το παράθυρο_the window by Eva Papadouraki

εργασία για το μάθημα ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΠΙΟΥ διδάσκουσα Α Σ Π Α Σ Ι Α Κ Ο Υ Ζ Ο Υ Π Η φ ο ι τ ή τ ρ ι α ΠΑΠΑΔΟΥΡΑΚΗ ΕΥΑ πθ ΤΑΜ 2019

Στο τρένο δημιουργείται ένα παιχνίδι αντανακλάσεων, κοιτάζεις από το παράθυρο το τοπίο έξω και ξάφνου βρίσκεσαι μέσα, παρατηρείς το πρόσωπο σου ή το πρόσωπο απέναντι. Το γυαλί λειτουργεί σαν διαφάνεια και σαν καθρέφτης, είναι το υλικό που σου επιτρέπει να διαβάσεις το εξωτερικό, να το παρατηρήσεις, ενώ ταυτόχρονα σου δίνει την δυνατότητα να στραφείς προς τα μέσα. Στα όρια του εμφανίζονται δύο ή και περισσότερα τοπία, εκείνα εκτός τρένου και εκείνα εντός του, διαγράφονται λόφοι και πρόσωπα. Το πρώτο τοπίο βρίσκεται εκεί, λίγο πιο μακριά από τον θεατή, έξω από την επιφάνεια του γυαλιού. Το δεύτερο βρίσκεται δίπλα του, φαίνεται απτό χωρίς να είναι. Ο κόσμος μέσα στο γυαλί, μέσα από την αντανάκλαση, αγγίζεται μόνο με το βλέμμα. Η παραμόρφωση είναι στοιχείο που υποδηλώνει τον μη τόπο, είναι το μέσο για να αντιληφθεί ο θεατής το παιχνίδι της αντανάκλασης, το παιχνίδι του φωτός και του βλέμματος.

δύο εικόνες ταυτόχρονες, ο θεσσαλικός κάμπος και η γυναίκα μέσα στο ίδιο παράθυρο προβάλλεται το στάχυ, το φουλάρι, το βουλιάζει, το σκουλαρίκι σου

α απέναντι, ο σπίτι που

παράθυρο

άνοιγμα οπτική του έξω βάθος πεδίου εξωτερικό μακριά-κοντά

καθρέφτης

αντανάκλαση οπτική του εντός βάθος πεδίου εσωτερικό εγώ-εμείς

γυαλί

ενδιάμεσο στο μέσα έξω στο μακριά κοντά στο εγώ εμείς υλικό για να βλέπεις κοιτάζεις κοιτάζεσαι

γιατί τοπίο μια τρύπα μαύρη πόσα να δεις στο μαύρο καθρέφτης το γυαλί επιστρέφω εντός μου σταπόδιαμου σταχέριαμου σταμάτιαμου σταμου

looking out the window I feel my heart is beating over the city and it’s like the city is calling my name Rickster - Night Moves

(στίχοι κατά προσέγγιση)

πειραγμένο στιγμιότυπο από Irene de Andrés, FESTIVAL CLUB (4:02)

ετούτος ο καθρέφτης ο παλιός έχει φθαρεί από την επαφή με τόσα πρόσωπα θάμπωσε γέμισε αποτυπώματα ματιών που κάποτε κοιτάχτηκαν μες στο γυαλί του μ’ έκπληξη ή θαυμασμό ή χαρά ή θλίψη χείλια και δάχτυλα σα νεκροί νάρκισσοι μες στο θαμπό νερό του αδύνατο να κοιταχτείς χωρίς τον κίνδυνο να μπερδευτείς και να πιστέψεις για πρόσωπο σου έν‘ άλλο πρόσωπο ή το συνταίριασμα από παράταιρα κομμάτια και να χαθείς μέσα σε τούτο το λαβύρινθο μορφών που ήταν κάποτε και να μην είσαι πια

ακινησία στην πλήρη κίνηση ευθύγραμμη γραμμή διανύει το τραίνο ενώνει σημεία στάσεων “δύο σημεία ορίζουν μια ευθεία” μόνο ευθείες η διαδρομή κι έξω ο κόσμος σφαιρικός -ή έτσι μου ‘πανέξω ο κόσμος λείος μέσα τραχύς φθαρμένο κάθισμα φθαρμένος λόφος ζωγραφίζω στο τραίνο ζωγραφίζω το τραίνο χάνομαι απέναντι 2 κοπέλες καθισμένες αντίκρυ η μια βλέπει τα μελλούμενα η άλλη τα περασμένα κι όμως στο ίδιο παράθυρο κοιτάζουν το έξω να αλλάζει το μέσα να αλλάζει μέσα έξω και πάλι μέσα φως· φως τεχνητό, φως φυσικό ακτίνες στο γκρι τούνελ σκοτάδι μέσα μέσα μέσα φως τεχνητό τρύπα στην τρύπα όλα τα μάτια αντιλαμβάνονται το σκοτάδι και φανερώνεται γιατί τοπίο μια τρύπα μαύρη πόσα να δεις στο μαύρο καθρέφτης το γυαλί επιστρέφω εντός μου στα πόδια μου στα χέρια μου στα μάτια μου στα μου φως

έξω ξανά το σπίτι βουλιάζει λάσπες και ένα άλογο δεμένο βουλιάζει μαζί με το σπίτι το είδες άραγε κοιτάζω κι η αντανάκλαση κινείται κοιτάζεις κι η αντανάκλαση βουβή σαν τη σκιά μου εκείνος που κοιτάζει τα βλέμματα

το τρένο κινείται σε μια σταθερή πορεία κα το τρένο κινείται σε μια σταθερή πορεία και μέσ τ ο τ ρ έ ν ο κ ι ν ε ί τ α ι σ ε

αι μέσα από το παράθυρο αλλάζει το τοπίο σα από την αντανάκλαση αλλάζουν τα πρόσωπα μ ι α σ τ α θ ε ρ ή π ο ρ ε ί α

μ έ σ α έ ξ ω έ ξ ω έ ξ ω μ έ σ α π ρ ό σ ω π ο μ ύ τ η μ ά τ ι α μ ά τ ι α β λ έ μ μ α έ ξ ω β ρ ο χ ή λ ό φ ο ι γκρίζοι λόφοι φ θ ι ν ό π ω ρ ο χ ε ι μ ω ν ι ά ζ ε ι κ ρ ύ ο ζέστη κάτω από το παράθυρο π α ρ ά θ υ ρ ο έ ξ ω μ έ σ α κάθισμα άδειο κάθισμα με τσάντα μπλε βελούδο και μπουφάν δίπλα χέρια κ ι ν η τ ό βλέμμα στο κινητό βλέμμα στο παράθυρο μ έ σ α μ έ σ α μ έ σ α έ ξ ω έ ξ ω έ ξ ω

μωβ ελεφαντεσ το παρόν τευχάκι τυπώθηκε στο IMPRESSINK σε άγνωστα αντίτυπα