Studentenkrant December 2014 by Groninger Studentenkrant

www.studentenkrant.org Groninger Studentenkrant | jaargang 31 | nummer | December 4 | December 2014 2014

Ahah, born to be alive

Voluntourism

SK test: Borrelplankjes

Kroegportret: Il sole in cantina

Aanhoren en afzien

P. 4 P. 12-13

P. 8-9 P. 19

P. 13

P. 15

Studentenkrant Groninger

DONKERE DAGEN Nokia Lumia 630 275 500

MB/min/sms MB extra

â&#x201A;Ź 12,-

15 JAAR

p.m.

Toestelprijs â&#x201A;Ź 0,-

Studentmobiel.nl

Groninger Studentenkrant | December 2014

Groningen fietsstad? Het is vrijdagmiddag. Je haast je van je laatste college naar het station om de trein te halen, maar helaas, je kunt je fiets weer nergens kwijt. Alle studenten die in het weekend terug gaan naar hun thuisthuis hebben er wel eens mee te maken gehad. Als het aan de gemeente Groningen ligt, is dit binnenkort verleden tijd. jaap boerema illustratie: tobias rutteman

edelijk beteuterd loopt Richard in de fietsenstalling aan de voorkant van het station te zoeken naar een plekje. ‘Dit is echt niet meer normaal.’ Al jaren gaat de 26-jarige student Bedrijfskunde terug naar zijn ouders om met vrienden te chillen en te voetballen, maar het komt zelden voor dat hij zijn fiets zomaar ergens neer kan zetten. Richard, oorspronkelijk afkomstig uit de buurt van Zwolle, is één van de duizenden studenten die voor het weekend een plekje zoekt in de chaos aan de voorzijde van het station. Hij heeft er een hard hoofd in dat de plannen van de gemeente Groningen het fietsprobleem zullen oplossen. ‘Heel soms vind ik gelijk een plekje, maar als je denkt je fiets snel even tegen een lantaarnpaal aan te zetten, dan is er een kans dat je hem op maandag kwijt bent. En als je dan je eigen fiets af wil halen, moet je er nog voor betalen ook. Ik denk dat er aan de achterzijde een grote ondergrondse fietsenstalling bij moet komen, dat zou een hoop ellende aan de voorkant weghalen.’ Toch vindt de student het goed dat de gemeente er iets aan doet. Hij geeft aan dat alle kleine bee tjes helpen, maar dat er waarschijnlijk altijd meer fietsen dan fietsenstallingen zullen zijn. Jaap Valkema van de gemeente Groningen weet niet of de vergroting van de fietsflat, alsmede de

Waarom vrouwen niet grappig zijn Eerder deze maand schreef ik voor de website van de Studentenkrant een lovende recensie van het Groninger Studenten Cabaret Festival. Het was veelbelovend, zo meende ik, dat de prijswinnaars experimenteel en vernieuwend cabaret ten tonele brachten. Deze mening ben ik nog steeds aangedaan, maar het is nu, een maand later, ook wel tijd voor een wat kritischer noot. Want: waar zijn de cabaretières? tekst & illustratie: tobias rutteman

aar vorig jaar alle prijzen nog in de wacht werden gesleept door een vrouw, was daar dit jaar geen kans op. Alle finalisten waren mannen. Goed, dat kan, een ongelukkig toeval misschien, maar een korte blik op de lijst van voorgaande deelnemers verraadt dat het om een trend gaat: van alle deelnemers sinds het begin van het festival, was nog niet eens een kwart vrouw. En dit terwijl vrouwen onder studenten veruit in de meerderheid zijn. Dan zou je toch iets meer vrouwelijke deelnemers aan het festival mogen verwachten. Zijn vrouwen dan gewoon minder grappig dan mannen? Nee, natuurlijk niet. Er is nog nooit een onderzoek geweest dat een verband tussen testosteron en humor heeft aangetoond, dus de oorzaak zal wel ergens anders liggen. In het heersende klimaat in de comedy-wereld misschien? Want ook dat viel op aan de avond: tussen alle vernieuwende humor, zaten toch ook wel erg veel grappen van het genre 'voor en door mannen'. Zo hield gast-cabaretier

Howard Komproe een tamelijk lange tirade over hoe alle relatietherapeuten partijdige bitches zijn, en kwamen ook veel van zijn andere grappen neer op 'vrouwen zijn maar raar, amiright?'. Niet per se niet grappig, niet eens per se vrouwonvriendelijk, maar wel steevast grappen waarbij de man als uitgangspunt – als normatief – wordt gezien. En wanneer een avond met zulke grappen is gevuld, zorgt dat wellicht niet voor de meest uitnodigende omgeving voor aspirant-cabaretières. Nu heeft het GSCF natuurlijk weinig invloed op hoeveel vrouwen zich aanmelden. Maar het nieuwe bestuur zou wellicht een goed begin kunnen maken door voor volgend jaar niet alleen klassieke, mannelijke stand-up comedians uit te nodigen als gast-cabaretier. Dan wordt er tegelijkertijd meer

extra zeshonderd plekken aan het Van Hallpad, het fietsprobleem op en rond het centraal station van Groningen zullen oplossen. Wel geeft hij aan dat de gemeente er alles aan probeert te doen. ‘Dit jaar komen er in het totaal ongeveer duizend plekken bij en zal het aantal plaatsen rond de tienduizend liggen.’ Valkema zegt dat er bij de plannen om het station om te bouwen, ook wordt gekeken naar het maken van meer fietsenstallingen. ‘Er wordt nu gekeken of het allemaal mogelijk is, maar we willen in 2030 in het totaal 17.500 plekken hebben. In het kader van het ombouwen van het station, zullen deze plekken er waarschijnlijk aan de zuidzijde moeten komen.’ Het fietsparkeren staat volgens Valkema hoog op de gemeentelijke agenda en in het kader van project ‘Spoorzone’ geeft hij aan dit probleem te gaan oplossen. De gemeente Groningen is dus samen met andere partijen bezig het fietsprobleem aan te pakken, maar of het genoeg is? De tijd zal het leren. Heel Groningen denkt overigens mee over het fietsprobleem. Tijdens het Inspiratiefestival Let’s Gro is er een fietsambassade ingesteld, waarbij iedereen zijn steentje bij kon dragen aan Groningen als fietsstad.

Groninger Studentenkrant | December 2014

De tien geboden:

1. Fietsenheling Het misdrijf dat door studenten veruit het vaakst begaan wordt. We hebben inmiddels geaccepteerd dat fietsen nu eenmaal vaak gestolen worden en vinden het ons goed recht om een gestolen fiets terug te kopen. De maximale straf is een geldboete van 250 euro en een notitie op je strafblad.

3. Fiets fout parkeren

Studenten zijn eigenlijk witteboordcriminelen, wanneer naar onderstaande feiten gekeken wordt: de tien wetten die studenten overtreden.

De gemeente Groningen gaat alle fietsenrekken uit de binnenstad verwijderen en vervangen door fietsvakken waarin de fiets op de standaard geparkeerd moet worden. Wanneer jij je barrel zonder standaard dus ergens tegen een muur zet, kan je fiets nu makkelijker worden weggesleept.

lisanne Wieringa

2. Alcohol schenken aan dronken mensen Jawel, volgens het Wetboek van Strafrecht is het strafbaar om alcoholhoudende dranken te schenken/verkopen aan personen die al in beschonken toestand zijn. Er staat een maximale straf op van negen maanden in de gevangenis. Dit geldt ook voor mensen die gewoon thuis een feestje geven.

4. Plagiaat Iedereen doet af en toe een klein Diederik Stapeltje om de geraadpleegde bronnen vloeiender in het eigen betoog te kunnen inpassen wanneer de klok doortikt en de deadline nadert. De straf: maximaal één jaar niet meer deelnemen aan tentamens (wat ook kan worden gezien als een beloning natuurlijk.)

5. Studieﬁnancieringsfraude De grote uitwonende-beurs-trekken-maar-nog-thuis-wonen truc is alom bekend en afgestudeerden blijven lekker ingeschreven staan bij de universiteit om nog wat stufi te vangen. Als je betrapt wordt moet je alles teruglappen en word je uitgesloten van verdere studiefinanciering.

6. Verbinding maken met Wi-Fi netwerken van anderen In de Verenigde Staten is het strafbaar om ongeautoriseerde toegang te verkrijgen tot andermans beveiligde Wi-Fi netwerk. In sommige staten kun je er een gevangenisstraf van twee jaar voor krijgen en/of een geldboete van maximaal 10.000 dollar.

7. Weddenschap afsluiten/kansspelen spelen in een kroeg Het is niet toegestaan om kansspelen met de mogelijkheid om geld te winnen te spelen in het openbaar, met uitzondering van het casino. Ergens anders een kansspel spelen is strafbaar en het is tegelijkertijd ook belastingfraude, want de winnaar van een kansspel moet hiervan 29% afdragen aan de belasting.

8. Openbaar dronkenschap Werp één blik in de Poelestraat op donderdagnacht en je ziet een heleboel studenten die zich schuldig maken aan openbaar dronkenschap. De geldende boete varieert van 50 euro tot 130 euro, afhankelijk van of je zichtbaar een aangebroken fles/blik alcoholhoudende drank bij je draagt of niet.

9. Flyeren zonder toestemming Vooral wanneer de supermegabelangrijke Universiteitsraadverkiezen weer zijn, word je doodgegooid met flyers waar je toch niets mee doet. Op in het openbaar flyeren zonder toestemming van de gemeente staat echter een boete van 75 euro.

10. Wildplassen Natuurlijk kan wildplassen niet ontbreken in dit rijtje. De boete is 75 euro. Een urban legend gaat dat als je wordt betrapt tijdens het wildplassen, je altijd moet zeggen dat je aan het wildmasturberen was, want daar geldt een lagere boete voor. (Misschien omdat het minder troep maakt?) Dit kunnen wij echter niet bevestigen.

Gluren bij de buren: Israël Als je aan vrienden, collega’s, bekenden of familie vertelt dat je stage gaat lopen in Tel Aviv zijn er steevast drie vragen te beantwoorden: of je Joods bent (in mindere mate gesteld door familie), of er dan geen oorlog is, en wat je ‘er’ van vindt. Omdat ik stage ging lopen ten tijde van operatie Protective Edge, werd mij vooral de tweede vraag veel gesteld. Ik weet niet of dat een oorlog was, en al helemaal niet wat ik er van moest vinden. jesse siegers

Colofon

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.

Eindredactie: Toon Heesakkers Anneloes Prins Janneke Vos

Vormgeving: Laurens Verhoeff

Illustraties: Tobias Rutteman

Redactie: Hoofdredactie: Toon Heesakkers Anneloes Prins hoofdredactie@studentenkrant.org

Jaap Boerema Nicole Boelens Iela Chau Jurriaan Groenhuijzen Ben Hard

oen ik aankwam in Israël waren de treinen afgeladen met jongens en meisjes in militaire uniformen. Sommigen hadden de jeugdpuistjes nog in het gezicht. Bijna alle auto’s droegen de Israëlische vlag, net zoals de meeste gebouwen, verkeerspalen en al het andere waar je mogelijkerwijs een vlag aan kunt ophangen. Op het strand zagen we het Israëlische raketschild Iron Dome in werking. ’s Nachts, na het uitgaan, schuilden we in ons trappenhuis terwijl buiten het luchtalarm afging. In dat opzicht had het, in ieder geval voor mij als leek, veel weg van een oorlog. Hoewel operatie Protective Edge drie maanden geleden is afgelopen, gaan veruit de meeste krantenartikelen en discussies met vrienden of volslagen vreemden nog steeds over wat zich misschien het beste laat verwoorden als Het Conflict. Dagelijks komen pushberichten op de telefoon binnen die berichtten over geweld, terroristische daden en Israëlische represailles. Een wijs man zei me eens dat hoe meer je van Het Conflict weet, hoe minder je het begrijpt. En dat is waar.

Toon Heesakkers Jean-Luc Kraaijenoord Floor Meijs Anneloes Prins Tobias Rutteman Jesse Siegers Steven Smit Michel van der Vaart Janneke Vos Marte van der Wal Lisanne Wieringa Eline de Zeeuw

Fotograﬁe: Toon Heesakkers Janneke Vos Marte van der Wal

Er is één onderwerp dat Israëliër vaker bediscussieert dan Het Conflict, en dat zijn de hoge prijzen. Van alles. Gemiddeld liggen de prijzen 30% hoger dan in Nederland, en de lonen liggen fors lager. Dit wordt enerzijds veroorzaakt door een monopolypositie van enkele rijke families, anderzijds door hoge belastingen (defensie) en de noodzaak om een groot deel van de producten over zee te moeten importeren. In 2011 leidde dit tot het Hüttenkäse-protest (+1 voor de naam), waarna de prijzen enigszins gedaald zouden zijn. Ik geloof dat gerucht niet. Er zijn ook andere zaken die het leven in Tel Aviv onderscheidden van Groningen. Zo is er het karakteristiek eindeloze claxonneren van auto’s, scooters, vrachtauto’s en bussen naar alles wat rijdt, loopt, stilstaat of niet snel genoeg groen wordt. Mensen werken in Haifa, bidden in Jeruzalem en feesten in Tel Aviv. Het libertijnse en zedeloze uitgaansleven in Tel Aviv contrasteert sterk met het puriteinse leven van de orthodoxe joden, maar valt natuurlijk in het niet naast de Poelestraat. Het leven in Israël is in alle opzichten een intense beleving, maar bovenal leer ik het elke dag weer iets minder te begrijpen.

Voorkant: Tobias Rutteman

Drukwerk: Rodi Media

Bestuur: Janneke Vos Michel van der Vaart

Groninger Studentenkrant | December 2014

Voluntourism Zulke foto’s komen regelmatig langs, van die foto’s waar ik echt een hekel aan heb, waar blije studenten op staan met blije negertjes met een blije hongerbuik. De weldoeners willen anderen zó graag hun maatschappelijke betrokkenheid laten zien door groepsfoto’s waarop zwarte pietjes staan die hun tanden bloot lachen. Het draait echter helemaal niet meer om het leidend voorbeeld van de zogenaamde hulp, het draait om het goede gevoel dat onze filantropen eraan overhouden. jurriaan groenhuijzen illustratie: tobias rutteman

teeds meer wordt het een trend, afreizen naar een arm land om daar te participeren in ontwikkelingshulp. Het is natuurlijk prachtig om te zien dat zoveel kindertjes daar kunnen worden geholpen door ons westerlingen. Fantastisch hoe wij ons mengen met de kinderen daar en onze band met ze versterken. Totdat we weer naar huis gaan natuurlijk, dan zit het weeskindje dat je al die weken zo nauw onder je hoede hebt genomen weer zonder vader- of moederfiguur. Gelukkig is er morgen weer een nieuwe blonde mensenvriend die deze taak direct overneemt. Zal zo’n kind vast geen moeite mee hebben.

kinderen kan gaan lesgeven? De kinderen worden aan iemand overgelaten die toevallig geld over had. Sommige hulporganisaties doen, voordat ze een vrijwilliger in direct contact stellen met de kinderen, niet eens een afdoende background-check. Stel je voor dat er in Nederland een systeem is waarin eenieder zich voor de klas kan kopen. Iedere droeftoeter, crimineel, of pedofiel kan voor de klas komen te staan. Toponderwijs zou het gevolg zijn, niet? Laat die vrijwilligers dan lekker ongeschoold werk doen. Maar nee, dat is werk dat de lokale bevolking ook kan doen. Dan gaan we de werkjattende Pool uithangen, terwijl we het geld niet eens nodig hebben.

De wereldverbeteraar verricht taken waar hij niet voor opgeleid is. Er bestaat bij hem, met andere woorden, geen expertise. Hoe absurd is het dat iedereen die er geld voor over heeft,

Het is begrijpelijk dat er veel behoefte is om de minderbedeelden te helpen. Of deze drang voortkomt uit goede intenties of uit de noodzaak voor een nieuwe profielfoto op Facebook

speelt daarbij geen rol. Belangrijk is om te beseffen dat helpen in een derdewereldland vaak helemaal niet betekent dat de kinderen daar worden geholpen. Denk je in dat er in landen als Cambodja steeds meer weeshuizen worden gebouwd, terwijl het aantal wezen niet is toegenomen. Dit betekent dat derdewereldlanden zich aan het aanpassen zijn aan de vrijwilligers die daar komen ‘helpen’. Er is een nieuw soort toerisme ontstaan dat voor westerlingen in het jasje van vrijwilligerswerk is gegoten. Unicef heeft zich daarover erg duidelijk uitgesproken door middel van hun campagne ‘Children are not tourist attractions’. Hun pagina wordt gekenmerkt door een foto waarop donkere kinderen in een stellagekast worden tentoongesteld. En dat is dus precies wat er nu speelt. Lieve weldoeners, goede intenties zijn niet genoeg.

De Oosterpoort & de Stadsschouwburg Groningen presenteren o.a.

Dinsdag 2 december, De Oosterpoort

Zaterdag 6 december, De Oosterpoort

Maandag 8 december, De Oosterpoort

Will and the People

Songbird Sessions

Vrolijke reggae- en skaband

Festival met o.a. Jack Savoretti, Matt Simons, Chris Ayer

Il Giardino Armonico & Giovanni Sollima (cello) Energieke muziek van Händel & Vivaldi

Vrijdag 12 december, De Oosterpoort

Zaterdag 13 december, De Oosterpoort

Maandag 15 december, De Oosterpoort

woensdag 17 december, Stadsschouwburg

Chunky Move 247 days

Hadewych Minis The truth and nothing but the truth

Morrissey

Dolf Jansen Oudejaars 2014

Succeschoreografe Van Dijk weer even in thuisland

Sterke popsongs, veelzijdig en opzwepend

Donderdag 18 december, De Oosterpoort

Zaterdag 20 december, De Oosterpoort

Zondag 21 december, De Oosterpoort

Maandag 22 december, De Oosterpoort

Lucky Fonz III Neurose, geur & maneschijn

Janne Schra met Noordpool Orkest

Happy Camper The Daily Drumbeat

How To Throw A Christmas Party

Nederlands meest veelzijdige singer-songwriter maakt cabaret

Vasalis op muziek

Prachtige popliedjes uit het chanson, gipsy- en filmmuziek

Brits icoon en voormalig bandlid van The Smiths

Razendsnelle cabaretier bovenop de actualiteit

Een kerststal in your face, fonkelende folk en onbedwingbare swing in je heupen

tot ziens in de oosterpoort & de stadsschouwburg! de-oosterpoort.nl | ssbg.nl

Groninger Studentenkrant | December 2014

Studenten-wc’s: De jongens tegen de meisjes De discussie der discussies, de grootste levensvraag der levensvragen, hetgeen waar je stiekem altijd over peinst. Wie zijn er nou viezer op de plee: de mannen of de vrouwen? eline De zeeuW beeld: toon heesakkers

-VR Z I QU

e studentenplee heeft de naam een helse beleving te zijn: geen frisse lavendelgeuren en stapels vierlaags wc-papier, maar bierflesjes in de hoek en braakselresten op de grond. Vooral mannen zouden schijt hebben aan het schoonmaken van de toilet, maar klopt dit wel? Al decennialang heerst er grote onduidelijkheid. Volgens de dames is het overduidelijk dat de mannen er het meest een potje van maken, de heren beweren daarentegen dat vrouwen in het geniep veel smeriger zijn. De Studentenkrant onderwerpt de Groningse studententoiletten aan een grondige test en komt met het verlossende antwoord!

ruikt, maar dat komt volgens Luuk doordat ‘er net iemand flink heeft lopen spuiten met Ambi Pur’.

N E G A

Huize Lighthouse was bereid haar wc’s voor het onderzoek te lenen. Dit gemengde huis in hartje centrum herbergt plaats aan dertien mannen en vrouwen die hun boodschap kwijt kunnen in totaal drie toiletten. Bewoner Luuk van Rhee zegt voor de test al te weten welke uitslag er uitkomt: ‘Mannen en vrouwen stinken absoluut even erg’.

HET EINDOORDEEL

.NL

DE TEST Bij het betreden van de wc’s valt op dat de toiletten voor studentenmaatstaven zeker schoon zijn. Geen remsporen of kakkerlakken voor Huize Lighthouse! Wel zijn er tientallen posters van ontblote mannenlichamen (vrouwentoilet) en nog schaarser geklede vrouwen (mannentoilet) te vinden aan de muur. Wel zo gezellig, wat gezelschap bij het doen van de behoefte. Op beide toiletten hangen de wc-rollen keurig op een stok en de luchtverfrisser heeft een prominente plek in het kleinste kamertje van het huis. Wel constateren we dat het in de vrouwentoilet toch net iets meer naar bloemetjes

Wat het smerigste is wat ze in het toilet hebben gevonden bij Huize Lighthouse? Luuk: ‘Natuurlijk braakt iemand wel eens in de pot , maar dat ruimt diegene gewoon zelf op.’ Zijn (vrouwelijk) huisgenootje heeft een ietwat smeuïger verhaal: ‘Op de vloer bij de mannentoilet plakt het wel eens doordat mannen verkeerd mikken, maar bij de vrouwen is het prullenbakje weer supergoor’. Tot zover gaat de strijd dus gelijk op.

Huize Lighthouse geeft dan wel een inkijk in de hygiënische gesteldheid van het studententoilet, maar het eindoordeel is natuurlijk aan de expert. Nienke maakt schoon in studentenhuizen om haar schuld bij DUO enigszins onder controle te houden. ‘De wc’s zijn niet altijd een even makkelijk karwei’ zegt ze. ‘Bij de mannen blijven remsporen toch echt vaker staan en vaak maakt het ze ook niet uit of de wc-bril vies is.’ Toch zijn niet alleen de mannen duiveltjes op het toilet. Vrouwen kunnen er namelijk ook wat van. Nienke: ‘Vrouwen hebben nog wel eens de neiging om bebloede tampons ergens tegenaan te slaan’. Tsja. Juist. Hmm. Heerlijk. De SK kan hierop eigenlijk maar een ding concluderen: op de levensvraag der levensvragen, het summum van de man- en vrouw verschillen, is het antwoord eigenlijk heel simpel. Alle studenten, man en vrouw, zijn even fris. Of goor.

Groninger Studentenkrant | December 2014

VLEESCH NOCH VISCH

Voor wie het nieuws de laatste tijd gemist heeft: sinds een maand kan je in Groningen eetbare insecten kopen bij de Jumbo (een primeur in Nederland). De supermarkt zegt hiermee voortrekker te willen zijn in de zoektocht naar een oplossing voor het wereldvoedselprobleem. Allemaal leuk en aardig, maar de grote vraag is natuurlijk wie er eigenlijk op insecten zit te wachten. tekst & illustratie: tobias rutteman

n nee, dit is geen artikel over hoe vies en eng het is om kleine beestjes te eten. Dat is het namelijk helemaal niet (ik heb ze geproefd, en het smaakt allemaal prima). Een sprinkhaan is welbeschouwd niet veel enger dan een garnaal, dus die kant van de discussie is gewoon aanstellerij. Waar het me wel om gaat is de vraag hoe insecten passen in de bestaande tradities rondom voedsel. Je kan niet zomaar een nieuwe voedselgroep introduceren en verwachten dat mensen daar wel raad mee weten. Neem religie nou bijvoorbeeld. Zelfs als je niet gelovig bent, zal je eetpatroon grotendeels zijn bepaald door eeuwenlange religieuze invloed (heb je je bijvoorbeeld wel eens afgevraagd waar dat arbitraire onderscheid tussen vlees en vis vandaan komt? Dat heb je aan de katholieken te danken). Een nieuwe voedselgroep kan het nog wel eens lastig krijgen als hij de heilige geschriften niet achter zich heeft. En het insect gáát het lastig krijgen. God schijnt in het verleden namelijk, onder verschillende pseudoniemen, nogal wat over het eten van geleedpotigen gezegd te hebben. Zo heeft Allah

expliciet verkondigd dat alle insecten haram zijn, en dus niet door moslims gegeten mogen worden. Hetzelfde geldt voor de Joden, hoewel JHWH in hun geval – om onduidelijke reden – een uitzondering maakt voor de sprinkhaan en de krekel. Nog lastiger wordt het voor de boeddhisten en hindoes. In hun geschriften staat dan weliswaar niets expliciet vermeld over insecten, maar omdat de aanhangers van beide religies over het algemeen helemaal geen dode dieren eten, zullen ze insecten er ook wel niet in willen. Als het insect dus een plaats op ons bord wil veroveren, dan zal hij het toch vooral moeten hebben van de christenen. Want hoewel voor hen natuurlijk oﬃcieel dezelfde regels gelden als voor de Joden (het is tenslotte dezelfde God en dezelfde bijbel), hebben ze zich daar in verleden nooit zoveel van aangetrokken. Maar wacht even. Hoe zit het dan met katholieken en hun traditioneel vleesloze vrijdag? Moeten zij het insect dan toch één dag in de week laten staan? Of valt het spierweefsel van ongewervelden, net als dat van vissen, niet onder vlees? Daar heeft het Vaticaan, zo blijkt uit navraag bij de lokale bisschop, nog

geen uitspraak over gedaan. Dus tot de paus zich over deze prangende kwestie buigt, zullen katholieken zelf moeten inschatten of God het oké vindt dat er insecten gegeten worden. Dit alles zou zo'n probleem niet zijn als het seculiere deel van de samenleving zich wat enthousiaster toonde over het insect als voedselbron. Niets blijkt echter minder waar. Zo lieten de Dierenbescherming en Stichting Wakker Dier – normaal gesproken toch juist de mensen die koste wat kost de wereld willen verbeteren – eerder dit jaar weten dat ze niets zagen in het initiatief om insecten te gaan eten. Volgens hen was het nog te onduidelijk hoeveel insecten daar onder zouden lijden (dit terwijl, volgens de huidige wetenschappelijke visie, insecten niet het juiste zenuwstelsel hebben om überhaupt pijn te kunnen voelen). Tsja, zo blijven er natuurlijk wel erg weinig mensen over om het wereldvoedselprobleem op te lossen. Want laten we eerlijk zijn, als het de normale, ongelovige, Hollandse vleeseter iets had kunnen schelen, was die allang op soja-burgers overgestapt.

BIJZONDEREPERSONENINNOORDNEDERLAND.NL Een weblog vol met portretten van originele en eigenzinnige mensen uit Groningen, Drenthe en Friesland. Met iedere week een nieuw artikel.

We Need You! Kan jij; typen, fotograferen, schrijven, interviewen, praatjes maken, ﬁlmpjes maken, vormgeven, programmeren of organiseren? Stuur dan een berichtje naar hoofdredactie@studentenkrant.org en wellicht draag jij binnenkort bij aan de mooiste krant van Groningen.

Deze week een inspirerend interview met globetrotter Ben. Hij reist de hele wereld over en doet dat steevast in zijn eentje. Hij bezoekt onder meer iedere Oud en Nieuw een Europese hoofdstad. Ga naar de website en lees waar Ben allemaal geweest is en van welke plekken hij het meest genoten heeft. Ken je iemand met een bijzonder bedrijf, een bijzondere hobby of bijzondere levensstijl? Stuur dan een e-mail naar mandjesmark@gmail.com.

Groninger Studentenkrant | December 2014

Een interview met de Luierjongens Volle luiers, kleffe spenen en natte lakens. Klinkt lang geleden, niet? Tenzij je zelf inmiddels al een zuigeling hebt, maar dat terzijde. Toch zijn deze babyzaken niet voor iedereen een ver-van-jebedshow. Zogenaamde adult baby’s (AB’s) schieten in hun rijpe jaren nog graag eens in de luiers om net als vroeger, heerlijk verzorgd te worden. nicole boelens illustratie: tobias rutteman

nfantilisme, wat duidt op infantiel oftewel kinderachtig, is een levensstijl waarbij mensen verlangen zich als een kind te gedragen. Zo ook het stel De Luierjongens, die wegens privacyredenen niet met naam en toenaam in dit artikel genoemd zullen worden. ‘Adult baby, maar ook adult toddler, zijn gangbare termen die staan voor volwassenen die zich graag laten kleden en verzorgen als baby, peuter of kleuter’, aldus de Luierjongens. Adult baby’s vinden het fijn zich te verplaatsen in de rol van een klein kind en daarmee samenhangende fantasieën op te wekken. Adult baby’s spelen dan ook vaak leeftijdsspellen: drinken uit een tuitbeker, zuigen op een speen of verzorgd worden in de commode zijn eerder regel dan uitzondering. Die spellen kunnen alleen gespeeld worden, maar bij voorkeur spelen ook adult mummy’s of daddy’s mee. Ook de Luierjongens zijn een ABDL (Adult Baby Diaper Lover, red.) stel, van wie één de baby is en de ander de daddy. Dit verlangen naar het dragen van een Pamper krijg je natuurlijk niet zomaar. ‘Het is een gevoel dat je bij jezelf herkent, meestal tijdens de puberteit, en kan worden geduid door er op internet naar te zoeken. Vaak begint het met een trigger, bijvoorbeeld het zien van een luier bij een broertje, zusje, of buurkind. Van daaruit wordt de wens, het verlangen, herkend om zelf ook een luier te willen dragen’, leggen de Luierjongens uit. Zelf herkenden zij dit gevoel rond hun zestiende levensjaar. Aangeboren is het volgens de jongens overigens niet. ‘We denken dat sommige mensen er wel gevoeliger voor zijn dan anderen. Opvoeding speelt ook een belangrijke rol in het ontwikkelen ervan.’ Het onderscheid tussen de rol van baby of daddy zit volgens de jongens in het verlangen naar verschoond en verzorgd worden, tegenover het verlangen naar verzorgen en verschonen.

‘Het merendeel van de AB's is man. Een echte verklaring daarvoor hebben we niet maar wel denken we dat het te maken heeft met dat mannen in hun jeugd vaak minder ‘fysiek’ zijn ingesteld dan vrouwen en ze die behoefte op latere leeftijd proberen in te halen.’ Zelf is het samenwonende stel ook van het mannelijke geslacht en hebben ze elkaar leren kennen via het internet. Een echt huisje-boompje-beestje verlangen heeft het stel niet. ‘Wij willen geen kinderen.

Het AB-spel heeft op geen enkele manier te maken met echte kinderen. De kracht is juist dat je je als volwassene weer kind kunt voelen.’ Op de vraag of ze met hun hobby ook iets verdienen, antwoorden ze ontkennend. Over het algemeen leven infantilisten een alledaags leventje, inclusief studie, baan of sportclub. De luiers komen in het weekend weer uit de kast. Het overgrote deel verzwijgt dit dubbelleventje voor de buitenwereld. ‘Onze AB-belevenis staat helemaal los van ons ‘normale’ leven. We hebben beide een baan, familie en vrienden die niet op de hoogte zijn. Dat is een bewuste keuze vanwege het afwijkende karakter ervan, maar ook omdat er in de media veelal niet serieus mee wordt omgegaan. Wij hebben wel veel vrienden met dezelfde hobby’, aldus de Luierjongens. Herken je jezelf in dit verlangen, maar heb je toevallig geen Diaper-Tinder op je telefoon? Luierlovers kan je ook ontmoeten op speciale adult baby en diaper lover-bijeenkomsten in Amsterdam, Den Haag of Amersfoort. Even voor de duidelijkheid: zonder Pamper en slabbetje kom je er niet in.

Speciaalbiertest: Wildervanker Brouwerij Microbrouwerijen zijn een ware trend in speciaal-bierland. Ook het Groningse platteland kent er enkele. En die geven we graag een steuntje in de rug. Daarom nodigden we Jan Abbingh van de Wildervanker Brouwerij uit om wat te komen vertellen over zijn bier. In de tussentijd lieten we het bier ons goed smaken. jurriaan groenhuijzen beeld: toon heesakkers

an Abbingh was op het gebied van bier brouwen hobbyist. Tot zijn tweeënvijftigste, want toen raakte hij zijn baan in de logistiek kwijt en besloot van zijn hobby zijn werk te maken. Na het verbouwen van de garage en toestemming van het UWV kon hij beginnen. Alle recepten zijn van Jan zelf en hij vertelt er dan ook vurig over. En niet alleen de recepten maakt hij zelf, alle etiketten worden door hem geprint, uitgeknipt en opgeplakt, met hulp van zijn vrouw, die overigens zelf liever wijn drinkt. Deze toewijding proef je zeker terug in zijn bier. Als eerste brouwsel maakte hij een porter, een voorloper van de stout. De eerste versie was veel te bitter, zegt hij, maar dat is nu wat minder. Oudere mensen vinden porter volgens Jan hartstikke lekker, maar wij jonkies vinden het ook een topper. Het heeft wat weg van Guinness, met een mokka-smaak. Het bier gist bij hoge temperatuur, waardoor er nauwelijks een schuimkraag ontstaat bij het inschenken. Het volgende bier dat we proeven is de Deurdrinker. De naam zegt het al: een licht biertje dat bedoeld is om de dorst te lessen. Het bier heeft slechts 3,8 procent alcohol. Toch heeft het een prima smaak, zeker door de kruidnagel die eraan is toegevoegd. Als derde bier proberen we de Wildervanker Blond. Het blonde bier heeft een heerlijke schuimkraag, en ook het gist onderin de fles heeft een speciale smaak onafhankelijk van het bier. Dit blondje is er een die je op de eerste terrasjesdag zeker zou smaken. Als laatste proeven wij het Gemberbier. Hierover kunnen we zeggen: smaken verschillen. Het bier heeft een speciale smaak, het smaakt naar, tsja, gember. Ook de nasmaak is erg sterk. De gemberliefhebbers binnen de redactie waren zeer te spreken over dit bier.

Het is echt een aanrader om deze bieren uit te proberen. Gelukkig kun je in de maand december bij de Mitra aan de Vismarkt, op vertoon van deze Studentenkrant, Wildervanker speciaalbier kopen met 15% korting!

Groninger Studentenkrant | December 2014

De SK borrelplankjestest Weinig dingen brengen zoveel vreugde als het zien komen van een borrelplank, wanneer je op het terras of in de kroeg een aantal drankjes hebt genuttigd in de namiddag. Aan de SK de vervelende taak om van vijf borrelplankjes te proeven en ze voor jou te vergelijken. lisanne Wieringa beeld: marte Van Der Wal (uurWerker) & toon heesakkers

Barrel Hapjes: Gemengde kazen en charcuterie met brood. Lekker bij bier of bij wijn: wijn, hele ﬂessen wijn. Prijs: €7,50 (bij één persoon), €6,- p.p. (vanaf twee tot vier personen), €5,- p.p. (bij meer dan vier personen) + Bijzondere en exclusieve kaas en vleeswaren - De duurste van de test

ijnbar Barrel in de Haddingestraat heeft veruit het meest exclusieve plankje van de test. Zes verschillende kazen waar je nog nooit van gehoord hebt aan de ene kant van het plankje en aan de andere kant vind je vlees waarvan je gaat glunderen. De Pata Negra, met recht de duurste ham ter wereld, was zo lekker, dat het bijna zonde was om het door te slikken. De variatie is helemaal in orde: van Groninger droge worst tot een pittige kaas gerijpt in druivenschillen. Voor ieder wat wils. Het plankje is niet altijd hetzelfde, omdat het geheel afhangt van het marktaanbod. Als je dit plankje bestelt, moet je trouwens wel wat geduld hebben. Zeker als het druk is, kan het even duren, maar het is het wachten helemaal waard.

Cijfer: 9

De Uurwerker Hapjes: Italiaanse vleeswaren, kazen, olijven, brood, basilicum. Lekker bij bier of bij wijn: wijn Prijs: €9,+ Presentatie is erg mooi - Niet echt ﬁngerfood

an de Uurwerker ontvangen wij een Italiaanse borrelplank met diverse kazen, broodjes, verschillende plakjes ham en wat basilicum eromheen. Aan de presentatie is veel aandacht besteed, zoals eigenlijk bij alles wat de Uurwerker aanbiedt. Ook hier geldt weer dat de hapjes niet echt fingerfood zijn en dat er bestek aan te pas moet komen. Verder krijgen we er wat weinig brood bij in verhouding tot de bollen kaas op de plank. Het is wel een borrelplank waar voor ieder wat wils bij is en waarmee eventuele dates geïmponeerd kunnen worden. Wel kan er gezegd worden dat er veel groen wat op de borrelplank ligt, zoals de basilicum, wat veel opsmuk is voor een hapje dat even genuttigd wordt in de namiddag.

Cijfer: 8

Groninger Studentenkrant | December 2014

et Concerthuis scoort punten omdat ze alles, tot aan de sauzen toe, zelf maken, en ze kunnen het borrelplankje ook vegetarisch/veganistisch/glutenvrij bereiden.

Het Concerthuis Hapjes: viskoekjes, olijven, verschillende groenten, vleeswaren, kaas, zalm, doppinda’s. Lekker bij bier of bij wijn: wijn. Prijs: €12,50 + Alles zelf bereid - Ook niet echt ﬁngerfood

Dat is natuurlijk een nobel streven, maar een panellid merkt hier wel op aan: ‘je moet dus wel vrouwen bij je hebben om dit te bestellen. Het is een beetje awkward wanneer je met kerels zit te drinken en dit krijgt als borrelplankje.’ Kennelijk zijn onze mannelijke panelleden bang dat hun penis krimpt na het eten van een doperwtje. De Broccoli is overigens wel ‘de lekkerste broccoli ooit’. Volgens een vrouw, dat wel. Verder zijn veel producten uit het borrelplankje niet echt uit het vuistje te eten. Voor de groenten en de salade moet er echt bestek aan te pas komen. Tot slot ziet de borrelplank er goed uit en is het leuk dat er niet-alledaagse hapjes, zoals viskoekjes, in zitten.

Cijfer: 8

Oberland Hapjes: Flammkuchen met prei en spekjes, Bismarksalade, twee soorten worst, Schwarzwalder Schinken, champignons, augurken. Lekker bij bier of bij wijn: bier! Grote pullen bier! Prijs: €10,- (Brettljause) en €7,- (Flammkuchen) + Originele hapjes - De Duitse smaak bevalt niet iedereen

berland is van de Duitse keuken en levert ons een borrelplank met Flammkuchen, salade, champignons, plakjes leverworst, augurken en een bakje met tot op heden ongeïdentificeerde oranje dingetjes die op abrikozen lijken, maar die naar augurk smaken. Na navraag blijkt het ingemaakte pompoen te zijn. Door de wat zure en zoutige elementen van het borrelplankje krijg je meteen zin in een pul bier. De Bismarksalade wordt erg gewaardeerd, de champignons niet. Deze laatste lijken ingemaakt te zijn en hebben een nogal excentrieke smaak. De augurken zijn de grote winnaar in dit borrelplankje. Zo simpel, maar eigenlijk zo lekker in combinatie met bier en stukjes worst. Voor degene die liever wat warms te happen wil, is de Flammkuchen een aanrader. Het is een soort pizza, maar dan anders. Lekker hartig en makkelijk met de hand te eten.

Cijfer: 8 ‘t Feithhuis Hapjes: Nootjes, kaaskoekjes, olijven, kaas, droge worst, gefrituurde garnalen, bitterballen en stokbrood met olijventapenade. Lekker bij bier of bij wijn: Allebei Prijs: €12,75 + Schoolvoorbeeld van een borrelplank - Weinig verrassend

ij ‘t Feithhuis kent men zijn klassiekers. Zij leveren ons een borrelplank met onder andere kaas, worst en bitterballen (door een panellid ‘bruin fruit’ genoemd). Het is duidelijk de meest klassieke borrelplank van de test. De droge worst is lekker en de kaasblokjes zijn van een romige jonge kaas. Het was dan ook vreemd genoeg de enige plank waar geen mes en vork aan te pas hoefden komen en wat echt fingerfood genoemd kon worden. Wel kan worden opgemerkt dat de borrelplank van ‘t Feitthuis het minst verrassende assortiment had ten opzichte van de overige borrelplankjes. Waar de overige borrelplankjes een element van verrassing bevatten, was de borrelplank van ‘t Feithhuis precies wat je ervan verwacht. Dat neemt niet weg dat het heerlijk is om droge worst en bitterballen te snacken bij je biertje, maar aangezien ‘t Feithhuis wat hoger is in prijsklasse en wat formeler is in sfeer dan de gemiddelde studentensoos, had het volgens ons iets chiquer gekund.

Cijfer: 8

Groninger Studentenkrant | December 2014

Correctie rubriek Zuipen en omstreken In het novembernummer van de Groninger Studentenkrant verscheen voor het eerst de nieuwe rubriek Zuipen en omstreken. Floor Meijs schreef hiervoor een stuk over Baflo. De inleiding bij dit artikel was geschreven door de hoofdredactie, en niet door Floor Meijs. De eerste twee zinnen van deze inleiding luidden:

Tegenwoordig vertrekt er elke dag wel een vliegtuig naar Zuidoost-Azië met een Groningse student die daar al backpackend de stufi er doorheen gaat draaien. Voor een enkeling is deze reis geëindigd in een verlaten Oekraïens weiland, maar dat is een ander verhaal. Floor Meijs distantieert zich nadrukkelijk van deze passage, en heeft inmiddels besloten om haar werkzaamheden voor de Groninger Studentenkrant te beëindigen. De hoofdredactie betreurt dat de passage in kwestie zonder medeweten van Floor Meijs, en tegen haar wil, onder haar naam is geplaatst.

Recensies E

en beetje aanmodderen tijdens je studententijd, dat is waar deze Nederlandse tragikomische film over gaat. Hoofdpersonage Thijs, gespeeld door Gijs Naber, is 32, heeft al aardig wat studies uitgeprobeerd en werkt bij de M-Markt (lees: Mediamarkt). Toekomstdromen of -doelen heeft hij niet en het lijkt wel alsof de term studieontwijkend gedrag speciaal voor hem is uitgevonden.

Aanmodderfakker

Ik kan niet voor iedereen spreken, maar voor mijn vriendinnen en mij was de film een feest der herkening. OK, het nietsnutten bij hoofdpersonage Thijs is ietwat erger dan bij de gemiddelde student, maar veel situaties zijn herkenbaar. Zo is daar de overbezorgde moeder die haar

et leven zit namelijk niet altijd mee. Vooral niet als student, zelfs niet in een mooie stad als Groningen. Stel, je woont in een kamer in hartje centrum, de Poelestraat om precies te zijn. Klinkt allemaal zo leuk en aardig, maar schijn is nogal goed in bedriegen. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.

Het leven van Michel

Laten we beginnen met de slapeloze nachten, die niet alleen veroorzaakt worden door schreeuwende studenten en ander gespuis dat tot in de vroege uurtjes hun ziel en zaligheid verkoopt aan de duivel genaamd alcohol. Nee, het bouwen van het Groninger Forum, dát veroorzaakt nog eens overlast. Dan zitten die provincialen te klagen over een paar kleine aardbevinkjes veroorzaakt door de gasboringen! Nou, beste mensen, ons monumentale pand heeft een aantal weken lang tien uur per dag op z’n grondvesten staan trillen vanwege de hakwerkzaamheden in een

et Infoversum, wat is dat ook alweer? Oja, die rare bolhoed op het CiBoGa-terrein, waarvan aanvankelijk niemand inzag wat het uiteindelijk ging worden. Nu eindelijk duidelijk is dat het gestalte een planeet moet voorstellen, begint toch de nieuwsgierigheid te overheersen. Tijd voor een bezoekje aan de film Natural Selection, waarin Charles Darwin himself zijn evolutietheorie uitlegt.

Het infoversum

Bij een ietwat awkward ontvangst – je kon een speld horen vallen – in de foyer van de bioscoop, was te zien dat Groningse scholieren kunstwerken hebben gemaakt voor het Infoversum. Wat schattig. Erg hoog waren mijn verwachtingen van de film eerlijk gezegd niet. Tot het sein klinkt dat de zaal opengaat en je wordt begeleid naar een reusach-

zoon nog steeds behandelt als een klein kind en continu vraagt wanneer hij weer eens naar huis komt. ‘Oh en schat, vergeet je de volgende keer niet de Tupperware bakjes mee naar huis te nemen?’ Nederlandse films zijn over het algemeen kut, laten we eerlijk wezen. Ik ging dan ook niet echt met hoge verwachtingen naar de film, ondanks het feit dat Aanmodderfakker zo’n beetje alle Gouden Kalveren waarvoor hij genomineerd is, heeft verzilverd. Beste mannelijke acteur, beste script, beste film, het houdt maar niet op. En is dat terecht? Ja, dat is terecht. Tenminste, ik heb de concurrentie niet gezien, maar ik geloof na het zien van deze film ab-

diepe kuil vijftig meter verderop. Tot overmaat van ramp zijn hierdoor minstens tien borden gesneuveld. Dát noem ik nieuwswaardig overlast. Nu heeft ieder nadeel natuurlijk ook z’n voordeel, dat echter alleen een beetje voordelig is door een ander nadeel. De geslonken voorraad aan borden heeft het slecht functioneren van de vaatwasmachine namelijk iets draaglijker gemaakt. Echter staat de hele keuken alsnog vol met ongewassen vaat en is het iedere avond weer een grote strijd om van een schoon bordje te kunnen eten. Zoiets kan natuurlijk nooit goed zijn voor de gezondheid. Maar afwassen met de hand is er niet bij, daar zijn deze handjes veel te waardevol voor. Om al dit leed een beetje draaglijk te maken, moet je je toch vergrijpen aan de alcohol. Wil je de dag dan eindelijk afsluiten door in bed nog wat tv te kijken, werkt de afstandsbedietige bioscoopzaal. Met een scherm die over de gehele bolhoed loopt. En niet te vergeten, met stoelen waarin je binnen drie seconden naar dromenland zou kunnen vertrekken. Tipje voor de RUG: het Infoversum is geen handige keuze om als collegezaal te gebruiken. Mijn vooroordelen over de film waren echter volkomen onterecht: de film Natural Selection laat vissen, vogels, dinosauriërs en vele andere exotische schepsels zo op je afkomen dat je wel weg móet duiken, nog dieper in je stoel. Darwin neemt je met zijn schip de Beagle mee naar verscheidende aardse landschappen. Van de bodem van de oceaan tot de toppen van de Galapagos Eilanden, waar je - met écht goede 3D-techniek – meegesleept wordt in zijn theorie van natuurlijke selectie.

soluut dat de prijzen op zijn plaats zijn. De film is grappig, maar de grappen worden niet geforceerd je strot ingedouwd. Het is een comingof-age story, maar niet een standaard blij ei verhaal. De hoofdpersoon is niet altijd even sympathiek, maar je gaat toch een beetje van hem houden. Maar niet veel, hoor.

anneloes prins

Kortom, deze film moet je gaan zien. Ook als je geen hoge pet op hebt van de Nederlandse cinema, is dit een vermakelijke en grappige film. En het is ook best fijn en geruststellend om te zien dat jouw sog-gedrag bij lange na niet zo erg is als dat van de aanmodderende motherfucker in Aanmodderfakker.

ning niet omdat de batterijen nog in de WII-controllers zitten. Wéér uit bed om handmatig te zappen. Zo wordt je wakker met een rotgevoel, ga je ook slapen met een rotgevoel. Des morgens, verschrikkelijk vroeg, elf uur, je bed uit om weer twee hele uren college te volgen. Lekker sportief met de fiets. Althans, dat had je gedacht, want een fiets geparkeerd bij de Grote Markt blijft nooit langer dan 3 weken staan. Dat wordt dus met je brakke, beroerde kop staan in het veevervoer dat de bus naar Zernike heet.

michel Van Der Vaart

De erbarmelijke leefomstandigheden van menig student is zwaar onderbelicht en mag best eens aan de orde van de dag komen. Ik stel dan ook voor om Giro 555 de komende tijd te gebruiken voor een extra steuntje in de rug van deze minder bedeelde bevolkingsgroep. Teken de petitie op www.studentenkrant.org en kom op voor de rechten van de student!

Natural Selection is zeker een aanrader voor als je je Tinder-date eens op een andere manier dan bij 22 Jump Street in Pathé wilt imponeren. Het is een echte belevenis waarin je zelf een rol speelt in hoe de wereld er millennia geleden uit heeft gezien. De zaal is mooi en ook de uitvoering van de film is uitstekend. Klinkt als een succes, niet? Toch weerhoud ik me er niet van om het eerste Full Dome 3D-theater van Nederland een kleine tip mee te geven: na een sterke film over de evolutietheorie van Darwin zat ik eigenlijk niet echt meer te wachten op een zweverig relaas over sterrenbeelden en Griekse goden in de sterrenhemel van Groningen. Oja, en de verwarming mocht wel een graadje hoger.

nicole boelens

Groninger Studentenkrant | December 2014

Zuipen en omstreken: Winsum We arriveren na een kwartiertje met de alom bejubelde Arriva in Winsum. Dorstig en hunkerend naar het gouden genotsmiddel lopen we verdwaald rond op het station. Waarschijnlijk komen we over als een buslading Japanse toeristen bij menig wereldwonder, want een lokale Winsumse blondine schiet ons te hulp en vraagt: ‘zijn jullie verdwaald, ofzo?’ iela chau beeld: toon heesakkers

Gelukkig begrijpt ze onze ontdekkingsreis naar alcoholische versnaperingen en een provinciale dancing (jazeker, er is een bar dancing genaamd Pub 69) en stuurt ons de juiste richting op. Wandelend door de straten van Winsum zien we kasten van huizen. Het zou absoluut niet verkeerd zijn om daar een huisfeestje te geven. Merthe uit Haren kan ons vast een paar tips geven. Inmiddels beland in het pittoreske centrum komen we met veel verbazing tot de ontdekking dat er overal speakers zijn opgehangen. Vanaf deze speakers schettert een misdadige mix van sinterklaasliederen en jumpstyle anno 2007. Daarnaast lopen er ook gillende bakvissen van generatie One Direction rond. Kortom, onze verfijnde oren ondergaan het tegenoverstelde van een eargasm. Een goede bodem is noodzakelijk voordat we biertjes gaan wegtikken, dus we lopen snackbar ’t Centrum van Edwin en Simone binnen. Sommige dingen des levens zijn nog onzeker: het banenperspectief van studenten Kunst, Cultuur en Media (is dat überhaupt een echte studie?), het aantal fatale slachtoffers in het nieuwe seizoen van Game of Thrones of welke vrouwelijke artiest nu weer softcore porno als muziekvideo lanceert. Daarom is het zo fijn dat deze snackbar ‘t Centrum heet. Lekker simpel en duidelijk. Onze barbaarse smaakpapillen, gewend geraakt aan Hasret, instantnoedels en de goedkoopste pesto van de AH, weten niet wat hen overkomt. Frikandellen en gehaktballen van goede kwaliteit hier, sodeju. Die Edwin en Simone weten wat ze doen. Als de klok acht uur slaat, worden we er aan herinnerd dat de toko gaat sluiten. De zoon van Edwin en Simone, gekleed in een minion onesie, helpt mee de tafel af te ruimen. Simone merkt op dat hij alles doet voor een snoepje in zijn mond. In de provincie is kinderarbeid kennelijk nog niet verdwenen.

Vervolgens lopen we café J&A binnen en bestellen een paar Amsterdammers, Westmalle Tripel en Pieterpadjes. Het laatste smaakt naar Beerenburg, maar dan veel aangenamer. Het glijdt zo je keel in. De gezellige dames achter de bar (lees: middelbare moekes met kort, pittig kapsel) zorgen goed voor hun clientèle. Vrijdagavond zal wel spelletjesavond zijn, want de bar zit vol met yahtzee en poker spelende mensen. Daarnaast zijn de gokmachines net zo drukbezocht als een uitzonderlijk knappe dame van plezier. De moekes hebben op hun shirt ‘Heul Apart’ staan. Wat schattig, het Groningse dialect is zelfs verwerkt in de tekst. Als ondertekende zich naar de wc begeeft, hoor ik twee mannen ‘Godverdomme!’ zeggen. Tja, zo’n Aziatische verschijning zijn ze natuurlijk niet gewend. We verlaten de swingende bar voor de plaatselijke jeugdsoos genaamd ‘de Pluu’. We praten een beetje met de twee vrijwilligers (van die energiedrank drinkende types) die ons vrolijk vertellen dat het alle dagen feest is in de soos. Binnenkort is er zelfs een sinterklaasdisco. Dat het zo gezellig is in de soos blijkt wel uit het groepje jongeren dat collectief de ogen strak op het mobieltje houdt. Onze laatste kroeg is Toby’s, waar kroegkat Lisa de touwtjes in handen heeft. De uiterst verwende kat nestelt zich op de schoot van een van ons en weigert vervolgens weg te gaan. Wat een heerlijk leven heeft Lisa toch. Zij hoeft zich niet druk te maken om blauwe vinkjes bij onbeantwoorde appjes. Als we lichtelijk beschonken in de laatste trein terug naar het stadse Groningen keren, genieten we nog even na van Winsum. De mensen zijn vriendelijk en de simpelheid zorgde voor een plezierige en Heul Aparte avond. Ondanks de bijzonder lage prijzen van alcohol (glas rode wijn: €1,80), keren we toch wat lichter terug in die heimat. Ach, you Winsum, you lose some.

Het debat

In de vorige editie van deze krant stond een passage waarover binnen de redactie van de Groninger Studentenkrant discussie ontstond. Deze luidt als volgt: Tegenwoordig vertrekt er elke dag wel een vliegtuig naar Zuidoost-Azië met een Groningse student die daar al backpackend de stufi er doorheen gaat draaien. Voor een enkeling is deze reis geëindigd in een verlaten Oekraïens weiland, maar dat is een ander verhaal. Deze twee zinnen hebben flink wat stof doen opwaaien binnen de redactie van de Studentenkrant. Het is natuurlijk een ontzettende faal van de hoofdredactie om zo’n kwetsend grapje onder iemands naam te zetten, zonder dat het met diegene wordt overlegd. Maar daarnaast is er ook binnen de redactie discussie geweest of we ons wel op zo’n manier hadden moeten uitlaten over een dergelijk ernstige gebeurtenis. De redactie bleef verdeeld over deze vraag en dan is het wel zo eerlijk om dat ook aan onze lezers duidelijk te maken. Hieronder kun je de argumentatie van de twee kampen lezen.

aar mijn mening is deze passage niet alleen onnodig, maar ook buitengewoon kwetsend. De MH17 vliegramp, die 17 juli dit jaar plaatsvond, is een verschrikkelijke gebeurtenis waarbij alle 298 inzittenden om het leven kwamen. Van hen hadden 196 mensen de Nederlandse nationaliteit. Mede omdat er zo veel Nederlanders bij de ramp omkwamen, leent deze gebeurtenis zich niet voor welke grap dan ook. “Iedereen kent wel iemand die in dat vliegtuig zat”. Deze stelling is veelvuldig in het nieuws geweest, en niet zonder reden. Het is waar. Dit geeft precies aan hoe gevoelig het onderwerp ligt, en hoe veel verdriet er is onder een groot deel van de Nederlandse bevolking. Zo’n anderhalve week nadat de vorige krant met de volgens mij misplaatste passage uitkwam, werd er nog een nationale dienst gehouden voor het herdenken van de slachtoffers van de MH17. Zo kort na de ramp, en wel in dezelfde maand als de herdenking ervan een grap over de vliegtuigcrash maken vind ik niet alleen kwetsend, maar bovendien respectloos voor de slachtoffers en hun nabestaanden. Dat de Studentenkrant erom bekend staat kritisch te zijn, te willen choqueren en af en toe grappen te maken die op het randje zijn, dat is mij bekend. Dit moet kunnen, maar er zijn grenzen. De grens is door het plaatsen van de passage hierboven wat mij betreft dik overschreden. Dit is voor mij dan ook een belangrijke reden om te stoppen met mij in te zetten voor de Studentenkrant. Ik hoop dat de mensen die het stuk geschreven en geplaatst hebben voortaan beter zullen nadenken over de impact van dergelijke uitingen.

floor meijs (ook namens een deel van de redactie)

r is bijna een half jaar verstreken sinds de tragedie die we MH17 noemen. In die tijd is iedere Nederlander bestookt met verhalen die de ernst van de ramp onderstrepen. Uren aan kostbare zendtijd zijn gestopt in het vertellen van de verhalen van de nabestaanden van de slachtoffers. Jongeren die iemand hebben verloren in de ramp, ouderen die iemand verloren hebben in de ramp, moslims, Brabanders, noem maar op: het menselijk leed is van iedere kant belicht. Hoewel ik zelf niemand ken die is omgekomen in het neergehaalde vliegtuig, kan ik me wel voorstellen dat anderen steun putten uit die verhalen. Echter, in haar zoektocht naar indringende human-interestverhalen lijkt de Nederlandse journalistiek voorbij te gaan aan de werkelijk relevante vraag: hoezo zijn er mensen met macht die het OK vinden om een passagiersvliegtuig neer te halen? En wie zijn dat dan in godesnaam? Sterker nog, de journalistiek is geen stap verder gekomen is het ontrafelen van de toedracht, noch heeft ze een gedegen onderscheid kunnen maken tussen feiten en propaganda. Dit vind ik zeer kwalijk en ik had graag gezien dat er meer middelen beschikbaar waren gesteld voor het beantwoorden van die vragen. Mijn beslissing om deze zin te drukken komt voort uit dit verwijt. Daarnaast vind ik het bij de Studentenkrant passen deze kwestie van een andere kant te belichten. Met de zin heb ik het leed van MH17 tot het marginale gebagatelliseerd, vanuit een cynische wereldvisie die de lezer van de Studentenkrant van ons gewend is. Maar achter deze opmerking schuilt een sociaal commentaar en daarin word ik gesterkt door de reacties op deze zin. Kennelijk zijn we zó geconditioneerd de ramp vreselijk te vinden, dat iedere relativering op weerstand stuit. En doordat we rondom deze gebeurtenis compleet verstokt zijn geraakt in emoties komen machthebbers ermee weg hun verzaakte verantwoordelijkheden te verbloemen met nationale rouwrituelen. En hoeft een belofte om ‘de onderste steen boven te halen’, niet nagekomen te worden. Mijn hoop was dat men door deze opmerking een stap uit de emotie zou nemen en zou zien wat de ramp met MH17 werkelijk blootlegt. Gezien de reacties kan ik concluderen dat het daarvoor wellicht te vroeg was.

toon heesakkers (namens de hoofdredactie)

Groninger Studentenkrant | December 2014

Orale bevrediging: Kerstspecial

De feestdagen komen er weer aan, een tijd van cadeautjes, gezelligheid, maar vooral ook van familie. Nu is het bij je ouders meestal nog wel redelijk uit te houden, maar na het zoveelste Sinterkerstennieuwdiner met al je achter-ooms en- tantes begint de moed je toch wel in de schoenen te zinken. Voor deze saaie avonden zijn slechts twee oplossingen bekend. De eerste is om je net-niet-grappige oom een wijntje teveel te voeren, de tweede is om jezelf een wijntje teveel te voeren. tekst en beeld: janneke Vos

elukkig is daar de Studentenkrant met de ultieme oplossing: zorg ervoor dat iedereen teut is. Gezelligheid alom! Hierbij de beste manieren om je, per gang, zo culinair mogelijk te bezatten.

Aperitief Je kan het maal maar het best zo sterk mogelijk beginnen om de scherpe randjes er gelijk vanaf te halen. Vooral omdat dit het moment bij uitstek is waar je familie je, om de beurt en stuk voor stuk, precies dezelfde vragen zal stellen over je studie –in welk jaar zit je nu?- , je bijbaantje –nog steeds bij dat callcenter?-, en je liefdesleven –is het uit?! Agossie!- zal stellen. Een aanradertje is dus Stroh 80. Is dat niet in huis, zoek dan even in je oma’s koelkast naar een jenevertje.

Voorgerecht Vaak een lekker soepje. Om in de Groningse sferen te blijven, kan ik hier een mosterdsoep, met daarin een heerlijk donker Bokbiertje verwerkt, aanraden. Oﬃcieel toevoegen tijdens het

www.wimpiecomics. blogspot.nl

maken van de bouillon, maar aan te raden is om het pas bij het opdienen te doen aangezien, alcohol al rond een graadje of tachtig verdampt.

loren, dus schroom niet om je toetje nog even af te toppen met een vers laagje Grand Marnier. Daarnaast misstaat een zoete Muscat dessertwijn ook niet.

Kofﬁetijd Hoofdgerecht Hier zijn er mogelijkheden natuurlijk te over. Bij een saus of een jus past een heerlijke ronde rode wijn zoals een Shiraz. Voeg de helft van de fles (ook weer op het laatst) toe aan de jus of saus en drink de rest tijdens het eten op.

Nagerecht Flambé! Om de boel in de hens te kunnen steken heb je een drank nodig die redelijk hoog zit in de alcohol en daarnaast ook suiker bevat. Voor desserts is daarom een lekkere Grand Marnier aan te raden. Vul een sauslepel, verwarm deze even van onderen en steek daarna de drank in de fik. Giet deze vervolgens over je dessert heen. Hierbij gaat kostbare alcohol ver-

Bij de koffie hoort een lekker likeurtje. De truc waarmee je hier winst kan behalen ligt eigenlijk heel erg voor de hand. Niet alleen neem jij een gepast klein glaasje naast de koffie, maar de koffie zelf kan ook een stukje internationaler! Denk aan Ierland, Frankrijk of bijvoorbeeld Spanje…

Groninger Studentenkrant | December 2014

Kroegportret: Il Sole In Cantina

VERWACHT 04/12

STRANGER THINGS HAVE HAPPENED

06/12 ARES 06/12 SIMPLON INVITES SLAPFUNK 13/12

MACHTIG

15/12

NEDERLANDS STUDENTEN JAZZ ORKEST

20/12 ABORYM 31/12

KOUWE KERMIS

20/02

KOVACS

21/03

FICTION PLANE

SIMPLON UP. ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK.

VOLLEDIGE PROGRAMMA OP WWW.SIMPLON.NL

In Londen, Parijs en Amsterdam is het helemaal hip: verborgen kroegen. Ook Groningen heeft er daar al een paar jaar één van. Anders dan die hipsterkroegen in de ‘wereldsteden’ doet deze kroeg niet heel erg zijn best om verborgen te blijven. Simpelweg weten weinigen van het bestaan van deze plaats af. Toch is het voor de jazzliefhebber absoluut een bezoekje waard.

06/12 07/12 10/12

tekst en beeld: toon heesakkers

e eerste keer is het wel even zoeken. Deze kroeg zit verstopt in een kelder in de Haddingestraat. Begin je zoektocht vanaf de Vismarkt en dan zie je vanzelf aan linkerkant van de straat een bordje met ‘Atelier Il Sole In Cantina’. Normaal is het trapje gesloten, maar op zaterdagavond rond elf uur ‘s avonds gaan de luiken open en komt er een deur tevoorschijn. Die deur zit dan wel steevast op slot, maar met een paar keer kloppen laten ze je vast wel binnen. Na binnenkomst betaal je drie euro entree, neem je een biertje en dan staat niets je avondje experimentele muziek meer in de weg. Na de deur te zijn binnengestapt rijst meteen de vraag: ‘waar ben ik nu weer beland?’ De obscure ruimte is vervallen, met gaten in de muren en afgebladderde verf. Er hangt steevast een fikse rookwalm, die het lichteffect van de gekleurde TL-balken alleen maar ten goede komt. De plafonds zijn laag en het is er erg krap. Zodra het een beetje druk is, wordt het bijna onmogelijk om je kont te keren, maar anders dan in de gemiddelde kroeg in de Poelestraat leidt de drukte niet tot irritatie. De mensen zijn vriendelijk en niemand doet moeilijk over een stapje opzij doen. Het valt meteen op dat een groot deel van de bezoekers internationaal is. Op een of andere manier is de kroeg dus wel erg bekend bij internationale studenten. Rond twaalven, als de muzikanten echt niet meer kunnen wachten met spelen, verhuist iedereen naar een kamertje verderop en neemt plaats op ofwel een houten bankje, ofwel de grond. Nadat de eerste noot is aangeslagen wordt het muisstil en luistert iedereen aandachtig. Il Sole in Cantina is gehuisd in een voormalig atelier, zo vertelt eigenaar Leo Grimaudo. Leo werd snel nadat hij met het

11/12 conservatorium begon geïntroduceerd met de plaats. Er waren toen nog niet regelmatig concerten. Dat is pas sinds een jaar of zes. Saillant detail: Leo’s vrouw was de kunstenares die voorheen in de kelder werkte. In eerste instantie stond ze toe dat de ruimte er zo nu en dan voor concerten werd gebruikt. Dat project is echter compleet uit de klauwen gelopen en nu is Il Sole in Cantina compleet in gebruik voor muziek. Naast dat Il Sole in Cantina een podium biedt voor beginnende muzikanten, helpen ze de artiesten ook met het opnemen en uitbrengen van hun eigen muziek. Ze hebben zelfs een eigen label: Cantina Records. Dat is ook meteen wat Il Sole uniek in Groningen maakt, aldus Leo. ‘Jamsessies heb je overal in Groningen en ik wilde echt iets nieuws.’ Doordat er enkel concerten plaatsvinden, worden beginnende muzikanten gestimuleerd hun eigen muziek te maken en verschillende formaties te proberen. Vaste gasten zien dan ook vaak dezelfde muzikanten terug, maar telkens in een andere formatie. Leo beschrijft Il Sole niet graag als een kroeg. Het is voor hem in eerste instantie een jazzpodium. Dat is ook de voornaamste reden dat er entree gevraagd wordt. Leo vertelt dat het natuurlijk heel fijn is voor de muzikanten dat ze wat verdienen met hun concerten, maar het entreegeld maakt de drempel ook iets hoger voor mensen die alleen een avondje willen komen zuipen. Nu komen mensen voornamelijk voor de muziek en drinken daar wat bij. Leo heeft dus eigenlijk ook nooit last van dronkenlappen. En dat komt de sfeer alleen maar ten goede. Il Sole in Cantina is een absolute aanrader voor een avondje muziek, in een intieme setting, met vriendelijke mensen.

13/12 19/12 09/01 14/01 15/01 16/01 07/02 11/02 12/02 20/02 25/02 25/04

J MASCIS JAMBINAI JETT REBEL UITVERKOCHT DOTAN UITVERKOCHT MULU MET DEF P EN RAYMSTER DE KIFT JAYA THE CAT EUROSONIC DAY 1 EUROSONIC DAY 2 EUROSONIC DAY 3 DOPE D.O.D. MY BRIGHTEST DIAMOND WALLACE VANBORN DOPE BODY BONGO BOTRAKO A PLACE TO BURY STRANGERS

VOLLEDIG PROGRAMMA OP WWW.VERA-GRONINGEN.NL OOSTERSTRAAT 44 • 9711 NV • GRONINGEN

Groninger Studentenkrant | December 2014

Ben Hard: Afhaalchinees Ik word wakker en het eerste wat ik hoor is het getetter van een draaiorgel. De kater helpt niet mee, maar door die halfbakken versie van Tulpen Uit Amsterdam heb ik nu al geen zin in de dag. Met de bekende misselijkheid sleur ik mijn lijf naar mijn laptop, een weg banende door de geur van twee dagen oude afhaalchinees. De transgenderporno die nog openstaat laat het al raden: gisterenavond weer niet geneukt en klaarblijkelijk moest ik alle zeilen bijzetten om mezelf nog een miezerig hoogtepuntje te bezorgen. The hell, als ik me er gisteren op kon afberen, zal het ook nog wel een keertje lukken.

a een kop koﬃe en wat sigaretten ziet de wereld er weer wat rooskleuriger uit. Gisteren is het me wel duidelijk geworden: ik word te oud. De Negende was zó volgestouwd met zeventienjarige dorpsschaapjes dat ik er spontaan jeugdpuistjes van kreeg. Ik kan me nog net herinneren dat ik mijn laatste kruit heb verschoten op een dik mokkel van Albertus. Niet omdat ik nou zo geil van haar werd, maar me op haar in slaap neuken stond me wel aan. Alsof je met een stijve pik op een verwarmd waterbed neerploft. De mannen onder ons snappen hier de charme wel van. Afijn, zelfs die slet kwam met gezeik over ongesteldheid en zo, dus toen heb ik de walvisjacht maar afgeblazen. Hier in het Groningse begint de schifting wel erg dun te worden.

Voor ik het weet trekt ze me met haar kleine handjes naar haar toe. In een ijltempo rukt ze mijn riem los, ontknoopt mijn broek en trek mijn broek naar beneden. Een sterk staaltje Chinees handwerk. Langzaam likt ze mijn schwanz af en neemt met haar miniscule handjes mijn balzak onder handen. Even heb ik mijn twijfels of mijn jongeheer wel in haar mondje gaat passen, maar dat blijkt ongegrond. Met lange halen laat ze langzaam maar zeker mijn knots in haar slokdarm verdwijnen. Ik druk haar achterhoofd ferm tegen me aan. Ze kokhalst even, spuugt op de grond en gaat dan door met pijpen. Nu nog heftiger, alsof haar leven ervan afhangt. Ik zie dat ze intussen zichzelf penetreert met die paarse dildo en dan wil ik niet anders dan zelf haar binnenste voelen.

Met volle overtuiging besluit ik naar de UB te gaan. Als ik hier ooit weg wil, zal die scriptie wel een keer af moeten. Nieuwe stad, nieuwe kutjes. Dat idee bevalt me wel. Bij binnenkomst zie ik op het bordje dat er nog studiekabinetten beschikbaar zijn. Ik ga er direct voor, want dan kan ik me hier makkelijk aan het zicht onttrekken. In de UB stikt het immers van de kippetjes wiens eitjes ik al eens heb geraapt. Eén zo’n rendez-vous zal mijn studiedag linea recta in een enkeltje invalidetoilet doen stranden. En ik vraag me ten zeerste af of die wel is schoongemaakt sinds mijn laatste bezoekje.

Ik til haar op en smijt haar voorover op de tafel. Ik probeer haar aan mijn prikker te rijgen, maar daarvoor moet ik flink kracht zetten. Dichter bij het ervaren van een tienerkutje ga ik niet komen, dus ik neem het er van ook. Als ik mijn tampeloeres eindelijk bij haar naar binnen heb gewurmd, verspil ik geen moment en begin haar direct stevig aan te duwen. Ze kreunt hevig en zegt ‘srow down, you huwting me’. Ja, later. Nu ga ik deze Chinese stoephoer een echte Hollandse pik laten voelen ook. Ik stoot haar met lange stoten steeds dieper de tafel in. Ze schreeuwt het uit. Daardoor laat ik me natuurlijk niet tegenhouden. Ik druk mijn linkerhand stevig tegen haar rijstbekkie aan en met mijn rechterduim ontdek ik het binnenste van haar poepert. Gelukkig houd mijn hand haar luide gekerm tegen, anders zou het sowieso over de gehele vierde verdieping galmen.

Een paar stappen richting de balie verder lijkt alle hoop vervlogen. Ik kijk recht in de fonkelende hertenoogjes van Liz. ‘Hoi, Ben!’ Godverdomme, ze is me niet vergeten. ‘Ik zie je hier nooit’, zegt ze. ‘Tsja, er lopen hier iets te veel potentiele moeders van Ben junior rond.’ ‘En met sommige zijn ze hier zelfs een dienstverband aangegaan’, voeg ik er aan toe. ‘Daardoor ken ik hier nu wel alle stille plekjes’, zegt ze met een knipoog. Ja, allemaal leuk en aardig, maar wat ik me ervan herinner is de rek al geruime tijd uit de mossel van Liz. Toegeven, ik heb daar zeker aan bijgedragen, maar de lol is er nu wel van af. Ik kap het gesprek af, vraag om de sleutel van zo’n kabinetje en neem snel de lift naar de vierde. Aangekomen bij mijn hokkie voor vandaag doe ik de sleutel in het slot en probeer het open te draaien. De deur blijkt al van het slot af te zijn, dus ik ga naar binnen en doe het licht aan. Tot mijn verbazing zit daar een klein Chineesje. Even denk ik dat ze aan het slapen is, maar ze staat snel op en, met het schaamrood op de kaken, kijkt ze me verschikt aan. In haar rechterhand zie ik een paarse neplul en het kutvocht loop langs haar iele dijtjes naar beneden. Ze is net één meter zestig lang en heeft een engelengezichtje met een klein pijpbekje en lang zwart haar. In eerste instantie zou ik haar niet ouder dan vijftien schatten, maar haar sletterige korte rokje en tacky hoge laarzen met enorme hakken verraden dat ze heus het klappen van de zweep wel kent. Net als ik me wil verontschuldigen zegt ze, in haar gebrekkig Engels, ‘crose the door, prease’. Op dat moment neemt mijn fallus het denkwerk van me over en ik smijt de deur dicht.

Ook al heeft ze verreweg het strakste kutje waar kleine Ben ooit in is geweest, na een tijdje rampetampen is er nog vrij weinig over van die spierspanning. Ik zoek mijn vertier op in een gaatje hoger. Zelfverzekerd werk ik ook dat pindaputje van haar af. Ik voel dat er tranen langs haar wangen lopen, maar dat wekt weinig sympathie op. Had ze zich maar niet als zo’n ongelofelijke sloerie moeten gedragen. Ik beuk nog een tijdje op haar kontje in en voel dan dat mijn hoogtepunt nabij is. Snel draai ik haar om, terwijl ik haar tegenstribbelingen met gemak overmeester. Met een klap op haar achterhoofd doet ze dan ook haar mondje open. Voordat ze ook maar een kik kan geven stouw ik mijn besmeurde pik diep in haar keel. Ik leeg mijn spermatank in haar en maak snel aanstalten om ‘m te smeren. Met finaal uitgelopen make-up en haar eigen pindasaus aan haar mondhoeken laat ik die bamislet achter. Fluitend loop ik naar huis, voldaan door een nummertje dat ik nooit eerder bij de Chinees heb afgehaald.

De SK Zweedse Puzzel Horizontaal 3. lekker muziekje 8. bank 9. auto 10. acteur 13. winkel 14. tabak 15. onderbroek 16. andere auto

Verticaal 1. tafeltje 2. koning 4. schrijver 5. zalm 6. cracker 7. kledingzaak 10. band 11. uitvinder 12. stad 15. boekenkast

Groninger Studentenkrant | December 2014

Afzien en aanhoren

Jij vind je studie al zwaar? Moet je nagaan hoe het is om je studie te volgen als je doof of blind bent. De Studentenkrant ging in gesprek met oud-rechtenstudent Bram (blind) en Rama, student vormgeving aan Minerva (doof ), om te horen hoe zij dat, ondanks hun lichamelijke beperking, toch maar even flikken. anneloes prins & marte Van Der Wal beeld: marte Van Der Wal

ram Schultinge (32, freelance projectleider en oud-rechtenstudent) is blind geworden op zijn vijfde, nadat bij het weghalen van een hersentumor oogzenuwen beschadigd zijn.

Kan je je iets herinneren van voor die tijd? Ja, in beeld gaat het terug tot mijn eerste. Blijkbaar blijven de beelden ergens opgeslagen en kan ik die nog steeds oproepen. Daardoor weet ik hoe mensen eruit kunnen zien. Ik heb mijn ouders, broertje en vriendjes van destijds gezien, maar ook kleuren, wat heel handig is. Kleur kan je nooit uitleggen aan iemand die het nooit heeft gezien. Ik kan zeggen ‘gras’ en ik zie groen, en vice versa.

Wat heb je gestudeerd? Ik heb geschiedenis gestudeerd, maar dat was vanwege praktische overwegingen onhaalbaar. Toen ben ik rechten gaan doen. Dat liep een stuk beter, omdat binnen die studie de lectuur een stuk vaster ligt en de wet toegankelijk moet zijn voor mij of mensen met andere handicaps.

Hoe heb je het ervaren om blind te zijn tijdens je studententijd? Ik heb eigenlijk alles gedaan. Ik ben lid geweest van studentenvereniging Cleopatra en via de studentenvereniging heb ik gelijk een sociaal netwerk opgebouwd. Ze hebben mij de kans gegeven om alle commissies te doen die ik wilde en dat heeft er uiteindelijk in uitgemond dat ik alle commissies heb gedaan, behalve het bestuur zo’n beetje.

Wat doe je nu? Ik werk nu als projectmanager, freelance, bij stichting the European Institute for Democratic Participation (EIDP). Het is een organisatie die zich bezig houdt met mensenrechten, democratisering en begeleiding van democratische processen in Oost-Europa, de Kaukasus en Centraal-Azië.

Hoe is het om in die gebieden te werken en reizen? Ik ben totaal in het diepe gesprongen. Ik moest echt vertrouwen op mensen die ik niet kende. Je menselijke radar wordt heel erg getest. Het is voor mij een positief versterkende ervaring geweest. Ik ben al een optimistisch mens, maar ben er niet minder optimistisch van geworden. Meer zelfs.

Heb je tijdens het reizen ook nare ervaringen gehad? Ik dronk in Armenië van een fonteintje en er stond een wat oudere vrouw achter mij te wachten. Die zat naar mij te kijken en die dacht: ‘nou, toch maar even niet’. Ik vroeg het later aan een Armeniër en die vertelde mij dat sommige mensen denken dat het besmettelijk is. Tegen zulke onwetendheid kan je bijna niet discussiëren, dus dat laat je maar.

En heb je wel eens een nare ervaring gehad in Nederland? Ik ben wel eens beroofd in Groningen. Ik kwam aangeschoten uit mijn studentenvereniging, leuke avond gehad, en vervolgens word je beroofd van je telefoon. Het was heel vervelend, gewoon qua vertrouwen in mensen. Dan ga ik toch de avond daarna wel weer over straat. Ik laat me niet kisten. Toen hoorde ik een groepje mensen praten met een accent, Antilliaans denk ik zo. Ik denk: daar moet ik maar eens even omheen lopen. Met het gevolg dat ik met mijn hoofd recht tegen een lantaarnpaal loop en begin te bloeden als een rund. Toen kwamen die Antillianen naar me toe van: ‘kunnen we je helpen, zullen we even een pleister regelen?’ Toen dacht ik: ‘oh mijn god, dit dus nooit meer’.

Zijn er ook voordelen aan blind zijn? Ik zit in de commissie Diversiteit voor D66 en ik ben de enige blinde. Dat vind ik niet erg, dat maakt me speciaal en dat vind ik ook wel weer leuk. Het geeft je ook een trademark, zeg maar, dus dat heeft ook wel weer zijn voordelen.

Heb je ook een blindengeleidenhond? Ja, gehad. Barry heette hij en ik heb hem twaalf jaar gehad. Hij is midden tijdens de gemeenteraadscampagne overleden. Toen ben ik gewoon doorgegaan en had ik weinig tijd om daar al te veel bij stil te staan, maar het was wel heel heftig. Ik heb voorlopig ook geen behoefte aan een nieuwe hond. Barry is mee geweest naar de studentenvereniging en zelfs een keer naar de Shooters. Je bent dag en nacht bij elkaar en je vormt er een telepathische band mee. Als ik in de Herestraat langs de McDonalds liep en ik dacht aan McDonalds en ik had honger, dan liep hij naar binnen. Dus ik gaf hem op het laatst ook bijna nooit meer commando’s, want hij liep toch wel waar ik heen wilde.

ama van der Garde (27, student Vormgeving aan Minerva) is doof geboren. Hij kan liplezen en praten.

Hoe heb je leren praten? Ik heb logopedie gehad. Toen ik twee jaar oud was kreeg ik spelenderwijs les. Ik kreeg speelgoed en als ik enthousiast was maakte ik geluiden, en ze motiveerden mij dan die geluiden te maken en zo heb ik leren praten.

Is je doofheid een onderdeel van je kunst? Ja. Beeld moet ik begrijpen zonder ondersteuning van muziek of stem, bijvoorbeeld de ‘Even Apeldoorn Bellen’ reclames. Dat is al duidelijk zonder dat ik hoef te weten waar ze het over hebben. Dat probeer ik ook mee te nemen in mijn ontwerpen. Dat mensen het kunnen begrijpen zonder muziek, zonder tekst, alleen beeld. Vorig jaar hadden wij een opdracht met het thema confrontatie. Toen had ik bedacht dat ik vier leerlingen in de klas doof zou laten maken door middel van een koptelefoon. Ik heb een situatie gemaakt waarin iedereen met elkaar moet overleggen en die vier mensen mee moeten draaien met de groep. Daarna snapten mensen mij veel beter. Ze snappen dat ik mensen recht moet aankijken bijvoorbeeld. Vaak bespreken mijn vrienden snel tussendoor dat ze even naar de Albert Heijn gaan, maar dat krijg ik dan niet mee.

Werk je naast je studie? Ik heb een eigen bedrijfje in ontwerpen: Grade Studio. Ik krijg daar zo nu en dan opdrachten voor binnen, bijvoorbeeld om voor evenementen een poster ontwerpen. Dat is een aardig zakcentje.

Vind je dat het in Nederland voor doven goed geregeld is? Er zijn veel mensen die wat nodig hebben omdat ze niet anders kunnen en er zijn ook mensen die het ook echt gebruiken, waaronder ik, want ik studeer nog steeds. Er zijn ook mensen die een uitkering krijgen maar nog steeds thuis zitten en op stap gaan en feesten en niets anders doen. Daar ben ik het niet mee eens. Zolang het eerlijk is, ben ik tevreden. Anders moet Nederland er voor zorgen dat doven gelijkwaardig een baan krijgen, dan mogen ze mijn uitkering afschaffen, maar tot die tijd moet de uitkering blijven. Ik heb vroeger veel gesolliciteerd, maar ze durven het risico helemaal niet te nemen.

Doe je aan externe activiteiten?

Ja. Ik kan ongestoord mijn behoefte doen op het toilet, ik heb toch niet door dat er andere mensen zijn. Je hebt mensen die dat niet kunnen waar andere mensen zijn, dat heb ik niet. Ik kan ook overal slapen. Een trein, een bus, in een tent, thuis: geen probleem. Ik ben tijdens een huisfeest, terwijl iedereen nog bezig was met feesten, gaan slapen op de bank. Geen probleem, zolang ze maar niet op me vallen.

Ik zit bij Donitas (studentenvolleybalvereniging, red.). Ik vind het geweldig daar. Ik ben doof en ik ben ook nog homo. Daar wilde ik niet direct voor uitkomen. Toen ik mij aanmeldde was het omdat ik wou gaan sporten in teamverband. Aan mijn doofheid moesten ze even wennen. Toen ze erachter kwamen dat ik homo was, waren de mensen ineens veel meer opener naar mij toe. Ben altijd op de hoogte van de roddels. Dat vond ik helemaal geweldig. Ik ga twee tot drie keer in de week uit. Vaak borrel ik bij Donitas of ik ga naar een feest. En na de training op donderdagavond drink ik regelmatig een biertje. Dan ga ik of met mijn team naar die borrel, of met mijn klas op stap en daarnaast heb ik ook nog mijn eigen vrienden met wie ik op stap ga. Genoeg keuzes, dus. Ik zit ook in een commissie die een soort van Almanak maakt voor Donitas.

Hoe gaat Minerva om met het feit dat je doof bent?

Heb je tips om de communicatie tussen jou en anderen beter te maken?

Zij moeten weten dat als ze een filmpje laten zien, er ondertiteling bij moet zijn. Ik heb tijdens lessen ook vaak een tolk mee, maar dat kan niet altijd. Zij hebben ook gewoon een leven. Ik heb twee verschillende tolken twee dagen in de week. Ik vind het prettiger om wat minder tolken te hebben, dan komen tolken ook beter in het vakjargon. Tolken hebben vaak ook een eigen stijl en daarom is het fijner om een vaste te hebben.

Mensen moeten meer met hun handen spreken. In het begin hadden jullie moeite met mij verstaan, en nu kunnen jullie mij beter begrijpen. Zo gaat het met iedereen. Mensen moeten even wennen aan mij, maar ik ook aan hen. Iedereen articuleert anders en dan is liplezen in het begin moeilijk. Door jezelf uit te drukken door middel van eigen gebaren, basisgebarentaal, kom je een heel eind.

Heb je ook voordeel aan het doof zijn?

Groninger Studentenkrant | December 2014