9 minute read

INHOUD

Next Article
GASTCOLUMN

GASTCOLUMN

YUKI

KEMPEES

Advertisement

“IK WERD AFGETROKKEN OP EEN SCOOTER”

‘Never meet your heroes’. Het is een bekend gezegde. Wanneer Yuki Kempees (33) om tien uur precies nog steeds niet bij onze locatie, karaokebar Duke of Tokyo in Amsterdam, is gearriveerd, schiet het door onze hoofden. Zul je zien, de Glamour-columnist, Kris Kross’er en auteur van het boek Cirkels zijn alleen mooi als ze rond zijn doet het even goed in zijn carrière (zijn nieuwe en zelf-geproduceerde album INDY is in februari uitgekomen) en sterallures liggen op de loer.

TEKST: ANOUK BOWMAN & NAOMI VLUG, BEELD: GEKE BOSCH Niks is minder waar. Terwijl we goede spots uitzoeken voor zijn foto’s, komt Yuki vrolijk binnenlopen: “Jullie waren alvast begonnen?” Zijn lach werkt aanstekelijk. Voordat we het weten, giechelen we, mompelen we iets over een mooie setting en gaan we snel zitten. “Kom je hier vaker?”, grappen we. “Toevallig wel,” antwoordt hij serieus. “Ik heb hier laatst nog mijn verjaardag gevierd en een andere shoot gehad. Daar zaten we toen, in hokje zeven!”. Hij wijst naar één van de lichtgevende borden aan het einde van de ruimte. Tot zover onze originele locatie. Het is niet de enige karaokebar waar Yuki zijn zangkunsten heeft getoond. “Met Kris Kross Amsterdam waren we laatst in Tokyo, waar we werden opgehaald door een Hummer limousine. In de Hummer zat toen een karaokeset. Er werd ons gevraagd om onze eigen nummers te zingen.” Hij lacht hardop. “Kris Kross zingt natuurlijk niet zelf, dus we stonden daar een beetje ongemakkelijk met z’n allen mee te neuriën.”

STORMACHTIGE LIEFDE

Dat Kempees normaal gesproken wél graag zingt, is na het horen van z’n nieuwe album INDY - dat voornamelijk gaat over problemen in de liefde - wel duidelijk. Zijn diepe, lage stem en rustige beats hebben wat weg van John Mayer. Het is geen toeval: Mayer is één van zijn favoriete artiesten. Net zoals Mayer heeft Yuki geen uitgesproken, vrolijke muziek op z’n album staan, maar eerder nummers met diepgaande teksten over onder andere de liefde. Wanneer we hem hierop wijzen en vragen of z’n liefdesleven dan altijd zo stormachtig is geweest, moet hij lachen. “Ik ben lang niet altijd ongelukkig in de liefde. Zeker niet, maar soms zit je gevangen in je eigen relatie. Een soort van Stockholmsyndroom. In de dramatiek van de liefde zit schoonheid voor mij. Het zijn de lelijke momenten die de stempel op een relatie of liefde drukken, die het maken. Elke romcom kent een moment waarvan je denkt: niet doen. Die momenten heeft iedereen.“

Die herkenbare momenten komen veel terug in Kempees’ muziek. Bijvoorbeeld in het nummer TegenStrijd, dat slaat op de beginfase van Yuki’s huidige relatie met vriendin Lizzy van der Ligt. “Tegen-Strijd gaat over de beginfase van mijn relatie. Een meisje zei tegen mijn vriendin iets als: ‘Je kunt hem niet vertrouwen’. Daar ben ik tijdens het maken van mijn muziek op ingehaakt en uiteindelijk kwam dat nummer eruit.” Of dat meisje zichzelf heeft herkend in het nummer? “Nee, dat meisje niet. Het is weleens gebeurd dat mensen zich herkenden in m’n nummers. Langs Elkaar gaat over twee mensen die heel dichtbij me staan. Ze appten: ‘gaat dit over ons?’. Toen zei ik volmondig: ‘Ja!’.”

VOICEMAIL VAN NU

Wanneer we vragen of Yuki’s album dan niet alleen over zichzelf gaat, is het óók een volmondige ja: “Mijn nummer Interlude wordt gebruikt om een sfeerwisseling aan te geven, dat gaat niet over mij. Ik was gefascineerd door het gebruik van voicemails voor een interlude (een instrumentaal tussenspel, red.), zoals Frank Ocean heeft gedaan”. Maar die bestaan natuurlijk niet meer. Toen dacht ik aan spraakmemo’s: de voicemail van nu. Naaz (zangeres en finaliste van het zevende seizoen Holland’s Got Talent, red.) en ik sturen elkaar continu spraakmemo’s. Ik raakte geïnspireerd door één van haar spraakmemo’s: die bleek perfect te zijn om een scheiding tussen bepaalde nummers aan te geven. Tegen-Strijd en Langs Elkaar zijn niet uptempo, maar die zijn geproduceerd. Die beat heb ik gemaakt. Na Interlude wordt de vibe anders.”

ROCK ‘N ROLL

Die vibe is niet te vergelijken met de muziek van Kris Kross. Waarom duurde het dan zo lang voordat Yuki met zijn eigen muziek kwam? “Het heeft me uiteindelijk drieënhalf jaar gekost om alles te leren. Bij Kris Kross zit er een groot team achter. Ik wilde dit zelf doen. Ik keek veel Youtubevideo’s en tutorials. Lizzy heeft me ook een paar keer gevraagd: ‘Wat ben je nou aan het doen?’. Ik was eigenlijk alleen maar aan het leren.”

Dat leren heeft goed uitgepakt voor Kempees. Bekende influencers als Anna Nooshin, Monica Geuze, Nina Warink, Dee van de Zeeuw en lief Lizzy van der Ligt waren de eersten die, overigens met veel enthousiasme, zijn nieuwe album beluisterden. Daarnaast vliegt Kris Kross Amsterdam de hele wereld over. Yuki leidt duidelijk het leven van een popster. Of hij dan ook niet een beetje de rock ’n rolllifestyle erop nahoudt? “Vroeger wel. Ik heb echt wel fases gehad waarin ik in mijn eentje van de aarde af ging zweven. Ik luisterde op een gegeven moment het nummer Gravity van John Mayer: het nummer beschrijft eigenlijk hoe je contact met de aarde kan verliezen. Dat kan ook met seks en drugs. Dat nummer heeft me rustig gemaakt. Ik kon mijn boek schrijven tijdens het luisteren van dit nummer en deze albums. Tuurlijk, ik ben niet heilig. Coke, gooi het op me. Maar ik merk wel dat ik me beter voel als ik een tijdje bij die shit uit de buurt blijf.”

JOURNALISTIEK ONTWIKKELAAR

Dat boek van Yuki, dat is nog wel een puntje. Wanneer we hem vertellen het nergens te kunnen krijgen, begint hij te grinniken. “Ik heb op een gegeven moment de titel opgeheven. Dat betekent dat het boek niet nog een keer gedrukt kan worden. Iemand gaf me die suggestie: ‘Want dan is het nooit meer te krijgen’. Ik vond dat eigenlijk best een cool idee.” Wie zijn schrijfkunsten graag nog wél wil meemaken, hoeft niet te treuren: Yuki schrijft al vijf jaar lang elke maand een column voor vrouwenblad Glamour over relaties en liefde. “Dat ik in aanraking kwam met het schrijven, was eigenlijk toeval. Ik had het nog nooit gedaan. Toen kreeg ik tijdens mijn opleiding Media en Cultuur het vak Creatief Schrijven. Dat zag ik echt als een uitdaging.” Die uitdaging ontwikkelde zich langzamerhand in Yuki’s (deels) autobiografische roman Cirkels zijn alleen mooi als ze rond zijn. Waar we dat autobiografische dan in terug kunnen vinden? “De zelfmoord van een vriend van mij, waar ik over schrijf in mijn boek, gaat over mijn neef. Ik heb het dus wel meegemaakt, alleen iets anders opgeschreven. Of het schrijven me geholpen heeft daarmee te dealen? Misschien wel. Het grappige bij dat boek is: ik kan er geen vinger op leggen hoe dat is ontstaan. Ik was korte verhalen over het leven aan het schrijven en noemde ze hoofdstuk één, twee, en drie.” Als we om advies op het gebied van schrijven vragen, moet Yuki even nadenken. “Ik wil mezelf geen columnist noemen, eerder journalistiek ontwikkelaar. Als ik dan toch een tip zou moeten geven? Begin met iets kleins en werk het dan verder uit. Schrijf over die ene zin, die ene gebeurtenis, zoals ik deed bij Tegen-Strijd. Ik vergelijk het schrijven met een bokswedstrijd. Je begint met iets heel kleins, deelt een paar klappen uit en dan in de slotzin: KO. Je boodschap moet in één zin samen te vatten zijn.”

ONTRADITIONELE LIEFDE

Yuki’s visie op de liefde is allesbehalve traditioneel te noemen. “Mijn ouders en grootouders hebben zo’n andere kijk op de liefde dan ik. Ze zijn een goed voorbeeld voor Lizzy en mij, alleen we leven nu in zo’n andere tijd. Juist daarom kan ik mijn relatie niet met die van mijn ouders vergelijken.” Hij noemt zijn generatie de testers van liefde in de huidige tijd. “Hoe meer mogelijkheden er zijn voor ons om te ontwikkelen en alles te krijgen, hoe moeilijker het wordt om de relatie in stand te houden. Onze generatie kan vernieuwen, dingen leren en dingen erbij doen.” Een belangrijke kanttekening is volgens hem dat dit niet voor iedereen geldt. “Voor sommigen zal die traditionele kijk op liefde nog steeds van toepassing zijn. Maar voor Lizzy en mij, twee mensen met redelijk unieke banen, is dat niet het geval.”

Hij kijkt bedenkelijk en verschuift zijn blik naar de lampionnen die boven ons hoofd hangen. “Lizzy en ik werken allebei keihard aan onze relatie. Daarbuiten zijn we twee individuen met andere werktijden en levensstijlen, maar we nemen de relatie die we hebben altijd in acht. Veel mensen verweven hun leven als individu volledig met hun relatie, maar dat is in mijn ogen een grote denkfout.” Yuki schrijft de vertrouwensband die hij heeft met zijn vriendin ook toe aan deze kijk op relaties. “Soms bevind ik me na een festival in een restaurant met allemaal opgedirkte, opgespoten vrouwen naast me. Als het niet goed zou zitten tussen ons, zou ze heel jaloers worden, en vice versa: wanneer zij weer eens naar de Verenigde Staten uitvliegt voor Coachella, heb ik er ook geen problemen mee dat zij omringd wordt door knappe, mannelijke influencers met een ontbloot bovenlijf.”

ROZENGEUR EN MANESCHIJN

Yuki’s huidige vriendin is tevens zijn eerste relatie. Daarvoor zou menig mens hem betitelen als vrouwenverslinder, maar die vergelijking vindt hij te plat. “Ik was eerder losbandig. Ik ben gewoon verslaafd aan die eerste fase van liefde. De spanning, de sms’jes en elke keer iets nieuws ontdekken aan iemand.” In die tijd stond hij ook niet open voor een relatie. “Het was het in mijn ogen nooit waard om door die moeilijke fase heen te gaan, tot ik Lizzy ontmoette.” Het beste advies kreeg Yuki grappig genoeg van Lizzy’s vader. “Hij zei tegen me: ‘Als je iets met mijn dochter wilt, zul je veel moeten slikken’. Dat heeft me aan het denken gezet. Het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar samen met haar vind ik er een weg in.”

Als we hem vragen zichzelf te omschrijven als partner, moet hij lachen. “Ik ben een echte prater. Als het wat minder gaat in Lizzy’s werk, dan wil ik daarover praten. Ook als er iets tussen ons is, wil ik graag communiceren. Natuurlijk loopt je relatie weleens wat stroever, maar ik denk dat een gesprek dan alweer de helft scheelt.” Terwijl Yuki de communicator is van de twee, brengt Lizzy volgens hem de fun in de relatie. “Zij is degene die me de studio uitsleurt om karaoke te gaan zingen. Dan zegt ze: ‘We moeten leuke dingen blijven doen, anders leven we langs elkaar heen’.” Het is ook niet ongewoon dat ze met zijn tweeën een gesprek voeren over de toekomst van hun relatie. “Dan zeggen we tegen elkaar: ‘Willen we dit nog? Hoe gaan we nu verder?’.”

SCOOTER

Seks op het voetbalveld, in het reuzenrad en afgetrokken worden op een rijdende scooter. Verder houdt Yuki naar eigen zeggen niet van gekke dingen. “Freaky shit is niet echt mijn ding. Ik houd van spannende dingen, maar zo’n gag ball gaat me wel te ver.” Nieuwe dingen proberen in de slaapkamer is ook niet meer aan Yuki besteed. “Ik heb daar niet meer echt behoefte aan. Daarin zijn Lizzy en ik ook een goede match: zij was, zeker in het begin van onze relatie, best wel preuts. Toen waren de verhoudingen wat ongelijk en wilde ik vaker seks dan zij. Nu doen we het steady twee à drie keer in de week.” In zijn wildere tijden belandde hij ooit in bed met een luidruchtige dame. “Zij was echt loco, schreeuwde alles bij elkaar, waardoor de buren de politie hadden gebeld. Dat hoeft van mij niet meer.” Of Yuki dan echt geen behoefte meer heeft aan het proberen van wilde of nieuwe dingen? “Je weet natuurlijk nooit wat de toekomst gaat brengen, maar voor nu ben ik heel tevreden.”.

“ZIJ SLEURT ME DE STUDIO UIT”

This article is from: