SK Februari 2010

www.studentenkrant.org | jaargang 26 | Februari 2010 | De enige onafhankelijke studentenkrant van Nederland.

Het Gesprek

pagina 3

Maarten van Rossem

Achtergrond

pagina 5

Studiefinanciering op de schop?

Test

pagina 7

Grote Kebabtest

Studentenkrant Groninger

GĂŠĂŠn

Valentijnseditie

2

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

Briefje voor de rector magnificus Jo Frans!

Hoe gaat het met je bestuurtje? Goed bezig met je CV man! Waar ik voor schrijf: ik hoorde laatst van één van mijn informanten dat je de UK €547.000 subsidie geeft voor die oudpapier productie van ze! Je laat je naaien, en niet op de goede manier. Wij dachten altijd dat we overdreven als we riepen dat de UK 100x meer subsidie krijgt, maar het is dus 174x meer! Je hebt prestatiecultuur toch heilig verklaard? Ik neem aan dat het ook geldt voor je eigen ambtenaren? Maar ik heb de oplossing voor je: ik en mijn team willen het wel voor je doen.

Een paar ton goedkoper ook. Een offerte dus:

Postrondbrengers worden gesmeekt de UK’s van vorige week weer mee terug te nemen, omdat de kantoren anders dichtslibben met stapels kranten. De oplage gaat dus naar 12.000. Meer dan genoeg, aangezien de gemiddelde krant die de bak verlaat zo’n 5 keer wordt gelezen. De bolleboos weet dan meteen dat de oplage nog wel lager kan, maar dat vergt een distributie-afstemming die onmogelijk is. Bovendien ruimen al die schoonmakers de tafels dagelijks leeg en gooien onze krantjes weg.

Mosterd na de BSA maaltijd den en er steeds meer mensen afstuderen. Naast hoge cijfers halen, wat natuurlijk altijd een goede strategie blijft, blijkt juist dat jezelf ontwikkelen naast je studie erg gewaardeerd wordt door toekomstige werkgevers.

Het is belangrijk dat je als student je horizon hebt verbreed en een aantal commissies of besturen hebt gedaan om aantrekkelijk te zijn voor werkgevers.

Post

Dit zijn vijf redenen waarom wij het goedkoper en beter gaan doen: 1. De UK kost €14.000 per uitgave aan subsidie. De SK doet het voor €273 subsidie. Natuurlijk, mitsen en maren: onze oplage is lager, maar die van de UK is kunstmatig hoog. Per gedrukt nummer dan: de UK kost 66 cent subsidie per krantje, de SK 4,5 cent. Het punt mag duidelijk zijn. Het is de monumentale inefficiëntie van een Sovjet Kolchoz vs. die van een Toyota Prius die heuvelafwaarts rijdt met de wind in de rug. Zoiets moet bestraft/beloond worden volgens de nieuwste filosofie van de RUG, dus kom maar op met die poet.

4. Nu begeven we ons op glad ijs.

Het is uiteraard subjectief, daarom formuleer ik voorzichtig en met de grootst mogelijke omhaal van woorden: Wij zijn beter. De UK is een saaie krant. Natuurlijk zitten wij daarom bij de SK, dus velt u –waarde lezer- zelf uw oordeel maar.

5. De UK is een bejaardentehuis.

De hoofdredacteur had de oma kunnen zijn van de gemiddelde SK-redacteur. De gemiddelde leeftijd is sowieso iets van 98. Het heeft weinig met het studentenleven te maken wat daar gebeurt.

Het is domweg de zoveelste ambtelijke instelling van de RUG. Dat lijkt me ook een overweging: je kan het laten doen door een groep van nog studerende vrijwilligers of door ambtenaren.

2. Wekelijks uitkomen is onzin.

Met 26.700 studenten produceren we domweg niet genoeg spannend nieuws (spannend = wat we ook daadwerkelijk zelf willen lezen).

We gaan dan tweewekelijks uitkomen. De mededelingenpagina zal er wel in moeten van de RUG, maar dat boeit ook niet wekelijks.

Sterker nog, het boeit helemaal niet. Je kunt daar je pincode neerzetten en zeker weten dat niemand het zal lezen.

Prijskaartje: Wij doen het wel voor €200.000. Dat is €347.000 goedkoper. Voor dat geld kunnen we ook wel gewoon zinloos wekelijks uit komen met dezelfde zinloos hoge oplage als je dat wilt, maar ik heb er liever gewoon een Audi van de zaak voor de hoofdredacteur bij.

3. De oplage is kunstmatig hoog.

We hebben het even uitgezocht.

Boterzachte cijfers uiteraard.

Meer dan de helft van de oplage blijft liggen. Het wordt ook naar RUG-medewerkers gebracht door de bezorging van de RUG. Daar wordt het ook matig gelezen.

Tik ‘m aan!

In afwachting van een gesprek waarin wij een high five doen om de makkelijkste bezuiniging ooit.

Randy Martens Hoofdredacteur SK

Ingezonden brief In de Studentenkrant van december stond op deze plek een jubelend artikel onder de naam ´Hoera voor Calimero´ over het besluit BSA in te voeren aan de RUG. In dit stuk komen enkele opvattingen en conclusies naar boven die enige repliek verdienen.

Wat betreft het referendum is een opkomst van meer dan 10% van de gehele studentenpopulatie op zo´n korte termijn een best hoge opkomst en mag zeker de conclusie niet getrokken worden dat wie zwijgt toestemt. Genoeg studenten zijn tegen een BSA maar hebben niet meegedaan aan het referendum. Je zou een referendum kunnen houden over opheffing van de RUG en nog zou je geen 100% opkomst krijgen.

De constatering dat een BSA zou helpen de RUG leaner, meaner, faster en stronger te maken, is alleen van toepassing op de term meaner. Uit grote studies naar het BSA blijkt dat de totale studieduur helemaal niet verkort wordt en dat het met de afname aan aantal studenten ook wel meevalt. Feit is dat alleen de banale manier waarop Den Haag rendementen meet, doet denken dat studenten sneller studeren.

Een rekenvoorbeeld: een student schrijft zich in voor bedrijfskunde, heeft wat opstartproblemen maar haalt in 5 jaar zijn bachelor. Een stoute student want 4 jaar is de Haagse norm. Als dezelfde student in het eerste jaar een BSA had gekregen en vervolgens bij economie na 4 jaar zijn bachelor haalt, is zijn totale studieduur nog steeds 5 jaar, maar in dit geval is Den Haag blij omdat ze alleen naar herinschrijvingen kijken.

Natuurlijk is het een feit dat de rendementen omhoog moeten, maar dit is op veel andere manieren te bereiken. Uitdagend onderwijs, waarbij de student geprikkeld wordt tot nadenken en in de stof gezogen wordt.

Kleinschalig, activerend onderwijs met veel contact met je docenten. Allemaal maatregelen die in tegenstelling tot een BSA wel daadwerkelijk een reductie van de totale studieduur opleveren.

Het belang van cijfers erodeert namelijk. De studies worden zo makkelijk gemaakt om de totaal niet uitgedaagde studenten te laten slagen. Waardoor een hoog cijfer in een nominale studietijd alleen nog maar aangeeft dat je een boek kan lezen en af en toe de discipline hebt om in de UB te zitten. Niks academische vaardigheden.

De visie van de SOG is kortom dat je jezelf met een BSA alleen maar in de vingers snijdt en je rendementen moet verbeteren op een meer academische manier, waarbij je de intrinsieke motivatie van de studenten aanspreekt. Notoire niet-studeerders krijgen we op andere manieren wel aan de studie.

Maar helaas is de zeggenschap niet aan de studenten in de universiteitsraad, maar aan het college van bestuur, dat zich volgens de auteur van het decemberstuk terecht autoritair opstelde en zich niks aantrok van de medezeggenschap. Nou is dat in onze ogen altijd een kwalijke zaak en moet je als je iets graag wilt invoeren de discussie met argumenten kunnen aangaan.

Nu de BSA kogel door de kerk is, is het dus zaak het BSA verantwoordelijk en met zoveel mogelijk academisch verantwoorde maatregelen in te voeren. Bijvoorbeeld door meer contacten met docenten, kleinschaliger onderwijs en betere voorzieningen. Nu maar hopen dat de universiteit zich ooit gaat realiseren dat de enige manier waarop je maatschappelijk rendement verbetert niet inhoudt dat je studenten zo snel mogelijk uitpoept, maar dat je ze laat gaan, barstend van de academische vaardigheden, wereldsheid en propvol extracurriculaire ervaring.

Sàndor Schokker is woordvoerder onderwijs in de Universiteitsraad voor de SOG (Studentenorganisatie Groningen) en lid van de Universitaire Stuurgroep BSA

Geen ` ` Valentijnseditie?

‘Géén Valentijnseditie’! Terecht lijkt ons. We zijn tenslotte de Viva niet.

Dieren hebben pijn geleden en zijn uiteindelijk overleden bij het maken van deze foto.

Speciale dank gaat uit naar een anonieme medewerker van het dierenasiel.

Bovendien blijken werkgevers wel degelijk erg geïnteresseerd te zijn in wat een student buiten zijn studie heeft gedaan. Universiteiten worden groter en groter, waardoor je ziet dat de studies steeds massaler wor-

advertentie

www.foksuk.nl

3

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

‘Meneeheeer, is dit voor het tentamen?’

Maarten van Rossem

Het Gesprek In•tel•lec•tu•eel, de: Doorgaans man, de middelbare leeftijd lang en breed gepasseerd.

Nonchalant, doch fijnzinnig en charmant voorkomen. Ogen versterkt door een bril, die belezenheid suggereert. Een baard is een vereiste, het liefst met vlagen grijs erdoor.

De belichaming van deze definitie is historicus Maarten van Rossem. Met zijn ongezouten mening en sterk redeneervermogen verliest hij aan de tafel van een praatprogramma nooit een discussie. Zijn uiteenzettingen zijn veelal cynisch en zelden vervelend of oninteressant. Voor de SK reden genoeg om af te reizen naar Utrecht en hem in het comfort van eigen woning nederig te ondervragen over de belangrijke zaken in het studentenleven in de hoop verlicht terug te keren naar Groningen. Terwijl we plaats nemen springt zijn poes op tafel, die vervolgens resoluut op mijn collegeblok gaat zitten. De boodschap is duidelijk: Pen neer, kop dicht en luisteren.

Uw studietijd besloeg praktisch de complete roaring sixties. Stond u ook regelmatig, volgespeld met anarchiebuttons, te protesteren op de dam?

‘Ik had weinig met de radicale idealistische opvattingen van bijvoorbeeld de studenten die het Maagdenhuis bezetten in 1969.

Ik was meer van een rationele aanpak en walgde van dat idiote idee van ontketening van een revolutie. Wat dat betreft zijn jonge intellectuelen over het algemeen absoluut niet goed bij hun hoofd.’

Zat u in die tijd voornamelijk te blokken in de bibliotheek of was u naast uw studie actief in het studentenleven?

‘Ik heb officieel acht jaar gestudeerd, maar was hiervan maar zo’n vier jaar echt actief met mijn

lijk toch vrij briljant afstuderen.’

studie bezig. Voor een student zat ik weinig in de kroeg. Wat ik voornamelijk deed was obsessief lezen. Verder schreef ik wat voor studentenblaadjes en zat ik bij een almanakredactie. Veel van mijn tijd ging op aan studentenpolitiek. Hier ontdekte ik overigens dat ik voor de politiek volkomen ongeschikt ben. Ik ben namelijk veel te ongeduldig. Het zit niet in me anderen te overtuigen van iets wat zo volkomen evident is dat iedere idioot het nog binnen tien seconden begrijpt.’

De papieren versie van het U-blad (de UK van Utrecht) gaat op de schop. Erg?

‘Ik heb nog een videoboodschap opgenomen om dit te voorkomen, maar tevergeefs. Ik vind het wel jammer. Er moet in elke studentenstad een universiteitsblad zijn, het liefst onafhankelijk, die kritiek kan geven op de bestuurders.

Bij deze wil ik jullie als studentenkrant ook wel waarschuwen: let op dat ze jullie niet de nek omdraaien. Cultuur, kritiek, het interesseert ze geen bal. Dat komt voort uit het mallotige idee dat de universiteit een zakelijke ondermening is.’

U bent cum laude afgestudeerd.

Heeft dit veel bloed, zweet en tranen gekost?

‘Totaal niet, geschiedenis ervoer ik als een extreem makkelijke studie. Ik deed er niet veel voor, maar als ik wat deed, deed ik het goed en solide. Ik ben trouwens een uitgesproken hater van de zesjescultuur. Als je er toch zit, waarom zou je er dan in godsnaam de kantjes vanaf lopen?

Van een academische studie kun je alles maken wat je wilt en naar mijn idee krijg je dat ook allemaal later weer terug. Veel studenten beseffen niet dat college iets anders is dan gymnastiekles op de basisschool waar je gedwongen heen moet. Alleen in het geval dat je door je ouders gedwongen wordt om fiscaal recht te doen, kan ik me voorstellen dat het niet zo interessant is. Ik zelf werd ook door mijn familie aangespoord om iets te gaan studeren waarmee je enigszins een goed toekomstbeeld creëert. Geschiedenis zagen mijn ouders als een studie waarmee je gedoemd bent om veertig jaar lang les te geven op een schimmige school in Klazienaveen. Om hen tevreden te stellen begon ik met farmacie, maar ik kwam er snel achter dat geschiedenis meer iets voor mij was.’

U hebt lange tijd college gegeven aan de universiteit van Utrecht.

Wat zijn de grootste verschillen tussen nu en de tijd dat u studeerde?

‘In mijn tijd was er geen enkele vorm van studieplanning, zoals verplichte werkgroepen. Blij dat ik dat niet heb meegemaakt. Ook kraaide er toen nog geen haan naar hoe lang je studeerde; op je ouders na dan, want die waren financieel de klos. Verder bestond het probleem van massaliteit nog niet. De stijging van het aantal studenten is sinds die tijd enorm.

Grote hoeveelheden studenten zijn overigens een zegen voor een stad. Vergelijk Assen, een stad die als een absoluut dieptepunt kan

advertenties

Wat vindt u van de houding van de hedendaagse student?

Illustratie: Paul van der Steen worden beschouwd, eens met het bruisende Groningen en je ziet het verschil.’

Naast geschiedenis gaf u ook college in het vak Amerikanistiek, hoe bent u daar terechtgekomen?

‘Laat ik voorop stellen dat ik Amerikanistiek een belachelijk vak vind. Studeer gewoon geschiedenis en besluit dan om je te verdiepen in de Verenigde Staten. De

derwijs geeft. Toen ik studeerde waren sommige hoorcolleges werkelijk abominabel slecht. Bij sommigen moest je jezelf om de tien minuten met een speld in de arm prikken om niet in een comateuze toestand te raken. Er waren zelfs professoren die hun eigen syllabus voorlazen. Uiteraard waren er toen, en zijn er ook nu genoeg professoren die hun studenten wel kunnen boeien.’

“Bij sommige hoorcolleges moest je jezelf om de tien minuten in je arm prikken om niet in comateuze toestand te raken” studenten eisten echter op een gegeven moment dat er een medewerker zou worden aangesteld op dat gebied. Ik ben er toen min of meer ingerold. Mijn eigen interesse voor de Verenigde Staten is ontstaan nadat ik een boek had gelezen over de presidentsverkiezingen van 1960. Dat vond ik ontzettend opwindend en interessant, totaal anders dan die lullige gemeentepolitiek in Nederland.‘

Wat is uw mening over de kwaliteit van het hedendaags universitair onderwijs?

‘Kwaliteit is gekoppeld aan de individuele persoon die het on-

Wat vindt u van de maatregelen van minister Plasterk (BSA, harde knip, inkorting bestuursbeurzen), waardoor een rijk studentenleven in het geding komt?

‘Het voordurend knabbelen aan de studieduur vind ik kinderachtig en in ruimere zin maatschappelijk onverantwoord. Je moet studenten tijd gunnen volwassen te worden, ook in intellectueel opzicht. Het lijkt me wel redelijk dat je controleert of ze iets uitspoken. Als er in mijn tijd een bindend studieadvies had bestaan zou ik weggestuurd zijn. Zo blijkt maar: je hebt mensen die eerst geen reet uitspoken en uiteinde-

‘Ik heb het idee dat het grootste deel oprechte interesse heeft voor het vakgebied. Al is er altijd nog zo’n veertig procent waarvan ik me afvraag wat ze komen doen in college. Meisjes laten elkaar hun vakantiefoto’s zien en jongens liggen te slapen, hoe flink je je ook inspant als collegegever. Telaatkomers mogen wat mij betreft ook harder worden aangepakt.

Zeker die lui die na twintig minuten lamlendig binnensjokken en, na iedereen uitvoerig begroet te hebben, met veel gerommel hun spullen pakken. De laatste jaren zet ik zulk soort jongens flink op hun nummer, dat helpt wel. Aan de andere kant zitten er elk jaar wel studenten bij die volstrekt briljant zijn. Een probleem hierbij is dat studenten in werkgroepen zich vijandig opstellen tegen de actieve geïnteresseerde student.

De lamzakken doen dit natuurlijk omdat dit onhandig reflecteert op hun passieve houding. Een ander typisch geval van de moderne student: ‘Meneer moeten we dit opschrijven, is het voor het tentamen?’ En de manier van studeren; dat hysterische gedoe van drie dagen stampen om een tentamen te halen, zo stom en kortzichtig. Er is wat studiehouding betreft wel een groot verschil tussen mannelijke en vrouwelijke studenten.

Meisjes zijn over het algemeen veel meer gedisciplineerd en hebben tenminste een leesbaar handschrift. Als ik bij het nakijken van tentamens het idee krijg dat de student in kwestie wekenlang verdovende middelen heeft gebruikt, dan weet je zeker dat het handschrift van een jongen is.

Tot slot?

Er zijn veel studenten die uitstralen dat ze moeten, maar eigenlijk liever iets totaal anders hadden gedaan die middag. Als je het niet leuk vindt ga je toch bij een bank werken, of word fietsenmaker!

Edo Grevers

Colofon De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van achtduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie: Randy Martens Liesbeth Kauw hoofdredactie@studentenkrant.org Eindredactie:

Tessa Nijland Gerline van der Giessen eindredactie@studentenkrant.org

Vormgeving: Jacob Roel Meijering

Redactie:

Lise Evers Gerline van der Giessen Edo Grevers Ingrid Hofstra Judith Katz Bart van der Leij Tessa Nijland Ruurd Oosterwoud Tom Plat Tobias Rutteman Lisanne Wieringa Elske Woudstra

Webmaster:

Herwin Thole Daniel Smeding

Fotografie:

Jan Luursema www.janluursema.nl Ewoud Rooks www.erooks.nl Eveline Vaessen

Coverfoto:

Ewoud Rooks

Met dank aan:

Reid, Geleijnse en van Tol Nozzman Mark Retera Bandirah Maarten van Rossem Paul van der Steen

Drukwerk:

Grafische Industrie de Marne

Bestuur

Voorzitter: Steven Roos Penningmeester: Mirre Terpstra Acquisitie: Isabelle Bos Acquisitie: Roos Post

Adresgegevens:

Stichting Groninger Studentenkrant St. Walburgstraat 22C 9712HX Groningen

4

Groninger Studentenkrant | Februari 2010 advertenties

Studeren op z’n 19e eeuws Illustratie: Tobias Rutteman

De ruim 26.000 studenten die aan de RUG studeren, lijken de afgelopen weken met z’n allen massaal in de UB te bivakkeren. Gevolg: complete chaos.

Heel anders was dat in de negentiende eeuw. Studeren was toen slechts voor een klein groepje studenten weggelegd.

Tussen 1815 en 1878 schommelde het studentenaantal in Groningen tussen de twee- en driehonderd studenten, een gezellig ‘elitair’ clubje.

Een hulpje voor de was en vaat

Studeren in de negentiende eeuw was alleen mogelijk voor de rijken, het was namelijk een dure bezigheid. Ook in de negentiende eeuw moest er collegegeld betaald worden en woonden de studenten op (te dure) kamers. De kamers van toen waren niet groter dan nu. Toch hadden de studenten in die tijd wel een fijn extraatje bij de kamer: een hospita. Zij onderhield het huishouden. Geen zorgen dus over de groeiende berg was en de opstapelende vaat. ’s Avonds thuiskomen en de stampot al op tafel zien staan, heerlijk!

En, ‘Juffrouw, kunt u mij de pantoffels aanreiken?’ Wat een tijd!

Ladderzat

De studenten moeten dus alle tijd van de wereld hebben gehad om te studeren. Maar, net als tegenwoordig, vloeide de drank rijkelijk en was het zéér belangrijk om vriendschappen te onderhouden.

In de negentiende eeuw waren de meeste Groningse studenten lid bij de studentenvereniging Vindicat Atque Polit. Op de sociëteit

werd vaak veel en heftig gefeest.

Het kwam regelmatig voor dat de studenten laveloos door de stad zwalkten. Wanneer de student te bezopen was om zelf naar huis te lopen, werd hij door zijn drinkbroeders vastgebonden op een ladder. Op deze ladder werd hij dan door zijn vrienden naar huis gedragen: ladderzat.

Vrouwelijk schoon

Studeren was nog altijd niet toegestaan voor vrouwen. Veel contact met vrouwen was er dan ook niet (het was een mannenwereld).

De studenten moesten buiten de universiteit op zoek naar vrouwelijk schoon. Gelukkig kende Groningen meerdere bordelen alwaar de studenten aan hun spreekwoordelijke trekken konden komen. Het bezoeken van een hoerentent door studenten was volgens historicus Pieter Caljé in die tijd heel normaal. Een groepje studenten beschreef in 1829 hoe ze hun hoogleraar in een bordeel betrapten. Hey Prof, u ook hier?

Oud politicus Troelstra bekende later in de eeuw ook wel eens naar de ‘vrij ver gedecolleteerde’ meisjes te zijn geweest. Naast deze bordeelbezoeken waren er ook verscheidene studenten die er een minnares op na hielden, soms gedurende de hele studententijd.

Vaak waren het dienstmeisjes of dames uit de lagere milieus die aan de haak werden geslagen. Een dame uit een lager milieu was nou eenmaal makkelijker te dumpen dan een dame van stand. En een beetje student bezocht natuurlijk meerdere dames.

De risico’s

Het bordeelbezoek en het ‘losbandige’ liefdesleven waren echter niet zonder risico. Geslachtsziek-

ten vormden een grote bedreiging tijdens de jacht naar meisjes. Er heerste angst onder de studenten om een geslachtsziekte op te lopen. Die angst was ook zeker gegrond, want zowel de druiper als de schaamluis kwamen al in de negentiende eeuw voor. Destijds had men echter weinig geneesmiddelen voor deze kwalen.

Van een druiper was je dus niet zo snel genezen. Maar ja, als de hormonen door je lichaam gieren, houdt een druiper alleen je natuurlijk niet tegen.

Voordelen van toen en nu

Naast alle drank en vrouwen werd er uiteraard ook gestudeerd. De studies waren erg zwaar en het studeren nam veel tijd in beslag.

Er werd serieus, veel en regelmatig gestudeerd. Dat betekende echter wel dat je ’s avonds vrij was om leuke dingen te doen.

Regelmatig en systematisch studeren heeft dus zijn voordelen.

Gelukkig hoeven de mannelijke studenten tegenwoordig niet meer per se naar een bordeel om aan hun trekken te komen. Het toelaten van vrouwen aan de universiteit moet vast en zeker een nachtmerrie zijn geweest voor de plaatselijke bordeelhouders.

Tom Plat

Wie verder wil lezen: Caljé, P.A.J., Student, universiteit en Samenleving. De Groningse universiteit in de negentiende eeuw (Hilversum 2009).

Hagendijk, Rob, Het studentenleven. Opkomst en verval van de traditionele studentenkultuur (Amsterdam 1980).

Museum In de taxi op weg naar Gare du Nord zit ik met een intens tevreden gevoel. Terugkijkend op mijn semester als Erasmusstudent aan de Sorbonne in Parijs vind ik dat ik er het maximale heb uitgehaald.

Ik heb mijn studiepunten binnen, vrienden gemaakt van allerlei soorten nationaliteiten en als amateurantropoloog veldwerk verricht naar de Franse man (Conclusie: Dé Franse man bestaat niet). Ook heb ik Parijs goed leren kennen. Ik heb elk ter zake doende

kleine moskee passen. Deze drukke straten waren niet alleen bevolkt door Arabieren, maar ook door Afrikanen en Aziaten.

Wat ik hier zag, wakkerde een onrustig gevoel aan dat ik eerder had gevoeld wanneer ik in de krant over de banlieues las. Mijn taak als geschiedenisstudent is het bestuderen van het verleden, maar nu kreeg ik sterk het idee dat ik het verleden niet alleen

LISE EVERS Studeert niet meer in Parijs

museum aangedaan waarvan het Louvre zelfs wel een keer of twintig.

Via de Périphérique reed de taxi naar het Noorden van de stad, om vanaf daar af te dalen naar Gare du Nord. We reden door het 18e arrondissement, waar ik nog nooit was geweest. Een straat stond vol met tientallen gebukte mannen. Ik kon maar niet bedenken waarom, misschien was iemand een lens kwijt?

De taxichauffeur reageerde via zijn achteruitkijkspiegel op mijn verbaasde blik door uit te leggen dat het biddende moslims waren die niet allemaal in hun

heb bestudeerd maar er ook in heb geleefd. Parijs is niet meer het Parijs van de Franse koningen of de Franse Revolutie, maar de grootste Afrikaanse stad van de wereld. Het ligt alleen in Europa. Ik had al die tijd rond gelopen in een museum. Prachtig, maar niet het echte Parijs, slechts een fantoomstad.

Eenmaal weer terug in Groningen bleek ik gelukkig nauwelijks iets te hebben gemist. Je kunt nu pasta eten op het station en er zit een nieuwe koffietent naast het Harmoniegebouw. Een geruststellend idee, deze stad kan ik tenminste bijhouden.

5

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

Studiefinanciering: Minister Plasterk biedt onzekerheid Gaat in 2010 de studiefinanciering op de schop?

Het lijkt er wel op. In de Tweede Kamer wordt momenteel druk gediscussieerd over een alternatief stelsel. De basisbeurs die alle studenten krijgen kost de overheid jaarlijks meer dan één miljard euro. Dat is geld dat ze goed kunnen gebruiken.

Mariette Hamer heeft afgelopen najaar de ambitie uitgesproken om het Nederlandse onderwijs kwalititatief te verbeteren. En wel zodanig dat ons onderwijs op termijn in de top vijf van de wereld staat. Dergelijke plannen kosten veel geld, misschien wel vijf miljard euro. In een situatie waar de basisbeurs voor studenten wordt afgeschaft, is de overheid al tenminste één miljard euro rijker. Op het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap zijn vier werkgroepen bezig hervormingen met betrekking tot de studiefinanciering te onderzoeken. De Tweede Kamer probeert het Nederlandse onderwijs kwalitatief te verbeteren terwijl het bezuinigt op de toegangelijkheid van het hoger onderwijs.

Minister Plasterk wil geen enkele maatregel uitsluiten. Zo zegt hij: ‘Ik sta achter het stelsel zoals het nu is, anders had ik het wel veranderd, maar ik sluit een heroverweging niet uit.’ Die opmerking is kennelijk blijven haken bij een aantal partijen binnen de Tweede Kamer.

zo pleit hij in nrc.next. De VVD verwacht dat studenten op deze manier hun onderwijsinstelling eerder zullen aanspreken als de kwaliteit niet naar behoren is. Ze betalen zelf voor hun studie en zouden minder snel genoegen nemen met de middelmaat. De VVD kiest voor kwaliteit, maar de vraag is of de studenten de kwaliteit ook zo nauwlettend in de gaten houden. Bovendien moet er bekeken worden of het afschaffen van de studiefinanciering ook daadwerkelijk tot gevolg heeft dat de kwaliteit van het onderwijs omhoog gaat. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de winst die de overheid uit het afschaffen van de studiefinanciering haalt, in andere posten wordt gestoken.

Toekomst

De VVD weet wel raad met het probleem: laat studenten gewoon lenen. Mark Rutte en Halbe Zijlstra van de VVD hebben in september een betoog gehouden in nrc.next voor het zogenaamde leenstelsel. De studiefinanciering wordt dan niet meer omgezet in een gift zodra de student is afgestudeerd, maar blijft een lening, die de studenten na hun studie tegen een ‘voordelige’ rente, inkomensafhankelijk terugbetalen. Zo verdient de overheid er ook nog wat aan. Volgens Mark Rutte is dit stelsel alleen maar eerlijker.

De overheid betaalt nu 75 procent van de studie. Studenten betalen 1.620 euro collegegeld, terwijl de kosten boven de 7.000 euro liggen.

Mark Rutte kiest ‘voor het eerlijker verdelen van de kosten voor hoger onderwijs tussen overheid en de student’,

Volgens GroenLinks is dit plan beter dan het plan van Rutte, het sociaal leenstelsel. Het blijkt namelijk dat veel studenten last hebben van leenangst. Wanneer je een klein beetje extra belasting moet betalen merk je minder van de kosten dan wanneer je binnen een paar jaar een schuld van tienduizend euro opbouwt. Om te voorkomen dat studenten dankzij dit partysysteem enkele jaren langer doorstuderen heeft Dibi bedacht dat de mensen die in één jaar hun propedeuse halen, een lagere studietaks betalen.

Dit systeem heeft wel als gevolg dat het in het begin enkel kosten en geen opbrengsten oplevert voor de overheid. De aanloopfase is duur. Veel partijen zoals de VVD, het CDA en ook een deel van de PvdA achterban hebben al aangegeven dat zij het plan van Dibi niet realistisch vinden, en dat dit er waarschijnlijk dan ook niet zal komen.

Oplossingen

Volgens de VVD moet de studiefinanciering opgeofferd worden in ruil voor een sterke kenniseconomie. Vorig jaar werd bekend dat Nederland naar de tiende plaats is gezakt op de ranglijst van concurrerende economieeen in de wereld. Als studenten beter onderwijs willen dan zullen ze er meer voor moeten betalen. Op dit moment kampt het hoger onderwijs namelijk met overvolle collegezalen en studenten die geen les krijgen omdat er geen docent beschikbaar is. Mark Rutte en Halbe Zijlstra pleiten voor meer geld in het onderwijs, zodat er geinvesteerd kan worden in kennis. Nederland is zich steeds meer gaan richten op kennis, innovatie en dienstverlening en is bovendien sterk op deze gebieden. En die positie kan Nederland niet vasthouden als het hier in dit land wemelt van aanhangers van de zesjes-cultuur. Daar komt nog eens bij dat elk jaar de inschrijvingen aan de universiteiten en hogescholen toenemen. Dit alles levert druk op de kwaliteit van het hoger onderwijs in Nederland.

men verdient, dan hoef je zelfs helemaal geen taks te betalen. En voor de studenten die alvast een feestje gaan vieren bij het horen van dit bericht: Ook mensen die uiteindelijk niet afstuderen betalen studietaks, tenzij je onder modaal verdient natuurlijk!

Plasterk: ‘Trek eens aan mijn vinger’

foto: Jan Luursema

GroenLinks daarentegen, argumenteert voor een geheel andere hervorming van de studiefinanciering. Tofik Dibi van GroenLinks heeft een plan opgezet waarin het collegegeld wordt afgeschaft en studenten zowaar loon krijgen. Dit klinkt als het paradijs in de oren van de student. Behalve dan dat je na je studie wel één procent extra belasting betaalt over je loon. Ach wat is nou één procent? Nrc.next sprak met Dibi en vroeg hem wat het loon van een student zou zijn. ‘We denken aan een inkomen dat ligt rond het bijstandsniveau voor een alleenstaande, zo’n 700 euro per maand’, antwoordde Dibi. Een student zou van dit bedrag kunnen rondkomen. De consequentie is dat mensen die modaal of meer verdienen één procent meer belasting betalen na hun afstuderen. Als je minder dan modaal inko-

Duidelijk is in ieder geval dat zowel het sociaal leenstelsel als het studieloon nog geen sterke vervanger van het huidige studiefinanciering systeem is. Aan beide oplossingen zitten haken en ogen. Zo is niet duidelijk hoe groot de angst is onder de studenten wat betreft lenen, en kan GroenLinks voorlopig geen antwoord geven op de vraag of studieloon en –taks de kosten dekken binnen het ministerie van onderwijs. Daarnaast mag het natuurlijk niet zo zijn dat de overheid de onderwijspost gebruikt om uiteindelijk meer geld te genereren wat vervolgens voor andere posten zoals cultuur of media wordt gebruikt. Bovendien is een aantal Tweede Kamer leden die uitspraak hebben gedaan over de toekomst van de studiefinanciering (studeren is een investering in je eigen toekomst) zich er misschien niet van bewust dat zij zelf ook de maandelijkse uitkering van de staat hebben genoten (Boris van der Ham, D66; Mark Rutte, VVD). Studenten beschouwen studiefinanciering nou eenmaal als een verworven recht. In 1986 is de basisbeurs ingevoerd onder minister Deetman (Onderwijs, CDA). Uitwondende studenten ontvingen toen 604,22 gulden per maand van het Rijk. De gulden van 1986 is nu 1,59 waard. Als de overheid de afgelopen 24 jaar niet had bezuinigd, zouden studenten nu elke maand 960 gulden studiefinanciering krijgen, wat gelijk staat aan een basisbeurs van 436 euro.

Het is begrijpelijk dat de overheid zal moeten bezuinigen in tijden van economische neergang, en dat de onderwijspost hier geen uitzondering op kan zijn. In maart 2010 zullen de werkgroepen van Plasterk uitslag geven van hun onderzoek naar de hervormingen ten aanzien van de studiefinanciering. In het geval dat onze studiefinanciering op de schop gaat, wordt het misschien tijd dat studenten ook eens van zich laten horen en actief een mening geven wat zij vinden van een nieuw stelsel of dat wij als studenten gewoon recht hebben op die toch met recht gekoesterde 250 euro per maand.

Ingrid Hofstra

Studentenfracties in universiteitsraad kunnen nog niet achterover leunen voerd, maar zó wordt ingevoerd dat het ook goed is voor het onderwijs’, aldus Leendert Kalfsbeek van lijst Calimero. Hij doelt op de voorwaarden waaraan de faculteiten moeten voldoen om het BSA te mogen toepassen. In februari wordt duidelijk welke faculteiten volgend collegejaar ook daadwerkelijk hun eerstejaarsstudenten die geen 40 studiepunten halen, weg mogen sturen.

Studentenpolitiek Het Bindend studieadvies (BSA) wordt definitief ingevoerd, waar mogelijk al komend studiejaar. Is daarmee de rust binnen de universiteitsraad wedergekeerd? De studentenfracties denken van niet. Aan de invoering van het BSA zitten nog wel wat haken en ogen en daarnaast zijn er volop andere onderwerpen die aandacht vragen.

Invoering BSA

‘We moeten ervoor zorgen dat het BSA niet zomaar wordt inge-

Daarnaast moet er worden vastgesteld welke normen er voor de student precies gaan gelden. Als een gemotiveerde student door omstandigheden net een paar puntjes te weinig haalt, lijkt het wel erg hard om hem of haar van de opleiding te sturen. Het dilemma hierbij is waar de grens wordt gelegd.

Familieomstandigheden en ziekte zijn erkende oorzaken voor studievertraging. Maar hoe staat het met de student die van de andere kant van het land naar Groningen verhuist en daardoor moeite heeft om op gang te komen? Volgens Thomas Wagenaar van de GSb een factor waar best rekening mee gehouden mag worden. Kalfsbeek lijkt hierin juist een tegenovergestelde mening te hebben en ziet het BSA als een stok achter de deur om juist die veertig punten wél te halen. ‘Stu-

denten moeten leren om te gaan met nieuwe omstandigheden en het BSA helpt daarbij. De overgang van het schoolse van het VWO naar complete vrijheid is te groot.’

Bianca van der Molen, fractievoorzitter van de SOG benadrukt de tendens dat studenten steeds sneller moeten studeren. Dit blijkt niet alleen uit de invoering van het BSA, maar ook uit de herziening van de afstudeerregeling waar momenteel door onder andere haar fractie aan wordt gewerkt. ‘Het college van bestuur onderzoekt of studenten die een bestuur doen ook studiepunten kunnen halen.’ Een verplichting die volgens van der Molen niet wenselijk is, omdat naast studieresultaten de persoonlijke ontwikkeling van de student ook belangrijk is. ‘In Groningen is veel mogelijk voor studenten, dat moet zo blijven’, vindt ze.

Financiën

Deze ontwikkelingen kunnen natuurlijk niet los worden gezien van de financiële positie van universiteit en student. Studeren kost tijd en tijd is geld. Wagenaar is van mening dat HBO- en WO-studenten een (te) groot deel van de prijs betalen van de be-

zuinigingen die landelijk worden doorgevoerd. ‘Afschaffing van de prestatiebeurs levert al snel meer dan een miljard op. Als die wordt geïnvesteerd in het onderwijs zelf, of in een andere noodlijdende sector zoals de zorg, dan kan ik daar nog mee leven. Maar het is niet de bedoeling dat het geld door meneer Bos gebruikt wordt ten behoeve van de staatsschuld.’

Wanneer de universiteit steeds minder geld te besteden heeft, wordt het rond krijgen van de begroting des te lastiger. Een belangrijke taak voor de universiteitsraad ligt de komende maanden nog in het controleren van deze begroting, volgens van der Molen een ‘dik boekwerk, dat lastig te begrijpen is’.

Bekendheid

Met de discussie rond de invoering van het BSA stonden de universiteitsraad, en daarmee de studentenfracties, weer even volop in de schijnwerpers. Het grootste deel van het jaar zijn de studentenfracties echter redelijk onzichtbaar en de gemiddelde student heeft vaak geen idee wat er in de raad speelt. De oorzaak hiervan is niet helemaal duidelijk.

Hebben de studenten geen interesse in de besluitvorming aan de universiteit? Volgens Kalfsbeek

is het voor de universiteitsraad lastig aan te geven waar ze mee bezig zijn. Bovendien zijn volgens hem ‘veel onderwerpen voor de student minder belangrijk’. Van der Molen wijst erop dat het lang duurt voordat het resultaat zichtbaar is. Haar fractiegenoot Jasper Kornmann valt haar bij: ‘We zijn nu bijvoorbeeld bezig met de printfaciliteiten. Tegen de tijd dat de veranderingen zijn doorgevoerd, zitten wij al niet meer in de raad.’ Ook Wagenaar is zich bewust van het gebrek aan interesse van de gemiddelde student. ‘Veel mensen stemmen toch op iemand die ze toevallig van college kennen.’

Opvolgers

De zoektocht naar opvolging voor het komende jaar is alweer in volle gang. Van der Molen: ‘We zijn zelf nog maar een paar maanden bezig, maar moeten ook al op zoek naar nieuwe mensen.’ Wagenaar is van mening dat de U-raad een goede manier is om ervaring op te doen. ‘Het is niet te vergelijken met een bestuursjaar bij bijvoorbeeld een studievereniging’, vindt hij.

Elske Woudstra

6

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

Muzikaal talent drie dagen bijeen in Groningen De Staat

In het derde weekend van januari is er voor studenten niets te beleven in studentenstad Groningen. In veel te veel kroegen in het centrum wordt bij binnenkomst gevraagd naar een blauw of geel polsbandje.

Hoe snel kan het gaan in het leven. Vorig jaar mocht de Staat op het laatste moment invallen in één van de achteraf zaaltjes tijdens Noorderslag. Dit jaar stond de band in een bomvolle Buma Cultuur zaal (Grote Zaal).

De stad is overgenomen door muziekliefhebbers uit heel Europa en bands hebben hun intrek genomen in de Spieghel, Huize Maas, Shadrak, de Stadsschouwburg en zelfs de sociëteit van Vindicat. Het leuke aan Eurosonic/ Noorderslag is dat het ruimte biedt aan muzikale experimenten en bijzondere optredens. Wouter Hamel trad bijvoorbeeld op in de Stadsschouwburg met zijn rug naar de zaal, terwijl het publiek in de coulissen en achterop het podium plaats kon nemen (zie foto).

Werd de Staat een jaar geleden kapot geschreven omdat het een saaie Queens of the Stoneageimitatie zou zijn, de gelijkenis met the Queens of the Stoneage is inmiddels vergeven en na een uiterst succesvol jaar probeert de band uit Nijmegen het ditmaal in een iets andere setting.

Met meer dan 250 bands tijdens Eurosonic is het lastig kiezen hoe je je avond gaat invullen. Als je alle goede acts wil zien, zul je door de stad moeten rennen. Wij van de SK zijn de beroerdste niet en zijn menig kroeg, café en theater langs gegaan op zoek naar de grootste aanstormende talenten.

Hou de volgende bands in de gaten, want zij gaan het ongetwijfeld maken.

Gerline van der Giessen Jacob Roel Meijering

Zoals gewoonlijk openden ze met Sleep Tight, een heerlijk nummer!

De energie spatte van het podium en het publiek werd gek. Aangezien Kyteman toch in de buurt was, drumde drummer Bram Hakkens mee met het nummer Kill the Man, wat een mooi drumduel tussen Tim van Delft en Hakkens opleverde. Wellicht was Noorderslag één van de laatste optredens in Nederland voor De Staat, aangezien deze band het geluk in het buitenland gaat beproeven.

Rigby Ze werden vooral bekend door hun optredens als huisband van De Wereld Draait Door. Hun nieuwste single One Song was dit jaar de themesong tijdens Serious Request en dit jaar speelden ze voor het eerst op Noorderslag. Rigby is hard op weg een grote naam te worden in de Nederlandse muziekindustrie.

Op de Noorderslagavond stond de Hollandse band met zanger Christon Kloosterboer maar liefst

drie keer op het podium. Helaas tegelijk met de uitreiking van de popprijs, maar dat mocht de pret, en de hoeveelheid publiek, niet drukken. Het publiek was enthousiast en zong luidkeels mee met One Song en Parade.

Ook de andere nummers waren catchy poprocksongs waarbij het onmogelijk is stil te blijven staan.

[JRM]

Lucy Love

[GvdG]

In het Grand Theater speelde vroeg op donderdagavond Lucy Love. Een rapster met attitude uit Kopenhagen. Het optreden wordt ingeleid door twee danser(es)s(en) in Daft Punkachtige outfits. Lucy zelf draagt een kruising tussen een kimono, de badjas van Mohammed Ali en een schaakbord. Haar afro is aan één kant afgeschoren.

Customs In België kent men de indie-rockformatie Customs uit Leuven al een tijdje. Met twee nummer één noteringen (debuutsingels Rex en Justine) in de Afrekening, een Vlaams radioprogramma, is het één van de meest belovende Vlaamse bands van 2009. De stem van zanger Kristof Uittebroek doet denken aan die van de zanger van The Editors. In Huize Maas zetten Uittebroek en de zijnen een strakke show neer waarin ze het grootste deel van de nummers van hun debuutplaat Enter the Characters spelen. Het resulteert in een dik half uur stevige Belgische rockmuziek. Opener The Matador greep de aanwezigen direct bij het nekvel.

De mannen van Customs zijn duidelijk mannen van de jaren tachtig. In de intro van Tonight we all stand out was duidelijk een vleugje van The Cure te herkennen en in Violence waren The Smiths te ontwaren. Halverwege de show werd Rex ingezet waarna Huize Maas voor het eerst echt loskwam.

Customs is niet vernieuwend, maar dat gebrek aan originaliteit wordt ruimschoots goedgemaakt met kwaliteit en dat zal iedereen die aanwezig was in Huize Maas beamen.

[JRM]

Wouter Hamel in de Stadsschouwburg

foto: Ewoud Rooks

Zodra ze haar mond open doet is haar enigszins aparte verschijning haar direct vergeven.

In het openingsnummer No V.I.P. dist ze zogenaamde sterren (I’m not Beyoncé, Christina or Britney / Unlike them you can’t trick me / ‘Cos I don’t move slowly / I move quickly).

Een combinatie van vette underground dubstep-bassen, scherpe teksten en de energie waar de zaal mee wordt gevuld, maken het optreden van Lucy Love tot één van beste live hiphop-acts die ik in tijden heb gezien.

[JRM]

Van de studentenkrant, voor jouw valentijn; knip uit, plak op karton en verstuur

#

7

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

SK Test: Kebab Ze schieten als paddestoelen uit de grond, de kebabzaken in Groningen. Bijna elke straat in het centrum kent zijn eigen Döner-tent. Bij zoveel keuze rijst al snel de vraag welke tent je nou het lekkerste/goedkoopste/grootste broodje warm vlees serveert.

Vanaf vandaag hoef je nooit meer te twijfelen of je nou het beste naar de Hasret, de Ozan of toch naar Bienvenue kunt gaan voor je laatste avondmaal. Aan het SKtestpanel de zware taak om het kaf van het koren te scheiden.

Testmethode

foto: Gerline van der Giessen

Valerius Valerius is een bandje uit de Serious Talent-stal van 3FM. De band bestaat uit twee broers, Jesse (zang en gitaar) en Kay (gitaar en zang), bassist Xander en drummer Georgy. Ze braken afgelopen jaar door met hun eerste singel She doesn’t know. Wij spraken met Kay en Jesse voorafgaand aan hun eerste optreden op het Serious Talent Stage op Noorderslag.

Wanneer kunnen we een album verwachten?

Kay: ‘We zijn nu bezig met de opnames van onze debuutplaat. Op dit moment zijn er zo’n acht nummers echt af en er zijn ongeveer zes nummers die eventueel ook nog op de plaat zouden kunnen.

Daarna komt het proces van afmixen en moet er één geheel van het album worden gemaakt.’

Jullie spelen veel nieuw werk de laatste tijd. Hoe zijn de reacties?

Jesse: ‘De reacties zijn goed. Het

Bandirah

is tof om het publiek op te kunnen zwepen met nummers die ze wel kennen en dat enthousiasme ook mee te kunnen nemen naar de nieuwe nummers.’

Jullie staan voor het eerst op Noorderslag. Naar welke band zijn jullie benieuwd?

Kay: ‘Ik wil Di-rect wel graag zien.

Normaal gesproken ben ik nooit zo’n fan van Di-rect, maar ik ben wel erg benieuwd naar hun nieuwe zanger.’

Jesse: ‘Ik denk dat ik wel bij meer bands ga kijken. Ik wil Waylon zeker niet missen.’

Wie denken jullie dat de popprijs wint?

Kay: ‘Ik denk dat Kyteman hem gaat winnen, dat zou erg voor de hand liggen. Hij heeft het afgelopen jaar toch echt wel de meest opvallende prestatie neergezet op muziekgebied.’

[JRM]

www.bandirah.com

We hebben van de meest prominente kebabzaken een standaard broodje kebab weten te bemachtigen.

Vervolgens is er getest op gewicht, temperatuur, de hoeveelheid en kwaliteit van het groenvoer, de kwaliteit van het vlees, de bijgeleverde sauzen en het broodje. Verder is de gastvrijheid getest.

Voor de Dönerliefhebber die de aflevering van de Keuringsdienst van Waarde over kebab heeft gezien: wij hebben niet kunnen testen wat voor vlees er op een broodje kebab zat. Daarom hebben we getest op smaak.

Onze ultieme vleesexpert heeft op de verschillende broodjes voornamelijk kip, maar ook lam en kalkoen weten te ontwaren.

foto: Ewoud Rooks

Brood

Temperatuur

Alle geteste restaurants leverden een broodje dat warm genoeg was.

Helaas kon van een objectieve temperatuurbepaling geen sprake zijn aangezien onze (koorts)thermometer bij 44 graden Celsius simpelweg ‘High’ aangaf.

Gewicht & Gras

Het broodje van de Döner King was veruit het zwaarst, zo’n anderhalf keer het gemiddelde. Het zag er prachtig uit er zat precies genoeg gras (sla, tomaten en wat ui) op. De andere broodjes ontliepen elkaar niet veel op het gebied van gewicht en ook lijkt er een gestandaardiseerde hoeveelheid sla op de broodjes te zitten.

Bij een broodje kebab is het natuurlijk erg belangrijk dat het broodje in orde is. Een voor de hand liggende eis is versheid: Een broodje moet knapperig en tegelijk zacht zijn en mag niet ‘zompig’ zijn. Onze ervaring is dat met name bezorgkebab lijdt aan zompigheid en ons advies is dan ook om je broodje zo snel mogelijk te verorberen. Absolute uitschieters in onze test waren Bosporus en (wederom) Döner King. Zij weken af van het standaard broodje en hebben een eigen recept voor deeg. Deze broodjes lijken ook verser dan de rest.

Vlees

test, haal je bij Ozan. Bijna alle panelleden vonden dit vlees het lekkerst. Het is mals en goed gekruid. Ook de kebab van Döner King valt goed in de smaak.

Saus

Geen kebab zonder saus. De meeste kebabzaken maken hun knoflooksaus (en andere sauzen) zelf. De beste vonden wij bij de Bosporus: deze was zeer romig en had een uitermate goede smaak.

De scherpe en de rode saus van Ozan waren ook erg goed: duidelijk zelf gemaakt en met verse ingrediënten.

Jacob Roel Meijering

Het beste vlees, zo bleek uit onze

advertentie

Sudokutje

8

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

Vindicat: een corporaal stel ballen?

Verenigingswissel tussen ASV Fleks en Vindicat Atque Polit komt het chaos’, vertelt één van de meisjes. Goed, daar is dus een reden voor maar het blijft een beetje vreemd voor buitenstaanders. Verder blijft het gerucht dat je wordt voorgetrokken als je ouders ook lid waren of als je veel geld hebt, wel erg hardnekkig aanhouden.

En hoe zit het dan met vooroordelen over Fleks? Is het echt zo’n

Wat zijn de grootste verschillen tussen Vindicat en Fleks? ‘Het grootste verschil is het aantal leden en de ‘leeftijd’ van de vereni-

“De mystiek van Vindicat zit hem vooral in zijn beslotenheid”

Verenigingswissel Vindicat: De grootste en beruchtste studentenvereniging van Groningen. Bij de meeste mensen doet de naam Vindicat beelden opdoemen van poloshirts, stropdassen, een kakkeraccent en gelikte kapsels. Robert, 19 jaar, en lid van studentenvereniging Fleks, is één van die mensen. Hij at een avondje mee met een vrouwenjaarclub van Vindicat . Gaat het er allemaal echt zo corporaal aan toe als iedereen denkt?

‘Veel geld, veel feesten, ballerig gedrag’, antwoordt Robert op de vraag wat zijn beeld is van Vindicat. Dit beeld wordt bevestigd door een vlag met een foto van Willem-Alexander en Máxima die aan de muur hangt bij de jaarclub. Maar na een paar minuten met de Vindicaters gepraat te hebben, blijken ze eigenlijk heel normale meiden. Eén ervan zit op breakdance en laat een move zien die je niet zou verwachten bij een stijve elitaire Vindicater. De meiden zeggen zelfs liever niet dat ze lid zijn van Vindicat. Je wordt dan benadeeld door medestudenten en docenten. Dan denken ze: ‘Oh, daar heb je er weer zo één.’

jaar terug waren we niet ingeschreven bij de KEI-organisatie en hebben we dus helemaal geen nieuwe leden binnengehaald.’

Verder vertelt Robert dat wanneer hij zegt dat hij bij Fleks zit, mensen vaak niet weten wat het is.

doodgebloede vereniging als wel eens wordt beweerd? Robert: ‘De laatste twee jaar hebben we gewoon nieuwe leden gekregen, dus het gaat nu weer goed. Een paar

gingen’, vertelt Robert. Vindicat is met zijn bijna 195 jarig bestaan de ‘opa’ onder de studentenverenigingen terwijl Fleks nog maar negen jaren jong is. Verder kun je

bij Fleks het gehele jaar door lid worden en hebben ze geen ontgroening. Bovendien zijn de jaarclubs bij Fleks gemengd en kan je altijd nog van groep veranderen.

Dan is er nog het feit dat Fleks geen eigen sociëteit heeft, maar daar wordt aan gewerkt. Tot slot worden besluiten bij Fleks met alle leden genomen, terwijl bij Vindicat besluiten worden genomen in de Corpsvergaderingen.

Vindicat heeft inderdaad wat corporale randjes, maar vooral het feit dat alles achter gesloten deuren plaatsvindt, draagt ertoe bij dat iedereen vooroordelen over Vindicat heeft. ‘De mystiek van Vindicat zit hem vooral in zijn beslotenheid’, aldus de aAbactis van Vindicat.

Lisanne Wieringa foto: Eveline Vaessen

Een ander bekend vooroordeel over Vindicat is dat je er voorgetrokken wordt als je ouders ook lid waren. Dit wordt door de meiden grondig ontkracht. ‘Ik zit in de senaat en ik krijg wel eens van die rare vragen. Bijvoorbeeld of je alleen op het balkon mag staan als je ouders ook lid waren. Hoe bedenken ze het, natuurlijk niet!’

Natuurlijk moet die negatieve beeldvorming over Vindcat èrgens vandaan komen. Vindicat heeft nog steeds een corporaal karakter. Een meisje van de jaarclub vertelt dat nieuwe bewoners van Vindicat-huizen de kleinste kamers krijgen en opklimmen naar grotere kamers naarmate ze er langer wonen.

Fleks en Vindicat: de feiten.

•Fleks heeft momenteel 180 leden.

•Vindicat heeft er 2.400.

•Vindicat is opgericht op 4 februari 1815, en viert dit jaar haar 39e lustrum.

•Fleks is opgericht in 2001. De naam is ontstaan door een verkeerd gespeld woord tijdens een potje Scrabble.

•Naast hun sociëteit is de 2e verdieping van de UB de favoriete hangout van Vindicaters.

•Bij Fleks kun je erg lekkere tosti’s krijgen.

Ook moet je als eerstejaars Vindicater op woensdagavond op de kroeg onder het afdakje voor eerstejaars blijven staan. ‘Maar dit geldt alleen op woensdagavond en het zorgt ervoor dat je heel hecht wordt met je jaar. Bovendien voor-

Kleurrijk in een grauw bestaan De Martinitoren slaat vijf keer. Terwijl de kroegen langzaam leeglopen zoekt hij alleen zijn fiets op.

‘Weer niet...’, denkt hij, terwijl hij zijn slot opendraait en weet dat voor hem de avond hier eindigt. Waar hij tot aan zijn zestiende jaar naar uit heeft gekeken lijkt - nu hij twintig is - zijn grootste frustratie te worden.

Hij is niet lelijk, volgt de mode en verandert z’n kapsel altijd mee met David Beckham. Stappen is voor de onwetende conformist geen pretje.

Eerder die dag overtuigde hij een hardwerkende vrouw die hij beter kent als ‘zijn moeder’ - ervan dat ze driekwart van haar maandloon naar Men at Work moest brengen om het geluk van haar zoon te waarborgen.

Die avond kan hij zich niet inhouden en hijst zich al vroeg in zijn nieuwe tenue om in de loop van de avond nog wat complimentjes te ontvangen van oplettende, maar vooral beleefde, vrouwelijke huisgenotes. Gesterkt door positieve impulsen gaat deze soldaat met volle vertrouwen naar de Peperstraat waar hij met zijn lotgenoten heeft afgesproken voor het Feest. Eenmaal binnen hangt hij zijn jas op.

Daar staat hij dan. Een foeilelijk fel Replay shirt dat vergelijkingen vertoont met het oude stand-by scherm van Nederland 1. Een veel te strakke low-waist broek met ritsjes en vale stukken op plaatsen waar dit totaal niet nodig is.

Omhoog gehouden door een in Turkije aangeschafte Ar-

mani riem met een gesp die qua grootte veel weg heeft van een gietijzeren fotolijst. Ondanks de omvang lijkt de riem niet te kunnen voorkomen dat een Björn Borg boxershort met vermoede opzet over het randje gluurt. Hagelwitte Lacoste schoentjes die het nog geen zomer overleven completeren de outfit. Zijn maten reageren enthousiast.

Vol zelfvertrouwen paradeert hij met zijn borst vooruit naar de bar. Hij ziet zichzelf al staan. In één hand een biertje terwijl de andere licht gebogen op de bar leunt. Ietwat aangespannen zodat de minuscule lijnen op zijn arm samen met de schaduw van het licht een soort van beginnende spierbal vormen.

Dan ineens beklimmen hem de rillingen. Er is geen plek aan de bar. Dit betekent geen directe plek om heen te lopen en dus geen zekerheid. Zijn improvisatievermogen laat hem in de steek en hij draait zich vragend om naar zijn knechten. Er ontstaat een onzekere sfeer in de groep, terwijl zij de doorstroom van het looppad stilleggen. Waar moeten ze nou gaan staan?

Gelukkig ontstaat er vlakbij een klein gaatje waar ze zich met de hele groep ongemakkelijk in persen.

Het volgende probleem dient zich echter alweer snel aan.

Waar laat hij zijn handen? Wegens de drukte is het bier nog niet gearriveerd en sinds het rookverbod kan hij een pakje Marlboro ook niet als stressbal gebruiken. Hij twijfelt tussen ‘relaxt’ in de zakken of ‘stoer’ over elkaar. Ter-

wijl zijn vrienden uit paniek naar hun Nokia hebben gegrepen, besluit hij tot het laatste en probeert zijn bovenarmen vorm te geven door zijn spierballen met de knokkels van zijn andere hand omhoog te duwen.

Een aangereikte Amsterdammer brengt verlichting. Hij recht zijn rug. Laat de vrouwen nu maar komen. Samen met zijn vrienden verwondert hij zich over het schoon dat voorbij komt terwijl ze voor de zoveelste keer de weinige succesverhalen uit het verleden oprakelen teneinde elkaar te sterken.

Het is inmiddels 01:30. Hij is nog niet aangesproken. Misschien zien ze hem niet? Hij moet de aandacht trekken. In een uiterste poging knijpt hij een passerend meisje in haar kont. Compleet murw geslagen door betastingen van dit kaliber - waar iedere redelijk uitziende vrouw herhaaldelijk doelwit van is op een gemiddelde stapavond - reageert ze niet. Hoewel de mensen links en rechts tegen hem aanduwen voelt hij zich alleen.

Terwijl hij vanavond dacht te zijn voor vrouwen wat drank is voor Amy Winehouse sluit ook die nacht niemand haar mond om zijn fles. Hij grijpt terug naar het enige houvast die er op deze momenten altijd voor hem is en leunt met zijn rug tegen die voor hem zo vertrouwde muur.

Bart van der Leij

9

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

Stadjer en student in relatiecrisis Rehwinkel treedt op als therapeut

ningen. Ook in de toekomst zullen studenten blijven komen naar Groningen en misschien wel meer dan er ooit zijn geweest.

Interview Net zoals de nieuwjaarsduik traditie is, mocht ook burgemeester Rehwinkel weer de jaarlijkse nieuwjaarstoespraak speechen. Verschillende onderwerpen passeerden de revue, zo ook de relatie tussen Stadjers en studenten. De SK deed in haar januari-editie nog een onderzoek waaruit bleek dat het allemaal wel meeviel. De burgemeester spreekt echter zijn bezorgdheid uit in zijn toespraak: ‘Ik merk dat er een verharding dreigt in de verhouding tussen Stadjers en studenten.’

Uit persoonlijke hoek komt deze constatering niet. De burgemeester heeft zelf niet zoveel last van studenten. ‘Ik geniet er van dat er zoveel jonge mensen in deze stad wonen. Dat geeft deze stad zoveel extra’s en mogelijkheden.’ Maar waar komt deze constatering dan wel vandaan?

Studenten en Stadjers leven in één stad en mensen met verschillende leefstijlen in één stad geeft nu eenmaal af en toe wat frictie. In 2009 is door de gemeente de campagne Leven in Stad gestart. Deze campagne richt zich vooral op ‘een goede buur is goud waard’.

Echter in de nieuwjaarstoespraak heeft Rehwinkel het nog steeds over verharding. Maar volgens Rehwinkel kan de campagne nu nog niet zijn invloed laten gelden.

‘We zijn nog maar net gestart met de campagne, het is te vroeg om deze conclusie te trekken.’

In de laatste uitzending van de Rijdende Rechter kwam het onderwerp ook naar voren. Een gezin uit Rotterdam stond tegenover drie nette studenten. De geluidsoverlast zat het gezin zo hoog dat ze op het punt stonden te verhuizen. Na zorgvuldig onderzoek door Meester Frank Visser bleek het aan de isolatie van het huis te liggen. De student en de burger zouden samen naar de woningbouw moeten stappen. De studenten waren bereid, de burgers echter niet.

De studenten wordt in dit soort kwesties vaak als de schuldigen gezien. Terwijl er nooit wordt gekeken of de Stadjers er wel voor open staan. Voor de komende tijd zal de campagne Leven in Stad

‘Bij de gemeente komen klachten binnen, we krijgen brieven van burgers, de toonzetting in de media gaat deze kant op, en in gesprekken met mensen in de stad horen we deze geluiden.’

Concludeert de gemeente niet erg makkelijk dat er een probleem is? Wordt het probleem niet juist groter doordat het zo benadrukt wordt door de gemeente en de media?

‘We horen uiteraard ook heel verschillende geluiden over dit onderwerp. Het is soms heel persoonlijk, wat de een als overlast ervaart, daar heeft een ander geen last van. We zijn als stadsbestuur heel blij met zoveel studenten.

Dat maakt onze stad levendig het en geeft enorm veel extra kansen op gebied van economie, onderwijs en cultuur. Maar daarmee willen we het probleem niet wegpoetsen.’

Wat valt eraan te doen? Studenten horen nu eenmaal bij de stad. Laveloze studenten zwalken al sinds de negentiende eeuw door Gro-

Valentijnfobie Romantiek is fantastisch maar laat zich niet plannen. Valentijnsdag is een dag waarop stelletjes het romantische ideaal verwachten. De dag waarop ze zich verplicht voelen hun wederzijdse liefde, kosten noch moeite gespaard, te openbaren. Dat dit wel eens anders wil lopen dan in volledige harmonie, wordt - in dit geval lichamelijk - pijnlijk duidelijk.

Ze waren op vakantie boven de poolcirkel, in een afgelegen dorpje in winters Finland. Het was er koud. Als romantische date hadden ze de jacuzzi gehuurd.

Met de sleutel op zak liepen ze stevig ingepakt, hand in hand, vol hartstocht naar de sauna’s aan de oever van de rivier. Het was namiddag en de maan scheen. De sledehonden huilden verderop aan hun lijn. Aan de overkant van het dichtgevroren water doemden de donkere bossen van Zweden op.

Dat verliefde stelletje, dat waren wij.

De deur gaat open, binnen is het lekker warm, de sauna doet zijn werk.

Na een kwartier stomen kan haar prachtige, glanzende lichaam de hitte niet meer aan en besluiten we het bad in te gaan.

Daar zitten we dan, met min dertig bijtend in ons gezicht, in een groot uitgevallen lauw peuterbadje. De gemoederen lopen op, gefrustreerd hang ik over de rand, vloekend op de bevroren knopjes te rammen, tot mijn gebeden uiteindelijk worden verhoord en de jets aanspringen.

De watertemperatuur laat zich echter niet temmen en gedwongen door het gevaar van onderkoeling, moeten we na enkele minuten terug naar de sauna. Zij gaat eerst.

Over de rand, even glibberen, vastvriezen aan de grond, handdoek pakken, de weg over, terug naar de warmte. Maar direct komt ze weer terug: ‘De deur is dicht...’

“Ik leg een steen tussen de deur en bevrijd het verkleumde hompje vriendin”

foto: Hanne van der Velde

De jacuzzi bevindt zich aan de overkant van de witgesneeuwde weg, de temperatuur is minus 28 graden Celsius en wij staan, naakt met enkel een handdoek en mutsje, op de veranda van het saunahuisje. We kijken elkaar geschrokken aan, slaken een kreet en zetten het op een rennen.

blijven doorgaan. ‘Zelf blijven we ons uiteraard oriënteren, gaan het gesprek hierover aan met studenten en Stadjers. We nemen maatregelen ter bevordering van meer en grootschalige jongerenhuisvesting. We hebben regels gesteld voor normering van aantallen studenten in woonwijken.’ Nu maar hopen dat de Rijdende Rechter niet in Groningen hoeft te komen.

Onze voeten prikken door de kou, haar lange blonde haar bevriest onmiddellijk, en mijn handdoekje heeft niets mannelijks meer om te verbergen. Rond het bad heeft zich een ijsbaan gevormd en al glibberend bereiken we het water.

Klappertandend ontdekken we dat het bedieningspaneel van het bad bevroren is, de knoppen werken niet meer.

Nachtbus Het was zaterdagnacht, kwart voor drie ’s nachts. Ik bevond mij in het pittoreske Drentse dorpje Vries, waar ik de avond bij vrienden had doorgebracht om lekker kneuterig bordspelletjes te spelen en een film te kijken. Je moet toch wat als je in een klein Drents dorpje woont.

Liesbeth Kauw

Ik schat haar vrouwelijke technische inzicht, zeker in deze omstandigheden, niet hoog in en besluit zelf te kijken. Later, terwijl mijn natte hand vastvriest aan de deurklink, besef ik dat ze gelijk heeft.

Ik bedenk me geen seconde en besluit naar de receptie te rennen.

Mijn handdoek is bevroren, een stijve, gerimpelde plank. Een onmogelijk vervormbaar stuk ijs en tevens mijn enige kledingstuk. Ik snijd een stuk af door de bosjes en ploeter me door kniehoge verse sneeuw. ‘Zo kan ik me binnen toch niet vertonen?’

Tot mijn geluk ontdek ik halverwege mijn tocht een achterdeur in het saunacomplex en storm onmiddellijk naar binnen. Warmte.

Ik loop naar de veranda en roep,

Bibberend stond ik op de nachtbus terug naar Groningen (lees: de beschaving) te wachten. Ongeveer twintig meter verderop stond een grote groep jongens van ongeveer zestien jaar herrie te schoppen: als er een auto aan kwam rijden, communiceerden ze met elkaar in een zeer ingewikkelde taal die vooral scheen te bestaan uit HEEUUU-klanken. De desbetreffende auto werd dan bekogeld met grote ijsballen.

ten zag de buschauffeuse haar kans schoon en kon ze doorrijden.

Toen de bus aan kwam rijden, barstte het feestje los en gingen alle jongens midden op straat staan om de bus de weg te versperren. De ene na de andere ijsbal spatte uit elkaar tegen de ruiten van de bus en ze gooiden nu ook met stenen. Pas na een paar minu-

Marja kreeg de opdracht om te blijven staan waar ze stond en om als het mogelijk was de kenmerken van de jongens te beschrijven. Om dat te doen, moesten we dichterbij de jongens gaan staan. Inmiddels waren het er nog maar een stuk of zeven. Ze stonden nog steeds te klieren, maar toen ze doorhadden dat die bus wel erg lang bleef staan, pakten ze stilletjes hun fietsen.

Ik stapte in en de buschauffeuse, Marja heette ze, belde met de politie want de jongens stonden haar op te wachten aan de andere kant van de straat. De politie zou zo snel mogelijk ter plaatse zijn, maar in verband met de gladheid zou het een paar minuten kunnen duren.

Toen zette Marja de achtervolging in op de jongens, die bij een rotonde uit elkaar waren gegaan. Een groepje van vier jongens fietste richting Assen en daar gingen we achteraan. Marja maakte filmpjes met haar iPhone en ik zat achter haar met een enorm brede grijns op mijn gezicht omdat ik dit stiekem heel cool vond.

ze hoort me niet. Ik leg mijn handdoek weg, stap met tegenzin weer de kou in, hoor een klik, ren naar haar toe en besef, te laat, dat ik de deur niet achter me dicht had moeten gooien.

Door mijn afwezigheid blijkt het waterpeil gezakt te zijn tot een hoogte waarop de waterstralen zich boven het oppervlak begeven en om de paar tellen haar gezicht bombarderen. Een kwaad hoofd kijkt me aan.

‘Sorry schatje, ik heb de deur weer dichtgegooid, mag ik even opwarmen?’ Ik spring er weer bij in en probeer de eerst zo gewilde stralen ditmaal uit te krijgen, tevergeefs.

Ik laat haar achter met de grommende waterstralen.

Zonder handdoek maak ik hetzelfde rondje. Rennend als een exhibitionistische antilope, met sneeën in mijn voeten van de kou bereik ik weer de deur. Willem Barentsz is er niets bij. Ik leg een steen tussen de deur en bevrijd het verkleumde hompje vriendin.

Het betaalde uur is voorbij en aangekleed, op weg naar de receptie, probeer ik nog een keer de jacuzzi uit te zetten. Precies op het moment dat ik op het bedieningspaneel afstap, begint het bad te grommen en besef ik dat ontwijken niet meer mogelijk is.

Nat zijn is gelukkig van korte duur in dit klimaat. Beteuterd en bevroren stappen we het warme hotel weer binnen, onze dure romantische marteling is gelukkig ten einde.

Lieve Emma, gelukkig Valentijn.

Ruurd Oosterwoud

Uiteindelijk kwam veel te laat de politie aanzetten. De bus stond inmiddels stil ergens middenin Vries. De politie heeft alleen een paar namen van wat jongens weten te achterhalen. Verder hebben ze bij Marja en mij (want ik was getuige) een verklaring afgenomen.

De bus kon niet keren op het smalle weggetje, dus in plaats van naar Groningen zouden we eerst door moeten rijden naar Assen om daar de snelweg op te kunnen.

Het was de bedoeling dat de bus direct naar het station zou rijden, maar we hadden al een uur en een kwartier vertraging opgelopen, dus het maakte Marja allemaal niets meer uit.

Marja stelde voor om mij even bij mijn huis af te zetten aangezien ik haar enige passagier was en de vertraging nu toch niet meer viel in te halen. Ik gidste haar van de snelweg af naar mijn huis en ze stopte de bus recht voor mijn deur. Ik bedankte haar hartelijk voor de memorabele busrit, ze moest hard lachen en wenste me welterusten.

Lisanne Wieringa

10

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

De Tentamenperiode Je hebt mensen die onderduikers verraadden in de oorlog, mensen die kinderen verkrachten in hun kelder en mensen die in tentamenperiodes zeggen dat ze geen tijd hebben omdat ze moeten leren.

Het is iedere keer weer tenenkrommend: in de tentamenperiode alles wat zich als een sociaal leven laat omschrijven, afzeggen omdat ‘ik moet studeren’. Vanaf vier weken voor D-Day begint het gezeik alweer. Het is één van de meest trieste fenomenen in het studentenleven. Het is namelijk pertinente bullshit. Mooi weer en geen haring[1] met dit rapaille. Probeer eens voor de grap zo’n drukstudeerder te bellen om half tien. Altijd nog in bed. Zóveel studeren als de meesten drukstudeerders faken te doen, zou een normaal mens in een psychose drijven. De boog kan niet altijd gespannen zijn. advertentie

Toch pretenderen deze mensen een religieuze devotie aan het studeren. Mensen die normaal minimaal twaalf uur per dag slapen worden opeens zo UB-vast dat een uitslaande brand daar minstens 2000 slachtoffers gaat maken. Verkoolde lijken in joggingbroeken met een kopje koffie of een telefoon in de hand.

Natuurlijk wil je hard leren om te voorkomen dat je de gang naar Canossa [2] moet maken in de herkansingen. Maar het is dus een fabeltje dat iedereen zo hard studeert tijdens de tentamenweken. Aanwijzing: Van de tafeltjes in de UB bezaaid met flesjes water, mueslirepen en potten vaseline is maar de helft echt bezet met een student. Iedereen zit daar dus 50% van z’n tijd te verkutten met koffie, bellen, Mofongo doen en last but not least chicks/dudes uitchecken. Een pareltje opgevangen in de lift: ‘Pfff, er lopen te veel geile kutten rond vandaag, ik kan me totaal niet concentreren.’

Voor het gros van de studenten is de tentamenperiode een tijd waarin je ’s ochtends twee uur voor de spiegel staat om er zo nonchalant mogelijk uit te zien. Kiezen uit vijf joggingbroeken, net zo lang bijtrimmen tot de juiste mate van ongeschorenheid bereikt is, en voor de finishing touch een puntje van je overhemd er lichtjes uittillen.

“Verkoolde lijken in joggingbroeken met een kopje koffie of een telefoon in de hand” Waarom faken zoveel mensen dan te studeren als een monnik? Het is nu niet bepaald statusverhogend om zoveel uren in je studie te steken zonder de bijbehorende resultaten. De ontluisterende clou is dat het gebruikt wordt als excuus om de plaat te poetsen[3] op feestjes. Een fantastische smoes voor die mensen die enkele jaren feesten, zuipen en in de rondte neuken zien als een onwelkome hindernis naar een ordelijk vinex-bestaan. Jarenlang voelden we aan de kromming van onze tenen dat het niet pluis zat. Maar nu is het misbruik tot zulke hoogtes gestegen dat de dijken breken. advertentie

Dus vieze afzeggers, het spel is uit. Jullie zijn ontmaskerd. We weten nu waar Abraham de mosterd haalt[4]. Jijdie-feesten-overslaat-omdat-je-zogenaamd-moet-studeren.

Huichelend manoeuvreer je je langs sociale verplichtingen.

Het is een wonder dat je überhaupt nog uitgenodigd wordt voor dingen. Jouw slappe excuus heeft inmiddels dezelfde geloofwaardigheid als Arie Boomsma die weer eens ‘ik ben geen homo!’ roept.

“Jouw slappe excuus heeft dezelfde geloofwaardigheid als Arie Boomsma die ‘ik ben geen homo!’ roept” Hoe deerniswekkend dit ook mag zijn, eigenlijk verhoogt het natuurlijk de feestvreugde wanneer de kneusjes thuisblijven. Het echte probleem zit ‘m in het aan het werk zien te krijgen van deze zwakke broeders. Daar valt niet mee te eggen of te ploegen[5]. Het hele verenigingsleven komt piepend en krakend tot stilstand vanwege dit schorriemorrie, dat iedere tentamenperiode een simulatie neerzet waar de gemiddelde pornoactrice een puntje aan kan zuigen.

Dus laten we even wat afspreken voor de volgende tentamenperiode. Bij de SK staande praktijk. ‘Ik heb geen tijd’ zeggen of varianten daarop: Voor straf een rondje geven aan iedereen die het aan heeft moeten horen. Bij ons geldt: Niet betalen = niet meer welkom = ga maar voor je faculteitskrantje schrijven. Verzin daar even een variant op bij je vereniging of vriendengroep en je hoeft het waarschijnlijk zelden meer aan te horen.

Randy Martens 1 Het

lijkt allemaal wel in orde, maar in werkelijkheid deugt het niet. afgaan – Duitse Kaiser Hendrik IV ging naar Rotsbrucht Canossa om de paus om vergiffenis te vragen.

3 Ervandoor gaan - Term uit de geschiedenis. Als iemand er zo snel vandoor ging dat hij zijn geweer niet meer op kon bergen en achter hem aan sleepte. De metalen plaat op de kolf werd zo gepoetst.

4 Weten hoe de vork in de steel steekt 5 Valt geen land mee te bezeilen 2 Publiekelijk

10:00 Douchen Vandaag is de hemel opengebarsten. Zonnestralen zonnen op mijn raam. Groningen leeft weer. De stad heeft zich uit de handboeien van de sneeuw en kou losgewrongen.

Mensen komen hun huis uit en zoeken elkaar op. Want dat is wat mensen doen. Zo dicht mogelijk bij andere mensen zijn, ze zouden het liefst nog bovenop elkaar gaan zitten.

Kuddedieren, dat zijn we.

Laatst was ik in het Noorderplantsoen. Niet samen met iemand, nee gewoon alleen. Ik kwam een vriend tegen, met z’n vriendin. Hij keek verbaasd naar de lege ruimte naast mij. Ik zag hem denken. Is ze nu alleen in het plantsoen?

‘Ja, ik vind ‘m leuk. Ja, echt leuk hoor. Zwart is echt jouw kleur. Ja héél leuk, écht heel leuk.’ Ten eerste is zwart geen kleur en ten tweede zag de vriendin er totaal niet uit in die trui.

Wat was ik toen blij met mijn eigen objectieve mening.

Sommige mensen zijn juist bewust alleen. Ze gaan een wereldreis maken. Maar backpacken is totaal niet alleen zijn. Als je in Nieuw-Zeeland aan komt op het vliegveld staan 20 busorganisaties je op te wachten om een tour van vier weken door het land te maken. Alles wordt voor je geregeld, van hostel tot skydiven. En ben je eindelijk uit die kudde, zie je in een parkje in Australië de mensen die je ook al op fucking Fiji tegenkwam.

Ja, ik was alleen.

LIESBETH KAUW Of alleen koffie drinken in de UB. Dat is pas raar. Als je alleen koffie drinkt in de UB dan heb je sowieso geen vrienden. Om je status ietwat hoog te houden moet je op z’n minst ieder uur koffie drinken en het liefst met verschillende mensen. Dat getuigt van een hoog differentiatieniveau en aanpassingsvermogen.

Maar soms is het heerlijk om alleen te zijn. Bijvoorbeeld alleen winkelen. Toen ik laatst in m’n eentje kledingrekken aan het doorworstelen was, ving ik het gesprek op van twee vrouwen van rond de dertig.

Uitgedijd door het uitpoepen van baby’s, driekwart broek en kort haar (wat is dat trouwens met vrouwen van dertig en kort haar?):

Het is bijna onmogelijk om alleen te zijn. Mobiele telefoon, Twitter, Facebook en Gmail-chat, alles staat in het teken van kuddegedrag. Als iedereen je maar kan bereiken (34% procent van de studenten neemt de telefoon op tijdens de seks). En als iedereen maar op de hoogte is van wat je aan het doen bent, wanneer je naar de wc gaat en wanneer je onder de douche staat.

Iedereen is bang om alleen te zijn.

Bang om in een zwart gat te vallen.

Bang om geconfronteerd te worden met zichzelf.

We zijn geen kuddedieren. We zijn gewoon mietjes.

11

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

In de schijnwerpers Aanbevelingen?

Jouw tijd is kostbaar. En de SK wil die kostbare tijd niet verdoen met recensies die van alles en nog wat afkraken. Ook wil de SK positief het jaar 2010 in dus vandaar een nieuwe koers: de aanbevelingenpagina. Het gaat niet alleen meer over boeken, films of muziek, ook restaurants, aandelen of optredens zullen aangeprezen worden. Het kan niet gek genoeg. Alles wat de SK vindt waar jij op de hoogte van moet worden gebracht en waar jij beter van wordt staat op deze pagina. Verdoe je tijd niet langer. Doe de aanbevelingenpagina.

PS! Eigenwijsgemixed

Jos van Oss

De meeste Groninger studenten hebben geen excuus nodig om zich te verkleden. Dat ze in Brabant er gelijk een hele happening van willen maken, is dan ook een reden voor veel studenten om carnaval ieder jaar weer over te slaan. Soms komt er echter iets degelijks overwaaien van onder de rivieren. De Groninger Studentenkrant presenteert u: Jos van Oss die bezingt hoe hij bij zijn verhuizing van Oss naar Osdorp 'zich staande heeft weten te houden met zijn zachte G in zo'n keiharde straatcultuur. '

Yeasayer Odd Blood

Indiepop met een psychedelisch en elektronisch randje. Dat is het hokje waar de muziek van Amerikaanse band Yeasayer (Brooklyn, New York) het best ingestopt kan worden, al omschrijven ze zelf hun muziek als ‘Middle Easternpsych-snap-gospel’. Hoe klinkt dat? Als een (drugsloze) trip, opzwepend, vaag, soms stuurloos, maar erg lekker.

Met Odd Blood zijn de New Yorkers toe aan hun tweede album.

Debuutplaat All Hours Cymbals werd goed ontvangen, maar miste een eikpunt en vooral een goede single om de rest van het album aan op te hangen. Dat heeft de band nu beter aangepakt: eind

vorig jaar werd de single Ambling Alp uitgebracht en deze kon gratis gedownload worden op hun website. Hij werd opgepikt door de over het internet circulerende indie maandlijsten en deze zorgden zo voor het nodige promotiewerk.

Voor wie nog nooit van Yeasayer gehoord heeft, de band is het best bekend als voorprogramma van

plaatsgenoten MGMT. Muzikaal gezien is dat waarschijnlijk ook de beste band om Yeasayer mee te vergelijken, Ambling Alp doet lichtelijk aan Kids denken, met dezelfde soort catchy beat die in je hoofd blijft hangen. De vaagheid van de liedjes doet denken

Het Model

aan het geroemde Merriweather Post Pavilion van het eveneens Amerikaanse Animal Collective, een plaat die in veel 2009 lijstjes op nummer 1 gevonden kon worden. Ook gezien de populariteit van MGMT kan je dus wel stellen dat psychedelische indiepop een prominente plek heeft weten te veroveren binnen het huidige muzieklandschap.

Op Odd Blood valt gelijk op hoe ontzettend gevarieerd de nummers zijn. Na het swingende en dreunende Ambling Alp gaat de cd verder met het veel gevoeligere en rustigere Madder Red. Dat betekent dat je goed je hoofd erbij moet houden en dat maakt de muziek juist zo fijn en vernieuwend.

Elk nummer is een klein kunstwerkje op zichzelf. Bij Ambling Alp worden gelikte dubeffecten en vallende drums uit de kast gehaald, terwijl de eerste paar seconden van One zo uit je 8bit Gameboy hadden kunnen komen.

Het enige puntje van kritiek is dan ook dat de nummers iets teveel op zichzelf staan in plaats van een conceptueel geheel vormen.

Odd Blood is vanaf 5 februari te koop en de band speelt 20 maart in Paradiso. Er zijn nog kaartjes, dus als je zin hebt in een avondje psychedelisch dansen, dan is dit je kans; de band staat bekend om het gebruik van visuele hulpmiddelen tijdens concerten om de muziekale trip zo bij te staan.

Judith Katz

weet te bewaren.

Naast het Harmoniegebouw heeft zich een nieuw zaakje gevestigd dat uitermate geschikt is voor het tijdelijk doen vergeten van tentamenstress en studiedeadlines.

Zowel de chocolade liefhebber als de koffiefanaat komt hier zonder twijfel aan zijn trekken.

Het gaat hier niet over een eenvoudig koffiezaakje. PS! is de enige zaak in Groningen waar je naast je koffie kunt genieten van allerlei stukjes fruit en koek die je kunt dippen in gesmolten chocola. Samen met de chocoladefondue staan ook de homemade appeltaart en de high tea op de kaart.

PS! is naast een koffiezaak ook een winkeltje waar je terecht kunt voor zoete cadeautjes, bonbons of een fles siroop om je senseo koffie een extra dimensie te geven.

Het hippe zaakje is ingericht naar de stijl van Gaudi, en brengt je door de felle kleuren en mozaïeken in Spaanse sferen. De wanden dragen bij aan een hippe en moderne uitstraling door de versiering met een tentoonstelling van Toyistische kunst (levendig, felle kleuren).

Heb je niet veel tijd, maar ben je toch nieuwsgierig naar de koffie?

Niet getreurd, alle dranken zijn ook in een ‘to go’ uitvoering te verkrijgen.

Het enige waaraan het op dit moment nog ontbreekt bij PS! zijn de mannen. Ze zijn nog een schaars goed, maar langzamerhand durven steeds meer mannen de stap over de drempel te zetten. Dat is maar goed ook, want het zou zonde zijn als de helft van de Groningse studenten deze ultieme sensatie van koffie, kunst en chocola aan zich voorbij zouden laten gaan.

Tessa Nijland

Gratis tapas eten met deze bon De SK helpt u weer de winter door Tapasco biedt een gratis tapas aan ter promotie! Afgelopen december had dit tapasrestaurant ook al een asociaal mooie actie voor jullie. Het liep beter dan verwacht, het was druk en de drank heeft rijkelijk gevloeid, waardoor Tapasco ook zijn voordelen had van deze superdeal.

Daarom speciaal voor degenen die de vorige actie hebben gemist, en degenen die nogmaals willen genieten van overheerlijke tapas.

Opgelet!

‘gratis eten bon’. Tapasco is tot 1:00 uur ’s nachts geopend en biedt zo een leuke variatie op de nachtelijke FEBO-hap.

Geachte studenten, kom op adem van alle oliebollen, tentamens en andere activiteiten, kom naar Tapasco en maak gebruik van deze mooie actie.

Bedankt voor uw aandacht. En wederom, graag gedaan.

Geniet gratis van croquetas de gamba, oftewel kroketjes met gamba’s. Aan de vegetariërs onder jullie is ook gedacht. Jullie kunnen bolitas de queso gaan verorberen. Dit is een soesje gevuld met drie soorten kaas, geserveerd met tomatensalsa.

Baudoin

Edmond Baudoin is een van Frankrijks meest eigenzinnige stripauteurs en met meerdere prijzen op zijn naam mag hij ook zeker niet tot de minsten gerekend worden. De collectie van Nederlandse vertalingen van zijn werk is onlangs uitgebreid met een nieuwe titel, een titel die een absolute aanwinst is.

Je kunt in plaats van uitgebreid dineren ook losse tapas met een goed glas wijn bestellen aan de bar. Probeer het eens met onze

Net als veel van zijn eerdere uitgaven is Het Model een autobiografisch werk. We zien Baudoin als oude schilder, die tijdens het schilderen van een naaktmodel zijn liefdesgeschiedenissen aan haar verhaalt; gaandeweg raken de twee in discussie en geven ze beide hun visie op het verschil tussen man en vrouw. Het verhaal dat hieruit volgt is intrigerend, maar maakt hier en daar wat rare sprongen die het gevoel geven dat de schrijver zelf nog niet wist waar hij met zijn filosofieën heen wilde. Het scenario is niettemin onderhoudend.

Waar het bij Het Model echter om draait is het schilderwerk. Waar Baudoins eerdere werken nog bestonden uit zwart-witte inktschilderingen, is zijn nieuwste boek volledig in kleur en in een mengeling van materialen en stijlen uitgewerkt. Het resultaat is overweldigend. We zien een scala aan vrouwen de revue passeren: de een uitgewerkt in een realistische pentekening, de ander slechts gesuggereerd door een aantal goedgeplaatste penseelstreken en een derde weer subtiel verwerkt in een foto. De meeste plaatjes zijn, ook los van hun context, op zichzelf staande kunstwerken Bewonderenswaardig is hoe Baudoin in deze stijlencarrousel toch de eenheid

Koffie, kunst en chocola

Gratis Tapas Geniet tegen inlevering van deze bon gratis van Croquetas de gamba (Kroketjes met gamba’s) of Bolitas de queso (soesje gevuld met drie soorten kaas, geserveerd met tomatensalsa) Wie Het Model aanschaft haalt daarmee feitelijk een expositie van een zeer begaafd schilder in huis, waarbij het verhaal als rode draad alleen maar meer aan de beleving toevoegt. Een absolute aanrader.

Tobias Rutteman

En dit allemaal ter waarde van 4,75 per tapas!

Deze bon is alléén geldig bij Tapasco Groningen t/m 7 maart Haddingedwarsstraat 3 www.tapasco.net

12

Groninger Studentenkrant | Februari 2010

De OV-Chipkaart:

Conducteur, 22: Studenten zitten uren achter de computer, waarom niet tien minuten de site van de OV chipkaart bekijken. Ze snappen er niets van.

Hemels of hopeloos?

Vanaf één februari is de geldigheid van de OV-jaarkaart vervallen. Studenten moeten nu reizen met hun nieuwe OV-chipkaart. De invoering van dit nieuwe systeem is niet zonder slag of stoot verlopen. Ook nu het systeem reeds is ingevoerd zijn de meningen nog steeds sterk verdeeld. De SK ging de stad in om zowel reizigers als OV-personeel naar hun mening over de OV-chipkaart te vragen.

Klaasjan, 19: Oh? Worden de kaartjes zometeen afgeschaft?

Hester, 43, conductrice: Mijn persoonlijke mening of mijn beroepsmening? Eh... ik heb er een hard hoofd in. Het gaat nog lang duren voor de boel volledig werkend is ingevoerd.

Gustaaf, 42: Ik vind het allemaal wel best, joh.

Chris, 20, verpleegkunde: Het heeft één voordeel en tien nadelen.

Dhr. Raangs, 81: Ik snap allemaal niet hoe het werkt, maar als je het vaak genoeg gebruikt zal het wel wennen.

Dominggus, 20: Ik vind een OV-Chipkaart veel makkelijker.

Marten, 18: Ik houd me er totaal nog niet mee bezig.

Willem, 43, conducteur: Het idee is goed, maar ik heb zo mijn twijfels of het ooit gaat werken in de praktijk.

Tim, 20: Het is één grote faalbende Leroy, 28, buschauffeur: Het werkt nog niet in de Groningse bussen, Iedereen kan bij mij gratis reizen.

Mevrouw van Diemen, 84: Ik heb er geen, ik heb er wel over gelezen. Het klinkt moeilijk voor oude mensen.

Paula, 34: Ik heb geen idee, ik reis eigenlijk nooit met het OV. Dit was een uitzondering, echt!

Informatieman Qbuzz, 57: Vanaf februari worden de scan apparaten in de bussen geplaatst.

Totdat alles geïnstalleerd is zetten we meer controleurs in.

Willem, 18: Ik vind het een privacybeschamende vernieuwing van de Nederlandse overheid, het ding is bewezen te kraken, het werkt vaker niet dan wel, en het besteelt de mensen van hun vrijheid om te gaan en te staan waar ze willen,

Marlot, 17: Grote onzin. De OV-jaarkaart liep prima.

Tessa Nijland Lisanne Wieringa Tobias Rutteman fotografie: Ewoud Rooks

Ben je door al deze verwarrende uitspraken de draad een beetje kwijtgeraakt of snap je het systeem sowieso niet, dan kun je hieronder lezen hoe het wél moet:

Marijke, 19: Ik heb het voordeel nog niet kunnen ontdekken. Die andere kaart werkte wat mij betreft goed genoeg.

Maartje, 19: Ik vind het allemaal maar lastig en onduidelijk Loes, 19: Het vorige systeem werkte toch goed?

Jos, 22: Het is de ideale oplossing voor het openbaar vervoer. Het invoeren gaat niet honderd procent goed, maar het is wel een goed systeem.

Esmee, 18: Belachelijk, het is een beetje onzin. Iedereen heeft toch gewoon een OV? De OV-Chipkaart brengt alleen maar verwarring.

Mark, 24: Opladen is een hel!

Matthijs, 23: Het oude systeem werkte prima, waarom miljoenen investeren in een ander systeem?

met name omdat het overal te volgen en te traceren is.

Roelof, 24: Het maakt me allemaal bar weinig uit.

advertenties

Gratis Tapas Geniet tegen inlevering van deze bon gratis van Croquetas de gamba (Kroketjes met gamba’s) of Bolitas de queso (soesje gevuld met drie soorten kaas, geserveerd met tomatensalsa) En dit allemaal ter waarde van 4,75 per tapas!

Deze bon is alléén geldig bij Tapasco Groningen t/m 7 maart Haddingedwarsstraat 3 www.tapasco.net

Busreizen: - De Qbussen die in Groningen rijden zijn nog niet voorzien van in- en uitcheck apparaten.

- Vanaf heden zal daaraan gewerkt worden.

- Afwezigheid van deze apparaten brengt fraude met zich mee.

Er zullen daarom extra controleurs in de bussen aanwezig zijn totdat alles is geïnstalleerd.

- Als de apparaten er eenmaal zijn kun je in je vrij reizen periode in- en uitchecken.

- In je kortingsperiode reis je op saldo en wordt het bedrag van de rit van je kaart gehaald. Daarvoor dien saldo op je chipkaart te zetten.

Treinreizen: - In je vrij reizen periode kun je in- en uitchecken. Het systeem herkent je studentenreisproduct, en kent je automatisch een vrije reis toe.

- Voor het reizen met korting dien je nog een papieren kaartje te kopen.

advertentie

HET NEDERLANDS STUDENTEN ORKEST TREEDT OP IN DE OOSTERPOORT MAANDAG 8 FEBRUARI DE OOSTERPOORT - 20.15 € 15,00 / € 10,00

REDUCTIETARIEF MET OV-STUDENTENKART EN CJP G. GERSHWIN | AN AMERICAN IN PARIS C. SAINT-SAËNS | VIOOLCONCERT NR. 3 G. VLEGGAAR | FÜNF S. PROKOFIEV | SYMFONY NR. 5 ARJAN TIEN | DIRIGENT ROSANNE PHILIPPENS | SOLIST (VIOOL) Kaarten bestellen via: Groningen@nso.nl De Oosterpoort, Trompsingel 27, 050-368 0 368 www.de-oosterpoort.nl | www.nso.nl

In februari 2010 komen honderd studenten uit heel Nederland samen om een maand lang op professionele wijze met muziek bezig te zijn. Het orkest trekt zich aan het begin van de maand eerst tien dagen terug om het programma in te studeren. orkest zich Hierna presenteert het or aan het publiek op tien grote concertpodia. De concerten van het NSO zijn spectaculair, het gevarieerde programma is bestemd voor een breed publiek. Traditiegetrouw besluit het orkest de tourneemaand met een concert in een buitenlandse stad. Dit jaar zal het orkest afreizen naar Istanbul en daar een concert geven in de bekende Cemal Reşit Rey Konser Salonu

www.studentenkrant.org | jaargang 26 | Februari 2010 | De enige onafhankelijke studentenkrant van Nederland.

Het Gesprek

pagina 3

Maarten van Rossem

Achtergrond

pagina 5

Studiefinanciering op de schop?

Test

pagina 7

Grote Kebabtest

Studentenkrant Groninger

GĂŠĂŠn

Valentijnseditie