Wandelen met je hoofd in de wolken

De ene winter is de andere niet, het ene jaar bloeien de amandelbomen al eind december en het volgende jaar pas in januari of februari. De bloesem is het eerste voorteken dat de lente op komst is. Vanuit de verte ziet het er al prachtig uit, maar kom je dichterbij dan zie je de prachtige wit-roze bloemen die constant worden bezocht door zoemende bijen op zoek naar nectar. En de lucht is zwanger van een heerlijke bloesemgeur.

Tekst en foto’s: Helga van der Zon. Kaart: © OpenStreetMap contributors

Guaro is in deze regio het absolute centrum van de amandelen. Niet alleen vanwege de hoeveelheid amandelbomen rondom het dorp, maar ook vanwege verschillende amandelwandelingen die er te maken zijn. Op de laatste zondag van januari vindt hier zelfs ieder jaar de “Día del Almendro” plaats. Op die dag worden er wandelingen georganiseerd waarbij na afloop de beroemde “Ajo Blanco” wordt geserveerd, een koude knoflooksoep op basis van amandelen, gegarneerd met druiven.

Voor diegenen die liever niet op zo´n drukke zondag met de menigte meelopen hebben we twee routes uitgezocht voor een ander moment. Een mooie langere route met veel amandelbomen onderweg en een kortere route, die begint net buiten het dorpje.

De korte Amandel route

5,7 km - gemakkelijk, 1.15 uur heen en weer (Wikiloc 45758015) We arriveren via de A-7100 in Guaro en parkeren zodra we de rotonde hebben bereikt ergens rechts, op de Avenida de Andalucia. Handig, want wat verder op deze weg vinden we later op de dag een leuk terras voor een relaxte lunch. Maar eerst aan de slag. We lopen terug naar de rotonde en steken die recht over. Het weggetje loopt omhoog richting het Cementerio. We passeren de begraafplaats (ook mooi voor een bezoek) en de sportvelden en zodra we het kapelletje ”Ermita de la Cruz del Puerto” bereiken, te vinden boven op de gestapelde muur van keien, houden we rechts aan.

Vroeger was dit een rustplaats waar mensen met hun ezels stopten om te bidden voor een goede dag, voor geluk op hun reis en op de bestemming. Op dit pad volgen we steeds het hoofdpad. Al snel hebben we rechts uitzicht op het dorp en bereiken we een vallei vol amandelbomen.

De amandelboom

De amandelboom is één van de bomen die veel voorkomt in de provincie Malaga, vaak te vinden op plaatsen samen met olijfbomen. Je kunt de bomen zien in wegbermen, op heuvels, tussen olijfgaarden en in boomgaarden. Amandelbomen zijn er in zoete of bittere varianten. De bloesem varieert van sneeuwwit tot rozerood.

De amandelen spelen een belangrijke culinaire rol in de Andalusische keuken. De meeste amandel-gerechten hebben hun oorsprong bij de Moren. De noten worden niet alleen gebruikt in zoete taarten of zoetigheden zoals “turrón” maar ook in veel hartige gerechten. Ze vormen een basis voor veel sauzen zoals de Spaanse Romesco saus. Het weggetje dat bij de betonblokken rechtsaf slaat is mooi voor wat foto’s, maar we vervolgen de route weer via het hoofdpad. Even later blijven we links waar rechts omhoog gaat. We hebben nu links een mooi uitzicht op het gebied van de Sierra de las Nieves met de Torrecilla. Het dorp rechts is Alozaina, daarachter de Sierra Prieta en links ligt Yunquera. Bij de volgende splitsing volgen we rechts het hoofdpad omhoog. We komen nu langs een aantal nieuwe villa’s. Vinden we het iets of vinden we het niets? Een mooi thema voor een leuke discussie tijdens de wandeling. Moeten we het niet allemaal wat Spaanser houden? U ziet ons punt wel als u daar bent aangeland.

Na verloop van tijd, verderop, gaat de hoofdweg een stukje steil omhoog. Bovenaan deze helling is links een plateau met ook weer mooi uitzicht. Bij het huis met de naam “Carpe Diem” lopen we nog even de bocht om. Onder ons zien we de doorgaande weg naar Coín en in de verte de bergen van Malaga. Een mooi punt om terug te keren.

Toen we deze wandeling vorig jaar voor het eerst deden kwamen we op de terugweg terecht in een kudde schapen. Ook hier was het begin van de lente al te merken: lammetjes hobbelden achter de moeders aan. We waren zelfs getuige van de geboorte van een pluizige viervoeter. Dat gebeurde even tussen neus en lippen door: de herder liet de kudde even grazen en verloste Mama Schaap van haar jong. Veel tijd om bij de geboorte stil te staan had de moeder niet, de kudde moest weer verder.

We lopen door en zien de berg Torrecilla voor ons. Wij hadden het geluk deze met besneeuwde top tegen een strakblauwe lucht te zien. Hoe mooi is het voorjaar in Andalusië! Daarna lopen we weer richting rotonde en langs de auto naar het beloofde terras. Deze heet, hoe toepasselijk, Bar “El Almendro”. Hier worden lekkere broodjes en tapas geserveerd. Wanneer u de weg verder volgt komt u terecht in het dorp, nog geen 15 minuten lopen. Een bezoek zeker waard, nu u er toch vlakbij bent. Daar ook wat meer terrasjes en restaurants.

De lange wandeling

naar Puerto Alto: 8,7-11,3 km – 2,5 a 3 uur - met een klim van 400 of 540mtr (Wikiloc: 67879791) Via de A-7100 bereiken we de rotonde, hier draaien we om op dezelfde weg en nemen de derde weg naar rechts, voor het grote witte gebouw langs. Vervolgens meteen links, dit is de Calle Tolox.

Voor deze wandeling kun je de auto hier achterlaten of het weggetje naar beneden rijden om daar te parkeren. Dat scheelt straks op de terugweg een lange wandeling bergopwaarts. De route naar Puerto Alto is compleet voorzien van bordjes (PR-A-274). Zodra we op pad zijn, is er een splitsing. We kiezen het linkerweggetje, en dalen hiermee best steil af. We passeren een vado (riviertje over de weg), volgen de weg langs een sinaasappelboomgaard met rechts een enorme walnotenboom. De Arroyo Seco loopt hier rechts van de weg. We steken de nieuwe brug over. Je zou ook hier je auto kunnen parkeren langs het brede pad.

Na de brug slaan we rechts af en volgen de routebordjes om te beginnen aan een aanvankelijk easy klim in de richting van Puerto Alto. Wanneer het steiler wordt, worden we beloond met een prachtig uitzicht. Uitzicht op de Sierra de las Nieves, de Sierra Prieta en Alozaina en, overal om ons heen, de bloeiende amandelbomen. Tijd voor een pauze.

Terwijl we hier in de wei onder de amandelbomen zitten en genieten van het uitzicht, bedenken we hoeveel verschillende culturen hier gewerkt moeten hebben en daarmee hun sporen hebben achtergelaten in deze vruchtbare gronden rond Guaro. Iberiërs, Romeinen, Visigoten, Arabieren en de Spanjaarden van vandaag de dag.

We zijn nu vlak bij de top, maar treffen nog niet het bordje van Puerto Alto. Daarvoor moeten we doorlopen op het pad dat richting Tolox gaat. Vanaf de top is er zicht op Coín en Monda, maar ook Alhaurín el Grande, het Sierra de Mijasmassief en met helder zicht mogelijk ook de Middellandse Zee, onderaan de horizon. Wij vonden het wel prima zo, laten de top achterwege en slaan bij de splitsing linksaf om te beginnen aan een zeer steile afdaling, terug naar de Arroyo Seco. Het uitzicht op de amandelbomen in bloei blijft spectaculair.

Vergeet niet om foto´s te maken. Na een paar ruïnes, heel veel olijfbomen, en een T-splitsing waar we links aanhouden, bereiken we de brug waar we de ronde begonnen en het enige dat overblijft is de steile helling te beklimmen naar het begin van het dorp. Of was u toch met de auto naar beneden gereden?

De blauwe route is de eenvoudiger wandeling, de rode route de langere. (OpenStreetMap)

Showroom: Carril de Picaza, 30, San Pedro (Marbella) www.acoola.eu | info@acoola.eu | +34 951 569 655 Cathelijne de Vilder: interior designer bij Acoola

Terracotta

Nu de koude wintermaanden eraan komen is het leuk om warmte in huis te brengen. De kleur terracotta komt officieel van de oranje bloempotjes, maar is uitgegroeid tot de nieuwe trend kleur. Het is een superfijne kleur om mee te werken, omdat het goed samengaat met alle andere aardse kleuren en daardoor veel warmte en gezelligheid in huis brengt. Je kunt het op verschillende manieren toepassen. Ofwel juist door de kleine accessoires aan te passen. Zoals kaarsen, kandelaars, vazen en glazen. Je zou het ook groots kunnen aan te pakken door de muur te schilderen of behangen.

Het fijne is ook dat dit in ieder interieur past. Zowel in een rustieke sfeer met houten tafels, als in een moderne sfeer waar alles licht en strak is. Afhankelijk van je huidige sfeer kun je door het gebruik van terracotta je huis juist wopfleuren of wat rustiger maken. Er is eindeloos te combineren binnen dit pallet, of je nu gaat voor zachte kalme kleuren, een knallende basis of aards bruin.