2 minute read
Rebel rebel, met deze maand de vintage stijl van Liezl Vervloet.
Tekst en fotografie Ringo Gomez-Jorge
REBEL REBEL
Iedere generatie heeft zijn rebellen die buiten de lijntjes kleuren en zo het straatbeeld vernieuwen. Wie zijn zij vandaag? Ontmoet Liezl Vervloet (23). Haar outfit is een ode aan vintage nineties Gaultier en Galliano.
I
“Ik hou van felle kleuren, prints, vreemde texturen en dierenpatronen. Een van mijn dierbaarste stuks is een meshtop van Jean Paul Gaultier uit zijn SS1996-collectie waarop gedrukt staat: Safe Sex Forever. Wat er niet in de kast ligt zijn basics. Ik koop enkel kleding waar mijn oog op valt en dat is nooit een eenvoudig shirt. Als ik dus eens een simpel wit topje als onderlaag wil dragen, dan kan dat niet. (lacht) Daarbij koop ik enkel tweedehandskleding. Ondertussen ben ik al zeven jaar lang geen kledingketen meer binnengestapt. Ik geloof sterk in het tweede leven van kleding en verzet me tegen de huidige werking van de modewereld. Zoveel collecties per jaar, gestikt in ontwikkelingslanden? Dat kan ik niet vatten.”
“Meestal koop ik vintage designkleding uit de jaren negentig en begin 2000. Ik volg welbepaalde periodes van merken, zoals het John Galliano-tijdperk bij Dior. Omdat ik zo veel koop, heb ik Pomchili opgericht, een online tweedehandsshop voor echte vintage. Er is geen verschil tussen wat ik voor Pomchili of voor mezelf koop. Vintage bepaalt echt mijn leven. Ik houd nu al zes jaar lang elke dag een hoop apps en sites voor tweedehandskleding in de gaten.” “De stuks die ik verkies zorgden in de jaren negentig ook al voor ophef. In die tijd bestond er een grote kloof tussen de excentrieke modewereld en de gewone man in de straat. Zo liepen er bijvoorbeeld grote Vivienne Westwood-fans rond in Japan die door voorbijgangers omsingeld werden. Ikzelf krijg meestal de blik die van onder naar boven gaat. In het buitenland wordt er vaker positief gereageerd. Tijdens een vakantie in New York bijvoorbeeld, kreeg ik zoveel complimenten dat het me te veel werd. Belgen durven minder; die terughoudendheid zorgt ervoor dat men niet snel opvallende kleding zal dragen.”
“Mensen gapen me al heel mijn leven aan om mijn kleding. Zo was ik op de lagere school het meisje dat met ballerina’s, hoog opgetrokken kousen en een bontjas aankwam. Die voorliefde voor bijzondere kleding is er gewoonweg nooit meer uitgegaan. Door mijn excentrieke outfits werd ik op de middelbare school gepest. Ik kreeg opmerkingen als ‘WTF voor schoenen heb jij aan?!’. In het vijfde middelbaar ben ik verhuisd naar het kunstonderwijs. Voordat ik vertrok heb ik gebroken met mijn voormalige vrienden. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik hen niet meer leuk vond. Op het kunstonderwijs werd ik niet uitgelachen omdat er wel meer excentriekelingen rondlopen.”
“Heel even ben ik lid van de Chiro geweest, en ook daar werd ik uitgelachen omdat ik mijn sokken tot aan mijn knieën optrok. Ik begreep het niet. Waarom zijn lange sokken gek en korte niet? Soms kan ik de codes rond kleding gewoonweg niet vatten. Ik kleed me niet om rebels te zijn, maar ik draag wat ik wil en volg geen trends. Een trend, wat is dat in feite? Dat een klein groepje influencers bepaalde laarzen draagt voor de foto opdat die door de media worden opgepikt, en dan weer gewoon sneakers aantrekt?”
Pomchi.li