De Volledige 'Infidel' Gids voor Vrijheid van Meningsuiting (en de vijanden ervan) by ghaisai1400

UPDATE juni 2020: Deze vertaling is met bewerking rechtstreeks vertaald uit Google-translate

De Volledige

‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van Meningsuiting (en de Vijanden ervan) GESCHREVEN DOOR

ROBERT SPENCER Originele Titel: The Complete Infidel’s Guide to Free Speech (and Its Enemies)

Alle rechten gereserveerd. Geen deel van deze publicatie mag worden gereproduceerd, gedistribueerd of verzonden, op welke manier dan ook, elektronisch, mechanisch, inclusief fotokopie, opnemen of welke andere informatieopslag en leessysteem, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever, met uitzondering van een reviewer die wenst korte passages te citeren in relatie tot kritische artikels en geschreven commentaren en review voor het opnemen in magazines, kranten, en uitzendingen.

Boeken zijn beschikbaar in grotere hoeveelheden voor premium gebruik. Voor informatie over voorwaarden en kortingen, bezoek onze website: www.regnery.com.

De Complete ‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van meningsuiting Een eerlijke kijk op de beperking van deze waardevolle verworvenheid die onder druk staat, vanwege de uitzonderingspositie die Islam probeert te verkrijgen in het Westen _____________________________________________________________________________

Lof Complete ‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van Meningsuiting “Blijf gewoon rustig en het komt wel goed.” Dit vertelde de kaper Mohamed Atta aan de noodlottige vliegtuigpassagiers op 11 September 2001. En we horen vandaag nog steeds exact dezelfde boodschap. Een boodschap van een krachtige maar schimmige lobby die achter de schermen werkt om het Grondwettelijke recht op vrijheid van meningsuiting te ondermijnen door introductie van het verbod op "haatdragende taal" – en een verbod op kritiek op Islam. Zoals bestsellerauteur Robert Spencer laat zien in zijn boek “De Complete ‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van Meningsuiting (En de vijanden ervan)” – hebben agressieve Moslims en hun progressieve “beschermengelen” een gevaarlijke en verontrustend succesvolle campagne gevoerd tegen onze grondwettelijke rechten. Het boek onthult: ❖ Hoe sociale media Facebook en Twitter – om nog maar te zwijgen van studentengroepen op Amerikaanse universiteitscampussen – hun best doen om tegemoet te komen aan de wensen van Moslimactivisten, wat indruist tegen de (volledige) vrijheid van meningsuiting ❖ Waarom Islamitische leerstellingen kritiek op de Islam strafbaar stellen met de doodstraf, en dat dit altijd zo is geweest in Islam ❖ Hoe Amerikaanse vertegenwoordigers bij de Verenigde Naties al zijn overeengekomen om de vrijheid van meningsuiting te beperken ❖ Hoe Curt Schilling en andere uitgesproken conservatieven hun baan hebben verloren vanwege kritiek op Islam (om maar te zwijgen over leraren en andere werknemers in publieke beroepen) ❖ Waarom Twitter en Facebook nu regelmatig kritiek op de Islam censureren, terwijl ze doodsbedreigingen tegen critici toestaan. ❖ Waarom woorden als ‘nepnieuws’ en ‘islamfobie’ en ‘haat tegen Islam’ bedoeld zijn om ‘CENSUUR’ in te voeren (op kritiek op Islam), en waarom kritiek op andere religies wel is toegestaan. ❖ Hoe blasfemie-wetten (op godslastering) in Moslimlanden worden gebruikt als voorwendsel om Christenen te arresteren en zelfs te lynchen ❖ Hoe Europese wetten over "haat zaaien" worden gebruikt om critici van Islam te vervolgen en lastig te vallen, en censuur op Islamkritiek in te stellen (en niet op andere religies en ideologieën). ❖ Waarom het tegemoet komen aan de wensen van Islamitische organisaties en ‘vrede sluiten’ met Islam, uiteindelijk onze grondwettelijke vrijheden zal uithollen (in Amerika: het eerste amendement). Dit zou zou kunnen leiden tot uw vervolging als je mening als "haatdragende taal” wordt bestempeld Als je je recht op vrijheid van meningsuiting waardeert – zoals geformuleerd is in Artikel 7 in de Nederlandse Grondwet – dan ben je het aan jezelf verplicht om het volledige boek ‘De Complete ‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van Meningsuiting” door te nemen. Het geeft je de informatie en hulpmiddelen die je nodig hebt om terug te vechten – omdat de Islam en zijn progressieve meelifters pas begonnen zijn met hun campagne om te definiëren wat je wel of niet kunt lezen, zeggen en denken. Een toenemende censuur dus.

Robert Spencer is de directeur van Jihad Watch, een programma van de David Horowitz Freedom Center, en auteur van de New York Times bestseller “De Politiek Incorrecte Gids ® van Islam (en de Kruistochten),” en auteur van andere boeken over Islam en terrorisme, inclusief de (Engelse) titels: “Islam Ontsluierd: Schokkende vragen over ’s Werelds Snelst Groeiende Religie” en “Voorwaarts Moslim Soldaten: Hoe Jihad nog steeds Amerika en het Westen bedreigt.” Tevens is hij auteur van acht monografen en honderden artikelen. Hij woont in een niet bekend en veilig onderduikadres.

Lof voor de COMPLETE ‘INFIDEL’ GIDS VAN VRIJHEID VAN MENINGSUITING (en de vijanden ervan)

"Robert Spencer's The Complete Infidel's Guide to Free Speech (and Its Enemies) is het belangrijkste boek over het belangrijke recht van vrijheid van meningsuing, en is van de meest moedige verdediger ervan in het Amerika van vandaag." —DAVID HOROWITZ, oprichter van het David Horowitz Freedom Center en auteur van Radical Son: A Generational Odyssey and Unholy Alliance: Radical Islam and the American Left

"De Oorlog tegen Terreur” heeft niets tegen de jihad tegen vrijheid van meningsuiting. Het vermogen om ideeën en informatie uit te drukken is essentieel voor een functionerende democratie, en daarom is het uitbannen ervan het belangrijkste agendapunt geweest van Islamitische supremacisten, gesteund door nuttige idioten in het Westen. Gelukkig is het niet genoeg om Robert Spencer het zwijgen op te leggen, die zijn karakteristieke helderheid en wetenschappelijke strengheid omzet in een overtuigende verdediging van ons meest waardevolle recht.” —ANDREW C. McCARTHY, voormalig federaal aanklager, bestsellerauteur en redacteur van National Review

'Een hoogstandje. Een nauwkeurige en onweerlegbare verdediging van onze belangrijkste en meest fundamentele vrijheid - en een buitengewone uiteenzetting van hoe diep deze bedreigd worden. Een ‘must read’ voor alle gekozen functionarissen en iedereen die zelfs maar een openbare functie overweegt, evenals voor elke patriot in het land. ' —PAMELA GELLER, president van het American Freedom Defense Initiative

'Robert Spencer heeft een moedig en enorm belangrijk boek geschreven waarin hij de wereldwijde inspanningen van de islam om de vrije meningsuiting te vernietigen analyseert. Dit is het belangrijkste boek van het jaar. Lees het en handel! De keuze is simpel: spreek je uit tegen de islam of verlies voor altijd de vrijheid. ” —GEERT WILDERS, Kamerlid in Nederland en leider van de Nederlandse Partij voor Vrijheid (PVV)

OPGEDRAGEN AAN: AL DEGENEN, DIE ONDANKS ALLES, NIET BEVREESD ZIJN OM DE WAARHEID TE SPREKEN

Meer boeken:

De Politiek Incorrecte Gids van Islam (en de Kruistochten), R. Spencer, 173 p. Te Lezen op OnlineTouch (link juni 2020): https://onlinetouch.nl/zzpvertalers/politiek-incorrecte-gids-van-islam-en-kruistochten Te lezen op ISSUU (juni 2020): https://issuu.com/ghaisai1400/docs/politiek_incorrecte_gids_van_islam__d7034973eb4306

Vragen die Islam niet kan beantwoorden, J.K. Sheindlin, 130 p. Online gratis te lezen op (link per 2017): https://issuu.com/bickyghai/docs/vragen_die_islam_niet_kan_beantwoor

INHOUDSOPGAVE

HOOFDSTUK 1 “Wees gewoon stil en het komt wel goed” .................................................................................... 9

HOOFDSTUK 2 “Op maat gemaakt”: kan vrijheid van meningsuiting echt worden beperkt .................................. 29

HOOFDSTUK 3 “Dit is overduidelijk een land dat is gebaseerd op vrijheid van meningsuiting, maar…”: De (V.S.) overheid versus Vrijheid van meningsuiting ................................................................................ 48

HOOFDSTUK 4 DE CONTROVERSE RONDOM “HAATZAAIEN”............................................................................... 70

HOOFDSTUK 5 “GROEPSDRUK EN BESCHAMEN”: REGEREN IN (HET LAND VAN) VRIJHEID VAN MENINGSUITING . 87

HOOFDSTUK 6 “IS DAT RACISTISCH?": AMERIKANEN LEREN ZELFCENSUUR ........................................................104

HOOFDSTUK 7 “ONVERANTWOORD PROVOCEREND”: DE EROSIE VAN VRIJHEID VAN MENINGSUITING VAN RUSDIE TOT GELLER ...................................................................................................................126

HOOFDSTUK 8 “KUNNEN WIJ HIER NIET OVER PRATEN?”: DE DOOD VAN DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING IN EUROPA ....................................................................................................................................149

HOOFDSTUK 9 KATHOLIEKEN TEGEN VRIJHEID VAN MENINGSUITING ................................................................172

HOOFDSTUK 10 “NIET BEVORDERLIJK VOOR HET ALGEMENE BELANG”: VRIJHEID VAN MENINGSUITING STERFT UIT IN GROOT-BRITTANNIE EN CANADA ...........................................................................................184

HOOFDSTUK 11 DE NIEUWE KNOKPLOEG – DE NIEUWE BRUINHEMDEN ..............................................................205

HOOFDSTUK 12 “DE UNIVERSITEIT IS TROTS OP DIVERSITEIT”: Beheerders versus vrije meningsuiting .................224

HOOFDSTUK 13 “GECONFRONTEERD MET EEN NIEUW TOTALITARISME”: terugvechten voor vrijheid van meningsuiting ...........................................................................................................................243

DANKBETUIGING .......................................................................................................................248 VERWIJZINGEN ..........................................................................................................................250

Hoofdstuk 1

“Wees gewoon stil en het komt wel goed”

De man die het hele ethos van de oorlog tegen de vrijheid van meningsuiting samenvatte, was Wist je dat: niemand minder dan Mohamed Atta, een van de • De Organisatie van meest prominente kapers van de aanslagen van 11 Islamitische Samenwerking (OIC) behoorlijke stappen zet September 2001. Op die ochtend ging Atta aan en vooruitgang boekt in het introduceren van boord van vlucht 11 van American Airlines in Islamitische Boston, op weg naar Los Angeles. Nadat hij en zijn blasfemiewetten in het Westen? mede-jihadisten het vliegtuig hadden gekaapt, zei • Een imam opruiende Atta tegen passagiers: “Blijf rustig en het komt wel tekeningen gebruikte, die nooit gepubliceerd zijn door goed . . . Laat niemand zich verroeren. Alles is in Jyllands Posten om de orde zijn. Als je probeert iets te doen, breng je jezelf Deense Cartoonrellen extra en het vliegtuig in gevaar. Blijf gewoon stil.”1 aan te wakkeren? De passagiers sloegen acht op zijn waarschuwing • De kernprincipes van de Islamitische leer stellen dat en bleven stil – maar alles was niet in orde. Atta elke kritiek op Islam bestraft vloog vlucht 11 van American Airlines terug naar moet worden met de doodsstraf? New York City en stortte zich in de gevel van de Noordelijke toren van het 110 verdiepingen tellende World Trade Center. Atta had onbewust een epigram uitgesproken: het contrast tussen zijn geruststellende woorden en het gruwelijke lot van de passagiers symboliseert de wereldwijde inspanning om de vrijheid van meningsuiting te vernietigen. Naarmate de mondiale jihad vordert, wordt ons op talloze manieren verteld dat als we maar zwijgen, dat dan alles goed komt. De inspanningen om deze vrijheid te beperken, wordt geleid door een weinig bekende intergouvernementele 9

organisatie die in 1969 is opgericht, en die tegenwoordig de meeste Moslimregeringen over de hele wereld omvat: de Organisatie van Islamitische Samenwerking (de OIC, of Organisation of Islamic Coorperation). De OIC bestaat uit 56 lidstaten plus de Palestijnse Autoriteit en deze vormen een van de grootste stemblokken bij de Verenigde Naties. Deze organisatie behartigt de belangen van de Moslims wereldwijd, en is tegenwoordig de belangrijkste vijand van de vrijheid van meningsuiting in de wereld van vandaag. Deze organisatie probeert al decennia via VN organisaties en politieke kanalen om de vrijheid van meningsuiting in het Westen te beperken, en met name de vrijheid om Islam te bekritiseren. In wezen willen ze alle niet-Moslim landen een sleutelprincipe opleggen van de Sharia-wet, namelijk het verbod op godslastering: godslastering tegen Allah, Mohammed en Islam. Dat verbod verklaart waarom de Islamitische wereld geen traditie kent van vrijheid van meningsuiting. Het Westen kent die traditie wel, en daarom moet deze traditie van vrijheid worden opgeheven om de Islamitische agenda wereldwijd te bevorderen.

â&#x20AC;&#x153;Moslims zullen dit soort vernedering nooit accepteren. Het artikel heeft elke Moslim ter wereld beledigd. We eisen excuses!â&#x20AC;? Het initiatief van de OIC tegen vrijheid van meningsuiting begon serieus na de publicatie van twaalf cartoons van de Islamitische profeet Mohammed in de Deense krant Jyllands-Posten op 30 september 2005. De krant probeerde niet zinloos provocerend te zijn; in de nasleep van de jihadmoord op Theo van Gogh had de Deense schrijver KĂĽre Bluitgen het moeilijk gevonden om een illustrator te vinden voor zijn boek over Mohammed: Deense kunstenaars waren maar al te bang voor jihadisten.2 Frants Iver Gundelach, voorzitter van de Deense Schrijversbond, beschouwde deze onderwerping aan gewelddadige intimidatie als een bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting en de grootste krant in Denemarken, JyllandsPosten, ging de uitdaging aan. Flemming Rose, de cultuurredacteur van Jyllands-Posten, benaderde veertig kunstenaars en vroeg om afbeeldingen van Mohammed.

Als antwoord ontving Rose de twaalf tekeningen die hij publiceerde, waarvan er negen bij uitstek geen indruk maakten – en deze werden ook onmiddellijk vergeten. De andere drie tekeningen wezen op het verband tussen Islam en geweld. Slechts drie tekeningen werden berucht. In èèn van de drie tekeningen werd Mohammed afgebeeld met een bom in zijn tulband – deze tekening was afkomstig van de Deense illustrator Kurt Westergaard. Hoofdredacteur Carsten Juste lichtte de beslissing van zijn krant toe om de cartoons te publiceren: “Wij leven in een democratie. Daarom kunnen we alle journalistieke methoden gebruiken die we willen. Satire wordt in dit land geaccepteerd en je kunt karikaturen maken. Religie mag dat soort uitdrukkingen niet belemmeren. Dit betekent niet dat we Moslims willen beledigen.''3 De Deense imam Raed Hlayhel liet geen matigende toon horen: “Dit type democratie is waardeloos voor Moslims,” haalde hij uit. “Moslims zullen dit soort vernedering nooit accepteren. Het artikel heeft elke moslim ter wereld beledigd. We eisen een verontschuldiging!”4 Jyllands-Posten verdedigde de publicatie van de tekenfilms door een beroep te doen op de kernprincipes van het Westen: “Wij moeten hier er voorzichtig op wijzen dat de tekening een illustratie was bij een artikel over zelfcensuur, die in grote delen van de Westerse wereld regeert. Ons recht om te zeggen, schrijven, fotograferen en tekenen wat we willen, moet binnen de kaders van de wet blijven bestaan – onvoorwaardelijk!”5 Hoofdredacteur Juste voegde eraan toe: “Als wij ons nu verontschuldigen, gaan wij in tegen de vrijheid van meningsuiting, een moeizaam verkregen recht waar de generaties vóór ons veel moeite voor hebben gedaan om te winnen.”6 Christenen waren al lange tijd gewend geraakt aan de spot waar Moslims nu bescherming om vroegen: in het Verenigd Koninkrijk klaagde de secretaris van een organisatie genaamd Christians Against Ridicule (Christenen tegen Bespotting) in 2003 dat "we de afgelopen zeven dagen alleen al getuige zijn geweest van de bespotting van de geboorte in een nieuwe advertentie voor Mr. Kipling cakes, de bespotting van het ‘Onze Vader’ op een komisch TV programma Harry Hill's TV Burp, waarin werd gespot met een keurige nette Christelijke familie op ITV's Holiday Nightmare en de opening van een godslasterlijk toneelstuk in het Old Vic 11

Theatre in Londen – Stephen Berkoff's Messiah. . . . Zelden gaat er vandaag een dag voorbij zonder achterbakse en verraderlijke spot met het Christelijk geloof.”8 Christenen gaven hun protesten door per brief, maar het waren nooit doodsbedreigingen. Echter, de Moslims in Denemarken waren niet zo optimistisch. Nadat de tekenfilms waren gepubliceerd, moest de Deense krant Jyllands-Posten bewakers inhuren om zijn personeel te beschermen, aangezien de bedreigingen telefonisch en per e-mail binnen bleven stromen.9

"Ik zal nooit accepteren dat respect voor een religieuze houding ertoe leidt dat kritiek, humor en satire in de pers worden beperkt" De woede was niet beperkt tot misdadigers die dreigementen uitten. Eind oktober vroegen ambassadeurs in Denemarken uit elf moslimlanden de Deense premier Anders Fogh Rasmussen om een bijeenkomst over wat zij in de Deense pers de 'lastercampagne' tegen moslims noemden.10 Rasmussen weigerde: “Dit is een principekwestie. Ik zal ze niet ontmoeten omdat het zo glashelder is op welke principes de Deense democratie is gebouwd dat er geen reden voor is.”11 Later voegde hij eraan toe: “Ik zal nooit accepteren dat respect voor een religieuze houding leidt tot beperking van kritiek, humor en satire in de pers.”12 De kwestie, zei hij, viel buiten zijn gezag. "Als premier heb ik geen enkele tool om actie te ondernemen tegen de media en ik wil zo'n tool niet."13

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN MIJ NOOIT KWAAD DOEN “Religieuze gevoelens kunnen in een seculiere samenleving geen speciale behandeling eisen. In een democratie moet je van tijd tot tijd kritiek accepteren of een lachertje worden.” —Jyllands-Posten cultuurredacteur Flemming Rose7

Wat een van de ambassadeurs betreft, was dat het verkeerde antwoord. Egyptische functionarissen trokken zich terug uit een dialoog die ze met hun Deense collega's hadden gevoerd over mensenrechten en discriminatie. Bovendien zei Mohab Nasr Mostafa Mahdy, wethouder van de Egyptische ambassade: “De Egyptische ambassadeur in Denemarken heeft gezegd dat de zaak niet langer bij de ambassade ligt. Het wordt nu op internationaal niveau behandeld. Voor zover ik door mijn regering ben geïnformeerd, is de cartoonzaak al op de agenda gezet voor de buitengewone top van de Islamic Conference Organization begin december.”14 De crisis escaleerde snel. Begin november marcheerden duizenden moslims in Denemarken in demonstraties tegen de cartoons.15 Twee van de cartoonisten doken onder, uit angst voor hun leven. De Pakistaanse Jamaaans-Islamitische partij bood vijftigduizend Deense kronen (ongeveer $ 7.500) aan aan iedereen die een van de cartoonisten heeft vermoord.16 De Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC) heeft bij de Deense regering geprotesteerd.17 Een standpunt innemen tegen de tekenfilms , bedrijfsvestigingen gesloten - in Kashmir.18 Ghulam Nabi Azad, de eerste minister van Jammu en Kasjmir, werd naar verluidt "gekweld" door de tekenfilms, en vroeg de Indiase premier om een klacht in te dienen bij de Deense regering.19 En de meest gerespecteerde autoriteit in de De soennitische moslimwereld, Mohammad Sayed Tantawi, Grand Sheikh van de Al-Azhar Universiteit in Caïro, verklaarde dat de tekenfilms 'alle grenzen van objectieve kritiek hadden overschreden tot beledigingen en minachting van de religieuze overtuigingen van meer dan een miljard moslims over de hele wereld, waaronder duizenden in Denemarken. Al-Azhar is van plan om tegen deze anti-profeet-cartoons te protesteren met de bezorgde commissies van de VN en mensenrechtenorganisaties over de hele wereld.20

“Ik vind alarmerend gedrag dat de overtuigingen van anderen negeert. Dit soort dingen is onaanvaardbaar ” De VN, die kennelijk niet geïnteresseerd was in het beginsel van de vrijheid van meningsuiting, nam de zaak graag ter hand. Louise Arbor, de 13

Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten, schreef aan de OIC: “Ik begrijp uw houding ten opzichte van de beelden die in de krant verschenen. Ik vind alarmerend gedrag dat de overtuigingen van anderen negeert. Dit soort dingen is onaanvaardbaar.”21 Ze kondigde aan dat het onderzoek naar racisme en 'islamofobie' onmiddellijk zou beginnen. Ondanks Arbour's bezorgdheid over de gevoeligheden van moslims, bleef de crisis escaleren. Een in Denemarken gevestigde imam, Ahmad Abu Laban, toerde in december 2005 door de landen van het Midden-Oosten met een dossier met tekenfilms met drie extra afbeeldingen, elk meer opruiend dan alles wat in Jyllands-Posten was gepubliceerd, in een poging verontwaardiging op te wekken. Deze afbeeldingen bevatten een foto van een man met een neus van een speelgoedvarken; het was helemaal geen afbeelding van Mohammed.22 Tijdens een bijeenkomst van de leiders van de moslimwereld in Mekka diezelfde maand besloot de OIC om van de tekenfilms een abjecte les te maken in de gevaren van het westerse secularisme, en een wapen om de West om de vrijheid van meningsuiting te verwerpen. Kort daarna, eind januari 2006, namen moslimschutters een EU-kantoor in Gaza in beslag en eisten excuses van Denemarken en Noorwegen (waar een andere publicatie de cartoons had herdrukt).23 De volgende dag riepen demonstranten "Oorlog tegen Denemarken, dood aan Denemarken", terwijl ze Deense vlaggen verbrandden. Nafez Azzam, leider van de islamitische jihad, zei: "We voelen grote woede over de voortdurende aanvallen op de islam en de profeet van de islam en we eisen dat de Deense regering een duidelijke en openbare verontschuldiging aanbiedt voor de onrechtmatige misdaad."24 Arabische ministers van Binnenlandse Zaken, bijeen in Tunis , verklaarde: "We vragen de Deense autoriteiten de nodige maatregelen te nemen om de verantwoordelijken voor deze schade te straffen en actie te ondernemen om herhaling te voorkomen."25 Libië en Saoedi-Arabië riepen hun ambassadeurs uit Kopenhagen terug. In Saoedi-Arabië versloeg een woedende menigte twee werknemers van het Deense bedrijf Arla Foods. In de hele islamitische wereld werd Arla Foods onderworpen aan een verlammende boycot - onderschreven door moslimfunctionarissen over de hele wereld.26 De Iraakse minister van Buitenlandse Zaken Hoshiyar Zebari klaagde bij de Deense ambassadeur in Bagdad toen Deense troepen daar 14

op hun hoede werden gesteld nadat een islamitische geestelijke een fatwa tegen Deens had uitgevaardigd troepen vanwege de tekenfilms. 27 Deze incidenten waren het gevolg van diplomatieke protesten van de Muslim World League, protesten in Kasjmir, doodsbedreigingen vanuit Pakistan en meer.28

NIET DE ‘FUNNY PAPERS’ Over de hele wereld hebben rellen over de Deense Mohammedcartoons ten minste 139 mensen gedood en 823 gewond, en de cartoonisten worden nu met de dood bedreigd.29

"Deze totaal schandalige cartoons tegen de Islam" Terwijl dit alles zich ontvouwde, kwam zelfs Bill Clinton op heterdaad. Maar niet, zoals je zou verwachten, in de rol van een voormalige president van de Verenigde Staten die opkomt voor de vrijheid van meningsuiting en de wrede moord op onschuldige mensen aan de kaak stelt omdat iemand anders een cartoon had getekend. In plaats daarvan kwam Clinton sterk naar voren voor zelfcensuur om de gevoelige gevoeligheden van moslims te beschermen. Hij veroordeelde "deze totaal schandalige cartoons tegen de islam", snauwde zelfingenomen: "Dus wat gaan we nu doen ?. . . Vervang het antisemitische vooroordeel door anti-islamitische vooroordelen?”30 Natuurlijk niet. De cartoons waren geen uiting van anti-islamitische vooroordelen: kritiek op Mohammed of zelfs op de islam is niet hetzelfde als antisemitisme. Islam is geen ras; de problemen ermee zijn niet het product van angst zaaien en fictie, maar van ideologie en feiten - feiten die herhaaldelijk door moslims zelf zijn beklemtoond, wanneer zij in naam van de islam overal ter wereld geweld hebben gepleegd en dat geweld door de leringen van hun religie. Zoals sommige Deense cartoons doen, is er een verband tussen de leer van Mohammed en islamitisch geweld, simpelweg

het tonen van een besef van iets dat herhaaldelijk is beweerd door Osama bin Laden, Ayman al-Zawahiri, Abu Musab al-Zarqawi, Abu Bakr al-Baghdadi en zoveel andere jihadisten. Begrijpen al deze mannen en zoveel, vele anderen de leringen van Mohammed en de islam verkeerd en stellen ze deze verkeerd voor? Dus de leiders van de vrije naties van het Westen staan erop. Maar die vraag, hoe cruciaal ook voor onze relatie met de moslimwereld - en zelfs voor ons voortbestaan - is niet relevant voor een ethische beoordeling van de tekenfilms. Het simpele maar onwelkome feit is dat die en andere jihadterroristen Mohammeds voorbeeld en woorden als hun inspiratie opeisen. Sommige cartoons vestigden de aandacht op dat feit. Dit was niet onrechtmatig.

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN MIJ NOOIT KWAAD DOEN “Wat is vrijheid van meningsuiting? Zonder de vrijheid om te beledigen, houdt het op te bestaan.” —Salman Rushdie31

De vrijheid van meningsuiting omvat precies de vrijheid om te ergeren, te bespotten en te beledigen. Als dat niet het geval is, is de leer van de vrije meningsuiting een dode letter. Niet offensieve meningsuiting heeft immers niet de bescherming van een grondwetswijziging nodig. Op het moment dat een persoon of ideologie als verboden terrein wordt beschouwd voor kritisch onderzoek en zelfs spot, vervangt een ideologisch keurslijf de vrijheid van meningsuiting. Westerlingen lijken dit principe gemakkelijk te begrijpen als het gaat om beledigingen van het christendom, zelfs als ze zo vastberaden aanstootgevend zijn als Andres Serrano's Piss Christ of Chris Ofili's met mest en pornografie bedekte Heilige Maagd Maria. Maar dezelfde helderheid van denken lijkt niet over te gaan naar een Islamitische context.

"De Islamitische wereld vatte de satirische tekeningen op als een andere versie van de aanslagen van 11 september tegen hen gericht" De OIC lijkt het verschil niet te zien tussen het publiceren van vervelende cartoons en het vermoorden van duizenden onschuldige mensen. Zoals Ekmeleddin Ihsanoglu, de secretaris-generaal van de OIC, aandrong op Javier Solana, de hoge vertegenwoordiger van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid van de Europese Unie: "De islamitische wereld nam de satirische tekeningen op als een andere versie van de aanslagen van 11 september tegen hen."32 Na de rellen bood de OIC, die goede agent was voor de slechte agent van de relschoppers, de vrije wereld een oplossing om de rellen te beëindigen: kritiek op de islam tot misdaad maken. Ihsanoglu vertelde Solana dat hij actie wilde om ervoor te zorgen dat dergelijke rampen niet meer zouden gebeuren. "Ik hoop dat de EU een nieuwe regeling zal aannemen ter bestrijding van islamofobie."33 Solana verontschuldigde zich en stelde gerust: in plaats van de vrijheid van meningsuiting te verdedigen tegen Ihsanoglu en het belang ervan uit te leggen, zei hij tegen hem: "We hebben nooit de intentie gehad om schadelijk. Wees gerust, we zullen ons best doen om te voorkomen dat de cartooncrisis zich opnieuw voordoet, omdat we elkaar nodig hebben.”34 Solana was niet de enige ambtenaar in het Westen die de islam graag tegen kritiek wilde beschermen. In 2007 suggereerde Doudou Diène, de speciale rapporteur van de Verenigde Naties over hedendaagse vormen van “racisme, rassendiscriminatie, vreemdelingenhaat en aanverwante onverdraagzaamheid,” dat het zelfs “islamofoob” was om de Koran te citeren om te laten zien hoe jihadisten Islamitische teksten gebruiken en leringen om geweld en supremacisme te rechtvaardigen: "het manipuleren en selectief citeren van heilige teksten, in het bijzonder de Koran, als een middel om bedrieglijk te beweren dat deze teksten aantonen dat de gewelddadige aard van de islam een gangbare praktijk is geworden."35 Dus zelfs het citeren van de Koran - als het citaat de Islam in een negatief daglicht geplaatst wordt – kan verboden worden? Dit bleek te zijn wat de OIC wilde. Ihsanoglu vertelde de Raad van ministers van Buitenlandse Zaken 17

van de OIC in maart 2008 dat "Islamofobie niet alleen kan worden aangepakt door middel van culturele activiteiten, maar [door] een krachtig politiek engagement."36 Wat voor soort robuust politiek engagement? Blijkbaar ageren voor beperkingen van de vrijheid van meningsuiting. Abdoulaye Wade, president van Senegal en de voorzitter van de OIC, legde uit: “Ik denk niet dat vrijheid van meningsuiting vrijheid van [sic] godslastering zou moeten betekenen. Er is geen vrijheid zonder grenzen.”37 Ihsanoglu was ervan overtuigd dat westerse leiders konden worden overgehaald om aan boord te gaan: “In het licht van het ongunstige en toenemende fenomeen van islamofobie in het Westen, plaatsten we deze kwestie bovenaan onze prioriteiten en zorgen, terwijl we wereldwijd een grootschalige inspanning leveren om het op vier niveaus aan te pakken.” De eerste was "het officiële niveau van landen en regeringen van het Westen, waar dit fenomeen wijdverbreid en wijdverbreid is." Dit betekende actief lobbyen bij Westerse leiders om de vrijheid van meningsuiting te beperken om vermeende "islamofobie" uit te roeien: "We hebben de ambtenaren in deze landen aangemoedigd om hun inherente wettelijke verantwoordelijkheden op zich te nemen om deze illegale trend in overeenstemming met internationale en binnenlandse wetten die discriminatie verbieden op grond van het aanzetten tot haat jegens individuen of groepen vanwege hun religie, ras of andere gronden." “Haat jegens individuen of groepen vanwege hun religie” is een uiterst elastisch concept. Is contra-terreuranalyse van de motiverende ideologie achter de islamitische jihad-terreur "haat" jegens Moslims? Dat was de consequente stelling van de Raad van Amerikaans-Islamitische Relaties (CAIR) en andere Islamitische belangenorganisaties in de Verenigde Staten. Als Ihsanoglu zijn zin zou krijgen, zou deze "haat" verboden zijn: het zou wettelijk verboden zijn om te onderzoeken op welke manieren de religieuze overtuigingen van terroristen hen ertoe aanzetten terreurdaden te plegen. Ihsanoglu zei dat dit initiatief vorderde op "het niveau van grote internationale organisaties, zoals de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York of de VN-Mensenrechtenraad in Genève, evenals organisaties die zich bezighouden met de dialoog tussen beschavingen, of interreligieuze en interreligieuze dialoog.”

Hij meldde met plezier dat het anti-vrije-spraakinitiatief "zijn verdiensten heeft bewezen en dat we op al deze niveaus overtuigende vooruitgang hebben kunnen boeken, met name de VN-Mensenrechtenraad in Genève en de Algemene Vergadering van de VN" voor "de Verenigde Natiesgeneraal" De Vergadering heeft soortgelijke resoluties aangenomen tegen de laster van de islam.'

"Bij de confrontatie met de Deense cartoons en de Nederlandse film ‘Fitna’ hebben we een duidelijke boodschap naar het Westen gestuurd over de rode lijnen die niet mogen worden overschreden" In de ogen van Ihsanoghlu liet de islamitische wereld het Westen zien wie de baas was, waardoor het de islamitische restricties op kritiek op de islam gehoorzaamde: 'Door de Deense cartoons en de Nederlandse film' Fitna 'te confronteren, stuurden we een duidelijke boodschap aan het Westen over het rood lijnen die niet mogen worden overschreden. Op dit moment zijn het officiële Westen en zijn publieke opinie nu allemaal goed op de hoogte van de gevoeligheden van deze kwesties. Ze zijn ook serieus gaan kijken naar de kwestie van de vrijheid van meningsuiting vanuit het perspectief van haar eigen verantwoordelijkheid, die niet over het hoofd mag worden gezien.”38 Fitna was een korte film van de Nederlandse politicus Geert Wilders met een zeer eenvoudige structuur: het toonde verzen van de koran spoort moslims aan tot geweld, gevolgd door scènes van hedendaags jihadgeweld geïnspireerd door die koranpassages. De OIC bleef overwinningen behalen. In 2010 veroordeelde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de "laster van religie" - uiteraard zonder enig nuttig detail uit te leggen wat een dergelijke laster wel of niet was, of wie de enorme macht zou krijgen om het te omschrijven.39 Met een indrukwekkend vertoon van unanimiteit wat gericht was tegen de vrijheid van meningsuiting, stemde elke meerderheid van de moslimlanden in de hele wereld voor deze veroordeling. Hun bedoeling was duidelijk: van kritiek op de islam een internationale misdaad maken. De VN-resolutie veroordeelde "Judeophobia and Christianophobia" evenals "Islamophobia", maar de ware bedoeling ervan was duidelijk. 19

In maart 2011 riep Ihsanoglu de VN-Raad voor de mensenrechten op om “een waarnemingspost op te richten bij het bureau van de hoge commissaris om de smaaddaden van alle religies te volgen. . . . als een eerste stap in de richting van gezamenlijke actie op internationaal niveau.”40 Op 12 april 2011 nam de VN-Raad voor de Rechten van de Mens resolutie 16/18 aan, waarin de naties van de wereld werden opgeroepen om vrije meningsuiting met betrekking tot "smaad aan religie” te verbieden.41 Twee maanden later herhaalde Ihsanoglu dat dergelijke wetten waren "een kwestie van uiterste prioriteit" voor de OIC.42

EEN MARTELAAR VOOR VRIJHEID VAN MENINGSUITING Stéphane Charbonnier had in 2012 tegen een interviewer gezegd: 'Ik sterf liever staand dan dat ik op mijn knieën leef.' 44 Hij kwam om tijdens het bloedbad van januari 2015 in de kantoren van Charlie Hebdo, waar hij de redacteur was.

"Ik vermoord je niet omdat je een vrouw bent en we doden geen vrouwen, maar je moet je tot de islam bekeren, de Koran lezen en een sluier dragen" De tegenhanger van de slechte agent van de goede agent van de OIC toonde zich opnieuw in januari 2015, toen Islamitische jihadisten twaalf mensen vermoordden en elf anderen verwondden in de Parijse kantoren van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo, waarin in verschillende uitgaven van de cartoons van Mohammed te zien waren. Laurent Leger, een journalist van Charlie Hebdo die de aanval overleefde door zich te verbergen, herinnerde zich: “We dachten dat het een grap was, dat het vuurkrakers waren. Toen hoorden we voetstappen. De deur ging open. Een man riep ‘Allahu Akbar’. Ze riepen de naam van Charb [Charlie Hebdoredacteur Stéphane Charbonnier]. Maar daarna schoten ze de groep in.”43

Een incident tijdens de aanval op Charlie Hebdo maakte de Islamitische motieven onmiskenbaar. De jihad-moordenaars richtten een pistool op het hoofd van tijdschriftmedewerker Sigolène Vinson, maar in plaats van haar neer te schieten, zei een van hen: “Ik vermoord je niet omdat je een vrouw bent en we doden geen vrouwen, maar je moet wel bekeren tot de Islam, lees de Koran en draag een sluier.” De aanvallers riepen 'Allahu akbar' en vertrokken.45 Het Islamitische karakter van het hele initiatief – zowel gewelddadig als geweldloos – tegen de vrijheid van meningsuiting kon niet duidelijker zijn. Na het bloedbad was er een uitstorting van de openbare verdediging van de vrijheid van meningsuiting, met mensen over de hele wereld die verkondigden: 'Je suis Charlie'. Maar dit enthousiasme duurde niet lang. Het westerse besluit haperde, terwijl de jihad tegen de vrijheid van meningsuiting onverminderd doorging.

“Wie zal voor mij met deze schandalige schurk afrekenen?” Maar waarom zien Islamitische groeperingen het beperken van de vrijheid van meningsuiting als zo'n "extreme prioriteit"? Het antwoord is geworteld in de Islamitische wet en het voorbeeld van de man die de koran aanduidt (33:21) als het hoogste gedragsmodel: Mohammed, de Profeet van Islam. De Islamitische wet presenteert een model voor de samenleving dat radicaal in contrast staat met het model dat momenteel in het Westen heerst. De verschillen zijn geworteld in acties van Mohammed die voor altijd als voorbeeldig worden beschouwd door Moslims. En een van de belangrijkste verschillen is de vrijheid van meningsuiting. De Islamitische traditie vertelt dat tijdens Mohammeds profetische carrière een man genaamd Ka’b bin Al-Ashraf, die geen Moslim was, hoorde van een Moslimoverwinning in de strijd tegen enkele andere Arabieren. Ka’b vroeg: “Is het waar? Heeft Mohammed deze mensen werkelijk vermoord, die deze twee mannen noemen? Dit zijn de edelen van de Arabieren en koninklijke mannen. Bij God, als Mohammed deze mensen gedood heeft, is het beter om dood te zijn dan levend te zijn.”46 Toen sommige Moslims hem met

eigen verzen antwoordden, escaleerde de woordenstrijd, totdat Ka'b eindelijk onzedelijke verzen over Moslimvrouwen schreef. Mohammed had er toen genoeg van. Hij vroeg zijn volgelingen: "Wie zal mij ontdoen van Ibn u'l-Ashraf?"47 Een van zijn volgelingen, Mohammed bin Maslama, was erg gretig om de opdracht uit te voeren: “Ik zal met hem afrekenen voor jou, O Apostel van God. Ik zal hem doden.”48 Mohammed antwoordde: “Doe dat dan als je dat kunt,” en hij gaf Maslama en een kameraad toestemming om Ka'b te bedriegen om zo dicht bij hem te komen dat hij hem zou kunnen doden.49 Maslama’s compagnon waarmee hij samen Ka’b zou vermoorden, raakte gewond in de strijd. Uiteindelijk werd Ka'b toch vermoord en de moordenaars rapporteerden het succes van hun missie aan Mohammed. Hiermee werd een precedent geschapen. Degenen die de volgelingen van Mohammed beledigden, konden worden gedood. Later bespotte een oudere dichter, Abu Afak, Mohammed in versvorm, omdat hij mensen had verdeeld door "'Toegestaan', 'Verboden' van allerlei dingen te zeggen.”50 De dichter verklaarde aan de Arabieren: “Had u in glorie of koningschap geloofd, dan zou je Tubba hebben gevolgd,” dit was een rivaal van Mohammed.51 De boodschapper van Allah was niet geneigd dergelijke kritiek met gelijkmoedigheid te ontvangen. Hij vroeg zijn volgelingen: "Wie zal deze boef voor mij afhandelen?"52 Een van hen vermoordde vervolgens Abu Afak, en een andere Moslim bespotte de gedode dichter in zijn eigen vers: Je loog tegen Gods religie en de man Ahmad [Mohammed]! Door hem die je vader was, is het kwaad de zoon die hij heeft voortgebracht! Een hanif [monotheïst] gaf je een duw in de nacht en zei: “Neem dat, Abu Afak, ondanks je leeftijd!” Hoewel ik wist of het man of djinn was die je in het holst van de nacht doodde (ik zou niets zeggen).53 Een ander precedent werd geschapen: degenen die Mohammed bekritiseerden, bespotten of uitdagen, verdienden de dood. 22

En dat precedent werd snel versterkt. Asma bint Marwan, een dichteres, was geschokt om de moord op Abu Afak, en zij riep op tot het doden van Mohammed in haar eigen verzen, en vroeg Mohammeds volgelingen: Verwacht je goed van hem na het doden van uw opperhoofden? Als een hongerige man die wacht op het brouwsel van een kok? Is er geen trotse man die hem zou onverwachts zou kunnen aanvallen? En de hoop afsnijden van degenen die iets van hem verwachten? Een Moslimdichter antwoordde haar met deze waarschuwing: Toen ze in haar huilen om dwaasheid riep, want de dood komt eraan. Ze wekte een man van glorieuze afkomst op, Nobel in zijn uitgaan en binnenkomen. Voor middernacht kleurde hij haar in haar bloed En daarbij geen schuld opgelopen.55 Mohammed was bezorgd dat deze profetie zou worden vervuld en vroeg zijn volgelingen: "Wie zal mij van Marwan's dochter bevrijden?" Toen de daad eenmaal was gedaan, prees Mohammed de moordenaar, Umayr bin Adiy al-Khatmi: "Je hebt God en zijn apostel geholpen, o Umayr!"56 Toen Umayr Mohammed vroeg of hij straf zou krijgen voor het vermoorden van Asma, stelde Mohammed de moordenaar gerust: "Twee geiten zullen hun hoofd niet om haar heen steken."57 Bij een ander incident bepaalde Mohammed dat de moordenaar van een vrouw die de Moslimprofeet in diskrediet had gebracht, niet gestraft moest worden. Zoals een hadith (hadiths zijn verzamelde Islamitische tradities die de woorden en daden van Mohammed rapporteren) vertelt: Een blinde man had een slavenmoeder [een slaaf die kinderen voor hem schonk] die de profeet misbruikte en hem kleineerde. [De blinde] verbood haar, maar ze stopte niet. Hij berispte haar, maar ze gaf haar gewoonte niet op. Op een avond begon ze de profeet te lasteren en hem te misbruiken. Dus [de blinde] nam een dolk, plaatste die op haar buik, drukte erop en doodde haar. 23

Een kind dat tussen haar benen kwam, werd besmeurd met het bloed dat daar was. Toen de ochtend kwam, werd de profeet hierover geïnformeerd. [Mohammed] verzamelde het volk en zei: Ik bezweer bij Allah de man die deze actie heeft gedaan en ik bezwoer hem door mijn recht op hem dat hij moet opstaan. Springend over de nek van de mensen en bevende de man stond op. [De blinde] zat voor de Profeet en zei: Apostel van Allah! Ik ben haar meester; ze mishandelde je en minachtte je. Ik verbood haar, maar ze stopte niet en bestrafte haar, maar ze gaf haar gewoonte niet op. Ik heb twee zonen als parels van haar en zij was mijn metgezel. Gisteravond begon ze je te misbruiken en in diskrediet te brengen. Dus nam ik een dolk, legde hem op haar buik en drukte erop totdat ik haar doodde. Daarop zei de profeet: 'Wees getuige, er is geen vergelding verschuldigd voor haar bloed.59

ALS IK JE NEERSLA, ZAL IK MACHTIGER WORDEN DAN JE JE MOGELIJK KUNT VOORSTELLEN De moord op Asma bint Marwan veroorzaakte de bekering van de Arabische Khatma-stam tot de Islam, die volgens Ibn Ishaq, Mohammeds eerste biograaf, in het incident “de macht van de islam” zag.58 Diezelfde macht zou in de loop van de geschiedenis keer op keer tot uiting komen, aangezien Moslims degenen doodden die zich uitspraken tegen de Islam of werden gezien als zijnde beledigend voor de religie, haar volgelingen, de Profeet Mohammed of Allah. Westerse leiders en opiniemakers versterken die macht alleen wanneer ze tegemoet komen aan oproepen tot het beperken van de vrijheid van meningsuiting van degenen die kritiek hebben op de Islam.

Er zijn veel van dergelijke incidenten. Een andere hadith meldt: “Een Jodin maakte altijd misbruik van de Profeet en beschaamde hem. Een man wurgde haar tot ze stierf. De apostel van Allah verklaarde dat er geen vergoeding voor haar bloed moest worden betaald.60 Dat wil zeggen, niemand zou worden gestraft voor het doden van haar; haar dood was rechtvaardig. De doodstraf voor het bekritiseren van Mohammed of de Islam werd gecodificeerd in de Islamitische wet, die bepaalt dat het niet-Moslims verboden is om "iets ontoelaatbaars over Allah, de profeet, . . . of Islam te zeggen."61 De populaire Islamitische website IslamQA (Islam vraag en antwoord) verklaart dat als niet-Moslims "Allah en zijn boodschapper beledigen," dat Moslims "hen moeten antwoorden en straffen om hen te weerhouden van hun kufr [ongeloof] en hun vijandschap. Als we de kuffaar [ongelovigen] en atheïsten maar alles laten zeggen wat ze willen, zonder hen aan te klagen of hen te straffen, zal er een groot onheil ontstaan, iets waar deze kuffaar van houden. . . . De Moslim moet een gevoel van beschermende jaloezie hebben en erg boos worden omwille van Allah en Zijn boodschapper. . . Wie hoort dat de Profeet. . . beledigd wordt en geen beschermende jaloezie voelt en erg boos wordt . . . is geen echte gelovige.”62 Maar het blijft niet bij jaloezie en woede. De Koran spoort gelovigen aan: “Vecht tegen hen. En Allah zal hen met uw handen straffen en hen tot schande maken en u de overwinning op hen geven en de borsten van het gelovig volk tevredenstellen en de woede in het hart van de gelovigen wegnemen” (9:14-15). Gelovige Moslims zijn de uitvoerders van de toorn van Allah en brengen goddelijke straf aan degenen die het aandurven de Profeet van de Islam te beledigen. Deze overtuiging heeft dodelijke gevolgen gehad voor een onnoemelijk aantal mensen in de hele Islamitische geschiedenis.

"Ik kan me niet herinneren dat iemand ooit heeft beweerd dat conservatieve opvattingen onwettig en onbetwistbaar waren"

De OIC heeft een buitengewoon krachtige bondgenoot in haar poging om het principe uit te breiden dat de Islam niet bekritiseerd mag worden: internationaal Links, dat zijn eigen redenen heeft om te weigeren afwijkende meningen te tolereren. De Progressieve Linkse beweging in de Verenigde Staten is ver verwijderd van de Beweging voor Vrijheid van Meningsuiting (Free Speech Movement) van de jaren zestig. Vandaag de dag het Amerikaanse (progressief) Links ronduit autoritair te noemen en is het erg intolerant voor afwijkende meningen en steeds meer gericht op het demoniseren en vernietigen van zijn tegenstanders in plaats van hen te betrekken bij een rationeel debat. Journalist Kirsten Powers, een lange tijd liberaal die jarenlang actief was in de politiek van de New York Democratische Partij, herinnert zich dat toen ze opgroeide, â&#x20AC;&#x153;ik mij niet kan herinneren dat iemand ooit heeft beweerd dat conservatieve opvattingen onwettig en voor het debat onwaardig waren.â&#x20AC;?63 Nu echter is het overwegen om conservatieve opvattingen in diskrediet te brengen geen serieuze overweging meer waard. En erger nog, het minachten van conservatieve opvattingen, gaat hand in hand met manifestaties tegen onverdraagzaamheid en racisme, en wordt conservatisme in een adem genoemd het racisme in intolerantie. Het antwoord op de standpunten die conservatieven verkondigen, is geen rationele discussie over waarom de conservatieve opvattingen verkeerd zijn en slecht voor de samenleving zouden zijn, maar morele verontwaardiging in combinatie met spot. De transformatie van Amerikaans links van kampioenen van de vrije meningsuiting naar zijn meedogenloze vijanden is snel verlopen: Powers werd geboren in 1969. De reden voor de dramatische verandering is onduidelijk, maar internationaal links is nooit een vriend van de vrijheid van meningsuiting geweest. Telkens wanneer radicaal-linksen de macht hebben overgenomen, van het achttiende-eeuwse Frankrijk tot het twintigsteeeuwse Rusland, China, Cambodja en zoveel andere plaatsen, zijn ze hun regering begonnen met een schrikbewind dat de critici van het nieuwe regime heeft aangevallen. Andersdenkenden zijn vogelvrij, en dissidenten worden het zwijgen opgelegd. Conservatieve activist David Horowitz, een voormalig Links-progressief, heeft betoogd dat Politiek Links inherent 26

autoritair is, en dat elk afwijking van Links gedachtengoed zal proberen vernietigen. Omdat linksen zich een werkelijk rechtvaardige samenleving op aarde willen voorstellen, worden degenen die zich ertegen verzetten onvermijdelijk gestigmatiseerd als moreel slecht. Daarom krijgen critici van het programma van Links even weinig tolerantie als de middeleeuwse rooms-katholieke kerk zich uitstrekte tot degenen die het als ketters beschouwde. Niet minder een uitblinker dan St. Thomas van Aquino betoogde dat ketters, omdat de katholieke staat zich zorgen moest maken over het morele en spirituele welzijn van zijn volk, vijanden van de staat waren die executie verdienden. Modern links identificeert in een vergelijkbare geest zijn agenda zo nauw met al het goede dat het degenen die zich verzetten tegen de imperatieven ervan overtreft buiten het kader van een redelijk discours. De vijanden van links kunnen geen fatsoenlijke mensen zijn; het moeten gewoon slechte mensen zijn die moeten worden uitgeroepen, in diskrediet moeten worden gebracht en helemaal moeten worden vernietigd. Bij hun pogingen om de vrijheid van meningsuiting te verzwakken en te vernietigen, hebben linksen in de Verenigde Staten paraat bondgenoten gevonden in de moslimgemeenschap. Veel waarnemers hebben opgemerkt dat linkse en islamitische suprematisme vreemde kameraden vormen: de eerste pleit voor een moreel libertinisme; deze laatste proberen een repressieve morele code op te leggen. Wat deze onwaarschijnlijke bondgenoten bindt, is een gedeelde smaak voor autoritarisme. Beide partijen willen de meningsverschillen onderdrukken en daarbij moeten ze tegen dezelfde vijand vechten. Waarom de krachten niet bundelen?

WAAROM WIJ VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN Als de vrijheid van meningsuiting weggenomen wordt, dan zullen de stommen en de zwijgenden als schapen naar de slacht worden geleid.” – George Washington64

Het idee dat bepaalde ideeën, groepen en individuen tegen kritiek moeten worden beschermd, is in strijd met het principe van de vrijheid van meningsuiting, dat de basis vormt van een vrije samenleving en een onmisbare schuilplaats tegen tirannie. De meeste Amerikanen maken zich geen zorgen over de bedreigingen van de vrijheid van meningsuiting, die tenslotte is vastgelegd in de Bill of Rights. De bepalingen van de islamitische wet die kritiek op Allah, Mohammed en de islam verbieden, zijn buitenlandse elementen van een buitenlandse wet. Het eerste amendement zal ons beschermen. Zal het niet? Ja, dat zal het zijn - voorlopig. Maar zelfs grondwettelijke rechten kunnen vijanden hebben. En de bescherming van de vrijheid van meningsuiting van het Eerste Amendement heeft veel krachtige.

Hoofdstuk 2

“Op maat gemaakt”: kan vrijheid van meningsuiting echt worden beperkt

Zou de Amerikaanse regering de vrijheid van meningsuiting daadwerkelijk kunnen beperken om kritiek op de islam te Wist je dat: beperken? Zou de Amerikaanse regering zoiets ooit doen? • Een wet in de Er zijn een soort precedenten. Amerikanen genieten sinds 15 december 1791, de dag waarop de Bill of Rights werd aangenomen, grondwettelijk beschermde vrijheid van meningsuiting. Het eerste amendement luidt:

Het congres zal geen wet maken die een vestiging van religie respecteert of de vrije uitoefening daarvan verbiedt; of verkorting van de vrijheid van meningsuiting of van de pers; of het recht van het volk om vreedzaam te vergaderen en de regering te verzoeken om een beroep op grieven. Het is waarschijnlijk dat dit de eerste van de tien amendementen was die de Bill of Rights bevatten, omdat de vijf rechten die erin zijn opgesomd - vrijheid van godsdienst, meningsuiting, pers, vergadering en het recht om de regering 29

V.S. uit 1798 het bekritiseren van de president een misdaad was. • De scheidslijn tussen vrijheid van meningsuiting en opruiing altijd controversieel is geweest in de Amerikaanse geschiedenis • Het eerste Amendement van de grondwet van de V.S. kan net zo inhoudsloos worden als de tweede Amendement voor het recht op het bezitten van wapens.

een petitie in te dienen over grieven - de basis vormen van elke vrije samenleving. Geen enkele vrije staat belemmert de beoefening van religie, snuift kritische of afwijkende personen of mediaberichten af, of verbiedt mensen om in groepen bijeen te komen of bij de regering te klagen. Als een regering de verkondiging van bepaalde standpunten kan verbieden, als ze het acceptabele spectrum van het publieke discours bepaalt, is het een tirannie.

"De persvrijheid is inderdaad essentieel voor de aard van een vrije staat" Blackstone's Commentaries on the Laws of England, een sleuteltekst voor de oprichting van de Verenigde Staten, legt uit dat "de persvrijheid inderdaad essentieel is voor de aard van een vrije staat. . . . De pers onderwerpen aan de beperkende kracht van een licentiegever, zoals voorheen werd gedaan. . . is om alle vrijheid van gevoel te onderwerpen aan de vooroordelen van één man, en hem de willekeurige en onfeilbare rechter te maken van alle betwiste punten in leren, religie en bestuur.”1 Degenen die de macht hebben om te bepalen wat aanvaardbare vrije meningsuiting is en wat onaanvaardbaar is, oefenen enorme macht uit. De Founding Fathers hadden niet verwacht dat iemand in de Verenigde Staten zo'n macht zou hebben. Maar de grondwettelijke garantie van vrije meningsuiting werd vrijwel onmiddellijk bedreigd. In 1798 keurde het Amerikaanse Congres, gedomineerd door federalisten tijdens het bestuur van president John Adams, de Sedition Act goed, waardoor het 'schrijven, drukken, uitspreken of publiceren' van 'elk vals, schandalig en kwaadaardig schrijven of schrijven tegen de regering van de Verenigde Staten, of het Huis van het Congres van de Verenigde Staten, of de President van de Verenigde Staten, met de bedoeling de genoemde regering, of het Huis van het genoemde Congres, of de genoemde President, in diskrediet te brengen of te brengen, of van hen, in minachting of minachting; of om tegen hen op te wekken, of tegen een van hen, de haat tegen de goede mensen van de Verenigde Staten, of om opruiing binnen de Verenigde Staten aan te wakkeren.'2 30

Critici klaagden dat de Sedition Act een ongrondwettelijke schending was van het Eerste Amendement. Het principe van rechterlijke toetsing - het idee dat het Hooggerechtshof wetten ongrondwettig kon verklaren - was op dat moment nog niet vastgesteld, maar de wetgevers van Kentucky en Virginia hebben wetsvoorstellen aangenomen (anoniem geschreven door Adams politieke tegenstanders Thomas Jefferson en James Madison) die de Sedition verklaren Ongrondwettig handelen; de wetgever van New Hampshire antwoordde door te stellen "dat de wetgevers van de staat niet de juiste rechtbanken zijn om de grondwettigheid van de wetten van de algemene regering te bepalen; dat de plicht van een dergelijk besluit naar behoren en uitsluitend aan de gerechtelijke afdeling wordt toevertrouwd.

VRIJHEID VAN MENINGSUITING: ONBETAALBAAR De straf voor het overtreden van de Sedition Act was een boete van maximaal tweeduizend dollar en een gevangenisstraf van maximaal twee jaar.

"Het belangrijkste doel van zijn regering is geweest om de woede van de strijdende partijen te kwellen, om iedereen die afwijkt van zijn mening te lasteren en te vernietigen" De controverse woedde toen de regering-Adams de Sedition Act begon af te dwingen. Congreslid Matthew Lyon van Vermont kreeg vier maanden in een onverwarmde gevangenis van Vermont en een boete van $ 1.000 voor het zeggen dat de regering-Adams 'een grenzeloze dorst naar belachelijke praal, dwaze bewondering en zelfzuchtige hebzucht' toonde. 4 Benjamin Franklin Bache, redacteur van de oppositiekrant Aurora werd gearresteerd omdat hij kritiek had op 'de blinde, kale, kreupele, tandeloze, vrekkige Adams', maar stierf voordat zijn zaak werd berecht.5

NIET HET VERWEERSCHRIFT WAAR HIJ OP ZOEK NAAR WAS De James Callender, inwoner van Virginia, schreef in zijn boek The Prospect Before Us dat John Adams een 'weerzinwekkende pedant, een grove hypocriet en een principiële onderdrukker' was en “in het privéleven een van de meest flagrante dwazen op het continent”.6 Callender verklaarde ook De regering van Adams 'een voortdurende storm van kwaadaardige hartstochten' en schreef dat 'het belangrijkste doel van zijn regering was om de woede van de strijdende partijen te kwellen, om iedereen die afwijkt van zijn mening te lasteren en te vernietigen.”7 De bewering van Callender werd gegrond verklaard. , maar niet op een manier die hij waarschijnlijk verwelkomde: hij werd veroordeeld tot negen maanden gevangenisstraf en een boete van 200 dollar.8

Drukker Anthony Haswell, die materiaal uit Aurora herdrukt dat volgens de administratie van Adams Tories was, 'mannen die vochten tegen onze onafhankelijkheid, die deelnamen aan de vernietiging van onze huizen en het misbruik van onze vrouwen en dochters. . . het vertrouwen van de regering waardig,” kreeg een boete van 200 dollar en een gevangenisstraf van twee maanden In november 1798 leidde een inwoner van Massachusetts, David Brown genaamd, een groep bij het opzetten van een vrijheidspool die luidde: 'Geen postzegelwet, geen opruiingswet, geen buitenaardse rekeningen, geen grondbelasting, ondergang van de tirannen van Amerika; vrede en pensioen aan de president; Lang leve de vice-president. ' De vice-president was Thomas Jefferson, Adams belangrijkste politieke rivaal en een luidruchtige criticus van de Sedition Act. Brown kreeg een boete van 450 dollar en werd veroordeeld tot achttien maanden gevangenisstraf

De Sedition Act was de wet van het land tot 3 maart 1801, de datum die in het wetsvoorstel zelf werd vermeld voor het verstrijken ervan.11 De belangrijkste vijand, Thomas Jefferson, die de volgende dag president werd, vergaf degenen die nog steeds in de gevangenis zaten op Sedition Act kosten. Hun boetes zijn terugbetaald. Lang daarna, in zijn uitspraak van 1964 over New York Times Co. vs. Sullivan, verklaarde het Hooggerechtshof: “Hoewel de Sedition Act in dit Hof nooit is getest, de aanval op de geldigheid ervan heeft de dag gedragen voor de rechtbank van de geschiedenis.“12

"De meest strikte bescherming van de vrijheid van meningsuiting zou een man niet beschermen als hij vals in een theater schreeuwt en paniek veroorzaakt" Uitdagingen voor de vrijheid van meningsuiting kwamen echter steeds weer terug. De Spionagewet van 1917 strafte pogingen om "insubordinatie, ontrouw, muiterij of plichtsweigering bij de militaire of zeestrijdkrachten van de Verenigde Staten te veroorzaken."13 Charles Schenck, algemeen secretaris van de Socialistische Partij van Amerika, werd dienovereenkomstig gevangengezet wegens -ontwerp folders. Schenck ging in beroep op gronden van het eerste amendement, maar de Hoge Raad bevestigde zijn veroordeling met eenparigheid van stemmen. Justitie Oliver Wendell Holmes Jr. lichtte het standpunt van het Hof toe: "De vraag is in elk geval of de woorden gebruikt worden gebruikt in dergelijke omstandigheden en zijn van dien aard dat ze een duidelijk en huidig gevaar creëren dat ze het inhoudelijke kwaad zullen veroorzaken dat het Congres het recht heeft te voorkomen.”14 "Duidelijk en huidig gevaar” werd een fundamenteel criterium om te oordelen dat vrije meningsuiting buiten de bescherming van de grondwet valt (in V.S. het eerste amendement). En Holmes beslissing in Schenck versus de Verenigde Staten bevatte ook een andere zin die een hoeksteen werd van moderne evaluaties van de vraag of vrije meningsuiting toegestaan was of een onaanvaardbare grens overschreed: “De strengste bescherming van de vrije meningsuiting zou een man niet beschermen tegen vals schreeuwen brand in een theater en veroorzaakt paniek."15

Het Hof bevestigde kort het Schenck-besluit in een andere zaak van de Amerikaanse Spionage Wet (Espionage Act), Frohwerk vs. de Verenigde Staten, en merkte op dat "iemand kan worden veroordeeld voor een samenzwering om rekrutering te belemmeren door middel van overredingskracht."16 Degenen die bezwaar maakten om redenen van het Eerste Amendement (Grondwet), werden eraan herinnerd dat het Eerste Amendement, "hoewel het de wetgeving tegen de vrije meningsuiting als zodanig verbiedt, het uiteraard niet bedoeld was om immuniteit te bieden voor elke mogelijke vrije meningsuiting. . . . Wij durven te geloven dat noch Hamilton noch Madison, noch enige andere bekwame persoon toen het vermoeden had, dat het aankondigen van moord binnen de jurisdictie van het Congres (in Nederland de Tweede Kamer) een ongrondwettelijke inmenging in de vrijheid van meningsuiting strafbaar zou stellen.“17 Het jaar daarop, hielde de Leider van de Socialistische Partij, Eugene V. Debs, een toespraak waarin hij drie "kameraden" prees die "veroordeeld waren voor het helpen en steunen van een ander door zich niet te registreren voor de verplichte mobilisatie"18 Debs zelf werd vervolgens gevangengezet onder de Spionagewet, als de Het Hooggerechtshof oordeelde dat zijn toespraak “een natuurlijke neiging en een redelijk waarschijnlijk effect heeft om de wervingsdienst (voor soldaten) te belemmeren.”19

“De beste test van de waarheid, is de kracht van de gedachte om zichzelf geaccepteerd te krijgen in de concurrentie op een (open) markt” Ook veroordeeld onder de Spionagewet, in Abrams vs. de Verenigde Staten, waren vier marxisten die folders hadden verspreid die de Oktoberrevolutie in Rusland begunstigden en president Woodrow Wilson bekritiseerden omdat hij Amerikaanse troepen naar Rusland had gestuurd om zich ertegen te verzetten. Een van deze folders, getiteld 'De hypocrisie van de Verenigde Staten en haar bondgenoten', hekelde Wilson's 'schandelijke, laffe stilte over de interventie in Rusland', waarin hij beschuldigde dat zijn stilzwijgen 'de hypocrisie van de plutocratische bende in Washington en omgeving' onthulde.20 Wilson, zo zei het, was "een te 34

grote lafaard om openlijk naar buiten te komen en te zeggen: 'Wij kapitalistische landen kunnen het ons niet veroorloven om een proletarische republiek in Rusland te hebben.'" De folder bevatte openlijke oproepen tot revolutie: "De Russische revolutie roept: Arbeiders van de wereld! Wakker! Stijgen! Zet je vijand en de mijne neer! Ja! vrienden, er is maar één vijand van de arbeiders van de wereld en dat is KAPITALISME. . . . Wakker! Wakker! u arbeiders van de wereld!”21 Een andere folder verwees naar' zijne majesteit, meneer Wilson en de rest van de bende; honden van alle kleuren ”en verklaarde dat“ Amerika en haar bondgenoten hebben verraden (de arbeiders). Hun overvalsdoelen zijn voor alle mannen duidelijk. De vernietiging van de Russische revolutie, dat is de politiek van de mars naar Rusland. Werknemers, ons antwoord op de barbaarse interventie moet een algemene staking zijn! Een openlijke uitdaging alleen zal de regering laten weten dat niet alleen de Russische Arbeider voor vrijheid vecht, maar ook hier in Amerika de geest van revolutie leeft.”22 Hooggerechtshof John Hessin Clarke, die de overtuiging van de folders onderschreef, wees erop dat “Dit is geen poging om een bestuurswisseling tot stand te brengen door openhartige discussie, want wat de uitbarsting van de beklaagde anarchisten ook heeft veroorzaakt, het duidelijke doel van een dergelijke publicatie was om een poging te doen om de oorlogsplannen van de Amerikaanse regering te verslaan door het land de verlamming van een algemene staking te bezorgen, waardoor de productie van alle munitie en andere zaken die essentieel zijn voor het voeren van de oorlog, wordt stopgezet.”23 Oliver Wendell Holmes leverde een klinkende verdediging van de vrijheid van meningsuiting en de kracht van waarheid om onwaarheid in een open arena te verslaan. Hij gaf toe dat "vervolging voor het uiten van meningen mij volkomen logisch lijkt", want "als u niet twijfelt aan uw premissen of uw macht, en een bepaald resultaat wilt met heel uw hart, drukt u natuurlijk uw wensen uit in de wet, en veeg alle tegenstand weg. 'Maar 'de beste waarheidstest is de kracht van de gedachte om zichzelf geaccepteerd te krijgen in de concurrentie van de markt'. Holmes bevestigde: "Dat is in ieder geval de theorie van onze grondwet."24

Het idee dat de regering een legitiem recht heeft om vrije meningsuiting te beperken die smadelijk is of die roept voor geweld of de omverwerping van de regering is zelden of nooit controversieel geweest. Maar de scheidslijn tussen verraderlijke en opruiende taal die niet welkom is bij de huidige regering enerzijds en vrije meningsuiting anderzijds door de Amerikaanse geschiedenis heen onderwerp van controverse geweest. De Sedition Act en de Espionage Act tonen aan dat de Amerikaanse regering in het verleden de bescherming van de vrijheid van meningsuiting door het Eerste Amendement ernstig heeft beperkt en dat zij dit in de toekomst opnieuw zou kunnen doen. Deze geschiedenis laat ook zien dat de bescherming van de vrijheid van meningsuiting in het eerste amendement waarschijnlijk wordt ingeperkt in een tijd van ernstige en dreigende bedreigingen voor de natie. Die tijd is nu misschien op ons.

“HAD EEN VAN HEN EEN EETSTOORNIS? DIE KUNNEN JE GEK MAKEN?” De politieke correctheid die de vrije discussie over jihadaanvallen en de motieven erachter belemmert, is zo flagrant dat het een sketch van een Half uur nieuwsuur inspireerde waarin verbijsterde tv-verslaggevers en een 'internationale terrorismedeskundige' hun hersens over het bombardementsplan van Londen in 2005 volledig in de war brachten. niet in staat om iets te bedenken dat verdachten heeft met namen als Muktar Said Ibrahim, Ramzi Mohammed, Yassin Omar en Hussain Osman mogelijk gemeen hebben.27

“Ken de wetten! Onwetendheid over de wet zal je niet helpen als je in problemen bent geraakt!” 36

Van 9/11 en de bomaanslag in Boston tot talloze massale schietpartijen in het hele land (Ft. Hood, San Bernadino, de Pulse-nachtclub in Orlando, de Ft. Lauderdale-luchthaven, om er maar een paar te noemen), hebben Amerikanen een dodelijk risico op jihad lopen aanvallen nu al meer dan anderhalf decennium. Onze regering en media hebben op die dreiging gereageerd door buitengewone maatregelen te nemen om de connectie tussen het geweld en de religie van de islam te verdoezelen. De motieven achter deze campagne van politieke correctheid over jihad zijn complex en tot op zekere hoogte onduidelijk. Maar het lijkt erop dat de autoriteiten vrezen dat het identificeren van het gevaar met moslims en hun overtuigingen - het toegeven van de gemotiveerde motivaties van zulke moordenaars als "soldaat van Allah", majoor Nidal Hasan, of zelfs het onthullen van de moslim klinkende namen van massaschieters - zou alleen de miljard meest vreedzame moslims (een kwart van de wereldbevolking) aanmoedigen om zich te identificeren met de gewelddadige jihadisten tegen het Westen, en zou ook Amerikanen kunnen inspireren om hun woede en angst voor onschuldige moslims weg te nemen. Zo kenmerkte de Amerikaanse regering eerst de Ft. Hood-aanval als 'geweld op de werkplek'25 en het Ministerie van Justitie verwijderde oorspronkelijk verwijzingen naar ISIS uit het transcript van Pulse-shooter Omar Mateen's 911-oproep.26 Maar de meeste Amerikanen, als ze al over deze kwesties hebben nagedacht, zijn ervan overtuigd dat, hoewel Het politiek correcte conformisme met betrekking tot de jihaddreiging kan van invloed zijn, het zal uiteindelijk verdwijnen, aangezien beperkingen op vrije meningsuiting nooit wettelijk kunnen worden vastgelegd in de Verenigde Staten. Het eerste amendement zal altijd de vrijheid van meningsuiting beschermen. Toch heeft geen enkele wet, zelfs niet een grondwetswijziging, enige kracht tenzij naar behoren samengestelde autoriteiten de wil hebben om deze af te dwingen. En als die autoriteiten vastbesloten zijn de wet te beperken in plaats van te handhaven, kunnen ze altijd manieren vinden om dat te doen. De geschiedenis van het tweede amendement biedt een leerzame analogie. Het tweede amendement op de Amerikaanse grondwet luidt: 37

"Een goed gereguleerde militie, die noodzakelijk is voor de veiligheid van een vrije staat, het recht van het volk om wapens te houden en te dragen, zal niet worden geschonden." De precieze betekenis van deze taal wordt fel betwist, niet alleen door constitutionele advocaten, maar ook door politici en bezorgde burgers. Sommigen zijn van mening dat het recht om wapens te dragen een absoluut recht is, zoals de vrijheid van meningsuiting, om niet te worden geschonden. Anderen beweren dat het tweede amendement alleen verwijst naar het recht van elke staat om een militie te hebben, en het geeft de individuele burger helemaal geen recht om wapens te dragen. Weer anderen geven toe dat het een recht om wapens te dragen erkent, maar met het voorbehoud dat de uitoefening van dat recht "goed gereguleerd" moet zijn. Voor de Founding Fathers, het element van het Tweede Amendement dat vandaag het meest wordt betwist was volkomen duidelijk. De Massachusetts State Convention verklaarde in februari 1788 dat de Grondwet 'nooit mag worden opgevat als toestemming voor het Congres. . . om te voorkomen dat de burgers van de Verenigde Staten, die vredelievende burgers zijn, hun eigen wapens houden.â&#x20AC;?28 New Hampshire overwoog vier maanden later: "Het Congres zal nooit een burger ontwapenen, tenzij deze in werkelijke rebellie is of is geweest."29 Dat was meer dan twee eeuwen geleden. Tegenwoordig is het recht om wapens te dragen op tal van plaatsen ernstig beperkt, meestal door het te verstikken met zoveel regels dat het in wezen een dode letter is geworden. De New York City Guns-website merkt op dat "het proces voor het verkrijgen van een wapenvergunning in New York City lang is (tussen 3-6 maanden en wachttijden tot 8 maanden zijn niet ongebruikelijk), en in vergelijking met veel andere rechtsgebieden tamelijk duur. Het is niet bijzonder moeilijk, maar het is vervelend en ongelooflijk tijdrovend. Het test je geduld, en daar is veel bureaucratie.'30 Dat is een understatement. New York City vereist dat de aanvraag voor het verkrijgen van een vergunning voor het dragen van een wapen elektronisch wordt getypt of ingevuld en vervolgens wordt afgedrukt; handgeschreven aanvragen worden summier afgewezen. Men moet een rijbewijs, een paspoort, twee postwissels in de VS, twee recente foto's, een 38

geboorteakte, een bewijs van verblijf, een brief waarin wordt uitgelegd waarom het wapen nodig is, en meer. Documenten moeten originelen zijn, geen kopieën. De aanvraag moet notarieel zijn en vergezeld gaan van een beëdigde verklaring waarin wordt bevestigd dat de aanvrager de wetten van New York City heeft gelezen en begrepen met betrekking tot de verantwoordelijkheden van wapenbezitters, het gebruik van dodelijk geweld, crimineel bezit van vuurwapens, sluizen, openbare veiligheidszones, mensen die het is verboden vuurwapens te bezitten en een pamflet van de politie van New York over terrorisme. Als de aanvrager bij iemand woont, moet hij of zij ook een beëdigde verklaring indienen. Zodra men al deze administratieve rompslomp heeft doorbroken, het wachten kan tussen één en drie maanden duren voordat een interview wordt gepland tussen de aanvrager en een politieagent. De aanvrager moet ook drie tekenreferenties verstrekken. En dan zijn er meer vormen nodig. Een aanvrager herinnerde zich: “Ik moest ook mijn Social Security Card, huidige bankafschriften en 1040 aangifte inkomstenbelasting overleggen, samen met foto's van mijn huis (omdat ik zelfstandige ben), mijn huwelijkslicentie en mijn DMV-uittreksel. Ik denk dat ik gewoon geluk heb.''31 Na het interview is er nog een wachttijd van één tot drie maanden, gevolgd door een brief die de aanvraag goedkeurt of weigert. Indien goedgekeurd, moet men van maandag tot en met donderdag tussen negen uur 's ochtends en' s middags persoonlijk zijn om zijn rijbewijs op te halen, gefotografeerd te worden en een aankoopautorisatie te ontvangen, waarmee de aanvrager binnen negentig dagen een pistool kan kopen van een goedgekeurde handelaar in vuurwapens. Vervolgens moet de koper het nieuwe pistool terugbrengen naar de politie om te worden geïnspecteerd en de bijbehorende serienummer opgenomen op iemands wapenvergunning. (Als het serienummer verkeerd op de licentie staat en niet overeenkomt met het nummer op het pistool, kan de wapeneigenaar worden gearresteerd.) Zodra dat is gebeurd, kan de wapeneigenaar munitie kopen. En als de wapenbezitter New York City met het wapen wil verlaten, leidt dat tot een nieuwe bureaucratie. De wetten zijn buitengewoon ingewikkeld en de inzet is hoog, zoals een wapenbezitter uit New York City potentiële kopers eraan herinnerde: 'Lees het boekje dat 39

NYPD u geeft op het moment van uw pistoolvergunning. Ken de wetten! Onwetendheid over de wet helpt je niet als je in de problemen komt!â&#x20AC;?32

EMILY KRIJGT HAAR WAPEN Washington D.C., verslaggever Emily Miller schreef een volledig boek over de belachelijke hordes waar ze overheen moest springen om legaal een pistool te krijgen in de hoofdstad van het land - zelfs na het besluit van District of Columbia vs. Heller uit 2008 waarin werd bevestigd dat het tweede amendement het recht van een individu op het bezit van een vuurwapen beschermt.

Het kopen van een pistool is in Chicago iets eenvoudiger, maar nog steeds lang en ingewikkeld. Men moet een identiteitskaart voor vuurwapenbezitters aanvragen, een vuurwapenveiligheidscursus volgen en een Chicago-vuurwapenvergunning aanvragen voordat hij een wapen kan kopen. Zodra het wapen is verkregen, iets dat buiten de stad moet worden gedaan, moet het binnen vijf dagen na aankoop bij de stad worden geregistreerd.33 Wetten die even gecompliceerd zijn en voorschriften die tijdrovend zijn, aangezien deze uiteraard veel mensen ervan weerhouden een wapen te verkrijgen bij allemaal. En dat is duidelijk de idee. Het is waarschijnlijk dat deze verordeningen zijn ingevoerd door politici die zich in het geheel tegen het tweede amendement verzetten, omdat ze vonden dat het in de moderne tijd achterhaald was. En dus beperkten ze het recht om wapens te dragen met een doolhof van regels die zo moeilijk te volgen waren dat het Tweede Amendement in wezen een dode letter werd.

"Elk grondwettelijk recht en elke wijziging kan op een passende manier worden aangepast"

De aanval gaat verder. Tweehonderd jaar nadat de Massachusetts State Convention had gewaarschuwd dat de Grondwet 'nooit mag worden opgevat als toestemming voor het Congres. . . om te voorkomen dat de mensen van de Verenigde Staten, die vredelievende burgers zijn, hun eigen wapens houden ', verklaarde de democratische presidentskandidaat Hillary Clinton dat ze de door haar genoemde National verwierp De 'doelbewuste, absolutistische theologie van de Rifle Association over het feit dat het tweede amendement heilig is”34 Haar tegenstander Donald Trump beschuldigde, niet zonder reden, dat “Hillary Clinton het tweede amendement wilde afschaffen. Hillary Clinton wil je wapens afpakken en ze wil het tweede amendement afschaffen.”35 Het Clinton-kamp spotte echter met deze beschuldiging. Clintonwoordvoerder Jesse Lehrich zei over Trump: "Het moet bevrijdend zijn om gewoon geen rekening te houden met de feiten."36 En het was waar dat Clinton niet de intentie had uitgesproken om het constitutionele proces in gang te zetten dat nodig zou zijn geweest om de Tweede amendement. Ze had andere plannen om het in te perken en verklaarde onheilspellend dat 'elk grondwettelijk recht en elke wijziging op een passende manier kan worden aangepast zonder de grondwet te schenden.”37 Dat omvat ook de eerste.

“Het onvervreemdbare recht van elke burger om zonder angst en intimidatie te leven” De vijanden van het recht op vrije meningsuiting van het Eerste Amendement waren op 17 december 2015 aan het werk in het Huis van Afgevaardigden. Huisresolutie 569 (HR569), gesponsord door moslimcongresleden Keith Ellison en Andre Carson, evenals andere opmerkelijke democraten, waaronder Eleanor Holmes Norton, Loretta Sanchez, Charles Rangel, Debbie Wasserman Schultz, Joe Kennedy, Al Green, Judy Chu, Debbie Dingell, Niki Tsongas, John Conyers, José Serrano, Hank Johnson en vele anderen veroordeelden 'geweld, onverdraagzaamheid en hatelijke retoriek jegens moslims in de Verenigde Staten.”38 HR569 werd doorverwezen naar de House Committee on the Judiciary op dezelfde dag dat het werd geïntroduceerd, en vervolgens in 41

januari 2016 naar de Subcommittee ver de grondwet en het burgerlijk recht. De implicaties van een veroordeling van "geweld, onverdraagzaamheid en hatelijke retoriek" zijn onheilspellend. Dat was wat zo slim en zo onheilspellend was aan deze resolutie. Het combineerde geweld - aanvallen op onschuldige burgers, die onder geen enkele omstandigheid gerechtvaardigd zijn - met 'hatelijke retoriek', die - hoewel er geen fatsoenlijk persoon voor kan zijn - wordt beschermd door het Eerste Amendement. Het is de moeite waard erop te wijzen dat het oordeel of vrije meningsuiting “onverdraagzaamheid” en “hatelijke retoriek” is, altijd subjectief is. Het veroordelen van deze dingen lijkt zowel voor de hand liggend als hoogmoedig - wie zou onverdraagzaamheid of haat omarmen of zelfs verdedigen? - maar dit is precies de taal die Ellison, Carson en hun bondgenoten (inclusief groepen zoals de Hamas-gelinkte Council on American-Islamic) Relations, CAIR) gebruiken al jaren om een eerlijk onderzoek te veroordelen over hoe islamitische jihadisten de teksten en leringen van de islam gebruiken om aanzetten tot haat en geweld. En door “onverdraagzaamheid” en “hatelijke retoriek” in één adem met “geweld” te gebruiken, stelt de resolutie een legitiem debat gelijk over de motieven en doelen van degenen die hebben gezworen ons te vernietigen - absoluut noodzakelijk, als we de jihad niet willen ongehinderd door te gaan - met geweld tegen onschuldige Moslims. Wat 'geweld' is, is min of meer eenvoudig vast te stellen, 'onverdraagzaamheid' en 'hatelijke retoriek' zijn zeer subjectieve termen. De persoon belast met de verantwoordelijkheid om te bepalen wat "onverdraagzaamheid" en "hatelijke retoriek" is en wat niet, zou een enorme en ongekende macht uitoefenen over het publieke discours, een macht die neerkomt op censuur van elk openbare debat. Dit zou het einde zijn van de vrijheid van meningsuiting. Het publieke debat kon alleen plaatsvinden binnen de parameters van wat de beschermers tegen "onverdraagzaamheid" en "hatelijke retoriek" acceptabel achten. Met het einde van het vrije debat en vrije redevoering zou het einde betekenen van een vrije samenleving. Een potentiële dictator

zou elke oppositie tegen zijn beleid “onverdraagzaamheid” en “hatelijke retoriek” kunnen beschouwen en het buiten de perken houden. Zo ver ging Huisresolutie 569 natuurlijk niet. Er werden geen strafrechtelijke sancties opgelegd voor "onverdraagzaamheid" en "hatelijke retoriek". Maar als het was aangenomen, zou het Congres (de Tweede Kamer in V.S.) dit hebben geregistreerd als het samengaan van vrije meningsuiting met gewelddadige misdaad, en hiermee zou men de basis hebben gelegd voor de uiteindelijke criminalisering van vrije meningsuiting (met name vrije meningsuiting over bepaalde onderwerpen). De resolutie hekelde "in de sterkste bewoordingen de toename van aanzetten tot haat, intimidatie, geweld, vandalisme, brandstichting en andere haatmisdrijven gericht tegen moskeeën, moslims of moslims". hulde aan de "talloze positieve bijdragen aan de Amerikaanse samenleving" die moslims in de Verenigde Staten naar eigen zeggen hadden geleverd; en verklaarde "dat de burgerrechten en burgerlijke vrijheden van alle Amerikaanse burgers, inclusief moslims in de Verenigde Staten, moeten worden beschermd en behouden," en drong er bij de lokale en federale wetshandhavingsinstanties op aan om te werken aan het voorkomen van haatmisdrijven; en om de daders van haatmisdrijven voor de volle omvang te vervolgen.” Het bevestigde "het onvervreemdbare recht van elke burger om zonder angst en intimidatie te leven en hun vrijheid van geloof te beoefenen." Niemand met een gezond verstand kan daar mogelijk bezwaar tegen maken. Maar de resolutie deed geen poging om de legitieme kritiek op de islam te onderscheiden, en zelfs simpelweg eerlijke verslaglegging van de feiten over de jihadleer en ideologie - die beide vaak worden gekenmerkt als haat en onverdraagzaamheid - van de irrationele haat van moslims.

“Zo lang als je doorgaat met het beledigen van Islam en Moslims, zul je een potentieel doelwit blijven, en niet alleen politieagenten en Joden, maar iedereen” Het belang van dit vaak genegeerde onderscheid werd in december 2015 onderstreept, slechts enkele dagen na de introductie van House Resolution 569, door Kahina Amimour, de vrouw van Samy Amimour, een van de jihad43

schutters die in november 130 mensen in Parijs doodde. Kahina was dolblij door de deelname van haar man aan het bloedbad: 'Ik moedigde mijn man aan om te vertrekken om het Franse volk te terroriseren dat zoveel bloed aan hun handen heeft. . . . Ik ben zo trots op mijn man en kan opscheppen over zijn deugd, ah la la, ik ben zo blij." Ze voegde een bedreiging toe aan niet-moslims in Frankrijk: "Zolang je de islam en moslims blijft beledigen, zul je potentiĂŤle doelwitten zijn, en niet alleen de politie en de joden, maar iedereen."39 Kahina Amimour klonk alsof ze heel behoorlijk zou zijn geweest blij met de veroordeling van House Resolution 569 van "onverdraagzaamheid" en "hatelijke retoriek" gericht tegen moslims. Ze vertegenwoordigt de slechte agent in de islamitische oorlog tegen de vrijheid van meningsuiting en waarschuwt dat niet-moslims "potentiĂŤle doelwitten" van jihadisten zullen zijn zolang ze "de islam en moslims blijven beledigen". De sponsors van HR569 vertegenwoordigen de goede agent, wat de hooggespannen zaak maakt dat we echt moeten stoppen met alles wat moslims zou kunnen beledigen.

GEEN JODEN OF HONDEN TOEGESTAAN Waar, waar dan ook, zouden autoriteiten die de moslims willen behoeden voor alle overtredingen de grens trekken? Malaysia Airlines is 's werelds eerste sharia-conforme luchtvaartmaatschappij geworden, die alcohol en varkensvlees verbiedt, wat natuurlijk verboden is in de islam.42 Als luchtvaartmaatschappijen die naar moslimlanden vliegen of luchtvaartmaatschappijen die kaartjes verkopen aan moslims in de Verenigde Staten, daarvoor zaak, alcohol en varkensvlees blijven aanbieden, zou dat een uiting zijn van "onverdraagzaamheid"? Reeds moslim taxichauffeurs in Minneapolis-St. Paul airport heeft geweigerd passagiers met alcohol of honden te vervoeren.43

Maar wat beledigt moslims? Wat is de prijs van de toekomst, vrij van belediging van de islam, dat onze linkse politici, media-elites en veel van de westerse intelligentsia actief werken om een realiteit te maken? Om te beginnen, om 'onverdraagzaamheid' en 'hatelijke retoriek' te vermijden, zouden niet-moslims zich moeten onthouden van het tekenen van Mohammed. En zou dat zo erg zijn? Veel Amerikanen zijn het erover eens dat we niet onze uiterste best moeten doen om iemands religie te beledigen, en de overgrote meerderheid van de Amerikaanse burgers heeft geen interesse in het maken van Mohammed-tekenfilms. Helaas is er echter veel meer dat moslims beledigt dan cartoons van hun profeet. In december 2015 hebben drie moslimlanden - SomaliĂŤ, Tadzjikistan en Brunei - kerstvieringen officieel verboden.40 Imams in Brunei legden uit: 'Gebruik van religieuze symbolen zoals kruisen, kaarsen aansteken, kerstbomen ophangen, religieuze liederen zingen, kerstgroet sturen. . . zijn tegen het islamitische geloof.'41 Zouden deze imams kerstliederen en kerstvieringen in het algemeen beschouwen als een uiting van 'hatelijke retoriek' tegen moslims? De regering van Brunei verbood al deze openbare vertoningen. Dit was beslist heel anders dan wat congresleden Ellison en Carson en hun collega's in gedachten hadden toen ze "hatelijke retoriek" tegen moslims veroordeelden. Maar de afstand tussen hun idee van wat beledigend was voor moslims en dat van de imams en de regering van Brunei is niet zo groot als je misschien denkt. Als eenmaal het principe is vastgesteld dat niets aanstootgevend mag zijn voor moslims, kunnen moslims altijd beweren dat ze beledigd zijn door iets nieuws, totdat de hele samenleving wordt beheerst door de sharia-wetgeving - omdat elke afwijking ervan de moslims beledigt. Merk op dat het idee van Kahina Amimour van wat de islam en de moslims beledigt, begint - hoewel het niet eindigt - met simpelweg een politieagent of een jood zijn. De gemiddelde Amerikaan beschouwt het misschien niet als "onverdraagzaamheid" of "hatelijke retoriek" om dingen te doen en te zeggen die door de islam verboden zijn. Maar het feit is dat veel moslims het beledigend vinden wanneer niet-moslims gewoon hun gang gaan en zich blijven gedragen als niet-moslims in aanwezigheid van moslims. Sommige islamitische autoriteiten hebben bijvoorbeeld gesuggereerd dat 45

westerse vrouwen die het lef hebben om in het openbaar onbedekt uit te gaan, seksueel misbruikt moeten worden.44 Dat is een principe dat duizenden moslimmannen berucht probeerden af te dwingen op oudejaarsavond 2016 in Keulen, Duitsland.45 En onbedekte vrouwen, alcohol, honden en Kerstmis zijn niet meer beledigend voor islamitische gevoeligheden dan dat veel Amerikanen het als vanzelfsprekend beschouwen dat we het recht hebben om mee te doen. Dat geldt natuurlijk voor elke kritiek op de islam. Maar zelfs een toespraak die eenvoudigweg in tegenspraak is met moslimovertuigingen - zoals wanneer een christen beweert dat Jezus bijvoorbeeld de Zoon van God is is zo beledigend voor moslims dat niet-moslims die hun eigen religieuze overtuigingen bevestigen het risico lopen op 'godslastering', die is in veel moslimlanden een misdrijf. Om te zeggen: 'Ik geloof in Jezus Christus die aan het kruis stierf voor de zonden van de mensheid. Wat heeft uw profeet Mohammed ooit gedaan om de mensheid te redden?' een christelijke vrouw genaamd Asia Bibi zit in de dodencel in Pakistan46, waar het "verwonden van [moslims] religieuze gevoelens" een misdaad is en godslastering tegen Mohammed met de dood wordt bestraft.47 (Zij is na jarenlange procedures in 2019 veilig aangekomen in Canada.)

WAAROM WIJ VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN “De opstellers van de grondwet kenden de menselijke natuur net zo goed als wij. Ook zij hadden in gevaarlijke dagen geleefd; ook zij kenden de verstikkende invloed van orthodoxie en gestandaardiseerd denken. Ze wogen de dwanghandelingen voor terughoudend spreken en denken af tegen het misbruik van vrijheid. Ze kozen voor vrijheid.” —William O. Douglas48 Pakistan heeft het eerste amendement niet. Amerikanen in de Verenigde Staten lopen geen gevaar voor executie omdat ze getuigen van hun religieuze overtuigingen. Maar de Asia Bibi-zaak illustreert de totale 46

zinloosheid om te proberen te voorkomen dat moslims ooit beledigd worden - tenzij we bereid zijn ons recht op vrijheid van meningsuiting volledig op te geven.

Hoofdstuk 3

“Dit is overduidelijk een land dat is gebaseerd op vrijheid van meningsuiting, maar…”: De (V.S.) overheid versus Vrijheid van meningsuiting

De Amerikaanse regering versus het eerste amendement? Is dat zelfs mogelijk? Tijdens het Wist je dat: presidentschap van Barack Obama was het • Obama-vertegenwoordigers bij de VN kwamen zelfs realiteit. overeen de vrijheid van Dit is vergelijkbaar dat een regering Balkende of meningsuiting te beperken • De regering-Obama gaf ten Rutte bijvoorbeeld zou optreden tegen onrechte het bloedbad in grondwetartikel 7 van vrije meningsuiting. Benghazi de schuld van een video van Mohammed om Gezien het eerste amendement (bij ons een zaak tegen de vrije grondwetartikel 7) kon de regering-Obama niet meningsuiting op te bouwen rechtstreeks optreden om de OIC-agenda uit te • Ambtenaren van de Obamaregering waarschuwden het voeren en de spraakkritiek op de islam te beperken. publiek routinematig voor Maar het vond creatieve manieren om te proberen bepaalde soorten vrije meningsuiting ervoor te zorgen dat het recht op vrije meningsuiting van het Eerste Amendement "op de juiste manier zou worden aangepast", vooral als het ging om vrije meningsuiting over de Islam. Een van de manieren waarop de regering-Obama probeerde het eerste amendement in te perken was bij de Verenigde Naties. In oktober 2009 verleende de Amerikaanse regering haar steun aan een resolutie van de VNMensenrechtenraad waarin werd verklaard dat "negatieve raciale en 48

religieuze stereotypering" verboden zou moeten worden.1 In de resolutie werd gesteld dat VN-lidstaten "elke belangenbehartiging van nationale, raciale of religieuze haat die aanzet tot discriminatie, vijandigheid of geweld."2 Maar wie zou beslissen dat er een onaanvaardbaar niveau van "nationale, raciale of religieuze haat" was bereikt? Aanzetten tot geweld is relatief gemakkelijk te herkennen, maar 'aanzetten tot vijandigheid' zit heel erg in de ogen van de toeschouwer. Net zoals ze zouden doen met resolutie 569 van het Huis, werkten leden van de Amerikaanse regering aan het bevorderen van de moslimcampagne tegen de vrije meningsuiting door opzettelijk meningsuiting (en zelfs gevoelens) te combineren met daadwerkelijke gewelddaden. Eugene Volokh, hoogleraar aan de UCLA, wees erop dat de resolutie een verbintenis was om de bescherming van het eerste amendement van de vrijheid van meningsuiting in te perken, en dat overheidsfunctionarissen follow-up zouden geven aan gerechtelijke instructies, gerechtelijke benoemingen en zelfs grondwetswijzigingen zouden voorstellen als ze consistent wilden zijn: "Als de VS een resolutie steunt die aandringt op de onderdrukking van bepaalde toespraken, 'legde hij uit,' zijn we vermoedelijk van mening dat alle landen - inclusief de VS - zich aan deze resolutie moeten houden. Als het ons grondwettelijk is verboden om zich eraan te houden door onze binnenlandse grondwet, dan bekritiseren we impliciet die grondwet en verbinden we ons ertoe alles te doen wat we kunnen om het te veranderen."3 Om haar steun voor deze resolutie meer dan alleen symbolisch te maken, zei Volokh, "zou de regering vermoedelijk de nodige maatregelen moeten nemen om ervoor te zorgen dat vermeendeâ&#x20AC;&#x2DC; haatdragende taal â&#x20AC;&#x2122;die tot vijandigheid aanzet, inderdaad zal worden bestraft. Het zou vermoedelijk worden toegepast bij het indienen van onafhankelijke adviezen door een onafhankelijke partij in de rechtbank om zo het Eerste Amendement te veranderen (of grondwetartikel 7) ter ondersteuning van wijzigingen in de wet. Dit met als doel om wijziging in de wet op te nemen om een dergelijke straf mogelijk te maken, en in principe misschien de benoeming van rechters die dergelijke wijzigingen zouden onderschrijven (of zelfs het

voorstel van uitdrukkelijke grondwetswijzigingen veranderingen zouden doorvoeren)."4

die

dergelijke

"Kunt u ons hier vandaag vertellen dat het Ministerie van Justitie van deze regering nooit een voorstel zal maken of naar voren zal brengen â&#x20AC;&#x201C; dat vrije meningsuiting tegen welke religie dan ook strafbaar stelt?" Een ambtenaar van de Obama-regering weigerde te zeggen dat de regering dergelijke veranderingen niet overweegt. In juli 2012 werd Thomas Perez, de adjunct-procureur-generaal van de regering van Obama voor de divisie Burgerrechten, die voorzitter werd van het Democratisch Nationaal ComitĂŠ nadat Donald Trump tot president was gekozen, ondervraagd door de Republikeinse vertegenwoordiger Trent Franks uit Arizona over de toezegging van de regering om vrije meningsuiting. 'Kunt u ons hier vandaag vertellen', vroeg Franks, 'dat het ministerie van Justitie van de regering nooit een voorstel zal ontvangen of voorleggen dat vrije meningsuiting tegen een religie strafbaar stelt?'5 Perez had eenvoudigweg ja kunnen antwoorden en misschien zelfs het eerste amendement aangehaald. In plaats daarvan weigerde hij de vraag rechtstreeks te beantwoorden. Franks hield vol en vroeg het uiteindelijk vier keer. Op een gegeven moment beweerde de assistent-procureur-generaal dat het een "moeilijke vraag" was.6 Hij weigerde eenvoudigweg te bevestigen dat het Obama-ministerie van Justitie niet zou proberen de kritiek op de islam strafbaar te stellen. Hoewel de regering-Obama nooit zo ver is gegaan, heeft het knabbelen aan de randen van het Eerste Amendement om de gevoeligheden van moslims te sussen een verontrustend precedent geschapen en een basis gelegd waarop criminalisering van bepaalde soorten vrije meningsuiting in de toekomst gerechtvaardigd kan zijn. Het was een voorbeeld van hoe het eerste amendement "op de juiste manier kon worden aangepast" - en uiteindelijk in wezen zinloos werd gemaakt, net zoals het tweede amendement is uitgehaald in plaatsen waar de wapenwet zo restrictief is dat het voor de wet bijna onmogelijk wordt gemaakt- burgers blijven geweren bezitten. 50

"De Verenigde Staten betreuren elke opzettelijke poging om de religieuze overtuigingen van anderen te denigreren" Het initiatief om tegemoet te komen aan de gemakkelijk beledigde gevoelens van moslims kreeg een enorme boost door het bloedbad onder vier Amerikanen door islamitische jihadisten in Benghazi, Libië, op 11 september 2012. De eerste verklaring van staatssecretaris Hillary Clinton over de gewelddadige aanval suggereerde dat het een spontane reactie was op een YouTube-video, The Innocence of Muslims, die kritiek had op Mohammed - en andere regeringsfunctionarissen zouden die bewering volkomen doen gelden. Clinton maakte van de gelegenheid gebruik om niet alleen het geweld te betreuren, maar ook de kritiek op de islam die het had moeten motiveren: 'Sommigen hebben geprobeerd dit wrede gedrag te rechtvaardigen als reactie op opruiend materiaal dat op internet is geplaatst. De Verenigde Staten betreuren elke opzettelijke poging om de religieuze overtuigingen van anderen aan de kaak te stellen. Onze toewijding aan religieuze tolerantie gaat terug tot het allereerste begin van onze natie. Maar laat me duidelijk zijn: er is nooit enige rechtvaardiging voor dit soort gewelddadige handelingen.'7 Dat was voor openbare consumptie. Maar achter gesloten deuren zei Clinton de volgende dag tegen de Egyptische premier van de Moslimbroederschap, Hesham Kandil: 'We weten dat de aanval in Libië niets met de film te maken had. Het was een geplande aanval - geen protest. . . . Op basis van de informatie die we vandaag hebben gezien, denken we dat de groep die hiervoor de verantwoordelijkheid opeiste, gelieerd is aan al-Qaeda.”8

DE ALOUDE GOEDE AGENT – SLECHTE AGENT TRUC De aanval op de vrijheid van meningsuiting na de Benghaziaanvallen volgde de klassieke goede agent–kwade agent methode, waarbij islamitische beperkingen op de vrije 51

meningsuiting terrein blijven winnen in de vrije wereld. Ten eerste gaan gewelddadige jihadisten de aanval aan. Vervolgens worden diplomatieke stemmen gehoord die pleiten dat het echt verstandiger zou zijn om die opvliegers niet van streek te maken.

De dag daarna, op 13 september 2012, sprak Clinton tijdens de openingstoespraak van de Amerikaans-Marokkaanse strategische dialoog in Washington en verwees hij opnieuw naar de video. Nadat de film door Obama-regeringsfunctionarissen aan het bloedbad in Benghazi was gekoppeld, waren er in andere moslimlanden zelfs protesten geweest. Door over die protesten te spreken, maakte Clinton opnieuw van de gelegenheid gebruik om kritiek op de islam te betreuren: Ik wil ook even stilstaan bij de video die op internet circuleert en die in een aantal landen tot deze protesten heeft geleid. Laat me heel duidelijk zeggen - en ik hoop dat het duidelijk is - dat de Amerikaanse regering absoluut niets met deze video te maken had. We verwerpen absoluut de inhoud en de boodschap. Amerika's toewijding aan religieuze tolerantie gaat terug tot het allereerste begin van onze natie. En zoals u weet, zijn we de thuisbasis van mensen van alle religies, van wie velen naar dit land kwamen om het recht te zoeken om hun eigen religie uit te oefenen, waaronder natuurlijk miljoenen moslims. En we hebben het grootste respect voor gelovige mensen.9 De volgende dag, tijdens de overdracht van overblijfselen voor de Benghazi-slachtoffers, zei Clinton: 'Dit was een moeilijke week voor het ministerie van Buitenlandse Zaken en voor ons land. We hebben de zware aanval op onze post in Benghazi gezien die het leven kostte aan die dappere mannen. We hebben woede en geweld tegen Amerikaanse ambassades gezien via een vreselijke internetvideo waar we niets mee te maken hadden.'10 Wat er ook gebeurde,' Ik ben het niet eens met wat je zegt, maar ik zal je recht om het te zeggen tot de dood verdedigen "?11 Diezelfde dag 52

zei perssecretaris Jay Carney van het Witte Huis:" We hebben geen informatie die suggereert dat het een vooraf geplande aanval was," ondanks het feit dat de ambtenaren wisten dat het precies dat was, een vooraf geplande jihadaanval , geen spontane uitbarsting over de video. Carney voegde toe: "De onrust die we in de regio hebben gezien, is een reactie op een video die moslims, veel moslims, aanstootgevend vinden."12 Op 16 september 2012, Susan Rice, de Verenigde Staten. Ambassadeur bij de Verenigde Naties, zette deze leugen voort in de nieuwsuitzendingen van de ochtend en zei over een van de volgende: "Wat het recente geweld veroorzaakte, was de uitzending op internet van een zeer haatdragende, zeer aanstootgevende video die veel mensen over de hele wereld heeft beledigd."13 Aan de andere kant zei ze: 'Maar op basis van de beste informatie die we tot nu toe hebben, is wat we nu beoordelen in feite wat spontaan begon in Benghazi als reactie op wat een paar uur eerder in Caïro was gebeurd, waar, van Natuurlijk was er, zoals u weet, een gewelddadig protest buiten onze ambassade - aangewakkerd door deze hatelijke video.'14 Twee dagen later voegde president Barack Obama zelf toe: 'Zo aanstootgevend als deze video was, en natuurlijk hebben we het aangeklaagd en de Amerikaanse regering had er niets mee te maken, dat is nooit een excuus voor geweld.' adviseerde Rice en anderen om de regering te beschermen door te beweren dat het bloedbad in Benghazi “geworteld was in [een] internetvideo en niet in een breder beleidstekort”. In een e-mail had Rhodos de regel van de administratie uiteengezet: "[We] hebben onze mening over deze video glashelder gemaakt. De Amerikaanse regering had er niets mee te maken. We verwerpen de boodschap en de inhoud ervan. We vinden het walgelijk en verwerpelijk. Maar er is absoluut geen enkele reden om met geweld op deze film te reageren. En we werken eraan om ervoor te zorgen dat mensen over de hele wereld die boodschap horen. '16 Tom Fitton, de president van Judicial Watch, die de e-mail van Rhodos en ander Benghazi-materiaal ontving via een Freedom of Information Actverzoek, merkte op: "Nu weten we dat de belangrijkste zorg van het Witte Huis over de Benghazi-aanval ervoor zorgde dat president Obama er goed uitzag . En deze documenten ondermijnen het verhaal van de regering53

Obama dat het dacht dat de Benghazi-aanval iets te maken had met protesten of een internetvideo. Gezien het explosieve materiaal in deze documenten, is het geen verrassing dat we naar de federale rechtbank moesten om ze los te wrikken van het Obama State Department.'17 De controverse over de verklaringen van de regering-Obama na het bloedbad in Benghazi, concentreerde zich op de oneerlijkheid van ambtenaren door te beweren dat de Benghazi-aanval een reactie was op een video over Mohammed, terwijl ze wisten dat dit niet het geval was. Maar nog onheilspellender was de bedreiging van de vrijheid van meningsuiting van de hoogste niveaus van de Amerikaanse regering. Door een video te negeren die Mohammed bekritiseerde, legde de administratie de nadruk op de vrijheid van meningsuiting. De onmiskenbare implicatie was dat als Amerikanen Mohammed niet zouden bekritiseren, dergelijke aanvallen niet zouden plaatsvinden. En al snel vond de administratie een menselijke zondebok: de filmmaker die deze beruchte video over Mohammed had gemaakt.

'We zullen ervoor zorgen dat de persoon die de film heeft gemaakt, wordt gearresteerd en vervolgd' Charles Woods, wiens zoon, voormalig Navy SEAL Tyrone Woods, werd vermoord in Benghazi, ontmoette kort na de dood van zijn zoon Obama, vice-president Joe Biden en staatssecretaris Hillary Clinton. Woods zei over zijn ontmoeting met Hillary Clinton: â&#x20AC;&#x153;Ik waardeer het dat ze de tijd uit haar schema heeft genomen om de vier families te ontmoeten. Terwijl we daar met onze familie in de pod zaten, kwam ze langs en schudde mijn hand en ik stak mijn hand uit en omhelsde haar schouder. Haar gezicht was niet goed. En ze zei tegen me dat ze eerst en vooral spijt had en vervolgens zei: 'We zullen ervoor zorgen dat de persoon die de film heeft gemaakt, wordt gearresteerd en vervolgd.'''18 Clinton verwees naar de producent van de video die de regering van Obama de schuld gaf van het bloedbad in Benghazi. Woods raadpleegde enkele jaren later zijn dagboeknotities en benadrukte dat Hillary de filmmaker vrij duidelijk de schuld gaf van het bloedbad: 'Ik gaf Hillary een knuffel en schudde haar hand. En ze zei dat we de filmmaker laten 54

arresteren die verantwoordelijk was voor de dood van mijn zoon. Ze zei: ‘de filmmaker die verantwoordelijk was voor de dood van je zoon’. Ze zei niet ‘het mislukte buitenlands beleid waarvoor ik verantwoordelijk was’. Het was niet haar schuld. ” Verwijzend naar zijn dagboek zei Woods: 'Er staat dat we de verantwoordelijkheid [voor] de dood van uw zoon bij de filmmaker gaan leggen.'19 Pat Smith, de moeder van de buitenlandse officier Sean Smith, die ook in Benghazi werd vermoord, herhaalde de beschuldigingen van Woods en herinnerde zich dat Clinton haar had verteld dat het bloedbad plaatsvond 'vanwege de video'.20 Binnenkort zou de president van de Verenigde Staten deze opmerkelijke aanval op een van de grondbeginselen van de natie verdubbelen

"De toekomst mag niet toebehoren aan degenen die de profeet van de islam lasteren" Op 25 september 2012, dertien dagen na het bloedbad in Benghazi jihad, sprak Barack Obama de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe en zei: 'De toekomst mag niet toebehoren aan degenen die de profeet van de islam lasteren. Maar om geloofwaardig te zijn, moeten degenen die die laster veroordelen, ook de haat veroordelen die we zien in de beelden van Jezus Christus die worden ontheiligd, of kerken die worden vernietigd, of de holocaust die wordt geweigerd.'21 Obama's poging om zijn verklaring in evenwicht te brengen door moslims op te roepen de ontheiliging van Christusbeelden en de vernietiging van kerken te veroordelen (moslims zijn verantwoordelijk voor de overgrote meerderheid van deze daden), evenals ontkenning van de holocaust (wijdverbreid in de islamitische wereld) niet verzacht het feit dat het zeggen "de toekomst niet behoort te behoren aan degenen die de profeet van de islam lasteren" niets minder was dan een omhelzing van het verbod op de godslastering van de sharia op kritiek op Mohammed. En het is vermeldenswaard dat "laster" in de sharia-wetgeving een veel bredere categorie is dan niet-moslims misschien intuïtief. In de islamitische wet wordt laster gedefinieerd als "alles noemen over een persoon dat hij niet mag" - zelfs als het waar is.22 55

Regeringsfunctionarissen begonnen zich tegen dergelijke 'laster' te verzetten. Het eerste slachtoffer van dit initiatief was Nakoula Basseley Nakoula (ook bekend als Sam Bacile, ook bekend als Mark Basseley Youssef), de Koptische christen uit Egypte die de Mohammed-video had geproduceerd die de regering voor de Benghazi-aanval had afgezet. Twee dagen nadat Barack Obama de wereld had verteld dat 'de toekomst niet mag toebehoren aan degenen die de profeet van de islam lasteren', maakte Hillary Clinton haar belofte aan Charles Woods waar: Nakoula werd gearresteerd. Niet in staat hem te laten arresteren wegens het overtreden van de sharia-wet op godslastering, kreeg Hillary hem op een technisch probleem. Nakoula was in 2010 veroordeeld tot eenentwintig maanden gevangenisstraf wegens chequefraude; een voorwaarde voor zijn proeftijd was dat hij alleen op internet mocht gaan met toestemming van zijn reclasseringsambtenaar.23 De onschuld van moslims op YouTube werd beschouwd als bewijs dat Nakoula de voorwaarden van zijn proeftijd had geschonden, en hij werd naar behoren gearresteerd. , beschuldigd van acht tellingen van proeftijdovertreding en in de gevangenis gezet zonder de mogelijkheid om op borgtocht te worden vrijgelaten. Hij werd verklaard als een "gevaar voor de gemeenschap."24 Hij zat een jaar in de gevangenis.25 Amerikaanse straten in de stad zitten vol met mensen die zwaardere proeftijdschendingen hebben begaan dan die van Nakoula. De regeringObama heeft er bewust voor gekozen om The Innocence of Muslims, en dus Nakoula, de schuld te geven van het bloedbad in Benghazi en de daaropvolgende onrust in andere moslimlanden. In het licht van de verklaringen van Hillary Clinton aan Charles Woods en Pat Smith, was het moeilijk te ontsnappen aan de conclusie dat Nakoula werd gearresteerd en gevangengezet omdat hij de video had gemaakt.

EEN ZONDEBOK VOOR VRIJHEID VAN MENINGSUITING Vier jaar nadat zijn beproeving was begonnen, woonde Nakoula in een daklozenopvang, te berucht om aan het werk te 56

gaan en begrijpelijkerwijs bitter. "Ik geloof niet meer in democratie", verklaarde hij. "Ik denk niet dat er zoiets bestaat als vrijheid van meningsuiting."26 Journalist Kenneth Timmerman, die een boek schreef over de zondebok van Nakoula, getiteld Deception: The Making of the YouTube Video Hillary and Obama Blamed for Benghazi, heeft erop gewezen terecht, dat de filmmaker "het eerste slachtoffer was van de islamitische sharia-wetten op godslastering in de Verenigde Staten."27

Nakoula had inderdaad de sharia-wetten tegen godslastering geschonden. Maar zijn toespraak werd beschermd door het eerste amendement van de grondwet - of het had moeten zijn. De regering-Obama leek meer geĂŻnteresseerd in het handhaven van de eerste dan de laatste. De pogingen van de regering om twee totaal verschillende rechtsstelsels - de sharia-wet, die de islam kritische taal bestraft, en de Amerikaanse wet, met de grondwettelijke garantie van vrije meningsuiting - beter op elkaar af te stemmen, zouden doorgaan.

"Een Amerikaanse advocaat in Tennessee zweert naar verluidt de federale burgerrechtenstatuten te gebruiken om aanstootgevende en opruiende uitspraken over de islam tegen te gaan" Terwijl Obama's Ministerie van Justitie nooit actie ondernam om kritiek op de islam officieel strafbaar te stellen, handelden door Obama aangestelde functionarissen af en toe alsof het dat wel had gedaan. In mei 2013 gaf Bill Killian, de door Obama aangestelde Amerikaanse advocaat voor het oostelijke district van Tennessee, nog een indicatie van hoe het eerste amendement "op de juiste manier kan worden aangepast" om te voorkomen dat de regering uitspraken zou doen die beledigend waren voor moslims. Killian verklaarde: "We moeten mensen informeren over moslims en hun burgerrechten, en zolang we hier zijn, zullen ze beschermd 57

worden."28 Daar is geen probleem mee. De burgerrechten van iedereen verdienen bescherming. Killian legde uit: 'Dit is een educatieve inspanning met wetten op het gebied van burgerrechten, die spelen in de vrijheid van godsdienst en de vrijheid van godsdienst. Dit is ook om het publiek te informeren over welke federale wetten van kracht zijn en wat de gevolgen zijn.”29 Maar volgens Byron Tau van Politico was deze 'educatieve inspanning' nodig vanwege 'een recente controverse waarbij een lokale politicus uit Tennessee een foto plaatste van een man die een jachtgeweer op de camera richtte met het onderschrift' Hoe knipoog je naar een moslim.'”30 Killian vroeg retorisch:“ Als een moslim had gepost 'Hoe knipoog je naar een christen', zou je je dan kunnen voorstellen wat er zou zijn gebeurd? ”31 Wat zou er gebeurd zijn? Waarschijnlijk niets - of misschien een ander 'outreach'-programma tegen' islamofobie'. Zelfs de links georiënteerde Politico zag in dat Killian's initiatief meer betekende dan een poging om mensen ervan te weerhouden bedreigingen op sociale media uit te brengen. Volgens Tau: "Een Amerikaanse advocaat in Tennessee [Killian] zweert naar verluidt dat hij federale burgerrechtenstatuten zal gebruiken om aanstootgevende en opruiende taalbeheersing over de islam aan te pakken."32 Maar wie zou beslissen wat aanstootgevend was? En wat zou de straf zijn voor het beledigen van moslims of de islam? Het probleem met het initiatief van Killian was dat noch hij, noch de regering-Obama, noch de OIC trouwens enig onderscheid maakte tussen oprechte bedreigende vrije meningsuiting (met in achterhoofd de controverse waarin een politicus een foto publiceerde op internet waarbij een geweer op een camera werd gericht, met daarbij de tekst: 'Hoe te zwaaien naar een moslim') en meningsuiting waarbij jihadisten de teksten en leringen van de islam gebruiken om geweld en suprematisme te rechtvaardigen. Integendeel, ze combineren kritiek op de islam en zelfs nauwkeurige rapportage van feiten daarover (die het eerste amendement beschermt) met bedreigingen van geweld (wat het niet doet) en bestempelen ze beide als "hatelijk". Terwijl de bedoelingen van jihadisten duidelijk zijn: jihadisten zijn mensen die hebben gezworen om de Verenigde Staten te vernietigen en de vrije wereld te veroveren.

GEEN COMMENTAAR Vier jaar nadat zijn beproeving was begonnen, woonde Nakoula in een daklozenopvang, te berucht om aan het werk te gaan en begrijpelijkerwijs bitter. "Ik geloof niet meer in democratie", verklaarde hij. "Ik denk niet dat er zoiets bestaat als vrijheid van meningsuiting."26 Journalist Kenneth Timmerman, die een boek schreef over de zondebok van Nakoula, getiteld Deception: The Making of the YouTube Video Hillary and Obama Blamed for Benghazi, heeft erop gewezen terecht, dat de filmmaker "het eerste slachtoffer was van de islamitische sharia-wetten op godslastering in de Verenigde Staten."27

Politicoâ&#x20AC;&#x2122;s Tau meldde dat het ministerie van Justitie niet reageerde "op een vraag over welke richtlijnen het trekt met betrekking tot beledigende taal en de islam, of dat het ministerie van mening is dat burgerrechtenstatuten kunnen worden gebruikt om kritiek op de islam te onderdrukken."33 Killian's "educatieve inspanning" vond plaats op 4 juni 2013, toen hij, FBI Special Agent Kenneth Moore en Zak Mohyuddin van de American Muslim Advisory Council een evenement organiseerden genaamd "Public Disclosure in a Diverse Society" in de stad Manchester, Tennessee . Mijn Amerikaanse Freedom Defense Initiative-collega Pamela Geller en ik riepen op tot een protest tegen een gebeurtenis die duidelijk was bedoeld om Amerikanen te intimideren om bang te zijn om de elementen van de islam te bekritiseren die aanleiding geven tot geweld en suprematisme - en patriotten bleken in aantallen veel verder te gaan dan wat we hadden verwacht. Bijna tweeduizend demonstranten kwamen bijeen in het Manchester Convention Centre om hun afkeuring te registreren van deze poging om de kritiek op de jihad en het islamitisch suprematisme het 59

zwijgen op te leggen en de critici te stigmatiseren. Toen het evenement begon, was de kamer ver buiten de capaciteit gevuld, met mensen die de gangpaden vulden en in de deuropeningen stonden - terwijl nog vele honderden buiten bleven verzamelen en wachten op nieuws over wat er binnen gebeurde. Nieuwsberichten waren gericht op de onbeschoftheid van de demonstranten tegenover de sprekers, maar deze onbeschoftheid kwam voort uit hun besef van wat Killian, Moore en Mohyuddin duidelijk probeerden te doen. Zoals te verwachten was, sprak elk van de drie uitvoerig over haatmisdrijven en haatdragende taal. Ieder ging ervan uit dat de enige mogelijke reden waarom iemand argwaan jegens moslims koestert, was vooroordeel of ongemak veroorzaakt door culturele verschillen - niet de zeer reĂŤle jihad-terreuraanslagen die moslims op Amerikaanse bodem hebben gepleegd. Alle drie de sprekers vertelden uitgebreid over hoe "opruiende" taal in strijd zou kunnen zijn met burgerrechtenwetten, hoe Arabische en moslimkinderen op school zouden worden uitgescholden en hoe Tennesseans meer verwelkomend zouden moeten zijn. Natuurlijk waren de demonstranten er niet om de spot met de moslimkinderen te verdedigen. Ook niet omdat ze buitenlanders haten, of om te verdedigen dat ze gewelddadige bedreigingen sturen. De demonstranten kwamen in zulke onverwacht hoge aantallen omdat ze wisten dat waarheidsgetrouw en accuraat commentaar op de gewelddadige leer van de islam door zowel moslimgroepen als het regime van Obama als 'opruiend' werd beschouwd - waardoor wetshandhavers en antiterreurfunctionarissen werden verlaten, om nog maar te zwijgen van het publiek in het algemeen niet in staat om de motieven en doelen van jihad-terroristen te onderzoeken, of zich adequaat tegen hen te verdedigen. De keuze voor het landelijke Tennessee, in plaats van een gebied met een hoger profiel, voor een evenement als "Public Disclosure in a Divers Society" was vreemd. Dachten het ministerie van Justitie en het Amerikaanse advocatenkantoor dat hun nieuwe suggestie dat burgerrechtenwetten zouden kunnen worden gebruikt om kritiek op de islam de mond te snoeren, niet zou worden opgemerkt als het zou worden gehouden op een 60

plaats die gewoonlijk buiten de meedogenloze blik van de reguliere media ligt? Hadden ze gehoopt om een proefballon te laten zweven en te kijken of hun initiatief voor vrije meningsuiting onverschillig en zelfgenoegzaam zou zijn in Manchester, Tennessee, wat een indicatie zou kunnen zijn dat het geen ernstige weerstand zou ondervinden in Nashville of Dallas of New York of Washington ook? Wat de reden ook was voor hun keuze van locatie, hun inspanningen mislukten in Manchester, Tennessee. Maar de vijanden van de vrijheid van meningsuiting wilden niet opgeven.

"De verspreiding van valse informatie of opruiende of bedreigende verklaringen over de daders of de misdaad zelf vermindert de openbare veiligheid en is mogelijk in strijd met de federale wetgeving" In de zomer van 2016 nam een door Obama aangestelde federale aanklager in Idaho niet eens de moeite om ten strijde te trekken tegen het Eerste Amendement. Hij gedroeg zich gewoon alsof het niet bestond. Drie moslimmigrantjongens van wie de families waren gevestigd in een appartementencomplex in Twin Falls, Idaho, hebben een vijfjarig meisje dat hun buurvrouw was op brute wijze seksueel misbruikt. Ontevreden over de reactie van de regering en de wetshandhaving, begonnen enkele inwoners van Twin Falls een petitie: Namens de inwoners van Twin Falls, Idaho, presenteren we deze petitie in een poging tot gerechtigheid voor een lokaal vijfjarig meisje. Dit kleine meisje, zoals vermeld in het nieuws, werd verkracht en geplast door drie Syrische vluchtelingenjongens van 8, 11 en 13 jaar. De jongens namen haar met een mes in een wasruimte en namen deel aan de vorige vermeldde acties die door de oudste jongen op video waren opgenomen. De vader werd ook betrapt op tape high fiving de jongens voor hun acties. Zowel het incident als de video zijn ingediend bij de politie. Door een taalbarriĂ¨re en de leeftijd van de betrokken kinderen wordt deze zaak echter verzegeld. Veel mensen in deze gemeenschap zijn onder de indruk en verontwaardigd 61

over het feit dat deze jongens en hun ouders geen gevolgen krijgen voor dit verachtelijke incident.34 Aanklager Grant Loebs van Twin Falls County bijna onmiddellijk betwistte dit scenario op tal van bijzonderheden: â&#x20AC;&#x153;Er was geen groepsverkrachting, er was geen Syrische betrokkenheid, er waren geen Syrische vluchtelingen bij betrokken, er was geen mes gebruikt, er was geen inactiviteit door de politie. Ik kijk naar de kop van het Drudge Report: 'Syrian Refugees Rape Little Girl at Knifepoint in Idaho' - allemaal vals.'35 Omdat dit gruwelijke verhaal moslimmigranten betrof en plaatsvond in een tijd dat de natie verwikkeld was in controverse over de wijsheid (of het gebrek daaraan) van Obama's plan om de natie te overspoelen met Syrische vluchtelingen, werd het onmiddellijk gepolitiseerd. The Spokane, Washington, Spokesman-Review trompette Loebs 'betwisting van details uit in een verhaal met de kop' False story on social media charge Syrian refugees raped Idaho girl.'36 De reguliere en linkse media verkondigden gretig de valse verhaalhoek, waardoor het verhaal niet over verkrachting, maar over xenofobie. Het stuk van Amanda Marcotte in Salon had als titel: 'Nee, Syrische vluchtelingen hebben geen kind verkracht in Idaho: rechtse stedelijke legende laat zien hoe lelijke anti-vluchtelingenbeweging is geworden.'37 Izebel was nog sensationeler: 'Rechtse nieuwsberichten Sites verspreiden een nepverhaal over Syrische vluchtelingen die een kind in Idaho verkrachten.'38 Loebs zelf klaagde in een lang tijdschriftartikel uit Slate waarin de hele zaak werd afgebeeld als een voorbeeld van xenofobie en racisme in de tijd van de presidentskandidatuur van Donald Trump: 'Ik ben een levenslange conservatieve republikein en het gedrag van het rechtse alternatief druk hierop is afschuwelijk. Dit alles maakt het voor dit kind zo veel moeilijker om hiervan te herstellen.'39 Toch waren het Loebs, niet de inwoners van Twin Falls, "rechtse nieuwssites", "de rechtse alternatieve pers" of de "antivluchtelingenbeweging", die de feiten van de zaak wezenlijk verdraaiden om in een geprefereerd verhaal te passen . Hoewel de aanvallers geen SyriĂŤrs waren, waren het moslimvluchtelingen uit Soedan en Irak, en Loebs had ook andere details verkeerd: het incident was in feite een 62

groepsverkrachting en de daders hadden een mes. De moeder van het slachtoffer vertelde: 'Dit is wat mijn dochter me heeft verteld: dat ze haar bij het mes vastgrepen en haar de wasruimte in dwongen en haar vertelden dat ze haar zouden vermoorden als ze probeerde te vertrekken. De zevenjarige jongen trok haar kleren uit. Ze vertelt me dat hij zijn privĂŠ in haar mond stopte en in haar mond plaste, en die in haar privĂŠ stopte, en dan over haar heen plaste. En ze zei dat ze haar ook hadden opgenomen. . . . Ze vertelde ook de CARES-arts van de eerste hulp dat ze ook een mes hadden en dat ze een snee in haar nek vonden. De dag erna beweerden ze dat het een kras was, terwijl het in feite op een snee leek.'40 De vader van het meisje zag een deel van de video van de aanval van een van de moslimmigrantjongens: 'Ik zag de 8-jarige jongen mijn dochter tegen een muur duwen en haar broek naar beneden en zijn broek naar beneden trekken; hij probeerde haar toen van achteren te penetreren. Ze was in staat om weg te rennen en huiverde van angst in een hoek terwijl de jongen naakt rond danste en lachend naar haar lachte. Daarna ben ik gestopt met kijken.'41 Een ooggetuige gaf een soortgelijk verslag van het incident: Dit gebeurde drie weken geleden rond 3:30 uur. Ik zat op mijn veranda en keek naar de jongen die foto's maakte met een camera. Hij kwam uit Afrika of ergens in het buitenland en stond buiten de wasruimte om foto's te maken van kinderen in de wasruimte. Ik heb ze daar gevonden. Ik wist dat er iets aan de hand was omdat de jongen (met de telefooncamera) grappig deed, hij nam foto's maar hij vertelde de twee jongere jongens wat ze moesten doen. . . . De deur was zo gekraakt dat hij de foto's die hij maakte kon zien. Ik opende die deur en viel bijna flauw toen ik zag wat er aan de hand was en hier ben ik verpleegster. Wat een zielig iets voor een arm meisje om door te gaan. Het ergste was de manier waarop ze over haar kleren en ook over haar plasten, en ik dacht dat dat een van de gemeenste dingen was die ik ooit heb zien doen. . . . Het kleine meisje had geen kleren aan. De jongens haalden ze eraf.42

In deze oververhitte atmosfeer van aanklacht en tegenbeschuldiging koos Wendy J. Olson, de door Obama aangestelde Amerikaanse procureur voor Idaho, ervoor om inwoners van Twin Falls (en anderen die geïnteresseerd waren in de zaak) te waarschuwen dat toespraak over de zaak een misdaad zou kunnen zijn: " De verspreiding van valse informatie of opruiende of bedreigende verklaringen over de daders of de misdaad zelf vermindert de openbare veiligheid en kan in strijd zijn met de federale wetgeving.”43 De belangrijkste zorg van de Amerikaanse advocaat leek niet de gerechtigheid van het vijfjarige slachtoffer van verkrachting, maar de bescherming van de moslimmigranten. Ze beweerde ook: "We hebben keer op keer gezien dat de verspreiding van leugens over vluchtelingen onze gemeenschappen verdeelt."44

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN WEL BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN MIJ NOOIT VERWONDEN Er is geen uitzondering op het eerste amendement voor 'opruiende' uitspraken ; en zelfs valse verklaringen over zaken van algemeen belang, heeft het Hooggerechtshof herhaaldelijk geoordeeld, zijn een onvermijdelijk onderdeel van een vrij debat. —Eugene Volokh, de Gary T. Schwartz Hoogleraar in de rechten bij ULCA46

Wettelijke geleerde Eugene Volokh verklaarde correct dat de waarschuwing van Olson leek op "een poging om grondwettelijk beschermde toespraken te kalmeren door de dreiging van federale vervolging."45 Olson werd uitgedaagd op grond van First Amendment-redenen en kwam terug met een tweede verklaring waarin ze beweerde dat "velen in de pers, openbare en online bloggers" "verkeerd interpreteerden", haar 64

verklaring: "De verklaring was niet bedoeld en dreigt niet te arresteren of iemand vervolgen voor beschermde vrije meningsuiting in het eerste amendement. " Ze beweerde nu dat ze haar waarschuwing had gegeven naar aanleiding van dreigementen die zogenaamd Twin Fallsfunctionarissen hadden ontvangen: 'Ik heb de verklaring afgegeven omdat ambtenaren in Twin Falls bedreigingen hebben ontvangen. Bepaalde bedreigende of intimiderende communicatie kan in strijd zijn met de federale wetgeving en zal worden onderzocht. Ik ben ook bezorgd dat opzettelijk valse en opruiende geruchten een onveilige omgeving creëren in Twin Falls.”47 Volokh merkte op: "De meesten van ons zijn het erover eens dat‘ opruiende ’verklaringen slecht zijn, net als het verspreiden van valse informatie over vermeende criminele en vermeende overtredingen door de overheid (natuurlijk, aangezien we begrijpen wat waar en onwaar is en zoals we‘ opruiend ’definiëren). Maar de regering bedreigen met de federale vervolging voor dergelijke toespraken is erger.' Maar in de regering-Obama was dat de manier waarop de wind waaide. Een Amerikaanse advocaat in Oost-Tennessee en een andere in Idaho het was al erg genoeg voor twee prominente advocaten van het ministerie van Justitie om zo'n schaars begrip te tonen van het belang van de vrijheid van meningsuiting. Het was veel verontrustender toen de procureurgeneraal van de Verenigde Staten aantoonde dat ook zij deel uitmaakte van deze eerste amendement-lichte ambtenaren.

“Dit is natuurlijk een land dat is gebaseerd op vrije meningsuiting, maar. . . . “ Op 3 december 2015, de dag nadat twee moslims veertien mensen hadden vermoord tijdens een kerstfeest in San Bernardino, Californië, sprak procureur-generaal Loretta Lynch een toespraak tijdens het tienjarig jubileumdiner van Muslim Advocates, de groep die verantwoordelijk was voor de regering van Obama verwijdering van alle vermeldingen van de islam en de jihad uit trainingsmateriaal voor terrorismebestrijding.

Ondanks de aanval van de vorige dag was Lynch niet bezig met jihadgeweld en hoe het te stoppen, maar met wat ze beweerde dat het een "ongelooflijk verontrustende opkomst van anti-moslimretoriek" was.49 Lynch zei dat haar "grootste angst als aanklager, als iemand die gezworen heeft om het hele Amerikaanse volk te beschermen ', was het vooruitzicht dat' retoriek gepaard gaat met gewelddaden '.50 Directe oproepen tot geweld zijn beslist geen beschermde spraak; het zijn criminele handelingen die als zodanig moeten worden behandeld. Maar Lynch maakte zich niet alleen zorgen over het aanzetten tot gewelddadige misdaden, maar ook over de toespraak die "op de rand van geweld was": "Nu is dit duidelijk een land dat is gebaseerd op vrije meningsuiting, maar wanneer het opkomt voor geweld, wanneer we het potentieel zien voor iemand die die mantel van antimoslim retoriek opheft - of, zoals we zagen na 9/11, geweld gericht tegen individuen die misschien niet eens moslim zijn maar worden gezien als moslim, en ze zullen net zo veel lijden - als we zien dat we dat zullen doen actie ondernemen.'51 Lynch legde niet uit hoe het ministerie van Justitie zou beoordelen of een bepaald voorbeeld van 'antimoslim retoriek' al dan niet in de richting van geweld zou gaan, maar ze leek niet te verwijzen naar toespraken die rechtstreeks tot gewelddadige misdaden aanspoorden: 'Wanneer we Als we over het eerste amendement praten, moeten we duidelijk maken dat acties die gebaseerd zijn op gewelddadige praat niet Amerikaans zijn. Ze zijn niet wie we zijn, ze zijn niet wat we doen en ze zullen worden vervolgd.'52 "Mijn boodschap is niet alleen voor de moslimgemeenschap, maar voor alle Amerikanen:‘ We kunnen niet toegeven aan de angst waarop deze terugslag echt is gebaseerd. ’”53

WAAROM DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN

'Wie de vrijheid van een natie omver wil werpen, moet beginnen door de vrijheid van meningsuiting te onderwerpen.' —Benjamin Franklin57

Oppervlakkig genoeg was het redelijk genoeg om te zeggen dat vrije meningsuiting dat aanzet tot geweld zou worden vervolgd. Maar de woorden van de procureur-generaal waren dubbelzinnig genoeg om te suggereren dat de regering-Obama toespraken zou vervolgen die de islam zouden bekritiseren als zij in staat zou worden geacht iemand ertoe te bewegen een daad van geweld te plegen. Zo begrepen velen haar woorden, waaronder Illinois Congressman - radio-presentator Joe Walsh. Walsh publiceerde een video waarin hij zei: 'Ik denk dat de islam een echt gek probleem heeft, oké? Er is kanker in de islam en als ze niet zullen leren assimileren, wil ik ze niet in dit land." Vervolgens daagde hij de procureurgeneraal uit: 'Heb je een probleem, Loretta Lynch, met mij dat? Gooi me dan in de gevangenis. Ik denk dat de islam slecht is. Ik denk dat de islam een enorm probleem heeft. Ik denk dat de meeste moslims over de hele wereld niet compatibel zijn met Amerikaanse waarden. Ik wil ze hier niet hebben. '' 54 Walsh was niet de enige die dacht dat Lynch's woorden een aanval waren op de vrijheid van meningsuiting. De voormalige gouverneur van New York, George Pataki, die destijds president was, tweette op 4 december 2015: “We moeten de oorlog verklaren aan de radicale islam. @LorettaLynch Ik neig niet naar gewelddadige spraak, ik verklaar dat we ze zullen doden. Ga je gang, arresteer me. '55 Noch Walsh noch Pataki werd vervolgd. Maar de regering-Obama had het nogmaals duidelijk gemaakt: de verdediging van de vrijheid van meningsuiting stond niet hoog op haar prioriteitenlijst.

HOE WIJ HET KUNNEN VERLIEZEN

“Ik geloof dat er meer gevallen zijn van een verkorting van de vrijheid van het volk door geleidelijke en stille aantasting van de machthebbers dan door gewelddadige en plotselinge toeeigeningen.” —James Madison58

Hillary Clinton vs. de vrijheidstoespraak Hillary Clinton beloofde meer van hetzelfde. Tijdens een debat van de Democratische presidentskandidaten in december 2015 beweerde ze dat de Islamitische Staat (ISIS) 'mensen zou laten zien die video's vertonen van Donald Trump die de islam en moslims beledigt om radicalere jihadisten te rekruteren'.56 Ze kreeg al snel ongelijk: een video van de Islamitische Staat kenmerkte Barack Obama ("leugenaar") en Bill Clinton ("hoereerder"), maar noemde nooit Trump. Meer verontrustend dan de onnauwkeurigheid ervan was echter de duidelijke implicatie van Hillary's bewering: dat de kandidaat van de Democratische Partij voor 2016 als president van de Verenigde Staten, net als haar voorganger, een vijand van de vrijheid van meningsuiting was. Hillary's punt door te beweren dat de Islamitische Staat "video's gebruikte van Donald Trump die de islam en moslims beledigt om radicalere jihadisten te rekruteren" was dat als we allemaal zouden stoppen met het beledigen van de islam en moslims - of dingen zouden zeggen en doen die zij of zij beweren de islam en moslims te beledigen - dan verliest de rekrutering van de jihad zijn impuls. Het was hetzelfde argument dat de regering-Obama had gemaakt na het bloedbad in de Benghazi-jihad, met Clinton's eigen zorgvuldig geformuleerde verklaringen die de indruk versterkten dat de aanval helemaal over een Mohammed-video ging. De boodschap was altijd hetzelfde: als we maar konden leren om stil te blijven, dan zou het wel goed komen.

Hoofdstuk 4

DE CONTROVERSE RONDOM “HAATZAAIEN”

De basis voor de schokkende campagne van de Amerikaanse regering om de vrijheid van Wist je dat: meningsuiting in te perken, werd gelegd door de • Het recht op vrije meningsuiting in de V.S. popularisering van het concept van 'haatdragende beschermd wordt door het taal'. De meest onheilspellende ontwikkeling in het Eerste Amendement van de grondwet. Amerikaanse publieke discours van de afgelopen • Twitter en Facebook decennia was de algemene acceptatie van het idee censureren geregeld kritische berichten over van 'haatdragende taal' - in de veronderstelling dat Islam, terwijl doodshet een gemakkelijk te identificeren categorie van bedreigingen tegen de critici wel mogen worden geuit vrije meningsuiting is en dat het geen recht heeft op bescherming van de grondwet (het eerste • Het verbod op “haatzaaien,” wat de Europese Commissie amendement). probeert voor elkaar te krijgen, is niets anders dan Ik kwam voor het eerst de overtuiging tegen dat het tot zwijgen brengen van 'haatdragende taal' niet wordt beschermd door het de oppositie voor de Progressief Linkse Agenda. eerste amendement in mei 2014 na een lezing die ik gaf aan de Cal Poly University in San Luis Obispo, Californië. Tijdens de vraag-en-antwoordperiode sprak ik over aanvallen op de vrijheid van meningsuiting en zei: 'Jullie zijn allemaal hier op deze universiteit en slechts één standpunt is toegestaan. . . en slechts één perspectief is acceptabel. En dat is een symptoom van het probleem dat ik bespreek. . . . Bedenk eens wat er zou kunnen gebeuren als u uiteindelijk een standpunt inneemt dat een van die is die niet is toegestaan. Wil je echt in die positie zitten? Of zou het beter zijn om te leven in een samenleving 70

waarin alle standpunten waren toegestaan en de vrijheid van meningsuiting open was, en ideeën zouden leven en sterven op basis van hun waarheid, niet op basis van wie aan de macht ze acceptabel vond of onaanvaardbaar?”1 Op de vraag welke ideeën ik dacht dat niet mochten worden besproken bij Cal Poly, antwoordde ik dat mijn hele perspectief op de islam en de jihad, zoals weergegeven in mijn boeken over jihad, de koran en Mohammed, niet was toegestaan bij Cal Poly of bij de meeste andere Amerikaanse universiteiten, en als het al werd besproken, werd het alleen ter sprake gebracht om te worden afgewezen. Toen zei een jonge vrouw: "Ik wil alleen maar zeggen dat ik momenteel in een les over de islam zit, en enkele van de standpunten die u naar voren bracht, werden besproken in een open forum. We bespraken ze openlijk en kwamen tot de conclusie dat er een verschil is tussen vrijheid van meningsuiting en haatdragende taal, wat een term is die je tijdens deze lezing hebt vermengd, en haatdragende taal is geen vrijheid van meningsuiting. Het is niet grondwettelijk beschermd." Toen ik haar vroeg wat haatdragende taal was, zei ze: 'Haatdragende taal is vrije meningsuiting die bedreigt of schaadt, zonder enige feitelijke inhoud die daadwerkelijk een waardevol idee uitdrukt.' Toen ik haar vroeg aan wie de autoriteit zou moeten worden toevertrouwd om vast te stellen dat bepaalde toespraken bedreigend of schadelijk waren en geen feitelijke inhoud bevatten die feitelijk een waardevol idee uitdrukt, zei ze dat dit een vraag was voor het gerechtelijk apparaat. Ik wees erop dat het hele concept van "haatdragende taal" een hulpmiddel was in handen van de machtigen om de machteloze tot zwijgen te brengen. Daarop antwoordde ze: “Dat is een Hobbesiaans argument tegen de machtigen.” Over één ding had ze gelijk. Ik vertrouw de zeer machtige Amerikaanse regering - of welke regering dan ook - niet om mij te beschermen tegen bepaalde soorten vrije meningsuiting die zij onaanvaardbaar acht. Geen enkele vrije persoon mag dat doen, in de Verenigde Staten of waar dan ook. Helaas is deze jonge vrouw bij Cal Poly niet de enige. Hoewel er in de jurisprudentie van het Eerste Amendement geen grondslag is voor het idee dat "haatdragende taal" buiten de bescherming van de grondwet valt, zijn

er velen die vinden dat dit zou moeten - of zelfs al is. Sommigen van hen bevinden zich in posities met aanzienlijke macht en invloed.

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT VERWONDEN "Er is geen scherpe scheidslijn tussen ‘vrije meningsuiting’ en ‘haatdragende taal’: vrije meningsuiting is haatdragende taal; het is voor de meningsuiting die je haat - en voor al je vrije meningsuiting die een ander haat. Als je geen vrije meningsuiting hebt, kun je geen eerlijke discussie houden. " —Mark Steyn2

"Er is geen uitzondering op (het eerste amendement van) de Grondwet" Op 6 mei 2015, drie dagen na onze Muhammad Art Exhibit en Cartoon Contest in Garland, Texas, die was ontworpen om te laten zien dat ten minste sommige Amerikanen vastbesloten waren de vrijheid van meningsuiting te verdedigen, was CNN-anchorman Chris Cuomo, die zeer kritisch was over het evenement werd uitgedaagd op Twitter: "Te veel mensen proberen te zeggen dat haatdragende taal (is niet gelijk aan) vrije meningsuiting."3 Cuomo, die eigenlijk een diploma rechten heeft, antwoordde: “Dat is niet zo. Aanzetten tot haat is uitgesloten van bescherming. Zeg niet alleen dat je van de grondwet houdt. . . lees het.”4 Cuomo werd alom belachelijk gemaakt voor deze bewering, maar zijn verwarring was begrijpelijk. Niemand minder dan het National Constitution Centre, een organisatie die bij zijn naam deskundigheid over het document suggereert, heeft verklaard: "In de tijd sinds 1791, toen de Bill of Rights werd geratificeerd, heeft het Hooggerechtshof een zegen gegeven aan een hele regeringsgebouw dat de rechten van het Eerste Amendement regelt: 72

de wetten van smaad en laster, beperkingen op het publiceren van geheime militaire strategie, regulering van 'obscene' en 'onfatsoenlijke' uitingen, en beperkingen op 'haatdragende taal.’”5 Dit is eigenlijk niet zo. Er is geen basis in de grondwet of in het talrijke Hooggerechtshof Besluiten van de rechtbank die het tot nu toe interpreteren, met de bewering dat er enige uitsluiting van "aanzetten tot haat" is van de bescherming van het Eerste Amendement. Het dichtst bij het feit dat de gezaghebbende interpretatie van de Grondwet tot een verbod op "haatdragende taal" is gekomen, is de uitsluiting van "vechtende woorden" van het eerste amendement op de vrijheid van meningsuiting. "Vechtwoorden", aldus het Hooggerechtshof in zijn unaniem besluit in Chaplinsky vs. New Hampshire uit 1942, zijn die woorden die "door hun uitspraak schade toebrengen of de neiging hebben om een onmiddellijke inbreuk op de vrede aan te wakkeren" - dat wil zeggen, ze zijn waarschijnlijk rechtstreeks leiden tot het uitbreken van geweld. Dit is, zei het Hof, een van de "welomschreven en eng beperkte spraakklassen waarvan de preventie en bestraffing" "nooit is gedacht dat ze enig constitutioneel probleem opwerpen." In het nauw gedreven door constitutionalisten verwees Chris Cuomo naar deze doctrine in zijn eigen verdediging: “Natuurlijk vermeldt het eerste amendement in zijn tekst niet uitdrukkelijk haatzaaiende uitspraken tussen de zes beschermingsmaatregelen. Ik wilde verwijzen naar de relevante jurisprudentie over het (eerste amendement) om te zien wat wordt beschermd. Daar merk je al snel dat haatdragende taal bijna altijd wordt beschermd. Het zoekwoord is 'bijna'. Aanzetten tot haat kan worden verboden; daarom blijf ik de Chaplinsky-zaak en de vechtwoordenleer aanhalen.”6 Maar wat tegenwoordig algemeen wordt beschouwd als 'haatdragende taal' - wat links betreft, is vrijwel elke verklaring die afwijkt van het platform van de Democratische Partij - geen 'vechtende woorden'. De loutere uiting van conservatieve of contra-jihadistische gevoelens kan redelijkerwijs niet worden opgevat als een directe aansporing tot geweld. James Weinstein van Sandra Day O'Connor Law School, Arizona State University, zei: "Het feit dat iets al dan niet haatdragende taal is, is niet relevant voor de analyse van het eerste amendement."7 73

Maar zelfs bij het ontkrachten van dit idee, merkt jurist Eugene Volokh op dat het populair is: “Ik hoor steeds weer een veronderstelde 'haatdragende taal' uitzondering op het eerste amendement, of uitspraken als: 'Dit is geen vrije meningsuiting, het is haatdragende taal,' of 'Wanneer stopt de vrije meningsuiting en begint de haatuiting?' Maar er is geen uitzondering op het eerste amendement.”8 Michael Herz, mededirecteur van het Floersheimer Center for Constitutional Democracy aan de Benjamin N. Cardozo School of Law op Yeshiva University merkte op dat, afgezien van de uitzondering “vechtwoorden”, “het overweldigende begrip is dat ‘aanzetten tot haat’ in de Verenigde Staten constitutioneel wordt beschermd. Die bescherming maakt dit land inderdaad anders dan de meeste andere landen ter wereld.”10

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT VERWONDEN "Haatdragende ideeën (wat dat ook mag betekenen) worden onder het eerste amendement net zo beschermd als andere ideeën. Men is even vrij om de Islam te veroordelen - of moslims, of joden, of zwarten, of blanken, of illegale aliens, of autochtone burgers - als iemand is om het kapitalisme of socialisme of democraten of republikeinen te veroordelen.”9 —Eugene Volokh, de Gary T. Schwartz hoogleraar rechten aan de UCLA

"Het internet is een plaats voor vrije meningsuiting, niet voor haatdragende taal" Het trieste feit dat andere landen de vrijheid van meningsuiting niet waarderen of beschermen, zoals de Verenigde Staten, is een belediging voor Amerikanen in een steeds globaler wordende omgeving. In mei 2016 74

hebben acties van de Europese Unie de mogelijkheid geopend dat het, als gevolg van verboden op online "aanzetten tot haat", illegaal zou kunnen worden om jihadterreur op het internet te bestrijden. Eind die maand sloot de Europese Unie een overeenkomst met Facebook, Twitter, YouTube en Microsoft over strategieën ter bestrijding van online "aanzetten tot haat".11 Volgens de Associated Press hebben de reuzen van de sociale media zich ertoe verbonden 'snel en efficiënt' aan te pakken illegale aanzetten tot haat tegen iemand over kwesties van ras, huidskleur, religie, afkomst of nationale of etnische afkomst. De sites zijn vaak gebruikt door terroristische organisaties om berichten door te geven en haat te zaaien tegen bepaalde personen of groepen.”12 Vera Jourova, de commissaris van de Europese Unie die verantwoordelijk is voor "justitie, consumenten en gendergelijkheid", legde het nieuwe initiatief uit in termen die Chris Cuomo ertoe hadden moeten applaudisseren: "Het internet is een plek voor vrije meningsuiting, niet voor haatzaaien."13 Ze voegde eraan toe dat de nieuwe regels "ervoor zouden zorgen dat openbare aansporing tot geweld tegen haat 'geen plaats heeft op het internet.'"14 Maar het aanzetten tot geweld was niet het enige dat de reuzen van de sociale media van plan waren uit te roeien: Karen White, het Europese hoofd van het openbare beleid van Twitter, verklaarde: “We blijven ons inzetten om de Tweets te laten stromen. Er is echter een duidelijk onderscheid tussen vrijheid van meningsuiting en gedrag dat aanzet tot geweld en haat.”15 Maar 'duidelijk' is precies wat het onderscheid niet is. Het probleem met de verklaringen van zowel Jourova als White is dat ze aannemen dat 'haatdragende taal' objectief kan worden geïdentificeerd, terwijl het eigenlijk een subjectief oordeel is dat is gebaseerd op iemands eigen politieke vooroordelen. En gezien de jarenlange aandrang van linksen en islamitische supremacisten dat elke eerlijke discussie over de jihad en zijn bronnen in de teksten en leringen van de islam "haatdragende taal" vormt, zouden deze nieuwe regels het einde kunnen betekenen van de oppositie tegen de jihad-terreur op internet.

"Robert Spencer moet doodgeschoten worden" 75

Overweeg bijvoorbeeld wat Twitter niet beschouwt als “haatdragende taal.” Een moslim genaamd Obaid Karki, @stsheetrock op Twitter, beheert een website met de titel "Obaid Karki St.Sheetrock's Painfulpolitics Offensive Comedy Hepcat" en een andere genaamd "Suicide Bombers Magazine".16 Hij plaatste dit op een van hen eind mei 2016, vlak daarvoor de Europese Unie en de sociale mediasites kondigden hun nieuwe overeenkomst aan: "Robert Spencer mag niet worden genoemd, maar hij moet gelynchd worden vanuit zijn scrotum samen met zionistische ‘klootzakken', Pamela Geller, Pat Condell, Daniel Pipes, Debbie Schlussel en JIHADWATCH ‘ezelsduo’ Baron Bodissey & Geert Wilders voor het inspireren van Anders Behring Breivik om onschuldige studenten in 2011 te [doden]."17 Bodissey of Wilders spoelt Jihad Watch eigenlijk niet af - ik wel. En hoewel hij me in zijn krankzinnige manifest noemde, inspireerde ik de gekke Noorse massamoordenaar Anders Breivik niet om iets te doen. Maar wat interessant is aan de gekke boodschap van Karki, is dat hij deze oproep voor mij en anderen heeft geplaatst om te worden gelyncht op Twitter.18 Twitter heeft zogenaamd een beleid tegen doodsbedreigingen. "De Twitter-regels" zeggen: "Gewelddadige bedreigingen (direct of indirect): u mag geen gewelddadige bedreigingen maken of geweld promoten, inclusief het bedreigen of promoten van terrorisme."19 Dus ik heb deze naar behoren gerapporteerd - maar op het moment van schrijven is deze niet verwijderd. Nadat ik de tweet van Karki had gerapporteerd (die hij samen met varianten meerdere keren op Twitter heeft geplaatst), ontving ik dit bericht van Twitter: 'Bedankt dat je ons op de hoogte hebt gesteld van je probleem. We hebben het account onderzocht en tweets gerapporteerd over gewelddadige bedreigingen en misbruik, en hebben vastgesteld dat het momenteel de Twitter-regels (https://twitter.com/rules) niet schendt." Dit was eerder gebeurd. Op 12 mei 2014 tweette Karki: “Robert Spencer moet worden gearresteerd en gelynchd langs de zionistische sukkels Daniel Pipes, Geert Wilders en JIHADWATCH. . .”20 Op 18 september 2013 tweette Karki: “Robert Spencer moet niet alleen worden neergeschoten voor het satanisch vergelijken van Alnoor 24:35 met Corinthiërs 11:14–15, maar

vooral voor. . . " â&#x20AC;&#x201C; dat wil zeggen, voor het vergelijken van een passage in de Koran met een passage uit de Bijbel.21 Oproepen dat ik "gelyncht" en "neergeschoten" werd, was wat Twitter betreft geen "haatdragende taal". Ondertussen is de antipathie van zowel Twitter als Facebook tegenover conservatieven goed ingeburgerd. William Hicks van Heat Street merkte op: "Wat er ook gebeurt in die stookruimte waar ellendige redacteuren zich bezighouden met de trending topics, we weten wel dat Facebook routinematig pagina's afsluit en gebruikers blokkeert omdat ze de mening van het recht centraal stellen." 22 Ian Tuttle van National Review merkte in juni 2016 op: "Het is geen geheim dat socialmediabedrijven links leunen." jihadisten en hun sympathisanten om vrijuit te spreken? Het kan gebeuren. In sommige opzichten gebeurt het al.

"De EU is heel openhartig: ze past een politieke lens toe op hun censuur" De nieuwssite voor vrije meningsuiting, Epoch Times, meldde afgelopen maart dat "terwijl Twitter zegt dat het grote inspanningen levert om terroristische accounts te sluiten, zeggen activisten dat niet alleen de microblogging-onderneming de rekeningen die ertoe doen, niet afsluit, maar zelfs is afgesloten accounts van gebruikers die terroristen proberen te melden. '24 En Facebook, onmiddellijk nadat de overeenkomst met de Europese Unie was gesloten, begon agressief op te treden tegen vijanden van jihadterreur en massale moslimmigratie in het Westen. Nina Rosenwald, de president en oprichtster van het conservatieve denktank Gatestone Institute, nam op 2 juni 2016 de haast van Facebook op om de nieuwe spraakregels te implementeren: â&#x20AC;&#x153;Op dinsdag kondigde de Europese Unie (EU) een nieuwe online spraakcode aan die moet worden gehandhaafd door vier grote technologiebedrijven, waaronder Facebook en YouTube. Facebook heeft woensdag het account verwijderd van Ingrid Carlqvist, de Zweedse expert van Gatestone. "25 Volgens Rosenwald was het de misdaad van Carlqvist om kennis te nemen van echte misdaden van moslimmigranten: "Ingrid had onze 77

nieuwste video op haar Facebook-feed geplaatst, genaamd 'Sweden's Migrant Rape Epidemic.' uit de feiten en statistieken, die allemaal nauwgezet zijn onderzocht. '27 Rosenwald voegde eraan toe dat de video is aangepast van een' onderzoeksartikel dat Gatestone vorig jaar publiceerde. De video is viraal gegaan en heeft in de eerste twee dagen meer dan 80.000 keer bekeken. Maar de EU is heel openhartig: ze past een politieke lens toe op hun censuur. . . "28

GROTE BROER HOUDT JE IN DE GATEN “. . . de Europese Unie . . . heeft nu teams van politieke informanten - met de Orwelliaanse titel ‘vertrouwde verslaggevers’ - om gevallen van ‘xenofobie’ of ‘haatdragende taal’ aan Facebook te melden voor onmiddellijke verwijdering." —Nina Rosenwald, voorzitter van het Gatestone Institute29

Carlqvist was niet het enige doelwit van de censuur op sociale media. Op 12 juni 2016, in de onmiddellijke nasleep van het bloedbad van de jihad in de Pulse gay nachtclub in Orlando, Florida, verbood moderators op de sociale mediasite Reddit, de veertiende meest bezochte website in de Verenigde Staten, gebruikers uitsluitend voor het misdrijf van plaatsing artikelen die opmerkten dat de schutter, Omar Mateen, een moslim was.30 Facebook verwijderde diezelfde dag de groep Stop Islamisation of America, Pamela Geller, die vijfenvijftigduizend leden telde. De kennisgeving van Facebook aan Geller legde uit: "De groep‘ Stop islamisering van Amerika ’is verwijderd omdat deze onze Gebruiksvoorwaarden schond. Onder andere groepen die hatelijk, bedreigend of obsceen zijn, zijn niet toegestaan. We halen ook groepen neer die een individu of groep aanvallen. . . . ”31 Facebook legde niet uit hoe het onderscheid maakte tussen 'hatelijk' zijn om te reageren op een echte bedreiging of 'een individu of groep' aanvallen om de bron van die bedreiging te identificeren. Tegelijkertijd verbood 78

Facebook Geller ook om dertig dagen niet te posten, zonder te specificeren wat ze precies had geschreven dat de socialemediagigant zo aanstootgevend vond.32 Na een protest werd de groep Stop Islamization of America hersteld, net als de postprivileges van Geller, maar er werd een precedent geschapen en het zou worden versterkt.33 Enkele dagen nadat de SIOA-groep werd verbannen en vervolgens hersteld, verbood Facebook de pagina van een homoblad, Gaystream, nadat het een artikel had gepubliceerd van David Berger, de hoofdredacteur, waarin hij Duitse homo-activisten en linksen bekritiseerde omdat ze de islamitische grondoorzaken van het jihadbloedbad in Orlando negeerden. Berger schreef: "Wie had gedacht dat het hoogtepunt van het masochisme en de verzoening van de islam door linksgroene professionele homoseksuelen al was bereikt, zal zich nu vergissen: het wordt nog masochistischer en perverser." 34 Facebook - opnieuw zonder enige specifieke uitleg over wat het zo aanstootgevend vond - verwijderde niet alleen de bladzijde van het tijdschrift, maar ook de persoonlijke bladzijde van Berger.35 In de nieuwe wereldorde die werd afgebakend door de Europese Unie en haar bondgenoten op sociale media, kritiek op de blindheid van links voor de islamitische jihad was de terreur niet mogelijk. National Review noemde meer gevallen van censuur van conservatieven op sociale media rond dezelfde tijd, waaronder het geval van videogame-ontwikkelaar Mark Kern, die voor schrijven was geschorst van Twitter: "Ik zie niet in waarom moskeeĂŤn met radicale neigingen moeten worden uitgesloten van bewaking wanneer de rest van ons krijgt onze e-mails verzameld door de NSA. '36 De beheerder van een pro-Donald Trump Facebook-groep werd verboden omdat hij beweerde dat Trump geen anti-moslim was maar antiISIS.37 Begin februari 2017 kwamen ze voor mij. Op 7 februari 2017 werden verwijzingen naar mijn website, Jihad Watch, van Facebook genummerd 23.783 en van Twitter, 1.718. Deze cijfers waren over het algemeen representatief: verwijzingen van Facebook voor een aantal jaren tot dan toe waren gemiddeld tussen de 15.000 en 20.000 per dag en tussen 1.500 en 2.000 per dag via Twitter. Maar op 10 februari 2017 daalden die cijfers plotseling en steil, met slechts 2.923 verwijzingen van 79

Facebook Facebook en 295 van Twitter. Dat is ongeveer waar ze sindsdien hebben gehouden: op 20 maart 2017 waren er 1.954 verwijzingen van Facebook en 241 van Twitter.38 Hebben duizenden mensen die vroeger doorklikten naar Jihad Watchartikelen van Facebook en Twitter op 10 februari 2017 plotseling interesse verloren? Natuurlijk niet. Wat er op die dag gebeurde, was dat Facebook en Twitter Jihad Watch begonnen te censureren als 'haatdragende taal', in overeenstemming met de garanties die ze de Europese Unie hadden gegeven. Nu accepteer en accepteer ik nooit het idee dat het rapporteren over jihad-activiteit en sharia-onderdrukking 'haatdragende taal' is. Maar dat is de al lang bestaande bewering van de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIC) en moslimgroepen in het Westen, en het is kritiekloos overgenomen door Links, waarmee Facebook en Twitter zo stevig op elkaar zijn afgestemd. Dit onderstreepte alleen maar de noodzaak om deze socialemediaplatforms te boycotten en te ontkrachten. Als Facebook en Twitter de waarheid buitensluiten, dan moeten we Facebook en Twitter buitensluiten.

"Het verbaast me dat het beleid dat YouTube heeft ontwikkeld met het uitdrukkelijke doel om propaganda van de Islamitische Staat te bestrijden, nu wordt gebruikt om critici van de radicale jihad het zwijgen op te leggen" In juli 2016 riep YouTube ook criteria voor 'aanzetten tot haat' in, die zogenaamd waren ontwikkeld als een middel om video's te werven uit de jihad, om een video te verwijderen die kritiek had op de inspanningen van de Moslimbroederschap om de sharia in het Westen te bevorderen. Jim Hanson, uitvoerend vice-president van het Center for Security Policy, wiens dochteronderneming van CounterJihad de video produceerde, merkte op: "Ik sta versteld dat het beleid dat YouTube heeft ontwikkeld met het uitdrukkelijke doel de propaganda van de Islamitische Staat te bestrijden, nu wordt gebruikt om critici van radicale jihad. In plaats van radicale 80

propaganda online tegen te gaan, wordt dit beleid nu gebruikt om de toespraak die YouTube zei dat hij wilde, het zwijgen op te leggen - een toespraak die IS uitdaagt. '39 Eind juli 2016 plaatste de populaire radiopresentator Michael Savage op zijn Facebook-pagina een nieuwsartikel over een moslimmigrant in Reutlingen, Duitsland, die een zwangere Duitse vrouw vermoordde. Kort daarna verwijderde Facebook zijn pagina tijdelijk en stuurde hem dit bericht: "Je hebt onlangs iets gepost dat in strijd is met het Facebook-beleid, dus je wordt tijdelijk geblokkeerd voor het gebruik van deze functie." 41 Welk Facebook-beleid was door Savage geschonden? Blijkbaar had hij "haatdragende taal" gepost. In reactie daarop vertelde Savage zijn radiopubliek dat Facebook-oprichter Mark Zuckerberg 'niet om het publiek van conservatieven geeft. Hij heeft liever dat jullie allemaal doodvallen en naar huis gaan. '' 42

SOCIALE MEDIA HOUDT U IN DE GATEN 'YouTube's verwijdering van de feitelijke analyse van CounterJihad over de dreiging van ISIS en de radicale islam is een verwoestende slag tegen geloofwaardige inspanningen op het gebied van terrorismebestrijding. Geen enkel bedrijf of individu kan legitiem zeggen dat ze de vrijheid van meningsuiting steunen en tegelijkertijd blokkades opwerpen tegen de mensen die het werk doen dat nodig is om de ideologie tegen te gaan. Er is geen andere manier om hiernaar te kijken. ' â&#x20AC;&#x201D;Moslim hervormer Shireen Qudosi, over de perverse censuur van Facebook van critici van jihad40

Zuckerberg, zei Savage, was een 'klassenloze burger die alle voordelen van Amerika geniet, geniet van alle rijkdom die Amerika hem heeft gegeven, en hij steekt Amerika in de rug door de kant van de islamitische terroristische naties Iran en Saoedi-ArabiĂŤ te kiezen. Daarom zou hij me 81

verbieden een artikel te plaatsen dat ik overigens niet heb geschreven. Het was een link naar een artikel over een moslim in Duitsland, ongeveer een week geleden, die een zwangere vrouw van negen maanden doodde op straat. Zuckerberg vond dat aanstootgevend en anti-islamitisch. '43 Eveneens in september 2016 liet Tim Selaty Sr., oprichter van de Tea Party Community, zijn Facebook-pagina, "Ban Sharia Law", verwijderen door Facebook wegens vermeende schending van zijn "Community Standards". De pagina bestond al twee jaar en had tienduizend 'likes' gekregen. Maar de nieuwe arbiters van wat acceptabele vrije meningsuiting was en wat niet, vonden het helemaal niet leuk Die arbiters deden niet de moeite om op wetgeving te wachten. Ze gedroegen zich alsof 'haatdragende taal' een objectief verifieerbare categorie was die al in de Amerikaanse wetgeving was verankerd. Het meest beruchte slachtoffer van deze censuur en de toenemende vijandigheid van links voor vrije meningsuiting en vrije discours was de homo-conservatieve horzel Milo Yiannopoulos. Op 19 juli 2016 verbood Twitter Milo permanent, zoals hij algemeen bekend is, nadat hij op het sociale-mediaplatform in aanraking kwam met actrice Leslie Jones, die vervolgens beweerde dat ze overspoeld werd met racistische en seksistische tweets van Milo's volgers. Dit was nadat Twitter Milo verschillende keren tijdelijk had geschorst vanwege verklaringen die zijn censuur aanstootgevend vond (inclusief opmerkingen die kritiek hadden op de islam en de jihad-terreur), en nadat het hem het blauwe vinkje had ontnomen dat zogenaamd simpelweg een indicatie was dat een bepaald Twitter-account was geweest geverifieerd als zijnde werkelijk behorend tot de prominente persoon wiens naam het draagt - tot die tijd was er geen reclame voor gemaakt of beschouwd als een teken van goedkeuring van Twitter. Milo reageerde op zijn permanente schorsing van Twitter door op te merken hoe onherbergzaam het was geworden voor conservatieven, terwijl het een klaar platform bood voor islamitische jihadisten: Met de laffe schorsing van mijn account heeft Twitter zichzelf bevestigd als een veilige ruimte voor moslimterroristen en

extremisten van Black Lives Matter, maar een no-go-zone voor conservatieven. Twitter houdt me verantwoordelijk voor de acties van fans en trollen met behulp van de speciale pretzellogica van links. Waar is de Twitter-politie als de fans van Justin Bieber zichzelf namens hem snijden? Zoals alle daden van totalitair regressief links, zal dit in hun gezicht opblazen, waardoor ik meer bewonderende fans krijg. We winnen de cultuuroorlog en Twitter schoot zichzelf gewoon in de voet. Dit is het einde voor Twitter. Iedereen die om vrije meningsuiting geeft, heeft een duidelijke boodschap gekregen: je bent niet welkom op Twitter.45 Slechts een paar weken voor dit verbod had Milo de eigenaardige logica van links doorkruist door zo graag critici van de islam te censureren: Liberalen beschouwen iedereen die geen heteroseksuele blanke is, op een piramide van slachtofferschap. Verschillende minderheden wisselen van plaats op deze piramide. Zo zijn blanke homomannen onlangs vrij dicht bij de bodem gezakt. (Ik denk dat ik daar gedeeltelijk verantwoordelijk voor ben!) Om onbekende redenen hebben liberalen moslims bovenaan deze piramide geplaatst. Daarom kunnen moslims straffeloos optreden en spreken tegen andere groepen zoals homo's, joden en vrouwen - ze zijn op de top van de slachtofferpiramide geplaatst. De grootste fout van de liberale logica, met excuses voor de term logica, is dat in dit geval de bovenkant van de slachtofferpiramide erop is gericht de hele rest van de piramide te vermoorden en te misbruiken!46

"Facebook, Twitter en YouTube hebben beruchte toespraken gecensureerd die ze kritisch achten over de

islam, waardoor ze de wetten op godslastering hier in de Verenigde Staten effectief handhaven" Zoals Milo wees op de hypocrisie van links en het zelfvernietigende karakter van haar onwil om de islam te bekritiseren, was er ook een terugval bij de rechtbanken. Op 13 juli 2016 heeft het American Freedom Law Center (AFLC) een federale rechtszaak aangespannen bij de US District Court voor het District of Columbia, namens Pamela Geller's American Freedom Defense Initiative (AFDI), waarvan ik vice-president ben, Sectie 230 van de Communications Decency Act (CDA), die Facebook, Twitter en YouTube immuniteit verleent tegen rechtszaken, en het dus onmogelijk maakt om hun consistente vooringenomenheid tegen vijanden van jihadterreur en tolerantie voor jihadterroractiviteit aan te vechten. Sectie 230 van het CDA immuniseert Facebook, Twitter en YouTube expliciet van uitdagingen tot alles wat ze doen om "de toegang tot of beschikbaarheid van materiaal dat" zij beschouwen als "obsceen, obsceen, wellustig, smerig, buitensporig gewelddadig, intimiderend of anderszins aanstootgevend te noemen," of dergelijk materiaal al dan niet grondwettelijk is beschermd.”47 Robert Muise, medeoprichter en senior adviseur van AFLC, merkte op dat "Sectie 230 van het CDA brede censuurbevoegdheden verleent aan Facebook-, Twitter- en YouTube-functionarissen, die grondwettelijk beschermde vrije meningsuiting het zwijgen kunnen opleggen en straffeloos discriminerende zakelijke praktijken kunnen uitoefenen op grond van deze bevoegdheid die door de federale regering is verleend in strijd met het eerste amendement.”48 David Yerushalmi, medeoprichter en senior adviseur van AFLC, voegde toe: "Facebook, Twitter en YouTube hebben beruchte toespraken gecensureerd die ze kritisch achten over de islam, waardoor ze de wetten op godslastering hier in de Verenigde Staten effectief handhaven met de hulp van de federale regering. Het was het belangrijkste agendapunt van islamitische supremacisten om dergelijke normen aan het Westen op te leggen. . . . Facebook, Twitter en YouTube vallen in de rij en we proberen deze aanval op onze vrijheden van het Eerste Amendement te stoppen.”49

Die aanval was aan de gang. Barack Obama's voornemen om de controle over het internet in oktober 2016 over te dragen aan een internationale instantie, was een voorbode van de algemene handhaving van de censuur die Facebook en Twitter al begonnen te implementeren. Op 1 oktober 2015 heeft de National Telecommunications and Information Administration (NTIA) van de Verenigde Staten de autoriteit over het domeinnaamsysteem (DNS) van het internet overgedragen aan een wereldwijd bestuursorgaan. Drew Johnson, nationaal directeur van Protect Internet Freedom, merkte op: "De grootste zorg is dat landen die geen waarde hechten aan internetvrijheid, die online vrije meningsuiting onderdrukken en het internet censureren, in staat zullen zijn om direct het internetbeleid vorm te geven. . . . Onderweg zou ICANN [the Internet Corporation for Assigned Names and Numbers] heel gemakkelijk kunnen besluiten om het toezicht over '.mil'-domeinnamen die door het Pentagon worden gebruikt over te dragen of om' .gov'-domeinnamen toe te wijzen die worden gebruikt door federale topfunctionarissen aan vijandige landen . Er is een dreiging die Rusland of China uiteindelijk zou kunnen uitspreken over de meest gevoelige websites van Amerika.''50

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN "Als er één Amerikaanse overtuiging is die ik belangrijker vind dan alle andere, dan is het dat degenen die zichzelf zouden oordelen over zaken die‘ goed ’zijn en wat‘ best ’is, geen rust zouden moeten krijgen; dat ze hun gedrag zo streng mogelijk moeten verdedigen. . . . Als natie hebben we te veel ruzies doorgemaakt om onze rechten van vrij denken te behouden om ze los te laten, alleen omdat een preuts met een hoge aansteker ze niet goedkeurt. " —Stephen King55

Rusland of China - of Saudi-Arabië of Iran. Voorstander van burgerlijke vrijheden Ryan Hagemann van het Niskanen Center waarschuwde dat "de Verenigde Staten meer geopolitieke macht over het internet zullen overdragen aan staten als Rusland en Iran."51 De Republikeinse senator Ted Cruz uit Texas was vastbesloten Obama niet "het internet weg te geven" en voerde wetgeving in om hem tegen te houden.52 "Rusland en China en Iran hebben geen eerste amendement," zei hij. "Ze beschermen de vrije meningsuiting niet en censureren actief het internet. ICANN zou hetzelfde kunnen doen door het buitenland de leiding te geven over wat u online kunt zeggen en vrije meningsuiting te verbieden waar zij het niet mee eens zijn.”53 Cruz kwam nergens en de transfer verliep zoals gepland. Toen zijn inspanningen mislukten, klaagde voormalig VN-ambassadeur John Bolton: “Het is niet gebeurd. Ik weet niet waarom. Ik weet niet of het Republikeinse leiderschap in de Senaat en het Parlement er niet ontvankelijk voor waren. Het is voor mij ondenkbaar, onvoorstelbaar dat we dit gaan laten gebeuren, want het is volkomen juist dat als we eenmaal loslaten, we het nooit meer terug zullen krijgen.''54 Amerikaanse controle over internet was weg. Er kwamen naar alle waarschijnlijkheid beperkingen op het gebied van "haatdragende taal" op internet.

Hoofdstuk 5

“GROEPSDRUK EN BESCHAMEN”: REGEREN IN (HET LAND VAN) VRIJHEID VAN MENINGSUITING

Als staatssecretaris werkte Hillary Clinton actief Wist je dat: om het eerste amendement te omzeilen • De minister van Defensie belde eigenlijk een • Het recht op vrije meningsuiting in de V.S. christelijke voorganger om hem onder druk te beschermd wordt door het zetten om geen koran te verbranden Eerste Amendement van de grondwet. • In de Verenigde Staten komen restricties voor • Twitter en Facebook vrije meningsuiting steeds vaker voor censureren geregeld kritische berichten over Islam, terwijl doodsbedreigingen tegen de critici wel mogen worden geuit • Het verbod op “haatzaaien,” wat de Europese Commissie probeert voor elkaar te krijgen, is niets anders dan het tot zwijgen brengen van de oppositie voor de Progressief Linkse Agenda.

'Ik zweer plechtig dat ik trouw het ambt van president van de Verenigde Staten zal uitoefenen, en naar mijn beste vermogen de grondwet van de Verenigde Staten zal behouden, beschermen en verdedigen, en zal vechten tegen de negatieve stereotypen van de islam waar ze ook verschijnen. Dus help me Allah. ” Is dat de ambtseed van Barack Obama? Op 4 juni 2009 ging Obama naar al-Azhar in Caïro, de belangrijkste instelling in de soennitische islam, om een toespraak te houden die was ontworpen om een nieuw tijdperk van vriendschap tussen moslimlanden en de Verenigde Staten in te luiden. In die toespraak zei hij: 'Ik heb de islam op drie continenten gekend voordat ik naar de regio kwam waar het voor 87

het eerst werd onthuld. Die ervaring leidt mijn overtuiging dat partnerschap tussen Amerika en de islam gebaseerd moet zijn op wat de islam is, niet op wat het niet is. En ik beschouw het als een deel van mijn verantwoordelijkheid als president van de Verenigde Staten om overal waar ze voorkomen te vechten tegen de negatieve stereotypen van de islam.'1 Het was een merkwaardige verklaring. Obama legde niet uit waar hij in de grondwet enige verantwoordelijkheid vond die aan de president was toegekend om de negatieve stereotypen van de islam te bestrijden. Hij maakte ook nooit een soortgelijke opmerking over de verantwoordelijkheid om te vechten tegen negatieve stereotypen van het jodendom, het christendom, het hindoeĂŻsme, het boeddhisme of welke andere religie dan ook.

"En samen zijn we begonnen de valse kloof te overwinnen die religieuze gevoeligheden in strijd brengt met de vrijheid van meningsuiting" Een presidentiĂŤle verantwoordelijkheid om de negatieve stereotypen van de islam - en alleen de islam - te bestrijden, valt moeilijk te rijmen met het eerste amendement. "Negatieve stereotypen" zijn niet vrijgesteld van vrijheid van meningsuiting. Maar de regering-Obama leek vastbesloten manieren te vinden om de cirkel te verdraaien - om de vrijheid van meningsuiting die in de grondwet wordt gegarandeerd, op de een of andere manier verenigbaar te maken met een regeringscampagne om moslims te beschermen tegen de kritiek die zij aanstootgevend vinden en die hun godsdienstige beweringen zouden moeten zijn tegen de wet. Hillary Clinton, toen minister van Buitenlandse Zaken, probeerde de logische tegenstrijdigheid te verfijnen in een toespraak in het Centrum voor Islamitische Kunst en Geschiedenis in Istanbul op 15 juli 2011, met de secretaris-generaal van de OIC, Ekmeleddin Ihsanoglu, aanwezig. Clinton begon met een anekdote uit de Balkanoorlogen van de jaren negentig die illustreerde en zei: 'tot welke aansporing tot geweld en haat kan leiden'. 'Gesprek. . . praten over de noodzaak voor ons om verder te gaan dan deze verschillen en hoeveel de drie grote monotheĂŻstische religies

gemeen hebben, vooral onze respectieve geboden om onze naaste lief te hebben en vrede en begrip te zoeken.'3 Om te proberen harmonie te creëren met moslimlanden, zei Clinton: "In gevestigde democratieën werken we nog steeds aan het volledig beschermen van onze religieuze diversiteit, het voorkomen van discriminatie en het beschermen van de vrijheid van meningsuiting." Ze ging verder met "de Organisatie van de Islamitische Conferentie en de Europese Unie toejuichen voor het helpen passeren van resolutie 16/18 in de Mensenrechtenraad." Clinton onthulde dat de Amerikaanse delegatie actief had meegewerkt aan de resolutie van de resolutie en zei: “Ik complimenteerde de secretaris-generaal van het OIC-team in Genève. Ik had daar ook een geweldig team. Zoveel van u maakten deel uit van die inspanning.”4 Resolutie 16/18 - die, zoals we hebben gezien, de naties van de wereld opriep om 'laster van religie' te verbieden - was een poging om de onverzoenlijke kloof te overbruggen tussen de vrijheid van meningsuiting en de lang gekoesterde islamitische overtuiging dat godslastering een misdaad moet zijn. Clinton toonde zich ervan overtuigd dat dergelijke "religieuze gevoeligheden" en vrije meningsuiting perfect compatibel waren: "En samen zijn we begonnen de valse kloof te overwinnen die religieuze gevoeligheden in strijd brengt met de vrijheid van meningsuiting, en we streven naar een nieuwe aanpak die gebaseerd is op concrete stappen om intolerantie te bestrijden waar het ook voorkomt. Onder deze resolutie neemt de internationale gemeenschap een sterk standpunt in voor vrijheid van meningsuiting en aanbidding, en tegen discriminatie en geweld op basis van religie of overtuiging.”5 Clinton beweerde dat "de resolutie staten oproept de vrijheid van godsdienst te beschermen, aanstootgevende meningsuiting tegen te gaan door middel van onderwijs, interreligieuze dialoog en openbaar debat, en discriminatie, profilering en haatmisdrijven te verbieden, maar niet om vrije meningsuiting te criminaliseren, tenzij er een aansporing is dreigend geweld.'6

“We zijn gericht op promotie. . . ouderwetse technieken van groepsdruk en schaamte, zodat

mensen niet het gevoel hebben dat ze de steun hebben om te doen wat we verafschuwen" Maar hoe kunnen de kwetsbare religieuze gevoeligheden van moslims worden beschermd tegen onvermijdelijke beledigingen zonder de taal te criminaliseren? Bij het beantwoorden van deze vraag betreurde Clinton eerst dat â&#x20AC;&#x153;in de Verenigde Staten, ik geef toe, er mensen zijn die zich nog steeds kwetsbaar of gemarginaliseerd voelen als gevolg van hun religieuze overtuigingen. En we hebben gezien hoe de opruiende acties van slechts een paar mensen, een handjevol in een land van bijna 300 miljoen, grote rimpelingen van onverdraagzaamheid kunnen veroorzaken. We begrijpen ook dat vrijheid van meningsuiting al 235 jaar een universeel recht is dat de kern vormt van onze democratie.â&#x20AC;?7 Om die 'rimpelingen van intolerantie' glad te strijken zonder de vrijheid van meningsuiting direct te criminaliseren, legde Clinton uit dat 'we ons richten op het bevorderen van interreligieus onderwijs en samenwerking, het handhaven van antidiscriminatiewetten, het beschermen van de rechten van alle mensen om te aanbidden zoals ze willen, en om wat ouderwetse technieken van groepsdruk en schaamte te gebruiken, zodat mensen niet het gevoel hebben dat ze de steun hebben om te doen wat we verafschuwen.'8 Dat was een onheilspellende uitdrukking: "ouderwetse technieken van groepsdruk en schaamte." Bij gebrek aan een gemakkelijke manier om het eerste amendement te omzeilen en vrije meningsuiting daadwerkelijk te criminaliseren, verklaarde Clinton haar intentie, en vermoedelijk het beleid van de regering-Obama, om vrije meningsuiting te stigmatiseren, in die mate dat mensen bang zouden zijn om over te steken wat Ihsanoglu had genaamd "rode lijnen die niet mogen worden overschreden." Zelfs voordat Clinton deze noodlottige woorden uitsprak, waren deze door haar aanbevolen technieken gebruikt door media en academische elites, wier agenda moeilijk te onderscheiden was van die van de regeringObama. Toen de Zweedse kunstenaar Lars Vilks in 2007 Mohammed als hond tekende en al-Qaeda een beloning van $ 100.000 op zijn hoofd zette, veroordeelde Paula Newton van CNN niet al-Qaeda, maar Vilks, die, zei ze, 'beter had moeten weten vanwege wat er gebeurde in Denemarken in 90

2005, toen de afbeeldingen van de profeet door een cartoonist gewelddadige protesten in de moslimwereld veroorzaakten en met de dood bedreigd werden tegen het leven van die cartoonist. '9 En in mei 2008, toen de in Nederland gevestigde Iraanse avant-garde kunstenaar Sooreh Hera doodsbedreigingen ontving voor haar provocerende afbeeldingen van Mohammed en zijn schoonzoon Ali als homoseksuelen, werd ze berispt door John Voll, associate director van de Saoedi-ArabiĂŤ. gefinancierd Prince Alwaleed bin Talal Center for MuslimChristian Understanding aan de Georgetown University. Voll vroeg retorisch: 'Kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als John McCain het nwoord over Obama zou gebruiken tijdens campagnes? Er zijn gevolgen. Vrije meningsuiting is niet absoluut. '10 Al snel zouden mensen met veel meer macht dan verslaggevers en academici er alles aan doen om het duidelijk te maken aan degenen die hun vrijheid van meningsuiting uitoefenen op een manier die moslims beledigde dat de vrijheid van meningsuiting "niet absoluut" was. Met de verkiezing van Barack Obama en zijn benoeming van Hillary Clinton tot hoofd van het ministerie van Buitenlandse Zaken, zou het idee dat ze 'beter hadden moeten weten' de facto het Amerikaanse regeringsbeleid worden.

"Degenen die met haatdragende taal tegen moslims flirten, moeten beseffen dat ze HEN rechtstreeks in de handen van Al-Qaeda en de Islamitische Staat spelen" Generaal David Petraeus - de voormalige commandant van CENTCOM die was afgetreden als CIA-directeur te midden van een schandaal - hielp bij het afbakenen van de rode lijnen die niet mogen worden overschreden in een Washington Post-stuk uit mei 2016 getiteld 'Anti-Muslim Bigotry Aids Islamist Terrorists'. Petraeus schreef dat hij 'zich steeds meer zorgen maakte over het opruiende politieke discours dat in binnen- en buitenland veel te algemeen is geworden tegen moslims en de islam, inclusief voorstellen van verschillende kanten voor algemene discriminatie van mensen op basis van hun religie.' 11

Met 'voorstellen van verschillende kanten voor algemene discriminatie van mensen op basis van hun religie', bedoelde Petraeus het voorgestelde tijdelijke moratorium van presidentskandidaat Donald Trump op de immigratie van moslims, maar de taal was ook van toepassing op andere toespraken die moslims mogelijk aanstootgevend zouden vinden. Petraeus was niet alleen tegen het voorgestelde moratorium van Trump als een kwestie van beleid; hij zei dat zelfs om ze te spreken al schadelijk was: 'De gevolgen van een dergelijke retoriek kunnen zeer schadelijk zijn en blijvend.' Hoe kunnen louter woorden dat doen? Petraeus legde uit: 'Degenen die met haatdragende taal tegen moslims flirten, moeten beseffen dat ze rechtstreeks in de handen van Al-Qaeda en de Islamitische Staat spelen. De expliciete hoop van de terroristen was om te proberen een botsing van beschavingen uit te lokken - moslims vertellen dat de Verenigde Staten in oorlog zijn met hen en hun religie. Wanneer westerse politici algemene discriminatie van de islam voorstellen, versterken ze de propaganda van de terroristen. "14 Petraeus ging niet in op het probleem waar het immigratiemoratorium van Trump voor bedoeld was: de generaal bood geen alternatieve suggestie over hoe verhinderd kon worden dat jihad-terroristen de Verenigde Staten binnen konden komen. In een klassieke beschamende beweging verwierp hij het voorstel en 'haatdragende taal tegen moslims' in het algemeen omdat, zoals hij beschuldigde, dergelijke toespraak moslims woedend zou maken en meer van hen zou doen toetreden tot de jihad tegen Amerika.

"Deze stunt waar hij het over heeft, kan onze jonge mannen en vrouwen in uniform in Irak, die in Afghanistan zijn, ernstig in gevaar brengen" Petraeus volgde net de lijn van de regering-Obama. Toen de nietconfessionele predikant Terry Jones in Florida op 11 september 2010 plannen aankondigde om enkele honderden exemplaren van de koran te verbranden op een 'Internationale Burn-a-Koran-dag', was de regeringObama geschokt. Obama zelf zei op Good Morning America: "Als hij luistert, hoop ik dat hij begrijpt dat wat hij voorstelt volledig in strijd is met onze 92

waarden [als] Amerikanen." 15 Welke waarden waren dat? Niet de waarden van het eerste amendement, dat zowel de vrijheid van meningsuiting als van religieuze oefening beschermt, maar de gelovigen niet beschermt tegen belediging door de uitoefening van hun vrijheid van meningsuiting en religie door anderen. Het doet dit niet omdat het dit niet zou kunnen doen. Het is onmogelijk om het 'recht' van een groep om niet beledigd te worden te beschermen zonder inbreuk te maken op de vrijheid van meningsuiting van anderen die het niet met hen eens zijn. Maar velen aan beide kanten van het gangpad waren het met Obama eens. De voorgedragen Republikeinse vice-president, Sarah Palin, zei in 2008 dat de koranverbranding die Jones had gepland 'in tegenspraak was met de Amerikaanse idealen'. 16 Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton noemde het 'schandelijk'. 17 Obama toonde het omgekeerde gevoel van causaliteit dat in Washington conventionele wijsheid was geworden en verklaarde dat Jones de Amerikaanse troepen in gevaar zou kunnen brengen: 'Ik wil gewoon dat hij begrijpt dat deze stunt waar hij het over heeft, onze jonge mannen en vrouwen in uniform ernstig in gevaar kan brengen, zijn in Irak, die in Afghanistan zijn. '18 Generaal Petraeus, destijds commandant van de International Security Assistance Force in Afghanistan, stemde ook in en waarschuwde dat het verbranden van de koran â&#x20AC;&#x153;de troepen in gevaar zou kunnen brengen en de algehele inspanning in Afghanistan in gevaar zou kunnen brengen.â&#x20AC;?19

DE OUDE GOEDE COP-BAD COP-ROUTINE Het resultaat van het argument van generaal Petraeus was dat we geen dingen moeten zeggen waartegen moslims bezwaar zouden kunnen maken, omdat dit er juist meer van zou maken dat ze jihadisten worden. Zijn voorschrift voor het minimaliseren van de jihad tegen het Westen was in wezen dat het Westen zelfcensuur zou beoefenen om te voorkomen dat moslims beledigd werden. Het is hetzelfde argument dat we eerder hebben gezien, en het is een zeker pervers gevoel. 93

Immers, als we preventief de sharia-wet op godslastering aannemen, hoeven jihadisten het ons niet via terreur op te leggen.

Jones kreeg zelfs een privĂŠ-telefoontje van minister van Defensie Robert Gates, die hem onder druk zette om zijn oproep om de koran te verbranden, in te trekken. De perssecretaris van het Pentagon, Geoff Morrell, heeft een verklaring afgelegd: 'Secretaris Gates heeft vanmiddag contact gezocht met dominee Jones. Ze hadden een heel kort telefoongesprek waarin de secretaris zijn ernstige bezorgdheid uitsprak dat als we doorgaan met het verbranden van de koran het leven van onze strijdkrachten over de hele wereld in gevaar zou brengen, vooral die in Irak en Afghanistan, en hij drong er bij de predikant op aan om niet verder te gaan mee. '20

EEN EINDE RUN ROND DE EERSTE WIJZIGING Obama dreigde dat Jones 'aangehaald zou kunnen worden voor openbare verbranding'. Als hij dat wel was geweest, dan zouden wetten die bedoeld waren om de openbare veiligheid en schone lucht te bevorderen, als een duidelijk voor de hand liggend vijgenblad zijn gebruikt. De echte misdaad waarvoor hij zou zijn gestraft (net zoals de filmmaker Nakoula gevangen werd gezet, vermoedelijk wegens het schenden van de proeftijd): het trotseren van de islamitische wetten op godslastering.

In werkelijkheid was het niet Jones of een andere actie van hem, maar eerder moslims die bereid waren daarop geweld te plegen, die het gevaar vormden voor Amerikaanse troepen. Maar Obama en Petraeus legden alle verantwoordelijkheid voor de acties van de jihadisten op Jones zelf af. Obama waarschuwde: 'Weet je, je zou in plaatsen als Pakistan of Afghanistan ernstig geweld kunnen hebben. Dit zou de rekrutering van 94

personen die bereid zouden zijn om zichzelf op te blazen in Amerikaanse steden of Europese steden zou kunnen vergroten Generaal Ray Odierno was het daarmee eens en zei: "Dit komt precies overeen met wat ze willen." 23 Het idee hier was dat moslims, woedend over de brandende Koran, de Verenigde Staten zouden zien als een vijand van de islam en zich bij de jihad zouden aansluiten. Als we de koran niet zouden verbranden, zouden ze vermoedelijk de Verenigde Staten gunstig gezind zijn tegenover de islam en moslims en zich onthouden van aansluiting bij jihad-groepen. De problemen met deze redenering waren legio. In de eerste plaats, als deze moslims zo gemakkelijk tegen de Verenigde Staten zouden zijn, zouden ze waarschijnlijk een andere provocatie grijpen om zich bij jihadgroepen aan te sluiten, zelfs als er geen koran verbrand zou worden. Of de koran nu wel of niet in rook opging, het zouden nauwelijks betrouwbare bondgenoten van de Verenigde Staten worden.

"Een klein aantal individuen, die uiterst respectloos waren tegenover de heilige Koran" Jones annuleerde zijn evenement van 11 september 2010, maar in april 2011 ging hij door en verbrandde een exemplaar van de koran. Nadat moslims in Afghanistan in opstand waren gekomen, toonde de regering aan dat haar greep op de vrijheid van meningsuiting in de tussenliggende zeven maanden niet was verbeterd. Ambtenaren hebben een kans voorbij laten gaan om de noodzaak en het belang van de vrijheid van meningsuiting en de bescherming ervan onder de Amerikaanse grondwet uit te leggen. Generaal Petraeus verklaarde dat de koranverbranding "haatdragend, intolerant en buitengewoon respectloos was en nogmaals, we veroordelen het op de sterkst mogelijke manier."24 Obama waarschuwde, zoals hij de vorige september had gedaan, dat de koranverbranding de Amerikaanse troepen in Afghanistan en elders in gevaar zou brengen. Hij gaf een verklaring af waarin hij hoopte dat "het Afghaanse volk begrijpt dat de acties van een klein aantal individuen, die uiterst respectloos zijn geweest voor de heilige Koran, niet representatief

zijn voor een van de landen van de internationale gemeenschap die in Afghanistan zijn om help het Afghaanse volk.”25

CONTRA-PRODUCTIEVE TEGENSTELLING Het is altijd mogelijk dat Moslims wereldwijd de Amerikaanse angst om koranverbranding en andere beledigingen voor de islam te voorkomen, zien als tekenen dat Amerikanen zwak zijn – en rijp voor een nederlaag. In dat geval hadden de inspanningen van de regering om het verbranden van de koran te voorkomen, uiteindelijk het tegenovergestelde effect kunnen hebben dan de bedoeling was: meer jihad-rekrutering.

De media namen Jones's verantwoordelijkheid voor het geweld als vanzelfsprekend aan. ABC News meldde: "U.N. Stafleden vermoord in Afghanistan vanwege Terry Jones koranverbranding, zegt de politie. boek met massamoord: "Afghanen wreken Florida Koran Burning, Killing 12." . . van minstens een dozijn mensen in Afghanistan, nadat bendes woedend waren over zijn verbranding van de Koran op 20 maart een gebouw van de Verenigde Naties bestormden en mannen en vrouwen binnenin doodden.”29 Jones wees terecht de verantwoordelijkheid af: “We voelen ons niet verantwoordelijk. We voelen meer dat de moslims en de radicale islam dat als excuus gebruiken. Als ze ons niet als excuus gebruikten, zouden ze een ander excuus gebruiken.'30 Inderdaad. Jones dwong niemand tot oproer en moord. Degenen die ervoor kozen andere mensen te doden om zijn belediging te wreken aan hun geschriften, waren de enigen die terecht verantwoordelijk konden worden gehouden voor de dood. Maar dit zou niet het einde zijn van de pogingen van de administratie om Jones's uitoefening van zijn First Amendment-rechten in te tomen. Twee jaar later, toen Jones publieke steun bood voor de Mohammed-video die de regering-Obama onterecht de schuld gaf van de Benghazi-jihadaanval, belde de voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, generaal Martin Dempsey, 96

ook Jones. Dempsey's woordvoerder kolonel Dave Lapan zei: "In het korte telefoontje sprak generaal Dempsey zijn bezorgdheid uit over de aard van de film, de spanningen die deze zal veroorzaken en het geweld dat ze zal veroorzaken. Hij vroeg Mr. Jones om te overwegen om zijn steun voor de film in te trekken. '31

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT KWETSEN Vanwege het eerste amendement kon Jones niet worden tegengehouden door de wet. Maar de regering-Obama deed haar best om hem tegen te houden door hem te beschamen met het vooruitzicht verantwoordelijk te zijn voor de dood van Amerikaanse troepen in Afghanistan. Niemand was bereid op te staan en de moslims aan te klagen die een belediging voor hun religie zouden doden als irrationeel gewelddadig, autoritair en supremacistisch - en verantwoordelijk voor hun eigen daden.

Iedereen leek het erover eens dat als de moslims in opstand kwamen over iets wat een Amerikaan zei of deed, de fout volledig bij de Amerikaan lag. Het was altijd en in elk geval de verantwoordelijkheid van de Amerikanen om hun gedrag aan te passen aan de moslimgevoeligheden, om ze niet te ontmoedigen.

"Je kunt niet zeggen dat we het eerste amendement alleen gaan toepassen in die gevallen waarin we het eens zijn" Alleen burgemeester Michael Bloomberg van New York liet zien wat er werkelijk op het spel stond. Toen Jones in september 2010 zijn 97

aanvankelijke plannen aankondigde om een koran te verbranden, zei Bloomberg: "Ik vind het toevallig onsmakelijk." Maar hij voegde eraan toe dat "het eerste amendement iedereen beschermt, en je kunt niet zeggen dat we het eerste amendement alleen zullen toepassen in die gevallen waarin we het eens zijn." 32 Vrijwel alle anderen leken dat te zijn vergeten. Ik was tegen de koranverbrandingen van Jones, maar niet om de redenen die Obama, Petraeus, Gates, Dempsey of wie dan ook hebben uitgesproken. Ik ben tegen alle boekverbranding. Ik zou liever hebben dat de inhoud van de koran en de manieren waarop jihadisten die inhoud gebruiken om geweld te rechtvaardigen, bekend zijn. Maar onder het regime van vrije meningsuiting dat door het Eerste Amendement is vastgesteld, kan ik Jones niet dwingen zijn toespraak in overeenstemming te brengen met mijn overtuigingen. Jones is vrij om te doen wat hij wil. Obama en Petraeus hadden de Afghanen beter kunnen vertellen dat we in Amerika vrijheid van meningsuiting hebben, en dat we genoegen nemen met overtuigingen die we niet leuk vinden zonder de spreker te proberen te vermoorden. Hij had hun beter kunnen vertellen dat hun moorddadige woede over elke verbranding van de koran een buitensporige reactie was, en dat massamoord een gruwelijke misdaad was, die elke misdaad waarvan ze dachten dat Jones die beging, veel kleiner maakte. Het idee dat men in oorlogstijd voorzichtig moet zijn om niets te doen waar de vijand waarschijnlijk met irrationele en zelfs moorddadige woede op zal reageren, kan op het eerste gezicht tactisch verstandig lijken. Maar uiteindelijk is het een recept voor overgave. Men accepteert al het wereldbeeld en perspectief van de vijand en werkt eraan om het te accommoderen, in plaats van op verschillende fronten te werken - niet alleen op het militaire - om te laten zien waarom het verkeerd is en ertegen moet worden gekant.

CONTRA-PRODUCTIEVE TERRORISME BESTRIJDING

In het geval van dominee Terry Jones liet niemand minder dan de president van de Verenigde Staten zien dat hij zich had opgeslokt en nu het idee propageerde dat als moslims het niet leuk vinden wat we zeggen, we moeten stoppen met het te zeggen; anders hebben ze een legitiem excuus om gewelddadig te worden. In werkelijkheid zal dit argument hen alleen maar aanmoedigen om gewelddadig te worden - na de Jonesincidenten hebben ze het bewijs dat geweld werkt.

Natuurlijk, waarop Obama en zijn soortgenoten waarschijnlijk zouden reageren: we zijn niet in oorlog met de islam of de koran, en dus is het een onnodige provocatie om het boek te verbranden. Hiermee wordt voorbijgegaan aan het feit dat, zoals we al hebben gezien, de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) en andere moslimgroepen, van wie velen niet betrokken zijn bij de gewelddadige jihad, al een oorlog voeren tegen de vrijheid van meningsuiting. Zonder de verbranding van de Koran goed te keuren, hadden Obama en Petraeus de vrijheid van meningsuiting van Jones moeten verdedigen en het branden als leermoment in Afghanistan moeten gebruiken. Obama had kunnen en moeten zeggen: we gaan onze vrije samenleving verdedigen, wat je ook tegen ons inbrengt. De Verenigde Staten zullen altijd Amerikaanse burgers verdedigen die hun constitutionele vrijheden uitoefenen. De actie die Obama en zijn generaals in plaats daarvan daadwerkelijk hebben ondernomen, zal nooit vrede brengen; het is een recept om de wereld in vuur en vlam te zetten.

"Niet alleen bescherming van vrijheid meningsuiting â&#x20AC;&#x201C; het is politieke kerntaal"

van

Ondertussen, terwijl de regering-Obama zo'n duidelijk vage kijk op de vrijheid van meningsuiting had, beschouwden andere nationale autoriteiten zichzelf ook niet bijzonder gebonden om die vrijheid te 99

handhaven. Een grote vrijheid van meningsuiting begon toen het American Freedom Defense Initiative, waarvan ik medeoprichter ben, advertenties in het metrosysteem van New York City probeerde te plaatsen met de tekst: "In elke oorlog tussen de beschaafde man en de wilde, steun de beschaafde man. Steun Israël. Versla Jihad. ' Ten onrechte dat de advertentie alle moslims - in plaats van Palestijnse jihadisten en hun aanhangers die zich met manifeste wreedheid hadden gedragen - als wilden verwees, weigerde de Metropolitan Transit Authority (MTA) van New York City de advertentie weer te geven, ondanks het feit dat deze al was uitgevoerd in andere steden. Maar in juli 2012 oordeelde rechter Paul A. Engelmayer van de Amerikaanse districtsrechtbank van het zuidelijke district van New York dat de MTA het eerste amendement had geschonden door de advertentie te weigeren. De advertentie, schreef hij, was "niet alleen beschermde toespraak - het is de belangrijkste politieke toespraak", en bijgevolg "wordt het hoogste niveau van bescherming geboden onder het Eerste Amendement."33 De MTA was door deze uitspraak niet bewogen om een energieke verdediger van het Eerste Amendement te worden. In 2015, toen de Council on American-Islamic Relations (CAIR) een reeks advertenties publiceerde die probeerden het islamitische concept van jihad weer te geven als volkomen vreedzaam en goedaardig, bedacht AFDI een reeks advertenties met echte citaten van moslimwoordvoerders over jihad, waaronder één uit een muziekvideo die was vertoond op Hamas's al-Aqsa tv-kanaal: "Joden doden is aanbidding die ons dichter bij Allah brengt."34 De MTA weigerde die advertentie ook weer te geven, met het argument dat het moslims zou kunnen aanzetten om Joden te doden. Maar rechter John G. Koeltl van de Amerikaanse districtsrechtbank oordeelde: "Hoewel de rechtbank gevoelig is voor de veiligheidsoverwegingen van de M.T.A., hebben de beklaagden geen enkel objectief bewijs geleverd dat de‘ advertentie voor het doden van Joden “waarschijnlijk op handen is voor dreigend geweld. . . . De beklaagden onderschatten de tolerante kwaliteit van New Yorkers en overschatten de potentiële impact van deze vluchtige advertenties.”35 Na wederom te hebben verloren op grond van de vrijheid van meningsuiting, maar vastbesloten om geen AFDI-advertenties meer weer 100

te geven, probeerde de MTA zijn laatste gok: in april 2015 verbood het alle politieke advertenties op metro's en bussen in de stad.36 Het verbod was specifiek gericht op AFDI, zoals de New York Post in haar rapportage duidelijk maakte toen het verbod in maart in de rechtbank werd gehandhaafd: “Een rechter in hoger beroep heeft een eerdere uitspraak bevestigd dat het beleid van de MTA om alle politieke en religieuze advertenties in het doorvoersysteem te weigeren legaal is, wat betekent de dienst kan controversiële posters van vuurmerk Pamela Geller en het antimoslim American Freedom law Center voorlopig blijven afwijzen.”37 (Het American Freedom Law Center vertegenwoordigde AFDI in deze veldslagen). Een dubbele standaard werd echter onthuld in oktober 2015, toen de Amerikaanse districtsrechter Colleen McMahon oordeelde dat de MTA advertenties moest laten zien voor The Moslims komen eraan!, Een satirische film die spotte met "Islamofobie", terwijl het verbod op politieke advertenties werd gehandhaafd . De film was volgens de rechter niet politiek.38 Maar zoals Pamela Geller, mijn medeoprichter van AFDI, zei: “Vergis u niet. De Moslims komen eraan! advertentie is politiek. En nee, de film gaat niet over de mosliminvasie van Europa. Deze ‘film’ is niets anders dan agitprop voor de islam onder het mom van - je raadt het al - flauwe grappen te maken over ‘Islamofobie’. Als dat grappig is, lacht er niemand.”39 De Moslims komen eraan! weerspiegelde de favoriete politieke opvattingen van de dag, zodat de advertenties konden worden weergegeven. Andere steden, waaronder Boston, Washington, D.C., Chicago en Miami volgden het voorbeeld van New York bij het verbieden van politieke advertenties. Dit gezichtsneutraal verbod op politieke reclame, in werkelijkheid juist ingesteld om te voorkomen dat AFDI-advertenties worden weergegeven, werd bekend als 'het Geller-verbod'. Het werd gehandhaafd door zowel particuliere bedrijven als overheidsinstanties, en altijd selectief. Geller merkte in november 2015 op dat de Massachusetts Bay Transit Authority (MBTA) in Boston “weer een reeks jodenhaatadvertenties achter elkaar plaatste, terwijl hij niet minder dan drie pro-Israëlische, contra-jihadcampagnes van AFDI weigerde.”40

101

En in februari 2016 plaatste het nationale reclamebedrijf Lamar Advertising een anti-Israël-advertentie op een snelweg in de buurt van de internationale luchthaven O'Hare van Chicago.41 Bekritiseerd voor het weergeven van de advertenties, riep Lamar de vrijheid van meningsuiting op: We hebben een groot aantal reacties op sociale media en honderden telefoontjes ontvangen over een billboard in Chicago, gesponsord door de Seattle Mideast Awareness Campaign (SEAMAC). De advertentie suggereert dat mensen "Israël moeten boycotten totdat de Palestijnen gelijke rechten hebben". Het is belangrijk om te begrijpen dat dit een bericht is van SEAMAC en niet van Lamar Advertising. Lamar zit al meer dan 100 jaar in de reclameborden en we hebben een sterke toewijding ontwikkeld om het recht van eerste wijziging te ondersteunen van adverteerders die ons medium willen gebruiken om legale producten en diensten te promoten of om niet-commerciële berichten over te brengen, zoals die in Chicago. We accepteren of weigeren geen kopie op basis van overeenstemming of oneens met de gepresenteerde standpunten. We denken dat SEAMAC het recht heeft om hun mening te geven en dat het ook het recht ondersteunt van degenen die het niet eens zijn met SEAMAC. We verwelkomen uw opmerkingen Pamela Geller: "‘ We accepteren of weigeren geen kopie op basis van overeenstemming of onenigheid met de gepresenteerde standpunten. ’Echt waar? De afgelopen negen maanden heeft AFDI verschillende advertenties naar vijftien steden gestuurd. Ze werden allemaal afgewezen, maar toch was elke advertentie op feiten gebaseerd. . . . ‘We denken dat SEAMAC het recht heeft om hun mening te geven en ook het recht zou steunen van degenen die het niet eens zijn met SEAMAC.’ Maar Lamar gelooft blijkbaar niet dat AFDI een dergelijk recht heeft. "43 In september 2016, merkte Geller op, was San Francisco 'de laatste stad waar het' Geller-verbod 'niet van kracht is. We hebben dit gezien toen we probeerden advertenties weer te geven als reactie op enkele misleidende advertenties die de jodenhaters gebruiken, of het nu SEAMAC is of Amerikaanse moslims voor Palestina of een andere snode groep die bloed 102

smaadt tegen Israël." Ze merkte op dat het verbod op politieke advertenties, wat in wezen een verbod was op AFDI-advertenties, "een verbod op de waarheid was, in overeenstemming met de sharia." 44

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN "Als een regering eenmaal vastbesloten is om de stem van de oppositie het zwijgen op te leggen, heeft ze maar één weg te gaan, en dat is het pad van steeds repressievere maatregelen, totdat het een bron van terreur wordt voor al haar burgers en een land creëert waar iedereen bang is. " – Harry Truman45

103

Hoofdstuk 6

“IS DAT RACISTISCH?": AMERIKANEN LEREN ZELFCENSUUR

“Groepsdruk” en “te schande maken” werkten ook door middel van beschuldigingen van Wist je dat: “racisme” en “islamofobie.” Nidal Malik Hasan, de • Overheidsfunctionarissen reageerden niet op Fort majoor van het Amerikaanse leger die op 5 Hood-schutter Nidal Hasan's november 2009 dertien mensen vermoordde en contacten met jihad meesterbrein Anwar aldertig gewond raakte in Fort Hood, dankte zijn Awlaki uit angst dat ze er carrièrestap aan de angst van zijn collega's om als 'islamofoob' zouden uitzien racistisch, xenofoob of bevooroordeeld tegen • Curt Schilling en andere uitgesproken conservatieven Moslims te worden bestempeld. Het gedrag van zijn hun baan kwijtgeraakt Hasan baarde diverse personen al zorgen – diverse vanwege kritiek op de islam en jihadterreur jaren voor zijn aanval. Volgens AP gaf hij in 2007 • Garry Trudeau van een presentatie aan collega’s waarin hij hen Doonesbury heeft ingestemd met de goedkeuring van de “vragen stelde of de door de VS geleide oorlog sharia-beperkingen op de tegen het terrorisme nu werkelijk een oorlog tegen vrije meningsuiting Islam was. En studenten zeiden dat hij suggereerde dat de Sharia, of de Islamitische wet, de grondwet van de V.S. overtrof en hij probeerde de zelfmoordaanslagen te rechtvaardigen.”1 Vervolgens stuurde Hasan op 17 december 2008 een e-mail naar het brein van jihadterreur Anwar al-Awlaki en vroeg hem of sergeant Hasan Akbar, een Moslimsoldaat in het Amerikaanse leger die twee van zijn commandanten had gedood met een granaataanval in Koeweit, moet worden beschouwd als een martelaar. Hij voegde eraan toe (vertaald uit originele tekst): “Ik realiseer me dat dit moeilijke vragen zijn, maar je lijkt 104

een van de weinige te zijn die in de Verenigde Staten heeft geleefd. heeft een goed begrip van de Koran en de soenna en is niet bang om direct te zijn."2 Wetshandhavers wisten dat Hasan correspondeerde met Awlaki, maar ze deden niets. De FBI-agent die de e-mails van Hasan in de gaten hield, vroeg het Washington Field Office (WFO) van de dienst waarom het niets deed, en kreeg te horen: 'WFO gaat niet uit en interviewt niet elke moslimman die extremistische websites bezoekt' - en suggereert dat talloze moslims in de Verenigde Staten bezochten dergelijke sites. Hasan, zo voegde hij eraan toe, was „politiek gevoelig voor WFO.” 4 Het legde niet uit waarom. Ondanks de pro-jihad-uitspraken van Hasan, prezen zijn superieure officieren zijn 'uitstekende morele integriteit' en 'unieke inzichten in de dimensies van de islam' in een evaluatie van maart 2009, en zeiden dat zijn 'morele redenering' van groot potentieel belang en strategisch belang zou kunnen zijn aan het Amerikaanse leger. '5 Vier maanden later merkte een andere evaulatie op dat Hasan' een grote interesse had in de islamitische cultuur en het geloof en blijk heeft gegeven van zijn vermogen om bij te dragen aan ons psychologisch begrip van het islamitische nationalisme en hoe dit zich kan verhouden tot gebeurtenissen van de nationale veiligheid en het leger interesse in het Midden-Oosten en Azië. ” Hasan, zei de evaluatie, heeft "een groot potentieel als legerofficier." 6

HIJ MOET ZIJN WAPEN NIET VERDRAAIEN In een e-mail voerde majoor Nidal Hasan van het Amerikaanse leger het argument aan het meesterbrein Anwar al-Awlaki dat Hamas 'praktijk om raketten af te vuren op Israëlische burgergebieden gerechtvaardigd was:' Hamas en de moslims haten het om onschuldigen pijn te doen, maar ze hebben geen keus als hun [sic ] de kans krijgen om te overleven, te bloeien en de zionistische vijand af te schrikken. De vergoeding voor een kwaad is een kwaad. Dus te beweren dat deze raketaanvallen in strijd zijn met de geest van de islam is onjuist.”3 105

Waarom bleven zijn superieuren Hasan loven en promoten en negeerden ze alle waarschuwingssignalen? We hebben toch geen legerofficieren nodig die zelfmoordaanslagen verdedigen en de sharia boven de grondwet plaatsen?

ZIJ HADDEN DAARIN GELIJK Een van de unieke vaardigheden van majoor Nidal Hasan, volgens zijn leidinggevenden in het leger: 'Islamitische studies'.

De acties van Hasans superieure officieren weerspiegelden eenvoudigweg de heersende militaire cultuur in die tijd (en vandaag), die kan worden samengevat in de woorden van Mohamed Atta: blijf gewoon stil en het komt wel goed. Ze wisten, zonder dat ze hoefden te worden ingelicht, dat om actie te ondernemen tegen een moslimofficier in de Waarom waarom bleven zijn superieuren Hasan loven en promoten en negeerden ze alle waarschuwingssignalen? We hebben toch geen legerofficieren nodig die zelfmoordaanslagen verdedigen en de sharia boven de grondwet plaatsen? ZIJ HEBBEN DIE JUISTE JUISTE Een van de 'unieke vaardigheden' van majoor Nidal Hasan, volgens zijn supervisors in het leger: 'Islamitische studies'. De acties van Hasans superieure officieren weerspiegelden eenvoudigweg de heersende militaire cultuur in die tijd (en vandaag), die kan worden samengevat in de woorden van Mohamed Atta: blijf gewoon stil en het komt wel goed. Ze wisten, zonder dat ze dat hoefden te horen, dat ze actie moesten ondernemen tegen een Moslimofficier in het Amerikaanse leger – zelfs iemand die zoveel rode vlaggen had opgeworpen als Hasan – zou hen kwetsbaar maken voor beschuldigingen van "onverdraagzaamheid" en zou het einde van hun carrière betekenen. Omdat hij een Arabier en een moslim was, was Hasan net zo 'politiek gevoelig' voor zijn collega's in het leger als voor de FBI-agenten in het Washington Field Office die niets deden, hoewel ze wisten dat een 106

Amerikaanse legerofficier correspondeerde met een bekende recruiter van terroristen. Deze Amerikanen bleven allemaal stil, en op 9/11 kwamen ze uiteindelijk meer in orde dan de vliegtuigpassagiers. Ze hielden tenminste hun leven. Maar ze zouden het gewicht van Hasans massamoord naar hun graf moeten dragen. Hun politiek correcte stilte had hoge menselijke kosten.

“Moet ik iemand bellen of is dat racistisch?” Een soortgelijk bloedbad was in 2006 afgewend, toen een jonge Amerikaan besloot het risico te trotseren en het 'racistische' ding te doen: rapporteer een jihad-complot en red levens. In 2005 en 2006 waren vijf moslims van plan een massamoord op de jihad te plegen op de Amerikaanse legerbasis in Fort Dix, New Jersey.7 Maar hun plot werd verijdeld door hun verlangen om hun favoriete jihadvideo's op dvd te bekijken in plaats van VHS. Ze gingen naar Circuit City en vroegen de jonge bediende, Brian Morgenstern, om hun VHS-banden over te zetten naar het nieuwe formaat. Terwijl Morgenstern het werk deed, werd hij gealarmeerd door wat hij op de banden zag. Ten slotte vroeg hij een andere medewerker van Circuit City: 'Kerel, ik heb zojuist heel rare dingen gezien -. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik iemand bellen of is dat racistisch? '8 (Ironisch genoeg waren de jihadplotters blanke Europese moslims uit voormalig Joegoslavië.) Morgenstern besloot 'racistisch' te zijn en het complot werd verijdeld. Maar zijn vraag toonde aan hoeveel macht politieke correctheid heeft om Amerikanen het zwijgen op te leggen - om hen te intimideren om actie te ondernemen, zelfs als ze geconfronteerd worden met duidelijk bewijs van jihadbedreigingen. Dit is een soort 'groepsdruk' en 'schaamte' die steeds agressiever wordt. Amerikanen internaliseren de islamitische wet op godslastering. Voorbeelden van deze zelfcensuur zijn overal te vinden. In januari 2017 werd ik door The Hill, een online politieke publicatie, gevraagd een stuk te schrijven over geruchten dat actrice Lindsay Lohan zich tot de islam had bekeerd. In het stuk nam ik citaten op uit de koran die vrouwen de gelijkheid van rechten ontkenden, en riep ik op dat ze zouden worden 107

geslagen als ze ongehoorzaam waren, en dergelijke, en ik vroeg me af of Lohan bekend was met dergelijk materiaal. Het was een klein stukje over een kleine beroemdheid, maar het veroorzaakte grote opschudding bij de vijanden van de vrijheid. Op de dag dat het werd gepubliceerd, twitterden linksen en islamitische supremacisten boos op The Hill, verontwaardigd dat ze de 'racistische' 'hatemonger', Robert Spencer, hadden gepubliceerd. Wat was "racistisch" of "hatelijk" aan het eigenlijke artikel dat ze niet konden en niet konden zeggen, omdat er eigenlijk niets racistisch of hatelijk aan was.9 Maar The Hill's redacteur Bob Cusack toonde aan dat hij door en door vatbaar was voor groepsdruk en beschaamd, en haalde het artikel uit The Hill nadat het ongeveer een dag op was geweest

"De tweet van Curt Schilling die moslims met nazi's vergelijkt, is nog erger dan het klinkt" Degenen die rode lijnen durven te overschrijden en iets zeggen dat als 'racistisch' wordt beschouwd, worden in toenemende mate geconfronteerd met beledigende kritiek, uitsluiting en mogelijk zelfs een professionele ondergang - zoals Curt Schilling, een honkbalster die in augustus 2015 een sportomroepster werd, ontdekte. Schilling kwam in conflict met de bewakers van een acceptabele mening en werd onderworpen aan 'ouderwetse technieken van groepsdruk en schaamte', omdat hij een meme op Twitter plaatste met de tekst: 'Er wordt gezegd dat slechts 5-10% van de moslims extremisten zijn. In 1940 was slechts 7% van de Duitsers nazi's. Hoe ging dat? " Schilling verwijderde snel deze tweet, iets dat de indruk alleen maar versterkte dat het vreselijk was om te zeggen, en dat Schilling dat besefte. De kop in de Washington Post was redelijk accuraat: "Curt Schilling vergelijkt moslimextremisten met nazi's in verwijderde tweet." Maar andere verkooppunten waren zwaarder in verontwaardiging dan in nauwkeurigheid. "Curt Schilling vergelijkt moslims met nazi's in verbijsterende verwijderde tweet", zei USA Today.11 SB Nation was nog hysterischer: "Curt Schilling tweets, verwijdert vreselijke meme over moslims en nazi's." 12 De liberale website Vox informeerde de lezers 108

dramatisch, "Curt De tweet van Schilling die moslims met nazi's vergelijkt, is nog erger dan het klinkt. ' Dat was de kop van een hit van Max Fisher.13 In feite had Schilling zoiets niet gezegd. Hij had de nazi's niet vergeleken met moslims in het algemeen, maar met een kleine minderheid van 'extremisten' in de moslimbevolking. Maar Schilling was in strijd met Amerika's ongeschreven, maar desalniettemin verschrikkelijk draconische spraakcodes. Hij moest beschaamd worden. Fisher verklaarde onwetend te zijn over de illustere honkbalcarrière van Schilling en betekende daarmee dat hij een goede linkse elite was, onwetend van brute en burgerlijke atletische prestaties: 'Curt Schilling, van wie Wikipedia me informeert, is een voormalige honkbalster en de huidige ESPN-commentator, stuurde een tweet op dinsdag die rechtstreeks uit het internet lijkt te zijn voortgekomen, zonder racistische e-mail. ”14

VEEL GEDOE OVER (BIJNA) NIETS In 2005 hield een groep genaamd de Free Muslims Coalition wat met veel bombarie werd aangekondigd als "Vrije Moslims houden een mars tegen Terrorisme” (Free Muslims March Against Terror) in Washington, DC. De aankondiging van de rally nodigde mensen van alle religies uit om mee te doen: "Sluit je aan en help ons een bericht aan de terroristen en extremisten dat hun dagen geteld zijn. Stuur ons ook een bericht naar de mensen in het Midden-Oosten, de moslimwereld en alle mensen die op zoek zijn naar vrijheid, democratie en vreedzaam samenleven dat we hen steunen. '20 Dit was bedoeld als een groots evenement. Vrije moslims zeiden: “Sinds we de Rally hebben aangekondigd, hebben bijna 30 organisaties deze onderschreven en zijn er nog meer onderweg. Onder de sprekerslijst bevinden zich verschillende congresleden en senatoren. We willen iedereen eraan herinneren dat deze rally openstaat voor mensen van alle achtergronden. We hopen de steun te krijgen van minimaal 100 109

organisaties en gebedshuizen.â&#x20AC;?21 In aanloop naar het evenement was er enthousiaste nationale en internationale publiciteit. Het trok uiteindelijk een menigte van ongeveer vijftig mensen aan, waaronder veel niet-Moslims.22

Waar was het racisme? Welk ras zijn "extremistische moslims"? Welk ras zijn moslims in het algemeen? Welk ras is de islam? Of bedoelde Fisher dat de tweet van Schilling racistisch was tegen Duitsers? Maar Fisher's wollige logica was typerend voor de vuurstorm die Schilling overspoelde; hij werd verwijderd uit de verslaggeving van ESPN over de Little League World Series. Schilling zelf was berouwvol en verontschuldigend, maar het hielp niet: hij moest worden onderworpen aan 'ouderwetse groepsdruk en schaamte', en dat was hij ook. Wat was er precies zo aanstootgevend aan de tweet van Schilling? Had hij 'extremistische moslims' vergeleken met nazi's? Dat kon toch niet zijn. De Islamitische Staat heeft zes miljoen Joden niet vermoord, maar dat zou het zeker wel doen, en ondertussen maakte de vrolijke bloedlust, seksslavernij, terrorisme van niet-moslims en al de rest de vergelijking redelijk. Of was Schilling 'ongevoelig' omdat hij durfde te suggereren dat vreedzame moslims niet veel deden om hun gewelddadige coreligionisten te beteugelen? Er is voldoende bewijs om die bewering te staven: een moslimbijeenkomst in de National Mall om ISIS in juli 2016 te veroordelen, trok slechts een "kleine menigte" moslims - duizenden minder dan verwacht.15 In juli 2015 hielden moslims in Ierland een demonstratie tegen de Islamitische Staat - waarvoor minder dan vijftig mensen kwamen opdagen.16 En in oktober 2014 in Houston trok een door de Council on American-Islamic Relations (CAIR) georganiseerde betoging tegen de Islamitische Staat in totaal tien mensen17. In augustus 2013 in Boston, ongeveer vijfentwintig moslims tweeten? Had hij 'extremistische moslims' vergeleken met nazi's? Dat kon toch niet zijn. De Islamitische Staat heeft zes miljoen Joden niet vermoord, maar dat zou het zeker wel doen, en ondertussen maakte de vrolijke bloedlust, seksslavernij, terrorisme van 110

niet-moslims en al de rest de vergelijking redelijk. Of was Schilling 'ongevoelig' omdat hij durfde te suggereren dat vreedzame moslims niet veel deden om hun gewelddadige coreligionisten te beteugelen? Er is voldoende bewijs om die bewering te staven: een moslimbijeenkomst in de National Mall om ISIS in juli 2016 te veroordelen, trok slechts een "kleine menigte" moslims - duizenden minder dan verwacht.15 In juli 2015 hielden moslims in Ierland een demonstratie tegen de Islamitische Staat - waarvoor minder dan vijftig mensen kwamen opdagen.16 En in oktober 2014 in Houston trok een door de Council on American-Islamic Relations (CAIR) georganiseerde betoging tegen de Islamitische Staat in totaal tien mensen17. In augustus 2013 in Boston verzamelden ongeveer vijfentwintig moslims zich tegen 'misvattingen' dat de islam gewelddadig was.18 Ongeveer hetzelfde aantal kwam in juni 2013 opdagen bij een progressieve moslimbijeenkomst in Toronto om te beweren dat hun religie was 'gekaapt'. 19 Vergelijk die schamele vertoningen met de duizenden moslims die zich hebben verzameld voor demonstraties tegen Mohammed-cartoons en tegen Israël. In de nasleep van het jihad-bloedbad van Mohammedcartoonisten in januari 2015 protesteerden achthonderdduizend moslims in Tsjetsjenië - niet tegen het bloedbad, maar tegen Mohammed-cartoons. Er waren vergelijkbare protesten in Iran, Pakistan, Ingoesjetië en elders.23 Tienduizend moslims in Pakistan protesteerden, ook tegen Charlie Hebdo's Mohammed-cartoons, niet tegen de moorden op de cartoonisten die ze hadden getekend.24 In Australië verzamelden duizend moslims zich tegen Charlie Hebdo en de vrijheid van meningsuiting.25 In Kyrgyztsan verzamelden duizend moslims zich en riepen: “Ik ben Charlie niet, ik hou van mijn profeet.”26 Maar toen ze de kans kregen om te laten zien hoe moslims het 'extremisme' overweldigend afwezen, kwamen er maar een handvol opdagen. De woeste en demonisering van Curt Schilling was een verontrustend bewijs van hoe effectief Hillary's 'ouderwetse groepsdruk en schaamte' zou kunnen zijn: iedereen die een woord durfde te spreken tegen de jihadterreur, zou onvermijdelijk op het openbare plein worden verminkt en beschuldigd van racisme, onverdraagzaamheid en "islamofobie" - ondanks 111

het feit dat iedereen, inclusief de leidende moslimgroepen in de Verenigde Staten, tegen de jihad-terreur moest zijn. Niemand, hoe geliefd ook, was vrijgesteld van deze tactiek: Schilling was de held van twee World Serieskampioensteams en een alom gerespecteerde figuur, maar dat vrijwaarde hem niet voor de tactieken van â&#x20AC;&#x153;groepsdruk en te schande maken.â&#x20AC;?

EEN ONHEILIGE ALLIANTIE De druk om de sharia-wet op godslastering uit te vaardigen via politieke correctheid ging hand in hand met de campagne van links om de critici van haar eigen agenda te schamen en het zwijgen op te leggen. Nadat Schilling een reeks tweets had gepost waarin kritiek werd geuit op het idee om 'transgendervrouwen' (mannen die beweren vrouw te zijn) toe te staan de toiletten van vrouwen te gebruiken, ontsloeg ESPN hem.27 Niemand die zich zorgen maakte over 'intolerantie' en 'onverdraagzaamheid' liet een traan.

En Schilling, niet voorbereid op de aanval, trok zich onmiddellijk terug, waardoor het nut van deze tactiek werd versterkt. Het uiteindelijke resultaat was om eerlijke vrije meningsuiting over de jihad-dreiging te onderdrukken. De gevestigde media en andere elites die zich op Schilling hadden gestapeld, maakten zich zorgen over hun tolerantie, onbevangenheid en moedig optreden tegen onverdraagzaamheid. Maar in werkelijkheid waren hun handhaving van het politiek correcte verhaal over de islam geavanceerde doelen die allesbehalve tolerant waren. Het gezamenlijke initiatief van de OIC en andere islamitische entiteiten om het Westen een islamitische wet op godslastering op te leggen, werd alleen ondersteund en gesteund door de toenemende bereidheid van het Westen om het zijne te censureren.

112

"Vrijheid van meningsuiting . . . wordt zijn eigen soort fanatisme ” Drie maanden nadat Islamitische jihadisten de Charlie Hebdo Muhammad-cartoonisten in hun Parijse kantoren hadden afgeslacht, sprak de beroemde Doonesbury cartoonist Garry Trudeau zich krachtig uit tegen de vermoorde cartoonisten toen hij een levenslange prestatieonderscheiding ontving van de George Polk Awards in de journalistiek. Door Mohammed te tekenen, zei hij, waren de vermoorde cartoonisten 'afgedwaald in het rijk van haatdragende taal'. Hij legde de schuld bij het concept van vrije meningsuiting zelf. "Vrije meningsuiting", verklaarde hij, "wordt zijn eigen soort fanatisme."28 Bekritiseerd voor zijn aanval op de vrijheid van meningsuiting, probeerde Trudeau zijn opmerkingen te verduidelijken in een interview met Chuck Todd op Meet the Press. Hij stond erop dat hij de Mohammed-cartoonisten niet de schuld gaf van hun eigen dood, en gaf toe dat hij “een beetje duidelijker had moeten maken dat ik destijds net zo verontwaardigd was als de rest van de wereld. Ik rouw er diep om.”29 Maar toen maakte Trudeau de bizarre bewering dat het 'niet echt aan ons is om te beslissen' of Mohammed al dan niet bekritiseerd of bespot kon worden - een eerbetoon die hij in de loop der jaren nooit aan de vele objecten van zijn spot in Doonesbury had toegekend.30 “Ik bedoel , besluiten wij, als samenlevingen, collectief wat onaanraakbaar is. Maar ik heb niet het recht om te beslissen wat heilig en heilig en profaan is voor iemand anders. Alle samenlevingen komen daarover tot een consensus.”31 Welke consensus ooit was ontstaan voor de spot met het christendom en andere religies in het Westen, legde hij niet uit. Trudeau stond erop dat hij zijn satirische inslag niet verloor: “Ik zou zeker geen afbeeldingen van de profeet tekenen. Ik heb echter veel cartoons gemaakt die satiriseren in het specifieke: terroristen, de Taliban, Al Qaeda, de P.L.O. . . . en hebben nooit enige terugslag van de moslimgemeenschap ontvangen. Ze begrijpen dat ik de twee scheid.“32 Waarschijnlijk zou Trudeau geen foto's van Mohammed maken omdat hij gelooft dat hij niet "het recht heeft om te beslissen wat heilig, heilig en profaan is voor iemand anders." Maar dat is niet waar het om gaat. Het lijdt 113

geen twijfel dat Mohammed heilig en heilig is voor moslims. De vraag is of dat feit iemand anders verplicht of niet. Als ik geloof dat iets heilig en heilig is, verplicht u dat dan ook om het te respecteren? Trudeau zou blijkbaar ja zeggen. Ik betwijfel echter of hij hetzelfde zou zeggen over wat christenen heilig vinden. Ik kan me niet herinneren dat hij Piss Christ of het met mest bedekte schilderij van de Maagd Maria veroordeelde dat een paar jaar voor het bloedbad van Charlie Hebdo in New York werd tentoongesteld. Christenen zouden nooit de makers van die werken, of wie dan ook, die hen hebben beledigd, vermoorden.

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT KWETSEN "De verantwoordelijkheid voor geweld ligt bij degenen die het plegen." —Salman Rusdie34

Trudeau zei dat de cartoonisten van Charlie Hebdo 'helemaal niet de schuld' hadden, maar ondermijnde die verklaring door te zeggen: “Ik was het niet eens met de beslissingen die ze namen die Frankrijk een wereld van pijn bezorgden.”33 In feite waren het de massamoordenaars van de jihad, niet Charlie Hebdo, die 'een wereld van pijn naar Frankrijk had gebracht'. Als ze niet bereid waren geweest massamoord te plegen in dienst van de shariawetten tegen godslastering, zou Frankrijk helemaal geen pijn hebben ervaren. Trudeau zei dat de juiste reactie op een misdadiger die je dreigt te vermoorden, tenzij je je mond houdt, is om je te onderwerpen en te gehoorzamen. Dat zou zijn om een thugocratie te installeren, die degenen die de meeste mensen zullen doden het meest meedogenloze recht geven om te regeren. Trudeau's ondoordachte veroordeling van de cartoonisten van Charlie Hebdo hielp de weg te banen voor die theocratie van rovers en moordenaars.

114

"Er werd een afschuwelijke misdaad gepleegd, maar was het een kwestie van vrijheid van meningsuiting waar PEN Amerika zelfingenomen over was?" PEN International omschrijft zichzelf als een "wereldwijd literair netwerk" dat werkt "om de vrijheid van expressie te verdedigen en te bevorderen, en om de belemmeringen voor literatuur weg te nemen."35 Het Amerikaanse bijkantoor, PEN America, verkondigt dat het “op het kruispunt van literatuur en mensenrechten staat om open meningsuiting in de Verenigde Staten en wereldwijd te beschermen. We verdedigen de vrijheid om te schrijven en erkennen de kracht van het woord om de wereld te transformeren. Onze missie is om schrijvers en hun bondgenoten te verenigen om creatieve expressie te vieren en de vrijheden te verdedigen die dit mogelijk maken.”36 Dat is precies wat PEN van plan was toen het in april 2015 besloot om zijn jaarlijkse Freedom of Expression Courage-prijs uit te reiken aan twee leden van de Charlie Hebdo-staf die niet waren vermoord tijdens het jihadbloedbad in januari op haar kantoor: de hoofdredacteur van het tijdschrift, Gerard Biard en medewerker Jean-Baptiste Thoret. Maar zes PEN-leden - schrijvers Peter Carey, Michael Ondaatje, Francine Prose, Teju Cole, Rachel Kushner en Taiye Selasi - namen aanstoot. Snuifde aan Carey: “Er was een afschuwelijke misdaad begaan, maar was het een kwestie van vrijheid van meningsuiting waar PEN Amerika zelfingenomen over was? Dit alles wordt bemoeilijkt door de schijnbare blindheid van PEN voor de culturele arrogantie van de Franse natie, die haar morele plicht jegens een groot en onmachtig deel van hun bevolking niet erkent.”37 “Culturele arrogantie.” Volgens Carey gaven de Fransen, en in het bijzonder Charlie Hebdo, blijk aan “culturele arrogantie” door te blijven volharden in het zeggen en doen van dingen die de gevoeligheden van Moslims kwetsen, die het verdienden om in Frankrijk en elders in het Westen tegen dergelijke misdrijven te worden beschermd, omdat ze "machteloos" zijn.

115

HET HANGT ERVAN AF HOE JE HET BEKIJKT: WIE IS NU EIGENLIJK HET SLACHTOFFER? Blijkbaar kwam Peter Carey's mening er niet van af dat de jihadaanvallers zelf een 'culturele arrogantie' vertoonden door de cartoonisten te vermoorden in dienst van de islamitische godslasteringswet, die de cartoonisten niet onderschrijven. Of als dat zo was, wuifde hij de gedachte weg in het licht van de vermeende slachtofferstatus van moslims in Frankrijk en het Westen in het algemeen.

Deborah Eisenberg, een andere schrijver die niet tevreden was met de beslissing van PEN om de prijs uit te reiken, was op dezelfde manier bezorgd over moslimgevoelens: “Wat ik vraag is wat PEN hoopt over te brengen door een tijdschrift toe te kennen dat beroemd is geworden, zowel voor de vreselijke moord op personeelsleden door Moslimextremisten en voor zijn denigrerende afbeeldingen van moslims. De symbolische betekenis van Charlie Hebdo is hier niet duidelijk.”38 Het werd aan iemand overgelaten die het belang van de vrijheid van meningsuiting en de noodzaak voor vrije samenlevingen om het te verdedigen goed begreep om die betekenis uit te leggen. Salman Rushdie wiens roman De Duivelsverzen een fatwa van de ayatollah Khomeini in 1989 inspireerde en die sindsdien een symbool is geweest van het verzet tegen pogingen om de wereld een islamitische wet op godslastering op te leggen - verklaarde: 'Het is volkomen terecht dat PEN het offer van [de staf van Charlie Hebdo] te eren en hun moord te veroordelen zonder deze walgelijke 'maren.'”39 Rusdie wees de zes andersdenkenen van PEN af als “Zes auteurs die op zoek zijn naar een beetje karakter, te weten Carey, Ondaatje, Prose, Cole, Kushner en Selasi. En Rusdie verklaarde dat ze" vreselijk fout waren. . . . Als PEN een organisatie is doe voor vrije meningsuiting staat, en als zij niet achter de mensen kunnen staan die zijn vermoord voor het maken van tekeningen, dan is de organisatie eerlijk gezegd de naam niet waard. Wat ik 116

tegen Peter en Michael en de anderen zou zeggen, is, ik hoop dat niemand ooit achter hen aan komt.”40 Rushdie verwierp de bewering dat Moslims in Frankrijk "achtergesteld en onmachtig waren" en dus beschermd moesten worden tegen spot en kritiek: "Deze kwestie heeft niets te maken met een onderdrukte en kansarme minderheid. Het heeft alles te maken met de strijd tegen de fanatieke islam, die goed georganiseerd en goed gefinancierd is en die ons allemaal, zowel moslims als niet-moslims, tot schaamte wil drijven. Deze zes schrijvers hebben zichzelf tot medereizigers van dat project gemaakt. Nu zullen ze de twijfelachtige voldoening hebben om te zien hoe PEN zichzelf in het openbaar uit elkaar scheurt.”41 Carey zei dat hij aan de president van PEN schreef 'om te zeggen dat ik mijn naam, zonder mijn medeweten of voorafgaande goedkeuring, niet publiekelijk wilde laten verbinden met een politieke positie die ik niet bekleedde.'42 Die politieke positie was blijkbaar het idee dat de islam kan, net als alle andere geloofssystemen en ideeën, bekritiseerd, gebrekkig, verworpen en zelfs bespot worden.

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT KWAAD KUNNEN DOEN “Als we de vrijheid van meningsuiting alleen zouden onderschrijven voor mensen van wie we de taal zouden spreken, zou dat een zeer beperkt begrip van vrijheid van meningsuiting zijn. Het is een prijs voor moed, en niet een prijs voor inhoud" —PEN-president Andrew Solomon, herhaalde een basisprincipe dat snel uit het hedendaagse discours verdween44

Carey is, zoals veel linksen tegenwoordig, van mening dat de vrijheid van meningsuiting alleen mag worden verleend aan degenen met wie hij het eens is. De rest kan met geweld het zwijgen worden opgelegd, zelfs

117

vermoord, zonder protest - zolang de misdadigers en moordenaars lid zijn van een door links naar behoren erkende slachtofferklasse. Andrew Solomon, de president van PEN, haastte zich om de wereld te verzekeren dat de PEN "het niet eens was met de inhoud van wat ze tot uitdrukking brachten, hij sprak zijn bewondering uit voor die inzet van vrije meningsuiting."43 In een brief aan PEN-trustees merkte Solomon op dat "de Hebdocartoons niet alleen gewelddadige bedreigingen van extremisten uitlokten, maar ook andere moslims en leden van de vele andere groepen waartegen zij zich richtten" beledigden. Hij verzekerde hen dat Charlie Hebdo, ondanks het feit dat hij moslims had beledigd, niet de bedoeling had hen te 'ontkrachten': 'Op basis van hun eigen verklaringen geloven wij dat de bedoeling van Charlie Hebdo niet was om Moslims uit te sluiten of te beledigen, maar als protest met betrekking tot de inspanningen van een kleine minderheid van radicale extremisten om brede categorieën van vrije meningsuiting verboden te houden - ongeacht het doel, de bedoeling of de betekenis van de uitdrukking. Er is moed nodig om het idee van verboden uitspraken te verwerpen, en er is een dringende genialiteit nodig door te zeggen wat u is gezegd door het niet te zeggen, en het zo bespreekbaar te maken. Bij PEN schuwen we nooit controverse en eisen we geen uniforme mening over onze gelederen.”45 Hij ging de uitreiking van de prijs niet annuleren. “We zullen het jammer vinden om degenen die zich hebben afgemeld voor het gala niet te zien, maar we respecteren hen voor hun overtuigingen.”46 De “groepsdruk” waar Hillary Clinton voor had gepleit tegen degenen die de Islam beledigden, was hard aan het werk. Maar liefst 204 andere schrijvers voegden zich snel bij de zes om samen te protesteren om de prijs aan Charlie Hebdo toe te kennen. Dit maakte duidelijk dat ze de argumenten van Carey tegen Charlie Hebdo's vermeende 'culturele arrogantie' overtuigender vonden dan de verdediging van de vrije meningsuiting door Rushdie en Solomon. In een brief waarin hun standpunt werd uiteengezet, beweerden ze dat er "een cruciaal verschil was tussen een standvastig ondersteunende uitdrukking die de aanvaardbare schendt, en een enthousiaste beloning voor een dergelijke uitdrukking."47 118

Dit was inderdaad een mooi onderscheid. Maar waar het allemaal op neerkwam, was dat Carey, wat honderden van de meest vooraanstaande schrijvers in Amerika betrof, gelijk had: kwesties van politieke macht en de aanhoudende effecten van kolonialisme waren dwingender dan de vrijheid van meningsuiting. Zoals zij verklaarden: In de nasleep van de aanslagen werden de cartoons van Charlie Hebdo gekenmerkt als satire en 'belediging van gelijke kansen', en het tijdschrift lijkt volkomen oprecht in zijn anarchistische uitingen van principiële minachting jegens de georganiseerde religie. Maar in een ongelijke samenleving heeft een gelijke kansen overtreding niet hetzelfde effect. Kracht en prestige zijn elementen die moeten worden erkend bij het beschouwen van bijna elke vorm van discours, inclusief satire. De ongelijkheid tussen de persoon die de pen vasthoudt en het onderwerp dat door die pen op papier is vastgelegd, kan en mag niet worden genegeerd. Voor het deel van de Franse bevolking dat al gemarginaliseerd, bestreden en slachtoffer is, een bevolking die gevormd wordt door de erfenis van de verschillende koloniale ondernemingen in Frankrijk, en die een groot percentage vrome moslims bevat, moeten Charlie Hebdo's cartoons van de profeet gezien worden als bedoeld om verdere vernedering en lijden te veroorzaken. Onze zorg is dat PEN, door het toekennen van de Toni en James C. Goodale Freedom of Expression Courage Award aan Charlie Hebdo, niet alleen steun voor vrijheid van meningsuiting geeft, maar ook selectief aanstootgevend materiaal valoriseert: materiaal dat het anti-islamitische, anti -Maghreb, anti-Arabische sentimenten die al veel voorkomen in de westerse wereld.48 Vrijheid van meningsuiting was prima - tenzij het 'anti-islamitisch' was. De meeste, zo niet alle, ondertekenaars van deze brief waren van mening dat de 'anti-islamitische' toespraak op één lijn stond met het ergste racistische en antisemitische betoog. De beroemde schrijfster Joyce Carol Oates legde op Twitter uit: "PEN eert en verdedigt ‘vrijheid van expressie’ 119

maar niet alle ‘expressie‘ – het is selectief. Niet antisemitisch, bijvoorbeeld. Lijkt me redelijk.”49 Ze voegde eraan toe: “Voor sommigen zijn cartoons waarin zwarte vrouwen als apen worden afgebeeld zo beledigend dat we een 'prijs' kwalijk nemen. Maar zou de vrijheid van meningsuiting verdedigen. Als we 'beledigd' zijn, kunnen we gewoon wegkijken, niet censureren. Maar we zijn terughoudend om ‘awards’ te geven (besef dat anderen het er niet mee eens zijn)."50

DE VREUGDEVOLLE KANT VAN JIHAD? Joyce Carol Oates wilde graag de positieve kant van de islamitische jihad ontdekken en tweette een paar maanden later: 'Alles wat we van IS horen, is puriteins en bestraffend; is er niets feestelijks of vreugdevols? Of is de vraag naïef? '51' Naïef 'zei het zachtjes. Maar Oates 'bezorgdheid over het publieke imago van de Islamitische Staat illustreerde de algemene linkse neiging om de gruweldaden van islamitische jihadisten terzijde te schuiven en elke discussie over hen af te doen als racisme en onverdraagzaamheid.

Waren cartoons van Mohammed echt verwant aan racistische en antisemitische spraak? Een belangrijk verschil: islamitische jihadisten verkrachtten, vermoordden en pleegden andere gruweldaden in naam van de islam, terwijl de slachtoffergroepen waarmee de afwijkende schrijvers moslims vergeleken, geen gewelddadige wereldwijde bewegingen bevatten die openlijk hun wil verklaarden tot vernietiging en verovering. Natuurlijk waren niet alle moslims verantwoordelijk voor dit geweld, maar om de islam buiten kritiek te plaatsen omdat moslims zogenaamd zouden worden gediscrimineerd in Frankrijk en andere westerse landen, zou, zoals Rushdie het uitdrukte, “de strijd tegen de fanatieke Islam, die zeer hoog is, negeren. georganiseerd, goed gefinancierd, en die ons allemaal, zowel moslims als niet-moslims, in een zwijgzame stilte wil beangstigen.” In al hun verklaringen over hun standpunt hebben de schrijvers die de prijs van PEN aan Charlie Hebdo veroordeelden, nooit op die realiteit ingegaan. “Groepsdruk en te schande maken” (Peer pressure and shaming), 120

in plaats van een beredeneerd discours, was aan de orde van de dag, aangezien de schrijvers die protesteerden tegen de prijs van PEN de wereld signaleerden dat ze in het kamp van deugd zaten, degene die de 'machteloze' moslims niet beledigde, niet met degenen die zogenaamd voor "racisme" stonden en bezig waren de kolonialistische onderdrukking nieuw leven in te blazen. Deze schrijvers waren ook niet uniek. In de onmiddellijke nasleep van het bloedbad van Charlie Hebdo vreesde Variety dat “het bloedbad van Charlie Hebdo waarschijnlijk het racisme en het antiislamgevoel dat in Frankrijk is toegenomen, zal aanwakkeren. Het zal ook zeker de populariteit van extreemrechtse (Front national) partijleider Marine Le Pen vergroten, die in 2017 een kans had om zelfs president zal worden.”52 De boodschap van Variety aan de lezers was duidelijk: de echte tragedie van het bloedbad van Charlie Hebdo was niet de moord op de cartoonisten of de existentiële bedreiging van de vrije meningsuiting. Het was het gevaar dat de bloedige aanval mensen zou wekken voor de jihad-dreiging - een besef dat het tijdschrift alleen kon zien in termen van 'racisme en antiislamgevoel' en een boost voor de 'extreemrechtse' Marine Le Pen. Gezien deze prioriteiten was het logisch om het bloedbad af te wijzen en tegelijkertijd de cartoonisten aan de kaak te stellen. Dat was wat alle coole mensen, de intelligentsia, de beste en de slimste deden. Eén schrijver was niet vatbaar voor groepsdruk. De in Nederland gevestigde Iraanse dissident Afshin Ellian, auteur van een boek met de titel “Vrijheid van meningsuiting wordt bedreigd” (Freedom of Speech under Attack), die doodsbedreigingen heeft ontvangen voor zijn geschriften over de Islam, stond erop dat 'wanneer een samenleving zelfcensuur toepast uit angst voor terrorisme, de vrijheid verdwijnt. " Hij veroordeelde de boycot van de PEN-onderscheiding tot Charlie Hebdo, en merkte op dat tegelijkertijd de jihadisten die in de Charlie Hebdo-kantoren toesloegen, ook Joden vermoordden in de koosjere supermarkt Hyper Cacher in Parijs. "Als je begint met te zeggen dat ze de cartoons niet mogen maken," verklaarde Ellian, "kun je net zo goed zeggen dat ze geen romans mogen schrijven. Wat hebben de joden tenslotte gedaan? Waarom worden ze vermoord? Zouden de schrijvers zeggen dat ze geen joden hadden mogen

121

zijn? Een schrijver die zo'n prijs niet kan tolereren, is de naam ‘schrijver’ niet waardig.”53 Inderdaad.

"De vertoning van deze film in zijn huidige staat zou een grote belediging zijn voor onze lokale moslimgelovigen, evenals voor elke buitenlandse moslimbezoeker aan het museum" De waarheid was geen verdediging tegen groepsdruk en schaamte. In april 2014 protesteerden moslimgroepen tegen de vertoning van een zeven minuten durende film getiteld “De Opkomst van Al-Qaida” (The Rise of Al Qaeda) in het National September 11 Memorial Museum in New York City. Sheikh Mostafa Elazabawy, de imam van Masjid Manhattan, snoof: “De vertoning van deze film in zijn huidige staat zou een grote belediging zijn voor onze lokale moslimgelovigen en voor elke buitenlandse moslimbezoeker aan het museum. Ongecompliceerde bezoekers die het verschil tussen Al-Qaida en moslims niet begrijpen, komen mogelijk met een bevooroordeelde kijk op de islam weg, wat leidt tot antagonisme en zelfs confrontatie met moslimgelovigen in de buurt van de site.”54 Dit was een buitengewone klacht gezien het feit dat de film al-Qaeda op geen enkele manier samenbracht met moslims in het algemeen. Het enige wat het deed was de woorden "jihad" en "islamistisch" gebruiken. Desalniettemin benadrukte Akbar Ahmed, een bekende islamitische geleerde aan de American University, dat veel bezoekers van het museum “simpelweg zouden zeggen dat islamist moslims betekent, jihadistisch moslims. De terroristen moeten worden veroordeeld en herinnerd voor wat ze hebben gedaan. Maar als je hun religie associeert met wat ze deden, dan betrek je automatisch, door associatie, anderhalf miljard mensen die niets met deze acties te maken hadden en die uiteindelijk de VS niet onnodig willen vervreemden.”55 Ahmed ging niet in op het feit dat het de terroristen waren, en niet het 9/11 Memorial Museum, die verantwoordelijk waren voor het 'associëren van hun religie met wat ze deden'. (Mohamed Atta bijvoorbeeld, herinnerde zichzelf in een briefje in een ingecheckte koffer dat het gekaapte 122

vliegtuig niet haalde: "Verhoog uw vermelding van Gods naam. De beste vermelding is het lezen van de koran. Alle geleerden stemden ermee in Dit is voor ons genoeg, dat [de koran] het woord is van de Schepper van hemel en aarde, die we op het punt staan te ontmoeten. ”)56 Uiteindelijk stond het museum standvastig over de film, maar het verwijderde de term 'islamitisch terrorisme' op haar website.57 De aflevering was verhelderend: zelfs om het voor de hand liggende feit op te merken dat de kapers van 9/11 zichzelf identificeerden als moslims en uitlegden dat ze deden wat ze deden vanwege de islam, was beledigend voor andere moslims. Kennis nemen van de islamitische zelfidentificatie van de kapers was onaanvaardbaar. En met oordeelkundig gebruik van schaamte konden daders in overeenstemming worden gebracht.

Ik ben er vrij zeker van dat het eerste amendement betrekking heeft op spek" Misdrijven voor moslims kunnen zowel triviaal als groot zijn: Muhammad Syed, de president van ex-moslims van Noord-Amerika (EXMNA), ontdekte dat in juni 2016 toen hij naar de bakkerij ging in de Wegman's supermarkt in Fairfax, Virginia, om bestel een taart om de derde verjaardag van de oprichting van de organisatie te vieren. Volgens EXMNA "bevatte het verzoek een foto van de naam en het logo van de Ex-Muslims of North America (EXMNA), met de tekst ‘Gefeliciteerd met 3 jaar!’” Een medewerker van Wegman weigerde echter de taart te maken, noemde het 'aanstootgevend' en legde uit: “Mijn werknemers weten misschien niet waar dit voor staat, ex-moslims in Noord-Amerika, en ik heb niet genoeg tijd en mensen om te onderwijzen ze op wat het is." Moslimmedewerkers hadden niet echt geklaagd over de taart, maar de medewerker zei dat de winkel hen niet in die situatie kon brengen. De president van EXMNA verklaarde: 'Ik ben geschokt door de ontkenning. Er is niets aan onze naam of logo dat voor een redelijk individu als beledigend kan worden beschouwd. Sommigen beschouwen ons bestaan echter als een belediging voor hun geloof, en voor hen heb ik alleen dit te zeggen: we hebben het volste recht om te bestaan en trots te zijn op wie we zijn, en we zullen niet terugvallen. Ex-moslims over de hele wereld 123

worden vervolgd en bedreigd, zelfs door hun eigen familie en vrienden. We gingen ervan uit dat we hier, in de Verenigde Staten, ongestoord onze gang konden gaan. Helaas zouden zelfs respectabele bedrijven een vervolgde groep liever afwijzen dan een risico-overtreding. '' 58 Na een golf van kritiek trok Wegman zich terug en verontschuldigde zich bij Syed en EXMNA.59 De eigenaren van Sneakers Bistro in Winooski, Vermont, kwamen ook de buzz-saw tegen van oprechte of gevreesde moslimovertredingen toen ze een bord ophingen met de advertentie 'Sneakers Bacon'. Een moslimvrouw ging naar het online Winooski Front Porch Forum om haar overtreding te registreren en beweerde dat het bord beledigend was voor mensen die geen varkensvlees aten. Sneakers namen het bord weg. Een inwoner van Winooski die niet tevreden was met dat besluit zei over de klagende moslim: "Ik respecteer haar religie en haar recht om te geloven wat ze wil, maar ik ben er vrij zeker van dat het eerste amendement betrekking heeft op spek en de verkoop ervan."60 Vrij zeker, ja, maar tegenwoordig weet je het niet zeker. In augustus 2016, toen een groep genaamd "Wyoming tegen Islam, Amerikanen voor een veilige Wyoming" een "Ban Islam" -bijeenkomst hield in Gillette, Wyoming, en een koran verbrandde, meldde het lokale televisiestation KCWY 13 kieskeurig: "Leden van 'Wyoming against Islam' heeft tijdens de betoging een koran verbrand, maar nieuws 13 zal dat niet laten zien uit respect voor moslims.â&#x20AC;?61

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN "Dit is slavernij, om niet je gedachten uit te kunnen spreken." â&#x20AC;&#x201D;Euripides65

Respecteren? Of angst? Als het ging om moslims en de islam in Amerika, werd het steeds moeilijker om het verschil te zien. In 2009 publiceerde Yale University Press een verslag van de Deense Mohammed-cartoonstrijd, The Cartoons That Shook the World van de Deense auteur Jytte Klausen. 124

Hoewel het boek talrijke illustraties bevatte, bevatte het geen enkele cartoon van Mohammed die het eigenlijke onderwerp van het boek was.62 Volgens de New York Times "zei John Donatich, de directeur van Yale University Press, telefonisch dat de beslissing moeilijk was, maar de aanbeveling om de beelden in te trekken, inclusief de historische foto's van Mohammed, was ‘overweldigend en unaniem.’ Tekenfilms zijn gratis beschikbaar op internet en kunnen nauwkeurig in woorden worden beschreven, zei de heer Donatich, dus het opnieuw afdrukken ervan zou gemakkelijk als zinloos kunnen worden geïnterpreteerd.”63 Pundit Christopher Hitchens was ontsteld: “De capitulatie van Yale University Press voor dreigementen die nog niet eens waren geuit, is de nieuwste en misschien wel de ergste episode in de gestage overgave aan religieus extremisme - met name moslim religieus extremisme - dat zich over onze cultuur verspreidt. . ”64 In 2009 was die overgave al vastgesteld door overvloedige precedenten. Amerikanen leerden zelfcensuur en het deel van het publieke discours dat de facto onder de islamitische wet op godslastering viel in plaats van het Eerste Amendement, zou alleen maar blijven groeien.

Hoofdstuk 7

125

“ONVERANTWOORD PROVOCEREND”: DE EROSIE VAN VRIJHEID VAN MENINGSUITING VAN RUSDIE TOT GELLER

De campagne om het Westen te dwingen de vrijheid van meningsuiting op te geven, kreeg een Wist je dat: kritische impuls na de publicatie van de Deense • Popster Cat Stevens bekeerde zich tot de islam en tekenfilms. steunde enthousiast de Maar de islamitische jihad tegen de vrije doodstraf van de ayatollah Khomeini tegen Salman meningsuiting in het Westen was dat wel geweest Rushdie verklaarde eerder, op 14 februari 1989, toen de • Rushdie werd verdedigd na de Khwa-fatwa van 1989, opperste leider van Iran, de ayatollah Ruhollah maar overtreders van de Khomeini, deze fatwa uitvaardigde tegen islam krijgen tegenwoordig romanschrijver Salman Rushdie voor zijn roman De minder steun Duivelsverzen, waarvan Khomeini geloofde dat hij • In 2010 werd een cartoonist uit Seattle die moslims de Islam en Mohammed beledigde: beledigde gedwongen een nieuwe identiteit aan te nemen

In de naam van Hem, de hoogste. Er is maar één God, naar wie we allemaal zullen terugkeren. Ik informeer alle ijverige moslims van de wereld dat de auteur van het boek getiteld The Satanic Verses - dat is samengesteld, gedrukt en gepubliceerd in tegenstelling tot de islam, de profeet en de koran - en alle betrokkenen bij de publicatie ervan op de hoogte waren van de inhoud ervan wordt ter dood veroordeeld. Ik roep alle ijverige moslims op om ze snel ten uitvoer te brengen, waar ze zich ook bevinden, zodat niemand anders de islamitische heiligen zal durven beledigen. Als God het wil, is iedereen die op dit pad wordt gedood een martelaar. Bovendien moet iedereen die toegang heeft tot de auteur van dit boek, maar niet de macht heeft om hem uit te voeren, hem aan

126

de mensen melden, zodat hij gestraft kan worden voor zijn daden. Moge vrede en de genade van God en zijn zegeningen met je zijn. (Ruhollah al-Musavi al-Khomeini, 25 Bahman 1367).1 Khomeini's fatwa volgde op het verbod van The Satanic Verses in India na de publicatie in september 1988 en het verbranden van het boek door moslims in twee Engelse steden. Toen de Amerikaanse editie in februari werd gepubliceerd, begonnen internationale protesten. Op 12 februari 1989 bestormden demonstranten het Amerikaanse culturele centrum in Islamabad, Pakistan; vijf mensen kwamen om het leven toen de politie het vuur op de demonstranten opende De Amerikaanse ambassade in Islamabad verliet onmiddellijk het fundamentele grondbeginsel van de Verenigde Staten en verzekerde de demonstranten dat "de Amerikaanse regering zichzelf op geen enkele manier steunt of associeert met activiteiten die op een of andere manier aanstootgevend of beledigend zijn voor de islam of een andere religie." zei niets over het eerste amendement of de vrijheid van meningsuiting. De volgende dag, 13 februari, de dag voor Khomeini's fatwa, waren er antiRushdie-rellen in Srinagar, India; drie mensen kwamen om en zestig raakten gewond Rushdie was tenminste tot op zekere hoogte voorbereid op wat er zou kunnen gebeuren. Niet lang voordat Khomeini's fatwa werd gepubliceerd, schreef de romanschrijver: 'Een machtige stam van geestelijken heeft de islam overgenomen. Dit zijn de hedendaagse Thought Police.'5 Op de dag dat de fatwa werd uitgereikt, maakte Rushdie zijn laatste openbare optreden gedurende vele jaren op een herdenkingsdienst voor de Britse schrijver Bruce Chatwin. Het woord van het doodvonnis verspreidde zich snel onder de rouwenden en reisschrijver Paul Theroux fluisterde tegen Rushdie: 'Nu is het jouw beurt. Ik veronderstel dat we volgende week hier voor u terugkomen. Houd je hoofd laag, Salman. '6 Een door de staat gefinancierde Iraanse liefdadigheidsinstelling bood $ 3 miljoen aan IraniĂŤrs of $ 1 miljoen aan buitenlanders die Rushdie vermoordden.7 De schrijver dook snel onder, met zijn bescherming betaald door de Britse regering tegen een bijna naderende prijs ÂŁ 1 miljoen per jaar 8 127

Kort daarna bood Rushdie een soort van verontschuldiging aan, samen met een sluw beroep op de moslims die hem opriep om de realiteit te respecteren van een wereld waarin mensen het niet eens waren over fundamentele gewetenskwesties: “Als auteur van The Satanic Verses erken ik dat Moslims in veel delen van de wereld zijn oprecht verontrust door de publicatie van mijn roman. Ik betreur het ten zeerste dat de publicatie de oprechte aanhangers van de islam had veroorzaakt. Zoals we leven in een wereld van vele religies, heeft deze ervaring ons eraan herinnerd dat we ons allemaal bewust moeten zijn van de gevoeligheden van anderen. '9 Khomeini was niet verzacht, noch geneigd zijn respect te betuigen aan het pluralisme. In reactie op geruchten dat het doodvonnis zou worden opgeheven als Rushdie zich verontschuldigde, gaf het kantoor van Khomeini een verklaring af: De imperialistische buitenlandse media beweren ten onrechte dat de functionarissen van de Islamitische Republiek hebben gezegd dat de doodstraf voor de auteur van The Satanic Verses zal worden ingetrokken als hij berouw heeft. Zijne Excellentie, Imam Khomeini, lang mag hij leven, heeft gezegd: “Dit wordt 100 procent geweigerd. Zelfs als Salman Rushdie berouw heeft en de meest vrome man aller tijden wordt, is het de plicht van elke moslim om alles wat hij heeft, zijn leven en rijkdom, te gebruiken om hem naar de hel te sturen. ' Zijne Excellentie de Imam voegde toe: "Als een niet-Moslim zich bewust wordt van de verblijfplaats van Rushdie en hem sneller kan executeren dan moslims, is het de taak van de moslims om een beloning of vergoeding te betalen in ruil voor deze actie."10 Deze uitnodiging aan niet-moslims om Rushdie te vermoorden was belangrijk: Khomeini nodigde niet-moslims uit om de moslimgevoeligheden over het vermeende misdrijf van Rushdie te delen, en probeerde hen ertoe te bewegen dit te doen door het vooruitzicht van een financiële beloning. Het zou jaren duren voordat deze uitnodiging aan buitenlanders en nietmoslims om Rushdie te vermoorden, zou evolueren naar het "schamen", zoals Hillary Clinton het zou zeggen, van degenen die het aandurfden om te 128

weigeren deel te nemen aan een de facto implementatie van islamitische godslasteringswetten. Clinton's noodzaak voor 'groepsdruk en schaamte' toonde aan dat in de twee decennia tussen de Rushdie fatwa en haar goedkeuring van UNHRC-resolutie 16/18, niet-moslims de belangrijkste handhavers van de sharia-godslasteringswetten in het Westen waren geworden.

"Ik realiseerde me dat mijn enige overlevingsmechanisme mijn eigen integriteit was" Niet zo beschaamd als doodsbang en gedemoraliseerd, bleef Rushdie een uitweg zoeken. Op 24 december 1990 deed hij zijn meest fantasierijke poging om de fatwa te vernietigen: hij bekeerde zich tot de islam en gaf een verklaring af waarin hij zei dat elk personage in De Duivelsverzen (The Satanic Verses) dat “twijfel werpt”. . . op de authenticiteit van de heilige koran, of die de goddelijkheid van Allah afwijst” zijn steun niet had.11 Moslimleiders verwierpen zijn bekering, omdat hij de satanische verzen niet uit de publicatie trok.12 Later herriep Rushdie en legde uit: "Het was gestoord denken. Ik was meer uit balans dan ooit tevoren, maar je kunt je niet voorstellen onder welke druk ik stond. Ik dacht gewoon dat ik een gemeenschapsverklaring aflegde. Zodra ik het zei, had ik het gevoel dat ik mijn eigen tong eruit had gerukt. Ik realiseerde me dat mijn enige overlevingsmechanisme mijn eigen integriteit was. Mensen, mijn vrienden, waren boos op me, en dat was de reactie waar ik om gaf.”13 Zoals de islamitische jihad tegen de vrije meningsuiting zich verzamelde stoom, integriteit zou steeds schaarser worden. Islamitische jihadisten hebben Rushdie nooit vermoord (althans niet op het moment van schrijven), hoewel ze het verschillende keren probeerden; Ooit blies een moslim zichzelf op in een Britse hotelkamer met een bom die bedoeld was voor Rushdie. Jihadi's slaagden er wel in Hitoshi Igarashi te vermoorden, die de satanische verzen in het Japans had vertaald. Twee andere vertalers van het boek, Ettore Capriolo (Italiaans) en Aziz Nesin (Turks), en de Noorse uitgever William Nygaard, raakten ernstig gewond bij aanvallen; de aanslag op het leven van Nesin liet zevenendertig anderen dood. Veel boekhandels die het boek durfden te dragen, werden met vuurbommen bedekt.14 129

Deze aanvallen hadden het beoogde effect: angst en stilte. Hoewel de Britse regering een bewonderenswaardige inzet voor de vrijheid van meningsuiting toonde door te betalen voor de bescherming van Rushdie, zei hij hem niets te zeggen dat de islamitische jihadisten die Britse gijzelaars vasthielden, zou kunnen irriteren. British Airways verbood hem uit de vliegtuigen, uit angst dat zijn aanwezigheid luchtvaartmaatschappijen in gevaar zou brengen.15 Franse en Israëlische uitgeverijen lieten hun plannen voor vertalingen van het boek vallen.16 Ondertussen haastten velen zich om hun bereidheid te tonen om islamitische godslasteringwetten te accepteren, of op zijn best hun ontmoedigende falen om te begrijpen wat er op het spel stond. De katholieke kerk leek meer van streek door de godslastering tegen de islam dan door de fatwa: de semi-officiële L'Osservatore Romano van het Vaticaan hekelde Rushdie hardop en kardinaal Albert Decourtray van Lyon noemde De Duivelsverzen een “belediging voor religie.”17 President van de VS George HW Bush stelde het als volgt: "Hoe beledigend dat boek ook is, het aanzetten tot moord en het aanbieden van beloningen voor het plegen ervan, is zeer beledigend voor de normen van beschaafd gedrag."18. De Japanse regering maakte een verbazingwekkend zwakke observatie: “het aanmoedigen van moord is niet iets wat geprezen moet worden.”19

"Het is onze plicht om achter hem te staan en onze plicht om aan de wereld te zeggen dat als hij ooit wordt vermoord, het onze plicht zal worden om in zijn plaats te staan" Sommigen waren robuust in hun verdediging van de vrijheid van meningsuiting. In veel kringen werd Rushdie geprezen als een held, een levende martelaar voor de vrijheid van meningsuiting. Schrijver Christopher Hitchens merkte op: "We riskeren veel door zelfs maar een centimeter grond af te staan aan de boekverbranders en moordenaars."20 Egyptische Nobelprijswinnaar Naguib Mahfouz sprak zich uit tegen Khomeini’s fatwa als “intellectueel terrorisme” – alhoewel enkele jaren later, onder druk van islamitische hardliners (die hem uiteindelijk neerstaken en hem ernstig verwonden), hij het boek van Rushdie 130

veroordeelde als "beledigend" voor de Islam, maar hij veroordeelde nog steeds het doodvonnis.21 Romanschrijver Norman Mailer was bombastischer en verklaarde dat hij bereid was te sterven voor de vrijheid van meningsuiting , zeggende over Rushdie: Het is onze plicht om achter hem te staan en onze plicht om aan de wereld te zeggen dat als hij ooit wordt vermoord, het onze plicht zal worden om in zijn plaats te staan. Als hij ooit wordt vermoord vanwege een dwaasheid, moeten we worden gedood voor dezelfde dwaasheid. . . . Want als één schrijver kan worden gedood met een hitcontract en alle betrokkenen ermee wegkomen, dan kunnen we er beter aan doen om ons allemaal een voor een te raken in toekomstige contracten, totdat onze leiders in de westerse wereld eindelijk kunnen zijn opgewonden door het schokkende schouwspel van onze bereidheid, ook al zijn we zelfzuchtige creatieve kunstenaars, om toch gemarteld te worden voor een zaak.22 Sommigen dachten dat Mailers woorden hol klonken. Andy Ross, wiens boekwinkel in Berkeley, Californië, werd gebombardeerd, hekelde Mailer omdat hij elke keer dat je de tv aanzette, van links naar rechts spoot. Ik bedoel, daar zat hij waarschijnlijk ergens in een chique penthouse en vertelde diegenen onder ons die eigenlijk in de frontlinie zaten over hoe het onze morele verantwoordelijkheid is om het boek te verkopen en als we dat niet doen, zijn we een stel lafaards.”23 Maar het feit dat Mailer bereid was in het openbaar met Rushdie te staan, was een goede zaak: niet alle leden van de westerse intelligentsia deden dat, en zelfs in 1989 vonden sommigen in het Westen dat Rushdie alles verdiende wat hij kreeg. Op de vraag of de Iraniërs het recht hadden Rushdie te vermoorden, zei UCLA-professor Georges Sabbagh, directeur van het Near East Studies Center van de universiteit, simpelweg: “Waarom niet?”24

131

Popster Cat Stevens, die zich onlangs tot de islam had bekeerd en de naam Yusuf Islam had aangenomen, ging nog verder en zei over een brandende beeltenis van Rushdie: "Ik had gehoopt dat het echt zou zijn."25

NIET MEER MEERIJDEN AAN BOORD VAN DE TREIN OP WEG NAAR VREDE “Ik kan iemand bellen die hem misschien meer schade toebrengt dan hij zou willen. Ik zou proberen de ayatollah Khomeini te bellen en hem precies te vertellen waar deze man is.''26 —Yusuf Islam (de voormalige Cat Stevens) (die uitlegt wat hij zou doen als hij Salman Rushdie zou tegenkomen)

Natalie Merchant van de alternatieve rockband 10.000 Maniacs, die in 1987 een hit had met een versie van Stevens “Vredestrein” (Engels: Peacetrain, d.w.z. trein op weg naar vrede), weigerde het nummer te spelen nadat Yusuf Islam zijn steun voor de doodstraf op Rushdie had uitgesproken, en had het zelfs verwijderd uit Amerikaanse exemplaren van het album van de groep In My Tribe.27 Toen ik in 1989 10.000 Maniacs in concert zag, vertelde Merchant het publiek dat ze wist dat ze wilden dat de groep “Vredestrein” zou spelen, maar dat ze dat niet meer zouden doen dus sinds "Cat Stevens is gek geworden." Het publiek applaudisseerde hevig. Het was misschien het hoogtepunt van de ondersteuning van de popcultuur voor de vrijheid van meningsuiting. Ondertussen sprak Kalim Siddiqui, directeur van het Muslim Institute in Londen, die samen met Yusuf Islam op een Britse televisiediscussie over de Rushdie fatwa verscheen, gevoelens uit die in het Westen steeds vaker zouden voorkomen. "Ik zou hem niet doden", zei hij over Rushdie, "maar ik weet zeker dat er op dit moment heel veel mensen in dit land zijn voorbereid. Als ze hun handen op Rushdie zouden kunnen krijgen, zou hij dood zijn. Als Brits staatsburger heb ik, als je wilt, een sociaal contract met 132

de Britse staat, om de Britse wet niet te overtreden. We zijn geen pacifistische religie. We draaien de andere wang niet om. We slaan terug.”28 Siddiqui legde niet uit hoe een boek met materiaal dat hij niet mocht, een 'hit' was die ernstig genoeg was om 'hit [ting] back' met geweld te rechtvaardigen. Hij nam dat als vanzelfsprekend aan, en dat gold ook voor steeds meer mensen in het Westen in de decennia na de Rushdie fatwa. Desalniettemin was Rushdie in de loop der jaren beladen met eer. In juni 2007 werd hij geridderd voor 'dienst aan literatuur'. Te midden van wereldwijd moslimprotest verdedigde de Britse minister van Binnenlandse Zaken John Reid de eer - en het principe van vrije meningsuiting: "We hebben het recht om meningen te uiten en het standpunt van anderen te tolereren, en daarvoor bieden we onze excuses niet aan." 29 Maar er waren al veel mensen in het Westen die zich daarvoor verontschuldigden.

“Er is geen Molly meer” De aankondiging in het nieuwsmagazine Seattle Weekly was laconiek: “Je hebt misschien gemerkt dat de strip van Molly Norris deze week niet in de krant staat. Dat komt omdat Molly er niet meer is.”30 Molly Norris leefde nog, maar ze zou nooit meer worden gezien of gehoord, althans niet met die naam, vanwege een reeks gebeurtenissen die begon met de satirische tekenfilm-tv-show South Park van Comedy Central. Op 14 april 2010, de show, die eerder Mozes, Jezus en Boeddha had bespot, beeldde Mohammed, de profeet van de islam, af in een berenkostuum. De volgende dag gaf de Amerikaanse islamitische groep Revolution Muslim een waarschuwing aan de makers van South Park, Matt Stone en Trey Parker: "We moeten Matt en Trey waarschuwen dat wat ze doen dom is, en ze zullen waarschijnlijk eindigen als Theo van Gogh voor uitgezonden deze show. Dit is geen bedreiging, maar een waarschuwing voor de realiteit van wat hen waarschijnlijk zal overkomen.”31 Een moslim had Van Gogh in 2004 in een straat in Amsterdam vermoord omdat hij kritiek had op de behandeling van moslimvrouwen onder de islamitische wet in zijn film Submission (Engels voor: onderwerping).

133

Lid van de Moslimrevolutionairen Younus Abdullah Muhammad legde uit dat de waarschuwing aan Stone en Parker "was bedoeld in een principe dat diep geworteld is in de Islamitische religie, waarin wordt opgeroepen tot het goede, en het kwade wordt verboden."33. Dit principe stelt blijkbaar verplicht dat degenen die Mohammed hebben beledigd vermoord moeten worden, en tevens wordt het tekenen van hem verboden; iets wat volledig in overeenstemming is met de beperkingen van de Sharia-wetgeving – namelijk het verbod op godslastering.

VRJIE MENINGSUITING MET GEWELD BEANTWOORDEN "Als er geen controle is op de vrijheid van uw woorden, laat dan uw hart openstaan voor de vrijheid van onze daden."32 —Aangehaald citaat van Osama bin Laden Waarin de makers van South Park Matt Stone en Trey Parker reageren op de bedreigingen

Comedy Central ging achteruit: de volgende aflevering van South Park behandelde de cartoon van Mohammed met een grote "CENSORED" graphic; zijn naam kletterde in de soundtrack. Stone en Parker merkten op: "Nadat we de show hadden afgeleverd en voorafgaand aan de uitzending, plaatste Comedy Central tijdens de aflevering talloze extra geluidssignalen." Ze onthulden dat Comedy Central de originele aflevering niet op zijn website streamde, zoals bij andere afleveringen. De schrijvers voegden eraan toe: "In de 14 jaar dat we ‘South Park’ hebben gedaan, hebben we nog nooit een serie gemaakt waar we zelf niet achter konden staan. We leverden onze versie van de show aan Comedy Central en zij waren vastbesloten de aflevering te wijzigen.”34 Molly Norris was niet tevreden met de lafheid van Comedy Central. Op 20 april 2010, dezelfde dag dat de gecensureerde South Park-aflevering liep, plaatste ze op haar website een afbeelding van een poster met de tekst: "In het licht van de recente verhulde (ha!) Bedreigingen gericht op de makers van de tv-show South Park (voor het weergeven van Mohammed in 134

een berenpak) door bloggers op de website van Revolution Muslim, hierbij beschouwden we 20 mei 2010 als de eerste jaarlijkse 'Everybody Draw Mohammed Day.”36 Geïnterviewd op een radioshow in Seattle, legde Norris uit dat ze had opgeroepen tot ‘Everybody Draw Mohammed Day' (Een ieder tekent Mohammed na – d.w.z. Mohammed Tekenwedstrijd) omdat “ik als cartoonist gewoon zoveel passie voelde voor wat er was gebeurd. . . het is de taak van een cartoonist om juist niet Politiek Correct te zijn."37 Maar Norris maakte snel een ommekeer en plaatste op haar website op 26 april: "Ik ben NIET betrokken bij 'Everybody Draw Mohammd Day!'"38 Zij voegde toe, “ik heb een cartoon gemaakt die viraal rondging op het internet, en ik ga er niet in mee. Veel andere mensen hebben mijn cartoon gebruikt om sites te starten, enz. Ga alsjeblieft naar hen toe, omdat ik een privépersoon ben die dingen tekent.”39

HET OVERBOORD GOOIEN VAN VRIJHEID VAN MENINGSUITING De slotrede van de South Park-aflevering 'over intimidatie en angst. . . noemde Mohammed helemaal niet, maar hij kreeg ook een piep."35 —Van Matt Stone en Trey Parker's verklaring over de censuur van hun werk door Comedy Central

Maar het was niet genoeg. "Op aandringen van de beste beveiligingsspecialisten van de FBI," legde de Seattle Weekly in september 2010 uit, "is ze, zoals ze het zeggen, 'going ghost': verplaatsen, haar naam veranderen en in wezen haar identiteit uitvegen. Ze zal geen cartoons meer publiceren in onze krant of in het tijdschrift City Arts, waar ze regelmatig aan heeft bijgedragen. Ze wordt feitelijk in een getuigenbeschermingsprogramma geplaatst - behalve, zoals ze opmerkt, zonder dat de regering de rekening opneemt. ' 'Everybody Draw Mohammed Day'-cartoon.'41

135

En dat was dat. Anders dan in het geval van Rushdie, werden de bedreigingen tegen Norris nooit voorpaginanieuws. Haar zaak werd geen cĂŠlĂ¨bre. In tegenstelling tot Rushdie moest ze ook de rekening betalen voor haar veiligheidsmaatregelen: geen enkele regering snelde haar te hulp. Het verschil was niet helemaal te wijten aan het feit dat Rushdie ten tijde van de publicatie van The Satanic Verses al een internationaal bekende schrijver was en Norris slechts een obscure cartoonist was voor een lokaal weekblad; evenmin kon het volledig worden toegeschreven aan het feit dat de fatwa van Rushdie van een staatshoofd kwam, terwijl Norris werd uitgegeven door een weinig bekende bende moslimmisdadigers. De relatieve onverschilligheid voor het lot van Norris was grotendeels toe te schrijven aan een verzwakking van de maatschappelijke inzet voor vrije meningsuiting tussen 1989 en 2010. Gedurende die tijd werd steeds meer geaccepteerd dat de juiste reactie op de dreigementen van jihadisten over de vrije meningsuiting die hen beledigde, was om terug naar beneden en geef ze wat ze wilden. Dat islamitische jihadisten een Amerikaanse burger konden dwingen onder te duiken voor het uitoefenen van haar vrijheid van meningsuiting was al erg genoeg; dat haar zaak alleen maar onverschilligheid bij de media veroorzaakte en dat de leidende ambtenaren van de natie nog erger waren. Even verloren als Norris 'identiteit was het feit dat, hoe grillig het ook was, haar aankondiging "Everybody Draw Mohammed Day" een serieus punt maakte: islamitische supremacisten dreigden mensen te vermoorden - Parker en Stone, Europese cartoonisten Kurt Westergaard en Lars Vilks, en iedereen die Mohammed durfde te tekenen. Maar wat zou er gebeuren als iedereen besloot hem te tekenen? De misdadigers kunnen ons onmogelijk allemaal vermoorden, toch? Vanwege haar pijnen werd Norris een levende (als onzichtbare) illustratie van hoe juist haar punt in de eerste plaats was. Juist omdat niet genoeg andere mensen bereid waren Mohammed te trekken of op te komen voor de vrijheid van meningsuiting van degenen die dat wel deden, werd ze gedwongen te verdwijnen. Tegen 2010 vielen de westerse politieke en media-elites over zichzelf heen om de vrijheid van meningsuiting op te geven in het licht van moslimdreigingen. En het zou alleen maar erger worden, en veel erger. 136

"Natuurlijk hebben we het recht om te tekenen wat we willen, maar we hebben ook de plicht om niet onverantwoordelijk provocerend te zijn" Op de avond van 3 mei 2015 stond ik naast Pamela Geller op de locatie van ons zojuist afgesloten American Freedom Defense Initiative / Jihad Watch Muhammad Art Exhibit en Cartoon Contest in Garland, Texas, toen een van onze beveiligingsteams binnenkwam en vertelde ons dat er buiten was geschoten. Het is veilig om te zeggen dat als de jihadisten hun doelen hadden bereikt, we allebei dood zouden zijn. In plaats daarvan, toen het publiek naar een ander gebied werd geleid en de buitenkant van het gebouw werd geveegd voor bommen en extra jihadi's, werden Geller en ik haastig naar een veilige kamer gebracht. Sinds die dag is Pamela Geller nooit meer veilig geweest; ze is nu het belangrijkste doelwit van de Islamitische Staat in de Verenigde Staten. ISIS publiceerde snel een communiquĂŠ over de Garland-aanval, inclusief deze fatwa tegen Geller: De aanval door de Islamitische Staat in Amerika is nog maar het begin van onze inspanningen om een wiliyah [administratief district] te vestigen in het hart van onze vijand. Ons doel was de khanzeer [varken] Pamela Geller en om haar te laten zien dat het ons niet kan schelen in welk land ze verbergt of welke lucht haar beschermt; we sturen al onze leeuwen om haar te laten slachten. Dit zal het hart van onze broeders helen en degenen achter haar verspreiden. Voor degenen die haar beschermen: dit zal je enige waarschuwing zijn om deze vrouw en haar circusvoorstelling te huisvesten. Iedereen die haar evenementen organiseert, geeft haar een platform om haar vuiligheid te verspillen, zijn legitieme doelwitten. We hebben nauwlettend in de gaten gehouden wie aanwezig was bij dit evenement en de schutter van onze broers. We wisten dat het doelwit beschermd was. Het was onze bedoeling om te laten zien hoe gemakkelijk we ons leven geven omwille van Allah. 137

Dit alles was sensationeel genoeg en de dreiging werd versterkt door de daaropvolgende jihadistische pogingen op het leven van Geller. Maar de reactie van westerse politici en experts was nog verontrustender. Deze keer waren ze lang niet zo geneigd om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen als ze waren geweest ten tijde van de Rushdie fatwa, of zelfs het bloedbad van Charlie Hebdo. "Natuurlijk hebben we het recht om te tekenen wat we willen, maar we hebben ook de plicht om niet onverantwoordelijk provocerend te zijn", zegt Michael Coren, de ex-katholieke auteur van Why Catholics Are Right.42 "Het is nodeloos provocerend", zei Peter King, vertegenwoordiger van New York, wiens hoorzittingen over moslimradicalisering in 2011 zelf alom "provocerend" werden genoemd.43 King zei dat hij dacht dat onze gebeurtenis "iemands religie beledigde."44 Coren en King spraken de dominante mening uit. Andere, meer prominente stemmen stapelden zich al snel op, waaronder zelfs stemmen aan de rechterkant zoals Bill O'Reilly, Laura Ingraham en Greta van Susteren (hoewel Sean Hannity, Mark Steyn, National French's David French, Rich Lowry en anderen de vrijheid van meningsuiting, zoals Megyn Kelly, met een beetje minder robuustheid). Nadat hij aan de ontvangende kant was van een veroordelingskoor van de media, werd Geller hard ondervraagd door CNN's Alisyn Camerota. Geller vertelde Camerota: â&#x20AC;&#x153;Het feit dat we meer dan $ 50.000 aan beveiliging moeten uitgeven, wijst erop hoe gevaarlijk en hoe moeilijk de vrijheid van meningsuiting in dit land is. En dan moeten we naar deze nieuwsshows, en op de een of andere manier zijn we degenen die het doelwit zijn, degenen die zouden worden afgeslacht, degenen die worden aangevallen, spreekt over hoe moreel omgekeerd dit gesprek is.â&#x20AC;?45 Twee dagen na het evenement in Garland donderde de toekomstige president Donald Trump tegen Kelly: 'Ik heb eerder naar Pam gekeken en het lijkt erop dat ze iedereen gewoon uitdaagt. Wat doet ze met het tekenen van Mohammed? Ik bedoel, het is walgelijk. Is er niet iets anders dat ze zouden kunnen doen? Mohammed tekenen? . . . Kunnen ze niet iets anders doen? Ze moeten midden in Texas zijn om iets op Mohammed te 138

doen en iedereen te beledigen? Wat doet ze? Waarom doet ze het? Het is waarschijnlijk erg riskant voor haar - ik weet het niet, misschien houdt ze van risico? Maar wat doet ze in godsnaam?'46 Trump had beter moeten weten. Wederom was het aan Salman Rushdie om aan te geven wat er mis was met deze manier van denken. Zoals hij uitlegde, had de vrije wereld de 'verkeerde lessen' geleerd van de fatwa die tegen hem was uitgevaardigd. "In plaats van te concluderen dat we ons moeten verzetten tegen deze aanvallen op de vrijheid van meningsuiting," merkte Rushdie op, "dachten we dat we ze moesten kalmeren door middel van compromissen en ceding."47 Rushdie voegde toe: "Als er nu geen mensen zouden worden gedood, als bommen en Kalashnikovs vandaag niet zouden spreken, zou het debat heel anders zijn. Angst wordt vermomd als respect.â&#x20AC;? Hij zei dat als hij bedreigd zou worden voor het beledigen van de islam vandaag, "deze mensen niet tot mijn verdediging zouden komen en dezelfde argumenten tegen mij zouden gebruiken door me te beschuldigen van het beledigen van een etnische en culturele minderheid."48 Tientallen schrijvers verzetten zich tegen de PEN toekenning aan Charlie Hebdo waren het levende bewijs van de juistheid van Rushdie's analyse. De dominante lijn was in wezen dat als Pamela Geller en ik net goed genoeg alleen waren vertrokken, alles goed zou zijn gegaan. De politieagent die door een van de jihadi's in de enkel werd geschoten, zou nog steeds probleemloos kunnen lopen, en de twee jihadi's, Ibrahim (voorheen Elton) Simpson en Nadir Soofi, zouden nog steeds lucht inademen. Maar is het realistisch om aan te nemen dat als we deze tekenfilmtentoonstelling niet hadden bedacht, Simpson en Soofi loyale, patriottische, gezagsgetrouwe Amerikaanse moslims zouden zijn geweest? Hun dodelijke woede over cartoons getuigde nauwelijks van de compatibiliteit van de islam en de Amerikaanse grondwet. De verkeerde veronderstelling achter de wijdverbreide veroordeling van Mohammedcartoons is dat we Amerika slechts een beetje moeten geven om Amerika compatibel te maken met de islam. Wat niet-moslims moeten opgeven, is het recht om cartoons van Mohammed te tekenen en te publiceren. En dat is zeker niet zo'n geweldig offer. Waarom zou je erop blijven staan om gratis "provocerend" te zijn? 139

Het probleem met dit rooskleurige scenario is dat de jihadisten al 'uitgelokt' zijn. Ibrahim Simpson werd niet 'geradicaliseerd' door onze cartoonwedstrijd. Lang voordat het plaatsvond, had hij contact met jihad-terroristen die hem aanmoedigden een jihad-aanval uit te voeren.49 Als hij er niet voor had gekozen om onze zwaarbewaakte gebeurtenis aan te vallen, had hij misschien een zachter doelwit gekozen, net als zijn mede-islamitische Door de staat geïnspireerde jihadisten Amedy Coulibaly, die in januari 2015 vier joden vermoordde in de koosjere supermarkt Hyper Cacher, en Man Haron Monis, die gijzelaars (van wie er twee later werden gedood) in het Lindt Chocolat Café in Sydney, Australië, de vorige maand.

ZODRA JE HEM HET DANEGELD* HEBT BETAALD, KOM JE ER NOOIT MEER VANAF Maar waarom prikkel hen met opzet? Is het niet sponsoren van cartoonwedstrijden en het tekenen van Mohammed alleen maar om olie op het vuur gooien? Is het niet volkomen onnodig? We moeten opkomen voor ons recht om Mohammed te tekenen, juist omdat de jihadisten hebben gedreigd degenen te vermoorden die dat doen. En die dreiging hebben ze waargemaakt in januari door de Parijse kantoren van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo binnen te vallen. Om te stoppen met het tekenen van Mohammed in het licht van deze bedreigingen en geweld zal alleen het signaal afgeven dat bedreiging en geweld in de hand zal werken – en dat zal nog meer bedreigingen en geweld met zich meebrengen. (* Danegeld is een soort grondbelasting die door vikingen werden geheven in Engeland in de middeleeuwen om aanvallen en plunderingen af te wenden).

De realiteit is dat als de schutters niet waren 'uitgelokt' door de Mohammed-tekenfilms, ze door 'iets anders' zouden zijn 'uitgelokt'. Wat hadden de joden in Hyper Cacher gedaan om de moslims te 'provoceren'? Ze durfden joden te zijn. Wat hadden de mensen in het Lindt Chocolat Cafe gedaan om de moslims te 'provoceren'? Durfde niet-moslims te zijn. 140

Bovendien is de Islamitische Staat, waaraan Simpson vĂłĂłr zijn aanval trouw heeft toegezegd, al 'uitgelokt', zoals we in overvloed hebben gezien door hun herhaalde dreigementen tegen de Verenigde Staten en Europa, door het bestaan van naties en volkeren die niet onderworpen zijn aan Islamitisch bestuur. Is het vermijden van "provocerend" werkelijk iets te bereiken in het licht van deze dreiging? Als de Islamitische Staat trots is op de maatschappelijke en culturele zwakte van het Westen, is het dan echt verstandig om ze er nog een voorbeeld van te geven? Mohammed tekenen is een misdaad in de islamitische wet, niet in de Amerikaanse wet. Dit niet te doen is het gezag van de islamitische wet zelfs over niet-moslims te accepteren - en dat is precies wat de jihadisten proberen te beweren. Geen wonder dat ze denken dat we zwak zijn. Vertegenwoordiger King had aantoonbaar gelijk dat het tekenen van Mohammed 'iemands religie beledigt', hoewel de rechtlijnige afbeeldingen van Mohammed die met een negenjarige trouwt en de moord op zijn vijanden in islamitische teksten beveelt, moslims niet beledigen - alleen tekeningen van deze evenementen doen. Velen in het Westen, vooral christenen, hebben gezegd dat niet-moslims de religie van moslims niet onnodig mogen beledigen. En tenslotte, ook al stelt het christendom de dood niet op grond van godslastering, het fronst het toch. Cartoons van Mohammed zijn op zichzelf niet noodzakelijk aanstootgevend; ze zijn meestal alleen aanstootgevend vanuit een moslimperspectief - dat van de sharia-wet op godslastering. Dit geldt in het bijzonder voor de winnende cartoon in onze wedstrijd, die slechts het idee oproept om mensen met de dood te bedreigen en hen te doden voor het tekenen van Mohammed. Om te accepteren dat deze afbeeldingen beledigend zijn, moet je de premissen van de sharia accepteren. En de sharia verbiedt nog veel meer dingen die niet-moslims niet mogen doen op straffe van het beledigen van moslims: het bouwen van nieuwe gebedshuizen of het repareren van oude huizen, het gezag over moslims en meer.

141

Zodra we beginnen met de premisse dat niet-moslims moslims niet mogen beledigen, zullen we veel meer van ons gedrag beperken dan het tekenen van tekenfilms. Het is geen aanstootgevende daad, maar uiteindelijk een daad ter verdediging van de westerse beschaving om islamitische jihadisten te laten zien dat hun gewelddadige dreigementen mij niet zullen storen, en dat ik niet zal toestaan dat gewelddadige intimidatie de dag regeert, en dat ik hen niet zal beledigen in een groter gevoel door hen te behandelen alsof het demente kinderen zijn die hun acties niet kunnen beheersen en die noodzakelijkerwijs moeten doden als ze beledigd zijn. Het waren de moorddadige jihadisten die het tekenen van Mohammed tot het vlampunt van de verdediging van de vrijheid van meningsuiting maakten, niet Pamela Geller en ik. Zij zijn het die, door hun vastberadenheid om niet-moslims te vermoorden die hun religieuze wet op dit punt overtreden, het gehaald hebben absoluut noodzakelijk dat vrije mensen aangeven dat ze zich niet aan hen zullen onderwerpen. Als we toegeven aan de eis dat we ons aan dit sharia-principe houden, zullen er verdere eisen zijn dat we ons aan aanvullende sharia-principes houden. Het is uiteindelijk de vraag of we ons aan de sharia zullen onderwerpen of voor de vrijheid zullen opkomen. Bij Garland stonden we. In de nasleep is het duidelijk dat een groot deel van de westerse politieke en media-elites bereid is, zo niet gretig, te knielen en hun nieuwe meesters niet durft te 'provoceren'. Ons standpunt voor de vrijheid van meningsuiting leverde ons het overwicht van de elites op - en niet alleen die aan de linkerkant, maar Donald Trump, Bill O'Reilly, Laura Ingraham en anderen. Als, God verhoede, er iets met Pamela Geller gebeurt, kunnen we er zeker van zijn dat de pratende hoofden soulvol in de camera's kijken en iets zeggen dat sluw impliceert dat ze het had laten komen. De wereld kwam in opstand om 'Je suis Charlie' uit te roepen na het bloedbad van Mohammed-cartoonisten in Parijs in januari. Maar toen die jihadisten vijf maanden later ons Mohammed-cartoonevenement als doelwit hadden, zeiden maar weinigen: 'Je suis Pamela Geller'. Wat is het verschil? De cartoonisten van Charlie Hebdo waren betrouwbaar links, terwijl Geller wordt geĂŻdentificeerd met rechts. Conservatieve experts en 142

politici verdedigen de vrijheid van meningsuiting misschien niet zo krachtig als zou moeten, maar links staat positief vijandig tegenover de vrijheid van meningsuiting van ons eerste amendement. En nu is het duidelijk: de linkse intelligentsia zou liever zien dat de vrijheid van meningsuiting wordt beperkt en de sharia-censuur wordt opgelegd, dan bij iemand te staan wiens mening ze onaanvaardbaar vinden. Degenen die begrijpen dat de vrijheid van meningsuiting, en de vrije samenleving in het algemeen, onmogelijk de censuur kunnen opleggen om te voorkomen dat een groep die met moorddadig geweld reageert op belediging beledigd wordt, zeiden inderdaad Je suis Pamela Geller ten tijde van de ISIS fatwa tegen haar. Maar ze waren zeer, zeer, weinigen, en werden door reguliere analisten beschouwd als aan de rand van het Amerikaanse politieke discours. De verdediging van de vrijheid van meningsuiting was een randzaak geworden.

"Het belangrijkste is dat deze fatwa voor Moslims net zo fris is als altijd" In de loop der jaren kwam Salman Rushdie langzamerhand uit zijn onderduikadres tevoorschijn en hervatte uiteindelijk de gewone publieke optredens, hoewel de fatwa van kracht bleef. In 2012 verhoogde Hassan Sanei, de leider van de Iraanse liefdadigheidsinstelling die de oorspronkelijke premie op Rushdie's hoofd plaatste, die premie tot twee miljoen dollar. Hij betreurde dat als Rushdie maar was vermoord, later waargenomen beledigingen aan de islam niet zouden zijn uitgekomen: â&#x20AC;&#x153;Zeker als de zin van de imam was uitgevoerd, zouden de latere beledigingen in de vorm van karikaturen, artikelen en het maken van films niet zijn opgetreden. Ik voeg nog eens $ 500.000 toe aan de beloning voor het doden van Salman Rushdie en iedereen die deze zin uitvoert, ontvangt het hele bedrag onmiddellijk.'50 Sanei had zich geen zorgen hoeven maken. De westerse media begonnen al gretig de sharia te volgen. De reactie op de onderduikende Deense cartoons en Molly Norris had dat aangetoond. De zwakke reactie op het bloedbad van Charlie Hebdo en vooral op de fatwa tegen Pamela Geller zou het nog duidelijker maken. Westerse media waren 143

getest op hun inzet voor de vrijheid van meningsuiting en slaagden niet voor de test. De Iraanse mullahs hadden gewonnen zonder dat ze hun handen hoefden te vervuilen met het bloed van Salman Rushdie. Op 14 februari 2014, de vijfentwintigste verjaardag van de dag, sprak Khomeini het doodvonnis uit over Rushdie, een hooggeplaatste islamitische geestelijke in Iran, Ahmad Khatami, die tijdens een vrijdagpreek verklaarde: â&#x20AC;&#x153;Het belangrijkste is dat deze fatwa zo vers is als ooit voor moslims. Trouwe moslims zijn op zoek naar een kans om Imams fatwa te implementeren.''51

DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING VERDEDIGEN: MIJN TOESPRAAK BIJ DE MUHAMMAD TEKENWEDSTRIJD OP GARLAND, TEXAS, 3 MEI 2015 IN GARLAND, TEXAS â&#x20AC;&#x201C; DAT IS AANGEVALLEN DOOR JIHADIS Geert Wilders zei dat de PEN Writers Association die is opgericht ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting een prijs geeft aan de cartoonisten van Charlie Hebdo - Pamela sprak er ook over - en dat 145 van de leden van PEN, waaronder enkele zeer prominente schrijvers - Joyce Carol Oates, van wie je misschien hebt gehoord, en enkele anderen - zich hebben teruggetrokken. Omdat ze zeggen dat het culturele arrogantie manifesteert. Ze zeiden dat de Fransen culturele arrogantie vertoonden bij het tekenen van Mohammed en het toestaan van Charlie Hebdo om Mohammed te tekenen. Ze lijken zich geen zorgen te maken over de culturele arrogantie van de moordenaars die deze cartoonisten hebben vermoord in naam van een wet op godslastering die de cartoonisten niet hielden. Ze gaven niets om die oplegging van de ene cultuur boven de andere; ze gaven er alleen om dat de Fransen hun eigen lange traditie van vrije meningsuiting volgden. Dat is vreselijk voor een organisatie die is ontworpen om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen. Het is een 144

verschrikkelijke afdaling. En het weerspiegelt een afdaling in onze hele cultuur in het algemeen. Je zult in de kamer zien - je hebt het waarschijnlijk al opgemerkt toen je binnenkwam - dat we een aantal inzendingen voor de tekenfilmwedstrijd hebben opgeblazen. En we hebben ook enkele historische afbeeldingen van Mohammed afgewisseld. Nu is het heel opmerkelijk - neem een kijkje terwijl je vanavond uitgaat - bekijk enkele van deze, want je zult ze erg interessant vinden. Sommigen van hen zijn oude Perzische afbeeldingen gemaakt door moslims. En niemand werd vermoord. Niemand kreeg doodsbedreigingen. Niemand werd racist genoemd. Ze beelden Mohammed vervloekende vrouwen in de hel af, ze beelden Mohammed af die de Qurayzajoden onthoofdt, waarvan hij volgens zijn eerste biograaf tussen 600 en 900 afslachtte. Dit zijn afbeeldingen van moslims van Mohammed. Sommigen van hen zul je zien, zijn gezicht is bedekt. Maar in sommige van hen wordt hij gewoon afgebeeld zoals hij is in de meer eigentijdse cartoons. Wat nog belangrijker is, er zijn enkele afbeeldingen die je zult vinden uit eerdere eeuwen in het Westen, toen we meer cultureel vertrouwen hadden. Dante Alighieri, de auteur van 'The Divine Comedy' - het is een driedelige allegorie, een van de grootste gedichten in de westerse beschaving, het grote Italiaanse gedicht. En hij gaat naar de hel en dan naar het vagevuur en dan naar de hemel. En in de hel ontmoet hij al deze mensen die verdoemd zijn tot de hel. Een van hen is Mohammed. Omdat Dante een christen was. En hij zag Mohammed als iemand die had geprobeerd mensen van het waarheidsgeloof af te keren en daardoor werd veroordeeld. Zijn afbeelding van Mohammed in de hel werd gemaakt in een fresco dat op de muur van een kerk in ItaliĂŤ staat. Het staat er al eeuwen. Nu staat het onder gewapende bewaking. In de 145

17e, 18e en 19e eeuw stond het nooit onder gewapende bewaking. Alleen nu. Waarom is dat? Omdat moslims nu in de eerste plaats veel meer aanwezig zijn in het Westen dan ze waren. Maar ze zijn veel agressiever in het Westen. En dat is een agressie die grotendeels wordt gevoed door onze eigen culturele zwakte. Een heel goede vriend van mij vertelde me vlak voordat ik naar deze gebeurtenis vertrok dat je ze gewoon in je ogen prikt, je probeert ze uit te dagen. Weet je, waarom doe je dat? Jij bent degene die aanstootgevend is. En dit was een vriend, weet je, en ik was nogal verrast. En ik moest stoppen en nadenken - nou, wat is daar precies mis mee? En wat daar mis mee is, is dat dit alleen aanstootgevend is omdat moslims het aanstootgevend hebben gemaakt. Dit is slechts iets, zoals Geert Wilders zei, dat gewapende bewakers nodig heeft omdat moslims je zullen doden omdat ze Mohammed hebben getekend. Anders zou het nooit aanstootgevend zijn. Overweeg dit - de moordenaars van de cartoonisten van Charlie Hebdo hadden een handlanger. En terwijl ze de cartoonisten vermoordden, ging de handlanger naar een koosjere supermarkt in Parijs en vermoordde vier joden. Wat hebben ze gedaan? Ze hebben Mohammed niet getekend. Hoe hebben ze moslims beledigd? Ze hebben moslims beledigd door Joods te zijn. OkĂŠ, dus we moeten Mohammed niet tekenen, want dat zal ze in de ogen steken en ze beledigen. En dan moeten we niet Joods zijn, want dat zal hen in de ogen steken en beledigen. En dan wat? OkĂŠ, ik denk dat varkensvlees en alcohol goed zijn. Ok, en wat dan? Neem - humor, ja. En de Islamitische Staat - de Islamitische Staat onthoofdt mensen en neemt seksslaven en onderwerpt de christenen onder de hegemonie van de islamitische wet. En ze doen het allemaal op basis van koranrichtlijnen. En dat is dus allemaal islamitisch. Dus ik denk dat we daar geen woord over kunnen 146

zeggen. Omdat dat hen in de ogen zou steken en moslims zou beledigen. En zie je, stap voor stap gaan we uiteindelijk in de richting van het accepteren van de islamitische wet. En elke westerse media die weigerde de Mohammed-cartoons te publiceren, accepteerde de islamitische wet op godslastering. En dus zou ik zeggen dat het tijd is voor een beetje culturele zelfverzekerdheid. In de 19e eeuw hadden ze deze problemen niet. Ik sluit af met het beroemde verhaal van de Britse Raj, de Britse kolonisatie van India. En in India hadden de hindoes - niet de moslims, maar de hindoes - de praktijk van sati, waarbij de weduwe, de vrouw van een zojuist gestorven man, op zijn brandstapel zou worden gegooid en dood zou worden verbrand. En de Britten verboden het. En de hindoe-delegatie kwam naar generaal Sir Charles Napier, die de gouverneur-generaal van het gebied was, en ze zeiden tegen hem: je kunt dit niet verbieden, dit is onze cultuur. En hij zei - oh, het is jouw cultuur, oh. Nou dan, heel goed. Je leeft je cultuur uit. Maar we hebben ook een cultuur. En onze cultuur is dat mannen die vrouwen dwingen zichzelf in het vuur te werpen tot hun dood aan de nek worden opgehangen. Dus je leeft je cultuur uit, en dan leven we de onze. In het Westen zouden we precies dat moeten zeggen. Ja, okĂŠ, ga je doden voor mensen die Mohammed tekenen? Dan zullen we mensen beschermen die Mohammed tekenen. En we zullen je opjagen en je vermoorden omdat je mensen probeert te vermoorden omdat je Mohammed tekende. De vrijheid van meningsuiting is geen doel op zich. De vrijheid van meningsuiting werd in de grondwet opgenomen als onze fundamentele bescherming tegen tirannie. Als de bestuursautoriteit of enige macht die op welke manier dan ook regeert - en zoals Pamela opmerkte, je wilt weten wie over jou heerst, zoek dan uit wie je niet kunt bekritiseren. De mensen die de macht hebben, de mensen die de macht hebben - als ze in staat zijn om te zwijgen door de rechtsstaat, door de kracht 147

van de wet, degenen wiens meningen ze niet mogen, dan is een vrije samenleving dood. Dan kunnen ze ongehinderd doen wat ze willen, en is meningsverschil onmogelijk. En daar gaat het allemaal om. Dit gaat niet over het beledigen van moslims of het beledigen van moslims of ze in de ogen steken, of zelfs niet over het tekenen van Mohammed, uiteindelijk. Het is gewoon dat dat is waar ze de lijn maken, en dat is waar we zullen staan. En we gaan optreden tegen tirannie en voor vrijheid.

Of Rushdie nu wel of niet wordt vermoord, de fatwa tegen hem is inderdaad zo fris als altijd. Onze vrijheid van meningsuiting is daarentegen aan het vervagen. In de jaren tussen de Rushdie fatwa van 1989 en de Geller fatwa van 2015 hadden de Verenigde Staten zich bijna volledig overgegeven aan het principe van vrije meningsuiting - zonder dat de meeste mensen zelfs maar beseften dat het was gebeurd.

WAAROM WIJ VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN Twee dingen vormen het fundament van elke open samenleving: vrijheid van meningsuiting en rechtsstaat. Als je die dingen niet hebt, heb je geen vrij land. " â&#x20AC;&#x201D;Salman Rushdie52

148

Hoofdstuk 8

“KUNNEN WIJ HIER NIET OVER PRATEN?”: DE DOOD VAN DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING IN EUROPA

In de meeste moslimlanden zijn restricties op bepaalde soorten meningsuiting en expressie Wist je dat: routine. In januari 2007 ging een man in Qatar naar • Europese wetten tegen "haatzaaien" worden al de Saoedische boekenwinkel Jarir en kocht een gebruikt om critici van de Winnie de Poeh-boek voor zijn dochter, maar Islam te vervolgen en lastig te vallen ontdekte dat iemand zorgvuldig elke pagina had • Legendarische filmster doorgenomen en het titelpersonage had Brigitte Bardot kreeg in Frankrijk een boete wegens verduisterd – opdat geen jonge moslim zich zou kritiek op de islam ontwikkelen Islamitische gevoeligheden worden • Een katholieke beledigd door het zien van een cartoon van een liefdadigheidsinstelling zei tegen aanbidders in een dier dat volgens de islamitische wet als onrein katholieke kerk dat ze niet te wordt beschouwd.1 hard moesten bidden om moslimmigranten niet te Dit soort dingen gebeuren zelfs in moslimlanden beledigen waarvan algemeen bekend is dat ze gematigd zijn. In 2014 heeft KHL Printing Company, de lokale drukker van de International New York Times, in Maleisië in twee foto's de gezichten van varkens zwart gemaakt. Een KHL-medewerker legde uit: 'Dit is een moslimland, dus bedekten we de ogen van de varkens. Dat doen we meestal voor de International New York Times - ook voor foto's van sigaretten, wapens, wapens en naaktfoto's.'2

149

Een dergelijke censuur is in moslimlanden al lang vanzelfsprekend. Maar nu is het in Europa aangekomen. "Wanneer deze grote schrijver zijn toevlucht neemt tot buitensporige stigmatisering van de islam, worden de grenzen van wat draaglijk is overschreden" De satanische verzen zijn niet het enige boek dat islamitische suprematisten haten. In juni 2002 riep het Islamitisch Centrum van Genève op tot het verbieden van The Rage and the Pride, het meesterwerk van rechtvaardige woede van de Italiaanse journaliste Oriana Fallaci na de jihadaanvallen van 11 september. De Zwitserse moslimleider Hani Ramadan, kleinzoon van de oprichter van Moslim Broederschap Hassan alBanna, beweerde dat Fallaci "de moslimgemeenschap als geheel beledigde met haar beschamende woorden."3 Conforme Zwitserse autoriteiten probeerden Fallaci uit te leveren aan Zwitserland om terecht te staan, maar dat is mislukt

DE FUNDAMENTELE DINGEN ZIJN NIET VAN TOEPASSING (IN DE TIJD) "Vrijheid van meningsuiting is en blijft een grondrecht. . . maar wanneer deze grote schrijver [Fallaci] zijn toevlucht neemt tot buitensporige stigmatisering van de islam, worden de grenzen van wat toelaatbaar is, overschreden. —De beweging tegen racisme en vriendschap tussen volkeren (MRAP) in Frankrijk.5

Maar de autoriteiten in haar geboorteland Italië probeerden Fallaci vijfenzeventig jaar oud en stervende aan kanker - voor de rechter te dagen wegens 'het belasteren van de islam'. De klacht kwam van een Italiaanse bekeerling tot de islam met de onwaarschijnlijke naam Adel Smith. Smith, president van de Moslimunie van Italië, werd nooit beschuldigd van laster in het christendom, hoewel hij tijdens zijn pogingen om afbeeldingen van Christus aan het kruis te verwijderen van Italiaanse scholen had verwezen 150

naar een kruisbeeld als een "miniatuurkadaver". Christenen ontkennen aspecten van hun geloof die zijn islamitische gevoeligheden beledigden: hij riep op tot vernietiging van Giovanni da Modena's vijftiende-eeuwse fresco Het laatste oordeel in de kathedraal van San Petronio in Bologna, Italië, omdat die onschatbare uitdrukking van het middeleeuwse christendom de moslimprofeet weergeeft Mohammed in de hel.7 En als moeder van alle lichtzinnige rechtszaken, bracht Smith in februari 2004 een rechtszaak aan tegen paus Johannes Paulus II en Joseph Cardinal Ratzinger, die later paus Benedictus XVI werden, voor het beledigen van de islam door in verschillende geschriften de mening te uiten - volkomen onopvallend van twee christelijke leiders – dat het christendom de voorkeur heeft boven andere religies, inclusief de islam.8 Smiths rechtszaak tegen Fallaci was nauwelijks minder lichtzinnig, maar hij kon een rechter vinden die mee wilde spelen. Rechter Armando Grasso uit Bergamo, Italië, oordeelde dat The Force of Reason, Fallaci's briljante vervolg op The Rage and the Pride, achttien verklaringen bevatte "ondubbelzinnig aanstootgevend voor de islam en moslims", en dat ze daarom moest worden berecht.9 Smith juichte de beslissing van Grasso toe: 'Het is voor het eerst dat een rechter een proces gelast wegens smaad van het islamitische geloof. Maar dit gaat niet alleen over laster. We willen ook (de rechtbank) erkennen dat dit een aansporing is tot religieuze haat. ”10 Fallaci merkte van de aanklacht, “Toen ik het nieuws kreeg, lachte ik. Bitter natuurlijk, maar ik lachte. Geen amusement, geen verrassing, want het proces is niets anders dan een demonstratie dat alles wat ik heb geschreven waar is. en zei in juni 2005: 'Ik weet niet eens of ik er volgend jaar zal zijn. Mijn kankers zijn zo erg dat ik denk dat ik aan het einde van de weg ben aangekomen. Wat jammer. Ik zou niet alleen willen leven omdat ik zo van het leven hou, maar omdat ik het resultaat van de proef zou willen zien. Ik denk wel dat ik schuldig zal worden bevonden.'12 Tijdens een voorlopige hoorzitting in juni 2006 oordeelde een rechter dat Fallaci inderdaad terecht moest staan en stelde dat proces vast voor 18 december van dat jaar.13 Fallaci stierf op 15 september 2006, in Florence. Na haar dood liet de Europese intelligentsia zien hoeveel ze Fallaci waardeerden en haar standpunt voor de vrijheid van meningsuiting. De overlijdensadvertentie in The Guardian noemde haar 'berucht om haar 151

islamofobie.'14 De Britse socioloog Chris Allen bekritiseerde in zijn boek Islamophobia uit 2013 haar omdat ze 'afleidde dat de islam niet in' ons 'land zou mogen zijn, omdat het onbepaald een ander is.'15 Een ander boek dat in datzelfde jaar werd gepubliceerd, gaf Fallaci de schuld dat het hielp bij het creëren en versterken van "een anti-islamitische tijdgeest die het assortiment stereotypen over het 'migratievraagstuk' heeft ontwikkeld en opnieuw heeft uitgevonden en een specifieke vreemdelingenhaat tegen moslims heeft gegenereerd."16 In 2014, een poging om een straat in Rome te noemen nadat Fallaci in botsing kwam met twee Italiaanse linkse politieke partijen, de Democratische Partij (PD) en de Left Ecology Freedom (Sel), die klaagden dat haar geschriften 'religieuze haat' bevatten.17 Het is duidelijk dat de echte religieuze haat in Europa kwam uit andere hoeken. Maar hoeveel vijandigheid de Europese moslims ook uitten tegenover de niet-moslimcultuur in het algemeen en het christendom in het bijzonder, ze leken immuun voor beschuldigingen dat ze zich bezighielden met 'haatdragende taal'.

“Allah weet het beter” In mei 2002 schoot een Nederlander genaamd Volkert van der Graaf de Nederlandse politicus Pim Fortuyn dood. Hoewel de reguliere media Van der Graaf beschreef als een 'dierenrechtenactivist', legde de moordenaar zelf uit dat hij 'het voor Nederlandse moslims deed', met het oog op de uitgesproken kritiek van Fortuyn op de islam en de oppositie tegen de massale immigratie van moslims in Nederland.18 Fortuyns vriend Theo van Gogh, een prominente Nederlandse intellectueel en achterneef van de beroemde schilder, deelde de bezorgdheid van Van der Graaf voor moslims in Nederland niet. Na de dood van Fortuyn werd hij een prominente criticus van de islam en schreef hij in 2003 een boek, Allah Weet Het Beter, en in 2004 een film, Submission, waarin het lot van vrouwen onder de islamitische wet grafisch werd geïllustreerd door te laten zien bijna naakte vrouwen met koranverzen (in het originele Arabisch) op hun lichaam geschreven. In Europa na Rushdie was het misschien onvermijdelijk dat Van Gogh doodsbedreigingen zou ontvangen over indiening, maar hij wuifde ze weg

152

en zei dat de film zelf “de beste bescherming was die ik kon hebben. Ik maak me daar geen zorgen over.''19 En zo gebeurde het op 2 november 2004 in een straat in Amsterdam. Een vrome moslim genaamd Mohammed Bouyeri zag Van Gogh op zijn fiets rijden, haalde een geweer tevoorschijn en opende het vuur. Toen Van Gogh op de grond viel, kwam Bouyeri aanrennen en begon hem te onthoofden. In zijn doodsstrijd sprak Van Gogh zijn laatste woorden - woorden die, als het Westen zich volledig overgeeft aan de mondiale jihad en islamitische godslasteringswetten aanneemt, het grafschrift zullen zijn voor vrije samenlevingen: "Kunnen we hier niet over praten?"20

HET IS EEN ECHT MYSTERIE De feiten van de moord op Theo van Gogh negerend, zich bezighoudend met zelfcensuur en de schaduw van wat de standaardreactie zou worden van ambtenaren op elke jihadaanval in het Westen, kondigde premier Jan Peter Balkenende aan dat " er is niets bekend over het motief ”van de moordenaar.22

Het antwoord was nee, maar Bouyeri zei niets. Zijn enige antwoord was om Van Gogh met zijn bebloede mes te steken en met het mes een briefje aan het lichaam van de filmmaker te bevestigen. Het briefje bevatte citaten uit de koran en bedreigingen voor anderen in Nederland die Bouyeri meende de islam te hebben beledigd. Van Goghs medewerker Submission, de Somalische ex-moslim Ayaan Hirsi Ali, vertelde later: 'De brief was aan mij gericht', waarin hij vertelde dat Van Gogh was 'geëxecuteerd' voor zijn godslasterlijke film en dat ze binnenkort 'geëxecuteerd' zou worden ”Ook, voor haar afval Tijdens zijn proces pronkte Bouyeri met zijn zekerheid van zijn eigen rechtvaardigheid. Hij hield een kopie van de koran vast en verklaarde: 'Ik deed wat ik deed puur uit overtuiging. Ik wil dat je weet dat ik uit overtuiging heb gehandeld en niet dat ik zijn leven heb genomen omdat hij 153

Nederlands was of omdat ik Marokkaans was en me beledigd voelde. . . . Als ik ooit vrij zou worden, zou ik het opnieuw doen… Wat me ertoe bracht te doen wat ik deed, was puur mijn geloof. Ik werd gemotiveerd door de wet die mij gebiedt het hoofd af te snijden van iedereen die Allah en zijn profeet beledigt.'23 Hij zei zelfs tegen de rouwende moeder van Van Gogh:' Ik voel je pijn niet. Ik heb geen sympathie voor jou. Ik kan niets voor je voelen omdat ik denk dat je niet gelooft.'24

'Vrijheid van meningsuiting is een hoeksteen van hoe de EU georganiseerd is 'In het licht van deze gruwelijke aanval op de vrijheid van meningsuiting kwamen sommige westerse functionarissen naar de verdediging van dit kernprincipe van elke vrije samenleving. De burgemeester van Amsterdam, Job Cohen, verklaarde: "We zullen luid en duidelijk laten zien dat vrijheid van meningsuiting belangrijk voor ons is."26 Twee jaar later, zou de woordvoerder van de Europese Commissie Johannes Laitenberger zeggen dat “vrijheid van meningsuiting is de hoeksteen van de manier waarop de EU georganiseerd is, net zoals het respect voor alle religies en overtuigingen, of het nu christendom, islam, jodendom, boeddhisme of laïcisme is.”27 De strijd was begonnen: het was de vrije expressie versus “Allah weet het beter.” Maar de “Allah weet het beter” factie factie maakte gestaag vorderingen in heel Europa. Als de vrijheid van meningsuiting echt een hoeksteen was van de order van de EU, had het een grappige manier om het te laten zien. In januari 2009 kreeg de Oostenrijkse politica Susanne Winter een boete van € 24.000 ($ 31.000) omdat ze meende dat Mohammed in het systeem van vandaag zou worden geclassificeerd als een "kindermisbruiker" voor het trouwen met een zesjarig meisje en het huwelijk te voltooien toen ze negen was , en voor het bekritiseren van wat zij een "tsunami voor islamitische immigratie" noemde.28

154

‘HOUD JE MOND,’ VERKLAARDE HIJ Getuige in 2007 tijdens het proces tegen zeven beschuldigde jihad-terroristen, werd Bouyeri gevraagd hoe een moslim zou moeten reageren op iemand die de Islam beledigt. Hij antwoordde: “Eraf met zijn hoofd. Slacht hem af.”25

De waarheid was geen verdediging. Het deed er in het geheel niet toe dat de islamitische traditie zelf zegt dat Mohammed “met Aisha trouwde toen ze een meisje van zes jaar oud was, en dat huwelijk voltrok hij toen ze negen jaar oud was.”29 Hij was toen vierenvijftig jaar oud. Islamitische traditie toont ook Aisha zelf die vertelt dat ze zes was toen Mohammed met haar trouwde en negen toen hij haar meenam in zijn huishouden: Mijn moeder, Umm Ruman, kwam naar me toe terwijl ik aan het spelen was met een paar van mijn vriendinnen. Ze belde me en ik ging naar haar toe, niet wetend wat ze me wilde aandoen. Ze pakte me bij de hand en liet me bij de deur van het huis staan. Ik was toen buiten adem ademloos, en toen mijn ademhaling normaal werd, nam ze wat water en wreef ermee over mijn gezicht en hoofd. Daarna nam ze me mee naar binnen. Daar in het huis zag ik enkele Ansari [recente moslimbekeerlingen] vrouwen die zeiden: "Beste wensen en Allah's zegen en veel geluk." Vervolgens vertrouwde ze me aan hen toe en zij bereidden me voor op het huwelijk. Onverwachts kwam Allah's Boodschapper in de voormiddag bij me en mijn moeder gaf me aan hem over, en op dat moment was ik een meisje van negen jaar oud.30 Maar dat deed er niet toe tijdens de processen van Winter en een andere Oostenrijkse, mensenrechtenactiviste Elisabeth Sabaditsch-Wolff. In november 2009 gaf Sabaditsch-Wolff een seminar over de islam aan een politieke academie die bekend staat als het Freedom Education Institute. 155

Een socialistisch tijdschrift in Oostenrijk, NEWS genaamd, nam in het geheim twee van haar lezingen op en liet haar vervolgens beschuldigen van haatdragende taal Er was maar één probleem: Sabaditsch-Wolff had niet echt deelgenomen aan een 'haatdragende taal'; haar lezingen bestonden grotendeels uit citaten uit de koran en andere islamitische bronnen. Maar zelfs toen duidelijk werd dat de aanklacht ongegrond was, wees rechter Bettina Neubauer de zaak niet af, maar schortte ze de hoorzittingen gewoon op tot 18 januari 2011 - waarna Neubauer tegen Sabaditsch-Wolff zei dat ze niet alleen werd aangeklaagd met haatdragende taal, maar met 'denigratie van religieuze overtuigingen van een wettelijk erkende religie.'32 SabaditschWolff werd terecht schuldig bevonden aan deze laatste beschuldiging.33 Sabaditsch-Wolff was schuldig, legde Neubauer uit, omdat ze had gezegd dat Mohammed, de profeet van de islam, "iets voor kleine meisjes had." was vierenvijftig, islamitische bronnen hebben niet vermeld dat hij ooit enige interesse toonde in andere pre-puberale meisjes, en tegelijkertijd ook volwassen vrouwen had, dus het was vals en lasterlijk om te zeggen dat hij een pedofiel was. Sabaditsch-Wolff kreeg een boete van 480 ($ 625) plus de kosten van de proef; ze zwoer dat ze tegen het vonnis in beroep zou blijven gaan bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.35 Haar overtuiging was volgens haar 'een zwarte dag voor Oostenrijk'. De Weense Federatie van Academici noemde het besluit van Neubauer ‘politiek en sentimenteel gemotiveerde gerechtigheid’ dat betekende "het einde van de vrijheid van meningsuiting in Oostenrijk."36

“Ik sta hier voor de tweede keer voor het strafbankje. Omdat ik de Islam durf te bekritiseren ” De vrijheid van meningsuiting is nergens anders in Europa veel beter. In Nederland werd in 2010 politicus Geert Wilders, leider van de Partij voor de Vrijheid, berecht voor het aanzetten tot haat en discriminatie van moslims. De beschuldigingen waren gebaseerd op zijn korte film Fitna, die levendig illustreerde hoe islamitische terreuraanslagen in overeenstemming waren 156

met passages van de koran, en ook op verklaringen van Wilders die Mohammed en de islam bekritiseerden en de koran vergeleken met Mein Kampf. In januari 2009 beval het gerechtshof in Amsterdam de vervolging van Wilders wegens “aanzetten tot haat en discriminatie, gebaseerd op opmerkingen van hem in verschillende media over moslims en hun overtuigingen. De rechtbank overweegt ook passende strafrechtelijke vervolging voor het beledigen van moslimaanbidders vanwege vergelijkingen tussen de islam en het nazisme van Wilders.”37 Met een Orwelliaanse twist beweerde de rechtbank dat democratie zelf de vervolging van Wilders verplicht stelde: “In een democratisch systeem wordt haatdragende taal als zo ernstig beschouwd dat het in het algemeen belang is. . . trek een duidelijke lijn.”38 Wilders beweerde nauwkeuriger dat de vervolging een 'aanval op de vrijheid van meningsuiting' was en merkte op dat “deelname aan het publieke debat een gevaarlijke activiteit is geworden. Als u uw mening geeft, loopt u het risico vervolgd te worden.”39

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT GEEN KWAAD DOEN “Mensen moeten weten dat ik, een democratisch gekozen politicus die geen geweld en dergelijke gebruikt, voor de rechter word gedaagd omdat ik mijn mening heb uitgesproken en een film heb gemaakt [Fitna ] die eenvoudig de Koran zelf citeert. Er mag maar één resultaat zijn voor deze proef, en dat is een volledige vrijspraak - en zo niet, dan zal Europa een hoge prijs betalen. . . . Veel van onze politici in Europa zijn gewoon bang; het zijn appeasers. . . . Er is veel angst en veel politieke correctheid, en de enige manier om hiermee om te gaan is door op te staan en niet bang te zijn en je niet te laten intimideren.' —Geert Wilders in een interview uit 201041

157

Abdelmajid Khairoun, voorzitter van de Nederlandse Moslimraad (NMO), was blij met de vervolging en klaagde dat "Moslimjongeren die antisemitische opmerkingen maken, worden vervolgd, maar de antiIslamitische opmerkingen van Wilders blijven ongestraft."40 Wilders baseerde zijn verdediging op de waarheid van zijn woorden; hij diende een lijst in van gewenste getuigen waaronder de moordenaar van van Gogh, Mohammed Bouyeri, evenals de in Groot-Brittannië gevestigde jihadleider Anjem Choudary, de Iraanse ayatollahs Ahmad Jannati en Mohammad Yazdi, islamgeleerde Hans Jansen, de ex-moslim Wafa Sultan en ik. De rechtbank wees de meeste van deze getuigen niet toe, waardoor de poging van Wilders om zijn vervolging te gebruiken om de islam en de jihad voor de rechter te brengen, werd gefrustreerd.42 Desalniettemin werd Wilders op 23 juni 2011 op alle aanklachten vrijgesproken; Rechter Marcel van Oosten leek enigszins afkerig over het vonnis en noemde de uitspraken van Wilders 'grof en denigrerend,' maar zei dat ze “acceptabel waren binnen de context van het publieke debat.”43 Wilders, die zichzelf omschreef als 'ongelooflijk gelukkig', merkte op: “Het is niet alleen een vrijspraak voor mij, maar een overwinning voor de vrijheid van meningsuiting in Nederland. Het goede nieuws is dat het ook legaal is om kritisch te zijn over de islam, in het openbaar kritisch te spreken over de islam en dit is iets dat we nodig hebben omdat de islamisering van onze samenlevingen een groot probleem is en een bedreiging voor onze vrijheid en ik “Ik mag het zeggen.”44 Maar de gedachte dat de politie Wilders niet af was. Hij werd in maart 2016 opnieuw berecht omdat hij zei dat er ‘niet meer maar minder Marokkanen’ in Nederland zouden moeten zijn. Aanklagerswoordvoerder Ilse de Heer beweerde dat deze nieuwe vervolging van Wilders anders was dan de eerdere omdat Wilders deze keer “een specifieke ras had aangevallen, die als een misdaad wordt beschouwd… Dat is nu het verschil.”45 Wilders werd schuldig bevonden aan het “aanzetten tot discriminatie.”46 Lars Hedegaard, schrijver, vrijetijdsactivist en president van de Deense Free Press Society, werd ook berecht voor 'haatdragende taal' omdat hij in een interview in december 2009 opmerkte dat er onder moslims hoge percentages kinderverkrachtingen en vrouwenmishandeling waren. 158

Hoewel dit waar was, werd Hedegaard beschuldigd op grond van artikel 266b van het Deense wetboek van strafrecht, dat een boete of gevangenisstraf van maximaal twee jaar voorschrijft voor iedereen die "in het openbaar of met de bedoeling van openbare verspreiding een verklaring of andere communicatie aflevert waarmee een groep van de personen worden bedreigd, beledigd of vernederd vanwege hun ras, huidskleur, nationale of etnische afkomst, religie of seksuele geaardheid.â&#x20AC;?48

WAAROM DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING VERDEDIGEN? DE OPENINGSVERKLARING VAN GEERT WILDERS OP ZIJN PROCES IN 2016 Mijnheer de Voorzitter, leden van de Rekenkamer, Al meer dan elf jaar leef ik onder doodsbedreigingen. Elke dag word ik hieraan herinnerd. Zelfs vandaag. Vanmorgen werd ik hierheen gereden in een konvooi van gepantserde auto's, met sirenes, zwaailichten en omringd door lijfwachten. En niet alleen vandaag, maar elke dag. Ik zal op dezelfde manier naar huis worden gebracht. Thuis is een schuilplaats. Mijn kantoor is een afgeschermde kamer. En als ik voor de rechtbank moet staan, is het hier, in een bunker op Schiphol. Al meer dan elf jaar betaal ik een hoge prijs. En ik denk dat jij net zo goed als ik weet waarom. Ik betaal die prijs om dezelfde reden als waarom ik voor de tweede keer in het dok sta. Omdat ik de islam durf te bekritiseren en het Marokkaanse probleem noem. 'Vrijheid is de macht die we over onszelf hebben', zei de grote Nederlandse jurist Hugo Grotius. Zijn beeld staat bij de ingang van de Hoge Raad in Den Haag. Hugo Grotius is het symbool van de Nederlandse wet. Maar eens stond hij zelf terecht. Hij werd tot levenslang veroordeeld omdat hij aan de zijde van Johan van Oldenbarnevelt had gevochten voor 159

Nederlandse vrijheden. Maar Grotius ontsnapte in een kist en vluchtte naar Antwerpen. Soms wou ik dat ik mezelf kon ontsnappen. Maar ik weet dat ik dat niet kan. Ik zou een prijs moeten betalen die ik niet wil betalen. Ik zou mijn mond moeten houden. En ik kan niet. Ik wil dat niet. En ik zal het niet doen. Vrijheid van meningsuiting is de enige vrijheid die ik nog heb. En vergeef me, ik zal het nooit opgeven. Dus hier sta ik weer. En ik vind het eerlijk gezegd een schande dat ik hier moet staan. Miljoenen mensen in binnen- en buitenland denken van wel. Ik vraag je medeleven niet. Maar nu ik hier moet staan, vraag ik u dat u mij geeft waar ik recht op heb: een eerlijk proces. Ik vraag dat Vrouwe Justitia geblinddoekt wordt. En ik vrees dat dit niet het geval zal zijn. Zoals mijn advocaat uitlegde, bleek meer dan de helft van de tegen mij ingediende juridische klachten vals te zijn toen ze werden onderzocht. Mensen dachten dat ze bij verkiezingen stemden in plaats van een aanklacht in te dienen. Of ze kenden mijn naam niet. Of ze waren analfabeet of herkenden hun handtekening niet. Of ze zeiden dat ze zich niet gediscrimineerd voelden, ook al stond dat in hun klacht. Ik hoop dat je nooit beschuldigd zult worden van iets dat je niet hebt gedaan. Of ze kregen hulp van moskeeĂŤn of Labour-politici. Of ze kregen van de politie te horen dat de agenten zich ook ongemakkelijk voelden bij de verklaringen van Wilders. Of ze kregen van de moskee-administratie te horen dat ze de formulieren moesten invullen die de politie mee zou nemen. Mijnheer de Voorzitter, leden van de Rekenkamer, dit is niets anders dan bedrog, manipulatie, intimidatie, onwetendheid, het is oplichterij. Het is ongelooflijk schokkend. En dat de officier van justitie net zei dat dit niets om je zorgen over te maken een schande is. Want voor je staat een politicus.

160

En hij wordt vervolgd omdat hij een politieke mening heeft geuit. Waarom sprak ik over minder Marokkanen? Het eerlijke antwoord is omdat ik minder Marokkanen in Nederland wil. Nederland heeft een enorm Marokkaans probleem. Het is mijn taak als democratisch gekozen volksvertegenwoordiger om de problemen in ons land eerlijk te identificeren. Hoe en waarom wil ik minder Marokkanen in ons land krijgen, staat sinds 2006 al opgeschreven in het PVVverkiezingsplatform: we willen de immigratie van niet-westerse immigranten, en dus ook van Marokkanen, stoppen om vrijwillige repatriĂŤring te bevorderen en criminelen met een dubbele nationaliteit denaturaliseren en uit Nederland verdrijven. En voor, tijdens en na de omstreden verkiezingsnacht heb ik dit herhaaldelijk uitgelegd voor veel camera's en microfoons. Ik zei niet "Alle Marokkanen moeten het land verlaten" of "Marokkanen zijn niet goed", maar ik pleitte voor "minder Marokkanen". Want dat is mijn mening, dat is wat ik wil, en wat miljoenen Nederlanders samen met mij willen. De officier van justitie probeert me te pakken te krijgen, maar hij winkelt selectief. Als ik minder SyriĂŤrs had bepleit, zou ik hier vandaag niet staan. Of ik zou hier niet alleen staan, maar samen met premier Rutte en bijna alle regeringsleiders in Europa. Omdat ze vandaag allemaal minder SyriĂŤrs willen krijgen. Het Openbaar Ministerie hanteert ook dubbele maatstaven. En daar zijn veel voorbeelden van. Hoe stil was het toen politici van de PvdA eerder spraken over k*t Marokkanen (de heer Oudkerk), over vernederende Marokkanen (de heer Spekman) en over Marokkaanse jongens met een etnisch monopolie op overlast (de heer Samson). Waarom werden zij niet vervolgd?

161

En hoe stil was het toen een Turks parlementslid (de heer Öztürk) me vergeleek met een tumor en zei: "Je moet hem bevechten", en vergeleek me met Hitler. Waar waren de burgemeesters die er toen over schaamden en processies leidden van mensen die aangifte deden? Waar was de perswoordvoerder van de ambtenaar toen een voorzitter van de Labourpartij (de heer Den Hertog) zei dat hij hoopt dat ik sterf aan een hartaanval, maar dat als een kogel nodig is, deze groot genoeg moet zijn om te graveren van de dankbare mensen op het? Waar was de verontwaardiging van de premier toen een D66-lid (de heer Mohammed) zei dat hij een kogel door mijn hoofd zou slaan en me open zou snijden en me aan de varkens zou voeren? En waarom werd de voormalige politiecommissaris van Amsterdam, de heer Van Riessen, die over mij zei niet vervolgd en ik citeer: “In feite zou men geneigd zijn te zeggen: laten we hem doden, hem nu gewoon van de hand doen en hij zal nooit meer weer aan de oppervlakte komen. ' Einde citaat. Waar waren de voorgedrukte aangifteformulieren dan? Wat een dubbelhartigheid. Wat een selectieve verontwaardiging. En als iemand voor de rechter wordt gedaagd, zoals de Marokkaanse rapper die zei dat hij, en ik citeer, "deze verdomde joden nog meer haat dan de nazi's", einde citaat, dan wordt hij vrijgesproken, omdat dan plotseling zijn woorden bedekt zijn door vrijheid van meningsuiting. Deze dubbele moraal en deze hypocrisie door zowel politici en het Openbaar Ministerie te zetten dit proces in een politiek proces. De leider van de grootste oppositiepartij, die te sterk blijkt om in het parlement te verslaan, moet worden geneutraliseerd. Dat is een schande en ik hoop dat u zich niet zult laten misbruiken. Omdat de problemen waarover ik spreek niet zullen verdwijnen door erover te zwijgen. Stilte is geen optie. 162

Stilte is laf. Stilte is verraad. Als ik, als politiek leider van mijn partij, tijdens een verkiezingsbijeenkomst van mijn partij niet mag zeggen wat er in mijn partijplatform staat voor een decennium, dan is dit waanzin en dan moet je me veroordelen. Mijn mening zal niet veranderen. En men kan mij niet het zwijgen opleggen. Ik ben al meer dan elf jaar mijn vrijheid ontnomen en de enige vrijheid die ik nog heb is mijn vrijheid van meningsuiting. Niemand zal me ervan kunnen beroven. Maar ik hoop natuurlijk dat u het politieke en publieke debat aan het politieke en publieke debat overlaat, dat u deze rechtszaal niet tot een politiek forum maakt en dat u mij vrijspreekt. Op 24 augustus vorig jaar hoorde ik in het tv-programma 'Looking into the Soul' een van uw collega-strafrechters, de heer Hermans, zeggen dat stemmen voor de PVV - ik citeer een “enorme contra-indicatie is voor het beroep van rechter." Excuseer me dat dit me zorgen baart. En ik maak me nog meer zorgen, want van alle mensen was het toevallig een van jullie drieën, mevrouw Van Rens, die op 17 augustus vorig jaar in het televisieprogramma "Looking into the Soul" kritiek had op de politieke opvattingen van mijn partij, die is toegestaan natuurlijk. Ze zei dat ze tegen minimale straffen is en illegale immigranten uitzet. Maar ze zei nog meer. Mevrouw Van Rens had ook kritiek op de gerechtelijke beslissing tijdens mijn vorige proces om ons bezwaar tegen de rechtbank goed te keuren. Ze zei dat ze niet begreep dat het bezwaar was toegewezen door collega-rechters omdat, en ik citeer: "er was geen goede basis in het strafrecht om het bezwaar toe te wijzen." Mijnheer de Voorzitter, leden van de Rekenkamer, er is in Nederland maar één rechter geweest die openlijk kritiek heeft geuit op de rechterlijke beslissing ten gunste van mij. Maar een. 163

En zij is vandaag precies de rechter tegenover mij in de rechtbank. Mevrouw Judge, ik hoop dat u begrijpt dat ik dit zeg en dat ik dit niet erg geruststellend vind. Het zou uw verdienste zijn als u zich uit deze zaak terugtrekt en ik roep u ten zeerste op dit te doen. Mijnheer de Voorzitter, leden van de Rekenkamer. Ik stel vast. Ik meende wat ik zei, ik sprak namens miljoenen Nederlanders, ik trek niets in en heb geen spijt. Ik heb gezegd wat ik denk en ik zal dat blijven doen. Altijd. Maar ik haat niemand, ik zet geen haat aan en verafschuw alles wat met discriminatie te maken heeft. Dat is de waarheid. Alleen in een dictatuur is het spreken van de waarheid een misdaad. En alleen in een dictatuur wordt de mening van miljoenen mensen gecriminaliseerd. Ik sta hier voor drie rechters, maar eigenlijk zouden het de 17 miljoen Nederlanders moeten zijn die mijn politieke uitingen zouden moeten beoordelen. Dus ik vraag je: laat de vrijheid van meningsuiting prevaleren. Laat Nederland een vrij land blijven. Vrijspraak. Heel erg bedankt

Hedegaards juridische beproeving duurde jaren, waarbij zijn vervolgers beweerden dat zijn opmerkingen suggereerden dat alle moslims kindermisbruikers en vrouwenmishandelaars waren. Hij werd vrijgesproken in januari 2011, maar aanklagers gingen in hoger beroep en een hoger gerechtshof oordeelde hem in mei 2011 schuldig. Zijn zaak kwam helemaal terecht bij het Deense Hooggerechtshof, waar Hedegaard een welsprekende verdediging gaf van de vrijheid van meningsuiting in verband met de islam. 164

In april 2012 sprak het Deense Hooggerechtshof Hedegaard vrij wegens technische details. Hoewel de rechtbank verklaarde dat zijn verklaringen inderdaad in strijd waren met de Deense wet, oordeelde de rechtbank dat niet was bewezen dat Hedegaard ze 'openbaar' had gemaakt, omdat hij niet wist dat zijn opmerkingen zouden worden gepubliceerd. Hedegaard "was verheugd dat de Hoge Raad een uitspraak heeft gedaan in overeenstemming met het bewijsmateriaal dat is voorgelegd aan de rechtbank en het hooggerechtshof", maar hij merkte de onheilspellende implicaties op: "Dit vonnis kan niet worden geïnterpreteerd als een overwinning voor de vrijheid van meningsuiting . Artikel 266b, waaronder ik werd aangeklaagd, blijft ongewijzigd. Het blijft een schande voor elke beschaafde samenleving en is een open uitnodiging voor lichtzinnige processen. We hebben dus nog steeds niet het recht om naar de waarheid te verwijzen als we op grond van dit artikel worden aangeklaagd.”50

DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING VERDEDIGEN: DE TOESPRAAK VAN LARS HEDEGAARD VOOR DE DEENSE HOGE RAAD Geachte Hoge Raad, mijn advocaat heeft juridische argumenten naar voren gebracht die erop wijzen dat ik moet worden vrijgesproken en ik zal er niet op ingaan. Sta me echter toe mijn stille verbijstering te uiten dat iemand kan beweren dat het mijn bedoeling was om elke laatste moslimvader in de wereld te beschuldigen van misbruik van zijn kinderen - vooral gezien het feit dat ik zorgvuldig heb uitgelegd dat het nooit mijn bedoeling was om zo'n absurde stelling te verspreiden. Precies om die reden zou ik graag een gelegenheid hebben gehad om de verklaringen te herzien waarvan ik nu beschuldigd ben dat ze ze hebben gedaan voordat ze op het internet werden geplaatst. Als de interviewer aan deze journalistieke basisverplichting had voldaan, had ik geëist dat mijn opmerkingen zouden worden gecorrigeerd om mijn ware 165

mening te weerspiegelen, en de aanklager had de moeite kunnen besparen om me door de rechtbanken te slepen. Ik ben zelfs nog meer verbijsterd over een van de beweringen over mijn persoon die in verband met deze zaak is verspreid, namelijk dat ik een racist ben. Ik ben nooit geweest, ik ben nu niet en ik zal nooit een racist worden. Integendeel, mijn hele leven ben ik tegen racistische attitudes, waarmee ik bedoel haat tegen en denigrerende toespraken over mensen vanwege hun afkomst, huidskleur of andere zogenaamde raciale kenmerken - met andere woorden, antipathie tegen of slechte behandeling van mensen wegens aan omstandigheden waarover zij geen controle hebben. De islam is geen ras en daarom kan kritiek op de islam geen racisme zijn. De islam, die achter deze hele zaak schuilt, is vanuit verschillende gezichtspunten beschreven. Sommigen zeggen dat het een religie is, anderen dat het een allesomvattende ideologie is die een religie bevat, weer anderen benadrukken haar culturele normen, haar cultureel overgedragen gebruiken en gebruiken. Sommigen beweren zelfs dat de islam zo veelzijdig is dat het onmogelijk is deze te beschrijven. Maar ongeacht iemands aanpak, het moet duidelijk zijn dat de islam geen erfelijke menselijke eigenschap is. Als onze westerse vrijheid Ăźberhaupt iets betekent, moeten we erop staan dat elke volwassene verantwoordelijk is voor zijn of haar overtuigingen, meningen, cultuur, gewoonten en acties. We genieten van politieke vrijheid en we genieten van vrijheid van religie. Dit impliceert een grotendeels onbeperkt recht om iemands politieke overtuiging en religieuze overtuigingen te verspreiden. Zo hoort het ook. Maar de prijs die we allemaal moeten betalen voor deze vrijheid is dat anderen het recht hebben om onze politiek, onze religie en onze cultuur te bekritiseren.

166

Islamitische woordvoerders hebben de vrijheid om hun concept van de samenleving te verdedigen, wat de introductie inhoudt van een theocratie die wordt beheerst door door God gegeven wetten, namelijk de sharia, de afschaffing van door de mens gemaakte wetten en impliciet de vrijheid van meningsuiting en democratie. Ze zijn vrij om te denken dat vrouwen inferieur zijn aan mannen wat betreft hun rechten en hun streven naar geluk. Ze hebben zelfs het recht om dergelijke meningen te verspreiden. Ik kan me geen enkel geval herinneren in dit land waar een islamitische woordvoerder is vervolgd omdat hij zei dat de sharia natuurlijk de wet van het land zal worden zodra de demografische en politieke realiteit dit mogelijk maakt. Dit ondanks het feit dat we verschillende voorbeelden hebben van bijvoorbeeld imams die openlijk hebben verklaard dat het opleggen van theocratie een religieuze plicht is die op alle gelovigen rust. Als tegenprestatie moeten deze theocraten en shariavoorstanders het recht van degenen die in democratie, vrije instellingen en menselijke gelijkheid geloven, accepteren om de islam te bekritiseren en zich te verzetten tegen de verspreiding en de atavistische culturele normen die door sommige moslims worden gehanteerd. Het is dit recht - ik zou zelfs zeggen plicht - om een totalitaire ideologie te beschrijven, te bekritiseren en tegen te werken die ik naar mijn beste vermogen heb geprobeerd uit te oefenen. Mijn toespraak en mijn geschriften hebben geen ander doel gehad dan mijn medeburgers te waarschuwen voor het gevaar dat inherent is aan het islamitische concept van de staat en de wet. Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik deze strijd voor onze vrijheden beschouw als de belangrijkste politieke strijd van onze tijd. Ik zou niet met mijn schuldige geweten kunnen leven als ik uit angst voor openbare veroordeling en spot - afzag van het vertellen van de waarheid zoals ik die zie. 167

En ongeacht de uitkomst van deze rechtszaak, ik ben van plan mijn strijd voor vrije meningsuiting en tegen totalitaire concepten van welke aard dan ook voort te zetten.49

"Het vernietigen van ons land" De vervolgingen van Fallaci, Wilders, Winter, Sabaditsch-Wolff en Hedegaard waren de meest spraakmakende gevallen van vrije meningsuiting in Europa, maar er waren er nog meer: Frankrijk: Michel Houellebecq, een romanschrijver, werd vervolgd maar werd uiteindelijk in 2002 vrijgesproken omdat hij zei dat de islam "de domste religie" was en dat de koran "slecht geschreven" was.51 Zelfs literaire kritiek was nu blijkbaar "haatdragende taal". Frankrijk: Brigitte Bardot, de filmlegende, werd beschuldigd van het 'aanzetten tot rassenhaat' omdat ze kritiek had geuit op moslims en de islam en werd maar liefst vijf keer schuldig bevonden. In juni 2008 kreeg ze een boete van 15.000 euro (ongeveer $ 23.000) op te merken dat moslims in Frankrijk 'ons land aan het vernietigen waren.'52 Niemand lijkt het te hebben aangedurfd te zeggen dat wat het land werkelijk vernietigde waren de boetes die golden voor bepaalde uitspraken, die buiten de grenzen van een aanvaardbaar discours werd beschouwd. Frankrijk: Marine Le Pen, leider van de National Front Party, werd in 2010 beschuldigd van "het aanzetten tot discriminatie, geweld of haat jegens een groep mensen op basis van hun religieuze overtuigingen" nadat ze de feitelijke handhaving van de sharia-wetgeving in delen van Frankrijk had vergeleken over de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog: 'Als je het over de bezetting wilt hebben, laten we het daar trouwens over hebben, want hier hebben we het over de bezetting van onze ruimte. Het is een bezetting van hele stukken grondgebied, van wijken waar de religieuze wet wordt toegepast. Dit is een bezigheid. Natuurlijk zijn er geen gepantserde voertuigen, geen soldaten, maar het is nog steeds een bezetting en het weegt de inwoners." Daarvoor werd ze geconfronteerd met een hoge boete en een gevangenisstraf, maar in december 2015 werd ze vrijgesproken op grond van het feit dat het niet haar bedoeling was om 168

naar alle moslims te verwijzen. Het collectief tegen islamofobie in Frankrijk, een van de groepen die klachten tegen Le Pen hadden ingediend, grijnsde: 'Deze vrijspraak toont eens te meer de legitimering en normalisatie van islamofobie en van de haatdragende taal die het overbrengt.'53 In werkelijkheid was het een zeldzame overwinning - dat is zeldzaam in het hedendaagse Europa, dat wil zeggen – voor de vrijheid van meningsuiting. Frankrijk: In 2010 hield schrijver Renaud Camus een toespraak over hoe multiculturalisme een Trojaans paard was voor het Franse volk. Hij werd veroordeeld voor 'islamofobie' en kreeg een boete van 4.000 euro.54 Frankrijk: Marie Laforêt, zangeres en actrice, werd in 2011 vervolgd vanwege een vacature die ze op een website had geplaatst. In de advertentie stond dat 'mensen met allergieën of orthodoxe moslims' niet hoefden te solliciteren - omdat ze een hond had. Honden worden volgens de islamitische wet als onrein beschouwd.55 Nederland: Gregorius Nekschot, een satirische cartoonist, werd in 2008 gearresteerd voor cartoons waarvan de Nederlandse autoriteiten dachten dat ze aanstootgevend waren voor moslims. De aanklacht werd in 2010 afgewezen, maar Nekschot, moe van de beproeving, stopte met het tekenen van tekenfilms.56 Denemarken: Jesper Langballe, parlementslid, werd in 2010 veroordeeld voor haatdragende taal omdat hij (terecht) opmerkte dat onder moslimfamilies eerwraak en seksueel misbruik verontrustend veel voorkomen. Waarheid is geen verdediging in Denemarken.57 Finland: Jussi Kristian Hallaaho, een politicus, werd in 2009 beschuldigd van "opruiing tegen een etnische groep" en "schending van de heiligheid van religie" omdat ze zei dat de islam een religie van pedofilie was - een redelijke bewering in het licht van de feiten dat Mohammed zijn huwelijk met een negenjarige volbracht toen hij vierenvijftig was en dat zijn voorbeeld het model is voor normatief moslimgedrag.58 Degenen die het aandurfden om zich uit te spreken tegen jihad-terreur en islamitisch supremacisme in Europa, werden niet alleen geconfronteerd met uitdagingen van juridische autoriteiten en islamitische jihadisten. Er was ook zelfcensuur bij uitgevers. De Franse vertaling van het boek Der Islamische Faschismus: Eine Analyse (Islamitisch Fascisme: Een Analyse) van 169

ex-moslim Hamed Abdel-Samad werd op het laatste moment door de uitgever Piranha geschrapt, niet alleen vanwege bedreigingen, maar ook omdat het boek de 'Extreemrechts.'59 En in Duitsland verloor romanschrijfster Gabriele Brinkmann de uitgever van haar roman Wem Ehre Geburt (Aan Wie Eer baart) omdat het boek kon worden gezien als 'beledigend voor moslims.'60

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN “De oppositie als gevaarlijk beschouwen, betekent de basisconcepten van democratie verkeerd begrijpen. De oppositie onderdrukken is de basis van de democratie aanvallen. —Aung San Suu Kyi63

“Ik denk dat het respecteren van de gevoeligheden van mensen met verschillende religies of culturen is een stap voorwaarts op weg naar integratie” Speciaal tegemoet komen aan de gevoeligheden van Moslims is de culturele norm in Europa geworden. Vaak hoeven Moslims niet eens te klagen: de bezorgdheid om hun gevoelens is zo grondig ingeprent in de Europese bevolking dat het regelmatig de vrijheid van meningsuiting overtreft. In november 2015 annuleerde een schooldirecteur, Marco Parma van de Garofani-school in Rozano, in Italië een belediging van moslims in een heilige christelijke praktijk, en annuleerde het jaarlijkse kerstliedconcert van de school. Parma: 'Ik geloof dat het respecteren van de gevoeligheden van mensen met verschillende religies of culturen een stap voorwaarts is op weg naar integratie', zei hij. 'Dit is een multi-etnische school.' 61 Hoe zit het met de gevoeligheden van Italianen die kerstliederen wilden zingen? Parma sprak ze niet aan, maar in de storm van 170

verontwaardiging die volgde, werd Parma gedwongen af te treden. Maar de volgende zomer, toen moslimmigranten ItaliĂŤ binnenstroomden, was de houding veranderd - tenminste bij sommige Italianen. In de zomer van 2016 werd zelfs christelijk gebed in een christelijke kerk als beledigend beschouwd voor moslims. Leden van de katholieke liefdadigheidsinstelling Caritas zeiden tegen de parochianen in de Sint-Antoniuskerk in Ventimiglia dat ze de rozenkrans niet hardop moesten reciteren, maar in stilte moesten bidden om de moslimmigranten die in de kerk werden gehuisvest niet te beledigen.62 Het was duidelijk wie de leiding had.

171

Hoofdstuk 9

KATHOLIEKEN TEGEN VRIJHEID VAN MENINGSUITING

Europa was nog steeds aan het wankelen van de strijd om de Jyllands-Posten Mohammed-cartoons Wist je dat: toen de vijanden van de vrije meningsuiting een • De belangrijkste instelling in de soennitische islam ander front opende in hun oorlog. Paus Benedictus verbrak de dialoog met het XVI, die Oriana Fallaci zijn eerste privé-publiek als Vaticaan nadat paus Benedictus XVI een jihadpaus had geschonken en haar verheugde met wat bloedbad in een kerk had zij geloofde, was zijn alomvattende begrip van de veroordeeld Franciscus bedreiging van de massale migratie van moslims • Paus rechtvaardigde de jihadvoor de Europese beschaving en de vrije wereld, moorden op de cartoonisten van Charlie Hebdo eigenlijk die onbewust de internationale rellen raakte met het tekenen van opmerkingen die hij maakte over de islam. Op 12 voor Mohammed september 2006 in Regensburg, Duitsland, heeft de • Sommige katholieke autoriteiten leren dat paus het afgeleverd een doordachte, zorgvuldig katholieken moeten geloven onderbouwde en genuanceerde toespraak over dat de islam een religie van vrede is geloof, rede, geweld en de relaties tussen de drie; in de loop daarvan citeerde hij de veertiendeeeuwse Byzantijnse keizer Manuel II Paleologus die de islam in bruske bewoordingen verwierp: 'Laat me zien wat Mohammed nieuw bracht, en daar zul je dingen vinden die alleen slecht en onmenselijk zijn, zoals zijn bevel om verspreid door het zwaard het geloof dat hij predikte. '1

DE OUDE GOEDE SLECHTE AGENT – GOEDE AGENT ROUTINE 172

“. . . we zijn hoopvol dat dergelijke verklaringen en dergelijke standpunten niet zouden worden vermeld om te voorkomen dat er spanning en wantrouwen en verwijten tussen de moslims en het Westen zullen ontstaan.”4 – De Egyptische minister van Buitenlandse Zaken Ahmed Aboul Gheit op bezoek bij de paus in Regensburg, die op een meer verfijnde manier dezelfde boodschap overbracht die Bouyeri eerder had geuit door Theo van Gogh te vermoorden: nee, daar kunnen we niet over praten, het Westen moet zich gewoon onderwerpen aan Islamitische gevoeligheden

Benedictus stelde vervolgens dat geweld onverenigbaar was met de goddelijke natuur: “God is niet blij met bloed - en niet redelijk handelen is in strijd met Gods natuur. Geloof is geboren uit de ziel, niet uit het lichaam. Wie iemand tot geloof wil leiden, moet goed kunnen praten en goed kunnen redeneren, zonder geweld en bedreigingen. . . . Om een redelijke ziel te overtuigen, heeft men geen sterke arm, of welke wapens dan ook, of enig ander middel nodig om iemand met de dood te bedreigen.”2 Mohammed Bouyeri zou het daar niet mee eens zijn. De Egyptische minister van Buitenlandse Zaken, Ahmed Aboul Gheit, rookte: "Dit was een zeer ongelukkige verklaring en het is een verklaring die laat zien dat er een gebrek is aan begrip van de echte islam."3 Te midden van de veroordelingen van paus Benedictus na zijn toespraak in Regensburg, kwam de woordvoerder van de Europese Commissie, Johannes Laitenberger, onverwachts sterk voor de vrijheid van meningsuiting en zei: “Reacties die onevenredig zijn en die neerkomen op het verwerpen van vrijheid van meningsuiting zijn onaanvaardbaar. . . .”5 In feite bood de EU-woordvoerder de paus meer steun dan veel van zijn medechristelijke geestelijken. De Koptische paus, Shenouda III, sprak zich uit tegen paus Benedictus en verklaarde dat "alle opmerkingen die de islam en de moslims beledigen tegen de leer van Christus zijn."6 Hij sprak als het hoofd van een Egyptische kerk die meer dan dertien eeuwen van vervolging had geleden, 173

discriminatie en intimidatie van moslims. De Koptische Kerk heeft zich al lang het idee eigen gemaakt dat klagen over geweld of onderdrukking door moslims de zaken alleen maar erger maakt, en dat de voorzichtige manier van handelen voor christenen die willen overleven is om te zwijgen en niets te zeggen dat de moslims mogelijk zou kunnen beledigen. Er waren echter katholieken die het met hem eens waren. Kardinaal Jorge Maria Bergoglio, die in 2013 Paus Benedictus XVI als paus Franciscus zou opvolgen, was blijkbaar woedend op woorden waarvan hij dacht dat ze de katholiek-moslimdialoog zouden schaden: "Paus Benedictus 'verklaringen weerspiegelen niet mijn eigen mening. Deze verklaringen zullen in 20 seconden de zorgvuldige opbouw van een relatie met de islam die paus Johannes Paulus II de afgelopen twintig jaar heeft opgebouwd, vernietigen.”7 Bergoglio wees niet op enig resultaat van die' relatie met de islam 'bij het beschermen van christenen tegen vervolging door moslims. Eigenlijk had hij dat niet kunnen doen, aangezien de interreligieuze dialoog dergelijke vruchten niet heeft afgeworpen. In feite belette de "relatie met de islam" die Bergoglio zo hoog waardeerde niet dat moslims die woedend waren op Benedictus, christenen over de hele wereld terroriseerden. Op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza openden moslims het vuur in één kerk en vuurden vier anderen af.8 Twee moslims in Mogadishu vermoordden een oudere Italiaanse non, zuster Leonella Sgorbati. Een jihadist verklaarde: "Er is een zeer grote kans dat de mensen die haar hebben vermoord boos waren door de recente opmerkingen van de katholieke paus tegen de islam."9 Moslimleider Sheikh Mukhtar Robow erkende de "concrete mogelijkheid" dat de moord "een vergelding was voor de paus opmerkingen over de Islam.”10 In Irak zijn verschillende Christenen vermoord en zijn een aantal kerken met de grond gelijk gemaakt; Moslims gooiden ook een handgranaat naar de auto van een priester.11 Moslims ontvoerden de Assyrische christelijke priester Ameer Iskander en eisten een veroordeling van de pauselijke opmerkingen van de Assyrische kerk en een losgeld van $ 350.000. Iskander werd uiteindelijk onthoofd.13

174

NU KUNNEN WE DE KRACHT VAN JE ARGUMENT ZIEN Een moslim schreef op de deur van de Chaldeeuwse kerk van de Heilige Geest in Mosul, Irak: "Als de paus zich niet verontschuldigt, zullen we alle kerken bombarderen, meer Christenen doden en hun eigendommen en geld stelen."12

De premier van Maleisië, Abdullah Ahmad Badawi, legde de verantwoordelijkheid voor de woede en het geweld van moslims uitsluitend bij de paus, die, zei hij, “de verbreiding van de verontwaardiging niet lichtvaardig moet opvatten. Het Vaticaan moet nu de volledige verantwoordelijkheid over de zaak nemen en de nodige stappen ondernemen om de fout recht te zetten.”15 Wat voor stappen Badawi in gedachten had, werd duidelijk toen de Pakistaanse president Pervez Musharraf opriep tot de criminalisering van "laster van de islam" bij de VN.16 Een groep islamitische geestelijken in Gaza heeft de paus uitgenodigd om zich tot de islam te bekeren - of anders: 'We willen de woorden van de profeet Mohammed gebruiken en tegen de paus zeggen:' Aslim Taslam 'dat wil zeggen, omarm de islam en u zal veilig zijn.18 De implicatie was natuurlijk dat degene tot wie deze 'uitnodiging' is gericht, niet veilig zou zijn als hij de uitnodiging weigerde.

BETROUWBAAR, TROUW, NUTTIG, VRIENDELIJK, Hoffelijk, SOORT, GEHOORZAAM, VROLIJK, VREEMD, BRAVE, SCHOON EN EERBIEDIG Een jihadgroep die zichzelf de islamitische salafistische padvindersbataljons noemde, zwoer dat het elke christen in Irak zou vermoorden als de paus niet binnen drie dagen zijn excuses aan Mohammed had aangeboden.14

175

Benedictus bekeerde zich niet. Maar verontwaardigd over de reactie op zijn toespraak, verontschuldigde hij zich: “Het spijt me heel erg voor de reacties in sommige landen op een paar passages uit mijn toespraak aan de Universiteit van Regensburg, die als beledigend werden beschouwd voor de gevoeligheid van moslims. Dit waren in feite een citaat uit een middeleeuwse tekst, die op geen enkele manier mijn persoonlijke gedachten uitdrukken. . . . Ik hoop dat dit dient om harten te sussen en om de ware betekenis van mijn toespraak te verduidelijken, die in zijn geheel een uitnodiging was en is voor een openhartige en oprechte dialoog, met groot wederzijds respect.”19 De paus voegde ook een voetnoot toe aan de Vaticaanse tekst van zijn toespraak: “In de moslimwereld is dit citaat helaas opgevat als een uitdrukking van mijn persoonlijke positie en wekte zo begrijpelijke verontwaardiging op. Ik hoop dat de lezer van mijn tekst onmiddellijk kan zien dat deze zin mijn persoonlijke kijk op de koran niet uitdrukt, waarvoor ik respect heb vanwege het heilige boek van een grote religie. Door de tekst van keizer Manuel II te citeren, wilde ik uitsluitend de essentiële relatie tussen geloof en rede uittekenen. Op dit punt ben ik het met Manuel II eens, maar zonder zijn polemiek te onderschrijven. ”20

ZEG NIET DAT MOSLIMS INTOLERANT ZIJN, OF ZE ZULLEN JE DODEN "Iedereen die de islam omschrijft als een religie als intolerant, moedigt geweld aan." —Pakistaanse woordvoerster van het Ministerie van Buitenlandse Zaken Tasnim Aslam, die sprak over de controverse in Regensburg, blijkbaar zonder ironie17

“Herhaalde negatieve verwijzingen naar de Islam” Paus Benedictus zou de moslims vijf jaar later opnieuw woedend maken, zij het zonder hetzelfde dodental. Nadat een jihad-terrorist in 2011 drieëntwintig christenen in een kerk in Alexandrië had vermoord, 176

veroordeelde Benedictus het 'terrorisme' dat 'aanbidders op brute wijze had getroffen' en de 'geweldsstrategie' tegen christenen die 'God en de hele mensheid beledigen'. Hij riep op om de christenen van het MiddenOosten te beschermen Ahmed al-Tayeb, de Grand Imam van al-Azhar, de meest prestigieuze en invloedrijke instelling in de soennitische moslimwereld, was woedend. Hij hekelde Benedictus vanwege zijn 'inmenging' en 'onaanvaardbare interventie in de aangelegenheden van Egypte', waarbij hij de paus beschuldigde van 'het creĂŤren van een negatieve politieke reactie in het Oosten in het algemeen en in Egypte in het bijzonder.'22 Hij daagde de paus uit: 'Ik hoop dat Zijne Heiligheid Benedictus XVI zal besluiten om een bericht naar de islamitische wereld te sturen. Een boodschap die de vertrouwenspunten zou kunnen herstellen en de oorsprong van de misverstanden zou kunnen wegnemen.'23 Al-Azhar verbrak ook de dialoog met het Vaticaan en hekelde paus Benedictus' herhaalde negatieve verwijzingen naar de islam en zijn beweringen dat moslims de mensen die onder hen leven vervolgen in het Midden-Oosten.'24 Maar in september 2013 waren de zaken veranderd. Dat was toen alAzhar aankondigde dat de opvolger van Benedictus, paus Franciscus, een persoonlijk bericht naar al-Tayeb had gestuurd. Volgens al-Azhar had Francis zijn respect voor de islam verklaard en zijn verlangen om 'wederzijds begrip tussen de christenen en moslims in de wereld te bereiken om vrede en gerechtigheid op te bouwen.'25 Tegelijkertijd ontmoette al-Tayeb de apostolische nuntius naar Egypte, Mgr. Jean-Paul Gobel, en vertelde hem in niet mis te verstane bewoordingen dat negatief spreken over de islam een 'rode lijn' was die niet overschreden mag worden.26 En dus verwelkomde Francis in mei 2016 al-Tayeb in het Vaticaan, omhelsde hem , en zorgde ervoor dat hij geen enkele "rode lijn" overschreed.27 Dus paus Benedictus had een jihadaanval veroordeeld, een aanval die alAzhar ook veroordeelde, en toch schortte al-Azhar de dialoog op vanwege de veroordeling van de paus.28 Vervolgens schreef paus Franciscus aan de grote imam van al-Azhar waarin hij zijn respect voor de islam bevestigde, en de Grand Imam waarschuwde hem dat het bekritiseren van de islam een 'rode lijn' was die hij niet mag overschrijden. Dat suggereerde sterk dat de "dialoog" die paus Franciscus herstelde, geen discussie zou mogen bevatten 177

over de moslimvervolging van christenen die wereldwijd escaleerde - en die in de eerste plaats tot een opschorting van de dialoog had geleid.

"Als mijn goede vriend Dr. Gasparri een vloekwoord tegen mijn moeder zegt, kan hij een klap verwachten" In het licht van dit alles was het geen verrassing dat paus Franciscus in januari 2015 niets te zeggen had ter verdediging van de cartoonisten van Charlie Hebdo Muhammad die waren vermoord door islamitische jihadisten. Hij suggereerde zelfs dat ze het verdienden te worden afgeslacht. Volgens de Independent," zei hij dat vrijheid van meningsuiting en meningsuiting fundamentele mensenrechten zijn, maar hij voegde eraan toe dat hij van mening is dat er grenzen moeten zijn aan het beledigen en belachelijk maken van het geloof en het geloof van anderen."29 De cartoonisten van Charlie Hebdo waren blijkbaar die grenzen overschreden. De paus zei: "Als mijn goede vriend Dr. Gasparri een vloekwoord tegen mijn moeder zegt, kan hij een klap verwachten", verwijzend naar de man die zijn reizen organiseerde. De paus voegde eraan toe: 'Het is normaal. Je kunt niet provoceren. Je kunt het geloof van anderen niet beledigen. Je kunt het geloof van anderen niet belachelijk maken. '30 In februari 2016 gaf Jean-Clément Jeanbart, de Melkitische Griekskatholieke aartsbisschop van Aleppo, een interview met een Franse verslaggever waarin hij zeer kritisch was over de reguliere media en zelfs over zijn mede-bisschoppen omdat ze de moslimvervolging van christenen uit het Midden-Oosten negeerden. Aartsbisschop Jeanbart draaide een rots om en legde een schandaal van catastrofale proporties bloot binnen de katholieke kerk. "De Europese media," beschuldigde hij, "zijn niet opgehouden het dagelijkse nieuws van degenen die in Syrië lijden te onderdrukken en ze hebben zelfs gerechtvaardigd wat er in ons land gebeurt door informatie te gebruiken zonder de moeite te nemen om het te verifiëren."31 Wat de bisschoppen in Frankrijk, onze broeders, betreft: “de conferentie van Franse bisschoppen had ons moeten vertrouwen, dan zou het beter geïnformeerd moeten zijn. Waarom zwijgen uw bisschoppen over een bedreiging die vandaag ook van u is? Omdat de bisschoppen zijn zoals jij, 178

opgevoed in politieke correctheid. Maar Jezus was nooit politiek correct, hij was politiek correct!”32 De aartsbisschop herinnerde hen eraan: “De verantwoordelijkheid van een bisschop is om te onderwijzen, zijn invloed te gebruiken om de waarheid over te brengen. Waarom zijn uw bisschoppen bang om te spreken? Ze zouden natuurlijk bekritiseerd worden, maar dat zou hen de kans geven om zichzelf te verdedigen en deze waarheid te verdedigen. Je moet niet vergeten dat stilte vaak instemming betekent.”33 Westerse regeringen, zei hij, waren dwaas om zoveel moslimmigranten op te nemen zonder enige mogelijkheid om ze door te lichten voor jihadistische banden: “Het egoïsme en de belangen die slaafs worden verdedigd door je regeringen zullen je uiteindelijk ook doden. Open je ogen, heb je niet gezien wat er recentelijk recentelijk in Parijs is gebeurd?"34 Nee, ze zagen het niet - of ze erkenden ten minste volledig de betekenis van het bloedbad van Charlie Hebdo. Ze wilden het niet zien. Aartsbisschop Jeanbart was niet de eerste die deze opmerkingen maakte. "Waarom vragen we de westerse wereld, waarom zou je je stem niet verheffen over zoveel wreedheid en onrecht?" Kardinaal Angelo Bagnasco, het hoofd van de Italiaanse bisschoppenconferentie (CEI), had in september 2015 gevraagd.35 De volgende maand had de Syrisch-katholieke patriarch Ignatius Ephrem Joseph III Younan het Westen opgeroepen “de christenen in het Midden-Oosten niet te vergeten.”36 De maand daarna had de Melkitische Grieks-katholieke patriarch Gregorius III gezegd: “Ik begrijp niet waarom de wereld haar stem niet verheft tegen dergelijke wreedheden.”37 Eigenlijk was de patriarch zelf een groot deel van het probleem. Hij had immers gezegd - in januari 2016, zelfs nadat moslims die in naam van de islam handelden, zijn gemeenschap en andere christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten hadden gedecimeerd - "Niemand verdedigt de islam zoals Arabische christenen."38 Verdediging van de islam en stilte over de moslimvervolging van Christenen waren de favoriete strategieën van veel katholieke bisschoppen. In februari 2013 annuleerde Robert McManus, de rooms-katholieke bisschop van Worcester, Massachusetts, mijn geplande verschijning op een katholieke mannenconferentie omdat mijn verschijning de interreligieuze dialoog zou schaden: “Mijn beslissing om meneer Spencer te vragen geen toespraak te 179

houden bij de mannen De conferentie kwam voort uit een bezorgdheid geuit door leden van de islamitische gemeenschap in Massachusetts, een bezorgdheid die ik kwam delen. Die zorg was dat de toespraak van meneer Spencer over extreme, militante islamisten en de gruweldaden die ze wereldwijd hebben begaan, de positieve prestaties die wij katholieken hebben bereikt in onze interreligieuze dialoog met vrome moslims zou kunnen ondermijnen en mogelijk argwaan en zelfs angst zou opwekken bij mensen die vroom de religie van de islam beoefenen.”39 Ik werd later van conferenties afgezet door twee andere katholieke bisschoppen, Jaime Soto van Sacramento en Kevin Farrell van Dallas, en kreeg te horen dat ik op een lutherse conferentie in augustus 2015 keynote speaker was dat de Amerikaanse conferentie van katholieke bisschoppen, die een vertegenwoordiger naar die conferentie elk jaar, had dat jaar zich teruggetrokken toen het hoorde dat ik sprak. Blijkbaar was de interreligieuze dialoog waartoe katholieke bisschoppen in de Verenigde Staten zich onvermoeibaar inzetten, gebaseerd op het niet bespreken van de urgente kwesties die de dialoog in de eerste plaats noodzakelijk maakten. Vastbesloten hun moslim-gesprekspartners niet te beledigen, onthielden katholieke leiders zich van alles over de vervolging van christenen door de moslims, en zorgden ze ervoor dat hun dialoog zonder meer vruchteloos zou zijn, geen enkele christen zou behoeden voor vervolging of zou voorkomen dat één kerk werd vernield.

“De standpunten van Robert Spencer lijken op gespannen voet te staan met de magistrale leerstellingen over wat de authentieke islam is. . . Robert lijkt een andersdenkende te zijn en zich af te scheiden van het pauselijk leergezag” Ik geloof in één, heilige, katholieke en apostolische kerk; Ik belijd één doopsel voor de vergeving van zonden; en ik kijk uit naar de opstanding van de doden en het leven van de komende wereld; en ik geloof dat de islam een religie van vrede is. Amen." 180

Blijkbaar is dat het credo van sommigen in de katholieke kerk - en ze zijn vastbesloten om iedereen die anders zegt als ketter en afscheider te noemen. In augustus 2016 op Relevant Radio's Drew Mariani Show had ik een levendige discussie met Monseigneur Stuart Swetland, president van Donnelly College in Kansas City, Kansas, over het onderwerp of de islam een religie van geweld is of niet.40 Monseigneur Swetland argumenteerde niet alleen dat de islam een religie van vrede was, maar dat anders geloven, zichzelf tegen de leer van de katholieke kerk zou plaatsen. Later, in een schriftelijke verklaring ter verduidelijking van zijn opmerkingen, schreef monseigneur Swetland: "Robert Spencer's standpunten lijken in strijd te zijn met de magistrale leerstellingen over wat de authentieke islam is en wat de katholieken er tegen moeten doen (accepteer immigranten, vermijd hatelijke generalisaties, laat zien achting en respect, enz.) Robert lijkt in ieder geval op het gebied van de moraal een dissenter te zijn van het pauselijke leergezag.”41 Monseigneur Swetland steunde zijn bewering dat katholieken moeten geloven dat de islam vreedzaam was of dat ze afwijken van het kerkonderwijs met citaten van paus Johannes Paulus II, Benedictus XVI, Franciscus en documenten van het Tweede Vaticaans Concilie. Swetland betoogde dat verklaringen van die pausen dat de islam een religie van vrede is, behoren tot de categorie van leringen waaraan katholieken "religieuze instemming" moeten verlenen, volgens het document van het Tweede Vaticaans Concilie, Lumen Gentium, waarin staat: "In zaken van geloof en moraal, de bisschoppen spreken in de naam van Christus en de gelovigen moeten hun leer accepteren en zich daaraan houden met een religieuze instemming. ”

TOEN KATHOLIEKEN NOG GELOOFDEN IN HET SPREKEN VAN DE WAARHEID, ONGEACHT DE GEVOLGEN “Verkondig de waarheid en zwijg niet door angst.” —St. Catherine van Siena, 1347-138042

181

Monseigneur Swetland vond het een beetje vreemd om te beweren dat de pausen de autoriteit hebben om definitief te zeggen wat de islam leert. Is hun magistrale autoriteit niet bedoeld om het katholicisme te onderwijzen? Als monseigneur Swetland het bij het rechte eind heeft, en katholieken 'paus Franciscus' bewering dat de islam vreedzaam is en geweld afwijst, 'religieus moet instemmen', dan ben ik inderdaad, zoals hij het uitdrukte, 'een dissident van het pauselijke leergezag'. En dat geldt ook voor miljoenen katholieken, inclusief degenen uit het Midden-Oosten die de dupe zijn geworden van de moslimvervolging van christenen en die weten wat de islam leert - zoals een heer uit Libanon die tijdens mijn gesprek met Monseigneur Swetland en heftig belde naar de Mariani Show. was het eens met wat ik zei. Natuurlijk is de positie van Swetland absurd. Hij legde nooit uit waarom Franciscus 'opmerkingen over de islam meer gewicht moesten krijgen dan die van bijvoorbeeld paus Callixtus III, die in 1455 beloofde' het ware geloof te verhogen en de duivelse sekte van de verworpen en ongelovige Mahomet in het oosten."

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN “Totdat elke ziel vrijelijk elk boek, geloofsbelijdenis en dogma voor zichzelf mag onderzoeken, kan de wereld niet vrij zijn. De mensheid zal tot slaaf worden gemaakt totdat er voldoende mentale grootsheid is om elke man zijn gedachten en zeggen toe te staan.” —Robert G. Ingersoll43

Bovendien, als Swetland het bij het rechte eind heeft, dan zou de Katholieke Kerk van haar gelovigen verlangen dat ze de waarheid bevestigen van wat een voor de hand liggende en flagrante leugen is. Als de kerk leert dat alle katholieken moeten geloven dat de islam een religie van 182

vrede is, dan zal de katholieke hiĂŤrarchie hebben aangetoond dat ze niet de autoriteit of betrouwbaarheid heeft om de waarheid te onderscheiden en door te geven die ze beweert te hebben; pauselijke aanspraken om in de naam van Christus te spreken, zullen worden verwijderd en de Katholieke Kerk als geheel wordt als fraudeur ontmaskerd. Dat waren de risico's die sommige kerkgangers bereid waren te nemen om hun favoriete nieuwe dogma te behouden en te beschermen, dat ze met veel meer energie afdwingen dan ze aan de verspreiding van de eigenlijke dogma's van hun kerk wijdden. In 2016, met Francis als paus en zoveel bisschoppen die zijn lijn volgden, was het binnen de kerk bijna universeel niet welkom om de waarheid over de islam te spreken. De katholieke hiĂŤrarchie viel onbewust in lijn met de agenda van de OIC en hoopte dat alles in orde zou komen als het ervoor zorgde dat elke katholiek stil bleef. Het stond ver af van de Kerk van heiligen en martelaren.

183

Hoofdstuk 10

“NIET BEVORDERLIJK VOOR HET ALGEMENE BELANG”: VRIJHEID VAN MENINGSUITING STERFT UIT IN GROOTBRITTANNIE EN CANADA

Op 25 juni 2013, de dag voordat ik van plan was naar Groot-Brittannië te reizen om een krans te Wist je dat: leggen bij een gedenkteken voor Lee Rigby, de • Groot-Brittannië verbood me - terwijl het routinematig Britse soldaat die door een islamitische jihadist in jihadpredikers tot het land een straat in Londen werd vermoord, ontving ik een toeliet • Sommigen veroordelen nu brief van het Verenigd Koninkrijk Home Office het voeren van de Engelse waarin ik las: vlag vanwege de U zou het volgende hebben vermeld:

veronderstelde connectie met 'extreemrechts nationalisme' • Canada zet stappen om 'islamofobie' te criminaliseren.

' … het [Islam] is een religie en is een geloofssysteem dat oorlogvoering tegen ongelovigen verplicht stelt met het doel een maatschappelijk model op te zetten dat absoluut onverenigbaar is met de westerse samenleving, omdat de media en de overheid niet bereid zijn de bronnen van islamitisch terrorisme het hoofd te bieden, deze dingen blijven grotendeels onbekend . ' De minister van Binnenlandse Zaken is van mening dat als u het VK zou mogen binnenkomen, u dergelijke standpunten zou

184

blijven volgen. Door dat te doen, zou je dat zijn. . . zich gedragen op een manier die niet bevorderlijk is voor het algemeen belang. U krijgt daarom de instructie om niet naar het VK te reizen, omdat u bij aankomst de toegang wordt geweigerd.1 Het ministerie van Binnenlandse Zaken vervormde zijn citaat van mij, maar de betekenis van de brief was duidelijk: ik mocht niet naar GrootBrittannië reizen omdat ik bepaalde ongemakkelijke feiten had opgemerkt: dat de islam een oorlogsleer heeft tegen ongelovigen en dat de sharia onverenigbaar is met Westerse maatschappij. Ironisch genoeg, slechts een week voordat ik gepland was om in Groot-Brittannië aan te komen, liet hetzelfde ministerie van Binnenlandse Zaken het land Saoedische sjeik Mohammed al-Arefe toe, die had gezegd: "Toewijding aan de jihad omwille van Allah, en de wens om bloed te vergieten, schedels breken en ledematen doorsnijden omwille van Allah en ter verdediging van Zijn religie, is ongetwijfeld een eer voor de gelovige. Allah zei dat als een man tegen de ongelovigen vecht, de ongelovigen zich niet kunnen voorbereiden om te vechten. ”2 Dus blijkbaar kun je geloven dat gewelddadige jihad een leerstelling van de islam is en het Verenigd Koninkrijk nog steeds binnenkomt - zolang je die jihad steunt. Al-Arefe was slechts een van de vele jihad-aanhangers en predikers die zowel voor als nadat ik werd verbannen in Groot-Brittannië werden toegelaten. Een bijzonder flagrant voorbeeld kwam op 16 juli 2016, toen de Pakistaanse islamitische geestelijken Muhammad Naqib ur Rehman en Hassan Haseeb ur Rehman in Londen aankwamen voor een rondleiding door moskeeën in heel Groot-Brittannië. De dag na hun aankomst verwelkomden Justin Welby, de aartsbisschop van Canterbury, hen in Lambeth Palace. Deze geestelijken hadden niet mogen worden toegelaten tot GrootBrittannië, laat staan verwelkomd door de aartsbisschop van Canterbury, omdat ze namens Mumtaz Qadri een campagne hadden gevoerd die in 2011 de Pakistaanse politicus Salmaan Taseer vermoordde vanwege de oppositie van Taseer tegen de Pakistaanse wetten inzake godslastering. En ze waren niet uniek. In oktober 2016 heeft het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken Shaykh Hamza Sodagar het land binnengelaten, 185

ondanks het feit dat hij had gezegd: “Als er homoseksuele mannen zijn, is de straf een van de vijf dingen. Een - de gemakkelijkste misschien - hakken hun hoofd af, dat is de gemakkelijkste. Ten tweede: verbrand ze dood. Ten derde - gooi ze van een klif. Ten vierde: haal een muur van ze af zodat ze eronder sterven. Ten vijfde - een combinatie van het bovenstaande.”3 Syed Muzaffar Shah Qadri's prediking van haat en jihadgeweld was zo hard dat hij niet mocht prediken in Pakistan, maar in december 2016 verwelkomde het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken hem in GrootBrittannië.4 Diezelfde maand verbood het Verenigd Koninkrijk drie bisschoppen uit delen van Irak en Syrië waar christenen worden vervolgd om het land binnen te komen.5

"De Metropolitaanse politie zet zich in om met onze partners, waaronder de burgemeester, samen te werken om alle soorten haatmisdrijven aan te pakken, inclusief online misdrijven" In november 2015 adviseerde David Anderson, QC, de onafhankelijke reviewer van de terrorismewetgeving in het VK, dat de Britse Independent Press Standards Organization (IPSO) de bevoegdheid zou krijgen om klachten over kritiek op de islam te behandelen, in plaats van alleen klachten over discriminatie tegen een bepaald individu: " Het is moeilijker als er een denigrerende opmerking over de islam wordt gemaakt. En het lijkt mij dat dit een ding is waar de autoriteit voor persnormen over na moet denken.”7 Groot-Brittannië was de bakermat van de vrijheid van meningsuiting. Het idee dat elke Britse functionaris zou voorstellen om kritiek op een geloofssysteem illegaal te maken, was ooit ondenkbaar. Maar David Anderson was niet de enige. In augustus 2016 kwam aan het licht dat de nieuwe moslimburgemeester van Londen, Sadiq Khan, meer dan twee miljoen dollar (£ 1.730.726) toewijst aan een 'online hate crime hub', waardoor de politie 'trollen' die 'mikken' kan opsporen en arresteren. . . individuen en gemeenschappen.'8 Gezien de aard van het Britse politieke establishment vandaag de dag kan 186

er geen twijfel over bestaan dat deze nieuwe Gedachten Politie 'trollen' en welke 'gemeenschappen' worden beschermd tegen 'haatdragende taal'.

DE ALOUDE GOEDE AGENT â&#x20AC;&#x201C; SLECHTE AGENT TRUC Door voorstanders van de gewelddadige handhaving van de Sharia-wet op het land te verwelkomen en critici zoals mij uit te sluiten, accepteerde de Britse regering stilzwijgend de beperkingen van de Sharia-godslastering op het gebied van vrije meningsuiting: ik werd verbannen, omdat ik kritiek had op de Islam en de Sharia , terwijl Muhammad Naqib ur Rehman en Hassan Haseeb ur Rehman werden toegelaten ondanks hun herhaalde publieke lof over een man die moord had gepleegd ten gunste van spraakbeperkingen. Nogmaals, de krachten van "tolerantie" maakten een absoluut intolerant geloofssysteem mogelijk.6

"De politie van Metropolitan", zei een politiewoordvoerder, "was vastbesloten om met onze partners, waaronder de burgemeester, samen te werken om alle vormen van haatmisdaad aan te pakken, inclusief online misdrijven." Gezien het feit dat burgemeester Khan in een interview in 2009 gematigde moslims had afgedaan als 'oom Toms' (hij verontschuldigde zich later onder druk) en tal van banden heeft met islamitische supremacisten, was het onwaarschijnlijk dat de 'soorten haatmisdrijven' die de politie hardhandig uitbrak, inclusief de opruiende uitspraken van jihadpredikers.9 De "partners" van de Londense politie omvatten waarschijnlijk Tell Mama UK, (vertel mama V.K.) dat op haar website zegt: "we werken samen met de centrale regering om de kwesties van anti-moslimhaat op beleidsniveau aan de orde te stellen en ons werk helpt het beleid vorm te geven en te informeren" makers, terwijl ze ervoor zorgen dat er inzicht wordt verkregen in dit werkgebied door de systematische registratie en rapportage van anti-moslim haatincidenten en -misdrijven.10 187

Tell Mama UK was eerder betrapt op het classificeren als toespraak dat het niet leuk vond als "anti-moslim haatincidenten en misdaden" op Facebook en Twitter.11 Met het nieuwe initiatief zou het de hulp van de Londense politie krijgen. "Het doel van dit programma", zei de Metropolitan Police, "was om de reactie van de politie en de gemeenschap op dit groeiende type misdaad te versterken." Dit 'misdaadtype' groeit alleen maar omdat Groot-Brittannië het principe van vrije meningsuiting heeft verworpen en zich steeds meer inzet voor het idee dat 'haatdragende taal' door de regering moet worden beperkt. Een verbazingwekkend breed scala aan toespraken is nu onderworpen aan wetshandhavingsacties in het VK: artikel 127 van de Britse Communications Act van 2003 strafbaar gesteld "het gebruik van [een] openbaar elektronisch communicatienetwerk om ergernis, ongemak of onnodige angst te veroorzaken", evenals als "het verzenden of laten verzenden door middel van een openbaar elektronisch communicatienetwerk, een bericht of andere aangelegenheid die grof beledigend was."12 Dat klopt. In Groot-Brittannië is het nu illegaal om iemand te irriteren of zelfs lastig te vallen met wat je online zegt. De Communicatiewet van 2003 was al gebruikt tegen de vrijheid van meningsuiting. Een predikant in Noord-Ierland, James McConnell, kwam in strijd met deze wet toen hij het aandurfde de islam te bekritiseren. In een preek van 18 mei 2014 die op internet werd gestreamd, zei McConnell: “De moslimreligie is vele honderden jaren na Christus ontstaan. Mohammed, de islamprofeet, werd geboren rond het jaar 570 na Christus, maar moslims geloven dat de islam de ware religie is. Nu zeggen mensen dat er in Groot-Brittannië goede moslims zijn. Dat is misschien zo, maar ik vertrouw ze niet. De ideeën van de islam over God, over de mensheid, over redding verschillen enorm van de leer van de heilige geschriften. De islam is heidens. De islam is satanisch. De islam is een leer die in de hel is voortgebracht.'13 McConnell werd naar behoren gearresteerd voor 'grof beledigend' materiaal op een 'openbaar elektronisch communicatienetwerk.'14 In een interview in juni 2015 zei McConnell: “Ik heb geen spijt van wat ik zei. Ik haat moslims niet, maar ik verwerp de islam als een leer en daarvoor 188

bied ik geen excuses aan. Ik zal 'niet schuldig' pleiten als ik in augustus voor het strafbankje sta, maar de gevangenis kent geen angst voor mij. Ze kunnen me opsluiten met zedendelinquenten, gangsters en paramilitairen en ik zal mijn tijd besteden.”16 De advocaat van McConnell, Joe Rice, merkte op dat de zaak 'een absolute verspilling van schaarse openbare middelen' was en zwoer de rechtszaak een 'verdediging van de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst' te maken.17

HAATDRAGENDE TAAL VOOR JOU, MAAR NIET VOOR MIJ De belangrijkste getuige voor de vervolging van McConnell was Dr. Raied Al-Wazzan van het Belfast Islamic Centre, die de "vreselijke opmerkingen" en "algemene ingrijpende verklaringen" van de predikant veroordeelde als "aanstootgevend en walgelijk". Maar Al-Wazzan zelf had de verovering van zijn geboortestad Mosul in Irak door de Islamitische Staat geprezen. “Sinds de overname van de Islamitische Staat is het de meest vredige stad ter wereld geworden. Ja, daar gaan andere dingen mis. . . ze zijn mensen aan het vermoorden, daar ben ik het mee eens, maar je kunt zonder angst van oost naar west gaan, ”zei hij op de BBC. AlWazzan verontschuldigde zich na een publieke verontwaardiging, maar hij werd niet vervolgd wegens 'haatdragende taal.”24

McConnell zelf zei dat terwijl hij werd vervolgd, tal van islamitische geestelijken die veel meer oprecht hatelijke en opruiende dingen hadden gezegd, dat niet waren. Hij had helemaal gelijk. Slechts enkele dagen nadat McConnells preek voor het eerst furore maakte, doken er video's op van de Noord-Londense islamitische geestelijke Mizanur Rahman, die eerder gevangen was gezet omdat hij had opgeroepen tot jihad-aanvallen in heel Europa. Dat was een 189

directe aansporing tot geweld, maar toen hij de ontvoering van tweehonderd schoolmeisjes in Nigeria door de jihad-terreurgroep Boko Haram prees, werd hij niet vervolgd - en ook niet toen hij zei dat het 'niet per se een slechte zaak' was als ze niet- Moslims.19 Na het bloedbad van Mohammed-cartoonisten in de kantoren van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo in januari 2015, prees Rahman de moordenaars door te zeggen dat de slachtoffers 'de islam beledigden' en dat 'ze geen ander resultaat konden verwachten.'20 Rahman voegde er zelfs aan toe: 'GrootBrittannië is de vijand van de islam.'21 Rahman werd later gearresteerd omdat hij voor de islamitische staat werkte, maar nooit voor 'haatdragende taal'. Eveneens niet vervolgd was Abu Waleed, een andere moslimleider in Groot-Brittannië. In een video die op 16 januari 2014 online werd geplaatst, citeerde Abu Waleed goedkeurend Mohammed en zei: 'Groet de joden en de christenen niet voordat ze je begroeten, en als je een van hen onderweg tegenkomt, dwing ze dan om de weg op te gaan smallere kant ervan. ' Hij merkte op dat de kalief Umar, de tweede opvolger van Mohammed, een charter uitvaardigde waarin stond dat "ongelovigen en moslims niet dezelfde kleding mochten dragen als elkaar. Als een moslim op de dag van ‘Eid naar buiten komt en een ongelovige met mooie kleren ziet, moet de ongelovige zijn kleren uitdoen en aan de moslim geven. Als een ongelovige over straat loopt, moet hij een rode riem om zijn nek dragen, moet zijn voorhoofd worden geschoren en moet hij twee schoenen dragen die van elkaar verschillen. Op de stoep mag hij niet lopen. Hij moet midden op de weg lopen en hij moet op een ezel rijden' Abu Waleed wilde deze vernederende regels nieuw leven inblazen: 'Dit is alleen voor volwassenen, niet voor de kinderen. Je kunt zien hoe de islam het kind moslim zou maken. Het kind dat opgroeide in een staat van ketterij zou zich tot de islam wenden. Waarom? Omdat het kind met zijn vader zou wandelen en dan zou zeggen: 'Papa', 'Ja'. 'Waarom heb je je voorhoofd geschoren?' 'Ik weet het niet, deze moslims laten me het doen.' 'Waarom kun je niet op het dier rijden zoals de moslims, die zo rijden? Waarom rijd je met beide benen aan de zijkant van de ezel? "" Hoe komt het dat elke keer dat een moslim komt en je om je kleren vraagt, je ze geeft? " van het paard af, moet je het nemen? '”22 190

Abu Waleed schetste meer scenario's waarin moslims publiekelijk vernederde christenen en de christenen besluiten te ontsnappen aan de vernedering door moslim te worden.23 Hij werd niet vervolgd. Er zijn talloze andere voorbeelden. De homorechtengroep Outrage rapporteerde in oktober 2006 over een onthullend gesprek tussen Arshad Misbahi van de Manchester Central Mosque en John Casson, een lokale psychotherapeut. De psychotherapeut vertelde: 'Ik vroeg hem of de executie van homoseksuele moslims in Iran en Irak een aanvaardbare straf was in de sharia, of het gevolg was van cultuur en niet van religie. Hij vertelde me dat dergelijke straffen in een echte islamitische staat deel uitmaakten van de islam: als de persoon een proces had gehad, waarop vier getuigen getuigden dat ze de feitelijke homoseksuele handelingen hadden gezien.'25 Casson vroeg of dit de mening was van moslims in Groot-Brittannië, en het antwoord was duidelijk: Ik vroeg hem wat de Britse moslimopvatting zou zijn? Hij herhaalde dat deze straffen in een islamitische staat gerechtvaardigd waren. Ze kunnen leiden tot de dood van duizenden, maar als dit miljoenen ervan weerhoudt om seks te hebben en ziekten te verspreiden, dan was het de moeite waard om de bredere gemeenschap te beschermen. Ik controleerde opnieuw of dit geen kwestie was van traditie, cultuur of lokale vooroordelen. 'Nee', zei hij, 'het maakt deel uit van de centrale principes van de islam: dat seks buiten het huwelijk verboden is; dit staat in de koran en de profeet (vrede en zegeningen zij met hem) had verklaard dat deze straffen het gevolg waren van dergelijk gedrag.'26 De Oost-Londense imam Abdul Makin verklaarde in 2008 dat “nietmoslims nooit onschuldig zijn, ze zijn schuldig aan het ontkennen van Allah en zijn profeet. Als je me niet gelooft, hier is de juridische autoriteit, de beste moslimadvocaat van Groot-Brittannië." Die advocaat was de beruchte Anjem Choudary, die na jaren van openlijke steun voor jihadterreur in augustus 2016 eindelijk schuldig werd bevonden aan het helpen van de Islamitische Staat. Choudary zei: 'Je bent onschuldig als je een moslim bent. Dan ben je onschuldig in de ogen van God. Als je geen 191

moslim bent, dan ben je schuldig aan het niet geloven in God. Als moslim moet ik mijn moslimbroeders en -zusters steunen. Ik moet haat hebben tegen alles wat niet moslim is.'27 In augustus 2009 sprak de hoofdimam van de Grote Moskee in Mekka, Sheikh Abdul Rahman al-Sudais, in de Oost-Londense moskee in Whitechapel, ondanks antisemitische opmerkingen en in diskrediet gebrachte christenen en hindoes ("kruisaanbidders" en " afgodenaanbidders ”). Peter Tatchell, de kandidaat van de Groene Partij voor Oxford East, zei: “Al-Sudais heeft het religieuze sektarisme en het antijoodse racisme aangewakkerd. Hij heeft nooit spijt betuigd. ' Tatchell riep de moskee in Oost-Londen op om al-Sudais te verplichten zich te verontschuldigen als voorwaarde om te mogen spreken, en voegde eraan toe: “Ik begrijp niet waarom de minister van Binnenlandse Zaken al-Sudais Groot-Brittannië toestaat, aangezien soortgelijke haatpredikers zijn verboden. Komt het door de nauwe zakelijke banden tussen de Britse en Saoedische vestigingen?”28 Dat kan inderdaad het geval zijn geweest. De Islamitische Vereniging aan de Queen Mary University kwam in januari 2011 onder vuur te liggen voor haar rol als spreker Abu Usamah, de imam in Green Lane Masjid in Birmingham. In 2007 was Abu Usamah gevangen genomen met een verborgen camera en zei dat Osama bin Laden "beter was dan duizend Tony Blairs" en dat niet-Moslims "leugenaars" waren. In 2009 had hij verklaard: “Jihad komt uit onze religie. We zullen onze religie niet verloochenen.”29 Verborgen camera's waren onvriendelijk voor veel imams in GrootBrittannië. Mohammed Abdul, de imam van Masjid al-Huda, een moskee in Bristol, werd in 2012 op camera vastgelegd en vertelde een undercoververslaggever dat hij zijn dochter naar het buitenland moest brengen voor genitale verminking, wat illegaal was in Groot-Brittannië: “In dit land is het niet mogelijk , dat kunnen we niet doen. [Voor] elke andere moslim die graag de weg van de profeet Mohammed beoefent, is de beste manier om naar andere landen te gaan. Sommige families gaan naar Afrika of Arabische landen. In dit land moet je vechten voor je religie, je culturen, ze houden niet van je moslimculturen.'30 In 2013 filmde een undercover documentaireteam een andere islamitische geestelijke in Groot-Brittannië, Ustadh Murtazah Khan, die zei: 'Neem die homoseksuele man en gooi hem 192

van de berg af.' Hij klaagde dat de Britse autoriteiten homoseksuelen 'ongekende rechten hadden gegeven, zodat je kind kan worden blootgesteld aan en voorgesteld aan lesbiennes. Nu zeggen ze 'als je dat discrimineert, ga je de gevangenis in'. We discrimineren, maar we discrimineren op een manier waarbij we niet in de problemen komen. De moslim is een tandarts, een van die mensen komt, je wilt een grote, grote naald nemen en die in zijn tandvlees steken.'31 In december 2013 stond Groot-Brittannië een spreekbeurt toe door een Saoedische imam die sjiieten' afvalligen 'noemde ”En zei dat in Saoedi-Arabië geen kerken mogen worden toegelaten McConnell werd vrijgesproken na een onderzoek van achttien maanden en een proces, maar de politie van de Metropolitan wil niet worden gezien als verspilling van hun nieuwe geld voor haatdragende taal: anderen zullen niet zo gelukkig zijn als McConnell. Achter het streven naar "hate speech" -wetten staat natuurlijk steeds meer autoritair links. Het is niet de eerste keer dat een sharia-imperatief en een linkse samenviel tijdens de relatief korte burgemeestersperiode van Sadiq Khan. De London Evening Standard meldde op 13 juni dat "advertenties die Londenaren onder druk zetten over het lichaamsbeeld moeten worden uitgesloten van het metro- en busnetwerk."33 Dit was omdat "Sadiq Khan aankondigde dat Transport for London geen advertenties meer zou laten zien die lichaamsproblemen veroorzaken, vooral onder jongeren.”34 Said Khan: “Als vader van twee tienermeisjes maak ik me grote zorgen over dit soort reclame dat mensen, vooral vrouwen, kan vernederen en hen kan schamen voor hun lichaam. Niemand mag zich tijdens het reizen met de metro of bus onder druk zetten in onrealistische verwachtingen rond hun lichaam en ik wil hierover een duidelijke boodschap naar de reclameindustrie sturen.'35 En dus geen advertenties meer met vrouwen in bikini's in Londense bussen. Mensen puzzelen vaak over hoe de harde linkse en islamitische supremacisten een gemeenschappelijke oorzaak kunnen vinden, wanneer ze zulke verschillende ideeën over moraliteit hebben; Khan's reclameverbod liet zien hoe. De bezorgdheid van links over 'body shaming' en niet om mensen 'onder druk te zetten over het lichaamsbeeld' sloot 193

perfect aan bij de sharia-verplichting om vrouwen te dwingen zichzelf te bedekken om de verleidingen van mannen weg te nemen. Wat nu? Zouden Londense vrouwen gedwongen worden alles te bedekken behalve hun gezicht en handen (volgens het bevel van Mohammed) om anderen niet "onder druk te zetten over het lichaamsbeeld"? En als dat zo was, zou dan iemand die durfde te klagen over wat er met hun groene en aangename land gebeurde, worden opgesloten voor 'haatdragende taal' door de nieuwe Gedachten Politie in Londen? Welkom in het Londen van Sadiq Khan. Zwijg en doe je hijab (hoofdoen) om.

"De Engelse vlag had vroeger connotaties met extreemrechts nationalisme" Groot-BrittanniĂŤ was gretig om elke uiting die als beledigend voor moslims werd beschouwd, te verbieden. Terwijl Europa zich klaarmaakte voor het Euro 2016-voetbaltoernooi, waarschuwde de BBC Engelse voetbalfans dat ze zich niet als kruisvaarders moesten kleden om de wedstrijden bij te wonen: om dit te doen riskeerde ze moslims te beledigen. Dit kwam omdat de kruisvaarders, zo verklaarde de BBC eenzijdig, 'de daders waren van gewelddadige aanvallen in heel Europa en het MiddenOosten op moslims, joden en heidenen'. Zelfs onder de Engelse vlag varen, betekende het de oversteek naar het verdachte kamp omdat, zoals de BBC behulpzaam zei, "de Engelse vlag een connotatie had met extreemrechts nationalisme."36 In september 2014 reden een Engels stel, Nick Barnfield en Sarah Cleaves, in een bus met hun vijftien maanden oude autistische dochter Heidi. Toen Heidi begon te huilen, begonnen ze voor haar een lied te zingen uit de populaire Britse kindervoorstelling 'Peppa Pig'. Een moslimvrouw die een hijab draagt, benaderde hen en klaagde vervolgens bij de buschauffeur over het 'racisme' van het paar; de chauffeur vroeg Barnfield en Cleaves om uit de bus te stappen. Barnfield zei:

194

Het was vernederend. Een dame kwam naar ons toe en begon ons heel agressief te vertellen dat we onverantwoordelijke ouders waren en dat we racistisch zongen. Ze ging naar de buschauffeur en vertelde hem dat we racistisch tegen haar waren en dat ze niet gelukkig was. De chauffeur kwam naar me toe en zei dat we uit de bus moesten stappen, anders zou de politie moeten komen. Hij zei: "Stap gewoon uit de bus - het is het gedoe niet waard." Ik was echt geschokt omdat we niets verkeerds hadden gedaan, maar hij luisterde niet naar ons. . . . Ik was meer van streek toen de buschauffeur niet aan beide kanten optrad hij hoorde zojuist het woord racisme en schopte ons weg.37 De bestuurder ontkende later dat hij beschuldigingen van 'racisme' had gehoord, maar het verhaal van het paar was aannemelijker, aangezien de beschuldigingen van 'racisme' buitengewoon krachtig zijn in GrootBrittannië en het hele Westen vandaag; links en hun islamitische supremacistische bondgenoten hanteren hen als een knuppel om alle afwijkende meningen te stigmatiseren en te onderdrukken. In een outlet van Kentucky Fried Chicken in Leicester werd aan nietmoslimbouwvakker Graham Noakes een handdoekje geweigerd omdat ze alcohol bevatten, wat in de islam verboden is: 'Ze vertelden me dat het andere klanten zou kunnen beledigen. Ik legde uit dat het mij niet zou raken. Sterker nog: ik heb ze gezegd dat ik van alcohol houd, dus ik zou er niets aan hebben. Toen ze me er geen wilden geven, was ik walgelijk. Ik ga nooit meer naar KFC. ' Ironisch genoeg was Noakes in Leicester om te helpen bij het bouwen van een nieuw moslimgemeenschapscentrum Beverley Akciecek van Beverley's Snack Shack in Manchester kreeg te horen dat moslims die in de buurt van haar restaurant woonden zich 'lichamelijk ziek' voelden vanwege de 'vieze geur' van het bakken van spek. De Stockport Council van Greater Manchester vertelde Akciecek dat de geur "onaanvaardbaar was op grond van residentiële voorzieningen" en dat ze een ventilator moest verwijderen die de geur kennelijk in het gebied verspreidde. De echtgenoot van Akciecek is zelf een Turkse moslim, en Akciecek merkte op: "Als we naar een café gaan, zou mijn man niet beledigd zijn door de geur van spek. Zijn vrienden zijn er niet door beledigd, we 195

hebben drie bezoekers die hier komen voor een broodje, vrienden van mijn man, en de geur doet hen helemaal geen aanstoot. Mijn zwager schrikt niet terug als hij komt en we hebben net drie schalen met spek uit de oven gehaald. '39 De moslimvrienden van haar man waren misschien niet beledigd, maar andere moslims waren dat wel, en dat was het enige dat ertoe deed. En niet-moslim Britten censureren zichzelf nog voordat moslims klagen. Vicaris Canon Rob Morris uit Birmingham verklaarde preventief dat de naam van de plaatselijke Saracen's Head Pub aanstootgevend was voor moslims, en zou moeten worden gewijzigd: "De naam die we hebben, is beledigend voor moslims en dat is niet waar christenen voor staan. Het respecteert duidelijk geen andere religieuze traditie in deze stad. We zullen op zoek gaan naar briljante ideeën voor een naamsverandering die voor iedereen iets zal betekenen. ” Had hij eigenlijk klachten van moslims ontvangen? Nou, nee.40 Dunni Odetoyinbo, voorganger van het Immanuel International Christian Centre in Noord-Londen, zei dat haar kerk bekend stond om haar levendige gezang - totdat ze werd benaderd door een officier van de lokale overheid, de Waltham Forest Council, die haar vroeg "om de lawaai naar beneden om de moslimgemeenschap niet te beledigen.'41 De gemeente verliet haar gebouw en verhuisde naar een nieuwe locatie.

DE ALOUDE GOEDE AGENT – SLECHTE AGENT TRUC Deze niet-moslims die eisten dat andere niet-moslims hun activiteiten inperken om beledigende moslims te voorkomen, hadden de les van Mohamed Atta opgenomen: blijf gewoon stil en het komt wel goed. Ze wilden niet beledigend zijn voor moslims omdat hun door de reguliere media herhaaldelijk was verteld dat moslims een gediscrimineerde minderheid waren die speciale aandacht verdiende - en waarschijnlijk ook vanwege de altijd aanwezige mogelijkheid van moslimgeweld.

196

"Ik word opgesloten omdat ik opkom voor mijn eigen land" Terwijl buitenlandse islamitische geestelijken die de jihad-moord predikten, werden verwelkomd, keerden de Britse autoriteiten zich tegen hun eigen burgers die het aandurfden uitspraken te doen die buiten de kiem werden gehouden. In Engeland in 2016, toen een Facebook-bericht van de Greater Manchester Police melding maakte van een aanrandingzaak waarbij een moslimverdachte betrokken was, was Stephen Bennett, een vader van zeven kinderen, woedend. Hij zei: 'Kom niet naar dit land en behandel het niet als het jouwe. Britain first 'en andere opmerkingen die de Manchester Crown Court voor moslims' grof beledigend 'vond. 42 In de Manchester Evening News, misschien in de hoop de vervolging zelf te vermijden, stond alleen dat' één opmerking die hij maakte betrekking had op Aziatische vrouwen, een andere waarschijnlijk beledigend voor moslims”, zonder de lezers de kans te geven een beslissing te nemen door zijn eigenlijke opmerkingen te reproduceren Voor deze misdaad werd Bennett op grond van de Britse Malicious Communications Act veroordeeld tot 180 uur onbetaalde arbeid. Recorder Andrew Long, die de veroordeling rechtvaardigde, vermaande de Bennett dat hij "het risico liep rassenhaat op te wekken in het huidige klimaat."44 (Long legde niet uit wat voor ras de islam was.) Hij vertelde Bennett ook dat wat hij had gedaan, was "Zeer ernstig", zoals het was, "gedrag dat in staat is de vijanden van dit land in de kaart te spelen."45 Lang concludeerde hij op de toon van de politiek correcte schoolmeester: "Uw opmerkingen beschadigden de gemeenschap waarin u leeft, en het is de gemeenschap die je moet terugbetalen.'46 Toen Bennett werd gearresteerd, riep hij uit: 'Gaat dit over dat moslimgedoe op Facebook? Ik word opgesloten omdat ik opkom voor mijn eigen land."47 Zijn eigen land wilde zijn hulp niet.

197

"Verschillende medewerkers beschreven hun nervositeit over het identificeren van de etnische afkomst van daders uit angst om als racistisch te worden beschouwd" De menselijke kosten van deze politiek correcte stilte waren levendig en gruwelijk te zien in het schandaal waarbij moslimbendes in Groot-Brittannië betrokken waren. In augustus 2014 meldde de BBC dat 'tussen 1997 en 2013 ten minste 1.400 kinderen in Rotherham verschrikkelijke seksuele uitbuiting hebben ondergaan', zo blijkt uit een rapport. Kinderen van 11 jaar oud werden door meerdere daders verkracht, ontvoerd, naar andere steden in Engeland gebracht, geslagen en geïntimideerd, zei het.'48 De gruwelen van deze gevallen van misbruik kunnen niet worden overschat. In een rapport over dit ongebreidelde misbruik werden voorbeelden genoemd van 'kinderen die met benzine waren overgoten en in brand waren gestoken, met wapens waren bedreigd, getuige waren geweest van meedogenloos gewelddadige verkrachtingen en bedreigden dat ze de volgende zouden zijn als ze het aan iemand zouden vertellen.'49 Maar maanden nadat het verhaal in de zomer van 2014 brak, werd er weinig gedaan om deze plaag te bestrijden. Integendeel, het was explosief gegroeid: honderden nieuwe gevallen waren ontdekt. Een van de slachtoffers zei dat degenen die haar hadden misbruikt, 'onaanraakbaar' waren.50 Sky News meldde in januari 2015 dat naast de veertienhonderd zaken die in augustus 2014 aan het licht kwamen, "vóór de publicatie nog honderden gevallen bekend waren bij de autoriteiten en dat er nog honderden worden gemeld."51 Het slachtoffer dat met Sky News sprak, zei maanden nadat het nieuws over de omvang van deze wrede uitbuiting voor het eerst uitbrak: “Het gaat nog steeds door, zo niet erger, omdat ze het nu meer moeten verbergen. Ik zie mijn misbruikers nog steeds jonge meisjes in hun auto besturen.”52 Ze zei van de politie dat “het enige waar ze om geven een verklaring is. Zes maanden later hebben we geen arrestaties meer gehad, hebben we geen aanklacht ontvangen en is er nog steeds bewijs verloren.''53 198

Deze woorden werden gesproken een maand nadat een team van regeringscommissarissen de Raad van Rotherham had overgenomen, nadat ze het in “volledige ontkenning” over het schandaal hadden gevonden.54 Hoe kan dit zijn gebeurd? Welke ziekte overviel de Britse autoriteiten, zodat ze gruwelijke gevallen van seksueel misbruik bedekten en weinig of niets deden om daders te arresteren? Het antwoord lag in het feit dat het niet alleen om strafzaken ging waarbij outlaw bendes betrokken waren. De verkrachtingsbendes waren voor het overgrote deel samengesteld uit moslims. Dit was ook niet gewoon toeval of een onverklaarbaar fenomeen dat door een gemeenschap raast zonder een waarneembare relatie met de principes van de gemeenschap. De koran vertelt moslimmannen dat ze samen met maar liefst vier vrouwen ook kunnen genieten van de 'gevangenen van de rechterhand' (4:3, 4:24). Deze vrouwen zijn de 'oorlogsbuit' (33:50) en moeten voor seks worden gebruikt, aangezien mannen 'hun privé-delen moeten bewaken, behalve voor hun vrouwen of voor hun rechterhand' (23:5-6). Een vrouwelijke Koeweitse politicus, Salwa al-Mutairi, legde enkele jaren geleden uit dat een islamitische geestelijke haar had verteld: “Met de wet van seksslaven moet er een moslimnatie zijn die in oorlog is met een christelijke natie, of een natie die niet van de religie, niet van de religie van de islam. En er moeten krijgsgevangenen zijn.' De geestelijke, zei ze, benadrukte dat "seksslaven niet verboden zijn door de islam."55 Maar de leden van de Britse verkrachtingsbendes waren het toch zeker niet eens met deze bizarre opvatting? Misschien hebben ze dat wel. Veel moslims in het Westen beschouwen de westerse interventies in Irak en Afghanistan immers als neo-kruistochten, het christelijke Westen tegen de islamitische wereld. De aard van deze nieuwe oorlog tussen de islam en de christenheid heeft echter veel moslims in staat gesteld zich te vestigen achter wat zij als vijandelijke linies beschouwen - terwijl ze hun loyaliteit niet aan de westerse staat waarin ze leven behouden, maar aan de wereldwijde umma. Dat zou niet-moslim Britse meisjes wettig maken om gevangen te worden genomen als oorlogsbuit en in dienst te worden gezet als seksslaven. Zelfs als ze niet op deze manier dachten, hadden leden van moslimverkrachtende bendes in Groot-Brittannië die redelijk vroom en 199

goed geĂŻnformeerd waren over hun geloof, misschien een andere Koranpassage overwogen: 'O profeet, vertel uw vrouwen en uw dochters en de vrouwen van de gelovigen om hun bovenkleding over zich heen te halen. Dat is geschikter dat ze bekend zijn en niet worden misbruikt. En Allah is Vergevensgezind en Genadevol." (33:59) De implicatie is dat als vrouwen zichzelf niet voldoende bedekken met hun bovenkleding, ze misbruikt zouden kunnen worden - dat zulk misbruik gerechtvaardigd zou zijn. Westerse vrouwen, zo vaak het onderwerp van jihadistische polemiek en misbruik omdat ze onfatsoenlijk gekleed waren (waarmee ze zogenaamd 'hoeren' zouden laten zien), zouden uitstekende kandidaten zijn voor dit misbruik. Als dit weerzinwekkende en barbaarse gedrag door enig ander geloofssysteem was geĂŻnspireerd en aangewakkerd, zouden de Britse autoriteiten snel zijn opgetreden om hun meisjes te beschermen en uit te roeien. Maar aangezien de aanvallers overwegend moslim waren, vreesden de Britse autoriteiten het probleem in zijn volle omvang aan te pakken. Het was dezelfde dynamiek die ervoor zorgde dat de majoor van het Amerikaanse leger, Nidal Malik Hasan, werd gepromoot en vrijgelaten om een gewelddadige jihadaanval te plannen, ondanks het feit dat hij zijn collega's grondig verontrustte met zijn gepraat over jihad: ze waren bang om 'racistisch' genoemd te worden. Dezelfde lafheid legt Rotherham uit. Honderden jonge, nietmoslimmeisjes werden onderworpen aan gruwelijk misbruik en gedwongen tot prostitutie en seksslavernij omdat, zoals een regeringsrapport constateerde, "verschillende personeelsleden hun nervositeit beschreven over het identificeren van de etnische afkomst van daders uit angst om als racistisch te worden beschouwd." Sommige functionarissen, zo meldde de BBC, 'herinnerden zich duidelijke instructies van hun managers om dit niet te doen.' 56 Net als de oversten van Nidal Malik Hasan hoopten ze dat als ze zouden zwijgen, het wel goed zou komen, en net als de oversten van Hasan en de passagiers op vlucht 11 van American Airlines waren ze dat niet - en ook niet veel andere, volledig onschuldige mensen. Toch kan de schuld voor hun stilzwijgen niet alleen bij de lokale autoriteiten worden gelegd. Ze waren volkomen terecht van mening dat beschuldigingen van 'racisme' in het huidige Groot-BrittanniĂŤ het einde van 200

hun professionele carrière zouden kunnen betekenen en mogelijk zelfs zouden kunnen leiden tot strafrechtelijke vervolging. 'Racisme' is de facto de ergste van alle misdaden in het hedendaagse Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, en zelfs de dreiging van een aanklacht is een van de meest effectieve instrumenten geworden in het arsenaal aan vijanden van de vrijheid van meningsuiting om chill-discours die ze niet leuk vinden. Dit is ironisch, aangezien het idee dat 'racisme' een factor was in de gevallen van seksueel misbruik in Rotherham de myopie van de Britse regering en de media-elites weerspiegelde; Ze hebben kwesties met betrekking tot jihad-terreur en islamitisch supremacisme consequent als raciaal geschetst, ondanks het feit dat de islam en zijn doctrines met betrekking tot de jihad en de seksuele slavernij van niet-islamitische vrouwen in gevangenschap overtuigingen zijn die kunnen en worden vastgehouden door mensen van alle rassen. De verkrachtingsbendes worden niet verklaard door de Pakistaanse afkomst van de daders, maar door hun moslimgeloof dat ongelovige meisjes niets anders waren dan, in de onsterfelijke woorden van de Grootmoefti van Australië een paar jaar geleden, 'onbedekt vlees'.57 Hoe dan ook, de angst om te worden gestigmatiseerd door de 'racistische' beschuldiging is onmiskenbaar wat de juiste vervolging van de verkrachtingsbendes heeft belemmerd en nog steeds belemmert. De daders waren onaantastbaar. De heersende cultuur - niet alleen in GrootBrittannië, maar ook in de Verenigde Staten en in het hele Westen - laat alle zorgen over de activiteiten van moslims, of het nu gaat om jihadterreur of door de sharia en de Koran geïnspireerde sekshandel, over aan ' racisme 'en' islamofobie '. Ambtenaren zwijgen over dergelijke zaken, in de hoop dat het goed komt, terwijl de problemen uitzaaien. Minstens één Britse wetgever wilde deze stilte in wetgeving codificeren. Op 12 november 2015, de dag voor het bloedbad in Parijs, waarbij islamitische jihadisten 130 mensen vermoordden, zei Labour-parlementslid Keith Vaz dat hij zou stemmen voor de herinvoering van de wetten op godslastering in Groot-Brittannië. 'Religies zijn heel bijzonder voor mensen', zei hij, 'en daarom heb ik geen bezwaar tegen [een wet op godslastering]. . . maar het moet voor iedereen gelijk gelden. Het moet voor alle religies gelden. Als we wetten hebben, moeten ze voor iedereen gelden. Als iemand 201

het naar voren brengt in het parlement, stem ik ervoor. . . . Het hangt er natuurlijk van af wat er op de rekening staat. Maar ik heb er geen bezwaar tegen dat het voor het parlement wordt gebracht en er een debat over wordt gevoerd. ”58 Dit initiatief kwam in oktober 2016 wat dichter bij de verwezenlijking, toen in een rapport van de Europese Commissie tegen racisme en intolerantie (ECRI) tussen 2009 en 2016 een alarmerende toename van haatzaaien in Groot-Brittannië werd vastgesteld. ECRI-voorzitter Christian Ahlund verklaarde: “het is geen toeval dat racistisch geweld in het VK toeneemt, terwijl we verontrustende voorbeelden zien van onverdraagzaamheid en haatdragende taal in de kranten, online en zelfs onder politici.”59

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT KWAAD DOEN Verrassend genoeg reageerde de Britse regering op de ECRIoproep tot censuur door de vrijheid van meningsuiting te verdedigen: “De regering zet zich in voor een vrije en open pers en bemoeit zich niet met wat de pers wel en niet publiceert, zolang de pers maar blijft door de wet.”62 Hoe lang het zou volhouden dat besluit te midden van de vele druk op de wetten van censuur en godslastering was echter onduidelijk.

In het ECRI-rapport werd gesteld dat "in het licht van het feit dat moslims steeds meer in de schijnwerpers staan als gevolg van recente ISISgerelateerde terroristische daden over de hele wereld, het aanwakkeren van vooroordelen tegen moslims een roekeloze minachting toont, niet alleen voor de waardigheid van de overgrote meerderheid van moslims in het Verenigd Koninkrijk, maar ook voor hun veiligheid.”60 Volgens dit rapport, "waar de media de moslimachtergrond van daders van terroristische daden benadrukken en er veel aandacht aan besteden, zal de gewelddadige reactie tegen moslims waarschijnlijk groter zijn dan in 202

gevallen waarin de motivatie van de daders wordt afgezwakt of in het voordeel wordt afgewezen van alternatieve verklaringen. â&#x20AC;?61 Vermoedelijk zou het niet vermelden dat de jihad-terrorist moslim was in nieuwsberichten over jihad-aanvallen de risico's voor moslims verkleinen.

"En we moeten ze vertellen, weet je wat, als je ons dat niet toestaat, zullen er gevolgen zijn" In Canada gelden al wetten inzake godslastering, onder het mom van wetten op het gebied van haatzaaien. Dus toen op 14 februari 2006 - de zeventiende verjaardag van de Rushdie fatwa - het tijdschrift Western Standard de Deense Mohammed-cartoons herdrukt, klaagden de Islamitische Hoge Raad van Canada en de Edmonton Muslim Council dat de norm aanzet tot haat tegen moslims en diende een klacht in tegen de uitgever, Ezra Levant, met de Alberta Human Rights and Citizenship Commission. Nadat Levant zowel de islamitische groeperingen als de Commissie in verlegenheid had gebracht met een welsprekende verdediging van de vrijheid van meningsuiting bij het beantwoorden van vragen voor de Commissie, trok de Islamitische Hoge Raad zijn klacht in.63 Kort daarna beschuldigde het Canadian Islamic Congress (CIC) dat auteur Mark Steyn "flagrant islamofoob" was en in zijn boek America Alone "haat en minachting" tegen moslims in Canada had opgestapeld; de CIC diende klachten in bij drie Canadese provinciale mensenrechtencommissies tegen het tijdschrift Macleans, dat fragmenten van alleen Amerika had gepubliceerd.64 Het probleem met de klacht van de CIC was dat Steyn niet echt de passages had geschreven die de CIC hatelijk vond; het waren directe citaten van moslimleiders. Desalniettemin wilde Steyn niet winnen op een technisch vlak; hij wilde zelfs verliezen: "We willen verliezen, zodat we het voor een echte rechtbank kunnen brengen en indien nodig voor het Hooggerechtshof van Canada, en we kunnen de oude vrijheden krijgen van vrijgeboren Canadese burgers die zijn meegenomen van hen door tribunalen als deze.'65 Een van de moslims die de klachten tegen Macleans had ingediend, Khurrum Awan van de Canadian Arab Federation, wist net zo goed wat er 203

op het spel stond als Steyn en zei: 'En we moeten ze vertellen, weet je wat, als je dat niet bent als we dat toestaan, zullen er gevolgen zijn. Je wordt naar de mensenrechtencommissie gebracht, je wordt naar de persraad gebracht en weet je wat? Als het je lukt om de bepalingen van de mensenrechtencode [met betrekking tot "aanzetten tot haat"] kwijt te raken, brengen we je naar de civiele rechtbanken. En weet je wat? Sommige rechters denken misschien gewoon dat het misschien tijd is om een groepsvervalsing te ondergaan, en dat je misschien aansprakelijk bent voor een paar miljoen dollar.'66 In december 2016 ging de regering van Justin Trudeau verder op weg om kritiek op de islam strafbaar te stellen. Het Canadese parlement heeft een motie aangenomen waarin "islamofobie" wordt veroordeeld en geëist dat deze wordt gecriminaliseerd. De motie veroordeelde "alle vormen van" islamofobie ", zonder de term te definiëren. Vervolgens introduceerde het liberale parlementslid Iqra Khalid, zelf een moslim, een andere motie waarin stond dat “de regering de noodzaak moet erkennen om het toenemende openbare klimaat van haat en angst te onderdrukken. . . veroordelen islamofobie en alle vormen van systemisch racisme en religieuze discriminatie.'67 Khalid riep op tot vervolging van' islamofobie 'als een haatmisdaad.

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN “Degenen die gesprekken onmogelijk maken, maken escalatie onvermijdelijk.” —Stefan Molyneux69

In de nacht van 31 januari 2017 arresteerde de politie van Montreal een man voor 'online haatdragende taal gericht tegen moslims'. 68 Wat hij precies had gezegd, werd niet openbaar gemaakt. Ongetwijfeld wist de overgrote meerderheid van de Canadezen tegen die tijd stil te blijven en hoopte dat het goed zou komen. 204

Hoofdstuk 11

DE NIEUWE KNOKPLOEG – DE NIEUWE BRUINHEMDEN

Op 29 september 2016 zouden de gepensioneerde luitenant-kolonel van het Wist je dat: Amerikaanse leger en het voormalige congreslid • Linkse studenten intimideren en bedreigen Allen West aan de Saint Louis University (SLU) pro-Israëlische studenten nu spreken over wat hij 'de dreiging van de radicale routinematig 1 sprekers islam' noemde. Een groep linkse en islamitische • Conservatieve worden geconfronteerd met student-demonstranten leidde door de SLU legioenen vijandige demonstranten Rainbow Alliance en de Muslim Students • Studenten van UC-Berkley 'Association, pakte de zaal in en liep naar buiten, en gebruikten gewelddadige verliet West om met een bijna lege kamer te aanvallen en brandstichting om een toespraak van Milo spreken. Yiannopoulos af te sluiten Dat was het hoogtepunt van protesten die SLUbeheerders ertoe hadden gebracht de Young America’s Foundation (YAF), de organisatie die de toespraak van West sponsort, te verbieden de woorden 'radicale islam' te gebruiken op posters en folders waarin reclame wordt gemaakt. West, niet bereid om deze censuur, censuur, toe te geven, had voor het evenement geschreven: 'Ik zal samen met de YAF-activisten deze uitdaging niet aangaan. En als dit slechts een geval is van slecht opgevatte politieke correctheid, dan zullen we dat rechtzetten. Maar als dit een geval is van de invloed van stealth-jihad-radicale islamitische campusorganisaties zoals de Muslim Student Association, een filiaal van de Muslim Brotherhood, dan wordt u ontmaskerd. En ik raad de president van de St. Louis University aan dat je niet wilt dat een radicale islamitische 205

organisatie sprekers dicteert op je campus - dat is niet het soort PR dat je echt wilt.'2 Maar in plaats van het belang van vrij discours en het uiten van afwijkende standpunten te bevestigen (laat staan jihad en islamitisch supremacisme af te keuren), verklaarde SLU-president Fred Pestello zijn 'solidariteit' met de demonstranten tegen het 'provocerende’ Westen.3 Zwijg, legden ze uit De nationale woordvoerster van YAF, Emily Jashinsky, merkte op dat wat bij West op SLU is gebeurd, veel voorkomt. 'Dit is wat er gebeurt als studenten proberen een conservatieve spreker naar een liberale campus te brengen. Bedreigde linksen doen er alles aan om obstakels op te werpen.'4

“Buiten het academische discours” Linkse campusstudenten waren al jaren verbonden met moslims in een campagne om elke kritiek op de islam af te sluiten. Een ex-moslim mensenrechtenactiviste, Nonie Darwish, zou op 18 november 2009 spreken op de Princeton University, zoals ze in het verleden op tal van campussen had gesproken. Darwish is de oprichter van voormalige moslims en Arabieren voor Israël en een uitgesproken criticus van de jihad-terreur en zijn motiverende ideologie. Maar Darwish's Princeton-toespraak werd geannuleerd op de dag dat ze zou verschijnen. De universiteitscoördinator voor moslimleven, Sohaib Sultan, had de directeur van het Centrum voor Joods Leven van de universiteit gebeld om te klagen dat de opvattingen van Darwish "verder gingen dan het academische discours.": “Nonie Darwish is voor Arabieren en moslims wat Ku Klux Klan-leden, skinheads en neonazi's zijn voor andere minderheden, en we besloten dat de rol van haar toespraak in het logische, intellectuele discours van Princeton University in twijfel moest worden getrokken.”6 De twee studentengroepen die het evenement sponsorden, Tigers for Israel (TFI) en de American Whig-Cliosophic Society (Whig-Clio), trokken hun sponsoring onder druk terug. Tigers for Israel, dat meer op Sheep for Israel leek, gaf een verklaring af die een meesterwerk was van lafheid en capitulatie:

206

Dinsdagavond hebben Tigers for Israel en Whig-Clio onze co-sponsoring van de Nonie Darwish-lezing van vandaag ingetrokken. Tigers for Israel nam de gelegenheid voor haar aan om te spreken op basis van een misvatting over wat ze werkelijk gelooft. Nadat ik haar dinsdagmiddag onder mijn aandacht had gebracht door de directeur van het Centrum voor Joods Leven, Rabbi Julie Roth en de islamitische kapelaan Imam Sohaib Sultan, heb ik uitgebreid onderzoek gedaan en de kwestie besproken met TFI en Whig-Clio-leiderschap, en we besloten om ons co-sponsorschap te herroepen nadat we hadden geconcludeerd dat Tigers for Israel het niet eens is met en het niet goedkeurt mevrouw Darwish en haar overtuigingen over de islam… Als president van TFI neem ik de volledige verantwoordelijkheid voor het niet doorlichten van mevrouw Darwish vanaf het begin, en ik bied mijn oprechte excuses aan voor het beledigen van een persoon of groep op de campus, vooral de moslimgemeenschap. Tigers for Israel betreurt de initiële sponsoring ten zeerste en we onderschrijven op geen enkele manier haar mening

HOUD JE MOND, VERKLAARDEN ZIJ Steeds onwilliger (en ongetwijfeld niet in staat) om zijn vijanden te betrekken bij rationele discussies en debatten, neemt links steeds meer zijn toevlucht tot de Alinskyitische tactiek om alleen conservatief te reageren op conservatieven en probeert conservatieve opvattingen uit het rijk te regeren van aanvaardbaar discours. Dat valt perfect samen met het lopende initiatief van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) om het Westen te intimideren in het criminaliseren van kritiek op de islam.

De president van Whig-Clio, Ben Weisman, gaf Tigers de schuld van Israël door te zeggen: “Onze beslissing om het evenement mede te organiseren was gebaseerd op onze overtuiging dat leden van TFI, door een aanbod te doen om met mevrouw Darwish te spreken, haar mening als een legitiem 207

onderdeel van de mainstream discours en was het gedeeltelijk eens met haar brandgevaarlijke meningen. . . . Door hun aanbod te herroepen, gaf TFI aan dat ze begrepen dat de opvattingen van Darwish geen plaats hebben in de campusgemeenschap, waardoor onze poging om ze open te stellen in wezen irrelevant is.”8 Noch Tigers for Israel noch Whig-Clio - en ook geen van de protesterende moslims - namen de publieke aandacht op van het feit dat Darwish's 'opruiende' 'anti-islam'-overtuigingen enige basis hadden naast irrationele haat of onwetend vooroordeel. In feite zijn haar opvattingen gebaseerd op bittere persoonlijke ervaring en intieme kennis van de islam van binnenuit. Darwish groeide op als moslim in Gaza, de dochter van de Egyptische kolonel Mustafa Hafez, die in de jaren vijftig hoofd was van de Egyptische inlichtingendienst in de Sinaï en Gaza en werd gedood door de Israëlische defensiemacht; hij wordt geprezen als een islamitische martelaar onder moslims in Egypte.9 Maar zelfs al was haar mening in de realiteit minder goed onderbouwd, toch is het idee dat sommige intellectuele posities onaanvaardbaar zijn om te verkondigen in een universitaire setting in strijd met het idee van een universiteit zelf. En haar ervan weerhouden om op de campus te spreken, was grotesk in het licht van de jihad die wereldwijd vooruitging onder auspiciën van een geloofssysteem dat universiteitsfunctionarissen (en inderdaad de westerse intelligentsia als geheel) vastbesloten zijn om goedaardig te bestempelen. Het dogma dat de islam een religie van vrede is, mag op universiteitscampussen gewoon niet in twijfel worden getrokken. Af en toe komt de aanzet tot het afzeggen van sprekers wiens mening niet welkom is, niet van moslimgroepen, maar van mensen die graag bij die groepen in de gunst willen komen. In mei 2014 was Darwish gepland om te spreken tijdens een pro-Israël evenement genaamd iFest aan de University of California, Irvine. Maar de Joodse groep Hillel dreigde te boycotten en de financiering voor iFest-evenementen in te trekken als Darwish het woord nam. Nadat de toespraak van Darwish naar behoren was geannuleerd, gaf Hillel een verklaring af waarin hij uitlegde dat "Joodse campusorganisaties en hun gemeenschapspartners, in samenwerking met de UCI-administratie, hard hebben gewerkt om het campusklimaat voor Israël en Joodse studenten te verbeteren. We zullen doorgaan met het nemen van 208

maatregelen die de belangen van de campusgemeenschap op de lange termijn dienen.”10 De geur van een dreiging was onmiskenbaar. En het was begrijpelijk dat joodse groepen zich geïntimideerd zouden voelen, aangezien groepen zoals Students for Justice in Palestine en de Muslim Students Association steeds agressiever en zelfs fysiek dreigender worden jegens degenen die de steun voor de Palestijnse jihad tegen Israël durven te betwijfelen. Linkse en islamitische solidariteit met de Palestijnen gaat gepaard met algemene oppositie tegen Israël, en de oppositie tegen Israël loopt over in een algemeen anti-Joods sentiment - met andere woorden antisemitisme, dat nu wijdverbreid is op Amerikaanse universiteitscampussen. In maart 2016 was het de bedoeling dat transgenderrechtenactivist Janet Mock zou spreken in het Hillel Center van de Brown University - totdat linkse en moslimstudenten protesteerden tegen het feit dat Mock verscheen in het Joodse studentencentrum van de universiteit. Onder zware druk annuleerde Mock het evenement. De vertegenwoordiger van Mock legde uit: "De focus van Janets werk was verloren in de aanloop naar het voorgestelde evenement, en haar bezoek werd ontvangen met controverse en weerstand in plaats van een open dialoog en discussie over de kwesties die het dichtst bij Janets werk in bewegingen voor transbevrijding, raciale rechtvaardigheid en intersectioneel feminisme.'11 De linkse stijl van deze verklaring verzachtte de menigte niet die opriep tot annulering van het evenement. Thoudh Mock was niet van plan te spreken over iets dat te maken had met joden, Israël of de islamitische jihad, de gebeurtenis was besmet door de associatie met Hillel en moest daarom worden gestopt.

"Het oproepen van moord is geen verantwoordelijke expressie van vrije meningsuiting!" In februari 2010 probeerde de Israëlische ambassadeur in de Verenigde Staten, Michael Oren, een toespraak te houden aan de University of California in Irvine (UCI), over de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Israël. Dat lukte hem uiteindelijk niet: nadat moslimstudenten hem herhaaldelijk hadden lastiggevallen en onderbroken, verliet hij het podium.

209

Voordat Oren verscheen, had het hoofdstuk van de UCI Moslim Studentenbond (MSU Muslim Student Union) een verklaring afgelegd die gedeeltelijk luidde: Als gewetensvolle mensen zijn we tegen de uitnodiging van Michael Oren voor onze campus. Het propageren van moord is geen verantwoorde uiting van vrije meningsuiting. . . . We veroordelen de universiteit ten zeerste voor cosponsoring en steunen daarom onbedoeld de ambassadeur van een staat die wordt veroordeeld door meer resoluties van de VNMensenrechtenraad dan alle andere landen in de wereld samen. ... Oren nam deel aan een cultuur die er geen moeite mee heeft de onschuldigen te terroriseren, burgers te doden, hun huizen te slopen en hun land illegaal te bezetten. Oren is een uitgesproken voorstander van de recente oorlog tegen Gaza en staat het internationale recht in de weg door te weigeren samen te werken met het Goldstone Report van de Verenigde Naties, een onderzoeksmissie die door de VN-Mensenrechtenraad is onderschreven.12 De verklaring herhaalde de Palestijnse beschuldigingen tegen Israël, met het argument dat de Joodse staat veertienhonderd mensen in Gaza had "afgeslacht". en onpartijdige waarnemer. Het belangrijkste aspect van de MSU-verklaring waren echter niet de beweringen over Israël en Gaza, maar de veronderstelling dat de universiteit de opvattingen van Oren 'onbedoeld' ondersteunde door het evenement mee te sponsoren. Dit was een volledige afwijzing van het idee van de universiteit als een plek waar alle ideeën op hun eigen merites kunnen worden besproken en geaccepteerd of afgewezen. Wat de Moslim studentenbond MSU betreft, kwam het geven van een platform neer op het onderschrijven van zijn mening - dus alleen degenen met een acceptabele mening zouden een platform moeten krijgen.

210

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN MIJ NOOIT KWAAD DOEN 'Dit is meer dan beschamend. . . . Dit is geen manier voor onze studenten om zich te gedragen. We hebben de gelegenheid om te horen van een beleidsmaker die relevant is voor een van de belangrijkste problemen waarmee deze planeet wordt geconfronteerd en u voorkomt niet alleen dat u hem hoort, maar honderden andere mensen in deze kamer en honderden andere mensen in een overloopkamer. Je moet je schamen! Dit is geen voorbeeld van vrije meningsuiting.' —UC – Irvine-professor Mark P. Petracca, die de hecklers hekelt die de toespraak van ambassadeur Michael Oren op de UCI-campus afsluiten14

Maar dat principe toepassen zou betekenen dat universiteiten in eenpartijstaten worden veranderd waarin slechts één standpunt is toegestaan. Zeker op een universiteitscampus, waar dan ook, moet het uiten van tegengestelde opvattingen niet worden beschouwd als een onduldbare belediging, maar als een kans om intellectueel te groeien en te leren op een volwassen en effectieve manier tegengestelde standpunten in te nemen. In september 2011 werden zeven moslimstudenten van UCI en drie van de Universiteit van Californië, Riverside, schuldig bevonden aan het verstoren van de toespraak van Oren en veroordeeld tot informele proeftijd en taakstraf. Maar dat zette de anti-vrije meningscampagne op de campus nauwelijks onder druk. Shakeel Syed van de Islamic Shura Council van ZuidCalifornië noemde het vonnis 'absoluut ongelooflijk. . . Ik geloof dat het hart van Amerika vandaag is gestorven.'15 Verdedigers van de studenten vergeleken hen met Martin Luther King Jr. en Rosa Parks.16

211

"Een geweldige bron van antisemitische uitingen en aanzetten tot haat tegen de Joodse staat en de joden in het algemeen" Dat was academisch links in het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw: niet in staat om onderscheid te maken tussen schreeuwen en fysiek bedreigen van degenen met wie ze het niet eens waren met de vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid van de burgerrechtenbeweging. Geen wonder dat Joodse studenten en aanhangers van IsraĂŤl in toenemende mate op Amerikaanse campussen werden bedreigd. In een rally van november 2015, georganiseerd door Students for Justice in Palestine (SJP) aan het Hunter College, een campus van de City University of New York (CUNY), schreeuwden demonstranten met borden met de tekst "Boycot Israel" en "Zionists out of CUNY" tegen Joods studenten: "Zionisten gaan naar huis!", "Zionisten uit CUNY!", "Joden uit CUNY!", "Ga uit Amerika!", en "We moeten de zionist de straat op slepen!"18 In februari 2016 op Brooklyn College, een groep hard-linkse studenten barstte in een vergadering van de faculteitsraad en begon te zingen "Zionisten buiten de campus!"19

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN MIJ NOOIT KWAAD DOEN "De geschiedenis vereist dat we een lijn trekken in het zand tegen dit soort georganiseerde gewelddadigheid." â&#x20AC;&#x201C; Districtsadvocaat Tony Rackauckas, (die de 'censuur door enkelen' afkeurde die Michael Oren van de UCI-campus had verdreven)17

Dit waren slechts twee van de meer dan een dozijn incidenten uit ongeveer dezelfde tijd waarin Joodse studenten werden bedreigd op CUNYcampussen. De teleurstellende reactie van CUNY-functionarissen was te zeggen dat ze een 'werkgroep' en een 'werkgroep' zouden oprichten.21 Zou 212

hun reactie zo slap zijn geweest als een groep joodse en christelijke studenten had geschreeuwd, “Moslims van CUNY (campus) af”?

NU KUNNEN WE DE KRACHT VAN UW ARGUMENT ZIEN Toen een joodse professor probeerde studenten ertoe te brengen een einde te maken aan hun verstoring van een vergadering van de faculteitsraad van het Brooklyn College, noemden ze hem een 'zionistisch varken'. 20

Het gedrag van moslimstudenten tegenover Oren en bij Hunter College werd snel de norm op alle Amerikaanse campussen: het werd onveilig om pro-Israël te zijn aan een Amerikaanse universiteit. Naarmate hogescholen autoritair worden in hun linksisme, worden ze steeds onherbergzamer voor studenten die zich verzetten tegen de goede doelen van links. De pro-Palestijnse "Israëlische Apartheidsweek" is een steeds vaker voorkomend kenmerk geworden van het leven op de campus, met studenten en volwassen sprekers die Israël aan de kaak stellen vanwege zijn vermeende "etnische zuivering" van Palestijnen en "apartheidsbeleid over het Palestijnse volk."22 Israëlische Apartheidsweek vaak beschikt over veel grieven theater, met pro-Palestijnse studenten die nep-apartheidsmuren en "Israëlische controleposten" bouwen. Dit is geen sfeer die bevorderlijk is voor een open discussie en debat. Tammi Rossman-Benjamin, medeoprichter en directeur van het Israëlische belangenbehartigings AMCHA Initiative, legt uit dat "de Israëlische Apartheidsweek een geweldige bron is van antisemitische uitingen en het aanzetten tot haat tegen de Joodse staat en joden in het algemeen. Tijdens Israëlische Apartheidsweek en BDS-campagnes worden Joodse studenten vaak uitgekozen, lastiggevallen, geïntimideerd en zelfs aangevallen, ongeacht hun gevoelens voor Israël. Joodse studenten melden zich bang te zijn om hun joodse sterrenkettingen, -kettingen te tonen, hun joodse studentenclub- of broederschapsbrieven te dragen of naar Hillel te lopen voor het Shabbat-diner tijdens deze verhoogde weken.”23 Students for 213

Justice in Palestine is een groep die vooral joden bedreigt op de campus. In oktober 2014 beschreef journalist Daniel Mael de agenda van deze groep: In plaats van gerechtigheid te bevorderen, besteden SJP en/of haar leden bijna al hun energie aan het demoniseren van Israël, pleiten voor de uiteindelijke vernietiging ervan, tonen een ongelukkige affiniteit voor proterroristische figuren, pesten en intimideren pro-Israëlische en Joodse studenten met vicieuze en soms antisemitische retoriek, en zelfs soms betrokken bij fysiek geweld. Hoewel SJP lippendienst betuigt aan vreedzame doelen, maken hun retoriek en acties het moeilijk om de conclusie te vermijden dat een cultuur van haat doordringt in bijna alles wat de groep doet - waardoor de hogeschoolervaring steeds ongemakkelijker wordt, soms zelfs gevaarlijk, voor joodse of pro-Israëlische studenten. Wellicht even verontrustend is de beperkte reactie van universitaire autoriteiten die de plicht hebben om dergelijke aanvallen te voorkomen en joodse studenten te beschermen Te midden van dit alles drongen de Amerikaanse ministeries van Justitie en Onderwijs er bij leerkrachten op aan waakzaam te zijn en resoluut op te treden tegen pesten - van moslims.25 Pesten door moslims leek hen niet aan te gaan: aangezien Joodse groepen klaagden over intimidatie op de campus, moslims en linksen zetten hun druk voort om de vrije meningsuiting stil te leggen, waarbij het hoofdstuk van de Muslim Students Association (MSA) van de San Diego State University (SDSU) eiste dat bestuurders een "nultolerantiebeleid expliciet toepassen voor islamofobe uitingen en acties."26 Volgens het College Fix, een online tijdschrift over campuslinkisme en autoritarisme, eiste de SDSU MSA niet alleen beperkingen op "islamofobe spraak", maar ook op "verplichte omstanderstraining. . . meer cursussen over de islam en meer [d] financiering voor het Centrum voor Interculturele Betrekkingen.'27 De MSA, die vloeiend de taal van politiek correct links sprak, eiste ook dat 'de SDSU-administratie onderdrukkingssystemen aanpakt, verlicht en elimineert die onevenredig gericht zijn op studenten van kleur, vrouw en alle gemarginaliseerde studenten op de campus. ”28

214

"Het waren vooral de studenten die het coĂśrdinatieproces op de universiteiten voortstuwden" Toen Nonie Darwish in februari 2012 sprak aan de Universiteit van New Mexico, waren volgens een van de gastheren van het evenement de Students for Justice in Palestine vastbesloten haar niet te laten horen: Halverwege de lezing stonden Arabische en linkse anti-IsraĂŤlische studenten, voornamelijk van de SJP-groep, op en begonnen te schreeuwen en te zingen om de toespraak af te sluiten en een storing te veroorzaken die hun brede netwerk tegen ons kon gebruiken. Ze waren verrast dat de mensen in het publiek boos waren en ze de kamer uit gingen. Dit was een primeur voor UNM. Normaal gesproken hebben beide partijen voldoende respect om elkaars gebeurtenissen niet te verstoren. Daarom zag de UNMpolitie niet in dat er agenten nodig waren. Er waait echter een nieuwe wind in de VS en de mensen die ons gesprek hebben verstoord, hebben ons laten zien dat wat Nonie Darwish zei waar is.29 De Syracuse University plande voor het voorjaar van 2017 een internationale conferentie over "The Place of Religion in Film" en een van de organisatoren van de conferentie, William L. Blizek, een professor in filosofie en religie aan de Universiteit van Nebraska en oprichter van de Journal of Religion and Film, nodigde de IsraĂŤlische filmmaker Shimon Dotan uit om op de conferentie zijn film The Settlers te vertonen. Kort daarna ontving Dotan een brief van M. Gail Hamner van de Syracuse University: Beste professor Dotan, ik weet dat u in contact bent geweest met mijn Omaha-collega, Bill Blizek, over het screenen van The Settlers en het dienen als plenaire spreker op een religie- en filmconferentie in Syracuse in maart 2017. Ik ben de organisator van die conferentie en ik vond Bill's beschrijving van je werk en de recensies die ik erover las spannend. Ik schaam me nu om te 215

delen dat mijn SU-collega's, bij het horen van mijn poging om uw presentatie te beveiligen, me hebben gewaarschuwd dat de BDSfactie op de campus de zaken zeer onaangenaam zal maken voor u en voor mij als u komt.30 'De BDS-factie op de campus maakt het je erg onaangenaam.' Goebbels zelf had het niet duidelijker kunnen zeggen. In zijn baanbrekende geschiedenis The Coming of the Third Reich (De opkomst van het Derde Rijk) legt Richard J. Evans uit hoe, in de begintijd van het nationaal-socialistische Duitsland, de universiteiten centra werden van nazi-indoctrinatie waarin studenten samenwerkten met bruinharige stormtroopers om andersdenkenden te terroriseren: “Het was vooral de studenten die het coördinatieproces in de universiteiten hebben bevorderd. Ze organiseerden campagnes tegen ongewenste professoren in de lokale kranten, organiseerden massale verstoringen van hun lezingen en leidden detachementen van stormtroopers bij huiszoekingen en invallen.”31 Vergelijk hoe de nazi-misdadigers zich gedroegen met wat er nu op Amerikaanse universiteitscampussen plaatsvindt: 1. "Het waren vooral de studenten die het coördinatieproces op de universiteiten voortstuwden." Aan de Eastern Michigan University in april 2015 waren twee vertoningen van de film American Sniper gepland. Maar tijdens de eerste klommen vier moslimstudenten, Ahmed Abbas, Layali Alsadah, Jenna Hamed en Sabreen Dari, het podium op en begonnen de film aan de kaak te stellen, die volgens veel moslims 'islamofoob' was omdat het islamitische jihad-terroristen in een realistische manier. Ze werden kort gearresteerd, maar wisten de tweede vertoning te annuleren Voorzitter van de studentenraad, Desmond Miller, hield een luchtig en nauwelijks coherent dubbelpraatje: “Het gesprek dat we wilden hebben om ervoor te zorgen dat de veiligheid van studenten voorop stond. We wilden zeker weten dat wat er ook gebeurt, studenten veilig zouden zijn. Het tweede deel, dat eigenlijk net zo belangrijk is als het eerste deel, was ervoor te zorgen dat we een zeer serieuze dialoog hebben over de film en de propaganda die bij deze film hoort.”33 Miller legde niet uit hoe een

216

“serieuze dialoog” over een filmpje was mogelijk als studenten de film in kwestie niet mochten zien. 2. “Ze organiseerden campagnes tegen ongewenste professoren in de lokale kranten. . . . ' Tegenwoordig zijn er maar weinig professoren die iets zeggen waar de nieuwe bruidenhemden het niet mee eens zijn. In plaats daarvan richten ze hun vuur op luidsprekers die van buiten op de campus zijn gebracht om afwijkende meningen te uiten. Toen David Horowitz in april 2015 sprak aan de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill, schreef Manzoor Cheema, “mede-oprichter van Muslims for Social Justice,” een brief aan de campuskrant, de Daily Tar Heel, waarin hij zei dat het “verontrustend“ was dat Horowitz had gesproken, en “vooral verontrustend na de tragedie in Chapel Hill waarbij drie moslimjongeren werden vermoord.”34 Applaudisseerde of keurde Horowitz de moord op die studenten goed? Natuurlijk niet. Werden ze zelfs vermoord omdat ze moslim waren? Nee. De politie van Chapel Hill had vastgesteld dat een gestoorde man die woedend was over parkeergeschillen, en niet over de islam, deze moorden had gepleegd.35 De vrouw van de moordenaar, Karen Hicks, had eraan toegevoegd dat haar man 'vaak op zijn Facebook-pagina opkomt voor de rechten van individuen. . . . Hij gelooft dat iedereen gelijk is - het maakt niet uit hoe je eruit ziet of wie je bent of wat je gelooft.”36 De Amerikaanse advocaat Ripley Rand verklaarde dat de moorden “geen onderdeel waren van een doelgroepencampagne tegen Moslims in North Carolina” en dat er “geen informatie was dat dit deel uitmaakt van een georganiseerd evenement tegen moslims.”37 Maar Cheema liet zijn smaad niet door feiten in de weg staan; hij voegde eraan toe: "Horowitz heeft werk van zulke virulente islamofoben als Robert Spencer ondersteund, die 162 keer werd geciteerd door de Noorse massamoordenaar Anders Breivik."38 Cheema vermeldde niet dat Breivik in al zijn citaten van mij nooit citeerde dat ik opriep tot rechtvaardiging van waakzaamheid of geweld; dat kon hij ook niet, omdat ik dat nooit heb gedaan. Cheema vermeldde ook niet dat Breivik me zelfs bekritiseerde omdat ik dat niet deed, en zei over mij en andere critici van de jihad-terreur: "Als deze auteurs bang zijn om een conservatieve revolutie en gewapend verzet te propageren, zullen andere 217

auteurs dat moeten doen."39 Cheema merkte evenmin het goed gedocumenteerde feit op dat Breivik op weg was naar massamoord door bepaalde ervaringen die hij begin jaren negentig had met moslimimmigranten, jaren voordat ik iets publiceerde met betrekking tot de jihad dreiging.40 Cheema was echter niet van plan deze zaken rationeel te bespreken en wilde ook niet dat zijn lezers dat zouden doen. Hij wilde gewoon genoeg modder op Horowitz (en mij) gooien, zodat de uitnodigingen van de universiteit niet opnieuw zouden worden gegeven aan degenen die van de politiek correcte lijn afweken. Dezelfde dag stuurde de Daily Tar Heel twee andere brieven waarin Horowitz werd aangeklaagd en (uiteraard) geen enkele die hem steunden. 3. “. . . . massale verstoringen van hun lezingen. . . . ' Ook hier zou het moeilijk zijn om een professor te vinden die de nieuwe nazi-misdadigers van vandaag de tijd hebben om te zwijgen, dus richten ze zich op campusluidsprekers. In april 2012 probeerde ik te spreken aan de Temple University, samen met Nonie Darwish, Pamela Geller en de Soedanese activist Simon Deng, die als kind door moslims was ontvoerd en tot slaaf was gemaakt.41 Ik was de eerste spreker; linkse studenten pakten de zaal in, herhaalden me herhaaldelijk en onderbraken me, en stonden uiteindelijk massaal op, hielden foto's van Anders Breivik omhoog en stormden naar buiten, waardoor er slechts een handvol publiek overbleef. Later hoorden we dat velen die ons eigenlijk wilden horen spreken niet naar binnen konden omdat de linkse studenten de zaal hadden ingepakt.

“Als U.C. Berkeley staat vrije meningsuiting niet toe en oefent geweld uit tegen onschuldige mensen met een ander standpunt - GEEN FEDERALE FONDSEN?” Die links-fascisten waren op 1 februari 2017 van kracht aan de Universiteit van Californië in Berkeley (ironisch genoeg het huis van de 'Free Speech Movement' van de jaren zestig), toen Milo Yiannopoulos op de universiteit zou spreken. Chanten 'sloten hem af', begonnen studenten en anderen met vuur, sloegen ramen in en gooiden stenen naar de politie,

218

kennelijk zich niet bewust van de ironie van gewelddadige rellen tegen iemand van wie ze beschuldigden dat ze 'intolerant' waren.42 Milo had eerder universiteitsverschijningen geannuleerd aan de Universiteit van Californië in Davis en elders, maar bij zijn verschijning in Berkeley overschreed links een grens, openlijk zijn minachting voor de principes van vrije verhandeling en vrije meningsuiting, en duidelijkmakend vastbesloten om haar perspectief met geweld. Deze keer was er echter een nieuwe sheriff in de stad. President Donald Trump, twaalf dagen in functie, tweette: 'Als U.C. Berkeley staat de vrije meningsuiting niet toe en oefent geweld uit tegen onschuldige mensen met een ander standpunt - GEEN FEDERALE FONDSEN?”43 Verdedigers van de vrijheid van meningsuiting hoopten dat dit geen loze woorden waren, aangezien de situatie op campussen in het hele land voor degenen die zich van de linkse lijn afwendden, steeds precairer werd. (En niet alleen op de campus. Nadat de blanke nationalist Richard B. Spencer in Washington DC werd geslagen op de openingsdag van Donald Trump als president van de Verenigde Staten, schreef schrijver CJ Werleman, auteur van de islamitische apologetische Koran Curious , vierde het geweld op Twitter en raadde aan dat meer van degenen die hij haatte geslagen worden. Hij schreef tegen mij: "Ik denk dat een snelle klap tegen de zijkant van je hoofd de wereld ook een veel betere plek zou maken."44 Twitter deed dat niet verwijder zijn account.)

WAAROM HOUD JE MOND, VERKLAARDEN ZIJ Toen Pamela Geller in april 2015 op het Brooklyn College sprak, pakten moslimstudenten de zaal vol en organiseerden ze een eindeloze reeks verstoringen: gekwetter, applaus, irrelevante en ongegronde vragen stellen en herhaaldelijk de zaal in- en uitgaan.45 Het was overduidelijk uit het allereerste begin van haar toespraak dat de studenten niet van plan waren haar ideeën tegemoet te treden of te gebruiken; ze waren er om haar toespraak te verstoren, en dat was alles.

219

"Deze opinieblog is ingetrokken vanwege bezorgdheid over de persoonlijke veiligheid" Op campussen heeft deze dreigende atmosfeer tegen conservatieve opvattingen de vrijheid van meningsuiting steeds meer beknot. In het voorjaar van 2015 publiceerde een student aan de University of California-Berkeley een artikel in de Californische campuskrant van Berkeley, getiteld “On Leaving Islam,” waarin ze uitlegde waarom ze zichzelf niet langer als Moslim beschouwde. “Als iemand me zes jaar geleden had verteld dat ik de islam zou verlaten en een atheïst zou worden, had ik hem nooit geloofd,” schreef ze. "Maar nu, als “Moslim afvallige en atheïst, had mijn reis me niet verder kunnen leiden van wat ik ooit wist dat het waar was."46 Ze schreef met openhartigheid en eerlijkheid over islamitische overtuigingen die zelden worden gezien op de universiteitscampussen van vandaag, om nog maar te zwijgen van de reguliere media: 'Ik heb nooit de mannelijke superioriteit en traditionele genderrollen aanvaard die deel uitmaakten van mijn samenleving. De meeste van mijn tienerjaren voelde ik me verscheurd door mijn tegenstrijdige overtuigingen. Aan de ene kant was ik een radicale feministe die homorechten steunde. Maar aan de andere kant was ik een praktiserende moslim wiens religie duidelijk homofoob was en mannen boven vrouwen plaatste.”47 De auteur verdedigde enkele aspecten van de islam, maar beloofde in toekomstige stukken een meer gedetailleerde bespreking van zowel de positieve als de negatieve aspecten ervan: 'De islam gaf vrouwen immers het recht om te werken en eigendommen te bezitten in de zevende eeuw ik ben ook van plan meedogenloos te wijzen gebieden die hervorming behoeven (ja, de islam staat mannen wel toe vier vrouwen en seksslaven te hebben).”48 Een paar dagen nadat dit moedige artikel was geplaatst, werd het verwijderd. De Californische hoofdredacteur Kimberly Veklerov legde laconiek uit: "Deze opinieblog is ingetrokken vanwege bezorgdheid over de persoonlijke veiligheid."49 220

In 2015 was het niet langer veilig om de islam te bekritiseren op een Amerikaanse universiteitscampus. En op sommige universiteitscampussen begonnen niet-moslimstudenten de wet op de sharia-godslastering zelf te handhaven.

"Hoewel de vrijheid van meningsuiting en pers wordt benadrukt en dat wij allemaal waarderen als trotse Amerikanen, is de universiteit trots op de diversiteit van mensen met verschillende religies en achtergronden" In het nummer van 5 april 2016 van de Gleaner, de studentenkrant van Rutgers University-Camden, verscheen een cartoon van Mohammed, Boeddha en Jezus in een bar. De inhoud kan op dit moment echter niet bekend zijn, omdat in opdracht van moslims op de campus de hele kwestie diepgeworteld is. Dit is een incident met gevolgen voor de gezondheid van de vrijheid van meningsuiting vandaag. Twee weken nadat de cartoon was gepubliceerd, bevatte de Gleaner-uitgave van 19 april een brief van de Muslim Brotherhood campus group, de Muslim Students Association, waarin stond dat de afbeelding aanstootgevend was en waarin de Gleaner werd gevraagd de afbeelding te verwijderen uit de uitgave van 5 april en zonder dat een nieuwe editie van dat nummer te verspreiden. De MSA-brief beweerde dat christenen en joden op de campus MSA-leden hadden verteld dat ook zij het beeld aanstootgevend vonden.50 De MSA-brief verklaarde: "Hoewel de vrijheid van meningsuiting en pers wordt benadrukt en dat we allemaal als trotse Amerikanen waarderen, is de universiteit trots op de diversiteit van mensen met een ander geloof en verschillende achtergronden, dus we vinden dat het nodig is om die geloven te respecteren en achtergronden door hun overtuigingen te eren.”51 Gleaner van 19 april 2016 bevatte een reactie op de MSA-brief van Christopher Church, de hoofdredacteur van de krant. De kerk verontschuldigde zich bij de MSA en stemde ermee in om hem te ontmoeten “zodat we dit probleem kunnen oplossen en ervoor kunnen zorgen dat het niet meer gebeurt.”52 Hij stemde er ook mee in om alle kopieën van het aanstootgevende nummer van 5 april te verwijderen uit de Gleaner-dozen op de campus en vernietig ze. 221

Noch de kerk, noch iemand bij Rutgers leek zich bewust te zijn van, of zich er zorgen over te maken, dat de vrijheid van meningsuiting als grondwettelijk recht niet wordt geschonden door iemand die zich beledigd voelt. Dit incident had Rutgers en de Gleaner een kans kunnen en moeten zijn om uit te leggen waarom de vrijheid van meningsuiting moet worden beschermd als ons fundamentele bolwerk tegen tirannie, en waarom dat betekent dat we allemaal moeten leren omgaan met materiaal dat ons beledigt. En zodra de beledigingen van een groep als doorslaggevend worden beschouwd, heeft die groep een vergunning om aanstoot te nemen aan andere aspecten van het campusleven. Wat als leden van de Muslim Student Association zichzelf beledigd verklaren omdat mannen en vrouwen klaslokalen delen bij Rutgers, of varkensvlees wordt geserveerd in de eetzaal van Rutgers? In het licht van de gewelddadige aanvallen op degenen die Mohammed hebben afgebeeld, boog de Gleaner voor de impliciete dreiging van geweld - wat op de lange duur alleen maar meer geweld aanmoedigt. Rond dezelfde tijd dat het Rutgers Muhammad-cartoonincident plaatsvond, had de Rutgers Art Library een "kunstwerk" met een afbeelding van Jezus op een dartbord. Het werd uiteindelijk verwijderd, maar niet omdat het christenen beledigde.53 Het kon niemand schelen of christenen beledigd waren: Rutgers-functionarissen wisten dat beledigde christenen hen niet zouden vermoorden. Hun bezorgdheid jegens de MSA onthult daarentegen dat ze wisten dat beledigde moslims hen heel goed zouden kunnen doden. In plaats van op te komen voor de vrijheid van meningsuiting en tegen dit soort pesten, gaven ze aan dat ze bereid waren zich over te geven en in de pas te gaan, en accepteerden ze de sharia-beperkingen op spraak. De dubbele standaard was grimmig: Jezus gekruisigd op een dartbord was kunst - en bovendien was het moedig - terwijl een cartoon van Mohammed de grenzen van acceptabele expressie overschreed. Een student van Rutgers grinnikte op Facebook dat het dartbord "kunst" "hilarisch" was, en kraaide dat "we niet hoeven in te spelen op de wil van de kerk of een andere denominatie van het christendom of religie."54 Een cartoon van Mohammed, op de andere kant was een verontwaardiging. Niemand kraaide over het niet hoeven voldoen aan de wil van de moskee. 222

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN “De beste test van de waarheid is de kracht van de gedachte om zichzelf geaccepteerd te krijgen in de concurrentie van de markt. ” —Oliver Wendell Holmes55

Dit is het soort respect dat irrationeel gewelddadig is en je wint. Dit respect gewonnen met de punt van een zwaard voorspelt niet veel goeds voor de toekomst van vrije meningsuiting in het Westen. De bruinhemden waren terug en op Amerikaanse campussen. En al te vaak leken bestuurders er op gebrand hen te kalmeren, in plaats van vastbesloten de vrijheid van meningsuiting te beschermen en hun invloed te beteugelen.

223

Hoofdstuk 12

“DE UNIVERSITEIT IS TROTS OP DIVERSITEIT”: Beheerders versus vrije meningsuiting

Linkse en Islamitische studentengroepen zijn berucht geworden vanwege hun gewelddadige Wist je dat: vijandigheid tegen de vrijheid van meningsuiting. • Universitaire beheerders zorgen ervoor dat de En universiteitsbestuurders zorgen ervoor dat hun campagnes van linkse campagne schreeuwt, schrikt, fysiek bedreigt en studenten de luidsprekers kunnen zwijgen anderszins luidsprekers sluit die ze niet willen • Beheerders gebruiken de horen op universiteitscampussen. claim van 'veiligheidsrisico's' om critici van de islam buiten Dit is al geruime tijd aan de gang. In 2007 de campus te houden sponsorden campusrepublikeinen van de • De propaganda-term Universiteit van Florida een vertoning van de film 'islamofobie' wordt serieus genomen op landelijke Obsession: Radical Islam’s War with the West. campussen (Vertaald: Obsessie: De Oorlog van radicale Islam met het Westen). Om het te adverteren, plaatsten ze posters rond de campus met de tekst 'Radical Islam Wants You Dead' (Radicale Islam wil je allemaal dood hebben) – waarop Patricia Telles-Irvin, de vice-president voor studentenaangelegenheden van de universiteit, een bericht naar de hele studentengroep stuurde en de republikeinse studenten opriep om zich te verontschuldigen en beweerde dat de posters “een negatief stereotype versterkten. . . en heeft bijgedragen tot een veralgemening die alleen het misverstand over de religie van de islam bevordert.”1 In die tijd kregen dergelijke pogingen tot hamsteren op politiek bevooroordeelde censuur 224

nog enige terugslag. Procureur-generaal van Florida, Bill McCollum, bestrafte de universiteit omdat ze "vrije meningsuiting" hadden “uitgedoofd.2

"We tolereren geen aanval op ons geloof" Stemmen die zich uitspraken voor de vrijheid van meningsuiting en de overweging van impopulaire ideeën op Amerikaanse campussen waren zeven jaar later aanzienlijk gedempt toen Brandeis University in april 2014 aankondigde een ere-graad te verlenen aan mensenrechtenactivist en exmoslim Ayaan Hirsi Ali. Wijdverbreide studentenprotesten volgden snel, waaronder een Facebook-pagina waarin Hirsi Ali werd aangeklaagd wegens 'haatdragende taal.'4 Het Brandeis-hoofdstuk van de Muslim Students Association beschuldigde dat het toekennen van een eredoctoraat aan Hirsi Ali' een directe schending van de eigen morele code van Brandeis University was, evenals de rechten van alle Brandeis-studenten.'5 De MSA voegde onheilspellend toe:' We zullen een aanval op ons geloof niet tolereren.'6 Maar liefst zesentachtig faculteitsleden eisten ook dat het eredoctoraat werd ingetrokken.7 De universiteit draaide zich spoedig om zichzelf en liet zijn plannen om Hirsi Ali te eren vallen. In een verklaring die de omkering uitlegt, schreef Brandeis: “Ze is een overtuigende publieke figuur en pleit voor de rechten van vrouwen, en we respecteren en waarderen haar werk om de rechten van vrouwen en meisjes over de hele wereld te beschermen en te verdedigen. Dat gezegd hebbende, kunnen we bepaalde van haar eerdere verklaringen die niet in overeenstemming zijn met de kernwaarden van Brandeis University niet over het hoofd zien. Voor alle betrokkenen betreuren we het dat we niet eerder op de hoogte waren van deze verklaringen.”8 Rashid Khalidi, een giftig anti-Israël hoogleraar aan de Columbia University die zich verzette tegen Hirsi Ali's eredoctoraat van Brandeis, sprak zijn verbazing uit dat Brandeis naar eigen zeggen niet op de hoogte was van de opmerkingen van Hirsi Ali en zei zuur: “Je zou denken dat iemand bij Brandeis zou hebben heeft geleerd Google te gebruiken.”9

225

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN MIJ NOOIT KWAAD DOEN ". . . heel veel Amerikanen zouden het niet eens zijn [met de beheerder van de Universiteit van Florida, die eiste dat studenten hun excuses aanbieden omdat ze 'een negatief stereotype' van de islam hadden 'versterkt') en beweren dat het essentieel is voor de discussie en het begrip van deze oorlog dat de terroristen correct en terecht bestempeld als radicale islamisten die ons door hun daden duidelijk dood willen. Studenten en studentenorganisaties die dit laatste standpunt innemen, mogen niet worden onderdrukt in hun vrije uiting ervan.” —Florida procureur-generaal Bill McCollum3

Iedereen bij Brandeis had naar Google kunnen gaan om Hirsi Ali te zien waarnemen dat "geweld inherent is aan de islam", en beweerde dat de islam "het nieuwe fascisme" en "een destructieve, nihilistische doodscultus" was.10 Ze had ook verklaard in een Interview uit 2007 dat het Westen niet de 'radicale islam' moest verslaan, maar Islam, punt. Als het eenmaal is verslagen, kan het veranderen in iets vredigs. Het is heel moeilijk om nu zelfs over vrede te praten. Ze zijn niet geïnteresseerd in vrede. . . . Ik denk dat we in oorlog zijn met de islam. En er is geen middenweg in oorlogen. De islam kan op veel manieren worden verslagen. Om te beginnen stop je de verspreiding van de ideologie zelf; op dit moment zijn er autochtone westerlingen die zich tot de islam bekeren, en die zijn soms het meest fanatiek. Er is een infiltratie van de islam in de scholen en universiteiten van het Westen. Je stopt dat. Je stopt het symbool branden en de beeltenis branden, en je kijkt ze in de ogen en buigt je spieren en je zegt: “Dit is een waarschuwing. We

226

accepteren dit niet meer." Er komt een moment dat je je vijand verplettert.11 Op de vraag of ze bedoelde dat de Islam militair moet worden vernietigd, antwoordde Hirsi Ali: "In alle vormen, en als je dat niet doet, moet je leven met de gevolgen van verpletterd te worden."12 Een belangrijke kracht om Brandeis onder druk te zetten om het eredoctoraat in te trekken, was de Council on American-Islamic Relations (CAIR), die Hirsi Ali ervan beschuldigde een "beruchte islamofoob" te zijn.13 Ibrahim Hooper van CAIR beweerde dat Hirsi Ali "een van de allerergste van de islamhaters in Amerika, niet alleen in Amerika maar wereldwijd. Ik wijs Brandeis geen slechte wil toe. Ik denk dat ze een beetje voor de gek zijn gehouden.”14 Ja, maar door wie? Net als de opvattingen van Nonie Darwish over de islam, kwamen Hirsi Ali's kritiek op de religie van haar geboorte niet voort uit racisme of onverdraagzaamheid. Het zijn beredeneerde en op feiten gebaseerde conclusies uit haar eigen bittere ervaringen als ze opgroeide als moslim in Somalië, werd onderworpen aan genitale verminking en geïndoctrineerd met haat tegen joden en andere ongelovigen. Ze emigreerde naar Nederland en verliet de islam, en merkte op: 'Ik verliet de wereld van geloof, genitale kaalslag en gedwongen huwelijken voor de wereld van rede en emancipatie. Na het maken van deze reis weet ik dat een van deze twee werelden gewoon beter is dan de andere. Niet vanwege zijn opzichtige snufjes, maar vanwege zijn fundamentele waarden.'15 Hirsi Ali werkte samen met Theo van Goghs film Submission over de geïnstitutionaliseerde mishandeling van vrouwen in de islam, en ze werd bedreigd in het briefje dat door zijn vrome moslimmoordenaar aan het lichaam van Van Gogh was bevestigd. Hirsi Ali's kennis van de islam kwam voort uit haar doorleefde ervaring, maar niet-moslimfunctionarissen van een niet-moslimuniversiteit voelden zich genoodzaakt haar observaties te verwerpen, niet op basis van enige kennis van de islam - ze wisten niet of geweld inherent was aan of niet Islam, ze wisten gewoon dat het politiek incorrect was om dat te zeggen maar omdat ze onder druk stonden van islamitische 227

belangenbehartigingsgroepen. Zelfs die groepen hebben niet aangetoond dat wat Hirsi Ali had gezegd vals was (omdat ze dat niet konden); ze noemden haar gewoon een hater. Joseph Lumbard, de voorzitter van Brandeis 'afdeling voor islamitische en Midden-Oosterse studies en bekeerling tot de islam, klaagde ook dat het eredoctoraat aan Hirsi Ali moslimstudenten bang had gemaakt: “Dit geeft moslimstudenten een zeer ongemakkelijk gevoel. Ze voelen zich hier niet welkom.”16 Dit was in het extreme onwaarschijnlijk en ironisch gezien het feit dat moslimstudenten veel vaker Joodse studenten op Amerikaanse universiteitscampussen zullen mishandelen dan andersom, maar het speelde goed bij de algemene wens van de reguliere media om moslims af te schilderen als slachtoffers van oneerlijke verdenking, discriminatie en intimidatie.17 The New York Times beweerde dat het intrekken van de eer simpelweg een kwestie was van het feit dat Brandeis niet wilde lijken alsof hij de mening van Hirsi Ali onderschreef: 'Universiteiten vinden het belangrijk onderscheid te maken tussen het uitnodigen van een spreker die misschien impopulaire of provocerende standpunten naar voren brengt dat de instelling niet onderschrijven, en het toekennen van een eredoctoraat, dat meer lijkt op het bevestigen van het lichaam van het werk van een ontvanger.'18 Maar door het eredoctoraat aan Hirsi Ali te herroepen, bevestigde Brandeis de mening van haar critici dat haar werk inderdaad hatelijk was en niet waardig geëerd te worden. Brandeis aarzelde niet om een eredoctoraat toe te kennen aan toneelschrijver Tony Kushner, die de oprichting van de staat Israël 'een vergissing' noemde en Israël de schuld gaf van het 'verschrikkelijke gevaar in de wereld'. Brandeis heeft ook een eredoctoraat gegeven aan aartsbisschop Desmond Tutu, die een lange staat van dienst heeft met antisemitische opmerkingen, aldus journalist Lori Lowenthal Marcus: Tutu heeft "Israël vergeleken met Hitler, de 'Joodse lobby' aangevallen als te 'krachtig' en 'eng', hij heeft de gaskamers van de Holocaust gezuiverd waarvan hij zei dat ze een 'nettere dood' veroorzaakten dan die onder de Apartheid, en hij klaagde over het 'Joodse monopolie van de Holocaust'. Hij dringt er ook op aan dat Joodse Holocaust-slachtoffers moeten vergeven de nazi's.'19

228

Blijkbaar waren dat opvattingen die Brandeis graag onderschreef, "het lichaam van het werk van een ontvanger bevestigend", terwijl die van Hirsi Ali niet onder het niveau van een aanvaardbaar discours lagen. In ieder geval in zijn verklaring tot intrekking van haar eredoctoraat aan Hirsi Ali, zei Brandeis: "In de geest van vrije meningsuiting die Brandeis University in haar geschiedenis heeft gedefinieerd, is mevrouw Hirsi Ali welkom om zich in de toekomst bij ons op de campus te voegen om deel te nemen aan een dialoog over deze belangrijke kwesties.'21 Uit de hele aflevering bleek dat de inzet van de universiteit voor vrije meningsuiting op zijn best zwak was, maar het herhaalde in ieder geval dat Hirsi Ali welkom was op de campus. Op andere campussen gold dat niet altijd voor sprekers die impopulaire en ongewenste waarheden over de islam verkondigden.

STOKKEN EN STENEN KUNNEN MIJN BOTTEN BREKEN, MAAR WOORDEN ZULLEN ME NOOIT KWAAD KUNNEN DOEN “We moeten onze universiteiten tempels laten maken die niet van dogmatische orthodoxie zijn, maar van echt kritisch denken, waar alle ideeën welkom zijn en waar een maatschappelijk debat wordt aangemoedigd.”20 – Ayaan Hirsi Ali in de tekst van het adres dat ze bij Brandeis had willen afleveren, gepubliceerd in de Wall Street Journal

“We hebben ons evenement geannuleerd vanwege' beveiligingsrisico's'' In december 2009 annuleerde Columbia University een geplande toespraak van Nonie Darwish. Daniel Hertz, senior aan de universiteit, schreef op Facebook: “Ik ben de CAMERA-fellow voor Columbia en de president van Campus Media Watch. Wij zijn de groep die Nonie Darwish gisteren probeerde te laten spreken. Het was erg jammer dat ons 229

evenement was geannuleerd vanwege 'beveiligingsrisico's' en ik heb nog steeds te maken met manieren om te reageren op wat er is gebeurd.â&#x20AC;?22 'Beveiligingsrisico's' werd de manier van campusbeheerders om ongewenste, politiek incorrecte sprekers af te sluiten zonder zichzelf te beschuldigen van inbreuk op de vrijheid van meningsuiting en het verbieden van impopulaire ideeĂŤn van de campus. Ik kwam deze tactiek zelf tegen op het Saint Anselm College in Manchester, New Hampshire, toen universiteitsfunctionarissen veiligheidsrisico's inriepen om hun vijandigheid te verdoezelen in een standpunt dat te ver van de acceptabele linkse lijn afwijkt. In februari 2013 nodigde een studentengroep me uit om te spreken in Saint Anselm, en posters die reclame maakten voor de lezing werden opgehangen toen de toenmalige president van Saint Anselm, pater Jonathan DeFelice, OSB, mijn verschijning afzegde, naar verluidt onder verwijzing naar klachten die hij had ontvangen van moslimstudenten op de school. Als het verhaal daar was geĂŤindigd, zou Sint-Anselmus niet erger zijn geweest dan tientallen andere hogescholen en universiteiten waar ambtenaren zich hebben overgegeven aan de druk van moslims die de kaart van het slachtoffer spelen om degenen die ongemakkelijke waarheden over de aard en omvang van de jihad uitdragen, te sluiten. bedreiging. Maar dat was niet zo. Het volgende jaar, nadat pater DeFelice met pensioen was gegaan en door Dr. Steven R. was vervangen als voorzitter van het college. DiSalvo, de afdeling filosofie van Sint Anselm nodigde me uit om gastspreker te zijn op een symposium. DiSalvo, die de leiding van zijn voorganger volgde, nam ook dat uiterlijk weg. Verschillende Sint-Anselm-professoren maakten bezwaar en klaagden bij DiSalvo dat de hogescholen centra van vrij onderzoek en intellectuele betrokkenheid moesten zijn, en dat hij handelde in strijd met wat instellingen voor hoger onderwijs zouden moeten zijn door politiek incorrecte standpunten te verbieden. In het nauw gedreven, vond DiSalvo een excuus: hij was helemaal voor gratis onderzoek en impopulaire meningen (de impopulaire mening was in mijn geval het nogal voor de hand liggende punt dat de islam niet echt een 230

religie van vrede is), maar hij kon me gewoon niet toestaan om over te spreken campus omdat ik doodsbedreigingen had ontvangen. Hij legde uit dat, als ik op de campus aanwezig zou zijn, Sint-Anselm-studenten in gevaar zouden komen - wat als een gewelddadige extremist de campus zou binnendringen terwijl ik sprak? De twijfel van DiSavio's uitleg was duidelijk. Talloze mensen die met de dood zijn bedreigd, spreken zonder incidenten op universiteitscampussen in het hele land. Sinds ik persoonlijk voor het eerst met de dood werd bedreigd, heb ik gesproken op universiteiten in het hele land, waaronder UCLA, Temple, Penn State, de University of North Carolina in Chapel Hill, de University of Virginia, Dartmouth, DePaul, SUNY in zowel Binghamton als Stony Brook, Brown, Cal Poly en vele, vele anderen. In dit geval ontmoette ik de hoogleraren filosofie van Sint-Anselmus voor een symposium buiten de campus, waarna verschillende van hen me vertelden dat mijn functies volkomen redelijk waren en een plaats moesten krijgen in de campusdiscussie. Wanneer bedreigde mensen in het openbaar verschijnen, worden ze over het algemeen vergezeld door beveiligingspersoneel dat is uitgerust en voorbereid om met elk incident om te gaan. Waarom Saint Anselm dergelijke beveiligingsregelingen als ontoereikend beschouwde, legde DiSalvo niet uit en stelde de vraag: waarom was het Saint Anselm College zoveel minder veilig dan alle andere campussen? Andere hogescholen en universiteiten in het hele land kunnen en zullen gastsprekers zijn die bedreigd worden; ze nemen gewoon maatregelen om ieders veiligheid te garanderen. Saint Anselm kan dat blijkbaar niet doen. Hoe onwaarschijnlijk het ook was, DiSalvo hield vast aan zijn excuus voor beveiliging. Als ik in het hele land spreek, doe ik vaak tv-optredens van een lokale studio; tijdens een terugzwaai naar New England in de zomer van 2015, vertelde een Fox News-producer me echter dat ik het segment van de Videolink bij Saint Anselm's New Hampshire Institute of Politics (NHIOP) niet kon doen, zoals haar was verteld dat ik de Videolink daar niet mocht gebruiken. Ik vond dit nieuwsgierig en dacht dat ik, terwijl ik in de buurt was, langs Sint Anselmus zou gaan om te vragen waarom, zeker dat elk misverstand zou kunnen worden opgehelderd. Terwijl ik daar was, kreeg ik te horen dat 231

ik de studio niet kon gebruiken vanwege de doodsbedreigingen die ik had ontvangen. Maar terwijl ik wachtte om dit te bespreken met Neil Levesque, het hoofd van NHIOP, werd ik bedreigd en uiteindelijk aangevallen door een Saint Anselm-bewaker en vertelde me dat ik voortaan van de Saint Anselmcampus werd uitgesloten op straffe van arrestatie wegens criminele overtreding. Zo gaat een linkse 'instelling voor hoger onderwijs' tegenwoordig om met afwijkende standpunten. De oneerlijkheid van de positie van Sint Anselmus was duidelijk. De NHIOP is vaak de plaats van presidentiële debatten tijdens het primaire seizoen van New Hampshire; Donald Trump sprak daar in 2016, zelfs nadat hij met de dood was bedreigd vanwege zijn oproep voor een grensmuur en een tijdelijk moratorium op moslimimmigratie. Wat mij betreft, beweerden de St. Anselm-functionarissen dat ze de doodsbedreigingen volkomen niet konden stoppen om hun doelen op de campus aan te vallen; maar als het ging om presidentskandidaten en andere prominente figuren die waren bedreigd, hadden ze geen moeite om voldoende veiligheid te bieden. Ik schreef Levesque om een lijst te vragen van mensen die de NHIOP Videolink hadden gebruikt, in de verwachting dat een aantal van hen met de dood bedreigd zou zijn; hij reageerde door een lid van de plaatselijke politie van Goffstown, New Hampshire, te bellen om me te waarschuwen dat als ik Levesque opnieuw zou schrijven, hij me zou laten arresteren wegens intimidatie (voor de goede orde: ik schreef Levesque slechts één keer en mijn brief voor hem bevatte geen beledigende taal, beledigingen, bedreigingen of iets dergelijks). Saint Anselm is niet de enige in zijn autoritarisme en het gebruik van misdadige bewakers en lokale politieagenten als handhavers: in oktober 2015 heeft de Adams State University in Colorado een van zijn voormalige professoren van de campus geweerd, ook op straffe van arrestatie wegens overtreding, nadat hij de de salarisschaal van de universiteit en een aantal van haar andere beleidslijnen.23 De volgende maand riep Melissa Click, professor aan de Universiteit van Missouri, op tot 'spierkracht' om een studentfotograaf te versterken die een vergadering was bijgewoond waar hij niet welkom was.24

232

Saint Anselm College is, net als zoveel andere buitenposten van de Amerikaanse academische wereld, snel afgedaald uit de tijd dat ideeën alleen konden worden vermaakt en afgewezen op hun verdiensten. In een wereld van micro-agressies, triggerwaarschuwingen, veilige ruimtes en misverstanden ondermijnt de Amerikaanse wetenschap vandaag de vrije uitwisseling van ideeën door figuren te verbieden wier ideeën het niet met hen eens zijn. Op dit punt kan ik niet alleen spreken op het Saint Anselm College, maar zelfs van het betreden van de campus. Dit is een nieuwe tactiek in de pogingen van academisch links om ideeën te onderdrukken die het afkeurt. Terwijl hogescholen in heel Amerika steeds vijandiger staan tegenover afwijkende standpunten, heeft Sint-Anselmus, stevig vasthoudend aan zijn vijgenblad met 'veiligheidsrisico's', zich vierkant tegen de vrijheid van meningsuiting en vrij onderzoek geplaatst.

'Als er iemand is die vrijheid van meningsuiting waardeert, is het een professor met een vaste aanstelling!' Hoogleraren in het hele land omarmen nu de verkorting van de vrijheid van meningsuiting als het gaat om kritiek op de islam. In september 2012, terwijl de regering-Obama het bloedbad in Benghazi jihad de schuld gaf van de obscure video van Mohammed, geproduceerd door Nakoula Basseley Nakoula (ook bekend als Sam Bacile), voegde Anthea Butler, een professor in religieuze studies aan de Universiteit van Pennsylvania, zich bij Hillary Clinton in zijn oproep tot arrestatie van filmmaker. "Woorden", schreef Butler, "hebben gevolgen" na kritiek te hebben ontvangen voor het tweeten van oproepen tot arrestatie van Nakoula. Ze beweerde dat ze dit deed “niet omdat ik tegen het eerste amendement ben.” Ze toonde een opmerkelijk gebrek aan zelfbewustzijn en riep uit: “Als er iemand is die vrijheid van meningsuiting waardeert, is het een professor met een vaste aanstelling!”25 Haar oproep tot arrestatie van de filmmaker, zei ze, “weerspiegelde mijn ergernis dat het als hoogleraar religie moeilijk is om de feiten te onderwijzen wanneer films als Bacile's The Innocence of Muslims (de 233

onschuld van Moslims) zowel als waarheid als propaganda worden beschouwd en tegen onschuldige Amerikanen worden gebruikt." In de geest van de professor was de vrijheid van meningsuiting van de filmmaker alleen 'vrije meningsuiting', in angstaanjagende citaten: 'De' vrije meningsuiting 'in Bacile's film gaat niet over het uiten van een persoonlijke mening over de islam. Het beledigt de religie door de stichter van het geloof in verschillende belachelijke en historisch onnauwkeurige scènes weer te geven om kijkers aan te zetten en te ontsteken. Zelfs de acteurs van de film zeggen dat ze zijn bedrogen.''26 Dus het beledigen van een religie zou je in de gevangenis moeten belanden? Als het ertoe leidt dat andere mensen zich gewelddadig gedragen, ja: “De film van Bacile is niet de eerste die een religieuze figuur aan de kaak stelt, en ook niet de laatste. Als gevolg van De laatste verzoeking van Christus (film uit 1988) werd er krachtig geprotesteerd. Het verschil is dat Bacile indirect en onbedoeld mensen een halve wereld verder heeft ontstoken, met als gevolg de dood van personeel van de Amerikaanse ambassade.”27 Natuurlijk werd niemand vermoord vanwege De laatste verzoeking van Christus. Maar het echte verschil tussen het en The Innocence of Muslims was dat de mensen die door de laatsten beledigd waren geen christenen waren, maar moslims, die een traditie hebben om met gewelddadige woede te reageren op vermeende beledigingen. Butler concludeerde: "Hoewel het eerste amendement op vrije meningsuiting belangrijk is, is het ook belangrijk om te onthouden dat andere landen en culturen ons recht niet hoeven te begrijpen of respecteren."28 En blijkbaar ook geen professoren van de University of Pennsylvania. Butler zei dat moslims de vrijheid van meningsuiting niet hoefden te respecteren, maar niet-moslims wel de islamitische wet op godslastering. Ze legde de ongelijkheid niet uit, of leek ze zelfs niet op te merken.

"Gebieden van vrije meningsuiting" In september 2016 hing het hoofdstuk Young Americans for Freedom (YAF) van het Saddleback College in Mission Viejo, Californië, posters rond de campus voor YAF's project "9/11: Never Forget", ter gelegenheid van de 234

vijftiende verjaardag van de grootste jihad-terreur aanval op Amerikaanse bodem. Margot Lovett, een professor in genderstudies, scheurde de posters af en vertelde de YAF-leden dat ze ze alleen in een van de 'vrije meningsgebieden' van het college mochten ophangen. Niemand lijkt de professor eraan te hebben herinnerd dat de hele Verenigde Staten, of althans volgens het Eerste Amendement, een "ruimte voor vrije meningsuiting" zou moeten zijn, maar sommige studenten wisten heel goed wat er op het spel stond. De woordvoerder van het Saddleback YAF-hoofdstuk, Thomas Columbus, verklaarde dat Lovett "schaamteloos inbreuk maakte op onze rechten op het Eerste Amendement door de posters te scheuren". Hoewel Lovett beweerde dat ze alleen het universiteitsbeleid handhaafde, had ze misschien een andere agenda. In de onmiddellijke nasleep van de aanslagen van 11 september had ze onder haar Saddleback College-collega's een verklaring van het Black Radical Congress verspreid waarin ze de Verenigde Staten de schuld gaf van 'genocidale niveaus van dood en vernietiging' wereldwijd en de Amerikaanse regering hekelde vanwege haar 'vrijwel onkritische' steun van Israël. De verklaring luidde: "Men ziet duidelijk de ongevoeligheid en kwade bedoeling waarmee het Amerikaanse imperialisme de levens en eigendommen van anderen behandelt, vooral niet-blanke mensen over de hele wereld." Hoewel de verklaring toegaf dat terrorisme geen 'acceptabele strategie' was om dit probleem aan te pakken, hekelde het 'zelfingenomen jingoïsme' en waarschuwde het voor terrorismebestrijdingsmaatregelen die “de bestaande neiging tot een racistische en classistische politiestaat zouden versterken.”29 Lovett noemde dit hysterische stukje linkse agitprop de "meest overtuigende analyse" van 9/11 en de nasleep die ze was tegengekomen.30 En dus hoewel ze misschien wel gewoon een voorstander was van de regels bij het afbreken van de YAF-posters, is het waarschijnlijk dat ze aanzienlijk minder punctueel zou zijn geweest als de posters waren opgehangen door, bijvoorbeeld, Black Lives Matter of studenten voor Justitie in Palestina.

235

"Veel mensen willen stereotyperen en zeggen dat de islam vrouwen onderdrukt" Want hoewel het min of meer unaniem vijandige ruimtes zijn voor conservatieve en vooral anti-jihadistische en pro-Israëlische opvattingen, zijn universiteitscampussen uiterst gastvrije omgevingen voor degenen die openlijk jihad-terreur en islamitisch supremacisme steunen. De Muslim Student Association, een groep die banden heeft met de Muslim Brotherhood, hield in maart 2016 zijn eerste Islamitische Bewustmakingsweek in Boston College, een katholieke instelling. Naast andere activiteiten nodigde het niet-moslimvrouwen uit om de hijab te dragen bij een 'Hijab Booth ”en leer hoe, in tegenstelling tot wat wordt aangenomen, moslimvrouwen niet echt onderdrukt worden onder de islamitische wet. MSA-president Ahad Arshad legde uit: “Veel mensen willen stereotypen en zeggen dat de islam vrouwen onderdrukt en ze hun haar laat bedekken, of zoiets. Maar er zijn natuurlijk vrouwen die het uit eigen vrije wil doen, en het is beter als mensen dat gewoon kunnen zien. " De 'Hijab-stand', zei Arshad, 'elimineert die angstfactor, zoals die ‘Oh dit is zo vreemd voor mij, ik heb dat nog nooit eerder gezien. Als je het op de campus ziet, ken je meisjes die hijabs dragen en er openlijk over praten en hoe ze die keuze zelfstandig hebben gemaakt, het maakt het absoluut minder vreemd. " Arshad zei niets over de vele vrouwen die zijn mishandeld en zelfs vermoord omdat ze de hijab niet droegen Ongebruikelijk voor een MSA-leider gaf Arshad toe dat hij niet was geconfronteerd met "haat" op Boston College: "Ik heb nooit echt te maken gehad met stereotypen, onwetendheid of haat, althans niet in mijn gezicht. Ik kan niemand bedenken die iets islamofoobs heeft gedaan of gezegd. '' 32

"Het cultiveren van academische vrijheid kan voor elke universiteitsgemeenschap moeilijk en soms pijnlijk zijn" In februari 2016 plaatste Joy Karega, een professor aan het Oberlin College, een reeks paranoïde en haatdragende Facebook-berichten die de joden en Israël de schuld gaven van de jihad-terreuraanslagen van 11 236

september en de oprichting van de Islamitische Staat. Te midden van de controverse die daarop volgde, vond Karega een verdediger in Marlin Krislov, president van het Oberlin College, die een brief naar de gemeenschap van het Oberlin College stuurde: Ik ben een praktiserende jood, kleinzoon van een orthodoxe rabbijn. Leden van onze familie zijn vermoord in de Holocaust. Als iemand die geschiedenis heeft bestudeerd, kan ik niet begrijpen hoe iemand het bestaan, de gruwelen en het kwaad dat het heeft veroorzaakt in twijfel kan of zou trekken. Ik denk hetzelfde over antisemitische complottheorieĂŤn. Ongeacht de reden voor het verspreiden van deze materialen, ze veroorzaken pijn bij veel mensen - leden van onze gemeenschap en daarbuiten.33 Desalniettemin, legde hij uit, kon hij niets aan Karega doen, vanwege de vrijheid van meningsuiting: Het cultiveren van academische vrijheid kan voor elke universiteitsgemeenschap moeilijk en soms pijnlijk zijn. De principes van academische vrijheid en vrijheid van meningsuiting zijn niet alleen principes waar we ons op richten om deze uitdagingen aan te gaan, maar ook de praktijken die ervoor zorgen dat we zinvolle reacties op vooroordelen kunnen ontwikkelen. Deze vrijheid stelt de faculteit en studenten van Oberlin in staat om diep na te denken over en openhartige, open discussies te voeren over ideeĂŤn die sommigen diep beledigend kunnen vinden. Die discussies - in klaslokalen, woonhallen, bibliotheken en op onze campus en in de stad - vinden hier elke dag plaats. Ze zijn een essentieel onderdeel van het belangrijke werk van het vrije kunstonderwijs in Oberlin en in ons land.34 Beheerders spraken zelden zo hooghartig over de vrijheid van meningsuiting als het ging om conservatieve stemmen op de campus. Hoe dan ook, aangezien de controverse over de opmerkingen van Karega

237

voortduurde, werd ze in augustus 2016 met betaald verlof geplaatst - in feite kreeg ze vakantie totdat de commotie overgewaaid was.35

"Versnelt islamofobie de opwarming van de aarde?" Het is opmerkelijk dat Karega's antisemitische tirades helemaal geen ophef veroorzaakten. Amerikaanse universiteiten zijn bereidwillig gastheer voor de meest venijnige, onnauwkeurige en bizarre toespraken zonder weerstand of controverse - zolang het maar van links komt. Er zijn volop absurditeiten. In mei 2016 verschenen posters op het Massachusetts Institute of Technology (MIT) waarin een lezing werd aangekondigd door Ghassan Hage, “Toekomstige Generatie Professor bij de afdeling Filosofie, Antropologie en Sociaal Onderzoek van Universiteit van Melbourne (Future Generation Professor in de School of Philosophy, Anthropology and Social Inquiry)”, gepresenteerd door “de Ecologie en Rechtvaardigheidsforum van Wereldomvattende Studies en Talen” (the Ecology and Justice Forum In Global Studies And Languages) en gesponsord door “Wereldwijde Studies en Talen, Wereldwijde Grenzen Onderzoekssamenwerking, bij MIT Antropologie” (Global Studies and Languages [sic], Global Borders Research Collaboration, MIT Anthropology)36 Indrukwekkende titels en namen. Het onderwerp: “Versnelt islamofobie de opwarming van de aarde?”37 De poster legde uit: 'Deze lezing onderzoekt de relatie tussen islamofobie als de dominante vorm van racisme vandaag en de ecologische crisis. Er wordt gekeken naar de drie gemeenschappelijke manieren waarop de twee verschijnselen met elkaar in verband worden gebracht: als een verstrengeling van twee crises, metaforisch gerelateerd waarbij de ene een bron van beeldspraak is voor de andere en beide voortkomen uit koloniale vormen van kapitalistische accumulatie. De lezing stelt een vierde manier voor om de twee met elkaar te verbinden: een argument dat ze allebei voortkomen uit een vergelijkbare manier van zijn, of verstrikken, in de wereld, wat wordt aangeduid als 'gegeneraliseerde domesticatie'. '38 De man die deze politiek correcte academische opsomming voorstelde die twee linkse fantasieën verenigde - islamofobie en opwarming van de aarde - was een academicus van onberispelijke afkomst: 238

Ghassan Hage heeft over de hele wereld vele bezichtigingsposities bekleed, waaronder in Harvard, de Universiteit van Kopenhagen, Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales en de Amerikaanse Universiteit van Beiroet. Hij werkt in de vergelijkende antropologie van nationalisme, multiculturalisme, diaspora en racisme en over de relatie tussen antropologie, filosofie en sociale en politieke theorie. Zijn bekendste werk is Blanke Natie: FantasieĂŤn van witte suprematisten in een multiculturele samenleving (Engelse titel White Nation: Fantasies of white supremacy in a multicultural society, Routledge 2000). Hij is ook de auteur van Veranderpolitiek: Kritische Antropologie en de Radicale Denkbeelden (Engelse titel: Alter-Politics: Critical Anthropology and the Radical Imaginary, Melbourne University Press 2015). Momenteel werkt hij aan een boek met de titel Versnelt Islamofobie de Opwarming van de Aarde? (Engelse titel: Is Islamophobia Accelerating Global Warming?) en heeft voor het laatst een stuk gepubliceerd in American Ethnologist, getiteld: "Etat de Siege. Een uitstervend huiselijk kolonialisme?â&#x20AC;? (2016) die zich bezighoudt met de hedendaagse "vluchtelingencrisis" in Europa en daarbuiten.39 Toekomstige generaties zullen erkennen dat het werk van Ghassan Hage alle academische nauwkeurigheid had van dat van een geleerde professor in de alchemie; maar in de moderne wetenschap is zijn perspectief niet alleen mainstream, maar ook dominant. Amerikaanse hogescholen zijn steeds minder bereid om lezingen te geven over de dreiging van de islamitische jihad, of de manier waarop islamitische jihadisten verwijzen naar islamitische teksten en leringen om hun acties te rechtvaardigen en rekruten onder vreedzame moslims te werven. Maar een gesprek over hoe islamofobie de opwarming van de aarde zou kunnen versnellen? Kon Ghassan Hage maar meer tijd vinden in zijn drukke spreekschema! Een pro-jihadistische, anti-Amerikaanse positie was diep geworteld in de Amerikaanse academische wereld. In september 2015 onthulde Alec Dent, 239

een student aan de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill, dat 'een Engelse les die dit najaar wordt aangeboden op UNC Chapel Hill,' Literature of 9/11 'genoemd, de terroristische aanslagen van 11 september vanuit het perspectief onderzoekt van radicale islamisten en degenen die Amerika beschouwen als een imperialistische natie.”40 De cursus vertegenwoordigde vrijwel alles wat er tegenwoordig mis is met Amerikaanse universiteiten. De leeslijst bestond volledig uit geschriften van linksen die de War on Terror zagen als een enorme oefening in Amerikaans racisme en imperialisme. De meeste andere geschriften waren van moslims die. . . zag de War on Terror als een enorme oefening in Amerikaans racisme en imperialisme. In een artikel over de cursus identificeerde Dent de professor van de cursus, Neel Ahuja, als 'een universitair hoofddocent Engels, vergelijkende literatuur en geografie aan de Universiteit van North Carolina, Chapel Hill'. De website van UNC noemde hem meer specifiek als "universitair hoofddocent postkoloniale studies aan de afdeling Engelse en vergelijkende literatuur aan UNC". Postkoloniale studies: dat zou net zo goed een positief of zelfs eerlijk beeld geven van de Verenigde Staten van Amerika als het Department of Queer Theory is om een cursus te presenteren met de titel 'The Wisdom of Pat Robertson'. (Nadat de controverse over de koers van Ahuja was verbroken, werd de link naar zijn pagina op de UNC-website voor het publiek verzegeld; degenen die ernaar probeerden te kijken, zagen alleen “TOEGANG GEWEIGERD. Je hebt geen toestemming om deze pagina te openen.”41) Dent merkte op dat hij volgens Ahuja's Blinkness-beoordelingspagina vergelijkbaar met Rate My Professors maar specifiek voor Chapel Hill populair lijkt te zijn bij zijn studenten en over het algemeen positieve recensies ontving. Verschillende studenten waarschuwden echter ook om het niet oneens te zijn met Ahuja, vooral niet bij een beoordeelde opdracht.”42 Onder het sombere en eenzijdige aanbod in deze propagandasessie die zich voordeed als een college-klasse, was Onwillige Fundamentalist van Mohsin Hamid (Engels: The Reluctant Fundamentalist), een uitgebreide oefening in het kweken van klachten, met de bedoeling te laten zien hoe het Amerikaanse beleid doordachte mensen ertoe aanzette jihad240

terroristen te worden. Ondanks het woord 'fundamentalistisch' in de titel, stond er weinig in het boek over islamitische teksten en leringen en de effecten die ze zouden kunnen hebben op een vrome gelovige. Nee, jihadterrorisme was allemaal de schuld van de grote, slechte Verenigde Staten. UNC – Chapel Hill is een bijzonder lelijk en virulent centrum van linkse indoctrinatie: de universiteit heeft mensen als Carl Ernst in dienst, die in 2008 een prijs won van de onderdrukkende en meedogenloze Islamitische Republiek Iran voor zijn werk dat de islamitische jihad witwast; de prijs werd aan Ernst in Teheran uitgereikt door de genocidaal antisemitische president van Iran, Mahmoud Ahmadinejad.43 UNC nam met trots een professor in dienst die door Ahmadinejad was onderscheiden; zouden ze een professor in dienst hebben die door president Donald Trump was onderscheiden? De vraag stellen is hem beantwoorden.

WAAROM WE DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN “Op het moment dat je zegt dat een ideeënsysteem heilig is, of het nu een religieus geloofssysteem of een seculiere ideologie is, op het moment dat je een reeks ideeën verklaart immuun te zijn voor kritiek, satire, spot of minachting wordt vrijheid van denken onmogelijk. ' —Salman Rushdie44

Toen de furore over deze koers landelijk brak, probeerde UNC gezicht te redden. Jim Gregory, UNC's directeur van mediarelaties daar, zei: "Carolina biedt academische cursussen aan om studenten uit te dagen, niet om het ene standpunt boven het andere te verdedigen." Werkelijk? Waar was dan de tegenhanger van deze cursus, waarin studenten verslagen van 9/11 slachtoffers en de nabestaanden van de doden konden lezen? Welke cursussen heeft UNC aangeboden over de islamitische jihadleer en de hedendaagse mondiale jihad? Welke cursussen bood UNC over sharia en dhimmitude, waarin studenten het werk konden lezen van de 241

baanbrekende historicus van dhimmitude, Bat Yeâ&#x20AC;&#x2122;or? Welke cursussen bood UNC over de vroege oorsprong van de islam, waarin studenten de beurs van Alphonse Mingana en Christoph Luxenberg konden lezen? De realiteit is dat UNC, zoals de meeste universiteiten tegenwoordig, niets anders doet dan het ene standpunt verdedigen boven het andere. En afwijkende stemmen zijn niet welkom.

242

Hoofdstuk 13

“GECONFRONTEERD MET EEN NIEUW TOTALITARISME”: terugvechten voor vrijheid van meningsuiting

Er is opmerkelijk weinig terugdringing geweest tegen de islamitische en linkse aanval op de vrijheid Wist je dat: van meningsuiting. Voor het grootste deel lijken • Tot dusver was het verzet tegen de links-islamitische degenen in machts- en invloedsposities de aanval op de vrije implicaties van wat er gebeurt niet te beseffen, meningsuiting klein en zwak anders kan het ze niet schelen – wanneer ze zijn • De verkiezing van Donald Trump zou een begin kunnen niet actief medeplichtig aan een gestaag zijn van een wijdverbreid verzet tegen de linkse muilkorven van dissidente geluiden. autoritaire agenda Er zijn enkele kleine bemoedigende signalen. In • De openhartige taal van 2005, na de moslimopstanden over de Deense Trump over de jihaddreiging kan erop duiden dat hij de Mohammed-tekenfilms, bracht een groep vrijheid van meningsuiting schrijvers een manifest uit met de titel: "Samen het zal verdedigen nieuwe totalitarisme tegemoet treden."1 Dit oprechte manifest tegen onverdraagzaamheid verklaarde: “na het overwinnen van fascisme, Nazisme en stalinisme, wordt de wereld nu geconfronteerd met een nieuwe wereldwijde totalitaire dreiging: het Islamisme. . . . Wij, schrijvers, journalisten, intellectuelen, roepen op tot verzet tegen religieus totalitarisme en tot bevordering van vrijheid, gelijke kansen en seculiere waarden voor iedereen. We weigeren onze kritische geest op te geven uit angst om beschuldigd te worden van 'islamofobie', een ellendig concept dat kritiek op de islam als religie verwart en degenen 243

stigmatiseert die erin geloven. We verdedigen de universaliteit van de vrijheid van meningsuiting, zodat er in elk continent een kritische geest kan bestaan, jegens elke mishandeling en dogma.'2 Woorden om naar te leven. En om vrije samenlevingen te behouden door.

Een tijd van testen Maar onze samenleving heeft er niet voor gekozen om naar die woorden te leven. In plaats daarvan leven we in het tijdperk van 'de toekomst mag niet toebehoren aan degenen die de profeet van de islam lasteren'. Zelfs als het presidentschap van Barack Obama slechts een verre herinnering is, zullen die woorden het cruciale moment zijn waarop de Verenigde Staten de terugtrekking uit de verdediging van de vrijheid van meningsuiting hebben geklonken. We hadden zo heel anders kunnen handelen - en dat kunnen we nog steeds. De volgende keer dat iemand wordt bedreigd door islamitische jihadisten voor het uitoefenen van vrije meningsuiting, mag hij of zij niet worden vergeten zoals Molly Norris of gedemoniseerd zoals Pamela Geller. In plaats daarvan moet de zaak van die persoon - de oorzaak van de vrijheid van meningsuiting - worden opgepakt door alle vrije mensen, niet in de laatste plaats door de president van de Verenigde Staten. De onverwachte verkiezing van Donald Trump tot president heeft ongetwijfeld de plannen van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking en andere organisaties die vastbesloten zijn om de vrijheid van meningsuiting van westerse landen te vernietigen, ongetwijfeld in de war gestuurd. Zijn tegenstander bij de verkiezingen van 2016, Hillary Clinton, was een actieve voorstander van deze inspanningen als staatssecretaris, en zelfs met haar nederlaag blijft haar aanbeveling om vijanden van jihad-terreur tot zwijgen te brengen door middel van "groepsdruk en schaamte" nog steeds dagelijks door links opgenomen. De nieuwe president brak echter onmiddellijk met zijn voorganger door te spreken over 'radicaal islamitisch terrorisme' in plaats van over het eufemistische en moedwillig onwetende 'gewelddadige extremisme' dat de focus was van Barack Obama's contraterroristische inspanningen. Deze 244

verandering in retoriek zou de bereidheid kunnen inluiden om de studie van de motiverende ideologie van de jihadisten te herstellen tot training in terrorismebestrijding, en zelfs het begin van een maatschappelijke reactie tegen de stilzwijgende acceptatie van de beperkingen van de shariagodslastering die zich blijft verspreiden op het Amerikaanse openbare plein. Maar er is nog veel meer dat president Trump en elke president die vrijheid waardeert, zouden moeten doen. De president moet uitleggen dat de vrijheid van meningsuiting de belangrijkste bescherming is die vrije mensen hebben tegen tirannie. Het is de moeite waard om het ongemak en, ja, belediging te verdragen, omdat de prijs van het niet met geweld onderdrukken van je eigen mening. De president moet ook teruggaan naar enkele basisprincipes die alle mensen zouden moeten kennen, maar die velen zijn vergeten. De belangrijkste hiervan is de stelling dat mensen hun eigen reacties op dingen beheersen. Als moslims ervoor kiezen om in opstand te komen en te vermoorden vanwege vermeende beledigingen voor hun religie, maken ze die keuze zelf, vrijelijk, uit een onbeperkt aantal andere keuzes. De president zou de westerse autoriteiten kunnen waarschuwen dat als ze hun verklaringen en activiteiten beginnen te wijzigen of in te perken om protest van islamitische supremacisten te voorkomen, ze in de val trappen die voor hen is opgelegd, en het idee internaliseren dat ze verantwoordelijk zijn voor het moslimgeweld dat kan het gevolg zijn van het verwoorden van ongewenste waarheden. In werkelijkheid is dat geweld in alle gevallen uitsluitend de verantwoordelijkheid van de dader en niet van iemand anders. Een Amerikaanse president die is uitgerust met een moedige en heldere visie die tegenwoordig vrij zeldzaam is op het wereldtoneel, zou ook zeggen dat het idee dat elke Amerikaan zijn of haar carriĂ¨re zou moeten opgeven of ondergedoken zou moeten leven vanwege bedreigingen van islamitische jihadisten iets dat gesproken of geschreven is, is gewetenloos. De president zou aan de islamitische wereld uitleggen dat cartoons met afbeeldingen van Mohammed geen schade toebrengen aan moslims, en dat de bereidheid van sommige moslims om dergelijke afbeeldingen te vermoorden het enige is dat ervoor zorgde dat mensen in de eerste plaats Mohammed wilden tekenen. Rustig sprekend maar met onmiskenbaar geweld, zou de 245

president eraan toevoegen dat het bedreigen van mensen met de dood vanwege tekenfilms destructief is voor de vrije meningsuiting en dus voor de vrije samenlevingen - en dus is het iets dat de Verenigde Staten er alles aan zullen doen om weerstand te bieden. Daar komt bij dat de aankondiging zou kunnen zijn dat iedereen die wordt bedreigd met de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting de klok rond volledige bescherming krijgt - en dat als troepen gewelddadige protesten en rellen over tekenfilms uitbreken in gebieden waar Amerikaanse troepen worden ingezet, die troepen zullen die rellen af en bescherm de onschuldigen.

WAAROM WIJ DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING NODIG HEBBEN "Als er tijd is om door middel van discussie de leugens en drogredenen bloot te leggen, om het kwaad door de onderwijsprocessen af te wenden, is de remedie die moet worden toegepast meer spraak, niet gedwongen stilzwijgen." â&#x20AC;&#x201D;Louis Brandeis3

Maar als we niet van koers veranderen en de lange terugtrekking uit de vrijheid van meningsuiting doorgaat, dreigen de Verenigde Staten en het Westen af te dalen tot een totalitarisme dat angstaanjagender is dan alle totalitaire systemen die de wereld tot nu toe hebben getekend. Het is angstaanjagender vanwege de krachtige combinatie van het nieuwe (de nieuwste technologische vooruitgang, met name wapens en bewaking) met het oude (de veertienhonderd jaar oude dogma's, opruiingen en haat tegen de islam). Onze eigen leiders en de beschermers van een aanvaardbare mening in ons eigen land hebben dit totalitarisme gretig verwelkomd - zijn voorstanders uitgenodigd op onze kusten, zijn tegenstanders bestraften en stigmatiseerden, en zelfvoldaan geloven dat zodra ze hun ideologische vijanden voor eens en altijd het zwijgen opleggen, ze dat zullen doen in staat zijn om de macht te behouden in de nieuwe en meedogenloze volgorde die ze hebben ingesteld. 246

Ze staan voor een ruw ontwaken. Als links er uiteindelijk in slaagt de volledige uitvoering van de sharia-wet op godslastering in te luiden, zullen ze niet worden gespaard door de jihad waaraan ze het Westen hebben overgegeven. We moeten allemaal hopen - en ervoor zorgen - dat dat ontwaken nooit tot hen komt, dat deze nieuwe totalitaire orde nooit zal worden opgelegd, dat de jihad tegen de vrijheid van meningsuiting, geholpen en gesteund door autoritair links, niet zal zegevieren. Het is nog niet te laat; deze sinistere beweging kan nog steeds worden gestopt. Maar het is heel, heel laat - tijd voor vrije mensen om op de proef te worden gesteld, om de liefde voor vrijheid te bewijzen die in hun ziel zit.

247

DANKBETUIGING Aangezien dit mijn zestiende boek is, heb ik veel Acknowledgmentspagina's geschreven en veel mensen bedankt, en deze keer wil ik nog meer dan normaal bedanken. De echte helden van dit boek zijn alle individuen die ik heb ontmoet terwijl ik door het land reis en de wereld spreek, die opstaat en impopulaire en ongewenste waarheden verkondigt ondanks de minachting, vijandigheid en zelfs persoonlijke en professionele risico's die dit met zich meebrengt. Ik word door hen gesterkt, ook al gaan de aanvallen op de vrijheid van meningsuiting door. Omdat ik het voorrecht heb gehad om hen te ontmoeten, weet ik dat de krachten van duisternis en autoritaire onderdrukking nooit volledig zullen slagen en dat de menselijke geest nooit volledig gebonden en tot zwijgen zal worden gebracht. Ik verklein de cirkel een beetje en ik ben veel dank verschuldigd aan al mijn vrienden en collega's die, zoals ik, de objecten zijn geweest van de haat, uitstrijkjes, laster, leugens en karaktermoord die linksen en islamitische supremacisten gebruiken tegen degenen die ze haten, en hebben ongebogen gestaan en bleven vechten. Pamela Geller, de belichaming van de gelukkige krijger, heeft me jarenlang geĂŻnspireerd met haar moed, grit en gratie onder vuur. Steve Emerson en Frank Gaffney, met wie ik allebei het voorrecht heb om te werken, hebben me ook waardige modellen gegeven om te evenaren: krijgers die ondanks de risico's blijven oprukken, de onrechtvaardige aanvallen die ze routinematig ontvangen en de bloedhete woede van de vijanden van vrijheid. Ondertussen ben ik mijn Jihad Watch-collega's eeuwig dankbaar: de acute, opmerkzame en onvermoeibare Christine Williams, die me veel belangrijke informatie heeft gegeven over de strijd voor de vrijheid van meningsuiting in Canada en elders, en Hugh Fitzgerald, wiens humor , eruditie en welsprekendheid zijn ongeĂŤvenaard. Zonder hun werk aan Jihad Watch had ik dit boek of iets anders niet kunnen schrijven, of had ik veel van de waardevolle inzichten die het misschien bevat. Dan komen we bij het eigenlijke boek zoals het nu is, waarvoor ik nogmaals een enorme dankbaarheid verschuldigd ben aan de opmerkelijke Elizabeth Kantor, mijn oude vriend en redacteur bij Regnery Publishing. Zij is het scherpe oog en de vaste hand die ervoor zorgde dat dit boek niet aan 248

de grond liep; zo vastbesloten als ik was om het in de rotsen te gooien, hield ze het drijven. Ze is inderdaad een echte admiraal Dewey van redacteuren. Dit is mijn tiende Regnery-boek. Ik ben enorm trots op deze lange samenwerking en dankbaar voor Regnery's Marji Ross en Harry Crocker, evenals voor mijn geestige en geduldige publicist, Caitlyn Reuss, voor al hun steun door de jaren heen, en voor hun weigering om te bezwijken voor de groepsdruk en beschamend waaraan de verlichte linkerzijde hen heeft onderworpen vanwege hun omgang met mij. Geen dankwoordpagina zou compleet zijn zonder een knipoog naar Jeffrey Rubin, die me naar Regnery bracht, me het idee gaf voor mijn bestseller The Politically Incorrect Guide to Islam (and the Crusades), en me op zoveel andere manieren hielp. Proost, Jeff. Ik hoop dat we elkaar weer kunnen ontmoeten op mijn volgende dankwoordpagina.

249

VERWIJZINGEN Chapter One: “Just Stay Quiet and You’ll Be Okay” 1.Michael Ellison, “‘We Have Planes. Stay Quiet’—Then Silence,” Guardian, October 17, 2001. 2.“Fear Pervades Danish Art Community,” DR Nyheder, September 18, 2005. 3.Paul Belien, “Jihad against Danish Newspaper,” Brussels Journal, October 22, 2005. 4.“Imam Demands Apology for Mohammed Cartoons,” Jyllands-Posten, October 9, 2005. 5.“Muslim Anger at Danish Cartoons,” BBC, October 20, 2005. 6.Jan M. Olsen, “Cartoons of Muhammad Anger Muslims Worldwide,” Associated Press, December 11, 2005. 7.“Imam Demands Apology.” 8.Clive Hibbert, “Onward Christian Soldiers,” Guardian, December 9, 2003. 9.“Cartoons Have Muslims Threatening Newspaper,” Jyllands-Posten, October 12, 2005. 10.“PM Ditches Muslims for Freedom of Speech,” Copenhagen Post, October 25, 2005. 11.“PM Ditches Muslims.” 12.Kate Connolly, “Muslims March over Cartoons of the Prophet,” Telegraph, November 4, 2005. 13.Olsen, “Cartoons of Muhammad.” 14.“Prophet Cartoons Prompt Egypt to Cut off Danish Dialogue,” Copenhagen Post, November 3, 2005. 15.Kate Connolly, “Muslims March over Cartoons of the Prophet,” Telegraph, November 4, 2005. 16.“New Death Threats against Mohammed Cartoonists,” Copenhagen Post, December 2, 2005. 17.Hjörtur J. Guðmundsson, “Bounty Offered for Murdering Cartoonists,” Brussels Journal, December 4, 2005. 18.“Protest Strike against Blasphemous Cartoons in Kashmir,” World Bulletin, February 6, 2006. 19.“Protest against Cartoon Cripples Life in Kashmir,” Pak Tribune, February 6, 2006. 20.Adel Abdel Halim, “Al-Azhar Takes AntiProphet Danish Cartoons to UN,” Islam Online, December 11, 2005. 21.Olsen, “Cartoons of Muhammad.” 22.“‘Muhammad cartoon’ proved fake,” World Net Daily, February 8, 2006. 23.“Gaza EU Offices Raided by Gunmen,” BBC News, January 30, 2006. 24.“Gazans Burn Danish Flags, Demand Cartoon Apology,” Reuters, January 31, 2006. 25.“EU Press Reprints Explosive Cartoons,” IslamOnline, February 1, 2006. 26.Alan Cowell, “European Papers Join Danish Fray,” New York Times, February 8, 2006; “Protests Over Muhammad Cartoon Grow,” Associated Press, January 30, 2006. 27. “Group Stokes Cartoon Protest,” Reuters, February 1, 2006; “Fatwa Issued against Danish Troops,” Agence France Press, February 1, 2006. 28.“Q8, 2005; “Cartoons of Mohammed Cause Death Threat,” DR Nyheder, December 3, 2005; “Muslim World League Calls for UN Interventions against Disdaining Religions,” Kuwait News Agency, January 28, 2006. 29.“Cartoon Body Count,” http://www.cartoonbodycount.com/. 30.“Clinton Warns of Rising Anti-Islamic Feeling,” Agence France Presse, January 30, 2006. 31.Jonathan Duffy, “The Right to Be Downright Offensive,” BBC News, December 21, 2004. 32.“‘Offensive Cartoons Like 9/11 of Islamic World,’” The Journal of Turkish Weekly, February 14, 2006. 33.Ibid. 34.Ibid. 35.Doudou Diène, “Racism, Racial Discrimination, Xenophobia and Related Forms of Intolerance: Follow-Up To and Implementation of the Durban Declaration and Programme of Action,” United Nations Human Rights Council, August 21, 2007. 36. Rukmini Callimachi, “Defame Islam, Get Sued?,” Associated Press, March 14, 2008. 37.Ibid. 38. Ekmeleddin Ihsanoglu, “Speech of Secretary General at the Thirty-Fifth Session of the Council of Foreign Ministers of the Organisation of the Islamic Conference,” June 18,2008. 39.“UN resolution against Islamophobia, Judeophobia andChristianophobia,” Reuters, November 24, 2010. 40.Daniel Greenfield, “The Cartoonphobia War Rages On,” FrontPageMagazine.com, July 22, 2011. 41.Abigail R. Esman, “Could You Be A Criminal? US Supports UN Anti-Free Speech Measure,” Forbes, December 30, 2011. 42.Patrick Goodenough, “New Name, Same Old Focus for Islamic Bloc,” CNSNews.com, June 30, 2011. 43.“Journalist Sigolene Vinson says she was spared by gunmen because of her 250

gender,” News.com.au, January 10, 2015. 44.Meabh Ritchie, “‘I’d rather die standing than live on my knees’: Charlie Hebdo, told in quotes,” Telegraph, January 8, 2015. 45.“Journalist Sigolene Vinson says she was spared by gunmen because of her gender,” News.com.au, January 10, 2015. 46.Ibn Ishaq, The Life of Muhammad: A Translation of Ibn Ishaq’s Sirat Rasul Allah, A. Guillaume, trans. (Oxford University Press, 1955), 365. 47.Ibid., 367. 48.Ibid. 49.Ibid. 50.Ibid., 675. 51.Ibid. 52.Ibid. 53. Ibid.54.Ibid. 55.Ibid., 676. 56.Ibid. 57.Ibid. 58.Ibid. 59.Abu Dawud, Sunan Abu Dawud, English Translation with Explanatory Notes, Ahmad Hasan, trans. Kitab Bhavan, 1990, book 38, number 4348. 60.Abu Dawud, Sunan Abu Dawud, English Translation with Explanatory Notes, Ahmad Hasan, trans., Kitab Bhavan, 1990, book 38, number 4349. 61.Ahmed ibn Naqib al-Misri, Reliance of the Traveller (‘Umdat al-Salik): A Classic Manual of Islamic Sacred Law, translated by Nuh Ha Mim Keller. Amana Publications, 1999. O11.10. 62.Shaykh ‘Abd al-Rahmaan al-Barraak, “It is essential to respond to those who defame the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him),” Islam Question and Answer, http://islamqa.info/en/14305. 63.Peter Berkowitz, “The Left’s Crusade Against Free Speech,” RealClearPolitics, May 10, 2015. 64.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech. Chapter Two: “Tailored in an Appropriate http://www.frontpagemag.com/point/180393/muslim-imamclaims-women-who-dont-wear-hijabsare-daniel-greenfield. 45.Rick Noack, “Leaked Document Says 2,000 Men Allegedly Assaulted 1,200 German Women on New Year’s Eve,” Washington Post, July 11, 2016, https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2016/07/10/leaked-document-says-2000men-allegedly-assaulted-1200-german-women-on-new-yearseve/?utm_term=.01625db1c204. 46. Lubna Thomas Benjamin, “‘Justice’ in Pakistan: Asia Bibi,” Gatestone Institute, August 3, 2016, https://www.gatestoneinstitute.org/8603/pakistan-asiabibi. 47.Lizzie Dearden, “Teenaged Christian Boy Arrested for Sharing ‘Blasphemous’ Facebook Post in Pakistan,” Independent, September 21, 2016, http://www.independent.co.uk/news/world/asia/teenage-boy-christian-arrestedsharingblasphemous-facebook-post-in-pakistan-nabeel-chohan-kaaba-a7321156.html. 48.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Three: “Now Obviously This Is a Country That Is Based on Free Speech, 33.Ibid. 34.“Justice For Our Children,” iPetitions.com, June 18, 2016. This petition has been edited from its original form in order to correct factual errors. 35.Betsy Z. Russell, “False Story on Social Media Charges Syrian Refugees Raped Idaho Girl,” Spokesman-Review, June 20, 2016. 36.Ibid. 37.Amanda Marcotte, “No, Syrian Refugees Didn’t Rape a Child in Idaho: Right-Wing Urban Legend Shows How Ugly AntiRefugee Movement Has Become,” Salon, June 22, 2016. 38.Anna Merlan, “Right-Wing News Sites Are Circulating a Fake Story About Syrian Refugees Raping a Child in Idaho,” Jezebel, June 22, 2016. 39. Michelle Goldberg, “If You Want to Live Here, You Need to Live by the Rules Here,” Slate, July 31, 2016. 40.Pamela Geller, “Pamela Geller: Shocking New Details Emerge in Idaho Muslim Migrant Rape Case,” Breitbart, August 7, 2016. 41.Ibid. 42.Leo Hohmann, “Cops, Media Hide Idaho Girl’s Sex Assault by Muslim Migrants,” World Net Daily, June 20, 2016. 43.Eugene Volokh, “Chief Idaho Federal Prosecutor Warns: ‘The Spread of False Information or Inflammatory or Threatening Statements. . . May Violate Federal Law,’” Washington Fighters,” The Blaze, December 19, 2015. 57. “Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom251

of-speech. 58.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Four: The “Hate Speech” Scam 1.Cal Poly College Republicans, “Robert Spencer on Radical Islam (Cal Poly, SLO),” YouTube, May 13, 2014. 2.Mark Steyn, “Stay Quiet and You’ll Be Okay,” Steyn Online, May 9, 2015. 3.Lauren Carroll, “CNN’s Chris Cuomo: First Amendment doesn’t cover hate speech,” Politifact, May 7, 2015. 4.Ibid. 5. Lyle Denniston, “Constitution Check: Are There No Limits on Second Amendment Rights?,” National Constitution Center, January 9, 2014. 6.Carroll, “CNN’s Chris Cuomo.” 7.Ibid. 8.Eugene Volokh, “No, there’s no ‘hate speech’ exception to the First Amendment,” Washington Post, May 7, 2015. 9.Ibid. 10.Carroll, “CNN’s Chris Cuomo.” “Twitter, Facebook, YouTube and Microsoft agree to help EU fight hate speech,” Associated Press, May 31, 2016. 12.Ibid. 13.Ibid. 14.Ibid. 15.Ibid. 16. http://obaidkarki.blogspot.com/;https://alakhtal.com. 17.Obaid Karki, “Robert Spencer mustn’t featured but lynched from his scrotum along with Zionists scumbags, Pamela Geller, Pat Condell, Daniel Pipes, Debbie Schlussel and JIHADWATCH Jackass duo Baron Bodissey & Geert Wilders for inspiring Anders Behring Breivik to innocent students in 2011,” Suicide Bombers Magazine, May 29, 2016. 18.https://twitter.com/stsheetrock/status/736678919277973505. 19. https://twitter.com/rules. 20.https://twitter.com/stsheetrock/status/465788312771231744. 21. https://twitter.com/stsheetrock/status/380431800545603584. 22.William Hicks, “10 Times Facebook Censored Conservatives,” Heat Street, May 26, 2016. 23.Ian Tuttle, “Conservatives Are Going to Have to Build a Better Internet,” National Review, June 18, 2016. 24.Joshua Philipp, “Hackers Say Twitter Isn’t Telling the Whole Story About Anti-Terror Fight,” Epoch Times, March 4, 2016. 25.Nina Rosenwald, “CENSORED: Facebook deletes a Gatestone author’s page!,” Gatestone Institute, June 2, 2016. 26.Ibid. 27.Ibid. 28.Ibid. 29.Ibid. 30.Christian Datoc, “Reddit Bans Users, Deletes Comments That Say Orlando Terrorist Was Muslim,” Daily Caller, June 12, 2016. 31.Pamela Geller, “Facebook removes ‘Stop Islamization of America’ (SIOA) page in wake of gay jihad slaughter in Orlando,” PamelaGeller.com, June 12, 2016. 32.Ibid. Pamela Geller, “Facebook BANS Pamela Geller from posting in wake of Orlando Nightclub Jihad Massacre,” PamelaGeller.com, June 12, 2016. 33. Allum Bokhari, “Pamela Geller And ‘Stop Islamization Of America’ Reinstated on Facebook Following Breitbart Story,” Breitbart, June 14, 2016. 34.Chris Tomlinson, “Facebook Bans Gay Magazine Critical Of Islam,” Breitbart, June 17, 2016. 35.Ibid. 36.Tuttle, “Conservatives Are Going to Have to Build.” 37. Hicks, “10 Times Facebook.” 38.Internal Jihad Watch site data, February–March 2017. 39. “CENSORED: YouTube Uses Anti-ISIS Policy to Pull CounterJihad Video. Watch It Here,” CounterJihad, July 6, 2016. 40.Ibid. 41.“Facebook Blocks Michael Savage for Posting News on Islamic Crime,” World Net Daily, August 1, 2016. 42.Ibid. 43.Ibid. 44.Joe Newby, “Facebook: Page Opposing Sharia Law Violates Community Standards, Gets Unpublished,” Conservative Firing Line, September 6, 2016. 45. Charlie Warzel, “Twitter Permanently Suspends Conservative Writer Milo Yiannopoulos,” BuzzFeed News, July 19, 2016. 46.Milo Yiannopoulos, “Here’s Everything I Wanted To Say About Islam Yesterday, but Couldn’t,” Breitbart News, June 16, 2016. 47.Federal Government Authorizes Facebook, Twitter, and YouTube to Censor ‘Anti-Islam’ Speech; Lawsuit Filed,” American Freedom Law Center, July 13, 2016. 48.Ibid. 49.Ibid. 50.Eric Lieberman, “Obama Admin Wants To Surrender US Control Over Internet To Global Bureaucracy,” Daily Caller, September 24, 2016. 51.Ibid. 52.Ibid. 53. Laura Sydell, “Republicans Say Obama Administration Is Giving Away the Internet,” WBHM, 252

September 26, 2016. 54.John Hayward, “John Bolton: Hostile Foreign Governments Will Use Obama’s Internet Surrender to Their Advantage,” Breitbart News, September 29, 2016. 55.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Five: “Peer Pressure and Shaming” to Rein in Free Speech 1.Barack Obama, “Remarks by the President on a New Beginning,” WhiteHouse. gov, June 4, 2009. 2. Hillary Rodham Clinton, “Remarks at the Organization of the Islamic Conference (OIC) High-Level Meeting on Combating Religious Intolerance,” U.S. Department of State, July 15, 2011. 3.Hillary Rodham Clinton, “Remarks at the Organization of the Islamic Conference (OIC) High-Level Meeting on Combating Religious Intolerance,” U.S. Department of State, July 15, 2011. 4.Ibid. 5.Ibid. 6.Ibid. 7. Ibid. 8.Ibid. 9.Paula Newton, “Artist Defiantly Draws Prophet Mohammed,” CNN, October 16, 2007. 10.Jana Winter, “Iranian Artist Fights to Have Muhammad Art Displayed in Dutch Museums,” FoxNews, May 3, 2008. 11.David Petraeus, “David Petraeus: Anti-Muslim Bigotry Aids Islamist Terrorists,” Washington Post, May 13, 2016. 12.Ibid. 13.Ibid. 14.Ibid. 15.Meena Hartenstein and Michael Sheridan, “Obama Tells Rev. Terry Jones to Call Off ‘International Burn-a-Koran Day,’” New York Daily News, September 9, 2010. 16.Ibid. 17.Ibid. 18.Ibid. 19.Ibid. 20.Frank James, “Preacher Terry Jones Got Call from Defense Secretary Gates,” National Public Radio, September 9, 2010. 21. Hartenstein and Sheridan, “Obama Tells Rev. Terry Jones.” 22.Ibid. 23.Ibid. 24.“Petraeus Condemns Quran Burning as Protests Rage On,” CNN, April 4, 2011. 25.“Afghan Quran-burn protests enter 3rd day,” CBS News, April 3, 2011. 26.Nick Schifrin, Agha Aleem, Lee Ferran, and Matt Gutman, “U.N. Staffers Killed in Afghanistan Over Terry Jones Koran Burning, Police Say,” ABC News, April 1, 2011. 27.Tom A. Peter, “Why Terry Jones Quran burning spurred two days of deadly Afghan protests,” Christian Science Monitor, April 2, 2011. 28.Enayat Najafizada and Rod Nordland, “Afghans Avenge Florida Koran Burning, Killing 12,” New York Times, April 1, 2011. 29.Mark Potok, “Enraged by Florida Pastor, Afghan Crowds Kill Foreigners,” Southern Poverty Law Center, April 1, 2011. 30.Aliyah Shahid, “Pastor Terry Jones on deadly Afghanistan protests at United Nations compound: Don’t blame me!,” New York Daily News, April 2, 2011. 31.“Libya Attack: General Martin Dempsey Calls Pastor Terry Jones Over Film,” Reuters, September 12, 2012. 32.Hartenstein and Sheridan, “Obama Tells Rev. Terry Jones.”. 33.Benjamin Weiser, “M.T.A. Violated Rights of Group, Judge Says,” New York Times, July 20, 2012. 34.Itamar Marcus and Nan Jacques Zilberdik, “Hamas: Killing Jews Is Worship of Allah,” Palestinian Media Watch, November 27, 2012. 35.Emma G. Fitzsimmons, “M.T.A. Must Run Bus Ad From Pro-Israel Group, Judge Says,” New York Times, April 21, 2015. 36.Ibid. 37.Emily Saul and Danielle Furfaro, “MTA’s Ban on Anti-Muslim Subway Ads Is Legal, Court Rules,” New York Post, March 3, 2016. 38.Jonathan Stempel, “New York’s MTA Must Run ‘Muslim’ Movie Posters in Subways: Judge,” Reuters, October 7, 2015. 39.Pamela Geller, “Sharia Judge Colleen McMahon Rules Muslims Get Special Privileges,” Breitbart, October 15, 2015. 40.Pamela Geller, “Geller: NYC & Boston Run Nazi and Anti-Semitic Ads, Ban AFDI Pro-Israel Ads,” Breitbart, November 25, 2015. 41.Paul Miller, “Lamar Outdoor Advertising Under Fire for Anti-Israel Billboard,” The Observer, February 19, 2016. 42.Ibid. 43.Paul Miller, “Lamar Outdoor Advertising Under Fire for Anti-Israel Billboard,” The Observer, February 19, 2016. 44.Adelle Nazarian, “EXCLUSIVE: Pam Geller Places Anti-Jihadi Ads on San Francisco Buses,” Breitbart, September 9, 2016. 45.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

253

Chapter Six: “Is That Being Racist?”: Americans Learn Self-Censorship 1.Tom Gjelten, Daniel Zwerdling, and Steve Inskeep, “Officials Begin Putting Shooting Pieces Together,” National Public Radio, November 6, 2009. 2.“Final Report of the William H. Webster Commission on the Federal Bureau of Investigation, Counterterrorism Intelligence, and the Events at Fort Hood, Texas, on November 5, 2009,” 46, https://s3.amazonaws.com/s3.documentcloud.org/documents/779134/fort-hood-report.pdf. 3. “Final Report of the William H. Webster Commission,” 54. 4.Ibid., 65. 5.Molly Hennessy-Fiske, “Ft. Hood Shooter Received Glowing Evaluations before Attack,” Los Angeles Times, August 24, 2013. 6. Ibid. 7.Paul von Zielbauer, “5 Men Are Convicted in Plot on Fort Dix,” New York Times, December 22, 2008. 8.Jana Winter, “Clerk Rings Up N.J. Jihad Jerks,” New York Post, May 13, 2007. 9.The article can be read in its entirety here: “Robert Spencer in The Hill: Lindsay Lohan may have made her worst life choice yet,” Jihad Watch, January 18, 2017. 10.Robert Spencer, “Sharia at The Hill: Robert Spencer Article Pulled after Pressure from Leftists and Islamic Supremacists,” Jihad Watch, January 18, 2017. 11.Cindy Boren, “Curt Schilling Compares Muslim Extremists to Nazis in Deleted Tweet,” Washington Post, August 25, 2015; Ted Berg, “Curt Schilling Compares Muslims to Nazis in Baffling Deleted Tweet,” USA Today, August 25, 2015. 12.Claire McNear, “Curt Schilling Tweets, Deletes Awful Meme about Muslims and Nazis,” SB Nation, August 25, 2015. 13.Max Fisher, “Curt Schilling’s Tweet Comparing Muslims to Nazis Is Even Worse Than It Sounds,” Vox, August 26, 2015. 14.Ibid. 15.Dick Uliano, “Muslims Hold Interfaith Rally on National Mall,” WTOP, July 23, 2016. 16.“Around 50 People Take Part in ‘Not in Our Name’ Demonstration,” RTE News, July 26, 2015. 17.Robert Spencer, “Hamas-Linked CAIR Rally against the Islamic State Draws around Ten People,” Jihad Watch, October 4, 2014. 18.Gal Tziperman Lotan, “Young Muslims Try to Show Others Islam Urges Peace,” Boston Globe, August 19, 2013. 19.Wendy Gillis, “Progressive Muslims Group Launched in Toronto to Reclaim ‘Hijacked’ Faith,” Toronto Star, June 17, 2013. 20.John Hinderaker, “Muslims To March Against Terror,” Powerline, April 18, 2005. 21.Ibid. 22.“Local Group Leads March against Terror,” Washington Times, May 14, 2005. 23.Ted Thornhill and Steph Cockroft, “Growing Anger across Muslim World over Charlie Hebdo Magazine as Hundreds of Thousands March in Chechnya and Iranians Chant ‘Death to France’ (but Pakistanis Mistakenly Burn the Wrong Flag),” Daily Mail, January 19, 2015. 24.“Anti-Charlie Hebdo Protests Continue in Pakistan,” Press Trust of India, January 19, 2015. 25.Andrew Carswell and Ian Walker, “Sydney’s Muslim Community Rallies in Lakemba in Response to Terror Attacks That Rocked Paris,” Daily Telegraph, January 24, 2015. 26.“About 1,000 Attend ‘I Am Not Charlie’ Rally In Kyrgyzstan,” Radio Free Europe/Radio Liberty, January 20, 2015. 27. Richard Sandomir, “Curt Schilling, ESPN Analyst, Is Fired Over Offensive Social Media Post,” New York Times, April 20, 2016. 28.Gabriel Arana, “Charlie Hebdo ‘Wandered into The Realm Of Hate Speech,’ Says Doonesbury Cartoonist Garry Trudeau,” Huffington Post, April 10, 2015. 29.“Garry Trudeau on Charlie Hebdo, Doonesbury and the Future of Satire,” NBC News, April 25, 2015. 30.Ibid. 31.Ibid. 32. Ibid. 33.Robert Spencer, “Doonesbury’s Trudeau: ‘I Certainly Wouldn’t Draw Pictures of the Prophet,’” Jihad Watch, April 26, 2015. 34.Salman Rushdie, In Good Faith (Penguin, 1990), 19. 35. English PEN, https://www.englishpen.org/. 36.PEN America, https://pen.org/about. 37.Jennifer Schuessler, “Six PEN Members Decline Gala after Award for Charlie Hebdo,” New York Times, April 26, 2015. 38.Ibid. 39.Alison Flood and Alan Yuhas, “Salman Rushdie Slams Critics of PEN’s Charlie Hebdo Tribute,” Guardian, April 27, 2015. 40.Ibid. 41.Ibid. 42.Schuessler, “Six PEN Members Decline Gala.” 43.Flood and Yuhas, “Salman Rushdie Slams Critics.” 44.Ibid. 45.Ibid. 46.Ibid. 47.Glenn 254

Greenwald, “204 PEN Writers (Thus Far) Have Objected to the Charlie Hebdo Award—Not Just 6,” The Intercept, April 30, 2015. 48.Ibid. 49.Alan Yuhas, “Two dozen writers join Charlie Hebdo PEN award protest,” Guardian, April 29, 2015. 50.Ibid. 51.Robert Spencer, “Joyce Carol Oates: ‘Is there nothing celebratory & joyous’ about ISIS?,” Jihad Watch, November 24, 2015. 52.Elsa Keslassy, “Gunmen Kill 12 at French Satirical Magazine Charlie Hebdo,” Variety, January 7, 2015. 53.Abigail R. Esman, “Attacking Free Speech Is a Core Element of Terrorism,” Algemeiner, May 3, 2015. 54.Sharon Otterman, “Film at 9/11 Museum Sets Off Clash over Reference to Islam,” New York Times, April 23, 2014. 55.Ibid. 56.“Translation of Sept. 11 Hijacker Mohamed Atta’s Suicide Note: Part One,” ABC News, September 28, 2001. 57.Otterman, “Film at 9/11 Museum.” 58.“Apostates Refused Service at Wegmans Bakery—Fear of Invoking Offense Led to Discrimination, says Ex-Muslims of North America,” Ex-Muslims of North America, June 20, 2016. 59.Todd Clausen, “Clausen: Wegmans Says Ex-Muslims Group Can Buy Cake,” Democrat & Chronicle, June 23, 2016. 60.Hannah McDonald, “Advertisement Removed After Resident Expresses Offense,” WPTZ.com, August 23, 2014. 61.Ray Bogan, “Quran Burned at Anti-Islam Rally in Gillette,” KCWY13, August 29, 2016. 62.Patricia Cohen, “Yale Press Bans Images of Muhammad in New Book,” New York Times, August 12, 2009. 63.Ibid. 64. Christopher Hitchens, “Yale Surrenders,” Slate, August 17, 2009. 65.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http:// www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Seven: “Irresponsibly Provocative”: The Erosion of Free Speech from Rushdie to Geller 1.Daniel Pipes, The Rushdie Affair: The Novel, the Ayatollah, and the West (Transaction, 1990), revised edition 2003, 27. 2.Eliot Weinberger, “The Month of Rushdies,” Boston Review, March 15, 1989. 3.Ibid. 4.Ibid. 5.Andrew Anthony, “How One Book Ignited a Culture War,” Observer, January 10, 2009. 6.Pipes, The Rushdie Affair, 28. 7.Ibid. 8.Sarah Womack, “Rushdie Does Not Need Police Guard Say Asian Peers,” Telegraph, October 30, 2000. 9.Pipes, The Rushdie Affair, 29-30. 10.Baqir Moin, Khomeini: Life of the Ayatollah, Thomas Dunne Books, 1999, 284. 11.Andrew Anthony, “How One Book Ignited a Culture War,” Observer, January 10, 2009. 12.Rushdie’s Conversion to Islam is Not Acceptable, 2 Muslims Say,” Deseret News, May 5, 1991. 13.“I Was Deranged When I Embraced Islam: Rushdie,” DNA India, April 6, 2008. 14.Anthony, “How One Book Ignited.” 15.Ibid. 16.Daniel Pipes, The Rushdie Affair, 157–58. 17.Ibid., 163. 18.Ibid., 156. 19.Ibid., 157. 20.Ibid., 160. 21.Eliot Weinberger, “The Month of Rushdies,” Boston Review, March 15, 1989; Robert D. McFadden, “Naguib Mahfouz, 94, Nobel Laureate in Literature, Dies,” New York Times, September 1, 2006. 22. Daniel Pipes, The Rushdie Affair, 161. 23.Ibid., 161. 24.Ibid., 159. 25.Craig R. Whitney, “Cat Stevens Gives Support to Call for Death of Rushdie,” New York Times, May 22, 1989. 26.Ibid. 27.Emilio Pérez Miguel, “Why Was Cat Steven’s ‘Peace Train’ Removed from US Copies Of 10,000 Maniacs’ ‘In My Tribe’?,” MusicKO.com, January 23, 2011. 28.Craig R. Whitney, “Cat Stevens Gives Support to Call for Death of Rushdie,” New York Times, May 22, 1989. 29.Duncan Campbell, “Reid Cites Life of Brian over Rushdie Award,” Guardian, June 20, 2007. 30.Mark D. Fefer, “On the Advice of the FBI, Cartoonist Molly Norris Disappears from View,” Seattle Weekly, September 14, 2010. 31.Dave Itzkoff, “‘South Park’ Episode Altered after Muslim Group’s Warning,” New York Times, April 22, 2010. 32. “Leader of Revolution Muslim Pleads Guilty to Using Internet to Solicit Murder and Encourage Violent Extremism,” U.S. Attorney’s Office, February 9, 2012. 33.Itzkoff, “‘South Park’ Episode Altered.” 34. Ibid. 35.Ibid. 36.Jimmy Orr, “Creators of ‘Everybody Draw Muhammad Day’ Drop Gag after Everybody Gets Angry,” Los Angeles Times, April 26, 2010. 37.Ibid. 38.Ibid. 39.Ibid. 40.Fefer, “On the 255

Advice of the FBI.” 41.Ibid. 42.Michael Coren, “The ‘Draw Mohammad’ Contest Was Not an Attempt to Start a Conversation but a Single Act of Bravado,” National Post, May 7, 2015. 43.“‘Radicalization’ Hearings Reignite US Muslim Debate,” Agence France Presse, March 10, 2011. 44.Andrew Kaczynski and Molly Ward, “Peter King: Pam Geller Event Put ‘People’s Lives at Risk for No Good Reason,’” BuzzFeed, May 7, 2015. 45.Evan McMurry, “Pamela Geller Battles CNN Host over Garland Shooting: Why Is Media ‘Targeting’ Us?,” Mediaite, May 4, 2015. 46.Jenn Selby, “Donald Trump Lambasts ‘Disgusting’ Pam Geller for Baiting Muslims with ‘Draw the Prophet’ Contest in Texas,” Independent, May 5, 2015. 47.“Salman Rushdie Says the World Learned the ‘Wrong Lessons’ from His Iran Fatwa ordeal,” Agence France-Presse, July 22, 2015. 48.“Salman Rushdie says the world learned the ‘wrong lessons’ from his Iran fatwa ordeal,” Agence France-Presse, July 22, 2015. 49.Evan Perez, Pamela Brown, and Jim Sciutto, “Texas Attacker Had Private Conversations with Known Terrorists,” CNN, May 7, 2015. 50.Mia De Graaf, “Iranian Mullah Revives Death Fatwa against Salman Rushdie over Satanic Verses 25 Years after It Was Issued,” Daily Mail, February 16, 2014. 51.Mia De Graaf, “Iranian mullah revives death fatwa against Salman Rushdie over Satanic Verses 25 years after it was issued,” Daily Mail, February 16, 2014. 52.Dina Vakil, “‘Don’t Allow Religious Hooligans to Dictate Terms,’” Times of India, January 16, 2008.

Chapter Eight: “Can’t We Talk about This?”: The Death of Free Speech in Europe 1.“Disney’s Piglet Banned in Middle East!,” QatarLiving.com, January 28, 2007. 2.“Pigs’ Faces Blackened Out in Papers in Malaysia,” AFP, January 21, 2014. 3.“Swiss Muslims File Suit Over ‘Racist’ Fallaci Book,” IslamOnline, June 20, 2002. 4.Ibid. 5.Ibid. 6.“Italian Judge Bans Crucifix from School,” Associated Press, October 27, 2003. 7.“Paper: Italian Church Attack Plotted,” Associated Press, June 23, 2002. 8.“Muslim Activist Sues Pope, Cardinal,” Associated Press, February 29, 2004. 9.“Fallaci to Go on Trial for Defaming Islam,” AGI, May 24, 2005. 10.“Italian Author to Face Charges of Defaming Islam,” Reuters, May 25, 2005. 11.Tunku Varadarajan, “Prophet of Decline,” Wall Street Journal, June 23, 2005. 12.Ibid. 13.“Fallaci, Processo Aggiornato a Dicembre,” L’Eco di Bergamo, June 25, 2006. 14. Liz McGregor and John Hooper, “Oriana Fallaci,” Guardian, September 15, 2006. 15.Chris Allen, Islamophobia (Ashgate, 2013), 175. 16.Bruno Cousin and Tommaso Vitale, “Italian Intellectuals and the Promotion of Islamophobia After 9/11,” in Global Islamophobia: Muslims and Moral Panic in the West, George Morgan and Scott Poynting, eds. (Ashgate, 2013), chapter 3. 17.“Rome Nixes Naming Street after Journalist Fallaci, Citing Past Statements on Islam,” Haaretz, September 17, 2014. 18. Andrew Osborn, “‘I Shot Fortuyn for Dutch Muslims,’ Says Accused,” Guardian, March 28, 2003. 19. Toby Sterling, “Dutch Filmmaker Theo Van Gogh Murdered,” Associated Press, November 2, 2004. 20.“Slaughter and ‘Submission,’” CBS News, August 20, 2006. 21.“Ayaan Hirsi Ali: My Life under a Fatwa,” Independent, November 26, 2007. 22.Sterling, “Dutch Filmmaker.” 23.Philippe Naughton, “Van Gogh Killer Jailed for Life,” Times Online, July 26, 2005. 24.“Ayaan Hirsi Ali.” 25.“Prison Gives Van Gogh’s Killer Ultra-Orthodox Islam Books,” NIS News, May 14, 2007. 26.“Dutch Filmmaker Killed, Muslims Condemn,” IslamOnline.net, November 2, 2004. 27.Lucia Kubosova, “Brussels Defends Pope’s Freedom of Expression,” EU Observer, September 18, 2006. 28.Soeren Kern, “‘A Black Day for Austria,’” Gatestone Institute, December 26, 2011. 29.Muhammed Ibn Ismaiel Al-Bukhari, Sahih alBukhari: The Translation of the Meanings, translated by Muhammad M. Khan, Darussalam, 1997, vol. 5, book 63, no. 3896; cf. Bukhari, vol. 7, book 67, no. 5158. 30.Muhammed Ibn Ismaiel Al-Bukhari, Sahih al-Bukhari: The Translation of the Meanings, trans. Muhammad M. Khan (Darussalam, 1997), 256

vol. 5, book 63, no. 3894. 31.Soeren Kern, “‘A Black Day for Austria,’” Gatestone Institute, December 26, 2011. 32.Ibid. 33.Ibid. 34.Ibid. 35.“Next Stop: The European Court of Human Rights,” Gates of Vienna, December 11, 2013. 36.Kern, “‘A Black Day for Austria.’” 37.“Islam Film Dutch MP to Be Charged,” BBC, January 21, 2009. 38.Ibid. 39.Ibid. 40.“Mixed Reactions to Wilders Court Decision,” DutchNews.nl, January 21, 2009. 41.Hillel Fendel, “Geert Wilders to INN: ‘Traditional European Freedom at Stake,’” Israel National News, September 2, 2010. 42.Patrick Goodenough, “Anti-Islam Dutch Lawmaker Says He’s Being Denied a Fair Trial; Court Rejects Most of His Witness List,” CNS News, February 4, 2010; Robert Spencer, “Dutch Court Railroading Wilders: Disallows All but Three of His Witnesses,” Jihad Watch, February 3, 2010. 43.“Geert Wilders Cleared of Hate Charges by Dutch Court,” BBC, June 23, 2011. 44.Ibid. 45.Toby Sterling and Anthony Deutsch, “Dutch Far Right Leader Geert Wilders on Trial for Discrimination,” Reuters, March 18, 2016. 46.Sofia Lotto Persio, “Anti-Islam Politician Geert Wilders Found Guilty of Inciting Discrimination in Hate Speech Trial,” International Business Times, December 9, 2016. 47.“WATCH—Geert Wilders’s Opening Statement to Court During ‘Hate Speech’ Trial: ‘I Will Never Give It Up,’” Breitbart, March 22, 2016. 48.Soeren Kern, “Free Speech Found Guilty by Europe,” Gatestone Institute, April 23, 2012. 49.Lars Hedegaard, “Response to Charges of Hate Speech,” Gatestone Institute, April 16, 2012. 50.Soeren Kern, “Free Speech Found Guilty.” 51.Ibid. 52.“Bardot Fined Over Racial Hatred,” BBC News, June 3, 2008. 53.Aurelien Breeden, “French Court Acquits Marine Le Pen of Hate Speech,” New York Times, December 15, 2015. 54. Giulio Meotti, “Western Publishers Submit to Islam,” Gatestone Institute, September 11, 2016. 55. Kern, “Free Speech Found Guilty.” 56.Ibid; Soeren Kern, “Free Speech Found Guilty by Europe,” Gatestone Institute, April 23, 2012. 57.Ibid. 58.Ibid. 59.Giulio Meotti, “Western Publishers Submit to Islam,” Gatestsone Institute, September 11, 2016. 60.Ibid. 61.Alice Philipson, “Italians Outraged After Headmaster Scraps Christmas Carol Concert following Paris Attacks,” Telegraph, November 29, 2015. 62.Virginia Hale, “Christians Told to ‘Pray In Silence . . . Don’t Disturb the Migrants,’” Breitbart, June 6, 2016. 63.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Nine: Catholics against Free Speech 1.Benedict XVI, “Faith, reason and the university: memories and reflections,” Papal Address at University of Regensburg, September 12, 2006. 2.Ibid. 3.“In Quotes: Muslim Reaction to Pope,” BBC, September 16, 2006. 4.Ibid. 5.Lucia Kubosova, “Brussels Defends Pope’s Freedom of Expression,” EU Observer, September 18, 2006. 6.“Christian Leader Joins Muslims in Denouncing Pope’s Remarks,” Associated Press, September 16, 2006. 7.Alasdair Baverstock, “Pope Francis’ Run-In with Benedict XVI over the Prophet Mohammed,” Telegraph, March 15, 2013. 8.“Report: Rome Tightens Pope’s Security after Fury Over Islam Remarks,” Haaretz, September 15, 2006. 9.“Nun’s Death May Be Linked to Pope: Somali Islamist,” Reuters, September 17, 2006. 10.“Nun Shot Dead as Pope Fails to Calm Militant Muslims,” Times Online, September 18, 2006. 11.“Violence against Christians grows in Iraq,” Ekklesia, September 29, 2006. 12.Ibid. 13.“Iraq Priest ‘Killed over Pope Speech,’” Al-Jazeera, October 12, 2006. 14.“Christian Killed in Iraq in Response to Pope’s Speech: Islamic Website,” Asia News, September 16, 2006. 15.“Pope Sorry for Offending Muslims,” BBC, September 17, 2006. 16. “Pakistan Calls for Ban on ‘Defamation of Islam’ in Veiled Attack on Pope,” Agence France-Presse, September 19, 2006. 17.“Pakistan’s Parliament Condemns Pope Benedict XVI,” Associated Press, September 15, 2006. 18.Khaled Abu Toameh, “Gazans Warn Pope to Accept Islam,” Jerusalem Post, 257

September 18, 2006. 19.“Text of Pope’s Statement,” BBC, September 17, 2006. 20.“Meeting with the Representatives of Science, Lecture of the Holy Father, Aula Magna of the University of Regensburg,” Vatican.va, September 12, 2006, footnote 3. 21.Sandro Magister, “Bloody Christmas Between the Nile and the Indus,” Chiesa, January 7, 2011; Andrea Gagliarducci, “Pope Francis Wants More Dialogue with Islam. Is Egypt the Key?,” Catholic News Agency, February 25, 2016. 22.Magister, “Bloody Christmas.” 23.Ibid. 24.“Sunni Islam’s Al-Azhar Freezes Talks with the Vatican,” Deutsche Presse Agentur, January 20, 2011. 25.“Francis Calls for Mutual Understanding between Christians and Muslims in Letter to Al-Azhar,” Vatican Insider, September 18, 2013. 26.Ibid. 27.Nicole Winfield, “Pope Embraces Al-Azhar Imam in Sign of Renewed Relations,” Associated Press, May 23, 2016. 28. “Interior Ministry: Suicide Bomber behind Egypt Church Blast,” CNN, January 1, 2011. 29.Lamiat Sabin, “Charlie Hebdo: Pope Francis Says If You Swear at My Mother—or Islam—‘Expect a Punch,’” Independent, January 15, 2015. 30.Ibid. 31.“The Last Christians in Aleppo,” Gallia Watch, February 5, 2016. 32.Ibid. 33.Ibid. 34.Ibid. 35.“West Silent on ‘Cull’ of Christians—Italian Bishops’ Head,” ANSA, September 30, 2015. 36.“Synod: The West Must ‘Not Forget the Christians in the Middle East,’ says Patriarch Younan,” Asia News, October 8, 2015. 37.Joop Koopman, “Bodies of Christian Family Discovered in a Syrian Well,” Aid to the Church in Need, November 6, 2015. 38.Deborah Danan, “Greek Catholic Patriarch: No One Defends Islam Like Arab Christians,” Breitbart, January 21, 2016. 39.“Catholic Men’s Conference Opens Ticket Sales,” Catholic Free Press, February 8, 2013. 40. “Robert Spencer & Msgr. Stuart Swetland debate: Is Islam violent?,” YouTube, August 11, 2016. 41. Robert Spencer, “Is There Room in the Catholic Church for those who don’t believe Islam is a religion of peace?,” Jihad Watch, August 13, 2016. 42.“Quotes About Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech. 43.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Ten: “Not Conducive to the Public Good”: Free Speech Dies in Britian and Canada 1.Robert Spencer, “Britain Capitulates to Jihad,” Jihad Watch, June 26, 2013. 2.Oren Kessler, “‘Saudi Clerics Use Social Media to Spread Hate,’” Jerusalem Post, May 10, 2012. 3.Raheem Kassam, “‘Behead, Burn, and Crush Gays’ Islamic Preacher to Deliver 10 Days of Lectures in London,” Breitbart, October 4, 2016. 4.Jamie Doward, “Muslim cleric banned in Pakistan is preaching in UK mosques,” Observer, December 17, 2016. 5.Caroline Wheeler, “Britain BANS heroic bishops: Persecuted Christian leaders from war zones refused entry,” Express, December 4, 2016. 6.Tom Porter, “Pakistani ‘Hate Preacher’ Who Glorifies Islamist Murder Welcomed by Archbishop of Canterbury,” International Business Times, July 21, 2016. 7.Ben Flanagan, “UK Press Watchdog Urged to Act against Media slurs on Muslims,” Al Arabiya, November 13, 2015. 8.Liam Deacon, “London Mayor to Set Up Police ‘Online Hate Crime Hub’ in ‘Partnership’ with Social Media Firms,” Breitbart, August 16, 2016. 9.James Tapsfield, “Sadiq Khan Issues Grovelling Apology After Video Shows Him Using ‘Uncle Toms’ Slur against Moderate Muslims,” Mailonline, May 4, 2016; Raheem Kassam, “London Is about to Elect a Muslim Mayor Who Has Defended Islamists, 9/11 Terrorists, and Who Is Endorsed by Anti-Semites,” Breitbart, May 3, 2016; Porter, “Pakistani ‘Hate Preacher.’” 10.“About Us,” Tell Mama, http://tellmamauk.org/about-us/. 11.Andrew Gilligan, “The Truth about the ‘Wave of Attacks on Muslims’ after Woolwich Murder,” Telegraph, June 1, 2013. 12.“Communications Act 2003,” legislation.gov.uk, http://www.legislation.gov.uk/ukpga/2003/21/section/127. 13.Billy Hallowell, “‘Islam Is a Doctrine Spawned in Hell’: Embattled Pastor Warns of ‘Uprising’ if He’s Jailed 258

over Anti-Muslim Sermon,” The Blaze, January 4, 2016. 14.“Pastor James McConnell’s Islamic Remarks Investigated by Police,” BBC, May 21, 2014. 15.Suzanne Breen, “‘Satanic Islam’ Sermon Belfast Pastor James McConnell Says He Faces Six Months in Jail,” Belfast Telegraph, June 19, 2015. 16.Ibid. 17.Ibid. 18.Ibid. 19.David Churchill, “London Hate Preacher’s ‘Disgusting’ Sermon Praising Boko Haram’s Kidnap of Schoolgirls,” London Evening Standard, May 29, 2014. 20.Keiligh Baker, “British Hate Preacher Backs Paris Massacres and Tells His Followers ‘Britain Is the Enemy of Islam,’” MailOnline, January 10, 2015. 21.Ibid. 22.“British Islamist Abu Waleed: Muslims Should Humiliate Christians in Order to Make Them Convert to Islam,” Middle East Media Research Institute, January 16, 2014. 23.Ibid. 24.Suzanne Breen, “Muslim who praised IS drove case against ‘Satanic Islam’ sermon Belfast pastor McConnell,” Belfast Telegraph, July 10, 2015. 25.Robert Spencer, “It’s OK to Kill Gays—British imam,” Jihad Watch, October 27, 2006. 26.Ibid. 27.“Report: Non-Muslims Deserve to Be Punished,” FoxNews, April 1, 2008. 28.Robert Spencer, “Saudi Imam Who Called Jews ‘Scum, Rats, Pigs, Monkeys’ Speaks in London—Geert Wilders Still barred,” Jihad Watch, August 5, 2009. 29. Robyn Rosen, “London University to Host Imam Who Called Jews ‘Enemy,’” Jewish Chronicle, January 18, 2011. 30.Ian Garland, “‘Cheat Genital Mutilation Ban by Going Abroad’: British Muslim Leader Caught on Camera Advocating Female Circumcision” Daily Mail, April 29, 2012. 31.Omar Kuddus, “Throw Gays off a Mountain Imams to Speak at London Conference,” GayStarNews, October 3, 2013. 32.Robert Spencer, “UK Allows Speaking Tour by Saudi Imam Who Calls Shi’ites ‘Apostates’ and Says No Churches Should Be Allowed in Saudi Arabia,” Jihad Watch, December 17, 2013. 33.Pippa Crerar, “Sadiq Khan: There Will Be No More ‘Body Shaming’ Adverts on the Tube,” London Evening Standard, June 13, 2016. 34.Ibid. 35.Ibid. 36.Donna Rachel Edmunds, “BBC Warns Football Fans Dressing as Crusaders ‘Offensive’ to Muslims,” Breitbart, June 4, 2016. 37.Jennifer Smith, “Couple Singing Peppa Pig Tune to Toddler ‘Forced off Bus after Complaints They Were Being Racist’ Because It Goes against Muslim Pork Ban,” Daily Mail, September 26, 2014. 38.Yasmin Duffin, “Leicester KFC Customer Shocked as He is Refused Hand-Wipe Because of Branch’s Halal Policy,” Leicester Mercury, September 28, 2014. 39.“Cafe Owner Ordered to Remove Extractor Fan Because Neighbour Claimed ‘Smell of Frying Bacon Offends Muslims,’” Daily Mail, October 21, 2010. 40.“UK: Christian Cleric Calls for Renaming of Pub That May Offend Muslims,” Guardian, August 3, 2004. 41.Worshippers Quit Church After Council Noise Ban ‘Takes Away Their Ability to Praise God,” Daily Mail, October 8, 2009. 42.Chris Osuh, “Online Troll Caught Out after Posting ‘Grossly Offensive’ Anti-Muslim Comments on Police Facebook Page,” Manchester Evening News, August 5, 2016. 43.Ibid. 44.Ibid. 45.Ibid. 46.Ibid. 47.Ibid. 48.“Rotherham Child Abuse Scandal: 1,400 Children Exploited, Report Finds,” BBC, August 26, 2014. 49.Ibid. 50.Jason Farrell, “Video: Rotherham: Hundreds of New Cases,” Sky News, January 29, 2015. 51.Ibid. 52.Ibid. 53.Ibid. 54.“Government in Rotherham Council Takeover after Abuse Inquiry,” BBC, February 4, 2015. 55.Raymond Ibrahim, “Video: Kuwaiti Activist: ‘I Hope that Kuwait Will Enact a Law for. . . .ex Slaves,’” Translating Jihad, June 22, 2011. 56.“Rotherham Child Abuse Scandal.” 57.Mark Tran, “Australian Muslim Leader Compares Uncovered Women to Exposed Meat,” Guardian, October 26, 2006. 58.“‘Bring back blasphemy laws, apply them equally to all faiths’— Labour MP,” RT, November 16, 2015. 59.Katie Mansfield, “FREE SPEECH CRACKDOWN: EU orders British press NOT to reveal when terrorists are Muslims,” Express, October 5, 2016. 60.Ibid. 61.Ibid. 62.Ibid. 63.Syed Soharwardy, “Why I’m Withdrawing My Human Rights Complaint against Ezra Levant,” Toronto Globe and Mail, February 15, 2008. 64.“Neocon Book Offends Canada Muslims,” IslamOnline, January 1, 2008. 65.“Maclean’s Writer Dares B.C. Human Rights Tribunal to Rule against Him,” Canadian Press, June 6, 2008. 66.Brian Hutchinson, “Steyn watches as tribunal winds up,” National Post, June 7, 2008. 67.David Krayden, “Canada Inching Toward ‘Islamophobia’ Law,” Daily 259

Caller, January 26, 2017. 68.“Montreal Police Arrest Kirkland Man Accused of Online Hate Speech Targeting Muslims,” CBC News, February 1, 2017. 69.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Eleven: The New Brownshirts 1.William Nardi, “Students Walk Out of Veteran’s Speech to Protest His Use of Term ‘Radical Islam,’” The College Fix, September 30, 2016. 2.Ibid. 3.Ibid. 4.Ibid. 5.Adam Kissel, “More Unsavory Disinvitations: This Time, Nonie Darwish at Princeton and Columbia,” FIRE, December 10, 2009. 6. Pamela Geller, “Free Speech Silenced at Columbia and Princeton,” American Thinker, November 24, 2009. 7.Ibid. 8.Kissel, “More Unsavory Disinvitations.” 9.Nicole Hungerford, “UC Irvine Hillel Forces Cancellation of Pro-Israel Speaker,” FrontPage Magazine, May 5, 2014. 10.Ibid. 11.Aiden Pink, “Black Trans Rights Activist Cancels Speech at Brown Hillel after Anti-Israel Protests,” The Tower, March 16, 2016. 12.“Oren heckled at US College,” Jerusalem Post, February 9, 2010. 13.Ibid. 14.Ibid. 15.Lauren Williams, Nicole Santa Cruz, and Mike Anton, “Muslim Students Found Guilty of Disrupting Speech,” Los Angeles Times, September 24, 2011. 16.Ibid. 17.Ibid. 18.Shlomo Greenwald, “Critics Slam CUNY Response to Campus Campus Anti-Semitism,” Jewish Press, March 16, 2016. 19.Ibid. 20.Ibid. 21.Ibid. 22.Matt Lebovic, “‘Apartheid Week’ Really Does Threaten Israel, Some Experts Warn,” Times of Israel, March 18, 2016. 23.Ibid. 24.Daniel Mael, “On Many Campuses, Hate is Spelled SJP, The Tower, October 2014. 25.Michael Melia, “Educators Update Anti-Bullying Messages to Protect Muslims,” Associated Press, March 5, 2016. 26.Alec Dent, “Muslim Student Association Demands All ‘Islamophobic Speech’ Be Punished,” College Fix, December 28, 2015. 27.Ibid. 28.Ibid. 29.“UNM Students Assaulting Nonie Darwish Talk,” YouTube, February 24, 2012. 30.Conor Friedersdorf, “How Political Correctness Chills Speech on Campus,” The Atlantic, September 1, 2016. 31.Richard J. Evans, The Coming of the Third Reich (Penguin Books, 2005). 32.Chad Dees, “Protesters Disrupt ‘Sniper’ Screening, Arrested at Eastern Michigan,” Campus Reform, April 15, 33.Chad Dees, “Protesters disrupt ‘Sniper’ screening, arrested at Eastern Michigan,” Campus Reform, April 15, 2015. 34. Manzoor Cheema, “Letter: Speech was harmful in wake of murders,” Daily Tar Heel, April 15, 2015. 35.“Families: Hate Sparked Chapel Hill Shooting, Not Parking Issue,” WNCN, February 11, 2015. 36. “‘He Hates Us’: Muslim Father of NC Victims Says Daughter Had Run-Ins with Alleged Killer,” FoxNews.com, February 11, 2015. 37.Ibid. 38.Cheema, “Letter.” 39.Andrew Berwick (Anders Behring Breivik), 2083: A European Declaration of Independence, 743. 40.Breivik, 2083, 1348. 41.“Robert Spencer and ‘Islamic Apartheid’ at Temple University,” YouTube, April 24, 2012. 42.“Trump Threatens UC Berkeley Funds over Breitbart Protests,” AFP, February 1, 2017. 43.“Trump Threatens UC Berkeley Funds.” 44.https://twitter.com/cjwerleman/status/823278985073131520 45.“Pamela Geller Speaks at Brooklyn College, Speech, Q&A,” YouTube, April 23, 2015. 46.Austin Peterson, “Student’s AntiIslam Article Retracted Due to ‘Safety’ Risk,” Libertarian Republic, June 8, 2015. 47.Ibid. 48.Ibid. 49. Ibid. 50.Robert Spencer, “Rutgers’ Student Paper Complies with MSA’s Demand, Destroys All Copies of Issue Containing Muhammad Cartoon,” Jihad Watch, April 27, 2016. 51.Ibid. 52.Ibid. 53.Todd Starnes, “What the Hell? Artist Crucifies Jesus on Dartboard,” FoxNews.com, April 25, 2016. 54.Ibid. 55.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

260

Chapter Twelve: “The University Prides Itself on Diversity”: Administrators vs. Free Speech 1.Scott Jaschik, “Quick Takes: Gender Gap in Tenure at MIT, ‘Obsession’ and Free Speech, Obama’s National Service Plan, Academics for Ron Paul, RIT in Dubai, $200M for U.S.-Canadian Telescope Project, University’s Crime Report Upheld, Grawemeyer for Education,” Inside Higher Ed, December 6, 2007. 2.Ibid. 3.Ibid. 4.Lori Lowenthal Marcus, “Brandeis Caves to Pressure, Withdraws Honor to Ayaan Hirsi Ali,” Jewish Press, April 9, 2014. 5.Ibid. 6.Ibid. 7.Ibid 8.Ibid. 9.Richard Pérez-Peña and Tanzina Vega, “Brandeis Cancels Plan to Give Honorary Degree to Ayaan Hirsi Ali, a Critic of Islam,” New York Times, April 8, 2014. 10.Ibid. 11.Rogier van Bakel, “‘The Trouble Is the West’: Ayaan Hirsi Ali on Islam, Immigration, Civil Liberties, and the Fate of the West,” Reason, November 2007. 12.Ibid. 13.Pérez-Peña and Vega, “Brandeis Cancels Plan. 14.Ibid. 15.Lori Lowenthal Marcus, “Brandeis Caves to Pressure, Withdraws Honor to Ayaan Hirsi Ali,” Jewish Press, April 9, 2014. 16.Benjamin WallaceWells, “What Was Brandeis Thinking When It Invited Ayaan Hirsi Ali to Speak?,” New York, April 15, 2014. 17.See, for example, Jamie Glazov, “Hostile Environment for Jewish Students at U.C. Berkeley,” July 22, 2012, and Camilla Turner “Police Called to UCL over ‘Violent’ Anti-Israel Protest Which Left Jewish Students Barricaded in Room,” Telegraph, October 28, 2016. 18.Pérez-Peña and Vega, “Brandeis Cancels Plan.” 19.Marcus, “Brandeis Caves to Pressure.” 20.Ayaan Hirsi Ali, “Here’s What I Would Have Said at Brandeis,” Wall Street Journal, April 10, 2014. 21.Marcus, “Brandeis Caves to Pressure.” 22.Adam Kissel, “More Unsavory Disinvitations: This Time, Nonie Darwish at Princeton and Columbia,” FIRE, December 10, 2009. 23.Adam Prendergast, “Adams State Bans from Campus Ex-Prof Who Criticized Pay Scale,” Westword, October 19, 2015. 24.Edgar Sandoval and Leonard Greene, “University of Missouri Football Players Return to Practice After President Resigns; School Issues Alert Warning Students of Threats,” New York Daily News, November 11, 2015. 25.Anthea Butler, “Opposing View: Why Sam Bacile Deserves Arrest,” USA Today, September 12, 2012. 26.Ibid. 27.Ibid. 28.Ibid. 29.Matt Coker, “Lovett or Leave It,” OC Weekly, September 27, 2001. 30.Ibid. 31.Susan Berry, “Women Try on Hijabs at Catholic Boston College Islamic Awareness Week Event,” Breitbart, March 18, 2016. 32.Ibid. 33.“Oberlin College President Appears to Defend Controversial Professor in Letter,” FoxNews.com, March 3, 2016. 34.Ibid. 35.“Oberlin Suspends Professor Who Blamed Israel for 9/11,” FoxNews.com, August 8, 2016. 36.“Is ISLAMOPHOBIA Accelerating Global Warming?,” MIT Global Studies and Languages, May 9, 2016. 37.Ibid. 38.Ibid. 39.Ibid. 40.Alec Dent, “UNC’s ‘Literature of 9/11’ Course Sympathizes Sympathizes with Terrorists, Paints U.S. as Imperialistic,” College Fix, August 28, 2015. 41.http://englishcomplit.unc.edu/people/ahujan. 42.Dent, “UNC’s ‘Literature of 9/11’ course.” 43.Yonat Shimron, “Iranians Honor UNC scholar: Ahmadinejad Will Present the Award,” Raleigh News & Observer, December 25, 2008. 44.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

Chapter Thirteen: “Facing the New Totalitarianism”: Fighting Back for the Freedom of Speech 1.“Full Text: Writers’ Statement on Cartoons,” BBC, March 1, 2006. 2.Ibid. 3.“Quotes about Freedom of Speech,” Goodreads, http://www.goodreads.com/quotes/tag/freedom-of-speech.

261

Meer boeken:

Vragen die Islam niet kan beantwoorden, J.K. Sheindlin, 130 p. Online gratis te lezen op ISSUU (link 2017): https://issuu.com/bickyghai/docs/vragen_die_islam_niet_kan_beantwoor

262

De Waarheid over Mohammed: Stichter van â&#x20AC;&#x2122;s werelds meest intolerante religie Te lezen op ISSUU (link 2020) https://issuu.com/ghaisai1400/docs/de_waarheid_over_mohammed_pdf

De Mensen versus Mohammed: Psychologische analyse Te lezen op ISSUU (per 2017) https://issuu.com/ghaisai1400/docs/sheindlin_jk_dutch_translation_v3.1_word20

263

Lof Complete ‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van Meningsuiting “Blijf gewoon rustig en het komt wel goed.” Dit vertelde de kaper Mohamed Atta aan de noodlottige vliegtuigpassagiers op 11 September 2001. En we horen vandaag nog steeds exact dezelfde boodschap. Een boodschap van een krachtige maar schimmige lobby die achter de schermen werkt om het Grondwettelijke recht op vrijheid van meningsuiting te ondermijnen door introductie van het verbod op "haatdragende taal" – en een verbod op kritiek op Islam. Zoals bestsellerauteur Robert Spencer laat zien in zijn boek “De Complete ‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van Meningsuiting (En de vijanden ervan)” – hebben agressieve Moslims en hun progressieve “beschermengelen” een gevaarlijke en verontrustend succesvolle campagne gevoerd tegen onze grondwettelijke rechten. Het boek onthult: ❖ Hoe sociale media Facebook en Twitter – om nog maar te zwijgen van studentengroepen op Amerikaanse universiteitscampussen – hun best doen om tegemoet te komen aan de wensen van Moslimactivisten tegen de (volledige) vrijheid van meningsuiting ❖ Waarom Islamitische leerstellingen kritiek op de Islam strafbaar stellen met de doodstraf, en dat dit altijd zo is geweest in Islam ❖ Hoe Amerikaanse vertegenwoordigers bij de Verenigde Naties al zijn overeengekomen om de vrijheid van meningsuiting te beperken ❖ Hoe Curt Schilling en andere uitgesproken conservatieven hun baan hebben verloren vanwege kritiek op de Islam (om maar te zwijgen over leraren en andere werknemers in publieke beroepen) ❖ Waarom Twitter en Facebook nu regelmatig kritiek op de Islam censureren, terwijl ze doodsbedreigingen tegen critici toestaan. ❖ Waarom woorden als ‘nepnieuws’ en ‘islamfobie’ en ‘haat tegen Islam’ bedoeld zijn om ‘CENSUUR’ in te voeren (op kritiek op Islam), en waarom kritiek op andere religies wel is toegestaan. ❖ Hoe blasfemie-wetten (op godslastering) in Moslimlanden worden gebruikt als voorwendsel om Christenen te arresteren en zelfs te lynchen ❖ Hoe Europese wetten over "haat zaaien" worden gebruikt om critici van de Islam te vervolgen en lastig te vallen, en censuur op Islamkritiek in te stellen (en niet op andere religies en ideologieën). ❖ Waarom het tegemoet komen aan de wensen van Islamitische organisaties en ‘vrede sluiten’ met Islam, uiteindelijk onze grondwettelijke vrijheden (in Amerika: het eerste amendement) in gevaar brengen en zou kunnen leiden tot uw vervolging van "haatdragende taal" Als je je recht op vrijheid van meningsuiting waardeert – zoals geformuleerd is in Artikel 7 in de Nederlandse Grondwet – dan ben je het aan jezelf verplicht om het volledige boek ‘De Complete ‘Infidel’ Gids voor Vrijheid van Meningsuiting” door te nemen. Het geeft je de informatie en hulpmiddelen die je nodig hebt om terug te vechten – omdat de Islam en zijn progressieve meelifters pas begonnen zijn met hun campagne om te definiëren wat je wel of niet kunt lezen, zeggen en denken. Een toenemende censuur dus.

264