Nieuwsbrief fonds pascal decroos voor bijzondere journalistiek stimuleert Bijzondere Journalistiek in de Vlaamse schrijvende en audiovisuele pers
N° 22
Oktober 2011
www.fondspascaldecroos.org
De tuin van Tito. Een reis langs de spoorlijn Belgrado-Sarajevo © F. Buyckx
Op zoek naar sporen van verzoening Eind 2009 vertrok voor het eerst sinds het uitbreken van de Joegoslavische oorlog, twintig jaar geleden, een trein van Belgrado naar Sarajevo. Korneel De Rynck trok, samen met fotograaf Frederik Buyckx, naar het gebied. Ze reisden langs de spoorlijn om te kijken of de heropening van de trein een teken van verzoening was. In De tuin van Tito blikt De Rynck terug op wat er gebeurde, en onderzoekt hij wat er sinds het einde van de oorlog is veranderd.
inhoud 1 † Op zoek naar sporen van verzoening 2 † Het blijft spannend tot aan de deadline 3
† In de naam van religie † Agenda
4
† Apathie in Congo
5
† Werkbeurzen
8 † Scriptieprijs
† Colofon
Waarom koos je dit thema?
Ik was gefascineerd door het complexe conflict van de jaren negentig, en vroeg me af hoe mensen weer met elkaar omgaan na een oorlog. De heringebruikname van de trein Belgrado-Sarajevo in december 2009 vormde de perfecte aanleiding om naar het gebied te reizen en op ontdekkingstocht te gaan. Er bestaat weinig literatuur over het naoorlogse Joegoslavië. De aandacht verdween met het laatste schot. Waarom reisde je samen met een fotograaf?
Ik wilde dat de mensen zich bij de woorden ook letterlijk een ‘beeld’ konden vormen
van de regio. Ik volgde al een tijdje het werk van Frederik Buyckx. Toen hij de Photo Academy Award won, heb ik beslist om hem mee te vragen. Hij was meteen enthousiast. Door zijn reiservaring nam hij zelf veel initiatief en toonde hij geduld. Vaak zat hij uren te wachten op eenzelfde plaats om dan met één foto terug te keren, maar het was dan wel de goeie. Werkte je met een lokale tolk?
In eerste instantie niet. In het begin had ik weinig financiële middelen, ik kon geen professionele tolk betalen. En ik wilde iemand van buiten de regio, ik hield rekening met eventuele etnische gevoelig-
heden. Met een Servische tolk een Kroatische oorlogsveteraan interviewen vond ik niet echt gepast. Daarom heb ik een Belgische studente, die Servokroatisch leerde, als tolk ingeschakeld. Maar dat liep niet goed. Onderlinge geschillen leidden ertoe dat we de samenwerking na enkele dagen stopzetten. Daarna moest ik improviseren. Via een sociale netwerksite vond ik een Servische studente die het studeren niet meer zag zitten. Het is razend moeilijk om iemand te vinden die constant mee wil reizen en voor weinig geld veel vertaalwerk wil doen. Ñ vervolg op pagina 4