#1 november 2020
liesbeth KLEIN GELUK
DE MENS ACHTER
BIJZONDERE BIJBAAN
GEPASSIONEERD
‘IK WORD VEEL GELUKKIGER VAN EEN
‘HET MAKEN VAN DE
‘HET KOST WEL WAT TIJD, MAAR
STUDENT DIE EEN MOOI ITEM HEEFT
DOCUMENTAIRE HEEFT ME NET
JE KRIJGT ER ZOVEEL VOOR
GEMAAKT’
ZOVEEL GELEERD ALS TWEE
TERUG’
STUDIEJAREN’
‘KLEIN GELUK’ TEKST: LISA KROESEN, BEELD: GEKE BOSCH
De herfst bekijk ik écht door een roze bril. In mijn ogen is de herfst mooi, lief, kwetsbaar, verdrietig, vreemd, warm, koud, groots, beangstigend, inspirerend. Eenzaamheid maar ook liefde. Alles in één. Geen ander seizoen brengt zoveel verschillende kleuren met zich mee als de herfst. Het is het seizoen waar ik als geen ander seizoen muziek, mensen, activiteiten, series en films aan koppel. Het jaargetijde waarin ik overspoel van inspiratie, ideeën en een overdonderend gevoel van liefde voor alles om me heen. Tegelijkertijd kan de herfst me bijzonder rauw en kwetsbaar doen voelen. Het wordt vaak in één klap een stuk kouder buiten, er is een schaarste aan daglicht en momenten van eenzaamheid steken na de vrolijke en zonnige zomer weer hun koppie om de hoek. De situatie en tijd waarin we ons bevinden, doet daar nog een extra schepje moeizaamheid bovenop. Ik kan nogal een dromer zijn, maar in deze tijd van het jaar lijkt dat eerder in mijn voordeel te zijn dan tegen te werken. Van klein geluk moeten we het hebben. Juist nu. Klein geluk is voor iedereen iets persoonlijks. Dat maakt het zo mooi. Voer er maar eens een gesprek over met je huisgenoot, vriendin, oma, broertje of buurman. Er zijn weinig dingen zo hartverwarmend als iemand horen praten over de simplistische dingen in het leven die van onvoorstelbare waarde zijn voor die persoon. En kijk eens om je heen. Het is namelijk óveral. Je moet er echter je ogen voor openen. Wegzwijmelen bij de zoveelste aflevering van Gilmore Girls vanonder een dekentje, een kop koffie of thee die mijn handen opwarmt na een flinke wandeling met de hond. Filmpjes ‘van vroeger’ terugkijken op een regenachtige avond met het gezin. Een lief berichtje van een goede vriendin. De koude herfstlucht die langs mijn wangen strijkt en ze voorziet van een rode gloed, eindeloos veel potjes Rummikub met oma. Niets doen, kijken naar de vallende bladeren. En er echt oog voor hebben. Zondagmiddag. De kriebels in mijn buik die ik krijg als ik tegen het schemeren door de stad fiets en overal de lampjes aan zie springen en ruik dat de kachel wordt aangestoken. Het opzetten van een LP en luisteren naar prachtige stemmen van grandioze muzikanten waaronder Frank Sinatra, Stevie Wonder, Aretha Franklin, Sam Philips, Lionel Richie… Dat is herfst voor mij. En klein geluk. Het komt voort uit simpele en misschien zelfs dagelijkse situaties, maar voelt groots. En eigen. De kunst is om te ontdekken waar jij blij van wordt. Waar jij kriebels van krijgt – de goede soort kriebels. En je soms te laten verrassen door hoe bijvoorbeeld het simpele verkleuren van de bladeren aan de bomen je doet voelen. Klein geluk overvalt je. En maakt het leven iedere keer weer een stukje kleurrijker. Lisa Kroesen, hoofdredacteur
COLOFON HOOFDREDACTEUR LISA KROESEN
REDACTEUREN CHIEL BAREMAN, LIZZY-ANN VAN DIJK, EVA METSELAAR
ADJUNCT-HOOFDREDACTEUR ANOUK BOWMAN
FOTOGRAAF GEKE BOSCH ART-DIRECTOR NINA ROUMEN
INHOUD
4
HET GESPREK
8
MOVIE MEMORIES
Liesbeth Rasker
Niels Kraaijenhof
10 BIJZONDERE BIJBAAN Britt Engel
12
DE MENS ACHTER
14
KOKEN MET
16
STUDENT & EETSTOORNIS
18
GEPASSIONEERD
20
DE KLEDINGKAST VAN
22
U-SPOT
Judith Popken
Sam de Vries & Thijs Afink
Maud
Joost Meily
Maarten de Schutter
Lisa Wessels
PADUAANMAGAZINE
4
HET GESPREK PADUAAN #2
LIESBETH RASKER
PADUAAN #1 HET GESPREK
5
OM MAAR METEEN MET DE DEUR
was gedaan met de tijdschriftenmarkt,
IN HUIS TE VALLEN: HEB JE JE
bij alle uitgevers werden mensen bij
DROOMBAAN GEVONDEN?
bosjes ontslagen. Het was een soort
“Ik denk het wel! Alleen, die droombaan
van brandend schip waar iedereen
verandert ook de hele tijd. Ik wilde
vanaf sprong en ik vroeg me af of ik
vroeger altijd verhalen vertellen. De
wel aan boord moest gaan. Toen heb ik
vorm daarvan wist ik nog niet echt, die
iedereen gemaild die ik tot toen toe had
verandert ook steeds. Maar het is nooit
leren kennen in het vak. Uiteindelijk
iets anders geweest: dat ik verhalen
ben ik via-via bij een online magazine
wilde vertellen stond vast. Het is dus
terecht gekomen. Daar heb ik iets meer
niet een verrassing dat ik journaliste
dan twee jaar geschreven als vaste
ben geworden. Als kind hield ik me al
editor. Daarna ben ik gaan freelancen.”
bezig met het maken van verhaaltjes, ‘tijdschriften’ en boekjes.”
MAAK JE JE WEL EENS ZORGEN OM JE INKOMSTEN?
HEB JE VEEL AAN JE OPLEIDING GEHAD?
“Ja Absoluut. Dit is eigenlijk het
“Mijn eerste studie was Taal en
eerste jaar dat ik me er geen zorgen
Communicatie aan de UvA. Een hele
meer over maak. Ik heb ondanks het
saaie, stomme studie. De opleiding was
coronavirus echt een goed jaar gehad,
heel theoretisch terwijl ik literatuur en
maar een jaar geleden lag ik bij wijze
lezen juist ontzettend leuk vond, dat
van spreken elke maand huilend op de
miste ik in die studie. Ik was denk ik
bank met ‘ik weet gewoon niet waar ik
de enige leerling die alle boeken op
volgende maand de hypotheek van ga
de boekenlijst ook daadwerkelijk las.
betalen’. Vreselijk. Ik heb ook nog nooit
Na een jaar ben ik gestopt en wilde ik
inkomstenbelasting hoeven te betalen,
schrijven voor ELLE, dat was al jaren
zelfs de belastingdienst zei ‘nou, houd
mijn grote droom. Toen heb ik ze een
het maar.’”
mailtje gestuurd, maar daar kreeg ik
“IK WIL VERHALEN VERTELLEN DIE JE RAKEN” Van het schrijven van boeken, columns én een reisblog tot het maken van een eigen podcast: journaliste duizendpoot Liesbeth Rasker (32) is een manusje van alles - al zal ze dat over zichzelf niet snel zeggen. We ontmoeten de vrolijke vrouw op een mooie, herfstige maandagmiddag bij Dignita Hoftuin in hartje Amsterdam. Het zonnetje schijnt fel door de grote ramen heen terwijl we een kop thee bestellen en er flink op los babbelen over stress, freelancen, kwetsbaarheid en klein geluk. TEKST: LISA KROESEN, BEELD: GEKE BOSCH
nooit reactie op. Dus besloot ik weer te
MAAR, JE BLIJFT HET WEL DOEN?
gaan studeren. Ik schreef me in voor
“Ja het alternatief is dat je in dienst
Nederlandse Taal en Literatuur. Dat
gaat en dat wil ik ook niet. En ik heb
was wél heel leuk. Drie dagen voordat
altijd wel geloofd, of gehoopt, dat het
ik naar college ging, kreeg ik toch nog
ooit beter zou worden. De afwisseling
een e-mail van ELLE. Ik mocht een
die freelancen biedt, vind ik geweldig.
stage van drie maanden lopen op de
Ik zou niet alleen maar willen schrijven;
redactie. Mijn universiteit zat daar
ik vind interviewen, presenteren, editen
honderd meter vandaan, dus toen ben
en podcasts maken óók heel leuk. Het
ik steeds op en neer gegaan. Die stage
voordeel van freelancen is dat als het
was fantastisch. Ik heb daar fulltime
eenmaal goed gaat, je ook in één klap
gewerkt, de studie liet ik echt helemaal
echt veel kunt verdienen. Er is geen
aan me voorbijgaan. Dan had ik braaf
baan waarin je een salarisverhoging
alle colleges gevolgd en zeiden ze bij
krijgt van tweehonderd procent, dat
ELLE een dag voor mijn tentamen: ‘Wil
heb ik dit jaar wel meegemaakt. In
je naar Parijs voor een interview?’ Uh,
freelancen kun je echt groeien en dat
tuurlijk! Aan sommige vakken ben ik
vind ik er heel leuk aan. De truc is dat je
wel vier keer opnieuw begonnen. Heel
vaste opdrachten hebt en dus een vast
stom, maar het was niet voor niets want
inkomen. Als je dat hebt, is freelancen
ik heb er onwijs veel van geleerd. Met
het leukste wat er is.”
veel pijn en moeite haalde ik na zeven jaar eindelijk mijn diploma. Ik ben heel
WAT VOOR VERHALEN WIL JIJ
blij dat ik het toch heb afgemaakt,
VERTELLEN?
een opleiding leert je nadenken en
“Verhalen die je raken. En waar ik
onderzoek doen.”
zelf ook vaak onderdeel van uit kan maken. Je bent nooit de enige die iets
EN DAARNA?
meemaakt. Er zijn altijd mensen die een
“Ik heb mijn hele leven gezegd dat ik
soortgelijk iets meemaken en ik ben
de tijdschriftenwereld in wilde, maar
niet bang om mijn eigen kwetsbaarheid
toen ik eenmaal afgestudeerd was,
in te zetten voor een verhaal. Ik ben
leek het bijna geen optie meer. Het
geen hartchirurg, ik ga geen medicijn
6
HET GESPREK PADUAAN #1
voor aids ontdekken, ik ben juridisch niet
er nog berichten over binnen van mensen die
Italiaan, van het land en van hoe het eruit ziet.
onderlegd; heel veel dingen kan ik niet. Wat
er wat aan hebben gehad. Dat is echt als een
Vooral Toscane vind ik schitterend. Ik houd net
kan ik bijdragen aan de wereld? Niet zo heel
warme knuffel die je krijgt. Heel fijn, het is totaal
zoals Italianen heel erg van tradities en rituelen.
veel, maar verhalen zijn naast interessant ook
gelukt aan alle kanten en dat is zelden zo. Ik
Mijn moeder zei altijd: ‘Als iets bevalt, dan doe
leuk en vermaak is ook belangrijk. Je hebt in het
ben eigenlijk altijd een beetje teleurgesteld over
je het nog een keer. En als je iets twee keer hebt
leven verstrooiing en herkenning nodig. Daar
alles wat ik maak, omdat ik denk dat het niet
gedaan, dan is het een traditie. Die tradities
kan ik denk ik iets in bijdragen. Ik denk daar
goed is of er meer van verwachtte. Dat is bij de
moet je eren’. Mijn hele leven zit dus helemaal
wel steeds meer over na. Je wordt herinnerd
podcast absoluut niet zo geweest, vooral door
vol met tradities. Alles moet gevierd worden.
door je directe familie, misschien nog door één
de liefde die het opleverde en de verhalen die
Oh, en tot slot Dolce far Niente. De kunst van
generatie daarna. En dan is het wel op. Je bent
binnenstromen. Het raakt mensen en dat is
het niets doen, daar ben ik ook heel goed in.
zo nietig in het geheel van de wereld. Dat vind
precies het soort verhaal dat ik wil maken.”
Gewoon zitten, kijken, geen haast…”
we allemaal aan het doen’. En ‘wat maak ik me
OM WELKE REDEN MAAKTE JE DEZE PODCAST?
ZOU JE DAAR LATER WILLEN WONEN?
eigenlijk druk om kleine dingen’. Over zestig
“Dat kwam heel erg voort uit dat ik het zelf had
“Ja honderd procent! Nouja, niet wonen, maar
jaar is het voor mij klaar en then what?”
willen hebben toen ik aan het rouwen was.
ik ben al wel bezig met kijken naar een tweede
Toen dacht ik: ‘dan ga ik het zelf maken’. Het
huis op die plek. Ik zou niet willen emigreren, ik
REIZEN LIJKT EEN GROTE ROL IN JE LEVEN TE
is enerzijds persoonlijker geworden dan dat ik
hou heel erg van Nederland. En het meest van
SPELEN, WAAR KOMT DIE PASSIE VANDAAN?
in eerste instantie wilde, maar ook weer niet.
Amsterdam. We hebben het hier echt onwijs
“Reizen is meer mijn hobby dan een passie.
Er is een verschil tussen intiem en privé: de
goed voor elkaar.”
Toen ik voor het eerst alleen op reis ging, was
podcast is heel intiem, maar nooit privé. Als iets
dat een match made in heaven. Het klopte
over jezelf gaat weet je heel goed wat privé is en
HEB JE ADVIES VOOR MENSEN VAN ONZE
hélemaal. Ik vind reizen eigenlijk helemaal niet
wat niet. Hoe kwetsbaar ben je daadwerkelijk
LEEFTIJD?
zo heel belangrijk, maar vooral echt heel leuk.
als je het zelf maakt? Je zit heel erg te editen en
“Er is een hele mooie speech van Steve
Nu het niet kan, mis ik het ook niet. Het is ook
je hebt alles zelf in handen. Het is gecureerde
Jobs die hij heeft gegeven bij een graduation
maar een voorrecht. Maar het is heel tof om te
kwetsbaarheid.”
evenement van Stanford. Het is een schitterend
ik soms heel lastig, dan denk ik ‘jeetje wat zijn
ontdekken dat je dingen alleen kunt doen. Ik
verhaal en ik ga hem echt tekortdoen in mijn
heb dan ook nooit met iemand anders gereisd,
KOMEN ER NU NOG DINGEN AAN, BEN JE MET
eigen woorden, maar de kern is: ‘in the end,
altijd alleen. Als je ergens zin in hebt, kun je dat
PROJECTEN BEZIG OF ZIT JE VOLLEDIG IN HET
the dots will connect’. Als je achteraf naar
gewoon in je eentje gaan doen en hoef je niet
CORONALEVEN?
gebeurtenissen kijkt, zie je heel duidelijk dat
op iemand te wachten. Dat is zo bevrijdend.”
“Ik zit heel erg in het coronaleven maar op de
het één leidde tot het ander. Wees niet bang
achtergrond lopen er veel dingen. Ik ga een
als dingen niet bij je pad lijken te horen. Je weet
JE HEBT OOK TWEE BOEKEN OVER REIZEN
tweede seizoen van Dag Voor Dag maken, dat
niet hoe dat ene dingetje gaat bijdragen aan
GESCHREVEN.
wil ik in het najaar doen. Ik ben een boek aan
het geheel waar je later op terugkijkt. Dat is iets
“Klopt! Ik wilde altijd al een boek schrijven,
het schrijven en ik heb een nieuw idee voor
waar ik veel rust in vind. Het is niet mijn advies,
vanuit mijn studie is het natuurlijk ook het
een podcast waarvan ik nog niet zeker weet of
maar zijn advies. Ik heb nog wel een aanvulling:
hoogst haalbare als je zelf een boek schrijft.
het lukt. Best wel spannende en grote dingen
altijd aardig zijn. Dat is heel belangrijk. Ik ben
Echter ben ik niet de beste schrijver en wist ik
waarvan ik heel erg hoop dat ze doorgaan! En
niet altijd aardig en moet mezelf er soms echt
ook wel dat een roman er sowieso niet in zou
als die doorgaan, dan hoop ik dat daar ook
toe zetten, maar je weet nooit wie je tegenkomt.
zitten. In 2015/2016 vroegen veel mensen
weer veel dingen uit voort komen. Ik heb er wel
Je moet altijd je vrienden bewaken. En voor de
via Instagram om reisadvies. Daar schreef ik
vertrouwen in.”
journalisten die dit lezen: betrouwbaar nieuws
een blog over. Toen zag ik dat er een boek in
is nu belangrijker dan ooit. Vraag jezelf af aan
zou kunnen zitten. Een soort handboek hoe
HET THEMA VAN DEZE EDITIE IS KLEIN GELUK.
welke kant van de geschiedenis je wilt staan.
te kunnen backpacken. Mijn tweede boek
WAT IS KLEIN GELUK VOOR JOU?
Ga zorgvuldig met je bronnen om, maak
heet Solo reizen. Hoe je in je eentje de wereld
“Thuis in mijn joggingpak op de bank met
onderscheid tussen meningen en feiten en
trotseert. Dat is meer een pleidooi om dingen,
mijn kat. Daar haal ik heel veel geluk uit. Mijn
presenteer meningen niet als feiten. Zet je in
vooral reizen, alleen te doen.”
geluk is ook Italië, daar ligt echt mijn hart. Of
voor de goede zaak.”
pre-corona mijn stamkroeg waar altijd iedereen JE PODCAST DAG VOOR DAG GAAT OVER ROUW,
is. Geluk is ook naar kantoor wandelen. Een
ZOU JE ZEGGEN DAT JE NU GELUKKIG OF IN
HIERIN PRAAT JE VEEL OVER HET OVERLIJDEN
klein loopje van achthonderd meter. Wandelen
JOUW WOORD, TEVREDEN BENT?
VAN JE MOEDER EN DAARNA DE BESTE
door de stad vind ik heerlijk. Geluk zijn ook mijn
“Ja! Zeker. Ik ben heel lang ongelukkig
VRIENDIN VAN JE MOEDER, DIE VOOR JOU
zusje en mijn vader, die zijn heel belangrijk voor
geweest. Ik was erg verdrietig. Dat heb ik niet
HEEL BELANGRIJK WAS. WAS DAT ENG OM TE
me. Maar geluk zit in kleine dingen hè. Geluk zit
meer. Ik ben daar overheen gekomen met tijd
MAKEN?
in toevalligheid.”
en therapie, ik heb veel gepraat met mensen.
“Heel eng! Vooral om online te zetten. De
Ook het maken van Dag Voor Dag heeft
reacties waren echt overweldigend. Ik had wel
WAT MAAKT ITALIË ZO’N BIJZONDERE PLEK
me heel erg geholpen. En reizen, dat is een
verwacht dat ‘ie het goed zou doen omdat ik
VOOR JOU?
enorme heler. Het is belangrijk om te weten
wist er dat er behoefte aan was. Maar ik had niet
“Ware liefde hè, ware liefde laat zich niet
waar je tevreden van wordt. Nu ben ik heel
verwacht dat ‘ie zo mainstream zou worden, dat
uitleggen. Ik kom er al mijn hele leven. Mijn
vaak tevreden. Ik ben tevreden met hoe het
de podcast ook echt in de hitlijsten zou staan
ouders waren dol op Italië, dat heb ik van
werk loopt, met hoe ik financieel ervoor sta. Ik
en genomineerd zou worden voor de Podcast
ze overgenomen. Ik houd van de Italiaanse
ben gezond, mijn familie is gezond. Ik ben ook
Award 2020. Het heeft heel veel media-
cultuur, van die overdreven aandacht voor
heel bijgelovig, dus dat klop ik wel even af. Ik
aandacht opgeleverd en bijna dagelijks krijg ik
detail. Van de theatraliteit van de gemiddelde
vind het leven leuk!”
PADUAAN #2 HET GESPREK
“GELUK ZIT IN TOEVALLIGHEID”
7
8
MOVIE MEMORIES PADUAAN #1
MOVIE MEMORIES Niels Kraaijenhof (20) valt niet in de categorie ‘typische’ filmliefhebber. Voor de uit-Amstelveenafkomstige eerstejaars CMD’er was naar de film gaan altijd de kans om even te ontsnappen naar een andere, magische wereld. Hij ontwikkelde zelfs zoveel liefde voor zijn ontsnappingen dat hij besloot een korte filmopleiding in zijn tussenjaar te doen. “Een film mag wel een beetje controversieel zijn en een spanningsboog hebben. Anders is er niks aan.” TEKST: ANOUK BOWMAN, BEELD: GEKE BOSCH
Bij de vraag hoe de CMD’er dan in vredesnaam op deze opleiding beland
THE HUNGER GAMES
is, moet hij even denken. “Ik vond de filmopleiding Open Studio erg
Interstellar, Annihilation… Wanneer we opmerken dat Niels niet bepaald
leuk om te doen, maar ik wilde voor een vervolgopleiding toch naar wat
voor de typische feel-good films gaat, moet hij lachen. “Ja, dat klopt wel.
breders toe. Ik heb me tijdens m’n tussenjaar blind ingeschreven voor de
Een film moet wat meer diepte hebben. Met blockbusters heb ik weinig,
filmopleiding: een vriend van de middelbare school had dezelfde smaak in
die zijn er letterlijk op gemaakt om de kijker een goed gevoel te geven.
films en had zich hiervoor ingeschreven. Hij haalde me over hetzelfde te
Daardoor wordt de hele formule in zo’n film ook vrij voorspelbaar. Maar er
doen.” Hij lacht. “Ik heb geluk gehad dat ik het uiteindelijk zo leuk vond.
zijn ook genoeg blockbusters die ik wel leuk vind hoor! Ik vind bijvoorbeeld
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nu hetzelfde heb gedaan door voor CMD te
Blade Runner echt geweldig. En The Hunger Games. Ik en een vriend
kiezen: ik had me er vooraf niet heel erg in verdiept. Maar dat heeft tot nu
zijn verschillende keren met roze koeken en M&M’s naar de Pathé Arena
toe altijd goed uitgepakt. We gaan het zien, misschien wil ik na het halen
geweest om die films te zien. Dat hele Young Adult genre kwam opeens op.
van mijn propedeuse wel Culturele Antropologie doen.”
Het hele concept was nieuw. Een arena waar kinderen elkaar uitmoorden, hoe kom je erop?”
Niels ontdekte zijn liefde voor beeld al op jonge leeftijd. “Ik merkte al snel dat ik op een andere manier naar films keek dan mijn ouders dat deden.
HAIL CAESAR
Ik was niet zo gegrepen door blockbusters als zij dat waren. Ik heb ooit
Is er dan geen één vrolijke film die Niels wel kan tolereren? “Oh, er zijn
per ongeluk een film over vrouwen in de Tweede Wereldoorlog ontzettend
genoeg vrolijkere dingen die ik wel kan kijken hoor. Het is niet één en al
voor mijn moeder verpest: door de manier waarop ze de film hadden
duisternis. Hail Caesar van de Coen Brothers bijvoorbeeld. Ik weet nu al dat
gemonteerd en beeld hadden geschoten wist ik eigenlijk al wat er ging
ik 'm nog een keer ga kijken. Toen ik ‘m voor de eerste keer keek, snapte
gebeuren. Zo slecht en voorspelbaar. En dat stond dan op Netflix! Mijn
ik er helemaal niks van. Ik vond ‘m vreselijk. Toen stond hij een plots een
moeder was verbouwereerd en snapte er niks van. ‘Hoe weet je dat nou?
tijdje geleden op Netflix en heb ik hem, argwanend, toch weer aangezet.
Je hebt dit toch nog nooit gezien?’ vroeg ze geregeld.”
Plotseling viel alles op z’n plek en kon ik ‘m waarderen. Je moet die film eigenlijk twee keer zien.”
INTERSTELLAR Welke film dan wel goed in elkaar zit? “Interstellar. Die film is de definitie
THE JUNGLE BOOK
van een must-see. Ongelofelijk underrated. Christopher Nolan is een genie
We vragen ons plots af of Niels op jongere leeftijd dan ook alleen maar van
als je kijkt naar hoe die film in elkaar is gezet. Het is bijna een 4D puzzel.
die donkere films keek. “Nee, niet alleen maar. Mijn favoriete kinderfilm
Hij doet het onmogelijke door sommige scenario’s moeiteloos te vertalen
was sowieso The Jungle Book. Ik kreeg als kind vaak oorontstekingen en
naar beeld en geluid. Hij sleept de kijker echt een emotionele achtbaan
mocht dan bij m’n ouders in bed liggen. Dan keek ik vaak naar die Disney
in.”
film, het was de perfecte afleiding. Ik werd er nooit gek van, mijn ouders op den duur waarschijnlijk wel. Die live-action remake? Laten we het daar
ANNIHILATION
maar niet over hebben.”
Het wordt al snel duidelijk dat Niels het liefst gaat voor het onvoorspelbare. “Een film mag wel een beetje controversieel zijn en een spanningsboog
THE GREAT GATSBY
hebben. Anders is er niks aan. Ik hou van het genre sciencefiction, maar
Het valt ons op dat Niels nog geen één romantische film heeft genoemd. Moet
men denkt dan al snel aan de slechtere films. Als ik nog één keer iemand
zijn vriendin tijdens een Netflix ’n Chill avond het dan ook maar doen met
enthousiast: ‘Oh, zoals Minority Report?’ hoor zeggen…” Wanneer we de
wat duistere sciencefiction? “Er is één wat sappigere film die ik wel vet vind:
film Alien opperen, zucht Niels ook. “Ik heb ‘m gezien natuurlijk, maar
The Great Gatsby. Die rare relatie die Daisy met haar neef heeft, vind ik wel
hij pakte me niet. Een goed verhaal is essentieel. Je kan mooie shots,
interessant. Daarnaast zit de rest van het verhaal ook geweldig in elkaar en
scènes en acteurs hebben, maar als je zo door 't verhaal prikt dan vind ik
zijn de shots heel mooi. Ja, mijn vriendin moet mijn filmliefde wel slikken! Ik
er niks aan. Het moet verrassen.” Welke sciencefiction film dan wel in die
zet een film niet zo snel af. Hoogstens op pauze.”
categorie valt? “Annihilation. Ik heb het boek gelezen en had geen idee hoe dat werkelijk naar beeld zou worden vertaald. Uiteindelijk vond ik de film een stuk sprekender dan het boek.”
PADUAAN #1 BIJZONDERE BIJBAAN 11
BIJZONDERE BIJBAAN In de rubriek Bijzondere Bijbaan gaan we met studenten in gesprek die naast hun studie tijd besteden aan een tof project, ongewone baan of interessant vrijwilligerswerk. Deze keer spreken we Britt Engel (24, CMD) over het maken van haar eigen documentaire, waar ze op vrijwillige basis driekwart jaar aan werkte. TEKST: LISA KROESEN, BEELD: GEKE BOSCH
HOE BEN JE TERECHTGEKOMEN BIJ HET VRIJWILLIGERSWERK DAT JE
gewoon heel veel gedoe is. Daarbij wisten we niet precies hoe de film
HEBT GEDAAN?
zou worden en wat we zouden gaan maken. Het was heel vet om de
“Tijdens mijn studie was ik op zoek naar iets om ernaast te doen. Ik
documentaire uiteindelijk in de bioscoopzaal te zien. Heel gek ook. Ik
had wel het gevoel dat ik mijn creativiteit kwijt kon, maar ik had nog
heb er echt met een wazige blik naar gekeken. Hij is ook vertoond bij
tijd over. Toen kwam ik een vacature tegen op Instagram voor de NJR
Filmcafé Utrecht. Er mochten toen tachtig mensen komen kijken, het
(Nationale Jeugdraad), zij zochten naar creatieve mensen voor een
was helemaal uitverkocht. Er waren zelfs mensen van de basisschool
vrijwilligersproject. Ik ben in een groepje terechtgekomen met Juul,
aanwezig die ik niet eens meer echt kende. En veel onbekenden. Dat
met wie ik uiteindelijk de documentaire heb gemaakt. Eerst hebben
was heel leuk.”
we een klein project gedaan, dat was een korte documentaire van twintig minuutjes. Een maand later kwam Juul met het idee voor een
HOE NU VERDER?
documentaire over een vrouw die ze kent. Ze vroeg of ik daar met haar
“We hebben de documentaire nu net opgestuurd naar zo’n acht
aan wilde werken. Toen ben ik daar eigenlijk helemaal ingedoken!”
filmfestivals die ook echt te maken hebben met het thema van de film.”
HOEVEEL TIJD HEEFT DAT JE UITEINDELIJK GEKOST? “We hebben het echt zwaar onderschat. Er zat veel meer tijd
ZIJN DAT ALLEMAAL NEDERLANDSE FESTIVALS?
in dan verwacht. Ik dacht: ‘dat doe ik misschien een middagje in
“Nee! Eén in Nederland en verder hebben we het opgestuurd naar
de week naast mijn studie’. Uiteindelijk hebben we de tijd niet zo
andere landen, zelfs buiten Europa. Zo ook naar Los Angeles. Ik zou
goed ingedeeld en hebben we heel veel in de laatste weken moeten
het zó cool vinden als onze film daar vertoond wordt! Als het tegen die
doen, die trouwens in de zomervakantie vielen. We zijn begonnen in
tijd weer kan, ga ik er absoluut heen. We hebben ‘m ook opgestuurd
december en waren in september helemaal klaar. Tijdens het filmen
naar Brussel, Lyon, Griekenland… Erg spannend.”
kwamen we er soms achter dat we niet goed wisten wat we aan het doen waren, toen moesten we opnieuw op een rijtje krijgen wat we
ZOU JE NOG EEN KEER ZOIETS VRIJWILLIG WILLEN DOEN?
eigenlijk wilden vertellen. Uiteindelijk is het écht goed gelukt. We
“Ja, ik denk het wel. Ik heb nu een realistischer beeld van hoeveel
zijn ontzettend blij met het resultaat. Ik heb me tussendoor wel eens
tijd ik erin zou steken en wat ik er dan dus nog naast kan doen. Ik
bedacht: ‘waarom doen we dit nog, het is vrijwillig, vinden we dit nog
zou dan wel op zoek gaan naar fondsen of iets dergelijks waar ik geld
wel leuk?’”
vandaan kan halen. Dat hebben we nu niet gedaan, maar dat zou ik in het vervolg wel doen.”
WAT WAS JE DRIVE OM DEZE FILM TE MAKEN? “Ik vond het een ontzettend tof verhaal om te vertellen. Het gaat over
WAT HEB JE ALLEMAAL GELEERD DE AFGELOPEN MAANDEN?
een kunstenares die dingen op een heel eigen manier ziet. Ze is bij
“Heel concreet heb ik geleerd erg georganiseerd te zijn, al helemaal
kunst terechtgekomen op een moment waarop je het helemaal niet
rondom editen is dat echt een vereiste. Harde schijven gaan kapot,
zou verwachten. Daar ga ik niet teveel over verklappen hoor! Ik had
altijd zorgen voor back-up! Organisatie is héél belangrijk. We hebben
er heel veel vragen bij. Het was voor mij zo’n ‘gek’ verhaal omdat het
veel hulp gehad van mensen om ons heen. Zo heeft iemand ons
heel onlogisch lijkt. ‘Andere mensen willen vast ook meer over dit
geholpen met sounddesign en audiomixen, want dat snapten wij niet.
verhaal weten’, dacht ik. Daarnaast paste het mooi in mijn portfolio.
Mensen om je heen die je kunnen helpen, heb je dus wel nodig. Over
Ik zag het een beetje als een avontuur samen met Juul: we konden
mezelf heb ik geleerd dat ik echt ontzettend hard kan werken aan één
samen op onze bek gaan en daar toch nog wat moois van maken.”
ding en dat ik daar echt voor kan gaan.”
DE FILM IS INMIDDELS AL IN PREMIÈRE GEGAAN. VERTEL, VERTEL!
RAAD JE HET ANDERE STUDENTEN AAN OM ZOIETS NAAST DE STUDIE
“We zijn uiteindelijk in première gegaan bij Studio/K, een filmhuis in
TE DOEN?
Amsterdam. Dat was echt supervet, een heel cool gebouw. De dag
“Ik denk dat mensen soms een beetje vastzitten in de gedachte om
van de première was onwijs stressvol. We regelden alles zelf. We
vier jaar te studeren en dan klaar te zijn. Ik heb hier qua leerproces
hebben uiteindelijk ook bijdragen gevraagd aan de bezoekers, in de
net zoveel aan gehad als aan twee studiejaren denk ik. Voor mij heeft
trant van: geef wat je kwijt kan, want het is vrijwillig gemaakt. We
het onwijs veel bijgedragen aan mijn ontwikkeling, dit project is zó
wilden het graag nog insturen naar filmfestivals. Dat kost geld en dat
nuttig geweest!”
hadden we niet. We hadden geen subsidie aangevraagd omdat dat
TABOE PADUAAN #4
PADUAAN #1 DE MENS ACHTER
13
DE MENS ACHTER
JUDITH POPKEN Gedisciplineerd, enthousiast en nieuwsgierig. Dat is Judith Popken (40, Journalistiek) in een notendop. Dat heeft ze ook wel nodig, want deze docente heeft jarenlang haar werk in de journalistiek weten te combineren met het lesgeven op de SvJ. Buiten is het koud, maar het schoolgebouw aan de Heidelberglaan biedt genoeg warmte voor een goed gesprek. TEKST: CHIEL BAREMAN, BEELD: GEKE BOSCH
Het is 1998 wanneer de dan 19-jarige Judith haar toevlucht vindt in Utrecht,
leeftijd maakte ze haar eerste stappen in de ruitersport. “We hadden het thuis
de middelbare school heeft ze achter de rug en ze is klaar om te starten aan
zeker niet slecht, maar voor mijn paardrijlessen moest gespaard worden. Daar
de School voor Journalistiek. Ondanks dat Judith haar vak omarmt, verloopt
ben ik mijn ouders nog steeds ontzettend dankbaar voor.”
de start aan de opleiding moeizaam. “De school was heel anders dan hij nu is. De voornamelijk oude docenten predikten constant over de glorietijd die de
Ten tijden van een pandemie vergt de inrichting van de vrijetijdsbesteding
krant had doorgemaakt. Ik voelde me daar niet zo in thuis. Daarbovenop kwam
creativiteit. Dat is voor Judith geen probleem. “Mijn man en ik hebben een leuke
dat ik moeite had om aansluiting te vinden in mijn klas.” Tegen beter weten
ontdekking gedaan. Een aantal sterrenrestaurants biedt via internet doe-het-zelf-
in gaat ze door in de hoop haar plek te vinden. Dat wachten wordt beloond.
pakketten aan. Die worden geleverd in een grote doos met alle benodigdheden
“Studentenradio, toentertijd een keuzevak op de opleiding, was het omslagpunt
en bijbehorende uitleg. Dan gaan we lekker pielen.” -lees- “Alle ingrediënten
voor mij. We begonnen ‘s ochtends met helemaal niets, vergaderden en gingen
stapelen, blaadje van dit, toefje van dat, spraytje eroverheen en klaar!” Onder
aan de slag met het maken van items. Aan het eind van de dag stond er altijd
het kaarslicht drinkt het stel een goed glas wijn, proeven ze van de delicatessen
een perfecte uitzending en konden we voldaan gaan borrelen in de toenmalige
en genieten ze van elkaars gezelschap.
oude schoolkroeg Stef’s. Radio maken was helemaal mijn ding.” Als dochter van een radiozendamateur zou je verwachten dat de stap richting het medium radio
EEN GOEDE COMBINATIE
voor de hand lag, maar niets is minder waar. Van jongs af aan had Judith een
Als jong meisje ging Judith ‘s zomers vaak kamperen met haar ouders.
passie voor schrijven, waar ze aanvankelijk haar werk van wilde maken.
Steevast ging de transistorradio mee en verzamelde het gezelschap zich om het apparaat gezamenlijk naar de Tour de France te luisteren. De schelle klanken
HETE VUREN
van de Wereldomroep kan ze zich nog goed voor de geest halen. Dat zij later
Tijdens een trip naar Berlijn met de radioredactie komt Judith in een
zelf werkzaam voor het radiostation zou zijn had ze toentertijd slechts kunnen
avontuur terecht. Net voor een interview ontdekte ze dat de batterij van haar
dromen. In 2012 is deze omroep opgeheven. “Ik had nog wel de eer om mee
cassetterecorder leeg was. Onbekend met de grote stad als de toenmalig student
te werken aan een mooie 24-uurs slotuitzending ‘Tot zover de Wereldomroep’.
was, ging ze opzoek naar een winkel. Ze belandde echter in de rosse buurt. “We
Na mijn studietijd begon ik als freelancer voor BNR, BNN en de Wereldomroep.
stonden op een metrostation en voelden de ogen in onze rug branden. ‘Dit is
Tegelijkertijd werd ik benaderd door een oud-docent. Mij werd verteld dat de
foute boel’, dacht ik. Snel viste ik het bandje uit de recorder en borg het op in
school op zoek was naar iemand om studentenradio te begeleiden. Dat kostte
mijn trui. De apparatuur was van school en viel onder de verzekering, maar mijn
me twee dagen in de week en gaf me de ruimte om daarnaast bezig te zijn in
opnames zou ik nooit terugkrijgen.” Gelukkig liep alles met een sisser af en kan
de journalistiek.”
ze er vandaag de dag smakelijk om lachen. De verhoudingen tussen het zijn van journalist én docent, die zijn voor Judith Na haar toetreden op de SvJ sluit Judith zich aan bij studentenvereniging Unitas.
door de jaren heen veranderd. “Ik word veel gelukkiger van een student die
Vooral haar eerste jaar is ze daar veel te vinden en leert ze veel nieuwe mensen
een mooi item heeft gemaakt, dan dat ik zelf iets heb geproduceerd. Dat was
kennen. “Het was niet helemaal mijn wereld, maar ik heb er wel hele leuke
in het verleden eerder omgekeerd. Ik vind het belangrijk dat je als docent
vriendinnen aan overgehouden. Nog steeds appen we dagelijks met elkaar en
verbondenheid hebt met het werkveld, maar nog veel belangrijker is het zijn van
met enige regelmaat hebben we een eet-afspraak.” In haar studentenhuis in de
een goede docent. Op dat vlak heb ik veel gehad aan mijn master Educatie. Ik
Utrechtse wijk Lombok ontmoet ze Ivo, een vriend van een huisgenoot. De twee
hou van lesgeven, het houdt me jong en voorkomt dat gewoontes erin slijten.”
krijgen een relatie en besluiten niet veel later samen te gaan wonen. MET HET OOG OP MORGEN ZOALS HET KLOKJE THUIS TIKT..
De kans op banen is een veelbesproken onderwerp onder journalistiekstudenten,
Ondertussen is het stel twaalf jaar getrouwd en hebben ze de grote stad verlaten
Judith ziet dat positief in. “Ik denk dat er genoeg werk ligt, daarbij zie ik ook
en hun toevlucht gevonden in een dorp in Brabant. Achter het huis staat een
genoeg studenten die zich al in het werkveld begeven. Je moet er wel voor
stal voor de paarden. De twee hebben een aantal IJslanders waar fanatiek op
vechten en niet gelijk bovenaan willen beginnen. Ik stond vroeger om zes uur
gereden wordt. “De focus ligt op het welzijn van de dieren en ik vind het leuk om
op om een vier uur durende dienst te draaien in Hilversum. Daarna ging ik naar
ze zo netjes mogelijk te laten lopen. Als ik ooit mee kan doen aan wedstrijden
mijn ouders in Amersfoort voor de nodige uurtjes slaap. Bij het wakker worden
zou ik dat heel leuk vinden.” Als kind las Judith al graag in de Penny en maakte
mocht ik mezelf alweer klaarmaken voor de avonddienst. En de volgende dag
ze stiekem uitstapjes naar de kinderboerderij om pony’s te aaien. Op jonge
weer hetzelfde liedje. Je moet het wel zó leuk vinden dat je dat ervoor over hebt.”
14
HET GESPREK PADUAAN #2
BIOGRAFIE THIJS AFINK Na zijn studie Nederlands in Amsterdam bleek voor Thijs dat zijn passie vooral bij het koken lag. Hij richtte Thijsthee op, een frisdrank gemaakt van verschillende groentes en fruit die gered worden van verspilling. Later was hij te vinden in de keuken bij Karel V als sous-chef, was (mede-)eigenaar van Het Koffiepand in Middelburg en The Vegan Gorilla in Utrecht. Tegenwoordig werkt hij als Food Consultant bij Nutricia, wat naadloos aansluit op zijn studie DiĂŤtetiek.
PADUAAN #1 KOKEN MET
15
KOKEN MET SAM & THIJS
Een keuken met slechts twee pitten en een combimagnetron is geen luxe, maar daar weet chef en diëtist Thijs Afink wel raad mee. Vandaag helpt hij Sam de Vries (24, CMD) in de keuken. De goedlachse vijfdejaars sport de laatste maanden intensief, maar wil maar niet aankomen. Daarom op het menu: een Buddha bowl, een rijke bron van eiwitten en een goede basis voor een gespierde torso. TEKST: CHIEL BAREMAN, BEELD: GEKE BOSCH
Een stevige bouw heeft Sam nooit gehad en dat heeft hem in het verleden dikwijls
VEGANISTISCHE KEUKEN
onzeker laten voelen. Waar zijn vrienden regelmatig een bezoek brachten aan de
Dat de maaltijd volledig veganistisch is, is niet nieuw voor Sam. Regelmatig
sportschool, bleef hij vaak achter. ‘’Het was lastig om die eerste stap te zetten, dat was
eet de student bij een van zijn beste vriendinnen. ‘’Zij is al een hele tijd vegan
voornamelijk omdat er zoveel brede gasten rondlopen in de gym.” Een paar maanden
en kan heel goed koken. Normaal gesproken houd ik me het liefst zo ver
geleden vond Sam eindelijk een sportschool die bij hem past. De hoge kosten van zijn
mogelijk uit de buurt van de keuken, maar nu heb ik ook een recept wat ik
luxe abonnement werken volgens hem alleen maar in zijn voordeel, “Het zorgt ervoor
haar kan laten proeven.” Ongeveer een jaar geleden is Sam begonnen als
dat ik ga en gemotiveerd blijf.”
communicatiemedewerker bij een organisatie die duurzaamheid als oogmerk heeft. Een leuke overeenkomst met Thijs, wie in het verleden een veganistisch
LANGE WEG TE GAAN
restaurant heeft gehad en een dranklijn heeft opgezet op basis van ‘verloren’
Uitgestald op het aanrecht staat een kleurrijke verzameling aan ingrediënten. Meteen
groentes en fruit.
krijgt Sam zijn eerste taak en mag hij beginnen met snijden. Een licht geïrriteerde blik op het gezicht van de Twentse chef verraadt dat hij niet onder de indruk is van het
DURVEN DROMEN
tempo waarop dat gaat, met als gevolg een korte demonstratie. Op de vraag: ‘’Welke
Na een hoop zwoegen en zweten in de keuken staan er twee rijkgevulde
groente is dit eigenlijk?” antwoordt Thijs: “Je hebt nog een hoop te leren. Dit is een
borden op tafel. Na enkele happen geproefd te hebben, erkent de student
zoete aardappel.” Sam woont al twee jaar in het Utrechtse Transwijk. Regelmatig eet
dat het maal hem goed doet. Als basis voor het sporten is hij de laatste tijd
hij samen met zijn twee huisgenoten. Dat is geen straf, want onder het trio bevindt
veel rijst en pasta gaan eten en de Buddha Bowl kan naar zijn mening zeker
zich een ex sous-chef wie vaak kookt. Wanneer het noodlot zich toedient en Sam een
toegevoegd worden aan dat lijstje. Er wordt genoten, maar toch moet Sam nog
maaltijd voor zichzelf moet bereiden, heeft hij altijd nog het kookboek van zijn moeder.
iets van het hart. “Ik vind het leuk om met sporten bezig te zijn en mezelf te
‘’Dat heeft ze gemaakt toen ik het ouderlijk huis verliet. Mijn moeder kookt geweldig,
zien groeien. Het gaat me goed af. Ik wil naar een doel toewerken en wat mij
haar beste recept is tagliatelle met garnalen, knoflook en tomaat uit de oven.”
betreft is dat deelname aan een bodybuilding competitie. Ik kijk wel op tegen de spraytan en het veel te kleine onderbroekje, maar dat neem ik dan maar
GEMENE DELER
voor lief.”
Na het snijden van de uien gaan deze gezamenlijk met de zoete aardappel in een ovenschaal, die verdwijnt in de combimagnetron. Deze staat, bij gebrek aan ruimte, in
Ingrediënten:
een hoek van 45 graden en doet er tweemaal zo lang over om op te warmen. Ondanks
- 2 zoete aardappels
- 200 gram tofu
de primitieve keuken werken de koks nauw samen. Tussen het koken door vertelt Thijs
- 2 uien
- 1 blik kikkererwten (uitgelekt)
dat hij vroeger ook veel heeft gesport. Tijdens het studeren aan het sportgymnasium
- 2 tenen knoflook
- 200 gram quinoa met zeewier
deed hij mee met het NK stijldansen, dat leverde hem een tweede plaats op. “Het
- 1 el olijfolie
- 50 gr babyspinazie
allerbelangrijkste is een goede balans vinden tussen de hoeveelheid die je eet en de
- 1 tl chilipoeder
- 50 gr geraspte wortel
hoeveelheid die je verbruikt. Diëten werkt eigenlijk alleen wanneer je voor jezelf die
- 1 tl knoflookpoeder
- 1 avocado
balans opmaakt en vanuit daar je eetpatroon aanpast. Voor de lange termijn en niet
- Sap van 1 citroen
- Peper en zout
voor een paar weken.”
* Kijk voor de bereidingswijze op onze Facebookpagina!
16
STUDENT & PADUAAN #1
STUDENT & EETSTOORNIS Iedereen draagt wel eens een masker. Je vrolijker voordoen dan je je voelt. Zo zijn er veel mensen om je heen die mentale problemen hebben waar jij misschien niks van weet. Journalistiek student Maud (18) heeft een eetstoornis gehad en is nu herstellende. Al zie je het nauwelijks aan de buitenkant door haar energieke en spontane houding; ze is door een moeilijke tijd heen gegaan. TEKST: EVA METSELAAR, BEELD: GEKE BOSCH
“Ik zou mezelf omschrijven als herstellende van
erachter hoe makkelijk het eigenlijk was om
STAPJE VOOR STAPJE
een eetstoornis,” begint Maud het gesprek. “Ups
weinig binnen te krijgen en houden.” Maud at
Maud kwam met een onrealistisch beeld bij de
en downs zijn zeker aanwezig, maar gelukkig zijn
amper goede maaltijden. Ze begon met een
diëtiste. “Ik dacht dat er ontiegelijk veel calorieën in
er de laatste tijd meer ups dan downs.” In februari
ontbijt dat bestond uit dadels en een granenmix.
bijvoorbeeld brood zat. Bepaalde dingen at ik niet
merkte Maud dat het niet goed met haar ging.
De rest van de tijd snackte ze alleen maar wortels.
meer, zoals rijst en pasta.” Ook vond ze het moeilijk
Een vriend van haar is uiteindelijk de stok achter
“Mijn moeder zei dat ik geel werd. Er zit dus een
om iemand anders voor haar te laten koken. “Als
de deur geweest. “Hij zei tegen mij dat als ik niet
stofje in wortels waardoor je geel wordt. Omdat
mijn vader kookte, keek ik over zijn schouder mee.
zelf naar mijn ouders zou gaan om te vertellen
ik verder geen andere voedingsstoffen binnen
Ik moest en zou weten wat ik op mijn bord kreeg.”
dat het slecht ging met mij, dat hij het zou doen.”
kreeg, werd ik langzamerhand geel”.
Maud is nu gestopt bij de diëtiste. De rest van haar
De ouders van Maud waren een enorme steun,
herstellende reis moet ze alleen doen. “Nu moet ik
nadat ze bekomen waren van de schrik. “Ik vond
JE KAN HET NIET ALLEEN
mezelf gaan uitdagen om bepaalde dingen weer
het een afgang om aan mijn ouders te vertellen.
De eerste stap die Maud zette na haar verhaal
te eten. Ik heb bijvoorbeeld laatst weer een pizza
Ik wilde heel graag zelfstandig worden, maar heb
te hebben verteld aan haar dierbaren, was het
gegeten!” Maud heeft genoeg redenen om trots op
in plaats daarvan een eetstoornis ontwikkeld.”
spreken van een jongerencoach. Helaas ging het
zichzelf te zijn. “Nu ik weer op mezelf woon gaat het
Maud lijdt aan anorexia. “Ik hoefde gelukkig niet
alleen maar slechter met Maud toen zij in contact
een stuk beter. Ik neem mijn verantwoordelijkheid.”
naar een kliniek. Daar heb ik voor gestreden.”
kwam met de coach. “De coach motiveerde mij
Soms heeft ze nog slechte gedachten of gewoontes,
om mijn ouders erbuiten te houden. Maar hoe
maar dat zijn de ups en downs waar ze het eerder
TIJDSBESTEDING
sterk je ook bent: je kan het niet alleen. Ik wilde
over had. “Tijdens het hardlopen ren ik soms nog
Het is niet helemaal duidelijk hoe de eetstoornis
het zelf oplossen, maar dat kan niet.” Hoewel
een kilometer extra, maar dan voel ik me niet trots.
van Maud begon. Ze is altijd heel veel met haar
corona voor velen van ons roet in ons eten gooide,
Dan zeg ik wel echt tegen mezelf ‘nee Maud, slechte
gewicht bezig geweest. “In groep 8 had ik bijna
kwam het voor Maud als reddende engel. “Ik
gedachte.’” Ze hoopt snel haar volgende eetdoel te
een eetstoornis, maar dat is vanzelf ‘weggegaan’
moest gedwongen bij mijn ouders wonen en
behalen. “Het zijn allemaal kleine overwinninkjes.”
door de overgang naar de middelbare. Het voelde
achteraf gezien had ik die supervisie van mijn
als een nieuwe start.” Toen Maud alleen op
ouders op dat moment nodig.” Samen zijn ze naar
TERUGBLIK
kamers kwam te wonen, ging het weer fout. Ze
de huisarts gegaan en is Maud doorverwezen
“De nasleep van een eetstoornis is denk ik het
was de jongste op haar werk en studie waardoor
naar een diëtist en haptonoom (iemand die zich
ergst. Ik heb weinig energie en kan me totaal niet
uitgaan lastig werd. “Ik was uiteindelijk elke
bezighoudt met aanraken en voelen, houding en
concentreren. Ik kan nu langzaam weer boeken
avond om tien uur ‘s avonds thuis. Het was te
beweging en met de gevoelsmatige wisselwerking
lezen en stilzitten. Ik vind het apart om te bedenken
spannend om bij een 18+ kroeg binnen proberen
tussen mensen red.). “In de eerste periode ben
dat ik op zo weinig eten heb geleefd.” Op haar
te komen.” Dus ging ze zich focussen op dingen
ik nog meer afgevallen.” Met de diëtiste maakte
zwaarst was Maud 64 kilo en op haar lichtst 53.
die ze thuis kon doen, zoals koken. “Dat vond ik
Maud afspraken. “Ik moest weer opnieuw leren
“Het gaat om de paar grammetjes die erbij moeten
echt geweldig om te doen. Maar na een tijdje ging
eten.” Samen maakten ze schema’s. “Naast
komen. Je weet dat het belangrijk is dat die erbij
ik steeds meer letten op wat er in mijn eten zat.
eetschema’s, maakten wij ook sportschema’s.
komen, maar het is moeilijk voor mij om het op
Ik ging calorieën tellen.” De eerste vriendin waar
Ik sportte hartstikke veel en enorm zwaar.”
de weegschaal te zien.” Nu zit Maud op haar
Maud aan vertelde dat ze een eetstoornis had,
Drie keer per week werd Maud gewogen bij de
streefgewicht van 57 kilo. “Ergens ben ik er niet
woonde op dat moment bij haar. “Ik kon het niet
huisarts. “Dat vond ik verschrikkelijk. Steeds weer
blij mee, daardoor weet ik dat ik er nog niet ben.”
meer verbergen. Zij kreeg het langzaam door. Ik
dacht ik: ‘hoe ben ik hier beland’. Soms haalde
Gelukkig haalt Maud kleine gelukjes uit haar werk
dacht dat ze me niet kon horen overgeven.”
ik stiekem trucjes uit om zwaarder te lijken voor
in de horeca. Al is dat helaas nu wel stuk lastiger
het weegmoment.” Uiteindelijk mocht Maud één
vanwege corona. “Het vooruitzicht van leuke dingen
GELE HUID
keer per week thuis wegen. “Hierdoor kreeg ik
doen, dingen die ik echt wíl doen, is heel fijn.” Maud
“Als mensen mij vragen waar ik spijt van heb
meer zelfvertrouwen en deed ik het ook op een
heeft een mooi vooruitzicht om naartoe te werken.
gehad het afgelopen jaar, is dat wel echt dat
eerlijke manier.”
“Zodra het weer kan, ben ik van plan veel te reizen.
ik boven de wc ben gaan hangen. Zo kwam ik *Mocht jij, of iemand in je naaste omgeving hulp nodig hebben met een eetstoornis, kijk dan op de website Proud2bme.nl. Hier vind je hulporganisaties in je naaste omgeving.
Daar kijk ik echt naar uit!.”
PADUAAN #2 HET GESPREK
17
18
TABOE PADUAAN #4
PADUAAN #1 GEPASSIONEERD
GEPASSIONEERD
SCOUTING
In deze nieuwe rubriek Gepassioneerd gaan we in gesprek met studenten die een uitgesproken passie hebben waar ze uren over kunnen doorpraten. Joost Meily (20) is tweedejaars student journalistiek en heeft een grote liefde voor scouting. Hij heeft ons uitgenodigd om op het schip, ‘Cornelia’, van zijn scoutinggroep te komen kijken. Wanneer we op het afgesproken adres in Vlaardingen aankomen, kijken we onze ogen uit. Het is een prachtig groot schip uit 1909 van zeeverkennersgroep ‘De Geuzen’. TEKST: LIZZY-ANN VAN DIJK, BEELD: GEKE BOSCH
“Dit schip is eigenlijk tot en met de jaren zeventig echt bewoond geweest. Daarna heeft de scoutinggroep het gekregen en toen hebben de eigenaren er zelf nog een tijdje op gewoond. Vanaf de jaren 80 is het echt een clubhuis geworden.” Vanuit het roef (het woongedeelte van het schip, red.) lopen we een smal trappetje op. Een stuk verderop komen we bij de stuurhut uit. “Voor een groot deel is het schip nog in originele staat, afgezien van de nodige opknapbeurten en een nieuw likje verf. Het roer is nog helemaal authentiek.” Het stuur is zeker net zo groot als een forse autoband. “Meestal stuur je met je voet, aangezien het zo’n enorm roer is. In je benen zit toch vaak net wat meer kracht dan in je armen”,
SUKKELTJES
legt Joost uit.
Dat er over het imago van scouting altijd een beetje lacherig wordt gedaan, kan Joost beamen. “Scouting heeft natuurlijk ook een redelijk
EEN DECENNIUM LANG
knullig imago, dat er meestal alleen sukkeltjes op zitten. Maar dat is
Eenmaal binnen in het schip gaan we in het lokaal van de ‘Dolfijnen’
helemaal niet het geval. Je kan eigenlijk ook niet precies categoriseren
zitten, de groep waar Joost leidinggevende van is. De ruimte hangt
wat voor mensen er op scouting zitten. Alhoewel, ik zit er nu natuurlijk
vol met vlaggen en het logo van de groep prijkt trots aan de muur.
al een tijdje op en denk dat ik bijna wel kan aanwijzen wie er wel of niet
Leidinggevende wordt je niet zomaar, daarvoor moet je al wel een tijdje
op zouden kunnen zitten. Aan de andere kant ook weer niet, omdat
op de survivalsport zitten. “Ik zit nu zo’n tien jaar op scouting, de helft
er altijd mensen tussen zullen zitten van wie je het niet verwacht.”
van mijn leven. Mijn zusje ging een keer kijken bij een vriendinnetje
Dat er zo’n imago aan vastzit, stoort Joost eigenlijk niet zo erg. “Het is
van haar dat op scouting zat en was daar heel positief over. Ik ben toen
wel zonde, want het kan je zóveel brengen in je ontwikkeling. Ik zou
met mijn zusje mee gaan kijken en ik vond het ook gelijk super leuk.
iedereen aanraden om op zijn minst een keer te kijken hoe het er bij een
Sindsdien ben ik niet meer weggegaan.” Dat is eigenlijk niet helemaal
scoutinggroep aan toegaat.”
waar, bedenkt Joost zich: “Ik heb een hele tijd in Schiedam op scouting gezeten, daar begon ik als landscout. Daarna werd ik ‘wilde vaart’, dat
VAST OP ZEE
is een hogere groep waarbij je het water op gaat. Vorig jaar ben ik daar
De scoutinggroep houdt zich met diverse activiteiten bezig, niet alleen in
gestopt, een heleboel vrienden stopten daar ook en toen was de lol er
Vlaardingen, maar ook in de rest van het land. Vooral als er iets misgaat,
wel vanaf. Daarna ben ik hier in Vlaardingen leidinggevende geworden.”
kan dat heel spannend zijn. “We zijn weleens vast komen te zitten op zee, middenin een storm met windkracht acht of negen. We zaten toen
VERBINDENDE FACTOR
in een redelijk klein zeilbootje en het lukte ons niet om tijdens de storm
Joost weet nog dondersgoed waarom hij zo graag op scouting wilde. “Je
terug te zeilen. We hebben dit tot twee uur ’s nachts geprobeerd en
bent eigenlijk steeds met van alles bezig. Je bent heel veel buiten en
zijn toen in een jachthaven gaan liggen. Daar hebben we een nacht
hebt echt met allemaal verschillende dingen te maken. Het belangrijkste
onder het zeil geslapen. De volgende dag heeft een groter schip een
is dat je veel samen doet. Scouting is eigenlijk gebaseerd op een sociaal
windblokkade voor ons gemaakt, waardoor wij naar ons eigen schip
aspect. Je komt hier als zeven- of achtjarig kind bij en dan ken je vaak
terug konden zeilen. Dat was toch wel een spannende ervaring, dat
nog niet veel mensen. De meeste kinderen doen er dan nog een andere
vergeet je nooit meer.”
sport of activiteit naast en scouting is dan echt de verbindende factor.” Dat scouting een grote toevoeging is aan het leven van Joost, is wel duidelijk. “Als ik nu terugkijk op hoe ik sinds scouting ben veranderd, zet dat me wel aan het denken. De mensen met wie ik omga en de dingen die we hier doen hebben me veel geleerd, ook over mezelf. Het kost veel tijd, maar je krijgt er ook veel voor terug.”
19
PADUAAN #1 DE KLEDINGKAST VAN
DE KLEDINGKAST VAN MAARTEN DE SCHUTTER Met een kop thee en een kop koffie schuiven we aan de keukentafel bij Maarten (21). Hij vraagt ons lachend of we ook kruidnoten willen, die we ondanks het toepasselijke weer toch vriendelijk afslaan. Maarten heeft nét zijn diploma Journalistiek op zak en geeft ons een kijkje in zijn unieke kledingkast. TEKST: LIZZY-ANN VAN DIJK, BEELD: GEKE BOSCH
ONTWERPEN Maarten begint een beetje twijfelend te vertellen dat hij zelf kleding ontwerpt. “De eerste keer dat ik een kledingstuk heb gemaakt was in 2017, toen ik bijna al mijn kleding heb weggegeven. Het gevolg daarvan was dat ik amper kleding had. Om die reden ben ik begonnen met ontwerpen in die tijd. Ik draag nu al drie jaar ongeveer dezelfde kleding. Het viel me eigenlijk wel mee hoe lastig het was om zelf kleding te ontwerpen. Ik heb eerst gewoon een beetje rondgevraagd hoe het moet en ontwerpen gemaakt in Paint. Het begon écht heel simpel, met transferpapier van de Hema. Daar heb ik mee geëxperimenteerd en toen ik tevreden was, liet ik het drukken bij een textieldrukker.” Maarten vertelt dat ook anderen zijn ontwerpen dragen: “Op een gegeven moment wilden meer mensen mijn kleding hebben. Kleding is voor mij een manier om mezelf uit
ALLES KAPOT
te drukken en als je dan andere mensen in ‘jouw’ kleding ziet lopen
Maarten zijn eigen stijlomschrijving doet ons hard lachen: “Als ik het
is dat wel bijzonder. Ik probeer het al twee jaar een beetje onder de
kort zou moeten typeren, zou ik gewoon zeggen, ‘alles kapot’. Echt
radar te houden dat ik kledingstukken ontwerp, want ik maak het
heel veel van mijn kleding is kapot, doch kleurrijk.” Van die uitspraak
niet per se voor anderen.”
is hij zelf het levende bewijs, Maarten is gekleed in een lichtblauwe trui met meerdere gaten erin. “Dat is toch gewoon door iemand
WEGGEGEVEN KLEDING
bedacht, dat kleding altijd ‘heel’ moet zijn. In broeken kunnen ook
Waarom Maarten zijn kleding heeft weggegeven, blijkt pas later: “Ik
gaten zitten, dus waarom niet in truien?” Daar is eigenlijk vrij weinig
wilde geen merkkleding meer dragen. Eerst was ik sowieso al een
tegenin te brengen. Wanneer we Maarten vragen nog iets kapots van
beetje een hater van ‘rijke-mensen-merken’ zoals Hollister. Dus toen
hem te laten zien, worden we niet teleurgesteld. Hij komt aanzetten
neigde ik meer naar skatemerken zoals Champion en Fila. Op een
met schoenen die je zéker niet op een regenachtige dag wilt dragen.
gegeven moment kwam ik erachter dat ik eigenlijk precies hetzelfde
“Mijn vrienden dwingen me ook altijd om nieuwe schoenen te
deed als eerst qua consumeren, maar dan binnen een subcultuur.
kopen, deze kun je helemaal uit elkaar halen.” Om deze woorden
Ik wilde niet meer iets dragen puur omdat dat zo hoort binnen die
kracht bij te zetten, trekt Maarten bijna de hele zool van een schoen
subcultuur. Dat zorgde ervoor dat ik bijna alles heb weggegeven,
open.
behalve de items die persoonlijke waarde hebben.” Maarten vond het totaal niet zonde om zoveel kleding weg te doen. “Ik heb juist het
Eén van Maarten zijn favoriete kledingstukken is een broek. “Een
gevoel dat die kleding meer waarde heeft gekregen. Als anderen er
vriend van me heeft deze helemaal met de hand geschilderd, hier
meer mee kunnen is dat juist goed. Daarom heb ik veel aan vrienden
hecht ik heel veel waarde aan.” Ook de camelkleurige trui van
en aan het Leger des Heils gegeven.”
SYRE, een merk van Jaden Smith, die hij omhoog houdt is een favoriet. “Ik wilde deze trui zo ontzettend graag. Ik heb er bijna vier maanden ruzie om gemaakt met de klantenservice, omdat ik een hele tijd na het plaatsen van mijn bestelling niks meer van ze hoorde. Ze leken wel van de aardbodem verdwenen te zijn en het bedrijf reageerde nergens op, maar uiteindelijk is het me gelukt de trui te bemachtigen.”
21
U-SPOT PADUAAN #1
LISA WESSELS
U-SPOT
22
Utrecht staat vol met hippe tentjes. Of het nou in het centrum is of erbuiten, overal waar je komt kun je er wel één vinden. Het is een frisse eerste herfstdag. Lopen langs de Neerlandiakade in UtrechtZuid warmt ons niet op. De wind raast langs de Bar & Bistro Op Zuid, waar gelukkig binnen de verwarming aan staat. Het is een redelijk grote tent met een ruim terras. De beachvibe spat er vanaf. Journalistiek student Lisa Wessels (19) staat al bij de ingang te wachten. TEKST: EVA METSELAAR, BEELD: GEKE BOSCH
TYPISCHE HIPPE TENT “Normaal zit ik buiten op de picknickbankjes en kijk ik uit over het water”, vertelt Lisa. Helaas is dat met het huidige weer geen optie en nemen we plaats aan een tafel bij het raam. Binnen heeft de Bar & Bistro wat minder een beachvibe en is de zaak industrieel ingericht. Lisa woont al anderhalf jaar in Utrecht-Zuid. Ze ontdekte de Bar & Bistro tijdens een fietstochtje door haar nieuwe buurt. Omdat het slechts één minuut fietsen is, komt ze hier regelmatig. Lisa besloot er met haar ouders en huisgenootje te gaan eten na de verhuizing naar Utrecht. “Ik kom hier ook om te studeren. Ik vind het hier fijner dan in de bieb en het is lekker dichtbij.” Op maandagavond heeft de Bar & Bistro Op Zuid studentenkorting op pizza’s, een korting waar Lisa regelmatig gebruik van maakt. “Het personeel is super aardig, ze maken graag een praatje met je. Het interieur vind ik leuk, het doet me denken aan New York. Ik denk dat het daarom één van mijn favoriete plekken is.” Het is een typische hippe tent van 2020: industrieel gemixt met vintage. “Het liefst zit ik hier ‘s avonds met vrienden cocktails te drinken. De gin-tonics zijn heerlijk!” De meerderheid van Lisa’s vrienden vinden de Bar & Bistro te ver fietsen, dat vindt ze jammer. “Ik vind het wel waard. Er hangt hier een hele fijne, open sfeer.” UITGEBREID FILMAANBOD Als Lisa even niks te doen heeft, zijn er vaak evenementen bij Filmcafé. Zo heeft ze er laatst pizza’s geproefd. In de oude fabriekshal waar vorig jaar ook het gala voor Journalistiek en CMD plaatsvond, hangt dezelfde sfeer als in de Bar & Bistro door de industriële uitstraling. Lisa moet lachen om de vraag wat haar leukste herinnering is aan Filmcafé. “Ik kan me er vaak weinig van herinneren als ik er ben geweest.” Lachend vertelt ze daarna dat ze er niet altijd alcoholische dranken genuttigd worden. Volgens Lisa heeft Filmcafé een uitgebreid filmaanbod. “Het zijn geen normale bioscoopfilms, ze zijn een beetje alternatief. Maar dat maakt het leuk. Je krijgt een koptelefoon op en de film wordt geprojecteerd tegen een witte muur.” Momenteel is Lisa weer druk met school maar in de zomer was ze vaak bij Filmcafé te vinden. “Het verschilt hoe vaak ik er kom. Soms twee keer in de week en soms maar twee keer per maand. Het is er altijd leuk, maar ik moet er wel tijd voor hebben.” Na even na te denken kan ze wel een avond noemen die haar altijd zal bijblijven. Het is de avond van het silent disco diner aan het begin van de zomer. “Er hing een fijne sfeer, super gezellig was het!” OP SLAG VERLIEFD Tijdens een wandelrondje door Utrecht liep de oplettende Lisa tegen Lucy Lou Taco’s & Tequila aan. Als echte taco liefhebber móest ze daar wel even naar binnen wandelen. Samen met een vriendin die ook van Mexicaans eten houdt, ging Lisa naar het restaurant. Ze waren beiden op slag verliefd op het concept. “Het is een beetje een tapas-idee. Sommige gerechten zitten nog steeds in mijn hoofd”, vertelt Lisa terwijl ze een foto laat zien van het eten bij Lucy Lou’s. “Als ik iets te vieren heb, ben ik hier te vinden.” Ook Lucy Lou’s is een typisch hip tentje. “Ja, als ik er zo over nadenk, zit er wel een patroon in. Ik ben ook wel op andere plekken te vinden hoor, maar dit zijn wel mijn favorieten.”
PADUAAN1#2U-SPOT HET GESPREK PADUAAN
23
PADUAANMAGAZINE
