ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ Ο φάλτσος κότσυφας — ποίηση—
εξιτήριον
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ Ο φάλτσος κότσυφας — ποίηση—
εξιτήριον
ΕΞΩΦΥΛΛΟ—ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ: © Θανάσης Πάνου
Παρακαλούμε σκεφτείτε το περιβάλλον πριν εκτυπώσετε Το βιβλίο «Ο ΦΑΛΤΣΟΣ ΚΟΤΣΥΦΑΣ» του Θανάση Πάνου διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο σε μορφή ψηφιακού βιβλίου με άδεια Creative Commons
[Αναφορά προέλευσης - Μη Εμπορική Χρήση – Όχι παράγωγα έργα]
Ο φάλτσος κότσυφας
ΗΡΩΙΚΟΝ Τυφεκίστηκα σε έναν τοίχο για έναν στίχο ερωτικό. Τα μεγάλα όμως βιβλία ψεύδονται! Με κατάντησαν ήρωα επαναστάτη εμένα που για τα στήθη μιας γυναίκας ξυρίστηκα προσεκτικά να μη τα γδάρω και αυτή ήταν η μόνη γέφυρα που ανατίναξα. Αμφίβιος δύτης ανάμεσα σε δύο βουνά. Τυφεκισμένος αμετανόητος ερωτικός πατριώτης.
5
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ Και δεν ήταν τόσο ο σπαρμένος θάνατος στο πεδίο της μάχης που πλήγωνε, όσο, τα άθαφτα σώματα των πεσόντων, πράξη λιγοψυχίας και τόσο αντιηρωική που κανένας ποιητής, ποτέ, δεν θα υμνούσε τούτη τη μάχη.
6
Ο φάλτσος κότσυφας
ΠΑΤΗΤΗΡΙ Της μίλησα όσο πιο απλά. Δύσπιστη πάντα, ζήτησε κάτι ακόμη πιο απλό. Δύσκολο πιο κάτω κάτι να βρω, χώθηκα ολόκληρος στο βαρέλι κάτω από τα πέλματά της που ακόμη και σήμερα με περπατούν πάνω σε όλα τα δύσκολα και τι ωραία πατούν, σταφύλια οργής, πάθους και τι μαγικά…, πατούν, τα γυναικεία πόδια φτιάχνουν το πιο ερωτικό κρασί!
7
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
HALLELUJAH (Ματωμένη Πανσέληνος) Είμαι νυχτερίδα απόψε. Ομορφιά είναι η ματωμένη πανσέληνος, είμαι σκαθάρι που τρέφεται με τη σήψη των φύλλων και των άνθεων, είμαι πόρνη μιας βασιλικής αυλής που οργιάζει πάνω σε σκελετούς, πόρνη στο μπουρδέλο που αναμένει καυλωμένη την ανάσα του Charles Bukowski, είμαι σπυρί στο πρόσωπο του Μόρρισον είμαι η ομορφιά της ασχήμιας είμαι όλα, είμαι εσύ, όμορφε ιππότη με την τρύπια κάλτσα.
8
Ο φάλτσος κότσυφας
ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Κάποιος παγωμένος άνθρωπος κάποτε έγραψε ένα πρώτο ποίημα για να ζεσταθεί: «Τις κρύες μέρες μετατρέπομαι σε τετράποδο με
φτερούγες γυπαετού κάτι το παραπλήσιο Κένταυρου και τις νυχτιές με σατανικές ωδίνες γεννώ τα επίμονα τα Ναι, απερίγραπτα τέρατα και ασύλληπτα παιδιά. Εικονογράφηση ματιών σε κύκλους παγωμένους και όλα μου τα Όχι, μεταμορφώσεις κάτω από πέταλα γέρικου αλόγου, πάνω σε σώμα με κουρασμένα τα φτερά». Και ήρθαν γελώντας και τον κουβάλησαν μακριά από κείνη την παρέα. Και όμως, όσο πιο βαρύς πέφτει ο χειμώνας, έρχονται όλο και πιο πολλοί και γράφουν ποιήματα κουβέρτες.
9
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΟΙ ΡΥΤΙΔΕΣ Στα νιάτα βυθίζαμε τη χτένα στα πυκνά μαλλιά για ίσια χωρίστρα καταΐσια και όσο που τρέχαμε μέρες και νύχτες, χρόνια πάνω στα χρόνια, τα στοιχήματα γίνονταν όνειρα λερά. Πάνω σε πίστες χόρευαν μαχαιρωμένες ψυχές και η κάθε νύχτα, στον ίδιο νάρθηκα με τα ίδια σεντόνια για ευαίσθητες υπάρξεις αυτάρεσκα μας θύμιζε πως λυντσάραμε την αθωότητα σταλάζοντας λίπος ευμάρειας σε αυτό το γήινο ταξίδι. Και όταν ο Μίδας, στεφάνωνε τις γυαλισμένες φαλάκρες μας, θαρρείς, ότι ο Μαραθώνιος ήταν τις νιότης το προνόμιο. Και τώρα, στη μέση ηλικία, τρώμε ακόμη σάντουιτς και βυθισμένοι στην αλαζονική αϋπνία αναπλάθουμε το συντακτικό της πορείας μας.
10
Ο φάλτσος κότσυφας
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΦΡΟΝ Υπάρχουν τόσα που επιπλέουν και συμπίπτουν. Ένα κύμα γεμάτο σκουπίδια η δημοκρατία και η επανάσταση, η Ελένη και η Μαρία Αντουανέτα, ο Ροβεσπιέρος και οι Άθεοι, οι Γιρονδίνοι και οι εκάστοτε μετριοπαθείς, οι προφητείες του Νοστράδαμου και του Ησαΐα και μέσα στο μπλε της θάλασσας, στο άσπρο των αφρών της ασφόδελο, οι Ιακωβίνοι πιο κόκκινοι από τους κόκκινους, και η λαιμητόμος να ανεβοκατεβαίνει με το μονότονο με χρηματοδότηση γδούπο, που τόσο το αίμα τον όχλο συνεπαίρνει. Και τώρα, στων γηρατειών την κλίνη μιας Καλυψώς τα πύρινα φιλιά μιας Κίρκης την πυρωμένη αγκάλη και τα νάζια της μικρούλας Βαγγελιώς σκέπτεται μονάχα, κι ολούθε δάκρυα νοσταλγούν.
11
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΣΑΪΝΑΤΑΟΥΝ Τουρίστες με ίδια πέδιλα μπερδευόμαστε παντού, ένας γιαπωνέζος στην Chinatown ζητάει sushi με τυχερά μπισκοτάκια, ένα φλυτζάνι καφέ, σε ποτήρι από σάκε, δικηγόρος χωρίς δίκες εγώ, του σερβίρω ό,τι θέλω, άλλωστε από κατάρρευση ερχόμαστε να δώσουμε ό,τι έχουμε, ύστερα από τόσο αίμα, με μόχθο δυσανάλογο της ιστορίας, πατρίδα μου, μοναδική μου, σιγοψιθυρίζουμε μαζί στα αγγλικά, κάτω από την ακρόπολη στην Chinatown.
12
Ο φάλτσος κότσυφας
Ο ΚΟΥΤΣΟΣ ΣΚΥΛΟΣ Ο αδέσποτος σκύλος ο κουτσός κουνούσε την σαρακιασμένη ουρά πίσω από μια σκελετωμένη κοιλιά και εγώ με το ξύλινο ποδάρι τον έδιωχνα μακριά κουνώντας τη μαγκούρα Ξάφνου μου ήρθε να το μαλώσω πιο πολύ γιατί είχα φόβο τρομερό στη γη μη σωριαστώ και ντροπιαστώ. Έγλυφε τη μαγκούρα μου και τη σαρακιασμένη ουρά κουνούσε ευτυχισμένος ο σκύλος ο αδέσποτος αντίθετα εμένα με πήρε το παράπονο και όπως με πήραν λάσπη τα κλάματα μαζί θα περπατήσουμε —μου είπε— και είναι τότε που ένοιωσα πως είμαστε κουτσοί συμπορευτές με ουρά σαρακιασμένη ισορροπία και τότε μεμιάς ρετσίνι ευωδιαστό από τη μαγκούρα ανάβλυσε.
13
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ Ξαφνικά έφυγε το καλοκαίρι και απροετοίμαστοι ντυμένοι ελάχιστα έως καθόλου, φορέσαμε κατάσαρκα το χιόνι και σύραμε τα έλκηθρα με επιβάτες τα γέρικα σκυλιά μας.
14
Ο φάλτσος κότσυφας
ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑΡΙΟ ΑΛΑΤΙ Τη ζύγιζε καθημερινά, κρυφά με το μάτι, να βρει το κέντρο βάρους της, να την κερδίσει. Αφέθηκε να οδηγηθεί ως και τα εύθραυστα κόκαλά της. Όπως φαίνεται, τίποτε άλλο δεν βρήκε, παρά αλάτι, ένα γραμμάριο χοντρό αλάτι, να καίει του έρωτά του την πληγή.
15
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΜΑΣΟΥΛΩΝΤΑΣ ΦΙΛΟΥΣ Το σέρνω μέσα μου γιατρέ, αργά αργά χωνεύω και, με ορθάνοιχτες μασέλες, η ευτυχία του στομάχου μου, φαρμακωμένα από το χνώτο του λαγού, καρότα, ξεριζώνει. Κάποτε, καταβρόχθισα και αυτόν, Κανείς, γιατρέ, ποτέ, τη μοναξιά μου μετά δεν είδε, ή όσοι την είδαν είχαν φάει και αυτοί τον φίλο με τα μεγάλα αυτιά που μόνο αυτός τους άκουγε, τον φίλο τον οικόσιτο.
16
Ο φάλτσος κότσυφας
ΤΡΟΜΑΞΑ Τρόμαξα. Έφυγα με τρόμο, όπως τόσες και τόσες φορές όπως και εσύ είσαι άλλωστε συνηθισμένος. Μια μόνο φορά κοντοστάθηκα και βροντοφώναξα ένα μεγάλο ΟΧΙ. Στην πορεία, γιατί το ξέχασα, ποτέ δεν εξήγησα. Σινικό τοίχος αυτή η τρομάρα η αδιαπέραστη από τα όχι. Ορθανατρίχιαζε ο τρόμος που λυντσάρει την ζωή τις μακριές και πετσοκόφτρες που κρατούσαν μέρες σαν τον χαλκό τον σουβλερό από τις Ομηρικές τις λόγχες.
17
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΟ ΑΤΕΛΙΕ Μόνιμα στο ατελιέ στη σοφίτα αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο Ντελακρουά αν έβλεπε αυτήν τη ζωγραφική. Χωρίς να ξέρω του απαντώ. Σκέφτομαι εσένα και τον Ρούμπενς. Έτσι και εγώ σκέφτομαι εσάς και φτιάχνω άλλα πράγματα ταπεινά. Διακοσμητικό Υλικό για την καύση μου.
18
Ο φάλτσος κότσυφας
Η ΚΑΡΕΚΛΑ Μια καρέκλα με τρία πόδια έτριζε και φώναζε το πίσω το μονό ποδάρι ότι πονά. Της είπαν διάφοροι που πέρασαν από πάνω της, να δει και παραδίπλα τις άλλες καρέκλες με το ποδάρι όλες πίσω το μονό που έτσι επίμονα δεν τρίζει και ότι όλα αλλάζουν. Βέβαια, είναι τόσο φοβερά απίθανο να έχει εξελιχθεί στην τύχη κάτι το τόσο τρομακτικά περίεργο που μερικοί μαραγκοί το θεωρούν σαν την τελική και ακαταμάχητη απόδειξη της ραγδαίας ανατομικής αλλαγής του ανθρώπινου σώματος και ταυτόχρονα της ανισορροπίας του. Η καρέκλα ως γνωστόν, ως μη ον, είναι ίσως το πιο παράξενα κολλημένο πράγμα στον άνθρωπο και αν ήταν ον, θα λέγαμε μάλιστα ότι τρέφεται από τον κώλο του. Απορροφά όλες τις δονήσεις και τις ασυνείδητες διανοητικές συχνότητες του ξενιστή και για να μην γίνεται επικίνδυνη χρειάζεται παραδοσιακά τέσσερα πόδια. Η καρέκλα είναι μια ακλόνητη απόδειξη ότι υπάρχει μια μεγάλη τετράποδη δύναμη που έχει καθίσει κάτω από τον άνθρωπο ενώ αυτός πιστεύει ότι κάθεται πάνω της, όταν το επιθυμεί. Έτσι δεν είναι; Δεν θα μπορούσε όμως να έχει εξελιχθεί έτσι τυχαία αυτό σήμερα.
19
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
Αποδεικνύει ίσως, πρώτη η έλλειψη αυτή του ενός ποδός, την ύπαρξη μιας νέας μήτρας ισορροπίας και συνεπώς, σύμφωνα με όλα τα γεγονότα παγκοσμίως είναι κάτι σαν ένας νέος Θεός που κηρύττει την αδράνεια για να ισορροπείς σε τρία πόδια που τείνουν να γίνουν δύο, μετά ένα και στο τέλος ως κανένας, μπουσουλώντας κάτω από την καρέκλα της κάθε υπόγειας εξουσίας αραχτός να κατοικείς. Εκεί, όπου η ισότης επί άνισων ποδών, άκρα αδικία εστί...
20
Ο φάλτσος κότσυφας
ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΤΥΧΙΟΥ Όταν φορτώσανε τα μάτια μας σπουδές για πλούσιους ουρανούς με μάτια γνώσης αχάτινα μάτια που στην πορεία έγιναν πρεσβυωπικά, όταν τα περιγράμματα αδυνάτισαν στα επιπλέοντα λάθη που καλπάζανε πάνω στη ρητορεία του πτυχίου στην αυθεντία της μέγιστης ανάλυσης κι όταν οι σταγόνες της βροχής έγιναν πιο αιχμηρές, και βάπτισαν την α-αγνωσία «Δέκα χιλιάδες άλλοι δρόμοι» τότε που μαθαίνεις να τους περπατάς, χρειάζεται άραγε να πω τι είναι η αποσπούδαση;
21
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ Παίρνω τον ατμό των λέξεών σου και σε καταδικάζω σε αυστηρή σιωπή εαυτέ… Κατασκεύασε λόγχες μέσα της και όταν αποφυλακιστείς θα γνωρίσεις τη ματαιότητα της κάθε απολογίας. Αν όχι, θα σου επιβάλω τη νεκρική σιγή «τιμής ένεκεν» στους καταραμένους ποιητές που αναλώσαμε καταφαγωμένοι. Ο Rimbaud είμαι, το σχοινί και ο βρόγχος ο Rambo που τα μπράτσα του το πλέκουν και κάπου δίπλα με τον Μιχαλιό με έξω το ένα του ποδάρι ο Καρυωτάκης με ένα μάτι και η σπιτονοικοκυρά η πρώτη αλήθεια που διάβασε τη συντριβή μας.
22
Ο φάλτσος κότσυφας
ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ Λίπασμα πνιγμένων σπαραγμών της πλατείας το ερωτικό παγκάκι. Μια ένδεια από έρωτα και αισθήματα που βούλιαξαν στο παρελθόν. Πλατύγελο στόμα που καταβροχθίζει ανέραστα την αξιοπρέπεια, εικόνα ένδειας στην πλατεία, απέναντι από το ζαχαροπλαστείο με τα ζουμερά γαλακτομπούρεκα. Πάγκος σούπας καλογερίστικης, με θέα το αρχαίο μαγειρείο με τις ψητές βοϊδοκοιλιές και τα στρουμπουλά χοιρομέρια. Και το φανάρι χρυσοποίκιλτο από ξυπόλητα παιδάκια φωτίζει αυτό το θέατρο σκιών και κάθε νυχτιά μια ξύλινη αγκαλιά, το άγριο στρώμα του Δαβίδ.
23
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΧΩΜΑΤΙΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Όταν γεννάς ζωή, όταν θάβεις με θάνατο τον θάνατο και όταν μέσα σου γεννάς και θάβεις-θάβεις και γεννάς, σε αυτό το άπειρο θαύμα της φύσης μέσα στο σώμα της, κι εσύ και εγώ αντισώματα πολεμιστές, κύτταρα συμμετοχής, δύτες και εγώ κι εσύ στην ίδια φύση του έρωτα και του θανάτου, θεοί θνησιγενείς, γόνοι πράξεων ασυντέλεστων που στεφανώνουν τον έρωτα και τον θάνατο, και εσύ και εγώ, χωμάτινα παιχνίδια είμαστε, στο χέρι βρέφους ιερού που αρνείται να ενηλικιωθεί.
24
Ο φάλτσος κότσυφας
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ Τις μέρες μετατρέπομαι σε παπαγάλο με φτερούγες γυπαετού κάτι το παραπλήσιο παγωνιού και τις νυχτιές με σατανικές ωδίνες γεννώ απερίγραπτα τέρατα και ασύλληπτα παιδιά. και το πρωί άντε ξανά... μια στροφή για ευθεία... Στην εθνική οδό προς Κόρινθο εκεί που κοάζει θεομαχώντας η Λαΐς. Με τα γκρεμνά στα χάσματα των αιδοιοχειλέων. Συσσωρευμένη ιστορίας επανάληψη καραδοκεί στα διόδια η περήφανη Λαΐς φόρος και αυτή η πιο ωραία αρχαία χρυσοποίκιλτη γραφή στην ιστορία στα ανώτερα στρώματα του έρωτα πέριξ των εισπρακτέων μεταμόρφωσης της διαχρονικής μας παραμόρφωσης.
25
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΝΗ Αλαβάστρινη πάλλονταν κι ότι είχε με άγγιζε ώσπου κάποια μέρα ηλιαχτίδα ήρθε στη ζωή μου. Μου ‘πε: «δεν είσαι ο Δούρειος ίππος μου». Έγειρα στα ερείπια της Τροίας αποκαμωμένος από την τόση προσμονή υπόγραψα την απρόσμενη απόρριψη και βγήκα από το ξύλινο κουφάρι. —Ελένη, Ελένη αλαβάστρινη, ό,τι στο κάθε λίκνισμα κέρωνε τη μιλιά μου σαΐτα και οχιά έχυσε στις φλέβες μου φαρμάκι τόσες φουρτουνιασμένες θάλασσες η προσμονή και όταν στην Τροία έφτασα πόσα τα νεκροπούλια της απόρριψης, φώλιαζαν στα μαλλιά σου.
26
Ο φάλτσος κότσυφας
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ Οι Βάρβαροι δεν είναι παιδιά πανούργα. Τρέχουν με τις μαλλούρες να ανεμίζουν καλπάζοντας με «ιιιχχχααα-γιάπιτιι» πάνω στα άγρια άλογα γελώντας και κάτω από τη σέλα έχουν κρέας ωμό να μαλακώνει και γι’ αυτό όλο και τρέχουν πάνω στα άλογα και ότι η όραση δεν βλέπει για να δουν έχουν χατζάρες που ξέρουν που χτυπούν για να δουν πιο πέρα στον ορίζοντα. Την ΠανΓαία που δεν τους γέννησε. Ρούχα ζώων που με τίμια μάχη κέρδισαν φορούν και πάνω τους λεκέδες κρασί κατακόκκινο ρέει κρασί αίμα πάνω στο κρέας το ωμό. Οι βάρβαροι είναι βέβαια βιαστές και όταν τα δύο μάτια κλείνουν καίνε άλλα εκατό χωριά, δεν ησυχάζουν με κομμένα κεφάλια παίζουν και χίλιες παρθένες μακελεύουν ύπνο τόσο ήρεμο όμως πάντα έχουν χωρίς εφιάλτες ησυχάζουν, και το κρέας το ωμό κάτω από τη σέλα και μεζές ερωτικός μέσα στα σκέλια γι’ αυτό δεν είναι και αθώα παιδιά. Κι όταν κάθε φορά 27
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ο θηλυκός δράκος έσφιγγε τα νύχια του να λειώσει τον βάρβαρο ιππότη υπήρχε αυτή η ελάχιστη στιγμή που και ένα βέλος χρειάζεται να διανύσει ένα μαχαίρι να μπηχτεί μια λέξη σε αυτί να εισβάλει. Πράγματι η ιστορία επιβεβαιώνεται οριζόντια και κάθετα. Ο βάρβαρος και η δράκαινα είναι η άγρια θύελλα των δύο φύλων η ορμή η ιδρωμένη μονομαχία έως κάθε αυγή κεφαλής και ουράς η συγκεχυμένη αιώνια βάρβαρη ερωτική μάχη.
28
Ο φάλτσος κότσυφας
Ο ΜΠΛΕ ΕΠΙΒΗΤΟΡΑΣ Ολιγοφρενής νάνος έκλεψε στολή γίγαντα και αναρριχήθηκε σε κλώνους συκομορέας. Υψώθηκε λίγο από τη γη και κατονόμασε εαυτόν ιππέα, χρίζοντας με ένα πέταλο, τη ρίζα ενός δένδρου. Το τυχαίο εύρημα, δημιούργησε νοητικό κενό από την απουσία τριών πετάλων και του αδάμαστου αλόγου με το όνομα επιβήτωρ.
29
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ Σε αυτή την παρτίδα έχασα το τελευταίο φλογεροκάλαμό μου. Στην τελευταία, θα παίξω το αληθινά πολύτιμό μου. Το θεριό που κατοικεί στο παντελόνι μου. Το κρίνος των κεραυνών και των οραμάτων. Γελοίος πια, με δυο πόδια άδεια, θα θυσιάσω μαζί, τις αναμνήσεις και όλες τις ηρωικές στιγμές μας, πεσκέσι, στον βασιλιά του τζόγου που παίρνει, τα ατόλμητα. Σκέφτομαι όμως πως ετούτη την ώρα δεν υπάρχει νομισματοκοπείο να λαξέψει τη νεκρή παρτίδα.
30
Ο φάλτσος κότσυφας
ΓΕΜΙΣΕ ΑΠΟΨΕ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ Γέμισε απόψε πεφταστέρια. Από παντού μπάζει ευχές. Γελιέμαι και γω και επενδύω στην πτώση. Σε πέτρες αόρατες που όλη μέρα σιγοψήνονται σε αναμονή. Και υπάρχει και κείνο το ίδιο πεφταστέρι που πάντα μετανιώνει και μένει αστέρι εν δυνάμει ευχή το αγαπημένο.
31
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
Στις 14 Αυγούστου 1851 γεννιέται ο γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς.
«Ορκιζόμεθα…ότι ο Γιαννούλης Χαλεπάς έπαθεν τας φρένας το πρώτον, κατά το 1879 έτος. Τα πρώτα της φρενοπάθειας συμπτώματα ήταν γέλως άνευ λόγου, φόβοι, ενίοτε περί της ζωής του. Ενίοτε επιτίθετο κατά του πατρός του και των οικείων του, έπασχεν ονειρώξεις συνεπεία αυνανισμού προελθόντος εξ αποτυχόντος έρωτος και λίαν πιθανώς τούτο είναι η κύρια του νοσήματος αιτία…» Φρενοκομείο Κέρκυρας, 1888
ΓΕΛΩΣ ΑΝΕΥ ΛΟΓΟΥ Τελικά ο τρόμος που σε κύκλωσε έχει χώρο για όλους... ξεφυλλίζω το βιβλίο με τα έργα σου και το ποτήρι μου αδειάζω τούτη την Αυγουστιάτικη νύχτα πίνω και για σένα ύστερα θα κοιτάξω απ’ το παράθυρο —τα φώτα σβήνουν— και είναι τόσα αυτά που σκέφτομαι τόσα που θέλω να κλείσω σ’ αυτό το ποίημα, και ενώ δεν είμαι σπουδαίος να σμιλέψω ούτε έναν κατά-δικό μου κύκλο, τα αυτοκίνητα συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται, 32
Ο φάλτσος κότσυφας
η μουσική ηχεί θριαμβευτικά και οι τοίχοι δεν αλλάζουν χρώμα ποτέ, κανένας δεν τολμά ούτε αυτή την πιο απλή χρωματική εναλλαγή, υποθέτω δε, ότι η ζωή και μέσα και απέξω είναι, γι’ αυτό πολλές φορές, μονόχρωμη. Σκύβω το κεφάλι και τσαλακώνω άλλη μια άχρωμη σκέψη. Απόψε τουλάχιστον, πολύ δεν κινδυνεύω —γέλως άνευ λόγου— δεν είμαι μόνος.
33
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΣΤΙΓΜΕΣ Υπάρχουνε στιγμές ακρίδες κουλουριασμένες σε κάθε άνθρωπο, που τα φτερά τους σκιάζουνε την κάθε γήινη πορεία. Στιγμές λαμπιόνια ηλεκτρικά που τρεμοσβήνουνε στην εστία του ματιού, που εκφέρουν αστραπές και ταραχές σε άνυδρες ερήμους και κεραυνούς δίχως ενθουσιασμό, που πέφτουν επίμονα στο ίδιο το σημείο. Πινέζες στιγμές, στον κάθε ώμο γαντζωμένες, ψάρια οικόσιτα που τρέφονται με πεταλούδες κάθε μέρα, φυλακισμένες πόρνες που σκάβουν μόνιμα πληγές να δραπετεύσουν. Στιγμές ακρίδες και δίπλα τους άλλες στιγμές, με τόλμη απρόσμενη, ανήκουστη, τρανές στιγμές που το ρολόι σταματούν καμπάνες δίδυμες που σημαίνουν χαρμόσυνα σε κάθε άγρια καταιγίδα. Λεπτομέρειες μιας πορείας κυκλικής, με ακρίβεια πτήσης ερωτικής, μέσα στα σύννεφα τα μαύρα. 34
Ο φάλτσος κότσυφας
Σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου στιγμές, που επουλώνουνε πληγές και τα φτερά τους σέρνουν το σχοινί του κάθε πηγαδιού, εύσαρκες στιγμές, που όταν γελάνε και ανθίζουν, κάνουν τον κάθε λύκο να κλάψει τρυφερά.
35
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
Η ΦΑΡΑΩΣΥΚΙΑ Η φαραωσυκιά ή αραποσυκιά ζει ελεύθερη στην ύπαιθρο, σε εδάφη πτωχά άνυδρα και αμμώδη. Είναι άξιο θαυμασμού πως την ονομάζουν Αμαζόνα, χυμό και κάκτο αθάνατο όταν οι ίδιοι άνθρωποι ορέγονται και με μαχαίρι ξετελεύουνε τους γλυκύτατους καρπούς της.
36
Ο φάλτσος κότσυφας
ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ Κοίταξα τον φίλο μου, τον καλύτερό μου φίλο τον Διογένη. Πόσο και οι αγέρηδες στον Όλυμπο γινήκαν στατικοί, είπε. Γέμισε με χάρτινες περικεφαλαίες, ξένα κτήματα και απέραντες εκτάσεις σχόλης. Μακάρι κανένα πολύ πεινασμένο ζώο να ξεπρόβαλε από την κορυφή και όλοι να τρόμαζαν και να έφευγαν μακριά. Ο Όλυμπος είναι αναθεματισμένα αλυσοδεμένος δεν νομίζεις; Μια τσικνοπέμπτη μόνιμη. Ναι, Όλυμπος, ολόκληρος της Ελλάδας ο φλοιός μια μασκαράτα. Από την άλλη, υπάρχει και η πανσέληνος δωματίου η ταπεινή καντήλα για λύκους μοναχικούς. Αυτανάφλεξη αίμα κόκκινο κρασί και ας είναι γεμάτη η κούπα, γουλιά-γουλιά και απύθμενο το φλιτζάνι και ας βγαίνουν ξυπόλητες οι νυχτιές που σε ακούμπησαν παντοτινά.
37
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
TANGO SPAGHETTI Το tango spaghetti στο έφτιαξα γλυκιά μου από εκατοντάδες σιμιγδαλένιους πόθους βαφτίζοντας το μακαρόνι στο νερό ράβοντας πληγές από κάποιες μακρινές ακρογιαλιές έρωτα που εκεί φλόγα παρθένα ναυάγησες της ανοιγμένης σάρκας δεσμά κι αυτό με γλίτωσε από τη μέγιστη οδύνη γνωρίζοντας πως τη ζήλεια πλέον με Ισπανικό tango spaghetti να τρομάξω και εσένα δικιά μου να δαμάσω. Να πιστέψω λοιπόν τα μάτια τα κλειστά, τα πόδια τα σφιγμένα βυζιά σε στηθόδεσμο φυλακισμένα; Ή στα εκπνέοντα του ανθώνα μοναδικά κελιά σου; Γι’ αυτό σε ονομάζω «μεξικάνικο ανθό» άκοπη οσμή φυλακισμένη γιατί αυτό αρμόζει να είναι το όνομά σου «Kadupul Flower 1» 1
Ο λόγος για τον οποίο δεν έχει τιμή, ένα είδος κάκτου, το λουλούδι Kadupul Flower (το οποίο ανθίζει τη νύχτα και βγάζει ένα ελαφρύ, υπέροχο άρωμα), δεν έχει να κάνει με τη σπανιότητά του, αλλά με το γεγονός ότι δε μπορεί να κοπεί χωρίς να καταστραφεί. Επιπλέον,
38
Ο φάλτσος κότσυφας
που πεθαίνεις κάθε αυγή γι΄ αυτό γλυτώνω από την κηπουρική γνωρίζοντας πόσο εύκολα μαραίνεται μια σινιορίνα.
το συγκεκριμένο λουλούδι πεθαίνει κάθε αυγή. Κρατά μόλις μερικές ώρες αφότου κοπεί και γι’ αυτό το λόγο δε μπορεί να πουληθεί.
39
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
Ω! ΤΡΥΠΕΣ, ΤΙ ΜΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΕ; Πως να εκθέσω την ντροπή μου; Με τρόμο ανακάλυψα τρείς τρύπες πάνω στα σκέλια μου που ο άνεμος τις αποκάλυψε με το ψυχρό του χάδι. Ακόμη και όταν δεν φυσά, ακόμη και στη γαλήνη της άπνοιας ένα δάχτυλο υπενθυμίζει ως ασκητής με κάθε τρόπο το κενό τους. Όταν περπατώ και τα γόνατα ανασηκώνονται γελάνε πιο πολύ. Γι’ αυτό και δίχως άλλο, κρύβω τα βήματα μου όσο μπορώ. Πάνε χρόνια που οι τρύπες υπάρχουν χωρίς να μπορώ να τις καλύψω με έστω ένα αταίριαστο ύφασμα. Συχνά, πολύ συχνά έτσι, μέσα στο σεπτό μου παντελόνι γίνομαι ένας τρωγλοδύτης χαμένος μέσα τους και κουρνιάζω σαν παιδί που αναμένει την κρίση να πέσει πάνω μου. Προοίμιο κουρελιών ταπεινωμένος από τρεις τρύπες που ορμούν στην ανθρωπιά μου ο ίδιος εγώ κουρνιάζω πλέον μες την άδεια μου τσέπη. Το κακό όμως γενικεύτηκε επικίνδυνα, αφού δεν το κουνούσα από εκεί, και αφού ως γνωστόν το κενό σε τίποτε δεν χαρίζεται, ρούφηξε αχόρταγα και το πουκάμισο, το σπίτι μου και τη δουλειά μου και ως χέουσα μαύρη γαλαξιακή τρύπα βάλθηκε και το βασίλειο μου να ρουφήξει, τη γαία την πανΓαία την πατρίδα μου που σαν κασέρι γίνηκε 40
Ο φάλτσος κότσυφας
από τρωκτικά με τόση επιθυμία να τη σώσουν από τις τρύπες που όλοι ξέχασαν πως πρωτοάνοιξαν και όλοι να τις κλείσουν θέλουν.
41
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΚΑΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ Κάτι φοβάται ανήσυχο απόψε το ζώο, τα δένδρα έχουν φυλλώματα αδύναμα σήμερα, ξέρει το ζώο, η γαμψώνυχη πατούσα του, στάζει αίμα και σπέρμα, ξεδιψούν τα φυλλώματα πίνοντας από τον ουρανίσκο του, θροΐζουν χυμούς και γέννα, ξέρει και ανοίγει το ζώο το στόμα σήμερα, να ψάξεις έναν βρυχηθμό στον λαιμό του καλεί χυμούς που αναβλύζουν ανάμεσα στα λευκά δόντια, πεταλούδες ιαγουάροι λέξεις και νοήματα που γαβγίζουν ξέρει από όπου εφορμάς ζώο.
42
Ο φάλτσος κότσυφας
ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ Θυμάμαι ακόμα την ηρωική τη βροχερή ημέρα που οι μαριονέτες το έσκασαν από τα πατάρια με τα σχοινιά τους σαν ζουρλομανδύες να ανεμίζουν θυμάμαι που ξεχύθηκαν στους δρόμους και ζωντάνευαν από τα ξύλινα παπουτσάκια τους τον ήχο που ανέβαιναν την Ακαδημίας και όσους αγάπησαν κάποια στιγμή κάποια γωνιά της πόλης και αυτούς θυμάμαι, τους δρόμους να γεμίζουν και να τις ακολουθούν και μουσικούς ανώνυμους χαρούμενους νότες να καρφώνουν στα στήθη κάθε μοναξιάς και σαν τις μαριονέτες πως όλοι ανασταίνονταν τη βροχερή εκείνη ημέρα που γέμισαν της πόλης οι γωνιές τη μέρα εκείνη που απαιτήσαμε την ηρωική έξοδο ταυτόχρονα.
43
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Η ΠΑΛΛΑΚΙΔΑ Ήρθε και αυτό… Όταν η γλώσσα καυτή σαν έρημος επλανάτο επί του σώματος σε συναθροίσεις γελώτων και αντιποιητικών ιαχών. Είναι η στιγμή που ηράσθη θηλή παλλακίδας και ο έρως λερός ανεδύθη φορώντας ζαρτιέρες μαύρες στα γερασμένα του χρόνου πόδια.
44
Ο φάλτσος κότσυφας
Ο ΦΑΛΤΣΟΣ ΚΟΤΣΥΦΑΣ Εσύ φάλτσε κότσυφα, μόνο εσύ τραγούδησες τον εαυτόν μου τον λοξό σε εμένα ήρθες, εδώ, χωρίς κανένα ίσιο πέταγμα με λοξοδρομημένες πτήσεις. Εσύ φάλτσε κότσυφα, της πιο μοναχικής μελωδίας την κρυμμένη μεγαλοσύνη αναδύεις μέσα μου της λιγοστής ανάσας μου τον πιο πνιγμένο στεναγμό κάτω από του χειρουργείου τους προβολείς όταν πετάς με λοξοδρομημένες πτήσεις.
45
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΔΕΗΣΗ Ι
Στον Αφρικανό πατέρα
Πέθανε ο πατέρας μας, πέθανε. Μα θα ξανάρθει. Παιδιά σκεπάστε καλά τον λάκκο κι ούτε ύαινα ούτε γύπας ούτε αγρίμι άνθρωπος ας μην μπορεί το πτώμα να σπιλώσει. Θα ξανάρθει απόγονος με άνεση να γεννηθεί θα φυτρώσει από το χώμα νιος καρπός. Συχώρα μας πατέρα, για το κρύο χώμα που σε σκεπάζουμε, μη θυμώνεις σου έχουμε μεγάλο σεβασμό, να είσαι όσο μένεις εκεί, ευτυχισμένος. Τα δάκρυα μας άφθονη βροχή τη γη σου κάνουν ελαφριά ω πατέρα των κατακλυσμών πατέρα μας μεγάλε εμείς δεν ξέρουμε αν είναι δυνατόν χωρίς να σε περιμένουμε πώς άραγε να ζήσουμε.
46
Ο φάλτσος κότσυφας
ΔΕΗΣΗ ΙΙ «Μυριάδες ψυχές μετέωρες στο σύμπαν δέονται σκυφτά σε γονυκλισίες που σχεδίασαν ιερατεία για το ουράνιο το κάλεσμα που εξαϋλώνει τη σάρκα και την επιδερμίδα της γης εις τους αιώνας των αιώνων. Η φούγκα της νόησης δέετε να συλλάβει το νόημα από τα δακρυσμένα μάτια τους αλαλαγμούς των λαθών, τη βουλιμία του θανάτου, την έκρηξη του σύμπαντος και την αποκάλυψη του μέλλοντος. Φτερούγες σκόνης αυτό το προαιώνιο σπέρμα το αγκιστρωμένο στο ασύλληπτο της αιωνιότητας.» Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου…
47
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΕΡΩΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗΣ ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑΣ Με τις ευλογίες της ψυχιατρικής και χωρίς ίχνος ντροπής γίγαντας ομηρικός μονόφθαλμος των πημόνων δαιμόνων αρχηγέτης έναν αγρό δόντια γεμάτος προκαλώ να παίξουμε δαγκωματιές του ματωμένου έρωτα βαμπίρ αστυφύλακες, χαφιέδες ποιητές να κάνουμε τους βόρειους δράκουλες και πως πασχίζουμε ανόητα χωρίς τα τρυφερά, τα ανάλατα φιλιά, τα δόντια τα ψεύτικα λευκά την ακριβή αδαμαντίνη στη μαγική του Απόλλωνα στρατόσφαιρα και να ενωθούμε σκορπίζοντας μέσα-έξω, ένωση λέω, μέσα-έξω, τρυπήματα από λυκοκυνόδοντες από των καρπαθίων τις κρεβατοκάμαρες από της Ελένης του Τυνδάρεω τα λάφυρα τα παρθένα θρησκευόμενα μιας προσευχής ή ό,τι του ασκητή ο τρόμος της ονείρωξης. Ανάσταση μία και οριστική επιτέλους, τόσα χρόνια αναμονής στον σταυρό, αίμα τόσο άκαρπα να στάζει, στο χώμα, στη σπορά, 48
Ο φάλτσος κότσυφας
στα σώματα. Θεία μετάληψη πρίν και μετά. Στώμεν καλώς, στώμεν μετά αναστάσιμου θράσους.
49
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΓΛΩΣΣΑ ΦΩΤΙΑΣ Θεά των νερών και της θάλασσας ιχθυόμορφος δαίμων για άλλους, άλλοτε ως ψάρι με γυναικείο κεφάλι άλλοτε αιχμή ενός αλμυρού ποιήματος, είδα ξαπλωμένα ψάρια να πεθαίνουν κάτω από τον ήλιο στην παραλία, καταγής ψόφια έξω από τα κύματα και όπως όρθια πάνω σε κήτος και άλλοτε καθιστή σ’ αυτό στη θάλασσα κολύμπαγα τα ζωντάνεψα με ένα μουσικό κυματισμό και ήρθανε και κολυμπάνε δίπλα μου. Τόση δύναμη έχω! Και εσύ, αν ακούσεις τις φωνές μας μέσα από τη θάλασσα αν σιγοκαίει γλώσσα φωτιάς μέσα σου, πιάσε ένα άσπρο βότσαλο φίλησέ το τρυφερά σημάδεψε τη φέτα του φεγγαριού και φώναξε μαζί μας: «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;» Και όπως σαν φύλο θα πέφτει το βότσαλο ξεμάτωσε τη λογική και βούτηξε στου Ποσειδώνα της τρίαινας το ποίημα.
50
Ο φάλτσος κότσυφας
ΜΙΑ ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΗ ΚΟΡΗ Μια κυκλαδίτικη κόρη βούτηξε στον Αλφειό και θεράπευσε έναν τυφλό με το κελάρυσμα του ύδατος στην περήφανη γύμνια της.
51
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ Μια πέτρα με τέλεια γεωμετρική μορφή ή το κορμί της λαξεμένο από αέρηδες δεν είναι καμωμένη για την εξέλιξη. Είναι έτσι για να είναι η μορφή της ατημέλητα ελεύθερη. Αν θέλουμε να τη σκαλίσουμε σε άγαλμα, να εφαρμόσουμε το ακατανόητο της τέχνης μπορεί να την εξελίξουμε σε κάτι όμορφο για μας ή σε ένα κακό αποτέλεσμα, μία κουταμάρα. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως, σε αυτό το ταξίδι της εξέλιξης, σκοτώνουμε το πρωτότυπο. Και αυτό είναι το ψεγάδι όταν επεμβαίνουμε στο παιχνίδι ακριβείας της αρχικής γεωμετρίας ή σε αυτό που προϋπήρχε από εμάς. Ένας μέγας Φειδίας έλεγε κάποτε στους μαθητές του: «Να λαξέψουμε τους Θεούς, δηλαδή τις δυνάμεις
που ρέουν στο σύμπαν, είναι άχαρο. Οι πλανήτες τόσο μακρινοί και από εμάς ορατοί ως στρογγυλές πέτρες δεν αναδύουν αυτό που πραγματικά είναι τόσο άπιαστο, μεγαλοπρεπές και με δέος κάλλους. Γι’ αυτό οι ιερείς εξετάζουν το έργο μας και αποτρέπουν την έκθεσή του όταν είμαστε φλύαροι και χωρίς την εγκράτεια που η τέχνη απαιτεί ώστε να εργαστεί όπως πρέπει η φαντασία. Γι’ αυτό ο αληθινός γλύπτης είναι ο μόνος που αγαπά και πονά αυτό που χτυπά.» 52
Ο φάλτσος κότσυφας
ΣΥΝΗΘΕΙΟ Συνήθειο είναι όλα Μια κατάποση αργή. Και αυτό, παρέα με τις άλλες νάρκες που αναμένουν το επόμενο ναυάγιο.
53
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
ΤΡΙΧΕΣ Λόγω της αδυναμίας μου στις γυναικείες τρίχες ποτέ δεν θα μπορούσα να είμαι κουρέας. Τρίχα καμία δεν θα είχα κόψει όπως ταιριάζει στα όμορφα κεφάλια τους. Το ψαλίδι στο χέρι μου θα ήταν αδύνατον να κόψει έστω και μια γκρίζα τρίχα. Μια μέρα όμως, ωστόσο, εμφανίστηκε στην κλίνη μου γυναίκα με μαλλιά πολλά, μακριά πλοκάμια που ηδονικά με τύλιγαν και εγώ μέσα τους χανόμουν. Είδε την αδυναμία μου αυτή και μου τα πρόσφερε, σφάγιο ερωτικό στα πόδια μου. Στην αρχή έκπληκτος αρνήθηκα, εκφράζοντας την θέση μου ότι αν κόψω τα υπέροχα μαλλιά της ήταν σαν να έκοβα αυτό το τόσο όμορφο και εύθραυστο κεφάλι και συνάμα το πιο μαλακό κομμάτι από τον έρωτα που ήμουν τυλιγμένος. Ήταν όμως τόση η φλόγα της δίψας κάτι από το σώμα της να μου προσφέρει, που μόνη της τα έκοψε, χωρίς την άρνησή μου την ευγενική διόλου να υπολογίσει. Έτσι ακόμη μια φορά ο έρωτας πέταξε μακριά και αγανακτισμένος έμεινα, τις τρίχες της να πλέκω στο άδειο μου κεφάλι.
54
Ο φάλτσος κότσυφας
ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ Κάπου στη μέση της διαδρομής, τη ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη ή γιατί φαίνεται έτσι. —Έτσι είμαι πάντα όταν ταξιδεύω με τρένο και γενικά όταν δεν ταξιδεύω και ταξιδεύω, εσείς πάντα έτσι ρωτάτε τους θλιμμένους; απάντησε. —Όχι, δεν μου αρέσει να ενοχλώ τη θλίψη κανενός. Απλά το μαύρο κοράκι σας τρώει τα κουμπιά μου. —Δεν τα τρώει κύριε, απλά παίζει με τα μαύρα κουμπιά σας. Ίσως μάλιστα τα ξεκουμπώσει και δούμε τα μέσα σας. Φοβάστε γι’ αυτό ε; —Το κοράκι είναι μάλλον η δικιά σας άμυνα αποσυντόνισης από τη θλίψη, όσο για τα κουμπιά που μασουλά όλοι οι συνεπιβάτες βλέπουν ότι αυτό που συμβαίνει επάνω μου είναι από τα δικά σας τα θλιμμένα μάτια. —Μάλλον είσαστε ποιητής! Τι να γίνει λοιπόν, τι προτείνετε για αυτή την διαδρομή, για το υπόλοιπό της που έτυχε να καθόμαστε δίπλα, όπως πρόσταξε η μοίρα; —Η αλήθεια είναι, ότι οι ώρες του ταξιδιού είναι για πολλούς μαρτύριο δίχως όμοιο, έτσι προτείνω να αφήσουμε τη θλίψη στις καθόδους της, και καθότι μπορούμε να γελάσουμε με ότι αναπαυτικά σε ράγες ταξιδεύει ας το απολαύσουμε παρέα με το κοράκι με λίγο Edgar A. Poe και αυτό που μπορεί να αποκαλύψει ανοίγοντας όλα τα κουμπιά μου και αν σας λένε Ευθυμία ακόμα πιο καλά. 55
Ο
Θανάσης Πάνου σπούδασε οικονομικές επιστήμες, κοινωνιολογία, εγκληματολογία και στη συνέχεια πραγματοποίησε ειδικές σπουδές εικαστικών τεχνών (εικόνα ήχος—κίνηση—λόγος) με αντικείμενο έρευνας, τη λειτουργιά της καλλιτεχνικής φόρμας και τη μορφική της αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο, μέσω της βιωματικής παιδείας.
Είναι ιδρυτικό μέλος του αρχείου «οπτικής ποίησης» Ελλήνων και Ξένων λογοτεχνών και συμμετέχει στα δρώμενα του Athens Art International Arts Festival και του International Film Poetry Festival (The Institute for Experimental Arts). Έχει εκδώσει δώδεκα βιβλία και δοκίμια, πεζά και ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά, λογοτεχνικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες. Στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου Αθηνών 2017 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο videoart με την ταινία «film noir» σε μουσική Σάκη Παπαδημητρίου. Είναι αρθρογράφος στο ηλεκτρονικό περιοδικό schooltime.gr. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ηρωικόν ................................................................. σελ. 5 Και δεν ήταν τόσο .......................................................... 6 ΠατητήριΙ ........................................................................ 7 Hallelujah (Ματωμένη Πανσέληνος) ........................... 8 Κάποιος παγωμένος άνθρωπος .................................... 9 Οι ρυτίδες ...................................................................... 10 Εις τον αφρόν ................................................................ 11 Κάτω από την ακρόπολη στην Τσαϊνατάουν ............ 12 Ο κουτσός σκύλος......................................................... 13 Ειδήμονες....................................................................... 14 Ένα γραμμάριο αλάτι ................................................. 15 Μασουλώντας φίλους .................................................. 16 Τρόμαξα ........................................................................ 17 Μόνιμα στο ατελιέ........................................................ 18 Η καρέκλα ..................................................................... 19 Ποίημα αποποίησης πτυχίου ....................................... 21 Τιμής ένεκεν................................................................... 22 Το παγκάκι .................................................................... 23 Χωμάτινα παιχνίδια ..................................................... 24 Μεταμορφώσεις ............................................................ 25 Για μια Ελένη ................................................................ 26 Τα πάντα ρει ................................................................. 27 Ο μπλε επιβήτορας........................................................ 29 Ο τροχός της τύχης ....................................................... 30 Γέμισε απόψε πεφταστέρια .......................................... 31
Στιγμμές ......................................................................... 34 Η φαραωσυκιά .............................................................. 36 Πατριδογνωσία............................................................. 37 Tango spaghetti ............................................................ 38 Ω! Τρύοες, τι μου ετοιμάζετε;....................................... 40 Κάτι φοβάται ................................................................. 42 Μαριονέτες .................................................................... 43 Του χρόνου η παλλακίδα ............................................. 44 Ο φάλτσος κότσυφας .................................................... 45 Δέηση Ι ............................................................................ 46 Δέηση ΙΙ .......................................................................... 47 Έρωτας αναστάσιμης στρατόσφαιρας ....................... 48 Γλώσσα φωτιάς ............................................................. 50 Μια κυκλαδίτικη κόρη .................................................. 51 Μια πέτρα ...................................................................... 52 Συνήθειο......................................................................... 53 Τρίχες ............................................................................. 54 Το κοράκι ....................................................................... 55
Η ΠΡΩΤΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «Ο ΦΑΛΤΣΟΣ ΚΟΤΣΥΦΑΣ» ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΝΟΥ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΑ GFS HERAKLIT ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ: ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ—ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΝΟΥ, ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ «ΕΞΙΤΗΡΙΟΝ» ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 2022. ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΖΑΚ Αριθμός Έκδοσης 13