosterbroek
DE VERANDERENDE STAD IN BEELD
STADHUISBRUG
Utrecht is constant in beweging. Er wordt gebouwd en gesloopt. Hierdoor ziet de stad er op sommige plekken heel anders uit dan vroeger, terwijl andere straten en pleinen juist al decennia hetzelfde blijven. In deze rubriek laten we dat zien.
Ga naar DUIC.nl voor meer oude en nieuwe foto’s van de stad.
Colofon
REDACTIE Robert Oosterbroek
CONTACT REDACTIE redactie@duic.nl
06 86 80 32 22
VRAGEN OVER DISTRIBUTIE?
Pierre Schoonhoven via pierre@duic.nl, 06 - 14 41 56 56 AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE
Arjan den Boer, Bas van Setten, Bo Steehouwer, Emily Hengeveld, Ilana Noot en Tamar Huijbregts
ART DIRECTION EN VORMGEVING
ddk.nl en redactie DUIC
UITGEVERS Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers
ADVERTEREN
Helling 13, 3523 CB Utrecht, adverteren@duic.nl Dave Vorstenbosch dave@duic.nl 06 43 03 58 73
U bent altijd welkom voor een open gesprek.
Bel 0800 - 023 05 50 of ga naar monuta.nl/utrecht
Ook als u niet of elders verzekerd bent.
Meldingen over wijzigingen van het omgevingsplan
In het omgevingsplan staan alle regels voor de leefomgeving in Utrecht. Het omgevingsplan komt in plaats van bestemmingsplannen. Het omgevingsplan is alleen uitgebreider.
Wilt u meldingen krijgen over wijzigingen van het omgevingsplan Utrecht? U leest op onze website www.utrecht.nl/bestuur-enorganisatie/publicaties/gemeenteberichten hoe u zich daarvoor kunt aanmelden.
Meer lezen over het omgevingsplan? Ga dan naar de website www.utrecht.nl/omgevingsplan.
Advertentie
DUIC IN BEELD
Toeristen keken toch een beetje vreemd op tijdens verschillende rondleidingen door de Domtoren, want het gebouw was voor een dag omgetoverd tot tattoostudio. Ruim 230 liefhebbers kregen een tattoo van de Domtoren in de Domtoren. Er waren zelfs meer dan 900 aanmeldingen, dus er moest geloot worden. Een beetje pijn lijden hoorde er wel bij, maar niemand is de toren ontvlucht. Het evenement werd georganiseerd omdat de restauratie van het icoon van Utrecht bijna klaar is. Op 14 oktober wordt de laatste steen aangebracht op de toren. a
Fotografe: Robert Oosterbroek
Utrecht wil veel huizen bouwen, maar hoe blijft
Een goed voorbeeld in Wisselspoor, waar erfgoed zo veel mogelijk bewaard is gebleven in de nieuwe woonwijk
Utrecht wil vele tienduizenden woningen bouwen, en het liefst zo snel mogelijk. Toch zitten daar wel wat haken en ogen aan, want het moet ook prettig zijn om in de stad te wonen. Zomaar overal bouwblokken met honderden huizen laten verijzen is niet de bedoeling. Daar heeft de gemeente iets op bedacht, een visie. Het is voor het eerst dat Utrecht een plan heeft gemaakt voor de hele stad, voor alle nieuwe ontwikkelingen. Het gaat allemaal over het spanningsveld tussen zoveel mogelijk huizen bouwen, en de stad leefbaar houden.
Tekst: Robert Oosterbroek / Fotografe: Tamar Huijbregts
Kijkend naar de skyline van het ‘nieuwe’ stationsgebied mijmert wethouder Eerenberg: “Het is zo plat als een pannenkoek.” Ja er is heel wat hoogbouw bijgekomen in het gebied. Eerst verrees het Stadskantoor, en later volgden onder meer het WTC, Central Park, De Syp, Wonderwoods en de Galaxy Tower. Wat echter opvalt, allemaal platte daken op dezelfde hoogte. “Wellicht iets wat we nu anders zouden doen.” Dat we dingen anders gaan doen, daar moet de nieuwe Stedenbouwvisie voor zorgen. Het is voor het eerst dat de gemeente een plan heeft gemaakt voor de hele stad. Het gaat dan niet over aantallen woningen, vierkante meters en specifeke reistijden met verschillende mobiliteitsvormen. Maar over zaken als de menselijke maat, met termen als kwaliteit en leefbaarheid.
Waar dit soort prettige woningbouw beter te zien is, is aan de Omloop en Laan van Chartroise in Ondiep. Hier worden 285 woningen gebouwd, waarvan een deel al klaar is. Stedenbouwkundige van de gemeente Utrecht Sanneke van Wijk wijst op de voortuinen die al deze woningen, die op de begane grond zitten, hebben. “We hebben te horen gekregen dat veel mensen het prettig vinden dat er nog iets van ruimte is tussen de voordeur van mensen en de openbare weg.” In de nieuwe visie krijgt dit het moeilijke woord, de intermediaire zone. Wat neerkomt op een zachte overgang van de privé-omgeving naar de publieke omgeving. Een van de vele punten in de visie die ervoor moet zorgen dat Utrechters prettiger wonen. De stedenbouwkundige visie bestaat uit meer dan 66 pagina’s. Het gaat over structuren, bouwhoogtes, de identiteit van buurten
en wijken die soms door de eeuwen heen zijn ontstaan, of zoals in de naoorlogse wijken waarbij de woonblokken als een soort stempels zijn neergezet - waar ook weer veel op aan te merken is. De visie gaat ook over spelregels, waar moet men rekening mee houden bij nieuwe ontwikkelingen, en over ingredienten die nodig zijn om de stad leefbaar te houden. Er worden vier waarden genoemd; de mens voorop, diversiteit en mening, ruimte voor ontmoeting en een aangename en groene leefomgeving.
eigenlijk het belangrijkste stukje van de buitenkant van een gebouw, want daar komen mensen samen. En als mensen buiten komen, moet er overal gewandeld kunnen worden. De focus in buurten moet op de voetganger vallen, daar moet de openbare ruimte dus voor ingericht worden. Als ze dan aan het lopen zijn, moet de openbare ruimte ook zo ingericht worden dat mensen er elkaar willen ontmoeten. En dat allemaal in een groene en duurzame omgeving.
Een hoop extra spelregels dus eigenlijk bij nieuwe woonbuurten of andere gebiedsont-
‘We willen zo snel mogelijk zoveel mogelijk huizen bouwen, maar we willen ook dat de stad een prettige plek blijft’
In de praktijk Bovenstaande klinkt wellicht wat vaag. We lopen wat praktische zaken langs die in de visie staan. Zo moeten nieuwe woonbuurten een plek worden waar de bewoners zich gezamenlijk thuis voelen, dat kan bijvoorbeeld door een gezamenlijke buurttuin of andere gezamenlijke buurtruimtes. Een ander voorbeeld – wat al eerder genoemd werd – is de zachte overgang van privéruimte naar de publieke ruimte. De directe ruimte aan straatniveau, ook wel plint genoemd, is sowieso belangrijk. We kennen allemaal de voorbeelden uit de binnenstad bij Hoog Catharijne met dode plinten, waar niks gebeurt. Dat moet zo veel mogelijk voorkomen worden. De plint is
wikkelingen. De vraag is dan of al die extra spelregels er ook voor zorgen dat hierdoor woningen duurder worden. Want als de gemeente meer eist van ontwikkelaars, dan zullen ze dat ook moeten terugverdienen. Stedenbouwkundige Van Wijk wil dat niet zo hard zeggen. “Misschien worden projecten duurder, maar het gaat in de visie juist specifek niet over de aantallen.” Wethouder Eerenberg vult aan: “Het gaat hier juist over het bouwen van een prettige stad. Natuurlijk willen we ook zo snel mogelijk zoveel mogelijk huizen bouwen, maar we willen ook dat de stad een prettige plek blijft. Deze visie moet helpen om al die spanningsvelden die samenkomen bij ruimtelijke ontwikkeling be-
ter tegen elkaar af te wegen”
Ruimtegebrek
Want er spelen inderdaad overal spanningsvelden, er is gewoonweg ruimtegebrek in Utrecht. Er moeten duizenden woningen gebouwd worden, maar men wil ook sportlocaties, een groene wijk, ruimte voor ondergrondse containers, openbaar vervoer, speeltoestellen, voorzieningen als scholen en zorglocaties en nog veel meer. Daarbij is politieke kleur ook altijd belangrijk. De ene wil vast meer groen, de andere meer ruimte voor woningen of ondernemen. De visie is vooral bedoeld voor de lange termijn, het jaar 2040 wordt genoemd. Dat komt ook omdat het een doorvertaling is van dat andere plan; de Ruimtelijke Strategie Utrecht 2040. Allebei dikke documenten. Gaat Utrecht meteen merken dat de stad verandert met dit soort documenten? Dat is niet direct het geval, het moet richting geven aan de stad van de toekomst. Noem het een stip op de horizon waarbij men bij elke grotere ontwikkeling kijkt of het nog allemaal goede richting opgaat. Voor de nieuwe en eerste stedenbouwkundige visie hebben ruim 5000 bewoners een enquête ingevuld of meegedaan aan een straatinterview. Daarna zijn er nog verdiepende gesprekken gevoerd met verschillende groepen Utrechters. Nu de visie klaar is kan ook iedereen er weer op reageren. Daarna kan het document nog aangepast worden en kan vervolgens de gemeenteraad erover in debat en uiteindelijk over stemmen. a
blijft de stad leefbaar?
In het Stationsgebied is ruimte voor hoogbouw
De Omloop waar bewoners op de begane grond een voortuintje krijgen
Hoger dan de Domtoren?
Het is al jaren onderwerp van discussie, moeten we hoger bouwen dan de Domtoren? Dit geschil moet ook beslecht worden met de nieuwe stedenbouwvisie. Het korte antwoord; op een enkele plek mag dit gebeuren, en dat gebouw is ook gepland. Woontoren MARK in Leidsche Rijn wordt 140 meter hoog. Daar blijft het voorlopig wel bij. Wel zijn er een aantal knooppunten in de stad aangewezen waar hoogbouw verwacht wordt. Het gaat dan om een maximale hoogte van 105 meter in het Stationsgebied, Beurskwartier, Leidsche Rijn Centrum en het nog te ontwikkelen gebied bij Lunetten en de Koningsweg. In Papendorp, Rijnsweerd en Overvecht kan er gebouwd worden tot 70 meter, het gaan wel om specifeke plekken in deze gebieden nabij openbaar vervoerpunten. Voor de locaties Galgenwaard en Weststraven geldt een bouwhoogte van 90 meter.
van 10 tot 13 uur De Speler. Thorbeckelaan 18C, 3552 CS Utrecht.
“Het vertrouwen van de mensen is voor mij de grootste beloning.”
De najaarsschouw 2024
Minder doen voor meer groen
Brede schouwsloten
Optie 1: in het midden
1x per jaar
2 meter planten weghalen
Brede schouwsloten
Optie 2: onderhoud vanaf 1 kant
1x per jaar
2,5 meter planten weghalen
Schouwsloten smaller dan 2,5 meter
1 x per jaar
90% planten weghalen
De jaarlijkse schouw van sloten wordt gedaan van 4 november t/m 15 november
We controleren dan of de sloten voldoende zijn onderhouden, zodat het water goed kan doorstromen.
Ontvangt u een brief?
Dan is uw sloot niet op orde. Doe dat voor 9 december. Dan voorkomt u een dwangsom.
Meer weten?
De regels voor het onderhoud van sloten en dijken staan beschreven in de Waterschapsverordening van Waterschap Amstel, Gooi en Vecht. Meer informatie over onderhoud en regelgeving vindt u op www.agv.nl/schouw. U kunt ook bellen met Waternet; tel: 0900-9394 (lokaal tarief).
HORECA
AAN DE TOP
Restaurant Heimat heeft groene Michelinster te pakken
Restaurant Heimat aan de Biltstraat in Utrecht heeft een groene Michelinster ontvangen. Dat werd maandag bekendgemaakt tijdens de uitreiking van de sterren. Het restaurant opende in april van dit jaar de deuren aan de Biltstraat. De Groene ster van Michelin wordt sinds 2021 toegekend aan chef-koks die op een unieke of onderscheidende manier duurzaamheid integreren in hun restaurants. Dit jaar kregen acht restaurants een Groene ster, waaronder Heimat in Utrecht. Wij spreken met chef en mede-eigenaar Niels van Zijl.
Tekst: Emily Hengeveld
Wat is Heimat voor een restaurant?
Wij zijn een fne dining restaurant, maar niet op een typische fne dining manier. Utrecht is een jonge stad en niet iedereen heeft zin om netjes gekleed uit eten te gaan. Wij zoeken meer het comfort op, bijvoorbeeld in hoe we omgaan met gasten en de muziek die net wat harder staat. Tegelijkertijd is het een plek waar je een verfjnd menu van hoog culinair niveau proeft. Dat zijn op het oog eenvoudige gerechten, maar door technieken zoals fermentatie en verrassende combinaties zit er toch veel diepgang in.
Welke duurzame stappen zetten jullie om deze erkenning te verdienen?
Het gaat natuurlijk om de manier waarop we met eten omgaan - we werken voornamelijk met lokale producten en proberen zo min mogelijk te verspillen -, maar het zit bijvoorbeeld ook in het personeelsbeleid: hoe zorgen we ervoor dat ons personeel zo lang mogelijk blijft en blij is? Daarnaast deel ik graag mijn kennis met anderen, bijvoorbeeld door chefs te inspireren meer bewuste keuzes te maken rondom onder andere vleesgebruik en import. Ik denk dat deze combinatie Michelin is opgevallen. Uiteindelijk willen we de wereld beter achterlaten dan we haar aantroffen. Dat is misschien een onbereikbaar doel, maar door samen na te denken en kennis te delen, kunnen we zeker vooruitgang boeken.
En had je ook verwacht dat Heimat daarmee onderscheiden zou worden met een ster?
We kregen een vragenlijst van Michelin over onze bedrijfsvoering, dus we wisten dat we op hun radar stonden. Maar omdat we nog maar net geopend waren, hadden we er niet veel verwachtingen van. Op een gegeven moment zagen we dat Heimat steeds vaker genoemd werd in voorspellingen over de uitslag. Toen begon het wel spannend te worden, haha. Toch gingen we vrij relaxed met veel plezier naar de uitreiking. Het was sowieso leuk om oude chefs en collega’s te zien. Uiteindelijk koken we niet voor een ster, maar voor onze gasten, en alles wat daarbij komt, is mooi meegenomen.
Is het normaal om zo snel na het openen een groene Michelinster te ontvangen?
Ik denk dat het uniek is. Aan de andere kant hebben we vanaf het begin een helder beeld gehad van de kwaliteit die we willen leveren en de principes die we belangrijk vinden. Dat houden we ook heel constant. Voor een jong bedrijf zijn we daardoor best volwassen. Dus ik kan begrijpen dat een organisatie als Michelin er dan redelijk snel bij is. Daarbij heb ik tot 2021 gewerkt bij DeZusters in Maarssen, een restaurant dat bekendstaat om duurzaam eten en drinken.
Zie je de uitslag nu al terug in het aantal reserveringen?
Ja. Eigenlijk meteen nadat ik op het podium stond om de prijs in ontvangst te nemen, ontplofte het reserveringssysteem, haha. Zoiets gaat vrij snel. We hebben de boekingen nu tot januari openstaan en het loopt vol. Maar we hebben genoeg plek en zijn er klaar voor.
Wat zijn de uitdagingen voor het leiden van een duurzaam restaurant?
Niet alle keuzes die wij maken, zijn direct zichtbaar op het bord. Het gaat ook om zaken als isolatieglas en verwarmingssystemen, die misschien nog wel meer impact hebben. Maar dat geld is er niet altijd. Vooral niet bij nieuwe ondernemingen. Dat is lastig. Verder weet je ook nooit zeker of wat je doet echt duurzaam is, het is een complex vraagstuk. Daarom is het denk ik vooral belangrijk om bewuste keuzes te blijven maken en het gesprek met elkaar open te houden. a
Caribisch Nederland ziet toekomst in de kunst van Toon van Ham
De Nederlandse kunstenaar Toon van Ham (1905-1988) werd in Gouda geboren, maar woonde een groot deel van zijn leven in Utrecht. Hij werd bij jongeren vooral bekend met een serie tekeningen die hij in de jaren zeventig maakte voor de televisieserie Kompa Nanzi. Een mythisch fguur uit Afrikaanse volksverhalen, die via de slavenschepen verspreid raakte naar het Caribisch gebied. Toon van Ham maakte bijna vierhonderd tekeningen voor deze tv-serie die met succes uitgezonden werd door TeleCuracao. In oktober verschijnen de tekeningen in het nieuwe boek ‘De avonturen van Kompa Nanzi’, geschreven door Elodie Heloise. Het eerste exemplaar is na afoop van een lezing, over Toon van Ham en zijn relatie met Utrecht, op 13 oktober in Bibliotheek Neude te zien.
Direct al na zijn toelating in 1934 tot het Utrechtse Genootschap Kunstliefde wordt het tekenwerk van T oon van Ham in jubelende woorden geprezen. "Hier treft het ragfijn zilvergrijs van zijn crayon, dat steenen toovert tot preciosa, dat parelt in de weergaaf van kiezel ...”, schrijft het Utrechtsch Nieuwsblad over een tekening van een Belgische steenbakkerij. Zijn gave tekenkunst trekt de aandacht van uitgevers die hem vragen voor boekillustraties. Zo verschijnt in 1941 bij de Utrechtse uitgeverij De Haan ‘Noorsche Volkssprookjes’ met tientallen illustraties van Toon van Ham. Boekhandel Broese organiseert bij de publicatie van het boek in de winkel een tentoonstelling van zijn tekeningen. Voor een niet-commercieel kunstenaar zijn extra inkomsten welkom en dus blijft Toon van Ham naast schilderijen ook boekillustraties maken. Zijn grootste tekenopdracht verwerft hij begin jaren zeventig. Hij wordt dan gevraagd tekeningen te maken voor een tv-serie over Kompa Nanzi. Wie is deze figuur?
Kompa Nanzi en de slavernij Met de tot slaaf gemaakte mensen reizen over de Atlantische Oceaan ook volksverhalen uit Afrika mee. Ze komen terecht in Noord- en Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. De hoofdpersoon in de verhalen, een spin met menselijke eigenschappen, een spinmens, krijgt gaandeweg in verschillende gebieden een iets andere naam. In Suriname en in Nederland is hij bijvoorbeeld bekend als
Anansi. Op de - inmiddels voormalige – Nederlandse Antillen wordt de spinmens Kompa (vriend) Nanzi genoemd. Overleven in de strijd om het bestaan, daar draait het bij Kompa Nanzi steeds om. Hij neemt anderen graag in de maling en wil vooral ‘de baas’ (de macht) te slim af zijn. Hij is vindingrijk, opstandig en avontuurlijk en ook lui, gulzig, en egoïstisch. Kompa Nanzi is een slimme avonturier die in de vreemdste situaties terecht komt maar telkens weet te overleven.
Kompa Nanzi in Utrecht
In de jaren zeventig ontstond rond Antilliaanse vrienden die in Utrecht studeerden het plan om een tv-serie van de Kompa Nanzi-verhalen te maken. Omroeporganisatie Radio Nederland Wereldomroep, dat toen voor Suriname en de Antillen ook tv-programma’s maakte, keurde het plan goed. Het idee was om de verhalen te laten tekenen en de tekeningen te filmen met alle mogelijkheden van een camera om een verhaal spannend te vertellen. Gezien zijn reputatie als briljant tekenaar werd Toon van Ham gevraagd.
In totaal heeft hij voor de serie van tien afleveringen meer dan 350 tekeningen gemaakt. Het werd een compleet Utrechtse productie: de aangepaste teksten, tekeningen, de muziek, de verteller kwamen uit Utrecht. Zelfs het ontwikkelen van het filmmateriaal en de filmmontage gebeurden in de Domstad. In 1973 werd de tv-serie op de Antillen met veel succes uitgezonden door
TeleCuracao, een herhaling volgde. Daarna werd het lange tijd stil. Nadat Toon van Ham in 1988 overleed, lukte het om de tekeningen vrijwel compleet als eenheid te bewaren en in professionele kwaliteit op foto te zetten.
Belangrijk voor het nageslacht
Eind 2022 wordt op Curaçao bij Landhuis Bloemhof een expositie over Kompa Nanzi georganiseerd. Afdrukken van de tekeningen van Toon van Ham worden er getoond en maken grote indruk. De conclusie luidt: “Nergens is Kompa Nanzi zo goed begrepen en uitgebeeld als in deze tekeningen. Zonder meer willen wij dat de afbeeldingen behouden blijven voor ons nageslacht." Het plan ontstaat om de tekeningen en de verhalen in een boek vast te leggen. Een nieuwe subsidieregeling van het Nederlandse Letterenfonds maakt het plan haalbaar. Enkele andere fondsen leveren ook een bijdrage.
Kompa Nanzi in vier talen
Een jaar lang is door een groep professionals aan het boek gewerkt en nu in oktober verschijnt dan ‘De avonturen van Kompa Nanzi’ bij Levendig Uitgeverij in De Meern. Het boek bevat acht Kompa Nanzi-verhalen die opnieuw en passend bij de tekeningen worden verteld door dichter en romanschrijver Elodie Heloise. Zij is ook de drijvende kracht achter het project, omdat zo schrijft ze in het boek “deze verhalen deel zijn van onze gezamenlijke geschiedenis en omdat Kompa Nanzi nog lang niet ‘klaar’ is met ons”. Het boek
werpt vragen op die nog steeds actueel zijn: Mag je stelen als je honger hebt? Moet je delen als jij veel hebt en iemand anders weinig? Moet je altijd eerlijk zijn? Zorg je alleen voor jezelf of ook voor anderen?
‘De avonturen van Kompa Nanzi’ komt uit in vier talen: Nederlands, Papiamentu, Papiamento en Engels en zal gratis worden verspreid naar scholen en bibliotheken in Nederland en het Caribisch gebied. Voor het funderend en voortgezet onderwijs is lesmateriaal ontwikkeld dat bij het boek hoort en gratis van internet is te halen. Of er als vervolg een handelseditie komt van het boek, is op het moment van het schrijven van deze regels nog niet bekend. Voor het Caribisch gebied wordt een zo’n flinke oplage gedrukt dat men een reeks jaren vooruit kan met het boek. Men ziet daar toekomst in het werk van de Utrechtse kunstenaar Toon van Ham. 13 oktober: Beeldenrijke lezing over Toon van Ham in de Theaterzaal. Toegang is gratis.
Hans Sleurink toont in Bibliotheek Neude de (liefdes)relatie van Toon van Ham met Utrecht en hoe die in de jaren zestig schade opliep. Hij behandelt ook Van Hams tekeningen voor de tv-serie en het nieuwe boek over Kompa Nanzi. Het dan net gedrukte boek ‘De avonturen van Kompa Nanzi’ ligt na afloop van de lezing ter inzage. De lezing is op 13 oktober om 16.00 uur in de Theaterzaal. a
Tekst: Hans Sleurink
Mede mogelijk gemaakt door het Mediafonds Provincie Utrecht
Utrecht door de lens van Moesman
Waar: Het Utrechts Archief
Wanneer: donderdag 10 oktober t/m zondag 27 april Prijs: 3.50 euro
Het Utrechts Archief presenteert een nieuwe tentoonstelling over Johannes A. Moesman. Hij was lithograaf en verkocht zijn (reclame) werken vanuit zijn drukkerij en winkel aan de Neude. Daarnaast legde hij als amateurfotograaf een groot aantal beelden vast van markten, kermissen, optochten en iconische locaties in de stad. Moesmans foto’s bieden een uniek beeld van Utrecht aan het begin van de 20e eeuw, een periode van grote veranderingen voor de stad.
Kikker Stelt Voor: trying to get cozy in the dark dark void
Waar: Theater Kikker
Wanneer: dinsdag 15 en woensdag 16 oktober
Prijs: 15 euro
FADAT is een performancecollectief van de Nederlands-Iraanse broer en zus Manuel Groothuysen en Diane Mahín, dat existentiële en absurdistische opvattingen over de werkelijkheid vertaalt naar audiovisuele performances. In trying to get cozy in the dark dark void verkent het duo de leegte. Een leegte die weerklinkt vanuit, rondom, en dwars door de lichamen van de performers.
zei
Waar: Werftheater
Wanneer: vrijdag 11 en zaterdag 12 oktober
Prijs: 19.50 euro
Hij zei/ Zij zei is een cabaretvoorstelling waarin een man en een vrouw op hilarische wijze hun verschillen verbaal met elkaar uitvechten. Dit gebeurt zowel in scherpe dialogen als in stand-up, terwijl ze op zoek gaan naar begrip, verbinding en elkaars perspectief in deze strijd der seksen.
VPRO’s Tegenlicht Meet-up
Waar: Bibliotheek Neude
Wanneer: maandag 14 oktober tot maandag 11 november Prijs: gratis
VPRO's Tegenlicht onderzoekt op eigen wijze de nationale en internationale ontwikkelingen die de toekomst vormgeven. Een week na de uitzending wordt over het onderwerp van die afevering verder gepraat. In de Bibliotheek Utrecht wordt op 14 oktober, samen met een gastenpanel, de afevering 'Bouwen met de boer', die op 6 oktober wordt uitgezonden, besproken. Deze Meet Up staat in het teken van biobased bouwen, met voorbeelden uit Utrecht en pioniers die streven naar een duurzamere bouwketen, van teelt tot uitvoering.
Nacht van de Utrechtse Geschiedenis 2024
Waar: diverse locaties
Wanneer: zaterdag 12 oktober, 19:00 uur
Prijs: 17.50 euro
Op zaterdagavond 12 oktober organiseert historische vereniging Oud-Utrecht, samen met diverse partners, de Nacht van de Utrechtse Geschiedenis. Mensen kunnen op verschillende locaties in de binnenstad genieten van exposities, rondleidingen, muziek, theater, mini-colleges en workshops rondom het thema Echt Nep. Na het halen van je polsbandje, kun je je eigen persoonlijke programma samenstellen. Tijdens de Nacht is onder andere auteur Arthur Japin aanwezig, bekend van boeken als ‘De zwarte met het witte hart’ en ‘Een schitterend Gebrek.’
Schrijfcafé: Wat is waarheid?
Waar: Bibliotheek Neude
Wanneer: zaterdag 12 oktober, 10:30 uur Prijs: 15 euro
Elke tweede zaterdag van de maand organiseert de Bibliotheek Neude het Schrijfcafé. Onder begeleiding van Annemarie en Trea van Tools voor Taal werk je twee uur lang aan diverse schrijfopdrachten. Elke bijeenkomst staat in het teken van een nieuw thema of onderwerp. Deze keer is het thema nep of echt. Schrijf je eigen (anti) heldenverhaal en verzin een briljant fakebericht.
Waar: TivoliVredenburg
Wanneer: vrijdag 11 oktober, 20:00 uur Prijs: 42 euro
Maan behoort tot de succesvolste artiesten van Nederland. In 2022 vulde ze de Ziggo Dome, haar grootste show tot nu toe, en het jaar daarop werd haar single "Stiekem" (samen met Goldband) de meest gestreamde song van Nederland op Spotify. Afgelopen jaar nam Maan de tijd om afstand te nemen, te reizen, terug te keren naar de basis en te herontdekken wat ze wil creëren; haar nieuwste nummer "Paranoia" markeert de start van deze nieuwe periode.
Maan
Silvester en Berit: Hij zei, zij
WAT VINDEN DE LEZERS?
DUIC-lezers aan het woord
Hospiteren: onmisbaar onderdeel van studentenleven,
of leidt het tot uitsluiting?
Studentenhuisvester SSH is gestopt met hospiteren in alle nieuwe complexen in Utrecht. Studenten die het langst staan ingeschreven komen nu als eerste aan de beurt voor een kamer. De meningen over deze nieuwe maatregel zijn verdeeld.
Jasmin:
Ik vraag me ook af wanneer het hospiteren bij SSH is ingevoerd. Bij SSH-A in Amsterdam was dat toen ik ging studeren, eind jaren tachtig, in elk geval echt niet zo. Toen kreeg je gewoon een kamer aangeboden als je aan de beurt was op basis van inschrijfduur. En het was echt niet in al die huizen kommer en kwel omdat mensen niet voor elkaar gekozen hadden maar door het toeval bij elkaar op een afdeling terecht waren gekomen.
Anne de Vries:
Moeten hospiteren is niet leuk, maar leidt uiteindelijk wel tot beter samengestelde studentenhuizen. Toen ik een kamer zocht heb ik ook een aantal keer gehospiteerd. Meer dan me lief was in elk geval. Ik vond het heel stom, maar uiteindelijk werd ik toch een keer uitgekozen. Er waren ook huizen waar ik kwam die ik zelf vreselijk vond, dus dan is het wederzijds fjn dat je er niet gaat wonen. Het voordeel is dat je je nieuwe huisgenoten al een keer gezien hebt. Ik was nog heel onzeker en als ik mijn huisgenoten niet gezien had zou ik het nog spannender hebben gevonden om naar de keuken/woonkamer te gaan. Mijn eerste kamer was op het IBB in de laagbouw. Een grote unit. Er gingen ook best vaak weer mensen weg en dan hield je als huis een hospiteeravond. Die avonden waren ook juist leuk omdat je je huisgenoten weer beter leerde kennen. Er bestond toen ook zoiets als een “plaatsingslijst”. Dat was een lijst met mensen die heel vaak gehospiteerd hadden zonder succes en af en toe kreeg je dan bericht van de SSH dat er iemand van de plaatsingslijst een kamer zou krijgen. Vriendinnen die in Amsterdam op kamers gingen kwamen daar in grote units zonder hospiteren. Ik zag dat dit meestal leidde tot huizen met weinig contact en waar mensen alleen in de keuken komen om snel een maaltje op te warmen. Ik ben daarom vóór hospiteren met als voorwaarde dat er ook zo'n plaatsingslijst blijft bestaan om mensen te helpen die anders nooit een kamer kunnen krijgen.beetje) kunnen bepalen met wie die moet gaan samenleven.
Elke week reageren DUIC-lezers honderden keren op de artikelen die op de website verschijnen. Wat vinden de lezers van DUIC van onderwerpen die spelen in de stad? Je leest het in deze rubriek.
Proef met speedpedelec op fetspad gaat door
De proef waarbij gebruikers van snelle elektrische fetsen, een speedpedelec, op het fetspad mogen rijden in Utrecht gaat op dezelfde voet door. Er lijken weinig overtredingen of klachten te zijn, en speedpedelecers zijn tevreden.
Eelco:
Op het gewone fetspad? Drama. Eerst de fatbikes, toen de electrische bakfetsen, electrische fetsen en de scooters. Het is tegenwoordig levengevaarlijk om op het fetspad te fetsen met een gewone fets. Maar het lost zich in de loop van de jaren zelf op. Niemand beweegt meer zelf. Maar de cardiologen hebben straks voldoende werk. Hart en vaatziekten, hartinfarcten etc.
Piet:
Er komt een dag dat de gewone fets wordt verboden om op het fetspad te rijden. Te druk…
“
ACTK:
Uitstekend! Eindelijk wordt er verstandig nagedacht en getest. De SP’s (snelle fetsen ZONDER ‘gas’hendel) kunnen heel goed fexibel worden ingezet op fetspaden en rijbanen. Anders dan bij de populaire fatbike is de gemiddelde SPberijder in staat het vervoermiddel op verantwoorde wijze in te zetten en met het (fets)verkeer mee te bewegen. Als extra slot op de deur: Daar teken je ook voor als je de onthefng aanvraagt. Dankzij de onthefng is de SP in en om Utrecht een enorm veilg en efciënt vervoersmiddels geworden wat zich duidelijk onderscheid van de fun en fatbikes met gashendel. Uiteraard zijn er kinderziektes en moeten we bij toenemend succes naar infrastructuur kijken. Maar zo’n 15 jaar na de introductie van de SP is er dan nu eindelijk een plaatselijke(!) overheid die doorheeft welke kant het op moet met de SpeedPedelec….
Catharijnesingel in maart 2025 afgesloten voor auto’s
Automobilisten kunnen vanaf maart volgend jaar niet meer over de Catharijnesingel onder Hoog Catharijne doorrijden. Vanaf dat moment is de weg namelijk afgesloten door de veelbesproken knip. “We maken de Catharijnesingel vrij van doorgaand verkeer, zodat het gebied zich kan concentreren op wat er werkelijk toe doet: bestemmingsverkeer, voetgangers en fetsers”, zegt wethouder Lot van Hooijdonk.
“
UW NAAM:
Wat super! Jammer van de uitzondering voor bewoners, logisitek, brommers en taxi’s. Maar: Fietsen op de gedeelde Catherijnesingel gaat een stuk veiliger worden zonder al die jakkerende doorgaande automobilisten!
“
Bill:
En als de knip op Ledig Erf er ook is, is de Catharijnesingel dan alleen nog via de Bleekstraat bereikbaar? En de Bleekstraat mag je maar vanaf 1 kant van de Vondellaan in? Dat gaat leuk worden.
Baliekauwer:
Fantastisch! Veel te veel auto’s in het centrum momenteel, die het fetsers en voetgangers onmogelijk maken. Ik kan niet wachten op de knip bij het Ledig Erf. Daar is ook veel te veel verkeer — allemaal grote auto’s met 1 berijder die de boel potdicht houden.
OP PAD MET OUD-UTRECHT
Militairen in het stationsgebied
De historische vereniging Oud-Utrecht maakt voor DUIC wandelingen door de stad, op zoek naar bijzonder erfgoed. Deze keer lopen we in het stationsgebied langs een aantal plekken met een militaire historie.
Tekst: Jefrey Lemm / Fotografe: Het Utrechts Archief
Utrecht heeft al eeuwenlang een hechte band met Defensie. Het hoofdkwartier van de Koninklijke Landmacht zit nog altijd in Utrecht, in de Kromhoutkazerne tegenover Stadion Galgenwaard. Wat veel mensen niet weten is dat in het huidige stationsgebied meerdere kazernes hebben gestaan. En dat is nog niet eens zo heel lang geleden. Nu bepalen vooral forenzen het straatbeeld aan de westkant van het centraal station. Voorheen waren dat militairen. Zo stond op de plek van het NH-hotel aan het Jaarbeursplein tot 1968 de Van Sypesteynkazerne. Deze kazerne werd eind negentiende eeuw gebouwd. Het huidige stationsgebied lag toen nog aan de rand van de stad en was daarom een logische plek voor kazernes. De Van Sypesteynkazerne bood onderdak aan militairen van de veldartillerie. Het gebouw had één langgerekte vleugel van drie bouwlagen met daarachter twee rijbanen en tien stalgebouwen. De kazerne was vernoemd naar Jan Willem van Sypesteyn, een officier met veel kennis van militaire historie. De kazerne moest uiteindelijk wijken voor Hoog Catharijne en het Beatrixtheater, maar de naam leeft voort. Niet alleen werd dit stuk-
je Leidseweg omgedoopt tot de Van Sijpesteijnkade en staan er de woontorens De Syp en Steyn. Ook draagt de NS-fietsenstalling daar deze naam en leidt de Sijpesteijntunnel naar het stadscentrum. Tot slot staat er op het Jaarbeursplein het kantoorgebouw Sypesteyn. De twee leeuwenbeelden die de entree van de kazerne sierden, staan tegenwoordig in de tuin van Villa Jongerius.
De Hojel In 1990 werd de Hojelkazerne gesloopt. Deze statige kazerne stond in de hoek die de Graadt van Roggenweg en de Croeselaan met elkaar verbindt. We vervolgen de wandeling naar dit punt en vinden daar het kantorencomplex Hojel City Center. De naam heeft niks met een hotel te maken, maar alles met Willem Christoph Hojel, een militair die deskundig was in artillerietechniek. De kazerne stond er sinds 1888 en bood onderdak aan de vestingartillerie en later de luchtdoelartillerie. Het hoofdgebouw had twee verdiepingen, een brede ingang en twee zijvleugels. Er was plek voor elfhonderd militairen. In de loop der tijd vestigden zich vele militaire opleidingen en diensten in de Hojelkazerne.
Wil je lid worden van Oud-Utrecht? Kijk dan op oud-utrecht.nl/ lid-worden
Kort na de honderdste verjaardag ervan viel deze mooie kazerne ten prooi aan de sloopkogel.
De sloop was het gevolg van overleg tussen de gemeente Utrecht en het Ministerie van Defensie in de jaren tachtig. De Hojelkazerne stond, net als de voormalige Sypesteynkazerne, op een economisch aantrekkelijke locatie. De gemeente was zeer geïnteresseerd in deze locatie pal naast het station en stadscentrum. Defensie wilde de beschikking houden over een centraal gelegen locatie. Het overleg leidde tot het Plan Utrecht: Defensie verkocht een aantal militaire objecten en in ruil daarvoor werkte de gemeente mee aan de bouw van één groot Defensiekantoor. Dat kantoor kwam op de plek van de Knoopkazerne.
De Knoop
We lopen verder de Croeselaan in langs de Jaarbeurs en de nieuwe woontorens die daar gebouwd worden. Ter hoogte van de bar Uncle Jim steken we over richting het Centraal Station. We komen aan bij de Knooppassage, het fiets- en wandelpad met ter rechterzijde de Rabobank. Het grote glazen gebouw links heet De Knoop. Voorheen stond hier de lui-
tenant-generaal Knoopkazerne, vernoemd naar krijgshistoricus Willem Jan Knoop. Tot 1986 stond er een negentiende-eeuwse kazerne die qua vorm leek op de Sypesteynkazerne. Na de sloop verrees in 1989 op dezelfde plek de nieuwe Knoopkazerne met maar liefst twaalf verdiepingen. Het gebouw had een totaal andere uitstraling en sloot architectonisch meer aan op de gebouwen eromheen. Toen de Defensiebewoners in 2010 verhuisden naar de nieuwe Kromhoutkazerne, nam het Rijksvastgoedbedrijf het gebouw over. Het casco van de voormalige Knoopkazerne werd getransformeerd en sinds 2018 is het een kantoor van de Rijksoverheid. De Belastingdienst is er gevestigd, maar de Knoop is ook een Rijkshub: een plek waar rijksambtenaren uit heel Nederland kunnen werken. In de vorige eeuw hadden Utrechters het over de Sypesteyn, de Hojel en de Knoop. Toen ging het over de kazernes die inmiddels verdwenen zijn. Deze korte wandeling rond Utrecht Centraal laat echter zien dat hun namen niet verdwenen zijn. a
Voorkant Hojelkazerne in 1986
De Hojelkazerne in de jaren ’80
Luchtfoto van De Knoopkazerne in 1985
De Sypesteynkazerne in 1968
Adri Onnekink luidt al 33 jaar de klokken in Utrecht, gewoon met de hand
Hoor je een van de Utrechtse klokken luiden? Dan is kans de groot dat een van de ruim 90 klokkenluiders van het Utrechts Klokkenluiders Gilde druk in de weer is. Op elf plekken luidt het gilde de klokken in de stad, gewoon met de hand. Dat doet het gilde al sinds 1979. Dit jaar is dat precies 45 jaar geleden. Het jubileum wordt het hele jaar gevierd met allerlei festiviteiten. Adri Onnekink (71) is inmiddels tientallen jaar klokkenluider en heeft er nog lang geen genoeg van.
Wat vind je er zo leuk aan?
“Ik doe het nog steeds met heel veel plezier. Het verveelt nooit. Het is heel bijzonder dat je klokken van ruim vijf eeuwen oud mag luiden, zoals die in de Domtoren. Wij zeggen altijd: het is een eer dat je dat mag doen. Het moet wel met de nodige voorzichtigheid gebeuren. Iedereen denkt dat je alleen maar aan een touw hoeft te trekken en dat een klok het dan doet. Dat is niet waar. Je moet echt leren hoe het moet. Een klok mag bijvoorbeeld niet te hoog, maar ook niet te laag heen en weer gaan. De grootte van de klok speelt daar ook een rol bij.”
Hoe ben jij begonnen als luider?
“Ik ben van jongs af aan betrokken bij de Geertekerk. Daar begon ik in 1990 met het luiden van de klok. Destijds luidde het gilde alleen de klokken van de Domtoren en de Jacobikerk, maar daar kwam de Geertekerk ook bij. In 1993 was ik offcieel gecertifceerd luider. Als je nu klokkenluider wil worden, wordt je daar een jaar lang voor opgeleid. Vroeger leerde je het jezelf aan, wel een beetje onder toeziend oog natuurlijk. Tegenwoordig luidt het gilde het op elf plekken in Utrecht, zoals in het Bartholomeus Gasthuis en Kerk Blauwkapel.”
Hebben jullie genoeg leden?
“We hebben een luxeprobleem, want er is zelfs een wachtlijst. Je word ongeveer 2 tot 3 keer per maand ingeroosterd. Er zijn zelfs mensen die verhuizen, maar wel lid blijven. Zo woont er iemand in Gent die speciaal terugkomt om de klokken in de Domtoren te luiden. De leeftijden variëren tussen de 9 en 87 jaar. De gemiddelde leeftijd is wel boven de 50. Het is een mooie mix van mannen en vrouwen en van alle lagen van de bevolking. Het is een gezellige club. Bij het luiden van de klokken vallen alle onderlinge verschillen weg. We hebben gelukkig een bloeiende jeugdafdeling. De jongeren zijn zo enthousiast en fanatiek. Zij zijn toch de toekomst.”
Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?
“Dat ik vorig jaar de Maartenspenning heb gekregen van burgemeester Sharon Dijksma in het Academiegebouw. Dat was als een donderslag bij heldere hemel. Ik kreeg de penning in eerste instantie vanwege mijn bezigheden bij het Utrechts Klokkenluiders Gilde, maar ook voor mijn werk als beheerder van de Geertekerk. Verder heb ik veel gedaan bij de scoutingvereniging Peka 18. Ik vond het heel bijzonder dat ik de penning van de burgemeester zelf kreeg. Ze is ook de beschermvrouw van het gilde. Mijn familie en vrienden
waren erbij. Ik was verbaasd dat mijn vrouw dat maandenlang verborgen heeft weten te houden. Daarnaast blijft het iedere keer weer bijzonder om een grote én een gewone luiding mee te maken. Bijvoorbeeld als alle klokken van de Domtoren tegelijk met de hand worden geluid tijdens het Festival Oude Muziek. Dat heet het volgelui. 4 mei vind ik ook een van de mooiste en belangrijkste momenten. Dan luiden we bijna een half uur lang de Salvator: de zwaarste klok in de Dom. Die weegt ongeveer 8500 kilo. Na ongeveer vijf minuten lossen we elkaar af. Dat is prachtig om te doen en om naar te luisteren.”
Wat is je lievelingsplek in Utrecht? “Dat is het Domplein op een vroege zondagochtend. Dan is het er nog totaal verlaten. Als ik op een collega zit te wachten voor we de
Wist je dat…
Dom in gaan, drink ik een kopje koffe op een van de stenen daar. Dat is genieten. Een andere mooie plek is het Geertekerkhof. Dat is net een dorpspleintje.”
Wat is je droomhuis in Utrecht? “Het hoekpand met de erker op de kruising bij de Maartensbrug en de Choorstraat. Onderin zit een koffezaakje en vroeger een reisbureau. Als je in dat erkertje zit, kijk je recht op de Domtoren uit. Dat uitzicht zou nooit vervelen. Ik heb laatst de Dom op mijn bovenarm laten tatoeëren. Ik was een van de ruim 200 gelukkigen die langs mocht komen in de tijdelijke tattoo-studio in de Dom. Zo heb ik altijd de Dom bij me.”
Utrecht is…
“…een mooie stad.” a
In de Domtoren hangen veertien klokken die met de hand worden geluid. Die luidklokken wegen bij elkaar ruim 30.000 kilo. Om ze allemaal tegelijk te luiden, zijn er meer dan twintig mensen nodig. Deze klokken, of een deel daarvan, worden elke zondag, op feestdagen en tijdens andere speciale gelegenheden geluid. De andere vijftig klokken, de carillonklokken, worden bespeeld door de stadsbeiaardier. Ook is er een mechanisch uurwerk.
Tekst: Bo Steehouwer / Fotografe: Tamar Huijbregts en Robert Oosterbroek
PEP EN FRANS
Genieten van huurling: ‘Op die manier kan hij FC Utrecht alsnog geld opleveren’
Het was weer een hectisch weekend in Stadion Galgenwaard. Pep en Frans zagen FC Utrecht op strijdvaardige wijze winnen van RKC (32). De broers genoten van het spel van de Amerikaanse groeibriljant Paxten Aaronson, dromen hardop van Europees voetbal en spreken hun steun uit voor de nieuwe maatschappelijke actie.
"Het was weer een hectisch weekend”, opent Pep vrolijk. “FC Utrecht heeft het zichzelf ontzettend moeilijk gemaakt, maar wel weer drie punten binnengesleept. De komende twee weken blijven we op de tweede plek staan. Dat is echt een heerlijk gevoel.” Ondanks dat FC Utrecht moest aantreden tegen de hekkensluiter van de Eredivisie was het geen makkelijk potje. Frans zag dat de rode kaart van RKC’er Aaron Meijers een broodnodig kantelpunt was. “Tot aan de rode kaart had FC Utrecht het lastig. Het veldspel verliep stroef en er was geen overwicht. Het was overigens een debiele actie van Meijers. Hij gleed met hooggeheven been in op Ole Romeny en raakt hem net onder zijn knie. Met een beetje pech breekt
DUIC
PUZZEL
onze rechtsbuiten zijn been.”
Eintracht Frankfurt Volgens Pep kende de wedstrijd uiteindelijk een duidelijke uitblinker. Eintracht Frankfurt-huurling Paxten Aaronson maakte wederom veel indruk. “Aaronson voetbalt zo ontzettend makkelijk, maakt wekelijks wonderschone doelpunten en kan blijkbaar keihard schieten met zijn verkeerde been. Het is heel erg jammer dat de club geen optie tot koop op hem heeft bewerkstelligd. We moeten dit seizoen dus volop van zijn kunsten genieten en hopen dat hij ons Europa in schiet. Op die manier kan hij FC Utrecht alsnog geld opleveren.” De broers durven door de resultaten steeds vaker hardop te dromen van Eu-
Pep en Frans, twee broers die al sinds jaar en dag iedere wedstrijd van FC Utrecht in het stadion volgen, maken een column voor DUIC. In de column wordt de week van FC Utrecht doorgenomen. Martijn Kramer schrijft het verhaal vervolgens op.
ropees voetbal. Frans ziet dat de concurrentie daar een handje bij helpt. “Concurrenten zoals AZ en FC Twente hebben geen hele brede selectie, maar spelen wel minimaal acht loodzware wedstrijden in Europees verband. Dat gaat ze in de competitie punten kosten en daar kunnen wij optimaal van profteren.”
Burn-out en depressie
Naast de wedstrijd tegen RKC stond zaterdagavond ook in het teken van een nieuw maatschappelijk project. ‘Unbox jezelf en Unbox een ander’, zo luidt de naam. “Voorafgaand aan de wedstrijd werden er drie dozen met geschreven woorden, die mentale klachten weergeven, op het veld neergezet”, zo vervolgt Pep. “Er zijn veel mensen die kam-
pen met een burn-out of depressie. Daarom is het mooi dat een voetbalclub, die veel mensen aanspreekt, daar aandacht aan geeft. De club toont aan dat echte supporters altijd bij hen terecht kunnen. Dat geeft een warm gevoel.” Frans wil tot slot wel een kanttekening maken bij deze actie. “Zolang de ploeg op deze manier blijft voetballen, wordt iedereen daar vrolijk van. Dat moet wel zo blijven, want als het team weer gaat spelen zoals het begin van vorig seizoen, dan wordt iedereen met mentale klachten tijdens een wedstrijd nog depressiever. De prestatiedruk wordt voor het team de komende weken dus fink opgevoerd.” a
ZOEKPLAAT
Zoek de zeven verschillen
OPLOSSING ZOEK DE VERSCHILLEN LOCATIE
