Esse, nosse, posse Common wealth for common people “Η κοινωνία των δικτύων είναι µία καπιταλιστική κοινωνία. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής διαµορφώνει κοινωνικές σχέσεις σε όλο τον πλανήτη. Αυτή η µορφή καπιταλισµού διαφέρει από τις προηγούµενες γιατί έχει δυο θεµελιώδη ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: είναι παγκόσµια και δοµείται σε µεγάλο βαθµό πάνω σε ένα µεγάλο δίκτυο οικονοµικών ροών.” Manuel Castells (The rise of the network society, 1996)
Η οικονοµία της κοινωνίας των δικτύων είναι µία οικονοµία γνώσης και πληροφορίας. Όπως παρατηρεί ο Castells ήδη από το 1996 πρόκειται για µία µορφή οικονοµίας που η πληροφορία δεν αξιοποιείται απλά για να ελέγχεται η παραγωγή, αλλά και για να διαµορφώνει κοινωνικές σχέσεις οι οποίες κεφαλοποιούνται και γενούν µε τις σειρά τους νέες αξίες που ταιριάζουν στο ρευστό χρόνο και χώρο των δικτύων (1). Η άυλη και συγκινησιακή εργασία που κυριάρχησε στον ανεπτυγµένο κόσµο στη µεταφορντική και µεταβιοµηχανική περίοδο προσέδωσε στην γνώση και την πληροφορία ένα ρόλο κεντρικό και πρωτόγνωρα αντιφατικό. Μία νέα δηµιουργική τάξη γενήθηκε από ένα πλήθος ατόµων που θέλησε να µαθαίνει, να µοιράζεται, να ξεχωρίζει, χωρίς όµως ταυτόχρονα να µπορεί να έχει τον έλεγχο της αξιοποίησης των ικανοτήτων του. Η ελεύθερη γνώση, η συλλογική ευφυϊα, ο κοινός πλούτος της νέας συνδεδεµένης πραγµατικότητας ισχυροποιούν το σύγχρονο πλήθος αλλά και το αφήνουν αµήχανο µπροστά στα δεδοµένα της παγκόσµιας οικονοµικής κρίσης. Ο πολιτισµός των δικτύων, προϊόν του καπιταλισµού αλλά και της κριτικής πολιτικής σκέψης πρόκειται να κλονιστεί κι αυτός ή µπορεί να προσφέρει εναλλακτικά µοντέλα; Μήπως αποτελεί µία ψευδαίσθηση που συντελεί στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που το σύγχρονο πλήθος καλείται να αντιµετώπισει; Η διαδικτυακή πλατφόρµα “Esse, Nosse, Posse : Common Wealth for Common People” αναφέρεται στον πυρήνα του νέου κοινού πλούτου του σηµερινού πλήθους. Το “Είµαι, γνωρίζω, µπορώ” που, όπως παρατηρούν οι Hardt και Negri, συνιστούσε τον πυρήνα του αναγεννησιακού ουµανισµού, φαίνεται να χαρακτηρίζει µε ένα νέο τρόπο την εποχή των δικτύων (2). Σηµασία δεν έχει µόνο η γνώση, αλλά και η διάθεση µας για αυτή καθώς και ο προσδιορισµός της υποκειµενικότητας µας µέσω της γνώσης. Αν και ο “κοινός πλούτος” έχει χρήσιµοποιηθεί κυρίως για να χαρακτηριστούν κοινά αγαθά του υλικού κόσµου όπως η γη, το νερό, ο αέρας, στην εποχή των δικτύων ο όρος έρχεται να περιγράψει ένα σύνολο από άυλα αγαθά όπως η πληροφορία, η γνώση, οι κώδικες, η επικοινωνία και οι κοινωνικές σχέσεις (3). Το σηµερινό κοινωνικό διαδίκτυο και το περιεχόµενο του συνεπώς δε µπορεί παρά να είναι µία σηµαντική έκφανση του σύγχρονου αυτού κοινού πλούτου, που χαρακτηρίζεται από την αφθονία της πληροφορίας και του υλικού που οι ίδιοι οι χρήστες προσφέρουν αφενός, αλλά και από απόπειρες ιδιοποίησης του από την αγορά αφετέρου. Πώς διαµορφώνεται όµως ο νέος αυτός κοινός πλούτος; Ποιοί οι µηχανισµοί ανάπτυξης και στηρίξης του και ποιές είναι οι νέες µορφές οικονοµίας που τελικά αναδύονται; Τι ρόλο παίζουν σύγχρονοι όροι όπως η οικονοµία της προσοχής, η οικονοµία του δώρου και φαινόµενα όπως τα σύγχρονα sweatshops/ τα φτηνά εργατικά χέρια στο διαδίκτυο, το crowdsourcing/ η ανάθεση εργασιών σε ένα πλήθος ατόµων, η σύγχιση των ορίων εργασίας και ελεύθερου χρόνου; Ποιά η σηµασία του ανοιχτού και ελεύθερου λογισµικού, της ανακύκλωσης υλικού, της ανταλλαγής της γνώσης; Η νέα διαδικτυακή έκθεση µε τη µορφή ανοιχτής
πλατφόρµας του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης προσπαθεί να απαντήσει τα ερωτήµατα αυτά δίνοντας έµφαση στις νέες αξίες και τα πιθανά κόστη που προκύπτουν στη νέα συνδεδεµένη πραγµατικότητα. Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζονται: έργα καλλιτεχνών που σχολιάζουν τις νέες µορφές οικονοµίας του διαδικτύου πρωτοβουλίες και ανοιχτές πλατφόρµες ανεξάρτητων δηµιουργών που προωθούν τη χρήση του ελεύθερου και ανοιχτού λογισµικού, την ανταλλαγή υλικού και τη συνεργασία τοποθετήσεις και κείµενα από θεωρητικούς γύρω από τα δίκτυα, την οικονοµία και την τέχνη. Πίσω από τα έργα, τις πρωτοβουλίες και τα κείµενα που φιλοξενούνται στην πλατφόρµα βρίσκονται καλλιτέχνες, προγραµµατιστές, ερευνητές, χάκερς, θεωρητικοί, ακτιβιστές που όλοι τους αποτελούν µέρος µίας νέας δηµιουργικής τάξης του διαδικτύου. Είναι “πολιτισµικοί εργάτες”, όπως συχνά αποκαλούνται, που παρατηρούν και ασκούν κριτική στα δεδοµένα της σύγχρονης οικονοµίας των δικτύων, πιστεύοντας στην αξία της ανταλλαγής της εµπειρίας και της γνώσης και όχι στην αγοραστική αξία. Στην αντιφατική σηµερινή πραγµατικότητα της συνδεδεµένης οικονοµίας, η διαδικτυακή πλατφόρµα “Esse, Nosse, Posse: Common Wealth for Common people” είναι µια πρωτοβουλία που επικεντρώνεται στο “posse”, στον τρόπο παραγωγής και ύπαρξης όχι µόνο των δηµιουργών αλλά όλων όσων συµµετέχουν στον κοινό πλούτο και στις δυνατότητες επανιδιοποίησης της γνώσης µέσα από την ίδια τη συνεργασία. Δάφνη Δραγώνα – 1. Castells, Manuel. The Rise of the Network Society: The Information Age: Economy, Society and Culture Vol 1 (The Information Age). Blackwell Publishers Ltd, Oxford, 2000 2. Hardt, Michael & Negri, Toni. Αυτοκρατορία, Scripta, Αθήνα, 2002| 3. Hardt, Michael & Negri, Toni. Common Wealth, Belknap Harvard, CambridgeMassachusetts, 2009
Η Δάφνη Δραγώνα είναι επιµελήτρια και διοργανώτρια στο χώρο της ψηφιακής τέχνης. Τα τελευταία χρόνια οι εκθέσεις και οι εκδηλώσεις που έχει επιµεληθεί, έχουν κυρίως επικεντρώθει στην έννοια του παιχνιδιού και την αξιοποίηση του µέσα από την τέχνη ως µορφή δικτύωσης και αντίστασης. Έχει συνεργαστεί µε το κέντρο ATA (Περού), το κέντρο Laboral Centro de Arte y Creacion Industrial (Ισπανία), το Κέντρο για τον Ψηφιακό Πολιτισµό Φούρνος για το Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης και Τεχνολογίας Medi@terra και αυτό το διάστηµα συνεργάζεται µε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Τµήµα Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης και Επικοινωνίας του Πανεπιστηµίου Αθηνών και µέλος της Οµάδας Νέων Μέσων Personal Cinema. http://www.ludicpyjamas.net
Έργα User Labor, Burak Arikan & Engin Erdogan 2007, Τουρκία/ ΗΠΑ
Το User Labor προτείνει µία ανοιχτή βάση δεδοµένων, τη User Labor Markup Language, που µπορεί να µετρήσει την συµµετοχή ενός χρήστη στο κοινωνικό διαδίκτυο. Στόχος είναι να εντοπιστούν τα κριτήρια και το πλαίσιο που καθορίζουν την αξία της εργασίας του χρήστη, η οποία αξία υφίσταται για τον πάροχο υπηρεσιών αλλά όχι για τον ίδιο τον χρήστη. Πολλές διαδικτυακές υπηρεσίες σήµερα βασίζουν τα επιχειρησιακά τους µοντέλα στην κεφαλαιοποίηση της δηµιουργικής ικανότητας των χρηστών µέσω διαφηµίσεων και καθιστώντας το χρήστη παραγωγό και καταναλωτή µαζί. Ο κύκλος είναι γνωστός: η υπηρεσία διευκολύνει την επικοινωνία, την κοινωνικοποίηση, ο χρήστης προσφέρει περιεχόµενο, το περιεχόµενο δηµιουργεί κίνηση, η κίνηση συγκεντρώνει διαφηµίσεις και άρα έσοδα. Ο αριθµός των κλικ καθορίζει την αξία της προσοχής για τα διαφηµισµένα προϊόντα. Η όποια ανταµοιβή των χρηστών όµως δε µπορεί να καθοριστεί όπως των παροχών ή των διαφηµιζόµενων και αυτό κάνει τον κύκλο αδύναµο. Το ULML είναι ένα σχόλιο και µία απάντηση στη συγκινησιακή οικονοµία των καιρών µας. Θα µπορούσε η εκτίµηση της αξίας των χρηστών να αποκτήσει διεθνή, διάφανο και αυτό-ελεγχόµενο χαρακτήρα και συνεπώς να οδηγήσει σε ένα πιο ανθεκτικό και κοινωνικό διαδίκτυο; http://userlabor.org Ο Burak Arikan είναι ένας καλλιτέχνης που ζει στη Νέα Υόρκη και την Κωνσταντινούπολη. Το έργο του εστιάζει σε θέµατα που σχετίζονται µε την πολιτική, την οικονοµία και την πολιτισµική βιωσιµότητα σε περιβάλλοντα δικτύου. Παρουσιάζει τη δουλεία του µε διαδικτυακές εφαρµογές αλλά και στο φυσικό χώρο χρησιµοποιώντας εκτυπώσεις, λογισµικά, ηλεκτρονικά συστήµατα και φυσικά υλικά. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε κέντρα, µουσεία και φεστιβάλ διεθνώς όπως στο Museum of Modern Art (New York), στο Neuberger Museum of Art (New York), στη Μπιενάλε της Βενετίας, στην Ars Electronica (Linz), στο Sonar (Barcelona) και άλλα. Έχει δώσει διαλέξεις και έχει κάνει εργαστήρια σε πανεπιστήµια όπως το Massachusetts Institute of Technology, τη Σχολή Design στη Ρόδο, ή το Bilgi University της Κωνσταντινούπολης. http://burak-arikan.com/
All Over, Samuel Bianchini 2009, Γαλλία Προγραµµατισµός: Oussama Mubarak Παραγωγή του Jeu de Paume σε συνεργασία µε το Corbis France
Το All Over είναι ένα έργο διαδικτυακής τέχνης που περιλαµβάνει µία σειρά από εικόνες που διαµορφώνονται αποκλειστικά από τυπογραφικούς χαρακτήρες µε τη µορφή του κώδικα ASCII που χρησιµοποιείτο στους πρώτους υπολογιστές. Σε µία µετεξέλιξη του εδώ, τα ψηφία και τα γράµµατα που δηµιουργούν τις εικόνες είναι δυναµικά και αλλάζουν συνεχώς: παράγονται σε πραγµατικό χρόνο από τις οικονοµικές ανόδους και πτώσεις στο χρηµατιστήριο παγκοσµίως. Οι εικόνες εξαρτώνται από την οικονοµία που τις τροφοδοτεί και τις µεταλλάσσουν. To All Over αναφέρεται στα οικονοµικά δίκτυα και στις κινήσεις που ένας µεγάλος αριθµός ατόµων ανά τον κόσµο πυροδοτεί. To νόηµα που παράγεται έτσι είναι ασταθές, όπως και το σύστηµα αναπαράστασης τους. Ανάµεσα στην ψηφιακή και την οικονοµική διάσταση, και δύο διαφορετικές µορφές αναπαράστασης, οι εικόνες αυτές φαίνονται να αγωνίζονται για την ευκρίνεια, την δυνατότητα να είναι ορατές και την αβέβαιη πραγµατικότητα που αναπαριστούν. http://www.dispotheque.org/allover/ O Samuel Bianchini ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Εκθέσεις του έχουν παρουσιαστεί σε θεσµούς όπως στο Centre pour l’image contemporaine της Γενεύης, τη Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης of Geneva, τη Jozsa Gallery στις Βρυξέλλες, το Laboratoria στη Μόσχα και το Jeu de Paume στο Παρίσι. Η δουλειά του εστιάζει στην επίδραση της τεχνολογίας σε διαφορετικές µορφές αναπαράστασης και αισθητικής εµπειρίας αλλά και στους κοινωνικοπολιτικούς οργανισµούς. Συνεργάζεται µε επιστήµονες και ερευνητικά κέντρα τεχνολογίας. Η καλλιτεχνική του πρακτική συνοδεύεται από το θεωρητικό του έργο που έχει δηµοσιευτεί από το κέντρο Pompidou, το MIT Press,το Hermes, το Presses du Reel κλπ. Είναι επίσης µέλος των ερευνητικών κέντρων Calhiste (University of Valenciennes) και Citu (Universities Paris 1 and Paris 8). Είναι Επίκουρος Καθηγητης στο University of Valenciennes, και διδάσκει στο µεταπτυχιακό του École nationale supérieure des arts décoratifs στο Παρίσι.http://www.dispotheque.org
Falling Times, Michael Bielicky & Kamila B. Richter 2007 - 2009, Τσεχία / Γερµανία
To Falling Times είναι µία συνεχώς αναπτυσσόµενη real-time µεταφραστική µηχανή νέων που αναπαριστά την ολοένα εναλλασσόµενη διαδικασία εµφάνισης και εξαφάνιση της πληροφορίας στην εποχή µας. Το Falling Times αναφέρεται στην βαριά ίνφο-ρύπανση στην οποία ζούµε. Η Κοινωνία της Πληροφορίας δηµιούργησε τον καταναλωτή της πληροφορίας. Και τα νέα δηµιούργησαν µια νέα µορφή ψυχαγωγίας το Infotainment. Οι παραγωγοί ειδήσεων είναι από τους µεγαλύτερους ρυπαντές της εποχής µας και συνεπώς υπεύθυνοι για µία νέα οικολογική καταστροφή , αυτή της πληροφορίας. Με την οπτικοποίηση στο έργο αυτό, το περιεχόµενο περιορίζεται µόνο στους τίτλους και σε λέξεις κλειδιά που εµφανίζονται πιο συχνά στις ειδήσεις. Πρόκειται για µία δυναµική γλώσσα από εικόνες που καλεί τους χρήστες να τους προσδώσουν νόηµα και περιεχόµενο και να καθορίσουν ποιες από αυτές είναι οι πιο σηµαντικές. http://www.fallingtimes.info/index.php?page=3&lang=en O Michael Bielicky ήταν ιδρυτής και καθηγητής του Τµήµατος Νέων Μέσων στην Ακαδηµία Καλών Τεχνών στην Πράγα. Από το 2006 είναι καθηγητής στο τµήµα Ψηφιακής Τέχνης στο Πανεπιστήµιο Τέχνης και Design στο ΖΚΜ στην Καρλσρούη.Τα τελευταία 25 χρόνια έχει συµµετάσχει σε πολλές διεθνείς εκθέσεις, σε φεστιβάλ και συνέδρια χρησιµοποιώντας τεχνολογίες επικοινωνίας, πλοήγησης, εικονικής πραγµατικότητας και βίντεο. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται µε real time εφαρµογές στο διαδίκτυο για δηµόσιους χώρους που συχνά αναπτύσσει µε θεσµούς όπως το ZKM, η Ars Electronica Linz ή το High Tech Center στο Βερολίνο.http://www.hfg-karlsruhe.de/lehrende/professoren/prof-michaelbielicky.html http://www.hfg-karlsruhe.de/lehrende/professoren/prof-michael-bielicky.html Η Kamila B. Richter είναι υποψήφια διδάκτωρ στην Ακαδηµία Καλών Τεχνών της Πράγας µε θέµα το In-Formation. Life In-Formation and In-Formation Life: The Process of Information Materialization and Dematerialization. Από το 2002 δουλεύει ως καλλιτέχνης σε δηµόσιους χώρους µε εκτυπώσεις και διαδραστικές προβολές. Από το 2000 έως το 2002 έζησε στη Δηµοκρατία της Νότιας Αφρικής και σπούδασε στο Technikon Natal Durban όπου και ανέπτυξε το Visual Simulation of the South African Social Future Evolution. Από το 1999 έχει συµµετάσχει σε πολλές εκθέσεις της χώρας της αλλά και διεθνείς. Ζει και εργάζεται στη Γερµανία.
Invisible Threads, Jeff Crouse & Stephanie Rothenberg 2008, ΗΠΑ
Το Invisible Threads διερευνά τη σχέση της εργασίας, των αναδυόµενων εικονικών οικονοµιών και των προϊόντων της πραγµατικής ζωής όπως αυτά µπορούν να γίνουν αντιληπτά µέσω της παγκόσµια τηλεµατικής παραγωγής. Οι πελάτες του Double Happiness jeans µπορούν να παραγγείλουν ό,τι επιθυµούν µέσω ενός εργοστασίου και πωλητηρίου που βρίσκεται στον εικονικό κόσµο Second Life. Οι πελάτες µπορούν να δουν τη διαδικασία παραγωγής των jeans τους µέσω µίας οθόνης που βρίσκεται στο εργοστάσιο. Οι εικονικές µηχανές υφαντουργίας περιλαµβάνουν όλα τα απαραίτητα στάδια και όταν η παραγωγή ολοκληρωθεί τα εικονικά jeans µεταφέρονται στην πραγµατική διάσταση µέσω ενός µεγάλου και ειδικού εκτυπωτή. Το ανθρώπινο δυναµικό του εργοστασίου αποτελείται από άτοµα σε διαφορετικά µέρη του κόσµου που έχουν προσληφθεί για αυτή την εργασία στο Second Life. Τα έσοδα από τις πωλήσεις πάνε στους µισθούς των εργαζοµένων και στις δαπάνες του εργοστασίου. http://www.doublehappinessjeans.com/ Το έργο του Jeff Crouse σχολιάζει µε παιγνιώδη τρόπο το ρόλο της τεχνολογίας στις ζωές µας. Η δουλεία του περιλαµβάνει softwares, διαδικτυακές εφαρµογές, εγκαταστάσεις, παιχνίδια και βίντεο και έχει παρουσιαστεί στη Whitney Biennial, του 2008, στο Futuresonic Festival του Μάντσεστερ, στο DC FilmFest, στο Come Out and Play Festival του Άµστερνταµ, στα Obie Awards και στο Eyebeam Art & Technology Center της Νέας Υόρκης. Έχει λάβει βραβεία για παραγωγές από το Rhizome και το Turbulence. Ο Jeff είναι Senior Fellow στο Eyebeam and και διδάσκει στο Parsons, στο New School for Design και στο Bennington College στο Βέρµοντ. http://www.jeffcrouse.info/ H Stephanie Rothenberg δηµιουργεί προβοκατόρικες εγκαταστάσεις που εξετάζουν τα όρια των κοινωνικών κατασκευών των τεχνητών µας επιθυµιών. Μέσα από συµµετοχικές performances, εγκαταστάσεις και εφαρµογές δικτύων, η δουλειά της εξετάζει τη µεσολάβηση του φυσικού σώµατος σε ψηφιακά interfaces µίας εµπορευµατοποιηµένης κουλτούρας. Εκθέσεις και διαλέξεις της έχουν πραγµατοποιηθεί στο Whitney Museum of Art, το Zer01 Festival, το Banff New Media Institute, το ConFlux Festival, το Interaccess Media Arts Center και άλλα. Είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήµιο του Μπάφαλο. http://www.pan-o-matic.com/
First of May (The City Factory), Marcelo Expósito 2004, Ισπανία Film, 61’ Διανοµή και προβολή online: Hamaca Media & Video Art Distribution .
Το First of May (The City Factory) επικεντρώνεται σε έννοιες και εικόνες που περιγράφουν το πέρασµα από τη φορντική στη µεταφορντική περίοδο. Αναλύοντας τον όρο “δεξιοτεχνία” όπως περιγράφεται από τον πολιτικό φιλόσοφο Paolo Virno, επιδιώκει να αναφερθεί σε νέες µορφές εργασίας όπως και σε νέες τάσεις της πολιτικής δράσης. Δίνει έµφαση, σαν παράδειγµα, στο Lingotto, το ιστορικό εργοστάσιο της Fiat στο Τορίνο που σήµερα έχει µεταµορφωθεί σε γιγαντιαίο πολυλειτουργικό κέντρο. Η εικόνα της µεταµόρφωσης αυτής είναι και ο βασικός άξονας της αφήγησης µε παράλληλες νύξεις στην αστική αλλαγή, την επανάσταση της παραγωγικής διαδικασίας και της ριζοσπαστικής µεταµόρφωσης των µορφών εργασίας, από βιοµηχανικό προλεταριάτο σε ένα νέο κοινωνικό πρεκαριάτο. Μια άλλη µορφή εργασιακής εκµετάλλευσης θίγεται µε τα πλάνα και τις συνεντεύξεις των Chainworkers, µίας κολεκτίβας της οποίας ο λόγος και οι πρακτικές έπαιξαν σηµαντικό ρόλο στην Ευρώπη στοχεύοντας στη µεταστροφή του χώρου της µητρόπολη µε την αυτό-οργάνωση, την ευθεία επικοινωνία και δράση και τον επανασχηµατισµό του MayDay. http://www.hamacaonline.net/obra.php?id=240 O Marcelo Expósito είναι ένας καλλιτέχνης του οποίου η πρακτική κινείται ανάµεσα στην κριτική θεωρία, την συγγραφή και επιµέλεια, τη διδασκαλία και τη µετάφραση. Ζει στη Βαρκελώνη και το Μπουένος Άιρες. Διδάσκει στο Independent Studies Program (PEI), στο Museu d’Art Contemporani de Barcelona (MACBA), Facultad de Bellas Artes, στο Universidad de Castilla-La Mancha (Cuenca) και στο Facultat d’Humanitats, Universitat Pompeu Fabra (Barcelona). Είναι µέλος των δικτύων Universidad Nómada και Red de Conceptualismos del Sur, και αποτελεί µέλος της συντακτικής οµάδας transversal και desbordes. Είναι συνιδρυτής και συνεκδότης του brumaria magazine (2002-2006) και έχει επιµεληθεί αρκετές εκδόσεις. http://marceloexposito.net/
Goldfarmers, Ge Jin aka Jingle 2006, Κίνα ντοκιµαντέρ: 15′ Graphic designer – web designer: Claudia Dametz Κινηµατογράφηση: Lauren Berliner Σύµβουλος: Zeinabu Irene Davis| Συνεργάτης Παραγωγός: Matt Rutherford
Το Gold Farmers είναι ένα ντοκιµαντέρ για τους νέους στην Κίνα που προσπαθούν να βρουν µια καλύτερη τύχη µέσω των video games. Στην Κίνα υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια µία νέα µορφή “εργοστασίου” που προσλαµβάνονται νέοι για να παίζουν παιχνίδια όπως το World of Warcraft για 10 µε 12 ώρες την ηµέρα και µε στόχο να παράγουν εικονικά αγαθά όπως εικονικά χρήµατα, αντικείµενα ή καλύτερα επίπεδα για τους χαρακτήρες τα οποία πωλούνται σε πλούσιους παίκτες ανά τον κόσµο έναντι πραγµατικών χρηµάτων. Οι νέοι αυτοί, γνωστοί ως gold farmers στον εικονικό κόσµο, αναλαµβάνουν διάφορες εικονικές περιπέτειες µε σκοπό να ξεπεράσουν την απογοήτευση και τη φτώχεια της πραγµατικής ζωής. Το ντοκιµαντέρ αφηγείται πραγµατικές ιστορίες για άτοµα που ζουν ανάµεσα στην πραγµατική και εικονική διάσταση. www.chinesegoldfarmers.com Ο Ge Jin ερευνά θέµατα της εικονικής οικονοµίας και ειδικά της οικονοµίας των παιχνιδιών MMORPG και της κοινωνικής τους διάστασης. Έχει µεταπτυχιακό στην Δηµόσια Επικοινωνία από το Fordham University της Νέας Υόρκης και πτυχίο Οικονοµικών από το Shanghai International Studies University. Είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Τµήµα Επικοινωνίας του University of California-San Diego
Internet Art for poor people, Carlos Katastrofsky 2006, Austria
The requested URL was not found anywhere/ Το URL που αναζητάτε δε βρέθηκε πουθενά. Ένα ελαφρώς τροποποιηµένο 404-Not Found-Website, που συνήθως προβάλλεται όταν τα links οδηγούν σε µία νιρβάνα δεδοµένων δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες του internet art for poor people να επιλέξουν: µπορούν ή να φύγουν από τη σελίδα ή να δουν τα τελευταία στατιστικά γύρω από την παροχή ίντερνετ ανά τον κόσµο. Παίζοντας µε τη δοµή του διαδικτύου, οι χρήστες αντιλαµβάνονται την γεωγραφική ανισορροπία του παγκόσµιου ιστού και τις “τρύπες” στην παινεµένη κοινωνία της πληροφορίας. Ο τίτλος δεν αναφέρεται µόνο στα κενά της χαρτογράφησης του ίντερνετ – ταυτοχρόνως υπονοεί την θέση των καλλιτεχνών του διαδικτύου σε σχέση µε την αγορά και τους θεσµούς της τέχνης. http://katastrofsky.cont3xt.net/poor/poor.html Ο Carlos Katastrofsky ζει και εργάζεται στη Βιέννη εστιάζοντας κυρίως στο χώρο της τέχνης των νέων µέσων. Το έργο του ερευνά της πολιτική της παραγωγής διαδικτυακών έργων, τη διανοµή και κατανάλωση τους καθώς και το ρόλο που παίζουν οι παραδοσιακές πρακτικές – της επιµέλειας, της παρουσίασης και της κριτικής – σε µία ψηφιακή πραγµατικότητα που το άυλο έχει αντικαταστήσει τα αντικείµενα. Τα έργα του εξετάζουν χαρακτηριστικά του διαδικτύου όπως πχ τα software,τα interfaces, η γλώσσα και τα φόρουµ συζητήσεων και θέτουν ερωτήµατα για την εξέλιξη του διαδικτύου. Είναι ο συνιδρυτής του CONT3XT.NET (2006) – µίας πλατφόρµας συνεργασίας για θέµατα σχετικά µε την ψηφιακή τέχνη. http://katastrofsky.cont3xt.net/home/
MAICgregator, Nicholas Knouf 2009, ΗΠΑ
Το MAICgregator είναι µία εφαρµογή/επέκταση για το Firefox που συγκεντρώνει πληροφορίες για τα κολέγια και τα πανεπιστήµια της Αµερικής που ανήκουν στο MAIC military-academic-industrial complex, στο στρατιωτικό-ακαδηµαϊκόβιοµηχανικό σύµπλεγµα. Το MAICgregator αναζητά βάσεις δεδοµένων για κυβερνητικές επιχορηγήσεις, ιδιωτικές και δηµόσιες πληροφορίες σχετικά µε τους ενίοτε εγγυητές µε στόχο να διαµορφώσει µία νέα ριζοσπαστική χαρτογράφηση για τα σύγχρονα πανεπιστήµια, εµφανίζοντας τις πληροφορίες αυτές στις ιστοσελίδες τους. Το έργο σχολιάζει το σηµερινό διαδίκτυο λαµβάνοντας υπόψη το πλαίσιο της οικονοµικής κρίσης στο οποίο βρισκόµαστε. Οικειοποιείται το data-mining, την εξόρυξη δεδοµένων, δηλαδή τη βασική διαδικασία µε την οποία διαµορφώνεται το κεφάλαιο σήµερα και την αντιστρέφει εισάγοντας µία εναλλακτική µορφής εξόρυξης πληροφορίας που µπορεί να αποκαλύψει σχέσεις και δοµές εξουσίας και να φανεί πολύτιµη για το σύγχρονο πλήθος. http://maicgregator.org/ Ο Nicholas Knouf είναι υποψήφιος διδάκτωρ στην πληροφορική στο Πανεπιστήµιο του Cornell στη Νέα Υόρκη. Η έρευνα τoυ έχει διεπιστηµονικό χαρακτήρα εστιάζοντας στην πληροφορική, την κριτική θεωρία, την ψηφιακή τέχνη, την επιστήµη και την τεχνολογία. Τρέχοντα projects είναι το MAICgregator, το Fluid Nexus, µία εφαρµογή για κινητά τηλέφωνα ειδικά σχεδιασµένη για ακτιβιστές, ροµποτικά συστήµατα που ενθαρρύνουν την ψυχό-κοινωνικό-πολιτική σκέψη και ηχητικά έργα που στοχεύουν στην έκφραση του ανείπωτου. Έργα του έχουν παρουσιαστεί και αναγνωριστεί διεθνώς. Έχει λάβει αρκετά βιβλία και το έργο του έχει δηµοσιευτεί στο διαδίκτυο και στον τύπο. http://zeitkunst.org/
Bicycle Built for 2,000, Aaron Koblin & Daniel Massey 2009, ΗΠΑ
Το Bicycle Built For 2,000 αποτελείται από 2,088 ηχογραφήσεις φωνών που συγκεντρώθηκαν µέσω του Mechanical Turk web service, µίας υπηρεσίας του Amazon που δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους χρήστες ή εταιρίες να ζητήσουν από άλλους χρήστες να κάνουν µικρές εργασίες για το δίκτυο τους έναντι µίας ελάχιστης αµοιβής. Το τραγούδι που ακούγεται, το “Daisy Bell” έγινε γνωστό 1962 ως το πρώτο κοµµάτι που τραγουδήθηκε από υπολογιστή, έναν ΙΒΜ 704, το 1962. Ανατρέποντας την ανάµνηση που µπορούµε να έχουµε από την τεχνητή αυτή φωνή, το Bicycle Built for 2,000 βασίστηκε σε µία σύνθεση ανθρώπινων φωνών κατανεµηµένων σε όλο τον κόσµό, που οι καλλιτέχνες συγκέντρωσαν µέσω του MTurk ζητώντας από τους ενδιαφερόµενους εργάτες να ηχογραφήσουν τη φωνή τους µιµούµενοι το Daisy Bell. Οι εργάτες που ακούγονται είναι από 71 χώρες και πληρώθηκαν 0.06$ για τη δουλειά τους. Το Bicycle Built for 2,000 είναι ένα σχόλιο όχι µόνο για τις µορφές της σηµερινής επισφαλούς άυλης εργασίας αλλά και για την ανικανότητα µας να ξεφύγουµε από την ψηφιακή πραγµατικότητα και τις απασχολήσεις που προσφέρει. http://www.bicyclebuiltfortwothousand.com/ Ο Aaron Koblin είναι ένας καλλιτέχνης που ειδικεύεται στo data visualization. Χρησιµοποιεί κοινωνικά δεδοµένα και δεδοµένα υποδοµής για να απεικονίσει πολιτισµικές τάσεις και αναδυόµενες µορφές. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην Ars Electronica, στο SIGGRAPH, στο OFFF, στο Japan Media Arts Festival, και στο TED. Έχει λάβει το πρώτο βραβείο του National Science foundation και έργο του ανήκει στη µόνιµη συλλογή του Museum of Modern Art (MoMA) στη Νέα Υόρκη. Είναι ο Υπεύθυνος Τεχνολογίας του Google Creative Lab, όπου και συνεργάστηκε για το Chrome Experiments, µία ιστοσελίδα που παρουσιάζει JavaScript έργα designers από όλο τον κόσµο. http://www.aaronkoblin.com/ Ο Daniel Massey είναι ένας Μεξικάνος καλλιτέχνης, designer και προγραµµατιστής programmer που ζει και εργάζεται έξω από το San Francisco, CA. Το πρόσφατο έργο του εστιάζει σε νέες µορφές συνεργασίας, δηµιουργίας και µεταµόρφωσης, προσεγγίζοντας την τεχνολογία την ίδια ως ελάσιµο υλικό. Τα έργα του ποικίλλουν από εγκαταστάσεις εµβύθισης µέχρι εφαρµογές στο διαδίκτυο και οπτικοακουστικά live. Πήρε το µεταπτυχιακό τίτλο MFA in MFA in Digital Arts & New media από το University of California, Santa Cruz. Ήταν συνεργάτης της Yahoo! Design Innovation Team και τώρα είναι resident artist στο Gray Area Foundation for the Arts. http://www.oddsympathy.com/
Free Culture Game, Molleindustria 2008, Italy
Το Free Culture Game είναι µία παιγνιώδης αναπαράσταση της µάχης µεταξύ του copyright και της ελεύθερης ανταλλαγής της γνώσης, των ιδεών και της τέχνης. Βασιµένο ελαφρώς στις θεωρίες του Lawrence Lessig και του McKenzie Wark στο “Μανιφέστο των χάκερ”, παρουσιάζει την αµφίσηµη σχέση της αγοράς µε τα κοινά/commons. Το παιχνίδι δηµιουργήθηκε το 2008 µε στόχο να προωθήσει την ισπανική copyleft πρωτοβουλία Exgae. Ο στόχος του παίκτη είναι να δηµιουργήσει και να υποστηρίξει την κοινή γνώση απέναντι στην διανυσµατική τάξη , να ελευθερώσει τους παθητικούς καταναλωτές από την κυριαρχία της αγοράς. http://www.molleindustria.org/freeculturegame-eng Η Molleindustria είναι µία οµάδα καλλιτεχνών, σχεδιαστών, προγραµµατιστών που προσπαθεί να δηµιουργήσει ένα σοβαρό διάλογο γύρω από τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες των βίντεο παιχνιδιών. Χρησιµοποιώντας απλά αλλά αιχµηρά παιχνίδια, η οµάδα στοχεύει να δώσει το έναυσµα για µία νέα γενιά game developers µε κριτική σκέψη και διάθεση για πειραµατισµούς µε πρακτικές που µπορούν εύκολα να αντιγραφούν και να διαχυθούν. http://www.molleindustria.it
Πλατφόρµες
Zero Dollar Laptop, Furtherfield Βρετανία
Τα εργαστήρια του Zero Dollar Laptop ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2010 µε άστεγους από το φιλανθρωπικό ίδρυµα του St Mungo. Ο στόχος είναι η ανακύκλωση του hardware, η εγκατάσταση ελεύθερου και ανοιχτού λογισµικού ώστε να διατίθενται στους συµµετέχοντες φορητοί υπολογιστές µε τους οποίους µπορούν να κάνουν µουσική, γραφικά και βίντεο και να τα διανείµουν µέσω του διαδικτύου. Οι συµµετέχοντες αποκτούν πέρα από ένα ασύρµατο φορητό υπολογιστή, “πιο κλασικό και από ένα λαµπερό power book”, χρήσιµη και έξυπνη τεχνική γνώση. Το Zero Dollar Laptop έχει σα βάση του υπολογιστές που χάρισαν άτοµα που πίστεψαν σε αυτή την ιδέα. Το πρόγραµµα περιλαµβάνει συζητήσεις, εκθέσεις και εργαστήρια σε σχέση µε την τέχνη, την τεχνολογία και το περιβάλλον και είναι εµπνευσµένο από το µανιφέστο James Wallbank, Zero Dollar Laptop . Υλοποιείται σε συνεργασία µε το Access Space και το ίδρυµα St Mungo’s στο πλαίσιο του προγράµµατος Media Art Ecologies του Furtherfield http://www.furtherfield.org/zerodollarlaptop/ Το Furtherfield πιστεύει πως µέσω της δηµιουργικής και κριτικής ενασχόλησης µε την τέχνη και την τεχνολογία, οι άνθρωποι εµπνέονται και µπορούν να γίνουν ενεργοί συν-δηµιουργοί των πολιτισµών και των κοινωνιών. Παρέχει πλατφόρµες δηµιουργίας, θέασης, συζήτησης και γνώσης σχετικά µε τις πειραµατικές πρακτικές που συνδυάζουν την τέχνη, την τεχνολογία και την κοινωνική αλλαγή. http://www.furtherfield.org
Open Source Cinema, Brett Gaylor 2004, Καναδάς
Το Open Source Cinema δίνει στους χρήστες τη δυνατότητα να δηµιουργήσουν video online καθώς και να ρεµιξάρουν υλικό που έχουν στον υπολογιστή τους ή υλικό άλλων χρηστών από πλατφόρµες όπως το YouTube ή το Flickr. Μπορούν επίσης να επικοινωνήσουν µε µηνύµατα µέσω της πλατφόρµας, να σχολιάσουν τα remix και να συµµετέχουν σε έργα άλλων. Το Open Souce Cinema αρχικά δηµιουργήθηκε για την παραγωγή του ντοκιµαντέρ RiP!: A Remix Manifesto, µία συµπαραγωγή του Montreal EyeSteelFilm και του National Film Board of Canada (NFB). Ξεκίνησε το 2004 σε δοκιµαστική λειτουργία και το 2007 παρουσιάστηκε στο South By Southwest Interactive festival στην Drupal platform. http://www.opensourcecinema.org/ Ο Brett Gaylor είναι ένας Καναδός κινηµατογραφιστής ντοκιµαντέρ και παραγωγός νέων µέσων. Είναι διευθύνων µέλος της εταιρίας παραγωγής ντοκιµαντέρ EyeSteelFilm και επικεφαλής του τµήµατος των Νέων Μέσων. Είναι ο σκηνοθέτης του βραβευµένου ντοκιµαντέρ RIP: A remix manifesto και ο παραγωγός του HomelessNation.org. http://www.etherworks.ca/
Telekommunisten, Dmytri Kleiner Γερµανία
To Telekommunisten ελέγχεται από τους “εργάτες” του. Επιδιώκει να προσφέρει υπηρεσίες στο χαµηλότερο κόστος δίνοντας έµφαση στις ανάγκες των εργατών και των πελατών και αγνοώντας εξωτερικούς µετόχους. Το Telekommunisten ανήκει στους εργάτες του και τα έσοδα από τα προϊόντα αξιοποιούνται για τη διατήρηση και την εξέλιξη των υπηρεσιών που προσφέρει. Δεσµεύεται σε ιδέες για το ελεύθερο λογισµικό, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διεθνή ανάπτυξη και µία νέα οικονοµία που ελέγχεται από τους εργάτες. Στον καπιταλισµό και στην κυριαρχία των µη δηµοκρατικών εταιριών, αντιπροτείνει ένα τρόπο παραγωγής και οργάνωσης από τους ίδιους τους εργάτες. http://www.telekommunisten.net/ Ο Dmytri Kleiner αναπτύσσει λογισµικά για έργα µε πρακτικό και συµβολικό χαρακτήρα που εστιάζουν στην πολιτική οικονοµία του διαδικτύου και στη δυνατότητα αυτό-οργάνωσης της παραγωγής από τους εργάτες σα µία µορφή
ταξικού αγώνα.
Artzilla, Tobias Leingruber, Jamie Wilkinson, Greg Leuch Γερµανία - ΗΠΑ
To Artzilla.org ασχολείται µε την ανάπτυξη λογισµικών για browsers από καλλιτέχνες. Οι τροποποιήσεις των browsers του Artzilla µεταστρέφουν και προκαλούν τη διαδικτυακή κοινότητα, υποστηρίζουν το ελεύθερο και ανοιχτό λογισµικό ή επικοινωνούν την αγάπη για την κουλτούρα του διαδικτύου. Τα περισσότερα από αυτά στηρίζονται στην ανοιχτή αρχιτεκτονική του Mozilla Firefox. Όπως και µε τις πρώτες µορφές της διαδικτυακής τέχνης, έτσι και τώρα αυτές οι τροποποιήσεις των browsers χρειάζονται το µέσο του ίντερνετ και τους χρήστες του για να λειτουργήσουν. Η αξία των έργων βρίσκεται στις αντιδράσεις της ψηφιακής κοινότητας και την επιρροή που ασκούν σε αυτή. http://www.artzilla.org
Gearbox, Mediashed & Eyebeam Βρετανία – ΗΠΑ
To Gearbox είναι µία πρωτοβουλία και µία πηγή πληροφοριών και προιόντων για κινηµατογραφήσεις χαµηλού κόστους. Προτείνει καινότοµες ιδέες που βασίζονται σε ασυνήθιστους συνδυασµούς εξοπλισµού (όπως το CCTV Video Sniffin’ ή το Spy Kiting) και πρωτότυπες ιδέες για την επίτευξη επαγγελαµτικών τεχνικών. Η έµφαση δίνεται σε µέσα έκφρασης που τα άτοµα µπορούν να χρησιµοποιήσουν ανεξάρτητα από την οικονοµική τους κατάσταση ή το κοινωνικό τους στάτους. Πιστεύοντας στα “ελευθερα µέσα/ free media) προσφέρει νεους τρόπους σκέψεις και λύσεις που αξιοποιούν την τεχνολογία που βρίσκεται µέσα στο περιβάλλον που ζούµε, ανακλυκλώνουν ξεπερασµένο εξοπλισµό και τροποποιούν φτηνά υλικά.
Καλεί τον κόσµο να σκεφτεί νέους τρόπους έκφρασης και να ανεβάσει το υλικό στο διαδίκτυο και να το µοιραστεί έτσι ώστε να βρεθούν πιο πολλά εργαλεία κινηµατογράφησης σε πιο πολλά χέρια και να γενηθούν νέες προσεγγίσεις και µία πηγή πληροφοριών που µπορεί να µοιραστεί , να ξαναχρησιµοποιηθεί, να µεγαλώσει. http://gearbox.mediashed.org/ http://gearbox.mediashed.org Το MediaShed είναι ο πρώτος χώρος που ανοιξε στην Ανατολική Αγγλία για τα “ελευθερα µέσα” . Είναι ένας χώρος παραγωγής τέχνης, οπου µπορείς να φτιάξεις η να πεις ότι θέλεις για ελάχιστο κοστος χρησιµοποιώντας ανοιχτό και ελευθερο λογισµικό, ανακυκλωµένο εξοπλισµό και ενθουσιασµό. Είναι ένας χώρος που µπορείς να εκφραστείς ελεύθερα, χρησιµοποιώντας συστηµατα µέσων που µπορούν να χωριστούν και να ξαναχρησιµοποιηθούν χώρις περιορισµούς και χωρίς έλεγχο.Το MediaShed ιδρύθηκε από µέλη των Mongrel, µία διεθνώς αναγνωρισµένη οργάνωση για την ψηφιακή τέχνη.
Shiftspace, Dan Phiffer & Mushon Zer-Aviv 2006, USA
Το ShiftSpace είναι ένα επίπεδο ανοιχτού κώδικα για κάθε website. Στόχος του είναι να διευρύνει τις δηµιουργικές δυνατότητες που δίνει το διαδίκτυο. Προσφέρει εργαλεία για καλλιτέχνες, designers, αρχιτέκτονες, ακτιβιστές, προγραµµατιστές, ερευνητές, φοιτητές και χοµπίστες για δηµιουργήσουν ένα νέο πλαίσιο µέσα και πάνω σε υπάρχοντα websites. http://www.shiftspace.org/ Το ShiftSpace ιδρύθηκε το 2006 από τους Dan Phiffer και Mushon Zer-Aviv, φοιτητές τότε του NYU Interactive Telecommunications Program. Αργότερα, την ίδια χρονιά, το έργο έλαβε τιµητικό έπαινο από το PrixArs honorary του φεστιβάλ Ars Electronica. Αυτό το διάστηµα, το ShiftSpace υποστηρίζεται από το Swiss Confederation και το Rhizome.org.
Bank of Common Knowledge, Platoniq Iσπανια
Το Bank of Common Knowledge (BCK) είναι ένα εγχείρηµα για την έρευνα των κοινωνικών µηχανισµών για τη συλλογική παραγωγή περιεχοµένου, για την εκπαίδευση και τη συµµετοχή. Στόχος του είναι η δηµιουργία, η προστασία και η εξάπλωση της γνώση, η ανταλλαγή της και η διάδοση της. Πρόκειται για ένα εργαστήριο που βασίζεται στην έννοια των “κοινών” και στη µεταφορά της έννοιας αυτής από το φυσικό περιβάλλον στην άυλη παραγωγή και την επικοινωνία. Οι χρήστες του BCK µπορούν να µοιραστούν πρακτικές ή θεωρητικές γνώσεις για όλους τους τοµείς όπως πχ για την ιατρική, τις κατασκευές, από την τεχνολογία στα πολιτικά δικαιώµατα. Η BCK επιδιώκει να ενθαρρύνει τα άτοµα που έχουν συνείδηση της αξία της γνώσης να συγκεντρώνουν, να παράγουν, να δηµιουργούν και να µεταφέρουν στοιχεία σε νέα περιβάλλοντα επικοινωνίας και ανταλλαγής, απελευθερωµένα από συµβάσεις και ιεραρχίες. http://bancocomun.org/ H Platoniq είναι µία οµάδα πολιτιστικών παραγωγών, ραδιοφωνικών παραγωγών και προγραµµατιστών λογισµικού που αναµειγνύοντας τις γνώσεις πληροφορικής και τεχνολογίας µε το κοινωνικό τους ενδιαφέρον παρήγαγαν ένα αριθµό από κοινοτικά έργα νέων µέσων. Ο στόχος του είναι να φέρουν το διαδίκτυο στους δρόµους και χρησιµοποιούν διαφορετικές στρατηγικές µε βάση τα δίκτυα για να αναπτύξουν πιλοτικές εµπειρίες σε αστικά περιβάλλοντα. Από το 2003 συνεργάζονται µε Κέντρο Σύγχρονου Πολιτισµού στη Βαρκελώνη και έχουν κερδίσει διεθνή βραβεία για το Burn Station στο Transitio Festival στο Μεξικό και στην Transmediale στο Βερολίνο. http://www.platoniq.net
Feral Trade Courier, Kate Rich Βρετανία
Το Feral Trade Courier είναι µία βάση δεδοµένων µεταφοράς προϊόντων έξω από το σύστηµα της αγοράς. Είναι ένα δηµόσιο πείραµα για τη διακίνηση αγαθών µέσω των κοινωνικών δικτύων που στοχεύει να ανοίξει διόδους και για την ευκολότερη µετακίνηση πληροφοριών, εµπειριών αλλά και ατόµων από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα. Τα προϊόντα επιλέγονται µε βάση την ευκολία ως προς τη µεταφορά τους, την αυτονοµία τους και τις δυνατότητές που δίνουν για κοινωνικοποίηση. Κάποια προϊόντα που τώρα διακινούνται είναι καφές από το Ελ Σαλβαδόρ, γκράπα από την Κροατία, τσάι από το Μπαγκλαντές. http://www.feraltrade.org H Kate Rich, γεννηµένη στην Αυστραλία, είναι καλλιτέχνης και έµπορος. Στη δεκαετία του 90 πήγε στην Καλιφόρνια για να συνεργαστεί µε το Bureau of Inverse Technology (BIT), µία διεθνή υπηρεσία που προσφέρει προιόντα κριτικής πληροφόρησης. Στις αρχές του 2000 πήγε στο Μπρίστολ της Βρετανίας και ως διαχειρίστρια του µπαρ στο Cube Microplex ξεκίνησε το Feral Trade. Το διάστηµα αυτό ασχολείται µε την πολιτισµική οικονοµία και αναπτύσσει πρωτόκολλα σχετικά µε τις παροχές της φιλοξενίας, της φροντίδας, του αθλητισµού και της επιβίωσης στο χώρο του πολιτισµού.
P2P art, Anders Weberg| 2006 - 2010, Σουηδία
Τέχνη φτιαγµένη για και διαθέσιµη για οµότιµα δίκτυα. Το πρωτότυπο έργο προσφέρεται από τον καλλιτέχνη στο διαδικτύο µέχρι κάποιος να το κατεβάσει. Είναι διαθέσιµό µόνο όσο χρήστες το µοιράζονται και το µεταλλάσσουν. Το πρωτότυπο αρχείο στην πορεία σβήνεται από τον αρχικό δηµιουργό. Ένα έργο για την αισθητική της εφήµερης εποχής. http://www.p2p-art.com/ Ο Anders Weberg είναι καλλιτέχνης και κινηµατογραφιστής που δουλεύει µε το βίντεο, τον ήχο, τα νέα µέσα και τις εγκατάστάσεις. Τον απασχολεί κυρίως η έννοια της ταυτότητας και η κατασκευή της σε σχέση µε ζητήµατα βίας, φύλλου, µνήµης, απώλειας ή ιδεολογίας, ζητήµατα όπου η προσωπική εµπειρία συνυπάρχει µε αναγορές στην ποπ κουλτούρα, στα µέσα και τον καταναλωτισµό. Ζει στο Μάλµο της Σουηδίας και έχει εκθέσει σε πολλά φεστιβάλ και µουσεία διεθνώς, µεταξύ των οποίων: η Cape 09 Art Biennale, 2009, Cape Town, Νότιος Αφρική, Biennale of Sydney 2008, Σύντνευ, Αυστραλία,Transmediale08, Βερολίνο Γερµανία, File Brazil 07-08, Σάο Πάολο, Βραζιλία, EMAF, European Media Art Festival, Όσναµπρουκ, Γερµανία. http://www.recycled.se/
Esse, Νosse, Posse: Common Wealth for Common People “The network society is a capitalist society… For the first time in history the capitalist mode of production shapes social relationships over the entire planet. This form of capitalism is different from its historical predecessors. It has two fundamental distinctive features: It is global and it is structured to a large extent around a network of financial flows.” Manuel Castells (The rise of the network society, 1996)
The network society is a knowledge and information society. As Castells writes in 1996 it is a form of economy where information does not only control production, but also forms social relationships that can accumulate capital, generate value and fit into the timeless space of flows 1 . The forms of immaterial and affective labour that became dominant in the post-fordist and post-industrial era assigned to knowledge and information a principal and unprecedentedly controversial role. A new creative class was born by a multitude of people with a desire to learn and share but without having the control of the utilization of their capabilities. The values of free knowledge, collective intelligence and common wealth rendered this new class more powerful but not less distressed when confronted with the reality of the global financial crisis. Will the network society, a product of capitalism but also of critical and political thought, collapse along with the tottery economy of our times, or can it offer new alternative and sustainable models? Is it a way out or rather an illusion for the difficulties and the adversities that the contemporary multitude needs to face? The online platform “Esse, Nosse, Posse : Common Wealth for Common People” refers to the core of the common wealth of today’s multitude. The triad “I am, I know, I can” that, as Hardt and Negri write, constituted the core of the renaissance humanism, seems to also describe in a new way, the era of the networks2. What is important is not only the knowledge itself but rather our disposition for it as well as our defining as subjectivities through the process of knowledge. Although the notion of common wealth has been used to describe common goods of the material world such as the earth, the water, the air, in the network era the notion has changed and mainly refers to information, knowledge, code, communication and social relations3. Through this scope today’s social web and its content can be considered as an important aspect of the new common wealth defined by the inscarcity of information which is continuously provided by users themselves on one hand and by attempts of appropriation by the market on the other. How is this new common wealth then formed? What are its mechanisms of development and support and which are the new forms of economy that emerge? What is the importance of new terms frequently mentioned such as the attention economy or the gift economy and of phenomena such as the sweatshops, the crowdsourcing or the merging of free and working time? Can free and open source software and knowledge exchange play a significant role? The new online platform of the National Museum of Contemporary Art aims to answer these questions by focusing on the new values and the new costs deriving in the new digital realm. In this context, the new platform presents: – artists’ projects commenting on the new forms of networked economy, – initiatives and open platforms by independent artists based on free and open
software, exchange and collaboration, – statements and texts by researchers, critics, theorists discussing art, networks and economy. The projects, initiatives and texts hosted are contributed by artists, programmers, researchers, hackers, theorists, activists, by members of internet’ s new creative class. Often mentioned as cultural workers, these people observe and study the internet culture and take a critical stance towards the features of the networked economy, believing in the value of exchanging knowledge rather than the market value. In the controversial contemporary reality the online platform “Esse, Nosse, Posse: Common Wealth for Common People” is an initiative which focuses on “posse”, on the mode of production and being not only of the creators presented within this context but of all the contributors of today’s common wealth , as well as on the possibilities of re-appropriation of knowledge that may occur only through knowledge itself. http://www.ludicpyjamas.net Daphne Dragona —1. Castells, Manuel. The Rise of the Network Society: The Information Age: Economy, Society and Culture Vol 1 (The Information Age). Blackwell Publishers Ltd, Oxford, 2000 2. Hardt, Michael & Negri, Toni. Empire, Harvard University Press, 2000 3. Hardt, Michael & Negri, Toni. Common Wealth, Belknap Harvard, CambridgeMassachusetts, 2009
Daphne Dragona is a media arts curator and organiser, based in Athens. Her exhibitions and events the last few years have focused on the notion of play and its merging with art as a form of networking and resistance. She has collaborated with ATA center (Peru), Laboral Centro de Arte y Creacion Industrial (Spain) Fournos Center for Digital Culture (Greece) and the National Museum of Contemporary Art of Athens (Greece). She is a also PhD candidate in the Faculty of Mass Media & Communication of the University in Athens conducting a research on social media and a member of the Media Arts Collective Personal Cinema. http://www.ludicpyjamas.net
Projects
User Labor, Burak Arikan & Engin Erdogan 2007, Turkey/ USA
User Labor proposes an open data structure, User Labor Markup Language (ULML), to outline the metrics of user participation in social web services. The aim is to construct criteria and context for determining the value of user labor, which is currently a monetized asset for the service provider but not for the user herself. Many web services today base their business models on capitalizing on this product, the creative capacity of their users, through sophisticated advertising networks while positioning the user as both the producer and the consumer of content. The service cycle is familiar: service provider facilitates social use, user produces content, content generates traffic, traffic attracts advertising revenue for the service. Number of clicks determine affection for advertised products. What users get, however, is not defined as clearly as the service provider’s or the advertiser’s compensation, which undermines the sustainability of the production cycle. ULML is a comment and a response to the affective economy of our times. Could efforts for a universal, transparent, and self-controlled user labor metrics ultimately lead to a more sustainable social web? http://userlabor.org Burak Arikan is an artist based in New York and Istanbul. His work confronts issues ranging from politics and economics to cultural sustainability in networked environments. He shows the instances of his systems online and onsite through diverse media including prints, animation, software, electronics, and physical materials. Arikan has presented his work internationally at institutions including Museum of Modern Art (New York), Neuberger Museum of Art (New York), Venice Biennale (Venice), Ars Electronica (Linz), Sonar (Barcelona), DEMF (Detroit) and others. He has lectured and did workshops at institutions including Massachusetts Institute of Technology, Rhode Island School of Design, New York University Interactive Telecommunications Program or the Istanbul Bilgi University. http://burak-arikan.com/
Falling Times, Michael Bielicky & Kamila B. Richter 2007 - 2009, Czech republic / Gemany
Falling Times is an everlasting and growing real-time news translation machine representing permanently appearing and disappearing information about our times and, simultaneously, the fall of our western decadent civilization. Falling Times refers to the heavy InfoPollution we live in. The InfoSociety has created a new kind of consumer – the InfoConsumer! The news has been turning more and more into an entertainment – the Infotainment. In our visualization we reduce the content only to headlines and key words that appear in the news the most often. These reduced news are translated into a dynamic pictogram language that is considered to be universal and instantly understandable. Online users have the opportunity to define collectively the meaning associated with each icon we created. In this way the users decide not only which icon represents which news but also the news that are going to be searched for and finally displayed. http://www.fallingtimes.info/index.php?page=3&lang=en Michael Bielicky has been a founder and professor of the New Media Art department at the Academy of Fine Arts in Prague. Since 2006 he is a professor of Digital Media Art department at the University of Art and Design Karlsruhe, in ZKM. The last 25 years he has participated in many international exhibitions, festivals and symposia using communication, navigation, video and VR technologies. In the recent years he has been using real time web based information technologies in public spaces, often developed in collaboration with ZKM Karlsruhe, Ars Electronica Linz or High Tech Center Berlin-Babelsberg etc. http://www.hfg-karlsruhe.de/lehrende/professoren/prof-michael-bielicky.html Kamila B. Richter is a PhD. Candidate at the Academy of Fine Arts in Prague with the research project In-Formation. Life In-Formation and In-Formation Life: The Process of Information Materialization and Dematerialization. Since 2002 she is operating as an artist in public spaces with print media and with interactive urban screenings. Between 2000 and 2002 she lived in The Republic of South Africa, studied at Technikon Natal Durban and developed the Visual Simulation of the South African Social Future Evolution. Since 1999 she has participated in many national and international exhibitions. She works and lives in Germany.
Invisible Threads, Jeff Crouse & Stephanie Rothenberg 2008, USA
Invisible Threads explores the growing intersection between labor, emerging virtual economies and real life commodities enabled through global, telematic production. Designed as a retail kiosk, real world customers order “Double Happiness” jeans on-demand through a sweatshop created in the virtual environment of “Second Life”. On a projected screen, the customers watch their jeans be made virtually on the factory assembly line. The virtual textile machines include a jaquard weaving loom, laser cutter, dye vat and industrial sewing machines. When production is complete, the virtual jeans are output back into the real world via a large format printer (Second Life to Real Life portal). Leveraging a “global” workforce, the worker avatars operating the machines are real people at computers located around the world hired through the Second Life “classifieds”. As a virtual enterprise, profits made from jean sales go towards workers’ salaries and factory overhead.
http://www.doublehappinessjeans.com/ Jeff Crouse’s work playfully comments on the role of technology in our lives. His work takes many forms, including software, web applications, installations, games, and video. His work has been exhibited at the 2008 Whitney Biennial, 2008 Futuresonic Festival in Manchester, DC FilmFest, Come Out and Play Festival in Amsterdam, the Obie Awards and Eyebeam Art & Technology Center in New York. He has received grants from Rhizome and Turbulence. Jeff is currently a Senior Fellow at Eyebeam and teaches at Parsons the New School for Design and Bennington College in Vermont. http://www.jeffcrouse.info/ Stephanie Rothenberg creates provocative interactions that question the boundaries and social constructs of manufactured desires. Through participatory performance, installation and networked media, her work investigates the mediation of the physical, analog body through the digital interfaces of commodity culture. Stephanie’s exhibitions and lectures include the Whitney Museum of Art web portal, Zer01 Festival, Banff New Media Institute, Amsterdam International Film Festival, Hallwalls Contemporary Arts Center, ConFlux Festival, Interaccess Media Arts Center and Trampoline Radiator Festival New Technology Art. She is Associate Professor of Visual Studies at University at Buffalo.http://www.pan-o-matic.com/
First of May (The City Factory), Marcelo Expósito 2004, Spain Film: 61′ Distribution and online viewing: Hamaca Media & Video Art Distribution
First of May (The City Factory) focuses on notions and images that describe the passage from fordism to post-fordism. Discussing the concept of “virtuosity” as used by the political philosopher Paolo Virno, it aims to refer to new figures of labour as well as to certain emergent trends of political action. It focuses on Lingotto, Fiat’s historic factory in Torino, which today has been transformed into a gigantic multifunctional centre. The image of this metamorphosis is the axis of a visual narration with overlaps urban change, the revolution in the productive processes and the radical transformation of the figures of labour, whose most powerful image is that of the dissolution of the industrial proletariat and the emergence of a confusing new social precariat. The other side of the new modes of exploitation of labour is enacted in this video by the experience of the Milan collective Chainworkers, a collective that has pioneered in Europe a discourse and a set of practices whose key tools for the subversion of the metropolitan space are self-organisation, direct communicative action and the reformulation of MayDay. http://www.hamacaonline.net/obra.php?id=240 Marcelo Expósito is an artist whose practice usually expands towards the territories of critical theory, editorial work, curatorial activities, teaching, and translation. Mostly based in Barcelona and Buenos Aires. He teaches at Independent Studies Program (PEI), Museu d’Art Contemporani de Barcelona (MACBA); Facultad de Bellas Artes, Universidad de Castilla-La Mancha (Cuenca); and Facultat d’Humanitats, Universitat Pompeu Fabra (Barcelona). He was cofounder and co-editor of brumaria magazine (2002-2006) and the editor of several books http://marceloexposito.net/
Internet art for poor people, Carlos Katastrofsky 2006, Austria
The requested URL was not found anywhere. A slightly modified 404-Not FoundWebsite, normally displayed when links are leading into a data-nirvana lets the visitors of internet art for poor people choose: they can simply click away the page or view the latest statistics about the worldwide distribution of the internet. By playing with the linked structure of the internet the users of this artwork can take a glimpse at the existing (mismatch) imbalance of its global distribution and thereby the holes in the often praised information society. The title internet art for poor people not only refers to the empty spaces in a cartography of the internet but also subliminally alludes to the working situation of Internet-artists in the arts business: “poor people” subsumes this mild smile in multifaceted words by which institutions still view Internet-artists. http://katastrofsky.cont3xt.net/poor/poor.html
Carlos Katastrofsky is a Vienna-based artist working primarily in the field of new media art. His work examines the politics of Internet-based art production, distribution and consumption, and considers how dominant practices of the artistic modus vivendi – curating, dealing, showing, and reviewing – function in the virtual realm, where the immaterial has replaced the object. His works explore characteristic features of the Internet such as software, interfaces, language, and discussion forums- to question the current development of the Web. He is co-founder of CONT3XT.NET (2006) – a collaborative platform for the discussion and presentation of issues related to Media Art. http://katastrofsky.cont3xt.net/home/
MAICgregator, Nicholas Knouf 2009, U.S.A.
MAICgregator is a Firefox extension that aggregates information about colleges and universities embedded in the military-academic-industrial complex. It searches government funding databases, private news sources, private press releases, and public information about trustees to try and produce a radical cartography of the modern university via the replacement or overlay of this information on academic websites. MAICgregator comments on today’s web in relation to the financial crisis we are situated it. It appropriates data-mining, the very process through which capital is formed today and it reverses it by introducing an alternative aggregation of data that can reveal hidden power relationships and structures and turn information into a powerful tool for the contemporary multitude. http://maicgregator.org/ Nicholas Knouf is a PhD student in information science at Cornell University in Ithaca, NY. His research explores the interstitial spaces between information science, critical theory, digital art, and science and technology studies. Ongoing work includes MAICgregator, Fluid Nexus, a mobile phone messaging application designed for activists and relief workers, robotic puppetry projects that engage with psycho-socio-political imaginaries and sound works that encourage the expression of the unspeakable. Past and current work has been presented and recognized internationally. He has received a number of awards and his work has been discussed in print and online media. http://zeitkunst.org/
Bicycle Built for 2,000, Aaron Koblin & Daniel Massey 2009, USA
Bicycle Built For 2,000 is comprised of 2,088 voice recordings collected via Amazon’s Mechanical Turk, a web service where “requesters” may pose small and easy tasks to “workers” for a small payment. The song heard, “Daisy Bell,” was made famous in 1962 as the first song sang by an IBM 704 computer. In contrast to the 1962 version, Bicycle Built For 2,000 was synthesized with a distributed system of human voices from all over the world. This was made possible with the MTurk platform where the artists invited workers to listen to a short sound clip, and to then record themselves imitating what they heard. People from 71 countries responded and each was paid $0.06 USD for his/her work. Bicycle Built for 2,000 is a comment on only on today’s forms of precarious immaterial labour but also on our inability to detach ourselves from the media reality and the continuous preoccupation with it.http://www.bicyclebuiltfortwothousand.com/ http://www.bicyclebuiltfortwothousand.com/
Aaron Koblin is an artist specializing in data visualization. His work takes social and infrastructural data and uses it to depict cultural trends and emergent patterns. Aaron’s work has been shown at international festivals including Ars Electronica, SIGGRAPH, OFFF, the Japan Media Arts Festival, and TED. He received the National Science foundation’s first place award for science visualization and is part of the permanent collection of the Museum of Modern Art (MoMA) in New York. Currently, Aaron is Technology Lead of Google’s Creative Lab where he helped to launch Chrome Experiments, a website showcasing JavaScript work by designers from around the world. http://www.aaronkoblin.com/ Daniel Massey is a Mexican born artist, designer, and programmer based out of San Francisco, CA. Daniel’s recent work seeks to instigate new modes of collaboration, creation, and transformation by approaching technology as inherently malleable. His projects take on varied forms, from immersive installations and web-based work, to live visuals and music. Daniel earned his MFA in Digital Arts & New media from the University of California, Santa Cruz. He was part of the Yahoo! Design Innovation Team and is now a resident artist at the Gray Area Foundation for the Arts. http://www.oddsympathy.com/
Free Culture Game, Molleindustria 2008, Italy
The Free Culture Game is a playable representation of the battle between copyright and the free exchange of knowledge, ideas and art. Loosely based of the theories of Lawrence Lessig and McKenzie Wark’s “A hacker manifesto�, it portrays the ambiguous relation between the market and commons. The game was made in 2008 to promote the Spanish copyleft initiative Exgae. The aim for the player is to create and defend the common knowledge from the vectorial class. Liberate the passive consumers from the domain of the market. http://www.molleindustria.org/freeculturegame-eng Molleindustria is an italian team of artists, designers and programmers that aims at starting a serious discussion about social and political implications of videogames. Using simple but sharp games they hope to give a starting point for a new generation of critical game developers and, above all, to experiment with practices that can be easily emulated and virally diffused. http://www.molleindustria.it
Projects
Zero Dollar Laptop, Furtherfield UK
The Zero Dollar Laptop workshops have been running in London since January 2010 with clients of St Mungo’s charity for homeless people. The aim is to recycle hardware, to break Windows and install Free and Open Source Software to build media laptops and create music, graphics and video for distribution over the Internet. Participants gain street-smart technical knowledge and get a wireless enabled media laptop, “classier than any shiny power-book”. The Zero Dollar Laptop project is based on computers donated by people who believe in its idea. The programme includes public debates, exhibitions and workshops about art, technology and environment inspired by James Wallbank’s Zero Dollar Laptop Manifesto. It is developed in partnership with Access Space and St Mungo’s charity for the homeless as part of Furtherfield.org’s Media Art Ecologies programme. http://www.furtherfield.org/zerodollarlaptop/ Furtherfield.org believes that through creative and critical engagement with practices in art and technology people are inspired and enabled to become active co-creators of their cultures and societies. It provides platforms for creating, viewing, discussing and learning about experimental practices at the intersections of art, technology and social change. http://www.furtherfield.org
Open Source Cinema, Brett Gaylor 2004, Canada
Open Source Cinema invites users to create their own videos online, remix
media that they have on their computer, as well as remix other people’s media from places like YouTube and Flickr. They can also connect with others by sending personal messages, commenting on remixes, or even joining projects that others have created. Open Souce Cinema was originally created to produce the documentary film RiP!: A Remix Manifesto, a co-production with Montreal’s EyeSteelFilm and the National Film Board of Canada (NFB). It was launched in 2004 as a public beta, and in 2007 launched at the South By Southwest Interactive festival on the Drupal platform. http://www.opensourcecinema.org/ Brett Gaylor is a Canadian documentary filmmaker and new media director. He is a member director of EyeSteelFilm documentary production company and its Head of New Media. He is the director of the award winning documentary RIP: A remix manifesto and the web producer of HomelessNation.org. http://www.etherworks.ca/
Telekommunisten, Dmytri Kleiner Germany
Telekommunisten is controlled by its workers. It aims to serve its customers best and at the lowest cost by remaining focused on meeting the needs of workers and customers, not on profits for outside shareholders. Telekommunisten is worker-owned which means that all the money earned from products goes directly to the maintenance and improvement of the services offered. Telekommunisted is committed to free software, social justice, environmental protection, international development and building a worker-controlled economy. To capitalism and to the resulting global dominance of undemocratic corporations, it proposes a mode of production organized by the workers themselves. http://www.telekommunisten.net/ Dmytri Kleiner is a software developer working on practical and symbolic projects investigating the political economy of the Internet and the ideal of workers self-organisation of production as a form of class struggle.
Artzilla, Tobias Leingruber, Jamie Wilkinson, Greg Leuch Germany - USA
The Artzilla.org Community is dedicated to the development of artistic web browser software. Artzilla browser modifications subverse and challenge online society, support freedom and openness on the web, or communicate love for the internet’s culture. Net.Artists, Pranksters, Hackers and Poets create client-side browser add-ons to modify a user’s web experience. Most of them are based on the open-source add-on architecture of the Mozilla Firefox web browser. As in the tradition of the early Net.Art movement, web browser modifications need the medium internet to exist and it’s users to function. Ultimately, the value of these projects lies in the reactions and impact on online society. www.artzilla.org
MediaShed & Eyebeam, Gearbox UK – USA
Gearbox is an initiative and a database of information and products of low cost. It proposes people innovative ways of recording footage using unusual combinations of found resources (such as CCTV Video Sniffin’ or Spy Kiting) and low-budget methods of reproducing professional film making techniques (for example, achieving a crane shot using a fishing pole). This one-stop shop for all your moving image needs places a potent means of expression in the hands of people irrespective of money, status or environment. Building on the core aims of “free-media”, it offers new ways of thinking about and using technology and media available within the environment, of recycling and re-using outdated and junked equipment, and of adapting cheap materials from local DIY and electronic stores. It encourages people to further develop means of expression, equipment and ideas by uploading their work for comment and sharing. This will put filmmaking tools into the hands of more individuals who may have wholly different approaches to using them, creating a sharable, reusable and expandable resource.
http://gearbox.mediashed.org The MediaShed is the first “free-media” space to open in the East of England and is located at the mouth of the Thames. It’s a place for doing art, making things or just saying what you want for little or no financial cost by using the public domain, free and open source software, recycled equipment and enthusiasm. It’s also a place to say what you want “freely”, using accessible media systems that can be taken apart and reused without unnecessary restrictions and controls. The MediaShed was founded by members of Mongrel, an internationally recognized digital arts organization.
Shiftspace, Dan Phiffer & Mushon Zer-Aviv 2006, USA
ShiftSpace is an open source layer above any website. It seeks to expand the creative possibilities currently provided through the web. ShiftSpace provides tools for artists, designers, architects, activists, developers, students, researchers, and hobbyists to create online contexts built in and on top of websites. http://www.shiftspace.org/ ShiftSpace was founded in 2006 by Dan Phiffer and Mushon Zer-Aviv, then students at NYU’s Interactive Telecommunications Program. Later that year, the project received a PrixArs honorary mention from the Ars Electronica Center. Presently, ShiftSpace is supported through a grant by the Swiss Confederation and by a commission through Rhizome.org. Bank of Common Knowledge, Platoniq Spain
The Bank of Common Knowledge (BCK) is a pilot experience dedicated to the research of social mechanisms for the collective production of contents, mutual education, and citizen participation. Its aim is to create, protect and expand knowledge, to exchange it and spread it. It is a laboratory platform based on the notion of “commons� taken out from the physical territoire and moved into the immaterial production and to the areas of knowledge and public communication spaces as commons. In the BCK individuals can share practical or theoretical knowledge in all disciplines, from medical to crafts, from technology to civil rights. The Bank of Common Knowledge wants to allow people conscious of the value of knowledge to assemble, produce, create and transmit in new communication and exchange circuits, free from restrictive hierarchical roles. http://bancocomun.org/ Platoniq is a group of cultural producers, radio-makers and software developers who from the mix of their computer-technical knowledge and social interests have set up a number of independent community media projects. Their main goal is to bring the Internet to the streets, drawing inspiration from diverse networking strategies to develop collective pilot experiences and research in urban contexts. Since 2003 Platoniq has collaborated with the Barcelona Centre of Contemporary Culture and over the last years they have been awarded two international prizes for their project Burn Station in the Transitio Festival in Mexico D.F. and the Transmediale festival of digital culture in Berlin. www.platoniq.net Feral Trade Courrier, Kate Rich UK
The Feral Trade Courier is a live shipping database for a freight network running outside commercial systems. It is a public experiment trading goods over social networks aiming that the passage of goods can also open up wormholes and routes between diverse social settings, along which other information, techniques or individuals can potentially travel. New products are chosen for their portability, shelf-life and capacity for sociability: feral trade goods in current circulation include the coffee from El Salvador plus grappa from Croatia, tea from Bangladesh and fresh sweets from the Islamic Republic of Iran. http://www.feraltrade.org Kate Rich is an Australian-born artist & trader. In the 1990s she moved to California to work with the Bureau of Inverse Technology (BIT), an international agency producing an array of critical information products. At the turn of the century, she headed further east to take up the post of Bar Manager at the Cube
Microplex, Bristol UK where she launched Feral Trade. She is currently moving deeper into the infrastructure of cultural economy, developing protocols to define and manage amenities of hospitality, catering, sports and survival in the cultural realm. P2P art, Anders Weberg 2006 - 2010, Sweden
Art made for – and only available on – the peer to peer networks. The original artwork is first shared by the artist until one other user has downloaded it. After that the artwork will be available for as long as other users share it. The original file and all the material used to create it are deleted by the artist. There is no original. The aesthetics of ephemerality. http://www.p2p-art.com/ Anders Weberg is an artist and filmmaker working in video, sound, new media and installations and he is primarily concerned with identity. The human body lies at the root of projects that formally and conceptually chart identity and its construction as a preamble to broaching matters of violence, genders, memory, loss or ideology in which personal experiences co-exists with references to popular culture, the media and consumerism. Currently based Malmö in the south of Sweden and has exhibited at numerous art/film festivals, galleries, and museums internationally, including: Cape 09 Art Biennale, 2009, Cape Town, South Africa; Biennale of Sydney 2008, Sydney, Australia; Transmediale08, Berlin, Germany; File Brazil 07-08, São Paulo, Brazil; EMAF, European Media Art Festival,Osnabrück, Germany. http://www.recycled.se/