Kochać to chcieć przemierzyć cały świat we dwoje, po to, by nie było miejsca na ziemi wolnego od wspólnych wspomnień.
21.01.2018
DZIEŃ, OD KTÓREGO WSZYSTKO SIĘ ZACZĘŁO
02.02.2018
NASZA PIERWSZA RANDKA
14.02.2018
PRZYJĘTA DATA ROZPOCZĘCIA ZWIĄZKU
28-30.04.2018
PIERWSZY WSPÓLNY WYJAZD (BERLIN)
15.04.2023
ZARĘCZYNY NA PLAŻY NA TENERYFIE
01.09.2024
NOWY ROZDZIAŁ W NOWYM MIESZKANIU
Ta historia to OPOWIEŚĆ O PODRÓŻY , w której każdy przystanek to piękne wspomnienie, a każdy kolejny pokonany kilometr to lata spędzone razem – wszystko to na drodze do miłości. Piękna to historia, przeczytajcie o tym sami!
Początek będzie mało romantyczny, ale przecież nie zawsze musi być z przytupem – w końcu stare porzekadło mówi, że ważne jak się kończy, a nie jak zaczyna.
Był rok 2017, kiedy spotkali się po raz pierwszy na lektoracie języka niemieckiego. Wypełniona studentami po brzegi sala, a wśród nich Magda, która znalazła się tam trochę przez przypadek po nieudanej przygodzie z finansami i rachunkowością. Nie wiedziała wtedy jeszcze, że parę rzędów dalej siedzi jej przyszły mąż. Kuba zauważył ją od razu – tych oczu i uśmiechu, który mógłby rozświetlić każdą gramatyczną katastrofę, nie dało się pominąć. Patrzył więc na nią raz po raz ukradkiem, ale nie zebrał się na odwagę, żeby podejść. Czekała w napięciu na ten pierwszy krok, bo on też wpadł jej w oko, ale z początku ich znajomość ograniczała się tylko do „cześć” wymienianego przed wejściem na zajęcia. W końcu Magda postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce i – korzystając z magicznej mocy Facebooka – napisała do Kuby o Festiwal Piwa. Gdzieś mignęło jej, że był zainteresowany tym wydarzeniem, co uznała za świetny pretekst do rozpoczęcia
rozmowy. Może i mało romantyczny, ale chociaż typowo studencki. Od słowa do słowa umówili się na pierwszą randkę. Oczywiście na… piwo! Pierwotny plan zakładał wyjście do kina, ale zgodnie uznali, że nie jest to najlepszy pomysł na pierwsze spotkanie, jeśli dwoje ludzi chce trochę pogadać i poznać się nieco lepiej. Tak więc 2 lutego 2018 wybrali się do baru.
To była naprawdę udana randka, bez chwili krępującej ciszy. Magda nabrała pewności, że Kuba to dobry materiał na męża i – mimo że on kandydatki na żonę wtedy jeszcze nie szukał – gdzieś w głębi czuła, że los połączył ich drogi nieprzypadkowo. Kobieca intuicja jej nie zawiodła. Kiedy jakiś czas później, 14 lutego, spotkali się w Krakowie na umówiony spacer, Kuba przywitał ją bukietem kwiatów i słowami „Czy zostaniesz moją Walentynką?”. System Magdy na chwilę się zawiesił, bo pytanie było z kategorii podchwytliwych. Chodzi o ten jeden dzień, czy już na zawsze? Z przejęcia nie odpowiedziała nic, co można byłoby uznać za jednoznaczną deklarację, przez co Kuba do dziś twierdzi, że po prostu walentynką być nie chciała. Prawda była zgoła inna,
bo od tamtych pamiętnych Walentynek byli już nierozłączni. Czy to była miłość? Zdecydowanie! Przez kolejne lata Magda i Kuba odkrywali siebie, ale nie tylko. Odkryli swoją wspólną pasję – do podróżowania i zwiedzania najciekawszych zakątków świata – od Berlina po pamiętną Teneryfę. To właśnie podczas podróży na tę wyspę, wydarzyło się coś, co obydwoje zapamiętają do końca życia.
To był kwiecień 2023 roku, przedostatni dzień ich wyjazdu. Słońce chowało się za horyzontem na Playa de Benijo, kiedy Kuba uklęknął przed Magdą z pierścionkiem w ręku. Ukrywał go w kieszeni przez cały dzień, czekając na odpowiedni moment, który właśnie nadszedł. „Czy zostaniesz moją żoną?” – zapytał, a radosne „TAK!” rozbrzmiało kilka sekund później. Magda była szczęśliwa, choć nie kryła swojego zaskoczenia. Ślub zaplanowali jeszcze tego samego roku, a fakt, że jesteśmy tu dzisiaj oznacza tylko jedno –w międzyczasie zdali test na wzorową parę, bo przetrwali remont mieszkania. Stworzyli dom, w którym planują pisać dalszą część tej historii, gotowi na każdą drogę, o ile pokonają ją we dwoje.
To tu się zaręczyliśmy!
Kraj, który odwiedziliśmy wspólnie jako pierwszy
Niemieckie śluby to mieszanka tradycji i dobrej zabawy! W przeddzień ceremonii odbywa się Polterabend, podczas którego goście tłuką pod domem panny młodej porcelanę na szczęście i pomyślność – posprzątać bałagan musi para młoda. W dniu ślubu pojawia się kolejny symboliczny zwyczaj: Baumstamm sägen, czyli wspólne piłowanie kłody drewna, które ma pokazać ich gotowość do pokonywania życiowych wyzwań. Na weselu nie może zabraknąć oczywiście niemieckich specjałów, dużej ilości piwa i… licytacji butów panny młodej (Brautschuhversteigerung). Jest głośno, jest gwarno i bardzo swojsko.
Jedyny afrykański kraj, który odwiedziliśmy
Egipskie wesela to prawdziwe królewskie widowisko – dosłownie! Ceremonia zaczyna się od Zaffa, czyli głośnej procesji z bębnami, tańcami i śpiewami, podczas której para młoda wkracza niczym faraonowie. Nie ma tu miejsca na skromność – suknie panny młodej często błyszczą bardziej niż piramidy w pełnym słońcu, a sala jest ozdobiona złotem, kryształami i światłami godnymi „Baśni tysiąca i jednej nocy.” Na stole królują orientalne przysmaki, a obowiązkowym punktem programu jest tańczenie do arabskich hitów, często z udziałem profesjonalnych tancerek brzucha. Po wszystkim młoda para nie jedzie do domu cicho i dyskretnie – goście odprowadzają ich głośnymi okrzykami radości.
Kraj, który zwiedziliśmy wzdłuż podczas tripu
Włosi to niekwestionowani smakosze. Chętnie poznają smak sławy, choćby miała trwać tylko chwilkę, dlatego każdy ślub poprzedza tutaj huczne ogłoszenie tej nowiny – przyjaciele młodej pary rozwieszają w mieście plakaty, które zawiadamiają o nadchodzącym ożenku – pomysłowe, dopracowane i opatrzone figlarnymi hasłami. W dniu ślubu miłość dwojga ludzi spotyka się tu z typową dla Włochów miłością do… jedzenia! Uczta weselna niekiedy bardziej przypomina festiwal kulinarny – na stołach goszczą dziesiątki dań, regionalne wina i oczywiście obowiązkowa pozycja w menu: confetti, czyli migdały w lukrze, które symbolizują słodko-gorzki smak małżeństwa.
Kraj, w którym miały miejsce nasze zaręczyny
Hiszpański ślub to pokaz pasji i temperamentu, w którym każda chwila naszpikowana jest emocjami, dobrą zabawą i prawdziwym ogniem. Ceremonia odbywa się późnym popołudniem, żeby uniknąć upału (i dać czas na sjestę). W jej trakcie pan młody wręcza narzeczonej 13 złotych monet – zwanych arras – symbolizujących 12 apostołów i prowadzącego ich Jezusa. Mają przynieść nowożeńcom szczęście i dobrobyt. Po ceremonii zaczyna się wielka fiesta – są śpiewy, tańce i mnóstwo wina. A co z tortem? Nie kroi się go zwykłym nożem – w Hiszpanii robi się to… mieczem! Zabawa trwa do białego rana, jest głośno i radośnie.
Wyspa, na którą jedziemy w podróż poślubną
Na tropikalnej wyspie ślub to coś więcej niż zwykła ceremonia – to prawdziwy festiwal kolorów i magii. Przygotowania zaczynają się na długo przed ślubem, zwłaszcza dla panny młodej, która przechodzi rytuał zwany haldi –w jego trakcie bliscy namaszczają ją pastą z kurkumy, co ma zapewnić szczęście, ochronę przed złą energią, ale też… piękną cerę! Sama ceremonia jest pełna symboliki, z wpływami hinduskimi lub kreolskimi – w zależności od korzeni pary młodej. Po niej goście zbierają się na plaży, gdzie bawią się w rytmie lokalnej muzyki zwanej sega. Albo na łodzi, z widokiem na krystalicznie czystą wodę i drinkiem w kokosie. A jeśli ktoś chce mieć naprawdę unikalne wesele, może wziąć ślub… pod wodą, w specjalnych hełmach dla nurków. Ślub na Mauritiusie to po prostu prawdziwy ślub… w raju!
Jak wyglądałoby to wesele...
Tętniący życiem dom panny młodej już od samego rana wypełnia zapach świeżo pieczonych placków. Od świtu trwa radosne zamieszanie, w którym uczestniczy nie tylko rodzina, ale też znajomi i sąsiedzi. Przy stole siedzi Magda, ubrana w białą haftowaną koszulę, spódnicę w kwiaty i wyszywany gorset, cierpliwie znosi zaplatanie warkoczy przez matkę. Zdobne wstążki we włosach i czerwone korale na szyi mają jej to wynagrodzić. Nieopodal leży rozmarynowy wianek – symbol jej czystości. W końcu pod domem pojawia się Jakub, przystrojoną w kolorowe wstęgi furmanką, ubrany w czarną sukmanę i kapelusz z pawim piórem. Zgromadzeni witają go z pieśnią na ustach. Klęcząc na prześcieradle, które ma posłużyć im w noc poślubną, młodzi przyjmują błogosławieństwo od rodziców, a następnie wszyscy ruszają procesją do drewnianego kościółka. Do wesołego tłumu dołączają po drodze mieszkańcy wsi. Wita ich donośny dźwięk organów i zapach świeżo ciętych gałązek przystrajających kościół. To tu, przed ołtarzem, klęcząc na zdobnych poduszkach haftowanych rękami babci, młodzi przysięgają sobie miłość. Przy wyjściu z kościoła goście obsypują ich owsem – na dostatek, a orkiestra przygrywa skoczne melodie. Można zacząć weselicho! W ogrodzie pod rozłożystą jabłonią na weselników czekają suto zastawione stoły. Zbite z szerokich dech blaty uginają się pod ciężarem tradycyjnych dań: pierogów, kapusty z grochem i pitnego miodu. Nowożeńców
witają rodzice, chlebem i solą –jak każe zwyczaj. Chwilę później na ziemi ląduje kieliszek, który na szczęście rozbija pan młody, ku radosnym okrzykom gości. Można zacząć świętowanie. Pierwsi do tańca ruszają nowożeńcy, rozpoczynając poloneza i prowadząc wszystkich do wspólnej zabawy. Muzyka skrzypiec i śpiew niosą się echem po okolicy przez całą noc. Gdy wybija północ, nadchodzi czas oczepin. Z głowy Magdy znika panieński wianek, a zastępuje go czepiec – chusta określająca jej nowy status. Od teraz wszyscy będą wiedzieć już, że jest mężatką. Zabawa jeszcze się nie kończy, a wręcz przeciwnie nabiera większego rozmachu. Na klepisku pod gwiazdami goście tańczą aż do rana, śpiewając ludowe pieśni, jedząc i pijąc za zdrowie nowożeńców. O świcie, gdy zmęczenie w końcu wygrywa, Magda i Jakub żegnają ostatnich gości, witając zarazem nowy dzień – już jako małżeństwo.
Kochani Goście!
Podobno miłość najpiękniejsza jest wtedy, gdy można się nią dzielić. To dlatego postanowiliśmy, że w tym dniu podzielimy się nią właśnie z Wami! Dziękujemy, że przyjęliście nasze zaproszenie i stawiliście się tutaj tak licznie, żeby wspólnie świętować. Doceniamy, że nam kibicujecie i trzymacie za nas kciuki. Mając takie wsparcie, wiemy, że miłość, która nas połączyła, z roku na rok będzie silniejsza. Mamy nadzieję, że ten dzień zapisze się na kartach naszej wspólnej historii jako wspaniałe wspomnienie.
WASZE ZDROWIE!
1. Ile razy miałaś/eś okazję zaszaleć na parkiecie jako gość weselny?
a. to moje... pierwsze wesele b. policzę na palcach jednej ręki c. tak dużo, że nie do uwierzenia d. jestem kolekcjonerem winietek!
2. Czy zawsze potwierdzasz swoją obecność na weselu?
a. nigdy – powinni wiedzieć, czy będę b. nie, chyba że dzwonią i błagają c. staram się, ale pamięć już nie ta d. oczywiście! przecież na mnie liczą!
3. Czy zdarzyło Ci się potwierdzić, że będziesz, a potem się nie pojawić?
a. to mój ukryty antytalent
b. tak, ale miałam/em dobrą wymówkę c. nie, szanuję budżet nowożeńców d. zawsze na miejscu wydarzeń!
4. Jaka jest Twoja największa motywacja do przyjścia na wesele?
a. idę, bo nie wypada odmówić b. liczę na garść świeżych ploteczek c. jedzenie, alkohol i zabawa d. dobrych imprez nigdy dość!
5. Co najczęściej dajesz młodym w prezencie z okazji ślubu?
a. jaki prezent? jestem gościem! b. jakiś kurzołap i kwiatki do tego c. na leniwca: bon podarunkowy d. klasyka gatunku: koperta z wkładką
6. Co myślisz na temat przydzielania gościom miejsc przy stołach?
a. mam zasady i siadam, gdzie chcę b. bez różnicy, byle jedzenie było blisko c. to sensowne, gdy wesele jest duże d. tak! nie lubię wyścigów do krzeseł...
7. Co zrobisz, gdy na stół wjedzie danie niegodne MasterChefa?
a. skomentuję, aż im w pięty pójdzie
b. ponarzekam sobie za plecami
c. wezmę to, co wygląda najbezpieczniej d. zjem, bo babcia patrzy
8. Jak oceniasz swoje zdolności przetrwania na misji zwanej „wesele”?
a. max. 2 godziny i mnie nie ma b. ewakuuję się zaraz po oczepinach c. energia do rana, potem jestem wrakiem d. wesele? ja się dopiero rozkręcam!
9. Z czym najchętniej wychodzisz do domu po zakończeniu wesela?
a. z zastawą, bo akurat w domu brakuje b. z serią dziwnych zdjęć w telefonie c. z pełnym żołądkiem i ciężką głową d. z ciastem i nowymi znajomościami
10. Czy chętnie oglądasz nagrania lub zdjęcia ze ślubu i wesela?
a. wolę obejrzeć mecz albo serial b. z grzeczności zerknę, jeśli podeślą c. tak, szukam na nich zawsze siebie d. zwołuję rodzinkę i robimy seans
PIONOWO:
3. Kończy się wraz ze ślubem.
9. Miesiąc zaręczyn Nowożeńców.
10. Ulubiony sport pana młodego.
12. Przyjęli je za datę rozpoczęcia związku.
POZIOMO:
1. Miejsce dzisiejszego wesela.
2. Od dziś to już Państwo…
4. To na tej wyspie się zaręczyli.
5. Wybierają się tam w podróż poślubną.
6. Język, dzięki któremu się poznali.
7. Imię ukochanego psa pana młodego.
8. Przyjaciółka panny młodej; świadkowa.
11. Magda grała w nią w „Maratonie” Krzeszowice.
Najwięcej odp. A ANTYFAN WESEL
Starasz się unikać wesel, bo to nie Twój klimat. Jeśli już się pojawiasz, znikasz po angielsku szybciej, niż na salę wjeżdża tort. Nie przejmuj się, nawet takiego zagorzałego przeciwnika wesela da się wyciągnąć na parkiet!
Najwięcej odp. B WESELNY MARUDA
Z reguły chadzasz tylko na wesela najbliższych, bo wypada. Nie jesteś duszą towarzystwa, nie bierzesz udziału w zabawie. Twoją ulubioną weselną rozrywką jest komentowanie wszystkiego. Na szczęście nikt nie traktuje tego marudzenia serio!
Najwięcej odp. C
GOŚĆ IDEALNY
Jesteś gościem, który umie się zachować. I choć nie zawsze bawisz się dobrze, nigdy tego nie okazujesz. Jesteś tolerancyjny wobec innych weselników. Nic dziwnego, że wszyscy chętnie zapraszają Cię na wesela – takiego gościa ze świecą szukać!
Najwięcej odp. D WESELNIK NA 100%
Nie ma wesela, na którym by Cię nie było. Jesteś duszą towarzystwa, nie schodzisz z parkietu, kochasz przejmować stery wodzireja. I choć czasem w weselnym szaleństwie trochę Cię poniesie, to młodzi zawsze wspominają Cię z uśmiechem!
