2
OPINIE
Actie?! Studenten drinken en slapen uit. Af en toe lezen ze een krant, maar betrokken bij de maatschappij kun je ze niet noemen. Dit clichébeeld wordt keer op keer bestreden door een handjevol actieve studenten. Maar als zo vaak met clichés, klopt deze toch voor een deel. Je vindt de meeste studenten niet bij de protestactie op het Malieveld maar gewoon op het terras of in de kroeg. En zelfs voor de Universiteitsraadverkiezingen komt een groot deel niet zijn bed uit. Want wat hebben de fracties SOG en VOS nu eigenlijk bereikt de laatste jaren? Terechte scepsis? Lees het op pagina 6. Desalniettemin is het al te gemakkelijk om studenten af te schilderen als lui en ongeïnteresseerd. Ze zijn wel betrokken, maar op hun eigen manier. Het aantal leden van jongeren politieke partijen mag dan teruglopen, het aantal betrokken studenten wordt er niet minder om. Lid worden is uit, ad hoc acties zijn in (pagina 7)! Verrassend is het, dat zelfs een studentenvoetbalclub die toch met name bekend staat om de mooie feestjes, de maatschappelijke betrokkenheid niet schuwt. De Knickerbockers is begaan met jonge voetballertjes in Afrika. De studenten houden het niet bij mooie woorden, maar ondernemen actie, zo lees je op pagina 4. Studentenorganisaties zijn dus zeker ergens goed voor, maar desondanks krijgen ze ieder jaar minder subsidie om iets terug te doen voor de maatschappij. Het CBO ging dit jaar wel erg rigoreus te werk en schrapte ondermeer de gehele subsidie voor het Studentencabaret. Wijselijk ging het College van Bestuur dan ook niet akkoord met de adviezen van het CBO-bestuur. Daarop raakte de zittend voorzitter zo gepikeerd dat hij dreigde op te stappen: Uitgekotst door de georganiseerde en bestuurlijke universitaire wereld tezamen: Wie weet kan hij zijn gram nog halen op het Malieveld!
Voetbal verdient oranje kaart Ik heb een schijthekel aan voetballers die zeiken op de scheidsrechter. Na de wedstrijd wordt nooit de hand in eigen boezem gestoken, maar blijkt de scheidsrechter een perfecte pispaal. De nederlaag is niet te wijten aan de vijf gemiste kansen of die enorme blunder in de achterhoede. Nee, de wedstrijd is verloren door de dwalingen van de arbiter. Dat is natuurlijk bullshit. Scheidsrechters hebben inderdaad een invloed op de wedstrijd maar die is per definitie minder dan die van een speler. Het belangrijkste verschil is dat spelers voor een wedstrijd kunnen trainen. Mis je teveel kansen als speler, dan kun je daarop oefenen zodat het beter gaat in de wedstrijd. Een scheidsrechter kan dat niet. Die moet het doen met een looptraininkje tussen de wedstrijden door en een videootje terugkijken. Daar word je geen betere leidsman van. De
voetbalmatch is voor de man met het fluitje dus tegelijkertijd een training. Daarom zijn oudere scheidsrechters per definitie betere scheidsrechters. Voetballers spuien niet alleen kritiek op het arbitrale trio na de wedstrijd, maar ook tijdens. Iedereen vindt dat normaal. Emotie hoort immers bij de sport. In andere sporten is dit echter ‘not done’. Waterpolo is zo’n sport. Hoe beCHRISTIAAN KOOISTRA
Christiaan schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties naar: c.t.kooistra@student.rug.nl
roerd een beslissing ook is, kritiek op de arbitrage is uit den boze. De reden daarvoor is dat je meteen het bad uit wordt gestuurd als je het wel doet. Een andere speler mag je wel vervangen, maar jij zit de rest van de wedstrijd langs de kant. Waarom zou dit niet kunnen bij het voetbal? Ik stel voor dat we naast de gele en rode kaart een nieuwe kaart introduceren: de oranje kaart. De oranje kaart dringt het verbale geweld jegens scheidsrechters op drie manieren terug. Ten eerste heeft de voetballer zich zelf te pakken. Hij mag immers niet meer spelen. Daarnaast wordt het team gedupeerd, omdat er een mindere speler voor terugkomt. Er mag dus wel gewisseld worden. Tenslotte heeft ook de trainer een extra handicap, omdat hij een wissel moet gebruiken. Een oranje kaart heeft dus een grote invloed op het wedstrijdverloop. Daarom hoeft de kaart niet tot een schorsing te lei-
den, tenzij de scheldpartij tegen de scheids erg aanstootgevend is. Uiteraard zal de invoering van de oranje kaart tot felle protesten leiden, want het voetbalwereldje heeft zo zijn eigen mores. Na verloop van tijd gaat zo’n kaart echter beklijven, daar ben ik van overtuigd. Toen ik een paar jaar geleden op waterpolo ging en tijdens mijn eerste wedstrijd op de scheidsrechter begon te schelden werd ik er meteen uitgestuurd. Ik klom uit het water en rekende op begrip van mijn teamgenoten. Dat bleek echter een misrekening. Het hele team viel over me heen: ‘je moet gewoon je bek houden, hoe moeilijk kan dat nou zijn?’ Sindsdien zeg ik niets meer tegen een scheids, behalve dan aan het eind van de wedstrijd: ‘bedankt voor het fluiten’.
Christiaan Kooistra
Geef mij de webwinkel maar! In de meeste winkels zijn de meeste prijzen enorm hoog vergeleken bij webwinkels en veilingsites op het internet. Soms kan het zelfs meer dan de helft schelen. Je hebt er wat speurwerk bij nodig, maar online spaar je behoorlijk wat geld uit. Mits je internetshoppen goed aanpakt.
Desondanks worden de prijzen in de winkels daardoor niet verlaagd. Er zijn soms goede aanbiedingen, maar ook die halen het meestal niet bij de prijzen op internet. Heel erg vreemd is dit natuurlijk niet, een gewone winkel heeft nou eenmaal meer kosten dan een webwinkel, maar soms is het verschil wel heel erg groot.
In 2004 is het doen van aankopen op internet met 35% gegroeid naar een totale omzet van 1,68 miljard euro. In de 2e helft van 2004 is in totaal 903 miljoen euro online omgezet, een groei van 16% ten opzichte van de eerste helft van 2004.
Winkelen in een oude vertrouwde winkel geeft je echter wel een stukje extra zekerheid. Als iets niet goed is kan je je geld terugkrijgen of omruilen en met betrekking tot garantie is het veiliger. Er bestaat echter wel een "kopen op afstand"wet die klanten van webwinkels het wettelijke recht geven om spullen binnen zeven dagen weer terug te sturen indien het niet in orde is of niet bevalt.
De hoofdredactie
MONIEK STEENBERGEN
Moniek schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties naar: moniek_steenbergen@hotmail.com
Maar er zijn helaas nogal wat oplichters actief op het wereldwijde web en dat is één van de belangrijkste redenen dat mensen het niet aandurven iets op het internet te kopen. Ook zit je bij webwinkels aan en bepaalde levertijd vast en als je iets meteen nodig hebt dan wordt het lastig. Wat je dan wel kan doen is afdingen op producten in winkels. Dit wordt nog vaak als "not
done"gezien, maar zo raar is het niet als je je bedenkt dat de prijzen er schandalig veel duurder zijn. De winkelier weet dit meestal ook wel en zal daarom sneller akkoord gaan iets te verkopen onder zijn vraagprijs. Ideaal voor iemand die rond moet komen van een schamel loontje of beursje. Het bezorgt je misschien wat schaamrood op je kaken, maar het werkt vaak wel.
nog tijdens de opruiming. Toch blijf ik gewoon klant bij de supermarkt. Bewust geworden van de kritische consument zijn de prijzen er wel flink gedaald. Ook al is er geen klant die zijn pak melk via internet bestelt!
Ikzelf mijd winkels zoveel mogelijk. Geef mij de webwinkel maar! Vooral wat betreft producten die sowieso nogal prijzig zijn, zoals elektronica en contactlenzen. Het is minder leuk dan winkelen in een "echte"winkel, maar dat kan altijd
?
Moniek Steenbergen
Wat denk je zelf Reacties en meningen kun je kwijt op Redactie@studentenkrant.org
Wees to the point. Hou het bij voorkeur onder de 250 woorden. Langere stukken in overleg met de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor brieven indien nodig in te korten.
WEBPOLL Ga jij stemmen tijdens de U-raadverkiezingen? Stem op www.studentenkrant.org
St. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES LEONIE SPANJER - 06-24899065 De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
STICHTINGSBESTUUR voorzitter Ewout Karel (06-47900219), acquisitie en pr Leonie Spanjer (06-24899065) en Else de Jong (06-14281118), penningmeester Bart Wichgers (06-24929661) HOOFDREDACTIE Linda Banis (lindabanis@hotmail.com, 06-55893378) en Ariane Kleijwegt (a.s.kleijwegt@student.rug.nl, 06-42710494) EINDREDACTIE Jeroen van Goor en Emma Jackson REDACTIE Jorg Bressers, Anne Dankert, Harold Duitscher, Mirte van de Griendt, Emma Jackson, Frieda Hamster, David Hof, Dienke Keizer, Peter Keizer, Christiaan Kooistra, Mark van der Linde, Frederick van Melle, Jochem Meijer, Tynke Mulder, Selma Oosterloo, Moniek Steenbergen, Bart Jan Teunisse en Rutger Uittenbogaard FOTOGRAFIE Sebastiaan Pouyet en Jeffrey Weller ILLUSTRATIES: Dirk VORMGEVING Pieter Frank de Jong en Marjolein Schutrups MEDEWERKERS Reginald S. Maeris en Femke den Hartog DRUKWERK Drukkerij 1984
C
L
F
N
COVER
Zal IsOokSchitterend weer gaan schitteren?
'We zijn zeker geen eendagsvlieg' O
oit scoorden ze een megahit met de meezinger Voltooid Verleden Tijd. Daarna was het lang stil rond IsOokSchitterd. Maar de leden bleven zeker niet bewegingloos. Het vierde album ‘4’ staat voor de deur. Is de voormalig huisband van Albertus terug van weggeweest? Getooid met een blitse zonnebril komt leadzanger Joost Marsman als een ware popartiest het Newscafé binnen. Voor wie gedacht had dat de band IsOokSchitterend niet meer schitterde; niets is minder waar. Voltooid verleden tijd is de band geenszins, misschien is het zelfs beter te spreken van toekomstige tijd. Zoals de zanger het zelf omschrijft: Ze waren hier al die tijd, maar wist alleen niemand het. "Wij zijn al die tijd gewoon doorgegaan met repeteren, optreden en nummers schrijven." Onder het genot van een kop koffie vertelt hij, terwijl hij een sigaret uit zijn pakje Marlboro lights trekt, dat de koppigheid en eigenwijsheid van de band ervoor gezorgd heeft dat ze inmiddels vier albums bij vier verschillende platenmaatschappijen hebben uitgebracht. "We wilden niet de afdankertjes van Marco Borsato ten gehore brengen, we wilden ons eigen ding doen. Uiteindelijk zijn we ooit begonnen om zelf te kunnen schrijven en optreden. Echt commerciële muziek kunnen we rustig overlaten aan Guus Meeuwis." De maatschappij waar IsOokSchitterend haar derde album bij onderbracht stopte na een ruzie. Het paradepaardje daar, de Friese band De Kast, besloot te stoppen, de maatschappij hield op te bestaan en IsOokSchitterend raakte dakloos. Het nieuwe album '4' is ondergebracht bij CNR. Die vroegen om een demo, het balletje ging rollen en IsOokSchitterend is weer. Eigenzinnigheid leidt de band. Sander Rozeboom, de gitarist van het stel, heeft de band eens getypeerd als "zeker geen eendagsvlieg". Hun muziek leent
zich daar niet voor. De teksten en instrumentatie zijn diep uitgewerkt, en daarnaast hebben ze volgens Rozeboom best wel iets te melden. Voor Marsman bestaat deze boodschap uit genieten van het moment, intens leven en je dromen verwezenlijken. Zijn streven naar geluk komt duidelijk naar voren in zijn teksten. Hij schrijft ze allemaal zelf. Een inspirerende setting heeft hij niet. "Meestal kruip ik gewoon achter de computer en schrijf ik op wat me te binnen schiet. Ik zet de muziek op en de gevoelens die daarbij in me opkomen zet ik op papier. Of ik zit met een biertje en een jointje op de bank te luisteren en ga dan aan het werk." Marsman schreef eens dat hij uit angst in lokale zaaltjes André Hazes nummers te moeten zingen een pauze had genomen. Hij was het zat steeds onderweg te zijn en lange nachten te maken. Alhoewel hij graag weer gaat optreden is, in de acht jaar dat hij nu bezig is, zijn situatie wel veranderd. "Ik heb een behoorlijk vaste relatie. Ga maar na: we hebben een huis gekocht en begin juni gaan we zelfs
'Studietijd: Mooiste tijd van je leven? Onzin!' trouwen. Tja, 30 is toch anders dan 23." Niets is voor de band natuurlijk mooier dan geld verdienen met muziek, maar Marsman zit niet meer in het circuit om elk weekend twee nachten de hort op te zijn. Kinderen zijn voor de 30jarige zanger nog toekomstmuziek, maar dat hij geen student meer is, verandert zijn leven. Dan stapt er een vrouw op hem af, ze vertelt Joost dat hij echt wel wat meer mag lachen. Volgens haar staat dat hem zo goed. Charmant lachend naar de vrouw vervolgt hij zijn verhaal. Terugkijkend op zijn studententijd, zegt hij veel geleerd te hebben, al is dat dan voornamelijk buiten het gebied van studie om. "Onzin dat het de
mooiste tijd van je leven is, je krijgt ook veel shit voor je kiezen. Ik merk dat ik nu een stuk stabieler ben, dat is ook heel prettig." Hij heeft verschillende studies gedaan maar is nooit afgestudeerd. Studeerde een blauwe maandag Spaans, maar had het eigenlijk te druk met zijn nieuwe vrienden bij studentenvereniging Albertus Magnus. Daar heeft hij overigens ook zijn inmiddels aanstaande vrouw ontmoet. Volgens hem zijn studentenverenigingen echte jachtterreinen. Hij kwam er in die periode bovendien achter dat de universiteit en haar theoretische kader niet helemaal zijn ding was. Dus gooide hij het op de meer praktische kunstacademie, waar hij na twee jaar ook de brui aan gaf. In 1997 brak de band door met de hit Voltooid Verleden Tijd. En hoe inspirerend hij de kunstacademie ook vond, met drie optredens in de week ernaast was het niet te doen. Marsman was het type student dat erg veel ondernam naast zijn studie, precies zoals Rutte het niet wenst. Over de plannen van Rutte zegt hij: "Ik vind het eerlijk gezegd belachelijk, studenten moeten zich
juist in hun studententijd breed ontwikkelen. Het ongenuanceerde rechtlijnige denken hier in Nederland moet eens ophouden. Je kunt nou eenmaal niet iedereen over één kam scheren." Hoewel de Groningse band met zijn derde plaat een andere weg in was geslagen, wordt op dit vierde album teruggegrepen naar de spontaniteit van de eerste cd. Puurheid en directheid met minder moeilijke teksten. Er staan echte popliedjes op het album. Marsman raadt elke student dan ook aan het nieuwe album van IsOokSchitterend aan te schaffen. "Het zijn aansprekende teksten met makkelijke maar niet te commerciële popmuziek. En natuurlijk is het Nederlandstalig!", roept hij uit. Studenten zijn toch de doelgroep, "Als band zitten we op hetzelfde niveau als de studenten, we hebben tenslotte zelf ook allemaal gestudeerd. De thema's spreken dan ook juist studenten aan. We maken nou eenmaal geen muziek voor domme mensen." Die rekensom lijkt geen gemakkelijke. Het album is populair, maar niet per se commercieel en tegelijk doordacht maar niet onbegrijpelijk
met zijn "minder moeilijke teksten in vergelijking tot de vorige cd." De groep echt fanatieke fans die de band nog kent uit zijn victorie dagen, is gebleven. Het gaat om een groepje van ongeveer 30 man, of eigenlijk 20 á 50 zoals Marsman het inschat. "De harde kern is erg trouw, dat is wel echt oké. De fans zitten erg verspreid door het hele land omdat we met Voltooid natuurlijk in elke uithoek optraden. Deze fans komen vooral langs als we een optreden in de buurt hebben." Echt bizarre ervaringen met fans hebben ze niet. "Er waren wel meisjes die alle teksten op zichzelf
'We maken geen muziek voor domme mensen' betrokken en dan vervelende brieven gingen sturen of ze gingen me telefonisch stalken. Maar ik heb een geheim nummer genomen en toen was ik er vanaf." De releasedatum van "4" is bekend, 20 mei kunnen we naar de platenboer voor het nieuwe album. Wie niet kan wachten tot die tijd kan de band eerder beluisteren. Op koninginnedag spelen ze in de stad. En op 14 en 15 mei zijn ze te zien in respectievelijk Café De Spieghel en Buckshot. Dan neemt Marsman de laatste slok van zijn cola light en drukt zijn sigaret uit. "Nou, ik ga", zegt hij. "Ik moet nog gordijnen ophalen, anders word ik morgen weer zo vroeg wakker."
Dienke Keizer en Tynke Mulder
In het kort 1000 euro voor scriptie over vlierbes Oud-student Frank Dankmeijer heeft de Zespri Healthfruit Award gewonnen met zijn afstudeerscriptie. Dankmeijer is vorig jaar afgestudeerd op Voeding en Diëtetiek aan de Hanzehogeschool en heeft de 1000 euro prijzengeld gekregen voor de scriptie ‘De vlierbes, een kleine bes met een grote toekomst’. Zijn onderzoek toont aan dat de vlierbes, het huis-tuinen-keuken-middel tegen griep, inderdaad een geneeskrachtige werking heeft. De Hanzehogeschool is erg trots op hem. Stagecoördinator Joop Reijners: “Frank heeft vorig jaar ontzettend goed stage gelopen bij Waddengoud.” En dat blijkt, want Waddengoud is de opdrachtgever voor het winnende onderzoek. (LB)
Bestuursbeurs CLIO onzeker Het nieuwe bestuur van de grootste studievereniging van Groningen, CLIO, is niet zeker van haar beurs. Ook al staat al 16 jaar hetzelfde zinnetje in de statuten van de vereniging voor studenten Internationale Organisaties (IO), nu zorgt die formulering voor problemen. In de statuten staat dat iedereen boven de 17 jaar lid mag worden van CLIO, terwijl beurzen alleen worden uitgedeeld aan bestuurders van verenigingen voor RuG-studenten. Voorzitter Jorg Hennemann maakt zich er desondanks niet druk over: “Verderop in de statuten staat expliciet de academische student genoemd, dus het is duidelijk wat CLIO voor vereniging is.” De verwachting van Hennemann is dan ook dat de studievereniging de gelegenheid krijgt om de statuten aan te passen zodat de beurzen veiliggesteld kunnen worden. (LB)
Kleyne Griet wordt loungecafé De aanblik van het Groningse uitgaanscentrum zal per augustus dit jaar ingrijpend veranderen. Horeca-tycoon Sjoerd Kooistra heeft een megadeal met bierbrouwer Heineken gesloten om voortaan Heinken-bier uit de tap van zijn café's te laten stromen. De Kleine Griet verdwijnt bijvoorbeeld in zijn huidige vorm en zal plaatsmaken voor een trendy loungecafé. Personeel toonde zich niet al te enthousiast over de plannen: "In Groningen gaat zoiets gewoon niet werken". (HD)
NIEUWS 4 The Knickerbockers steunt Afrika zijn om sponsoring rond te krijgen. Daarentegen waren de verzorgers van de Afrikaanse activiteiten dolenthousiast om mee te werken. Om het toernooi zo laagdrempelig mogelijk te houden is het inschrijfgeld laag. Des te belangrijker dus dat de drank rijkelijk vloeit.
Het begon als een simpel voorstel om eens iets voor een goed doel te doen. Nu organiseert de studentenvoetbalvereniging The Knickerbockers een uitgebreid toernooi ten bate van een Gambiaans dorp. ‘Het idee kwam oorspronkelijk van onze raad van advies. Zij vonden dat The Knickerbockers eens iets voor een goed doel én voor voetballende studenten moesten organiseren’, legt bestuurslid André van den Ende uit. ‘Via via kwamen we uit bij een project in het Gambiaanse dorp Jambanjelly’. In Jambanjelly was een project gaande om via voetbal kinderen een toekomstperspectief te bieden. Via de voetbalteams wordt de dorpsjeugd betrokken bij educatieve en sociale projecten. ‘Door voetbal wordt de gemeenschap in Jambanjelly gesteund’, zegt toernooiorganisator Dennis Gijsman. Samen met Aimée Kres, Benny Bakker en Jos Boomsma organiseert hij op 28 mei een studentenvoetbaltoernooi. Doel van het toernooi is genoeg opbrengsten te verzamelen om volledige voetbaltenues en spelmateriaal naar Afrika te sturen. Op het toernooi zullen studenten-
voetbalverenigingen uit heel Nederland vertegenwoordigd zijn. Onder meer het Rotterdamse Antibarbari en het Utrechtse FC Kunde zullen hun voetbalkunsten vertonen. Ook het Groningse Drs. Vijfje is afgevaardigd. In 4 poules, onder welke een voor dames, zal gestreden worden voor de “TKBbanjelly bokaal”, genoemd naar het plaatsje. Verschil met normale toernooien is dat er naast het voetbal ook een heel middagprogramma is. Er staan activiteiten zoals Afrikaans dansen en trommelen op het programma. Daarnaast zijn er tal van workshops met als thema Afrika gepland. ‘Dan hebben we tenminste een idee waarvoor we drinken’, lacht Gijsman. Dat drinken is overigens wel belangrijk voor de opbrengst voor de Afrikaanse voetballertjes. Het zullen voornamelijk de genuttigde biertjes zijn die bepalen hoeveel materiaal er naar Gambia gezonden wordt. Het bleek zeer lastig te
Pogingen om Gambiaanse voetballers uit de Holland Casino Eredivisie voor het toernooi te strikken mislukten. Toch zullen er waarschijnlijk wel (oud) profs op het toernooi te zien zijn. Gijsman: ‘Er zijn enthousiaste contacten met diverse bekende namen uit de voetballerij’. Mocht het toernooi een succes worden, dan zal worden gekeken of er niet een jaarlijks studentenvoetbaltoernooi voor goede doelen gehouden kan worden. Bestuurslid Van den Ende noemt het aspect van een voetbaltoernooi speciaal voor studenten ook belangrijk aan het project. ‘Er zijn op dat ge-
bied niet zo heel veel contacten. Daarom is het toernooi ook belangrijk om het studentenvoetbal in diverse steden meer te integreren. In ieder geval is dit een mooi project om te kijken hoe we dit soort evenementen kunnen houden’. Kopzorgen dat de voetbalspullen in verkeerde handen terecht komen, zoals vaak met projecten in Afrika gebeurt, hebben de organisatoren niet. ‘Het is allemaal heel goed opgezet, en er zijn goede contacten met de organisatoren van het project’, zegt Gijsman. ‘De shirts moeten alleen wel van iets andere stof gemaakt worden’, lacht Bakker. ‘Anders lopen ze in Afrika in de brandende zon in shirts die voor ons klimaat zijn bedoeld’. Harold Duitscher
Onderhandelingen kortere introweken verlopen stroef
KEI-weekend in 2006? het CvB doorgaat houden wij maar drie dagen over. Daar kunnen we niet mee akkoord gaan.”
Het getouwtrek om de introweken, die vanaf 2006 worden ingekort, is in alle heftigheid los gebarsten. De introductie van KEI, studie- en studentenvereniging tezamen moet beperkt worden tot drie weken vóór aanvang van het collegejaar. De KEI vecht, met steun van de faculteitsverenigingen, voor behoud van haar zes dagen, maar stuit op een muur van bezwaren. Moet de KEI-week haar zondag inleveren en komt het ontgroenen samen te vallen met de facultaire introductie? Het KEI-bestuur en de overkoepelende organen van de faculteitsverenigingen (FVOG) en gezelligheidsverenigingen (Contractus) hadden voor eind april een pasklaar antwoord moeten geven op deze vraag. Maar het College van Bestuur (CvB), dat de nieuwe regels heeft vastgesteld, heeft de betrokken partijen nog lang niet eensgezind gekregen. De onderhandelingen zijn een maand opgeschort. Toch moet er eind mei al een compromisvoorstel naar de U-raad en de Medezeggenschapsraad (CMR) van de Hanze. Omdat het ontgroenen niet meer tijdens collegedagen mag plaatsvinden schuiven de
Drukte op de Grote Markt tijdens de KEI-week in 2003 introweken van de gezelligheidsverenigingen op naar achter. Zodoende komen de periodes van de KEI en de facultaire introductie in de knel. KEI en FVOG weigerden zich te schikken naar het huidige conceptplan van het CvB en het FVOG kwam daarom eind april met een alternatief plan op tafel. Zij pleiten voor het handhaven van de KEI-week met zes dagen en een flexibele termijn van zes dagen voor de faculteitsverenigingen. Maar dat betekent dat de introductie van studie- en studentenverenigingen elkaar gaan overlappen waardoor studenten gedwongen worden te kiezen voor één van beiden. Contractus vreest dat het leden zal
verliezen aan deze maatregel. “Wij zijn voor gescheiden periodes. Dat geeft studenten de mogelijkheid om zich bij meerdere verenigingen aan te melden,” zegt penningmeester Evert Jan Kruijswijk Jansen. Het FVOG is minder bang voor een teruglopend ledental. Vicevoorzitter Christiaan Burggraaff: “Ik denk dat het aantal studenten dat én kiest voor een introkamp van een studievereniging en lid wordt van één van de gezelligheidsverenigingen in de praktijk niet zo groot is. We houden die optie ook het liefst in stand. Maar we moeten nu eenmaal allemaal concessies doen. Als het voorstel van
Als de partijen het niet eens worden is de kans groot dat het uiteindelijke voorstel door de U-raad of het CMR van de Hanze wordt verworpen. VOS-voorzitter Jetze Luhoff uit de Hanze CMR: “Komen ze er niet uit dan gaan wij in principe niet akkoord. We zullen de partijen opnieuw naar de onderhandelingstafel moeten sturen.” Of er voor de zomer een definitief plan komt blijft dus onzeker. Maar dat de tijd begint te dringen, zoveel is duidelijk. “Het opstellen van contracten voor een
'Studenten moeten niet verplicht worden te kiezen’ nieuwe KEI-week moet zo’n acht maanden van tevoren starten. Maar als we niet weten of de KEIweek vijf of zes dagen duurt, kunnen we daar onmogelijk mee beginnen,” aldus een bezorgde KEI-voorzitter Jisva Vellenga. Ariane Kleijwegt
ACHTERGROND
College van bestuur gaat niet akkoord
Ophef over rigoureuze maatregelen CBO Het Centraal Bestuursorgaan voor Studentenvoorzieningen (CBO) is dit jaar nogal rigoureus te werk gegaan. Zo adviseerde het CBO de volledige subsidie voor het Groninger Studenten Cabaret Festival (GSCF) en The European International Model United Nations (TEIMUN) te schrappen. Geheel tegen de gang van zaken in zijn deze adviezen niet overgenomen door het College van Bestuur (CvB). Iets wat het CBO niet erg kan waarderen. Naast TEIMUN en het GSCF was het bezuinigingsbeleid van het CBO ook gericht tegen andere facilitaire organisaties als de Studentenkrant, Aegee, studentenkoor Gica en het SOG. Deze organisaties moesten volgens het advies van het CBO flink gekort worden. In haar overleg van 19 april heeft het College van Bestuur echter een aantal adviezen van het CBO compleet verworpen. Voor het GSCF en de Studentenkrant moeten geheel nieuwe adviezen geschreven worden en TEIMUN krijgt toch haar volledige subsidie. Studentenkoor Gica, dat ook geen geld meer krijgt, heeft protest aangetekend en ook Aegee is met bezwaarschriften in de weer. Omdat het CBO dit jaar zelf ook gekort is, is er simpelweg minder geld te verdelen. Des te opvallender dat het College op sommige punten een compleet andere mening heeft en zelfs adviezen totaal laat herschrijven. Omdat het bestuursorgaan handelt in opdracht van het College worden
adviezen van het CBO in de regel altijd overgenomen. Bij het ter perse gaan van deze Studentenkrant waren de besluiten nog niet officieel bekend gemaakt. Het College van Bestuur was niet bereikbaar voor commentaar en voorzitter van het CBO, Rik Torn wil niets zeggen over de meningsverschillen tussen het College en het CBO. “Er zijn inderdaad besluiten genomen, maar daar kan ik nu nog niets over zeggen. Dat zou ook niet correct zijn, het is vertrouwelijke informatie.” Verschillende bronnen rond het CBO bevestigen echter dat voorzitter Torn, inclusief zijn medebestuursleden, overweegt op te stappen als het CvB voet bij stuk houdt. Het College van Bestuur is het niet eens met het strenge optreden van het CBO. Vooral het zwaar straffen van het Cabaretfestival dat tot twee keer toe de subsidieaanvraag naar het verkeerde adres stuurde stuitte het CvB tegen de borst. Ze gaf opdracht het advies te herzien. Marjet Wullink, voorzitter van het GSCF, vindt dat het CBO zich wel wat socialer en aardiger had kunnen opstellen. Ondanks dat de communicatie tussen het CBO en het GSCF vanaf het begin al niet zo lekker verliep, merkte ook Wullink dat het CBO dit jaar wel erg strikt was. “Ze zijn gaan professionaliseren en dat willen ze blijkbaar laten doordringen tot de organisaties”. Ewout Karel, voorzitter van de Groninger Studentenkrant noemt het advies van het CBO wat betreft het GSCF ‘kinderachtig’. “Ze waren inderdaad wel heel erg
Foto: Moniek Steenbergen
De postvakjes van de studentenorganisaties op het gemeenschappelijke pand aan de St. Walburgstraat. Derde van boven het Studentencabaret dat op advies van het CBO het pand zou moeten verlaten. streng dit jaar”, voegt hij er aan toe, zelf ook wachtend op een nieuw advies. Wat TEIMUN betreft sloeg het College een totaal andere richting uit dan het CBO had geadviseerd. Veronike Fikse, voorzitter van TEIMUN, is erg blij met het besluit van het College. “Het advies van het CBO was ook wel typisch, we worden immers al sinds 1999
gesubsidieerd. Het is ook een blijk van steun dat het College ons ondanks het advies toch wil subsidiëren.” Studentenkoor Gica loopt op advies van het CBO haar subsidie mis. Penningmeester Janneke Vis: “We hebben wel protest aangetekend. Onze begroting is inmiddels veranderd, omdat een project negatiever was uitgevallen
dan we gedacht hadden”. Ook Aegee diende een bezwaarschrift in. “We waren het absoluut niet eens met het advies van het CBO. Nu is het wachten op het besluit van het Cvb”, aldus bestuurslid Sydse Bearda. Marie-Cecile Schouwenaar, voorzitter van het SOG, was ook ontevreden over het advies van het CBO. “Ze houden zich strak aan de regels en weten goed waar ze mee bezig zijn. Toch zit hun constructie voor onze financiën niet goed in elkaar. Ik ben het er niet mee eens. Nu de verkiezingen voor de deur staan worden we bijvoorbeeld gekort op het geld voor de campagne. We krijgen minder dan de helft.” Toch lijkt er, zij het sporadisch, ook begrip te zijn voor het handelen van het CBO. Het bestuursorgaan had zelf immers ook minder te besteden. Een ander probleem is dat het CBO er al op had gerekend dat het Cabaretfestival door het verlies van de status van facilitaire organisatie, het pand aan de Sint Walburgstraat zou verlaten. De ruimte was al beloofd aan het veel te krap zittende SOG en hun oude kleine kamertje toegezegd aan een nieuw te subsidiëren organisatie, Het Groninger Studenten Toneel. De jarenlange gewoonte zorgde ervoor dat het CBO voor zijn buurt heeft gehandeld. Dit is niet alleen vervelend voor Torn en zijn collega’s, maar vooral voor de vele studentenorganisaties die nu nog steeds niet weten waar ze aan toe zijn.
Eveline Bijlsma
Apart’ja gaat op zoek naar de vreemde kanten van Groningen. Deze maand:
Kunst voor niks
DE GRONINGSE INDIAAN heeft de kunstenaar een prachtig uitzicht op de stad. Een ideale plek voor een schilder om inspiratie op te doen, bedenk ik mij. Nee, niet voor Emiel Smit. ’s Ochtends, direct na het opstaan, put hij uit vuistdikke pillen van de filosofen Schopenhauer, Adorno en Horkheimer. Niks geen romantische zonnebloemen of melkmeisjes met verleidelijke blikken. Rauwe, abstracte rechthoeken in de kleuren geel, rood en oranje kunnen geïnteresseerden van zijn gratis kunstwerken verwachten. Kunstenaar Smit zit zo zeer op zwart zaad, dat hij twee dagen per week in de fietsenwerkplaats te vinden is om bij te verdienen. Toch doet het vreemde gegeven zich voor, dat hij zijn creatieve uitspattingen gratis van de hand doet. Via Internet kunnen belangstel-
lenden zich aanmelden voor een gratis kunstwerk van Emiel Smit. Ze moeten een motivatie per elektronische post versturen om in aanmerking te komen voor een van zijn kindjes. Wat beweegt de arme kunstenaar? Vanuit zijn atelier boven een drukkerij aan de Noorderhaven
Volgens Smit wil de mens de machine evenaren. Dat probeert hij uit te drukken in zijn schilderijen. Probleem is alleen dat de mens van tegenwoordig niet meer de moeite neemt om te kijken naar een kunstwerk. Of misschien kijkt hij wel, maar ziet hij niks. Tijdens een schilderdemonstratie in
Nijmegen kreeg Smit het ooit zelf aan de stok met een vrouw van middelbare leeftijd. Die vond zijn kleurrijke vlakken niets met kunst van doen hebben. Kunst was volgens haar een afbeelding van een idyllisch plaatje. Zweverige aquarelletjes van lebenskluge zigeunermeisjes. Of van een schattig stel zwerfkatjes. Aan de muur in het atelier hangt ook een schilderij van een jonge vrouw met een poesje op haar arm. “Nee, dat is niet van mij. Dat is van een kunstenares met wie ik dit atelier deel. Momenteel werkt zij in New York.” Ach, het leven van een kunstenaar gaat niet over rozen. Oploskoffie, banden plakken en gratis veilingen via het wereldwijde web. Toch zou Smit niet willen ruilen. Hij is ooit wel begonnen als docent tekenen aan een middelbare school. Dat heeft niet lang geduurd. Te eng
voor deze verlegen jongen uit Raalte. Al die brutale apen zouden hem in een mum van tijd overschreeuwen. Daarom wentelt hij zich binnen de veilige muren van het atelier. Het volgende schilderij voor de weggeefronde moet nog af. Kunstliefhebbers die graag een gratis werk aan de muur willen hangen kunnen tot 12 juni, de verjaardag van Emiel Smit, hun motivatiemails sturen. De kunstenaar maakt daarna een keuze. Via members.home.nl/emielsmit zijn de schilderijen te bekijken. Mark van der Linde
Op 28 en 29 mei is het atelier van Emiel Smit geopend voor publiek tijdens de jaarlijkse Atelierroute.
STUDENT EN POLITIEK ‘Concrete resultaten bereiken is erg moeilijk’
Hebben U-raadverkiezingen wel zin? Deze maand verschijnen de ‘pop ups’ weer op je computerscherm die melding maken van verkiezingen voor de Universiteitsraad. Voor veel studenten blijven die verkiezingen een ver-van-mijn-bed-show. De SK bezocht daarom de fractievoorzitsters van de SOG en het VOS en vroeg hen: Wat hebben jullie de afgelopen jaren nu eigenlijk bereikt en wat valt er dit jaar te verwachten? De afgelopen tentamenperiode was het eindelijk mogelijk om ook in de weekeinden tot tien uur te studeren in de UB. Jarenlang jammerden studenten voor langere openingstijden en na flink lobbywerk en een grote enquête heeft de SOG bereikt dat de UB in tenta-
menperiodes langer open is. Ook het VOS heeft afgelopen jaar hard gestreden voor de rechten van de student. Een belangrijk resultaat is dat er eindelijk actie is ondernomen tegen docenten die college geven in gebrekkig Engels. ‘Als ik het goed heb zijn onlangs de eerste docenten op taalcursus gegaan’, vertelt de fractievoorzitster van het VOS, Elske van der Vaart. Het is het belangrijkste wapenfeit van het VOS dit jaar. Voor de rest vallen de resultaten ietwat tegen. ‘Het is erg moeilijk om concrete resultaten te bereiken binnen een jaar’ legt Van der vaart uit. ‘Allereerst moet je een notitie opstellen, die dan wordt voorgelegd aan het College van
Bestuur (CvB). Die moet weer over die notitie vergaderen en dan moet het voorstel nog in de begroting worden opgenomen. Dat duurt vaak meer dan zes maanden’. De fractievoorzitster van de SOG, Marjolein Gorissen, heeft al die procedures echter niet als een last ervaren. ‘Je moet gewoon op tijd beginnen en van tevoren al flink wat lobbywerk doen’. Door die mentaliteit kan de SOG dan ook meer tastbare resultaten aandragen. Naast het oprekken van de openingstijden van de UB, is het Inter Bibliothecair Leenverkeer goedkoper geworden. Bovendien is de scheidslijn tussen Bachelor en Master minder strikt dan aanvankelijk de bedoeling was.
Met het oog op de aankomende verkiezingen zijn de beide fractievoorzitsters strijdvaardig. De SOG richt haar pijlen onder andere op meer studieplekken in de binnenstad. ‘Maar, waar we vooral tegen zijn is de verschoolsing van het onderwijs met al die opkomstverplichtingen’, vertelt Gorissen. ‘Het begint steeds meer op het HBO te lijken en in sommige gevallen zelfs op MBO. Daarvoor ga je niet naar de universiteit’. Het VOS zet op haar beurt hoog in op de kantines van de universiteit. ‘De prijzen zijn veel te hoog en de openingstijden niet lang genoeg’, aldus Van der Vaart. Een ander belangrijk punt waar het VOS voor strijdt, is om de didactische
vaardigheden van docenten te verbeteren. ‘Een wetenschappelijke carrière maak je niet door goed te doceren, maar door te publiceren. Dat moet veranderen
Christiaan Kooistra
De verkiezingen vinden plaats tussen 9 en 27 mei. Er kan alleen elektronisch gestemd worden via Progress.
‘Ook student ervaart politiek als Ivoren Toren’
Studenten wel degelijk betrokken Drinken, feesten en zo min mogelijk achter de boeken zitten: het zijn de voornaamste bezigheden van de hedendaagse student. Engagement in de politiek hoorde bij de jaren zestig en zeventig. De student in de politiek laat nu nauwelijks meer van zich horen. Maar klopt dit beeld van politeke desinteresse bij studenten nog wel? De Studentenkrant deed een kleine rondvraag. Lammert Dijkstra van Student en
Stad vindt van niet. “Binnen Student en Stad zelf hebben we natuurlijk niet te klagen over de betrokkenheid, maar het valt me op dat als ik met studenten praat die niet of nauwelijks politiek actief zijn dat die wel degelijk over politiek nadenken en er een mening over hebben. Het is voor ons wel moeilijk om studenten te overtuigen dat wij voor hun belangen opkomen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen stemmen de meeste studenten toch op de partij waar ze bij landelijke verkiezing-
en op zouden stemmen. Ook hebben we te maken met een licht teruglopend aantal leden, maar daar hebben veel studentenorganisaties mee te maken, dat heeft volgens mij niets te maken met een gebrek aan interesse voor politiek.’ Martin Riesmeijer van de JOVD (jongerenorganisatie van de VVD) kan zich wel voorstellen waarom studenten weinig tot geen betrokkenheid bij politiek zouden hebben. ‘Net als bij de rest van de
bevolking staat de politiek erg ver weg voor studenten. Zowel de lokale als de landelijke politiek bevind zich veelal in een Ivoren Toren en dan denken studenten: Waarom zou ik me nog in politiek interesseren? Toch, we merken als we studenten aanspreken tijdens bijvoorbeeld politieke discussieavonden dat de meesten wel een mening hebben over politieke standpunten, zoals bijvoorbeeld de Europese Grondwet. Hoewel die mening vaak niet gebaseerd is op feiten, maar op
koppen in de krant.” Over het aantal nieuwe leden heeft de JOVD in Groningen zeker niet te klagen, maar: “Als je ons ledenaantal tegenover de totale studentenpopulatie zet, dan zijn we natuurlijk nog een kleine groep.” Levi Pattiasina, voorzitter van de lokale afdeling van de Jonge Democraten (jongerenorganisatie van D66) denkt dat de politieke betrokkenheid van studenten enerzijds afhangt van het onderwerp en anderzijds van de persoonlijke interesses van de studenten. “‘Ik merk dat als een bepaald onderwerp de student raakt, op welk vlak dan ook, hij of zij zich zeker betrokken voelt en er interesse in heeft.” Pattiasina, die zelf twee studies doet, merkt dat studenten van bepaalde studies actiever zijn dan anderen. “Ik studeer Internationale Organisaties en Werktuigbouwkunde. Bij IO kost het haast geen moeite om mensen warm te maken voor een politieke zaak of partij, terwijl bij Werktuigbouwkunde daarvoor een stuk minder interesse is.” Kortom: studenten zijn nog wel degelijk in de politiek geïnteresseerd, maar de politieke stromingen en partijen zeggen hen niet zoveel meer. Wat dat betreft zijn studenten net echte mensen.
JOVD trekt letterlijk alles uit de kast voor het werven van nieuwe leden tijdens de jaarlijkse infomarkt voor de Harmonie in de KEI-week van 2004
Bart Jan Teunisse
UIT G E S P R E I D Een handleiding voor ‘We doen ook dingen voor studenten’ strijdlustige studenten
Statenraad als springplank voor de 2e kamer
Heeft ze de ambitie om in de toekomst ook landelijk politiek te bedrijven? “Geen idee, dat is nog heel ver weg. Kamerleden staan verder van de mensen af, dat trekt me niet echt. Het directe contact, dat is wat ik leuk vind aan de gemeentepolitiek.”
De partij Student en Stad heeft twee zetels in de gemeenteraad. Twee van de negenendertig, dat lijkt niet veel gezien het feit dat ongeveer een vijfde van de stadsbevolking student is. Toch zijn er meer studenten actief in de Groningse politiek, zowel op gemeentelijk als op provinciaal niveau. Linda Voortman (25) zit sinds maart 2002 in de gemeenteraad voor GroenLinks. Ze is onlangs afgestudeerd in Engelse letterkunde en is nog bezig met Literatuurwetenschap. Veel vrije tijd heeft ze niet: “Het werk voor de gemeenteraad kost me twintig tot dertig uur per week. Aan de studie ben ik zo’n twintig uur per week kwijt. Het vergt dus veel van me, maar ik doe alles met plezier.”
Van de grote partijen zet GroenLinks zich het meeste in voor studenten, stelt Voortman. Als het gaat om huisvesting, maar ook wat betreft universitaire voorzieningen. Ze geeft een positief stemadvies voor het referendum van 29 juni, omdat “het nieuwe plan uitbreiding van de UB naar de Openbare Bibliotheek mogelijk maakt. Dit is hard nodig, want de UB is vaak overvol.” Ze is slecht te spreken over de plannen van staatssecretaris Rutte om de studietijd in te korten. “Zelf heb ik zeven jaar over Engels gedaan, omdat ik altijd veel naast de studie actief ben geweest. Daar heb ik veel van geleerd, en mede daardoor zit ik nu hier. Het zou niet best zijn als studenten in de toekomst die mogelijkheid zou worden ontzegd.”
Naast de twee vertegenwoordigers van Student en Stad is Voortman de enige student in de gemeenteraad. Maar ook op provinciaal niveau zijn studenten actief, met name binnen de PvdA. Student Geschiedenis Daan Bultje (23) zit met nog twee studenten in de raad van Provinciale Staten. Daarin wordt vooral beslist over zaken als milieu en ruimtelijke ordening, maar “we doen ook dingen voor studenten zoals goede busverbindingen tussen stad en regio, via Zernike, creëren. Daarnaast pakken we het probleem van huisvesting aan door in de stad ruimte voor woningbouw te maken.” Ziet Bultje de statenraad als springplank naar de Tweede Kamer? “Wellicht, als ik de kans zou krijgen, zou ik die grijpen. Ik zou moeten opboksen tegen oudere collega’s, en in die zin is deze omgeving een goede leerschool. Maar eerst maak ik maar mijn studie af.”
Jeroen van Goor
Er zijn talloze linkse organisaties waarin je als student je stem kan laten horen. Vaak wordt dan gedacht aan jongerenorganisaties die afstammen van de linkse politieke partijen, zoals Rood van de SP, Dwars van GroenLinks en het Communistische Jongeren Beweging (CJB) van de NCPN, maar er is meer dan dat alleen. Voor wie de barricades op wil; bij deze een scala aan mogelijkheden. Ten eerste de Internationale Socialisten (IS) die regelmatig met hun krant ‘De Socialist’ staan te wapperen voor het Harmoniegebouw. Deze trotskisten streven naar een samenleving waarin de menselijke behoeften zo goed mogelijk bevredigd worden. Met felle protesten binden ze de strijd aan tegen onder andere racisme en het kapitalisme. Ze zijn bijvoorbeeld van plan massaal te demonstreren tegen Bush, die begin mei naar Nederland komt. Wie echt voor de harde kern van
Pas afgestudeerd studente Engels letterkunde Linda Voortman (gemeenteraad GroenLinks): ‘Mijn partij zet zich het meeste in voor studenten.’
het linkse wereldje gaat moet bij de krakersscene zijn. Er zijn naar schatting zo’n veertig à vijftig kraakpanden in Groningen. Ook worden boerderijen in de provincie steeds vaker gekraakt. Het in 1997 gekraakte pand ‘Op Drift’, dat aan de Eerste Drift, Spilsluizen 2 zit, is al jaren maatschappelijk betrokken. Zo deelt Gratis Eten Groningen één keer in de maand een gratis maaltijd uit in de binnenstad, dat bereid is van overgebleven voedsel dat opgehaald is bij supermarkten, marktkooplui en bakkers. Dit gaat uit van de internationale organisatie Food Not Bombs. “Veel mensen denken dat we alleen zwervers hier een plezier mee willen doen, maar het is bedoeld voor iedereen als tegengeluid tegen de kille voor-wathoort-wat ideologie van het kapitalisme”, zegt Harm van der Veen. Van der Veen is coördinator van Driftig, een organisatie die verantwoordelijk is voor het Sociaal Studiecentrum dat ook in Op Drift zit. Driftig is aangesloten bij het landelijke Solidair, een samenwerkingsverband van vooral bedrijfjes en woonverenigingen die streven naar een solidair economisch bestel. Driftig geeft onder andere de alternatieve stadsgids uit. Verder worden er in Op Drift, net zoals bij andere grote kraakpanden in de stad, regelmatig infoavonden georganiseerd over uiteenlopende onderwerpen en met verschillende gastsprekers. De volkskeuken Salmonella serveert er elke zaterdag een biologisch veganistische maaltijd voor weinig geld. Ook wordt er de jaarlijkse Heksennacht georganiseerd. Hierbij gaan vrouwen de straat op, gewapend met fakkels en spandoeken, om hun boosheid te uiten over de gevaren die vrouwen nog vaak tegenkomen buiten. In tegenstelling tot de Internationale Socialisten staat er bij het kraakpand nog niks op de agenda voor de komst van Bush. “Je kan wel heel erg boos zijn op die man, maar persoonlijk steek ik liever energie in het opbouwen van iets in plaats van afbreken”, aldus Harm. Voor ongenuanceerd schreeuwen moet je dus toch bij de Internationale Socialisten zijn. Moniek Steenbergen
8
SPORT
Naast stadjers ook studenten in de ban van de Aas
Populariteit pokeren groeit onder studenten De Europees kampioen pokeren, Rob Hollink, heeft het al laten zien. Groningers kunnen heel goed een spelletje poker spelen. Zou het aan de strakke Noordelijke gezichten liggen de zogeheten pokerface - of aan de intelligentie die nodig is voor het beheersen van de juiste trucjes? Ook studenten weten daar wel raad mee. Wordt Groningen pokerstad van Nederland?
De eerste Nederlandse pokerkampioen Hollink weet zijn tijd te verdelen tussen het spelen van een spelletje poker en het oppassen op zijn drie kinderen. Ondanks een toegenomen studiedruk dankzij de plannen van staatssecretaris Rutte vinden ook studenten hun weg naar de speeltafel. Het lijkt wel of de populariteit van dit spelletje de afgelopen jaren is toegenomen. Waren een paar jaar terug studenten nog in de ban van het tactisch spelletje Kolonisten van Catan, nu heeft die verslaving plaats gemaakt voor een nieuwe passie: een spelletje poker dat vaak tot diep in de nacht duurt. Onder de Groningse studenten wordt er thuis maar ook veel op internet gepokerd. Er zijn pokernetwerken opgezet die alle pokerspelers op het net bij elkaar brengen. Inzet bij het spel kan telkens verschillen zowel per tijd als per
ronde, maar in principe wordt er altijd een minimum van vijftig cent of één euro geëist. Een bedrijfskunde student uit Groningen heeft op het net zelfs een bedrag van $ 10.000 gewonnen. Toch is het zo nu en dan ook tijd voor actie in levende lijve om elkaar uit te dagen en elkaars tactieken te vergelijken. Studenten van de Rijksuniversiteit Groningen werden eind maart nog op geroepen om mee te doen aan een heus pokertoernooi. Dit grote evenement vond plaats in ‘Huis de Beurs’ en werd georganiseerd door en voor studenten in Groningen. In totaal kwamen er tachtig enthousiaste pokerspelers opdagen, waarvan zevenenzeventig mannelijke en drie vrouwelijke deelnemers. Ondanks het ruime tekort aan vrouwelijke kaartspelers was de winnaar heel verrassend wél een vrouw. De populariteit van poker wordt grotendeels bepaald door een
aantal essentiële kenmerken van het spel. Het is ten eerste een spannend spel. Ten tweede en eigenlijk belangrijker: “Poker is niet alleen een spel, het is een vak.” Poker is een skillgame. Een intellectueel gevecht. Spelers die alle combinaties van kaarten uit hun hoofd kennen, hoeven nog niet per sé te winnen. Niet statistieken en regels domineren het spel; het gaat erom dat je als pokerspeler de andere spelers leert
'Poker is geen spel, het is een vak' lezen. Het sociale aspect van poker voert de boventoon, maar winnen gaat wel beter mét een meevaller die een hand vol goede kaarten kan brengen. De populairste vorm van poker is de Texas Hold’em waarbij twee kaarten in de hand worden
ADVERTENTIES
gehouden en drie op tafel worden gelegd door de dealer. Deze drie kaarten mag iedereen gebruiken voor de ronde. De bedoeling is dat de speler een zo hoog mogelijke hand samenstelt met de eigen kaarten en de kaarten die op tafel liggen. Het gaat bij poker om het maken van de goede combinatie. Bij poker is de Aas de hoogste kaart en de Twee de laagste. Belangrijk bij het spelen van poker is om aan tafel niet te laten merken wat voor kaarten er op de hand zijn. Het houden van een strak gezicht bij het in bezit zijn van goede kaarten is één van de karakteristieken van poker. Binnenkort wordt er opnieuw een studenten-pokertoernooi in Groningen georganiseerd en wel in ‘t Pleidooi. Poker is blijkbaar een spel dat gewaagd is aan het intellect van Groningse studenten én een beetje geluk!
Anne Dankert
CULTUUR NNT neemt democratie onder de loep
‘Een moderne en kritische Jeanne d’Arc’ Zaterdag 21 en zondag 22 mei heeft het Noord Nederlands Toneel de beschikking over de Stadsschouwburg van Amsterdam. Dat weekend zal de groep zich, in drie verschillende voorstellingen, uitleven onder de titel ‘Brandhaarden’. Voor het NNT aanleiding om een kritische dialoog te voeren over de toekomst van de democratie in Nederland en buitenkans voor een uniek project: Motie 2205 Iedere toneelliefhebber zal in zijn studietijd al eens of vaker het Noord Nederlands Toneel (NNT) hebben zien spelen in De Machine Fabriek, de Groninger Stadsschouwburg of elders in het land. Die toneelliefhebber zal dan ook weten dat het theater van het NNT altijd gaat over het leven van nu, dat het opzoek is naar een effect bij de toeschouwer en daarbij steevast een flinke dosis humor biedt. Daarom is de groep ook zo verheugd dat het het theaterweek-
'De huidige samenleving lijkt apathisch' end ‘Brandhaarden’ in de Stadsschouwburg van Amsterdam mag organiseren en haar visie kan geven over brandende kwesties in de samenleving. Uit handen van directeur Melle Daamen krijgt de groep op 21 mei de sleutel van de Amsterdamse schouwburg overhandigd. Volgens zakelijk leider en dramaturg Dennis Molendijk mag de groep dan alles doen wat het wil: ‘Als we de sleutel
maandagochtend teruggeven’.
maar
weer
Zomaar een voorstelling geven is echter niet aan de orde. Om tot een antwoord te komen op de vraag of onze democratie is verworden tot een dictatuur van de meerderheid heeft het NNT drie gloednieuwe voorstellingen gemaakt: Jeanne, Verzet! en Nemesis Wraak. Jeanne is de hoofdvoorstelling, de nieuwste van Koos Terpstra, en handelt over de beroemde maagd van Orleans, die optreedt als een hedendaagse Girl Warrior tegen de middelmaat die in ons land norm lijkt te zijn geworden. Hoofdrolspeelster Aafke Buringh: ‘Jeanne is eigenlijk een bewerking van stukken over Jeanne d’Arc van onder anderen Schiller en Brecht. Halverwege geven wij het stuk een draai en betrekken het verhaal op het nu. Het gaat dan niet zozeer meer over de oorlog, maar over de lamlendigheid en de apathie in de huidige samenleving’. Daarnaast organiseert het NNT datzelfde weekend op zaterdagavond, na afloop van de voorstellingen, nog het Feest van de Democratie. Om de volgende middag een uniek project op te voeren: Motie 2205. Als onderdeel van Brandhaarden speelt zij een exacte reconstructie van het D66partijcongres van zaterdag 2 april jl. Het debat zal in vier uur tijd minuut voor minuut worden nagespeeld door ongeveer vijftig sprekers, waarvan zo’n twintig spelers een echte rol zullen spelen. Molendijk:
‘Met Motie 2205 geven we een vrij letterlijke interpretatie van de democratische situatie in ons land.
'D66-congres was als een Griekse tragedie' Op het congres van D66 kwam duidelijk naar voren dat voor die partij eigenlijk te veel belangen meespeelden om te beslissen te stoppen met regeren. Het congres vertoonde nogal wat overeenkomsten met een Griekse tragedie. De slag was verloren, de wapens neergegooid en er moest beslist worden over de toekomst. Zo is de democratie begonnen’. Aan het project zullen verschillende acteurs, regisseurs,
cabaretiers en andere sprekers meewerken. ‘Dit kan wel wat logistieke problemen opleveren, omdat wijzelf niet zoveel acteurs hebben. Daar zijn we nu druk mee bezig, maar we hebben al aardig wat toezeggingen’, aldus Molendijk. Buringh: ‘Het wordt daardoor wel echt toneel. Wanneer acteurs letterlijk hetzelfde zeggen als de deelnemers aan het congres krijgt het namelijk een andere lading. Wij stoppen theater in het verhaal en willen daarmee laten zien dat de democratie in Nederland vooral draait om het winnen en behouden van stemmen’. ‘Het idee is ontstaan toen we bij de repetitie van Jeanne nadachten over democratie. We vroegen ons af: wat is er aan de hand? Dat weekend was plots het congres en konden we duidelijk zien dat partijen net bedrijven zijn die willen bli-
Foto: Jeffrey Weller
jven regeren’, aldus Molendijk. Kortom: het NNT laat tijdens Brandhaarden geen gras groeien over haar visie op de Nederlandse democratie. Een kritische visie dus. Maar niet gevreesd, ook zeker één met een glimlach, zoals we gewend zijn. Buringh: ‘Voor ons is het alleen belangrijk dat we ons punt overbrengen op het publiek. Hoe, dat maakt niet uit’. In de dagen voor het theaterweek-
'We willen ons punt overbrengen op het publiek' end in Amsterdam zullen Jeanne en Verzet!, van huisregisseur Floris van Delft, opgevoerd worden in de thuishaven van het NNT, de Machine Fabriek. Nemesis Wraak van Jörgen Tjon a Fong zal dezelfde week worden opgevoerd in Theater Citadel. Alle toneelliefhebbers of studenten die het NNT nog nooit hebben zien spelen, hebben dus weer mogelijkheden genoeg.
Jorg Bressers
Hoofdrolspeelster Aafke Buringh speelt de moderne versie van Jeanne d’Arc in één van de drie gloednieuwe voorstellingen van het NNT (Noord Nederlands Toneel)
Kaarten voor alle drie de voorstellingen in Groningen zijn verkrijgbaar bij het NNT. Kaarten voor Brandhaarden kunnen worden gereserveerd bij de Stadsschouwburg Amsterdam. Info: www.nnt.nl
Recensies
Niet zo zacht en lief Jorg Bressers Moby- Hotel Al bijna veertig jaar oud blijft Moby (Richard Melville Hall), de pionier van elektronische muziek, bestsellers produceren als warme broodjes. ‘Hotel’ is zijn nieuwste broodje. Alle remixen meegeteld zal dit ongeveer zijn 12.000ste album zijn en wellicht de meest gepolijste. Niet dat we kunnen spreken van een daverende sensatie, maar wel van een uitgekiende collectie catchy popliedjes die moeten verkopen. En dat gaan ze ook zeker doen. Want ‘Hotel’ heeft met Lift me Up, Beautiful en Spiders nummers die erin gaan als zoete koek. En ja, misschien wel iets te zoete koek, iets te veel met een ‘heal the world’-nasmaakje, iets te veel dat laten-we-toch-allemaal-lief-voorelkaar-zijn geurtje, maar ondanks dat alles wel een lekkere sound. Opmerkelijk is dat Moby dit keer zelf een heel aantal zangpartijen voor zijn rekening neemt. Waar hij
Fischerspooner - Odyssey vroeger deze eer heel wijselijk overliet aan meer getalenteerde vocalisten, laat hij op dit album zien toch wel wat bijgeleerd te hebben. Hoogstaand is het misschien niet, maar je kunt niet alles hebben. Degenen die Moby wel eens live hebben gezien zullen weten dat deze New Yorkse peuter een attractie is op het podium, waar hij bijna alle instrumenten ter hand neemt en, niet onbelangrijk, bespeelt. Moby is een multi-talent dat nooit af zal komen van het imago van een softe principiële veganist of wat dan ook, maar met ‘Hotel’ biedt hij een prima onderkomen om lekker in weg te dromen, te dansen of te drinken. Want het album is te toegankelijk om geen hit te worden.
Het New-Yorkse duo Warren Fischer en Casey Spooner, oftewel Fischerspooner, kwam in 2001 met #1, een uniek werk met eigenaardige synthpopmuziek. Vreemde teksten en een mix van pop, eighties electro en moderne electro maakten het tot een aparte ervaring om deze cd te beluisteren. De liedjes hebben iets vies over zich, allesbehalve brave, lieve popliedjes. Over Odyssey, de nieuwe cd van dit duo, kan dit niet gezegd worden. Op Oddyssey gaan ze dezelfde weg in als op #1 en het brengt daarom weinig nieuws. Er wordt wel geprobeerd vernieuwend te zijn, bijvoorbeeld door meer gebruik te maken van gitaren, maar het blijft herkenbaar en typisch Fischerspooner, het unieke is er van af. De nummers op Odyssey klinken ook lang niet zo vies als op #1. Ze klinken commerciëler en sneller in elkaar gezet. Ook de
teksten dragen hier aan bij. De teksten zijn onveranderd vreemd, zoals in We need a war, alleen bevatten de liedjes op Odyssey meer tekst dan op #1 wat het zachter en liever aan doet voelen. Dit alles neemt niet weg dat er wel degelijk een paar lekkere nummers op staan. Just let go is makkelijk om naar te luisteren. Everything to gain daarentegen is alweer een stuk rauwer en heeft wat tijd nodig. Maar zo is A kick in the teeth, ondanks dat het overduidelijk Fischerspooner is, toch erg soft. Verder zijn We need a war en All we are echte Fischerspooner-liedjes. Het zijn van die liedjes die na een paar keer luisteren lekker in je hoofd blijven zitten zonder je eraan te storen.
FILM
10
Routiniers leveren routinematige film af nieuwste film is gedeeltelijk opgenomen in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York, onder toeziend oog van Kofi Anan. Wie denkt dat er bij VN alleen maar oeverloos geneuzeld wordt door stoffige diplomaten in vlekkeloze pakken, heeft het mis: Als we The Interpreter moeten geloven gebeuren er bij de VN wel degelijk heel spannende dingen.
The Interpreter is geregisseerd door Sidney Pollack, die eerder onder andere Out of Africa (1985) en The Firm (1993) maakte. Zijn
Silvia Broome (Nicole Kidman) is tolk bij de Algemene Vergadering van de VN. Als ze op een avond terug gaat naar haar werk om een tas op te halen, vangt ze toevallig een gesprek tussen twee Afrikaanse mannen op. “De leraar zal deze zaal niet levend verlaten” hoort ze een van de mannen fluisteren. Een dag later komt Broome
er achter dat de mannen doelden op president Zuwanie (Earl Cameron). Deze hoogbejaarde ex-revolutionair regeert met ijzeren vuist over Silvia’s Afrikaanse moederland en komt naar de VN om zich te verdedigen tegen beschuldigingen van genocide. Broome licht de veiligheidsdienst in. De Amerikaanse geheimagent Tobin Keller (een rol van Sean Penn) en zijn collega’s krijgen de opdracht Zuwanie te beschermen. Al snel concentreert het onderzoek zich op de mysterieuze Broome. Welke rol speelt zij eigenlijk in het complot? Het is geen geheim dat Penn en Kidman in het echt de VN een warm hart toedragen. Dat blijkt ook wel uit deze film. De hoofdpersonages hebben beiden een totaal
verschillende visie op de wereld. Geheimagent Keller is een ruwebolster-blanke-pit figuur die gewoon zijn werk doet. Politiek en de VN interesseren hem niet. Silvia Broome is juist iemand die heilig in de mondiale vredesmissie van de VN gelooft. Zij is, zoals letterlijk in de film wordt gezegd, de belichaming van de VN. Broome mag de corrupte president dan uiteindelijk ook de les lezen. Wat de personages wel gemeen hebben, is dat ze beiden gebukt gaan onder intens verdriet. De vrouw van Keller is twee weken eerder omgekomen bij een autoongeluk, Broome heeft vele geliefden verloren onder het regime van Zuwanie. De twee vinden dan ook al snel steun bij elkaar. The Interpreter is zeker een
vakkundig gemaakte film en doet soms denken aan het werk van de suspenseregisseur bij uitstek, Alfred Hitchcock. Helaas is The Interpreter bij lange na niet zo onderhoudend als het werk van de oude meester. The Interpreter wil een drama zijn, een thriller en ook nog een boodschap uitdragen. Het magere plot weet niet te verrassen en kan zelfs beschreven worden als een echte anticlimax. Met de acteerprestaties van Penn en Kidman is niets mis, maar ze kunnen de film daar niet mee redden. Pollack, Kidman en Penn leveren met The Interpreter een middelmatige film af: niet bijzonder slecht, maar zeker ook geen hoogvlieger. Sebastiaan Pouyet
Kleurrijke dialogen doen denken aan ‘Snatch’ (Advertentie)
Volgens veel hondentrainers zijn er geen slechte honden, maar alleen slechte eigenaars. Dit geldt zeker voor Danny. Danny is een jonge Chinese man die in opdracht van de Engelse gangster Bart wanbetalers in elkaar slaat, zonder bij zijn orders na te denken. Danny(Jet Li) werd als klein jongetje op straat gevonden door de Engelse gangster Bart (Bob Hoskins). Bart geeft Danny kleding, voedsel en onderdak en heeft
hem leren denken als een pittbull met een killerinstinct. Als een goede hond gehoorzaamt Danny hem. Danny heeft zelfs een hondenriem om zijn nek en zodra zijn baas die riem verwijdert slaat Danny er op los. Hij wordt door Bart ingezet tegen wanbetalers in prijsgevechten waar voor grof geld tot leven en dood wordt gevochten. Bart zegt hierover dan ook steeds: 'Take them young and the possibllities are infinite'. Dit alles verandert na een mislukte aanslag op Bart's leven. Danny weet te ontsnappen en wordt liefdevol opgevangen door de blinde pianostemmer Sam en zijn getalenteerde pleegdochter. Sam probeert Danny weer op te voeden tot mens en hem ondertussen te helpen met zoeken naar z'n ware identiteit, met behulp van pianomuziek. Unleashed, in andere landen uitgebracht onder de titel Danny The Dog, is een vreemde martial-arts film, maar tegelijk ook een erg goede. Het scenario is geschreven door Luc Besson, die eerder 'Taxi', 'Leon' en 'The Fifth Element' heeft gemaakt. Dit in combina-
tie met acteurs als Jet Li, Bob Hoskins en Morgan Freeman zorgt voor een uitstekende film. Met Jet Li in de hoofdrol is men er van verzekerd dat de choreografie van de vechtscenes van hoogstaande kwaliteit zijn. Ook de cameravoering speelt hierin een belangrijke rol. Het lijkt namelijk net alsof de kijker zich midden tussen de gevechten staat en elk moment een klap of trap kan krijgen. Indrukwekkend is ook de manier waarop Jet Li acteert. Hij zegt niet veel, speelt juist erg ingetogen, maar in zijn gezichtsuitdrukking zijn steeds goed z'n emoties te lezen. Bob Hoskins steelt echter de show als de oversexte gangster Bart. Hij en zijn niet al te snuggere hulpjes gebruiken zulk kleurrijk taalgebruik dat de film vaak doet denken aan 'Snatch' en 'Lock, Stock and Two Smoking Barrels'. 'Unleashed' is een leuke aparte martial-arts film. De ware martialarts liefhebber is echter gewaarschuwd: in de film wordt niet heel veel gevochten, de meeste aandacht gaat uit naar de zoektocht van Danny's identiteit. Bart Jan Teunisse
in samenwerking met videotheek Sleaze
Duivelse bedrijven
Door: Peter Keizer
DVD
releases
The Corporation
*** (3/5)
Toen de Boliviaanse regering onder druk van de Wereldbank het water privatiseerde, werd het voor de burgers illegaal om regenwater op te vangen. Al het water, inclusief dat uit de lucht, viel onder het domein van een corporatie. Steeds meer bronnen, zoals de oceaan, bossen, maar ook het menselijke DNA, worden stilletjes geprivatiseerd. Natuurlijke rijkdommen vallen in de handen van grote bedrijven. De Canadese documentairemakers Mark Achbar en Jennifer Abbott doen in ‘The Corporation’ verslag van de zoektocht van grote corporaties naar meer macht en geld. Bedrijven worden volgens het recht gezien als ‘personen’. De filmmakers gebruiken deze persoonlijkheid en ondervinden dat corporaties aan alle voorwaarden voldoen om als psychopaten te worden gekwalificeerd. ‘The Corporation’ is een interessante documentaire vol schokkende feiten. Verplicht voer voor elke student Bedrijfskunde!
Lugares Comunes (Common Ground)
*** (3/5)
De film, gebaseerd op een roman van Lorenzo F. Aristarain, draait om de linkse Argentijnse professor Fernando Robles. Fernando is een vakidioot die veel waarde hecht aan geestelijke ontwikkeling en een kritische geest. Door de economische crisis in zijn land wordt de professor gedwongen met pensioen te gaan. Hoewel Fernando dagenlang twijfelt over hoe hij het nieuws aan zijn vrouw zal brengen, heeft Liliana al snel door dat er iets mis is. De twee hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen, en dat brengt ze tot een ingrijpend besluit. Ze verkopen hun appartement in de stad en beginnen een nieuw leven op een boerderij in de provincie. ‘Lugares Comunes’ is een sfeervolle film over de kracht van familiebanden en het geestelijke vermogen om zware klappen op te vangen.
THE
X
CHANGE PAGE
STUDENTENCORRESPONDENTEN
Will international students shut up at 8 pm on the 4th of may? The Second World War ended sixty years ago, but for many countries it is still the subject of their main Memorial Day. In the Netherlands this low point in history is remembered on two official days: Remembrance Day on 4 May and Liberation Day, a more cheerful occasion, on 5 May. Although they enjoy the free pop festivals on 5 May (in Groningen’s Noorderpark for instance), young people in the Netherlands appear to care less and less about remembering the tragedy of the war. According to manager Maaike te Rietmole of Van Starkenborghstraat 3, exchange students are no exception. She is worried that she will not be able to keep all 35 students, who recently hosted a ‘Peace and Love party’, quiet for two minutes on the 4th May. Are her concerns legitimate? Minerva Borrajo (25) Study: IBS Country: Spain “Things like Independence Day are good for a nation, because everyone becomes aware of the fact that they live in freedom. Peace is not a natural thing; look at Iraq and Al Qaeda. But a desire for independence is not always good; it depends on how you want to reach it. For example the Basks in Spain: their ETA is killing people for independence. I don’t mind if they separate from Spain, but some of my countrymen fear all Spanish communities will follow.”
Gregory Herbé (24) Study: IBS Country: France
One of the things I have noticed since I arrived in the Netherlands is the great love the Dutch seem to have of excessive, overly complicated paperwork. Anyone who has opened a bank account here and received ten letters in three days seemingly saying exactly the same thing will know what I mean. At first I thought it was simply a new strategy for reducing unemployment, but I have since been convinced there is a deeply hidden Dutch urge to surreptitiously test their otherwise “warmly welcomed” visitors with intermittent episodes of administrative agony. One experience in particular convinced me of this.
“Last year the German chancellor came to France to celebrate the 60th birthday of D-Day. Nowadays, the event isn’t just about the war. A new way of thinking has changed D-Day into some kind of national day for European peace. We celebrate it on 6 June, so we are not aware that your memorial is coming up. We should have been informed of that when we first got here. But of course I will be quiet at eight o’clock. I live in this country now, so I will show my respect. Besides, your story is no different from ours.” Rachel Savage (20) Study: English Literature Country: UK “In England ‘Armistice Day’ is a very important day. Everybody buys a poppy (flower) for in their buttonhole and there is a big parade. The money from the poppies goes to the war veterans. I think my generation still cares about the Second World War, but the younger ones don’t. They don’t have anyone who outlived the war to tell them about it.” Jannis Schlemm (22) Study: Economics Country: Germany “In Germany the official celebration is on 8 May but the young people don’t really care. There are so many celebration days, like the
Foto: Sebastiaan Pouyet
liberation of all the different concentration camps, that I can’t keep track. For me it is not so important, but I feel I should care. Certainly other countries are still hostile and have a strange feeling towards Germany. Young people don’t feel the guilt like the older generations, but it is a taboo to say how we really feel. I’m annoyed by all the discussions, we never seem to
reach the point where we can say: “Let’s move on”. So all the talking is just a waste of time. It never gets to the heart of people; it’s all so abstract. It became real for me when I got to the Netherlands. I was in Nijmegen and they showed us the bombing of the bridge, it was the first time I really felt something. So yeah, I’ll be quiet on 4 May.” Linda Banis
Canadian student misses out on free beers at Liberation Day European History student Craig Aitken from Canada stands in front of the bullet holes in the walls of City hall that call up memories of the fighting between Canadian en German soldiers. Without his fellow countrymen fighting here sixty years ago, speculations come to mind of what could have been: German speaking Dutchies. In contrast with the disinterest of many of his fellow students the Second World War is still very much alive for Aitken. As a history student he knows how the war helped shape Canada’s identity as an indepent country from Great Britain. “During the First World
War we had to obey to British commanders, but the Second World War gave us the ability to present ourselves as an independent force that was there to help the world.” Furthermore Aitken is a member of
the reservists of the Canadian army and joined the Terry Fox Run in remembrance of the liberation of Groningen together with Dutch veterans in April. “Before I came to Holland I was told I would be able
to get free beers at Liberation Day if I mentioned I was Canadian. But unfortunately I must say I’m a little disappointed in the Dutch. I didn’t see any free beers at all!” Ariane Kleijwegt
Due to a miscalculation of baggage allowance in Australia, I was forced to send some luggage here unaccompanied. When I travelled down from Groningen to collect it at the baggage office, logically located in the main terminal, I was told that it had been conveniently delivered to the freight area at the opposite end of the airport, some ten kilometres away. Surely an exception to normal Dutch efficiency, or so I thought. It took the aid of a friendly taxi driver with a phone, an on-board computer and a willingness to explore, but eventually the right office was discovered. Any celebration however, was premature. They wouldn’t let me have my luggage, until I had their form stamped. And, the only place to have the form stamped, you’ve guessed it, was at the customs office (back on the other side of the airport). That there was no means of passing through customs in an area which deals only with incoming goods from overseas, made it obvious to me that I was taking part in a meticulously planned test. I decided to rise to the challenge. After an interrogation over the contents of my bags (which the customs official evidently believed I was going to sell on the black market), my form was reluctantly stamped. So, back to the freight area, where after paying a thirty Euro fee for the pleasure of using the freight service I recovered my bags. Three hours and a hundred-and-fifty Euros in cab fare later, I staggered to the train back to Groningen. As I arrived home some ten hours after having left, I decided two things: firstly, I passed my first Dutch administrative test with flying colours; and secondly, wherever possible I will dedicate myself to overcoming the scourge of Dutch red tape.
Activities WINGS-ESN in May 01 Sun Royal Afternoon at GSpHouse 08 Sun Wadlopen: Mudwalking 15 Sun Outdoor activity 20-22 SAILING WEEKEND! 22 Sun International Dinner at GSp-House 25 Wed End Theme Party: Diva’s & Macho’s at Aabc Café 29 Sun International Dinner at GSp-House
Culture Shock
Foto: Sebastiaan Pouyet
Andrew Yuile
NADRUK DIRK
REGINALD S. MAERIS
12
Habemus Papaul?
STUDENTENCORRESPONDENTEN
De bruiloft met de hoofdletter ‘B’ COMOREN - Toen ik hoorde dat ik een stage had voor vier maanden bij UNICEF op de Comoren, wilde ik natuurlijk zoveel mogelijk te weten komen over deze mysterieuze archipel. Het enige wat ik echter kon vinden op het Web, was de volgende omschrijving: ‘een islamitisch en arm “bounty eiland” in de Indische oceaan’. Nu ik hier ben en –in UNICEF termenhet veld intrek, leer ik vanzelfsprekend steeds meer over de plaatselijke gebruiken en tradities. Afgezien van het feit dat ik me nog steeds verbaas over de natuur en cultuur, heeft één sociaal ritueel me gegrepen: de Grote Bruiloft. Dit feest neemt minimaal vier dagen in beslag, kost gemiddeld zo’n 60.000 euro en verschaft de Comoriaanse man het broodnodige aanzien. Opvallende kanttekening is dat men soms een kleinschaliger bruiloft viert met ‘de ware liefde’, terwijl de Grote Bruiloft is gereserveerd voor een voorbestemd persoon uit het geboortedorp. Voor mij als buitenstaander is deze gang van zaken echter te ingewikkeld om goed te begrijpen.
Hoewel de armoede overal tastbaar is, vormt deze Bruiloft dus hét oriëntatiepunt in het dagelijks leven van de Comoriaan. Dit alles in een situatie waarin de malariamuggen genadeloos toeslaan en er geen geld is om een fatsoenlijke klamboe te kopen voor de kinderen. En in een situatie waarin de dagelijkse maaltijd uit niet meer bestaat dan een beetje rijst met zo af en toe wat vis. In mijn ogen zorgt dit dus voor een enorme tegenstelling, maar hier lijkt iedereen gevangen in het sociale web van Grote Bruiloften en het verwerven van aanzien. Naast het feit dat de Bruiloft dus belangrijke implicaties heeft voor het dagelijks leven, heeft dit fenomeen ook een sterke invloed op de Comoriaanse economie. In juli en augustus, als de Grote Bruiloften plaatsvinden, is de Unie der Comoren een welvarend land. Hordes vliegtuigen met families komen aan, de plaatselijke winkeltjes kunnen de voorraden niet aanslepen, de werkloosheid is in één klap verdwenen en iedereen is blij. Maar buiten deze
maanden om, raakt het land in totale vergetelheid en is het weer net zo arm als voorheen. En denk je nu: maar zo’n Bruiloft is toch maar één keer, daarna kan zo’n man toch gewoon vrolijk verder leven? Niets is minder waar. Een man wordt daarna ook nog eens geacht de Grote Bruiloft van zijn oudste dochter te financieren en als het even kan die van zijn zus(sen). En de familie van de vrouw? Die heeft als taak om een huis met minimaal vier slaapkamers te bouwen voor het gelukkige echtpaar. De consequenties van dit alles? De man ligt zijn hele leven krom voor de Bruiloften en de vrouw heeft al het recht om hem op straat te zetten als hij zich misdraagt (want het huis is namelijk door haar familie gebouwd). Wat ik denk? De Europese man heeft het helemaal zo slecht nog niet!
Sinja Douwes Studente Internationale Organisaties/ Betrekkingen
Vol verwachting kijk ik door de dichte rook naar het balkon. Zoals elke dinsdagmiddag zit ik lichtelijk aangeschoten in het café. Ik kijk naar het journaal. Ik zie een kathedraal vol mannen, allen dragen ze een jurk. Hun bewegingen zijn als in slowmotion. De woordenstroom van de voorganger tergend traag, een gevolg van ouderdom? Gestoord gedrag? Nee, traditie. Ik kijk naar het journaal. Ik zie een groot schip vol mannen, allen dragen ze een jurk. Hun bewegingen zijn uitbundig. De woordenstroom van de voorganger opzwepend, een gevolg van een ziekte? Een kronkel in de kop? Nee, Homofilie. Het grote plein. Drukte en ook hier weer veel jurken. Niemand kijkt er van op. Na een paar dagen wachten witte rook. De menigte gaat 'banana's'. Ik zie volwassen kerels gehuld in zwart textiel van kin tot tenen. Ze jubelen als uitgelaten kinderen. Als speelse jonge honden die uitzinnig van vreugde hun nieuwe baasje verwelkomen. Verlangend naar de voortgang van wat ooit was. De binnenstad. Drukte en ook hier weer veel jurken.
Niemand kijkt er van op. Na een paar dagen wachten het hoogtepunt. De menigte gaat 'banana's'. Ik zie volwassen kerels gehuld in roze textiel van kin tot tenen. Ze jubelen als uitgelaten kinderen. Als speelse jonge honden die uitzinnig van vreugde hun nieuwe gaylord verwelkomen. Verlangend naar de voortgang van wat ooit was. De paus is de Heilige Stoel, bisschop van Rome, aartsbisschop van de Romeinse kerkprovincie, primaat van Italië, patriarch van het Westen en soeverein vorst over de staat Vaticaanstad. Tegenstander van alles wat met homofilie te maken heeft. Is het niet zo dat het gehele circus om het vormen van een nieuwe paus veel weg heeft van de 'Gay parade'? Het is vast zo dat de opperhomo's alleen maar kunnen dromen van een aantal dagen met zijn allen in een kathedraal rondworstelen, elkaar daar regelmatig 'tackelen' en dan ten einde iets wits naar boven laten komen. Het witte als teken dat ze 'klaar' zijn. Zal de wereld net zo hard jubelen?
UBABY
Misschien had ik niet over je schoenen moeten kotsen, maar ik had zo veel op. Toch kan ik me nog vaagjes herinneren dat je best leuk was. Wil je een keer met mij de kroeg in? Antwoordnummer 18 Ik, kansloze afgewezen Sk-columnist, ben hopeloos verliefd op redactrice-achtig typje. Wil jij met mij filosoferen? X-je, een hondachtig zoogdier.
Pagina
Lief meisje met een spijkerbroek en blond haar, ik zie je af en toe in de Tapperij, waar ik soms ook kom. Volgens mij zie je me dan ook wel eens. Ik ben die student met dat Ralph Lauren-shirt aan. Weet je wie ik ben? Reageer dan snel! Antwoordnummer 20
Antwoordnummer 19
6/7 Pagina
3
Foto: Pepijn van den Broeke