Studentenkrant Mei 2015

www.studentenkrant.org | jaargang 31 | nummer 9 | Mei 2015

So long gayboys!

Studentenkrant Groninger

Sint Joris SAMSUNG

GALAXY S6

Toestelprijs: € 0,-

500 MB 150 min

STUDENTENDEAL:

€ 35,-

p.m.

Groninger Studentenkrant Mei 2015

1

NIEUWS

Dat je wel of niet gemist hebt Het leven is al druk genoeg: met nog drie seizoenen House of Cards, de gehele Hunger Games trilogie en nog drie andere televisieseries die je écht moet kijken, blijft er amper tijd over om nog te studeren. Laat staan om het nieuws te kijken.

De Studentenkrant begrijpt dat en daarom stellen we speciaal voor jou een maandoverzicht samen, zodat je toch op de hoogte bent. anneloes prins

Van de vloer eten

Jet geeft hem van jetje

S

J

Universiteitsgebouwtje veroveren

Schurft in Maastricht

tudenten zijn vies. Dat concludeert de Telegraaf na onderzoek onder vijftienhonderd studenten. Vooral mannen (wát een verrassing) zijn volgens de krant nergens vies van. Zo zeggen velende ‘vijfseconderegel’ te hanteren wanneer ze voedsel op de grond morsen. Vrouwelijke studenten houden drie seconden als maximale van-de-grond-eet-tijd aan. Verschil moet er wezen.

P

rotesterende studenten van De Nieuwe Universiteit zijn er maar druk mee: gebouwen bezetten. Misschien missen ze het ‘vlaggetje veroveren’ dat ze als kind speelden en is het een kwestie van jeugdsentiment. Of ze hebben gewoon geen zin om te studeren. Anyway, na de bezetting van het Maagdenhuis en het Bungehuis hebben Amsterdamse protesteerders nu het Service en Informatiecentrum van de Universiteit van Amsterdam bezet. Ze eisen namelijk een vrije dag op de Dag van de Arbeid. Medewerkers kunnen door de gebarricadeerde deuren niet meer naar binnen.

In Nijmegen proberen ze het gespuis in de hoofdstad na te apen en daarom heeft De Nieuwe Universiteit Nijmegen een leegstaand campusrestaurant ingenomen. Gevolg van deze bezetting? Uhh, niets. Het stond namelijk al leeg. Voorlopige uitslag vlaggetje veroveren voor studenten: één punt voor Amsterdam, nul punten voor Nijmegen.

etje Bussemaker, minister van Onderwijs, wil een wet in het leven roepen die het gebruik van de begrippen ‘universiteit’ en ‘hogeschool’ beperken tot instellingen die wettelijk erkend zijn. Verder mogen alleen erkende instellingen masters, bachelors, associate degrees en doctorgraden uitgeven. Zo moet het Nederlands onderwijs beschermd worden en wordt misleiding van studenten hopelijk voorkomen. Alvast een tip voor Jet: de Hogeschool Geesteswetenschappen in Utrecht en de Dutch University College in Wilp zijn hartstikke niet erkend. Die laatste biedt onder andere astrologie aan als opleiding, dus op zich had je dat kunnen voorspellen.

D

e GGD en de Maastrichtse universiteit hebben een brief gestuurd naar studenten waarin wordt gewaarschuwd voor de besmettelijke huidziekte schurft. Er zou geen sprake zijn van een echte uitbraak, maar toch is er een handjevol studenten die zich de tering krabt door de schurftmijt. Advies van de GGD? Heb je jeuk, ga dan naar de huisarts. Denk je als Groningse student nou ook ineens ‘Hè fuck, ik heb rode huiduitslag, een schilferende huid, blaasjes en ik krab me helemaal naar de kloten’? Zoek dan ook even een dokter op. Het zal namelijk niet de eerste keer zijn dat de schurftmijt neerstrijkt op Groningse studenten: in 2013 gaven we ze in het Noorden onderdak.

Binnenkort in De Oosterpoort!

Vrijdag 15 mei, De Oosterpoort

Zondag 24 mei, De Oosterpoort

Woensdag 27 mei, De Oosterpoort

Donderdag 25 juni, De Oosterpoort

Louise Korthals – Zonder voorbehoud

Michael Prins

Maaike Ouboter

The Cat Empire

“Louise Korthals is een megatalent.” (de Volkskrant ) MET LAST -M INUT E KORT ING € 7,-

Singer-songwriter bekend van ‘Close To You’.

Singer-songwriter bekend van ‘Dat Ik Je Mis’.

Eén van de beste festivalbands ter wereld.

IC EK OS T EN ) € 15 ,- ( EX CL . SE RV

€ 15,- ( EXCL . SERV ICEK OST EN)

€ 25,- (EXC L. SERV ICEK OS TEN)

Zaterdag 27 juni, De Oosterpoort

Reggae Fever Zomers reggaefestival vol irie vibes, met o.a. Collie Buddz, Tarrus Riley, Beres Hammond en Rebelution.

Zondag 14 juni, De Oosterpoort

Triggerfinger Vlammend Vlaams rocktrio.

€ 29,- ( EXCL . SERV ICEK OST EN)

€ 35,- (EXC L. SERV ICEK OST EN)

tot ziens in de oosterpoort & de stadsschouwburg! de-oosterpoort.nl | ssbg.nl

De tien geboden

1. Lethal Weapon Keiharde actie? Check. Naakte Mel Gibson? Check. I’m getting too old for this shit? Check

2. Predator Predator doodt één voor één soldaten in de jungle. Hij had alleen geen rekening gehouden met De Arnold.

3. The Terminator In de toekomst heerst een genadeloze supercomputer genaamd ‘Skynet’ over de aarde. Behalve in één klein dorpje dat onder leiding van John Conner dapper verzet blijft bieden. Skynet besluit dat het gemakkelijker is om een mechanische Arnold terug in de tijd te sturen om John’s moeder kapot te maken.

4. Indiana Jones Zolang je niet de nieuwste kijkt, kan het eigenlijk niet fout gaan. Epischer (epischer is vanaf nu een woord) dan een enkele antropoloog die het opneemt tegen het leger van Nazi-Duitsland kan helemaal niet.

Epische actie-avontuur films van de vorige eeuw De zomer staat voor de deur. Een prima moment om binnen te blijven en weer eens lekker voor de buis te gaan hangen. Maar, wat ga je kijken? De SK helpt je met deze tien spetters van films in willekeurige volgorde. laUrens verhoeFF

5. Escape from New York Speelt zich af in de toekomst zoals men die voor zich zag in de jaren tachtig. New York is geheel afgesloten van de rest van de wereld en fungeert als gevangenis. Helaas stort Airforce One neer in New York. Aan Kurt Russel om de president op stijlvolle manier te redden.

6. Commando Nog een film met de Arnold? Ja, houd je bek. Deze film begint gewoon direct met hele dikke actie.

En dat houdt niet op tot de film voorbij is. Alle karakterontwikkeling vindt plaats tijdens de begincredits, welke drie minuten duurt. Meer kills dan ‘Schindler’s list’, bitches.

7. The Thing Heb je iets meer geduld? The Thing is een klassieke horror/sci-fi/actie die je op het spreekwoordelijke puntje van je stoel laat zitten. Kurt Russel is van de partij, dus dat kan niet verkeerd gaan.

8. Rambo Voor de dialogen hoef je het niet te doen. Maar wees eerlijk, als je al zo ver bent gekomen in deze lijst, dan interesseert je dat ook geen reet. Rambo gebruikt die skills die hij heeft geleerd in een ver en vochtig land om hill billy politie agenten kapot te maken. Whoopwhoop!

9. Ghostbusters Spoken bestaan gewoon wel en dat is met keiharde wetenschappelijke feiten aangetoond.

10. Robocop Hij is een robot en hij is een cop: Robocop. Deze film heeft één van de meest gruwelijke bijna dood ervaringen in de filmgeschiedenis. Tiketiketiketiketike…

Gluren bij de buren: Canada melissa KocKs

C

SKolofon

anada, het land van ijshockey, maple syrup en (heel veel) sneeuw en na Rusland zelfs het grootste ter wereld in oppervlakte. Maar valt er meer te beleven dan klappertandende en beleefde mensen?

Kingston, dé studentenstad van Canada, ligt ergens tussen Toronto en Montréal aan Lake Ontario. Met twee grote universiteiten en verscheidene colleges, barst het er van de studenten. Ik heb afgelopen semester gestudeerd aan Queen’s University en heb dat in ieder geval met veel plezier gedaan. Om me gelijk maar even voor te stellen, mijn naam is Melissa Kocks en ik studeer Rechten.

Canadezen zijn dol op ijshockey. Zij doen dit van ’s morgens vroeg toch ’s avonds laat. Gezien mijn uitzicht op de ijshockeybaan kan ik stellen dat dit letterlijk het geval is… ’s Ochtends, terwijl de die-hards alweer aan het ijshockeyen zijn, werk ik mijn ontbijtje met cornflakes of eieren naar binnen, lekker brood is namelijk niet te vinden. Vervolgens baan ik mijzelf een weg door de sneeuw (ik heb de ‘mazzel’ dat ik in een horrorwinter verzeild ben geraakt) in de straten van de ‘Ghetto’ op weg naar de campus. De Ghetto is een studentenwoonwijk in een straal van twee kilometer om de campus en is van alle

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen.

Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.

Vormgeving: Lars Swieringa Laurens Verhoeff

Illustraties: Tobias Rutteman Coen Vosveld

Redactie: Hoofdredactie: Anneloes Prins Eline de Zeeuw hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie: Anneloes Prins Eline de Zeeuw

Jaap Boerema Jurriaan Groenhuijzen Jean-Luc Kraaijenoord Ben Hard Melissa Kocks Anneloes Prins Tobias Rutteman Douwe Slootman Michel van der Vaart Laura Veneman

gemakken voorzien. Alles is om de hoek: de campus, kroegen, clubs en natuurlijk je vrienden. De campus van Queen’s ligt pal aan het meer en bestaat uit dertig verschillende gebouwen en een groot rugbyveld. Je kunt er boodschappen doen, lunchen, dineren, sporten en natuurlijk drinken in één van de twee kroegen!

Zo groot als de campus is, zo klein is de Lawschool. Een toelatingseis van de Lawschool is dat je al een bachelor hebt afgerond op een andere faculteit. Vanwege het geringe aantal studenten is de opzet iets schoolser dan bij ons in Groningen.

In kleine seminars van plusminus tien personen discussiëren we drie uur lang over de lesstof. Je leert er veel van, maar even wegdutten is er niet bij. Colleges skippen is helemaal uit den boze, je krijgt dan geheid reacties van medestudenten.

Begrijpelijkerwijs moet een uitwisselingsstudent een zware dag college afsluiten met enige alcoholische versnaperingen. De clubs en kroegen zijn hier uitermate geschikt voor.

Kwestie van vroeg pieken, want om twee uur sluit alles. Zelf drank inslaan word je niet makkelijk gemaakt. Bij een speciale Beerstore, die meestal loeiend druk is, sta je soms eindeloos te wachten. Effectief is anders, maar Canadezen lijkt het niet te

Laurens Verhoeff Coen Vosveld Tom Wisseborn Janneke Vos Lisanne Wieringa Eline de Zeeuw

deren aangezien zij letterlijk overal voor in de rij staan. Even snel naar de supermarkt hoef je hier niet te proberen, want de caissières zijn niet vooruit te branden.

Enfin, terug naar de alcoholische versnaperingen. Nadat je de kroeg wordt uitgekickt, is het tijd voor ‘drunk-food’. Hechte vriendschappen worden gesmeed terwijl je in de rij staat voor de lokale specialiteit poutine (een absolute aanrader!). Deze lekkernij bevat patat met kaas, overgoten in heerlijke vette jus en elke topping die je maar kunt bedenken. Mijn persoonlijke favoriet is de Tripple Pork; patat met kaas en jus, pulled pork, bacon en worstjes. Gezond zal het wel niet zijn, maar lekker is het zeker!

Om af te sluiten met een vooroordeel: ja, de Canadezen zijn inderdaad ontzettend vriendelijk! Om er achter te komen of andere vooroordelen ook gegrond zijn, zit er niets anders op dan zelf een tripje naar Canada te boeken. Ik vind het zelf in ieder geval een fantastisch land!

Bestuur:

Auto of personenbusje huren?

Janneke Vos Michel van der Vaart

Profiteer van de scherpe tarieven van Century Autoverhuur!

Volkswagen up! al vanaf

€ 24,- p/d

Fotografie: Anne Wester Marte van der Wal

Voorkant: Marte van der Wal

Waarom Century Autoverhuur? √ Scherpe tarieven

Drukwerk:

√ Deskundig advies

Rodi Media

√ Binnen 24 uur de door u gewenste auto beschikbaar

√ Alle auto’s jonger dan één jaar √ Mogelijkheid van halen en brengen op locatie

century AUTOVERHUUR Bornholmstraat 29 9723 AW Groningen T (050) 853 7234

centuryautoverhuur.nl

Piesen bij tentamens Geen water en zoute eieren met spek: Alternatief voor het plasloze tentamen van de Faculteit Economie en Bedrijfskunde. De Faculteit Economie en Bedrijfskunde heeft studenten een plasverbod opgelegd. Tijdens tentamens mag je niet meer naar de plee, ook al druppelt er bijna een oceaan uit je blaas. Is er geen beter alternatief?

TOM WISSEBORN ILLUSTRATIE: TOBIAS RUTTEMAN

E

én van de grootste ergernissen van studenten aan de Faculteit Economie en Bedrijfskunde (FEB) is het plasverbod.

Een regel die voorschrijft dat een student tijdens tentamens de zaal niet mag verlaten om naar de WC te gaan. Wat vinden studenten van deze maatregel, waarom is het ingevoerd en is er geen fatsoenlijk alternatief?

‘Ik vind het belachelijk. Het kan echt niet!’ zegt Daan Boermans, student International Business aan de FEB. ‘Ik heb er altijd problemen mee. Elke keer als ik een tentamen ga maken zorg ik dat ik van tevoren zoute eieren met spek eet, zodat ik niet hoef te pissen tijdens het tentamen.’ Er worden 68 duizend tentamens per jaar gemaakt. Dat betekent dus dat er 68.000 studenten per jaar in een hal zitten die twee uur lang hun plas moeten ophouden. De WC-loze treintjes van de NS vallen hierbij in het niets. ‘Ik drink ’s ochtends voor een tentamen vrijwel niet.

Maar toch moet ik mijn tentamens altijd afraffelen omdat ik naar de wc moet,’ vertelt Daan.

Niet drinken, zout eten en het afraffelen van tentamens zijn niet de enige nadelige gevolgen van de huidige regeling. ‘Er zijn situaties geweest waarbij mensen hun tentamen niet hebben kunnen afmaken’, vertelt voorzitter van de examencommissie van de FEB, Bert de Brock.

Toch stelt hij dat er geen signalen zijn waaruit blijkt dat studenten er last van hebben. Daan Boermans denkt hier anders over: ‘Een tentamen maak ik nu veel minder chill. Het wordt er niet makkelijker van zo.’

Maar waarom heeft de faculteit, die de maatregel als enige hanteert, zo’n streng beleid? ’Eerst

vonden wij het ook een draconische maatregel’, vertelt De Brock droogjes. ‘Maar toen we in het land rondvroegen, kwamen we erachter dat meer universiteiten dit doen.’ Als andere universiteiten in het land in de gracht springen, springt meneer de Brock er waarschijnlijk achteraan.

Ook speelt de fraudegevoeligheid van het WC-bezoek natuurlijk een rol. ‘Leerlingen gaan naar de wc en daar kunnen ze van alles doen. Ze kunnen spiekbriefjes verstoppen of gewoon hun telefoon pakken om bekenden vragen over het tentamen te stellen.’, legt De Brock uit.

Is er een goed alternatief? Ja, dat is er zeker.

Sinds een klein jaar hebben ze in Rotterdam een oplossing bedacht. Bij de Erasmus Universiteit heeft de examencommissie een aantal regels opgesteld voor examens. Regel 1.7 luidt: ‘Tijdens toiletbezoek wordt er gebruik gemaakt van mobiele detectieapparatuur.’ Wanneer de student op de WC zit, scant de surveillant het mobiele verkeer. Wanneer de mobiele activiteit omhooggaat ben je de zak. Daarnaast even de WC’s op spiekbriefjes controleren en klaar: probleem opgelost.

Meneer de Brock zegt wel opzoek te zijn naar een goede oplossing. ‘Als mensen suggesties hebben kunnen ze mij mailen op e.o.de.brock@ rug.nl.’ Mijn advies als redacteur is dan ook: mail hem als je problemen hebt met de maatregel!

De examencommissie weet veelal niet wat de student er van vindt. Als je suggesties hebt, houd je dan wel aan het enige criterium dat de Brock stelt: ‘Het moet waterdicht zijn’.

Politicus aan het woord

Student in de Provinciale Staten: ‘Politiek verrijkt echt mijn leven!’

JAAP BOEREMA FOTO: EIGEN MATERIAAL

G

eschiedenisstudent Jordy Tuin, 22 jaar, zit sinds een paar weken in de Provinciale Staten van Drenthe voor D66. Een student tussen de ouwe lullen, hoe is dat? We mailden met deze Pechtold in spé over zijn ervaringen tot nu toe. Aan zijn veelvuldige gebruik van uitroeptekens is in ieder geval te zien dat het enthousiasme er nog steeds goed in zit. Net als de politieke correctheid.

Hoe ben je verzeild geraakt in de politiek?

‘Toen ik op de middelbare school zat en zag hoe weinig ambitieus het kabinet Balkenende IV zich manifesteerde, ben ik serieus gaan nadenken over het lidmaatschap van een politieke partij. Ik kwam al snel bij D66 uit, aangezien de partij destijds (en nog steeds) onder leinding van Alexander Pechtold een toekomstgericht alternatief neerzette voor Nederland in Europa en de rest van de wereld. Een jaar na mijn aanmelding als lid ben ik de gemeenteraadsfractie van D66 Meppel gaan assisteren, waarna ook de Statenfractie van D66 Drenthe me vroeg voor hun actief te worden. Na een aantal jaren dat met heel veel plezier gedaan te hebben, voelde ik vorig jaar sterk de behoefte om me te kandideren voor de Provinciale Staten van Drenthe. Als Statenlid kan je namelijk direct aan de knoppen zitten.

Dat leek me wel wat, aangezien ik veel nieuwe ideeën voor D66 en Drenthe had en heb!’

Je zit nu een aantal weken in de Provinciale Staten van Drenthe, was het wat je er van verwacht had?

‘Dat is nogal lastig te beantwoorden op dit moment.

Ik heb er slechts enkele weken op zitten, waarin ik me vooral moet inwerken en iedereen moet leren kennen.

Wel kan ik zeggen dat het tot dusver ontzettend interessant en inspirerend is. Politiek verrijkt echt mijn leven!’

4

Hoeveel tijd ben je er wekelijks aan kwijt?

‘Deze vraag kunnen politieke actievelingen niet beantwoorden. Het politieke leven bestaat uit onregelmatigheden en laat zich dan ook niet vangen in vast aantal uren per week. Uit onderzoek blijkt wel dat je als Groninger Studentenkrant Mei 2015

Statenlid (op een uitzondering daar gelaten) in ieder geval meer dan 20 uur per week politiek actief bent.’

Je studeerde geschiedenis, heb je de historische droom moeten laten varen of heb je dat even op een lager pitje gezet?

‘Ik studeer nog steeds voltijd geschiedenis en heb dat de afgelopen jaren gecombineerd met mijn politieke werkzaamheden. Ik ben dus niet anders gewend!

Dat is ook belangrijk, omdat politici niet alleen met politiek bezig moeten zijn om als politicus goed te kunnen functioneren.Toch heeft het combineren van studie en politiek ook nadelen. Het gaat gewoon ten koste van vrije tijd. Er zijn periodes dat je weken achter elkaar (ook in de weekenden) dag in dag uit aan de bak moet, zeker in campagnetijd! Daarbij moet ik zeggen dat ik dat helemaal niet erg vind. Mensen in mijn directe omgeving karakteriseren mij wel eens als workaholic.

Ik moet zeggen dat ze met die opmerking niet heel ver van de waarheid af zitten.’

Politieke ambities?

‘Veel mensen zeggen momenteel tegen me: ‘Je bent 22 en nu al Statenlid. Jij wil vast over een paar jaar naar de Tweede Kamer en uiteindelijk minister-president worden.’ Ik merk dat sommige mensen dieper onder de indruk van mijn zetel in de Staten zijn dan ikzelf. Ik blijf er vooral nuchter onder aangezien ik er voor de mensen ben en niet andersom!’

‘Ambities om politieke carrière te maken, voel ik niet per definitie. Maar ik heb absoluut wel de ambitie om dag in dag uit te vechten voor mijn idealen. Het ideaal dat het individu de maximaal mogelijke vrijheid moet hebben om zich te kunnen ontwikkelen, het ideaal dat duurzaam handelen business as usual gaat worden in onze maatschappij en het ideaal dat onze economie ten alle tijde initiatiefrijk is. Het is namelijk de economische welvaart die technologie en innovatie aan kan jagen om onze leefomgeving gezond te houden!’

Ga je het vrije studentenleven niet missen?

‘Een studentenleven, wat we daar ook onder verstaan, heb ik nooit geleid. Sinds mijn achttiende ben ik dagelijks politiek actief. Daar gaat heel veel tijd in zitten naast mijn studie. Ik doe dat met zoveel plezier dat ik nooit de gedachte heb gehad een ander leven te moeten gaan leiden!’

Luyendijk

herschrijft boek na roken joint

Joris Luyendijk is op dit moment een van de bestverkopende schrijvers van ons land.

De Studentenkrant sprak hem over zijn boek, het schrijven ervan en iets heel anders: blowen.

TOM WISSEBORN FOTO: MARTE VAN DER WAL

S

tudium Generale organiseerde 23 april een lezing waar Joris Luyendijk sprak over zijn nieuwe boek ‘Dit kan niet waar zijn’. Hierin beschrijft hij zijn bevindingen over de bancaire wereld na twee jaar lang onderzoek te hebben gedaan in Londen. De situatie die Joris - want zo mogen wij hem noemen - schetst is niet best. En dat trekt mensen blijkbaar: binnen een dag waren alle zeshonderd kaarten voor de lezing uitverkocht.

Omdat wij als Studentenkrant natuurlijk geen verslag gaan doen van een suffe lezing, spraken we hem naderhand onder het genot van een lekker glaasje pils.

Als de lange rij mensen voor de signeersessie is weggekrabbeld, pakken we de auto naar zijn hotel. Nadat we een een pilsje hebben besteld, nemen we plaats aan de leestafel. Onder de klanken van wat classy smooth jazz kan het gesprek beginnen.

Joris vertelt dat hij na zo’n veertig lezingen nog niet klaar is met al dat gepraat. Hij heeft namelijk een doel: ’Zoveel mogelijk mensen moeten mijn boek lezen. Zodat iedereen kan zien hoe gevaarlijk de financiële sector is. Die is op een haar na het ravijn in gestort (2008, red.) en de oorzaken hiervan zijn nog niet zijn weggenomen.’

De eerste biertjes worden op tafel gezet en na een proost legt Joris de kern van het probleem in de bancaire wereld uit: ‘Perverse prikkels’. De bankiers zelf zijn niet het probleem, maar het systeem waarin zij werken wel. ‘De bankiers worden in de verkeerde richting geduwd,’ zegt Joris. Dat systeem moet worden aangepakt door wetgeving vanuit de politiek. ‘En dat is echt wel mogelijk,’ denkt Joris. ‘Het is een beetje als met de vrouwenemancipatie: het duurt heel lang en al die tijd staan er mensen langs de zijlijn die zeggen: ‘Dat lukt niet’. En dan lukt het en dan zeggen diezelfde mensen: ‘Oh ja, dat heb ik altijd al gezegd’.’

Hoe het pad naar deze oplossing loopt weet Joris ook niet precies: ’Het is niet mijn schuld dat de wereld soms ingewikkelder is dan die lijkt. Het lijkt soms dat je het er niet over mag hebben als er geen kant-en-klare oplossing is. Sommige problemen zijn ingewikkelder. Ook met de vrouwenemancipatie hadden we niet alle antwoorden.’ Waar hij wel zeker van is, is dat de overgang naar een nieuw systeem niet makkelijk is. ‘Het huidige systeem is wankel, dus het gaat sowieso instorten. Waar we nu in zitten is eindig.’ Wat kan de student nou veranderen aan deze hele chaos? Volgens Joris is het antwoord daar op makkelijk: ‘De politiek ingaan, de baas worden van ons land en betere wetten schrijven.’

Na de economische klap in 2008 is er niets veranderd, hoewel de financiële sector op het randje van instorting stond. ‘Dit komt doordat de overheid de klap opving,’ legt Joris uit.

‘Waardoor dus het grootste gedeelte van de mensen allemaal in cloud cuckoo woont’, zegt hij, terwijl hij wijst naar de andere drinkers in de foyer. ‘Zij hebben geen idee.’

Een nieuwe ronde bier, een nieuw onderwerp. Hoe is dat schrijven nou? ‘Vreselijk. Ik vond het echt helemaal niet leuk,’ zegt hij voordat hij een goede slok neemt. Waarom dan toch dat

boek schrijven? ‘Het heeft iets heel puurs. Het is het allermoeilijkste wat er is in onze cultuur.

Het is vergelijkbaar met het beklimmen van de Mount Everest.’ Tevreden met het resultaat is Joris wel: ‘Ik denk dat dit boek veel makkelijker wegleest dan bijna alles wat er over de sector is verschenen.’

De biertjes smaken goed en onze grote vriend wordt ook wat loslippiger. Het moeilijkste wat hij aan schrijven vindt, is het overtuigen van jezelf dat je op de goede weg bent. ‘Begin december had ik het boek af. Als beloning had ik een joint geregeld. Normaal rook ik echt nooit stuff in het buitenland omdat ik dan paranoïde-aanvallen krijg. Dus ik had een idee: als ik het boek af heb, dan rook ik daarna een joint.’ Zo gezegd zo gedaan. Het boek werd ingeleverd en de joint geregeld. ’Ik neem een trekje. Ik neem nog een trekje en ik besef: oke, het boek moet anders. Ik zag opeens een verloop van rouwverwerking.’ In een maand wijzigt Joris de gehele opbouw van zijn boek. De nieuwe indeling van het boek behandelt de vijf fasen van rouw: ontkenning, boosheid, onderhandelen, depressie en aanvaarding. ’Terwijl ik dacht aan de taal te beginnen, ben ik nog een keer opnieuw aan het boek begonnen.’

Blowen ziet hij als iets heel nuttigs bij het schrijven: ‘Ik raad het echt iedereen aan. Als je heel erg diep in een onderwerp zit en je rookt daarbij een joint, dan schakel je andere denkprocessen uit. Je gaat ineens dingen zien. Zo snapte ik mijn scriptie pas echt na een goeie joint. Het is een heel effectief middel. Alcohol blunds, daarvan word je wat doffer. Van stuff word je juist veel scherper. Jaha, dat zijn de tips voor de jonge schrijver’, lacht hij.

Joris geeft ook nog een tweetal andere tips. De eerste is: ‘zonder je af. Probeer het maar eens, gewoon geen internet. Als je geen internet wordt je gedwongen aan het werk te gaan.

Dan word je ineens waanzinnig productief.’ De tweede tip voor schrijvers: ‘Doe het vooral niet.

Er zijn al veel te veel boeken. Begin er gewoon niet aan. Doe iets nuttigs’, zegt hij grappend.

Met een wijze levensles van deze inspirerende persoon stap ik enigszins geblund de nacht in: ‘Als je iets gaat doet waar je hart ligt, dan maakt de rest geen zak meer uit. Als je nu een saaie studie doet krijg je daarna een saaie baan, ben je daarna een saaie lul. Doe dat waar je hart ligt.’

Groninger Studentenkrant Mei 2015

5

Recensies

H Fiets-Chips- 1 aprilgrap

et was groot nieuws vorige maand. Een vijftal geniale studenten bedacht een revolutionair idee: ze zouden per 2 april een bedrijfje beginnen dat voor een klein bedrag een chip in je fiets kon bouwen. Op deze manier zou je nooit meer je fiets kwijtraken en kon je de heler van je stalen ros eens goed aan de tand voelen. De Groningse media-agglomeraten Sikkom, Groninger Gezinsbode en zelfs Dagblad van het Noorden schreven er lovende stukken over.

De hoofdredactie van de Studentenkrant zou wel even regelen dat deze enthousiaste start-upondernemers mijn fiets gratis

opspoorbaar maakten om hier een mooie recensie over te schrijven.

Aangezien ze pretendeerden dat hun bedrijf ervoor ging zorgen dat het stelen van fietsen tot het verleden zou gaan behoren, zou ik er alles aan doen om het nut van deze onderneming in twijfel te trekken.

Mijn fiets zou ik natuurlijk direct in de plomp flikkeren of onder stroom zetten en vervolgens dit ‘geweldige’ bedrijfsidee helemaal de grond in trappen. Het liep allemaal even anders.

De site van hun bedrijfje findmybike.nl zou 2 april live gaan. De domeinnaam is tot op heden niet geregistreerd. Op Facebook geven de visionairen Wiert Hoeksema, Jonne Hopman,

Leonard Dijkshoorn, Kalle Majoor en Niels Bax ook niet thuis. Sterker nog, sommigen van deze gasten blijken niet eens te bestaan.

Ja, je leest het goed. De Studentenkrant is erin getrapt.

Het moet wel een 1 aprilgrap zijn geweest. Een koekje van eigen deeg.

Waar wij hebben geprobeerd een groepje mensen af te zeiken, zijn we zelf afgezeken. Omdat we natuurlijk geen slechte verliezers zijn geef ik deze 1 aprilgrap 5 vingers. Een klein advies voor de jonge entrepreneurs heb ik wel: hou je fiets de komende tijd maar extra goed in de gaten. Je weet maar nooit of iemand een punt wil maken…

oor de meeste mensen is duivenmelken een vrij onbekend fenomeen, maar het mag zo zijn dat mijn vader fervent beoefenaar van deze underground-sport is. Daarom een inside review van het lief en leed van de duivenmelker en zijn sport.

Terwijl ik dit schrijf ben ik thuisthuis, het is zaterdag. De duiven, die gisteravond op de duivenclub zijn ingeladen en afgelopen nacht door een vrachtwagen naar hun losplaats zijn gebracht, worden opgewacht.

Het is inmiddels vijf uur. Vanwege het slechte weer zijn de duiven later gelost, zodat ze niet door de regen hoeven te ploeteren. Mijn vader zit, ondanks het nog steeds wat ongure weer, op het terras, turend naar de lucht. Immers, zijn beste duifkes staan bovenaan het klassement en die plek mag niet zo maar

opgegeven worden. Dit wapenfeit wordt overigens ook elke week vermeld in het dorpskrantje, onder de inspirerende titel ‘zo vlogen de duiven’.

De duivensport kan met vele verschillende tactieken gespeeld worden. Zo moet men zich afvragen of het hok wel of niet schoongemaakt moet worden, of het licht en de temperatuur in het hok gereguleerd moet worden (om te zorgen dat de duiven eerder of later in de rui gaan) en of de voeding van de duiven gesupplementeerd moet worden met allerhande vitaminen en mineralen (voor een snellere vlucht).

Wat haal je nou uit die sport?

Het is op vrijdagavond tijd om de duiven weg te brengen naar de duivenclub. Hier wordt gemoedelijk een biertje gedronken én er is een jaarlijkse barbecue. Bovendien

krijgen winnaars van de dagvluchten vaak een bosje bloemen. Bij het seizoensklassement staat er zelfs nog meer op het spel. Zo is mijn vader ooit thuisgekomen met een half varken (in stukken) en heeft een van zijn duivenmattie’s ooit een auto gewonnen. Bovendien schijnen er Chinezen te zijn die duizenden euro’s over hebben voor de echt goede duiven, maar die zijn helaas nog nooit op de stoep verschenen.

De duivensport is af en toe teleurstellend. Zo heeft mijn paps nog maar vijf van de achttien duiven binnen. Maar zoals hij zegt: ‘De spanning van het geheel is natuurlijk dat de uitslag te beïnvloeden is (goed verzorging en voorbereiding), maar het is niet zo dat een plus een altijd twee is. Je weet van tevoren nooit wie er wint en of jij de beste duif hebt.’

k zal niet de enige student zijn die er niets vermoedend een in huis heeft gehaald. Vanaf mijn eerste studiejaar staat hij echter als een puist in boekenkast: het Groene Boekje. Sinds de Nederlandse staat de rechten op Mein Kampf verwierf, heeft de overheid geen fascistischer boek uitgegeven dan dit groene gedrocht. Ik heb na jaren eindelijk besloten om het onding mijn huis uit te flikkeren en ik moedig elke lezer aan hetzelfde te doen.

Ongetwijfeld heeft de Nederlandse Taalunie – de organisatie achter het groene spellingsdictaat – goede bedoelingen. Maar waar de organisatie de fout in gaat, is dat ze probeert taal van bovenaf te besturen. Dat is simpelweg niet hoe taal werkt. Taal is in beginsel een democratisch fenomeen: wat goed en wat fout taalgebruik is, wordt bepaald door de mensen die de taal spreken.

Organisaties die zich bezighouden met taal hebben in de regel respect voor deze democratische grondslag. Zo houdt de Dikke Van Dale keurig bij welke nieuwe woorden er in het Nederlands worden geïntroduceerd, om deze vervolgens zonder moreel oordeel aan het woordenboek toe te voegen. Hoe anders opereren de fascisten van de Nederlandse Taalunie. Zij zijn van mening dat ze het alleenrecht hebben te bepalen hoe het Nederlands zich aan nieuwe tijden behoort aan te passen, waarmee ze elke organische evolutie van de taal eenvoudigweg als ‘fout’ aan de kant schuiven.

Maar het wordt nog erger.

Niet tevreden met de grenzen van haar eigen kleine landje, besloot de Taalunie haar dictatuur uit te breiden naar andere gebieden waar een vorm van het Nederlands gesproken wordt. Zodoende beweert het Groene Boekje ook het enige juiste naslagwerk te zijn voor het Vlaams

en het Surinaams. Of Vlamingen en Surinamers daar over mogen meepraten? Grapje zeker! Wie op de website van de, in Den Haag gevestigde, organisatie op de medewerkerspagina kijkt, ziet alleen maar oer-Hollandse, blanke koppen voorbijkomen.

In Vlaanderen zijn ze inmiddels in opstand gekomen tegen deze vorm van neo-imperialisme door hun eigen Gele Boekje uit te brengen, en ook in Suriname zal er vermoedelijk niet al teveel gehoor worden gegeven aan het napoleoncomplex van de Taalunie. In Nederland zelf is er in de vorm van het Witte Boekje ook al enige jaren een – descriptief en democratisch – alternatief voor de groene tirannie. Dus wat voor reden hebben we eigenlijk nog om het Groene Boekje te gehoorzamen? In het kader van zeventig jaar bevrijding deze maand, lijkt het me de hoogste tijd om ons ook van deze overheersing te ontdoen.

zou je zeggen. Wanneer deze student echter tijdens het Mex’en, Kingsen of Vijven nog even tussen neus en lippen door verkondigt niet mee te drinken omdat die morgen weer met z’n scriptie bezig moet, slaan bij menig medehuisbewoner de spreekwoordelijke stoppen door. Hij had het natuurlijk eerder aan kunnen geven, maar dat is niet per se het grootste probleem.

Nee, het grootste probleem is dat de huisgenoot op een stapavond hoogst persoonlijk verantwoordelijk is voor het verorberen van een schip bier om hier vervolgens van te genieten onder het genot van een slaapliedje, een paar kussens en een deken – de kussens en het deken zijn op hun beurt wel gewassen, daar had de student dan weer wel tijd voor. Dit is natuurlijk spijtig en

niet bevorderlijk voor de stemming binnen het huis.

Daarnaast heeft ieder huis, dat meer bewoners heeft dan twee, altijd een student die op elke fuif en borrel aanwezig is, behalve wanneer het aankomt op zijn huisgenoten. Dit zou men een gebrek aan loyaliteit kunnen noemen of een stukje desinteresse. Beide zijn natuurlijk moeilijk te verkroppen voor de welwillende huisgenoot.

Of er een oplossing voor te vinden is? Nee, het zijn luizen die moeilijk uit de huispels zijn te verwijderen. Ze zijn niet te detecteren op een hospiteeravond en ze hebben ook geen sjaak-afhaak op hun hoofd gegrafeerd. Gelukkig is er nog een klein lichtpuntje: de huis-sjaak-afhaak is altijd beter dan de huisautist of het huisspook.

V Duivensport

I Taaldictatuur

I De eeuwige huis-sjaak-afhaak

edereen kent er een en weet niet zo goed wat ‘ie ermee moet. Accepteren dat ze altijd ‘poepiedruk’ zijn met gigantisch veel commissies, vrienden van thuisthuis en de vriendin is natuurlijk de meest logische optie.

Dat moet uiteraard kunnen, je bent immers student en iedereen wil eindigen met een cv van heb-ik-joudaar en een stapel vrienden waar je u tegen zegt. Toch is je studentenhuis een broedplaats voor gezellige aangelegenheden die je bij voorbaat niet zou willen missen, maar desalniettemin bestaat de huissjaak-afhaak in de krochten van elk vertyfd studentenhuis.

Zo zijn er altijd een afhakende studenten omdat die hele dagen lang met hun scriptie bezig zijn. Op zich een plausibele reden,

tom wisseborn

JANNEKE VOS

TOBIAS RUTTEMAN

DOUWE SLOOTMAN

De Huiseconoom

Teloorgang Nederlandse warenhuizen

Het lijkt een trend te worden onder Nederlandse warenhuizen: in de problemen komen. Zij het niet financieel, dan wel met het personeel. De eens zo succesvolle ketens V&D en Hema komen steeds vaker negatief in het nieuws. Maar wat is nou de reden van deze ommekeer? michel van de vaart illustratie: coen vosveld

H

et meest bekende geval van de laatste maanden moet wel V&D zijn. Het concern werd al in 1881 opgericht door de heren Vroom en Dreesman, die gezien de gegeven naam, toen al weinig creativeit lieten zien. Inmiddels heeft V&D 63 filialen verspreid over heel Nederland. En sinds begin dit jaar is er stront aan de knikker. Alhoewel, eigenlijk begon het al vele jaren eerder. Het warenhuis draaide namelijk al jaren verlies en wilde dit compenseren door de lonen van hun personeel met 6% te korten. Daarnaast eiste V&D een huurvrije periode en daarna een structureel lagere huurprijs. Verassend genoeg gingen de vastgoed partijen hier niet mee akkoord. De beleidsmakers van V&D zullen wel nooit een studentenkamertje gehuurd hebben. Ook werd met behulp van de vakbonden de loonsverhoging afgeslagen.

Maar V&D is niet de enige oer-Hollandse keten met een lege bankrekening. Hema kan ook wel een appeltje voor de

dorst gebruiken. Sinds juni vorig jaar staat het onder curatele van banken en ook van investeringsmaatschappij en eigenaar Lion. Daarnaast sloot Hema een aantal maanden geleden al 3 filialen. Maar hoe kan dit nou toch? Iedereen houdt toch van de goedkope prutseltjes van de Hema? En waar shop je nou liever dan in de V&D? Bijna overal, blijkt dus. Want waarom naar de Hema gaan als je ook voor nog wat minder centen je spulletjes bij de Action kan kopen? Hetzelfde geldt voor V&D. Voor kleding ga je wel naar de Zara, H&M of als je in de duurdere regionen komt, Tommy of Hugo. De enige reden dat de student nog naar de Hema komt is het retegoedkope voedsel.

Hierop draaien ze trouwens ook nog eens verlies.

In de economie gaat men tegenwoordig vooral uit van de zogeheten ‘New Trade Theory’. Een aantal aspecten hiervan zijn toenemende schaalvoordelen en de ‘Love of variety’ van consumenten. Dit houdt in dat consumenten van variatie houden. Ja echt. Dat betekent echter niet dat het per sé helpt

zoveel mogelijk verschillende spullen in je assortiment te hebben. Dit zou namelijk ten koste gaan van je schaalvoordeel.

Dit houdt eerder in dat een autokoper in Duitsland ook een Toyota zou willen kopen en dus niet alleen voor de BMW gaat.

Zo ontstaat handel. Daarom heb je ook verschillende kledingwinkels. Nu is dit hoogstwaarschijnlijk een beetje kort door de bocht, maar het zou goed kunnen dat de beleidsbepalers deze trend niet helemaal hebben meegekregen. Specialisatie wordt belangrijker, zolang het maar goedkoop blijft. Het aanbieden van een groot scala aan verschillende producten, denk hierbij bijvoorbeeld aan de mix van kleding, voedsel en kantoorartikelen, wordt steeds minder attractief en winstgevend. Daarnaast worden de warenhuizen veelal getypeerd als oubollig en weinig onderscheidend. Dit in combinatie met de hoge huren van de immense panden in binnensteden lijkt het Nederlandse warenhuis de das om te doen. Toch zonde, ik nam mijn vriendin graag mee uit eten bij de Hema.

Opinie: ‘Coen Zaagt’ Vragenuurtje met Jet

I

coen vosveld

n mijn vrije tijd kijk ik wel eens naar ‘Het vragenuurtje’. Een blok op NPO 1 waarin ministers en staatssecretarissen ondervraagd worden door kamerleden, die doorgaans geen minister zijn en hun frustratie botvieren ten overstaan van het gehele volk. Of ja, een paar mensen die per ongeluk de Koepelzaal zijn binnengelopen en ineens neerkijken op een stel kissebissende volksvertegenwoordigers. En mensen zoals ik, studenten met parttime journalistieke aspiraties.

Onlangs was Minister Jet Bussemakers van Onderwijs aan de beurt. Onderwerp: groeiende schulden onder MBO-studenten.

Dikke cijfers worden heen en weer gekieperd en iedereen is vet bezorgd.

Tja, de stufi wordt bij iedere bezuinigingsronde verder gestript. Het café wordt duurder en een kamer die niet een veredelde klerenkast is ook. Bovendien, iedere randdebiel kan inmiddels een creditcard aanvragen en een iPhone over twee jaar afbetalen. Ik kan niet zeggen dat ik echt verrast was. Daarbij, voor een gemiddelde schuld van € 4854,- knippert een beetje student echt niet. Aan de andere kant, zo’n schuld stapelt wel en als je jezelf voor het hoger onderwijs al zo makkelijk in de schulden stuurt, kun je misschien zelfs nooit – gezien de huidige situatie op de huizenmarkt

– een hypotheek aanvragen op een kartonnen doos.

Maar Jet vindt helemaal niet dat het een studieprobleem is. Studenten geven godverdomme veel geld uit aan designerzonnebrillen en ongelimiteerde data voor hun Tinderprofiel! Een kudde identiek-ogende jongens, Snapchattend met Zaratasjes doemt op voor mijn geestesoog. De oppositie is niet zo van het beelddenken en interpreteert het Nibudonderzoek heel anders, het is wél hoofdzakelijk een studieprobleem. Wie de fuck moet ik nu geloven? Ík kan die Nibud-papiertjes niet inkijken, en al had dat wel gekund: tl:dr. Ik zet mijn wenkbrauwen op standje wantrouwen en mijn geheugen trekt een lade context open.

Wacht eens even Jetteketet, als ik je zo mag noemen. Volgens mij sta jij stiekem iets te verkopen. Wie heeft er meer baat bij om hier een beetje te staan spindoctoren?

Oppositieleden die gefrustreerd zijn dat ze niet mogen regeren, of jij?

Invoerder van het leenstelsel, wat natuurlijk een dikke vette sticker waard is. Omdat het heusechtwaarniet geldproblemen gaat opleveren voor studenten. Die dekselse oppositie natuurlijk, want je verklaart dat jouw ministerie niet eens hoofdzakelijk verantwoordelijk is voor dit probleem. Je feilloze redenatie?

Er wordt in verhouding minder geleend bij Duo dan bij andere kredietverstrekkers.

Conclusie, er wordt meer geld uitgegeven aan ‘luxe’ dan aan studie. Want DUO-leningen gaan alleen op aan studie en alle andere automatisch aan brommeronderhoud. Juist, alsof studenten met net binnengekomen zorgtoeslag dat braaf doorstorten naar Menzis en nooit direct naar de kroeg gaan.

Mijn blik wordt kritischer: ‘consumptieve uitgaven’? De eerste vier keer dat Jet het zegt denk ik aan designspijkerbroeken met ’uitgesleten’ knieën. Maar is het politieke codetaal voor ‘alles wat niet studiekosten zijn’?

Diepvriespizza’s consumeer je tenslotte ook.

En zonder een paar schoenen word de hotelschool ook best pittig.

Het ergste is, je komt er niet achter. Vragen worden omzeild of niet gesteld, verantwoordelijkheden zijn er om je aan te onttrekken, aannames worden gedaan, en brieven worden beloofd. En zo eindigt het vragenuurtje voor mij net zoals die met minister Kamp over de NAM. Badend in boosheidszweet, schreeuwend naar de televisie.

Groninger Studentenkrant Mei 2015

7

Modepolitie: ACLO ELINE DE ZEEUW & MICHEL VAN DER VAART FOTO: ANNE WESTER

O

m eerlijk, ja echt even heel eerlijk, te zijn, is het gewoon dramatisch gesteld met de outfit van de sportende studentvent in de ACLO. Geen hippe broeken of tassen, maar afgeragd materiaal en boodschappentasjes van de plaatselijke Appie. Een oproep van vrouwelijk Groningen: Please. Doe. Hier. Wat. Aan.

Het afgeragde tasje Tsja, het is natuurlijk algemeen bekend dat studenten niet al te rijk zijn, en dat blijkt ook maar weer uit de keuze voor de sporttassen van mannelijk Groningen. In de ACLO kom je geen dure Nike- of Adidastasjes tegen, maar verrassend veel plastic van de plaatselijke Appie. Want, ‘dat is maar 25 cent’. Wel een beetje schraal. Maar ach, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Verder doen niet alleen de boodschappentasjes het goed bij de knullen, ook sporttassen waar de naden al van geknapt zijn, zijn favoriet. Het moge in ieder geval duidelijk zijn dat shinyness geen essentiële voorwaarde is voor de mannelijke sporter op de ACLO. Worden wij meisjes natuurlijk niet echt blij van, maar zolang de man in kwestie een beetje gespierd is zijn we bereid het door de vingers te zien.

De ‘sportschoen’ Nog zo een in de categorie ‘geen geld voor wat beters’. Maar tjezus, dit is wel heel erg. Menig mannelijk sporter heeft blijkbaar geeneens doekoes over om een normaal setje sportschoenen te kopen. Zo spot de Studentenkrant een dude op Vans met gaten (of gaten met Vans, zo groot zijn de scheuren) en een gabber die z’n workout doet op All Stars. We vroegen desbetreffende man nog of dat niet een beetje frappant was, waar hij verontwaardigd op antwoordde: ‘All Stars zijn oorspronkelijk basketbalschoenen hoor!’ Nou vooruit, wat jij wilt. Maar niet gaan huilen als je straks je spiertjes blesseert tijdens al dat squatten.

Het kekke korte broekje Och, wat is dit broekie toch tijdloos. Mannen gebruikten ‘m al tijdens de uurtjes LO op de middelbare school (al deden ze dit sportbroekje op zomerse dagen ook met liefde aan als ‘normaal’ kledingstuk), en ook nu zie je de korte, wijde sportbroek van glanzend zwarte stof overal opduiken. De broek reikt normaliter tot een tiental centimeters boven de knieën, maar mocht de man in kwestie net zijn quadriceps (fancy woord voor bovenbenen) getraind hebben, dan trekt hij hem graag een extra stukje op. Staat leuk. Overigens verschilt dit wel van hoe deze sportbroek werd gedragen op de middelbare school, want daar hing ‘ie vooral op half zeven. Toch, beste mannen, een beetje orgineel blijven mag best, want gehuld in deze mode kijkt er geen enkel hertje naar je om.

S

portende studentmeisjes gaan bij de ACLO vooral voor strakke hardlooplegginkjes en felle, eveneens nauw aangesloten, topjes.

Vinden wij mannen natuurlijk niet al te vervelend. Maar, lieve hertjes, een beetje variatie mag ook wel.

Het hardlooplegginkje Een bijna niet te missen asset bij de vrouwelijke sporter is de hardlooplegging. Lekker strak, lekker sportief. Kan gewoon bij iedere sport gebruikt worden en daar maakt het vrouwelijk geslacht dan ook dolgraag gebruik van. Zo’n 98 procent van de vrouwelijke ACLObezoekers is hierin te vinden. En geef ze eens ongelijk. Het heeft een beetje de functie van corrigerend ondergoed, het bedekt lelijke plekjes en putjes, ga zo maar door. Kortom, hét middel om de nog niet volledig strak getrainde pootjes voorlopig nog even te bedekken. Ze zijn te vinden in alle soorten en maten, fel, somber, met een leuk printje, voor ieder wat wils. En aangezien ze nog stretchen ook heb je minder last van de welbekende muffintop tijdens het sporten.

Uitstekend!

Het roze topje Het roze damestopje is eigenlijk wel de verassing van de dag. Nooit hadden we gedacht deze in zulke grote getalen tegen te komen. Dat de vrouw graag in tanktops sport is wel duidelijk, maar de eentonigheid van kleur is bijna schrikwekkend. De enige variatie die te bekennen is, is de strakheid van dit shirt. En hoewel je zou verwachten dat zo’n ding losser gaat zitten naarmate je meer sport, lijkt het bij de top andersom te werken: hoe meer men sport, des te strakker deze gaat zitten. Verder leuk ding hoor, maar door het gebrek aan creativiteit van bovenkleding blijkt eens te meer dat de focus vooral op de legging en uiteraard de schoenen ligt. Dus bij deze dames: graag een beetje aandacht aan de bovenkleding besteden, want uiteindelijk kijken mannen ook daar naar.

Schoenen Jaaaaa hooooor! Daar zijn we dan. De crème de la crème onder de sportkleding, hetgene waar eigenlijk de gehele outfit van de vrouwelijke sporter om draait: de schoenen. Want: zonder fatsoenlijke kwaliteit schoenen kun je niet fatsoenlijk sporten. Wat echter nog belangrijker is: hoe ziet de schoen eruit? Het lijkt erop dat de gemiddelde vrouw meer tijd en geld besteedt aan het kopen van sportschoenen dan aan het sporten zelf.

Eenzaam aan top staan toch nog altijd de Nikes, maar ook Adidas doet leuk mee.

Onmisbare kleur lijkt roze, ook al is het maar een beetje. Maar, wat er even later gebeurt, dat hadden we niet verwacht.

Voor een van de zalen verzamelde zich een grote horde sportmeisjes om een uurtje lekker te bodyfitten. En waar liep 80 procent op? Asics! Wie had dat gedacht? De over het algemeen spuuglelijke, typische tennisschoenen blijken goed in trek bij de groepsles-sportsters.

Blijkt toch dat kwaliteit ook nog een beetje belangrijk is.

WVTTK De eerder genoemde horde bij bodyfit wekt in z’n algemeenheid veel verbazing. Zo veel mensen voor een zaal, die niet kunnen wachten tot de deur open gaat om zich op de waarschijnlijk halve vierkante meter personal space te vestigen en elkaar lekker onder het zweet te spatten. Het lijkt wel of Mainstreet daar binnen een optreden geeft, de horde dames voor de deur staat nog net niet te schreeuwen van opwinding. Misschien een goed idee voor de man om daar ook eens een kijkje te nemen, er móet daar binnen namelijk wel iets heel bijzonders gebeuren.

Onlangs checkte de Studentenkrant al hoe het met het modebewustzijn van de gemiddelde UB-student is gesteld, nu is de sportende student bij de ACLO aan de beurt. Want ook hier geldt: alles gaat om zien en gezien worden. Onze verslaggevers gingen op pad en constateerden onder de ACLO-populatie enkele prominente (en uitgemolken?) trends. Het oordeel hierover wordt gegeven door onze experts. Michel werpt een kritische blik op de meisjes, Eline op de mannen.

De entrepreneur:

Sjeu!

Menig student heeft het niet zo met gezonde voeding. Pizzaatje hier, broodje döner daar en dat alles in combinatie met een glas huiswijn of een goudgele rakker. Twee studentes en tevens zusjes denken daar anders over en ze serveren die gedachte met sjeu.

DOUWE SLOOTMAN FOTO: EIGEN AFBEELDING

M

anon en Marloes Jensma zijn in 2013 hun bedrijf Sjeu begonnen. Sjeu wil gezonde en verantwoorde voeding aan de mens brengen op festivals en workshops. Daarnaast verzorgen ze ook de catering voor onder meer bedrijfslunches. Ze maken hun eigen smoothies en tosti’s om zo de ravende student of de corpulente zakenman te laten zien dat gezond ook bijzonder lekker kan zijn.

Het is geen toeval dat de zusjes samen Sjeu hebben opgericht. Ze komen namelijk uit een gezin waar gezonde en verantwoorde voeding hoog in het vaandel staat. De gezonde voeding is, volgens de dames, een way of life.

Maar wat betekent ‘sjeu’ nou precies? De algemeen bekende betekenis is ‘sappig’, maar er is meer. Het staat namelijk ook voor aardig- en lieflijkheid. De combinatie van deze drie betekenissen is precies wat beide dames willen uitstralen met hun bedrijf: plezier in het serveren van (verantwoorde) sappige smoothies.

De dames verwerken hierin allerlei soorten fruit en groentes. Tijdens een festivalbezoekje is het natuurlijk lekker om iets dorstlessends en gezonds te nuttigen en tijdens de workshops vertellen ze ook nog eens de achterliggende informatie over de stukken fruit en

groente. Hoe de ideale smoothie van de zusjes eruit ziet? ‘Sowieso een groene smoothie met de toevoeging van bladgroente. Dat kan spinazie, maar ook boerenkool zijn. Bladgroente maakt de smoothie namelijk extra gezond. Daarnaast is het toevoegen van mango’s of een ananas in combinatie met peren, appels of banaan goed voor het zoetig maken van de smoothie. Dit alles op waterbasis vormt de ideale smoothie.’ Voor de mensen die schrikken van de kleur groen; de dames serveren ook gele en roodkleurige smoothies.

Hoewel Sjeu pas in 2013 is begonnen, timmert het bedrijf al aardig aan de weg. De zaken lopen goed en dat wordt onder meer duidelijk uit de belangstelling van grote bedrijven.

‘We hebben een cateringklus gehad van de Hema en de GGD. Dit soort grote namen weten ons nu al te vinden en dat is natuurlijk erg gaaf!’

Sta niet raar te kijken wanneer je binnenkort op KopjeK-festival Misfit-festival, X-plode of Heaven Open Air hun smoothiebar treft, want daar zijn de dames onder meer te vinden tijdens dit festivalseizoen. ‘Als mensen meer te weten willen komen over Sjeu dan zijn we natuurlijk te vinden op Facebook en Instagram, maar ook op www.sjeusmoothies.nl.’

Orale bevrediging: semi-verantwoord zuipen Dat drinken niet goed voor je is, wist je al. Maar dat je er ook nog eens dik van kan worden, lijkt de laatste tijd voor veel studenten een grote schok zijn. ‘Drunkorexia’ is daardoor nu de trend: doordeweeks zo min mogelijk eten zodat je je in het weekend zorgeloos aan de calorierijke alcoholische versnaperingen kan laven. Niet echt gezond natuurlijk, is er geen andere manier om je vaste stapavond in je verder o zo gezonde eetpatroon te passen?

JANNEKE VOS

N

ee. Behalve het voordeel dat één glas alcohol per dag aan je hart en bloedvaten levert valt er eigenlijk helemaal niks positiefs te zeggen over alcohol. En zelfs dat ene glas is nog controversieel trouwens. Maar je kan de impact van het binge drinken wel iets verminderen. Brought to you by the Studentenkrant: het semi-verantwoord zuipen stappenplan.

Maak er een sport van Glycogeen is het energiestofje dat in je spieren opgeslagen zit. Wanneer je deze voorraad uitput (door cardiosport te doen) voordat je gaat drinken wordt het eerste overschot aan energie gebruikt om de tekorten in je spieren aan te vullen.

Deze energie wordt niet opgeslagen als vet en dat scheelt weer een slok op een borrel.

10

Groninger Studentenkrant Mei 2015

Geniet, maar eet met mate

Zwaar op de maag

Een hele week niks eten is niet niks natuurlijk, maar op de dag zelf wat minder calorieën innemen is geen slecht idee om te zorgen dat je geen overschot hebt aan het eind van de avond. Zorg wel dat je minimaal 1500 calorieën aan normale voeding binnenkrijgt, anders wordt het iets te gek.

Na het stappen loop je ongetwijfeld langs de vele snackbars en kebabzaken die ons mooie Groningen rijk is, en heb je je ruggengraat allang weggezopen. Toch moet je hier ‘nee’ zeggen. Een dikke cheeseburger of zo’n formidabele kapsalon is in dit geval de nagel aan je doodskist. Mocht je echt niet zonder kunnen, zorg dan dat je thuis iets hebt liggen wat je jezelf in het vooruitzicht kan stellen. Het liefst iets eiwitrijks en vetarms. Braad bijvoorbeeld voordat je weggaat nog een kipfiletje dat je snel in de magnetron kan smijten als je thuiskomt.

Dit kan natuurlijk niet tippen aan de vette hap die je anders uit de muur had getrokken, maar offers moeten worden gemaakt.

Ook de day after, als je knetterbrak bent, kan je je beter volproppen met broccoli dan een pizza bestellen. Sad but true.

Kiezen of delen Naast de alcohol zelf bevatten veel drankjes suikers en zijn het ware caloriebommetjes. In volgorde van caloriearm naar calorierijk: heldere sterke drank (gemixt met light frisdrank), donkere sterke drank (gemixt met light frisdrank), droge wijn (liefst rood), bier, zoete wijn, likeuren/mixjes met gewone frisdrank.

Kroegportret Benzinebar 01/05 06/05 11/05 14/05 15/05 18/05 20/05

COEN VOSVELD FOTO: EIGEN AFBEELDING

E

rgens in de krochten van het stadscentrum bevindt zich een café. Een bar, pontificaal in de Hoekstraat. Uweetwel, die andere hoerenbuurt, onwillekeurig net wat meer louche dan Nieuwstad. Afgeplakte ramen en een, van de straat gezien, onzichtbare deur.

Het enige wat de aanwezigheid van een tapperij verraadt zijn de gestencilde letters ‘BENZINEBAR’ op een plank.

Het is een van de oudere kroegen van de stad en niet een studentenlocatie bij uitstek. Maar absoluut geen kroeg waar alle hoerenlopers nog even een pilsje gaan pakken, daar is tenslotte ‘Het Land van Belofte’ al voor.

Volgens de overlevering was de Benzinebar vroeger het soort café waar je als dorstige slenteraar op een goddeloos tijdstip altijd nog terecht kon.

Vooral vlak na de sluiting van het legendarische café ‘De Ster’ was er blijkbaar een boel te beleven in de Benzinebar, waar een gedeelte van het teleurgestelde Ster-klandizie naar uitweek. Die tijd is echter duidelijk voorbij. Het café gaat alleen nog op zaterdaglaat open en is beschikbaar voor besloten feesten. Op een gewone nacht is het voor te stellen dat er een paar hardcore stamgasten rustig biertjes zitten te drinken tot de zon net niet opkomt.

Ik ben nog nooit in de Benzinebar geweest maar zodra ik over de drempel stap, ben ik verknocht. Als er een themacafé eer aan themacafés doet is het deze. Als er geen toog had gestaan was het makkelijker geweest de

21/05 Benzinebar te verwarren met een klein petroleummuseum. Geen lullige benzinebordjes maar hele tankpompen, waarschuwingsborden in tien talen en de complete voorkant van een 50’s Chevrolet wier koplampen het bescheiden podium verlichten.

Tevens ben ik met het oversteken van de drempel met mijn neus in de spreekwoordelijke boter gedonderd.

Ofwel in een naar bier riekende Metal night. Blijkbaar zijn er regelmatig optredens in de Benzinebar. Maar een hiphopavond valt niet te verwachten. De stijl is consistent en luid. Metal, punk, hardcore. De eerste band, RE-VOLT, is al begonnen, een metalband die stevig speelt, maar een beetje als een Metallica tribute band klinkt die niet te hard durft te spelen. Het is niet erg.

Ondanks dat ze duidelijk geen aspiraties als achtergrondmuziek hebben geeft het een fijne gelegenheid de Benzinebar een beetje te ontdekken en wat praatjes aan te slaan. Het publiek blijkt gemoedelijk, de witbebaarde eigenaar een baas en het bier nogal aan de prijs.

De volgende in de line-up is FOUL. Nog een Groningse band die volgens hun Facebook ‘progressive technical groove metal’ speelt. Gelukkig klinkt de muziek een stuk minder hipster dan de beschrijving. Rechttoe metal is een betere beschrijving. Maar toch weet deze band mij ook niet helemaal te bekoren. Beide bands zijn niet slecht, maar lijden voor mijn gevoel beiden een beetje aan een bepaalde

onervarenheid. Het zijn tot zover ik op kon maken beginnende bands en de bar is meer dan geschikt, maar allesbehalve luxueus uitgerust voor live muziek.

Gelukkig wordt alles goedgemaakt door een echte knaller. De headliner, DOCK 83, is helemaal afgereisd uit Utrecht en heeft duidelijk stukken meer ervaring met live-optredens dan de eerste bands. Ze spelen superstrak en het enthousiasme en energie loopt de hele hoerenbuurt in. Tegen deze tijd is de Benzinebar ook een beetje ontdaan van het publiek die de facebookuitnodiging niet helemaal gelezen heeft, en zijn er nu alleen nog mensen over die het wél vette muziek vinden.

Uiteraard ontaardt het optreden een paar keer in een mosh-pit aangezweept door de zanger, die beloond wordt met een crowdsurf op de zes mensen die het aandurven. Want zeg nou zelf, wat is een metalnacht zonder publiek dat met volgezweetten t-shirts iets inherent stoms uitprobeert?

In ieder geval werd ik de volgende dag wakker met een suizend oor en was ik beurs en brak. En dat was alles waar ik op hoopte.

Uiteindelijk is de Benzinebar een liefhebberscafé die vooral interessant is voor de mensen die er al jaren komen.

Maar daarom moet je de bar niet afschrijven. Als je van stevige muziek houdt, nog stiekem een pakje sigaretten bij je draagt, en diegene bent die in een normale kroeg als laatste overblijft, kan ik de Benzinebar hartelijk aanbevelen.

The Great Escape Lasergamen, karten en paintballen: ze staan al eeuwen in de leuke-uitjes-top drie. Toch, het spijt ons, zijn deze frivole bezigheden inmiddels een beetje uitgekauwd. De Studentenkrant heeft daarom wat nieuws getest voor je volgende ‘vriendenweekend’: de Goldberg Escaperoom.

E

25/05 29/05 03/06 07/06 14/06 25/06 16/10

VOLLEDIG PROGRAMMA OP WWW.VERA-GRONINGEN.NL OOSTERSTRAAT 44 • 9711 NV • GRONINGEN

VERWACHT 03/05 BLACK MILK 06/05

STRANGER THINGS HAVE HAPPENED

07/05 ROOTSRIDERS 08/05 THE INTERRUPTERS 09/05 TECHNOOTJES 14/05 CAUSES 15/05 AKWASI

ELINE DE ZEEUW

igenaar Martin Steegh (46) ontvangt onze groep, bestaande uit zes Studentenkrant-redacteurs, in zijn zeecontainer op het CiBoGa-terrein. Zeecontainer?

Jawohl! Een escaperoom is letterlijk een ‘room’ en beslaat dan ook niet meer dan een luttele twaalf vierkante meter. Je studentenkamer lijkt opeens als een balzaal zo groot.

Een ‘escaperoom’ is een spel waarbij een groep in een kamer wordt opgesloten, met als doel daar zo snel mogelijk uit te ontsnappen door het oplossen van puzzels. Hiervoor heb je meestal een uur de tijd.

Martin ziet de ontsnapping uit de escaperoom een beetje als een sociologisch experiment. ‘Je moet natuurlijk samenwerken en iedere groep doet dat anders,’ vertelt hij.

‘Sommigen gaan eerst alles overleggen, anderen ‘doen’ gewoon.’ Of het

22/05

JACCO GARDNER DIGNAN PORCH DANIEL NORGREN SKIP&DIE ZZZ KEVIN MORBY THE GORIES WARM SODA SURF CITY WAND NNO & NOISIA: NNO IN THE CLUB BROTHER DEGE MDOU MOCTAR PUBLIC SERVICE BROADCASTING LISA & THE LIPS BÖKKERS

ook wel eens op fittie uitloopt? ‘Dat niet! Ik denk dat het wel een goede teambuilding methode is.’

De Groninger vertelt dat groepen gemiddeld zo’n drie kwartier nodig hebben om uit zijn zeecontainer te ontsnappen. Moet ons, intellectuele journalisten, toch zeker lukken zou je zeggen. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen en als we een beetje ons best doen, staan we vast binnen een halfuurtje weer buiten. Je weet zelf.

Hoewel de claustrofoob in me wel een beetje naar boven komt – een heel uur in een afgesloten container zonder ramen? – weet Martin me gerust te stellen: ‘Zodra je in de room bent, wil je alleen nog maar het raadsel oplossen.’ Hij blijkt gelijk te hebben. Ik zal niet op de details ingaan, omdat anders de geheimen van het epische spel worden verklapt (en dan is het voor jullie niet meer leuk), maar het

was spannend. Goed spannend. De tijd vloog om en zelfs mijn honger (ik had echt honger, want ik had niet gegeten, maar dat is een ander verhaal), verdween als de spreekwoordelijke sneeuw voor de zon.

Helaas, helaas pindakaas, wist onze o zo getalenteerde groep Studentenkrantredacteurs alleen niet te ontsnappen. Hadden we misschien niet zo moeten opscheppen.

‘Ja, jullie zijn wel een beetje een stelletje individualisten’, weet Martin er nog even lekker in te wrijven. Tja. De teleurstelling is zo groot als eten bestellen bij thuisbezorgd.nl dat nooit wordt bezorgd, maar toch mag dat de pret niet drukken: de Goldberg Escaperoom is absoluut een aanrader voor als je een keer wat anders wilt dan dat eeuwige gepaintball. En met een beetje alcohol verdrink je werkelijk elke teleurstelling.

16/05 THE OCEAN 16/05 BLINK 23/05 SPLENDID 30/05 BASSCODE 12/06 WAXHEAD 18/06 JACK AND THE WEATHERMAN 02/07 TALCO SIMPLON UP. ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK.

VOLLEDIGE PROGRAMMA OP WWW.SIMPLON.NL

Groninger Studentenkrant Mei 2015

11

In de test:

Sportscholen in Groningen De hashtags ‘#fitforsummer’ en ‘#fitbody’ vliegen je de laatste tijd om de oren en de knappe lijven zijn niet meer uit onze Instagramtijdlijn weg te slaan.

We moeten strak, gespierd en vooral ‘fit’ zijn tegenwoordig, want: ‘Nothing beats a fit body’ en ‘Strong is the new skinny’. Super irritant natuurlijk, al die health-goeroes en afgezaagde quotes ter inspiratie. Wil je toch meedoen met deze trend, dan is het nogal moeilijk om een keuze te maken uit het enorme aanbod sportscholen in Groningen. We testten tien sportscholen op onder andere hygiëne, locatie, prijs en tevredenheid van bestaande klanten, om de beginnende sporter te helpen een keuze te maken. Daarnaast checkten we ook meteen even hoe het gesteld is met het uitzicht tijdens het fitnessen.

Want hoewel die quotes ter inspiratie irritant zijn, vinden we inspiratie in de vorm van jaloersmakende lichamen echt niet vervelend.

Body Support

Sportcentrum Balili

Loppersumgang 3 Prijs: Afhankelijk van het aantal keren dat je gaat. Onbeperkt 6 maanden voor 32,50 euro p/ mnd. En 12 maanden voor 16,95 euro p/mnd.

Openingstijden: Ma t/m vr: 09.00-22.00 Za: 10.00-14.00 Zo: 11.00-15.00 Locatie: 5 Kwaliteit van de apparaten: 4 Drukte: 4 Hygiëne: 3 Uitzicht tijdens het sporten: 5 Algemene tevredenheid abonnees: 3 Overig: Degelijke sportschool in een sterk verouderd gebouw. Mocht je gezelschap nodig hebben, dan is er altijd nog een hondje dat hier rondloopt.

Of dit altijd wenselijk is, is een andere vraag. Verder zijn de kleedkamers niet om over naar huis te schrijven en doet alles enigszins muffig aan.

Hoendiep 97F Prijs: Voor studenten: 6 maanden voor 29 euro p/mnd., 12 maanden voor 25 euro p/mnd. Alleen in de daluren voor 18 euro p/mnd. En losse lessen voor 10 euro per keer.

Openingstijden: Ma t/m vr: 09.00-22.00 Za +zo: 10.00-16.00 Locatie: 4 Kwaliteit van de apparaten: 5 Drukte: 5 Hygiëne: 5 Uitzicht tijdens het sporten: 3 Algemene tevredenheid abonnees:5 Overig: Voel de luxe! De prijs is aan de hoge kant, maar daar krijg je ook het een en ander voor terug. Inbegrepen in de prijs: sauna, zonnebank, ricochet rackets, advies van een diëtiste en zo kunnen we nog even doorgaan. Ook het noemen waard: Sportcentrum Balili is door zowel Gemeente Groningen als Provincie Groningen uitgeroepen tot beste sportschool 2014/2015.

Eindoordeeel:

Eindoordeel:

FitforFree Groningen Atoomweg

Trainmore

Atoomweg 6-8 Prijs: 12 maanden voor 17,95 euro p/mnd., 24 maanden voor 13,95 euro p/mnd. Alleen in de daluren voor 9,95 euro p/mnd.

Openingstijden: Ma t/m vrijdag 07:0023:00 Za + zo: 09:00-16:00 Locatie: 2 Kwaliteit van de apparaten: 4 Drukte: 4 Hygiëne: 3 Uitzicht tijdens het sporten: 2 Algemene tevredenheid abonnees: 3 Overig: De sportschool bevindt zich op een B-locatie en de afdeling voor de vrouwen en de afdeling voor de mannen zijn duidelijk van elkaar gescheiden.

Wil je je als vrouw toch in het gebied van de met steroïden opgepompte dertigers begeven, wees dan niet bang om volledig uitgecheckt te worden.

De vrouwen zijn er nou eenmaal schaars.

Eindoordeeel:

Munnekeholm 1 Prijs: 12 maanden onbeperkt 7,95 euro per week. Speciaal studententarief en kortingen als je meerdere keren per week traint.

Openingstijden: Ma t/m vr: 07.00-22.00 Za +zo: 09.00-16.00 Locatie: 5 Kwaliteit van de apparaten: 5 Drukte: 4 Hygiëne: 5 Uitzicht tijdens het sporten: 5 Algemene tevredenheid abonnees: 4 Overig: Gloednieuwe sportschool (open sinds januari) in een monumentaal pand in Groningen. Veel mogelijkheden waaronder personal training, groepslessen, sauna en virtuele lessen. Bij personal training tegen betaling vallen de lidmaatschapskosten weg. Als je nou echt motivatieproblemen hebt, hebben ze leuke gadgets om je te helpen: cardio met alle mogelijke apps erop die je je maar kan voorstellen.

Van Angrybirds tot Twitter tot Youtube.

Eindoordeel:

Basic-Fit Groningen Westerhaven

Westerhaven 46 Prijs: 15,99 euro p/mnd.

Openingstijden: Ma t/m vr: 07.00u tot 22.30u Za+ Zo : 9.00u tot 16.00u Locatie: 4 Kwaliteit/aanbod van de apparaten: 5 Drukte: 4 (met uitzondering van ’s ochtends vroeg en ’s avonds laat, dan een dikke 5) Tip: nooit op maandag gaan vanaf een uur of één. Dan is het hier spits) Hygiëne: 5 Uitzicht tijdens het sporten: 1 Algemene tevredenheid abonnees: 4 Overig: Overal om je heen zijn oranje muren, dus je hebt weinig om naar te kijken. Tenzij je uitzicht op afgrijselijke mannenknotjes en veel te laag uitgesneden mannenshirtjes meetelt. Sinds de verhuizing naar het nieuwe, veel grotere pand dan het oude is het aantal apparaten verdubbeld, zo niet verdriedubbeld.

Vrijdagavond kan je hier dates oppikken. Tip: ga niet op je sportschoenen naar binnen, dan word je namelijk uitgefoeterd. Deze Basic-Fit is spiksplinternieuw en spiksplinterschoon en dat willen ze graag zo houden.

Eindoordeeel: 12

Groninger Studentenkrant Mei 2015

Basic-Fit Groningen Protonstraat

Protonstraat 12D Prijs: €15,99 per maand Locatie: 3 Openingstijden: Ma t/m vr: 07.00u tot 22.30u Za+Zo: 9.00u - 16.00u Kwaliteit van de apparaten: 4 Drukte: 4 Hygiëne: 3 Uitzicht tijdens het sporten: 2 Algemene tevredenheid abonnees: 4 Overig: Het personeel is attent en leent je zonder problemen een handdoekje als je die vergeten bent. Wel is het ook hier op maandagavond stervensdruk, moet je je eigen slot meenemen voor de kluisjes en zijn de kleuren van Basic-Fit ook in deze vestiging oranje. Kwestie van smaak, zeggen we dan maar.

Eindoordeel:

Go4Fitness

Oosterhamrikkade 6a Prijs: Afhankelijk van het aantal keren dat je gaat. 12 maanden onbeperkt voor 22,50 euro p/mnd.

Openingstijden: Ma t/m vr: 09.00-22.00 Za: 10.00-14.00 Zo: 10.00-16.00 Locatie:4 Kwaliteit van de apparaten:3 Drukte:5 Hygiëne:4 Uitzicht tijdens het sporten:2 Algemene tevredenheid abonnees:3 Overig: Enigszins verouderde sportschool, maar alles wat je nodig hebt is aanwezig. Groot pluspunt is dat het er vrijwel altijd rustig is. De medewerkers noemen het een ‘huiselijke sfeer’.

Eindoordeel:

Springs Sport & Danceclub

Turfsingel 36 Prijs: 24,95 euro p/mnd.

Openingstijden: maandag t/m vrijdag van 07.00 tot 22.00 uur zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur zondag van 10.00 tot 18.00 uur Locatie: 4 Kwaliteit/aanbod van de apparaten: 3 Drukte: 3 Hygiëne: 4 Uitzicht tijdens het sporten: 4 Algemene tevredenheid abonnees: 3 Overig: Deze sportschool zit op een mooie locatie, maar de apparaten zijn er schaars. Ga je niet in de daluren, dan is de kans groot dat je geen loopband of crosstrainer aan kan raken. Wel leuk: er is een loungehoek waar ze je heerlijke versgemaakte smoothies kunnen serveren. En heb je eindelijk een crosstrainer bemachtigd, dan heb je een mooi uitzicht op de gracht.

Eindoordeel:

Contruction Fitness Club

Turfsingel 53, Oosterkade 7 en Damsterdiep 49-53 Prijs: 23,50 voor acht keer sporten per maand, 26 euro voor onbeperkt.

Openingstijden: verschilt per locatie, maar elke locatie is in ieder geval van maandag-donderdag open van 9.0022.00 en vrijdag van 9.00-21.00. Op zaterdag is alleen de Oosterkadevestiging open, van 9.00 – 15.00 en op zondag de andere twee locaties van 9.00-15.00.

Locatie: 5 Kwaliteit van de apparaten: 3 Drukte: 5 Hygiëne: 4 Uitzicht tijdens het sporten: 4 Algemene tevredenheid: 4 Overig: Prima locaties, fijne groepslessen (Synergy!) en leuk uitzicht. De Groningse student is hier goed vertegenwoordig, maar zeker niet in overvloedige mate. Er is bijna altijd plek. Wel is het schraal dat je je eigen slotje moet kopen voor een kluisje. Lullig.

Eindoordeel:

Werken op het Wad:

bijbeunen als natuurgids LISANNE WIERINGA ILLUSTRATIE: COEN VOSVELD

T

oen de hoofdredactie mij vroeg om een stukje over mijn bijbaan te schrijven dacht ik meteen, GOD YES! Ik gedraag me namelijk tegenwoordig als een irritant verliefd persoon met een nieuwe relatie: ik praat alleen maar over mijn baan. Op zich best logisch, aangezien ik voorheen echt nul dagbesteding had omdat ik niet studeer en ook niet werkte.

Tegenwoordig werk ik als natuurgids bij de Waddenzee in Lauwersoog.

Ik doe dat via Stichting de Natuurschool, een organisatie die schoolreisjes en excursies organiseert voor kinderen van het basisonderwijs en voortgezet onderwijs. Ze hebben zes bestemmingen door het hele land: in bosgebied, duingebied, Noordzeekust en Waddenkust. Ik werk dus in Lauwersoog, waar verschillende activiteiten rond het zoute water van de Waddenzee en het zoete water van het Lauwersmeer worden georganiseerd.

We werken daar in een team van zeventien gidsen tussen de 22 en 32 jaar oud. Iedere gids neemt voor de hele

dag dag een groep mee op stap voor verschillende activiteiten zoals wadlopen, schepnetvissen (hybiën) of een excursie naar de vissershaven van Lauwersoog.

Als gids ben je verantwoordelijk voor het goed laten verlopen van de verschillende activiteiten, maar je draagt ook zorg voor de veiligheid. Daarom moet je altijd kennis hebben van de weersomstandigheden, de getijden van het water, het werkverkeer in de haven van Lauwersoog en andere risicofactoren.

Het mooiste zijn de sterke reacties van de kinderen: het vasthouden van een krab of een kwalletje leidt al vaak tot gegil en gekrijs. De aanvankelijke walging slaat om in fascinatie naarmate je meer feitjes over de dieren vertelt. Dit soort feitjes doen het overigens ook zeer goed op feestjes: zo heeft de zeepok heeft naar verhouding de langste penis ter wereld, namelijk twintig keer zijn eigen lichaamslengte.

Voor de gemiddelde Nederlandse man van 1,84 meter betekent dit een penis van 36,8 meter lang.

Het is niet nodig om voor dit werk een expert te zijn op het gebied van de natuur, als je maar over een goede dosis enthousiasme, leergierigheid en een groot aanpassingsvermogen beschikt. De Natuurschool heeft een eigen handleiding om de verschillende soorten dieren te kunnen herkennen en geeft actuele informatie over de toestand van de Waddenzee en het Lauwersmeergebied.

Rijk wordt je er niet van, een natuurgids verdient een minimum uurloon. Daarentegen ben je wel de hele dag buiten voor je werk, in mijn geval in het prachtige Nationaal Park Lauwersmeer en het Werelderfgoed de Waddenzee.

Even weg uit de stad en weg uit de studieboeken. Bovendien maak je een schoolklas ontzettend blij met het leuke schoolreisje dat ze dankzij jou hebben beleefd.

De Natuurschool heeft alle teams al samengesteld en getraind, maar als je geïnteresseerd bent zou je kunnen kijken naar natuurorganisaties die gebruik maken van vrijwilligers zoals Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, de Waddenvereniging of Stichting het Groninger Landschap.

Van ruilen komt huilen?

Van konijn naar appartement

Van ruilen komt huilen? Dat gezegde gaat voor Albert Klein Hanevelt en Stefan Egberts in ieder geval niet op. Ze begonnen met een gratis konijn en zijn vastbesloten om daar een miljoen van te maken. De mannen zijn hard op weg, want ze zijn inmiddels de trotse eigenaren van een luxe appartement in Zuid-Duitsland.

JURRIAAN GROENHUIZEN

L

Z QU I

.N N E G A R V -

A

lbert en Stefan willen miljonair worden door enkel en alleen te ruilen. Ze namen een lief konijn als eerste ruilmiddel en gingen opzoek naar geschikte ruilpartners. Ze kwamen uit bij iemand die wel een halogeenoven over had voor Stampertje en zo geschiedde. Dezelfde persoon waarschuwde Albert en Stefan nog dat miljonair zijn helemaal niet gelukkig maakt, maar daar trekken de mannen zich niets van aan. Ze zetten hun project voort en gingen met de halogeenoven naar huis, zonder precies te weten wat dat nou eigenlijk is.

Bij zo’n ruil kun je je wel afvragen of Albert en zijn mattie Stefan werden gematst of dat er sprake is van een dergelijke gunfactor omdat ze zo graag een miljoen euro willen bijschrijven op hun bankrekening.

Desgevraagd antwoorden ze dat ze zeker gebruik maken van het feit dat sommige mensen het ze gunnen om het miljoen te bereiken. ‘Eigenlijk is dat hetzelfde in het bedrijfsleven, daar heb je het ook af en toe nodig dat anderen je matsen,’ zeggen ze.

Naast de ‘gunfactor’ is het ook nog hard werken en veel geduld hebben: om een geschikte ruilpartner te vinden is veel zoekwerk nodig. Ook kost het soms best wel wat moeite om anderen te overtuigen dat dit een goede ruil voor ze is.

Laatstgenoemde omstandigheden brengen met zich mee dat ruilen wellicht geen

goede vervanging is van een reguliere baan.

Zoeken en overtuigen van anderen kost veel tijd en het is nooit zeker dat die tijd zich uitbetaalt. Voor studenten, met al hun vrije tijd, lijkt het ideaal: kun je de DUO weer wat terugbetalen. Of de kas van kroegen in de Poele spekken. Albert en Stefan zijn ervan overtuigd dat je met wilskracht ver komt.

Dat ze inmiddels een huis in de Verenigde Staten aangeboden hebben gekregen terwijl ze zijn begonnen met een konijn, illustreert dat ze waarschijnlijk nog gelijk hebben ook.

Toch kan het zijn dat je het miljoen niet bereikt, omdat bijvoorbeeld niemand wil hebben wat je kwijt wilt. Dat is natuurlijk altijd spijtig, zeker als je met iets blijft zitten waar je niets aan hebt. Albert en Stefan vonden hun meest riskante ruil het tweedaagse wellness-arrangement voor 150 personen. Als ze dat niet konden ruilen hadden ze eigenlijk niets meer. Op dit moment hebben ze een appartement in Duitsland, dan is het veel minder erg om niet verder te kunnen. Mocht je het dus willen proberen, ruil dan altijd voor dingen waar je wat aan hebt als verder ruilen niet lukt. Of je moet gewoon 150 keer naar de sauna.

Tot slot natuurlijk de belangrijkste vraag: een miljoen, en dan? Daar hebben Albert en Stefan geen antwoord op. Misschien ruilen tot ze in de Quote 500 staan?

Groninger Studentenkrant Mei 2015

13

Wapperende manen De redactie test: The Inversion Method Je haar in slechts één week tijd tot wel twee centimeter laten groeien? Het is mogelijk en zeker het proberen waard. Met de Inversion Method verander je die bob zo in een bos haar tot over je billen.

Wij gingen de uitdaging aan.

LAURA VENEMAN foto: ANNE WESTER

M PROEFKONIJN VOOR

PROEFKONIJN NA

et een paar honderd extensions zeker, dacht ik toen ik verhalen over de inmiddels populaire Inversion Method voorbij zag komen. Niets bleek minder waar. Wat je moet doen? Heel simpel, iedere dag vier minuten lang je hoofdhuid inmasseren met olie (olijfolie is prima) terwijl je voorover buigt. Doordat je voorover buigt, wordt de doorbloeding naar de hersenen gestimuleerd. Dit zou vervolgens pijnvermindering, een snelle afvoer van afvalstoffen en haargroei tot gevolg hebben. Doe dit zeven dagen lang en geheid dat je resultaat zult zien. Wel even opletten dat je deze methode niet vaker dan één week per maand doet. Dan heeft de stimulatie geen zin meer.

Te mooi om waar te zijn? Volgens de vele YouTube- filmpjes met bewijs niet en ook mijn haar groeide in zeven dagen tijd een ruime anderhalve centimeter. Dat lange manen tegenwoordig echt niet meer alleen voor de dames zijn is oud nieuws en er wandelen ook al meer dan genoeg mannen rond met een vrolijk staartje of knotje in het haar. Waar sommige heren echter nog wel wat hulp bij kunnen gebruiken, is de baard. De baard die ze allemaal wel willen, maar niet allemaal

kunnen krijgen. Zou deze methode ze dan eindelijk helpen? Hoewel de hipsterbaard dan misschien al weer een beetje op zijn retour is, blijft een haarbosje op je kin het recept voor instant-mannelijkheid. Dat wil stiekem iedereen. De Studentenkrant nam de proef op de som en testte de methode voor zowel baard als hoofdhaar. Éen van de andere redacteuren, op de redactie wel bekend als overly manly man, bezit voldoende assets om aan deze bijnaam te kunnen voldoen. Door het aantal haren op zijn borst valt er aan zijn mannelijkheid niet te twijfelen. Echter wordt zijn zelfvertrouwen toch iedere keer dat hij in de spiegel kijkt lichtelijk geschaad. Een mooie, glanzende, volle baard wil nog niet echt komen en dat is hem een doorn in het oog. Vandaar dat hij razend enthousiast was na het horen van de Inversion Method en met alle gretigheid zeven dagen lang zijn mannelijke, op dat moment haarloze wangen insmeerde met olijfolie Extra Vierge.

Zoals gebruikelijk kwamen na een nachtje slapen de eerste stoppels alweer met hun kopje door de supertaaie lederhuid van deze beer te boven. Hier was hij uiteraard al super content mee, want dat volledig gladgeschoren

gebeuren is natuurlijk niks voor een echte man. Helaas was na een week lang hoopvol in de spiegel kijken geen significant verschil te bespeuren. De mannelijkheid van deze mannelijke man is dus helaas niet toegenomen.

Typisch gevalletje wel gelachen, niet geneukt.

Redactielid nummer twee zegt na het testten van de methode: ‘Ik was razend enthousiast. De hipsterbaard die ik altijd graag wilde hebben, kwam maar niet opdagen. Dankzij deze Inversion Method dacht ik dat ik voorgoed van dit probleem af zou zijn. Ik smeerde mijn koperkleurige baard een week lang één keer per dag in om zo tot het gewenste resultaat te komen. Het mocht echter niet baten: Mijn baardgroei is nog steeds te vergelijken met dat van een puber op zestienjarige leeftijd en mijn hoofdhuid is momenteel ontzettend vettig. Wederom de muziek wel gehoord, maar de dans gemist.’

Jammer maar helaas voor de mannen met een baard-wens, op het gezicht werkt het niet. Toch is de methode erg populair en werkt het wel degelijk wanneer je braaf zeven dagen lang je hoofdhuid masseert. En de mannen zullen voor het bewijzen van hun mannelijkheid toch weer terug moeten vallen op die drie borstharen.

‘De hele klas is wit’ v.l.n.r.: Metti, Kiera en Genesee

Internationals over Groningse studenten

Wij vinden onszelf natuurlijk helemaal fantastisch, maar wat vinden buitenlandse studenten nou eigenlijk van Groningse studenten? We vroegen het American Studies-studenten Metti uit Iran (27) en Kiera (21) en Genesee (20) uit het Verenigd Koninkrijk.

ANNELOES PRINS foto: MARTE VAN DER WAL

Wat vinden jullie van Groningers in het algemeen?

Genesee: ‘Nederlanders staan open voor andere mensen, reizen de hele wereld over. Jullie zijn wel nationalistisch, maar op een goede manier. Er is hier een hoop respect.’

Kiera: ‘Ja, jullie zijn ook erg georiënteerd op familie. Dat jullie in een cirkel zitten met verjaardagen vind ik heel erg leuk.’

Metti: ‘Ik ben hier pas acht maanden, maar ben al twee keer uitgenodigd door een Nederlandse familie om bij hen te komen eten. Jullie zijn open naar andere nationaliteiten en heel geïnteresseerd. In Iran kennen we deze mate van openheid niet. Maar daar zeggen ze juist dat Europeanen helemaal niet open en aardig zijn.’

Hoe ervaren jullie daten met Groningse studenten?

Kiera: ‘Groningse mannen leggen zich niet graag vast en hebben een redelijk afstandelijke houding.

Vergeleken met mensen in het Verenigd Koninkrijk (VK) staan Groningse studenten meer open voor een one night stand. Seks is hier gewoon seks.’

Metti: ‘Ja. Iran kent geen studentenleven, daar worden mensen onderdrukt. Je kunt daar niet vrij seks hebben en ook het hebben van een relatie is moeilijk. Nederlandse jongens en meisjes willen vrijheid en plezier hebben en dat kan hier ook.’

Genessee: ‘Maar, in Engeland hoef je maar veertig procent van het totale aantal punten te halen in je eerste jaar. Daardoor wordt het de studenten daar ook erg makkelijk gemaakt om het eerste jaar te gebruiken om helemaal los te gaan.’

14

Groninger Studentenkrant Mei 2015

Metti: ‘Meisjes in Iran zijn opgevoed met een onderdrukte gedachtegang. In Nederland praten mensen heel openlijk over seks.’

Kiera: ‘Dat is denk ik deel van de Nederlandse identiteit. In het Verenigd Koninkrijk zijn we best preuts.’

Genesee: ‘Maar dat komt ook door een zekere mate van arrogantie bij mensen in het VK. Nederlanders zijn niet superarrogant, maar vinden het leuk om bijvoorbeeld Engels met je te praten.’

Wat vinden jullie mindere kanten van Nederland?

Kiera: ‘Op papier is Nederland liberaal en open, maar op straat niet echt.’

Genesee: ‘Jullie zien tolerantie als nationale schat, maar er is hier niet zoveel diversiteit als in bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk. Het gebrek aan diversiteit hier in Groningen vind ik heel jammer.

Volgens mij zijn jullie vaak tegen immigranten, omdat ze gebruik maken van jullie verzorgingsstaat.’

Kiera: ‘In Engeland zie je de diversiteit alleen al aan het feit dat het nationale gerecht van het Verenigd Koninkrijk Indiaas is.’

Genesee: ‘Ik ben trouwens heel erg teleurgesteld in jullie Nederlandse eten.’

Hoe ervaren jullie het op de universiteit als buitenlandse studenten?

Kiera: ‘Ik merk dat de Dutchies heel erg bij de Dutchies blijven hangen en de internationals bij de internationals. Wij blijven hier bijvoorbeeld in het

weekend, terwijl de Nederlanders naar huis gaan.

Daardoor is het sociale leven van beiden al heel verschillend. Wij doen in het weekend heel veel, terwijl de meeste Nederlandse studenten op donderdagen uitgaan en doordeweeks het meeste ondernemen.’

Genesee: ‘Ja. En de hele klas is wit.’

Metti: ‘Nou, in Iran zijn helemaal geen buitenlanders te vinden.’

Metti: ‘Ik vind de Groningse studenten trouwens best respectloos naar de docenten toe.’

Kiera: ‘Ja, jullie hebben niet echt respect voor de docenten. Oh en jullie vloeken ook heel veel, zelfs waar je ouders bij zijn!’

Genesee: ‘Ik denk dat Engelsen respectlozer zijn, hoor.’

Wat vinden jullie van de motivatie van Nederlandse studenten?

Kiera: ‘Nederlanders nemen hun opleiding heel serieus. Ik denk dat dit ook gestimuleerd wordt door de overheid.’

Genesee: ‘Over het algemeen zijn Nederlanders hardwerkend en de universiteiten heel goed.’

Kiera: ‘Je kan hier van studie wisselen en je ouders begrijpen dat ook nog. Toen ik mijn ouders in het Verenigd Koninkrijk vertelde dat ik ging wisselen van studie warn ze echt niet blij.’

Metti: ‘Jullie zien er ook altijd heel goed uit, heel verzorgd.’

Kiera: ‘Haha ja. In het VK komt iedereen aanrollen in onesies.’

Ben Hard: Hitlist

Vandaag wordt een mooie dag, dat staat vast. Een dag waarop een jarenlange wens in vervulling gaat: vandaag ga ik, als het een beetje meezit, eindelijk Eva aan mijn pik rijgen. Of als dat niet lukt wordt het Lieke, of anders toch zeker Marianne. Als het aan mij ligt komen ze alledrie aan de beurt.

I

n de tijd dat de aanblik van een omhoog kruipende string nog genoeg brandstof was voor een ruksessie of acht – een tijd die beter bekend staat als de middelbare school – waren deze drie namen de hoofdverantwoordelijken voor mijn “tennisarm”. Zonder dat ze het zelf wisten overigens, want verder dan fantaseren kwam ik destijds nog niet. Vandaag krijg ik echter een herkansing, omdat mijn oude middelbare school een reünie organiseert. ‘Kom je ook?’, stond er op de uitnodiging. Jazeker, als het aan mij ligt wel.

Eenmaal aangekomen wring ik me langs oude bekenden (‘Hé Ben, lang niet gezien!’ Eh, ja, dat had een reden...) en speur ik het gebouw af op zoek naar Eva. Bijbelse Eva, die ondanks haar hervormde preutsheid niet kon voorkomen dat ze op haar vijftiende al het lichaam van een pornoster had. Hoe vaak had ik me haar niet voorgesteld, nederig op haar knieën, opkijkend naar een ander kruis dan ze gewend was te aanbidden. ‘Zuig, slik, dit is mijn lichaam.’ Met een beetje mazzel is ze op de universiteit van haar geloof gevallen, maar anders zal mijn slang haar wel verleiden om de verboden vrucht te proeven.

Na een paar minuten zoeken zie ik haar staan, druk in gesprek met een stel andere reli-kutjes. Godver, van haar figuur blijkt nog maar weinig over te zijn, en de reden daarvoor ligt in een kinderwagen naast haar. Laat maar zitten dit, ik ga wel op zoek naar nummer twee op de lijst.

Een kwartier zoeken later kan ik gelukkig constateren dat Lieke er nog even strak uitziet als vroeger. Het enige verschil is dat ze nu lijkt te beseffen wat ze aan vleeswaren te bieden heeft, want ze heeft haar spijkerbroek-met-gympen-look ingeruild voor een rokje dat even kort is als haar naaldhakken hoog zijn. Bingo.

Nog voor ik naar haar toe kan lopen heeft ze mij al gesignaleerd. ‘Hé Ben, jij hier?’ Voor ik er erg in heb, staat ze naast me en is ze een flirterig kruisverhoor begonnen. Hoe het met me gaat, waar ik woon en wat ik nu eigenlijk precies

doe? Als ik haar vertel dat ik maandelijks stukjes schrijf voor de Studentenkrant, lichten haar ogen op. ‘Ooh, een journalist.’ Dit gaat goed.

‘Waar schrijf je zoal over?’

‘Eh...’ Kut, die had ik niet verwacht. Maar tijd om een lulverhaal op te hangen heb ik niet, want ze heeft haar telefoon er al bij gepakt. Godverdomme, gaat ze me nou echt zitten googelen? Ik probeer nog snel iets te verzinnen om me hier uit te lullen, maar ik zie haar ogen zich al versmallen.

‘Oh, dus je dacht zeker van mij je nieuwe column te kunnen maken?’

‘Sommige chicks zouden het als een eer zien,’ probeer ik nog, maar ik heb al een klap in mijn gezicht te pakken.

Klerezooi.

Dit gaat de verkeerde kant op. Voordat ik naar nummer drie op zoek ga misschien eerst maar even een peuk roken.

Even herbezinnen of dit wel zo’n goed idee was. Maar ook dat is me blijkbaar niet gegund: terwijl ik op het schoolplein de eerste hijs neem, hoor ik een bekende maar ongewenste stem.

‘Ben? Jou had ik niet verwacht ooit terug te zien.’

Ik lach. ‘Niet gehoopt me ooit terug te zien, bedoel je.’ En dat zou dan wederzijds zijn. Van alle mensen die ik vandaag had willen tegenkomen is mevrouw Seegers wel de laatste. Dat kutwijf van Frans dat geen les kon geven. Ze was het type docent dat een sticker op je toets plakte als je hem goed gemaakt had. Vers van de opleiding, dus vanzelfsprekend hadden we als klas besloten dat ze kapot moest.

De haat tussen ons werd alleen pas echt persoonlijk nadat ze een keer probeerde de strenge juf uit te hangen, en ik daarop reageerde met de vraag of ze niet gewoon chagrijnig was omdat ze een keer een goede beurt nodig had. Ik was wel bereid me op te offeren, voegde ik daar nog aan toe, waarna ik met twee vingers en een tong duidelijk maakte wat ik precies bedoelde. Goed, dat was kinderachtig geweest, maar

die bitch had me niet hoeven schorsen. Waarom ze denkt nu leuk een praatje te kunnen komen maken, is me een raadsel.

‘Niet gehoopt je ooit terug te zien? Hoe kom je daar nou bij? Ik ben juist blij je te zien. Je bent me nog iets verschuldigd, weet je nog?’

Ik kijk haar niet-begrijpend aan. Waar de fuck heeft ze het over?

Nu is het haar beurt om te lachen. ‘Nu je geen leerling meer bent, gelden er andere regels.’ En ter verduidelijking maakt ze datzelfde gebaar met haar vingers en tong.

What. The. Fuck.

Voordat ik überhaupt heb kunnen bedenken hoe ik hierop moet regeren, heeft ze mijn hand al vastgepakt en sleept ze me mee naar haar lokaal, dat ze daarna discreet op slot doet.

‘Zo, hier heb ik jaren op gewacht.’

Na een minuut of twintig loop ik, enigszins verdwaasd, weer naar buiten. Ik kan nog steeds niet helemaal geloven wat er zojuist gebeurd is, maar de zoute, zurige nasmaak van haar chatte laat er geen twijfel over. Helemaal ontevreden ben ik niet. Ze vond mijn mondelinge overhoring kennelijk goed gaan, want na afloop heeft ze een sticker op mijn voorhoofd geplakt.

Apenkooien bij de ACLO Lava ontwijken, over denkbeeldige ravijnen springen en in lianen klimmen: bij het ultieme bassischoolspel apenkooien kan het allemaal. De Studentenkrant wil studenten hun jeugd voor even laten herbeleven, want we willen apenkooien met jullie! In de ACLO! MICHEL VAN DER VAART

H

et is de natte droom van iedere kleuter, het ultieme genot voor de basisschoolleerling.

Apenkooien was altijd dé activiteit van het jaar waar ieder kind naar uitkeek, want die gefrustreerde, altijd semi-overspannen basisschooljuffen wilden er vaak niet aan beginnen.

Dat apenkooien op het voortgezet onderwijs al niet meer werd gedaan is een groot gemis, zo ook op het WO en HBO.

behoorde. Het gevoel van ultieme vrijheid in de gymzaal. Het is niet alleen heel leuk, het is ook natuurlijk een supergoede work-out waarbij alle belangrijke spiergroepen in het lichaam worden aangepakt en de vetverbranding gestimuleerd. Dit alles uiteraard door het klimmen, klauteren en rennen over kasten, balken en denkbeeldige ravijnen met lava. Daarnaast moeten we ook het touwklimmen niet vergeten. Oftewel, apenkooien is een oefening voor zowel lichaam als geest.

Maar waarom wordt dit eigenlijk niet meer gedaan?

Er zijn weinig mensen die het niet leuk vonden en velen denken met weemoed terug aan de goede oude tijd waar een lesje apenkooien nog tot de mogelijkheden

Laten wij in Groningen nou een scala aan supermooie sportfaciliteiten hebben onder de naam ACLO, waar dit apenkooifestijn mogelijk kan worden gemaakt.

Vandaar dat de Groninger Studentenkrant een

samenwerking probeert aan te gaan met de ACLO om dit stukje jeugdsentiment terug te brengen in de huidige studentensportmogelijkheden. Wij zien de mogelijkheden wel, we hopen onze vrinden bij de ACLO ook.

Meer informatie volgt snel.

Groninger Studentenkrant Mei 2015

15

ZOMER ACTIE

4 zomermaanden n e t r o p s t k r e p e onb voor maar

â‚Ź 19,

95

16

Groninger Studentenkrant Mei 2015