kort verhaal Bijna vakantie

Vrij

Bram Kasse

„Nog tien tellen!” roept juf Ina boven de klas uit. „Dan hebben jullie alles opgeruimd, behalve dat ene!” „Dat ene?” vraagt Hans. „Let jj dan nooit op?” zucht Simone. „Je moest iets van huis meenemen.” Hans trekt zjn laatje eruit. Niks. Hj klapt zjn tas open. Niks. „Het is tjd!” roept juf. „Ik ben zo benieuwd wat jullie allemaal mee hebben genomen.”

Hans kjkt om zich heen. Bj iedereen ligt iets op tafel. Wat kan hj zo snel pakken? De blik van juf wordt ernstig. „Wat was dit een bjzonder jaar. Opeens ging de school dicht door dat nare virus. We zagen elkaar een hele tjd niet… tot de school weer open mocht.” Juf laat haar ogen langs alle kinderen gaan. Er zit een twinkeling in haar blik. „En nu is het bjna zomervakantie. Straks zjn jullie vrj.” Als iedereen klaar is met juichen, gaat juf door. Ze ziet de lege tafel van Hans. „Welk voorwerp hebben jullie meegenomen? Een voorwerp dat het afgelopen jaar belangrjk voor je is geweest.”

Hans kjkt snel weg. Vraag iemand anders als eerste, juf. Iemand anders. „Mag ik eerst, juf ?” vraagt Bert. „Hj wil altjd als eerste!” zegt Teunie. „Dat komt omdat jj steeds te sloom bent”, luistert Bert. Teunie ziet wat hj pakt. „Je mag geen telefoon in de klas!” „Dat is mjn voorwerp, hoor”, zegt Bert. „Tjdens de coronatjd mocht ik thuis lekker vaak op mjn mobieltje. Ik heb nu zelfs juf op de app.” Juf Ina lacht. „Dat klopt.” „Elke keer als ik op mjn mobieltje zat te spelen”, gaat Bert verder, „dan zei ik tegen mjn ouders dat het voor school moest. Ideaal.” Nu zegt juf niet: „Dat klopt”, maar haar ogen lachen nog wel. „Het leek wel vakantie thuis”, zegt Bert tevreden. „Lang leve de vrjheid.”

Hans slaat zjn ogen neer. Thuis was eerder een gevangenis. Hj mocht niks zeggen, niks vragen. Vader en moeder waren allebei thuis aan het werk. Hj mocht alleen maar ademhalen. Als hj het maar stilletjes deed.

„Ik heb mjn pyjama meegenomen”, zegt Teunie. Ze houdt iets rozes omhoog. „Heb je het afgelopen jaar zo lekker geslapen, Teunie?” vraagt de juf. Teunie lacht. „Toen we nog online les kregen, zat ik lekker in mjn pyjama voor het scherm.” „Dat deed ik ook!” roept Bert. „In een roze pyjama?” vraagt Teunie.

Juf kjkt aarzelend naar Roland. „Heb jj iets van je oma meegenomen?” De klas wordt stil. Hans weet nog toen hj het hoorde. Rolands oma was gestorven. Door dat vreseljke coronavirus. Roland knikt. „Deze beer heb ik ooit van oma gekregen. Hj stond eerst bj ons voor het raam. Maar toen alle kleuters in de straat hem al ontdekt hadden, heb ik hem verstopt.” „Waar dan?” vraagt Hans. „In onze auto”, glimlacht Roland. „Achter het stuur.”

„Dat is mijn voorwerp, hoor ”, zegt Bert . „Ik heb nu zelfs juf op de app”

Hans schrikt. Naast hem roept Simone: „Ik heb een wc-rol meegenomen!” Bert kreunt. „Mag ik? Alles was op in de winkel. Ik moet al maanden zo nodig!” Simone laat van het lachen de rol over de grond gaan. Juf bukt. „Die kun je niet meer gebruiken.” „Geeft niets”, zegt Simone zacht. „Mjn moeder had toch gehamsterd.”

Dan draait juf zich opzj. „En Hans, wat heb jj meegenomen?” „Hj is het vergeten”, luistert Simone. Hans slikt. Dan weet hj het opeens. In een wip zit hj op zjn tafel. „Ik heb mezelf meegenomen. Ik ben zo blj dat ik weer naar school kon. In de klas voel ik me pas vrj.”

„Wauw”, zegt juf. „Dat is mooi gezegd. Leve de vrjheid!” Dan gooit ze de wc-rol als een slinger door de lucht.