SK 2004-02

punt

stand

2

OPINIE

Rollator Hans Hillen, voorzitter van het College voor Zorgverzekeringen, vindt dat bejaarden hun rollator voortaan maar voor hun verjaardag moeten vragen. Het wordt de zorgverzekeraars namelijk een beetje te duur als bejaarden weer over straat gaan lopen. Dat zal best, maar beseft Hans wel dat onze oudjes ook vaak thuis afhankelijk zijn van deze 'bejaardenfiets'? Nou moet ik er sowieso niet aan denken dat een kapitaalarme oma zit te poepen, maar ik vind het veel erger als zij niet eens zelf naar het toilet zou kunnen zonder rollator, met alle gevolgen van dien.

De reden dat de rollator zo duur is ligt natuurlijk in het feit dat er tot op heden geen enkele Willie Wortel op het idee gekomen is om een waardig substituut voor de rollator te maken. Het is verdomme een stoeltje met wieltjes en niemand maakt een goedkopere versie! Zo'n karretje hoeft toch geen foto's van Mars te kunnen maken!?

Dat neemt natuurlijk niet weg dat Hillen met deze belachelijke uitspraak een gevoelige snaar heeft geraakt in bejaardenland. Uitgerekend de mensen die jarenlang braaf hun belastingcentjes af hebben afgestaan mogen het nu lekker zelf uitzoeken. De kinderen mogen hun ouders verzorgen en een rollator voor hun verjaardag geven, als ze die tenminste durven te vragen.

Een rollator is een hulpmiddel om het voortbewegen te vergemakkelijken. Een hulpmiddel dat voorkomt dat oma thuis zit te verpieteren. Een hulpmiddel dat de levensduur van oma's heupen aanzienlijk kan verlengen en daarmee de kosten voor de zorg beperkt.

Een noodzakelijk hulpmiddel dus.

Hillen heeft met zijn woorden ook boze gezichten gewekt bij de partij waar hij jarenlang kamerlid voor was: het CDA. En dat is niet zo verwonderlijk, want nou juist die partij moet het bij de verkiezingen vooral hebben van de ouwe trouwe stemmers. Voor het imago van een partij kan je beter porno kijken en naar de hoeren gaan dan rollators afpakken. Omdat Hillen niet uit naam van het CDA sprak zal het hem allemaal niet zo duur komen te staan. Maar Hans mag alvast wel goed uitkijken met oversteken, want de rollator komt van links.

Jorg Bressers

Spektakelzucht nu óók in Nederland!

Ook zo benieuwd wie de kandidatuur voor het Amerikaans presidentschap gaat winnen bij de Democraten? Grappig is dat toch, dat er maar één land in de wereld is dat wereldwijd aandacht krijgt voor nietszeggende voorverkiezingen. Waar komt toch die fascinatie vandaan voor dit soort onzin? En onzin is het, want in wezen maakt het voor een Nederlander helemaal niet uit wie de Democratische kandidaat wordt. Het antwoord ligt verscholen in de manier waarop het gepresenteerd wordt. Het fascinerende aan de voorverkiezingen is de strijd zelf, het spektakel. Deze fascinatie voor spektakel leek tot enkele jaren geleden een exclusief Amerikaans karaktertrek te zijn, maar tegenwoordig doen wij stevig mee.

smeerlap zeg, die Oudkerk, vind je ook niet? Echt medelijden hoef je trouwens ook weer niet te hebben met hem. Tenslotte startte hij het spektakelstuk zelf.

CHRIS WIND

Zelfs op lokaal niveau draait het tegenwoordig om spektakel. Ook de universiteit ontkomt er niet aan.

VOS kreeg een behoorlijke portie aandacht na het verschijnen van Chris Wind schrijft dit artikel op hun mensa enquête. Tachtig proeigen titel. Reacties mailen naar: cent van de ondervraagde studenten wilde de mensa terug. De c.f.wind@student.rug.nl lokale media vonden het heel lang geleden de hele nieuwswaardig, maar het ging Lewinsky-affaire nog belachelijk. uiteindelijk helemaal nergens over.

Clinton mocht uiteindelijk blijven, weliswaar ernstig beschadigd, Wanneer je een student vraagt of maar toch. Dat kleine beetje geluk hij een extra voorziening in de unihad Oudkerk niet eens. Stiekem versiteit wil, zegt ie toch altijd ja? vinden we het heerlijk om al die Ik vraag me eerder af waarom sappige details te horen. Wat een twintig procent tégen een mensa

‘Wat een smeerlap zeg, die Oudkerk, vind je ook niet?’

Ach, dat valt toch wel mee, zul je denken. Ik zeg: het valt helemaal niet mee. Van groot nieuws tot klein nieuws, het draait allemaal om spektakel. Oudkerk-gate gevolgd? Volgens mij vonden wij tolerante Nederlanders nog niet zo

heeft gestemd. Die twintig procent heeft waarschijnlijk een mensamaaltijd in een andere studentenstad gegeten. Gelukkig was Simon Kuipers, voorzitter van het college van bestuur van de Rijksuniversiteit Groningen, niet onder de indruk van dit lege enquête spektakel. "Wij steken geld in onderzoek en onderwijs, niet in eerste levensbehoeften," aldus Kuipers in het Dagblad van het Noorden.

Ouderwetse nuchterheid, het bestaat toch nog.

Dat we trouwens allang weer achter liggen op de V.S. qua spektakelniveau, bleek na de Superbowl van 1 februari. Amerika is in de ban van Nipple-gate. Janet Jackson liet haar borst zien aan het einde van haar optreden tijdens de 'half time'-show en de Amerikanen zijn in rep en roer.

Jackson is niet uitgenodigd voor de Grammy Awards, de ziekenhuisserie E.R. heeft een scène weggeknipt waarin een borst op de achtergrond te zien is en adverteerders eisen hun miljoenen terug. De wereld is volkomen leeg, maar wel spectaculair.

Oplossing veelplegers: geef drugs vrij Een van mijn beste vrienden is sinds een paar jaar politieagent en met hem had ik kortgeleden een discussie over veelplegers.

Winkeliers zijn het een beetje zat om steeds door dezelfde personen bestolen dan wel beroofd te worden. Een oplossing waar ze de laatste maanden mee zijn aangekomen is het bekendmaken van de veelplegers. Foto's van hen worden al met naam en toenaam in winkels gehangen, onder het motto: 'Ik mag er niet in!', en men wil deze ook op het internet zetten zodat iedereen weet wie deze criminelen zijn.

Balkenende stond niet onwelwillend tegen deze plannen.

Uiteraard was er veel weerstand tegen deze noodgreep van de middenstand. Een argument was dat de reputatie van deze daders voorgoed besmeurd zou zijn. Dat is natuurlijk een kulargument, de enigen die verantwoordelijk zijn daarvoor zijn de veelplegers zelf.

Niemand dwingt ze om de wet te overtreden en als daar na de zoveelste keer deze consequentie aan vastzit, dan hebben ze dat zichzelf aan te rekenen.

Het blijft echter een noodgreep.

De middenstand zit blijkbaar met de handen in het haar en het is de overheid aan te rekenen dat zij niet bereid of kundig genoeg is om hier wat aan te doen.

Uit de discussie die ik met mijn vriend over dit onderwerp had kwam een simpele oplossing naar voren die echter nooit zal worden doorgevoerd in dit land. De meeste veelplegers zijn junks, die zo hun verslaving proberen te bekostigen. Bedoel ik hiermee dat alle junks criminelen zijn? Neen, het zijn mensen die voor hun verslaving behandeld moeten worden. Dat neemt niet weg dat een groot gedeelte van alle misdrijven in Nederland door junks wordt gepleegd. De oplossing die mijn vriend in het blauw gaf, en vele

BART JAN TEUNISSE

Bart Jan Teunisse schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties mailen naar: bart_jan_teunisse @hotmail.com

Raakt dan niet de hele bevolking verslaafd? Wel, alcohol en sigaretten zijn ook verslavend en de gevolgen hiervan kosten de maatschappij net zoveel, dan niet meer als de gevolgen van drugsgebruik. Er vallen per jaar veel meer slachtoffers ten gevolge van alcoholgebruik dan door drugsgebruik. Voor studenten wordt het misschien wel een groot probleem om nog goedkoop aan een fiets te komen.

?

Wat denk je zelf

‘De meeste veelplegers zijn junks’

Reacties en meningen kun je kwijt op redactie@studentenkrant.org

collega's van hem zijn het ermee eens: geef alle drugs maar vrij. Als de prijs van drugs omlaag gaat zal de criminaliteit in dit land ook sterk dalen. Er is geen reden meer toe.

De draaideurcriminaliteit zal dan ook afnemen.

Wees to the point. Hou het bij voorkeur onder de 250 woorden.

Langere stukken in overleg met de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor brieven indien nodig in te korten.

Toegegeven: het zal een raar gezicht zijn dat men gewoon bij de Etos een grammetje coke kan bestellen. Ook zullen er meer toeristen dit land bezoeken die niet specifiek voor de tulpen, klompen en molens komen.

- Webpoll De stelling van de afgelopen maand was:

Semesters zijn beter dan trimesters

UITSLAG Eens 49% Oneens 42% Weet niet: 9%

Ga naar www.studentenkrant.org en stem op de stelling van februari:

Toiletten in Groningse cafés zijn smerig

St. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES WILLEMIJN KAPPERS - 06-23229223 De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.

STICHTINGSBESTUUR voorzitter Vincent Hoen (06-22218226), acquisitie en pr Willemijn Kappers (06-23229223) en Ellen Hesselink (06-20605161), penningmeester Tim de Boer (06-21875965) HOOFDREDACTIE Joep Schenk (j.schenk.1@student.rug.nl, 06-28404587) en Chris Wind (c.f.wind@student.rug.nl, 06-19848645) EINDREDACTIE Joep Schenk, Maarten Vink, Jeffrey Weller en Chris Wind REDACTIE Niels Bakker, Jorg Bressers, Eline Bosman, Paul van Daalen, David Hof, Peter Keizer, Sjoerd Otter, Floortje Smit, Maarten Vink, Jeffrey Weller en Ingrid Wolfslag FOTOGRAFIE Pepijn van den Broeke, Sebastiaan Pouyet, Koen Rengers en Jeffrey Weller ILLUSTRATIES: Folker VORMGEVING Jeffrey Weller MEDEWERKERS Niek Hollander, Ariane Kleijwegt, Alexander Inia, Joris Wes en Jibbe Willems DRUKWERK Drukkerij 1984

C

L

F

N

het G

ESPREK

Jan Jaap van der Wal wars van vals idealisme

‘Ik doe het allemaal voor het applaus’ Een klein mannetje, met ruimzittende kleren en een paar hippe gympen komt nonchalant de hal van de Groninger Stadsschouwburg binnenlopen. Het is meteen duidelijk wie dit is: Jan Jaap van der Wal, de jongeman die vanuit het niets de cabaret-wereld aan zijn voeten heeft gekregen. De 23-jarige Van der Wal was in de stad vanwege zijn nieuwe voorstelling, 'Staat'.

en het overkomt ze. Het is de eigen verantwoordelijkheid van iemand of deze wil lachen om een grap die ik maak. Grappen over het geloof liggen bijvoorbeeld bij sommige mensen altijd moeilijk. Als ik begin met dergelijke grappen, zie ik dat bepaalde mensen in de zaal bij voorbaat bepalen dat ze niet zullen lachen. Ze luisteren verder niet eens meer naar wat ik eigenlijk te

in de wereld, bekijk ik dat dus altijd van een afstandje. Echt raken willen de dingen me tegenwoordig niet meer.

Ik denk er meer over wat bijvoorbeeld de motieven van Marco Borsato zijn als hij zo'n Warchild-concert organiseert. Is hij op eigen gewin uit?

Probeert hij zijn geweten te sussen met dergelijke initiatieven?"

"Van initiatieven als het 'One man-

We nemen plaats in de lege foyer van de Schouwburg.

Wat is nu precies het grote verschil van zijn nieuwe show met zijn voorgaande werk?

Ontspannen zit Jan Jaap achterover: "Ik heb getracht met deze voorstelling de diepte in te gaan.

De huidige voorstelling is doordachter dan mijn eerdere werk. De voorstelling is persoonlijker en filosofischer."

Tussen de optredens door luistert Jan Jaap van der Wal soms naar muziek.

Hiermee kan hij zich ontspannen.

De muziekkeuze van de cabaretier is heel divers: "Ik ben niet echt een liefhebber, maar sommige klassieke stukken vind ik wel erg mooi.

Ook heb ik laatst een dvd van Jacques Brel gekregen. Die bekijk ik de laatste tijd regelmatig. Maar soms luister ik voor een optreden juist naar rapmuziek. Die muziek geeft je juist een hoop energie."

De cabaretier beschouwt zichzelf niet als bekende Nederlander. Toch denken veel mensen daar anders over: Jan Jaap staat genoemd op de site 'www.vipspotting.nl'. Bovendien trekt het programma 'Dit was het nieuws', waarin hij een van de twee teamcaptains is, wekelijks anderhalf miljoen kijkers.

"Premières ontwijk ik bewust. Wat is überhaupt een bekende Nederlander? Zelfs iemand als Jan Vayne wordt tot de bekende Nederlanders gerekend. Wie is hij nou helemaal?"

"In Amsterdam merk ik helemaal niets van het 'bekend zijn'. Pas als ik in de uithoeken des lands kom, wil het wel eens gebeuren dat vijftienjarige meisjes helemaal gek worden als ze mij zien. Dat is natuurlijk niet mijn doelgroep. Dat ik door televisie bekend ben geworden is heel leuk, maar theater is mijn grote passie."

Jan Jaap van der Wal is heel duidelijk over het gladde ijs waarop een cabaretier zich met zijn grappen begeeft. "Ik sta er nooit een seconde bij stil. Cabaret is een soort acupunctuur. De mensen in de zaal gaan zitten

nieuws'."

Het leven van een cabaretier is zeker niet zwaar, zo maakt de jonge cabaretier duidelijk. "Mijn werk is een kwestie van naar een theater gaan, je verhaal afdraaien en weer vertrekken.

Dat is natuurlijk wat kort door de bocht, maar het is wel dichtbij de waarheid.

Ik doe het allemaal voor het applaus.

Dat ik ermee verdien is mooi meegenomen, maar van secundair belang. Ik denk dat zoiets voor alle cabaretiers geldt, ik denk dat er niemand is met onzuivere drijfveren."

Zijn werk heeft wel gevolgen gehad voor zijn sociale leven.

"Iedereen heeft sowieso maar een paar echt goede vrienden.

Die mensen zie ik nog steeds even vaak. In de loop der tijd ben ik onbewust wat afstand gaan nemen van de meeste mensen van de middelbare school. Maar ik ben zeker niet naast mijn schoenen gaan lopen."

vertellen heb. Reacties op grappen die ik gemaakt heb, zijn er achteraf eigenlijk nooit."

Kan een cabaretier nog gevoelig zijn voor het leed op de wereld, of bekijkt hij de gebeurtenissen altijd met een cabaret-bril op? Jan Jaap draait eens even aan het koord van zijn sweatshirt als hij een antwoord probeert te formuleren. "Cabaretier ben je vierentwinig uur per dag. Als er iets gebeurt

project' kan ik wel boos worden. In dit project vragen 'bekende Nederlanders' aandacht voor het nuttige werk dat mensen in ontwikkelingslanden doen. Ze vragen dan van die totaal onbetekenende mensen zoals Froukje de Both als ambassadeur. Als ze de jonge doelgroep willen bereiken, dan hadden ze veel beter mij of Raoul Heertje kunnen vragen. Ook de jongere doelgroep kijkt namelijk meer naar 'Kopspijkers' en 'Dit was het

En hoe ziet Jan Jaap van der Wal zijn toekomst? "Over vijf of zes jaar zou ik heel graag een keer een oudejaarsconference willen doen. Als ze me niet bellen, dan bel ik hen wel op! Mocht het zover komen, dan zou ik ervoor kiezen een avond op te vullen zoals Freek de Jonge dat doet. Zijn conferences zijn toch net wat doordachter dan die van bijvoorbeeld Lebbis en Jansen of Youp van 't Hek".

Tekst: Alexander Inia Foto: Martin Oudshoorn

R E P O R TA G E Jibbe De straat op "Je zou het ook kunnen zien als een soort van ontwikkelingssamenwerking. In plaats van geld storten, bied je iets persoonlijks aan. Groeimogelijkheden in plaats van goederen. Ik bedoel, je kunt iemand honderd vissen geven, maar dan blijft hij van jou afhankelijk. Zo iemand wil liever een hengel. Kan 'ie zelf vissen.

Zelfredzaamheid is hier het woord. Autonomie. En een gevoel van eigenwaarde. Je vernedert iemand toch een beetje door een aalmoes te geven, je kan een meisje beter laten werken voor haar geld. Voelt ze zich zelf ook beter over. Da's mijn rooie gedachtegoed hè. Het gaat om ménsen, niet om geld. En ach, zoveel kost het niet, zo'n beetje extra eigenwaarde.

Daarbij, het past in de partijlijn, de straat opgaan. Moest van Bos. Je onder het volk begeven. Wat maakt het dan uit dat die straat de Theemsweg heet. Of hoe je je begeeft? Je moet alle lagen van de bevolking raken. Ik bedoel; de politiek gaat naar de hoeren en de hoeren in de politiek. Dat is een vruchtbare kruisbestuiving.

Al moet je daar wel mee oppassen, zo'n vruchtbare kruisbestuiving… Ik zeg maar zo:"Altijd voor het zingen de kerk oud, Rob!" Het kan beter op straat komen te liggen dan dat je er mee rond blijft lopen. Zingen doe je in de kroeg. Hoewel, blijkbaar is een privé-gesprek in de openbare ruimte publiek bezit.

Voor het zingen de kroeg uit. Of een condoom gebruiken. Als wurgkoord. Maar ja, ik had net wat Colombiaanse cultuur gesnoven, in het kader van het integratievraagstuk. Als je voor het Blok staat moet je je wel verdiepen. Dus ik werd wat loslippig. In tegenstelling tot die ingesnoerde hoerenkut tegenover me. Dat bedoel ik niet persoonlijk hoor, ik vind alle vrouwen hoeren.

Alleen bij de een betaal je cash en bij de ander kost het je je carrière. Ze was verwoed met d'r pen in de weer. Ik zocht daar niet zoveel achter. Ze is met zo'n slappe lul getrouwd, dat die pen waarschijnlijk het enige harde, langwerpige voorwerp was waar ze de hand aan kon slaan.

Maar enfin, ik zeg weer dingen die ik niet mag zeggen. Ik word er schizofreen van. Privé en publiek worden één, en tegelijkertijd word ik twee verschillende wezens. Ik bedoel, mijn collega's mogen me nog als mens, maar verafschuwen me als wethouder. Maar wat ben ik dan? 'n Publiek mens, een private politicus? Geen openbaar bestuurder, dat niet meer, nee. Ik ben mijn Job kwijt.

Ach, ik heb al wat nieuws.

Tekstschrijver voor een internetsite. Ja, dat doe ik op de gemeentecomputer, maar die staat thuis hoor. Fictie. Ik schrijf fictie. Ik heb wel non-fictie geprobeerd, maar dat gaat me niet zo goed af, ik verzin liever dingen. Hé, maar ik moet ervandoor, laatste ronde, reken jij even af? En dit blijft toch wel onder ons hè?"

S.O.G. lanceert klachtensite voor studenten

4

VOS noemt acties S.O.G. 'te triest voor woorden' Klagen lijkt populairder dan ooit. Vroeger kostte het nog wel eens wat moeite om iemand te vinden die bereid was te luisteren naar je problemen.

Klagende mensen zijn immers niet echt populair.

Tegenwoordig zijn er echter tal van mogelijkheden om je beklag te doen zonder anderen daarmee lastig te vallen. Wie over het net surft vind honderden klaagsites waar over alle mogelijke onderwerpen geëmmerd kan worden. De S.O.G. (Studenten Organisatie Groningen) vond blijkbaar ook dat studenten zo'n platform verdienden en opende begin februari www.studentiskoning.tk.

Maar is zo'n klaagsite eigenlijk wel nodig?

"We hebben gemerkt dat studenten behoefte hebben aan een centraal klachtenmeldpunt. Met de website studentiskoning.tk. voorzien we in deze behoefte. De S.O.G. is de aangewezen organisatie voor dit centrale meldpunt", aldus Folkert Visser, voorzitter van

inmiddels eigenlijk bezocht? "Ik moet eerlijk zeggen, het precieze aantal klachten weet ik zo niet.

Dus de aandacht is misschien toch wel belangrijk? "Het gaat wel om promotie, maar van de vereniging in zijn geheel. De politiek is daar slechts een deel van.

Met een verkiezingscampagne zijn we nog niet begonnen." Aandacht lijkt zeker belangrijk, maar die moet volgens Visser vooral worden verkregen door de postercampagne. "We hebben overal posters opgehangen, in eerste instantie zonder onze naam. Pas later plakten we S.O.G. stickers onderaan de posters. Op die manier probeer je mensen te trekken."

Laurens Heynen, vice-fractievoorzitter van VOS (Vooruitstrevend Overleg Studenten), heeft geen goed woord over voor de acties van S.O.G. "Een deel van de stad is blauw, zo veel posters hangen er overal. Ach, ik ben blij dat S.O.G. nog ergens mee bezig is. Wij proberen aandacht te krijgen met nuttige dingen. Dit is pure aandachttrekkerij en populisme, het is

te triest voor woorden." Harde woorden, maar gevraagd naar een reactie op deze aanval blijft Visser beleefd. "Om het af te doen als aandachttrekkerij en populisme is wel erg kort door de bocht. We proberen aandacht te krijgen voor bijvoorbeeld ons rechtsbureau."

‘Dit is pure aandachttrekkerij en populisme’ Zowel Vissers ontkenning als Heynens felle reactie lijken te wijzen op een vroeg begin van de verkiezingscampagne dit jaar. Een serieus antwoord op de vraag of zo'n klaagsite voor studenten nu echt nodig is, kan misschien beter gevonden worden bij Sjoerd Blokker, fractievoorzitter van de Delftse Studentenorganisatie AAG ("Wij kennen VOS wel goed, ken je die? Ongeveer eenzelfde soort organisatie als wij."). Het AAG lanceerde in 2000 een klachten-

site, in eerste instantie voor klachten over het laat nakijken van tentamens. In de loop van de tijd groeide dit uit tot een meer algemene klachtensite. "We krijgen nog steeds zo'n drie a vier klachten per week binnen", aldus Blokker. "Zeker in de piekperiode van tentamens is het behoorlijk druk. De klachten variëren van plotseling afgelaste tentamens tot slecht Engels sprekende leraren."

En heeft het AAG ook wat opgeleverd? "Nou, feit is dat we....euh...laat ik het zo zeggen: het is een stuk profilering voor onze partij."

Een klaagsite werkt en het levert ook nog aandacht op. Zo'n website lijkt dus helemaal niet zo'n slecht idee. Ook Heynen beseft dat wel. "Het idee is inderdaad best goed, maar alleen als je het serieus zou aanpakken. Alleen al vanwege de titel 'Student is koning' kun je dit gewoon niet serieus nemen. Ik vraag me af of de student hier echt iets aan heeft.

Ik denk het niet, eerlijk gezegd."

Chris Wind

‘Met een verkiezingscampagne zijn we nog niet begonnen’ de S.O.G, in een persbericht naar aanleiding van de lancering. Dat klinkt vooral erg vaag en erg politiek. Is dit een serieus initiatief of gewoon een publiciteitsstunt?

Wie de tegelijkertijd gelanceerde postercampagne heeft opgemerkt zal al snel het laatste concluderen.

Visser ontkent dit. "Het plan om een klachtenwebsite te lanceren is niet door de fractie geïnitieerd, maar door de vereniging."

Hoeveel klagers hebben de site Groningse eetgelegenheden beschreven en beoordeeld

Door Bart Jan Teunisse

Uitgekauwd

Foto: Sjef Weller

In de Bleekerstraat, een zijstraat van de A-weg bevindt zich sinds jaar en dag een klein aantal gezellige cafés waar zowel studenten als stadjers uit de buurt graag komen. Eén daarvan is Ray's Pub, ook wel Ray's eetcafe genoemd. In Ray's Pub kun je veelal live Engelse voetbalen rugbywedstrijden bekijken via Sky-tv en er wordt gemid-

deld goede muziek gedraaid.

Een aantal jaren geleden werden er nog vaak internationale studentenavonden gehouden, maar ik ben er pas recentelijk achter gekomen dat je er ook kunt eten.

Aangezien we pas om 9 uur 's avonds hebben afgesproken om er te eten, zijn er niet zoveel

andere gasten te bekennen, buiten een groepje mannen die aan de bar een biertje staan te drinken en een stelletje dat een tafeltje naast ons komt te zitten.

Aan het interieur is duidelijk te zien dat het meer om een café dan een eetgelegenheid gaat. Het is zeer gezellig, maar aan het plafond hangen gekleurde kerstlampjes en de pooltafel in het midden van het café is tijdelijk overdekt met een doek waarop een bloemstuk en schone servetten liggen.

Als we aan onze tafel zitten komt de bediening al snel in de vorm van een uiterst vriendelijk meisje die ons de menu-kaarten geeft. Bij het voorgerecht kunnen we kiezen uit onder andere een mosterdsoep en een Calamaris, maar we voelen ons niet bijster origineel en nemen brood met kruidenboter en gemarineerde olijfjes voor respectievelijk 3,00 euro en 2,50 euro.

Als hoofdgerecht kiezen we de varkensfilet met mosterdsaus voor 8,50 euro (daghap), kalkoen met een tomatensaus voor 10,50 euro

Ray’s Pub Bleekerstraat 24 en een steak met portsaus voor 12,50 euro. Het duurt even voor de hoofdgerechten er zijn, maar ze zijn het wachten meer dan waard.

Het smaakt over het algemeen uitstekend. De steak is precies goed en de saus past er goed bij. Ook de daghap valt in de smaak. De kalkoenschotel valt echter wat tegen. Het vlees zelf smaakt prima, maar de combinatie met de tomatensaus is niet helemaal geslaagd.

De side dishes zijn goed. We krijgen grote schalen met frietjes, gebakken aardappels, een frisse salade, gestoomde witlof en broccoli. Over de hoeveelheden hebben we niet te klagen.

Ik heb nog zin in een stukje chocoladetaart als dessert, maar we zitten allemaal redelijk vol. We stellen ons tevreden met koffie en cappuccino.

Ray's Pub valt zeer zeker aan te raden om gezellig een hapje te gaan eten. Enige minpunt is dat het misschien net iets te duur is voor studenten.

FEATURE

Bewoners Selwerd zijn feesten verleerd Het is een stampvolle bar waar zo'n driehonderd man verzameld zijn. Het regent binnen van de warmte. De muziek en de bierlucht komen je tegemoet.

Iemand waggelt dronken aan je voorbij met zijn tong uit zijn mond klaarblijkelijk op zoek naar een mooie vrouw. Terwijl je buiten staat om bij te komen van de warmte suist er rakelings iets langs je heen. Het blijkt een rode biobox te zijn, die van boven af naar beneden is gegooid. Bussen lege deodorant liggen verspreid over het plein. Een verdwaalde vuilniszak riekt onappetijtelijk en in de bosjes staat iemand te kotsen. Stomdronken mensen laten zich van in hun eigen ogen beste kant zien en lopen met hun vijftiende biertje in de hand alweer richting de bar.

Vaak herhaalde verhalen van een typisch Selwerd-flatfeest. Een dronken student die zich te buiten gaat op de wc, een flatfossiel iemand die al een lange tijd in een van de Selwerdflats woont - die aan de bar nippend aan een jonge jenever van zijn kruk valt en het stomdronken winkelwagentjes rijden door de gangen. Het hoort er allemaal bij. Tenminste, dat was altijd zo. Kon je vroeger nog iedere week genieten van nieuwe hilarische incidenten, tegenwoordig worden de verhalen over die gebeurtenissen steeds vaker hergebruikt en herverteld voor het vermaak van nieuwe bewoners.

Het lijkt erop dat de legendarische Selwerd-flatfeesten met de intrede van prestatiedrang verhogende factoren en het verminderde ganggevoel minder extreem zijn geworden. Dat was ook te merken op het door de drie Selwerdflats georganiseerde Selwerd I-II-III flatfeest dat in januari gehouden werd.

Het oude lang-leve-de-lol studentenleven bestaat al een tijdje niet

Het is bekend dat ze goed kunnen feesten, maar vaak gebeurt dit met een eigen groep van buitenlandse studenten. Veel van hen hebben de bar nog nooit van binnen gezien, laat staan dat ze op een van de flatfeesten zijn verschenen.

Omdat velen van hen maar kort in Groningen zijn, voelen ze zich minder betrokken bij de flat en verschijnen dan vaak ook niet op zo'n flatfeest.

meer. Er moet in vele gevallen snel gepresteerd worden, omdat de prestatiebeurs ons daartoe dwingt. Niet binnen zeven jaar afgestudeerd zijn, betekent tot je oren in de schuld zitten. En met de huidige economische omstandigheden is dat geen goed idee.

‘Tegenwoordig zijn ze toch meer met hun studie bezig’ Het kost de afzonderlijke barren best wel moeite om mensen te vinden die hun vrije tijd willen opgeven om zich in te zetten voor de organisatie van flatfeesten. Een jaar geleden was het bij Flatbar Selwerd I zelfs zo erg dat er maar vier mensen in de barcomm i s s i e zaten om de bar-

Apart’ja

avonden en verschillende flatevenementen draaiende te houden. Flatbar Selwerd II-voorzitter Jot van der Meijden beaamt dat studenten tegenwoordig minder betrokken zijn: "Waren er vroeger mensen die zich een jaar lang intensief bemoeiden met de flatbar en daardoor hun studie voor een jaar lieten vallen, tegenwoordig zijn ze toch wat meer met hun studie bezig."

Eddie Rahakbau, die al een tijdje niet meer in de Selwerd II-flat woont maar nog wel actief betrokken is als barbeheerder, weet dat het soms moeilijk is om vrijwilligers veel te laten doen: "Bij flatbar Selwerd II hebben we wel veel mensen, maar die hebben weinig tijd. Dan zijn er dus meer mensen nodig om dezelfde activiteiten te organiseren."

zo'n gang naar een flatfeest ging, volgden er al gauw meer. De mond tot mondreclame die een flatfeest nodig had, was groot. Maar de komst van buitenlandse studenten op de verschillende gangen laat zijn sporen na. "Selwerd I heeft het hoogste percentage buitenlandse studenten. Deels daardoor is het op flatfeesten toch wat minder druk aan het worden", aldus Robert Smit, een Selwerd I-flatbewoner.

Tijdens het Selwerd I-II-III flatfeest blijkt vooral dat mensen voor de relaxte sfeer komen, omdat vrienden er naartoe gaan en omdat het drinken zo goedkoop is. Een biertje kost maar een euro en voor een frisje betaal je vijftig cent. Door een combinatie van die drie factoren kan het soms nog best gezellig zijn in de flatbarren, maar het extreme is toch wel een beetje af. Gezelligheid alom, maar de legendarische momenten blijven een beetje uit. Hoewel. Het verhaal doet de ronde dat de meestercriminelen van Selwerd-III ervandoor waren gegaan met het wc-papier van Selwerd-I. Gebeurt er toch nog wat.

Tekst: Ingrid Wolfslag Foto’s: Sebastiaan Pouyet

Thema van het I-II-III-feest was dit jaar ‘Lord of the Drinks’

Selwerd-flatfeesten hebben altijd een redelijk uniek karakter gehad, mede door het gang-gevoel dat op de meeste gangen heerste.

Als een van de bewoners van Apart’ja gaat op zoek naar de vreemde kanten van studerend Groningen. Deze maand:

6:22

DE GRONINGSE INDIAAN

Groningen bouwt aan een positief imago. We hebben een modern museum, een bruisende universiteit en bloeiende horeca. Met een beetje geluk belandt de treinreiziger die op weg is naar het verre Groningen zelfs in de speciale 'Er gaat niets boven Groningen' trein, die met een op het Groninger museum geïnspireerde inrichting door het land rijdt. Kortom: Groningen is bepaald geen provinciaal dorpje. Nee, de stad is modern; de tijd staat er niet stil.

Wie echter, aangekomen in die stad, het station uitloopt, komt bedrogen uit. In Groningen staat de tijd namelijk al tijden stil. Wie regelmatig via het hoofdstation reist zal het niet zijn ontgaan: het is al maanden 6:22 uur. Dat is althans het tijdstip waarop de digitale klok op het stationsplein is blijven steken.

Knap vervelend natuurlijk zo'n stilstaande klok op een plaats waar zo'n beetje alles om op tijd zijn draait. Ook al ben je voorzien van horloge, telefoon en organizer die de tijd precies aangeven, bij het zien van zo'n digitaal uurwerk sla je er toch onwillekeurig een blik op. Al was het maar omdat deze apparaten ook nog wel eens de temperatuur willen aangeven. Maar nee, het is en blijft 22 over zes. Veel te vroeg dus.

Waarom worden reizende Groningers, toeristen en andere passanten bij aankomst op het hoofdstation op een stilstaande klok getrakteerd? Machteld Schierbeek woordvoerster van de dienst Ruimtelijk Ordening en Economische Zaken van de gemeente weet het. "Hij is kapot", klinkt het verontschuldigend door de telefoon. "We hebben helaas het defect niet meer kunnen achterhalen. De klok wordt niet meer

gerepareerd." De klok, zo blijkt, wordt geslachtofferd voor een modern Groningen. Begin februari gaf de gemeenteraad het definitieve groene licht voor de aanleg van een heus 'stadsbalkon'. Het stationsplein is verouderd. Er staan vele fietsen weg te roesten, de bussen razen dwars door elkaar en er vallen zelfs doden op het plein. Een nieuw busstation en de aanleg van een 'stadsbalkon', een semiondergrondse fietsenstalling pal voor het stationsgebouw, moeten de stad weer een moderne en veilige entree verschaffen. "De klok wordt met een maand à anderhalve maand weggehaald", verzekert woordvoerster Schierbeek. Te zijner tijd zal er op het nieuwe plein "vast wel iets met de tijd erop" verrijzen. Tot die tijd is het nog even 6:22 uur wat de klok slaat in Groningen.

Paul van Daalen Foto: Sebastiaan Pouyet

WINTERSPECIAL

De "Daarrr gaan we weer. Alle handjes de lucht in. We hebben de 'L' we hebben de 'A' Lalaalalalalalalaaaaa" Heb jij na je weekje Oostenrijk nog niet genoeg van de echte après-skihut sfeer? Wacht nog even met het aanschaffen (lees:anoniem bestellen via het internet) van de laatste apres-ski cd en stort je in het Groningse skigedruis!

De SK ging op onderzoek uit en zette de beste hutten voor je op een rijtje.

De Drie Gezusters: In een doolhof van gangen en trappen bieden de enorme borden 'skigebied' een uitkomst. Mocht het vinden van de kern van het uitgestrekte skigebied toch nog voor problemen zorgen, volg dan de groepen schaars geklede meisjes en voor je het weet bevind je je aan de draaibar. De lekker melige draaibar geeft een extra dimensie aan je verblijf in de skihut en is te vinden in de meeste hutten (en andere Kooistra nederzettingen).

Tip: zorg dat je op het draaiende gedeelte van de bar staat wanneer je oogcontact maakt met de stadjer van je dromen om vervelende situaties te voorkomen. Naast de draaibar zorgen ook de houten ski's waar de bierpullen aan hangen, een heuse bergbeklimmer aan de wand en een oude skicabine voor de juiste sfeer en waan je je terug in Oostenrijk. De muziek draagt echter niet echt bij aan de juiste sfeer. Voornamelijk gouwe ouwen komen hier voorbij.

Onder deze term valt ook de uitsmijter met een enorme (KGB reject) walkietalkie. Er mag niet gespetterd worden met bier. Op naar de volgende skihut dus.

Molly Mallone's:

6

ihutten Test Het skigebied bevindt zich hier op de tweede en derde verdieping. Om in hogere skisferen te raken blijf je echter op de begane grond waar de meeste mensen zich bevinden. Hoe hoger

je in Molly's gaat hoe leger het wordt. Het aantal jonge meisjes dat eruit ziet alsof ze naar een beachparty zouden gaan en op het verkeerde feestje terecht zijn gekomen, ligt hier aanzienlijk lager dan in de Drie Gezusters. Ook hier is ie weer aanwezig en kan hij voor moeilijkheden zorgen als je niet de juiste voorzorgsmaatregelen neemt: de draaibar. Tussen elf en één uur is het happy hour in Molly Mallone's. Dit betekent dat je, wanneer je zes bier bestelt, er twaalf krijgt! Zorg er daarom voor dat je vrienden en kennissen op

strategische plaatsen om de draaibar heen staan zodat je in etappes het bier af kan geven. Met een Amsterdammer in elke hand kan er vervolgens lekker worden meegezongen met Frans Bauer.

drinken onder het genot van een rustig muziekje. Gezien het feit dat warmte opstijgt is het op de eerste verdieping (een soort halve houten boomhut, de barman kan van beneden het bier gewoon aangeven) enorm warm waardoor

allemaal. In het Feest draagt het personeel erg bij aan de aprèsskisfeer. Barmannen in afgeknipte spijkerbroekjes met een wit overhemd erin gepropt geven het jonge publiek shooters in de meest vreemde kleuren aan. Meisjes worden op de bar gehesen om mee te doen aan drank- en danswedstrijden. Gejureerd wordt er door een horde jongens aan de bar die door hard of minder hard te joelen hun oordeel over de kandidaten vellen.

De dj in het Feest zorgt ervoor dat je het gevoel krijgt op een kermis rond te lopen door op overdreven manier door elk nummer heen te praten.

Hij voert hele gesprekken met zijn microfoon aan.

Verschillende muzieksoorten worden hier afgewisseld met het omroepen van verjaardagen waarna de knaller 'Lang zal ze leven' standaard ingezet wordt.

Lallend op weg naar huis werden de onderzoeksresultaten besproken. Geconcludeerd werd dat een bezoek aan de Groningse skihutten garant staat voor een avondje simpel vermaak. Mocht dit precies zijn wat je nodig hebt na een zware tentamenmaand zet dan vooral je verstand op nul, fake een verjaardag voor gratis shooters en sla een stadjer aan de haak in één van de après-ski hutten.

De Kachel: de vermoeidheid enigszins toe kan Je bent misschien wel eens langs slaan. Niet te lang blijven hangen dit kleine cafeetje aan het dus en op naar de volgende skiSchuitendiep gelopen. Voor twaal- hut. ven zijn de ramen er beslagen en trillen ze van het gelal op echte Het Feest: meezingers en inhakers. Na enen Een topper onder de skihutten.

Tekst: Eline Bosman is de Kachel, op een eenzame Van draaibar tot een hoog percenFoto’s: Sjef Weller darter en stamgast aan de bar na tage stadjers, het Feest heeft het echter helemaal verlaten.

Een goede plaats om even bij te Geen skifeest is compleet zonder een Franz Joseph of Sissi! komen en een lekker glas glühwein. Warme wijn Benodigdheden biertje te wordt al sinds de vroege mid- 1 fles rode wijn deleeuwen gedronken. In Engeland 2 dl water staat dit heerlijke goedje bekend als 150 gr basterdsuiker mulled wine en wordt het vooral 5 à 10 kruidnagels gedronken op verjaardagen. In de 1 kaneelstokje Scandinavische gebieden vraag je om Schil van 1 citroen glogg.

Bereiding Wij associëren glühwein vooral met de Breng het water in een roestvrijstalen pan après-ski. Het warme, weeïge gevoel in aan de kook en voeg alle ingrediënten de maagstreek doet de recent opgelopen behalve de wijn toe. Voeg na ongeveer 10 blauwe plekken en bevroren lichaamsuit- minuten de wijn toe en verwarm het einden snel vergeten. Helaas is een geheel opnieuw. De glühwein is nu klaar weekje op de latten niet voor iedereen om op te dienen! weggelegd, maar niet getreurd! Je hoeft niet helemaal naar Tirol voor een glaasje Variatietip glühwein. Aan de hand van een een- Voeg een flinke scheut sterke drank voudig Oostenrijks recept kun je het (brandewijn, cognac, rum en/of rode port) namelijk in een handomdraai zelf toe. Jodelen gegarandeerd! brouwen, gewoon op je eigen fornuisje.

Na een glas of vier waan jezelf een ware Sebastiaan Pouyet

Glühwein op je eigen fornuis

UIT G

ESPREID

Afdalen in Groningen Een prachtig edelwit deken over Groningen. Pittoreske straatjes als in de Oosterpoort worden zo mogelijk nog schilderachtiger. Maar uiteindelijk kunnen we in Nederland natuurlijk weinig met die sneeuw.

Zolang onze aardrimpels zich beperken tot vuilnishopen en aangelegde heuveltjes als in het Noorderplantsoen kunnen we nooit optimaal de ski- en boardsport bedrijven. Of zien we dan die loods op het Hoendiep industrieterrein over het hoofd?

Indoorskiën kan in Groningen.

Aan de Neutronstraat nummer 7 zit Snowlimits. Het is geen enorme aangelegde skibaan, met vers sneeuw, maar een

rollerband (van 9,5 bij 4 meter) die in de kleine loods staat. De entourage is beperkt. Wanneer je binnenkomt zie je een aangekleed tuinhuisje met wat ski's, verder heb je een barretje, wat tafeltjes en de skibaan. "We zitten hier maar even", maakt Peter Houwer, mede-eigenaar van de skischool, duidelijk.

"Vanaf september zitten we bij Kardinge in een nieuw pand, met twee skibanen en een echte sfeervolle après-skibar."

Vooralsnog moeten we het hier dus even mee doen. Maar goed, het gaat uiteindelijk toch om het skiën.

Een les betekent 3 keer tien minuten met z'n tweeën de baan op. De skileraar staat naast de baan, om je aanwijzingen te geven. En dat is geen overbodi-

ge luxe, want zo'n rollerband is wel even wennen. Behalve de leraar naast je hangt er voor je een enorme spiegel, die moet je helpen je eigen bewegingen goed te kunnen volgen.

Praktisch, maar geen uitzicht waar je mond van open valt natuurlijk. En dat is een beetje de kern van het indoorskiën: het is vooral praktisch. "Er komen hier veel mensen om te oefenen voordat ze weer op wintersport gaan, om de ingeslopen foutjes er uit te halen." Aldus Peter Houwer. Hoewel het wel leuk is om het een keer een uurtje te gaan doen, echt recreatie kan je het niet noemen. Wat wintersporten juist zo leuk maakt, de mooie omgeving waar je bent, de onverwachte hobbel in de piste, andere skiërs met je snowboard voorbij stuiven, offpiste gaan en andere skiërs leren kennen, vind je niet bij indoorskiën, maar voor wie gewoon graag zijn ski- of snowboardtechnieken wil trainen en bijschaven is het een goed alternatief.

De kosten voor een eenmalige introductieles bedragen 15 euro, daarna kost een losse les 22,50 euro, inclusief materiaal.

Blokken of boarden?

De ACLO organiseert jaarlijks een wintersportvakantie. Dit jaar zijn ze echter vreemd genoeg midden in de tentamenperiode gepland. Hoe zit dat? De SK belde met de ACLO. Jullie hebben een wintersportvakantie georganiseerd van 23 januari tot 9 februari?

"Ja dat klopt."

Een beetje raar gepland, dat is precies tijdens de tentamens.

"Dat is inderdaad lekker gepland, maar de reis was al lang van tevoren vastgesteld dus konden we er niks meer aan doen."

Maar het tijdstip waarop de tentamens worden gehouden is ook al lang van tevoren bekend, kon je daar geen rekening mee houden?

"Die wintersportvakantie is nu al geweest, je kan toch niet meer mee. Waarom wil je dan al die informatie?"

Ik zoek dit uit voor de Studentenkrant.

"Oh, die krant ken ik niet maar ik zal je direct de vice-voorzitter geven."

Waarom is er door de ACLO een wintersportvakantie gepland tijdens de tentamens?

De vice-voorzitter: "De winter-

sportvakantie van de ACLO wordt door meerdere studentensteden tegelijk georganiseerd en omdat het landelijk gepland wordt was het niet meer mogelijk de datum om te gooien. Groningen heeft langere tentamenperiodes dan de meeste andere steden die meededen en daarom was het voor hen wel te doen om de wintersport op deze tijd te plannen. Dat is voor diegenen die uit Groningen meegingen inderdaad niet zo handig, maar iedereen heeft het heel erg leuk gehad dus zou je wel een leuk artikeltje kunnen schrijven?"

David Hof

Schaatsen van Martinitoren naar Waagplein Gemeenteraadslid Jan Evenhuis van de VVD staat er om bekend niet op een spectaculair plan meer of minder te kijken. Hij hielp het niet onbekende Groninger Museum al eens aan een raadsmeerderheid. Zijn nieuwste idee: een ijsbaan op de Grote Markt.

bedrijf dat jaarlijks een ijsbaan op de Dam in Amsterdam aanlegt.

We overleggen op dit moment met de Groninger City Club en we gaan praten met de marktkooplui die op de Grote Markt staan, dat is erg belangrijk. Voor de zomervakantie moet het rond zijn. Ik heb echt goede hoop.

Hoe groot moet de ijsbaan worden?

"De baan moet over de hele lengte van het zogenaamde Rode Plein van de Grote Markt komen. Dat is grofweg van de Martinitoren tot aan het Waagplein, dus een dikke twintig meter breed en honderd meter lang. Het geheel moet laagdrempelig worden. Winkelende moeders met hun kinderen kunnen er terecht. Je kunt schaatsen bij de baan huren; maar we willen ook professionele schaatsers lokken."

Wanneer ligt de baan er?

"Van Sinterklaas tot en met het laatste weekend van de kerstvakantie. Naast de baan komen tien tot twintig kraampjes. Het is de bedoeling dat verschillenden verenigingen de kraampjes bemannen en er kerstartikelen verkopen. Daarnaast moet een reuzenrad en een draaimolen de sfeer compleet maken. We hebben inmiddels drie offertes binnen, onder meer van het

Hoe kwam u op het idee?

"In Maastricht worden jaarlijks in een korte periode 400.000 mensen naar de ijsbaan op het Vrijthof gelokt. In twaalf steden in Nederland wordt inmiddels 's winters een ijsbaan aangelegd.

Het is een fenomeen dat door niemand tegen te houden is. We denken in Groningen binnen een maand 200.000 bezoekers naar de Grote Markt te kunnen lokken."

Is Kardinge blij met de concurrentie?

"Er is nog niet met Kardinge gepraat, dat zal nog komen.

Maar ik denk dat ze het geen concurrentie vinden. Een ijsbaan in de binnenstad stimuleert de schaatssport juist. Mensen die eerst in de binnenstad zijn wezen schaatsen, zullen ook naar Kardinge gaan."

Paul van Daalen

ADVERTENTIES

8

www.studentenkrant.org

CULTUUR

Op tokotoer in wereldstad Groningen Ben je de kant en klare lasagne van 2,99 euro zat? En heb je ook genoeg van die zogenaamde 'wereldgerechten' van Knorr? Steek de handen uit de mouw, en struin Groningen af naar de toko's, de soeks, en al die andere buitenlandse levensmiddelenwinkels. Iets duurder allemaal, maar hier zal je de echte wereldgerechten vinden.

Niet alleen de Folkingestraat, maar in de hele stad zijn ze te vinden.

De Studentenkrant voelde zich geroepen die uitheemse toko's in Groningen eens overzichtelijk op een rijtje te zetten. Een kennismaking met zoete aardappelen, bakbananen, cous cous en Saperavi.

Nieuwe Ebbingestraat 57 Deze toko is wat meer gericht op de Aziatische handelswaar. Er zijn bijna geen verse producten te vinden, maar met name blikken en potten of ingevroren levensmiddelen. Wel hebben ze hier erg veel Aziatische snoep-, koek- en snackwaren. Chinees bier is er ook te krijgen. Handig is dat ze hier de kruiden wel in kleine hoeveelheden aanbieden. Ook in deze toko is er zo'n heerlijke geur.

En is het niet moeilijk de caissière aan het lachen te krijgen.

Andere toko's: Melatti Toko: Gedempte Zuiderdiep 126, Matahari Toko: Gedempte Zuiderdiep 119, Groningen Toko: Hippocrateslaan 40, Lido Toko: Aweg 9, Brokopondo Toko: Nieuwe Ebbingestraat 81, Caniso Toko: Boterdiep 58.

Armeense winkel Hayastan Armeense Winkel Nieuwe Ebbingestraat 24 Hayastan is de Armeense naam voor Armenië, maar echt Armeense producten vind je er

een aanrader. Voor niet heel veel geld, heb je echt een bijzondere wijn, zoals Saperavi, een zeer zoete 16% vol. dessertwijn: uitstekend.

Arabische winkel Souk Folkingestraat 21 ‘Souk’ is de Arabische naam voor marktje in een smalle, overdekte steeg. Deze winkel herbergt dan ook allerlei Arabische producten, met name Marokkaanse. Ze hebben veel verse goederen,

Toko's & Waroengs Strikt genomen zijn dit winkels die Indonesische producten verkopen.

Maar in de praktijk zijn er ook levensmiddelen uit andere landen te krijgen, zoals Surinaamse, Chinese, Japanse, Indiase en Vietnamese.

Toko Soeradj Center Korreweg 26 Dit is wat je van een toko verwacht. Alleen al die geur wanneer je het simpele winkeltje binnenloopt. Veel gedroogde vis zul je hier vinden, wat minder verse producten, maar zoete aardappelen en bakbananen hebben ze wel. Op de schappen in het midden van de winkel vind je veel soorten zemelen, maar kruiden nemen misschien nog wel de meeste plaats in. Minpuntje is dat je die kruiden niet in kleine hoeveelheden kunt kopen. Een Surinaamse dame vindt het hier prettig winkelen: "Je kan lekker je eigen taaltje spreken he, er komen veel Surinamers hier." En dat is behalve gezellig ook handig, het kan zijn dat je bijvoorbeeld nog niet helemaal weet hoe je Faja Lobi Losie Foroe moet bereiden, hier kan je het vragen aan echte kenners.

Nederlanders inkopen doet.

Italiaanse winkel Ariola Delicatessen Folkingestraat 54 Een klein winkeltje. Ook omdat het helemaal volgepakt staat met pasta's, maar vooral met entourage, om de winkel 'echt' Italiaans te laten lijken. Het aanbod is beperkt. In een gemiddelde Italiaanse super heb je meer soorten pasta's en dergelijke. De grote kwaliteit van deze winkel zit hem juist in het aanbod van versgemaakte delicatessen, lasagne en broodjes. Voor 3,20 euro heb je een rijk belegd broodje. Als je wilt kan je het daar opeten, al is het krap, er wordt je waarschijnlijk toch een krukje aangeboden. Net als in Souk zijn alle klanten hier Nederlanders. Opvallend hier is dat de eigenaresse bijna alle klanten met hun voornaam in haar winkel verwelkomt: 'typisch Italiaans'.

Andere Italiaans/Mediterraanse winkel: Basarz: Vismarkt 34

Haitai Asia Shop Gedempt Zuiderdiep 49 Minder kruiden hier, en veel nonfood, zoals die onzinnige 'made in China' speeltjes. Maar als je nog een wok nodig hebt met een doorsnee van ongeveer 80 centimeter dan zit je hier goed. Verder ook hier veel Aziatische snacks.

Opvallend detail: achter de kassa staat een echte stadjer.

Toko Weuro

niet bijzonder veel. "We verkopen wat we in Armenië eten", verduidelijkt de vriendelijke verkoper.

"Dus er zijn hier ook veel Turkse en Russische dingen te krijgen."

Maar dan nog gaat het met name om potjes en blikjes, weinig vers.

Voordeel is dat er wel belegde broodjes en pizza's worden verkocht en verschillende soorten olijven en yoghurt. Meest bijzondere van deze winkel is toch wel de Armeense wijnvoorraad. Dat is

Recensies

Joss Stone 'The Soul Sessions' Candi Staton 'Candi Staton' Nu al de sensatie van dit jaar: Joss Stone, een 16-jarig blank meisje uit Engeland dat zingt als een zwarte souldiva. Haar debuutplaat komt pas later dit jaar uit, maar om haar naam te vestigen is er nu alvast een voorproefje: 'The Soul Sessions', een plaat vol klassieke soulcovers. De coverkeuze is fantastisch, met vooral minder bekende nummers van bekende artiesten als Aretha Franklin en Carla Thomas, en als absolute uitblinker de single 'Fell In Love With a Boy', een cover van het White Stripes nummer 'Fell In Love With a Girl'.

De plaat doet wat het moet doen: nieuwsgierig maken naar het echte debuut, maar is uiteindelijk wel erg clean. Laten we hopen dat Stone zich niet laat verleiden tot het zingen van Sky Radio materiaal, een nieuwe Norah

maar qua groenten zijn dat dan voornamelijk Nederlandse. De Mediterrane zijn duur, één vijg kost bijvoorbeeld 0,70 euro. Behalve verse groenten hebben ze ook vers brood en Marokkaanse delicatessen. Vele soorten kruiden zijn mooi uitgestald en per ieder gewenste hoeveelheid te verkrijgen. Het is een bijzonder mooi winkeltje, erg sfeervol. Je waant je werkelijk in een Arabische soek, ware het niet dat je enkel tussen

Russische winkel Russische Specialiteiten Paterswoldseweg 90 Deze net heropende winkel is bijzonder uitgebreid. Russische lectuur & literatuur, cd's, delicatessen, Russische conservenpotjes & blikjes en vele soorten Russisch bier zijn misschien de meest opvallende producten hier.

Het is een degelijk ingerichte winkel, met aardige verkoopsters.

Toch lijken die conservenpotjes verdacht veel op de Nederlandse, maar dan met een Russische wikkel er omheen. Er komen veel Russische mensen op de winkel af, maar ook Nederlanders. "De augurken smaken net iets anders dan de Nederlandse", vertelt een verkoopster. Lichte teleurstelling wanneer blijkt dat hét Russische kwaliteitsproduct hier niet verkocht wordt: "Nee sorry, voor wodka hebben we geen vergunning."

Tekst: Joep Schenk Foto: Sebastiaan Pouyet

Pretpunk en soulsensaties Jones hebben we namelijk niet nodig.

Voor wie zijn soul sowieso graag wat rauwer heeft is het verstandiger het verzamelalbum van Candi Staton aan te schaffen.

Ooit beschouwd als eendagsvlieg vanwege haar enige grote (disco)hit 'Young Hearts Run Free' krijgt ze nu de eer die haar toekomt. De opnames die Staton maakte voor haar overstap naar disco zijn namelijk van ongekende schoonheid met ook hier als uitschieter een opmerkelijke cover: een duistere soulversie van Tammy Wynette's country klassieker 'Stand By Your Man'.

Chris Wind

Blink 182 Blink 182 Eens in de zoveel tijd komt er een plaat uit waar je stiekem al heel lang op zat te wachten. Een plaat van een artiest of band die je telkens weer weet te verrassen. Dat is zeker niet het geval bij het nieuwe album van Blink 182. Blink 182? Zijn dat niet die drie gasten die in hun geboortepak door de straten van San Diego rennen? En van die clip waarin ze Britney en de Backstreet Boys belachelijk maken? En hebben ze niet een nieuwe clip met rebellerende tienermeisjes? Dat zijn toch best grappige liedjes?

In alle gevallen volstaat een ja, maar het nieuwe titelloze album een daverende sensatie? Nee. Sinds het Californische punkpop-trio in 1999 met hun puberale teksten en catchy refreintjes de wereld veroverden met 'Enema of the state' is er eigenlijk niets vernieuwends van hun hand

verschenen. Het nieuwe album bevat veertien tracks die stuk voor stuk op elkaar lijken.

Allemaal niet vervelend, allemaal niet geweldig.

De eerste single, 'Feeling this', geeft een aardig beeld van het album: net iets rauwer, net iets stevigere gitaarriffs, maar verder het oude recept. En, zoals inmiddels mode lijkt te zijn, doet voormalig voorman van The Cure, Robert Smith, ook hier, met 'All of this', een nummertje mee.

Maar toch blijkt Blink over een verborgen kracht te beschikken. Wanneer je een willekeurig nummer van hun nieuwe album maar vaak genoeg hoort, krijg je die niet meer uit je hoofd. Of je nou wilt of niet, Blink blijft in je kop zitten. En als je het nummer na een tijdje hoort denk je: "Hé, deze ken ik, best een leuk plaatje."

Je zou bijna zeggen dat Blink daarmee teveel eer toekomt, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de meezingpunk van deze drie jonge honden nog steeds ontzettend energiek, puberaal en fris klinkt. Niet origineel, maar over tien jaar best een leuk plaatje.

Jorg Bressers

DARTS

SPORT

10

Op zoek naar een studentikoze Andy Fordham

Z

o'n drie weken per jaar staat zelfs de Nederlandse televisie in het teken van de kroegsport darts. Ieder jaar rond de jaarwisseling worden de twee grootste darts-toernooien ter wereld gespeeld: de wereldkampioenschappen van de twee dartsbonden, de British Darts Organisation en de Professional Darts Corporation.

In Nederland is vooral Lakeside, de vroegere Embassy, bijzonder populair geworden door de Haagse en vooral erg bijgelovige knuffelbeer Raymond 'Barney' van Barneveld, die het toernooi inmiddels drie keer won.

In veel studentenhuizen wordt daarom rond oud en nieuw het stoffige dartbord achter een poster van een schaarsgekleede dame tevoorschijn getoverd om een vergeten hobby weer op te pakken.

Voor drie weken staat menig studenthuis in het teken van 180's, markers, triple twenties, double tops en de bull. Lid van een dartsvereniging wordt bijna geen enkele student. Maar waarom niet? De Studentenkrant ging opzoek naar dartende studenten.

Waar is de studentikoze Barney of Andy Fordham?

Het moge duidelijk zijn dat de voornoemde heren qua uiterlijk en intelligentie niet tot de meest aansprekende individuen van de 21ste eeuw gerekend zullen worden. Dat neemt niet weg dat bijvoorbeeld de dikke kroegbaas Fordham bij menigeen bijzonder veel sympathie oogst voor zijn vriendelijke houding en manier van darten, ook bij studenten, zeker nu hij zich wereldkampioen mag noemen. Toch wil

darts als sport onder studenten nog niet van de grond komen, terwijl bijna iedereen het wel speelt.

In Groningen is maar een klein aantal kroegen waar echte dartbanen liggen waarop competitie gespeeld wordt. Dit gebeurt bijvoorbeeld in de Oosterparkbar, Cornerhouse en in de Toeter. De eerste twee zijn niet echt studentencafés, maar in De Toeter wordt er volop gedart door studenten, vooral voor de gezelligheid. Ook tijdens de maandelijkse gezelligheidstoernooien in de Toeter is 30 tot 40 procent van de deelnemers student, maar in competitieverband is er geen enkel studententeam.

Kim Derks, barvrouw in de Toeter: "Vorig jaar hadden we nog een team met alleen studenten, maar die doen dit jaar niet meer mee. Ik denk dat het voor studenten te veel gevraagd is om naast alle andere verplichtingen iedere maandag competitie te darten."

Op de vijf banen van de Toeter wordt door zes verschillende teams in competitieverband gespeeld, zonder dat het café optreedt als organisator. "De teams maken gewoon gebruik van onze faciliteiten, verder hebben wij er niet zoveel mee te maken", aldus Derks.

sen nooit afkomen van het eeuwige imago van kroegspelletje. En zal er altijd een stereotiepe beeld blijven bestaan van dikbuikige, bierdrinkende dartbutten. Aan dikke bierdrinkers geen gebrek in studentenland zou je zeggen, maar competitie spelen is tot nu toe voor de meeste studenten een stapje te ver. En daarmee ontbreekt het dus ook aan een studentikoze Barney of Fordham en dat is eigenlijk best jammer. Misschien volgend jaar rond de jaarwisseling. Tekst: Jorg Bressers Foto’s: Koen Rengers

‘Aan dikke bierdrinkers geen gebrek in studentenland zou je zeggen’

Ook in de Toeter blijft de invloed van Lakeside op televisie niet onopgemerkt. Tijdens het toernooi is het veel drukker dan normaal.

De meeste nieuwe darters haken echter na drie weken alweer af en alleen de diehards blijven over.

Waarschijnlijk zal darten voor een heleb o e l men-

Gratis porno?

Door Chris Wind Gratis! Aanbieding! Nieuw!

Ben je ook zo iemand die bij dit soort kreten al gelijk verkocht is? Die bij het zien van '3 voor de prijs van 2' gelijk zijn winkelmandje vol gooit, ongeacht het product? Lees dan niet verder.

Het verraderlijke van aanbiedingen is namelijk dat de zwakkeren onder ons, en daar reken ik mezelf ook onder, er altijd weer intuinen.

Eigenlijk heb je helemaal geen abonnement op dat sportblad nodig, maar je betaalt maar 40% van de normale abonnementsprijs!

Dat kun je toch niet laten schie-

ten? De nu volgende websites bieden van alles en nog wat goedkoop (of zelfs 'gratis') aan. Maar ik heb je gewaarschuwd. Neem het mij niet kwalijk wanneer je volgende week een afslankproduct, een sekscatalogus en een cursus fotografie hebt aangeschaft en voor een jaar vastzit aan Sportweek en Playboy.

Probeernu.nl is een goede site wanneer je op zoek bent naar proefabonnementen voor tijdschriften. Mannen kunnen een Playboy proefabonnement nemen

(6 nummers voor 15 euro) en vrouwen kunnen kiezen voor de Cosmo! (5 nummers voor 12 euro). Vrijwel alle Nederlandse tijdschriften zijn hier te vinden.

Deel je de kosten met je huisgenoten, dan kun je redelijk goedkoop een tijdschriftencollectie aanleggen waar de meeste kappers jaloers op zouden zijn. Een algemenere (en betere) site is stuSpeciaal dentenvoordeel.nl. gericht op studenten biedt deze site niet alleen aanbiedingen, maar ook allerlei tips over bijvoorbeeld kortingskaarten.

Maar goedkoop is voor de meeste

studenten natuurlijk niet goed genoeg: het moet gratis! Voor gratis producten kun je terecht op gratis.nl of gratisdingen.nl.

Beide sites bieden trouwens weinig dingen die echt helemaal gratis zijn. Zijn ze dat wel, dan wordt het gelijk een beetje verdacht. Geen enkel bedrijf geeft immers gratis iets weg, zonder daar zelf beter van te worden.

Wat te denken van een Donald Duck strip voor €3,90 Euro, waarbij je gratis een DVD-speler krijgt?

Of 4 gratis pornofilms, gratis en

voor niets? Oppassen dus wat je bestelt, want niet alle aanbiedingen lijken even koosjer. Ik houd het in ieder geval op een proefabonnement op de Volkskrant.

Wel zo safe...

FILM

De sensualiteit van rondspattend bloed Net als Kill Bill brengt Zatoichi een ode aan de samouraifilm.

Maar waar het Quentin Tarantino niet lukt de afstand tot de kijker te overbruggen, slaagt Takeshi Kitano er in een persoonlijk en intiem eerbetoon te maken.

spelen van de hoofdrol door zijn alter ego 'Beat' Takeshi dacht hij lange tijd na. Uiteindelijk besloot Kitano de rol op zich te nemen, op voorwaarde dat hij het personage mocht vormgeven zoals hij dat wilde. Daarom heeft de blinde

zwaardvechter, beroepsgokker en masseur nu blond haar en een bloedrood samouraizwaard gekregen. Ook bewaart hij een zekere afstand tot de mensen die hij helpt - waar de oude Zatoichi juist een gezelligheidsdier was.

Kitano heeft de blinde zwaardvechter eigenlijk gemodelleerd naar het soort man dat hij als acteur meestal speelt: introvert, stoïcijns, koel, maar keihard en onverbiddelijk.

Voor het karakter van Zatoichi voegde Kitano aan deze eigenschappen nog een portie oosterse wijsheid toe.

Want zwaardvechten is meer dan potje knokken: het is kunst, filosofie, spiritualiteit.

Buiten de grenzen kent waarschijnlijk niemand hem, maar in de Japanse film- en televisiewereld is Zatoichi een ware legende. De onoverwinnelijke zwaardvechter trad tussen 1962 en 1989 op in tientallen speelfilms en kreeg uiteindelijk zelfs een eigen televisieserie. Zatoichi helpt (als een Aziatische Robin Hood) altijd de zwakkeren in het Japan van de 19e eeuw, en vecht met een ernstige handicap: hij is blind. Dat maakt de bewondering voor zijn vechtkunst er alleen maar groter op, en verklaart wellicht de massale aanbidding die hem al die tijd ten deel viel.

De laatste jaren is het 'in' om oude film- en televisiehelden weer tot leven te wekken op het witte doek.

Regisseur Takeshi Kitano twijfelde dan ook geen moment toen hem gevraagd werd een Zatoichisequel te maken. Alleen over het

In Zatoichi ontdoet 'de masseur' - hij wordt in de film slechts één keer bij zijn naam genoemd een dorp van de ter-

reur van een bende schurken.

Tegen de achtergrond van deze plot worden er meerdere lijntjes in elkaar gevlochten: het verhaal van twee zussen die wraak komen nemen en de vete tussen Zatoichi en een andere, supersterke samourai. De plot is niet steeds even makkelijk te volgen, omdat de montage soms een rommelige indruk maakt en er - zoals gewoon is in de Aziatische cinema - weinig wordt uitgelegd. Gelukkig maken de prachtig geënsceneerde gevechten een hoop goed.

Sinds Crouching Tiger, Hidden Dragon van Ang Lee (2000) is de belangstelling voor de samouraifilm weer een beetje teruggekeerd. Tarantino brengt momenteel in zijn vierde, tweedelige film Kill Bill een ode aan het genre, en je kunt met recht stellen dat Kitano met Zatoichi hetzelfde doet. Al koos hij, in tegenstelling tot zijn Amerikaanse collega, ervoor de gevechten kort te houden, de liefde voor de samourai spat van het scherm tijdens de hoogtepunten van de film, zoals de scène waarin Zatoichi in de stromende regen afrekent met een tiental schurken. Het worden zo toch actieballetten, die veel van

hun schoonheid ontlenen aan de poëtische vertelkracht van Kitano.

Geen regisseur kan rondspattend bloed zo goed met het juiste gevoel voor dramatiek en sensualiteit in beeld brengen.

Kitano is in zijn opzet beter geslaagd dan Tarantino. In diens Kill Bill blijft het bij spelletje van citeren en komen de personages nauwelijks uit de verf, waardoor er een afstand tot de kijker blijft bestaan. Zatoichi is juist een persoonlijk, intiem eerbetoon geworden, waarin het karakter van de blinde zwaardvechter even belangrijk is als zijn vechtkunst. Het zou me niets verbazen als dit te danken is aan het feit dat Kitano zelf Japanner is, en het wezen van het samourai zijn daardoor echt begrijpt, terwijl Tarantino het alleen kent uit de talloze films die hij heeft gezien.

Zatoichi. Regie: Takeshi Kitano.

Met: 'Beat' Takeshi Kitano, Tadanobu Asano, Michiyo Ogusu, Yui Natsukawa. Te zien: vanaf 5 februari in Images.

Niels Bakker

Elephant geeft geen eenduidige oorzaak schoolgeweld Drie schoolmeisjes kotsen gezamenlijk hun salade -zonder dressing- uit op de wc. In een lokaal vraagt een docent de groep of je homoseksualiteit aan iemand kunt zien.

Twee jongens bestellen wapens via internet. Daarna schieten ze lukraak hun medestudenten neer.

Typisch Amerikaans, had ik waarschijnlijk gedacht als ik Gus van Sants Elephant vóór 13 januari had gezien. Doordat Murad D. echter op die dag zijn leraar dood schoot op het Terra College, is het gebruik van wapens op scholen ook in Nederland een 'hot issue' geworden.

Van Sant nam Amerika's grootste high school-trauma, de schietpartij op Columbine, als uitgangspunt voor zijn nieuwste film. In tegenstelling tot Michael Moore, die in Bowling for in samenwerking met videotheek Sleaze

Columbine hetzelfde onderwerp gebruikte, wil Van Sant zijn publiek nadrukkelijk géén mening opdringen. Het eerste deel van de film is een gewone schooldag, op een doorsnee school met gewone jongeren. De camera drijft met de scholieren mee kalm, registrerend-, van de ene schouder naar de andere. In combinatie met de rustgevende pianomuziek en de soms subtiel toegepaste slowmotion krijgt het bijna iets hypnotiserends.

De low-budgetfilm, in Cannes beloond met een Gouden Palm, had hierdoor ook een gestileerde documentaire kunnen zijn: het voelt angstaanjagend echt. Van Sant heeft gefilmd op een normale high school. Als de twee daders met hun geweren door de doorsnee-kantine lopen, dringt daardoor des te meer de vergelijking zich op

met de originele beelden van de beveiligingscamera's van Columbine die Michael Moore gebruikte.

Van Sants acteurs zijn onervaren, gedeeltelijk improviserende scholieren die zichzelf spelen. Via de camera, die bijna zelf een zwervende scholier lijkt te zijn, maak je vluchtig kennis met een scala aan jongeren. Veel van hen kampen met problemen die de 'deskundigen' noemen als de oorzaak van schoolgeweld: afwezige ouders, niet kunnen voldoen aan groepsdruk, treiterijtjes.

Dat geeft de zwerftocht door het gebouw iets naargeestigs en de echo's in de gangen iets onbestemds. Als toeschouwer weet je immers dat er iets gaat gebeuren, je weet alleen niet wie de daders en wie de slachtoffers zullen zijn.

Een ander spelletje met clichés

DVD

releases

Zo lijkt Van Sant te zeggen dat er geen eenduidige oorzaak is voor high school-geweld. Dat lijkt mij tóch een mening. Bovendien blijkt die eigenlijk al uit de titel van de film: de 'olifant' komt uit een boeddhistisch verhaal waarin drie blinden voor het eerst een olifant tegenkomen. Elke blinde bestast een deel van het beest en denkt daaruit te kunnen concluderen hoe het geheel is. Misschien is deze boodschap van Van Sant verontrustend voor mensen die denken dat dit probleem een pasklare oplossing heeft door je te richten op dé oorzaak -gewelddadige films, computerspelletjes,

maar voor mij was dat geen grote schok.

Toegegeven: jongens die in legerkleding een shoot-to-killmissie uitvoeren, is iets anders dan een jongen die zijn leraar neerschiet. Toch heeft de schietpartij op het Terra-college voor een vreemde paradox gezorgd.

Aan de ene kant is het onderwerp waar Van Sant zich over buigt geweld op scholen- opeens actueel geworden en kan zijn arty film daardoor wel eens een publiekstrekker worden. Aan de andere kant is de impact van de film kleiner geworden. Ik was mij in ieder geval net weer bewust geworden van het punt dat hij wil maken: er is nooit een goede verklaring voor zoiets en het kan daarom overal gebeuren.

Elephant is vanaf 11 maart te zien in Images Floortje Smit

Keiharde studentenfilm The Rules of Attraction

Peter Keizer

speelt Van Sant als de kijker weet wie de daders zijn. Terwijl de ene dader een schietspelletje speelt op zijn laptop, laat Van Sant de andere dader Für Elise oefenen.

Als de maker van het computerspel schuldig is, is Beethoven dat dan ook?

The Rules of Attraction speelt zich af op de campus van New England. Student en lokale drugsdealer Sean Bateman (James Van Der Beek vernietigt zijn zoete Dawson's Creek imago) is een "emotionele vampier" op zoek naar z'n volgende slachtoffer. Kapotgeslagen en stomdronken struint hij het eindejaarsfeest af voor een snelle wip en een blow.

Lauren Hynde wil haar maagdelijkheid verliezen aan haar vriendje Victor, maar eindigt na een blauwtje met haar broek op haar knieën in een onbekende studentenkamer. De toon voor The Rules of Attraction is gezet. Roger Avary, co-auteur van Pulp Fiction, laat in een dijk van een film het keiharde studentenleven op Camden College zien. Op het eerste gezicht oppervlakkig, schokkend en banaal, maar tegelijkertijd eerlijk, aangrijpend, humoristisch en origineel. Een studentenfilm in optima forma.

Nowhere in Africa Als in 1938 de Nazi's aan hun opmars door Europa beginnen, vlucht de Duits-joodse familie Redlich naar Kenya om daar een nieuw leven op te zetten als boer. Vader en dochter weten zich snel aan te passen aan de nieuw cultuur, maar moeder Jettel, die het rijke leven gewend is, voelt zich een buitenstaander in land en familie. Het falende huwelijk van Walter en Jettel drijft haar in de armen van een Britse soldaat, die er uiteindelijk voor zal zorgen dat de familie een tweede kans krijgt als ze door het Britse leger worden opgepakt. Nowhere in Africa laat prachtige beelden zien van het Afrikaanse landschap. Het drama, de muziek en het goede acteerwerk zorgen regelmatig voor kippenvel. jammermaar dat de Je kende ‘m ongetwijfeld al Het als is dealleen Martinitoren, hierfilm in Groningen spreken zo traagweis.liever van d’Olle Grieze. Voor de gewone

Hollander: dat betekent zoiets als ‘ouwe grijsaard’.

Foto: Sjef

NADRUK

D

12

JORIS WES

STUDENTENCORRESPONDENT

Neukuh?

Het orakel van Canada

e laatste tijd lach ik de ballen uit m'n broek bij alle verhalen die ik lees van mijn collega-columnisten bij de UK. Elke keer als ik ze lees denk ik; slechter kan niet, maar ze flikken 't een week later gewoon weer. Het ene poepverhaal gaat over in het andere baggerverhaal. Jongens (en dame); stop ermee!

Het interesseert me geen ene reet dat Ingeborg vertelt dat ze nog steeds een tinameisje met een pony is. Leuker wordt 't als ze schrijft dat ze de pony wel eens verwent, en dan bedoel ik niet met een wortel(of juist wel…). Dat ze 't heeft gefilmd en in haar volgende column ons het trefwoord geeft voor Kazaa Lite; 'dutch student girl swallows horsecum and throws it all up'. Hint, Ingeborg……, doe 't voor je column (en mij).

Joost schreef vorig jaar nog voor dit blad onder Jostein en schrijft nu samen met Japke de column Spot. Diarree, zeg ik. Vorig jaar zag ik 'm al prutsen in deze krant, waar hij vooral zijn homokant liet zien. 'De trut' is de enige column die nog net verteerbaar was, want de rest komt er bij allemaal nogal waterig uit. Wat ik niet wist is dat hij al een ouwe zak moet zijn. Hij schreef in '97 al eens voor de UK. Ga afstuderen, gek! Hij was er daar altijd zo trots op dat hij de vindimeisjes scherp hield door ze te vertellen dat ze zo dik zijn. Dat weten ze echt zelf wel, Joost. Nee, vindi-dames wees tegenwoordig maar gerust, want joost is volwassen geworden. Zelf hoop ik dat ie nog volwassener wordt en afstudeert. Over Japke zeg ik niets, die weet al wat ik wil zeggen en weet

't ook van zichzelf.

Is er dan niemand die er wat van bij de UK. Jawel, Hansie is er gelukkig nog. Maar die loopt de boel ook goed te verzaken de laatste tijd. Heb je er misschien geen zin meer in, Hansie? Defect anders naar de dark-side en kom onder mijn hoede je column schrijven zonder censuur. Ik zal je rekruteren, en als eerste zal ik je boekje (die je hebt gekocht om inspiratie op te doen) keihard verscheuren. Je bent toch geen wijf!

Nee, de UK is kut! En daarmee bedoel ik de gehele UK. Jammer, want de UK was goed.

Dat was vroeger toen de UK hoofdzakelijk voor de student geschreven werd. Het enige minpuntje toen was dat ze een slechte columnist hadden. Nu is er teveel ruimte gemaakt voor vastgeroeste mederwerkers van de RUG, die klaarkomen bij 't idee dat ze in de UK staan.

Ik hoor iedereen nu zeggen; " maar de SK is toch ook niet echt goed!". Klopt, onderwerpen zoals het testen van alle coffeshops en caffetaria’s in Groningen zijn zo naaiend slecht, dat ik me elke keer weer moet verantwoorden waarom ik voor deze krant schrijf. Soms stop ik gewoon secondelijm tussen alle paginas, zodat alleen 't beste gelezen wordt, en dan is het best een krant van wereldniveau. Maar gelukkig gaat het de laatste tijd beter bij de SK. Nog iets meer zaken waar studenten echt wat aan hebben en dan hoef ik geen lijm meer te kopen.

Of ik nog een tip heb voor de columnisten?

Ja, begin altijd met een pakkende kop, die totaal niet de essentie van het verhaal weergeeft.

MONTREAL - Vandaag is het min vijf en de mussen vallen van het dak.

Tenminste zo ervaren de Canadezen het, en ik met hen. Na weken waarbij het kwik extremen van min veertig wist te bereiken kom ik eindelijk weer bekenden tegen op straat.

begin november tot begin februari.

Bijgeloof voorspelt een snelle overgang van winter naar voorjaar als de bever een schaduw veroorzaakt wanneer hij zijn winterslaapplaats voor het eerst verlaat. In zo'n geval duurt het nog slechts zes weken voordat de sneeuw smelt.

De bivakmutsen zijn voor even de kast Sam uit Nova Scotia viert dit jaar zijn weer in zodat ik zowaar gezichten 46ste verjaardag- ja, bevers worden oud herken. Doffe vierkantje oogjes staren - en blijft daarmee met stip hét orakel van me aan vanuit bleke gelaten. De Canada. Maar liefst negentig procent van videotheken draaien topweken. De zijn voorspellingen kwam uit en dat staat schappen met dvd's zijn praktisch leeg. ook dit jaar garant voor hordes toeristen In zulke kou staat je maar één ding te die dit wonder met eigen ogen willen doen: stoned worden aanschouwen. Sam is en je in een tropische dé attractie van Nova Hollywood-wereld Scotia's Shubenacadie wanen. Althans, zo Wild Life Park. Niet ‘Negentig procent denken mijn geheel wonderbaarlijk van zijn voorspelMexicaanse onderbuaangezien Nova Scotia, lingen kwam uit’ ren erover. Ze kunnen een verlaten provincie de kou eenvoudigweg ten oosten van Quebec, niet aan, hebben een verder weinig te bieden winterslaap aangekondigd, de heeft. Nu vraag je je bij het lezen van woonkamer volgestouwd met matrassen, zo'n berichtje in de krant, als buitenen dat is dat. Om de zoveel uur wordt of staander wel eens af of de temperatuur de pizza- of de wietkoerier per telefoon inderdaad zulke grote invloed kan de kou in gestuurd zodat het daar bene- hebben op de rationele vermogens van den nog enigszins draaglijk blijft. de hersenen. Zoals een zonnesteek hallucinaties kan veroorzaken, zo doet Het doet me denken aan 'Hibernating 'overexposure' aan extreme kou een hele Sam', Canada's bekendste bever, wiens bevolking wellicht geloven in de paranorwintergedrag een studieobject voor male gaven van Sam. Het zou zomaar meteorologen is geworden. Bevers kunnen. houden hun winterslaap doorgaans van Ariane Kleijwegt

STUDENTENCORRESPONDENT

Troosteloze tienermoeders in de regen GLASGOW - De bus stopt op een hoek in een achterstandswijk. Troosteloos kijken drie tienermoeders over hun geplastiekte kinderwagens. Ze schuilen onder een grote boom voor de regen die met bakken uit de lucht komt.

De boom op de hoek markeert het begin van een modderig en afgetrapt parkje. Ze zullen elkaar hier wel vaker ontmoeten.

Deze boom zal hun vaste schuilplaats zijn als het grillige Schotse klimaat hen op de dagelijkse ronde verrast. Zonder woorden vraagt een meisje -ouder dan vijftien zal ze niet zijn- een ander om een sigaret.

Mijn bus rijdt weer door. De meisjes blijven staan. Als de regen stopt zullen ze hun weg weer vervolgen. Langs de dichtgetimmerde

winkels, dieper de wijk in. Een paar huizen zijn ingestort, of neergehaald, niemand weet het meer. Grote hopen zwerfvuil hebben zich verzameld op deze plekken. Een blikje, dat lange tijd de top van een metershoge berg bewoonde, verliest zijn evenwicht. Het rolt naar beneden en wordt meegevoerd met de wildwaterstroom die door de goot van de putloze straat gaat.

De meisjes hebben niet echt zin om naar huis te gaan. Ze hebben het verhaal van hun moeder al te vaak gehoord. Hun vader woont niet meer thuis. Die is eruit geschopt toen hij werkloos werd. Ondanks dat hij een grote kenner was van alle artikelen in het assortiment van de drankhandel, werd hij er ontslagen. Hij hield teveel van zijn handelswaar en ging van zijn werk zijn hobby maken. Waar hij nu leeft weet niemand. "Het

ADVERTENTIES

interesseert me ook niet", zegt moeder. Een zin die de tienermoeders nu herhalen als iemand hen naar de vader van hun kind vraagt. De werkloze vader komt nog wel vaak langs bij zijn oude werkgever. Van zijn gebedelde geld komt hij dan de goedkoopste fles whisky halen.

Na de dood van oma is opa nog gevraagd om bij hen in huis te komen wonen. Hij keek wel uit, zijn zoon was er net uitgetrapt. Nee, hij bleef liever op zichzelf wonen. Maar hij stelt het wel op prijs dat zijn schoondochter hem elke dag een prakje komt brengen. Hij moet er dan wel voor betalen, maar zelf weet hij niet hoe hij moet koken. In zijn jonge jaren heeft hij nooit geld gehad om te sparen voor zijn oude dag. En daarom werkt hij nu bij de Sainsbury's-supermarkt in de

stad. Je moet toch overleven.

Elke dag zit opa (73) achter de kassa. Hier doen alleen de rijke zakenlui en verwende studenten hun boodschappen. Maar dat deert hem niet. Terwijl hij zoekt naar de streepjescodes op de verpakkingen pompom-pomt hij een zelfverzonnen deuntje, ritmisch begeleid door de bliepjes van de kassa. "There you go, young man!", zegt hij opgewekt terwijl hij mij het wisselgeld geeft.

Hij glimlacht zijn weinige tanden bloot. Hij houdt met opzet het briefgeld in zijn kassa een geeft zoveel mogelijk kleingeld. Want alleen hij weet waar zijn zoon rondhangt.

Om de hoek zit een door de regen doorweekte man gehurkt te bedelen. Het afdakje waar hij onder probeert te schuilen is net te klein. Om de paar seconden valt een grote regendruppel glinsterend uiteen op zijn donkerrode drankneus. "Can you spare some change?", fluistert hij naar de in pak en mantelpak gestoken voorbijgangers. Hij fluistert, want hij weet het antwoord al. Hij kent de gezichten, hij ziet al jaren dezelfde mensen langskomen. En ze hebben nog nooit gegeven.

Niek Hollander

SOUKTOCHT

Pagina 9