Χρύσα Αλεξίου
Π
έντε
οτήρια
Συλλογή ποιημάτων
εξιτήριον
Χρύσα Αλεξίου
Π
έντε
οτήρια
Συλλογή ποιημάτων
εξιτήριον
Εξώφυλλο: © Θανάσης Ευθυμιόπουλος, Μύκονος 1974 (προσωπική συλλογή)
Παρακαλούμε σκεφτείτε το περιβάλλον πριν εκτυπώσετε Η συλλογή ποιημάτων «ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ» της Χρύσας Αλεξίου διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο σε μορφή ψηφιακού βιβλίου με άδεια Creative Commons
[Αναφορά προέλευσης - Μη Εμπορική Χρήση – Όχι παράγωγα έργα]
Στην Μαίρη, στην Αλεξάνδρα, στην Ιφιγένεια, στην Ιωάννα
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
τώρα ήρθαμε στα χέρια πλεγμένα γύρω απ΄ το λαιμό σαν όνειρο μου φαίνεται κάποτε χαμογελούσες με τα δόντια τέρμα ανοιχτά κι έκλαιγες πάνω στους ώμους μιας ορχιδέας ζωγράφος
9
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
ανταμώναμε συχνά στο καφενείο εμείς οι πέντε Αλεξάνδρα Ιφιγένεια Ιωάννα Μαρία γύρω από έναν ξύλινο πάγκο φρέσκιες γαρδένιες με ένα ελαφρό μειδίαμα στο στόμα ούτε που ξέρουμε γιατί σφίξαμε τα χέρια γρήγορα και στα κρυφά μιλήσαμε για τη μεγάλη τρύπα η Αλεξάνδρα χόρευε ένα βαρύ ζεμπέκικο πάντα στις πέντε το πρωί
δε λες κουβέντα γιατί το σώμα γέρνει στα παλαμάκια
10
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
όλα είναι εδώ η ζωή μιας γυναίκας το σπασμένο τραπέζι το μειδίαμα μούδιασε κι αυτό το βράδυ αγάπη μου σε ένα μεγάλο ποτήρι γεμάτο γάλα ένα καινούργιο πράγμα η ώρα έξι το πρωί
11
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
τώρα μόνο κρασί λευκή κόλαση η άποψη ότι τα καταφέραμε και φέτος εμείς οι ποιητές της γύρης νιώθω χαρά μετά από ένα χαστούκι χιόνι και πέπλο στα δάχτυλα μιας ψεύτρας
12
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
σήμερα είναι μεγάλη ημέρα δεν έχω αριστερά τον ώμο να σε ακουμπήσω εσένα ολοζώντανο θαύμα την πτώση
13
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
μια μεγάλη αιμορραγία με άσπρα δόντια η θάλασσα είναι δική μου όταν σε βλέπω λυπημένο όταν λες δεν θα ξανάρθω τότε η θάλασσα είναι δική μου και ο ουρανός δεν στάζει απόψε δεν στάζει και το ποτάμι εδώ στέκεται μπροστά στα αδύνατα πόδια τί να γράψω για σένα εμείς κάποτε αγαπηθήκαμε
14
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
Τετάρτη αργά το βράδυ ήθελα να μιλήσω με μια άγνωστη μπορεί να είναι φαντασία ένα μεσημεριανό δειλινό κάτι σαν αίμα που βγήκε από μεγάλη αγάπη όταν γεράσω θα έχω καραμέλες και άλλα σακουλάκια εσύ θα ξέρεις μόνο το όνομα μιας τρελής
15
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
δεν έχω το κλειδί να ανοίξω την πόρτα έβαλα μια φωτογραφία δίπλα στο τίποτα ζω με το δόλωμα στα μάτια ίσως σε ονειρευτώ απόψε πατέρα
16
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
δεν έχω χρόνο πρέπει να σε κλείσω σ΄ ένα βιβλίο βιαστικά όπως έφυγα χωρίς υποσχέσεις η αγάπη έρχεται στο απόλυτο σκοτάδι
17
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
κάποτε ήμουν όμορφη φορούσα λευκή μουσελίνα έως τον αστράγαλο το στόμα είχε κόκκινο βαθύ και τα μαλλιά εδώ κι εκεί χρυσάφι τώρα το άγγιγμά σου είναι το σώμα που δεν έχω
18
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
το πιο όμορφο καλοκαίρι το ονειρεύτηκα είχα ανάψει κερί στη θάλασσα δεν μιλούσε κανείς ο έρωτας και το ναυάγιο κοιμόταν σφιχτά αγκαλιασμένοι ζευγάρι
19
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
ερωτεύτηκα για να κατανοήσω τον κόσμο κινείται μέσα μου η ματιά ενός μωρού και ο άνεμος αδελφό δεν έχω ούτε άλλα ψιλικά ζω παράλληλα με τα ασπρόρουχα και το πλυντήριο
20
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
μια μικρή διαδρομή στο κατώι της θείας Σάββατο βράδυ με ψιλόβροχο χιονόνερο το λες μια παρέα σκυφτή θα μπορούσαν να είναι φίλοι σχημάτιζαν απόνερα αρραβώνα η κοπέλα έσφιγγε τα χείλη τις γραμμές το πρωί ήταν όλοι εκεί η βέρα το σταφιδόψωμο ο ξένος
21
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
τα βράδια κρυώνω πολύ παγώνω γίνομαι βροχή νερό κουλουριασμένο φίδι υποψία ακούω θόρυβο αυτοκινήτου από άλλη εποχή αγώι
22
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
ένα παλιό αυτοκίνητο ξηλωμένο το κάθισμα του οδηγού μοιάζεις με άνθρωπο ακυβέρνητο πλοίο αγάπησες τη βροχή στο θολό το τζάμι τα χέρια πάνω στο τιμόνι νιώθω να σφίγγουν έναν χειμώνα την κάμπια
23
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
το πένθος μπορεί να αλλάξει χρώμα να μοιάζει με την ανθισμένη μανόλια στο γκρεμισμένο σπίτι το μαχαίρι στη γλώσσα το καμπανάκι στη μαρίνα στο Αργοστόλι έναν μικρό ήχο καθώς φεύγει η βροχή από τα μάτια η θάλασσα έχει όρεξη να ξεδιψάσει τον τυφλό τον ανυπάκουο εσένα
24
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
πολλές φορές μπαίνω στη θέση του άλλου ακριβώς σαν το ξεχασμένο ποτήρι στο πάνω ράφι ούτε ένα στόμα να το υπερασπιστεί να το ραγίσει με ξαφνική προοπτική ακίνητο να βλέπει τις χαρές των άλλων ούτε κουβέντα για τον καιρό που φεύγει ούτε να σπάσει το διπλανό τον πόνο από απροσεξία κι αυτό το χρώμα όλο χάνει χωρίς ένα νεύμα πώς να το γράψεις το ποίημα
25
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
ανεβήκαν μόνοι στο βουνό σαν λύκοι Κυριακή βραδάκι ίσα που έπεφτε το φως στους ώμους σ΄ αγαπώ ψέλλισε η μικρή εκείνος χάθηκε μες στο υγρό το χώμα σαν άντρας που ερωτεύτηκε πρώτη φορά
26
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
τα αγόρια που αγάπησες είναι ανάμεσα στα δόντια σαν παρανυχίδες κι εσύ ένα μικρό θαύμα μέσα στην παλιά ζακέτα Ιωάννα μοιάζεις με την απέναντι που βλέπω τώρα να κάθεται αναπαυτικά στην κουρελού στίχος ελεύθερος
27
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
νόμιζα δεν θα ’ρθεις έβρεχε πολύ και η ομίχλη χαλούσε τα μάτια υπάρχει η θάλασσα εάν την έχεις δει μία φορά
28
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
όταν θα έρθεις θα είμαι ψηλή άσπρος καπνός και θάλασσα μια λωρίδα από λουλούδια στο σώμα δεν πεθαίνει το φεγγάρι όσο αγαπάς
29
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
σαν να σε ξέρασε η θάλασσα κοιμάσαι σε κολλαριστά σεντόνια ακίνητος πάνω στα κύματα που κέρδισες ετών εξήντα
30
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
ποιός ξέρει μπορεί και να ζεις λίγο πιο κάτω να είσαι ένα σταφύλι μια ρουφηξιά από ροδάκινο το στάχυ η άποψη ότι με θέρισες ένας κόκκος στην άμμο
31
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
ίσως κάποτε βρεθούμε οπτασία σε άγνωστο μέρος γύρω από ένα τραπέζι μαύρο κοστούμι φόρεμα ντυμένο βλέμματα ανοιχτό στη μέση τυφλός ογδόντα χρόνια έβλεπα το πράσινο χωρίς να κλάψω για τα ανθισμένα λουλούδια
32
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
δεν έγινε τίποτα ούτε η βροχή μας έκλαψε ούτε νερό στα πόδια ίσα που βράχηκαν οι μπούκλες στεγνώσαμε στα γρήγορα και κοιταχτήκαμε μπορώ να φέρω το νερό εδώ μέσα στα χέρια σκλάβα
33
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
όπως κουνούσες το μαντήλι πίσω απ΄ το βουνό έφευγε η θάλασσα μέσα στα μάτια πράσινη φλούδα η μέρα της αναχώρησης
34
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
τα καθημερινά ποιήματα μοιάζουν με τα πιάτα στον νεροχύτη λιπαρά και άλλα οξέα ζευγαρώνουν στα χέρια μιας νοικοκυράς σε κλιμακτήριο ο φόνος
35
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
δεν ακούστηκε λέξη στο τραπέζι έπαιζαν τα δάχτυλα με το μαχαίρι ολόκληρη πρόταση με απαρέμφατο και μετοχές είναι η μαύρη μπλούζα που φοράω χρώμα σίγουρο αποκατάστασης
36
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
το σπίτι είναι άδειο έφυγε ο κύρης έψησα καφέ για δύο κάθισα αναπαυτικά στη θέση του για μερικές ημέρες θα μιλάω με τη φωνή του
37
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
απόλυτη σιωπή δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν δεν μιλάνε ποτέ για το άρωμα της νύχτας που φεύγει
38
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
σε όλα τα παιχνίδια ήμουν βασιλιάς αυτό ήθελα να γίνω να φοράω στέμμα από φύκια να είμαι παιδί μιας άλλης μάνας έβρεχε τότε δεν έβλεπα και δεν μιλούσε κανείς στο παραμύθι
39
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
νομίζω δεν αγαπώ πια άλλωστε μεγάλωσα και η κοιλιά κάθε ημέρα προεξέχει μυτερή εκείνη η παλιά φωτογραφία με τρελαίνει ποιά είναι η άγνωστη που ερωτεύθηκε έως θανάτου έναν πελαργό
40
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
να ήμουνα τριζόνι το ταφ το ρο ανεβασμένα σε μια Αυγουστιάτικη νύχτα κι εσύ η λάμπα στην άκρη του δρόμου ένα μυγάκι ίσα-ίσα να γλείφει το φύλλο
41
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
στο μπαλκόνι κρέμεται μια κούκλα έξω βρέχει χαλάει ο καιρός στο κέντρο στάζει μια λίμνη στις όχθες ξαπλωμένοι άγνωστοι εραστές πόσους ανθρώπους σκότωσα για να μπορώ να γράψω αυτό το ποίημα
42
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
είσαι τόσο όμορφος τα μάτια μου νομίζω είναι όμορφα τα έχασα όλα το γιασεμί την αθωότητα τη φάτνη όμως εσύ είσαι εδώ μου μιλάς για την κρύα θάλασσα το φύκι το πετραδάκι τα χέρια
43
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
ωραίος πόνος ανοιχτός ανθισμένο τριαντάφυλλο δεσμεύτηκε στον φυσικό ορό σταγόνα-σταγόνα στο στόμα η γλύκα του άσπρου σαν αυτό το άδειο χαρτί δεν έχεις που να βάλεις τη λέξη πατέρα
44
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
μάλλον είσαι η πιο ψηλή με τη μέση αλύγιστη πίσω από τον πάγκο σπάνια χαμογελάς αλλά κοιτάς αλλόκοτα και ίσια είσαι φίλη από τα παλιά και τα καινούργια είναι μια λίμνη χωρίς την πέτρα που περιμένω Ιφιγένεια
45
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
αυτό το ποίημα το ξαναγράφω είσαι το τέταρτο ποτήρι πάντα γεμάτο άλλες φορές τελείως άδειο είναι όμως δικό μας μια ουσία με ξανθά μαλλιά και περιδέραιο η φίλη που ανεβαίνει γρήγορα στο μπαρ να προλάβει πριν ξημερώσει καρφωμένη στις πατούσες είχα πάντα την απορία πώς πετάς Μαρία
46
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
τα παιδιά είχαν μπαράκι κάτω απ΄ το βουνό δίπλα στο ρέμα ο μύλος του Θανάση πηγαίναμε ένας ένας χωριστά κατάδικοι έξω το χιόνι μιλούσε στο παράθυρο για μια τυχαία συνάντηση την παρέα που μύριζε ρίγανη
47
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
τα μάτια σου είναι πέντε σ΄ αυτό το κεφάλι υπάρχει κυριαρχία το ένα μέσα στο άλλο περιμένω να γεννηθεί ένα χαμόγελο γκριμάτσα που μοιάζει ειλικρινής ο πόνος η αμφιβολία θα μετρηθεί φέτος στο καινούργιο μπακάλικο λίγο πριν χαθώ από πλήξη
48
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
κάθε πριν κοιμηθώ βάζω μια προσευχή στο πάτωμα ένα απλό μουρμουρητό σαν να βγαίνει η άνοιξη όπως ανθίζει το τριαντάφυλλο σε άδειο παρτέρι ύστερα χάνομαι ωραία είναι να φεύγεις χωρίς απολογία ούτε μια λέξη δεν χρειάζεται το χαμόγελο ενός ερωτευμένου
49
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
ακινησία φωτογράφησα πρώτη φορά αέρα φως κι έναν αγέλαστο γλάρο πολλά τα ψέματα το καλοκαίρι
50
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
από τότε που έφυγες βρέχει συνέχεια νομίζω κάτι θέλεις να μου πεις κι όλο σωπαίνεις στέκομαι στο μισάνοιχτο το τζάμι ακούω από μέσα την ησυχία μιας απώλειας απαλός ο πόνος βαμβάκι και η απόφαση
51
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
πρώτα έβγαλα την μπλούζα τα στήθη έπιασαν την κορυφή του κόσμου στα χαμηλά επίπλευση
52
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
το κραγιόν μου έσβησε γκρέμισε τοίχο γεμιστήρας μιας μικρής τριανταφυλλιάς το στόμα
53
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
τα τσιγάρα τελειώνουν θα κλείσει το ακριβές περίπτερο σε μία ώρα τί να προλάβω σε μία ώρα πριν είκοσι χρόνια είχα γεννήσει το παιδί πριν άλλα χρόνια είχα πιστέψει το μισό το παραμύθι τώρα θα κατέβω μια βόλτα στο ημίφως θα χαιρετήσω είδωλο σ΄ έναν κοινό καθρέφτη της εισόδου αδιόρθωτη
54
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
δεν έχουμε να πούμε τίποτα οι δύο μας εσύ γέμισες αυλάκια πεινασμένα ζώα εγώ στάθηκα στην άκρη του δρόμου μια μπάλα κέρινο στόμα μισάνοιχτο ακινησία
55
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
φτάνει πενήντα χρόνια καλά είναι τα πενήντα άλλοι πεθαίνουν στα είκοσι έχασα ό,τι είχα να χάσω το παλτό τα δόντια τους μασητήρες τί άλλο να καταπιώ τον έρωτα σε περίοδο νηστείας την αφραγκία τη μεγάλη τρύπα στο κεφάλι ενός μεσήλικα θα την πάρω μαζί μου έτσι πυροβολημένος θα είμαι πάντα νέος
56
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
ωραίο το άγγιγμα ενός μοναχού υπερκόσμιο το χέρι μισάνοιχτο μοιάζει με ζεστό καρβέλι ή με τη βαθιά πίστη ότι εχθές με ονειρεύτηκες
57
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
άρχισε το κρύο και δεν υπάρχει ελευθερία κορμιά πεταμένα εδώ κι εκεί αθώα περιστέρια και ούτε μία γραβάτα να σε αποκεφαλίσω ανισότητα
58
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
εδώ δεν έχει φως νυχτώνει νωρίς καίγεσαι σε μια φλούδα πεπόνι το αριστερό το χέρι βυζαίνει ωραίο στήθος φεγγάρι πάνω σου γιε μου
59
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
μαλάκωσε ο πόνος έγειρε πάνω μου έλιωσα κι εγώ το τελευταίο χιόνι και το μοίρασα καθαρό να δοκιμάσουν το χέρι μιας ξένης
60
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
έξω βρέχει το τσιγάρο έφτασε στη γόπα κάηκε ένα ολόκληρο σούρουπο χωρίς να το δω μπορεί να μαγείρεψα λάθος αλλά κάτι θυμήθηκα είχες λέει μεγάλα μάτια ορθάνοιχτα σύννεφα
61
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
σε λίγο νυχτώνει θα φύγει η μέρα μούσκεμα από τα όνειρα το πιο μεγάλο έχει ερημιά να περπατάς ολομόναχος στον ίδιο δρόμο και να μην φτάνεις ποτέ σε εκείνο το νησί ωραίος ύπνος
62
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
έχω καιρό να γράψω βρέχει συνέχεια τσιγάρα δεν βάζω στο ποτήρι τίποτα το αφήνω άδειο κλείνω νωρίς το σκοτάδι έξω ψάχνω μια άνοιξη σε βιβλίο της τετάρτης τάξης που θα ήθελα να μαθητεύσω πρόσφυγας
63
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
λέω να βγω ένα ποτό στη νύχτα λίγο ομίχλη στο ποτήρι να κάψω την πλήξη του Σαββάτου στον γυρισμό να φιλήσω το δέντρο τον παλιό μου φίλο να λυγίσουμε μαζί πέρα δώθε τα κλαδιά η καρδιά
64
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
υπάρχουν πράγματα δεμένα στο υπόγειο στο παλιό το σπίτι καταχωρούνται πράξεις ακατανόητες στοίχημα και παράλογο είμαι ένας απ΄ αυτούς που κέρδισαν την πίστη στο ανεπαρκές
65
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
να πούμε δύο λόγια εδώ δίπλα στο νερό όπως θα κυλάει το ρυάκι στο δρόμο γράμμα σε άγνωστο παραλήπτη έρωτας ενός νεκρού το κρύο μπαίνει μέσα στην αυλή του πατρικού μια λεύκα όμορφη γέρνει στα κλειστά τα μάτια χιόνι στα νύχια μπαμπά σκέφτομαι ο πόνος να γίνει μπάλα να παίξουμε τους ήρωες τα δέντρα
66
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
δεν έχω ένα χέρι να κρατήσω σφιχτά σαν από βελούδο να αγγίξει μόνο τα αιμοφόρα στην ίδια κατεύθυνση αίμα και δηλητήριο
67
ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
έχασα έναν φίλο ήταν χρόνια κοντά στα αναχώματα πολεμούσαμε μαζί καρδιές και σύγχρονα ανέκδοτα ήταν για μας το θέμα ένα βράδυ το πρόσωπο του άλλαξε γέμισε σκόνη μύγες και η βροχή κατέστρεψαν ολόκληρη ψευδαίσθηση
68
ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ
το αλκοόλ έχει θάνατο έχει και χαρά μου λείπουν οι φίλοι γύρω από το θέμα ακίνητοι με τα κατσαρά μαλλιά σίγουρη δύναμη ο ένας είχε τον αγκώνα στο πλάι χόρευε μόνο μεθυσμένος αντάρτικα ο άλλος έπαιζε το θαύμα κοιτώντας με περιέργεια τη μύγα τη δικιά του φίλη η Αλεξάνδρα ήταν ο πυρήνας χτυπούσε τα χαράματα σέρνοντας τα πόδια στα σανίδια γιορτή να βλέπεις μια γυναίκα καταιγίδα στο θολό κεφάλι τώρα έγινε μάνα κι εμείς με άδεια σπίτια την ψάχνουμε στον παπουτσωμένο γάτο
69
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ τώρα ήρθαμε........................................................................... 9 ανταμώναμε συχνά στο καφενείο ........................................10 όλα είναι εδώ ......................................................................... 11 τώρα.......................................................................................12 σήμερα είναι μεγάλη .............................................................13 μια μεγάλη ............................................................................ 14 Τετάρτη αργά........................................................................15 δεν έχω...................................................................................16 δεν έχω χρόνο .......................................................................17 κάποτε ήμουν ........................................................................18 το πιο όμορφο καλοκαίρι .....................................................19 ερωτεύτηκα .......................................................................... 20 μια μικρή διαδρομή ...............................................................21 τα βράδια .............................................................................. 22 ένα παλιό αυτοκίνητο ......................................................... 23 το πένθος.............................................................................. 24 πολλές φορές ....................................................................... 25 ανεβήκαν .............................................................................. 26 τα αγόρια που αγάπησες..................................................... 27 νόμιζα δεν θα ’ρθεις .............................................................. 28 όταν θα έρθεις ...................................................................... 29 σαν να σε ξέρασε .................................................................. 30 ποιός ξέρει .............................................................................31 ίσως κάποτε.......................................................................... 32 δεν έγινε ................................................................................ 33 όπως κουνούσες ................................................................... 34 τα καθημερινά ...................................................................... 35 δεν ακούστηκε ...................................................................... 36
το σπίτι είναι ........................................................................ 37 απόλυτη σιωπή .................................................................... 38 σε όλα τα παιχνίδια.............................................................. 39 νομίζω ................................................................................... 40 να ήμουνα τριζόνι ................................................................ 41 στο μπαλκόνι ....................................................................... 42 είσαι τόσο ............................................................................. 43 ωραίος πόνος ....................................................................... 44 μάλλον είσαι ......................................................................... 45 αυτό το ποίημα .................................................................... 46 τα παιδιά............................................................................... 47 τα μάτια σου ......................................................................... 48 κάθε ....................................................................................... 49 ακινησία ................................................................................ 50 από τότε που έφυγες ............................................................51 πρώτα έβγαλα ...................................................................... 52 το κραγιόν μου ..................................................................... 53 τα τσιγάρα τελειώνουν ........................................................ 54 δεν έχουμε............................................................................. 55 φτάνει ................................................................................... 56 ωραίο το άγγιγμα ................................................................. 57 άρχισε το κρύο ..................................................................... 58 εδώ δεν έχει .......................................................................... 59 μαλάκωσε.............................................................................. 60 έξω βρέχει ..............................................................................61 σε λίγο νυχτώνει................................................................... 62 έχω καιρό .............................................................................. 63 λέω να βγω ........................................................................... 64 υπάρχουν πράγματα ............................................................ 65 να πούμε ............................................................................... 66 δεν έχω ένα ........................................................................... 67 έχασα έναν φίλο ................................................................... 68 το αλκοόλ ............................................................................. 69
Η ΠΡΩΤΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ “ΠΕΝΤΕ ΠΟΤΗΡΙΑ” ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΑΛΕΞΙΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ «ΕΞΙΤΗΡΙΟΝ» ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2021. ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΖΑΚ
Αριθμός Έκδοσης 11
Η Χρύσα Αλεξίου γεννήθηκε στο Συκούριο Λάρισας το 1963. Εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές (Ποιήματα, Αθήνα, 2011, και Δωμάτιο 202, Ενδυμίων, 2013), κι ένα μονόπρακτο (Η μπάρα, Θράκα, 2014). Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά (Ποιείν, Στάχτες, Θράκα, Φτερά Χήνας, Εξιτήριον, Biblioteque, Φρέαρ κ.α.). Έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά και Ιταλικά. Η συλλογή «Πέντε Ποτήρια» είναι η τρίτη κατά σειρά.