Kanocolumn

Kano column Hip

BEELD: TRUUS VAN GOG

Een geheel herziene versie van het Notariaat Magazine ligt voor u. Het blad moest wat meer bijdetijds worden, aansprekender voor iedereen in het notariaat, zeg maar gerust ‘hipper’. Dat doet me denken aan mijn terugkeer in het notariaat drie jaar geleden, na veertien jaar afwezigheid. Het notariaat dat ik vaarwel gezegd had in 2004 bleek

niet helemaal hetzelfde te zijn als waarin ik terugkeerde. Integendeel zelfs. Ik moest óók behoorlijk hipper worden om de aansluiting met het hedendaagse notariaat weer te vinden. Het thema van dit nummer is ‘loopbaan’. Is het toevallig (of juist niet) dat uitgerekend de ‘herintredende kandidaatnotaris oma’ onder de schrijvers van de kanocolumn dit onderwerp toegewezen kreeg? Ik vermoed van niet.

Meesterstitel

Toen ik dertig jaar geleden van de universiteit kwam, was het redelijk eenvoudig om als kandidaat-notaris aan de slag te gaan. Op mijn 24e begon ik bij een landelijk advocaten- en notariskantoor op een vestiging in het zuiden van het land. Even voor de net afgestudeerden onder ons: in mijn tijd deed je met gemak nog zes hele jaren over je studie. Jong en onervaren was ik. Met name in de besprekingen met cliënten voelde ik me onzeker. Mij werd nog net niet gevraagd of ik wel echt mijn meesters-

titel had behaald. Ik ervoer het echter wel zo. De term ‘kandidaat–notaris’ hielp daar ook niet aan mee. Kan daar niet wat hippers voor verzonnen worden? Het grote publiek ziet het nog steeds als een stadium in je loopbaan waarin je met goed fatsoen geen juridische adviezen kunt geven.

Mantelpak

Niet alleen mijn werkervaring is een groot verschil tussen de start van mijn eerste loopbaan en die van mijn tweede. Wat nu de gewoonste zaak van de wereld is, was dertig jaar geleden heel wat minder vanzelfsprekend: een vrouwelijke (kandidaat-) notaris. De ‘standaard’ notaris was een man en een heel enkele keer kwam je een vrouw tegen. Om toch serieus genomen te worden, ging ik overcompenseren met een donkerblauw mantelpakje à la Maxima op haar kennismakingstoer door Nederland destijds.

Dat zou moeten werken! Dacht ik toen ... Totdat je in de gaten krijgt dat het daar niet om gaat. Het enige dat werkelijk telt, is de manier waarop je met cliënten omgaat, zowel op het juridische vlak als op het communicatieve. Die zogenoemde soft skills zijn naar mijn bescheiden mening minstens zo belangrijk voor een goede loopbaan in het notariaat als juridische kennis.

Toen ik de beroepsopleiding deed werd er weinig aandacht besteed aan communicatie, terwijl je juist door een goede gesprekstechniek en het durven doorvragen de informatie van je cliënt krijgt die je nodig hebt om een goed advies te geven.

Luister ook met je hart

Bindingsangst

Iniddels zit ik midden in mijn tweede loopbaan. Ik ben nu freelancer omdat ik stiekem last heb van bindingsangst. Anders dan dertig jaar geleden weet ik nu dat juist die soft skills, dat inlevingsvermogen in je cliënt en zijn situatie, voor een goede kandidaat-notaris onmisbaar zijn. Mijn persoonlijke advies voor een goede loopbaan in het notariaat luidt dan ook: volg niet alleen je wetboek, maar luister ook met je hart.

De kanocolumn wordt deze keer geschreven door Monique Wijnhoven