SK 2005-02

2

OPINIE

R oel Jans?

Het cliché: vrouwen weten niets van voetbal of sport in het algemeen. Als het aan ons had gelegen geen Ron Jans op de cover van deze maand.

“Roel Jans? De nieuwe zake lijk partner van Frans Molenaar?” We hadden geen idee. Gelukkig bevolkt onze redactie enkele experts van de andere sekse. Zie hier het resultaat. Eén van de meest veelbelovende en toeganke lijke trainers van het moment liet voor de SK zijn licht schijnen op het huidige voetbalklimaat. Want de eredivisie is weer begonnen na een saaie winterstop, althans zo hebben wij onze mannelijke redacteuren horen klagen. Maar goed, een cliché is ook maar een cliché en dus zullen sommige studentes ook vrolijk worden van een voetbal op de voorpagina. (Stiekem zit één der hoofdredactrices elke zon dag met vriendlief op de bank voor Studio Sport.)

De meisjes-meisjes onder de studentes hebben we deze maand natuurlijk ook veel te bieden. Omdat het gronings nachtleven (het thema van de spread) het hart van beide seksen sneller laat kloppen wordt de tweedeling wat op geheven. Want ons streven is de eeuwige balans, de nu ance, hoor en wederhoor, enerzijds anderzijds. Vandaar dat we de columnisten competitie van vorige maand nog een maandje verlengen. Die passievos, de winnaar van de webpoll, is opnieuw uitgedaagd en wel door een onbekende nieuwkomer. Want co lumnist van de SK, dat word je niet zomaar. Dus stem wederom massaal op www.studen tenkrant.org. Nog niet overtuigd van het niveau van de kandidaatcolumnisten? Klim zelf in de pen en stuur je verwoede pogingen tot het be halen van het begeerde SKcolumnistenschap naar redactie@studentenkrant.org. De kwaliteit kan altijd beter.

En dat blijft ons doel. Met een biertje in de hand, want we vieren ons vierde lustrum, blijven we nadenken over een betere, mooiere en interessantere krant. In haar twintig jarig bestaan is de krant geen jaar hetzelfde geweest. Nieu we rubrieken komen en gaan: de één slecht de ander een succes. En we blijven evalueren. Kijk op de nadruk voor ons nieuwste hersenspinsel.

De hoofdredactie

Hollands burgerschap saai en sleets Elke werkdag om zeven uur je nest uit, een kopje koffie met de telegraaf erbij, nog even de hond uitlaten en vervolgens in je lease-auto op weg naar je kantoorbaan. Om vijf uur naar huis, warm eten, TV kijken of sporten en daarna slapen, want morgen is er weer een dag.

Maandag is een baaldag, maar op vrijdag ben je blij, omdat het bijna weekend is. Het is misschien een vooroordeel, maar dit beeld komt in me op wanneer ik denk aan de gemiddelde Nederlander. Iemand met een patroon dat zich wekelijks herhaalt. Ik moet er niet aan denken.

Sommige mensen houden zo'n levensstijl wel veertig jaar vol, ik zou na twee weken al afhaken.

Het is toch ronduit saai om iedere dag ongeveer hetzelfde te doen?

Er moet gewerkt worden om brood op de plank te krijgen, dat zeker, maar om nou bijvoorbeeld je hele

leven voor dezelfde baas te gaan werken, die je elke dag opzadelt met een nieuwe portie saai werk, nou nee, bedankt. Ook niet als het veel geld op zou leveren. Dan lie ver een leuke, veelzijdige baan voor eventueel een korte periode en met wat mindere verdiensten.

Leuke banen liggen echter niet voor het oprapen, je moet er goed naar zoeken, of soms net de juiste mensen kennen, maar helaas moet het vuile werk ook worden opgeknapt. Gelukkig zijn er so wieso al genoeg mensen die hun werk, wat in mijn ogen saai lijkt, wel erg kunnen waarderen en er zijn er ook genoeg die veel geld willen verdienen, ongeacht met wat voor baan.

Je hoort sommige mensen wel eens klagen over sleur, vooral wat betreft hun relatie, maar deson danks zeggen de meesten dat ze gelukkig zijn. Misschien doorbreken ze de alledaagse sleur wel door te rampetampen met iemand

anders dan vrouw- of manlief, iets dat nogal vaak voorkomt. Best triest, maar als je het zo bekijkt is vreemdgaan zo vreemd nog niet.

Veel mensen hebben een sterke behoefte aan structuur en leiden daarom zo'n oerburgerlijk leven.

De meeste dingen staan vast en zijn van tevoren uitgestippeld, zoals etenstijden, koffiekransjes en zelfs de dagen waarop men seks heeft. Het zou me niet eens verbazen als sommige mensen zouden plannen wanneer ze gaan poepen! Onverwacht bezoek wordt vaak niet op prijs gesteld, want dat past niet in de planning.

Zomaar besluiten dat je dezelfde dag nog een last minute vakantie neemt is al helemaal uit den boze.

Een vakantie moet toch minstens een half jaar van tevoren geboekt zijn? In de steden valt het gelukkig nog mee qua vaste leefpatronen, vooral veel studenten leven er van dag tot dag, maar buiten de stadsmuren zitten die vaste patronen er

MONIEK S TEENBERGEN

Moniek is redacteur van de SK en schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties mailen naar: moniek_steenbergen@hotmail.com goed ingeramd. Het is een groot onderdeel van onze cultuur en zoiets verandert niet snel. Erg jammer, het leven zal er veel leuker en spontaner op worden wanneer niet alles zo strikt zou zijn. Misschien ligt het ook wel aan mij en ben ik gewoon niet gemiddeld genoeg om zo'n leven aan te kunnen.

Intentie BaMa nog steeds geen realiteit Het begon allemaal in 1996, toen minister Hermans zijn pennestreek zette onder de Bolognaakkoorden: een toezegging om ook hier over te gaan op de bachelor/master structuur. In essentie ging hij akkoord met een droombeeld: een internationaal onderwijsveld.

Je bachelor Psychologie in Gro ningen, je master Criminologie in Kopenhagen, stage bij de politie in Rome en je eerste baan bij de rechtbank van Brussel. Als student merk je van die grootse belofte vaak bar weinig. Wat je wel merkt, is dat je hele opleiding overhoop is gegooid en staf noch studiead viseur raad lijkt te weten met de nieuwe regels. Het meest tref fende is daarbij natuurlijk de ce suur: de eis om eerst je bachelor af te ronden en dan pas aan je mastervakken te mogen beginnen.

Meestal wordt daarbij een zekere flexibiliteit betracht. Bij Bedrijfskunde mag nog 30 EC ‘over zijn’ van de Bachelor, bij Rechten 20 EC en bij PPSW nog 15. Letteren vormt de uitzondering, waarbij de volledige bachelor opleiding moet zijn afgerond.

Dan blijft de vraag hoeveel keer per jaar je mag instromen, binnen welke periode je je deficiënties moet hebben weggewerkt en wat een opleiding doet met instromers van buitenaf. Inmiddels is een oerwoud aan regelingen

E LSKE V AART

VAN DER

Elske is fractievoorzitter van het VOS in de U-raad van de RuG en schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties mailen naar: E.E.van.der.Vaart@ student.rug.nl ontstaan die over het algemeen behoorlijk onoverzichtelijk is. Van daar dat het college van bestuur zich onlangs geroepen voelde de universiteitsraad een universiteits brede ‘richtlijn’ voor te leggen, met een nieuw cesuurvoorstel. Óf een opleiding dient 15 EC toe te laten, met twee instapmomenten, óf 30 EC met één instapmoment. Daarbij moet je je bachelorscriptie afgerond hebben voordat je gaat afstuderen en je achterstand binnen een jaar heb ben weggewerkt. Je opleiding kan additionele eisen stellen aan je vakkenpakket. Als je hier niet aan voldoet kunnen ‘ongespecificeerde sancties’ volgen. Oh, en als je aan de 15 of 30 EC deficiëntie voldoet, maar nog niet formeel kunt instromen, kun je toch mas -

tervakken volgen waar je de inhoudelijke voorkennis voor hebt.

In essentie heb je hiermee als universiteit de bama-structuur aan de kant gezet, maar je hebt er wel een heleboel complexe regels voor nodig. Eigenlijk zou je willen dat de nieuwe structuur werd aangegrepen om echt iets bijzonders aan te bieden. Dat het normaal zou worden om na je bachelor ergens anders je master te volgen, of er een te kiezen die niet direct aansluit op je bachelor, of een jaar te gaan reizen voordat je je verdere keuze maakt. Nu is het alleen een kunstmatige knip, die voor veel studenten niks betekend. De vraag is of je dat wilt. Ik niet.

Natuurlijk is het huidige voorstel beter voor Letteren studenten die nu één vak missen aan het begin

van het collegejaar en vervolgens een jaar studievertraging oplopen.

Harde cesuur, 0 EC achterstand, is voor niemand wenselijk. Daarna ligt de bal wat mij betreft bij facul teitsraden. Zij kunnen het beste beoordelen welke deficiënties wel en niet toelaatbaar zijn. Bovendien, als je dan toch wil dat studenten altijd aan hun master kunnen beginnen, waarom zou je dan zo gaan goochelen met toegangseisen en instapmomenten?

Waarom niet gewoon vaststellen dat studenten altijd mastervakken kunnen volgen als ze aan de juiste voorkennis eisen voldoen? Dat heeft het niet gered in de univer siteitsraad. Nu is het maar afwachten wat de opleidingscom missies met de nieuwe cesuur richtlijnen aanvangen. Ik ben benieuwd.

Wat denk je zelf

?

Reacties en meningen kun je kwijt op redactie@studentenkrant.org Wees to the point. Hou het bij voorkeur onder de 250 woorden.

Langere stukken in overleg met de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor brieven indien nodig in te korten.

Webpoll

Wie wordt de opvolger van Joris Wes? Lees de columns op de Nadruk en stem: www.studentenkrant.org

St. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES WILLEMIJN KAPPERS - 06-23229223 De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.

STICHTINGSBESTUUR voorzitter Ewout Karel (06-47900219), acquisitie en pr Leonie Spanjer (06-24899065) en Else de Jonge (06-14281118), penningmeester Bart Wichgers (06-24929661) HOOFDREDACTIE Linda Banis ( lindabanis@hotmail.com, 06-55893378) en Ariane Kleijwegt (a.s.kleijwegt@student.rug.nl, 06-42710494) EINDREDACTIE EMMA J ACKSON, Mark van der Linde en Ingrid Wolfslag REDACTIE Jorg Bressers, Harold Duitscher, Mirte van de Griendt, EMMA J ACKSON, Frieda Hamster, David Hof, Peter Keizer, Christiaan Kooistra, Mark van der Linde, Jochem Meijer, Tynke Mulder, Selma Oosterloo, Moniek Steenbergen, Bart Jan Teunisse, Rutger Uittenbogaard, Jeffrey Weller en Ingrid Wolfslag F OTOGRAFIE Jeffrey Weller I LLUSTRATIES : Folker VORMGEVING Selina Fernandez-Shaw, Pieter Frank de Jong, Marjolein Schutrups en Bart Jan Teunisse MEDEWERKERS Die Passievos, Reginald Maeris en Dienke Keizer D RUKWERK Drukkerij 1984

C

L

F

N

COVER Ron Jans laat Groningen weer eens juichen

‘Voetbal is meer dan voetbal’

Foto’s: Jeffrey Weller ijn openingstreffer, ruim twintig jaar geleden, in het legendarische duel tussen FC Groningen en Atletico Madrid zette het Oosterpark in vuur en vlam. Een goal met eeuwigheidswaarde, want het grote Atletico werd met 3-0 afgedroogd en sindsdien betreden tegenstan ders het Groningse gras met knikkende knieën. Sinds november 2002 is hij terug in het Oosterpark. Ron Jans. Ditmaal niet als voetballer maar als hoofdcoach van FC Groningen.

Z

'Voetbal is meer dan voetbal.' Ron Jans' uitspraak lijkt bijna filosofisch.

Hij wil er maar mee aangeven dat het leven van een voetballer niet beperkt blijft tot het grasveld.

"Tegenwoordig wordt er meer van je verwacht. Je moet niet alleen goed tegen een bal kunnen trappen, je moet ook vaak pers en publiek te woord staan. En soms moet je ook iets doen voor het goede doel."

Onlangs haalde FC Groningen in een benefietwedstrijd tegen Veendam meer dan vijftigduizend euro op voor de slachtoffers van de zeebeving in Azië. Sponsors en de gemeente vulden dit bedrag aan tot honderdvijftig duizend euro in totaal.

Een ongekend hoog bedrag, zeker als je nagaat dat de drie topclubs in Nederland samen tot hetzelfde bedrag zijn gekomen.

"FC Groningen leeft onder de mensen", legt Jans uit. "De club heeft een enorme aantrekkingskracht, niet alleen op de mensen in de stad, maar ook ver daarbuiten, tot in Drenthe aan toe. Het zijn de supporters die deze club zo bijzonder maken." Een lofzang dus voor de supporters.

Toch is de relatie niet altijd even goed geweest. Nog geen jaar geleden haalde Jans zich namelijk de woede op de hals van veel supporters. De trainer was teleurgesteld in de steun die de aanhang gaf aan de FC tijdens de verloren thuiswedstrijd tegen Volendam (0-1). Dat schoot bij de fanatieke aanhang in het verkeerde keelgat. Groningen speelde namelijk als een dweil en dáárom was het angstvallig stil in het Oosterpark. Niet uit onwil, maar uit onvrede over het vertoonde spel.

Er was een gesprek van twee uur met de supportersvereniging voor nodig om de donkere lucht weer te klaren.

Het voorval mag echter geen naam hebben, want sinds de aanstelling van Jans als hoofdtrainer gaat het crescendo met de 'Trots van het Noorden'. Dat was wel even anders toen hij in november 2002 het roer overnam van toenmalig hoofdtrai ner Dwight Lodeweges. Groningen stond stijf onderaan. Onder leiding

‘Er zijn meer luie studenten dan voetballers’ van Jans is het degradatiespook voorlopig verdreven. Sterker nog, sommige stadjers beginnen alweer langzaam te dromen over Europees voetbal.

Jans: "Europees voetbal is mooi, maar op dit moment niet haalbaar voor Groningen. Als we dit seizoen veertiende kunnen worden, dan zou dat al mooi zijn. Het staat allemaal

erg dicht bij elkaar. Volgend seizoen is een tiende plaats misschien haal baar en van daaruit kan Groningen incidenteel eens een gooi doen naar Europees voetbal." Realiteitszin is het credo, maar een beetje meer ambitie kan toch geen kwaad?

"Natuurlijk willen wij ook meer, maar daar hebben we de middelen nog niet voor. Er zijn nog een heleboel dingen voor verbetering vatbaar. Ik zou graag meer individuele training geven. Daarnaast kunnen we nog veel doen aan krachttraining, maar ook op hele andere vlakken is ruimte voor verbetering. Denk dan bijvoorbeeld aan het eetpatroon van de spelers. Voorlopig moeten we roeien met de riemen die we hebben", aldus Jans.

Hij weet uit eigen ervaring wat Europees voetbal kan doen met de gemoederen in Groningen. Jans maakte namelijk tussen 1982 en 1984 furore als linkervleugelspeler bij FC Groningen. Het was een gouden periode, met spelers als de gebroeders Koeman, Adri van Tiggelen en Jan van Dijk. De club behaalde in 1983 voor het eerst in haar geschiedenis Europees voetbal. De 'Trots van het Noorden' kruiste de degens met tegenstanders van formaat zoals Inter en Atletico Madrid. Beide teams wer den in het eigen Oosterpark simpel aan de kant gezet. "Dat zijn mijn mooiste voetbaljaren geweest", glundert de trainer.

Twee dames komen binnenlopen om drie kopjes koffie neer te zetten.

"Dat vind ik nou jammer", zegt de Jans, terwijl hij knikt naar de twee vrouwen. "Normaal gesproken hebben we altijd één vrouw voor één

kopje, maar dat zit er op vrijdag zeker niet in." Een gevatte opmerking met een vleugje humor, het is inmiddels zijn handelsmerk geworden.

De 45-jarige hoofdtrainer heeft dan ook een zeker gevoel voor taal.

Sterker nog, hij verdiende er meer dan tien jaar lang zijn geld mee. Als leraar Duits notabene. Het irriteert de coach zichtbaar dat veel Neder landers zo negatief zijn over Duitsland. "Er is niets mis met de Duitse mentaliteit. Het staat namelijk voor doorzettingsvermogen en teambelang. Het team staat altijd op de eerste plaats. Niemand is groter dan het teambelang. Dát eis ik ook van mijn spelers."

Dat klinkt alsof Jans een liefhebber is van Duitsland, maar zo bezweert hij, dat is niet het geval. "Toen ik de leraaropleiding volgde tijdens mijn voetbalcarrière, moest ik op een gegeven moment een keuze maken tussen een taal of geschiedenis.

Voor geschiedenis moest ik zoveel doen, dat viel niet te combineren met het leven als profvoetballer en de 'talen' gingen me juist wel gemakkelijk af. Uiteindelijk koos ik voor de Duitse taal, omdat ik dat het beste kon. Ik heb in principe net zoveel met Duitsland als dat ik heb met Frankrijk of Burundi."

De pragmatisch ingestelde hoofdtrainer wil zich dan ook niet het hoofd op hol laten brengen door de vele veranderingen die er aan zitten te komen. Een nieuwe opzet van de competitie, John de Mol en natuurlijk de verhuizing naar de Euroborg. "Om met dat laatste te beginnen. Dat we in een nieuw stadion gaan spelen is natuurlijk leuk, maar we komen er maar één keer in de twee weken. Bovendien blijven

we voorlopig nog gewoon in het Oosterpark trainen. En wat betreft die nieuwe opzet van de competitie.

Dat is nog even afwachten, maar waarschijnlijk moeten we sowieso spelen op Tweede Kerstdag. Dat

‘Stadjers dromen van europees voetbal’ betekent vooral een wat andere trainingsindeling tijdens de kerstvakantie." Voorlopig lijkt Jans zich er nog niet al te druk over te maken.

Waar de hoofdtrainer zich wél druk over maakt is het luie imago dat voetbal soms heeft. Het steekt Jans dat voetballers en trainers niet de waardering krijgen die ze volgens hem verdienen. "Kijk, het trainen in, wat ik dan noem, de 'domme spor ten' zoals wielrennen en schaatsen, is veel makkelijker. Je tapt je ener gie constant uit hetzelfde vaatje.

Maar in voetbal moet je, ten eerste, het hele seizoen in vorm zijn, niet drie momenten. Daarnaast moet je tegen bepaalde ploegen écht scherp zijn. In het voetbal gaat het niet om hoeveel uren je traint, maar draait het om de kwaliteit van de training. Dus ik ga ook niet zeggen hoeveel uren we trainen, maar we trainen altijd goed en intensief. Ik durf wél te zeggen dat het aantal studenten dat de kantjes er van af loopt, vele malen groter is dan het aantal voetballers. Er zijn wel luie voetballers, maar die vallen uiteindelijk door de mand. Net als studenten, trouwens."

Christiaan Kooistra

4

nieuws In het kort Naam RuG gastschrijver uitgelekt Tonnus Oosterhoff volgt in sep tember 2005 zijn voorganger Koos van Zomeren op als gastschrijver aan de RuG. Dat maakten verschillende bronnen voor tijdig bekend aan de SK. Officieel is de commissie die zich buigt over het gastschrijverschap nog in beraad over de nieuwe kandidaat. Sinds 1986 is aan de Rijksuniversiteit Groningen ieder jaar een gastschrijver werkzaam.

Eerdere gastschrijvers waren on der meer Doeschka Meijsing, Nelleke Noordervliet, Rutger Kopland, Joost Zwagerman en Thomas Rosenboom. Tonnus Oosterhoff is dichter, prozaïst en essayist en woont en werkt in een klein dorp op het Groninger platteland. Voor zijn werk werd hij meerdere malen bekroond met onder meer de Multalutiprijs. (AK)

Studentenkrant als Cupido De Groninger Studentenkrant start een nieuw fenomeen in de studentenwereld. De verlegen maar verliefde student hoeft niet langer te wanhopen. Vanaf he den is er ruimte om je gevoelens op een doeltreffende manier duidelijk te maken. Zie je de liefde van je leven elke dag in de UB maar durf je niets te zeggen? Zit je nachtenlang in de hoek van het Vaatje te gluren naar de barkee per? UBaby heeft altijd ruimte voor je hartekreet en zal je helpen in je strijd om zijn/haar liefde.

Mail je persoonlijke oproep naar UBaby@studentenkrant.org.

(LB)

Afstuderen op cookies Studente N. Braat heeft 53 duizend internet cookies (tekstbe standen met informatie over de gebruiker) geannalyseerd als afstudeeropdracht voor haar studie informatiekunde. Zij kwam erach ter dat het protocol voor het ge bruik van cookies alle privacyregels overtreedt. Niet de inter netgebruiker maar de gegevensverzamelaar worden door het protocol beschermt, ontdekte Braat. Daarnaast kan het proto col voor het gebruik van internet cookies niet garanderen dat ge gevens uitlekken aan derden. Het onderzoek van de Groningse is baanbrekend omdat er tot nu toe geen gegevens beschikbaar waren over de hoeveelheid gege vens die websites door middel van cookies verzamelen. (LB)

‘Het maakt ons niet uit hoeveel geld je hebt’

Weggeefwinkel nu ook in Groningen Verschillende steden hebben al een weggeefwinkel. Sinds kort heeft Groningen er ook één. 'Om mensen blij te maken met spullen.'

Sinds eind januari bevindt het Groningse filiaal zich aan de Nieuwe Ebbingestraat 44. En inderdaad laat haar naam niets te wensen over, want alles in deze winkel is gratis. Een uitkomst voor studenten. Economische recessie, geen tijd om te werken door de studiedruk of angst om geld bij te lenen zijn slechts een paar redenen waar door de Groninger krap bij kas kan zitten. De weggeefwinkel biedt een oplossing.

Het voormalig Antilliaanse eethuis kent een nog wat sobere inrichting, maar dat is ook niet zo verwonderlijk voor een winkel die gerund wordt door vrijwilligers zonder winstoogmerk.

Een groepje studerende krakers , dat zich liever niet bij naam laat noemen, bezette het pand nadat het viereneenhalf jaar leeg had gestaan. 'De eigenaar heeft waar schijnlijk genoeg geld, want het interesseert hem niks dat wij hier zitten. Anders had hij wel wat laten horen', aldus één van de krakers.

'We betalen geen huur, alleen gas, water en licht. Daarom kun-

nen we deze winkel laten draaien.' Het is een winkel waar mensen hun overbodige artikelen naar toe kunnen brengen en de armlastige burger spullen gratis mag meenemen. 'Maar het maakt ons niet uit hoeveel geld je hebt als je iets wilt brengen of halen. Iedereen is welkom. We laten zien dat geld niet noodzakelijk hoeft te zijn om aan spullen te ko men. Er zijn ge noeg spullen die ergens op een zolder liggen bij mensen die ze toch nooit gebruiken. Wij proberen andere mensen daar blij mee te maken.'

Links in de smalle winkel hangen kleren, rechts staan boeken, glazen en andere voormalig overbodige artikelen. Achter in de winkel wordt druk geklust om de winkel uit te breiden met een zithoek, want de weggeefwinkel heeft ook een sociale functie. In Nederland zijn in verschillende steden al zo'n twintig vergelijk -

bare winkels en iedereen kan er binnenstappen. De winkel is ge opend op donderdag en zaterdag van 13 tot 17 uur en het loopt al aardig goed. Zo stonden er op zaterdag 29 januari om 13 uur

Een beetje erkenning voor hun vrijwillige werk hopen de krakers wel te krijgen. 'Een heleboel mensen vinden dat wij parasiteren. Maar dat is niet onze bedoeling, het kost tot nu toe

Foto: Pieter de Jong

meteen 10 mensen in de zaak.

Angst dat ze snel door hun aan bod heen zijn, hebben de krakers echter niet: 'Via mond-op-mond reclame weten mensen inmiddels wel dat ze hier spullen naar toe kunnen brengen'.

alleen maar geld voor ons. Het pand stond toch leeg en we proberen anderen te helpen. We hopen dat mensen voldoening halen uit de spullen die wij bieden.'

Jorg Bressers

‘Tijdnood breekt academische wetten’

Plagiaat op de RUG is niet te voorkomen Observant, de krant van de Universiteit van de Maastricht berichtte in januari over steeds vaker voorkomende gevallen van plagiaat. Om studenten bewuster te maken van de gevaren van het plagiëren bepleitte de Economische faculteit de introductie van een erecode. Maar in Groningen stelde een speciale commisie vorig jaar al vast dat het volledig uitbannen van plagiaat een illusie is.

Maar wat is plagiaat precies? De statuten en reglementen van de RuG definiëren plagiaat als het gebruik maken van ideeën en formuleringen van anderen zonder bronvermelding. Wanneer een docent een geval van plagiaat vermoedt, kan hij de betreffende student aanmelden bij de examencommissie van zijn of haar studie.

Als de examencommissie vaststelt dat er sprake van plagiaat is, legt deze een straf op. De maximumstraf is een schorsing van een jaar van het deelnemen aan tentamens of examens. Toch zijn er tal van gevallen waarbij docenten, aio's en professoren een vermanende woordenwisseling en een her -

schreven paper of essay voldoende achten. Het zwaarst wordt getild aan vervalsingen van eindverslagen en scripties.

Dat er sterk op wordt gelet onder vond studente biologie Barbara ook. "Ik moest voor een vak een essay schrijven, en daarvoor moesten we uit tien stellingen kiezen. Ik keek op wat sites, en maakte van de stukken die ik kon gebruiken een eigen tekst." Maar de docent merkte het op en riep haar op het matje. "Op de middel bare school haalde ik ook altijd dingen van internet, maar nu werd ik gesnapt. Mijn docent accepteerde het niet, en ik moest een nieuw stuk schrijven. Hij werd erg kwaad, en zei dat ik de volgende keer op zwaardere sancties kon rekenen. Gelukkig was het maar een onderdeel van een vak, anders had ik het er een stuk minder makkelijk van af gebracht."

Anders dan in Maastricht heeft de faculteit Economische Wetenschappen aan de RuG nog geen gevallen van plagiaat waarge nomen dit jaar. Maar het aantal gevallen van plagiaat blijft voor een groot deel natuurlijk ook onder

de oppervlakte. "Je plukt echt té gemakkelijk dingen van het net", zegt Tom, student bedrijfskunde.

"Je wijzigt her en der een beetje, en een mooie jongen die je dan

‘Je plukt echt té gemakkelijk dingen van het net’ van plagiaat kan betichten", ver volgt hij. Tom meent dat het geen kwaad kan, als je het maar be perkt: "Zo erg is dat toch niet.

Academische integriteit okay, maar tijdnood breekt wetten. Je moet er alleen geen gewoonte van maken, want dan hang je."

Wellicht dat daarom in een spe ciale notitie die in juni 2004 werd opgesteld, een speciale commissie van de faculteiten Bedrijfskunde en Economische Weten schappen stelt dat het volledig uitbannen van plagiaat een illusie is. Bovendien zijn veel docenten geneigd bij lichte vergrijpen de stu dent niet voor een examencom -

missie te brengen.

Toch zijn de mogelijkheden om plagiaat te ontdekken de laatste jaren sterk vergroot. Er is een elektronisch detectiesysteem dat docenten beter in staat stelt plagiaat op te sporen. Het internet heeft de mogelijkheden en frequentie van plagiaat in ieder geval reusachtig verhoogd, maar door de hoeveelheid rotzooi tevens makkelijker gemaakt dingen op te sporen. Docenten beschikken over uitgebreide handleidingen met tips en trucs om plagiaat te herkennen.

Hoewel er zo veel aandacht uit gaat op de faculteiten van de RuG naar preventie en voorlichting, blijft het natuurlijk verdraaid makkelijk om zaken rechtstreeks van internet te plukken. Dat de academische integriteit daarmee ten onder gaat zal de luie student worst wezen.

Harold Duitscher

ACHTERGROND ‘De kiezel is goed voor tweederde van onze nieuwe leden’

Effectiviteit kleine broertje KEI onderschat Dit jaar wordt de Kiezel voor de vijftiende keer gehouden. Vanaf 8 februari laten vijf studenten verenigingen zich drie dagen lang van hun beste kant zien om de laatste twijfelaars over de streep te trekken.

Verslaggeefster Ingrid Wolfslag maakte een rondje langs de woordvoerders van de kleinere verenigingen om na te gaan of een kiezel wel voldoende beweging kan veroorzaken in het vloeibare ledenbestand.

"Gewoon weer een feestje?" her haalt woordvoerster Rachel van Dommelen van Hendrik de vraag.

"Nee hoor, we hebben net als in de KEI-week een druk programma met een gezamenlijke maaltijd en cabaret, ga zo maar door." Hendrik doet al vanaf het begin mee met de Kiezel. "Deze dagen zijn gezel liger dan de KEI, doordat het rustiger is. Ook hier is iedereen wel kom, maar de sfeer is gemoe delijker dan bij de eerstejaarsintro ductie."

Leden van studentenvereniging Cleopatra tijdens de jaarlijkse Kiezel

Apart’ja DE GRONINGSE INDIAAN

Netwerken is populair. Het heersende idee dat je contacten nodig hebt om iets te bereiken in deze wereld brengt mensen tot het verzamelen van visitekaartjes. De één vindt het fan tastisch, de ander heeft een hekel aan ‘dat kontenlikken’.

Maar het kan ook anders: netwerken met elvjes.

Netwerken met de elvjes gaat ook via visitekaartjes, maar dan zonder naam, adres of telefoon nummer. Ben jij één van de gelukkigen die zo’n geheimzinnig kaartje heeft ontvangen en op zoek bent naar dit mysterieuze verbond?

Op www.elvenstone.com treedt geen verduidelijking op. ‘It wasn’t me, it was the elves’ verschijnt op het beeldscherm. Bij het weg klikken van de intro start het emailprogramma om ze een mail te sturen. Meer informatie bevat de site niet. Nieuwsgierig geworden en de mail verzonden? Wellicht word je uitgenodigd voor één van de feesten met namen als ‘post midzomernachtfeest’. Als je lef genoeg hebt om daar te verschijnen wordt het concept ‘Elvenstone Networks’ pas duidelijk.

Het plan ontstond in 1989. De klei ne verenigingen wilden extra aan dacht op zich vestigen tijdens het studiejaar. "Grotere verenigingen hebben genoeg aan de KEI-week, omdat ze genoeg bekendheid hebben buiten Groningen. Bij ons is dat minder, al merk ik de laatste tijd wel dat het beter wordt," vertelt woordvoerder Luuk van der Duim van Cleopatra. "Onze vereniging moet veel actiever leden werven om bekendheid te krijgen." Zijn vereniging was een van de initia tiefnemers, weet Van der Duim.

"We vonden dat de introductie te geconcentreerd was in het begin van het jaar. Er was behoefte aan een tweede even ement." Cleopatra onderhield ook toen al goede betrekkingen met Bernlef en Hendrik. Samen beslo ten ze om de Kie zel te gaan orga niseren.

In de afgelopen jaren zijn er veel verenigingen betrokken geweest bij de Kiezel. Ook Student & Stad meldde zich in het verkiezingsjaar 2002. "Student & Stad zal in 2006 wel weer mee doen," lacht Van der Duim. In de beginjaren was

ook Dizkartes actief tijdens de Kiezel. Toen die vereniging zich na een paar jaar van explosieve groei echter met de groten in Groningen kon meten, hield het op. Een paar jaar terug hebben de internationale studentenverenigingen AEGEE en SIB zich ook aangesloten bij de Kiezel. Van Dommelen: "Die pakken minder groot uit dan de andere verenigingen. Zij heb ben alleen op de eerste dag activiteiten georganiseerd."

de studentenclubs ook de piekuren, die niet op hetzelfde tijdstip mogen plaatsvinden.

Voor Bernlef is de Kiezel vergelijkbaar met de open dagen die ze

‘Voor grote verenigingen is de KEI voldoende’

Is één dag niet aan de magere kant? Voorzitter Roel van der Meij van SIB: "Het is een excuus om flink uit te pakken en je naam te laten vallen. Zo krijgen we er weer nieuwe leden erbij." Toch is het in februari geen KEI-week. "Tijdens de eerstejaarsintroductie maken we er een groot, gezellig feest van.

Dan laten we ons van een vrolijke kant zien. Tijdens de Kiezel kiezen we ervoor om inhoud te geven aan de gezelligheid."

vlak na de KEI-week houden. Dat zijn de drie extra inschrijfdagen.

"De Kiezel houdt meer in dan die inschrijfdagen, hoor," zegt Speerstra. "Zo hebben we een thema.

Hemel, Hel en het Aardse Paradijs. Al onze activiteiten zijn er op afgestemd." Een dergelijk programma levert de Friese vereniging altijd weer zo'n tien tot vijftien nieuwe leden op. Speerstra: "Soms zijn dat er zelfs wel twintig."

Volgens Van Dommelen lijkt de Kiezel veel op de KEI-week. "Het is eigenlijk net het kleine broertje."

Van der Duim: "De Kiezel is het ondergesneeuwde kindje van de introductietijd." Waar zijn grote broer subsidie krijgt van de univer siteit, moet de Kiezel het zonder stellen. Daarom zijn de voorstellingsdagen ook een stuk kleiner en individueler van opzet. "De pro gramma's zijn niet op elkaar af gestemd," zegt woordvoerster Femke Speerstra van Bernlef. "We hebben wel een gezamenlijk over leg over de promotie en de span doeken." In het overleg bespreken

Over de vijf verenigingen verdeeld ziet Van Dommelen zo'n 150 nieu we leden binnendwarrelen. "De Kiezel brengt net even dat beetje extra binnen." Ook Van der Duim ziet de toegevoegde waarde van de Kiezel. Voor Cleopatra is dit evenement even belangrijk, zo niet belangrijker dan de KEI-week.

"Tijdens de Kiezel halen we bijna tweederde van de leden binnen die we in de KEI-week werven. Dat betekent veertig tot vijftig nieuwe leden, waar je het zonder zou moeten stellen als je dit evene ment niet had."

Ingrid Wolfslag

Apart’ja gaat op zoek naar de vreemde kanten van Groningen. Deze maand:

Netwerken met elvjes

Deze geheimzinnige eerste kennismaking lijkt een manier om het kaf van het koren te scheiden.

Het netwerk is gebaseerd op een attitude die niet iedereen eigen is.

Flexibel, open minded, snel van geest en nieuwsgierig moeten de ‘elvjes’ zijn. Daar- naast hebben ze lef en zijn ze lief. Lief in de betekenis van onbaatzuchtig en integer. “De opzet van de site werkt als een filter, maar dat was niet bewust. Omdat niemand de baas is van Elvenstone wist nie mand wat erop moest staan”, vertelt oprichter Martijn Aslander (31).

Dit is de kern van ‘Elvenstone Networks’. Er is geen baas of hiërarchie. Er zijn ook geen leden, in de zin dat ze zich moeten aan melden, contributie betalen of op een ledenlijst staan. Wat is het dan wel? Aslander: “Elvenstone is een

infrastructuur waar je kan ont dekken wat je talenten zijn en waar je de mensen kunt ont moeten die je nodig hebt om te bereiken wat je wilt bereiken.”

Netwerken dus, maar dan wel op een bijzondere manier. De ge dachte achter Elvenstone is juist dat je wat komt brengen in plaats van komt halen.

Daarmee lijkt Elvenstone een altruïstische of levensverbete rende invalhoek te hebben. Maar dat is niet het geval. Volgens Aslander zijn de ‘elvjes’ juist heel ambitieus. “Toegang wordt steeds belangrijker, zelfs belangrijker dan bezit. Elvenstone biedt deze toegang.” Is het dan misschien een zakelijk verbond? “Nee, het is geen zakennetwerk. Binnen Elvenstone heb je geen succes omdat je zakelijk bent, maar er worden wel zaken gedaan.

Heel veel zelfs.”

‘Elvenstone Networks’ is geen organisatie, geen zakelijk netwerk, clubje wereldverbeteraars of groot mysterie. Wel een infrastructuur die op zichzelf een organisch ge heel vormt. Een geheel dat talent ontdekt en mensen, informatie en ideeën met elkaar verbindt. Die verbindingen hangen samen met leiderschap, groepsdynamica, kennismanagement, business intelligence, intrinsieke motivatie, macht en competetive intelligence.

Duidelijk? Nee, maar met de juiste instelling zul je zelf ontdekken wat deze nieuwe kijk op netwerken precies betekent. Zo niet; hou de Studentenkrant in de gaten.

Linda Banis

N A C H T L E V E N Zwerver Eugene: 'Het bestaan is ondragelijk'

Dope en verdriet naast bier en friet Ze knagen aan je geweten. De dak- en thuislozen die je tussen je midnight snack bij de Febo door, vragen om een kleine bijdrage voor het slaaphuis. Liever was je niet geconfronteerd met hun leven. De SK zocht de confrontatie juist op en legde de geschiedenis bloot van heroineverslaafde Eugene Richard Dekker (37).

"Vroeger wilde ik piloot of acteur worden. Maar de tijd dat ik echte dromen en idealen had ligt heel ver achter me. Ik wil het liefste niet bestaan. Maar na vier mislukte zelfmoordpogingen durf ik het niet meer. Ik ben een schijterd."

Eugene is levensmoe. Hij zit de dagelijkse sleur van zijn bestaan uit op straat, het kartonnen bordje voor zich met het verzoek om een aalmoes. Op een goede dag haalt hij soms 40 euro binnen waarvan alles op gaat aan dope. Regent het dan kan hij met een beetje mazzel van een tientje nog wat wiet halen. Het vloeibare genot uit de spuit moet hij dan noodgedwongen overslaan.

De dag dat Eugene zijn kinderen voor het laatst zag is inmiddels zeven jaar geleden. Op zijn negentiende maakte hij zijn vriendin zwanger maar ontvluchtte na een jaar de verantwoordelijkheid van het ouderschap.

Eugene vertrok naar Israel en verbleef er een jaar in een kiboets.

Hij had er alle tijd om zijn jeugd te overdenken: een aaneenschakeling van traumatische ervaringen.

"Ik was tien toen ik dagelijks mijn aan de alcohol verslaafde moeder uit de kroeg moest vissen. Mijn vader verliet ons gezin toen ik twee was. Omdat mijn moeder niet voor ons kon zorgen belandde ik al vrij vroeg op een internaat en later in verschillende gastgezinnen.

Door de voortdurende spanningen in mijn jeugd bleef ik tot mijn zestiende in mijn bed pissen, maar als ik blowde hield ik het vreemd genoeg op. Ik raakte verslaafd."

Eugene stapte op zijn 22ste over op harddrugs. "De heroine deed me nog beter alle negatieve herinneringen vergeten. Ik zag anderen in mijn omgeving in totale extase.

Dat wilde ik ook proberen. Het verwijt dat ik mijn vader oplegde omdat hij er niet voor ons was, kwam dubbel en dwars terug. De verantwoordelijkheid voor mijn eigen kinderen benauwde me."

Omdat Eugene zijn verleden niet met rust kan laten lijkt alle hoop uit zijn magere lijf te zijn vervlogen.

"Ik denk niet eens in termen van toekomst. Ik leef van dag tot dag.

Vanmiddag nog heb ik mijn jas verkocht om er dope van te kopen.

Dat ik nu met een trui de vrieskou moet trotseren daar sta ik niet

eens bij stil." Toch heeft Eugene het voor een dakloze niet heel slecht getroffen. Hij ontvangt een uitkering via een postadres bij het Leger des Heils en bezit nog enkele waardevolle spullen die hij bij zijn ex-vriendin heeft ondergebracht. "Ook foto's van vroeger en mijn administratie liggen bij haar.

Voor als ik het ooit aandurf om mijn leven weer op de rails te krijgen. Maar het afkicken hè, daar zie ik nog het meeste tegenop.

Eén keer is het me gelukt, omdat ik ertoe gedwongen werd in de gevangenis. Ik moest acht maan(advertentie)

Grand Café-Restaurant De Stalhouderij Europese en Oriëntaalse keuken dinsdag t/m zondag geopend van 17:00h tot 22:00h Nieuwe Kerkhof 8 9712 PT Groningen 050-3600075

OOK VOOR AL UW AFSTUDEERBORRELS EN PROMOTIEFEESTEN!

den zitten voor 22 inbraken.

Maar zodra ik weer op straat stond verviel ik in mijn oude fouten. Ik kan het bestaan niet aan. Als ik mijn leven zou kunnen inruilen voor iemand met een positieve levensinstelling maar met een ongeneeslijke ziekte zou ik geen minuut twijfelen. De wereld is oneerlijk verdeeld. Ik wil juist dood maar het lukt me niet.

Ik ben tot niets in staat. Zelfs zelf moord plegen lukt me niet."

Ariane kleijwegt Foto Sjef weller

De tentamens lopen ten einde. Tijd om het nachtleven te gaan herontdekken. Het maken van dit cryptogram levert de stapper veel voordelen op. Goed advies is er een van.

Belangrijker is de kracht die de oplosser vindt voor zijn jacht op vlees.

Een opgeloste crypto staat voor gegarandeerd succes. Wie kan een breinbreker van die klasse weerstaan? Niemand, maar toch bieden wij een extra stimulans: De eerste twee goede inzenders winnen een dinercheque ter waarde van 25 euro, te besteden bij Grand Café-Restaurant De Stalhouderij. Mail je oplossing naar: redactie@studentenkrant.org Horizontaal 1. Toevertrouwen na een overdosis drank. (9) 6. Dat Vogelproduct is zowel goed voor de zaadproductie als tegen de brakheid. (2) 8. Gave in de vorm van een tongdraai? (9) 9. Beneden het alternatief (1,1) 11. Opening voor alternatieve seks in de markt. (3) 12. (Zuur)stofzuigen. (6) 14. Later dan achteraf. (2) 15. Bijvoorbeeld. (7) 16. Kiestoon? (4) 17. Met betreden maakt medelijden. (6) 18. Blikken naalden. (4) 22. George Clooney daar? (2 of 1,1) 23. Meer dan ondergoed is de kleren voorbij. (11) Verticaal 1. Vanwege de laatsten anders doen. (8) 2. De kracht van stroom. (7) 3. Veel te vertellen tijdens het opscheppen. (11) 4. V,V,V,V,V,V,V,V. (9) 5. Zelfs niet op de laatste plaats. (7) 6. Gevoel van eigenwaarde dankzij de Latijnse les. (3) 10. (Minder) stoffen. (7) 13. De minder goeden doen het rustiger aan. (7) 19. Verschrikkelijk intens. (3) 20. Ook in Italiaanse rivieren kun je kotsen en poepen. (2) 21. Flinke slok tegen een bepaald bedrag. (2)

Jean-Paul Taffijn

U I TG E S P R E I D Student en hoer gaan best samen De binnenstad van Groningen mag zich erop beroepen over niet één, maar twee red light districts te beschikken. Kennelijk zijn die nodig om aan de behoefte van de noordelijke man te voldoen.

Zowel de Nieuwstad als de Vishoek liggen midden in het centrum van Groningen. Ook een groot aantal studenten heeft dus een hoer als buur. Befaamd zijn de verhalen dat in geval van overlast de studerende buurman een keer gratis langs mag komen. Toch leidt het leven tussen de hoeren bijna nooit tot spanningen bij studenten.

"Ach ja, leuk wonen is misschien een groot woord", zegt Alexander, student rechten en woonachtig in 'Huize Hoerzicht' bij de Hoekstraat. "Er is wel altijd volk op straat. Dat zou je gezellig kunnen noem e n .

D a n

moet je alleen niet kijken wat voor mensen er precies tussen lopen."

Verder ligt midden in de hoerenbuurt van Groningen een van de meest opvallende kroegen van Groningen, Het Land van Belofte.

De kroeg is beroemd, zo niet berucht. Voor menig kroegtijger is Het Land van Belofte het laatste station tijdens een nacht hijsen.

Befaamd om zijn tosti's en zijn bonte verzameling klanten, heeft het café een reputatie onder studerend Groningen verworven. In Het Land van Belofte kan de drinkebroer om zeven uur 's ocht ends onder het genot van een biertje en een tosti met bralapen, hoerenlopers en k a m e r e xploitanten kletsen.

Veel van de studerende klanten van het café bezoeken Het Land van Belofte als zelfs de Tapperij zijn deuren heeft gesloten.

Rechtenstudent André is zo'n geregelde bezoeker van het café. "Het Land van Belofte is fantastisch omdat je er onder het genot van een biertje, waar

je eigenlijk geen zin meer in hebt, het leven met de Stadjers door kan nemen. Je hebt de mooiste politieke discussies met stamgasten.

Er heerst een prima sfeer, maar je moet soms een beetje uitkijken. Ik ken iemand die hier een klapje kreeg, omdat hij een stamgast voor homo uitmaakte. Als het uit de hand escaleert, ligt dat vaak ook aan de dronken studenten."

De reputatie als kroeg voor de

alle andere kroegen in Groningen gesloten zijn, hun dorst nog willen lessen, kunnen altijd nog naar Het Land van Belofte, dat tot laat in de morgen open blijft. Onze verslaggever zag om kwart over acht 's ochtends een overduidelijk beschonken student uit de kroeg stommelen. Na een verdwaasde blik richting de inmiddels gesloten gordijnen, complimenteert de stu dent een stel werknemers van de gemeentereinigingsdienst.

"Reuze, kerels!"

Harold Duitscher

De meest voor de hand liggende keuze is de Febo aan de Grote Markt. De friet is hier redelijk goed, de rest van de snacks echter van twijfelachtige kwaliteit. Wel hangt er een vleugje romantiek aan deze Febo. Youp van het Hek heeft hier járen geleden een conference voor de wachtende studenten gehouden en er is altijd een kleine kans dat je een dronken corpsmeisje aan de haak slaat.

Voor goede snacks kun je echt beter naad de Max in de Peperstraat gaan. De friet en de daarbij horende sausen zijn van uitstekende kwaliteit en hetzelfde geld voor de verschillende snacks die je uit de muur kan trekken.

Trots van de Max is de Maxburger, een lekkere hamburger die er ook uitziet als een hamburger in plaats van een vies stukje spons tussen twee zwetende broodjes. Helaas worden Pouyet de kroketten van de Max nog wel eens Foto: Sebastiaan

Veel steden hebben een nachtburgemeester, officieel verkozen maar ook vaak zelf benoemd.

Vaak zijn het markante figuren of veel geziene gasten in de horeca van de binnenstad. Ook Groningen heeft zijn eigen nachtelijke burgervader.

Al 12 jaar is Henk Levi (ook wel bekend als terras Henk) de Nachtburgemeester van Groningen. Elke donderdag, vrijdag en zaterdag avond waakt hij van 11 tot 5 uur ‘s ochtends over de stappende studenten en stad jers. Hoog tijd dat de SK deze Groningse icoon aan de tand voelde.

vroege uren van de ochtend lokt al jaren studenten naar de hoerenbuurt.

De die-hard drankorgels die, als

De naam Alexander is gefingeerd

Honger? Doe een Döner!

Na een stevig avondje stappen gaat bij vele nachtbrakers de maag borrelen. Sommigen willen een snelle hap uit de muur om daarna weer door te gaan in De Tapperij, anderen gaan gezamenlijk een goed broodje shoarma of doner halen met veel knoflook om de avond gezellig af te sluiten. Gelukkig biedt Groningen een heel scala aan mogelijkheden hiervoor.

Nachtburgemeester

misbruikt door dronken lorren om de portiers van het Feest mee te bekogelen.

Iets verderop in de Peperstraat zit shoarmazaak Bienvenue, waarschijnlijk het grootste shoarma-restaurant van Groningen.

De Bienvenue kan vele gasten herbergen en biedt een gevarieerde menukaart aan. Men kan er een heel scala aan shoarma-schotels en pizza's bestellen en er is bier van de tap.

Het eten is redelijk tot goed, maar de service is iets minder. Het personeel kan de drukte niet altijd aan, waardoor je nog wel eens lang op je bestelling zit te wachten.

Voor het echte snackwalhalla moet je echter net buiten het centrum zijn, bij de Westerhaven. De Westerhaven biedt twee Doner Kebabzaken en een shoarmazaak die tot zes uur 's ochtends open zijn. Tot halverwege de avond kun je ook bij een Chinees, een Mexicaan, een pizzaria, een MacDonalds en drie videotheken terecht. Nu nog een slijterij en een pornozaak erbij en je hebt Men's Heaven.

Broodjeshuis Westerhaven is een shoarmazaak annex nachtcafé, waardoor je een gezellig mengsel krijgt van studenten en stadjers.

Lekkerste broodje is hier is de Turkse tosti, overheerlijk Turks brood met kaas en Turkse worst. Tegen een redelijke prijs.

Direct om de hoek zit Hasret Doner Kebab, alwaar je kebabs en Turkse pizza's kan krijgen. De kwaliteit isFoto: hier Sebastiaan iets minderPouyet geworden

sinds meneer Hasret zijn zaak enige jaren terug heeft verkocht, maar het broodje Alanya, Doner Kebab met een plak fetakaas erbij, is zeker de moeite waard. De lekkerste Doner kun je van meneer Hasret zelf krijgen, die nu een zaak heeft in de Oude Boteringestraat.

Hier krijg je een uitstekend broodje Doner én service with a smile. Wat wil een mens nog meer om vijf uur 's ochtends?

Bart Jan Teunisse

Zoals elke dag komt onze nachtburgemeester stipt om half 12 café Flip binnenlopen. Handen worden geschud, groeten worden gewisseld en een jonge jenever wordt ingeschonken. Het is duidelijk dat Henk een bekend figuur is in de binnenstad. Henk: "Dat klopt, ik heb 40 jaar verkoop gedaan in horeca meubilair in heel Noord-Nederland, vandaar de naam terras Henk. Nu ben ik een jaartje gestopt en richt mij volledig op het nachtburgemeesterschap" De aanleiding voor Henk om nachtburgemeester te worden was een gewelddadig incident in het Golden Fust. Henk: "Toen een onschuldig meisje een leeg bier glas in haar gezicht kreeg besloot ik dat er iets moest veranderen.

Het werd steeds onveiliger in de stad. Ik ging naar het gemeente huis om de zaak aan de Burgemeester en de Wethouders voor te leggen. Zij stelden toen zelf voor dat ik maar nachtburge meester moest worden."

Sindsdien is Henk een graag geziene gast. "Ik heb nu een vaste ronde door het centrum van de stad. En overal drink ik dan een borreltje, al 35 jaar elke dag 15 neutjes jenever. Nooit ben ik dronken of agressief, het is altijd gezellig." Ook de veiligheid in de kroegen houdt Henk in de gaten.

"Als ik een kroeg binnenkom let ik vooral op de glazen. Lege glazen breng ik dan naar de bar zodat niemand zich kan verwonden. Als mensen naar buiten lopen met hun glas vraag ik of ze het voor taan binnen willen laten. Ook buiten op straat zorg ik dat grote groepen zich gedragen. Als ze niet naar me luisteren, wat zeldza am is, heb ik binnen no-time de politie bij me. Via mijn mobilofoon roep ik ze op." Een veilig gevoel dus, met nachtburgemeester Henk in de stad.

Pieter de Jong en Linda Banis

8

SPORT

‘Als we hard werken worden we weer kampioen’

Nieuwe aanwinst capitals vol vertrouwen Vorig jaar won MPC Capitals het landskampioenschap in een zinderende play-off finale tegen Den Bosch. Stad was te klein.

Hoe is het nu met de basketbalkampioen? In deze SK de ervaringen van nieuwe aanwinst Kees Akerboom en topper Travis Reed.

Groningen is een echte basketbal stad. Al jaren komen, voor Neder landse begrippen ongekend veel toeschouwers naar de wedstrijden van MPC Capitals, het vroegere Donar. Vorig jaar beleefde de club een hoogtepunt, toen de Capitals in de finale van de play-offs stonden. Uiteindelijk wisten ze in de zesde wedstrijd het landskam pioenschap met 4-2 naar zich toe te trekken. Ook dit jaar doen de Capitals het weer goed. Het team van coach Ton Boot doet in de competitie bovenin mee. In de Martiniplaza komen bovendien gemiddeld drieduizend bezoekers per wedstrijd kijken hoe Neder landse talenten, een Let, een Est, een Slowaak en een paar Ameri kanen wekelijks op topniveau basketballen. Onder hen ook talent Kees Akerboom Jr. en de Ameri kaanse power-forward Travis Reed.

Akerboom speelde vorig jaar nog bij verliezend finalist Den Bosch.

Dit jaar denkt hij wel kampioen te worden. "Dat verwachten de fans van ons." 'Big' Travis Reed, samen met 'Little' Travis Young de

smaakmaker van Capitals, is de kale getatoeëerde krachtpatser die onder de basket van de tegenstander voor de punten vecht. Of het kampioenschap behaald zal worden durft hij niet te zeggen.

"Vorig jaar verwachtte niemand het van ons. Nu moeten we ineens. We hebben nu steeds een paar geblesseerden. Net als vorig jaar heeft Amsterdam ook een heel goed team. Toch moeten we ver kunnen komen. Er zit heel veel talent in dit team."

Overigens kreeg Reed er onlangs ongenadig van langs van coach Boot. Deze verweet Reed een gebrek aan motivatie en inzet. Hij zou bovendien onverschillig zijn bij verlies en balen wanneer een andere speler meer punten scoort.

Reed liet ons weten dat zijn motivatie altijd hetzelfde is, maar dat hij ook wel gewoon eens drie slechte wedstrijden achter elkaar kan spelen. Met drie goede wedstrijden ben je ook nog geen kampioen. "I'm a human, no machine.

I've got emotions, you know", roept Reed, die daarmee doelt op een ongelukkige situatie in de privé-sfeer. Maar de relatie met Boot lijkt weer verbeterd. Reed: 'We hebben een soort huwelijk. Hij is hard, maar hij is goed en ik leer van hem. We houden van elkaar, maar we zeggen het nooit.'

Of Reed volgend seizoen nog in Groningen speelt, valt nog te bezien. Zijn contract loopt af en hij heeft het nieuwe voorstel van

Foto: Jeffrey Weller

Capitals in beraad. Reed: "Wat ik volgend jaar ga doen weet ik nog niet. Misschien blijf ik wel, mis schien ga ik weg. Maar ik kom in ieder geval weer terug naar Groningen. Ik ben dol op Groningen. Ik heb hier vrienden, ik vind de mensen aardig en de stad leuk. Het is hier heel easy-going."

Voor de uit Los Angeles afkomstige Reed is Groningen sowieso een heel andere wereld. "In L.A. gaat en moet alles snel, hier dus helemaal niet. Je denkt toch niet dat mensen in L.A. fietsen?"

Akerboom, zoon van 's lands

beste schutter aller tijden en bezig aan zijn eerste seizoen in Groningen, is ook erg te spreken over de club. "Het trainen is hier goed, beter dan in Den Bosch. Je leert hier veel. En daarvoor ben ik ook hier naartoe gekomen. Ik hoop in de toekomst terecht te komen bij een Europese topclub. Ik besloot niet te gaan studeren om me helemaal op het basketbal te richten."

Gaan deze topsporters wel eens op stap in Groningen? Akerboom: "Is de trainer er nog? Nee? Nou goed, we gaan wel eens uit met de groep. Soms naar The Palace,

ADVERTENTIES

maar daar vind ik niet zoveel aan met al die jonge mensen die daar komen. Ik kom zelf wel graag in de Drie Gezusters, dat is wel een leuke tent. En de Rumba." Reed: "Ik ga wel met 'Little' Travis naar het Newscafé of naar The Three Sisters, maar echt op stap gaan is het niet. Gewoon een praatje en een drankje doen."

Dit jaar gewoon weer kampioen en een feest op de Grote Markt?

Reed: "Ha ha, dat kan ik niet zeggen. Als we hard werken, kun nen we het wel redden."

Jorg Bressers

CULTUUR Nieuwe generatie groningse dichters experimenteert met digitale poëzie

‘Dichter des vaderlands is een oubollig instituut’ Groningen en poëzie. Tradi tiegetrouw gaan die twee hand in hand. RuG-alumnus en tevens oud-Albertiaan Driek van Wissen werd eind januari zelfs verkozen tot ‘Dichter des Vaderlands’. ‘Leuk voor het volk’ maar onder jonge vakgenoten wordt de ‘rijmelarij’ van de 61-jarige dichter maar mondjesmaat erkent. ‘We moeten af van dat agaïsche imago.’

Je bent in Groningen maar hier ben je dat niet…Het is de eerste zin van het beroemde gedicht van Rutger Kopland dat nog op menig studentenkamer prijkt. De dichter en tevens hoogleraar biologische psychiatrie aan de RuG studeerde eind jaren vijftig in Groningen. Een decennium later slenterde Jean Pierre Rawie als jong studentje door de straten van het noordelijke provinciestadje. En nu mag zijn generatiegenoot Driek van Wissen

zich ‘Dichter des Vaderlands’ noe men. Studerend Groningen bouwt op een lange traditie van vooraan staande dichters. Maar de kritiek van de jonge generatie liegt er niet om. Zij doen het werk van Van Wissen af als oubollig en experimenteren met innovatieve vormen van poëzie op internet.

“Poëzie heeft nog steeds een elitair, agaïsch imago terwijl er vooral in Amerika nu hele spannende dingen gebeuren,” zegt voormalig huisdichter van de RuG en student Sterrenkunde en Wijsbegeerte Guido van der Wolk (24). In maart lanceert hij met drie anderen het eerste e-poetry magazine van Nederland. “E-poetry is de toekomst.

De digitale mogelijkheden zijn te over. Door te publiceren op inter net groeit de interactie tussen dichter en poëzieconsument en de woorden verlaten hun statische karakter doordat je ze kunt laten

verdwijnen, weer verschijnen en bewegen.”

E-poetry heeft zijn roots in Amerika waar de activiteiten rond het ‘Electronic Poetry Centre’ van de State University of New York hebben geleid tot een ware ‘way of life’. Studenten aan deze Amerikaanse universiteit kunnen kiezen voor de richting ‘digital media & computer media poetics’ waar innovatieve poezie, digitale tech niek en beeldende kunst samen komen. Deze interdisciplinaire be nadering roept de vraag op of het eindprodukt nog wel een gedicht mag heten.

“Dat is juist het leuke. We verkeren in een experimentele fase. De poëzie zoekt de grens op. Maar in Nederland staat e-poetry nog in de kinderschoenen,” zegt van der Wolk. Volgens dichteres Maria van Daalen die incidenteel workshops

‘creative writing’ verzorgt bij American Studies valt het Nederlands onderwijssysteem veel te verwijten. “Groningen kent als enige

‘De digitale mogelijkheden zijn te over’ universiteit van Nederland een huisdichter, maar nergens wordt het dichtersschap als vak erkent.

Dat komt omdat kunst en wetenschap hier losgekoppeld zijn.

Amerikaanse collega’s begrijpen dat niet. Ik had laatst een man aan de telefoon die vroeg naar het ‘creative writing department’. Toen antwoordde ik: “I am the whole department!”

Van Daalen omschrijft het instituut ‘Dichter des Vaderlands’ dan ook als “één grote incestueuze egotrip van mannetjes” die de poezie “geen bal” op weg helpt. “Driek is een aardige man hoor; prettig om een biertje mee te drinken in de Wolthorn maar dichten dat kan hij niet.”

Nieuw verkozen Dichter des Vaderlands Driek van Wissen tijdens zijn onthaal in Groningen

Foto: Jeffrey Weller

Het leek zo mooi. Naar Engels voorbeeld introduceerde de poëzie lobby in 2000 het instituut ‘Dichter des Vaderlands’ om de Nederlandse poëzie een ware prFoto: Jeffrey Weller boost te geven. Het ondergeschoven kindje van het proza moest toegankelijk worden gemaakt voor een groot publiek.

Naar aanleiding van nationale gebeurtenissen als de vuurwerk ramp in Enschede en de geboorte van prinses Amalia klom ’s lands kersverse dichter Gerrit Komrij in de pen om de collectieve emoties van het moment poëtisch te ver-

woorden. Maar nog voor zijn ambtstermijn erop zat gaf hij aan dat hij geen zin meer had. Er kwam een interim-dichter en de sceptis over de invulling, de naamgeving en de uitvoering van het jonge instituut groeide.

“Typisch Hollands,” nuanceert voormalig huisdichter van de RuG en jong talent Daniel Dee (29) alle ophef over de kwaliteiten van de Dicher des Vaderlands. “Ik vind het werk van Driek ook oubollig en belegen maar naar buiten toe moeten we als dichtersgemeenschap achter het idee van een ambassadeur voor de poëzie staan. Dan kunnen we er allemaal sterker van worden.”

De ontwikkelingen rond het nieuwe fenomeen e-poetry vindt Dee “zeker interessant.” Maar de oudstudent Nederlands beheerst de techniek niet. “Ik wil graag leren hoe je met die computerprogramma’s te werk gaat. Daar ben ik nooit in opgeleid dus van de mogelijkheden heb ik geen idee.”

Voor de huidige generatie poëzieminnende studenten biedt de nieuwe gastschrijver van de RuG wellicht uitkomst. Officieel nog niet bekend maar alle signalen wijzen in de richting van dichter Tonnus Oosterhof, van wie de website vol staat met bewegende poëzie. Zijn experimenten met software als ‘flash’ biedt de moderne student een wereld aan nieuwe mogelijk heden om het stoffige imago van de poëzie nieuw leven in te blazen.

Ariane Kleijwegt

Recensies

‘Rust, maar niet zacht’ The KillersHot Fuss Britpop is weer hot! Het Deense Saybia, de Haarlemmers van The Sheer en ook de Amerikaanse jon gens van The Killers laten zich duidelijk leiden door het Britse geluid. Waar bands als Keane, Saybia, The Sheer en Franz Ferdinand ook in Nederland de zalen vol krijgen, gaat het The Killers uit Las Vegas een stuk minder af. En dat is toch hoogst opmerkelijk. In het land van Stones en Beatles staat hun debuutalbum ‘Hot Fuss’ juist op nummer één en zijn de kaarten voor optredens amper nog te krijgen. Het album kwam afgelopen zomer al uit, maar de incu batietijd van het Killervirus duurt in Neder land kennelijk iets langer.

Het viertal heeft zich in de jaren tachtig, heel on-Amerikaans, duidelijk laten beïnvloeden door bands als The Clash, The Cure en Talking Heads, maar ook Bowie en Lennon

komen bovendrijven als je ‘Hot Fuss’ flink uit de stereo laat pompen. Verder is hun naam afgeleid van een fictieve band uit een clip van New Order.

Kortom, de band rond zanger en toetsenist Brandon Flowers is op en top Brits. Wanneer je het nummer ‘All These Things I’ve Done’ beluistert denk je even dat Flowers het vleselijke omhulsel moet zijn van een gereïn carneerde Lennon. Maar The Killers gaan door waar Lennon op is gehouden. Het album knalt door met nummers als ‘Somebo dy Told Me’, die iedereen waarschijnlijk al kent, maar waarvan niemand wist dat het The Killers waren.

Dat nummer barst van de energie en blijft hangen.

Jorg Bressers

Dimebag DarrelLouder, Faster, six strings and a lot of guts Woensdagavond 8 december 2004 is een Grammy’s. Hijzelf werd verkozen tot gitarist gitaarheld van ons heengegaan. “Dimebag” van het jaar.

Darrel Abbot, voormalig gitarist van Pantera De uit het diepe Zuiden afkomstige “Dimewerd tijdens een concert met zijn nieuwe bag” kreeg als klein jongetje van zijn vader band Damageplan door een gek neer- de keuze uit een fiets of een electrische geschoten samen met enkele leden van het gitaar voor zijn verjaardag. Gelukkig maakpubliek. te hij de juiste keuze, zoals goed te horen is In de van alles behalve orginaliteit uitblink- aan zijn solo in “Cemetry Gates” van de cd ende metalscene van de afgelopen tien ‘Cowboys from Hell”. Zijn mooiste nummer jaar was de stijl van“Dimebag” Darrel vaak is misschien wel z’n jazzy versie van“Plaeen verademing. Pantera had dan miss- net Caravan”, een Black Sabbathcover op chien net zulke zwartgallige songteksten “Far Beyond Driven.” Met z’n alcohol en als andere metalbands, kijkend naar num- drugsgebruik zou hij nooit oud worden, mers als “Suicide Note part 1 en Suicide maar zo’n einde is Note part 2, maar dit werd goed gemaakt niemand gegund. door “Dimebags” ijzingwekkend goede Dimebag, rust, solo’s en zijn snelle riffjes. Zijn succesjaar maar niet zacht. was 1994 toen Pantera’s plaat “Far Beyond Driven” op nummer één binnenkwam in de VS en werd genomineerd voor enkele Bart Jan Teunisse

10

FILM

Een beetje geklooi boven de gordel Een film over overspel in pre mière laten gaan op Valentijnsdag: hopelijk weet regisseur Jan van Eyck wat hij doet met zijn low-budget film 'Flirt', een romantische komedie over twintigers, eeuwige trouw en ware liefde. Vreemdgaan is ook onder studenten een veelbesproken onderwerp en de film is dan ook herkenbaar, doch simplistisch.

Liefde op het eerste gezicht is het als Lex (Egbert Jan Weeber) en Ankie (Lidewij Mahler) elkaar tegen het lijf lopen op een zonnige middag in het park. Lex, een lief ogende jongen wordt dan ook verliefd op deze lieve, dromerige, onschuldige ietwat naïeve wereldverbeteraar genaamd Ankie. Een leuk stel samen. Er is alleen één probleem: Lex heeft meerdere

vriendinnen. Gewone vriendinnen zijn dat, met hoogstens een beetje geklooi. Dat is geen vreemdgaan in Lex' optiek. Geestelijke trouw is toch veel belangrijker? Bovendien, Ankie staat op nummer één.

Kim (Rifka Lodeizen) is documentairemaakster en ergert zich kapot aan deze laconieke houding van Lex, helemaal als ze er achter komt dat haar eigen vriend haar bedriegt. Na een geflopte documentaire in Marokko besluit Kim een documentaire te gaan maken over vreemdgaan en Lex lijkt hiervoor een uitstekende kandidaat te zijn. Broer Nico (Marcel Hensema), ook bepaalt geen lieverdje, doet eveneens mee aan de documentaire. Nico's motto is dat je 'over dat soort dingen' gewoon niet moet praten. Wat niet weet wat

niet deert, toch? Nico neukt met de zus van Kim, maar wordt in de documentaire afgeschilderd als de ideale en monogame man. Iedereen bekritiseert Lex en zijn omgang met vrouwen, maar uiteindelijk neukt iedereen in de rondte, Ankie uitgezonderd.

Ankie wordt steeds wantrouwiger ten opzichte van Lex, zijn vriendinnen en zijn vreemdsoortige gedrag. Het lijkt er bijna op alsof Lex wil dat Ankie met andere jongens naar bed gaat, maar niets is minder waar. Als Ankie de relatie verbreekt valt 'stoere' Lex in een diep zwart gat en realiseert hij zich dat hij echt van haar houdt. Lex gaat uiteindelijk naar haar terug en belooft haar trouw te zijn. Liegen prevaleert dus toch boven openhartigheid? De moraal van het ver-

haal is dat vreemdgaan meer kapot maakt dan je lief is. Doe je het wél, hou er dan je bek over.

dinnetje snel jaloers en wantrouwend is en mocht je tóch besluiten naar de bios te gaan, neem hem of haar dan niet mee.

'Flirt' is best een vermakelijke film, maar verwacht geen meesterwerk.

De acteurs doen het leuk en Egbert Jan Weeber is niet vervelend om naar te kijken. Sommige shots zijn werkelijk om te janken en komen niet geloofwaardig over, maar voor een film met een budget van 200.000 euro komt de film toch nog redelijk uit de verf.

Diepgang is ver te zoeken en de film draait echt slechts om één ding: overspel. Naakt is echter niet veel te zien op het doek, gek, want het is ten slotte een Nederlandse film. Huur 'Flirt' na een nacht flink doorhakken of wanneer je je stierlijk verveelt, dan is het best te doen. Tip: Als je vriendje of vrien-

Selma Oosterloo

Amélie tussen de loopgraven Deze film naar het populaire boek van Sébastian Japrisot werd geregisseerd door JeanPierre Jeunet – die eerder al ‘Le fabubleux destin d’Amélie Poulain’ maakte. ‘Un long dimanche de fiançailles’ speelt zich af in de tijd van loopgraven en kogels: de Eerste Wereldoorlog is het achtergronddecor. Net als in Amélie speelt Audry Tautou weer de rol van het naïeve maar altijd positieve meisje, Mathilde.

In eerste instantie geeft deze film een ongenuanceerd, hard beeld van de Eerste Wereldoorlog. Waar in de meeste films tijdens deze oorlog alles vrij afstandelijk de loopgraven weergeeft, gebeurt dat Foto: Jeffrey Weller hier niet. Soldaten worden afge beeld als wanhopige, in zichzelf gekeerde mensen. Met een groter verlangen naar het thuisfront dan naar de oorlog. En loopgraven blijken in deze film hun naam geen eer aan te doen: het zijn niet meer dan kleine riviertjes met uitsparin gen in de oevers om in te schuilen.

Tegen deze achtergrond worden vijf soldaten door de krijgsraad ter dood veroordeeld, omdat zij deserteurs zouden zijn. Zo ook Manech, de verloofde van Mathilde.

Hij zou expres een gat in zijn hand geschoten hebben. Mathilde krijgt dit te horen, maar kan en wil het niet geloven. Daarom begint zij dan ook een zoektocht naar haar verloofde, waarmee de setting van de film zich van de grauwe loopgraven verplaatst naar het idylli sche huisje en omgeving van haar oom en tante. Vanuit dit huisje organiseert Mathilde haar speurtocht, met hulp van een hoog aangeschreven privé-detective.

Aan het begin van deze zoektocht verklaart iedereen Mathilde nog voor gek: zelfs een zogenaamde ooggetuige had al verklaard dat hij Manech heeft zien sterven. Maar Mathilde zou Mathilde niet zijn als haar hoop en goede moed haar niet overeind houden. Met veel oog voor detail en sfeer wordt het speurwerk van Mathilde gevolgd, en ondanks penibele situaties is er

nog voldoende plek voor een gezonde dosis humor, doordat er vanuit het perspectief van Mathilde alles wordt weergegeven wat haar opvalt aan andere mensen, van houten han den die noten kunnen kraken, tot een postbode die keer op keer het net geharkte grindpad van haar oom aan diggelen weet te fietsen.

Het verhaal, de historische achtergrond en het oog voor detail maken deze film net als Amélie een bijzondere film. Het optimisme van Mathilde enerzijds en de harde feiten anderzijds, zorgen ervoor dat het spannend blijft hoe de film af zal lopen. Duidelijk is wel dat ongeacht de uit komst van haar zoektocht, Mathilde het vast en zeker goed zal opvatten. En de kijker dus ook.

Jochem Meijer

in samenwerking met videotheek Sleaze

Door: Peter Keizer

Bloedmooie fotografische beelden Jeux d’enfants

DVD

releases

Jeux d'enfants

Tokyo Godfathers

*** (3/5) Tokyo Godfathers

Sophie wordt als achtjarig meisje door haar klasgenoten uitgescholden voor 'vieze Pool'. Julien verliest als klein jongetje zijn moeder. Samen sluiten de twee een pact tegen de wereld. Ze beginnen een vreemd en gevaarlijk spel. In een wedstrijd van durven of niet durven strijden de twee om een speeldoos. En dat gaat behoorlijk ver. Het begint allemaal met plassen in de kamer van de rector en eindigt in het verbreken van relaties, ja zelfs bijna in moord. De uitdagingen worden steeds cynischer naar mate de twee opgroeien en steeds meer verliefd op elkaar raken. Spreekt de ander de waarheid of speelt de één een spel? 'Jeux d'enfants' is een sprookjeswereld en lijkt door de special-effects en filmtechnieken erg veel op 'Amélie.' Een heerlijke film om naar te kijken, maar het einde laat een vreemde nasmaak achter.

**** (4/5)

'Tokyo Godfathers' is een Japanse animatiefilm over drie zwervers in Tokio tijdens Kerstmis. De 45-jarige travestiet Hana, zuiplap Gin en de 16-jarige Miyuku vinden op kerstochtend een baby tussen het afval. De drie raken snel gehecht aan de kleine, maar besluiten dat het beter is om op zoek te gaan naar de moeder. Tijdens hun tocht door de koude stad worden ze allemaal geconfronteerd met hun verleden en komen in allerlei angstige situaties terecht.

Ondanks de problemen lijken de drie door de vondst van de kleine een eigen familie te vormen. Maar als de moeder dan eindelijk lijkt te zijn gevonden, blijkt de baby slachtoffer te zijn van een ontvoering. Alles wordt op het spel gezet om 'de engel' weer veilig terug te brengen. 'Tokyo Godfathers' is een mooie animatie met veel humor en detail. Een lekker sentimentele feelgood-movie.

THE

X

CHANGE PAGE Culture Shock I was once in a store near the Grote Markt, shopping for some jeans - a tedious activity, but necessary given the increasingly revealing holes in my existing pair. I was in the middle of describing my desired jeans to the salesperson, when he raised an eyebrow and pointedly interrupted me 'that's not the fashion here… we don't have those'. It seemed clear from his tone I had committed some major fashion error, and I slinked out of the store thoroughly chastised.

‘We don’t do erasmus to study and pass our exams’

Mañana, mañana vs pünktlich When you think of an international student house you think of people from all over the world. Maybe you even thought -or hoped- before coming here that you'd be a kind of ambassador for your country. Let's hope that the Germans and Spaniards didn't have that illusion, because as you must have noticed there's an overrepresentation of students from those countries this year.

tired of going out. If you want to find them, go to a happy hour. "It's the reason why we're here. We don't do Erasmus just to study and pass all our exams here. If you tell your friends you're going to do Erasmus, they want to hear about all the parties, not about the quality of the university." says Marc from Barcelona, here for one semester. "Although, sometimes I wonder how I will explain my pa rents that I didn't pass any exams."

But once you actually live in an international student house you sometimes forget we're all from different cultures. After a while you assimilate into one group with your own new culture. After all, people who live in v. Starkenborgh differ from the people of the Plutolaan.

But you can never forget our different backgrounds completely.

Remember how strange it was when you first saw the Spaniards having dinner at ten? Or how organized those Germans were?

What's so typically different about these two cultures?

Everyone knows by now that if you want a party, you join the Spanish connection. Spaniards never get

Okay, sometimes it's difficult to have a conversation with someone when there are more then four Spaniards near, because they never appear to agree. And then it seems that having the loudest voice wins the argument. But then again, you can be sure that an evening in the common room or kitchen turns into a party as soon as there's Spanish music, or bet ter, when they start to sing.

Time, or the sense of time, is something the Spanish people see differently than other people.

Never make an appointment with a Spaniard if you don't have all the time in the world. Ten o 'clock for a

Spaniard means eleven or later.

And mañana doesn't always mean tomorrow.

For Germans, on the other hand, time equals mathematics. Everything has to be done according to a strict time schedule. Never make an appointment with a German if you're not sure you'll be able to make it in time. Ten o'clock for a German means five to ten or earlier.

Finally, you can't help but notice that Germans are incredibly organized. If you walk into a German's room, the first thing that strikes you is the perfect state it's in. Never a mess, everything has its own place and it even makes sense where you can find what.

And the Germans don't come here just to party, although they do know how to drink beer. Some studying gets done too. "Actually, I was quite surprised to see many Germans here this serious," says Ricarda, a German student, "because in Germany Erasmus is like in Italy…Orgasmus."

Rutger Uittenbogaard

Heico’s Hotspots From this issue onwards Heico will tell you where you, the international student, need to be by night. This month’s options: 12th of february : CLUB PEPPER in Huize Maas (on the Vismarkt). Trance house with a mellow beat. DJ Roog and Sebastian Davidson.

17th of february: LE PEUPLE DE L’HERBE in Vera (Oosterstraat). French Rap Funk House heroes.

21st of february: AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD in Vera (oosterstraat). American rock band.

All of february:

DIAGHILEV in the Groninger Museum (Near Central Station). Exposition on one of the biggest artists of our time. Diaghilev combined bands, painting lighting to make huge art works.

I'm no style guru, I don't even understand much of European fashion, but I figured there must have been something exceptionally wrong with me that day. Had I combed my hair badly that morning? Did my colours not match?

Was my jacket 'sooo last season'?

But then I thought, hold on, how can a man wearing orange shoes lecture me on my sense of fashion? Sure, I've made some mistakes in my time - leather pants, purple shirts, maybe even some shorts that were just too short - but I was young then, and I had certainly never been so foolish as to accidentally buy a pair of orange shoes.

Then, looking around, I started to wonder about Dutch fashion as a whole. Wandering through the centre of town, I noticed stores selling nothing but baby blue and lime green. I saw people in top to bottom suits of matching orange. I encountered more colourful pants than one would reasonably expect at a circus. I saw colour combinations that Jackson Pollock would have flinched at.

And it isn't just the clothes. Hema is stocked to the rafters with bedclothes with colourful stripes, tableware with pastel patterns, even hardware with brightly coloured handles. I wasn't even brave enough to venture towards the curtains section, lest my retinas suffered permanent damage.

I cycled home wondering what was the cause of this explosion of colour, and wishing I had the refuge of colour-blindness.

But then, while staring at my wardrobe full of brown and black, I started to think that perhaps the Dutch were onto something. Sure, Groningen is never going be up there with New York, Paris or Milan, but there is something about Dutch fashion that is appropriate to the Holland. If I had spent most of my life under a sky full of clouds, I think I would want to make my clothes, my house and my style as bright as possible too.

It would just be too depressing for everyone if not only the sky were always a dreary grey but the people were always a dreary brown too.

So, the next time I was in town, I stopped in front of a store full of orange, blue and lime green and actually considered buying something, for about two seconds. After all, I have the greatest respect for the Dutch sense of brightness, and, if nothing else, their sheer bravery in flying in the face of the prevailing European fashion. But for me, orange will never be 'the new black'. And the next time a man in orange shoes says to me 'that's not the fashion here'; I may just take it as a compliment.

Patrick Delaney

(advertentie)

The coolest international house competition!!

The Xchange page is looking for the coolest international student house of Groningen. Mail your stories and pictures to:

exchangepage

@ studentenkrant.org

NADRUK

COLUMNISTEN COMPETITIE

UBABY Je staarde mijn kant uit. De twee centimeter dikke vari-focusglazen die op je neus prijkten wekte de indruk dat je me aankeek. Waarschijnlijk waren je gedachten bij de elementaire wijsheid uit het ‘Essents of Physics’ boek voor je. Zin om met mij (roze bodywarmer, rood haar) eens van gedachten te wisselen?

Antwrdnr.

777

Je trok gelijk mijn aandacht en ik die van jou. Je drukte me wild tegen een boom.

Het afscheid was kort maar heftig. Wil je m’n 71ste maagd worden? Verlegen El B. Jij, blond haar, verstoorde blik. Ik, stinkend naar bier en kebab. Chemie hing in de lucht, of was ‘t knoflook? Zin om koffie te drinken?

Antwrdnr. 007

Ik zag je in de kroeg.

Ik (bierbuik, kegel) trapte jou (neukteugels, niet al te onaantrekkelijk) veel te vroeg weer uit mijn bed. Wie ben je? A.A. (anonieme albertiaan) Weet je nog? Laatst in de UB op de 3e?

We hadden oogcontact en je knipoogde naar me. Later liep je langs en zei je “hoi!”.

Wil je me mailen als je me leest? Een onzeker kreeftje.

6

CONTINUES

8

Kinderporno

?

Travis Reed over de kansen van de Capitals

Wat denk je zelf

Die Passievos vs.

Reginald Maeris.

Wie wordt de opvolger van Joris Wes?

Stem op:

Zwerver Eugène: het bestaan is ondragelijk

www.studentenkrant.org

STUDENTENCORRESPONDENTEN Studeren met de italiaanse slag Als het aan de Europese Unie ligt kan de eenwording van Europa niet snel genoeg gaan. Zo kwam er de wens om ook de universitaire opleidingen, of op zijn minst de degree in de Europese landen gelijk te stellen. Dit was een van de hoofdredenen om het bekende, en voor sommigen onder ons beruchte, BaMa systeem in te voeren. Dit houdt kortweg in, dat er in de Europese Unie één soort diploma komt, die van de Bachelor en de Master. Dat diploma is dan in bijvoorbeeld Italië van dezelfde waarde als in Nederland.

Dat klinkt allemaal fantastisch en het zal vele deuren openen voor mensen met carrière ambities in de buurlanden. Zes maanden Italië hebben mij echter doen twijfelen aan de juistheid van dit systeem. Zou het systeem dan namelijk niet vereisen dat ook het

niveau van onderwijs in de ver schillende landen enigszins, of liever zo veel mogelijk, gelijk wordt gesteld?

Om toegelaten te worden tot een universiteit in Italië hoef je geen bepaalde vooropleiding gedaan te hebben, en dat is te merken ook in de collegezalen. Zie je een toekomst in Nederland somber in wegens gebrek aan kennis of intelligentie, ik zou zeggen, pak je boeltje in, en probeer het in Italië.

Ook voor mensen die een twee uur durend college te lang vinden of zij die in die mate aan nicotine verslaafd zijn dat zij die twee uur niet uit kunnen zitten; in Italië loop je in en uit.

De gemiddelde Italiaanse student volgt vier jaar lang braaf zijn hoor colleges, leert een boek uit zijn hoofd en legt een mondeling exa (advertentie)

12

men van tien minuten af. Van presentaties of debatten hebben ze nog helemaal niet gehoord. Ja, hoogstens tijdens een hoorcollege wanneer de professor aan een menigte van vierhonderd man vraagt wat zij van een bepaald onderwerp denken. Wanneer een student vervolgens af wil studeren dient hij wel ineens een scriptie te schrijven van twee- tot vierhonderd pagina´s. Let wel, zonder hier ooit voor geoefend te hebben.

Ik begrijp zeer goed dat dit verhaal te kort door de bocht is en op bezwaren zal stuiten. Toch is het een feit dat al mijn internationale studiegenoten deze mening delen. Wel denk ik dat dit vooral geldt voor studenten die geen exacte studie volgen. Misschien is dit voor velen van jullie lezers een reden om Italië niet te kiezen als uitwisselingsland. Voor sommigen zal dit verhaal echter een extra reden zijn om meteen een inschrijvingsformulier in te vullen. Ik zou zeggen, niet twijfelen en ga naar dit land waar het woord ´genieten´ lijkt te zijn uitgevonden.

Dienke Keizer Studente Genschiedenis

Een onbestendige dinsdagochtend. Er lag wat maagdelijk sneeuw. Ik baande mijzelf, licht voorovergebogen, een weg door de snijdende noordoostenwind.

Op de hoek HeerestraatZuiderdiep stak ik een sigaret op.

Het was koud, verdomd koud.

Voor de HEMA werd ik aangeklampt door een jonge roodbeneusde studente. Dampend vroeg ze "of ik zin had". Ik keek haar geschrokken aan. "In een proefabonnement AD". Ik zei dat ik geen interesse had.

Desondanks duwde ze haar inmiddels vochtige krant onder mijn neus, onderwijl kneep ze zachtjes in mijn onderarm. Het was lang geleden dat iemand mij op die manier had aangeraakt.

Het voelde alsof al het bloed uit mijn hersenen werd onttrokken. Ik keek haar aan en vroeg: "wat studeer je?". "4 VWO", zei ze.

Plotseling zag ik de kop: "kinderporno". Het deed me niets.

Resoluut zei ik nee, en liep door.

Even verderop bleef ik staan voor

een etalage en zag ik dat ik aangestaard werd door mijn eigen spiegelbeeld. Ik werd oud, verdomd oud. Langzaam smolt de sneeuw zich een weg door mijn schoenen. Nog één keer keek ik om; ze had beet. Bedroefd slofte ik verder in het slepende tempo van de massa. Begeleid door het Peruaanse panfluitensemble doorkliefde ik het Koude gat. Ik keek op mijn horloge en besefte dat ik bijna te laat kwam. Met een opdringerige viswalm in mijn neusharen rolde ik door de draaideur van de Beurs. De schaakstukken waren al geplaatst. Gelukkig was mijn vaste plek aan het raam nog vrij. Ik bestelde hetzelfde als hij en ging zitten. Ze kwam binnen, in het gezelschap van haar moeder. Ik herkende haar van 4 VWO. Ik besloot Pruisisch te openen, een Tweepaardenspel in de nahand.

Kinderspel.

Reginald Maeris

De doos Annabel is een jonge vlotte vrouw van 24 jaren oud, zij woont in Amsterdam-Zuid en doet iets met cijfers bij een bank. Het is een snelle moderne tijd waarin zij leeft, de consumptiemaatschappij staat op het punt stuk te draaien. Maar daar staat natuurlijk niemand bij stil, het leven gaat door, de concurrentie is moordend en we kunnen niet bij het buitenland achterblijven. Annabel onder scheidt zich hierin niet van anderen. Misschien heeft ze er wel een mening over, als je het haar zou vragen, en dan het liefst onder het genot van goed glas Chablis, maar voorlopig is het maandag en dan is het zéker niet het goede moment.

Annabel staat om 08:00 uur 's morgens op. Voordat ze met haar goddelijke lijf onder de douche gaat staan, zet ze snel nog even wat koffie. Na een warme douche spoelt ze zich af met koud water.

Dat is goed voor de doorbloeding.

Annabel heeft vandaag verrekte weinig tijd, dat is verder niet speciaal want Annabel heeft het eigenlijk altijd erg druk. Ze drinkt snel haar koffie op en eet een toastje terwijl ze de deur achter zich dicht trekt. Als ze de lift instapt bedenkt ze zich of ze alles bij zich heeft: haar portemonnee; iPod; mobiele telefoon; zakcomputer; laptop.

Nee, dat leek toch wel alles te zijn.

Toch had ze dat zeurderige gevoel in haar onderbuik dat ze iets essentieels vergeten was. Toen de liftdeuren op de begane grond opengingen, drong het plotseling

tot haar door. Ze sloeg met haar platte hand tegen het voorhoofd en zei hardop: "Shit, wat ben ik een domme kut, ik ben m'n doos vergeten". Annabel haastte zich weer naar boven om haar doos op te halen. Daar lag ze, op haar nachtkastje. "Hè wat stom van me" zei Annabel, een beetje boos op zichzelf. Ze had dit weekend haar doos afgedaan omdat ze er eigenlijk niet zo'n zin in had. Je moet weten, Annabel is erg zuinig op haar doos.

Annabel kwam wat later op haar werk dan gebruikelijk. Maar het was haar gewoonte om elke morgen eerst even met Charlotte te babbelen. Charlotte kwam er al aan met de koffie, gaf Annabel een vlotte kus op haar mond en zei: "Hoi schat, hoe is 'ie?"

"Alles goed hoor", zei Annabel.

"Alleen vanmorgen een beetje stressen omdat ik bijna m'n doos vergeten was. En je weet hoe het is met plassen zonder doos, dat gaat dus niet. Hoe is het met jouw doos, by the way?"

"Nou eigenlijk niet zo goed.

Herman (je weet wel) was afgelopen zaterdag enorm aan het opscheppen, over mijn doos nota bene. Hij heeft hem vervolgens aan een vriend uitgeleend. En nu is 'ie enorm uitgelubberd."

"Hè getsie", zei Annabel. "Maar hoe vaak moet ik het je nou nog zeggen lieverd, als je je doos uitleent, dan wordt je erin geneukt."

Die passievos Foto: Pepijn van den Broeke