SK 2004-04

punt

stand

2

OPINIE

Bruisend Groningen?

Groningen is een echte studentenstad met een leuk uitgaansleven. Er gaat immers niets boven Groningen. Bijna elke dag is er wel ergens een happy-hour waar de studenten vol overgave dronken kunnen worden en toch geld overhouden om te studeren. Maar om eerlijk te zijn bruist Groningen helemaal niet meer. De kroegen verloederen door hun eigen succes.

Zo was de originele opzet van de Rumba om op een "Coyote Ugly-bar" te lijken. Dansende schoonheden op de bar met lekkere Latijns-Amerikaanse muziek op de achtergrond terwijl je kon genieten van een lekkere cocktail. In het begin poogden ze ook dit na te streven, maar gaandeweg hebben ze de blauwdrukken aan de kant gegooid en zijn een andere koers gaan varen. Wat er dan van de Rumba overblijft, is een te drukke, R&B-bar waar je verplicht je jas moet ophangen zodat de eigenaar zich van meer inkomen verzekerd. De atmosfeer in de Rumba is alles behalve uniek, het had een verdwaalde bar in het Drie Gezusters netwerk kunnen zijn.

Dan was er ook nog de Enzo.

Ook deze tent begon voortvarend. Door middel van een streng deurbeleid wilden ze de disco allure meegeven. De minimumleeftijd was 21 en daar werd ook streng op gecontroleerd. Ook je kleding was een reden om geweigerd te worden.

Je moest er verzorgd uitzien.

Daar is nu niks meer van over.

Van binnen ziet de Enzo er wel mooi uit, dat moet ik toegeven, maar als er alleen maar commerciële muziek gedraaid wordt en de gemiddelde leeftijd maar net de 18 haalt, krijgt toch ook de Enzo een hoog Drie Gezusters gehalte. Maar de Shadrak spant de kroon qua metamorfose. Het begon slechts anderhalf jaar geleden als een klein undergroundcafé, waar geen commerciële muziek te vinden was en je natuurlijk gratis naar binnen kon. Tegenwoordig is het zo groot geworden dat ze de hele Troubadour hebben over-genomen. Helaas hebben ze aan de Troubadour niks veranderd. Je mag van geluk spreken als je tegenwoordig geen entree hoeft te betalen om naar commerciële muziek te luisteren. Het succes van deze kroegen is dus duidelijk slecht voor de kwaliteit. Het wordt tijd dat er in Groningen een nieuwe kroeg komt die uit zijn voegen groeit, dan hebben we in ieder geval weer een paar maanden lol.

Rutger Uittenbogaard

Ordinair straatvechten om islamieten 'Homogeniseer en integreer zo veel je wilt; scheiding zal altijd bestaan', zegt de Franse filosoof Baudrillard in zijn boek 'Impossible Exchange'. Hij gaat zelfs nog verder: 'uitsluiting en discriminatie zullen zelfs evenredig toenemen aan het proces van integratie.'

Volgens de filosoof leidt iedere vorm van monopolie (en iedere staat is een monopolie volgens Baudrillard, omdat het een monopolie claimt op het sociale en politieke vlak) tot een geheime, parallele maatschappij die als het ware de staat controleert. Dit is vergelijkbaar met de (zwarte) markt in de economie. Volgens Baudrillard is er binnen ieder regime van controle en verbod een clandestiene markt te vinden.

Misschien wel de meest opmerkelijke is de zwarte markt van het denken. In het liberaal-democratisch klimaat wordt ieder ideologisch (menings)verschil geabsorbeerd, of worden juist alle verschillen volledig vrijgelaten. Je mag denken wat je wilt, maar wel binnen de liberaal-democratische grenzen. Volgens Baudrillard leidt dit tot een zwarte markt van 'andersdenken', waar nog wel plek is voor nationalisme, racisme en alle vormen van uitsluiting. Hoe

meer de maatschappij, en in zekere zin de hele wereld, homogeniseert, hoe kwaadaardiger dit 'andersdenken' zich manifesteert.

Hoewel het boek uit 1999 stamt, is het onmogelijk om niet meteen de link te leggen met dreiging van ter-

hoge alertheid of niet, iedereen lijkt wel te beseffen dat het vrijwel onmogelijk is om de maatschappij te beschermen tegen aanslagen.

Het ontruimen van een treinstation lijkt dan ook meer op een demonstratie die de burger gerust dient te stellen dan een serieuze poging een aanslag te voorkomen.

CHRIS 'Voorkomen is beter dan genezen' WIND gaat bij terrorisme dus niet op, daarvoor is het te laat. Genezen is dus de enige optie, maar niemand schijnt het medicijn te hebben.

Gediscussieerd wordt er genoeg, maar al lang niet meer met het doel een oplossing te vinden.

Simpel gezien zijn er twee kampen te onderscheiden die zich het meest laten gelden in de discussie Chris Wind schrijft dit artikel op over de islam. Alleerst zijn er de eigen titel. Reacties mailen naar: zogenaamde 'verlichtingsfunc.f.wind@student.rug.nl damentalisten', geleid door rorisme die de Westerse wereld zo opiniemakers als Paul Cliteur, lijkt te beheersen sinds 11 septem- Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali. ber 2001. De angst lijkt nog steeds Zij lijken vooral te willen bewijzen toe te nemen, zeker nu blijkt dat dat de Westerse beschaving niet alleen de V.S. het doelwit is, superieur is aan ieder ander. Daar maar ook Europese landen. Ieder tegenover staan de multiculturalisverdacht pakketje wordt ten, aangevoerd door PvdA momenteel serieus genomen, coryfeeen als Jacques Wallage, zelfs als er "verdacht pakketje" op Marcel van Dam en Thijs geschreven staat, zoals afgelopen Woltgens. Zij lijken zich vooral maand in winkelcentrum Hoog bezig te houden met pappen en Catharijne in Utrecht. Maar extra nathouden. Ik zeg met opzet

'lijken', want de laatste tijd zijn beide groepen vooral bezig elkaar zwart te maken. Paul Cliteur stopt als columnist omdat hij zich gedemoniseerd voelt door types als Wallage, Wallage is kwaad op Cliteur omdat deze zegt dat Wallage "allang afgevoerd had moeten worden", Piet Grijs vergelijkt Cliteur met Adolf Hitler en wenst hem onder de tram, enzovoort, enzovoort.

De discussie is verworden tot een potje ordinair straatvechten, en we lijken ondertussen geen stap dichter bij een oplossing te komen.

Volgens Baudrillards theorie is dat ook wel logisch. Beide kampen vallen binnen de liberaal democratische traditie en zijn dus ook niet in staat daar buiten te denken.

Dan blijft er dus weinig anders over dan elkaar te bekritiseren, op een liberaal-democratische manier en met liberaal-democratische middelen. (Anders)denken als een terrorist is vrijwel onmogelijk, dat besef ik ook wel. Ook ik zit vast in dezelfde traditie als al die 'wijze' dames en heren. Toch, als ik terrorist was, zou ik me bescheuren om de manier waarop de discussie momenteel gevoerd wordt en er geen bommetje minder om plaatsen.

Normen en waarden-rapport voegt niets toe Een overlast veroorzakend buurvrouwtje dat de uitkering flest moet erbij gelapt worden.

Een aardige man met modaal inkomen moet zijn gang kunnen gaan als hij zijn persoonlijke belastingpapieren een beetje te creatief invult. Dit zijn enkele conclusies die getrokken kunnen worden uit het onderzoeksrapport De moraal in de publieke opinie van het Sociaal en Cultureel Planbureau.

INGRID WOLFSLAG

Ingrid Wolfslag schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties mailen naar: i.p.wolfslag@student.rug.nl Het onderzoek is een samenraapsel van door verschillende instanties gehouden onderzoeken en enquêtes in de afgelopen dertig jaar. Uit de resultaten blijkt dat steeds meer mensen het verschil tussen goed en kwaad weten in te schatten, maar ook dat de publieke moraal achteruit holt.

Belastingfraude, hoe verkeerd

ook, is best begrijpelijk, maar uitkeringsfraude kan weer niet.

Klikken over bijstandsfraude doen we ook niet.

Onvolledige gegevens, tegenstrijdige conclusies, ik gooi maar wat problemen in de lucht die bij dit rapport om te hoek komen kijken.

Positief geformuleerd is er volgens de makers 'voor elck wat wils'. Aan de ene kant bijvoorbeeld weet een groter aantal mensen waar hij aan toe is in 'de maatschappij' en wat goed en kwaad is. Aan de ander kant gaan volgens een explosief stijgend aantal mensen opvattingen over zeden en gedrag achteruit.

Leuk, zo'n onderzoekje, maar heeft het nu ook nog wat toe te voegen? Volgens de makers levert het een bijdrage 'aan de vorming van de publieke opinie over normen en waarden door meer inzicht te bieden in de nu bestaande mening van het publiek in een historisch en een internationaal kader.' De discussie weer eens aanzwengelen dus, dit keer met behulp van cijfertjes van een ander. Gevolg is dat politici van beide kampen - het 'de publieke moraal holt achteruit'-kamp en het 'het gaat nog best goed in de maatschappij'-kamp - met een klungelig rapportje in de handen kunnen roepen: "Zie je wel! Ik had gelijk."

Verwarring alom door een onder-

zoek dat gehuld is in een mist van ambiguïteit. Zegt bijvoorbeeld het ene resultaat dat de publieke moraal daalt, het andere vertelt ons dat het vertrouwen in de ander nog best hoog is. Het kan toch geen toeval zijn dat het onderzoek bij elkaar geraapt is met onderzoeken die niets te maken hadden met de publieke moraal en dat de conclusies van het rapport op zijn zachtst gezegd voor velerlei uitleg vatbaar is?

manier zijn om onderzoek te doen, maar dan moet je wel voor lief nemen dat het qua toegevoegde waarde aan de discussie veel te wensen over laat. Om daar belastingcenten aan te besteden, lijkt me wat overdreven. Misschien hadden ze beter kunnen sparen tot ze geld genoeg hadden om zelf 'veldwerk' te gaan doen, zoals dat zo mooi heet, om de 'vorming van de publieke opinie' te constateren.

Het kan misschien een legitieme

?

Wat denk je zelf Reacties en meningen kun je kwijt op redactie@studentenkrant.org

Wees to the point. Hou het bij voorkeur onder de 250 woorden.

Langere stukken in overleg met de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor brieven indien nodig in te korten.

- Webpoll De stelling van de afgelopen maand was:

Na mijn studie neem ik elke baan aan

UITSLAG 1. Oneens (78%) 2. Eens (22%)

Ga naar www.studentenkrant.org en stem op de stelling van april:

VOS en SOG kunnen maar beter fuseren

St. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES WILLEMIJN KAPPERS - 06-23229223 De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.

STICHTINGSBESTUUR voorzitter Vincent Hoen (06-22218226), acquisitie en pr Willemijn Kappers (06-23229223) en Ellen Hesselink (06-20605161), penningmeester Tim de Boer (06-21875965) HOOFDREDACTIE Joep Schenk (j.schenk.1@student.rug.nl, 06-28404587) en Chris Wind (c.f.wind@student.rug.nl, 06-19848645) EINDREDACTIE Joep Schenk, Maarten Vink en Chris Wind REDACTIE Niels Bakker, Jorg Bressers, Eline Bosman, Paul van Daalen, Frieda Hamster, David Hof, Peter Keizer, Sjoerd Otter, Walter Schirm, Floortje Smit, Moniek Steenbergen, Bart Jan Teunisse, Rutger Uittenbogaard, Maarten Vink, Jeffrey Weller en Ingrid Wolfslag FOTOGRAFIE Sebastiaan Pouyet, Koen Rengers en Jeffrey Weller ILLUSTRATIES: Folker VORMGEVING Jeffrey Weller MEDEWERKERS Niek Hollander, Ariane Kleijwegt, Joris Wes en Jibbe Willems DRUKWERK Drukkerij 1984

C

L

F

N

het G

ESPREK

'Het is muziek recht uit het hart, met een lach en een traan'

Montagne vecht voor Nederlandstalig Cultureel Erfgoed

S

lechts twee maanden had Bert van Rheenen, beter bekend als Chiel Montagne, de tijd om de 50.000 te halen. In december richtte hij MON op, Motagne Omroep Nederland. Doel was "primair het promoten van de Nederlandse (volkse) artiesten, hun muziek, producers, componisten en tekstdichters," aldus de website www.montagneomroepnederland.nl. Over aandacht had Montagne, zeker in het begin, niet te klagen, maar het mocht niet baten. De tijd bleek simpelweg te kort. Ook de komende vijf jaar zal Montagne, ooit wereldberoemd in Nederland met zijn Nederlandstalige hitsshow 'Op Volle Toeren', niet op TV te bewonderen zijn. Toch zit hij niet bij de pakken neer.

Zijn huis blijkt precies wat je verwacht van een voorvechter van het Nederlands cultureel erfgoed: traditioneel ingericht en schilderijen met plattelandstaferelen aan de muur. Eén van de schilderijen blijkt geschilderd door vriend Tol Hansen. Inderdaad, de zanger van 'Big City'. Wie zich ooit afvroeg wat Hansen na die ene hit is gaan

doen: het antwoord blijkt bij Montagne aan de muur te hangen.

Waarom is het eigenlijk mis gegaan met MON? Montagne steekt een sigaret op en begint zijn verhaal. "We zijn gewoon te laat begonnen. Ik ben niet van plan te stoppen, ik ga gewoon lekker door.

In de tussentijd heb ik wel wat andere plannen, maar daar wil ik liever niet over praten, daar breng ik andere mensen weer mee op gedachten, hahahahahaha! Er wordt al zoveel gejat uit mijn businessplan!"

Ik kijk verbaasd op. Is dat zo? "Ja, de TROS bestaat 40 jaar en dan zie je plotseling weer allerlei Nederlandstalige artiesten langskomen. Er komen bij twee omroepen plotseling boekenprogramma's, wat ik ook in mijn businessplan heb staan. De KRO gaat ineens een uitgebreid onderzoek doen naar 'hoe Nederlands is Nederland'. Ik vind het wel grappig…Ik moet er een beetje om lachen, ik heb toch wel iets losgewroet."

Hip Nederlandstalig lijkt dus weer te langzaam aan hip te worden. Dat

blijkt ook wel uit de populariteit van Frans Bauer en zijn reality soap 'De Bauers'. Of is het slechts schijn en een korte opleving dankzij één populaire zanger?

"Ach, het één sleept het ander mee, maar Nederlandstalige muziek is altijd populair geweest.

Ik heb niet voor niets twintig jaar een programma op TV gehad! Het is een stroming in de muziek. Het is zeker niet populairder tegenwoordig, dat lijkt alleen maar zo.

Het is inconsequent. Frans Bauer verkoopt al jaren vele malen Ahoy uit. Nu heeft hij een goede zet gedaan met dat programma 'De Bauers', maar nog steeds wordt hij nauwelijks gedraaid, hoor. De enige die continu voorbij komt is Marco Borsato, Marco Borsato, Marco Borsato." Waarom is dat toch? Is er iets mis met het levenslied? "Ik heb geen flauw idee, ik denk dat mensen zich er voor schamen ofzo. Met populariteit heeft het niks te maken.

Nederlandstalig is populair, da's een feit. Daarom zijn er ook zo vreselijk veel piraten." Het doet Montagne denken aan iets wat ie pas geleden heeft meegemaakt.

Hij steekt nog maar eens een sigaret op en begint zijn verhaal.

"Ik zat een tijdje geleden bijna in

de bak. Ik was uitgenodigd bij de grootste piraat van Brabant, en die hadden dus die dag ervoor en die ochtend allerlei spotjes uitgezonden dat ik zou komen. Nou ik kom daar aan, tien minuten voor de tijd, is de mast gewoon van de sokkel afgetrokken en de heleboel leeg gehaald. Politie met honden en zelfs de M.E. erbij. Gewoon uit de lucht gehaald en de baas de bak in. Nou ja, als ik daar dus gezeten had, had ik ook in de bak gezeten.

Goed, dat had gewoon weer een paar duizend leden extra opgeleverd, hahahaha." Montagne lacht hard, zoals hij dat al eerder tijdens het gesprek deed. Toch wordt tijdens het gesprek duidelijk dat zijn passie voor het levenslied groot is. Het verklaart zijn soms bijna felle reactie op vragen: de frustratie over het gebrek aan waardering voor Nederlandstalige muziek zit behoorlijk diep.

Schamen Nederlanders zich voor hun cultuur, vraag ik hem. Hij twijfelt even.

"Nou niet zo zeer voor hun cultuur, maar voor het volkse lied. En het is niet nieuw, hoor. Ik heb vroeger ook de blaren op mijn bek moeten lullen om bij de TROS uiteindelijk een poot aan de grond te krijgen.

Want het was niet hip, het deugde niet, enzovoort. Ik heb toen uitgelegd dat iedereen uiteindelijk in zijn eigen taal wil worden toegezongen. En op een gegeven moment, wanneer die muziek wordt gedraaid, dan betrap je jezelf erop dat je het nog kan meezingen ook! Maar de TROS directeur vond van niet. Ik mocht nog wel proefprogramma maken, maar ook dat kon hem niet overtuigen. Na ons laatste gesprek loop ik de deur uit. Hij loopt achter me aan en begint één van die Nederlandse liedjes te neuriën! Ik draai me om en zeg: 'meneer Landré (TROS directeur tussen 1966 en 1974, red.), da's nu precies wat ik bedoel.' Hij zegt: 'Goed, je hebt gewonnen, maak dat programma maar…'" Nog een anekdote volgt. Het lijkt alsof Montagne zo duidelijk mogelijk wil aantonen hoezeer Nederlanders hun cultuur verloochenen.

"Toen ik van de buis afging, kwam ik bij een notaris terecht en die zegt tegen mij: zonde dat dat programma er niet meer is, want ik vond het toch wel erg aardig. Tsja, ik heb het eigenlijk nooit zo uitgedragen, maar ik ben ook een hele grote fan van de Zangeres Zonder Naam, ik heb bijna alles van d'r.

Kijk, dat is hypocrisie!"

Nederlanders durven dus niet toe te geven dat ze van het

Nederlandstalige volkslied houden. Maar is dat ook niet een beetje logisch? Het merendeel klinkt toch behoorlijk oubollig?

"Nee hoor, voor mij niet. Het is de basis van de Nederlandse cultuur en ik bedoel, dat is al een aantal eeuwen aan de gang. Ik bedoel, waar komen smartlappen vandaan? Het is gewoon puur Nederlands volkseigen. 60 procent van de Nederlanders spreekt met handen en voeten drie woorden over de grens, die willen toch gewoon vermaakt worden in hun eigen taal? Het is muziek recht uit het hart, met een lach en een traan."

Cult Even terug naar de omroep. Wat heeft MON studenten te bieden?

"Het wordt een omroep voor, zoals ze dat noemen, 8 tot 80. Voor iedereen dus, maar wel gericht op de Nederlandse cultuur. Kijk, op het moment dat de jeugd niet eens meer weet hoe de geschiedenis in elkaar zit, is er iets echt mis. Er zit een groot manco in het onderwijs.

Tegenwoordig denken jongeren dat Willem van Oranje bij Dokkum vermoord is, dat kan toch niet?"

De omroep is er dus ook voor studenten, maar die nemen Nederlandstalig toch helemaal niet serieus? Een beetje hossen op Jacques Herb en pronken met één Andre Hazes CD, meer is het toch niet?

"Ach, het mag wat mij betreft best als cult beginnen. Uiteindelijk leren ze op die manier de klassiekers wel kennen. Nu die skihutten zo'n succes zijn, komen nummers als 'Het kleine café' en 'Manuela' weer helemaal terug, alleen dan met zo'n beat eronder. Ik vind dat niet zo erg. Ik kom wel eens op meezingavonden bij studentenverenigingen, die zijn erg gezellig.

Het eindigt meestal wel in een drankfestijn, hahahaha…"

Ondanks de frustraties blijft er genoeg over om te lachen, da's duidelijk Over cult gesproken: gaat 'de snor' er ooit af? "Oh nee, dan staan mijn koffers op de stoep! Ik heb het ooit een keer gedaan, lang geleden.

Mijn vrouw vond het helemaal niks. Als ik geweten had dat je zo'n rotkop had, dan had ik je nooit getrouwd, zei ze. Na zes weken zat ie er gelukkig weer aan. Nee, die snor gaat er nooit meer af."

Tekst: Chris Wind Foto’s: Sebastiaan Pouyet

Jibbe

Geen zin Whoever said it would be easy should be shot, in de knieschijven... klein sneetje onder de navel & langzaam doodbloeden onder aanblik van d'r ingewanden; natuurlijk was 't 'n vrouw die dit citaat gestonken heeft - zulke dingen zeggen vrouwen, net als 'laat 't los' - laat me, even iets anders, café Tribunal (23.00, dinsdagavond): bij 't espressomasjien staat, met z'n grote zaklamp, de mergelgrottengids die zich avond aan avond na 't jappenleiden klem zuipt i.p.v. 'n Unox te vreten bij moeder de vrouw & koter 't kind, tja, daarnaast dikke dabbert die z'n bril bewasemt, buiten regent 't, binnen warmen barvliegen zich aan troostende praatjes van de kastelein - is 'r 'n woord voor 'n mannelijke vlieg? krieg? ja, iets anders, alles in één zin, geen zin in 'n punt, alleen in interpunctie, zonder functie, voor de lol; iets anders: ik zit naast 'n liefdesverdroten manvrouwpaar: 'n bezette biseksueel & 'n meisje dat binnen tien minuten d'r relatie gaat ontbinden (zou prima miss jibbe zijn, maar aleer ik m'n 3e blauwtje bij d'r loop... who said it would be easy?) iets anders (maybe on the rebound?) door de boxen Louis Armstrong, 'the shark has pretty teeth dear', Mack the Knife, Kurt Weil, Bertolt Brecht, oorlog in Irak duurt voort, fijn zulke zekerheden in 't leven, Yeah! Brubeck! JAZZ! vier kapitalen... iemand vertelt 'we stevenen op 't faillissement van 't kapitalisme af', hij verkneukelt zich, Al Jazeera Jazira Jazierah roept dat de rol vd VS uitgespeeld is, dream on cowboys, baby Bush byebye? dacht 't niet, dit is 't enige systeem, KAPITALISME, dat werkt, eigen winst op korte termijn! c'est la vie baby fancy a shag? nee, je smoke Zigaretten, ik wel, it's the anticonception-element in it I like, roken beschadigt 't sperma you know - no way, schatje, katje, ik ben 'n ratje, ik naai je, van achter, you won't herken me in de line-up, de Osloconfrontatie, hou sowieso niet van de queue, haven't got a clue, fancy a shag? blauwtje no. 3, you see, 't gaat goed zo gaat 'ie lekker, whoever said it would be easy? 't is overschat 't zijn alleen maar woorden schat, ik probeer zo open mogelijk te zijn - whoeversaiditwouldbe wannabe wannahave her... cirkels, da's 't sleutelwoord, daar lullen we in lopen we in, 'n gevang waarin we nu & dan luchten kunnen, rondjes lopen, hopen op de dag dat, tja, wat, dus dan maar door, volgende ronde, KO duurt nog wel even, nog 'n heel leven, ,,wie zegt 'r nog wat zinnigs? je krijgt één zin, de zin van 't leven, ja, haha, poog op z'n minst je hebt maar één kans, wel kek ja jofel joh, hou toch op, de WC... fijn, zeiken... ja, heel fijn... da's wat speed met je doet, je voelt je goed, de koning te rijk te god te frankrijk, één minuut die ellenlang duurt, maar ik ben clean, no speed I mean, just alcohol & nicotine, misschien, wie zei dat 't makkelijk was? dat getwijfel, dat gewijfel & die wijven! 't is feest tralala geweest tralala laatste ronde, tja... nu nog 'n statement: nul, ik hou 'n bokkie! Voilà.

R E P O R TA G E

4

Student onbekend met WA-verzekering

Meer dan een kwart van de studenten heeft geen WA-verzekering. Dat concludeert het ISO (Interstedelijk Studenten Overleg) na een steekproef onder 108 studenten uit Utrecht, Amsterdam, Tilburg en Maastricht. Verder blijkt zelfs 37 procent niet te beschikken over een inboedelverzekering. Bij aanvang van de studie, als men voor het eerst op zich zelf gaat wonen en het bruisende studentenleven instapt, is het regelen van degelijke verzekeringen niet de eerste prioriteit. "De kans dat je wat overkomt is toch zo klein, waarom zou ik er moeite voor doen?"

Het ISO wil dat nieuwe studenten goede voorlichting over verzekeringen krijgen. Geen enkele instantie houdt zich hiermee bezig en daarom werd eind februari de IBG (Informatie Beheer Groep) er op aan gesproken. Persvoorlichter Liobe Kamminga van het ISO vindt dat deze voorlichting een taak van de IBG zou moeten zijn: "We hebben met de IBG overlegd, maar ze vonden niet dat ze hier enige verantwoordelijkheid voor

zouden moeten nemen. Toch zal er voorlichting moeten komen en daarom hebben we binnenkort overleg met het ministerie van onderwijs."

In tegenstelling tot wat het ISO beweert staat de IBG echter niet negatief tegenover het idee om als voorlichter op te treden. Daniël Blok, persvoorlichter van de IBG: "Wij waren wel een beetje verbaasd over dit verzoek van het ISO. Het is de eerste keer dat iemand daar over begint. In de eerste plaats zijn wij geïnteresseerd in studenten die een particuliere ziektekostenverzekering WA-Verzekering: Wettelijke Aansprakelijkheidsverzekering. Als iemand door jouw toedoen iets overkomt of schade heeft betaalt deze verzekering daar voor. Heb je die niet dan moet je er zelf voor betalen, wat kan inhouden dat je de rest van je leven een schade afbetaalt. Het meest cynische voorbeeld: iemand belandt door jou toedoen in een rolstoel dan kost jou dat zoveel dat je hem

hebben, omdat die dan extra studiefinanciering kunnen krijgen. Als het ISO per se wil dat wij voorlichting over verzekeringen gaan geven, staan we daar zeker niet onwelwillend tegenover. Maar misschien dat de universiteiten nieuwe studenten hierover kunnen inlichten. Wij zagen het altijd als een verantwoordelijkheid van de studenten zelf."

Je kunt je natuurlijk afvragen of de steekproef van het ISO onder 108 studenten wel representatief is.

Toch is het erg waarschijnlijk dat er veel studenten rondlopen die geen WAverzekering hebben of niet eens op de hoogte zijn van het bestaan ervan. Koos bijvoorbeeld, vijfdejaars sociale geografie: "Ik heb wel een ziektekostenverzekering, maar van een WA-verzekering had ik nog nooit gehoord. Ik belde net mijn vader om te vragen of ik misschien bij hem in het pakket zat, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Voorlichting van de IBG bij aanvang van mijn studie was wel handig geweest, maar of dat hun verantwoordelijkheid is?"

Dimitri, student commerciële beter om zeep had kunnen helpen, want dat zou goedkoper zijn geweest.

Inboedelverzekering: De verzekering voor al je spullen, meubels, kleren, stereo etc. Bij brand of diefstal keert deze verzekering uit.

Ziektekostenverzekering: Betaalt voor doktersbezoeken, ambulances, medicijnen.

economie aan de Hanzehogeschool, weet wel van het bestaan van WA-verzekeringen, maar heeft er nooit een afgesloten.

"Pure lamlendigheid. De kans dat er wat gebeurt is ook vrij klein. Wat mij betreft hoeft de IBG geen voorlichting te geven, maar houden ze elke maand twee of drie euro in op je studiefinanciering om die verzekering te bekostigen."

Ivo, vijfdejaars biologie, is eveneens onverzekerd. "Ik heb wel eens gehoord van WA-verzekeringen, maar ik besefte niet wat dat precies inhield. Ik vind zeker dat de IBG eerstejaars daarover moet inlichten."

Maar zijn eerstejaars wel zo onbezonnen of nemen ze hun eigen verantwoordelijkheid?

Marlous, eerstejaars geschiedenis, heeft haar zaakjes wel goed geregeld. "Voor aanvang van mijn studie heb ik alles zelf geregeld bij een verzekeringsmaatschappijtje bij mij in het dorp. Een ziektekostenverzekering was in ieder geval belangrijk want ik ga vaak stuk en een inboedelverzekering heb ik ook snel afgesloten aangezien ik veel dure spullen heb. Maar goed, het was wel een hoop gedoe. Daarom vind ik zeker dat de IBG daar voorlichting over moet geven aan nieuwe studenten. Ik kan me voorstellen dat je als je gaat studeren absoluut niet weet wat je allemaal moet regelen en ouders kunnen daar niet altijd bij helpen."

Op 22 april volgt het formele overleg tussen het ISO en het Ministerie van Onderwijs wie de verantwoordelijkheid over de voorlichting heeft. Op het eerder genoemde voorstel om twee of drie euro per maand in te houden om de WA-verzekering te betalen reageerde Liobe: "He, dat is een goed idee, dat neem ik zeker mee in het overleg!"

Tekst: Joep Schenk en Bart Jan Teunisse Fotografie: Koen Rengers

Groningse eetgelegenheden beschreven en beoordeeld

Door Moniek Steenbergen

Foto: Sebastiaan Pouyet

Eetcafé De Padang, gelegen in de Korrewegwijk, heeft een naam die Indisch aandoet, terwijl het een Noord-Afrikaans eetcafé is. Het heet simpelweg zo, omdat het in de Padangstraat zit. De koks zijn Marokkaans en hierdoor worden er dan ook vooral veel Marokkaanse gerechten geserveerd. Het eetcafé is vorig jaar verkozen tot het één na beste eetcafé van Groningen.

Ondanks dat er Noord-Afrikaanse

Uitgekauwd gerechten. Dit blijkt bij navraag overigens geen nut te hebben.

Ons voorgerecht bestaat uit stokbrood met kruidenboter voor €3,20. Niet bijster origineel, maar ja, het blijft lekker. Iedereen kiest voor verschillende hoofdgerechten. We bestellen Naïma: een ovenschotel met kipfilet, feta, kaas en eieren (daghap, €9,30); Timinte: gestoofd rundvlees in roomsaus (€11,70); Merquez: pittig gekruide Marokkaanse saucijsgerechten worden geserveerd, jes (€10,80); Brochette: spiesen heeft het interieur veel weg van en geen spiezen, zoals op de een doorsnee Nederlandse kroeg, kaart staat - van gemarineerd kalfsvlees (€12,70) en Berber a iets wat toch wel een beetje Foto: jamSebastiaan Pouyet mer is. De vele kaarsjes en de foulous: kip in rode saus met relaxte achtergrondmuziek maken oregano en basilicum (€12,20). De worden snel het echter wel sfeervol. Wanneer gerechten geserveerd met daarnaast een vriendelijke serveerster onze drankjes komt opnemen, wijst ze gestoofde groenten, een salade, enkele favoriete drankjes helaas couscous en een pittige saus. De af, maar haar vrolijkheid maakt dat laatste twee kunnen gratis bij worweer goed. Na het openslaan van den besteld. de menukaart is het even puzze- De gerechten vallen allemaal in de len geblazen. In de menukaart zit smaak, vooral de Berber A namelijk nog een andere kaart met Foulous en de Naïma. De saucijs-

De Padang Padangstraat 3

jes hadden echter wat pittiger gekund en de roomsaus bij het gestoofde rundvlees is een beetje waterig. De hoeveelheid eten is bij iedereen ruim voldoende.

Het personeel is er erg vriendelijk en sommigen van hen komen af en toe eens langs om te peilen of ons eten naar wens is. Één van hen vertelde ons wat meer over het restaurant en over Ron Brandsteder, 'met z'n hoertjes en coke'. Jammer genoeg werden die paar woorden over hem niet verder uitgediept. Wanneer we nog even na blijven zitten stroomt het eetcafé vol met mensen van middelbare leeftijd, waaronder waarschijnlijk veel stamgasten.

Sommigen van hen zien er een tikkeltje vreemd uit.

Het eetcafé is een aanrader, ondanks dat de prijzen iets aan de hoge kant liggen. Het eten is er goed en het is weer eens wat anders dan de pizzeria of de shoarmatent.

FEATURE

Hoera! Bea naar Groningen

Wat hebben studenten eraan? oranje te maken en bands te laten optreden. Een groot voordeel is dat Albertus geen gesloten feest zal geven.

Tijdens koninginnedag zijn ook niet-leden welkom.

Dit jaar zal Koninginnedag in Groningen opgeluisterd worden met een bezoek van onze koningin zelf. Uiteraard zal er wel weer op oud-Groningse traditionele wijze gekoekhapt worden en zullen alle dans- en muziekscholen weer uit hun bol gaan om het bewijs van hun amateurisme gedurende, minder dan, vijf minuten aan de vorstin te laten zien. Maar wat valt er te beleven voor studenten?

Bij Vindicat is voor niet-leden alleen te genieten van de aanblik van de versierde buitengevel.

"Maar we zijn wel bezig met plannen voor een terras op Koninginnedag", veklaart Paul van der Lugt, rector van de senaat van Vindicat. "Het is alleen, juist omdat de koningin komt, erg lastig om

iets te plannen omdat de AIVD alles controleert en goed moet keuren. Wij dragen als vereniging ons koningshuis ook een heel warm hart toe. Als er een lid van het koninklijk huis geboren wordt sturen we felicitaties en bij de verjaardag van Beatrix zingen we het Wilhelmus. Toen Juliana stierf hebben wij dan ook 'corpsrouw' afgekondigd: we schenken dan twee dagen geen alcohol en doen de grodijnen dicht. Op de avond van de begrafenis hebben we een gepaste avond zodat iedereen wel bij elkaar kan komen, maar we sluiten dan wel op een net tijdstip."

Studentenvereniging Albertus is ook van plan groots uit te pakken voor Koninginnedag. Er zijn plannen om het hele pand

Apart’ja

Ook Cleopatra is van plan een groot feest te geven. BertJan Steereman, lid van Cleopatra en organisator van activiteiten rond koninginnedag zegt daarover: "We geven altijd een groot feest, maar dat is meer omdat elke gelegenheid voor een feest goed is. Voor de rest doen we niet zo veel aan het koningshuis. We nemen een minuut stilte bij een sterfgeval maar daar houdt het wel bij op. Leden mogen zelf beslissen of ze iets ondernemen om hun gevoel voor het koningshuis uit te dragen. Wij als vereniging nemen daar een neutrale houding over aan." Dat er binnen Cleopatra moeilijk een algemene opinie over het koningshuis kan ontstaan wordt wel bewezen doordat een aantal leden het domweg als geldverspilling zien terwijl anderen het koningshuis als iets positiefs ervaren. Zo verklaart Pieter Pasma dat, wat hem betreft, de monarchie zo afgeschaft mag worden: "Ik vind het echt pure geldverspilling! Ze hebben zelf genoeg geld en dan moet de staat hun ook nog een salaris geven, ik vind dat echt onzin."

oudere mannen met hun saxofoon én sigaret in hun handen staan te spelen? Is Jazz juist niet underground? Om een undergroundcafé in Groningen te vinden moet je soms letterlijk underground gaan.

Maar wat organiseert Soestdijk dan? Ap van Muijen: "We organiseren elk jaar, samen met nog een aantal andere cafés in deze buurt, een kelnerrace. Daarbij moet elke deelnemer zich verkleden en dan een dienblad met vier bier bij alle deelnemende cafés, een stuk of tien, opdrachten uitvoeren. Vorig jaar was de opdracht bij El Rubio bijvoorbeeld om te koekhappen naar Spaanse pepers, daarna mocht je je mond blussen met onbeperkt bier." Erg veel repu-

blikeinen zul je dan ook niet zo snel tegenkomen bij Soestdijk.

"Op zich zou je hier best mogen werken als republikein, maar ik denk niet dat je het erg leuk zou vinden. Voor mij is het koningshuis juist datgene wat ons Nederlanders nog een beetje 'wijgevoel' oplevert. Al je de monarchie zou afschaffen zou je, in mijn ogen, de Nederlandse cultuur te grabbel gooien. Zonder koningshuis kan je niet meer over nomen en waarden spreken omdat zij toch de belangrijkste mensen zijn die die normen en waarden uitdragen naar het Nederlandse volk," verklaart Ap van Muijen. Volgens Van Muijen is café Soestdijk de ideale plek om naar toe te gaan op Koninginnedag: "Het mooiste is onze slotact, aan het eind van Koninginnedag: Ferry 'de zingende barman'. Hij is een oudwerknemer hier. Hij werkt nu bij ABN-Amro, maar hij gaat dan covers zingen op bar. Dat is echt een spektakel dat je niet mag missen."

Tekst: David Hof Cartoon: Folker Visser

Café Soestdijk geeft uiteraard ook veel aandacht aan Apart’ja gaat op zoek naar de vreemde kanten van Groningen. Deze maand:

Underground

DE GRONINGSE INDIAAN

Café de Spieghel bestaat dit jaar 25 jaar. Al die tijd is het een boegbeeld geweest voor Jazzminnend Groningen.

Officieel is de Spieghel het enige Jazzcafé in Groningen.

Maar hoort Jazz niet thuis in duistere rokerige ruimtes waar

Koninginnedag. "Dat zijn echt twee topdagen voor ons. Een deel van het personeel werkt dan in twee dagen zo'n twintig uur." legt Ap van Muijen, bedrijfsleider van Soestdijk en negendejaars student Nederlands, uit. "Onze verbondenheid met het koningshuis is een lange traditie die ook al te zien is aan de naam. Op de komende Koninginnedag is het precies dertien jaar geleden dat Soestdijk openging. Wij hebben hier ook twee prinsen in het personeel gehad. Maurits en Benhard junior hebben hier allebei gewerkt toen ze in Groningen studeerden. Ze komen nu nog wel eens wat drinken als ze in de stad zijn voor een reünie van hun jaarclub ofzo."

Al bijna 5 jaar lang zit er onder de grond in het centrum van Groningen een atelier, gerund door een Italiaanse vrouw, dat ook als Jazzcafé bestempeld kan worden.

Het is alleen op zaterdagavonden open.

Tijdens werkdagen is deze ondergrondse ruimte daadwerkelijk een atelier, maar op de zaterdag komen conservatoriumstudenten en andere muziekliefhebbers bij elkaar om te genieten van een bij elkaar geïmproviseerde Jazzsessie. Onder het genot van een drankje spelen de muzikanten terwijl het publiek zichtbaar geniet. Bij binnenkomst

valt meteen op hoe laag het plafond is. Als excuus geeft Antonella, de eigenaresse van het atelier dat Italianen toch een stuk kleiner zijn dan Italianen. En de Nederlanders die komen die moeten maar bukken. De eerste ruimte is wat omschreven kan worden als het bargedeelte. Daar kun je een drankje bestellen en eventueel plaats nemen om een gesprek te voeren met je gezelschap. In de volgende ruimte, minstens net zo laag als de andere, staan een paar stoelen en een bankje. Verder staan er instrumenten die aan het begin van de avond nog met rust gelaten worden, maar naar mate de tijd verstrijkt komen alle instrumenten aan bod. De vriendenclub, die de muziek verzorgt, druppelt langzaam maar zeker binnen en het wordt al gauw rokerig en gezellig. Na plaats genomen te hebben op een stoel rest je niets meer dan te genieten van je drankje terwijl de muziek voor je ogen gecreëerd wordt. Links aan een tafeltje zit iemand die net aan

een nieuw jointje begint, terwijl er een jongen met een saxofoon de ruimte binnen komt lopen. Hij groet even vluchtig de andere muzikanten en begint er dan op los te improviseren. Na een kwartiertje vinden de muzikanten dat het liedje wel is afgelopen dus stoppen ze er spontaan mee. De drummer houdt het voor gezien en gaat wat drinken aan de bar.

Meteen springt er iemand anders uit zijn stoel om de plaats van de drummer in te nemen. De hele avond, tot een uurtje of één, wordt er muziek gespeeld. Telkens zonder enige regels of afspraken. De atmosfeer lijkt als uit een film. Het bevindt zich in Groningen maar kon ook zo in Parijs zijn, of waar dan ook. Als je het weet te vinden raad ik je dus zeker aan om eens langs te gaan om een avondje Jazz en kunst tot je te nemen.

Tekst: Rutger Uittenbogaard Foto: Sebastiaan Pouyet

6

STUDENT EN POLITIEK Nog even en VOS en SOG zijn klaar voor de fusie

Slobbertrui vs. stropdas Met een opkomst van 41 procent in de verkiezingen voor de universiteitsraad vorig jaar heeft Groningen het hoogste opkomstpercentage van Nederland. Mede dankzij elektronisch stemmen en enthousiast campagnevoeren proberen de Studenten Organisatie Groningen (SOG) en het Vooruitstrevend Overleg Groningen (VOS) studenten bewust te maken van hun recht om te stemmen. Maar heeft het nog wel zin om te gaan stemmen? Zijn de fracties niet te veel naar elkaar toegegroeid?

In 2000 werd het VOS opgericht met als doel meer discussie te krijgen in de universiteitsraad. Micha Boon, fractielid van de eerste twee VOS-fracties: "Aan een stelletje 'ja-knikkers' heeft het College van Bestuur natuurlijk niets, dus moest er meer dynamiek in de vergaderingen van de universiteitsraad komen. De Studenten Fractie Groningen (SFG) die later fuseerde met de SORUG tot SOG., was ingeslapen en had het Groninger harmoniemodel een beetje verkeerd begrepen. Onder het harmoniemodel wordt verstaan dat je gaat praten tot je eruit bent.

Tot vier jaar geleden had de SFGfractie een houding van 'we willen het College van Bestuur (CvB) niet tegen de haren instrijken, dus houden we onze monden maar zoveel mogelijk'."

Het VOS stond in veel opzichten lijnrecht tegenover de SFG, bijvoorbeeld in houding wat zich uitte in een bewuste kledingkeuze van de SFG. Alexander Dalenoort, fractielid van de SFG in 2000: "We vonden dat het VOS geen respect toonde voor de positie die ze hadden in de u-raad, omdat ze in slobberige truien op vergaderingen verschenen. Wij profileerden ons door in pak te verschijnen." Boon: "Ik werd er bijvoorbeeld op aangesproken dat ik geen stropdas droeg. Dat getuigde niet van respect voor het CvB en de universiteitsraad. Nou, als het dragen van een stropdas betekent dat je een vervelende bal wordt, hoeft het voor mij niet." Ook nu is die tegenstelling er nog. Simon Kuipers, voorzitter van het CvB: "De SOG. verschijnt bij voorkeur in driedelig grijs pak en gaan gekleed als jonge managers. Het VOS is wat minder formeel gekleed, wat beter bij het College van Bestuur aansluit. Maar ieder zijn eigen

keuze."

Kuipers vindt dat er nog steeds verschillen zijn tussen de fracties: "SOG. kiest meer voor eigen verantwoordelijkheid en mensen op resultaat afrekenen. De VOS-fractie is toch wat meer solidaristisch.

Je kunt goed voorspellen op welke punten de fracties gelijke standpunten innemen en in welke ze verschillen."

Toch lijkt het er sterk op dat de twee fracties steeds verder naar elkaar toegroeien. Onderwerpen als een nakijktermijn van twee weken, studentenhuisvesting en arbo- en milieu-beleid komen in verschillende bewoordingen aan bod in beide programma's. Evert Jan Kruijswijk Jansen, fractievoorzitter van de SOG.: "We zijn niet idealistischer geworden, maar wel eensgezinder. We proberen als een stem naar buiten te treden.

Dat verschilt nogal eens bij het VOS. Het hangt er bij hun vanaf wie er aan het woord is, maar ze zijn zeker pragmatischer geworden. We zijn inderdaad wel naar elkaar toegegroeid in onderwerpen, maar dat komt doordat we beide studentenbelangenbehartigers zijn. We willen allebei in

principe hetzelfde: een beter leefen studeerklimaat voor studenten en dat er dan overlap is, verbaast me niets. Maar dat betekent niet dat het geen zin heeft om te gaan stemmen."

Fenneke van Doesum, fractievoorzitter van het VOS is het daarmee eens. "Stemmen is belangrijk, ook al worden de verschillen kleiner. De VOS is wel wat pragmatischer geworden. We waren bijvoorbeeld tegen topmasters, maar nu zijn ze er toch. Dan moet je als fractie een nieuw standpunt innemen. Je kunt wel blijven protesteren, maar dat heeft weinig zin. Dus ga je kritisch kijken binnen het bestaande systeem. Ik vind het wel jammer dat de tegenstellingen niet meer zo groot zijn als in 2000, toen de VOS zich duidelijk wilde afzetten tegen de SFG. Nu zijn de meeste verschillen zo'n beetje weggevallen, op een aantal punten na. Maar de SOG. is zeker niet idealistischer geworden. Ik heb nog geen lijn kunnen ontdekken in hun uitgangspunten."

Een belangrijk punt bij verkiezingsprogramma's is het tijdstip waarop de verkiezingsprogram-

ma's worden gemaakt, vindt Boon.

"Het SOG.-programma komt altijd veel later, soms wel twee maanden later, dan die van het VOS. Niet om het een of ander, maar dan vind ik het niet verbazend dat de programma's op elkaar beginnen te lijken."

Als de verschillen tussen de fracties op nuance is gebaseerd, zou een fusie misschien de volgende stap kunnen zijn, net als jaren geleden ook gebeurde bij de SFG. "Nee, dat vind ik niet", laat Kruijswijk Jansen weten. "In de vergaderingen van de universiteitsraad en de commissies is nog wel degelijk een tegenstelling tussen het VOS en de SOG. in houding." Volgens Van Doesum vullen de fracties elkaar aan. "Met twee fracties krijg je betere campagnes. Je krijgt dynamiek in de vergaderingen." Harry Oude Lenferink van de personeelsfractie: "De fracties zijn erg naar elkaar toegegroeid, maar kunnen over de details nog best felle discussies hebben. Uiteindelijk wordt dan samen besloten wat we gaan doen. Dat is het Groninger harmoniemodel."

Ingrid Wolfslag

HOOP blijkt vooral ver van m'n bed show De invoering van het hoger onderwijs en onderzoek plan (HOOP) van staatssecretaris Nijs is na de studentendemonstratie in de Groninger binnenstad op 26 maart weer een stap dichterbij. Slechts zo'n tweehonderd studenten kwamen protesteren. Van tegenstand van enige betekenis tegen de plannen van de VVD-staatssecretaris bleek niets.

In het HOOP stelt staatssecretaris Nijs voor de hoogte van het collegegeld over te laten aan de onderwijsinstellingen. Ze wil voortaan ook toestaan dat instellingen hun studenten aan de poort selecteren. Het bekostigen van een tweede of derde studie door de overheid wordt geschrapt.

Ziedaar de drie steunpilaren

onder de landelijke actie van het platform Puinhoop. Zij organiseerden een demonstratie in Amsterdam met een dependance in Groningen.

Op het academieplein is op deze doorsnee vrijdag om kwart voor één echter weinig te merken van een op handen zijnde demonstratie. Van een knagend ongenoegen onder vele studenten blijkt al helemaal niets. Voor de trappen van het academiegebouw drentelen een twintigtal leden van de GSB heen en weer.

'Puin Hoop' schreven zij creatief op hun rode T-shirts. Op de trap van het gebouw staan echter geen boze studenten te trappelen van ongeduld. Nee, de aanwezige studenten zitten, eten een broodje van de zaak om de hoek, of drinken een kop koffie in de

aarzelende voorjaarszon.

Een kwartier later is het toch wat drukker aan het worden. In het academiegebouw zijn er een aantal colleges afgerond en studenten stromen naar buiten. Slechts een enkeling blijft hangen om te kijken waar hij of zij het dit keer niet mee eens moet zijn. Op de trappen wordt nog snel een mooie bordesscène voor een afgestudeerde student geregeld. Maar dan krijgen de demonstranten de overhand. Het GSB-spandoek hangt. De LSVB-vlag wappert. En ook GroenLinks, de SP en zelfs een enkele communist zijn van de partij. En kijk: daar zijn de beroepsdemonstranten van de Internationale Socialisten ook.

Na het opsommen van het doel van demonstratie door de megafoon - "Wij willen géén col-

legegelddifferentiatie! Wij willen géén selectie aan de poort!" - en het zingen van het Nais Laid op de wijze van het Gronings volkslied - De doodslag voor het onderwijs komt van staatssecretaris Nijs - gaat het de stad in. Daar wordt de actie voerende groep nog iets groter, maar meer dan tweehonderd studenten doen er niet mee. Het aantal spontane demonstranten, studenten die dus niet op één of andere manier al vooraf bij demonstratie betrokken waren, ligt nog veel lager.

Desondanks is voorzitter van de GSB Bianca Pander tevreden met de opkomst. "Natuurlijk wil je altijd dat er meer mensen komen, maar ik ben positief. Veel mensen konden niet omdat ze leesweek of

tentamens hadden", verklaart Pander de lage opkomst. Ook zijn veel studenten volgens haar niet op de hoogte van de nieuwste plannen van de staatssecretaris.

"Dat proberen we nog beter naar de studenten te communiceren.

Als ik niet zou weten waar het vandaag over gaat, zou een demonstratie voor mij ook een ver van m'n bed show zijn."

Pander is er van overtuigd dat wanneer studenten zouden weten wat er speelt ze wel degelijk massaal in actie zouden komen. "Ik sprak vanmorgen een jongen bij de UB die vroeg waarvoor er eigenlijk gedemonstreerd ging worden. Toen ik vertelde over de plannen van Nijs, ging hij gelijk drie vrienden uit de UB halen om mee te demonstreren."

Paul van Daalen Foto: Bronwyn Swasbrick

UIT G

E S P R E I D

Europarlementariër Max van den Berg wijst bezuinigingen op onderwijs af

'Gerrit Zalm moet niet zo zeuren' Niet alleen VOS en SOG zijn begonnen met hun campagnes voor de universitaire verkiezingen, ook op hoger, Europees, niveau staan er verkiezingen aan te komen. Op 10 juni moeten we naar de stembus om de Nederlandse vertegenwoordiging in het Europees Parlement te kiezen. Net als bij de universitaire verkiezingen is de interesse van het volk minimaal. Er moet dus flink campagne gevoerd worden door de kandidaten. PvdA Europarlementariër Max van den Berg, in een vorig leven student in en later wethouder van Groningen, was kort geleden voor zijn campagne in Groningen. De SK sprak met hem over onderwijs, privatisering en Europa.

"Ik studeerde van 1964 tot 1968 sociologie in Groningen. Aan het studentenleven heb ik eigenlijk maar weinig meegedaan," vertelt hij wanneer ik hem vraag naar zijn studententijd. "Ik kwam uit een milieu waarin het niet gewoon was om te studeren. Ik was de eerste in de familie, dus ik haalde het niet in mijn hoofd om dat niet serieus te nemen. In de avonduren hield ik me vooral bezig met politieke jongerenfracties en ook de PvdA. Ik ben ook nog een jaar lid geweest van Vindicat. Daar ben ik na een

half jaar mee opgehouden. Bij Vindicat moesten ze niet veel hebben van sociaal-democraten."

Van den Berg staat bekend als iemand die geen blad voor de mond neemt. Na het vertrek van Jan Pronk is hij nog één van de weinigen binnen de PvdA die zegt waar het op staat. Het onderwijsbeleid van het huidige kabinet noemt hij "dubbel - dubbel": "Ze zeggen dat instellingen meer vrijheid moeten krijgen en dat er minder regels moeten komen maar in de praktijk komen er steeds meer voorschriften bij. Er is wel een beetje geld bij gekomen voor het onderwijs maar er word des te meer geld weggehaald. In plaats van bezuinigen zouden ze het onderwijs moeten verbeteren. Wat er nu gebeurt, is in strijd met de Europese norm. Laat Zalm daar maar eens naar kijken in plaats van alleen maar naar de normen van het begrotingstekort. Er zou een vast percentage van het BNP naar onderwijs en onderzoek moeten gaan. Zalm moet niet zeuren. Geld dat in het onderwijs wordt gestoken zouden ze over dertig jaar moeten afschrijven."

Van den Berg is opvallend mild over de passieve houding van de hedendaagse student. Dat studenten niet meer bereid zijn de straat

op te gaan, kan hij best begrijpen: "Helaas kunnen studenten zich moeilijk verzetten. Studenten hebben wel idealen maar het is een pragmatisch idealisme."

Hoewel Van den Berg vindt dat Europa haar eigen weg moet gaan op het gebied van onderwijs, vind hij ook dat er best wat te leren valt van het Amerikaanse onderwijsmodel. "Universiteiten zijn in

Nederland en veel andere Europese landen te hiërarchisch.

Het moet opener worden. Je moet de universiteiten hun gang laten gaan. Dan komt er zeker heel veel moois uit."

lopen in het buitenland. Ik vind trouwens wel dat niet alleen het hoger onderwijs moet profiteren.

Ook het VMBO en MBO moeten aandacht krijgen. Voor hen moeten stageplekken in het buitenland worden gecreëerd."

En wat kan 'Europa' betekenen voor de Groningse student? "Heel veel.

Diploma's worden gelijkgetrokken. Er komen veel meer mogelijkheden om stage te

Tekst: Sjoerd Otter en Chris Wind Foto: Sebastiaan Pouyet

Het jubileum van een studentenopstand Volgende maand mogen we weer stemmen voor de Universiteitsraad. Daarbij hebben we zelfs de keuze tussen twee partijen! Rector Magnificus Frans Zwarts heeft ons in de UK Katernen van begin april op het hart gedrukt om toch vooral van dit recht gebruik te maken, in het kader van 'inspraak, best belangrijk'. Dat hoefde je de studenten van 25 jaar geleden niet te vertellen.

hogeschool, die ze vervolgens omdoopten in 'Karl Marx universiteit', wat wel het elan weergeeft van die tijd. De bekendste studentenactie van die tijd is echter wel de bezetting van het Maagdenhuis

Toch leidde de bezettingsacties tot nieuwe universitaire wetgeving. In 1970 werd de WUB (wet universitaire bestuurshervorming) ingevoerd. Waarbij studenten in vergelijking met de rest van West Europa verregaande inspraak in het universitair beleid kregen.

Groningen De WUB mocht dan in vergelijking met andere West-Europese landen verstrekkend zijn, de Groningse universiteit was al voor de Maagdenhuisbezetting en de

WUB méér gedemocratiseerd dan iedere andere universiteit in Nederland ná de invoering van deze wet. De universitaire machthebbers, waaronder rector magnificus J. Th. Snijders stonden niet wantrouwig tegenover verregaande democratisering.

Studenten en bestuur werden het eens over een nieuw democratisch in te voeren structuur, waarbij 'alle gelederen' participeerden in de bestuursorganen en er openbaarheid van bestuur bestond. In 1970 vonden de eerste verkiezingen plaats, maar nog voor dat de

eerste vergadering van het universiteitsbestuur hierna kon plaatsvinden voerde de regering de WUB in. De democratische constructie aan de RuG werd zo bij wet verworpen en vervangen door een minder vergaande democratische structuur. Boycots van de Groningse studenten en verzet van het universiteitsbestuur mochten niet baten. Eind 1971 werd de WUB ingevoerd.

Joep Schenk

Studentopstanden Het is april 1969, er raast al een tijdje een revolutionair-marxistisch studentenactivisme door Europa, welke nu dan eindelijk in Nederland is aangekomen. Het hoger onderwijs heeft te maken met grote organisatorische problemen. Het aantal studenten dat in 1950 nog 28.000 bedroeg (in heel Nederland) bereikt eind jaren '60 de 100.000. Daarbij komt dat de 'alleenheerschappij' van de hoogleraren niet meer op prijs wordt gesteld. De studenten, in sommige steden wat meer dan andere, eisen medezeggenschap.

Medezeggenschap in studieopbouw, programmering, personeelsbeleid, financiën, literatuurlijsten, enzovoort. Het hiërarchisch vastgeroeste universitaire stelsel werkt niet mee en er volgen studentenacties. Op 28 april bezetten Tilburgse studenten de rectorskamer, de telefooncentrale en enkele dagen later de hele

1969, Amsterdam De beroemde loopbrug vanuit het Maagdenhuis naar het pand aan de overkant in de Voetboogsteeg tijdens de bezetting van het Maagdenhuis.

(Paul van Riel/ HH)

in Amsterdam, alwaar het bestuurlijk centrum van de Gemeente Universiteit was gevestigd.

Geïnspireerd door hun studiegenoten in Tilburg stelden de studenten in Amsterdam een ultimatum: voor 13 mei moet het universiteitsbestuur een uitspraak hebben gedaan over het medebeslissingsrecht. Anders zou het Maagdenhuis worden bezet.

Het antwoord van de raad kwam, maar werd verworpen, waarop meer dan 500 studenten het Maagdenhuis bezetten. Vijf dagen lang hebben ze het pand onder hun hoede, tot dat ze er door de politie gewelddadig uit worden gezet.

De Maagdenhuisbezetting…

Wat was dat ook al weer?

Het is een drukke donderdagmiddag in de kantine van de Universiteitsbibliotheek, een mooie gelegenheid om eens een vraag voor te leggen aan de eerste de beste student: wat was de Maagdenhuisbezetting?

Christina, vierdejaars economie: "De Maagdenhuisbezetting?

Misschien heb ik het ooit eens geleerd, maar ik zou het echt niet meer weten. Het zegt me niets."

Jan Willem, vierdejaars bedrijfskunde: "Dat was de provo enzo in Amsterdam, hartstikke mooi

man! Maar wat het precies was, shit he, ik heb er ooit nog een opdracht over moeten maken. Is het zoveel jaar geleden ofzo dat je er naar vraagt?"

Julian, vijfdejaars economie: "De wat? Nooit van gehoord. Is dat een huis vol met maagden of zo?"

Simone, tweedejaars bedrijfskunde: "Dat heeft vast iets te maken met de tweede feministische golf, zo rond die tijd. Waren het Dolle Mina's met een of andere actie?"

Sytske, zevendejaars kunstgeschiedenis:

"Dat was een studentenopstand in de jaren '70, maar waar tegen?

Geen idee. Iets met provo. Het liep wel uit op rellen geloof ik."

Daniël, postdoc lerarenopleiding: Studenten van de universiteit van Amsterdam bezetten het Maagdenhuis, in '72 geloof ik. Ze wilden daarmee verregaande democratisering in het universitaire bestel afdwingen. Het was een redelijk succes dacht ik. Want vanaf toen werden er bijvoorbeeld wel studentenraden opgericht.

ADVERTENTIES

8

Ogen en oren gezocht!!

Voor de stichting Tijsrust (TIJdelijke Studieruimte Studerenden) zijn wij voor de komende maanden op zoek naar studenten die met z'n tweeën, 2 weken lang, 24 uur per dag op een leegstaand pand in de provincie Groningen passen.

Daarvoor ontvang je per persoon een vergoeding van € 450. De werkzaamheden houden in dat je een aantal keren per dag een ronde loopt om te zien of alles in orde is. Het is essentieel dat iemand aanwezig is.

Ben je geïnteresseerd of weet je betrouwbare mensen die dit zouden willen doen, neem dan contact op met de stichting Tijsrust. Tel: 030 2540502, mail: sander@hod.nl.

JE AUTORIJBEWIJS NOG HALEN??????

VERKEERSSCHOOL ANDRÉ KEIZER 30 rijlessen + 1 praktijkexamen € 1095,00 ( indien nodig 1 gratis herexamen ) LET OP : BIJ ONS DUREN DE RIJLESSEN 60 MINUTEN!!!!!!!!!!

BEL VOOR INFO 0598-323131 b.g.g 06-53580448 www.verkeersschoolkeizer.nl KWALITEIT VOOR EEN BETAALBARE PRIJS BIJ ONZE BOVAG 3-STERREN RIJSCHOOL

www.studentenkrant.org

CULTUUR 25 Jaar Jazzcafe de Spieghel

‘Hier word je niet overgoten met muziek’ we wel wat uit en hebben we een eigen gezicht gekregen."

Jan: "De kwaliteit van jazzmuziek maakt dit café zo mooi en dat is voor ons meteen de drijfveer. Wij kunnen nog wel 50 jaar verder."

Humor

Foto: Sjef Weller Dit jaar bestaat De Spieghel in de hoedanigheid van jazzcafé 25 jaar. Reden genoeg voor een gesprek met eigenaar Jan Kijlstra en programmeur Hans Vos over het café, het publiek, Theo Koomen, voetbal en natuurlijk jazz.

Het begin Hans: "Het begon in 1971 als café De Spieghel, pas acht jaar later heeft de toenmalige eigenares er een jazzcafé van gemaakt, omdat daar toen blijkbaar behoefte aan was." Jan: "Eerst was er alleen maar de benedenbar met een keukentje. De achterzaal was toen nog een grote bende en boven was gewoon een zolder. Hoewel het interieur nog praktisch hetzelfde is gebleven, is er inmiddels wel een kroeg ontstaan met ver-

schillende zaaltjes, waar je rustig kunt praten, maar ook van de muziek kunt genieten."

De Jazz Hans: "Dat is het mooie aan jazzmuziek. Jazz is niet overaanwezig en is ook niet zo agressief.

Hier word je niet overgoten met muziek." Jan: "Je moet jazz leren waarderen. Als je één jazzplaatje leuk vindt, vind je echt niet meteen alle jazz mooi. Ik houd bijvoorbeeld helemaal niet van experimentele jazz, dat is alleen leuk voor de maker zelf. Het gaat allemaal om de sfeer, de sfeer moet oké zijn. En als je er niet van houdt, kun je gewoon weer weglopen."

Hans: "Van alle optredens bij ons is 60 tot 70 procent jazzmuziek en dat elke dag live. Daarmee stralen

Francien van Tuinen Quartet. De Groningse Van Tuinen studeerde in 1998 af aan het Groningse conservatorium en won in 1997 het Nationaal Vocalisten Jazz Concours. Sindsdien bracht ze drie albums uit. Woensdag 7 april speelde ze in de Spieghel ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan. Dit optreden werd mede mogelijk gemaakt in samenwerking met de Stichting Jazz in Groningen (SJIG).

Jan: "Humor is ook ongelooflijk belangrijk voor ons. Iedere ochtend beginnen we met een mop van Hans."

Hans: "Ik zag gisteren een programma op televisie over Theo Koomen. Hij zal nu al zo'n twintig jaar dood zijn. Die man verzon tijdens een radioverslag van de Tour de France gewoon een ontsnapping. Of een aanval tijdens een voetbalwedstrijd terwijl iemand geblesseerd was. Dat is toch humor."

Jan: "Wij doen dit ook omdat we dit het mooist vinden. Als je in de Peperstraat rijk wilt worden, dan kan dat wel, maar ik heb alles wat ik wil en hoef echt niet in een dikke Mercedes te rijden."

April jubileummaand Normaal gesproken kun je bijna iedere avond genieten van live muziek in de Spieghel. Meestal wordt er gemusiceerd door conservatorium-studenten, of, zoals bij de sessie-avonden op maandag, door een ieder die maar mee wil doen. Nu de Spieghel 25 jaar bestaat, staan er in de maand april wat bekendere namen op het podium in de boven- en achterzaal. Zo te leggen. Dan kunnen we ook beelden projecteren." Hans: "Of live op site laten zien wie er optreedt." Jan: "Ja, ik denk wel dat we deze zomer ook voetbal op groot scherm gaan doen. Wij houden helemaal niet van voetbal, maar anders is de tent toch hele-

speelden begin april Hans Dulfer, Aquarela do Brasil, Jules Deelder en het Francien van Tuinen Quartet al in de Spieghel.

Verder zullen in deze jubileummaand nog onder andere een James Brown special, Trio Cade, Sexy B, John Engels en Manny Duran te zien zijn. Voor meer informatie zie www.jazzcafedespieghel.nl.

maal leeg." Hans: "Ja, voetbal en jazz, dat lijkt me wel wat. Dan monteren we er een verslag van Theo Koomen onder van heel andere wedstrijd. Dat is lachen."

Tekst: Jorg Bressers

Publiek Jan: "De Spieghel is de enige kroeg in deze straat zonder portiers. Die hebben we ook niet nodig, want het publiek scheidt zich bij de deur. Hier loop je niet zomaar binnen als je op stap gaat." Hans: "Natuurlijk komen hier ook veel studenten.

Groningen is een stad van cultuur en studenten. Jazz groeit en bloeit bij studenten, het verhaal van leren waarderen dus. Veel studenten vinden het hip cool om jazz te luisteren, omdat jazz altijd al een avant-gardistisch imago heeft gehad."

Toekomst Jan: "We zijn bezig om boven allemaal multimedia-apparatuur aan Jan Kijlstra Foto: Sjef Weller

Recensies

Prince - Musicology Een Prince album is sinds begin jaren '90 maar moeilijk te beoordelen.

Wat moet je als kwalificatie nemen?

Vergeleken met de meeste van zijn platen uit de jaren '80 vallen vrijwel alle latere albums tegen, maar vergeleken met de meeste andere popalbums die uitkomen is een nieuw Prince album nog steeds een uitschieter. Ook zijn nieuwe album ‘Musicology’ kan binnen dit rijtje worden geplaatst. Helaas, want ik had persoonlijk wat meer verwacht van de 'comeback' van de kleine grote man.

‘Musicology’ heeft eigenlijk geen moment het niveau van albums als ‘Purple Rain’ of ‘Sign O' The Times’. Pluspunt is dus dat de plaat op zichzelf helemaal niet slecht is. Vooral in de duistere funk van 'Illusion, Coma, Pimp & Circumstance' en de subtiele (en wonderschone) ballads 'What Do U Want Me 2 Do?' en 'On The Couch' is te horen dat Prince nog steeds geniale ingevingen heeft. Twaalf van dit soort nummers en het was een geniaal album geweest, maar wegwerpliedjes als 'A

Oudjes overtuigend, niet overdonderend Million Days' en 'The Marrying Kind' laten te veel een zure nasmaak achter. Toch blijft er genoeg over om te genieten.

Single 'Musicology' is een lekkere, maar enigszins gladde dansplaat en afsluiter 'Reflection' is prachtig. Leuk voor 'ons Hollanders' is de belangrijke rol die Candy Dulfer tegenwoordig in zijn begeleidingsband speelt.

Niet alleen heeft ze een mooie saxofoonsolo in 'Dear Mr. Man', ze mag zelfs het refrein zingen van 'Life O' The Party'. Prince laat horen dat hij nog meetelt, maar het volgende album zal beter moeten. Adel verplicht.

Chris Wind

Aerosmith - Honkin’ For Bobo Rockband Aerosmith is vooral bekend van de gepolijste quasi-romantische rockballads die het vorige decennium, met behulp van videoclips met Alicia Silverstone en zanger Steve Tylers schone dochter Liv, de hele wereld over gingen.

Of wellicht van de unieke samenwerking met de rappers van Run DMC, die de rockers halverwege de jaren tachtig met de hit ‘Walk this way’ een wereldhit opleverde. Of, meer recentelijk, van het gesampelde gitaarwerk in Eminem's 'Sing for the Moment'. Maar Aerosmith is veel meer dan dat. Al een dikke 30 jaar maakt de band een aanstekelijke mix van rock en

blues in een populair jasje. En plotseling is er na zoveel jaar dan ineens ‘Honkin' for Bobo’, een album vol eigen interpretaties van oude nummers van blueslegenden als Muddy Waters, Willie Dixon en Bo Diddley.

Voor het eerst sinds 27 jaar ook weer eens geproduceerd door de man achter het succes uit de beginjaren: Jack Douglas.

Slechts één eigen nummer staat er op het album en dat is een ballad: 'The Grind'.

Gelukkig niet meer, want ballads hadden we al meer dan genoeg gehoord van Perry en Tyler.

Aerosmith gaat met Honkin' for bobo terug naar waar het vele jaren geleden begonnen is, naar de tijd dat Stevie Tyler nog een klein jongetje was en nog maar twee vuisten in z'n mond kon stoppen. Toen de rock'n'roll van Aerosmith nog rock'n'roll was en de blues nog puur en rauw moest zijn.

Jorg Bressers

SPORT

10

Kanopolo lijkt meer op kanorugby

H

et is een koude woensdagavond. De meeste mensen halen hun handschoenen weer tevoorschijn, teleurgesteld over het uitblijven van de zomer.

Toch maakt een gezelschap zich op om het koude water in te gaan om te trainen. De kou lijkt geen probleem voor de kanopoloërs van de Groningse Kano Vereniging.

Kanopolo wordt gespeeld door twee teams van elk vijf mensen.

Hun positie in het 'speelveld' ligt niet vast, alleen de keeper heeft een min of meer constante positie.

Het doel is te winnen door zoveel mogelijk te scoren in het doel dat ongeveer anderhalve meter boven het water hangt. De Groningse Kano Vereniging neemt al ruim vijf jaar deel aan de kanopolocompetitie en speelt al in de hoofdklasse met een team dat voornamelijk uit studenten bestaat.

"Het mooie van kanopolo is dat je je tegenstander mag omduwen," legt Paul Snijders, student kunst-matige intelligentie en aanvoerder van het

kanopoloteam, uit. "Je mag met je kano proberen de kano van je tegenstander om te duwen of jouw kano op de zijne leggen en zo hem uit balans drukken. Er zijn maar twee dingen die echt niet mogen, dat zijn: je tegenstander direct met je kano raken en dwars op iemand invaren, echt iemand haaks rammen dus. Eigenlijk is het een soort kanorugby. En het is natuurlijk ook heel leuk om een sport te beoefenen die tegelijkertijd zowel watersport als balsport als teamsport is."

Dat het toegestaan is tegenstanders om te duwen is te zien op de training. Terwijl iedereen om het hardst naar de bal toe peddelt wordt tegelijkertijd geprobeerd rechtop te blijven. Niet altijd even makkelijk als er ook tegenstanders in de buurt zijn die je dwars zitten. Het gaat er hard aan toe maar gelukkig kan iedereen eskimoteren jezelf weer oprichten in het water nadat je omgeslagen bent.

Ook al is kanopolo een vrij ruige sport, toch hebben de spelers weinig met blessures te kampen. Paul Snijders verklaart dat door de duidelijk regels. "Doordat de meest acties van kano tegen kano zijn loop je zelf vrij weinig risico.

Een groot deel van je lichaam zit beschermd in die kano terwijl de rest niet geraakt mag worden door andere kano's. Er wordt ook meestal geprobeerd iemand via zijn kano om te gooien omdat direct contact met iemand anders' kano niet toegestaan is. De blessures die je k a n

oplopen krijg je eerder door dingen als overbelasting enzo dan door ongelukken als botsingen."

De schoonheid van het omgooien van een tegenstander wordt ook door Arjen Boelens, nog geen student, hij zit in het examenjaar van de havo, beaamd: "Om een tegenstander gewoon helemaal weg te zetten, dat is voor mij het mooiste aan kanopolo. Dat je gewoon met z'n tweeën iemand een kant kan opsturen die hij niet wil door hem daar naar toe te drukken, dat is super. Wat ik ook erg mooi vind is het snelle, het actief op het water bezig zijn en het 'sprintjes' naar de bal trekken."

De kano's die bij kanopolo gebruikt worden zijn erg klein en daardoor heel wendbaar. Door zich half in het water, met kano en

al, op te richten zijn de spelers in staat om hun as te draaien en dus erg korte bochten te maken. Met de kano's wordt niet al te zachtzinnig omgegaan. In de pogingen de tegenstander uit te schakelen wordt de kano inderdaad op alle manieren gebruikt. Is kanopolo dan geen dure sport? Er zijn speciale kano's voor nodig en de spelers hebben toch wel wat beschermende kleding tegen de kou.

Volgens Paul Snijders valt het met de kosten wel mee: "Eigenlijk hoef je alleen maar het lidmaatschap van de Groningse Kano Vereniging te betalen, dat is honderd euro. De rest, materiaal en kleding enzo, kun je dan allemaal lenen van de vereniging, maar bij de meesten geldt dat alleen voor de kano zelf. Dingen als ther-

moshirts, die we tegen de kou dragen, kopen we toch liever voor onszelf. Trouwens, je kunt ook best zelf een kano kopen.

Tweedehands zijn ze vaak redelijk goedkoop te krijgen."

Bij de training wordt ondertussen het overspelen geoefend. Handig wippen de spelers de bal met hun peddel uit het water om hem daarna naar een ander te werpen. Dat de kou niet elke kanopoloër onverschillig laat wordt duidelijk als er twee die klaar zijn met trainen teruglopen. Ongelovig zeggen zij tegen elkaar: "Jemig zag je dat, die kerel ging net gewoon eskimoteren in dit koude water. Nou, ik ga eerst lekker warm douchen voor ik m'n spullen opruim."

Tekst: David Hof Foto’s: Koen Rengers

Stukje maand Door Frieda Hamster Een maandelijks terugkomend fenomeen voor vele studenten. Zoals Loesje het al zo mooi typeerde: ´Studiefinanciering. Aan het einde van mijn geld hou ik altijd een stukje maand over'. Uit onderzoek van het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) blijkt dat 79 % van de studenten regelmatig bezuinigt op eten, kleding en studiekosten. Er wordt veelvuldig geleend bij de IBG om elke maand rond te komen. Studenten gaan massaal naar de supermarkt om hun statiegeld te verzilveren.

Gelukkig zijn de supermarkten in een hevige concurrentiestrijd verwikkeld en proberen ons via ´hamsterweken' en andere acties onze aandacht te trekken.

De sites www.kassabon-online.nl en www.prijsslag.nl spelen daar handig op in. Op deze sites worden namelijk producten van verscheidene winkels op prijs vergeleken. Zo kun je in één oogopslag zien welke welke super het goedkoopst is. En alle kleine beetjes helpen, niet waar? De keuze is aan jou.

Voor andere prijsvergelijkingen kun je ook gaan naar: http://prijsvergelijking.pagina.nl.

De inkomsten van een student zijn natuurlijk beperkt. Voor de meesten wordt het inkomen voornamelijk bepaald door bijbaantjes en niet zozeer door de studiefinanciering. Het kabinet heeft daarom plannen gemaakt voor een nieuw studiefinancieringsstelsel. Het doel van dit stelsel is dat studenten meer tijd aan hun studie besteden in plaats van bijbaantjes. Maar zal het kabinet ook rekening houden met de hoge kosten van hét 'studentenontbijt' (bier met pizza)?

Niet getreurd! In elk geval kun je op w w w. h o b b y b r o u wen.nl een cursus vinden om bier te brouwen. Verder worden er tips gegeven, is er een receptenboek voor verschillende soorten bier en wordt er uitgebreid informatie gegeven over de herkomst van bier.

Dit is een mogelijkheid om alvast geld te besparen in afwachting van het besluit van het kabinet.

Waarschijnlijk kan dit nog jaren duren.

Wellicht zullen deze sites helpen om 'minder maand' over te houden. Mocht het toch teveel werk zijn of je bent nog steeds in geldnood, kun je nog altijd aanschuiven bij de daklozen, zie www.digidak.nl.

FILM Nederlandse Dogma beklemmende ervaring Als Martje (Monic Hendrickx) op kraamvisite is, buigt de kersverse vader zich samenzweerderig naar haar toe. Hij wil de trotse moeder verrassen met een korte vakantie naar Portugal. Een slaapplaats heeft hij al bedacht: dat leuke pensionnetje aan de kust waar je in de bijbehorende baai helemaal je gang kon gaan. "Weet je nog?" vraagt hij zijn ex. "Nee, dat ben jij niet vergeten."

Keihard is het, en vooral omdat Martin Koolhoven je Martjes een-

zaamheid aan den lijve laat ondervinden. Het Zuiden is een Nederlandse Dogmafilm: rauw en realistisch, zonder cameratrucjes en met een vrijwel onzichtbare montage. Vanaf het eerste moment schokt de camera achter Martje aan. Ze sluit haar stomerij af, propt een paar koekjes naar binnen, kijkt naar TellSell en doet haar borstprotese af. Als je je over het misselijke gevoel door al dat gewiebel weet heen te zetten, identificeer je je direct met haar.

De camera kruipt als het ware

onder haar huid en aanvankelijk pakt dat prettig uit. Langzaam doorbreekt de chauffeur Loe (Frank Lammers) haar eenzaamheid. Het schuchtere flirten, de broeierige sfeer tussen de twee, de vlinders van hoop in haar buik: ze hoeven elkaar de liefde niet letterlijk te verklaren, zo intens is het.

Wie zich echter gretig heeft laten meevoeren door de schalkse blikken, is verloren. Bij de eerste vrijage slaat de sfeer om als Loe merkt dat Martje een borst mist.

Martjes overlevingsmechanisme is het vergeten van vervelende dingen. Als zij door Loe met haar neus op de feiten wordt gedrukt, verruilt ze - gedreven door pijn en wanhoop - de ene droomwereld voor een andere, waarin het onheil onvermijdelijk dichterbij sluipt.

hart meeleven. Je afsluiten van de aftakelende vrouw is haast onmogelijk: ze plaatst - soms letterlijk de meeste tegenspelers buiten beeld en de camera blijft om haar heen zweven.

Alleen het Russische meisje Zoya (Oksana Akinshina, Lilja 4-ever) dat een baan afdwingt in haar stomerij, lijkt door haar naamloze baby nog wat redelijkheid in haar los te maken.

Lijkt.

Het briljante spel van de acteurs, de dogma-toepassingen van regisseur Koolhoven en het semi-real-

istische script van Mieke de Jong maken van Het Zuiden een indringende film. Publieksvriendelijk is het echter niet. Wie zich niet laat raken door Martje en zich afsluit vanaf het begin, ziet alleen een verhaallijn die vreemder is dan het op het eerste gezicht lijkt. Voor de anderen is het een onaangename, beklemmende ervaring die nog heel lang in een hoekje van je hoofd blijft zeuren.

Floortje Smit Het Zuiden is te zien vanaf 22 april

Dan wordt de Dogmastijl opeens beklemmend, angstaanjagend bijna. Juist daardoor lijkt alles nog steeds heel werkelijk, ondanks de bizarre wending die het verhaal neemt. Hoewel je weet dat Martje alle grenzen overschrijdt, blijf je tegen wil en dank met kloppend

Gibsons bijbelvertaling geeft te denken Geen film heeft de laatste tijd zoveel stof doen opwaaien als The Passion of the Christ. Mel Gibson maakte van de kruisiging van Jezus een ware martelgang voor de kijker, die veel vragen oproept maar daardoor ook boeit.

Een vrouw overleed aan een hartaanval tijdens het kijken naar de film. Joodse organisaties voelden zich aangevallen, omdat de Joden de schuld zouden krijgen van de kruisiging van Jezus.

En critici haalden termen uit de kast die uiteenliepen van 'reliporno' tot 'mannelijke masochistische fantasie'. The Passion of the Christ is controversieel, en niet zo'n klein beetje ook. Het is niet voor niets de verfilming van één van de belangrijkste hoofdstukken van één van de heiligste boeken ter wereld. Tot nu toe wilde geen regisseur zijn vingers branden aan de kruisiging van Jezus van Nazareth, maar uit-

gerekend voormalig Mad Max en Lethal Weapon acteur Mel Gibson durft het aan.

En hoe! Gibson maakt de lijdensweg van Jezus Christus ook tot een lijdensweg voor de kijker.

Alsof we alsnog met z'n allen moeten boeten voor onze zonden. Het meest op het netvlies gebrand worden de martelingen die Jezus ondergaat, en die het grootste deel van de film beslaan.

Gibson brengt stokslag na stokslag in beeld, tot Jezus' rug zo rood is van het bloed dat je de striemen amper nog kunt zien.

Zelfs dan stopt het aftuigen niet: de beulen leggen Jezus op zijn zij, om met de vlijmscherpe punten aan het uiteinde van hun zwepen zijn lichaam kapot te scheuren. Minstens zo uitputtend is Jezus' gang met het kruis, nadat het Joodse volk hem voor de tweede keer (en nu definitief) heeft veroordeeld.

Iedere keer als hij de loden last niet meer kan torsen en ter aarde stort, geven zijn Romeinse bewakers hem er, aangemoedigd door omstanders, van langs. Ook het inslaan van de spijkers aan het slot onthoudt Gibson de kijker niet.

Het spreekt voor zich dat het onmogelijk is niet geraakt te worden door zoveel gruwelen. Toch zette The Passion of the Christ mij meer aan het denken dan dat de film me raakte. Waarom de belangrijkste episode uit de Bijbel verfilmen? Wat is de boodschap van al dit - onbegrensde geweld? Voor wie is deze film eigenlijk bedoeld? Naar de antwoorden blijft het gissen.

Misschien is Gibson er zelf ook niet in geïnteresseerd. Hij lijkt de film te hebben gemaakt met slechts het rechtlijnige idee dat hij hem moest maken, en wel op deze manier. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, geeft

in samenwerking met videotheek Sleaze

DVD

releases

tot een typisch Hollywoodmelodrama, hoe hevig dat lijkt te contrasteren met de keiharde realiteit van al het geweld.

Door niet expliciet een waardeoordeel uit te spreken laat Gibson de kijker in verwarring achter. Je hebt daardoor wel de mogelijkheid de film vrij te interpreteren. Zo kun je Gibsons relaas bekijken als een ode aan Jezus, maar evengoed als een aanklacht tegen de vloedgolven van geweld die het (christelijk) geloof in het verleden heeft veroorzaakt. En ja, ook als antisemitisch betoog. Hoe je het ook went of keert, Gibson versnijdt de martelingen constant met de gezichten van Joodse geestelijken.

Het effect van The Passion of the Christ is in ieder geval enorm.

Het zou me niet verbazen als veel mensen na het zien van de film de Bijbel niet meer kunnen lezen zonder zich de beelden voor de geest te halen. In dat opzicht schrijft Gibson de episode opnieuw, alleen dan met de taal van de film. Hij vertaalt de kruisiging van Jezus dus naar een medium waar mensen makkelijker toegang tot (kunnen) krijgen dan een eeuwenoud boek. Zal dat dan zijn doel geweest zijn?

Niels Bakker

Alleen wat betreft stijl is The Passion of the Christ gemakkelijk te classificeren: de aanzwellende, opzwepende muziek en de grotesque beelden maken de film

Regie: Mel Gibson. Met: James Caviezel, Monica Bellucci, Claudia Gerini, Maia Morgenstern, Sergio Rubini. Te zien: in Camera en Pathé.

Once upon a time in Almeria Vendredi Soir

Peter Keizer

hij ook niemand de schuld van Jezus' dood. Gibson toont slechts wat in zijn ogen de waarheid is achter de kruisiging.

800 Balas

Laure gaat morgen samenwonen met haar vriendje, hoewel ze zich daar niet helemaal zeker bij voelt. Als ze de auto pakt om een vriendin te ontmoeten, blijkt heel Parijs vast te zitten. Door een staking in het openbaar vervoer is het stadsverkeer tot stilstand gekomen. Dagdromend in haar oude autootje, denkt Laure aan wat haar allemaal te wachten staat. Plotseling klopt Jean op het raam. De knappe vreemdeling vraagt om een lift. Laure twijfelt even, maar besluit het avontuur tegemoet te gaan. Momenten van verveling en wilde fantasieën van Laure volgen elkaar op. Ze wil avontuur en passie en lijkt het bij de stoere Jean te vinden. 'Vendredi Soir' draait om spanning, blikken en closeups. De film probeert romantisch en spannend te zijn, maar door het trage verhaal komt dit niet over. Slechts een koude one-night-stand blijft achter.

Carlos (10) vertrekt in zijn eentje naar Almeria. Hij heeft foto's van zijn overleden vader gevonden waaruit blijkt dat hij daar als stuntman samen met Carlos' opa in Spaghetti Westerns heeft gespeeld. In het dorp aangekomen blijkt opa het leven van de westerns nooit te hebben verlaten. Hij woont in een spookstad, opgezet voor een westernfilm, en probeert met collega's westernshows op te voeren om toeristen te vermaken. Maar door de geringe belangstelling blijft er niets anders over dan zuipen en wiet telen. Carlos begint zich al snel thuis te voelen in het wereldje van drank, hoeren en pistolen, en besluit bij zijn opa te blijven. Maar daar is zijn moeder het absoluut niet mee eens. '800 Balas' is een hilarische film met beelden die zo uit 'Once upon a time in the west' lijken te zijn gehaald. De muziek en sfeer zijn geniaal. Absoluut zien!

Frans gesproken, Engels ondertiteld

Spaans gesproken, Engels ondertiteld

NADRUK

12

JORIS WES

Kansloos in Havelte Kansloos! Dat is 't goede woord voor clubweekend. Al vijf jaar lang gaan we naar een mooi pittoresk boerderijtje om deze binnen no time om te bouwen in een trance-achtige bierkeet. De ingrediënten zijn in de loop der jaren niet veranderd. Hier volgt een korte beschrijving van clubweekend te Havelte.

Vrijdagochtend gaat de eerste groep naar Lukas Klamer om daar te veel in te slaan; drank, sigaren, kaarten, diepvriespizza's, Red Bull, Hustler, brood met eieren en bier. Een andere groep rijdt alvast richting Havelte met de auto gevuld met een enorme muziekinstallatie en een compu vol met snoeiharde porno!

De avond verloopt als volgt; bier, anussen (voor de knorren: dit is een kaartspel), beetje porno (want de volgende dag is altijd pornodag), sigaartje bij haardvuur, Hustler bij haardvuur, slechte verhalen bij haardvuur, adje whisky bij haardvuur, keihard nekken in het

haardvuur, slapen.

De volgende dag wordt iedereen met een big-smile wakker.

Waarom? PORNODAG!! We geven de compu een goede slinger, en de komende 24 uur geeft hij ons keiharde porno. Na drie uur porno met brood en eieren(!) heeft de zwelling in m'n broek toch echt z'n hoogtepunt bereikt. Maar op clubweekend geldt dezelfde regel als op vakantie; er wordt niet gerukt!

Dan tot de 'big night' rest ons niets dan een goed stuk in de kraag te zuipen. Met de taxi gaan we naar de meest foute boerendisco in Drenthe; The Lord Nelson. Aldaar gaan we direct naar onze vaste plek, van waaruit er kansloos geopereerd gaat worden. De mooiste teksten komen uit de monden van clubgenoten. Van 'alles kan kapot', 'als ik zou willen, kan ik je zo regelen', 'vind je me niet lekker?', tot ' ach stomme hoer'. Een toppertje vond ik toen een moppie tegen een clubgenoot zei; "Ik doe gewoon uit principe

niet aan one-night-stands".

Waarop hij reageerde met; "Hmm, wat onsympathiek van je". Maar toch lukt 't een aantal om 16-jarige hockeymeisjes te schaken. Om vier uur gaan we exit, en schieten we de eerste de beste taxi aan.

Laat dit nou net een illegale taxiturk zijn in een dito busje, waarbij alleen de chauffeur over een stoel beschikt. Maar toch passen twaalf man en drie hockeymeisjes er nog wel in.

Aangekomen bij de farm, horen we de eerste kreunende geluiden van de compu al. De meisjes vinden het niet leuk, maar worden er zichtbaar toch wel een beetje opgewonden van. Jullie denken nu vast; "Jo, die Wes weet wel raad met die wijven". Maar nee, ik nek nog een keer in het haardvuur en moet tukken. Ik ben adje.

De volgende dag word ik als eerste wakker door de telefoon van de boerderij. Ik neem op: "Pornofarm, waarmee kan ik u van dienst zijn?". "Ja godverdomme, geef m'n dochter aan de telefoon!

NU!!", schreeuwt een kerel. "Euh, we hebben hier een aantal meisjes, hoe heet uw dochter dan kijk ik even", antwoord ik rustig. De vader schreeuwt nog harder in onverstaanbaar Drents.

Vijf minuten later staan drie naaiend woedende vaders voor de deur.

"Goedemorgen heren, kopje koffie of een biertje" vraag ik netjes in badjas. De meisjes worden bruut

door de vaders uit bed gelicht met alleen een slipje aan "Laffe clubgenoten", denk ik nog.

Aan het eind van de zondagmiddag vertrek ik met een aantal anderen als eerste. Na 50 meter kijk ik nog één keer achterom; ik hoor de compu kreunend klaarkomen, ik ruik het haardvuur en zie een clubgenoot heel lang een glas op z'n muil zetten.

STUDENTENCORRESPONDENTEN De dreiging van een stukje stof MONTREAL - Onlangs, terwijl ik door het Nederlandse online media-aanbod surfte, trok een voorpagina artikel over Canada mijn aandacht. Op nrc.nl stond het groots aangekondigd: Canada introduceert Sharia in rechtssysteem. Het verbaasde me weinig dat mijn tijdelijke gastland over zoiets de Nederlandse kranten haalt.

Terwijl deze kwestie hier amper aandacht krijgt, verzamelt de polderjournalistiek gretig alles wat de moslimvrees vergroot.

Het gaat om enkele civiele geschillen die via islamitische bemiddelaars door Canadeze rechters kunnen worden bekrachtigd. Maar niets gebeurt zonder dat het in overeenstemming is met Canadeze wetten en rechtsprincipes, zoals gelijkheid van man en vrouw. Verder vindt het experiment alleen plaats in Ontario en dus niet in de twaalf andere provincies die Canada rijk is.

Het is dus op zijn minst wat vreemd dat dit bericht uit Canada, een land dat normaal gesproken weinig aandacht krijgt in de Nederlandse pers, nu zo wordt uitgelicht. Het lijkt wel alsof Europa, inclusief Nederland, volledig de weg kwijt is. Van een af-stand bezie ik hoe het integratiedebat absurde proporties aanneemt die totaal niet in overeenstemming zijn met het tolerante imago dat Nederland overzees nog steeds lijkt te hebben.

Hier haalde Nederland onlangs nog de krant met het bericht dat sex met dieren niet onwettig is. Dit naar aanleiding van een idioot die betrapt werd op het neuken van een paard, maar na arrestatie weer werd vrijgelaten omdat hij de wet niet overtrad. Typisch zo'n kort berichtje dat het stereotype van een liberale oase bevestigt. In Nederland kan en mag alles, zo denken de Canadezen nog steeds.

Maar daar lijkt inmiddels nog maar weinig van waar te zijn.

Neem de hoofddoekjes- discussie. Terwijl hier niemand opkijkt van een studente in burqa - en dat zijn goed functionerende intelligente meisjes die zelfs vertegenwoordigd zijn in de studentenpolitiek - denkt de Tweede Kamer erover alle doekjes uit het ambtenarenapparaat te verwijderen omdat het de neutraliteit van de regering zou ondermijnen.

Zal Nederland het Franse voorbeeld volgen en zo ja, hoe kan het dat een stukje texiel zo bedreigend is?

Volgens Timothy Garton Ash, journalist voor the Guardian, heeft het alles te maken met het secularisatie niveau, dat in tegenstelling tot Noord-Amerika, in Europa vergevorderd is. Europa is het minst religieuze continent ter wereld en er wonen meer dan 20 miljoen moslims. Garton Ash stelt dat het gebrek aan religieus inlevingsvermogen Europa wel eens sterker in botsing met de Islam kan brengen dan de kruisvaardersstaat Amerika. Het zijn de verlichtingsfundamentalisten die ten strijde trekken tegen de oprukkende hoofddoek, niet de dominees. Ook in Nederland is het vooral de VVD die harde woorden spreekt, niet het CDA. Het is wellicht moeilijk te verhapstukken, maar Garton Ash zou wel eens gelijk kunnen krijgen.

Inmiddels vraag ìk me af hoe mijn reïntegratieproces zich over anderhalve maand zal voordoen. Acclimatiseren in een op hol geslagen moslimvrezende polder: allochtoon in eigen land.

Ariane Kleijwegt

ADVERTENTIES