Zooitje

Ik hield altijd al van leuke oude spulletjes maar de hobby die ik had, is vrees ik nu omgeslagen in wat ze noemen ‘hoarderen’. Ook leuke oude spulletjes maar veel te veel. En sinds kort erkend als een serieuze verslaving. ‘Het niet kunnen loskomen van dingen, geactiveerd door oud trauma,’ definieerde een dokter in een Nederlandse krant het fenomeen.

Nou kan ik wel loskomen van dingen want hier en daar gooi ik sinds kort wel eens wat weg. Ik moet me daar een beetje toe zetten, dat afscheid nemen van mijn schatten, maar beetje bij beetje gaat er meer het vuur op. En met de ruimte die het achterlaat komt er ook ruimte in mijn hofd, merk ik.

Maar feit is dat er nog steeds héél veel spullen op mijn terrein staan die ‘opgeknapt’ moeten of ‘een verfje moeten hebben’ die er al een jaar zo bij staan. Of langer. Die zelfs al uit mijn vorige woonplaats meekwamen en sinds daar al wachtten op een verfje en een reparatietje. Mijn huis staat vol, mijn schuur staat vol, mijn kamer, badkamer en kasten zitten vol. En de tuin dreigt ook aardig vol te raken. Zelfs de twee hectare land begint zich te vullen.

Gelukkig is een seizoen begonnen dat we weer een serieus fikkie kunnen stoken en daar heb ik dan ook mijn nieuwe hobby van gemaakt. Ik zoek wat oude kastjes, ooit bij Punto Limpio gescoord, neem wat oude takken, want bomen hebben we ook veel te veel, en daar gaat de brand erin. Geen heerlijks schone manier van opruimen en goedkoop bovendien.

Hier en daar heb ik weleens tragisch moment ook. Herinneringen aan vele reizen. Souvenirs met hier en daar een beschadiging. Echt? Moet dat weg? ‘Ja het moet weg,’ spreek ik mezelf dan streng toe.

En daar gaat het. De vlammen in waar het verzengende voor zijn werk doet. Lekker ook wel, die warmte, nu het aanzienlijk kouder begint de worden in avond totdat de zon de volgende morgen de zaak weer een beetje leefbaar maakt. Na dertien jaar Dubai met in de zomer 52 of 53 graden ben ik wat temperatuur betreft tenslotte een beetje deformeerd geraakt als het gaat om wat warm, koud of fris is.

We hebben er nu maar een BBQtje naast gezet, naast onze vuurplaats. Rood wijntje erbij, hout en alles wat lekker brand erop, muziekje erbij en er kan nog best wat aangenaams worden gemaakt van het stoppen met je verslaving die hoarderen heet.

Gezien de leuke dingen die er nu nog staan dacht ik misschien een kleine charity voor thuisloze hondjes of mishandelde paarden op te richten. Is er een markt voor dit soort dingen? Of goede tweedehandsites? Hoe is de markt voor tweedehands spullen in zijn algemeen? Voor tips: ik ben lid van Facebook. Always welcome.

Margriet Marbus (53) is journaliste en schrijfster en woont sinds één september 2021 met haar man Etienne (65) en haar dochters (Freddy 19) en Felicia (15) in Coin, Malaga. Vanuit hier schrijft ze voor bladen en kranten over de hele wereld.