www.studentenkrant.org | jaargang 35 | nummer 5 | Mei 2018
Meisjes met ijsjes p. 6 - 7
Fortnite: Battle Royal p. 8
Avengers Infinity Wars: How to p. 10
Studentenkrant Groninger
Pre-order nu
Actieperiode: 25-02-2018 t/m 15-03-2018. Ga voor de actievoorwaarden naar samsung.com/nl/inruil
En ontvang tot â‚Ź400* voor je oude smartphone.
Leuke instagramfoto’s Maar heb je eigenlijk wel wat gedaan?
V
LOTTE AIKEMA
rijwel in iedere klas zit tegenwoordig wel iemand die, in een zomervakantie of tussenjaar, vrijwilligerswerk in het buitenland heeft gedaan. In Thailand Engels leren aan arme kindjes lijkt het meest in trek, maar ook lesgeven in Afrika, en weeshuizen bouwen en schilderen doen het goed. Vaak zijn de mensen die dit doen studenten, en vaak betalen ze flinke bijdrage per week of maand om dit werk te mogen doen. Verschillende kleine organisaties zorgen dan dat er een klasje is dat jij les mag geven. Of een weeshuis dat je mag schilderen.
leer je ze dan echt iets? En dan is het ook nog zo dat desbetreffende studenten vaak hun sociale media volgooien met schattige foto’s met kindjes, en terugkomen met het idee dat ze echt iets belangrijks hebben gedaan. Maar voor wie doe je het nou? Zou je die kinderen ook willen helpen als er niemand langs de zijlijn stond te klappen?
Organisaties als Unicef en de VN raden dan ook sinds kort allerlei soorten vrijwilligerstoerisme af, omdat het niet in het belang van het kind is. Ik denk dat een hoop van deze reizen voornamelijk jezelf een goed gevoel geven, een mooie vakantie, een hoop complimenten en het idee dat je iets wezenlijks hebt gedaan. Als je nou nog steeds iets goeds wil bijdragen,
word dan vrijwilliger bij je lokale voedselbank, breng je zieke oude buurvrouw wat eten, of ga eens langs bij het leger des heils. Staat wat minder mooi op Instagram, maar je hoeft er niet de halve wereld voor over en er wordt nergens een kind voor jou bij zijn of haar ouders weggehaald. Denk er maar eens over na.
Echter, uit recent onderzoek van Unicef blijkt dat 92% van de wezen in Sri Lanka, en 75% van de wezen in Cambodia nog gewoon ouders heeft. (https://www.unicef.nl/bescherming/ weeshuizen-en-vrijwilligerstoerisme) Hoe komen ze dan in dat weeshuis vraagt u zich af? Ook daarvoor moeten we terug naar de kleinere organisaties die deze vrijwilligers werk reizen organiseren. Unicef heeft er zelfs een term voor: Vrijwilligerstoerisme. Dit betekent dat er lang niet altijd in het belang van de kinderen wordt gehandeld. Een voorbeeld hiervan is dat kinderen bij hun ouders worden weggehaald om een weeshuis te vullen, dat jij vervolgens lekker kunt schilderen. Je betaalt dan ook nog even een flink bedrag per week, waar de eigenaren van het “weeshuis” lekker van kunnen leven. Ook gebeurt het vaak dat kinderen Engelse les krijgen van studente. Hier wankelen meerdere dingen aan. Hebben deze kinderen er iets aan Engels te spreken? Als enige in hun dorpje? Ik vraag me ernstig af of je ze niet beter kunt leren hoe ze zelf op een duurzame manier hun dorp vooruit kunnen helpen, bijvoorbeeld door te leren bepaalde dingen te verbouwen of door te leren waterputten en waterzuiveringsinstallaties te maken. Bovendien, als niet gekwalificeerde docent,
De Oosterpoort & de Stadsschouwburg Groningen presenteren: Stephanie Louwrier Revolutie van de mislukking Woensdag 16 mei | Stadsschouwburg Groningen Een mix van theater, performance, muziek en standup
Jamai Zaterdag 26 mei | De Oosterpoort Terug met nieuw album ‘Genoeg Te Doen’
DeWolff Donderdag 24 mei | De Oosterpoort Rock ‘n rollmonster met onuitputtelijke energie en grenzeloos enthousiasme
Het Nationale Toneel – De Oresteia Dinsdag 29 mei | Stadsschouwburg Groningen “Anniek Pheifer maakt een echt wraakstuk van Oresteia met furieus toneelspel in een visueel uitdagende theaterstuk” (de Volkskrant)
haux Maandag 28 mei | USVA Droomachtige mengeling van indie electronics, pop en folk
Gavin James Donderdag 31 mei | De Oosterpoort Soulvolle singer-songwriter uit Dublin
de-oosterpoort.nl | ssbg.nl Groninger Studentenkrant April 2018
2
DE X GEBODEN BJORN DOST
DE X EXEN FROM HELL... Een gezonde single man is de lentestop na Valentijnsdag wel weer zat en maakt zich klaar voor de zomer. De sportschool wordt voller en je werkt je uit de naad om in tiptop shape te raken. Allemaal leuk en aardig, maar je hebt er geen fuck aan als je een gekkie tegenkomt. Wij geven je daarom een overzicht van tien soorten gekkies waar je met een grote boog omheen wil lopen. Zo voorkom je je eigen ex… From hell!
I.
DE NARCIST
De narcist besteedt vaak veel tijd in de badkamer en moet het ook hebben van zijn goede looks. Je moet iets hebben om je slechte kwaliteit te verhullen. Je vindt het wel leuk dat hij zoveel praat, tot je erachter komt dat je er nooit een speld tussen krijgt. Hij moet altijd zijn gelijk krijgen en zijn behoeften komen voor jou behoeften. In bed krijgt hij misschien net 1 reet voor de moeite, maar reken erop dat jij niet klaarkomt.
II.
VI.
DE VASTKLAMPER
De vastklamper probeert vanaf het begin heel snel te gaan met de relatie. Huisje-boompje-beestje is zijn doel en durft eigenlijk niet alleen te zijn. Hij gaat niet uit en liever überhaupt niet de deur uit. Maar verwacht hetzelfde ook van jou: jij mag helemaal niks meer doen en wordt zelfs aggressief als je met iemand anders afspreekt of een feestje bouwt.
VII.
DE LOVERBOY
De loverboi is een persoon die altijd met veel te jonge gasten er vandoor gaat. Vijf of tien jaar verschil in leeftijd is niet raar voor diegene en gaat altijd snel door naar de volgende. Het lijkt een beetje in gedrag op dat van de houdini in dat opzicht, maar de loverboi zoekt steeds de leeftijdsgrenzen op. Pas als je nee zegt, merk je pas waarom hij een ex-from-hell is. Ben je net 16/17 en zit je net op de uni of hogeschool, dan krijg je hier ongetwijfeld mee te maken.
VIII.
DE ZWIJN
DE HUILEBALK
De huilenbalk openbaart zich eerder dan de narcist. In de eerste dates merk je al dat het contact al wat schroever gaat. Elk klein dingetje wordt groot en de huilenbalk reageert steeds sneller heftig en emotioneel. Na week 1 wil je het eigenlijk al afbreken, maar er gaat zoveel mis bij diegene dat je hem nog niet wil dumpen. Doe het vroeg en doe het snel, want anders creëer je een scéne zoals omstanders het nog nooit gezien hebben.
De zwijn staat heel relaxt in het leven. Een beetje te relaxt als je het mij vraagt. De zwijn is lui en doet liever niets dan dat hij de handen uit de mouwen steekt. Het is letterlijk een zwijnenstal in huis en is daar meer dan tevreden mee. Als je niks door hebt, is de zwijn het gevaarlijkst. Hij steekt jou aan met zijn luiheid en na een paar maanden ben je zelf vet en vatsig. Niet doen dus.
III.
IX.
DE STALKER
De stalker zie je pas nadat je hem gedumpt hebt. Hij was al een beetje eigenaardig en je merkte al wel een paar obsessieve trekjes. Tijdens de relatie merk je er nog niet zo heel veel van, maar achteraf valt alles op zijn plek. Dat je elk uur wel een bericht krijgt van hem, dat hij overal en altijd vraagt waar je bent, en dat je later op elke uitgaansfoto zijn hoofd in het publiek ziet. Starend naar jou. Wil je liever niet, dus begin er niet aan.
IV.
DE FANATICUS
De fanaticus is sowieso wat extremer in het leven. Heeft altijd een erg uitgesproken en waar de pedo de leeftijdsgrenzen opzoekt, zoekt de fanaticus de sociale grenzen op. Hij laat iets vallen waarvan hij weet dat gevoelig is en buit dit in zijn voordeel uit. Zijn motto is: “I wanna see the world burn” en hij is funest voor je reputatie. Bij vrienden, familie, zelfs bij werkgevers. De fanaticus is immers erg actief op sociale media en is zo ook voor iedereen zichtbaar.
X.
DE BORDERLINER
De borderliner heeft wel trekken van gekkie nummer 2 en 3, maar deze gaat nog veel verder. Hij manipuleert je aan alle kanten, vertelt verhalen aan je vrienden om je meer van hen af te houden en verziekt elke relatie in je leven. De stalker is passief en doet je niks fysieks aan. De borderliner is hier anders in en probeert je fysiek en mentaal te beschadigen. Ze hebben het zelf niet door wat zij doen en dat maakt hen zo gevaarlijk.
V.
JIJZELF
In iedereen schuilt wel een gekkie, net als in iedereen wel een klein Hitlertje schuilt. Misschien las je al iets herkenbaars in de andere typen, maar net als anderen gekkies voor jou zijn, ben jij net zo hard een gekkie voor hen. Iedereen is een ex from hell van iemand en accepteer het feit dat jij, net als ieder ander, bagage heeft. Na dit besef ga je veel relaxter en zonder angsten met een nieuwe scharrel de zomer in.
DE HOUDINI
De houdini is niet zo gevaarlijk, maar doet wel waar hij zelf allemaal zin in heeft. Zonder overleg gaat hij een paar weken naar Australië en laat hij helemaal niks van zich horen. De houdini is erg vrij en zegt op bijna alles ja. Feestje? Ja. Sauna? Kom maar op. Triootje? Steek hem er maar in. De houdini is door zijn spontaniteit erg aantrekkelijk, tot hij ook voor jou verdwijnt.
H
Hoofdredactioneel
PAULIEN PLAT & RICHARD NOBBE
SKolofon
et is hier mooi en de lucht is blauw: Groningen verandert langzaam in een zomers paradijs en wij, de redactie, zijn blijer dan we ooit zijn geweest. We hebben onze állereerste vergadering buiten gehad, wat een feest. Helaas zijn we wel verhuisd van ons pandje, maar dat mag de pret niet drukken. De zon staat fel aan de hemel, en dus heeft de redactie deze maand zijn buik gevuld met ijs. Want ijs is heerlijk. Verder nog wat nieuws op hoofdredactioneel niveau:
De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.
Hoofdredactie: Richard Nobbe Paulien Plat hoofdredactie@studentenkrant.org
Eindredactie:
Paulien Plat Richard Nobbe
Richard is de vloer van zijn geliefde aan het verven. Paulien eet zich een ongeluk aan waterijsjes en heeft haar balkon na twee jaar opgeruimd, waardoor ze nu eindelijk van het zonnetje kan genieten op haar kamer. Voor jullie ligt trouwens alweer de een na laatste editie van de studentenkrant van de hoofdredactie 2017-2018. God, we zijn alweer bijna klaar. Verdrietig hebben we elkaar aangekeken, toen die realisatie kwam. Van de kleine en de grote, de blije en de boze,
Vormgeving:
Bestuur:
Thijs Krijnen
Marte de Vries Quintijn Odding Mees Dijkstra
Redactie:
Ben Hard Richard Nobbe Paulien Plat Thom Boonstra Jordy Nijland Bas Teunissen Karlijn Saris
Illustrator:
Nadine Sagel
Fotografe:
Groninger Studentenkrant April 2018
Auto of personenbusje huren?
Profiteer van de scherpe tarieven van Century Autoverhuur!
Volksw agen u al vana p! f
€ 24,- p
/d
Volg ons voor dagelijkse nieuwsupdates voor en door studenten op:
Nouschka van der Meij
Waarom Century Autoverhuur? √ √ √ √ √
Scherpe tarieven Deskundig advies Alle auto’s jonger dan één jaar Binnen 24 uur de door u gewenste auto beschikbaar Mogelijkheid van halen en brengen op locatie
Drukwerk: Rodi Media
3
die últieme combinatie is bijna klaar. Het is toch bijna niet te bevatten. Maar hé, blader zometeen schnell verder, want voor jullie ligt een prachtige mei-editie! Vol met ijsjes, films, gekke exen en nog veel meer geweldige of gekke dingen die wij als studenten tegenkomen. Lieve, gekke, geweldige, amazing lezers: we houden van jullie, en jullie krijgen heel veel knuffels van ons. Liiiiiieeefs van Rich & Pau.
/studentenkrant
Bornholmstraat 29 9723 AW Groningen T (050) 853 7234
centuryautoverhuur.nl
Bordspellenexplosie RICHARD NOBBE
E
r is een bordspellenexplosie gaande. Waar eerst de kasten van twee-onder-een-kapgezinnetjes slechts een ernstig versoberde Monopoly en heel misschien een drie generaties oud exemplaar van Risk had liggen, tel je nu eigenlijk niet meer mee als je niet ten minste een paar hippe bordspellen (of kaartpellen – de correcte term is gezelschapsspellen, maar dat is gewoon te lelijk) in je kast hebt liggen.
Want man wat spelen we ons een slag in de rondte. We gaan liever een paar uur later de stad in en spelen nog een potje 30 Seconds dan dat we een beetje treurig in de horeca staan, die duurder, steeds rookvrijer en vooral saaier wordt. Misschien ligt het aan mij en het feit dat de teller van mijn leven nu langzaam richting de dertig tikt, of misschien komt het gewoon omdat ik echt een supersuperdikke nerd ben, maar ik zit op een avond toch liever met vrienden pils te zuipen en een
spelletje te spelen, dan dat ik alleen maar pils zuip. In de eerste plaats zorgt het namelijk voor gespreksstof en een betere band tussen de aanwezige mensen, in sommige spellen wordt men immers gedwongen om samen te werken, of om op zo’n minutieus level tegen elkaar te concurreren dat je de ander hoe dan ook beter leert kennen. Geen ongemakkelijke stiltes meer, geen geklets door de film die jij in je eentje nog aan het kijken bent, maar gewoon twee kistjes pils en je volledige concentratie op het spel dat op tafel ligt. Ten tweede is het aanbod van spellen enorm toegenomen in de afgelopen jaren. Waar je voorheen zat opgescheept met Monopoly, Levensweg, Party & Co en het nodige potje Never have I ever (om de seksuele spanning zo dwangmatig mogelijk op te voeren), is er nu een gigantisch en eerlijk gezegd bizar aanbod om uit te kiezen. Wil je Russisch Roulette met exploderende dieren? Speel Exploding Kittens, wil je het Duitsland van 1938 redden of de verdoemenis inhelpen? Speel Secret Hitler, wil je er absoluut zeker van zijn dat je een plekje in de hel krijgt en daarbij ook nog eens aan de beademing moeten van het lachen? Speel Cards againt humanity. Of wil je kerkers doorzoeken, monsters verslaan maar ben je te lui en te dom
om Dungeons and Dragons te spelen? Speel Munchkin of een van de tienduizend uitbreidingen. De mogelijkheden zijn vrijwel eindeloos, je hoeft niet meer drie uur toe te kijken bij een potje Monopoly omdat een aantal slechte investeringen en de allerslechtste dobbelsteenworp ooit je al bankroet heeft gemaakt voordat je dividenbelastingsdebat kunt spellen. Ten derde heeft het ook iets simpelweg oudhollands, waar een aantal tradities keihard onder vuur worden genomen en Friesland dankzij het klimaat waarschijnlijk nooit meer een Elfstedentocht gaat hebben, is de oudhollandse gezelligheid iets wat we allemaal, ongeacht ras, religie, sekse of politieke voorkeur kunnen omarmen. Want zeg nou zelf, wat is er nou gezelliger dan je vrienden de huid volschelden omdat ze je gevecht in Munchkin onmogelijk hebben gemaakt, of drie kwartier gefrustreed zijn omdat je volslagen debiel van een teamgenoot niet wist wie de hoofdrolspeler uit Die Hard was bij het zoveelste potje 30 Seconds, helemaal niets toch?
Huilen met de pet op
maar dan plassen met de deur open
S
LOtte AIKema
plakken.
amenwonen als student. En dan niet met de gebruikelijke huisgenoten, maar voor het eggie. Met een partner, die het niveau van scharrel en kwarrel al voorbij is. Zo een die blijft
Het lijkt een leuk idee, samenwonen inclusief borrelavondjes, romcoms en seks wanneer je wil zonder dat je je druk hoeft te maken om welke huisgenoot thuis is. Maar hoe romantisch het ook lijkt om met z’n tweeën op zondag tussen een stoet Duitsers en Aziaten door een zweterige Ikea te sjouwen, schijn bedriegt. Op elkaars lip zitten, in de figuurlijke zin, heeft ook z’n nadelen. Hier voor iedereen die plannen heeft een rijtje als realitycheck, en als je al samenwoont kun je m onder het genot van een sessie romantisch wasjes draaien en eten koken lekker afvinken.
1.
De douche. Let me tell you, na 20 keer samen douchen en alle perikelen die daarbij horen gaat de lol er een klein beetje af, en krijg je vooral zin om weer eens fatsoenlijk je haar te kunnen wassen. En als je dan vroeg op moet, wil je HEEL GRAAG. EVEN. ALLEEN. DOUCHEN
2.
Z’n troep. In mijn geval woon ik samen met een vent, en die hebben de neiging zich niet zoveel aan te trekken van troep en van het feit dat je met een reden altijd de keuken achter je opruimt. Dat is niet zodat hij er uitgebreid opnieuw een fucking zwijnenstal van kan maken.
3.
De tv. Ik ga geen voetbal kijken. Hij geen romcom, zie hier de perfecte setting voor ene flinke echtelijke ruzie.
4.
Je vriendinnen uitnodigen voor een drankje bij jou thuis en je realiseren dat je vriend daar ook woont en je hem moeilijk op de slaapkamer kan opsluiten.
5.
Dat je op een middag rustig op de bank zit, iets roept naar je partner, en een soort niagarafalls geluid hoort. Op het moment dat de eerste persoon gaat plassen met de deur open is het hek va de dam. Just saying. Mocht je hierna nog steeds denken dat het een top idee is het hele samenwonen uit te proberen, ga je gang. Maar een gewaarschuwd man telt voor twee.
‘Het touw mag je houden’ Godverdomme. Na een avond mijn neus vol te hebben gesnoven met rita en mijn maag te hebben gevuld met vele liters aan bier, word ik wakker met een kater waar je u tegen zegt. Gisteravond bleek de stad gevuld te zijn met lekkere wijven. Maar er was er één die meer dan mijn aandacht verdiende. Jézus, wat een lekker wijf. Geile, ronde tietjes en heerlijke, zaadvragende ogen. Maar moeilijk dat ze doet. Ik ken haar van vorig jaar. We kwamen elkaar tegen op een feestje: ze is een huisgenootje van een vriendin van me. Hoewel we al naar enkele minuten vol stonden te bekken, ging ze verder niet in op mijn escapades. Nee, ze wilde niet met me mee naar huis. Met een harde lul en een gekrengt ego fietste ik naar huis. Maar een paar weken geleden kwam ik haar wéér tegen, op een festival. Dit keer toonde ze wel uitermate veel interesse in me. Na enkele minuten stonden we weer vol overtuiging te zoenen, en langzaam daalden haar handen naar beneden. Ik voelde al mijn bloed naar mijn lul stromen. Ik wilde haar, ik wilde mijn lul in haar. Ze snapte de blik in mijn ogen. “Even een wc’tje opzoeken, Ben?” vroeg ze liefjes. En zo geschiedde. We doken de wc in en binnen enkele seconden trok ik haar blouse uit, waardoor de knoopjes kapot sprongen. Twee gruwelijk lekkere cup D borsten werden in een doorzichtig BH’tje werden zichtbaar. Haar tepels prikten door de kanten stof van het BH . Langzaam liet ik mijn hand dalen en kwam met twee vingers in haar drijfnatte kut. Mijn lul was keihard en wilde penetratie. In snelle bewegingen trok ik haar broek over haar heupen, trek haar kanten stringetje kapot. Ik stootte mijn staaf in haar, en vrijwel onmiddellijk
voelde ik haar al kreuend en trillend klaarkomen. Ik keek naar beneden, naar dat strakke, bolle kontje van haar dat tegen mij aan gebogen stond. Meer had ik niet nodig: ik leegde mijn zaad in haar, trok mijn broek weer aan, murmelde nog een “doei” en liep de wc uit. Terug naar gisterenavond. Het heerlijke mokkel was namelijk in de stad te vinden, had ze me geappt. Ons app contact kwam vrijwel volledig van haar kant: chicks gaan er goed op als je hard to get speelt. Nadat ik een paar biertjes had weggetikt in de negende, besloot ik haar voor de verandering eens een appje te sturen. Ik had wel zin in een lekker strak kutje. Die van haar, specifiek gezien. Maar ik kreeg geen reactie. En nu lig ik in bed, terwijl ik godskolere zin heb in neuken. Dan opeens stuurt ze me een berichtje: “ben je thuis?’. Na wat over en weer geapp, appt ze dat ze over tien minuten voor mijn deur staat. Even later komt ze binnen paraderen, lange jas aan, grote tas bij zich. In één beweging trekt ze de jas uit en staat ze volledig naakt voor me. “Ga eens op bed liggen,” zegt ze. “En trek je kleren uit.” Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ze gaat op een stoel voor mij zitten en spreidt haar beneden alvast, klaar om gepenetreerd te worden. Mijn staaf is ondertussen alweer in opperste staat van opwinding. Even later zit ze bovenop me, haar handen achter haar rug. “Ik ga jou even goed verwennen, Ben,” zegt ze met een schorre, geile stem, terwijl ze van achter haar rug een touw tevoorschijn haalt. Ze bindt mijn handen vast aan het uiteinde van het bed, daalt met haar gewillige mondje langzaam naar beneden en neemt me in haar mond. “Godverdomme,” fluister ik, en ik sluit mijn ogen. Deze chick kan zúígen. Ze
neemt mijn lul volledig in mijn mond en ik voel bijna hoe mijn zaad uit mijn staaf gezogen wordt. Maar dan stopt ze. Hijgend en verbaasd kijk ik op. “Nog niet komen, schatje,” zegt ze, haar poppenoogjes liefjes knipperend. Ze gaat achterstevoren op me zitten. Ik breng mijn heupen omhoog en duw mijn lul bij haar naar binnen, terwijl ze diep kreunt. “Godverdomme,” zegt zij nu. Ze krult haar rug en ik hoor haar steeds sneller hijgen. Ik kijk naar op en neer gaande kontje, voel haar heerlijke strakke natte kutje en kom keihard klaar. Ik spuit mijn sperma in haar. Met schokkende bewegingen rolt ze van me af en kijkt op haar horloge. “Oh, ik moet gaan,” zegt ze. Prima, denk ik, maar maak me dan wel eerst even los. Ze staat op, doet haar jas weer aan en pakt haar tas. “Het touw mag je houden,” zegt ze liefjes. Ze geeft me een kushandje en loopt mijn kamer uit. “Wacht,” roep ik nog, maar als antwoord krijg ik alleen de knal van een deur die dichtvalt.
Groninger Studentenkrant April 2018
4
Marco Bosato Thuis, in Martini Plaza
I
BAS TEUNISSEN
k moet toegeven dat ik Marco Borsato een beetje ben kwijtgeraakt toen hij met zijn album Wit licht kwam. Zien is het laatste album dat ik echt goed vond. Marco ging met de tijd mee, de muziek werd wat elektronischer, wat niet altijd goed uitpakte. Een dieptepunt was toch wel het lied Muziek op zijn album Duizend spiegels. Uit het oog betekent niet uit het hart. De liefde voor zijn eerste aantal Nederlandstalige albums (Marco, Als geen ander, De waarheid, De bestemming en Luid en duidelijk) is altijd gebleven. De muziek, de teksten en het gevoel in Marco’s stem op die platen zijn nog altijd fantastisch. Voordat ondergetekende op 6 april naar de eerste van de drie concerten die Marco gaf in Martiniplaza ging, zijn alle albums na
Wit licht nog een aantal keer beluisterd. Je moet natuurlijk wel een beetje weten wat er zoal gespeeld gaat/kan worden. Deze luistersessies bevestigden enigszins waarom ik Marco ben kwijtgeraakt. Al moet ik wel zeggen dat Thuis het beste album is dat hij in de afgelopen 10 jaar gemaakt heeft. Ik hoopte ergens dat hij niet al te veel nieuw materiaal zou spelen. Dat was natuurlijk onmogelijk. Er is geen artiest die alleen maar muziek van zijn meest recente en zijn eerste paar albums speelt wanneer hij zo’n groot oeuvre heeft. Maar wat was ik blij verrast met de uitvoering van de recente nummers! De band speelde geweldig. Marco was waanzinnig goed bij stem en bevestigde maar weer eens dat hij
tot de absolute top van de Nederlandse zangers behoort. Buiten de nieuwere nummers kwamen natuurlijk ook de klassiekers langs. Binnen, Ik leef niet meer voor jou, De bestemming, Zij, Vrij zijn, Afscheid nemen bestaat niet en Dromen zijn bedrog werden zo luid en woord voor woord meegezongen dat Marco en de band af en toe bijna overstemd werden door de orkaan van stemmen die oprees uit het publiek. Als geen ander kan Marco Borsato met zijn muziek mensen verbinden. Het publiek bestond uit een grote verscheidenheid aan verschillende soorten mensen. Natuurlijk waren er de verwachtte oudere huisvrouwen met kort-pittige kapsels, maar ook jonge stellen, oude stellen, hele gezinnen, enkele
jaarclubs van studentenverenigingen en jongeren waren aanwezig. Iedereen deed even luid en enthousiast mee aan het tweeënhalf uur durende feest. Tijdens dit concert hebben Marco Borsato en zijn band laten zien dat ze een geweldige live-act zijn; bij uitstek geschikt voor grote en uitverkochte zalen (en ook stadions). De fantastische sfeer maakt het hele evenement een belevenis op zich. Een concert van Marco bijwonen voelt als thuiskomen. Ik heb Marco weer teruggevonden.
volkomen ongepaste verhalen uit, laat een olijf uit je mond vallen en krijg een kop als een vuurtoren. Blijkbaar maakt dat je éxtra sexy.
you suddenly nailed it! Nu is de kunst een gesprek van hetzelfde lage, inhoudsloze niveau te voeren als je de volgende ochtend brak naast deze persoon staat boven de bak met ham-kaas croissants in de Albert Heijn.
Ik ben awkward KARLIJN SARIS PAULIEN PLAT
J
e hobbelt nietsvermoedend de supermarkt binnen wanneer je haar het pindakaas-assortiment ziet bestuderen. “O ja, die chick, daar hoef ik nou niet echt mee te praten”. Snel duik je het hoekje om en kijkt voorzichtig of de kust veilig is. Te laat, toch oogcontact, paniek! Vanaf dat moment ben je gedegradeerd tot prooi in de supermarkt-editie van Pacman.Je faked nog liever bij de kassa een serieus incontinentieprobleem, zodat je het personeelstoilet in kan duiken, dan dat je een ongemakkelijk gesprek moet aanknopen dat nog stroever is dan het geslachtsdeel van je menopauzale moeder. Awkward zijn. Het is voor jou net zoiets als Herpes Genitalis: je draagt het altijd en overal bij je en het steekt op de meest ongelukkige momenten genadeloos toe. Was het maar seksueel overdraagbaar. Dan was je tenminste niet de enige die disfunctioneert tijdens onverwachts high-fiven en “insgelijks” roept terwijl de ober je eet smakelijk wenst. Waarom moeten we zo nodig awkward zijn? Ty Tashiro, een wetenschapper gespecialiseerd in sociaal ongemak (ja, echt!), vertelt aan Vice: “In de tijd van de jagers-verzamelaars was het besluit met wie je contact zou
5
Groninger Studentenkrant April 2018
leggen, en met wie je tijd zou doorbrengen, een beslissing van leven en dood.” Je leven was, kort, kostbaar en kwetsbaar, dus iedereen die je toeliet binnen je sociale netwerk moet goed functioneren binnen de groep. En dus zijn we extreem gevoelig geworden voor het oppikken van sociale afwijkingen. Op deze manier konden we vroeger mensen eruit pikken die zich niet aanpasten aan de groep of deze zelfs zou verraden. Na het eindelijk je ongemakkelijke pacmangesprek bij de ingang te hebben afgerond, sprint je opgelucht weg. Maar uiteraard kom je elkaar nog drie keer tegen. Je haalt in paniek je grote vriend Mr. iPhone uit je zak en begint er met volle focus op te loeren. Gewóón doen alsof je haar niet ziet. Maar blijkbaar is deze sociale godin nog niet klaar met jou en komt vol enthousiasme weer op je af stampen. “Hee, alweer! Wat toevallig! Kunnen we net zo goed samen boodschappen doen, haha.” Ha-ha…? Fucking awkward! Maar sociaal awkard zijn heeft ook zo zijn positieve kanten. Uit onderzoek van de Universiteit van California Berkeley blijkt dat mensen die sociaal awkward zijn, juist als aantrekkelijker worden gezien. Dus kijk lekker naar je nagels tijdens je date, kraam
Vooruit, nóg een gratis tip dan. Je hebt het namelijk al moeilijk genoeg met je laagsociale zelf: alcohol is niet de oplossing! Het lijkt misschien volkomen logisch en gerechtvaardigd om bij welke sociale gelegenheid dan ook naar de fles te grijpen. Alcoholische spraakelixers lijken je telkens weer acuut te genezen van gebrek aan gepaste gespreksstof en maken van jou plotseling de ster van het feestje. Ten eerste: nee, niet waar. Iedereen vindt je fucking irritant wanneer je voor de zesentachtigste keer over je autistische hamster begint. Maar dat terzijde: dat jij op Vrijmibo’s of eenentwintig-diners ineens wèl zomaar op mensen afstapt, komt niet doordat je sociaal-gehandicapte hersenfuncties zijn ondergedompeld in drank. Het enige dat de alcohol doet, is je wat minder kritisch laten zijn op je eigen gedrag (ja, dáárom stond je laatst zonder onderbroek in de Chupito’s). Je vergeet om eerst honderd keer na te denken over je grap of je vraag, maar flapt het er gewoon uit. Het zit er dus wel! Die spontane lach, die zeer geslaagde high-five en dat totaal irrelevante ditjes-en-datjes-praatje,
Het vergt wat jaren van oefening en ongemakkelijke stiltes, maar ooit is het moment daar. In plaats van je hoofd te verstoppen in de croissantjesbak en vanuit daar onverstaanbare excuusjes te murmelen, zet je een glimlach op en vraagt vol enthousiasme: “Ben je nog brak?” Dat ging soepel! Maar resultaat wordt uiteraard alleen behaald búíten de comfort-zone, dus om echt op de proef te worden gesteld, kom je elkaar buiten de supermarkt weer tegen en loop je ook nog eens dezelfde kant op. Maar waarom je in allerlei bochten wringen om onder het ongemakkelijke moment uit te komen? Geniet ervan, zie het als een kans om te lachen en vooral: omarm de awkwardness. “Haha, dit is awkward! Nu echt doei!”.
Meisjes met
Karlijn Saris
Paulien Plat
ijsjes
we hebben het warm zo godvergeten warm de hitte slaat ons harder om de oren dan de jaren aan windvlagen die ons voorgingen
mijn god de hitte slijt in onze ruggen onze huid erodeert door rugzweet sijpelt het vlees langzaam van onze botten weg
geef mij ijs een waterijsje, raketje zo’n bekertje met een houten lepel die over tanden schaaft je de rillingen in je lijf bezorgt en die hemelse verkoeling over je gesmolten lijf laat rollen alsof het niets is.
we proberen onze gezichten te verbergen in de ijskasten van grootgrutters likken langzaam de koelelementen die ze dachten goed verstopt te hebben
op het glas blijft een afdruk achter van lichaamsvocht ik weet dat het nooit meer zal vriezen dat ik nooit meer de kou op mijn huid zal voelen
onze tong plakt vast maar dat is de verkoeling meer dan waard Richard Nobbe
Ja, oké. Het ijs is homemade en aan het raam zit standaard een Gothfatherachtige verzameling van Italiaanse signori sigaren te roken en espresso’s te nippen, dus over de authenticiteit van de zaak hoor je ons niet klagen. Maar er zijn wel wat puntjes van kritiek. JE KUNT ER NIET PINNEN! Serieus? Ja echt! Mocht je niet onder tijdsdruk staan, dan is het zeker de moeite waard hier met signor Talamini himself even over in discussie te gaan. Hij houdt er namelijk een zeer interessante visie op na die ongeveer zo gaat: “pinnen is niet echt betalen” en “contactloos pinnen duurt te lang”. Wij vinden het verdacht... Daarom de insiders-tip van de SK van de week: bestel zes ijsjes met elk drie bolletjes, zeg vervolgens dat je geen contant geld bij je hebt, waarna de baas je met je ijsje in je hand op goed vertrouwen naar de pinautomaat laat lopen (echt waar!) en KOM NIET MEER TERUG! Resultaat: heerlijk Italiaans ijs, met een verrukkelijk vleugje gratisheid.
Groninger Studentenkrant April 2018
6
Toscane is natuurlijk een begrip in Groningen, en dat is niet voor niks. De keuze is reuze, en het ijs is extreem lekker. In mijn frambozenijsje próéf je gewoon de framboos, in mijn limoncelloijsje proef je het room van roomijs en ondertussen is het ook nog heerlijk fris. Daarnaast kan je ook de smaken zo gek niet denken: green tea, ferrero rocher, limoen munt…. De keuze is reuze. Dus is het warm en fiets je toevallig in de Folkinge, dan wordt je bij Toscane niet teleurgesteld. Je zet met een grijns op je gezicht je fietsreis voort.
Er mag dan gezegd worden dat snackbardates geen echte dates zijn, maar als de dag ooit komt dat mijn scharrel me trakteert op een Sundae van de FEBO, zou ik instant met hem trouwen. De FEBO heeft het helemaal begrepen. Lekker softijs, lekker veel ook en vooral lekker véél chocosaus. Dit is van dat echte er-plassen-duizend-engeltjes-over-je-tong-softijs waar we allemaal van dromen als we een oubliehoorn met discodip bestellen. De ambiance van frituurlucht en eierballen achter glas laat natuurlijk wel wat te wensen over, maar als het dan toch ijsjesweer is, kun je gelijk plaatsnemen op de trappen van de Vismarkt en mensen jaloers maken met je sierlijke toren van ijskoud genot. Als je iSream binnen loopt kom je in een heel kleurrijk en vrolijk decor, maar toch is het jammer dat het horrorthema van de naam er niet in terug te vinden is. Daarnaast is de alles behalve enthousiaste persoon achter de balie geen toevoeging aan de hele ervaring van een ijsje kopen. Ze hebben niet heel veel keuze, maar wel zo’n 5 verschillende koekjes smaken. Als je dan je eerste likje neemt van je twee net te kleine bolletjes voor 2,50 komt het horrorthema toch ineens voorbij.
Voor iedereen die wel eens langs de ingang van het Stadspark fietst, is Hollander ijs niet te missen. We kunnen haast zeggen dat de vrolijke rood-witte kraam deel uitmaakt van het Groningse cultureel erfgoed, dus dat ijs moest natuurlijk getest worden. Softijs met spikkels, Italiaans schepijs, schaafijs met wafels en zelfs slush puppies, er is voor ieder wat wils. Voor de dorstige consument is de rood-met-blauw-gemengde slush puppie een echte aanrader, maar het smurfenijs mag ook niet onderschat worden. De discodip-ijsjes zijn ook lekker groot, hmmmm… Helemaal top dat je je ijsje kunt verorberen omgeven door natuur, uitgehongerde ganzen en eenden en krijsende kinderen die twee bolletjes smurfenijs willen, maar er maar één mogen omdat ze volgens hun ouders niet tegen suiker kunnen en dan een acute aanval van onhandelbare ADHD krijgen. 7
Groninger Studentenkrant April 2018
Battle Royal voor PS4
D
Bram van der Vegt
e meesten van jullie zullen er inmiddels wel eens van gehoord hebben: Fortnite, een gratis game waarin honderd spelers het tegen elkaar opnemen op een eiland. Hoewel dit op het eerste gezicht wel een heel basaal principe lijkt, heeft het spel toch inmiddels al miljoenen spelers over de hele wereld, en de populariteit blijft maar stijgen. De game volgt het zogeheten Battle Royale-principe, vernoemd naar de gelijknamige film uit 2000, waarin leerlingen uit een schoolklas op een eiland worden gedropt om elkaar vervolgens uit te moorden. Degene die als laatst overblijft wint. Vrij grimmig, inderdaad. Hier is de review van Fortnite: Battle Royale voor de PlayStation 4. Het spel werkt als volgt: er worden 100 spelers op een eiland gedropt. Dit eiland bestaat uit enkele steden, dorpjes, bossen, mijnen, vakantieparken, noem het maar op. Verspreid over het eiland zijn wapens, materialen om mee te bouwen, verbanddozen, medicijnen etc. Ook zijn er gouden kisten verstopt, waarin spelers een mix van deze items kunnen vinden. Deze items kunnen verschillende gradaties aannemen (grijs, groen, blauw, paars en goud), waarbij grijs de minst effectieve versie van een item is en goud de meest effectieve. Deze wapens zijn allemaal goed gebalanceerd en leuk om te gebruiken. Spelers hebben 5 ‘slots’ tot hun beschikking, waarvan elk slot een wapen of een medicijn kan bevatten. Zo word je dus gedwongen een afweging te maken tussen de verschillende items die je tijdens een potje tegenkomt. Wat neem ik mee, en wat laat ik liggen? Neem ik deze sniper mee, maar ten koste van een medkit (verbanddoos)? Deze afwegingen forceren de speler om snel keuzes te maken. Immers, gevaar ligt altijd op de loer. Zoals gezegd kunnen spelers ook bouwmaterialen tegenkomen of zelf mijnen uit bomen, huizen, steengroeves en auto’s met behulp van hun pikhouweel. Bouwen is dan ook een groot onderdeel van het spel. Met behulp van hout, steen en metaal kunnen spelers muren, bruggen, huisjes en zelfs forten bouwen om zichzelf te beschermen of om op plekken te komen die normaliter niet bereikbaar waren geweest. De bouwfunctie van het spel werkt soepel en snel; hoewel het (in mijn geval) wel een tijde duurde voordat ik het onder de knie kreeg, ben je na verloop van tijd in staat om de meest uiteenlopende bouwwerken neer te zetten. De combinatie van bouwen en vechten zorgt er dan ook voor dat geen enkel potje hetzelfde aanvoelt. Daarnaast worden spelers gedwongen om steeds dichter naar elkaar toe te komen. Aan de randen van het eiland vormt zich namelijk elke keer een storm, die steeds
verder toeneemt en de spelers steeds dichter gaat omsluiten. Elke seconde die spelers in deze storm spenderen gaat ten koste van hun vitaliteit. Om de paar minuten ‘krimpt’ het oog van de storm, oftewel het gedeelte waar men veilig zit. Zo moet je dus blijven bewegen om de storm voor te blijven. Ook is het vermeldenswaardig dat de uitgever van de game, Epic Games, in absurd hoog tempo nieuwe wapens, outfits (zogeheten ‘skins’) gadgets, nieuwe gamemodes en zelfs hele nieuwe locaties aan het spel toevoegt. Het spel is van zichzelf gratis, maar spelers hebben de keuze om een zogeheten Battle Pass aan te schaffen, waarmee ze uitdagingen kunnen voltooien om nieuwe cosmetica vrij te spelen. Deze cosmetica kan ook apart aangeschaft worden met echt geld. Normaal gesproken ben ik tegen microtransacties in een game, maar dit spel is gratis. Waar praten we over. Dan nog even over de stijl van het spel zelf. Er is niet gekozen voor een realistische stijl, maar meer een cartoonachtige. Zelf had ik hier absoluut geen problemen mee; sterker nog, het geeft Fortnite een eigen, unieke sfeer. Waar je bij andere, op realisme gerichte Battle Royale-spellen (zoals Player Unkown’s Battlegrounds) nauwelijks een potje kan spelen zonder doodgegooid te worden met fps-drops en lag, is Fortnite heerlijk consistent in de uitvoering. Enige minpuntjes die ik kan noemen zijn dat het af en toe lijkt alsof de playerbase enkel uit gefrustreerde 12-jarige kinderen bestaat (waar je overigens geen last van hebt als je solo speelt of simpelweg iedereen ‘mute’ (dempt)). Daarnaast is de vraag hoe goed jij het gaat doen in een potje voor het grootste gedeelte afhankelijk van de items die je tegenkomt (ook wel aangeduid met de term RNG). Het kan dus zijn dat je af en toe geen ene kloot vindt, en dan is een potje al snel niks aan. Daar staat tegenover dat het starten van een potje een snelle en gemakkelijke onderneming is, waardoor je, zelfs als je een saai potje achter de rug hebt, binnen no time weer een nieuwe kunt beginnen. Samenvattend: Fortnite is een gratis spel waarin spelers het tegen elkaar op kunnen nemen en waarbij de laatst overgeblevene als winnaar wordt bekroond. Het spel onderscheidt zich van andere Battle Royale-games door de bouwcomponenten; deze geven Fortnite een geheel eigen identiteit, terwijl ze tegelijkertijd zorgen dat geen enkel gevecht hetzelfde aanvoelt. Er is een grote variëteit aan wapens, medicijnen etc. Het spel heeft een eigen, prettige cartoonstijl en loopt (meestal) zonder problemen. Ook verschijnt er in hoog tempo nieuwe content. En had ik al gezegd dat het gratis was?
A quiet place Thom Boonstra
A
Quiet Place is een van de grootste horror revelaties van de afgelopen tijd, geregisseerd door John Krasinski. Zonder heel veel te spoilen, gaat de film voornamelijk over een futuristische en apocalyptische aarde, waarin het maken van het kleinste geluid voor dood en verderf kan zorgen. De film is erg goed ontvangen door het internationale publiek en heeft ook de nodige situaties opgeleverd die voor de een irritant kunnen zijn, maar voor de ander juist hilarisch.
A Quiet Place zit erg minimalistisch in elkaar. De film heeft een vertelde tijd die maar een paar dagen beslaat en bevat maar enkele locaties en personen. Het knapste van de film is dan ook dat deze ondanks de minimale insteek, toch niet langdradig wordt en de spanning nagenoeg constant wordt behouden. Omdat een groot deel van de film letterlijk doodse stilte bevat, houdt de hele zaal ook hun adem in. A Quiet Place heeft, ondanks haar science fiction karakter, een sfeer waarin het voor de kijker erg gemakkelijk is om mee te voelen met de hoofdpersonen.
Wat A Quiet Place zo uniek maakt is juist die constante stilte, waardoor het publiek doodsbenauwd is om ook maar het kleinste geluidje te maken. Op de eerste plaats omdat ze bang zijn dat dit geluid de hoofdpersoon zijn dood zou kunnen betekenen, maar vooral om andere bezoekers niet te irriteren. Handen die in zakken chips, Maltezers en andere luidruchtige etenswaren verdwijnen, worden door iedereen vervloekt. De kleinste beweging of het zachtste kuchje/ opmerkinkje klinkt luid en duidelijk door de zaal heen. Hierdoor wordt een bezoek aan deze film na het eerste kwartier voor de
zenuwpezen onder eens al gauw een martelgang, wat opmerkelijke situaties oplevert in de bioscoopzaal. Al met al scoort A Quiet Place een hele dikke voldoende. De meeslependheid van de film is immens en het feit dat de horror en science fiction tegen realisme aanhangt, maakt de ervaring van het kijken naar deze film erg intens. Daarnaast is de ervaring van de film in doodse stilte, een bijzondere en zeker aan te raden activiteit, als je toevallig een paar uurtjes over hebt om te doden.
Groninger Studentenkrant April 2018
8
Infinity War
FOLK
03/05 Banner. + Ruud Fieten HIPHOP
04/05 Jack Parow 05/05
DANCE
Ongehoord
URBAN
10/05 Roodkopje Backyard Special
I
RICHard NOBBe
k heb hier tien jaar naar uitgekeken. In mijn vorige recensie van Black Panther heb ik al met iets te veel trots verteld dat ik elke Marvel-film tot nu toe in de bioscoop heb gezien. Met de meest recente film, Avengers: Infinity War, wordt die consistentie en dat doorzettingsvermogen beloond. De film is een traktatie voor de fans, een liefdesbrief aan de gekte die in de stripboeken van de Marvel-stal voorkomt, maar het is bovenal het meest ambitieuze filmproject aller tijden. Oh ja, spoilers.
De premisse van de film is dodelijk simpel, na dat een aantal van de zes infinity gems door de films heen geteased zijn, besluit de paarshoofdige tiran Thanos ze allemaal te verzamelen en in een handschoen te drukken, zodat hij met de knip van een vinger precies de helft van het universum kan uitroeien, waaronder uiteraard een aantal leden van de titulaire Avengers. In Thanos (Josh Brolin) heeft Infinity War ook zijn hoofdpersoon gevonden, me dunkt. Want geen enkel karakter krijgt zowel de spotlight of maakt zoveel ontwikkeling door als deze Mad Titan himself. Hierbij moet ook het petje afgenomen worden voor de sfx-afdeling, want ondanks dat Thanos gemocapped is, lijkt hij angstwekkend echt. Tegelijkertijd is het ook indrukwekkend dat hij als überschurk van het MCU (Marvel Cinematic Universe) toch nog sympathie weet op te wekken bij de kijkers, puur omdat zijn beweegredenen en zijn acteerwerk gewoon zo fucking goed zijn. In zichzelf presenteren heeft deze film zich overigens overtroffen, want deze film is het cinematografische equivalent van je hele speelgoedkist leegmieteren en al het speelgoed dat maar voor handen ligt tegen elkaar aan gooien. Alle karakters, van zowel de hoofdpersonen tot de bijpersonen, krijgen hun momentje om te shinen, vrijwel geen enkel karakter wordt vergeten (sorry Hawkeye) en de dreiging van een genocidale barabapapa brengt de helden, met wie we over de koers van tien jaar immens vertrouwd zijn geraakt) in de meest bizarre combinaties bij elkaar. Zo botsen de ego’s van Iron Man (Robert Downey Jr.) en Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) heerlijk met elkaar, en heeft de film echt de perfecte gelegenheid voor een ietwat geforceerde ‘no shit Sherlock’-grap laten liggen. Het trio van Thor (Chris Hemsworth) Rocket (Bradley Cooper) en
9
Groninger Studentenkrant April 2018
een gigantische dwerg die in een vlaag van totale verrassing gespeeld wordt door Peter Dinklage, neemt toch een beetje druk van de ketel als het op het allergrootste conflict ooit aankomt, wat wel heel erg fijn is voor de kijker, want het is wel erg veel film voor een film. Er gaat geen minuut voorbij zonder grandioos gevecht of een gevatte opmerking van een van de honderd veel te gevatte, veel te aantrekkelijke mensen, wat – in combinatie met de speelduur van tweeen-een-half-uur – wel erg overdonderend kan zijn. Het uitgebreide, tot in de puntjes uitgedachte marketing- en productieplan van Marvel Studios ontdoet de film echter op een meta-niveau van haar kracht. Het is moeilijk om een sterfgeval van een karakter in deze film heel erg serieus te nemen als het vervolg op de immens succesvolle film van dit karakter als ruimschoots is aangekondigd, en al helemaal als dit voor meer van de helft van de loodjes die gelegd worden geldt. Natuurlijk, de zaal bleef in volkomen stilte achter toen de even stille credits in een sober wit op zwart begonnen te rollen, maar als je na drie minuten al hebt geconcludeerd dat de zogenaamd verloren karakters allemaal terugkomen in Avengers 4: Het Grote Vervolg Zonder Titel Omdat We De Spanning Erin Willen Houden, dan voelt dat toch een beetje als er achterkomen dat je scharrel een push-up BH draagt. De echte grote, harde klappen blijven liggen in deze prachtige orgie van stripboek-cinema, en het is ook zeker een mijlpaal in de filmgeschiedenis om zo’n enorm gedeeld filmuniversum op poten te zetten – maar Marvel moet misschien toch een stapje terug doen en iets meer de verrassing willen houden als ze nog een toekomst willen zien met hun plannen. 5/5 reten
POP
11/05
Stuart Mavis
18/05
The Brahms + Son Mieux
INDIE
DRUM ‘N’ BASS
19/05
Machtig
01/06
David Benjamin
08/06 Bare Jams 15/06
POP / FUNK
R&B / URBAN
Vunzige Deuntjes
22/09 Kevin 12/10
POP
The Cool Quest
HIPHOP POP/SOUL
HIPHOP
SIMPLON UP
ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK.
POPPODIUM SIMPL SIMPLON SIMP LON - BOTERDIEP BOTERDIEP 69 BO 69 - GRONINGEN
Black panther? Captain Gay? Iron man? Infinity Stones?
Wat moet je weten voordat je Avengers infinity wars gaat zien?
Dit moet je weten voordat je Avengers Infinty Wars gaat zien
W
Bram van der Vegt
at begon met Iron Man in 2008 is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste mediafranchises ter wereld: de Marvel Cinematic Universe, kortweg MCU. De filmserie is inmidddels al achttien titels rijk, met als laatste Black Panther, die inmiddels een tijdje in de bioscoop te zien is. Met een brutowinst van meer dan 14,8 miljard dollar is het daarmee dan ook de succesvolste filmfranchise aller tijden. En nu staat Avengers: Infinity War voor de deur, het meest ambitieuze project van de MCU tot nu toe. Met zoveel films is het natuurlijk moeilijk om alle verhaallijnen, superhelden en buitenaardse bedreigingen uit elkaar te houden. Vrees niet, wij zijn hier om je te helpen. Hier is alles wat je moet weten voordat je Avengers: Infinity War met eigen ogen gaat zien Laten we beginnen bij het eind. De premisse van de film is als volgt: de kwaadaardige alien Thanos is van plan het halve universum te vernietigen. Thanos wil dit doen door de zes Infinity Stones, mysterieuze stenen die de gebruiker haast ongelimiteerde kosmische krachten geven. Tot op heden hebben we vijf van de zes stenen terug kunnen zien in de MCU; de zesde zal zich waarschijnlijk onthullen in deze nieuwste film. De allereerste Infinity Stone die we te zien kregen was de Space Stone (uit Captain America: The First Avenger). Hierna volgden de Reality Stone (Thor: The Dark World), de Power Stone (Guardians of the Galaxy), de Mind Stone (The Avengers) en de Time Stone (Doctor Strange). Nu denk je waarschijnlijk: ‘Leuk al die stenen, maar ik wil meer weten over de superhelden zelf!’ En groot gelijk heb je. Omdat een gedetailleerde beschrijving van de oorsprong, krachten en rol van elke superheld(in) in het MCU waarschijnlijk enkele tientallen pagina’s zou gaan beslaan, focussen we ons
op de absolute basis. Daarvoor is het handig om te weten dat de MCU tot op heden is onderverdeeld in drie fases. Te beginnen bij fase 1, en wel bij Iron Man: in de gelijknamige film uit 2008 leren hoe wapenhandelaar en miljardair Tony Stark aan zijn Iron Man-suit komt. Aan het einde van de film (in de allereerste van de inmiddels beruchte post credits-scenes) wordt hij benaderd door Nick Fury, directeur van S.H.I.E.L.D. (een soort CIA, FBI en Department of Homeland Security samengepakt in een ultrageavanceerd overheidsorgaan). Deze introduceert het Avengers-initiatief, een plan om een team te vormen van ’s werelds beste en gevaarlijkste mensen, om daarmee toekomstige bedreigingen tegen de wereld en haar bevolking het hoofd te bieden. Enkele films later (na de introductie van Hulk, Thor en Captain America) wordt dit initiatief gerealiseerd in de film The Avengers. Iron Man en co. vechten het uit tegen een buitenaardse invasie, geleid door Thor’s kwaadwillende (adoptie)broer Loki, die hierbij hulp krijgt van Thanos in de vorm van een buitenaards leger en een mysterieuze scepter, die een ieder in een slaafs instrument van de wil van de gebruiker van de scepter verandert. De invasie wordt verijdeld, de Avengers redden de wereld en alles lijkt weer op rolletjes te lopen. Niets is echter minder waar. Fase 1 is afgelopen en fase 2 begint. In Captain America: The Winter Soldier leren we dat HYDRA, feitelijk een moderne groep nazi’s, eerdergenoemd superorgaan S.H.I.E.L.D. heeft geïnfiltreerd, wat uiteindelijk resulteert in de ineenstorting van laatstgenoemde organisatie. Omdat Tony Stark (Iron Man) het steeds machtiger wordende HYDRA en eventuele invasies wil tegengaan, bouwt hij een geavanceerde A.I. genaamd Ultron die de wereld moet gaan beschermen. Dit gaat natuurlijk helemaal fout en enkele seconden na zijn schepping keert Ultron zich tegen de mensheid (zucht). De Avengers zijn
wederom genoodzaakt de handen ineen te slaan om deze nieuwe bedreiging te stoppen. En ook deze keer lukt het de Avengers, maar niet zonder zich de woede van de rest van de wereld op de hals te halen. Bij de bestrijding van het kwaad zijn namelijk duizenden mensen om het leven gekomen, en dat kan zo natuurlijk niet langer. Zodoende wordt fase 3 ingeleid. De Avengers staan voor een keuze: of ze worden onderworpen aan overheidsgezag, of ze worden elk individueel als oorlogsmisdadigers gestraft en opgesloten. Dit leidt tot spanning binnen de groep, met name tussen Captain America en Iron Man. Deze confrontatie bereikt haar hoogtepunt in Captain America: Civil War waar de twee superhelden uiteindelijk met elkaar op de vuist gaan. Ondertussen zijn er alweer enkele nieuwe helden en heldinnen aan de MCU toegevoegd, sommigen met hun eigen film (denk aan Ant-Man en de Guardians of the Galaxy in fase 2; Doctor Strange, SpiderMan en Black Panther in fase 3), anderen als secundaire karakters (Black Widow, Hawkeye etc.) Al deze personages zullen (hoogstwaarschijnlijk) een rol gaan spelen in de aankomende film, hoe klein of groot die rol dan ook mag zijn. Dan nog even terugkomend op de stenen. De Space Stone is in de derde Thor film (Ragnarok) in de handen van Loki, die hem gejat heeft uit zijn vaderland Asgard. Aangezien Loki en Thor gevangen zijn genomen door Thanos op dit moment, is het aannemelijk dat deze steen al in handen is van onze buitenaardse wereldvernietiger. Aan het einde van Thor: The Dark World zien we dat de Noorse god de Reality Stone naar de Collector stuurt, een eccentrieke verzamelaar, voor het eerst geïntroduceerd in Guardians of the Galaxy. Aan het einde van deze film leren we ook dat de derde steen, de Power Stone, in bewaring wordt gegeven aan het militaire corps van de planeet Xandar.
Dan hebben we nog de Mind Stone en de Time Stone. Weet je nog die mysterieuze scepter waarmee Loki mensen naar zijn pijpen kon laten dansen in The Avengers? Die scepter blijkt de Mind Stone te bevatten. Nadat Loki is verslagen, gebruikt Tony Stark a.k.a. Iron Man de steen om een A.I. te maken, wat, zoals beschreven, helemaal fout gaat. Een tweede poging van Tony slaagt gelukkig wel en resulteert, met behulp van de steen, in de creatie van Vision, een goedwillende android. Deze heeft de Mind Stone in zijn voorhoofd ingebed. Tot slot de Time Stone. In Doctor Strange wordt onthuld dat een magisch genootschap, dat de aarde al eeuwenlang beschermt tegen allerlei gevaren, de steen in bewaring heeft in de vorm van een amulet. Tegen de regels in besluit Doctor Strange, een veelbelovende leerling van het genootschap, het amulet en daarmee de steen uit te testen. Aan het einde van de film zien we dat de steen op dat moment in zijn macht is en dat hij daarmee de tijd zelf kan veranderen, hetgeen tot nogal absurde maar desondanks waanzinnige gebeurtenissen leidt. Zoals gezegd is er over laatste steen, de Soul Stone, op dit moment nog niks bekend. En dat is dus de huidige situatie voor de aanvang van Infinity War: de Avengers zijn uit elkaar gedreven, sommigen zelfs op de vlucht of überhaupt niet eens op aarde (we kijken naar jullie, Thor, Hulk en Guardians), maar de buitenaardse bedreiging van Thanos om het halve universum te vernietigen zal voor onze helden genoeg zijn om zich te verenigen en hun krachten te bundelen om deze gestoorde paarse alien voor eens en voor altijd het zwijgen op te leggen. Toch?
Groninger Studentenkrant April 2018
10
11
Groninger Studentenkrant April 2018
FEBO Groningen bezorgd dagelijks! Nu iedere vrijdag en zaterdag open tot 04.00 uur.
FEBO.NL
Bezorgservice
Groningen Studentenkrant 297x420 FEBO 2015 Verhaal.indd 2
27-1-2017 13:35:38
Groninger Studentenkrant April 2018
12