NIEUWSBRIEF fonds pascal decroos voor bijzondere journalistiek stimuleert Bijzondere Journalistiek in de Vlaamse schrijvende en audiovisuele pers
December 2013
N° 27
www.fondspascaldecroos.org
Twee juryleden bekendgemaakt Op een evenement voor pers en publiek op 3 december 2013 in het Huis van de Journalist in Brussel maakten twee juryleden van het Fonds Pascal Decroos zich bekend. Eén van hen was voormalig VRT-journaliste Liesbet Walckiers. Ze blikt terug op vier jaar in de jury van het Fonds Pascal Decroos.
H
et had iets samenzweerderigs hoe we daar in het geheim bijeenzaten in de boomhut van het Fonds Pascal Decroos. Vier jaar lang, haast als eersten, de meest uiteenlopende journalistieke projecten mogen inkijken. En de meest interessante aan een opstapje helpen om dat project waar te maken. Het is een bijzonder boeiende ervaring geworden. Maar tegelijk ook een permanente bron van frustratie. DIE VERPLICHTE GEHEIMHOUDING LEEK IN HET BEGIN WAT PADVINDERACHTIG
Boeiend Die verplichte geheimhouding mocht in het begin dan wel wat padvinderachtig lijken, vrij vlug hebben we begrepen dat het een bescherming
INHOUD 1 Twee juryleden bekendgemaakt
2 “De onderzoeksjournalist is een remedie tegen mijn domheid”
4 Spionage. Doelwit Brussel 6 Werkbeurzen 8 Steun het Fonds Pascal Decroos Colofon
is tegen allerlei vormen van beïnvloeding en helaas ook beledigingen. Wij konden in de luwte ons werk doen, terwijl Ides Debruyne stoïcijns de klappen opving. Makkelijk was het niet. Er zijn steeds meer gegadigden, voor een te klein budget. ‘Schrappen en schrapen’, is de boodschap die we meekregen van onze directeur. Natuurlijk zit er kaf tussen het koren. Latere ontgoochelingen zijn niet uitgesloten. De jury moet zich uitspreken over een ontwerp, niet over een afgerond werkstuk. Dat is het moeilijkst. Maar wat een voldoening zijn de pareltjes die uiteindelijk bovendrijven! En die misschien zonder deze werkbeurs nooit het licht zouden hebben gezien. Liesbet Walckiers © Liesbet Walckiers
Er zijn de vaste klanten. Het talent dat in een groter taalgebied wellicht een gevierde naam zou zijn. Je ziet geregeld weer een aanvraag van een van hen opduiken. En het is een genoegen te weten dat je door het toekennen van de beurs hebt bijgedragen tot professionele topklasse. Namen als Kristof Clerix voor onderzoekswerk op internationaal niveau. Voor de heel bijzondere journalistieke projecten Catherine Vuylsteke (al dan niet in samenwerking met Hanne Phlypo), Pascal Verbeken of Rudi Rotthier. Maar evenzeer Damien Spleeters over de Belgische vertakkingen
van de wapenhandel, Reinout Verbeke met zijn ophefmakend onderzoek over wetenschapsfraude aan onze universiteiten. De verhalen van Margot Vanderstraeten en Johan de Boose. Een stem uit het zuiden als Eric Mwamba. Kwaliteitsvolle fotografen ook, die in de verdrukking dreigen te komen in een tijd waarin – dixit een krantenhoofdredacteur – iedereen met zijn gsm fotograaf is. En er zijn de vele starters, met weinig middelen maar met grenzeloos enthousiasme, waartussen ongetwijfeld het talent van morgen zit verscholen.
Bovendien mogen we toch met enige trots vaststellen dat het Fonds – via steun aan verscheidene bijdragen – een hoopgevend geluid als Apache mee hielp in het zadel houden.
Frustrerend Hoe meer uitgevers en hoofdredacties de mond vol hebben van onderzoeksjournalistiek, hoe minder ze bereid zijn er tijd en geld in te investeren. Dat hebben wij als jury van nabij mogen meemaken. En dat is des te jammerlijker omdat er wel degelijk talent beschikbaar is. vervolg op pag. 2