Colofon Groninger Studentenkrant St. Walburgstraat 22C 9712 HX GRONINGEN http://www.studentenkrant.org ISSN 09270237 De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
Stichtingsbestuur
Inhoud
Gesprek Interview met studentencabaretiers: Anne Jan en Merijn
Nieuws
Populariteit studentenverenigingen op zijn retour
Fietsen is hip. Vooral in dé Fietsstad van 2002 (Groningen dus). Maar die tweewielers blijken geliefd jatmateriaal. Daarom spraken we met een fietsenjunk en een agent. Lees op pagina’s 6 en 7 hoe je goedkoop aan fietsen kunt komen en hoe je ze in je bezit houdt.
Sport
Golfende studenten bereiden zich voor op hun eerste toernooi
Column
Fotografie Jan Luursema, Willem Naus, Sebastiaan Pouyet en Sjef Weller
Vormgeving Sjef Weller
Medewerkers Renée van Groenestein, Jasper de Weerd
Drukwerk Drukkerij 1984
Coverfoto
Jasper de Weerd
Jan Luursema
2 Groninger Studentenkrant
PAGINA 8
Alle studenten mogen golfen bij de Groninger Studenten Golf Vereniging (GSGV). De club werd dit jaar op 14 februari opgericht en 30 september organiseert ze haar eerste GSGV Open. We namen eens een kijkje bij deze eerste openbare golfclub voor Groningse studenten.
Evelien Bijlsma, Jorg Bressers, Deirde Das, Ricus Dullaert, Laura van Eerten, Frieda Hamster, Peter Keizer, Zosia Kooi, Christiaan Kooistra, Bart Jan Teunisse, Sjef Weller, Dafne Wiegers, Hans van der Woude
Volg de krant online op: studentenkrant.org
PAGINA 6/7
Uitgespreid Fietsen
Eindredactie
Redactie
PAGINA 4
Na de KEI-week heerste er enigszins een katerig gevoel in Groningen. Er waren veel minder KEI-lopers dan voorgaande jaren. Waren het er vorig jaar nog ruim 3400, dit jaar wist de KEI nog geen drieduizend eerstejaars te trekken. Ook de studentenverenigingen behaalden een mager resultaat.
Harold Duitscher (06-26456183, h.duitscher@student.rug.nl) en Moniek Steenbergen (06-43434048, moniek_steenbergen@hotmail.com)
Jan Luursema, Sebastiaan Pouyet, Jelmer van der Schaaf
PAGINA 3
Redacteuren Evelien Bijlsma en Laura van Eerten doken in de cover met de aanstormende cabaretiers Anne Jan Toonstra en Merijn Scholten en spraken over het komende Studentencabaret Festival. ‘In Amsterdam stond ik erbij als een zoutzak.’
Voorzitter: Nico van Benthem (0647230571), acquisitie en pr: Judith Harleman (06-42164770) en Femke de Haan (06-48371857), penningmeester: Björn Oortman (06-41371063)
Hoofdredactie
Studentenkrant Oktober 2005
De problemen van Bart
Step right up!
Archeologiestudent Bart zat midden in een moeilijke tijd toen hij voor zijn studie een belangrijke opdracht moest inleveren. Het was net uit met zijn vriendin en hij sliep al een maand heel weinig. Een studiegenoot leende hem zijn werk. ‘Om te vergelijken’, zegt Bart. Maar in de nacht voor de deadline nam hij een groot gedeelte van het werkstuk letterlijk over, zonder bronvermelding. Uit de Volkskrant 20 september 2005 pagina 3. Ik vraag me af wat de echte problemen waren van Bart. Was Bart niet gewoon lui, overspelig en verveeld? Een droge mond. Omgevallen bierflesjes. Gordijnen half gesloten, en kleren voor de helft uitgetrokken. Dorst. Bart wordt wakker in een vreemde kamer. Naast hem ligt een mollige meid. Blond. Haar ogen zijn omringd door donkere randen. Ze snurkt. Geïrriteerd stapt Bart uit bed. Hij wil weg. Op het bureau ligt een pen. Als hij een kort afscheidsbriefje wil schrijven kan hij niet op haar naam komen. Dan maar niet. Op straat zoekt hij tevergeefs naar zijn fiets. Langzaam flitsen fragmenten van de nacht door zijn geheugen. Deze restanten van de avond gaan gepaard met heftige steken in zijn schedel. Hij probeert er niet meer aan te denken. Thuis wacht een bureau met stapels ongelezen boeken. Even wil hij erachter gaan zitten, maar dan ziet hij de foto van haar. Bianca verdween drie weken geleden uit zijn leven. Ze had hem door. ‘Klootzak, je neukt gewoon met anderen!’, schreeuwde ze. Woedend rende Bianca de straat op. Bart wilde haar kalmeren, en rende achter haar aan. Hij was te laat. Ze was vertrokken. Even wilde Bart gaan huilen, maar ze had gelijk. In de drie maanden van hun relatie was hij geen week trouw geweest. Bijna iedere avond ging hij met zijn dispuut op stap. Vrouwen boden zich bij hem aan. Hij hoefde maar te lachen, en het lukte. Bianca zou er toch nooit achter komen. Nu moet de foto verdwijnen, met lijstje en al. Hij pakt hem op en loopt naar de vuilnisbak in de keuken. De afwas puilt de keukenkastjes uit. Zijn schoenen plakken aan de vloer. De geur van knoflook glipt langs de deur van de koelkast, die op een kier is blijven staan. Snel gooit hij de beeltenis van Bianca op de uitpuilende hoop vuilnis. ‘Je was toch slecht in bed’, denkt hij hardop. Na een korte, koude douche, gaat hij achter zijn bureau zitten. Studeren. Het lukt niet. De hele dag staart hij naar de opdracht die morgen ingeleverd moet worden. Het werkstuk van Boris ligt uitgeprint naar hem te staren. De scriptie van Boris is klaar. Die van hem niet. De telefoon gaat. Marc, van zijn dispuut, gaat naar de kroeg. Bart wil mee. Opeens is het werkstuk zo klaar. Eventjes de computer aan. Met ferme tikken op het toetsenbord neemt Bart hele stukken over uit de tekst van Boris. De volgende ochtend werd hij wakker, maar waar? Die Bart. Hij kwam ermee weg. De examencommissie had oog voor zijn problemen. Hij had tenslotte al een maand slecht geslapen.
‘Op de step, op de step, ‘k ben zo blij dat ik ‘m heb’, zongen deze twee clownsneuzen bij de start van hun roadtrip per autoped naar Denemarken. Met hun reis willen ze (Foto: Sjef Weller) geld inzamelen voor Cliniclowns. Lees meer op pagina 5. Entree
Voorbereidingen 19e Studenten Cabaret Festival gestart
‘Een uitgelezen kans om op je bek te gaan’
Door Evelien Bijlsma en Laura van Eerten Fotografie: Jan Luursema
De Stadsschouwburg Groningen is op 26, 27 en 28 oktober het decor voor het 19e Groninger Studenten Cabaret Festival. Woensdag de 26e en donderdag 27 oktober zijn de halve finales. Van de zes deelnemers gaan er na beoordeling van de jury drie door naar de finale op vrijdag. Als voorproefje op het festival interviewde de SK twee deelnemers uit Groningen. Anne Jan Toonstra is één van de twee Groningse deelnemers die dit jaar geselecteerd zijn voor het Groninger Studenten Cabaret Festival. Inmiddels negendejaars student geneeskunde en sinds vier jaar serieus bezig met cabaret. Voor die tijd was Anne Jan actief binnen de theatersportvereniging van studentenvereniging Cleopatra. In zijn jonge jaren was hij al veel bezig met muziek en de eindexamenvoorstelling van een middelbare school wekte zijn interesse in toneel. Aangezien er geen toneel- of cabaretgroep was op zijn eigen middelbare school, besloot hij iets met toneel te gaan doen wanneer hij ging studeren. Dit resulteerde tot nu toe in een eerste prijs voor het Cameretten Festival en een tweede keer het Studenten Cabaret Festival in Groningen. ‘Nu gaat het er maar eens van komen’, besloot Merijn Scholten begin dit jaar. De 21-jarige bedrijfskundestudent wilde altijd al een cabaretvoorstelling maken en toen zijn omgeving hem ook lichtelijk begon te pushen schreef hij zich zonder er iemand van op de hoogte stellen in voor het Griffioen Cabaret Festival in Amsterdam. ‘Ik zag dat festival als een uitgelezen kans om op mijn bek te gaan. In de voorronde moest ik een stuk van zeven minuten spelen. Ik dacht: als het een afgang wordt, is het in ieder geval een korte! Nergens voor nodig, dat pessimisme. Hij stond uiteindelijk in de halve finale, net als dit jaar in de negentiende editie van het Groninger Studenten Cabaret Festival. In 2001 won Anne Jan al grote cabaretfestivals toen nog met een duo. ‘Het kwam toen eigenlijk iets te snel’, vertelt Anne Jan, ‘het was het eerste programma en we waren nog onervaren’. Inmiddels heeft Anne Jan behoorlijk wat ervaring opgedaan in de jaren na Cameretten. Met zijn compagnon reisde hij door het hele land met periodes waarin ze gemiddeld één á twee voorstellingen per week speelden. Sinds een jaar is Anne Jan bezig met de ontwikkeling van zijn soloprogramma. Hij treedt nog steeds regelmatig op door het hele land, nu ongeveer één keer per maand. Het levert hem genoeg op om naast zijn studie geen ander bijbaantje dan cabaretier te Het gesprek
hoeven hebben. ‘Dat mag ook wel, je bent zo twee dagen kwijt om een avond in Maastricht te spelen’, aldus Anne Jan. Op wat toneelervaring na is de podiumcarrière van Merijn nog in prille staat. Hij speelde eerder toneel bij Albertus en stond in het toneelstuk “God” van het Groninger Studenten Toneel. Cabaret heeft echter zijn voorkeur, omdat hij zijn eigen teksten kan schrijven. ‘Sommige cabaretiers hebben de behoefte zich te uiten op het podium, ik ga vooral voor de teksten. Ik stileer ze tot het uiterste. Het nadeel ten opzichte van toneel is dat wanneer je voorstelling wordt afgekraakt, het ook nog eens je eigen teksten zijn die de grond in geboord worden’. Voor Anne Jan is er een groot verschil tussen vier jaar geleden en nu aan de entree van het cabaret festival. ‘Toen kwam het vanuit het niets’, zegt hij. Nu weet Anne Jan min of meer wat hem te wachten staat. Het blijft natuurlijk altijd spannend, ondanks dat hij inmiddels veel meer ervaring heeft dan sommige andere deelnemers aan het festival zoals zijn Groningse collega Merijn. In het schrijven van zijn programma merkt Anne Jan duidelijk een ontwikkeling; waar het eerst meer losse stukjes waren komt er steeds meer lijn in zijn verhaal. Debutant Merijn vindt het moeilijk zijn kansen in te schatten. ‘Ik moet om de anderen net zo hard lachen. Het is te merken dat sommigen meer podiumervaring hebben. Anne Jan bijvoorbeeld staat echt soepel op dat podium’. Maar Merijn heeft nog even de tijd om meer souplesse te verwerven. De halve finalisten worden ruimschoots in staat gesteld hun voorstelling bij te schaven en te verfijnen. In de samenstelling waarin ze ook in de schouwburg Groningen zullen staan spelen ze een aantal try-outs in kleinere theaters in het land. Daarnaast krijgen ze workshops van professionele regisseurs. ‘Ik moet nog wat losser worden, zorgen dat mijn verhaal geen monoloog wordt. Soms ben ik ook wat te rustig op het podium, ik vertel meer dan dat ik typetjes speel of achter de piano zit. Tijdens de try-out in Amsterdam stond ik erbij als een zoutzak’. Merijn is erg tevreden met zijn
coach. ‘We gaan niet in discussie over een grap of zo. Ze kijkt puur waar de winst behaald kan worden’. Ook Anne Jan zit midden in de try-outs van zijn stuk. Op het moment van het interview zijn de eerste twee try-outs achter de rug en komende week volgt de rest waaronder één in Gent. De try-outs staan onder leiding van een regisseur en hier en daar worden kleine dingetjes bijgeschaafd. Muziek speelt een belangrijke rol in zijn werk. Naast live muziek maakt hij onder andere ook gebruik van geluidsbanden. Wat de inhoud betreft blijft een goede grap maken het uitgangspunt. Zijn programma heeft nog geen vaste naam. De werktitel “Allah is een lul” heeft inmiddels plaats gemaakt voor “Storm en Drang”. De titel van het stuk is meer omdat het nu eenmaal een naam moet hebben en zegt vrij weinig over de inhoud, want ‘uiteindelijk slaan titels nergens op’ volgens de cabaretier. Voor Merijn komt het maken van een voorstelling neer op achter zijn computer gaan zitten en schrijven. Het creatiefste moment van de dag is voor hem zijn dagelijkse douchepartij, waar hij de meeste inspiratie opdoet. Hij haalt zijn onderwerpen niet per se uit de actualiteit en steekt geen monologen af over een tragische jeugd. Zijn voorstelling draagt de titel "Wgaaneetn", naar een verhaal uit zijn show. De voorstelling is voornamelijk verhalend, ‘maar er zitten ook slechte grappen in’. Anne Jan zou in de toekomst het liefst gedeeltelijk arts willen zijn om een basisinkomen te hebben en de rest opvullen als cabaretier. Merijn heeft nog geen idee hoe het allemaal gaat lopen. Hij wil dit jaar zijn bachelor afronden en daarna een master in journalistiek gaan volgen. ‘Ik weet niet of een toekomst als cabaretier wel realistisch is. Er is al zo belachelijk veel cabaret. Op elk feestje staat wel een cabaretier twintig minuten grappen te maken’. Merijn en Anne Jan spelen tijdens de halve finale van donderdag 27 oktober. Kijk voor meer informatie op www.gscf.nl. Groninger Studentenkrant 3
Verenigingen raken uit de mode
Opnieuw magere KEI-w week voor verenigingen
Door Harold Duitscher Fotografie: Sjef Weller (archief)
Fleks’ bungeejump was vorig jaar dé publiekstrekker bij de Battle of the Kei. Dit jaar was het budget minder elastisch.
Na de KEI-wweek heerste er enigszins een katerig gevoel in Groningen. Er waren veel minder KEIlopers dan voorgaande jaren. Waren het er vorig jaar nog ruim 3400, dit jaar wist de KEI nog geen drieduizend eerstejaars te trekken. De lage aantallen deden vrezen voor de studentenverenigingen. Het resultaat achteraf is inderdaad matig. Het lijkt erop dat de meeste studentenverenigingen stabiel blijven in hun ledenaantallen en de aantallen nieuwelingen blijven. Uitschieter was wederom Dizkartes. De vereniging lijkt een onstuitbare groei door te maken. Dit jaar mocht de vereniging weer bijna 260 nieuwe leden verwelkomen. Het lijkt erop dat Vindicat en Albertus ook Dizkartes als directe concurrent kunnen verwachten. Een duidelijke reden voor de grote aanwas van nieuwe Dizkartianen is moeilijk te geven. Waarschijnlijk is het minder traditionele maar toch studentikoze karakter verantwoordelijk voor het feit dat de vereniging veel nieuwe eerstejaars aantrekt. Vindicat haalde ongeveer 400 nieuwe leden binnen. Het was een stijging ten opzichte van vorig jaar, toen er een significante daling te bespeuren was in het nieuwe ledenaantal. Daarvoor kende Vindicat een tamelijk stabiel aantal nieuwe leden. Als reden denkt Vindicat dat er dit jaar de uitgebreide lustrumweek was. Daarbij was ook een scholierenfeest, wat mogelijkerwijs meer nieuwe leden aan wist te trekken. Daarnaast deed Vindicat meer aan promotie tijdens de KEI-week. Albertus zette de dalende lijn van de afgelopen jaren door. Ondanks het opzetten van een speciale website en een uitgebreid KEI-programma verwelkomde de vereniging minder leden. Zo’n 300 nieuwelingen meldden zich aan. Al jaren kampt de vereniging met licht dalende aantallen eerstejaars.
4 Groninger Studentenkrant
Albertus onderzoekt waarom er een dalende trend inzet. De kleinere studentenverenigingen kenden stabielere cijfers. Daar speelt bovendien bij mee dat de kleinere verenigingen veelal een langere aanmeldingsperiode kennen en een tweede introductietijd kennen met de Kiezel, die in februari wordt gehouden. Veel studenten die aan het begin van het jaar nog geen lid wilden worden van een vereniging, maar toch op die beslissing willen terugkomen grijpen die gelegenheid aan om lid te worden van een
Voor kleinere verenigingen is de Kiezel belangrijker vereniging. Uit een reportage van de Studentenkrant in februari van dit jaar bleek dat de kleine verenigingen zo’n tweederde van de leden uit de Kiezel haalden. Unitas haalde tijdens de KEI-week zo’n 20 leden binnen, maar kent een langere inschrijfperiode, waardoor er naar schatting in totaal zo’n 50 nieuwe leden bij de vereniging zullen komen. Ook met dit aantal blijft de vereniging op ongeveer hetzelfde peil als de jaren er voor. De jongste vereniging, Fleks, zag 43 nieuwe leden aantreden, maar de vereniging kent een doorlopende aanmeldingsprocedure. Met 43 leden leed Fleks wel enig verlies op het aantal aanmeldingen. Toch is de vereniging niet ontevreden. Het is wachten op de Kiezel in februari voor de kleine verenigingen om meer leden binnen te halen. Voor de meeste verenigingen zijn de cijfers niet verrassend. Landelijk kampen de meeste verenigingen met teruglopende of geringe stijgingen in de ledenaantallen en aanmeldingen.
Theaterfestival van start Van 19 t/m 23 oktober zal de derde editie van het Studenten Theater Festival plaatsvinden. Hierbij worden studenten- theatervoorstellingen gepresenteerd in de Usva en het Universiteitstheater, die beoordeeld worden door het publiek en een vakjury. Daarnaast worden er workshops, lezingen en nabesprekingen georganiseerd. De voorstellingen zijn geproduceerd door verschillende Nederlandse en voor het eerst ook buitenlandse studententheatergroepen uit België, Duitsland en Roemenië. Ook nieuw is het concept ‘See Now, Pay Later’; als toeschouwer mag je na het zien van een voorstelling zelf weten wat je ervoor betaalt! Op deze manier kan door het publiek, aan de hand van de buit, de kwaliteit van de voorstelling worden bepaald. (MS)
Veel cafés en disco’s onveilig Veel cafes en discotheken in het noorden voldoen niet aan de brandveiligheidvoorschriften. Dat concludeert de VROM-inspectie na onderzoeken in Groningen Drenthe en Friesland. Volgens inspecteur Nico Tilstra kan een tragedie als in Volendam zo maar weer gebeuren. De inspectie trof zeer gevaarlijke situaties aan zoals nooduitgangen die niet open gingen en brandgevaarlijke materialen die vluchtroutes versperden. De inspecteur vindt het veelbetekenend dat veel exploitanten nog steeds niet beschikken over een gebruiksvergunning met eisen voor de brandveiligheid. In Groningen is dat in 86 procent van de gevallen wel het geval, maar Drenthe (54 procent) en Friesland (24 procent) scoren veel slechter. Ook wordt er onvoldoende streng gecontroleerd of men zich aan de regels houdt. Bovendien worden misstanden te lang gedoogd. (HD) Nieuws
Studenten ergeren zich wild aan verschoolsing
‘Ik zie geen verschil meer met de middelbare school’
Door Harold Duitscher
Het verhitte de gemoederen behoorlijk bij de opening van het nieuwe studiejaar. PvdA-lleider Wouter Bos pleitte voor het samengaan van het hoger beroepsonderwijs en het wetenschappelijk. Woedend waren de academische reacties. Maar lijken HBO en WO al niet veel langer op elkaar? ‘We moeten de stammenstrijd tussen hogescholen en universiteiten afschaffen door ze gelijk te stellen’, zei Wouter Bos bij de opening van het schooljaar van de Hanzehogeschool. Het schoot tal van academici het verkeerde keelgat in. De academische principes zouden verloren gaan, het VWOdiploma zou volledig nutteloos worden en het wetenschappelijke gehalte van de universiteit zou te grabbel worden gegooid. Maar veel studenten klagen nu al over ‘verschoolsing’. Het heeft te maken met het feit dat de universiteit het studierendement van de studenten wil verhogen. Door meer verplichtingen aan de studenten op te leggen zouden de prestaties omhoog gaan. Wat de universiteit meer geld oplevert.
Apart’ja
Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap gebruikt het rendement van universiteiten en hogescholen als uitgangspunt voor het uitdelen van geld. Hoe meer studenten van een faculteit afstuderen, des te meer geld ontvangt een faculteit. De striktere reguleringen dienen dus om meer studenten sneller af te laten studeren. Gevraagd naar de meningen van studenten van verschillende faculteiten kwam een negatief beeld over de mate van verschoolsing naar voren. ‘Het is absurd’, zegt een groepje geschiedenisstudenten bijna in koor. Studenten moeten naar verplichte colleges, hebben verplichte testimonia die gehaald moeten worden en worden gedwongen thuiswerkopdrachten te maken op een schaal die alleen maar groter wordt. Bij geschiedenis zijn bijvoorbeeld bijna alle colleges verplicht. Bij meer dan twee keer verstek gaan volgt
‘Veel van die colleges zijn volkomen nutteloos’ stevig geklaagd over verschoolsing van het wetenschappelijk onderwijs. Zowel gevraagde alfa- als bètastudenten vinden in veel gevallen het onderwijs te schools. Het meest vervelend worden de verplichte colleges gevonden. Merendeel van de gevraagde studenten bleek vooral deze het meest vervelend te vinden. Vaak wordt het nut van deze colleges volledig betwijfeld. Vooral de aanwezigheidsplicht wordt als veel te schools ervaren: ‘Onzin. Veel van die colleges zijn volkomen nutteloos, maar je moet er toch op verschijnen om zinloze verhalen van je medestudenten aan te horen. Die en die moet dat presenteren. Het is flauwekul volgens mij dat dat benodigd is voor een deugdelijke academische vorming’. Wederom een mening die er niet om liegt. De fractie van de Studentenorganisatie Groningen (SOG) keert zich in verkiezingsprogramma’s steevast tegen verschoolsing. Fractievoorzitter Erik Stegerhoek wordt ‘niet vrolijk’ van de verschoolsing. Als absoluut dieptepunt noemt hij het “E-portfolio” van Medische Wetenschappen:
‘Hierin moeten studenten verplicht vertellen wat ze van hun vakken hebben geleerd, vertellen welke vaardigheden ze ontwikkelen, zelfreflecterende stukken schrijven en uitleggen hoe de vakken die ze kiezen passen bij het werk die ze in de toekomst graag willen doen. Hier wordt de student op afgerekend en zijn zes jaar lang tien EC's per jaar verbonden. Schoolser dan dat kan het bijna niet worden!’. Volgens het SOG blijven studenten in veel gevallen weg omdat ze de stof niet interessant vinden. Stegerhoek: ‘Steeds meer docenten denken door verplichtingen in te voeren de rendementen van hun vak op te krikken. Maar daarmee bestrijden ze de symptomen en niet het onderliggende probleem. Door studenten uit te dagen en colleges interessanter te maken houd je studenten betrokken bij hun studie, en zullen ze daar hun prioriteit leggen. Huiswerk meegeven en aanwezigheidsplichten zijn doekjes voor het bloeden en doen de motivatie van de student zeker geen goed. Bovendien werken ze mijns inziens eerder afstompend dan dat ze het academisch denken stimuleren.’ Het standpunt van het SOG kan op veel bijval rekenen van studenten. Het VOS kan zich in de kritiek van het SOG grotendeels vinden, maar vindt mentoring van studenten belangrijker om de student bij de les te houden. Toch zien sommige studenten het nut van alle verplichtingen wel in. ‘Ik zou anders nooit naar college gaan’, is dan meestal de reactie. Sommige studenten vinden het prettig nog enigszins achter de broek aangezeten te worden, of denken dat zonder de verplichtingen alleen de geïnteresseerden naar de colleges zouden komen. Gezien de plannen van regering en PvdA om meer marktwerking in het hoger onderwijs te introduceren lijkt er vooralsnog aan de verschoolsing geen eind te komen. Want met de marktwerking worden de rendementscijfers van de faculteiten nog belangrijker. En zuchten de studenten nog meer onder verplichte colleges.
One small step for man Je zit samen met je beste vriend op je te kleine studentenkamer goedkoop bier te zuipen en jullie besluiten samen dat jullie iets willen doen voor een goed doel. Maar ja, wat en hoe? Onder invloed van de alcohol passeert het ene bizarre idee na het andere de revue. Na een tijdje gaat je beste vriend met zijn rode drankneus wel heel erg op een clown lijken en dan weet je het: we gaan op de step naar Denemarken met een rode clownsneus op om geld in te zamelen voor Cliniclowns! “Maar waarom in hemelsnaam naar Denemarken?”, krijg je vervolgens van je vrienden te horen. Nou, normaal gaat iedereen altijd naar het zuiden om een record te vestigen, dus gaan wij naar het noorden. Zo moet het ongeveer gegaan zijn toen student economische wetenschappen Rick van Denderen en filosofiestudent Peter van Beek op hun idee kwamen om naar Tonder in Denemarken te gaan steppen
Achtergrond
automatisch blokkering van deelname aan het college. Veel klappers en readers zijn verkapte werkboeken, zeggen veel ondervraagde studenten. Er moeten opdrachten uit gemaakt worden en bepalen de collegestof. ‘Ik zie eigenlijk geen verschil met wat ik vroeger op de middelbare school kreeg voorgeschoteld. Er wordt niet zo gek veel aan academisch onderwijs gedaan, moet ik bekennen’. Het zijn de woorden van zomaar een geschiedenisstudent. Maar ook op andere opleidingen wordt
Door Hans van der Woude Foto: Sjef Weller
voor Cliniclowns. Ze hebben wel vaker vreemde dingen uitgehaald, maar volgens Peter is dit toch wel hun vreemdste stunt tot dusverre. Hun reis loopt via Noord-Duitsland en het Duitse Helgoland naar het Deense Tonder. In totaal zullen ze tweehonderd kilometer per step afleggen. De rest van de afstand reizen ze per boot. Het aanvankelijke plan om op ministepjes met skatewieltjes de reis te volbrengen werd na een halsbrekende rit over klinkerwegen in de stad toch maar niet doorgezet. Daarom zijn ze donderdag 15 september, onder luide aanmoediging van familie en vrienden, vanaf de Grote Markt vertrokken op grotere steps met luchtbanden. De enige bagage die ze mee hebben genomen is een rugzakje met een bandenplakset en uiteraard een schone onderbroek. Onderweg zullen ze helaas geen ziekenhuizen aandoen om daar ook daadwerkelijk als Cliniclown aan de slag te gaan. Ze hebben geen aspiraties op dat gebied, maar wie weet zal deze reis hun op andere gedachten brengen. In ieder geval hebben ze beloofd de hele rit hun rode neus op te houden. Dat dit niet makkelijk is, werd al snel duidelijk toen Rick al na tien meter voor de eerste keer zijn rode neus verloor. Er is overigens geen ontvangstcomité geregeld in het Deense Tonder, dus daar zal men zeker raar staan te kijken als ze opeens twee clowns op een step zien aankomen….
Groninger Studentenkrant 5
Golfende studenten bereiden zich voor op eerste toernooi
‘Het GSGV Open moet echt ons paradepaardje worden’
Door Laura van Eerten en Hans van der Woude Fotografie: Jan Luursema
Op vrijdag 30 september vindt voor de eerste keer het GSGV Open plaats op G.C. de Semslanden in Gasselte. Dit golftoernooi wordt georganiseerd door de de Groninger Studenten Golf Vereniging (GSGV). De GSGV werd dit jaar op 14 februari opgericht. De golfclub is opgericht, omdat er onder studenten een toenemend animo bestaat voor de golfsport. “We zijn ongeveer anderhalf jaar geleden begonnen met het opzetten van de vereniging. Ons doel daarbij was om studenten op een laagdrempelige en goedkope manier met golf in aanraking te brengen, waarbij gezelligheid een belangrijk onderdeel is’, aldus voorzitter Koen Beijering. ‘Toen wij begonnen had alleen Vindicat een golfclub, maar daarvoor moet je lid zijn van Vindicat en bovendien moet je gevraagd worden. Wij staan open voor alle studenten. Het lidmaatschap voor de GSGV bedraagt 65 euro per jaar, eventueel cursusgeld komt daar nog overheen en golfclubs zijn gratis te lenen voor leden’. De thuisbasis van de GSGV is het Grunopark te Harkstede. Hier hebben ze een floating range die over achttien aflagplaatsen beschikt waarvan er acht overdekt zijn. Een floating range is een afslagplaats waarbij je golfballen die blijven drijven (floaters) in het water slaat. Verder beschikken ze over een aantal put-holes, een bunker en een restaurant met bar. Volgend jaar worden er nog vier extra oefenholes aangelegd. De vereniging telt inmiddels honderdvijftig leden, terwijl de oprichters gehoopt hadden op ongeveer tachtig. Een onverwacht succes dus. Nieuwe leden kunnen lessen volgen onder begeleiding van drie professionals op elke donderdagavond. Bovendien kunnen ze de hele week door op de club terecht om een balletje te slaan. Als de cursisten het golfspel goed genoeg onder de knie hebben, kunnen ze gaan voor hun Golfvaardigheidsbewijs, het GVB. Deze heb je nodig om ook daadwerkelijk op een echte golfbaan te mogen spelen. De voorbereidingen op het GSGV Open lopen goed. ‘We hopen op ongeveer zeventig mensen en momenteel zitten we op zo’n vijftig aanmeldingen. We verwachten nog een aantal aanmeldingen op het laatste moment, dus we zijn erg tevreden’, zegt Beijering. ‘Dit toernooi moet echt ons paradepaardje gaan worden en het is de bedoeling dat uitgroeit tot een jaarlijks evenement’, vult bestuurslid Ernst Koenes hem aan. Bij het toernooi zijn er meerdere categorieën. Zo kunnen ook mensen die niet in het bezit zijn van het GVB deelnemen aan het toernooi. De hoofdprijs voor de eerste categorie is een korte wintersportvakantie, waarvan de bestemming nog onbekend is. De cursisten zijn tijdens de les druk bezig om hun afslag te verbeteren of om even een balletje te putten. Cursiste Marlies de Wilde die net met een verwoede poging bezig is om een bal vanuit een bunker te slaan: ‘Ik ben eigenlijk per toeval begonnen met golf. Koen Beijering is een goede vriend van mij en hij heeft mij op een avond in de kroeg overgehaald om lid te worden. Ter plekke heb ik me toen aangemeld. Mijn vrienden kijken vaak wel raar op als ik zeg dat ik golf, maar ik vind het een leuke, ontspannende bezigheid. Ik ben er vanaf het begin bij, maar mijn GVB heb ik nog niet. Ik doe het lekker rustig aan’. Hoewel de club openstaat voor alle studenten, is het gehalte typische golfers op de cursus hoog. Koenes: ‘We proberen wel een echt golfsfeertje te creëren en de mensen die zich bij ons aanmelden merken snel genoeg of ze zich bij ons thuisvoelen of niet. Verder houden we ons ook aan de etiquette van de sport. Zo is het verboden om je mobiele telefoon aan te laten staan tijdens het oefenen en tijdens wedstrijden draag je natuurlijk geen spijkerbroek, maar gepaste kleding. We willen wel serieus genomen worden binnen de golfwereld’. (Advertenties)
8 Groninger Studentenkrant
Sport
Groverpop voelt zich ‘gewoon geneukt’
‘Simplon houdt zich niet aan de afspraken’
Cultuurpodium Simplon bevindt zich opnieuw in een lastig parket. Begin augustus werd bekend dat het poppodium op zoek is naar een nieuwe hoofdprogrammeur, een ontwikkeling die echter niet bij iedereen in goede aarde is gevallen.
zou hierbinnen verzorgd worden door Groverpop en Zapclub, voor respectievelijk band- en danceavonden. Het leek een stevige basis en de gemeente stemde dan ook in met het plan. Daarom was het een onaangename verrassing voor Groverpop en Zapclub toen ze onlangs hoorden dat er een nieuwe hoofdprogrammeur werd gezocht. Dit leidde begin augustus al tot het vertrek van Zapclub uit Simplon. Volgens woordvoerder Jort Nijhof omdat ‘we denken ons artistieke plan daar niet succesvol ten uitvoer te kunnen brengen’. Groverpop heeft tijdelijk alle projecten in Simplon stopgezet, totdat er
De laatste jaren vormden een turbulente tijd voor Simplon. Er werd geworsteld met de gemeente over subsidie en de precieze status van het jongerencentrum. De gemeente wilde namelijk dat Simplon niet alleen een cultuurpodium werd, maar ook een welzijnsfunctie zou hebben. De financiën zouden dan ook respectievelijk uit het potje Cultuur en Welzijn komen.
Ondertussen zit Simplon met een probleem
Nadat in 2004 een akkoord bereikt werd waarin het poppodium twee jaar de tijd zou krijgen de financiën op orde te krijgen, leek een rustige tijd aan te breken. Totdat begin 2005 bekend werd dat Simplon in maart een plan klaar moest hebben waarin 85.000 euro extra bezuinigd zou worden. Dit schoot totaal in het verkeerde keelgat, zowel bij Simplon zelf als bij Groverpop, de organisatie die samen met dance-koepel Zapclub de afgelopen twee jaar grotendeels de programmering bij Simplon heeft verzorgd. Na enkele maanden onderhandelen werd er in mei uiteindelijk een nieuw akkoord bereikt: Simplon zou niet langer een welzijnsfunctie vervullen, maar puur als cultuurpodium functioneren. De programmering
meer duidelijkheid is over de toekomst van Simplon en de rol van Groverpop daarin. Het blijft wel gewoon doorgaan met de andere activiteiten in de provincie. Bij Groverpop-directeur Patrick van Lint overheerst vooral het onbegrip: ‘We voelen ons gewoon geneukt. Simplon gaat tegen de afspraken in die in mei zijn gemaakt.’ Volgens de directeur van Simplon, Eric op ’t Eijnde, was de rol die Groverpop en Zapclub in de programmering speelden echter van tijdelijke aard, en was het afgesproken dat er een nieuwe programmeur zou komen. Hij geeft wel toe dat de communicatie naar Groverpop en Zapclub toe ‘een beetje onhandig’ is gegaan. Zo moesten zij door derden op de advertentie van Simplon gewezen worden waarin de vacature voor programmeur werd aangeboden. Ondertussen zit Simplon vooralsnog wel met een probleem; niet alleen moet het nu zelf de programmering verzorgen, ook kan het niet meer beschikken over de danceavonden van Zapclub. Dit was reden genoeg voor de PvdA om haar bezorgdheid te uiten over de toekomst van Simplon en hierover vragen te stellen aan wethouder Karin Dekker (GroenLinks), belast met de portefeuille Cultuur en daarmee ook met de subsidie van Simplon. Zij heeft ondertussen een gesprek gehad met Simplon en Groverpop, waar echter tot dusver weinig constructiefs uit is gekomen. Wel is bereikt dat Groverpop en Zapclub, die eerder nog zeiden Simplon als een afgesloten hoofdstuk te beschouwen, nog een keer met Simplon om de tafel zullen gaan zitten. Ook zal Groverpop (opnieuw) een plan schrijven waarin het zijn toekomstvisie uiteenzet. In dit plan zal aanbevolen worden dat Groverpop en Zapclub aanblijven als de belangrijkste programmeurs, en dat een nieuwe programmeur niet nodig is. De vraag is nu dus wat Simplon zal doen: doorgaan op de oude voet met Groverpop en Zapclub of een totaal nieuwe weg inslaan met een nieuwe hoofdprogrammeur. Eén ding is zeker: Simplon blijft de gemoederen de komende tijd bezighouden.
Cultuur
Uitladder
Door Ricus Dullaert en Dafne Wiegers Fotografie: Sjef Weller
Oktober Zaterdag 1-110: Frans Bauer, Martiniplaza, 20:15 Zondag 2-110: It’s all in the Family, Muziekschool, 20:30 Maandag 3-110: Vital, RKZ Bios, 21:00 Dinsdag 4-110: Millions, Vera Zienema, 20:30 Woensdag 5-110: Groninger Kleinkunst Open, Usva, 20:30 Woensdag-VVrijdag 5 t/m 7-110: Theater te Water, Hoge der Aa, 20:30 Zaterdag 8-110: Night of the Gabbers, Huize Maas, 23:00 Zondag 9-110: Guus Meeuwis, Martiniplaza, 20:15 Maandag 10-110: International Student Night, Sally O’Briens, 23:00 Dinsdag 11-110: Proza Proeven, Usva, 20:30 Donderdag 13-110: Studentendiscussiecafé, Usva, 20:00 Vrijdag 14-110: Paul Weller, Oosterpoort, 20:30 Zaterdag 15-110: Saturday Night Fever, Martiniplaza, 21:00 Maandag 17-110: Element 5, De Kar, 23:00 Dinsdag 18-110: The Luminal Institute (dans), Grand Theatre, 20:30 Woensdag-ZZondag 19-223 oktober: Studenten Theater Festival Vrijdag 21-110: The Editors, Vera, 21.30 Zaterdag 22-110: 40 Jaar BZN, Martiniplaza, 20:15 Zondag 23-110: Theater Adhoc, Fysiologisch Laboratorium, 15:00 Dinsdag 25-110: The Life and Work of J.X. Williams, Vera Zienema, 21:00 Woensdag 26-110: Comedy Night, Simplon, by Comedy Cafe Amsterdam, 20.00 Donderdag 27-110: Plugin Café, de Spieghel Vrijdag 28-110: Finale Groninger Studenten Theater Cabaret Festival, Stadsschouwburg, 20.15 Zaterdag 29-110: Kung Fu Hustle, RKZ Bios, 21:00 (Advertentie)
Groninger Studentenkrant 9
Opinie
De moord met de kaasschaaf Mijn openlijk aan mijn collega’s geuite voornemen om mijn eerste hoorcollege van de cursus 2005-22006 bij wijze van noodkreet en statement in onderbroek te geven, heeft heel wat reacties losgemaakt, variërend van ‘volstrekt ongepast’ tot ‘wat heerlijk dat eindelijk iemand eens zijn mond open doet en zijn nek uit steekt’. Toen de media zich – zonder dat ik daarin de hand had - gretig meldden, waren de poppen helemaal aan het dansen.
Prof. Dr. D.E.H. de Boer
Sommigen, waaronder tot mijn verbijstering een tot in de UR opgeklommen student, meenden dat ik de overleg-gremia te weinig had benut. De meesten deelden echter mijn mening dat mijn ongebruikelijke actie misschien een te lang stilgezwegen discussie op gang kon helpen. Waar ging en gaat het mij eigenlijk om? Sinds ik in 1992 in Groningen kwam werken, hebben bezuiniging na bezuiniging en verandering na verandering het hoger onderwijs getroffen. Tot 2001 heb ik, als voorzitter van de toen nog gecombineerde Opleiding Geschiedenis, IO en Journalistiek, voorzitter van een facultaire commissie implementatie bezuinigingen (SIC!), voorzitter van het dagelijks bestuur van het onderzoeksinstituut COMERS en tenslotte opleidingsdirecteur van Geschiedenis, IO en Journalistiek, geprobeerd de problematiek in goede banen te helpen leiden. Daarbij werd gaandeweg steeds duidelijker dat ‘het systeem’ bezig was met een aanslag op de kwaliteit van het aca-demisch onderwijs, niet via een ‘Blitzkrieg’, maar via een sluip-moord. De gebruikte wapens daarbij waren ‘kaasschaaf’ en ‘camouflage’. De kaasschaafmethode kreeg daarbij vooral de vorm van het voetje voor voetje reduceren van beschikbare onderwijsformaties, waarbij negatieve scenario’s op basis van verwachte daling van studentenaantallen en/of overheidsfinanciering, verwachte verschuiving van studentinteresse etc. de toon zetten. Jaar in jaar uit moest de spanning tussen beschikbare en benodigde formatie via lapmiddelen, met tijdelijke formatie worden verminderd. Jaar in jaar uit slikten de docenten overbelasting – b.ijvoorbeeld door te grote groeps-
grootte – in de hoop (soms vanwege de voorgespiegelde verwachting) dat het leed bij een volgend formatieplan geleden zou zijn. En jaar in jaar uit verzuchtte men dat nu echt de bodem was bereikt, om vervolgens een jaar later te constateren dat het toch nog erger kon. De camouflage had vooral de vorm van plannenmakersjargon, waarin begrippen als studeerbaarheid, ambitie, transparantie en efficiëntie het beeld van een vitaal, naar kwaliteit strevend academisch stelsel overeind moesten houden, zonder dat de bijbehorende financieringsgarantie werd afgegeven. Gelijktijdig hielden nota’s als die van de beroemde commissie-Vonhoff ‘Men weegt kaneel bij het lood’ en het perspectief van mogelijke formatieve uitbreiding bij invoering van de BaMa-structuur de hoop op verbetering levend. Maar de alom bejubelde nota die de commissie-Vonhoff in februari 1995 presenteerde, die een vurig pleidooi bevatte voor het stimuleren van de geesteswetenschappen, waarvoor het ‘vijf voor twaalf’ was, is geruisloos naar de ministeriële en universitaire papiervernietigers verdwenen. De realisten die vreesden dat de BaMa een verkapte, ordinaire bezuinigingsmaatregel zou worden, hebben helaas gelijk gekregen.
Geen Blitzkrieg maar sluipmoord Wat zou benutten van de overleg-gremia hebben kunnen bijdragen tot het oplossen van deze problematiek? Weinig tot niets, vrees ik. Zolang de problemen van financiering en ombuiging van bovenaf steeds verder naar de ondergelegen niveaus worden afgewenteld, totdat ze als gefragmenteerde ellende bij de basis, het onderwijsveld, zijn terechtgekomen, zijn een gecoördineerde aanpak en een georganiseerd verzet vrijwel niet van de grond te krijgen. Hoe zou er spontaan uit de talrijke opleidingen van een faculteit een gezamenlijke onderwijsvisie of een gecoördineerd protest van de grond kunnen komen, als vrijwel alle groepjes gevangen zijn in een existentiële angst, die voortdurend wordt gevoed doordat niet de inhoud en de kwaliteit van het onderwijs, maar de financiën en daarvan afgeleide normgevallen de omstandigheden bepalen. Van geschiedenis tot in de talen ervaren vele docenten de verbijstering dat de zorgvuldig door hun voor het gewenste niveau bedachte didactiek het af moet leggen tegen de logica van het telraam. En dat heeft tallozen van hoog tot laag murw gemaakt. De liefde voor
hun vak, de gedrevenheid om aan hun studenten hun fascinatie over te brengen, houdt ze op de been. Laat ‘het systeem’ dat niet aanzien voor acceptatie! In plaats van voortdurend met steeds meer decimalen achter de komma de schijnexactheid van taakverdelingen te berekenen, zouden universiteiten als geheel, faculteiten en opleidingen een beleid moeten verdedigen dat uitgaat van de gewenste inhoudelijke diversiteit en diepgang en pal moeten staan voor de daarvoor benodigde financiering. Ze zouden geen genoegen meer moeten nemen met een financieringsmodel dat is gebaseerd op aantallen afgegeven diploma’s en dat dus pas met terugwerkende kracht en incompleet de gelden levert die het onderwijs in stand moeten houden. Ze zouden erkenning moeten vinden voor het feit dat docenten misschien wel de meeste tijd steken in studenten die vroeg of laat de conclusie trekken dat het politieke ideaal van hoger onderwijs voor velen voor hen een brug te ver was, of dat een ooit gekozen studie toch niet bleek te bieden wat hij of zij er van hoopte. Geen financiering aan de universiteit geven voor studenten die vertraagd zijn, of hun studie staken, is als het niet vergoeden van artsen voor patiënten die overlijden, of opnieuw ziek worden. De discussie van de afgelopen week over het plagiaat is een triest voorbeeld van het foute denken dat overheerst. Natuurlijk moet iedere student er van doordrongen worden dat plagiaat strijdig is met een academische denkwijze, met de regels voor intellectuele eigendom en met de eisen van het zelfstandig leveren van studieprestaties. Maar de beste maatregel om plagiaat te bestrijden is niet het opschroeven van de strafbepalingen, maar het garanderen van een goede docentbegeleiding bij het schrijven van een scriptie. Universiteiten en faculteiten zouden bij het ministerie de erkenning moeten afdwingen dat academisch niveau geld kost, dat aan ambitie een prijskaartje hangt. Die erkenning zou kunnen bewerkstelligen dat het alom ervaren gevoel dat het universitair onderwijs is uitgekleed, plaats kan maken voor nieuwe hoop en nieuw elan. Nu is het nog niet te laat, hoewel de vijf minuten voor twaalf van Vonhoff al ruimschoots verstreken zijn. Daarom was het nu het juiste moment, in de nagalm van de twaalfde slag, door een ongebruikelijke noodkreet te proberen de discussie te verbreden.
Prof. Dr. Dick de Boer is hoogleraar Mediaevistiek aan de faculteit Letteren van de Rijksuniversiteit Groningen. Zijn voorstel om college te geven in onderbroek leidde tot commotie aan de RuG en in de media.
(Advertenties)
10 Groninger Studentenkrant
Opinie
Recensies CD Goldfrapp – Supernature Door Jorg Bressers
Volgens de band Goldfrapp is hun derde album Supernature ‘breaking through their own crash barrier, a strident, psychedelic, 100% uncompromising creative force at the top of their own game. (…) A self-made, alternative reality - in music, vision and soul’. Kortom, Allison Goldfrapp en haar kornuiten zien het wel zitten met elkaar en hun muziek. Gelukkig geeft de band zelf al aan dat sprake is van een alternatieve waarheid, ook in visie. Want als het aan mij ligt is Supernature eerder een ietwat flauwe soep zonder ballen, dan een creatief meesterwerk van Allison Goldfrapp en haar muzikale partner Will Gregory. De band laat op haar nieuwste plaat de triphop een beetje varen en zoekt het meer in de elektronische hoek. Combineer Depeche Mode, Eurythmics en Garbage en je komt verdacht veel in de buurt van het nieuwe geluid van Goldfrapp. De plaat is luchtig van aard en ligt gemakkelijk in het gehoor. Vooral de single Ohh la la, die onvermijdelijke associaties opwekt met Norman Greenbaum’s hit Spirit in the sky, en Lovely 2 C U blijven toch lekker hangen en hebben inderdaad wel wat van de sexy sound die de band graag wil laten horen. Een sound die de band leent uit de Britse jaren ’80. Een tendens die wel meer gevolgd wordt de laatste tijd. De elf tracks tellende plaat biedt een onderhoudende verzameling elektro-pop in een typisch Brits jasje, maar zo wereldschokkend als de band het zelf vindt, kan het moeilijk gevonden worden. *** (3/5)
Jamie Lidell, Multiply Door Bart Jan Teunisse
Een gekke Engelsman uit de Berlijnse elektroscene en een gevoelig uniek soulalbum. Het lijkt een onmogelijke combinatie, maar Jamie Lidelll komt er met het album Mulitply grandioos mee weg. Lidell kwam op het idee voor dit album na wat remixes gemaakt te hebben van muziek van vrienden uit de soul- en R&B-scene. Hij ontwikkelde wat muzieksoftware en verzamelde wat van die vrienden om de instrumenten in te spelen en verraste de muziekwereld afgelopen zomer met Multiply, zijn eerste solo-album na 5 jaar. De Britse pers was grotendeels lyrisch over Multipy met commentaren als: 'Singing that will melt te hardest of hearts' of 'Swings like a lost Motown classic'. En terecht. Mulitply is een swingende en unieke soulplaat. De teksten zijn misschien af en toe wat droevig, maar de door de swingende muziek hou je er een goed gevoel aan over. Jamie's elektro-achtergrond is goed hoorbaar in de muziek, waardoor de plaat een redelijk uniek geluid heeft. Dit werkt bijvoorbeeld zeer goed in het snelle nummer Newme of in When I come around. Bij het chaotische The City wordt het echter wat storend. Maar dat is maar een klein smetje op een verder uitstekende plaat, zeker gezien het feit dat Jamie zingt alsof hij de liefdesbaby is van Otis Redding en James Brown. En dat wil wat zeggen voor een blanke knopjesdraaier! **** (4/5) Recensies
Film Hooligans Door Sebastiaan Pouyet
Steracteur Elijah Wood vervult de hoofdrol in een nieuwe film over het fenomeen dat al jaren een stempel drukt op de Engelse voetbalwereld, de boze jonge mannen die in groepsverband geregeld met elkaar op de vuist gaan na een potje voetbal: hooligans. Wood speelt de rol van Matt Buckner, een talentvolle student journalistiek aan de prestigieuze Harvard University. Op een kwade dag wordt er een voorraad coke aangetroffen in de kledingkast van Buckner. De werkelijke eigenaar is zijn kamergenoot, de decadente zoon van een machtige senator. In de veronderstelling dat niemand de waarheid wil geloven, accepteert Buckner een flinke som zwijggeld en neemt het eerste vliegtuig naar Londen, waar zijn zus woont. In Londen wordt hij op sleeptouw genomen door de broer van zijn zwager, Pete. Pete blijkt de aanvoerder te zijn van de G.S.E. Elite, de harde kern van Westham United Football Club. De “mates” van Pete sluiten de onschuldige Yank meteen in hun armen. Na een luidruchtige middag in een originele Engelse pub bezoekt het gezelschap een competitiewedstrijd van Westham United. Na afloop raakt Buckner verzeild in een knokpartij, maar gelukkig schieten zijn nieuwe kameraden hem te hulp. Buckner weet zelfs een paar rake klappen uit te delen en zijn inzet maakt indruk op Pete. Buckner gaat steeds meer op in het wereldje van de G.S.E en ondergaat een transformatie van een verlegen Amerikaans studentje naar een harde hooligan. De hooligans in Hooligans zijn allemaal van het type ruwe-bolster-blanke-pit. Zelfs de Judas van de groep, Bover, is zo slecht nog niet. Het draait allemaal om broederschap, eer en respect. Ondanks de documentaire-achtige stijl van de film, blijft een echte verklaring waarom deze mannen na een dagje werk toch zo graag met elkaar op de vuist gaan achterwege, de hooligancultuur vormt eerder de achtergrond voor de coming of age van hoofdpersonage Buckner. Dit is meteen ook het zwakke punt van Hooligans, de inhoud blijft steken op een afgezaagde lofzang op kameraadschap. De dramatische wendingen in het verhaal zijn voorspelbaar en overtuigen niet, evenals de ontwikkeling van het personage van Wood. Hooligans blijft oppervlakkig, vragen blijven onbeantwoord. In plaats van de geweldscultuur onder hooligans te confronteren, vervalt Hooligans in een clichématig verhaal dat bevolkt wordt door stereotypes. Hoewel Hooligans bij vlagen onderhoudend is, slaagt de film er niet in een blijvende indruk achter te laten. *** (3/5)
DVD
Game
Anklaget Door Peter Keizer
Burnout Legends (PSP) Door Sjef Weller
Net als in ‘Festen’ gaat het ook in deze Deense film om een familie met geheimen. Het leven van zweminstructeur Henrik (Troels Lyby) wordt op z’n kop gezet als zijn moeilijke tienerdochter Stine (Kirstine Rosenkrands Mikkelsen) hem aanklaagt voor seksueel misbruik. Moeder Nina (Sofie Gråbøl) is geschokt. Haar dochter heeft wel vaker vreemde leugens verteld, maar nog nooit waren de gevolgen zo dramatisch. Henrik kan door de woorden van zijn dochter geen kant op. Terwijl hij wacht op het proces, keren vrienden en familieleden hem de rug toe. Heeft hij het gedaan of niet? De spanning en mysteries worden versterkt door de mooie beelden en het aanwezige acteertalent. Jammer, dat ‘Anklaget’ zo tergend langzaam is opgebouwd dat het verhaal pas in de laatste twintig minuten echt op gang komt. Tegen die tijd zijn wij al ingesukkeld op de bank.
Liefhebbers van het betere beuk- en crashwerk kunnen nu ook hun lol op in trein, vliegtuig, bus, auto en zweeftrein - zolang je maar niet zelf achter het stuur zit. De bekende gameserie van Burnout doet zijn intrede op Sony's nieuwe PSP, en dat gaat gepaard met de nodige 'lakschaderuilbeurzen'.
*** (3/5)
Burnout staat voor racen met adrenalinepompende snelheden en botbrekende crashes. Deze versie voor Sony's handheld neemt de beste ingrediënten uit de drie voorgaande games voor de thuisconsoles. Behalve wat simpele races winnen, is het dus ook weer toegestaan om je tegenstanders met harde hand van de weg te drukken. Daarnaast heb je het onderdeel Crashes, waarin de edele kunst van de vernieling centraal staat: je racet op een druk stukje baanvak of kruispunt af en de bedoeling is zoveel mogelijk vehikels naar de schroothoop te verwijzen.
Kontroll Door Peter Keizer
Bulcsú (Sándor Csányi) woont in het metrosysteem van Budapest. Samen met zijn bende bikkelharde controleurs probeert hij de ondergrondse veilig te houden. Het metrosysteem wordt in de gaten gehouden door groepen controleurs, die strijden om de beste naam. Het zijn de ergste low-lifes die je je maar kunt voorstellen. Antihelden die hun dag doorbrengen met zuipen, roken en kaartjes knippen. De NS heeft het misschien zwaar, maar bij deze mannen draait een gewone dag al snel uit op achtervolgingen en knokpartijen. Bulcsú en zijn mannen geven nooit op! Ook niet als een donker figuur passagiers voor de metro’s duwt. ‘Kontroll’ is niet altijd donker en eng. In één van de metro’s ontmoet de hoofdpersoon een wandelende teddybeer. Een engel in de hel. ‘Kontroll’ is een geweldig debuut met een heerlijke soundtrack. Een zwarte komedie die je zeker moet zien.
Er zijn weer tientallen bolides vrij te spelen en de een racet of crasht nog bruter dan de ander. De game speelt niet alleen heerlijk, hij ziet er ook uit alsof 'ie zo van de Playstation 2 komt lopen; gruwelijk mooi dus. Alleen jammer dat de ingame commentaren zich afstemmen op de taal van de besturingssoftware van je PSP; heb je geen zin in 'knuffelmuren' en 'lakschaderuilbeurzen', zet dan die firmware even op Engels. ***** (5/5)
**** (4/5)
Groninger Studentenkrant 11