Colofon Groninger Studentenkrant St. Walburgstraat 22C 9712 HX GRONINGEN http://www.studentenkrant.org ISSN 09270237 De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt door en voor studenten van HBO- en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van 7000 exemplaren die gratis worden verspreid op de RuG, de Hanzehogeschool en andere locaties in Groningen.
Stichtingsbestuur Voorzitter: Nico van Benthem (0647230571), acquisitie en pr: Renée van Groenestein (06-46710401) en Femke de Haan (06-48371857), penningmeester: Björn Oortman (06-41371063) bestuur@studentenkrant.org
Hoofdredactie Harold Duitscher (06-26456183) en Moniek Steenbergen (06-43434048) hoofdredactie@studentenkrant.org
Inhoud
Studentenkrant April 2006
Gesprek Gesprek met presentatoren Spuiten & Slikken
PAGINA 3
Ze maken televisie op het randje van de goede smaak. Na hun uitzendingen staan de klachtenpagina’s op teletekst vol met verwensingen. Deirdre Das en Moniek Steenbergen spraken met presentatoren Sophie Hilbrand, Filemon Wesseling en Santer Lantinga over het programma en hun eigen ervaringen met Spuiten & Slikken.
Apart’ja
Graffiti-oorlog tussen Unitas en Cleopatra
PAGINA 5
Het was ooit een mooie grap; een grote piece van Cleopatra bij het station van Assen. Voor bijna alle forensende studenten was het een begrip. Totdat Unitas de schildering crosste. Dafne Wiegers en Laura van Eerten deden verslag.
Uitgespreid Getest: Pizza’s
PAGINA 6/7
Italianen eten ze eigenlijk als een soort voorafje. Als student, ver verwijderd van degelijke voeding is het een essentieel onderdeel van het menu. Voor het eerst testte de Studentenkrant hoe het stond met de platte schijven kaas en tomatensaus. Prijs, smaak en tijd tot aflevering werden allemaal afgewogen. Ook ging Eveline Bijlsma in gesprek een pizzabakker over het vak.
Sport
Urban climbing: met doodsverachting het dak op
PAGINA 8
Als je binnenkort jonge mannen op een dak ziet rondlopen zou het best kunnen dat het deze keer geen depressievelingen zijn, maar de beoefenaars van de sport urban climbing. Met doodsverachtingen klauteren zij op voorgevels en daken in de Groningse binnenstad. Christiaan Kooistra ging mee met de beoefenaars van deze gevaarlijke sport.
Eindredactie Jan Luursema, Sebastiaan Pouyet, Jelmer van der Schaaf
Redactie
Fotostrip
Eveline Bijlsma, Deirdre Das, Margriet van Dijken, Ricus Dullaert, Laura van Eerten, Frieda Hamster, Peter Keizer, Zosia Kooi, Christiaan Kooistra, Bart Jan Teunisse, Rutger Uittenbogaard, Sjef Weller, Dafne Wiegers, Hans van der Woude
Fotografie Jan Luursema, Sebastiaan Pouyet en Sjef Weller
Vormgeving Sjef Weller
Medewerkers Jacob Creuzfeld
Drukwerk Drukkerij 1984
Coverfoto Jan Luursema
Webmaster Peter Keizer
www.studentenkrant.org
Door Sebastiaan Pouyet 2 Groninger Studentenkrant
Entree
Hoever gaan presentatoren Spuiten en Slikken zelf?
‘Ik moet niet met m’n vuist in iemands reet gaan zitten’
Door Deirdre Das en Moniek Steenbergen
Na een turbulent eerste seizoen, waarin het programma Spuiten & Slikken veel media-aaandacht kreeg, startte BNN afgelopen maand een nieuw seizoen. De talkshow over seks en drugs wordt opnieuw gepresenteerd door Sophie Hilbrand. Filemon Wesselink gaat verder met het testen van drugs. Ties van Westing, die vorig jaar de seksexperimenten deed, zit er dit seizoen niet meer bij. Hiermee is het onderdeel seksen in een gesloten kamer verleden tijd. Nieuwkomer Sander Lantinga brengt in plaats daarvan aparte seks- en drugsitems aan het licht. De Studentenkrant wilde het allemaal van dichtbij meemaken en schoof aan bij een uitzending. Kwart voor elf 's avonds, Hilversum. Het publiek zoekt een goede plek in de knusse BNN-studio. Sophie loopt zenuwachtig heen en weer en de opnameleider geeft de applausmomenten aan. Tegenover Lange Frans zit pornoactrice Wendy Soomers, aan de houten tafel die op tv groter lijkt dan hij eigenlijk is. Lange Frans wordt er niet warm of koud van, hij toont meer interesse in zijn mobieltje. Iedereen uit het publiek is inmiddels voorzien van een drankje, waarna de uitzending begint. Na het item waarin Filemon Ritalin test, raakt het publiek geshockeerd door Sanders filmpje over 'spuitkutten.' Zelfs Lange Frans slaat zijn hand voor zijn mond. Na een korte discussie aan tafel sluit Sophie het programma af en gaan wij aan tafel voor een interview met de drie presentatoren. Vinden jullie dat binnen Spuiten & Slikken meer de nadruk ligt op entertainment of het geven van informatie? ‘Een combinatie van de twee', meent Filemon. Sander vindt de balans tussen die twee factoren interessant. 'Dat is wat het programma bijzonder maakt. Er zitten veel leerzame dingen in, zoals In de Goot, de real life soap over een verslaafde. Dat is mooi om naar te kijken, maar je kunt er ook wat van leren.’ Filemon, ben je door je ervaringen tijdens het programma privé meer drugs gaan gebruiken? ‘Nee, ik gebruik privé nooit drugs, ik drink alleen alcohol en ik rook. Dat is ook niet meer geworden.’ Was het moeilijk om voor je experimenten aan bepaalde drugs te komen? ‘Ja, voor heroïne hebben we wel wat moeite moeten doen. We hebben het ook een paar keer geprobeerd, omdat we werden opgelicht. De rest was vrij goed te doen, omdat vrienden van redactieleden wel eens drugs gebruiken’, glimlacht Filemon. Wat voor reacties krijgen jullie op straat? ‘Ik krijg nooit reacties over Spuiten & Slikken', zegt Sophie, 'Alleen: die Filemon is echt gek hè?' Filemon: ‘Ik krijg alleen positieve reacties, maar ik denk dat mensen die negatief tegenover het programma staan niet zo snel op me af zullen stappen. Ik hoor vaak opmerkingen als: 'Zo jij hebt een mooie baan, voor je werk drugs gebruiken.’
© Fleur Koning ‘Nou, ik wel,’ zegt Sander. ‘Bij het item over de spuitkut bijvoorbeeld. Dat één of andere smeerlap met een handschoentje in iemands kut net zo lang heen en weer gaat, tot het gaat spuiten. Sta ik nog haar been vast te houden ook! En wat je niet op tv meekrijgt is dat het ook nog eens weeïg begint te ruiken. Dan voel ik me wel een beetje ongemakkelijk, ja. Maar wel leuk.’ Sophie, moet je nooit blozen als je taboeonderwerpen aansnijdt? ‘Nee, ik heb niet zo veel moeite om iemand vragen te stellen. In het begin dacht ik: kan ik mensen wel zomaar vragen stellen over seks en hun drugsgebruik? Het zijn toch wel onderwerpen waar men niet zo openhartig over is. De gasten die we dit seizoen ontvangen, weten inmiddels wel wat ze te wachten staat. Ik vind het eerder leuk om iemand pikante vragen te stellen, dan dat ik daarvan moet blozen. Maar bij zo'n item als spuitkutten, denk ik ook: wat gebeurt hier allemaal? Ik krijg dan de behoefte daar iets anders van te belichten. Het was zo hard en ruw. Dat kan ook anders.’ Zijn jullie niet al door de onderwerpen heen, Sophie? ‘Wat betreft de dope uiteindelijk wel, maar ik denk dat het programma nog wel even duurt.’ Sander, waarom denk je dat ze jou hebben gevraagd voor dit programma? ‘Omdat niemand anders kon, haha.’ Wilde BNN dat jij hetzelfde zou doen als Ties? ‘Nee, want eigenlijk zag je vorig jaar niets. Er gebeurde heel veel en dat was natuurlijk erg spannend. Maar er is niets flauwers dan over seks praten, terwijl je niets ziet. Je moet wel iets in beeld hebben.’
Hoe gaat het nu met Ties? ‘Hij heeft weer gevoel in zijn benen en binnenkort kan hij weer zelfstandig ademen’, grinnikt Sander. ‘Volgens mij gaat wel goed met hem’, zegt Filemon. ‘Hij heeft zijn oude baan als glazenwasser weer opgepakt. Ik ga nog wel eens met hem uit.’ Hoe komen jullie aan de deelnemers voor de erotische items? ‘Via Erocasting’, zegt Sophie. ‘Dat is een castingbureau waarbij mensen, zoals onze deelnemers, zich in hebben laten schrijven.’ Zijn jullie zelf experimenteel in bed? ‘Dat gaat jullie niets aan’, zegt Sophie beslist. ‘Dat hier mensen gaan zitten, die daar antwoord op geven. Ik begrijp er niets van.’ Filemon laat ook niets los, maar zijn grote grijns spreekt boekdelen. Vind je het presenteren op tv leuker dan radio maken, Sander? ‘Het is een diplomatiek antwoord, maar ik vind het allebei even leuk. Het is ook niet met elkaar te vergelijken. Op de radio ben je gewoon slap aan het ouwehoeren en bij de tv gaat alles gestroomlijnder. De radio leent zich niet voor zo'n programma als Spuiten & Slikken. Al die filmpjes, experimenten en Filemon aan de drugs, dat wil je zien en niet alleen maar horen.’ Hebben jullie spijt gehad van je deelname aan dit programma? Sophie: ‘In het begin dacht ik wel: een talkshow over seks en drugs, wordt dat niet plat? Maar hoe langer het programma bestaat, hoe logischer ik het vind dat het er is.’ Filemon: ‘Nee, ik heb nooit spijt van iets.’
Sander, was je meteen enthousiast toen je gevraag werd voor Spuiten en Slikken? ‘Ja. Ik hoefde er niet lang over na te denken, want ik vond het sowieso een leuk programma. Ik keek het hiervoor ook altijd.’ Filemon, hoe reageert je vriendin op wat jij in het programma doet? ‘Ze vindt het een leuk programma. Ze maakt zich niet ongerust, omdat de drugs die ik gebruik getest zijn en er altijd een ambulance klaar staat. Mijn ouders maken zich al helemaal niet druk. Zij hebben alle vertrouwen in BNN.’ Hoe zit dit met jouw vriendin, Sander? ‘Die vindt het ook wel lachen. Ik moet niet met mijn vuist in iemands reet gaan zitten. Zolang dat niet gebeurt, vindt ze het allemaal wel prima.’ Voelen jullie je nooit ongemakkelijk bij bepaalde onderwerpen? Het gesprek
© Nick van Ormondt Groninger Studentenkrant 3
Studentenpsycholoog steeds toegankelijker voor student
‘Student bevindt zich in kwetsbare levensfase’
Door Zosia Kooi Foto: Jan Luursema
De overgang van een beschermde omgeving thuis naar het vrije studentenleven is voor veel jongeren klaarblijkelijk een grote stap. Het afgelopen jaar waren er daarom al 550 nieuwe aanmeldingen bij de studentenpsycholoog. De verklaring voor dit succes is volgens psycholoog Ton Boekhorst, dat de bekendheid van de studentenpsycholoog toeneemt en het maatschappelijke taboe juist afneemt. ‘De drempel wordt voor de student steeds lager en dat is ook ons streven.’ Een slecht belichte kamer met allemaal donkerhouten meubilair. Een sofa met aan het hoofdeinde een man die al je problemen probeert te verklaren. Het stereotype beeld van de zielenknijper die bij veel mensen is blijven hangen. Zo ook bij S., een student die vijf jaar geleden voor het eerst de studentenpsycholoog bezocht en zijn ervaringen hierover anoniem met de Studentenkrant deelt. ‘Ik verwachtte een freudiaanse praktijk en iemand die al mijn problemen uitlegt als een ‘slechte jeugd’. Ik had kunnen weten dat dit al lang uit de tijd was, maar toch hield ik me aan dat beeld vast,’aldus student S. Niets is dan ook minder waar. De kamer van Boekhorst is rustgevend wit en hij nodigt ons uit om plaats te nemen in twee comfortabele stoelen. Het begint allemaal met een intakegesprek, waarbij alle problemen in kaart worden gebracht. Daarna volgen er maximaal tien gesprekken die de
student weer op weg moeten helpen. ‘Wij zijn voor de kortdurende hulp. Mensen met zware psychische problemen, die wij niet kunnen helpen, verwijzen we door,’vertelt Boekhorst. Dit was ook het geval voor S. Voor hem is zijn bezoek aan de studentenpsycholoog het begin geweest van een langer hulptraject. Boekhorst vindt niet dat studenten te hoge verwachtingen van hem en zijn collega’s hebben. Student S. denkt daar echter anders over. ‘Aan mijn verwachtingen werd helemaal niet voldaan. Daarmee wil ik niet zeggen dat de studentenpsycholoog slecht werk leverde. ‘Als er een kant en klare oplossing voor hun problemen was geweest hadden studenten die al lang zelf gevonden’, vindt Boekhorst. De taak van een studentenpsycholoog was in de jaren ’50 slechts het helpen bij een goede studiekeuze. Tegenwoordig probeert men de student te ondersteunen bij alle obstakels die studeren en het studentenleven met zich mee brengt. Dit is volgens Boekhorst nodig, omdat de student juist in deze levensfase zeer kwetsbaar is voor psychische problemen. ‘Men moet een nieuw sociaal netwerk opbouwen, zelfstandig op kamers gaan wonen en zich losmaken van zijn ouders. Vaak zijn studenten daardoor op zoek naar hun identiteit. Wie zijn zij en wat willen zij?’ Ook is de druk groter voor de student van nu. ‘Je moet succesvol zijn in alle facetten van het leven. Vroeger hoefde je niet persé naar het buitenland of hoefde je niet een bestuursfunctie te hebben gedaan voor je CV. ’ Concentratieproblemen, angstklachten, depressiviteit. Een aantal van de meest voorkomende klachten die Boekhorst bij zijn bezoekers tegenkomt. Zo sprak hij gister met een student die zich eenzaam voelde en zich daarom maar geheel richtte op zijn studie. ‘Op de middelbare school waren deze problemen er waarschijnlijk ook al, maar daar viel het niet zo op. Want dan heb je nog een heel vangnet.’ Ook student S. liep pas in zijn studententijd tegen een aantal problemen op. ‘Ik stapte het ‘volwassen’ leven in. Dat
is confronterend. Om een ‘goed’ leven te leiden kon ik niet meer op dezelfde manier doorgaan als voorheen.’ Opvallend is dat van alle hulpzoekenden tweederde vrouw is. Vooral studentes van de letterenfaculteit komen veel bij de psycholoog terecht. Een goede verklaring hiervoor kan Boekhorst niet te geven. Wel valt het hem op dat mannen zich vaak voor studieproblemen aanmelden, terwijl vrouwen meestal zeggen last te hebben van depressies. ‘Ook al is de presentatie anders, later blijkt dan dat het onderliggende probleem bij allebei toch hetzelfde is.’ Een bepaald soort student herkent hij niet. ‘Als je over types spreekt komt iedereen. Er zijn zoveel types als dat er problemen zijn. Het is de huisgenoot waarvan je het niet verwacht. Of juist de meest succesvolle student die je kent. Voor de buitenwereld zijn hun problemen niet zichtbaar.’ Niemand hoeft zich dus slecht te voelen voor zijn bezoek aan de psycholoog. Student S. zegt hierover: ‘Naar een psycholoog gaan is niet gek. Er zijn massa's mensen die dat doen. Je kunt het ook zien als een kracht: het betekent dat je bereid bent jezelf in de ogen te kijken!’ Het is voor de studentenpsycholoog dan ook belangrijk dat de drempel om te komen laag blijft. ‘Als onderdeel van de universiteit is ons imago toch anders en dat werkt in ons voordeel.’ Ondanks alle verhalen die Boekhorst elke dag hoort, vindt hij zijn werk nog steeds het leukste wat er is. Hij mag met jonge mensen werken en dat verveelt nooit. ‘Mensen denken bij een psycholoog altijd dat het alleen maar kommer en kwel is. Maar ja, mensen zonder problemen komen hier ook niet.’
Gyasroeisters winnen in Parijs In het weekend van 25 en 26 maart hebben de clubdames van studentenroeivereniging Gyas uit Groningen een grote internationale roeiprijs gewonnen. In Parijs namen zij deel aan één van de meest belangrijke internationale roeiwedstrijden voor universiteiten, de Croco’s Cup 2006. Het was een succesvolle deelname. De Gyasdamesacht was te sterk voor hun veld, waarin ook Italiaanse en Franse ploegen om de winst streden. De acht won met overmacht en neemt de Franse eer mee naar het hoge noorden. De Croco’s Cup is de enige roeiwedstrijd die de Franse hoofdstad kent en wordt geroeid over twee dagen. De wedstrijden werden gevaren op Enghien-les-Bains, een meer in de buurt van Parijs. (HD)
ROOD slachtoffer van grap Een vals persbericht heeft enige commotie veroorzaakt bij de jongerenorganisatie ROOD. De jongerenvereniging van de SP in Groningen kreeg te maken met een vals nieuwsbericht dat per post verstuurd werd. In het persbericht werd melding gemaakt dat ROOD de ramen van hun pand rood zou verven. Het bleek echter te gaan om een vals persbericht dat rondgestuurd werd naar Groningse media. ROOD is niet van plan hun ramen rood te verven. De dag erop stuurde ROOD een bericht rond om het bericht te ontkennen. Wie achter deze actie zit is nog niet bekend. (HD)
4 Groninger Studentenkrant
Nieuws & Achtergrond
Corpora opnieuw in opspraak om wangedrag leden
‘Alle vooroordelen worden weer bevestigd’
Door Eveline Bijlsma
Een eerstejaars mannenjaarclub van corporale studentenvereniging Vindicat brak twee weken geleden de bovenzaal van eetgelegenheid Land van Kokanje af. Mede-eeigenaar Jan Ham deed geen aangifte, maar lost de zaak met de Vindicaters zelf op. Begin maart kwam het Leidse studentencorps Minerva in het nieuws nadat een aantal leden met hun verhaal naar buiten kwam. Na een aantal jaren zonder incidenten komen de corporale verenigingen weer negatief in het nieuws. Twee leden van Minerva stapten naar universiteitskrant Mare. Zij vertelden de krant dat er zich sinds september vorig jaar vijf gewelddadige incidenten hebben voorgedaan, waarbij vier maal sprake was van ernstige mishandeling. De incidenten werden binnen de vereniging gehouden en intern opgelost. In slechts een voorval, waarbij twee Minervanen en twee broers van een lid een studentenwoning binnenvielen en de bewoner en een ander lid ernstig mishandelden, is aangifte gedaan bij de politie. Een jongen die tijdens een zaalavond met een duralex-glas op zijn hoofd geslagen werd, deed slechts een melding bij de politie, geen aangifte. De dader werd voor 85 dagen geschorst. In twee overige gevallen van geweldpleging is geen aangifte gedaan. Het vijfde geval betreft een 18-jarige scholiere die tijdens een scholierenfeest op de sociëteit in de wijnkelder zou zijn aangerand. Deze zaak wordt door de interne rechtspraak onderzocht.
Apart’ja
De leden die naar Mare stapten hebben commentaar op de interne recht-
spraak, waarbij veel te mild gestraft zou worden. Een jaarclub die een jongen in elkaar sloeg, werd voor 20 dagen geschorst. Minerva is bezig de interne regels aan te scherpen om dit soort gevallen strenger aan te kunnen pakken. De vereniging is niet bereikbaar voor commentaar. Bij Vindicat is de interne rechtspraak nog bezig met de zaak. ‘We kunnen de club schorsen voor de sociëteit of evenementen. De periode hangt af van hoe erg wij de zaak vinden. Het is jammer dat een groep leden zich zo misdraagt. Als jaarclub dragen ze toch onze naam. Het is nooit fijn de hele tijd de naam van Vindicat hoog te moeten houden naar de stad. Alle voor-
Tekst: Laura van Eerten en Dafne Wiegers Foto: Jan Luursema
Leden van Vindicat zelf willen wel commentaar geven, maar alleen anoniem: ‘Ik wil nog wel normaal naar de kroeg kunnen.’ Een ander lid zegt dat hij het asociaal vindt om een openbare gelegenheid af te breken, maar dat het los moet worden gezien van de vereniging. ‘Het had bij wijze van spreken net zo goed een groep Oosterparkers kunnen zijn.’ Op de interne rechtspraak heeft hij niets aan te merken. ‘Daar wordt doorgaans streng genoeg gehandeld.’
Graffitioorlog Cleo vs. Unitas De hordes studenten die elk weekend de trein nemen naar thuis-tthuis zien bij het station Assen een groot graffitikunstwerk van Cleopatra. Dit kunstwerk is sinds kort de inzet in een brute graffiti-bbattle tussen Unitas en Cleopatra.
Nieuws & Achtergrond
oordelen worden weer bevestigd.’
Een paar oudleden van Cleopatra weten het verhaal te vertellen dat vanaf 1993 een Albertus-jaarclub opereerde, die verantwoordelijk was voor de eerste versie van de welbekende muurschildering. Het logo van Cleopatra heeft de Albertus-club bij de vereniging zelf opgevraagd zodat ze het ontwerp zo goed mogelijk na konden maken. Rond 2001 deed de gemeente Assen een poging om de muur weer schoon te krijgen, door het geel-zwarte logo met een plak witte verf te bedekken. Dat hield echter niet lang stand, want binnen de kortste keren stond Cleopatra er weer. Kort na het overlijden van de volkszanger André Hazes pronkte de tekst ‘HAZES LEEFT!’ op de muur van het elektriciteitsgebouwtje. Volgens commissaris extern van Cleopatra Gijs-Jan Otten is door deze actie een enorme discussie opgelaaid binnen de vereniging: ‘sommige mensen dachten dat eigen leden de boel aan het verneuken waren’, vertelt Otten. Wie het precies gedaan heeft is nog steeds niet opgehelderd. Een aantal leden is ervan overtuigd dat het ‘de Tanker’ geweest moet zijn. De Tanker is een veelbesproken ‘boot’ (een soort dispuut) binnen Cleopatra met vermoedelijk Hazesaanhangers binnen haar gelederen. Een ander lid heeft uit betrouwbare bron vernomen dat de tekst het werk was van een militante factie van voormalige ‘Bathroom Scenario’-leden, een zangclub van Cleopatra. Wie Cleopatra met de Hazestekst wilde dwars-
bomen blijft vooralsnog een mysterie. Eén van de laatste schilders heeft een duidelijker spoor nagelaten; een paar weken prijkte een logo van Unitas op de muur. Dit was het werk van een eerstejaars jaarclub die tijdens de inauguratie een ludieke stunt uit moest halen. Het bezetten van de muur door Unitas blijkt vastgelegd te zijn op videobeelden. Eén van de weinige bewijzen van de schilderacties. Cleopatra heeft onlangs de muur weer in beslag genomen. De commissaris extern was hiervan nog niet op de hoogte. Binnen Cleopatra worden de schilderacties blijkbaar niet aan de grote klok gehangen. Er hangt één groot vraagteken rond de illegale aangelegenheden. ‘Een jaar of vijf geleden heeft de gemeente mijn voorganger aangesproken over de schildering’, vertelt Otten, ‘Ze heeft ontkent er meer over te weten, maar dat weet je natuurlijk nooit’. De huidige commissaris intern beweert eveneens niet betrokken te zijn
bij de schilderpraktijken. ‘Het is natuurlijk wel een mooi stukje promo. Zolang het niet al te extreem wordt zal ik niemand op zijn vingers tikken’. De Unitas jaarclub zal dit echter niet op zich laten zitten en beloofde spoedig weer in de aanval te gaan. De graffiti-oorlog heeft weer een nieuwe impuls gekregen. Wie aan het begin van het weekend langs station Assen komt, zal dus waarschijnlijk voorlopig verzekerd blijven van een gevarieerd uitzicht.
Groninger Studentenkrant 5
Eigenaar Hesham over pizzablitter
Op bezoek bij pi ‘Dit is gewoon spelen voor mijʼ, roept Hesham Bekhiz, terwijl hij deeg voor een pizzabodem op zijn wijsvinger laat ronddraaien. Sinds vijf jaar runt hij het Italiaanse afhaalrestaurant Picobello aan de Korreweg. Studenten ziet hij er niet zo vaak. ʻDie vinden mijn pizzaʼs te duur. Gelukkig heb ik veel stadjers als klant.ʼ ‘Ik kon nog geen aardappel koken, toen ik in Nederland kwam. Mijn moeder kookte altijd voor me’, vertelt Hesham. In 1992 kwam hij vanuit El Mansoura in Egypte naar Nederland om zijn landbouwstudie te vervolgen. Hij ging studeren aan de universiteit van Wageningen, maar maakte zijn studie nooit af. Zijn bijbaantje in een Italiaans restaurant beviel hem een stuk beter. Niet veel later viel Hesham voor een Drentse en verhuisde naar Assen. Hij werkte een aantal jaren in de steenfabriek in Smilde en kocht in 2000 Picobello over van de aan lager wal geraakte eigenaar. Het stond er niet best voor met de pizzeria. Hesham, die al zijn ervaring opdeed tijdens zijn bijbaantje, besloot een flitsende menukaart op te stellen en verspreidde in zijn eentje 60.000 exemplaren in de stad. Inmiddels kan hij goed leven van zijn pizzeria. ‘Ik geniet van mijn werk. Ik doe het niet alleen om geld te verdienen, maar ook omdat ik het zo leuk vind.’ Hesham denkt niet dat hij het werk in de horeca nog heel lang volhoudt. Hooguit een jaar of zes, want het is slopend. ‘Om een uur of twee begin ik hier met voorbereiden en dingen snijden. Dan werk ik tot een uur of elf door. Het is zwaar, maar ik heb een makkelijk, stabiel leven. Voor mijn werk ga ik leuke dingen doen met mijn dochters of fitnessen.’ In Egypte is er weinig animo voor de Italiaanse pizza. Daar eten ze Amerikaanse pizza’s, met een dikke bodem. Hesham maakt uitsluitend dunne bodems, want ‘met zo’n dikke bodem kun je maar de helft op.’ ‘Ik heb zo’n twee ton pizzabodems met mijn handen gemaakt, maar nu heb ik een pizzablitter. Er moesten dingen in de meterkast worden aangepast, omdat hij zoveel stroom vrat.’ Deze machine, die met een druk op de knop een bol deeg tot een platte bodem plet, is een uitkomst voor bezorgpizza’s. ‘Een bodem die je met je handen maakt, is slap geworden tegen de tijd
PIZZATEST PIZZATEST PIZZA Prikborden in studentenkeukens zijn dikwijls versierd met verschillende pizzeriafolders, maar bij welke pizzeria kun je het beste je pizza bestellen? Waar ben je het goedkoopst uit? En… last, but not least: op welke pizzabezorger moet je het langst wachten? De SK-redactie ging uit naam van alle studenten die geen zin hebben om te koken op onderzoek uit.
Ons achtkoppig testpanel testte twee avonden pizzeria’s, verspreid over heel Groningen. De eerste avond bestelden we pizza’s bij acht verschillende pizzeria’s. Die pizza’s bestonden uit twee verschillende helften: half salami en half funghi (pizza met kaas en champignons). De bestellingen zorgden voor grote verwarring onder de Groninger pizzakoeriers, omdat ze soms samen met collega’s van de concurrent voor de deur stonden met dezelfde bestelling.
Pizza Butler –Paterswoldseweg 38Afstand: 3,1 km Schatting wachttijd: 45 min Duur: 29 minuten Prijs: 9 euro Oordeel: De bodem van deze rijkelijk belegde deegschijf is veel te slap. Verder is de pizza erg vet en nogal zout. Wel worden er verse champignons en tomaten gebruikt. Toch heeft de pizza maar weinig smaak.
Eindoo
De tweede avond besloten we een andere Italiaanse pannenkoek te bestellen: een pizza half met salami en half met ham. Na de eerste avond kampten sommigen van ons namelijk met buikkrampen en onze enige vegetariër was zelfs ziek geworden. Al die stukken funghi hadden haar de das om gedaan.
Oase Pizzeria grillroom –Ve Afstand: 6,2 km Duur: 18 minuten Prijs: 8,20 Oordeel: Veel kaas en heel v smaakt goed, maar we kom machtig.
We hebben in totaal dertien pizzeria’s getest. Hieronder lees je de resultaten:
Cijfer: 6,5
Babylon –Oude Kijk in ’t Jatstraat 44Afstand: 4,8 km Duur: 42 minuten Prijs: 8 euro Oordeel: De pizza kwam goed heet aan. Helaas is het beleg niet goed verdeeld: er is meer salami dan funghi. Er zit ook te veel kaas, champignons en kruiden op. De bodem is niet dominant, waardoor de pizza toch lekker is.
Capri –Veemarktstraat 98Afstand: 3,7 km Duur: 20 minuten Prijs: 6,50 Oordeel: Bij aankomst kun j koek is erg vet en de kruiden doorbakken. Toch is hij wel s
Cijfer: 6,5
Cijfer: 6-
Domino –Anna Paulownastraat 67/1Afstand: 3,5 km Duur: 24 minuten Prijs: 7,40 euro (inclusief een blikje Coca Cola, de combinatie is goedkoper dan wanneer je de cola los bestelt) Oordeel: Deze is wel lekker, alleen heeft de pizza wel een slappe bodem en smaakt de kaas een beetje vreemd.
Wimpie –D. Huizingastraat Afstand: 2,7 km Schatting wachttijd: 30 minu Duur: 25 minuten Prijs: 6,50 euro Oordeel: Deze pizzaboer ga ook één bezorger voor deze was waarschijnlijk iets ouder op deze pizza.
Cijfer: 6 Saint Tropez –W. Buningstraat 22Afstand: 2 km Schatting wachttijd: 30 – 45 min. Duur: 39 minuten Prijs: 6 euro Oordeel: Lekker en rijkelijk belegd! Een duidelijke pizzasmaak met een mooie bodem en rand. Het smaakt misschien een beetje naar deeg, maar de pizza is niet te vet. Daarnaast is de pizza niet te duur. We zijn erg tevreden over de delicatesse van Saint Tropez.
Cijfer: 6 Cijfer: 7,5 Minos palace –Verlengde Hereweg 62Afstand: 4,3 km Schatting wachttijd: 1,5 uur Duur: precies een uur Prijs: 8 euro Oordeel: De pizza van Minos Palace glimt ons tegemoet. Nog even en we kunnen onszelf bekijken. Veel te vet dus! Hij is nogal karig belegd en de champignons zien er niet vers uit. Toch maakt de smaak van de pizza een heleboel goed.
Al Capones –Boterdiep 1Afstand: 6,5 km Schatting wachttijd: binnen 45 minuten Duur: 28 minuten Prijs: 8,20 euro Oordeel: Mooie pizza, mooie doos en de pizza is voorgesneden! Er zitten verse champignons op, maar de bodem is erg vies. Het smaakt of de pizza niet meer goed is: deze gaan we niet verder opeten!
Cijfer: 6,5
Cijfer: 2
Venezia –Hoek Sumatralaan Afstand: 1,1 km Schatting wachttijd: 45 minu Duur: 21 minuten Prijs: 7 euro Oordeel: De pizza ziet er vet bodem en dat maakt de pizz Cijfer: 7
rs en het nadeel van dikke bodems
izzeria Picobello dat de pizza bij de mensen thuis is.’ Voor de mensen die in de gezellige afhaalruimte blijven eten, wil hij nog wel eens een bodem met de hand maken. De pizzabakker redt het niet alleen in de keuken en daarom leidde hij enkele van zijn bezorgers op tot keukenhulp of pizzabakker. Hij wil dat al zijn medewerkers de telefoon aannemen, zodat ze de kaart leren kennen. Hesham heeft slechts één meisje in dienst. ‘Meisjes willen geen pizza’s maken, of bezorgen, die willen alleen maar achter de telefoon’, legt pizzabakker Oguz uit, die naast zijn baan bij Picobello in het ziekenhuis werkt. ‘Jongens willen wel doorstromen. Het is ook handig dat ik kan bezorgen. Als het druk is, pak ik mijn brommer.’ En wat is er nou eigenlijk zo spannend aan het scheuren op zo’n bezorgbrommertje? Oguz glimlacht. ‘Het is gewoon leuk. Je bent op straat, verdient goed, krijgt fooi. Ik heb wel eens een boete gekregen ja. Voor door rood licht rijden, of over de stoep. Die zijn voor eigen rekening, helaas.’ Hesham heeft heel wat concurrentie in Groningen, maar hij ziet de eigenaars van de overige 75 horecazaken die pizza’s en ander Italiaans eten verkopen juist als collega’s. ‘Ieder heeft zijn eigen klanten’, zegt hij. Van zijn eigen bestand is 90% vaste klant. ‘Ik krijg vaak telefonische complimentjes’, vertelt hij trots. Op de woensdagavond dat we bij Hesham zijn is het koud en is er voetbal op tv. Er wordt meer bezorgd dan afgehaald. Als het even rustig is, gaat Hesham in het fraaie afhaalgedeelte van de pizzeria zitten. Op de linkermuur schilderde een kunstenaar een fragment van het Colosseum in Rome, naast de kassa hangt een foto van zijn dochters. Hun tekeningen hangen ook in de zaak. Hesham kijkt graag tussen de bedrijven door naar voetbal, of Lingo. Hij ziet het programma toch liever met François Boulanger dan met Nance of Lucille Werner. Hesham vertelt over zijn eigen studententijd in Egypte en Wageningen. Het beviel hem goed. ‘Iedere leeftijd heeft z’n voordelen. Maar als je student bent, heb je nog weinig verantwoordelijkheid. Je moet je diploma halen, en dat is alles. Nu moet ik aan veel meer dingen denken, mijn zaak, mijn rekeningen. Maar als iets me lukt, ben ik ook trotser dan toen.’ Door Eveline Bijlsma Fotoʼs Sjef Weller
ATEST PIZZATEST PIZZATEST
ordeel
erbindingsstraat 1-
veel champignons! Hij is lekker smeuïg en niet te vet. De pizza men wel wat harde stukken tegen. Misschien was hij daardoor zo
je niet zien wat salami is en wat ham. Deze Italiaanse pannenn zijn te sterk. Verder heeft de pizza eigenlijk geen rand en is te smakelijk.
10-
uten
aat schuil onder twee bedrijven: Capri en Wimpie. Er kwam dan pizzeria’s. Toch vonden we verschillen. De pizza van Wimpie r en daardoor taaier. Ook waren de kruiden minder aanwezig
n-
uten
ttig uit en de rand is veel te mager. Hij heeft nauwelijks een za erg slap. Ondanks dat smaakt hij toch erg lekker.
Na ons twee avonden vol te hebben gepropt met dertien verschillende pizza’s kwamen we tot de conclusie dat het niet uit maakt hoe het eruit ziet, maar wel hoe het smaakt. De meest onaantrekkelijke pizza’s waren namelijk vaak wel de lekkerste. Over het algemeen vonden we de kwaliteit van de pizza’s een beetje tegen vallen, in veel gevallen kun je net zo goed een diepvriespizza van een supermarkt opdienen.
De slechtste pizza is die van Al Capones met een 2. Ondanks de mooie doos en de mooie pizza, is dit de enige pizza die wij niet helemaal opgegeten hebben, omdat hij te vies was. Het leek wel alsof de pizza bedorven was. Als beste uit de SK-pizzatest komt pizzeria Saint Tropez met een 7,5 voor een rijkelijk belegde pizza met een goede bodem. Bovendien is de pizzeria goedkoop: voor de pizza en het bezorgen waren we slechts 6 euro kwijt.
Het meest opmerkelijke dat we in de test tegenkwamen was dat twee verschillende pizzeria’s (Wimpie en Capri) eigenlijk één pizzeria was met dus dezelfde pizza. Wimpie en Capri waren enigszins verbaasd dat twee dezelfde pizza’s besteld werden bij hen voor hetzelfde adres. De pizzabezorger van deze twee pizzaboeren leverde bij de bestelling wel een pakje fruit (enigszins uitgedroogd) en servetjes. Alsof ze wisten dat de SK pizza’s aan het testen was.
De snelste pizzabezorger is die van pizzeria Oase Pizzeria grillroom aan de Verbindingsstraat 1, die 18 minuten deed over 6,2 km! De langzaamste was Minos Palace aan de Verlengde Hereweg 62; deze pizzabezorger deed maar liefst een uur over 4,2 km. De duidelijke overall winnaar van de SK-pizzatest is Saint Tropez aan W. Buningstraat 22. Het is niet de snelste pizzeria; 39 minuten over 2 kilometer, maar wel de lekkerste en de goedkoopste!
Amigo –Rabenhauptstraat 8Afstand: 4,6 km Schatting wachttijd: 45 minuten Duur: 53 minuten Prijs: 6 euro Oordeel: Wat een dikke en warme pizza! Hij ruikt lekker en is rijkelijk belegd met kaas. De bodem is niet krokant, het is gewoon een deeghap, maar het vult wel. De smaak valt wat tegen. Het doet denken aan zelfgemaakte pizza met goedkope ham die niet goed gebakken is. Verder heeft de pizza een zwarte korst en lijkt de tomatensaus te missen. Cocardi –Noorderstationstraat 21Afstand: 1,6 km Schatting wachttijd: 30 tot 45 minuten Duur: 19 minuten Prijs: 6 euro Oordeel: Hij ziet er niet mooi uit, je ziet geen verschil tussen ham en salami. De bodem is slecht en hij heeft te lang in de oven gezeten. De pizza smaakt naar chips. Hij is wel goed gekruid en niet zo vet. Cijfer: 5 Leonardo –Nieuwe St. Jansstraat 32Afstand: 2,7 km Schatting wachttijd: 30 tot 45 minuten Duur: 24 minuten Prijs: 7 euro Oordeel: Wat een karige pizza, 4 klein stukjes ham en salami! De schijf heeft een dikke bodem met een mooie rand en veel kaas. Hij is wel oké, maar hij ziet er niet uit. Cijfer: 6,5
Door Frieda Hamster Fotoʼs Sjef Weller
SK
Urban climbing: studenten wagen hun leven voor de kick
‘Eén fout en je breekt je botten’
Door Christiaan Kooistra Foto: Jan Luursema
Eén keer kostte het bijna zijn leven, maar desondanks doet Rick Bosveld (19) niets liever: het beklimmen van de meest onmogelijke gebouwen. ‘Soms denk ik wel, wat is dit fucking eng. Maar dan ga ik gewoon door. Je moet wel. Teruggaan is nog gevaarlijker.’ Noem een gebouw in Groningen en Bosveld heeft het beklommen. De C&A, het Academiegebouw, de H&M, de TPG Post, de ABN en ga zo maar door. Geen gebouw in Groningen is niet door de jonge klimmer bedwongen. Meest memorabel was misschien wel de beklimming van het Centraal Station. ‘Ik klom samen met een paar vrienden vanaf de zijkant op het stationsdak. Op een gegeven moment besloten we door te gaan naar het dak van het perron. Daar ontdekte een bewaker ons, hij riep: ‘Stop! Kom naar beneden!’ Ja, en wat doe je dan? Rennen, natuurlijk. Maar die bewaker had de politie al opgebeld en die kwamen met gillende sirenes aanrijden. Dus wij rennen over dat dak heen, maar daar zijn van die electriciteitsdraden overheen gespannen, daar moesten we onderdoor bukken. Later bleek dat dit levensgevaarlijk is: één keer aanraken en je bent dood.’ Maar, niet gehinderd door die kennis van zaken, rennen Bosveld en zijn vrienden vrolijk over het dak terwijl de politie met vijftien man sterk op het station staat. ‘Op een gegeven moment heeft het ook geen zin meer om te blijven rennen. En dus hebben we vanaf het dak aan een agent gevraagd, drie meter beneden ons, wat er zou gaan gebeuren. Uiteindelijk heeft de politie een ladder tegen het dak aangezet en zijn we met handboeien afgevoerd naar het politiebureau.’ De negentienjarige urban-climber vertelt het verhaal rustig en onderuitgezakt in een sjieke zwartlederen stoel. Wijde spijkerbroek, grijze trui met capuchon en groen-witte Nikes. Zijn haar zit overigens keurig in een scheiding. Hij gaat verder: ‘Het is ooit begonnen uit verveling. Eerst deed ik samen met mijn vrienden aan free-running (hardrennen en dan bloembakken e.d. gebruiken om te jumpen, red.), maar daar was de leukigheid al snel van af. Het ontbrak aan de spanning. Dat is het mooie van urbanclimbing: die spanning.’ Spannend is het zeker, dat beklimmen van gebouwen. Al is het alleen maar, omdat er geen enkele veiligheidsmaatregel wordt genomen. Geen
koord en geen valnet. Eén fout en je kunt alle botten breken in je lichaam of gewoon dood tegen de grond smakken. Tot nu toe is het voor Bosveld en zijn vrienden allemaal goed gegaan, op een paar kneuzingen na. ‘Maar de ultieme kick is toch wel het vluchten voor politie of bewakers. Dat is een héérlijk gevoel. Het leukste dat er is.’ Dan stokt de woordenstroom van Bosveld even en hij grijnst: ‘Tenminste, als ’t lukt om weg te vluchten.’ Het vluchten voor politie lukt echter niet altijd. Al vier keer heeft Bosveld de celdeur achter zich dicht horen klappen. En eenzaam en alleen in een klein celletje zitten is bepaald geen pretje. ‘Achteraf zit je meestal twee à drie uur in zo’n cel. Dus dat valt mee, maar op het moment zelf duurt het een eeuwigheid.’
Een meisje kijkt haar vriend vertwijfeld aan en zegt: ‘Die jongen wil dood.’ Maar Sam weet wat hij doet en springt behendig naar het volgende balkon, waarna hij zich omhoog trekt, op naar het volgende balkon. Bij het laatste balkon stopt hij. Een blik naar beneden en hij weet dat hij acht meter boven de grond is, nu springen en misgrijpen, betekent zijn dood. Hij zoekt nog een paar seconden naar concentratie en dan springt hij. Godzijdank grijpt hij raak. De opluchting bij zijn vrienden is groot. Allemaal roepen ze met gebalde vuist: ‘yes’!
De negentienjarige Groninger, die onlangs kapte met zijn studie kunstmatige intelligentie aan de RuG, heeft geen strafblad, ondanks de vele uurtjes in de cel. ‘Ik ben steeds opgepakt voor baldadigheid en niet voor inbraak. Dat kan namelijk ook en dan word je zwaarder gestraft. Nu kom ik er vanaf met een reprimande en een geldboete.’ De geldboetes, de uren in de cel en de gevaren zijn uiteindelijk slechts kleine obstakels voor de klimfanaat. Een écht obstakel is een muur van vier meter hoog of een uitstekende balustrade op twaalf meter hoogte. Dat blijkt wel als we op een donderdagmiddag afspreken met Bosveld en zijn vrienden in het centrum van Groningen. De vriendengroep besluit om eerst maar eens achterlangs het dak van Perry Sport op te klimmen. Vanaf daar kunnen we naar een lager gelegen dak springen. Let wel, dan moeten we dus ook over een 2,5 meter breed steegje heen springen op een hoogte van zeven meter. Iets wat de urban-climbers al vaker hebben gedaan, maar zo ver komt het deze keer echter niet. Een tweetal woedende medewerkers van de sportzaak stuurt ons namelijk van het dak af. ‘Anders bellen we de politie.’ Dus rest ons niks anders om maar weer terug te klauteren. Op de Vismarkt aangekomen lopen we langs ijscozaak Australian. Een blik omhoog leert dat daar drie balkons zijn, waarlangs je het dak kunt bereiken. Een uitdaging waar mannen zich van de mietjes kunnen onderscheiden. Toegegeven: je kunt het ook waanzin noemen. Toch durft Sam, één van Bosvelds vrienden, de uitdaging aan. Terwijl de rest van de groep staat toe te kijken, klautert Sam, via een ‘voetje’ het eerste balkon op. Al snel stromen tientallen omstanders richting de Australian: iedereen kijkt, met ingehouden adem, strak omhoog. ‘Doe het niet!’ roept één van de omstanders. (Advertenties)
8 Groninger Studentenkrant
Sport
Marten Toonder: Een heer van stand
‘Zijn stroken zijn niet alleen strips, maar ook literatuur’
Een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Dat is toch meestal het enige wat je je als student nog kunt veroorloven als de studiefinanciering nog niet binnen is. Laat een eenvoudige doch voedzame maaltijd nou net een van de zegswijzen zijn waarmee Marten Toonder onze taal heeft verrijkt. Vanaf 12 april tot eind september is er een expositie over Toonder te bezichtigen in het Stripmuseum aan de Westerhaven. Aanleiding voor de expositie is het overlijden van de striptekenaar in 2005 en het feit dat hij veel heeft bijgedragen aan de stripcultuur in Nederland. De expositie zal geopend worden door cabaretier en tekstschrijver Seth Gaaikema die een goede vriend was van Toonder.
Toonder wordt wel gezien als de grondlegger van de Nederlandstalige strip. Hij was namelijk de eerste Nederlander die strips ging publiceren. Verder heeft hij een ander manier van werken dan veel andere striptekenaars: ‘Het bijzondere aan de strips van Toonder is dat hij zijn tekst onder zijn tekeningen zet in plaats van in tekstballonnen wat je veelal bij andere strips ziet. Hierdoor zijn het
niet alleen striptekeningen, maar is het ook literatuur’, aldus Albert Kraai, manager van het Stripmuseum. Ook heeft Toonder veel invloed gehad op andere Nederlandse striptekenaars. Bekende striptekenaars, waaronder Jan Kruis en Dick Matena, zijn hun carrière in de tekenstudio van Toonder begonnen. De beroemdste creaties van Toonder zijn ongetwijfeld Tom Poes en Ollie B. Bommel, maar er verschenen ook vele andere strips zoals Panda, Kappie en Hollewijn van zijn hand. In 1941 verscheen de eerste publicatie van Tom Poes en Heer Ollie B. Bommel in de Telegraaf. De strip over de zwervende kat Tom Poes en de Heer van stand Ollie B. Bommel zou uiteindelijk veertig jaar lang verschijnen als feuilleton. Eerst in de krant en later in een boekenreeks. Bij de expositie in het stripmuseum zijn onder andere originele tekeningen uit verschillende tijdperken, beeldmateriaal, films, krantenstroken, spreuken van en over Toonder en beroemde passages te zien. Daarnaast is er ook een nog nooit eerder vertoonde ingekleurde stripstrook te bezichtigen en hebben Seth Gaaikema en cabaretier Bert Visscher een stripstrook ingesproken. De stripstroken zijn op megaformaat te bezichtigen, terwijl je de gesproken tekst er bij hoort. Kraai: ‘We hebben expres gekozen voor stripstroken waar veel expressie in zit. De ingesproken verhalen duren ongeveer vijf minuten en we zijn erg blij met het resultaat.’ De expositie in het stripmuseum gaat verder dan andere tentoonstellingen die over Toonder zijn gehouden. Kraai: ‘De benadering waarvoor wij hebben gekozen is uniek. Er zijn wel eens overzichtstentoonstellingen geweest, maar dan werden niet alle facetten behandeld die wij behandelen. Onze expositie is opgedeeld in vier verschillende gedeelten. Er wordt aandacht besteed aan Marten Toonder als tekenaar, aan zijn verhalen, zijn taalkunst en aan de mens Toonder.’ Toonder was dus een veelzijdig mens. Dit blijkt ook uit de vele woorden en zegswijzen die hij heeft toegevoegd aan de Nederlandse taal. Woorden als minkukel, denkraam, bovenbaas en zegswijzen als ‘kommer en kwel’ en ‘als je begrijpt wat ik bedoel’ komen allemaal uit de hoge hoed van Toonder. Voor zijn bijdrage aan de Nederlandse taal werd hij daarom ook onderscheiden met de Tollensprijs in 1992. Dus als je in deze tijden van kommer en kwel wat afleiding zoekt weet je waar je moet zijn. Als je begrijpt wat ik bedoel. Marten Toonder. Een heer van stand. van 12 april tot eind september. Stripmuseum Groningen.
Uitladder
Door Hans van der Woude Foto: Sebastiaan Pouyet
April Zaterdag 1-004: Club Pepper, Huize Maas 23.00 Zondag 2-004: The Songclub, Café Marleen 21.00 Maandag 3-004: De Lama’s on Tour, Oosterpoort 20.15 Dinsdag 4-004: Film ‘Shanghai Dreams’, Vera Zienema 20.30 Woensdag 5-004: Theatergroep Carver ‘Banden’, Grand Theatre 20.30 Donderdag 6-004: Frisse Jazzfunk: The Prefunktery Sniff, USVA 20.30 Vrijdag 7-004: Matthaus Passion Next Generation Remix, De Pudding 21.00 Zaterdag 8-004: Silver City, Techno en Electro, Simplon 00.00 Maandag 10-004: Jamsessie, Café De Spieghel Donderdag 13-004: Pop & Showbizz Quiz, Café De Toeter 20.00 Vrijdag 14-004 t/m maandag 17-004: Oldtimers beurs, Martiniplaza Zondag 16-004: SUB Irish Pub Tour, Sally O’Briens 20.00 Dinsdag 18-004: Film ‘Battle Royale’, USVA 20.30 Woensdag 19-004: NNT ‘Het Licht’, De Machinefabriek 20.30 Vrijdag 21-004: Infadels, Vera 21.30 Zaterdag 22-004: Spring Party, Huize Maas 20.15 Maandag 24-004: International Student Night, Sally O’Briens 23.00-01.00 Woensdag 26-004: Comedy Night, Simplon 20.00 Donderdag 27-004: Sanne Wallis de Vries, Oosterpoort 20.15 Vrijdag 28-004: Koninginnenach. O.a. Drum ’n Bass in de Simplon 23.00 Zaterdag 29-004: Koninginnedag. O.a. Queensday in De Pudding 22.00
(Advertentie)
Cultuur
Groninger Studentenkrant 9
Opinie
Rutte for lijsttrekker!
Ricus Dullaert
Wat de PvdA kan, kunnen wij ook, zal de VVD gedacht hebben na de voor hen rampzalig verlopen gemeenteraadsverkiezingen. Jozias van Aartsen stapte op, waardoor een vacature voor het lijsttrekkerschap ontstond. Gedoodverfde opvolger is Mark Rutte, bij de gemiddelde student bekend als staatssecretaris van Onderwijs en aartsvijand nummer één. Op mijn steun kan hij in ieder geval wel rekenen. Rutte for lijsttrekker!
Op het eerste gezicht is Rutte helemaal geen gekke kandidaat voor het lijsttrekkerschap van de VVD. Hij is jong (39), dynamisch en ligt goed binnen de partij. Op enige kleine misstappen na heeft hij geen politieke uitglijders gemaakt. Hij heeft een eigen visie op de partij; hij wil een partij ‘voor iedereen’, waarbij ook ‘mensen met een oorbelletje of een raar kapsel’ zich thuisvoelen. Als symbool voor deze openheid draagt Rutte dan ook geen stropdas.
Jong, een partij voor iedereen en geen stropdas. Kennen we dit profiel niet ergens van? Het lijkt erop dat de VVD de succesformule van de PvdA probeert over te nemen. Een jonge lijsttrekker, die vlot overkomt om van het stoffige politieke imago af te komen. Rutte moet de Wouter Bos van de VVD worden.
promotie voor de student in zicht. Als Rutte als staatssecretaris aanblijft, wordt in het studiejaar 2007-2008 namelijk al het beruchte leerrechtenstelsel ingevoerd. Hierin wordt het collegegeld van de student die langer dan vijfeneenhalf jaar over zijn studie doet verdriedubbeld.
‘Hopelijk blijkt het lijsttrekkerschap voor Rutte politieke zelfmoord’
Volgens een woordvoerder van de HBO-raad kan het vertrek van Rutte bij Onderwijs echter leiden tot grote vertragingen bij de invoering van het stelsel. Blijkbaar moet de staatssecretaris de ambtelijke molen voortdurend in beweging houden. Vanwege de vertraging noemde voorzitter Doekle Terpstra van de HBO-raad de eventuele overstap van Rutte ‘bestuurlijk onverantwoord’.
Hij mag het van mij proberen. Het zegt al genoeg dat de VVD het nodig vindt om de strategie te kopiëren van hun grootste vijand. Daarnaast is Rutte niet links genoeg voor linkse kiezers en niet rechts genoeg voor rechtse. Hans Wiegel omschreef Rutte als ‘een aardige, eerlijke jongen’, maar dit is helemaal niet wat de VVD nodig heeft. Hopelijk blijkt het lijsttrekkerschap voor Rutte politieke zelfmoord. Ik zwaai hem van harte uit. Mocht Rutte tot lijsttrekker gekozen worden, zal dat ook gevolgen hebben voor zijn huidige positie. Hij zal waarschijnlijk uit het kabinet stappen en als fractievoorzitter in de Tweede Kamer plaatsnemen. En hier komen de grootste voordelen van Rutte’s
Deze bestuurlijke onverantwoordelijkheid is het enige sprankje hoop dat nog voor ouderejaars rest. De jongerejaars kunnen in ieder geval niet meer ontkomen aan het dogma dat iedereen zo snel mogelijk moet afstuderen. Voor elke activiteit die zij naast hun studie doen, voor elke fout in hun studiekeuze en voor elk bijbaantje zullen zij zich straks blauw betalen. De ambitieuze studenten die twee studies tegelijk willen doen mogen ook van goeden huize komen als ze het dubbele collegegeld willen kunnen opbrengen. Laat Rutte dus alsjeblieft lijsttrekker worden, zodat ik met mijn talloze andere ouderejaars niet elk jaar 4500 euro hoeven op te hoesten. Want met de bijbaantjes die daar voor nodig zijn krijgen we onze studie nooit af.
(Advertentie)
10 Groninger Studentenkrant
Opinie/Achtergrond
Recensies CD
Film
DVD
Game
In samenwerking met videotheek Sleaze
Door Sjef Weller
Door Peter Keizer Prince – 3121 Rutger Uittenbogaard Behalve het huisnummer van zijn woning is 3121 ook de nieuwe titel van zijn laatste album. En op dit album is Prince weer ouderwets funky. Als je dit album beluistert heb je daarom niet het idee dat dit zijn nieuwste album is, maar juist een oudere. Waar Prince vorig jaar op zijn ‘Musicology’, dat twee Grammy’s won, nog veel jazz-invloeden gebruikte, is hij nu weer helemaal terug bij de funk. De oude Princefans kunnen dus weer opgelucht adem halen. De liedjes op 3121 doen weer herinneren aan hits als ‘Kiss’ uit 1986 en “Gett off’ uit 1991. In zijn eerste single van dit album, ‘Black Sweat’, worden hiphop, minimalistische beats en funk op een Pharrel Williams-achtige wijze samengevoegd tot een erg opwindend nummer. Als je de neiging voelt om op dit nummer te dansen is een danspartner onmisbaar. Andere nummers die zeer waarschijnlijk ook als single uit zullen komen zijn ‘Lolita’ en ‘Beautyful, Loved & Blessed’. Waar laatstgenoemde redelijk rustig is, kan ‘Lolita’ alleen als uptempo omschreven worden. Het is niet moeilijk om de video in te beelden, Prince met zijn gitaar die zwoele heupbewegingen maakt met een paar mooie dames om zich heen. Kortom, een opwindend gebeuren. Maar niet alleen de muziek is weer terug bij de funkwortels, ook de teksten zijn wederom veel erotischer getind. Vrouwen en seks voeren de hoofdmoot van inspiratie, iets waar Prince nooit echt vies van is geweest. Dus voor de generatie die nooit de seksueel getinte Prince heeft gekend is dit een goede mogelijkheid om daar kennis mee te maken, voor de wat ouderen is dit een herkenbaar ouderwets album in een mooi nieuw glimmend jasje.
Jack Johnson - Curious George: Sing-AA-LLongs and lullabies for the film Deirdre Das Het grootste gedeelte van zijn tijd brengt Jack Johnson door met zijn surfplank en gitaar op het strand. Ondanks zijn relaxte levensstijl kun je hem niet op luiheid betrappen. Curious George is al zijn vijfde album in vier jaar tijd. Voor het eerst maakt hij nu een soundtrack voor een kinderfilm: Curious George. Een vrolijke film over een nieuwsgierig aapje, dat wel wat weg heeft van de zanger zelf. Toch is dit ‘kinderalbum’ zeker ook geschikt voor een ouder publiek. De Hawaiiaan tokkelt er weer ontspannen op los. Curious George heeft dan ook onmiskenbaar hetzelfde geluid als zijn voorgangers. Het is misschien zelfs wel zijn beste album tot nu toe. Johnson lijkt relaxter dan ooit en de singles ‘Upside down’ en ‘People Watching’ klinken zo vrolijk dat het aanstekelijk werkt. Om het nog gezelliger te maken komen er zelfs een paar muzikale vrienden voorbij, waaronder Ben Harper en G. Love. Het is alleen jammer dat ‘hippie’ Johnson zijn publiek graag een positieve boodschap mee wil geven. De nummers ‘3R’s (Reduce, Reuse and Recycle)’ en ‘(I can change the world) With my own two hands’ gaan een beetje te ver. Toch kunnen ze niet voorkomen dat Curious George één van de beste albums is om de lente mee te beginnen.
Recensies
Bandidas Moniek Steenbergen
De mooie actrices Penelope Cruz en Salma Hayek zijn al jaren vriendinnen buiten de filmset om en stonden te popelen om samen deel te nemen aan een project. Dat project is, hoe verrassend, een film geworden, met als titel Bandidas: een komische western, over de strijd tussen het Amerikaans grootkapitaal en de arme, onteigende landeigenaars in het Mexico van 1888. Maar gaat het om het verhaal, of om de fraaie voorgevels van de bandidas? Hayek speelt Sara Sandoval, de dochter van een rijke Mexicaanse bankier. Cruz kruipt in de huis van Maria Alvarez, een brutale boerendochter die met haar paard kan praten. Bij hun eerste ontmoeting mogen Sara en Maria elkaar niet. Ze krijgen ruzie vanwege hun klassenverschil. Wanneer Tyler Jackson (gespeeld door countryzanger Dwight Yoakam), hoofdvertegenwoordiger van een Amerikaanse bank, Sara’s vader vermoordt (die nota bene samenwerkte met de vertegenwoordigers van de Amerikaanse bank) en Maria’s vader dwingt zijn land af te staan voor het luttele bedrag van één peso, om hem vervolgens neer te schieten, willen de dames wraak nemen en worden ze langzamerhand vriendinnen. Ze besluiten alle banken onder leiding van de Amerikaanse vertegenwoordigers te beroven, om vervolgens het geld terug te geven aan de arme bevolking, in plaats van dat het besteed wordt voor het aanleggen van een spoorlijn. In een poging hen tegen te houden huurt Jackson de zeer getalenteerde, maar klunzige politie-inspecteur Quentin Cooke (Steve Zahn) in. Quentin bezwijkt, ondanks dat hij verloofd is, al snel voor de charmes van de sexy bandidas. En zij voor die van hem.
Dat Hayek en Cruz vriendinnen zijn zie je op het doek terug, maar ook tijdens momenten waarop het eigenlijk niet moet. Wanneer ze in het begin van Bandidas ruzie hebben en met elkaar vechten, lijkt het een grap te zijn. Toch ziet dat er wel komisch uit en past het bovendien bij de stijl van de film. Je moet Bandidas namelijk totaal niet serieus nemen. Zodra je dit wel doet blijft er niet veel van over. Het is bedoeld als een luchtige komedie, in de stijl van Zorro. Mocht je toch te serieus zijn ingesteld en je bent een man: geen nood. De diep uitgesneden decolleté’s van de dames, omhoog gesnoerd in strakke korsetten, zullen je aandacht bij de film doen houden. Vooral wanneer ze push-ups moeten doen, in een beekje nota bene. De film hangt van flauwe grappen aan elkaar, maar als je al die flauwheid gewoon over je heen laat komen, is het een erg leuke film om naar te kijken. Ook als je een vrouw bent.
Me and you and everyone we know De film gaat over hoe mensen worstelen met het aangaan van relaties. Niet alleen met een partner, maar met iedereen om hen heen. ‘Me and you’ is een beetje als de muziek van de Talking Heads. In het begin snap je er niets van en vind je het eigenlijk maar raar. Maar hoe langer je ernaar luistert, des te meer raak je ervan overtuigd dat dit gewoon heerlijke muziek is. De film speelt zich af in een buitenwijk van Los Angeles, waar Christine (gespeeld door regisseuse Miranda July) als taxichauffeuse de kost verdient. Ze is eigenlijk videokunstenares en een fantasierijke spring in ’t veld. Hoewel Christine eigenlijk niet toe is aan een relatie, heeft ze toch haar oog laten vallen op de filosofisch ingestelde schoenenverkoper Richard. Richard is net gescheiden en heeft twee zonen: Robbie (6) en Peter (14). Als vader aan het werk is, komen de twee jongens in de meest onvoorspelbare seksuele relaties terecht. Robbie maakt onbewust poepseks afspraken via een chatbox en Peter wordt door twee buurmeisjes gebruikt als seksueel proefkonijn. ‘Me and you’ is een hartverwarmende film waarin controversiële onderwerpen op een grappige, bijna gestoorde manier worden behandeld.
El Lobo ‘El Lobo’ vertelt het waargebeurde verhaal van de Baskische bouwvakker Txema (in het echt Mikel Lejarza genaamd), die tijdens de Franco-tijd infiltreert in het netwerk van de terroristische organisatie ETA. Txema wil zich eigenlijk afzijdig houden van de ETA, maar geeft op een avond toch onderdak aan een aantal huurmoordenaars. Hij wordt gearresteerd en verhoord op het bureau. Als de geheime dienst hem probeert te strikken voor een klus, wordt Txema door financiële problemen gedwongen deze te aanvaarden. Onder de schuilnaam ‘El Lobo’ (de wolf) infiltreert hij in een terroristische groep en wint het vertrouwen van de leden. Hij ziet zijn kans schoon als hij ontdekt dat er een interne strijd heerst in de groep, tussen hen die met geweld een onafhankelijk Baskenland willen afdwingen en hen die de ETA willen omvormen tot een politieke partij. Net als Txema de hoge bazen weet te bereiken, wil het Spaanse leger wraak nemen op de aanslag op de minister-president. Ze pakken wie ze pakken kunnen, waaronder ‘El Lobo’. Txema verliest daardoor zijn rol als geheim agent en wordt nu gezocht door beide partijen: het leger en de terroristen. Mikel Lejarza is nog steeds op de vlucht. Spannende thriller die je moet zien!
Ghost Recon Advanced Warfighter (Xbox 360)
Mocht je een dezer dagen een kortharige gozer ontwaren die behoedzaam langs de huizen sluipt, constant om zich heen kijkend en af en toe kreten roepend in zijn headset waaraan een los draadje bungelt, bel dan niet direct met 112. De kans is namelijk groot dat het dan om de schrijver van dit stukje gaat. Het is weer zover; de nieuwe Ghost Recon is uit. Voor wie meteen aan horrortaferelen moet denken: daar heeft dit spel niets mee te maken. Ghost Recon Advanced Warfighter is een zogeheten tactical shooter. Dat wil zeggen dat je niet als een Rambo om je heen blaffend door de levels rent, maar onopvallend en plannend rondsneakt om zo je vijanden bij verrassing te trakteren op wat extra luchtgaatjes. Ondertussen word je bijgestaan door drie computergestuurde teamleden, die reageren op jouw commando's. Het spel is beschikbaar voor PC, Xbox 360, Xbox en
Playstation 2. Ik bespreek hier echter de superieure versie voor PC en Xbox 360. Deze oogt en klinkt niet alleen beter, maar biedt ook meer speelplezier. Dit deel speelt zich af in Mexico City. Het is 2013 en de wereldstad heeft te kampen met rebellen die de macht willen grijpen. In de chaos die zij ontketend hebben, konden ze meteen even de Mexicaanse president kidnappen, dus daar mag je wat aan doen. En passant moet je het tuig natuurlijk onschadelijk maken. Aan je wapenarsenaal zal het in elk geval niet liggen. Aan de tegenstand echter wel. Die is namelijk best stug in deze game. Rebellen hoeven je maar even om een hoekje te zien gluren en de kogels vliegen je om de oren. En een kogel in je kop is voldoende
om dood neer te vallen. Erg realistisch dus. Dat geldt ook voor de omgevingen: kon je in vroegere versies nog vrijwel overal achter schuilen, inmiddels ben je niet meer veilig achter een auto of een dun muurtje: kogels kunnen vierwielers doen ontploffen en muren doorboren. Helaas zijn je teamgenoten niet altijd even snugger. Midden in een kogelregen staan, recht voor de loop van je geweer blijven kwakkelen, ze maken er geen probleem van. Hierdoor ben je soms meer bezig je maten van een gewisse dood te redden, dan de rebellen een halt toe te roepen. Erg storend is het ook weer niet. De game biedt bovendien genoeg spanning en spektakel om deze foutjes te vergeten.
Groninger Studentenkrant 11