16 minute read
INTERVIEW Julia Roberts klassevrouw*
T-shirt Paco Rabanne, broek The Frankie Shop . Persoonlijke sieraden.
JULIA ROBERTS
Een vrouw die zich al meer dan dertig jaar goed voelt in haar rol als superster én in haar lichaam: dat is het beeld dat we hebben van Julia Roberts. De goedlachse actrice weet alle generaties te bekoren; van zij die zich Pretty Woman herinneren, tot zij die vorig jaar haar meesterlijke verschijning zagen in Gaslit, een miniserie over het Watergate-schandaal. Als gezicht van Lancôme en al tien jaar muze van La Vie est Belle, vierde Julia zojuist haar 55ste verjaardag. Net voor haar verjaardag sprak ze ons over haar carrièrekeuzes, haar gezin en haar leven als vrouw. Eeuwig optimistisch, zonder omwegen en zonder dure woorden; gewoon vrolijk, vriendelijk en ongewoon sereen.
Tekst Aurélie Lambillon Foto’s Alexi Lubomirski Productie Agathe Gire
klassevrouw
Een herfstavond, acht uur ‘s avonds. Aan de lijn de spontane stem van Julia Roberts, een van de populairste actrices ter wereld. “Hallo, met Julia!”, alsof we oude vriendinnen zijn. Ondanks de grote films op haar palmares (Pretty Woman, Notting Hill, Erin Brockovich, die haar een Oscar heeft opgeleverd voor beste actrice, Ocean’s Eleven, Ben is Back en recenter Homecoming en Gaslit) staat de actrice bekend om haar sympathieke en warme manier van doen. En toch brengt haar spontane begroeting me even van mijn melk. Ook al omdat, net als met mijn echte vrienden, onze afspraak niet zo makkelijk geregeld was.
Oorspronkelijk zouden we elkaar live ontmoeten in San Francisco, bij het shooten van de beelden die bij dit interview staan. Omdat het te lang duurde om mijn paspoort te verlengen, besliste het lot er anders over.
Daarna zouden we elkaar ontmoeten tijdens een trip naar New York, maar ook die afspraken liepen twee keer mis.
ONDERTUSSEN VIERDE ZE HAAR TWINTIGSTE HUWELIJKSVERJAARDAG met cinematograaf Daniel Moder die ze ontmoette op de set van The Mexican. Ze liep ook een flink aantal rode lopers af (altijd een bron van stress, geeft ze toe tijdens ons gesprek) voor de promotie van Ticket to Paradise, de romantische komedie van Ol Parker, gefilmd in Australië tijdens de coronacrisis, naast haar vriend George Clooney. Een opname waardoor ze, voor het eerst sinds haar huwelijk, verplicht werd haar verjaardag zonder haar gezin te vieren. Als onze vierde poging om elkaar te spreken – deze keer transatlantisch en per telefoon – eindelijk lukt, maakt ze zich trouwens klaar om de volgende te vieren. Want ze wordt 55. Een keerpunt? Niet echt. Ook al stijgt het getal, “het maakt ook dat er best wat mooie jaren zijn om op terug te kijken”, zegt Julia, helder en sereen als altijd. Als een zorgzame vriendin die in alles de positieve kant kan zien. Tijdens ons hele gesprek ontwijkt de actrice – die ook ambassadeur is voor Lancôme – geen enkele vraag; ze wikt en weegt haar antwoorden en lacht, vaak. Ze praat over haar man en drie kinderen. Over haar carrière, die best bijzonder is, dat geeft ze toe. Over haar leven als vrouw, dat ze zo normaal mogelijk wil. Over haar rol als moeder, die ze meer dan wat ook lijkt te koesteren. Deze vrouw is een ster, zonder twijfel, maar ook en vooral een mooi mens. • • •
• • • Afgelopen 4de juli vierde je naar
eigen zeggen jullie ‘twintig jaar gelukkig samenzijn. Wat is het geheim van een gelukkig huwelijk?
“Het is een combinatie van liefde en geloof... die je alleen kan vinden als je de juiste persoon hebt ontmoet – en dat is het moeilijkste van al. Als je die persoon eenmaal hebt gevonden, is er alleen maar geluk.”
Is het echt zo simpel? Wat dan met de sleur die in je relatie kruipt of het feit dat de wegen na verloop van tijd uit elkaar kunnen lopen?
T-shirt Isabel
Marant Étoile,
broek Isabel
Marant.
Persoonlijke sieraden.
“Danny en ik ontmoetten elkaar op een leeftijd dat we volwassen genoeg waren om te weten wie we waren, maar nog jong genoeg om samen te willen groeien. Maar het klopt dat je bij een beginnende relatie nooit weet of je in dezelfde richting zal blijven kijken en eensgezind samen oud zal worden. Pas na een tijdje weet je of je de juiste keuze hebt gemaakt; als de relatie volwassen is. Een vriendin gaf me ooit die geweldige quote mee: ‘Als je een mooi verhaal wilt beleven, blijf er dan in!’ Dat is zo, want de schoonheid van een mooi liefdesverhaal laat zich ook zien in de lengte van een verbintenis.”
Op je Instagram-account gaf je je man, een prachtig compliment: je bent niet meer gestopt met lachen sinds je elkaar hebt ontmoet.
“En dat klopt ook! Mijn nogal stille man is de grappigste mens die ik ken. Hij kan zo ironisch zijn. Zijn opmerkingen zijn soms zo onverwacht en onvoorspelbaar dat ik er hardop van moet lachen.”
Je lach is een van de beroemdste van Hollywood, en zowel op als van het scherm straal je iets eeuwig zonnigs en vreugdevols uit. Ben je dan nooit eens slechtgezind of geërgerd?
“Zeker, want ik ben een kunstenaar, met alles wat dat inhoudt qua kwetsbaarheid en emoties die geraakt kunnen worden en kunnen ontploffen. Ook al ben ik van nature optimistisch en opgewekt, ik heb ook mijn slechte dagen en mijn momenten waarop ik, net als iedereen, mijn geduld verlies.”
Je beschrijft je leven regelmatig als dat van een huisvrouw. Heb je bewust gekozen om een gewoon leven te leiden om ondanks je succes met beide voeten op de grond te blijven?
“Gelukkig kreeg ik mijn kinderen op een leeftijd waarop ik niet langer ten koste van alles in de race wilde blijven. Ik werkte al sinds mijn achttiende en vond dat ik het recht had om er even tussenuit te gaan. Ik had vrede met wat ik professioneel had bereikt en wilde dat andere stuk van mijn leven koesteren. Ik besefte dat het een luxe is om thuis te kunnen blijven. Vele vriendinnen moesten kort na de geboorte van hun baby weer aan het werk. Het is een ongelooflijk voorrecht om je kinderen van thuis uit te kunnen zien opgroeien. Mijn moeder voedde haar kinderen met heel weinig middelen op en ik heb daar altijd het grootste respect voor gehad. Dus dacht ik gek te worden door slaapgebrek omdat mijn kinderen me ‘s nachts wakker hielden. Daarom haalde ik me alle vrouwen die hetzelfde doormaakten maar de volgende dag ook nog eens gingen werken voor de geest. Moeders en vaders zijn de superhelden van vandaag. Ouder zijn is een geweldig en lonend avontuur, maar het is ook een baan die 24 op 24 je aandacht vraagt.”
Je lijkt met gemak je openbare leven van je privéleven te kunnen scheiden.
“Ik denk dat mensen soms een buitengewone baan verwarren met een buitengewoon leven. Ik heb een geweldige baan, die zich absoluut onderscheidt van andere, maar ik heb daarom nog geen geweldig of ongewoon leven. Mijn leven lijkt in vele opzichten op dat van veel mensen. Mijn man en ik leven normaal. Door de uitdagingen van een relatie besef je dat je op één lijn staat met je partner. Dat je dezelfde dingen wilt: in ons geval geen deining veroorzaken. Natuurlijk kunnen paparazzi altijd dingen menen af te kunnen leiden uit een foto, maar als je je goed voelt in je vel, doet het er niet toe wat er in de buitenwereld gebeurt.”
Tijdens het filmfestival van Cannes zei je in een interview met het tijdschrift Variety dat je je gestrest voelde op de rode loper. Ben je verlegen?
“Stress was het verkeerde woord, omdat het een negatieve lading heeft. Ik bedoel eerder nerveus. Ik denk niet dat ik verlegen ben; ik voel op zo’n moment eerder een mengeling van opwinding en angst. Het is een kwestie van energie; en de energie die gegenereerd wordt door een menigte die je naam roept, is best intens. Heel anders bijvoorbeeld dan die van een huismoeder die je in een kruidenierswinkel vertelt dat ze je films leuk vindt. Ik heb bevriende muzikanten die zeggen dat ze door die energie opgetild worden en zich ermee voeden als ze op het podium staan. Als ik dit een jaar lang twee keer per dag zou doen, zou ik er waarschijnlijk ook aan wennen, maar zo is het niet. Dus ja, mezelf opkleden voor ik naar zo’n event ga en tegen mezelf zeggen dat ik niet mag struikelen over de rode loper maakt me wel een beetje zenuwachtig, ja.”
Je bent nu 54, ouder worden lijkt je goed af te gaan.
“Morgen word ik 55. Ik zei vanmorgen nog tegen mijn gezin dat ik altijd van deze tijd van het jaar heb gehouden. Niet iedereen ziet het zo, maar ik hou van verjaardagen. Vorig jaar zat ik op deze datum in quarantaine in Australië. Het was voor het eerst in tweeëntwintig jaar dat ik mijn verjaardag niet met mijn man en kinderen kon vieren. Dat was gek. Toen mensen me daarna naar mijn leeftijd vroegen, zei ik altijd 53 in plaats van 54. Vandaag heb ik bijna het gevoel op slag twee jaar ouder te worden. (glimlacht). Ik vind het een privilege om ouder te mogen worden. Natuurlijk mis ik een aantal dingen, zoals mijn benen toen ik 35 was. Maar goed, ze werken nog steeds; ik kan er nog altijd mee lopen en rennen. We moeten realistisch zijn.”
Heb je met alle periodes van je leven vrede gehad?
“Nee, maar het is eigen aan de mens om niet te waarderen wat hij heeft op het moment zelf. Vooral als je jong en gezond bent en alles kan doen zonder ergens op te hoeven letten; de hele nacht dansen en de volgende dag fris op je werk verschijnen, acht kilometer hardlopen zonder je voeten achteraf in een zoutbad te hoeven leggen… Het gezegde ‘de jeugd is verspild aan de jongeren’ (youth is wasted on the young) is helemaal waar.”
Hoe heb je je vijftigste verjaardag beleefd?
“Ik vond het geweldig om mijn vijftigste verjaardag te vieren. Het was een heel event waar niks aan ontbrak. Ik voelde me goed, bruisend en gelukkig. Mijn beste vriendin, met wie ik ben opgegroeid en die de meter is van mijn dochter, is een paar maanden voor mij geboren. Ze opent dus altijd de weg voor mij. Ik vroeg haar hoe zij zich voelde op haar vijftigste verjaardag en ze antwoordde: ‘Maak je geen zorgen, dat loopt goed!’”
We horen vaak dat vijftig de nieuwe gouden leeftijd is voor vrouwen. Ben je het daarmee eens?
“Een cliché wordt gedefinieerd door wat je ermee doet, maar het klopt wel. Ik had het geluk tijd door te mogen brengen met Anouk Aimée die me deze prachtige zin meegaf: ‘Je gezicht is deel van je leven tot de dag dat je vijftig wordt. Daarna draag je je leven op je gezicht.’ Ik hou best van die kleine uitdrukkingslijnen op mijn gezicht, die geboren zijn uit mijn lach en glimlach. Ze getuigen van al die heerlijke etentjes, de grappen die me zijn verteld, mijn kinderen waar ik plezier mee heb gehad. Ik probeer die houding aan te nemen ten opzichte van de jaren. Dat gezegd zijnde, kan ik ‘s morgens ook wakker worden met de gedachte dat ik een nieuw gezicht nodig heb.”
Op dit moment loopt alles goed, zoals je vriendin zou zeggen. Je vertelde het tijdschrift People dat je nooit zonder zonnebrandcrème de deur uitgaat en altijd je gezicht reinigt voor je gaat slapen. Je adviseert je kinderen ook om bewust te eten, veel water te drinken, voldoende te slapen en rust te vinden. Is dit het recept om net zo mooi en sereen te worden als Julia Roberts?
“Allereerst bedankt! Het is een groot compliment om in deze wereld en op mijn leeftijd zo beschreven te worden, want alles aan mijn gezicht is nog authentiek. Maar het zijn vooral mijn twee lieve ouders die je moet bedanken. Mijn broers en zussen zien er ook best goed uit, dus zij verdienen de meeste eer.”
La Vie est Belle, dat je mee in de wereld hebt gezet en waarvan je nog steeds de muze bent, heeft zojuist zijn tiende verjaardag gevierd. Had je zo’n succes verwacht toen het parfum gelanceerd werd?
“Die tien jaren van succes zijn ongelooflijk geweest. Ik was nogal naïef toen ik aan het avontuur begon: ik wist niets af van parfums. Ik wist ook niet dat het zo’n competitieve en drukke sector was. Ik smeet me erin met een bloem in de hand en zei tegen mezelf dat we een • • •
• • • heerlijke geur in een prachtig flesje hadden. Daar was ik blij mee. Tien jaar later ben ik trots dat het de mensen die het dragen nog steeds zoveel genot brengt. Elk moment van vreugde – groot of klein – is meegenomen in een wereld die ons voortdurend uitdaagt. George Clooney en ik zijn net klaar met het promoten van Ticket to Paradise en we hadden het er net nog over hoeveel voldoening het ons geeft om te weten dat we mensen anderhalf uur kunnen laten wegdromen en aan het lachen maken in de bioscoopzaal. Het is maar kortstondig, want ieders problemen staan aan de uitgang alweer op hen te wachten, maar het is dan toch dat geweest.”
Je bent een fervent voorvechtster van de bioscoop. Wat je zegt, is inderdaad een goed argument om films weer op het grote doek te gaan bekijken.
“Dat hoop ik toch en ik geloof er ook honderd procent in. We hebben een kleine bioscoop in onze buurt, zo’n mooi oud pand met maar één zaal. De eerste keer dat ik er na de pandemie weer heenging met de kinderen, waren er vier andere mensen. De tweede keer telde ik er een dertigtal. Dat is bemoedigend. Met het winterweer zitten mensen ook graag gezellig in de bioscoop om samen te lachen of te huilen. Thuis voor een klein scherm is de ervaring toch nooit dezelfde.”
Je hebt de laatste tijd veel gedraaid. Vind je dat de rollen nu gevarieerder zijn dan de rollen die je kreeg op je dertigste?
“Ze zijn uiteraard anders, omdat ik ook meer ervaring heb. Ik ben altijd blij geweest met de verscheidenheid aan scripts die me zijn aangeboden. Ik heb het geluk zowat alle genres te kunnen draaien; komedies, drama’s, thrillers… Ook dit afgelopen jaar, dat inderdaad best druk was en me de kans heeft gegeven om zowel in de tijd als in de ruimte te reizen. Dat was fun. Vooral omdat Gaslit me de kans heeft gegeven om weer samen te werken met Sean Penn, een oude vriend; en Ticket to Paradise om met George naar Australië te gaan, een unieke en plezierige ervaring. Het was, geloof ik, onze vijfde film samen. We willen blijven samenwerken, want het publiek lijkt ons duo te waarderen.”
Is de sfeer tijdens een shoot beter als je elkaar kent?
“Het is geweldig als dat werkt, ook al is dat niet altijd het geval. Door samen te werken met mensen die je goed kent, kom je sneller ter zake zonder tijd te verspillen aan kleine beleefdheden. Het is ook fijn om nieuwe mensen te leren kennen, maar het tempo van het filmen laat dat niet altijd toe. Ik heb net een film afgerond met Sam Esmail – hij had me al geregisseerd in Homecoming – we hadden al heel veel via de telefoon besproken, dus dat maakte alles veel gemakkelijker. Het is een echte luxe om met vrienden mee te kunnen groeien in dit vak.”
Welke rollen zou je op dit moment graag spelen?
“Moeilijke vraag. Ik denk liever dat een rol naar mij toe komt omdat ik de juiste persoon ben om hem te spelen, en niet andersom. Ik laat me graag verrassen door wat mij wordt aangeboden en de manier waarop dat gebeurt. Ik sta ook altijd open voor de mogelijke manieren om een personage te interpreteren. Ik ben niet het type dat per se haar visie doordrijft.”
Zijn er momenten in shoots die je nooit meer zal vergeten?
“Elke shoot heeft zijn kleine ‘wauw’-momenten. De meest memorabele zijn die waarbij ik me tijdens het lezen van het script afvroeg hoe ik die scène in godsnaam zou uitvoeren. Als het me dan toch lukt, is het gevoel van voldoening ongelooflijk. De beste periode van een opdracht ligt tussen het moment dat je de job krijgt en dat je eraan begint. Dan is alles nog perfect en je denkt dat het de rol van je leven is.”
Waar ben je op dit moment het meest trots op?
“Dat heeft ongetwijfeld met mijn kinderen te maken. Als we aan tafel zitten en zij over hun dag vertellen, hun visie delen op de actualiteit en de wereld, en we dingen met het grootste gemak en zonder terughoudendheid kunnen bespreken… Dan ben ik blij dat ik een familiale omgeving heb gecreeerd waarin zo’n vertrouwensrelatie en oprechtheid mogelijk is.”
Wat zou je hen willen meegeven?
“Het klinkt gek, maar de idee dat ze zich niet altijd hoeven te haasten. Ik zou willen dat ze een zeker genoegen zouden vinden in het nemen van de tijd om dingen te doen, zelfs kleine dingen. Onder tijdsdruk gaan de details van het leven soms verloren. Mijn oudsten studeren dit jaar af aan de middelbare school en ze worden al bestookt met vragen over wat ze daarna willen gaan doen. Toen ik zelf zeventien was, had ik daar nog geen idee van. Ik moedig ze aan om zich geen zorgen te maken als ze nog niet alle antwoorden hebben en om zich vooral niet te haasten. Sommigen weten al wat hun passie is als ze nog kind zijn, anderen ontdekken dat pas als ze twintig of zelfs dertig zijn. Hoe dan ook, zolang je gelukkig en gezond bent, is alles goed.”
Wist je echt niet wat je wilde worden op je zeventiende?
“Laat ons zeggen dat ik toen mijn droom heb laten varen om dierenarts te worden, omdat dat zulke lange medische studies vroeg.”
Heb je vrouwelijke rolmodellen?
“Mijn moeder natuurlijk. Ik heb ook een 96-jarige buurvrouw die ik ongelooflijk vind. Ze is zo elegant, barst van de energie en ze wil alles weten.”
Eind vorig jaar vierde Marie Claire haar 85ste verjaardag. Hoe stel je jezelf voor op die leeftijd?
“Ik hoop dat ik net als mijn buurvrouw word. Geen idee of ik dan nog films zal draaien. Die toekomst ligt te ver af om mezelf daar al te kunnen projecteren.”
Zie jij jezelf nog lang acteren?
“Ja, want het geeft me nog steeds veel voldoening... tot de dag dat het me geen voldoening meer geeft. Op dit moment heb ik nog de immense luxe om te kunnen beslissen over het tijdstip en de films die ik wil maken. Maar welke rollen ik straks nog aangeboden krijg, zullen uiteraard doorslaggevend zijn voor mijn keuzes.”
Pak Acne Studios, T-shirt MKT Studio. Persoonlijke sieraden. Julia Roberts’ persoonlijke styliste: Elizabeth Stewart/The Wall Group, m.m.v. Jordan Grossman. Naaister: Natalya Aghajanyan. Haar: Genevieve Herr/Sally Harlor. Lancôme make-up: Serge Normant/Statement Artists. Decorontwerp: Jack Flanagan/The Wall Group, m.m.v. Amy Sabel en Andrea Reed/The Wall Group. Productie: Nathalie Akiya/GTS Prod, m.m.v. Raz Segal, Stefan Nolte, Zach Perry, Eduardo Meza, Spencer Wilson en Varsh Farazdel.