Þú valdir að fara í hótelsvítu rokkstjörnunnar Þú krýpur á gólfinu á þykkri mottu fyrir framan tilkomumikinn rokkstjörnulegan arin. Þetta er klisja, en dásamleg klisja. Aðeins rokkstjarna myndi gista í svítu eins og þessari. Hún nær yfir heila hæð á hótelinu og er búin öllum hugsanlegum munaði. Það ómar tónlist af nákvæmlega réttum styrk úr ósýnilegum hátölurum sem hljóta að vera bæði í lofti og veggjum. Lagið er eitthvað sem þú þekkir ekki, með djúpum, ómþýðum bassa. Charlie krýpur fyrir framan þig. Hann lyftir kjólnum yfir höfuðið á þér með einni lipurri hreyfingu áður en þú gerir þér fulla grein fyrir því hvað hann hefur gert. Síðan ýtir hann þér mjúklega aftur niður á mottuna sem er mjúk og notaleg á nöktu baki þínu. „Liggðu kyrr,“ skipar hann, „þetta verður ekkert sárt.“ Rödd hans er rám og þú skelfur þegar hann dreypir tekíla í naflann á þér. „Jæja, hvar á ég að setja saltið?“ segir hann stríðnislega og rennir fingrunum niður frá naflanum á þér að fjólubláa g-strengnum. „Fyrsta regla um líkamsskot,“ segir hann og kippir að sér fingrunum einmitt þegar þú ert farin að njóta þeirra, „engar hendur!“ Síðan beygir hann höfuðið niður og dreg ur brjóstahaldarann þinn mjúklega niður með tönnunum
30