Cyclus Het duurt niet lang meer voordat de vakantie voorbij is. Een nieuw academisch jaar staat weer te wachten. Voor de duizenden nieuwkomers in Groningen wordt dit hun kennismaking met een nieuwe wereld. Voor de veteranen is het studentenleven inmiddels routine geworden - in de rij staan om klappers te bestellen, koffie drinken in de kantine, met een kater de hele dag in je nest blijven liggen en je voornemen om wel of niet college te volgen. De nieuwelingen kijken daarentegen nog wat onwennig rond. Ze sjouwen wellicht nog met broodtrommels (tip: volgens Beau van Erven Dorens is dit echt not done voor een student), hebben hun regionale accent nog niet voor de hete aardappel verruild en denken nog dat je colleges écht moet volgen. Ze vinden de Blauwe Engel stinken, zijn nog verbaasd als hun fiets wordt gejat en brengen elk weekend netjes de was naar mama toe. Dit is heel wat anders vergeleken bij de doorgewinterde veteraan. Hij of zij sleept zich alleen naar de verplichte colleges op de "uni", bier gaat atten in de Tap, “full pull” gaat als er tentamens zijn en zich weemoedig een optreden herinnert van K-Otic (wie kent ze nog?) tijdens zijn of haar KEI-week. De mannelijke veteranen onder hen kijken verlekkerd uit naar de nieuwe lichting onschuldige en onbedorven meisjes die vers van de middelbare school komen. Al vanaf, maar vooral ook tijdens de KEI-week wordt deze meisjes wel eens een biertje te veel voorgeschoteld, waardoor het heel wat makkelijker wordt hen naar een vreemd bed te begeleiden. En weg is die onschuldigheid.
OPINIE 2 Aanpak Hirsi Ali werkt averechts Sinds de komst van Ayaan Hirsi Ali in de politiek worden alle moslimvrouwen afgebeeld als onderdrukten van hun geloof. Zo presenteert zij een volkomen onjuist beeld van de Islam terwijl ze naar eigen zegge de positie van moslimvrouwen tracht te verbeteren. Juist dat was voor haar en Van Gogh de reden om Submission te maken. De vraag is nu of deze film en Ali's ideeën over de Islam niet een averechts effect hebben? Door de gebeurtenissen van de afgelopen weken zijn de onderlinge verhoudingen in ons land op scherp gezet. In dat proces heeft Submission slechts geleid tot het activeren van potentiële extremistische groepen en aanvallen op tientallen moskeen en ook kerken. Het meest tegenovergestelde resultaat is dat moslimvrouwen nu met afschuw worden aangekeken. Is dit Hirsi Ali's beoogde emancipatie van moslimvrouwen? Is dit wat zij en andere parlementariërs wilden bereiken? De huidige toe-
stand in ons land bewijst dat hun aanpak totaal verkeerd is. Als zij inderdaad mishandelde moslimvrouwen willen helpen dan moeten ze zich juist op die groepen focussen waarin vrouwenonderdrukking naar voren komt en niet
N. Samreen en R. Jehan schrijven dit artikel op eigen titel. Reacties mailen naar: ladjnaimaillah@hotmail.com ten onrechte deze vorm van barbarisme toeschrijven aan de Islam die daar niets mee te maken heeft. Ik ben als moslimvrouw heel blij met het respect en de rechten die de Islam mij 1400 jaar geleden heeft gegeven. De Islam leert ons tolerantie en respect voor iedereen, inclusief vrouwen. Het volgende
citaat uit de heilige Koran bevestigt het nog eens: " O gij, die gelooft, het is u niet geoorloofd vrouwen te erven(lees: trouwen) tegen haar wil, noch moogt gij haar tegenhouden opdat gij een gedeelte van wat gij haar hebt gegeven moogt terugnemen, tenzij zij schuldig zijn aan een schandelijk kwaad. En blijft met haar vriendelijk omgaan en als gij afkeer van haar hebt, kan het zijn dat gij afkeer hebt aan iets waarin Allah veel goeds kan hebben gelegd." (4:20) Als individuen zich niet aan de Islam houden, is dat niet de schuld van de Islam. Ieder mens, dus iedere moslim verschilt van een ander. Geen enkel individu mag representatief genomen worden voor een hele groep. Alleen zij die een misdaad hebben begaan moeten worden opgepakt en dat is ook wat rechtvaardigheid voorschrijft. De Islam geeft het recht op vrijheid van meningsuiting. Iemand om zijn woorden vermoorden kan dus nooit gerechtvaardigd worden uit naam van de Islam. Maar er moet wel onderscheid gemaakt worden
tussen meningsuiting en propaganda. Moslimvrouwen die mishandeld worden in naam van de Islam dienen natuurlijk geholpen te worden. En die help je door ze de juiste leer van de Islam te laten zien en de rechten die vrouwen hebben binnen de Islam. Ik vraag me af hoe mensen als Hirsi Ali moslimvrouwen helpen. Haar campagne lijkt meer op anti-islam propaganda, want zij doet alsof moslimvrouwen alleen geholpen kunnen worden als ze zich afkeren van hun geloof. Moslims worden gedwongen te integreren, maar waarvoor? Om uiteindelijk vanwege een criminele daad van iemand die zich helaas moslim noemt, het doelwit te worden van minachtende opmerkingen? Is dit de integratie waarnaar gestreefd wordt? Een eenheid vormen tegen alle soorten van extremisme kan alleen als moslimleiders en Nederlandse politici de dialoog niet uit de weg gaan. Alleen zo komen we tot een maatschappij waarin verschillen geaccepteerd en gerespecteerd worden.
Witte sokken in ruil voor Uggs Er heeft een rare trend op het modegebied het afgelopen jaar plaatsgevonden. Steeds meer vrouwen zien eruit alsof ze rechtstreeks van set van 'Pirates of the Caribbean' komen afgelopen, terwijl vele anderen blijkbaar van plan zijn om te solliciteren bij NASA. Ik heb het nu over vrouwen die of piratenlaarzen dragen of van die afschuwelijke schapenbont moonboots genaamd 'Uggs' (what's in a name?). Een paar jaar geleden kwamen dameslaarzen weer helemaal in. Dit was een verschijnsel wat mijn goedkeuring wel kon wegdragen,
Het jaar erop zijn de nieuwelingen ook veteranen geworden (met uitzonderingen daargelaten natuurlijk). De cyclus begint dan weer opnieuw. Maar of je nou een beginner of veteraan bent, één ding staat vast: het is verdraaid fantastisch om in Groningen te studeren! De hoofdredactie
BART JAN TEUNISSE
Bart Jan schrijft dit artikel op eigen titel. Reacties mailen naar: bart jan_teunisse@hotmail .com
aangezien de meeste vrouwen hiermee zowel sexy als stijlvol uitzagen. De trend is echter nu veel te ver door geslagen. Klakkeloos nemen vrouwen dit over en lopen voortaan rond in piratenlaarzen en reusachtige moonboots zonder dat iemand er wat van durft te zeggen. Dan neem ik maar de rol van het kind uit het sprookje 'De kleren van de keizer' op me en zeg: die dingen zien er niet uit! Bij de meeste modeverschijnselen kun je zeggen dat het wel aantrekkelijks is om er aan mee te doen. Hier is dit absoluut niet het geval. Met het dragen van die laarzen wordt men echt niet mooier, integendeel. Hiermee wordt maar weer eens bewezen dat mensen trendgevoelige kuddedieren zijn, want als die laarzen niet mooi zijn, waarom trek je ze dan in godsnaam aan? Een veel gehoord argument voor het dragen van Uggs is dat ze zo lekker zitten. Dat kan best, maar zijn er geen betere alternatieven die ook lekker aanvoelen? Als diezelfde vrouwen ook af en toe naaldhakken dragen is het een zeer raar argument, want naaldhakken zien er nou niet zo relaxt uit om mee lopen.
Een raar bijverschijnsel van de piratenlaarzen en moonboots is dat veel vrouwen hun spijkerbroek er in dragen, in plaats van erover heen en dan ook heel erg strak. Hierdoor wordt de vorm van billen meer geaccentueerd. Met alle respect, maar voor veel vrouwen is dit niet zo'n goed idee om te doen. Een tijdje geleden zat ik erover te denken om strakke Italiaanse voetbalshirts te gaan dragen. Gelukkig had ik een aantal goede vrienden die mij zeer terecht hebben afgeraden om dat te doen.
Kortom, ik wil alle vrouwen die meedoen aan die trend oproepen om er mee te stoppen. Zet die dingen voor altijd op zolder, bied ze aan op E-bay, ga op zoek naar betere alternatieven of draag die moonboots alleen als minimaal een halve meter sneeuw ligt. Als tegenprestatie ben ik wel bereid een campagne op te starten om het dragen van lawaaishirts en witte sokken met zwarte schoenen voor mannen ten strengste te verbieden.
?
Wat denk je zelf Reacties en meningen kun je kwijt op redactie@studentenkrant.org
Wees to the point. Hou het bij voorkeur onder de 250 woorden. Langere stukken in overleg met de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor brieven indien nodig in te korten.
Webpoll Waarom heb jij voor Groningen gekozen? Surf snel naar onze site en stem! www.studentenkrant.org
St. Walburgstraat 22C - 9712 HX - GRONINGEN - 050-3635519 - WWW.STUDENTENKRANT.ORG - ISSN 09270237 - ADVERTENTIES WILLEMIJN KAPPERS - 06-23229223 De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
STICHTINGSBESTUUR voorzitter Ewout Karel (06-47900219), acquisitie en pr Leonie Spanjer (06-24899065) en Else de Jonge (06-14281118), penningmeester Bart Wichgers (06-24929661) HOOFDREDACTIE Harold Duitscher (06-26456183), Moniek Steenbergen (06-43434048) EINDREDACTIE Jelmer van der Schaaf REDACTIE Linda Banis, Jorg Bressers, Mirthe van de Griendt, Frieda Hamster, Pieter de Jong, Peter Keizer, Ariane Kleijwegt, Christiaan Kooistra, Mark van der Linde, Tynke Mulder, Bart Jan Teunisse, Rutger Uittenbogaard FOTOGRAFIE Jan Luursema, Sebastiaan Pouyet en Sjef Weller OMSLAGFOTO Sjef Weller ILLUSTRATIES Dirk VORMGEVING Pieter de Jong, Marjolein Schutrups en Sjef Weller MEDEWERKERS Niels Bekker, Sinja Douwes, Michiel Janssen, Jean Paul Taffijn en Joris Wes RUKWERK Drukkerij 1984
C
L
F
N
COVER
Student en stadjer over een bewogen geschiedenis
A
‘We zullen nooit vrienden worden’ de studenten spreiden. Ze hoeven de binnenstad niet te claimen.”
l zo lang als studenten naar Groningen komen wekken ze ergernis bij Stadjers. Waond-l’nde jeneverkruk’n, zwien’ met trouwpakkies aon, luidruchtig, dronken en asociaal. Maar zonder studenten geen bruisende stad. Hoe staat het met die haat/ liefde verhouding anno 2004? Een gesprek tussen de rector van Vindicat Philip Padberg (22) en gemeenteraadslid en oud-FC Groningen hooligan Geert Spieker (38). Een ontmoeting op de sociëteit van het Groninger Studentencorps. Geert Spieker: “De laatste keer dat ik hier rondliep (begin jaren ’80, red.) was met een honkbalknuppel. Toen kwamen we de boel kort en klein slaan.” Philip Padberg lacht wat ongemakkelijk. Ondanks dat het een thuiswedstrijd is, lijkt de beheerste rector even te moeten wennen aan de recht-voor-zijn-raap opmerking van Spieker. De geboren en getogen Groninger herinnert zich de vele vechtpartijen die hij als Zsider (harde kern van FCGroningen supporters) had met de leden van Vindicat. “We zochten steeds de confrontatie op. We ergerden ons kapot aan die rare jasjes en die arrogante koppen. We wilden laten zien wie we waren. Maar het
‘We zochten steeds de confrontatie’ was pure verveling. In die tijd deed je ook veel aan winkelstraatje ‘pesten’.” Padberg weet waar Spieker over praat. Nog maar vier jaar in de stad, maar de belichaming van bijna twee eeuwen verenigingsleven, las de Vindicater boekenkasten vol aan documentatie. “Eind jaren tachtig hebben we in goed overleg met de politie besloten onze leden aan te sporen hun ‘vechtjasjes’ niet zichtbaar aan te hebben om verdere provocaties te voorkomen. Wij zijn niet voor niets een besloten vereniging en hoeven onze identiteit niet voortdurend naar buiten toe uit te dragen.” Toch was het in 1999 weer raak. FC-Groningen supporters richtten hun frustraties over het niet behalen van de eredivisie af op het pand van Vindicat. Twintig ruiten sneuvelden waarna de Mobiele Eenheid de supporters wist te verdrijven. Ook op internet is onlangs weer een hevige discussie opgelaaid tussen stadjers en studenten op het forum Digitale Stad Groningen (dsg.nl). Een Vindicater die anoniem wil blijven: “Lozers
Padberg knikt begrijpend maar brengt toch graag de meerwaarde van Vindicat opnieuw aan de orde: “Omdat studenten individueel niet altijd constructief meedenken over de toekomst van de stad, maar wel een niet te ontkennen bijdrage leveren aan de mogelijkheden van Groningen, zijn studentenverenigingen juist zo belangrijk voor het meedenken over lange termijn oplossingen. Dat studenten wegtrekken is economisch verklaarbaar. In het westen is simpelweg meer werk. Toch zijn er ook veel oud-leden met eigen bedrijfjes in de stad. Die leveren een bijdrage aan de plaatselijke economie.” Spieker: “Zet deze studenten in de schijnwerpers, als je vooroordelen wilt wegnemen.” Padberg heeft geen cijfers beschikbaar. “Maar een inventarisatie van wat blijft en wegtrekt lijkt me heel nuttig. Daar ga ik aan werken,” belooft hij.
zijn jullie, burgerlijke kut-knorren, tering stadjers. Wij leden van Vindicat zijn de enige die nog een beetje klasse in deze rode stad brengen, zooitje saloncommunisten!!” Dit tot ongenoegen van Padberg. “Ik kan hier zo kwaad over worden. Binnenkort staat de telefoon roodgloeiend en dan moet ik me weer verontschuldigen voor een paar eikels die de vooroordelen over onze vereniging alleen maar bevestigen. De mensen die dit lezen denken: ‘Dit is Vindicat’, terwijl wij juist ons best doen om op een positieve manier bij te dragen aan de leefbaarheid van de stad.” Toch lijkt het bestaansrecht van de vereniging gebaseerd op een gedachtegang die verbroedering tussen student en stadjer uit de weg gaat. De vereniging moest de studenten een stem geven, om zo als groep staande te blijven tussen de stadjers, en een onderhandelingspositie af te dwingen.
‘Studenten hebben geen binding met de stad’ ‘Vindicat atque Polit’ betekent letterlijk ‘Handhaaft en Beschaaft’. Ver van huis en onbemind: vóór de oprich-ting van de, naar eigen zeggen oudste studentenvereniging van Nederland (de corporale vete met zusje Minerva te Leiden over de oprichtingsdatum is nog steeds niet beslecht) in 1815,
voelden studenten zich niet altijd veilig te midden van het ‘onbeschaafde’ Groningse volk. Uit de vereni-gingsdocumentatie: 5 december 1814 werd er door Groningse burgerlui geschoten op een student. Hiermee was de studenteneer te zeer aangetast en er werd door de oudste studenten een vergadering belegd. Daar kwam het verlangen dat er een orgaan moest komen ter verdediging van alle studentenbelangen, voor het eerst heel sterk naar boven. Tot ver in de jaren zestig blijft de studentencultuur een uniforme burgerlijke cultuur die hecht aan traditie en slecht mengt met de rest van de bewoners van de stad. Vindicat vertegenwoordigt al lang niet meer de gehele studentenpopulatie maar dat wordt door beleidsmakers nog steeds zeer serieus genomen. Dit tot verbazing van Padberg. “Het is bizar om te zien. Ik moet daar wel aan wennen. Als vereniging worden we benaderd alsof we alle studenten vertegenwoordigen. Die misvatting moet ik vaak rechtzetten. Aan de andere kant zijn de traditionele verenigingen, samen met de universiteit, de constante factor in deze stad. De student als individu verdwijnt na een paar jaar weer.” Spieker: “Dat is precies waar veel Stadjers zich aan ergeren. Studenten hebben vaak geen binding met de stad. Ze zijn hier tijdelijk en gedragen zich als beesten. Tot ze afgestudeerd zijn, in een mooi pak rondlopen en naar het westen trekken om carrière te maken. Om de overlast te verminderen willen wij van de Stadspartij
Vast onderdeel van het Vindicatlustrum, dat dit jaar voor de achtendertigste keer plaats vindt, is de Stadjersweek. “Het evenement staat een week lang in het teken van de band met de stad. Traditiegetrouw neemt ieder lid zijn favoriete stadjer mee,” legt Padberg uit. Spieker veert op: “Als ik nu een paar belangrijke jongens van de Z-side overhaal om hier te komen kennismaken? Dan komen we op de borrel tijdens die week. We hoeven geen vrienden te worden maar we kunnen elkaar wel accepteren.” Padberg is enthousiast: “Lijkt me geweldig. Daar ben ik helemaal voor.” Want ach,
stiekem verschillen de beide voormannen niet zo veel van elkaar.
‘Vindicat een besloten vereniging? De Z-side helemaal’ Spieker: “We hebben allebei met een hiërarchie te maken en we moeten onszelf handhaven. Dat geldt voor beide groepen. Vindicat is een besloten vereniging maar de Z-side helemaal. Die hebben ook nog eens te maken met strafbare feiten.” Begrip voor elkaar lijkt er te zijn. Zullen student en stadjer dan eindelijk vrienden worden? “Het gaat nu relatief goed. Maar je hebt altijd te maken met fluctuaties. Ook intern. De mentaliteit ten opzichte van elkaar verandert voortdurend,” zegt Padberg. En weer zijn ze het eens. “Beide groepen hebben zich nu redelijk aangepast, maar het gaat met pieken en dalen. Over tien jaar is alles vast weer anders.” Als niet alleen de ‘vertegenwoordigers’ maar ook hun achterban zo eensgezind zijn, zal er over tien jaar misschien verbroedering zijn. Hoop doet leven…
Tekst: Linda Banis en Ariane Kleijwegt Foto’s: Sjef Weller
nieuws
4
In het kort Groningers op z'n hondjes voor het regenwoud Vindicat-pand in Madurodam De sociëteit van Vindicat ‘Mutua Fides’ verhuist naar Madurodam. Het pand aan de Grote Markt zal nog voor de zomer als eerste Groningse bouwwerk te zien zijn in de miniatuurwereld. Als de handtekeningen gezet zijn, wordt binnenkort begonnen met de bouw van de mini-‘Mutua Fides’. Andere corpora in het land hebben positief gereageerd op het initiatief van Vindicat. Toch is het niet waarschijnlijk dat andere sociëteiten een plekje krijgen naast de kleine uitvoering van de studentenvereniging. “Ik denk dat Madurodam aan één kroeg wel genoeg heeft,” aldus de rector van Vindicat. (LB)
Website lanceert studententaxi Het internetbedrijf All4students BV, bekend van de website Studenten.net, lanceert vanaf 15 maart een extra voordelige taxidienst speciaal voor studenten. De prijs kan laag gehouden worden doordat de taxi’s worden volgeplakt met reclame en binnenin een display met reclameteksten te zien is. Wordt de studententaxi een succes dan wil het bedrijf, dat gevestigd is in Groningen en grotendeels door studenten wordt gerund, uitbreiden in anhekelt verdere GSB studentensteden. “We zijn bouwing IBGnieuwe continue op zoek naar goedkope diensten voor studenten. Dit idee kwam van onze accountmanager tijdens een brainstormsessie in de kroeg. Ze heeft ooit een blauwe maandag als taxichauffeur gewerkt,” zegt hoofdredacteur Hein Naumann. (AK)
Studentencabaret dreigt te verdwijnen Het Groninger Studenten Cabaret Festival (GSCF) dreigt te verdwijnen. De subsidie is in het geding, omdat het bestuur de aanvraag naar het verkeerde postadres heeft gestuurd. "Het CBO (Centraal Bestuursorgaan voor de Studentenvoorzieningen, red.) denkt dat we wel een jaartje zonder subsidie kunnen, maar we hebben al twee jaar verlies gedraaid. Die 3000 euro kunnen we niet missen" vertelt voorzitter Marjet Wullink. Het CBO is echter niet te vermurwen. Voorzitter Rik Tom: "Het is de eigen verantwoordelijkheid van het GSCF. De aanvraag is veel te laat binnengekomen grote kans dus dat ze dit jaar geen subsidie krijgen". (LB)
Met neuken de natuur beschermen: dat is in een notendop het verhaal rond de site www.fuckforforest.com. Op deze site kun je porno bekijken voor vijftien euro per maand. Het geld komt geheel ten goede aan het regenwoud. Inmiddels is in een half jaar tijd, ruim 70.000 euro bijeen 'geneukt, waaraan ook een Gronings stel heeft bijgedragen. "We vonden het wel een leuk initiatief. Ik had weliswaar wat drugs gebruikt, maar anders had ik het ook wel gedaan." Aan het woord is de 21-jarige Claudia van Beukeringen. Dat is overigens niet haar echte naam, want zij wil niet door haar ouders herkend worden. Zij kwam voor het eerst in aanraking met Fuck for forest (FFF), tijdens een hippiehousefestival in de buurt van Berlijn afgelopen augustus. De oprichters van FFF, de Noorse Tommy Hol Ellingsen (28) en zijn vriendin Leona Johansson (22), stonden met een standje op dit festival nieuwe vrijwilligers te werven. Deze vrijwilligers moeten de
site voorzien van nieuw pornomateriaal. "We raakten aan de praat en ze vroegen of ik model wilde zijn", vertelt Claudia. "Het leek mij wel leuk om op die manier iets voor het regenwoud te doen. We zijn toen van het festivalterrein afgegaan en bij een meertje in het bos ben ik uit de kleren gegaan. Het begon met een paar naaktfoto's, maar ik vond het erg leuk en spannend. Uiteindelijk heb ik sex gehad met mijn vriend voor de camera. Dat staat nu op de site." Toch was het wel even schrikken voor de werkloze Claudia toen zij zes weken geleden herkend werd. "Ik had het helemaal niet verwacht.
Het begon met een paar naaktfoto's Afgelopen zomer was de site nog niet zo bekend, maar FFF is nu erg populair."
Die populariteit is met name te danken aan de Noorse oprichters Tommy en Leona. Afgelopen zomer, op een Noors popfestival, neukten zij live voor de tv-camera's. Dit alles onder de muzikale begeleiding van hardrockband 'The Cumshots'. Deze band bracht speciaal voor de gelegenheid het nummer 'Go Forth and Fuck' ten gehore. Het 'nummertje' kwam live overdag in de Noorse huiskamers. Dit viel in het conservatieve Noorwegen totaal verkeerd. Het land was even te klein voor het stel, daarom hebben zij voorlopig hun heenkomen gezocht in Berlijn. Door deze actie is FFF echter wel definitief op de kaart gezet. Vanuit Berlijn strijdt het Noorse paar nu vol passie voor meer aandacht voor het regenwoud. Claudia daarentegen maakt niet echt de indruk warm te open voor het regenwoud. "Ik hou mij er niet zo heel veel mee bezig. Ik vond het gewoon leuk om te doen. Ik houd er wel van om een beetje op te vallen. Ik heb ook altijd korte rokjes aan met kousjes en jarretels." Op de vraag of ze hetzelfde ook zou doen voor de slachtoffers
van de zeebeving in Azië, antwoordt ze ontkennend. "Dat er in Azië zoveel mensen dood zijn gegaan vind ik niet zo erg.Er zijn toch al zoveel mensen. Ik vind het regenwoud en de natuur veel leuker." Christiaan kooistra
Onderhandelingen kortere introweken verlopen stroef
Keiweekend in 2006? van het CvB doorgaat houden wij maar drie dagen over. Daar kunnen we niet mee akkoord gaan.”
Het getouwtrek om de introweken, die vanaf 2006 worden ingekort, is in alle heftigheid los gebarsten. De introductie van KEI, studie- en studentenvereniging tezamen moet beperkt worden tot drie weken vóór aanvang van het collegejaar. De KEI vecht, met steun van de faculteitsverenigingen, voor behoud van haar zes dagen, maar stuit op een muur van bezwaren. Moet de KEI-week haar zondag inleveren en komt het ontgroenen samen te vallen met de facultaire introductie? Het KEI-bestuur en de overkoepelende organen van de faculteitsverenigingen (FVOG) en gezelligheidsverenigingen (Contractus) hadden voor eind april een pasklaar antwoord moeten geven op deze vraag. Maar het College van Bestuur (CvB), dat de nieuwe regels heeft vastgesteld, heeft de betrokken partijen nog lang niet eensgezind gekregen. De onderhandelingen zijn een maand opgeschort. Toch moet er eind mei al een compromisvoorstel naar de U-raad en de Medezeggenschapsraad (CMR) van de Hanze. Omdat het ontgroenen niet meer tijdens collegedagen mag plaatsvinden schuiven de
Drukte op de Grote Markt tijdens de KEI-week in 2003 introweken van de gezelligheidsverenigingen op naar achter. Zodoende komen de periodes van de KEI en de facultaire introductie in de knel. KEI en FVOG weigerden zich te schikken naar het huidige conceptplan van het CvB en het FVOG kwam daarom eind april met een alternatief plan op tafel. Zij pleiten voor het handhaven van de KEI-week met zes dagen en een flexibele termijn van zes dagen voor de faculteitsverenigingen. Maar dat betekent dat de introductie van studie- en studentenverenigingen elkaar gaan overlappen waardoor studenten gedwongen worden te kiezen voor één van beiden. Contractus vreest dat het leden zal
verliezen aan deze maatregel. “Wij zijn voor gescheiden periodes. Dat geeft studenten de mogelijkheid om zich bij meerdere verenigingen aan te melden,” zegt penningmeester Evert Jan Kruijswijk Jansen. Het FVOG is minder bang voor een teruglopend ledental. Vicevoorzitter Christiaan Burggraaff: “Ik denk dat het aantal studenten dat én kiest voor een introkamp van een studievereniging en lid wordt van één van de gezelligheidsverenigingen in de praktijk niet zo groot is. We houden die optie ook het liefst in stand. Maar we moeten nu eenmaal allemaal concessies doen. Als het voorstel
Als de partijen het niet eens worden is de kans groot dat het uiteindelijke voorstel door de U-raad of het CMR van de Hanze wordt verworpen. VOS-voorzitter Jetze Luhoff uit de Hanze CMR: “Komen ze er niet uit dan gaan wij in principe niet akkoord. We zullen de partijen opnieuw naar de onderhandelingstafel moeten sturen.” Of er voor de zomer een definitief plan komt blijft dus onzeker. Maar dat de tijd begint te dringen, zoveel is duidelijk. “Het opstellen van contracten voor een
'Studenten moeten niet verplicht worden te kiezen’ nieuwe KEI-week moet zo’n acht maanden van tevoren starten. Maar als we niet weten of de KEIweek vijf of zes dagen duurt, kunnen we daar onmogelijk mee beginnen,” aldus een bezorgde KEI-voorzitter Jisva Vellenga. Ariane Kleijwegt
ACHTERGROND Islamitische studentenvereniging in oprichting "De Moslimstudent is slecht georganiseerd" De moslimstudent in Groningen is vrijwel onzichtbaar. Maar de roep om manifestatie klinkt steeds luider. SK-redacteuren Frieda Hamster en Moniek Steenberger gingen op onderzoek uit. Wat blijkt? Als alles goed gaat heeft studerend Groningen er volgend jaar een Islamitische studentenvereniging bij. M. Cicek, de voorzitter van de Turkse Islamitische vereniging Eyup Sultan Camïï kijkt ons vriendelijk aan. We worden verwelkomd alsof we een afspraak hebben en krijgen chocolademelk op de koop toe. In tegenstelling tot minster Verdonk geeft hij ons wel een hand. Tot twee keer toe. Hier, in de moskee aan de Korreweg, gevestigd in een voormalige Sionskerk, begint onze zoektocht naar de moslimstudent. Ongeveer 100 families houden de moskee in stand. Een paar weken geleden, vlak na de moord op Theo van Gogh, is de moskee beklad met leuzen, zoals 'Moslim Raus' en 'Nu wij NL.' Daarna is de moskee enkele dagen in de gaten gehouden door de politie. Wanneer wij er langs gaan zijn de deuren weer blanco. De voorzitter is niet erg onder de indruk van de leuzen, hij vindt het normaal dat zoiets gebeurt. "Je hebt altijd wel een paar extreme mensen die zoiets doen en wat er in Groningen gebeurd is valt gelukkig wel mee." Hij voelt zich dan ook niet bedreigd. Wat betreft
onze speurtocht verwijst hij ons door naar de moskee in Selwerd. Daar kent hij een jongen die meer weet van een eventuele Islamitische studentenvereniging. Ook de moskee in Selwerd werd na de dood op Theo van Gogh niet met rust gelaten. Bij een gebedsdienst is er een molotovcocktail via een raam naar binnen gegooid, de schade bleef gelukkig beperkt. Bij aankomst worden we door drie lachende mannen gewezen op het feit dat we onze schoenen uit moeten trekken, we waren al doorgelopen. Vervolgens worden we door één van hen mee naar boven geleid, waar op dat moment net een vergadering gestart is. Als blijkt dat wij niet tot de genodigden horen, blijven de reacties vriendelijk en krijgen we de contactinformatie die we zoeken. Over het aantal studerende moslims in Groningen is weinig bekend, "maar het zijn er meer dan je denkt!" Wim Nesse, student Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen, is aan het woord. Samen met twee studiegenoten is hij in de voorbereidende fase om een studentenvereniging voor moslimstudenten op te richten. Niet-moslims zijn ook welkom. Bedoeling is dat de nieuwe vereniging onderdeel wordt van SUN, Studenten Unie Nederland. De Groningse afdeling zal naar alle waarschijnlijkheid in 2005 haar deuren openen. Voor die tijd moet Nesse nog wel op zoek naar een pand, want de
Apart’ja DE GRONINGSE INDIAAN
vereniging in wording heeft nog geen geschikte locatie op het oog. De Studenten Unie Nederland is opgericht in 1995 en is gevestigd in Utrecht. Het is een onafhankelijke vereniging, opgestart door en voor studenten en aspirant-studenten. Ze is opgericht met het doel om een wegwijzer te zijn voor de allochtone student. Volgens Nesse schonken de reeds bestaande vereningen te weinig aandacht aan de snel groeiende groep allochtone studenten. SUN bood allochtone studenten daarop een instelling die de belangen van de allochtone student behartigt en haar leden helpt met ontwikkelingen en ontplooiing. De vereniging lijkt zich te kenmerken door haar tolerantie; ze staan open voor iedereen, ongeacht religie, cultuur,
Kerkleiders, priesters, imams en andere religieuze gezagsdragers
zullen gedurende drie volle dagen dood op straat liggen. 42 dagen lang zal de ganse wereldbevolking in een religieus vacuüm leven om uiteindelijk op 18 december de terugkomst van Jezus op aarde te kunnen vieren. Lijkt je deze lugubere voorspelling
nog heel slecht geregeld hier in Groningen." Verder wil de vereniging solidariteit uitstralen. "Dingen samen doen net als andere verenigingen, zoals karten en lasergamen. Maar dan zonder alcohol. Bovendien willen we ook activiteiten organiseren, zoals discussies en debatten met moslims en wellicht ook juist met 'andersdenkenden'. Tenslotte wil men gezamenlijk sterk staan in deze, voor moslims, "niet al te gemakkelijke tijd." Tekst: Frieda Hamster en Moniek Steenbergen
Foto’s: Moniek Steenbergen De moskee In Selwerd waar, na de moord op Van Gogh, een molotovcoctail door het raam naar binnen is gegooid.
Apart’ja gaat op zoek naar de vreemde kanten van Groningen. Deze maand:
Jezus komt... alweer!
enigszins overdreven? Volgens Lucas Ypey is dit de harde werkelijkheid. Al twintig jaar lang pijnigt de Groninger zijn brein met berekeningen op basis van het bijbelboek Openbaringen. Vele malen zat hij er naast, maar nu weet hij het zeker. De terugkomst van de Verlosser is nabij. Onder het genot van koffie met honing gaat de rekenmeester er in zijn sober ingerichte Paddepoelse flatje – rekenen op basis van de bijbel is nu éénmaal geen vet betaalde business - eens goed voor zitten. De dagen van de religies zijn geteld! 5 november precies zal het einde betekenen van alle geloofsstromingen die samen met van hun bijbehorende instituties zullen worden vernietigd.
nationaliteit en ras. Maar de doelgroep van SUN Grunn zal volgens Nesse vooral bestaan "uit hoger opgeleide en in de maatschappij participerende moslims." De vereniging in wording richt haar peilers voornamelijk op informatieverstrekking over de Islam. Volgens de initiatiefnemers komt veel negatieve beeldvorming voort uit een gebrek aan kennis over die religie. Naar binnen toe moeten toekomstige leden "gewoon moslim kunnen zijn, met respect voor de Nederlandse samenleving". Naar buiten toe moet er gewerkt worden aan integratie. "Onszelf organiseren is een randvoorwaarde voor de emancipatie van de Nederlandse moslimgemeenschap. Dat is momenteel
Toen het Joodse volk als balling leefde in Babylon regeerde Nebukadnezar. Zijn heerschappij duurde in totaal 666 maanden. Dat bekende getal staat voor het beest, maar ook voor de mens. Bijbelse tijdrekening moeten we volgens Ypey in een politieke con-
text zien. Tussen de tweede oprichtingsvergadering van de Verenigde Naties op 16 september 1947 en het failliet van die organisatie aan de vooravond van de oorlog in Irak – het vroegere Babylon – op 16 maart 2003, telde de Groninger precies 666 maanden. Na de val van Nebukadnezar duurde het 19 maanden en 19 dagen voor God met hulp van de Meden en de Perzen Babylon vernietigde. Op 5 november is het ook precies 19 maanden en 19 dagen terug dat de VN het gezag verloor. Geen speld tussen te krijgen, toch? Toch wil het echter nog niet echt lukken mensen van het gelijk van zijn berekeningen te overtuigen. Regelmatig toert de 63-jarige Ypey – zes kinderen bij drie vrouwen – op zijn snorfiets door de
Groningse binnenstad om met de megafoon in de aanslag de op handen zijnde tijding te openbaren. Dat hij als eenling door het leven moet, is zijn lot. Aan de muur hangt een foto van een lachende vrouw. Het is één van zijn dochters. Ze woont tegenwoordig in Zeeland. Nee, vandaag gaat hij niet meer op weg om te berichten over de fatale datum. Op zijn felgele outfit staan nog de plakletters met de verkeerde data. Die moet hij eerst vervangen. Bovendien regent het. Regenachtig weer houdt zelfs profeten binnen.
Tekst: Mark van der Linde Foto: Jeffrey Weller
N A C H T L E V E N Zwerver Eugene: 'Het bestaan is ondragelijk'
Dope en verdriet naast bier en friet Ze knagen aan je geweten. De dak- en thuislozen die je tussen je midnight snack bij de Febo door, vragen om een kleine bijdrage voor het slaaphuis. Liever was je niet geconfronteerd met hun leven. De SK zocht de confrontatie juist op en legde de geschiedenis bloot van heroïneverslaafde Eugene Richard Dekker (37).
"Vroeger wilde ik piloot of acteur worden. Maar de tijd dat ik echte dromen en idealen had ligt heel ver achter me. Ik wil het liefste niet bestaan. Maar na vier mislukte zelfmoordpogingen durf ik het niet meer. Ik ben een schijterd." Eugene is levensmoe. Hij zit de dagelijkse sleur van zijn bestaan uit op straat, het kartonnen bordje voor zich met het verzoek om een aalmoes. Op een goede dag haalt
hij soms 40 euro binnen waarvan alles op gaat aan dope. Regent het dan kan hij met een beetje mazzel van een tientje nog wat wiet halen. Het vloeibare genot uit de spuit moet hij dan noodgedwongen overslaan. De dag dat Eugene zijn kinderen voor het laatst zag is inmiddels zeven jaar geleden. Op zijn negentiende maakte hij zijn vriendin zwanger maar ontvluchtte na een jaar de verantwoordelijkheid van het ouderschap. Eugene vertrok naar Israel en verbleef er een jaar in een kiboets. Hij had er alle tijd om zijn jeugd te overdenken: een aaneenschakeling van traumatische ervaringen. "Ik was tien toen ik dagelijks mijn aan de alcohol verslaafde moeder uit de kroeg moest vissen. Mijn vader verliet ons gezin toen ik twee was. Omdat mijn moeder niet voor ons kon zorgen belandde ik al vrij vroeg op een internaat en later in verschillende gastgezinnen. Door de
voortdurende spanningen in mijn jeugd bleef ik tot mijn zestiende in mijn bed pissen, maar als ik blowde hield ik het vreemd genoeg op. Ik raakte verslaafd. " Eugene stapte op zijn 22ste over op harddrugs. "De heroine deed me nog beter alle negatieve herinneringen vergeten. Ik zag anderen in mijn omgeving in totale extase. Dat wilde ik ook proberen. Het verwijt dat ik mijn vader oplegde omdat hij er niet voor ons was, kwam dubbel en dwars terug. De verant woordelijkheid voor mijn eigen kinderen benauwde me." Omdat Eugene zijn verleden niet met rust kan laten lijkt alle hoop uit zijn magere lijf te zijn vervlogen. "Ik denk niet eens in termen van toekomst. Ik leef van dag tot dag. Vanmiddag nog heb ik mijn jas verkocht om er dope van te kopen. Dat ik nu met een trui de vrieskou moet trotseren daar sta ik niet eens bij stil." Toch heeft Eugene het voor een dakloze niet heel slecht getroffen. Hij ontvangt een
uitkering via een postadres bij het Leger des Heils en bezit nog enkele waardevolle spullen die hij bij zijn ex-vriendin heeft ondergebracht. "Ook foto's van vroeger en mijn administratie liggen bij haar. Voor als ik het ooit aandurf om mijn leven weer op de rails te krijgen. Maar het afkicken hè, daar zie ik nog het meeste tegenop. Eén keer is het me gelukt, omdat ik ertoe gedwongen werd in de gevangenis. Ik moest acht maanden zitten voor 22 inbraken. Maar zodra ik weer op straat stond verviel ik in mijn oude fouten. Ik kan het bestaan niet aan. Als ik mijn leven zou kunnen inruilen voor iemand met een positieve instelling maar een ongeneeslijke ziekte zou ik geen minuut twijfelen. De wereld is oneerlijk verdeeld. Ik wil juist dood maar het lukt me niet. Ik ben tot niets in staat. Zelfs zelfmoord plegen lukt me niet."
Ariane Kleijwegt Foto’s: Sjef Weller
De KEI staat op het punt te beginnen. Tijd om het nachtleven te gaan (her)ontdekken. Het maken van dit cryptogram levert de stapper veel voordelen op. Goed advies is er één van. Belangrijker is de kracht die de oplosser vindt voor zijn jacht op vlees. Een opgeloste crypto staat voor zeker succes. Wie kan een breinbreker van die klasse weerstaan? Niemand, maar toch bieden wij een extra stimulans: De eerste twee goede inzenders winnen een jaarabonnement op de Groninger Studentenkrant ter waarde van maar liefst 25 euro! Mail je oplossing voor 30 augustus naar: groninger.studentenkrant@gmail.com Horizontaal 1. Toevertrouwen na een overdosis drank. (9) 6. Dat Vogelproduct is zowel goed voor de zaadproductie als tegen de brakheid. (2) 8. Gave in de vorm van een tongdraai? (9) 9. Beneden het alternatief (1,1) 11. Opening voor alternatieve seks in de markt. (3) 12. (Zuur)stofzuigen. (6) 14. Later dan achteraf. (2) 15. Bijvoorbeeld. (7) 16. Kiestoon? (4) 17. Met betreden maakt medelijden. (6) 18. Blikken naalden. (4) 22. George Clooney daar? (2 of 1,1) 23. Meer dan ondergoed is de kleren voorbij. (11) Verticaal 1. Vanwege de laatsten anders doen. (8) 2. De kracht van stroom. (7) 3. Veel te vertellen tijdens het opscheppen. (11) 4. V,V,V,V,V,V,V,V. (9) 5. Zelfs niet op de laatste plaats. (7) 6. Gevoel van eigenwaarde dankzij de Latijnse les. (3) 10. (Minder) stoffen. (7) 13. De minder goeden doen het rustiger aan. (7) 19. Verschrikkelijk intens. (3) 20. Ook in Italiaanse rivieren kun je kotsen en poepen. (2) 21. Flinke slok tegen een bepaald bedrag. (2)
Jean-Paul Taffijn
U I TG E S P R E I D Student en hoer gaan best samen De binnenstad van Groningen mag zich erop beroepen over niet één, maar twee red light districts te beschikken. Kennelijk zijn die nodig om aan de behoefte van de noordelijke man te voldoen. Zowel de Nieuwstad als de Vishoek liggen midden in het centrum van Groningen. Ook een groot aantal studenten heeft dus een hoer als buur. Befaamd zijn de verhalen dat in geval van overlast de studerende buurman een keer gratis langs mag komen. Toch leidt het leven tussen de hoeren bijna nooit tot spanningen bij studenten. "Ach ja, leuk wonen is misschien een groot woord", zegt Alexander, student rechten en
woonachtig in 'Huize Hoerzicht' bij de Hoekstraat. "Er is wel altijd volk op straat. Dat zou je gezellig kunnen noemen. Dan moet je alleen niet kijken wat voor mensen er precies tussen lopen." Verder ligt midden in de hoerenbuurt van Groningen een van de meest opvallende kroegen van Groningen, Het Land van Belofte. De kroeg is beroemd, zo niet berucht. Voor menig kroegtijger is Het Land van Belofte het laatste station tijdens een nacht hijsen. Befaamd om zijn tosti's en zijn bonte verzameling klanten, heeft het café een reputatie onder studerend Groningen verworven. In Het Land van Belofte kan de drinkebroer om zeven uur 's och-tends onder het genot van een biertje en een
tosti met bralapen, hoerenlopers en kamerexploitanten kletsen. Veel van de studerende klanten van het café bezoeken Het Land van Belofte als zelfs de Tapperij zijn deuren heeft gesloten. Rechtenstudent André is zo'n geregelde bezoeker van het café. "Het Land van Belofte is fantastisch omdat je er onder het genot van een biertje, waar je eigenlijk geen zin meer in hebt, het leven met de Stadjers door kan nemen. Je hebt de mooiste politieke discussies met stamgasten. Er heerst een prima sfeer, maar je moet soms een beetje uitkijken. Ik ken iemand die hier een klapje kreeg, omdat hij een stamgast voor homo uitmaakte. Als het uit de hand loopt, ligt dat vaak ook aan de dronken studenten." De reputatie als kroeg voor de vroege
uren van de ochtend lokt al jaren studenten naar de hoerenbuurt. De diehard drankorgels die, als alle andere kroegen in Groningen gesloten zijn, hun dorst nog willen lessen, kunnen altijd nog naar Het Land van Belofte, dat tot laat in de morgen open blijft. Onze verslaggever zag om kwart over acht 's ochtends een overduidelijk beschonken student uit de kroeg stommelen. Na een verdwaasde blik richting de inmiddels gesloten gordijnen, complimenteert de student een stel werknemers van de gemeentereinigingsdienst. "Reuze, kerels!"
Harold Duitscher De naam Alexander is gefingeerd.
Nachtburgemeester
Veel steden hebben een nachtburgemeester, officieel verkozen maar ook vaak zelf benoemd. Het zijn vaak markante figuren die veel geziene gasten zijn in de horeca van de binnenstad. Ook Groningen heeft zijn eigen nachtelijke burgervader. Al 12 jaar is Henk Levi (ook wel bekend als terras Henk) de Nachtburgemeester van Groningen. Elke donderdag, vrijdag en zaterdag avond waakt hij van 11 tot 5 uur over de stappende student en stadjer. Hoog tijd dat de SK deze Groningse icoon aan de tand voelde. Zoals elke dag komt onze nachtburgemeester stipt om half 12 café Flip binnenlopen. Handen worden geschud, groeten worden gewisseld en een jonge jenever wordt ingeschonken. Het is duidelijk dat Henk een bekend figuur is in de binnenstad. Henk: "Dat klopt, ik heb 40 jaar verkoop gedaan in horeca meubilair in heel Noord-Nederland, vandaar de naam terras Henk. Nu ben ik een jaartje gestopt en richt mij volledig op het nachtburgemeesterschap"
Foto: Sjef Weller
Honger? Doe een Döner! Na een stevig avondje stappen gaat bij vele nachtbrakers de maag borrelen. Sommigen willen een snelle hap uit de muur om daarna nog een door te gaan in De Tapperij, anderen gaan gezamenlijk een goed broodje shoarma of doner halen met veel knoflook om de avond gezellig af te sluiten. Gelukkig biedt Groningen een heel scala aan mogelijkheden hiervoor. De meest voor de hand liggende keuze is de Febo aan de Grote Markt. De friet is hier redelijk goed, de rest van de snacks echter van twijfelachtige kwaliteit. Wel hangt er een vleugje romantiek aan deze Febo. Youp van ’t Hek heeft hier járen geleden een conference voor de wachtende studenten gehouden en er is altijd een kleine kans dat je een dronken corpsmeisje aan de haak slaat. Voor goede snacks kun je echt beter naad de Max in de Peperstraat gaan. De friet en de daarbij horende sausen zijn van uitstekende kwaliteit en hetzelfde geldt voor de verschillende snacks die je uit de muur kan trekken. Trots van de Max is de Maxburger, een lekkere hamburger die er ook uitziet als een hamburger in plaats van een vies stukje spons tussen twee zwetende broodjes. Helaas worden de kroketten van de Max nog wel eens misbruikt door dronken lorren om de portiers van het Feest mee te bekogelen. Foto: Sebastiaan Pouyet
Iets verderop in de Peperstraat zit shoarmazaak Bienvenue, waarschijnlijk het grootste shoarmarestaurant van Groningen. De Bienvenue kan vele gasten herbergen en biedt een gevarieerde menukaart aan. Een heel scala aan shoarmaschotels en pizza's kan men bestellen en er is bier van de tap. Het eten is redelijk tot goed, maar de service is iets minder. Het personeel kan de drukte niet altijd aan, waardoor je nog wel eens lang op je bestelling zit te wachten. Voor het echte snackwalhalla moet je echter net buiten het centrum zijn, bij de Westerhaven. De Westerhaven biedt twee Döner Kebabzaken en een shoarmazaak die tot zes uur 's ochtends open zijn. Tot halverwege de avond kun je ook bij een Chinees, een Mexicaan, een pizzeria, een McDonalds en drie videotheken terecht. Een slijterij en een pornozaak erbij en je hebt Men's Heaven. Broodjeshuis Westerhaven is een shoarmazaak annex nachtcafé, waardoor je een gezellig mengsel krijgt van studenten en stadjers. Lekkerste broodje is hier de Turkse tosti, overheerlijk Turks brood met kaas en Turkse worst. Tegen een redelijke prijs. Direct om de hoek zit Hasret Döner Kebab, alwaar je kebabs en Turkse pizza's kan krijgen. De kwaliteit is hier iets minder geworden sinds meneer Hasret zijn zaak enige jaren terug heeft verkocht, maar het broodje Alanya, Foto: Sebastiaan Pouyet
Döner Kebab met een plak fetakaas erbij, is zeker de moeite waard. De lekkerste Döner kun je van meneer Hasret zelf krijgen, die nu een zaak heeft in de Oude Boteringestraat. Hier krijg je een uitstekend broodje Döner én service with a smile. Wat wil een mens nog meer om vijf uur 's ochtends? Bart Jan Teunisse
De aanleiding voor Henk om nachtburgemeester te worden was een gewelddadig incident in het Golden Fust. Henk: "Toen een onschuldig meisje een leeg bierglas in haar gezicht kreeg besloot ik dat er iets moest veranderen. Het werd steeds onveiliger in de stad. Ik ging naar het gemeentehuis om de zaak aan de Burgemeester en de Wethouders voor te leggen. Zij stelden toen zelf voor dat ik maar nachtburgemeester moest worden." Sindsdien is Henk een graag geziene gast. "Ik heb nu een vaste ronde door het centrum van de stad. En overal drink ik dan een borreltje, al 35 jaar elke dag 15 neutjes jenever. Nooit ben ik dronken of agressief, het is altijd gezellig." Ook de veiligheid in de kroegen houdt Henk in de gaten. "Als ik een kroeg binnenkom let ik vooral op de glazen. Lege glazen breng ik dan naar de bar zodat niemand zich kan verwonden. Als mensen naar buiten lopen met hun glas vraag ik of ze het voortaan binnen willen laten. Ook buiten op straat zorg ik dat grote groepen zich gedragen. Als ze niet naar me luisteren, wat zeldzaam is, heb ik binnen no-time de politie bij me. Via mijn mobilofoon roep ik ze op." Een veilig gevoel dus, met nachtburgemeester Henk in de stad.
Pieter de Jong en Linda Banis
SPORT
8
Studentenroeivereniging Gyas voor het eerst naar de Varsity
‘Wij strijden voor de eer van de vereniging’ Op het koningsnummer van de Varsity, de grootste roeiwedstrijd voor studenten, zal Groningen niet alleen door Aegir vertegenwoordigd worden. Ook Gyas start. Voor het eerst. Nadat vorig jaar de plannen voor een Oude Vier (een boot met de beste roeiers van de vereniging) op de Varsity niet doorgingen, lukte het dit jaar wel. Op 10 april zullen roeiers Wim Bakker, Rogier Blink, Paul Drewes en Sybolt Okke de Vries samen met stuurvrouw Marlies Midden een gooi naar een felbegeerde overwinning doen. Reden voor het mislukken van de vorige poging om deel te nemen was een van de excentriekste tradities van de Varsity: Het organiseren van een zogeheten Kroegjool. De winnende
ploeg deelt tijdens dit aloude gebruik aan alle studenten van Nederland gratis bier uit. Een risico dat Gyas zich om financiële redenen niet kon permiteren. De kans dat de roeiers dit jaar zo’n Kroegjool uitdelen achten de roeiers zelf echter niet al te groot. Een ribblessure van de Olympisch zilver winnende Jan Willem Gabriels gooide roet in het eten. Wim Bakker was zijn vervanger. ‘Voor Gabriels geblesseerd raakten gingen we voor de overwinning, maar zijn blessure leidde tot minder hoge verwachtingen’, zegt Rogier Blink. Teveel moest plotseling worden omgegooid in de boot. ‘Met hem erbij was het de bedoeling om 3 à 4 keer in de week te trainen. Nu trainen we 2 keer in de week’, zegt Paul Drewes. Toch zien de roeiers enig perspectief. Ze kunnen nu
ADVERTENTIES
laten zien dat de rest van Gyas over genoeg kwaliteit beschikt om een goede prestatie neer te zetten. En daar draait het voornamelijk om bij de Varsity. Wim Bakker: ‘Je roeit de Varsity voor je vereniging, dat is het belangrijkste.’ Dat Gyas het bij de race opneemt tegen aartsrivaal Aegir is daarom des te mooier, vinden de heren. Blink beschouwt Aegir echter niet als concurrent. ‘Ze zijn gewoon écht geen partij. 22 jaar geleden wonnen ze voor het laatst, en ze hebben al tien jaar de finale niet meer gehaald. Wat dat betreft is het een mooie kans om te laten zien dat in Groningen bij Gyas het hardst wordt geroeid’. Dat de wedstrijd oorspronkelijk voor corporale roeiverenigingen als Aegir en het leidse Njord is bedoeld maakt hen weinig uit. Ook zijn ze niet bang dat hun niet-corporale status tot vervelende incidenten van de zijde van de brallende dames en heren aan de kant leidt. ‘Studentikoos gezooi is alleen maar mooi’, aldus Blink. Sybolt Okke de Vries is daar ook niet bang voor: ‘De organiserende vereniging juicht dat ook echt niet toe’.
En bovendien steken de corporale verenigingen er allerminst met kop en schouders boven uit. De ploegen ontlopen elkaar niet veel, met enkele uitschieters naar beneden en boven. Bij de negatieve uitschieters noemen de heren direct Aegir. Favoriet is het Amster-damse Nereus, dat over een aantal roeiers kan beschikken die ook aan de Olympische spelen in Athene deelnamen. Sinds 1878 wordt de Varsity al geroeid, en vindt sinds 1980 plaats bij Houten. Vorig jaar raakte het roeievenement in opspraak doordat een Amsterdamse student bijna om het leven kwam nadat hij in het water was gegooid. De Varsity staat berucht om zijn traditie van bierhijsende en vechtende studenten die bij winst naakt de plomp in gaan. En
het is er altijd stampvol. Sinds 1973 mogen ook roeiverenigingen die niet bij corporale verenigingen zijn aangesloten deelnemen aan de wedstrijd. De Vries lijkt het schitterend om voor het grote publiek te roeien: ‘Je voelt je een artiest. Je wilt de beste zijn. Je wilt jouw vereniging de zege geven.’ In ieder geval willen de heren van de deelname aan de Varsity een traditie maken. En als dit jaar niet de eerst plek wordt bereikt, volgend jaar gaat Gyas zeker voor de overwinning. Volgend jaar, zo zeggen de roeiers, zijn ze erbij met een betere ploeg en moet een ‘blik’ (roeiterm voor medaille voor de eerste plek, red.) realiteit worden. Harold Duitscher
Foto’s: Sebastiaan Pouyet
CULTUUR SBS6 programma typeert Oosterpark als aso-wijk
‘Buurtbewoners zijn uitgelokt met gratis bier’ Het programma ‘probleemwijken’ heeft ook de Oosterpark aangegedaan. De Groningse wijk werd door SBS6 getypeert als aso-wijk. De oosterparkers vinden dat belachelijk: “ach asociaal. Wat is nou helemaal asociaal? Kijk, als je mensen bedreigt en beroofd, da’s asociaal.”
keringswezen aan de Hanzehogeschool. “Ik woon hier al een jaar, maar ik ken hier verder helemaal niemand bij naam. Maar is SBS6 híer langs geweest? Dat kan ik me bijna niet voorstellen. Het is hier altijd zo rustig. Er gebeurt hier echt helemaal niks. Behalve met oud en nieuw, dan zijn er wat vreugdevuurtjes.”
Aan het woord is een échte Oosterparker. Hij woont bijna zijn hele leven in de Oosterpark. “Ik geef liever niet mijn naam, want die is bekend bij de politie.” En ook andere Oosterparkers zijn huiverig om hun naam te geven. “Je wilt mijn naam weten? Nou, dan heb ik niks gezegd”, zegt de een. Weer
Ook de geboren en getogen Oosterparkers zijn dezelfde mening toegedaan. “Het is hier heel rustig hoor. Straks in de zomer zitten we allemaal buiten op straat met een biertje in de hand en een muziekje d’r bij. Dat is gewoon gezellig. Waar moeten we anders zitten? We hebben immers geen tuin.
een ander neemt het zekere voor het onzekere, want: “ach ja, je weet maar nooit, hè.” In totaal zijn twaalf mensen gevraagd hun naam te geven. Opmerkelijk genoeg wil niemand op dat verzoek ingaan, terwijl de bewoners unaniem zijn in hun oordeel dat de Oosterpark een ‘hele normale’ buurt is. Uiteindelijk blijkt toch één iemand zijn naam te willen geven. Die uitzondering is Gerard Datema. Hij studeert Bank- en Verze-
Maar het is hier wel wat minder gezellig geworden in vergelijking tot dertig jaar geleden. Dat komt door al die nieuwe mensen. Dat studentengrut en die buitenlanders.” De Oosterparkwijk, waar ook het stadion van FC Groningen ligt, staat als een volksbuurt bekend. Er staan veel kleine huizen uit de jaren dertig, met lage huren. En ook in de straat waar het televisiepro-
gramma is langs geweest, de Irislaan, ziet het er redelijk verzorgd uit. Tuurlijk, sommige huizen kunnen wel een likje verf gebruiken en de drie bordjes met ‘pas op hier waakt de hond’ verraden enige angst voor criminele activiteiten, maar over het algemeen ligt alles er redelijk verzorgd bij. Toch kleeft er wel degelijk een negatief imago aan de Oosterpark. Niet in de laatste plaats vanwege de Oosterparkrellen van 30 december 1997. Door de rellen kreeg de volksbuurt landelijke bekendheid. Tientallen jongeren draaiden compleet door. Ze plunderden drie woningen, wierpen barricades op en staken meubels in de brand. De politie deed urenlang helemaal niets, waardoor de situatie alleen maar erger werd. Uiteindelijk wist de ME met harde hand de orde te herstellen. Onderzoek achteraf wees uit dat de lokale driehoek (politie, OM en burgemeester) had gefaald. Alledrie moesten ze hun biezen pakken. “Na de Oosterparkrellen is er een hoop extra inzet geweest om de buurt weer op het goede spoor te krijgen. En dat is gelukt”, aldus de directeur woningdiensten van woningcorporatie Nijestee, Gaaike Eeuwema. Nijestee investeert op dit moment veel geld in het ‘wijkvernieuwingsplan Oosterparkwijk’. Een plan dat voorziet in het opknappen van huizen zodat ze ook aantrekkelijk worden voor mensen met een wat hoger inkomen. Door ‘probleemwijken’ zou het imago van de Oosterparkwijk weer kunnen dalen. Dat kan gevolgen hebben voor de waarde van de huizen. Eeuwema is daar echter niet bang voor. “De houdbaarheidsdatum van dit programma is als dat van een pak melk. Na een
week is het verzuurd en gooi je het weg.” Eeuwema heeft geen goed woord over voor de methodes die SBS heeft gebruikt. “Mensen zijn gewoon uitgelokt. Uit tweede hand heb ik gehoord dat ze met een busje gevuld met bier bij de mensen langs gingen. Het is een supergoedkoop en respectloos programma. Het is gewoon baggerjournalistiek.” Erik Dekker, de woordvoerder van SBS, wil echter geen reactie geven op alle kritiek. Het bierverhaal is slechts één van de kritiekpunten op het programma. Daarnaast zijn er valse beloftes gedaan aan mensen dat ze onherkenbaar in beeld zouden komen, zo meldde de Leeuwarder Courant. En in de snackbar aan de Gouden Regenstraat hebben ze gehoord dat SBS6 de asociale familie’s opspoort door dit aan kleine kinderen te vragen. “Over de werkwijze kan ik niets zeggen, want we willen wachten tot de serie voorbij is en alles weer wat bekoeld is”, zegt Martijn Molter. Hij is de cameraman van ‘probleemwijken’. Het is overigens niet zijn echte naam, want hij voelt zich bedreigd en wil liever met een schuilnaam in de Studentenkrant komen. “Ik ben ook tijdelijk geschrapt uit de lijst van SBS, zodat
het moeilijker is mijn adres te achterhalen.” “De wijken die wij hebben bezocht dat zijn eigenlijks no-go-area’s”, vertelt de cameraman. “Je kunt niet zomaar met een camera door zo’n wijk heenlopen. Ons is het wel gelukt om met een camera in die buurten te komen, omdat we zijn ingeburgerd”, vertelt Molter. “Wat dat is inburgeren? Dat kan ik eigenlijks niet zeggen, maar laten we het er op houden dat we gewoon rustig de tijd hebben genomen om hun vertrouwen te vinden. Dus eerst zonder camera langsgaan en uitleggen wat we willen maken”, aldus Molter. Martijn Molter vindt dat de Ooster parkwijk nog wel meevalt in verhouding tot andere wijken die geportretteerd zijn. Toch is hij juist in de Groningse buurt het slachtoffer geworden van vandalisme. “Op zich is de Oosterparkwijk gewoon een wijk zoals al die andere, maar er is wel wat gebeurd, ja. Op een gegeven moment waren de banden van de camerawagen lek gestoken. Gewoon, een geintje van de jongens. Moet kunnen.” Christiaan Kooistra Foto’s: Sebastiaan Pouyet Herhaling van de uitzending op woensdag 6 april circa 23:20
Recensies
‘The new voice’ 3 Doors Down Seventeen Days 'Zeg jongetje, wil jij soms een koekje?' 'Oh, heel graag meneer.' 'Zeg jongetje, wil jij soms nog een koekje?' 'Okee, nog eentje dan.' 'Zeg jongetje, jij lust toch zeker nog wel een koekje?' 'Nou, heel vriendelijk van u hoor, meneer. Maar eigenlijk heb ik nu wel genoeg gehad.' 'Zeg jongetje, je wilt toch niet zeggen dat geen koekje meer wilt? Deze koekjes zijn in Amerika op één binnen gekomen, hoor.' 'Maar ik vond het ook best smakelijk, meneer. Maar ze smaken allemaal nogal hetzelfde.'
Push the Button - The Chemical Brothers 'Zeg brutale aap, de twaalf koekjes hebben heel wisselende smaken, hoor. Sommige zijn wat harder, sommige wat zachter. Deze zijn toevallig wel van dezelfde bakker als Kryptonite, dat was een beste krakerling een paar jaar terug'. 'Het spijt me meneer, het koekje Landing in London, lust ik nog wel een keer, maar de meeste anderen heb ik na één keer wel gezien. Misschien dat ik er ook nog wel één van Right where I belong wil. Maar verder niet hoor, dank u.'
Het zal niemand ontgaan zijn dat The Chemical Brothers weer met nieuw werk op de proppen zijn gekomen. Het vijfde album van The Chemical Brothers heet Push the Button, en het visitekaartje van het album: de hitsingle Calvanize. Een single die uit je stereo stampt alsof Tom Rowlands en Ed Simmons zelf twee Marokkaanse vechtkunstenaars zijn. Vechten kunnen ze wellicht niet, maar kunstenaars zijn het zeker. Al jaren zijn de twee Manchester producers op alle grote danceevents en alle grote rockfestivals vertegenwoordigd en draaien ze de grenzen tussen dance en rock naar elkaar toe. Een kunst op zich. Op Push the Button experimenteren de heren er weer lustig op los. Een snufje Arabisch, een wolkje Spaanse sound, het kan allemaal. Maar wat het meest opvalt is
dat The Chemical Brothers laten zien dat ze beter in staat zijn de spanning op te bouwen dan vroeger. Of misschien is de plaat gewoon wat agressiever dan voorgaande? Nummers als Believe en Come Inside zijn lekker agressieve platen. Maar aan de andere kant laten Hold Tight London en Surface to Air horen dat Ed en Tom het ook heel rustig aan kunnen doen. Het album heeft van alles wel wat. The Chemical Brothers worden gewoon volwassen. Zoals op hun site wordt gesteld: It's a follow up to their first album, and a follow up to their last album, and a follow up to the ones in between.
DAGBOEK
10
Groningse studenten bieden medische hulp op Sri Lanka
‘Slapen naast 300 lijken’
Tweede kerstdag 2004. De Groningse jaarclub Stinger houdt vakantie op Sri Lanka. Direct na het nieuws over de zeebeving besluiten oud-student tandheelkunde Niels Bekker en geneeskunde student Michiel Janssen naar het rampgebied af te reizen. Ter plekke bieden ze als één van de eersten medische hulp. Voor de SK hield Niels een dagboek bij. 26 December "Aangekomen in het hotel in Kandy, hoog in de bergen op het midden van het eiland. Het is nog vroeg als we hebben ingecheckt. Om half één lokale tijd, we liggen aan het zwembad, horen we de eerste geruchten over een vloedgolf aan de kust. Eén van de jongens oppert dat we misschien met het thuisfront moeten bellen om door te geven dat we veilig zijn. Daar is het half zeven 's ochtends en het nieuws nog niet doorgedrongen. Familieleden liggen nog te slapen. De rest van de dag besteden we weer aan vakantie vieren. Geen idee hoe groot de
‘Massa’s mensen verdrukken elkaar’ omvang van de ramp is. Bij het avond eten zien we de eerste beelden op de lokale tv: een klein golfje, wat mensen die aan het rennen zien. Het ziet er weinig schokkend uit. We houden ons er verder niet mee bezig, ouwehoeren wat in de lobby van het hotel en leggen een kaartje. Dan komt Janssen opeens aangerend. Hij heeft nieuwe beelden gezien. Grote ogen. Het dringt tot ons door dat wat zich enkele kilometers verderop heeft afgespeeld velen malen erger is dan we ons voor mogelijk hadden gehouden. Een ramp van wereldformaat. We snellen naar het televiescherm waar de beelden nu continue worden herhaald. We kunnen niets verstaan en vragen het bedienend personeel om opheldering. In gebrekkig Engels wordt ons duidelijk dat het nationale televisiestation iedereen met een medische achtergrond oproept om te komen helpen. Jansen stemt direct in. Hij wil naar het rampgebied, zo snel mogelijk. Ik zeg hem dat ik met hem mee ga. We vragen aan het personeel om ons te helpen. Een van de kerels van de bediening geeft ons een nummer van de tv-zender. Maar alle lijnen liggen plat. We proberen van alles maar de directeur van het hotel heeft vrij. De nacht is inmiddels aangebroken en we vragen de nachtportier om het nummer van
foto: Michiel Janssen
de Nederlandse ambassade. Hij zegt ons dat die nu niets voor ons kunnen betekenen en de communicatie stokt. Frustrerend. We besluiten dan toch maar te gaan tukken." 27 December "Om zeven uur 's ochtends opgestaan met vier uur slaap achter de rug. We horen van een bediende dat hij contact heeft gehad met het kantoor van de minister president om door te geven dat we ons beschikbaar hebben gesteld. We proberen het General Hospital van Kandy te bellen. Maar ook daar kan niemand ons verder helpen. Ik constateer dat de organisatie ver te zoeken is. Dan eindelijk komt de directeur van het hotel naar ons toe. Het is inmiddels half negen. We worden naar zijn kantoor geleid en haast koninklijk ontvangen. De directeur achter een gigantisch bureau met alle floormanagers om hem heen die hem als een stel jaknikkers op zijn wenken bedienen. Wat een hierarchie. De situatie doet absurd aan. De directeur belt met belangrijke vriendjes en het wordt ons duidelijk dat je hier met een goed netwerk alles gedaan krijgt. Om kwart voor elf is er eindelijk duidelijkheid. Ons wordt verteld dat we ons dienen te melden bij het nationale televisiestation in de hoofdstad Colombo. In de eerste uren na de ramp blijkt het tvstation van cruciaal belang voor het opstarten van inzamelingsacties en het mobiliseren van mensen. Van overheidswegen komt er weinig op gang. De chauffeur van de directeur van het hotel brengt ons naar het busstation van Kandy. Daar staan rijen mensen te wachten op een bus, wij kunnen echter direct instappen. Wat volgt is een angstaanjagende busreis. We zitten ingeklemd tussen de lokale bevolking als de bus zich in beweging zet. Met gigantische snelheid probeert de chauffeur hobbels en kuilen te ontwijken op
het dramatisch slechte wegdek van Sri Lanka. In de hoofdstad heerst chaos. Overal bieden mensen hulp aan en wordt er kleding ingezameld voor de slachtoffers. Op het kantoor van de tv-zender krijgen we te eten en moeten opnieuw zo'n twee uur wachten voordat er verder vervoer is geregeld. In de tussentijd neemt een journalist een interview met ons af. Ons wordt gevraagd of een cameraploeg de tocht naar de kust mag volgen. Niet veel later zitten we samen met een camera- en geluidsman in een bestelbus op weg naar Matara, de zwaarst getroffen en meest zuidelijke stad van Sri Lanka. Maar dan houdt de hoofdweg die we volgen op te bestaan. Hele stukken asfalt zijn weggeslagen en zo ver als de horizon reikt zien we puin lukraak door het landschap geslingerd. De ravage is niet te overzien. Autowrakken, stukken plastic en hier en daar een
‘Ik kan niet slapen door de geur van lijken’ palmboom die overeind is gebleven. Paradoxaal genoeg is het die dag schitterend weer en erg warm wat het hele tafareel nog surrealistischer maakt. De bestelbus baant zich verder een weg dwars door het binnenland. Om drie uur 's nachts komen we eindelijk aan bij het ziekenhuis van Matara. Oververmoeid. Ik krijg een kamertje om te slapen. Janssen brengt de nacht door op een behandelingsbank. De extreem penetrante geur van formaldehide, een bacteriedoder waarmee lijken worden geconserveerd, houdt ons echter uit de slaap. We kennen de geur van de opleiding. Eenmaal de link gelegd met een dood mens
vergeet je die geur nooit weer." 28 december "Om half zeven 's ochtends worden we gewekt door de directeur van het ziekenhuis. Hij stelt ons voor de keus in het ziekenhuis te blijven of de periferi in te trekken om ter plekke mensen te helpen. Ik kom er achter dat de dunne wand van het kamertje waar ik heb geslapen mij de afgelopen nacht heeft afgescheiden van 300 lijken. Liever trekken we de periferi in. Twee ambulances met medisch team zijn inmiddels uit Colombo gearriveerd. We sluiten ons bij hen aan. Met vier artsen, drie ambulancebroeders, één chemicus en een aantal mensen voor de logistiek trekken we vervolgens met gillende sirenes langs de verwoeste kust. Eindstation is een boeddhistische tempel waar mensen uit de buurt worden opgevangen. De mensen stromen op ons af. Ter plekke proberen we een organisatie op te zetten om ze direct te kunnen behandelen. De lokale artsen doen de eerste intake omdat wij de taal niet spreken. Ik neem de bloeddruk op van een paar oude vrouwtjes. De communicatie verloop met handen en voeten. Af en toe springt er iemand in van de logistiek om voor ons te tolken. We zien veel snijwonden en gebroken benen of armen. Door de vocht en de hitte zijn bij velen ontstekingen ontstaan. We schrijven antibiotica voor. Even zijn we overdonderd door alles wat er om ons heen gebeurt maar al snel ben ik toch vooral met mijn werk bezig. Dan opeens is er blinde paniek. Iemand roept dat er water komt en massa's mensen beginnen te rennen. Ze verdrukken elkaar. Moeders sleuren kinderen mee aan haren en voeten. Van totale angst vallen mensen flauw. Als blijkt dat er niets aan de hand is proberen we de mensen weer tot rust te brengen. Dan horen we dat het tijd wordt om een
bezoek te brengen aan de moslimgemeenschap iets verder op. Onze medicijnen zijn op en onder de moslims zijn een stuk minder gewonden maar om geen overbodige stress te creëeren bij de bevolking willen we elke schijn voorkomen dat we om religieuze redenen alleen in de tempel hulp hebben geboden. Na wat formeel handjes te hebben geschud met de minister van verkeer en enkele hoge religieuze leiders, die inmiddels ook naar het rampgebied zijn afgereisd, keren we terug naar Colombo. Het rode kruis, artsen zonder grenzen en andere officiële hulpinstanties zijn inmiddels ook in het gebied gearriveerd. Ons werk zit erop. Die nacht rijden we dwars door de jungle en de rijstvelden. Nergens staat aangegeven hoe we moeten rijden maar de lokale bevolking heeft eigenhandig bordjes gemaakt met vingerverf om ons de weg te wijzen. We stoppen bij een kampvuur midden in de jungle en krijgen thee en eten aangeboden. Slaapdronken staan we thee te drinken als mensen ons aanstoten om te zeggen dat ze ons kennen van tv. Jij bent toch die dokter uit Nederland? klinkt het. We delen zelfs handtekeningen uit. Het filmpje dat van ons is gemaakt blijkt als propagandamateriaal te zijn gebruikt om de bevolking op te sporen om ons voorbeeld te volgen en hulp te bieden." 29 december "Het is vier uur 's nachts als we aankomen in Colombo. De hotels puilen uit met toeristen die zo snel mogelijk een vlucht naar huis willen. De artsen bieden ons een slaapplek aan in het Appolo Hospital Colombo. De volgende ochtend nemen we als vrienden afscheid. Slechts één dag en één nacht waren we met ze op pad maar het voelt als een eeuwigheid. We proberen contact te leggen met de rest van de jaarclub. Bellen gaat moeizaam. Per sms krijgen we te horen dat we de volgende dag naar Dubai kunnen vliegen om vanuit daar terug naar Nederland te keren." 30 december "Op het vliegveld van Colombo ontmoeten we de rest. We hoeven niet langs de douane omdat we overal herkend worden. In no time zijn we uitgegroeid tot beroemdheden, lijkt het. Ook in Nederland hebben de kranten over ons bericht. Clubgenoten hebben als woordvoerder voor ons opgetreden terwijl onze ouders niet eens wisten dat we in het rampgebied waren. Het is een vreemde gewaarwording. Ik ben mediamoe. Een uitnodiging voor het tv-programma Barend & Witteman sla ik af. Ik wil gewoon weer aan het werk. Er zijn altijd en overal mensen die geholpen moeten worden. Ook in Nederland. Zij gaan voor."
JORIS WES
NADRUK
11
UBABY
Wes weet raad Alleid, 17 jaar Hallo Joris, ik ben nu eerstejaars tandheelkunde-studente en heb een probleem. Ik zit nu meer dan een maand in Groningen en wat me opvalt, is dat alle kerels in Groningen achterlangs willen. Begrijp me, ik ben echt niet preuts of zo. Ik heb veel kerels achter de middelbare school in het fietsenhok unknown orale pleasure geschonken, maar nog nooit die bruine weg bewandeld. Ik ben erg op m'n hygiëne gesteld (zie mijn studie), en 't lijkt me echt gewoon ranzig. Daar is mijn kontje niet voor gebouwd. Help, ik wil die kerels ook niet teleurstellen. Wat kan ik toch 't beste doen? Beste Alleid, stel je niet zo aan! Zo doen we dat nu eenmaal in Groningen al vele jaren. Gewoon even doorbijten dus…Succes!
Marie-Claire, 21 jaar Help mij!!! Ik ben zwanger!!!! Ik ben 1 week over tijd, en een test geeft 2 streepjes aan. Ongeveer 3 weken geleden heb ik de pil wat onregelmatig ingenomen. Het was een hectische week, want we hadden het bijna uitgemaakt. We besloten het toch nog 1 keer te proberen en de goedmaakseks was geweldig. Onze relatie is eigenlijk nog steeds niet echt zoals 't moet zijn. Doordat hij een hoge functie binnen zijn vereniging bekleed, is hij er vaak niet, wat weer de nodige spanning en ruzie oplevert. We hebben pas 3 maanden een relatie, en ik weet niet hoe ik 't hem moet vertellen. Beste M.C., hij zal 't geweldig vinden! Hou het dus maar gewoon. Het zal jullie relatie goed doen. Wacht nog maar wel even een paar maanden voor je 't hem vertelt…Succes met z'n drietjes!
haar zie is mijn lichaam mijn lichaam niet meer. Ik stamel, tril, bloos, word rood, eet niet meer en wil altijd bij haar zijn. Zelfs als ze slaapt, sluip ik elke nacht haar slaapkamer binnen, waar ik op de rand van haar bed ga zitten en haar urenlang observeer. Soms ga ik ook op expeditie naar haar slipjes en ruik ik eraan, maar niet altijd want ik wil niet als een psycho overkomen. Beste Maarten, jouw gedrag is volledig normaal, hoor. In elk gemixed huis komt dit voor. Niets aan 't handje…ze zal snel van jou zijn…Succes!
Martine, 24 jaar Hey Joris, ik kom net van de huisarts en wat blijkt; ik heb chlamydia en gonorroe. Vorige maand was de test nog negatief wat betekent dat ik de infecties in de afgelopen 4 weken heb opgelopen. Graag wil ik de volgende mensen aanraden een test te doen; Frank, Roderick, Michiel, Jan-Jaap, Egbert-Jan, Mathijs, Robert-jan, Mark, Ali B., Ewald, Geert, Wouter, Reinout, Klaas, Marieke, Joost, Rudolf en Joris Wes. Beste Martine, slik…!
Lief meisje met een spijkerbroek en blond haar, ik zie je af en toe in de Tapperij, waar ik soms ook kom. Volgens mij zie je me dan ook wel eens. Ik ben die student met dat Ralph Lauren-shirt aan. Weet je wie ik ben? Reageer dan snel!
Ik, kansloze afgewezen Sk-columnist, ben hopeloos verliefd op redactrice-achtig typje. Wil jij met mij filosoferen? X-je, een hondachtig zoogdier.
Antwoordnummer 18
Antwoordnummer 20
Antwoordnummer 19
GEZOCHT!!!! Wil jij voor de beste krant van Groningen aan de slag? De Studentenkrant zoekt redacteuren en vormgevers!
Arend-Jan, 22 jaar Hallo Joris, ik zit echt diep in de shit. Mijn vriendin heeft me gisteren verteld dat ze zwanger is. Één of andere eikel heeft haar geadviseerd het te houden, en het mij pas 6 maanden later te vertellen. Onze relatie is rot tot op het bot, mijn verenigingsleven zwaar geruïneerd en mijn studie staat op een totaal uitgedoofd pitje. Ik zie het echt niet meer zitten. Beste A.J., tja…ik weet het ook niet. Doe wat jij denkt dat 't beste is…
Maarten, 21 jaar Beste Joris, ik ben hopeloos verliefd op m'n huisgenootje. Als ik
Misschien had ik niet over je schoenen moeten kotsen, maar ik had zo veel op. Toch kan ik me nog vaagjes herinneren dat je best leuk was. Wil je een keer met mij de kroeg in?
Ps Om privacyredenen zijn alle namen in dit stuk gefingeerd
DIRK
Kijk op www.studentenkrant.org STUDENTENCORRESPONDENTEN
De bruiloft met de hoofdletter ‘B’ COMOREN - Toen ik hoorde dat ik een stage had voor vier maanden bij UNICEF op de Comoren, wilde ik natuurlijk zoveel mogelijk te weten komen over deze mysterieuze archipel. Het enige wat ik echter kon vinden op het Web, was de volgende omschrijving: ‘een islamitisch en arm “bounty eiland” in de Indische oceaan’. Nu ik hier ben en –in UNICEF termenhet veld intrek, leer ik vanzelfsprekend steeds meer over de plaatselijke gebruiken en tradities. Afgezien van het feit dat ik me nog steeds verbaas over de natuur en cultuur, heeft één sociaal ritueel me gegrepen: de Grote Bruiloft. Dit feest neemt minimaal vier dagen in beslag, kost gemiddeld zo’n 60.000 euro en verschaft de Comoriaanse man het broodnodige aanzien. Opvallende kanttekening is dat men soms een kleinschaliger bruiloft viert met ‘de ware liefde’, terwijl de Grote Bruiloft is gereserveerd voor een voorbestemd persoon uit het geboortedorp. Voor mij als buitenstaander is deze gang van zaken echter te ingewikkeld om goed te begrijpen.
Hoewel de armoede overal tastbaar is, vormt deze Bruiloft dus hét oriëntatiepunt in het dagelijks leven van de Comoriaan. Dit alles in een situatie waarin de malariamuggen genadeloos toeslaan en er geen geld is om een fatsoenlijke klamboe te kopen voor de kinderen. En in een situatie waarin de dagelijkse maaltijd uit niet meer bestaat dan een beetje rijst met zo af en toe wat vis. In mijn ogen zorgt dit dus voor een enorme tegenstelling, maar hier lijkt iedereen gevangen in het sociale web van Grote Bruiloften en het verwerven van aanzien. Naast het feit dat de Bruiloft dus belangrijke implicaties heeft voor het dagelijks leven, heeft dit fenomeen ook een sterke invloed op de Comoriaanse economie. In juli en augustus, als de Grote Bruiloften plaatsvinden, is de Unie der Comoren een welvarend land. Hordes vliegtuigen met families komen aan, de plaatselijke winkeltjes kunnen de voorraden niet aanslepen, de werkloosheid is in één klap verdwenen en iedereen is blij. Maar buiten deze
maanden om, raakt het land in totale vergetelheid en is het weer net zo arm als voorheen. En denk je nu: maar zo’n Bruiloft is toch maar één keer, daarna kan zo’n man toch gewoon vrolijk verder leven? Niets is minder waar. Een man wordt daarna ook nog eens geacht de Grote Bruiloft van zijn oudste dochter te financieren en als het even kan die van zijn zus(sen). En de familie van de vrouw? Die heeft als taak om een huis met minimaal vier slaapkamers te bouwen voor het gelukkige echtpaar. De consequenties van dit alles? De man ligt zijn hele leven krom voor de Bruiloften en de vrouw heeft al het recht om hem op straat te zetten als hij zich misdraagt (want het huis is namelijk door haar familie gebouwd). Wat ik denk? De Europese man heeft het helemaal zo slecht nog niet!
Sinja Douwes Studente Internationale Organisaties/Betrekkingen Foto: Pepijn van den Broeke