7 minute read
OFF THE RECORD “Verliefd voor ik hem had ontmoet”
Audrey is 39 en verwacht niets meer van mannen, na haar echtscheiding en een heftige teleurstelling in de liefde. Maar omdat haar vriendinnen aandringen, schrijft ze zich in op een datingsite. En net wanneer ze overweegt haar account stop te zetten, wisselt ze enkele zinnen uit met iemand die haar leven helemaal ondersteboven zet…
Tekst Alexandre Duyck
OFF DE RECORD
“VERLIEFD VOOR IK HEM ECHT HAD ONTMOET”
IN 2014 IS HET ZES JAAR GELEDEN dat ik van mijn ex-man ben gescheiden. Ik woon in de stad, mijn twee kinderen wonen halftijds bij mij. Uiteraard heb ik sindsdien al enkele relaties - vooral korte - met mannen gehad. Na een scheiding met alles erop en eraan heb ik even geen boodschap aan een langdurige relatie. Ik ben een vrij happy single, ik heb mezelf altijd goed gezelschap gevonden, en ik geniet enorm van de hervonden vrijheid. Ik ondervind ook een vorm van sociale druk; in onze maatschappij wordt er toch van je verwacht dat je een soort rouwtijd doorgaat alvorens een nieuwe diepgaande relatie aan te gaan. Een beetje zoals je je tijd moet nemen wanneer er iemand sterft. Alsof het not done is om twee echte relaties na elkaar te hebben. Na een tijdje probeer ik zo goed en zo kwaad als het kan een nieuw leven op te bouwen met een man van mijn leeftijd. We kunnen goed met elkaar opschieten, het wordt serieus, ik stel hem voor aan mijn kinderen, hij trekt zelfs bij ons in. Elke avond met zijn tweetjes samenzitten maakt wel wat dingen uit het verleden wakker, maar ik wil daar niet bij stilstaan. De relatie is emotioneel comfortabel. Maar op een avond gaat hij sigaretten halen. Je zou denken dat het enkel in films en liedjes gebeurt… Hij zegt dat hij over vijf minuten terug is, maar het pakje sigaretten is in werkelijkheid een van zijn affaires, en ze houdt hem de hele nacht bij haar. Hij komt de volgende ochtend thuis en probeert zich eruit te kletsen. Maar in zijn afwezigheid heb ik zijn spullen in vuilniszakken gestopt, ze staan al klaar voor de deur. Ik heb meteen ook het paswoord van zijn computer veranderd, dat vind ik nog steeds zo’n briljant idee. De volgende dag heeft hij een belangrijke meeting, hij krijgt zijn pc niet aan de praat en belt me in paniek op. Ik laat hem een tijdje vragen en smeken alvorens hem het nieuwe paswoord te dicteren: ‘SMEERLAP’. Ik moet lachen bij de gedachte dat hij het zwetend zit in te tikken terwijl zijn collega’s meekijken.
MAAR DAARNA BLIJF IK BIJNA EEN HEEL
JAAR ALLEEN. Ik wil echt niets meer met mannen te maken hebben, zelfs niet voor een one night stand. Ik kan niemand meer vertrouwen, en mezelf nog het minst, als ik mijn foute keuzes in de liefde overloop… Dus laat maar. Maar na een tijdje beginnen mijn vriendinnen zich zorgen te maken. Ze nodigen me uit op allerlei feestjes, in de hoop dat ik iemand ontmoet. Ik ben op dat moment 39 en na die feestjes ga ik altijd alleen naar huis. Uit eigen keuze. Het is de periode waarin internet dating opeens heel mainstream wordt, maar tegelijk wel iets waar je je over schaamt. Het is geen taboe meer, maar toch een soort zwaktebod, alsof je niet in staat bent om in het echte leven iemand aan de haak te slaan. Zowat al mijn vriendinnen hebben zich voor de lol ingeschreven op datingsites of -apps. We hebben vaak de slappe lach op onze girls nights, waar we bij een fles lekkere wijn gaan ‘shoppen’: het ene profiel na het andere
bekijken. Eén website is onze favoriet, waar mannen kunnen aangeven dat ze je leuk vinden met een prehistorische versie van de ‘like’, en een communicatieverzoek sturen. Maar als jij geen like terugstuurt, kunnen ze verder geen contact opnemen. Elke keer eindigt dat collectieve mannenkeuren op dezelfde manier: op een bepaald moment beginnen mijn vriendinnen wat serieuzer naar de profielen te kijken om te zien of er geen goeie man voor mij tussen zit. Zelf blijf ik onzichtbaar. Uiteindelijk beslis ik om ook een profiel aan te maken. Mijn intro-tekstje is eerder grappig dan sexy, mijn nickname verwijst naar een personage uit een stripverhaal en mijn foto’s zijn niet bijzonder uitnodigend. Zo zijn mijn vriendinnen tevreden en zullen weinig mannen me lastigvallen, redeneer ik. Maar zoals elke nieuwe prooi krijg ook ik mijn deel ‘Miauwkes’, ‘Ik wil u masseren met mijn tong’, en ander elegants. Er zit een man van 65 bij die mij ‘verfrissend’ vindt, en een heel betoog houdt over reizen met de caravan. Ik heb ook een paar sympathieke gesprekken, maar ik ga nooit verder dan oppervlakkig contact. Het is ook vrij tijdrovend, dus ik besluit om me uit te schrijven en wat vaker op stap te gaan; het echte leven is toch meer mijn ding.
OP EEN DAG KOM IK EEN LAATSTE KEER OP
MIJN ACCOUNT alvorens mijn profiel te verwijderen. Ik delete alle contactverzoekjes en twijfel bij eentje. Ik ga er niet op in, maar gooi het ook niet weg. Ik zal morgen wel beslissen. De volgende dag ben ik toch wel benieuwd of hij opnieuw contact gaat vragen. En ja, hij wil graag babbelen, dus ik begin zijn profiel uit te pluizen. Hij lijkt wel oké, maar ik vind drie van zijn vijf foto’s maar niks. Dus ik antwoord niet. Twee dagen later ga ik nog eens naar de site, om mijn profiel eindelijk eens echt af te sluiten. Hij heeft nogmaals contact gezocht… Ik bekijk zijn foto’s nog eens en beslis om enkel de twee betere te onthouden. Ik kijk ernaar, en nog eens, en betrap mezelf erop dat ik ‘toch niet mis’ zit te mompelen. Ik neem een uur bedenktijd, maar twee minuten later klik ik de foto’s alweer open, en besluit om op zijn verzoekje in te gaan. Uit ervaring weet ik dat je dan binnen de seconde een chatbericht krijgt. Maar nu: niets. Ik voel me verschrompelen en zit als een bakvis vol spanning op een antwoord te wachten. Ik voel me belachelijk en ben boos op mezelf dat ik me toch iets heb ingebeeld, terwijl ik wéét dat alle mannen hetzelfde zijn.
OF MISSCHIEN VERGIS IK ME. Want een tijdje later krijg ik een bericht. Hij is blij dat ik reageer, maar kan niet lang chatten, want hij vertrekt met zijn kinderen naar zee voor het weekend. Ik word onverklaarbaar boos, voel me teleurgesteld, want dit is natuurlijk een fake excuus, en hij heeft gewoon geen interesse meer. Of vergis ik me alweer? Want enkele uren later - bij de eerste wifi die hij heeft gevonden - schrijft hij terug. Mijn hart begint raar te doen. Hij zegt eenvoudige dingen die me raken, en me het beeld geven van een man die ik nu al graag begin te zien. Ik laat mijn telefoon geen seconde los en wanneer hij later schrijft ‘sorry, ik moet nu echt gaan’, voel ik me verscheurd. Later zal hij me toevertrouwen dat hij al verliefd op me was voor hij me kende. Ik weet niet veel meer van ons eerste telefoongesprek, twee dagen later, op zondag. Ik herinner me enkel de adrenaline-opstoot toen ik zijn nummer op mijn scherm zag verschijnen. Mijn hart bonkte wild, ik kwam niet uit mijn woorden en ik denk dat ik tijdens ons gesprek aan mijn 10.000 stappen ben geraakt, heen en weer in mijn kleine woonkamer. We zouden de volgende dag afspreken en ik stond stijf van de schrik. Ik had veel te verliezen, want ik was al verliefd. Instinctmatig wist ik dat hij de ware was. Het was irrationeel, niets was zeker, en toch wist ik dat die man me niet mocht ontglippen. Ik heb die nacht geen oog dichtgedaan, en de volgende dag op het werk was ik een hoopje stress. Ik bleef twijfelen over wat ik die avond zou aantrekken. Want na die afspraak wilde ik in geen geval zonder hem naar huis. Hij zou me opwachten bij het metrostation. Ik kwam de trap op, zag hem aan de andere kant van de straat. Ik stak over, hij boog zich voorover om me een zoen op de wang te geven, maar zonder nadenken kuste ik hem voluit op de mond. Ik heb me meteen verontschuldigd, ik was zelf geschrokken, maar hij zag er blij verrast uit.
TWEE JAAR LATER WOONDEN WE OFFICIEEL SAMEN. Daarna zijn we getrouwd, zoals ik hem had gevraagd en hij me had beloofd, in aanwezigheid van onze twee families en alle vrienden. Na die kus zijn we geen dag gescheiden geweest. Ik vind hem zoveel knapper dan op die foto’s. Tot op vandaag vragen we ons nog af hoe het heeft kunnen gebeuren: allebei tegelijk zo verliefd op de ander worden, zonder elkaar te hebben gezien. Dat een paar berichtjes, een handvol foto’s en één telefoongesprek blijkbaar volstaan.”
P. 80 MODE
HAPPY TIMES
NAAR DE ZON Cruisecollecties GUESS WHAT? Tijdgeest, reclame werkt OP Z’N FRANS Symmetrische vrijheid, kan dat?
STYLE
P. 96 BEAUTY
SMART TIMES
SPORT Vertraag veroudering DERMATOLOGIE 3 x schoonheidsroutines GETEST Gezichtsreinigers
P. 112 LIFESTYLE
GOOD TIMES
ARCHITECTUUR Gevels met geschiedenis OP REIS! Van Tignes tot Tanzania
CHEF COCKTAIL Julie Nullens
