Studentenkrant juni 2012

www.studentenkrant.org Groninger |Studentenkrant jaargang 28 | nummer | Juni 2012 10 | Juni 2012 Het Gesprek

EK 2012

Ritwik Swain

Hoe en wat

pagina 5

pagina’s 8 -9

1

Digitale SK lijkt vermijdelijk

Studentenkrant Groninger

STUDIE DRUGS

10 m 0 in .

Een beetje bellen, en lekker VEEEL online voor slechts

Tele2 SIM-Only 100 belminuten + 200 MB mobiel internet slechts € 8,- p.m.

€ 8,p.m.

Studentmobiel.nl/sim-only

60 min./SMS

€ 2, 99

100 min./SMS

€ 3,-

275 min./SMS/MB

€ 7, 50

2

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Post Elke maand ploffen er postzakken vol met post op onze al dan niet digitale deurmat.

Hieronder een selectie van wat u, de lezer, ons zoal heeft gestuurd.

venswetenschappen, hebben ze een ideaal hoog met groen aangebracht dak voor de buiten college’s om te kijken wat er zo al op zo’n dag langsvliegt. Ook ideaal voor de buiten college’s het Lauwersmeergebied, het Groninger Landschap en nog veel meer. Dit worden heel gezonde studenten met frisse longen en goed groen inzicht omdat je vaak gecamoufleerd in de bosjes moet schuilen. In de collegezaal stel ik me het volgens voor; om de studenten geïnspireerd te houden, komen ze binnen op de tonen, de muziek van de vogeltjesdans.

Bij de toetsen, tentamens zullen de volgende vragen zeker opduiken; “Kunt u omschrijven, indien u ergens van boven ondergescheten bent, van welke vogel u het mikpunt bent ?”Of; “Omschrijf de verbale agressie bij het paren van eenden, de libido functie van de mannelijk eend ?”

Met vr. groeten, E.A. Sweet.

Geacht bestuur, Anderhalf á twee weken geleden is er iemand (naam ontschoten) benoemd tot Hoogleraar in de Vogeltrek. Dit, terwijl kleinere studies verdwijnen of elders ondergebracht worden. Misschien wordt deze studie ondergebracht bij Le-

----------

Dear members of De Groninger Studentenkrant.

I’ m a student in international law from Estonia.

For some while I’ve wandered why there isn’t one single international page in your student paper. There are three international pages in the Universiteitskrant (UK). I’ve heard your paper is more fun, but unfortunately i can’t read in Dutch.

Sincerely, Ingmar Viltsung ----------

Unfortunately, our mastery of the English language is insufficient to create international pages on a monthly base. However, one of our editors (Randy Martens) made good effort this month. The result of which is on page 14.

Geachte E.A. Hihi, wat een malle ideeën heeft u allemaal.

Hihhi.

‘KINDER’ OP DE KORREWEGROTONDE woorden”. Dat het kunstwerk van brons is geeft het een iets levendiger uiterlijk, een mooie groene gloed erover en een goudkleurig kapsel voor de moeder en kinderen.

Het kunstwerk moest eigenlijk vorig jaar al geplaatst worden, maar ambtenaren die overal beren op de weg zagen gooiden vakkundig zand in de motor. Eerst een heuse bouwvergunning en daarna het risico op kou, waardoor het asfalt kon gaan scheuren. Bus had dus iets meer tijd om het beeld te perfectioneren, het resultaat mag er wezen.

Kunst of Kut?

D

e Korrewegrotonde, een rotonde met een stuk beton erin. Het lijkt een simpele technocratische oplossing voor een ruimtelijke invulling; gooi er beton in. Rosita en Rietje, bewoners van de Korrewegwijk, vonden het wel een keer welletjes met deze kansloze invulling. Een idee werd ingestuurd voor de wijkstemdag, waarna hun idee de meeste stemmen kreeg.

13 mei jongstleden was de onthulling van het nieuwe werk. Is het er beter op geworden of is het nog steeds kut?

Het is een bronzen werk van Mette Bus geworden van een vrouw met twee kinderen. Bus heeft een fascinatie voor een brede heuppartij van de vrouw, het beeld ‘Kinder’ is daar zeker geen uitzondering op. De 3 zitsbank aan de achterkant van de vrouw is er een die niet zou misstaan op een forse negerin. Het 2.30 meter hoge beeld past volgens de kunstenares prima in de wijk, Bus: “Kijk in deze wijk rond en je ziet praktisch alleen maar moeders met kinderen, het past volgens mij prachtig in de buurt.”

Het kunstwerk ‘Kinder‘ op de Korrewegrotonde

De vraag is of dit kunstwerk in de categorie ‘Kunst’ kan horen. Meegenomen in de beslissing is de originele situatie van een kale rotonde. De conclusie kan dan slechts zijn dat het zeker kunst is. Met een hoofd of kleine letter is zelf in te vullen.

@

*Diablo III is een role-playing hack and slash videospel, ontwikkeld door Blizzard Entertainment. Het is op 28 juni 2008 aangekondigd op Blizzard Entertainment Worldwide Invitational te Parijs, Frankrijk. Het spel verscheen op 15 mei 2012 voor Mac OS X en Windows. Het is de opvolger van Diablo II (Wikipedia).

Dear Ingmar,

Tussen Kunst en Kut:

Origineel moest er gras om de terp waar het kunstwerk op staat komen, maar dat was te duur in het onderhoud dus werd het kunstgras. Dat ligt er echter ook nog niet. Op beton dus nog eventjes. Het €40.000 kostende beeld krijgt opmerkelijk veel positieve reacties; van “Ik vind het een kunstwerk wat de rotonde eindelijk eens een beetje tof maakt” tot “Super ganz geil!.”

Natuurlijk zijn ook de azijnpissers present om her en der een nivellerende opmerking te plaatsen: “Wat een afgrijselijk beeld, te lelijk voor

Op onze redactie hebben wel 15 mei j.l. Diablo 3 ontvangen van producent Blizzard. De Universiteitskrant** (UK) heeft in een recente editie (nr. 33 van 24 mei) aangegeven Diablo 3 weg te geven. Volgens de desbetreffende auteur “Gratis en voor niks” en een “buitenkansje voor de liefhebbers”. Wij houden het spel uit respect voor de producent. Bedankt Blizzard!

Huub Kappert Foto: Tim van Veen Wil je reageren? Stuur een email naar H.Kappert@studentenkrant.org

** De Universiteitskrant is een onafhankelijk en gratis weekblad voor RUG-studenten en universitaire medewerkers.

3

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Studie Drugs Ritalin, pep, dex, keta, wiet ...

Wat werkt wel en wat werkt niet? voel om zo veel op te nemen! Nadeel is wel dat een pil maar twee uur duurt en we met lichte koppijn op het dakterras van de UB overblijven.

De verleiding om te ‘verlengen’ is groot, maar dat zit helaas niet in de test.

Pep

Prijs: 10 euro per gram

Onderzoek Ritalin

Prijs: 1,50 euro per pil Toen je de kop van dit artikel las, dacht je waarschijnlijk aan Ritalin. Het is het meest uitgeschreven ‘merk’ methylfenidaat (ADHD-medicatie) en zeer populair onder studenten. Het bevat geen remmers, waardoor het geen ‘uitgesmeerd’ effect heeft maar ‘pieken’. Omdat Ritalin in zo’n handige drukstrip zit hoeven we niet stiekem de WC in te duiken maar ‘klappen’ we in de kantine er gelijk ‘een hele’ in om vervolgens ruim twee uur ‘hard’ te gaan. Ja, we voelen ons lekker stout in de UB. Hoewel het de laatste jaren een opmars kent op feestjes, gaan we nu terug naar waar Rita eigenlijk voor bedoeld is: jouw tentamens. 40 procent van de voorgeschreven Ritalin wordt doorverkocht aan vrienden, en terecht. Het werkt. We zijn opgeslokt door de European Law-reader en razen door de pagina’s heen. Alinea’s hoeven niet meer twintig keer opnieuw gelezen te worden voor ze echt gelezen zijn en ‘3u koffie?’-whatsappjes worden genegeerd, want pauze is stom. Wat een heerlijk ge-

Dat speed geen drugs is weet iedereen. Toch zullen enkele lezers nog opschrikken van het idee dat er daadwerkelijk mensen pep snuiven in de UB. Geloof ons maar, het is zo. Speed werd onder andere door piloten in de Tweede Wereldoorlog gebruikt om langdurige prestaties te bevorderen en aangezien leren voor een psychologietentamen bepaald geen rocket science is, kan je hoge cijfers verwachten van het snelle goedje. We nemen één lijntje (100 mg) en raken gelijk in de stemming. We kunnen uren door voor ons gevoel en dat doen we ook. In de loop van de tijd beginnen de bijwerkingen wel steeds meer dwars te zitten. In plaats van ontspannen zijn we wat gestresst en de bijwerkingen zoals zwetende handen en een droge mond worden steeds vervelender. Pep is uitstekend om nooit meer in slaap te vallen, maar lekker studeren is anders. Alleen doen als je echt een nacht moet doortrekken.

Dex

Met een verbluffende snelheid worden de lettertjes ons hoofd ingezogen en voor even verdwijnt alle seksuele frustratie door al dat lekkers dat rondloopt in de UB. En misschien nog wel het belangrijkste, je neemt ook daadwerkelijk wat op! Klein nadeel is dat je na afloop wat moe bent. en dat het lastiger te verkrijgen is dan Ritalin.

Het is zaak iemand te vinden die op doktersrecept het krijgt voorgeschreven en daar een dealtje mee te sluiten. Geloof overigens o o k niet de verhalen dat je aan een halfje voldoende hebt. Net als met XTC geldt ook hier; een halve pil is geen pil. Verder een garantie voor succes!

Wiet

Prijs: 3 euro per joint

Prijs: 2,50 per pil Dextroamphetamine (Dex) is een nog relatief onbekend middel tegen ADD, een slap aftreksel van ADHD. De laatste tijd is een sterke toename van Dex als studiesupplement merkbaar in de UB. En terecht, want godverdomme, wat ga je hier lekker op! Met één pil zit je voor de komende drie à vier uur gebakken, langer dan met Ritalin dus.

Al jaren bestaat de mythe dat het roken van een jointje de concentratie verhoogt en daarom uitstekend helpt bij het studeren en zelfs bij het maken van een tentamen. Vandaag wordt deze mythe voorgoed naar het rijk der fabelen verwezen. Het hele proces van stoned studeren hangt van sneuheid aan elkaar. Het begint om elf uur ’s ochtends, wanneer je de coffeeshop binnen loopt en er alleen maar vercrackte junks aan de bar zitten die je aankijken alsof je een neger in Volendam bent. Vervolgens loop je naar huis en steek je om kwart over elf de joint aan. Door het onorthodoxe tijdstip en de brandende zon (het was die dag warm) word je knetterstoned.

Eenmaal aangekomen in de UB, probeer je zo onopvallend mogelijk een plekje te zoeken aan het raam. Uit je ooghoeken zie je dat iedereen naar je kijkt. Wat jij niet meer ruikt, ruiken zij wel. Vervolgens kan het studeren beginnen. De concentratie is enorm. Helaas niet op je boek maar op een steen in het gebouw tegenover de UB. Na twee uur staren en een halve bladzijde verder loop je met bloeddoorlopen ogen naar buiten.

Eén groot fiasco.

Keta

Prijs: 40 euro per gram Fucking gaaf, maar geen letter gelezen.

Ben Hard Ruk Beer

Colofon

advertentie

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van tienduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie: Robin van der Sar Olivier Oost hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie:

Ben Hard eindredactie@studentenkrant.org

Vormgeving:

Redactie:

Annick Heit Huub Kappert Else-Marike Kepel Randy Martens Jacob Roel Meijering Olivier Oost Nils de Pee Tobias Rutteman Edin Salihovic Robin van der Sar Johan Stolk Iris Strangmann Mirre Terpstra Tim van Veen Lisanne Wieringa

Fotografie:

Ewoud Rooks www.erooks.nl Eveline Vaessen Tim van Veen Ilse Noordhof

Laurens Verhoeff

Illustraties:

Tobias Rutteman Johan Stolk

Foto’s Columnisten:

Eveline Vaessen (Sophie) Tim van Veen (Esther) Gerhard Taatgen (Chris Garrit)

Coverfoto Tim van Veen

Met dank aan:

Roland Conté & Onno Lolkema Koningin Beatrix Bodile Raat

Drukwerk:

Grafische Industrie de Marne

Bestuur:

Voorzitter: Mirre Terpstra Penningmeester: Ben Hard Huub Kappert Randy Martens Jacob Roel Meijering Olivier Oost

Adres:

Groninger Studentenkrant Sint Walburgstraat 22C 9712HX Groningen www.studentenkrant.org bestuur@studentenkrant.org

4

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Het NK Flairbartending op 17 mei j.l. aan het Kattendiep

E

n dan nu het weer voor Groningen op 17 mei. Het is zo’n 12 graden met, oprecht, zeer weinig kans op zon. In ieder geval geen goede dag om, bijvoorbeeld, het NK Flairbartending tijdens het Carribean Event te organiseren.

Het NK Flairbartending: Een ode aan André

Maar een beetje bewolking schrikt ons niet af. Het NK Flairbartending dus. Vanaf 2005 georganiseerd door Showshakers. De bedoeling is dat de deelnemers een run tonen van zes minuten met veel flair en show aan het publiek. Je verwacht het niet. Hiermee tracht Showshakers het niveau van de Nederlandse flairbartenders op te krikken en “heel Nederland het fenomeen Showshakers te laten ervaren”. Mede door bovenstaand persbericht liggen de verwachtingen hoog.

Denk Tom Cruise in Cocktail. Denk Bacardi Mojito reclames met springende mensen op de beat van de … vijzel (?).

Na wat geklets met de organisatie, “jammer van het weer, hé? Achja, we zijn al blij dat het droog is”, begint het NK Flairbartending. Er zijn twee rondes, eentje voor amateurs en eentje voor de professionals. In de zes minuten durende run moet elke deelnemer drie verplichte onderdelen vervullen. Eerst een pouring test om te kijken of ze steady handjes hebben.

Vervolgens een working flair cocktail bouwen, opgegeven door de jury. Het laatste onderdeel is de exhibition flair, waar de deelnemers hun eigen cocktail maken. Bij de laatste twee onderdelen komt het dus aan op de showshake talenten van de jongens.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: alle verwachtingen zijn waargemaakt. Het was warempel fantastisch. De combinatie van mocro’s, latino’s, ras Groningers en hier en daar een aangespoelde student zorgde voor een vrolijke, internationale mix. En oké, het bontkraagjes-, tattoo-, en glasoorbellengehalte lag iets hoger dan normaal, maar dat maakte de boel er eigenlijk alleen maar kleuriger op.

We trappen af met André, 19 jaar, afkomstig uit Friesland. Een nieuw gezicht binnen de showshakescene zo blijkt later, maar hij balanceert en flairt er lustig op los. Een fles cola met opener op je arm balanceren, een fles Limoncello op je voorhoofd opvangen, het lijkt hem allemaal gemakkelijk af te gaan. André kijkt er alleen nog een beetje getergd bij, alsof het shaken hem pijn doet. Na zes minuten, twee

halfvolle cocktails en een aantal drops is zijn run voorbij. Wij zijn enthousiast. Als later blijkt dat André twee jaar how-to-filmpjes op Youtube heeft uitgeplozen om zich de skills van het

“

Als later blijkt dat André twee jaar howto-filmpjes op YouTube heeft uitgeplozen om zich de skills van het flairbartenden eigen te maken zijn we zwaar onder de indruk.

zijn geslaagde flair landskampioen Mats wist te verslaan. Natuurlijk wint onze 19 jarige Fries bij de amateurs.

André had dit echter totaal niet verwacht. “Mijn flair was wel goed, maar die kleine details, het citroentje in de cocktail, dat had ik allemaal niet”.

Maar André, waren dat dan toch de zenuwen? “Nee, ik drink geen cocktails. Ik hou meer van bier”. Bedankt André.

flairbartenden eigen te maken zijn we zwaar onder de indruk. Als dit de amateurs zijn staat ons nog wat te wachten voor de pro’s.

Tot zover de eerste voorronde van het NK Flairbartending aan Ramblas Kattendiep in Groningen. Voor de volgende wedstrijd moet je helaas helemaal naar Eindhoven. Maar je kan natuurlijk altijd even de proleetmagneet van Groningen volgen (dat zoeklicht boven de Kokomo) en aldaar om een showtje vragen. Dit gezien het feit dat meer dan de helft van de deelnemers daar werkzaam was. Al met al was het een mooie dag. En het bleef nog lang onrustig die avond aan de Ramblas Kattendiep in Groningen.

Maar als het de beurt is aan de professionals valt ons wat op. We zien niet zo veel verschil tussen amateur en pro. Navraag brengt uitkomst: je krijgt automatisch de titel professional toegekend als je een jaar lang mee doet aan shakewedstrijden. Dat shaken is natuurlijk hartstikke leuk, maar heeft het ook het (gewenste) skileraren-effect op het vrouwelijk schoon? De heren ontkennen dit, maar velen hebben wél toevallig hun vriendin ontmoet in de plaatselijke kroeg, terwijl ze achter de bar stonden. Een andere mythe moeten we trouwens nog even busten. Wat Tom Cruise doet in Cocktail is niet indrukwekkend.

Oké, maar wat ie in Mission Impossible doet wel, dus het is en blijft een held.

Iris Strangmann

@

Na alle runs gezien te hebben is het tijd voor de uitslag. Bij de professionals valt de eer aan Balthasar, die met

Wil je reageren? Stuur een email naar I.Strangmann@studentenkrant.org

Meimaand examenmaand

2012

Tijdvak 1 Donderdag 7 juni 13:30 - 16:30

Examen algemene kennis

Wiskunde A1,2 (VWO)

De verpakkingen van Douwe Egberts koffie zijn voorzien van (waarde)punten die je kunt sparen.

Met deze punten kun je bepaalde producten kopen. Op de website van Douwe Egberts stond tot 2009 het volgende:

“N

ostalgie is de zucht naar de goede oude tijd, waarin niets te lachen viel” zei Aznavour.

Bezweek je destijds nog onder de druk van, wat je dacht, het belangrijkste examen in je leven, inmiddels verbleekt het bij de berg tentamenstof, het BSA, de langstudeerdersboete en de harde knip. Als je deze krant leest, ben je waarschijnlijk zonder kleerscheuren door de examenmaand gekomen en geniet je nu van het studentenleven.

Durf je nog terug te kijken? Hieronder hebben we een mini-examen samengesteld om te zien of jij je diploma terecht aan de muur hebt hangen.

Per artikel zijn je eerste 100 punten €1,50 waard: de moet dan wel betalen met minimaal 100 punten. Daarna zijn per artikel iedere 100 punten €0,50 waard. Betalen met iedere combinatie van punten en geld mag altijd. Bij DE kost een gebaksbordje €9,30 en een taartplateau €46,50.

Marieke wil graag 6 gebaksbordjes en een taartplateau kopen. Ze heeft 12 000 waardepunten en wil zo min mogelijk euro’s bijbetalen.

Bereken hoeveel euro’s Marieke moet bijbetalen.

Geschiedenis (VWO)

De zoon van stadhouder Willem II genaamd Willem had als het aan zijn moeder had gelegen Karel geheten maar zijn grootmoeder Amalia wist hier een stokje voor te steken. Hij werd vervolgens Willem genoemd.

Met het oog op de politieke stellingname, waarom ging de voorkeur van Amalia uit naar Willem?

Economie (VWO)

Agnes vraagt zich af of zij een winkel zal voeren als eenmanszaak of, samen met haar vriend, als vennootschap onder firma.

Bij welke van beide bedrijfsvormen zal de bereidheid van de bank om bedrijfskrediet te verstrekken het grootst zijn?

Natuurkunde (VWO)

Op een batterij staat: 1,5 V; 2300 mAh. Dat betekent dat de batterij bij een spanning van 1,5 V gedurende één uur een stroom van 2,3 A kan leveren, of gedurende een half uur een stroom van 4,6 A enz. We gaan er van uit dat de batterij de hele tijd een spanning van 1,5 V levert en daarna helemaal leeg is.

Bereken hoeveel elektrische energie de batterij kan leveren.

Economie (HAVO)

Leg uit dat een hogere AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten)-premie kan leiden tot structuurwerkloosheid.

Geschiedenis (HAVO)

In 1438 brak er een oorlog uit tussen een aantal Noord-Duitse Hanzesteden en Holland.

Geef de economische oorzaak voor de spanning tussen deze Hanzesteden en Holland.

Biologie (HAVO)

Een homozygoot sluipwespvrouwtje met het fenotype van het dominante allel paart met een mannetje met het fenotype van het recessieve allel (generatie 1). De douchters die hieruit ontstaan (generatie 2) paren met een mannetje met het fenotype van het dominante allel.

Hoeveel procent kans heeft een mannelijke nakomeling uit generatie 3 op een recessief fenotype?

De antwoorden staan op pagina 10

@

Annick Heit Wil je reageren? Stuur een email naar A.Heit@studentenkrant.org

5

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Ritwik Swain: Indiaas, Schots, Engels. Bijna Vergroningst

“H

erinneringen uit mijn jeugd? Ik was nog jong en herinner me weinig meer van India. Op een dag zag ik een olifant door de straat lopen. Dat herinner ik me nog wel.” Ritwik is geboren in Pondichéry, India. Foto’s van deze plaats niet ver van het vroegere Madras, nu Chennai, zijn wel te vinden op internet. Op geen van die foto’s staat een olifant. Die zal ondertussen wel vertrokken zijn. Net als Ritwik. tussen India en Schotland zijn niet alleen uit te drukken in biodiversiteit. Hij is tweetalig opgevoed, Ritwik. Maar het feit dat hij geen Schots accent heeft maakte hem zuinig in het gebruik van zijn stem. “Twee jaar lang was ik selectief stom. Ik sprak niet in het openbaar, alleen tegen mijn ouders. Ik was nog wel geïnteresseerd in mensen, ik wilde alleen niet praten. Ik kon goed luisteren.” Nu dicteert hij de universiteitsraad welke taal te gebruiken.

Het Gesprek Op 22 mei werd Ritwik Swain gekozen als eerste buitenlandse student in de Universiteitsraad.

Daarmee wordt in het volgend academisch jaar eindelijk ook de buitenlandse student in de Uraad vertegenwoordigd. Geen overbodige luxe, gezien het feit dat ongeveer één op de tien studenten uit het buitenland komt. Maar wie is deze Ritwik eigenlijk? Hoe is hij hier terecht gekomen, en wat heeft hem gedreven actief te worden?

Hij stond op de zevende plaats in de kieslijst van de SOG. Maar kreeg 338 voorkeurstemmen, veel.

Dat nummer, 338, zal ook ongeveer het aantal keer zijn dat RUG bestuurslid Sibrand Poppema zich voor zijn hoofd geslagen heeft. Als er een buitenlandse student in de Raad zou komen, zou de voertaal in dit orgaan, net zoals die in de beleidsstukken, Engels worden. Het schijnt ergens zwart op wit te staan. Dat wordt nog een hele opgave voor de RUG medewerkers. Wist Poppema veel dat de SOG met Ritwik op de proppen zou komen.

Op z’n tweede verhuist Ritwik naar Schotland dus bij die ene olifant zou het blijven. Die lopen daar niet door de straten. Maar de verschillen

Een schril contrast. Die verandering heeft hij mede te danken aan toneelspelen, waar hij mee begon nadat zijn familie naar Engeland verhuisde. “Ik dacht niet dat het een therapie voor me zou zijn. Ik vond het gewoon leuk. Maar na een aantal jaar toneelspelen merkten mijn ouders en leraren dat ik veranderd was. Ze geloofden dat het theater me zelfvertrouwen had gegeven.”

Ergens eind augustus 2010, tegen een uur of vijf in de middag, komen een Indische vader en zoon aan op het station van Groningen. Het eerste wat ze zien is een zakenman op inlineskates en niet lang daarna krijgen ze een inzicht in de Nederlandse fietsdrift als personen van divers pluimage op rijwielen voorbijtrekken; bejaarden, moeders met kinderen en boodschappentassen.

De vader bestelt een taxi, zijn accent klinkt als dat van Apu uit de Simpsons. Voor de deur van de faculteit nemen ze afscheid van de taxichauffeur. ‘Graag gedaan’ klinkt het met harde ‘g’.

Vader zoon denken dat ze uitgescholden worden.

Zo moet hun aankomst in Groningen er ongeveer uitgezien hebben.

Als Indiër in Schotland val je op. Als Indisch-Schot in Engeland val je op. Als Indisch-Schotse Engelsman in Groningen niet. Niet als je psychologie studeert. “Psychologie is een grote studie. Ik voelde me een nummer, niet een naam. Ik wilde herkend worden, dat was mijn grootste drijfveer actief te worden. Ik vond ook dat ik de universiteit iets te bieden had met mijn culturele achtergrond.” Vóór alles zit Ritwik er voor de

O

Taal

Ritwik Swain is de eerste buitenlandse student in de Universiteitsraad ooit

buitenlandse student, die zo ondervertegenwoordigd is in de medezeggenschapsorganen van de RUG. “Ik ken veel zaken die internationale studenten aan gaan maar waar de Nederlandse student geen weet van heeft.” Als voorbeeld noemt hij het gebrek aan tijd, ruimte en faciliteiten om een fatsoenlijke betaalbare lunchmaaltijd te gebruiken. “Ik heb gesproken met internationale studenten, die smeken hier om.”

Ritwik Swain komt zo vastberaden over dat je bijna zou vergeten dat hij eigenlijk bij toeval in Groningen is uitgekomen. Afgewezen bij de universiteit van zijn keuze in Engeland werd hij door een leraar op de Nederlandse optie gewezen. “Dus ik ging googelen : ‘Netherlands’, ’psychology’, ‘English’. Het was al ver in augustus. Ik belde last-minute op en ze hadden nog een plek

open voor me.” Toeval dus. Al weerhoudt dat Ritwik er niet van om nog even hooghartig daar aan toe te voegen: “Soms moet je gewoon even om de hoek kijken. Dat er één makkelijke mogelijkheid is wil niet zeggen dat er niet duizend andere mogelijkheden op je liggen te wachten.”

Mooie woorden van een Indisch-Schotse Engelsman.

Vaak snapte je er zelf maar weinig van, maar het feit dat er woorden inzaten waarvan je wist dat je ze eigenlijk niet kon zeggen, maakte het al hilarisch. Ik ken er wel een paar, maar aangezien mijn naam nog onder dit stuk komt hou ik ze liever voor mezelf. Etnische minderheden, homoseksuelen, vrouwen, niemand stond buiten schot. De haren in mijn nek gaan nog steeds overeind staan als ik terug denk aan wat mij destijds verteld is over Jodenkoeken en waslijnen in Afrika. Gelukkig heeft dat niet doorgezet en zijn we ook die fase ontgroeid, althans de meesten onder ons.

ter de kiezen. De buurman woont naast superman, er is beslag gelegd op het pannenkoekenschip en een eend zonder geld heet ´ain´t got no money´. Waarom de moppen weer terug komen is mij persoonlijk een raadsel. Misschien is het de nostalgie van een minder gecompliceerde tijd, of is word je door het studeren dermate gaar dat de simpliciteit van het grapje hartelijk wordt verwelkomd. Wat de reden ook is, wat mij betreft horen de grapjes er een beetje bij.

Waarbij? Aarbei!

Tekst en foto: Tim van Veen

@ Taalhoekje: Raadsels

p de basisschool was het talentwaardig, moppen vertellen. Bij de weekafsluiting was er altijd wel een pannenkoek die een grap wou vertellen in de trant van: Hoe noem je een doperwt met een gewei? En terwijl de zaal dan meer uit beleefdheid dan iets anders grinnikte om het antwoord (een dophert) kon de moppentapper met opgeheven hoofd het podium verlaten. Een tijd lang kwam je daar wel mee weg. Het is immers ook wel schattig, zo’n klein ukkie die zonder enige timing een flauwe woordgrap uit de Donald Duck vertelde.

Maar tijden vervliegen, en wou je meekomen op de middelbare school dan kon je beter met vieze, gore of grove moppen op de proppen komen.

Na een fase van complete humorloosheid tijdens de pubertijd, merk ik dat goed getimede moppen en raadsels weer wat meer gewaardeerd worden. Ik houd er wel van, een goede flauwe grap op zijn tijd. Persoonlijk kunnen ze me niet flauw genoeg, vooral met een paar biertjes ach-

Wil je reageren? Stuur een email naar T.van.Veen@studentenkrant.org

Annick Heit

@

Wil je reageren? Stuur een email naar A.Heit@studentenkrant.org

6

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

What? No alcohol?!

Agenda

Silosessions Op nog geen 150 meter afstand van de Oosterpoort staat een indrukwekkend gebouw met karakter: de graansilo. Hier vinden regelmatig intieme optredens plaats in de relaxte sfeer die kenmerkend is voor het pand. De eerst volgende editie van de zogenaamde ‘Silosessions’ is op 8 juni. De korte optredens zullen zijn van Gerhart, Sandy Dane & supports.

8 juni vanaf 17.00u prijs: 5 euro p.p. aan de deur meer info: www.silosessions.nl/silosession.html

Tuinenkunst Ja, het weer is nu even kut. Maar het wordt weer beter (weer), want het is juni. Dus, gaat heen en bezoekt de Groningse tuinen. Tijdens de Tuin & Kunst Tiendaagse bijvoorbeeld, van 15 tot en met 24 juni. Bekende Groningse tuinen als de Prinsentuin zijn dan het podium voor ateliers, workshops, lezingen, rondleidingen en andere schitterende activiteiten.

15 t/m 24 juni Prijs: Voor gratis Meer info: www.tuinen.groningen.nl

ForumDwarsdiep: Ontwikkelingsamenwerking Ontwikkelingssamenwerking lijkt het zoveelste kroonjuweel van links dat snel zijn waarde verliest. Hulp aan zuidelijke landen is sowieso veel minder vanzelfsprekend geworden. Moeten we er eigenlijk niet alleen maar voor zorgen dat die landen economisch gaan groeien? En dan is de vraag of hulp die groei bevordert of juist belemmert. De vraag is: hoe kunnen we effectief hulp bieden? En waar is dat nog nodig?

Tijdens deze lezing zal worden geprobeerd het antwoord op deze vragen te vinden met de hulp van historicus aan de Universiteit Utrecht Arend Jan Boekestijn, Farah Karimi, directeur van Oxfam Novib Nederland, RUG-ontwikkelingseconoom Dirk Bezemer en historicus en publicist Thomas von der Dunk. De debatleiding is in handen van Hans Harbers.

15 juni vanaf 20.00u prijs: 3,50 euro ForumImages Meer info: www.forumimages.nl

Strijkorkest op het Hoornse Meer Op 30 juni vindt de derde editie van het gratis openlucht Hoorse Meer Concert plaats. Op de steiger in de kom van het Hoornse Meer geven zangeres Izaline Calister & band en het Hayden Jeugd Strijkorkest onder leiding van Jan-Ype Note een spetterend concert. Studenten van het Prins Claus Conservatorium vullen het programma aan met balkonscènes. Het wordt een bijzonder concert voor een breed publiek. De ondergaande zon en het achterliggende meergebied toveren het drijvende podium om tot een sfeervolle locatie.

30 juni van 20.00-22.00 Hoornse Meer meer info: www.hoornsemeerconcert.nl

Test Alcoholvrij bier: Bavaria 0.0

Bavaria is onder studerend Groningen marktleider. Ligt dat aan de smaak of bijvoorbeeld aan de service van onder andere de Bierkoerier?. Want zeg nou zelf, liever koud smerig bier dan lauwe kwaliteit toch? De 0% variant van Bavaria is er een die doet denken aan de klassieke maltbieren, met een smerig zoete smaak en een droge, samentrekkende mond wanneer het goudgele mengsel de nek instroomt.

Bavaria was geen favoriet in dit spektakel. Ook is er hier geen bierkoeriereffect waar te nemen, aangezien die laffe herders slechts de alcoholhoudende variant bezorgen.

Amstel 0.0

Het klassieke volksbier van Nederland, eens kijken of het ‘volks genieten’ is geblazen. Het Amstel 0.0 biertje gaat er aardig in, hoewel ook hier het probleem optreedt van een te zoet biertje. Bij de alcoholvorming worden suikers omgezet in alcohol, wat veel meer bitter proeft. Wanneer dit gistingsproces niet gedaan wordt is er natuurlijke discrepantie in smaak ten opzichte van de reguliere variant.

De geur deed wat denken aan die van knakworstjes, de smaak was wat waterig te noemen. Het lijkt desondanks zowaar op bier.

A

lcoholvrij bier, het klinkt als sex zonder klaarkomen. Is het daadwerkelijk zo kut, of verbeelden we het ons slechts? Het uiterst bekwame Studentenkrant biertestpanel werd uit de kast getrokken om het te onderzoeken. negen alcoholvrije apparaten werden gedopt en door en door getest.

Wieckse Witte 0.0

Deze Witte Motor heeft niets weg van de koeienvariant van de jaren 80. Het is daadwerkelijk een verfrissend biertje voor in de zomermaanden. Koud met een citroentje is het daadwerkelijk goed binnen te houden. Of, zoals de slogan: Een beetje gay, maar wel lekker.

Rosebieren

Wieckse Rose 0.0

Lekker wel! O, is het bier? De Wieckse Rose laat zich kenmerken door een flamboyante kersensmaak geflankeerd door een hoek spa rood. Een prima drankje om bij de Happy Meal te serveren. Overduidelijk is dit de minst slechte variant van de rosebieren, het scoort een krappe voldoende met een 5.5, hier kun je nog net mee aankomen bij je schoonmoeder.

Conclusie:

Bavaria 0.0 Rose

De vraag rees binnen het panel hoe het woord bier op het etiket van deze roosvice terecht kwam. Wij hebben geen idee.

Hoegaarden 0.0 Rose

Blind geproefd heeft de Hoegaarden het meeste weg van cassis. Men werd hier, op zijn zachts gezegd, niet blij van. Als je Uggs draagt kom je hier misschien met dit breezerbier weg.

De overige bevolkingsgroepen kunnen deze vloeistof beter links laten liggen.

Over het algemeen kun je stellen dat er best behoorlijke alcoholvrije bieren verkrijgbaar zijn, de Grolsch Stender is daarbij met kop en schouders boven de rest het beste aan te bevelen als alcoholvrij bier. Het is opvallend dat de witbieren van Wieckse en Bavaria ook behoorlijk goed meedoen. De kans dat je een echt heel smerig alcoholvrij biertje te pakken hebt is echter behoorlijk aanwezig.

Zo. Nu eerst een biertje.

Grolsch Stender

Grolsch heeft een alcoholarm bier (0.5% alc.) Wat hem eigenlijk dus diskwalificeert van deze test, we zijn genereus en geven hem een kans.

Grolsch weet daar kennelijk wel raad mee, een verassend lekkere goudgele pretcilinder komt uit het nauwelijks van een normaal te onderscheiden flesje. Grolsch heeft van nature een iets bittere smaak, het komt de Stender ten goede. Het smaakt naar een goed Grolsch biertje.

Witbieren Hoegaarden 0.0 Wit

Speciaal bier, en dan ook nog alcoholvrij.. Dat vraagt om problemen. Hoegaarden laat ons niet in de steek

“

Als je Uggs draagt kom je misschien met dit breezerbier weg met deze veronderstelling. Wat een verfrissend biertje zou moeten zijn heeft toch echt meer de smaak van afwasmiddel. Er kan slechts de conclusie getrokken worden dat het net niet genoeg smaak heeft om een opengemaakt biertje leeg te drinken.

Bavaria 0.0 Wit

Het witbier deed het behoorlijk goed in de test, het gleed soepeltjes over de tong met een verfrissende smaak.

De geur deed vermoeden dat je je in een vers gemaaid weiland bevond, met daarbij een lekkere zoete appeltjessmaak in je mond. Prima biertje!

De keurmeester proeft zorgvuldig de verschillende lagen

Scores: (1 tot 10) Grolsch Stender Wieckse Witte 0.0 Bavaria 0.0 Wit Amstel 0.0 Bavaria 0.0 Wieckse Rose 0.0 Hoegaarden 0.0 Wit Hoegaarden 0.0 Rose Bavaria 0.0 Rose

8.4 7.5 7.3 6.4 5.8 5.5 3.8 2.3 1.8

Huub Kappert Fotografie: Tim van Veen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar H.Kappert@studentenkrant.org

7

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Iedereen die wel eens op 9gag zit, heeft de ‘First World Problems’ meme wel eens voorbij zien komen. Dit is een huilende vrouw met luxeproblemen. Ze huilt omdat haar portemonnee niet dicht kan omdat er te veel geld in zit, omdat ze ver van de voordeur moet parkeren en omdat haar computer te modern is om een nostalgisch oud spelletje op te spelen. Wat zijn voor studenten de dagelijkse luxeproblemen?

Luxeproblemen zijn óók problemen ‘Mijn smartphone bezorgd me teveel stress’ Smartphones zijn voor 2012 wat iPods waren voor 2006 en Tamagotchi’s voor 1996: iedereen heeft er een. Je kunt je email checken, je Facebookstatus updaten, hebt altijd je kalender bij je, hebt altijd toegang tot informatie, en als je in een saai hoorcollege zit, kun je met een druk op de knop overschakelen naar porno om je mee te vermaken. Hoe kunnen deze onschuldige gadgets stress met zich meebrengen?

Je schaft een smartphone aan omdat het je zal helpen je dagelijkse werkzaamheden beter en sneller uit te voeren (en omdat je natuurlijk vet cool wilt zijn). Het probleem is echter dat de hele wereld nu ook weet dat je een smartphone hebt, en van je verwacht dat je razendsnel kunt reageren. De nieuwe notificaties en berichtjes die via Facebook, Whatsapp, sms, email en spelletjes binnenstromen werken zowel verslavend als

Een internetverbinding die plotseling de geest geeft kan zeker binnen studentenhuizen voor veel irritatie en stroefheid zorgen. Nestor, Progress, de catalogus van de UB, YouTube, Redtude, Facebook en email liggen er plotseling allemaal uit. Een deel van de communicatie (en veel belangrijker: entertainment) wordt volledig afgesneden. Met het gevaar te gaan klinken als je oma: niemand heeft nog enig idee hoe ze zichzelf nog moeten vermaken als het internet eruit ligt.

stressvol, want ze weerhouden je van het uitvoeren van je taak. Het duurt ongeveer 64 seconden na het lezen van een berichtje voor het brein zich weer kan concentreren op de taak die we eigenlijk moeten uitvoeren. Sommige mensen krijgen zelfs last van ‘fantoomvibraties’ en worden angstig omdat ze telkens denken dat hun telefoon vibreert.

Het Amsterdamse reclamebedrijf annex ontwerpbureau John Doe heeft nu de eerste anti-smartphone op de markt gebracht, de John’s Phone. Dit is gewoon een soort vierkante steen met cijfers erop, zonder scherm. John’s Phone kan twee dingen: bellen en gebeld worden. Achterop de telefoon zit een klein notitieboekje en een pennetje waarmee je nummers kan noteren. Dus onderga je teveel stress van je ultrahippe smartphone en kun je het allemaal niet meer aan? Dan is deze telefoon geknipt voor jou.

‘Ik moet helemaal naar de bibliotheek, want mijn internet doet het niet.’

Naar de UB of een andere bibliotheek gaan is natuurlijk een optie.

Maar dit is ook pure ellende: je moet je aankleden tot een standaard die enigszins fatsoenlijk is, je moet je per fiets, bus of lopend naar de bieb begeven. Hier aangekomen, blijken alle computers al in gebruik te zijn.

Mocht je toch een computer kunnen bemachtigen, kun je rustig nog even een kopje koffie drinken in de tijd die de computer ervoor neemt om je in te loggen. Tot overmaat van ramp zit er ook nog eens Internet Explorer op, waardoor je niet direct naar Google gestuurd wordt als je een zoekwoord in de adresbalk typt. De tijd die je je had kunnen besparen als je niet telkens de volledige wedadressen uit had moeten spellen is aanzienlijk. Daarom komt dit probleem zeker op onze luxeproblemenlijst.

‘Ik heb eigenlijk geen zin, maar ik moet meedrinken.’

Soms heb je als student wel eens gewoon even geen zin in commissie-

vergaderingen, dispuutsavonden, constitutieborrels en wat al niet meer.

Maar zeker als je in een functie bij een vereniging zit, moet je er toch even je hoofd laten zien. Het is bekend van studenten die een jaartje bestuur gaan doen dat ze een aantal kilo’s aankomen door het verplichte netwerken en drinken op constibo’s en bij andere gelegenheden. Een cola bestellen is namelijk geen optie, dan wordt je meteen met de nek aangekeken door je medestudenten. Daarom

staat meedrinken ook op de luxeproblemenlijst: niet meedrinken betekent sociale exclusie.

Lisanne Wieringa

@

Wil je reageren? Stuur een email naar L. Wieringa@studentenkrant.org

   



    

Dinox is een onderzoekscentrum met bijna 20 jaar ervaring in geneesmiddelenonderzoek op het gebied van vrouwelijke hormonen zoals anticonceptie, vruchtbaarheidsbehandelingen, premenstrueel syndroom, acne en seksuologie.

Wij zoeken vrouwen die mee willen werken aan een geneesmiddelenonderzoek (studienummer 201) In dit onderzoek wordt de werking onderzocht van een vaginaal in te brengen hormoonpreparaat dat al voor een andere toepassing op de markt is, in vergelijking met andere preparaten die ook al op de markt zijn. Tevens wordt nagegaan hoe de opname van de toegediende hormonen in het bloed verloopt.

U zou aan het onderzoek kunnen deelnemen als u: • een vrouw bent tussen 18 en 45 jaar en als u gezond bent, • bereid bent aanvullende anticonceptie (zoals condooms) te gebruiken tijdens het onderzoek, • voldoet aan de overige voorwaarden voor deel name (deze worden telefonisch doorgenomen).

      

Bezoeken Elke deelneemster heeft drie (mogelijk twee) behandelperioden waarin gedurende 24 dagen medicatie gebruikt wordt. Tussen deze behandelperioden gebruikt u een anticonceptiepil. In elke behandelperiode komt u maximaal 10 keer voor een bezoek (echoscopie en/of bloedafname) naar ons onderzoekscentrum. Tijdens een van deze bezoeken wordt tevens wat baarmoederslijmvlies afgenomen. In elke periode verblijft u in principe twee keer gedurende

een nacht, een keer gevolgd door een dag, in het onderzoekscentrum van PRA, waarbij regelmatig bloed wordt afgenomen. In totaal duurt het onderzoek ongeveer 5-6 (eventueel 3-4) maanden en zullen er maximaal 33 bezoeken en 6 overnachtingen in het onderzoekscentrum plaatsvinden.

Vergoeding Elke vrijwilligster ontvangt een vergoeding voor volledige deelname aan dit geneesmiddelenonderzoek van minimaal € 2215,- en maximaal € 3120,- (afhankelijk van het aantal deelgenomen perioden) plus een reiskostenvergoeding (€ 0,19 per km, met een minimum van € 4,00).

Voor meer informatie kunt u bellen met: (050) 3610999 (tijdens kantooruren)

(050) 3610999 / www.dinox.nl / Dinox bevindt zich op het UMCG terrein: Hanzeplein 1, ingang 53, 9713 GZ Groningen.

8

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

De gevel van cafe Ome Ko

Waar EK Kijken?

D Speelschema EK 2012 (met kans op Nederland)

eze maand vindt dan eindelijk het EK plaats; het vierjaarlijkse Europees voetbaltoernooitje dat dit jaar in de crème de la crème van de Europese staten wordt gehouden: Oekraïne en Polen. Mocht je je bij een van de wedstrijden in de situatie bevinden dat je met 2-4 personen wil gaan kijken, dan is het doorgaans leuker om de wedstrijden in de kroeg te aanschouwen dan om thuis te blijven. Bij zo veel Groningse kroegen die de wedstrijden uitzenden, is het dan nog de vraag waar je moet zijn.

Bij deze een overzichtje van een aantal kroegen die de wedstrijden uitzenden en waar sfeer gegarandeerd is.

(met kans op Nederland)

Bar Players

Nederland op het EK 9 juni 18:00 Nederland - Denemarken 13 juni 20:45 Nederland - Duitsland 17 juni 20:45 Portugal - Nederland Kwartfinales 21 juni 20:45 22 juni 20:45 23 juni 20:45 24 juni 20:45

Halve finales 27 juni 20:45 (kans op Nederland wordt steeds kleiner) 28 juni 20:45 (kans op Nederland wordt steeds kleiner) Finale 1 Juli 20:45

(theoretische kans op Nederland)

Dit moet u ook zien 10 juni 18:00 Spanje - Italie 11 juni 18:00 Engeland - Frankrijk

Iedere doorgewinterde student weet, Bar Players, dat is Hollandse gezelligheid. Dit is misschien wel het meest oranje café in het centrum, waar Frans Duyts en Wolter Kroes op een doorsnee avond niet ontbreken in de playlist. Op 30 mei hielden ze hier al een EK-pubquiz, wat aangeeft dat de Oranjesfeer er dan ook al vroeg in zit bij dit gemoedelijke café in de Poelestraat. Live voetbalwedstrijden op groot scherm zijn Bar Players niet vreemd en deze maand zenden ze dan ook alle wedstrijden uit. Getuige de foto's van afgelopen jaar wordt het weer een dolle boel. Ze hebben genoeg schermen en bieden ruimte voor 120-130 man. Zelfs net buiten de deur zal er een scherm staan aan het terrasje. Zitten al je oranje shirts in de was, of stinken ze nog te hard van

de vorige wedstrijd? Geen paniek, je kunt ze bij Bar Players nog snel aan de bar scoren!

Het Pleidooi In de Peperstraat vindt je het café met de discolampen tot in de vroege uurtjes. Naast een gezellig studentenkroeg is Het Pleidooi ook een populair voetbalcafé, waar ze alle belangrijke (inter-)nationale voetbalwedstrijden uitzenden op 2x groot scherm, zoals de Champions League en belangrijke wedstrijden uit de Eredivisie. Deze maand ontbreken uiteraard niet de wedstrijden die het Nederlands elftal zal spelen en de belangrijkste overige wedstrijden. Zoals ze zelf terecht zeggen: Wees er ruim op tijd bij voor de chillste plekken!

De Pintelier Wil je ook tijdens de EK-wedstrijden genieten van een scala aan speciaalbiertjes, dan is De Pintelier in de Kleine Kromme Elleboog toch wel de meest voordehandliggende keuze in het centrum. Met wee tv's en een groot scherm kun je hier prima terecht om een wedstrijdje mee te pakken. Bij mooi weer gaan de deuren open en kun je ook nog eens buiten zitten op de binnenplaats achter het café! Dat was de vorige keer een groot succes, dus laten we hopen op een warme maand!

is de voetballiefde al ruim drie weken voor het toernooi af te zien. Vijf schermen zorgen ervoor dat je vanuit elke hoek in de kroeg zicht heb op de wedstrijden. Net net als afgelopen EK wordt er een scherm op het terras geplaatst, zodat je ook net buiten de kroeg de wedstrijd niet hoeft te missen. Aankomend EK kunnen er al gauw zo' n 250 man terecht in en rondom Ome Ko. Tussen 22:00-12:00 is het dagelijks piekuur (donderdag tot 01:00).

De Drie gezusters De meest bekende kroeg onder niet-Groningers kan niet onbesproken blijven. Hier worden veel wedstrijden uitgezonden, met name in de oudste kroeg aan de zuidkant van de Grote Markt: sportcafé De Groote Griet. En het blijft niet bij voetbal; van atletiek naar golf door naar wielrennen en zwemmen. Alle grote sportevenementen zijn hier te aanschouwen.

Deze maand worden de Drie Gezusters omgedoopt tot Oranjekroegen en kom je van voor tot achter in de kroegen genoeg schermen tegen om je kijkers op te richten. Speciaal voor het toernooi zetten ze een tribune neer, om het stadiongevoel nog extra aan te wakkeren.

Tekst: Robin van der Sar Fotografie: Tim van Veen

Ome Ko Dé kroeg in de Poelestraat die bij dit soort grote evenementen alles op alles zet om op te vallen. Ome Ko pakt dus ook dit jaar weer groots uit met een spectaculaire aankleding. Met name aan de buitenkant van het pand

@

Wil je reageren? Stuur een email naar R.van.der.Sar@studentenkrant.org

9

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Hoe verwerken we het aanstaande EK-verlies?

D

at 'we' volgende week naar Polen en Oekraïne gaan voor het Europees kampioenschap voetbal, is bij de meeste Nederlanders wel bekend. Dat we er daar helemaal niets van gaan bakken, weten echter minder mensen. Uit onderzoek blijkt dat maar liefst de helft van de Nederlanders denkt dat we op 1 juli Europees kampioen zijn. Volslagen lariekoek natuurlijk. Het spel van Oranje lijkt de laatste maanden he-le-maal nergens op. De verdediging is zo lek als een mandje, het middenveld trager dan een tien ton vrachtwagencombinatie en in de aanval hebben we te veel goede spelers, waardoor onze bondscoach domme keuzes maakt.

Maar goed, het is volstrekt natuurlijk om er het volste vertrouwen in te hebben dat we het EK gaan winnen, vertelt psycholoog Jeffrey Wijnberg van praktijk Wijnberg&Wijnberg in Groningen. Tijdens een toernooi als het Europees kampioenschap zetten we namelijk in Nederland massaal onze oranje bril op. We vinden altijd wel iets om iets slechts om te draaien naar iets goeds. Straks met 2-1 onderuit tegen Denemarken? In '88 verloren we de eerste wedstrijd van het toernooi ook.. Ingemaakt door Duitsland? Zo'n wedstrijd staat op zich en we kunnen ze in ieder geval voorlopig niet meer tegenkomen. Drie geschorsten na de wedstrijd tegen Portugal? Dan kunnen we de bank een kans geven. Zo houden we de moed er wel in. En dat is ook juist het leuke aan zo'n toernooi, vertelt Wijnberg.

Tijdens een toernooi als het EK is het dan ook allemaal hosanna. We denken ons als het ware naar de overwinning.

Bar Players is er klaar voor

Automatisch Maar wat nou als het echt fout gaat en het niet te herstellen is? Zoals in 2008, toen we Italië en Frankrijk huilend en duizelig naar huis stuurden maar eruit vlogen tegen Rusland. Dan krijgen we ineens een klap en volgt de kater. Maar daar zetten we ons eigenlijk verrassend snel overheen volgens

“

Als je het echt niet meer trekt, kun je altijd flink aan de drank gaan

Wijnberg. Zo raken we onder meer opgelucht, omdat de spanning eraf is.

En we zijn blij dat we ons eindelijk weer op andere zaken kunnen focussen dan voetbal. Bijkomend voordeel is dat we eindelijk die enorme berg

werk die we hebben laten liggen omdat we voetbal moesten kijken, kunnen gaan wegwerken. Of, ook niet vervelend, de relatie met partner en gezin wordt weer beter. Moeder de vrouw is weer blijer met manlief, die niet meer de hele dag in het oranje naar de televisie zit te schreeuwen (=seks). Echt ‘tips’ om sneller over de aanstaande teleurstelling van het verliezen van het EK heen te komen, zijn er niet, vindt Wijnberg. Dat doen we namelijk automatisch al. Het zit ingebakken in de mens om bij tegenslag andere zaken te zoeken waar we op kunnen focussen.

En zo blijkt het uiteindelijk allemaal wel mee te vallen. Dus niet getreurd, als Duitsland ons straks met 3-0 afdroogt. Als je het echt niet meer trekt, kun je altijd flink aan de drank gaan. Als de kater is weggespoeld is het leed verzacht. En dan blijkt; er is meer dan voetbal.

Olivier Oost Illustratie: Tobias Rutteman

10

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Zwembad De Papiermolen, elke dag een ander liedje D

oor Stadjers bemind, bij studenten vrijwel onbekend.

Aan de zuidelijke ringweg ligt een openluchtbad, De Papiermolen. En dat ligt er al sinds 1955.

Weinig stukjes Groningen staan zo onder invloed van de elementen als De Papiermolen. Op regenachtige, koude dagen snijdt de spaarzame zwemmer door de dichte mist die gevormd wordt door het stoom van het verwarmde water. De afstand tussen het bad en de warme douche wordt dan een martelgang. Haastig trekken dampende, bijna naakte lichamen een spoor van stoom achter zich aan. Alle kleur uit de omgeving lijkt dan weg te zijn getrokken en het enige geluid wordt gevormd door het geruis van de ringweg en de ritmische zwemslagen van andere zwemmers; de Papiermolen blues.

Een andere dag, een ander zwembad. Als het kwik stijgt transformeert De Papiermolen tot een playa. Dan is de geur van zonnebrand moeilijk te ontwijken, die van verse friet nog moeilijker. Op die dagen lijkt het alsof iedereen indruk probeert te maken op iedereen. Opgeschoten pubers proberen indruk te maken op meisjes. Meisjes proberen indruk te maken op badmeesters. De kekke zonnebrillen van de badmeesters verraden dat ze ook op iemand indruk willen maken. Het geluid van de ringweg wordt weggedrukt door de opgewonden tonen van de Papiermolen samba.

Antwoorden examenvragen VWO Wis: €35,30 Ges: Willem toont verbintenis met Willem van Oranje en het protestantse Nederland terwijl Karel de band met Engeland benadrukt.

Eco: Bij de bedrijfsvorm vennootschap onder firma omdat firmanten hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de schulden van de firma, zodat de bank ingeval van een faillissement meer zekerheid heeft. Of, omdat firmanten elkaar bij ziekte kunnen opvangen, zodat de continuïteit van de onderneming beter gewaarborgd is en de bank meer zekerheid heeft.

Nat: E 12 kJ (3,5 Wh) HAVO Eco: De hogere loonkosten tasten de Nederlandse concurrentiepositie aan waardoor de export en de vraag naar arbeid afnemen. Of, de hogere loonkosten tasten de winsten van de bedrijven aan waardoor de bedrijven arbeid gaan vervangen door kapitaal Ges: Zij waren elkaars handelsconcurrenten (in de Oostzeehandel).

Bio: 50%

Een snelle rondvraag onder studenten leert dat De Papiermolen slechts bij weinigen bekend is. Zonde, want het zwembad is een rijksmonument, welke door de Gemeente Groningen met veel moeite open wordt gehouden en eigenlijk al om die reden een bezoekje waard is. Ongeacht je muzikale voorkeur, het water van De Papiermolen is voor iedereen even nat.

Tekst en Fotografie: Tim van Veen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar T.van.Veen@studentenkrant.org

Huub & Tim Verlaten heb je me, als een hoer die ligt te creperen van de crack. Als een gore

afgedankte teef. Wat ben ik waard zonder

De SOG wint één zetel in de U-raad

jou? Waar kan ik in vredesnaam nog voor

leven? Geen zachte billetjes meer op mijn geldakje. Geen opspattend water in mijn

straffe glanzende gietijzeren spatborden.

Je hebt me verkankert, teringleier. Zo

depressief, ik sta op het punt zelfmoord te plegen. Een stevige doorleefde hand

pakt mijn ijzeren dwarsstaaf echter vast

en gooit zijn been over me heen. Ik voel de tinteling van een heerlijk ritje, het

rubber is wat zacht maar ik voel het weer.

Ik leef! Mijn nieuwe berijder is een held.

Ik hoor hem roepen naar mensen, zo vrolijk. Een uurtje later, de binnenstad drie keer rondgefietst, ben ik helemaal in de zevende hemel. ‘Fiets kopen, 5 euro’ hoor ik mijn berijder plots zeggen. Kut, ben ik weer verneukt.

Foto: Tim van Veen

Foto: Tim van Veen Tekst: Huub Kappert

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Daar waar de sigaret de Sigaar ontmoet. apparaat je tegemoet: genaamd La Marzocco.

Volgens Kiliaan “de Bentley onder de koffiezetapparaten”. Dit met de hand gemaakte apparaat kan dus hemelse koffie brouwen.

Maar dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Vandaar dat Miss Blanché ook twee uitstekende barista’s in dienst heeft (barista is voor de koffie wat de sommelier voor wijn is). Barista’s Mark en Tir-

A

ware cappuccino zich van de opgeklopte melk uit de automaat.

De derde reden om toch vooral een bezoekje te brengen aan Miss Blanché of De Sigaar zit hem in het interieur. Misschien zegt het iets over mij, maar ik ben nog nooit in een café geweest waar er zoveel aandacht aan de stijling is besteed. Dit is grotendeels te danken aan kunstenares Olga

11

Naast kunst kennen veel andere voorwerpen ook een verhaal. Er staat een klassieke receptie uit Antwerpen, nu dienstdoend als bar. Maar wat te denken van de enorme kroonluchter die vroeger nog in Hotel Schiller in Amsterdam heeft gehangen? Het apparaat werd gekocht als wrak, maar werd, na een grote schoonmaak, kristalletje voor kristalletje opnieuw behangen en zo in ere hersteld. De lampenkapjes zijn handgemaakt

Kroegportret

ls je café De Sigaar binnenstapt doe je een stap terug in de tijd. Je waant je in de geest van het Parijs van de jaren dertig. De tafeltjes dicht tegen elkaar aangeschoven, de antieke stoelen, het glas in lood werk, de rustige pianomuziek, alles ademt de sfeer van een Frans grand café uit.

Maar we zijn niet aanbeland in het Parijs van de jaren 30, maar in café De Sigaar aan de Hoge der Aa. Maar na heropening mag zij in een adem genoemd worden met espressobar Miss Blanché.

Voor de verbouwing was café De Sigaar namelijk een stuk kleiner, maar sinds de chocolaterie aan de Brugstraat erbij is gestopt mag het pand zich met recht een grand café noemen.

De Sigaar dankt haar naam aan een oude sigarenfabriek. Miss Blanché dankt haar naam echter aan een oud sigarettenmerk. Bedrijfsleider Kiliaan: “Miss Blanché en De Sigaar is de plek waar de sigaret en de sigaar elkaar ontmoeten”. Over die rokerige geschiedenis weet bedrijfsleider Maarten nog wel een kleine anekdote: De Sigaar ging officieel op 30 juni 2008 open. Dit alles werd natuurlijk gevierd met, hoe kan het ook anders, een sigaar. Echter, op 1 juli 2008 ging ook het rookverbod in. Stipt om 12uur gingen dan ook de asbakken van tafel en werden de mensen vriendelijk verzocht om hun sigaren verder buiten te nuttigen. Een domper op de, dampende, feestvreugde? Nee hoor, geen café-de-Kachel-iaanse bedoeningen hier. Met dank aan het grote terras vindt iedereen het prima om buiten te paffen.

Over dat terras gesproken, want waarom moet u als Groningse student naar De Sigaar/Miss Blanché. Allereerst natuurlijk om dat terras. Waar zit je met deze temperaturen lekkerder dan bij dit grand café? Recht aan het water en terwijl de bootjes voorbij varen geniet u van een welverdiend witbiertje. Of.. een kopje koffie. En niet zomaar een kopje koffie, een daadwerkelijk zelfgemalen, geperste, gezette kop koffie. Reden twee om naar De Sigaar toe te gaan is namelijk de hierboven vermeldde espressobar Miss Blanché. Daar glimt een beest van een koffiezet-

Het terras van cafe De Sigaar

za proberen hun collega’s de kunst van het koffiezetten bij te brengen. Als u denkt dat dat in één dag gedaan is zou ik het bij de Senseo-pads houden, want er komt wel iets meer bij kijken.

Koffiezetten is een kunstig duel tussen verschillende partijen: de tijd, de hoeveelheid, de doorloop, de hoeveelheid koffie, het zijn allemaal elementen die meetellen als je het perfecte bakkie pleur wil maken. De gedachte dat je een goeie cappuccino hebt als je suiker/lepel op het schuim blijft liggen is overigens niet helemaal waar. Tirza: “Als je de schuimkwaliteit écht wil checken moet je kijken of er minstens een centimeter in je kopje zit”. Daar onderscheidt de

Doelen RUG niet ambitieus genoeg

Meer maatregelen nodig voor Haags geld.

“H

et aantal studenten dat in vier jaar zijn bachelor diploma haalt moet naar 65 procent in 2015.” Dat was lang de rechtvaardiging voor het bestuur van de RUG maatregelen als het BSA te treffen. Die 65 procent was ook de doelstelling zoals die naar de Commissie Van Vught is gestuurd.

Deze commissie adviseert staatssecretaris Zijlstra over hoe het geld onder de universiteiten te verdelen. En als deze commissie, officieel de Reviewcommissie Hoger Onderwijs en Onderzoek, waarschuwt dat de doelstelling niet ambitieus genoeg is, dreigt de RUG geld mis te lopen. Veel geld.

Het is echter vreemd dat het bestuur van de RUG Commissie Van Vught nodig heeft om ze dat duidelijk te maken. Als ze naar andere brede universiteiten had gekeken, had ze die conclusie zelf ook wel kunnen trekken. Zo heeft de Universiteit van Utrecht een studierendement van 77 procent als doelstelling. De Vrije Universiteit gaat voor 75 procent. Geen enkele brede universiteit mikt onder de zeventig procent.

“

Geen enkele brede universiteit mikt onder de zeventig procent.

De RUG bestuurders zagen de ernst van de situatie in en besloten 25 mei de rendementsdoelstelling op te hogen naar zeventig procent. Ze denken dit te bereiken middels maatregelen als ‘learning communities’; jaargroepen van studenten die samen studeren onder begeleiding van vaste docenten. Ook zal er meer aandacht aan studievoorlichting worden besteed en wordt de propedeuse selectiever, om uitval in tweede en derde jaar te voorkomen. Er is door het College van Bestuur geld vrijgemaakt voor deze maatregelen. Hoeveel is niet bekend.

Tim van Veen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar T.van.Veen@studentenkrant.org

“

Recht aan het water en terwijl de bootjes voorbij varen geniet u van een welverdiend witbiertje. Of.. een kopje koffie.

Wiese. Waar mevrouw Wiese zelf voornamelijk duistere en vervreemdende schilderijen maakt, heeft ze het voor het grand café een stuk vriendelijker gehouden. Zo is Miss Blanché meerdere keren geportretteerd. Eén keer vrolijk op een olifant, een andere keer op een eiland omringd door fanfare apen. Mevrouw Wiese kan het vervreemdende effect natuurlijk niet helemaal laten.

in Antwerpen. Andere kroonluchters in de zaak doen trouwens niet onder voor het Schiller-erfstuk, deze zijn (slechts) in Venetië op de kop getikt.

Dus of je nu voor het interieur, de koffie of het terras komt, De Sigaar/Miss Blanché is zeker een bezoekje waard.

Iris Strangmann Foto: Eveline Vaessen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar I.Strangmann@studentenkrant.org

Advertorial

Laat die honderden euro’s niet liggen!

S

tuderen wordt steeds duurder en veel studenten hebben dan ook een bijbaantje naast hun studie om alles te kunnen bekostigen. Wat doorgaans vergeten wordt is dat werkende studenten vrijwel altijd recht hebben op belastingteruggaven. Wij vinden dat het tijd wordt dat jij jezelf gaat realiseren dat je in veel gevallen geld tegoed hebt, waar je misschien helemaal geen weet van hebt!

In 2010 is in totaal 52 tot 78 miljoen euro niet teruggevraagd door studenten en dus blijven liggen bij de overheid. Ook in 2011 zijn er weer miljoenen euro’s niet teruggevraagd. Wat is dat toch met die studenten? Zijn ze simpelweg te laks of weten ze echt niet dat ze zoveel geld terug kunnen vragen?

Als werkende student heb je recht op honderden euro’s belastingteruggave. Daarbij gelden niet de regels dat je deze dient aan te

vragen voor 1 april. Ook als je in 2010 hebt gestudeerd kunnen we zelfs nog voor je kijken welke teruggaven er voor jou nog te realiseren zijn. Doordat we alle aanvragen digitaal indienen bij de belastingdienst kan het snel gaan. Afhankelijk van de complexiteit en hoe compleet jij de gegevens aanlevert kunnen wij een aanvraag voor je in behandeling nemen tegen een vast tarief, dat we vooraf graag met je vastleggen.

Over het algemeen kunnen we stellen dat je voor de kosten van een avondje stappen honderden euro’s van de belastingdienst terug krijgt. Die kosten die je bij ons maakt zijn het over belastingjaar 2012 dan weer een aftrekpost. Uiteindelijk kosten we je dus geen geld!

Kijk dus snel op www.bolleboos.nu en vul het contactformulier in om die honderden euro’s niet te laten liggen!

12

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Reportage: Swingmaster

N

et buiten de Groningse binnenstad, naast het gemoedelijke café De Souffleur en onze licht verontrustend roze Stadsschouwburg, zit één van de best bewaarde geheimen van onze stad. Platenzaak Swingmaster, het walhalla voor liefhebbers van echte blues, jazz, rock ‘n roll en alles wat daartussen hangt. Laat de overweldigende hoeveelheid oude (en relatief onbekende) artiesten je niet afschrikken. Van achter de toonbank weet de grijswitte bluesman Leo Bruin je namelijk met alle liefde te vertellen naar welke plaat je eigenlijk op zoek bent. hoort in opnames uit de 19e eeuw, fantastisch vind ik dat. Of een oude video van een bigband met zes blazers, met vooraan zo’n vent op een akoestisch gitaartje. Staat natuurlijk compleet voor spek en bonen te spelen, want de versterker was nog niet uitgevonden. Een paar jaar later is er dan wel weer zo’n lullig versterkertje uitgevonden, en wat doen ze? Gooien ze alle knoppen volledig open, waar dat ding natuurlijk niet tegen kan en begint te loeien. Zo’n gebrek in de technologie geeft die muziek dan juist weer een bepaald karakter, en vervolgens wordt de distortion overal overgenomen. Die verschillende verhalen maken de muziek nog weer interessanter.”

Reportage Toen in 1978 de lokale snoep- en sigarettenzaak op de begane grond werd opgeheven, zag bovenbuurman Leo zijn kans schoon. Zijn artikelen voor Muziekkrant Oor getuigden al van een grote passie voor de blues, maar gecombineerd met de kennis van jazzliefhebber Sem van Gelder was er nu de mogelijkheid die passie nog verder uit te dragen. Dat heeft geresulteerd in een unieke collectie cd’s en elpees uit honderd jaar muziekgeschiedenis.

Een geschiedenis waar ze overigens zelf ook een bescheiden rol in hebben gespeeld. Swingmaster is namelijk ook de naam van hun eigen muzieklabel, en producties van bluesartiesten uit onder andere St. Louis en Alabama staan trots uitgestald in de winkel. “De meeste zijn gewoon hierboven opgenomen in mijn woonkamer”, vertelt Leo Bruin. “Dat is begonnen met R.L. Burnside, die trad destijds op in de Vera. We raakten daar achteraf mee in gesprek, hij vond het al prachtig dat wij zijn plaat kenden. Je moet je voorstellen, die man reed in Mississippi elke dag voor twintig dollar op een trekker. En als het regende verdiende hij niks. Na het concert kwam hij daarom bij ons in de winkel, waarschijnlijk in de veronderstelling dat hij hier betaald kon optreden. Toen dacht ik al snel: Waarom kunnen we hierboven niet gewoon een plaat opnemen?”

Zoals gezegd is het niet bij één artiest gebleven.

In totaal hebben de mannen vijfentwintig elpees aan materiaal geproduceerd. De laatste productie komt uit 2001, van zwarte bluesgitarist Walter “Lightnin’ Bug” Rhodes. Rhodes blaast de traditie van schunnige bluesteksten weer nieuw leven in met zinnen als: “I wanna look under your hood, see if you’re motor is any good”.

Toch is het volgens Leo onderhand wel een bee tje gedaan met de echte bluesartiesten. “Die traditionele blues vind je niet zo makkelijk meer, het zijn nu vooral de gladgestreken blanke artiesten die populair zijn; Joe Bonamassa, Walter Trout, Gary Moore… Niet helemaal mijn smaak. Dat is met jazz weer heel anders, dat is heel erg geinstitutionaliseerd en daardoor nog in veel vormen aanwezig. Zelfs op het conservatorium hier in Nederland heb je bijvoorbeeld een aparte jazzrichting. Tegen blues wordt heel anders aangekeken, ook in Amerika. Dat heeft denk ik voornamelijk met het beladen verleden te maken. Muzieksoorten zoals country en bluegrass worden nog steeds van vader op zoon doorgegeven, dan word je haast met de banjo op schoot geboren. De blues is echter iets waar Afro-Amerikaanse families zich veeleer voor schamen, dat is een periode die ze achter zich hebben gelaten.”

“

Het zijn nu vooral de gladgestreken blanke artiesten die populair zijn

Met name scholen schieten volgens hem wel tekort op dat gebied, er is bij de mensen eigenlijk maar weinig kennis van de ontwikkeling van popmuziek aanwezig. Toch komen er geregeld jongeren over de vloer met interesse voor oudere muziek. “Ja, voor de elpees he, dat is nu weer helemaal terug. Natuurlijk niet zoals in de jaren ’60 en ’70, maar je merkt die omslag zeker wel.

Ik kan me de tijd nog herinneren dat al die platenpersen als oud vuil langs de weg stonden, terwijl daar vandaag de dag al het vinyl weer mee wordt geperst. Die lui zullen zich nu de haren uit het hoofd trekken.”

Op de vraag of hij al deze verhalen ook aan z’n klanten kwijt kan, begint Leo te lachen. “Ik ben geen evangelist hoor, ik voel niet die drang mensen op te voeden. Wanneer je begint heb je ergens nog wel het idee dat je mensen kunt sturen richting goede muziek, maar daar stap je al snel vanaf. Je klanten verwijten dat ze een slechte muzieksmaak hebben, daar houd je het als verkoper geen vijfendertig jaar mee vol.”

Leo Bruin in zijn platenzaak Swingmaster

Zodra hij eenmaal begint te vertellen is het duidelijk dat Leo Bruin zich flink heeft vastgebeten in de bluesmuziek. Zo is hij ook begin jaren tachtig meermaals met een opname-apparaatje afgereisd naar The Deep South om de artiesten zelf op te zoeken, en bijvoorbeeld nog met oorspronkelijke jaren ’50-apparatuur in een St. Louis-studio bezig is geweest. Waar die toewijding voor hem vanzelfsprekend is, ziet hij dat

COLUMN

Chris Garrit

Nachten zijn te kort..

Ik ga graag op vakantie. Ik ben vaak in Spanje te vinden dan. Lekker met de camper er op uit. Een bepaald gevoel van "vrijheid" bedruipt mij dan.

Maar in de zomer ben ik het liefst thuis. Lekker in Groningen. Vooral tijdens de "bouwvak" kan ik mij het beste vermaken in onze mooie stad.

Het is dan rustig op straat. Geen rijen bij de supermarkt, geen rijen aan de bar. Alles lekker relaxt. Nee, in de zomer op vakantie gaan naar een (te)

warm land zit er voor deze nachtburgemeester niet in. Het enige nadeel van deze rustieke zomerse dagen is dat de nachten zo kort zijn. Dat heeft de lieve heer naar mijn mening toch verkeerd geregeld. Na een lange zomerse dag lekker in de tuin of op het terras krijg ik na al die mooie dingen in het leven zin in een lekker lange donkere nacht. Heerlijk dwalen door de donkere Groninger straten. Maar nee. Vanaf een uur of 04.00uur zetten ze daarboven het licht weer zachtjes aan zodat mijn stap-plezier dan wegsmelt als je lievelingsijsje in een zinderende warme zon. Nee, ben zeker fan van de warmte in de zomer. Maar die nachten.. Doe het licht uit !!

om zich heen steeds minder. “Mensen zoeken en graven steeds minder diep in de materie, en ergens vind ik dat wel jammer. En dan heb ik het niet alleen over muziek hoor. In het algemeen zijn mensen steeds minder geinteresseerd in de oorsprong en de achtergrond van dingen waar ze mee in aanraking komen. Dat terwijl ik het zelf juist zo mooi vind om op zoek te gaan naar de samenhang van dingen. Als je bijvoorbeeld de structuur van een popmuzieknummertje terug-

Johan Stolk Foto: Ilse Noordhof

@

Wil je reageren? Stuur een email naar J.Stolk@studentenkrant.org

Recensies Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Toch lullig dat de grootste erfenis van onze beschaving in Griekenland ligt, het land van de werkschuwe cultuurbarbaren. Dat moeten ze vroeger ook gedacht hebben. Vandaar dat er een stel Britten tweehonderd jaar geleden stukken van de tempel op de Akropolis heeft afgezaagd en naar het British Museum verscheept. Die daar – tot grote woede van de Grieken zelf – nog steeds liggen.

Een Beschaafde Man Auteur: Jan-Willem Anker 366 pagina’s Uigeverij: Arbeidspers, 2012 Prijs: € 21.95

Het Insectenkookboek Auteurs: Arnold van Huis, Henk van Gurp en Marcel Dicke 192 pagina’s Uitgeverij: Atlas Prijs: € 24,95

Op die waargebeurde onderneming is de historische komedie Een Beschaafde Man van Jan-Willem Anker gebaseerd. Hoofdpersoon is de Schotse graaf Lord Elgin, de man achter het lumineuze plan. Waar hij in eerste instantie enkel het Britse volk wil laten kennismaken met de klassieke kunst, raakt hij er langzamerhand steeds

Als lezer raak je in een tweestrijd verzeild; de Schot is zo oprecht overtuigd van zijn nobele missie dat je hem niet simpelweg als gemene vandaal kan zien. Dat heeft ook te maken met het karakter van Lord Elgin, die ondanks alle tegenslag maar flauwe grappen blijft maken. Hilarische karakters zijn er trouwens door het hele boek heen, met een hoop eergevoel en vooroordelen uit de tijd dat het woord emancipatie nog niet eens bestond. “’Uw spullen, geachte heer,’ zei het meisje timide en angstig, als een haasje dat

Maar liefst 80 procent van de wereldbevolking eet insecten. Met name in Azië, Afrika en Latijns-Amerika lusten ze wel pap van sprinkhanen, gepofte mieren en honingbijlarven. In Nederland staan we nog niet direct in de rij voor geleedpotigen, maar als het aan de auteurs van Het Insectenkookboek ligt, komt hier snel verandering in.

pers en insectenkwekers maken het boek meer dan een instructieboek.

Zo vertelt Topkok Pierre Wind bijvoorbeeld dat insecten al sinds 1997 deel uitmaken van zijn dieet. Het is slechts een kwestie van tijd voordat we ze in Nederland ook op groter schaal gaan eten, we moeten nog even wennen aan het idee, bepleit hij.

Drie insecten-experts, waarvan twee hoogleraren entomologie aan de universiteit van Wageningen, stelden het rijk geïllustreerde boek samen, dat zich richt op het eten van insecten als delicatesse, als bijzondere toevoeging aan de maaltijd.

Dat die gewenning nodig is blijkt wel uit het feit dat er momenteel nog maar drie verschillende insecten, afkomstig van Nederlandse kwekerijen, voor consumptie te verkrijgen zijn: sprinkhanen, meelwormen en buffalowormen. Wel vind je ze op steeds meer plekken, zoals bijvoorbeeld in de groothandels van de Sligro. Met slechts drie beschikbare exemplaren kun je toch al enorm veel kanten op.

Het boek bevat vanzelfsprekend veel recepten met evenzovele tips, maar de verhalen van koks, wetenschapIn eerste instantie lijkt er weinig te klagen over deze roadtripmovie. On The Road van Walter Salles bevat namelijk fantastische muziek, mooie landschappen en flink wat neukpartijen. Daarnaast nog de nodige referenties naar Nietzsche en James Joyce, zodat de kijker zich na ruim twee niet alleen vermaakt maar ook verrijkt kan voelen. Uiteindelijk voelt de kijker zich echter vooral verloren.

On the road Regisseur: Walter Salles Met o.a.: Kirsten Dunst en Viggo Mortensen Nu te zien in ForumImages

Het hele verhaal handelt over een artistiek gezelschap, die allemaal nogal onder de indruk zijn van Dean Moriarty, de meest excentrieke van ‘t stel.

De beste man neemt het allemaal niet zo nauw met gevestigde waarden en normen, en sleept ook zijn vrienden mee in zijn verkenning van drugs, landen en openingsgaten. Bezit, drank, seks… voor de vrije geest Dean is het allemaal even betekenisloos.

Romanschrijver Sal Paradise (tevens de hoofdpersoon) gaat hier in eerste Deze verkeerslichten die aftellen door middel van ledlampjes, kun je onder meer vinden aan het Centraal Station en bij De Oosterpoort. De bedoeling is dat de aftellende lichtjes de onzekerheid wegnemen, van hoe lang je nog moet wachten op groen licht.

Hierdoor ben je in theorie minder snel geneigd om door rood te rijden en wacht je keurig op de lampjes. Op zich een degelijke insteek. Maar ze werken voor geen meter.

Aftellend verkeerslicht Verantwoordelijke: Gemeente Groningen o.a. bij het CS en De Oosterpoort.

meer van overtuigd dat hij de sculpturen die daar staan te verpieteren uit de klauwen van de Griekse barbarij moet redden. De Grieken daarentegen zien Lord Elgin juist als de lompe cultuurbarbaar.

Buiten onze landgrenzen willen ze ook nog wel eens gebruik maken van aftellende verkeerslichten. En met succes. Bijvoorbeeld in China (waar anders), waar de tellers door middel

instantie enthousiast in mee, maar wanneer zelfs van vriendschap niets overblijft wordt hij geconfronteerd met de onvermijdelijke zinledigheid van zo’n bestaan.

De autoreis die de karakters maken staat daarmee symbool voor hun levensstijl: niemand heeft een idee waarheen en waarom ze reizen, maar niemand komt ook op het idee om de vraag te stellen. Op een bepaald moment zegt één van de nihilisten betekenis te hebben gevonden, nu hij eindelijk weet dat er geen betekenis is.

Het verlies van onze moraal, de resulterende zoektocht naar betekenis in een betekenisloze wereld, en complete leegte en hopeloosheid als gevolg. Die thematiek is toch wel de natte droom van onze intellectuele elite. Kijk bijvoorbeeld naar series als Dexter en The Sopranos, die vanwege diezelfde thematiek vanuit alle van cijfers aangeven hoe lang het nog rood licht is. Best handig. De tellers lopen keurig evenredig af (59, 58, 57 enz.) en om te voorkomen dat je bij de laatste paar seconden alvast gas gaat geven, stopt het aftellen bij de meer geavanceerde modellen rond de negen seconden, zodat je niet precies weet wanneer het groen wordt, maar wel dat het niet zo lang meer zal duren.

De aftellende verkeerslichten in Groningen verbleken bij deze Chinese vernuftigheid. De logica ontbreekt bij onze modellen in elke vorm. Soms lopen ze heel snel de eerste paar lampjes af en dan opeens gaan ze tergend

een vos zijn bestek kwam brengen …

Liefde op het eerste gezicht hoefde niet wederzijds te zijn.” is zo’n frase waar Ben Hard een spreekwoordelijk puntje aan kan zuigen.

Lord Elgin is een kruising tussen de dwaas en de held, tussen Don Quixote en Odysseus. Dat de arme man simpelweg als cultuurvandaal in het collectief geheugen is opgeslagen is dan een treurig noodlot, er zijn immers meerdere kanten aan het verhaal. Voor verkondiging van dat hele verhaal heb je aan de begenadigde verteller Jan-Willem Anker een hele goede. Een Beschaafde Man straalt bovenal namelijk een boel schrijfplezier uit. Een puike debuutroman.

Johan Stolk Zo zijn ze te verwerken in salades en soepen, zoals misschien voor de hand ligt, maar ook in muffins, pasta’s, pizza’s en wat niet meer.

Insecten zijn lekker, zitten vol met eiwitten en zijn een stuk milieuvriendelijker te kweken dan de productie van vlees. De auteurs zijn het er dan ook over eens dat het eten van insecten in Nederland in de toekomst een stuk normaler zal worden. Met name sprinkhanen hebben als delicatesse volgens het boek een grootse toekomst. Die lijken immer op garnalen, die wel al helemaal ingeburgerd zijn.

Smakelijk!

Robin van der Sar

vakgebieden dankbaar worden geanalyseerd. Ook On The Road smeekt om die ietwat pretentieuze analyses, maar doet dat hier en daar wel erg schaamteloos. Zo liggen er altijd wel een paar invloedrijke boeken op tafel, en hebben de personages elke scene weer een ander meesterwerk in handen.

Waar dat in een roman wellicht minder storend is, dient een film toch vooral gedragen te worden door een boeiend plot. Daarin zie je nog steeds te duidelijk dat On The Road een boekverfilming is. De verfilming van een roman waar niet een verhaal wordt verteld, maar waarin een tijdsgeest wordt beschreven. Meer dan een lezer heeft een kijker behoefte aan een rode draad, omdat je een film niet eventjes op je nachtkastje kan leggen. Tergend lange zit, zo’n roadtrip.

Johan Stolk traag (bijvoorbeeld doordat er een bus aankomt, die voor verwarring zorgen in de aftelkastjes) en dan weer lopen de kastjes met ‘normale’ snelheid af. En als toetje op de kers willen de lampjes bij de De Oosterpoort ook nog wel eens terug omhoog lopen!

Haha. Waanzin!

Ze zijn kortom onbetrouwbaar en dus enorm frustrerend. Gevolg: Niemand houdt zich meer aan het verkeerslicht en loopt/fietst door rood indien dit naar eigen inschatting kan. En terecht. ‘Als je het doet, doe het dan goed’ zong een wijze man ooit.

Robin van der Sar

13

14

Stadjersweek

T

wee paar handjes vouwen zich om het hek. De ogen van de twee jongetjes die bij de handjes horen volgen elke beweging van de oranje bal, verlangend om ook mee te mogen doen. Het is 26 graden, de warmste dag in tijden, en op de Vismarkt is er volop drukte. Er liggen grasmatten op de grond met daaromheen hekken die de twee voetbalveldjes vormen waarop fanatiek gevoetbald wordt. Verderop wordt getennist en geklommen. Dan merkt iemand de twee jongetjes op: ‘Willen jullie meedoen?’ Enthousiast springt de oudste van de twee het veld op, gevolgd door de ander om een potje met die ‘grote studenten’ te voetballen.

Het is Stadjersweek vanwege het 23ste lustrum van Albertus en tijdens deze week worden allerlei activiteiten georganiseerd om student en stadjers met elkaar in contact te brengen. En het werkt, want op het moment dat ik deze column aan het schrijven ben is de Stadjersweek voorbij en ben ik de afgelopen dagen meer met de stadjers in aanraking gekomen dan in de 6 jaar daarvoor, de tijd dat ik in de stad woon.

Maar wat me het meeste bij is gebleven aan deze week is de boottocht door de grachten van Groningen met de inwoners uit verschillende bejaardentehuizen. Een saai uitstapje zou je denken want wat heb ik, als student, nou gemeen met bejaarden? Dan kom ik bij twee mannen te zitten en al gauw merk ik dat ik mijn mening bij moet stellen. Hele levensverhalen komen op tafel te liggen. En wanneer we langs het pannenkoekenschip varen is dat aanleiding voor één van de mannen om te vertellen over de woonboot die hij verkocht heeft aan het pannenkoekenschip toen hij ging samenwonen met de vrouw van zijn dromen, toevallig in een huis aan de Poelestraat. Als ik het nummer vraag blijkt hij tot een paar jaar terug nog in het huis naast mijn clubgenootje te hebben gewoond. Had hij dan geen last van studenten, is mijn vraag. 'Helemaal niet.' zegt hij, geheel tegen mijn verbazing in, 'houdt me jong!'

In stad als Groningen, waarin 25% van de inwoners student is, zou je verwachten dat student en stadjer veel met elkaar in contact komen.

Toch blijkt dit maar sporadisch het geval te zijn.

Mooi dat je door dit soort activiteiten toch nog even een balletje kan trappen met de jongere stadjers om vervolgens een biertje op een boot te drinken met de oudere!

COLUMN

Esther Kho

Vice-Praeses Albertus Magnus

COLUMN

Sophie Herweijer

Senatus Abactus/Prorector Vindicat Atque Polit

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

Ik schrik wakker

I

k schrik wakker, het is maandagochtend 17 maart 2008 08:40 uur. Dit wordt opschieten, ik trek snel mijn kleren aan en heb vandaag geen tijd om te ontbijten. Als ik de deur uitloop zie ik dat ik een lekke band heb. De week is weer begonnen…Gelukkig kan ik ook nog met de bus, maar bij de halte aangekomen zijn er meer mensen die vandaag de bus willen pakken. Lijn 15 heeft extra bussen ingezet en gelukkig maar, want bus na bus is vol.

Ik weet me tussen de mensen door te wurmen, laat mijn OV zien en zit in de bus. Na deze stress voelt het alsof ik al uren wakker ben.

Het is dinsdagochtend 10 mei 2011 10:00 uur.

Gelukkig vandaag op tijd opgestaan, ik kleed me rustig aan, ontbijt en loop richting de bus. Gelukkig niet al te veel drukte vandaag, ik check in en kan ook gewoon zitten. Al zittend in de bus rij ik door Groningen. Van de Aa-kerk, naar de Westerhaven en door naar Zernike. Het is na een aantal jaar Groningen een bekende rit geworden en zelfs de buschauffeurs herkennen me. Gek wordt het om volgend jaar deze rit niet meer te maken, geen colleges meer, geen tentamens en geen Zernike.

Ik schrik wakker, het is donderdagochtend 10 mei 2012 08:50 uur, de stress slaat toe. Ik heb nog 10 minuten, want om 09:00 uur moet ik op Vindicat zijn. Ik loop naar buiten en bedenk me dat ik gister mijn fiets niet meegenomen heb, al rennend richting Grote Markt, wens ik dat er vanaf mijn huis een bus naar de Grote Markt zou gaan. Ik ren van de brug tot de Aa-kerk, van de Aa-kerk tot de Grote Markt en dan trek ik nog een laatste sprint waarna ik volledig uitgeput en te laat achter mijn bureau zit. Ik denk aan volgend jaar; de colleges zullen voor mij weer beginnen, ik zal weer tentamens gaan maken en ik zal weer op Zernike rondlopen. Ik word opgeschrikt door de telefoon die gaat, hoe het ervoor staat met de voorbereidingen voor de BAZES en wat we van het idee vinden om de buschauffeurs van lijn 11 en 15 stadjer van het jaar te maken?

∞

“Z

ijn we aan het pim-pam-petten of aan het neuken!?”, schreeuwde ze met haar doorrookte stem. Wat je in de Drie Uiltjes ophaalt is toch meestal van dit kaliber. Ze moet toch wel een vol decennium ouder zijn geweest.

Die dames weten altijd net iets te goed wat ze willen naar mijn smaak. Assertiviteit en vrouwen. Het staat het beestje gewoon niet.

Ik gooi het een tempotje hoger. Meestal bewaar ik dat even want op een iets lager tempo heb ik inmiddels beheersing van mijn ‘hoogtepunt’.

Hoewel ik dat al jaren een treurige overdrijving vind voor wat het eigenlijk is. Het is voor mij meer een bevrijding van ziekelijke drang. Misschien doe ik het inmiddels wel vooral om het even niet te willen zodra het gebeurd is. Hoe dan ook, de versnelling naar een niveau wat zich het beste laat omschrijven als kansloos raggen bevalt de oude taart.

Op een gegevenmoment is mijn neuk-playlist afgelopen en besef ik me dat ik er al asociaal lang bovenop lig. Opeens slaat de oude doos een andere toon aan: “Je mag wel klaar komen hoor als je wilt. Het begint een beetje té, te worden, snap je.” Haar gezicht lijkt een poging te doen iets van een glimlach te forceren. Dat zou ik wel willen, het lijkt me gewoon niet te lukken. Onder het gesternte van pijnlijke muzikale stilte hoor ik oud en jong vlees op elkaar kletsen. Na nog een minuutje of drie besluit ik het op te geven. “Ben je stiekem stilletjes gekomen?”, vraagt ze. Zonder te antwoorden werpen we elkaar een ongeïnteresseerde blik toe. “Ik ga maar eens”, zegt ze. In een opwelling zeg ik ‘graag’.

De volgende dag probeer ik me af te trekken op de meest radicale hardcore porno de ik zo snel kan vinden. Dit werkt meestal prima maar ik kan nog steeds niet klaarkomen. Ik begin me wat zorgen te maken. De volgende week overkomt me nog twee keer hetzelfde met op zich redelijke dames, ik ben bloedgeil maar ik kan domweg niet klaarkomen. In een wanhoopspoging ga ik naar de hoeren waar ik me laat afzuigen door een beeldschone Bulgaarse met de zuigtechniek van een Dyson. Hoewel het niet onaangenaam is vertrek ik tot op het bot getergd.

Ik ben al dagen het huis niet meer uitgeweest.

Wat heeft het voor zin? Bootycalls beantwoord ik niet. Langzaam glij ik weg in een door whiskey verdoofde depressie. Hele dagen kom ik niet uit bed. Ik heb verdomme zelfs een bak ijs leeggegeten. Als een fucking Sex and the City karakter.

Op de zevende dag lig ik in bed met een fles vodka. Ik heb geen idee hoe laat het is maar het is buiten licht en ik hoor kinderen schreeuwen onder m’n raam. Ik drink de fles in een paar goede slokken leeg en glij weg in een comateuze slaap.

In een koortsachtige droom lig ik in bed met het enige meisje waar ik ooit echt van gehouden heb. Ik veeg haar blonde haar zachtjes uit haar gezicht en fluister dat ik haar gemist heb. “Ik jou ook”, zegt ze. Het volgende moment hebben we seks en ik kom klaar terwijl ze boven op me zit.

Als ik wakker word is het buiten donker. In de verte blaft een hond. Mijn boxershort is de crimescene van mijn eerste natte droom in jaren.

To be continued…

@

Ben Hard

Wil je reageren? Stuur een email naar B.Hard@studentenkrant.org

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

15

OPZOEk naar een uitdaging!?

Stichting GPJK zoekt parttime bestuurders

kijk voor meer informatie op www.gpjk.nl/vacatures

16

Groninger Studentenkrant | Juni 2012

ZOMER ACTIE

4 zomermaanden n e t r o p s t k r e onbep voor maar

â‚Ź 19,

95